1. Οι μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μπορούν να φοιτούν:
α) σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, εφόσον πρόκειται για μαθητές με ήπιες μαθησιακές δυσκολίες, υποστηριζόμενοι από τον εκπαιδευτικό της τάξης, ο οποίος συνεργάζεται κατά περίπτωση με τα ΚΕΔΔΥ, με τους σχολικούς συμβούλους γενικής και ειδικής εκπαίδευσης και τους συμβούλους ΕΕΠ και την ΕΔΕΑΥ.
β) Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς ΕΑΕ.
Στόχος της παράλληλης στήριξης είναι ο μαθητής σταδιακά να αυτονομηθεί ως παρουσία στην συνήθη σχολική τάξη ώστε να μην απαιτείται ο εκπαιδευτικός να παρευρίσκεται στο σύνολο των ωρών της σχολικής τάξης. Η παράλληλη στήριξη παρέχεται ως ενισχυτικός και ενταξιακός θεσμός της παιδαγωγικής πράξης και της μαθησιακής διαδικασίας και δεν έχει σε καμία περίπτωση χαρακτήρα φύλαξης του παιδιού ή εξυπηρέτησης στην καθημερινή διαβίωση. Παράλληλη στήριξη δέχεται κάθε μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί ν’ ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού ωραρίου. Για τον λόγο αυτό υποβάλλεται εισήγηση από την ΕΔΕΑΥ ή αν δεν υπάρχει από τον σύλλογο διδασκόντων μέσω του Διευθυντή του σχολείου σε συνεδρίαση ειδικά για τον σκοπό αυτό, προς το οικείο ΚΕΔΔΥ. Εξαίρεση σε αυτό μπορούν να αποτελούν το Νηπιαγωγείο, η Α΄ και η Β΄ τάξη του Δημοτικού εφόσον το ΚΕΔΔΥ έχει απολύτως δικαιολογημένα εισηγηθεί κάτι τέτοιο.
Όλες οι παράλληλες στηρίξεις, υποβάλλονται προς αξιολόγηση από τα οικεία ΚΕΔΔΥ μέχρι 30 Ιουνίου. Στη συνέχεια, αποστέλλονται τα δικαιολογητικά στις περιφερειακές διευθύνσεις για έγκριση από τον Περιφερειακό Διευθυντή ο οποίος τα ελέγχει και σε περιπτώσεις μεγάλης ανισοκατανομής του αριθμού των γνωματεύσεων ανάμεσα στα ΚΕΔΔΥ της αρμοδιότητάς του μπορεί να αναπέμψει για επαναξιολόγηση στο ΚΕΔΔΥ σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Στη συνέχεια, ο αριθμός των εγκεκριμένων αιτήσεων ανά Διεύθυνση αποστέλλεται στη Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής στο Υ.ΠΑΙ.Θ.
Κατ’ εξαίρεση, οι αιτήσεις για παράλληλη στήριξη που αφορούν μαθητές της Α’ τάξης και πρώτης εγγραφής του Νηπιαγωγείου, μπορούν να κατατίθενται μέχρι 20 Σεπτεμβρίου στα οικεία ΚΕΔΔΥ και εν συνεχεία μέχρι 10 Οκτωβρίου στις Περιφερειακές Διευθύνσεις για έγκριση.
Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης αναφέρεται και τοποθετείται σε σχολική μονάδα και όχι αποκλειστικά σε μαθητή. Εάν υπάρχει σοβαρός λόγος, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου και του συμβούλου ΕΑΕ προς την Διεύθυνση Εκπαίδευσης, μπορεί να εξυπηρετήσει διδακτικές ανάγκες ΕΑΕ στο σχολείο.
Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης θεωρείται δεύτερος εκπαιδευτικός της τάξης, συνεργάζεται υποχρεωτικά με αυτόν και ως εκ τούτου, δύναται η δυνατότητα εναλλαγής των ρόλων μεταξύ των εκπαιδευτικών εντός της τάξης, με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού της τάξης.
Όλες οι παράλληλες στηρίξεις επαναξιολογούνται στο τέλος του πρώτου σχολικού έτους εφαρμογής τους καθώς και όταν υπάρχουν οι γνωματεύσεις για κατάλληλο πλαίσιο στήριξης, για κατ’ οίκον διδασκαλία, για παροχή ειδικού βοηθού, για καθορισμό εξατομικευμένου προγράμματος καθώς και αυτές που αφορούν σε αλλαγή προσχολικής, δημοτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Θα επανακαθορίζονται σε χρονικά διαστήματα που θα προκύπτουν υποχρεωτικά με τη γνωμάτευση του ΚΕΔΔΥ και υποχρεωτικά σε κάθε περίπτωση μετά από τριετία. Η χορήγηση για ένα έτος παράλληλης στήριξης δεν είναι δεσμευτική για την συνέχειά της.
Η παράλληλη στήριξη δύναται να χορηγηθεί είτε για το σύνολο των ωρών διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια, είτε για ένα μέρος αυτής, είτε για συγκεκριμένες ώρες και μαθήματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Στην παράλληλη στήριξη τοποθετούνται αποκλειστικά εκπαιδευτικοί ΕΑΕ των κλάδων ΠΕ71, ΠΕ61, ΠΕ70.50, ΠΕ60.50, για τη Πρωτοβάθμια και ΠΕ02.50, ΠΕ03.50 και ΠΕ04.50 για την Δευτεροβάθμια.
Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης συμμετέχει ισότιμα σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου με το υπόλοιπο προσωπικό και έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από την ισχύουσα νομοθεσία. Το ωρολόγιο πρόγραμμα είναι απαραίτητο να συντάσσεται από τον εκπαιδευτικό της παράλληλης σε συνεργασία με εκείνον της τάξης, διαρθρώνεται πάνω στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου και υποβάλλεται στον Σύμβουλο της ΕΑΕ προς έγκριση.
Η Παράλληλη στήριξη μπορεί εντός του ωραρίου του εκπαιδευτικού να περιλαμβάνει και το ολοήμερο πρόγραμμα.
Την ευθύνη των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη σε κάθε εκδήλωση και στα διαλλείματα έχει σε κάθε περίπτωση όπως και για όλους τους μαθητές το σχολείο.
Στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και σε αυτές του Γυμνασίου, θα βαθμολογούν και ο εκπαιδευτικός της τάξης και ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης και θα βγαίνει ο μέσος όρος αυτών.
Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη. Το ίδιο ισχύει και για τις ΣΜΕΑΕ.
Στις περιπτώσεις που ένας μαθητής αποδεδειγμένα βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχει άλλη δομή της ΕΑΕ και σε απόσταση που να είναι δυνατή η μεταφορά του, τότε και μόνο, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου και του συμβούλου ΕΑΕ προς το οικείο ΚΕΔΔΥ, μπορεί αυτό να γνωμοδοτήσει για παράλληλη στήριξη, αναφέροντας αναλυτικά και τους λόγους της γνωμάτευσης.
Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και στο ΓΕΛ.
Δεν μπορεί σ’ ένα σχολείο να παραβρίσκεται εκτός των εκπαιδευτικών των τάξεων παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, εκτός εάν αυτό προκύπτει από απολύτως δικαιολογημένη εισήγηση των ΚΕΔΔΥ.
Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και του ΤΕ, μετέχουν στην βαθμολογία μαζί με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος και η βαθμολογία προκύπτει από τον μέσο όρο.
Το πρόγραμμα του Τ.Ε. το συντάσσει ο εκπ/κός του τμήματος ένταξης σε συνεργασία με τους εκπ/κούς των τάξεων-τμημάτων που εμπλέκονται και μέσω του Δ/ντή του σχολείου υποβάλλεται για έγκριση στον αρμόδιο σχ. σύμβουλο Ε.Α.Ε.
γ) Σε ειδικά οργανωμένα και κατάλληλα στελεχωμένα Τμήματα Ένταξης (ΤΕ) που λειτουργούν μέσα στα σχολεία γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης με δύο (2) διαφορετικούς τύπους προγραμμάτων:
αα) Κοινό και εξειδικευμένο πρόγραμμα, που καθορίζεται με πρόταση του οικείου ΚΕΔΔΥ για τους μαθητές με ηπιότερης μορφής ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το οποίο για κάθε μαθητή δε θα υπερβαίνει τις δεκαπέντε (15) διδακτικές ώρες εβδομαδιαίως. Στα ΤΕ μπορούν να φοιτούν και μαθητές χωρίς γνωμάτευση από διαγνωστικό φορέα, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του σχολικού συμβούλου ΕΑΕ και μέχρι την έκδοση σχετικής γνωμάτευσης από το ΚΕΔΔΕ. Για την ίδρυση ΤΕ απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν κατ’ ελάχιστον τρεις μαθητές και σχετική πρόταση από το ΚΕΔΔΥ. Σε περιπτώσεις συστεγαζόμενων ή γειτονικών σχολικών μονάδων, τα ΤΕ συνενώνονται μέχρι του μέγιστου αριθμού των δώδεκα (12) μαθητών ανά ΤΕ.
ββ) Εξειδικευμένο ομαδικό ή εξατομικευμένο πρόγραμμα διευρυμένου ωραρίου, που καθορίζεται με πρόταση του οικείου ΚΕΔΔΥ, για τους μαθητές με σοβαρότερης μορφής ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίες δεν καλύπτονται από αντίστοιχες με το είδος και το βαθμό αυτοτελείς σχολικές μονάδες. Το εξειδικευμένο πρόγραμμα μπορεί να είναι ανεξάρτητο από το κοινό, σύμφωνα με τις ανάγκες των μαθητών. Στις περιπτώσεις αυτές η συνδιδασκαλία γίνεται σύμφωνα με τις προτάσεις των διαγνωστικών υπηρεσιών.
Στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με διαγνωσμένη από αρμόδιο δημόσιο φορέα (ΚΕΔΔΥ, Υγειονομική Επιτροπή ή Δημόσιο Νοσοκομείο) αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, και στα οποία έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος μαθητών, ο αριθμός αυτός μειώνεται σε αναλογία για κάθε μαθητή με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που δεν υποστηρίζονται από παράλληλη στήριξη κατά τρεις μαθητές λιγότερους και οι μαθητές κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδια τάξης κατόπιν απόφασης του Συλλόγου Διδασκόντων της σχολικής μονάδας και έγκρισης του αρμόδιου Σχολικού Συμβούλου. Σε κάθε περίπτωση, η κατά τα ανωτέρω μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα θα φθάνει έως του αριθμού των 21 μαθητών, όταν πρόκειται για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και έως του αριθμού των 23 μαθητών, όταν πρόκειται για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το μέτρο της μείωσης εφαρμόζεται μόνο στις περιπτώσεις μαθητών με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (φάσμα αυτισμού), ψυχικές διαταραχές, πολλαπλές αναπηρίες, νοητική αναπηρία, εγκεφαλική παράλυση, σύνδρομα και σπάνιες ασθένειες. Τα ανωτέρω ισχύουν αναλογικά και για την Τεχνική-Επαγγελματική Εκπαίδευση.
2. Μαθητές που φοιτούν σε σχολεία της γενικής εκπαίδευσης ή σε ΤΕ μπορούν να υποστηρίζονται με την παρουσία Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού (ΕΒΠ), ανάλογα με το είδος της αναπηρίας τους και τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που απορρέουν από αυτή. Η δυνατότητα στήριξης μαθητών του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να αφορά και σε σχολικό νοσηλευτή και στις δύο περιπτώσεις κατόπιν γνωμάτευσης δημόσιου νοσοκομείου.
3. Για τους μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η φοίτησή τους θεωρείται επαρκής όταν:
Τα όρια απουσιών είναι τα προβλεπόμενα από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, προσαυξημένα κατά 30%. Τυχόν επιπλέον από τις παραπάνω κάθε φορά δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες απουσίες που οφείλονται αποδεδειγμένα στη συμμετοχή τους σε προγράμματα αποκατάστασης και θεραπείας που πιστοποιούνται από τον φορέα υλοποίησης υποβάλλονται πριν την έναρξη του προγράμματος στο Σύλλογο Διδασκόντων ο οποίος έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα του χαρακτηρισμού της φοίτησης.
4. Όταν η φοίτηση των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες καθίσταται δυσχερής στα σχολεία του κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος ή στα τμήματα ένταξης, λόγω των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους, η εκπαίδευση των μαθητών αυτών παρέχεται:
α) Σε αυτοτελείς ΣΜΕΑΕ.
β) σε σχολεία ή τμήματα που λειτουργούν είτε ως αυτοτελή είτε ως παραρτήματα άλλων σχολείων σε νοσοκομεία, κέντρα αποκατάστασης, ιδρύματα χρονίως πασχόντων ή Υπηρεσίες εκπαίδευσης και αποκατάστασης των Μονάδων Ψυχικής Υγείας, εφόσον σε αυτά διαβιούν άτομα σχολικής ηλικίας με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Οι εκπαιδευτικές αυτές δομές θεωρούνται ΣΜΕΑΕ που υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, εμπίπτουν στο πλαίσιο της ΕΑΕ παιδιών σχολικής ηλικίας και εφαρμόζουν εκπαιδευτικά προγράμματα που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τα σχολεία που στεγάζονται σε νοσηλευτικά ιδρύματα μετονομάζονται σε ειδικά σχολεία. Τα ανωτέρω Ειδικά σχολεία και ΤΕ ιδρύονται και λειτουργούν με του ίδιους όρους και προϋποθέσεις των υπολοίπων και ανήκουν τα ΤΕ στην πλησιέστερη σχολική μονάδα με το νοσηλευτικό ίδρυμα και ειδικά για αυτά οι εγγραφές και μετεγγραφές μαθητών μπορούν να γίνονται οποιαδήποτε χρονική στιγμή με απόφαση του οικείου Διευθυντή Εκπαίδευσης. Φορείς, Ν.Π.Ι.Δ., πιστοποιημένοι από το Ε.ΚΕ. ΠΙΣ., μπορούν να παρέχουν ισότιμα με τις ΣΜΕΑΕ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Συμβουλευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση και σύνοδες αναπηρίες.
γ) Τα σχολεία των φυλακών δεν αποτελούν μονάδες ειδικής αγωγής.
δ) Με διδασκαλία στο σπίτι, όταν αυτή κρίνεται αναγκαία, για σοβαρά βραχυχρόνια ή χρόνια προβλήματα υγείας, τα οποία δεν επιτρέπουν τη μετακίνηση και φοίτηση των μαθητών στο σχολείο. Η έγκριση της διδασκαλίας στο σπίτι γίνεται με απόφαση του διευθυντή εκπαίδευσης της αντίστοιχης βαθμίδας στην οποία φοιτά ο μαθητής, κατόπιν αιτιολογημένης πρόσφατης ιατρικής γνωμάτευσης, στην οποία αναγράφεται η διάρκεια επιβεβλημένης παραμονής στο σπίτι. Η γνωμάτευση αυτή παρέχεται από δημόσια ιατροπαιδαγωγική υπηρεσία ή δημόσια υγειονομική επιτροπή. Οι προαγωγικές ή απολυτήριες εξετάσεις διέπονται από τις διατάξεις των κατ’ ιδίαν διδαχθέντων. Στο πρόγραμμα διδασκαλίας στο σπίτι μπορεί να χρησιμοποιείται και το σύστημα τηλεεκπαίδευσης. Η κατ’ οίκον διδασκαλία δεν παρέχεται υποχρεωτικά από εκπαιδευτικό ΕΑΕ παρά μόνο, εάν γνωματεύσει σχετικά το οικείο ΚΕΔΔΥ.
5. Για κάθε μαθητή με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το ΕΠΕ σχεδιάζεται από τη διεπιστημονική ομάδα του οικείου ΚΕΔΔΥ ή της ΕΔΕΑΥ, συντάσσεται και υλοποιείται από τον αρμόδιο εκπαιδευτικό ΕΑΕ, σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης, τον σχολικό Σύμβουλο ΕΑΕ και τον σύμβουλο ΕΕΠ λαμβάνοντας υπόψη τη Σχεδίαση για Όλους, την Καθολική Σχεδίαση για Μάθηση, τις δυνατότητες των Υποστηρικτικών Τεχνολογιών και τον κατάλληλο μορφότυπο προσβάσιμων διδακτικών βιβλίων. Για τον σχεδιασμό του ΕΠΕ ενημερώνεται και ο γονέας ή ο κηδεμόνας του μαθητή και το ΕΕΠ των ΣΜΕΑΕ, από το ΚΕΔΔΥ ή την ΕΔΕΑΥ.
Σχετικά με το Νομοσχέδιο που αφορά στην Ειδική Αγωγή και πιο συγκεκριμένα το άρθρο 6 παράγραφος 4β), θα ήθελα να αναφέρω τα εξής:
Το σχολείο του Νοσοκομείου Παίδων «Αγία Σοφία» ιδρύθηκε σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα 408 του 1988 (189 ΦΕΚ, τ. Α, 29-08-1988). Η ίδρυση αυτού του σχολείου έχει ως σκοπό να καλύψει τις ανάγκες για σχολική βοήθεια των νοσηλευόμενων παιδιών και κυρίως να εμποδίσει την αποκοπή τους από το σχολικό περιβάλλον, γεγονός που θα μπορούσε να επιδράσει αρνητικά, τόσο στη σχολική τους εξέλιξη όσο και στην ψυχική τους υγεία γενικότερα.
Βασική αρχή του σχολείου είναι λοιπόν, ότι όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα να συνεχίσουν την εκπαίδευσή τους, ενώ είναι άρρωστα και νοσηλεύονται.
Έργο των εκπαιδευτικών αυτής της σχολικής μονάδας που συνεχίζει να λειτουργεί εδώ και είκοσι έξι (26) χρόνια, είναι η παροχή μιας εκπαίδευσης γενικής παιδείας, με σκοπό τη διατήρηση της εκπαιδευτικής συνέχειας των παιδιών, έτσι ώστε οι νοσηλευόμενοι μαθητές να μην αποκόπτονται από τη σχολική ύλη. Παράλληλα με τον τρόπο αυτό, επιτυγχάνεται η ανάπτυξη ενός κλίματος ψυχολογικής σταθερότητας που συμβάλλει στην ταχύτερη ανάρρωση των παιδιών και στην καλύτερη επανένταξή τους στο σχολικό τους περιβάλλον.
Ετήσια κατά μέσο όρο στο νοσοκομειακό σχολείο, φοιτούν περίπου 300 μαθητές.
Το τρέχον σχολικό έτος 2013-2014 στο σύνολο των 300 μαθητών μόνο 3 υπάγονται στην κατηγορία των σχολείων ειδικής αγωγής οι οποίοι υποστηρίζονται με εξατομικευμένη διδασκαλία, ενώ οι υπόλοιποι νοσηλευόμενοι μαθητές προέρχονται από σχολεία γενικής αγωγής.
