Η σημερινή ακαδημαϊκή οργάνωση των προπτυχιακών και μεταπτυχιακών σπουδών στα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης είναι στενά συνδεδεμένη με την εσωτερική διοικητική οργάνωση των ιδρυμάτων. Στο επίκεντρο βρίσκεται το Τμήμα, που αντιστοιχεί στο πρόγραμμα προπτυχιακών σπουδών, στο οποίο πραγματοποιείται η εισαγωγή των νέων φοιτητών. Η ακαδημαϊκή αυτή οργάνωση επιβάλλει την επιλογή εκπαιδευτικής διαδρομής από τους μελλοντικούς πτυχιούχους ήδη πριν από την ολοκλήρωση του Λυκείου και την εισαγωγή τους στην ανώτατη εκπαίδευση. Συχνά το Τμήμα εισόδου είναι «τυχαίο» γεγονός ή αποτέλεσμα μερικών βαθμολογικών μορίων. Η άκαιρη επιλογή, συχνά στενών επιστημονικών εξειδικεύσεων, περιορίζει τις εκπαιδευτικές και επαγγελματικές προοπτικές και δυσχεραίνει την επιτυχή επαγγελματική ένταξη των αποφοίτων, επειδή δεν παρέχει πάντα τα απαραίτητα εφόδια και δυνατότητες προσαρμογής στην παγκοσμιοποιημένη αγορά εργασίας.
Στο σημερινό πλαίσιο, οι μέθοδοι διδασκαλίας και η οργάνωση της μάθησης δεν ενθαρρύνουν πάντα και αποτελεσματικά την πρωτοβουλία και την ενεργητική συμμετοχή των φοιτητών στις διαδικασίες μάθησης και οικοδόμησης των γνώσεων και των ικανοτήτων τους. Δίνεται δυσανάλογη έμφαση στον έλεγχο της απόκτησης γνώσεων (εξετάσεις) και ευνοείται η αποστήθισή τους αντί της ολοκληρωμένης ανάπτυξης κριτικής επιστημονικής σκέψης και σύγχρονων δεξιοτήτων, απαραίτητων για την εμβάθυνση στις σπουδές και την επιτυχή πορεία ζωής. Οι εκπαιδευτικοί στόχοι, τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα της μάθησης και τα προσόντα που αναπτύσσονται με την επιτυχή ολοκλήρωση των προγραμμάτων σπουδών και των μαθημάτων δεν είναι πάντα αποσαφηνισμένα και εκ των προτέρων γνωστά στους φοιτητές, τη διοίκηση των ιδρυμάτων και την κοινωνία. Οι καλές πρακτικές διδασκαλίας και οργάνωσης για μάθηση συνδεδεμένη με τη σύγχρονη έρευνα και τις επιστημονικές εξελίξεις είναι απαραίτητο να υποστηριχθούν ενεργά από τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η υιοθέτηση και οριζόντια διάχυσή τους στις σχολές και τα ιδρύματα της χώρας αποτελεί προτεραιότητα για την πολιτεία. Οι υπάρχουσες αναλογίες διδασκόντων προς φοιτητές δυσχεραίνουν περαιτέρω την καλύτερη οργάνωση της μάθησης.
Συχνά, η δομή των προγραμμάτων σπουδών δεν παρέχει στους φοιτητές επαρκή περιθώρια επιλογών στη βάση ακαδημαϊκών κριτηρίων. Η οριζόντια κινητικότητα των φοιτητών στη διάρκεια των σπουδών τους, η συμμετοχή τους σε διεθνή προγράμματα εκπαιδευτικών ανταλλαγών και η αναγνώριση των περιόδων σπουδών σε άλλα ιδρύματα δεν διευκολύνεται. Η επιτυχής ένταξη στις συνεχώς μεταβαλλόμενες ανάγκες της αγοράς εργασίας και οι προκλήσεις της σύγχρονης παγκόσμιας κοινωνίας απαιτούν νέα, σύγχρονα εκπαιδευτικά εφόδια, γνώσεις και ικανότητες για τους νέους και ισχυρούς πολίτες της Ευρώπης και του κόσμου. Η απόκτηση γνώσεων και εκπαιδευτικών εμπειριών με διεθνή ορίζοντα και η ανάπτυξη σύγχρονων διαπολιτισμικών δεξιοτήτων επιβάλλεται να ενισχυθούν αποφασσιστικά και να υποστηριχθούν αποτελεσματικά.
Οι προτάσεις μας για τη βελτίωση της ποιότητας των σπουδών και της μάθησης επιδιώκουν ποιότητα διεθνούς εμβέλειας στις σπουδές και τη μάθηση, με αντίκρισμα στη σύγχρονη αγορά εργασίας. Η νέα οργάνωση των σπουδών και της μάθησης αποτελεί συστατικό στοιχείο της νέας ταυτότητας των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που οικοδομούμε.
Με τις προτάσεις που θέτουμε σε δημόσια διαβούλευση για τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας των σπουδών και της μάθησης επιδιώκουμε να οικοδομήσουμε ιδρύματα:
- που αυτοδιοικούνται και αναλαμβάνουν, με τη στήριξη της πολιτείας, την ευθύνη για τη διαμόρφωση και τη συνεχή βελτίωση της ποιότητας των προγραμμάτων σπουδών και των διαδικασιών μάθησης που οργανώνουν
- που αξιολογούνται και η ποιότητά τους πιστοποιείται από Ανεξάρτητη Αρχή και επιτροπές επιστημόνων με διεθνή σύνθεση
- που ενθαρρύνουν την επικοινωνία μεταξύ επιστημονικών πεδίων στη μάθηση, ενισχύουν τη διεπιστημονικότητα και προσφέρουν στους φοιτητές δυνατότητες οικοδόμησης της γνώσης, ανάπτυξης σύγχρονων δεξιοτήτων, με διευρυμένη ελευθερία εκπαιδευτικών επιλογών
- με ακαδημαϊκή οργάνωση, που διευκολύνει την κινητικότητα των φοιτητών μεταξύ διαφορετικών προγραμμάτων σπουδών, γνωστικών πεδίων και ιδρυμάτων με ακαδημαϊκά κριτήρια και παρέχει τη δυνατότητα παρακολούθησης αναγνωρισμένων περιόδων σπουδών σε ιδρύματα του εξωτερικού
- με σύγχρονα προγράμματα σπουδών, που βασίζονται στην αιχμή των σύγχρονων επιστημονικών εξελίξεων
- με ποιότητα διεθνούς εμβέλειας, που διασφαλίζεται και με την εισαγωγή διαδικασιών πιστοποίησης από διεθνείς επιτροπές επιστημόνων
- με διδακτικό προσωπικό με διεθνή αναγνώριση, αφοσιωμένο στα καθήκοντά του
- με ακαδημαϊκές βιβλιοθήκες εμπλουτισμένες με ψηφιοποιημένα διδακτικά συγγράμματα, συνδεδεμένες μεταξύ τους αλλά και με την – ψηφιοποιημένη – Εθνική Βιβλιοθήκη και με διεθνείς βάσεις δεδομένων και περιοδικών, οι οποίες αποτελούν κέντρα μάθησης και μελέτης, παρέχοντας πρόσβαση στην επιστημονική γνώση για την ευρύτερη κοινωνία
- με σύγχρονα εργαστήρια πληροφορικής και διασφάλιση πρόσβασης στο γρήγορο διαδίκτυο.
Νέες αρχές ακαδημαϊκής οργάνωσης
Σχετικά με την ακαδημαϊκή οργάνωση προτείνονται οι ακόλουθες αλλαγές:
- Βασική ακαδημαϊκή μονάδα είναι η Σχολή, που αποτελείται από Τμήματα με συγγενή επιστημονικά πεδία, έχει την ευθύνη για τα προσφερόμενα προγράμματα σπουδών και απονέμει πτυχία . Η Σχολή αναθέτει στα Τμήματα την οργάνωση και προσφορά διαφορετικών και ευέλικτα δομημένων προγραμμάτων σπουδών. Τα Τμήματα έχουν την ευθύνη για την οργάνωση της διδασκαλίας και τη συνεχή βελτίωση των διαδικασιών μάθησης.
- Κάθε Σχολή συγκροτείται με βασικά κριτήρια τη συνάφεια των επιστημονικών αντικειμένων των Τμημάτων και τη γεωγραφική τους εγγύτητα
- Η Σχολή έχει την ευθύνη για την ανάπτυξη του ενιαίου προγράμματος σπουδών του πρώτου ακαδημαϊκού έτους (απαιτήσεις, κατανομή της ύλης σε γενικής διδασκαλίας μαθήματα κλπ.)
- Οι νέοι φοιτητές εισάγονται σε Σχολή ή στο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (πανεπιστήμιο ή τεχνολογικό ίδρυμα)
- Οι φοιτητές εντάσσονται στα επιμέρους προγράμματα σπουδών της Σχολής, μετά από το τέλος του πρώτου έτους, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις τους
- Το Ίδρυμα υποχρεούται να ορίσει στον Εσωτερικό του Κανονισμό και να δημοσιοποιήσει τις λεπτομερείς απαιτήσεις και διαδικασίες για την ένταξη των φοιτητών σε προγράμματα σπουδών, την αλλαγή προγράμματος σπουδών και την εγγραφή φοιτητών με μεταφορά πιστωτικών μονάδων μετά το πρώτο ακαδημαϊκό έτος. Οι διαδικασίες πρέπει να είναι απολύτως διαφανείς και αξιοκρατικές και να πιστοποιούνται από την αρμόδια ανεξάρτητη αρχή
- Οι διαδικασίες ένταξης φοιτητών στα προγράμματα σπουδών υπόκεινται σε τακτικούς ελέγχους από το Συμβούλιο του ιδρύματος, τις διαδικασίες εσωτερικής αξιολόγησης,και τις διαδικασίες εξωτερικής αξιολόγησης και πιστοποίησης. Υπόκεινται επίσης σε δειγματοληπτικό έλεγχο από την πολιτεία ή την αρμόδια ανεξάρτητη αρχή
- Σε κάθε πανεπιστήμιο θεσμοθετούνται Σχολές Μεταπτυχιακών Σπουδών, που οργανώνουν μεταπτυχιακά προγράμματα ειδίκευσης και διδακτορικών σπουδών, και απονέμουν μεταπτυχιακούς τίτλους σπουδών. Στα ΤΕΙ, τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών οργανώνονται με ανάλογο τρόπο σε επίπεδο Σχολής. Ενθαρρύνεται και χρηματοδοτείται η δημιουργία μεταπτυχιακών προγραμμάτων σε σύμπραξη με Ερευνητικά Κέντρα, στα οποία συμμετέχουν με πλήρη δικαιώματα ερευνητές των Ερευνητικών Κέντρων
- Τα πλήρως αυτοδιοικούμενα ιδρύματα έχουν την ευθύνη για την οργάνωση των σπουδών και τη συνεχή βελτίωση της ποιότητάς τους με τη στήριξη της πολιτείας. Τα θέματα που αφορούν στην οργάνωση των σπουδών, τις διαδικασίες εξετάσεων και φοίτησης εξειδικεύονται στον Εσωτερικό Κανονισμό του ιδρύματος, μέσα σε ευρύ πλαίσιο που ορίζει η πολιτεία
- Θεσμοθετείται η δυνατότητα προσφοράς προγραμμάτων σπουδών από απόσταση, καθώς και προγραμμάτων σπουδών μονοετούς ή διετούς διάρκειας
- Θεσμοθετούνται κίνητρα για τη δημιουργία προγραμμάτων με αποτελεσματική σύνδεση με την αγορά εργασίας και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας
- Εφαρμόζεται πλήρως το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πιστωτικών Μονάδων, με τη σχετική κλίμακα βαθμολογίας, για να διευκολυνθεί η αναγνώριση των σπουδών και η κινητικότητα των φοιτητών μεταξύ προγραμμάτων σπουδών της Σχολής, του ιδρύματος και άλλων ιδρυμάτων της χώρας και του εξωτερικού
- Θεσμοθετείται το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων Ανώτατης Εκπαίδευσης ως εργαλείο διαφάνειας των διαδικασιών μάθησης και των αποτελεσμάτων τους στα προγράμματα σπουδών της ανώτατης εκπαίδευσης. Οι εκπαιδευτικοί στόχοι και τα μαθησιακά αποτελέσματα κάθε εκπαιδευτικής δραστηριότητας διατυπώνονται ρητά, δημοσιοποιούνται και αξιολογούνται. Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων Ανώτατης Εκπαίδευσης με τρία επίπεδα, αντιστοιχείται με το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Προσόντων Δια Βίου Μάθησης και το Πλαίσιο Προσόντων του Ενιαίου Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης
- Οι διαδικασίες εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης γίνονται πιο ουσιαστικές. Οι υφιστάμενες διαδικασίες Διασφάλισης της Ποιότητας συμπληρώνονται με διαδικασίες πιστοποίησης των προγραμμάτων σπουδών και ιδρυμάτων από ανεξάρτητη αρχή και επιτροπές επιστημόνων με διεθνή σύνθεση
- Θεσμοθετούνται και ενισχύονται Κέντρα Αριστείας στη διδασκαλία και την οργάνωση της μάθησης. Κάθε καλή πρακτική και νησίδα ποιότητας διεθνούς εμβέλειας αναδεικνύεται, στηρίζεται και διαχέεται στα ιδρύματα της χώρας. Η ανεξάρτητη αρχή ορίζει τα κριτήρια και τις διαδικασίες επιλογής και ανάδειξης των Κέντρων Αριστείας
- Ιδρύεται Εθνικό Κέντρο για την κατοχύρωση των διπλωμάτων ευρεσιτεχνίας και των δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας.
Δια βίου μάθηση στα ιδρύματα ανώτατης εκπαίδευσης: εργαλείο σύνδεσης με την τοπική κοινωνία
Η συνεχής παραγωγή νέας γνώσης και τεχνολογίας και η ταχύτατη διάχυσή τους σε παγκόσμιο επίπεδο δημιουργούν νέες προκλήσεις για την ανώτατη εκπαίδευση. Γνώσεις και δεξιότητες απαιτείται να ανανεώνονται συχνά. Είναι απαραίτητο να δίνονται ευκαιρίες σε εργαζόμενους όλων των ηλικιών για εξέλιξη ή και για αλλαγή σταδιοδρομίας. Η ανάπτυξη προγραμμάτων δια βίου μάθησης αποτελεί μέρος της νέας, διευρυμένης αποστολής των ιδρυμάτων ανώτατης εκπαίδευσης, της εξωστρεφούς ταυτότητάς των και μέσο σύνδεσής τους με τις τοπικές κοινωνίες και τις ανάγκες τους για γνώση. Το νέο πανεπιστήμιο και το νέο τεχνολογικό ίδρυμα που οικοδομούμε οργανώνεται εσωτερικά και συντονίζει αποτελεσματικά την ανταπόκρισή του στη ζήτηση για ανανέωση γνώσεων και ικανοτήτων, για παροχή εξειδικευμένων και ευέλικτων εκπαιδευτικών προγραμμάτων για ειδικές κατηγορίες πολιτών και εργαζομένων ανάλογα και με τις εκπαιδευτικές ανάγκες και επαγγελματικές τους επιδιώξεις.
Στο πλαίσιο της Εθνικής Στρατηγικής Δια Βίου Μάθησης τα ΑΕΙ προσφέρουν αυτοτελώς ή μέσω των Ινστιτούτων τους προγράμματα δια βίου μάθησης είτε στους χώρους του ιδρύματος, είτε εκτός του ιδρύματος είτε εξ αποστάσεως.
Εκπαίδευση συνδεδεμένη με την παραγωγή νέας γνώσης και την έρευνα αιχμής
Η έρευνα και η παραγωγή νέας γνώσης σε επιστημονικά πεδία αιχμής αποτελεί βασική συνιστώσα της ανάπτυξης των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και της ποιότητας της εκπαίδευσης που προσφέρουν. Για το σκοπό αυτό έχουν ήδη τεθεί σε δημόσια διαβούλευση[1] προτάσεις για ενδυνάμωση της επιστημονικής και τεχνολογικής έρευνας στην Ελλάδα, την αναδιάρθρωση του ερευνητικού ιστού της χώρας και τη δημιουργία ενιαίου ερευνητικού χώρου, καθώς και τη στενότερη σύνδεση δημόσιας έρευνας, εκπαίδευσης και οικονομίας με σκοπό τη διαμόρφωση ενός σύγχρονου θεσμικού πλαισίου που θα ανταποκρίνεται στις προκλήσεις της εποχής μας.
[1] Βλέπε «Δημόσια Διαβούλευση για το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Ενίσχυση της Έρευνας, της Τεχνολογικής Ανάπτυξης και της Καινοτομίας’’ στον ιστότοπο www.gsrt.gr.
Ως απόφοιτος Πολυτεχνείου και επαγγελματίας 25 ετών, ξέρω ότι όλα τα προβλήματα τα οποία διαπιστώνει το δημοσιευμένο κείμενο είναι σωστά (μερικά ή εν όλω). Δεν συμφωνώ όμως με τους λόγοπυς που αναφέρονται ως «αιτίες» για τα προβλήματα αυτά.
Θα γίνω πιο σαφής: η κατάντια της εκπαίδευσης στην Ελλάδα σήμερα δεν οφείλεται κυρίως στους διδάσκοντες αλλά στους διδασκόμενους. Και 30 χρόνια πίσω να γυρίσουμε, πάλι τά ίδια patterns θα διαπιστώσουμε: έμφαση στην αποστήθηση, μεγάλο όγκο πληροφοριών, έλλειψη συμμετοχής των μαθητών, κλπ. Όμως, υπήρχε μία μεγάλη διαφορά. Οι υποψήφιοι φοιτητές ήξεραν τι ήθελαν να σπουδάσουν και επεδίωκαν να μπουν στις σχολές της προτίμησής τους. Πολλές φορές, έμπαιναν κάπου αλλού και δεν πήγαιναν να παρακολουθήσουν αλλά ξαναέδιναν εξετάσεις την επόμενη χρονιά.
Σήμερα σχεδόν κανένα παιδί δεν το κάνει αυτό. Αναρρωτήθηκε κανείς «γιατί»??? Έχω 3 ανήψια, ηλικίας 25 – 32 ετών. Χρόνια τώρα κάνω και ξανακάνω αυτή τη συζήτηση μαζί τους και διαπιστώνω ότι «απλά δεν έχουν κανένα όνειρο». Δεν έχουν τη φιλοδοξία (όπως είχαμε εμείς) π.χ. να γίνουν μηχανικοί, ή οικονομολόγοι, ή γιατροί, ή κάτι άλλο τέλος πάντων (π.χ. υδραυλικοί ή χτίστες). Έχουν απλά τη φιλοδοξία «να πάρουν ένα χαρτί». Οτιδήποτε χαρτί, διότι γι’ αυτούς δεν έχει σημασία το περιεχόμενο των σπουδών τους. Και επομένως, τα μαθήματα τα αποστηθίζουν απλά μέχρι να τα περάσουν και μετά τα ξεχνάνε. Και μόλις περάσουν ένα μάθημα, καίνε το βιβλίο και τις σημειώσεις τους!!!!!
Αν κάποιος τους δώσει έτοιμη την εργασία τους, απλά λένε ευχαριστώ (δεν την ανοίγουν καν να τη διαβάσουν). Και αν χρειαστεί, πληρώνουν για να την κάνουν άλλοι. Τα παιδιά σήμερα ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ να είναι μέρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας διότι απλά δεν τους ενδιαφέρει το αντικείμενο που σπουδάζουν.
