Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 13 Δεκεμβρίου 2010, 21:49 | Χρήστος Π.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα ήθελα να αναφερθώ στους δύο προηγούμενους συμμετέχοντες.Η συγκεκριμένη διαβούλευση(αν την διαβάσατε) σαν μορφωμένοι άνθρωποι θα καταλάβατε οτι αναφέρεται στις αλλαγές που μπορεί να γίνουν στο γενικό πλαίσιο της διοίκησης της οργάνωσης και της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων(ΤΕΙ,ΑΕΙ) και όχι στα επαγγελματικά δικαιώματα ή τον τίτλο των πτυχίων που εκδίδει το κάθε πανεπιστήμιο.Αν αρχίσουμε να μιλάμε εδώ για τις σχολές μας ή τον τομέα μας θα χάσουμε το στόχο και θα είμαστε εκτός θέματος. Δεν είστε ο μόνος τομέας που έχετε πρόβλημα με τα επαγγελματικά σας δικαιώματα, όπως επίσης αντί να προτείνετε να αλλάξει το όλο σκηνικό των επαγγελματικών δικαιωμάτων, υλοποιώντας κάποιο άλλο σύστημα διάκρισης των γνώσεων και των ικανοτήτων ΟΛΩΝ των πτυχίων κάθε πανεπιστημίου, θα νιώθατε ικανοποιημένοι και ευτυχισμένοι αρκεί να λυνόταν το δικό σας πρόβλημα αδιαφορώντας πλήρως για τους υπόλοιπους Έλληνες που θα συνεχίσουν να είναι εγκλωβισμένοι λόγω των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Το να αναφέρετε στη συγκεκριμένη διαβούλευση να προστεθεί σαν θέμα και τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν θα το θεωρούσα κακό, αλλά σαν πρώτη αναφορά στο θέμα να κάνετε λόγω μόνο για το σπίτι σας μπορώ να το χαρακτηρίσω καθαρά ΕΓΩΙΣΤΙΚΟ,ΑΤΟΜΙΚΟ, και διόλου ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ.Μόλις μας αποδείξατε ότι ο μόνος λόγος που συμμετείχατε στο διάλογο ήταν για να εξασφαλίσετε των σχολών σας. Αυτό είναι ακριβώς το ποτίζουμε το δέντρο μας και κάνουμε ότι δεν βλέπουμε το δάσος για να μην ξοδέψουμε πολύ νερό και δεν έχουμε μετά για το δικό μας. Συγχαρητήρια είστε επισήμως ΕΛΛΗΝΑΣ

• 13 Δεκεμβρίου 2010, 14:15 | Σταύρος Μωυσίδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το κείμενο διαβούλευσης έχει σημεία θετικά αλλά και αρνητικά σημεία που χρειάζεται να αλλάξουν ή να τροποποιηθούν. Δεν γίνεται καμμία αναφορά στο ιδιαίτερο ρόλο αλλά και στην σημαντική συμβολή του Διοικητικού Προσωπικού στην ανάπτυξη των Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι, αποτελεί σοβαρή παράλειψη του κειμένου διαβούλευσης.
  Ενότητα για τις αρμοδιότητες του Συμβουλίου του Ιδρύματος προτείνω το Συμβουλίου του Ιδρύματος να προστεθεί και η ευθύνη της πρόσληψης του Διοικητικού Προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού του Ιδρύματος με στόχο την διασφάλιση μεγαλύτερης διαφάνειας στην διαδικασία αυτή.
  Ενότητα για την σύνθεση του Συμβουλίου του Ιδρύματος , όπως αναφέρει το κείμενο διαβούλευσης ότι στο Συμβούλιο εκπροσωπούνται οι φοιτητές και το λοιπό ακαδημαϊκό προσωπικό του Ιδρύματος στην ενότητα αυτή : Δεν γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο Διοικητικό Προσωπικό. Δεν αναφέρεται πόσα θα είναι τα μέλη του Συμβουλίου. Δεν διευκρινίζεται το ποιος θα είναι ο Πρόεδρος του Συμβουλίου (ο Πρύτανης ή ο Πρόεδρος του Α.Τ.Ε.Ι. ή άλλο πρόσωπο). Σε τι ποσοστό στο Συμβούλιο θα συμμετέχουν τα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και σε τι ποσοστό εκλεγμένα μέλη του Διοικητικού Προσωπικού γι΄αυτό προτείνω οι εκπρόσωποι του Διοικητικού Προσωπικού να συμμετέχουν σε ποσοστό 30% της συνολικής σύνθεσης του Συμβουλίου. Για τα εξωτερικά μέλη του Συμβουλίου πως θα επιλέγονται; για την επιλογή τους ποιος θα έχει λόγο; Για αυτό το λόγο στην επιλογή τους χρειάζεται να έχει το προσωπικό του Ιδρύματος (διδακτικό, Διοικητικό, λοιπό προσωπικό) μέσω των εκπροσώπων τους. Για την συμμετοχή στη σύνθεση του Συμβουλίου του Ιδρύματος προτείνω να είναι οι εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων που έχουν σχέση με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (Ο.Δ.Π.Τ.Ε., Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π., κ.λ.π.). Στο κείμενο της διαβούλευσης δεν αναφέρεται πως θα λαμβάνονται οι αποφάσεις στο Συμβούλιο με απλή πλειοψηφία ή με απόλυτη πλειοψηφία για αυτό προτείνω για θέματα προσωπικού (μισθοδοσία, προσλήψεις, μετατάξεις, κ.ά.) οι αποφάσεις του Συμβουλίου να λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία.
  Ενότητα για τον Πρύτανη να επιλέγεται από το Συμβούλιο μετά από διεθνή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος και τη γνώμη τόσο του ακαδημαϊκού προσωπικού όσο και η γνώμη του Διοικητικού Προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού του Ιδρύματος.
  Ενότητα για τον Πρόεδρο του Τ.Ε.Ι. να επιλέγεται από το Συμβούλιο μετά από διεθνή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος και τη γνώμη τόσο του ακαδημαϊκού προσωπικού αλλά και τη γνώμη του Διοικητικού Προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού του Ιδρύματος.
  Ενότητα για τα Ζητήματα Προσωπικού δεν διευκρινίζεται τι σημαίνει αυτό που αναφέρει το κείμενο διαβούλευσης για «τα χαρακτηριστικά του λοιπού προσωπικού των Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. (Διοικητικό, ΕΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, , κλπ) εξειδικεύονται στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας του Ιδρύματος». Θα πρέπει να διατυπωθεί ξεκάθαρα και όχι αόριστα με τον όρο <>,ώστε να διασφαλιστούν τα δικαιώματα του Διοικητικού και λοιπού Προσωπικού .
  Ενότητα για τις θέσεις Διοικητικού και Τεχνικού Προσωπικού θα πρέπει την ευθύνη πρόσληψης του Προσωπικού να έχει απευθείας το Συμβούλιο του Ιδρύματος και όχι ο Κοσμήτορας – Διευθυντής κάθε Σχολής, όπως αναφέρεται στο κείμενο της διαβούλευσης. Προτείνω επίσης οι Διοικητικοί Υπάλληλοι και τα μέλη του τεχνικού προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού να ενταχθούν σε θέσεις που θα διαμορφωθούν ύστερα από διαβούλευση και συμφωνία του Συμβουλίου του Ιδρύματος με τους εκπροσώπους του Διοικητικού Προσωπικού, του Τεχνικού Προσωπικού και του Λοιπού Προσωπικού.
  Ενότητα για Μεταβατικές Διατάξεις, που αφορούν το υπάρχον Προσωπικό, χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο και όχι τόσο γενικό, ώστε να διασφαλίζουν τα δικαιώματα του Διοικητικού Προσωπικού.
  Ενότητα για την Οικονομική αυτοτέλεια προτείνω η μισθοδοσία του προσωπικού των Ιδρυμάτων να παραμείνει στην ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας με σκοπό να μην διακοπεί η τακτική μισθοδοσία του προσωπικού αν υπάρξουν μελλοντικά περιπτώσεις κακής οικονομικής διαχείρισης των Ιδρυμάτων. Τα Πανεπιστήμια και τα Τ.Ε.Ι να έχουν απευθείας τη δυνατότητα μόνο παροχής επιπλέον πρόσθετων οικονομικών κινήτρων στο προσωπικό τους από το πλεόνασμα της οικονομικής τους διαχείρισης.
  Ενότητα για την Χρηματοδότηση προτείνω να προστεθούν στους δείκτες ποιότητας, οι ακόλουθοι πρόσθετοι δείκτες ποιότητας : Ο αριθμός υπαλλήλων Διοικητικού Προσωπικού που έχουν τεχνολογική εκπαίδευση, πανεπιστημιακή εκπαίδευση και μεταπτυχιακή εκπαίδευση για να να αποτελεί κίνητρο στα Ιδρύματα να δίνουν ευκαιρίες για την εκπαίδευση του Διοικητικού Προσωπικού. Ο αριθμός των υπαλλήλων Διοικητικού Προσωπικού που παρακολουθούν σεμινάρια επιμόρφωσης , να αποτελεί κίνητρο στα Πανεπιστήμια να δίνουν ευκαιρίες επιμόρφωσης του Διοικητικού Προσωπικού. Ο αριθμός υπαλλήλων Διοικητικού καθώς και λοιπού προσωπικού που θα επιβραβεύονται κάθε έτος για την ιδιαίτερη συμβολή τους στην ανάπτυξη των Ιδρυμάτων τους.
  Ενότητα για την Χωροταξική και θεματική Αναδιάρθρωση οι τυχόν συνενώσεις Ιδρυμάτων καθώς και τμημάτων αυτών δεν μπορούν να οδηγούν σε καμμία περίπτωση σε μείωση του Διοικητικού τους Προσωπικού ή σε αναγκαστική μετάταξη του προσωπικού αυτού. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο μέσα στο νόμο.
  Θα ήθελα να σχολιάσω ότι πέρα από τις κατηγορίες που επισημαίνετε διδάσκων-φοιτητής-άλλο, στο άλλο υπάρχει μία πολύ σημαντική κατηγορία για την λειτουργία των Πανεπιστημίων και ονομάζεται Διοικητικό Προσωπικό.

• 12 Δεκεμβρίου 2010, 22:28 | ΛΥΜΠΕΡΙΔΗΣ ΠΕΤΡΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα ήθελα να προσθέσω τις απόψεις μου για την αναδιάρθρωση της Ανώτατης Εκπαίδευσης (Πανεπιστημιακού τομέα και Τεχνολογικού τομέα σύμφωνα με τον τελευταίο Νόμο 3549/2007).
  Έχοντας αποφοιτήσει από το τμήμα Φυσικοθεραπείας του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης πριν από 20 χρόνια και έχοντας αυτή την πολύχρονη επαγγελματική εμπειρία, γνωρίζοντας την επιστήμη μου, γνωρίζοντας τις ανάγκες των συνανθρώπων μας(ασθενών) και βλέποντας τις ανάγκες της κοινωνίας έχω να προτείνω στο ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ να εξετάσει με πολύ προσοχή την πρόταση των 4 τμημάτων των ΤΕΙ και την πρόταση του Πανελληνίου Συλλόγου Φυσικοθεραπευτών για ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ, ΣΤΟΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ, ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΥΓΕΙΑΣ.
  ΓΙΑΤΙ:
  1) Η Φυσικοθεραπεία στις περισσότερες χώρες του κόσμου είναι επιστήμη ενταγμένη στα Πανεπιστήμια (ΗΠΑ, ΚΑΝΑΔΑΣ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ κλπ.)
  2)Η Φυσικοθεραπεία πραγματεύεται την Υγεία και την βελτίωση της ποιότητας, αυτού του υπέρτατου αγαθού, ενώ ως κλινική επιστήμη εντάσσεται στις επιστήμες Υγείας όπως και η Ιατρική, Οδοντιατρική κλπ, γι αυτό και απαιτείται συνεχής παραγωγή νέων γνώσεων, τεχνικών και κλινικών εφαρμογών.
  3) Η παγκόσμια Συνομοσπονδία Φυσικοθεραπείας WCPT, η οποία έχει γνωμοδοτικό ρόλο στα Ηνωμένα Έθνη και επίσημη σχέση με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας ,προτείνει η Φυσικοθεραπευτική εκπαίδευση να είναι Πανεπιστημιακού επιπέδου τουλάχιστον 4 έτη ,για να μπορεί να μεταφέρει στους σπουδαστές την γνώση και τις δεξιότητες που έχουν καθοριστεί για τον Φυσικοθεραπευτή σε παγκόσμιο επίπεδο, ενώ ταυτόχρονα να τον καθιστούν να εργαστεί αυτόνομα.
  Επειδή οι υπηρεσίες Φυσικοθεραπείας είναι αρκετά διαδεδομένες επί του ποσοστού των συνολικών υπηρεσιών Υγείας και ευρύτερα αποδεκτές σαν τρόπος βελτίωσης της υγείας των Ελλήνων πολιτών, πιστεύω ότι αν η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΟΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ενταχθεί στον ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟ ΤΟΜΕΑ ΤΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ θα βελτιώσει τις παρεχόμενες υπηρεσίες Υγείας στον Ελληνικό πληθυσμό αλλά και θα συμβάλει γενικότερα στην ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΩΝ ΥΓΕΙΑΣ.

• 12 Δεκεμβρίου 2010, 17:23 | Γεώργιος Μπάκας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στα πλαίσια του ανοικτού διαλόγου που γίνεται το τελευταίο διάστημα για τον επανασχεδιασμό της παιδεία και με βάση το κείμενο διαβούλευσης για την έναρξη διαλόγου, με θέμα «Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση, για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο και το Δημόσιο Τεχνολογικό Ίδρυμα», έχουμε να παρατηρήσουμε και να προτείνουμε ομόφωνα , ως Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών-Ν.Π.Δ.Δ., σε συνεργασία και με τα τέσσερα Τμήματα Φυσικοθεραπείας που είναι ενταγμένα στα Τ.Ε.Ι. Αθήνας, Θεσσαλονίκης , Λαμίας και Αιγίου, τα κάτωθι:
   Τα τμήματα Φυσικοθεραπείας είναι ενταγμένα κατά «ατυχή» συγκυρία στην Ανωτάτη Τεχνολογική Εκπαίδευση.
   Το περιεχόμενο σπουδών του Τμήματος Φυσικοθεραπείας καλύπτει το γνωστικό αντικείμενο της Επιστήμης της Φυσικοθεραπείας , με σκοπό την πρόληψη, βελτίωση και αποκατάσταση παθολογικών καταστάσεων, συγγενών και επίκτητων, καθώς και τραυματικών βλαβών που προκαλούν διαταραχές στο ερειστικό, μυϊκό, νευρικό, αναπνευστικό και καρδιαγγειακό σύστημα.
   Το πρόγραμμα σπουδών των Φυσικοθεραπευτών διαθέτει όλα τα χαρακτηριστικά ενός γνωστικού αντικειμένου του Πανεπιστημιακού Τομέα της Ανωτάτης Εκπαίδευσης με κλινικό προσανατολισμό που απαιτούνται εκτεταμένες θεωρητικές γνώσεις και διαδικασίες λήψης απόφασης.
   Η πρακτική της Φυσικοθεραπείας βασίζεται στην επιστημονική τεκμηρίωση(evidence based physiotherapy).
   Σύμφωνα με την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Φυσικοθεραπείας (εκπροσωπεί συλλόγους από 101 χώρες, έχει γνωμοδοτικό ρόλο στα Ηνωμένα Έθνη και επίσημη σχέση τον Π.Ο.Υ.), προτείνεται η φυσικοθεραπευτική εκπαίδευση να είναι Πανεπιστημιακού επιπέδου, τουλάχιστον τεσσάρων ετών.
   Στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στις Η.Π.Α. το τμήμα Φυσικοθεραπείας είναι ενταγμένο στον Πανεπιστημιακό Τομέα της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
   Είναι αξιοσημείωτο, ότι σημαντικός αριθμός αποφοίτων Πανεπιστημιακών Τμημάτων επιθυμούν να καταταγούν σε τμήμα Φυσικοθεραπείας των Τ.Ε.Ι.
   Σημαντικός αριθμός Φυσικοθεραπευτών διαθέτει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό τίτλο σπουδών.
   Τα τμήματα Φυσικοθεραπείας έχουν υψηλή ζήτηση από τους υποψηφίους των πανελλαδικών εξετάσεων και ως εκ τούτου η βαθμολογία πρόσβασης είναι ιδιαίτερα υψηλή.
   Ο Πανελλήνιος Σύλλογος Φυσικοθεραπευτών είναι Ν.Π.Δ.Δ. σύμφωνα με το Ν.3599/2007(ΦΕΚ 176/1.10.2007,τ.΄ Α) και ως σκοπό έχει «την προαγωγή και ανάπτυξη της Φυσικοθεραπείας ως ανεξάρτητης και αυτόνομης επιστήμης και την παροχή υπηρεσιών υψηλής στάθμης στο κοινωνικό σύνολο».
  Εκ των ανωτέρω παρατηρήσεων προκύπτει αβίαστα, ότι η Φυσικοθεραπεία ως γνωστικό αντικείμενο πρέπει να υφίσταται στον Πανεπιστημιακό Τομέα της Ελληνικής Ανώτατης Εκπαίδευσης με σκοπό την ανάπτυξη των παρεχομένων υπηρεσιών υγείας προς τον Ελληνικό Πληθυσμό, καθώς και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής του.
  Με αφορμή τις επερχόμενες αλλαγές στην Ανωτάτη Εκπαίδευση της χώρας, πρέπει τα τμήματα Φυσικοθεραπείας των Τ.Ε.Ι., να ενταθούν στον Πανεπιστημιακό Τομέα της Ανωτάτης Εκπαίδευσης και συγκεκριμένα στη Σχολή Επιστημών Υγείας.

• 12 Δεκεμβρίου 2010, 14:57 | θεοκλήςΖούνης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΘΕΣΕΙΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (Ο.Δ.Π.Τ.Ε.) ΕΠΙ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

  Στην πιο κρίσιμη για τη χώρα περίοδο τα ελληνικά ιδρύματα επιβάλλεται να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο στην οικονομική και κοινωνική της ανάκαμψη. Είναι κοινός τόπος ότι τα ιδρύματα εδώ και πολλά χρόνια ταλανίζονται από μεγάλα προβλήματα για τα οποία απαιτούνται άμεσες και ριζικές λύσεις. Με βάση αυτήν την κοινή διαπίστωση θεωρούμε ότι είναι υποχρέωση μας με υπευθυνότητα να αναζητήσουμε λύσεις και να καταθέσουμε προτάσεις που θα βγάλουν από τα αδιέξοδα του το εκπαιδευτικό σύστημα. Τα προβλήματα, οι στρεβλώσεις, οι αδυναμίες, και οι ανεπάρκειες είναι γνωστές. Επίσης γνωστή είναι η παταγώδης αποτυχία και τα μεγάλα αδιέξοδα που δημιούργησε η τελευταία νομοθετική ρύθμιση (N.3549/2007 Γιαννάκου).

  Προς επίρρωση όλων αυτών αρκεί η επισήμανση της πρόσφατης έρευνας, που κατέδειξε ότι το 50% περίπου των φοιτητών μας εγκαταλείπουν οριστικά τις σπουδές τους. Κατά συνέπεια είναι περισσότερο από επιτακτική η ανάγκη να διαμορφωθεί ένα νέο θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας των ιδρυμάτων τέτοιο που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες της κοινωνίας και της χώρας. Για να αποφύγουμε ανεφάρμοστες ρυθμίσεις και πολιτικές που συντηρούν και διογκώνουν τα προβλήματα στο χώρο της παιδείας, πρέπει μέσα από έναν ειλικρινή και απροκατάληπτο διάλογο, να συμφωνήσουμε σε κάποιες βασικές αρχές που πρέπει να κανοναρχούν το εκπαιδευτικό μας σύστημα και ειδικότερα την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

  Πριν απ’ όλα πρέπει να αποσαφηνιστεί ο προσανατολισμός της
  εκπαίδευσης, ο χαρακτήρας και οι στοχεύσεις της. Ποιες ανάγκες πρέπει να υπηρετεί. Πως θα βοηθήσει στην ανάπτυξη της χώρας, στην τεχνολογική της πρόοδο, στις καινοτομες δράσεις. Πως θα αναπτύξει μια διαδραστικη σχέση με την κοινωνία και τους φορείς της. Πως θα καλλιεργήσει αρχές και αξίες μέσα από την παραγωγή του επιστημονικού, κοινωνικού και πολιτιστικού της έργου. Όλα αυτά προϋποθέτουν ένα ανοικτό, δημοκρατικό, δημόσιο, αυτοδιοικούμενο Πανεπιστήμιο-ΤΕΙ, απαλλαγμένο από τις παθογένειες, τις γραφειοκρατικές αγκυλώσεις και τις αντιδραστικές δομές. Αυτοί πρέπει να είναι οι άξονες γύρω από τους
  οποίους θα αναπτυχθεί το σύγχρονο Πανεπιστήμιο-ΤΕΙ. Σε αυτά τα αιτούμενα το κείμενο διαβούλευσης που κατέθεσε το υπουργείο δεν ανταποκρίνεται. Κινείται σε άλλη κατεύθυνση και από αυτήν την άποψη δεν μπορεί να αποτελέσει τη βάση για την ανάπτυξη ενός δημιουργικού διαλόγου και επεξεργασίας θέσεων σε μια προοδευτική κατεύθυνση. Προσεγγίσεις επί των προτάσεων όπως αποτυπώνονται στο κείμενο διαβουλευσης.

