Οι μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μπορούν να φοιτούν:
1)α) σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, εφόσον πρόκειται για μαθητές με ήπιες μαθησιακές δυσκολίες, υποστηριζόμενοι από τον εκπαιδευτικό της τάξης, ο οποίος συνεργάζεται κατά περίπτωση με τα ΚΕΔΥ, με τους σχολικούς συμβούλους γενικής και ειδικής εκπαίδευσης και τους συμβούλους ΕΕΠ και την ΕΔΕΑΥ.
β) Στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με διαγνωσμένη από αρμόδιο δημόσιο φορέα (ΚΕΔΥ, Υγειονομική Επιτροπή ή Δημόσιο Νοσοκομείο) αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, και στα οποία έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος αριθμός μαθητών, ο αριθμός αυτός μειώνεται σε αναλογία για κάθε μαθητή με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που δεν υποστηρίζονται από παράλληλη στήριξη κατά τρεις μαθητές λιγότερους και οι μαθητές κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδια τάξης κατόπιν απόφασης του Συλλόγου Διδασκόντων της σχολικής μονάδας και έγκρισης του αρμόδιου Σχολικού Συμβούλου. Σε κάθε περίπτωση, η κατά τα ανωτέρω μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα θα φθάνει έως του αριθμού των 21 μαθητών, όταν πρόκειται για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και έως του αριθμού των 23 μαθητών, όταν πρόκειται για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το μέτρο της μείωσης εφαρμόζεται μόνο στις περιπτώσεις μαθητών με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (φάσμα αυτισμού), ψυχικές διαταραχές, πολλαπλές αναπηρίες, νοητική αναπηρία, εγκεφαλική παράλυση, σύνδρομα και σπάνιες ασθένειες. Τα ανωτέρω ισχύουν αναλογικά και για την Τεχνική-Επαγγελματική Εκπαίδευση.
2) Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς Ε.Ε.
α. Στόχος της παράλληλης στήριξης είναι ο μαθητής σταδιακά να αυτονομηθεί ως παρουσία στην συνήθη σχολική τάξη ώστε να μην απαιτείται ο εκπαιδευτικός να παρευρίσκεται στο σύνολο των ωρών της σχολικής τάξης. Η παράλληλη στήριξη παρέχεται ως ενισχυτικός και ενταξιακός θεσμός της παιδαγωγικής πράξης και της μαθησιακής διαδικασίας και δεν έχει σε καμία περίπτωση χαρακτήρα φύλαξης του παιδιού ή εξυπηρέτησης στην καθημερινή διαβίωση. Παράλληλη στήριξη δέχεται ο μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί με αυτήν ν’ ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας. Για τον λόγο αυτό υποβάλλεται εισήγηση από την ΕΔΕΑΥ ή αν δεν υπάρχει από το σύλλογο διδασκόντων μέσω του Διευθυντή του σχολείου σε συνεδρίαση ειδικά για το σκοπό αυτό, προς το οικείο ΚΕΔΥ. Εξαίρεση στα παραπάνω μπορούν να αποτελούν το Νηπιαγωγείο, η Α΄, η Β΄ Γ΄ Δ΄ και Ε΄ τάξη του Δημοτικού εφ’ όσον το ΚΕΔΥ έχει απολύτως αιτιολογημένα γνωματεύσει κάτι τέτοιο.
Σε κάθε περίπτωση για να δοθεί γνωμάτευση χορήγησης παράλληλης στήριξης από το ΚΕΔΥ, θα πρέπει το νοητικό δυναμικό του μαθητή να βρίσκεται εντός των οριζομένων ως φυσιολογικών ορίων.
β. Όλες οι αιτήσεις για έγκριση και ανανέωση παράλληλων στηρίξεων, υποβάλλονται από τον γονέα στο σχολείο της πρώτης εγγραφής ή φοίτησης, μέχρι 30 Ιουνίου, εκτός εάν υπάρχει αιτιολογημένη καθυστέρηση για την έκδοση της γνωμάτευσης ή της ανανέωσης από το ΚΕΔΥ. Στη συνέχεια, αποστέλλονται τα δικαιολογητικά από το σχολείο μέσω των αρμοδίων Διευθύνσεων Εκπαίδευσης στις Περιφερειακές Διευθύνσεις για έγκριση από τον Περιφερειακό Διευθυντή ο οποίος τα ελέγχει και σε περιπτώσεις μεγάλης ανισοκατανομής του αριθμού των γνωματεύσεων ανάμεσα στα ΚΕΔΥ της αρμοδιότητάς του μπορεί να αναπέμψει για επαναξιολόγηση στο ΚΕΔΥ σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Ακολούθως ο αριθμός των εγκεκριμένων αιτήσεων ανά Διεύθυνση Εκπαίδευσης, θα αποστέλλονται στη Διεύθυνση Ειδικής Εκπαίδευσης του Υ.ΠΑΙ.Θ. έως 1η Σεπτεμβρίου κάθε έτους, η οποία με τη σειρά της θα διαβιβάζει την εισήγηση της κατανομής των διαθέσιμων πιστώσεων ανά διεύθυνση εκπαίδευσης, στις υπεύθυνες για την πρόσληψη του απαραίτητου εκπαιδευτικού προσωπικού, διευθύνσεις προσωπικού του ΥΠΑΙΘ.
Επίσης οι περιφερειακές διευθύνσεις στην ίδια ημερομηνία θα αποστέλλουν ονομαστικές καταστάσεις μαθητών με εγκρίσεις παράλληλης στήριξης στις οικείες διευθύνσεις εκπαίδευσης και στα ΚΕΔΥ.
Στη συνέχεια τα ΚΕΔΥ και εφ’ όσον οι διαθέσιμες πιστώσεις παράλληλης στήριξης, είναι λιγότερες από τις εγκεκριμένες αιτήσεις, καταρτίζουν υποχρεωτικά αξιολογικό πίνακα με σειρά προτεραιότητας των μαθητών, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη έγκρισης χορήγησης παράλληλης στήριξης , τον οποίο αποστέλλουν στις οικείες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης για την καλύτερη κατανομή των διαθέσιμων πιστώσεων. Ο πίνακας αυτός δύναται να τροποποιείται εφ’ όσον στην πορεία εγκριθούν νέες παράλληλες στηρίξεις.
Κατ’ εξαίρεση, οι αιτήσεις για παράλληλη στήριξη που αφορούν μαθητές της Α’ τάξης και πρώτης εγγραφής του Νηπιαγωγείου, μπορούν να κατατίθενται μέχρι 20 Σεπτεμβρίου στα οικεία ΚΕΔΥ και στη συνέχεια μέχρι 10 Οκτωβρίου στις Περιφερειακές Διευθύνσεις για έγκριση.
γ. Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης αναφέρεται και τοποθετείται στο τμήμα που φοιτά ο μαθητής στον οποίον παρέχεται παράλληλη στήριξη. Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης θεωρείται δεύτερος εκπαιδευτικός της τάξης, συνεργάζεται υποχρεωτικά με τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό της τάξης και ως εκ τούτου, παρέχεται η δυνατότητα εναλλαγής των ρόλων μεταξύ τους, εντός της τάξης, εφ’ όσον ανήκουν στον ίδιο κλάδο με πρωτοβουλία του υπεύθυνου εκπαιδευτικού της τάξης.
Όλες οι γνωματεύσεις για παροχή παράλληλης στήριξης, για καθορισμό κατάλληλου σχολικού πλαισίου, για έγκριση κατ’ οίκον διδασκαλίας, για καθορισμό εξατομικευμένου προγράμματος, θα επαναξιολογούνται στο τέλος του πρώτου σχολικού έτους εφαρμογής τους από το ΚΕΔΥ. Η χορήγηση για ένα έτος παράλληλης στήριξης δεν είναι δεσμευτική για την συνέχειά της εκτός των αισθητηριακών αναπηριών ακοής και τύφλωσης.
Η παράλληλη στήριξη δύναται να χορηγηθεί είτε για το σύνολο του διδακτικού ωραρίου των εκπαιδευτικών στην Πρωτοβάθμια, είτε για ένα μέρος αυτού, είτε για συγκεκριμένες ώρες και μαθήματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
δ. Στην παράλληλη στήριξη τοποθετούνται εκπαιδευτικοί Ε.Ε των κλάδων ΠΕ71, ΠΕ61, και ΠΕ60, ΠΕ70 που έχουν τα προσόντα του Άρθρου 20 παραγ 2.1,2 του παρόντος νόμου για τη Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και ΠΕ02.50, ΠΕ03.50 και ΠΕ04.50 για τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
ε. Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης συμμετέχει ισότιμα σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου με το υπόλοιπο προσωπικό και έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από την ισχύουσα νομοθεσία. Το ωρολόγιο πρόγραμμα είναι απαραίτητο να συντάσσεται από τον εκπαιδευτικό της παράλληλης σε συνεργασία με εκείνον της τάξης, διαρθρώνεται πάνω στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου και υποβάλλεται στον Σύμβουλο της Ε.Ε. προς έγκριση.
στ. Η Παράλληλη στήριξη μπορεί εντός του ωραρίου του εκπαιδευτικού να περιλαμβάνει και το ολοήμερο πρόγραμμα.
ζ. Την ευθύνη των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη σε κάθε εκδήλωση και στα διαλείμματα έχει σε κάθε περίπτωση όπως και για όλους τους μαθητές το σχολείο.
η. Στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και σε αυτές του Γυμνασίου, θα βαθμολογούν και ο εκπαιδευτικός της τάξης και ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης και θα βγαίνει ο μέσος όρος αυτών.
Θ. Δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη στις ΣΜΕΕ.
Επίσης όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης. Εξαίρεση σε αυτό αποτελούν οι περιπτώσεις των κωφών και τυφλών μαθητών καθώς και οι περιπτώσεις μαθητών με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μόνο, μπορεί το ΚΕΔΥ με αναλυτική και απολύτως εμπεριστατωμένη έκθεσή του που συνοδεύει τη γνωμάτευση, να εισηγηθεί τη χορήγηση παράλληλης στήριξης και σε κάθε άλλη περίπτωση, πάντα με τις δεσμεύσεις της παραγράφου 2.α. του παρόντος άρθρου. Αυτές οι εξαιρετικές περιπτώσεις θα έχουν και την έγκριση της Β/θμιας ΕΔΕΑ.
ι.) Στις περιπτώσεις που ένας μαθητής αποδεδειγμένα βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχει άλλη δομή της Ε.Ε και σε απόσταση που να είναι δυνατή η μεταφορά του, τότε και μόνο, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου και του συμβούλου Ε.Ε προς το οικείο ΚΕΔΥ, μπορεί αυτό να γνωμοδοτήσει για παράλληλη στήριξη, αναφέροντας αναλυτικά και τους λόγους της γνωμάτευσης.
ια) Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄ τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών , τυφλών μαθητών, καθώς και αυτών με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας, χορηγείται και στη μεταγυμνασιακή τυπική εκπαίδευση.
ιβ) Δεν μπορεί σε ένα τμήμα σχολείου να παρευρίσκεται εκτός του εκπαιδευτικού του τμήματος παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης και σε κάθε περίπτωση όχι παραπάνω από δύο σε κάθε σχολείο.
ιγ) Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και του ΤΕ, μετέχουν στην βαθμολογία μαζί με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος και η βαθμολογία προκύπτει από τον μέσο όρο.
3) Σε ειδικά οργανωμένα και κατάλληλα στελεχωμένα Τμήματα Ένταξης (ΤΕ) που λειτουργούν μέσα στα σχολεία γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης με δύο (2) διαφορετικούς τύπους προγραμμάτων:
α)Κοινό και εξειδικευμένο πρόγραμμα, που καθορίζεται με πρόταση του οικείου ΚΕΔΥ για τους μαθητές με ηπιότερης μορφής ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το οποίο για κάθε μαθητή δε θα υπερβαίνει τις δεκαπέντε (15) διδακτικές ώρες εβδομαδιαίως. Στα ΤΕ μπορούν να φοιτούν και μαθητές χωρίς γνωμάτευση από διαγνωστικό φορέα, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του σχολικού συμβούλου Ε.Ε. και μέχρι την έκδοση σχετικής γνωμάτευσης από το ΚΕΔΥ. Για την ίδρυση ΤΕ απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν κατ’ ελάχιστον τρεις μαθητές και σχετική πρόταση από το οικείο ΚΕΔΥ. Ο ανώτερος αριθμός μαθητών που φοιτούν σε ΤΕ είναι 15 μαθητές. Σε περιπτώσεις συστεγαζόμενων ή γειτονικών σχολικών μονάδων, τα ΤΕ συνενώνονται μέχρι του ανωτέρω αριθμού των 15 μαθητών ανά ΤΕ.
β)Εξειδικευμένο ομαδικό ή εξατομικευμένο πρόγραμμα διευρυμένου ωραρίου, που καθορίζεται με πρόταση του οικείου ΚΕΔΥ, για τους μαθητές με σοβαρότερης μορφής ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίες δεν καλύπτονται από αντίστοιχες με το είδος και το βαθμό αυτοτελείς σχολικές μονάδες. Το εξειδικευμένο πρόγραμμα μπορεί να είναι ανεξάρτητο από το κοινό, σύμφωνα με τις ανάγκες των μαθητών. Στις περιπτώσεις αυτές η συνδιδασκαλία γίνεται σύμφωνα με τις προτάσεις των διαγνωστικών υπηρεσιών.
Το πρόγραμμα του Τ.Ε. το συντάσσει ο εκπαιδευτικός του τμήματος ένταξης σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς των τάξεων-τμημάτων που εμπλέκονται και μέσω του Διευθυντή του σχολείου υποβάλλεται για έγκριση στον αρμόδιο σχολικό σύμβουλο Ε.Ε και εφαρμόζεται είτε εντός είτε εκτός της τάξης που φοιτά ο μαθητής.
4) Μαθητές που φοιτούν σε σχολεία της γενικής εκπαίδευσης ή σε ΤΕ μπορούν να υποστηρίζονται με την παρουσία Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού (ΕΒΠ), ανάλογα με το είδος της κινητικής αναπηρίας τους και τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που απορρέουν από αυτή και στην περίπτωση αυτή δε χορηγείται παράλληλη στήριξη. Η δυνατότητα στήριξης μαθητών του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να αφορά και σε σχολικό νοσηλευτή και στις δύο περιπτώσεις κατόπιν αναλυτικής και τεκμηριωμένης γνωμάτευσης αποκλειστικά από διευθυντή σχετικής κλινικής δημόσιου νοσοκομείου.
5) Η υποστήριξη του μαθητή με κινητική αναπηρία για την αυτοεξυπηρέτησή του και σε κάθε περίπτωση όχι για εκπαιδευτικό έργο, μπορεί να υλοποιείται και από βοηθό που εισηγείται και διαθέτει η οικογένεια του μαθητή κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων της σχολικής μονάδας. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση στήριξης από σχολικό νοσηλευτή κατόπιν απολύτου αιτιολογημένης γνωμάτευσης αποκλειστικά από διευθυντή σχετικής κλινικής δημόσιου νοσοκομείου.
6) Για τους μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η φοίτησή τους θεωρείται επαρκής όταν:
Τα όρια απουσιών είναι τα προβλεπόμενα από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, προσαυξημένα κατά 30%. Τυχόν επιπλέον από τις παραπάνω κάθε φορά δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες απουσίες που οφείλονται αποδεδειγμένα στη συμμετοχή τους σε προγράμματα αποκατάστασης και θεραπείας που πιστοποιούνται από τον φορέα υλοποίησης υποβάλλονται πριν την έναρξη του προγράμματος στο Σύλλογο Διδασκόντων ο οποίος έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα του χαρακτηρισμού της φοίτησης.
7) Όταν η φοίτηση των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες καθίσταται δυσχερής στα σχολεία του κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος ή στα τμήματα ένταξης, λόγω των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους, η εκπαίδευση των μαθητών αυτών παρέχεται:
α) Σε αυτοτελείς ΣΜΕ.Ε.
β) σε σχολεία ή τμήματα που λειτουργούν είτε ως αυτοτελή είτε ως παραρτήματα άλλων σχολείων σε νοσοκομεία, κέντρα αποκατάστασης, ιδρύματα χρονίως πασχόντων ή Υπηρεσίες εκπαίδευσης και αποκατάστασης των Μονάδων Ψυχικής Υγείας, εφόσον σε αυτά διαβιούν άτομα σχολικής ηλικίας με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Οι εκπαιδευτικές αυτές δομές θεωρούνται ΣΜΕΕ εφόσον έχουν ιδρυθεί ή ιδρυθούν ως τέτοιες, υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, εμπίπτουν στο πλαίσιο της Ε.Ε παιδιών σχολικής ηλικίας και εφαρμόζουν εκπαιδευτικά προγράμματα που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τα ανωτέρω Ειδικά σχολεία και ΤΕ ιδρύονται και λειτουργούν με του ίδιους όρους και προϋποθέσεις των υπολοίπων και ανήκουν τα ΤΕ στην πλησιέστερη σχολική μονάδα με το νοσηλευτικό ίδρυμα και ειδικά για αυτά οι εγγραφές και μετεγγραφές μαθητών μπορούν να γίνονται οποιαδήποτε χρονική στιγμή με απόφαση του οικείου Διευθυντή Εκπαίδευσης. Φορείς, Ν.Π.Ι.Δ., πιστοποιημένοι από το ΕΟΠΠΕΠ., μπορούν να παρέχουν, Κατάρτιση και Συμβουλευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση και συνοδές αναπηρίες.
γ) Τα σχολεία των φυλακών και των ιδρυμάτων αγωγής ανηλίκων δεν αποτελούν μονάδες ειδικής εκπαίδευσης.
