Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'Νικόλαος Κουρογένης' | 18 Φεβρουαρίου 2024, 12:07

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1) Στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο, στο ΜΕΡΟΣ Γ’ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΑΝΩΤΑΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ Στο Κεφάλαιο ΙΑ’ Άρθρο 71 Κανονισμός αποδοχών για την παροχή διδακτικού έργου για τις κατηγορίες διδακτικού προσωπικού που βρίσκονται σε νόμιμη άδεια – Τροποποίηση παρ. 3 άρθρου 126 ν. 4957/2022 Η φράση όπως προστίθεται δεν είναι απόλυτα ακριβής και μπορεί να ερμηνευθεί στρεβλά. Προτείνω να μετατραπεί σε: «τα μέλη των οποίων δύνανται να παρέχουν διδακτικό έργο υπό τους όρους, αν υπάρχουν, οι οποίοι αναφέρονται στην άδεια» -------------------------- Επίσης θα μπορούσαν να γίνουν οι ακόλουθες βελτιώσεις στα όσα ήδη ισχύουν: Στον ΝΟΜΟ 4957/2022 είναι απαραίτητο να αλλάξουν κάποιοι όροι, οι οποίοι λειτουργούν σαν τροχοπέδη για τα ΠΜΣ. Συγκεκριμένα: 2) Στο Άρθρο 64 του ν. 4957/2022, το οποίο αφορά σε όλους τους κύκλους σπουδών, στην παράγραφο 3 αναφέρεται ότι « Κάθε εξάμηνο περιλαμβάνει τουλάχιστον δεκατρείς (13) πλήρεις εβδομάδες διδασκαλίας. Τα υποχρεωτικά μαθήματα κάθε προγράμματος σπουδών δεν υπολείπονται των τριάντα εννέα (39) διδακτικών ωρών.» Είναι εντελώς παράλογο σε Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ), ή σε Προγράμματα Διδακτορικών Σπουδών (ΠΔΣ), όπου τα μαθήματα διδάσκονται μόνο σε δύο με τέσσερα εξάμηνα, να μην αφήνονται οι καθηγητές που σχεδιάζουν τα προγράμματα να ορίζουν τις ώρες διδασκαλίας των υποχρεωτικών μαθημάτων. Δημιουργείται η υποψία ότι αυτός ο όρος τέθηκε για να εξυπηρετήσει ορισμένους διδάσκοντες που καλύπτουν τον υποχρεωτικό διδακτικό φόρτο με διδασκαλία σε ΠΜΣ χωρίς δίδακτρα. Όμως η εμπειρία μου ως διευθυντής ΠΜΣ και παλαιότερα ΠΔΣ, σίγουρα συνηγορεί ότι αυτός ο όρος είναι ενάντια στις ανάγκες σύγχρονων ΠΜΣ και ΠΔΣ, τα οποία μέσα σε δύο το πολύ έτη οφείλουν να καλύπτουν σφαιρικά (δηλαδή μέσα από αυξημένη θεματολογία μαθημάτων) το αντικείμενό τους. Στο ίδιο πνεύμα, θεωρώ, βρίσκεται, και ο όρος περί 13 πλήρων εβδομάδων διδασκαλίας για όλους τους κύκλους (1ο, 2ο και 3ο ). Ενώ θα μπορούσε να είναι κάτι τέτοιο αποδεκτό για τα Προπτυχιακά Προγράμματα (1ος κύκλος), αποτελεί απαράδεκτη παρέμβαση όσον αφορά στον 2ο κύκλο (εδώ υπάρχουν εξάμηνα με μόνο διπλωματική εργασία) και ιδιαίτερα στον 3ο κύκλο (διδακτορικές σπουδές), όπου ένα μάθημα μπορεί να λειτουργεί και με εργασίες. Προτείνω, λοιπόν, να αλλάξουν τα ανωτέρω δύο εδάφια ως εξής: Στο πρώτο να αφαιρεθεί η λέξη «διδασκαλίας» και να αντικατασταθεί με τη φράση «εβδομάδες πλέον της εξεταστικής περιόδου», και το 2ο εδάφιο να αφαιρεθεί πλήρως. Δηλαδή, να αντικατασταθούν τα 2 εδάφια με το: «Κάθε εξάμηνο περιλαμβάνει τουλάχιστον δεκατρείς (13) πλήρεις εβδομάδες πλέον της εξεταστικής περιόδου». Αυτό σημαίνει ότι στο Κεφάλαιο Η’ του ν. 4957/2022 (ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΠΡΩΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΣΠΟΥΔΩΝ) θα μπορούσε να προστεθεί ότι: «Κάθε εξάμηνο περιλαμβάνει τουλάχιστον δεκατρείς (13) πλήρεις