Αρχική Σύστημα Αποσπάσεων και Μεταθέσεων1. Θεωρείτε αναγκαία τη θέσπιση κριτηρίων για τις αποσπάσεις (κοινωνικών κυρίως) και την αποτίμησή τους με συγκεκριμένο αριθμό μονάδων; Αν ναι, συμφωνείτε με την αριθμητική αποτίμηση των προτεινόμενων κριτηρίων απόσπασης;Σχόλιο του χρήστη Μαρία Στέλλα Αλούπη | 23 Απριλίου 2011, 12:54
  • Σχόλιο του χρήστη 'Μαρία Στέλλα Αλούπη' | 23 Απριλίου 2011, 12:52

    1. ΜΕ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΣΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, ΠΟΥ ΤΙΣ ΚΑΝΕΤΕ ΟΛΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΣ, ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΕ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ, ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΙ (Η, ΚΥΡΙΩΣ), ΟΙ ΑΓΑΜΟΙ, και κυρίως εκείνοι οι άγαμοι που βρίσκονται ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΔΡΑ ΤΟΥΣ. Είναι όλο και δυσκολότερο να ανταποκριθεί κανείς πλέον μόνος του στα έξοδα ενός σπιτιού (κυρίως όταν χρειάζεται θέρμανση, όταν χρειάζεται αυτοκίνητο, έστω για τη δουλειά του στο μακρινό μέρος, πλοία, αεροπλάνα, κτλ). Και όταν είναι αναγκασμένος/η να μείνει για χρόνια και σε απομονωμένα μέρη λόγω της (@#@*&@ - συμπληρώστεΝ από μόνοι σας όσες "εκφράσεις" επιτρέπονται στο open.gov) ΤΡΙΕΤΙΑΣ υποχρεωτικής παραμονής στη θέση διορισμού / μετάθεσης που θεσπίσατε/ζετε (που μου γεννάει αισθήματα εκδίκησης για το ΥΠΕΠΘ), μπορεί ένας άγαμος να χάσει κάθε ευκαιρία να αποκτήσει ποτέ οικογένεια και νόημα της ζωής, και ένας έγγαμος να χάσει την ίδια του την οικογένεια (διαζύγια κτλ). (Πόσο μάλλον που διοριζόμαστε σε προχωρήμένη ηλικία και ήδη έχουμε οικογένειες, ή δεν έχουμε και το ρολόϊ του χρόνου χτυπάει κι εμείς είμαστε σε νησιά και βουνά - ΡΑΦΙΑ). Συνήθως όσοι μένουν σε δυσπρόσιτα μέρη πρέπει να πληρώνουν και δύο νοίκια (ένα εκεί που υπηρετούν "προσορινά" και ένα στην πόλη / έδρα τους), γιατί δε μπορείς κάθε φορά που σε διορίζουν σε ένα κορφοβούνι ή μακρινό ξερονήσι να μεταφέρεις και όλα σου τα πράγματα μιάς ζωής. ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΤΑ ΠΕΤΑΞΕΙΣ (έπιπλα, ρούχα, βιβλία, καλλιτεχνήματα, μουσικά όργανα κτλ - ό,τι μας προάγει σαν ανθρώπους και μας δίνουν την αίσθηση "σπιτιού" και "οικογένειας"), όπως προτείνουν μερικοί (κατά βάσιν αγράμματοι / απαίδευτοι - το έχω ακούσει τόσο πολύ αυτό όσο ήμουν άνεργη και συχνά άστεγη). Και επίσης, και να τα μεταφέρεις, συνήθως σε τέτοια μέρη δεν υπάρχουν σπίτια που να τα χωρέσουν. Μόνο ενοικιαζόμενες "γκαρσονιέρες". Στα τουριστικά μέρη σε πετάνε έξω λίγο πριν τις 30 Ιουνίου, και δεν ξέρεις πού να πας τα πράγματά σου. Και τα ενοικιαζόμενα σπίτια στα δυσπρόσιτα μέρη είναι ελαττωματικά (υγρασίες κτλ, χωρίς θέρμανση ("καλοκαιρινά") και πανάκριβα. Ούτε οι οικογένειες, αλλά, κυρίως, ούτε και οι άγαμοι μπορούν να νοικιάζουν ταυτόχρονα δύο σπίτια, "αναβάλλοντας" συνεχώς την "πραγματική" ζωή τους σε "πραγματικά" σπίτια, και ζώντας συνεχώς ως φοιτητές "με τα απαραίτητα" πράγματα μέσα σε μιά βαλίτσα. Και να μας λένε κι απ το Υπουργείο ότι κάνουμε και διακοπές! (μάλλον είδαν αυτή τη βαλίτσα και μπερδεύτηκαν!!!) Σημειώνω ότι όλα αυτά τα λέω ενώ ΑΠΟ ΕΠΙΛΟΓΗ παραμένω στην παραμεθόριο, με τα μισά πράγματά