Αρχική ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ - Προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών και διδακτορικές σπουδέςΆρθρο 01- Γενικές διατάξεις

Άρθρο 01- Γενικές διατάξεις

1. Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα έχουν την ευθύνη για τον σχεδιασμό και την οργάνωση του δεύτερου κύκλου σπουδών, καταρτίζουν Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) και απονέμουν Δίπλωμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΔΜΣ). Στα αυτοδύναμα Τμήματα των Πανεπιστημίων που λειτουργούν ΠΜΣ εκπονούνται διδακτορικές διατριβές (τρίτος κύκλος σπουδών) και τα Ιδρύματα στα οποία ανήκουν απονέμουν τον τίτλο του διδάκτορα. Ειδικότερα ζητήματα ρυθμίζονται στον Κανονισμό Μεταπτυχιακών Σπουδών και στον Κανονισμό Διδακτορικών Σπουδών κάθε Ιδρύματος, οι οποίοι αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του Εσωτερικού Κανονισμού στον οποίο ενσωματώνονται.
2. Τα ΠΜΣ εδρεύουν σε αυτοδύναμα Τμήματα, θεραπεύουν ίδιες ή συναφείς ειδικότητες με το επιστημονικό πεδίο του Τμήματος και αποσκοπούν στην προαγωγή της επιστημονικής γνώσης και των τεχνών, την ανάπτυξη της έρευνας και την υψηλού επιπέδου εξειδίκευση πτυχιούχων σε εφαρμογές, ειδικές θεματικές ενότητες ή επί μέρους κλάδους των επιστημών οι οποίοι θεραπεύονται στα προγράμματα πρώτου κύκλου σπουδών των ελληνικών ΑΕΙ.
3. Τα ΠΜΣ αντιστοιχούν κατ’ ελάχιστον στις εκάστοτε οριζόμενες από τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές ρυθμίσεις πιστωτικές μονάδες (ECTS). Τα ΔΜΣ που απονέμουν τα ελληνικά ΑΕΙ υπόκεινται στους περιορισμούς και τους κανόνες που απορρέουν από το εκάστοτε ισχύον στην Ελλάδα ευρωπαϊκό σύστημα μεταφοράς και συσσώρευσης πιστωτικών μονάδων.

Σχόλια 1 2
  • 14 Οκτωβρίου 2016, 16:48 | Σύλλογος Ερευνητικού Προσωπικού της Ακαδημίας Αθηνών (ΣΕΠΑΑ)

    Σύλλογος Ερευνητικού Προσωπικού της Ακαδημίας Αθηνών (ΣΕΠΑΑ)

    Θέσεις του ΣΕΠΑΑ επί του σχεδίου νόμου: «ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ – Προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών και διδακτορικές σπουδές»

    Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Ερευνητικού Προσωπικού της Ακαδημίας Αθηνών (ΔΣ/ΣΕΠΑΑ) έλαβε γνώση του σχεδίου νόμου «ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ – Προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών και διδακτορικές σπουδές» και συμμετέχει στη σχετική δημόσια διαβούλευση θεωρώντας ότι ο εκσυγχρονισμός του θεσμικού πλαισίου που διέπει τις μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα είναι αναγκαίος για την περαιτέρω εδραίωση του Ενιαίου Χώρου Παιδείας και Έρευνας στη χώρα και, συνεπώς, για την ανάπτυξη της έρευνας και τεχνολογίας με τελικό στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση του τόπου.

    Το θεσμικό πλαίσιο που διέπει τη λειτουργία των Ερευνητικών Κέντρων της Ελλάδας (ν. 4310/2014 και ν. 4386/2016) αναγνωρίζει τη συμμετοχή τους στη μεταπτυχιακή εκπαίδευση ως ένα από τα βασικά στοιχεία της αποστολής τους. Με αυτό το δεδομένο, η ουσιαστική συνεργασία μεταξύ ΑΕΙ και ΕΚ στη βάση μεταπτυχιακών και ερευνητικών προγραμμάτων είναι ο καλύτερος τρόπος όχι μόνο για την κατάρτιση νέων επιστημόνων-ερευνητών, αλλά και για την πληρέστερη αξιοποίηση του ενεργού επιστημονικού δυναμικού της χώρας που τόσο σφοδρά πλήττεται από το φαινόμενο της διαφυγής εξειδικευμένων επιστημόνων (brain drain).

    Το ΔΣ/ΣΕΠΑΑ θεωρεί απαραίτητη την περαιτέρω νομοθετική κατοχύρωση της συνεργασίας των ΕΚ και των Ερευνητών με τα Πανεπιστήμια με στόχο την ισοτιμία, ώσμωση και συνέργεια σε ισότιμη βάση και υπερθεματίζει τις απόψεις που διατυπώνει στην εν λόγω διαβούλευση η Ένωση Ελλήνων Ερευνητών (EEE).

    Επιπλέον, το ΔΣ/ΣΕΠΑΑ προτείνει βελτιωτική πρόταση στο Άρθρο 6 του προς διαβούλευση νομοσχεδίου.

  • 14 Οκτωβρίου 2016, 10:46 | ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ

    ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΕΡΕΥΝΗΤΩΝ
    http://www.eee-researchers.gr

    Θέσεις της Ένωσης Ελλήνων Ερευνητών επί του σχεδίου νόμου
    «ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΣΠΟΥΔΩΝ – Προγράμματα
    μεταπτυχιακών σπουδών και διδακτορικές σπουδές»
    http://www.opengov.gr/ypepth/?p=3316

    Η Ένωση Ελλήνων Ερευνητών (ΕΕΕ) θεωρεί ότι μέσω του Ενιαίου Χώρου Παιδείας και Έρευνας, οι φορείς της Ανώτατης Εκπαίδευσης και της Έρευνας (ΑΕ&Ε) στη χώρα μας (ΑΕΙ και Ερευνητικά Κέντρα) θα αποτελέσουν ένα αλληλοσυμπληρούμενο, δυναμικό σύστημα, το οποίο θα αξιοποιήσει, θα συνδυάσει και θα μεγιστοποιήσει τα πλεονεκτήματα που έχουν οι δύο επιμέρους χώροι. Άλλωστε τα ΑΕΙ και τα Ερευνητικά Κέντρα (ΕΚ) είναι από τη φύση τους συγκοινωνούντα δοχεία, αφού είναι αφιερωμένα στην έρευνα και την παραγωγή νέας γνώσης. Αποτελούν, συνεπώς, χώρους που θέτουν τα θεμέλια για νέους ποιοτικούς τύπους εργασίας και επιχειρηματικότητας που βασίζονται στη γνώση, την τεχνολογία και την καινοτομία.

    Επιπλέον, η θεσμοθέτηση ρυθμίσεων στο πλαίσιο του Ενιαίου χώρου:

    θα ενισχύσει τη βασική έρευνα, που είναι προϋπόθεση sine qua non για την εφαρμοσμένη έρευνα και την ανάπτυξη της καινοτομίας, και

    θα διευκολύνει τον σχεδιασμό εθνικής ερευνητικής στρατηγικής μέσα από την οργανική και συνδυασμένη αξιοποίηση του συνόλου του επιστημονικού – ερευνητικού δυναμικού της χώρας,

    έχοντας ως αποτέλεσμα:

    την εξοικονόμηση και την ισορροπημένη κατανομή των κονδυλίων,

    τις συνέργειες ΑΕΙ και ΕΚ σε μεταπτυχιακά και ερευνητικά προγράμματα,

    τη μεγαλύτερη αξιοποίηση της υπάρχουσας τεχνογνωσίας και εξοπλισμού,

    την πληρέστερη αξιοποίηση του επιστημονικού δυναμικού της χώρας,

    την απρόσκοπτη κινητικότητα Ερευνητών, Καθηγητών, μεταπτυχιακών φοιτητών,

    την επαρκέστερη κάλυψη των πιεστικότατων ελλείψεων προσωπικού τόσο στα ΑΕΙ όσο και στα ΕΚ,

    την ισχυρή ώθηση στην παραγωγική διαδικασία της χώρας.

    Στο υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου είναι απαραίτητο να συμπεριληφθούν ρυθμίσεις οι οποίες θα ενισχύσουν τη συνέργεια των Πανεπιστημίων με τα ΕΚ στη μεταπτυχιακή εκπαίδευση. Τα δημόσια Ερευνητικά Κέντρα που διέπονται από το θεσμικό πλαίσιο για την έρευνα στη χώρα μας έχουν τη δυνατότητα για διεθνώς ανταγωνιστική εκπαίδευση του νέου ερευνητικού δυναμικού της χώρας και συγκεκριμένα τη:

    δυνατότητα παροχής μεταπτυχιακής εκπαίδευσης σε ταχέως αναπτυσσόμενους τομείς αιχμής τόσο της βασικής όσο και της εφαρμοσμένης έρευνας,

    δυνατότητα παροχής μεταπτυχιακής εκπαίδευσης σε τομείς όπου επιβάλλεται διεπιστημονική συνεργασία,

    υψηλή ποιότητα εξειδικευμένου προσωπικού,

    μεγάλες και σύγχρονες υποδομές.

    Επιπλέον η ενίσχυση του ρόλου των ΕΚ στη μεταπτυχιακή εκπαίδευση θα προσφέρει στη:

    διατήρηση και αναβάθμιση της ποιότητας της έρευνας (μακροπρόθεσμη και σε βάθος διερεύνηση, ενθουσιασμό και δημιουργικότητα νέων επιστημόνων κ.λπ.),

    αξιοποίηση των αποτελεσμάτων της έρευνας (π.χ. δημιουργία νέων επιχειρήσεων από νέους επιστήμονες-επιχειρηματίες),

    ενίσχυση συνεργειών μεταξύ ΕΚ και ΑΕΙ.

    Τα ΕΚ έχουν μακρόχρονη συμμετοχή και εμπειρία στη μεταπτυχιακή εκπαίδευση νέων επιστημόνων. Οι Ερευνητές ήδη συμμετέχουν σε Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) και Προγράμματα Διδακτορικών Σπουδών (ΠΔΣ) των Πανεπιστημίων, θα πρέπει όμως να νομοθετηθεί περαιτέρω η συνεργασία των ΕΚ και των Ερευνητών με τα Πανεπιστήμια με στόχο την ισοτιμία, ώσμωση και συνέργεια σε ισότιμη βάση. Επίσης, η συμμετοχή στη μεταπτυχιακή εκπαίδευση αναγνωρίζεται ως ένα από τα βασικά στοιχεία της αποστολής των Ερευνητικών Κέντρων και συνιστά στοιχείο που αξιολογείται, όπως άλλωστε έγινε στην πρόσφατη διαδικασία αξιολόγησης.

    Ως εκ τούτου, για την εμπέδωση (λειτουργία και κατοχύρωση) του ενιαίου χώρου ΑΕ&Ε σε επίπεδο μεταπτυχιακής εκπαίδευσης προτείνουμε την άμεση:

    θεσμοθέτηση ρυθμίσεων για τη συνδιοργάνωση μεταπτυχιακών προγραμμάτων 2ου και 3ου κύκλου σπουδών μεταξύ των δημόσιων ΕΚ και των ΑΕΙ της ημεδαπής και της αλλοδαπής.

    εφαρμογή του Άρθρου 42 του Ν. 4009/2011, με προσθήκη στο σ/ν ρύθμισης που θα αποδεσμεύει την υπογραφή Πρωτοκόλλων Συνεργασίας μεταξύ ΑΕΙ και ΕΚ από τους εσωτερικούς κανονισμούς ΑΕΙ και ΕΚ, η οποία θα επιτρέπει επίσης τη σύναψη Πρωτοκόλλων μεταξύ Σχολής και Ερευνητικού Κέντρου ή Ινστιτούτου και Τμήματος ή Ερευνητικού Κέντρου ή Ινστιτούτου.

    θεσμοθέτηση μηχανισμών αξιολόγησης των ΠΜΣ και ΠΔΣ.

    τη διατήρηση σε ισχύ της παραγράφου 16 του άρθρου 16 του Ν. 4386/2016 όπου δίδεται η θεσμική δυνατότητα να ορίζονται οι Ερευνητές ως κύριοι επιβλέποντες σε διδακτορική διατριβή υποψήφιου διδάκτορα σε ΑΕΙ.

  • 14 Οκτωβρίου 2016, 09:54 | Νικολαϊδης Χρήστος

    ΘΕΜΑ: Αποκατάσταση αδικιών του ν.4186/13 του Υπουργείου Παιδείας χωρίς μεταβατική διάταξη.
    Με το άρθρο 15 του νόμου 3404/2005 προβλέπονταν η εισαγωγή πτυχιούχων ΑΕΙ σε άλλες ελληνικές πανεπιστημιακές σχολές με κριτήριο τον τελικό βαθμό πτυχίου ή με την διαδικασία των εξετάσεων. Η δυνατότητα αυτή έδινε ουσιαστικά το κίνητρο στους άριστους αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους πτυχιούχους να διεκδικήσουν την εισαγωγή τους σε ένα νέο ελληνικό ΑΕΙ για την απόκτηση και δεύτερου πτυχίου.
    Αιφνιδίως και μάλλον βιαστικά, με το άρθρο 57, ο ν. 4186/2013 καταργεί το παραπάνω πλαίσιο και καθιερώνει αποκλειστικά τη διαδικασία των εξετάσεων για την εισαγωγή νέων και παλαιών πτυχιούχων σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές. Αυτό όμως που «ξεχνά» να κάνει είναι να βάλει μια μεταβατική διάταξη που να καλύπτει όσους φοιτητές μόχθησαν για να αριστεύσουν με σκοπό να κάνουν χρήση του βαθμού για την εισαγωγή τους σε μια άλλη σχολή. Αυτό σημαίνει κράτος δικαίου και δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των πολιτών στους νόμους. Διότι ασφαλώς οι νόμοι κρίνονται από την εφαρμογή τους και μπορούν να αλλάζουν, αλλά για τον ίδιο ακριβώς λόγο υπάρχουν και οι μεταβατικές διατάξεις ώστε οι αλλαγές να μην αδικούν όσους σχεδιάζουν με βάση αυτούς τους νόμους. Στην παρούσα περίπτωση παραβιάζεται το δικαίωμα των αρίστων να μπορούν να εισαχθούν σε νέα πανεπιστημιακή σχολή με τον βαθμό του πτυχίου τους, αφού ο υφιστάμενος νόμος καταργεί αυτή τη δυνατότητα χωρίς να δείξει την πρόνοια, την ευαισθησία και την υποχρέωση που οφείλει προς τους πτυχιούχους της χώρας. Οφείλει λοιπόν ο νομοθέτης, με πρωτοβουλία του υπουργείου σας, να τροποποιήσει τη σχετική διάταξη. Αλλιώς, μιας και έχετε την ευθύνη των αποφάσεων, θα πρέπει να απαντήσετε σε κάποιον που αρίστευσε προσβλέποντας σε αυτή τη δυνατότητα, γιατί η ελληνική πολιτεία και το Υπουργείο Παιδείας φέρονται με αυτό τον τρόπο σε όσους τιμούν τη φοιτητική τους ιδιότητα. Έτσι φθάνω στο σημείο που προσαρμόζω όλη μου τη ζωή για να βγάλω πτυχίο ΑΕΙ Νοσηλευτικής με βαθμό 9,84, Βραβείο «ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ» από το ΙΚΥ (βαθμός που βγήκε από τη κρίση όλων των καθηγητών του προπτυχιακού) και με τη προσδοκία να εισαχθώ σε συγγενή άλλη σχολή(ιατρική) με βαθμό πτυχίου και όχι με κατατακτήριες εξετάσεις μιας δυό ώρες ……(π.χ. Ιατρική σχολή Θράκης όπου η υπ’αριθμ. πρωτοκόλλου 2660/26-4-13 απόφαση του πανεπιστημίου Θράκης για κατάταξη πτυχιούχων ιατρικής 2013-14 μόνο με βαθμό πτυχίου δεν εκτελέστηκε λόγω κατάργησής κ.α.
    http://www.med.duth.gr/news.txt/2013-05-13-b/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%92%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CF%8D%20%CE%A0%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%BF%CF%85%202013-2014.pdf) Αυτή η απλή και δίκαιη κίνηση μπορεί να επανορθώσει τη συγκεκριμένη κατάφωρη αδικία σε βάρος αριστούχων πτυχιούχων που συχνά αναρωτιόμαστε γιατί φεύγουν από τη χώρα μας με αποτέλεσμα την οικονομική εξαθλίωσή τους. Παρακαλώ πολύ, όπως λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω, τροποποιήσετε τη σχετική διάταξη του άρ.57 ν.4186/13 προς αποκατάσταση της αδικίας (που έγινε με τη κατάργηση του άρ.15 ν.3404/05 χωρίς μεταβατική διάταξη).

    Με εκτίμηση ,
    Νικολαΐδης Γ. Χρήστος

  • 13 Οκτωβρίου 2016, 05:44 | Ελένη Παπαγαρουφάλη

    Άρθρο 3 παράγραφος 1
    «Το ΠΜΣ οφείλει να διαφοροποιείται ουσιωδώς…»
    Ακαδημαϊκά είναι αποδεκτή και η λειτουργία γενικών-ερευνητικών ΠΜΣ τα οποία υποδέχονται και φοιτητές/τριες που προέρχονται από τμήματα διαφορετικών επιστημών και γνωστικών κλάδων.

    Άρθρο 3 παράγραφος 4
    «Εντολή αυτοδύναμης διδασκαλίας…»
    Ποιες ακριβώς είναι οι «κείμενες διατάξεις» σύμφωνα με τις οποίες μπορεί να γίνει εντολή αυτοδύναμης διδασκαλίας και επίβλεψης;

    Άρθρο 3 παράγραφος 6
    Στην παράγραφο αυτή προβλέπεται ότι ο απολογισμός υποβάλλεται στην ΑΔΙΠ δια της οικείας Κοσμητείας. Όμως η Κοσμητεία ως όργανο δεν αναφέρεται σε κανένα άλλο σημείο του νομοσχεδίου ως όργανο με αρμοδιότητες σχετικές με τα ΠΜΣ.

    Άρθρο 5 παράγραφος 2
    Η παράγραφος 2 να περιοριστεί στην πρώτη πρόταση «Για κάθε μεταπτυχιακό … Μεταπτυχιακών Σπουδών», έτσι ώστε το κάθε τμήμα να έχει τη δυνατότητα να αποφασίζει για τις αρμοδιότητες του Συμβούλου ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες του προγράμματός του.

