Αρχική Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου –Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίωνΜΕΡΟΣ Γ’ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ (άρθρα 37-126)Σχόλιο του χρήστη Νικόλαος | 12 Φεβρουαρίου 2024, 18:41
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Εδώ και χρόνια η χωρίς λόγο διάκριση μελών ΔΕΠ και μελών ΕΔΙΠ - ΕΕΠ με διδακτορικό είναι αλλη μια αντίφαση της ελληνικής ακαδημαϊκής πραγματικότητας με τον ενιαίο εκπαιδευτικό ευρωπαϊκό χώρο που πρέπει να οικοδομηθεί στο πλαίσιο της ΕΕ. Σε καμία άλλη χώρα μελος της ΕΕ δεν υπάρχουν διδάσκοντες δυο ταχυτήτων, όπως σωστά έχουν σχολιάσει προηγουμένως. Γιατί κάποιοι διδάσκοντες να μπορούν να εξελιχθούν και μαζί να εξελίξουν το δημόσιο Πανεπιστήμιο και άλλοι, τα μέλη ΕΔΙΠ και ΕΕΠ να είναι εγκλωβισμένα σε τέλμα ενώ έχουν όπως τα μέλη ΔΕΠ διδακτορικό και ασκούν το ίδιο έργο. Ο μόνος εμφανής λόγος που το χρόνιο αίτημα των ΕΔΙΠ για εξέλιξη στη πρώτη βαθμίδα των ΔΕΠ , σήμερα αυτή του μόνιμου Επίκουρου, είναι προφανώς γιατί κάποια μέλη ΔΕΠ ( προφανώς όχι όλα) επιθυμούν να διατηρηθεί ένα καθεστώς διακρίσεων και υποτέλειας. Αν η πολιτεία και το υπουργείο επιθυμεί πράγματι την εξέλιξη του Δημοσίου Πανεπιστημίου οφείλει να εξαλείψει τις διακρίσεις, να δώσει κίνητρα σε όλην την ακαδημαϊκή κοινότητα και μα θεσμοθετήσει επιτέλους την εξέλιξη των ΕΔΙΠ ΕΕΠ σε μόνιμους επικουρους καθηγητές