Η πρόκληση των αλλαγών στην εκπαίδευση
Η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα μπροστά σε πρωτόγνωρες προκλήσεις. Η οικονομική κρίση ανέδειξε πολλές αδυναμίες με οδυνηρό τρόπο. Πολιτεία και κοινωνία οφείλουμε να απαντήσουμε με ένα άλμα προς τα εμπρός. Το εύρος των προβλημάτων επιτάσσει συντεταγμένες και μακροπρόθεσμα δημιουργικές λύσεις. Η αλλαγή δεν είναι απλώς επιλογή, είναι υποχρέωση όλων μας απέναντι στη χώρα και στις μελλοντικές γενιές.
Η μακροπρόθεσμη, σταθερή και διατηρήσιμη έξοδος από την κρίση, η αποφασιστική βελτίωση της θέσης της χώρας στο παγκόσμιο σύστημα δεν μπορεί να αναζητηθεί στο χαμηλό κόστος εργασίας. Αυτός ο ιστορικός κύκλος έχει κλείσει οριστικά για τη χώρα μας. Οι επιμέρους εναλλακτικές επιλογές συγκλίνουν προς μία βασική στρατηγική κατεύθυνση: νέο πρότυπο ανάπτυξης της οικονομίας με κοινωνική συνοχή. Το νέο αναπτυξιακό πρότυπο της χώρας δεν μπορεί παρά να είναι διεθνώς ανταγωνιστικό και μακροπρόθεσμα βιώσιμο στην παγκόσμια, πλέον, οικονομία.
Το νέο πρότυπο ανάπτυξης προϋποθέτει τη συνεχή διεύρυνση των πραγματικών ελευθεριών που απολαμβάνουν οι πολίτες. Για να πετύχει, πρέπει να βασίζεται στην κινητοποίηση των θεσμών της πολιτείας, της κοινωνίας και της οικονομίας. Πρέπει να βασίζεται στην ενεργοποίηση μιας πολυδιάστατης διαδικασίας σε τοπικό, εθνικό και υπερεθνικό επίπεδο. Μιας διαδικασίας που στηρίζεται πρωτίστως σε μορφωμένους, καταρτισμένους και κριτικά ενημερωμένους πολίτες, στην αξιοποίηση της τεχνολογίας και τη συνεχή προώθηση της καινοτομίας, στην ενθάρρυνση της ποιοτικής επιχειρηματικότητας που εμπνέεται από τη γνώση, στην ανάπτυξη μιας πολυπολιτισμικής, ανοικτής και ανεκτικής κοινωνίας. Ανθρώπινο κεφάλαιο και περιβάλλον δημιουργίας και καινοτομίας αποτελούν τις κρίσιμες προϋποθέσεις.
Τις τελευταίες δεκαετίες στόχος ήταν η μαζική ανώτατη εκπαίδευση, χωρίς ουσιαστικές διαφοροποιήσεις. Σήμερα βρισκόμαστε μεταξύ των χωρών με τα χαμηλότερα ποσοστά ολοκλήρωσης των σπουδών στα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης, με θέσεις σε αυτά που παραμένουν κενές, ακόμη και μετά την άρση των ορίων εισαγωγής. Γίνεται πλέον φανερό, ότι, μετά τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, θα πρέπει να έχουμε ποικιλία ιδρυμάτων και προγραμμάτων σπουδών, με διαφορετική μορφή και στόχους, με διαφορετικές προϋποθέσεις εισαγωγής και προσδοκώμενα αποτελέσματα. Είναι απαραίτητο οι νέοι να έχουν διευρυμένες δυνατότητες κινητικότητας στο εσωτερικό των ιδρυμάτων αλλά και μεταξύ των διαφορετικών ιδρυμάτων της μεταλυκειακής εκπαίδευσης, με σύνδεση τίτλων σπουδών, γνώσεων, προσόντων και δεξιοτήτων. Οι στόχοι μας αυτοί συνδέονται και με τις αλλαγές που μελετώνται στην τεχνική εκπαίδευση αλλά και με τις πρόσφατες αλλαγές στην οργάνωση της Δια Βίου Μάθησης.
Η νέα φυσιογνωμία της ανώτατης εκπαίδευσης
Η δημόσια εκπαίδευση και, ειδικότερα, η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση καλείται να αναλάβει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αναζήτηση διεξόδου από την κρίση. Στην κοινωνία της γνώσης, η προοπτική της μακροπρόθεσμα σταθερής και βιώσιμης ανάπτυξης είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ανώτατη εκπαίδευση, με την προοπτική των πανεπιστημίων και των τεχνολογικών ιδρυμάτων. Δεν υπάρχουν πλέον χρονικά περιθώρια. Οι αλλαγές πρέπει να αρχίσουν σήμερα. Αλλαγές που θα βασίζονται στα θετικά στοιχεία που ήδη υπάρχουν και που θα βελτιώνονται μέσω της άρσης των αρνητικών στοιχείων και με την προσθήκη νέων θετικών.
Ξεκινάμε από τη διαπίστωση ότι η δημόσια ανώτατη εκπαίδευση, τόσο του πανεπιστημιακού όσο και του τεχνολογικού τομέα, έχει διαγράψει τις τελευταίες δεκαετίες μια θετική και ανοδική πορεία. Μια πορεία με αναμφισβήτητα σημαντική συμβολή στην ανάπτυξη, την πολιτική χειραφέτηση και την κοινωνική συνοχή.
Μια πορεία, όμως, που σήμερα χαρακτηρίζεται από άνιση ανάπτυξη και εμφανίζει σημαντικές υστερήσεις∙ μια ανοδική πορεία που κινδυνεύει από την παγίωση έντονων εσωτερικών διαφορών, όπου συνυπάρχουν δυναμισμός και δομική δυσκινησία ή και ακινησία∙ μια πορεία που κινδυνεύει από τα εσωτερικά και εξωτερικά στεγανά που έχουν αναπτυχθεί στη λειτουργία των ιδρυμάτων και αναστέλλουν ή εξαντλούν την προωθητική δύναμη του θεσμού.
Μια πορεία για τα αρνητικά της οποίας σημαντική ευθύνη φέρει η πολιτεία με τις πρακτικές άκριτης ίδρυσης ιδρυμάτων και τμημάτων χωρίς τη διασφάλιση της αναγκαίας και ουσιαστικής διεύρυνσης των εκπαιδευτικών και επαγγελματικών επιλογών των νέων, με την ομοιόμορφη και ισοπεδωτική αντιμετώπισή τους ανεξάρτητα από τα επιτεύγματα και τις ανάγκες τους, με την περιορισμένη αυτοτέλεια των ιδρυμάτων και τους αναποτελεσματικούς γραφειοκρατικούς ελέγχους, και με τον τεχνητό περιορισμό των επαγγελματικών δικαιωμάτων των αποφοίτων.
Το σημαντικότερο συγκριτικό πλεονέκτημα της χώρας μας είναι το ανθρώπινο δυναμικό της. Η ανάπτυξη των γνώσεων και των ικανοτήτων του είναι συνδεδεμένη με την προοπτική των δημόσιων ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Γι’ αυτό η νέα προοπτική της χώρας απαιτεί δημόσια ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης εξωστρεφή, χωρίς εσωτερικά στεγανά, χωρίς στεγανά μεταξύ τους και σε διαρκή και δημιουργική αλληλεπίδραση με την κοινωνία και την οικονομία. Απαιτεί δημόσια ιδρύματα που θα αποτελούν χώρους δημιουργίας και προώθησης νέων ιδεών και προβληματισμών, καθώς και εφαλτήριο για νέα ποιοτική απασχόληση και επιχειρηματικότητα, βασισμένη στη γνώση, την τεχνολογία και την καινοτομία.
Η νέα προοπτική της ανώτατης εκπαίδευσης έχει ως θεμέλιο τον νέο προσανατολισμό του συστήματος πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, το Νέο Σχολείο, αλλά και την οργάνωση της μεταλυκειακής εκπαίδευσης. Επιδιώκει την πραγματική διεύρυνση των εκπαιδευτικών και επαγγελματικών επιλογών των νέων. Είναι συνδεδεμένη με τη διεύρυνση των ευκαιριών για μάθηση σε όλη τη διάρκεια της ζωής.
Τα διακυβεύματα των αλλαγών στην ανώτατη εκπαίδευση
Οι προκλήσεις που σήμερα αντιμετωπίζουμε και τα διακυβεύματα των αλλαγών δεν αφορούν μόνο την ελληνική ανώτατη εκπαίδευση. Πολλά –τα περισσότερα– από αυτά είναι κοινά με εκείνα που αντιμετωπίζουν οι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούνται σημαντικές αλλαγές στις περισσότερες από αυτές, με αποτέλεσμα τη ριζική αλλαγή του ευρωπαϊκού τοπίου της ανώτατης εκπαίδευσης. Η Ελλάδα βρίσκεται σε θέση κατάλληλη, ώστε να διδαχτεί από τις επιτυχίες και τις αποτυχίες τους, με τρόπο δημιουργικό και προσαρμοσμένο στις ελληνικές ιδιαιτερότητες και ανάγκες. Να δώσουμε πιο αποτελεσματικές απαντήσεις, με βάση τη σπουδαιότητα του ρόλου της ανώτατης εκπαίδευσης στην οικοδόμηση του νέου προτύπου ανάπτυξης της χώρας, που –όπως και για ολόκληρη την Ευρώπη– βασίζεται στη γνώση. Να απαντήσουμε δημιουργικά στα διακυβεύματα των αλλαγών:
- Πώς η ανώτατη εκπαίδευση της χώρας μας θα συνεχίσει να αποτελεί –σε συνθήκες σκληρότατων δημοσιονομικών περιορισμών– ένα θεσμό μαζικής ανώτατης εκπαίδευσης, αναγκαίας για την ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας της γνώσης, θεμέλιο του νέου προτύπου ανάπτυξης της χώρας;
- Πώς η ανώτατη εκπαίδευση θα συνεχίσει να είναι προσβάσιμη από μεγάλα κοινωνικά στρώματα και φοιτητές διαφορετικής προέλευσης και ηλικίας, ενώ ταυτόχρονα θα αναπτύσσει την ερευνητική αριστεία;
- Πώς η μαζικότητα της πρόσβασης δεν θα εξουδετερώνει την εκπαιδευτική και ερευνητική αριστεία που είναι απαραίτητες για την παραγωγή και διάδοση της επιστημονικής γνώσης, τη διεθνή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας, τη βιώσιμη ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή;
- Πώς η ανώτατη εκπαίδευση θα εξακολουθήσει να αποτελεί έναν αυτοτελή θεσμό κριτικής θεώρησης της κοινωνίας και του κόσμου, έναν χώρο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και προβληματισμών, υπεράσπισης των αξιών του διαφωτισμού και του ορθού λόγου, ένα χώρο πειραματισμού και καινοτομίας, που ταυτόχρονα θα ετοιμάζει την επιτυχή επαγγελματική ένταξη και εξέλιξη των αποφοίτων;
- Πώς θα διασφαλιστεί η συνεχής βελτίωση της ποιότητας της λειτουργίας των ιδρυμάτων και η αποτελεσματική τους διαχείριση, και παράλληλα η ικανότητά τους να ανταποκρίνονται με επιτυχία στις ανάγκες και τις προσδοκίες της εθνικής, αλλά και της τοπικής κοινωνίας και οικονομίας και στις διεθνείς απαιτήσεις για ανταγωνιστική ποιότητα και παρουσία;
- Μέσω ποιάς σχέσης με την πολιτεία και τις τοπικές κοινωνίες τα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης θα ανταποκριθούν καλύτερα στις μεταβαλλόμενες συνθήκες και τις υψηλές απαιτήσεις της κοινωνίας και της οικονομίας για γνώση με αντίκρισμα;
- Με ποια διαδικασία οικονομικής στήριξης των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και αξιολόγησης της λειτουργίας και των επιτευγμάτων τους θα εξασφαλίζεται η καλύτερη αξιοποίηση των δημόσιων πόρων και η συνεχής βελτίωση της ποιότητάς τους, σε επίπεδα διεθνώς ανταγωνιστικά και αναγνωρίσιμα, ιδιαίτερα στις σημερινές περιοριστικές συνθήκες;
- Πώς η στήριξη και ανάδειξη της ποιότητας, της εκπαιδευτικής και ερευνητικής αριστείας θα ενισχύσουν την πολυτυπία και την ξεχωριστή δημιουργικότητα σε κάθε ίδρυμα;
- Πώς θα ενισχυθεί η συμπληρωματικότητα και ο διακριτός ρόλος των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, και ιδιαίτερα του πανεπιστημιακού και τεχνολογικού τομέα της ανώτατης εκπαίδευσης, προσφέροντας περισσότερες και ποιοτικές όσο και αποτελεσματικές εκπαιδευτικές επιλογές και επαγγελματικές προοπτικές στους νέους μετά το Λύκειο;
- Πώς θα ενισχυθεί η υγιής άμιλλα και η συνεργασία μεταξύ των ιδρυμάτων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο πλαίσιο της διακριτής τους αποστολής, με αμοιβαία διάχυση της γνώσης, της ποιότητας και των καλών πρακτικών, αλλά χωρίς αναποτελεσματικούς ανταγωνισμούς και απομόνωση;
- Με ποια εσωτερική οργάνωση και διοίκηση των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης θα ενισχυθεί η αποτελεσματικότητα της δράσης και η συνεχής βελτίωση της ποιότητάς τους, με ταυτόχρονη ισχυροποίηση της συλλογικής, δημοκρατικής διακυβέρνησής τους;
- Πώς θα διασφαλιστεί η διεθνής επιστημονική αλληλεπίδραση και αναγνώριση του ερευνητικού και εκπαιδευτικού έργου του επιστημονικού προσωπικού και, συγχρόνως, η αφοσίωσή του στα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις που έχει απέναντι στα ιδρύματα και τις ανάγκες των φοιτητών και της κοινωνίας για υψηλής ποιότητας διδασκαλία και παραγωγή νέας γνώσης;
Πρόσκληση σε δημόσια διαβούλευση
Οι απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα δεν είναι ούτε απλές ούτε αυτονόητες. Όμως οι απαντήσεις πρέπει να δοθούν. Δεν υπάρχουν περιθώρια στρουθοκαμηλισμού, πόσο μάλλον αποπροσανατολισμού. Η προοπτική της ελληνικής ανώτατης εκπαίδευσης απαιτεί μελετημένες και καλά σχεδιασμένες αλλαγές που να απαντούν στις πολύμορφες προκλήσεις και τα διακυβεύματα που αντιμετωπίζει. Σε ένα πολύπλοκο περιβάλλον ισχυρών πιέσεων για αλλαγές η αναζήτηση των αιτίων και η κατάλληλη απάντηση δεν μπορεί να είναι μονοδιάστατες. Τα διακυβεύματα των αλλαγών δίνουν το μέτρο της ευθύνης όλων μας.
Καταθέτουμε σε διάλογο και δημόσια διαβούλευση τις προτάσεις μας για τη ριζική αλλαγή της ανώτατης εκπαίδευσης, για μια εθνική στρατηγική με τελικό ζητούμενο ένα νέο νόμο, πραγματικό πλαίσιο. Ένα νόμο, ο οποίος δεν θα δίνει οριστικές απαντήσεις σε όλα τα κρίσιμα διακυβεύματα, αλλά θα εξασφαλίζει τη δυνατότητα σε κάθε ίδρυμα να καθορίζει την ιδιαίτερη φυσιογνωμία και τη διαδρομή του προς την εκπαιδευτική, ακαδημαϊκή και ερευνητική του καταξίωση μέσω του δικού του Εσωτερικού Κανονισμού λειτουργίας.
Οι προτάσεις μας αρθρώνονται σε τρεις κύριους άξονες:
1. Νέα ταυτότητα, με νέα ηγεσία και ενίσχυση της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ. Νέα σχέση εμπιστοσύνης με την πολιτεία και την κοινωνία, με λογοδοσία και ευθύνη
2. Πτυχία με αντίκρισμα: νέα οργάνωση της μάθησης και των προγραμμάτων σπουδών, που διευκολύνει την κινητικότητα και ενισχύει τη διεπιστημονικότητα
3. Ενίσχυση του διεθνούς χαρακτήρα και της διεθνούς παρουσίας των ιδρυμάτων, σε άμεση σύνδεση με το νέο πρότυπο ανάπτυξης της χώρας: ολοκληρωμένη εθνική στρατηγική για τη διεθνοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης
Ας ξεκινήσω από το θετικό ότι είναι ώρα για αλλαγή στα πανεπιστήμια όμως εκείνο που θα έπρεπε πρώτα να προσδιοριστεί στην παρούσα φάση αλλά και γενικότερα είναι ποιο είναι το όραμα. Αλλαγές ναι αλλά με ποιο τέρμα.Πού θέλουμε να πάμε; Αυτό αφήνεται τεχνηέντως ανέγγιχτο λες και τα τεχνικά ζητήματα, σημαντικά πάντοτε, θα λύσουν το πρόβλημα.
Ας γίνω πιο αναλυτικός. Πως θα επιλεγεί ο πρύτανης ενός πανεπιστημιακού ιδρύματος όταν δεν ξέρουμε που θέλουμε να πάμε;Θα επιλέξουμε έναν που θα μας πάει στην Α’ κατεύθυνση ή κάποιον που θα μας πάει στην Β΄; Αν είναι δηλαδή να επιλέξουμε σε άτομα ίδιων προσόντων που όμως ο ένας θέλει να ανοίξει το πανεπιστήμιο στην κοινωνία μέσω συνεργασιών με τον ιδιωτικό τομέα, ο άλλος έχει ως προτεραιότητα τον αποκλεισμό του και ένας τρίτος την σύσφιξη των σχέσεων με την εκκλησία για παράδειγμα ποιον θα επιλέξουμε; Θα το μάθουμε τώρα ή τότε; τα κριτήρια θα επιλέγονται με βάση την στιγμή, τις ισορροπίες, τις συγκυρίες ή θα είναι αποτέλεσμα της σταθερής και γνωστής εκ των προτέρων στόχευσης-όραμα του υπουργείου.
Νομίζω λοιπόν ότι το θέμα είναι προθύστερο και θα πρέπει να περιμένει μέχρι την χάραξη συγκεκριμένης μακρόπνοης και γνωστής σε όλους πολιτικής παιδείας.
Αρχικά σκοπός μας είναι να διακρίνουμε ποιος είναι ο στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος σε κάθε βαθμίδα, και έπειτα να κάνουμε τις κατάλληλες ενέργειες, έτσι ώστε να εξασφαλίσουμε ότι εξυπηρετεί το στόχο αυτό η κάθε βαθμίδα ξεχωριστά. Για το λόγο αυτό θα ξεκινήσουμε από τη βασική – υποχρεωτική (πρωτοβάθμια, δευτεροβάθμια) εκπαίδευση και θα περάσουμε στην τριτοβάθμια, στις μεταπτυχιακές και τις διδακτορικές σπουδές.
Πρωτοβάθμια – Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση
Η πρωτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να έχει ως στόχο την κατάρτιση στα βασικά πεδία γνώσεων, να βάζει βάσεις για την ανάπτυξη κριτικής ικανότητας στους μαθητές και τέλος να τους μαθαίνει με πιο τρόπο πρέπει να διαβάζουν έτσι ώστε να είναι αποδοτικοί και να εκμεταλλεύονται τις δυνατότητες τους σε ολόκληρο το φάσμα τους. Είναι πολύ βασικό πέρα από τα μαθηματικά, τη γλώσσα, την ιστορία, τη γεωγραφία, τη γνωριμία με τη φύση και τον κόσμο γύρω τους, οι μαθητές να μάθουν πώς να διαβάζουν, την αξία του σωστού διαβάσματος, αλλά το βασικότερο πως θα ξεκινήσουν να σκέφτονται. Οι αλλαγές λοιπόν στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι στο περιεχόμενο ή την ύλη των διδασκόμενων μαθημάτων αλλά στις παιδαγωγικές μεθόδους και στα βιβλία που τις υποστηρίζουν για την δημιουργία πιο αποτελεσματικών μαθητών που θα στοχεύουν στην ουσία. Σε αυτή την κατεύθυνση βοηθάει πολύ και η θεσμοθέτηση των ολοήμερων σχολείων όπου με την καθοδήγηση των δασκάλων θα μπορούν τα παιδιά να μάθουν να μελετάνε, αλλά και να ασχολούνται με δημιουργικά πράγματα – της αρεσκείας τους – πέρα των μαθημάτων, στον ελεύθερο χρόνο τους.
Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση πρέπει να έχει σαν στόχο αρχικά την εμβάθυνση των αντικειμένων με τα οποία ασχολήθηκε η πρωτοβάθμια εκπαίδευση, να δείξει για ποιο λόγο ισχύουν αυτά που έχουν ήδη διδαχτεί, πού αποσκοπούν και πού χρησιμεύουν. Πρέπει μέσα από την εξέλιξη των μαθητών τα μαθήματα να δικαιολογούν την παρουσία τους στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Οι ερωτήσεις κρίσης και οι συνδυαστικές εργασίες και ασκήσεις θα αναδείξουν το ενιαίο των διαφορετικών μαθημάτων, την αναγκαιότητα όλων αλλά και τη συμβολή τους στη διαπαιδαγώγηση του μαθητή. Πρέπει επίσης η δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ως συμπληρωματική της πρωτοβάθμιας, να παράσχει όλα τα εφόδια που θα χρειαστεί κάποιος για να ανταπεξέλθει στην μετέπειτα ζωή του, ακόμα και αν δεν επιθυμεί να περάσει σε ανώτερες σπουδές. Που σημαίνει ότι θα πρέπει να προσφέρει σφαιρική – και όχι εξειδικευμένη – ενημέρωση σε όλα τα αντικείμενα τα οποία πραγματεύεται ήδη η βασική υποχρεωτική εκπαίδευση, αλλά επιπρόσθετα θα πρέπει να οπλίζει και με τις απαιτούμενες γνώσεις τους μαθητές για την περίπτωση που θέλουν να ασχοληθούν ως ελεύθεροι επαγγελματίες, να ανοίξουν δικές τους επιχειρήσεις, θέλουν να εργαστούν σαν ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό, σαν γραμματειακή υποστήριξη ή παρόμοιου τύπου εργασίες όπου δεν απαιτείται πτυχίο ανώτερων σπουδών.
Για να επιτευχθεί όμως κάτι τέτοιο θα πρέπει να εισαχθεί ένα μάθημα για την λειτουργία της αγοράς, των ΜΜΕ, την διοίκηση, το marketing, βασικές οικονομικές αρχές, πράγματα τα οποία οφείλει να γνωρίζει κάποιος που εντάσσεται στο κοινωνικό σύνολο όχι μόνο για την εξασφάλιση πόρων, αλλά κυρίως για τη θωράκιση του (ας σημειώσουμε πως η πλειοψηφία δαπανά μεγάλο μέρος του ελεύθερου χρόνου της μπροστά από την τηλεόραση, βομβαρδιζόμενη από μηνύματα χωρίς να έχει μάθει να τα κρίνει ή να τα διαχειρίζεται). Πρέπει επίσης να γίνουν ουσιαστικές οι γνώσεις που παρέχονται πάνω στους υπολογιστές τη στιγμή που ζούμε στην εποχή της πληροφορίας, σε τέτοιο βαθμό που όλοι βγαίνοντας από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση – και νωρίτερα – να μπορούν να χειριστούν τον υπολογιστή επαρκώς στις βασικές του λειτουργίες (να μπορούν να γράφουν εργασίες, να κάνουν παρουσιάσεις, πλοήγηση στο διαδίκτυο, διαχείριση του ηλεκτρονικού τους ταχυδρομείου, δημιουργία απλών αρχείων excel και access, όπως και να κάνουν format, εγκατάσταση και απεγκατάσταση προγραμμάτων). Πρέπει επίσης τα μαθήματα ξένων γλωσσών να είναι στοχευμένα και ουσιαστικά έτσι ώστε ο μαθητής με το απολυτήριο λυκείου να έχει γνώσεις επιπέδου proficiency στα αγγλικά, και βασικές γνώσεις στη δεύτερη γλώσσα που θα επιλέξει (γερμανικά, γαλλικά ή ισπανικά). Θα μπορούσε το σχολείο σαν θεσμικό όργανο να παραπέμπει και σε εξετάσεις πιστοποίησης των εν λόγω γνώσεων μέσω των αρμόδιων φορέων αντικαθιστώντας – εν μέρει τουλάχιστον – τα ξενόγλωσσα φροντιστήρια εφόσον πλέον η καλή γνώση δύο ξένων γλωσσών θεωρείται βασική και προαπαιτούμενη στην αγορά εργασίας. Τέλος είναι πολύ βασικό για κάποιον βγαίνοντας από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση να γνωρίζει για τον τρόπο λειτουργίας του κράτους, τον τρόπο λήψης αποφάσεων, αλλά και τη βαρύτητα των δικών του αποφάσεων έτσι ώστε να ενταχτεί πλέον στο κοινωνικό σύνολο. Η έμφαση και εμβάθυνση των αντικειμένων που προαναφέρθηκαν δεν είναι αποτρεπτική για το φόρτο εργασίας ενός μαθητή από τη στιγμή που μπορεί να αντικαταστήσει τις εξειδικευμένες γνώσεις που παρέχονται στις κατευθύνσεις, που αναγκάζεται κανείς να ακολουθήσει προς το παρόν στα πλαίσια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Πράγμα που δεν πρέπει να συνεχιστεί.
Πρέπει να εισαχθούν περισσότερα πειράματα στον τρόπο διδασκαλίας όσων μαθημάτων το απαιτούν και είναι εφικτό, ενώ θα έπρεπε όσο το δυνατόν περισσότερες ώρες διδασκαλίας να γίνονται στις αίθουσες των εργαστηρίων, έτσι ώστε να μπορούν οι μαθητές παράλληλα με την θεωρία να βλέπουν και πρακτικές εφαρμογές. Είναι σημαντικό και εδώ να βλέπουμε εφαρμογές του ενός μαθήματος στο άλλο έτσι ώστε να γίνεται αντιληπτή η ενοποίηση των μαθημάτων και η χρησιμότητα τους. Το ολοήμερο σχολείο έχει ήδη βάλει σε μια νοοτροπία τους μαθητές οι οποίοι μπορούν πλέον να χρησιμοποιήσουν τη βιβλιοθήκη – αναγνωστήριο του σχολείου με μικρότερη καθοδήγηση για να κάνουν τα μαθήματα τους.