Γιατί λοιπόν θέλουν να σπουδάσουν αφού δεν τους ενδιαφέρει αυτό που κάνουν? Άλλοι διότι τους το έχουν επιβάλλει οι γονείς τους. Άλλοι διότι το βλεπουν ως ένα εισητήριο για μια δουλίτσα γραφείου. Άλλοι διότι το θεωρούν μία «αναβολή» από τις ευθύνες τις διαβίωσης. Κλπ.
Δεν μπορεί η πολιτεία βέβαια να λύσει όλες αυτές τις δυσλειτουργίες μέσα από τα νοομοθετήματα αρμοδιότητας του Υπουργείου Παιδείας, αλλά μπορεί να κάνει το εξής απλό πράγμα: να διασφαλίσει ότι τα παιδιά που θα πηγαίνουν στις Ανώτατες Σχολές θα εδιαφέρονται για το ατικείμενο που σπουδάζουν. Πώς? Με έναν απλό τρόπο: α) να συμπληρώνονται τα μηχανογραφικά όσο πιο νωρίς γίνεται μέσα στον προηγούμενο χρόνο και σαφώς πριν ανακοινωθούν οι βαθμολογίες), β)ενεργοποιώντας τη βάση του 10 στις εισαγωγικές εξετάσεις, γ) θεσμοθετώντας τα προαπαιτούμενα μαθήματα για να μπορεί κανείς να συνεχίσει το πρόραμμα σπουδών του (π.χ. να μην μπορεί να πάρει οικοδομική δευτέρου έτους αν δεν έχει περάσει την οικοδομική πρώτου έτους, κλπ), και δ) να υπάρχει όριο στον αριθμό των φορών που μπορεί ένας φοιτητής να δώσει/μεταφέρει ένα μάθημα (π.χ. αν αποτύχει 3 φορές, τότε να υποχρεώνεται να ξανακάνει το μάθημα).
Τα Ανώτατα Ιδρύματα χρειάζονται καλούς φοιτητές, τόσο όσο χρειάζονται καλούς διδάσκοντες και καλά προγράμματα σπουδών.
Αν το παραβλέψετε αυτό, ό,τι άλλο και να κάνετε θα πέσει στο κενό. Οι Αμερικάνοι λένε ότι «μπορείς να οδηγήσεις το άλογο στο ποτάμι, αλλά δεν μπορείς να το ανακάσεις να πιει νερό». Όσο καλά προγράμματα σπουδών και να φτιάξετε, αν δεν αρχίσουν να ενδιαφέρονται τα παιδιά, θα αποτύχουν όλα!
Ευχαριστώ,
Χ.Πετρίτση
Αρχιτέκτων Μηχανικός
«Δύο είναι οι κυριότεροι κίνδυνοι από τις προτάσεις του υπουργείου: η κακή εφαρμογή και η μη εφαρμογή. Παράδειγμα κακής εφαρμογής: καλή η κινητικότητα, αλλά τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να φέρουν το βάρος κρίσιμων γενικών εξετάσεων επιλογής Τμήματος από τους φοιτητές.»
Την άποψη αυτή διατυπώνει Ο κ. Γ. Παγουλάτος που διδάσκει στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών , στο παρακάτω άρθρο του:
http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_2_12/12/2010_425681
Αλήθεια με ποιό τρόπο θα ξεφύγουμε από τα φροντιστήρια στη βθμια; Μήπως δημιουργώντας νέα φροντιστήρια στην γθμια; Και τί το καλύτερο θα έχει ο νέος τρόπος για την επιλογή των φοιτητών σ΄ένα τμήμα; Μήπως περισσότερα χρόνια εξετάσεων, περισσότερα έξοδα και κυρίως περισσότερη αναξιοκρατεία; Μα επιτέλους ποιός θα βγει να πει την αλήθεια ότι δηλαδή η παραπαιδεία δε θα περιοριστεί όσο οι περισσότερες οικογένειες βλέπουν σαν τη μόνη διέξοδο για το μέλλον των παιδιών τους το «καλό» πτυχίο;
Και τί μπορεί να κάνει το υπουργείο γι΄αυτό; Το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να μην καλλιεργεί ψεύτικες ελπίδες στα νέα παιδιά και τους γονείς τους! Να δώσει ώθηση στην πραγματική τεχνική εκπαίδευση και να βελτιώσει την ποιότητα της εκπαίδευσης σε όλες τις βαθμίδες ώστε το οποιοδήποτε πτυχίο να έχει πραγματικό αντίκρυσμα!
ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΕI και ΤΕΙ (στην εποχή του διαδικτύου)
1.Κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ μετά το Λύκειο.
2.Διδασκαλία πανελλαδικά των μαθημάτων του πρώτου έτους από το διαδίκτυο με τους υποψήφιους φοιτητές να τα παρακολουθούν από τα σπίτια τους. Μέσω του διαδικτύου θα μπορούν να στέλνουν και τις απορίες τους οι υποψήφιοι και με το ίδιο μέσο θα απαντούν οι διδάσκοντες. Αν τα σχετικά ερωτήματα είναι πολλά, θα μπορούν να ομαδοποιούνται από κατάλληλα καταρτισμένο προσωπικό πριν δοθούν προς εξέταση στους διδάσκοντες.
3.Εξετάσεις στη διδαχθείσα ύλη στο τέλος του κάθε εξαμήνου με τον τρόπο που γίνονται σήμερα οι πανελλαδικές εξετάσεις. Οι επιτυχόντες στις εξετάσεις, σε όλα τα απαιτούμενα για τα διάφορα Τμήματα της προτίμησής των μαθήματα, θα ακολουθούν τη σημερινή διαδικασία επιλογής (κατάθεση μηχανογραφικού με τις προτιμήσεις των) και ανάλογα με τις επιδόσεις των θα κατατάσσονται στο δεύτερο έτος του αντίστοιχου Τμήματος. Μπορεί να δοθεί και δεύτερη εξεταστική περίοδος πριν την έναρξη του εκάστοτε ακαδημαϊκού έτους (τέλη Αυγούστου μέχρι μέσα Σεπτεμβρίου) για όσους έχουν αποτύχει σε κάποια μαθήματα ή θέλουν να βελτιώσουν κάποιους βαθμούς τους. Οι προβιβάσιμοι βαθμοί κατοχυρώνονται για ένα ή δύο το πολύ ακαδημαϊκά έτη. Αν μέχρι τότε ένας υποψήφιος δεν έχει καταφέρει να εγγραφεί σε κάποιο Τμήμα, θα πρέπει να δώσει εξετάσεις ξανά σε όσα τουλάχιστον μαθήματα έχει λήξει η κατοχύρωσή τους.
4.Τα συγγράμματα (έντυπα ή σε ηλεκτρονική μορφή) θα υποδεικνύονται από τους διδάσκοντες και η αγορά τους θα επιβαρύνει τους υποψήφιους. 5.Ίσως αξίζει να εξετασθεί και η περίπτωση της εισαγωγής μιας επιπλέον εξέτασης υπό μορφή τεστ, με ερωτήσεις που αφορούν την ύλη όλων των μαθημάτων του Λυκείου, αλλά και ευρύτερα θέματα, με σκοπό την αξιολόγηση και επιβράβευση της γενικότερης κατάρτισης των υποψηφίων.
ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΤΑΣΗΣ
α) Απελευθερώνεται το Λύκειο από το βραχνά των εισαγωγικών εξετάσεων.
β) Διατηρείται το αδιάβλητο των εξετάσεων, το οποίο αποτελεί και το μόνο, αλλά πολύ σημαντικό, προτέρημα του τωρινού συστήματος.
γ) «Εισάγονται» στο πρώτο έτος όλοι όσοι θέλουν να ακολουθήσουν ανώτατες σπουδές, προάγονται όμως στο δεύτερο έτος, όσοι πετύχουν στις εξετάσεις όλων των μαθημάτων του πρώτου έτους. Έτσι δεν τίθεται και θέμα συζήτησης περί «βάσης του 10» ή εισαγωγής σε Σχολές Τμημάτων στο πρώτο έτος και επιλογής του τμήματος στο δεύτερο έτος, που είναι και η τωρινή πρόταση του Υπουργείου. Μια τέτοια διαδικασία (εισαγωγή σε Σχολή), πέραν των προβλημάτων τεχνικής φύσης (χωροταξικές δυσκολίες για τη διδασκαλία σε πολυπληθή ακροατήρια, κλπ), συνεπάγεται και άμεση εμπλοκή των Πανεπιστημιακών, μέσω των εξετάσεων και της βαθμολογίας στα μαθήματα του πρώτου έτους, και επειδή δε μπορεί να υπάρξει εγγύηση για την αντοχή τους σε έξωθεν και έσωθεν πιέσεις για ευνοϊκή μεταχείριση κάποιων φοιτητών, θα πληγεί το αδιάβλητο της επιλογής, τουλάχιστον σε τμήματα υψηλής ζήτησης.
δ) Καλύπτεται το πρώτο έτος των Πανεπιστημιακών σπουδών με πολύ μειωμένο κόστος για το κράτος λόγω μείωσης των διάφορων φοιτητικών παροχών (σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, κλπ) για ένα ολόκληρο ακαδημαϊκό έτος. Επίσης θα υπάρξει μείωση των οικογενειακών δαπανών πολλών υποψήφιων φοιτητών μια και δε θα χρειαστούν να φύγουν από τα σπίτια τους.
ε) Οι υποψήφιοι θα μπορούν να αλλάξουν αντικείμενο σπουδών (κάτι που με το σημερινό σύστημα είναι πολύ δύσκολο και με κόστος σοβαρής καθυστέρησης στο χρόνο σπουδών).
στ) Θα καταργηθούν οι προνομιακές εισαγωγές στα ΑΕΙ διάφορων ομάδων υποψηφίων, διότι οι εγγραφές θα γίνονται στο δεύτερο έτος σπουδών, αφού έχουν περάσει επιτυχώς το πρώτο έτος. Θα διευκολύνονται ακόμη και οι Έλληνες του εξωτερικού και υποψήφιοι άλλων εθνικοτήτων, που επιστρέφουν ή θέλουν να σπουδάσουν στην Ελλάδα, αν και θα έχουν παρακολουθήσει διαφορετικό πρόγραμμα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Συμπερασματικά, θα δίνεται η δυνατότητα σπουδών, σε όποιο χρόνο επιθυμεί, σε οιονδήποτε έχει απολυτήριο Λυκείου.
στ) Επειδή με το προτεινόμενο σύστημα επιλογής θα επιλέγονται όσοι έχουν περάσει επιτυχώς όλα τα μαθήματα του πρώτου έτους, θα μειωθεί δραστικά η καθόλου κολακευτική κατάσταση των Ελληνικών ΑΕΙ με τους περισσότερους των φοιτητών, και ιδιαίτερα τους πρωτοετείς, να παραμελούν λίγο ή πολύ τις σπουδές των και να μεταφέρουν μαθήματα στα επόμενα έτη με αρκετά ανεπιθύμητα επακόλουθα (παράταση του συνολικού χρόνου σπουδών με αποτέλεσμα και την οικογενειακή και κρατική οικονομική επιβάρυνση,κλπ).
η)Αν το ρηξικέλευθο αυτής της πρότασης προκαλεί δισταγμούς για το εφαρμόσιμό της, ένα τέτοιο σύστημα επιλογής θα μπορούσε να δοκιμαστεί με το να εφαρμοστεί για ένα ποσοστό θέσεων σε μερικά ή όλα τα ΑΕΙ και ΤΕΙ για μερικά χρόνια αρχικά και κατόπιν, αν αποδειχτεί ότι είναι λειτουργικό, να καθιερωθεί είτε ως το μοναδικό ή παράλληλα με το τρέχον σύστημα επιλογής ή όποιο άλλο παρεμφερούς μορφής αποφασιστεί. Μια τέτοια ρύθμιση θα δίνει και τη δυνατότητα στους υποψήφιους να διαλέγουν οι ίδιοι με ποιο τρόπο θέλουν να εισαχθούν στα ΑΕΙ, αυτόν που με διάφορες παραλλαγές εδώ και δεκαετίες έχει ακυρώσει εν πολλοίς τους εκπαιδευτικούς σκοπούς του Λυκείου, έχει κάνει μίζερη τη ζωή δυο γενεών αποφοίτων του και έχει επιβαρύνει τα οικονομικά εκατομμυρίων οικογενειών, ή τον προτεινόμενο.
Αυτή η διαδικασία εκπαίδευσης και επιλογής μπορεί να εφαρμοστεί, με κατάλληλες προσαρμογές, στην περίπτωση που επιλεγεί ένα προκαταρκτικό έτος σπουδών για την εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Επειδή, στην περίπτωση αυτή, το επίπεδο της διδακτέας ύλης θα είναι χαμηλότερο του πρώτου πανεπιστημιακού έτους, τα μαθήματα θα μπορούσαν να διδαχτούν και από επιλεγμένους καθηγητές της Μέσης Εκπαίδευσης.
Μέσω του διαδικτύου επίσης πρέπει να γίνεται ενημέρωση (με συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης ή άλλες μορφές παρουσίασης) για το περιεχόμενο των σπουδών, τα αντικείμενα και τις προοπτικές απασχόλησης για τους αποφοίτους των Τμημάτων των ΑΕΙ και ΤΕΙ. Η ενημέρωση αυτή μπορεί και πρέπει να γίνει από τώρα, ασχέτως με την οιαδήποτε αλλαγή στον τρόπο πρόσβασης στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αντί του μαθήματος του Επαγγελματικού Προσανατολισμού, που διδάσκεται στο Λύκειο από έναν άνθρωπο, σε μια αίθουσα και μέσα από ένα βιβλίο, το τι είναι και τι γνώσεις, δεξιότητες και χρόνο εκπαίδευσης απαιτεί το κάθε επάγγελμα μπορεί να διδαχτεί πολύ καλύτερα μέσα στους χώρους εργασίας και από αυτούς που το εξασκούν. Μέσα από το διαδίκτυο μπορεί να δει και να ακούσει κανείς εκπροσώπους από όλα τα επαγγέλματα, τους περισσότερους μάλιστα και στους χώρους της εργασίας των. Έτσι οι μαθητές θα μπορούν να αποκτήσουν έγκαιρα, αρκετά πριν αποφοιτήσουν από το Λύκειο, μια αρκετά ικανοποιητική εικόνα για τη φύση, τις απαιτήσεις και τις προοπτικές των διάφορων επαγγελμάτων.
Περικλής Τσέκερης, Αναπληρωτής Καθηγητής, Τμήμα Φυσικής,Παν/μιο Ιωαννίνων
Ιωάννης Δημολιάτης, Επίκουρος Καθηγητής, Ιατρική Σχολή, Παν/μιο Ιωαννίνων
Η κοινωνία μας είναι ολοφάνερα δέσμια ενός συνονθυλεύματος φθηνής συμφεροντολογίας και ατιθάσευτου ρομαντισμού. Ο μόνος τρόπος διαφυγής από το βάλτο που επιμελώς και με ζήλο δημιουργήσαμε και ύστερα παγιδευτήκαμε μέσα του, είναι με αποφασιστικότητα και θάρρος να προχωρήσουμε σε μεταρρυθμίσεις που μακροπρόθεσμα θα μας σύρουν και πάλι στην αντίπερα όχθη. Ειδάλλως θα μείνουμε για πάντα παγιδευμένοι να υποφέρουμε τις αναθυμιάσεις που αποβάλλει το σάπιο σαρκίο του συστήματος. Ιδού κάποιες απόψεις που αποφάσισα να μοιραστώ μαζί σας:
1. Πλήρης αποδέσμευση του λυκείου από τις πανελλαδικές εξετάσεις. Καθιέρωση προπαρασκευαστικού έτους όπου κάθε υποψήφιος ανάλογα με τις σπουδές που επιθυμεί (ιατρικά, οικονομικά, θετικές επιστήμες, τεχνολογικά και θεωρητικές επιστήμες) θα εξετάζεται σε ανάλογα μα8ήματα σε επίπεδο πανελλαδικών εξετάσεων. Αυτό προϋποθέτει την αναβάθμιση του μαθήματος επαγγελματικού προσανατολισμού, το οποίο θα διδάσκεται από εκπαιδευτικούς υψηλά καταρτισμένους και θα συμπληρώνεται με συμμετοχή των μαθητών σε ειδικά σχεδιασμένα τεστ δεξιοτήτων που θα τους βοηθούν να ανακαλύψουν τις ιδιαίτερες κλίσεις τους. Έτσι αρχικά θα διαλέγουν μέχρι το πέρας της λυκειακής εκπαίδευσης κάποιον από τους πέντε προαναφερόμενους κλάδους, ενώ κατά τη διάρκεια του προπαρασκευαστικού έτους η ενημέρωση για τα επιμέρους τμήματα του κλάδου για τον οποίο θα είναι υποψήφιοι θα επιτείνεται με οργανωμένες επισκέψεις στους χώρους των διαφόρων τμημάτων και ενημέρωση για το περιεχόμενο του προγράμματος σπουδών της κάθε σχολής.
2. Κατάργηση τμημάτων που δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας και τμημάτων που υπολειτουργούν λόγω μη προτίμησής τους από τους μαθητές. Ας σταματήσουν πια φτωχές οικογένειες να στέλνουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν από το υστέρημά τους σε τμήματα των οποίων τα παρεχόμενα πτυχία δε θα βρουν ποτέ αντίκρυσμα και δεν αξίζουν περισσότερο από ένα κομμάτι χαρτί (με κριτήρια εργασιακών προοπτικών μιλώντας, γιατί ανεξάρτητα από αυτό, η καλλιέργεια και η μόρφωση είναι πάντα αξίες ανεκτίμητες).
3. Θέσπιση βάσης για την είσοδο σε εκπαιδευτικά ιδρύματα τέτοιας, ώστε να εγγυάται ότι οι μαθητές που θα στελεχώσουν τις θέσεις των σχολών θα έχουν γνωστικό υπόβαθρο τέτοιο, ώστε να μην υποβαθμίζεται το επίπεδο σπουδών των διαφόρων τμημάτων. Τέλος σε σχολές που συγκεντρώνουν αδιάφορους φοιτητές που αποκτούν με την εύνοια και την ανοχή εξίσου αδιάφορων καθηγητών πτυχία που δεν αντανακλούν καμία γνώση και δεξιότητα και τους παρέχουν εργασιακά δικαιώματα ίσα με αποφοίτους άλλων σχολών που μόχθησαν ή τουλάχιστον αποκόμισαν κάτι από τις σπουδές τους. Η βιομηχανική παραγωγή πτυχίων μόνο υποβάθμιση των πτυχίων φέρνει και εκτινάσσει τα ποσοστά ανεργίας στα ύψη.
4. Καθορισμός αριθμού εισακτέων στο κάθε τμήμα τέτοιου, ώστε οι απόφοιτοι να μπορούν να απορροφηθούν από την αγορά εργασίας.
5. Για τους μαθητές που αποτυγχάνουν στις εισαγωγικές εξετάσεις και δεν επιθυμούν να επαναλάβουν την προσπάθεια θα πρέπει να παρέχεται η δυνατότητα φοίτησής τους σε δημόσια και ιδιωτικά ιδρύματα προς τέρψη της πιθανής επιθυμίας τους και του δικαιώματός τους για μάθηση και καλλιέργεια. Ωστόσο θα πρέπει να αποκτούν μόνο πιστοποιητικό παρακολούθησης των μαθημάτων αυτών και όχι κάποιο αναγνωρισμένο πτυχίο.
