• Σχόλιο του χρήστη 'Δημήτρης Γοδέβενος' | 13 Ιουλίου 2024, 17:25

    Σε άλλο ένα νομοσχέδιο της παρούσας κυβέρνησης στα λίγα δυστυχώς σημεία που αφορά ζητήματα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό, ενώ γίνονται τροποποιήσεις σχετικά με τους Αναπληρωτες συντονιστές (ως πότε χωρις προκήρυξη;;;) στο άρθρο 22 και τους Εκπαιδευτικούς κληρικούς στο άρθο 58 εκ νέου δεν διορθώνεται/τροποποιείται το εξώφθαλμα χοντροειδές άδικο και παράλογο νομικό πλαίσιο που άφησε η προηγούμενη κυβέρνηση Σύριζα που διέπει τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών στο εξωτερικό και αντιμετωπίζει εκδικητικά όσους πρόσφεραν τις υπηρεσίες τους στις ελληνόγλωσσες δομές της ομογένειας και τόλμησαν να κάνουν οικογένεια, αφαιρώντας τους σχεδόν την δυνατότητα να υποβάλλουν αίτηση εκ νέου ακόμα και όταν υπάρχουν κενά λόγω έλλειψης ενδιαφέροντος απόσπασης εκπαιδευτικών από την Ελλάδα. Ο νόμος 4415/2016 της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έδωσε προτεραιότητα στους εκπαιδευτικούς που υπέβαλλαν αίτηση από την Ελλάδα για πρώτη φορά με επιμίσθιο καταργώντας ουσιαστικά την προτεραιότητα που δίνονταν μεχρι τότε να παραμείνουν σε εκπαιδευτικους με σύζυγο ομογενή ή αλλοδαπό μόνιμο κάτοικο εξωτερικού που υπηρετούσαν χωρίς επιμίσθιο. Το απαράδεκτο και παράλογο του συγκεκριμένου νόμου όμως είναι οτι κατα τις ετήσιες προκηρυξεις για απόσπασεις στο εξωτερικό, αποκλείει εντελώς τους συγκεκριμένους εκπαιδευτικούς που έκαναν οικογένεια και καποια στιγμή έληξε η αποσπασή τους απο το δικαίωμα να κάνουν αίτηση για να καλύψουν ακομα και κενά που δεν καλύπτονται λόγω έλλειψής ενδιαφέροντος απόσπασης για πρώτη φορά απο στην Ελλάδα. Μάλιστα οι συγκεκριμενοι εκπαιδευτικοί δεν λαμβάνουν ούτε επιμίσθιο ούτε έξοδα μετάβασης Ο συγκεκριμένος νόμος από το 2016 λόγω της ανάγκης διατήρησης της εργασίας αμφοτέρων των μελών του ζευγαριού ( εν μεσω οικονομικής κρίσης και πανδημίας) κατάφερε να χωρίσει δεκάδες οικογένειες εκπαιδευτικών για μεγάλα χρονικά διαστήματα με όλες τις αρνητικές, συναισθηματικές, ψυχολογικές και οικονομικές συνέπειες που είχε και έχει αυτήν η ψυχοφθόρα διαδικασία στα παιδιά τους αλλά και στους ίδιους. Τους υποχρεώσε σε μακροχρόνιες άδειες άνευ αποδοχών προκειμένου να μείνουν με τις οικογένειές τους, αδειες οι οποίες τελειώνουν και τους οδηγούν σε παραίτηση ή να χωρίζονται εκ νέου απο την οικογένεια και να πάνε στην Ελλάδα για να μην χάσουν την δουλειά τους. Κατάφερε επίσης να δημιουργήσει τεράστιο άγχος και ανασφάλεια σε οσους υπηρετούν και έχουν οικογενεια με ομογενή ή αλλοδαπό για το ποιά θα είναι η τύχη τους στο τέλος της κάθε χρονιάς. Αποτελεί πραγματικά παραλογισμό να βρισκονται λόγω της οικογενειακής τους κατάστασης, σε χώρες που τα συντονιστικα γραφεία δίνουν κενά, δεν υπάρχει ενδιαφέρον από Ελλάδα για απόσπαση και το νομικό πλαίσιο να μην τους επιτρεπει να υποβάλλουν αιτηση για να τα καλύψουν ενώ βρισκόνται