εβδομάδες διδασκαλίας». Αν και δεν το υποστηρίζω, για άμβλυνση των επιπτώσεων αυτού που προτείνω, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί αντίστοιχο εδάφιο και στο Κεφάλαιο Θ’ του ν. 4957/2022 (ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΔΕΥΤΕΡΟΥ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΥ ΚΥΚΛΟΥ ΣΠΟΥΔΩΝ) μόνο για τα ΠΜΣ που παρέχονται δωρεάν, και των οποίων οι διδάσκοντες παρέχουν έργο χωρίς αμοιβή, καλύπτοντας με αυτό μέρος των συνολικών τυπικών διδακτικών τους υποχρεώσεων. 3) Κατά την καθημερινή λειτουργία των ΠΜΣ δύναται να προκύψουν έκτακτοι λόγοι τροποποίησης του ωρολογίου προγράμματος σπουδών. Σε αυτή την περίπτωση, δεν είναι αποτελεσματική η έκτακτη σύγκληση συνέλευσης του Τμήματος για έγκριση της τροποποίησης (όπως προβλέπεται στην παρ. 4 του άρθρου 64 του ν. 4957/2022. Προτείνω, αμέσως μετά το πρώτο εδάφιο αυτής της παραγράφου να προστεθεί το ακόλουθο εδάφιο: «Σε περίπτωση έκτακτου λόγου τροποποίησης του ωρολόγιου προγράμματος, ο διευθυντής του Π.Μ.Σ. δύναται να εγκρίνει την απαιτούμενη τροποποίηση, υπό τον όρο ότι θα προβεί σε ενημέρωση στην αμέσως επόμενη συνέλευση του τμήματος, η οποία θα καταγραφεί στα πρακτικά». 4) Στο στην παράγραφο 3 του άρθρου 158 του ν. 4957/2022 αναφέρεται ότι «Μέλη Δ.Ε.Π. των Α.Ε.Ι. της ημεδαπής έχουν τη δυνατότητα να απασχολούνται ή να διοριστούν σε θέση καθηγητή Πανεπιστημίων της αλλοδαπής, που περιλαμβάνονται στο Μητρώο Ιδρυμάτων της αλλοδαπής του άρθρου 304, χωρίς να έχουν την υποχρέωση να παραιτηθούν από τη θέση τους στο Α.Ε.Ι. της ημεδαπής, υπό την προϋπόθεση ότι ενημερώνουν τον Πρόεδρο του Τμήματος του Α.Ε.Ι. της ημεδαπής στο οποίο υπηρετούν. Για την παράλληλη απασχόληση σε Πανεπιστήμιο της αλλοδαπής απαιτείται πράξη του Κοσμήτορα, κατόπιν εισήγησης της Συνέλευσης του Τμήματος.» Δεν καθίσταται σαφές αν η Συνέλευση του Τμήματος δύναται να κρίνει με βάση τις διδακτικές ανάγκες του Τμήματος κατά πόσο είναι εφικτή η παράλληλη απασχόληση. Καθώς αρκετά Τμήματα είναι υποστελεχωμένα, θεωρώ απαραίτητη την αλλαγή του τελευταίου εδαφίου της παρ. 3 του ν. 4957/2022 ως εξής: «Για την παράλληλη απασχόληση σε Πανεπιστήμιο της αλλοδαπής απαιτείται πράξη του Κοσμήτορα, κατόπιν αιτιολογημένης εισήγησης της Συνέλευσης του Τμήματος, στην οποία αναφέρεται ότι οι διδακτικές ανάγκες που θα προκύψουν από την απουσία του μέλους ΔΕΠ θα καλυφθούν από τα υπόλοιπα μέλη ΔΕΠ και το εξωτερικό διδακτικό προσωπικό του Τμήματος.» 5) Επίσης, στα πρώτα δύο εδάφια της παρ. 4 του ίδιου άρθρου (άρθρο 158, ν. 4957/2022), αναφέρεται ότι «Ο χρόνος απασχόλησης στο ίδρυμα της αλλοδαπής με φυσική παρουσία δεν δύναται να υπερβαίνει το ένα (1) ακαδημαϊκό εξάμηνο ανά ακαδημαϊκό έτος. Κατά το χρονικό διάστημα αυτό το μέλος Δ.Ε.Π. δεν λαμβάνει αποδοχές από το Α.Ε.