Είναι επομένως φανερό ότι το νοσοκομειακό σχολείο πρέπει να εξαιρεθεί από την κατηγορία των σχολείων ειδικής αγωγής, να διατηρήσει την ονομασία του ως έχει και σε καμία περίπτωση να μην μετονομαστεί σε σχολείο ειδικής αγωγής, αφού σε όλη τη διάρκεια λειτουργίας του πρόσφερε κι εξακολουθεί να προσφέρει εκαίδευση γενικής παιδείας στο σύνολο των νοσηλευόμενων μαθητών του Νοσοκομείου, οι οποίοι επίσης στην συντριπτική πλειοψηφία τους προέρχονται από σχολεία γενικής αγωγής.
Το άρθρο 6, §1β και Άρθρο 7, §4, περιορίζειτην απόδοση της παράλληλης στήριξης στο ελάχιστο (έως έναν εκπαιδευτικό ανά σχολική μονάδα) και μάλιστα αποκλείοντας σχολικές μονάδες με Τμήμα Ένταξης! Έτσι, δυστυχώς, μαθητές που μέχρι σήμερα υποστηρίζονταν από την παράλληλη στήριξη θα βρεθούν αβοήθητοι, με σοβαρές επιπτώσεις στην καθημερινότητα των σχολείων και των ιδίων.Συγκεκριμένα, ο εκπαιδευτικός του τμήματος ένταξης θα βρεθεί σε δύσκολη θέση αν πρέπει μόνος να καλύψει τις ανάγκες των /τριων με βαριές αναπηρίες και στο τέλος θα αναγκαστεί να αφήσει τους μαθητές/τριες με ηπιότερες μαθησιακές δυσκολίες ακάλυπτους/πτες.Η φοίτηση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια στα δημοτικά σχολεία και δυστυχώς το πλαίσιο της αντισταθμιστικής αγωγής αποδυναμώνεται παρά ενισχύεται με την παραπάνω ρύθμιση.
Είμαι γονιός παιδιού με κινητική αναπηρία. Πιστεύω ότι στόχος του νόμου επιβάλλεται να είναι η ένταξη, εφόσον αυτό είναι δυνατό από την κατάσταση του κάθε παιδιού με ειδικές ανάγκες και στο βαθμό που είναι δυνατό, με κάθε βοήθεια από το κράτος. Για να μπορέσουν τα παιδιά μας να ενταχθούν αργότερα στην κοινωνία και να μην βρίσκονται έξω απ’ αυτήν.
Ένας νόμος για την ειδική αγωγή πρέπει να είναι ΕΥΕΛΙΚΤΟΣ, γιατί αναφέρεται σε ανθρώπους και μάλιστα σε παιδιά. ΚΑΘΕ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ. Είναι ντροπή και κρίμα να κολλάμε στο γράμμα του νόμου ή στην απουσία του νόμου και να χάνουμε το πνεύμα που είναι η βοήθεια προς το παιδί.
Επίσης οι γονείς δεν έχουμε ενημέρωση. Οι σύμβουλοι μας προτρέπουν αμέσως μόλις ακούσουν τη λέξη αναπηρία, να συστήσουν το ειδικό σχολείο. Για την ένταξη ούτε λόγος. Ας κοιτάξουν λίγο τι γίνεται έξω, σε χώρες που έχουν εμπειρία με τα παιδιά με αναπηρία.
Το σωστό είναι να υπάρχει ένας έντιμος άνθρωπος να σε συμβουλεύσει. Οι άνθρωποι που θα είναι σ’ αυτή τη θέση πρέπει να είναι Ανθρωποι με Α κεφαλαίο κι όχι φρου φρου κι αρώματα.
Είμαι γονέας παιδιού, μαθητή Α Δημοτικού, το οποίο πρόσφατα νοσηλεύτηκε στην Ορθοπεδική Κλινική του Νοσοκομείου Παίδων «Αγλαΐα Κυριακού».Η νοσηλεία του παιδιού μου κράτησε 10 ημέρες και μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα, δέχτηκα τις υπηρεσίες του διδαδακτικού προσωπικού του σχολείου γενικής αγωγής που στεγάζεται εντός του νοσοκομείου. Η εκπαιδευτικός , κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του, δούλεψε με το παιδί μου και κάλυψε την ύλη των μαθημάτων που χάθηκαν εξαιτίας της παραμονής του στο νοσοκομείο.
Η προσωπική μου εμπειρία αλλά και η επαφή που είχα με άλλους γονείς νοσηλευόμενων παιδιών,με οδηγούν στο συμπέρασμα ότι τα δύο αυτά νοσοκομειακά σχολεία , υπό την παρούσα μορφή τους και με τον τρόπο που λειτουργούν μέχρι σήμερα, εκπληρώνουν τις απαιτήσεις και τις ανάγκες τόσο των βραυχπρόθεσμα όσο και των μακροπρόθεσμα νοσηλευόμενων παιδιών των παιδιατρικών κλινικών τους. Πιο συγκεκριμένα, οι εκπαιδευτικοί γενικής εκπαίδευσης που στελεχώνουν τις μονάδες αυτές,κατά περίπτωση και προσαρμόζοντας το πρόγραμμα διδασκαλίας στις ανάγκες του κάθε νοσηλευόμενου παιδιού,καλούνται να καλύψουν τα κενά τα οποία θα είχε ο μαθητής κατά τη διάρκεια της απουσίας του από την αίθουσα, βοηθώντας τον ταυτόχρονα για μια πιο εύκολη μετάβασή του στο σχολικό περιβάλλον, όταν η νοσηλεία του θα λάβει τέλος.
Για τους λόγους αυτούς, τα σχολεία που λειτουργούν στις παιδιατρικές κλινικές των δύο νοσοκομείων Παίδων (Αγία Σοφία και Αγλαϊα Κυριακού) θα πρέπει να παραμείνουν υπό την μορφή που εχουν, ως σχολεία δηλαδή αμιγώς γενικής εκπαίδευσης , αφού τα παιδιά στα οποία απευθύνονται ανήκουν και αυτά στον χώρο της γενικής εκπαίδευσης.
ΘΕΩΡΩ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ , ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Τ.Ε. ΝΑ ΜΗΝ ΧΟΡΗΓΕΙΤΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ. ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΑΣ ΕΧΟΥΜΕ 12 ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ 3 ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΜΕ ΔΙΑΧΥΤΗ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΠΡΩΤΟ-ΑΣΧΟΛΗΘΕΙ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥ Τ.Ε.?
ΠΟΙΟΣ ΤΟ ΣΧΕΦΘΗΚΕ ΑΥΤΟ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΟΥΜΕ ΒΡΑΒΕΙΟ???
Συμφωνώ απόλυτα και υποστηρίζω την άποψη, που έχουν εκφράσει πολλοί, ότι η προβλεπόμενη διάταξη περι της μη χορήγησης παράλληλης στήριξης όπου υπάρχει Τ.Ε. είναι απαράδεκτη. Πρέπει το εν λόγω άρθρο να επανεξεταστεί με προσοχή, ευαισθησία και αίσθημα ευθύνης απέναντι σε μαθητές, αλλά και τους γονείς τους, που δίνουν καθημερινά αγώνα για εκπαίδευση, μόρφωση και κοινωνικοποίηση. Ευχαριστώ.
Καλημέρα! Υπηρετώ σε Τ.Ε. σχολικής μονάδας με 17 τμήματα και δύο συναδέλφους παράλληλης στήριξης. Θεωρώ απαράδεκτη τη διάταξη που αναφέρει ότι σε σχολεία με Τ.Ε. δεν θα δίνεται παράλληλη στήριξη διότι τα παιδιά αυτά πολλές φορές έχουν και προβλήματα συμπεριφοράς. Το τμήμα ένταξης υποστηρίζει κατά κύριο λόγο της μαθησιακές δυσκολίες. Αν εφαρμοστεί αυτό οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στη συρρίκνωση-κατάργηση της παράλληλης στήριξης καθώς τα πιο πολλά σχολεία έχουν τμήμα ένταξης. Επιπλέον το Τ.Ε. με μεγάλο αριθμό παιδιών δε θα μπορεί να λειτουργήσει σωστά και να προσφέρει επαρκή βοήθεια σε όσους μαθητές φοιτούν σε αυτό.
Δεν πρέπει επίσης να παραβλέπουμε το γεγονός ότι οι συνάδλεφοι της παράλληλης προσφέρουν σπουδαίο έργο και βοηθούν ουσιαστικά το παιδί σε κάθε φάση της σχολικής ζωής.
Να προσθέσω και εγώ την άποψη μου ότι δεν είναι δυνατό να μην λειτουργεί παράλληλη στήριξη σε σχολική μονάδα που υπάρχει Τ.Ε. Οι εκπαιδευτικές ανάγκες είναι ποικίλες και αλλάζουν με την χρονιά. Πιστεύω ότι οι διευθυντές των σχολείων ίσως θα πρέπει να επιμορφωθούν σε θέματα ειδικής εκπαίδευσης και να είναι σε θέση να συνεργάζονται με τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής του σχολείου ώστε να ζητούν από την προηγούμενη χρονιά ότι προσωπικό χρειάζεται με βάση τι συγκεκριμένες εκπαιδευτικές ανάγκες
Ως εργαζόμενη εκπαιδευτικός στο ογκολογικό τμήμα του Νοσοκομείου Π. κ Α. Κυριακού, ένα τμήμα που το χαρακτηρίζει η ευαισθησία για τα παιδιά που νοσηλεύονται εκεί, κάτω από ιδιαίτερες συνθήκες, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω την αντίθεσή μου στο πνεύμα του Σχεδίου Νόμου που χαρακτηρίζει τα Νοσοκομειακά σχολεία ως σχολεία ειδικής αγωγής. Τα παιδιά αυτά ,παρακολουθούν τα μαθήματα των σχολείων γενικής αγωγής και κατά το διάστημα της νοσηλείας -αποθεραπείας τους καλύπτουμε τις μαθησιακές τους ανάγκες δεδομένου ότι οι θεραπείες αυτές μπορεί να είναι και μακροχρόνιες. Εκτιμώ ότι τα σχολεία αυτά θα πρέπει να παραμείνουν γενικής αγωγής.
