Αρχική Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου –Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίωνΜΕΡΟΣ Δ’ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΡΟΣΩΠΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (άρθρα 127-155)Σχόλιο του χρήστη Ευγένιος | 13 Φεβρουαρίου 2024, 22:14
Καταρχήν θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι εξυπηρετεί η ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων. Συμπληρώνει τα υπάρχοντα κρατικά; Τα αντικαθιστά; Δε θα πρέπει πρώτα να εξαντληθεί κάθε περιθώριο αναβάθμισης των κρατικών με στελέχωση, περισσότερους πόρους για έρευνα και σύνδεση με τις ανάγκες της αγοράς; Μήπως η πρότερη πλασματική απαξίωση ενός δημόσιου θεσμού (τεχνητή υποστελέχωση, δυσκολία εξεύρεσης πόρων με «γραφειοκρατικά» εμπόδια, κομματικούς χρωματισμούς με όφελος των λίγων και «αρεστών» κλπ) έχει απώτερους σκοπούς; Δεν υπάρχουν αντίστοιχες προσπάθειες και σε άλλους δημόσιους θεσμούς πχ Υγεία, εθνικά δίκτυα μεταφορών, Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση κλπ; Μπορεί να βελτιωθεί κάτι σε δημόσιο θεσμό, όταν αυτή η «βελτίωση» παρακάμπτει το Σύνταγμα και δεν υπάρχει ευρύτερη συναίνεση, όχι μόνο από τα πολιτικά κόμματα, αλλά και τους αρμόδιους – σχετικούς κοινωνικούς εταίρους; Θα είναι εφικτές κάποιες βασικές, κατά τη γνώμη μου, προϋποθέσεις, όπως: - Να είναι υποχρεωτικός ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας των μη κρατικών ιδρυμάτων - Να διαμορφωθεί κοινό πλαίσιο διασφάλισης ποιότητας για τα δημόσια και τα μη κρατικά ιδρύματα - Να υπάρχει κοινό σύστημα εισαγωγής με προϋποθέσεις που διασφαλίζουν την ποιότητα (πχ ελάχιστη βάση εισαγωγής, αδιάβλητο σύστημα, παρόμοιοι κύκλοι σπουδών κλπ) - Οικονομική στήριξη των φοιτητών με κριτήρια πραγματικής ανάγκης και όχι απλά από μια φορολογική δήλωση, η οποία τις περισσότερες φορές παραποιεί ή αποκρύπτει την πραγματική οικονομική δραστηριότητα - Αποφυγή κορεσμού σε αντικείμενα σπουδών με ειδικότητες, που υπάρχουν σε έλλειψη ή καινοτόμες ειδικότητες