Πρέπει επίσης, παράλληλα, κατά τη διάρκεια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, συμπληρωματικά και όχι σε ώρες μαθημάτων – για να μην θεωρηθεί ώρα ξεκούρασης – να δίνονται μια σειρά από σεμινάρια με θέματα όπως η κυκλοφορική, περιβαλλοντική, φυσική αγωγή, υγιεινή, υγεία –κάπνισμα, αλκοόλ – και άλλα θέματα στο ίδιο πλαίσιο, σε τακτά χρονικά διαστήματα. Σε παρόμοιο πλαίσιο θα είναι καλό οι μαθητές να κάνουν ομάδες και να ασχολούνται με γενικούς προβληματισμούς – προβλήματα τα οποία δεν έχουν ήδη επιλυθεί έτσι ώστε να μάθουν να παράγουν πρωτογενή σκέψη (think-tank).
Οι πανελλαδικές εξετάσεις είναι ένας θεσμός ο οποίος πρέπει να διατηρηθεί για να υπάρχει κύρος και ουσία στο απολυτήριο του λυκείου (ενιαίου ή τεχνικού). Πρέπει με το απολυτήριο αυτό να πιστοποιείται ότι ο απόφοιτος έχει ένα βασικό επίπεδο γνώσεων οπότε δε μπορεί να δίνεται με ενδοσχολικές εξετάσεις. Παρόλα αυτά οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν πρέπει να είναι εξετάσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση εφόσον σκοπός του λυκείου δεν είναι η εισαγωγή στο πανεπιστήμιο αλλά έχει διαφορετικό ρόλο όπως παρατηρήσαμε πιο πάνω. Οι πανελλαδικές εξετάσεις δεν πρέπει να είναι απαιτητικές σε λεπτομέρειες αλλά να έχουν συνδυαστικές ερωτήσεις κρίσεως στις οποίες να ζητούνται βασικές μέθοδοι σκέψης, έννοιες και γνώσεις οι οποίες αποκομίστηκαν από το σύνολο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Σύστημα Εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει αρχικά το σύστημα να δείχνει τάσεις και κατευθύνσεις στους νέους ανάλογα με τις κλίσεις τους, ανάλογα με τις απαιτήσεις των αντικειμένων αλλά και ανάλογα με τις απαιτήσεις της αγοράς έτσι ώστε ο νέος να είναι πλήρως ενημερωμένος για τις επιλογές που θα κάνει, τι δυσκολίες θα αντιμετωπίσει στη σχολή που θα επιλέξει να ακολουθήσει, αν τελικά επιλέξει την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Για το λόγο αυτό πρέπει να θεσπιστεί ένας φορέας (εάν όχι το ίδιο το λύκειο) όπου ο νέος θα κάνει κάποια τεστ δεξιοτεχνίας, ικανοτήτων, κλίσης – μέσω ερωτηματολογίων, σχημάτων, αντιστοίχισης κλπ – σχεδιασμένα από ειδικούς όπου θα φανερώνουν τους δυνατούς τομείς αλλά και τις αδυναμίες των νέων, όπως και θα μπορούν να προτείνουν τομείς ενασχόλησης. Τέτοια τεστ γίνονται ακόμα και τώρα από ιδιωτικές εταιρίες υπό την επίβλεψη ψυχολόγων. Επιπρόσθετα θα γίνεται ουσιαστικός επαγγελματικός προσανατολισμός με το αντικείμενο της κάθε σχολής, τι πραγματεύεται και τι δυνατότητες προσφέρει. Έτσι θα μπορεί ο νέος, με τη βοήθεια ενός σύμβουλου καθηγητή, να αποφασίσει βάση των επιθυμιών, ικανοτήτων, δυνατοτήτων και ευκαιριών για το ποιες σπουδές θέλει να ακολουθήσει. Αφού τελειώσει με αυτό το στάδιο έχει διαλέξει τομέα και αντικείμενο (ουσιαστικά ποιο τμήμα τον ενδιαφέρει) και διαλέγει τα απαιτούμενα εισαγωγικά μαθήματα που θα παρακολουθήσει, τα οποία γίνονται στα πλαίσια του φορέα που θα ιδρυθεί (αν δεν περάσουν στο λύκειο).
Τα εισαγωγικά μαθήματα ποικίλουν και εξαρτώνται από το αντικείμενο του κάθε τμήματος. Οι υποψήφιοι φοιτητές εξετάζονται στα μαθήματα αυτά στο τέλος της χρονιάς και με τα αποτελέσματα αυτά αλλά και με συστατικές από τους καθηγητές κάνουν αιτήσεις στα πανεπιστήμια που επιθυμούν να ενταχθούν. Τα πανεπιστήμια επιλέγουν κυρίως βάση των βαθμών στα μαθήματα, αλλά μπορεί να λάβουν υπ’ όψιν τους και τις συστατικές σε μικρές διαφορές μεταξύ υποψηφίων ενώ καλούν και σε προσωπική συνέντευξη για την αποδοχή ή όχι του υποψήφιου φοιτητή. Ο νέος μπορεί να προσπαθήσει όσες φορές επιθυμεί να μπει σε όποιο εκπαιδευτικό ίδρυμα επιθυμεί. Οι εξετάσεις πρέπει και αυτές να γίνονται με αδιάβλητο τρόπο, οι εξεταστές και διορθωτές να μη γνωρίζουν τους εξεταζόμενους και να είναι ίδιας δυσκολίας, εάν όχι ίδια, τα θέματα για όλους τους υποψήφιους για ομότιμα τμήματα.
Ουσιαστικά η προετοιμασία και οι εξετάσεις διαρκούν λιγότερο από ένα χρόνο, οι υποψήφιοι μετράνε τις δυνάμεις τους βλέποντας τις επιδόσεις των υπολοίπων υποψηφίων και μπορούν να κάνουν πιο στοχευμένα τις αιτήσεις τους. Συνυπολογίζουν τις επιθυμίες τους, τις δυνατότητες τους, τους βαθμούς τους σχετικά με τους υπόλοιπους, τα κριτήρια της κάθε σχολής επιλέγουν τη σχολή της αρεσκείας τους. Με αυτό τον τρόπο αρχικά περιορίζονται – αν όχι αποκλείονται – οι μεταγραφές, αφού οι υποψήφιοι έχουν κάνει αίτηση σε συγκεκριμένα ιδρύματα και έχουν επιλεγεί από αυτά, ενώ μεταγραφές ίσως να επιτραπούν σε περίπτωση που προκύψουν λόγοι κατά τη διάρκεια της φοίτησης. Επίσης περιορίζεται η παραπαιδεία, αν συνυπολογίσει κανείς και τη συνεισφορά των ολοήμερων σχολείων, γιατί με αυτό τον τρόπο ακόμα και να θεωρεί κάποιος ότι έχει την ανάγκη να πάει σε βοηθητικά μαθήματα, ακόμα και αν βρει το χρόνο, θα το κάνει για λιγότερο από ένα χρόνο. Εδώ ας παρατηρήσουμε ότι έχουμε περισσότερα μαθήματα, τα οποία επιλέγονται από μικρότερα ακροατήρια, έτσι έχουμε καλύτερη ποιότητα μαθήματος, μεγαλύτερη απορρόφηση εκπαιδευτικών, και οι υποψήφιοι δίνουν απολύτως σχετικά μαθήματα με το αντικείμενο που θα ασχοληθούν στο πανεπιστήμιο. Φυσικά στο πανεπιστήμιο μπαίνουν έχοντας κάνει τα εισαγωγικά μαθήματα οπότε μειώνεται και η διάρκεια των σπουδών κατά ένα χρόνο, το χρόνο που έχασε ο υποψήφιος για την επιλογή, την προετοιμασία και τις εισαγωγικές εξετάσεις.
Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
Στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να παρέχονται πιο εξειδικευμένες γνώσεις, και τα ιδρύματα πρέπει να παρέχουν υψηλού επιπέδου ποιότητα σπουδών– τουλάχιστον μέχρι να ανοίξει η αγορά, οπότε και δε θα είναι δυνατή η διασφάλιση του επιπέδου των σπουδών αλλά η κατηγοριοποίηση του – ενώ θα πρέπει ο συνολικός αριθμός των εισακτέων ενός αντικειμένου να συναντά κατά κάποιο τρόπο και τις ανάγκες της αγοράς αναφορικά με το αντικείμενο αυτό – και αυτό φυσικά μέχρι να ανοίξει η αγορά, οπότε και δε θα μπορούμε να ασκούμε έλεγχο, παρά μόνο ο ανταγωνισμός θα μπορεί να φέρει ισορροπίες – έτσι ώστε να επιτύχουμε και μείωση της ανεργίας σε κορεσμένους τομείς, αφήνοντας πάντα περιθώριο για όσους θέλουν να ασχοληθούν με την έρευνα – όπου και δεν υπάρχει θέμα ανταποδοτικότητας σε σχέση με την αγορά αφού οι ερευνητές μπορούν να δρουν παράλληλα με αυτή.
Η αξιολόγηση πρέπει επιτέλους να έρθει κάποια στιγμή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Να γίνει μια πλήρης καταγραφή υποδομών, υλικών, αναγκών κάθε τμήματος, να αξιολογηθούν τα συγγράμματα, το πρόγραμμα σπουδών, η ποιότητα του μαθήματος και οι καθηγητές από εξωτερικούς αλλά και εσωτερικούς παρατηρητές, και να εντοπιστούν τα προβλήματα του κάθε τμήματος ξεχωριστά. Πρέπει να διατεθούν μεγαλύτερα κονδύλια στα ιδρύματα που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από οικονομική στήριξη, να ασκηθεί μεγαλύτερος έλεγχος και καθοδήγηση στα τμήματα που παρουσιάζουν περισσότερα προβλήματα διοικητικής φύσης. Να δοθούν κίνητρα στους καθηγητές για να κάνουν έρευνα, αλλά να υπάρχουν και εκθέσεις φοιτητών αλλά και εξωτερικών παρατηρητών για την μεταδοτικότητα τους που θα λαμβάνονται υπ’ όψιν στις κρίσεις τους. Πρέπει να φέρουμε όλα τα ιδρύματα σε μια ισορροπία, για να μην έχουμε αποφοίτους πολλών ταχυτήτων – γιατί τότε θα έπρεπε να έχουμε και επαγγελματικά δικαιώματα πολλών ταχυτήτων – και από εκεί να τα αναπτύξουμε ομόρροπα, να τα κάνουμε ανταγωνιστικά με τα καλά πανεπιστήμια του εξωτερικού, και έτσι όταν ανοίξει η αγορά, η δημόσια εκπαίδευση δε θα κινδυνεύσει να εξαφανιστεί ενώ δε θα έχουμε και κοινωνικές ανισότητες στις ευκαιρίες στην εκπαίδευση. Αν φτάσουμε τελικά στην κατηγοριοποίηση των πανεπιστημίων θα πρέπει τα δημόσια πανεπιστήμια να είναι στην πρώτη βαθμίδα και να κρατηθούν εκεί.
Αυτό βέβαια για να επιτευχθεί πρέπει να υπάρχει ενιαία εθνική στρατηγική για την εκπαίδευση, και δεν πρέπει η κάθε κυβέρνηση ανάλογα με τις σκοπιμότητες της να υποβαθμίζει ή να αναβαθμίζει τα δημόσια πανεπιστήμια. Για αυτό το λόγο πρέπει να αφήσουμε στα ιδρύματα την δυνατότητα να αυτοχρηματοδοτούνται από εναλλακτικούς πόρους. Πρέπει να μπορούνε να αξιοποιήσουνε την έρευνα που παράγουν, αφού θεσπιστεί μια επιτροπή δεοντολογίας που θα εξασφαλίζει ότι η έρευνα αυτή είναι αντικειμενική και δεν καθοδηγείται. Επίσης πρέπει να θεσπιστούν ξενόγλωσσα προγράμματα σπουδών (προπτυχιακών, μεταπτυχιακών και διδακτορικών) τα οποία θα μπορούν να παρακολουθούν ξένοι φοιτητές επί πληρωμή, προγράμματα τηλε-εκπαίδευσης με συνδρομητές ανά τον κόσμο, ή ακόμα και βιντεοσκοπημένα μαθήματα που θα ανεβαίνουν στο site του πανεπιστημίου, να τα παρακολουθούν όσοι θέλουν να γίνουν συνδρομητές – ελεύθερα για τους φοιτητές – (βλ. MIT open courseware).
Σημαντικό είναι επίσης να ενθαρρύνονται οι επιχειρήσεις να δέχονται φοιτητές για πρακτική άσκηση, με κάποιες φοροαπαλλαγές ή μείωση εισφορών ενδεχομένως, έτσι ώστε να μπορούν οι φοιτητές να αποκτούν πρακτικές γνώσεις πάνω στο αντικείμενο τους και να περνάνε από τη θεωρία και την πράξη του εργαστηρίου, στις πραγματικές συνθήκες δουλειάς και τις πραγματικές απαιτήσεις. Με αυτό τον τρόπο και οι εταιρίες γνωρίζουν ενδεχόμενους μελλοντικούς εργαζόμενους, αφού δεν αποκλείεται να μείνουν ευχαριστημένοι από την απόδοση των φοιτητών και να αποφασίσουν να επενδύσουν πάνω τους έτσι ώστε να έχουν καταρτισμένους εργαζόμενους με το που θα πάρουν το πτυχίο τους.
Και σε αυτή τη βαθμίδα της εκπαίδευσης χρειάζεται να έχουμε συνδυαστικά θέματα κρίσεως και εναλλακτικούς τρόπους εξέτασης για κατανόηση σε μεγαλύτερο βάθος του αντικειμένου, κάτι που απαιτεί ασφαλώς τον περιορισμό των μαθημάτων ανά εξάμηνο. Δεν είναι δυνατόν ο φοιτητής να μπορέσει να μελετήσει σε βάθος, μέσα από πηγές και άλλη βιβλιογραφία, όταν έχει τόσο μεγάλο φόρτο εργασίας, οπότε θέτουμε και στόχους με την αξιολόγηση του προγράμματος σπουδών, έτσι ώστε να καλύπτουν τα απαραίτητα, αλλά με ρεαλιστικά κριτήρια. Επίσης θα πρέπει να θεσπίσουμε και διαγωνισμούς ευρεσιτεχνίας, καινοτομίας και πρωτότυπων ιδεών έτσι ώστε να παροτρύνουμε αλλά και να εμπνεύσουμε τους φοιτητές να ασχοληθούν πιο ουσιαστικά με το αντικείμενο τους, αλλά και να παράγουν πρωτογενή σκέψη.
Αναφορικά με την εντατικοποίηση των σπουδών, εξασφαλίζοντας πως οι λιμνάζοντες φοιτητές δε θα κοστίζουν τίποτα στο πανεπιστήμιο – χωρίς πάσο, δεν προμηθεύονται καινούρια βιβλία κλπ – μπορούμε να θεσπίσουμε ταχύρυθμα και απλά τμήματα, έτσι ώστε στα πρώτα όσοι παρακολουθούν να υποχρεώνονται να περνάνε τα μαθήματα τους, με μικρές αποκλίσεις, μέσα στο ακαδημαϊκό έτος για να προβιβαστούν στο επόμενο, να μην μπορούν να αποτύχουν πάνω από 2+1 φορές σε κάποιο μάθημα και έτσι να τελειώνουν σε ν ή ν+1 χρόνια, ενώ αν αποτύχουν εκπίπτουν στο απλό τμήμα και συνεχίζουν τις σπουδές τους από εκεί. Έτσι το ταχύρυθμο τμήμα ικανοποιεί τους δείκτες αξιολόγησης των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων, ενώ στα απλά τμήματα μπορούν να ρυθμίσουν οι φοιτητές τον ρυθμό σπουδών τους όπως επιθυμούν και να έχουν και παράπλευρες ασχολίες παράλληλα με το πανεπιστήμιο. Οι αλυσίδες μαθημάτων από την άλλη θα πρέπει να θεσπιστούν και για τους δύο τύπους τμημάτων, για μαθήματα που αποτελούν προαπαιτούμενο το ένα του άλλου και όχι απλά αν έχουν συνάφεια ή συνέχεια βάση ονόματος, γιατί είναι παράλογο να χάνει κάποιος το χρόνο του παρακολουθώντας ένα μάθημα στο οποίο δεν έχει τα εφόδια να επιτύχει.
Έμφαση είναι απαραίτητο επίσης να δώσουμε και στην έρευνα. Πρέπει σαν κράτος να αποφασίσουμε επιτέλους να επενδύσουμε ένα ποσό της τάξης του 2.5% του ΑΕΠ στην βασική έρευνα, πάνω στην οποία μπορούν να στηριχτούν τα πιο επίκαιρα μεταπτυχιακά και διδακτορικά ερευνητικά προγράμματα. Η έρευνα που παράγεται από ένα πανεπιστήμιο ή από μια χώρα είναι η πιο βασική για τις ανώτατες σπουδές. Θα προσελκύσουμε φοιτητές από τα Βαλκάνια άλλα και ολόκληρη την Ευρώπη, θα μπορέσουμε να πουλήσουμε μετά από κάποια χρόνια αποτελέσματα της έρευνας αυτής, ενώ πέρα από τον καθοριστικό χαρακτήρα που έχει η βασική έρευνα για την μεταπτυχιακή και διδακτορική εκπαίδευση αποτελεί και πόλο έλξης για επιχειρήσεις οι οποίες θα την χρησιμοποιήσουν για να πατήσουν πάνω σε αυτή, να κάνουν εφαρμοσμένη έρευνα, και να βρουν εφαρμογές. Μια επιχείρηση δεν είναι σε θέση να επενδύσει τα ποσά που χρειάζονται για τη βασική έρευνα, ούτε έχει τέτοιο βάθος χρόνου για να περιμένει αποτελέσματα. Οπότε πρέπει το κράτος να αποφασίσει να επενδύσει έτσι ώστε να καταφέρουμε κάποια στιγμή μέσα από τα πανεπιστήμια μας και τα ερευνητικά μας κέντρα να εξάγουμε τεχνογνωσία. Εδώ είναι αυτονόητο φυσικά ότι αν θέλουμε να ασχοληθούμε με την έρευνα πρέπει να αγοράσουμε άδειες χρήσης για όλες τις βιβλιοθήκες επιστημονικών εργασιών και να είναι προσβάσιμες από όλα τα πανεπιστήμια και ερευνητικά κέντρα.
Θα μπορούσαμε ακόμα να χρησιμοποιήσουμε τα πλεονεκτήματα μας σε διάφορα πεδία, έναντι των άλλων χωρών, και να τα εξάγουμε με μορφή εκπαίδευσης. Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε πολύ καλά αγγλόφωνα τμήματα φιλοσοφίας και να τα διαφημίσουμε στο εξωτερικό προσελκύοντας ξένους φοιτητές, προβάλλοντας τον Σωκράτη, τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη και άλλους αρχαίους Έλληνες φιλόσοφους, τμήματα τουριστικών επαγγελμάτων προβάλλοντας τον τουρισμό και τη νυχτερινή ζωή, τμήματα αρχαιολογίας έχοντας να επιδείξουμε τόσους αρχαιολογικούς χώρους, ευκλείδειας γεωμετρίας, ή ακόμα και ελληνικής ιστορίας, ιστορίας της αρχαίας Ελλάδας, τμήμα ελληνικής φιλολογίας, αγροτικής μεσογειακής καλλιέργειας και ναυσιπλοΐας. Σαν χώρα είμαστε γνωστοί σε διάφορους τομείς τους οποίους οφείλουμε να προβάλουμε για να επωφεληθούμε.
Το εκπαιδευτικό σύστημα οφείλει να μην είναι άκαμπτο και να αναγνωρίζει ιδιαιτερότητες στους μαθητές – φοιτητές που το ακολουθούν. Υπάρχουν προικισμένα παιδιά τα οποία καταστρέφονται προσπαθώντας να παρακολουθήσουν μαθήματα σε πολύ αργούς, για αυτά, ρυθμούς και έτσι δημιουργείται η ανάγκη για δημιουργία ειδικών ταχύρυθμων τμημάτων για τα ειδικά αυτά παιδιά ή τουλάχιστον η εκχώρηση της δυνατότητας ταυτόχρονης παρακολούθησης μαθημάτων περισσότερων τάξεων έτσι ώστε να μπορέσουν να βρουν με ενδιαφέρον τη θέση τους στο εκπαιδευτικό σύστημα. Το ίδιο πρέπει να ισχύει και από την άλλη πλευρά με τμήματα για παιδιά με νοητική στέρηση τα οποία καταστρέφονται αφού δεν είναι δυνατό να παρακολουθήσουν τους συμβατικούς ρυθμούς του εκπαιδευτικού συστήματος. Οι ιδιαίτερες αυτές περιπτώσεις φυσικά είναι απαραίτητο πρώτα από όλα να αναγνωριστούν κάτι που χρειάζεται φυσικά ικανότητα από την πλευρά των εκπαιδευτικών.
Όσον αφορά το κράτος είναι απαραίτητο να εστιάσουμε στα προβλήματα εκπαίδευσης, γιατί είναι μορφές δημόσιας επένδυσης, είναι ανταποδοτικά, φέρνουν οικονομική μεγέθυνση στο κράτος, παράγουν εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό και προσελκύουν ξένες επιχειρήσεις. Αντιθέτως όταν εστιάζουμε στις αμυντικές δαπάνες ή στην περίθαλψη επιλέγουμε μια μορφή δημόσιας κατανάλωσης. ‘’Η επινόηση της καθολικής υποχρεωτικής δημόσια χρηματοδοτούμενης εκπαίδευσης ήταν η μεγαλύτερη κοινωνική επινόηση της ανθρωπότητας. Με αυτή αποκόπηκε ο δεσμός ανάμεσα στο οικογενειακό εισόδημα και στην παιδεία και η άγνοια και το χαμηλό εισόδημα της μιας γενιάς δεν οδηγούσαν αυτόματα στην άγνοια και το χαμηλό εισόδημα της άλλης […] Σε τελευταία ανάλυση, το σύστημα δημόσιας εκπαίδευσης βρίσκεται πίσω από την βελτίωση του βιοτικού επιπέδου και τα ανερχόμενα επίπεδα πλούτου. Η συνεχής οικονομική βελτίωση δεν υπήρχε ούτε καν ως έννοια, πόσο μάλλον ως πραγματικότητα, προτού επινοηθεί η καθολική δημόσια εκπαίδευση τον δέκατο ένατο αιώνα στις Ηνωμένες Πολιτείες’’ (Lester Thurow – καθηγητής του τμήματος οικονομίας και κοσμήτορας της σχολής διοίκησης επιχειρήσεων Sloan school of Management του ΜΙΤ).
Ένα μορφωμένο εργατικό δυναμικό βοηθάει στην ανταγωνιστικότητα, αφού αυξάνει την παραγωγικότητα των υπαρχουσών επιχειρήσεων αλλά προσελκύει και νέες, ενώ είναι προαπαιτούμενο για την δημιουργία επιχειρήσεων σε δραστηριότητες υψηλής ανάπτυξης, όπως είναι οι προηγμένες τεχνολογίες. Πρέπει λοιπόν εθνικά να προσανατολιστούμε σε υψηλότερα επίπεδα εκπαίδευσης, δίνοντας περισσότερες υποτροφίες, αλλά και θεωρώντας πλέον τις μεταπτυχιακές σπουδές ως βασικό αγαθό, καθιστώντας τες δωρεάν. Υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο για τον εργαζόμενο συνεπάγεται υψηλότερη παραγωγικότητα, μεγαλύτερη σπανιότητα, μεγαλύτερη εργασιακή ασφάλεια, αλλά και μεγαλύτερες απολαβές.
Το σύστημα Παιδείας και Υγείας στην Ελλάδα νοσεί τόσο βαθιά που νομίζω ότι πολλοί είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε μια πραγματικότητα εντελώς άδικη. Πως μπορεί να υπάρξει συνεργασία και ευγενής άμιλλα μεταξύ των ιδρυμάτων της Τριτοβάθμιας όταν μεταξύ τους (στο ίδιο ίδρυμα!) σφάζονται για το ποιος θα πάρει τα περισσότερα προγράμματα και με αυτό τον τρόπο οδηγούνται στην έρευνα μόνο οι φοιτητές των «κερδισμένων» καθηγητών;
Κι επίσης πως μπορεί να προχωρήσει η Παιδεία όταν οι σχολές που δημιουργούνται δεν έχουν να κάνουν με τις ανάγκες της κοινωνίας αλλά με τον αριθμό των ανέργων; Επιπλέον δε φαίνεται να υπάρχει καμία σύνδεση μεταξύ δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας πέρα από τους βασικούς τομείς (μηχανολόγων και ηλεκτρολόγων) όπου η αναλογία αριθμού σχολείων, μαθητών και φοιτητών είναι σχεδόν αντίστοιχη.
Με ποια λογική καταργήθηκε η κατεύθυνση Διατροφής-Διαιτολογίας από το Λύκειο όταν 3 ακόμη νέες σχολές (ΤΕΙ) έχουν δημιουργηθεί; Γιατί τουλάχιστον δεν διανοίγουν τους ορίζοντες απασχόλησης των αποφοίτων αυτών στην εκπαίδευση, παρέχοντάς τους προσόντα για διδασκαλία της διατροφής στα Δημοτικά; Γιατί δεν φτιάχνει παιδαγωγούς διαιτολόγους μήπως και γλιτώσουμε από τη συνεχή εφιαλτική αύξηση των ποσοστών της παιδικής παχυσαρκίας στην Ελλάδα;
Είναι παραπλανητικά τα ερωτήματα για το πως να αλλάξει η νομοθεσία κλπ. Τα λένε αυτοί που θέλουν να κρύψουν τις προσωπικές ευθύνες που υπάρχουν και να τα ρίξουν δήθεν στη νομοθεσία. Π.χ. για να δημιουργηθεί κάθε μιά από αυτές τις σχολές και τμήματα που δίνουν πτυχία χωρίς αντίκρυσμα ενώ χρηματοδοτούνται ανά φοιτητή πολλαπλάσια από άλλες που κάτι κουτσομετράνε (ακόμη) τα πτυχία τους, συντάχθηκαν μελέτες σκοπιμότητας απο καθηγητάδες και οι οποίες μελέτες εγκρίθηκαν απο συγκλήτους. Πιάστε πρώτα απο το γιακά αυτούς τους τύπους και ξετινάξτε τους. Θα δείτε να διορθώνονται όλα χωρίς κανένα καινούργιο νόμο. Κρεμάστε απο τη γλώσσα τα λαμόγια που πουλάν για δικές τους δουλιές, τις εργασίες και τα διδακτορικά των φοιτητών τους και θα δείτε ξεβρωμίζει η ατμόσφαιρα και να αρχίσουν να διακρίνονται αυτοί που πραγματικά αξίζουν.
