Μετά το άρθρο 2 του ν. 682/1977, προστίθεται άρθρο 2Α ως εξής:
«Άρθρο 2Α
Αξιολόγηση ιδιωτικών σχολείων
Οι δομές, το εκπαιδευτικό έργο και οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων αξιολογούνται με ανάλογη εφαρμογή των κριτηρίων για την αξιολόγηση των δομών, του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών των δημόσιων σχολείων. Η εφαρμογή πρόσθετων κριτηρίων αξιολόγησης από τα ιδιωτικά σχολεία είναι δυνατή.».
Μετά από τόσα χρόνια φαίνεται ότι η αξιολόγηση είναι προ των πυλών. Επιτέλους!
Όλα στη ζωή αξιολογούνται .Γιατί όχι και η δουλειά μας! Όποιος δουλεύει δε φοβάται την αξιολόγηση. Ας το δούμε θετικά ξεφεύγοντας από τις αγκυλώσεις του παρελθόντος. Και ας έχουμε κι εμείς σαν εκπαιδευτικοί τις δικές μας προτάσεις για την αξιολόγηση και όχι μόνο το όχι στην αξιολόγηση
Αρκετά όριστα και χωρίς πλαίσιο πρόσθετα κριτήρια αξιολόγησης του έργου των ιδ. εκπαιδευτικών. Δημιουργούνται επιχειρήματα απόλυσης εκ μέρους των εργοδοτών.
Η «πρόσθετη αξιολόγηση» χωρίς αντικειμενικά και εκ των προτέρων καθορισμένα κριτήρια, στιγματίζει διά βίου τον εκπαιδευτικό με δυσμενείς συνέπειες και για τη συνέχεια της επαγγελματικής του διαδρομής.
Προκύπτει περαιτέρω και ρήγμα στην αρχή της υπηρεσιακής εξομοίωσης με τους δημοσίους εκπαιδευτικούς, γεγονός που αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, ευθεία παραβίαση του άρθρ. 16 Σ., δοθέντος ότι δεν διευκρινίζεται ποιες θα είναι οι συνέπειες μιας, ενδεχόμενης, «αρνητικής πρόσθετης αξιολόγησης» για την προαγωγή του εκπαιδευτικού με βάση το άρθρ. 34 παρ.2 Ν. 682/1977
Καιρός ήταν να εφαρμοστεί η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, όπως γίνεται σε όλες τις χώρες με προηγμένο εκπαιδευτικό σύστημα.
Όλοι μας αξιολογούμαστε καθημερινά για τη δουλειά μας και θεωρώ λογικό να αξιολογούνται και οι εκπαιδευτικοί για τη δική τους δουλειά.
Η αξιολόγηση είναι θεμιτή μόνον όταν ως στόχο της έχει τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, επισημαίνοντας αδυναμίες και δημιουργώντας τροπους επίλυσης (επιμορφωτικές εκπαιδευτικές άδειες, αναβάθμιση του τεχνικού εξοπλισμού του σχολείου ενδεχομένως, κ.ά.) και όχι όταν λειτουργεί χωρίς κανονιστικό πλαίσιο και ως εκβιαστικό μέτρο.
Προσοχή: Φοβισμένοι εκπαιδευτικοί = κακή ποιότητα παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Οι γονείς θα πρέπει να ενδιαφέρονται για την ποιότητα της εκπαίδευσης που παίρνουν τα παιδιά τους, όχι για την ποσότητα και τους εντυπωσιασμούς…..
Πολύ σωστό! Για ιδιωτικές επιχειρήσεις μιλάμε! Σαφώς και αυτός που πληρώνεται πρέπει να αξιολογείται. Αν σε κάποιον δεν αρέσει είναι ελεύθερος να επιλέξει κάποια επιχείρηση που να του ταιριάζει για να εργαστεί.
Δεν φοβόμαστε την Αξιολόγηση. Κρινόμαστε καθημερινά και πολύπλευρα. Η αύξηση των μαθητών στα Σχολεία οφείλεται στους Εκπαιδευτικούς και όχι στα κτήρια!
Μπράβο Συγχαρητήρια Αξιολόγηση με ασαφή κριτήρια και με κριτήρια που κρίνει ως ορθά το κάθε Σχολείο!