    Έχουν προβλεφθεί μεταβατικές διατάξεις για την εφαρμογή του νομοσχεδίου;
    Τι ακριβώς θα ισχύσει και πότε για τα ΠΜΣ που ήδη λειτουργούν και η διάρκεια τους έχει προβλεφθεί για αρκετά χρόνια ακόμη;

  • 13 Οκτωβρίου 2016, 03:33 | Αναστασία Αλευριάδου, Αντιπρύτανης, ΠΔΜ Γιώργος Μαρνέλλος, Αντιπρύτανης, Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος, ΠΔΜ Γιάννης Ζιώγας, Πρόεδρος Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, ΠΔΜ Κώστας Στεργίου, Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών, ΠΔΜ

    ΚΕΙΜΕΝΟ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ
    ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟ ΚΥΚΛΟ ΣΠΟΥΔΩΝ
    Πρόεδροι Τμημάτων Πανεπιστήμιου Δυτικής Μακεδονίας
    Προγράμματα Μεταπτυχιακών Σπουδών και Διδακτορικές Σπουδές

    Θεωρούμε ότι το προτεινόμενο σχέδιο νόμου για τις ΠΜΣ και διδακτορικές σπουδές κινείται στη σωστή κατεύθυνση εξορθολογισμού των προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών καθώς και των όρων διδακτορικών σπουδών.
    Η αυτοτέλεια των ΑΕΙ όσον αφορά σε αποφάσεις ίδρυσης και λειτουργίας ΠΜΣ και διδακτορικών σπουδών όχι μόνο πρέπει να διατηρηθεί, αλλά και να ενισχυθεί. Η ίδρυση Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών μπορεί να δώσει τη δυνατότητα στο κάθε Πανεπιστήμιο να οργανώσει αυτόνομα και με ορθολογικό τρόπο υψηλού ακαδημαϊκού επιπέδου μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές και ταυτόχρονα να καθορίζει το ίδιο το Πανεπιστήμιο, με τον Οργανισμό και τους Εσωτερικούς Κανονισμούς του, τα σχετικά οικονομικά και διοικητικά θέματα, π.χ. δίδακτρα, αμοιβές διδασκόντων, υποτροφίες για τους φοιτητές, προσέλκυση χορηγιών/προγραμμάτων, δημιουργία ξενόγλωσσων προγραμμάτων, συνεργασίες με άλλα ιδρύματα, συμπεριλαμβανομένων ιδρυμάτων του εξωτερικού κ.λπ. Πολύ δε περισσότερο, στο πλαίσιο του Στρατηγικού Σχεδιασμού του, να χαράζει και να αναπροσαρμόζει κατάλληλα και όταν το ίδιο το κρίνει τη στρατηγική του στο πεδίο αυτό, με γνώμονα τις ανάγκες της κοινωνίας και της οικονομίας, λαμβάνοντας ταυτόχρονα υπόψη τη δυναμική της επιστήμης και της τεχνολογίας. Η συνεχής, εσωτερική και εξωτερική, αξιολόγηση της ποιότητας και η παροχή της αρμοδιότητας στην ΑΔΙΠ να διακόπτει τη λειτουργία προγραμμάτων μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών, που δεν καλύπτουν προσυμφωνημένους με τα ΑΕΙ όρους ποιότητας, μπορούν να διασφαλίσουν την υψηλή ποιότητα των σπουδών δεύτερου και τρίτου κύκλου.

    Παραθέτουμε βασικές παρατηρήσεις που αφορούν το προτεινόμενο Σχέδιο Νόμου:
    ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΑ ΤΜΗΜΑΤΑ

    1. Η σύνδεση λειτουργίας του Δεύτερου και Τρίτου Κύκλου Σπουδών με το εάν ένα Τμήμα είναι Αυτοδύναμο ή όχι δεν είναι λειτουργικός και δημιουργεί ακαδημαϊκές ανισότητες.
    Αναφέρεται στο Σχέδιο Νόμου:

    1.1 Στα αυτοδύναμα Τμήματα των Πανεπιστημίων που λειτουργούν ΠΜΣ εκπονούνται διδακτορικές διατριβές (τρίτος κύκλος σπουδών) και τα Ιδρύματα στα οποία ανήκουν απονέμουν τον τίτλο του διδάκτορα.
    1.2 Τα ΠΜΣ εδρεύουν σε αυτοδύναμα Τμήματα, θεραπεύουν ίδιες ή συναφείς ειδικότητες με το επιστημονικό πεδίο του Τμήματος και αποσκοπούν στην προαγωγή της επιστημονικής γνώσης.
    3.7 Στην περίπτωση των διατμηματικών και διιδρυματικών ΠΜΣ, οι προϋποθέσεις θα πρέπει να καλύπτονται τουλάχιστον από το Τμήμα που υποστηρίζει διοικητικά το ΠΜΣ

    Με βάση τα παραπάνω τα μη αυτοδύναμα τμήματα:
    α. Δεν μπορούν να οργανώσουν ΠΜΣ β. Οι διδάσκοντές τους δεν μπορούν να επιβλέψουν διδακτορικά
    γ. Μπορούν μόνο να συμμετέχουν ως συνεργαζόμενα Τμήματα και όχι ως συντονιστές σε διατμηματικά ΠΜΣ

    Οι συγκεκριμένες διατάξεις καθιστούν τους καθηγητές των μη αυτοδύναμων τμημάτων (αλλά και τα μη αυτοδύναμα Τμήματα) σε καθηγητές και Τμήματα δεύτερης κατηγορίας. Αν οι εργαζόμενοι σε μη Αυτοδύναμα Τμήματα έχουν υποστεί σε απόλυτο βαθμό τις επιπτώσεις της κρίσης προστίθεται σε αυτούς και μια επιπλέον επίπτωση, που δεν υπήρχε μέχρι τώρα: η αδυναμία ακαδημαϊκής ολοκλήρωσης και η απαγόρευση διδασκαλίας σε επίπεδο πέραν του προπτυχιακού. Επιπλέον τα μη Αυτοδύναμα Τμήματά χάνουν την ευκαιρία εξεύρεσης ανθρώπινου δυναμικού και πόρων που θα μπορούσε να τα καταστήσει απλώς βιώσιμα, μια ευκαιρία που τα Αυτοδύναμα Τμήματα έχουν.

    Είναι δεδομένο ότι, στις τωρινές συνθήκες κρίσης, ένα Τμήμα από τη στιγμή της ίδρυσής του χρειάζεται τουλάχιστον δεκαπέντε χρόνια να καταστεί αυτοδύναμο. Το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας, για παράδειγμα, διανύει τον ενδέκατο χρόνο λειτουργίας του έχει 7 μέλη ΔΕΠ, έχουν προκηρυχθεί δύο ακόμη και με τους πλέον ευνοϊκούς ρυθμούς θα καταστεί Αυτοδύναμο σε τέσσερα χρόνια. Με βάση τον προτεινόμενο νόμο όσοι/ες διδάσκουν σε αυτό (αν και θα είναι τουλάχιστο δέκα στον αριθμό) επί δεκαπέντε χρόνια δεν θα μπορούν να οργανώνουν ΠΜΣ και κυρίως να επιβλέπουν διδακτορικά. Αντίστοιχα Τμήματα με 15 διδάσκοντες ή και λιγότερους λειτουργούν τρία και τέσσερα ΠΜΣ. Με βάση το προτεινόμενο σχέδιο ένα Αυτοδύναμο Τμήμα με τους προβλεπόμενους πρωτοβάθμιους και δευτεροβάθμιους καθηγητές και συνολικά εννιά μέλη ΔΕΠ μπορεί να οργανώνει ΠΜΣ ενώ ένα μη Αυτοδύναμο με 15 μέλη ΔΕΠ όχι.

    Απόδειξη της ικανότητας οργάνωσης Τρίτου Κύκλου Σπουδών από μη Αυτοδύναμα Τμήματα αποτελεί το γεγονός ότι αρκετά μη Αυτοδύναμα Τμήματα έχουν απονείμει διδακτορικούς τίτλους στο παρελθόν και έχουν πολλούς εγγεγραμμένους υποψήφιους διδάκτορες στο παρόν. Για παράδειγμα, το Τμήμα Μηχανικών Πληροφορικής και Τηλεπικοινωνιών του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας έχει απονείμει 4 διδακτορικούς τίτλους, ένας εκ των οποίων έχει λάβει διεθνείς διακρίσεις υψηλού κύρους, και έχει 13 εγγεγραμμένους υποψήφιους διδάκτορες. Το Σχέδιο Νόμου ουσιαστικά απαξιώνει τα διδακτορικά που έχουν απονεμηθεί από μη Αυτοδύναμα Τμήματα και δεν περιλαμβάνει καμία πρόβλεψη για τους υποψήφιους διδάκτορες αυτών των Τμημάτων.

    Το προτεινόμενο Σχέδιο δημιουργεί μια πρόσθετη νομική ανισότητα, ειδικά στις εξελίξεις των καθηγητών των μη Αυτοδύναμων Τμημάτων ή στην πρόθεσή τους να θέσουν υποψηφιότητα σε άλλο Τμήμα, αφού δεν θα έχουν επιβλέψει διδακτορικά έναντι συναδέλφων Αυτοδύναμων Τμημάτων που θα μπορούν.

    Θα πρέπει να υπογραμμιστεί ότι οι καθηγητές των μη Αυτοδύναμων Τμημάτων ουδεμία ευθύνη φέρουν για την αδυναμία της Πολιτείας να καταστήσει σε εύλογο χρόνο τα Τμήματά τους Αυτοδύνα
    Για να μην νομοθετηθεί μια άδικη διάταξη σε βάρος των μη Αυτοδύναμων Τμημάτων προτείνουμε:

    α. Να δοθεί η δυνατότητα στα μη Αυτοδύναμα Τμήματα μετά τον πέμπτο χρόνο λειτουργίας τους να οργανώνουν ΠΜΣ. Αυτά θα αξιολογούνται σε κάθε περίπτωση ως προς την λειτουργικότητά τους από το Υπουργείο.
    β. Να δοθεί η δυνατότητα στα μη Αυτοδύναμα Τμήμα να οργανώνουν Διατμηματικά ΠΜΣ αφού το κριτήριο της αριθμητικής πληρότητας σε αυτή την περίπτωση δεν ισχύει και θα ενισχυθούν οι συνεργασίες

    γ. Σε κάθε περίπτωση για τα μη Αυτοδύναμα Τμήματα να αποδεσμευθεί η δυνατότητα οργάνωσης Τρίτου Κύκλου Σπουδών από τη λειτουργία ή όχι ΠΜΣ. Με αυτό τον τρόπο οι καθηγητές τους θα μπορούν να επιβλέπουν διδακτορικά από την πρώτη ημέρα διορισμού τους.

    1. δ. Να διαχωρίζονται οι νέες θέσεις για μέλη ΔΕΠ που ανακοινώνονται σε εκείνες που δίνονται σε Μη Αυτοδύναμα Τμήματα (και να πριμοδοτούνται) και σε εκείνες που δίνονται σε Αυτοδύναμα. Θα μπορούσε για παράδειγμα να υπάρχει να αναλογία 2 προς 3. Με αυτόν τον τρόπο σε πεντακόσιες νέες θέσεις οι 200 να δίνονται σε μη Αυτοδύναμα και οι 300 σε Αυτοδύναμα. Έτσι θα λήξει η ομηρία των μη Αυτοδύναμων Τμημάτων σε ένα καθεστώς ακαδημαϊκής (και όχι μόνο) ανισότητας.

    2. ε. Να υπάρξει νομοθετική πρόβλεψη για να στελεχώνονται τα νεοϊδρυόμενα Τμήματα σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και κατά προτεραιότητα έτσι ώστε σε πέντε χρόνια από την έναρξη της λειτουργίας τους να καθίστανται Αυτοδύναμα

    Το καθεστώς της μη Αυτοδυναμίας θα έπρεπε να είναι σύντομο και να μη θέτει σε ακαδημαϊκή ή εργασιακή ομηρία όσους/ες εργάζονται σε αυτό. Θεωρούμε ότι η τελική διατύπωση του Νομοσχεδίου οφείλει να αποδεσμεύσει τα μη Αυτοδύναμα Τμήματα από το καθεστώς της δεύτερης κατηγορίας στο οποίο βρίσκονται αυτή τη στιγμή, και δεν θα λειτουργήσει περιοριστικά, ή και τιμωρητικά, σε όσους, με τόσες θυσίες και περιορισμούς, εργαζόμαστε σε αυτά δίνοντάς μας ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες με τους συναδέλφους των Αυτοδύναμων Τμημάτων.

    ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

    1. Για κρίσιμες αποφάσεις για τα μεταπτυχιακά, ορίζει αυξημένη πλειοψηφία των 2/3, δίνοντας την δυνατότητα σε οργανωμένες μειοψηφίες να «μπλοκάρουν» όποιο μεταπτυχιακό δεν τους είναι αρεστό.
    2. Ενώ ορίζει λεπτομερειακά τι διαδικασίες θα ακολουθούνται για διάφορα θέματα, πουθενά δεν αναφέρεται στην αξιολόγηση των ΠΜΣ μέσω των οργάνων που είναι ήδη θεσμοθετημένα, δηλαδή την Ομάδα Εσωτερικής Αξιολόγησης (ΟΜΕΑ) του κάθε Τμήματος και τη Μονάδα Διασφάλισης της Ποιότητας (ΜΟΔΙΠ) του κάθε Πανεπιστημίου. Επιπλέον, μόνο σε ένα σημείο αναφέρει την ΑΔΙΠ: στη φάση δημιουργίας ενός νέου ΠΜΣ, όταν και απλώς της κοινοποιείται.
    3. Ορίζει ότι «ποσοστό τουλάχιστον 75% των διδασκόντων πρέπει να προέρχεται από το Τμήμα», περιορίζοντας τις ευκαιρίες να συμμετέχουν στα ΠΜΣ διδάσκοντες που μπορούν να μεταφέρουν στους φοιτητές την εμπειρία και τις γνώσεις τους, προερχόμενοι από άλλα Τμήματα, από Ερευνητικά Κέντρα ή και από τον ιδιωτικό τομέα, όπως γίνεται στο εξωτερικό, ενώ δεν ορίζει με ποια κριτήρια θα μετριέται το 75%: για παράδειγμα, το 75% των διδασκόντων μπορεί να καλύπτει το 25% των ωρών διδασκαλίας!!
    4. Με τους περιορισμούς που επιβάλλονται, πολλά από τα υφιστάμενα μεταπτυχιακά που στήθηκαν με μεγάλη προσπάθεια και χαίρουν υψηλής εκτίμησης, απλώς θα σταματήσουν τη λειτουργία τους. Ειδικά στην παρούσα συγκυρία, τμήμα των διδάκτρων των ΜΠΣ καλύπτουν πληθώρα εκπαιδευτικών και ερευνητικών αναγκών των ΑΕΙ, ενώ η εμπειρία πολλών μεταπτυχιακών προγραμμάτων δείχνει ότι οι υποψήφιοι σε αυτά είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν πολύ υψηλότερα δίδακτρα από το πλαφόν που επιχειρεί να επιβάλει η κυβέρνηση, τα οποία αργότερα θα αποσβέσουν στην αγορά εργασίας. Θα έπρεπε καλύτερα να εισαχθεί συγκεκριμένο σοβαρό ποσοστό υποτροφιών (25-30%) σε κάθε ΜΠΣ με «τέλη εγγραφής», που θα παρέχονται με συνδυασμό κριτηρίων αριστείας και οικονομικής αδυναμίας.

    Αναστασία Αλευριάδου, Αντιπρύτανης, ΠΔΜ
    Γιώργος Μαρνέλλος, Αντιπρύτανης, Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Περιβάλλοντος, ΠΔΜ
    Γιάννης Ζιώγας, Πρόεδρος Τμήματος Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών, ΠΔΜ
    Κώστας Στεργίου, Πρόεδρος Τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής & Τηλεπικοινωνιών, ΠΔΜ

  • 13 Οκτωβρίου 2016, 01:00 | Φοιτητής

    «Τα πτυχία ή διπλώματα που απονέμονται κατόπιν επιτυχούς ολοκλήρωσης Προγράμματος Σπουδών με χρόνο φοίτησης ίσο ή μεγαλύτερο από πέντε έτη, με 300 κατ’ ελάχιστον Ι.Ε.Μ., αναγνωρίζονται ως Ενιαίο και Αδιάσπαστο Δίπλωμα Μεταπτυχιακού Επιπέδου (Integrated Master: Master of Science) στη βασική ειδικότητα του Τμήματος ή της μονοτμηματικής Σχολής και κατατάσσονται στο 7ο επίπεδο του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων.»

    Καλά τα λέγατε πρίν επί Μπαλτά, γιατί ο μέσος όρος αποφοίτησης στα Πολυτεχνεία δεν είναι 5, αλλά 7 έτη, με σημαντική προσωπική προσπάθεια, είναι τεράστια αδικία, και όχι επειδή το λέω εγώ, κοιτάξτε προγράμματα σπουδών από Πολυτεχνεία στην Ελλάδα με αντίστοιχα μεταπτυχιακά προγράμματα στο εξωτερικό. Για ποιο λόγο να σπουδάζουμε τόσα χρόνια χωρίς να έχουμε τουλάχιστον ένα αντίστοιχο δίπλωμα. ΔΙΟΡΘΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ.

  • 10 Οκτωβρίου 2016, 15:51 | Αντωνία Μοροπούλου

    Αναγνώριση των 5ετών διπλωμάτων των Πολυτεχνείων και Πολυτεχνικών Σχολών ως επιπέδου Master

    σχετικά αρχεία :

    master.zip,
    http://www.dipam.tee.gr/Master.zip

    Σχέδιο Νόμου_Master_OpenGov.docx
    http://www.dipam.tee.gr/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85_Master_OpenGov.docx

  • 10 Οκτωβρίου 2016, 15:24 | Δέσποινα

    Το καλύτερο ΠΜΣ στο χορό της Συμβουλευτικής, από το Πανεπιστήμιο Θεσσαλιας με τίτλο Συμβουλευτική Ψυχολογία και Συμβουλευτική στην Ειδική Αγωγή, την Υγεία και την Εκπαίδευση κινδυνεύει να σταματήσει την λειτουργία με μία απόφαση ή οποία βάζει στην ίδια κλίμακα όλα τα μεταπτυχιακά προγράμματα ανεξαρτητα από : Το είδος του ΠΜΣ: Γενικό/θεωρητικό ή εξειδικευμένο/εφαρμοσμένο.
    Η επιστήμη που θεραπεύει το ΠΜΣ: Ανθρωπιστικές/κοινωνικές επιστήμες ή θετικές/τεχνολογικές επιστήμες.
    Η διάρκεια των σπουδών του ΠΜΣ.
    Το αν πρόκειται για απλό ή εντατικό ΠΜΣ.
    Η ποιότητα της προσφερόμενης εκπαίδευσης από το ΠΜΣ: Αριθμός και διάρκεια θεωρητικών και εργαστηριακών μαθημάτων, ώρες πρακτικής άσκησης, ώρες εποπτείας πρακτικής άσκησης, ώρες προσωπικής ανάπτυξης, αριθμός και είδος εργαστηρίων, ύπαρξη ή μη διπλωματικής εργασίας. Με βάση τα παραπάνω οι προτάσεις μου είναι:
    Σοβαρή αξιολόγηση της ποιότητας των ΠΜΣ και της προσφερόμενης εκπαίδευσης, στη βάση των προαναφερθέντων στοιχείων. Καταθετω την άποψη μου ως φοιτήτρια του συγκεκριμένου ΠΜΣ, καθώς πρόκειται για ένα ΠΜΣ υψηλον προδιαγραφών και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να χαθεί από τα ελληνικά πανεπιστήμια ένα τέτοιο Πμς, καθώς προσφέρει εξειδίκευση στον χώρο της συμβουλευτικής ψυχολογίας. Επίσης είναι ιδιαίτερα άδικο για εμας τους σπουδαστές που έχουμε επιλέξει το συγκεκριμένο ΠΜΣ και έχουμε καταβάλει αγώνα για την ολοκλήρωση και την απόκτηση του συγκεκριμένου τίτλου αλλά και δίδακτρα να είμαστε πλέον απόφοιτοι ενός ανύπαρκτου μεταπτυχιακού.