Πέντε προτάσεις: 7ΟΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΛΥΚΕΙΟ [Το μέτρο θα ισορροπήσει το σχολικό πρόγραμμα προς όφελος του μαθητή, θα δώσει διέξοδο σε δεκάδες χιλιάδες αδιόριστους Καθηγητές, ενώ περαιτέρω θα ανακουφίσει τον οικογενειακό προϋπολογισμό από το κόστος του φροντιστηρίου και θα ανοίξει τον δρόμο για το εθνικό απολυτήριο. Ακόμη, ο 13ος χρόνος θα επιτρέψει στα ΑΕΙ να εξοικονομήσουν το 25% τουλάχιστον των δαπανών τους αφού για μία χρονιά δεν θα εισάγουν φοιτητές.] 2) ΔΡΑΣΤΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΩΝ ΕΙΣΑΚΤΕΩΝ στις Καθηγητικές Σχολές των Πανεπιστημίων. 3) ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΟΥ ΡΟΛΟΥ ΤΩΝ ΤΕΙ ΩΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ σύμφωνα με το μοντέλο που εξέθεσε ο Υπουργός Παιδείας της Κύπρου στους Δελφούς. 4) ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΗΣ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΡΕΥΝΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ δια μέσου χαρτοφυλακίων που θα τηρούν τα ΑΕΙ. 5) ΜΙΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΗ ΣΧΟΛΗ ΑΝΑ ΤΕΙ [Οι αλλαγές που προτείνει το Υπουργείο Παιδείας εφόσον εφαρμοστούν σε όλο το σώμα των ΑΕΙ, θα προκαλέσουν αναστάτωση για αποτελέσματα που είναι εξόχως αμφιλεγόμενα. Από την άλλη αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό. Η πρόταση μας λοιπόν είναι η ιδέα να εφαρμοστεί πιλοτικά στις μεταπτυχιακές σχολές των ΤΕΙ στις οποίες φυσικά θα πρέπει να χορηγηθούν και τα δικαιώματα διδακτορικών. Η Σχολές θα είναι ανεξάρτητες, θα διοικούνται από εξωτερικά συμβούλια και Πρυτάνεις-CEOs, κατά ένα μέρος θα χρηματοδοτούνται από τα ΤΕΙ και κατά ένα άλλο θα αυτοχρηματοδοτούνται, θα αξιοποιούν τα εργαστήρια και τους χώρους των ΤΕΙ, θα επιλέγουν το ακαδημαϊκό προσωπικό με αυτοτελή κριτήρια από τα μέλη ΕΠ/ΔΕΠ και τους Ερευνητές των ερευνητικών κέντρων που δραστηριοποιούνται στην Περιφέρεια ή/και εφόσον το επιτρέπουν τα οικονομικά τους θα προσλαμβάνουν ή θα μετακαλούν και διακεκριμένους επιστήμονες από την Ελλάδα και το εξωτερικό.]
(Μαθητης Β λυκειου): κα.Υπουργε θα ηθελα να εκφρασω την αποψη μου ως μαθητης. Πραγματικα θεωρειτε οτι η μετατροπη του απολυτηριου λυκειου σε παγκοσμιο( international baccalaureate ) θα εχει θετικες συνεπειες;Απο τις κινησεις σας και τα λεγομενα σας (καθως και συνεργατων σας) καταλαβαινει ευκολα κανεις οτι τεινετε προς αυτην την κατευθυνση. Η αλλαγη της ιστοριας και των αρχαιων ελληνικων σε προαιρετικα μαθηματα θα αποβει κατασταφικη για το ελληνικο εθνος. Ηδη απο την αδυναμια -οχι ανικανοτητα- του υπουργειου και ο,τι υπαγεται σε αυτο , η εκπαιδευση στο δημοσιο σχολειο ειναι κατω του μετριου. Εαν λοιπον αποκοψετε τον λαο απο τις ριζες του, δηλαδη την ιστορια του , την γλωσσα του και γενικα τον πολιτισμο του και επιβαλλεται το Αμερικανικο ιδανικο
των αγγλικων ,το οποιο επικρατει στην κοινωνια μας θα καταστησετε τους νεοελληνες ερμαιο στην Αμερικανικη ψευτο-κουλτουρα. Ισως ολα αυτα ακουγονται υπερβολικα,τετριμμενα και απεχουν πολυ απο την πραγματικοτητα αλλα επιλεγω να τα γραψω.Επιπλεον, θα ηθελα να σας ρωτησω εαν πραγματικα αντιλαμβανεστε -με ολο τον σεβασμο- την κατασταση των ελληνικων σχολειων. Οι εγκαταστασεις υστερουν σε σχεση με ξενες χωρες αλλα και στις περιπτωσεις που δεν υστερουν μενουν ανεκμεταλευτες. Προσωπικα στο σχολειο μου εχουμε συγχρονα εργαστηρια , τα οποια δεν επισκεπτομαστε ποτε ,μαθαινοντας ετσι φυσικη,βιολογια,χημεια μονο και μονο θεωρητικα και δεν γνωριζουμε που ανταποκρινεται. Τελος , θεωρω οτι το συστημα προσβασης ειναι μεν ψυχοφθορο αλλα μεσω αυτου αναδεικνυονται οι πραγματικα ενδιαφερομενοι.
ελπιζω καποιος υπευθυνος να διαβασει τις αποψεις μου. Ευχαριστω πολυ για την ευκαιρια.
ΚΥΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕ
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΟΛΛΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΣΤΑ ΟΠΟΙΑ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΠΑΤΡΩΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΜΗΜΑ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΜΗΜΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΟΙ ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΚΑΙ ΤΩΝ 2 ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΟΜΩΣ ΕΝΤΑΣΣΣΟΜΤΑΙ ΣΤΟ ΚΛΑΔΟ ΠΕ02. ΣΤΗΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΛΑ 2 ΤΜΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΚΛΑΔΟ ΠΕ02 ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΔΕΚΑΔΕΣ ΑΛΛΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΜΕ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ Ή ΠΑΡΟΜΟΙΟ ΤΙΤΛΟ ΠΟΥ ΟΛΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΠΕ02. ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΕΞΟΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΤΕ ΤΙ ΕΙΝΑΙ? ΤΙ ΜΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ Ή ΠΕΡΙΠΟΥ ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ ΓΙΑΤΙ ΣΕ ΠΟΛΛΑ ΤΜΗΝΑΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ ΠΟΛΛΟΙ ΤΑ ΤΕΛΕΙΩΝΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΙ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΡΧΑΙΑ ΚΑΙ ΛΑΤΙΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΤΙ ΤΟΥΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΛΟΓΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥΣ ΒΑΛΟΥΜΕ?
ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΜΕΡΙΜΝΗΣΕΤΕ ΑΜΕΣΑ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ
Κυρία Διαμαντοπούλου,
Καταρχήν ξεκινώ με την ελπίδα ότι πράγματι υπάρχει ειλικρινής διάθεση από μέρους σας εξορθολογισμού της πανεπιστημιακής λειτουργίας.
Ως μέλος της ακαδημαϊκής κοινότητας επί 25ετία και πλέον, που δεν προσβλέπει στην συνταξιοδότηση, θα ήθελα να εκφράσω την ανησυχία μου γι΄αυτό που ονομάζεται ελληνικό δημόσιο Πανεπιστήμιο με τη μορφή που έχει λάβει σήμερα.
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ: Είστε σίγουροι πως τα στατιστικά στοιχεία που ζητάτε από τα ΑΕΙ, προκειμένου να πάρετε τις αποφάσεις σας, προκύπτουν από μηχανογραφικά συστήματα των ΑΕΙ που υποστηρίζουν την εξαγωγή και επεξεργασία τέτοιων στοιχείων; Ή μήπως πρόκειται για αυθαίρετα στοιχεία «με το μάτι» ή «κατά προσέγγιση» κλπ. Σε πολλά πανεπιστήμια τα συστήματα μηχανοργάνωσης είναι εικοσαετίας και πλέον, με αποτέλεσμα αφενός μεν να μην υποστηρίζουν την εξαγωγή των ζητούμενων στατιστικών στοιχείων και αφετέρου να απαιτείται πολυάριθμο διοικητικό προσωπικό στις Γραμματείες των Τμημάτων, που δυστυχώς είναι ολιγάριθμο και αυτό όχι αξιοκρατικά επιλεγμένο (σύζυγοι και τέκνα μελών ΔΕΠ-ΚΑΝΤΕ ΕΛΕΓΧΟ!!!). Οι Γραμματείες των Τμημάτων βρίσκονται σε απόγνωση. Έλλειψη προσωπικού- υποδομών –συνεχής αύξηση των απαιτήσεων. Με τις πρόσφατες ρυθμίσεις σας για τη διανομή συγγραμμάτων, τις μετεγγραφές και την εισαγωγή πασχόντων από σοβαρές παθήσεις σε κεντρικό επίπεδο και ηλεκτρονικά, δώσατε ανάσα στις Γραμματείες, εξορθολογήσατε με ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ- ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!! τις ανωτέρω διαδικασίες, κυρίως όμως αποδείξατε ότι το «επάρατο» συγκεντρωτικό μοντέλο διοίκησης καμιά φορά «βάζει τα γυαλιά» στην κακώς εννοούμενη και άρρωστη αυτοδιοίκηση.
Η αποκέντρωση και η αυτοδιοίκηση είναι για τους απογαλακτισμένους και υγιείς και όχι για τους άρρωστους και ανίκανους να τις διαχειριστούν .
Μήπως μέχρι την αποθεραπεία των ΑΕΙ από τα χρόνια νοσήματα από τα οποία πάσχουν, θα έπρεπε να μεταφέρετε σε κεντρικό επίπεδο και άλλες διαδικασίες π.χ. τύπου ΑΣΕΠ για την επιλογή μελών ΔΕΠ, ΕΕΔΙΠ και ΕΤΕΠ και αν αυτό δυστυχώς δεν είναι εφικτό, έστω επιλογή των ανωτέρω κατηγοριών σε επίπεδο Συγκλήτου ή Σχολής, γιατί τα Τμήματα (cosa nostra) έχουν την εντύπωση ότι είναι αυτονομούμενα κράτη. Ποιά τηλεδιάσκεψη και εκλεκτορικά σε διεθνές επίπεδο. Έχετε δει τις υποδομές των Τμημάτων; Δεν υπάρχει μόνο το ΕΜΠ και το Οικονομικό Πανεπιστήμιο.
Βάλτε μάνατζερ στα Πανεπιστήμια. Τα μέλη ΔΕΠ ας ασχοληθούν με το διδακτικό και το ερευνητικό τους έργο και ας αφήσουν τη διοίκηση στους ειδικούς. Να λειτουργήσει επιτέλους η αξιοκρατία στην επιλογή προϊσταμένων της διοίκησης των ΑΕΙ. Ως τώρα μάλλον επιλέγονται οι αρεστοί στις εκάστοτε πρυτανικές αρχές και οι προστατευόμενοι των μελών ΔΕΠ, άνθρωποι χωρίς όραμα και ικανότητες μη διαθέτοντας πολλές φορές ούτε τα τυπικά προσόντα, κυρίως παρακάμπτοντας τα κριτήρια του δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα, μέσω του ορισμού τους από τη Σύγκλητο ως μέλη του οικείου υπηρεσιακού συμβουλίου.
ΚΑΘΗΓΗΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ: ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ είναι ο συνήθης χαρακτηρισμός που ταιριάζει στις ακαδημαϊκές δραστηριότητες των μελών ΔΕΠ. Δεν θέτουν σαφή κριτήρια αξιολόγησης των φοιτητών, δεν τηρούν το ωράριο απασχόλησής τους (πολλοί ασχολούνται με εξωπανεπιστημιακές και πιο κερδοφόρες δραστηριότητες), δεν υπάρχει κώδικας δεοντολογίας στις σχέσεις μεταξύ φοιτητών και μελών ΔΕΠ, καθώς και μελών ΔΕΠ μεταξύ τους. Μήπως θα πρέπει να θεσμοθετηθεί και για τα μέλη ΔΕΠ πιστοποιητικό παιδαγωγικής επάρκειας, γιατί πολλοί από αυτούς δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους. Μακάρι να υπάρξει πραγματική αξιολόγηση τόσο για τα μέλη ΔΕΠ, όσο και για ολόκληρο το έργο των Τμημάτων, αφού βέβαια πρώτα υπάρξουν συστήματα μηχανοργάνωσης που να εξάγουν μετρήσιμα στοιχεία απόδοσης, καθώς και το αντίστοιχο και εκπαιδευμένο προσωπικό για το σκοπό αυτό.
Τα μέλη ΔΕΠ στην πλειοψηφία τους αισθάνονται πρωθυπουργοί. Αυτοί είναι που θα αξιολογήσουν τους εισερχόμενους σε Σχολές Α/ετείς φοιτητές και θα αποφασίσουν για το μέλλον τους; Πώς θα εξασφαλιστεί η αξιοκρατία; Θα εμφανιστούν τέτοια φαινόμενα διαφθοράς που εύκολα όλοι μπορούμε να φανταστούμε! Αλίμονο στα παιδιά και τις οικογένειές τους!!
Να θεσμοθετηθεί ΑΜΕΣΑ ο συνήγορος μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας (φοιτητών, εργαζομένων, ΔΕΠ), ώστε να καταπολεμηθεί το «άβατο» των ΑΕΙ, η διαφθορά, η αδιαφάνεια και η αυθαιρεσία.
ΘΕΜΑ ΕΤΕΠ: Παλαιότερα οι ΕΤΕΠ ασκούσαν διοικητικά καθήκοντα στους Τομείς των Τμημάτων ΑΕΙ. Πλέον οι ΕΤΕΠ, σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, ασκούν εργαστηριακά καθήκοντα, όπως άλλωστε και οι ΕΕΔΙΠ και οι δύο κατηγορίες με το βλέμμα στραμμένο στις θέσεις λεκτόρων. Ποιοί θα ασκήσουν τα διοικητικά καθήκοντα; Οι ελάχιστοι διοικητικοί υπάλληλοι που απέμειναν μετά το πρόσφατο κύμα συνταξιοδοτήσεων; ΕΛΕΟΣ!! Στα περιφερειακά κυρίως ΑΕΙ δεν υπάρχει επαρκές διοικητικό προσωπικό, αν αφαιρέσουμε βέβαια όλους εκείνους που «εργάζονται» ως προσωπικοί υπάλληλοι στα γραφεία μελών ΔΕΠ. Ενισχύστε τα Πανεπιστήμια με μετατάξεις προσωπικού από τις ΔΕΚΟ! Χρειαζόμαστε απλούς υπαλλήλους, όχι κατόχους διδακτορικών που μόνο προσχηματικά ανήκουν στους κόλπους των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και δυστυχώς συναριθμούνται με αυτούς. Δώστε μας φύλακες από τον ΟΣΕ!! Είμαστε έρμαια των κακοποιών στοιχείων που κυκλοφορούν ανενόχλητα στους πανεπιστημιακούς χώρους, λόγω του κακώς εννοούμενου ασύλου. Ποιος θα πληρώσει και με τι χρήματα ιδωτική Security;
ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΠΟΥΔΩΝ: Πολλά από αυτά μπορούν να χαρακτηριστούν «μαγαζάκια» των μελών ΔΕΠ. Αδιαφάνεια στην επιλογή φοιτητών. Όλα για την εξυπηρέτηση του σκοπού της ανέλιξης των ΔΕΠ και της χορήγησης τίτλων άλλοτε με εξαιρετική δυσκολία και έπειτα από πραγματικό αγώνα των μεταπτυχιακών φοιτητών και άλλοτε «αναίμακτα» στα «καλά μας τα παιδιά». ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ!! η πρότασή σας για τη δημιουργία Σχολής Μεταπτυχιακών Σπουδών , ώστε τα μεταπτυχιακά να μην λειτουργούν σε επίπεδο Τμήματος και να προωθείται η διεπιστημονικότητα.
Κυρία Διαμαντοπούλου, σας εύχομαι ολόψυχα ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!! ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!! Και ΣΙΔΕΡΟΚΕΦΑΛΗ!! Είναι πολύ δύσκολο το εγχείρημα αλλαγής των κακώς κειμένων της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, αλλά αξίζει να προσπαθήσουμε για τις επόμενες γενεές.
Καταρχάς, είμαι πολύ χαρούμενη τόσο για τις προτάσεις όσο και για τον διάλογο. Ακόμα και αν οι απόψεις είναι διαφορετικές, ο διάλογος ποτέ δεν έβλαψε κανέναν. Θέλω να πιστεύω ότι στόχος όλων είναι το καλό του εκπαιδευτικού μας συστήματος και όχι προσωπικά ή κομματικά οφέλη.
Θα ήταν καλό βέβαια, εφόσον όντως στόχος είναι η συμμετοχή στο διάλογο, να έχει προωθηθεί ο συγκεκριμένος ιστοχώρος πολύ περισσότερο, από τα ΜΜΕ, social media και τόπους γενικά όπου θα μάθουν για αυτό οι περισσότεροι πολίτες, ώστε να έχουμε περισσότερα από 117 σχόλια σε 7 μέρες! Αν είναι δυνατόν!
Επίσης, τα μακροσκελή αρχεία, ακόμα και 28 σελίδες, δεν είναι ο πιο αποτελεσματικός και ελκυστικός τρόπος για τους αναγνώστες. Μία παρουσίαση (powerpoint presentation) ή ακόμα και ένα interactive video θα βοηθούσε πολύ περισσότερο.
Τέλος, πέρα από αυτή την σελίδα, σε ποιούς άλλους φορείς, άτομα έχει απευθυνθεί το Υπουργείο για feedback; Αυτό είναι ανοικτή ερώτηση…
Ευχαριστώ… οι απόψεις μου επί των συγκριμένων θεμάτων είναι παρακάτω.
– Συσχετίστε σχολές και μαθήματα με την αγορά εργασίας
– Μαρκετάρετε τα τμήματα και τις σχολές και κάντε ‘τες ανταγωνιστικές μεταξύ τους και με σχολές του εξωτερικού
– Σταματήστε το θεωρητικό πανεπιστήμιο που βγάζει «επιστήμονες» χωρίς καμία γνώση του τι γίνεται σε real life situations
– Ενισχύστε τον θεσμό της πρακτικής άσκησης
– Benchmark τη λειτουργία των κορυφαίων Πανεπιστημίων
– Δώστε τέλος στα ανούσια τμήματα
– Ξηλώστε παλαιολιθικούς και αδιάφορους καθηγητές
– Ανοιξτε την μόρφωση σε όλους. Όποιος θέλει να μπορεί να σπουδάσει οτι θέλει και να τον κρίνει μετά η ίδια η αγορά
– Εισάγετε την επιχειρηματικότητα σε όλες τις σχολές
– Κλείστε τα μαγαζάκια των καθηγητών που εκβιάζουν για ένα μεταπτυχιακό και πολύ περισσότερο για ένα Διδακτορικό
– Σταματήστε τους καθηγητές που το ποσοστό επιτυχίας στο μάθημά τους είναι 0 έως 5%
– Σταματήστε την μονιμότητα και εισάγετε την αξιολόγηση. Contracts με μετρήσιμα αποτελέσματα!
– Αυστηροποιήστε τις ποινές για συγκεκριμένες ευθύνες και δραστηριότητες (πχ μη αξιοκρατική πρόσληψη, προμήθειες, κακοδιαχείριση, απάτη με προγράμματα κοκ)
– αντιγράψτε τα 10 καλύτερα του κόσμου ή τα 5 Ευρωπαικά! Ανοίξτε τους TIMES
– Εισάγετε επιτέλους τη διαφάνεια και την αξιοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις λειτουργίας των ακαδημαικών ιδρυμάτων
– Καταργήστε τους κομματικούς μηχανισμούς μέσα στα πανεπιστήμια
– Συνδέστε τα πανεπιστήμια με τους ηγέτες της αγοράς
– Περιορίστε τους καθηγητές σε αυτό που προσλήφθηκαν να κάνουν! Να διδάσκουν, να ερευνούν κοκ. Οχι να στήνουν προγράμματα μαιμούδες.
– Περιορίστε τους φοιτητές στο ρόλο τους
– Συσχετίστε σχολές και μαθήματα με την αγορά εργασίας
– Μαρκετάρετε τα τμήματα και τις σχολές και κάντε ‘τες ανταγωνιστικές μεταξύ τους και με σχολές του εξωτερικού
– Σταματήστε το θεωρητικό πανεπιστήμιο που βγάζει «επιστήμονες» χωρίς καμία γνώση του τι γίνεται σε real life situations
– Ενισχύστε τον θεσμό της πρακτικής άσκησης
– Benchmark τη λειτουργία των κορυφαίων Πανεπιστημίων
– Δώστε τέλος στα ανούσια τμήματα
– Ξηλώστε παλαιολιθικούς και αδιάφορους καθηγητές
– Ανοιξτε την μόρφωση σε όλους. Όποιος θέλει να μπορεί να σπουδάσει οτι θέλει και να τον κρίνει μετά η ίδια η αγορά
– Εισάγετε την επιχειρηματικότητα σε όλες τις σχολές
– Κλείστε τα μαγαζάκια των καθηγητών που εκβιάζουν για ένα μεταπτυχιακό και πολύ περισσότερο για ένα Διδακτορικό
– Σταματήστε τους καθηγητές που το ποσοστό επιτυχίας στο μάθημά τους είναι 0 έως 5%
– Σταματήστε την μονιμότητα και εισάγετε την αξιολόγηση. Contracts με μετρήσιμα αποτελέσματα!
– Αυστηροποιήστε τις ποινές για συγκεκριμένες ευθύνες και δραστηριότητες (πχ μη αξιοκρατική πρόσληψη, προμήθειες, κακοδιαχείριση, απάτη με προγράμματα κοκ)
– Εισάγετε επιτέλους τη διαφάνεια και την αξιοκρατία σε όλες τις εκφάνσεις λειτουργίας των ακαδημαικών ιδρυμάτων
– Καταργήστε τους κομματικούς μηχανισμούς μέσα στα πανεπιστήμια
– Συνδέστε τα πανεπιστήμια με τους ηγέτες της αγοράς
– Περιορίστε τους καθηγητές σε αυτό που προσλήφθηκαν να κάνουν! Να διδάσκουν, να ερευνούν κοκ. Οχι να στήνουν προγράμματα μαιμούδες.
– Περιορίστε τους φοιτητές στο ρόλο τους
Το ισχύον νομοθετικό καθεστώς, το οποίο επεβλήθη με τον νόμο 1268/82 και το οποίο τροποποιήθηκε με σωρεία νόμων, έχει προ πολλού επιτελέσει την αποστολή του, έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του και δεν δύναται πλέον να ανταποκριθεί στις σημερινές απαιτήσεις ενός σύγχρονου πανεπιστημίου. Μάλιστα, έχει προ πολλού διαπιστωθεί ότι ορισμένες από τις διατάξεις του, όπως είναι:
(α) η συνδιοίκηση και η υπερβολική συμμετοχή των φοιτητών στα εκλεκτορικά σώματα ανάδειξης οργάνων διοίκησης
(β) η φοίτηση άνευ – κατ’ ουσίαν – χρονικού περιορισμού και
(γ) το μη υποχρεωτικό της παρακολούθησης των μαθημάτων και συνακόλουθα η εντατικοποίηση των σπουδών
(δ) η άνευ κόστους για τον φοιτητή απώλεια μαθημάτων
(ε) η χωρίς κριτήρια χορήγηση δωρεάν συγγραμμάτων
(στ) η καταστρατήγηση της έννοιας του ασύλου και η ανοχή όλων μας, λόγω της ασκούμενης βίας εκ μέρους μειοψηφιών στα πανεπιστημιακά όργανα διοίκησης
έχουν καταστροφικές συνέπειες στην λειτουργία και την απόδοση των Πανεπιστημίων και στον εκμαυλισμό των συνειδήσεων των νέων ανθρώπων. Επιπλέον, η τύποις και μόνον αξιολόγηση των Πανεπιστημίων έχει αδρανήσει μία εκ των ων ουκ άνευ ακαδημαϊκή λειτουργία τους, λόγω της έλλειψης πόρων για τη συνέχιση της εξωτερικής αξιολόγησης.
Προκειμένου να λυθούν τα προβλήματα κακής απόδοσης των πανεπιστημίων και της κατασπατάλησης των δημόσιων πόρων, ώστε να αρχίσει η πορεία ανάκαμψης των Πανεπιστημίων, θα πρέπει να λυθούν άμεσα τα ανωτέρω αναφερθέντα, αλλά και τουλάχιστον όσα ακολουθούν.
Απαραίτητη προϋπόθεση για την επιτυχία της δραστικής αλλαγής στα πανεπιστήμια και της ουσιαστικής βοήθειας στην ανάταξη της κοινωνίας είναι η ουσιαστική εσωτερική καθώς και η αντικειμενική περιοδική εξωτερική αξιολόγηση. Τα αποτελέσματα αυτής θα δημοσιοποιούνται και θα χρησιμεύουν τόσο στις Διοικήσεις των πανεπιστημίων όσο και στην Πολιτεία για επιδίωξη, πραγματοποίηση και ανάδειξη της αριστείας. Αυτός είναι ο δημόσιος απολογισμός προς την κοινωνία. Ένα Πανεπιστήμιο, το οποίο δεν επιδιώκει την αριστεία, είναι καταδικασμένο σε απαξίωση και περιθωριοποίηση στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον που ζούμε.