στην χώρα. Η παρούσα κυβέρνηση, η οποία μάλιστα σύστησε πρόσφατα και υπουργείο κοινωνικής συνοχής και προστασιας της οικογένειας, ως αντιπολίτευση τότε, καυτηρίασε αυτές τις επιλογές μιλώντας για έλλειψη σεβασμού απέναντι τόσο στις οικογένειες των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών οσο και στην προσφορά τους στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση. Παρολαυτά με την απόφαση 83046/Η2 της 1ης Ιουλίου 2020 δεν άλλαξε τίποτα, προσθεσε μόνο στο άρθρο 6 του νόμου του Σύριζα την παράγραφο 9 η οποία αναφέρεται σε ΚΑΤ ΕΞΑΙΡΕΣΗ και σε ΕΙΔΙΚΉ προσκληση για οσους υπηρετησαν στο εξωτερικό ως τελευταίο έσχατο σταδιο αφου πρώτα γίνουν μια σειρά αλλεπάλληλες χρονοβόρες συμπληρωματικές προσκλήσεις που ψάχνουν με το στανιό να βρουν εκπαιδευτικούς να αποσπαστουν με επιμίσθιο στα κενα που δεν κάλυψε η πρώτη προκήρυξη και που φύσικα οι συγκεκριμενοι εκπαιδευτικοί με οικογένεια αποκλείονται από το να υποβάλλουν αίτηση. Να σημειώθεί οτι η συγκεκριμένη κατ εξαίρεση ειδική πρόσκληση δεν έχει προκηρυχθεί ποτέ μεχρι σήμερα παρολο που τα κατα τόπους συντονιστικά γραφεία έδιναν κενά που παρέμεναν ακάλυπτα σε μια σειρά χώρες που ζούν και βρίσκονται οι οικογένειές των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών. Τα πραγματικά «θαυμαστά» που «κατάφερε» τότε η κυβέρνηση Σύριζα με τον συγκεκριμένο νόμο και δυστυχώς διατηρεί η σημερινή είναι α) Να υπάρχουν κενά σε μια χώρα για τα οποία δεν υπάρχουν αιτήσεις απο την Ελλάδα ή τόσες που δεν τα καλύπτουν όλα και να αποκλειει απο την διδικασία εκπαιδευτικούς που κάποτε υπηρέτησαν εκεί έκαναν οικογένεια και θελουν να ξανααποσπασθουν για να είναι με την οικογένειά τους και να τα καλύψουν. Ας μείνουν κενά λεει ο νόμος αρκεί να μην πάνε εκπαιδευτικοί που έχουν ξανααποσπασθεί!!!!! β) Εκπαιδευτικοί που είχαν συμπληρώσει πενταετία είχαν δημιουργήσει οικογένεια και θέλαν να παραμείνουν αλλά είχαν την «ατυχία» να έχει εκδηλωθει ενδιαφέρον απο την Ελλάδα για όλες τις θέσεις μιας χώρας να πρέπει να φύγουν ή να πάρουν αδεια ανευ αποδοχών χωρίς όμως να έχουν ξανα το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση για απόσπαση για μελλοντικά κενα στην ίδια χώρα μην επιβαρύνοντας μαλιστα με επιμίσθιο και έξοδα μετάβασης.Απο την άλλοι όμως οι «καινούριοι» που κάλυψαν τις θέσεις των προηγούμενων, συμπληρώνοντας και αυτοί κατόπιν πενταετία (και απο το 2020 εξαετία) και επιθυμώντας να παραμείνουν, να έχουν το δικαίωμα να αιτηθούν παραταση απόσπασης για να καλύψουν τυχον κενα που δεν θα καλυφθουν απο τους αυτούς που έρχονται από Ελλάδα για πρώτη φορα. Δυο κατηγορίες λοιπον, μια με τους αποδιοπομπαίους και μάλιστα με οικογένεια και η άλλη με τους υπόλοιπους λίγο πιο τυχερούς. Ειχε την «ατυχια» ένας μετα την πενταετία/εξαετία να υπάρχει ενδιαφερον απο την Ελλάδα για όλες τις θέσεις της συγκεκριμένης χώρας; Ληγει η απόσπασή του και αποκλείεται οριστικά απο μελλοντική απόσπαση