Η προσφορά των Ερευνητικών Κέντρων της Ακαδημίας Αθηνών στην έρευνα μπορεί να γίνει αντιληπτή από κάθε ενδιαφερόμενο και γνώστη του αντικειμένου όχι μόνο από τις εκδόσεις της Ακαδημίας, αλλά και από μία σειρά άλλους δείκτες. Παραθέτω μερικούς: 1. Συμμετοχή των ερευνητών σε διεθνή συνέδρια και συμπόσια, και μάλιστα κατόπιν πρόσκλησης, 2. Διεξαγωγή διαλέξεων ύστερα από πρόσκληση επιστημονικών φορέων, 3. Δημοσιεύσεις σε επιστημονικές επετηρίδες και πρακτικά συνεδρίων (με ανώνυμους κριτές), 4. Μονογραφίες ερευνητών ή συμμετοχή τους σε συλλογικούς τόμους, 5. Συμμετοχή των ερευνητών σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα, είτε ως επιστημονικοί υπεύθυνοι, είτε ως μέλη της επιστημονικής ομάδας.
Σε ποιο βαθμό ισχύουν τα παραπάνω μπορεί κανείς να το πληροφορηθεί και από μία πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, ακόμα και στον διεθνή ιστότοπο academia.edu, όπου διάφοροι επιστήμονες ανά τον κόσμο αναρτούν τις επιστημονικές τους εργασίες.
Εφ' όσον ισχύουν οι παραπάνω προϋποθέσεις και υπάρχει πρωτότυπη επιστημονική παραγωγή μη καλυπτόμενη από άλλους επιστημονικούς φορείς, τούτο σημαίνει ότι οι ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών δεν "περισσεύουν", ή, για να το θέσω αλλιώς, ότι οι συνάδελφοί τους πανεπιστημιακοί και ερευνητές άλλων κέντρων δεν αρκούν για να καλύψουν το σύνολο του επιστημονικού τους πεδίου. Η έρευνα δεν μπορεί να είναι μονοπώλιο των ΑΕΙ και δεν είναι σχεδόν σε καμία χώρα της Ευρώπης, από όσο γνωρίζω.
Είναι, βέβαια, ευνόητο ότι η αξιολόγηση των Ερευνητικών Κέντρων είναι κάτι απόλυτα θεμιτό, αν όχι και επιβεβλημένο, ώστε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια.
Η προσφορά των Ερευνητικών Κέντρων της Ακαδημίας Αθηνών στην έρευνα μπορεί να γίνει αντιληπτή από κάθε ενδιαφερόμενο και γνώστη του αντικειμένου όχι μόνο από τις εκδόσεις της Ακαδημίας, αλλά και από μία σειρά άλλους δείκτες. Παραθέτω μερικούς: 1. Συμμετοχή των ερευνητών σε διεθνή συνέδρια και συμπόσια, και μάλιστα κατόπιν πρόσκλησης, 2. Διεξαγωγή διαλέξεων ύστερα από πρόσκληση επιστημονικών φορέων, 3. Δημοσιεύσεις σε επιστημονικές επετηρίδες και πρακτικά συνεδρίων (με ανώνυμους κριτές), 4. Μονογραφίες ερευνητών ή συμμετοχή τους σε συλλογικούς τόμους, 5. Συμμετοχή των ερευνητών σε διεθνή ερευνητικά προγράμματα, είτε ως επιστημονικοί υπεύθυνοι, είτε ως μέλη της επιστημονικής ομάδας. Σε ποιο βαθμό ισχύουν τα παραπάνω μπορεί κανείς να το πληροφορηθεί και από μία πρόχειρη έρευνα στο διαδίκτυο, ακόμα και στον διεθνή ιστότοπο academia.edu, όπου διάφοροι επιστήμονες ανά τον κόσμο αναρτούν τις επιστημονικές τους εργασίες. Εφ' όσον ισχύουν οι παραπάνω προϋποθέσεις και υπάρχει πρωτότυπη επιστημονική παραγωγή μη καλυπτόμενη από άλλους επιστημονικούς φορείς, τούτο σημαίνει ότι οι ερευνητές της Ακαδημίας Αθηνών δεν "περισσεύουν", ή, για να το θέσω αλλιώς, ότι οι συνάδελφοί τους πανεπιστημιακοί και ερευνητές άλλων κέντρων δεν αρκούν για να καλύψουν το σύνολο του επιστημονικού τους πεδίου. Η έρευνα δεν μπορεί να είναι μονοπώλιο των ΑΕΙ και δεν είναι σχεδόν σε καμία χώρα της Ευρώπης, από όσο γνωρίζω. Είναι, βέβαια, ευνόητο ότι η αξιολόγηση των Ερευνητικών Κέντρων είναι κάτι απόλυτα θεμιτό, αν όχι και επιβεβλημένο, ώστε να υπάρχει απόλυτη διαφάνεια.