Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το σχέδιο νόμου του Υπουργείου Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού με τίτλο: «Ρυθμίσεις για την Ψηφιακή Εκπαιδευτική Πύλη και το Ψηφιακό Φροντιστήριο...ΜΕΡΟΣ Α’ Ψηφιακός εκσυγχρονισμός εκπαίδευσης, επίλυση θεμάτων σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης, ρύθμιση ζητημάτων της Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων, του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής και της Εθνικής Αρχής Ανώτατης Εκπαίδευσης (άρθρα 1-75)Σχόλιο του χρήστη ΧΡΗΣΤΟΣ | 14 Ιουλίου 2024, 01:55
- Αρχική
- Πρωθυπουργός της Ελλάδας
- Ανοικτή Διακυβέρνηση
- Δικτυακός Τόπος Υπουργείου
- Διαβουλεύσεις Υπουργείων
ΑΡΘΡΑ 18 & 19 Εάν παραμείνουν όπως έχουν τα άρθρα 18 & 19, πολλοί εκπαιδευτικοί που δεν είναι νεοδιόριστοι, συνεχίζουν να μην δικαιούνται απόσπαση κατά προτεραιότητα, όσοι, οι ίδιοι ή ο/η σύζυγος έχουν αναπηρία άνω του 67%, παρότι αυτό θεωρείται όριο βαριάς αναπηρίας από τα ΚΕ.Π.Α. Άρα θα πρέπει είτε να συμπεριληφθούν όλοι οι εκπαιδευτικοί & όχι μόνον οι νεοδιόριστοι, δηλαδή να δικαιούνται απόσπαση κατά προτεραιότητα όλοι όσοι έχουν οι ίδιοι ή ο/η σύζυγος άνω του 67% (όχι το απαράδεκτα υψηλό και αυθαίρετο ποσοστό του 75% που παραβιάζει κατάφορα την αρχή της ίσης μεταχείρισης στον τομέα της εργασίας ατόμων με αναπηρία ή χρόνια ασθένεια) ή/και να επικαιροποιηθεί το απαρχαιωμένο Π.Δ. 50/1996 (δηλαδή να ενταχθούν σε ειδική κατηγορία και άλλες παθήσεις). Συνεχίζουν να μην δικαιούνται μετάθεση κατά προτεραιότητα ούτε όσοι έχουν, οι ίδιοι ή ο/η σύζυγος άνω του ορίου βαριάς αναπηρίας 67%. Συνεπώς θα πρέπει να έχουν δικαίωμα μετάθεσης ανεξαρτήτως οργανικού κενού, ή έστω κατά προτεραιότητα, όλοι οι εκπαιδευτικοί που έχουν οι ίδιοι άνω του 67% ή ο/η σύζυγος που έχει ποσοστό αναπηρίας άνω του 67% - καθώς στην ουσία είναι ο/η φροντιστής. Και όχι μόνον όσοι έχουν μόνον οι ίδιοι και μόνον άνω του απαράδεκτου υψηλού ποσοστού του 80%, (ώστε να καλυφθούν και εκπαιδευτικοί που παρότι έχουν εξίσου σοβαρά προβλήματα υγείας έχουν κάτω του 80%). Και εξυπακούεται, δίχως να μπαίνει το προαπαιτούμενο του «εφ’ όρου ζωής», καθώς αυτή η κατηγορία εκπαιδευτικών, παρότι έχουν περάσει 2 και 3 φορές από τις επιτροπές πιστοποίησης αναπηρίας, δεν έχουν λάβει ακόμα το «εφ’ όρου ζωής» (που ελπίζουν να το πάρουν πριν αποβιώσουν). Επιβάλλεται λοιπόν για λόγους ηθικής, συνταγματικής και νομικής τάξης, αλλά πρωτίστως επιβίωσης των εκπαιδευτικών με αναπηρία / χρόνιες παθήσεις των ιδίων ή μελών της οικογενείας, να συμπεριληφθούν και οι παραπάνω κατηγορίες (άλλως, παραμένουμε μόνον στα λόγια στην εποχή της ‘συμπερίληψης’). Εν κατακλείδι, εάν τα άρθρα ψηφισθούν ως έχουν, οι ελλείψεις οι παραλείψεις και οι αντιφάσεις θα περισσεύουν, όπως εδώ και τόσα χρόνια. Αναμένουμε να δοθεί επιτέλους λύση (και όχι ημίμετρα και όχι μόνον για λίγους) στα ζωτικής σημασίας προβλήματα όλων των εκπαιδευτικών με αναπηρίες / χρόνιες παθήσεις των ιδίων ή μελών της οικογενείας τους, τα οποία, στην πλειονότητά τους, δεν καλύπτονται με τις προτεινόμενες παρεμβάσεις.