και ας έχει οικογένεια. Είχε την «τύχη» άλλος μετα την πενταετία/εξαετία να μην υπάρχει καθε χρόνο ενδιαφέρον απο Ελλάδα ή να υπάρχει λίγο, που δεν καλύπτει όλα τα κενα; Μπορεί να παραμείνει με παρατάσεις μεχρι να γεράσει, χωρις να μπορουν να διεκδικήσουν τις ίδιες θέσεις και οσοι έληξε καποτε η απόσπαση τους αλλά θέλουν να ξαναποσπασθούν,ειδικα όσοι έχουν οικογένεια. Σε αυτό το νομοσχέδιο είναι ευκαιρία και επιτακτική ανάγκη να διορθώθει μια αδικία και ένας παραλογισμος που διαλύει οικογένειες,αδιαφορεί για τα αιτήματα των ομογενειακών-εκπαιδευτικών οργανώσεων, αποψιλώνει απο εμπειρους εκπαιδευτικούς την ελληνόγλωσση εκπαίδευση και επιβαρύνει συνάμα το ελληνικό Δημόσιο με εξοδα που μπορούν να αποφευχθουν. Πολλά πρέπει να αλλάξουν στον απαραδεκτο αυτό νόμο. Η αρχή όμως πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ με μια τροποποίηση από την παράγραφο 6 του αρθρου 6 της απόφασης 83046/Η2 της 1ης Ιουλίου 2020 που ορίζει την περίπτωση γ της παραγράφου 3 του άρθρου 16 του νόμου 4415/2016 κατ εξαίρεση αιτήσεις παράτασης απόσπασης πέραν της πενταετιας οπως διαμορφώθηκε κατοπιν με την παράγραφο 1β του άρθρου 9 της απόφασης 83046/Η2 της 1ης Ιουλίου 2020 κατ εξαίρεση αιτήσεις παράτασης απόσπασης πέραν της εξαετιας Με την συγκεκριμένη παράγραφο ενώ δίνεται το δικαίωμα στους Εκπαιδευτικούς που υπηρετούν στο εξωτερικό αλλά συμπληρώνουν το όριο απόσπασης (6 χρόνια) και θελουν να παραμείνουν σε μια συγκεκριμένη χώρα, να αιτηθουν παράταση περαν της εξαετίας και να διεκδικήσουν τα κενά που δεν καλύπτονται απο καινουριους συναδέρφους απο την Ελλάδα, σε όλους τους άλλους και κυρίως όσους έχουν οικογένεια και υπηρετήσαν στην συγκεκριμένη χώρα αλλά καποια στιγμή έληξε η απόσπασή τους (για να έρθουν ως καινούριοι οι παραπάνω αναφερόμενοι συνάδερφοι),δεν δινεται το δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση απόσπασης, μάλιστα χώρις επιμίσθιο και έξοδα μετάβασης για να διεκδικήσουν τα ίδια κενά. Μια αντιμετώπιση λοιπόν άνιση, άδικη και σκλήρη με βάση τις συνέπειες που έχει στην ζωή της οικογένειας αυτών των ανθρώπων, με καταστρατηγηση του δικαιώματος κοινής αφετηρίας και ίσων ευκαιριών για όλους. Σε αυτό το νομοσχέδιο λοιπον απαιτείται επειγόντος να γίνει για αρχή μια απλή τροποποίηση που να λεέι οτι κατα την προκήρυξη της εγκυκλίου των αποσπάσεων για τις ελληνόγλωσσες δομες του εξωτερικου, να δίνεται το δικαίωμα να υποβάλλουν αίτηση απόσπασης όσοι Εκπαιδευτικοί έχουν υπηρετήσει παλιότερα στο εξωτερικό έληξε η αποσπασή τους και έχουν δημιουργήσει οικογένεια(και όχι μόνο). Αφού τελειώνει η διαδικασία τοποθετησης των Εκπαιδευτικών που αποσπώνται για πρώτη φορά και απο την στιγμή που εξακολουθούν να υπάρχουν κενά - να εξετάζεται η αιτησή τους απο κοινού με τις αιτήσεις παρατάσης για κατ εξαίρεση παραμονή πέραν της εξαετίας για υπηρεσιακούς λόγους και η τελική επιλογή να γίνεται βάσει αντικειμενικών και κοινωνικών κριτηρίων.