Αρχική Σχολικός ΑθλητισμόςΠοια είναι κατά τη γνώμη σας η αποτίμηση σήμερα του Σχολικού Αθλητισμού και της μορφής της Αθλητικής Διευκόλυνσης (ΤΑΔ / ΕΤΑΔ) με έμφαση στην αγωνιστική και εκπαιδευτική τους καταλληλότητα και τη σχέση κόστους/αθλητικοπαιδαγωγικής αποτελεσματικότητας, εντοπισμός σημείων που χρήζουν αναθεώρησης, βελτίωσης ή κατάργησης ;

Ποια είναι κατά τη γνώμη σας η αποτίμηση σήμερα του Σχολικού Αθλητισμού και της μορφής της Αθλητικής Διευκόλυνσης (ΤΑΔ / ΕΤΑΔ) με έμφαση στην αγωνιστική και εκπαιδευτική τους καταλληλότητα και τη σχέση κόστους/αθλητικοπαιδαγωγικής αποτελεσματικότητας, εντοπισμός σημείων που χρήζουν αναθεώρησης, βελτίωσης ή κατάργησης ;

Σχόλια 1 2
  • 10 Ιουλίου 2011, 13:47 | ΤΖΙΑΤΖΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ

    Με οδηγό την εικοσαετή υπηρεσία μου στην Εκπαίδευση, εκ των οποίων τρία σχολικά έτη σε Αθλητικά Σχολεία(τον προτιμώ σαν όρο από ΤΑΔ-ΕΤΑΔ), έχω να καταθέσω μερικές σκέψεις που ίσως βοηθούσαν στην αναβάθμιση του θεσμού των συγκεκριμένων Σχολείων.
    Καταρχήν πιστεύω πως ο θεσμός του Αθλητικού Σχολείου πρέπει να ξεκινά από το Δημοτικό (η δημιουργία τέτοιων τμημάτων στην Ε΄ και ΣΤ΄ τάξεις θα ήταν μια καλή αφετηρία).
    Επίσης τα σχολεία αυτά πρέπει να είναι ανεξάρτητα (όπως τα Μουσικά) και όχι φιλοξενούμενα .
    Απαραίτητη είναι και η ύπαρξη ειδικών Αναλυτικών Προγραμμάτων καθώς και η εισαγωγή διδακτικών ενοτήτων που έχουν σχέση με διατροφή, αθλητικές συμπεριφορές ,αθλητική ψυχολογία, κανονισμούς αθλημάτων, τραυματισμούς-αποκατάσταση κ.λ.π.
    Η συνεργασία των Κ.Φ.Α. με τους Ενωσικούς Προπονητές και η από κοινού έκθεσή τους στις Ομοσπονδίες και στο Υπουργείο , θα βοηθούσε στην αξιοποίηση και βελτίωση των ταλέντων.
    Τα τεστ επιλογής των υποψήφιων μαθητών-αθλητών πρέπει να γίνουν πιο αυστηρά και πιο επιστημονικά (κάποια γίνονται για να γίνονται).
    Τέλος κάποιες δράσεις (π,χ, τουρνουά με όμορους νομούς ) θα τόνωναν το ενδιαφέρον των μαθητών και του Σχολείου.
    Διαφωνώ με την πρόταση οι μαθητές-αθλητές να είναι σε επίπεδο Εθνικής Ομάδας. Τα ταλέντα που βρίσκονται στον προθάλαμο του πρωταθλητισμού έχουν εξίσου ανάγκη τη βοήθεια του Αθλητικού Σχολείου.
    Όσον αφορά στους Καθηγητές Φυσικής Αγωγής ,πιστεύω πως η τοποθέτηση ή απόσπασή του πρέπει να είναι τουλάχιστον τριετής. Οι αιτήσεις τους να γίνονται αμέσως μετά την ανακοίνωση των μεταθέσεων , η σύνταξη των πινάκων μοριοδότησης άμεσα και οι τοποθετήσεις ή αποσπάσεις των Κ.Φ.Α. έως το Μάιο, για να συμμετέχουν έτσι στα τεστ αξιολόγησης και επιλογής των μαθητών του Δημοτικού.
    Η συνεχής Επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών αυτών καλό θα ήταν κάποια στιγμή να γίνει πράξη (εξάλλου νέα δεδομένα προκύπτουν συνεχώς στην Επιστήμη της Φυσικής Αγωγής ).
    Επειδή όμως οι εποχές άλλαξαν , όλα και όλοι είμαστε πλέον αριθμοί , πολύ κουβέντα γίνεται για το κόστος αυτών των Σχολείων.
    Εδώ να επισημάνω πως οι Κ.Φ.Α. είναι παντού πλεονάζων προσωπικό, όπως και οι περισσότερες των άλλων ειδικοτήτων, άρα ελάχιστες θα είναι οι ελλείψεις( πιθανή η πρόσληψη κάποιων λίγων αναπληρωτών).
    Την δαπάνη μεταφοράς των μαθητών (με ταυτόχρονα εξοικονόμηση δρομολογίων), αν αναλάβουν οι Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις δεν θα υπάρξει πρόβλημα.
    Τόσα σχολεία κλείνουν,ελέω Δ.Ν.Τ.. Ας στηριχτούν και κάποια…
    Ας επενδύσουμε σε παιδιά που ξυπνάνε από τα χαράματα για να κάνουν αυτό που αγαπάνε.

    ΤΖΙΑΤΖΙΑΣ ΜΙΧΑΗΛ
    ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ
    6ου ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΛΑΡΙΣΑΣ

  • 10 Ιουλίου 2011, 11:56 | ΔΟΥΖΛΑΤΖΗ ΕΛΕΝΗ

    Καθηγήτρια φυσικής αγωγής, διορισμένη στην πρωτοβάθμια Χανίων.
    Τα Τ.Α.Δ. είναι ένας θεσμός που εξυπηρετεί πολύ τους μαθητές-αθλητές και τους γονείς τους. Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχουν εγκαταστάσεις αντάξιες των αθλημάτων και αυτό καθιστά αναποτελεσματική τη στοχευμένη προπόνηση. Ακόμα, σοβαρό πρόβλημα είναι η σημαντική καθηστέρηση τοποθέτησης των εκπαιδευτικών, για τη χρονιά που μας πέρασε τοποθετήθηκαν τέλος Γενάρη. Αν αναβαθμιστούν οι δύο αυτοί παράγοντες είναι χρήσιμος θεσμός.

  • 10 Ιουλίου 2011, 09:56 | SPYROS V

    ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΠΡΟΤΥΠΑ. Εφαρμόζονται από άλλους και εμείς τα απαξιώνουμε!

  • 10 Ιουλίου 2011, 00:29 | Αποστόλης Παππάς

    Όπως φαίνεται από τις απόψεις των περισσοτέρων ο σχολικός αθλητισμός δεν υπάρχει στη χώρα μας. Με αυτό ως δεδομένο, αυτό που μπορούμε να αποτιμήσουμε είναι το γιατί δεν υπάρχει και από αυτή την άποψη να βρούμε τι δεν πήγε καλά σε αυτό το μοντέλο.
    Ένα πρώτο σφάλμα ήταν ότι τα ΤΑΔ δεχόταν όποιον μαθητή Α’ Γυμνασίου ήθελε να παρακολουθήσει ένα τμήμα που τον ενδιέφερε π.χ. ποδοσφαίρου, μπάσκετ, τένις, κτλ., χωρίς ο ενδιαφερόμενος μαθητής να ήταν αθλητής σε σωματείο. Αυτό από μόνο του αποδομούσε την βασική φιλοσοφία που είχαν τα ΤΑΔ που ήταν η διευκόλυνση των αθλητών και όχι η εκμάθηση ενός αθλήματος. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές που είχαν μειωμένο ενδιαφέρον για το σχολείο έβρισκαν μια καλή ευκαιρία να χάσουν χρόνο σχολικής μελέτης και να κερδίσουν χρόνο παιχνιδιού. Εάν υπήρχαν και ένας ή δυο αθλητές αυτοί αναγκάζονταν να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον σαφώς αντιαθλητικό που στο τέλος τους υποχρέωνε (το περιβάλλον) να εγκαταλείψουν το ΤΑΔ μιας και δεν αποτελούσε τίποτε σοβαρό και ενδιαφέρον για αυτούς.
    Εξαιτίας αυτού του κλίματος “χαβαλέ” όλο η σχολική κοινότητα θεωρούσε τα ΤΑΔ ως τμήματα μειωμένης απόδοσης που φοιτούσαν κατά κανόνα μαθητές ιδιαίτερα χαμηλής βαθμολογίας που συνήθως ήθελαν να “παίξουν μπάλα”.
    Ένα δεύτερο, ίσως, ουσιαστικότερο του πρώτου ήταν η στελέχωση των ΤΑΔ με καθηγητές Φυσικής Αγωγής επιεικώς ακατάλληλους για το έργο που καλούνταν να επιτελέσουν. Ενώ κάθε ΚΦΑ μπορεί να διδάξει, σε κάποιο βαθμό, για τις σχολικές ανάγκες όλα τα μαθήματα του σχολικού αναλυτικού προγράμματος, ταυτόχρονα δεν μπορεί να είναι ικανός προπονητής ακόμα και στο μάθημα της ειδικότητάς του. Ο λόγος είναι ότι οι ανάγκες του αντικειμένου του προπονητή είναι πολύ μεγάλες άρα και οι γνώσεις του πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες από τις γνώσεις ενός καθηγητή φυσικής αγωγής στο σχολείο. Η γνώση των αθλημάτων δεν είναι μόνο θεωρητική αλλά και βιωματική. Αυτό σημαίνει ότι η εμπειρία των ΚΦΑ που προϋπήρξαν αθλητές σε κάποιο άθλημα δεν αναπληρώνεται με κανένα θεωρητικό μάθημα. Στον αθλητισμό λοιπόν είναι απαραίτητη η προηγούμενη αθλητική εμπειρία ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση που δίνει το πτυχίο των ΤΕΦΑΑ. Εδώ λοιπόν συναντάμε ένα πρόβλημα που έχει η σχολή που παράγει του ΚΦΑ: δεν ξεχωρίζει τους καθηγητές της εκπαίδευσης από τους προπονητές. Αυτό σημαίνει ότι αν στα ΤΑΔ διοριζόταν ένας ΚΦΑ δεν ήταν σίγουρο ότι θα ήταν και κάτοχος του αντικειμένου του ως προπονητής για αυτό το τμήμα. Συνήθως δεν ήταν όπως δείχνει η εμπειρία.
    Το τρίτο βασικό επίσης ήταν η ανεπαρκής συνεργασία με τα αθλητικά σωματεία. Ένα αθλητικό σωματείο έχει σαν στόχο τη βελτιστοποίηση της απόδοσης του αθλητή ακολουθώντας το αρχαίο ρητό “Αιεν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν”
    “Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων”.
    Πως είναι δυνατό ένας προπονητής που θέλει να κάνει τον αθλητή του πρώτο σε ένα πρωτάθλημα (ή στο σύλλογο, ή στο ενωσιακό, ή στο πανελλήνιο, κτλ) να τον εμπιστευτεί σε έναν κατά τεκμήριο άσχετο με το άθλημα; Έτσι αν ο ΚΦΑ του ΤΑΔ δεν ήταν γνώστης του αθλήματος ο σύλλογος δεν προέτρεπε του αθλητές του να συμμετέχουν στα ΤΑΔ.
    Έτσι οδηγηθήκαμε να έχουμε ΤΑΔ που δεν έχουν καμία σχέση με το ρόλο που έπρεπε να παίξουν.
    Το σίγουρο είναι, κατά την άποψή μου, ότι τα ΤΑΔ είναι απαραίτητα και οφείλουμε να τα “ξαναδημιουργήσουμε” με τις εξής παραμέτρους: α) Να υπάρχει στην πόλη αντίστοιχος σύλλογος με το τμήμα που δημιουργείται και να συμμετέχουν οι μαθητές-αθλητές στα επίσημα πρωταθλήματα. β) Να υπάρχει εξωτερικός αξιολογητής για αν ο μαθητής-αθλητής κατέχει το άθλημα και αν του χρειάζεται αυτή η διευκόλυνση (να μην πηγαίνει για πλάκα). γ) Ο ΚΦΑ που θα κλιθεί να διδάξει-προπονήσει τους μαθητές-αθλητές να έχει ο ίδιος τουλάχιστον τριετή αθλητική εμπειρία πριν τα 16 στο ίδιο άθλημα, που θα αποδεικνύεται με αθλητικό δελτίο και συμμετοχή σε αγώνες στο άθλημα της ειδικότητάς του. δ) Να δοθούν κίνητρα στα σωματεία για να συνεργαστούν με τα ΤΑΔ ακόμα και να συμμετέχουν οι προπονητές των σωματείων [όταν πληρούν τη (γ) προϋπόθεση ] στην προπονητική διαδικασία βοηθώντας όπου χρειάζεται τους ΚΦΑ των ΤΑΔ.
    Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα που περιγράφονται από κάποιους στη συζήτηση αυτή. Νομίζω όμως ότι από αυτά πρέπει να ξεκινήσει όποιος θέλει να αναμορφώσει τον σχολικό αθλητισμό στο μέρος που αφορά στα τμήματα αθλητικής διευκόλυνσης.
    Αποστόλης Παππάς
    Κ.Φ.Α. – Υπεύθυνος τμήματος τένις Α.Γ.Ο.Ναυπάκτου

  • 10 Ιουλίου 2011, 00:26 | ευαγγελία

    1. Αποτίμηση Σχολικού Αθλητισμού.
    Μας ζητάτε να τοποθετηθούμε στην αποτίμηση του Σχ. Αθλητ.Αυτή η διαδικασία που υπήρχε. Εγώ διδάσκω το μάθημα της Φυσικής Αγωγής σε ένα Δημοτικό Σχολείο αλλά ο όρος αυτός δεν υπάρχει στο αναλυτικό πρόγραμμα και κατα τη γνώμη πολύ σωστά δεν υπάρχει. Αν ενημερωθούμε σχετικά με τις πρόσφατες έρευνες παγκοσμίως αλλά και στη χώρα μας σχετικά με το μάθημα της Φ.Α. θα δούμε ότι οι στόχοι τους οποιόυς θέτει είναι ξεπερασμένοικαι ότι όταν τα παιδιά γίνουν ενήλικοι δεν αθλούνται. Κυρίες και Κύριοι αν ο στόχος μας είναι ο σχολικός αθλητισμός τότε αναβαθμίστε τις ώρες του μαθήματος σε 1,5 σε καθε τμήμα και κάθε μέρα, διορίστε γυμναστές, φτιάξτε υποδομές, δώστε χρήμα και μετά ζητήστε σχολικό αθλητισμό.
    Αν βέβαια με τον όρο σχ.αθλ. ενοείτε τα σχολικά πρωταθλήματα που διεξάγωνται με την αρωγή των δήμων και την ευγενική χορηγεία των συναδέλφων/σσων γυμναστών τότε καλά κάνουν και υπάρχουν μια που οι μαθητές/τριες περιμένουν πότε θα έρθει η στιγμή που θα πάνε Ε΄, ΣΤ΄ τάξη ώστε να πάρουν μέρος στα ανάλογα αθλήματα.Και καλό θα ήταν να μην σταματήσουν (όπως πάει να γίνει αφού το ΥΠΟΥΡΓΕΊΟ, έχει σκοπό να τα σταματήσει, φέτος με την αρωγή και την πίεση των γυμναστών/στριών έγιναν)αλλά να αναβαθμιθούν με τη ένταξη και άλλων αθλητικών δραστηριότητων και να δοθεί έμφαση στον παιδαγωγικό τους χαρακτήρα και όχι στην αθλητική επίδοση. Να μην υπάρχουν νικητές και ηττημένοι αλλά όλοι να συμμετέχουν ισόποσα και ισότιμα. Επιτέλους ξυπνήστε ο ρόλος του σχολέιου δεν είναι να βγάλει αθλητές αλλά ενήλικες που θα αθλούνται στην ενήλικη ζωή τους.
    2. ΤΑΔ.
    Δεν γνωρίζω και πολλά για το νομοθετικό σχέδιο των παραπάνω. Γνωρίζω όμως πως με τον τρόπο που λειτουργούν δεν παράγουν έργο. Αυτό βέβαια δεν ευθύνεται ούτε στους καθηγητές ούτε στους μαθητές-αθλητές αλλά σε σας Κυρίες και Κύριοι του Υπουργείου.Αν λάβουμε υπόψη μας το τι σημαίνει ΤΑΔ, τμήματα αθλητικής διευκόλυνσης, τι να πούμε. Όταν θεσμοθετήθηκαν τι ήθελαν να διευκολύνουν. Γιατί αν ήθελαν να διευκολύνουν τους αθλητές και αν θέλουμε να επενδύσουμε στον αθλητισμό χρειάζονται ΧΡΗΜΑΤΑ, βάλτε το χέρι στην τσέπη και δημιουργήστε τύπου αθλητικά κολέγια αν θέλετε να βοηθήσετε τους αθλητές του τόπου σας.