8) Με διδασκαλία στο σπίτι, όταν αυτή κρίνεται αναγκαία, για σοβαρά βραχυχρόνια ή χρόνια προβλήματα υγείας, τα οποία δεν επιτρέπουν τη μετακίνηση και φοίτηση των μαθητών στο σχολείο. Η έγκριση της διδασκαλίας στο σπίτι γίνεται με απόφαση του Διευθυντή Εκπαίδευσης της αντίστοιχης βαθμίδας στην οποία φοιτά ο μαθητής, κατόπιν αιτιολογημένης πρόσφατης ιατρικής γνωμάτευσης, στην οποία αναγράφεται η διάρκεια επιβεβλημένης παραμονής στο σπίτι. Η γνωμάτευση αυτή παρέχεται από ΚΕΔΥ ή δημόσια ιατροπαιδαγωγική υπηρεσία ή δημόσιο νοσοκομείο. Οι προαγωγικές ή απολυτήριες εξετάσεις διέπονται από τις διατάξεις των κατ’ ιδίαν διδαχθέντων. Στο πρόγραμμα διδασκαλίας στο σπίτι μπορεί να χρησιμοποιείται και το σύστημα τηλεκπαίδευσης. Η κατ’ οίκον διδασκαλία δεν παρέχεται υποχρεωτικά από εκπαιδευτικό ΕΕ παρά μόνο, εάν γνωματεύσει σχετικά το οικείο ΚΕΔΥ.
9) Για κάθε μαθητή με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το ΕΠΕ σχεδιάζεται αποκλειστικά από τη διεπιστημονική ομάδα του οικείου ΚΕΔΥ ή της ΕΔΕΑΥ, συντάσσεται και υλοποιείται από τον αρμόδιο εκπαιδευτικό Ε.Ε., σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης, τον σχολικό Σύμβουλο ΕΕ και τον σύμβουλο ΕΕΠ λαμβάνοντας υπόψη τη Σχεδίαση για Όλους, την Καθολική Σχεδίαση για Μάθηση, τις δυνατότητες των Υποστηρικτικών Τεχνολογιών και τον κατάλληλο μορφότυπο προσβάσιμων διδακτικών βιβλίων. Για τον σχεδιασμό του ΕΠΕ ενημερώνεται και ο γονέας ή ο κηδεμόνας του μαθητή και το ΕΕΠ των ΣΜΕΕ, από το ΚΕΔΥ ή την ΕΔΕΑΥ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θεσεις του ΣΑΤΕΑ.
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΣΑΤΕΑ!
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των Σ.Α.Τ.Ε.Α
Στηρίζω τις θέσεις του Σ.Α.Τ.Ε.Α
Στηρίζω τις θέσεις του ΣΑΤΕΑ!!!
Στηριζω τις θεσεις του Σ.Α.Τ.Ε.Α.
Σχόλιο ΣΑΤΕΑ στο άρθρο 6
Το συγκεκριμένο άρθρο 6 φέρνει μεγάλες ανατροπές στο θεσμό της Παράλληλης Στήριξης, δείχνοντας ολοφάνερα τις προθέσεις της Πολιτείας να μειώσει πάρα πολύ τις παρεχόμενες πιστώσεις εκπαιδευτικών ΕΕ για Παράλληλη Στήριξη. Ταυτόχρονα, δε γίνεται καμία μνεία για την ίδρυση νέων Τμημάτων Ένταξης ή Ειδικών Σχολείων ή τη δημιουργία προγραμμάτων συνεκπαίδευσης, που θα αντικαταστήσουν το θεσμό της Παράλληλης Στήριξης. Αυτή η επιλογή συνδέεται με τον «περιορισμό» των κονδυλίων των προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Όμως, το γεγονός ότι η ΕΕ στηρίζεται αποκλειστικά από ευρωπαϊκά κονδύλια με ημερομηνία λήξης έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 2 του σχεδίου νόμου, όπου αναφέρει: «Η ΕΕ, όπως και η γενική εκπαίδευση, είναι υποχρεωτική και λειτουργεί ως αναπόσπαστο τμήμα της ενιαίας δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης». Η πολιτεία δηλαδή αποποιείται την ευθύνη της για δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση όλων των μαθητών, και προτίθεται να κρίνει το πλαίσιο και την στήριξη που θα παρέχεται ως αντισταθμιστικό μέσο σε κάθε μαθητή με αναπηρία ή/και εκπαιδευτικές ανάγκες, όχι με βάση τις δυνατότητες και τις ανάγκες του, αλλά βάση των κονδυλίων που είναι διαθέσιμα κάθε σχολική χρονιά.
Η μείωση των προγραμμάτων Παράλληλης Στήριξης θα επιτευχθεί με πολλές διατάξεις:
• Τη διάταξη της παρ.2α που αναφέρει ότι «Παράλληλη στήριξη δέχεται ο μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί με αυτήν ν’ ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας». Πρόκειται για πάρα πολύ αυστηρό κριτήριο. Κανένας μαθητής δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί 100% σε όλα τα αναλυτικά προγράμματα μιας τάξης, κανένας μαθητής δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί 100% σε όλες τις εκδηλώσεις της σχολικής διαδικασίας. Θα πρέπει ν’ αλλάξει η διατύπωση ως εξής: «Οι μαθητές που δέχονται παράλληλη στήριξη μπορούν ν’ ανταποκριθούν στο μεγαλύτερο μέρος των περισσότερων αναλυτικών προγραμμάτων της τάξης τους». Επίσης, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μερικοί μαθητές που δέχονται παράλληλη στήριξη μπορεί να έχουν σοβαρά ελλείμματα και να πρέπει να παρακολουθήσουν ύλη και διδακτικούς στόχους αναλυτικών προγραμμάτων παλαιότερων τάξεων.
• Την διάταξη της παρ.2α που αναφέρει ότι: «Σε κάθε περίπτωση για να δοθεί γνωμάτευση χορήγησης παράλληλης στήριξης από το ΚΕΔΥ, θα πρέπει το νοητικό δυναμικό του μαθητή να βρίσκεται εντός των οριζομένων ως φυσιολογικών ορίων».
Η παράγραφος αυτή έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την φιλοσοφία της «Ένταξης» που θα έπρεπε να εξυπηρετεί ο θεσμός της παράλληλης στήριξης – συνεκπαίδευσης. Ουσιαστικά αποκλείεται μια μεγάλη μερίδα του μαθητικού πληθυσμού με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες από το δικαίωμα παροχής παράλληλης στήριξης – συνεκπαίδευσης. Θα πρέπει ν’ αναλογιστούμε ότι τα ΚΕΔΥ, που αξιολογούν το νοητικό δυναμικό των μαθητών μέσω σταθμισμένων τεστ, έχουν τεράστιο φόρτο εργασίας και μεγάλα κενά σε προσωπικό, με αποτέλεσμα να υπάρχει αναμονή χρόνων για την παροχή μιας διάγνωσης. Επιπρόσθετα, οι μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες είναι δύσκολο να παρουσιάσουν τις δυνατότητές τους και να συνεργαστούν, πόσο μάλλον κατά τη χορήγηση διαγνωστικών εργαλείων, από άτομα που δεν γνωρίζουν και υπό την πίεση του χρόνου. Πόσο αντικειμενικό είναι λοιπόν αυτό το κριτήριο; Μήπως είναι απλά ένα κριτήριο αποκλεισμού; Για άλλη μια φορά γίνεται προσπάθεια ποσοτικοποίησης ποιοτικών στοιχείων. Το μόνο κριτήριο που μπορεί να είναι όσο το δυνατόν αντικειμενικό είναι η ολόπλευρη, περιγραφική εκπαιδευτική αξιολόγηση των μαθητών, ο βαθμός λειτουργικότητάς τους στην (ακαδημαϊκή και κοινωνική) αλληλεπίδραση με το γενικό σχολείο. Με την παρούσα διάταξη δημιουργείται και εντείνεται ο κίνδυνος οι μαθητές που παρουσιάζονται με μικρότερο νοητικό δυναμικό σε ένα διαγνωστικό εργαλείο, το οποίο χορηγήθηκε σε συγκεκριμένο χρόνο και συνθήκη, να παραπέμπονται άμεσα ή έμμεσα στις Σχολικές Μονάδες Ειδικής Εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα, λόγω του μικρού αριθμού ειδικών σχολείων, πολλά παιδιά θα μείνουν στο γενικό σχολείο χωρίς καμία στήριξη.
• «Στη συνέχεια τα ΚΕΔΥ και εφ’ όσον οι διαθέσιμες πιστώσεις παράλληλης στήριξης, είναι λιγότερες από τις εγκεκριμένες αιτήσεις, καταρτίζουν υποχρεωτικά αξιολογικό πίνακα με σειρά προτεραιότητας των μαθητών, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη έγκρισης χορήγησης παράλληλης στήριξης , τον οποίο αποστέλλουν στις οικείες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης για την καλύτερη κατανομή των διαθέσιμων πιστώσεων. Ο πίνακας αυτός δύναται να τροποποιείται εφ’ όσον στην πορεία εγκριθούν νέες παράλληλες στηρίξεις».
Παρόλα τα αυστηρότητα κριτήρια περιορισμού που τίθενται στο παρόν νομοσχέδιο για την έγκριση της παράλληλης στήριξης σε ένα μαθητή, ουσιαστικά νομιμοποιείται σε αυτό το εδάφιο η μη χορήγηση παράλληλης στήριξης, ακόμη και αν είναι εγκεκριμένη η αίτηση, με κριτήριο αυτή τη φορά ξεκάθαρα οικονομικό. Το δικαίωμα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση για όλους εξαφανίζεται.
• «Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄ τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών , τυφλών μαθητών, καθώς και αυτών με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας, χορηγείται και στη μεταγυμνασιακή τυπική εκπαίδευση». Αυθαίρετα, για ορισμένες μόνο μορφές αναπηρίας ή/και ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών, η παράλληλη στήριξη σταματά στο Γυμνάσιο.
• «Δεν μπορεί σε ένα τμήμα σχολείου να παρευρίσκεται εκτός του εκπαιδευτικού του τμήματος παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης και σε κάθε περίπτωση όχι παραπάνω από δύο σε κάθε σχολείο». Και όμως από την εμπειρία μας γνωρίζουμε και σχολεία με 5 και 6 εγκρίσεις Παράλληλης Στήριξης.
• «Η παράλληλη στήριξη δύναται να χορηγηθεί είτε για το σύνολο των ωρών διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια, είτε για ένα μέρος αυτής, είτε για συγκεκριμένες ώρες και μαθήματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση».
Εδώ ο θεσμός της Παράλληλης «ρευστοποιείται» τελείως και το ίδιο συμβαίνει με το ωράριο του εκπαιδευτικού και την εκπαιδευτική αποτελεσματικότητα.
• « Επίσης όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης. Εξαίρεση σε αυτό αποτελούν οι περιπτώσεις των κωφών και τυφλών μαθητών καθώς και οι περιπτώσεις μαθητών με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις μόνο, μπορεί το ΚΕΔΥ με αναλυτική και απολύτως εμπεριστατωμένη έκθεσή του που συνοδεύει τη γνωμάτευση, να εισηγηθεί τη χορήγηση παράλληλης στήριξης και σε κάθε άλλη περίπτωση, πάντα με τις δεσμεύσεις της παραγράφου 2.α. του παρόντος άρθρου. Αυτές οι εξαιρετικές περιπτώσεις θα έχουν και την έγκριση της Β/θμιας ΕΔΕΑ».
Πρόκειται για την πιο άδικη και αντι-παιδαγωγική διάταξη του νόμου. Άλλες ανάγκες εξυπηρετεί το Τμήμα Ένταξης και άλλες η Παράλληλη Στήριξη – Συνεκπαίδευση. Το Υπουργείο γυρίζει στην εποχή πριν την ανάπτυξη του προγράμματος Παράλληλης Στήριξης μέσω των κονδυλίων ΕΣΠΑ. Τον Ιούνιο του 2009. Τότε, ο Συνήγορος του Πολίτη, είχε εκδώσει πόρισμα όπου έλεγε κατά λέξη:
Ο Συνήγορος του Πολίτη διαπιστώνει συστηματικές παραβιάσεις της νομοθεσίας εκ μέρους του ΥΠΕΠΘ όσον αφορά την εφαρμογή του μέτρου της παράλληλης στήριξης, με συνέπεια την παραβίαση του δικαιώματος ένταξης και φοίτησης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία. Ειδικότερα: …………………. Γ) Ως προς το ζήτημα της απόρριψης αιτημάτων παράλληλης στήριξης με την αιτιολογία ότι στο σχολείο του μαθητή λειτουργεί τμήμα ένταξης, επισημαίνεται ότι ο νόμος δεν θέτει ως προϋπόθεση για την παροχή παράλληλης στήριξης τη μη ύπαρξη τμήματος ένταξης στο σχολείο του μαθητή, εφόσον η παράλληλη στήριξη κρίνεται αναγκαία από το οικείο ΚΕΔΔΥ βάσει του είδους των εκπαιδευτικών αναγκών του μαθητή, αναγνωρίζοντας, ως εκ τούτου, ότι πρόκειται για μέτρα διαφορετικά που εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες και, συνεπώς, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το ένα το άλλο. Μολονότι το ΥΠΕΠΘ (όπως προκύπτει, μεταξύ άλλων και από το προαναφερόμενο έγγραφο υπ’ αρ. 3777/Γ6/10-01-08), αναγνωρίζει ότι η παράλληλη στήριξη μπορεί να παρέχεται «σε εξαιρετικές περιπτώσεις» ανεξαρτήτως της λειτουργίας τμήματος ένταξης, στην πράξη, συχνά, για λόγους σκοπιμότητας φαίνεται να παραβλέπει τον διαχωρισμό και δεν έχει δώσει καμία εξήγηση σε σχετικές επισημάνσεις του Συνηγόρου του Πολίτη. Περαιτέρω και ως προς το ζήτημα αυτό δεν φαίνεται να θεωρεί αντιφατικό ή προβληματικό το να «ακυρώνει» ή να θεωρεί καταχρηστικές τις γνωματεύσεις των διαγνωστικών του φορέων, των ΚΕΔΔΥ.»
Και παρακάτω:
(Γ) Σε πολλές περιπτώσεις το ΥΠΕΠΘ φαίνεται να αντιμετωπίζει τον θεσμό της παράλληλης στήριξης ως αντίστοιχο της φοίτησης ενός μαθητή σε τμήμα ένταξης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες που καθένας από τους θεσμούς αυτούς δημιουργήθηκε για να καλύψει, ή τη φύση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών του κάθε μαθητή. Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις μαθητών με καλό νοητικό δυναμικό που ανήκουν στο αυτιστικό φάσμα, είναι αναγκαίο να λαμβάνεται υπόψη ότι, πέραν της εκπαιδευτικής βοήθειας, χρειάζονται υποστήριξη σε θέματα κοινωνικοποίησης, τρόπου αντίληψης, διαχείρισης του άγχους κ.λπ. Ως εκ τούτου, ουσιώδης προϋπόθεση για τη σχολική τους ένταξη είναι τόσο η ατομική υποστήριξη που διασφαλίζει η παράλληλη στήριξη, όσο και η έγκαιρη παροχή αυτής, από την έναρξη του σχολικού έτους, και η διάρκεια και συνέχεια της σχέσης του μαθητή με το πρόσωπο που παρέχει την υποστήριξη.
Με αυτές τις διατάξεις, που αποκαρδιώνουν γονείς και εκπαιδευτικούς, η ρύθμιση λειτουργικών ζητημάτων της παράλληλης στήριξης περνά σε δεύτερη μοίρα, αν και κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Επιτέλους ορίζεται ότι:
• «Η παράλληλη στήριξη παρέχεται ως ενισχυτικός και ενταξιακός θεσμός της παιδαγωγικής πράξης και της μαθησιακής διαδικασίας και δεν έχει σε καμία περίπτωση χαρακτήρα φύλαξης του παιδιού ή εξυπηρέτησης στην καθημερινή διαβίωση».
• «Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης συμμετέχει ισότιμα σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου με το υπόλοιπο προσωπικό και έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από την ισχύουσα νομοθεσία».
• «Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης αναφέρεται και τοποθετείται στο τμήμα που φοιτά ο μαθητής στον οποίον παρέχεται παράλληλη στήριξη. Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης θεωρείται δεύτερος εκπαιδευτικός της τάξης, συνεργάζεται υποχρεωτικά με τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό της τάξης και ως εκ τούτου, παρέχεται η δυνατότητα εναλλαγής των ρόλων μεταξύ τους, εντός της τάξης, εφ’ όσον ανήκουν στον ίδιο κλάδο με πρωτοβουλία του υπεύθυνου εκπαιδευτικού της τάξης».
Εδώ θα είχε ιδιαίτερη σημασία ν’ αποτυπωνόταν το ζήτημα της συνεργασίας και της εναλλαγής ρόλων στο καθηκοντολόγιο του εκπαιδευτικού της γενικής τάξης. Απαιτείται δηλαδή η δημιουργία καθηκοντολογίου για την Παράλληλη Στήριξη – Συνεκπαίδευση, όχι μόνο για τον εκπαιδευτικό ΕΕ αλλά και για τον εκπαιδευτικό της τάξης, και η εκπαιδευτική διαδικασία να μην εξαρτάται από «πρωτοβουλίες» και «προθέσεις».
• «Στις περιπτώσεις που ένας μαθητής αποδεδειγμένα βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχει άλλη δομή της Ε.Ε και σε απόσταση που να είναι δυνατή η μεταφορά του, τότε και μόνο, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου και του συμβούλου Ε.Ε προς το οικείο ΚΕΔΥ, μπορεί αυτό να γνωμοδοτήσει για παράλληλη στήριξη, αναφέροντας αναλυτικά και τους λόγους της γνωμάτευσης».