  • 9 Οκτωβρίου 2016, 21:18 | Γιώργος Κλεφτάρας

    Με αυτό το Νομοσχέδιο ορθά το Υπουργείο προσπαθεί να βάλει μια τάξη στο χώρο των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ), όπου σε αρκετές περιπτώσεις έχουν παρατηρηθεί στρεβλώσεις.
    Όμως στην προσπάθειά αυτή πολύ φοβάμαι ότι μαζί με τα «ξερά καίγονται και τα χλωρά». Συγκεκριμένα αναφέρομαι σε όσα μεταπτυχιακά αποδεδειγμένα κάνουν πολύ καλή δουλειά και έχουν αξιολογηθεί πολύ θετικά τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο.
    Κατ’ αρχήν είναι σημαντικό να διαχωρίσουμε τα ΠΜΣ σε γενικά/θεωρητικά και σε εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα. Τα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα ΠΜΣ έχουν συνήθως διετή ή και μεγαλύτερη διάρκεια και είναι πολύ πιο απαιτητικά σε μαθήματα (θεωρητικά και εργαστηριακά), σεμινάρια, πρακτική άσκηση, βιωματικές ασκήσεις, προσωπική ανάπτυξη, εποπτεία και διπλωματική ερευνητική εργασία. Επίσης θα πρέπει να γίνει διαφοροποίηση και μεταξύ των εξειδικευμένων/εφαρμοσμένων ΠΜΣ ως προς το αν είναι στο χώρο των θετικών/τεχνολογικών επιστημών ή στο χώρο των ανθρωπιστικών/κοινωνικών επιστημών. Ο διαχωρισμός αυτός είναι σημαντικός για να κατανοηθεί τόσο το κόστος λειτουργίας τους όσο και που κατευθύνεται το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων τους (αναλώσιμα, εργαστηριακά υλικά/εργαλεία ή αμοιβές διδασκόντων, εκπαιδευτών και εποπτών).
    Στα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα μεταπτυχιακά στο χώρο των ανθρωπιστικών/κοινωνικών επιστημών, εκτός από τα μέλη ΔΕΠ που διδάσκουν τα θεωρητικά συνήθως μαθήματα, είναι απαραίτητο, για να διασφαλιστεί η εξειδίκευση, να συμμετέχουν στην εκπαίδευση και εξειδικευμένοι επαγγελματίες, μάχιμοι στο χώρο της αγοράς εργασίας, οι οποίοι διδάσκουν τα εργαστηριακού/πρακτικού χαρακτήρα κυρίως σεμινάρια και αναλαμβάνουν την προσωπική ανάπτυξη, την πρακτική άσκηση και την εποπτεία των φοιτητών. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στην περίπτωση των εξειδικευμένων/εφαρμοσμένων ΠΜΣ:
    1. Το κόστος λειτουργίας τους είναι πολύ πιο υψηλό σε σχέση με τα γενικά/θεωρητικά ΠΜΣ, σύμφωνα πάντα με τις απαιτήσεις της εξειδίκευσης που δίνουν και την απαιτούμενη διάρκειά τους.
    2. Αν ανήκουν στο χώρο των ανθρωπιστικών/κοινωνικών επιστημών, το μεγαλύτερο μέρος των εξόδων τους κατευθύνεται σε αμοιβές εξειδικευμένων εποπτών, διδασκόντων και επαγγελματιών από το χώρο της αγοράς εργασίας, με δεδομένο ότι συχνά απαιτείται εξατομικευμένη προσωπική εκπαίδευση ξεχωριστά για τον κάθε φοιτητή.
    3. Αν ανήκουν στο χώρο των θετικών/τεχνολογικών επιστημών σημαντικό μέρος των εξόδων τους κατευθύνεται σε αναλώσιμα, λογισμικά και εργαστηριακά υλικά και εργαλεία (για το θέμα αυτό μπορούν να μιλήσουν ασφαλέστερα συνάδελφοι του συγκεκριμένου χώρου).
    Για να μην γενικολογώ θα αναφερθώ συγκεκριμένα στο μεταπτυχιακό του Τμήματός μου (Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) το οποίο διευθύνω και έχει τον τίτλο: «Συμβουλευτική Ψυχολογία & Συμβουλευτική στην Ειδική Αγωγή, την Εκπαίδευση και την Υγεία». Πρόκειται για ένα εξειδικευμένο/εφαρμοσμένο ΠΜΣ στο χώρο των ανθρωπιστικών/κοινωνικών επιστημών που δίνει εξειδίκευση στους αποφοίτους και επαγγελματικά δικαιώματα, εφόσον ανεξάρτητα από τις βασικές σπουδές τους οι απόφοιτοι μπορούν να εργαστούν ως «Σύμβουλοι Ψυχικής Υγείας». Το συγκεκριμένο ΠΜΣ είναι το μοναδικό εντατικό μεταπτυχιακό στην Ελλάδα, επίσημα αναγνωρισμένο από το Υπουργείο Παιδείας ως εντατικό, διάρκειας 4 εξαμήνων και 2 θερινών περιόδων, στο οποίο αντιστοιχούν 150 πιστωτικές μονάδες ECTS, δηλαδή ενώ έχει διάρκειά 2 ετών, δίνει πιστωτικές μονάδες ECTS που αναλογούν σε 2,5 έτη.
    Εκτός από την εξαιρετική εξωτερική αξιολόγηση που είχε το ΠΜΣ στην πρόσφατη εξωτερική αξιολόγηση του Τμήματος, έχει επιπρόσθετα αναγνωρισθεί/πιστοποιηθεί και από:
    • Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο
    • Την Ελληνική Εταιρεία Συμβουλευτικής
    • European Association for Counselling
    Οι παραπάνω αναγνωρίσεις/πιστοποιήσεις, που οδήγησαν και στα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, έγιναν μετά από αξιολόγηση του προγράμματος σπουδών, που σύμφωνα με τα διεθνή στάνταρντ, περιλαμβάνει εκπαίδευση σε πέντε επίπεδα:
    • Βιωματικό επίπεδο: 40 ώρες (1 έτος: 1 ώρα/εβδομάδα) «Ατομικής Συμβουλευτικής» προσωπικά για τον κάθε φοιτητή και 60 ώρες (1 έτος: 1,5 ώρες/εβδομάδα) «Ομαδικής Συμβουλευτικής».
    • Θεωρητικό επίπεδο: 10 θεωρητικά μαθήματα Συμβουλευτικής.
    • Εργαστηριακό επίπεδο: 3 εργαστηριακά μαθήματα «Τεχνικών Συμβουλευτικής Παρέμβασης» και 20 εντατικά εξειδικευμένα σεμινάρια Συμβουλευτικής εφαρμοσμένου/εργαστηριακού χαρακτήρα μεγάλης διάρκειας.
    • Ερευνητικό επίπεδο: 2 μαθήματα στις «Ποσοτικές και Ποιοτικές Μεθόδους Έρευνας» και «Διπλωματική Εργασία».
    • Πρακτικό επίπεδο: 1220 ώρες «Πρακτικής Άσκησης» με 120 ώρες «Ατομικής και Ομαδικής Εποπτείας».
    Εκτός δηλαδή από τα 15 μαθήματα (θεωρητικά, εργαστηριακά, ερευνητικά) και τη διπλωματική εργασία, ο κάθε φοιτητής απαιτείται να κάνει:
    1. 100 ώρες ατομικής και ομαδικής συμβουλευτικής/ψυχοθεραπείας με εξειδικευμένο επαγγελματία ψυχολόγο/σύμβουλο για να μπορέσει ο ίδιος να δουλέψει δικά του ψυχολογικά θέματα πριν μπορέσει ο ίδιος να βοηθήσει κάποιον άλλο επαγγελματικά ως «Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας». Σύνολο ωρών: 30 φοιτητές Χ 100 ώρες = 3000 ώρες.
    2. 120 ώρες ατομικής και ομαδικής εποπτείας για την πρακτική του άσκηση με εξειδικευμένο επαγγελματία ψυχολόγο/σύμβουλο, όπου συζητά μαζί του τα περιστατικά που έχει και παίρνει οδηγίες και κατευθύνσεις για το πως να τα χειριστεί στην επόμενη συνεδρία. Σύνολο ωρών: 30 φοιτητές Χ 120 ώρες = 3600 ώρες.
    3. 20 εντατικά εξειδικευμένα σεμινάρια Συμβουλευτικής εφαρμοσμένου/ εργαστηριακού χαρακτήρα, συνολικής διάρκειας 480 ωρών, που γίνονται από εξειδικευμένους επαγγελματίες συμβούλους.
    Συνεπώς, θα πρέπει να υπάρξουν αμοιβές/αποζημιώσεις και για το σύνολο των 7080 ωρών (3000 + 3600 + 480) που γίνονται από εξειδικευμένους επαγγελματίες συμβούλους στο χώρο της αγοράς εργασίας.
    Με βάση τα παραπάνω και με δεδομένο ότι το ΠΜΣ δεν έχει και δεν μπορεί να έχει έσοδα από καμία άλλη πηγή, λόγω των οικονομικών συνθηκών στη χώρα, γίνεται σαφές ότι με κανένα τρόπο δεν μπορεί να καλύψει το κόστος της προσφερόμενης εκπαίδευσης με τέλος εγγραφής φοιτητών της τάξης των 1700 ευρώ. Συνεπώς θα πρέπει να επιχορηγηθεί σημαντικά από το Υπουργείο Παιδείας ή διαφορετικά ένα πραγματικά πολύ επιτυχημένο μεταπτυχιακό θα αναγκαστεί να διακόψει τη λειτουργία του, με αποτέλεσμα οι φοιτητές που θα θελήσουν να εξειδικευτούν στον συγκεκριμένο τομέα να αναγκαστούν να αναζητήσουν αντίστοιχο ΠΜΣ στο εξωτερικό (Ευρώπη, Αμερική). Το γεγονός αυτό βάλει κυρίως ενάντια στις πιο αδύναμες οικονομικά ομάδες, καθώς τα δίδακτρα των αντίστοιχων ΠΜΣ στο εξωτερικό είναι τριπλάσια ή και τετραπλάσια.
    Όπως φαίνεται, από τα όσα έχουν ειπωθεί μέχρι στιγμής, τα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα ΠΜΣ, εκτός από τους εξειδικευμένους επαγγελματίες στο χώρο εργασίας, χρειάζονται για να λειτουργήσουν και απόλυτα εξειδικευμένα μέλη ΔΕΠ στη συγκεκριμένη ειδίκευση που δίνει το ΠΜΣ, τα οποία, όμως, ποτέ δεν μπορούν να υπάρξουν σε ένα μόνο Τμήμα. Η στελέχωση των πανεπιστημιακών Τμημάτων έχει γίνει με βάση το προπτυχιακό τους πρόγραμμα που είναι γενικό και όπου γίνονται μαθήματα, από όλες τις ειδικότητες της συγκεκριμένης επιστήμης, ώστε οι προπτυχιακοί φοιτητές να αποκτήσουν μια σφαιρική γνώση της επιστήμης τους, γεγονός ιδιαίτερα έντονο σε Τμήματα με διεπιστημονικό χαρακτήρα, όπως τα Παιδαγωγικά Τμήματα. Για τη διασφάλιση της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα εξειδικευμένα ΠΜΣ θα πρέπει να κληθούν να διδάξουν και μέλη ΔΕΠ άλλων Τμημάτων και Πανεπιστημίων που έχουν τη συγκεκριμένη εξειδίκευση. Συνεπώς θεωρώ απαγορευτικό, για την ποιότητα των εξειδικευμένων ΠΜΣ, το 75% των διδασκόντων να προέρχεται από το Τμήμα που τα διοργανώνει. Επιπρόσθετα, για λόγους που δεν κατανοώ, μοιάζει τιμωρητικό για τα μονοτμηματικά ΠΜΣ. Θεωρώ πολύ λειτουργικότερο αν ένα ποσοστό της τάξης του 40-50% των μαθημάτων γινόταν μόνο από διδάσκοντες του Τμήματος.
    Ένα άλλο σημαντικό θέμα, που αφορά τα εξειδικευμένα/εφαρμοσμένα ΠΜΣ, είναι ότι απευθύνονται κυρίως σε εργαζόμενους επαγγελματίες που δεν μπορούν να παρακολουθήσουν μαθήματα μέσα στη βδομάδα, γεγονός που αφορά ακόμη περισσότερο τα ΠΜΣ των περιφερειακών Πανεπιστημίων, που αντλούν το μεγαλύτερο μέρος των φοιτητών τους από τις μεγάλες πόλεις (Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα …). Οι φοιτητές αυτοί μπορούν να τα παρακολουθήσουν μόνο μετακινούμενοι τα Σαββατοκύριακα. Για το λόγο αυτό, η πλειοψηφία των εξειδικευμένων ΠΜΣ στα περιφερειακά Πανεπιστήμια, τουλάχιστον, γίνονται Παρασκευές βράδυ και Σαββατοκύριακα. Είναι αυτονόητο, νομίζω, ότι είναι δύσκολο να βρεθούν μέλη ΔΕΠ, που σε βάρος της προσωπικής και οικογενειακής τους ζωής, θα διδάξουν Σαββατοκύριακα (επίσημες αργίες) χωρίς ουσιαστική αμοιβή/αποζημίωση, εφόσον βέβαια πρόκειται για εργασία που υπερβαίνει τις κατά νόμο υποχρεώσεις τους.
    Τέλος, υπάρχει μια γενικότερη αντίφαση στον τρόπο που αντιμετωπίζονται τα δίδακτρα (τέλος εγγραφής) στο νομοσχέδιο. Προβλέπεται μείωση των διδάκτρων που δεν μπορούν πλέον να ξεπερνούν το τριπλάσιο του κατώτατου ακαθάριστου μηνιαίου μισθού και αυτό για όλα τα ΠΜΣ ανεξαρτήτως, χωρίς να υπάρχει καμία απολύτως αναφορά στην ποιότητά τους και στο ελάχιστο κόστος λειτουργίας τους. Ενώ λοιπόν από τη μία μεριά γίνεται προσπάθεια να μειωθούν τα δίδακτρα και προβλέπεται τέλος εγγραφής, όταν δεν υπάρχει δυνατότητα άλλης χρηματοδότησης, από την άλλη μεριά αυξάνονται οι κρατήσεις από τα έσοδα των ΠΜΣ που πλέον θα πρέπει να λειτουργούν με το 50% των εσόδων τους αντί για το 65-75% που ισχύει τώρα. Αυτό με το ισχύον νομικό πλαίσιο θα σήμαινε αύξηση των διδάκτρων κατά 15-25% για να μπορέσουν να λειτουργήσουν. Μειώνουμε δηλαδή τα δίδακτρα κάτω από το αναγκαίο όριο λειτουργίας των ΠΜΣ και ταυτόχρονα μειώνουμε και το ποσοστό που μπορούν να χρησιμοποιήσουν από αυτά τα δίδακτρα. Μοιάζει αυτοκτονικό, σαν απώτερος στόχος μας να είναι το κλείσιμό τους.
    Προς την ίδια κατεύθυνση είναι και η αντιμετώπιση των υποτροφιών από το νομοσχέδιο. Αυξάνονται οι υποτροφίες στο 25% των εσόδων, χωρίς να υπάρχει καμία μέριμνα για το πως θα λειτουργήσουν τα ΠΜΣ. Σε ένα σωστά κοστολογημένο αυτοχρηματοδοτούμενο ΠΜΣ το ελάχιστο κόστος λειτουργίας του, από το οποίο εξαρτάται το ύψος των διδάκτρων των φοιτητών, είναι απόλυτα συγκεκριμένο. Πως είναι δυνατόν σε ΠΜΣ που δεν έχουν άλλα έσοδα, να μειώνουμε τα ελάχιστα δίδακτρα που απαιτούνται για τη λειτουργία τους, και ταυτόχρονα να αυξάνουμε τις υποτροφίες που θα πρέπει να χορηγούν. Απλά η εξίσωση δεν βγαίνει. Αύξηση των υποτροφιών σημαίνει αύξηση των διδάκτρων ή αύξηση των εσόδων των ΠΜΣ από άλλες πηγές, που όμως αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν.
    Συμπερασματικά, θεωρώ ότι η προσπάθεια του Υπουργείου να βάλει μία τάξη στο τοπίο των μεταπτυχιακών προγραμμάτων στη χώρα μας, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά αυτό θα πρέπει να γίνει με μεγάλη προσοχή, γιατί ελλοχεύει σοβαρά ο κίνδυνος να αναγκαστούν σε διακοπή λειτουργίας πολύ σοβαρά και καταξιωμένα ΠΜΣ. Για τις όποιες ενέργειες θα πρέπει να ληφθούν υπόψη:
    1. Το είδος του ΠΜΣ: Γενικό/θεωρητικό ή εξειδικευμένο/εφαρμοσμένο.
    2. Η επιστήμη που θεραπεύει το ΠΜΣ: Ανθρωπιστικές/κοινωνικές επιστήμες ή θετικές/τεχνολογικές επιστήμες.
    3. Η διάρκεια των σπουδών του ΠΜΣ.
    4. Το αν πρόκειται για απλό ή εντατικό ΠΜΣ.
    5. Η ποιότητα της προσφερόμενης εκπαίδευσης από το ΠΜΣ: Αριθμός και διάρκεια θεωρητικών και εργαστηριακών μαθημάτων, ώρες πρακτικής άσκησης, ώρες εποπτείας πρακτικής άσκησης, ώρες προσωπικής ανάπτυξης, αριθμός και είδος εργαστηρίων, ύπαρξη ή μη διπλωματικής εργασίας.
    Με βάση τα παραπάνω οι προτάσεις μου είναι:
    • Σοβαρή αξιολόγηση της ποιότητας των ΠΜΣ και της προσφερόμενης εκπαίδευσης, στη βάση των προαναφερθέντων στοιχείων, από ειδικές επιτροπές του Υπουργείου Παιδείας ή από άλλες ανεξάρτητες αρχές, αποτελούμενες από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων και επιστημών, ώστε να μπορούν να κατανοήσουν τις επιστημονικές ιδιαιτερότητες του κάθε ΠΜΣ.
    • Προσεκτική και αυστηρή κοστολόγηση της παρεχόμενης εκπαίδευσης των ΠΜΣ, από ειδικές επιτροπές, που θα δημιουργηθούν ειδικά για αυτό το σκοπό, είτε από τα Πανεπιστήμια, είτε από το Υπουργείο Παιδείας, είτε από άλλη ανεξάρτητη αρχή, ώστε να διασφαλίζεται ότι δεν υπάρχουν εκτροπές και υπερκοστολογήσεις. Στη βάση αυτής της κοστολόγησης, αλλά και των άλλων πηγών χρηματοδότησης που διαθέτει ένα ΠΜΣ να γίνεται ο υπολογισμός των διδάκτρων (τέλους εγγραφής) για τους φοιτητές, αν αυτό χρειάζεται.
    • Μείωση των διδάκτρων (τέλους εγγραφής) σε ορισμένους φοιτητές στη βάση κοινωνικοοικονομικών κριτηρίων με αντίστοιχη ισόποση κρατική επιχορήγηση των ΠΜΣ ή εναλλακτικά πρόβλεψη υποτροφιών ή οικονομικής ενίσχυσης για αυτούς τους φοιτητές από το Υπουργείο Παιδείας.

    Με εκτίμηση
    Γιώργος Κλεφτάρας
    Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

  • 9 Οκτωβρίου 2016, 11:57 | Μιχαήλ Ζουμπουλάκης, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

    Είναι σωστή η αντίληψη για τα αυτοδύναμα τμήματα. Για να είναι όμως συνεπής σε αυτή τη λογική, ο νομοθέτης πρέπει να θέσει και ένα όριο στον αριθμό ΠΜΣ ανά Τμήμα και ανά μέλος ΔΕΠ. Για παράδειγμα ένα Τμήμα 20 μελών ΔΕΠ να έχει όριο τα 2 αυτοδύναμα ΠΜΣ. Ετσι τα μεγάλα τμήματα του κέντρου, αν το επιθυμούν να μπορούν να οργανωσουν περισσότερα και τα μικρότερα να ερστιάζουν ερευνητικά σε 2 το πολύ πεδία.
    Επίσης, ΛΕΙΠΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ. Τι θα γίνει με τα ΠΜΣ που τρέχουν ήδη με δίδακτρα, είναι εγκεκριμενα από Συγκλήτους και Υπουργείο και για πολλά από αυτά υπάρχουν διακρατικές ή δι-ιδρυματικές συμφωνίες; Πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον μια τριετία προσαρμογής.