  • 9 Ιουλίου 2011, 19:31 | Αποστόλης Παππάς

    Όπως φαίνεται από τις απόψεις των περισσοτέρων ο σχολικός αθλητισμός δεν υπάρχει στη χώρα μας. Με αυτό ως δεδομένο, αυτό που μπορούμε να αποτιμήσουμε είναι το γιατί δεν υπάρχει και από αυτή την άποψη να βρούμε τι δεν πήγε καλά σε αυτό το μοντέλο.
    Ένα πρώτο σφάλμα ήταν ότι τα ΤΑΔ δεχόταν όποιον μαθητή Α’ Γυμνασίου ήθελε να παρακολουθήσει ένα τμήμα που τον ενδιέφερε π.χ. ποδοσφαίρου, μπάσκετ, τένις, κτλ., χωρίς ο ενδιαφερόμενος μαθητής να ήταν αθλητής σε σωματείο. Αυτό από μόνο του αποδομούσε την βασική φιλοσοφία που είχαν τα ΤΑΔ που ήταν η διευκόλυνση των αθλητών και όχι η εκμάθηση ενός αθλήματος. Με αυτόν τον τρόπο οι μαθητές που είχαν μειωμένο ενδιαφέρον για το σχολείο έβρισκαν μια καλή ευκαιρία να χάσουν χρόνο σχολικής μελέτης και να κερδίσουν χρόνο παιχνιδιού. Εάν υπήρχαν και ένας ή δυο αθλητές αυτοί αναγκάζονταν να λειτουργήσουν σε ένα περιβάλλον σαφώς αντιαθλητικό που στο τέλος τους υποχρέωνε (το περιβάλλον) να εγκαταλείψουν το ΤΑΔ μιας και δεν αποτελούσε τίποτε σοβαρό και ενδιαφέρον για αυτούς.
    Εξαιτίας αυτού του κλίματος “χαβαλέ” όλο η σχολική κοινότητα θεωρούσε τα ΤΑΔ ως τμήματα μειωμένης απόδοσης που φοιτούσαν κατά κανόνα μαθητές ιδιαίτερα χαμηλής βαθμολογίας που συνήθως ήθελαν να “παίξουν μπάλα”.
    Ένα δεύτερο, ίσως, ουσιαστικότερο του πρώτου ήταν η στελέχωση των ΤΑΔ με καθηγητές Φυσικής Αγωγής επιεικώς ακατάλληλους για το έργο που καλούνταν να επιτελέσουν. Ενώ κάθε ΚΦΑ μπορεί να διδάξει, σε κάποιο βαθμό, για τις σχολικές ανάγκες όλα τα μαθήματα του σχολικού αναλυτικού προγράμματος, ταυτόχρονα δεν μπορεί να είναι ικανός προπονητής ακόμα και στο μάθημα της ειδικότητάς του. Ο λόγος είναι ότι οι ανάγκες του αντικειμένου του προπονητή είναι πολύ μεγάλες άρα και οι γνώσεις του πρέπει να είναι πολύ μεγαλύτερες από τις γνώσεις ενός καθηγητή φυσικής αγωγής στο σχολείο. Η γνώση των αθλημάτων δεν είναι μόνο θεωρητική αλλά και βιωματική. Αυτό σημαίνει ότι η εμπειρία των ΚΦΑ που προϋπήρξαν αθλητές σε κάποιο άθλημα δεν αναπληρώνεται με κανένα θεωρητικό μάθημα. Στον αθλητισμό λοιπόν είναι απαραίτητη η προηγούμενη αθλητική εμπειρία ταυτόχρονα με την ολοκλήρωση που δίνει το πτυχίο των ΤΕΦΑΑ. Εδώ λοιπόν συναντάμε ένα πρόβλημα που έχει η σχολή που παράγει του ΚΦΑ: δεν ξεχωρίζει τους καθηγητές της εκπαίδευσης από τους προπονητές. Αυτό σημαίνει ότι αν στα ΤΑΔ διοριζόταν ένας ΚΦΑ δεν ήταν σίγουρο ότι θα ήταν και κάτοχος του αντικειμένου του ως προπονητής για αυτό το τμήμα. Συνήθως δεν ήταν όπως δείχνει η εμπειρία.
    Το τρίτο βασικό επίσης ήταν η ανεπαρκής συνεργασία με τα αθλητικά σωματεία. Ένα αθλητικό σωματείο έχει σαν στόχο τη βελτιστοποίηση της απόδοσης του αθλητή ακολουθώντας το αρχαίο ρητό “Αιεν αριστεύειν και υπείροχον έμμεναι άλλων, μηδέ γένος πατέρων αισχυνέμεν”
    “Πάντα να είσαι πρώτος και ανώτερος από τους άλλους και να μην ντροπιάζεις τη γενιά των προγόνων”.
    Πως είναι δυνατό ένας προπονητής που θέλει να κάνει τον αθλητή του πρώτο σε ένα πρωτάθλημα (ή στο σύλλογο, ή στο ενωσιακό, ή στο πανελλήνιο, κτλ) να τον εμπιστευτεί σε έναν κατά τεκμήριο άσχετο με το άθλημα; Έτσι αν ο ΚΦΑ του ΤΑΔ δεν ήταν γνώστης του αθλήματος ο σύλλογος δεν προέτρεπε του αθλητές του να συμμετέχουν στα ΤΑΔ.
    Έτσι οδηγηθήκαμε να έχουμε ΤΑΔ που δεν έχουν καμία σχέση με το ρόλο που έπρεπε να παίξουν.
    Το σίγουρο είναι, κατά την άποψή μου, ότι τα ΤΑΔ είναι απαραίτητα και οφείλουμε να τα “ξαναδημιουργήσουμε” με τις εξής παραμέτρους: α) Να υπάρχει στην πόλη αντίστοιχος σύλλογος με το τμήμα που δημιουργείται και να συμμετέχουν οι μαθητές-αθλητές στα επίσημα πρωταθλήματα. β) Να υπάρχει εξωτερικός αξιολογητής για αν ο μαθητής-αθλητής κατέχει το άθλημα και αν του χρειάζεται αυτή η διευκόλυνση (να μην πηγαίνει για πλάκα). γ) Ο ΚΦΑ που θα κλιθεί να διδάξει-προπονήσει τους μαθητές-αθλητές να έχει ο ίδιος τουλάχιστον τριετή αθλητική εμπειρία πριν τα 16 στο ίδιο άθλημα, που θα αποδεικνύεται με αθλητικό δελτίο και συμμετοχή σε αγώνες στο άθλημα της ειδικότητάς του. δ) Να δοθούν κίνητρα στα σωματεία για να συνεργαστούν με τα ΤΑΔ ακόμα και να συμμετέχουν οι προπονητές των σωματείων [όταν πληρούν τη (γ) προϋπόθεση ] στην προπονητική διαδικασία βοηθώντας όπου χρειάζεται τους ΚΦΑ των ΤΑΔ.
    Υπάρχουν βέβαια και πολλά άλλα που περιγράφονται από κάποιους στη συζήτηση αυτή. Νομίζω όμως ότι από αυτά πρέπει να ξεκινήσει όποιος θέλει να αναμορφώσει τον σχολικό αθλητισμό στο μέρος που αφορά στα τμήματα αθλητικής διευκόλυνσης.

    Αποστόλης Παππάς

    Κ.Φ.Α. – Υπεύθυνος τμήματος τένις Α.Γ.Ο.Ναυπάκτου

  • 9 Ιουλίου 2011, 16:26 | Νίκος

    Η γνώμη μου είναι ότι θα πρέπει να διαχωριστούν οι έννοιες «Σχολικός Αθλητισμός» και «ΤΑΔ/ΕΤΑΔ». Ο σχολικός αθλητισμός θα πρέπει να συνδεθεί με τους σκοπούς του μαθήματος της Φ. Αγωγής και θα πρέπει να ιδωθεί υπό την έννοια της Αγωγής (Φυσική Αγωγή). Τα ΤΑΔ/ΕΤΑΔ δημιουργήθηκαν για να διευκολύνουν αθλητές-μαθητές να αθληθούν, δεχόμενη η πολιτεία ότι οι μαθητές αδυνατούν να αθληθούν λόγω των αυξημένων υποχρεώσεων του σχολικού περιβάλλοντος. Αυτό από μόνο του είναι μια στρέβλωση.
    Καταλήξαμε (νομίζω) να φοιτούν στα ΤΑΔ μαθητές που λίγο έχουν να κάνουν με τους αυριανούς πρωταθλητές (εκτός εάν καήκαν στην πορεία). Επιπλέον, δημιουργήθηκαν εργασιακές ανισότητες και αδικίες.
    Ο Σχολικός αθλητισμός πρέπει να προσφέρει ευκαιρίες για συμμετοχή στην άθληση, να συνδέει την αγωγή του σώματος με το γενικότερο φιλοσοφικό και παιδαγωγικό πλαίσιο της κοινωνίας (διατροφή-ρατσισμός-βία-φίλαθλο πνεύμα κλπ).
    Ο αθλητισμός υψηλών επιδόσεων δεν πρέπει να είναι η προτεραιότητα του σχολείου. Εμμέσως οι «καλοί» αθλητές τυγχάνουν της επιδοκιμασίας και του επαίνου τόσο των συμμαθητών τους όσο και των εκπαιδευτικών. Αντίθετα εκεί που πρέπει να επικεντρωθεί το σχολείο είναι στην παρότρυνση για συμμετοχή και δράση.

  • 9 Ιουλίου 2011, 15:05 | Ευτυχία Βλυσίδου

    Η αποτίμηση της λειτουργίας των Τ.Α.Δ. δεν μπορεί priori να καταγραφεί ως θετική ή αρνητική. Στο αρχικό στάδιο συγκρότησής τους, με πραγματικά τεστ μέτρησης, με διαιατολογικές υποδείξεις, με συγκρτημένο πρόγραμμα άθλησης, με κατώταο όριο βαθμολογίας το 15, όντως είχαν υψηλό επίπεδο λειτουργίας. Όταν, όμως,κυριάρχησαν ο συντεχνιασμός των γυμναστών, η μικροπολιτική των πολιτικών και των παραγόντων της εκπαίδευσης άλλαξαν το πλαίσιο λειτουργίας τους, τότε εξομοιώθηκαν με τα τμήματα ενός Γυμνασίου. Πέραν τούτου, τοπικές πολιτικές ανέβασαν το κόστος μεταφοράς των μαθητών σε δυσθεώρητα ύψη, ενοικιάζοντας ταξί, ακόμα και γαι μεταφορά σε αστικές περιοχές!

  • 9 Ιουλίου 2011, 11:47 | ΜΗΝΑΣ

    ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΤΕΙ ΣΗΝΑΝΤΙΚΑ ΣΤΑ ΛΥΚΕΙΑ, ΜΕΧΡΙ ΤΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ ΝΑ ΕΓΕΙΡΟΝΤΑΙ ΕΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟ ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ. Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΤΑΙ ΣΑΝ »ΚΕΝΟ» ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ. ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΙΠΟΤΕ. ΠΡΕΠΕΙ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΕ ΣΩΣΤΟ ΤΡΟΠΟ (ΜΕ ΕΛΕΓΧΟ ΑΠΟ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ) ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ.

  • 9 Ιουλίου 2011, 09:38 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΟΥΡΕΒΕΣΗΣ

    Αθλητισμός χωρις χρονόμετρα,μεζούρες και κιλά.
    Αθλητισμός χωρις επαγγελματικές επιδιώξεις και βολέματα.
    Αθλητισμός χωρις ντόπες και αναβολικά.
    Αθλητισμός με σωστή διατροφή.
    Αθλητισμός με καλλιέργεια της ευγενούς άμιλλας και του συναγωνισμού.
    Με αυτή την μορφή θα επιθυμούσα να εφαρμοσθεί η γενική ιδέα του αθλητισμού,ως πατέρας και παππούς .
    Ας αφήσουμε τους διεφθαρμένους αθλητικοπαράγοντες,εντόπιους και αλλοδαπούς στην αναζήτηση του χρυσίου και μείς ας ασχοληθούμε με τον κότινο.Αυτό μας αξίζει αυτό ας έχουμε.
    Μετα τιμής
    ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ Ι.ΚΟΥΡΕΒΕΣΗΣ

  • 9 Ιουλίου 2011, 07:08 | Σμαρώ

    πάλι σκονάκι Χριστοφιλοπούλου;
    Όλη τη χρονιά δεν διάβαζες και τώρα που έληξε έρχεσαι να τα Αλλάξεις όλα; Δεν έμαθες ότι στην Ελλάδα έχεις ΑΕΙ-ΤΕΦΑΑ;ΤΕΙ με τμήματα Φυσικής Αγωγής;-Γραφεία Φυσικής Αγωγής; μα πάνω απ΄όλα καμμιά σαρανταριά σχολικούς συμβούλους Φυσικής Αγωγής;Τι σου έμαθαν αυτοί για τον σχολικό αθλητισμό ; έχουμε;Λοιπόν σημείωνε:1.ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΛΛΟ ΜΑΘΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ (Γυμναστική το γράφουνε στα αποδεικτικά σπουδών της σχ.χρονιάς 1975-1976).2.Είχαμε ποτέ σχολικό αθλητισμό σε τι επίπεδο; ρώτα τους σχ. συμβούλους. 3.Ποιόν κοροιδεύεις;Δεν θέλεις αναθεώρηση,βελτίωση,τη στιγμή που έχεις κλείσει τα ΤΑΔ-ΕΤΑΔ. 4.Αν δεν υπήρχε ανάγκη αθλητικού σχολείου νάσαι σίγουρη πως δεν θα είχε δημιουργηθεί.Άρα ΚΑΛΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ και ΚΑΚΩΣ ΤΑ ΕΚΛΕΙΣΕΣ(εδώ κατήργησες τα κανονικά το ΤΑΔ -ΕΤΑΔ θα σου γλύτωνε;)έχει και συνέχεια…

  • 9 Ιουλίου 2011, 01:17 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΣΧΟΛΙΟΣ

    ΚΥΡΙΑ ΥΦΥΠΟΥΡΓΕ ΕΥΗ ΧΡΙΣΤΟΦΙΛΟΠΟΥΛΟΥ,ΜΑΣ ΖΗΤΑΤΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΔ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ-ΤΡΙΕΣ ΥΨΗΛΩΝ ΕΠΙΔΟΣΕΩΝ,ΟΤΑΝ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΣΤΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΕ ΤΑ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΑ ΚΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΠΙΟ ΠΑΧΥΣΑΡΚΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΔΗΛΩΝΕΤΕ ΔΙΑ ΣΤΟΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΑΝΝΑΣ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΟΤΙ ΘΑ ΒΑΖΕΤΕ ΤΟΥΣ ΔΑΣΚΑΛΟΥΣ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ…ΜΕΤΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΕΤΕ ΣΟΒΑΡΑ ΕΓΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ ΥΨΗΛΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΔΟΣΕΩΝ?ΠΩΣ ΝΑ ΣΑΣ ΤΗΝ ΠΩ ΑΦΟΥ ΣΕ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΟΣ ΠΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ..ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΛΟΝΤΟΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΔΙΑΔΡΑΣΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΙΝΤΕΡΝΕΤΙΚΟΙ ΜΕ ΑΠΟΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ…ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΣΧΟΛΙΟΣ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΣ ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΕ 2 ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΑΣΕΠ ΚΑΙ 30 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ

  • 8 Ιουλίου 2011, 23:25 | Δημ.Κυριακης

    Αξιότιμοι Κυρίες & Κύριοι.