  Ένα από τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα ιδρύματα
  είναι η υποχρηματοδότηση και η κακή διαχείριση των κονδυλίων. Για το θέμα αυτό οι προτάσεις που κατατίθενται είναι ασαφείς και χωρίς επαρκή μελέτη. Σε κάθε περίπτωση η σύνδεση της χρηματοδότησης με την απόδοση των ιδρυμάτων και η αυτόνομη δράση των ιδρυμάτων στην κατεύθυνση αναζήτησης κονδυλίων από την αγορά, θα δημιουργήσει τεράστια προβλήματα και θα υποτάξει την παραγωγή επιστημονικού έργου στα συμφέροντα των ιδιωτών, αλλοιώνοντας το δημόσιο χαρακτήρα τους. Ένα παράγωγο πρόβλημα αυτής της εξέλιξης θα είναι η ανάπτυξη ιδρυμάτων πολλών ταχυτήτων. Ένα ίδρυμα για παράδειγμα, το οποίο για λόγους που αφορούν την ανεπαρκή διοίκηση του δεν αποδίδει τα προσδοκώμενα, θα τιμωρηθεί με μείωση των κονδυλίων του και θα μείνει χωρίς την αναγκαία χρηματοδότηση του με αποτέλεσμα να βουλιάξει στην ανυπαρξία. Επομένως δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο η απόδοση, ούτε μπορεί να αποτελεί κίνητρο για αποδοτικότητα και ποιότητα σπουδών ενός ιδρύματος η άμιλλα και τα μπόνους που θα λάβει υπό μορφή κονδυλίων. Σε κάθε περίπτωση η χρηστή οικονομική διαχείριση απαιτεί τη διασφάλιση ενός καθεστώτος διαφάνειας, έλεγχου και λογοδοσίας τέτοιο που να αποτρέπει την εμφάνιση φαινόμενων κακοδιαχείρισης. Επί του συγκεκριμένου θέματος οι προβλέψεις του κειμένου είναι ανύπαρκτες και όσα αναφέρονται είναι γενικόλογα και ασαφή. Πρέπει να καταστήσουμε σαφές ότι ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα είναι η έλλειψη των κονδυλιών που απαιτούνται για την βελτίωση των υποδομών και την εν γένει καλή λειτουργία των ιδρυμάτων, παράγοντας καθοριστικός για την
  μεγιστοποίηση της απόδοσης τους και της επιστημονικής τους
  επάρκειας. Το πρόβλημα αυτό γίνεται ιδιαίτερα οξύ με την περικοπή των κονδυλίων σε ποσοστά που ξεπερνούν το 30% στα πλαίσια της εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής.

  Το θέμα του αριθμού των ιδρυμάτων και η διασπορά τους στην
  επικράτεια με ανορθολογικά κριτήρια, είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί στα πλαίσια του νέου νόμου. Η κατασπατάληση πόρων και έμψυχου δυναμικού όλα αυτά τα χρόνια ήταν ολέθρια. Δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες του τόπου και του λάου η πανσπερμία ιδρυμάτων σε μικρές επαρχιακές πόλεις στο όνομα της «περιφερειακής ανάπτυξης και της αποκέντρωσης». Τα 40 ιδρύματα σε μια χώρα σαν την Ελλάδα είναι μια πολυτέλεια. Δεν μπορούν να λειτουργούν τμήματα με 4 και 5 φοιτητές όπως συμβαίνει με κάποια ΤΕΙ της περιφέρειας ούτε βέβαια έχει λόγο ύπαρξης ένα Πανεπιστημιακό ίδρυμα με 2 και 3 τμήματα και με ελάχιστους φοιτητές, όπως είναι τα πανεπιστήμια της Δυτικής και Στερεάς Ελλάδας. Επομένως επιβάλλεται η συνένωση κάποιων ιδρυμάτων. Αυτό που αποτελεί αντικείμενο συζήτησης είναι ο τρόπος και τα κριτήρια με τα οποία θα προχωρήσουμε σ’ αυτές τις
  λύσεις και οπωσδήποτε δεν μπορεί να νοηθεί η απόλυση συναδέλφων με οποιαδήποτε σχέση εργασίας.

  Οι αλλαγές που προτείνονται στο επίπεδο της Διοίκησης των ιδρυμάτων εγείρουν πολλές αντιδράσεις και γεννούν προβληματισμό. Στο συγκεκριμένο θέμα, το κείμενο επίσης βρίθει ασαφειών και αντιφάσεων. Προτείνεται ένα συμβούλιο διοίκησης το οποίο ουσιαστικά θα διαχειρίζεται όλα τα θέματα και θα θέτει τους στόχους, στο οποίο θα συμμετέχουν εκτός των πανεπιστημιακών και άλλες προσωπικότητες και εκπρόσωποι φορέων. Τα ερωτήματα που τίθενται είναι: πόσοι και ποιοι εξωπανεπιστημιακοί φορείς θα εκπροσωπούνται, αν θα είναι δηλαδή πλειοψηφία στο όργανο διοίκησης? Κατά πόσο ο εξωπανεπιστημιακος πρόεδρος γνωρίζει τις ιδιαιτερότητες της λειτουργίας των ιδρυμάτων? Και εν πάσει περιπτώσει για ποια αυτοτέλεια μιλάμε όταν η διοίκηση του ιδρύματος θα ασκείται από μη πανεπιστημιακούς?

  Κατά την άποψη μας το υπάρχον σχήμα διοίκησης αποδείχθηκε
  αναποτελεσματικό και εν πολλοίς ευθύνεται για τα μεγάλα προβλήματα, και τις στρεβλώσεις που έχουν σωρευτεί. Κατά συνέπεια πρέπει να γίνουν ριζικές αλλαγές. Ένα σχήμα στο οποίο θα υπάρχει η εκπροσώπηση φορέων της κοινωνίας δεν μας βρίσκει αντίθετους, αφού τα ιδρύματα υπάρχουν και λειτουργούν στο όνομα της κοινωνίας. Όμως υπάρχουν πολλά σημεία που χρίζουν διευκρινίσεων. Τον προβληματισμό μας εντείνει η ενδεχόμενη δυαρχία σύμφωνα με την οποία ο πρύτανης θα περιορίζεται σε αρμοδιότητες που άπτονται των ακαδημαϊκών θεμάτων, ενώ παράλληλα το συμβούλιο διοίκησης (πως θα οριστεί, με ποια δημοκρατική νομιμοποίηση ?) θα καταστρώνει τη
  στρατηγική. Η πρόταση που κατατίθεται για προκήρυξη της θέσης του Πρύτανη ή του Προέδρου του ΤΕΙ, θεωρούμε ότι δεν μπορεί να
  αντιστοιχηθεί με την ελληνική πραγματικότητα και κρίνεται από
  λαθεμένη έως και απίστευτη.

  Δεν υπάρχουν συγκεκριμένες προβλέψεις για το διοικητικό προσωπικό και οι αόριστες παραπομπές (εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας) που γίνονται για τον κλάδο μας, μόνο σε ανησυχία
  μπορούν να μας βάλουν. Οι προθέσεις για συνενώσεις ιδρυμάτων με ταυτόχρονη δυνατότητα του διοικητικού προσωπικού να επιλέξει τη μετάταξη του αν το επιθυμεί σε άλλη υπηρεσία, σε συνδυασμό με την επιλογή των νεοπροσλαμβανομένων από τον Κοσμήτορα κατόπιν έγκρισης του Πρύτανη ή του Προέδρου των ΤΕΙ και όχι μέσω ΑΣΕΠ, υποκρύπτουν σκοτεινά σημεία και προθέσεις και οδηγούν τη σκέψη μας σε αλλαγές θεσμικές που υπονομεύουν τον δημόσιο χαρακτήρα των ιδρυμάτων και τη μετατροπή τους από ΝΠΔΔ σε ΝΠΙΔ, με συνέπεια τον εξοβελισμό μας από τον δημόσιο τομέα αυτόν καθ’ αυτόν. Τον προβληματισμό αυτό ενισχύει ιδιαίτερα η μεταφορά της αρμοδιότητας
  της μισθοδοσίας από το κράτος στα ίδια τα ιδρύματα. Την εκδοχή αυτή την απορρίπτουμε κατηγορηματικά και δηλώνουμε απερίφραστα ότι δεν θα δεχτούμε καμιά ρύθμιση που υπονομεύει την εργασιακή μας σχέση και τη μονιμότητα μας, την απόλυση συναδέλφων και απαιτούμε την καταβολή της μισθοδοσίας μας από το Δημόσιο ταμείο. Μέσα από το νέο θεσμικό πλαίσιο πρέπει να αντιμετωπιστούν φαινόμενα ευνοιοκρατίας, νεποτισμού και πελατειακών σχέσεων που υπονομεύουν την ανάπτυξη των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, η αναβάθμιση της παρερχόμενης γνώσης, η αξιοκρατία, η πρόοδος και η δημοκρατική λειτουργία τους. Επίσης ξεκάθαρη είναι η θέση μας για την υποχρέωση των ιδρυμάτων να διασφαλίσουν την σίτιση και κάθε άλλη μέριμνα και παροχή προς τους φοιτητές χωρίς τη διαμεσολάβηση ιδιωτών
  και εργολάβων. Κανένας ιδιώτης – εργολάβος μέσα στα ιδρύματα. Όλα αυτά πρέπει να διασφαλιστούν μέσα από τα θεσμοθετημένα όργανα, στα οποία θα εκπροσωπούνται όλοι οι φορείς της ακαδημαϊκής κοινότητας. Επιβεβλημένη θεωρείται η αναμόρφωση των προγραμμάτων σπουδών με πιστοποίηση της ποιότητας τους από έγκριτες επιστημονικές επιτροπές.

  Συμπεράσματα

  Εν κατακλείδι, είναι ένα κείμενο που δεν αίρεται στο ύψος των περιστάσεων και δεν απαντά επ’ ουδενί στις ανάγκες των καιρών. Σε πολλά σημεία δείχνει ότι δεν είναι καλά επεξεργασμένο, σε κάποια άλλα όμως μοιάζει να εξυπηρετεί ανομολόγητους σκοπούς. Είναι προφανές ότι γίνεται μια προσπάθεια να αποτινάξει η πολιτεία το οικονομικό βάρος της λειτουργίας των ιδρυμάτων από τις πλάτες της, επιδιώκοντας να μεταθέσει τα βάρη στα ίδια τα ιδρύματα, τα οποία ωθεί στην αναζήτηση ιδιωτικών κεφαλαίων νοθεύοντας το δημόσιο χαρακτήρα τους. Όλη αυτή η προσπάθεια εντάσσεται σε μια νεοφιλελεύθερη αντίληψη και υπαγορεύεται από αποφάσεις που εκπορεύονται από την Ε.Ε. (Μπολόνια, Λισαβόνα).
  Έχοντας απόλυτη συνείδηση της ανάγκης να υπάρξει ένα νέο θεσμικό πλαίσιο για τα ΑΕΙ τα ΤΕΙ και κρίνοντας ότι το κείμενο αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει βάση για την ανάπτυξη ενός ουσιαστικού και δημιουργικού διαλόγου, ζητούμε από την ηγεσία του Υπουργείου να το αποσύρει και να καταθέσει ένα άλλο που θα βάζει άλλες προτεραιότητες θα ενισχύει τον ΔΗΜΟΣΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΤΟΥ και την ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ.

  Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τροτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Ο.Δ.Π.Τ.Ε.) 2 Δεκέμβρη 2010

• 12 Δεκεμβρίου 2010, 14:43 | Θ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θέλοντας να θίξω δυο πράγματα, θα πώ αρχικά πως ό,τι και να γίνει, θα πρέπει να αποδυναμωθούν οι παρατάξεις στα ΑΕΙ και τα ΤΕΙ. Είναι οι μεγαλύτεροι φορείς διαφθοράς και σ’ενα πολύ μεγάλο βαθμό η σημερινή κατάσταση οφείλεται σ’αυτές. Δεύτερον, και παίρνοντας τροφή από το σχόλιο κάποιου τρίτου, αλλά και από τον παραπάνω διαχωρισμό που έκανα (ΑΕΙ-ΤΕΙ), να πω κάτι ακόμα. Μήπως υπό το (τελείως εσφαλμένο) σκεπτικό του «όλα είναι ΑΕΙ» επιχειρηθούν συγχωνεύσεις μεταξύ ΑΕΙ και ΤΕΙ; Ήδη στο Πανεπιστημιο Δυτικής Μακεδονίας έχουν αρχίσει δειλά-δειλά να κάνουν την εμφάνισή τους τέτοιες «προσωπικές» απόψεις (βλ. δηλώσεις του Προέδρου της Διοικούσας), και οι φοιτητές των Πολυτεχνικών τμημάτων έχουν αντιδράσει με καταλήψεις. Ακόμη περισσότερο, αν σκεφτεί κανείς το γεγονός ότι όλοι περιμένουμε να δούμε τι θα γίνει με τις συγχωνεύσεις μεταξύ ιδρυμάτων που συζητούνται τον τελευταίο χρόνο, γίνεται ακόμα πιο ύποπτη η όλη συγκυρία.

• 12 Δεκεμβρίου 2010, 13:44 | Πέτρος Ζούνης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κρίνοντας αντικειμενικά, θα έλεγα ότι το κείμενο διαβούλευσης έχει σημεία τόσο θετικά αλλά και σημεία που χρειάζεται να αλλάξουν ή να τροποποιηθούν.

  Στο κείμενο διαβούλευσης δεν γίνεται καμμία αναφορά στο ιδιαίτερο ρόλο αλλά και στην σημαντική συμβολή του διοικητικού προσωπικού στην ανάπτυξη των Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι. Αυτό αποτελεί μία σοβαρότατη παράλειψη του κειμένου διαβούλευσης.

  Ενότητα : Οι αρμοδιότητες του Συμβουλίου του Ιδρύματος

  Προτείνω στις αρμοδιότητες του Συμβουλίου του Ιδρύματος να προστεθεί και η ευθύνη της πρόσληψης του Διοικητικού Προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού του Ιδρύματος με στόχο την διασφάλιση της μεγαλύτερης διαφάνειας στην διαδικασία αυτή.

  Ενότητα : Η σύνθεση του Συμβουλίου του Ιδρύματος

  Η σύνθεση του Συμβουλίου του Ιδρύματος, όπως αναφέρει το κείμενο διαβούλευσης ότι στο Συμβούλιο εκπροσωπούνται οι φοιτητές και το λοιπό ακαδημαϊκό προσωπικό του Ιδρύματος. Ειδικότερα, στην ενότητα αυτή :
  Δεν γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στο Διοικητικό Προσωπικό.
  Δεν αναφέρεται πόσα θα είναι τα μέλη του Συμβουλίου.
  Δεν διευκρινίζεται το ποιος θα είναι ο Πρόεδρος του Συμβουλίου (ο Πρύτανης ή ο Πρόεδρος του Α.Τ.Ε.Ι. ή άλλο πρόσωπο).
  Σε τι ποσοστό στο Συμβούλιο θα συμμετέχουν μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας και σε τι ποσοστό εκλεγμένα μέλη του Διοικητικού Προσωπικού. Προτείνω οι εκπρόσωποι του Διοικητικού Προσωπικού να συμμετέχουν σε ποσοστό 20%-30% της συνολικής σύνθεσης του Συμβουλίου.
  Πως θα επιλέγονται τα εξωτερικά μέλη του Συμβουλίου; Ποιος θα έχει λόγο στην επιλογή τους; Σίγουρα λόγο στην επιλογή τους χρειάζεται να έχει το προσωπικό του Ιδρύματος (διδακτικό, διοικητικό, λοιπό προσωπικό) μέσω των εκπροσώπων τους.
  Προτείνω ότι συμμετοχή στη σύνθεση του Συμβουλίου του Ιδρύματος χρειάζεται να έχουν και εκπρόσωποι των κοινωνικών φορέων που έχουν σχέση με την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση (Ο.Δ.Π.Τ.Ε., Π.Ο.Σ.Δ.Ε.Π., κ.ά.).
  Δεν διευκρινίζεται στο κείμενο της διαβούλευσης πως θα λαμβάνονται οι αποφάσεις στο Συμβούλιο με απλή πλειοψηφία ή με απόλυτη πλειοψηφία. Προτείνω για θέματα προσωπικού (προσλήψεις, μισθοδοσία, μετατάξεις, κ.ά.) οι αποφάσεις του Συμβουλίου να λαμβάνονται με απόλυτη πλειοψηφία.

  Ενότητα : Πρύτανης

  Ο Πρύτανης επιλέγεται από το Συμβούλιο μετά από διεθνή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος και τη γνώμη τόσο του ακαδημαϊκού προσωπικού αλλά και τη γνώμη του Διοικητικού προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού του Ιδρύματος (συμπληρωματική πρόταση).

  Ενότητα : Πρόεδρος του Τ.Ε.Ι.

  Ο Πρόεδρος του Τ.Ε.Ι. επιλέγεται από το Συμβούλιο μετά από διεθνή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος και τη γνώμη τόσο του ακαδημαϊκού προσωπικού αλλά και τη γνώμη του Διοικητικού προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού του Ιδρύματος (συμπληρωματική πρόταση).

  Ενότητα : Ζητήματα Προσωπικού

  Δεν διευκρινίζεται τι σημαίνει αυτό που αναφέρει το κείμενο «τα χαρακτηριστικά του λοιπού προσωπικού των Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. (π.χ. ΕΕΔΙΠ, ΕΤΕΠ, Διοικητικό, κλπ) εξειδικεύονται στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας του Ιδρύματος». Είναι πολύ γενική διατύπωση και αφήνει πολλά υπονοούμενα. Χρειάζεται να είναι ξεκάθαρο τι εννοείται με τον όρο «χαρακτηριστικά» ώστε να διασφαλίζονται απόλυτα τα δικαιώματα του διοικητικού και λοιπού προσωπικού.

  Ενότητα : Θέσεις Διοικητικού και Τεχνικού Προσωπικού

  Προτείνω την ευθύνη πρόσληψης του προσωπικού να έχει απευθείας το Συμβούλιο του Ιδρύματος και όχι ο Κοσμήτορας / Διευθυντής κάθε Σχολής, όπως αναφέρεται στο κείμενο της διαβούλευσης.

  Επίσης, προτείνω οι ήδη υπηρετούντες διοικητικοί υπάλληλοι και μέλη του τεχνικού προσωπικού καθώς και του λοιπού προσωπικού να ενταχθούν σε θέσεις που θα διαμορφωθούν ύστερα από διαβούλευση και συμφωνία του Συμβουλίου του Ιδρύματος με τους εκπροσώπους του Διοικητικού Προσωπικού, του Τεχνικού Προσωπικού και του Λοιπού Προσωπικού.

  Ενότητα : Μεταβατικές Διατάξεις

  Οι Μεταβατικές Διατάξεις, που αφορούν το υπάρχον προσωπικό, χρειάζεται να είναι πιο σαφείς και όχι τόσο γενικές και να διασφαλίζουν τα δικαιώματα του διοικητικού προσωπικού.

  Ενότητα : Οικονομική αυτοτέλεια

  Προτείνω η μισθοδοσία του προσωπικού των Ιδρυμάτων να παραμείνει στην ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας με σκοπό να μην διακοπεί η τακτική μισθοδοσία του προσωπικού αν υπάρξουν στο μέλλον περιπτώσεις κακής οικονομικής διαχείρισης των Ιδρυμάτων. Τα Ιδρύματα να έχουν απευθείας τη δυνατότητα μόνο παροχής επιπλέον πρόσθετων οικονομικών κινήτρων στο προσωπικό τους από το πλεόνασμα της οικονομικής τους διαχείρισης.