Πιστεύουμε ότι η συμπερίληψη των παρακάτω δύο (2) προτάσεων μας στις πολύ ουσιαστικές και σημαντικές σχεδιαζόμενες ρυθμίσεις του νέου νομοσχεδίου της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης(άρθρο 6, παράγραφος 3), που αφορούν στη φοίτηση στη Δευτερβάθμια Εκπαίδευση και στα προσαυξημένα κατά 30% προβλεπόμενα όρια απουσιών από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, όπως εξάλλου αναγνωρίζονται και οι μαθητές με ΔΕΠΥ τόσο στο νόμο 3699/2008 όσο και στο νέο νομοσχέδιο (άρθρο 3, παράγραφος 1,) θα συνδράμει στην άσκηση μιας εκπαιδευτικής πολιτικής, που θα βελτιώσει αισθητά την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης για τους μαθητές με ΔΕΠΥ και θα οδηγήσει στην επιλογή μιας θετικής αντιμετώπισης των προβλημάτων συμπεριφοράς, που θα ευθυγραμμίζεται με τα διεθνή πρότυπα διαχείρισης προβλημάτων στο σχολικό περιβάλλον, τα οποία αναφέρονται σε ενίσχυση της παιδαγωγικής έναντι της σωφρονιστικής προσέγγισης, αλλά και της ολοκληρωμένης προσέγγισης που συμπεριλαμβάνει το σύνολο του εκπαιδευτικού προσωπικού στην αντιμετώπιση προβλημάτων συμπεριφοράς και δίνει έμφαση στην πρόληψη αντί στην αντιμετώπιση (Bradshaw, Mitchell, & Leaf, 2010).
1η Πρόταση:
*νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία θα υπάρχει η δυνατότητα να μην προσμετράται στο χαρακτηρισμό της φοίτησης των μαθητών με ΔΕΠΥ ένας καθορισμένος αριθμός απουσιών που προκύπτουν από ωριαίες απομακρύνσεις από τα διδασκόμενα μαθήματα.
2η Πρόταση:
*ευέλικτο πρόγραμμα παρακολούθησης των μαθημάτων (προσωρινή απομάκρυνση του μαθητή με ΔΕΠΥ από την σχολική τάξη, με στόχο εναλλακτικές δράσεις, όπως η άθληση/σωματική εκτόνωση στα πλαίσια του εξωραϊσμού του σχολείου, η προσφορά κοινωνικής εργασίας εντός του σχολικού χώρου, η συμμετοχή σε ομάδες με ανάληψη ρόλων π.χ. διοργάνωση εορταστικών σχολικών εκδηλώσεων, ή εναλλακτικά η παρακολούθηση, κατά τη διάρκεια της απομάκρυνσης, θεραπευτικών προγραμμάτων που θα υλοποιούνται από δημόσιους φορείς και η σταδιακή επανένταξη στο σχολικό περιβάλλον, με κατάλληλη διευθέτηση των απουσιών του μαθητή.
Eίμαι δασκάλα Γενικής Αγωγής και εργαζόμενη σε ένα από τα δυο Παιδιατρικά σχολεία της Αττικής .Ο εκπαιδευτικός στόχος στα νοσοκομειακά αυτά σχολεία οργανώνεται γύρω από την ιδέα της σχολικής συνέχειας, ώστε ο νοσηλευόμενος μαθητής να διατηρήσει την απαραίτητη μαθησιακή ετοιμότητα για να ενταχθεί ξανά στο κανονικό του σχολικό πρόγραμμα μετά το πέρας της νοσηλείας του. Με βάση τον παραπάνω άξονα , με ποιο κριτήριο στο άρθρο 6 παρ. β γίνεται λόγος για τη μετονομασία τους σε ειδικά σχολεία , όταν τα στατιστικά στοιχεία μας δείχνουν ότι η πλειοψηφία των παιδιών που νοσηλεύονται είναι μαθητές σχολείων Γενικής Αγωγής;
Λίγο παρακάτω στις παραγράφους γ ,δ του ίδιου άρθρου ,γίνεται ξεκάθαρο πως, τα μεν σχολεία των φυλακών δεν αποτελούν μονάδες ειδικής αγωγής (άραγε εκεί οι κρατούντες μαθητές δεν είναι παιδιά με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες; ) και η διδασκαλία στο σπίτι μπορεί να παρέχεται και από εκπαιδευτικό γενικής αγωγής (..υπό προϋποθέσεις..)
Εύλογα γεννιούνται σκέψεις και ερωτήματα…
Σύμφωνα με την πρόθεση που διατυπώνεται στο παρόν σχέδιο νόμου, σχετικά με τη μετονομασία των νοσοκομειακών σχολείων σε σχολεία Ειδικής αγωγής, στην παράγραφο 4β, έχω να προσθέσω τα εξής: γιατί θα πρέπει τα παιδιά που παρακολουθούν σχολεία Γενικής αγωγής, στο διάστημα που νοσηλεύονται στο Νοσοκομείο, να διδάσκονται τα μαθήματά τους από δάσκαλο ειδικής αγωγής; Γιατί οι μαθητές, ενώ επιστρέφουν στη συντριπτική πλειονότητα τους σε σχολεία Γενικής αγωγής, μετά την αποθεραπεία τους και την αποχώρησή τους από το Νοσοκομείο θα πρέπει παίρνουν βεβαίωση φοίτησης από Ειδικό σχολείο; Πιστεύω ότι τα νοσοκομειακά σχολεία πρέπει να παραμείνουν όπως είναι, διότι η αλλαγή που προτείνεται θα δημιουργήσει νέα σειρά προβλημάτων.
Σχετικά με το σχέδιο νόμου που αφορά στην ειδική αγωγή ( άρθρο 6 παράγραφος β ) και συγκεκριμένα στις προτάσεις που αφορούν τα σχολεία που εδρεύουν σε νοσηλευτικά ιδρύματα, θα πρέπει να γίνει κατανοητό ότι τα παιδιά που κάνουν εισαγωγή στο νοσηλευτικό ίδρυμα Π. κ Α. Κυριακού έχουν απώτερο σκοπό τη θεραπεία και την αποκατάσταση της υγείας τους και όχι αποκλειστικά την εκπαίδευσή τους. Εκ παραλλήλου υπάρχουν τα σχολεία γενικής εκπαίδευσης ( νηπιαγωγείο, δημοτικό ) που εδρεύουν μέσα στο νοσοκομείο. Τα σχολεία αυτά βοηθούν τα παιδιά στην επανένταξή τους στα σχολεία γενικής παιδείας απ’ όπου προέρχονται. Τα σχολεία των νοσοκομείων γίνονται γέφυρα επικοινωνίας με τα σχολεία τους. Οι δάσκαλοι της γενικής εκπαίδευσης βοηθούν τα νοσηλευόμενα παιδιά να μη χάσουν την επαφή με τα μαθήματά τους κατά τη διάρκεια της αποθεραπείας τους. Εκτιμώ ότι τα σχολεία της κατηγορίας αυτής πρέπει να μείνουν στο θεσμικό τους καθεστώς ως έχουν.
Σχετικά με το σχέδιο νόμου που αφορά στην ειδική αγωγή ( άρθρο 6 παράγραφος β ) και συγκεκριμένα στις προτάσεις που αφορούν τα σχολεία που εδρεύουν σε νοσηλευτικά ιδρύματα, άποψή μου είναι ότι οι προτάσεις αυτές είναι εντελώς απρογραμμάτιστες και άστοχες. Δεδομένου ότι τα νοσηλευόμενα παιδιά προέρχονται από σχολεία γενικής αγωγής και ακολουθούν το αναλυτικό πρόγραμμα του σχολείου τους, δεν εμπίπτουν στην ειδική αγωγή. Συγκεκριμένα το διδακτικό έτος 2013-2014 στο δημ. σχ. Π.Α. ΚΥΡΙΑΚΟΥ, σε σύνολο 400 περίπου παιδιών, με γνωμάτευση χαρακτηρίστηκαν 3 μαθητές ειδικής αγωγής. Οι αριθμοί μιλούν μόνοι τους.