• «Την ευθύνη των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη σε κάθε εκδήλωση και στα διαλείμματα έχει σε κάθε περίπτωση όπως και για όλους τους μαθητές το σχολείο».
Τέλος, όσον αφορά στο θεσμό της Παράλληλης Στήριξης, το σχέδιο νόμου μπορεί να βελτιωθεί σε σημεία όπως:
– ο προγραμματισμός των διαγνώσεων και ακολούθως των εγκρίσεων Παράλληλης Στήριξης, καθώς και η παροχή των απαραίτητων κονδυλίων/πιστώσεων να γίνεται από την άνοιξη του προηγούμενου σχολικού έτους αντί του καλοκαιριού. Έτσι, ο εκάστοτε σύλλογος διδασκόντων θα μπορεί να αποφανθεί από το καλοκαίρι για το ποιοι θα είναι οι γενικοί δάσκαλοι των τάξεων, στις οποίες θα φοιτούν οι εν λόγω μαθητές, έτσι ώστε να υπάρχει επιμόρφωση των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών από την αρχή της χρονιάς με μέριμνα του Υπουργείου Παιδείας. Μόνο σε έκτακτα αιτήματα, τα οποία θα έχουν την απαραίτητη αιτιολόγηση από τους συλλόγους διδασκόντων, τους σχολικούς συμβούλους και τα ΚΕΔΥ, θα πρέπει να εξετάζεται η έγκριση και η παροχή πίστωσης Παράλληλης Στήριξης μετά το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Τέτοια αιτήματα αφορούν ως επί το πλείστον τα παιδιά, για τα οποία δεν υπάρχει σχολική καταγραφή (π.χ. αυτά που πηγαίνουν για πρώτη φορά στο Νηπιαγωγείο), καθώς και τους μαθητές που αλλάζουν βαθμίδα και δεν είναι γνωστή η φύση των δυσκολιών που θ’ αντιμετωπίσουν (π.χ. από το Νηπιαγωγείο στην Α΄ Δημοτικού ή από την έκτη τάξη στην Α΄ Γυμνασίου).
– το μέτρο της μείωσης μαθητών σε ένα τμήμα, όπου δεν υπάρχει παράλληλη στήριξη, αλλά υπάρχουν μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (και εδώ το σχέδιο νόμου πρέπει να προσθέσει και τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες) έχει νόημα, όταν δε σταματά αυθαίρετα στους 21 ή 23 μαθητές (κάτι που δεν τεκμηριώνεται επιστημονικά-παιδαγωγικά). Επίσης, είναι προκλητικό να ισχύει το συγκεκριμένο μέτρο για συγκεκριμένες αναπηρίες και μόνο.
– «Στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και σε αυτές του Γυμνασίου, θα βαθμολογούν και ο εκπαιδευτικός της τάξης και ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης και θα βγαίνει ο μέσος όρος αυτών». Και: «Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και του ΤΕ, μετέχουν στην βαθμολογία μαζί με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος και η βαθμολογία προκύπτει από τον μέσο όρο».
Για να επιτευχθεί η ένταξη των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, απαιτείται αλλαγή στον τρόπο αξιολόγησης όλων των μαθητών. Η βαθμολόγηση, η καταγραφή π.χ. ενός 8 στα μαθηματικά, δεν περιγράφει τίποτα για το τι έχει κατακτήσει ή όχι ο μαθητής. Τι βαθμό θα βάλουμε στην κοινωνική αλληλεπίδραση και τους στόχους που κατακτά ένα παιδί με αυτισμό που δέχεται παράλληλη στήριξη; Είναι η ώρα να συζητηθεί σοβαρά το θέμα της περιγραφικής αξιολόγησης όλων των μαθητών. Τέλος, νομοθετικές διατάξεις που μιλούν για «ίδια ύλη» και «ίδια θέματα εξετάσεων» είναι εκτός της λογικής της ένταξης, των εκπαιδευτικών προσαρμογών, της διαφοροποιημένης διδασκαλίας.
– Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης να αναφέρεται και να τοποθετείται ως δεύτερος εκπαιδευτικός στην τάξη και να εξυπηρετεί διδακτικές ανάγκες της «τάξης συνεκπαίδευσης».
Άποψη των ΣΑΤΕΑ είναι πως αυτό, το οποίο στην Παράλληλη Στήριξη εμφανίζεται ως ατομικό ζήτημα, είναι σχολικό-κοινωνικό ζήτημα: δεν αφορά μόνο τις προσαρμογές που πρέπει να γίνουν στα αναλυτικά προγράμματα του γενικού σχολείου για το συγκεκριμένο μαθητή, δεν αφορά μόνο τη διδασκαλία συγκεκριμένων αναλυτικών προγραμμάτων για συγκεκριμένους μαθητές (π.χ. παιχνίδι στον αυτισμό), αλλά προπαντός αφορά το «μετασχηματισμό» όλου του σχολικού πλαισίου και κατά κύριο λόγο μιας συγκεκριμένης τυπικής σχολικής τάξης σε «τάξη συνεκπαίδευσης» -τάξη στην οποία εφαρμόζεται η συνεκπαίδευση των μαθητών από δύο διαφορετικούς αλλά ισότιμους εκπαιδευτικούς, τάξη στην οποία γίνεται αποδεκτή και προάγεται η διαφορετικότητα όλων των μαθητών (σε μαθησιακό στυλ, σε κίνητρα, σε επιδόσεις κτλ.) και συνακόλουθα γίνεται αποδεκτή η διαφοροποίηση των εκπαιδευτικών στόχων, των διδακτικών μεθόδων, της αξιολόγησης των μαθητών κτλ. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία αλλά και με την πρακτική εμπειρία, η Ένταξη/Συνεκπαίδευση/Συμπερίληψη των μαθητών περιλαμβάνει πολλές πτυχές που ξεπερνούν την «ατομική» στήριξη/διδασκαλία ενός ή δύο μαθητών.
Περιλαμβάνει:
α) αρχικά την ευαισθητοποίηση και, ει δυνατόν, επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών του σχολείου σε συγκεκριμένες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες συγκεκριμένων μαθητών. Μη ξεχνάμε άλλωστε πως σήμερα ένα πλήθος εκπαιδευτικών διαφόρων ειδικοτήτων διδάσκει σε μια τυπική σχολική τάξη,
β) την ευαισθητοποίηση των μαθητών μιας τάξης (και αν γίνεται όλων των τάξεων) στη διαφορετικότητα και στις ιδιαίτερες ανάγκες αλλά και δυνατότητες κάθε μαθητή,
γ) την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των γονέων μιας συγκεκριμένης τάξης (και αν γίνεται όλων των τάξεων) για τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ την κλασσική έννοια της αναπηρίας, ειδικά σήμερα που π.χ. ο υποσιτισμός και η γονεϊκή παραμέληση θεωρούνται ειδική εκπαιδευτική ανάγκη και εμφανίζονται πολύ συχνά στην ελληνική σχολική πραγματικότητα,
δ) τη διερεύνηση της δυναμικής των κοινωνικών σχέσεων των παιδιών στην τάξη όπου εντάσσεται ο μαθητής με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες,
ε) τον κοινό σχεδιασμό και την κοινή εφαρμογή εκπαιδευτικών δράσεων από τον εκπαιδευτικό Γενικής και Ειδικής Αγωγής, εντός και εκτός τάξης, προς όφελος όλης της τάξης και όχι μόνο του μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι κατά τη διάρκεια της Παράλληλης Στήριξης και εντός της ίδιας σχολικής ημέρας, ο εκπαιδευτικός ΕΕ μπορεί να χρειαστεί: 1) να εργαστεί με το συγκεκριμένο μαθητή εξατομικευμένα, ακόμα και σε χώρο εκτός της τάξης (π.χ. στο Τμήμα Ένταξης, αν υπάρχει, ή στην αυλή) 2) να εργαστεί με μικρή ομάδα μαθητών, στην οποία βρίσκονται μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, εντός ή εκτός τάξης 3) να διδάξει υποστηρικτικά στο γενικό δάσκαλο, συμπληρωματικά ή παράλληλα μ’ αυτόν 4) να επωμιστεί έργο εκπαιδευτικής αξιολόγησης, συμβουλευτικής γονέων, επιμόρφωσης/στήριξης συναδέλφων ή ευαισθητοποίησης μαθητών. Όλα αυτά τα πολύπλευρα καθήκοντα καθιστούν αναγκαία τη στελέχωση των Παράλληλων Στηρίξεων με πλήρες ωράριο από εκπαιδευτικό ΕΕ. Όπως είναι ολοφάνερο, η κατανομή πολλών μαθητών σε έναν εκπαιδευτικό ΕΕ δε δημιουργεί τους όρους της πραγματικής ένταξής τους και, συνάμα, η πολυπλοκότητα των καθηκόντων της Ένταξης δεν επιτρέπουν τη μη ύπαρξη δεύτερου εξειδικευμένου εκπαιδευτικού στην τυπική σχολική τάξη.
Για τα Τμήματα Ένταξης
Όσον αφορά στα ΤΕ, δεν υπάρχει καμία ουσιαστικά ρύθμιση στο σχέδιο νόμου που να σκοπεύει στην επίλυση των προβλημάτων τους (ακατάλληλοι χώροι, ελλείψεις σε υλικά κλπ.). Το μόνο που αναφέρεται είναι ότι ο αριθμός των μαθητών που μπορούν να φοιτούν σε ΤΕ ανέρχεται πια σε 15! Είναι άλλο ένα μέτρο το οποίο θέτει σε κίνδυνο την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. Θεωρούμε ότι δημιουργείται ένας ακόμη τρόπος προώθησης των μαθητών που δέχονταν Παράλληλη Στήριξη προς τα τμήματα ένταξης.
Η πρόταση των ΣΑΤΕΑ είναι γνωστή, αναγκαία και πρακτικά εφαρμόσιμη. Απαιτείται αυτόματη ίδρυση Τμήματος Ένταξης σε κάθε σχολική μονάδα, με μόνιμο εκπαιδευτικό ΕΕ και με την κατάλληλη κτιριακή και υλικοτεχνική υποδομή.
Στηρίζω τις θέσεις του Σ.Α.Τ.Ε.Α!!!
Είναι οξύμωρο το γεγονός ότι δε θα χορηγείται Παράλληλη Στηριξη σε σχολεία όπου υπάρχει Τμήμα Ένταξης. Προφανώς τα παιδια με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές δεν μπορούν να ανταποκριθούν στο Αναλυτικό Πρόγραμμα της τάξης τους και γι αυτό χρειάζονται Παράλληλη Στήριξη. Η Παράλληλη Στήριξη-Συνεκπαίδευση πρέπει να δίνεται σε όσους μαθητές το έχουν ανάγκη.
Άρθρο 6 §1β:
1) Αντί «και στα οποία έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος αριθμός μαθητών, ο αριθμός αυτός μειώνεται … κατά τρεις μαθητές λιγότερους»
Να γραφεί «ο μέγιστος προβλεπόμενος αριθμός μαθητών μειώνεται … κατά τρεις μαθητές»
Αιτιολόγηση: Τμήμα στο όριο των 27 μαθητών μειώνεται σε 24, ενώ τμήμα με 26 μαθητές (κάτω από το όριο) μένει στους 26;!!!
2) Να διαγραφεί το «Σε κάθε περίπτωση, … δευτεροβάθμια εκπαίδευση».
Αιτιολόγηση: Δεν υπάρχει λογική στον περιορισμό της μείωσης. Αν υπάρχει 1 μαθητής στο τμήμα, θα έχουμε μείωση ΚΑΤΆ ΤΡΕΙΣ, αν υπάρχουν 2 μαθητές μείωση ΚΑΤΆ ΔΎΟ για τον καθένα (27-2*2=23) κι αν υπάρχουν 4 μείωση ΚΑΤΆ ΈΝΑ για τον καθένα (27-4*1=23)! Εξ άλλου με τον περιορισμό των περιπτώσεων, πόσους θα συναντάμε σ’ ένα τμήμα;
3) Αντί: «Το μέτρο της μείωσης εφαρμόζεται μόνο … και σπάνιες ασθένειες.»
Να γραφεί: «Το μέτρο της μείωσης εφαρμόζεται μόνο … και σπάνιες ασθένειες. Για τις υπόλοιπες περιπτώσεις εφαρμόζεται μείωση κατά δύο μαθητές αντί για τρεις.»
Αιτιολόγηση: Μπορεί οι αναφερόμενες περιπτώσεις να είναι οι πλέον σοβαρές, όμως οι εκπαιδευτικοί γνωρίζουν ότι όλοι χρειάζονται ένα αντίστοιχο μέτρο, γι’ αυτό και χαρακτηρίζονται μαθητές με «ΕΙΔΙΚΈΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΆΓΚΕΣ».
&2β:Στη συνέχεια τα ΚΕΔΥ και εφ’ όσον οι διαθέσιμες πιστώσεις παράλληλης στήριξης, είναι λιγότερες από τις εγκεκριμένες αιτήσεις, καταρτίζουν υποχρεωτικά αξιολογικό πίνακα με σειρά προτεραιότητας των μαθητών, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη έγκρισης χορήγησης παράλληλης στήριξης , τον οποίο αποστέλλουν στις οικείες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης για την καλύτερη κατανομή των διαθέσιμων πιστώσεων. Ο πίνακας αυτός δύναται να τροποποιείται εφ’ όσον στην πορεία εγκριθούν νέες παράλληλες στηρίξεις.
Η κατάρτηση αξιολογικού πίνακα με σειρα προτεραιότητας μόνο ρατσιστική φαντάζει. Δεν πρόκειται για διαδιακασία προσλήψεων αρα ας πάρουμε τον καλύτερο. Εφόσον το Κεδυ εγκρίνει παράλληλη, μετά με πιο κριτήριο θα την επαναπροσδιορίζει? Με το κριτήριο οτι το κράτος δεν πρόβλεψε την πρόσληψη εκαπιδευτικών λόγω περικοπών?Αρα που πάει το ίσο δικαίωμα στην εκπαίδευση.
Το νέο σχέδιο νόμου, αν ψηφιστεί, θα επιφέρει τρομερές αρνητικές συνέπειες στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, στη ζωή των γονιών τους, αλλά και στη ζωή των εξειδικευμένων, σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρότυπα στην ειδική αγωγή, εκπαιδευτικών.
Επιγραμματικά σας αναφέρουμε τα εξής:
– ανατρέπονται εξ ολοκλήρου οι ισχύοντες εκπαιδευτικοί θεσμοί χωρίς να υπάρχουν οι απαραίτητες επαρκείς μελέτες και επιστημονικά επιχειρήματα που να αποδεικνύουν ότι οι αλλαγές αυτές είναι προς όφελος των παιδιών.
– αθετείται η συμφωνία και ο σκοπός, για τον οποίο η Ελλάδα απορροφά τα σχετικά ευρωπαϊκά κονδύλια, της υιοθέτησης δηλαδή και της εφαρμογής μιας συν-εκπαιδευτικής/ενταξιακής εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.
– παραβιάζονται οι βασικές αρχές της Διακήρυξης της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων για την Ειδική Αγωγή της UNESCO (1994) και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία των Ηνωμένων Εθνών (2006).
– η λογική του νέου σχεδίου νόμου ότι η ειδική εκπαίδευση αποτελεί ξεχωριστό κλάδο από τη γενική εκπαίδευση και ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί μια ανεξάρτητη επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον παιδαγωγό είναι εκ’ διαμέτρου αντίθετη με τα διεθνή και ευρωπαϊκά κείμενα ό,τι για τους ειδικούς παιδαγωγούς η εκπαίδευση πρέπει να αποτελεί επιπλέον προσόν το οποίο θα συμπληρώνει τη βασική τους εκπαίδευση στη γενική αγωγή. στη συγκεκριμένη περίπτωση εύλογα προκύπτει το ερώτημα πως θα ανταπεξέλθει στην ποιότική εκπαιδευση- συνεκπαιδευση-παράλληλη στήριξη των παιδιών με ιδιαιτερότητες ένας ειδκός που δεν γνωρίζει το ευρύτερο πεδίο της βασικής παιδαγωγικής; Για τους μαθητές της τυπικής εκπαίδευσης θα επιλέγονταν εκπαιδευτικοί που διαθέτουν αποσπασματικές γνώσεις;
– πισωγυρίζει το εκπαιδευτικό σύστημα σε παρωχημένα ιατρικά μοντέλα εκπαίδευσης, που έχουν στο επίκεντρό τους τη φυσιοπαθολογία των παιδιών και την αντίστοιχη κατηγοριοποίησή τους και όχι την παροχή ισόνομης και ισότιμης παιδείας σε όλους τους μαθητές, ανεξάρτητα από τις όποιες εκπαιδευτικές τους ανάγκες και δυνατότητες. Κατά συνέπεια, καταπατώνται τα δικαιώματα τους και αναιρείται στην πράξη η ένταξη- συνεκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στις δομές του γενικού σχολείου.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στερείται κάθε είδους επιστημονικής και παιδαγωγικής βάσης αναφορικά με την εκπαίδευσης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΑΤΕΑ.