  Ενότητα : Χρηματοδότηση

  Προτείνω να προστεθούν στους δείκτες ποιότητας, για την χρηματοδότηση των Ιδρυμάτων, οι ακόλουθοι πρόσθετοι δείκτες ποιότητας :
  Ο αριθμός υπαλλήλων διοικητικού προσωπικού που έχουν τεχνολογική εκπαίδευση, πανεπιστημιακή εκπαίδευση και μεταπτυχιακή εκπαίδευση (ώστε να αποτελεί κίνητρο στα Ιδρύματα να δίνουν ευκαιρίες για την εκπαίδευση του Διοικητικού Προσωπικού).
  Ο αριθμός των υπαλλήλων διοικητικού προσωπικού που παρακολουθούν σεμινάρια επιμόρφωσης (ώστε να αποτελεί κίνητρο στα Ιδρύματα να δίνουν ευκαιρίες επιμόρφωσης του Διοικητικού Προσωπικού).
  Ο αριθμός υπαλλήλων διοικητικού καθώς και λοιπού προσωπικού που θα επιβραβεύονται κάθε έτος για την ιδιαίτερη συμβολή τους στην ανάπτυξη των Ιδρυμάτων τους.

  Ενότητα : Χωροταξική και θεματική Αναδιάρθρωση

  Οι τυχόν συνενώσεις Ιδρυμάτων καθώς και τμημάτων αυτών δεν μπορούν να οδηγούν σε καμμία περίπτωση σε μείωση του διοικητικού τους προσωπικού ή σε αναγκαστική μετάταξη του προσωπικού αυτού. Αυτό πρέπει να είναι ξεκάθαρο μέσα στο νόμο.

  Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος που πηρετώ στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

  Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για τους συναδέρφους μου στο Πανεπιστήμιο Αθηνών καθώς και για όλους τους συναδέρφους σε όλη την τριτοβάθμια εκπαίδευση.

  Είμαι ιδιαίτερα υπερήφανος για την Ομοσπονδία Διοικητικού Προσωπικού Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης (Ο.Δ.Π.Τ.Ε.) καθώς και για το Σύλλογο Διοικητικού Προσωπικού Πανεπιστημίου Αθηνών.

  Πέτρος Ζούνης
  Διοικητικός Υπάλληλος Πανεπιστημίου Αθηνών

• 11 Δεκεμβρίου 2010, 20:50 | φορολογούμενος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Να καταργηθεί το αυτοδιοίκητο αλλιώς να σταματήσει η κρατική επιχορήγηση.Γιατί δεν περικόπηκαν οι μισθοί καιτών καθηγητών;Το μόνο
  έργο που προσφέρουν στην κοινωνία είναι οι διορισμοί συγγενών και «φίλων».

• 11 Δεκεμβρίου 2010, 03:36 | Χρήστος Π.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διάβασα προσεκτικά το κείμενο της διαβούλευσης και είμαι θετικός με τις αλλαγές, αν και υπάρχουν κάποιες τρυπούλες(καθαρά επειδή είμαστε Έλληνες). Αλλά αν έχεις ένα χάλια σύστημα ρισκάρεις τις αλλαγές κι ας καταλήξεις σε χειρότερο(κάποια στιγμή δεν θα πάει ποιο κάτω και θα αναγεννηθεί εκ του μηδενός στο άριστο)

  Μερικές Παρατηρήσεις
  1)Μην δώσετε καμία δύναμη στις παρατάξεις, και ξεκαθαρίστε την διαδικασία εκπροσώπησης των φοιτητών στην διοίκηση του πανεπιστημίου παραμερίζοντας τις φοιτητικές παρατάξεις καθώς έχουν κυριευθεί από την διαφθορά περισσότερο από ότι ο πολιτικός χώρος της χώρας μας.

  2)Καταργείστε την μονιμότητα στους καθηγητές και αναγκάστε τους να αποδεικνύουν τις ικανότητες και τις γνώσεις τους καθημερινά.Δώστε το δικαίωμα στα πανεπιστήμια να απαλλαχθούν από τους απαρχαιωμένους δασκάλους γνώσεων που έχουν καταργηθεί, απορριφθεί,αποδειχθεί εσφαλμένες και δεν έχουν την διάθεση να ενημερωθούν εκ νέου.

  3)Εξαλείψτε την γραφειοκρατία χρησιμοποιώντας συστήματα μηχανογράφησης την υλοποίηση των οποίων μπορείτε να ζητήσετε απο τα ίδια τα πανεπιστήμια και τους φοιτητές τους, αντί να δίνεται εκατομμύρια ευρώ στην Cardi..ft και σε οποιαδήποτε άλλη εταιρία για πληροφοριακά συστήματα που αναπαράγουν την γραφειοκρατία και σε πολλές περιπτώσεις την ενισχύουν.(Κάντε και έναν έλεγχο για τις διαδικασίες αγοράς του πληροφοριακού συστήματος της εν λόγο εταιρίας απο το ΑΤΕΙ Θεσσαλονίκης ή ελάτε να σας δείξω τους υπευθύνους)

  4)Υποχρεωτική συνταξιοδότηση των καθηγητών μετά από κάποιο έτος ηλικίας ή ανάλογα με τις επιδόσεις του σε μεγάλες ηλικίες.Αφήστε επιτέλους την νεολαία που όλοι οι πολιτικοί αποκαλείται οτι είναι το μέλλον και η δύναμη της χώρας, να διδάξουν νέους όχι μόνο γνώσεις αλλά και αρχές που αλλάξουν όλη την κοινωνία.

  5)Και επιτέλους αφήστε τα πανεπιστήμια να συγκροτούν ομάδες φοιτητών οι οποίοι να αναλαμβάνουν ένα έργο που θα έχει στόχο την αγορά και θα επιφέρει οικονομικά κέρδη στο πανεπιστήμιο αλλά και στους συμμετέχοντες φοιτητές. Υπάρχουν ΜΥΑΛΑ στα πανεπιστήμια μας που το μόνο που σκέφτονται απο κάποια στιγμή και μετά είναι να πάρουν το πτυχίο και να φύγουν στο εξωτερικό για να αναγνωρίσει κάποιος τις ικανότητές τους και τις γνώσεις τους.

  ΜΗΝ ΜΑΣ ΔΙΩΧΝΕΤΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΑ ΓΥΡΙΣΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΑΠΠΟΥΔΕΣ ΜΑΣ.

• 10 Δεκεμβρίου 2010, 18:28 | Ευάγγελος Π. Καλαμάκης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Συμφωνώ σχεδόν πλήρως με τον/την Xanthoria (βλ. κατωτέρω). Οι προτάσεις του/της περιλαμβάνουν την περισσότερη ουσία.

  Μακάρι να μπορούσατε να το πετύχετε. Η προσπάθεια του υπουργείου να αλλάξει κάτι σε αυτό το χάλι αξίζει υποστήριξης αλλά αμφιβάλλω αν θα τα καταφέρετε. Μόνο ένα σημείο πίεσης έχει η Κυβέρνηση έναντι της νομεκλατούρας των ΑΕΙ / ΤΕΙ – τη χρηματοδότηση.

  Αντί λοιπόν να προσπαθήσετε να εφαρμόσετε όλες αυτές τις προτεινόμενες αλλαγές σε κάθε ίδρυμα ξεχωριστά, ίσως θα μπορούσατε δώσετε κίνητρα μέσω της χρηματοδότησης. Προσοχή όμως: όχι απευθείας πιστώσεις προς τα ΑΕΙ/ΤΕΙ αλλά μέσω των φοιτητών.

  Κάθε νέος φοιτητής θα λαμβάνει 1 κουπόνι / εξάμηνο. Ο αριθμός κουπονιών θα είναι ίσος με το αριθμό εξαμήνων για την ολοκλήρωση σπουδών (8 εξάμηνα για ΟΠΑ, 10 εξάμηνα για Πολυτεχνείο, 12 εξάμηνα για Ιατρική, κ.ο.κ). Η ονομαστική αξία κάθε κουπονιού θα αντιστοιχίζεται με το μέσο κόστος/φοιτητή/εξάμηνο που θα προσδιορίζεται από τη δημοσιονομική πολιτική. Το κάθε κουπόνι θα μπορεί να εξαργυρώνεται από το επιλέξιμα ιδρύματα τα οποία έτσι θα λαμβάνουν τελικά χρηματοδότηση από το κράτος.

  Επιλέξιμα ιδρύματα θα είναι αυτά που θα τηρούν κάποιες ελάχιστες προϋποθέσεις (έστω μερικές από τις προτεινόμενες εδώ).

  Από εκεί και πέρα, ας λειτουργήσει ο ανταγωνισμός – τα ιδρύματα θα προσπαθούν να προσελκύσουν φοιτητές καλούς οι οποίοι θα αναμένονται ότι θα τελειώσουν εγκαίρως (όχι αιώνιοι φοιτητές) ή ότι θα είναι πρόθυμοι να πληρώσουν δίδακτρα αν «τραβήξουν» κι άλλο. Οι φοιτητές θα ψηφίζουν με τα κουπόνια τους αλλά κυρίως θα αντιληφθούν ότι δεν υπάρχει «δωρεάν» παιδεία (κάποιος την πληρώνει, οι φορολογούμενοι) – αντίθετα έχει την αξία των κουπονιών. Όποιος αντιλαμβάνεται το κόστος συνήθως κάνει καλύτερες επιλογές και επίσης απαιτεί κάτι για τα «ποσά» που έχει στη διάθεσή του.

  Από εκεί και πέρα όσα ιδρύματα δεν προσαρμοσθούν, δεν δελεάσουν φοιτητές με κάποια εκπαιδευτική εμπειρία που θα αξίζει, αν δεν καταφέρουν να δημιουργήσουν πρόσθετους πόρους σε συνεργασία με τρίτους (δίδακτρα, έρευνες, χορηγίες, εισφορές αποφοίτων), θα είναι άξια της τύχης τους – ας κλείσουν. Έτσι όπως είναι σήμερα, άν είχα επιλογή ως φορολογούμενος, δεν θα τους έδινα Ευρώ.

  Πρέπει να λυθεί ένα βασικό πρόβλημα – άλλος χρηματοδοτεί (φορολογούμενος) και αυτοί που διαχειρίζονται τους πόρους δεν αντιλαμβάνονται το κόστος τους – σπατάλη, κακοδιαχείριση.

  Το κράτος έτσι χρηματοδοτεί την ανωτάτη παιδεία αλλά για όσους προσπαθούν και προοδεύουν. Μακάρι να υπάρξει και κάποια επιφοίτηση και να αλλάξει το άρθρο 16 του Συντάγματος – τότε τα κουπόνια θα είναι εξαργυρώσιμα σε επιλέξιμα ιδρύματα κρατική ή μη κερδοσκοπικά ιδιωτικά. Ο ανταγωνισμός τότε θα βελτιώσει όλους.

• 9 Δεκεμβρίου 2010, 19:57 | Διασπορά

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γειά σας. Ανήκω στους Έλληνες επιστήμονες της διασποράς που παντα όπως γνωρίζεται έχουν τον πόθο επιστροφής και προσφοράς στην πατρίδα. Δυστυχώς όμως το σχεδόν κλειστό σύστημα εκλογής μελών ΔΕΠ δεν μας δίνει και πολλες ευκαιρίες, ειδικά στους νεότερους από εμάς.
  Συζητήσεις σε επιστημονικούς κύκλους Ελλήνων του εξωτερικού αναφέρονται σε «κλικες» πανεπιστημιακών, εκλογές «μαϊμού» όπου αυτός που θα εκλεγεί είναι προαποφασισμένος, και άλλα παρόμοια που κάθε άλλο παρά προάγουν την εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων στο εξωτερικό και αποθαρρύνουν κάθε απόπειρα επαναπατρισμού. Πιστεύω λοιπόν ότι οι αλλαγές είναι προς την σωστή κατεύθυνση, και εύχομαι αυτοί που τις προωθούν να μην καμφθούν από τις αναμενόμενες αντιδράσεις αυτών των «κλικων» πανεπιστημιακών. Παρεπιπτόντως οι περισσότερες από αυτές τις αντιδράσεις είναι κατ εμέ ύποπτες και υποδηλώνουν ότι θίγονται συμφέροντα πανεπιστημιακών κύκλων που σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν τελείως αυτόνομα, κάτι δηλαδή σαν «κράτος εν κράτει». Οι καλοί δεν φοβούνται τις αλλαγές, ιδιαίτερα όταν αυτές – σύμφωνα με τα διεθνή επιτυχημένα πρότυπα – είναι προς την κατεύθυνση της προόδου. Συγκεκριμένα στο θέμα εκλογής μελών ΔΕΠ που αναφέρομαι θα πρέπει οπωσδήποτε να εφαρμοστεί ότι «τα εκλεκτορικά σώματα να είναι διεθνούς σύνθεσης». Λαμπρό παράδειγμα είναι η νέα, διεθνής σύνθεση του ΕΣΕΤ, για την οποία συγχαίρω την ηγεσία που πήρε και ολοκλήρωσε την πρωτοβουλία. Θα πρότεινα δε επιπλέον τα μέλη των εκλεκτορικών που θα είναι εκτός Ελλάδος να είναι σε πλειοψηφία ώστε να έχουν και τη μεγαλύτερη βαρύτητα όσον αφορα την εκλογή, προς χάρην της αξιοκρατίας. Τέλος θα ήθελα επίσης να προτείνω να εφαρμοστεί με νόμο αυτό που εφαρμόζεται στις περισσότερες προηγμένες χώρες του εξωτερικού (σίγουρα στην Αμερική), δηλαδή όποιος τελειώνει το PhD του σε ένα συγκεκριμένο τμήμα να μην επιτρέπεται να θέτει υποψηφιότητα για μέλος ΔΕΠ στο ίδιο τμήμα.
  Ευχαριστώ.

• 9 Δεκεμβρίου 2010, 14:28 | Mar D

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  – Ο νόμος θα πρέπει να προβλέπει ρητά και τις αρμοδιότητες των οργάνων διοίκησης, όχι μόνο τον τρόπο σύνθεσης και συγκρότησής τους. Η περιγραφή εργασίας (job description) προηγείται της προδιαγραφής θέσης (job specification).
  – Στο νέο σύστημα υποτροφιών θα πρέπει παράλληλα να διατηρηθεί και να ενισχυθεί ο θεσμός του ΙΚΥ.
  – Κατά την ενίσχυση της αυτοδιοίκησης των ΑΕΙ – ΤΕΙ θα πρέπει να ληφθούν υπόψη οι ιδιαιτερότητες από το αντικείμενο σπουδών. Για παράδειγμα, οι σχολές ανθρωπιστικών σπουδών θα έχουν δυσκολίες στην εύρεση κονδυλίων από τον ιδιωτικό τομέα, σε αντίθεση με τις σχολές φυσικών επιστημών που μπορούν να χρημοτοδοτηθούν πιο συχνά για μια έρευνα. Και στην τελευταία, όμως, αυτή περίπτωση είναι προφανής η εξάρτηση από την αγορά εργασίας. Ο τριτοβάθμιος τομέας πρέπει να είναι έτσι οργανωμένος ώστε να εξασφαλίζεται η ελευθερία στην έρευνα και στην παραγωγή γνώσης. Επομένως, το Κράτος θα πρέπει να εξασφαλίσει τα εχέγγυα (π.χ. την αναγκαία οικονομική ενίσχυση)ότι και ο κοινωνικός χαρακτήρας θα διατηρηθεί και η παραγωγή γνώσης θα είναι ελεύθερη.

• 9 Δεκεμβρίου 2010, 13:19 | Νίκος Σερπαντής

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η βάση της διαβούλευσης δεν αγγίζει το θέμα των διευθυντών εργαστηρίων.
  Σε πάρα πολλές περιπτώσεις, η θέση του διευθυντή εργαστηρίου είναι σαν του αρχιεπισκόπου. Εάν διοριστεί κάποιος μένει εκεί για πάντα (μέχρι να συνταξιοδοτηθεί ή να αποβιώσει). Αυτό δεν είναι καθόλου καλό για την εκπαίδευση και δεν αντικατοπτρίζει και την διεθνή πρακτική (στην Γαλλία για παράδειγμα η θέση είναι αιρετή για συγκεκριμένο αριθμό ετών). Γιατί δεν είναι καλό; Γιατί ο διευθυντής εργαστηρίου έχει την εξουσία να υπογράφει όλες τις προμήθειες του εργαστηρίου. Άρα προμηθεύεται ότι αυτός θέλει ανεξάρτητα από τις ανάγκες που υπάρχουν και δεν ελέγχεται ποτέ από κανέναν. Εάν όμως ήταν αιρετή η θέση τότε οι διευθυντές θα δημιουργούσαν θεσμούς και διαδικασίες για τις προμήθειες, θα ήθελαν να είναι όλοι ευχαριστημένοι και θα έδειχναν καλύτερη διαφάνεια στα πεπραγμένα τους γιατί θα ήθελαν να ξέρουν σε ποιο καθεστώς θα βρεθούν όταν θα είναι διευθυντής κάποιος άλλος.
  Νομίζω ότι θα ήταν σωστό να γίνει αιρετή η θέση και να μην μπορεί μάλιστα να είναι συνέχεια ο ίδιος άνθρωπος διευθυντής, δηλαδή να μην μπορεί να βάζει κάποιος υποψηφιότητα δύο, τρεις ή, ακόμα καλύτερα, και τέσσερις φορές συνεχόμενες.

• 9 Δεκεμβρίου 2010, 12:41 | Αλέξανδρος Παπανδρέου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ουσιαστική αξιολόγηση των αναγκών των πανεπιστημίων, στοχευμένη βοηθεία σε αυτά με τις μεγαλύτερες ανάγκες για την εξισορόπηση των ιδρυμάτων και ενιαία ανάπτυξη από κει και πέρα. Υπολογισμός των αναγκών της ελληνικής οικονομίας και ανάλογες θέσεις εισακτέων στα πανεπιστήμια. Επικέντρωση στα ευρωπαικά κριτήρια αξιολόγησης για την βελτίωση τους έτσι ώστε να υπάρχει μεγαλύτερη διεθνής αναγνωρισιμότητα. Δημιουργία ξενογλωσσων τμημάτων όπως η φιλοσοφία, η ιστορία, τα τουριστικά επαγγέλματα, η αρχαιολογία και η ναυσιπλοΐα και η εξαγωγή εκπαίδευσης στο εξωτερικό.

• 8 Δεκεμβρίου 2010, 21:09 | Xanthoria

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Δραστική μείωση των Πανεπιστημίων και κατάργηση των ΤΕΙ.

  Λίγες δυνατές σχολές με μικρό αριθμό εισακτέων.

  Πλήρης αυτοδιοίκηση των Πανεπιστημίων αλλά και οικονομική αυτοδυναμία.

  Υψηλά αμειβόμενοι διδάσκοντες, χωρίς μονιμότητα και με υψηλούς στόχους.

  Κατάργηση δωρεάν παροχών (στέγαση, σίτιση, βιβλία) και εισαγωγή διδάκτρων.