Για ποια κριτήρια Αξιολόγησης μιλάμε όταν επιτρέπει πρόσθετα κριτήρια από τα Ιδιωτικά Σχολεία χωρίς κανένα πλαίσιο και έλεγχο; Ποιος θα αξιολογεί τους Σχολάρχες και τα Διευθυντικά Στελέχη; Ο εαυτός τους; Συγχαρητήρια!
Η Αξιολόγηση να γίνεται με αντικειμενικά και επιστημονικά κριτήρια από ανεξάρτητη πιστοποιημένη επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας και όχι με ασαφή κριτήρια και πρόσθετα κριτήρια των Σχολαρχών όπως προβλέπει το αρθρ. 2 του ΣχΝ., που σκοπό έχουν την τιμωρία των Εκπαιδευτικών.
Η Αξιολόγηση να έχει ως στόχο την επιμόρφωση των Εκπαιδευτικών και να μην είναι τιμωρητική. Όταν είναι αντικειμενική και υλοποιείται από πιστοποιημένους αξιολογητές είναι χρήσιμη και αποδεκτή. Αξιολόγηση όμως όχι μόνο των Εκπαιδευτικών αλλά και των Διευθυντικών Στελεχών και της ποιότητας των κτηριακών υποδομών των Ιδιωτικών Σχολείων.
Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί αξιολογούνται καθημερινά στην πράξη από τους μαθητές και τους γονείς/κηδεμόνες.
Η εφαρμογή πρόσθετων κριτηρίων αξιολόγησης από τους σχολάρχες μήπως θα αποκλείει τη συνδικαλιστική δράση και θα μετατρέψει τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς σε ανελεύθερα, πειθήνια όργανα;
Για ποιο λόγο να έρθει τώρα, μέσα στο καλοκαίρι, προς ψήφιση ένα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο που καταπατά τα εργασιακά δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και καταστρατηγεί κάθε έννοια εποπτείας και, ιδίως, υπηρεσιακής και λειτουργικής εξομοίωσης του ιδιωτικού εκπαιδευτικού με τον δημόσιο εκπαιδευτικό;
Όχι στη μετατόπιση της ιδιωτικής εκπαίδευσης στη νομοθεσία της ελεύθερης αγοράς.
Όχι στην υπονόμευση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου από φοβισμένους, απειλούμενους και απροστάτευτους εκπαιδευτικούς, έρμαια στις ορέξεις και στις αυθαιρεσίες των σχολαρχών.
Η εκπαίδευση δεν είναι εμπόρευμα.
Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο και να επιδιωχθεί ειλικρινής και γόνιμος διάλογος με όλους τους φορείς της εκπαίδευσης για τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα της παρεχόμενης παιδείας.
Ναι στην αξιολόγηση, αλλά ως προς τι και από ποιον; Πριν περάσετε στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου θα πρέπει να αποσαφηνίσετε τις προθέσεις σας και να γίνει ουσιαστικός διάλογος μεταξύ όλων των εμπλεκόμενων φορέων, εμπλέκοντας και τους εκπαιδευτικούς σε αυτή τη διαδικασία.