μου εκεί να με στενεύουν μέσα στο σπίτι, καιτα υπόλοιπα μισά να φιλοξενούνται σε τρία άλλα σπίτια στην Αθήνα (=κούτες). Αντί να με βλέπουν από το Υπουργείο σαν "κελεπούρι" και να με διευκολύνουν όσο γίνεται να παραμείνω κι άλλο εκεί, προσπαθούν τώρα να μας κόψουν τα όποια επιδόματα. Αναγκάζοντας ανθρώπους σαν κι εμένα να σκέφτονται πολλούς και διάφορους τρόπους για να δείξουν στο Υπουργείο τη δυσαρέσκειά τους. ΕΙΧΑ ΤΟ ΕΥΤΥΧΗΜΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΣΩ ΣΕ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΕΗ, ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΤΙ ΘΑ ΠΕΙ ΝΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΟΥ. ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΑΙΤΩ. 2. Δεν μπορώ να φανταστώ τί "άλλο" μπορεί να προσμετράται στην προφορική συνέντευξη για τα ΣΜΕΑΕ από αυτά που ήδη αναγράφονται στις σχετικές εκεί παραγράφους. 3. Χαίρομαι που επιτέλους αναγνωρίζεται η αναηπηρία και του εκπαιδευτικού, και όχι μόνο των παιδιών του, στα κριτίρια. ΕΛΠΙΖΩ ΑΥΤΟ ΝΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΔΕΙΕΣ ΓΙΑ ΙΑΤΡΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ, γιατί μέχρι τώρα, ένας καρκινοπαθής αν έχω καταλάβει καλά ΔΕ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ "ΑΝΑΡΡΩΤΙΚΗ" άδεια για τις ετήσιες εξετάσεις του, που είναι πολλές και παίρνουν χρόνο (κυρίως αν πρέπει να μετακινηθεί σε πόλη για να τις κάνει), με τη δικαιολογία ότι είναι "προληπτικές" και όχι "αναρρωτικές"!!! Ενώ για το παιδί του, μπορεί να πάρει άδεια. Είπαμε, πρώτα οι μαθητές, αλλά εγώ δε συμφωνώ, γιατί είμαστε κι εμείς άνθρωποι ξέρετε, και όπου μπορούν να μας γίνονται διευκολύνσεις, π.χ. αυτές που θα μας εξασφαλίσουν ΝΑ ΖΟΥΜΕ, πρέπει να γίνονται!!! 4. Είμαι εντελώς αντίθετη με πολλά καινούρια δαιμόνια που μπαίνουν στο χώρο των αποσπάσεων και μεταθέσεων, ως γεγονότα ή φήμες. Κυρίως για την ολοένα αυξανόμενη δυκολία με την οποία γίνονται αυτές. Τα κριτίρια του νομοσχεδίου έχουν κάποια σωστά και ορθολογικά στοιχεία, αλλά ταυτόχρονα, λόγω αυτών, μπορούν να αποκλειστούν άξιοι άνθρωποι που δεν έχουν τα συγκεκριμμένα τυπικά προσόντα. Η δικλείδα της συνέντευξης εξακολουθεί να είναι καλό ή κακό εργαλείο στα χέρια των υπεύθυνων. Θα ήταν πιό δίκαιο να θεσπιστούν και τρόποι και διευκολύνσεις με τις οποίες Ο ΚΑΘΕΝΑΣ μπορεί να πάει να βγάλει τις σχολές ή τα σεμινάρια που περιγράφονται πρώτα πρώτα στις λίστες των κριτιρίων (πχ εκπαίδευση στη διοίκηση). Κι ακόμα καλύτερα, θα ήταν να γίνονται ενδοϋπηρεσιακά τέτοια σεμινάρια σε ΟΛΟΥΣ τους ενδιαφερόμενους που θα τα επέλεγαν, κι όχι στους "εξυπνους" που είχαν την οικονομική ευχέρεια να συνεχίσουν τις σπουδές τους. 5. Πιστεύω ότι ακόμη και με τα σωστά ορθολογικά κριτίρια από αυτά που προτείνονται, η αντικειμενική αξιολόγηση εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολο εγχείρημα, και δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να γίνει καλύτερο. Ίσως ένας τρόπος υπάρχει: ΝΑ ΕΝΔΥΝΑΜΩΝΕΤΑΙ ΟΛΟ ΤΟ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ. ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΑΞΙΟΙ. ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΣΟΙ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΥΝ ΜΟΡΙΑ.