• Σχόλιο του χρήστη 'Τάνια Σωτηροπούλου' | 9 Απριλίου 2011, 10:41

    Η λειτουργία της εκπαίδευσης επί σειρά ετών κατά τον γνωστό τρόπο ανέδειξε την σημερινή κοινωνία των εν πολλοίς αδιάφορων, ημιμαθών πολιτών, των περιχαρακωμένων περί την προάσπιση και επιδίωξη του στενού ατομικού του συμφέροντος, την αδιαφορία για την τύχη του διπλανού του, την απομόνωση και την έλλειψη πραγματικού ενδιαφέροντος συμμετοχής στην επίλυση κοινών προβλημάτων. Υποτίθεται ότι όλοι πρέπει να σκεφτούμε και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μια υγιέστερη κοινωνία υπεύθυνων και αλληλέγγυων μεταξύ τους πολιτών που ελπίζουμε πως θα γίνουν τα παιδιά μας. Σε μία γνωστή σε όλους εκπομπή της δημόσιας τηλεόρασης εμφανίστηκε νέο παιδί, ως ταλέντο σε πρωτότυπο τρόπο παραγωγής και συνθέσεως μουσικής, που σε ερώτηση της παρουσιάστριας για το πώς ασχολήθηκε με την ανάπτυξη της δεξιότητάς του, απάντησε αυθόρμητα πως το έκανε για να ξεφύγει από την βαρεμάρα του σχολείου. Αυτήν την βαρεμάρα του σχολείου, τον καθημερινό καταναγκασμό στην εκμάθηση παπαγαλία πέντε ή εξ μαθημάτων με αποκλειστικό σκοπό την σημείωση καλού βαθμού στο μπλοκάκι του καθηγητή την επόμενη μέρα, την θυμάμαι καλά και εγώ με μεγάλη αποστροφή, παρόλο που πέρασαν 30 χρόνια που ήμουν στην εκπαιδευτική διαδικασία. Γιά την ίδια βαρεμάρα παραπονούνται τα παιδιά μου και τα παιδιά φιλικών οικογενειών. Το ζητούμενο είναι η καταπολέμηση αυτής της βαρεμάρας των παιδιών μας που τα εμποδίζει να βρούν κάποιο ενδιαφέρον στην εν γένει εκπαιδευτική διαδικασία και τα κάνει να αποσύρονται αδιάφορα, αναζητώντας πιο ενδιαφέρουσες λύσεις στην τηλεόραση και το ίντερνετ. Είναι σε όλους γνωστό ότι στην πλειοψηφία τους οι καθηγητές, δάσκαλοι και λοιποί πολύ λίγο ενδιαφέρονται να προκαλέσουν το ενδιαφέρον του μαθητή στην εκμάθηση του γνωστικού αντικειμένου του καθενός, τη λεγόμενη μεταδοτικότητα, παρά εναλλάσσονται ο ένας μετά τον άλλο σε ατελείωτα μαθήματα και με στερεότυπο τρόπο "λένε το μάθημα" πράττοντας το απολύτως απαραίτητο και βάζοντας τεράστιο όγκο εργασιών για το σπίτι. Η νοοτροπία αυτή πρέπει να αλλάξει. Ο έλεγχος της αξίας του εκπαιδευτικού έργου κάθε δασκάλου πρέπει να γίνεται ουσιαστικά. Η διδακτέα ύλη πρέπει σαφώς να είναι μικρότερη και απλούστερη, κατανοητή για το κάθε παιδί. Ο Διευθυντής του Σχολείου πρέπει απαραιτήτως να ορίζεται μετά από αξιολόγηση ουσιαστική και όχι κομματική όπως κατεξοχήν γίνεται σήμερα. Όλα τα όργανα σε επίπεδο σχολικής μονάδας πρέπει απαραιτήτως να ωθούνται σε ουσιαστικό έργο με την συμμετοχή των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων. Οι εκπαιδευτικοί πρέπει να μάθουν να ακούν τους γονείς και τους μαθητές τους και όχι απλώς να υποδεικνύουν αδυναμίες και υστέρηση κάνοντας πάσα στους γονείς, σαν να είναι αποκλειστικά δική τους υπόθεση. ΄Οσον αφορά το γνωστικό αντικείμενο, ας αναλογιστεί το Υπουργείο σας, πώς ένα παιδί που τελειώνει την έκτη δημοτικού, μπορεί να αντιμετωπίσει τον καταιγισμό γνωστικών πληροφοριών και ερεθισμάτων που δέχεται στην Α΄Γυμνασίου, κατά την οποία καλείται αίφνης, χωρίς καμμία προετοιμασία για την τέτοιου είδους μετάβαση, να ενδιαφερθεί, κατανοήσει και αφομοιώσει συντοχρόνως αρχαία ελληνικά με πληρη γραμματική, συντακτικό και μετάφραση, βιολογία και γεωργαφία-γεωλογία με πλήθος επιστημονικών όρων, λογοτεχνία, μαθηματικά και γεωμετρία, πληροφορική και τεχνολογία, σε ένα ασφυκτικό 7ωρο πρόγραμμα!!! Μία επανεκτίμηση της διδακτέας ύλης και στο Γυμνάσιο, ιδιαίτερα κατά την Α΄τάξη, καθίσταται απαραίτητη.