Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Μινα Μαυρέλη' | 31 Ιανουαρίου 2011, 09:54

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το μόνο που μπορω να συνεισφέρω σ' αυτή τη συζήτηση είναι η εμπειρία μου ως μαθήτριας ελληνικού σχολείου στην Αυστραλία, αρκετά χρόνια πριν. Πήγαινα κανονικά στο αγγλικό σχολείο το πρωί, και, 2 ή 3 απογεύματα την εβδομάδα παρακολουθούσα το ελληνικό σχολείο. Επίσης είχαμε μια φορά την εβδομάδα ένα δίωρο περίπου μάθημα θρησκευτικών στο αγγλικό σχολείο, όπως όλοι οι μαθητές πήγαιναν αυτό το δίωρο στο μάθημα της δικής τους θρησκείας (αυτό θα πει σεβασμός στην πολυπολιτισμικότητα, για να κυριολεκτούμε). Και τα δύο, δηλαδή τόσο το φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας, όσο και τα θρησκευτικά ήταν εξαιρετικά ΒΑΡΕΤΑ για μας, τους μαθητές. Δεν υπήρχε καμμια σχέση ανάμεσα στην δική μας καθημερινότητα στο αγγλικό σχολείο και στις κοινωνικές συνθήκες που βιώναμε, με τα όσα έγραφαν τα ελληνικά βιβλία, που υποτίθεται ότι απεικόνιζαν την ζωή στην Ελλάδα. Καταρχήν είμασταν παιδιά που δεν μιλούσαν ελληνικά, μόνο άκουγαν ελληνικά στο σπίτι. Δεύτερον, στο ελληνικό σχολείο είμασταν παιδιά διαφόρων ηλικιών και διαφόρων τάξεων από το αγγλικό σχολείο. Δεν ξέρω πως είναι οργανωμένα σήμερα αυτά τα ελληνικά σχολεία, αλλά εάν δεν γίνουν ελκυστικά για τα παιδιά που ζουν μια άλλη ζωή, σε άλλη χώρα, δεν βλέπω προοπτική επιτυχίας τους. Περιττό, νομίζω, να επισημάνω ότι οι έλληνες δάσκαλοι που επιλέγονται για να διδάξουν σ' αυτά, θα πρέπει να έχουν πραγματική μεταδοτική ικανότητα, ταλέντο σ' αυτό που κάνουν, κ.α. Όχι να κάνουν απλή διεκπεραίωση. Όσο για το δίωρο των θρησκευτικών στα πλαίσια του αγγλικού σχολείου, εμείς τα ορθόδοξα ελληνάκια κάναμε τόση φασαρία, που καταφέραμε να το "κλείσουμε" και με δική μας πρωτοβουλία ο καθένας πήγε σε όποια άλλη θρησκεία ήθελε. Προσωπικά προτίμησα τους καθολικούς, όπου έκανε μάθημα η καλή ηλικιωμένη γειτόνισά μου, κάθιζε 50-60 παιδιά κάτω, χαλαρά στο πάτωμα, και διηγιόταν σαν παραμύθια τη ζωή του Χριστού, τα θαύματα κλπ. Τόσο χαλαρά και τόσο ωραία, που όλοι άκουγαν μαγεμένοι. Πως να μην το προτιμήσουμε, αντί της ελληνίδας δασκάλας που συνέχεια φώναζε υστερικά και είχε βαλθεί να μας μάθει το "πάτερ ημών" και άλλες προσευχές σε μια γλώσσα που δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε? Αν το Ελληνικό Κράτος δεν μπορεί να οργανώσει αυτό το σχολείο και τα ελληνικά μαθήματα όπως πρέπει, καλύτερα να μην πετάει τα λεφτά του από το παράθυρο. Να σημειώσω επίσης ότι ήμουν πάντα από τα παιδιά που του άρεσαν πολύ τα βιβλία, το διάβασμα, και είχα έφεση στην καινούργια γνώση. Ελληνικά έμαθα όταν ήρθα στην Ελλάδα.