Αρχική Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασποράΠρόταση 3: Διαφάνεια και αξιοκρατία στον τρόπο επιλογής του εκπαιδευτικού δυναμικού, επαναπροσδιορισμός του χρόνου παραμονής στις εκπαιδευτικές μονάδες, καθώς και του τρόπου αμοιβής τουςΣχόλιο του χρήστη Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος | 12 Φεβρουαρίου 2011, 16:06
Για το ζήτημα της γνώσης της γλώσσας της χώρας απόσπασης από τον εκπαιδευτικό, καταρχήν συμφωνώ με την άποψη ότι ο εκπαιδευτικός πρέπει να έχει καλή γνώση της γλώσσας, ωστόσο θέλω να θέσω υπ' όψιν των ενδιαφερομένων τα εξής: Το Υπουργείο Παιδείας ως τώρα έδινε το δικαίωμα σε κάποιον εκπαιδευτικό να αποσπαστεί σε οποιαδήποτε χώρα, εφόσον γνώριζε καλά αγγλικά, γερμανικά ή γαλλικά. Η γνώση βεβαίως πιστοποιείτο είτε με επάρκεια τίτλου γλωσσομάθειας είτε με πετυχημένη συμμετοχή στις εξετάσεις. Με αυτόν τον τρόπο, όλα αυτά τα χρόνια που λειτουργεί ο θεσμός, αποσπάστηκαν εκπαιδευτικοί στο εξωτερικό και προσέφεραν τις υπηρεσίες τους σε χώρες που - ας μη γελιόμαστε - σε διαφορετική περίπτωση δεν θα πήγαινε κανείς ή έστω θα πήγαιναν ελάχιστοι και οι θέσεις θα έμεναν κενές (για παράδειγμα, όλες οι ρωσόφωνες και μη χώρες της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όλες οι αραβόφωνες χώρες,χώρες της Αφρικής κ.λπ.) Βέβαια, είναι μετά στην ευθύνη του κάθε εκπαιδευτικού να προσπαθήσει να μάθει καλά τη γλώσσα της χώρας απόσπασης, έτσι ώστε η προσαρμογή του να γίνει πιο γρήγορα και - ενδεχομένως - να διευκολυνθεί και στο εκπαιδευτικό του έργο, για την επιτυχή πραγμάτωση του οποίου όμως, και αυτό το τονίζω, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι προϋπόθεση η άριστη γνώση της ξένης γλώσσας. Εάν λοιπόν το Υπουργείο καταργήσει αυτήν τη δυνατότητα, τότε ουσιαστικά δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ άλλος αποσπασμένος εκπαιδευτικός σε πολλές χώρες του εξωτερικού, εκτός κι αν έχει κανείς την αφέλεια να πιστεύει ότι θα βρεθεί,για παράδειγμα, Έλληνας φιλόλογος με γνώση...ουζμπέκικων να αποσπαστεί στο Ουζμπεκιστάν! Προσωπικά, αμφιβάλλω αν θα βρεθεί εκπαιδευτικός προς απόσπαση και για λιγότερο...εξωτικές περιπτώσεις, όπως η Φιλανδία, η Σλοβακία, ακόμα και η Σουηδία ή η Ρωσία, όπου διατηρούνται σχετικά ακμαίες ελληνικές κοινότητες. Σε αυτές τις περιπτώσεις, προτείνω, ως χρυσή τομή, ο εκπαιδευτικός να έχει τη δυνατότητα να αποσπαστεί με αγγλικά για παράδειγμα, αλλά να υποχρεούται, με το τέλος του πρώτου χρόνου απόσπασης, να συμμετάσχει επιτυχώς σε τεστ προόδου της γλώσσας της χώρας απόσπασης ή εναλλακτικά, να παρουσιάσει κάποιο πτυχίο γλωσσομάθειας, που θα έχει στο μεταξύ αποκτήσει. Με αυτόν τον τρόπο, αφενός μεν δεν θα διαγράψουμε από το χάρτη των αποσπάσεων πολλές χώρες, στις οποίες υπάρχουν πραγματικές ανάγκες, και αφετέρου θα εξασφαλίσουμε, σε μεγάλο βαθμό, και τη γλωσσική επάρκεια των αποσπασμένων. Κουγιουμτζόγλου Δημήτριος φιλόλογος - αποσπασμένος στη Ρωσία