• 7 Δεκεμβρίου 2010, 19:56 | mary

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σκόπιμο θα είναι σε κάποια φάση να εξειδικευθουν οι προτεινόμενες διατάξεις για την υπηρεσιακή κατάσταση των μελων ΔΕΠ (τυπικά προσόντα, χρόνος παραμονής σε κάθε βαθμίδα, διαδικασία εκλογής), καθώς και οι προτεινόμενες μεταβατικές διατάξεις.
  Μόνον έτσι μπορεί να γίνει ουσιαστική συζήτηση, επί πραγματικών προτάσεων, και όχι βασιζόμενοι σε πιθανολογήσεις.
  Για παράδειγμα: 1. η εισαγωγική βαθμίδα του Επίκουρου θα προβλέπει αντίστοιχα προσόντα με τους σημερινούς λέκτορες ή με τους σημερινούς επίκουρους; αν ισχύει το δεύτερο, θα προσανατολιστούμε σε είσοδο στα πανεπιστήμια επιστημόνων άνω των 40, αφού σε μικρότερη ηλικία δεν θα έχουν συγκεντρώσει τα σχετικά προσόντα. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι θετικό ή αρνητικό, απλώς θα πρέπει να έχουμε συνείδηση των συνεπειών κάθε λύσης, 2. τι προσόντα θα απαιτούνται για την εκλογή στη νέα βαθμίδα των «λεκτόρων», με αμιγώς διδακτικά καθήκοντα και χωρίς δυνατότητα εξέλιξης; Θα είναι μόνιμες ή επί θητεία θέσεις; Αν δεν απαιτείται διδακτορικό, αναβιώνει η κατηγορία των παλαιών «βοηθών», αν απαιτείται διδακτορικό και προβλέπεται μονιμότητα δημιουργείται μία ομάδα «εγκλωβισμένων» νέων επιστημόνων, οι οποίοι θα εξελίσσονται επιστημονικά, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα αντίστοιχης ακαδημαϊκής εξέλιξης. Και εδώ δεν είναι σαφής η κατεύθυνση της σχεδιαζόμενης ρύθμισης.
  Ως προς τις μεταβατικές διατάξεις, παρατηρώ απλώς ότι είναι αυτονόητο, και απορρέει από στοιχειώδεις αρχές του κράτους δικαίου ότι η μεταρρύθμιση δεν μπορεί να θίγει δικαιολογημένες προσδοκίες των ήδη υπηρετούντων μελών ΔΕΠ. Για παράδειγμα, οι λέκτορες, που εξελέγησαν σε εξελίξιμη βαθμίδα, θα πρέπει να έχουν την δυνατότητα, εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, να εξελιχθούν περαιτέρω σε επίκουρους καθηγητές, αφού όταν εξελέγησαν αυτήν την προοπτική είχαν. Αντιστοίχως, τα μέλη ΔΕΠ που δεν έχουν διοριστεί μετά την εκλογή τους, θα πρέπει να αντιμετωπιστούν ως υπηρετούντες, αφού η παράλειψη του διορισμού τους δεν βαρύνει αυτούς.
  Όσο και αν τα υπηρεσιακά ζητήματα φαίνονται ιδιαιτέρως συνδικαλιστικά, σε αντίθεση με άλλα πιο «υψιπετή», δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι το επίπεδο ενός πανεπιστημίου κρίνεται πρωτίστως από το προσωπικό του.

• 7 Δεκεμβρίου 2010, 17:57 | Dimitris D

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αξιολόγηση τον πανεπιστημίων είναι απλή.

  Το πρόβλημα σήμερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση υπάρχουν τμήματα που παράγουν αιώνιους φοιτητές και είναι σχεδιασμένα να παράγουν αιώνιους φοιτητές(δεν έχουν καθηγητές-προσωρινοί που εργάζονται μόνο το απόγευμα, μπερδεμένο ωράριο, δεν έχουν βιβλία, δεν ξέρουν να διδάσκουν οι καθηγητές).
  Τα τμήματα που παράγουν αιώνιους φοιτητές παίρνουν παιδιά με βαθμολογία από 6/10 ως 8/10 και κόβουν 50-60% με βαθμό 3/10 για χρόνια σε διάφορα μαθήματα. Το ερώτημα είναι πως γίνεται με ίδιο βαθμό εισαγωγής σε κάποιο τμήμα να παίρνει στην ώρα του πτυχίο το 80% των εισακτέων και σε άλλα το 5%(ενώ το 50% δεν παίρνει ποτέ πτυχίο); Ή πως γίνεται να μην είχες ποτέ στο λύκειο στα μαθηματικά-φυσική βαθμό κάτω από 17 στα 20 και μετά να παίρνεις μόνο 3 στα 10;
  Το άλλο πρόβλημα είναι παίρνεις πτυχίο και μετά από 10 χρόνια δεν βρίσκεις εργασία γιατί είσαι ακριβός. Πρέπει να υπάρχουν εξειδικευμένα τμήματα που σου εξασφαλίζουν εργασία μόνο για 10 χρόνια;

  Η αξιολόγηση πρέπει να γίνει ως εξής:

  Εξειδικευμένα τμήματα — διεπιστημονικά «οι μεγάλες αποτυχίες» –:
  1. Πρώτα μελέτη αν υπάρχει αγορά εργασίας για τα εξειδικευμένα τμήματα. Πόσοι πτυχιούχοι εργάζονται στο αντικείμενο τους μετά από 10 χρόνια; Αν δεν υπάρχουν αρκετοί, το τμήμα πρέπει να μετατραπεί σε Master ενός πιο γενικού τμήματος.
  2. Μελέτη του πόσοι μπαίνουν, πόσοι παίρνουν πτυχίο στην ώρα τους. Αν οι πτυχιούχοι στην ώρα τους είναι μονοψήφιο ποσοστό, τα τελευταία 5 χρόνια, το τμήμα πρέπει να καταργηθεί χωρίς δεύτερη σκέψη ή συζήτηση.

  Γενικά τμήματα:
  1. Αν το ποσοστό των πτυχιούχων στην ώρα τους είναι χαμηλό πρέπει να γίνει μελέτη με ποιο βαθμό μπήκαν, σε ποια μαθήματα κόλλησαν και απόλυση των προβληματικών καθηγητών. Το να χάσει ένας εργαζόμενος την δουλειά του δεν είναι τίποτα μπροστά στους εκατοντάδες φοιτητές του, που ξόδεψαν χιλιάδες ευρώ σε νοίκια και έξοδα διαβίωσης για το τίποτα. Ένας ανίκανος καθηγητής κάνει συνολική ζημιά(έξοδα φοιτητών που δεν θα πάρουν ποτέ πτυχίο) εκατομμυρίων ευρώ, π.χ. 6000(το χρόνο)*4χρόνια*100φοιτητές= 2,4 εκατομμύρια ευρώ, χώρια τα ψυχολογικά. Αν αντί να σπούδαζε κάποιος, αγόραζε πρόβατα χωρίς να βγάζει κέρδος, σε 4 χρόνια θα είχε εξασφαλισμένο σταθερό εισόδημα.
  2. Στατιστική μελέτη των βαθμών των σπουδαστών και ενημέρωση τους πότε θα πάρουν πτυχίο.

  Στα τμήματα που θα καταργηθούν, θα πρέπει να δίνεται η δυνατότητα επιλογής στους φοιτητές ανάμεσα στο να μεταγραφούν σε ένα ποιο γενικό τμήμα ή να πάρουν ένα πτυχίο αξίας ΙΕΚ, ώστε να μην πάνε τα χρόνια σπουδών τους χαμένα.

  Στους αιώνιους φοιτητές δεν αρέσει να είναι αιώνιοι, αλλά το σημερινό σύστημα δεν σου δίνει την δυνατότητα να παραιτηθείς. Παραίτηση σημαίνει πως ότι έκανες στο πανεπιστήμιο πάει χαμένο και είσαι πτυχιούχος λυκείου, χωρίς προϋπηρεσία.

• 7 Δεκεμβρίου 2010, 13:49 | ΜΑΤΖΑΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γειά σας
  Καταρχήν η εκλογή των διδασκόντων στα πανεπιστήμια θα πρέπει να υπόκειται σε κοινοβουλευτικό και δικαστικό έλεγχο απο ειδικό δικαστικό συμβούλιο ώστε να μην αντιμετωπίσουμε ξανά το φαινόμενο διορισμού ημετέρων , και ο παραβάτης πρύτανης θα πρέπει να απολύεται απο το πανεπιστήμιο.
  Για το θέμα των αιώνιων φοιτητών . Δωρεάν να είναι μόνο τα έτη που προβλέπονταιαπό το νόμο, για τα υπόλοιπα θα πρέπει ο φοιτητής να καταβάλει κανονικά δίδακτρα όπως στα ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν μπορούν οι φορολογούμενοι να συντηρούν στρατιές άχρηστων οι οποίοι θέλουν να κάνουν «φοιτητική ζωή» εις βάρος της κοινωνίας και της οικογένειάς τους. Δεν μπορούμε να στερούμε απο την έρευνα και την τεχνολογία τεράστια χρηματικά ποσά για την συντήρηση συντηρητικών, οπισθοδρομικών , ανεύθυνων και ταραχοποιών στοιχείων.
  Για τις ζημιές στα πανεπιστήμια συνυπεύθυνοι πρέπει να είναι και οι πρυτάνεις με το συμβούλιο εφόσον δεν προχωρούν σε άρση του ασύλου προκειμένου να προλάβουν αυτές τις καταστροφές.
  Για θέμα του ασύλου , θα πρέπει να εκδοθούν ειδικές ταυτότητες για τους φοιτητές και τους διδάσκοντες στους οποίους και μονο να επιτρέπεται η είσοδος στα πανεπιστήμια . Είναι παράλογο να επιτρέπεται η είσοδος σε κάθε καρυδιάς καρύδι και να απαγορεύται η είσοδος στην αστυνομία .
  Για το θέμα της χρηματοδότησης . Θα πρέπει κάθε χρόνο να γίνεται εξονυχιστικός έλεγχος απο δικαστικό συμβούλιο καικοινοβουλευτική επιτροπη των δαπανών των πανεπιστημίων . Στα δε πανεπιστήμια με διεθνής διακρίσεις και πρόοδο στην έρευνα και τεχνολογία θα πρέπει να υπάρχει ειδικό κονδύλιο για επιπλέον χρηματοδότησή τους . Να εξαρτάται δηλαδή η χρηματοδότηση όχι απο τον αριθμό των επιτυχόντων αλλά απο την προσφορά και την αναπτυξη στους τομείς της έρευνας και τεχνολογίας . Δεν είναι δυνατόν να λειτουργούν παρασιτικά πανεπιστήμια εις βάρος των πανεπιστημίων που πραγματικά προσφέρουν στην κοινωνία .

• 6 Δεκεμβρίου 2010, 20:40 | Πετρούλα Καραγιάννη

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πολύ ενδιαφέρουσες απόψεις. Έχοντας σπουδάσει σε Ελληνικό Πανεπιστήμιο (ΑΣΟΕΕ) και ζώντας στο εξωτερικό τα τελευταία 5 χρόνια, δουλεύοντας σε επιχειρήσεις αλλά μελετώντας και εκπαιδευτικά συστήματα διαφόρων χωρών, θεωρώ ότι οι προτάσεις είναι αρκετά καλές και δίνουν μία ελπίδα ότι όντως κάτι θα αλλάξει ριζικά. Συμφωνώ με τα περισσότερα σχόλια παρακάτω. Οι απόψεις μου και απορίες μου:

  1. Κάτι πρέπει να αλλάξει και στην Σύγκλητο, ούτως ώστε να εκπροσωπούνται και οι φοιτητές, οι οποίοι δεν ανήκουν σε κάποια κομματική παράταξη. Αναφέρομαι σε φοιτητικές ενώσεις, όπως ΕΡΑΣΜΟΣ, AIESEC κλπ οι οποίες και έχουν περισσότερα μέλη από τα κόμματα αλλά και προσφέρουν πολύ περισσότερα οφέλη στην πανεπιστημιακή κοινότητα και στους φοιτητές. Προτείνω λοιπόν, η Συνέλευση αυτή να συγκαλείται μετά και από πρόσκληση του Πρύτανη σε αυτές τις ενώσεις, οι οποίες δεν κατεβαίνουν σε εκλογές για ιδεολογικούς λόγους…

  2. Γνωμοδότηση του Ακαδ. προσωπικού για την επιλογή του Πρύτανη. Είναι απαραίτητο; Εφόσον ο πρύτανης, όπως καλά λέτε, θα διαλέγεται από το Συμβούλιο,που έχει την εμπειρία και τις γνώσεις και μπορεί να κρίνει αντικειμενικά, τί έχουμε να κερδίσουμε αν γνωμοδοτήσουν και οι καθηγητές;Αν έχουν γνώμη οι καθηγητές, ας έχουν και οι φοιτητές, ας έχει και το διοικητικό προσωπικό του Πανμιου

  3. Ακαδημαική δεοντολογία: πρέπει να είναι ένα ανεξάρτητο σώμα, αποτελούμενο από διάφορα άτομα, που μπορούν να κρατήσουν μια αντικειμενική άποψη και μπορούν να επιβάλλουν και κυρώσεις, όπου χρειάζεται. Θα πρότεινα να υπάρχει κάτι τέτοιο σε Εθνικό επίπεδο, ώστε να εξασφαλίσουμε ότι οι περιπτώσεις θα αντιμετωπίζονται με τα ίδια μέτρα και σταθμά και οι αποφάσεις του Συμβουλίου αυτού είναι aligned και consistent

  4. Δεν συμφωνώ με την μονιμότητα στους καθηγητές ούτε με την πρόσληψή τους μέσω ΑΣΕΠ. Οι καθηγητές πρέπει να κρατούν την ανταγωνιστικότητά τους, να παλεύουν να κρατούν την θέση τους καθημερινά και να κρίνονται όχι μόνο βάσει της επίδοσής τους σε έναν διαγωνισμό, αλλά βάσει της εμπειρίας τους, πρακτική και θεωρητική

  5. Αναφέρετε ότι οι τωρινοί μόνιμοι καθηγητές θα αξιολογούνται μετά από την αίτησή τους. Αυτό και αν είναι λάθος νοοτροπία. Αν δεν αξιολογούνται οι άνθρωποι που υποτίθεται τώρα πρέπει και οφείλουν να είναι άψογοι, τότε ποιοι θα αξιολογούνται. Καταλαβαίνω ότι αυτό ίσως να είναι μία υποχώρηση για να περάσουν οι αλλαγές πιο εύκολα, αλλά δυστυχώς αν όντως εφαρμοστεί έτσι, τότε φοβάμαι ότι αυτές οι αιτήσεις δεν θα έρθουν ποτέ…

  6. Αναστολή καθηκόντων των καθηγητών, αν ασχολούνται με κάτι άλλο…που σημαίνει ότι οι καθηγητές ή θα διδάσκουν και θα κάνουν έρευνα ή θα εργάζονται σε κάτι πρακτικό. Μήπως αυτό δίνει λάθος παράδειγμα στους φοιτητές μας, μειώνει την γνώση των καθηγητών και επίσης δεν βοηθάει ξένους να είναι είναι καθηγητές στα Πανμιά μας;

  7. Οι δείκτες επιβράβευσης των ιδρυμάτων, οι περισσότεροι, δεν εκφράζουν κάποιο επίτευγμα, αλλά απλώς ένα νούμερο. Για παράδειγμα, ο πρώτος δείκτης «αριθμητική σχέση αποφοίτων προς εισερχομένους φοιτητές» για να εκφράζει επίτευγμα θα πρέπει να είναι π.χ. » αριθμητική σχέση αποφοίτων με συγκεριμένο βαθμό π.χ. πάνω από 7 ή στα 4 χρόνια» διαφορετικά κινδυνέυουμε να επιβραβεύουμε τα βασικά…

  8. Μία άλλη πρόταση για τους παραπάνω δείκτες θα ήταν και η αξιοποίηση και διαχείρηση των alumni, ώστε το Πανμιο να μπορεί να έχει και στοιχεία για τα άτομα τα οποία «βγάζει» στην αγορά και τί κάνουν μετά…

  9. Όσον αφορά στη διαχείριση της χρηματοδότησης, θα έλεγα ότι είναι κάτι που το Υπουργείο μπορεί να αναλάβει, έχοντας την γνώση τόσο για τα εθνικά όσο και διεθνή στάνταρντς, ΑΡΚΕΙ να είναι μία ομάδα ανεξάρτητη από πολιτικές σκοπιμότητες

  Ευχαριστώ

• 6 Δεκεμβρίου 2010, 12:32 | Χάρης Κανδηλαναύτης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οι αναγκαίες προς πλήρωση θέσεις αλλά και οι διορισμοί των εκπαιδευτικών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση πρέπει να περνούν από ΑΣΕΠ. Να επιλέγονται μόνο οι άξιοι με αντικειμενικά κριτήρια.

• 5 Δεκεμβρίου 2010, 20:33 | Ε.Φ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το υπουργείο θα πρέπει να διευκρινίσει τι σκοπεύει να κάνει με τις εκκρεμείς (υπό εκλογή ή/και υπό διορισμό) θέσεις λεκτόρων που προκηρύχθηκαν μέσα στο 2010 και ακόμα δεν έχουν ολοκληρωθεί οι διαδικασίες. Είναι αυτονόητο ότι πρέπει να ισχύσει το νομικό καθεστώς που ίσχυε κατά την προκήρυξη, δηλαδή ότι αφορούν θέσεις εξελίξιμου λέκτόρα. Κάτι παρόμοιο έγινε και με το νόμο Γιαννάκου για τη συμμετοχή εξωτερικών εκλεκτόρων. Η παραπάνω θέση τεκμηριώνεται και από τη σχετική νομολογία του διοικητικού δικαίου. Όμως η απουσία αναφοράς σε αυτή τη μερίδα ατόμων καθώς επίσης και η απουσία θέσεων στο κείμενο της διαβούλευσης για τις μεταβατικές διατάξεις, αφήνει περιθώρια να πει κανείς ότι υπάρχουν «εκ του πονηρού» σκέψεις. Φυσικά ο θεσμός του νεο-λέκτορα (χωρίς εξέλιξη, χωρίς ερευνητικό έργο, χωρίς τίποτα) είναι απαράδεκτος και το μόνο που επιτυγχάνει είναι η δημιουργία 2 ταχυτήτων πανεπιστημιακών, του μόνιμου και της ορτινάτσας-παρατρεχάμενου.

• 5 Δεκεμβρίου 2010, 19:28 | Παναγιώτης Συμεωνίδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πραγματικά, είναι αδύνατον να σχολιάσεις ένα κείμενο που ανοίγει τόσα πολλά θέματα. Θα πρότεινα το άρθρο 1 να χωριζόταν σε περισσότερα προκειμένου να σχολιαστεί πιο εύκολα. Τώρα δεν γίνεται διαβούλευση αλλά ο καθένας λέει το κοντό του και το μακρύ του.

• 5 Δεκεμβρίου 2010, 05:12 | Σωτήριος Π. Χατζής

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αναφορικά με τις διαδικασίες εκλογής μελών Δ.Ε.Π., πρικειμένου να αντιμετωπισθεί η φαυλοκατία, θα πρότεινα τα ακόλουθα:

  1. Να αλλάξει ο τρόπος που γίνονται οι προκυρήξεις των θέσεων ώστε να σταματήσει το όνειδος με τις φωτογραφικές προκυρήξεις. Γνωρίζω αμέτρητες περιπτώσεις όπου πρώτα τα τμήματα βρίσκουν τον υποψήφιο που θέλουν και μετά προκυρήσουν την θέση, με τέτοιο τίτλο ώστε αυτόματα να φωτογραφίζεται το διδακτορικό και οι δημοσιεύσεις του εκλεκτού τους. Έτσι, περιορίζεται ασφυκτικά ο αριθμός των πιθανών υποψηφιών και η στημένη εκλογή εμφανίζεται ως αντικειμενική.
  Αυτό πρέπει να βρεθεί τρόπος να σταματήσει. Αν δεν κλείσει η δυνατότητα φωτογραφικών προκυρήξεων με εξαντλητικά καθορισμένους τίτλους θέσεων, όποια και να είναι η διαδικασία επιλογής θα εκλέγεται πάντα ο αρεστός, εκτός εξαιρετικών περιπτώσεων.

  2. Η εκλογή θα πρέπει να βασίζεται σε αντικειμενικά κριτήρια. Π.χ., αριθμός δημοσιεύσεων σε περιοδικά με impact factor, το impact factor να παίζει ρόλο και αυτό, όπως η σειρά στην λίστα συγγραφέων, αν είναι μόνος συγγραφέας ή πόσοι είναι οι συν-συγγραφείς, αριθμός ετεροαναφορών με διαφορετική βαθμολογία αν πρόκειται για συνέδρια ή περιοδικά, και όλα αυτά με ένα σαφή τρόπο μοριοδότησης. Ξέρω ότι αυτό δεν συμβαίνει πουθενά στον κόσμο, αλλά αυτά είναι παντού τα κριτήρια, απλά στον «πολιτισμένο» κόσμο δεν χρειάζονται οι κρίνοντες το «βούρδουλα» του κράτους για να λειτουργήσουν αξιοκρατικά αλλά το κάνουν από μόνοι τους. Καθώς εδώ πολλές φορές αυτό δεν γίνεται, πρέπει να υπάρχει σαφές σύστημα μοριοδότησης.