Η αξιολόγηση των δομών, του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών, όσο και των δημόσιων σχολείων είναι θεμιτή. Κάθε προσπάθεια εισαγωγής και εφαρμογής αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να έχει συγκεκριμένα κριτήρια, να στοχεύει στην αναβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, να αφορά όλο το πυραμιδωτό σχήμα της εκπαίδευσης και ταυτόχρονα να μην περιορίζεται από ανώφελες ποσοστώσεις και μισθολογικές επιπτώσεις. Κατά συνέπεια η αξιολογική διαδικασία δεν πρέπει να είναι μονόδρομη, δηλαδή αξιολόγηση «υφιστάμενων» (δασκάλων, καθηγητών κ.ά.), αλλά αμφίδρομη, να αφορά δηλαδή από τους δασκάλους και τους καθηγητές ως και τα ανώτερα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας. Ένα μοντέλο μερικής και μονοδιάστατης αξιολόγησης που στοχεύει αποκλειστικά στον χαμηλότερο παράγοντα της εκπαιδευτικής πυραμίδας με τιμωρητική πρόθεση κι όχι με σκοπό την επαγγελματική και επιστημονική του βελτίωση, χαρακτηρίζεται από έλλειψη δημοκρατικότητας. Όπως αναφέρει και η Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. στις θέσεις της «Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί επί δεκαετίες και με πολλαπλούς τρόπους αξιολογούνται –συχνά άδικα και με λάθος κριτήρια, από εργοδότες, διευθυντές (που δεν αξιολογήθηκαν, αλλά υποδείχθηκαν από τον εργοδότη, όταν δεν είναι Διευθυντής ο ίδιος ο εργοδότης), γονείς και μαθητές. Γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους και ανταποκρίνονται χωρίς φόβο καθημερινά. Η ποιότητα ωστόσο της εκπαίδευσης, η καινοτομία, η ανάληψη πρωτοβουλίας και η δημιουργικότητα δεν διασφαλίζεται από ένα σύστημα αξιολόγησης συνδεδεμένο με μειώσεις μισθών, απολύσεις και καταχρηστική άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος. Διασφαλίζεται από τη συλλογικότητα και τη σύνθεση ελεύθερων προσωπικοτήτων που εμπνέονται από τις αξίες της γνώσης, της επιστήμης και της τέχνης».
Διαβάζω το επιχείρημα ότι ο παλιός εκπαιδευτικός κοστίζει περισσότερα απο τον νεότερο . Φοβερό επιχείρημα. Το σωστό ερώτημα είναι ποιος είναι καλύτερος εκπαιδευτικός. Όλοι οι παλιοί είναι καλοί και όλοι οι νέοι είναι κακοί ;;
Τότε στο δημόσιο σχολείο που όλοι οι εκπαιδευτικοί είναι παλιοί γιατί το σχολείο δεν τα πηγαίνει καλά.
Τα ιδιωτικά σχολεία πρέπει να επιλέγουν τους καλύτερους εκπαιδευτικούς.
Δεν στέκει όμως και στα μαθηματικά.
Ένας παλιός εκπαιδευτικός κοστίζει περίπου 2000-2500 τον μήνα
Ένας νέος εκπαιδευτικός κοστίζει περίπου 1800 – 2200 τον μήνα
Η διαφορά είναι 200-300 ευρώ τον μήνα, δηλαδή τον χρόνο περίπου 2000 ευρω.
Τα μέσα δίδακτρα είναι 5000 ευρώ το χρόνο.
Η απειρία κάποιου νέου εκπαιδευτικού ή τα λάθη του μπορούν να διώξουν ένα μαθητή, άρα το Σχολείο να χάσει 5000 απο τα δίδακτρα για να κερδίσει 2000 απο την μισθοδοσία ;;; (Οικονομία Γιάνη)
ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΩΣΤΟ
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΝΑ ΔΟΘΕΙ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΑΞΙΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΡΟΥΣ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΠΡΟΣΑΥΞΗΜΕΝΑ ΚΟΣΤΗ
Και βέβαια αξιολόγηση! Όλων! Των ιδιοκτητών για τις παιδαγωγικές και εκπαιδευτικές πολιτικές που ακολουθούν. Για τη στάση τους απέναντι στους γονείς για τις καινοτομίες που προσπαθούν να εφαρμόσουν κλπ. κλπ. Αξιολόγηση των διευθυντών για την οργανωτικότητά τους, την ευελιξία τους, την διατήρηση ομοιογένειας και συνοχής του συλλόγου και χίλια δυό άλλα.
Και βέβαια των εκπαιδευτικών για να μπορούν να δουν τις εκπαιδευτικές αδυναμίες τους ώστε να προσπαθήσουν να τις βελτιώσουν.
Βέβαια η μόνη αξιολόγηση που θα γίνει θα είναι των εκπαιδευτικών ώστε να τιμωρηθούν αν δεν είναι αρκετά υποχωρητικοί και δουλικοί απέναντι στους γονείς-πελάτες.
Το νομοσχέδιο αυτό μας κάνει να χαμογελάμε ακόμη και αν τα δύσκολα είναι ακόμη μπροστά μας. Μπράβο σας!
