Τα προηγούμενα 20 χρόνια στην Ελλάδα- με "έξαρση"- την τελευταία τριετία, πολύς λόγος γίνεται και πολλές ελπίδες εθνικής αναγέννησης στηρίζονται ατην "Ανάπτυξη", που βέβαια έχοντας αποσυνδεθεί από τους παραδοσιακούς τρόπους, συσχετίζεται άμεσα με την "έρευνα" και την "Τεχνολογία".
Ακούγεται "φρέσκο" "συναρπαστικό" και "μοντέρνο". Αυτό όμως που δεν ξέρω είναι κατά πόσο έχει μελετηθεί στην λεπτομέρειά του τι ανάπτυξη επιθυμούμε και κατά πόσο είναι αυτό εφικτό και ρεαλιστικό.
Άλλωστε στην χώρα μας ποτέ δεν έλλειψαν αξιόλογοι επιστήμονες ερευνητές- σε όλο το φάσμα της επιστήμης-ούτε ευφυείς τεχνοκράτες που δούλευαν σε συνθήκες όχι πάντοτε ευνοϊκές λόγω, όχι τόσο, της έλλειψης πόρων όσο, εξ' αιτίας της ελληνικής κακοδαιμονίας που σχετίζεται με τη γραφειοκρατία, την αναξιοκρατική στελέχωση, την αντίληψη περί ιεραρχίας... κ.λ.π. Εξ' άλλου μεγάλα χρηματικά πακέτα έχουν δοθεί σε Πανεπιστήμια και Ερευνητικά κέντρα για τη στήριξη ερευνητικών προσπαθειών.
Που είναι λοιπόν η περιβόητη "Ανάπτυξη";
Εφαρμόστηκαν, αξιοποιήθηκαν ποτέ και πόσο σε πρακτικό επίπεδο οι κατακτήσεις της έρευνας και της τεχνολογίας;
Γιατί μένουμε πάντα στο θεωρητικό φάσμα ;
Μήπως λοιπόν πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και σε επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού να αποφασίσουμε σε ποιούς τομείς θα δώσουμε το βάρος της ανάπτυξης;Με ποιές προδιαγραφές;Που υπάρχει υπόβαθρο που θα μπορούσε να αξιοποηθεί άμεσα;Και βέβαια από ποιούς παράγοντες- φορείς και ποιο βαθμό ελευθερίας κινήσεων;
Τα προηγούμενα 20 χρόνια στην Ελλάδα- με "έξαρση"- την τελευταία τριετία, πολύς λόγος γίνεται και πολλές ελπίδες εθνικής αναγέννησης στηρίζονται ατην "Ανάπτυξη", που βέβαια έχοντας αποσυνδεθεί από τους παραδοσιακούς τρόπους, συσχετίζεται άμεσα με την "έρευνα" και την "Τεχνολογία". Ακούγεται "φρέσκο" "συναρπαστικό" και "μοντέρνο". Αυτό όμως που δεν ξέρω είναι κατά πόσο έχει μελετηθεί στην λεπτομέρειά του τι ανάπτυξη επιθυμούμε και κατά πόσο είναι αυτό εφικτό και ρεαλιστικό. Άλλωστε στην χώρα μας ποτέ δεν έλλειψαν αξιόλογοι επιστήμονες ερευνητές- σε όλο το φάσμα της επιστήμης-ούτε ευφυείς τεχνοκράτες που δούλευαν σε συνθήκες όχι πάντοτε ευνοϊκές λόγω, όχι τόσο, της έλλειψης πόρων όσο, εξ' αιτίας της ελληνικής κακοδαιμονίας που σχετίζεται με τη γραφειοκρατία, την αναξιοκρατική στελέχωση, την αντίληψη περί ιεραρχίας... κ.λ.π. Εξ' άλλου μεγάλα χρηματικά πακέτα έχουν δοθεί σε Πανεπιστήμια και Ερευνητικά κέντρα για τη στήριξη ερευνητικών προσπαθειών. Που είναι λοιπόν η περιβόητη "Ανάπτυξη"; Εφαρμόστηκαν, αξιοποιήθηκαν ποτέ και πόσο σε πρακτικό επίπεδο οι κατακτήσεις της έρευνας και της τεχνολογίας; Γιατί μένουμε πάντα στο θεωρητικό φάσμα ; Μήπως λοιπόν πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και σε επίπεδο κεντρικού σχεδιασμού να αποφασίσουμε σε ποιούς τομείς θα δώσουμε το βάρος της ανάπτυξης;Με ποιές προδιαγραφές;Που υπάρχει υπόβαθρο που θα μπορούσε να αξιοποηθεί άμεσα;Και βέβαια από ποιούς παράγοντες- φορείς και ποιο βαθμό ελευθερίας κινήσεων;