Αρχική Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου –Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίωνΜΕΡΟΣ Δ’ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (άρθρα 127-155)Σχόλιο του χρήστη ΓΝΚ, ΜΔΕ Διεθνούς Δικαίου, MJur (Oxon), Δικηγόρος | 9 Φεβρουαρίου 2024, 23:52
Γενικώς επί του Δ΄ Μέρους, ήτοι των μη δημοσίων πανεπιστημίων: Η βασική ιδέα της δημιουργίας ιδρυμάτων που παρέχουν ανώτατη εκπαίδευση χωρίς να είναι Νομικά Πρόσωπα Δημοσίου Δικαίου παραβιάζει ευθέως το Σύνταγμα της Ελλάδος και συγκεκριμένα το άρθρο 16 παρ. 5. Οι τοποθετήσεις περί παρακάμψεως της απαγορεύσεως μέσω του άρθρου 28 είναι τόσο ανεδαφικές, ώστε να αγγίζουν τα όρια της γελοιότητος: Όχι μόνο γιατί από θεωρητικής πλευράς το Σύνταγμα υπερέχει στην εσωτερική έννομη τάξη οποιασδήποτε άλλης πηγής του δικαίου (του διεθνούς και του ευρωπαϊκού δικαίου συμπεριλαμβανομένων), όπως αναφέρεται σε οποιοδήποτε σχετικό εγχειρίδιο για πρωτοετείς της Νομικής, αλλά και γιατί το ίδιο το άρθρο 28 ρητώς αναφέρει ότι το διεθνές δίκαιο κατισχύει μόνο των διατάξεων των κοινών νόμων. Η αόριστη επίκληση της νομολογίας του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) από τον Υπουργό Παιδείας στο σημείωμα που συνοδεύει το νομοσχέδιο στην ιστοσελίδα της διαβουλεύσεως είναι κατ’ ελάχιστον παραπλανητική, καθώς η συνισταμένη της νομολογίας του εν λόγω δικαστηρίου φαίνεται να συντείνει προς την ακριβώς αντίθετη άποψη. Εξ ίσου παραπλανητική είναι η επίκληση του ενωσιακού δικαίου, το οποίο ουδεμία υποχρέωση αδειοδοτήσεως εκπαιδευτικών ιδρυμάτων άλλων κρατών-μελών εντός της επικρατείας θεσπίζει (αν και επιβάλλει την υποχρέωση αναγνωρίσεως των τίτλων σπουδών τους εφ’ όσον έχουν αδειοδοτηθεί). Μολονότι δεν προκύπτει άμεσα αν αυτή η απόπειρα παραπλανήσεως έγινε με δόλο ή από αμέλεια, η αοριστία της επικλήσεως, ιδίως της νομολογίας του ΣτΕ, δεν αποτελεί θετική ένδειξη. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, ο σχολιασμός των επί μέρους διατάξεων του Δ΄ Μέρους του νομοσχεδίου παρέλκει ως αλυσιτελής.