6. Μετεξέλιξη των τει επισήμως σε ατει, εφόσον με τον καθορισμό ικανοποιητικής βάσης στο σύστημα των πανελλαδικών το επίπεδο των φοιτητών και κατ’επέκταση και το επίπεδο σπουδών θα αναβαθμιστεί. Θα πρέπει να λειτουργούν όμως κατά τα πρότυπα των αει με σαφή διαχωρισμό των μαθημάτων σε αυτά που διδάσκονται και εξετάζονται σε χειμερινό εξάμηνο από τα αντίστοιχα του εαρινού και κατάργηση της διπλής εξεταστικής του φεβρουαρίου.
7. Καθορισμός ορίου φοίτησης μέχρι δύο χρόνων επιπλέον από τον προβλεπόμενο χρόνο. Δυνατότητα διακοπής των σπουδών μόνο για εξαιρετικές περιπτώσεις. Αποσυμφόρηση επιτέλους των πανεπιστημίων από τον τεράστιο όγκο φοιτητών που συσσωρεύονται και που δεν υπάρχουν οι υποδομές ώστε να παρέχεται ποιοτική εκπαίδευση.
8. Κάθαρση του ιερού χώρου του πανεπιστημίου από το μίασμα των κομματικών παρατάξεων που κινούν τα νήματα και υποθάλπουν τη διαφθορά και την αναξιοκρατία, αποτελώντας παράλληλα τροχοπέδη για την εξέλιξη των πανεπιστημίων.
9. Σύνδεση της θεωρίας με την πράξη παρέχοντας στους φοιτητές κατά τα τελευταία εξάμηνα των σπουδών τη δυνατότητα να εργάζονται ως βοηθοί έμπειρων ανθρώπων του αντικειμένου που σπουδάζουν. Παράλληλα, ποιοτική αξιολόγηση της διαδικασίας αυτής τόσο από τη μεριά του εκπαιδευτή όσο κα από αυτή του εκπειδευόμενου.
10. Αξιολόγηση των σχολών από εξωτερικούς αξιολογητές κατά τακτά χρονικά διαστήματα με σκοπό τη συνεχή βελτίωση του προγράμματος σπουδών και εναρμόνισή του με τις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας.
11. Συνεργασία των καθηγητών με επιχειρηματίες και εξασφάλιση περισσότερων πόρων έτσι για την έρευνα, χωρίς αυτό να επηρεάζει στο ελάχιστο όμως τις προπτυχιακές σπουδές, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος στένωσης του φάσματος εκπαίδευσης των προπτυχιακών φοιτητών ανάλογα με τις ανάγκες του τομέα για έρευνα.
12. Τέλος, στα πλαίσια της δια βίου μάθησης, ένταξη στα καθήκοντα των καθηγητών την άνευ επιπλέον αποδοχών διοργάνωση συνεδρίων επί ετήσια βάση, το περιεχόμενο των οποίων θα ελέγχεται ποιοτικά από επιτροπή εξωτερικών αξιολογητών, με σκοπό τη συνεχή ενημέρωση τόσο φοιτητών όσο και ενεργών μελών του κάθε κλάδου για τις εξελίξεις του τομέα.
ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ: Η απόκτηση πιστωτικών μονάδων δε θα πρέπει να είναι εις βάρος του τίτλου σπουδών και των γνώσεων που αυτό συνεπάγεται. Κάποιος που έχει πολλές μονάδες δε σημαίνει ότι είναι «επιστήμονας», δηλαδή ότι γνωρίζει καλά ένα πεδίο. Θα πρέπει, λοιπόν, να καθορίζεται με σαφήνεια και ύστερα από εμπεριστατωμένη μελέτη από ποια γνωστικά αντικείμενα θα πρέπει ο φοιτητής να συγκεντρώνει μονάδες και πόσες, ώστε να λάβει πτυχίο σε μια επιστήμη. Υπάρχει ο κίνδυνος με τις πιστωτικές μονάδες κάποιος φοιτητής να συγκεντρώνει μονάδες από διάφορα γνωστικά αντικείμενα ποικίλα μεταξύ τους π.χ. οικονομικά, τεχνολογικά, υγείας και στο τέλος να καταλήγει να παίρνει ένα πτυχίο με μια καινούργια περίεργη ονομασία, χωρίς κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Οι συνδυασμοί που μπορεί να προκύψουν είναι πολλοί. Ίσως τελικά καταλήξουν οι νέοι απόφοιτοι να είναι απλά επιμορφωμένοι σε ποικίλα κατακερματισμένα αντικείμενα χωρίς ,όμως, να είναι εις βάθος γνώστες μιας επιστήμης ούτε συνεπώς να είναι σε θέση να παράγουν νέα γνώση. Είναι σημαντικό να θεσμοθετηθούν με σαφήνεια και ακρίβεια τα όργανα καθώς και η διαδικασία καθορισμού του τρόπου λήψης των πτυχίων με τις πιστωτικές μονάδες σε άμεση συνάρτηση με την κατοχύρωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων
ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΤΕΙ (ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ) 3 ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΙ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΤΕΙ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ Κ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΞΥΛΟΟΥ-ΕΠΙΠΛΟΥ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ, ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ
ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝΕ, ΝΑ ΜΗΝ ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ ΟΠωΣ ΓΙΝΟΝΤΑΝΕ ΣΤΟ ΛΥΚΕΙΟ.
ΜΗΝ ΠΕΙΡΑΞΕΤΕ ΤΟ ΤΕΙ ΑΥΤΟ, ΤΟΥ ΞΥΛΟΥ-ΕΠΙΠΛΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΟ ΤΕΙ ΣΤΟ ΤΕΙ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ- ΑΞΙΖΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ
ΧΡΙΣΤΟΣ, ΕΝΑΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΗΣ
Εγω θα αναφερθώ στο θέμα αυτό σαν πατέρας δύο φοιτητών.
Πρώτον,το πόσα παιδιά θα μπαίνουν στα πανεπιστήμια θα πρέπει να είναι σε συνάρτηση με πόσους χρειάζεται οι οικονομία μας και οχι πιά κουτουρού πράγματα θα πρέπει να μπεί μια τάξη και όλα θα πρέπει
να εξαρτώνται μόνο απο την μαθησιακή αξία του κάθε υποψηφιου και κατά συνέπεια οτι γράφει στίς πανελλήνιες θα πρέπει να λαμβάνονται
υπ όψιν και στο που περνάει και στις δυνατότητες που θα έχει για τυχόν μεταγραφή στην πρώτη του επιλογή.
Δεύτερον,στο θέμα των μεταγραφών είναι δυνατόν να λαμβάνονται υπο όψιν οτοιδήποτε άλλα κριτήρια εκτός απο το τι έγραψε ο υποψήφιος?
Παράδειγμα,το ένα παιδί μου έχασε το ΕΜΠ ,για ένα μόριο,έκανε αίτηση
μεταγραφής απο άλλο πολυτεχνείο,ποιό το αποτέλεσμα?ήρθαν στο ΕΜΠ και
αλλίμονο δεν έχω τίποτε με τα παιδιά,φοιτητές που είχαν πολύ κάτω απο
την συγκεκριμένη βάση, εως και πάνω απο 1000 μόρια, η βάση ήταν 19241 και η κόρη μου είχε 19240,είναι δίκαιο ?κάποιος μπορεί να διαβάσει πολύ ποιό πολύ απο κάποιον άλλον ,δεν πρέπει να αμοιφθεί?
Ελαβαν υπ όψιν οικονομικά κρητήρια λέει,δηλαδή όποιος δηλώνει στην εφορία μεγάλο ποσό ,επειδη δουλέυει απο το πρωι εως την νύκτα και πληρώνει και φόρο ,σαν αντιστάθμιση η πολιτεία αντι να τον επιβραδευσει τον τιμωρεί,επιβραδευει τους τεμπέλιδες και τους φοροφυγάδες,(είμαι λίγο σκληρός αλλα είναι η πραγματικότητα), που δεν δηλώνουν οτι πρέπει.Ειναι μορφή δίκαιου αυτή? Ο καθένας σε αυτή την κοινωνία θα πρέπει να λαμβάνει οτι αξίζει και οχι οτι του ορίζουν κάποιοι θεωρητικοί που έτσι βοηθούν την παραοικονομία,ελπίζω όχι ηθελημένα.
Σχετικά με την διευκόλυνση της κινητικότητας προτείνω την δυνατότητα μετακίνησης από την τριτοβάθμια εκπαίδευσης στην μεταδευτεροβάθμια(ΙΕΚ) για τους φοιτητές που θέλουν να διακόψουν τις σπουδές τους, διέξοδος για τους αιώνιους φοιτητές.
Αν με τον όρο διεπιστημονικότητα εννοείται η εισαγωγή 1-2 χρόνων προπτυχιακών μαθημάτων, συμφωνώ αν όμως εννοείται διεπιστημονικό πτυχίο υπάρχει πρόβλημα.
Η διεπιστημονικότητα είναι αποτυχία. Αν ψάξετε τα στατιστικά σχετικά με το πόσοι παίρνουν πτυχίο στα διεπιστημονικά τμήματα και πόσοι από αυτούς εργάζονται στο αντικείμενο τους, θα καταλάβετε γιατί είναι αποτυχία. Αν πάρουμε λίγα μαθηματικά, λίγο φυσική, λίγο από όλα, φτιάχνουμε έναν πτυχιούχο που είναι ανίκανος στα πάντα αντί να είναι σχετικός με τα πάντα, δεν ζητά αυτό η αγορά εργασίας.
Οι φοιτητές δεν πρέπει να ανακατεύονται καθόλου με την έρευνα και την καινοτομία, πρέπει να ασχολούνται μόνο με την απόκτηση βασικού τίτλου πτυχίου. Η έρευνα φτιάχνει αιώνιους φοιτητές, όποιος παίρνει διπλωματική εργασία σχετική με έρευνα επιμηκύνει τις σπουδές του από 1 ως 3 εξάμηνα.
Με την έρευνα πρέπει να ασχολούνται μόνο όσοι θέλουν Master ή PhD, αφού εργαστούν στο αντικείμενο τους, ώστε να παράγουν καινοτομία σχετική με αυτό που θέλει η αγορά και όχι ουτοπίες κρυμμένες σε κάποιο συρτάρι.
•Οι νέοι φοιτητές εισάγονται σε Σχολή ή στο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (Πανεπιστήμιο ή Τεχνολογικό Ίδρυμα)
•Οι φοιτητές εντάσσονται στα επιμέρους προγράμματα σπουδών της Σχολής, μετά από το τέλος του πρώτου έτους, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις τους
>Διαφωνώ. Η άποψη μου είναι να εισάγονται σε Τμήμα. Ένα ακόμα επιχείρημα:
Έστω ένας υποψήφιος θέλει να σπουδάσει ΜΟΝΟ Πολιτικός Μηχανικός και περνάει στο ΕΜΠ. Οι διαδικασίες επιλογής του ΕΜΠ όμως δεν τον κατατάσσουν στους Πολιτικούς Μηχανικούς. Αυτός όμως ο υποψήφιος ίσως θα μπορούσε να κριθεί κατάλληλος να σπουδάσει Πολιτικός Μηχανικός με τις διαδικασίες επιλογής ή της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ ή της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Πατρών ή της Πολυτεχνικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας ή της Πολυτεχνικής Σχολής του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης.
Αυτός ο υποψήφιος θα αφήσει την Αθήνα να γυρίσει στο χωριό του μετά από ένα χρόνο να ξαναδώσει εισαγωγικές εξετάσεις με αβέβαια κατάληξη ? Ενώ θα μπορούσε να έχει κάνει τα όνειρα του πραγματικότητα το (άδικό και παράλογο ) σύστημα τον πετάει έξω . Η εισαγωγή σε Σχολή και όχι σε Τμήμα θα είχε νόημα εάν στην Ελλάδα για να σπουδάσεις Πολιτικός Μηχανικός υπήρχε ΜΟΝΟ το ΕΜΠ. Δηλαδή κάθε συγκεκριμένο Τμήμα να αντιστοιχεί σε μια συγκεκριμένη Σχολή.
Η εισαγωγή σε Σχολή και όχι σε Τμήμα γεννάει τεράστιες αδικίες και βάζει σε περιπέτειες χιλιάδες υποψηφίους χωρίς κανένα λόγο. Για να λυθεί το πρόβλημα της ατυχής επιλογής Σχολής θα μπορούσε το 10% των εισακτέων χωρίς εξετάσεις να μεγαλώσει.
Η είσαγωγή σε Σχολή και όχι σε Τμήματα ίσως έχει σαν αφετηρία το ότι ο φοιτητής δεν έχει πλήρη εικόνα των αντικειμένων που επιθυμεί να σπουδάσει και επομένως είναι σκόπιμο, στο πρώτο έτος, να εξοικειώνεται με τα γνωστικά αντικείμενα, και να κατανέμεται «ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις του» στα επί μέρους προγράμματα σπουδών στο Β έτος.
Η πραγματικότητα είναι ότι απο τα γενικά μαθήματα του πρώτου έτους δεν θα αποκτήσει μια καλύτερη εικόνα. Το πραγματικό πρόβλημα που θα δημιουργηθεί θα είναι: ορισμένα Τμήματα (Ιατρική, Νομική, ορισμένα τμήματα του Πολυτεχνείου κ.ο.κ.) εμφανίζουν καταφανώς μεγαλύτερη ζήτηση υποψηφίων από τον αριθμό των φοιτητών που μπορεί να εκπαιδεύσουν. Έτσι στο τέλος του πρώτου έτους θα ανακύψει και πάλι το πρόβλημα του διαγωνισμού για τη μεταξύ τους κατάταξη. Επειδή είναι δεδομένες οι σχολές που θα συγκεντρώσουν τις περισσότερες προτιμήσεις, όλα θα κριθούν από τις «επιδόσεις» και μάλιστα από τις επιδόσεις σε άσχετα ενδεχομένως μαθήματα (λ.χ. Κτηνιατρικής για τους ενδιαφερόμενους για την Ιατρική ή Οικονομικών και Πολιτικής Επιστήμης για τους ενδιαφερόμενους για τη Νομική. Ακόμη χειρότερο δε είναι ότι ο διαγωνισμός θα μεταφερθεί από τις απρόσωπες και αντικειμενικές κατά το δυνατόν Πανελλαδικές Εξετάσεις, εντός των Σχολών, με όλες τις πιθανές πιέσεις εκ μέρους φοιτητών ή φοιτητικών παρατάξεων.
Θεωρώ ότι καλό θα είναι να μπορούν οι φοιτητές τελείωνοντας το Α έτος της σχολής που θα έχουν εισαχθεί μέσω πανελληνίων, να μπορούν να κάνουν αίτηση για αλλαγή σχολής και να υπάρχει μια διαδικασία και ένας μηχανισμός μετακίνησης εφόσον η σχολή δέκτης μπορεί να εκπαιδύσει τα επιπλέον άτομα είτε γιατί διατηρεί κάποιες θέσεις κενές για το σκοπό αυτό, είτε γιατί κάποιοι απο τους φοιτητές της ενδιαφέρονται να μετακινηθούν προς άλλη σχολή, είτε και για τους δύο λόγους.Θα μπορούσαν επίσης να υπάρχουν κατατακτήριες απο μια σχοή στην άλλη για συγκεκριμένο αριθμό θέσεων.
Σε καμμιά περίπτωση δεν πρέπει η τελική κατάταξη σε σχολή να μεταφερθεί απο ένα πανελλήνιο σύστημα σε ένα ενδοπανεπιστημιακό. Απλά μπορεί να προστεθεί η δυνατότητα μετακινήσεων απο σχολή σε σχολή.
Ευχαριστώ
Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις και σύμφωνα με τα συστήματα σε αρκετές χώρες του κόσμου. Δύο σκέψεις θα είχα να προσθέσω:
1. ο ρόλος της τεχνολογίας τόσο για τα εξ αποστάσεως όσο και για τα υπόλοιπα προγράμματα, τα οποία μπορεί να είναι και στα Αγγλικά. Έτσι, περισσότερα άτομα μπορούν να εγγραφούν και να παρακολουθούν μαθήματα, με μηδαμινό κόστος και με την ίδια ποιότητα μέσα από ένα online system, παραδείγματα για το οποίο υπάρχουν παντού, και σε Ευρώπη και σε Αμερική
2. Τα προγράμματα σπουδών επίσης πρέπει να εκπροσωπούν και τοπικές ανάγκες και τεχνογνωσία…π.χ η Ελλάδα είναι διάσημη σε όλον τον κόσμο για τον τουρισμό μας. Μήπως λοιπόν αντί η Ελλάδα να προσπαθήσει να ανταγωνιστεί το Λονδίνο και Αμερική σε προγράμματα management να ποντάρει αρκετά εκεί που όντως έχουμε ανταγωνιστικό πλεονέκτημα; Κατά την ταπεινή μου άποψη θα έλεγα ότι η κορυφαία σχολή Τουρισμού, Ξενοδοχειακών επιχειρήσεων όπως και Ναυτιλιακών θα έπρεπε να είναι στην Ελλάδα…
Ευχαριστώ
Πτυχία με αντίκρισμα
Ποιο είναι το αντίκρισμα του Πτυχίου Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας εκεί που το ίδιο το Υπουργείο το έφτασε ; 20000 μαθητές περιμένουν καθηγητή, 140-150 αναπληρωτές απαιτούνται, γιατί δεν δίνει αντίκρισμα στο πτυχίο τους το κράτος ;
http://www.youtube.com/watch?v=d2SlNYWpqNg
Φοβερή επινόηση η εισαγωγή σε σχολή και όχι σε τμήμα. Δηλαδή κάποιος φοιτητής θα εισάγεται στην Παιδαγωγική σχολή και θα επιλέγει μετά τον πρώτο χρόνο αν θα ακολουθήσει κατεύθυνση δασκάλου ή νηπιαγωγού. Τι νομίζετε ότι θα διαλέξει; Δασκάλου όπου διορίζεται σχεδόν αμέσως και με αναλογία 1 θέσης προς 1 υποψήφιο με τον ΑΣΕΠ ή νηπιαγωγού που περιμένει 10 χρόνια με αναλογία 1 θέση προς 50 υποψήφιους; Να το πάω λίγο παραπέρα; Αφού το τμήμα νηπιαγωγών δεν θα «τζιράρει» φοιτητές, ας το κλείσουμε καλύτερα και ας μετατάξουμε τους μόνιμους ΔΕΠ στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (πχ στους ΟΤΑ). Τους δε επίκουρους και τους λέκτορες ας τους απολύσουμε αφού δεν είναι μόνιμοι δημόσιοι υπάλληλοι. Το αποτέλεσμα: εξοικονόμιση πόρων για την κάλυψη του χρέους. Τέλεια. Να σκεφτούμε λίγο τι μπορεί να γίνει και με τις φιλοσοφικές σχολές όπου έχουν 10-15 τμήματα; Ε, εκεί ας μείνουν μόνο οι φιλόλογοι και της αγγλικής γλώσσας, οι υπόλοιποι σπίτια σας. Αυτό θα πει σύνδεση σπουδών με την αγορά εργασίας, πιστωτικές μονάδες και ευελιξία.
Δεν μπορεί πραγματικά να πιστεύετε ότι με φοίτηση 1 ή 2 ετών μπορεί κάποιος να θεωρείται πτυχιούχος, και πόσο μάλλον επί συγκεκριμένου αντικειμένου. Το πρώτο έτος της οποιασδήποτε Σχολής ή Τμήματος είναι πάντα καθαρά εισαγωγικό, με στόχο τη θέσπιση των απαραίτητων γνωστικών βάσεων πάνω στις οποίες κάθε φοιτητής θα καταφέρει να εντρυφήσει στο αντικείμενο του.