Είμαι δάσκαλος γενικής αγωγής με αρκετά χρόνια υπηρεσίας και γνώσεις ειδικής αγωγής.Πιστεύω πως είναι λάθος μα μην παρέχεται παράλληλη στήριξη σε σχολεία όπου υπάρχει Τ.Ε, εξηγώντας τους λόγους:1.Υπηρετώ σε μία επαρχιακή πόλη, στο ανατολικό τμήμα της οποίας μόνο σε ένα σχολείο ΔΕΝ υπάρχει Τ.Ε.σε σύνολο 6 σχολείων.Επομένως όλοι οι μαθητές που χρειάζονται παράλληλη στήριξη ή πρέπει να πάνε σε αυτό ή να μην έχουν.2.Όλες αυτές οι υποκατηγορίες που πρέπει να έχουν παράλληλη στήριξη δεν μπορούν στο Τ.Ε.να έχουν τη σωστή υποστήριξη αφού υπάρχει άλλο πρόγραμμα και άλλη μέθοδος ενώ όταν τα παιδιά αυτά φεύγουν από το τμήμα τους για να πάνε στο Τ.Ε. δεν προωθείται η κοινωνικοποίηση τους-το αντίθετο-που είναι το βασικότερο για αυτά.3.Μιλώντας όμως και σαν γονέας παιδιού με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, είδα φέτος την εκπαιδευτικό παράλληλης στήριξης με πλήρες και αποκλειστικό ωράριο,να σκύβει με τόση αγάπη, σεβασμό, γνώσεις και μεράκι πάνω από το παιδί μου,που αυτό έκανε μεγάλη πρόοδο στη μάθηση και κοινωνικοποίηση του-έχω τις γνώσεις και την πείρα να δω τα αποτελέσματα.Μήπως τελικά στα παιδιά αυτά, δεν πρέπει να είμαστε σαν πολιτεία κάθετοι, αλλά ευέλικτοι έτσι ώστε να τους παρέχουμε όσα περισσότερα μπορούμε από αυτά που η φύση τους στέρησε;Ελπίζοντας να τύχω προσοχής,ευχαριστώ πολύ
Θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα σε όλους εκείνους που σκέφτηκαν ότι τα Δημοτικά σχολεία που λειτουργούν μέσα στα Νοσοκομεία Παίδων θα πρέπει, σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ.4β, να χαρακτηριστούν «ειδικά σχολεία», ενώ μέχρι σήμερα λειτουργούν άριστα ως σχολεία «γενικής αγωγής».
Υπάρχει κάποια έρευνα ή στατιστική μελέτη που να αποδεικνύει ότι ο μεγαλύτερος αριθμός παιδιών, που φοιτούν σε όλα τα δημοτικά σχολεία της χώρας, είναι παιδιά με ειδικές ανάγκες, τα οποία κατ’ επέκταση, όταν θα νοσηλευτούν στο παιδιατρικό νοσοκομείο, θα χρειαστούν το δάσκαλο της ειδικής αγωγής να τα εκπαιδεύσει και να τα συνεχίσει στην μαθησιακή τους πορεία; Και, αφού θα στιγματιστούν ως παιδιά με «ειδικές ανάγκες», με ποια αναλυτικά προγράμματα θα εκπαιδεύονται; Με αυτά της «ειδικής αγωγής» ή με αυτά της «γενικής αγωγής»; Γιατί αν εκπαιδεύονται με αυτά της ειδικής αγωγής, τότε σίγουρα δε θα είναι καθόλου εύκολη η επανένταξή τους στο κανονικό σχολείο στο οποίο φοιτούσαν μέχρι τότε.
«Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τμήμα Ένταξης δε χορηγείται Παράλληλη στήριξη.»
Πιστεύω ότι η παραπάνω τοποθέτηση είναι καλό να καταργηθεί. Άλλες οι ανάγκες ενός μαθητή που χρειάζεται Παράλληλη στήριξη και άλλες οι ανάγκες ενός μαθητή που παρακολουθεί Τμήμα Ένταξης.
Θεωρώ ατυχή την υπαγωγή των νοσοκομειακών σχολείων στην περίπτωση (β) της παραγράφου 4 του άρθρου 6 ως Ειδικά Σχολεία. Κι αυτό διότι στα σχολεία αυτά μόνο λίγοι μαθητές εμπίπτουν στην κατηγορία των μαθητών με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες καθώς η συντριπτική πλειοψηφία τους προέρχεται από σχολεία Γενικής Αγωγής. Ακόμα στα σχολεία αυτά προσφέρεται προσωρινή φιλοξενία και σε ανηλίκους που τελούν υπό εισαγγελική εντολή χωρίς καν να έχουν σοβαρά ζητήματα υγείας. Σαφώς και υπάρχουν λόγου του χώρου στέγασης και ανάλογα με το νόσημα του μαθητή ειδικές συνθήκες για τη διδασκαλία οι οποίες, όμως, δεν απαιτούν Εκπαιδευτικούς με εξειδίκευση στην Ειδική Αγωγή (παρά μόνο όπου πραγματικά απαιτείται κατόπιν σχετικής γνωμάτευσης). Με την ίδια λογική όμως ειδικές συνθήκες επικρατούν και στα σωφρονιστικά ιδρύματα κ.ά. που εύλογα έχουν εξαιρεθεί από τη διάταξη αυτή. Η ειδίκευση που πιθανόν να χρειάζεται για τους υπηρετούντες εκπαιδευτικούς σ’ αυτά, (όπως και για τα σωφρονιστικά ιδρύματα) θα πρέπει να είναι αντικείμενο κάποιου προγράμματος επιμόρφωσης σε οποιοδήποτε βαθμό (επιμόρφωση, κατάρτιση, μεταπτυχιακό, διδακτορικό) εστιασμένο στην διδασκαλία σε συνθήκες νοσηλεία (ή κράτησης αντίστοιχα). Τα νοσοκομειακά σχολεία ακολουθούν το ίδιο αναλυτικό πρόγραμμα όπως και τα κανονικά σχολεία στο βαθμό που αυτό είναι δυνατόν (βλ. και http://en.wikipedia.org/wiki/Hospital_school) και υπ’ αυτή την έννοια υπάγονται στα γενικά σχολεία. Εναλλακτικά θα έπρεπε να αποτελούν διακριτική κατηγορία (π.χ. νοσοκομειακά σχολεία) διαφορετική πάντως από αυτή των Ειδικών Σχολείων. Δημιουργείται εύλογα το ερώτημα σε τι αποσκοπεί η μετατροπή των σχολείων αυτών σε Ειδικά; Τι εξυπηρετεί; Σε τι θα ωφεληθούν οι μαθητές και οι γονείς τους; Θεωρώ πρόχειρη τη σχετική ρύθμιση που φαίνεται αναντίστοιχη με νομοθεσίες άλλων κρατών (π.χ. http://cms.education.gov.il/NR/rdonlyres/80371F5E-6AFC-445A-81A5-2DB9EAFC6184/130303/sectionA.pdf). Επιπροσθέτως είναι προφανές και απο την Ευρωπαϊκή Ένωση Νοσοκομειακών Παιδαγωγών ότι (http://www.hospitalteachers.eu/) ότι δεν γίνεται άμεση αναφορά στην Ειδική Αγωγή (Special Needs Education). Εν κατακλείδι θεωρώ ότι τα νοσοκομειακά ιδρύματα θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν και να ενταχθούν απλώς σε μια ΣΜΑΕ ιδρύοντας καθένα μία δική του ΕΔΕΑΥ για την καλύτερη υποστήριξη όλων των μαθητών.
Απαράδεκτη η διατύπωση πως όταν λειτουργεί Τ.Ε δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη.Δηλαδή μαθητές με διαχυτες αναπτυξιακές διαταραχές,μερικώς βλέποντες,βαρήκοοι θα είναι στο Τ.Ε;Μήπως ο νομοθέτης εννοεί πως οίδιος μαθητής δεν μπορεί να έχει παράλληλη στήριξη και Τ.Ε;
Είναι δυνατόν ένας εκπαιδευτικός, που έχει αναλάβει τμήμα ένταξης να διαθέτει ώρες -και πόσες θα είναι αυτές;- για να παρέχει ταυτοχρονα και παράλληλη στήριξη σε μαθητές που το έχουν ανάγκη;
Πού ακριβώς στηρίζεται επιστημονικά αυτό: Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη. Το ίδιο ισχύει και για τις ΣΜΕΑΕ.
Μιλάμε για δύο εντελώς διαφορετικούς εκπαιδευτικούς ρόλους, μπορεί ένα παιδί με αυτισμό να βρίσκεται 4 ώρες την ημέρα στο τμήμα ένταξης ή μήπως έχει 4 κενές ώρες την ημέρα ο δάσκαλος του τμήματος ένταξης για να βρίσκεται μέσα στην τάξη του μαθητή; (Το 4ωρο είναι τυχαίο, οι περισσότεροι μαθητές που αιτούνται παράλληλης τη χρειάζονται για όλο το διδακτικό ωράριο, αλλά και για το διάλειμμα.) Τί ακριβώς θα πρωτοκάνει ο δάσκαλος της ένταξης, είναι πέρα από κάθε λογική αυτή η διάταξη.
Το ίδιο και το παρακάτω απόσπασμα: Δεν μπορεί σ’ ένα σχολείο να παραβρίσκεται εκτός των εκπαιδευτικών των τάξεων παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, εκτός εάν αυτό προκύπτει από απολύτως δικαιολογημένη εισήγηση των ΚΕΔΔΥ.
Πώς ακριβώς θα μοιράσουν τους μαθητές που χρειάζονται παράλληλη στα σχολεία με τρόπο που να μην υπερβαίνουν τον ένα μαθητή ανά σχολείο; Ή μήπως θα αναλαμβάνει ένας δάσκαλος 4-5 παιδιά;
Αυτές οι διατάξεις μοναδικό στόχο έχουν τον περιορισμό του αριθμού των δασκάλων παράλληλης στήριξης με αποκλειστικά οικονομικά κριτήρια.
Είναι άκρως επικίνδυνη η εφαρμογή τους, όταν υπάρχουν σχολεία στα οποία φοιτούν 3 και 4 μαθητές που αιτούνται παράλληλης, ενώ μπορεί να λειτουργούν ένα ή και δύο τμήματα ένταξης. Τί ακριβώς θα γίνει με τόσους μαθητές;
Συμφωνώ με το Χρήστο Παπαδόπουλο. Οπου υπάρχει και λειτουργεί Τ.Ε., πρέπει να χορηγείται Παράλληλη Στήριξη για περιπτώσεις μαθητών που την έχουν ανάγκη (όπως γινόταν σε τόσα σχολεία μέχρι τώρα, δηλαδή ταυτόχρονη λειτουργία Τ.Ε. και Παράλληλης Στήριξης με 2 διαφορετικούς εκπαιδευτικούς).