• 4 Δεκεμβρίου 2010, 04:52 | Θέμης Ιωαννίδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Έχω μόνο 19 χρόνια εμπειρία (φοιτητής-Πάυση 18 μήνες θητεία την ώρα που άλλοι έκαναν βιογαφικά- μετά υποψήφιος Διδάκτωρ-Μεταδιδακτορικός Ερευνητής-Παύση 6 μήνες -Διδάσκων με το Π.Δ.407/80 μέχρι σήμερα).
  Οπότε τα σημαντικά, από τους σημαντικούς.
  Για τα πιο απλά έχω τα ακόλουθα:
  1. Ποτέ δεν εξέτασε κανένας θεσμοθετημένος φορέας αν είμαι καλός Δάσκαλος (Ακαδημαϊκός Δάσκαλος εννοώ, αν και είναι Τιμή να είσαι και Δάσκαλος ακόμα και σε μικρά παιδιά).
  2. Στα Ερευνητικά, στην καλύτερη περίπτωση μετρούν ΜΟΝΟ οι δημοσιεύσεις και οι ετεροαναφορές. Ο Tesla, ούτε μεταπτυχιακός δε θα ήταν σήμερα με τα ίδια κριτήρια, ενώ συνομίληκοί μου, παίζει να έχουν και βιογραφικό παλαιότερου Νομπελίστα. Αριστεία σημαίνει εργασίες και project πλέον, όχι αυτό που θα έπρεπε (επιστροφή στους φορολογούμενους και στην κοινωνία οι όποιες ανακαλύψεις). Όχι παίζουμε….Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις, που τα Ερευνητικά, δε μετρούν καθόλου.
  Τι λέγαμε;
  Α, ναι. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ Π.Δ.407/80. Αργήσατε, αλλά πάλι καλά. Ούτε 30 χρόνια δεν πήρε. Που αλλού υπάρχει αντίστοιχο καθεστώς; Για να μπορώ να το διδάξω κιόλας (είναι διδακτικό το θέμα…). Κατάργηση, αλλά και αντικατάσταση με κάτι καλύτερο. Με λογική!
  Νύσταξα, καλό βράδυ.

  ΥΓ. Έχω συνείδηση και αξιοπρέπεια μεταξύ άλλων. Χρειάζονται στο Πανεπιστήμιο του μέλλοντος αυτά; Μήπως χαθούν σε καμιά επιτροπή αγνώστων στοιχείων εννοώ…

• 3 Δεκεμβρίου 2010, 13:26 | Γεώργιος Γιόφτσος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ένα βασικό στοιχείο της αναδιάρθρωσης της ανώτατης εκπαίδευσης της χώρας, είναι η φυσιογνωμία, τόσο των Ιδρυμάτων, όσο και των γνωστικών αντικειμένων που εμπεριέχουν αυτά τα Ιδρύματα. Σύμφωνα με το κείμενο της διαβούλευσης, προκύπτει ότι, όχι μόνο διατηρούνται οι δύο πυλώνες μεταξύ των ΑΕΙ, αλλά οι διαφορές μεταζύ τους διογκώνονται. Συγκεκριμένα, τα Τ.Ε.Ι. θα αποκτήσουν έναν αυστηρά τεχνολογικό προσανατολισμό με συγκεκριμένο σκοπό και στόχους. Ανεξάρτητα από το εάν αυτός ο προσανατολισμός είναι προς τη σωστή κατεύθυνση ή όχι, πρέπει να προκαλέσει αναδιάρθρωση των γνωστικών αντικειμένων μεταξύ Πανεπιστημίων και Τ.Ε.Ι. για να μπορέσει να ανταποκριθεί στους στόχους της συγκεκριμένης μεταρρύθμισης. Δεν μπορείς να ζητάς από ένα Ίδρυμα να έχει τεχνολογικό χαρακτήρα και να συμβάλλει ουσιαστικά στην παραγωγική διαδικασία της χώρας, και κάποια από τα γνωστικά του αντικείμενα να μην έχουν τεχνολογικό προσανατολισμό. Το ίδιο βεβαία ισχύει και αντίστροφα για τα Πανεπιστημιακά Τμήματα. Για παράδειγμα, το Τμήμα Φυσικοθεραπείας του Τ.Ε.Ι. Λαμίας που υπηρετώ, δεν έχει από τη φύση του γνωστικού αντικειμένου του, τέτοιο χαρακτήρα και συνεπώς δεν μπορεί να συμβάλλει παράγωντας τεχνολογία & τεχνογνωσία, καθώς σε όλες της ανεπτυγμένες χώρας έχει ενταχθεί στον Πανεπιστημιακό Τομέα. Στην προσωπική μου ιστοσελίδα και στον ακόλουθο σύνδεσμο http://users.teilam.gr/~gioftsos/INDEXfiles/Physiotherapy.pdf υπάρχει και σχετική – τεκμηριωμένη απόφαση της Γ.Σ του Τμήματος.Συνεπώς, η άποψη μου είναι ότι πρέπει να σχεδιάσουμε την Ανώτατη Εκπαίδευση, αρχίζοντας από τη φυσιογνωμία των δύο αυτών πυλώνων, από τα γνωστικά αντικείμενα που πρέπει να εμπεριέχει ο κάθε πυλώνας και μετά να προχωρήσουμε στις επιμέρους λεπτομέρειες.

• 3 Δεκεμβρίου 2010, 01:19 | yannidakis

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η παιδεία αποτελεί τον βασικό πυλώνα μακροπρόθεσμης ανάπτυξης ενός κράτους. Έτσι η σημερινή προσπάθεια μιας πλήρους αναδιάρθρωσης στην εκπαίδευση αποτελεί ένα θετικότατο βήμα.
  Βέβαια, η ανάπτυξη στην παιδεία πρέπει πρωτίστως να βασιστεί στο δίπτυχο διαφάνεια-παρακίνηση. Η διαφάνεια στον τρόπο διοίκησης, εκπαίδευσης και διαχείρισης των πόρων του ιδρύματος και φυσικά η παρακίνηση των φοιτητών και των ερευνητικών ομάδων για παραγωγή έργου με συγκεκριμένες απολαβές αναγνώρισης.
  Πιο συγκεκριμένα θεωρώ πως η επιλογή Πρύτανη και προέδρου ΤΕΙ θα πρέπει να ικανοποιεί κατά βάση το γνωστικό αντικείμενο του ιδρύματος. Οι φοιτητές έχουν ανάγκη για μια κεφαλή η οποία θα μπορεί να αφουγκραστεί εκ των έσω τα εκπαιδευτικά –μεταξύ άλλων- ζητήματα που προκύπτουν. Ένας άνθρωπος με υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα που αφορούν όμως εντελώς άσχετο γνωστικό αντικείμενο δεν μπορεί να είναι παραγωγικός.
  Στις προτάσεις της ακαδημαϊκής δεοντολογίας τάσσομαι με την πρόταση με την Πρόταση 1 καθώς φαντάζει πιο ευέλικτη ως προς τον τρόπο λειτουργίας της.
  Σε ότι αφορά το προσωπικό, δε σας κρύβω πως η πρόσφατη εμπειρία μου ως όχι παλιό μέλος της φοιτητικής κοινότητας, μου έχει διδάξει πως οι καθηγητές διακατέχονται σε μεγάλο ποσοστό από το σύνδρομο της εξουσίας που συχνά παρατηρείται στους δημόσιους υπαλλήλους, μα και εσάς τους πολιτικούς. Η άρση της μονιμότητας ίσως ακόμα και στους αναπληρωτές καθηγητές και η διαρκής ουσιαστική αξιολόγησή τους θα μπορέσει να προσδώσει ένα κίνητρο ουσιαστικής παραγωγικής εργασίας στις αίθουσες και τα εργαστήρια ερευνών.
  Η οικονομική διαχείριση την οποία προτείνεται την έχω εκθειάσει στο ιστολόγιό μου καθώς βρίσκω πως αποτελεί ένα σπουδαίο κομμάτι της μεταρρύθμισης. Ιδρύματα που θα μπορούν να διαχειρίζονται τα έσοδά τους και να τα επενδύουν με τρόπους που θα γίνονται ελκυστικά στην διεθνή επιστημονική κοινότητα και στους υποψήφιους φοιτητές. Αυτό είναι μεγάλο στοίχημα για το υπουργείο σας. Συνεχίζοντας θα έλεγα πως η αναγνώριση της επιστημονικής δράσης του ιδρύματος μπορεί να αναγνωριστεί με πολλούς τρόπους μη οικονομικούς τους οποίος και προτείνετε ήδη εσείς. Τέλος σε ότι αφορά τους θεσμούς χρηματοδότησης θα στηρίξω την Πρόταση 2 εφόσον μιλάμε για έναν ήδη υπάρχον φορέα με εμπειρία στο χώρο.
  Προσθέτοντας ένα γενικό σχόλιο θα έγραφα για την γεωγραφική κατανομή των σχολών. Τα αστικά κέντρα «πνίγονται» από τμήματα κάθε άλλο παρά παραγωγικά την ίδια ώρα που αντίστοιχα της περιφέρειας παράγουν σημαντικό έργο και μάλιστα με πολύ μεγαλύτερη υποστήριξη από την τοπική κοινωνία και τους τοπικούς φορείς. Μην αγνοείτε την αλληλεξάρτηση των μικρών πόλεων με τις σχολές. Οικονομική ανάπτυξη, θέσεις εργασίας, αποκέντρωση, είναι μερικά μόνο στοιχεία που οφείλετε να σεβαστείτε πριν κλείσετε σχολές της περιφέρειας :[

• 2 Δεκεμβρίου 2010, 20:10 | ΤΕΙ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η αναστολή καθηκόντων ενός ΔΕΠ για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε φορείς εκτός του Ιδρύματος και κυρίως όταν αυτό είναι εκτός Ελλάδας θα πρέπει να επιτρέπεται μόνο σε περίπτωση που ο συγκεκριμένος καθηγητής δεν είναι επιβλέπων σε διδακτορικό. Ακόμη και για τη λήψη εκπαιδευτικής άδειας με διάρκεια μεγαλύτερη του εξαμήνου θα πρέπει αυτός ο παράγοντας να λαμβάνεται υπόψην, ώστε οι υποψήφιοι διδάκτορες, ένα τόσο σημαντικό κομμάτι του ερευνητικού έργου της χώρας, να μην εγκαταλείπονται στη μοίρα τους για χάρη των προσωπικών φιλοδοξιών των μελών ΔΕΠ.

• 2 Δεκεμβρίου 2010, 14:23 | jk

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η ελληνική κοινωνία πληρώνει το 1,44% του Ακαθάριστου Εθνικού της Προϊόντος στην ανώτατη εκπαίδευση, όταν η κραταιά Γερμανία δίνει το 1,14% του ΑΕΠ, οι ΗΠΑ το 1,33% και ο μέσος όρος της Ευρώπης των «27» είναι στο 1,15% !![http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_02/12/2010_1293403 ]
  Έρευνα του ΟΟΣΑ για την ανώτατη εκπαίδευση αναφέρει:
  [http://www.oecd.org/dataoecd/32/17/37393495.pdf , σελίδα 4 ]:
  «Θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι χαμηλότερες δαπάνες ανά μονάδα δεν οδηγούν αναγκαστικά σε χαμηλότερα επιτεύγματα. Για παράδειγμα, οι δαπάνες στην Κορέα και την Ολλανδία είναι χαμηλότερες του μέσου όρου του ΟΟΣΑ για την πρωτοβάθμια και τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, εντούτοις και οι δύο χώρες συγκαταλέγονται μεταξύ των χωρών με τις καλύτερες επιδόσεις στην έρευνα του PISA 2003.»
  Αυτή η διαπίστωση καταρρίπτει ένα πολύ διαδομένο στην Ελλάδα ισχυρισμό που λέει : «Τα χάλια της Εκπαίδευσης οφείλονται στην ελλειπή χρηματοδότηση»
  Το κύριο πρόβλημα της χώρας είναι η αποδοτικότητα !
  Είναι χαρακτηριστική μια έρευνα που έκανε το ΙΣΤΑΜΕ, για τις κοινωνικές δαπάνες στην Ευρώπη. Αυτές στην Ε. Ε. των «15» ήταν το 2004 στο 27,6% του ΑΕΠ, ενώ στην Ελλάδα ήταν στο 26%. Ομως: Στην Ε. Ε. τα κοινωνικά επιδόματα μειώνουν το ποσοστό της φτώχειας κατά 9 ποσοστιαίες μονάδες, στην Ελλάδα μόνο κατά 3 μονάδες. Αυτό σημαίνει ότι τα περισσότερα χρήματα από όσα δαπανούμε για κοινωνική πρόνοια πάνε σε άλλες τσέπες. Χρηματοδοτούν περισσότερο τη γραφειοκρατία και τη διαφθορά του συστήματος, παρά εκείνους που τα έχουν ανάγκη. Η απόδοση των χρημάτων μας είναι από τις χειρότερες στην Ευρώπη.

• 2 Δεκεμβρίου 2010, 00:31 | Ε.Μ. ΣΕΡΡΕΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καλά να λέμε για το πώς θα αλλάξουμε το μέσα αλλά ποιοι είναι οι φοιτητές που μπαίνουν; το πρώτο εξάμηνο κάνουμε ότι και στη τρίτη λυκείου ας έκανα αυτά τα μαθήματα μια και καλή στο τει και αν ήμουν καλός να με κρατούσατε κατευθείαν, στο λύκειο θα μπορούσα να ασχοληθώ με ερευνητικά θέματα, κοινωνικές επιστήμες και σεπ (που είναι βασικότατο μάθημα).
  Αξιολόγηση στο δεύτερο εξάμηνο των επιδόσεών μας και δυνατότητα να έχουμε καλύτερη και περισσότερη πρόσβαση σε ηλεκτρονικές πηγές. Όσον αφορά την αξιολόγηση των καθηγητών πρέπει να συνεχίσει να γίνεται απ΄τους φοιτητές αλλά να ζητούνται και οι μας προτάσεις επεξηγηματικά.
  Για τα κόμματα ήθελα να αναφέρω ότι περιορίζουν αφάνταστα την ελευθερία της σκέψης μας και κατευθύνουν την γνώμη μας σε στενά μονοπάτια. Θέλω να έχω δική μου σκέψη, άποψη και κρίση αλλά να ξέρω ότι θα ακουστώ τότε στο πρώτο πρόβλημα δεν θα τρέξω στο κόμμα που μου υπόσχεται αλλά σε εσάς που ως υπουργείο είστε δίπλα μου, προσπαθείσται να μας ακούσετε κανείς δεν έχασε με το διάλογο.
  Όσον αφορά τις εβδομάδες τις θεωρώ λίγες. Αφού έχουμε τόσες αργίες το σύνολο των διδασκομένων ορών λιγοστεύει. ας ξεκινάμε μέσα Σεπτέμβρη μέχρι τέλη Ιουλίου ή κάντε ένα καλοκαιρινό εξάμηνο που να μην είναι υποχρεωτικό και να ενισχύει τις γνώσεις μας.
  Θεωρώ απαράδεχτο το πτυχίο των τει να μην αναγνωρίζετε ως ισόβαθμο των αει και η χρηματοδότηση των πρώτων να είναι χαμηλότερη απ’ τα δεύτερα.Όπως επίσης τα αει και τα τει να μην είναι οι άμεσοι προωθειτές των απόφοιτων στην αγορά εργασίας.

• 2 Δεκεμβρίου 2010, 00:23 | anonymos

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Οικονομική αυτοτέλεια: ευελιξία και αποτελεσματικότητα:

  Το ύψος των μισθών του προσωπικού των ιδρυμάτων καθορίζεται από την πολιτεία, ιδιαίτερα ως προς τα ελάχιστα όρια. —- ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΓΙΑ ΧΟΝΤΡΗ ΜΑΣΑ. —— Θα έπρεπε να ντρέπεστε για αυτό που γράψατε.

  Ευτυχώς που αφήσατε τον μισθό όλων των Ελλήνων απείραχτο και φροντίζετε για τον μισθό των καθηγητών. Προτείνω ο κατώτερος μισθός 5 φορές τον μισθό του Προέδρου του Αρείου Πάγου.

  Έτσι θα τα πάρουν πρώτα οι δικαστικοί και μετά και εσείς. Γνωστό το κόλπο.

• 2 Δεκεμβρίου 2010, 00:01 | ΠΜ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο κείμενο διαβούλευσης προτείνεται ότι τα απαιτούμενα προσόντα του ακαδημαϊκού προσωπικού καθορίζονται από το ίδρυμα στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να προτείνω το εξής: Τα απαιτούμενα προσόντα για την εκλογή και εξέλιξη μελών ΔΕΠ να καθορίζονται τόσο από την πολιτεία (γενικά προσόντα) όσο και από το ίδρυμα (ειδικά προσόντα).
  Τα γενικά προσόντα για όλες τις βαθμίδες του ακαδημαϊκού προσωπικού καθορίζονται από την πολιτεία μέσω Νόμου όπως:
  1) Διδακτορικό δίπλωμα αναγνωρισμένου Πανεπιστημίου,
  2) Διδακτική ή Ερευνητική ή Επαγγελματική εμπειρία,
  3) Ερευνητικό έργο.

  Τα ειδικά προσόντα για όλες τις βαθμίδες του ακαδημαϊκού προσωπικού καθορίζονται, εξειδικεύονται και συμπληρώνονται από το ίδρυμα στον Εσωτερικό Κανονισμό Λειτουργίας.

  Επίσης, η διαδικασία εκλογής/εξέλιξης προκειμένου να είναι διαφανής και αξιοκρατική θα πρέπει το εκλεκτορικό σώμα να είναι μικρό με συμμετοχή κριτών από πανεπιστήμια της Ελλάδος (εκτός του τμήματος του κρινόμενου) και του εξωτερικού.

• 1 Δεκεμβρίου 2010, 21:51 | NK

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Η πρόταση που γίνεται στη διαβούλευση, ότι «το ύψος των μισθών τού προσωπικού των ιδρυμάτων καθορίζεται από την πολιτεία, ιδιαίτερα ως προς τα ελάχιστα όρια» σε συνδυασμό με τη μεταφορά της μισθοδοσίας στα Πανεπιστήμια, είναι επικίνδυνη και αντισυνταγματική. Στην ουσία ανοίγει την πόρτα για μία ανευ ουδενός φραγμού μείωση των μισθών, με την υπόσχεση κάποιων αντιπαροχών σε ορισμένους ημέτερους εντός των Πανεπιστημίων. Επίσης τα μέλη ΔΕΠ είναι δημόσιοι λειτουργοί, υπάλληλοι του Υπουργείου Παιδείας και όχι του ΝΠΔΔ.

• 1 Δεκεμβρίου 2010, 20:41 | ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΦΩΤΙΑΔΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σε πολλές περιπτώσεις μέλη ΔΕΠ ενος Τμήματος υποβάλουν υποψηφιότητα σε νέες θέσεις μελών ΔΕΠ του ίδιου Τμήματος και συνήθως εκλέγονται. Με τον τρόπο αυτό ανεβαίνουν ταχύτερα τις βαθμίδες.

  Αυτό είναι σοβαρό πρόβλημα διότι ή τα γνωστικά αντικείμενα των νέων θέσεων επιλέγονται έτσι ώστε να «ταιριάζουν» με τα γνωστικά αντικείμενα ενός μέλους ΔΕΠ του Τμήματος ή το εκλεκτορικό σώμα παραβλέπει τυχόν διαφορές. Με τον τρόπο αυτό είτε ευνοούνται μέλη ΔΕΠ σε βάρος των επιστημόνων που θέλουν να επιστρέψουν από το εξωτερικό είτε εκλέγονται μέλη ΔΕΠ σε γνωστικά αντικείμενα τα οποία δεν κατέχουν. Επισης τα Τμήματα δεν μπορούν να ανανεωθούν. Αυτό πρέπει να σταματήσει και να ακυρωθούν όλες οι παρόμοιες εκλογές που έγιναν τα τελευταία πέντε χρόνια.

  Επίσης φοβερό πρόβλημα είναι η εκλογή τέκνων μελών ΔΕΠ στο ίδιο Τμήμα στο οποίο υπηρετεί ο μπαμπάς ή η μαμά. Αυτό πρέπει να απαγορευθεί αυστηρά. Θα πρέπει να ακυρωθούν όλες οι παρόμοιες εκλογες που έγιναν τα τελευταία πέντε χρόνια.

  Φυσικά είμαι σίγουρος ότι τίποτε από αυτά δεν πρόκειται να γίνει …

• 1 Δεκεμβρίου 2010, 14:54 | Βρεττός Κωνσταντίνος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μερικά σχόλια σε επιμέρους ζητήματα:

  1. Εκπροσώπηση φοιτητών στο Συμβούλιο

  Με ποιο ακριβώς κριτήριο θα γίνεται η εκπροσώπηση των φοιτητών; Η παθογένεια που ορίζει τους φοιτητές να προέρχονται από εκλεγμένες πολιτικές παρατάξεις δεν θα βοηθήσει ουσιαστικά στην εκπροσώπηση τους. Το θέμα εν γένει της εκπροσώπησης των φοιτητών οφείλει άμεσα να τεθεί υπό διαφορετικούς όρους, πέραν της πολιτικής χροιάς.