Το Σύστημα Πιστωτικών Μονάδων, μπορεί ναι μεν να δίνει τη δυνατότητα ευελιξίας στους φοιτητές μεταξύ Tμημάτων και γνωστικών αντικειμένων, αλλά σε καμία περίπτωση δεν στοχεύει στη δημιουργία ολοκληρωμένων και ικανών επιστημόνων. Δεν γίνεται απόφοιτος της Σχολής Θετικών Επιστημών να θεωρείται ούτε Φυσικός, ούτε Βιολόγος, ούτε Γεωλόγος από τη στιγμή που θα έχει παρακολουθήσει 2 μαθήματα του ενός Τμήματος και 3 του άλλου. Επιπλέον με αυτό τον τρόπο, ευθαρσώς μπορώ να πω, καταργείτε τα συλλογικά πτυχία, δεδομένου ότι καθένας, με διαφορετικό αριθμό και είδος μαθημάτων, έχει κατά συνέπεια και διαφορετικές γνώσεις και ικανότητες.
Μια τέτοια μεταρρύθμιση υπό αυτές τις προϋποθέσεις όχι μόνο δεν θα βελτιώσει την ποιότητα της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά θα τη διασπάσει ακόμα περισσότερο και θα μειώσει και την ίδια την ανταγωνιστικότητα των αποφοίτων μας, που έως τώρα μέχρι και σε διεθνές επίπεδο, είναι αρκετά υψηλή. Γιατί μπορεί κάθε χρόνο να μας κόβετε επιδοτήσεις και προγράμματα, παρόλα αυτά εμείς ξεπερνάμε όλα τα εμπόδια και παράγουμε ουσιώδες έργο και γνώση. Και δυστυχώς οι μόνοι που αναγνωρίζουν την αξία και την προσπάθεια μας, είναι τα Πανεπιστήμια και οι εργοδότες του εξωτερικού.
Εν κατακλείδι, ακούστε και μια φορά της προτάσεις τα Πανεπιστημιακής κοινότητας. Μπορεί να μην είμαστε τέλειοι, αλλά γνωρίζουμε τα ελαττώματα μας και αγωνιζόμαστε, εναντίον σας δυστυχώς, για να διορθώσουμε.
Ολο το σύστημα εκπαίδευσης είναι σε λάθος βάση .
Από τα διεθνή δεδομένα που δώσατε οι ίδιοι φαίνεται ότι στην Ελλάδα έχουμε ποσοτό εισαγωγής στα ΑΕΙ πάνω από 70 % των αποφοίτων λυκείου , ποσοστό που μαζί με τους απόφοιτους εξωτερικού πλησιάζει το 100 % .
Γιατί γίνεται αυτό ? Γιατί οι πολιτικοί τα τελευταία 36 χρόνια μάθατε τους Ελληνες ότι γιά να πετύχεις στην ζωή σου πρέπει να έχεις πτυχίο και να διοριστείς στο δημόσιο .
Ετσι όλα τα παιδιά πιέζονται να τελειώσουν ένα γενικό λύκειο που το μόνο προσόν που τους δίνει είναι η δυνατότητα να λάβουν μέρος στις πανελλήνιες εξετάσεις .
Αν αποτύχουν σε αυτές , τότε η πρέπει να πάνε εξωτερικό , η πρέπει να πάνε σε μιά δευτεροβάθμια σχολή , χάνοντας κάποια χρόνια , η απλά είναι ανειδίκευτοι εργάτες .
Ο πρώτος στόχος πρέπει να είναι η αναβάθμιση της δευεροβάθμιας τεχνικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης και η κοινωνική καταξίωση της .
Το γενικό λύκειο πρέπει να ακολουθείτε μόνο από το 30 % των μαθητών και κυρίως της θεωρητικής κατεύθυνσης .
Ετσι οι απόφοιτοι του του τεχνικού και επαγγελματικού λυκείου θα αποκτούν στα 18 τους πτυχίο επιπέδου 3 και θα μπορούν να τα αναβαθμίσουν σε 4 η 5 στά τοπικά κολλέγια η αν έχουν διάθεση να πάνε σε ανώτατες σπουδές .
Ο Καλλικράτης που αναμένεται στην Ανώτατη εκπαίδευση πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο από σχολές με εξειδικευμένα αντικείμενα , αλλά πρέπει να αλλάξει και σχολές με πολύ γενικά αντικείμενα που πριν από 100 χρόνια μπορεί να ήταν ανεκτές αλλά σήμερα είναι απαρχαιωμένες .
Επίσης πρέπει να ξεκαθαρίσει το θέμα των επαγγελματικών δικαιωμάτων ώστε οι αυτά να είναι αποτελέσματα σπουδών και εμπειρίας .
Ιδιαίτερα στους μηχανικούς είναι τεράστιο το μπάχαλο που 23άρηδες πτυχιούχοι Ελληνικού πολυτεχνείου έχουν απεριόριστα ΕΔ στα πάντα , άλλοι απόφοιτοι διαφόρων σχολών του εξωτερικού με 3 η 4 χρόνια σπουδών χωρίς σπουδές αντισεισμικού αποκτούν τα ίδια δικαιώματα δίνοντας 2-3 μαθήματα και πτυχιούχοι Ελληνικών ΤΕΙ παραμένουν χωρίς δικαιώματα η με ελάχιστα με 4 χρόνια σπουδές και εμπειρία δεκαετιών .
Οι σχολές δεν πρέπει να είναι μετοχές σε χρηματιστήριο , αλλά πρέπει να παρέχουν γνώση και τον τρόπο του σκέπτεσθαι σε ανθρώπους που αγαπούν το συγκεκριμμένο αντικείμενο και όχι μόνο την κοινωνική καταξίωση που υποτίθεται προσφέρει , ώστε να εκπληρωθούν οι προσδοκίες και τα όνειρα γονιών και παππούδων .
Το σχέδιο της διαβούλευσης όπως προτείνεται έχει ένα και μοναδικό σκοπό. Να ξεφορτώσει τις δαπάνες για την Ανώτατη Παιδεία από τις πλάτες της κάθε κυβερνητικής εξουσίας και φυσικά να τις μεταφέρει στις πλάτες των ίδιων των φοιτητών-σπουδαστών και των οικογενειών τους. Είναι απλά τα πράγραμα που δεν χρειάζεται να τα πείτε με το όνομά τους. Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά προγράμματα, δίδακτρα και στα προπτυχιακά και όποιος αντέξει. Φυσικά σε βάρος της ανάπτυξης και της προόδου της ίδιας της επιστήμης και της παρεχόμενης νέας γνώσης. Καθαρό εμπόριο…..
ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΟ ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΟΜΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ, ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΨΥΧΙΑΤΡΙΚΗ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΧΙΖΟΦΡΕΝΕΙΑ, ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΚΥΡΙΟΙ ΠΟΥ ΑΣΚΕΙΤΕ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΤΑ ΒΡΕΙΤΕ ΠΡΩΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΑΣ ΠΑΡΑ ΝΑ ΖΗΤΑΤΕ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΣΑΣ:
Η σύγκλητος του Πολυτεχνείου η οποία συνεδρίαζε ανοιχτά από τις 9 το πρωί ως τις 8 απόψε, κατέληξε να απορρίψει το κείμενο των αλλαγών του υπουργείου με το αιτιολογικό ότι δεν αποτελεί βάση οποιασδήποτε συζήτησης, «διότι καταστρατηγεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης και περιλαμβάνει αντισυνταγματικές διατάξεις τόσον όσον αφορά στη διοίκηση όσο και στη χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, ενώ διαλύει τις σπουδές και υποβαθμίζει τα πτυχία».
Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνεδρίασης, σύμφωνα με πληροφορίες, φοιτητές και καθηγητές εξέφρασαν την άποψη ότι πρέπει να προχωρήσουν σε απεργίες και καταλήψεις όλων των τμημάτων, εάν το υπουργείο εμμείνει στις θέσεις του και δεν αποσύρει τις προτάσεις.
Ήδη το Διδακτικό Προσωπικό του Ιδρύματος αποφάσισε 48ωρη απεργία την επόμενη Πέμπτη και Παρασκευή. Να σημειωθεί ότι τουλάχιστον 6 τμήματα του Ιδρύματος τελούν υπό κατάληψη που θα διαρκέσει και μέχρι την ερχόμενη Τετάρτη, οπότε θα γίνουν νέες γενικές συνελεύσεις.
Οι πρυτανικές αρχές του Ε.Μ.Π. πρόκειται, σύμφωνα με ανακοίνωσή τους, να καλέσουν τη σύνοδο πρυτάνεων η οποία θα συνεδριάσει την ερχόμενη Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου στο Λαύριο, να υιοθετήσει τη δική τους πρόταση και να απορρίψει τις αλλαγές που προωθεί το υπουργείο Παιδείας
Η εισαγωγή στη Σχολή για ένα έτος όπου το πρόγραμμα σπουδών θα είναι πιο γενικό και ακολούθως η επιλογή Τμήματος αποτελεί θετική πρόταση καθώς θα βοηθήσει την πλειοψηφία των αναποφάσιστων μαθητών να είναι αρκετά πιο κατατοπισμένοι προτού επιλέξουν το μέλλον τους. Δεδομένου όμως του ότι ζούμε σε μια ιδιόμορφη κοινωνία με λανθασμένες αντιλήψεις και νοοτροπίες που την έχουν οδηγήσει πολλά χρόνια πίσω, η αλλαγή αυτή απαιτεί σοβαρή συζήτηση όσον αφορά σε πρακτικά ζητήματα. Καταρχάς, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να σημάνει την κατάργηση των πανελλήνιων εξετάσεων καθώς πρόκειται για τη μοναδική, μέχρι στιγμής, διαδικασία που εξασφαλίζει την ορθή αξιολόγηση των μαθητών για την είσοδό τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση με διαφάνεια και αξιοκρατία. Κατά δεύτερο λόγο, είναι καίριας σημασίας η μείωση των φοιτητών που εισάγονται στα Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. αφού φαίνεται ξεκάθαρα ότι ουδόλως αντιπροσωπεύουν τις ανάγκες της ελληνικής αγοράς, αυξάνοντας μόνο την ανεργία και τη μη δημιουργική απασχόληση. Προς αυτήν την κατεύθυνση πιστεύω ότι η πρόταση της συγχώνευσης τμημάτων θα μπορούσε να προσφέρει πολλά καθώς είναι γνωστό σε όλους ότι υπάρχουν τμήματα απ’το όνομα των οποίων δεν προκύπτει το ακριβές αντικείμενο σπουδών αλλά ούτε και η επαγγελματική αποκατάσταση των φοιτητών. Επιπλέον, προκύπτει το ερώτημα για το ποια ακριβώς θα είναι η διαδικασία της αξιολόγησης των φοιτητών για να ενταχθούν στα εκάστοτε τμήματα μετά το πέρας του πρώτου «γενικού» έτους. Θα ήταν λάθος, κατά τη γνώμη μου, να στηρίζεται μόνο στις προτιμήσεις τους αφού τα τμήματα της σχολής, με το παρόν σύστημα, έχουν διαφορετικές βάσεις. Με τον τρόπο αυτό, θα παρατηρηθεί για ακόμα μία φορά το φαινόμενο της συσσώρευσης φοιτητών π.χ. στα ιατρικά τμήματα (αναφέρομαι στην ιατρική καθώς πρόσφατα αποφοίτησα και γνωρίζω το θέμα δυστυχώς πολύ καλά). Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η οποιαδήποτε αλλαγή στην παιδεία και ειδικότερα σε ό,τι αφορά στην επιλογή σχολής και την είσοδο σ’αυτήν θα πρέπει να συνοδεύεται από την κατάλληλη αξιολόγηση καθώς με λύπη μου διαπιστώνω ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι έτοιμη να αφεθεί ελεύθερη να κάνει τις επιλογές της.
1. Να θεσμοθετηθεί η έννοια της πλήρους και της μερικής παρακολούθησης ενός πανεπιστημιακού προγράμματος σπουδών.
2. Στην περίπτωση της πλήρους φοίτησης, να θεσμοθετηθούν τα προαπαιτούμενα μαθήματα και γενικά να γίνει μια τέτοια διάρθρωση των επιλογών του φοιτητή ως προς το πρόγραμμα σπουδών, ώστε να καθοδηγείται η εκπαιδευτική διαδικασία, για να αποφευχθούν φαινόμενα του τύπου όπου κάποιος φοιτητής έχει περάσει το ειδικό μάθημα κατεύθυνσης αλλά χρωστάει το εισαγωγικό μάθημα.
3. Να μην επιτρέπεται η παραμονή φοιτητών στο πρόγραμμα μετά από δύο συνεχείς αποτυχίες. Στην περίπτωση αυτή, να δίνεται η δυνατότητα εξαίρεσης από μια (1) εξεταστική περίοδο, όταν συντρέχει σοβαρός λόγος.
4. Εναλλακτικά εάν παραμείνουμε στο παρών καθεστώς, όταν ένας φοιτητής / τρια περνάει τις εξετάσεις μετά από δυο φορές, θα πρέπει να του απονέμεται ο ελάχιστος αποδεκτός βαθμός και σε καμία περίπτωση ο μέγιστος (10). Με αυτόν τον τρόπο θα αποφευχθεί η κατάφωρη αδικία όπου ένας φοιτητής λαμβάνει το πτυχίο του σε 4 χρόνια με ένα βαθμό Χ και ένας άλλος κάνει το ίδιο σε 8 χρόνια.
5. Να δίνεται η δυνατότητα μερικής παρακολούθησης του προγράμματος σε φοιτητές ειδικών κατηγοριών και μετά από τεκμηρίωση από πλευράς των φοιτητών. Στη περίπτωση αυτή καθορίζεται ένας συγκεκριμένος χρόνος και πλάνο μαθημάτων που οδηγούν στην λήψη του πτυχίου.
6. Να είναι υποχρεωτική η δημοσίευση των περιγραμμάτων των μαθημάτων, της ύλης του μαθήματος και των κριτηρίων της αξιολόγησης μαζί με την αντίστοιχη ποσόστωση τους από την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους.
7. Η διαδικασία της εξέτασης να πραγματοποιείται με βάση τα αρχικά κριτήρια αξιολόγησης που θεσπίστηκαν από την αρχή.
8. Να πραγματοποιείται έλεγχος των γραπτών σε περίπτωση που όλοι οι βαθμοί που απονεμήθηκαν σε μια εξεταστική περίοδο ενός μαθήματος είναι κάτω από την βάση ή όταν όλοι οι βαθμοί είναι πάνω από 9 και, να καλείται ο διδάσκων να παρέχει εξηγήσεις, όπου αυτό καθίσταται αναγκαίο.
9. Στο πλαίσιο της διαφάνειας, να δημοσιεύονται οι μέσοι όροι της βαθμολογίας του κάθε μαθήματος στο διαδίκτυο.
10. Να ενισχυθεί η σημαντικότητα της διπλωματικής εργασίας και της πρακτικής άσκησης
11. Τα πρόγραμμα σπουδών σχολών ιδίου αντικειμένου θα πρέπει να είναι παρόμοια για όλα τα πανεπιστήμια της χώρας, τουλάχιστον επί τοις αρχής.
12. Το πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να αξιολογείται διαδικτυακά από τους φοιτητές –τριες και διδάσκοντες κάθε χρόνο και τα αποτελέσματα να κοινοποιούνται στην κεντρική διοίκηση αλλά και σε κάθε διδάσκοντα ξεχωριστά.
13. Τα προγράμματα σπουδών θα πρέπει να μεταβάλλονται κατά τέσσερα χρόνια και η μεταβολή τους να τεκμηριώνεται απο ειδικές ομάδες εργασίας μετά από εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση τους.
14. Να θεσμοθετηθεί η επιτροπή παρακολούθησης της πορείας των αποφοίτων του κάθε προγράμματος.
15. Να ενισχυθεί ο ερευνητικός – πρακτικός χαρακτήρας των μαθημάτων, σε εξειδικευμένους στόχους που θα θέσει κάθε τμήμα- σχολή σε συνάφεια με την ερευνητική εξειδίκευση των μελών ΔΕΠ της.
Σήμερα, όλοι γνωρίζουμε ότι το επίπεδο των φοιτητών των ΤΕΙ δεν είναι το καλύτερο δυνατό για να είναι εφικτό όλοι οι φοιτητές να μπορούν να ανταποκριθούν σε υψηλό επίπεδο σπουδών. Προφανώς υπάρχουν και καλοί φοιτητές, όμως αναφέρομαι στους «χειρότερους» και προφανώς το αναφέρω ως «χειρότερους» από πλευράς ακαδημαϊκών δυνατοτήτων (και κανείς δεν μπορεί ειλικρινά να υποστηρίξει ότι φοιτητές που εισάγονται με βαθμολογίες πολύ κάτω της βάσης έχουν υψηλό ακαδημαϊκό επίπεδο με απαιτήσεις). Είναι στρουθοκαμηλισμός να μην το διαπιστώνουμε. Όμως είναι βέβαιο, ότι οι φοιτητές των ΤΕΙ είναι ουσιωδώς (κι όχι τυπικά) υψηλότερου ακαδημαϊκού επιπέδου από τους περισσότερους μαθητές των ΙΕΚ. Θεωρώ ότι όταν ένας φοιτητής του ΤΕΙ ολοκληρώνει τα 2 έτη σπουδών, όση είναι η διάρκεια φοίτησης στο ΙΕΚ, θα πρέπει να μπορεί να συμμετάσχει στις εξετάσεις πιστοποίησης του ΟΕΕΚ και να αποκτήσει επαγγελματικά δικαιώματα. Ενδεχομένως τα ΤΕΙ να αντλούσαν από την Πολιτεία το δικαίωμα διενέργειας των εξετάσεων αυτών για όλους (κι έτσι να αποκτούσαν τα ΤΕΙ ένα ευρύτερο κοινωνικό ρόλο και καλύτερη διασύνδεση με την αγορά εργασίας). Αυτό έχει πολλαπλά οφέλη στους φοιτητές και στο ΤΕΙ, διότι ακόμη και οι καλοί φοιτητές, θα μπορούν να εργαστούν στο αντικείμενο τους και να αποκτήσουν χρήσιμη επαγγελματική πείρα, χωρίς ανάγκη να περιμένουν να κάνουν μία τυπική πρακτική άσκηση. Ιδιαίτερα όμως κάποιοι φοιτητές που είτε αντιμετωπίζουν δυσχέρειες στη φοίτηση τους είτε αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα, θα μπορούν έτσι να βρουν επαγγελματική διέξοδο και παράλληλα να εκτονωθεί η πίεση για απόκτηση πτυχίου και η υποβάθμιση του πτυχίου του ΤΕΙ, διότι όλοι γνωρίζουμε ότι όταν ένας φοιτητής (από αυτούς που σε ένα αξιόλογο ίδρυμα τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν θα είχε βάσιμες πιθανότητες να πάρει πτυχίο) αλλά έχει πολλά χρόνια φοίτησης, τελικώς θα πάρει το πτυχίο είτε φιλοτιμώντας τους καθηγητές, είτε αξιοποιώντας τις αδυναμίες του εξεταστικού μας συστήματος.
Συνεπώς, η συσχέτιση διδακτικών μονάδων, μεταξύ ΤΕΙ και ΙΕΚ, κι αντιλαμβάνοαι ως πιο χρήσιμη την κατεύθυνση από το ΤΕΙ προς το ΙΕΚ, έχει ουσιωδώς πρακτική αξία. Επιπλέον, κανείς δεν εμποδίζει ένα φοιτητή (ακόμη κι ένα σημερινό «κακό» φοιτητή) που θα αποκτήσει επαγγελματική πείρα και θα ωριμάσει μέσα από την αγορά εργασίας, να επιστρέψει μετά από χρόνια στα θρανία και να έχει καλύτερη αντίληψη για τα μαθήματα που τώρα του φαίνονται «κινέζικα». Να σας αναφέρω απλά ότι σε ορισμένα τμήματα που εισάγονται φοιτητές από διαφορετικές δέσμες (λ.χ. κλασσικές), οι φοιτητές κάποιας δέσμης έχουν παντελή αδυναμία να αντιληφθούν ορισμένα μαθήματα (ποσοτικά), λόγω απουσίας σχετικού υπόβαθρου ή και εμπειρίας, κάτι που μπορεί να καλυφθεί εάν ο φοιτητής εμπλακεί με μία περίοδο επαγγελματικής απασχόλησης.