Προτείνεται η λήψη άμεσων μέτρων, όπως είναι τα ακόλουθα:
1. Τροποποίηση του ν. 3549/2007, άρθρο 8, παρ. 1, ώστε το ποσοστό συμμετοχής όλων των ομάδων (ΔΕΠ – 50%, Φοιτητές – 40%, Προσωπικό – 10%) να σταθμίζεται αναλόγως της προσέλευσης στην κάλπη. Η στάθμιση αναμένεται να αμβλύνει σημαντικά το υπάρχον πρόβλημα καθότι η πενιχρή συμμετοχή των φοιτητών στις εκλογές θα «προσγειώσει» ad hoc, το πρωτοφανές και έξω από κάθε λογική ποσοστό του 40%, σε υποφερτά (προσεγγίζοντα τα διεθνή) επίπεδα.
2. Τροποποίηση του ν. 3549/2007, άρθρο 14, παρ. 1, εδάφιο α, σύμφωνα με την πρόταση του ΣΑΠΕ, της Επιτροπής Προτάσεων και της Συνόδου Πρυτάνεων του 2006. Τα εν λόγω Σώματα πρότειναν η διάρκεια φοίτησης (4, 5 ή 6 έτη) να προσαυξάνεται το πολύ κατά δύο έτη και όχι κατά 100%, όπως προβλέπει ο νόμος. Με αυτό τον τρόπο, επιτυγχάνεται η επιβαλλόμενη συμμετοχή στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το ενδεδειγμένο θα ήταν το ακόλουθο σχήμα, που έχει εφαρμοσθεί με επιτυχία στη Γαλλία:
(α) Εισαγωγή σε Σχολή και όχι σε Τμήμα.
(β) Μετά τον πρώτο χρόνο φοίτησης, ανάλογα με τις επιδόσεις του φοιτητή, τις προτιμήσεις του και την ζήτηση που υπάρχει για εισαγωγή σε ένα από τα Τμήματα της Σχολής, οι φοιτητές είτε εισάγονται σε ένα εξ αυτών είτε λαμβάνουν πιστοποιητικό παρακολούθησης για εγγραφή σε άλλη Σχολή ή σε άλλο Α.Ε.Ι.
3. Τροποποίηση του ν. 1268/82 για την σύνθεση της Συγκλήτου και του Πρυτανικού Συμβουλίου. Στη Σύγκλητο να συμμετέχει ένας εκπρόσωπος των προπτυχιακών φοιτητών κάθε Σχολής. Στο Πρυτανικό Συμβούλιο να συμμετέχουν επιπλέον ο Γραμματέας του Ιδρύματος και ενδεχομένως ένας εκπρόσωπος των συγκλητικών μελών ΔΕΠ που θα εκλέγεται κάθε χρόνο από αυτούς.
Γ. νομικό καθεστώς οικονομικής και διοικητικής διαχείρισης.
Η διαφοροποίηση των πανεπιστημίων, ανάλογα με τις ικανότητες των μελών ΔΕΠ, τη διάρθρωση του Ιδρύματος και την προσέλκυση πόρων από τρίτες πηγές, θα επέλθει εν πρώτοις μέσω της δυνατότητας διαχείρισης των αποθεματικών, που δημιουργεί στους Ειδικούς Λογαριασμούς Κονδυλίων Έρευνας, η προσέλκυση ερευνητικών και αναπτυξιακών προγραμμάτων. Επίσης, ο τρόπος διοίκησης και η εξομοίωση στην στελέχωση των Πανεπιστημίων με τις Δημόσιες Υπηρεσίες αποτελεί τροχοπέδη στην πεμπτουσία του Πανεπιστημίου που είναι η αντιγραφειοκρατική δόμηση και λειτουργία του και η ευελιξία στην ανάπτυξη και στελέχωσή του.
Προτείνονται οι ακόλουθες αλλαγές:
1. Να εξαιρεθούν τα Πανεπιστήμια από το καθεστώς του ΝΠΔΔ, διατηρώντας το δημόσιο χαρακτήρα τους. Εφ’ όσον δεν είναι δυνατή στην παρούσα στιγμή η τροποποίηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, θα πρέπει να αλλάξει το νομικό πλαίσιο, ώστε να εξαιρεθούν τα ΑΕΙ από ορισμένους περιορισμούς στη διαχείριση των οικονομικών τους, δηλαδή να αρθούν πολλοί περιορισμοί που απορρέουν από το Δημόσιο Λογιστικό. Η πρόσληψη ορισμένων κατηγοριών υπαλλήλων θα πρέπει να είναι υπόθεση των ίδιων των ιδρυμάτων εις βάρος των προϋπολογισμών τους, χωρίς τους περιορισμούς που έχει ο Δημόσιος Τομέας.
2. Η κρατική επιχορήγηση να δίδεται σε τετραετή ορίζοντα με τη δυνατότητα ευελιξίας χρήσης των επιχορηγήσεων, όσον αφορά στην πρόσληψη ΔΕΠ, ΕΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ. Από την εφαρμογή της διάταξης αυτής, οι προσλαμβανόμενοι θα έχουν το καθεστώς του δόκιμου για διάστημα 1 – 3 ετών, με δυνατότητα επέκτασης του σταδίου αυτού για διάστημα 3 – 5 επιπλέον ετών και στη συνέχεια θα διορίζονται με σύμβαση αορίστου χρόνου ή θα τερματίζεται η σύμβασή τους. Είναι αδιανόητο η μονιμότητα στα μέλη ΔΕΠ να έρχεται μετά από θητεία επτά έως οκτώ ετών, ενώ αυτή να αποδίδεται σχεδόν άμεσα (μετά 3ετία) στις υπόλοιπες κατηγορίες εργαζομένων. Ο μισθός τους θα επιδέχεται διαφοροποιήσεων, ανάλογα με την επίδοσή τους και των αρμοδιοτήτων τους, οι οποίες θα κρίνονται από τις Διοικήσεις των Ιδρυμάτων.
3. Ο έλεγχος της Πολιτείας θα έρχεται μετά την ολοκλήρωση του 4ετούς Προγραμματισμού, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, βάσει των στόχων που έθεσε κάθε Ίδρυμα στους οποίους βασίσθηκε η χρηματοδότηση εκ μέρους της Πολιτείας.
Δ. Ακαδημαϊκό Άσυλο
Το ακαδημαϊκό άσυλο καθιερώθηκε αμέσως μετά την μεταπολίτευση για να προασπίσει την ελεύθερη διακίνηση ιδεών στη διδασκαλία, στην έρευνα και στην ακαδημαϊκή ζωή του πανεπιστημίου. Τους λόγους και την αναγκαιότητα καθιέρωσής του τους έζησαν έντονα, όσοι ήσαν φοιτητές από το 1965 έως το 1974. Η εποχή της Μεταπολίτευσης προσπάθησε να εξαλείψει τα φαινόμενα φίμωσης που ζήσαμε κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα.
Σήμερα η συνταγματικά καθιερωμένη Δημοκρατία έχει διασφαλίσει την μη παρεμπόδιση της ελεύθερης διακίνησης ιδεών, την ελευθερία στη σκέψη, στη διατύπωση των επιστημονικών απόψεων και την ανεμπόδιστη επιστημονική έρευνα.
Συγχρόνως, τα πολλά τελευταία χρόνια διαπιστώνουμε την ηθελημένη και μεθοδευμένη στρέβλωση της έννοιας του ακαδημαϊκού ασύλου. Συγκεκριμένες μειοψηφίες έχουν παρερμηνεύσει την εν λόγω έννοια ως ασυδοσία και ελευθερία στις έκνομες πράξεις, στην παρεμπόδιση κατά βούληση της εκπαίδευσης, της έρευνας, της εργασίας στους πανεπιστημιακούς χώρους και στη δαιμονοποίηση των εννοιών της επιχειρηματικότητας, της σύνδεσης της επιστημονικής μάθησης με την αγορά εργασίας και την προσπάθεια φίμωσης κάθε φωνής που εναντιώνεται στο δογματισμό και τον συντηρητισμό των συγκεκριμένων μειοψηφιών.
Θα πρέπει, λοιπόν, η Πολιτεία, εφ’ όσον πιστεύει ότι τα Πανεπιστήμια πρέπει να μετατραπούν από αναχρονιστικά Ιδρύματα σε μοχλούς ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού της οικονομίας και της κοινωνίας, να άρει τη δαιμονοποίηση της σύνδεσης του πανεπιστημίου με την εργασία και να καταργήσει την θεοποιημένη λέξη «άσυλο».
Νέο καθεστώς συγκρότησης και λειτουργίας.
1. Διοίκηση (board of trustees), η οποία θα αποτελείται τόσο από εκλεγμένα μέλη της Πανεπιστημιακής Κοινότητας όσο και από προσωπικότητες των Γραμμάτων, των Τεχνών, των Επιστημών και της Οικονομίας, που θα εκλέγονται από τα εκλεγμένα από την Ακαδημαϊκή Κοινότητα μέλη ΔΕΠ στο Συμβούλιο Διοίκησης, τα οποία όμως θα τυγχάνουν και της σύμφωνης γνώμης της Βουλής με αυξημένη πλειοψηφία (όπως γίνεται με τον Συνήγορο του Πολίτη, τον Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης κ.λπ.), βάσει αντικειμενικών κριτηρίων και ικανοτήτων (διεθνής ακαδημαϊκή σταδιοδρομία, ικανότητες διαχείρισης και διοίκησης, επιτυχής σταδιοδρομία στην επιχειρηματικότητα κ.λπ.). Αυτό το όργανο θα είναι υπεύθυνο για τον επιτελικό σχεδιασμό και για τον έλεγχο της υλοποίησης του προγραμματισμού.
2. Οι προσλαμβανόμενοι υπάλληλοι (διοικητικοί, βοηθοί κ.λπ.) δεν θα είναι Δημόσιοι Υπάλληλοι, αλλά ανακλητοί με σύμβαση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, όπως περιγράφεται ανωτέρω
3. Τα μέλη ΔΕΠ θα έχουν μονιμότητα μόνο στις βαθμίδες του Καθηγητή και του Αναπληρωτή Καθηγητή η δε μισθολογική τους εξέλιξη θα καθορίζεται ανάλογα με τις επιδόσεις τους από ένα σώμα, στο οποίο θα συμμετέχει ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου, ο Κοσμήτορας της οικείας Σχολής, και ο Πρόεδρος του Τμήματος, μετά από έκφραση γνώμης διεθνώς αναγνωρισμένων επιστημόνων
4. Η εκλογή μέλους ΔΕΠ θα πραγματοποιείται από επιτροπή διεθνώς αναγνωρισμένων επιστημόνων, στην οποία θα συμμετέχουν οι καθηγητές για εκλογή καθηγητού και οι καθηγητές και αναπληρωτές καθηγητές για εκλογή όλων των άλλων βαθμίδων. Τα μέλη του σώματος θα έχουν το ίδιο γνωστικό αντικείμενο με αυτό της προκηρυχθείσας θέσης.
5. Ο προϋπολογισμός του Ιδρύματος για λειτουργικές δαπάνες και τις πρόσθετες αμοιβές (επιβράβευση) στην μισθοδοσία θα δίδεται μετά από υποβολή 4ετούς προγραμματισμού, στον οποίο θα αναλύονται οι στόχοι κάθε Ιδρύματος, σύμφωνα με τον νόμο 3549/2007, και θα τεκμηριώνεται το κοινωνικό όφελος. Στο τέλος της 4ετίας θα υπάρχει δημόσιος έλεγχος τόσο της νομιμότητας των δαπανών όσο και του προκύψαντος αποτελέσματος της χρήσης των δημόσιων πόρων.
6. Καθιερώνονται δίδακτρα για αλλοδαπούς φοιτητές, οι οποίοι προσελκύονται να φοιτήσουν, ώστε να αποδώσουν έσοδα στα Ιδρύματα. Προϋπόθεση αυτού είναι η οργάνωση Προγράμματος Προπτυχιακών Σπουδών στην αγγλική γλώσσα.
7. Καθιερώνονται υποτροφίες και άτοκα δάνεια για φοιτητές. Οι υποτροφίες εξαρτώνται από την πολύ καλή έως αρίστη επίδοση του φοιτητή.
8. Η περιουσία (ακίνητη και κινητή) κάθε Ιδρύματος, η οποία δεν χρησιμοποιείται για τις εκπαιδευτικές και ερευνητικές ανάγκες του, θα πρέπει να αξιοποιηθεί από την Εταιρεία Αξιοποίησης της Περιουσίας, προκειμένου να αποδίδει τα μέγιστα για κάλυψη μέρους των αναπτυξιακών και λειτουργικών αναγκών. Απαραίτητη προϋπόθεση για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι η απαλλαγή του διαχειριστικού πλαισίου από τον ασφυκτικό κλοιό της δημόσιας γραφειοκρατίας που διέπει τα ΝΠΔΔ.
ΣΤ. Αλλαγή καθεστώτος Φοιτητικής Μέριμνας.
Ο νόμος 2083/92 προέβλεπε την χορήγηση οικονομικής βοήθειας στους φοιτητές που έχουν χαμηλό οικογενειακό εισόδημα. Σήμερα, η Ελληνική Πολιτεία είναι η πλέον γενναιόδωρη παγκοσμίως, αλλά συγχρόνως και η πλέον εκμαυλιστική για τους νέους μας. Συγκεκριμένα, ανεξαρτήτως ακαδημαϊκής επιδόσεως και οικογενειακής κατάστασης των φοιτητών
(α) χορηγεί δωρεάν συγγράμματα σε όλους τους φοιτητές των Πανεπιστημίων, ανεξαρτήτως οικογενειακού εισοδήματος, δαπανώντας ετησίως περίπου 70.000.000€. Τα συγγράμματα αυτά, ακολουθώντας τη λογική του μοναδικού συγγράμματος, συχνά είναι αμφιβόλου επιστημονικής αξίας και χρησιμεύουν περισσότερο για την συμπλήρωση του εισοδήματος του διδάσκοντος παρά για την κατάρτιση των φοιτητών
(β) ορισμένα Πανεπιστήμια σιτίζουν ΟΛΟΥΣ τους φοιτητές (…και πολλούς άλλους!) δωρεάν, ανεξαρτήτως οικογενειακού εισοδήματος,
(γ) Χορηγεί το επίδομα των 1.000€ ετησίως στους φοιτητές με οικογενειακό εισόδημα το πολύ 30.000€, οι οποίοι φοιτούν μακρυά από τις οικογενειακές εστίες και δεν διαμένουν σε Φοιτητική Εστία,
(δ) ανεγείρονται ακόμη και σήμερα Φοιτητικές Εστίες, οι οποίες σε ορισμένες περιπτώσεις στεγάζουν ακόμη και μη φοιτητές.
Προτείνεται να ληφθούν τα ακόλουθα μέτρα:
1. Τα συγγράμματα να χορηγούνται δωρεάν στους φοιτητές, οι οποίοι αποδεδειγμένα έχουν χαμηλό οικογενειακό εισόδημα κατά προτίμηση με τη μορφή κουπονιού, βάσει του οποίου θα μπορεί να επιλέγει ο κάθε φοιτητής από τον εκδοτικό οίκο το σύγγραμμα της αρεσκείας του
2. Στις Φοιτητικές Εστίες, οι οποίες πρέπει να αναβαθμιστούν, να διαμένουν οι φοιτητές με χαμηλό οικογενειακό εισόδημα πληρώνοντας ετησίως ένα συμβολικό ποσόν της τάξης των 400 – 500€, ενώ η διαμονή τους εκτός Εστίας στοιχίζει από 3.000 – 5.000€ ετησίως. Το συμβολικό αυτό ενοίκιο να συμπεριλαμβάνεται στην υποτροφία του φοιτητή, υπό την προϋπόθεση ότι αυτός έχει άριστες ακαδημαϊκές επιδόσεις
3. Η δωρεάν σίτιση να παρέχεται αποκλειστικά και μόνον στους φοιτητές οι οποίοι έχουν οικογενειακό εισόδημα μικρότερο των 30.000€ (συν 3.000€ για κάθε σπουδάζον μέλος)
4. Με δεδομένη ερευνητική δραστηριότητα ενός μέλους ΔΕΠ (χρηματοδότηση της έρευνάς του είτε από διεθνείς είτε από κρατικούς ή ιδιωτικούς φορείς) να μπορεί να απαλλάσσεται μερικώς από τις διδακτικές του υποχρεώσεις, δεδομένου ότι ένα ικανό ποσοστό του προϋπολογισμού της εν λόγω χρηματοδότησης παραμένει στη διάθεση της Διοίκησης του Ιδρύματος για την πρόσληψη διδάσκοντος επί συμβάσει. Σε κάθε περίπτωση όμως υποχρεούται να διδάσκει τουλάχιστον τρία εξαμηνιαία προπτυχιακά μαθήματα κάθε ακαδημαϊκό έτος.
5. Να καταργηθεί ο νόμος 2517/1997, άρθρο 3, παρ. 3, και να αποσυρθεί η εγκύκλιος Φ.122.1/143/73770/Β2/14-7-2003 του Υπουργείου Παιδείας, προκειμένου να σταματήσει η προκήρυξη θέσεων ΔΕΠ για την λεκτοροποίηση μελών ΕΕΔΙΠ ή ΕΤΕΠ ή για τη δημιουργία νέων και μη αναγκαίων θέσεων ΔΕΠ. Ούτως ή άλλως, ένα μέλος ΕΕΔΙΠ ή ΕΤΕΠ έχει το δικαίωμα να υποβάλλει υποψηφιότητα σε προκηρυγμένη θέση ΔΕΠ (δηλαδή σε τεκμηριωμένα αναγκαία θέση για την κάλυψη διδακτικών αναγκών του Τμήματος), εφ’ όσον κατέχει τα προσόντα που απαιτούνται.
Το καθεστώς της πρόσβασης στα Πανεπιστήμια πάσχει στο σημείο της επιλογής Σχολής ή Τμήματος, στο οποίο θα φοιτήσει ο νέος των 18 ετών. Το σύστημα έχει αποδείξει την αποτυχία του και τα αποτελέσματα είναι εμφανή πλέον στη δομή της κοινωνίας μας. Είναι παγκόσμιο φαινόμενο η αποστολή εκ μέρους της Πολιτείας ενός φοιτητή να σπουδάσει γνωστικό αντικείμενο που δεν είναι ανάμεσα στις πρώτες προτιμήσεις του υποψηφίου φοιτητή.
Προτείνω αυτό που εφαρμόζεται σε άλλες Ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή:
1. Τα Πανεπιστήμια καθορίζουν τους αριθμούς εισακτέων σε κάθε Τμήμα και τα κριτήρια εγγραφής σε αυτά (συνολική βαθμολογία στις τρεις τάξεις του Λυκείου, βαθμολογία στα κύρια – βασικά μαθήματα για κάθε γνωστικό αντικείμενο)
2. ο φοιτητής να αιτείται την εγγραφή του στις Σχολές, δηλώνοντας την προτίμησή του στο Τμήμα που θα ήθελε να εγγραφεί στα Πανεπιστήμια που εκείνος επιλέγει, υποβάλλοντας φάκελλο με όλα τα δικαιολογητικά του.
3. Κάθε Σχολή επιλέγει τους φοιτητές της, βάσει των προσόντων τους, μεταξύ των αιτηθέντων. Την επιλογή διενεργεί Επιτροπή Επιλογής, η οποία ορίζεται από κάθε Τμήμα ή Σχολή, υπό την έγκριση και έλεγχο της Πρυτανείας. (Ίσως να καθιερωθεί ένα έτος προπαρασκευαστικό μετά το Λύκειο μόνον για εκείνους που επιθυμούν να συνεχίσουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, όπου θα προετοιμάζονται για άλλου τύπου εξετάσεις χωρίς αποστήθιση, με κριτική σκέψη, εμβάθυνση κλπ.)
4. Μετά τον πρώτο χρόνο φοίτησης και αναλόγως των επιδόσεων γίνεται η εγγραφή στα Τμήματα ή ο φοιτητής δεν συνεχίζει.
Τα πλεονεκτήματα αυτού του συστήματος είναι τα ακόλουθα:
α. Σε κάθε Τμήμα εισέρχονται φοιτητές, οι οποίοι επέλεξαν το εν λόγω γνωστικό αντικείμενο και είναι σε θέση να παρακολουθήσει το πρόγραμμα σπουδών
β, Θα φανεί, μετά τις πρώτες εφαρμογές, ποια είναι τα Τμήματα που δεν τυγχάνουν προτίμησης από την κοινωνία
γ. Τα μη προτιμούμενα Τμήματα θα υποχρεωθούν να προσαρμοστούν στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας ή να καταργηθούν ή να συγχωνευτούν με άλλα Τμήματα. Το προσωπικό τους διοχετεύεται σε άλλα Τμήματα του ίδιου Πανεπιστημίου ή άλλου ή σε άλλη βαθμίδα της Εκπαίδευσης.
δ. Η Πολιτεία μπορεί να επέμβει, απαιτώντας την συγχώνευση ακαδημαϊκών μονάδων, οι οποίες δημιουργήθηκαν για την εξυπηρέτηση προσωπικών συμφερόντων και οι οποίες αποδεικνύεται μετά από αξιολόγηση ότι δεν προσφέρουν τα αναμενόμενα από την κοινωνία
ε. Σε συμπαγείς Σχολές, όπως είναι τα Πολυτεχνεία και οι Πολυτεχνεικές Σχολές καθώς και οι Γεωπονικές Σχολές, οι φοιτητές θα παρακολουθούν τον ίδιο κύκλο σπουδών στα πρώτα 2 – 4 εξάμηνα και θα έχουν τη δυνατότητα, ανάλογα της βαθμολογίας που θα έχουν επιτύχει, να ζητούν τη μετακίνησή τους από ένα τμήμα σε άλλο εντός των 2 πρώτων ετών.
Ι. Χωροταξικός Επανασχεδιασμός των Πανεπιστημίων
Από το 1985 μέχρι το 2009 ιδρύθηκαν χωρίς κάποιο σχεδιασμό και επιστημονική τεκμηρίωση Πανεπιστήμια διάσπαρτα στην περιφέρεια. Είναι σαφές ότι ορισμένα εξ αυτών δεν είναι βιώσιμα, αφού η διασπορά σε πολλές πόλεις και κωμοπόλεις δεν επιτρέπει την επιστημονική (διδακτική και ερευνητική) μεταξύ τους αλληλεπίδραση, δηλαδή την υλοποίηση της αρχής της διεπιστημονικότητας, απαραίτητη προϋπόθεση για την λειτουργία ενός πανεπιστημίου.
Τα προβλήματα που ανακύπτουν από μία τέτοια διασπορά είναι
(α) διοικητικά: πολλαπλασιασμός των διοικητικών υπηρεσιών
(β) υλικοτεχνικά: πολλαπλασιασμός υποδομών, όπως είναι η Βιβλιοθήκη, το Μηχανογραφικό Κέντρο, τα εργαστήρια, τα Κυλικεία, οι Φοιτητικές Λέσχες κ.λπ. Ιδιαιτέρως δε όταν Τμήματα θετικής κατεύθυνσης λειτουργούν σε διαφορετικές πόλεις ή σε διαφορετικά νησιά, τότε τα προβλήματα είναι ανυπέρβλητα στις ανωτέρω αναφερθείσες εγκαταστάσεις. Ως παράδειγμα αναφέρω το Εργαστήριο Φυσικής ή το Εργαστήριο Χημείας, το οποίο είναι απαραίτητο για την άσκηση των φοιτητών σε όλα τα Τμήματα Θετικών Επιστημών και Μηχανικών.
(γ) διοικητικού συντονισμού: για κάθε συνεδρίαση οργάνου, όπως είναι η Σύγκλητος ή το Πρυτανικό Συμβούλιο, οι μετακινήσεις είναι τόσο χρονοβόρες όσο και πανάκριβες
(δ) εκπαιδευτικά: δεν υπάρχει η δυνατότητα οργάνωσης κοινών μαθημάτων στα πρώτα έτη σπουδών σε μαθήματα κοινά σε πολλά Τμήματα. Κατά συνέπεια, πολλαπλασιάζονται οι προσλαμβανόμενοι διδάσκοντες ή το Ίδρυμα δαπανά τεράστια ποσά σε μετακινήσεις.
Προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο απαιτούμενος επανασχεδιασμός των Πανεπιστημίων, των Σχολών και των Τμημάτων θα πρέπει να τεθούν κανόνες αξιοκρατικοί και ακαδημαϊκά τεκμηριωμένοι. Προτείνονται μεταξύ άλλων οι ακόλουθοι:
(Ι) Δεν ιδρύονται νέες Σχολές και Τμήματα – παραρτήματα σε πόλεις, όπου δεν υπάρχει Πανεπιστήμιο ή ΤΕΙ. Όσα είναι ήδη ιδρυμένα και δεν λειτουργούν καταργούνται.
(ΙΙ) Τα Τμήματα είναι ενταγμένα σε Σχολές. Οι Σχολές λειτουργούν αποκλειστικά και μόνο σε μία πόλη. Όπου υπάρχει Τμήμα εκτός του πυρήνα της Σχολής καταργείται ή μεταφέρεται στην πόλη, όπου λειτουργεί η Σχολή.
(ΙΙΙ) Συναφή Τμήματα στο ίδιο Πανεπιστήμιο συγχωνεύονται.
(ΙV) Πανεπιστήμια στην ίδια πόλη συγχωνεύονται ή συνεργάζονται και εκπαιδευτικά, με την αξιοποίηση των υποδομών τους.
Προτείνεται η έναρξη διαλόγου με στόχο τον χωροταξικό επανασχεδιασμό των Πανεπιστημίων και την βέλτιστη αξιοποίηση των πόρων. Θα μπορούσαμε να σκεφθούμε και τη διοικητική συνεργασία μεταξύ πανεπιστημίων που ευρίσκονται στην ίδια πόλη ή στην ίδια Περιφέρεια.
Ιωακείμ Γρυσπολάκης
Μετά από 36 χρόνια που αφήσαμε την παιδεία έρμαιο κομματικών ανταγωνισμών , κομματικών βολεμάτων , οικογενειοκρατίας , νεποτισμού και διαφθοράς καθώς και οικονομικών και επαγγελματικών συντεχνιών και ενώ πλησιάζουμε επικίνδυνα και με μεγάλη ταχύτητα τον πάτο του πηγαδιού , αποφασίσαμε πιεζόμενοι από την αδήριτη οικονομική πραγματικότητα , να δούμε το πραγματικό πρόσωπο της .
Και δυστυχώς αυτό το πρόσωπο είναι αποκρουστικό γιατί είναι γεμάτο πληγές που κακοφορμίζουν , ενώ μεγάλα τμήματα του είναι σάπια .
