Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΑΚΗΣ' | 9 Απριλίου 2011, 10:44

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Την απλή λογική. Αυτό πρέπει να επιδιώκει η αναδιάρθρωση του συστήματος. Ως Διευθυντής Σχολικής Μονάδας στην αρχή της χρονιάς ανέφερα εγγράφως σε διάφορα κλιμάκια της εκπαιδευτικής ιεραρχίας, επτά φορές τα κενά καθηγητών (και αμέτρητες προφορικά). Οι αναπληρωτές όμως ήρθαν στο 3ο 10ήμερο του Οκτώβρη, αφού χρειάστηκε να δεχθώ και επίπληξη για "υπέρβαση ιεραρχίας". Πρέπει να είναι Αϊνστάιν κάποιος για να καταλάβει πως τα προβλήματα οργάνωσης της εκπαίδευσης ξεκινούν από την κορυφή και φτάνοντας στην βάση έχουν αποκτήσει μέγεθος χιονοστιβάδας; Τι μπορεί να περιμένει κάποιος από έναν μηχανισμό του οποίου η διοίκηση, αφού απαιτήσει ξανά και ξανά από τα κατώτερα κλιμάκια λεπτομερή προγραμματισμό αναγκών, ανακοινώνει αποσπάσεις το βράδυ πριν την έναρξη του σχολικού έτους; Η απλή λογική λέει πως όταν πας να διορθώσεις κάτι πρέπει πρώτα-πρώτα να βρεις τι έφταιξε και δημιουργήθηκε το πρόβλημα. Αναρωτήθηκε κανένα από τα μεγάλα κεφάλια γιατί απενεργοποιήθηκε στην πράξη η θεσμοθετημένη από 10ετίες αξιολόγηση του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού πριν την μονιμοποίησή του; Πως διατείνονται ότι τώρα θα διορθωθούν όλα, αφού δεν έψαξαν τι έφταιγε πριν; Ή μήπως το μόνο που ενδιαφέρει είναι να ρίξουν αλλού τις ευθύνες; Η απλή λογική λέει ότι στην σύγχρονη εποχή οι αναδιαρθρώσεις έχουν κύριο στόχο να ενσωματώσουν τα πλεονεκτήματα που δίνει η τεχνολογία στη διοίκηση. Όσοι ζούμε στον πραγματικό κόσμο των σχολείων ξέρουμε πως η ανερμάτιστη εισαγωγή της τεχνολογίας (π.χ. με την συμπλήρωση ασύνδετων μεταξύ τους βάσεων δεδομένων ή με απαράδεκτα λογισμικά τύπου e-school) δυσκολεύει περισσότερο παρά διευκολύνει, αφού στο τέλος θα γίνουν όλα ΚΑΙ χειρόγραφα ( στατιστικά, απολυτήρια κλπ). Η απλή λογική (και οι κανόνες του μάνατζμεντ) λέει πως δεν θα μπορέσεις να ζητήσεις ευθύνες αν δεν έχεις θέσει και ιεραρχήσει ξεκάθαρους και πραγματοποιήσιμους στόχους. Να το θέσω απλά με ένα παράδειγμα: Δεν μπορείς να ζητάς από ένα εκπαιδευτικό να προσφέρει μέσα σε ένα τμήμα 25 παιδιών τις ειδική αντιμετώπιση που απαιτείται για 6-7 (τουλάχιστον) από αυτά, και την ίδια στιγμή να ομολογείς πως για να αντιμετωπιστούν με σοβαρότητα τα προβλήματα των παιδιών αυτών απαιτούνται τμήματα ένταξης των πέντε μόνο παιδιών (και με παρόμοιο μάλιστα πρόβλημα). Η απλή λογική λέει πως δεν θα μπορέσει να λειτουργήσει κανένα σύστημα χωρίς να υπάρχει κίνητρο για (υλικό ή ηθικό) γι' αυτούς που θα το εφαρμόσουν. Η διοικητική αναδιάρθρωση δεν μπορεί να προσφέρει κίνητρο. Το υλικό κίνητρο μοιάζει με ανέκδοτο, αλλά όταν το υπουργείο αφήνει έκθετους τους εκπαιδευτικούς σε απόψεις σαν του κ. Μηνά παρακάτω, δεν υπάρχει ούτε το ηθικό κίνητρο. Το χειρότερο βέβαια είναι οι ανεκδιήγητες δηλώσεις του τύπου "λίγοι είναι οι εκπαιδευτικοί που δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους". Όλοι ξέρουμε ότι δεν είναι και τόσο λίγοι, αλλά με την τακτική του το υπουργείο τιμωρεί μόνο αυτούς που ακόμα αντιστέκονται στη λογική: ΔΕΝ ΔΟΥΛΕΥΩ ΑΦΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΟΥ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕΙ. Η απλή λογική λέει πως «δεν κολλάει» ο αξιολογητής να ζητάει ταυτόχρονα την ψήφο του αξιολογούμενου. Έτσι υπονομεύεται και ο συνδικαλισμός και η εκπαίδευση. Αν κάποιος προτιμά να κάνει τον κινέζο και να διαβεβαιώνει πως δεν θα υπάρξουν χαριστικές αξιολογήσεις ούτε θα δυσκολευτεί ένας αξιολογούμενος να αντιπαρατεθεί με τον αξιολογητή του σε μια γενική συνέλευση, δεν έχει καλές προθέσεις. Η απλή λογική λέει πως δεν πείθεται κάποιος για την αξία της γνώσης, όταν τριγύρω του βλέπει την αμορφωσιά να θριαμβεύει, όταν βλέπει ότι αυτό που χρειάζεται δεν είναι ο κόπος αλλά ο τρόπος. Αυτό βέβαια δεν διορθώνεται με καμιά διοικητική αναδιάρθρωση, οπότε μην τρέφουμε ελπίδες πως με ένα νομοσχέδιο θα αλλάξουν όλα. Για να έχουμε αλλαγή πρέπει οι κρατικές δομές εκπαίδευσης να κερδίσουν το σεβασμό της κοινωνίας. Και κλείνοντας τα σχολεία από το Πάσχα (πρακτικά) το μόνο που κερδίζουν είναι την περιφρόνηση. Ευχαριστώ όποιον είχε το κουράγιο να διαβάσει τις απόψεις μου.