Στο ιστολόγιο μου έχω τοποθετηθεί εκτενώς στην πρόταση που κάνει το Υπουργείο για την εξειδίκευση του φοιτητή ο οποίος θα ανακατευθύνεται σε συγκεκριμένο πρόγραμμα σπουδών μετά το πρώτο έτος. Για κάτι τέτοιο απαιτείται ένας αριθμός αξιολογητών που θα έχουν τη γνώση και την όρεξη να αναλάβουν τον ρόλο αυτό. Ας σκεφτούμε πως θα κρίνει το μέλλον του φοιτητή για πάντα! Ίσως με αυτόν τον τρόπο να μπορέσει επιτέλους να αποφευχθεί το φαινόμενο του αιώνιου φοιτητή ή εκείνου που επειδή όλο το χρόνο είναι απασχολημένος σε δραστηριότητες των φοιτητικών παρατάξεων, τα εξάμηνα φαντάζουν ως μια πολύ χρονοβόρα διαδικασία. Αποτέλεσμα; Έξοδα για το δημόσιο, έξοδα για την οικογένεια του φοιτητή, υπονόμευση του κύρους του ιδρύματος και φυσικά καλλιέργεια λανθασμένης νοοτροπίας στην προσωπικότητα του ιδίου του φοιτητή.
Επίσης θα σταθώ στην παράγραφο για τη διασύνδεση του προγράμματος σπουδών με την αγορά εργασίας. Σε εποχές εργατικής απαξίωσης (ζήτημα άλλου υπουργείου αυτό) ένας τρόπος διασφάλισης πιο εύκολης πρόσβασης στην εργασία για τον φοιτητή, φαντάζει ιδανικός. Σήμερα λειτουργούν στα ιδρύματα τα γραφεία διασύνδεσης που κάνουν πραγματικά πολύ καλό έργο, αύριο θα μπορούν να συνεργάζονται με ένα πιο συγκεκριμένους τομείς όπως ένα πιο πρακτικό πρόγραμμα σπουδών που δε θα μορφώνει «παιδιά του βιβλίου» αλλά νέους του επιχειρήν και της καινοτομίας.
Τέλος στο ζήτημα της Δια Βίου Μάθησης κρούω τον κώδωνα του κινδύνου. Η δραστηριότητα είναι εξαίσια, όμως όσο τα χρόνια περνούν και όταν ο φοιτητής φύγει από το ίδρυμα, αν δεν έχει πάρει τις σωστές βάσεις για την συνεχόμενη εκπαίδευση του, τότε η δίψα για μάθηση και συνεχή ενημέρωση των γνώσεων του, ατενή, φθίνει και τελικά χάνεται. Οι επιστήμες εκσυγχρονίζονται συνεχώς και πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα για τον νέο να βρίσκεται μπροστά από την εξέλιξη της επιστήμης του :[
Αν και δεν έχω καμία αυταπάτη ότι θα διαβάσει κανείς από το υπουργείο τα σχόλια που γίνονται εδώ, θα γράψω τι πιστεύω, έτσι για να τα πω τουλάχιστον. 1) Για τα πτυχία χωρίς αντίκρυσμα, τη χαμηλή ποιότητα προσφερόμενης εκπαίδευσης, κ.λπ., φταίνε δύο πράγματα: α) Ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ σε σύγκριση με σοβαρά ιδρύματα του εξωτερικού αριθμός των εισακτέων. Και μόνη της η λέξη «Εισακτέοι» είναι σκάνδαλο άλλωστε. Για να μπεις σε μια σχολή πρέπει να έχεις γνώσεις και ικανότητες, και μόνο αυτό το κριτήριο θα έπρεπε να εφαρμόζεται, ΤΙΠΟΤΕ άλλο! β) Δεύτερο σκάνδαλο, παγκοσμίως πρωτότυπο: η δυνατότητα αιώνιας επανεξέτασης σ΄ένα μάθημα. Το αποτέλεσμα: Για να μην καταστρέψει το χρόνο και την ψυχική του υγεία, ο καθηγητής αναγκάζεται πρώτον να «βάλει πολύ εύκολα» και δεύτερον το 3.5 να το κάνει «δημοκρατικό» 5 για να σώσει τον εαυτό του. Διότι το «δίκαιο» των ελλαδικών παν/μίων λέει ότι όσα γραπτά και να εξετάσεις (400, 500, …), τα ίδια λεφτά θα πάρεις. Έχετε αντίρρηση κα Υπουργέ; 2) Οι φοιτητές θα εντάσσονται στο κανονικό πρόγραμμα σπουδών μετά τον πρώτο χρόνο: κα Υπουργέ, γνωρίζετε ότι στα περισσότερα ιδρύματα έτσι και αποφασίσουν μια μέρα όλοι οι φοιτητές να παρακολουθήσουν τα μαθήματα δεν θα χωράνε στην αίθουσα; Πώς περιμένετε να χωρέσει ένας ανεξέλεγκτος αριθμός φοιτητών; Πώς απαιτείτε από τους καθηγητές να εξετάσουν αυτόν τον ανεξέλεγκτο αριθμό φοιτητών; Πού θα βρουν το χρόνο; Θα τους αμοίψετε έξτρα γι’ αυτό; Και όσοι απ’ αυτούς τους υποψήφιους φοιτητές έχουν μετακομίσει από την επαρχία και τελικά δεν καταφέρουν να περάσουν επιτυχώς αυτόν τον πρώτο δοκιμαστικό χρόνο, θα τα μαζέψουν και θα γυρίσουν πίσω; Φαντάζεστε τι έχει να γίνει με τους γονείς τους; 3) Τα κόμματα – που θέλουν να ψευδονομάζονται «φοιτητικές παρατάξεις» – έχετε σκοπό να τα στείλετε από κει πού ήρθαν για να πάψουν να διαφθείρουν και να ασχημίζουν τον ιερό χώρο της εκπαίδευσης; Γιατί αν όχι, μην περιμένετε να φτιάξει ποτέ το Ελληνικό Παν/μιο και μην κοροϊδεύετε τον κόσμο με φρούδες ελπίδες. Έχετε πάει ποτέ σε ελλαδικό πανεπιστήμιο να δείτε πώς είναι; Δίνετε την εντύπωση, κι εσείς και όλοι οι προηγούμενοι υπουργοί, ότι ζείτε στο δικό σας κόσμο. Έχω να πω και πολλά άλλα, αλλά θα περιοριστώ στα παραπάνω σημεία που θεωρώ πραγματικά αγκάθια και κύριες πηγές της σαπίλας που μαστίζει σήμερα τον Παν/κό χώρο. Για τους εξεφτελιστικά χαμηλούς και παγκοσμίως πρωτότυπους μισθούς των ΔΕΠ, δεν θα μιλήσω. Είμαστε υπεράνω και μπορούμε να ζούμε και χωρίς χρήματα … Σταματήστε σας παρακαλώ για το όνομα του μέλλοντος των νέων αυτής της χώρας να παίζετε με την Παιδεία, αντιγράφοντας σαν φτωχός ιθαγενής τα Αμερικανικά πρότυπα. Και φτιάξτε επιτέλους την Α’βάθμια και τη Β’βάθμια εκπαίδευση. Είναι απελπιστικό πλέον το φαινόμενο να μην ξέρει κανείς πια – «δημοσιογράφων» συμπεριλαμβανομένων – πότε το ρήμα καταλήγει σε «ται» και πότε σε «τε». Τόσο δύσκολο είναι να διδαχθούν σωστά αυτά τα απλά πράγματα; Σας ευχαριστώ για τη δυνατότητα που μου δώσατε να εκφράσω τις διαμαρτυρίες μου. Διατελώ απελπισμένος πανεπιστημιακός που δεν μπορεί να βγάλει από το μυαλό του ότι έπρεπε να μείνει μακριά από την «πατρίδα» όταν ήταν αρκετά νέος γι’ αυτό. Ελπίζω άλλα τέτοια εγκλήματα να μην ξαναγίνουν στο μέλλον. Οι νεότεροι πάντως φαίνεται να το έχουν πάρει το μήνυμα. Ευτυχώς…
EXEI ΓΕΜΙΣΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΑΙ ΤΕΙ………..
ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ ΑΝΤΙ ΝΑ ΦΤΕΙΑΞΟΥΝ 5-6 ΔΥΝΑΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΕΣΠΕΙΡΑΝ Σ’ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΣΧΟΛΕΣ…ΓΙΑ ΠΛΙΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ….
Π.Χ. ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
ΡΙΞΕ 5 ΣΧΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΒΟΛΟ , 5 ΣΧΟΛΕΣ ΣΤΗ ΛΑΡΙΣΑ, 1 ΣΧΟΛΗ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΣΤΑ ΤΡΙΚΑΛΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΥΝΤΑΙ,,,, ΚΑΙ ΠΟΙΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙ ΚΟΣΤΟΣ ΟΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΣΧΟΛΕΣ…..
ΕΙΔΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΔΙΑΤΕΘΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΤΙΟΣΤΟΙΧΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ .
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΔΗΛ. ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΡΙ ΜΙΑ ΔΥΝΑΤΗ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ…. 120 ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΤ’ ΕΤΟΣ??? ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΔΥΟ 70+40 ΚΑΤ’ ΕΤΟΣ.
ΑΝ ΟΙ ΔΑΠΑΝΕΣ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΔΥΟ ΤΜΗΜΑΤΑ ΘΕΣ/ΚΗΣ ΚΑΙ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ ΑΦΙΕΡΩΝΟΝΤΑΝ ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΤΗΝΙΑΤΡΙΚΗ ΑΥΤΗ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ.
ΕΤΣΙ ΣΚΟΡΠΑΜΕ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠ’ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΚΕΙ.
ΕΓΩ ΒΑΣΙΚΑ ΕΙΜΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ 5 ΔΥΝΑΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ.
ΑΘΗΝΩΝ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
ΠΑΤΡΩΝ
ΚΡΗΤΗΣ
ΑΙΓΑΙΟΥ (ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ)
ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΛΑ ΤΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΘΕΣΣΑΛΙΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ ΕΑΝ ΕΚΛΕΙΝΑΝ ΚΑΙ ΤΟ 50% ΤΩΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΩΝ ΔΑΟΑΝΩΝ ΤΟΥΣ ΔΙΟΧΕΤΕΥΟΝΤΑΝ ΣΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ!!!!!
Ένα μεγάλο πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η συνεχής υποβάθμιση των αποφοίτων Α.Τ.Ε.Ι. Είναι επιστήμονες με γνώσεις τις οποίες το Ελληνικό Κράτος δεν θέλει να τις αξιοποιήσει και ποιο συγκεκριμένα οι «Συντεχνίες» του Τ.Ε.Ε. δεν αφήνουν τα Α.Τ.Ε.Ι. να δράσουν στη θέση που ανήκουν. Έίναι πραγματικά λυπηρό να εργάζονται στην Ελλάδα Ιατροί, Μηχανικοί από γειτωνικά Κράτη οι οποίοι πήραν πτυχίο επί πληρωμή σε κολέγια, και τα παιδιά απόφοιτοι των Α.Τ.Ε.Ι. να είναι τα αποπαίδια της Ελλάδος. Λυπάμε γιατί εδώ στην Ελλάδα στην οποία γεννήθηκε η Δημοκρατία και στην οποία έχουν γεννηθεί – μεγαλώσει – διαπρέψει μεγάλοι επιστήμονες δεν θέλουν «κάποιοι» να χάσουν μέρος τις «πίτας» τους από πλευρά οικονομική και προτιμούν να βάζουν στο «ψυγείο» χιλιάδες παιδιά με όρεξη για δουλειά , με καινοτόμες ιδέες , με γνώσεις.
Έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα «πολέμου» μεταξύ των αποφοίτων των πολυτεχνικών σχολών με τους αποφοίτους των Α.Τ.Ε.Ι. και ο λόγος δεν είναι άλλος από τον οικονομικό.
Δεν βλέπω να μπορεί κάτι να αλλάξει σε αυτή τη Χώρα .
Λυπάμε τα παιδιά μας , και απορώ για το μέλλον τους. Η αγορά εργασίας χρειάζετε όλες τις ειδικότητες. Ας αφήσουν οι «συντεχνίες» του Τ.Ε.Ε. τον ανταγωνισμό να αποφασίσει ποιός είναι ο καλύτερος. Η κοινωνία και τα αποτελέσματα θα δείξουν. Τι φοβούνται; Μήπως φοβούνται ότι η αγορά θα λειτουργήσει εναντίον τους;
Κύριοι Υπουργοί , αποφασίσετε σύμφωνα με το συμφέρον της κοινωνίας επιτέλους και όχι σύμφωνα με το οικονομικό όφελος ορισμένων.
Σας ευχαριστώ
λοιπόν έχουμε και λέμε:
30-40 άτομα κάνουμε εδώ διαβούλευση…
50-60 άτομα κάνουνε καταλήψεις…..
60-80 μέλη ΔΕΠ κάνουν συνελεύσεις….
10-12 ειδικοί σχεδιάζουν…..
300000 παιδιά κρίνεται το άδηλο μέλλον τους….
300 βουλευτές χωρίς επαφή με το αντικείμενο….
( τα νούμερα είναι απλώς ενδεικτικά )
110 δις ευρώ για 15 χρόνια
350 δις για τα επόμενα 150
έκαστος και η νεύρωσή του – πρόβλημα
κάτι δεν πάει καλά
νομίζω ότι σε αυτή την χώρα δουλευόμαστε μεταξύ μας
και δεν παραδεχόμαστε ότι δεν είμαστε ικανοί
να μαζέψουμε ούτε τα σκουπίδια μας
τόσο δύσκολο είναι;
Για να οικοδομήσεις πλαίσιο χρειάζονται υλικά – σχέδιο
και κανόνες δόμησης και χωροχρονική τοποθέτηση στο
κοινωνικό – γίγνεσθαι περιβάλλον με προοπτική τουλάχιστον
50 χρόνων. Πάρτε ένα απλό παράδειγμα: εν αντιθέσει με όλο
τον υπόλοιπο πλανήτη εμείς βάλαμε τα φωτοβολταικά στα πιό
εύφορα χωράφια, ήτοι 6 δις εισαγωγές σε τρόφιμα….Με αυτές
τις λογικές δεν γίνεται χωριό αλλά κάτι άλλο, ρωτήστε για
την λέξη τους φοιτητές του τμήματος χημείας Π.Πατρών
ΤΑ ΕΙΠΑ
Αρχικα το γεγονός ότι όλοι όσοι είναι αιώνοι φοιτητές δεν είναι εξ’ ορισμού άνθρωποι που διέκοψαν τις σπουδές τους, αλλά σίγουρα ένα ποσοστό μπορεί να είναι και άνθρωποι που έχουν ενδεχομένως πλέον έχουν επιστρέψει στις σπουδές τους και έχουν επιλέξει να είναι ενεργοί φοιτητές και ίσως ορισμένοι από αυτούς να βρίσκονται σε αρκετά απαιτητικές σχολές. Γι’ αυτούς υπάρχει ήδη πρόβλεψη από τον νόμο-πλαίσιο Γιαννάκου και καλό δεν είναι να αλλάζουμε τα δεδομένα από τη μια στιγμή στην άλλη άκριτα και απροειδοποίητα, χωρίς προετοιμασία και πρόβλεψη όταν μιλάμε για τις ζωές ανθρώπων: όταν ένας φοιτητής έχει κάνει τον προγραμματισμό του σε βάθος πενταετίας να τελειώσει μέχρι το 2011-2012 όπως όριζε ο νόμος Γιαννάκου για τους τότε ‘αιώνιους’ φοιτητές, έτσι και σήμερα οφείλει να υπάρχει στο νόμο αντίστοιχη πρόνοια. Χρειάζονται λοιπόν ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ ‘ΑΙΩΝΙΟΥΣ’ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ανεξάρτητα ποια θα είναι η πρόβλεψη στη διάταξη του νόμου για εκείνους που θα καταστούν μελλοντικά ‘αιώνιοι’ φοιτητές. Επειδή για το ευρύ πλαίσιο που θα ορίζει η πολιτεία δε γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο κείμενο διαβούλευσης, θα ήθελα απλά να καταστήσω σαφές το εξής: Οι φοιτητές που δεν παίρνουν πτυχίο στον προβλεπόμενο χρόνο και συχνά σωρηδόν στοιβάζονται στην κατηγορία ‘αιώνιοι φοιτητές’ δεν είναι όλοι αδιάφοροι και μόνο φοιτητές, αλλά μπορεί να αντιμετωπίζουν στην πορεία διάφορα προβλήματα (πχ από θέματα υγείας μέχρι και βιοπορισμού), με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους έγκαιρα. Και επανέρχομαι για τους υπάρχοντες λεγόμενους αιώνιους φοιτητές, πως δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται συνολικά με την ίδια άδικη κατηγορία και μαζικά με την ολοκληρωτική λογική ότι αφού έχουν ήδη λίγο ή πολύ ξεπεράσει το όριο σπουδών αυτό δήθεν σημαίνει ότι και εγκατέλειψαν τις σπουδές τους και δεν ενδιαφέρονται πια. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν είναι σωστό να ερμηνεύει κανείς τις προθέσεις των άλλων με βάση τα δικά του ατομικά πιστεύω και χωρίς να ζητήσει τη γνώμη των ανθρώπων στους οποίους χρεώνει προθέσεις με τρόπο μάλιστα αυθαίρετο. Έπειτα το ότι κάποιος είναι αιώνιος φοιτητής, δε σημαίνει αυτόματα και ότι δεν ενδιαφέρεται να συνεχίσει την προσπάθεια για να πάρει το πτυχίο του. Ο νόμος-πλαίσιο Γιαννάκου γι’ αυτό καλούσε αυτούς τους συγκεκριμένους φοιτητές να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε εύλογο χρονικό διάστημα, το οποίο σημειωτέον δεν έχει παρέλθει μέχρι και σήμερα που μιλάμε. Μάλιστα έδινε σ’ αυτούς τους φοιτητές περιθώριο 5 ακαδημαϊκών ετών από το 2007 για να περατώσουν τις σπουδές τους. Πολλοί από τους ‘αιώνιους’ φοιτητές, έχοντας πίστη στο νόμο, έχουν μπει στη λογική να τελειώσουν τις σπουδές τους με το δικό τους προγραμματισμό, έχουν μοχθήσει και μπορεί ήδη να βρίσκονται πλέον κοντά στο να τελειώσουν. Από τη στιγμή που το κράτος οφείλει και ζητά να έχει συνέχεια και συνέπεια, η ελάχιστη δέσμευση που οφείλει να κρατήσει απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους είναι το λιγότερο να τηρήσει τα ελάχιστα που προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος Γιαννάκου, δηλαδή αν μη τί άλλο να σεβαστεί ΚΑΤ’ ΕΛΑΧΙΣΤΟ το περιθώριο των 5 ακαδημαϊκών ετών ήτοι μέχρι το έτος 2011-2012. Ο,τιδήποτε άλλο που μπορεί να ακούγεται (πχ για συνολικές εκκαθαρίσεις μητρώων κλπ) όχι μόνο προσβάλλει αυτούς τους ανθρώπους, το κράτος και τη λογική αλλά και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ακραίο. Συνεπώς κάποια μέριμνα πρέπει να προβλεφθεί με ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΕ ΒΆΣΗ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ στα προγράμματα σπουδών και τον τρόπο εξέτασης των μαθημάτων , λαμβάνοντας υπόψην τα μέχρι σήμερα δεδομένα.
