Αρχική Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασποράΠρόταση 5: Προώθηση μορφών ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης ενταγμένων ή έμμεσα συνδεδεμένων με το εκπαιδευτικό σύστημα της εκάστοτε χώρας διαμονής και αναγνώριση και πιστοποίηση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων από τα κατά τόπους εκπαιδευτικά συστήματα.Σχόλιο του χρήστη Mackis | 11 Μαρτίου 2011, 23:37
  • Σχόλιο του χρήστη 'Mackis' | 11 Μαρτίου 2011, 23:04

    Αναρωτιέμαι αν τόσα χρόνια έχει δει κανείς τα παρακάτω Προεδρικά Διατάγματα: Π.Δ. 369/1985 και Π.Δ. 435/1985 τα οποία έχουν σαν θέμα την ίδρυση σχολείων αποδήμων ελληνοπαίδων ( διαθέσιμα στο www.et.gr) στην Ελλάδα. Αντί αυτού είχαμε τόσα χρόνια στις αμιγείς μονάδες το ίδιο ωρολόγιο πρόγραμμα με αυτό της ημεδαπής! Για να δημιουργηθούν δίγλωσσες μονάδες πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι θα έχουμε συμμετοχή πολλών Ελλήνων μαθητών. Δεν είναι δυνατόν οι τοπικές εκπαιδευτικές αρχές να συνεισφέρουν οικονομικά για δημιουργία σχολείου το οποίο θα έχει 5-6 απόφοιτους κάθε χρόνο. Στη Γερμανία για να δημιουργηθεί ένα σχολείο πρέπει να υπάρχει ο φορέας. Θα πρέπει να ακολουθούμε όλους τους κανόνες λειτουργίας ενός γερμανικού σχολείου. Εμείς τι θέλουμε; Να πληρώνουν οι Γερμανοί για τα κτίρια κι εμείς να δίνουμε τους καθηγητές; Γιατί να το κάνουν αυτό οι Γερμανοί; Και για ποιο λόγο να στείλει ο Έλληνας γονιός το παιδί του σε ένα τέτοιο σχολείο; Αυτά όλα πρέπει να εξετασθούν με προσοχή. Το μόνο παράδειγμα που υπάρχει είναι αυτό του Ευρωπαϊκού Σχολείου Βερολίνου το οποίο καταλήγει σε απολυτήριο γερμανικού σχολείου (Abitur). Ας αξιολογηθεί αυτή η προσπάθεια και μετά ας προσπαθήσουμε να την αντιγράψουμε και αλλού. Γενικά εξαρτάται τι στόχους έχουμε: Μόνο την εκμάθηση γλώσσας; Απάντηση: ένταξη της γλώσσας στο κανονικό πρόγραμμα του σχολείου. Εκμάθηση της γλώσσας και επαγγελματική αποκατάσταση των Ελλήνων μαθητών; Απάντηση: δίγλωσσα για άλλους, αμιγείς μονάδες για κάποιους άλλους. Εκ του αποτελέσματος βλέπουμε ότι οι αμιγείς μονάδες στη Γερμανία οδηγούν περισσότερους από τους μισούς μαθητές σε απολυτήριο 10ετους φοίτησης (για τα γερμανικά δεδομένα) ενώ έχουν φοιτήσει 12 χρόνια. Για τα δίγλωσσα δεν έχουμε μεγάλο δείγμα (μόνο το Κ.Ε.Σ. Βερολίνου υπάρχει με ελάχιστους απόφοιτους). Σε τροποποίηση του 2413/96 προβλέπεται η ίδρυση στο εξωτερικό δίγλωσσων επαγγελματικών σχολών. Ποιος θα έλεγε όχι σε ένα επαγγελματικό σχολείο με εξειδίκευση στον τουρισμό στο οποίο θα φοιτούν Έλληνες μαθητές και με επαγγελματικά δικαιώματα και στις δύο χώρες (Ελλάδα και Γερμανία); Πρέπει να καθορίσουμε ξανά τους στόχους. Αν το κάνουμε αυτό θα είναι τα πράγματα πιο ξεκάθαρα. Ευθύμιος Συμεωνίδης Σαντορίνη