η αξιολόγηση είναι πολύ σημαντική για όλους και δημόσιους αλλα και ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς αλλα πρέπει με σαφή κριτήρια αξιολογητές αντικειμενικούς και τρόπους κατάλληλους…
Το νομοσχέδιο μονο αναφέρει οτι πρέπει να γίνεται δεν αναγράφει καθόλου το τρόπο….
Επιτέλους Αξιολόγηση παντού,και σε ολα και απο τους γονεις
Τι σημαίνει»Η εφαρμογή πρόσθετων κριτηρίων αξιολόγησης από τα ιδιωτικά σχολεία είναι δυνατή.»; Ποια θα είναι αυτά τα επιπλέον κριτήρια αξιολόγησης; Πως θα καθορίζονται; Για έναν Σχολάρχη, για παράδειγμα, ένα τέτοιο κριτήριο μπορεί να είναι πόσοι μαθητές σε μια τάξη έχουν βαθμό άνω του 19. Κάτι τέτοιο είναι αποδεκτό;
Επίσης, ας υποθέσουμε ότι ένας εξωτερικός αξιολογητής έχει θετική κρίση για έναν εκπαιδευτικό. Αυτό, λέει κάτι στον Σχολάρχη ή όχι; Οι αξιολογήσεις δεν είναι μόνο για την βελτίωση του εκπαιδευτικού, αλλά και για την καλύτερη λειτουργία της εκπαιδευτικής μονάδας. Ένας Σχολάρχης θα πρέπει βάσει Νόμου να λαμβάνει υπόψη του τις εξωτερικές αντικειμενικές αξιολογήσεις που γίνονται στην Μονάδα του ή οποτεδήποτε εκείνος επιθυμεί και για οποιοδήποτε δικό του λόγο θα μπορεί να απολύει έναν εκπαιδευτικό;
Ξεκινήσατε κ.Κεραμέως με τη διάλυση του Λυκείου,μετατρέποντάς το σε στεγνό και άχρωμο, παραλείποντας τα μαθήματα τέχνης με μία υπουργική απόφαση, χωρίς καν να το περάσετε σε διαβούλευση. Επίσης, κ.Κεραμέως δεν ακούτε δεν ακούτε ότι ο κόσμος είναι εναντίον σας με το έκτρωμα που κάνετε στο Λύκειο. Και τώρα θέλετε να περάσετε και την αξιολόγηση. Εσείς πρέπει να αξιολογηθείτε πρώτα και ύστερα οι υπόλοιπη. Προς το παρόν δεν ακούτε κανένα παρά μόνο όσα σας στέλνουν οι φίλοι σας από τη λέσχη Μπίντελμπεργκ, για να διαλύσετε περαιτέρω την Παιδεία και τα παιδιά να μείνουν αμόρφωτα με τις κινήσεις που κάνετε. Μετατρέπετε οριστικά το σχολείο σε ένα μέρος τελείως μισητό για τα παιδιά, ρίχνοντας στάχτη στα μάτια στους γονείς. Με επουσιώδεις αξιολογήσεις που δεν πρόκειται να έχουν αντίκρυσμα σε αυτό που λέμε Παιδεία, αλλά στην συλλογή πληροφοριών και επιφανειακών πραγμάτων. Δεν ακούτε κανένα κρίμα.