  • 8 Οκτωβρίου 2016, 11:22 | Γιάννης Σαριδάκης

    Τόσο το προοίμιο του ν/σ, όσο και το κείμενο των επί μέρους διατάξεών του, αντικατοπτρίζουν μια πάρα πολύ στενή θεώρηση των σπουδών β και γ κύκλου στα δημόσια ΑΕΙ.
    Η διαπίστωση της Αναπληρώτριας υπουργού ότι στις μεταπτυχιακές σπουδές υφίστανται πλέον «συνθήκες εμπορευματοποίησης» μπορεί, πιθανόν, να έχει απήχηση σε κάποιο πολιτικό ακροατήριο ή ακόμη και να αφορά σε κάποια συγκεκριμένα ΠΜΣ, δεν αποτελεί όμως εδραίο πόρισμα κάποιας μελέτης ή έρευνας γενόμενης με επιστημονικά κριτήρια. Οπωσδήποτε, η στατιστική καταγραφή ορισμένων στοιχείων (κυρίως οικονομικών) των υφισταμένων ΠΜΣ την οποία έκανε το Υπουργείο δεν αποτελεί εμπεριστατωμένη μελέτη του χάρτη των μεταπτυχιακών σπουδών στην χώρα. Τούτο, γιατί η καταγραφή αυτή δεν συμπεριλαμβάνει ουσιώδη δεδομένα αναφορικά με το πλήθος των παραμέτρων ίδρυσης και λειτουργίας των ΠΜΣ. Τέτοια είναι, π.χ., το πραγματικό κόστος ανάπτυξης των βασικών υποδομών και της λειτουργίας των ΠΜΣ ανά επιστημονικό πεδίο, και δη με σύγκριση με διεθνείς σταθμοδείκτες (benchmarks), το ύψος της δημόσιας χρηματοδότησης, η ποιότητα των σπουδών και του διδακτικού προσωπικού όπως αυτή μπορεί να προκύψει μόνο με διαδικασίες διεθνούς αξιολόγησης, η ανταγωνιστικότητα των ΠΜΣ ανά επιστημονικό πεδίο επί τη βάσει δεικτών απασχολησιμότητας και ένταξης των αποφοίτων τους στην αγορά εργασίας, κ.ο.κ.
    Περαιτέρω και κατά συνέπεια, παρουσιάζεται στρεβλώς το περιεχόμενο της λέξης «δωρεάν» (άλλο πράγμα το δωρεάν για τους φοιτητές, και άλλο, το «χωρίς δαπάνη και κόστος» γενικώς). Η όλη προσέγγιση του ν/σ είναι κατά συνέπεια οριζόντια, ρηχή και αφορά μόνον σε μία πτυχή της λειτουργίας των ΠΜΣ, αφήνοντας εκτός τα περισσότερα από τα κρίσιμα θέματα που αφορούν στην οργάνωση των μεταπτυχιακών και διδακτορικών σπουδών στα ΑΕΙ. Όταν απουσιάζουν η αξιολόγηση, η σύνδεση των μεταπτυχιακών σπουδών με την έρευνα, όταν η εποπτεία διδακτορικών σπουδών συνδέεται μόνον με την βαθμίδα του κυρίου επόπτη καθηγητή (πραγματικά αυτό δεν πρέπει να έχει παγκοσμίως προηγούμενο!), και κυρίως όταν δεν θεσπίζεται καμία δέσμευση από πλευράς Πολιτείας αλλά και καμία υποχρέωση των ΑΕΙ για την εξασφάλιση των (σταθμισμένων και επί τη βάσει κοινών κριτηρίων υπολογιζόμενων) αναγκαίων πόρων των ΠΜΣ (σε β και γ κύκλο), δεν μπορούμε να μιλάμε για βελτίωση του επιπέδου των σπουδών, αλλά για εξισωτισμό.
    Με όλα αυτά όμως, το ελληνικό πανεπιστήμιο οδηγείται με μαθηματική βεβαιότητα σε πλήρη απαξία. Τα σοβαρά ΠΜΣ θα διακόψουν τη λειτουργία τους, ενώ όσα παραμείνουν σε λειτουργία και όσα ιδρυθούν στο εξής δεν θα μπορούν να υπηρετήσουν ουσιωδώς τον στόχο της ποιότητας και της διεθνούς ανταγωνιστικότητας. Με την προσέγγιση αυτή, εν τέλει, «ωφέλεια» θα προκύψει μόνον για τα μη δημόσια ΑΕΙ που προσφέρουν μεταπτυχιακές σπουδές σε συνεργασία με ξένα πανεπιστήμια, διότι αυτά θα προσελκύσουν όσους φοιτητές δεν θα ανέχονται τις υποβαθμισμένες μεταπτυχιακές σπουδές στα δημόσια ΑΕΙ και δεν θα μπορούν να καλύψουν το κόστος σπουδών στο εξωτερικό.
    Πεποίθησή μου είναι ότι το κείμενο της ανακοίνωσης που εξέδωσε η σύνοδος των Πρυτάνεων θίγει με σαφήνεια όλα τα παραπάνω ζητήματα και σαφέστατα προτρέπει σε κατεύθυνση τελείως διαφορετική από αυτήν του Υπουργείου. Κατά συνέπεια, η μόνη λογική και παραγωγική προσέγγιση είναι ο διάλογος απ’ ευθείας με τα πανεπιστήμια και η βελτίωση και επικαιροποίηση του υφιστάμενου θεσμικού πλαισίου για την ίδρυση και λειτουργία ΠΜΣ και για τις μεταπτυχιακές και διδακτορικές σπουδές εν γένει.

  • 7 Οκτωβρίου 2016, 11:40 | Μάνος

    Με αυτό που επιχειρεί να κάνει το Υπουργείο, πέρα από τη σύγχυση που επικρατεί πλέον στα ΠΜΣ και τους φοιτητές να το σκέφτονται αν θα δώσουν τα δίδακτρα φέτος, είναι ότι θα βρεθούν φοιτητές να έχουν πληρώσει π.χ. 4000€ για ένα ΠΜΣ και άλλοι φοιτητές να έχουν πληρώσει 1500€ για το ίδιο ΠΜΣ την αμέσως επόμενη χρονιά. Άρα κάποιοι θα αισθάνονται «κορόιδα».

    Θεωρώ ότι θα πρέπει να δοθεί μια δυνατότητα λειτουργίας σε όλα τα ΠΜΣ (και αυτά που πρωτολειτούργησαν φέτος) τουλάχιστον έως και το 2019 όπως λειτουργούν σήμερα και να επανεξεταστούν όλα τα ΠΜΣ από το 2020 με πλαφόν στα δίδακτρα, τις αμοιβές, κλπ ώστε να αποφασίσει κάθε Τμήμα αν θα συνεχίσει τη λειτουργία ενός ΠΜΣ. Άλλωστε, τα ΠΜΣ ιδρύθηκαν και έλαβαν ΦΕΚ με ένα νομικό πλαίσιο που προέβλεπε δίδακτρα χωρίς όριο, γιατί να κατηγορούνται εκ των υστέρων για το ύψος αυτών ακόμα και ΠΜΣ με δίδακτρα των 2-3000€ των 3-4 εξαμήνων? Οι διδάσκοντες αυτών δουλεύουν υπερωριακά και όχι μέσα στο προβλεπόμενο ωράριο που ισχύει κυρίως για τα μέλη ΔΕΠ των Πανεπιστημίων όπου υπάρχει πλεόνασμα μελών ΔΕΠ και φτιάχνονται ακόμη και νέα προπτυχιακά μαθήματα επιλογής για να καλύπτουν τα μέλη αυτά το ωράριό τους. Στα ΠΜΣ των Πανεπιστημίων που είναι δωρεάν, οι διδάσκοντες είναι μέλη ΔΕΠ που καλύπτουν το ωράριο σε αυτά τα ΠΜΣ και δε δουλεύουν υπερωριακά. Γιατί λοιπόν να συγκρίνονται με τα ΠΜΣ των ΤΕΙ όπου υπάρχουν ελάχιστα μέλη ΕΠ και αυτά δουλεύουν υπερωριακά τα σαββατοκύριακα για να λειτουργήσει το ΠΜΣ?

    Επίσης, το νομοσχέδιο ενισχύει όντως πολύ τη γραφειοκρατία αφού όλες οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται σε επίπεδο Γεν.Συνέλευσης. Αφού υπάρχει η 3μελής επιτροπή που ορίστηκε από τη Γεν.Συνέλευση, δε βλέπω το νόημα να επεμβαίνει παντού η Γεν. Συνέλευση διότι θα υπάρχουν φαινόμενα «συναλλαγής» και θα αυξάνεται ο διοικητικός φόρτος ενός ΠΜΣ ενώ οι αμοιβές για αυτά τα καθήκοντα θα έχουν σχεδόν μηδενιστεί. Μην ξεχνάτε ότι τα Τμήματα ΤΕΙ κυρίως έχουν έλλειψη στις ανώτερες βαθμίδες οπότε λίγοι μόνο έχουν δικαίωμα να είναι Πρόεδροι Τμήματος ή Διευθυντές ενός ΠΜΣ.

  • 6 Οκτωβρίου 2016, 19:25 | Νίκος Κ.

    Για άλλη μια φορά λείπουν αναγκαίες ρυθμίσεις, κάποιες από τις οποίες συνιστούν αιτήματα χρόνων και έχουν, από ό,τι είδα, ήδη επισημανθεί και από άλλους σε αυτή τη διαβούλευση. α) Ο πέμπτος χρόνος του Πολυτεχνείου θα ήταν δίκαιο να εξισωθεί με μάστερ. β) Τα μεταπτυχιακά θα πρέπει να μοριοδοτούνται ανάλογα με την διάρκεια τους, δηλαδή δεν είναι δίκαιο να αποτιμάται στην όποια αξιολόγηση το ίδιο το δωδεκάμηνο μάστερ με το διετές γ) στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση πρέπει οι μεταπτυχιακοί τίτλοι που κατέχουν οι εκπαιδευτικοί να αξιοποιούνται κυρίως προς όφελος των μαθητών τους και όχι απλώς να μοριοδοτούνται για την εξέλιξή τους. Συνεπώς θα πρέπει (ιδίως τώρα που προωθούνται και οι αλλαγές για το διετές αναβαθμισμένο λύκειο) να προβλεφθούν διατάξεις (που θα καταργήσουν ενδεχομένως το παρωχημένο π.δ 50/96 ) και θα προβλέπουν ότι οι έχοντες μεταπτυχιακές γνώσεις εκπαιδευτικοί θα προηγούνται στις τοποθετήσεις και στη διδασκαλία των μαθημάτων. Ελπίζω ότι όσα ακούγονται στη δημόσια διαβούλευση όντως λαμβάνονται υπ΄όψιν.

  • 6 Οκτωβρίου 2016, 16:26 | Θεόδωρος Λιαλιάρης

    Με τις παρούσες διατάξεις στην ουσία καταργείτε τα αυτοχρηματοδοτούμενα ΜΠΣ. Το μόνο τρόπο με τον οποίο τα τελευταία χρόνια μπορούσαν τα ελληνικά δημόσια Πανεπιστήμια να αποκτήσουν κάποια «λειτουργικά» έσοδα… Αφήστε όπως ήταν τη λειτουργία των περισσοτέρων ΜΠΣ, βεβαίως βάλτε δικλείδες ελέγχων και ασφάλειας, σωστές αξιολογήσεις και ο νόμος της αγοράς θα αποφασίσει… Οι φοιτητές και ο αριθμός των εγγραφών θα επιτρέψει τη συνέχιση των «καλών» ΜΠΣ ή θα σταματήσει τα «κακώς λειτουργούντα» ΜΠΣ. Εγκαινιάστε και νέα ΔΩΡΕΑΝ προγράμματα και αφήστε να γίνουν συγκρίσεις… Οι «καλοί» θα επιβιώσουν!

  • 6 Οκτωβρίου 2016, 14:51 | ΕΥΗ ΖΑΜΠΕΤΑ

    Σύμφωνα με τα πρόσφατα στοιχεία που δημοσίευσε ο ΟΟΣΑ (Education at a Glance 2016: OECD Indicators), στην Ελλάδα το ποσοστό των ατόμων ηλικίας 25-34 ετών που διαθέτουν μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (Master’s or equivalent) είναι μόλις 3%. Το αντίστοιχο ποσοστό στις χώρες μέλη του ΟΟΣΑ είναι 14%, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 16%. Στο συνολικό πληθυσμό της χώρας το ποσοστό των κατόχων μεταπτυχιακού τίτλου είναι ακόμη χαμηλότερο. Οι μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα χρειάζονται ανάπτυξη, όχι συρρίκνωση.

    Η πολιτεία οφείλει να στηρίξει την προσπάθεια των ελληνικών ΑΕΙ να συγκροτήσουν ποιοτικά προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών κάτω από αντίξοες συνθήκες, με υποχρηματοδότηση, ελλιπή στελέχωση (συνεχείς συνταξιοδοτήσεις διδακτικού προσωπικού που δεν αντικαθίσταται) και ανεπαρκή υποδομή. Οι Έλληνες πανεπιστημιακοί δάσκαλοι, παρά τη συχνή δημόσια καχυποψία, εργάζονται σκληρά και πολλές ώρες χωρίς αμοιβή (σε αντίθεση με τους Ευρωπαίους συναδέλφους μας), όχι γιατί προσβλέπουν στο υποτιθέμενο οικονομικό όφελος, αλλά γιατί μέσω των μεταπτυχιακών προγραμμάτων αναπτύσσουν την επιστήμη τους και συνεργάζονται με νέους ανθρώπους που ενδιαφέρονται για το ειδικό επιστημονικό τους αντικείμενο.

    Τα Μεταπτυχιακά Προγράμματα χρειάζονται υποστήριξη από την πολιτεία με σεβασμό στην ακαδημαϊκή αυτονομία των ιδρυμάτων.

    Εύη Ζαμπέτα
    Αναπληρώτρια Καθηγήτρια ΕΚΠΑ
    Διευθύντρια Κοινού ΠΜΣ «Εκπαίδευση & Ανθρώπινα Δικαιώματα» ΕΚΠΑ & UCL

  • 6 Οκτωβρίου 2016, 11:10 | Αντωνία Μοροπούλου

    Πρόταση για τα Επαγγελματικά Δικαιώματα των Αποφοίτων της Σχολής Μηχανικών Μεταλλείων – Μεταλλουργών του Ε.Μ.Π. και Μηχανικών Ορυκτών Πόρων του Πολυτεχνείου Κρήτης.

    σχετικά αρχεία :

    master.zip,
    http://www.dipam.tee.gr/Master.zip

    Σχέδιο Νόμου_Master_OpenGov.docx
    http://www.dipam.tee.gr/%CE%A3%CF%87%CE%AD%CE%B4%CE%B9%CE%BF%20%CE%9D%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%85_Master_OpenGov.docx

  • 4 Οκτωβρίου 2016, 12:17 | Βασίλειος Τσίκαρης

    Το ν/σ για το 2ο και 3ο κύκλο σπουδών παρόλο που επιχειρεί να βάλει μια τάξη στο άναρχο πεδίο που επικρατεί, δέχεται σοβαρές επιδράσεις και πιέσεις από την τρέχουσα οικονομική κατάσταση της χώρας. Η θεσμοθέτηση ενός τόσο σοβαρού θεσμού επιβάλλεται να επιχειρήσει να αποστασιοποιηθεί από αυτές τις επιδράσεις και να βάλει στέρεες βάσεις για την ανάπτυξη του θεσμού. Η Ηγεσία του υπουργείου θα πρέπει να αντιμετωπίσει με τη δέουσα επιφυλακτικότητα φωνές θεσμικών και μη παραγόντων που προσεγγίζουν το θέμα των μεταπτυχιακών σπουδών ως μπίζνες.
    Η ηγεσία του υπουργείου πρέπει να απαντήσει ξεκάθαρα και δημόσια τα ερωτήματα:
    – Η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε εξειδικευμένο επιστημονικό και ερευνητικό δυναμικό αποτελεί βασική υποχρέωση της πολιτείας ΝΑΙ ή ΟΧΙ;
    -Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη της χώρας χωρίς την κάλυψη των παραπάνω αναγκών;
    – Απορρέουν υποχρεώσεις του κράτους από το γεγονός ότι η οργάνωση των προπτυχιακών σπουδών δεν παρέχει την κατάλληλη εξειδίκευση που να ανταποκρίνεται στο επίπεδο της επιστημονικής και τεχνολογικής ανάπτυξης και συνεπώς στην επαγγελματική προοπτική των αποφοίτων.
    Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα και όχι μόνο προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό την οπτική προσέγγισης του θεσμού που απαιτείται.

    Με βάσει τα παραπάνω προτείνω ορισμένες αλλαγές, προσθήκες στο προτεινόμενο νομοσχέδιο. Οι αλλαγές αφορούν το άρθρο 1, το άρθ. 3 παρ. 2η,προσθηκη στο άρθ. 3 παρ. 9, άρθ. 4 παρ 1, άρθ. 4 παρ 1, υποπαρ. ΙΙΙ, άρθ. 6 παρ. 2, και άρθ. 6 παρ. 12η.

    ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ 1:

    Άρθρο 01- Γενικές διατάξεις
    1. Η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών σε εξειδικευμένο επιστημονικό και ερευνητικό δυναμικό αποτελεί βασική υποχρέωση της πολιτείας η οποία, αναλαμβάνει μέσω του προϋπολογισμού του κράτους και των θεσμών του την υλικοτεχνική, οικονομική και ακαδημαϊκή στήριξη τους. Η πρόσβαση των πτυχιούχων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στις σπουδές του 2ου και 3ου κύκλου, χωρίς διακρίσεις και φραγμούς, αποτελεί δικαίωμα τους και υποχρέωση της πολιτείας να την διασφαλίζει.