    Το Σημαντικότερο είναι ότι όλοι όσοι έχουν σχολιάσει σε αυτή την κατηγορία – ερώτημα είναι ότι όλοι περιγράφουν την αγωνία τους είτε ώς εκπαιδευτικοί έιτε ώς γονείς.
    Η πικρή αλήθεια είναι ότι δεν είναι εφικτό να συζητάμε για διευκόλυνση των μαθητριών – τών που ασχολούνται με συστηματική προπόνηση σε υψηλό επίπεδο.
    Και δεν είναι διευκόλυνση να γυμνάζονται στίς 7:30 με 10:00 το πρωί τρείς φορές την εβδομάδα υπό συνθήκες που το μόνο που δεν εξασφαλίζουν είναι την διευκόλυνση αυτών.
    Οι περισσότεροι μαθητές – τρίες που συμμετέχουν σε τέτοιου είδους προγράμματα αναγκάζονται να κάνουν και απογευματινές προπονήσεις στους Αθλητικούς συλλόγους που ανήκουν τις πιο πολλές φορές με διαφορετικό προπονητή και πιθανόν σε διαφορετικό αγώνισμα με διαφορετικούς αγωνιστικούς στόχους.
    Και εδώ τίθεται το ερώτημα πόση προπόνηση μπορεί να αντέξει ένας έφηβος και τι τον ωφελεί μια διαδικασία ( διπλών προπονητικών μονάδων) όπως αυτή που εφαρμόζονταν μέχρι σήμερα στα διάφορα Τ.Α.Δ.
    Φοβάμαι ότι τα μόνα ωφέλη τα αποκόμιζαν μόνο κάποιοι προπονητές που βρίσκαν τρόπο να «τρυπωσουν» στον Κρατικό κουρβανά.
    ΑΝ όντως θέλαμε να διευκολύνουμε αυτά τα παιδιά που έχουν το θάρρος και το κουράγιο να ασχολούνται με τον αθλητισμό αντί να ακολουθούν το ρεύμα της αποχαύνωσης και της καθιστικής ζωής και της παχυσαρκίας που ακολουθεί το μεγάλο ρεύμα των συνομιλήκων τους ( όχι απο δική τους επιλογή πάντα, αλλά από ανυπαρξία προσφερόμενων επιλογών απο το ελληνικό εκπαιδευτικό και αθλητικό σύστημα),
    ΑΝ λέω θέλαμε να μεριμνύσουμε για το πώς αυτά τα παιδιά δεν θα χάσουν ένα μέρος της αθλητικής τους εκπαίδευσης τους είς βάρος της πολύπλέυρης εκπαίδευσης.
    Τότε σε αυτό το κείμενο που δίδεται σε διαβούλευση θα γίνονταν λόγος όχι για γενικούς στόχους και υποθέσεις.
    1.Θα υπήρχαν σαφείς ποσοτικοποιημένοι στόχοι μαζί με τις 2.συνακόλουθες πολιτικές και
    3.τον στρατηγικό σχεδιασμό,
    4.το χρονοδιάγραμμα ενεργειών και τέλος
    5.ένα μηχανισμό αξιολόγησης της όλης διαδικασίας.
    Δυστυχώς αυτά δεν φαίνεται να υπάρχουν και το μόνο που υπάρχει είναι η διαπίστωση ότι κάνουμε λάθος και έχουμε ένα όραμα για να αλλάξουμε τα πράγματα.
    Όμως το όραμα χρειάζεται
    1. εργασία,
    2. πόρους και φυσικά χρειάζεται υποδομές και
    3.υψίστως έχει την ανάγκη απο την στελέχωση με κατάλληλα άτομα τα οποία θα πιστέψουν στο όραμα θα ενστερνιστούν τους στόχους και θα έχουν την γνώση και τα μέσα να εφαρμόσουν τις πολιτικές και τον στρατηγικό σχεδιασμό.
    Αυτό αγαπητοί Κύριοι – Κυρίες των υπουργείων, συνάδελφοι εκπαιδευτικοί και γονείς, δε γίνεται με ωρωμισθιους εκπαιδευτικούς ή έστω αναπληρωτές που το ένα σχολικό έτος είναι εδώ και το άλλο δεν ξέρουν που. Αυτο δε γίνεται χωρίς την συνεργασία των Αθλητικών Ομοσπονδιών και των αθλητικών Συλλόγων και βέβαια δε γίνεται χωρίς ΥΠΟΔΟΜΕΣ και πορους που τόσο λείπουν από το Κράτος στη δυσκολη οικονομική συγκυρία που διερχόμαστε σήμερα.
    ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΝΑ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΠΛΑΝΟ ΣΥΝΟΝΤΟΝΙΣΜΕΝΩΝ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΚΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ.
    ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΣΤΗ ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ «ΠΑΧΙΩΝ», ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΜΟΥ ΤΗΝ ΕΚΦΡΑΣΗ, ΑΓΕΛΆΔΩΝ.
    Εμένα πιο πολύ η όλη διαβούλευση μου θυμίζει στην καλύτερη περίπτωση την εξεύρεση τρόπων για μείωση των δαπανών υπηρεσιών που τόσα χρόνια έχουμε καταχραστεί.
    Για αυτό είναι σοφό εκ μέρους όλων να μην «τρωγώμαστε» αλλά να απαιτήσουμε όλα όσα έχω αναφέρει πιο πάνω.
    Οι Ευχές είναι καλές μόνο όταν υπάρχει ένα πλάνο επίτευξης τους ΚΑΙ ΔΙΑΘΕΣΗ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΜΕ ΣΕ ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΠΟΥ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ, Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΤΟΥ, ΡΟΚΑΝΙΖΑΜΕ.
    ΜΑΣ ΕΥΧΟΜΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ, ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΡΓΑΣΙΑ.
    ΛΕΤΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ;

  • 8 Ιουλίου 2011, 23:22 | ΜΑΡΙΑ Β.

    Μερικές εμπειρίες μου από τη λειτουργία του ΤΑΔ είναι οι ακόλουθες
    1.Πολλές φορές οι μαθητές δεν είναι καί αθλητές, αλλά παιδιά με πρόβλημα υπερκινητικότητας ή ειδικής αγωγής, που τους συνιστά το ΚΕΔΥ να ενταχθούν στα τμήματα αυτά.
    2.Η εκλογή των μαθητών- αθλητών είναι δύσκολη γιατί πολλές φορές δεν δίνεται η άδεια στους προπονητές των ΤΑΔ να επισκεφθούν τα Δημοτικά σχολεία και να ενημερώσουν δασκάλους, μαθητές και γονείς, ούτε γίνεται έγκαιρη και σωστή ενημέρωση. Έτσι παρουσιάζεται μικρός αριθμός μαθητών για επιλογή, χωρίς ιδιαίτερες επιδόσεις.
    3.Δέν υπάρχει συνεργασία των προπονητών των ΤΑΔ με τους προπονητές των ομάδων και μάλιστα υπήρξαν περιπτώσεις που ο ένας κωλυσιεργούσε στον άλλο.
    4.Πολλοί γονείς και μαθητές δεν αντέχουν το πολύ πρωινό ξύπνημα και τη μεταφορά και στον πρώτο χρόνο παρατηρείται μεγάλη διαρροή μαθητών.
    5.Παρατηρούνται πολλά προβλήματα με τα λεωφορεία, τα οποία συνήθως πρίν τους μαθητές έχουν μεταφέρει εργαζόμενους. Επίσης η απουσία συνοδού δημιουργεί προβλήματα με ζημιές και μαλλώματα μαθητών. Οι οδηγοί δεν έχουν γνώσεις παιδαγωγικής και πολλές φορές δημιουργείται άσχημο κλίμα μεταξύ αυτών και των μαθητών.
    5.Πολλοί γονείς κακώς θεωρούν οτι τα ΤΑΔ είναι πιο εύκολα, με λιγότερο διάβασμα και υποχρεώσεις από τους υπόλοιπους μαθητές.

  • 8 Ιουλίου 2011, 18:39 | ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

    Ο αθλητισμός υψηλών επιδόσεων, εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τα οικονομικά μέσα που διατίθενται και με μάλιστα με σωστή διαχείριση. Δεν νομίζω ότι συντρέχει κάποιος από τους παραπάνω λογούς ώστε να μπορούμε να μιλάμε για σαφή βελτίωση του σχολικού αθλητισμού και κατ επέκταση του σχολειού
    Δεν θέλω να αναφερθώ στην θέση του γυμναστή η του δάσκαλου ο όποιος σήμερα είναι υποβαθμισμένος με τάση προς την απαξίωση τόσο από την πολιτεία όσο και από την κοινωνία , ενώ και θα έπρεπε να είναι ο κινητήριος μοχλός .

  • 8 Ιουλίου 2011, 17:50 | Γιαννούλη

    Όταν υπάρχει ανιδιοτέλεια, κατάρτηση και ηθικότητα στους εκπαιδευτικούς-γυμναστές που εργάζονται στα τμήματα αθλητικής διευκόλυνσης τότε τα αποτελέσματα για τους μαθητές είναι θαυμάσια. Όταν τους αντιμετωπίζει κάποιος σαν καθηγητής άλλης ειδικότητας και κάνοντας τη σύγκριση με άλλα τμήματα που δεν είναι ΤΑΔ εμπεδώνει το αρχαίο ρητό «Νους υγιής εν σώματι υγιεί». Όταν όμως οι γυμναστές των ΤΑΔ είναι μόνο προπονητές,τότε ο καθηγητής στην τάξη αντιμετωπίζει όλη την αλητεία του σημερινού αθλητισμού (παρατηρεί ντοπαρισμένους μαθητές, φωτιές στην τάξη, αναρτήσεις από την σχολική ζωή στο διαδίκτυο με σκηνές βίας που σοκάρουν) μέσα στην τάξη και μια εκπαιδευτική διοίκηση που προσπαθεί να καλύψει τα πάντα για την υποτιθέμενη ευταξία. Τα χρήματα που διατίθονται από την πολιτεία για τα τμήματα αθλητικής διευκόλυνσης είναι πολλά, μια και η εργασία 1,5(μιάμισης ώρας)ή 2 (σχολικών ωρών) ενός γυμναστή στα ΤΑΔ πληρώνεται για τέσσερις σχολικές ώρες! Αν λάβουμε υπ’ ‘οψιν ότι δεν υπάρχει έλεγχος και πολλές φορές οι μαθητές πηγαίνουν στο στάδιο στις 8:30 π.μ ενώ έπρεπε να είναι εκεί από τις 7:30,και ότι οι ίδιοι οι γυμναστές τους είναι το απογεύμα και προπονητές τους σε ομάδες τότε καταλαβαίνουμε τη συναλλαγή που υπάρχει και ίσως εξηγούμε γιατί υπάρχουν τα «στημένα» ποδοσφαιρικά παιχνίδια κτλ. Επίσης οι μαθητές των αθλητικών τμημάτων στα σχολεία παίρνουν παραπάνω μόρια για εισαγωγή τους σε ΑΕΙ-ΤΕΙ από μαθητές απλών τμημάτων και μέχρι πριν δυό χρόνια, αν θυμάμαι καλά, βραβεία σε αγώνες που διοργανόνονταν τοπικά σε κάθε νομό από τους ίδιους τους προπονητές τους… Αν δεν εξασφαλιστούν ίσοι όροι τόσο στο εργασιακό καθεστώς των γυμναστών-προπονητών στα ΤΑΔ με τους άλλους καθηγητές όσο και στα προνόμια των μαθητών που φοιτούν στα ΤΑΔ σε σχέση με άλλους μαθητές,τότε τα ΤΑΔ θα παρασιτούν προκλητικά στα σχολεία, μεσούσης της οικονομικής κρίσης στην χώρα μας. Έτσι θα διαιωνίζονται οι υπάρχουσες επαγγελματικές-μαθητικές ανισότητες στην εκπαιδευτική κοινότητα…

  • 8 Ιουλίου 2011, 16:00 | Μάνος Κοντορούσης

    Προσωπικά δεν θα μιλήσω για λογαριασμό των καθηγητών ή των γονέων, όπως έκαναν στην πλειοψηφία τους οι παραπάνω φίλοι, αλλά από την πλευρά των παιδιών, για τα προσωπικά μου βιώματα αλλά και από αυτά που έχω συζητήσει με την (γυμνάστρια σε ΓΕΛ) σύζυγό μου.

    Καταρχήν, ΚΑΤΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΑΜΕΣΑ, αφορά το θέμα της συμμετοχής στα σχολικά πρωταθλήματα, μαθητών από μεταγραφή (δηλ. από άλλο σχολείο ίδιας βαθμίδας). Αυτός ο νόμος, που ισχύει έως σήμερα, στερεί από πλήθος παιδιών τη συμμετοχή τους στις σχολικές αθλητικές ομάδες! Και μάλιστα σε πολλά παιδιά που δεν έχουν πάρει καν μεταγραφή!!! Πως;
    Με την «αυτόματη εγγραφή»! Χωρίς να ζητηθεί εγγραφή από τους γονείς (ή έστω απλά να ερωτηθούν) κάθε παιδί γράφεται αυτόματα την 1η Σεπτεμβρίου στο Λύκειο που αντιστοιχεί στο σχετικό Γυμνάσιο που φοίτησε! Έτσι, όταν οι γονείς πάνε να εγγράψουν το παιδί στο κανονικό Λύκειο που θα φοιτήσει (πχ. λόγω μετακόμισης) ας πούμε στις 5 Σεπτεμβρίου, πριν δηλ. την έναρξη της σχολικής χρονιάς, αυτό πλέον θεωρείτε «παιδί από μεταγραφή» και για όλη τη διάρκεια του Λυκείου δεν μπορεί να παίξει σε καμία σχολική ομάδα!!! ΛΥΣΗ: Αυτό πρέπει να αλλάξει άμεσα, είτε σταματώντας τις «αυτόματες εγγραφές», είτε δίνοντας μια περίοδο χάρητος 15-20 ημερών στην αρχή της 1ης Λυκείου.

    ΕΠΙΣΗΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ, είναι κάτι με το οποίο γεννηθήκαμε, κοντεύουμε να γεράσουμε (είμαι 45 ετών πια…) και το βλέπω και το βιώνω ακόμα! Αφορά τους επτασφράγιστους σχολικούς (και δημοτικούς πολλές φορές) αθλητικούς χώρους κατά τα Σαββατοκύριακα και τις περιόδους διακοπών, με την παράλογη δικαιολογία της «προστασίας των εγκαταστάσεων»!!! Λες και ζούμε στην χώρα (και στην πόλη μιλώντας για την Αθήνα) με τα πολλά παιδικά πάρκα και τις άφθονες εναλλακτικές επιλογές για χώρους αθλητισμού και πάμε και κλειδαμπαρώνουμε τα σχολικά συγκροτήματα! Με τον τρόπο αυτό ούτε τις εγκαταστάσεις προστατεύουμε (εφόσον οι κάθε μορφής βάνδαλοι, ναρκομανείς κλπ. και τα κάγκελα μπορούν εύκολα να πηδήξουν και να δράσουν ανενόχλητοι μέσα στον μη προσβάσιμο από τους πολλούς χώρο – και στα παιδιά μας στερούμε έναν ασφαλή χώρο άθλησης, μακριά από αυτοκίνητα και άλλους κινδύνους – και σε κίνδυνο τα βάζουμε με το να προσπαθούν και αυτά να πηδήξουν τα επικίνδυνα κάγκελα και συρματοπλέγματα για να κάνουν τι καλύτερο; – να αθληθούν!!! ΛΥΣΗ: Άμεσο άνοιγμα όλων των σχολικών κτιρίων κατά την διάρκεια των Σαββατοκύριακων και των περιόδων διακοπών, με ελεύθερη πρόσβαση από όλους εκείνους που θέλουν να αθληθούν!!!

    Γιατί ποτέ δεν είναι αργά!

    Φιλικά,
    Μ.K.

  • 8 Ιουλίου 2011, 14:58 | Vassilis Kalyvas

    ΕΙΣΑΓΩΓΗ

    Η μέχρι σήμερα αποτίμηση του σχολικού αθλητισμού δείχνει ότι

    –> η στρατηγική επιλογή των χωριστών αθλητικών σχολείων κρίθηκε ανούσια δαπανηρή και με αναποτελεσματικά αθλητικά αποτελέσματα

    –> η ανταγωνιστική δομή των σχολικών πρωταθλημάτων (κρούσματα ντόπινγκ αλλά και βίας, αναξιοκρατική χρήση συμμετοχής για εισαγωγή σε πανεπιστημιακές σχολές, φαινόμενα διαφθοράς και διαπλοκής γνωστά σε όλους όσους ενεπλάκησαν σε σχολικούς αγώνες, κτλ) κάθε άλλο παρά του αθλητικούς και εκπαιδευτικούς στόχους της εκπαιδευσης δεν εξυπηρέτησαν

    –> τα υψηλά ποσοστά ανθυγιεινών συμπεριφορών που καταγράφονται στον ελληνικό μαθητικό πληθυσμό (κάπνισμα, παχυσαρκία, κρούσματα βίας, ατομικισμός και αντικοινωνική συμπεριφορά, Αυξημένο άγχος, κτλ) δείχνουν ότι το βασικό εργαλείο κάθε σοβαρού σχολικού προγράμματος αγωγής υγείας σε προηγμένες χώρες του εξωτερικού, Η ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ Η ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΔΙΑ ΒΙΟΥ ΑΘΛΗΣΗ, μάλλον χρησιμοποιήθηκε με λάθος τρόπο μέχρι σήμερα στην Ελλάδα.

