Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΚΛΑΒΑ' | 26 Νοεμβρίου 2009, 19:05

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κυρία Υπουργέ, Ονομάζομαι Φωτεινή Γκλαβά και είμαι Φιλόλογος. Υπηρετώ στη δημόσια δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε μόνιμη θέση εκπαιδευτικού, στις προβλεπόμενες από το νόμο δυσπρόσιτες περιοχές, τα τελευταία δέκα (10) χρόνια. Για το σχολικό έτος 2009-2010 τοποθετήθηκα στο Λύκειο Σαγεΐκων, ενώ ο μόνιμος τόπος διαμονής της οικογένειάς μου, είναι το Μπάλλα Πατρών. Αίτημά μου είναι η τροποποίηση του προεδρικού διατάγματος 50/1996 ώστε να συμπεριληφθεί σε αυτό η πάθηση της κυανωτικής συγγενούς καρδιοπάθειας με ατρησία πνευμονικής και να μπορέσω να ενταχθώ στις «ειδικές κατηγορίες μετάθεσης», λόγω του, επικίνδυνου για τη ζωή, προβλήματος υγείας του τέκνου μου. Συγκεκριμένα, το Σεπτέμβριο του 2005, απέκτησα ένα κοριτσάκι, την Μαρία-Μελίττα, που πάσχει από συγκυανωτική καρδιοπάθεια και ατρησία πνευμονικής μεσοκολπικής και μεσοκοιλιακής επικοινωνίας και ανώμαλη έκφυση παραπλεύρων κλάδων της πνευμονικής από την κατιούσα αορτή. Επιπλέον πάσχει από σύνδρομο Di George, δηλαδή δεν δημιουργήθηκε στον οργανισμό της ο αδένας που παράγει το ασβέστιο. Συνεπεία των ανωτέρω, το ποσοστό αναπηρίας του είναι μεγαλύτερο του 67% (Όλα τα σχετικά έγραφα των αρμοδίων υγειονομικών υπηρεσιών είναι ανά πάσα στιγμή στη διάθεσή σας). Η ειδική θεραπευτική αγωγή που απαιτείται για την αντιμετώπιση των σοβαρότατων αυτών προβλημάτων υγείας του παιδιού δεν μπορεί να παρασχεθεί στην Ελλάδα, ούτε στην Ευρώπη, παρά μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Μέχρι σήμερα έχουν γίνει τέσσερα (4) χειρουργεία ανοικτής καρδιάς στο Children’s memorial Hospital IIlinois των ΗΠΑ, ενώ στο μέλλον πρέπει να γίνουν ακόμα τρεις (3) κρισιμότατες, καθώς και πολλές υποστηρικτικές, χειρουργικές επεμβάσεις, σχεδόν κάθε χρόνο, έως ότου το παιδί φθάσει την ηλικία των 18 χρόνων.. Ενόψει των ανωτέρω, η σωματική υγεία του παιδιού είναι ιδιαιτέρως επισφαλής καθώς μία λοίμωξη ή μία ξαφνική απώλεια ασβεστίου θα αποβούν μοιραίες για τη ζωή του. Αλλά και η ψυχολογική κατάστασή του είναι ιδιαιτέρως προβληματική αφού δεν μπορεί να μιλήσει και δεν μπορεί να πάει σε παιδικό σταθμό ή σχολείο αργότερα. Καθημερινά πρέπει να διανύω 50+50 χιλιόμετρα από τον τόπο κατοικίας μου (Μπάλα Πατρών) έως τον τόπο εργασίας μου (Λύκειο Σαγεΐκων), με αποτέλεσμα να στερώ από το παιδί μου, εντελώς άσκοπα, πολύτιμες ώρες απαραίτητης φροντίδας για την επισφαλή υγεία του. Με βάση τα παραπάνω και επειδή στο άρθρο 13 του π.δ. 50/1996, το οποίο αναφέρεται σε «ειδικές κατηγορίες μετάθεσης», δεν συγκαταλέγεται η παραπάνω πάθηση, αφού πρόκειται για σπάνια περίπτωση, με σαφή και δικαιολογημένη την αδυναμία του νομοθέτη να την προβλέψει, αν και είναι πρόδηλα σύμφωνη με τις αρχές του κράτους πρόνοιας και τη βούληση του νομοθέτη να παρέχεται προστασία σε παιδιά που πάσχουν από ιδιαίτερα σοβαρές και επικίνδυνες ασθένειες, ζητώ από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου, να δοθεί οριστική και δίκαιη λύση στο πρόβλημα με τροποποίηση του πιο πάνω διατάγματος και να συμπεριληφθεί σε αυτό και η πάθηση της κυανωτικής συγγενούς καρδιοπάθειας με ατρησία πνευμονικής, σύμφωνα και με την από 14-11-2008 αίτηση που έχω καταθέσει στο Τμήμα Μεταθέσεων του ΥΠΕΠΘ, η οποία συνοδεύεται και από σχετική εισήγηση του ΔΣ της ΕΛΜΕ. (Μη θέλοντας να υποβαθμίσω την κρισιμότητα της οποιαδήποτε από τις αναφερόμενες στο προεδρικό διάταγμα ασθένειες, θέλω να σας επισημάνω, ότι π.χ. από μία βαρήκοη κατάσταση δεν συνεπάγεται θάνατος, σε αντίθεση με την καρδιακή και πνευμονική ανεπάρκεια). Ελπίζω στην βοήθειά σας ώστε να δοθεί μία λύση σε ένα τουλάχιστον από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως οικογένεια και ένα τέλος στην «αδικία» που υφίσταμαι αφού σαν πολίτης δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να αντιμετωπίζομαι ως ίσος και να «απολαμβάνω» την προστασία της πολιτείας που προβλέπεται για όμοιες καταστάσεις. Αν σήμερα το παιδί έχει φθάσει στην ηλικία των τεσσάρων χρόνων οφείλεται, αποκλειστικά και μόνο, στη φροντίδα που του παρέχουμε. Σας παρακαλώ βοηθήστε με ώστε να συνεχίσω να παλεύω για το παιδί μου, αλλά και να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στη μαθητική κοινότητα, αφού αγαπώ το επαγγελμά μου και, κυρίως, αγαπώ τη διδασκαλία. Σας ευχαριστώ Φωτεινή Γκλαβά