Ένας αυτοδημιούργητος οικογενειάρχης μάστορας εμπειροτεχνίτης που πονάει αυτόν τον τόπο.
Η πρότασή μου…
Η επιλογή για την Τεχνική Εκπαίδευση είναι βήμα καριέρας, είναι βήμα ενός νέου ανθρώπου για την αγορά εργασίας. Η Τεχνική Εκπαίδευση δεν πρέπει να επιλέγεται από ανάγκη. Πρέπει να επιλέγεται γιατί στη χώρα μας χρειαζόμαστε τεχνικούς και τεχνίτες μέσης εκπαίδευσης για εργασία. Οι σπουδαστές των επαγγελματικών λυκείων και σχολών λοιπόν πρέπει να έχουν επαγγελματικά δικαιώματα που είναι αναγκαία για την αγορά εργασίας μήπως και η χώρα μας ξεκολλήσει από τον πάτο όπου την έφτασαν οι τόσοι ‘ ‘ντοκτοράδες’ ’ που την κυβέρνησαν έως σήμερα..(προσωπικά πιστεύω ότι εάν την κυβερνούσαν αγράμματοι ίσως και να είχε καλύτερη τύχη.. )
Λυπάμαι για την κατάντια της χώρας μας!!!
Να σας πω εγώ γιατί χρεοκόπησε η χώρα μας.
1ον Οι πτυχιούχοι ΑΕΙ και ΤΕΙ όταν παίρνουν το πτυχίο αποκτούν άμεσα επαγγελματικά δικαιώματα χωρίς να γνωρίζουν καν το αντικείμενο για το οποίο τους δίδονται αυτά τα δικαιώματα π.χ όταν παίρνει πτυχίο από το ΕΜΠ ή οποιοδήποτε άλλο ΑΕΙ ένας Μηχανολόγος έχει δικαίωμα την ίδια μέρα να ανοίξει συνεργείο Αυτοκινήτων ή συνεργείο Ψυκτικού Μηχανικού ή συνεργείο Υδραυλικού ή συνεργείο Μηχανοτεχνίτη ή συνεργείο Μηχανουργού ή συνεργείο Θερμαστού ή συνεργείο Μεταλλικών Κατασκευών ή συνεργείο Εφαρμοστού ή συνεργείο Συγκολλήσεων ή συνεργείο Ελασματουργείου ή συνεργείο Χυτεύσεων ή συνεργείο Αγροτικών Μηχανημάτων ή συνεργείο Επισκευής Πλοίων ή συνεργείο Επισκευής Αεροσκαφών ή συνεργείο Επισκευής Ελικοπτέρων ή συνεργείο Επισκευής Πετρελαιοκινητήρων ή συνεργείο Επισκευής Βενζινοκινητήρων ή…ή…ή… σταματώ εδώ διότι είναι τόσα πολλά τα δικαιώματα που τους δίνουν που θα σας κάνω να αγανακτήσετε εάν τα αναφέρω όλα.
2ον Σας ερωτώ εγώ τώρα, υπάρχει λογικός άνθρωπος σε αυτή τη χώρα που μπορεί να πιστέψει ότι ένας πτυχιούχος Ελληνικού ΑΕΙ ή ΤΕΙ (με τις όποιες σπουδές έχει από το ΑΕΙ ή το ΤΕΙ) μπορεί να εργασθεί σε οποιοδήποτε συνεργείο από τα προαναφερόμενα;
3ον Εάν ναι, τότε γιατί παρόλο του ότι τους παρέχεται το δικαίωμα δεν τολμούν να εργασθούν σε κάποιο από τα προαναφερόμενα συνεργεία;
4ον Εγώ που είμαι ένας απλός εμπειροτεχνίτης (έχω άδεια εμπειροτέχνη και δεν έχω τελειώσει ούτε το δημοτικό σχολείο) αρκετές φορές στο συνεργείο μου έκανα πρόσληψη τέτοιων άνεργων πτυχιούχων (διότι πίστευα πώς θα αναβαθμίσω το συνεργείο μου) και αυτοί από την πρώτη ημέρα ανάληψης υπηρεσίας δήλωναν παραίτηση λόγο αδυναμίας εκπλήρωσης των καθηκόντων τους!!! Ξέρετε ποια ήταν η ποιο συνηθισμένη δικαιολογία τους; – ααα εγώ νόμιζα θα κρατάω τίποτε βιβλία στο συνεργείο!!! Ενώ εσείς θέλετε τεχνίτη όχι επιστήμονα!!! μου απαντούσαν και έφευγαν!!!
5ον Εγώ τότε απευθύνθηκα σε ένα Τεχνικό Λύκειο και σε μια Τεχνική Σχολή για να προσλάβω απόφοιτους τεχνίτες. Ξέρετε τι διαπιστώνω σήμερα; Ότι τα παιδιά που πήρα από το Τεχνικό Λύκειο και την Τεχνική Σχολή έχουν χίλιες φορές περισσότερες τεχνικές γνώσεις από τους πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ και παρά τις γνώσεις που έχουν δεν μπορούν να βγάλουν άδεια άσκησης του επαγγέλματός τους.
6ον Να τι φταίει για την κατάντια του Ελληνικού Κράτους. Αυτός που ξέρει να κάνει μια δουλειά, το κράτος δεν του δίνει την απαραίτητη άδεια, την οποία άδεια όμως δίνει εντελώς ελεύθερα σε όσους είναι εντελώς ανειδίκευτοι όπως πτυχιούχους ΑΕΙ και ΤΕΙ.
Με εκτίμηση
ένας Εμπειροτέχνης
που πονάει αυτόν τον τόπο.
ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΑΡΙΘΜΙΣΩ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ Η ΘΕΩΡΙΑ – ΣΠΟΥΔΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΑΞΗ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. 1) Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ. ΕΧΕΙ ΔΙΑΛΥΘΕΙ Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ Η ΣΥΝΟΧΗ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟΥ ΣΕ ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΕΠΙ ΠΤΥΧΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΧΡΩΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ 1ου & 2ου ΕΤΟΥΣ? 2) ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ (ΠΡΑΚΤΙΚΗ – ΑΓΡΟΤΙΚΟ) ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΕ ΤΡΙΜΗΝΗ ΒΑΣΗ (ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΙΣ ΘΕΤΙΚΕΣ ΣΧΟΛΕΣ) ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ Ο ΝΕΟΣ/Α ΝΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΠΟΨΗ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ, ΣΤΗ ΠΡΑΞΗ! 3) ΤΕΛΟΣ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΙΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΕΦΟΣΟΝ ΕΧΟΥΝ ΞΕΠΕΡΑΣΕΙ ΤΑ 2/3 ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΠΟΥΔΩΝ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΣΕ ΑΥΤΟ ΜΕ ΝΟΜΟ. 4) ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ (ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ) ΚΑΘΕ 3 ΕΤΗ ΑΠΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΤΕΣ ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΔΙΟΤΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΕΠΑΝΑΠΑΥΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΡΕΚΛΑ ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΡΓΟ ΚΑΙ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟ ΤΟΥΣ ΕΩΣ ΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ ΣΕ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΕΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΣΤΟΝ ΒΑΘΜΟ ΤΟΥ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ. ΙΣΩΣ ΕΤΣΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ Η ΚΑΘΕ ΣΧΟΛΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΣΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΤΙΤΛΟΥΧΟΙ!
•Οι νέοι φοιτητές εισάγονται σε Σχολή ή στο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα (Πανεπιστήμιο ή Τεχνολογικό Ίδρυμα)
•Οι φοιτητές εντάσσονται στα επιμέρους προγράμματα σπουδών της Σχολής, μετά από το τέλος του πρώτου έτους, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις τους
Οι μοναδικές σοβαρές εξετάσεις που υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα είναι : οι Πανελλαδικές Εξετάσεις και εξετάσεις του ΑΣΕΠ. ΟΛΕΣ οι άλλες είναι παρωδίες.
Ειδικά στη Τριτοβάθμια εκπαίδευση – έχω περάσει από ΑΕΙ και ΤΕΙ – είναι ο ορισμός της παρωδίας. Ο ένας δίπλα στο άλλο με ίδια θέματα σε μια αίθουσα με εκατοντάδες φοιτητές , με την αντιγραφή να είναι κανόνας , τα 2άρια που γίνονται 5, τα 3άρια που γίνονται 5, τα τηλέφωνα από γνωστούς και διδάσκοντες , με ελάχιστους επιτηρητές , που είναι απλοί θεατές , συνθέτουν το πιο εκρηκτικό μίγμα αναξιοπιστίας!
Μου έλεγε πριν λίγες μέρες φίλος μου που δουλεύει σε ΤΕΙ ότι πήρε ένα μάθημα από ένα καθηγητή που έφυγε και το χρωστούσαν 450 φοιτητές και στη πρώτη εξεταστική με δικά του θέματα τους πέρασε ΟΛΟΥΣ ανεξάρτητα από το τι είχαν γράψει! Και όταν το ρώτησα γιατί το έκανε αυτό μου απάντησε : «Γιατί να γίνω και εγώ ο κακός καθηγητής». Αυτή είναι η Ελλάδα!
Η Τριτοβάθμια εκπαίδευση ΔΕΝ έχει τους μηχανισμούς να υποστηρίξει αδιάβλητες εξετάσεις. Η απόφαση σας να μεταφέρεται την επιλογή στις Σχολές θα είναι μαύρη σελίδα για την αξιοπιστία του συστήματος εισαγωγής. Τα παιδιά από την επαρχία που θα πάνε σε Σχολές της Αθήνας , Θεσσαλονίκης , Πάτρας κλπ θα βρεθούν μπροστά στα κυκλώματα των καθηγητών των Σχολών και θα ζήσουν το ρουσφέτι και την οικογενειοκρατία όπως ποτέ δεν το φανταζόταν και μάλιστα ως έργο Σοσιαλιστικού Κόμματος !
Τη παρωδία του ελέγχου επίδοσης στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση δείχνουν με τον καλύτερο τρόπο οι επιδόσεις των Εκπαιδευτικών στις Εξετάσεις του ΑΣΕΠ: «Το 86% των αποφοίτων αποτυγχάνει στο μάθημα της ειδικότητάς του!!!» (http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artid=4598047).
Τρομάζω στην ιδέα να διορθώνονται τα γραπτά από μέλη ΔΕΠ. Είναι μια ευκαιρία η Ελλάδα να «βελτιώσει» τη θέση στη Λίστα με τις πιο διεφθαρμένες χώρες!!!
Τα αγγλικά Πανεπιστήμια για να δεχθούν Έλληνες Φοιτητές στους Πολιτικούς Μηχανικούς (civil engineering) ελέγχουν την επίδοση σε δύο (2) μόνο μαθήματα: Μαθηματικά και Φυσική .Η πρόταση μου είναι : εισαγωγή σε Τμήμα όχι σε Σχολή με κριτήριο την γραπτή επίδοση σε 1 ΕΩΣ 4 μαθήματα στη Γ Λυκείου ΜΟΝΟ και καθόλου στη Β Λυκείου, κάτω από την αδιάβλητη διαδικασία των Πανελλαδικών Εξετάσεων .
Οι πολλές εξετάσεις το μόνο που κάνουν είναι να διαλύουν την εκπαιδευτική διαδικασία και να θεριεύουν την παραπαιδεία!
«Οι φοιτητές εντάσσονται στα επιμέρους προγράμματα σπουδών της Σχολής, μετά από το τέλος του πρώτου έτους, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις τους».
ΣΤΟ ΒΗΜΑ [17-10-2010] δημοσιεύεται άρθρο με τίτλο:
Ο «χυλός» ξαναζεσταίνεται; όπου μεταξύ άλλων αναφέρει:
«Πάντως τα βάσανα δεν πρόκειται να τερματισθούν για τους «πρωτοετείς». Γιατί θα τους απομένει ένα «εισαγωγικό» έτος, με δεκαέξι περίπου μαθήματα, ώσπου να δοθεί το πράσινο φως έναρξης των σπουδών Τμήματος, «ανάλογα με την επίδοση και τις προτιμήσεις». Ας υποθέσουμε ότι η Φιλοσοφική Σχολή των έντεκα αυτοτελών της Τμημάτων συμφωνήσει, «κάτωθεν» ή «άνωθεν», να τεθεί στο πρόγραμμα σπουδών αυτού του «εισαγωγικού» έτους ένα ή δύο μαθήματα από κάθε Τμήμα (ανάλογα με την «έριδα» για το χαμένο τους «γόητρο»), τότε δεν επιβραβεύεται κάποια σύλληψη «διεπιστημονικότητας». Απλώς θα αποκτήσουμε μια, εντελώς χύμα, «διαθεματικότητα» τρίτου βαθμού, μετά την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια που γνωρίσαμε.
Και ποιο «σύστημα πιστοποίησης» πανεπιστημιακών «προϊόντων» θα αναλάβει να «αξιολογήσει» έναν τέτοιο χυλό; Το μόνο που θα μπορούσε να προσμετρήσει είναι την κατά ένα ακόμη έτος ομηρεία των «υποψηφίων» και συνακόλουθα της επέκτασης της «παραπαιδείας», αυτή τη φορά σε πλειάδα γνωστικών αντικειμένων που θα αντιστοιχούν στα μαθήματα δύο πανεπιστημιακών εξαμήνων. Χωρίς να παραβλέπω τα όρια της ενδοπανεπιστημιακής «αξιοπιστίας» ενός τέτοιου «συστήματος επιλογής» ή την ευχέρεια «πανεπιστημιακών» να αυξάνουν τα εισοδήματά τους ως μέλη μιας τέτοιας «παρα-Σχολής», τούτο όμως θα αφορά περίπου 2.000 «υποψηφίους» (αν περιορισθώ στους εφετινούς αριθμούς) που θα κινούνται με βήμα σημειωτόν στον προθάλαμο.»
Ο κ. Παναγιώτης Νούτσος είναι καθηγητής της Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων.
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=122&artId=361319&dt=17/10/2010#ixzz16rzGsJiu
«Η Σχολή ως βασική ακαδημαϊκή μονάδα»
Η θεσμοθέτηση της Σχολής ως βασική ακαδημαϊκή μονάδα είναι ένα θετικό μέτρο εν γένει. Αυτό που πρέπει να ορισθεί με προσοχή, είναι οι σχολές που παρουσιάζουν μια πολύ γενική συνάφεια, π.χ. μια ενδεχόμενη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών. Ενώ πολλές επιστήμες μπαίνουν κάτω από την ομπρέλα του ίδιου γενικού αντικειμένου, έχουν τεράστιες διαφορές και προαπαιτούμενες γνώσεις. Για παράδειγμα, στις Κοινωνικές Επιστήμες, τα Οικονομικά με τη Κοινωνιολογία ναι μεν έχουν συνάφειες αλλά στο προπαρασκευαστικό χρόνο έχουν τελείως διαφορετικές ανάγκες. Ειδικά τα Οικονομικά, ίσως θα έπρεπε να έχουν ένα τελείως αυτοτελή σχεδιασμό προπαρασκευαστικού έτους. Ερευνητές πάνω σε διάφορους τομείς μπορούν και πρέπει να σας δώσουν πολύτιμες πληροφορίες για τις προαπαιτούμενες γνώσεις που πρέπει να έχει ένας δευτεροετής φοιτητής ανά αντικείμενο.
Βρεττός Κωνσταντίνος
Υποψήφιος Διδάκτορας
Πτυχία με αντίκρυσμα,
Μεγάλη κουβέντα…
Το αντίκρισμά το διαμορφώνουν οι συνθήκες και οι επιλογές των πολιτικών ηγεσιών. Θα πάρω ως παράδειγμα τον κλάδο Ιταλικής γλώσσας και φιλολογίας. Πριν 3 χρόνια το υπουργείο κάλυψε τυπικά την ευθύνη για πολυγλωσσία στην Εκπάιδευση και εισήγαγε μετά απο 3 ετές πρόγραμμα τα Ιταλικά στα σχολεία και ειδικότερα στην δευτεροβάθμια.
1ο φάουλ του Υπουργείου δεν έβαλε την γλώσσα ισάξια και ισότιμα απο την 4η δημοτικού με τις άλλες παλαιότερες γλώσσες. Δύσκολα διακόπτει ο μαθητής Α Γυμνασίου κάτι που έκανε στο Δημοτικό.
Παρ’ όλα αυτά τα Ιταλικά κατέκτησαν πέρσι το 15% της Α Γυμνασίου. Αυτό δηλώνει ότι οι μαθητές δεν ήταν ευχαριστημένοι με αυτό που επέλεξαν και ζήτησαν διέξοδο σε κάτι άλλο.
Οι μαθητές της τότε Α Γυμνασίου είναι τώρα στην Γ Γυμνασίου.
Η Πολιτική ηγεσία του Υπουργείου τον 9/2010 δεν φρόντισε ώστε να καλυφτούν τα τμήματα Ιταλικών με καθηγητές οι πρώτοι καθηγητές εκτός των μόνιμων προσλήφθηκαν στις 5/11 και ακόμα απαιτούνται προσλήψεις 150 καθηγητών για να καλυφτούν τα κενά. Οι μαθητές αλλάζουν προτίμηση κατ΄υπόδειξη του Υπουργείου, Περιφερειακών Δντων και Δντων σχολείων.
Έτσι χάνονται τα τμήματα Ιταλικών προκειμένου το Υπουργείο να βολέψει υπεράριθμους εκπαιδευτικούς κλάδων που το ίδιο πριν ένα χρόνο φώναζε ότι είναι στο Υπουργείο και στις Δνσεις και είναι αντιπαραγωγικοί. Δεν τους γύρισε όμως στις τάξεις τους και συνεχίζει να διορίζει απο αυτούς μέσω ΕΣΠΑ.
Η πολιτική ηγεσία του ΥπΔΒΜΘ με αυτόν τον τρόπο υποβαθμίζει το πτυχίο Ιταλικής φιλολογίας το κάνει να μην έχει υπεραξία για καθηγητές και μαθητές. Το ίδιο το κράτος με παρέμβαση του αλλοιώνει την αξία του Πτυχίου Ιταλικής Γλώσσας και Φιλολογίας.
Γκρινιάζει το Υπουργείο και οι εφημερίδες όταν δεν δίνουν πολλοί για Ιταλική και Ισπανική φιλολογία όμως δεν αφήνει τους μαθητές να επιλέξουν τις γλώσσες (παρεμβαίνει) και δεν στέλνει καθηγητές. Πως λοιπόν να μάθουν αυτές τις γλώσσες οι μαθητές για να δώσουν Πανελλαδικές ; Στα Γαλλικά και Γερμανικά κάνουν 9 χρόνια και ολοήμερο και φροντιστήρια. Είναι άνιση η σύγκριση. Το κράτος διατηρεί την ύπαρξη πτυχίων 2 ταχυτήτων και επηρεάζει τα πτυχία.
Έτσι με αυτά και με αυτά σήμερα 3 μήνες μετά την έναρξη του σχολικού έτους υπάρχουν ακόμα 20000 μαθητές Ιταλικών στα προαύλια και περιμένοντας καθηγητή Ιταλικών ενώ συνεχίζουν οι πιέσεις των λειτουργών του κράτους να αλλάξουν προτίμηση γλώσσας γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τις εγκυκλίους και τις φανφάρες περί Πολυγλωσσίας στο Εκπαιδευτικό σύστημα.