  2. Κρίση και εξέλιξη Καθηγητών ανά βαθμίδα

  Τα κριτήρια επιλογής ενός καθηγητή, προφανώς και τίθενται εσωτερικά από το ίδρυμα. Ωστόσο, πρέπει ένα πλαφόν δημοσιεύσεων να ορίζεται ρητώς κεντρικά, ειδικά για τους νεοπροσληφθέντες καθηγητές, αλλά και για τις εξελίξεις των υπαρχόντων. Επιπρόσθετα, όσον αφορά τις δημοσιεύσεις πρέπει να υπάρξει ένας κατάλογος με αξιολόγηση των υπαρχόντων διεθνών journals με διάφορα κριτήρια. Συνήθως διεθνώς αυτό γίνεται με υπάρχοντες δείκτες impact factor. Ο κατάλογος αυτός καλό είναι να δημοσιεύεται και να ανανεώνεται ανά τακτά χρονικά διαστήματα, έτσι ώστε κάθε ενδιαφερόμενος να ξέρει το συγκριτικό του πλεονέκτημα, αλλά και να το καλλιεργεί ανάλογα με τις προοπτικές και φιλοδοξίες του. Προφανώς, και ένας ενημερωμένος καθηγητής γνωρίζει το βαθμό εμβάθυνσης κάθε Journal, αλλά για λόγους αξιοκρατίας και διευκόλυνσης επίλυσης των όποιων διενέξεων, να είναι δημόσια καθορισμένο.

  3. Κατάργηση 407 και μετάβαση στη βαθμίδα του Λέκτορα

  Οι πάγιες ανάγκες που ικανοποιούσαν χρόνια τώρα οι 407 ήταν διδακτικές και συγκεκριμένα σε μορφή εργαστηριακών και φροντιστηριακών μαθημάτων. Την ίδια δουλειά στα πανεπιστήμια του εξωτερικού την αναλαμβάνουν οι διδακτορικοί φοιτητές ως ανταποδοτική εργασία για την υποτροφία που αναγκαστικά ΟΛΟΙ παίρνουν. Το ίδιο μπορεί και πρέπει να εφαρμοστεί και στην Ελλάδα. Με αυτό τον τρόπο οι διδακτορικοί φοιτητές θα αποκτήσουν μια τεράστια διδακτική εμπειρία και θα μπορούν να δικαιολογούν και την υποτροφία που θα πρέπει να παίρνουν.

  4. Χρηματοδότηση Διδακτορικών Φοιτητών

  Το πρόβλημα της έλλειψης χρηματοδότησης των διδακτορικών φοιτητών συντελεί ουσιαστικά σε δύο προβληματικές. Πρώτον, οι διδακτορικοί αναγκάζονται να δουλεύουν κατά τη διάρκεια της εκπόνησης της διατριβής, με σοβαρούς κινδύνους στο ποιοτικό αποτέλεσμα της ερευνάς τους. Δεύτερον, η μη καθορισμένη αμοιβή σε διδακτορικό επίπεδο καταργεί τη διδακτορική έρευνα ως full-time εργασία και συντελεί ουσιαστικά στην απαξίωση της.

  Είναι προτιμητέος ο περιορισμός του αριθμού των διδακτορικών φοιτητών, αλλά παράλληλα να υπάρχει επαρκής ανταποδοτική χρηματοδότηση (ως teaching assistant ή research assistant) στους ήδη υπάρχοντες.

  5. Ηλεκτρονική Κάρτα Φοιτητή

  Καλό θα ήταν, στο πλαίσιο της προώθησης της έρευνας σε διδακτορικό επίπεδο, η κάρτα να περιλαμβάνει πρόσβαση στα περιοδικά και τις βάσεις δεδομένων που έχει πρόσβαση όλο το πανεπιστήμιο και όχι μόνο το τμήμα. Με αυτό το τρόπο θα γίνει και εξοικονόμηση χρημάτων από τις συνδρομές που πληρώνει κάθε τμήμα ξεχωριστά.

  Η αναβάθμιση του συνδέσμου των Ελληνικών Βιβλιοθηκών (Heal-link) πρέπει επίσης να γίνει άμεσα. Λειτουργικές και ενοποιημένες λύσεις, προωθούν την αποτελεσματικότητα και τις οικονομίες κλίμακας.

  Βρεττός Κωνσταντίνος
  Υποψήφιος Διδάκτορας

• 1 Δεκεμβρίου 2010, 02:51 | Σπύρος Λάλης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κάθε Τμήμα να δηλώνει (π.χ. μετά από έλεγχο από ανεξάρτητη επιτροπή) τον αριθμό των εισακτέων φοιτητών που μπορεί να στηρίξει κάθε χρόνο, με βάση τις υποδομές και τους πόρους που του έχουν δοθεί από το Κράτος. Το Κράτος να σέβεται(!) τις δηλώσεις των Τμημάτων (αντί να στέλνει τους διπλάσιους, τριπλάσιους ή τετραπλάσιους εισακτέους). Αν το Κράτος (και η κοινωνία) θέλει να σπουδάσουν περισσότεροι (το πόσα πτυχία «χρειάζονται» σε μια χώρα είναι ένα άλλο, μεγάλο και δύσκολο, ερώτημα), ας κάνει τις αντίστοιχες επενδύσεις.

  Εφόσον ικανοποιηθούν οι συνθήκες για σοβαρές σπουδές, κάθε Τμήμα να έχει το δικαίωμα να διαγράφει φοιτητές που δεν έχουν (καθόλου) ικανοποιητικές επιδόσεις στα πρώτα χρόνια των σπουδών τους. Το τι θεωρείται «ικανοποιητική επίδοση» ας το αποφασίζει κάθε Τμήμα (ή κάθε Σχολή) με βάση το επίπεδο / φιλοσοφία του/της και τις πρακτικές σε κάθε κλάδο της επιστήμης. Βεβαίως θα υπάρξουν διαφορετικές προσεγγίσεις, καλύπτοντας ένα ευρύ φάσμα επιλογών, πράγμα ιδιαίτερα επιθυμητό.

  Σημείωση: Όσο πιο νωρίς ένας «αποτυχημένος» φοιτητής αποφασίσει να δοκιμάσει κάτι άλλο / αλλού, τόσο το καλύτερο για όλους, διαφορετικά χάνεται πολύτιμη ενέργεια, ψυχολογία και χρόνος σε μια ταλαίπωρη διαδικασία που με πολύ μεγάλη πιθανότητα δεν οδηγεί πουθενά. Η διαγραφή μετά από 10+ χρόνια καλλιεργεί την χαλαρότητα και μοιάζει περισσότερο με τεχνική εγκλωβισμού / αναμονής (παίζοντας μάλιστα με τις ελπίδες κάποιων ανθρώπων) παρά με ουσιαστική λύση για μια κοινωνία που θέλει να ενεργοποιήσει τους νέους.

• 1 Δεκεμβρίου 2010, 00:10 | Πολίτης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μία από τις «τεχνικές» που εφαρμόζεται για να μπορεί κανείς να προβλέψει με ασφάλεια το αποτέλεσμα μιας εκλογής ΔΕΠ, ήδη άμα τη δημοσίευση της προκήρυξης σε ΦΕΚ, είναι η επιλογή στενού γνωστικού αντικειμένου για τη θέση. Έτσι, αντί η θέση να προκηρύσσεται ως «Θεση ΔΕΠ με θέμα Χ», προτιμάται το «Θέση ΔΕΠ με θέμα Χ ΜΕ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΟ Υ+Ζ+W».

  Όλως τυχαίως, βρίσκεται πάντα ένας (συνήθως εσωτερικός) υποψήφιος, του οποίου το αντικείμενο της πρόσφατης έρευνας συμπίπτει ακριβώς με το Υ+Ζ+W. Αποτέλεσμα: το εκλεκτορικό «υποχρέωνεται» να αποκλείσει λοιπούς, ακόμα και συνολικά πολύ πιο αξιόλογους (αξιοκρατία), υποψηφίους, μιας και ειδικεύονται μόνο στο Χ, αλλά δεν είναι συναφείς με το Υ+Ζ+W.

  Προκειμένου λοιπόν να εκλείψει το φαινόμενο των φωτογραφικών προκηρύξεων και η πριμοδότηση εσωτερικών υποψηφίων, φαινόμενα που νομίζω ότι είναι κοινός τόπος ότι δεν προάγουν την αριστεία, προτείνω:

  1) Να διευρυνθεί η ανάμιξη διεθνών προσώπων και στην προκύρηξη της θέσης.

  Συγκεκριμένα, στην ενότητα «Ζητήματα Προσωπικού», η πρόταση «το γνωστικό αντικείμενο των θέσεων που προκηρύσσονται προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες υλοποίησης των προγραμμάτων σπουδών,» να γίνει «το γνωστικό αντικείμενο των θέσεων που προκηρύσσονται προσδιορίζεται με βάση τις ανάγκες υλοποίησης των προγραμμάτων σπουδών απο διεθνή επιτροπή ακαδημαϊκών»

  2) Για να επιτευχθεί η εξωστρέφεια, θα πρέπει να υπάρξουν τα αντίστοιχα κίνητρα και στις εκλογές. Κατά τα πρότυπα συστημάτων αρίστων στην εκπαίδευση και έρευνα χωρών, να απαγορευτεί η δυνατότητα εκλογής υποψηφίων που τα τελευταία 4 χρόνια πριν την εκλογή είτε έχουν θητεύσει στο ίδρυμα (είτε ως επιστημονικοί συνεργάτες είτε ως διδακτορικοί φοιτητές), είτε έχουν οικονομικές συναλλαγές με μέλη ΔΕΠ του ιδρύματος (εκτέλεση προγραμμάτων ως ελεύθεροι επαγγελματίες). Είναι η λεγόμενη αρχή του Hausberufungsverbot που «σκότωσε» τον νεποτισμό και την εσωστρέφεια στα γερμανικά πανεπιστήμια. Εξαιρέσεις στον κανόνα αυτό να γίνονται αποκλειστικά για περιπτώσεις υποψηφίων που δεν πρέπει να απωλέσει το ίδρυμα, η δρομολόγηση των οποίων να απαιτεί τη γραπτή σύμφωνη γνώμη του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 22:56 | Κώστας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σημαντική παράμετρος στο κείμενο των αλλαγών που διάβασα είναι και η αλλαγή της λειτουργίας της διοίκησης. Προέρχομαι απο τον χώρο των Πανεπιστημίων ως πρώην φοιτητής.Αυτά που έζησα ήταν εξωπραγματικά. Αυθαιρεσία Καθηγητών, αυθαιρεσία φοιτητικών παρατάξεων, λες και το Πανεπιστήμιο τους ανήκε. Ένας μικρόκοσμος με συγκεκριμένα φέουδα ανα περίπτωση. Για να έβρισκες το δίκιο σου θα έπρεπε να ανήκεις σε μια απο τις παραπάνω συντεχνίες.Αν βέβαια ήσουν και επίλεκτο μέλος παράταξης τόσο το καλύτερο. Είχες τα βιβλία στην ώρα τους, τις σημειώσεις οτι ώρα τις επιθυμούσες, τον καθηγητή τον συναντούσες χωρίς προκαθορισμένο ραντεβού. Μιλούσα στο Ιντερνετ με φοιτητές φίλους μου απο Πανεπιστήμου του εξωτερικού. Τους ρωτούσα για τα δικες τους εικόνες. Ζηλευα και μόνο στην αφήγηση τους. Απορούσα γιατι δεν εφαρμόζουμε ουτε το 10% απο αυτά που αυτοί εφαρμόζουν.
  Η απάντηση έχει δοθεί προ πολλου. Γιατι απλά είμαστε και στον χώρο της Τριτοβάθμιας μια τριτοκοσμική χώρα. Χωρίς αρχή μέση και τέλος. Χωρίς εφαρμογή των νόμων. Χωρίς κουλτούρα και νοοτροπία.
  Θεωρώ οτι αν εφαρμοστούν κάποιες απο τις αλλαγές που διάβασα θα αρχίσουμε να κάνουμε τουλάχιστον κάποια βήματα. Και προσοχή.Αποκομματικοποιήστε τα Πανεπιστήμια.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 21:47 | Νικόλας Δουκέλλης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μία από τις σημαντικότερες εκφάνσεις της δημόσιας δωρεάν παιδείας αποτελούν οι παροχές στους φοιτητές. Το κείμενο της διαβούλευσης αναφέρεται ακροθιγώς στο συγκεκριμένο ζήτημα και μάλλον το περιπλέκει παρά το διασαφηνίζει. Ως φοιτητής, ήδη από πέρσυ την άνοιξη, έχω ακούσει πολλές απόψεις συναδέλφων μου για το ζήτημα, όλες όμως ήταν προϊόντα εικασιών και όχι σκέψης πάνω σε συγκεκριμένες προτάσεις. Για αυτό τον λόγο αποφάσισα να καταθέσω ορισμένες σκέψεις – προτάσεις για την ορθολογική διαχείριση των πόρων του Πανεπιστημίου σχετικά με το αυτό το θέμα.
  Κατ᾽αρχἀς πρέπει το νομοσχέδιο αυτό να επιβεβαιώνει τον δημόσιο χαρακτήρα του Πανεπιστημίου και να μην οδηγεί στην απαξίωση του θεσμού, η οποία θα οδήγησει στην στροφή των μαθητών στα ιδιωτικά ΚΕΣ. Αφού λοιπόν διασφαλιστεί ο δημόσιος χαρακτήρας της ανώτατης εκπαίδευσης, τότε είναι δυνατόν τα ιδρύματα να συνάψουν διοικητικές συμβάσεις με ιδιώτες για την εξασφάλιση των παροχών. Το κέρδος των ιδιωτών δεν πρέπει να προέρχεται απευθείας από τους φοιτητές, αλλά μέσω του ιδρύματος, από την αξιοποίηση των εγκαταστάσεων που το ίδιο θα τους παρέχει.
  Οι βασικές παροχές στους φοιτητές συνοψίζονται στην σίτιση, στην στέγαση, στην μεταφορά και στις υποτροφίες – διευκόλυνση σε δανειοδοτήσεις. Η σίτιση και η στέγαση μπορούν να αντιμετωπιστούν ως εννιαίο σύνολο. Η αξιοκρατία και τα αντικειμενικά κριτήρια οφείλουν να αποτελέσουν βασικο άξονα στη διαδικασία επιλογής. Για αυτό το λόγο προτείνω την δημιουργία ενός αυτοματοποιημένου συστήματος στο οποίο θα εισάγονται οι αιτήσεις των ενδιαφερομένων για στεγαση – σίτιση και του οποίου οι επιλογές θα είναι τελεσίδικες. Αν μη τι άλλο, η αξιολόγηση του εισοδήματος της οικογένειας που αιτείται πρέπει να είναι καθοριστική.
  Η σίτιση των μη οικοτρόφων φοιτητών αποτελεί άλλο ακόμη ακανθώδες ζήτημα. Ομολογώ πως δεν γνωρίζω ακριβώς τί συμβαίνει σε όλα τα πανεπιστήμια της Ελλάδας, αλλά για το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο στην Κομοτηνή γνωρίζω πως όλοι δικαιούνται δωρεάν φαγητό. Κάτι τέτοιο με βρίσκει αντίθετο. Καλό θα ήταν να νομοθετηθούν συγκεκριμένα οικονομικά πλαίσια τα οποία θα αντιστοιχούν σε διαβαθμίσεις στις τιμές των λεσχών. Έτσι, για παράδειγμα, οικογένειες των οποίων το εισόδημα δε θα ξεπερνα τα 24.000Ε το χρόνο θα δικαιούνται δωρεάν φαγητό. Από 24.000Ε έως 39.000Ε θα πληρώνουν κάποιο συμβολικό ποσό της τάξης των 2-3Ε και από εκεί και πέρα θα πλρώνουν κανονικά την μερίδα που καταναλώνουν. Κατ᾽αυτό τον τρόπο υπηρετείται τόσο η κοινωνική δικαιοσύνη, όσο και ο βασικότερος σκοπός του κράτους παροχών, ο αναδασμός του πλούτου.
  Σε ό,τι αφορά τα έξοδα μεταφοράς των φοιτητών από και προς τη σχολή στις πόλεις που τα πανεπιστήμια βρίσκονται εκτός πόλης αυτή πρέπει sine qua non να καταστεί ή να παραμείνει δωρεάν. Δημόσια δωρεάν παιδεία σημαίνει και πρόσβαση σε αυτή, η οποία καθίσταται δυσχερής εάν είναι επί πληρωμή.
  Δωρεάν θα πρέπει να παραμείνει επίσης η χορήγηση συγγραμάτων. Το κόστος τους, ειδικά σε ορισμένες σχολές, είναι μεγάλο και συχνά δυσβάσταχτο για την πλειοψηφία των οικογενειών. Τόσο η μεταφορά όσο και τα συγγράματα πρέπει να παραμείνουν δωρεαν για όλους διότι μία κοινωνία, και κατ᾽επέκταση το κράτος που αποτελεί τη συστηματοποιημένη εκδήλωσή της, οφείλει να παρέχει στα νέα μέλη της μία κοινή αφετηρία και όλα εκείνα τα μέσα τα οποία θα χρησιμοποιήσουν για να αναπτυχθούν, το καθένα χάρη στις βιολογικές και πνευματικές του δυνατότητες, όπως έγραφε ο Τζον Ρόουλς. Τα μέσα αυτά, εν προκειμένω, είναι τα βιβλία και η πρόσβαση σε άριστης ποιότητας διαλέξεις.
  Στο σημείο αυτό θα ήθελα να αναφερθώ εν γένει τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων. Φρονώ πως χρηστή αξιοποίηση της περιουσίας του ελληνικού δημοσίου είναι η προικοδότηση των ιδρυμάτων με ακίνητη, κυρίως, περιουσία την οποία θα εκμεταλλεύονται και θα καλύπτουν δι᾽αυτής ένα μέρος των οικονομικών τους αναγκών, πράγμα που, σε συνδιασμό με το αφορολόγητο των δωρεών, θα μειώσει τις ανάγκες των ιδρυμάτων σε κρατικές επιχορηγήσεις. Η αξιοποίηση της περιουσίας αποτελεί πάγιο αίτημα όλων των πολτικών παρατάξεων και μάλλον θα αποτελέσει κοινό σημείο για την επίτευξη της πολυπόθητης συναίνεσης. Γνωρίζω πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβεί άμεσα ωστόσο η δημιουργία κτηματολογίου για την ανώτατη εκπαίδευση θα συνδράμει δραστικά. Όχι απλώς θα καταστήσει ευκολότερη την διαχείρηση του συνόλου της περιουσίας, αλλά οι φορείς του ιδρύματος θα μπορέσουν να προσαρμόσουν την ήδη υπάρχουσα στις ανάγκες τους.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 21:26 | ΖΝΤ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το πλαίσιο διαβούλευσης προβλέπει ότι «Σε όλες τις περιπτώσεις αλλαγών σε ζητήματα που αφορούν το προσωπικό, θα προβλεφθούν μεταβατικές διατάξεις για τα υπηρετούντα μέλη, οι οποίες θα εξειδικευτούν στο πλαίσιο της διαβούλευσης». Εν τούτοις, τα σχετικά ζητήματα δεν έχουν μέχρι σήμερα συζητηθεί, ενώ εμφανίζουν ιδιαίτερη σημασία. Δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι η μεταρρύθμιση δεν γίνεται «εν κενώ», ούτε πρόκειται να ιδρυθουν ΑΕΙ εξ αρχής: Ήδη υφίστανται και λειτουργούν ΑΕΙ, ορισμένα από τα οποία με ιστορία άνω των 100 ετών, με χιλιάδες μέλη ΔΕΠ, η δικαιολογημένη εμπιστοσύνη των των οποίων σε ήδη διαμορφωμένες καταστάσεις και στις προοπτικές εξέλιξης που ίσχυαν κατά την εκλογή τους είναι και συνταγματικά κατοχυρωμένη (άρθρο 25 παρ. 1 εδ α’ Συντ.). Ως μέλος ΔΕΠ της Νομικής Αθηνών προτείνω τις ακόλουθες μεταβατικές ρυθμίσεις.