Είναι σάπιο που οι καθηγητές της δευτεροβάθμιας και οι δάσκαλοι της πρωτοβάθμιας κάνουν πλέον επάγγελμα και όχι λειτούργημα .
Είναι σάπιο που τα σχολεία είναι κέντρα προετοιμασίας των πανελληνίων .
Είναι σάπιο που οι εγκύκλιες σπουδές και η γενική παιδεία και γνώση είναι ανύπαρκτη .
Είναι σάπιο που οι μισές σχολές δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα .
Είναι σάπιο που τα λύκεια και τα ΑΕΙ είναι παραμάγαζα των κομμάτων και των κομματικών στρατών .
Είναι σάπιο γιατί δεν υπάρχει σύνδεση με την αγορά , δεν υπάρχει έρευνα , δεν υπάρχει καινοτομία στις σχολές .
Είναι σάπιο γιατί καταστρέφει όσους θέλουν να προσφέρουν και τέλος
Είναι σάπιο γιατί μετατρέπει τους Ελληνες από έθνος εμπόρων και ναυτικών σε έθνος δημοσίων υπαλλήλων και διεφθαρμένων πολιτών .
Αποφασίσατε λοιπόν να το αλλάξετε .
Σας συγχαίρουμε και σας στηρίζουμε γιά αυτό .
Αλλάξτε το , αλλά αλλάξτε το όλο .
Θα βρείτε αντιδράσεις από τους βολεμένους και από τα ίδια σας τα κόμματα που αλιεύουν τους μελλοντικούς στρατιώτες τους μέσα ακριβώς από αυτό το σάπιο σύστημα , προσφέροντας τους σημαντικά ανταλλάγματα .
Αλλάξτε το αξιακό σύστημα στην Ελλάδα .
Βελτιώστε και αξιώστε την δευτεροβάθμια τεχνική εκπαίδευση , ώστε πολλά παιδιά να την προτιμούν από άποψη και όχι από ανάγκη .
Μάθετε σωστά ελληνικά στα παιδιά κατά την διάρκεια του δημοτικού σχολείου και κάνέτε ότι μπορείτε ώστε τα παιδιά να μην σωρεύονται μπροστά στον ΑΣΕΠ με πτυχία χωρίς αντίκρυσμα και χαμένα χρόνια και όνειρα .
Ας σταματήσουμε να είμαστε οι μεγαλύτεροι χορηγοί των ξένων πανεπιστημίων .
Κλείστε όσες σχολές δεν έχουν επαγγελματικά δικαιώματα και ξεκαθαρίστε το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων .
Δεν μπορεί το μισό ΤΕΕ με πτυχία μετά το 1980 να είναι πτυχιούχοι εξωτερικού και τόσοι πτυχιούχοι ΤΕΙ να είναι χωρίς επαγγελματικά δικαιώματα και τόσα παιδιά να φοιτούν εκεί γιά να συντηρούν γκαρσονιέρες και καφετέριες .
Και είναι παιδιά κυρίως φτωχών οικογενειών , γιατί αλλιώς θα ακολουθούσαν και αυτοί τον δρόμο του εξωτερικού και θα είχαν σπουδάσει «στας Ευρώπας» που έλεγαν κάποτε .
Είναι δύσκολο το έργο που έχετε αναλάβει . Θα αντιμετωπίσετε αντιδράσεις . Ο απλός κόσμος που δεν έχει συμφέροντα στο σημερινό διεφθαρμένο καθεστώς θα σας στηρίξει . Η φωνή του βέβαια δεν θα ακουστεί μιά και μόνο ο λαικισμός πουλάει στα ΜΜΕ , αλλά αυτός ο κόσμος είναι πραγματικός και είμαστε πάρα πολλοί .
Από εσάς εξαρτάτε να μας πείσετε γιά τις προθέσεις σας και με τις πράξεις να μας κάνετε συμμάχους σας .
Καλησπέρα,
μόλις τελείωσα το προπτυχιακό και πλέον βρίσκομαι στην Αμερική για το μεταπτυχιακό μου. Οι συγκρίσεις νομίζω περιττεύουν, οπότε και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα:
Όσο έχετε κ. Διαμαντοπούλου μέσα στα πανεπιστήμια τα κομματόσκυλα ενθεν κακείθεν, προκοπή το πανεπιστήμιο δεν πρόκειται να δει. Είμαι σύμφωνος με την κατεύθυνση των αλλαγών, αλλά το μόνο που θα καταφέρετε είναι ότι και η προκάτοχός σας Μ. Γιαννάκου: να κάνετε άνω κάτω το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, να χαθούν μαθήματα, να γίνει χαμός καταλήψεων και στο τέλος ακόμη και να περάσει ένας κουτσουρεμένος νόμος υπό το φόβο του πολιτικού κόστους, να μην εφαρμοστεί καν.
Αφήστε τα πανεπιστήμια στην ησυχία τους και στην κακιά τους μοίρα ή πάρτε απόφαση ότι θα καταργήσετε τα κάθε είδους «άσυλα» και την ασυλία των κομματόσκυλων σας (και όλης της αναρχοαριστεράς που βασιλεύει στα πανεπιστήμια εν γένει) και θα προχωρήσετε αποφασιστικά σε ότι ψηφιστεί.
Φτάνει πια το παιχνιδάκι σας και οι μεγαλοστομίες για τα πανεπιστήμια. Μια ζωή οι φοιτητές πληρώνουν τα πολιτικά σας παιχνίδια εντυπώσεων και «αλλαγών». Νισάφι πια!
ΥΓ: Και θέλετε (υποτίθεται) και να κρατήσετε και τους φοιτητές στην Ελλάδα. Τρομάρα σας… Δε σφάξανε…
ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ :
ΩΡΑΙΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ
(Για όσους τουλάχιστον έχουν εμπειρία απο πανεπιστήμια του εξωτερικού )
Η κυρία Διαμαντοπούλου έχει στόχους και σχέδιο και μακάρι να το υλοποιήσει.
Επιτέλους κάτι αρχίζει να κινείται στο χώρο του ελληνικού
πανεπιστημίου.
Του κακόμοιρου ελληνικού πανεπιστημίου
της μίζας
Του πανεπιστημίου
της οικογενειοκρατίας
Του πανεπιστημίου των δήθεν ερευνών και ερευνητικών προγραμμάτων
Του πανεπιστημίου
των κομμάτων
Του πανεπιστημίου
των χαμένων εξαμήνων
Του πανεπιστημίου
των καταλήψεων
Του πανεπιστημίου
της λούφας των πανεπιστημιακών
Του πανεπιστημίου
του απίστευτου ασύλου
Του πανεπιστημίου
που μόνο στην ελάδα πρέπει να υπάρχει
κ.α.
όλα όσα επιχειρεί η κυρία Διαμαντοπούλου είναι προς τη σωστή κατεύθυνση
ΝΑΙ στις αλλαγές
ΝΑΙ στη διοίκηση απο καθαρά διοικητικούς και όχι απο πανεπιστημιακούς που αφήνουν τις θέσεις τους για να κάνουν μια εργασία για την οποία δεν έχουν ιδέα .
ΝΑΙ στους μάνατζερ της διοίκησης.
Επιτέλους και κάτι προοδευτικό ….και έξυπνο.
πλακα κανουμε τωρα..αντι να φτιαχνετε ιστοσελιδες ανοιχτης διακυβερνησης γιατι δεν το υλοποιειτε αυτο στην πραγματικοτητα? ειναι δυνατον να ιδιωτικοποιείτε την παιδεια να διασπατε τα πτυχια μας, και να περιμενετε απο εμας διαλογο? διαλογο με τετοιες κατευθυνσεις δεν κανουμε.αν θελετε να μιλησουμε θα βαλουμε μαζι αυτες τις κατευθυνσεις. Στο ονομα μιας κρισης θυσιαζετε οπως παντα πρωτη και καλυτερη την εκπαιδευση της χωρας. Μιλατε για δημοσια μη κερδοσκοπικα ιδρυματα..απο που θα χρηματοδοτουνται τα πανεπιστημια αν οχι απο το κρατος? ποιοι θα ναι αυτοι οι χορηγοι πανεπιστημιων? ιδιωτες που θα εχουν κερδος προφανως απο αυτα..οπως εχετε κερδος και απο τα κολλεγια..εσεις βαζετε ταφοπλακα στην δημοσια και δωρεαν παιδεια. εμεις σε τετοιο διαλογο δεν μπαινουμε μαζι σας. Εσεις ειστε απεναντι. Την απαντηση θα την δωσει το φοιτητικό κίνημα όπως την έδωσε και το 2006-07 με το άρθρο 16 και όπως την έδωσε τόσα χρόνια με τις «εκσυγχρονιστικές» μεταρρυθμίσεις σας
Κοιτάξτε, για να τα δούμε λίγο απλά πρώτα και μετά πιο σύνθετα, καταρχάς, θα πρέπει να αποφευχθούν οι παράλογοι συμψηφισμοί, τύπου «όλοι φταίμε». Και καλό θα είναι, μιας και μιλάμε για λογοδοσία, να δούμε τι έχει ήδη κάνει ο καθένας, με τι πόρους και τι συνθήκες (και με τι μισθό, αλλά μετά αυτά…). Άλλο κάτι από το τίποτα, και άλλο δημοσιεύσεις και ετεροαναφορές από project με πολλά μηδενικά σε χρηματοδότηση. Άλλο να διδάσκεις και να έχεις μετακομίσει 3 φορές σε 5 χρόνια (όντας εργαζόμενος-όχι φοιτητής ή Post doc), και άλλο να είσαι μέλος ΔΕΠ από την ώρα που γεννιέσαι. Βέβαια, από την άλλη να μιλήσει το Κοινοβούλιο για οικογενειοκρατία, είναι ανέκδοτο. Άσε που είναι και δίκαιο, να ισχύσει και το 5 συντάξεις – 1 πρόσληψη και για τους βουλευτές κατά την άποψή μου. Για τους παλαιότερους, μείωση 90% στη σύνταξη και όλα στην Παιδεία. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος πάντοτε (εκτός, αν μετά από αυτά που έγιναν, το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης το φέρουν τα Πανεπιστήμια…).
Πάντως, παρότι 37+, δε θυμάμαι να έχει γίνει τίποτα από τα ακόλουθα:
1. Να με κρίνει κάποιος σε σχέση με τη Διδακτική μου επάρκεια. Και δε θυμάμαι ποτέ να μου έχει επιτραπεί όταν ήμουν φοιτητής. Αν δεν είμαι καλός, θα πρέπει να μου γίνουν παρατηρήσεις ή να κάνω κάτι άλλο. Αν είμαι όμως καλός ποιος το ελέγχει; Η γνώμη των φοιτητών που γνωρίζουν, ποτέ δε μετράει. Το πόσοι φοιτητές δηλώνουν το μάθημά σου επίσης ποτέ δε μετράει (μάλλον είναι όλοι τους χαζοί,ε;). Τι και ποιος μετράει αν κάνεις καλά το μάθημα που διδάσκεις; Γιατί ο μισθός, για τη Διδασκαλία είναι κυρίως. Άσε που διαμορφώνεις και συνειδήσεις νέων ανθρώπων.
2. Σε σχέση με την Έρευνα. Θέλει έρευνα η Έρευνα. Είναι προφανές, ότι κάποια σημαντικά στοιχεία, όπως οι δημοσιευμένες σε έγκριτα περιοδικά εργασίες και ετεροαναφορές θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπ’όψιν, ανάλογα με πολλά πράγματα. Βασικότερο είναι η Βαθμίδα. Μεγάλη Βαθμίδα, μεγάλες απαιτήσεις. Βέβαια, λόγω Βαθμίδας και γνωριμιών, μπορεί ο άλλος να κάνει 2-3 δημοσιεύσεις και να σου βγει μια ζωή Ειδικός Επιστήμων σε ότι χρειάζεται το κάθε πρόγραμμα κάθε φορά. Δεν πειράζει όμως, κάτσε να βλέπεις να σου κλέβουν τη ζωή και να μιλάμε για Νομοσχέδια κλπ. Γιατί βλέπετε, το αμέσως επόμενο πρόβλημα είναι «για να είναι αυτός/ή στη βαθμίδα αυτή, κάποιοι των εξέλεξαν». Με ότι φυσικά σημαίνει αυτό για τον αγγελικά φτιαγμένο κόσμο των Πανεπιστημίων.
3. Κατάργηση του Π.Δ.407/80. Δεν υπάρχει περίπτωση να έχει κάποιος σχέση στην πραγματικότητα (όχι πορεία ζωής με στρωμένο κόκκινο χαλί) είτε αυτή αφορά τη Διδασκαλία, είτε την Έρευνα, είτε τα ακόμα πιο απλά και βασικά Ανθρώπινα Δικαιώματα και να μη συμφωνεί με την κατάργηση του θεσμού. Αφήστε που υπάρχουν περιπτώσεις που μπορεί να δεις συμβασιούχο με το Π.Δ.407/80 και να έχει αντίστοιχα προσόντα με εκλεγμένο Αναπληρωτή Καθηγητή. Δε νομίζω ότι βοηθάει στο θέμα Λογοδοσία αυτό. Αντικατάσταση με ετήσιες ή ακόμα καλύτερα με τριετείς συμβάσεις.
4. Ανοιχτή διαβούλευση όταν καθορίζονται οι πάγιες και διαρκείς ανάγκες των τμημάτων. Γιατί μετά τη απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Μου φαίνεται, ότι είναι πιο εύκολο να βγει μια θέση ΔΕΠ με τίτλο «Η μαθηματική μοντελοποίηση των ταλαντώσεων κατά το πέταγμα αποδημητικών πτηνών και οι επιπτώσεις τους στις Κλιματικές Αλλαγές» (για αυτό, να τα στείλουμε πάνω στις ανεμογεννήτριες για να μάθουνε!-πολύ Αγάπη έχει πέσει παιδιά-) παρά σε αντικείμενα που έχουν σχέση με την πραγματικότητα. Όποιος θέλει να ρωτήσει, εδώ είμαστε. Μη γίνει καμιά Επιτροπή και για αυτό, έλεος. Ανακατεύομαι…
5. Αξιοποίηση των Ελλήνων Επιστημόνων που βρίσκονται στο Εξωτερικό. Δίκτυα έρευνας και κινητικότητας για τη διδασκαλία επίσης. Όποιος αγαπάει και πονάει τη δύσκολη αυτή περίοδο, ας κάνει ότι μπορεί. Να σημειωθεί, ότι η Παιδεία, δεν είναι πρόβλημα μόνο της Ελλάδος. Έχει χαζέψει ο κόσμος γενικώς. Και μερικές ντιρεκτίβες της ΕΕ επίσης. Μην πιάσω το USA τώρα. Άλλο εργασίες και ετεροαναφορές – άλλο Παιδεία.
6. Λιγότερο διοικητικό έργο για τα μέλη ΔΕΠ. Παρά το γεγονός ότι έχω πολλά, λογικά και δίκαια παράπονα, έχω να δηλώσω ότι σε πολλά μέλη ΔΕΠ αναλογεί δυσανάλογα μεγάλος φόρτος εργασίας, διδασκαλίας και έρευνας, ιδιαίτερα σε πολλά νέα Τμήματα. Και επίσης, με αυτά που γράφονται κατά καιρούς, θίγονται πολλά αξιόλογα, φιλότιμα και εργατικά άτομα, συνήθως κατώτερων βαθμίδων, και είναι εξαιρετικά άδικο γιατί τσουβαλιάζονται πίσω από λέξεις όπως «Τμήμα» κλπ.
7. Βασικά, δεν μπορώ να δω καλύτερα το μέλλον, και βαρέθηκα τους τύπους ανεξαρτήτως βαθμίδας που κολώνουν να χρησιμοποιήσουν λέξεις όπως Solid Scientific Evidence και αντ’αυτού έχουν γίνει όπως πολύ σωστά έχει πει ένας εκλεγμένος συνάδελφος «ερασιτέχνες δικηγόροι». Πόσοι άνθρωποι αγαπάνε το Πανεπιστήμιο σήμερα; Με Νομοσχέδια θα το αγαπήσουν;
Όπου υπάρχει καλό πρέπει να γίνει καλύτερο. Τόσο απλά, και τόσο σύνθετα.
Τα λέμε σύντομα. Δεν τελιώσαμε ακόμα, έχω και κάποιες πιο άμεσες και πιο «επίσημες» παρατηρήσεις.
Λογική και συνείδηση και φυσικά καλό βράδυ.
Το σχόλιο που ακολουθεί έχει καθαρά μεθοδολογικό / τεχνικό χαρακτήρα και δεν αγγίζει τη διαβούλευση στην ουσία της: Το παρόν κείμενο διαβούλευσης είναι γενικόλογο και οι προτάσεις που υποβάλλονται, ενώ καλύπτουν ευρύ φάσμα μεταρρυθμίσεων στην Ανώτατη Παιδεία, δεν είναι αρκετά εμπεριστατομένες και δεν προβλέπουν σχεδόν καθόλου διαδικασίες με τις οποίες θα κινηθούν οι μεταρρυθμίσεις. Χαρακτηριστικά τέτοια παραδείγματα είναι η έλλειψη μεταβατικών διατάξεων για το status τοων λεκτόρων, τα κριτήρια ανέλιξης των μελών ΔΕΠ, τη νέα δομή των σχολών ή την εξαντλητική απαρίθμιση των αρμοδιοτήτων των νέων οργάνων διοίκησης. Το ύφος και η δομή του συγκεκριμένου κειμένου σε καμία περίπτωση δεν παραπέμπει σε σχέδιο νόμου (το οποίο θα προέβλεπε όλα τα παραπάνω). Η μετατροπή του σε νομοσχέδιο απαιτεί καπιώδη εργασία πολλών εβδομάδων. Ωστόσο πιο συγεκριμένες προτάσεις είναι απαραίτητες διότι διαφορετικά δημιουργείται σύγχιση και ο καθένας αντιλαμβάνεται τα δεδομένα με τον προσωπικό του τρόπο, βάσει των (πολιτικών) καταβολών του. Για παράδειγμα, η συμμετοχή εξωπανεπιστημικών στο Συμβούλιο μπορεί να γίνει αντιληπτή είτε ως πρόσκληση επιστημονικού προσωπικοτήτων διεθνούς εμβέλειας είτε ως επιχειρηματιών που εκμεταλλεύονται, έναντι κάποιου ανταλλάγματος για το ίδρυμα, το δυναμικού του πανεπιστημίου για ίδιον ώφελος
Το πακετο να επιστραφει οπως ηρθε απο την Αμερικη. Σας ευχαριστουμε πολυ για το δωρο απο τον θειο Σαμ αλλα δεν τον εχουμε αναγκη.
Η ελληνικη τριτοβαθμια εκπαιδευση δεν εχει αναγκη απο εθνοσωτηρες. Δεν θα υιοθετησουμε ενα συστημα που παραγει πειθηνιους σκλαβους. Παρ’ τε τα πισω πριν να ειναι αργα, τα πανεπιστημια βραζουν. Ακουστε και μια φορα αυτον που υποτιθεται οτι πατε να σωσετε (με το ζορι).
Υ.Γ.: Πραγματικα για αλλα μια φορα αποκαλυφτηκαν φρουδες οι ελπιδες που εχουμε εναποθεσει στους εθνοπατερες μας, ειδικα για την εκπαιδευση.
Σας ευχαριστουμε πολυ αλλα δεν θα παρουμε…
Κάποιες σκέψεις για αρχή…
Η Παιδεία διαχρονικά στην χώρα μας ήταν πάντα χώρος τόσο συνθέσεων, όσο και κοινωνικών συγκρούσεων, άλλοτε δημιουργικών και άλλοτε διαλυτικών, ήταν και είναι η «μητέρα των μαχών». Σήμερα το ζήτημα μπαίνει και από την νέα Κυβέρνηση , όπως και από κάθε Κυβέρνηση. 36 χρόνια μεταπολιτευτικής ιστορίας, η Παιδεία ήταν πάντα ο χώρος είτε των μεγάλων τομών, είτε των μεγάλων αντιθέσεων.
Από την καθιέρωση της Δημόσιας και Δωρεάν Παιδείας την δεκαετία του 60, την συνταγματική αναγνώριση του Δικαιώματος στην Εκπαίδευση για κάθε Έλληνα πολίτη το 1974, περάσαμε μέσα από τους αγώνες του Φοιτητικού Κινήματος στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο της συμμετοχής και διαβούλευσης του 1982. Δύο δεκαετίες μετά, είμαστε εδώ στην προσπάθεια συγκρότησης του Νέου Πανεπιστημίου. Σε μια εποχή σαν την σημερινή με έντονα χαρακτηριστικά κρίσης, καλούμαστε όχι απλά να “μπαλώσουμε” αλλά να ξαναχτίσουμε το Πανεπιστήμιο του αύριο.
Αλλά κάθε νέο ξεκίνημα δεν μπορεί να παραβλέπει τις θεμελιώδης αρχές και αξίες που ως κοινωνία διαμορφώσαμε μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Είναι γεγονός ότι το Πανεπιστήμιο της Μεταπολίτευσης εκπλήρωσε εν μέρη τον στόχο του, διαμορφώνοντας μια κοινωνία με εμπεδωμένους τους δημοκρατικούς θεσμούς και την ελευθερία στην έκφραση. Αλλά είναι επίσης γεγονός ότι σε αυτή την πορεία ή ίδια η Δημοκρατία έχασε την ουσία της και οδηγήθηκε σε εκφυλιστικές καταστάσεις και απαξιωτικές συμπεριφορές που το πολιτικό σύστημα εκφράζει και σήμερα. Μήπως λοιπόν το “Νέο Πανεπιστήμιο” θα έπρεπε να σηματοδοτεί και μια νέα ιστορική περίοδο;
Και ναι είναι προφανές, ότι η νέα περίοδος πρέπει να είναι απαλλαγμένη από στρεβλώσεις του παρελθόντος. Είναι προφανές ότι έχει έρθει η ώρα να γίνει η μετάβαση από το “κρατικό” Πανεπιστήμιο στο Δημόσιο Πανεπιστήμιο. Ένα Δημόσιο Πανεπιστήμιο με ουσιαστική ακαδημαϊκή, διοικητική και οικονομική αυτοτέλεια. Ένα Πανεπιστήμιο που θα γίνει η ατμομηχανή της ανασυγκρότησης της πατρίδας και εγγυητής της κοινωνικής δικαιοσύνης και συνοχής.
Αυτοτέλεια στην λειτουργία, στην διοίκηση και στην οικονομική διαχείριση, με ταυτόχρονη λογοδοσία στην ίδια την Κοινωνία. Πανεπιστήμιο που αντιλαμβάνεται μέσα από συλλογικές διαδικασίες διαβούλευσης και επικοινωνίας τις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και επενδύει στον άνθρωπο. Πανεπιστήμιο που συνδέεται τόσο με τις παραδοσιακές επιστημονικές πρακτικές, όσο και με την έρευνα αιχμής μπαίνοντας στην πρώτη γραμμή της συντελούμενης τεχνολογικής επανάστασης.
Αυτοτέλεια στην Οικονομική διαχείριση με ολοκληρωμένο σύστημα διαχείρισης των παρεχόμενων κονδυλίων για τις πραγματικές και ουσιαστικές ανάγκες της κοινότητας. Αυτοτέλεια στην κατανομή των πόρων και των πιστώσεων που ο κρατικός προϋπολογισμός προβλέπει, σε συμφωνία με τα ίδια τα Πανεπιστήμια και ανεξάρτητα από την Οικονομική κατάσταση της χώρας. Ο χώρος της Παιδείας είναι χώρος επένδυσης για κάθε ευνομούμενο κράτος και όχι χώρος σπατάλης. Μόνο μέσα από την συνταγματική κατοχύρωση της ουσιαστικής χρηματοδότησης της Ανώτατης Εκπαίδευσης μπορούμε να μιλάμε για το νέο Πανεπιστήμιο.
Αυτοτέλεια στην ίδια την διοίκηση του Πανεπιστημίου από τα μέλη της Ακαδημαϊκής Κοινότητας τόσο με την εκπροσώπηση στα όργανα διοίκησης, όσο και με την καθιέρωση ανοικτών δομών διαβούλευσης σε κάθε επίπεδο του Ιδρύματος. Φοιτητές που μπαίνουν στην πρώτη γραμμή, συμμετέχοντας δημιουργικά στην ανάπτυξη και εξέλιξη της κοινότητας μέσα από την αναβάθμιση και θεσμική ενδυνάμωση του Φοιτητικού συνδικαλισμού. Πέρασμα σε ένα νέο Φοιτητικό Κίνημα που παλεύει για την ουσιαστική αναβάθμιση του Δημοσίου Πανεπιστημίου και γίνεται εγγυητής της νέας πορείας.
Σύνδεση του Πανεπιστημίου με την ίδια την τοπική Κοινωνία μέσα από συγκρότηση συμβουλευτικών Περιφερειακών συμβουλίων Ανώτατης Πανεπιστημιακής & Τεχνολογικής Εκπαίδευσης με συμμετοχή της αυτοδιοίκησης, της επιχειρηματικότητας, των Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. Στόχος η διαβούλευση και η κοινή στόχευση για την ίδια την περιφερειακή ανάπτυξη με την ουσιαστική συνδρομή όλων των υγειών δυνάμεων της κοινωνίας.
Αξιοποίηση του επιστημονικού και ερευνητικού προσωπικού μέσα από σοβαρά και ολοκληρωμένα αναπτυξιακά προγράμματα. Επένδυση στην έρευνα αιχμής μέσα στα Πανεπιστήμια με την ταυτόχρονη ενίσχυση της βασικής έρευνας. Χρηματοδότηση των Ερευνητικών δραστηριοτήτων και μεταπτυχιακών σπουδών μέσα από ένα αναβαθμισμένο Ειδικό Λογαριασμό που λειτουργεί με διαφάνεια και όχι με αγκυλώσεις , προς όφελος όλης της Κοινότητας και των ερευνητικών αναγκών της.