Ι. της ημεδαπής». Αυτή η παράγραφος αγνοεί ότι η διδασκαλία των μαθημάτων των προπτυχιακών προγραμμάτων σπουδών πραγματοποιείται σε 13 εβδομάδες ανά εξάμηνο. Συνεπώς, το μέλος ΔΕΠ που βρίσκεται σε παράλληλη απασχόληση μπορεί να αποφύγει πλήρως τον διδακτικό φόρτο ενός εξαμήνου, αρκεί να απουσιάσει αυτές τις 13 εβδομάδες, ενώ για τις υπόλοιπες δεκατρείς εβδομάδες του ημερολογιακού εξαμήνου θα λάβει τις πλήρεις αποδοχές του από το ελληνικό κράτος. Θα πρότεινα, λοιπόν, μετά το δεύτερο εδάφιο της παραγράφου 4 να προστεθεί ένα εδάφιο που θα υποχρεώνει το μέλος ΔΕΠ να αναλάβει πρόσθετο διδακτικό φόρτο το άλλο εξάμηνο. Αυτό υπολογίζεται απλά ως εξής: Αν ουσιαστικά ο ελάχιστος μέσος διδακτικός φόρτος είναι 6 ώρες ανά εβδομάδα για 13+13=26 διδακτικές εβδομάδες, αυτό αντιστοιχεί σε ελάχιστο μέσο διδακτικό φόρτο ίσο με 3 ώρες ανά εβδομάδα ανά έτος (χωρίς επίπτωση για την προσέγγιση 1 έτος = 52 εβδομάδες). Συνεπώς, μετά το 2ο εδάφιο της παραγράφου 4, προτείνω να προστεθούν τα ακόλουθα εδάφια: «Ειδικά σε αυτή την περίπτωση, το διάστημα απουσίας του μέλους Δ.Ε.Π. που τελεί σε παράλληλη απασχόληση θα υπολογίζεται σε εβδομάδες, ως το πηλίκο του αριθμού των ημερών απουσίας διά εφτά, με προσέγγιση ακεραίου. Το διάστημα παρουσίας του μέλους Δ.Ε.Π. στο ΑΕΙ της ημεδαπής σε εβδομάδες προκύπτει από τη διαφορά 52 μείον το διάστημα απουσίας. Ο ελάχιστος μέσος διδακτικός φόρτος ανά εβδομάδα διδασκαλίας στο Α.Ε.Ι. της ημεδαπής του μέλους Δ.Ε.Π. που έχει παράλληλη απασχόληση θα υπολογίζεται ως το τριπλάσιο του λόγου διάστημα παρουσίας προς τον αριθμό των εβδομάδων διδασκαλίας σε αυτό το διάστημα, όπου οι υπολογισμοί γίνονται με προσέγγιση ακεραίου αριθμού.» Για παράδειγμα 1: Μέλος Δ.Ε.Π. απουσιάζει 10 εβδομάδες το χειμερινό εξάμηνο, εκ των οποίων οι 8 είναι εβδομάδες διδασκαλίας. Οι εβδομάδες παρουσίας του είναι ίσες με 52-10 = 42. Οι εβδομάδες διδασκαλίας είναι ίσες με 26-8=18. Ο ελάχιστος μέσος διδακτικός φόρτος για τις εβδομάδες διδασκαλίας μαθημάτων κατά τη διάρκεια των οποίων το μέλος ΔΕΠ δεν απουσιάζει υπολογίζεται ως 3 x 42/18 = 7. Παράδειγμα 2: Μέλος Δ.Ε.Π. απουσιάζει μόνο τις 13 εβδομάδες διδασκαλίας του εξαμήνου. Οι εβδομάδες παρουσίας του είναι 52-13=39. Οι εβδομάδες διδασκαλίας είναι 26-13=13. Ο ελάχιστος μέσος διδακτικός φόρτος για τις εβδομάδες διδασκαλίας μαθημάτων κατά τη διάρκεια των οποίων το μέλος ΔΕΠ δεν απουσιάζει υπολογίζεται ως 3 x 39/13 = 9. Προφανώς, θα μπορούσε να ήταν πιο αυστηρός ο τρόπος υπολογισμού, όμως γενικά έχω εκφράσει την άποψη ότι ο ελάχιστος μέσος φόρτος διδασκαλίας των 6 ωρών ανά εβδομάδα (όπως καθορίζεται από τον νόμο) είναι υπερβολικά μεγάλος όταν απαιτείται από τα μέλη Δ.Ε.Π. να συμμετέχουν σε χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες ενώ παράλληλα υπάρχει η προσδοκία παραγωγής ποιοτικής έρευνας. Συνεπώς, αυτό που προτείνω πιστεύω πως προσεγγίζει τη χρυσή τομή ανάμεσα στην αρχή της μη υπερβολικής επιβάρυνσης των μελών Δ.Ε.Π. με υποχρεωτικό διδακτικό έργο, και της ύπαρξης δίκαιης κατανομής αυτού. 6) Το τελευταίο θέμα που θα ήθελα να θίξω αφορά στις αμοιβές μελών ΔΕΠ από ΠΜΣ. Θα παρακαλούσα να αναφερθεί ρητά πως οι αντίστοιχες συμβάσεις οφείλουν να περιλαμβάνουν την περίοδο διδασκαλίας, χωρίς να ταυτίζονται απαραιτήτως με αυτή (δηλαδή έναρξη την πρώτη ώρα διδασκαλίας και λήξη την τελευταία ώρα). Δεν έχει νόημα να υποβάλλονται αυτοί που διαχειρίζονται το ΠΜΣ στον γραφειοκρατικό φόρτο που αντιστοιχεί σε τροποποίηση σύμβασης επειδή, για παράδειγμα, λόγω ασθένειας η τελευταία διάλεξη ενός μαθήματος μετατέθηκε μία μέρα.