Αρχική Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου –Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίωνΜΕΡΟΣ Δ’ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (άρθρα 127-155)Σχόλιο του χρήστη Αρθούρος | 10 Φεβρουαρίου 2024, 15:55
Η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων έπρεπε να γίνει τη δεκαετία του 1970-80, του 1980-90, ή οριακά του 1990-2000 . Τότε δηλαδή που αναρίθμητα πλήθη συμπολιτών μας ξενιτεύονταν γιά σπουδές στις γειτονικές χώρες επειδή ακόμα δεν είχαν ιδρυθεί σε όλες τις γεωγραφικές περιφέρειες της χώρας τα περισσότερα τμήματα ή τα τμήματα που επιθυμούσαν οι ίδιοι. Από το 2000 έχουν περάσει ήδη πάνω από 20 έτη και στο μεταξύ ο συνολικός αριθμός των τμημάτων που λειτουργούν στη χώρα μαζί με εκείνα των στρατιωτικών και των υπόλοιπων επαγγελματικών σχολών προσεγγίζει τα 500 αντιστοιχώντας σε περίπου 50 ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα, ακαδημίες και σχολές. Αυτή η εξέλιξη προέκυψε και από τη συγχώνευση των ΑΕΙ με τα ΑΤΕΙ που έγινε τη διετία 2018-2019. Κάνω εδώ μία παρένθεση. ΚΑΛΩΣ ΕΓΙΝΕ Η ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ γιά εκείνους που επιμένουν στην αστική προπαγάνδα της δήθεν βίαιης προσαρμογής των ΑΕΙ με κατώτερα ιδρύματα χωρίς βάσεις και προοπτικές. Τα περισσότερα από τα τμήματα που συγχωνεύτηκαν ή άλλαξαν αντικείμενο ή απλά μεταφέρθηκαν σε μεγαλύτερες πόλεις, ήταν ποιοτικά πολύ καλύτερα από τα αντίστοιχα τμήματα ΑΕΙ. Μάλλον υποβαθμίστηκαν γιατί όπως δε γνωρίζουν οι περισσότεροι, είχαν υποχρεωτική πρακτική εργασία, που ακόμα το 2024 τα αντίστοιχα ΑΕΙ δεν έχουν. Εφόσον λοιπόν έγιναν τμήματα στις εσχατιές της χώρας σε όλα τα επιστημονικά πεδία, γεννιέται το ερώτημα: ποιά κενά της ζήτησης της χώρας σε επιστημονικά επαγγέλματα θα καλύψουν. Όλοι επιχειρηματολογούν ότι η ίδρυση επιπλέον τμημάτων Νομικής, Ηλεκτρολόγων Μηχανικών, Ιατρικής, Πολιτικών, Αρχιτεκτόνων, Μηχανολόγων Μηχανικών δεν ανταποκρίνεται σε καμία ζήτηση, επειδή όλοι αυτοί οι κλάδοι είναι υπερκορεσμένοι και μάλλον σε μεγαλύτερο μοίρασμα της ήδη ισχνής πίτας θα οδηγήσουν. Αν τα πανεπιστήμια του εξωτερικού που θέλουν να δημιουργήσουν εδώ παραρτήματα, εκδήλωναν επιθυμία να εγκατασταθούν αυτά στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας γιά παράδειγμα ,που είναι η μόνη Περιφέρεια που στερείται από Πανεπιστημιακό ίδρυμα στη χώρα μας, ή να ενισχύσουν άλλα μικρά και περιφερειακά Πανεπιστήμια όπως το Ιόνιο, το Πανεπιστήμιο Αιγαίου, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, με προγράμματα σπουδών σε επιστημονικές ειδικότητες που δε λειτουργούν σ' αυτά, τότε θα ήταν ευπρόσδεκτα. Διότι τότε, ακόμα και με τη χαμηλή βάση που προτείνεται, πολύ λίγοι υποψήφιοι θα δήλωναν τελικά τις προτιμήσεις τους σ' αυτά, δε θα νοθευόταν ο ανταγωνισμός, αφού δε θα ίδρυαν κορεσμένα προγράμματα σπουδών και τέλος, όλο το πανηγύρι περί αντισυνταγματικότητας είτε θα μετριαζόταν, είτε θα ξεχνιόταν από τους περισσότερους. Τέλος, δε θα πίεζαν έμμεσα σημερινούς υποψήφιους να μη δώσουν καν εξετάσεις γιά να περάσουν στην Ιατρική της Αλεξανδρούπολης ή στο Ηλεκτρολόγων Μηχανικών Κοζάνης γιά παράδειγμα, αφού θα λειτουργούσε στην Αττική αντίστοιχο τμήμα. Επομένως, ο νομοθέτης θα έπρεπε να κινηθεί σ' αυτήν την κατεύθυνση, έτσι ώστε να πιέσει ή να κατευθύνει τους ενδιαφερόμενους στην εγκατάσταση αυτών των σχολών. Μας λένε όλοι γιά το παράδειγμα-θαύμα της Κύπρου. Εγώ δεν έχω επισκεφτεί το νησί. Αλήθεια, έχουν εγκατασταθεί όλα τα μη κρατικά πανεπιστήμια στη Λευκωσία και τη Λάρνακα; Ύστερα, οι πόλεις της Κορίνθου, της Χαλκίδας, της Λειβαδιάς, του Άργους δεν απέχουν πολύ από την Αθήνα και προσφέρονται γιά την εγκατάστασή τους. Ας γίνει λοιπόν μία καλύτερη ρύθμιση πάνω στο θέμα της εγκατάστασης και της χωροθέτησης των τμημάτων των νέων ιδρυμάτων.