Διεθνοποίηση του Ελληνικού Δημοσίου Πανεπιστημίου με ίδρυση ολοκληρωμένων ενιαίων κτιριακών υποδομών σε κάθε πόλη που σήμερα φιλοξενεί διάσπαρτα Πανεπιστημιακά Τμήματα και ταυτόχρονη ανέγερση σοβαρών υποδομών Φοιτητικής εστίασης, σίτισης, άθλησης. Προσέλκυση φοιτητών και από άλλες χώρες σε συνεργασία της πολιτείας με τις χώρες προέλευσης και κοινή χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων ανάλογα με τον αριθμό των εισακτέων. Δημιουργία κινήτρων για μεταπτυχιακές σπουδές στην Ελλάδα, μέσα από ολοκληρωμένα προγράμματα υποτροφιών με στόχο την επένδυση στην αριστεία.
Το πρόβλημα του Δημοσίου Πανεπιστημίου δεν είναι ούτε η ύπαρξη του Πανεπιστημιακού Ασύλου, ούτε η Φοιτητική συμμετοχή στην διοίκηση των Ιδρυμάτων, ούτε η πολιτικοποίηση των μελών της κοινότητας. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι η ίδια η στρέβλωση των δημοκρατικών θεσμών από το πολιτικό σύστημα και την πλειοψηφία των εκφραστών του. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι η απαξίωση του Δημοσίου Πανεπιστημίου από τους “βανδάλους της εξουσίας” και όχι από τα πολύχρωμα συνθήματα στους πανεπιστημιακούς τοίχους. Το βαθύτερο πρόβλημα είναι η αναπαραγωγή της διαφθοράς και των παραγώγων της. Η λύση θα έρθει μόνο μέσα από την ανατροπή της σημερινής πολιτικής “κουλτούρας” για τους δημοκρατικούς θεσμούς, μέσα από ένα νέο “αξιακό πλέγμα”
που θα υπηρετεί τις συλλογικές ανάγκες μας.
Χτίζουμε το νέο Πανεπιστήμιο, για να γίνει εργαλείο της ανασυγκρότησης της Ελληνικής Δημοκρατίας και όχι απλά εργαλείο για την Οικονομική ανάπτυξη της χώρας. Η σύνδεση Πανεπιστημίου – Κοινωνίας δεν σημαίνει αυτόματα σύνδεση με τους νόμους της αγοράς, αλλά σύνδεση με τις ανάγκες του ίδιου του λαού. Η ευθύνη είναι στις ίδιες τις Πανεπιστημιακές Κοινότητες να διασφαλίσουν την πορεία του.
Μια επισήμανση θα ήθελα να κάνω κ τίποτα παραπάνω..Η καταργήστε η αλλάξτε το ΔΟΑΤΑΠ…Δεν είναι άχρηστοι όλοι αυτοί που επιστρέφουν απο πανεπιστήμια του εξωτερικού με όνειρα να προσφέρουν στην πατρίδα που γεννήθηκαν…Αλλάξτε την νοοτροπία κ το ρατσισμό του ΔΟΑΤΑΠ…Καταλάβετε οτι στην απόκτηση ενός πτυχίου δεν μετράνε τα χρόνια αλλά τα μαθήματα..Κ ο ικανός κ έξυπνος φαίνεται κ στο πανεπιστήμιο αλλα κ στην αγορά εργασίας…Μην ακυρώνετε όσους πάλεψαν για να πάρουν το πτυχίο τους και χάλασαν χιλιάδες ΕURO…Ας πάμε ένα βήμα μπροστά.Μπορούμε…
Ευχαριστώ πολύ…
ΒΑΛΤΕ ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
ΒΑΛΤΕ ΣΤΑ ΓΡΑΦΕΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΑΠΟ ΜΕΤΑΤΑΞΗ
ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΟΡΙΖΟΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΗΠΗΡΕΤΗΣΗ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΝΑ ΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ 25 ΩΡΕΣ ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΩΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
ΟΣΕΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΔΗΛΩΝΟΥΝ ΕΠΑΠΕΙΛΟΥΜΕΝΗ ΚΥΗΣΗ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΜΙΣΟ ΜΙΣΘΟ . ΕΞΑΙΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΙΣΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ.
Πρωτοβάθμια – Δευτεροβάθμια Παιδεία:
1) Υποχρεωτική διδασκαλία στην επαρχία όλων των δασκάλων για 3-5 χρόνια χωρίς εξαιρέσεις. Υπάρχουν παιδιά σε νησιά που διψούν για μόρφωση και δεν υπάρχουν δάσκαλοι, ενώ τα γραφεία της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εξακολουθούν να είναι υπερπλήρη. Οι ανάγκες των γραφείων μπορούν να καλυφθούν και από διοικητικούς μέσω μετατάξεων από άλλους φορείς του δημοσίου. Η θέση του δασκάλου είναι στο σχολείο και όχι σε γραφείο.
2)Απαγόρευση των αποσπάσεων χωρίς εξαιρέσεις και παραθυράκια… πόσες γυναίκες έχουν πάρει απόσπαση στα αστικά κέντρα για επαπειλούμενη εγκυμοσύνη; Πόσοι γιατί είναι κολλητοί των υπουργών και των βουλευτών. Αν επιτραπούν οι αποσπάσεις, αυτές σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μοριοδοτούνται όπως εξακολουθεί να γίνεται σήμερα.
Τριτοβάθμια Παιδεία:
1) Συνδεση μισθού ΔΕΠ με έρευνα, δημοσιεύσεις & αξιολόγησης
2) Διορισμός ΔΕΠ μόνο μέσω ΑΣΕΠ, όπου κριτήρια όπως εργασιακή εμπειρία, έρευνα και δημοσιεύσεις να παίζουν πρωτεύοντα ρόλο.
3)Απομάκρυνση πολιτικών νεολαίων από τον χώρο των πανεπιστημίων. Οι κομματικοί στρατοί δεν βοηθούν την παιδεία, την καταστρέφουν εκ των έσω σαν το σαράκι! Τι φοβάστε? Μην χάσετε τους ψηφοφόρους του μέλλοντος? Σας έχουμε γυρίσειήδη την πλάτη.
4)ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟ:Ενασχόληση ΔΕΠ μόνο με ακαδημαϊκές δραστηριότητες. Τέρμα οι επιτροπές, τέρμα τα βουλευτιλίκια, τέρμα οι θέσεις στις Τράπεζες. Όποιος θέλει τέτοια πόστα να παραιτείται/απολύεται υποχρεωτικά. Ο Ακαδημαϊκός πρέπει να ασχολείται μόνο με την έρευνα και με τους φοιτητές του
5)Αναθεώρηση και αναβάθμιση της ύλης ανά 5-ετία. Δεν μπορεί να διδασκόμαστε για το Bretton Woods και το χρυσό (1994) και σήμερα να ζο΄΄υμε μια προτοφανή οικονομική κρίση βασισμένη σε άλλο χρηματοοικονομικό μοντέλο και θεωρίες. Ο κόσμος αλλάζει γρήγορα και έχουμε μείνει ήδη πολύ πίσω. Επίσης τα συγγράμματα πρέπει να είναι άσχετα από το ΔΕΠ.
6) Τέλος οι αιώνιοι φοιτητές: Τα 4-5 πρώτα χρόνια φοίτησης πρέπει να είναι δωρεάν όπως και τώρα. Ακολούθως οι φοιτητές θα πρέπει να πληρώνουν ένα μέρος από τα δίδακτρα τους πχ +1 χρόνος 25% συνεισφορά στα δίδακτρα, +2 χρόνια 50% συνεισφορά στα δίδακτρα κ.ο.κ.
7) Σε συνέχεια του προηγούμενου, αν ο φοιτητής δεν έχει ολοκληρώσει τις σπουδές του σε 8 χρόνια θα διαγράφεται από το τμήμα
8) Σύνδεση του Ιδιωτικού τομέα με το εκπαιδευτικό σύστημα: Παρότρυνση ιδιωτικού τομέα να συμμετέχχει στην έρευνα με επιδοτήσεις με αντάλλαγμα πχ φοροαπαλλαγές.
9)Υποχρεωτική,επιδοτούμενη, έμμισθη, με ασφάλιση εργασία φοιτητών 6-12 μηνών για την απόκτηση του πτυχίου τους…και φυσικά δεν εννοώ να πάει ο φοιτητής να πάει να δουλέψει στο γραφείο της μάνας του και του νονού!
10) Ερώτησης: τα γραφεία απασχόλησης στα πανεπιστήμια λειτουργούν? Τι νόημα έχουν? Τα αντίστοιχα στις US και UK (από προσωπική πείρα) είναι έτη φωτός μπροστά…μήπως να κάνετε κάποια επίσκεψη για να δείτε πως λειτουργούν?
Εδώ και χρόνια συζητάμε και ξανασυζητάμε την Παιδεία, ως Εθνικό Θέμα και Εθνικό Ασθενή. Εντούτοις ας μου επιτραπεί να σας ενημερώσω ότι κανένας δεν ασθένησε μόνος του, πάντα υπήρχε η αιτία. Και η αιτία είναι η κομματοκρατία του κράτους, η ρουσφετολογία και η αναξιοκρατία που επικρατεί τόσα χρόνια και η οποία μοιραίως άγγιξε και ασθένησε και την Παιδεία. Επομένως μην ψάχνουμε χίμαιρες να ρίξουμε τις ευθύνες. Πρωτίστως πρέπει να αλλάξουμε εαυτούς, μετά τον κοινωνικό περίγυρο, μέτά τις υπηρεσίες και τους κρατικούς μηχανισμούς και μετά τις επιπτώσεις τους (Παιδεία). Αν δεν αλλάξουμε αυτά, αν δεν επανυδρίσουμε τις αρχές και τις λειτουργίες του κράτους θα κατρακυλάμε πάλι στις ίδιες ασθένειες. Δεν έχω λόγους να αμφισβητήσω τις καλές προθέσεις της κ. Διαμαντοπούλου, εντούτοις θα την διαβεβαιώσω ότι αν αλλάξει την Παιδεία και δεν αλλάξει η κοινωνία και το κράτος, πάλι οι επιτείδιοι θα βρουν τα κατάλληλα παραθυράκια και μηχανισμούς να εκμεταλλευτούν προς ιδίον ώφελος την Παιδεία!!!!. Έχω ιδία γνώμη διότι και εγώ ήμουν πριν μερικά χρόνια φοιτητής στην Ελλάδα και τώρα βρίσκομαι στην Αγγλία και εργάζομαι (ευτυχώς) στην εταιρεία Vodafon ως μηχανικός τηλεπικοινωνιών. Διαβάζοντας τις παρατηρήσεις άλλων έπεσα σε κάποιον «Μίλτο». Λοιπόν θα ήθελα να πω πως συμφωνώ απολύτως μαζί του. Και εγώ Πάτρα ήμουν στους Ηλεκτρολόγους Μηχανικούς, και έρχομαι με την σειρά μου να συμφωνήσω ότι τα πράγματα δεν γίνεται να πάνε χαμηλότερα. Δεν είναι μόνον η απουσία των διδασκόντων από τις αίθουσες (οι κ. καθηγητές ειδικά στην βαθμίδα του αναπληρωτή και τακτικού καθηγητή βάζουν τους «χαμάληδες» μεταπτυχιακούς να κάνουν μάθημα και αυτοί το παίζουν υψηλή εποπτεία, αλλά ο μισθός μισθός κάθε μήνα επιβαρύνοντας τον Δημόσιο κουρβανά, μην ξεχνιόμαστε), δεν είναι τα συγγράμματα που είναι από ελεεινά έως και άσχετα σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι και η εργασιακή τους εμπειρία που είναι μηδενική. Σήμερα για να εκλεγεί ένας καθηγητής στο Πανεπιστήμιο αρκούν τα πτυχία του και δημοσιεύσεις. Μα ρωτώ, ειδικά στο Πολυτεχνείο, είναι αρκετά αυτά? Τι θα διδάξει ένας καθηγητής σε ένα αντικείμενο που δεν το έχει εργαστεί ποτέ και το ξέρει μόνο από βιβλ΄πια και θεωρίες? Μηπως θα πρέπει να το αλλάξει αυτό η κ. Διαμαντοπούλου;; Έκανα το μεταπτυχιακό μου στο Πολυτεχνείο του Μονάχου και σας πληροφορώ, αν δείτε τα βιογραφικά των καθηγητών που δίδασκαν είναι όλοι από την βιομηχανία, επομένως έχουν διδακτορικά, έχουν papers και έχουν και εργασιακή εμπειρία. Στην Γερμανία ειδικά στα Πολυτεχνεία αν δεν έχεις τουλάχιστον 5 έτη εργασιακή εμπείρία σε εταιρείες ή βιομηχανία συναφή με το αντικείμενο σου ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΕΙΣ!!!. Που είναι αυτά κ. Διαμαντοπούλου;;; Στα ΤΕΙ σας πληροφορώ για να μπει ένας καθηγητής πρέπει να έχει υποχρεωτικός εργασιακή εμπειρία, και ιδού το τρομερό, τα ΤΕΙ είναι πρωτοπορα στα κριτήρια σε σχέση με τα Πολυτεχνεία μας!!! Μήπως πρέπει να ξαναδείτε τα κριτίρια εισαγωγής καθηγητών στις αίθουσες??? Και βέβαια στην Ελλάδα έχουμε πάντα την δυνατότητα να βωρίσκουμε παράθυρα. Έτσι οι μεγαλοκαθηγητάδες μας (τρομάρα τους) έχουν ανακαλύψει ως εργασιακή εμπειρία την ενασχόληση με ερευνητικά προγράμματα. Θα σας πω εγώ για αυτά μιας και ήμουν στο Πολυτεχνείο, τα περισσότερα ήταν αρλούμπες για να παίρνουμε κοινοτικά κονδύλαι και να αγοράζουμε βίλλες στο Πλατάνι Ρίου και μερσεντές να το παίζουμε μεγαλοκαθηγητάδες!!! Αυτή είναι η αλήθεια. Και με τέτοια καραγκιοζιλίκια θεωρούν οι κύριοι αυτοί ότι έχουν εργασιακή εμπειρία. Μα ποτέ δεν δούλεψε ένας τους στον ιδιωτικό τομέα, να δεί τι σημαίνει εργασία και ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ στις τηλεπικοινωνίες, όχι θεωρίς για αγρίους (εμείς στην Ελλάδα δυστυχώς είμαστε οι άγριοι). Τελειώνοντας θα σας πω τι αισθάνθηκα πηγαίνοντας για εργασία στην Αγγλία. Τους πρώτους μήνες που εργάστηκα στην Vodafon αισθανόμουν άχετος με το αντικείμενο, κινητή τηλεφωνία. Και ξέρετε γιατί;; διότι δυστυχώς αυτά που άκουσα στο Πολυτεχνείο ήταν βλακείες, θεωρίες για αγρίους και ανεφάρμοστες κουταμάρες του 1975-1985 αισίως. Και βέβαια έρχομαι να επιβεβαιωθώ διότι πως να μάθω πράγματα για την κινητή τηλεφωνία και τις τηλεπικοινωνίες από καθηγητάδες που δεν έχουν εργαστεί ούτε μία ημέρα στην πραγματικότητα της κινητής τηλεφωνίας;;;;Αν δεν τα αλλάξετε αυτά κ. Διαμαντοπούλου, αν δεν συνδεθεί η διδασκαλία με την πραγματικότητα τότε θα κάνουμε μία τρύπα στο νερό.
Ο Νόμος 3848 (Αξιοκρατία/Διαφάνεια εκλογών ΔΕΠ στα Πανεπ.) του Μαΐου 2010 ΔΕΝ εφαρμόζεται από κανέναν! Τι λέει για αυτό η κ. Υπουργός; Πόσες εκλογές μελών ΔΕΠ φέτος έχουν αγνοήσει τον νόμο αυτό; Ουκ ολίγες! Καλοί οι νόμοι (ειδικά ο 3848), αλλά να εφαρμόζονται. Χρειάζεται αυστηρός έλεγχος των Προέδρων των τμημάτων, και ειδικά ορισμένων που νομίζουν ότι μπορούν να υποκαθιστούν την Σύγκλητο ή το ίδιο το Υπουργείο (ειδικά σε περιφερειακά τμήματα).
Σημειώνω δε ότι η μη εφαρμογή του νόμου 3848 έχει οδηγήσει σε πολλές ‘περίεργες’ εκλογές ή μή εκλογές αφού το κάθε Τμήμα έχει την δυνατότητα να ορίζει μέλη εκλεκτορικού σώματος ή τριμελούς εισηγητικής επιτροπής χωρίς να τα δημοσιοποιεί όπως προβλέπει ο νόμος δηλ. στο διαδίκτυο. Αλλά αντί να πρέπει να καρφώνει ανώνυμα ή επώνυμα ο ένας τον άλλο όπως γίνεται πρόσφατα με διάφορες υποθέσεις (δες Τμήμα Κοιν. Θεολογίας Παν. Αθηνών, Τμήμα Πληροφ. Χαροκόπειο Παν. κλπ), θα πρέπει να προβλεφτεί (στο νέο νόμο πλαίσιο που είναι σήμερα σε διαβούλευση) ελεγκτικός μηχανισμός για τα αποτελέσματα των εκλεκτορικών σωμάτων, δηλ. κάτι σαν δεύτερο στάδιο ελέγχου νομιμότητας των εκλογών, από ανεξάρτητη αρχή και οχι κατ’ανάγκη Ακαδημαϊκής σύστασης.
Μονο δυο πραγματα εχω να προσθεσω, ως ενας πρωτοετης φοιτητης ΤΕΙ.
Πρωτον, σε σχολες «θετικων επιστημων», τα μαθηματα να γινουν ερευνοκεντρικα και να μην διδασκεται θεωρια που σε αρκετες περιπτωσεις ειναι αχρηστη σε ενα μεγαλο βαθμο της.
Δευτερον, τμηματα των ΤΕΙ για τα οποια δεν υπαρχουν αντιστοιχα τμηματα ΑΕΙ, μηπως θα πρεπει να τυχουν ιδιαιτερης μεταχειρισης;
Ένας αυτοδημιούργητος οικογενειάρχης μάστορας εμπειροτεχνίτης που πονάει αυτόν τον τόπο.
Η πρότασή μου…
Η επιλογή για την Τεχνική Εκπαίδευση είναι βήμα καριέρας, είναι βήμα ενός νέου ανθρώπου για την αγορά εργασίας. Η Τεχνική Εκπαίδευση δεν πρέπει να επιλέγεται από ανάγκη. Πρέπει να επιλέγεται γιατί στη χώρα μας χρειαζόμαστε τεχνικούς και τεχνίτες μέσης εκπαίδευσης για εργασία. Οι σπουδαστές των επαγγελματικών λυκείων και σχολών λοιπόν πρέπει να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα που είναι αναγκαία για την αγορά εργασίας μήπως και η χώρα μας ξεκολλήσει από τον πάτο όπου την έφτασαν οι τόσοι ‘ ‘ντοκτοράδες’ ’ που την κυβέρνησαν έως σήμερα..(προσωπικά πιστεύω ότι εάν την κυβερνούσαν αγράμματοι ίσως και να είχε καλύτερη τύχη.. )
Λυπάμαι για την κατάντια της χώρας μας!!!
Να σας πω εγώ γιατί χρεοκόπησε η χώρα μας.
1ον Οι πτυχιούχοι ΑΕΙ και ΤΕΙ όταν παίρνουν το πτυχίο αποκτούν άμεσα επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς να γνωρίζουν καν το αντικείμενο για το οποίο τους δίδονται αυτά τα δικαιώματα π.χ όταν παίρνει πτυχίο από το ΕΜΠ ή οποιοδήποτε άλλο ΑΕΙ ένας Μηχανολόγος έχει δικαίωμα την ίδια μέρα να ανοίξει συνεργείο Αυτοκινήτων ή συνεργείο Ψυκτικού Μηχανικού ή συνεργείο Υδραυλικού ή συνεργείο Μηχανοτεχνίτη ή συνεργείο Μηχανουργού ή συνεργείο Θερμαστού ή συνεργείο Μεταλλικών Κατασκευών ή συνεργείο Εφαρμοστού ή συνεργείο Συγκολλήσεων ή συνεργείο Ελασματουργείου ή συνεργείο Χυτεύσεων ή συνεργείο Αγροτικών Μηχανημάτων ή συνεργείο Επισκευής Πλοίων ή συνεργείο Επισκευής Αεροσκαφών ή συνεργείο Επισκευής Ελικοπτέρων ή συνεργείο Επισκευής Πετρελαιοκινητήρων ή συνεργείο Επισκευής Βενζινοκινητήρων ή…ή…ή… σταματώ εδώ διότι είναι τόσα πολλά τα δικαιώματα που τους δίνουν που θα σας κάνω να αγανακτήσετε εάν τα αναφέρω όλα.
2ον Σας ερωτώ εγώ τώρα, υπάρχει λογικός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που μπορεί να πιστέψει ότι ένας πτυχιούχος Ελληνικού ΑΕΙ ή ΤΕΙ (με τις όποιες σπουδές έχει από το ΑΕΙ ή το ΤΕΙ) μπορεί να εργασθεί σε οποιοδήποτε συνεργείο από τα προαναφερόμενα;
3ον Εάν ναι, τότε γιατί παρόλο του ότι τους παρέχεται το δικαίωμα δεν τολμούν να εργασθούν σε κάποιο από τα προαναφερόμενα συνεργεία;
4ον Εγώ που είμαι ένας απλός εμπειροτεχνίτης (έχω άδεια εμπειροτέχνη και δεν έχω τελειώσει ούτε το δημοτικό σχολείο) αρκετές φορές στο συνεργείο μου έκανα πρόσληψη τέτοιων άνεργων πτυχιούχων (διότι πίστευα πώς θα αναβαθμίσω το συνεργείο μου) και αυτοί από την πρώτη ημέρα ανάληψης υπηρεσίας δήλωναν παραίτηση λόγο αδυναμίας εκπλήρωσης των καθηκόντων τους!!! Ξέρετε ποια ήταν η ποιο συνηθισμένη δικαιολογία τους; – ααα εγώ νόμιζα θα κρατάω τίποτε βιβλία στο συνεργείο!!! Ενώ εσείς θέλετε τεχνίτη όχι επιστήμονα!!! μου απαντούσαν και έφευγαν!!!
5ον Εγώ τότε απευθύνθηκα σε ένα Τεχνικό Λύκειο και σε μια Τεχνική Σχολή για να προσλάβω απόφοιτους τεχνίτες. Ξέρετε τι διαπιστώνω σήμερα; Ότι τα παιδιά που πήρα από το Τεχνικό Λύκειο και την Τεχνική Σχολή έχουν χίλιες φορές περισσότερες τεχνικές γνώσεις από τους πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ και παρά τις γνώσεις που έχουν δεν μπορούν να βγάλουν άδεια άσκησης του επαγγέλματός τους.
6ον Να τι φταίει για την κατάντια του Ελληνικού Κράτους. Αυτός που ξέρει να κάνει μια δουλειά, το κράτος δεν του δίνει την απαραίτητη άδεια, την οποία άδεια όμως δίνει εντελώς ελεύθερα σε όσους είναι εντελώς ανειδίκευτοι όπως πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Με εκτίμηση
ένας Εμπειροτέχνης
που πονάει αυτόν τον τόπο.
Οικονομική αυτοτέλεια: ευελιξία και αποτελεσματικότητα:
Το ύψος των μισθών του προσωπικού των ιδρυμάτων καθορίζεται από την πολιτεία, ιδιαίτερα ως προς τα ελάχιστα όρια. —- ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΜΑΣΑ. —— Θα έπρεπε να ντρέπεστε για αυτό που γράψατε.
Ευτυχώς που αφήσατε τον μισθό όλων των Ελλήνων απείραχτο και φροντίζετε για τον μισθό των καθηγητών. Προτείνω ο κατώτερος μισθός 5 φορές τον μισθό του Προέδρου του Αρείου Πάγου.
Έτσι θα τα πάρουν πρώτα οι δικαστικοί και μετά και εσείς. Γνωστό το κόλπο.
Για άλλη μια φορά λόγια, λόγια , λόγια, λόγια και άλλα λόγια και σχέδια και ξανά σχέδια επί σχεδίων και βαρύγδουπες προτάσεις και ξανά πάλι από την αρχή. Νόμιζα ότι αυτά τα λύσαμε με το νόμο πλαίσιο 1268/82 μετά από αγώνες και ώριμη σκέψη (:-).
Τριάντα χρόνια μετά, και αφού καταρρέει το οικοδόμημα ενός φαύλου (στα σημεία κλειδιά) νομικού πλαισίου η πολιτεία προσπαθεί για άλλη μία φορά να ανακαλύψει τον τροχό και να «διορθώσει» τα λάθη που έκανε και διαιώνισε στα πανεπιστήμια με την υποστήριξη των εκάστοτε διαπλεκόμενων μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας και των φοιτητικών παρατάξεων, χωρίς ποτέ να ερωτηθούν οι αληθινοί διδάσκοντες, οι αληθινοί μοχθούντες καθηγητές αλλά ούτε και οι αληθινοί φοιτητές και οι πραγματικές τους εκπαιδευτικές ανάγκες.
Δηλαδή τριάντα χρόνια εφαρμογής του περίφημου 1268 και των δεκάδων προσθηκών του καταλήξαμε ότι κάναμε λάθος, φτου κι από την αρχή για την επόμενη τριακονταετία. Πάλι καλά που καταλάβαμε έστω και αργά ότι το να ξεφυτρώνουν τμήματα μαγαζάκια κάποιων καθηγητών (μόνο;) σε κάθε χωριό και χωριουδάκι μάλλον ήταν λάθος στρατηγική για την περιφερειακή ανάπτυξη. Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς ότι αυτά τα τμήματα που ξεφύτρωναν παντού στην επικράτεια ποιων τα συμφέροντα πραγματικά
εξυπηρετούσαν (εκτός από κάποιων διαπλεκόμενων καθηγητών και της οικογένειάς τους; )
Πολλά λόγια για άλλη μια φορά, αλλά για την ταμπακέρα ΟΥΔΕΝ.
