Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'K.X' | 12 Μαρτίου 2011, 00:30

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά. Την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά μπορούμε να την αναζητήσουμε και να την μελετήσουμε και πριν από τα 100 χρόνια που αναφέρονται. Την εποχή της Τουρκοκρατίας οι απόδημοι Έλληνες στην Ευρώπη μπόρεσαν και φρόντισαν την ελληνόγλωσση εκπαίδευση και δυστυχώς πολλά επίκαιρα προβλήματα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης επιβεβαιώνουν το <>. Α Τότε οι απόδημοι φρόντιζαν και βοηθήσουν να λειτουργήσουν τα σχολεία στην Ελλάδα, τώρα η Ελλάδα φροντίζει να λειτουργήσουν σχολεία εκεί όπου ζουν απόδημοι Έλληνες. Η προσπάθειά μας να διαδώσουμε την ελληνική γλώσσα σε άλλους λαούς, μάλλον είναι μικρότερη από την προσπάθεια άλλων λαών να κάνουν κτήμα τους, τη γλώσσα μας και τους θησαυρούς της. Οι νέες γενιές ομογενών και οι νέες κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες τους απαιτούν νέες αποφάσεις. Οι νέες αποφάσεις θα πρέπει να λύνουν προβλήματα και όχι να δημιουργούν. Οι συναρμόδιοι φορείς θα πρέπει να επιδείξουν σοφία, προνοητικότητα και κυρίως ανιδιοτέλεια για να παρθούν αποφάσεις κοινά αποδεκτές, άρα εφαρμόσιμες, με τη σύμφωνη γνώμη να υπάρξουν διορθωτικές αλλαγές όποτε υπάρξουν νέα δεδομένα και νέες ανάγκες. Τα προβλήματα που θα πρέπει να επιλυθούν με τις νέες αποφάσεις επιδεινώθηκαν την τελευταία πενταετία αλλά θα πρέπει να δούμε το καθένα πως και πότε δημιουργήθηκε. Οι φορείς παραμένουν οι ίδιοι. Τα πρόσωπα όμως τα οποία λειτούργησαν μέσα από τους φορείς και δημιούργησαν τα προβλήματα από ιδιοτέλεια, δεν θα πρέπει να είναι αυτά που θα προτείνουν ιδιοτελείς λύσεις. Ο σκοπός της διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού στο εξωτερικό είναι νομίζω κοινά αποδεκτός από όλους τους φορείς. Η ανάγκη ανάδειξης του ρόλου του ελληνισμού επίσης βρίσκει όλες τις πλευρές σύμφωνες. Κοινά αποδεκτή όμως πρόταση με την οποία θα πετύχουμε αυτούς τους στόχους δεν υπάρχει. Πάντως οι αιτίες που έκαναν αδύνατη την εφαρμογή του υπάρχοντος νόμου που θα τον παραμένουν και αναμένουν τον νόμο που θα τον αντικαταστήσει. Ο νόμος 2413 που ψηφίστηκε πριν από 15 χρόνια. Τότε δεν υπήρξε διαβούλευση, αλλά μάλλον δεν ήταν αυτή η αδυναμία του. Ο νόμος δεν εφαρμόστηκε από τους υπουργούς του άλλου κόμματος, δεν εφαρμόστηκε όμως και από τους υπουργούς του κόμματος που πρότεινε για ψήφιση το νόμο και διαδέχτηκαν στο Υπουργείο Παιδείας τον σημερινό Πρωθυπουργό. Η μη εφαρμογή των νόμων δυστυχώς παραμένει επίκαιρη στη χώρα μας. ΄Ολοι (Πολιτικοί και πολίτες)απαιτούμε την εφαρμογή των νόμων όταν δεν μας θίγουν και την μη εφαρμογή τους όταν μας θίγουν. Ο πολιτικοί όμως διαθέτουν περισσότερη δύναμη άρα έχουν την κύρια ευθύνη. Αν θα υπάρξει κοινά αποδεκτή πρόταση και ψηφιστεί νέος και καλύτερος νόμος, παραμένει το ερώτημα αν εφαρμοστεί; Θα εφαρμοστεί από εκείνους που θα τον προτείνουν, από εκείνους που θα τον ψηφίσουν και από εκείνους που θα ακολουθήσουν στην κυβέρνηση, από εκείνους που ζητάν νέο νόμο; Οπωσδήποτε την κύρια ευθύνη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης την έχει το Υπουργείο, όμως και οι άλλοι φορείς έχουν ευθύνη για τη σύνταξη και κυρίως την εφαρμογή του νέου νόμου . Οι συνθήκες, οι ανάγκες, οι προοπτικές κλπ από τη μία χώρα στην άλλη, αλλά και ανάμεσα στις διάφορες περιοχές της ίδιας χώρας είναι διαφορετικές οπότε δεν μπορεί να υπάρξει ενιαία πρόταση για όλο τον κόσμο και απαιτείται διαφορετική αντιμετώπιση. Οι ομογενειακοί φορείς είναι λογικό και αναμενόμενο να προτείνουν διαφορετικές λύσεις για διαφορετικές περιοχές, όμως για το ίδιο σχολείο, από την ίδια κοινωνική η πολιτική οργάνωση είναι παράλογο να υπάρχουν διαφορετικές προτάσεις. Οι κοινότητες, οι σύλλογοι γονέων, οι σύλλογοι εκπαιδευτικών ας αποφασίσουν με όποιες διαδικασίες και ας καταλήξουν σε ενιαία πρόταση. Κάποτε θα πρέπει να τιμήσουμε αλλά και να απομυθοποιήσουμε των Ελλήνων τις κοινότερες. Υπάρχουν κοινότητες που επιτελούν έργο και όταν ακόμα δυσκολεύονται οι προξενικές αρχές. Το έργο αυτό είναι εθελοντική προσφορά προς στην πατρίδα και δεν έλειψε ποτέ από τους απόδημους έλληνες. Υπάρχουν όμως και ομάδες-παρέες που απλά δηλώνουν κοινότητες όχι για να προσφέρουν αλλά για να τους προσφέρουν. Προτάσεις κοινοτήτων είναι ανάγκη να υπάρχουν και θα πρέπει να ληφθούν σοβαρά υπόψη. Προτάσεις όμως κοινοτήτων που έχουν μόνο πρόεδρο χωρίς να έχουν Δ/Σ. δεν θα πρέπει να έχουν αποφασιστικό ρόλο για τον απόδημο ελληνισμό. Τα πολιτικά κόμματα ας παρουσιάσουν πρόταση κοινά αποδεκτή από τα μέλη τους, ομόφωνη ή με πλειοψηφία. Η σχέση μεταξύ Ελλάδας και η διασποράς θα πρέπει να είναι διέπεται από αρχές, και να είναι αρμονική και διαχρονική. Ο κάθε αρμόδιος, ο κάθε Υπουργός και η κάθε κυβέρνηση να μην ξεκινούν από την αρχή, αλλά από εκεί που σταμάτησαν οι προηγούμενοι. Οι δίαυλοι επικοινωνίας να είναι ορατοί και αποδεκτοί. Ο κάθε ομογενής ή απόδημος δεν μπορεί να παρουσιάζεται σε οποιαδήποτε υπηρεσία και να παρουσιάζει τη γνώμη του σαν απόφαση του ελληνισμού της διασποράς. Όπως επίσης και διάφοροι παράγοντες του Υπουργείου δεν πρέπει να παρουσιάζονται ταυτόχρονα στις ίδιες περιοχές και να διατυπώνουν αντίθετες απόψεις.