Η αξιολόγηση των δομών, του εκπαιδευτικού έργου και των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών, όσο και των δημόσιων σχολείων είναι θεμιτή. Κάθε προσπάθεια εισαγωγής και εφαρμογής αξιολόγησης στο εκπαιδευτικό μας σύστημα πρέπει να έχει συγκεκριμένα κριτήρια, να στοχεύει στην αναβάθμιση του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου, να αφορά όλο το πυραμιδωτό σχήμα της εκπαίδευσης και ταυτόχρονα να μην περιορίζεται από ανώφελες ποσοστώσεις και μισθολογικές επιπτώσεις. Κατά συνέπεια η αξιολογική διαδικασία δεν πρέπει να είναι μονόδρομη, δηλαδή αξιολόγηση «υφιστάμενων» (δασκάλων, καθηγητών κ.ά.), αλλά αμφίδρομη, να αφορά δηλαδή από τους δασκάλους και τους καθηγητές ως και τα ανώτερα στελέχη του Υπουργείου Παιδείας. Ένα μοντέλο μερικής και μονοδιάστατης αξιολόγησης που στοχεύει αποκλειστικά στον χαμηλότερο παράγοντα της εκπαιδευτικής πυραμίδας με τιμωρητική πρόθεση κι όχι με σκοπό την επαγγελματική και επιστημονική του βελτίωση, χαρακτηρίζεται από έλλειψη δημοκρατικότητας. Όπως αναφέρει και η Ο.Ι.Ε.Λ.Ε. στις θέσεις της «Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί επί δεκαετίες και με πολλαπλούς τρόπους αξιολογούνται –συχνά άδικα και με λάθος κριτήρια, από εργοδότες, διευθυντές (που δεν αξιολογήθηκαν, αλλά υποδείχθηκαν από τον εργοδότη, όταν δεν είναι Διευθυντής ο ίδιος ο εργοδότης), γονείς και μαθητές. Γνωρίζουν τις υποχρεώσεις τους και ανταποκρίνονται χωρίς φόβο καθημερινά. Η ποιότητα ωστόσο της εκπαίδευσης, η καινοτομία, η ανάληψη πρωτοβουλίας και η δημιουργικότητα δεν διασφαλίζεται από ένα σύστημα αξιολόγησης συνδεδεμένο με μειώσεις μισθών, απολύσεις και καταχρηστική άσκηση του διευθυντικού δικαιώματος. Διασφαλίζεται από τη συλλογικότητα και τη σύνθεση ελεύθερων προσωπικοτήτων που εμπνέονται από τις αξίες της γνώσης, της επιστήμης και της τέχνης».
Επειδή αριστεία χωρίς αξιολόγηση δεν νοείται, δεν γίνεται να μην υφίσταται αξιολόγηση στο χώρο της εκπαίδευσης. Στην ιδιωτική εκπαίδευση το προσωπικό αξιολογείται καθημερινά στην πράξη, στη δημόσια όμως όχι! Ύστερα από την κατάργηση των επιθεωρητών που πριν από χρόνια παρακολουθούσαν εντός της τάξης τον τρόπο διδασκαλίας του εκπαιδευτικού και τον αξιολογούσαν με ετήσιες εκθέσεις, η αξιολόγηση στην εκπαίδευση αγνοείται! Το θέμα είναι ως πότε…
Κριτήρια αξιολόγησης που ορίζει ο εργοδότης…Μάλιστα…Το εξής ένα:να λες σε όλα ναι…
Αξιολόγηση παντού διαβάζω! Επιτέλους διαβάζω! Αξιολόγηση χωρίς συγκεκριμένο σκοπό, χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια… Δηλαδή γονείς των παιδιών που φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία, δεν είσαστε ευχαριστημένοι από την ποιότητα του έργου των εκπαιδευτικών σας…επειδή δεν γίνονταν αξιολόγηση.. ελάτε παραδεχτείτε το: Κι εσείς και οι μαθητές σας κάθε χρόνο συμπληρώνατε ερωτηματολόγια αξιολόγησης. Αλλά δεν είναι αυτό που λείπει.. συνεχίζατε να πληρώνετε το σχολείο γιατί δεν μπορούσατε να πάτε αλλού; Τέτοιο αδιέξοδο; Ας είμαστε ρεαλιστές! Είναι πολύ εύκολο να ζητάς αξιολόγηση και τα κριτήρια της αξιολόγησης να είναι αυθαίρετα. Πολύ βολική δικαιολογία για να διώξεις όσους σου κοστίζουν…
Είναι φτηνό το επιχείρημα ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δε θέλουν την αξιολόγηση.
Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί κάνουν αξιολόγηση. Αυτοαξιολόγηση της δουλειάς τους με γνώμονα τη βελτίωση κάνουν διαρκώς και στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Όποιος έχει διδάξει γνωρίζει πως αυτό αποτελεί μια βασική παράμετρο της δουλειάς του εκπαιδευτικού.
Η αξιολόγηση με ασαφή κριτήρια που θα τα θέτει ο ιδιοκτήτης και όχι ένα ανεξάρτητο θεσμικό όργανο μόνο άλλοθι για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων σκοπών μπορεί να αποτελέσει.