1. Τι θα γίνει με τον ασφυκτικό κομματικό εναγκαλισμό μέσω των εγκάθετων κομματικών παρατάξεων και των διαπλεκόμενων καθηγητών;
2. Τι θα γίνει με το ανέκδοτο που ονομάζεται άσυλο ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απλά αποτελεί άσυλο αυθαιρεσίας και παρανομίας;
3. Τι θα γίνει με την ουσιαστική αυτοτέλεια των ιδρυμάτων και την απόλυτη ανάγκη να επιλέγουν επιτέλους τους φοιτητές τους;
4. Πολλούς δείκτες αποδοτικότητας είδα, δείκτη πλήθους διδασκόντων προς διδασκομένους δεν είδα
5. Πότε θα πάψουν τα πανεπιστήμια να είναι χώρος συσσώρευσης ανέργων και θα γίνουν ουσιαστικός χώρος μόρφωσης και ακαδημαϊκής κουλτούρας ;
Υπάρχει κανείς στη χώρα αυτή που πραγματικά πιστεύει ότι τα βασικά προβλήματα των πανεπιστημίων είναι η έλλειψη εξωστρέφειας, η ποιότητα των προγραμμάτων σπουδών, η οικογενειοκρατία, η αδιαφάνεια, η έλλειψη συνεργειών κλπ κλπ κλπ ;
Γνωρίζει ο κόσμος ποια είναι μία από τις βασικές αιτίες των προβλημάτων αυτών ;
Γνωρίζει ο κόσμος ότι, κατά κανόνα, οι λιγότερο αποδοτικοί καθηγητές που αναφέρονται στα σχόλια των πολιτών είναι εκείνοι που συνήθως συνεργάζονται με τις φοιτητικές παρατάξεις (για το καλό του κινήματος άραγε; )
Αναρωτήθηκε ο κόσμος ποτέ γιατί οι καθηγητές της πρώτης βαθμίδας (που συχνά βρίσκονται στο στόχαστρο άπαντες αδιακρίτως) έχουν την ευχέρεια να τεμπελιάζουν, να διαπλέκονται και γενικά να ασχολούνται με ο,τιδήποτε ξένο προς την ακαδημαϊκή τους ιδιότητα;
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί σε κάθε κυβέρνηση «εκλεκτά» ακαδημαϊκά στελέχη σπεύδουν να στελεχώσουν υπουργικούς θώκους (λόγω γνώσεων άραγε);
Αναρωτήθηκε ποτέ κανείς γιατί πολλά υποσχόμενοι Έλληνες καθηγητές προερχόμενοι από ξένα πανεπιστήμια μόλις τύχει να πάρουν αντίστοιχη θέση στην Ελλάδα εντάσσονται πληρως στο φαύλο σύστημα διαπλοκής και συχνά γίνονται βασιλικότεροι του βασιλέως ; Είναι κάποιο είδος ίωσης ;
Γνωρίζει ο κόσμος ότι υπάρχουν γενικές συνελεύσεις τμημάτων οι οποίες συχνά δεν έχουν απαρτία επειδή λείπουν οι εκπρόσωποι των φοιτητών;
Γνωρίζει ο κόσμος ότι εκλέγονται Πρόεδροι τμημάτων απλά επειδή τους υποστηρίζουν η ΔΑΠ και η ΠΑΣΠ αλλά όχι οι συνάδελφοί τους καθηγητές (με ποια κίνητρα άραγε);
Γνωρίζει ο κόσμος ότι ούτε απλά και κοινής λογικής πραγματάκια δεν μπορούν συχνά να εγκριθούν από τα τμήματα προσκρούοντας πάντα στη συνδικαλιστική λογική των παρατάξεων (πχ προαπαιτούμενα μαθήματα, διανομή βιβλίων, προσκλήσεις στελεχών της παραγωγής για ομιλίες και άλλα τραγελαφικά).
Πραγματικά θα παραδεχθεί ποτέ κάποιος από την πλευρά της (όποιας) πολιτείας ότι «ΚΑΝΑΜΕ ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ» και επιτέλους «ας κάνουμε έστω και αργά το σωστό» ;!!!!
ΘΑ ΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΜΠΑΚΕΡΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ !
Παρακολούθώ την παρούσα σελίδα από την ημέρα που ξεκίνησε η διαδικασία διαβούλευσης.
Θα συμφωνήσω με πολλούς από τους συμμετέχοντες για τις αναγκαίες αλλαγές στην Παιδεία. Δεν πάει άλλο το πράγμα. Εντούτοις θα πρέπει αρχικά να τονίσω ότι θα πρέπει η Κ. Διαμαντοπούλου να θέσει τους στόχους των αλλαγών που επιζητεί και εν συνεχεία να ψάξει τις συνθήκες και τις διαδικασίες αλλαγών.
Έχω τελειώσει στο Πανεπιστήμιο Πατρών Μηχανικός Η/Υ πριν 4-5 χρόνια και αυτήν την στιγμή βρίσκομαι εξωτερικό και εργάζομαι με πολύ καλά χρήματα σε εταιρεία τηλεπικοινωνιών και ταυτοχρόνως κάνω το μεταπτυχιακό μου. Θα σας εξιστορίσω λοιπόν εν τάχει την δική μου εμπειρία
1. Αν συγκρίνω τις συνθήκες που έχω βρει στο Πανεπιστήμιο του εξωτερικού με αυτές του εσωτερικού θα πρέπει να ντρεπόμαστε στην Ελλάδα. Βασικά οι καθηγητές εδώ είναι πάρα πολύ προσιτοί, φιλικοί και άνετοι στην επικοινωνία. Δεν πρέπει να συμπεριφέρομαι δουλικώς και η αξιοκρατία επικρατεί σε μεγάλο βαθμό. Πεστε μου τι ισχύει από όλα αυτά στην Ελλάδα. Από όσο θυμάμαι οι καθηγητές στην Πάτρα (και φαντάζομαι στην λοιπή Ελλάδα) ήταν απρόσιτοι, στομφώδεις λες και είχαν πάρει μόλις το νόμπελ. Εάν δε ήθελες να κάνεις πτυχιακή έκανες τον χαμάλι ένα διάστημα και αν ήσουν καλός χαμάλης προχωρούσες….
2. Οι καθηγητές εδώ παρουσιάζονται στο μάθημα και είναι στο γραφείο τους για συζήτηση και απορείες. Πέστε μου πότε τα βλέπετε αυτά στην Ελλάδα. Δεν λέω, υπάρχουν και οι εξαιρέσεις αλλά η πλειονότητα τους ψάχναμε στην αίθουσα. ΠΡΟΚΑΛΩ ΤΗΝ κ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ. Ας πληρώσει δύο υπαλλήλους της να κανουν ένα γκάλοπ στην Πάτρα, Αθηνα, Θεσσαλονίκη στα Πανεπιστήμια-Πολυτεχνεία και να ρωτήσει τους φοιτητές για τους καθηγητές και για την παρουσία τους στην τάξη!!!!! θα εκλπαγεί!!!
3. Στις πλείστες των περιπτώσεων οι τακτικοί καθηγητές αναλώνονται στα κομματικά και εσωτμηματικές διαφορές με αποτέλεσμα να είναι όλοι τσακωμένοι με όλους…για αυτό πληρώνονται οι κ. κ. καθηγητές? Μάλλον θα συμφωνήσω με τον Διδάδασκων «Σπύρο» που έστειλε στην παρούσα ιστοσελίδα την παρατήρηση του για τους project managers…Βάλτε τους να κάνουν κάτι τελικά εκτός από ίντριγκες, τσακωμούς και κουταμάρες
4. Καλό θα είναι να προσανατολίσουν τα συγγράμματα και το μάθημα τους στην σημερινή πραγματικότητα. Ας ΚΑΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΒΟΛΤΑ Η κ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΝΑ ΔΕΙ ΤΙ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΑ ΤΕΧΝΙΚΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ. ΘΑ ΕΚΠΛΑΓΕΙ!!!!!!Μιλάμε για συγγράμματα του 1980, όταν μπήκαν οι κ. κ. καθηγητάδες και εν συνεχεία για 20-30 χρόνια καρπόνονμται ασυλία και μισθούς του Δημοσίου χωρίς καν να αλλάξουν ύλη.
Αυτά είχα να πω. Και να ενημερώσω τους αναγνώστες ότι υπάρχει και άλλος κόσμος, εκτός Ελλάδος που τα ξέρουμε όλα….ας κάνει η κ. Διαμαντοπούλου καμία βόλτα στην Ευρώπη να δει τι σημαίνει μάθηση, Πανεπιστήμιο και Εκπαίδευση. Εν συνεχεία δεν θα χρειαστεί διαβούλευση. Σκούπα θα χρειαστεί να σκουπίσει τα «σκουπίδια» των Πανεπιστημίων…
Καλησπέρα σας
ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΌΤΗΤΑ ΣΤΟΝ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΗ Γ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΚΑΙ Α ΛΥΚΕΙΟΥ ,ΕΝΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ ΙΣΩΣ ΜΑΘΗΜΑ ,ΜΙΑ ΠΟΥ ΒΟΗΘΑ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΝΑ ΒΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΛΕΞΟΥΝ ΣΧΟΛΗ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΙΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΑΊΤΕΡΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ ,ΜΑΘΗΜΑ ΑΞΙΑΣ, ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΜΑΘΗΜΑ ΑΠΑΞΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ ΩΡΑΡΙΟΥ ,ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΑΣΧΕΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΣΧΕΤΕΣ , ΤΕΧΝΟΛΟΓΟΥΣ, ΓΕΟΠΟΝΟΥΣ, ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΟΚΟΜΟΥΣ,ΗΛΕΚΤΡΟΛΟΓΟΥΣ,ΟΔΟΝΤΙΑΤΡΟΥΣ,ΟΧΗΜΑΤΩΝ,ΜΗΧΑΝΟΛΟΓΟΥΣ, ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ, ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ-ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ- ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟΙ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΑ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ/ΛΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΠ,ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΑΠΟ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΩΡΑΡΙΟ ΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΩΡΑΡΙΟ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΣΕΠ.
ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΜΕΛΛΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ,ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕΠ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΜΟΝΟ ΕΠΙΜΟΡΦΩΜΕΝΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ.ΕΙΔΙΚΟΙ, ΟΧΙ Ο ΚΑΘΕ ΑΣΧΕΤΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΣΧΕΤΗ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΩΡΕΣ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΑ ΚΑΝΕΙ ΣΕΠ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΧΡΕΙΑΣΤΕΊ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ ΣΕ ΑΛΛΟ Ή ΑΛΛΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. ΤΟ ΖΗΤΟΥΜΕΝΟ ΕΙΝΑΙ ΑΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΉΣΟΥΜΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΩΡΑΡΙΟ Ή ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΉΣΟΥΜΕ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ
Σε γενικές γραμμές η φιλοσοφία του σχεδίου δράσης είναι εξαιρετικά θετική. Επιμέρους προτάσεις σε ειδικά θέματα μπορεί να κάνει κάποιος. Όμως μια βασική ερώτηση, που θέτετε και εσείς είναι γιατί το ελληνικό πανεπιστήμιο παρουσιάζει αυτή τη μίζερη εικόνα; Η εύκολη απάντηση είναι η υποχρηματοδότηση. Χωρίς να υποτιμά κανείς τη χαμηλή σε σχέση με το διεθνή μέσο όρο χρηματοδότηση των ελληνικών πανεπιστημίων και κυρίως της έρευνας, αξίζει να τονίσει και κάποια άλλα πολύ πιο σημαντικά ή έστω εξίσου σημαντικά ζητήματα:
1. Αριθμός τμημάτων/ Τα τμήματα στην Ελλάδα είναι πολύ περισσότερα από τις πραγματικές ανάγκες την ελληνικής εκπαιδευτικής αγοράς. Συνεπώς συγχωνεύσεις τμημάτων είναι απαραίτητες.
2. Αριθμός φοιτητών/ Εξαιτίας του πληθωρισμού τμημάτων, έχει ενταθεί ένας πληθωρισμός και στους φοιτητές. Αυτό άμεσα δεν μπορεί να διορθωθεί, αλλά τουλάχιστον πρέπει να ξεκαθαριστεί το τοπίο των αιωνίων φοιτητών και να προσεχθεί ο αριθμός των νεοεισερχομένων.
3. Αξιολόγηση και Μονιμότητα Καθηγητών/ Το γεγονός ότι οι καθηγητές τόσα χρόνια είναι μόνιμοι και κυρίως δεν υπόκεινται σε κανένα ποιοτικό έλεγχο, έχει δημιουργήσει μια κάστα επαγγελματιών δημοσίων υπαλλήλων που δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την ακαδημαϊκή έρευνα. Το γεγονός ότι κάποιος είναι μόνιμος, δεν σημαίνει ότι πρέπει να είναι και επιστημονικά ανενεργός. Αυτό δεν βοηθά ούτε την εξωστρέφεια του ελληνικού πανεπιστημίου, αλλά ούτε την υποβοήθηση των φοιτητών σε μεταπτυχιακό ή διδακτορικό ή μεταδιδακτορικό επίπεδο. Η αξιολόγηση των καθηγητών πρέπει να γίνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα και η μη συμμόρφωση τους σε ακαδημαϊκά κριτήρια να επιφέρει σοβαρές επιπτώσεις, μέχρι και απώλεια της ακαδημαϊκής τους θέσης. Είναι «εξ απαλών ονύχων» γνωστό ότι χωρίς έλεγχο που επιφέρει συνέπειες, κανείς δεν οφείλει να έχει κίνητρο (με τελείως ορθολογικό τρόπο σκέψης) για παραπάνω προσπάθεια από όση χρειάζεται. Συνεπώς, πέρα από ένα σύστημα αξιολόγησης των νεοπροσληφθέντων καθηγητών, προτείνεται ως επιτακτικό και μια γενική αξιολόγηση και του υπάρχοντος ακαδημαϊκού αποθέματος.
4. Χρηματοδότηση Διδακτορικής έρευνας/ Δεν νοείται και είναι ηθικά απαράδεκτο η διδακτορική έρευνα να γίνεται αμισθεί. Πρέπει να γίνει αντιληπτό στην Ελλάδα πλέον ότι η εξωστρέφεια της όποιας ακαδημαϊκής έρευνας βρίσκεται κατά κύριο λόγο στη διδακτορική και μεταδιδακτορική έρευνα, η οποία αποτελεί τη βάση για την όποια εξέλιξη.
Βρεττός Κωνσταντίνος
Υποψήφιος Διδάκτορας
ΠΡΟΒΛΗΜΑ: Τα πανεπιστήμια σήμερα διοικούνται επί το πλείστον από καθηγητές αμφιβόλου επιστημονικής αξίας αλλά κυρίως αμφιβόλου ηθικής, διορισμένους με πλήρως αδιαφανείς διαδικασίες τις δεκαετίες του ‘70-’80. Ένα επίσης από τα σημαντικότερα προβλήματα των πανεπιστημίων είναι ο συγκεντρωτισμός των καθηγητών.
Αυτοί, με την υποστήριξη του συστήματος εκλογών κρατούν όμηρο όλο το πανεπιστήμιο.
Αυτοί αποτελούν τροχοπέδη για οποιαδήποτε εξέλιξη, οποιαδήποτε αλλαγή. Και το χειρότερο είναι πως δεν υπάρχουν μηχανισμοί αυτοκάθαρσης!.
Με τους υπάρχοντες κανόνες εξέλιξης των μελών ΔΕΠ, αυτοί οι καθηγητές κρατούν όμηρο όλο το σύστημα. Έχουν λόγο για οποιαδήποτε εκλογή μέλους ΔΕΠ και οποιαδήποτε εξέλιξη. Στα ελληνικά πανεπιστήμια μόνο οι από «πάνω» αποφασίζουν για την ανέλιξη των από «κάτω». Πχ για την εξέλιξη σε επίκουρο, αποφασίζουν μόνο αναπληρωτές και ομότιμοι καθηγητές (και μερικοί επίκουροι του ιδίου τμήματος). Για τη μονιμοποίησή του, το ίδιο.
Οι χαμηλότερες βαθμίδες δεν έχουν λόγο. Έτσι, η εξουσία συγκεντρώνεται στα υψηλά κλιμάκια. Δημιουργείται μια σχέση ομηρίας με όμηρο τον χαμηλόβαθμο. Μια σχέση του τύπου: «θα εκλεγεί ως λέκτορας μόνο ο αρεστός στους καθηγητές», «θα γίνει επίκουρος ή αναπληρωτής μόνο ο αρεστός-πειθήνιος-συγγενής των καθηγητών».
Όποιος τολμήσει να διαφωνήσει, θα βρει τους ίδιους καθηγητές (που αποφασίζουν) μπροστά του, στη δική του εξέλιξη, κοκ.
Έχουμε ξεχάσει, και το σύστημα ευνοεί προς αυτό, πως το μόνο κριτήριο πρέπει να είναι το επιστημονικό-ερευνητικό έργο και όχι οι σχέσεις-εκατέρωθεν συμφωνίες και συνομωσίες με τους καθηγητές.
Αντίθετα ο λέκτορας ή ο επίκουρος δεν μπορεί να έχει λόγο στην εξέλιξη ενός αναπληρωτή στην βαθμίδα του καθηγητή. Το ποιος θα γίνει ομότιμος είναι θέμα μόνο των ομότιμων καθηγητών (και μερικών ομοιόβαθμών του)! Λες και το έργο του δεν κρίνεται καθημερινά ΚΥΡΙΩΣ από τους χαμηλότερης βαθμίδας.
ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ: Ας αναλογιστούμε ποιος αποτελεί τον πιο αντικειμενικό και αμερόληπτο κριτή της αξίας ενός μέλους ΔΕΠ. Η απάντηση θα ήταν: «όλοι οι συνεργάτες-όλοι οι σχετιζόμενοι με αυτόν στην καθημερινή του εργασία αλλά και όλοι όσοι παρακολουθούν το επιστημονικό και ερευνητικό του έργο». Στην εύλογη αυτή απάντηση συγκαταλέγονται ΟΛΑ τα μέλη ΔΕΠ, οποιασδήποτε βαθμίδας. Στα πανεπιστήμια όμως η δημοκρατία καταργείται καθώς οι επίκουροι, οι αναπληρωτές ή οι καθηγητές δεν κρίνονται από τους χαμηλότερης βαθμίδας. Και το κοινό σημείο όλων των εκλογών είναι πως οι καθηγητές είναι πάντα παρόντες!
ΛΥΣΗ: Στις εκλογές μελών ΔΕΠ, οποιασδήποτε βαθμίδας, πρέπει να έχουν λόγο όλες οι βαθμίδες, από λέκτορες ως ομότιμους καθηγητές.
Μόνο έτσι θα γίνουν πιο αντικειμενικές και δημοκρατικές οι κρίσεις, θα διαχυθεί η εξουσία, θα διαλυθούν οι σχέσεις εξάρτισης-ομηρίας-απειλών-εξαναγκασμού. Αυτό θα κάνει τα πανεπιστήμια πιο δημοκρατικά, λιγότερο απολυταρχικά και κυρίως πολύ πιο ανοικτά σε οποιαδήποτε αλλαγή-εξέλιξη!
Το σύστημα της «δημόσιας» παιδείας δεν πρόκειται να φτιάξει ποτέ εάν δεν:
1) Βελτιωθεί ουσιαστικά η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αναβαθμιστεί η τεχνική δευτεροβάθμια εκπαίδευση έτσι ώστε να προωθηθεί η εσωτερική βιοτεχνική δραστηριότητα.
2) Καταργηθούν οι συντεχνίες Τ.Ε.Ε., Ο.Ε.Ε. και λοιποί που μόνος λόγος ύπαρξη τους είναι η αύξηση του πλούτου των στενά συνεργαζομένων με αυτές ατόμων μέσω τελών και με περιορισμό της δραστηριότητας όλων των υπολοίπων που θα τύχουν να τολμήσουν να σηκώσουν κεφάλι . Όλες αυτές οι συντεχνίες αποτελούν αντισυνταγματικούς φασιστικού τύπου μονοπωλιακούς θεσμούς που βλάπτουν βάναυσα την χώρα και μόνο σκοπό έχουν την υποβάθμιση του ανθρώπινου δυναμικού της υπέρ τους και υπέρ της εισαγωγής ξένων προϊόντων και υπηρεσιών.
3) Απελευθερωθούν πραγματικά όλα τα επαγγέλματα και όχι μόνο του φορτηγατζή και του ταξιτζή και κάποιων άλλων που μέχρι τώρα τα ψυλοκαταφερναν στην ζωή τους……..
4) Αντιγραφεί κατά λέξη και κατά γράμμα το εκπαιδευτικό σύστημα πρωτοπόρου ξένης χώρας. (δες: PISA report)
5) Το κράτος σταματησει να κάνει τον εξυπηρετητή των συντεχνιών και των διαφόρων λόμπυ και ασχοληθεί με έκδοση προδιαγραφών και με το αυστηρό έλεγχο της τήρηση τους.
Τέλος όταν το κράτος και η εκλεγμένη από το λαό βουλή κάνουν την δουλειά για την οποία πληρώνονται τότε θα λυθεί καιτο εκπαιδευτικό πρόβλημα και όλα όσα απορρέουν από αυτό και όλα τα άλλα. Δηλαδή ποτέ.
Εγώ σαν φοιτητής θα ήθελα να πω δυο αλλά σημαντικά πράγματα :
1. Να αξιολογηθούν όλοι οι καθηγητές (μόνιμοι , και μη). Έχει φτάσει στο απροχώρητο η κατάσταση. Πόσο ακόμα θα μας διδάσκουν καθηγητές που έχουν να δημοσιεύσουν επιστημονική έρευνα από τότε που έγιναν καθηγητές? Πόσο ακόμα οι καθηγητές θα μένουν στην εργασία τους, μη δίνοντας λογαριασμό σε κανέναν (για το τι διδάσκουν ,πως το διδάσκουν ,και εάν είναι ικανοί να διδάσκουν)?
2. Πόσο ακόμα θα υπάρχουν αυτά τα χάλια με τις παρατάξεις των φοιτητών , που το μόνο πράγμα που κάνουν είναι να στρατολογούν ψηφοφόρους των κομμάτων?
Πιστεύω πως ένα από τα βασικά στοιχεία της Ανώτατης Εκπαίδευσης που θα πρέπει να έχουν σαν στόχο οι σχολές, είναι η Σύνδεση του προγράμματος σπουδών με την Αγορά Εργασίας. Η ευελιξία αυτή, θα είναι και η αρχή για να μην έχουμε πλέον Άνεργους πτυχιούχους. Ειδικότητες οι οποίες δεν έχουν πλέον απορρόφηση ή δεν έχουν πλέον μέλλον, θα πρέπει να καταργηθούν και να αλλάξουν αντικείμενο σπουδών. Αυτό βέβαια πιστεύω πως θα πρέπει να αρχίσει από το Λύκειο και ιδιαίτερα από τα Επαγγελματικά Λύκεια τα οποία θα βοηθήσουν σημαντικά προς αυτή την κατεύθυνση, έτσι ώστε και ο μελλοντικός φοιτητής να γνωρίζει τις ικανότητές του και τα ενδιαφέροντά του.
Τελευταία γίνεται μεγάλη κουβέντα για τα θέματα των «κλειστών επαγγελμάτων» των καθηγητών στην ανώτατη εκπαίδευση, την οικογενειοκρατία κτλπ. Πιστεύω ότι όλοι οι Έλληνες έχουν αντιληφθεί ότι κινούμαστε με τις επιλογές της κας. Υπουργού προς το Αγγλοσαξωνικό μοντέλο διακυβέρνησης και εκαπίδευσης. Ένα μοντέλο βάσει του οποίου έχω πολλές διαφωνίες (προσωπικά προτιμώ το Γαλλικό ή Γερμανικό μοντέλο) αλλά θα έλεγα ότι σε ορισμένες πτυχές του συμφωνώ. Και σε αυτό το σημείο, στα πλαίσια της ανοικτής διαβούλευσης θα ήθελα να κάνω μία ανοικτή πρόταση στην κα. Υπουργό. Ως λαός φημιζόμαστε πάντα για την ικανότητα θα έλεγα (άλλοι το ονομάζουν κατάρα) να μπορούμε να παρακάμπτουμε νόμους και θέσφατα και να καταστρατηγούμε καταστάσεις προς το ιδίον πάντα συμφέρον (και όχι προς το κοινό συμφέρον). Αυτό είναι κάτι το οποίο δυστυχώς δεν θα αλλάξει εν μία νυχτί ούτε πρόκειται να αλλάξει στην επόμενη 20-ετία, διότι απαιτεί Παιδεία και η μόνη σωτηρία μας είναι οι νέες γεννεές, αν και εφόσον τις αφήσουμε και δεν τις μολύνουμε με την δική μας ασθένεια. Ένας λοιπόν έξυπνος τρόπος θα ήταν αυτό που ονομάζει το κείμενο της διαβούλευσης αυτοδιαχείριση των ιδρυμάτων. Δεν θα συμφωνούσα στην ιδέα διαχείρισης των ιδρυμάτων ως ιδιωτικές εταιρείες, καλλίτερα θα ήταν η ιδία διαχείριση (αυτοδιαχείριση). Σε αυτά τα πλαίσια λοιπόν κάθε Δημόσιο Πανεπιστημιακό Ίδρυμα θα παίρνει μία κρατική επιχορήγηση (η οποία θα είναι προφανώς χαμηλότερη των αναγκών του όχι λόγο ΔΝΤ αλλά λόγω αρχής λειτουργίας) και θα καλείται εν συνεχεία να βρει ιδίους πόρους για να αυξήση το ταμείο του είτε μέσω διδάκτρων είτε μέσω εσόδων από έρευνα και πρωτοπορεία. Εν συνεχεία, και εφόσον το κάθε Ίδρυμα θα έχει να λογοδοτήσει για την επίδοση του στο αυτοδιοίκητο διοικητικό συμβούλιο και στους ίδιους τους φοιτητές του, θα καλείται να επιλέξει άξιους και καλώς κατηρτισμένους εκπαιδευτικούς-ερευνητές, τους οποίους και θα πρέπει να πληρώνει. Με αυτόν τον τρόπο:
1.θα αναγκαστούν όλοι θέλουν δεν θέλουν να διδάξουν και να διεξαγάγουν έρευνα με δημοσιεύσεις. Έτσι το κάθε τμήμα του Παμενιστημίου θα μπορεί να έχει:
Α. καλούς διδάσκοντες (οι οποίοι δεν θα είναι ενδεχομένως και καλοί στην έρευνα και θα πρέπει να διδάσκουν αρκετές ώρες για να καλύψουν τον μισθό τους), αυξάνοντας το κύρος της σχολής-τμήματος και υποχρεώνοντας πολλούς φοιτητές να επιλέξουν το τμήμα λόγο της φήμης του.