  1. Εφόσον εν τέλει καταργηθεί, όπως προτείνεται, η βαθμίδα του λέκτορα και δεδομένου ότι, όπως παγίως έχει κριθεί από το ΣτΕ, η κατάργηση βαθμίδας ή βαθμού, δεν συνεπάγεται και κατάργηση της οργανικής θέσης, είναι ευνόητο ότι οι υπηρετούντες ως λέκτορες, οι οποίοι έχουν εκλεγεί στην εισαγωγική βαθμίδα ΔΕΠ, πρέπει να ενταχθούν (αυτοδικαίως ή μετά από κρίση, βλ. αμέσως κατωτέρω) στην νέα εισαγωγική βαθμίδα ΔΕΠ, ήτοι αυτή του Επίκουρου Καθηγητή, και όχι σε θέσεις των νέων «Λεκτόρων», οι οποίες θα έχουν «κυρίως διδακτικά καθήκοντα» και «δεν αποτελούν εξελίξιμη βαθμίδα». Η εκδοχή αυτή δικαιολογείται:
  (α) Διότι τόσο η προκήρυξη των θέσεων λέκτορα κατά το μέχρι σήμερα ισχύον δίκαιο, όσο και τα αξιούμενα προσόντα, αλλά και εν τέλει τα κριτήρια για την επιλογή από τα εκλεκτορικά σώματα, αφορούσαν στην κατάληψη θέσεων ΔΕΠ, με δυνατότητα εξέλιξης και σε ανώτερες βαθμίδες (άρα προοπτικά μέχρι τη βαθμίδα του Τακτικού Καθηγητή), και όχι βοηθητικού προσωπικού, περιοριζόμενου σε επικουρικά διδακτικά καθήκοντα και χωρίς δυνατότητα περαιτέρω εξέλιξης (όπως οι «λέκτορες», σύμφωνα με τις προτάσεις του ΥΠΔΒΜΘ). Επομένως, τυχόν ένταξη των υπηρετούντων λεκτόρων στην σχεδιαζόμενη νέα κατηγορία «λεκτόρων», που δεν έχουν δυνατότητα εξέλιξης, θα συνιστούσε υποβιβασμό τους, εντελώς αναντίστοιχο με τα απαιτούμενα για την εκλογή τους τυπικά και ουσιαστικά προσόντα.
  (β) Διότι εάν οι υπηρετούντες λέκτορες υποβιβάζονταν σε θέσεις χωρίς δυνατότητα περαιτέρω εξέλιξης θα οδηγούμαστε στην άτοπη, αλλά και αδικαιολόγητη (και άρα αντισυνταγματική) διάκριση ανάμεσα σε λέκτορες που θα έχουν κριθεί προς εξέλιξη στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή έστω μία μέρα πριν από την ισχύ του νόμου (και για τον λόγο αυτό θα έχουν πλέον δυνατότητα εξέλιξης έως την ανώτερη βαθμίδα), και σε λέκτορες οι οποίοι δεν είχαν προλάβει, για οποιονδήποτε λόγο, να εξελιχθούν σε Επίκουρους Καθηγητές πριν από την ισχύ του νόμου, με αποτέλεσμα, να αποκλείεται, εξαιτίας του συγκεκριμένου, τυχαίου χρονικού σημείου και μόνον, να εξελιχθούν περαιτέρω.
  Η ένταξη των υπηρετούντων λεκτόρων στη βαθμίδα του Επίκουρου Καθηγητή, μπορεί να επιτευχθεί είτε αυτοδικαίως είτε κατόπιν κρίσεως.
  Η αυτοδίκαιη ένταξη δικαιολογείται από το γεγονός ότι η ένταξη αυτή δεν θα συνιστά εν τοις πράγμασι «εξέλιξη», αλλά τοποθέτηση και πάλι στην εισαγωγική βαθμίδα ΔΕΠ, η οποία απλώς μετονομάζεται. Επομένως, αφού οι υπηρετούντες λέκτορες έχουν ήδη κριθεί από τα οικεία εκλεκτορικά σώματα ως κατάλληλοι για την ένταξη στην εισαγωγική βαθμίδα ΔΕΠ, παρέλκει νέα κρίση (αφού θα εντάσσονται στην κατώτερη και πάλι βαθμίδα). Η αναγκαία διαφοροποίηση με τους ήδη υπηρετούντες Επίκουρους Καθηγητές μπορεί να επιτευχθεί, εάν προβλεφθεί ότι στον αναγκαίο χρόνο για την κρίση των τελευταίων προς εξέλιξη στη βαθμίδα του Αναπληρωτή Καθηγητή προσμετράται και ο χρόνος που αυτοί είχαν διανύσει ως Λέκτορες και ως Επίκουροι Καθηγητές πριν από την έναρξη ισχύος του νόμου (ενώ στους εντασσόμενους λέκτορες θα ξεκινά, όπως είναι ευνόητο, από την ένταξή τους).
  Εάν προκριθεί η ένταξη κατόπιν κρίσεως, αυτή θα πρέπει να συνιστά κλειστή διαδικασία (ώστε να πρόκειται πράγματι για «ένταξη» και όχι για εκ νέου εκλογή, με νέους συνυποψηφίους). Θα πρέπει, δηλαδή, να παρέχεται η δυνατότητα κρίσης προς ένταξη από το οικείο Τμήμα εντός εύλογου χρονικού διαστήματος, ούτε υπερβολικά βραχέος (ώστε, εάν υποτεθεί ότι για την ένταξη θα απαιτούνται πρόσθετα προσόντα, οι υπηρετούντες λέκτορες να προλαβαίνουν να τα αποκτήσουν), ούτε υπερβολικά μακρού (ώστε να παρατείνεται η διατήρηση των λεκτόρων στην αυτή θέση, ενώ τα εκλεγόμενα μετά από αυτούς μέλη ΔΕΠ θα εντάσσονται σε θέσεις Επίκουρων Καθηγητών).

  2. Τα μέλη ΔΕΠ θα πρέπει, όπως ισχύει και σήμερα, να δύνανται να εξελιχθούν αυτοτελώς, χωρίς να συνιστά προϋπόθεση η ύπαρξη κενής θέσης ανώτερης βαθμίδας. Το ενδεχόμενο αυτό αντίκειται σε θεμελιώδεις αρχές λειτουργίας των ΑΕΙ διεθνώς, είναι απολύτως άτοπο και δεν πρέπει να υιοθετηθεί, για τους ακόλουθους ιδίως λόγους:
  (α) Εν πρώτοις, η πρόβλεψη αυτή θα παραβίαζε την (και συνταγματικά κατοχυρωμένη) αρχή της αξιοκρατίας στο χώρο των ΑΕΙ, αφού η εξέλιξη των μελών ΔΕΠ δεν θα εξαρτάτο από τα διδακτικά και ερευνητικά τους προσόντα, αλλά εν τέλει από την ύπαρξη κενής θέσης ανώτερης βαθμίδας.
  (β) Εφόσον τα μέλη ΔΕΠ της βαθμίδας του Επίκουρου Καθηγητή δεν θα είναι μόνιμα (όπως προβλέπεται στο Κείμενο Διαβούλευσης), θα οδηγηθούμε στο απαράδεκτο αποτέλεσμα να λήγει η θητεία Επίκουρου Καθηγητή και αυτός να αποχωρεί από το ΑΕΙ, χωρίς ουσιαστική κρίση της ικανότητάς του, αλλά εξαιτίας του γεγονότος και μόνον ότι κατά τη λήξη της θητείας του δεν έτυχε να υπάρχει κενή θέση ανώτερης βαθμίδας, στην οποία θα μπορούσε να εξελιχθεί.
  (γ) Η λύση αυτή θα διαφοροποιούσε ριζικά τη διαδικασία, από εξέλιξη δημόσιων λειτουργών, η οποία προσήκει σε ΑΕΙ, σε προαγωγή προς κάλυψη κενών θέσεων προϊσταμένων, η οποία αρμόζει στην εν στενή εννοία διοίκηση. Στους εν στενή εννοία δημοσίους υπαλλήλους, διακρίνεται από τον Υπαλληλικό Κώδικα η βαθμολογική προαγωγή (για την οποία αρκεί αυτοτελής κρίση του υπαλλήλου) από την κατάληψη θέσης προϊσταμένου (η οποία δεν έχει ως σκοπό την υπηρεσιακή αναβάθμιση του υπαλλήλου, αλλά την κάλυψη κενής οργανικής θέσης ανώτερου βαθμού και για τον λόγο αυτόν προϋποθέτει ακριβώς την κένωση θέσης). Η εξέλιξη όμως των μελών ΔΕΠ, διεθνώς, δεν αντιμετωπίζεται ως προαγωγή: Προτεραιότητα δεν είναι η κάλυψη οργανικών θέσεων ανώτερου βαθμού (αφού τα διδακτικά και ερευνητικά καθήκοντα δεν μεταβάλλονται με την εξέλιξη), ούτε συνιστά η ανώτερη βαθμίδα ΔΕΠ «θέση προϊσταμένου». Στόχος της σχετικής διαδικασίας διεθνώς είναι η αυτοτελής, και ανεξάρτητη από την υπηρεσιακή κατάσταση των άλλων ΔΕΠ, εξέλιξη κάθε μέλους ΔΕΠ, ανάλογα με την αύξηση των τυπικών και ουσιαστικών, διδακτικών και ερευνητικών προσόντων του.
  (δ) Η πρόβλεψη αυτή θα καθιστούσε εντελώς ανορθολογική την κατανομή των οργανικών θέσεων ανά γνωστικό αντικείμενο και θα προκαλούσε εξαιρετικές δυσλειτουργίες στα ΑΕΙ. Τούτο, διότι ακόμη και ο παλαιός θεσμός της Έδρας (με την περιορισμένη δυνατότητα εξέλιξης), βασιζόταν σε εκ των προτέρων καθορισμό του αριθμού των Εδρών, με κριτήριο τις ανάγκες της έρευνας και της διδασκαλίας. Αντιθέτως, εάν η εξέλιξη μελών ΔΕΠ εξαρτάται εφεξής από την ύπαρξη κενής θέσης ανώτερης βαθμίδας, ο αριθμός μόνιμων οργανικών θέσεων (Αναπληρωτή και Τακτικού Καθηγητή) ανά γνωστικό αντικείμενο, οι οποίες θα κενώνονται και θα πληρούνται διαδοχικά, θα εξαρτάται από το εντελώς τυχαίο γεγονός του πόσα μέλη ΔΕΠ των εν λόγω βαθμίδων καταλήφθηκαν να υπηρετούν στο συγκεκριμένο αντικείμενο κατά την έναρξη ισχύος του νέου νόμου.
  Για όλους τους ανωτέρω λόγους, επιβάλλεται και υπό το καθεστώς του νέου νόμου, οι Επίκουροι και οι Αναπληρωτές Καθηγητές, μόλις συμπληρώνουν το απαιτούμενο ελάχιστο χρονικό διάστημα να θεμελιώνουν δικαίωμα κρίσης για την εξέλιξή τους στην ανώτερη βαθμίδα, με δυνατότητα, όπως ισχύει σήμερα, να ζητήσουν να προκηρυχθεί η δική τους οργανική θέση σε ανώτερη βαθμίδα.

  3. Ανάμεσα στην κρίση προς εκλογή ή εξέλιξη μέλους ΔΕΠ και την έκδοση της σχετικής διοικητικής πράξης μεσολαβεί μεγάλο χρονικό διάστημα (στην περίπτωση της εκλογής υπερβαίνον πλέον τους 18 μήνες), χωρίς η καθυστέρηση αυτή να οφείλεται σε υπαιτιότητα του μέλους ΔΕΠ, το οποίο έχει ολοκληρώσει το μέρος της διαδικασίας που το αφορά, αλλά σε καθυστέρηση του οικείου ΑΕΙ ή του ΥΠΔΒΜΘ. Επομένως, όπως παγίως προβλέπεται στα σχετικά νομοθετήματα, εφόσον έχει ολοκληρωθεί κατά την έναρξη ισχύος του νόμου η διαδικασία εκλογής ή εξέλιξης μέλους ΔΕΠ με τη λήψη απόφασης του οικείου εκλεκτορικού σώματος, το μέλος ΔΕΠ πρέπει να θεωρείται ότι ανήκει, για την εφαρμογή των μεταβατικών διατάξεων, στη βαθμίδα για την οποία εκλέχθηκε, ανεξαρτήτως του χρόνου έκδοσης της διοικητικής πράξης διορισμού ή εξέλιξης.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 18:57 | Νίκος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα ήθελα να επισημάνω ότι θα πρέπει να σταματήσει η αναχρονιστική αναφορά σε ΑΕΙ/ΤΕΙ, διότι βάσει του Ν.3549/2009 υπάρχουν μόνο ΑΕΙ (Πανεπιστήμια και ΤΕΙ).

  Αντίστοιχα ο όρος σπουδαστές δεν υφίσταται, υπάρχουν μόνο φοιτητές Πανεπιστημίων και ΤΕΙ.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 18:49 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΜΑΡΙΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1. Ως προς τη διοίκηση: ΝΑΙ στην αυτοδιοίκησή τους, αλλά με διοικητικά στελέχη. Δεν είναι δυνατόν να διοικούν ένα πανεπιστήμιο οι καθηγητές (που η αποστολη τους είναι πνευματική, όχι διοικητική-οικονομική) και οι φοιτητικές παρατάξεις. Πολλοί πανεπιστημιακοί προβάλλουν το επιχήρειμα: «πώς μπορούν οι τεχνοκράτες να σχεδιάζουν προγράμματα σπουδών…» ΜΑ ΔΕΝ ΘΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ, ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΟΙΚΗΤΙΚΗ. Αυτή η παγκόσμια πρωτοτυππία των ελληνικών ιδρυμάτων να διοικούνται από φοιτητές-φυτόρια κομματικών παραγόντων οι οποίοι κρατούν στο χέρι τους τους πανεπιστημιακούς πρέπει να τελειώσει. Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΕΙ, Ο ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΣΠΟΥΔΑΖΕΙ, Ο ΔΙΟΙΚΗΤΗΣ ΔΙΟΙΚΕΙ. Τώρα η κατάρτηση τέτοιων επιτροπών έγκειται στην κριση του Υπουργείου. 2. Ως προς την χρηματοδότηση: δεν αμφιβάλει κανείς ότι οι πόροι που δίνονται στην εκπ/ση και την έρευνα είναι ελάχιστοι. Όταν μόνο το 2,5% του ΑΕΠ πάει στην παιδεία, όταν τα προγράμματα ΕΣΠΑ κατασπανταλούνται για εκ νεου συγγραφή βιβλίων, που είναι πιο αναποτελεσματικα απ΄τα προηγούμενα, και για laptop χωρίς επιμόρφωση σε μαθητές και καθηγητές (κατάντησε παιχνίδι και όχι μαθηγιακό εργαλείο) επόμενο είναι τα πανεπιστήμια να μένουν άπορα. Χρειάζονται α) περισσότερα χρήματα και β) καλύτερη διαχείρηση των ήδη υπαρχόντων. Οι παλιότερες πανεπιστημιακές εγκαταστάσεις (όπως η φιλοσοφική) βρισκονται σε τρισάθλια κατάσταση. Η έρευνα ανύπαρκτη. Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές μετρημένοι με το σταγονόμετρο… 3. Ως προς τη γεωγραφική διασπορά τμημάτων και τη θεματική τους: 7 τμήματα Φιλολογίας στην Ελλάδα, άλλα τόσα ΦΠΨ και Ιστορικά. Δηλαδή πάνω από 20 τμήματα για να γίνεις φιλόλογος. Και οι βάσεις ξεκινούν από 15! Αυτό και άλλα τόσα παραδείγματα αποδεικνύουν ότι ο γεωγραφικός κατακερματισμός είναι εις βάρος της πόιότητας. Δυστυχώς ανοίγουνε νέα τμήματα αποκλειστικά και μόνο για να δουλέψουν οι επιχειρήσεις (ξενοδοχία, περίπτερα, κλαμπ…) και να γίνουν ορισμένοι «πανεπιστημιακοί» με τη γνωστή μέθοδο του «προφιλ». Το επιχείρημα για αποκέντρωση είναι υποκριτικό. Εξάλλου σε μια χώρα όπου το 40 με 50 % του πληθυσμού ζει στην Αττική, είναι άκρως φυσιολογικό, ίσως και απαραίτητο να υπάρχει και αναλογία ΑΕι, ΤΕΙ και Φοιτητών. Η αποκέντρωση πρέπει να γίνεται ως αποτέλεσμα πληθυσμιακής μετα΄κίνησης, όχι εξαναγκαστικά. Πρέπει οπωσδήποτε να καταργηθούν τμήματα ΑΕΙ και ΤΕΙ που δεν έχουν σαφή επαγγελματκό προσανατολισμό, Να συγχωνευθούν τα ομοειδή χαμηλόβαθμα, να αυξηθούν αυτά που έχουν πολλή ζήτηση (Νομική – Ιατρική – Πολυτεχνείο), να διευρυνθεί η Σχολή Καλών Τεχνών με νέους κλάδους (έρευνες έχουν δείξει ότι το ποσοστό ελλήνων φοιτητών που στρέφονται στο εξωτερικό ή σε ιδιωτικές σχολές για καλλιτεχνικές Σπουδές είναι τεράστιο). Σε κάθε περιπτωση η ίδρυση ή κατάργηση τμημάτων πρέπει να γίνεται αποκλειστικά και μόνο με απόφασητου ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και χωρίς «υπόγειες διαπραγματεύσεις» με τους πρυτάννεις. 4. Εν τέλει η αξιολόγηση του παραγόμενου έργου (εκπαιδευτικού-ερευνητικού και διοικητικού-οικονομικού) πρέπει, θεωρώ να γίνεται ΚΕΝΤΡΙΚΑ, από ΜΟΝΙΜΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 17:15 | Δ.Π.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το μεγαλύτερο πρόβλημα των Ελληνικών Πανεπιστημίων είναι η υποχρηματοδότηση τους από την Πολιτεία. Αντιλαμβάνομαι ότι η κατάσταση της οικονομίας δεν επιτρέπει την αύξηση της χρηματοδότησης αλλά μάλλον επιβάλει την μείωση της, τουλάχιστον για τα επόμενα χρόνια. Είναι σαφές ότι αυτό θα προκαλέσει την υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών αλλά και τον περιορισμό του ερευνητικού έργου των Μελών Δ.Ε.Π. Η μόνη λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι η δραστική μείωση των εισακτέων στο 30-50% του σημερινού αριθμού τους. Με τον τρόπο αυτό η μείωση της χρηματοδότησης είναι δυνατόν να μην επιφέρει την υποβάθμιση της ποιότητας των σπουδών αλλά και τον περιορισμό του ερευνητικού έργου των Μελών Δ.Ε.Π. Παράλληλα η μείωση αυτή θα επιτρέψει την εισαγωγή στα Α.Ε.Ι. και Α.Τ.Ε.Ι. φοιτητών και σπουδαστών αντίστοιχα υψηλότερου επιπέδου και συνεπώς η αριθμητική σχέση αποφοίτων προς εισερχόμενους φοιτητές θα βελτιωθεί.
  Η παραγωγικότητα των μελών Δ.Ε.Π. των Ελληνικών Πανεπιστημίων είναι υψηλή, όμως λαμβάνοντας υπόψη τη διεθνή εμπειρία (π.χ. τα καλύτερα Πανεπιστήμια των Η.Π.Α.) υπάρχει τρόπος νομοθετικά να διευκολυνθεί το έργο τους και να αυξηθεί η παραγωγικότητα τους με μηδενικό κόστος. Ανασταλτικός παράγοντας της παραγωγικότητας των μελών Δ.Ε.Π. των Ελληνικών Πανεπιστημίων είναι η γραφειοκρατία. Με δεδομένο ότι η πρόσληψη προσωπικού που θα αναλάβει την γραμματειακή υποστήριξη δεν είναι στις οικονομικές δυνατότητες του Υπουργείου Παιδείας αλλά και τον περιορισμένο αριθμό τεχνικού προσωπικού η μόνη εφικτή λύση είναι ο περιορισμός της γραφειοκρατίας στο ελάχιστο δυνατό. Θα ήθελα να επισημάνω ότι δεν αναφέρομαι μόνο στη γραφειοκρατία που αφορά τη λειτουργία των Τμημάτων άμεσα αλλά και έμμεσα (π.χ. για την κατάθεση προτάσεων για ερευνητικά προγράμματα όπως το Θαλής η γραφειοκρατία είναι αναίτια τεράστια).
  Λαμβάνοντας πάντα υπόψη την κατάσταση της οικονομίας θα ήθελα να προτείνω ένα τρόπο εισροής χρημάτων στα Πανεπιστήμια και ειδικότερα σε Τμήματα «δημοφιλή». Θα μπορούσαν να δεχθούν φοιτητές από άλλες χώρες επιβάλλοντας μόνο σε αυτούς δίδακτρα, το ύψος των οποίων μπορεί να καθοριστεί από τα ίδια τα Ιδρύματα. Η διδασκαλία θα μπορούσε σε αυτά τα Τμήματα να γίνεται στα Αγγλικά αν ο αριθμός των φοιτητών από άλλες χώρες είναι σημαντικός. Πιστεύω ότι σε «δημοφιλή» Τμήματα η πρόταση μου αυτή θα μπορούσε να λειτουργήσει αποφέροντας σημαντικούς πόρους στα Πανεπιστήμια και έσοδα στην Χώρα.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 16:12 | Suspect

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Μια διαρκης αρνητικη κατασταση ειναι τα κονδυλια που δινονται, αντι για αναπτυξη, για αποκατασταση των ζημιων.