  • 4 Οκτωβρίου 2016, 12:11 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ

    Θα ήθελα ως πανεπιστημιακός καθηγητής, να εκφράσω τη διαφωνία μου σχετικά με το προτεινόμενο νομοσχέδιο που αφορά στις μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα και έχει κατατεθεί για δημόσια διαβούλευση. Επίσης, θα ήθελα να προσπαθήσω να εξηγήσω, πως εάν αυτός ο νόμος ισχύσει θα σημάνει το τέλος της ποιοτικής μεταπτυχιακής εκπαίδευσης στην Ελλάδα, επηρεάζοντας έμμεσα και την ποιότητα της προπτυχιακής εκπαίδευσης.
    Η διαφωνία μου αναφέρεται σε τρεις βασικούς τομείς. Ο πρώτος αφορά στην ουσιαστική κατάργηση των διδάκτρων, ο δεύτερος αφορά στην επίσης ουσιαστική κατάργηση των αμοιβών των μελών ΔΕΠ και άλλων συμμετεχόντων στο διδακτικό έργο (όπως εξωτερικών συνεργατών) καθώς και διοικητικού προσωπικού που στηρίζει τις υποδομές των ΜΠΣ, και ο τρίτος αφορά στην κατάργηση του αυτοδιοίκητου των πανεπιστημιακών σχολών και τμημάτων από το ΥΠΕΠΘ.
    Θα αρχίσω το σχολιασμό μου από τον τελευταίο παράγοντα, καθώς διαφορετικές πανεπιστημιακές σχολές (ΑΕΙ & ΤΕΙ) έχουν διαφορετικές ανάγκες και πόρους. Έτσι, πανεπιστημιακά ιδρύματα όπως το ΕΜΠ τα οποία είναι εντάσεως τεχνολογίας χρησιμοποιούν πόρους από ευρωπαϊκά ερευνητικά προγράμματα προκειμένου να προωθούν την έρευνά τους και να αμείβουν τους συμμετέχοντες σε αυτά, και οικονομικές επιχειρηματικές σχολές (business schools), όπως το ΟΠΑ, ΠΑΠΕΙ, ΠΑΜΑΚ, Θεσσαλίας, κ.ά, τα οποία αντλούν πόρους από τα ΜΠΣ με δίδακτρα προκειμένου να προωθούν την έρευνά τους και να αμείβουν την υπερωριακή εργασία των καθηγητών σε αυτά ή και άλλων διδασκόντων, καθώς είτε δεν υπάρχουν αντίστοιχα ερευνητικά προγράμματα, ή διότι το υφιστάμενο νομοθετικό πλαίσιο στην Ελλάδα δεν επιτρέπει χρηματοδότηση ΜΠΣ από τον ιδιωτικό επιχειρηματικό τομέα (όπως γίνεται σε άλλες χώρες του εξωτερικού), ή ακόμη επειδή ο ελληνικός επιχειρηματικός τομέας για διάφορους λόγους δεν είναι διατεθειμένος να ξοδέψει χρήματα για έρευνα και υποδομές στα ελληνικά ΑΕΙ & ΤΕΙ.
    Κατά τη γνώμη μου λοιπόν, δεν είναι σωστό να επεμβαίνει το ΥΠΕΠΘ ούτε στο εάν πρέπει να υπάρχουν δίδακτρα ή όχι, ούτε να καθορίζει διοικητικά το ποσό αυτών καθώς και τις αμοιβές των συμμετεχόντων σε αυτά. Αυτά τα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό η ελληνική αγορά εργασίας και γι αυτό τα δίδακτρα και οι αμοιβές των καθηγητών από τα ΜΠΣ στην Ελλάδα είναι υπο-πολαπλάσσιες (από €4.000- €10.000) αυτών που ισχύουν στα περισσότερα αντίστοιχα ακαδημαϊκά ιδρύματα του εξωτερικού (π.χ. στη. Μ.Βρετανία ένα ΜΠΣ σε ένα καλό business school στοιχίζει €30.000, ενώ στις ΗΠΑ το κόστος ανεβαίνει από €60.000 και άνω). Εκτιμώ, ότι το έργο του ΥΠΕΠΘ είναι να αξιοποιήσει και να βελτιώσει το ισχύον νομικό πλαίσιο αξιολόγησης της ανώτατης εκπαίδευσης μέσω των ανεξάρτητων αρχών (π.χ. ΑΔΙΠ) έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ποιότητα των μεταπτυχιακών προγραμμάτων και να μην γίνεται εις βάρος των προπτυχιακών προγραμμάτων. Και φυσικά, εκεί όπου, εάν υπάρχ-ουν, όπως έχει καταγγελθεί (δεν το γνωρίζω αυτό), εξαιρετικά ολιγομελή τμήματα που δεν μπορούν να υποστηρίξουν, ούτε καν προπτυχιακά προγράμματα, όχι μεταπτυχιακά, είναι καλύτερο να καταργηθούν εντελώς αυτά τα τμήματα και να συγχωνευθούν με ομοειδή τμήματα άλλων σχολών.
    Ο δεύτερος παράγοντας είναι το αν πρέπει να υπάρχουν δίδακτρα ή όχι και ποια πρέπει να είναι αυτά. Ας θεωρήσουμε ότι οι εισηγητές του παρόντος νομοσχεδίου έχουν την αγαθή πρόθεση να κάνουν δωρεάν ή σχεδόν δωρεάν την απόκτηση μεταπτυχιακών τίτλων για όλους ανεξαρτήτως εισοδήματος, όπως είναι και για τις προπτυχιακές σπουδές, και βέβαια σε αυτήν την περίπτωση θα ήταν ελάχιστοι οι φοιτητές που θα αρνούνταν αυτήν την προσφορά, τουλάχιστον σκεπτόμενοι με οικονομικά κριτήρια και μόνον.
    Αυτή η αγαθή πρόθεση θα ήταν εφικτή, μόνον σε εκείνη την περίπτωση κατά την οποία η κυβέρνηση αύξανε σημαντικά τις δαπάνες για την ανώτατη εκπαίδευση και κάλυπτε τα λειτουργικά έξοδα των ΜΠΣ, τα οποία πλην των αμοιβών των μελών ΔΕΠ (κατά μέσον όρο 30% περίπου) είναι υπέρογκα και αφορούν σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ στο σύνολο των πανεπιστημίων.
    Αξίζει να αναφέρω, ότι στο δικό μου τμήμα μόνον ξοδεύουμε ετησίως περίιπου €50.000 μόνον για βάσεις δεδομένων (π.χ. Thomson Reuters, Bloomberg) που είναι απαραίτητες διεθνώς για εμπειρική έρευνα στη Χρηματοοικονομική των μελών ΔΕΠ, των διατριβών προπτυχιακών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών φοιτητών, όταν σε ένα τυπικό business school του εξωτερικού, το αντίστοιχο κονδύλι ανεβαίνει τουλάχιστον στα €100.000. Και αυτό το προαναφερθέν ποσό των 50.000 ευρώ (μείωση της δαπάνης κατά 50% περίπου) έγινε εφικτό μετά από μια χρονοβόρα και επίπονη διαπραγμάτευση, όπου δυο καθηγητές του Τμήματος αφιέρωσαν μεγάλο μέρος από τον προσωπικό τους χρόνο. Επίσης, στο Τμήμα μου, αλλά και σε άλλα εξ’ όσων γνωρίζω, τα δίδακτρα από τα ΜΠΣ καλύπτουν οργάνωση ακαδημαϊκών σεμιναρίων με επισκέπτες καθηγητές κορυφαίου κύρους από ξένα πανεπιστήμια, έξοδα συμμετοχής σε συνέδρια μελών ΔΕΠ και διδακτορικών φοιτητών, έξοδα υποβολής δημοσιεύσεων σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, κ.ά.
    Όλα αυτά είναι σημαντικά έξοδα, τα οποία δεν υπάρχει κανείς πιστεύω που να θεωρεί, ότι έχει το ΥΠΕΠΘ σήμερα τη δυνατότητα να αποσπάσει πόρους από τον κρατικό προϋπολο-γισμό (που ούτε και στο παρελθόν την είχε βέβαια) για να τα καλύψει. Σημειωτέον δε, ότι από τα έσοδα των ΜΠΣ, μέσω της παρακράτησης στους ΕΛΚΕ, εξασφαλίζουν σημαντικούς πόρους και τα ίδια τα Παν/μια που διαφορετικά δεν θα τους είχαν από τον κρατικό προϋπολογισμό. Σε αυτήν λοιπόν την ελάφρυνση του κρατικού προϋπολογισμού συμβάλλουν τα μέγιστα τα ΜΠΣ με δίδακτρα.
    Φυσικά, υπάρχει και μια άλλη λύση πολύ πιο στενά «οικονομικίστικη», που λέει ότι εάν τα τμήματα κάνουν αποδεκτούς μαζικά πολλούς υποψηφίους τότε τα χρήματα θα βρεθούν. Ναι, μπορούν να βρεθούν αρκετά χρήματα (όχι όλα), αλλά αυτό θα είναι σε βάρος της ποιότητας, καθώς αυτά τα πτυχία δεν θα έχουν καν αξία, ούτε καν για το δημόσιο τομέα, στον οποίον σημειωτέον δεν στοχεύουν μέχρι τώρα οι περισσότεροι απόφοιτοι των οικονομικών τμημάτων των επιχειρηματικών σχολών. Αλλά και πάλι δεν θέλουμε αναβάθμιση του δημόσιου τομέα; Όλα αυτά είναι πολύ αντιφατικά μεταξύ τους, και καταδεικνύουν ότι καλό είναι το δωρεάν, αλλά για το πούμε πιο λαϊκά, κάποιος πρέπει να βάλει κοινώς το χέρι στην τσέπη, για να απολαμβάνουν το δωρεάν κάποιοι άλλοι. Στην Ολλανδία, π.χ. όπου τα ΜΠΣ έχουν χαμηλά δίδακτρα η κρατική επιχορήγηση είναι σημαντικότατη, αλλά τα δημόσια οικονομικά της Ελλάδας δεν συγκρίνονται με αυτά της Ολλανδίας. Στην Ελλάδα, από που θα βρεθούν τα χρήματα αυτά; Από νέους φόρους ; Πόσο μπορεί να πάει αυτό; Υπό αυτές τις συνθήκες η πρόταση του νομοσχεδίου στο να καταργηθούν τα δίδακτρα θα οδηγήσει στο τέλος της ποιοτικής μεταπτυχιακής εκπαίδευσης στη χώρα μας και φυγή των ικανότερων φοιτητών προς τα έξω (δηλαδή, φυγή συναλλάγματος κυρίως στη Μ.Βρετανία), ή σε Ελληνικά παραρτήματα ξένων κολλεγίων αμφιβόλου αξίας. Πρέπει, επίσης να λάβουμε υπόψη μας ότι τα ΜΠΣ λειτουργούν ως κέντρα αριστείας (δίδονται υποτροφίες σε αριστούχους φοιτητές οι οποίοι απαλάσσονται των διδάκτρων) τα οποία μπολιάζουν όλη την πανεπιστημιακή κοινότητα και σε προπτυχιακό επίπεδο. Αξίζει επίσης να αναφερθεί, ότι το Τμήμα στο οποίο ανήκω, δηλαδή το Τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικη-τικής, της Σχολής Χρηματοοικονομικής και Στατιστικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς, έχει λάβει μέχρι τώρα εξαιρετικές αξιολογήσεις από εξωτερικούς ελεγκτές (κορυφαίους Έλληνες ακαδημαϊκούς ξένων πανεπιστημίων) τόσο σε προπτυχιακό όσο και μεταπτυχιακό επίπεδο και και αναγνωρίζεται στα κορυφαία διεθνώς τμήματα για τις ερευνητικές δημοσιεύσεις των μελών ΔΕΠ, σύμφωνα με τη διεθνή βάση αξιολόγησης RePEC. Έτσι, Τον Ιούλιο του 2016 ήταν 21ο διεθνώς, σε σύνολο 414 τμημάτων, στην κατάταξη του RePEC και 7ο στην Ευρώπη (http://ideas.repec.org/top/top.finecon.html).

    Άφησα για τελευταίο στο σχολιασμό μου το θέμα των αμοιβών των διδασκόντων (καθηγητών-μελών ΔΕΠ και εξωτερικών συνεργατών) και διοικητικού προσωπικού των ΜΠΣ (π.χ. γραμματείες), όχι γιατί είναι ήσσονος σημασίας, αλλά γιατί στην ανάλυση σύνθετων θεμάτων πρέπει πρώτα κανείς να βλέπει τη μεγάλη εικόνα, και μετά να ασχολείται με τα επιμέρους θέματα, τα οποία έχουν όμως εξίσου μεγάλη σημασία και συνδέονται άρρηκτα με τα 2 προηγούμενα.
    Το ισχύον νομικό πλαίσιο ορίζει ότι όταν οι καθηγητές-μέλη ΔΕΠ έχουν εκπληρώσει τις διδακτικές τους υποχρεώσεις στο προπτυχιακό πρόγραμμα, τότε μόνον μπορούν να κάνουν μαθήματα σε μεταπτυχιακά προγράμματα. Δηλαδή, η διδασκαλία σε ΜΠΣ αφορά υπερωριακή εργασία, η οποία μάλιστα στα ΜΠΣ τα οποία απευθύνονται σε εργαζόμενους φοιτητές (μερικής απασχόλησης ή άλλου τύπου) γίνονται Σάββατα ή καθημερινώς 6μμ με 9μμ ή και 10μμ το βράδυ. Εάν λάβουμε υπόψη μας ότι ο διδακτικός φόρτος εργασίας των μελών ΔΕΠ στα Ελληνικά ΑΕΙ είναι κατά πολύ υψηλότερος (τουλάχιστον 200 ώρες ετησίως και επαναληπτικές εξεταστικές περίοδοι) σε σύγκριση με τα ΑΕΙ του εξωτερικού (π.χ. στη Μ.Βρετανία ο μέσος όρος αντίστοιχος όρος είναι 50-60 ώρες) με τα οποία όμως ανταγωνίζονται επί ίσοις όροις για διεθνείς επιστημονικές δημοσιεύσεις και καινοτομική έρευνα, με κατά πολύ χαμηλότερους μισθούς, μπορεί κανείς να καταλάβει εύκολα ότι το να θέλει η Πολιτεία να υποχρεώσει τα μέλη ΔΕΠ, να παρέχουν υπερωριακή εργασία δωρεάν ή με μια συμβολική αμοιβή στα ΜΠΣ είναι απλώς μια παράλογη και εξωφρενική ιδέα.
    Επίσης, αξίζει να σημειωθεί ότι οι τακτικές αποδοχές του καθηγητικού προσωπικού, αντίθετα με ότι ίσως διαχέεται κατά καιρούς στην κοινή γνώμη, βρίσκονται σήμερα σε απαράδεκτα χαμηλό επίπεδο, καθώς πρώτον αυξήθηκαν ελάχιστα (μεσοσταθμικά 6-7%) κατά την περίοδο 2000-6 σε αντίθεση με μεγάλες αυξήσεις που έγιναν σε άλλους κρατικούς λειτουργούς ειδικών μισθολογίων (π.χ. δικαστικοί), ενώ στα χρόνια των μνημονίων μειώθηκαν κατά 20-50% ανάλογα με τη βαθμίδα. Έτσι, σήμερα ενδεικτικά αναφέρω, ότι ο καθαρός μισθός ενός καθηγητή κυμαίνεται μεταξύ περίπου 1.000 ευρώ (λέκτορας) και 2.000 ευρώ (καθηγητής πρώτης βαθμίδας πριν τη σύνταξη). Το αποτέλεσμα αυτών των μειώσεων είναι, ότι αρκετοί συνάδελφοι σε αρκετές σχολές-τμήματα να έχουν ήδη παραιτηθεί για να στελεχώσουν πανεπιστημιακά ιδρύματα του εξωτερικού, ενώ ταυτόχρονα και αυτό είναι το πιο λυπηρό, να μην θέλουν νέοι Έλληνες επιστήμονες από το εξωτερικό να γυρίσουν πίσω στην Ελλάδα, ούτε καν στις υψηλές βαθμίδες, με αποτέλεσμα να μην ανανεώνεται το επιστημονικό προσωπικό των Ελληνικών ΑΕΙ με χρήσιμους και δημιουργικούς νέους ανθρώπους που έχουν όρεξη για δουλειά και φέρνουν καινοτομικές ιδέες και εμπειρίες.
    Με δεδομένη λοιπόν αυτήν την κατάσταση, μπορεί κανείς εχέφρων άνθρωπος να πιστεύει ότι εάν περιορισθούν δραστικά οι αμοιβές των διδασκόντων στα ΜΠΣ, σύμφωνα με τα όσα προβλέπει το προτεινόμενο νομοσχέδιο, δεν θα φύγουν προς τα έξω και άλλοι συνάδελφοι που έχουν σημαντικό ερευνητικό έργο και δεν είναι μεγάλης ηλικίας, στη στιγμή που θα αμείβονται με πολλαπλάσιες αμοιβές, με λιγότερο διδακτικό φόρτο εργασίας και έτσι περισσότερο χρόνο για πιο δημιουργικό ερευνητικό έργο; Και φυσικά σε αυτήν την περίπτωση θα πέσει και η ποιότητα στα προπτυχιακά προγράμματα, καθώς λιγότεροι καθηγητές ποσοτικά και ποιοτικά θα μείνουν στη χώρα για να διδάσκουν μια ολοένα διευρυνόμενη μάζα φοιτητών και με λιγότερα μέσα καθώς τα ΜΠΣ χρηματοδοτούν υποδομές που χρησιμοποιούνται και στα προπτυχιακά πρόγράμματα. Είναι όμως αυτό που θέλουμε τελικά για την αναβάθμιση της παιδείας; Υπάρχει ελπίδα έτσι;
    Καταλήγοντας, λοιπόν θα ήθελα να κλείσω με την άποψη ότι το νομοσχέδιο αυτό κινείται προς την εντελώς λανθασμένη κατεύθυνση με την κατάργηση των διδάκτρων και των αμοιβών των διδασκόντων, και εκτός εάν έχει τη μαγική λύση να χρηματοδοτήσει η πολιτεία τα λειτουργικά έξοδα των ΜΠΣ εντός των οποίων είναι και οι επιπλέον αμοιβές των μελών ΔΕΠ, θα πρέπει να αφήσει τα πανεπιστημιακά ιδρύματα να αναζητούν πόρους από εναλλακτικές πηγές, όπως αυτά κρίνουν, μεταξύ των οποίων είναι και τα δίδακτρα.
    Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα πρέπει να ελέγχει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για τη διεξαγωγή ποιοτικών ΜΠΣ, ή ότι δεν πρέπει να ελέγχονται οι οικονομικές καταστάσεις τους, ή η βιωσιμότητά τους. Τουναντίον, θα πρέπει να υπάρχει και να εφαρμόζεται ουσιαστική αξιολόγηση και σε αυτό το πεδίο μπορεί να ανευρεθούν καλύτεροι τρόποι ελέγχου που θα έχουν και την υποστήριξη της πλειοψηφίας της πανεπιστημιακής κοινότητας.
    Εάν το ΥΠΕΠΘ, παρόλ’ αυτά επιμείνει να φέρει προς ψήφιση στη Βουλή το παρόν νομοσχέδιο και να το εφαρμόσει στη συνέχεια ως έχει, η πτώση της ποιότητας της καλής μεταπτυχιακής εκπαίδευσης στη χώρα μας θα είναι γεγονός, με τις συνέπειες που εξήγησα ανωτέρω. Μπορεί να έχει τη δυνατότητα να το κάνει, αλλά ο μεγάλος χαμένος θα είναι η Παιδεία στην Ελλάδα. Εάν μάλιστα, το νομοσχέδιο εφαρμοσθεί άμεσα με αναδρομική ισχύ για τα ΜΠΣ που έχουν ήδη ξεκινήσει τη λειτουργία τους με τα ισχύοντα ΦΕΚ, τα Τμήματα και οι Σχολές κινδυνεύουν να εμπλακούν σε δικαστικούς αγώνες καθώς αυτό σημαίνει πλήρη ανατροπή των προϋπολογισμών τους (εσόδων-εξόδων) με συνέπεια να μην μπορούν να πληρωθούν πολλοί άνθρωποι εκτός από το καθηγητικό προσωπικό (δηλαδή, διοικητικό προσωπικό και γραμματείες), αλλά ούτε και τα Παν/μια να παράσχουν στους φοιτητές τις υποδομές (π.χ. βάσεις δεδομένων) που τους υποσχέθηκαν πριν εγγραφούν. Εάν, γίνει αυτό θα ανοίξουν πληγές στην ανώτατη εκπαίδευση που δύσκολα θα κλείσουν προβλέπω. Θα ήθελα να μην το ζήσουμε αυτό.
    Υπάρχουν πολλοί τρόποι και αρκετές δυνατότητες για να βρούμε πόρους να βοηθήσουμε άξιους νέους ανθρώπους που θέλουν να κάνουν μεταπτυχιακές σπουδές αλλά δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Εν κατακλείδι, εκτιμώ ότι δεν είναι ανάγκη να τα κάνουμε όλα δωρεάν για να τα πληρώσουμε πανάκριβα όλοι μετά, καθώς οι πιο εύπορες κοινωνικές τάξεις όλο και πιο πολύ θα στέλνουν τα παιδιά τους εξαρχής για προπτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό και το σύστημα στην ουσία θα γίνεται ολοένα και πιο ταξικό, καθώς το Δημόσιο Πανεπιστήμιο θα καταρρέει από την έλλειψη οικονομικών και ανθρώπινων πόρων.

  • 30 Σεπτεμβρίου 2016, 17:22 | Ανδρεας

    1. Ειναι αδικο καποιος που σπουδασε 3 χρονια και πανω να παιρνει 100 μορια ενω καποιος με ενα μεταπτυχιακο και με 1 χρονο σπουδων να παιρνει 150 μορια συμφωνα με το 4369/16. Θα επρεπε να ειναι διαβαθμισμενα αναλογα με τα χρονια.
    2. Ειναι υπερβολικο να ειναι υποχρεωτικη η ξενη γλωσσα σε Ελληνικα πανεπιστημια. Ετσι δεν τιμουμε την μητρικη μας γλωσσα αλλα τη ξεφτιλιζουμε.