Η απόφαση για τη μετονομασία των σχολείων, που στεγάζονται σε νοσηλευτικά ιδρύματα, σε Ειδικά Σχολεία, όπως διατυπώνεται στο άρθρο 6 παρ. 4β, είναι, κατά την άποψή μας, πρόχειρη και λανθασμένη και σαφώς θα πρέπει άμεσα να αρθεί. Η συντριπτική πλειονότητα των μαθητών, που νοσηλεύονται στα Νοσοκομεία Παίδων, προέρχεται από σχολεία Γενικής Αγωγής. Με άλλα λόγια, κάθε χρόνο, είναι ελάχιστο το ποσοστό των παιδιών με γνωμάτευση Ειδικών Αναγκών, στα οποία παρέχουμε εκπαιδευτικές υπηρεσίες, στο βαθμό μάλιστα που να επιβάλλεται η μετονομασία των σχολείων. Από την εμπειρία μας δε, γνωρίζουμε, ότι στα Παιδιατρικά Νοσοκομεία, για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων περιστατικών, λειτουργούν οι ανάλογες ιατρικές και υποστηρικτικές υπηρεσίες. Επομένως, δεν υπάρχει κανένας ουσιαστικός λόγος, ώστε να προβεί η ηγεσία του ΥΠΑΙΘ σε μία ενέργεια για την οποία δεν έχει υπάρξει λόγος να γίνει καμία απολύτως συζήτηση, δεν έχει διατυπωθεί επίσημα, τεκμηριωμένο αίτημα και δεν έχει προηγηθεί καμία εστιασμένη μελέτη. Αντίθετα, διακινδυνεύουμε να οδηγηθούμε σε δημιουργία νέων προβλημάτων και εστιών έντασης. Για παράδειγμα και προβληματισμό, είναι εύκολο κανείς να αντιληφθεί την έκπληξη και την επιπλέον φόρτιση γονέα ο οποίος ενώ νοσηλεύει το παιδί του, για κάποιες ημέρες ή μήνες, σε μία ογκολογική ή παιδιατρική κλινική, ένας εξειδικευμένος εκπαιδευτικός στην Ειδική Αγωγή, από ένα Εδικό Σχολείο, θα κληθεί να καλύψει τις εκπαιδευτικές του ανάγκες. Κλείνοντας, θα ήθελα να σας παραπέμψω στον Hospital Organisation of Pedagogues in Europe (HOPE), όπου στους στόχους και στη λειτουργία του δεν γίνεται αναφορά στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση.
Άλλο η πρακτική μερικών εβδομάδων και άλλο η απαραίτητη πολύχρονη προϋπηρεσία στη γενική αγωγή. Οι αιτήσεις για το διδασκαλείο απαιτούσαν 5χρονη προϋπηρεσία στη γενική αγωγή. Ήταν παράλογος ο νομοθέτης τότε?
Στο τέλος της παραγράφου 4, υποπαράγραφος β του άρθρου 6 στους φορείς που παρέχους υπηρεσίες εκπάιδευσης ισότιμα με τις ΣΜΕΑ, αναφέρεται:
«…Φορείς, Ν.Π.Ι.Δ., πιστοποιημένοι από το Ε.ΚΕ. ΠΙΣ., μπορούν να παρέχουν ισότιμα με τις ΣΜΕΑΕ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Συμβουλευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση και σύνοδες αναπηρίες».
Η εν λόγω πιστοποίηση του ΕΚΕΠΙΣ (που και αυτό έχει αντικατασταθεί από τον ΕΟΠΕΠ), έχει λήξειαπό 31/12/2013 και οι εν λόγω φορείς που είχαν πράγματι την σχετική πιστοποίηση βρίσκονται στον «αέρα».
Θα έπρεπε εδώ είτε να υπάρξει διαφορετική διατύπωση (πχ ΝΠΙΔ, πιστοποιημένα Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας και Διημέρευσης), είτε να επισπευθούν οι διαδικασίες για την νέα μορφή των ΕΚΚΕ (οι εν λόγω πιστοποιημένοι από το ΕΚΕΠΙΣ φορείς)ώστε να συμπεριληφθούν με την επικαιροποιημένη και σωστή ορολογία.
Ευχαριστώ
«Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και στο ΓΕΛ.»
Γιατί αυτή η άνιση μεταχείριση εις βάρος των αυτιστικών μαθητών; Η παράλληλη στήριξη είναι ένα εργαλείο και θα πρέπει να χορηγείται σε όποιον τη χρειάζεται για όσο διάστημα τη χρειάζεται. Οι αυτιστικοί μετά το Γυμνάσιο δεν έχουν δικαιώματα στη μόρφωση…
«Δεν μπορεί σ’ ένα σχολείο να παραβρίσκεται εκτός των εκπαιδευτικών των τάξεων παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, εκτός εάν αυτό προκύπτει από απολύτως δικαιολογημένη εισήγηση των ΚΕΔΔΥ».
Τι εννοεί; Σε ΜΙΑ ΤΑΞΗ δεν μπορεί να βρίσκεται πάνω του ενός εκπαιδευτικού Π.Σ.; Γιατί λέει σ’ ένα σχολείο; Ας διευκρινιστεί γιατί παρερμηνείες θα οδηγήσουν σε προβλήματα.
Επίσης στο άρθρο 4 παρ. 3 αναφέρει: «Όλες οι γνωματεύσεις των ΚΕΔΔΥ και των Ιατροπαιδαγωγικών Κέντρων για οποιονδήποτε λόγο έχουν ΜΟΝΙΜΗ ΙΣΧΥ …Κατ’εξαίρεση οι γνωματεύσεις για κατάλληλο πλαίσιο στήριξης, παράλληλη στήριξη για κατ’οίκον διδασκαλία, για παροχή ειδικού βοηθού…»
Στο άρθρο 6 παρ.1β αναφέρει: «Όλες οι παράλληλες στηρίξεις επαναξιολογούνται στο τέλος του πρώτου σχολικού έτους εφαρμογής τους καθώς και όταν υπάρχουν οι γνωματεύσεις για κατάλληλο πλαίσιο στήριξης, για κατ’ οίκον διδασκαλία, για παροχή ειδικού βοηθού, για καθορισμό εξατομικευμένου προγράμματος καθώς και αυτές που αφορούν σε αλλαγή προσχολικής, δημοτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. ΘΑ ΕΠΑΝΑΚΑΘΟΡΙΖΟΝΤΑΙ σε χρονικά διαστήματα που θα προκύπτουν υποχρεωτικά με τη γνωμάτευση του ΚΕΔΔΥ και υποχρεωτικά σε κάθε περίπτωση μετά από τριετία. Η χορήγηση για ένα έτος παράλληλης στήριξης δεν είναι δεσμευτική για την συνέχειά της»
Στο άρθρο 7 παρ. 4 αναφέρει: «Οι παράλληλες στηρίξεις των αυτιστικών μαθητών καθώς και κάθε άλλης αναπηρίας ή ειδικής εκπαιδευτικής ανάγκης ΑΝΑΝΕΩΝΟΝΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ…»
Ας διευκρινιστούν και αυτά τα σημεία: έχουν μόνιμη ισχύ, ανανεώνονται αυτόματα, θα επανακαθορίζονται μετά την τριετία;
Μετά την εφαρμογή του 3699/2008 κατανοήσαμε όλοι ότι ήταν ένας νόμος που ήταν διαμορφωμένος με τα δεδομένα του δημοτικού και περιμέναμε την αλλαγή του. Το κομμάτι λοιπόν του ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΕΝΤΑΞΗΣ έμεινε ακριβώς ίδιο και με την ίδια αρίθμηση όπως ήταν στην παρ. 1γ στο άρθρο 6 του 3699. Ας αλλάξουν τον αριθμό επιτέλους των μαθητών για το Νηπιαγωγείο. Είναι δυνατό να λειτουργούμε με 12 μαθητές σε μία τάξη σε σύνολο 21 μαθητών ή να παρατυπούμε με την κάλυψη των σχολικών συμβούλων και να γράφουμε μέχρι 5 μαθητές. Γιατί αφού το είδαμε στην εφαρμογή του τώρα που αλλάζει ο νόμος να μην τροποποιηθεί;
Όπως επίσης, ο αριθμός των 21 μαθητών είναι πολύ μεγάλος γιατί δεν θα είναι πάντα ίσως και ποτέ 2 εκπαιδευτικοί στην τάξη.
Επίσης, αν υπάρχουν πάνω από 12 μαθητές τότε τι θα γίνεται θα συστήνεται 2ο τμήμα ένταξης, θα προσλαμβάνεται άλλος εκπαιδευτικός; Για να ξεκαθαρίσουν και αυτό γιατί στα πολυδύναμα πια δημοτικά των 350 μαθητών, οι 12 μαθητές είναι πολύ λίγοι σε σχέση με την πραγματικότητα.
Συμφωνώ με το σχόλιο της Βάσως. Τι σχέση έχει το ΤΜΗΜΑ ΕΝΤΑΞΗΣ και η ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ. Μιλάμε για άλλου τύπου στήριξη σε άλλο μαθητικό πληθυσμό.