Γιατι λοιπόν μιλάνε για πτυχία με αντίκρισμα ενώ το ίδιο το κράτος τα υποβαθμίζει και τα κάνει κουρελόχαρτα ; Είχαν άδικο οι καθηγητές Ιταλικών όταν έκαψαν τα πτυχία τους στο σύνταγμα σε ζωντανή σύνδεση στην τηλεόραση ; OXI
«Γνώσεις και δεξιότητες απαιτείται να ανανεώνονται συχνά. Είναι απαραίτητο να δίνονται ευκαιρίες σε εργαζόμενους όλων των ηλικιών για εξέλιξη ή και για αλλαγή σταδιοδρομίας».
Θα συμφωνήσω με τα αναγραφόμενα παραπάνω, αυτό που θα ήθελα να ρωτήσω εγώ είναι το τι τελικά θα κάνετε σαν Υπουργείο για τα ΙΕΚ.
Όπως γνωρίζετε μια μεγάλη μερίδα αποφοίτων Λυκείου καταφεύγει σε αυτά.
Γιατί ένας απόφοιτος, έχοντας ολοκληρώσει τις απαιτούμενες σπουδές σε ένα ΙΕΚ και παίρνωντας και το Δίπλωμα, να μην μπορεί να προχωρήσει παραπέρα σε σπουδές σε κάποιο ΑΕΙ ή ΤΕΙ της Ελλάδος, παρά μόνο αν καταφύγει σε κάποιο Παναπιστήμιο του Εξωτερικού.
Ξέρετε ότι μια μεγάλη μερίδα των εκπαιδευτών που δουλεύουν και τρώνε ψωμί στα Δημόσια ΙΕΚ, απο πίσω χλευάζουν τον όλο θεσμό.
Ανόίξτε τις πύλες της μάθησης για όλους, σταματήστε να κοροιδεύετε τα παιδιά που φοιτούν στα ΙΕΚ, ότι δήθεν με ένα Δίπλωμα απο Δημόσιο ΙΕΚ θα βρούν δουλειά, δώστε τους την ελπίδα, έαν και έφοσον το επιθυμούν και οι ίδιοι, να συνεχίσουν την εκπαίδευση σε κάποια ανώτερη ή ανώτατη βαθμίδα.
Εγώ είμαι 35 χρόνων Διπλωματούχος ΙΕΚ «Ειδικός Μηχανογραφημένου Λογιστηρίου» δουλεύω πάνω στην ειδικότητά μου έδω και 12 χρόνια (με ένσημα)ως μισθωτός αρχικά και σήμερα έως ελεύθερος επαγγελματίας Λογιστής, έχω την όρεξη και την θέληση να πάω και σε ένα ΤΕΙ ή ΑΕΙ στην ειδικότητα που έχω αποκτήσει, αλλά όλες οι πόρτες είναι κλειστές εκτός αν επιλέξω τις Πανελλαδικές εξετάσεις, γιατί?
Τα επαγγελαμτικά μου διακιώματα ποιά είναι? Το ότι με έχετε εγκλωβήσει στην Γ΄τάξη άδεια Λογιστή-Φοροτέχνη μη δίνοντας με την δυνατότητα να φθάσω την Α τάξη βάσει χρόνων προϋπηρεσίας. Ποιά διαφάνεια και ποιά αντικειμενικότητα λοιπόν,
τι είναι ένας Διπλωματούχος ΙΕΚ ξέρετε, να σας πω εγώ κ. Διαμαντοπούλου και λοιποί, ΑΛΛΟΣ ΈΝΑΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΛΥΚΕΙΟΥ ΕΙΝΑΙ και τίποτα παραπάνω.
ΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΈΛΟΥΝ ΝΑ ΣΠΟΥΔΑΣΟΥΝ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ, ΑΝΟΙΞΤΕ ΠΟΡΤΕΣ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΤΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΜΕΙΝΟΥΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ.
Ευχαριστώ για την ευκαιρία που δώσατε να εκφράσω αυτά που ήθελα να πω έδω και καιρό.
Η είσοδος σε Σχολή και όχι σε Τμήματα έχει ως προφανή αφετηρία την υπόθεση εργασίας ότι ο φοιτητής δεν έχει πλήρη εικόνα των αντικειμένων που επιθυμεί να σπουδάσει, αλλά μόνον μία γενικότερη κατεύθυνση, επομένως είναι σκόπιμο, στο πρώτο έτος, να εξοικειώνεται με τα γνωστικά αντικείμενα, και να κατανέμεται «ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις του» στα επί μέρους προγράμματα σπουδών. Το σύστημα αυτό πράγματι μπορεί να αποδώσει σε ορισμένες Σχολές (λ.χ. Σχολή Θετικών Επιστημών: μαθηματικά, φυσική, χημεία, πληροφορική- Φιλοσοφική Σχολή: φιλολογία, ιστορία & αρχαιολογία, φιλοσοφία, παιδαγωγική, ψυχολογία). Εν τούτοις, σε άλλες Σχολές εμφανίζεται προφανώς αλυσιτελές: επί παραδείγματι, ο κατευθυνόμενος στη Σχολή Επιστημών Υγείας προφανώς γνωρίζει τις διαφορές ανάμεσα στην Ιατρική, την Κτηνιατρική και τη Νοσηλευτική και θέλει- εξίσου προφανώς- να εισαχθεί στην Ιατρική. Στις περιπτώσεις αυτές αναδεικνύεται το πραγματικό πρόβλημα: ορισμένα Τμήματα (Ιατρική, Νομική, ορισμένα τμήματα του Πολυτεχνείου κ.ο.κ.) εμφανίζουν καταφανώς μεγαλύτερη ζήτηση υποψηφίων από τον αριθμό των φοιτητών που μπορεί να εκπαιδεύσουν. Δεν εμφανίζεται δηλαδή πληροφοριακό έλλειμμα των ενδιαφερομένων, αλλά αναντιστοιχία τους με τις προσφερόμενες θέσεις. Το πρόβλημα αυτό δεν αντιμετωπίζεται με την είσοδο όλων των ενδιαφερόμενων στη Σχολή, αφού στο τέλος του πρώτου έτους θα ανακύψει και πάλι το πρόβλημα του διαγωνισμού για τη μεταξύ τους κατάταξη. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι «προτιμήσεις» θα είναι γνωστές, όλα θα κριθούν από τις «επιδόσεις» και μάλιστα από τις επιδόσεις σε άσχετα ενδεχομένως μαθήματα (λ.χ. Κτηνιατρικής για τους ενδιαφερόμενους για την Ιατρική ή Οικονομικών και Πολιτικής Επιστήμης για τους ενδιαφερόμενους για τη Νομική. Ακόμη χειρότερο δε είναι ότι ο διαγωνισμός θα μεταφερθεί από τις απρόσωπες και αντικειμενικές κατά το δυνατόν Πανελλαδικές Εξετάσεις, εντός των Σχολών, με όλες τις πιθανές πιέσεις εκ μέρους φοιτητών ή φοιτητικών παρατάξεων.
Με όσα εκτέθηκαν δεν εννοείται ότι η εισαγωγή σε Σχολές είναι συνολικά ατυχής ιδέα. Επισημαίνεται απλώς ότι το Υπουργείο θα πρέπει να επεξεργασθεί περαιτέρω διαδικασία επιλογής φοιτητών για τα Τμήματα «υψηλού ενδιαφέροντος».
«Οι φοιτητές εντάσσονται στα επιμέρους προγράμματα σπουδών της Σχολής, μετά από το τέλος του πρώτου έτους, ανάλογα με τις επιδόσεις και τις προτιμήσεις τους».
To μόνο θετικό που είχε η μέχρι σήμερα εισαγωγή των φοιτητών στα τμήματα ήταν η διασφάλιση σε μεγάλο ποσοστό της αξιοκρατίας (πανελλήνιες εξετασεις με διοργάνωση από το ΥΠΕΠΘ). Με δεδομένη την διαφθορά που μαστίζει τα ΑΕΙ της χώρας πως θα διασφαλιστεί η αξιοκρατία για εισαγωγή στα τμήματα φοιτητών ανάλογα με τις επιδόσεις τους όταν η ζήτηση σε κάποια τμήματα της σχολής θα είναι υψηλή;
ΠΡΟΤΑΣΗ
όπως ο ν. 3794/2009 (ΦΕΚ 156 Α΄/4-9-2009) προβλέπει την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ατόμων που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις σε ποσοστό 5% καθ’ υπέρβαση του αριθμού εισακτέων εφόσον είναι κάτοχοι τίτλου απόλυσης από Λύκειο ή αντίστοιχο Σχολείο της ημεδαπής ή αλλοδαπής, το ίδιο να προβλεφτεί και στην διαδικασία εισαγωγής φοιτητών στα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών εφόσον είναι κάτοχοι αντίστοιχου τίτλου.
Επειδή υπήρχαν νόμοι που δεν τηρήθηκαν…ο νέος νόμος πρέπει να ορίζει αποδόσεις. Για παράδειγμα το θέμα των επισκεπτών καθηγητών στα ΤΕΙ δεν γίνεται απλά να λυθεί με το τι λέμε επισκέπτη καθηγητή, ή ακόμα και να περιγράψουμε πώς μπορούν να προτείνουν οι καθηγητές ενός τμήματος κάποιον επισκέπτη καθηγητή…αλλά να μπει ποσόστωση στις εκπαιδευτικές ώρες όπου θα αφιερώνονται σε επισκέπτη καθηγητή, που σε περίπτωση μη επίδοσης αυτών των ωρών σε επισκέπτες καθηγητές να υπάρχει «τιμωρία». Τιμωρία νοείται από από απλή πειθαρχική μέχρι διακοπή λειτουργίας τμήματος. Ομοίως και σε άλλα ζητήματα όπως αυτό της ερευνητικής εργασίας πρέπει να μπει ποσόστωση επί του σύνολου των ωρών απασχόλησης κάθε καθηγητή.
Για τους «αιώνιους» σπουδαστές-φοιτητές: Πολλοί σπουδαστές αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα και πρέπει να εργάζονται. Για τους εργαζόμενους σπουδαστές πρέπει να υπάρχει διευκόλυνση ως προς το χρόνο σπουδών (τουλάχιστον το διπλό χρόνο της κανονικής φοίτησης). Ο μη εργαζόμενος δεν έχει λόγο να μην τελειώσει τις σπουδές του στον προβλεπόμενο χρόνο. Μετά τον προβλεπόμενο χρόνο…ας πληρώνει τις σπουδές του!
Νομίζω από πως το μεγαλύτερο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε σημερα οι νεοι δεν είναι η έλλειψη γνώσεων και πληροφοριών,αλλά η δυσανάλογια μεταξύ συναισθηματικής και διανοητικής νοημοσύνης. Σε αυτό πάιζει μεγάλο ρόλο το ισχυον εκπαιδευτικό σύστημα. Αυτή τη δυσαναλογία καλούμαστε να την αντιμετωπίσουμε πολλοί απο εμάς στην τρτοβάθμια εκπαίδευση,όπου η διαδικασία της προσαρμογής σε ένα διαφορετικό τρόπο προσέγγισης της γνώσης από αυτόν του σχολείου είναι δύσκολη αρκετά συχνά, οπότε νομίζω οτι σε κάθε σχολή ίσως θα έπρεπε να θεσμοθετηθεί η ύπαρξη ενός ειδικού συμβούλου με αποκλειστική αρμοδιότητα την διευκόλυνση αλλά και τον έλεγχο του κάθε φοιτητή όσον αφορά τις σπουδές του.
Δεύτερον νομίζω ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στην ελληνική τρτοβάθμια εκπαίδευση δεν το δημιουργούν οι αποκαλούμενοι «αιώνιοι φοιτητές»,αλλά η ύπαρξη κομματικών παρατάξεων μέσα στα πανεπιστήμια και οι πελατειακές σχέσεις που αναπτύσσουν αυτές με τους καθηγητές.Ειλικρινά δεν μπορεσα ποτέ μου να καταλάβω ττο δικαιολογητικό λόγο ύπαρξης τους,παρα ίσως ως ένα κατάλοιπο της γενιάς του πολυτεχνείου.
Τρίτον ειναι πρόδηλο ότι ο ρόλος του φοιτητή εντός των Πανεπιστημίων είναι κατεξοχήν παθητικός,αυτό του στερεί την ικανοποίση της συμμετοχής στην εκπαιδευτική διαδικασία. Επιπλέον οι εξεταστικές κατά τη γνώμη μου δεν αποτελούν αντικειμενικό μέσο επακρίβωσης της γνωστικής επάρκειας μας.Γι αυτό σε ορισμένες σχολές τα θέματα είναι ιδιαίτερα απιτητικά με αποτέλεσμα την αδικαιολόγητη μαζική αποτυχία και άλλες φορές ένα θετικό αποτέλεσμα κρίνεται απο την τύχη καθαρά,ή ακόμα και τη χρήση αντιγραφής. Οι σχολές δεν γίνονται τόπος προώθησης της γνώσης ,αλλά εξεταστικό κέντρο. Γι αυτό ίσως ο τελικός προβιβάσιμος βαθμός σε ένα μάθημα θα πρέπει να εξαρτάται, από εκπόνηση εργασιών ,την παρακολούθηση ,τη συμμετοχή σε σεμινάρια.
Τέλος και κυριότερο όσον αφορά τους «αιώνιους φοιτητές», το ερώτημα είναι ποιοι είναι πραγματικά «αιώνιοι». Αυτοί που πχ. εισήχθησαν σε σχολή το 1980 πχ και εγκατέλειψαν τις σπουδές τους ή αυτοί που λόγω δυσκολιών( θέματα υγείας,οικονομικό πρόβλημα) έχουν καθυστερήσει κάποια χρόνια πραπάνω από το νόμιμο προβλεπόμενο όριο να πάρουν πτυχίο ,αλλά μην έχοντας αποκατασταθεί επαγγελματικά και έχοντας αφιερώσει όλες τις προσπαθειες ,συνεχίζουν. Ο νόμος της Γιαννάκου όριζε ως καταληκτικό έτος για αυτούς τους φοιτητές την εξεταστική του Σεπτεμβρίου 2012, δυσμενέστερος ακόμα νόμος από αυτόν μόνο αντιδράσεις θα προκαλέσει. τα περισσότερα πανεπιστήμια της χώρας δεν έχουν εφαρμόσει καν τη διταξη όσον αφορά στα ανώτατα χρονικά όρια φοίτησης,δεν έχουν καλέσει καν τους φοιτητές για να δηλώσουν αν επιθυμούν να συνεχίσουν .Μήπως για αυτούς που είναι ήδη «αιώνιοι φοιτητές» ,(αφού σύμφωνα με στοιχεία της εθνικής στατιστικής υπηρεσίας αποτελούν το 51% του φοιτητικού πληθυσμού), θα έπρεπε να υπάρχουν μεταβατικές διατάξεις που να ορίζουν:πχ να δωθεί σε όλους μια προθεσμία να δηλώσουν αν επιθυμούν τη συνέχιση των σπουδών τους και η 5ετια που προέβλεπε ο νόμος της Γιαννάκου, να δοθεί από αυτήν την προθεσμία και έπειτα;
‘Εχω παρατηρήσει ότι λόγω της οικονομικής κρισής οι περσσότεροι από εμάς έχουμε γίνει ιδιαίτερα εκμηδενιστικοί όσον αφορά τις προσπάθείες μας καθώς και πολλών εκ των συμπολιτών μας(πχ δημόσιοι υπάλληλοι,τι κι αν έχουν ακούσει τον τελευταιο χρόνο) δεν πρέπει να λησμονούμε όμως ότι ναι μεν υπάρχουν αρκετά αρνητικά παραδείγματα,αλλά δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε τις προσπάθειες κι αυτών που εργάζονται και έχουν θέληση,αλλά λόγω κάποων σοβαρών τους δυσκολιών εμφάνισαν ίσως συμπτώματα οχαδελφισμού.Η κάθε περίπτωση αιώνιοιυ φοιτητή ,όπως προείπα,είναι ξεχωριστή και δεν πρέπει να μπαίνουν όλοι στο ίδιο τσουβάλι,νομίζω
Διαβάζω συνέχεια και συνέχεια από το 2005 που πέρασα σε ΤΕΙ, για πλαίσια παιδείας για νέα σχέδια εθνικής παιδείας για νόμους πλαίσιο στην παιδεία και δεν συμμαζεύεται…..
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνετε για να υπάρχει αντίκρισμα στα πτυχία των αποφοίτων τόσο στα ΑΕΙ αλλά πολύ περισσότερο στα ΤΕΙ είναι να υπάρξουν κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα. Δεν θα πώ αμα πρέπει να είναι ισότιμα με αυτά των ΑΕΙ ή όχι, αλλά ΠΡΕΠΕΙ να υπάρξουν.
Έχω αποφοιτήσει από το τμήμα Ενεργειακής Τεχνολογίας πέρσι και οι νομαρχίες δεν μπορούνε να μας δώσουνε την άδεια άσκησης επαγγέλματος (που δίνει δικαιώματα υπομηχανικών), με αποτέλεσμα μερικοί απόφοιτοι να αντιμετωπίζουν προβλήματα καθώς δεν μπορούν να κάνουν έναρξη άσκησης επαγγέλματος. Ακόμα αρκετοί φοιτητές έχουν άγχος και προβληματισμό καθώς δεν βλέπουμε να υπάρχει φώς από τα πολυσυζητημένα σχέδια ΠΔ επαγγελματικών δικαιωμάτων του κύριου Πανάρετου, τα εν λόγο προσχέδια μπήκαν δύο φορές σε διαβούλευση και η εφαρμογή τους ακόμα και αν εκδωθούν είναι αδύνατη καθώς υπάρχουν ασάφειες και ορισμοί που παραπέμπουν σε νέα ΠΔ.
Συμπερασματικά λοιπόν ακόμα και με όλεε αυτές τις προτάσεις του «νέου νόμου» δεν θα υπάρξει αντίκρισμα.
συνδεστε ηλεκτρονικα ολα τα ανωτατα ιδρυματα , το καθενα στον κλαδο του – τομεα
με ολες τις μοναδες παραγωγης-εφαρμογης-ερευνας σε ολη την χωρα.
να ενημερονωνται απευθειας με το τι προγραματα ερευνας τρεχουν η θα τρεξουν η κατα παραγγελια ετρεξαν [μεσω internet σε ολες τις βιοτεχνιες – βιομηχανιες κλπ.]
οπως καλη ωρα αυτο που κανετε με την δημοσια διαβουλευση για ολα τα θεματα που ενδιαφερουν σε ολη την παραγωγηκη διαδηκασια της χωρας μας.
γιατη ?
γιατη θα υπαρχει πλουραρισμος στις ιδεες κ αποψεις στις προσεγγισεις καθε θεματος κλπ.
ευχαριστω.
Ο πλήρης μετασχηματισμός του πανεπιστημίου πρέπει να προηγηθεί λογικά και χρονικά της αλλαγής του συστήματος εισαγωγής. Αν σήμερα αρχίσουν να εισάγονται οι φοιτητές σε σχολές και μετά αποφασίζουν οι καθηγητές για την κατανομή τους σε τμήματα, θα συμβούν απίθανες ιστορίες συναλλαγής, ό,τι και να λέει ο εσωτερικός κανονισμός του ιδρύματος. Φανταστείτε να επιλέγει ένα σύνολο καθηγητών – και σε κάποιες περιπτώσεις μια οικογένεια καθηγητών – αν κάποιος φοιτητής θα γίνει γιατρός ή οδοντίατρος ή φαρμακοποιός ή νοσοκόμος…
Σε κάθε περίπτωση, η διεπιστημονικότητα πρέπει να ενισχυθεί μέσω μεταπτυχιακών προγραμμάτων, ερευνητικών κέντρων κλπ. Για παράδειγμα, στη χώρα μας τα πανεπιστήμια αγνοούν την υγεία και την ασφάλεια των εργαζομένων.