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

    Σε μια εποχή που η οργάνωση όλων των κοινωνικών, διοικητικών και εκπαιδευτικών δομών γίνονται με οριζόντια διασύνδεση και όχι πλέον με κάθετη δομή για λόγους αποτελεσματικότητας και ολιστικής / κριτικής αντιμετώπισης των σύγχρονων αναγκών αλλά και για λόγους οικονομικής διαχείρισης στη δύσκολη οικονομική συγκυρία, θεωρώ άκρως αντιφατική την οργάνωση του σχολικής αθλητικής εκπαίδευσης μέσα σε πλαίσια εξειδικευμένης και «γκετοποιημένης» νοοτροπίας ιδρύοντας και επενδύοντας σε σχολικά συστήματα με οποιαδήποτε εντυπωσιακό και περιγραφικότατο όνομα (ΤΑΔ, ΤΕΠΥ, ΠΡΟΤΥΠΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΑ, κτλ, κτλ)

    Προτείνω όλες οι «ειδικές αθλητικές» υπηρεσίες που προσφέρουν τα ΤΑΔ και «διάδοχοι» τους, να ενταχθούν οριζόντια και διαθεματικά σε όσο το δυνατόν περισσότερα γενικά σχολεία είναι δυνατόν, έτσι ώστε:

    1. τα οφέλη της αθλητικής εκπαίδευσης να είναι προσιτά σε όλους τους μαθητές και όχι μόνο σε συγκεκριμένες ομάδες που επιλέγονται με αμφιλεγόμενα κριτήρια

    2. να μην χαθεί ούτε μια θέση Γυμναστή αλλά όλοι όσοι εργάζονταν σε ΤΑΔ να κάνουν την ίδια δουλειά ως επιπλέον προσωπικό στα γενικά σχολεία. Επιπλέον με τις προτάσεις που παραθέτω παρακάτω θα χρειαστούν επιπλέον θέσεις απασχόλησης για Γυμναστές.

    2. Η αθλητική εκπαίδευση είναι σημαντικό και αποτελεσματικό να παρέχεται σε όλους εξολοκλήρου τους μαθητές με το ίδιο τρόπο παρέχοντας σε όλα τα σχολεία υπηρεσίες αθλητικών ευκαιριών αξιοποιώντας τις αθλητικές υποδομές της τοπικής κοινωνίας

    –> για ποιό λόγο να μην μπορούν τα γενικά σχολεία να χρησιμοποιούν κλειστά δημοτικά γυμναστήρια, εθνικά και δημοτικά στάδια, πισίνες, κτλ, με τον ίδιο απλά τρόπο που δίνονται για χρήση στα ΤΑΔ? Επι τη ευκαιρία, ποιος θα πει επιτέλους στον ΟΣΚ ή τον συγχωνευμένο σύντομα με άλλο δημόσιο φορέα από ότι εικάζεται, ότι κατά την κατασκευή σχολικών κτιρίων με ελάχιστο επιπλέον κόστος κατασκευής κάθε νέο σχολείο μπορεί να έχει ένα υπόγειο χώρο ίσο με το εμβαδόν του σχολικού κτιρίου που να αποτελεί το «κλειστό γυμναστήριο» κάθε σχολείου (αυτή η πρακτική εφαρμόζεται σε όλες τι σοβαρές δυτικές χώρες και το κάθε σχολείο έχει κλειστό αθλητικό χώρο κάτω από το κτίριο)

    –> για ποιό λόγο να μην μπορούν να εργάζονται γυμναστές με αθλητικές ειδικότητες στα γενικά σχολεία με τον ίδιο τρόπό που εργάζονται μέχρι σήμερα στα ΤΑΔ τροποποιώντας ευέλικτα στο σχολικό πρόγραμμα? (γιατί για πχ να μην δίνεται σε μαθητές που επιθυμούν να κάνουν επιπλέον άσκηση και προπόνηση σε συγκεκριμένα αθλήματα η δυνατότητα να συμμετέχουν σε αθλητικό πρόγραμμα 60 -80 λεπτών πριν την πρωινή έναρξη του ημερήσιου σχολικού προγράμματος ή μετά το τέλος του σχολικού προγράμματος.) Φυσικά μπορούν να προβλεφθούν ανάλογα κίνητρα για τους μαθητές που θα συμμετάσχουν.

    –> για ποιό λόγο να μην μπορούν οι αθλητικές εγκαταστάσεις των σχολείων και των τοπικών δημοτικών αθλητικών οργανισμών να δίνονται για επιπλέον αθλητική εκπαίδευση των μαθητών τις εξωσχολικές ώρες (απογεύματα, σαββατοκύριακα, περίοδος διακοπών) και να φροντίσει το ΥΠΕΠΘ για την στελέχωση τέτοιων προγραμμάτων με Γυμναστές που θα μπορούν να εργάζονται ως αναπληρωτές? Φυσισκά υπάρχουν τρόποι να συνδεθούν τέτοια προγράμματα με το σχολικό σύστημα και να υπάρχουν κίνητρα για μαθητές να συμμετάσχουν.

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

    Εν κατακλείδι, ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ ΤΑΔ, ΤΕΠΥ, ΠΡΟΤΥΠΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, κτλ! Απλά εντάξτε τις υπηρεσίες τους στα γενικά σχολεία..ΓΙΝΕΤΑΙ!! και γίνεται χωρίς να χαθούν θέσεις εργασίας γυμναστών και το κυριότερο όλοι οι μαθητές να έχουν πρόσβαση σε επιπλέον ευκαιρίες αθλητικής εκπαίδευσης.

    ΥΣ: είναι σημαντικό ο κλάδος της Φυσικής Αγωγής να διεκδικήσει επίσημα τον ηγετικό του ρόλο του στα προγράμματα Αγωγής Υγείας. Με τις παραπάνω προτάσεις ενισχύεται ο ρόλος της Φυσικής Αγωγής στα γενικά σχολεία και η διασύνδεση της αθλητικής εκπαίδευσης με τα προγράμματα αγωγής υγείας μπορεί να προβληθεί πιο πειστικά.

    Ευχαριστώ

    Βασίλης Καλύβας
    Καθηγητής Φυσικής Αγωγής

  • 8 Ιουλίου 2011, 14:41 | Πέτρος

    Καταθέτοντας την άποψη μου περι ΤΑΔ, επιχειρώ να θυμίσω επιγραμματικά γιατι απέτυχε ο προηγούμενος θεσμός:
    – οι Αθλ. Τάξεις «φιλοξενούνταν» κυρίως σε Γυμνάσια και Λύκεια, το περιβάλον των οποίων, διοικητικό – συναδελφικό – εγκαταστάσεις ήταν συνήθως ΑΚΡΩΣ αντίθετο με την λειτουργία τους.
    – το ημερήσιο πρόγραμμα των αθλητών – μαθητών μάλλον δυσχέραινε και αποπροσανατόλιζε την προπονητική και αθλητική δραστηριότητα
    – φτωχό το αγωνιστικό – μαθητικό πρόγραμμα της χρονιάς
    – καμία σύνδεση της αθλ. επιτυχίας με την ουσιαστική επιβράβευση στο σχολείο
    – το διδακτικό προσωπικό (γυμναστές) σπάνια εκπλήρωνε (συνειδητά ή όχι) το μινιμουμ των προδιαφραφών που απαιτούσε η εξειδικευμένη προπόνηση στις Αθλ. Ταξεις
    – αλόγιστη ιδρυση ΤΑΔ (ότι να ‘ναι – όπου να’ναι)αρκεί να βολευτεί ο κόσμος
    – καμία θεσμοθετημένη προβλεψη για τους αποφοιτήσαντες στα ΤΑΔ
    – καμία θεσμοθετημένη σύνδεση με εργομετρικά κεντρα- ΤΕΦΑΑΑ – Ομοσπονδίες – συλλόγους – τοπικές κοινωνίες
    …και άλλα πολλά, για να μη ξεχνόμαστε!
    Η άποψη μοϋ
    – αυτόνομα Αθλ. Σχολεία ή αν θέλετε ΤΑΔ με αυξημένη αυτονομία σε σχολεία (ΠΡΟΣΟΧΗ) δίπλα σε ΔΑΚ ή με ιδιαίτερα ανεπτυγμένες Αθλ. Εγκαταστάσεις. Η διοίκηση των αυτόνομων Αθλ. Σχολείων απαραίτητα απο ΠΕ-11 με εμπειρία τουλάχιστον 5 ετών σε ΤΑΔ
    – ιδρυση ΤΑΔ αυστηρά και μόνο συμφωνα με τα τοπικά αθλητικά χαρακτηριστικά
    – 3ετης απασχόληση (αθλητ.μαθητ.κύκλος) των ΠΕ-11 και αξιολόγηση με μετρήσιμους δείκτες (αποτελέσματα – σωματομετρική πρόοδος των παιδιών – άποψη των παιδιών)
    – τα ΤΑΔ θεσμθετημένο κέντρο ενός τριγώνου με κεφαλές (ΤΕΦΑΑ – Ομοσπονδίες – Τοπ. Σύλλογοι) για προπ./αγων. προγράμματα – έλεγχο – αξιολόγηση
    – επιβράβευση των παιδιών με bonus εισαγωγής στα ΤΕΦΑΑ (10%) αυξανόμενο έως 50% ανάλογα με την ετήσια αθλ. επίδοση
    – επιβράβευση καλύτερου ΠΕ-11 της χρονιάς / της 3ετίας (νομ. – περιφ. – επικρ.)
    – επιβράβευση καλύτερης ΤΑΔ της χρονιάς (νομ. – περιφ. – επικρ.)
    – τήρηση Κενρικού Μητρώου ΤΑΔ με ετήσια ενημέρωση στοιχείων όπως : αθλητική – μαθητική – σωματομετρική πρόοδος των μαθητών,
    αξιολόγηση ΠΕ11, αξιολόγηση ΤΑΔ με με ελεγχόμενη προσβασιμότητα απο ΤΕΦΑΑ – Ομοσπονδίες – Συλλόγους.
    Αυτά…

  • 8 Ιουλίου 2011, 12:49 | Ηλίας Ζαπαρτίδης

    1. Υπάρχει ανάγη αύξησης των ωρών στο Δημοτικό σχολείο. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν και να διδαχθούν κινητική συμπεριφορά και εμείς οι ΚΦΑ να αφιερώσουμε χρόνο για αυτό.
    2. Στις 3 τελευταίες τάξεις του δημοτικού πρέπει να διδάσκονται κινητικά και προπαρασκευαστικά παιχνίδια για όλο το φάσμα του αθλητισμού.
    3. Στις 3 πρώτες τάξεις του Γυμνασίου πρέπει να διδάσκονται πιο πολύπλοκα προπαρασκευαστικά παιχνίδια και βασικές τεχνικές αθλημάτων, χωρίς όμως να ΄΄κλέβουμε΄΄ χρόνο από αυτό που ονομάζουμε γενική φυσική κατάσταση, κινητική μάθηση και ευεξία.
    4. Πρέπει να γίνει σύνδεση του μαθήματος φυσικής αγωγής με τη διατροφή και τους υγιεινούς τρόπους διαβίωσης.
    5. Στις μεγαλύτερες τάξεις του Γυμνασίου και στο Λύκειο, πρέπει να ενταχθεί στα πλαίσια του μαθήματος συζήτηση-ενημέρωση για το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα.
    6. Τα ΤΑΔ όπως λειτουργούν σήμερα δεν προσφέρουν το παραμικρό. Σε αυτό φταίμε όλοι μας. Πρέπει να γίνει ανασχεδιασμός και ορθολογικός προγραμματισμός για την λειτουργία και τη δομή τους. Ίσως θα έπρεπε να λειτουργούν από την 3η τάξη του Δημοτικού μέχρι και την 3η τάξη του Γυμνασίου, με σκοπό την ανίχνευση, επιλογή, αξιολόγηση και βελτίωση ταλέντων για όλα τα αθλήματα. Αν τα προγράμματα αυτά έχουν την αρωγή του κράτους και ευδοκιμήσουν, θα μπορούσαν να συνεχίσουν να υφίστανται και στο Λύκειο.

  • 8 Ιουλίου 2011, 08:27 | Φίλιππος Φιλιππίδης

    Κάνω έκκληση να μην φτιάξουμε μια κατηγορία μαθητών-αθλητών, αλλά όλοι οι μαθητές να έχουν δικαίωμα στην άθληση.

  • 8 Ιουλίου 2011, 08:21 | Φίλιππος Φιλιππίδης

    Προσθέτω στα παραπάνω ότι έχω ακούσει αρκετές περιπτώσεις χρήσης αναβολικών σε μαθητές «αθλητές».

    Όχι στην εμπορευματοποίηση του αθλητισμού. Γεννά άρρωστους και τέρατα.
    Το γράφω γιατί αναφέρθηκε κάποιος στο πρότυπο αθλητισμού των ΗΠΑ.
    Όχι ότι δεν είναι το ίδιο σε Κίνα, Ρωσία, Γερμανία κα.

  • 8 Ιουλίου 2011, 07:55 | ΣΥΜΝΙΩΤΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

    Κατά τη γνώμη μου δεν χρειάζονται μεγάλα λόγια και να γράφουμε ολόκληρα σεντόνια για το θέμα !!
    Τα πράγματα είναι απλά !!!
    Χρειάζεται να υπάρχει βούληση και από τη μεριά της πολιτείας, αλλά και από τη μεριά τη δική μας !!
    Όλοι ξέρουμε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα χωλαίνει και όλοι ξέρουμε επίσης τι φταίει. Το θέμα είναι αν θέλουμε ν’ αλλάξουμε και οι μεν και οι δε.
    Το ξέρετε ότι ένα μεγάλο ποσοστό των μαθητών που τελειώνουν την έκτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου, δεν ξέρουν τις τέσσερις πράξεις της αριθμητικής !!!!!
    Και σ’ αυτό δεν φταίει ο Δάσκαλος !!!
    Είναι προτιμότερο να μάθουμε στα παιδιά δύο πράγματα σωστά, παρά δέκα λίγο απ’ όλα !!!
    Επειδή και ο Σχολικός Αθλητισμός είναι κομμάτι του Σχολείου, πάει κι αυτός κατά διόλου !!!
    Από κάπου πρέπει να ξεκινήσουμε και από δω και πέρα πρέπει να το κάνουμε σωστά, διότι δεν μας παίρνει για άλλα λάθη !!
    Στο Σχολείο μου κάθε μέρα δίνω την ψυχή μου, αλλά δυστυχώς δεν βλέπω αντίκρισμα από πουθενά. Κάποιοι μου λένε να κοιτάω να περνάει ή ώρα κι εντάξει….. Δεν θα βγάλεις εσύ το φίδι από την τρύπα !!!
    Το Σχολείο δουλεύει ακόμα, διότι αρκετοί εκπαιδευτικοί αγωνίζονται να το κρατήσουν ζωντανό, Μέρα με την ημέρα όμως αυτοί λιγοστεύουν και δυστυχώς αυξάνονται αυτοί που βλέπουν την εκπαίδευση απλώς σαν απασχόληση !!!
    Κυρίες και Κύριοι του Υπουργείου, ακούστε τους εκπαιδευτικούς που έχουν φάει τη ζωή τους στην τάξη και στο προαύλιο, διότι αυτοί ξέρουν !!!
    Ελπίζω για κάτι καλύτερο !!!

  • 8 Ιουλίου 2011, 07:12 | Φίλιππος Φιλιππίδης

    Η παιδεία στην Ελλάδα είναι εντελώς λάθος.
    Όπως λέει ο λαός μας το ψάρι βρωμά από το κεφάλι.
    Η όλη κατεύθυνση που έχει, είναι οι εξετάσεις και η είσοδος στης τριτοβάθμια «εκπαίδευση»
    Δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο.
    Τα σχολεία βγάζουν αναλφάβητους εξειδικευμένους στις εξετάσεις της 3ης λυκείου.
    Έχω διατυπώσει κατά καιρούς σε διάφορες διαβουλεύσεις την πρόταση να αλλάξει κατεύθυνση το «εκπαιδευτικό» σύστημα αυτό.
    Αλλά οι αλλαγές που έχουν συμβεί μέχρι τώρα είναι μόνο τυπικές και πάντα από τον νέο υπουργό.
    Η κατεύθυνση πάντα μένει.

    Δεν θα προτείνω κάτι αυτή την φορά, αλλά θα θέσω μια ερώτηση προς τους ιθύνοντες.
    Γιατί δεν ψάχνετε να βρείτε τι γίνεται σε άλλες χώρες που έχουν αποδεδειγμένα καλύτερο εκπαιδευτικό σύστημα από εμάς, αφού δεν έχετε καν την γνώση του εκπαιδευτικού συστήματος των αρχαίων Ελλήνων που αποτελεί την βάση όλων των άλλων χωρών;

    Δεν αναφέρθηκα μέχρι τώρα στον «σχολικό αθλητισμό» γιατί δεν τον έχω δει.
    Μεμονωμένες προσπάθειες από φωτισμένους δασκάλους, έχω δει, αλλά όποιος έχει δει εδώ γύρω τον περίφημο «σχολικό αθλητισμό», παρακαλώ να με καταψηφίσει.

    Θυμίζω ότι «νους υγιής εν σώματι υγιεί»

  • 8 Ιουλίου 2011, 01:24 | Ολγα Σ.

    Κάποιος έγραψε για αξιοκρατία. Σωστά όλα αυτά τα χρόνια οι συνάδελφοι που δούλευαν στα ΤΑΔ εργάζονταν ως αναπληρωτές. Τους το όφειλε η πολιτεία.  Προφανώς ο συνάδελφος δεν ήταν ποτέ  προπονητής και προφανώς ίσως δεν έπρεπε να γίνει και γυμναστής. Για να είσαι γυμναστής χρειάζεται να γνωρίζεις πράγματα που δύσκολα αν δεν έχεις γαλουχηθεί στα στάδια και δεν έχεις περάσει από προπονητής θα κατανοήσεις.  Είναι η πραγματικότητα η όποια όσο μίσος και να ριξεις για τους συναδέλφους σου δεν καλύπτεται. Φυσικά και οι Γυμναστές που θα εργάζονται στα ΠΑΣ και ΤΕΠΥ πρέπει να συνεχίζουν να απολαμβάνουν τα προνόμια και όχι να παρακαλάνε κάποιοι να εργάζονται οι μόνιμοι επειδή σκέφτεσαι σκέφτονται τη κατσίκα του γείτονα. Αυτά συμβαίνουν όταν υπάρχει πρόβλημα κατανόησης και αντίληψης της έννοιας της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού.

    Ολγα

  • 8 Ιουλίου 2011, 01:04 | Παύλος Οικονομου

     
    Οι προπονητές που θα απασχολούνται με τα αθλητικά νέα σχολεία χρειάζεται να μοριοδοτούνται επιπλέον στους νέους πίνακες των αναπληρωτών διότι θα είναι μια μορφή επιβράβευσης για το σημαντικό έργο τους. Τα σχολεία μας έχουν ανάγκη από γυμναστές με εμπειρία από τον αθλητισμό. Είναι το λιγότερο που μπορεί να κάνει το κράτος για τους προπονητές που πέρασαν τη ζωή τους στον αγνό αθλητισμό. Αυτοί πρέπει να γαλουχήσουν τα παιδιά μας και όχι άσχετοι προς τον αθλητισμό γυμναστές που έτυχε να διαλέξουν αυτή τη σχολή… Επιπλέον λοιπόν  μοριοδήτηση και ώθηση ουσιαστική στους πραγματικούς γυμναστές λοιπόν για πλήρη δικαιοσύνη!

  • 8 Ιουλίου 2011, 01:02 | ιωαννης

    Πριν αναφερθώ στα ΤΑΔ, καλό είναι να ξαναδούμε το θέμα της Γυμναστικής.
    Πρόκειται ουσιαστικά για κενή ώρα, αφού γυμναστική ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Ούτε παράταξη κατά την ώρα της προσευχής φρόντισαν οι γυμναστές να μάθουν στα παιδιά.
    Τα ΤΑΔ όσο κι αν προσπάθησαν να βοηθήσουν τους μαθητές – αθλητές απέτυχαν διότι: α) αναγκαστικά υπήρχε πρόγραμμα μαθημάτων διαφορετικό από τα άλλα τμήματα του σχολείου, β) διότι κυριολεκτικά εξαντλούνταν τα παιδιά μεταξύ προπόνησης, φοίτησης, φροντιστηρίων, αθλητικών δραστηριοτήτων, γ) συνέβαλλε πολύ η προβληματική μετακίνηση των μαθητών των ΤΑΔ.
    Για να προωθήσουμε την παιδεία και την άθληση θα πρέπει πρώτα από όλα να τα δούμε αυτά ενιαία. Χρειάζεται πλήρες πρόγραμμα προπόνησης σε σχολικές εγκαταστάσεις ή ολόκληρη η σχολική κοινότητα να χαρακτηρισθεί αθλητική με ιδιαίτερη προετοιμασία σε αθλητικές εγκαταστάσεις των ικανότερων μαθητών.
    Μετά την προπόνηση οι μαθητές – χρειάζονται χρόνο προσαρμογής πριν αρχίσουν τα σχολικά μαθήματα. Αυτό έλειπε κατά την διάρκεια λειτουργίας των ΤΑΔ β’βάθμειας εκπαίδευσης. Εκτός αυτού η παράταση του ωραρίου για τα τμήματα αυτά επιβάρυνε το ήδη βεβαρυμμένο ημερήσιο πρόγραμμα των μαθητών.
    Ο αθλητισμός πρέπει να είναι υποχρεωτικός σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Να δημιουργηθούν οι κατάλληλες υποδομές και να παρθούν τα κατάλληλα μέτρα ώστε η ώρα της γυμναστικής να μην είναι προέκταση του διαλείμματος, ή ώρα καφέ και αγορών. Να βαθμολογείται αυστηρά ο κάθε μαθητής ανάλογα με τις ικανότητές του και τις επιδόσεις του. Να προωθούνται οι χαρισματικοί σε σχολικές ομάδες.
    Να ιδρυθούν κλειστά γυμναστήρια κοντά σε κάθε σχολική μονάδα – αν είναι αδύνατο η κάθε σχολική μονάδα να έχει και πλήρη αθλητική υποδομή.
    Να σκεφτόμαστε ότι τα παιδιά στο σχολείο μας είναι οι μελλοντικοί συμπολίτες μας. Πώς τους θέλουμε; Ελεύθερους και ωραίους ή εξαρτημένους;

  • 8 Ιουλίου 2011, 00:03 | Πόπη Ψαρρού

    Για ποιον σχολικό αθλητισμό μιλάμε, ή καλύτερα για ποιον αθλητισμό! Τα παιδιά μας δεν έχουν τη δυνατότητα του αθλητισμού ούτε εντός, ούτε εκτός σχολείου. Παρά μόνον την <> του <>, κυνηγόντας μόρια και ποσοστά σε ανύπαρκτους αθλητικούς χώρους, ή κι αυτοί οι ελάχιστοι που υπάρχουν βρίσκονται υπό την <> των συλλόγων. Όσο για τις ομοσπονδίες, μια μεγάλη <> με τα ίδια πρόσωπα να εναλλάσσονται για δεκαετίες στις διάφορες θέσεις, και να αποτελούν κράτος εν κράτη.
    Τι μοντέλο όμως είναι αυτό που θέλετε να στηρίξετε, «νους υγιείς εν σώματι υγιεί», ή την διευκόλυνση αθλητών υψηλού επιπέδου; Γιατί οι δεύτεροι αποτελούν ένα μικρό ποσοστό του συνόλου των μαθητών-αθλητών.
    -Καταρχήν λοιπόν, θα έπρεπε ο αθλητισμός να γίνει υπαρκτός στα σχολεία με την δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων, και με γυμναστές που θέλουν να μυήσουν τα παιδιά μας στον αθλητισμό.
    -Με το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό και τις απαραίτητες δομές, το σχολείο να συνδυάζει την μόρφωση και καλλιέργεια της ψυχής, με τον αθλητισμό σε αναγωγή της ομαδικότητας, αρωγής και ευγενούς άμιλλας.
    -Την κατάργηση κινήτρων μοριοδότησης για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ή τον διορισμό τους.
    -Την αναπλήρωση των χαμένων εκπαιδευτικών ωρών λόγω αθλητικής δραστηριότητας, κι όχι την απαξίωση των καθηγητών προς τα παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό.
    -Να δημιουργηθούν τέτοια <> σχολεία που τα παιδιά να μπορούν να εκπληρώνουν όλες τις δραστηριότητές τους στον ίδιο χώρο, με πρόβλεψη για την μεταφορά τους όπου αυτό είναι απαραίτητο.

    Και μια έκκληση προς όλους εσάς τους υπέυθυνους για την παιδεία: είναι καλό να ζούμε με την ιστορία μας είναι όμως καλύτερο να γράφουμε και ιστορία! Σ΄ αυτή την χώρα που ανέδειξε πολιτισμό, δώστε μας το κίνητρο να πάψουμε να απαξιώνουμε την δημόσια παιδεία και ιδιαίτερα στους ίδιους τους μαθητές.

  • 7 Ιουλίου 2011, 22:54 | ΒΑΣΙΛΗΣ

    Ο σχολικός αθλητισμός είναι ανύπαρκτος σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης.
    Ξεκινάμε από τους γυμναστές που είναι οι ίδιοι αγύμναστοι, υπέρβαροι οι πιο πολλοί και χωρίς μεράκι για τη δουλειά τους. Οι περισσότεροι το βλέπουν σαν μια δημοσιοϋπαλληλίστικη απασχόληση και γι αυτό τη διάλεξαν. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
    Τη νοοτροπία αυτή τους την πέρασαν ίσως οι δικοί τους γυμναστές και το είδαν σαν την πιο εύκολη λύση «σπουδής» και «απασχόλησης». Μοναδικό τους μέλημα είναι να μην κάνουν τα παιδιά φασαρία την ώρα της γυμναστικής και ενοχλούν τους συναδέλφους που κάνουν μάθημα. Άσε το σώμα, ούτε στο νου δεν είναι υγιείς και φροντίζουν να περνάνε την ίδια νοοτροπία στα παιδιά. Θα μου πείτε αυτοί φταίνε? Ποιός τους έλεγξε αν κάνουν τη δουλειά τους? Ποιός ανταάμοιψε αυτούς που την κάνουν? Επαναξιολόγηση όλων από την αρχή. Όσοι δεν κάνουν υποχρεωτική εφεδρεία. Τουλάχιστον να μην κροϊδευόμαστε μεταξύ μας.
    Οι θεσμοί και οι Νόμοι υπάρχουν και για τη συνεργασία και άμμιλα μεταξύ των σχολείων και για τη συνεργασία με την τοπική αυτοδιοίκηση και τα τοπικά σωματεία. Το τρίπτυχο αυτοσεβασμός, έλεγχος και ανταμοιβή δίνει αποτελέσματα. Σεβασμός για τον εαυτό τους, τη δουλειά τους και τους μαθητές. Έλεγχος με αδιάβλητα κριτήρια, συγκεκριμένο πλάνο δουλειάς, αποτελέσματα μετρήσιμα και αξιολόγηση αποτελεσμάτων. Ανταμοιβή προσωπική, επαγγελματική, ηθική και υλική, αλλά μόνο γι αυτούς που κάνουν το κάτι παραπάνω. ¨οχι ισοπέδωση προς τα κάτω. Αθλητές γιατί όχι και πρωταθλητές σε αναμονή, υπάρχουν και στην Γκράβα και στου Γείτονα και στην επαρχία. Ας τους ανακαλύψουμε.
    Προ πάντων όμως ας γυμνάσουμε τα Ελληνόπουλα. Να τα κάνουμε τουλάχιστον φιλάθλους όχι οπαδούς.

  • 7 Ιουλίου 2011, 20:49 | Δρόσος κων/νος

    Τα αθλητικά σχολεία δεν έχουν νόημα.Μέχρι να υπάρξουν σχολικές μονάδες με αθλητικές εγκαταστάσεις κατάλληλες γιά αθλητικές δραστηριότητες όλων των μορφών και γιά όλες τις εποχές , να αναμορφωθούν τα προγράμματα του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής ώστε να ειναι λειτουργικά στις σημερινές συνθήκες και μέχρι να γινουν τα δέοντα.Τα σχολικά πρωταθλήματα να οργανώνονται όχι τις ώρες που τα σχολεία κάνουν μάθημα και οι προπονήσεις των σχολικών ομάδων γιά συμμετοχή στα πρωταθλήματα αυτά (τοπικά, περιφερειακά,πανελλήνια)να γίνονται εκτός διδακτικών ωρών.Ενδιαφέρον θα ήταν να προσαρμόζεται το πρόγραμμα αθλητισμού των σχολικών μονάδων ανάλογα με τις δυνατότητες χρήσης από αυτές των αθλητικών εγκαταστάσεων των δήμων στους οποίους υπάγονται.

  • 7 Ιουλίου 2011, 18:59 | ΜΑΡΚΟΣ

    ΤΑ ΤΑΔ ΚΑΛΩΣ ΚΑΤΑΡΓΗΘΗΚΑΝ.ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΑ ΛΥΚΕΙΑ, ΟΠΩΣ ΤΑ ΕΙΧΑΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΟΙ ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ ΜΑΣ ΗΤΑΝ ΑΘΛΙΑ.ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΟΙΜΟΝΤΟΥΣΑΝ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΑΥΤΟΙ ΥΠΟΤΙΘΕΤΕ ΕΚΑΝΑΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΘΛΗΜΑ 7 ΜΕ 9 ΤΟ ΠΡΩΙ( ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΥΣΙΟΛΟΓΙΑ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΔΙΝΑΝ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ),ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥΣ.ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗ ΤΡΙΤΗ ΛΥΚΕΙΟΥ ΗΤΑΝ ΑΙΣΧΟΣ.ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑΝΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΣΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΛΙΓΑ ΜΟΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ,ΕΦΟΣΟΝ ΠΑΡΟΥΝ ΒΑΘΜΟ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΜΕΓΑΛΗ ΒΑΡΥΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΕΝΑ ΟΡΙΟ.ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΑΛΛΩΝ.

  • 7 Ιουλίου 2011, 18:18 | ΝΙΚΟΣ

    Ο τρόπος πρόσληψης των γυμναστών σε αυτά προκαλούσε προβλήματα ισονομίας και αξιοκρατίας στο γενικότερο σύστημα προσλήψεων-διορισμών στην ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ της χώρας διότι το νομοθετικό πλαίσιο που ακολουθούσε τις προσλήψεις στα ΤΑΔ-ΕΤΑΔ, έπάσχε σε πολλά σημεία:

    1) . Ένα από αυτά αφορούσε την παρ. 5 του άρθρου 21, του Ν. 3475/2006, περί της συμπλήρωσης του υποχρεωτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών.

    Οι εκπαιδευτικοί των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ προσλαμβάνονταν κάθε χρόνο με διαφορετική διαδικασία πρόσληψης σε σχέση με τους υπόλοιπους γυμναστές, όχι από τον Ενιαίο Πίνακα Αναπληρωτών καθηγητών Φυσικής αγωγής αλλά βάσει ειδικών κριτηρίων που ορίζονταν από υπουργικές αποφάσεις (π.χ. 107405/Γ4). Η διαδικασία αυτή αφορούσε αποκλειστικά την πρόσληψη στα ΤΑΔ-ΕΤΑΔ και μόνο. Στα κανονικά σχολεία οι προσλήψεις ορίζονταν με βάση τον τον Ν.3255/2004 άρθρ.6 παρ.5, όπως τροποποιήθηκε από τον Ν. 3848/2010 άρθρ.2 παρ.1, άρθρ.3 παρ.1, άρθρ.4 παρ.2, άρθρ.5 παρ.2.