Το άρθρο 6-2Γγ/εδ.α, παραμένει το ίδιο με το άρθρο 6Α-2γ & 6Α2ιβ της προηγούμενης πρότασης νόμου και παραβιάζει τα ίδια με αυτό θεμελιώδη Δικαιώματα θεσμούς και διεθνής συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα ΚΑΤΑΡΓΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ (ΠΣ) ως θεσμό και ως έννοια ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ (όπως τηρούνταν στον ισχύοντα νόμο 3699/08) και υποκαθιστώντας την με τον θεσμό του «ειδικού εκπαιδευτικού για ολοκλήρωση την τάξη» . Συνεπώς ισχύει πληρως η υπ.αριθμ. Β5 & Β6 τοποθέτηση / αντιπρόταση της Ε.Ο.Δ.Α.Φ. (Εθνικής Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Αυτιστικού Φάσματος (αριθμός Πρωτοκόλλου 8485/25-8-2014 / ΥΠΑΙΘ- Γραφείο Υπουργού), καθολικής τοποθέτησης:
Β5) ΥΠΟΘΑΛΨΗ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΦΘΟΡΑΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΑΦ: Με τη νέα νομοθετική ρύθμιση, καταργούνται τα αντικειμενικά και αδιάβλητα επιστημονικά κριτήρια καθορισμού του κατάλληλου Εκπαιδευτικού πλαισίου του παιδιού (Αυτισμός = γενικό Σχολείο με ΠΣ για την υψηλή και μέση λειτουργικότητα, ενώ για την χαμηλή = εξειδικευμένο Σχολείο ή τμήμα Αυτισμού, ή αν δεν υπάρχει τέτοιο, η φοίτηση σε γενικό Σχολείο με ΠΣ ως εναλλακτική λύση). Τώρα, τα αντικειμενικά αυτά κριτήρια υποκαθιστώνται από την αυθαιρεσία και τα αρμόδια κυβερνητικά στελέχη, αποκτούν πλέον την υπερεξουσία να αποφασίζουν αυτοί κατά το δοκούν, το εάν ένα παιδί του ΑΦ θα φοιτήσει σε κατάλληλο ή ασυλοποιημένο και απάνθρωπο για αυτό Εκπαιδευτικό πλαίσιο, από το οποίο εξαρτάται η ζωή και το μέλλον του. Οπότε, με την ισχύ των υπερεξουσιών που τους εκχωρούνται επί του παιδιού και συνεπώς επί της οικογένειάς του, μπορούν πλέον να εκβιάζουν, να απειλούν και να εμπορεύονται προς τους Γονείς, το εάν θα αποφασίσουν την φοίτηση του παιδιού σε γενικό (κανονικό) Σχολείο με ΠΣ, ή σε δομές που για την περίπτωσή του συνιστούν ασυλοποίηση και απάνθρωπες συνθήκες (ειδικά Σχολεία της νοητικής υστέρησης, ΤΕ κλπ), καταστρέφοντας τις Εκπαιδευτικές του δυνατότητες, τη ζωή και το μέλλον του.
-Αποκτούν επίσης την δικαιοδοσία (με την παραπομπή σε ασυλοποιημένες και ακατάλληλες δομές με απάνθρωπες για αυτά συνθήκες), να εξαναγκάζουν τα παιδιά του ΑΦ σε εγκατάλειψη του Σχολείου, αποκλείοντάς τα από την Δημόσια Εκπαίδευση, (δεδομένου ότι οι ίδιοι, δεν διαθέτουν τα απαραίτητα για την Εκπαίδευσή τους προσόντα και ότι τα παιδιά αυτά τους επιβαρύνουν εργασιακά), εξασφαλίζοντας έτσι για τον εαυτό τους συγκάλυψη της ανεπάρκειάς τω προσόντων τους στον συγκεκριμένο τομέα και την απαλλαγή τους από τα δύσκολα εργασιακά καθήκοντα.
-Αποκτούν επίσης την δυνατότητα να εμπορεύονται τα Δικαιώματα των παιδιών του ΑΦ ως αντάλλαγμα της πολιτικής και κομματικής εύνοιας του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος,
είτε γνωμοδοτώντας μαζικά την παραπομπή των παιδιών του ΑΦ σε ασυλοποιημένες δομές, ώστε να εξαναγκαστούν να εγκαταλείψουν το Δημόσιο Σχολείο αποδεσμεύοντας την κυβέρνηση από τα έξοδα της Εκπαίδευσής τους εφ όσον η πολιτική του κυβερνώντος κόμματος επιτάσσει περικοπές (όπως συμβαίνει την παρούσα περίοδο),
είτε χορηγώντας κατ’ επιλογήν το Δικαίωμα της φοίτησης στο γενικό (κανονικό) Σχολείο με ΠΣ, στα παιδιά των κομματικών στελεχών και των ευνοουμένων του κυβερνώντος κόμματος και περικόπτοντας το Δικαίωμα αυτό από τα παιδιά των μη αρεστών στο κυβερνόν κόμμα και των υπολοίπων πολιτών, εφ’ όσον δεν δεσμεύονται πλέον από το αντικειμενικό κριτήριο της πάθησης του παιδιού και της Εκπαιδευτικής υποστήριξης που δικαιούται αυτοδίκαια βάσει αυτής.
-Αυτή η δυνατότητα και υπόθαλψη διαφθοράς, ΔΕΝ υπήρχε και η διαφθορά καταπολεμιόταν και εμποδιζόταν εφ’ όσον ίσχυαν τα αντικειμενικά και αδιάβλητα κριτήρια της πάθησης του παιδιού και του αντίστοιχου πλαισίου ΠΣ που δικαιούται αυτοδίκαια βάσει αυτής, καθώς και το αντικειμενικό και αδιάβλητο κριτήριο της επιλογής του ίδιου του παιδιού και των Γονέων του, που είναι οι μοναδικοί φυσικοί δικαιούχοι των οποίων η φυσική θέληση, σκοπός, συμφέρον και επιδίωξη, είναι η υπηρέτηση των Δικαιωμάτων και συμφερόντων του παιδιού – και το εν γένει «καλό του παιδιού», το οποίο οφείλει να είναι και η πρώτιστη επιδίωξη του νομοθέτη.
-Αντίθετα, με τον νέο προτεινόμενο νόμο, η διαφθορά διευκολύνεται, υποθάλπεται και παρακινείται.
Ιδιαίτερα δε στις παρούσες συνθήκες των μνημονίων και των πρωτοφανών μισθολογικών μειώσεων, η συγκεκριμένη νομοθετική ρύθμιση του νπν, αποτελεί προτροπή προς τους αρμόδιους κρατικούς υπαλλήλους για την άσκηση διαφθοράς, αυθαιρεσίας, εκβιασμών και εμπορίου Δικαιωμάτων, προς συμπλήρωση του δραματικά μειωμένου και ανεπαρκούς μισθού τους.
-Το συμπέρασμα αυτό, δεν είναι μόνο λογικό θεωρητικό επακόλουθο, αλλά πραγματική λογική βεβαιότητα, βάσει των αντικειμενικών εκθέσεων των έγκυρων διεθνών οργανισμών, οι οποίες αποδεικνύουν ότι κατά την τελευταία 12ετία, το Ελληνικό κράτος έχει δημιουργήσει την παγκοσμίως μεγαλύτερη ανάπτυξη της διαφθοράς, εις βάρος των πολιτών του (από την 35η θέση που βρισκόταν το 2000 ως προς τον δείκτη διαφθοράς, υποβαθμίστηκε στην 94η θέση το 2012 σύμφωνα με τις εκθέσεις του Διεθνούς Οργανισμού Διαφάνειας).
-Δεδομένου δε του παγκοσμίως πρωτοφανούς προβλήματος διαφθοράς που αντιμετωπίζει η χώρα τα τελευταία 12 χρόνια, το Ελληνικό κράτος οφείλει να το λαμβάνει υπ’ όψιν του στις νομοθετικές ρυθμίσεις, δια των οποίων οφείλει να καταπολεμά την διαφθορά και όχι να την ευνοεί, υποθάλπει, παρακινεί και ενισχύει.
Το άρθρο 6-2Γγ, παραμένει το ίδιο με το άρθρο 6Α-2α,β της προηγούμενης πρότασης νόμου και εισάγει στην νομοθεσία μεθόδους «μη σωματικού βασανισμού» και «απάνθρωπη/ εξευτελιστική μεταχείριση» αναπήρων παιδιών και συνεπώς παραβιάζει τα ίδια με αυτό θεμελιώδη Δικαιώματα θεσμούς και διεθνής συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα. Συνεπώς ισχύει πληρως η υπ.αριθμ. Β4 τοποθέτηση / αντιπρόταση της Ε.Ο.Δ.Α.Φ. (Εθνικής Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Αυτιστικού Φάσματος (αριθμός Πρωτοκόλλου 8485/25-8-2014 / ΥΠΑΙΘ- Γραφείο Υπουργού), καθολικής τοποθέτησης:
ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ:
Β4) ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ «ΑΠΑΝΘΡΩΠΗΣ / ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΥ»: Βάσει των ανωτέρω διακρίσεων, με τη θεσμοθέτηση του συγκεκριμένου νομοθετήματος, τα παιδιά του ΑΦ και οι Γονείς τους, διαπιστώνουν ότι ενώ όλα τα άλλα παιδιά, οι Γονείς και οι οικογένειές τους απολαμβάνουν πλήρως το αναφαίρετο Δικαίωμα να αποφασίζουν για τη ζωή, την τύχη και το μέλλον τους, αντιθέτως, οι ίδιοι, στερούνται αυτό το Δικαίωμα.
Συνεπώς, διαπιστώνουν ότι ζουν σε ένα περιβάλλον στο οποίο στερούνται τα Θεμελιώδη Δικαιώματα που απολαμβάνουν όλα τα άλλα παιδιά και στο οποίο συνεπώς τα Ανθρώπινα Δικαιώματά τους είναι κατώτερα και λιγότερα των Δικαιωμάτων των άλλων παιδιών.
-Αυτές οι πραγματικές, λογικές και δικαιολογημένες διαπιστώσεις, τους επιβάλλουν συναισθήματα άγχους, αγωνίας, κατωτερότητας και φόβου, τα οποία συνιστούν εξευτελιστικές και απάνθρωπες μεταχειρίσεις και ψυχικό / ηθικό / νοητικό / μη σωματικό βασανισμό τους.
-ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Συνεπώς, η θεσμοθέτηση του συγκεκριμένου νομοθετήματος του νπν, εγκαθιδρύει (κατά την επακριβή φρασεολογία του άρθρου και των αποφάσεων του Δικαστηρίου και της επιτροπής): την «κατ’ επανάληψιν» και «με επίσημη ανοχή» εξαναγκαστική (και Δημόσια) υποβολή των παιδιών του ΑΦ σε «αισθήματα κατωτερότητας, άγχους, αγωνίας και φόβου, ικανά να τα υποβαθμίσουν και να τα εξευτελίσουν». Επομένως, η θεσμοθέτηση του συγκεκριμένου νομοθετήματος, επιβάλλει στα παιδιά του ΑΦ και τις οικογένειές τους «εξευτελιστικές, απάνθρωπες μεταχειρίσεις και βασανισμούς», όπως αυτά ορίζονται από τις διεθνείς συμβάσεις Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, από το άρθρο 3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί του Δικαιώματος στην Σωματική ακεραιότητα και περί της απαγόρευσης των εξευτελιστικών και απάνθρωπων μεταχειρίσεων και ψυχικών / ηθικών / νοητικών / μη σωματικών βασανισμών – και όπως ορίζονται από τις σχετικές αποφάσεις της Επιτροπής και του Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
-Συνεπώς, καταπατάται έμμεσα και το Θεμελιώδες Δικαίωμά τους στην Υγεία και κατ’ επέκταση, έμμεσα και το Δικαίωμα στη Ζωή.
Το άρθρο 6-7α,β,γ, παραμένει το ίδιο με το άρθρο 6-4 της προηγούμενης πρότασης νόμου που επιτρέπει την ασυλοποίηση των παιδιών του Αυτιστικού Φάσματος (ΑΦ) στα ακατάλληλα «ειδικά σχολεία» και παραβιάζει τα ίδια με αυτό θεμελιώδη Δικαιώματα θεσμούς και διεθνής συμβάσεις που έχει υπογράψει η χώρα. Συνεπώς ισχύει πληρως η υπ.αριθμ. Β2 τοποθέτηση / αντιπρόταση της Ε.Ο.Δ.Α.Φ. (Εθνικής Ομοσπονδίας για τα Δικαιώματα του Αυτιστικού Φάσματος (αριθμός Πρωτοκόλλου 8485/25-8-2014 / ΥΠΑΙΘ- Γραφείο Υπουργού), καθολικής τοποθέτησης:
ΠΙΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ:
. Β2)ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΑΦ : Δι’ αυτού του νομοθετήματος, τα παιδιά του ΑΦ αποκλείονται από το Δικαίωμα στην Ατομική Ελευθερία και την Οικογενειακή ζωή, αφού με αυτό το νέο αυτό μέτρο, τα παιδιά του ΑΦ και οι Γονείς τους, αποκλείονται από το Δικαίωμα που έχουν ΟΛΑ τα άλλα παιδιά και ΟΛΟΙ οι άλλοι Γονείς να επιλέγουν το πιο κατάλληλο και ωφέλιμο πλαίσιο Εκπαίδευσης για το παιδί τους. Επίσης, αποκλεισμός από το Δικαίωμα στην Εκπαίδευση, και από τα άλλα ως άνω παραβιαζόμενα Δικαιώματα, δεδομένου ότι δια της παραβιάσεώς τους αποκλείονται από αυτά.
Δεν θα μπω σε λεπτομέρειες,έχουν μιλήσει αρκετοι και έχουν επισημάνει ότι όλο το νομοσχέδιο είναι εντελώς σε λάθος κατέυθυνση.Εγώ σαν γονέας το μόνο που αισθάνομαι να πω είναι μια λέξη,ΝΤΡΟΠΗ…..Να αποσυρθεί το νομοσχέδιο και να ζητήσουν συγνώμη για την ΑΗΔΙΑ που μας δημιουργούν και μόνο να το διαβάζουμε αυτό το έκτρωμα που σκέφτηκαν.
Α)άρθρο 6 πργρ 2 & άρθρ 2 πργρ γ
Ο περιορισμός που τίθεται στο άρθρο 6 πργρ 2 σύμφωνα με τον οποίο στόχος της ΠΣ είναι η σταδιακή αυτονόμηση του μαθητή, ώστε να χρήζει μερικής μόνο υποστήριξης κατά την διάρκεια του σχολικού ωραρίου και η ρύθμιση για μερική ΠΣ, προσκρούει στη φύση των ιδιαίτερων εκπαιδευτικών αναγκών πολλών μαθητών των οποίων τα χαρακτηριστικά είναι μόνιμα, διαρκή και δια βίου όπως των μαθητών με προβλήματα όρασης, ακοής , με ΔΑΦ.
Ειδικότερα τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά των παιδιών στο αυτιστικό φάσμα είναι πολλαπλά, εκτεταμένα, ανομοιογενή και μόνιμα. ( Μαυροπούλου, 2007).
Το φάσμα του αυτισμού περιλαμβάνει το σύνδρομο Asperger (όπως αναφέρεται στον ΚΕΒΑ, 2012 • ΦΕΚ 1506/12) που θεωρείται ότι ταυτίζεται με τον Αυτισμό Υψηλής Λειτουργικότητας (Asperger, 1991• Frith, 2004• APA, 2013 ).Τα άτομα με αυτό το σύνδρομο εμφανίζουν την τριάδα των διαταραχών του αυτισμού αλλά έχουν ομαλή γλωσσική ανάπτυξη και φυσιολογικό γνωστικό επίπεδο (Mesibov, Shea & Adams, 2001). Συνεπώς ελλείμματα στην κοινωνική αλληλεπίδραση, στην επικοινωνία, στην φαντασία, στην επεξεργασία αισθητηριακών προσλήψεων καθώς και η μεγάλη ανομοιογένεια στις γνωσιακές τους λειτουργίες, επιφέρουν ανομοιογένεια στις συμπεριφορές και στις εκπαιδευτικές τους ανάγκες. (Jordan & Powell, 1995).
Η ηλικία, η νοημοσύνη και το γλωσσικό επίπεδο του παιδιών με ΔΑΦ επηρεάζουν έντονα τον τρόπο εκδήλωσης όλων των χαρακτηριστικών και την σοβαρότητα των δυσκολιών σε όλες τις επιμέρους περιοχές της ανάπτυξης σε ενδο-ατομικό επίπεδο, χωρίς να τις απαλείφουν ( Μαυροπούλου, 2007).
Ο βαθμός δε Λειτουργικότητάς τους προσδιορίζεται από τον βαθμό της Υποστήριξής τους σύμφωνα με την πρόσφατη έκδοση του DSM-V ( APA, 2013), η οποία αποτελεί δεδομένη συνθήκη της αυτιστικής διαταραχής.
Το γενικό σχολείο αποτελεί ένα άκρως απαιτητικό πλαίσιο όπου οι μαθητές με ΔΑΦ καλούνται να ανταπεξέλθουν σε καθημερινές, πολυπληθείς, ταυτόχρονες, ακαδημαϊκές, κοινωνικές και ψυχοσυναισθηματικές προκλήσεις. Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, σε όποιο βαθμό Λειτουργικότητας κι αν βρίσκονται, χρήζουν συνεχούς υποστήριξης ενδεχομένως σε όλη την περίοδο της σχολικής τους ζωής, στον τομέα που εξατομικευμένα παρουσιάζουν δυσκολίες οι οποίες εμποδίζουν την εκπαιδευτική και συμπεριληπτική τους διαδικασία.
Θεωρείται δόκιμη η σε προκαθορισμένα χρονικά διαστήματα επαναξιολόγηση των μαθητών με Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμό (σύμφωνα με το αρθρ2πργρ γ ) και η συνεχής διαμορφωτική Αξιολόγηση και επανεκτίμηση του προγράμματος Υποστήριξής του, ώστε να του παρέχεται η αναγκαία βοήθεια προωθώντας ταυτόχρονα την αυτονομία του σε στοχευμένους τομείς.