εργαζόμενοι φοιτητές: προσωπικά δεν πιστεύω ότι γίνεται να σπουδάζει κάποιος και να εργάζεται, τουλάχιστον σε σχολές με εργαστήρια. Είναι πολύ δύσκολο και γνωρίζω πολλά παιδιά που οι συνθήκες…. Αλλά τι συμβαίνει με την ποιότητα σπουδών. Έστω ότι έχουμε 100 φοιτητές, από τους οποίους οι 30 είναι ερωτευμένοι με την επιστήμη και προσπαθούν σκληρά. Αυτοί με το πρόσχημα των εργαζόμενων φοιτητών, στην πράξη ωθούνται σε μια μετριότητα και όποιος υποστηρίζει το αντίθετο βλέπει πολλά αμερικάνικα έργα. Εκείνο που πρέπει να καταλάβουμε είναι ότι αν αφήσουμε αυτούς τους 30 να αποδώσουν, αυτοί θα κάνουν την ζωή των υπολοίπων καλύτερη και εδώ δεν θέλω να μπω σε πολιτικά θέματα: για ποιόν θα δουλεύουν, η λέξη εταιρείες και αγορά δεν πρέπει ούτε καν να αναφέρονται για τον απλούστατο λόγο, ότι και αν δηλώνεις η αγορά θα επιλέξει με άλλα κριτήρια, το θέμα είναι εσύ τι επίπεδο παράγεις…. Τώρα οι άλλοι 70 θα πρέπει να κινηθούν με άλλες ταχύτητες και κάποιοι να επιλέξουν αναβαθμισμένα ΑΤΕΙ που κατά τη γνώμη μου αν σχεδιασθεί το πράγμα σωστά, θα προτιμούνται από τους φοιτητές γιατί θα προσφέρουν προσόντα για εργασία και όχι θεωρητικές γνώσεις μόνο. Αν πάλι στο 3ο έτος σπουδών έλθει μια εταιρία και σε κάποιους καλούς φοιτητές επιδοτήσει τις σπουδές για ιδίον της όφελος με συναίνεση του ενδιαφερομένου δεν το βρίσκω κακό εφόσον υπάρχει στοιχειώδης νομική κάλυψη .Αυτά ….δύσκολα τα πράγματα….
Εκπαιδευτικό Υλικό
– Απαράδεκτο να γίνεται διδασκαλία με βιβλία που έχουν εκδοθεί πριν δεκαετίες. Ιδιαίτερα σε τμήματα που ασχολούνται τομείς της επιστήμης όπου σημειώνεται ταχύτατη πρόοδος όπως πολυτεχνεία, πληροφορική κλπ
– Γιατί θα πρέπει να αποκλείουμε το επιπλέον κίνητρο σε καθηγητές να κάνουν νέα συγγράμματα; Διαγωνισμοί ανοιχτής ψηφοφορίας για νέα συγγράμματα στα πανεπιστήμια κάθε πχ 3 ή 5 χρόνια, με οικονομικές απολαβές (πέραν της δόξας και της αναγνώρισης) προς τους συγγραφείς ή τις συγγραφικές ομάδες ακόμα καλύτερα.
– Υποχρεωτική πρακτική άσκηση χωρίς επιδοτήσεις και extra κίνητρα για τις επιχειρήσεις. Ας μη γελιόμαστε ένας τελειόφοιτος φοιτητής είναι σχεδόν έτοιμος. Γιατί να μην εργαστεί υποχρεωτικά part time (με χαμηλές απολαβές) σε τομέα ειδίκευσής του και γιατί να μην υποχρεώνονται οι ιδιώτες να προσλαμβάνουν ένα ποσοστό του εργατικού τους δυναμικού μέσω των τελειόφοιτων;
– Σε μεγάλο ποσοστό ενιαία διδακτική ύλη
Καθηγητές
-Ένας πρώτος διαχωρισμός ανάμεσα σε ερευνητές και παιδαγωγούς. Άλλο έρευνα και ικανότητα επίλυσης προβλημάτων και άλλο μεταδοτικότητα και παιδαγωγική
– Αυστηρότερη αλλά δικαιότερη βαθμολογία
Αδιανόητο κάθε καθηγητής να ακολουθεί προσωπική στρατηγική. Σίγουρα θα πρέπει να ενθαρρύνεται η προσωπική πρωτοβουλία και σκοπό τη βελτίωση της διδασκαλίας αλλά ως ένα βαθμό (το κατώφλι είναι στα αλήθεια μια δύσκολη επιλογή).
Φοιτητές
– Υποχρεωτική παρακολούθηση και διαρκής εξέταση μέσω εργασιών. Ο σκοπός δεν είναι να ταλαιπωρείται ο φοιτητής αλλά η διαρκής διατριβή με το αντικείμενο και ο υγιής ανταγωνισμός με τους συμφοιτητές του
Κάποιες ιδέες που σίγουρα κάποιες είναι ανεφάρμοστες αλλά έχουν στόχο να συμβάλλουν έστω και στο ελάχιστο.
Κυρία διαμαντοπούλου πριν τις βουλευτικές εκλογές του 2009 δείξατε ενδιαφέρον ακόμα και με ερωτήσεις απο ομάδα βουλευτών στη βουλή σχετικά με τα δικαιώματα χιλιάδων αποφοίτων Α.Τ.Ε.Ι. που θεωρητικά ανήκουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.Τι άλλαξε έως σήμερα και όλες οι προσπάθειες πήγαν στις καλένδες?Γιατι χιλιάδες απόφοιτοι να υφίστανται εργασιακούς αποκλεισμούς ανευ προηγουμένου λες και δεν είναι Έλληνες πολίτες με Ελληνική παιδεία αλλά λαθρομετανάστες που παράνομα εισήλθαν στην χώρα?Γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι για τα Α.Τ.Ε.Ι που υπάρχουν απο την δεκαετία του 80??Τέλος θα ήθελα να αναφέρω πως πολλές σχολές που χρηματοδοτήθηκαν αδρά απο την Ε.Ε. για την λειτουργεία τους βρίσκονται σήμερα γυμνές απο εξοπλισμούς, χωρίς εκπαιδευτικούς χώρους κτλ.Κάποιος δεν πρέπει να λογοδοτήσει για αυτά??Μήπως όμως η σπέκουλα έις βάρος σχολών και των παιδιών που πήγαν να μορφωθούν σε πολλά ΑΤΕΙ γινόνταν μεσα απο το ΥΠΕΠΘ με μετακινήσεις κονδυλίων στον γνωστό πυλώνα της Ελληνικής εκπαιδευσης τον φωτεινό φάρο της έρευνας και της καινοτομίας, έναν απο τους κύριους λόγους που η χώρα καταρέει κάθε μέρα χωρίς να βρίσκει αποκούμπι κάπου??Ευχαριστώ.Ένας αγράμματος απόφοιτος Α.Τ.Ε.Ι.
Οι περισσότερες Σχολές Ανωτάτων και Ανωτέρων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων παρέχουν πτυχία χωρίς αντίκρυσμα. Πρέπει να επιστρέψουμε σε Τομείς στην Ανώτατη Εκπαίδευση με μια Σχολή σε κάθε περιοχή π.χ Φιλοσοφική, Νέες Τεχνολογίες και όχι διάσπαρτα παντού χωρίς τα απαραίτητα εφόδια απο αποψη οργάνωσης για τους Φοιτητές.Δεν ειναι δυνατόν κάθε σχολή να έχει την δυνατότητα να προμοτάρει τους φοιτητές της και να δημιουργούνται ανισότητες. Ένα παράδειγμα: Πως ειναι δυνατόν σχολές οπως Ηλεκτρολόγοι/Ηλεκτρονικοί Πολυτεχνειων να διορίζονται στην Εκπαίδευση ως Ηλεκτρολόγοι (ΠΕ12)αλλά και ως Πληροφορηκάριοι (ΠΕ 19).Οι αντίστοιχοι των ΤΕΙ δεν εχουν την ιδια δυνατότητα. Άρα χρειάζεται σαφής διάκριση ειδικοτήτων-δικαιωμάτων και όχι «λίγο απο εδώ και λίγο απο εκεί». Άμεση ανανέωση όλων των επαγγελματικών δικαιωμάτων ιδιαίτερα σε σχολές που έχουν σχέση με την Τεχνολογία.Για παράδειγμα,ως απόφοιτος Τμήματος δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν επαγγελματικά δικαιώματα σε ηλεκτρονικούς που αναφέρονται σε κατασκευή, επιδιόρθωση ηλεκτρονικών εξαρτημάτων χωρίς να φαίνεται πουθενά η χρήση νεων Τεχνολογιών, Δικτύων με τα αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα.
Άρα επιτακτική ανάγκη ειναι η ριζική αναδιάρθρωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης, μείωση Σχολών, δημιουργία Πανεπιστημίων που θα ασχολούνται με εναν Τομέα και οχι λίγο απο όλα, νεα επαγγελματικά δικαιώματα, νεα περιγράμματα Σπουδών.
Μόνο τότε είναι δυνατόν τα Πτυχία να έχουν Αντίκρυσμα.
to problhma ton panephsthmion einai oti apo andra ekpedeysis eghnan andra polhtikoy sxediasmoy agoropolhsias melontikon oniron . spaste prota thn komatokratia stis sxoles afhste osoys 8eloyn na didaxoyn na to kanoyn xoris na anagazontai na komatikopioynte na yparxei anexartiti arxh elenxoy ths eparkias toys . kante ta panepistimia ayto poy einai pragmatika khtida pedias dhmioyrgias skepsis kante ta panepisthnia thn atmomixanh ths elladas poy thn ferate ekei poy thn ferate opos xekhnhsate apo thn pedia thn ptosh ths elladas apo ekei xekhnhste thn anodo ths . dhmioyrghste to plesio etsh oste ta panephsthmia mas poy stelnoyn spoydea (kefalia) se oles ths xorres ths ghs na erxontai na mas dhnoyn ta fota toys na mas baloynn sto pexxnidh stamatiste thn a8roa paragogh plh8oristikon pergamhnon k anadiar8roste me ena aplo alla sosto kata ton sxediasmo metalikiako prosanatolismo k exontas pano apola gnosh toy th zhtaei h agora gia na xerei o opiosdhpote poy 8elei na spoydasei to pthxio poy 8a apokthsei th 8a toy exasfalizei telos 8a einai adiko na yparxei oriako top sth diarkia ton spoydon hdika me thn oikonomikh krish poy yparxei afoy h dorean pedia einai ka8e allo apo dorean kopste ta shgramata toy ka8e ena priko8yra poy khtazei na konomisei apo th 8esh toy poylontas ta bhblia toy tpt den einai diskolo eiste khbernhsh deste ta 8etika olon ton panephsthmion toy kosmoy petaxte ta arnhtika k efarmoste ta den 8elei kopo oyte leyta 8elei 8elhsh gia ellada korhfh toy kosmoy mporeite kante to eina sta xeria sas na anadiorganosete ayto to sapio pragma poy lete ellada .. kath poy xexasa einai h dhmioyrgia an8ropon me h8ikes axies poy kanena shstima ekpedeyseis den to parexei as protoporisoyme k ekei kalo 8a kanei . shgnomh gia ta aglika alla prosfata exo xasei megalo meros ths orashs moy k einai ligo dhskolo gia mena na grafo eyxaristo gia thn ypomonh k gia to bhma dialogoy poy prosferete ta sebh moy
Ξεκινώ από το γεγονός ότι όλοι όσοι είναι αιώνοι φοιτητές δεν είναι εξ’ ορισμού άνθρωποι που διέκοψαν τις σπουδές τους, αλλά σίγουρα ένα ποσοστό μπορεί να είναι και άνθρωποι που έχουν ενδεχομένως πλέον έχουν επιστρέψει στις σπουδές τους και έχουν επιλέξει να είναι ενεργοί φοιτητές και ίσως ορισμένοι από αυτούς να βρίσκονται σε αρκετά απαιτητικές σχολές. Γι’ αυτούς υπάρχει ήδη πρόβλεψη από τον νόμο-πλαίσιο Γιαννάκου και καλό δεν είναι να αλλάζουμε τα δεδομένα από τη μια στιγμή στην άλλη άκριτα και απροειδοποίητα, χωρίς προετοιμασία και πρόβλεψη όταν μιλάμε για τις ζωές ανθρώπων: όταν ένας φοιτητής έχει κάνει τον προγραμματισμό του σε βάθος πενταετίας να τελειώσει μέχρι το 2011-2012 όπως όριζε ο νόμος Γιαννάκου για τους τότε ‘αιώνιους’ φοιτητές, έτσι και σήμερα οφείλει να υπάρχει στο νόμο αντίστοιχη πρόνοια. Χρειάζονται λοιπόν ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ ‘ΑΙΩΝΙΟΥΣ’ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ανεξάρτητα ποια θα είναι η πρόβλεψη στη διάταξη του νόμου για εκείνους που θα καταστούν μελλοντικά ‘αιώνιοι’ φοιτητές.
Επειδή για το ευρύ πλαίσιο που θα ορίζει η πολιτεία δε γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο κείμενο διαβούλευσης, θα ήθελα απλά να καταστήσω σαφές το εξής:
Οι φοιτητές που δεν παίρνουν πτυχίο στον προβλεπόμενο χρόνο και συχνά σωρηδόν στοιβάζονται στην κατηγορία ‘αιώνιοι φοιτητές’ δεν είναι όλοι αδιάφοροι και μόνο φοιτητές, αλλά μπορεί να αντιμετωπίζουν στην πορεία διάφορα προβλήματα (πχ από θέματα υγείας μέχρι και βιοπορισμού), με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους έγκαιρα.
Και επανέρχομαι για τους υπάρχοντες λεγόμενους αιώνιους φοιτητές, πως δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται συνολικά με την ίδια άδικη κατηγορία και μαζικά με την ολοκληρωτική λογική ότι αφού έχουν ήδη λίγο ή πολύ ξεπεράσει το όριο σπουδών αυτό δήθεν σημαίνει ότι και εγκατέλειψαν τις σπουδές τους και δεν ενδιαφέρονται πια. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν είναι σωστό να ερμηνεύει κανείς τις προθέσεις των άλλων με βάση τα δικά του ατομικά πιστεύω και χωρίς να ζητήσει τη γνώμη των ανθρώπων στους οποίους χρεώνει προθέσεις με τρόπο μάλιστα αυθαίρετο. Έπειτα το ότι κάποιος είναι αιώνιος φοιτητής, δε σημαίνει αυτόματα και ότι δεν ενδιαφέρεται να συνεχίσει την προσπάθεια για να πάρει το πτυχίο του. Ο νόμος-πλαίσιο Γιαννάκου γι’ αυτό καλούσε αυτούς τους συγκεκριμένους φοιτητές να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε εύλογο χρονικό διάστημα, το οποίο σημειωτέον δεν έχει παρέλθει μέχρι και σήμερα που μιλάμε. Μάλιστα έδινε σ’ αυτούς τους φοιτητές περιθώριο 5 ακαδημαϊκών ετών από το 2007 για να περατώσουν τις σπουδές τους. Πολλοί από τους ‘αιώνιους’ φοιτητές, έχοντας πίστη στο νόμο, έχουν μπει στη λογική να τελειώσουν τις σπουδές τους με το δικό τους προγραμματισμό, έχουν μοχθήσει και μπορεί ήδη να βρίσκονται πλέον κοντά στο να τελειώσουν. Από τη στιγμή που το κράτος οφείλει και ζητά να έχει συνέχεια και συνέπεια, η ελάχιστη δέσμευση που οφείλει να κρατήσει απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους είναι το λιγότερο να τηρήσει τα ελάχιστα που προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος Γιαννάκου, δηλαδή αν μη τί άλλο να σεβαστεί ΚΑΤ’ ΕΛΑΧΙΣΤΟ το περιθώριο των 5 ακαδημαϊκών ετών ήτοι μέχρι το έτος 2011-2012. Ο,τιδήποτε άλλο που μπορεί να ακούγεται (πχ για συνολικές εκκαθαρίσεις μητρώων κλπ) όχι μόνο προσβάλλει αυτούς τους ανθρώπους, το κράτος και τη λογική αλλά και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ακραίο.
Συνεπώς κάποια μέριμνα πρέπει να προβλεφθεί με ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΕ ΒΆΣΗ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ στα προγράμματα σπουδών και τον τρόπο εξέτασης των μαθημάτων , λαμβάνοντας υπόψην τα μέχρι σήμερα δεδομένα.
Θα έχει ενδιαφέρον το θέμα αντιμετώπισης των λεγόμενων «αιώνιων» φοιτητών. Σίγουρα είναι λάθος να επιτρέπεται η απόκτηση πτυχίου ακόμη και με διάρκεια π.χ 20 ετών, όπου ο πτυχιούχος δεν θα θυμάται τίποτε από τα πρώτα μαθήματα! Όμως απο την άλλη θα είναι άδικο να στερηθούν τη δυνατότητα συνέχισης των σπουδών τους και απόκτησης πτυχίου πολλοί άνθρωποι που αναγκάστηκαν για διάφορους λόγους να διακόψουν τις σπουδές τους. Επειδή μάλιστα στην Ελλάδα (σε αντίθεση π.χ με την Αγγλία) ο μόνος τρόπος εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο για κάποιον μεγαλύτερης ηλικίας είναι οι Πανελλήνιες εξετάσεις (και δεν μπορώ να φανταστώ ανθρώπους 30-40 χρονών να συμμετέχουν σε αυτές), στην περίπτωση των «αιωνίων» φοιτητών θα είναι δίκαιο μετά το πέρας πολλών ανενεργών ετών, να μη διαγράφονται οριστικά αλλά να υποχρεώνονται να ξεκινησουν τα μαθήματα ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ. Έτσι και η ποιότητα και σοβαρότητα των πτυχίων θα εξασφαλίζεται αλλά και η δυνατότητα νεου ξεκινηματος θα υπάρχει για όποιον θέλει να τελειώσει τις σπουδές που είχε διακόψει παλαιότερα.
Δουλεύω 20 χρόνια στο παν/μιο Πατρών. Καταθέτωντας την όποια εμπειρία μου, πιστεύω ότι η όλη προσπάθεια όπως και όλες οι προηγούμενες έχουν λάθος προσέγγιση και βάση, γιατί όλοι οι εμπλεκόμενοι αρνούνται ενώ το γνωρίζουν, ο καθένας για δικούς του λόγους να δεχθεί την κατάσταση και το πρόβλημά του. Άμα δεν κοινοποιήσεις δημόσια αυτό που κατ’ ιδίαν παραδέχεσαι, δεν θα υπάρξει λύση. Και εδώ μπαίνουμε στον πυρήνα του προβλήματος που είναι καθαρά πολιτικός. Ένα αόρατο καθοδηγητικό κέντρο, έχει πείσει όλους ότι ναι ξέρουμε το πρόβλημα, αλλά δεν θα λυθεί ποτέ ( το ελληνικό πολιτικό παράδοξο ). Άμα οι κρατούντες δεν διαλύσουν αυτόν τον μηχανισμό στήριξης του προβλήματος ματαιοπονούμε, τι φοβούνται; Δεν λυπάμαι για αυτή την προσέγγιση, απλώς είμαι πολύ πρακτικός στην δουλειά μου, μαρέσουν οι Διάλογοι των Αθηνών τους παρακολούθησα από το διαδύκτιο, αλλά δεν με βοηθούν στο να αντιμετωπίσω τη λερναία Ύδρα ……