    Ωστόσο οι εκπαιδευτικοί των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ, αν και προσλαμβάνονταν με ιδιαίτερη διαδικασία μόνο για τα συγκεκριμένα σχολεία, έπαιρναν διδακτικές ώρες από τα κανονικά σχολεία. Αυτό συνέβαινε διότι το ωράριο στα ΤΑΔ-ΕΤΑΔ παρείχε σε κάθε εκπαιδευτικό το πολύ 12 ώρες εβδομαδιαίως. Ο αναπληρωτής όμως οφείλει να εργάζεται 21 ώρες. Την διαφορά αυτή των ωρών οι καθηγητές των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ την κάλύπταν με ώρες από τα κανονικά σχολεία (Ν.3475/06 άρθ.21 παρ.5 και υπ. Αποφ. Γ4/907/03-10-2000).
    Αυτές όμως οι διδακτικές ώρες που χρησιμοποιούσαν για την συμπλήρωση του ωραρίου τους στα κανονικά σχολεία, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία έπρεπε να καλύπτονται με προσλήψεις αναπληρωτών από τον Ενιαίο Πίνακα, με την διαδικασία που ορίζει ο Ν.3255/2004 και ο Ν.3848/2010 και όχι με την ειδική διαδικασία πρόσληψης των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ. Είναι το σημείο στο οποίο πάσχει η νομοθεσία και απειλείται η αξιοκρατία του συστήματος προσλήψεων της ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ. Η ιδιαίτερη διαδικασία που ακολουθούσαν οι καθηγητές των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ για να προσληφθούν αποκλειστικά στα ΤΑΔ-ΕΤΑΔ, τους οδηγούσε εμμέσως, μέσω της συμπλήρωσης του υποχρεωτικού ωραρίου, στο να πάρουν θέσεις και στα κανονικά σχολεία.
    ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ
    1) Η συμπλήρωση του ωραρίου των καθηγητών ΤΑΔ-ΕΤΑΔ στα κανονικά σχολεία προκαλούσε την δραματική μείωση των θέσεων που σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία θα καλύπτονταν από εκπαιδευτικούς του Ενιαίου Πίνακα.
    2) Η μείωση των θέσεων που σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία θα καλύπτονταν από εκπαιδευτικούς του Ενιαίου Πίνακα προκαλούσε την μείωση των προσλήψεων των εκπαιδευτικών του Ενιαίου Πίνακα.
    3) Η μείωση των προσλήψεων προκαλούσε την μείωση των μορίων που έπαίρναν οι εκπαιδευτικοί του Ενιαίου Πίνακα στις διαδικασίες μόνιμου διορισμού τους.
    4) Η μείωση των μορίων που έπαίρναν οι εκπαιδευτικοί του Ενιαίου Πίνακα ευνοούσε τους καθηγητές των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ διότι αυτοί έπαίρναν όχι μόνο τα μόρια από την προυπηρεσία των ΤΑΔ, αλλά και τα μόρια των συναδέλφων τους του Ενιαίου από τα κανονικά σχολεία.
    5) Η αυξημένη παροχή μορίων στους ΤΑΔ-ΕΤΑΔ τους καθιστούσε πρώτους σε όλες τις διαδικασίες μόνιμων διορισμών, Ενιαίος Πίνακας (αν και τον παρέκαμπταν για να προσληφθούν), 30μηνο, 24 μηνο.
    6) Η μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών των κανονικών σχολείων έμέναν στα αζήτητα της εκπαίδευσης.
    Συμπερασματικά
    Παρόλο που οι αναπληρωτές των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ προσλαμβάνονταν α) με ειδικό τρόπο και ιδιαίτερο αξιολογικό καθεστώς, β) για ειδικό σχολείο γ) για συγκεκριμένο σκοπό, έπαίρναν διδακτικές ώρες από το πρόγραμμα των κανονικών σχολείων στα οποία έπρέπε να προσλαμβάνονται συμφωνα με την νομοθεσία εκπαιδευτικοί με τα κριτήρια αξιολόγησης του Ενιαίου Πίνακα (Ν.3255/2004 όπως τροποποιήθηκε από τον Ν. 3848/2010 άρθρ.2 παρ.1, άρθρ.3 παρ.1, άρθρ.4 παρ.2, άρθρ.5 παρ.2).

    ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ

    α) Τροποποίηση του άρθρου 21 παρ. 5, του Ν. 3475/2006. Οι καθηγητές των ΠΑΣ-ΤΕΠΥ να μην έχουν το δικαίωμα να συμπληρώσουν το ωράριό τους σε κανένα από τα κανονικά σχολεία της Α΄θμιας ή Β΄θμιας εκαπαίδευσης.
    β) Αν το ωράριο των ΠΑΣ-ΤΕΠΥ δεν δικαιολογεί την πρόσληψη αναπληρωτών (21 ώρες) , το Υπουργείο Παιδείας να προχωρεί στην πρόσληψη ωρομισθίων (μέχρι 12 ώρες) έτσι ώστε οι καθηγητές των ΠΑΣ-ΤΕΠΥ να εξαντλούν το ωράριό τους στα σχολεία για τα οποία προσλήφθηκαν.
    γ) Να πάψει να ισχύει η υπουργική απόφαση Γ4/907/03-10-2000.

    2) Ένα άλλο σημείο στο οποίο έπασχε η νομοθεσία που αφορούσε την πρόσληψη στα ΤΑΔ-ΕΤΑΔ ήταν η παρ.34 του Άρθρου 6 του Ν.3027/2002

    Οι εκπαιδευτικοί των ΤΑΔ-ΕΤΑΔ ενώ δεν ακολούθούσαν την αξιολογική σειρά του Ενιαίου Πίνακα για να προσληφθούν,εκμεταλευόμενοι την παρ.34 του Άρθρου 6 του Ν.3027/2002 χρησιμοποιούσαν την προϋπηρεσία-μόρια που αποκτούσαν ώστε να βελτιώνουν τη θέση τους σε αυτόν. Αυτό πρακτικά σήμαινε ότι μπορούσαν να προσπερνούν συναδέλφους τους που βρίσκονταν πιο ψηλά στην κατάταξη του πίνακα ειδικά στις περιπτώσεις που οι προσλήψεις αναπληρωτών από τη σειρά του Πίνακα ήταν περιορισμένες (2008 700 εκτός Ενιαίου στα ΤΑΔ 30 από τον Ενιαίο).

    ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ

    1)Μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν την προϋπηρεσία που αποκτούσαν παρακάμπτοντας την διαδικασία πρόσληψης (που όριζε ο νόμος 3255/2004), στην ίδια την διαδικασία που παρέκαμπταν, προκειμένου να διορισθούν μόνιμοι ή αναπληρωτές αυτή τη φορά στα κανονικά σχολεία και όχι τα ΤΑΔ.

    2)Μπορούσαν έτσι να παρακάμψουν συναδέλφους τους που βρίσκονταν σε ψηλότερες θέσεις από τις δικές τους στον Πίνακα Αναπληρωτών, προκειμένου να προσληφθούν στα κανονικά αυτή τη φορά σχολεία.

    3)Προκλήθηκε έτσι μια βίαιη ανατροπροπή της αξιολογικής σειράς του Ενιαίου Πίνακα προσλήψεων και κατ’ επέκταση διορισμού των γυμναστών στην χώρα. Αυτή την στιγμή στον Ενιαίο Πίνακα που ισχύει και στον επόμενο που θα σχηματισθεί με το διαγωνισμό του ΑΣΕΠ (Ν 3848) θα φιγουράρουν στις πρώτες θέσεις πρώην αναπληρωτές των ΤΑΔ που ποτέ όμως δεν ακολούθησαν τις διαδικασίες προσλήψεων που όριζαν οι πίνακες στους οποίους τώρα πρωτοστατούν.

    ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑ

    1) Οι αναπληρωτές καθηγητές των ΠΑΣ-ΤΕΠΥ να μην έχουν το δικαίωμα να μεταφέρουν την προϋπηρεσία τους που απόκτησαν στα ΠΑΣ-ΤΕΠΥ στον Ενιαίο Πίνακα του 3848 δηλαδή εξαίρεσή τους από την περίπτωση ιδ΄ της υποπαραγράφου α΄ της παραγράφου 34 του άρθρου 6 του ν. 3027/2002, όπως ισχύει.

    2) Γενικότερα στον Νέο Πίνακα του 3848 να προσμετρούν οι προϋπηρεσίες που προήλθαν από πρόσληψη αποκλειστικά και μόνο μέσω του πίνακα αυτού.

  • 7 Ιουλίου 2011, 17:38 | Χάρης Σπανάκης

    Όπως γνωρίζει και ο πλέον αδαής όπου υπάρχουν σωστά αξιολογημένοι και πληρωμένοι στην ώρα τους καθηγητές και δάσκαλοι είναι πολύ δύσκολο να μη γίνει σωστή δουλειά ακόμα και όταν οι υπόλοιπες υποδομές και τα μέσα που διατείθενται είναι κάτω του μετρίου.

    σσ. ουδεμία επαγγελματική σχέση έχω ως καθηγητής ούτε εγώ ούτε κάποιο συγγενικό μου πρόσωπο.

  • 7 Ιουλίου 2011, 17:38 | ΚΩΣΤΑΣ ΒΟΪΤΣΙΔΗΣ

    Στα σχολεια της α΄θμιας εκπαίδευσης το μάθημα της γυμναστικής είναι πολλές φορές συνέχεια του διαλείματος. Δηλαδή συνεχίζουμε το παιχνίδι. Ο κύριος λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η έλλειψη υποδομών στα σχολικά συγκροτήματα. Ακόμη και αν υπάρχει κλειστή αίθουσα. Παιδιά που τους αρέσει ο αθλητισμός προσπαθούν κάτω από δύσκολες συνθήκες. Η αγάπη τους και η επιμονή των δασκάλων – γυμναστών φέρνουν τα όποια αποτελέσματα. Θα πρέπει το μάθημα της γυμναστικής να αυξηθεί χρονικά (π.χ. 4 ώρες την εβδομάδα) αφ’ ενός για να ξεφύγουν τα παιδιά από τη μονομέρια των ηλεκτρονικών και αφ’ ετέρου να διευρυνθεί μέσα τους η συνεργασία και ο υγιής ανταγωνισμός. Όλα αυτά με την προϋπόθεση της καλύτερης υλικοτεχνικής υποδομής των εκπαιδευτηρίων.

  • 7 Ιουλίου 2011, 16:48 | Σταύρου Βάσω

    Θεωρώ, ότι από τον σχολικό αθλητισμό σήμερα, απουσιάζει η έμφαση στην κοινωνιολογία του αθλητισμού ( ένταξη στην ομάδα ενάντια στην κοινωνική απομόνωση, πνεύμα συλλογικότητας, μη βία, άμιλλα…). Το κόστος θεωρητικών μαθημάτων, από σχολικούς νοσηλευτές, για τα οφέλη του αθλητισμού,(ευεξία, αυτοπεποίθηση, πρόληψη παχυσαρκίας και άλλων ασθενειών), πιστεύω, πως είναι μικρό. Ναι στον αθλητισμό των νέων, γιατί είναι έπένδυση σε επίπεδο γενιάς. Η πρόληψη πολλών νοσημάτων αρχίζει από την νεαρή ηλικία.

  • 7 Ιουλίου 2011, 16:09 | Κατερίνα Π.

    Ο απλός Σχολικός Αθλητισμός και ΤΑΔ – ΕΤΑΔ είναι δύο διαφορετικά θέματα.

    1. Ο Σχολικός Αθλητισμός, ο οποίος αφορά την απλή άθληση σε όλα τα σχολεία, θα έπρεπε να αναβαθμηστεί από το Δημοτικό και να δοθεί η
    αρμόζουσα σοβαρότητα και σημασία στις ώρες της «Γυμναστικής».

    Έτσι, μέσα από τον σωστό τρόπο που θα γίνεται το μάθημα της Γυμναστικής από το Δημοτικό, θα μπορούμε να ανακαλύψουμε με την βοήθεια των Γυμναστών αθλητικά ταλέντα από τις μικρές ηλικίες.

    Συνεχίζονας στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, ο απλός Σχολικός Αθλητισμός, θα πρέπει να γίνεται επίσης με σοβαρότητα έτσι ώστε οι μαθητές, να γνωρίζουν για ποιόν λόγο θα πρέπει να γυμνάζονται αλλά
    και να ΤΡΕΦΟΝΤΑΙ σωστά (Γυμναστική και σωστή διατροφή, «πάνε πακέτο»). Δείτε πόσους υπέρβαρους εφήβους έχουμε, λόγω ελλειπούς
    ενημέρωσής τους, για την διατροφή, την υγεία, την άθληση.

    2. ΤΑΔ – ΕΤΑΔ. Εδώ αναφερόμαστε πλέον σε Συστηματικό Αθλητισμό και Πρωταθλητισμό.

    Τα ΤΑΔ και τα ΕΤΑΔ ξεκίνησαν με τις καλύτερες προυποθέσεις, να διευκολύνουν, δηλαδή αυτό που λένε τα αρχικά τους «Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης» και Ειδικά Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης», τους ΑΘΛΗΤΕΣ – ΜΑΘΗΤΕΣ που ΗΔΗ είχαν ασχοληθεί σε σημαντικό επίπεδο με τον αθλητισμό και τον πρωταθλητισμό.

    ΌΜΩΣ, δυστυχώς, το αποτέλεσμα δεν ήταν το αναμενόμενο, για πολλούς λόγους που όλου οι εμπλεκόμενοι φορείς γνωρίζουν.

    Τα ΤΑΔ και τα ΕΤΑΔ δεν απευθυνόντουσαν στην πραγματικότητα σε παιδιά τα οποία ήθελαν ένα μία εύκολη φοίτηση και που ξεκίνησαν αθλητισμό στα 12 ή στα 13, αλλά δυστυχώς, αυτό στην πορεία προέκυψε, με τα γνωστά αποτελέσματα.

    Τα Τμήματα Αθλητικής Διευκόλυνσης και τα ΕΤΑΔ θα πρέπει στο εξής, να απευθύνονται αυστηρά σε αθλητές, και πραγματικά να διευκολύνουν τους μαθητές – αθλητές να ΣΥΝΔΥΑΣΟΥΝ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΜΑΘΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΤΟΥΣ.

    Και αυτό μπορεί να γίνει ως εξής : ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΩΣΤΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ, ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΞΗ τα παιδιά το μάθημα, όσον είναι δυνατόν, και εργασίες για το σπίτι, τέτοιες ώστε να τους βοηθούν ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΎΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ.

    Οι αθλητές-μαθητές, έχουν πολύ λιγότερο χρόνο και θα πρέπει να το χρησιμοποιήσουν στο έπακρον επικοδομοιτικά, έτσι ώστε να αποκτήσουν έναν σωστό βαθμό γνώσης.

    Όταν βλέπουν λοιπόν, έναν τεράστιο όγκο εργασίας για το σπίτι, ενδεχομένως να λειτουργήσει αυτό αρνητικά.

    Αντίθετα, λίγες ασκήσεις για θέματα που ήδη έχουν κατανοήσει από το σχολείο, θα τους βοηθήσουν να ΜΑΘΟΥΝ πραγματικά ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ από τις βασικές αρχές γνώσεις.

    Γι΄αυτό λοιπόν, τα ΤΑΔ-ΕΤΑΔ θα πρέπει να λειτουργούν, παράλληλα με τα απλά σχολεία.

    Διότι στο απλό σχολείο ο καθηγητής δεν μπορεί να γνωρίζει, ούτε ποιός είναι ο αθλητής, ούτε να του βάλει κατ΄εξαίρεση λιγότερες ασκήσεις, ούτε να κάνει το μάθημα στην τάξη με ιδιαίτερο τρόπο.

    Όσο για το έξοδο, πιστεύω πως όταν πρόκειται για την καλύτερη εκπαίδευση των παιδιών, σε όλα τα επίπεδα, δεν θα πρέπει να το σκεφτόμαστε, διότι σπαταλούμε χρήματα σε λιγότερης σημασίας θέματα,
    χωρίς πολύ σκέψη.

    Ευχαριστώ,

  • 7 Ιουλίου 2011, 15:05 | ΝΤΟΡΟΤΑ

    ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΤΕΡΕΨΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΑΡΚΕΤΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΠΟΥ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ. ΤΑ ΠΡΟΑΥΛΙΑ ΜΕ ΜΠΕΤΟ ΠΟΥ ΜΕ ΚΑΘΕ ΠΕΣΙΜΟ ΤΡΕΧΕΙ ΑΙΜΑ ΔΕΝ ΕΝΘΑΡΡΥΝΟΥΝ ΓΙΑ ΠΙΟ ΣΟΒΑΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ, ΟΙ ΑΘΛΙΤΙΚΟΙ ΧΩΡΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΤΕΣΗΜOI ΧΩΡΙΣ ΑΜΟΙΒΗ, ΟΙ ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ ΣΕ ΑΡΚΕΤΕΣ ΠΕΡΙΠΤΟΣΕΙΣ ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΕΛΕΥΤΕΡΑ. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ ΚΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΕΙ ΠΟΛΛΩΝ ΑΘΛΙΜΑΤΩΝ. ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ! ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΟΠΩΣ ΜΠΗΚΕ ΣΤΟ ΡΑΦΗ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΝΕ. ΟΙ ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΤΙ Η ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΟΥΝ ΝΑ ΤΗ ΚΑΝΟΥΝ ΣΩΣΤΑ. Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΠΟΛΛΑΠΛΩΝ ΧΡΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΙΚΟΣΙ-ΚΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΛΗΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΧΤΙΖΕΤΑΙ, ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΓΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ. ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙ ΕΝΑ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ; ΤΑ ΤΑΔ ΕΤΣΙ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ. ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΘΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΛΕΜΕ ΚΑΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. ΜΟΝΙΜΑ ΥΠΗΡΧΕ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΤΑΦΟΡΑ. ΚΑΠΟΙΟΙ ΟΔΗΓΟΙ ΔΕΝ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΛΑ, ΟΧΙ ΚΑΙ ΛΙΓΕΣ ΦΟΡΕΣ, ΔΕΝ ΕΠΑΙΡΝΑΝ ΚΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ. ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΛΟΓΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΟΛΕΣ ΣΩΣΤΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΑΜΕΣΑ, ΑΛΛΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΟΝΤΑ ΣΤΗΣ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΛΑΒΟΥΝ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΑ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΛΙΓΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΘΑΡΑ ΑΘΛΙΤΙΚΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ ΚΑΙ ΛΥΚΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΩΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΡΟΣ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΕΥΡΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΟΥΣ ΝΑ ΜΗ ΔΙΑΦΕΡΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΚΛΑΣΙΚΑ. ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΟΥΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΚΟΠΟ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ.