Σχετικά με το σχόλιο του Χρήστου Κ. συμφωνώ απόλυτα και προσθέτω: «Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού ωραρίου». Πρέπει να τους ρωτήσουμε επίσης ποιος το ξέρει αυτό, γιατί τα παιδιά περνάνε Μάιο – Ιούνιο από το ΚΕΔΔΥ για να μπορούν να καταθέσουν 30 Ιουνίου τα χαρτιά τους. Οπότε η σχολική χρονιά δεν έχει ξεκινήσει στο καινούργιο πλαίσιο είτε προσχολικής, είτε δημοτικής είτε δευτεροβάθμιας. Πολλές αλλαγές συμβαίνουν στα παιδιά στη διάρκεια του καλοκαιριού και το ξέρουμε όλοι. ΑΡΑ θα πάνε σε ΑΣΤΡΟΛΟΓΟ – ΜΕΛΛΟΝΤΟΛΟΓΟ αφού δεν υπάρχει επιστημονική βάση σε αυτό που γράφουν.
Στο σχόλιο «Σ’ένα σχολείο ΕΑΕΠ, οι μαθητές κάνουν 5*7=35 ώρες, άρα ο εκπαιδευτικός της ΠΣ θα απασχολείται τις 17-18 ώρες. Τις υπόλοιπες;» Τις υπόλοιπες το γράφει αλλού: «Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης αναφέρεται και τοποθετείται σε σχολική μονάδα και ΟΧΙ αποκλειστικά ΣΕ ΜΑΘΗΤΗ. Εάν υπάρχει σοβαρός λόγος, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου (ΓΕΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ) και του συμβούλου ΕΑΕ προς την Διεύθυνση Εκπαίδευσης, μπορεί να εξυπηρετήσει διδακτικές ανάγκες ΕΑΕ στο σχολείο (ΝΑ ΚΑΙ Η ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ ΤΟΥ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΩΡΕΣ).
ΕΥΓΕ ΣΤΟΥΣ ΣΥΝΤΑΚΤΕΣ.
«Όλες οι παράλληλες στηρίξεις, υποβάλλονται προς αξιολόγηση από τα οικεία ΚΕΔΔΥ μέχρι 30 Ιουνίου. Στη συνέχεια, αποστέλλονται τα δικαιολογητικά στις περιφερειακές διευθύνσεις για έγκριση από τον Περιφερειακό Διευθυντή ο οποίος τα ελέγχει και σε περιπτώσεις μεγάλης ανισοκατανομής του αριθμού των γνωματεύσεων ανάμεσα στα ΚΕΔΔΥ της αρμοδιότητάς του μπορεί να αναπέμψει για επαναξιολόγηση στο ΚΕΔΔΥ σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία».
Άρα τα ΚΕΔΔΎ αξιολογούν με βάση το παιδί και ο Περιφερειακός επαναξιολογεί με βάση τον προϋπολογισμό, με βάση τον πληθυσμό με αναπηρία (δεν υπάρχει σχετική μελέτη για ποιες περιοχές και τι πληθυσμό έχουν), με βάση τι; Ότι π.χ. η Β’ Αθήνας έχει 7 Π.Σ. και η Ανατ. Αττική 1; Και τι θα ωθήσει την Ανατ. Αττ. να εγκρίνει και άλλες ή τη Β’ Αθήνας να μειώσει; Ωραίο επιστημονικό έργο. Με εργαλεία και κριτήρια συγκεκριμένα.
Τι εννοεί για επαναξιολόγηση; Τι εννοεί σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία; Τα ΚΕΔΔΥ αξιολογούν εκτός ισχύουσας νομοθεσίας;
Συμφωνώ με τη Βάσω και τη Δέσποινα. Πώς γίνεται ο εκπαιδευτικός του ΤΕ να παρέχει παράλληλη στήριξη και ταυτόχρονα να λειτουργεί και στο ΤΕ;
Ως Διδακτορας Εκπαιδευτικης Πολιτικης και εργαζομενη σε ενα απο τα δυο αυτοδυναμα και ισοτιμα με τα αλλα δημοσια σχολεια Π.Ε Νοσοκομειακα Σχολεια της Αττικης, τα οποια ειναι και θα πρεπει να παραμεινουν Γενικης Παιδειας , διαφωνω καθετα με το πνευμα του Νομοθετη που στο αρθρο 6 παρ.4β και 4δ θελει να τα χαρακτηρισει ειδικης αγωγης, αγνοωντας οτι τα παιδια που φοιτουν σε αυτα απλως νοσηλευονται με σπασμενο χερι η ποδι η αλλα προβληματα υγειας /αποθεραπειας που δεν εμπιπτουν ομως στην ειδικη αγωγη και εκτιμω πως η αγνοια για τοσο ευαισθητα θεματα δεν επιτρεπεται.Προτεινω να γραφτει με σαφηνεια απο τον Νομοθετη οτι τα σχολεια αυτα ειναι και θα παραμεινουν Γενικης Παιδειας ,οπως ρητα φαινεται η φραση αυτη στο σχεδιο Νομου για τα σχολεια των φυλακων.Εχοντας διδακτικη εμπειρια απο ολους τους τυπους σχολειων μπορω να υποστηριξω την αποψη μου εαν μου ζητηθει.Τα σχολεια των Νοσοκομειων ιδρυθηκαν με βασικη αρχη ,που εναρμονιζεται πληρως με τη Διεθνη Συμβαση για τα δικαιωματα του παιδιου,οτι ολα τα παιδια εχουν δικαιωμα να συνεχισουν την εκπαιδευση τους,ακομα και κατα τη διαρκεια της Νοσηλειας τους.Η Συμβαση των Ηνωμενων Εθνων κυρωθηκε απο την Ελλαδα στις 3 Δεκεμβριου 1992 και τα σχολεια αυτα ιδρυθηκαν ως Γενικης Παιδειας ως στηριξη στα οικουμενικα ανθρωπινα δικαιωματα των παιδιων.Περισ. πληροφοριες στο Π.& Α. ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ
Το τμήμα ένταξης στο νηπιαγωγείο θα πρέπει να ενισχύει πρωταρχικά τα παιδιά τα οποία βρίσκονται σε επικινδυνότητα (at risk) να εμφανίσουν μελλοντικές μαθησιακές δυσκολίες καθώς και παιδιά με πιο χαμηλό γνωστικό δυναμικό, ενισχύοντας τον αντισταθμιστικό του ρόλο. Tα παιδιά αυτά δεν υποστηρίζονται κατά τη διάρκεια φοίτησής τους στο νηπιαγωγείο, με αποτέλεσμα στο δημοτικό σχολείο να εμφανίζουν και συνοδά προβλήματα (π.χ. συμπεριφοράς). Οι βαριές περιπτώσεις (π.χ. μία δύσκολη περίπτωση αυτισμού) θα πρέπει να φοιτούν στα ειδικά σχολεία.
Θα πρέπει, λοιπόν, ν’ αποσαφηνιστούν στο νόμο και οι προϋποθέσεις φοίτησης στα τμήματα ένταξης (όπως πολύ σωστά σημειώνονται οι προϋποθέσεις χορήγησης παράλληλης στήριξης).
Απαντώντας στο παραπάνω σχόλιο όσον αφορά τις γνώσεις τις οποίες κατακτά ένας εκπαιδευτικός Π.Ε. 71 κατά την φοίτηση του στο πανεπιστήμιο, και μιλάω ειδικά για το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής της Θεσσαλίας,καλό θα ήταν να ανατρέχουμε πρώτα στον οδηγό σπουδών του παραπάνω τμήματος και έπειτα να σχολιάζουμε.Έτσι ώστε να μην παραπληροφορούμε για την κατάρτιση πάνω στην γενική αγωγή των εκπαιδευτικών αυτών μέσω των μαθημάτων γενικής αγωγής και μέσω της πρακτικής τους και σε μονάδες γενικής αγωγής.
Συγχαρητήρια στο νομοθέτη που επιτέλους αποσαφήνισε τις περιπτώσεις για τις οποίες θα πρέπει να χορηγείται η παράλληλη στήριξη! Πολύ σωστές και ξεκάθαρες οι διευκρινίσεις του άρθρου!
Θα πρέπει να λάβουμε υπόψη , ότι η παράλληλη στήριξη ,δεν δίνεται μόνο για εκπαιδευτικούς σκοπούς, αλλά για τη γενικότερη συμπεριφορά ενός παιδιού. Άρα δεν είναι δυνατόν να γίνεται από εκπαιδευτικό με γνώσεις ειδικής αγωγής, αλλά από επαγγελματίες ψυχικής υγείας, όπως οι ψυχολόγοι. Παράδειγμα τα παιδιά που ανήκουν στο αυτιστικό φάσμα και που συχνά η δυσκολία στη φοίτηση τους δεν έχει να κάνει με το γνωστικό πεδίο, αλλά με τη συμπεριφορά. Ή παιδιά που παρουσιάζουν σχολική άρνηση και θα πρέπει ακολουθώντας ένα θεραπευτικό πρόγραμμα να ενταχθούν στο σχολείο και αυτό δεν μπορεί να γίνει μακριά από το σχολείο, αλλά στο σχολείο με την παρουσία ειδικού ψυχικής υγείας.
Φυσικά όσοι έχουν κάνει μέχρι τώρα σχόλια δεν γνωρίζουν ότι οι ΠΕ71 κάνουν σ’όλο το 3ο έτος Πρακτική άσκηση σε σχολεία γενικής αγωγής κι επίσης έχουν πάρα πολλά μαθήματα γενικής αγωγής. Άκυρες λοιπον οι παρατηρήσεις τους….
Οι γνώσεις των εκπαιδευτικών πε 61 και 71 δεν περιορίζονται μόνο στην ειδική αγωγή! Αν συμβουλευτείτε το πρόγραμμα σπουδών του Παιδαγωγικού Ειδικής Αγωγής του Πανμιου Θεσσαλίας θα δείτε πλήθως παιδαγωγικών μαθημάτων στην γενική αγωγή, επιπλέον το τρίτο έτος σπουδών είναι εξ’ ολοκλήρου πρακτική άσκηση στις δομές της γενικής εκπαίδευσης.
«Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού ωραρίου. »
Σ’ένα σχολείο ΕΑΕΠ, οι μαθητές κάνουν 5*7=35 ώρες, άρα ο εκπαιδευτικός της ΠΣ θα απασχολείται τις 17-18 ώρες. Τις υπόλοιπες;
5) Το ΕΠΕ μπορεί να σχεδιαστεί και από τις ΕΔΕΑΥ, αν αυτό περιλαμβάνει εξατομικευμένη στήριξη και παρακολούθηση στο τμήμα ένταξης, πάλι πρέπει να υπάρχει γνωμάτευση από τα ΚΕΔΔΥ προκείμενου να υποστηριχτεί στο ΤΕ; Ή μπορει να γινει και απο την ΕΔΕΑΥ χωρις αλλη γνωμάτευση;
«Σε περιπτώσεις συστεγαζόμενων ή γειτονικών σχολικών μονάδων, τα ΤΕ συνενώνονται μέχρι του μέγιστου αριθμού των δώδεκα (12) μαθητών ανά ΤΕ.»
Μάλλον κάτι δεν καταλαβαίνω..
Δηλαδή ο εκπαιδευτικός του τμήματος ένταξης (που μέχρι τώρα μπορεί να ήταν και σε 3 σχολεία), τώρα μπορεί να είναι και σε 3 συγκροτήματα σχολείων;
Δηλαδή οι 7-8 ώρες στους μαθητές ενός σχολείου θα μοιράζονται σε ακόμη λιγότερο χρόνο αφού μπορεί να βρίσκονται μέχρι 12 μαθητές στην τάξη;
Μπορούν να μας εξηγήσουν πώς ακριβώς θα βγει το πρόγραμμα όταν θα πρέπει και τα δύο σχολεία να έχουν νέα ελληνικά την ώρα που θα πάνε τα παιδιά για γλώσσα στο τμήμα ένταξης;
«Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη. Το ίδιο ισχύει και για τις ΣΜΕΑΕ.»
Μ’ αυτή την πρόταση πώς ακριβώς ενθαρρύνεται η συνεκπαίδευση ή συμπεριληπτική εκπαίδευση;
Άλλες οι ανάγκες ενός μαθητή που χρειάζεται παράλληλη στήριξη και άλλες οι ανάγκες ενός μαθητή που βγαίνει από το τμήμα του και πηγαίνει στο τμήμα ένταξης.
Δεν είναι σωστό να αποκλείουμε έναν μαθητή από την παράλληλη στήριξη επειδή στο σχολείο έχει ιδρυθεί τμήμα ένταξης.
Καλό θα είναι να επανεξεταστεί ο περιορισμός της παροχής παράλληλης στήριξης σε μαθητή που φοιτά σε σχολείο με Τμήμα Ένταξης.
Οι μαθητές που εμφανίζουν διαταραχές στο φάσμα του αυτισμού πολύ λίγο μπορούν να επωφεληθούν από την φοίτησή τους στα τμήματα ένταξης.
Επίσης, ο εκάστοτε εκπαιδευτικός του τμήματος ένταξης δεν μπορεί να παρέχει ταυτόχρονα και παράλληλη στήριξη, καθώς κάτι τέτοιο θα δημιουργούσε ιδιαίτερες δυσκολίες στο έργο του.
«Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και στο ΓΕΛ».
Απαιτείται να χορηγείται παράλληλη στήριξη και στους μαθητές με αυτισμό στο ΓΕΛ.
Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη.
Νομίζω ότι η παραπάνω τοποθέτηση δε δίνει λύσεις σε εξαιρετικές περιπτώσεις μαθητών (με αναπτυξιακές διαταραχές, νοητική υστέρηση, σοβαρά κινητικά προβλήματα, μειωμένη όραση κλπ) όπου απαιτείται και εκπαιδευτικός για παράλληλη στήριξη. Στα πολυθέσια σχολεία η πράξη δείχνει ότι εκτός του Τ.Ε. συνήθως χρειάζεται και ένας εκπαιδευτικός για παράλληλη στήριξη.
Η πρότασή μου είναι όπου υπάρχει ιδρυμένο ή λειτουργεί Τ.Ε. δύναται να χορηγείται παράλληλη στήριξη σε εξαιρετικές περιπτώσεις μαθητών μετά από απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων.
Το ΔΕΠΠΣ της γενικής αγωγής το μαθαίνουν οι π.ε 71 πολύ νωρίτερα από κάποιον π.ε 70. Και αυτό γιατί η πρακτική των π.ε 71 στα γενικά σχολεία γίνεται στο 3ο έτος σε όλα τα μαθήματα όλων των τάξεων ένα ολόκληρο έτος (6 μήνες παρακολούθηση + 6 μήνες διδασκαλία).
Οι γνώσεις λοιπόν των πε 71 δεν περιορίζονται μονο στην ειδική αγωγη … άτοπο λοιπον και αυτό το επιχείρημα των πε.70.
Οι π.ε 71 είναι ταυτόχρονα γενικοί και ειδικοί δάσκαλοι. Προσοχή όμως…! όχι δάσκαλοι με εξειδίκευση στην ειδική αγωγή.. Είναι οι μόνοι πανεπιστημιακά καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής που για την απόκτηση αυτού του ολοκληρωμένου πτυχίου έδωσαν σχεδόν τα διπλάσια μαθήματα από κάποιον π.ε 70.
ΟΙ Π.Ε 71 Έχουν αποδεδειγμένη κατάρτιση πάνω στη γενική αγωγή. Τα 80 μαθήματα για κτήση πτυχίου συμπεριλαμβανομένων των μαθημάτων γενικής αγωγής και η ετήσια πρακτική στα γενικά σχολεία το πιστοποιούν.
Δε νοείται να λαμβάνουν πτυχίο μόνο ως ειδικοί δάσκαλοι χωρίς να μετουσιώνουν ταυτόχρονα τη γενική με την ειδική αγωγή.
Οπότε είναι άτοπα τα σχόλια περί «ανταπόκρισης καθηκόντων σε γενική τάξη «. Επίσης σχόλια όπως το » να προηγούνται μόνο στα σχολεία ειδικής αγωγής¨», δε συνάδουν με τη φιλοσοφία των δασκάλων ΠΕ 71 που σκοπό έχουν την συμπερίληψη ΟΛΩΝ των μαθητών.
Ειδική αγωγή και ειδικός δάσκαλος δε σημαίνει περιθωριοποιημένη διδασκαλία ΑΛΛΑ Πανεπιστημιακές γνώσεις ειδικών στρατηγικών διδασκαλίας για την Ένταξη των μαθητών την οποία διδάχθηκαν και εξασκήθηκαν πάνω σε αυτές οι π.ε 71 από την πρώτη ημέρα στη σχολή τους.
Ευχαριστώ
Συμφωνώ με την πρόταξη των ΠΕ71/61. Είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΔΙΚΑΙΗ!!!!!!! Σύμφωνα με το πρόγραμμα σπουδών, (είναι στο διαδίκτυο θα το βρείτε αν σας ενδιαφέρει η αλήθεια)οι απόφοιτοι του Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής είναι άρτια εκπαιδευμένοι να διδάξουν και στο χώρο της γενικής αγωγής. Το πτυχίο το πήραμε με 77 μαθήματα !!! Κάναμε πρακτική και στα γενικά σχολεία, σε όλες τις τάξεις!!!!!! Και σε ειδικά σχολεία, σε τμήματα ένταξης, σε ιδρύματα κτλ!!!!!!! Όταν εμείς κάναμε στο α’ εξάμηνο »Παιδαγωγική της Ένταξης» (inclusive education) εσείς δεν ξέρατε καν τι είναι ο αυτισμος (έχει σχέση με το αυτί;;;;) και κάνατε χειροτεχνίες!!!!!!!!!
Συμφωνώ και γω με το σχόλιο @17 Απριλίου 2014, 13:47 Θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρξει τροποποίηση!
Να προηγούνται στα σχολεία ειδικής αγωγής αφού το βασικό τους πτυχίο είναι νηπιαγωγός ή δάσκαλος ειδικής αγωγής όμως στο άρθρο 6 αναφέρεται: «Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης θεωρείται δεύτερος εκπαιδευτικός της τάξης, συνεργάζεται υποχρεωτικά με αυτόν και ως εκ τούτου, δύναται η δυνατότητα εναλλαγής των ρόλων μεταξύ των εκπαιδευτικών εντός της τάξης, με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού της τάξης.» από τη στιγμή που δεν έχουν την απαραίτητη κατάρτιση στην γενική παιδεία πώς θα ανταποκρίνονται στα καθήκοντα ενός εκπαιδευτικού γενικής παιδείας;
Επίσης στο ίδιο άρθρο αναφέρεται το εξής: «Το πρόγραμμα του Τ.Ε. το συντάσσει ο εκπ/κός του τμήματος ένταξης σε συνεργασία με τους εκπ/κούς των τάξεων-τμημάτων που εμπλέκονται και μέσω του Δ/ντή του σχολείου υποβάλλεται για έγκριση στον αρμόδιο σχ. σύμβουλο Ε.Α.Ε.» από τη στιγμή που οι γνώσεις των εκπαιδευτικών πε 61-71 περιορίζονται στην ειδική αγωγή πως θα συνεργαστούν και θα συντάξουν παιδαγωγικό πρόγραμμα σύμφωνα με το ΔΕΠΠΣ της γενικής αγωγής;