  • 30 Σεπτεμβρίου 2016, 13:13 | πηγάκης δημήτριος αθήνα

    Καλησπέρα,
    Τα πανεπιστήμια είναι αυτοδιοικούμενες οντότητες και θα πρέπει να καθορίζουν αυτά και μόνο αυτά τα μεταπτυχιακά τους.
    Ο ανωτέρω νόμος υποδαβλίζει το αυτοδιοικητό.
    Αυτά είναι θέματα εσωτερικοπυ κανονισμού των ιδρυμάτων.

    Πρέπει επιτέλους το υπουργείο να ασχοληθεί ενεργά με την μεταδευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση.
    Να ανοίξει διόδους επικοινωνίας ανάμεσα στην τυπική και άτυπη εκπαίδευση,
    Ορισμοί πλέον που δεν έχουν καμμία χρησιμότητα παρά μόνο αγκυλώσεις.
    Να επικαιροποιηθεί ο θεσμός των ΙΕΚ σε θέματα όπως πραγματική διάρκεια σπουδών των καταρτιζομένων, καθορισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων των πτυχίων λαμβάνοντας υπόψιν ότι οι εσωτερικές εξετάσεις πιστοποίησης ανταποκρίνονται σε σπουδές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
    Εναλλακτική θα ήταν η κατάργηση της πιστοποίησης και η αντικατάσταση της απο εξετάσεις εσωτερικά σε κάθε ΙΕΚ με το πέρας της φοίτησης.
    Η ύλη των εξετάσεων να αποφασίζεται απο μία επιτροπη που θα συστήνεται στα κατα τόπους ΙΕΚ σε απόλυτη σύνδεση με την ύλη που έχουν διδαχθεί οι σπουδαστές έως και τότε.
    Προσέχτε το θέμα της πιστοποίησης , δεν ανταποκρίνεται η ύλη στο επίπεδο των ΙΕΚ, θα αποτελέσει ταφόπλακα για τον θεσμό.
    Ουτε καν στα ΤΕΙ δεν θα μπορούσαν να την περάσουν. Υπαρχουν δημοσιεύσεις καθαηγητών πανεπιστημίων στο παρελθόν που το έχουν επισημάνει αυτό αλλα το υπουργείο κωφεύει προκλητικά.

    Τα τεχνολογικά πανεπιστημια (ΤΕΙ) πρέπει να λαμβάνουν τα κονδύλια που τους αναλογούν για να φέρουν είς πέρας το εργον τους.
    τερμα αυτός ο απαράδεκτος διαχωρισμός σε δημόσια εγγραφα σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Καταντάει προκλητικό. Οι υπάλληλοι του υπουργείου ας διαβάσουν την νομοθεσία.

  • 28 Σεπτεμβρίου 2016, 18:44 | Νίκος Βλάχος

    Νομίζω ότι το παρόν σχέδιο νόμου πρέπει να άρει την αδικία που γίνεται με τα διπλώματα 5ετούς φοίτησης των μηχανικών και να κάνει δεκτό το πάγιο αίτημα του ΤΕΕ, της ΕΜΔΥΔΑΣ αλλά και των Πολυτεχνικών σχολών της χώρας για αναγνώριση της ισοδυναμίας αυτού του διπλώματος με master, στη βάση και του ευρωπαϊκού συστήματος πιστωτικών μονάδων ECTS(όπως άλλωστε πράττουν τα Ελληνικά Πολυτεχνεία με τη χορήγηση αυτών των πιστοποιητικών ισοδυναμίας στους αποφοίτους τους).

  • 28 Σεπτεμβρίου 2016, 18:08 | μαριος αναστασιαδης

    Κατάταξη σε προπτυχιακά σχολών επιπέδου 5 (ΙΕΚ κ.α.) με αναγνώριση ομοίων μαθημάτων
    Κλείσιμο των ΙΕΚ και ιδρυση ανώτατων επαγγελματικών σχολών με δυνατότητα εκπόνησης μεταπτυχιακών.
    Τερμα ο διαχωρισμός ΑΕΙ-ΤΕΙ και μία ονομασία για όλα ΑΕΙ , ουτε τεχνολογικού τομέα ουτε θεωρητικου ουτε τίποτα. Εφαρμόστε τον νόμο
    Ενεργοποίηση του άκυρου στην πράξη Ε.Π. προσόντων

  • 28 Σεπτεμβρίου 2016, 14:26 | Μαρκος

    Ασχολούμαστε με μεταπτυχιακά και διδακτορικά όταν στα ινστιτουτα επαγγελματικής κατάρτισης που αφορούν χιλιάδες Ελληνες τα διπλώματα ισοδυναμούν με σίγουρη ανεργία ελλείψη επαγγελματικών δικαιωμάτων.
    Τα ΙΕΚ με
    1) δύο χρόνια σπουδές
    2) ένα χρόνο προετοιμασία πιστοποίησης , οι 600 ερωτήσεις δεν εχουν απαντηθεί κατα ποσοστό 45-50% αυτά τα δύο έτη, αυτό δνε λαμβάνεται υπόψιν, δεν βλέπετε οτι δεν περνάει κανένας??
    3) μισό χρονο πρακτική.

    3,5 χρόνια σπουδές σε ένα ΙΕΚ σου δίνει ενα δίπλωμα με επαγγελματικά δικαιώματα ανειδίκευτου, σε μία χωρα που όλα τα επαγγελματα ειναι κλειστά για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ-κολλέγια

    Το μόνο που καταφέρανε ήταν να εξισώσουν τα 3,5 χρόνια ΙΕΚ με τον μισό χρόνο πρακτικής των ΤΕΕ.

    Αναβαθμίστε τα ΙΕΚ χτες να πιάσουν δουλειά!!!!!!!!!!

  • 28 Σεπτεμβρίου 2016, 12:17 | ντροπη σας

    Καταστρέφετε χιλιάδες πτυχιούχους επαγγελματικής κατάρτισης με το να μην τους χορηγείτε διπλώματα που δίνουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.
    Προκλητικό το υπουργείο όταν γνωρίζει ότι ένα ΙΕΚ είναι:
    1)Δύο χρόνια σπουδές
    2)Ενα χρόνο προετοιμασία πιστοποίησης,τουλάχιστον απο το σύνολο των 500-600 ερωτήσεων δεν έχουν απαντηθεί στα 2 χρόνια ουτε οι μισές.
    3)μισό χρόνο πρακτική.
    Με 3,5 χρόνια πραγματική φοίτηση τα ΙΕΚ βγαίνουν στην αγορά εργασίας με επαγγελματικά δικαιώματα ανειδίκευτου εργάτη.
    Τα εξισώνετε με τα ΤΕΕ
    ΣΚΑΝΔΑΛΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ
    Δεν μπορούμε να δουλέψουμε με αυτα τα διπλώματα πουθενά λόγω κλειστών επαγγελμάτων, χρόνια τώρα.
    Και εσεις μας βγάζετε διαβούλευση για τα μεταπτυχιακά. λύσατε όλα τα υπόλοιπα κύριοι!!!

  • 27 Σεπτεμβρίου 2016, 20:12 | ΒΕΝΤΖΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Τα ΤΕΙ είτε να μετεξελιχθούν σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια με πλήρως ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο ΑΕΙ, είτε να συγχωνευθούν με Πανεπιστήμια, για να αυξηθεί η κρίσιμη μάζα ΕΠ στα ΑΕΙ. Να δοθεί έμφαση στα ΙΕΚ.

  • 27 Σεπτεμβρίου 2016, 17:40 | Κώστας Δημητρίου

    Αν και όσα λέμε εδώ δεν λαμβάνονται υπόψη, επειδή θεωρώ ότι κάπου δουλευόμαστε κανονικά όλοι με το θέμα μεταπτυχιακά και σπουδές αει, σας εκθέτω αυτή, που ίσως είναι αιρετική άποψη!

    οι απόφοιτοι των δικών μας αει είναι προγραμμάτων τεσσάρων ετών σε αντίθεση με ότι υπάρχει στο εξωτερικό, όπου η πρώτη βαθμίδα (προπτυχιακές σπουδές) είναι τρία χρόνια
    αν πραγματικά θέλαμε να είμαστε σοβαροί και να ενισχύαμε το πλαίσιο σπουδών στην Ελλάδα θα έπρεπε το πτυχίο αει τετραετών σπουδών να είναι και μεταπτυχιακό παράλληλα με πτυχίο

    ειδικά δε σε επαγγέλματα, όπου μετά προβλέπεται στάδιο άσκησης και εξετάσεις πιστοποίησης για λήψη αδείας επαγγέλματος, θα μπορούσε αυτός ο μεταπτυχιακός κύκλος σπουδών να είναι η διάρκεια της άσκησης, που θα οδηγούσε σε εξετάσεις για λήψη μεταπτυχιακού α’ βαθμίδας και παράλληλα για λήψη άδειας επαγγέλματος (λ.χ. περίπτωση δικηγόρων ή μηχανικών)

  • 27 Σεπτεμβρίου 2016, 16:43 | Γ.Παπαιωάννου

    Ως εκπαιδευτικός συμφωνώ με προηγούμενο σχόλιο ότι πρέπει να προβλεφθούν ρυθμίσεις που να δίνουν κίνητρα στους καθηγητές να μετεκπαιδεύονται προς το συμφέρον το μαθητών τους. Και προφανώς δεν είναι ούτε λογικό ούτε προς το συμφέρον του μαθητή να υπάρχει μεν καθηγητής στο σχολείο με μεταπτυχιακές σπουδές σε ένα αντικείμενο (που μπορεί να είναι και μάθημα πανελλαδικώς εξεταζόμενο) να μη το διδάσκει δε αυτός, αλλά κάποιος άλλος που απλώς έτυχε να είναι πιο «παλιός» στο συγκεκριμένο σχολείο (ούτε καν δηλ. αυτός που έχει τα περισσότερα χρόνια υπηρεσίας!!!). Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε η ικανότητα διδασκαλίας ενός μαθήματος να κρίνεται με βάση την «αρχαιότητα» στο συγκεκριμένο σχολείο και όχι την εξειδίκευση! Αφού, λοιπόν, κύριοι, φτιάχνετε από την αρχή ένα νομοσχέδιο για τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά να φροντίσετε, με κατάλληλες ρυθμίσεις, πρώτα από όλα, όταν αυτά υπάρχουν, να αξιοποιούνται ουσιαστικά προς όφελος των μαθητών-νέων αντί να αξιολογούνται τυπικά μόνο ως προσόντα για την ανάδειξη στελεχών.

  • 27 Σεπτεμβρίου 2016, 12:35 | ΒΕΝΤΖΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Καλό είναι να τελειώσει το παραμύθι των Ελληνικών Πολυτεχνείων με τα 5 έτη σπουδών, την στιγμή που πιο Τεχνολογικά αναπτυγμένες χώρες έχουν 3 έτη σπουδές. Εμείς οι παλιοί Μηχανολόγοι-Ηλεκτρολόγοι που μαθαίναμε και πολύ Ηλεκτρολογία και λίγο Μηχανολογία και πολύ Ηλεκτρονική και ΔΕΝ εφαρμόζαμε παρά το 40% των σπουδών μας, πλησιάσαμε στην σύνταξη με όλα αυτά τα συντητικά ακούσματα. Τα πενταετή προγραμματα σπουδών είναι απόρροια λανθασμένων και συντηρητικών νοοτροπιών τύπου να έχουμε πολλά μαθήματα να ελέγχουμε, όλα χρειάζονται, είναι πιο πλήρης ο απόφοιτος, κ.λπ. παρωχημένες αντιλήψεις. Καλό είναι να τελειώσει το παραμύθι των Ελληνικών Πολυτεχνείων με τα 5 έτη σπουδών, την στιγμή που πιο Τεχνολογικά αναπτυγμένες χώρες έχουν 3 έτη σπουδές. Να ισοτιμηθεί το πτυχίο του Πολυτεχνείου με Προπτυχιακό + Μεταπτυχιακό.
    Όλες οι σπουδές να γίνουν 3ετείς (βία τετραετείς) και να δοθεί έμφαση στα ΙΕΚ. Τα ΤΕΙ είτε να μετεξελιχθούν σε Τεχνολογικά Πανεπιστήμια με πλήρως ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο ΑΕΙ, είτε να συγχωνευθούν με Πανεπιστήμια, για να αυξηθεί η κρίσιμη μάζα ΕΠ στα ΑΕΙ. Να δοθεί έμφαση στα ΙΕΚ.

  • 27 Σεπτεμβρίου 2016, 01:06 | ΚΛ

    Τι γίνεται με κάποια κατάλοιπα απαρχαιωμένων διατάξεων? Είναι δυνατόν να υφίστανται ηλικιακές διακρίσεις και απαγορεύσεις όσον αφορά τη διαμονή σε εστίες πανεπιστημίων με βάση τον εκάστοτε κανονισμό του κάθε πανεπιστημίου. Είναι απαράδεκτο και αποκλείει υποψήφιους μεταπτυχιακούς και υποψήφιους διδάκτορες από την επαρχία με οικονομική αδυναμία να πραγματοποιήσουν τις σπουδές τους. Το υπουργείο οφείλει να το δει και να πράξει άμεσα και κεντρικά για τη διόρθωση τέτοιων στρεβλώσεων.

  • 26 Σεπτεμβρίου 2016, 21:34 | Μιχαήλ Ρίζος

    Το νομοσχέδιο αυτό εμπίπτει στη γενική λατρεία της κυβέρνησης για τον κρατικό παρεμβατισμό. Δεν έχει καμία δουλειά το κράτος να παρεμβαίνει στο πόσο χρεώνει ένα Πανεπιστήμιο τα δίδακτρα. Εγώ για παράδειγμα πληρώνω 8000 για απογευματινό μεταπτυχιακό σε οικονομικό πανεπιστήμιο. Και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να πληρώνω λιγότερα, όσο περίεργο και αν φαίνεται αυτό. Αν πληρώνω λιγότερα, τότε η ποιότητα του προγράμματος θα καταρρεύσει, καθώς το διοικητικό προσωπικό και οι καθηγητές δεν θα έχουν κανένα κίνητρο στην απόδοσή τους =>γενικός εξισωτισμός προς τα κάτω.

  • 26 Σεπτεμβρίου 2016, 13:24 | Αναστασία Προεδρου

    Ενδιαφέρουσες οι ρυθμίσεις αλλά λείπουν εντελώς τα κίνητρα για να κάνει κάποιος μετ.σπουδες ιδίως για τους εκπαιδευτικους που μορφών ότι τα παιδιά μας. Με ρύθμιση η τροπολογία πρέπει κύριε υπουργε να λύσετε επιτέλους το θέμα της κατανομης μαθημάτων στα σχολεία που γίνεται αναχρονιστικα, με κριτήριο την αρχαιότητα στο σχολείο και όχι την αρχαιότητα γενικώς η όπως θα έπρεπε τις τυχόν μεταπτυχιακό σπουδές στο οικείο μάθημα. Αποτέλεσμα το μάθημα δε το διδάσκει ο πιο έμπειρος αλλά ο πιο παλιός στο συγκεκριμένο σχολείο!!!μετα γιατί να υπάρχει κινητικότητα στα σχολεία και γιατί να μετεκπαιδευονται όλο και περισσότεροι εκπαιδευτικοι; δώστε κίνητρα!

  • 26 Σεπτεμβρίου 2016, 11:27 | ΔΕΠ

    ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΠΣ – ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΕ ΑΜΟΙΒΕΣ ΔΕΠ!!!

    Μέχρι το 1995-2000 τα πανεπιστήμια κάλυπταν :
    (1) έξοδα συμμετοχής ΔΕΠ σε 1-2 διεθνή-εθνικά ΣΥΝΕΔΡΙΑ/έτος : Για ανανέωση γνώσης και ανάπτυξη δικτύων για project, που επιστρέφουν πολλαπλάσια χρήματα στο ΑΕΙ για μισθοδοσία συμβασιούχων ερευνητών, αγορά νέου εξοπλισμού, κλπ.
    (2) διάφορα μικρά έξοδα σχετικά με έρευνα-διδασκαλία.

    Από το 1995 και μετά αυξήθηκε ραγδαία ο αριθμός νέων πανεπιστημιακών τμημάτων (και ΔΕΠ) όχι όμως και οι χρηματοδοτήσεις των ΑΕΙ, ενώ επεκτάθηκαν και τα Μεταπτυχιακά (ΜΠΣ). Δημιουργήθηκαν ΜΠΣ αλλά δεν αυξήθηκαν τα ΔΕΠ/τμήμα (αυξήθηκαν τα τμήματα & φοιτητές = αυξήθηκαν έξοδα των ΑΕΙ). Οι πρυτάνεις αδυνατώντας πλέον να καλύπτουν έξοδα Συνεδρίων είπαν στα ΔΕΠ, «κάντε επιπλέον ώρες διδασκαλία σε ΜΠΣ με δίδακτρα ώστε να καλύπτετε τα έξοδα σε ΣΥΝΕΔΡΙΑ και λοιπά έξοδα έρευνας δικά σας και ερευνητών συνεργατών σας.» Αυτό έκαναν τα περισσότερα ΔΕΠ, εκτός κάποια ελάχιστων σχολών (π.χ. ΚΑΠΟΙΟΙ ιατρικών σχολών) που έβρισκαν κάποια χρήματα από φαρμακευτικές εταιρείες.

    (1) Τέλος εγγραφής σε ένα διεθνές συνέδριο 500-1000 Ευρώ (ανάλογα με ειδικότητα) + Μετακίνηση-διαμονή για 4-5 μέρες 1000-2000 Ευρώ (ανάλογα με χώρα, π.χ. ΗΠΑ, Ελβετία, Νορβηγία). Ελάχιστο 1500 Ευρώ.
    (2) 1 ΔΕΠ συνεργάζεται με 3-7 ερευνητές (π.χ., 5 υποψ. Διδάκτορες + 2 ΜΠΣ φοιτητές). Ελάχιστα έξοδα έρευνάς τους (toner, φωτοτυπίες, ανταλλακτικά/επιδιόρθωση υπολογιστή – όχι αγορά! –) 200 Ευρώ/έτος/ερευνητή + παρόμοια έξοδα του ΔΕΠ + 300 Ευρώ/χρόνο για απόσβεση 1 υπολογιστή/εκτυπωτή/σκάνερ (στα 3-4 χρόνια θέλουν αλλαγή). Ελάχιστο κόστος = 1500 Ευρώ.

    (1)+(2) = 3000 Ευρώ/έτος (ελάχιστο)
    Για ένα τμήμα ΑΕΙ με 20 ΔΕΠ που πριν 10-15 χρόνια δινόταν 20 Χ 3000/έτος = 60.000/έτος για συνέδρια + μικρά έξοδα, σήμερα τα έξοδα αυτά καλύπτονται από τα δύο ΜΠΣ του (10 ΔΕΠ/ΜΠΣ).