Β) Άρθρο 6 πργρ 4 και 5 και άρθρο 18 πργρ 1,2,3
Η πρόβλεψη παροχής Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού και σχολικού νοσηλευτή να επεκταθεί και σε μαθητές που δεν έχουν κινητική αναπηρία όπως για μαθητές με ΥΛΑ που φοιτούν σε γενικό σχολείο χωρίς ΠΣ, και μέσης λειτουργικότητας σε ΤΕ, αλλά χρήζουν υποστήριξης ανάλογα με την Λειτουργικότητά τους σε κάποιον από τους παρακάτω τομείς: αυτοεξυπηρέτησης, καθημερινής διαβίωσης, λειτουργικών διευκολύνσεων, οργάνωσης αυτόνομης διαβίωσης, οργάνωσης δραστηριοτήτων, κοινωνικής προσαρμογής.
Οι τρεις τελευταίοι τομείς αποτελούν διαγνωστικό κριτήριο για άτομα με Υψηλής Λειτουργικότητας Αυτισμό σύμφωνα με το Διαγνωστικό Εγχειρίδιο DSM-V της Αμερικάνικης Ψυχιατρικής Εταιρίας( APA, 2013).
Σημειώνεται ότι ιδιαίτερα τα ελλείμματα στην κοινωνική αλληλεπίδραση, αφορούν τα άτομα σε όλο το Φάσμα. Λαμβάνοντας υπόψη (όπ. αναφ. σε εισήγηση της κας Παπαγεωργίου) ότι η συνύπαρξη με φυσιολογικά αναπτυσσόμενα παιδιά είναι καθοριστική στην ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και της επικοινωνίας όλων των μαθητών με ΔΑΦ (Lord et al 2002, Volkmar et al. 2009, ASA 2010) και ότι η εξειδικευμένη, εντατική εκπαιδευτική παρέμβαση είναι η πιο σημαντική πηγή βελτίωσης, όταν εστιάζεται στις ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες των παιδιών και των εφήβων με αυτισμό (Volkmar et al. 2009, Wing 1996), είναι αντιληπτή η σημαντικότητα της υποστήριξής τους ιδιαίτερα σε απαιτητικά κοινωνικά πλαίσια όπως είναι τα διαλείμματα, οι γιορτές , οι σχολικές επισκέψεις κ.α.
Η σημαντική αυτή διαπίστωση σε συνδυασμό με τις πραγματικές συνθήκες καθυστερημένης προσέλευσης ή παντελούς απουσίας υποστηρικτικού προσωπικού, συνεπάγεται την επιβεβλημένη διεύρυνση της ρύθμισης για την δυνατότητα υποστήριξης από βοηθό που εισηγείται και διαθέτει η οικογένεια του μαθητή και σε μαθητές με ΔΑΦ τόσο στο γενικό σχολείο όσο και στις ΣΜΕΕ σύμφωνα με το άρθρο 18 πργρ 2
Γ) άρθρο 6 πργρ β
Η δημοσιονομική αυτή ρύθμιση αποτελεί θεσμική αναγνώριση της καταπάτησης της συνταγματικής επιταγής για ισότητα ( αρθ 4)και δωρεάν Παιδεία (αρθρ 16)και της Σύμβασης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα των ΑμεΑ, για παροχή ίσων ευκαιριών διδασκαλίας και μάθησης.
Με ποια κριτήρια θα γίνεται η αξιολόγηση και η προτεραιότητα κάλυψης των εκπαιδευτικών αναγκών κάποιων μαθητών έναντι της άνισης μεταχείρισης ετέρων μαθητών και της καταπάτησης του δικαιώματος, για κάλυψη ήδη διαπιστωμένων εκπαιδευτικών αναγκών τους που έγιναν με νόμιμες –θεσμικές διαδικασίες από το αρμόδιο όργανο (ΚΕΔΥ);
Δεν έχει ληφθεί σοβαρά υπόψη η περίπτωση του νηπιαγωγείου και οι διαφορές στην οργάνωση και τη λειτουργία του σε σχέση με τη δημοτική εκπαίδευση.Δεν έχει ληφθεί υπόψη πχ ότι πολλά παιδιά έρχονται στο νηπιαγωγείο χωρίς διαγνώσεις και συνπεπώς ο αρχικός αριθμός των διαγνώσεων είναι δυνατόν να πολλαπλασιαστεί στη διάρκεια της χρονιάς. Επιπλεόν η εμπειρία έχει δείξει ότι τα ΚΕΔΥ σπανιότατα εισηγούνται φοίτηση σε ειδικό σχολείο ή παράλληλη στήριξη ακόμα και σε περιπτώσεις παιδιών με σοβαρότατες αναπηρίες υπό το πρίσμα της λογικής ότι είναι νωρίς και θα πρέπει να δοθεί στα παιδιά αυτά ευκαιρία να ενταχθούν σε ένα γενικό σχολείο. Πώς ωστόσο θα επιτευχθεί αυτό όταν τα παιδιά αυτά συνωστίζονται χωρίς επαρκή υποστήριξη (αν μη τι άλλο καθόλη τη διάρκεια του σχολικού ωραριου)σε μια γενική τάξη με άλλα παιδιά που επίσης προσπαθούν να ενταχθούν στη νέα σχολική πραγματικότητα;
Ο αριθμός των 21 παιδιών σε μια προσχολική τάξη με 3-4 παιδιά με αναπηρίες, συχνότατα σοβαρές δεν είναι δυνατό να είναι λειτουργικός ούτε να προωθεί την ένταξη. Συχνά, δε, όταν ο εκπαιδευτικός του Τ.Ε. μοιράζει το χρόνο του ανάμεσα σε δύο τμήματα. Συνεπώς θα πρέπει να επαναπροσδιοριστεί με βάση τα δεδομένα της συγκεκριμενης βαθμίδας
α) ο μέγιστος αριθμός παιδιών στο Τ.Ε. σε ένα νηπιαγωγείο, β)το πόσα παιδιά με αναπηρία μπορούν να φοιτούν σε ένα γενικό τμήμα νηπιαγωγείου και γ) η ταυτόχρονη παροχή παράλληλης στήριξης σε περιπτώσεις παιδιών σοβαρές αναπηρίες, δ) η ύπαρξη ειδικού βοηθητικού προσωπικού όταν υπάρχουν ζητήματα αυτοεξυπηρέτησης.
Στηρίζω τις θέσεις των Σ.Α.Τ.Ε.Α.
Παρ. 1 περ. β: Στις δύο πρώτες σειρές αναφέρεται ότι «Στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με διαγνωσμένη από αρμόδιο φορέα (ΚΕΔΥ, Υγειονομική Επιτροπή ή Δημόσιο Νοσοκομείο) αναπηρία …….».
Επισημαίνουμε ότι αρμόδιος φορέας για τη διαδικασία πιστοποίησης και αξιολόγησης της αναπηρίας είναι τα ΚΕΠΑ οπότε εσφαλμένα αναφέρονται εντός της παρένθεσης τα ΚΕΔΥ Υγειονομικές Επιτροπές ή Δημόσιο Νοσοκομείο. Επίσης η ανωτέρω διάταξη έρχεται σε αντίθεση με την παρ. 2 του άρθρου 5 του παρόντος νομοσχεδίου.
Παρ. 2 περ α. : Η διάταξη με την οποία καθορίζεται κατ’ εξαίρεση χορήγηση παράλληλης στήριξης για το νηπιαγωγείο την Α ή Επίσης Γ΄ Δ ΄και Ε΄ τάξη του Δημοτικού εφόσον το ΚΕΔΥ έχει απολύτως γνωματεύσει κάτι τέτοιο κρίνεται θετική. Η Ε.Σ.ΑμεΑ. προτείνει να συμπληρωθεί και η ΣΤ τάξη στο σχετικό εδάφιο.
Παρ. 2 περ. ια: Με αυτή την διάταξη προβλέπεται χορήγηση παράλληλη στήριξης στη μεταγυμνασιακή εκπαίδευση σε μαθητές τυφλούς κωφούς και μαθητές με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας. Προτείνουμε να χορηγηθεί παράλληλη στήριξη στη μεταγυμνασιακή εκπαίδευση στους μαθητές ΔΑΦ που ανήκουν στο φάσμα του αυτισμού και όχι μόνο μόνο στα άτομα με αυτισμό υψηλής λειτουργικότητας.
Επίσης Ε.Σ.ΑμεΑ προτείνει να προβλεφθούν με διάταξη αναλυτικά προγράμματα για την εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, εφόσον υιοθετείται από το νομοθέτη η φιλοσοφία της ένταξης.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Άρθρο 6 Φοίτηση
Άρθρο 6.§1β
– να διαγραφεί “Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση από εκπαιδευτικούς ΕΑΕ”
και να αντικατασταθεί με “Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου στο πλαίσιο συνδιδασκαλίας με την παρουσία εκπαιδευτικού ΕΑΕ”. Στο υπόλοιπο κείμενο να αντικατασταθεί παντού ο όρος “παράλληλη στήριξη” με τον όρο “συνδιδασκαλία”
Άρθρο 6. §1.β
– να διαγραφεί «Παράλληλη στήριξη δέχεται κάθε μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί ν’ ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού ωραρίου. Για τον λόγο αυτό υποβάλλεται εισήγηση από την ΕΔΕΑΥ ή αν δεν υπάρχει από τον σύλλογο διδασκόντων μέσω του Διευθυντή του σχολείου σε συνεδρίαση ειδικά για τον σκοπό αυτό, προς το οικείο ΚΕΔΥ. Εξαίρεση σε αυτό μπορούν να αποτελούν το Νηπιαγωγείο, η Α΄ και η Β΄ τάξη του Δημοτικού εφόσον το ΚΕΔΥ έχει απολύτως δικαιολογημένα εισηγηθεί κάτι τέτοιο».
Η συγκεκριμένη ρύθμιση είναι ενάντια στις αρχές της παιδαγωγικής της ένταξης, αφού εστιάζει στην ικανότητα του μαθητή να ανταποκριθεί στο πρόγραμμα της τάξης και όχι στις αλλαγές/διευθετήσεις που χρειάζεται να γίνουν από το σχολικό πλαίσιο προκειμένου να ανταποκριθεί στις ανάγκες του μαθητή. Είναι αντιπαιδαγωγικό ένας μαθητής με ε.ε.α. και αναπηρία να κρίνεται εκ των προτέρων και χωρίς την παροχή υποστήριξης, αν δύναται να ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης. Επιπλέον, η συγκειμένη πρόταση καταστρατηγεί οποιοδήποτε νόημα παροχής ειδικής αγωγής, γιατί αν ο μαθητής μπορούσε να ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα, τότε δε θα χρειαζόταν παράλληλη στήριξη.
Είναι αυτονόητο ότι τα περισσότερα παιδιά με ειδικές ανάγκες δεν μπορούν να ανταποκριθούν χωρίς τις απαραίτητες διαφοροποιήσεις στο πρόγραμμα της τάξης και για το λόγο αυτό η παρουσία δεύτερου εκπαιδευτικού στην τάξη είναι απαραίτητη. Η συγκεκριμένη ρύθμιση θα μειώσει δραστικά τον αριθμό των μαθητών με ειδικές ανάγκες στο σχολείο της γενικής εκπαίδευσης συμβάλλοντας στην αντίστοιχη αύξηση στα ειδικά σχολεία. Αυτό είναι ενάντια στη διακήρυξη της Salamanca την οποία έχει υπογράψει η Ελλάδα το 1994 με στόχο τη δημιουργία ενός σχολείου για όλα τα παιδιά.
Άρθρο 6§1β. Ο όρος «εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης» είναι αδόκιμος. Ονομάζεται «ειδικός παιδαγωγός ένταξης» (inclusion support teacher) ή «εκπαιδευτικός συνδιδασκαλίας»
Άρθρο 6 §1β. Με δεδομένο ότι δεν υπάρχει ο όρος «παράλληλη στήριξη» στη διεθνή βιβλιογραφία είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητό το εδάφιο του Νόμου που αναφέρει: «Όλες οι παράλληλες στηρίξεις επαναξιολογούνται στο τέλος του πρώτου σχολικού έτους εφαρμογής τους καθώς και όταν υπάρχουν οι γνωματεύσεις για κατάλληλο πλαίσιο στήριξης, για κατ’ οίκον διδασκαλία, για παροχή ειδικού βοηθού, για καθορισμό εξατομικευμένου προγράμματος καθώς και αυτές που αφορούν σε αλλαγή προσχολικής, δημοτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης». Υποστηρίζουμε ότι θα πρέπει, οπωσδήποτε, να προσδιορίζεται ο στόχος, τα μέσα που θα χρησιμοποιηθούν και με ποια κριτήρια θα αξιολογηθούν.
Άρθρο 6§1β -να διαγραφεί «Το ωρολόγιο πρόγραμμα είναι απαραίτητο να συντάσσεται από τον εκπαιδευτικό της παράλληλης σε συνεργασία με εκείνον της τάξης, διαρθρώνεται πάνω στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου και υποβάλλεται στον Σύμβουλο της ΕΑΕ προς έγκριση» και να αντικατασταθεί με «Το ωρολόγιο πρόγραμμα του εκπαιδευτικού συνδιδασκαλίας είναι απαραίτητο να συντάσσεται από τον διευθυντή της σχολικής μονάδας σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της συνδιδασκαλίας με βάση τις ανάγκες της σχολικής μονάδας, διαρθρώνεται πάνω στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου και υποβάλλεται στον Σύμβουλο της ΕΑΕ προς έγκριση»
Με βάση ρυθμίσεις του παρόντος προσχεδίου νόμου, ο εκπαιδευτικός συνδιδασκαλίας (εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης όπως αναφέρεται στο προσχέδιο) τοποθετείται σε σχολική μονάδα και όχι αποκλειστικά σε τάξη. Συνεπώς, το ωρολόγιο πρόγραμμα χρειάζεται να συντάσσεται από το Διευθυντή της σχολικής μονάδας.
Άρθρο 6§1β Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται ότι: «Στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και σε αυτές του Γυμνασίου, θα βαθμολογούν και ο εκπαιδευτικός της τάξης και ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης και θα βγαίνει ο μέσος όρος αυτών». Αναφορικά με το συγκεκριμένο εδάφιο, επισημαίνουμε τα εξής:
Με δεδομένο ότι η διδασκαλία και η εκπαίδευση πρέπει να έχει συνέχεια και συνοχή από τάξη σε τάξη και με δεδομένο ότι η αξιολόγηση αποτελεί αναπόσπαστο δομικό στοιχείο της διδασκαλίας, επομένως και η αξιολόγηση είναι απαραίτητο να διαθέτει συνέχεια και συνοχή. Ως εκ τούτου, δεν έχει καμία λογική να αναφέρεται ότι η αξιολόγηση των μαθητών να προκύπτει από τον εκπαιδευτικό της γενικής τάξης και τον εκπαιδευτικό της «παράλληλης στήριξης» μόνο στις δύο τελευταίες τάξεις του δημοτικού σχολείου.
Άρθρο 6. §1β
-Να διαγραφεί «Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη. Το ίδιο ισχύει και για τις ΣΜΕΕ»
Η παραπάνω πρόταση καταστρατηγεί τους στόχους της ΕΑΕ, την αναφορά στην καθολική σχεδίαση ή σχεδίαση για όλους και αποτελεί ουσιαστικό εμπόδιο για «…την πλήρη κατοχύρωση των δικαιωμάτων ….στη μόρφωση και επαγγελματική ένταξη» που αναφέρεται στο άρθρο 1 § 1. του Νόμου. Πληθώρα ερευνητικών πορισμάτων καταδεικνύουν ότι η παροχή του κατάλληλου εκπαιδευτικού πλαισίου και της κατάλληλης εκπαιδευτικής υποστήριξης αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο στην εκπαίδευση των παιδιών με ε.ε.α. και αναπηρία. Ως εκ τούτου, είναι παιδαγωγικά εγκληματικό μαθητές με ε.ε.α. που μπορούν να εκπαιδευτούν μέσα στα πλαίσια της γενικής τάξης με την παροχή υποστήριξης εντός της γενικής τάξης (in-class support), να χρειάζεται να βγουν από την τάξη τους. Επιπλέον η παραπάνω αναφορά του Νόμου καταστρατηγεί και αναιρεί την § 1. Του άρθρου 2 του Νόμου, σύμφωνα με την οποία η μορφή, ο τύπος και η κατηγορία του μοντέλου παροχής ειδικής αγωγής καθορίζεται με βάση το είδος και το βαθμό των ε.ε.α. Στην παρούσα περίπτωση φαίνεται ότι το έλλειμμα τους σχολείο το επωμίζεται ο μαθητής με ΕΕΑ. Αυτό καταστρατηγεί κάθε έννοια καθολικού σχεδιασμού και προώθηση της ένταξης Η συγκεκριμένη ρύθμιση θα μπορούσε να εφαρμοστεί μόνο αν τα ελληνικά σχολεία είχαν σε κάθε τάξη εκπαιδευτικό βοηθητικό προσωπικό, όπως συμβαίνει σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες διεθνώς. Αν εφαρμοστεί το παραπάνω άρθρο, ένας μεγάλος αριθμός μαθητών που σήμερα δέχεται παράλληλη στήριξη σε σχολεία με Τ.Ε. θα χάσει αυτή τη στήριξη και θα οδηγηθεί σε ειδικά σχολεία. Όπως ειπώθηκε και παραπάνω, η Ελλάδα έχει υπογράψει διεθνείς διακηρύξεις με στόχο την αύξηση του αριθμού των μαθητών με ειδικές ανάγκες στο σχολείο της γενικής εκπαίδευσης και όχι το αντίθετο. Η συγκεκριμένη ρύθμιση βρίσκεται σε αντίθεση με προηγούμενες δεσμεύσεις της Χώρας σε διεθνές επίπεδο (π.χ. Διακήρυξη Salamanca).
Άρθρο 6§1β
-να διαγραφεί «Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄ τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και στο ΓΕΛ».