  Ειχα γραψει στο μπλογκ μου ενα κειμενο, αν εχετε λιγο χρονο, ριξτε μια ματια:

  http://suspect-enjoys-the-silence.blogspot.com/2009/01/blog-post_19.html

• 30 Νοεμβρίου 2010, 15:20 | ΛΚ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ως Διδάσκουσα 407/80, παρακολουθώ με αγωνία τα όσα εξελίσσονται στο πλαίσιο της διαβούλευσης. Δυστυχώς, οι περισσότερες εκ των έσω ανακοινώσεις και διαπραγματεύσεις δεν αναφέρουν καν τον όρο Διδάσκων 407/80- δε μας γνωρίζουν φαίνεται… το μόνο στο οποίο εστιάζει η πανεπιστημιακή κοινότητα είναι η διοικητική αυτοτέλεια- δώστε τους αυτή και θα μας ξεπουλήσουν όλους…δεν έχουν πρόβλημα…
  Η μόνη λύση να ταρακουνηθούν είναι να χάσουν τη διοικητική αυτοτέλεια. Τότε μπορεί να ασχοληθούν και με το ακαδημαϊκό τους έργο. Βάλτε τέρμα στην αλαζονεία με σωστή αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες! Εκεί είναι το θέμα. Σωστά συγκροτημένα εκλεκτορικά σώματα και όχι πάρε-δώσε. Δεν είναι λύση η συρρίκνωση κατά την οποία θα φύγουν οι καλοί και θα μείνουν οι επιπλέοντες φελλοί (κατά το σύνηθες). Βάλτε το μαχαίρι στο κόκκαλο και όχι στον αέρα!

• 30 Νοεμβρίου 2010, 14:55 | Π.Δ.ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  οτι εγινε εγινε. ΤΕΛΟΣ
  μακρια απο πολιτικη μακρια απο κοματα.
  τα χαλια τους τα ειδαμε ολοι ως τωρα.
  καντε πιστη αντιγραφη των 10 προτων.
  μην ζητατε συνενοχους για κατι που υπαρχει κ λειτουργει τελεια
  σε αλλες χωρες.
  ευχαριστω.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 14:26 | Δημήτρης Ζώης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με τον Ν.1268/1982 για την αναβάθμιση των Πανεπιστημίων θεσμοθετήθηκε το ΔΕΠ στο οποίο περιλαμβάνεται και η βαθμίδα του Λέκτορα ενώ με τις προτεινόμενες ρυθμίσεις η βαθμίδα αυτή καταργείται. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, στον Καναδά και σε άλλες προηγμένες χώρες όπου η βαθμίδα υφίσταται δεν φαίνεται καμία προσπάθεια αναβάθμισης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης μέσω της κατάργησης της βαθμίδας αυτής. Πρέπει επομένως το Υπουργείο να αιτιολογήσει για ποιό λόγο η βαθμίδα αυτή καταργείται και πως η κατάργησή της θα αναβαθμίσει το Πανεπιστήμιο.

  Από τον Ν.1268/1982 μέχρι σήμερα οι Κυβερνήσεις (του ΠΑΣΟΚ κυρίως αλλά και της ΝΔ) υποβαθμίζουν σταθερά με διάφορες νομοθετικές ρυθμίσεις την βαθμίδα του Λέκτορα. Παραδείγματα τρανταχτά είναι, οι ρυθμίσεις ότι δεν κάνουν αυτοδύναμη διδασκαλία και δεν επιβλέπουν ως κύριοι επιβλέποντες διδακτορική διατριβή (Ν.2083/1992 από την ΝΔ), η ρύθμιση ότι για τα υπηρεσιακά τους θέματα προσφεύγουν στο Διοικητικό Εφετείο και όχι στο ΣτΕ (ρύθμιση ΠΑΣΟΚ το 2001) κλπ.

  Μετά από αυτά ακόμη και το ΣτΕ (http://tapantaeinaixrima.blogspot.com/2008/04/blog-post.html) διαχωρίζει τα μέλη ΔΕΠ σε ΚΥΡΙΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ (Καθηγητές, Αναπληρωτές Καθηγητές) και ΒΟΗΘΗΤΙΚΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ (Επίκουροι Καθηγητές, Λέκτορες).

  Το αποτέλεσμα αυτής της υποβάθμισης είναι ότι ενώ η προσφορά των Λεκτόρων στο διδακτικό και στο ερευνητικό έργο είναι ίση ή και μεγαλύτερη πολλές φορές από την προσφορά των υπόλοιπων βαθμίδων του ΔΕΠ να προτείνεται η κατάργησή τους, δηλ. τους υποβαθμίζουμε σταδιακά και μετά με το επιχείρημα ότι είναι υποβαθμισμένοι τους καταργούμε.

  Οι προφανείς στόχοι της κατάργησης είναι οι «Λέκτορες» που θα διαδεχθούν τους υφιστάμενους να είναι περισσότερο υποβαθμισμένοι από τους νυν υπηρετούντες, να μην μετέχουν στο ΔΕΠ, να λύσουν το «πρόβλημα» των διδασκόντων του ΠΔ.407, να επανέλθει στα Πανεπιστήμια ο θεσμός των Βοηθών, Επιστημονικών Συνεργατών (που καταργήθηκε με τον Ν.1268/1982) για διδακτική υποστήριξη του κάθε μέλους ΔΕΠ που καθ’ οδόν γίνεται πλήρης και αυτοδύναμη διδασκαλία με απουσία του υπευθύνου μέλους ΔΕΠ, να ενισχυθεί η επιστροφή στο καθεστώς της Εδρας (ήδη έχει με την βοήθεια όλων των νόμων από τον Ν.1268/1982 αντικατασταθεί επαξίως από τον θεσμό του Εργαστηρίου) και βέβαια να υποστηριχθεί διδακτικά το μοντέλο εισαγωγής σε Σχολή ή Πανεπιστήμιο και όχι σε Τμήμα που έχει ήδη προταθεί. Το αποτέλεσμα όμως θα είναι όχι η αναβάθμιση του Πανεπιστημίου αλλά η πλήρης λυκειοποίησή του, φαινόμενο που αρχίζει να παρουσιάζεται κυρίως μετά από την οργάνωση του Λυκείου σε κατευθύνσεις με τις συγκεκριμένες δυνατότητες επιλογής τριτοβάθμιου τμήματος σπουδών.

  Επομένως επειδή είμαι σίγουρος ότι η κατάργηση της βαθμίδας του Λέκτορα θα υποβαθμίσει παρά θα αναβαθμίσει την Πανεπιστημιακή εκπαίδευση και έρευνα θα αντιπρότεινα τα εξής τα οποία θα αναβαθμίζουν την υπάρχουσα βαθμίδα και βέβαια θα αντιπρότεινα την ΜΗ κατάργησή της :

  1) Μετονομασία της βαθμίδας του Λέκτορα με τρόπο που να μην διαχωρίζεται ονομαστικά από τις άλλες βαθμίδες του ΔΕΠ.

  2) Να δοθεί ξεκάθαρα στη βαθμίδα του Λέκτορα το δικαίωμα αυτοδύναμης διδασκαλίας σε προπτυχιακό επίπεδο όπως υπάρχει ξεκάθαρα το δικαίωμα αυτοδύναμης διδασκαλίας σε μεταπτυχιακό επίπεδο.

  3) Να αποκτήσει ο Λέκτορας το δικαίωμα επίβλεψης διδακτορικής διατριβής ως κύριος επιβλέπων.

  4) Να δοθεί η δυνατότητα μονιμοποίησης στη βαθμίδα του Λέκτορα.

  5) Να δοθεί η δυνατότητα στα Πανεπιστημιακά Τμήματα να μετατρέψουν την κάθε θέση του ΠΔ.407 που διαθέτουν σε οποιαδήποτε βαθμίδα ΔΕΠ θεωρούν ότι καλύπτει τις διδακτικές τους ανάγκες και να την καλύψουν με προκήρυξή της.

  Οι ρυθμίσεις που προτείνω θα αναβαθμίσουν την βαθμίδα του Λέκτορα και θα συμβάλλουν στην αναβάθμιση του Πανεπιστημίου προσελκύοντας αρκετούς νέους επιστήμονες οι οποίοι βρίσκονται στην Ελλάδα ή στο Εξωτερικό, είναι διδάκτορες, έχουν αξιόλογο έργο και μπορούν να βοηθήσουν αποφασιστικά στην κατεύθυνση αυτή.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 14:00 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ Ζ. ΜΕΚΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αν κάτι χρειάζεται η χώρα μας, είναι απλοί και ξεκάθαροι κανόνες και αρμοδιότητες. Στην περίπτωση των πανεπιστημίων, χρειάζεται πλήρης διάκριση αρμοδιοτήτων του Συμβουλίου από τη Σύγκλητο: η Σύγκλητος να ασχολείται αποκλειστικά με τα ακαδημαϊκά και το Συμβούλιο με όλα τα άλλα. Το Συμβούλιο πρέπει να έχει δικό του Πρόεδρο και να μην ασχολείται με την εκλογή του Πρύτανη. Αντίστοιχα, ο Πρύτανης να μην ασχολείται με την πρόσληψη διοικητικού προσωπικού, η οποία να είναι αρμοδιότητα του Συμβουλίου και του Προέδρου του. Για να είναι πλήρης ο διαχωρισμός, στο Συμβούλιο δεν πρέπει να συμμετέχει κανείς εσωτερικός: ούτε μέλος ΔΕΠ, ούτε υπάλληλος, ούτε φοιτητής. Οι εσωτερικοί έχουν θέση μόνο στη Σύγκλητο. Στο Συμβούλιο πρέπει να συμμετέχουν αποκλειστικά εξωτερικοί και κατ’ απόλυτη προτεραιότητα απόφοιτοι του ιδρύματος, που θα ενδιαφέρονται να αναβαθμιστεί το πανεπιστήμιο από το οποίο αποφοίτησαν. Τα μέλη του Συμβουλίου θα μπορούσαν να επιλέγονται με κλήρωση.
  Όσον αφορά τα μέλη ΔΕΠ και για την αντιμετώπιση της φαυλοκρατίας, της μετριοκρατίας και της οικογενειοκρατίας απαιτούνται αυτόματες και αδιάβλητες διαδικασίες. Για παράδειγμα, κανείς να μην μπορεί να εξαντλήσει τη σταδιοδρομία του στο ίδιο Τμήμα: να μην κρίνεται από τους ίδιους ως υποψήφιος διδάκτορας, επίκουρος καθηγητής, αναπληρωτής καθηγητής κ.ο.κ. Επίσης, να υπολογίζονται μόρια για τον κάθε υποψήφιο, για παράδειγμα να προστίθεται το impact factor του περιοδικού για την κάθε δημοσίευση. Όταν δεν υπάρχει, να δίνεται χαμηλή βαθμολογία στη δημοσίευση.
  Τέλος, όσον αφορά τη χρηματοδότηση, αριστεία δεν επιτυγχάνεται με σχέση ανδρών/γυναικών κλπ. Οι δείκτες που πρέπει να κυριαρχούν πρέπει να έχουν σχέση με δημοσιεύσεις, παραπομπές, impact factor κλπ. Επίσης, βασικός στόχος πρέπει να είναι τα βραβεία Νόμπελ.

• 30 Νοεμβρίου 2010, 10:20 | ιάκωβος βενιέρης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επαναλαμβάνω θέσεις που έχω εκφράσει και στην άλλη σελίδα του Υφ. Παιδείας.

  Α. Χρονικό διάστημα απο την εκλογή μέχρι τον διορισμό

  θέτω προς συζήτηση στους συναδέλφους λέκτορες αλλά και τον κ. Υφυπουργό την εξής δυνατότητα διάταξης:

  «Σε περίπτωση που η δημοσίευση του διορισμού στην πρώτη βαθμίδα μέλους ΔΕΠ γίνει μετά την παρέλευση εξαμήνου απο την εκλογή, τότε η τριετία για την ανέλιξη στην επόμενη βαθμίδα θα άρχεται χρονικώς απο την παρέλευση του εξαμήνου, και όχι απο τη δημοσίευση του διορισμού».

  Αφού δεν πληρωνόμαστε, τουλάχιστον να τρέχει ο χρόνος για την επόμενη βαθμίδα.

  Απο αυτή τη ρύθμιση το Υπουργείο δεν θα έχει ΚΑΜΙΑ οικονομική επιβάρυνση. Δεν θα πληρωνόμαστε αλλά τουλάχιστον δεν θα είμαστε στη βαθμίδα του Λέκτορα 5-6 χρόνια απο την εκλογή μας.

  Β. Μεταβατική διάταξη υπηρετούντων και για εκλεγέντες μη διορισθέντες λέκτορες.

  – Σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΣτΕ η μετατροπή οργανικής θέσης (λέκτορα) σε συμβασιούχο ισούται με κατάργηση της οργανικής θέσης δημόσιου υπαλλήλου και σε μετατροπή της σε σχέση ιδιωτικού δικαίου.

  – Σύμφωνα με τον Υπαλληλικό Κώδικα (εφαρμόζεται και για ΝΠΔΔ άρα και για ΑΕΙ) η κατάργηση βαθμίδας δεν οδηγεί σε κατάργηση της οργανικής θέσης. Και η κατάργηση θέσης δεν οδηγεί σε απόλυση αλλά σε δικαίωμα μετάταξης σε άλλο ΝΠΔΔ (άρθρο 154 παρ. 4 ΥπαλλΚωδ).

  – Οι προηγούμενες αλλαγές στις μεταβατικές διατάξεις συμπεριελάμβαναν και του εκλεγέντες λέκτορες (βλ. άρθρο 7 παρ. 3 του ν. 2083/1992 (ΦΕΚ Α’ 159) «Σε περίπτωση κατά την οποία έχει ολοκληρωθεί κατά την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού η διαδικασία εκλογής ή εξέλιξης μελών Δ.Ε.Π. με τη λήψη σχετικής απόφασης από το οικείο εκλεκτορικό σώμα, τα μέλη Δ.Ε.Π. θεωρούνται ότι ανήκουν ήδη για την εφαρμογή των διατάξεων του νόμου αυτού στη βαθμίδα για την οποία εκλέχθηκαν, ανεξαρτήτως του χρόνου έκδοσης της αντίστοιχης διοικητικής πράξης διορισμού ή εξέλιξης». Βλ. το ίδιο και σε άρθρο 2 παρ. 1 περ. β του ν. 2517/1997 (ΦΕΚ Α’ 160) καθώς και σε άρθρα 31επ. Ν.1268/1982.

  Αν ο νέος νόμος πλαίσιο δεν συμπεριλάβει μεταβατικές διατάξεις και για τους υπηρετούντες αλλά και τους εκλεγέντες λέκτορες επί προκηρυχθεισών οργανικών θέσεων, τότε δημιουργείται ζήτημα συνταγματικής νομιμότητας και κύρους του νόμου.
  Άλλωστε, κάθε διαφορετική πρόβλεψη δεν εξασφαλίζει καμία οικονομική ελάφρυνση του προϋπολογισμού, οπότε είναι ατελέσφορη!! η πιθανή σκέψη εξοικονόμησης κόστους.

  Γ. Υπηρετούντες λέκτορες και νέο καθεστώς λεκτόρων

  Οι λέκτορες που έχουν διορισθεί ή έχουν εκλεγεί στη βαθμίδα του λέκτορα καλύπτοντας οργανική θέση ΔΕΠ έχουν το ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ δικαίωμα να ΕΞΕΛΙΧΘΟΥΝ στη βαθμίδα του Επίκουρου, αυτοδικαίως ή μετά απο κρίση (αρχή της χρηστής διοίκησης, αρχή της ισότητας, αρχή της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης κλπ. όλες συνταγματικές αρχές). Διαφορετικά προκύπτει σημαντική συνταγματική αντισυμβατιότητα κάθε ρύθμισης που καθιστά τους σημερινούς διορισμένους ή εκλεγμένους λέκτορες ΜΗ εξελίξιμους βάσει του νέου καθεστώτος. Η εκλογή τους έγινε με το καθεστώς που επέτρεπε την εξέλιξη και κάθε περιορισμός οτυ δικαιώματος αυτού αντίκειται στο Σύνταγμα.

• 29 Νοεμβρίου 2010, 22:51 | KK

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προκειμένου να μειωθούν τα φαινόμενα «αδιαφορίας» των μελών ΔΕΠ και ΕΠ (ΑΕΙ/ΤΕΙ) προς τα διδακτικά και ερευνητικά του καθήκοντα θα πρέπει να εξετασθεί η άρση της μονιμότητας για το σύνολο των βαθμίδων όπως συμβαίνει σε όλο τον κόσμο. Επειδή τα Πανεπιστήμιο πρέπει να είναι παραγωγικά το προσωπικό που εργάζεται σε αυτά θα πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή κινητικότητα για προσωπική αναβάθμιση και πρόοδο του Πανεπιστημίου/Τμήματος στο οποίο εργάζονται. Στο πλαίσιο αυτό εκτιμώ ότι θα πρέπει να αξιολογείται και η ερευνητική δράση, όπως επίσης και η προσέλκυση κεφαλαίων (μέσω ευρωπαϊκών και διεθνών ερευνητικών προγραμμάτων, συνεργασία με εγχώρια και μη βιομηχανία, κλπ) του κάθε μέλους ΔΕΠ και ΕΠ και να βαθμολογείται η αποτελεσματικότητά του. Εφόσον είναι εργαζόμενοι σε έναν παραγωγικό τομέα της χώρας θα πρέπει να βαθμογείται η αποδοτικότητά τους, είναι ένα στοιχειώδες μέτρο που θα πρέπει να εφαρμοσθεί. Η σημερινή κατάσταση έχει τελματώσει τον ρόλο του πανεπιστημίο/ΤΕΙ που είναι η παραγωγή γνώσης και η σύνδεση της με την βιομηχανία και γενικώς του παραγωγικούς φορείς της χώρας με μακροπρόθεσμο στόχο την αύξηση του ΑΕΠ και την ανάπτυξη. Τα πράγματα είναι απλά αλλά δυστυχώς κανείς δεν θέλει να «χάσει» την παγιωμένη θέση του για το κοινό καλό.

• 29 Νοεμβρίου 2010, 22:10 | Ηλίας Αβραμίδης

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Στο κείμενο διαβούλευσης προτείνεται ο περιορισμός των βαθμίδων διδακτικού προσωπικού σε τρεις: Καθηγητές, Αναπληρωτές Καθηγητές, Επίκουροι Καθηγητές). Επίσης, καταργούνται οι διδάσκοντες με το ΠΔ407 και μετονομάζονται σε «Λέκτορες» με καθαρά διδακτικό (και καθόλου ερευνητικό) έργο και χωρίς δικαίωμα εξέλιξης. Δεν είναι ξεκάθαρο όμως τι θα γίνει με τους ήδη υπηρετούντες λέκτορες… Σε κάποιο σημείο του κειμένου διαβούλευσης αναφέρεται ότι θα υπάρχουν μεταβατικές διατάξεις για τα υπηρετούντα μέλη, ωστόσο η ασάφεια που υπάρχει στο κείμενο με προβληματίζει ιδιαίτερα μια και είμαι λέκτορας (όπως και πολλούς άλλους συναδέλφους σε παρόμοια θέση). Η πρόταση μου είναι να δοθεί η ευκαιρία στους υπηρετούντες λέκτορες να κριθούν για εξέλιξη στη βαθμίδα του επίκουρου είτε άμεσα είτε μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα.