Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Καραθάνος Λυσίμαχος' | 31 Ιανουαρίου 2011, 20:03

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ο προβληματισμός απευθύνεται σε συναδέλφους, θιασώτες της απαρέγκλιτης αξιοκρατίας! Αγαπητοί συνάδελφοι, πώς θα απαντούσαμε στον δυστυχή συνάδελφο και πατέρα που αντέχει καθημερινά να αντικρίζει το άρρωστο παιδί του ολοένα και να «λιγοστεύει», με μόνη του νησίδα αισιοδοξίας κάποια ελάχιστα αναγκαστικά του ταξίδια σε νοσηλευτικές μονάδες του εξωτερικού, εξαγοράζοντας έτσι κάποιες «αναπνοές» και λίγο ελπίδα που ωστόσο του είναι πολύτιμη? Ποια ιδεατή αξιοκρατία θα αποδεχόμασταν να μην του επιτρέπει το δικαίωμα στο χαμόγελο και την προσμονή? Πόσο μη ανθρώπινη μπορεί να γίνεται η πανανθρώπινη αυτή αξία ? Το πρόβλημα δεν εντοπίζεται στη λογική -αυτή γνωρίζει να ελίσσεται και να βρίσκει διεξόδους- αλλά στην ολόγυρα περίκλειστη ψυχή μας που αυταπατάται στην αυτιστική της ευτυχία. Αγαπητοί συνάδελφοι καθώς ψηφίζετε το σχόλιό μου, κάντε το με τα μάτια της ψυχής και η λογική θα βρεί τον δρόμο της. Τέλος απευθυνόμενος στους αρμόδιους που θα επιληφθούν της μεταρρύθμισης επιθυμώ να τους θυμίσω πως πέρα από την «λογική» των νόμων, σημαντικότερο είναι το πνεύμα τους, αλλά για να έχουν τέτοιο πρέπει να επινοούνται και να ψηφίζονται ….με την ψυχή! (Το παρόν αποτελεί συνέχεια στο από 29/1 πρώτο μου σχόλιο)