Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• Σχόλιο του χρήστη 'ΒΑΣΙΛΙΚΗ' | 24 Απριλίου 2011, 09:24

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Έχοντας το διπλό ρόλο της μητέρας παιδιού με κινητική αναπηρία και της εκπαιδευτικού-φιλολόγου που βρίσκεται στο χώρο της ειδικής αγωγής, θα ήθελα να μοιραστώ την προσωπική μου εμπειρία. 1. βρίσκομαι στο χώρο της ΕΑΕ προσπαθώντας να αποκομίσω εμπειρίες και γνώσεις που θα με βοηθήσουν στην εκπαίδευση του ίδιου μου του παιδιού. επομένως, το ενδιαφέρον μου για παιδιά με αναπηρία και ο τρόπος που προσπαθώ να τα προσεγγίσω σχετίζεται με παιδαγωγικές τακτικές που περιλαμβάνουν τη βιωματικότητα, την ενσυναίσθηση και την εξατομίκευση ίσως περισσότερο από πολλούς άλλους εκπαιδευτικούς που "θεωρητικά" ανήκουν στο χώρο της ΕΑΕ 2. Η εμπειρία που κάθε εκπαιδευτικός συγκεντρώνει από την προϋπηρεσία του στο χώρο αυτό δεν μπορεί να μην αναγνωρίζεται, τουλάχιστον για εκείνους τους εκπαιδευτικούς που βρίσκονται στο χώρο γιατί πραγματικά αισθάνονται ότι προσφέρουν κάτι περισσότερο από γνώσεις. 3. Η επαφή μου με γονείς-κηδεμόνες παιδιών με αναπηρία δεν αφορά μόνο την ενημέρωσή τους για τις επιδόσεις των παιδιών τους, αλλά πολύ περισσότερο την ψυχολογική στήριξή τους και την τόνωση του ηθικού τους για την ελάχιστη κατάκτηση του παιδιού τους σε επίπεδο συμπεριφοράς, πρωτοβουλίας, προσπάθειας και δημιουργικότητας. Με άλλα λόγια, προσπαθώ να αντιμετωπίσω τους γονείς όπως θα ήθελα να αντιμετωπίσουν κι εμένα οι δάσκαλοι του παιδιού μου (γιατί είναι πολλά τα παραδείγματα εκπαιδευτικών ΕΑΕ που πίσω από την πλάτη των ταλαιπωρημένων και αγχωμένων γονιών χλευάζουν, ή τουλάχιστον δεν είναι σε θέση να αντιληφθούν τη δύσκολη πολλές φορές καθημερινότητα παιδιών και γονέων έξω από το σχολείο). Και νομίζω πως κανείς δεν αμφισβητεί το ρόλο που οφείλουν να έχουν οι γονείς όλων των μαθητών, πολύ περισσότερο εκείνων με όποια αναπηρία ή δυσκολία, στη λειτουργία του σχολείου. 4. Ως εκπαιδευτικός και γονέας παιδιού με αναπηρία που επιθυμώ με όλες μου τις δυνάμεις να απασχολούμαι στον ευαίσθητο και απαιτητικό αυτό εκπαιδευτικό χώρο, δεν μπορώ να καταλάβω με ποιά λογική θα μου αφαιρέσουν αυτό το δικαίωμα-ευκαιρία για δημιουργικότητα και προσφορά όχι μόνο στους μαθητές, αλλά και στο ίδιο μου το παιδί, επειδή δε διαθέτω ένα μεταπτυχιακό στην ειδική αγωγή; Άλλωστε, η ενασχόλησή μου με την ΕΑΕ δεν είχε ως κίνητρο την επαγγελματική μου αποκατάσταση με καλύτερους όρους, αλλά προέκυψε από την προσωπική μου ανάγκη για ενημέρωση και κατάρτιση. Με τις παραπάνω παρατηρήσεις δεν έχω καμία πρόθεση να ακυρώσω ή να μειώσω κανέναν συνάδελφο που έχει αγωνιστεί να κατακτήσει έναν μεταπτυχιακό ή σεμιναριακό τίτλο, όπως δε θέλω το υπουργείο να μειώνει και να ακυρώνει την αναμφισβήτητη ευαισθησία και εξοικείωση των εκπαιδευτικών-γονέων παιδίών με αναπηρία, εφόσον αυτά τα κριτήρια είναι ύψιστης σημασίας για την ειδική αγωγή(νομίζω θα συμφωνούσατε όλοι μαζί μου). Απλώς πιστέύω πως, όπως σε κάθε τομέα έτσι και στην εκπαίδευση συνυπάρχουν οι καλοί-άξιοι και οι κακοί. Ευχαριστώ.