  • 7 Ιουλίου 2011, 14:06 | Απόστολος Ψαρρός

    Ξεκινούμε απ’ τα βασικά .
    Ποιός είναι ο λόγος ύπαρξης του σχολείου , και μετά
    Πως αυτός υλοποιείται.

    Κατά την γνώμη μου , σκοπός του είναι να μορφώσει (=να δώσει μορφή) τους ανθρώπους μέλη της αυριανής κοινωνίας μας. Εσωτερική και εξωτερική.
    Η εσωτερική έχει να κάνει με την δομή του εγκεφάλου (Γλώσσα και Μαθηματικά), και την καλλιέργεια της ψυχής .
    Της οποίας καλλιέργειας ένα κομμάτι είναι η ανάπτυξη της ομαδικότητας και η δημιουργία της πεποίθησης στο άτομο ότι αποτελεί μέρος και μέλος της κοινωνίας (ομάδας) και κατά συνέπειαν δεν είναι περιθωριακό (άτομο). Καθώς επίσης και της γνώσης ότι αν προσπαθήσει μπορεί να τα καταφέρει.
    Με την ανωτέρω λογική , θα πρέπει οι όποιες αθλητικές δραστηριότητες να έχουν απαραίτητη προϋπόθεση την συμμετοχή όλων των παιδιών.
    Αν αυτές οι δραστηριότητες γίνονται εντός του σχολείου ή σε γήπεδο, και αν τα όργανα υπάρχουν ή δεν υπάρχουν , κατά την δική μου άποψη είναι δευτερεύον . Ο εκάστοτε γυμναστής μπορεί να προσαρμόσει τις ασκήσεις ανάλογα με την υπάρχουσα υποδομή.

    Η εξωτερική μόρφωση έχει σχέση με το σώμα μας και την εμφάνισή μας.
    Επειδή τα παιδιά μας σήμερα κάνουν έντονα καθιστική ζωή και εν πολλοίς ειναι παχύσαρκα (δηλ. παραμορφώνονται), αντί να ψάχνουμε για πρωταθλητισμό (που χρειάζεται κι αυτό και μπορεί να γίνεται παράλληλα), να πέσει το βάρος στην γυμναστική και άθληση όλου του αριθμού των παιδιών του σχολείου. Αλλιώτικα το σχολείο δεν είναι χώρος που αφορά όλα τα παιδιά της κοινωνίας μας , αλλά χώρος όπου θα πεταχτούν τα «σκάρτα» για να ασχοληθούμε και να αναδείξουμε τον πρωταθλητή.
    Από τα ανωτέρω προκύπτει, (άποψή μου), ότι δεν χρειάζεται να γίνεται φασαρία και ψάξιμο για σύνθετες και ίσως δαπανηρές διαδικασίες , και να χάνουμε την ουσία.

  • 7 Ιουλίου 2011, 13:52 | ΙΩΣΗΦ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ

    Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΝΥΠΑΡΚΤΟΣ. ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΕΡΑΚΙ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΤΩΝ. ΟΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ Η ΑΠΑΡΧΑΙΩΜΕΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΥΠΟΛΟΙΠΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΤΕΣ ΕΝΑ ΠΑΡΕΡΓΟ Η ΜΙΑ ΑΓΓΑΡΕΙΑ. ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΑΘΛΗΣΗΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΕΣ ΕΥΚΑΙΡΙΕΣ ΑΘΛΗΣΗΣ. ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΛΟΙΠΟΝ, ΝΑ ΔΟΘΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΝΑ ΑΘΛΗΘΟΥΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΕΝΟΣ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΔ, ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΤΟΝ ΥΨΗΛΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, ΕΝΩ ΕΧΟΥΝ ΣΤΟΙΧΙΣΕΙ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ ΣΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΔΟΘΟΥΝ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΛΛΟΥ, ΠΑΡΑ ΣΤΑ ΤΑΔ.

  • 7 Ιουλίου 2011, 13:46 | ΓΙΑΝΝΗΣ

    Για ποιόν σχολικό αθλητισμό μιλάμε ? γιατί σήμερα οι λέξεις αυτές είναι άγνωστες .
    Πρέπει πρώτα να αξιολογηθούν οι γυμναστές των σχολείων, δεν μπορεί κάποιοι άσχετοι και αδιάφοροι να συνεχίσουν να κατέχουν θέσεις σε σχολεία .
    Με ποια υποδομή θα αναπτυχθεί ο σχολικός αθλητισμός? Σήμερα δεν επαρκούν τα γήπεδα και κολυμβητήρια για τους υπάρχοντες αθλητές.
    Διάβασα στο σχόλιο της ενωτικής κίνησης γυμναστών κάτι για συνεργασία με τις ομοσπονδίες , είμαστε σοβαροί ? οι κύριοι γυμναστές δεν γνωρίζουν τον τρόπο που λειτουργούν οι ομοσπονδίες , δεν γνωρίζουν ότι οι πρόεδροι και το περιβάλλον τους έχει καταστρέψει τις οποιες υγιείς προσπάθειες αναπτυξης του αθλητισμού ?
    Ναι συμφωνώ ότι ο αθλητισμός πρέπει να είναι βασικό κομμάτι της εκπαίδευσης αλλά πρέπει να μιλάμε για υγιή αθλητισμό μακριά από εξαρτήσεις οποιασδήποτε μορφής .
    Ναι στον μαθητικό αθλητισμό αλλά με τις απαραίτητες υποδομές για την ασφάλεια των αθλητών
    Ναι στον αθλητισμό αλλά αθλητισμός δεν είναι μόνο ότι έχει μπάλα , που είναι τα κολυμβητήρια ? μέχρι πότε θα έχουμε πνιγμένους στις θάλασσες μας επειδή δεν ξέρουν κολύμπι .
    Ναι στα σχολικά πρωταθλήματα αλλά το κίνητρο να είναι ο αθλητισμός και όχι τα μόρια
    Ναι στα σχολικά πρωταθλήματα αλλά με την συμμετοχή των γυμναστών του σχολείου και όχι με τους προπονητές των ομάδων.
    Ναι στον αθλητισμό γατί μπορεί να διδάξει πολλά στα παιδιά μας και σίγουρα περισσότερα από αυτά που διδάσκονται στις χαμένες ώρες του υπάρχοντος συστήματος.

  • 7 Ιουλίου 2011, 13:43 | Κωνσταντίνος

    Καλησπέρα σας.
    Δυστυχώς, ο καθένας μεταφέρει στο διάλογο στοιχεία από τη δική του εμπειρία και μπορεί έτσι να φωτίσει έστω και συναισθηματικά τους υπόλοιπους γιά το θέμα. Επιγραμματικά πρέπει να πω ότι δε χωρούν δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη. Το Δημοτικό Σχολείο στην Ελλάδα καλείται να μάθει στα Ελληνόπουλα μιά δύσκολη γλώσσα που την ανταγωνίζεται σφοδρά η βρετανική και γι’ αυτό το σκοπό πρέπει να αφεθεί απερίσπαστο στην εκπλήρωση αυτής της βασικής ανάγκης. Οι πάσης φύσεως πειραματισμοί γιά καλλιτεχνικές, αθλητικές και άλλες δημιουργίες οι οποίοι έγιναν μέχρι τώρα απέτυχαν κατά τη γνώμη μου. Το Δημοτικό Σχολείο και το Νηπιαγωγείο πρέπει να αφεθούν απερίσπαστα στην εκπλήρωση του βασικού τους στόχου που είναι η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας τόσο από τα γηγενή ελληνόπουλα όσο και από τα παιδιά των αλλοδαπών έτσι ώστε τα τελευταία να αφομοιωθούν και να μην εγείρονται μειονοτικές διεκδικήσεις στο μέλλον. Πιστεύω ότι αυτός ο στόχος παραμερίστηκε την τελευταία δεκαπενταετία και τον πρώτο λόγο τον επωμίστηκε η ανησυχία των πάσης φύσεως άνεργων γυμναστών, πληροφορικάριων, μουσικών κλπ. οι οποίοι δημιούργησαν ψευδείς ανάγκες στην ελληνική κοινωνία και ταυτόχρονα ψεύτικα όνειρα γιά έναν ολόκληρο κόσμο πτυχιούχων που τώρα στην οικονομική κρίση διαψεύδονται οικτρά. Ο αθλητισμός με τη μορφή του πρωταθλητισμού όμως, έχει θέση στη Μέση Εκπαίδευση και πρέπει να γίνει υποχρεωτικός στην Τριτοβάθμια
    Εκεί, αντί γιά τις κομματικές νεολαίες του φραπέ και του ταβλιού μπορούν να αναπτυχτούν με διάφορους τρόπους τόσο ο αθλητισμός όσο και άλλες δραστηριότητες.

  • 7 Ιουλίου 2011, 12:47 | ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

    Ο σχολικος αθλητισμος ειναι απαραιτητος και χρησιμος και θα πρεπει να μπουν νεες βασεις σχεδιασμου.
    Στην αρχη της σχολικης περιοδου, κατα την γνωμη μου στη 1η και 2α γυμνασιου, να πραγματοποιειται ενα ειδος <>.
    Στη εβδομαδα αυτη θα προσελθουν οσοι μαθητες και μαθητριες θελουν και επιθυμουν να δοκιμασουν τις δυνατοτητες τους. Αυτη η εβδομαδα θα γινεται στον πλησιεστερο αθλητικο χωρο ικανο να καλυψει τα περισσοτερα αθληματα.
    Εκει με την παρουσια των γυμναστων του σχολειου αλλα και προπονητων ολων των αθληματων απο διαφορους συλλογους, θα γινονται ενημερωσεις για το καθε αθλημα και σχετικες δραστηριοτητες.
    Οι προπονητες κυριως εχουν το <> να διακρινουν ποια παιδια ξεχωριζουν και σε ποιο αθλημα και να τους προτεινουν να ασχοληθουν πιο ενεργα με το σχετικο αθλημα. Μπορει να γινει και μεσω συλλογου, εφοσον ο γυμναστης δεν εχει την σχετικη γνωση να βοηθησει τον αθλητη. Εξαλλου και οι περισσοτεροι αθλητες που λαμβανουν μερος στους σχολικους αγωνες ειναι αθλητες σωματειων.
    Με την προτεινομενη διαδικασια πρωτον, αξιοποιουνται παιδια που δεν θα ειχαν αυτη την ευκαρια να ασχοληθουν με το καταλληλο αθλημα. Δευτερον. Ακομη και τα παιδια για τα οποια δεν θα προεκυπτε κατι, ισως να τους εδινε ενα κινητρο να ασχοληθου σε αλλη βαση.
    Τα παιδια που θα ασχοληθουν με τον αθλητισμο και θα αποτελεσουν τους αθλητες του σχολειου τους, θα πρεπει να εχουν μια διαφορετικη αντιμετωπιση, κυριως στο θεμα των απουσιων.
    Επισης θα πρεπει να υπαρχει η δυνατοτητα προπονησεων καποιες ωρες, γιατι χωρις προπονηση δεν υπαρχουν οι οποιες επιδοσεις.
    Θα πρεπει επισης ο προγραμματισμος των αγωνων να γινεται με τροπο που να μην ερχεται σε αντιθεση με το εκπαιδευτικο προγραμμα του σχολειου. π.χ. μεσω εξετασεων.
    ιδιαιτερη προσοχη απαιτειται για τους αθλητες και αθλητριες που φοιτουν στο Λυκειο, εδικα στην 3η ταξη. Λογω οτι τα παιδια δινουν εμφαση στην εισαγωγη στην τριτοβαθμια εκπαιδευση, οι προπονησεις και οι επιδοσεις τους ειναι πεσμενες, εφοσον και αν συμμετεχουν στους αγωνες.
    Στην περιπτωση που οι αθλητες και αθλητριες πετυχουν σημαντικες επιδοσεις στους αγωνες να μοριοδοτουνται για την εισαγωγη τους στην τριτοβαθμια εκπαιδευση. οχι με τον τροπο που γινεται τωρα αλλα με τον εξης.
    Αναλογα με το αθλημα και την θεση που φερει σε αγωνες να εχουν καθοριστει εκ των προτερων τα μορια. Π.χ. (τα νουμερα ειναι απλως για το παραδειγμα) Αθλητης που ερχεται πρωτος στο περιφεριακο σχολικο πρωταθλημα να εχει 300 μορια. Στο πανελληνιο 800 μορια. Και οι 2 νικες του να μπορουν να αθροιζονται. Αρα 1100 μορια.
    Σε ευρωπαικο πρωταθλημα 2500 μορια. Αναλογα να γινεται και για τις αλλες θεσεις. Φυσικα η μοριοδοτηση θα γινεται σε αγωνες που θα γινονται με την εποπτεια του ΣΕΓΑΣ.
    Επειδη ιο γυμναστες του σχολειου δεν εχουν τις απιατουμενες γνωσεις η εξειδικευμενες για καθε αθλημα θα πρεπει να υπαρχει μια στενοτερη σχεση με αθλητικους συλλογους και την τοπικη δοικηση.

  • 7 Ιουλίου 2011, 12:32 | ASIMINA

    ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ & ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ. ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΕΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ – ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΣΕ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΓΗΠΕΔΑ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΖΟΝΤΑΙ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ (ΡΟΥΧΑ – ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΜΑΘΗΤΩΝ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ).
    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΔ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ. ΕΝΩ ΣΑΝ ΘΕΣΜΟΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΔΕΙΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΜΕ ΤΑΛΕΝΤΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΘΛΗΜΑ ΕΦΤΑΣΕ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΕΙ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΜΑΘΗΣΗ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΤΑΞΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΗ. ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΑΘΛΗΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΟΠΩΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΦΥΓΕΙ ΠΙΑ Ο ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΑ ΣΩΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.

  • 7 Ιουλίου 2011, 11:51 | Σταύρος Πατσιάς

    Καμία απολύτως σχέση δεν υφίσταται μεταξύ του μαθήματος Γυμναστική στα σχολειά μας και του πρωταθλητισμού.
    Για να μυηθούν τα παιδιά μας στον αθλητισμό και μέσα πό τη διαδικασία της άθλησης να αναχθούν μελλοντικοί πρωταθλητές χρειάζονται ριζικές αλλαγές στη διδασκαλία και τη προσέγγιση του θέματος.
    Η γυμναστική δύναται να αποτελέσει ξεχωριστό κατ’ επιλογήν γνωστικό πεδίο αποσχιζόμενο από τις γενικής «χρήσεως» αθλοπαιδειές.
    Κατ’ αυτόν τον τρόπο οι συμμετέχοντες θα τυγχάνουν γνώσεων επιπέδου αναλόγου των δυνατοτήτων και επιλογών τους.
    Οι ανάλογοι καθηγητές/γυμναστές δεν θα είναι γενικής παιδείας και αναγκασμένοι να θέτουν τον πήχυ σε απτό για όλους επίπεδο αλλά εξιδεικευμένοι στο εκάστοτε άθλημα κι έτσι θα προάγουν τις ειδικές γνώσεις των, εξιτάροντας τους μαθητές των ολοένα κι υψηλότερα.
    Οι εγκαταστάσεις που κληρονομήθηκαν από προηγούμενες δοξασμένες ημέρες δεν θα φέρουν απλά ένα όνομα ενός πρωταθλητή αλλά θα είναι ναοί του αυτού αθλήματος εις οποίον πρώτευσε ούτος.
    Οι ιδιαίτερες ανάγκες των αθλητών μαθητών μπορούν να τύχουν αγωγής «συμπληρωματικής βαθμολογίας» ανάλογα με τις επιδόσεις των στο άθλημά των κατά τους διαγωνισμούς σε πανελλήνιο κι όχι μόνο επίπεδο.
    Ο κλάδος των γυμναστών θα εμπλουτιστεί με τους πρωταθλητές μας κι οι σύλλογοι δεν θα παραμείνουν ιδιωτικού ενδιαφέροντος αν κι αυτός ο χώρος μπορεί να επικοινωνεί εξασφαλίζοντας μια πιο έντονη προσπάθεια των «εξαγομένων» οιωνεί πρωταθλητών.
    Η δημιουργία κινήτρων όπως σπουδή σ’ ιδιαίτερα κέντρα στην ημεδαπή ή κι αλλοδαπή ανάλογα με το άθλημα θα διαφημίσει ιδιαίτερα την προσπάθεια και θα εγείρει το ενδιαφέρον για συμμετοχή ανατρέποντας την σημερινή απάθεια στην οποία οδήγησε η επί μακρόν απαξίωση του αθλητισμού.