Αιτιολόγηση:Η παραπάνω ρύθμιση χρειάζεται να διαγραφεί για εκπαιδευτικούς και ανθρωπιστικούς λόγους. H στήριξη χρειάζεται να είναι συνεχής σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης. Επίσης, η συγκεκριμένη ρύθμιση δημιουργεί διακρίσεις ανάμεσα σε μαθητές με ειδικές ανάγκες, αφού εξαιρεί χωρίς λόγο μαθητές με αισθητηριακές αναπηρίες.
Άρθρο 6§1β. «Κατ’ εξαίρεση οι αιτήσεις για παράλληλη στήριξη που αφορούν μαθητές της Α’ δημοτικού…κατατίθενται μέχρι 20 Σεπτεμβρίου» σε αυτήν την περίπτωση κινδυνεύουν μαθητές να παραμείνουν χωρίς στήριξη μέχρι τις αρχές του Νοέμβρη.
Άρθρο 6§4β. Πως είναι δυνατόν οι δομές αυτές να κρίνονται ως εκπαιδευτικές μόνο επειδή διαβιούν σε αυτές άτομα σχολικής ηλικίας;
Άρθρο 6§1γ. Η παροχή ειδικής εκπαιδευτικής υποστήριξης, μέσω παράλληλης διδασκαλίας στις τάξεις όπου έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος αριθμός εγγεγραμμένων μαθητών, δε μπορεί, σε καμία περίπτωση, να αντικαθίσταται από την μείωση του συνολικού αριθμού των μαθητών της τάξης, ιδιαίτερα όταν οι μαθητές με διαγνωσμένες αναπηρίες που εκπαιδεύονται στις εν λόγω τάξεις είναι μαθητές με πολλαπλή αναπηρία, διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές, νοητική καθυστέρηση, κ.λ.π.
Άρθρο 6. §γ. αα. Δεν είναι κατανοητό το πώς εφαρμόζεται ή θα εφαρμόζεται στην πράξη το αναφερόμενο ως ‘κοινό’ και ‘εξειδικευμένο’ πρόγραμμα στο πλαίσιο των τμημάτων ένταξης.
Άρθρο 6. §5. να διαγραφεί «Για τον σχεδιασμό του ΕΠΕ ενημερώνεται και ο γονέας ή ο κηδεμόνας του μαθητή…» και να αντικατασταθεί «Στο σχεδιασμό του ΕΠΕ συμμετέχει και ο γονέας ή ο κηδεμόνας του μαθητή…»
Αιτιολόγηση: Είναι κοινή πρακτική σε όλες τις ανεπτυγμένες χώρες οι γονείς να συμμετέχουν στο σχεδιασμό του ΕΠΕ του παιδιού τους, αφού οι γνώσεις και η εμπειρία τους μόνο θετικά μπορούν να συνεισφέρουν στην εκπαίδευση των παιδιών τους. Επίσης, ως βασικό ανθρώπινο δικαίωμα, οι γονείς δε μπορούν να απουσιάζουν από συναντήσεις/συζητήσεις για τα παιδιά τους. Το μοντέλο του ‘ειδικού επιστήμονα’ που έχει όλες τις γνώσεις για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και του παθητικού γονέα- δέκτη των αποφάσεων των ‘ειδικών’ έχει δεχθεί δριμεία κριτική σε όλο τον κόσμο και δεν χρησιμοποιείται σε πολλές χώρες. Αντίθετα, η νομοθεσία διεθνώς έχει ενισχύσει το ρόλο του γονέα στο πλαίσιο των αποφάσεων για το μέλλον του παιδιού του. Κάθε ευνομούμενη Πολιτεία οφείλει να σεβαστεί τις αποφάσεις των γονέων και να ανταποκριθεί σε αυτές στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό.
Επιπλέον Άρθρο:
Άρθρο …: Διαδικασία μετάβασης μαθητών από την μία βαθμίδα εκπαίδευσης στην άλλη
§1.Μετάβαση είναι η διαδικασία μετακίνησης του/της μαθητή/ήτριας από τη μια εκπαιδευτική βαθμίδα στην άλλη ή/και από έναν τύπο σχολείου σε άλλον. Η αλλαγή της σχολικής βαθμίδας θεωρείται κρίσιμη περίοδος για κάθε μαθητή/ήτρια εξαιτίας ποικίλων αλλαγών σε ακαδημαϊκό, κοινωνικό και ψυχοσυναισθηματικό τομέα. Ιδιαίτερα στους/στις μαθητές/τριες με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες η διαδικασία μετάβασης είναι απαραίτητη προκειμένου να αποφευχθούν οι αρνητικές επιπτώσεις.
§2.Τα σχολικά πλαίσια αποστολής και υποδοχής σχεδιάζουν και υλοποιούν το πρόγραμμα μετάβασης των μαθητών/τριών 4-6 μήνες πριν την αποφοίτηση. Η όλη διαδικασία μετάβασης ολοκληρώνεται 4-6 μήνες μετά τη φοίτηση του/της μαθητή/ήτριας στην επόμενη σχολική βαθμίδα.
§3.Οι μαθητές/ήτριες που πρόκειται να αποφοιτήσουν από ένα σχολικό πλαίσιο παραπέμπονται έγκαιρα για γνωμάτευση στα οικεία ΚΕΔΔΥ. Η όλη διαδικασία καθορισμού πλαισίου από τα ΚΕΔΔΥ πρέπει να έχει ολοκληρωθεί το αργότερο μέχρι τέλος Φεβρουαρίου. Τα ΚΕΔΔΥ υποχρεούνται να ενημερώνουν τα σχολικά πλαίσια αποστολής και υποδοχής για την κατάταξη των μαθητών/τριών.
§4.Το πρόγραμμα μετάβασης σχεδιάζει και υλοποιεί ομάδα διαμεσολάβησης, η οποία αποτελείται από προσωπικό και των δύο πλαισίων σε συνεργασία με τις ΕΔΕΑΥ όπου αυτές έχουν συσταθεί. Στην ομάδα διαμεσολάβησης δύναται να συμμετάσχει και γονέας ή κηδεμόνας του/της μαθητή/ήτριας.
§5.Το πρόγραμμα μετάβασης κατατίθεται από την ομάδα διαμεσολάβησης και εγκρίνεται από τον/την σχολικό/η σύμβουλο ΕΑΕ της περιφέρειας του σχολείου υποδοχής.
§6.Οι σχολικοί σύμβουλοι ΕΑΕ κατά την πρώτη εφαρμογή του Νόμου οφείλουν να προβούν σε εκπαίδευση του προσωπικού των σχολικών μονάδων για το σχεδιασμό προγραμμάτων μετάβασης.
Άρθρο 6§1β και Άρθρο 7§4:Περιορίζοντας την Παράλληλη στήριξη (έως έναν εκπαιδευτικό ανά σχολική μονάδα) και αποκλείοντας την παροχή της σε σχολικές μονάδες με Τμήμα Ένταξης είναι πιθανό να αυξηθούν οι περιπτώσεις παροχής παράλληλης στήριξης από τους γονείς. Αυτό αντίκειται στο άρθρο 1 περί δωρεάν δημόσιας παροχής εκπαίδευσης. Σε αυτήν την περίπτωση δεν υπάρχουν κριτήρια. Για το ποιους προσλαμβάνουν οι γονείς για την παράλληλη στήριξη.
Στηρίζω τις θέσεις των Σ.Α.Τ.Ε.Α.
Επιτέλους ορίζονται κριτήρια για τη χορήγησή της παράλληλης στήριξης.
Συγχαρητήρια στο συντάκτη.
• Νέο νομοθετικό φαινόμενο θέσπισης διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2.ια/εδ.3 και 6-Α.2γ/εδ.3 του νπν), θεσπίζονται (!!!) δια… νόμου (!!!!) αντισυνταγματικές και παράνομες διακρίσεις και αποκλεισμοί:!!! Το Δικαίωμα της δεσμευτικής για το κράτος συνέχισης (ανανέωσης) της ΠΣ στην μεταγυμνασιακή Εκπαίδευση, καθώς και το Δικαίωμα της ειδικής προφορικής εξέτασης, ενώ αναγνωρίζονται στα παιδιά με τύφλωση και κώφωση, στερείται από τα παιδιά του ΑΦ.
Παραβιάζονται όλες οι αρχές και κανόνες του Συντάγματος, της ΕΣΔΑ και των διεθνών συμβάσεων που έχει υπογράψει η χώρα, περί υποχρέωσης της στην αποφυγή και καταπολέμηση των διακρίσεων και αποκλεισμών, περί ίσης μεταχείρισης, ενώ παραβιάζονται και τα θεμελιώδη Δικαιώματα στην Εκπαίδευση και τα συναρτώμενα αυτών των Δικαιωμάτων.
• Οι πολλές διατάξεις που προαναφέραμε ότι οδηγούν στις μαζικές ασυλοποιήσεις και αποκλεισμούς από την Εκπαίδευση, αποδεικνύουν ότι ήρθε η ώρα να ενεργοποιηθεί το «λαγοκοιμώμενο» άρθρο 3-1.2, το οποίο διατηρείται (ως άρ.3/π.3 του νπν) και το οποίο είχαμε καταγγείλει ήδη από το 2008 ότι στα παιδιά με ειδικές Εκπαιδευτικές ανάγκες, εντάσσει ως κοινή κατηγορία, και τα παιδιά «με γνωστικές δυσκολίες», «συναισθηματικές δυσκολίες», «κοινωνικές δυσκολίες», με «παραβατική συμπεριφορά λόγω παραμέλησης, κακοποίησης, εγκατάλειψης ή ενδοοικογενειακής βίας» κλπ. Φυσικά, δεν ορίζονται (ούτε θα μπορούσαν να οριστούν) αντικειμενικά κριτήρια για το ποιο παιδί έχει τέτοια προβλήματα. Επομένως, οι πάντες θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν έτσι ένα παιδί που θέλουν να «ξεφορτωθούν». Και στην κοινή αυτή κατηγορία, «χωράει» τουλάχιστον η μισή τάξη (και πιθανά, πολύ παραπάνω). Δηλ. οι «μέτριοι, αδύνατοι και κακοί» μαθητές, ομαδοποιούνται σε μία κοινή κατηγορία με τα παιδιά με αναπηρίες και μαθησιακές δυσκολίες, μαζί με τους «άτακτους και παραβατικούς» μαθητές, σε κοινά σχήματα και δομές (δηλ. πάνω από το μισά παιδιά κάθε τάξης). Προφανής σκοπός αυτών των μέτρων, είναι αρχικά η δημιουργία τμημάτων και σχολείων Β΄ κατηγορίας για τη μεγάλη μάζα των παιδιών, ξεκινώντας από ασυλοποιημένα ΤΕ, όπου πλήθος παιδιών, εντελώς διαφορετικών παθήσεων και ψυχοκοινωνικών προβλημάτων θα «μαντρώνονται» σε κοινά τμήματα «ανεπιθύμητων», με προοπτικό σκοπό στη συνέχεια, την ασυλοποίηση, την εγκατάλειψη, αποπομπή και αποκλεισμό τους από το Δημόσιο / δωρεάν Σχολείο. Στόχος, η δραστική μείωση του μαθητικού πληθυσμού, ώστε ένα τεράστιο ποσοστό των υπαρχόντων Εκπαιδευτικών να απολυθούν, για να χρηματοδοτηθεί η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και γενικά το «Δημόσιο» χρέος.
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2.ια / εδ.3 του νπν), η ΠΣ, καταργείται στην μεταγυμνασιακή Εκπαίδευση (Λύκειο κλπ) για τα παιδιά του ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ (αν και είναι αυτά που την έχουν την μεγαλύτερη ανάγκη), ενώ διατηρείται για τα παιδιά με τύφλωση και κώφωση. Για τους ίδιους λόγους που προαναφέραμε, ένα παιδί του ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ που χρειάζεται ΠΣ για το Δημοτικό / Γυμνάσιο, είναι δεδομένο ότι την χρειάζεται και για το Λύκειο, ενώ ταυτόχρονα, το Σύνταγμα και οι διεθνείς συνθήκες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει υπογράψει η χώρα, επιβάλλουν την ίση μεταχείριση με τα άλλα (τυφλά – κωφά) παιδιά – και την εξασφάλιση του ίδιου Δικαιώματος με αυτά και στην μεταγυμνασιακή Εκπαίδευση.
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 4-3.ΣΤ του νπν), καταργείται το Δικαίωμα της ειδικής προφορικής εξέτασης για τα παιδιά του ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ (το οποίο προβλέπεται διεθνώς, κυρίως για τα παιδιά του ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ , δεδομένου ότι είναι αυτά που κατ’ εξοχήν την έχουν απόλυτη ανάγκη) – και ταυτόχρονα, υπάρχει εντός του νόμου(!!!) πρωτοφανής παρότρυνση(!!!) προς τους αρμόδιους, να περικόπτουν αυτό το Δικαίωμα. Τέτοιου είδους παροτρύνσεις, είναι εντελώς αδόκιμες για νομοθετικά κείμενα και καταργούν την αντικειμενικότητα και αδιαβλητότητα των νόμων και της εφαρμογής τους. Δεν παρατηρούνται σε νομοθεσίες Δημοκρατικών κρατών, αλλά μόνο σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα, που θέλουν να προκαταβάλλουν και να κατευθύνουν τις αποφάσεις των οργάνων στην κατεύθυνση της περικοπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
• Καταργείται η διάταξη (αρ.7.4 β/εδάφιο 1 του πν), που όριζε ότι η ΠΣ είναι εντελώς ανεξάρτητη από το Τμήμα Ένταξης (ΤΕ), ότι μπορεί να συνυπάρχει στο ίδιο Σχολείο ανεξάρτητα από το ΤΕ και ότι τα παιδιά του ΑΦ, όποτε χρειαστεί να παρακολουθήσουν κάποιο μάθημα στο ΤΕ, θα προσέρχονται σε αυτό, μαζί με τον Εκπαιδευτικό της ΠΣ.
-Τώρα πλέον, με τον νέο προτεινόμενο νόμο (6-2.Α.θ του νπν), όπου υπάρχει ΤΕ, απαγορεύεται η χορήγηση Π.Σ. Ο σκοπός αυτού του (εντελώς παράλογου ) μέτρου, είναι προφανέστατος: Όπου υπάρχει ΠΣ, θα ενώσουν άλλα 2 παιδιά (κάθε Σχολείο έχει τουλάχιστον 40 – 50 παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες) και ο Εκπαιδευτικός ΠΣ, θα ονομαστεί Εκπαιδευτικός του ΤΕ, με 40-50 ασυλοποιημένα παιδιά στο τμήμα του. (στην πραγματικότητα, πολύ περισσότερα όπως θα δούμε πιο κάτω). Η διάταξη είναι εντελώς παράλογη, γιατί η ΠΣ δεν έχει καμία σχέση με το ΤΕ, καλύπτει εντελώς διαφορετικές ανάγκες και ΔΕΝ μπορεί να υποκατασταθεί από αυτό, ενώ ως θεσμός, ειδικά φια τον Αυτισμό είναι εντελώς ακατάλληλος και επιζήμιος.
Τις ελάχιστες φορές που υπάρχει ανάγκη να χρησιμοποιηθεί (αν δεν γίνεται αλλιώς), το παιδί πρέπει να πηγαίνει στο ΤΕ με την συνοδεία της ΠΣ, που εκεί του είναι ακόμη περισσότερο αναγκαία.
• Καταργείται η διάταξη (αρ.7.4 / εδ.2 & 7.4.α/τελευταίο εδάφιο του προηγούμενου ν.) που όριζε ότι η ΠΣ των παιδιών του ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ πρέπει να γίνεται από τους ειδικούς που έχουν τη μεγαλύτερη ειδίκευση στον Αυτισμό.
-Τώρα, με τον νέο προτεινόμενο νόμο του ΥΠΑΙΠΘ (αρ. 6-2.δ του νπν) στην ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ θα μπορούν (και με το νόμο πλέον) να διορίζονται εντελώς αδαείς και ανειδίκευτοι – δηλ όσοι «έχουν το μέσον» να χρησιμοποιούν τα παιδιά σαν πειραματόζωα (δηλ. αυτό που έγινε με το νόμο Διαμαντοπούλου και τους ψευδο-ειδικούς ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ του ΕΣΠΑ, θα πάρει ακόμη χειρότερες διαστάσεις).
-Παράλληλα, με την οριστική κατάργηση της Ιδιωτικής ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ στον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-3.Β του νπν – το αναφέρουμε σε επόμενη παρατήρηση), αφαιρείται από τους Γονείς κάθε δυνατότητα να έχουν για το παιδί τους έναν στοιχειωδώς κατάλληλο ειδικό – και όλα τα παιδιά εξαναγκάζονται βιαίως πλέον, να υποστούν τα πειράματα και την κακοποίηση των επικίνδυνων αδαών που διορίζει το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα. Μοναδικός προφανής στόχος αυτής της (κατά τα άλλα αναίτιας) απόφασης, η έντεχνη αποτυχία και εξαναγκασμός των παιδιών να εγκαταλείψουν το Σχολείο…
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο, καταργείται ο προσωπικός εξατομικευμένος χαρακτήρας της ΠΣ, (αρ. 6-Α.2γ του νπν), η οποία, δεν χορηγείται πλέον για ένα συγκεκριμένο παιδί, αλλά για ολόκληρο το τμήμα μιας τάξης. Τέτοια διάταξη δεν υπάρχει πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο – η ΠΣ, στη διεθνή ορολογία αναφέρεται καθαρά ως εξατομικευμένη μορφή Εκπαιδευτικής υποστήριξης για το ΑΦ. Ο προφανής σκοπός αυτής της διάταξης, είναι ότι σε συνδυασμό με τις προαναφερθείσες διατάξεις (6-2.Α.θ του νπν – ότι όπου υπάρχει ΤΕ, απαγορεύεται η χορήγηση Π.Σ), και την επόμενη (6-Α.2ιβ), είναι η υποκατάσταση των ΠΣ από ασυλοποιημένα ΤΕ.