    Ένα ΜΠΣ όπως και όλα της Ευρώπης (πριν Αγγλίας & κάποια Ελλάδος) είναι ΔΙΕΤΕΣ, με μέσο όρο 15 φοιτητές/έτος. Σ’ ένα τυπικό ΜΠΣ εργάζονται 10 ΔΕΠ (10 εξαμηνιαία μαθήματα εξειδίκευσης 3-5 ωρών/εβδομάδα + 15 διατριβές (1,5 Διατριβή/ΔΕΠ/έτος) + 15 επιβλέψεις πρακτικής άσκησης (1,5 Πρακτική/ΔΕΠ/έτος). Αν το 50% των εσόδων του πάει ΟΧΙ ΓΙΑ ΑΜΟΙΒΕΣ ΔΕΠ, αλλά για ΣΥΝΕΔΡΙΑ + ΜΙΚΡΑ ΕΞΟΔΑ ΕΡΕΥΝΑΣ, χρειάζεται 30.000 Ευρώ από δίδακτρα 15 φοιτητών του, δηλαδή 2000 Ευρώ/φοιτητή/έτος. Το υπόλοιπο 50% (άλλες 2000 Ευρώ/φοιτητή/έτος) πάει 25% για υποτροφίες + 25% στο ΑΕΙ (όχι στο τμήμα/σχολή) για λοιπές χρηματοδοτικές του ανάγκες. ΣΥΝΟΛΟ = 4000 Ευρώ/φοιτητή

    Στα παραπάνω δεν συμπεριλαμβάνονται τα μεγάλα έξοδα έρευνας των ΔΕΠ και υποψηφίων διδακτόρων που ποικίλουν ανάλογα με τη μεθοδολογία έρευνας. Οι πλέον συνήθης είναι 2 γενικοί τύπου έρευνας: Πεδίου & εργαστηρίου. Ένα διδακτορικό απαιτεί 3-5 διαφορετικές μελέτες. Αν έχει έρευνα πεδίου, μία τουλάχιστο μελέτη θα έχει national representative sample (δειγματοληψία σε εθνικό επίπεδο). Αναλογιστείτε πόσο κοστίζει η μετακίνηση για συλλογή δεδομένων από 2000 μαθητές από 70 σχολεία όλης της χώρας (και νησιών). Αναλογιστείτε πόσο στοιχίζει να παρακολουθεί κάποιος μετανάστες, μετακινούμενους Ρομά, να μετακινείται για εβδομάδες ή μήνες σε διαφορετικές ανασκαφές κλπ. Ρωτήστε πόσο στοιχίζουν όργανα, εξοπλισμός, αναλώσιμα εργαστηρίων. Τα νούμερα είναι ασύλληπτα για όσους δεν εργάσθηκαν ως ερευνητές.

    Ως το 2010 οι Επιτροπές Ερευνών (ΕΛΚΕ) από τις παρακρατήσεις των εσόδων από εξωτερικές χρηματοδοτήσεις για έρευνα κάλυπταν κάποιο-μικρό μέρος των παραπάνω εξόδων. Όμως στην εποχή των μνημονίων οι ΕΛΚΕ καλύπτουν ΜΟΝΟ:
    (1) μισθούς συμβασιούχων διδασκόντων (πρώην ΠΔ 407) που εν μία νυκτί καταργήθηκαν όλοι (χιλιάδες άτομα),
    (2) αποπερατώσεις ανέγερσης κτιρίων επειδή οι εργολάβοι χρεοκόπησαν λόγω κρίσης (υποθέσεις στα δικαστήρια)
    (3) και κάθε νέα τρύπα χρηματοδότησης των ΑΕΙ (που συνεχώς πολλαπλασιάζονται)

    Στα παραπάνω προσθέστε πολλά έξοδα λειτουργίας των τμημάτων και σχολών που δεν καλύπτονται πλέον από το ΑΕΙ, συνήθως γιατί δεν υπάρχουν χρήματα, άλλα και όταν υπάρχουν κάποια ελάχιστα χρήματα με τους νέους άπειρους κανόνες διαφάνειας και ελέγχους έχει καταντήσει τόσο γραφειοκρατική και αργή η διαδικασία που αν δεν τα καλύψουν τα Μεταπτυχιακά (ΜΠΣ) οι φοιτητές ή θα ξεπαγιάζουν ή δε θα βλέπουν στις αίθουσες, ή θα περπατούν στα σκουπίδια, ή σε σπασμένα τζάμια ή σε γκρεμισμένους τοίχους γιατί δεν υπήρχε φύλακας και κάποιοι μπήκαν και τα έσπασαν, και άπειρα άλλα απίθανα ανάλογα με τη σχολή (π.χ. να ζεσταθεί η πισίνα που πάει το ΤΕΦΑΑ!! αλλά κι αυτοί πρέπει να μάθουν κολύμβηση!!), κλπ.

    ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΜΠΣ – ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΣΕ ΑΜΟΙΒΕΣ ΔΕΠ!!!

  • 26 Σεπτεμβρίου 2016, 10:55 | Μαρία

    Τι θα γίνει με τη διευκόλυνση των Δ/Υ ως προς την παρακολούθηση σπουδών;Κάπως θα πρέπει οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης να αναγκαστούν να δέχονται τις κανονικές άδειες (πάντα σύμφωνα με το πλήθος που δικαιούνται ανά έτος) των εκπαιδευτικών για να παρακολουθήσουν έστω το 1ο τους μεταπτυχιακό. Ζητάτε το μεταπτυχιακό για κρίσεις στελεχών, την επικείμενη αξιολόγηση που δεν προχώρησε, την παιδαγωγική επάρκεια των καθηγητών της Δευτεροβάθμιας κτλ αλλά κανείς δε δίνει 1 μέρα άδεια το μήνα για να μεταβούμε στο χώρο των μαθημάτων.

  • 25 Σεπτεμβρίου 2016, 20:46 | ΚμΠκ

    Γιατί δεν λέτε τα πράγματα με το όνομα τους; Δίδακτρα λέγονται, όχι τέλη εγγραφής! Ποιο πρόβλημα θέλει να λύσει αυτό το νομοσχέδιο; Το μόνο που θα καταφέρει είναι να οδηγήσει σε κατακόρυφη μείωση των μεταπτυχιακών. Οσα συνεχίσουν θα λειτουργούν με τα ίδια προβλήματα και αδυναμίες που αντιμετωπίζουν σήμερα. Το πνεύμα του νομού είναι τελείως λάθος. Ακολουθεί τη λογική των τηλεοπτικών αδειών και δεν στοχεύει στην αναβάθμιση των σπουδών. Ο όμοιες θα έπρεπε να ορίζει θεσμούς και διαδικασίες που θα εξασφαλίσουν διαφάνεια και αναβάθμιση της ποιότητας (αληθεια η ΑΔΙΠ δεν έχει κανένα ρόλο στην αξιολόγηση των μεταπτυχιακών;) και όχι να λειτουργεί στη βάση απαγορεύσεων και κανόνων που τελικά καταπατούν και το αυτοδιοικητο των πανεπιστημίων. Δυστυχώς μηδέν εις το πηλίκο! Δυστυχώς το υπουργείο θεωρεί ότι πρόβλημα των μεταπτυχιακών σπουδών περιορίζεται στα «τέλη εγγραφής» …

  • 25 Σεπτεμβρίου 2016, 12:23 | Βαγγελης

    Χαιρετε. Το νομοσχεδιο ως εχει αγνοει εναν απο τους πιο βασικους κανονες ανθρωπινης συμπεριφορας: το οτι οι ανθρωποι ενεργουν κυριως βασει κινητρων. Αν καταστουν τα ΠΜΣ δωρεαν ( η τεθει πολυ χαμηλο οριο διδκτρων) θα συμβει το εξης: Οι καθηγητες δεν προκειται να παρασχουν το ιδιο διδακτικο εργο με λιγοτερα χρηματα με συνεπεια ειτε να μειωσουν τις ωρες διδασκαλιας, ειτε να καταργησουν το εν λογω μεταπτυχιακο. Και αν αναγκαστουν δια νομου να διδαξουν με λιγοτερα χρηματα, οι καλυτεροι απο τους καθηγητες (δηλ. αυτοι που εχουν ευκαιριες εξω απο το πανεπιστημιο) θα παραιτηθουν η θα φυγουν στο εξωτερικο (οπως και παμπολλοι αλλοι τα τελευταια χρονια). Σε καθε περιπτωση το τελικο το αποτελεσμα θα ειναι η παροχη λογοτερης και χειροτερης ποιοτητας εκπαιδευσης. Και κατα ειρωνικο τροπο αυτο κυριως θα πληξει τους πιο κοικονομικα ασθενεις καθως οι υπολοιποι εχουν παντα τη δυνατοτητα να πανε σε πολυ καλα (και ακριβοτερα) μεταπτυχιακα του εξωτερικου. Εν ολιγοις, αυτη η προταση κινειται προς τη λαθος κατευθυνση. Για του λογου το αληθες, ριξτε μια ματια στα καλυτερα μεταπτυχιακα προγραμματα που υπαρχουν διεθνως και δειτε ποσα απο αυτα ειναι δωρεαν.

  • 25 Σεπτεμβρίου 2016, 09:26 | Νίκος

    Βασική προϋπόθεση του νέου νόμου θα πρέπει να είναι η διαφάνεια ως προς τα έσοδα από τα αυτοχρηματοδοτούμενα ΠΜΣ. Συγκεκριμένα, θα πρέπει α) να είναι σαφές τι πληρώνει ο φοιτητής (έξοδα χρήσης αίθουσών, καθαριότητα, προμήθεια βιβλίων) και β) να καθιερωθεί οικονομικός απολογισμός κάθε εξάμηνο.

  • 25 Σεπτεμβρίου 2016, 00:16 | αντωνης

    δεν υπαρχει ο στρατηγικος σχεδιασμος. τι ΠΜΣ θελουμε; τι παμε να πετυχουμε; πως η ανωτατη εκπαιδευση και δη η εξειδικευση εντασσεται στην παραγωγικη ανασυγκροτηση; τι στοχους εξυπηρετει; που ειναι τα επαγγελματικα ΠΜΣ; που ειναι τα διατμηματικα; που ειναι τα ξενογλωσσα; αμα τελέιωνουν ολοι ενα ΠΜΣ, τοτε θα γινει Λυκειο! πως αξιοποιουμε το γεγονος οτι το education ειναι σε αλλες χωρες εξαγωγικος τομεας που φερνει συναλλαγμα στην οικονομια, διεπιστημονικες συνεργασιες με ιδρυματα του εξωτερικου,που ειναι ο καλυτερος τροπος αξιοποιησης του νεου ανθρωπινου κεφαλαιου!
    Νομιζω οτι δεν σχεδιαστηκε για ανοιχτη κοινωνια. ουτε ειναι οικονομικα βιωσιμο.θελει καποιος να καταργησει τα διδακτρα και τα καταργει με αλλο τροπο, ονομαζοντας τα τελη….πολυ ωραια. ειναι ευκαιρια να καταργηθουν και τα τελη της ΔΕΗ καθως το ρευμα αφορα πραγματικα ολη την κοινωνια. ελπιζω να βγει ενα νομοσχεδιο να τα καταργησει.Ακομη πειτε στον κ Υπουργο των Οικονομικων να μην θελει τοσους φορους, και εμεις δεν ειμαστε «μαζοχιστες» να εργαζομαστε τοσο, κανοντας μεταπτυχιακα.Πειτε και στις τραπεζες να ρυθμισουν τα δανεια μας, ανεβαστε και τους μισθους μας εκει που ηταν στο παρελθον [εστω εκει που ορισε το Συμβουλιο της επικρατειας], και μπορουμε να ζησουμε και εμεις χωρις τελη…
    καταργειστε πρωτα την παραπαιδεια στη μεση εκπαιδευση, δημιουργειστε σοβαρη τεχνικη εκπαιδευση, και δεν χρειαζεται να ερθουν ολοι οι νεοι [αρκετοι απροθυμα μαλιστα στα ΑΕΙ/ΤΕΙ] και πολυ περισσοτερο σε ΠΜΣ. Μονο που αυτα ειναι τα δυσκολα. Τα ευκολα ειναι να βαζω περισσοτερους εισακτεους σε προπτυχιακα και μεταπτυχιακα προς δοξα του πελατειακου συστηματος, χαρι του οποιου εγιναν και τα ΠΜΣ «δημοσιο αγαθο». Νομιζω οτι κατα το σχεδιασμο, δεν εληφθησαν υποψη οι βασικες οικονομικες και κοινωνικες συνθηκες…η οικονομια τιμωρει…απλα ακουγεται ευχαριστα απο ενα συγκεκριμενο ακροατηριο…ταυτοχρονα θα δημιουργησει μεγαλη αναστατωση και αμηχανια στον ακαδημαικο χωρο…

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 20:40 | Γιάννης

    Η ερώτηση μου σχετικά με το θέμα είναι, εφόσον τίθεται θέμα για φοιτητές που δεν μπόρεσαν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις των προγραμμάτων Προπτυχιακών σπουδών, γιατί να μην μπορούν και διαγραμμένοι μεταπτυχιακοί φοιτητές να μπορούν να επανεγγραφούν μετά το πέρας κάποιου χρονικού διαστήματος.
    Είναι αποδεκτό, πως μεγάλη μερίδα μεταπτυχιακών φοιτητών, παράλληλα με τις σπουδές τους εργάζονται η έχουν υποχρεώσεις που η πλειοψηφία των προπτυχιακών φοιτητών δεν έχει.

    Συγκεκριμένα, λόγω κρίσης πολλοί μεταπτυχιακοί φοιτητές προτιμούν να δώσουν βαρύτητα στην εργασία τους, και λιγότερη στις σπουδές τους στις οποίες, σε αντίθεση με του προπτυχιακούς φοιτητές πλήρωσαν δίδακτρα.

    Γιατί να μην μπορούν οι κανονισμοί των μεταπτυχιακών, να προσαρμοστούν στην παρούσα κατάσταση (κρίση) και να γίνουν ποιο ανεκτικοί, και να επιτρέπουν σε φοιτητές να επανεγγραφούν, από το εξάμηνο που διέκοψαν/διαγράφηκαν, κατόπιν σοβαρής επεξήγησης και επαναπλήρωμής για την επανεγγραφή τους ? Έτσι, ναι μεν θα προτιμούν την δουλειά και την απόκτηση εμπειρίας (ίσως και εφαρμογή όσων μαθαίνουν στα μεταπτυχιακά τους, σε εργασιακές συνθήκες), αλλά θα συνδυάζουν κατάρτιση και απόκτηση γνώσεων δίχως να αγχώνονται και να διακινδυνεύουν την οριστική διαγραφή (και χάσιμο χρόνου και χρημάτων)

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 19:35 | Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος

    Προς

    Υπουργείο Παιδείας

    Υπουργό κ. Φίλη Νίκο

    Αν. Υπουργό κ. Σία Αναγνωστοπούλου

    Ιδρύματα Υποτροϕιών,

    Γαλλική Πρεσβεία

    Γαλλικό Ινστιτούτο

    Πίνακα Αποδεκτών.

     

    Θέμα: «Έκτακτη οικονομική ενίσχυση για Μεταδιδακτορική έρευνα στην Γαλλία διάρκειας έξι μηνών από 1-12-2016  έως 30-6-2017»

     

    Κυρίες, Κύριοι,

    Αιτούμαι έκτακτη οικονομική ενίσχυση για Μεταδιδακτορική έρευνα στην Γαλλία, διάρκειας έξι μηνών στο Πανεπιστήμιο της ROUEN, υπό την Διεύθυνση του Καθηγητή Αρχαίων Ελληνικών κ. Philippe Brunet, με θέμα:   «Η διδασκαλία των Κλασσικών γλωσσών στην Ελλάδα και Γαλλία».

     

    Κυρίες, Κύριοι,

     

    Πρόσϕατα, έγινε παρέμβαση προς τον κ. Υπουργό Παιδείας,  εκ μέρους της FIEC ( της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κλασσικών Σπουδών ) για τα Αρχαία Ελληνικά. Στην Ελλάδα διαπιστώνουμε τα ακόλουθα. Η μείωση των ωρών διδασκαλίας των κλασσικών γλωσσών, η ανάθεση του Μαθήματος της Διδακτικής των Αρχαίων Ελληνικών σε μη ειδικούς (ακόμα και δασκάλους) και ο διωγμός των ειδικών του μαθήματος της Διδακτικής των Αρχαίων Ελληνικών, είτε ως μάθημα επιλογής σε πολλά πανεπιστήμια, είτε η διδασκαλία του από μη ειδικούς,  σε αυτό το αντικείμενο και τέλος η μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών για μεταδιδακτορική έρευνα στο εξωτερικό, είναι μέρος από τα πολλά,  που γίνονται εναντίον της Διδακτικής των Κλασσικών Γλωσσών. Προσωπικά, ο ίδιος τα έχω συναντήσει όλα αυτά,  αλλά αν είχα ασχοληθεί με την διδακτική των Τουρκικών, θα είχα τον τίτλο του Αναπληρωτή Καθηγητή. Μάλιστα, έχω καταθέσει αίτηση για μετάταξη στην Φιλοσοϕική Σχολή ως ΕΔΙΠ, για να δούμε τελικά, αν και η Φιλοσοϕική Σχολή εϕαρμόζει στην πράξη, αυτά που εξαγγέλλει στα λόγια. Προσωπικά πιστεύω, ότι οι πιο πολλοί Καθηγητές τιμούν τον τίτλο τους, αλλά πιθανά για ελάχιστους  ισχύει το «εξ’ οικείων τα βέλη»!

     

    Ο πρόεδρος της FIEC , της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κλασσικών Σπουδών Franco Montanari ( σ.σ η FIEC περιλαμβάνει όλες τις μείζονες Εταιρείες Κλασσικών Σπουδών ανά τον κόσμο) με επιστολή του καλεί τον Έλληνα υπουργό Παιδείας Νίκο Φίλη , να παρέμβει “για να εμποδίσει την υποβάθμιση της Ανθρωπιστικής Παιδείας και να υποστηρίξετε την διδασκαλία των Κλασσικών Γλωσσών και της Λογοτεχνίας, καθιστώντας έτσι εϕικτή στην Ελληνική νεολαία την πλήρη αξιοποίηση των ουσιαστικών πλεονεκτημάτων της κλασσικής παράδοσης στην γλώσσα και τον πολιτισμό”.

    “Αγαπητέ Κύριε,

    Σας γράϕω εκ μέρους της FIEC ( της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κλασσικών Σπουδών ), η οποία περιλαμβάνει όλες τις μείζονες Εταιρείες Κλασσικών Σπουδών ανά τον κόσμο”, τονίζει στην επιστολή του  προς τον υπουργό παιδείας, ο πρόεδρος της Διεθνούς Ομοσπονδίας Κλασσικών Σπουδών, και υπογραμμίζει τα εξής:

    Α. Τα προηγούμενα δύο χρόνια, η Ομοσπονδία μας πληροϕορήθηκε, με μεγάλη έκπληξη και βαθειά ανησυχία, την συνεχή μείωση και υποβάθμιση της διδασκαλίας των Κλασσικών Σπουδών στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Ελλάδος.

    Β. Πιο συγκεκριμένα: Σύμϕωνα με πρόσϕατη υπουργική απόϕαση στις τρεις Τάξεις του Γυμνασίου η διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας ελαττώθηκε κατά μία ώρα. Στο Λύκειο ο περιορισμός των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών είναι επίσης επιζήμιος για το γλωσσικό και πολιτιστικό υπόβαθρο των Ελλήνων μαθητών. Ιδιαιτέρως, στην Πρώτη και Δευτέρα Τάξη η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών ελαττώθηκε κατά τρεις ώρες (μία ώρα στην Πρώτη και δύο ώρες στην Δευτέρα Τάξη), ενώ η διδασκαλία των Λατινικών καταργήθηκε στην Δευτέρα και περιορίστηκε στην Τρίτη Τάξη μόνον για τους υποψηϕίους των Ανθρωπιστικών Σπουδών στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Παρομοίως, η κατάργηση του Επιταϕίου λόγου του Περικλέους στην Τρίτη Τάξη του Λυκείου στερεί από τους μαθητές την γνωριμία με τις αξίες αυτού του μοναδικού κειμένου.

    Γ. Κατά το τρέχον έτος πληροϕορούμεθα ότι επαπειλείται μία περισσότερο ριζική υποβάθμιση των Κλασσικών Σπουδών, δεδομένου ότι ο επικεϕαλής της Επιτροπής για τον Διάλογο στην Εκπαίδευση έχει προτείνει την κατάργηση της διδασκαλίας των αρχαίων ελληνικών κειμένων από το πρωτότυπο στο Γυμνάσιο και τον περιορισμό της στο Λύκειο μόνον για όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν Ανθρωπιστικές Σπουδές στην Ανωτάτη Εκπαίδευση».