  • 7 Ιουλίου 2011, 11:15 | Σοφία Ριζοπούλου

    Αποτελεί πεποίθησή μου πως ο σχολικός αθλητισμός θα έδινε ώθηση στη προσωπικότητα και την κοινωνικότητα των απομονωμένων με τους υπολογιστές και τα κινητά εφήβους. Επίσης, θα προωθούσε την σωματική και ψυχική υγεία των εφήβων (μήπως είναι αλήθεια πως έχουμε τα πιο παχύσαρκα παιδιά τη Ευρώπη που παραμένουν καθισμένα για ώρες μπροστά σε διάφορες οθόνες με ποικίλα θεάματα?).
    Χρησιμοποιώ τα ρήματα στην παραπάνω πρόταση ως «έδινε» και «προωθούσε», αντί για «δώσει»και «προωθήσει», επειδή στο σπίτι μας αντιμετωπίσαμε ένα μεγάλο ηθικό πρόβλημα με την αθλήτρια κόρη μου, η οποία συμμετείχε σε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες του σχολείου ομάδας, συμμετείχε σε παρελάσεις. Για τις δραστηριότητες αυτές χρειάστηκαν πρόβες και προπονήσεις κατά τις οποίες τη κόρη μου έπαιρνε απουσίες, επειδή είτε η υπεύθυνη καθηγήτρια του Τμήματος, είτε η απουσιολόγος (κυρίως) δεν είχαν ιδέα για τις αθλητικές δραστηριότητες του ίδιου του σχολείου (τους). Ως αποτέλεσμα (αρνητική ανταμοιβή) αυτού του γεγονότος: σημειώματα με απουσίες φαινοτυπικά αδικαιολόγητες μεν, από συμμετοχή σε αθλητικές δραστηριότητες του σχολείου δε, έφταναν στο σπίτι μας ταχυδρομικά, προκαλώντας θύελλα συζητήσεων μέχρι να καταλήξω η ίδια στο γραφείο του διευθυντή και να διορθώνονται όλα.
    Συμπέρασμα 1: ενημέρωση όλων των εμπλεκόμενων και σε όλα τα επίπεδα περί της διεξαγωγής σχολικού αθλητισμού για νου υγιή σε σώμα υγιές, ή με πιο σύγχρονες εκφράσεις για γερά και όμορφα σώματα και ανοιχτόμυαλους ανθρώπους που συμμετέχουν στα κοινά!
    Συμπέρασμα 2: Ανακοίνωση (με πολλούς διαθέσιμους τρόπους) των αθλητικών αποτελεσμάτων και ηθική επιβράβευση όσων συμμετέχουν και ξεχωρίσουν την κοινωνία του κάθε σχολείου σε πανελλαδικό, αθλητικό επίπεδο.
    Συμπέρασμα 2: Κίνητρα που προκύπτουν από τα συμπεράσματα 1 & 2.

  • 7 Ιουλίου 2011, 10:48 | ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΥΜΝΑΣΤΩΝ

    Πριν χαραχθεί το πλάνο της αναδιάρθρωσης των Αθλητικών Σχολείων σε μια καλπάζουσα απο αλλαγές σημερινή κοινωνία και με ιδιαίτερες απαιτήσεις, θα πρέπει να δρομολογηθούν όλες οι απαραίτητες διαδικασίες υποστήριξης αυτής της νέας μορφής του σχολείου. Ενός σχολείου όπου θα κινείται «μαθητοκεντρικά» ενισχύοντας παράπλευρα και τις δομές που είναι απαραίτητες τώρα όσο ποτέ άλλοτε, προκειμένου να επιτευχθεί ο σκοπός της ίδρυσής του. Σταχυολογώντας λοιπόν θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το αναμορφωμένο Αθλητικό Σχολείο θα πρέπει να:

    • Δίνει προτεραιότητα στον αγωνιστικό Αθλητισμό καθώς και την Δια Βίου Εκπαίδευση και Άσκηση
    • Να παρακολουθεί και να αξιολογεί τους μαθητές αθλητές στην εκπαιδευτική αλλά και αγωνιστική τους εξέλιξη
    • Να υποστηρίζει τους γονείς
    • Να υποστηρίζει τους Διδάσκοντες Εκπαιδευτικούς

    Ειδικότερα και σε συνάρτηση με τα παραπάνω προτείνουμε την συνεργασία με τις Αθλητικές Ομοσπονδίες προκειμένου το Προπονητικό Πρόγραμμα των μαθητών – αθλητών να είναι σε σχέση με το αγωνιστικό πρόγραμμα, ούτως ώστε οι αθλητές υψηλών επιδόσεων ή Ομοσπονδιακού ενδιαφέροντος να κατευθύνονται ουσιαστικά. Η προπόνηση στο σχολείο θα πρέπει επιτέλους να αποτελεί έναν ακόμα κρίκο στην ουσιαστικότερη βελτίωση του αθλητή και σε συνεργασία με τις προπονήσεις που πραγματοποιούνται στο σύλλογο ή στις Εθνικές Ομάδες. Έτσι, προτείνεται η δημιουργία πλαισίου συνεργασίας ανάμεσα στους διδάσκοντες Καθηγητές Φυσικής Αγωγής και στους προπονητές των αθλητών. Ένα πλαίσιο συνεργασίας που θα σχεδιάζεται από κοινού και θα αξιολογείται ως προς τους στόχους του και την αποτελεσματικότητά του.

    Η συνεργασία ανάμεσα σε Αθλητικό Σχολείο και Ομοσπονδία δύναται να εγγυηθεί το αγωνιστικό επίπεδο των υποψήφιων για τη φοίτηση. Έτσι, η διαρκής και αναγνωρισμένη αθλητική πορεία των μαθητών – αθλητών θα αποτελεί εχέγγυο για την ουσιαστικότερη προετοιμασία τους στα αθλήματα, αφού πια η επίδοση θα διασφαλιστεί αλλά και θα αποτελεί ένα επιπλέον κριτήριο για την εισαγωγή των μαθητών. Θα πρέπει βέβαια να καταστεί σαφές ότι η επιστημονική υποστήριξη των αθλητών είναι μακράν και πέρα από συμβατικούς αριθμούς που χρησιμοποιήθηκαν στο παρελθόν για τη δημιουργία ή την αναστολή τμημάτων αφού όπως γνωρίζουμε το αθλητικό δυναμικό της χώρας είναι περιορισμένο, ειδικά στα ατομικά αθλήματα. Πόσο μάλλον όταν αναφερόμαστε σε υψηλού επιπέδου αθλητές.

    Επιπλέον, προτείνουμε την οργανωμένη επιμόρφωση με τη μορφή ημερίδων-συναντήσεων, έτσι ώστε οι διδάσκοντες καθηγητές των υπόλοιπων ειδικοτήτων αλλά και οι γονείς των μαθητών των Αθλητικών Σχολείων να ενημερώνονται για το απαιτητικό πρόγραμμα των μαθητών – αθλητών, τις απαιτήσεις του σύγχρονου αγωνιστικού αθλητισμού αλλά και την ουσιαστική υποστήριξη του έμψυχου μαθητικού δυναμικού. Στο ίδιο πλαίσιο εισηγούμαστε ως σημαντικό κριτήριο την ανάληψη της διοίκησης του σχολείου από Διευθυντές με αναγνωρισμένη θητεία και επιμόρφωση περί του αθλητισμού. Σε κάθε περίπτωση εκτός από το Διευθυντή θα πρέπει να δημιουργηθεί θέση συμβούλου για θέματα αγωνιστικού αθλητισμού, η οποία θα εστιάζει στην επιστημονική διευθέτηση αθλητικών ζητημάτων (επίδοση, αξιολόγηση, σχεδιασμός κα) και θα καθορίζεται με σαφή κριτήρια, μέσα στη σχολική μονάδα.

    Τα ζητήματα της βασικής εκπαίδευσης των μαθητών τα θεωρούμε εξίσου σημαντικά με την αθλητική τους εξέλιξη και για το λόγο αυτό προασπίζουμε τη δυνατότητα των μαθητών να αποκτήσουν όλα τα απαιτούμενα –έτσι όπως πηγάζουν από τα αναλυτικά προγράμματα- στοιχεία. Θα πρέπει να αναγνωριστεί ο ρόλος των μαθητών σε αυτού του νέου τύπου Αθλητικού Σχολείου που προτείνουμε και θεωρούμε απαραίτητη την υποστήριξη και στον τομέα των μαθημάτων. Ως εκ τούτου ένα από τα στοιχεία που προτείνουμε μεταξύ άλλων, είναι η δημιουργία ευέλικτου προγράμματος συμπλήρωσης των χαμένων διδακτικών ωρών όταν υφίστανται ημέρες απουσίας για αγωνιστικές υποχρεώσεις. Το συνώνυμο των ΤΑΔ με την εκπαιδευτική υποβάθμιση ή την αθλητική επίδοση εις βάρος των μαθημάτων μας βρίσκει αντίθετους. Η σύγχρονη κοινωνία απαιτεί ακόμα και από τους Ολυμπιονίκες υψηλά στάνταρντ μορφωτικού επιπέδου.

    Τέλος, υποστηρίζουμε την δημιουργία ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος που θα έχει την αυτοτέλεια του σε διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό με μια σειρά προτάσεων, έτσι ώστε να μην είναι κανείς δέσμιος απόλυτων αριθμών αλλά υπόλογος διαρκούς και αδιάβλητης αξιολόγησης. Ωστόσο, όλα τα παραπάνω προτείνονται εφόσον ο σκοπός της ίδρυσης των νέων Αθλητικών Σχολείων κατευθύνεται προς τον αγωνιστικό αθλητισμό. Αν ο σκοπός είναι άλλος, θα πρέπει να οργανωθούν και προς άλλες κατευθύνσεις οι δράσεις που απαιτούνται, έτσι ώστε το σχολείο να ανταποκρίνεται στο σκοπό του.

    Με εκτίμηση,

    ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΓΥΜΝΑΣΤΩΝ
    http://www.gymnews.gr

  • 7 Ιουλίου 2011, 10:44 | ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ

    Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΜΗΔΕΝΙΚΗ. ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΑΧΑΡΝΩΝ ΟΠΟΥ ΚΑΤΟΙΚΩ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΑΘΛΗΣΗΣ, ΛΙΓΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΧΩΡΟΥΣ ΑΘΛΗΣΗΣ ΕΝΩ ΟΙ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΧΩΡΙΟΥ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΟΘΕΙ ΓΙΑ ΧΡΗΣΗ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ Η ΣΤΟΝ ΜΑΖΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ.
    ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ Η ΑΠΟ ΜΕΡΑΚΙ ΚΑΠΟΙΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΧΩΡΟΙ ΑΘΛΗΣΗΣ ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ ΜΟΝΙΜΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ ΠΟΥ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΠΑΝΕ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΙΝΗΤΡΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΑΘΛΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕΙ ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΧΡΟΝΟ. ΙΣΩΣ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΧΟΡΟ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΡΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ. ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΗΦΘΟΥΝ ΥΠ ΟΨΙΝ ΟΙ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΟΥΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.

    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΚΑΤΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΑΥΤΟ.

  • 7 Ιουλίου 2011, 09:58 | nikos

    Αυτό που χρήζει κατάργησης κύριοι είναι όλα τα ειδικά σχολεία. Αθλητικά , μουσικά όλα.
    Αυτό που χρειάζεται είναι:
    Ταξικοποιηση του σχολείου, με κριτήριο την επίδοση. Βαθμολογικά όρια για γενικό λύκειο (>15)και επαλ >10και <15).
    Αποανωτατωποιηση των ΤΕΙ. Καταργηση ΟΛΩΝ των αχρηστων τμηματων.
    Έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα. ΔΕΝ είμαστε όλοι ίσοι κύριοι. Άλλο να έχουνε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες και άλλο να έχουν όλοι τα ίδια δικαιώματα.
    ΔΕΝ εχει δικαιωμα κυριοι καθε ελληνοπουλο να σπουδασει.
    εχει δικαιωμα να εχει την ευκαιρια να σπουδασει. Αν εχει τις ικανοτητες. ΚΑι θα σπουδασει (δωρεαν) αυτο που χρειαζεται τι κρατος.
    Οι δωρεαν ανωτατη 3βαθμια εκαπαιδευση ειναι για τους αξιοτερους των ικανων, και στις ειδικοτητες και αριθμους που χρειαζεται το κρατος. Οι υπολοιποι αν εχουν λεφτα πληρωνουν αν δεν εχουν δουλευουν.

  • 7 Ιουλίου 2011, 09:31 | ΒΑΪΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

    Σήμερα, το οικονομικό κόστος για την άθληση ενός παιδιού βαραίνει τον οικογενειακό προϋπολογισμό. Οι επιχορηγήσεις στους συλλόγους είναι πενιχρές, οι εξοπλισμοί είναι τις περισσότερες φορές απαρχαιωμένοι. Τα καινούργια όργανα κοστίζουν, και αυτό σημαίνει συνεισφορά των γονέων. Θα έπρεπε να βρεθεί μία συνεργασία των κρατικών αθλητικών φορέων με ιδιωτικά γυμναστήρια, όπου να πληρώνετια κάποιο αντίτιμο απο το Κράτος και να αθλούνται οι αυριανοί αθλητές. Ακόμη και η συμμετοχή των ιδίων να είναι μικρή, αλλά οι παροχές να καλύπτουν τις αθλητικές τους ανάγκες.

  • 7 Ιουλίου 2011, 09:24 | ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ

    Μπορούμε να πούμε οτί σε γενικές γραμμές η αθλητική εκπαίδευση στο σχολείο είναι σχεδόν ανύπαρκτη. Καταρχήν το όλο μοντέλο που θέλετε να στηρίξετε είναι λάθος. Βάση του κειμένου σας, ζητάτε προτάσεις για την διευκόλυνση αθλητών υψηλού επιπεδου ώστε να μπορούν να ανταπεξέλθουν και στις αθλητικές και στις μαθητικές υποχρεώσεις τους. Αυτοί οι αθλητές όντως χρειάζονται στήριξη, αλλά αποτελούν ένα πολύ μικρό ποσοστό του συνόλου των μαθητών και είναι σχετικά εύκολο να προσφερθούν διευκολύνσεις.Παραθέτω μερικές σκέψεις:

    1.Κατά την διάρκεια απουσίας τους για αγωνιστικες υποχρεώσεις, η δημιουργία web-seminars για να παρακολουθουν όταν λείπουν από το σχολείο μέσω υπολογιστή.
    2. Η δυνατότητα προσφοράς tutoring για αυτούς τους μαθητές από συμμαθητές τους που είναι αποδεδειγμένα καλοί μαθητές με ένα μικρό αντίτιμο, που δεν χρειάζεται να είναι υποχρεωτικα οικονομικό.Ετσί δημιουργούμε και ένα ομαδικό και φιλικό κλίμα μεταξύ των μαθητών στηρίζοντας ο ένας τον άλλο.
    3. Ενισχυτική διδασκαλία, όταν αυτοι οι μαθητές επιστρέφουν από αγωνιστικές υποχρεώσεις.

    Παρόλα αυτά, ο στόχος πρέπει να είναι ο γενικός πληθυσμός και η ενδυνάμωση του τριπτύχου άθληση-διασκέδαση-υγεία. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω αθλητικής εκπαίδευσης στα αμερικάνικα πρότυπα, που τα παιδιά ασχολούνται με όλα τα αθλήματα και έχουν δασκάλους που έχουν διάθεση να τα διδάδξουν. Εννοείται οτί δεν έχουμε τις εγκαταστάσεις που έχουν τα αμερικανικά σχολεία,αλλά ο αθλητισμός πρεπεί να αποκτήσει κεντρική θέση στο νέο σχολείο.

    1. Συνεργασία σχολείων με τους τοπικούς αθλητικούς συλλόγους για δημιουργία αθλητικών events για τα παιδιά στις εγκαταστάσεις των συλλόγων.

    2. Ενδυναμωση των αθλητικών οργανισμων των δήμων, και συμμετοχή ανθρώπων του αθλητισμού στην λήψη αποφάσεων.

Σχόλια 1 2