Β. καλούς ερευνητές (οι οποίοι θα μπορούν να φέρουν εις πέρας ερευνητικά προγράμματα) οι οποίοι θα αυξάνουν το ταμείο του τμήματος και οι οποίοι δεν θα χρειάζεται να διδάσκουν παρά ελάχιστες ώρες.
Γ. Καλούς project managers (και πιστέψτε με έχουμε πολλούς καλούς project managers σήμερα καθηγητές στα Πανεπιστήμια/ΤΕΙ οι οποίοι εφόσον δεν μπορούν να αυξήσουν τον μισθό τους λόγο της μίζερης οικονομικής απολαβής του δημοσίου υπαλλήλου αναγκάζονται να «κλέβουν» και να καταχράζονται τις αρμοδιότητες τους)οι οποίοι θα φροντίζουν να φέρνουν ερευνητικά προγράμματα στο τμήμα, αυξάνοντας το κύρος του και συνεισφέροντας στην Πανεπιστημιακή-Ερευνητική υπεροχή του (excellence of performance)
2. Δεν δέχομαι ότι οι Έλληνες συνάδελφοι μου είναι τεμπέληδες όπως κάποιοι αναφέρουν σε πλείστες δηλώσεις τους. Τουναντίον γνωρίζω πολλούς αξιόλογους ερευνητές επιστήμονες (αξιολογότερους από εμένα σας διαβεβαιώ) οι οποίοι υπάρχουν αυτήν την στιγμή στην Ελλάδα και επιβιώνουν στις κάκιστες συνθήκες των Πανεπιστημίων/ΤΕΙ. Αν μπορούσαμε να φέρναμε έναν καταξιωμένο Ευρωπαίο ερευνητή στην Ελλάδα να εργαστεί υπό παρόμοιες συνθήκες θα αποτύγχανε 100%. Τουναντίον αν παίρναμε έναν Έλληνα συνάδελφο και τον μεταφέραμε στο αντίστοιχο Ευρωπαϊκό Πανεπιστημιακό χώρο να διέπρεπε 200% καλλίτερα από τους αντίστοιχους Ευρωπαίους συναδέλφους μας. Επομένως με την πρόταση που φαίρνω προς την κα. Υπουργό αυτοί οι συνάδελφοι θα έφερναν το τμήμα-Πανεπιστήμιο/ΤΕΙ σε πολύ υψηλές επιδόσεις. Ακόμα και αν υπάρχουν τεμέληδες βολεμένοι καθηγητές θα αναγκάζοντο να εργαστούν διότι οι μισθοί τους θα ήταν τότε χαμηλοί (αντάξιοι της απόδοσης τους)!!! Για αυτό έγραψα και το προηγούμενο σχόλιο μου περί μονιμότητας των βαθμίδας καθηγητή συναδέλφων μου…Κάποιοι από αυτούς χωρίς να έχουν ποτέ εργαστεί αρκετά και εκμεταλευόμενοι συγκυρίες κατέληξαν να είναι τακτικοί καθηγητές και βέβαια τώρα δεν κάνουν απολύτως τίποτε. Αυτοί λοιπόν θα αναγκάζοντο τουλάχιστον να δικαιολογήσουν τον μισθό τους κάνοντας τους project managers του τμήματος. Εάν δεν μπορούν τότε καλά θα κάνουν να φύγουν από το τμήμα….
3. Η επιλογή των νέων εκπαιδευτικών σε οιαδήποτε βαθμίδα θα έπρεπε να είναι κλειστή διαδικασία, εκτός ΑΣΕΠ και σύμφωνα με τα πρότυπα ιδιωτικών εταιρειών, κατά την αρεσκεία ενός συμβουλείου επιλογής του τμήματος. ΜΕ αυτόν τον τρόπο το τμήμα θα ήταν κερδισμένο. Εάν έκανε σωστές επιλογές θα είχε αξιόλογους επιστήμονες στο δυναμικό του. Εάν έκανε επιλογές βασισμένες σε «γνωστούς», σε οικογενειοκρατικές αντιλήψεις και τακτικές κομματικές, τότε θα αποτύγχανε διότι εν τω καιρώ η φήμη του τμήματος θα ήτο τέτοια ώστε να οδηγηθεί στην μη-επιλογή από φοιτητές και μοιραίως να κλείσει από μόνο του!!!!! Άρα ΑΦΗΣΤΕ ΤΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΜΟΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ. Στο τέλος αυτά θα υποστούν τις συνέπειες των πράξεων τους!!!! Και όχι όπως τώρα που επιλογές βασισμένες σε «γνωστούς», σε οικογενειοκρατικές αντιλήψεις και τακτικές κομματικές επιβαρύνουν τον κρατικό προ-Υπολογισμό για να σώσουμε άρρωστες καταστάσεις στην Παιδεία.
Αυτά που λέγω δεν θέλω να φανούν πρωτότυπες ιδέες. Είναι μέσες άκρες οι ισχύουσες συνθήκες λειτουργίας Ιδρυμάτων στο εξωτερικό. Επομένως είναι δοκιμασμένες χρόνια τώρα στην Αμερική, Αγγλία, Γερμανία κτλπ, δηλαδή σε όλα τα προηγμένα κράτη ανά την υφήλιο, και εδώ που τα λέμε είναι και τα αυτονόητα!!!!
επομένως απευθύνω ανοικτή πρόσκληση στην κα. Υπουργό να ασχοληθεί το συντομότερο δυνατον με την Παιδείαμήπωςκαι σωθεί εν τέλει…
Μετά τιμής
Σπύρος
Το κείμενο «ΕΘΝΙΚΗ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ» δεν έχει καν τη μορφή κειμένου στρατηγικής: δεν έχει καν τη δομή στρατηγικής, δεν εμπεριέχει καν συγκεκριμένους στόχους.
Παρόλο που έχει αποδειχθεί πως σχόλια τα οποία δεν είναι τυπολογίας «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας, συνεργαστείτε» ούτε καν λαμβάνονται υπ’ όψιν έστω στην αποδελτίωση, για λόγους τάξεως και ηθικής παραθέτω το εξής link (με την επισήμανση ότι η ανάλυση που εμπεριέχεται είναι, όπως αποδεικνύεται από το αναρτηθέν προς δημόσια διαβούλευση κείμενο, εξαιρετικά εξειδικευμένη):
http://en.wikipedia.org/wiki/Strategic_plan
Να συμπληρώσω στο σχόλιο του παραπάνω συνάδελφου απόφοιτου Πανεπιστημίου του εξωτερικού:
«Τολμήστε κ δεν θα χάσετε. Η χώρα χρειάζεται τις αναγκαίες τομές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Προχωρήστε κ εμείς θα είμαστε μαζί σας. Ενας αγανακτισμένος απόφοιτος ΤΕΙ του εσωτερικού…»
Δώστε ευκαιρίες σε όλους τους αποφοίτους και άρετε τα αναχρονιστικά – τεχνητά – συντεχνιακά εμπόδια στα επαγγελματικά προσόντα σε αυτή τη χώρα.
Ο τομέας της παιδείας και της εργασίας χρειάζεται αξιοκρατία, διαφάνεια, υγιή ανταγωνισμό, δημιουργικότητα, παραγωγικότητα, συνεργασία για την πρόοδο της νέας Ελλάδας.
Εδώ και χρόνια υπάρχει διάχυτη η αντίληψη, ότι το επάγγελμα του Καθηγητή Πανεπιστημίου είναι »κλειστό», με την έννοια ότι τις θέσεις αυτές καταλαμβάνουν κατά κύριο λόγο άτομα με διασυνδέσεις και όχι απαραίτητα οι επιστήμονες με τα περισσότερα προσόντα. Αυτό δημιουργεί ουσιαστική παραίτηση των άξιων επιστημόνων από τη διεκδίκηση μιας τέτοιας θέσης. Είναι καιρός πια να διορθωθεί αυτή η κατάσταση, και θα χαρώ ιδιαίτερα αν φανείτε ανυποχώρητοι σ’ αυτόν τον τομέα.
Θα ήθελα πραγματικά να επιτύχει η προσπάθεια αυτή που αναπτύσσεται για την διόρθωση των κακώς κειμένων στην Ανώτατη εκπαίδευση. Η συζήτηση για τις παθογένειες του εκπαιδευτικού συστήματος είναι κάτι που απασχολεί την κοινωνία εδώ και χρόνια. Με την ανάπτυξη του διαδικτύου έχουν αναπτυχθεί πάρα πολλές συζητήσεις. Παραθέτω ένα σύνδεσμο μόνο από έναν ιστότοπο.
http://www.michanikos.gr/showthread.php?t=19617
Περαιτέρω νομίζω ότι ο χρόνος που διατείθεται για την δημόσια διαβούλευση και κατάστρωση νομοσχεδίου είναι εξαιρετικά μικρός. Δεν μπορώ να αντιληφθώ πώς ένα σύστημα που νοσεί επί 30 χρόνια με αλλαγές επί αλλαγών και ασσύμετρο σχεδιασμό θα αποκτήσει σώμα και μορφή μέσα σε 2 μήνες ώστε όλοι οι Έλληνες μαζί να στηρίξουν μια προσπάθεια επένδυσης σε εκπαιδευτικές αξίες.
Ας πούμε κάποια σημαντικά προβλήματα :
– η επιστροφή του εκπαιδευτικού έργου ώς προτεραιότητα από τα μέλη ΔΕΠ. Η διαστρέβλωση του συστήματος έχει οδηγήσει τμήματα και εργαστήρια να δρούν με διαφορετικές ταχύτητες.
– η διαμόρφωση της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ώστε οι απόφοιτοι να μπορούν τα κάνουν συνειδητή επιλογή (αυτό εν μέρει λύνεται με την δημιουργία προπαρασκευαστικού έτους στις σχολές, είναι σωστή κατεύθυνση)
– η λειτουργία των συνδικαλιστικών και φοιτητικών παρατάξεων.
Ποιά είναι η πρόθεση του υπουργείου για αυτό το πρόβλημα? Πώς θα εξασφαλισθεί η ανεξάρτητη λειτουργία του εκπαιδευτικού έργου από την οργανωμένη πολιτικοποίηση μέσα σε έναν χώρο εκπαίδευσης?
Αυτά είναι βαθιά κοινωνικά προβλήματα που δεν λύνονται μόνο με μια μεταρρύθμιση διοίκησης.
Τα διακυβεύματα όπως παρατίθενται στο παραπάνω κείμενο είναι σωστά. Και η γενική κατεύθυνση της πρωτοβουλίας έχει σωστές βάσεις. Όμως πώς σε 2 μήνες θα φθάσουμε να λύσουμε όλα αυτά τα προβλήματα?
Προτείνω να ανοίξετε περισσότερο τον διάλογο στην κοινωνία σε αυτό το θέμα. Αν είναι να γίνουν αλλαγές με ορίζονται 50 ετών που θα εξασφαλίζουν μια ασφαλή εκπαιδευτική σταδιοδρομία χρειάζεστε την μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση. Σε τέτοιους καιρούς οι αβεβαιότητες μεταρρυθμίσεων στην παιδεία πρέπει να είναι ελαχιστοποιημένες. Δεν αρκεί μόνο μία λύσ, πρέπει να είναι η βέλτιστη αν θέλουμε να έχουμε ώς άξονα ανπάπτυξης την παιδεία και την εκπαίδευση.
Διάβασα όλες τις παρατηρήσεις και συμφωνώ με το μεγαλύτερο μέρος αυτών.
Εντούτοις θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα αστην Υπουργό και στους σχολιάζοντες στην διαβούλευση: Τόσα χρόνια τα Πανεπιστήμια/ΤΕΙ αργοπεθαίνουν και ο θάνατος τους δεν έρχεται ακαριαίως αλλά αργά και υπομονετικά. Επομένως για την κατάντια των Πανεπιστημίων/ΤΕΙ ευθύνονται κυρίως οι προ 20-ετίας διδάσκοντες (όχι απαραιτήτως όλοι αλλά μεγάλο ποσοστό τους) οι οποίοι είναι σήμερα στην βαθμίδα τακτικού καθηγητή. Αυτούς λοιπόν η κ. Υπουργός τους πριμοδοτεί με μονιμότητα η οποία δεν μπορεί να αλλάξει και δεν μπορεί κανένας να τους πειράξει, και οι νέοι εκπαιδευτικοί στα Πανεπιστήμια/ΤΕΙ θα πρέπει να υποφέρουν μέσω της μη-μονιμότητας και να περάσουν δια πυρρός και σιδήρου. Και ερωτώ: τι είδους διαδικασία είναι αυτή η οποία και συγχαίρει τους κυρίους υπαίτιους της κατάντιας των Πανεπιστημίων/ΤΕΙ και ταυτοχρόνως τιμωρεί τους νέους οι οποίοι δεν είχαν καν την ευκαιρεία να δίξουν το ήθος και την εντιμότητα τους, αν μη τι άλλο;;;
ευχαριστώ
1. Βαθμίδες ( οπως συμβαίνει στην Κεντρική Ευρώπη !!)
Οι βαθμίδες ειναι η κυριότερη βάση Εδρασης και επιστημονικής Αξιολόγησης των Ανωτάτων Ιδρυμάτων , Ετσι εχουμε
Α. τακτ. Καθηγητής ( εχει διδακτορικό) , με μισθό το 65% του Προέδρου του Αρείου Πάγου !
Εναι Διευθυντής Εργαστηρίων με 6 ωρες Διδασκαλία και μόνιμος , μπορεί να αναπτύσει ποικιλόμορφες ερευνες με Βιομηχανία και Φορείς σε αναζήτηση κονδυλίων Τεχνολογικών προβλημάτων που του ανατίθενται !
Β. Αναπλ. Καθηγητής ( εχει διδακτορικό ή Μεταπτυχιακό με 25 χρόνια Προϋπηρεσία ) , μισθό το 55% του Προέδρου του Αρείου Πάγου !
Ειναι Διευθυντής Εργαστηρίων με 8 ωρες Διδασκαλίας και μόνιμος , μπορεί να αναπτύσει ποικιλόμορφες ερευνες σε αναζήτηση κονδυλίων Εξοπλισμών & Πειραμάτων !
Γ. Επικ. Καθηγητής ( εχει διδακτορικό ή Μεταπτυχιακό με 15 χρόνια προϋπηρεσία ), μισθό το 50% του Προέδρου του Αρείου Πάγου !
Ειναι Διευθυντής εργαστηρίων με 10 ωρες Διδασκαλίας και μόνιμος , αναπτύσ ει ερευνα με οποιονδήποτε φορέα ελεύθερα !
Δ. Επιμελητής -Καθηγητής Εφαρμογών -επιστημονικός Συνεργάτης ( πτυχίο ΑΕΙ-ΤΕΙ & μεταπτυχιακό ή Διδακτορικό ) , μισθό το 45% του Προέδρου του Αρείου Πάγου !
Διδάσκει μόνο εργαστηριακά Μαθήματα με 12 ωρες Διδασκαλίας
Ε. εργαστηριακός Συνεργάτης ( πτυχίο ΑΕΙ-ΤΕΙ ) , μισθό 36% του Προέδρου του Αρείου Πάγου !
Διδάσκει μόνο εργαστηριακά Μαθήματα με 18 ωρες Διδασκαλίας , μόνιμος λειτουργός των εργασηρίων !
Στ. Τεχνικό προσωπικό ( πτυχίο Τεχνικών Σχολών ) μόνιμος , μισθό 28% του Προέδρου του Αρείου Πάγου !
Διενεργεί Πειράματα 25 ωρών την εβδομάδα !
2. Τμήματα
Α. Διατηρούνται τα τμήματα με αλλαγές ονοματολογίας σε τμήματα που συνυπάρχουν στα ΑΕΙ
Β. Γίνονται συγχωνεύσεις τμημάτων ιδίως για τμήματα μικρά και χωρίς εργαστηριακή Υποδομή
Γ. Μετεξελίσσονται τα γενικά τμήματα σε τμήματα Υπολογιστικών & φυσικοτεχνικών επιστημών παρέχοντας πτυχίο υπολογιστικών Μαθηματικών & Πληροφορικής !!
Δ. Τα εξάμηνα σπουδών ανέρχονται σε 6 διδακτικά + εξάμηνο Πρακτικής + εξάμηνο πτυχιακών εργασιών που πρεπει να ειναι τρείς !
Δύο Σπουδαστικές που φέρνουν τον Σποδαστή σε πρώτη επαφή με ανιχνευτική διαδικασία αναζήτησης βιβλιογραφικών δεδομένων συγκεκριμμένων θεματογραφιών & μια πτυχιακή που διατρίβουν σε ερευνητικά-υπολογιστικά θέματα τεχνικών προβλημάτων !
Ε. Τα τμήματα ειναι ελεύθερα να τακτοποιούν το πρόγραμμα σπουδών τους κάθε τετραετία και να εκλέγουν την Διοίκηση των τμημάτων με συμμετοχή ολων των φορέων του τμήματος !
3. Διοίκηση
Α. Η πρυτανεία & το Συμβούλιο του ΤΕΙ εκλέγονται αυστηρά απο την ακαδημαϊκή κοινότητα !! Διοικητικός Αρχηγός εκτος Ιδρυμάτων μονο Καημούς μπορεί να δημιουργήσει !!!! Αν ηταν ετσι θα ειχαν πρωτοστατήσει σ αυτό οι Γερμανοί που εχουν τα Αρχαιότερα Πανεπιστήμια 600 ετών εμπειρίας & εκπαιδευτικής πολιτικής !!!!!
Β. Η Πρυτανεία -Συμβούλιο ΤΕΙ μπορεί να διαθέσει μονο το 35 % του Προϋπολογισμού που διατίθεται στα Ιδρύματα !! Το 65% κατανέμεται με νόμο στις σχολές οπου με ειδική Αλγοριθμική Συνάρτηση Εκπαιδευτικών Παραμέτρων & Συντελεστών θα διανέμεται και στα τμήματα !!
Γ. Στην Αρχή του Νόμου γίνονται εντάξεις και μαζικές προκηρύξεις στις προαναφερόμενες ΒΑΘΜΙΔΕΣ για να τακτοποιηθεί μια και καλή το ΥΠΆΡΧΟΝ εκπαιδευτικό προσωπικό που εχει προσφέρει εργο ζωής στα Ιδρύματα !!!
Δ. Τα Συμβούλια των Ιδρυμάτων ειναι
Ι. των τμημάτων Ι.1. Συμβούλιο που λαμβάνουν μέρος , Προϊστάμενος , Αναπλ. Προϊστάμενος , Τομεάρχες , Διευθυντές Εργαστηρίων
Ι.2. Η γεν. Συνέλευση που λαμβάνουν μέρος ολοι οι φορείς και Σπουδαστές το 50% των αλλων κλάδων !!
ΙΙ. των σχολών , που εχουν μόνο Συμβούλια και λαμβάνουν μέρος Ο Κοσμήτορας και οι προϊστάμενοι των τμημάτων οπως και απο ενα εκπρόσωπο τακτ. Καθηγητή των τμημάτων !!
ΙΙΙ. ΤΟΥ ΤΕΙ που ειναι
ΙΙΙ.1. Η Πρυτανεία που λαμβάνουν μέρος Ο Πρύτανης , οι Αντιπρυτάνεις , οι Διευθυντές των σχολών & ενας Σπουδαστής
ΙΙΙ.2. ΤΟ ΣΥΜΒΟΎΛΙΟ ΤΩΝ ΑΕΙ-ΤΕΙ που λαμβάνουν μέρος ο Πρύτανης , οι Αντιπρυτάνεις , οι Διευθυντές Σχολών , οι Προϊστάμενοι των τμημάτων , οι εκπρόσωποι των σχολών , οι εκπρόσωποι των τμημάτων , και εκπρόσωποι των σπουδαστών
4. Οικονομικά
Α. Η Πρυτανεία διαχειρίζεται μονο το 35% των Κονδηλίων
Β. Καθε Σχολή θα εχει τα κονδήλια της
Γ. καθε τμήμα θα εχει τα κονδήλια του
Δ. κάθε Διευθυντής Καθηγητής θα εχει τα κονδήλια του Εργαστηρίου
Ε. Οι Προμήθειες και Αγορές θα γίνονται σε επίπεδο εργαστηρίου και θα διενεργείται ανα πάσα στιγμή ελεγχος !!!
αργησαμε.
προχωρατε , φτανει αυτους που εχετε ειδη καταστρεψει, ολοκληρες γενιες.
παρτε τα 10 πρωτα ανα τον κοσμο κ αντιγραψτε.
ουτε αντιγραφη δεν ξερουμε να κανουμε ?
ευχαριστω.
Τολμήστε κ δεν θα χάσετε. Η χώρα χρειάζεται τια αναγκαίες τομές στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Προχωρήστε κ εμείς θα είμαστε μαζί σας.
Ενας αγανακτισμένος απόφοιτος πανεπιστημίου του εξωτερικού…
Κύριοι,
Ζητώ από το υπουργείο να απαγορεύσει με νόμο την δικαιοδοσία των καθηγητών της Ανώτατης εκπαίδευσης να υπογράφουν οποιοδήποτε οικονομική διεκπεραίωση.
Οι καθηγητές πρέπει να κάνουν μόνο αυτό για το οποίο πληρώνονται. Να διδάσκουν. Κανένας τους δεν έχει το δικαίωμα να θεωρεί το πανεπιστήμιο μαγαζάκι του και έδρα των οικονομικών συμφερόντων του.
Μόνο αν κοπεί η οικονομική συναλλαγή οι καθηγητές θα επιτελέσουν έργο.
ΑΓΑΠΗΤΕ κ. ΚΑΝΑΡΗ ΔΙΑΒΑΣΑ ΜΕ ΠΡΟΣΟΧΗ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΘΕΣΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ. ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΤΥΧΙΟΥΧΟΣ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΑΙ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ; ΠΕΡΙΠΟΥ 10 ΩΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ ΑΡΑ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΙΨΙΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΣΕΙΡΑ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΣΚΛΗΡΑ.
ΒΕΒΑΙΩΣ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΣΤΟ ΝΑ ΕΝΘΑΡΥΝΟΥΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΑ ΤΧΝΙΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΑΦΟΥ ΟΜΩΣ ΠΡΩΤΑ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. ΦΑΝΑΤΑΣΤΗΤΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΠΑΡΑΓΕΙ ΟΜΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΕΧΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. ΔΕ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΦΤΩΧΟΤΕΡΗ ΣΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΤΟΜΕΙΣ?
ΕΛΠΙΖΩ ΟΤΙ Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΣΑΣ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΥΡΑΣΗ (ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ) ΚΑΙ ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΕΝΑ ΘΥΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΔΕΝ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ.
ΟΜΩΣ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤ ΟΛΟΙ ΙΔΙΟΙ.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Γύρισα στην πατρίδα μετά από 50 χρόνια στην ξενιτιά και διαπίστωσα ότι οι μόνοι που εργάζονται και παράγουν κάτι στη χώρα μας, είναι οι αγρότες, οι τεχνίτες, οι επαγγελματίες βιοτέχνες, οι ναυτικοί και οι εργαζόμενοι στο τουρισμό.
Όλοι οι άλλοι, που υποτίθεται ότι σπούδασαν στα πανεπιστήμια, για να προσφέρουν στο τόπο, απλώς τρώνε ροκανίζουν ότι φόρους μαζεύει το έρμο το δημόσιο.
Γιατί, αλήθεια πόσους πτυχιούχους είδατε να εργάζονται και να παράγουν κάτι; Εγώ στην Ελλάδα δεν κατάφερα να βρω ούτε έναν!!! Άρα λοιπόν …
Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση των νέων προς τα τεχνικά επαγγέλματα, τα τουριστικά και τα ναυτικά.
Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση των νέων προς την Τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευση, την εκπαίδευση τουριστικών επαγγελμάτων και ναυτική εκπαίδευση, μήπως και βγούμε από το τέλμα όπου μας έφεραν οι εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχοι των ΑΕΙ οι οποίοι κάθονται και πληρώνονται χωρίς να παράγουν ούτε καρφίτσα για τα χρήματα που εισπράττουν από το μισθό τους.
Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση της ανιψιάς μου όταν την ρώτησα τι κάνεις παιδί μου εκεί που εργάζεσαι;
-Τίποτα θείε ήταν η απάντησή της μονολεκτικά.
Γιατί; Την ρωτάω δεν έχεις κάποιο αντικείμενο;
Έλα ρε θείε εγώ θα δουλέψω μου λέει; Ας δουλέψει κάνας άλλος!!! γιατί σπούδαζα τόσα χρόνια για να δουλεύω;
!!!!!!!
Παραπέμπω σε σειρά σχετικών άρθρων στο GURF όπου έχει γίνει ήδη εκτεταμένη συζήτηση:
http://www.gurforum.org/2010/11/29/οι-προτάσεις-της-ποσδεπ/
http://www.gurforum.org/2010/11/28/σκέψεις-πανεπιστημιακών-για-το-κείμε/
http://www.gurforum.org/2010/11/27/ονόματα-για-τα-συμβούλια-διοίκησης/
http://www.gurforum.org/2010/11/25/κείμενο-της-παν-συμπαράταξης-απθ-για-τ/
http://www.gurforum.org/2010/11/23/«καλλικράτης»-στην-τριτοβάθμια-εκπα/
http://www.gurforum.org/2010/11/16/άνθρωποι-και-νόμοι/
http://www.gurforum.org/2010/11/14/οι-προτάσεις-των-επιτροπών-του-απθ/
http://www.gurforum.org/2010/10/31/«τα-πανεπιστημιακά-συμβούλια-της-γερ/
http://www.gurforum.org/2010/10/24/διαβούλευση-για-την-ανώτατη-εκπαίδευ-3/
http://www.gurforum.org/2010/10/24/διαβούλευση-για-την-ανώτατη-εκπαίδευ-2/
http://www.gurforum.org/2010/10/24/διαβούλευση-για-την-ανώτατη-εκπαίδευ/
http://www.gurforum.org/2010/10/23/το-κείμενο-διαβούλευσης-για-την-ανώτα/
http://www.gurforum.org/2010/10/23/η-σύγκλητος-του-εμπ-και-λοιποί-αντιδρα/
http://www.gurforum.org/2010/10/05/επιλογή-μελών-των-συμβουλίων-διοίκησ/
http://www.gurforum.org/2010/09/28/είναι-αντισυνταγματικό-το-συμβούλιο/
και άλλα παλαιότερα.