     

    Κυρίες, Κύριοι,

    Προσυπογράϕω και εγώ όλα τα ανωτέρω. Επιπλέον,  τονίζω τα εξής:

    Το διδακτορικό μου στην Σορβόννη ήταν «η Διδακτική των Αρχαίων Ελληνικών, Ψυχολογική προσέγγιση».

    Ερχόμενος στην Ελλάδα αντιμετώπισα, τα εξής:

    Μετά τα δήθεν συγχαρητήρια, αντιμετώπισα την μανία μερικών κύκλων – ακόμα και δήθεν συντηρητικών – επειδή αυτοί ενώ ϕαινόντουσαν, –  ότι δήθεν -, προωθούσαν τα Αρχαία Ελληνικά, στην ουσία, προωθούσαν την διδασκαλία των Αρχαίων από μετάϕραση ή το χειρότερο να διδάξει το μάθημα « ο ανιψιός τους»! Και για να βάλουνε τον «ανιψιό τους» στο Πανεπιστήμιο,  πρέπει να εκδιώξουμε τον ειδικό, να πούμε την πάπια ψάρι, με κάθε τρόπο, να τον συκοϕαντήσουμε τον ειδικό εκ των προτέρων, να στήσουμε σκευωρίες εναντίον του, να μετακυλήσουμε ευθύνες, ακόμα και με ανήθικο τρόπο  ή να τον βγάλουμε «γραϕικό» ή  δήθεν «ανόητο». Έτσι, οι νεότεροι ϕοιτητές κατά την άποψή μας, στερούνται σωστής διδασκαλίας του μαθήματος «Διδακτική των Κλασσικών Γλωσσών» και αυτό ϕαίνεται και στον διαγωνισμό ΑΣΕΠ, αλλά και στην σχολική τάξη. Κάθε χρόνο και χειρότερα, λένε όλοι. Ευχαριστώ όσους στηρίξουν την αίτησή μου για μετάταξη στην Φιλοσοϕική Σχολή ως ΕΔΙΠ. Πρόσϕατα επίσης, έκανα αίτηση για να πάρω εκπαιδευτική  άδεια για μεταδιδακτορική έρευνα σε Πανεπιστήμιο της Γαλλίας στο θέμα:  «Η διδασκαλία των Κλασσικών γλωσσών στην Ελλάδα και Γαλλία». Η προϕορική απάντηση είναι, ότι δεν προβλέπεται από τον πρόσϕατο νόμο, ενώ «κώϕευαν»  στην αναϕορά μου, για το τί απέγιναν τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, για δήθεν έρευνες!

    Οπότε, δικαίως κανείς μπορεί να στηρίξει το «εξ’ οικείων τα βέλη»! Μόνο με άδεια χωρίς αποδοχές θα μπορέσω να τελειώσω την Μεταδιδακτορική μου έρευνα και για τους ανωτέρω λόγους αιτούμαι την οικονομική μου ενίσχυση.

    Κυρίες, Κύριοι,

    Παρακαλώ να εγκρίνετε την  έκτακτη οικονομική ενίσχυσή μου, για Μεταδιδακτορική έρευνα στην Γαλλία, διάρκειας έξι μηνών στο Πανεπιστήμιο της ROUEN, υπό την Διεύθυνση του Καθηγητή Αρχαίων Ελληνικών κ. Philippe Brunet, με θέμα:  «Η διδασκαλία των Κλασσικών γλωσσών στην Ελλάδα και Γαλλία».

     

    Με τιμή

     Αθήνα 16-9-2016

    Κουτσούκος Αναστάσιος

    Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Σορβόννης

    Μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Rouen Γαλλίας

    Κολοκοτρώνη 7 Πεύκη 15121 Αθήνα Τηλ. 6980203968

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 18:47 | Χ

    «Στα αυτοδύναμα Τμήματα των Πανεπιστημίων που λειτουργούν ΠΜΣ εκπονούνται διδακτορικές διατριβές (τρίτος κύκλος σπουδών) »
    Αυτό σημαίνει ότι αυτοδύναμο Τμήμα χωρίς ΠΜΣ δεν μπορεί να εγγράφει διδακτορικούς φοιτητές απόφοιτους άλλων ΠΜΣ άλλων Τμημάτων;

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 18:46 | Αντώνιος Μπακαλούμης

    Κυρία υπουργέ,
    Το Σεπτέμβρη του 1990, επέλεξα να υπηρετήσω ως εκπαιδευτικός και μάλιστα στο νησί της Μυτιλήνης, για να σπουδάσω σε μεταπτυχιακό επίπεδο Κοινωνική Ανθρωπολογία. Τότε, δεν γνωρίζαμε και δεν μας αφορούσαν οι τίτλοι, αφού πρωταρχικό μέλημα ήταν η γνώση και όχι η καριέρα.
    Δίνω εξετάσεις στο αντίστοιχο τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου στην Μυτιλήνη (Αγγλική γλώσσα και Κοινωνική Ανθρωπολογία), εισάγομαι πρώτος και επιλέγομαι μεταπτυχιακός φοιτητής με την υπ’αριθμόν 5/19.10.90/3 (θέμα 6ο) απόφαση της, τότε, διοικούσας επιτροπής του Πανεπιστημίου Αιγαίου (με Α.Μ. 152/9008).
    Παρακολούθησα με επιτυχία υποχρεωτικό διετή κύκλο μεταπτυχιακών μαθημάτων και εκπόνησα με επιτυχία διπλωματική εργασία (βαθμός 10), την οποία και υποστήριξα.
    Το Πανεπιστήμιο δεν απένειμε τίτλο, διότι δεν προβλέπονταν. Έδωσε αναλυτική βεβαίωση σπουδών όπου βεβαιώνονται όλα όσα σας ανέφερα.
    Οι σπουδές αυτές αυτές αναγνωρίστηκαν στη Μ. Βρετανία όπου έγινα δεκτός ως MPhil φοιτητής (Οξφόρδη και Πανεπιστήμιο Kent at Canterbury όπου και δίδαξα επι δύο έτη).
    Στην πατρίδα μου, θεωρείται πως δεν έχω Μ.Δ.Ε.
    Στο Πανεπιστήμιο στο οποίο απευθύνθηκα (Γ. Συνέλευση τμήματος Κοινωνικής Ανθρωπολογίας αρκετό καιρό πριν) δεν ανταποκρίθηκε και δεν απάντησε.
    Το υπουργείο παιδείας και η αρμόδια διευθύντρια που είδε με ιδιαίτερη κατανόηση και προσπάθησε εργωδώς να με βοηθήσει, μου υπέδειξε τελικά να οδηγηθώ στην Ελληνική δικαιοσύνη. Τα οικονομικά μου όμως δεν το επιτρέπουν.
    Παρακαλώ πολύ, και στο μέτρο που υπάρχουν και άλλου συμπολίτες/τισες που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, αντιμετωπίσετε το ζήτημα και άλλα παρόμοια ΝΟΜΟΜΘΕΤΙΚΑ.
    Ευχαριστώ!
    Αντώνιος Ι. Μπακαλούμης
    Δυοβουνιώτου 1-3
    11 741 Αθήνα

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 18:41 | ΒΕΝΤΖΑΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

    Δεν υπάρχουν ΑΕΙ και ΤΕΙ, υπάρχουν μόνον ΑΕΙ που αποτελούνται απο τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 14:28 | Σοφία Παπαδάτου

    ΑΙΤΗΣΗ ΥΠΟΜΝΗΜΑ
    Προς

    Kυρία Αναπληρώτρια Υπουργέ Παιδείας,
    Κυρία Σία Αναγνωστοπούλου
    Υπουργείο Παιδείας

    Θέμα Νέος νόμος για μεταπτυχιακές σπουδές και υποτροφίες

    Σχετικά με τον νέο νόμο για μεταπτυχιακές σπουδές και υποτροφίες, που είναι θετικός, θα ήθελα να κάνω τις παρακάτω παρατηρήσεις:

    1. Να καταργηθεί οποιοδήποτε όριο ηλικίας για μεταπτυχιακές σπουδές και για χορήγηση υποτροφιών και για το εσωτερικό και για το εξωτερικό.
    2. Να επιτρέπεται η συνεργασία μεταξύ ελληνικών και ξένων πανεπιστήμιων

    3. Για υποτροφίες στην περίπτωση διεπιστημονικών μεταπτυχιακών προγραμμάτων να λαμβάνεται υπόψη όχι μόνο το βασικό πτυχίο αλλά και οι υπόλοιπες σπουδές, καθώς και το θέμα της μεταπτυχιακής εργασίας.

    4. Να αναληφθεί η γραφειοκρατία από τους φορείς των υποτροφιών και να χορηγούνται οι υποτροφίες όχι μόνο με εξετάσεις, αλλά ένα μέρος τους να χορηγείται με αξιολόγηση του φάκελου των υποψήφιων και σε συνάρτηση με το θέμα της εργασίας και την πρωτοτυπία της.

    5. Να χορηγούνται έκτακτες η βραχυχρόνιες υποτροφίες με αξιολόγηση του φακέλου του υποψήφιου για την ολοκλήρωση μεταπτυχιακών, διδακτορικών και μεταδιδακτορικών σπουδών.

    6. Να χορηγούνται εκπαιδευτικές άδειες με αποδοχές σε δημοσίους υπάλληλους, για μεταπτυχιακές, διδακτορικές η μεταδιδακτορικές σπουδές στο εξωτερικό ανάλογα με την πρωτοτυπία και την βαρύτητα του θέματος.

    7. Να υπάρχει ευελιξία και κινητικότητα φοιτητών, καθηγητών και ερευνητών τουλάχιστον μέσα στον ευρωπαϊκό χώρο για την ολοκλήρωση μεταπτυχιακών, διδακτορικών και μεταδιδακτορικών σπουδών.

    8. Να καταργηθούν οποιεσδήποτε διακρίσεις, όπως φύλου, ηλικίας, καταγωγής και για μεταπτυχιακές σπουδές και για υποτροφίες. Ακούγεται ότι τα χρήματα λιμνάζουν σε κληροδοτήματα, λόγω των πολλών περιορισμών που θέτουν τα ιδρύματα και οι υποτροφίες είναι στην πραγματικότητα ελάχιστες, από τους «ίδιους κύκλους» στους «δικούς τους».
    Με τιμή

    Σοφία Παπαδάτου
    Μεταπτυχιακή ερευνήτρια σε πανεπιστήμιο εξωτερικού
    Κεδρηνού 41
    11522 Αθήνα
    Τηλ 6937351541

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 08:34 | Διομήδης Σπινέλλης

    Το νομοσχέδιο ορίζει με υπερβολική λεπτομέρεια θέματα που σε αυτοδιοικούμενα ιδρύματα θα πρέπει να ορίζονται από τους εσωτερικούς κανονισμούς. Η ουσιαστική αυτοδιοίκηση επιτρέπει την ανάδειξη διαφορετικών τρόπων και μοντέλων παροχής μεταπτυχιακών σπουδών, ανάλογα με τη φυσιογνωμία, τις δυνατότητες και το πεδίο εξειδίκευσης κάθε ιδρύματος. Έτσι μπορούν να βρεθούν και να αναδειχθούν τα μεταπτυχιακά προγράμματα που ωφελούν περισσότερο τους φοιτητές, την κοινωνία και τη χώρα.

    Αυτό που θα έπρεπε να προβλέπει το νομοσχέδιο είναι διαφάνεια και λογοδοσία σχετικά με τους πόρους, τις δαπάνες και τα αποτελέσματα του κάθε προγράμματος. Για παράδειγμα, θα μπορούσε το νομοσχέδιο να προβλέπει την υποχρεωτική παροχή στοιχείων (από όλους τους δημόσιους και ιδιωτικούς φορείς που παρέχουν τέτοιες υπηρεσίες) σχετικά με το ποσοστό φοιτητών του κάθε προγράμματος που αποφοιτεί και το ποσοστό που εργάζεται μετά από έξι μήνες.

  • 24 Σεπτεμβρίου 2016, 03:51 | Φοιτήτρια

    Το ερωτήματα που γεννιούνται για το νέο νομοσχέδιο είναι πολλά: Oι μεταπτυχιακές σπουδές θα είναι ποιοτικά πλέον καλύτερες ή χειρότερες; Οι καθηγητές θα προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες δουλεύοντας χωρίς αμοιβή; Η κινητικότητα στα διεθνή Πανεπιστήμια είναι τεράστια, γιατί το νέο νομοσχέδιο κινείται σε αντίθετη κατεύθυνση και θέτει περιορισμούς στους εισηγητές που δεν είναι καθηγητές του τμήματος; Το νέο νομοσχέδιο δίνει κίνητρα στους καλούς επιστήμονες να μείνουν στα ελληνικά ιδρύματα ή τους ωθεί να φύγουν στο εξωτερικό, Τα προσφερόμενα μεταπτυχιακά προγράμματα θα είναι περισσότερα ή λιγότερα και ποιον ωφελεί αν είναι λιγότερα;

  • 23 Σεπτεμβρίου 2016, 22:29 | Ανδρέας

    Το νομοσχέδιο προσβάλλει κατάφορα το αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων και την αυτοδιάθεση των τμημάτων. Είναι αδιανόητο να ρυθμίζονται σε τέτοια λεπτομέρεια θέματα για τα οποία πρέπει να έχει λόγο το τμήμα και η Σχολή.

  • 23 Σεπτεμβρίου 2016, 21:29 | Θαλής

    Θα πρέπει να οριστεί σαφώς ότι τα υφιστάμενα ΠΜΣ θα πρέπει να τροποποιηθούν έτσι ώστε να ακολουθούν τις διατάξεις του παρόντος νόμου.

  • 23 Σεπτεμβρίου 2016, 19:43 | Χρονοπουλου

    Δεν έχουν προβλεφθεί μεταβατικές διατάξεις για τα ήδη υφιστάμενα μεταπτυχιακά εκ των οποίων τα περισσότερα είναι με δίδακτρα. Αυτές οι γενικές διατάξεις θα ισχύσουν εφ´εξής για τα νέα ΠΜΣ ;

  • 23 Σεπτεμβρίου 2016, 16:52 | Νικολαϊδης Χρήστος

    ΘΕΜΑ: Αποκατάσταση αδικιών του ν.4186/13 του Υπουργείου Παιδείας χωρίς μεταβατική διάταξη.

    Αξιότιμη Κυρία Υπουργέ,

    Με το άρθρο 15 του νόμου 3404/2005 προβλέπονταν η εισαγωγή πτυχιούχων ΑΕΙ σε άλλες ελληνικές πανεπιστημιακές σχολές με κριτήριο τον τελικό βαθμό πτυχίου ή με την διαδικασία των εξετάσεων. Η δυνατότητα αυτή έδινε ουσιαστικά το κίνητρο στους άριστους αλλά και σε όλους τους υπόλοιπους πτυχιούχους να διεκδικήσουν την εισαγωγή τους σε ένα νέο ελληνικό ΑΕΙ για την απόκτηση και δεύτερου πτυχίου.
    Αιφνιδίως και μάλλον βιαστικά, με το άρθρο 57, ο ν. 4186/2013 καταργεί το παραπάνω πλαίσιο και καθιερώνει αποκλειστικά τη διαδικασία των εξετάσεων για την εισαγωγή νέων και παλαιών πτυχιούχων σε άλλες πανεπιστημιακές σχολές. Αυτό όμως που «ξεχνά» να κάνει είναι να βάλει μια μεταβατική διάταξη που να καλύπτει όσους φοιτητές μόχθησαν για να αριστεύσουν με σκοπό να κάνουν χρήση του βαθμού για την εισαγωγή τους σε μια άλλη σχολή. Αυτό σημαίνει κράτος δικαίου και δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των πολιτών στους νόμους. Διότι ασφαλώς οι νόμοι κρίνονται από την εφαρμογή τους και μπορούν να αλλάζουν, αλλά για τον ίδιο ακριβώς λόγο υπάρχουν και οι μεταβατικές διατάξεις ώστε οι αλλαγές να μην αδικούν όσους σχεδιάζουν με βάση αυτούς τους νόμους.

    Στην παρούσα περίπτωση παραβιάζεται το δικαίωμα των αρίστων να μπορούν να εισαχθούν σε νέα πανεπιστημιακή σχολή με τον βαθμό του πτυχίου τους, αφού ο υφιστάμενος νόμος καταργεί αυτή τη δυνατότητα χωρίς να δείξει την πρόνοια, την ευαισθησία και την υποχρέωση που οφείλει προς τους πτυχιούχους της χώρας. Οφείλει λοιπόν ο νομοθέτης, με πρωτοβουλία του υπουργείου σας, να τροποποιήσει τη σχετική διάταξη. Αλλιώς, μιας και έχετε την ευθύνη των αποφάσεων, θα πρέπει να απαντήσετε σε κάποιον που αρίστευσε προσβλέποντας σε αυτή τη δυνατότητα, γιατί η ελληνική πολιτεία και το Υπουργείο Παιδείας φέρονται με αυτό τον τρόπο σε όσους τιμούν τη φοιτητική τους ιδιότητα.

    Έτσι φθάνω στο σημείο που προσαρμόζω όλη μου τη ζωή για να βγάλω πτυχίο ΑΕΙ Νοσηλευτικής με βαθμό 9,84, Βραβείο «ΑΙΕΝ ΑΡΙΣΤΕΥΕΙΝ» από το ΙΚΥ (βαθμός που βγήκε από τη κρίση όλων των καθηγητών του προπτυχιακού) και με τη προσδοκία να εισαχθώ σε συγγενή άλλη σχολή(ιατρική) με βαθμό πτυχίου και όχι με κατατακτήριες εξετάσεις μιας δυό ώρες ……(π.χ. Ιατρική σχολή Θράκης όπου η υπ’αριθμ. πρωτοκόλλου 2660/26-4-13 απόφαση του πανεπιστημίου Θράκης για κατάταξη πτυχιούχων ιατρικής 2013-14 μόνο με βαθμό πτυχίου δεν εκτελέστηκε λόγω κατάργησής κ.α.
    http://www.med.duth.gr/news.txt/2013-05-13-b/%CE%9A%CE%B1%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%B1%CE%BA%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%B5%CF%82%20%CE%BC%CE%B5%20%CE%92%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CE%BF%CF%8D%20%CE%A0%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%BF%CF%85%202013-2014.pdf)

    Αυτή η απλή και δίκαιη κίνηση μπορεί να επανορθώσει τη συγκεκριμένη κατάφωρη αδικία σε βάρος αριστούχων πτυχιούχων που συχνά αναρωτιόμαστε γιατί φεύγουν από τη χώρα μας με αποτέλεσμα την οικονομική εξαθλίωσή τους.

    Παρακαλώ πολύ, όπως λαμβάνοντας υπόψιν τα ανωτέρω, τροποποιήσετε τη σχετική διάταξη του άρ.57 ν.4186/13 προς αποκατάσταση της αδικίας (που έγινε με τη κατάργηση του άρ.15 ν.3404/05 χωρίς μεταβατική διάταξη).

    Με εκτίμηση ,
    Νικολαΐδης Γ. Χρήστος

  • 23 Σεπτεμβρίου 2016, 16:09 | Βασίλης Βασδέκης

    Τέτοιου είδους νομοθέτημα δεν μπορεί να ρυθμίζει τέτοιες λεπτομέρειες σε αυτοδιοικούμενα Ιδρύματα. Κανονικά τέτοια κείμενα οφείλουν να αποτελούν μέρος των εσωτερικών κανονισμών ιδρυμάτων. Κάθε Πανεπιστήμιο οφείλει να είναι ελεύθερο να καθορίζει την κουλτούρα των μεταπτυχιακών του. Νομίζω πως πρέπει να αποσυρθεί.

Σχόλια 1 2