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2.ιβ του νπν), απαγορεύεται πλέον η χορήγηση περισσότερων της μίας ΠΣ σε κάθε τάξη (τμήμα). Επομένως, σε κάθε τάξη που υπάρχει και δεύτερο παιδί με μαθησιακή δυσκολία (Αυτισμός, ΔΕΠΥ, μαθησιακές, τύφλωση, κώφωση κλπ) θα χορηγείται μία ΠΣ που θα την μοιράζονται όλα τα παιδιά. Η διάταξη, για τους λόγους που προαναφέραμε, είναι πλήρως αντιεπιστημονική, παράλογη και αντιπαιδαγωγική. Προφανής σκοπός, όπως προαναφέραμε, σε συνδυασμό τις άλλες 2 σχετικές διατάξεις, η περικοπή της ΠΣ σε πολλές «μερικές» και η υποκατάσταση των ΠΣ από ασυλοποιημένα ΤΕ, για λόγους «οικονομίας» και εξυπηρέτησης του «Δημόσιου» χρέους.
• Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών Με τον νέο προτεινόμενο νόμο (αρ. 6-Α.2γ / εδ.3 του νπν), η συνέχιση της ΠΣ, δεν είναι δεσμευτική!! (!!!), ενώ διατηρείται δεσμευτική για τα παιδιά με τύφλωση και κώφωση. Με τον τρόπο αυτό, παρέχεται νομική κάλυψη στις ακραίες παρανομίες των αρμοδίων, προκειμένου να μπορούν να αλλάζουν διαρκώς τις γνωματεύσεις τους, λέγοντας αντιφατικά πράγματα την κάθε φορά, οπότε και να μπορούν να εκβιάζουν / απειλούν και εκμεταλλεύονται τους Γονείς των παιδιών. Ταυτόχρονα, το Σύνταγμα και οι διεθνείς συνθήκες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που έχει υπογράψει η χώρα, επιβάλλουν την ίση μεταχείριση με τα άλλα (τυφλά – κωφά) παιδιά – και την εξασφάλιση του ίδιου Δικαιώματος με αυτά, στην δεσμευτική για το κράτος συνέχιση (ανανέωση) της ΠΣ. Η διάταξη, είναι εντελώς παράνομη ως προς το διεθνές Δίκαιο, αντισυνταγματική, παράλογη και αντιεπιστημονική: Ένα παιδί του ΑΦ που χρειάζεται ΠΣ για μία χρονιά, είναι δεδομένο ότι την χρειάζεται και τις άλλες, γιατί στην διεθνή επιστημονική νομοθεσία, ο Αυτισμός είναι αναπηρία που ποτέ δεν θεραπεύεται. Όπως ακριβώς και ένα παιδί με κομμένο πόδι, που χρειάζεται πάντα το τεχνητό μέλος, αφού ποτέ δεν πρόκειται να βγεί νέο μέλος.
2) Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς Ε.Ε.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 6 – 2α
«» 2) Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς Ε.Ε.
α. Στόχος της παράλληλης στήριξης είναι ο μαθητής σταδιακά να αυτονομηθεί ως παρουσία στην συνήθη σχολική τάξη ώστε να μην απαιτείται ο εκπαιδευτικός να παρευρίσκεται στο σύνολο των ωρών της σχολικής τάξης. Η παράλληλη στήριξη παρέχεται ως ενισχυτικός και ενταξιακός θεσμός της παιδαγωγικής πράξης και της μαθησιακής διαδικασίας και δεν έχει σε καμία περίπτωση χαρακτήρα φύλαξης του παιδιού ή εξυπηρέτησης στην καθημερινή διαβίωση. Παράλληλη στήριξη δέχεται ο μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί με αυτήν ν’ ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας. Για τον λόγο αυτό υποβάλλεται εισήγηση από την ΕΔΕΑΥ ή αν δεν υπάρχει από το σύλλογο διδασκόντων μέσω του Διευθυντή του σχολείου σε συνεδρίαση ειδικά για το σκοπό αυτό, προς το οικείο ΚΕΔΥ. Εξαίρεση στα παραπάνω μπορούν να αποτελούν το Νηπιαγωγείο, η Α΄, η Β΄ Γ΄ Δ΄ και Ε΄ τάξη του Δημοτικού εφ’ όσον το ΚΕΔΥ έχει απολύτως αιτιολογημένα γνωματεύσει κάτι τέτοιο.
Σε κάθε περίπτωση για να δοθεί γνωμάτευση χορήγησης παράλληλης στήριξης από το ΚΕΔΥ, θα πρέπει το νοητικό δυναμικό του μαθητή να βρίσκεται εντός των οριζομένων ως φυσιολογικών ορίων.»»
ΣΧΟΛΙΟ
Νέο αντισυνταγματικό άρθρο διακρίσεων και αποκλεισμών: Με τον νέο προτεινόμενο νόμο, εξασφαλίζεται η βέβαιη ασυλοποίηση / αποκλεισμός του παιδιού, αφού: Θεσπίζεται (αρ. 6-Α.2α/εδ.3 του νπν) ότι για να λάβει ΠΣ, το παιδί θα πρέπει υποχρεωτικά «να μπορεί να παραμείνει και να παρακολουθήσει μόνο του, χωρίς υποστήριξη το μισό τουλάχιστον πρωινό ωράριο του Σχολείου»!!!
Όπως είναι γνωστό:
-ΔΕΝ υπάρχει ΚΑΝΕΝΑ παιδί του ΑΥΤΙΣΤΙΚΟΥ ΦΑΣΜΑΤΟΣ (ΑΦ) που να χρειάζεται μεν ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ (ΠΣ), αλλά να μπορεί να παραμείνει μόνο του τις μισές ώρες. Η θέση αυτή είναι εντελώς αντιεπιστημονική, παράλογη και δεν στηρίζεται από καμία επιστημονική άποψη.
-Με απλά λόγια, η διάταξη αυτή, θεσπίζει το παράλογο: Ότι δηλ. η παράλληλη στήριξη θα εγκρίνεται μόνο αν τα παιδιά δεν την χρειάζονται και μόνο για τα παιδιά που δεν την έχουν ανάγκη και δεν την ζητάνε – δηλ για κανέναν. Αποτελεί ουσιαστικά μία χονδροειδή μέθοδο κατάργησης της ΠΣ, νομιμοποίησης της μερικής παράλληλης στήριξης και της ζημίας που προκαλεί στις Mαθησιακές Λειτουργίες και την Υγεία του παιδιού, προκειμένου να επιτευχθεί η αποτυχία, ασυλοποίηση και αποκλεισμός του από την Εκπαίδευση, για να εξοικονομηθούν χρήματα για τις πολιτικές σκοπιμότητες της χρηματοδότησης των τραπεζών και του εν γένει «Δημόσιου» χρέους….
Η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί εντελώς – και για το θέμα αυτό, οι Γονείς θα πρέπει να προσφύγουν άμεσα στην διεθνή Δικαιοσύνη.
Το Υπουργείο παιδείας με το νέο νομοσχέδιο ειδικής αγωγής που δημοσίευσε για διαβούλευση και ειδικότερα με το άρθρο 6 που επιχειρεί να περάσει προς ψήφιση, παραβιάζει :
– τη Διεθνή Σύμβαση του ΟΗΕ για τα Δικαιώματα του Παιδιού
[Άρθρα 23, 28 & 29]
– τη Διεθνή Σύμβαση Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία
[Άρθρο 24]
– Την Κοινοτική Οδηγία 2000/78/ΕΚ
– το Ν. 3304/2005 και Ν. 4074/2012 γενικότερα & ειδικότερα άρθρο 2 παρ. στ & θ περί των Δικαιωμάτων παιδιών με αναπηρίες
– το άρθρο 13 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Κοινωνικά και Πολιτιστικά Δικαιώματα (ΔΣΟΚΠΔ),
– τους «Πρότυπους Κανόνες του ΟΗΕ για την εξίσωση των ευκαιριών» (Γ.Σ. {A/RES/48/96, 4.3.1994} – Κ. 6 / Εκπαίδευση)
– το Ελληνικό σύνταγμα ΑΡΘΡΟ 16 § 1 – Η ελευθερία της εκπαίδευσης
– Το άρθρο 1910 παρ. 1 & 1518 παρ. 1 & παρ. 3 του Αστικού Κώδικα που ορίζει ότι η μέριμνα για το ανήλικο τέκνο δηλαδή η ανατροφή, η επίβλεψη, η μόρφωση και η εκπαίδευσή του, αποτελεί καθήκον και δικαίωμα των γονιών. Το γονικό δικαίωμα, νομιμοποιεί τους γονείς να ασκήσουν για λογαριασμό του παιδιού όλα τα δικαιώματά του, ιδιαίτερα τα θεμελιώδη έναντι της πολιτείας και του δημόσιου σχολείου.
– Το άρθρο 2 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που καλεί τα συμβαλλόμενα μέρη κατά την άσκηση των αναλαμβανομένων από αυτά καθηκόντων στο πεδίο της μόρφωσης και της εκπαίδευσης να σέβονται το δικαίωμα που έχουν οι γονείς.
Το άρθρο 6 παράγραφο 7β ( δημόσια διαβούλευση)του Σχεδίου Νόμου που αναφέρεται στους Φορείς ,ΝΠΙΔ πιστοποιημένους από τον ΕΟΠΠΕΠ, πρέπει να διορθωθεί και να παραμείνει ως έχει στον ισχύοντα Νόμο 3699/2008(φεκ 199,τεύχος πρώτο)και συγκεκριμένα στο άρθρο 6 παράγραφος 4 β, σύμφωνα με το οποίο : « Φορείς ,Ν.Π.Ι.Δ, πιστοποιημένοι από το ΕΚΕΠΙΣ, μπορούν να παρέχουν ισότιμα με τις ΣΜΕΑ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Συνοδευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση και συνοδές αναπηρίες».
Οι συγκεκριμένες παραλείψεις «ισότιμα με τις ΣΜΕΑΕ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων εκπαίδευση » αδικούν κατάφωρα και είναι δυσμενείς για τους πιστοποιημένους φορείς του ΕΟΠΠΕΠ που έχουν αναλάβει ισότιμα και επί σειρά ετών την εκπαίδευση και την φροντίδα των ανθρώπων με νοητική υστέρηση και συνοδές αναπηρίες.
3α) ειναι απαράδεκτο να υπάρχουν τόσα πολλά παιδιά στο τμήμα ένταξης. δεν γίνεται σωστή δουλεία με τόσα παιδιά. πολλές φορές με 10 παιδιά και είναι πιεσμένο το πρόγραμμα καθώς υπάρχουν στο τμήμα ένταξης παιδιά και με σοβαρές αναπήριες τα οποία χρειάζονται πολλές ώρες.
ΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ (Ν.3699/2008 αρ. 7 παρ/4α) όπως παρατίθεται :«4. Για τους αυτιστικούς μαθητές με ή χωρίς λόγο,ως επίσημη γλώσσα αναγνωρίζεται η Νέα Ελληνική, η οποία προσλαμβάνεται και εκφέρεται με την προφορική της μορφή, με τη γραπτή της μορφή ή/και με τη μορφή συμβόλων−εικόνων. Επιθυμητή προϋπόθεση για την τοποθέτηση εκπαιδευτικών και ΕΕΠ στις ειδικές σχολικές μονάδες για τον αυτισμό, επιπλέον των άλλων προσόντων, ορίζεται και η εξειδίκευση και κατάρτιση
των εκπαιδευτικών σε τροποποιημένες−υποβοηθούμενες μορφές επικοινωνίας.
Με βάση τους ιδιαίτερους κοινωνικούς περιορισμούς που επιβάλλει ο αυτισμός ως αναπηρία στους μαθητές,η φοίτησή τους στις εκπαιδευτικές δομές μπορεί να γίνεται ως εξής:
α) Οι αυτιστικοί μαθητές υψηλής λειτουργικότητας (σύνδρομο Asberger) μπορούν να φοιτούν στις σχολικές τάξεις του Γενικού Σχολείου υποστηριζόμενοι από τον εκπαιδευτικό της τάξης και κατά περίπτωση, με βάση τη γνωμάτευση του οικείου ΚΕΔΔΥ, με παράλληλη στήριξη από εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής, ο οποίος διαθέτει κατά προτίμηση εξειδίκευση στον αυτισμό.
β) Οι αυτιστικοί μαθητές μέσης και χαμηλής λειτουργικότητας μπορούν να φοιτούν στα Τμήματα Ένταξης των Γενικών Σχολείων και να παρακολουθούν κοινό και εξειδικευμένο αναλυτικό πρόγραμμα με παράλληλη στήριξη από εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής, ενώ στις σοβαρότερες των περιπτώσεων μπορούν να φοιτούν σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής με κατεύθυνση
τον αυτισμό.
γ) Οι παράλληλες στηρίξεις των αυτιστικών μαθητών διακόπτονται μόνο κατόπιν γνωμοδότησης του οικείου ΚΕΔΔΥ και της γνώμης των γονέων. Η παράλληλη στήριξη των αυτιστικών μαθητών μπορεί επίσης να υλοποιείται και από ειδικό βοηθό που εισηγείται καιδιαθέτει η οικογένεια του μαθητή, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Διευθυντή της Σχολικής μονάδας και του Συλλόγου Διδασκόντων.
δ) Σε περίπτωση αυτισμού που συνοδεύεται από βαριά υστέρηση, η φοίτηση των μαθητών εξυπηρετείται από τις δομές που περιγράφονται στο εδάφιο β΄
παράγραφος 4 του άρθρου 6 του παρόντος νόμου.Ιδιωτική Π.Σ. από ιδιώτη βοηθό με δαπάνη της οικογένειας – Αναγκαιότητα διατήρησης του ήδη κατοχυρωμένου δικαιώματος:
Στην περίπτωση που το ΥΠΕΠΘ δεν προσφέρει νομίμως επαρκή λύση, δηλαδή δεν μεριμνεί για την εξολοκλήρου κάλυψη της πλήρους Π.Σ. όπως εισηγείται το ΚΕΔΔΥ και χρειάζεται ο μαθητής με αυτισμό για την εξασφάλιση του δικαιώματός του σε ισότιμη εκπαίδευση,για τη διασφάλιση της ψυχικής και σωματικής του υγείας και προς αποφυγή οποιασδήποτε μη σωματικής κακοποίησης και οπισθοδρόμησης των ήδη κατεκτημένων δεξιοτήτων μάθησης και ένταξης.Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη:
Η έγκρισή τού συνεκπαιδευτή ιδιωτικής Π.Σ., ΔΕΝ μπορεί να υπόκειται στην κρίση του συλλόγου διδασκόντων, του διευθυντή κλπ,. Αρκεί μόνο, ο συνεκπαιδευτής να πληρεί τα εκ του νόμου οριζόμενα προσόντα. Ο σεβασμός Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν μπορεί να τελεί υπό την έγκριση ή μη των εκάστοτε κρατικών υπαλλήλων σε μία Δημοκρατία.
Στηρίζω τις θέσεις των Σ.Α.Τ.Ε.Α.
Για ποια ένταξη μιλάμε όταν κάθε χρόνο αυξάνεται ο αριθμός των μαθητών που φοιτούν στο Τ.Ε.;Πως θα επιτευχθούν οι σκοποί της Ε.Ε. όταν καταστρατηγούνται τα δικαιώματα των μαθητών για Π.Σ.;
ΑΡΘΡΟ 6
1α&β) Η Π.Σ. μαθητή με αυτισμό δε μπορεί να «αντικατασταθεί» από τη μείωση του αριθμού των συμμαθητών του στην τάξη. Ο εκπαιδευτικός της τάξης ακόμα και με λιγότερα άτομα θα χρειαστεί την κατάλληλη υποστήριξη από ειδικό βοηθό (από το ΥΠΑΙΘ ή με δαπάνη της οικογένειας) με εξειδικευμένες γνώσεις στον αυτισμό για να συνεργαστεί μαζί του και να καταφέρουν από κοινού την υποστήριξη του μαθητή, προσαρμόζοντας το περιβάλλον και το αναλυτικό πρόγραμμα στις ανάγκες του. Η βασική προϋπόθεση για το σεβασμό των δικαιωμάτων του μαθητή με αυτισμό είναι η παροχή της επιστημονικά αποδεδειγμένα κατάλληλης υποστήριξης στο σχολικό πλαίσιο και η προσαρμογή του πλαισίου στο μαθητή κι ΟΧΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ. ΔΕΝ ΝΟΕΙΤΑΙ ΝΑ ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΝΟΜΟ ΝΑ ΠΡΟΣΑΡΜΟΖΕΤΑΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΕΦΟΣΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΟ, ΧΩΡΙΣ ΚΑΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΟΥΝ ΟΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΑΤΟΜΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ, ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ ΔΥΣΧΕΡΗ ΘΕΣΗ ΝΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΚΑΙ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΣΗ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ. ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΠΑΤΑ ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΠΡΟΘΕΣΗ ΚΑΘΕ ΕΝΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΥΣΙΑ ΤΩΝ ΑΥΤΟΝΟΗΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΔΙΚΑΩΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ.
Θ. Το ΤΕ είναι παντελώς ακατάλληλο και προκαλεί οπισθοδρόμηση και όχι βελτίωση τόσο στις μαθησιακές όσο και κοινωνικές δεξιότητες που χρειάζεται να αποκτήσει και να καταφέρει μέσα από επανάληψη και βιωματική διαδικασία εκπαίδευσης, να διατηρήσει ο μαθητής με αυτισμό. Καθώς επίσης ο αυτισμός τα τελευταία χρόνια, όπως οφείλετε να γνωρίζετε, αποτελεί ένα φάσμα πολλών συνδυαζόμενων χαρακτηριστικών και συμπτωμάτων και οι διαγνώσεις των παιδιών μας αναφέρουν τη διάγνωση Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή και όχι τη λειτουργικότητα τους, για να τα ξεχωρίσετε και να «βολέψετε» τις περικοπές των δικαιωμάτων τους στην εκπαίδευση.
Ιβ) Δεν επιτρέπετε να ζητείτε η περικοπή της παροχής της πλήρους παράλληλης στήριξης από οποιοδήποτε μαθητή με αυτισμό και «κριτήριο» να είναι 1 παράλληλη στήριξη ανά τμήμα και 2 ανά σχολική μονάδα.
3α&β) Το εξειδικευμένο ή εξατομικευμένο πρόγραμμα με πρόταση του ΚΕΔΔΥ, ποτέ δεν καταρτίζεται σύμφωνα με τις εξατομικευμένες ανάγκες κάθε μαθητή με αυτισμό. Δίνονται μόνος γενικές οδηγίες που αναφέρονται για στα βασικά χαρακτηριστικά του αυτισμού. Ακόμα όμως και αν τα ΚΕΔΔΥ ήταν επαρκώς στελεχωμένα με προσωπικό, δεν υπάρχουν στα σχολεία κατάλληλα καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί, λόγω βασικών ελλείψεων οργάνωσης πλάνου σοβαρής εκπαίδευσης από πλευράς ΥΠΑΙΘ.
Ενώ η Επιτροπή του ΟΗΕ στην 60ή συνεδρίαση/15.06.2012 αναφορικά με τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού:
[σχετικά με τα άρθρα 6, 18 (παρ. 3), 23, 24, 26, 27 (παρ. 1-3) της Σύμβασης) 24, 26, 27 (παρ. 1-3)]
– εκφράζει την εκτίμησή της για την υιοθέτηση του Νόμου 3699/2008 για την ειδική εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρίες ή των ατόμων με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
προτρέπει την Ελλάδα, σε περιόδους επιβολής επαχθών δημοσιονομικών μέτρων :
– Να εξοπλίσει τα σχολεία με τις απαραίτητες δομές ώστε να επιτευχθεί η
συνεκπαίδευση των παιδιών με αναπηρίες και να εξασφαλίσει ότι αυτά μπορούν να επιλέξουν το σχολείο της προτίμησής τους ή να επιλέξουν να μετακινούνται ανάμεσα στα γενικά σχολεία και τα ειδικά σχολεία ανάλογα με το υπέρτατο συμφέρον τους
– να εντείνει όλες τις προσπάθειες κατά της διαφθοράς ώστε να εξασφαλίσει διαφάνεια στη δημοσιονομική διαχείριση
– να επιδείξει ιδιαίτερη προσοχή στην προστασία των δικαιωμάτων των παιδιών με αναπηρίες
– να ενσωματώσει τα θέματα που αφορούν στα δικαιώματα των
παιδιών σε όλα τα προγράμματα σπουδών στα διάφορα επίπεδα της εκπαίδευσης
– εκφράζει την ανησυχία της για την έλλειψη επιμόρφωσης των
επαγγελματιών που εργάζονται με παιδιά με αναπηρία και τις υπηρεσίες που παρέχονται για τα παιδιά με πιο σοβαρές μορφές αναπηρίας
– συστήνει την παροχή υπηρεσιών που θα εστιάζουν στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής των παιδιών με αναπηρίες, θα
ανταποκρίνονται στις βασικές τους ανάγκες και θα εξασφαλίζουν την ενσωμάτωση και τη συμμετοχή τους
– να υιοθετήσει, ως ζήτημα προτεραιότητας, μέτρα για να εξασφαλίσει
ότι κανένα παιδί με αναπηρία δεν θα είναι τοποθετημένο σε ένα πλαίσιο όπου επικρατούν απάνθρωπες συνθήκες
Και αναφέρει ότι :
– παρά τις υπάρχουσες διατάξεις στη νομοθεσία της Ελλάδας σχετικά με το σεβασμό των απόψεων του παιδιού (άρθρο 1511 του Αστικού Κώδικα και άρθρο 681 Γ, παράγραφος 2 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας) και κατ’ επέκταση της οικογένειας στα άτομα με σοβαρές αναπηρίες, οι διατάξεις αυτές σπάνια χρησιμοποιούνται με αποτέλεσμα οι απόψεις των παιδιών ή της οικογένειας να μην λαμβάνονται υπόψη.
Ενώ η Διεθνής Σύμβαση του Ο.Η.Ε. για τα Δικαιώματα των Ατόμων με Αναπηρία (άρθρο 24 / εκπαίδευση) αναφέρει ότι :
Τα Συμβαλλόμενα Κράτη οφείλουν να διασφαλίζουν ότι τα άτομα με αναπηρίες είναι σε θέση να έχουν πρόσβαση στη γενική εκπαίδευση, στην επαγγελματική κατάρτιση, στην εκπαίδευση ενηλίκων και στη δια βίου μάθηση, χωρίς διακρίσεις και σε ίση βάση με τους άλλους.
Ειδικότερα αναφέρεται ότι :
– αναγνωρίζεται το δικαίωμα των ατόμων με αναπηρίες στην εκπαίδευση, μέσα από ένα εκπαιδευτικό σύστημα ένταξης, σε όλα τα επίπεδα και τη δια βίου μάθηση
– εξασφαλίζεται η ανάπτυξη, από τα άτομα με αναπηρίες, της προσωπικότητας τους, των δεξιοτήτων των πνευματικών και φυσικών ικανοτήτων τους, στο μέγιστο δυναμικό τους,
Εξασφαλίζεται ακόμη ότι :
– τα άτομα με αναπηρίες δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει αναπηρίας και ότι τα παιδιά με αναπηρίες δεν αποκλείονται από την ελεύθερη και υποχρεωτική πρωτοβάθμια εκπαίδευση ή από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, βάσει αναπηρίας,
– προσλαμβάνει και εκπαιδεύει εκπαιδευτικούς, που κατέχουν τα τυπικά προσόντα και την εξειδίκευση στην υποστήριξη παιδιών με συγκεκριμένες αναπηρίες
– τα άτομα με αναπηρίες μπορούν να έχουν πρόσβαση σε μια ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, σε ίση βάση με τους άλλους, στις κοινότητες στις οποίες ζουν,
– Παρέχεται εύλογη προσαρμογή για τις απαιτήσεις του ατόμου,
– Τα άτομα με αναπηρίες λαμβάνουν την υποστήριξη που απαιτείται, μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευση τους,
– Παρέχονται αποτελεσματικά εξατομικευμένα μέτρα υποστήριξης, σε περιβάλλοντα που μεγιστοποιούν την ακαδημαϊκή και κοινωνική ανάπτυξη, σύμφωνα με το στόχο της πλήρους ενσωμάτωσης
– Τα Συμβαλλόμενα Κράτη καθιστούν ικανά τα άτομα με αναπηρίες να διδάσκονται δεξιότητες ζωής και κοινωνικής ανάπτυξης
– Διασφαλίζει ότι η εκπαίδευση των παιδιών με αναπηρία διεξάγεται με τις πιο κατάλληλες γλώσσες, τρόπους και μέσα επικοινωνίας για το συγκεκριμένο άτομο και σε περιβάλλοντα που μεγιστοποιούν την ακαδημαϊκή και κοινωνική ανάπτυξη.
Σχετικά με το άρθρο 6 παράγραφος 2θ και συγκεκριμένα στην πρόταση:
‘Οπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης’.
Η πρόταση πρέπει να αποσυρθεί. Άλλο σκοπό εξυπηρετεί το Τ.Ε και άλλο η πάραλληλη στήριξη. Είναι άδικο με τόσα παιδιά ενταγμένα στο γενικό σχολείο με πρόγραμμα Ε.Α.Ε.Π και μεγάλο μαθητικό δυναμικό να μη χορηγούνται παράλλληλες στηρίξεις εφ’όσον το κρίνει το ΚΕΔΥ. Επίσης και η παράγραφο 2θ ιβ) στερεί από τα παιδιά τη δυνατότητα ισότιμης συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδιακασία. Με τι κριτήριο βάζει μέχρι 2 παράλληλες στηρίξεις σε ένα σχολείο; Και αυτή η διάταξη είναι ενάντια στο δικαίωμα των μαθητών με ε.ε.α για συνεκπαίδευση.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ Η ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΑΥΤΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΛΛΗΛΗ ΣΤΗΡΙΞΗ (Ν.3699/2008 αρ. 7 παρ/4α) όπως παρατίθεται :
«4. Για τους αυτιστικούς μαθητές με ή χωρίς λόγο,ως επίσημη γλώσσα αναγνωρίζεται η Νέα Ελληνική, η οποία προσλαμβάνεται και εκφέρεται με την προφορική της μορφή, με τη γραπτή της μορφή ή/και με τη μορφή συμβόλων−εικόνων. Επιθυμητή προϋπόθεση για την τοποθέτηση εκπαιδευτικών και ΕΕΠ στις ειδικές σχολικές μονάδες για τον αυτισμό, επιπλέον των άλλων προσόντων, ορίζεται και η εξειδίκευση και κατάρτιση
των εκπαιδευτικών σε τροποποιημένες−υποβοηθούμενες μορφές επικοινωνίας.
Με βάση τους ιδιαίτερους κοινωνικούς περιορισμούς που επιβάλλει ο αυτισμός ως αναπηρία στους μαθητές,η φοίτησή τους στις εκπαιδευτικές δομές μπορεί να γίνεται ως εξής:
α) Οι αυτιστικοί μαθητές υψηλής λειτουργικότητας (σύνδρομο Asberger) μπορούν να φοιτούν στις σχολικές τάξεις του Γενικού Σχολείου υποστηριζόμενοι από τον εκπαιδευτικό της τάξης και κατά περίπτωση, με βάση τη γνωμάτευση του οικείου ΚΕΔΔΥ, με παράλληλη στήριξη από εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής, ο οποίος διαθέτει κατά προτίμηση εξειδίκευση στον αυτισμό.
β) Οι αυτιστικοί μαθητές μέσης και χαμηλής λειτουργικότητας μπορούν να φοιτούν στα Τμήματα Ένταξης των Γενικών Σχολείων και να παρακολουθούν κοινό και εξειδικευμένο αναλυτικό πρόγραμμα με παράλληλη στήριξη από εκπαιδευτικό Ειδικής Αγωγής, ενώ στις σοβαρότερες των περιπτώσεων μπορούν να φοιτούν σε Σχολικές Μονάδες Ειδικής Αγωγής με κατεύθυνση
τον αυτισμό.
γ) Οι παράλληλες στηρίξεις των αυτιστικών μαθητών διακόπτονται μόνο κατόπιν γνωμοδότησης του οικείου ΚΕΔΔΥ και της γνώμης των γονέων. Η παράλληλη στήριξη των αυτιστικών μαθητών μπορεί επίσης να υλοποιείται και από ειδικό βοηθό που εισηγείται καιδιαθέτει η οικογένεια του μαθητή, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Διευθυντή της Σχολικής μονάδας και του Συλλόγου Διδασκόντων.
δ) Σε περίπτωση αυτισμού που συνοδεύεται από βαριά υστέρηση, η φοίτηση των μαθητών εξυπηρετείται από τις δομές που περιγράφονται στο εδάφιο β΄
παράγραφος 4 του άρθρου 6 του παρόντος νόμου.
Ιδιωτική Π.Σ. από ιδιώτη βοηθό με δαπάνη της οικογένειας – Αναγκαιότητα διατήρησης του ήδη κατοχυρωμένου δικαιώματος:
Στην περίπτωση που το ΥΠΕΠΘ δεν προσφέρει νομίμως επαρκή λύση, δηλαδή δεν μεριμνεί για την εξολοκλήρου κάλυψη της πλήρους Π.Σ. όπως εισηγείται το ΚΕΔΔΥ και χρειάζεται ο μαθητής με αυτισμό για την εξασφάλιση του δικαιώματός του σε ισότιμη εκπαίδευση,για τη διασφάλιση της ψυχικής και σωματικής του υγείας και προς αποφυγή οποιασδήποτε μη σωματικής κακοποίησης και οπισθοδρόμησης των ήδη κατεκτημένων δεξιοτήτων μάθησης και ένταξης.
Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη:
Η έγκρισή τού συνεκπαιδευτή ιδιωτικής Π.Σ., ΔΕΝ μπορεί να υπόκειται στην κρίση του συλλόγου διδασκόντων, του διευθυντή κλπ,. Αρκεί μόνο, ο συνεκπαιδευτής να πληρεί τα εκ του νόμου οριζόμενα προσόντα. Ο σεβασμός Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν μπορεί να τελεί υπό την έγκριση ή μη των εκάστοτε κρατικών υπαλλήλων σε μία Δημοκρατία.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ Σ.Α.Τ.Ε.Α!!!!
Τι σχέση έχει το ΕΒΠ με την Παράλληλη Στήριξη κ. Υπουργέ? Με ποια λογική ένας μαθητής που υποστηρίζεται από ΕΒΠ σε ένα σχολείο απαγορεύεται να έχει Παράλληλη Στήριξη? Η βοήθεια που παρέχεται σε κάθε περίπτωση είναι τελείως διαφορετική! Θα μπει δηλαδή το ΕΒΠ στη γενική τάξη για να βοηθήσει το μαθητή κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας? Να αποσυρθεί το εδάφιο αυτό στην 4η παράγραφο.
NA ΜΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Ο ΠΙΝΑΚΑΣ Α ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΕ ΜΕ ΜΟΝΙΜΗ ΑΝΑΠΗΡΙΑ 67%
Στο άρθρο 4 παρ. 4.β. του ίδιου νομοσχεδίου αναφέρεται ότι » Την εισήγηση για την κατάρτιση των προσαρμοσμένων εξατομικευμένων ή ομαδικών προγραμμάτων ψυχοπαιδαγωγικής και διδακτικής υποστήριξης και δημιουργικής απασχόλησης σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς της τάξης και με το ΕΕΠ, καθώς και την εφαρμογή άλλων επιστημονικών, κοινωνικών και λοιπών υποστηρικτικών μέτρων για τα άτομα με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, στα σχολεία, στην έδρα του ΚΕΔΥ ή στο σπίτι».
Απαιτείται να συμπληρωθεί και στο συγκεκριμένο άρθρο στην παράγραφο 3 η συνεργασία ΚΕΔΥ και εκπαιδευτικού του τμήματος ένταξης ή του ΕΕΠ, αλλιώς θα υπάρχει αντίφαση. Σε κάθε περίπτωση απαιτείται η συνεργασία των δυο όσον αφορά τα προγράμματα εκπαίδευσης.
Πρόταση για την παρ.3/α
Ο αριθμός των παιδιών που θα φοιτούν σε Τ.Ε. νηπιαγωγείων να είναι έως 6. Πιστεύω πως το 15 είναι υπερβολικά μεγάλος αριθμός για νηπιαγωγείο.
Κατά τη γνώμη μου,θα ήταν επίσης σωστό,ο ανώτερος αριθμός παιδιών που φοιτούν σε Τ.Ε να μειώνεται, όταν σε αυτό υπάρχουν πολλές σε βαριές περιπτώσεις.
Θ. Δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη στις ΣΜΕΕ.
Αντι:
«ιγ) Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και του ΤΕ, μετέχουν στην βαθμολογία μαζί με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος και η βαθμολογία προκύπτει από τον μέσο όρο.»
Να γραφεί:
«ιγ) Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών, εκτός και αν κρίνει αλλιώς ο Σύλλογος Διδασκόντων. Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και του ΤΕ, μετέχουν στην βαθμολογία μαζί με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος και η βαθμολογία προκύπτει από τον μέσο όρο.»
Σύμφωνα με το 2) Θ. ιβ) «Δεν μπορεί σε ένα τμήμα σχολείου να παρευρίσκεται εκτός του εκπαιδευτικού του τμήματος παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης και σε κάθε περίπτωση όχι παραπάνω από δύο σε κάθε σχολείο». Δηλ. αν σε ένα σχολείο υπάρχει ανά τάξη ένας μαθητής που έχει ανάγκη από παράλληλη στήριξη, απαιτείται να αλλάξει σχολείο αν τυχόν υπάρχουν κι άλλοι μαθητές που έχουν ήδη γνωμάτευση για παράλληλη στήριξη; Δεν φαίνεται λογικό και παραβιάζει το δικαίωμα του μαθητή να έχει την εκπαίδευση που χρειάζεται. Δε χωρούν αριθμητικοί περιορισμοί σε τέτοιες περιπτώσεις. Όσοι κι αν είναι οι μαθητές που χρειάζονται παράλληλη στήριξη, απαιτείται το κράτος να τους την παρέχει.
——Σχετικά με το άρθρο 6 παράγραφος θ και συγκεκριμένα στην πρόταση:
‘Οπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης.—————————–
Πρέπει να αποσυρθεί αυτή η πρόταση.Η παράλληλη στήριξη είναι θεσμός που έχει ως κύριο στόχο την ένταξη του μαθητή στην τάξη και υλοποιείται αποκλειστικά μέσα στην τάξη.Δεν μπορεί να σχετίζεται η χορήγηγηση της παράλληλης με το Τμήμα Ενταξης.Το Τμήμα Ένταξης είναι μια δομή της Ειδικής Αγωγής μέσα στα γενικά σχολεία που στόχο έχει την εκπαιδευτική παρέμβαση με εξατομικευμένα προγράμματα στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Λειτουργεί μέσα στο γενικό σχολείο ως ξεχωριστό τμήμα και δέχεται παιδιά από όλες τις τάξεις.Θα πρέπει να χορηγείται παράλληλη στήριξη ανεξάρτητα αν υπάρχει ή δεν υπάρχει Τμήμα ΄Ενταξης στο κάθε σχολείο.Δηλαδή όπως γίνεται μέχρι σήμερα.