1. Ήμουν παρών σε διάλογο της 14χρονης κόρης μου με φίλη της (πάνε στο ίδιο ιδιωτικό σχολείο). ‘Η κυρία τάδε (η καθηγήτρια) μου έβαλε 12 στο τετράμηνο. Θα δει τι θα της γράψω στην αξιολόγηση. Εγώ θα την απολύσω!’
2. Υπάρχουν καλοί μέτριοι και κακοί εκπαιδευτικοί΄; Χρειάζεται αξιολόγηση; Αναμφισβήτητα Ναι!! και στα δύο.
Όμως η αξιολόγηση για να είναι έγκυρη πρέπει να γίνεται από φορείς εξωτερικούς του σχολείου (π.χ από επιτροπή του υπουργείου). Αν η αξιολόγηση και οι παρεπόμενες συνέπειες της (π.χ απόλυση) αφεθεί στην βούληση του σχολάρχη-επιχειρηματία θα επηρεάζεται αν όχι θα προσδιορίζεται από:
α) την παράλογη απαίτηση του μαθητή- γονιού – πελάτη για υψηλούς βαθμούς (όπως το πιο πάνω παράδειγμα). Πολύ περισσότερο τώρα που ο βαθμός θα επηρεάζει την εισαγωγή στο Πανεπιστήμιο από την Α΄λυκείου. Μας θυμίζει την αλησμόνητη ελληνική ταινία
‘Του Θεμιστοκλέους βεβαίως βεβαίως’
β) το κόστος του καθηγητή, με τους αρχαιότερους άρα και ακριβότερους να οδεύουν προς απόλυση μόνο εξαιτίας των χρόνων προϋπηρεσίας τους. Απάνθρωπο!
Κλείνοντας σκεφτείτε τι συνέπειες θα έχει για την εγκυρότητα των τίτλων σπουδών (απολυτήρια γυμνασίου και λυκείου)το γεγονός ότι ο βαθμός θα μπαίνει από καθηγητές που πιθανότατα θα βρίσκονται υπό την απειλή της αναιτιολόγητης απόλυσης. Δεν νομίζω ότι κάτι τέτοιο προάγει ούτε την αριστεία ούτε την αξιοκρατία!
Δηλαδή, η αύξηση του αριθμού των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων δεν αποτελεί αξιολόγηση των εκπαιδευτικών τους; Σε ποιους οφείλεται; Ποιοι καθημερινά δίνουν τη μάχη εντός και εκτός αίθουσας διδασκαλίας; Ποιοι θα είναι οι «αξιολογητές», με ποια προσόντα και με ποια εγγύηση αμεροληψίας; Η αξιολόγηση, όταν είναι αντικειμενική και υλοποιείται από πιστοποιημένους αξιολογητές, είναι χρήσιμη και αποδεκτή. Όταν, όμως, είναι αυθαίρετη, επιστημονικά ατεκμηρίωτη και εξυπηρετεί σκοπιμότητες άσχετες με την ουσία της εκπαιδευτικής διαδικασίας, όταν αποσκοπεί στη χειραγώγηση του εκπαιδευτικού έργου, στη φίμωση του εκπαιδευτικού και στην υποταγή τους σε επιχειρηματικά συμφέροντα, τότε γίνεται επικίνδυνη. Το Υπουργείο, που αποφάσισε τον συνυπολογισμό των βαθμών του Λυκείου στην εισαγωγή των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, πώς θωρακίζει τον εκπαιδευτικό, ώστε να υπερασπιστεί την ποιότητα και την αξιοπιστία της εκπαιδευτικής διαδικασίας, για να τηρεί τις προδιαγραφές που αυτό θέτει και να μην υποτάσσεται στις απαιτήσεις όσων αντιμετωπίζουν τα ιδιωτικά σχολεία σαν αμιγείς εμπορικές επιχειρήσεις, πλήττοντας και τον υγιή ανταγωνισμό (π.χ. καταδολίευση των εξετάσεων IB στο πρόσφατο παρελθόν); Πώς διασφάλισε ότι η «αξιολόγηση» δε θα λειτουργήσει σε βάρος της ποιότητας και της αξιοπιστίας της εκπαιδευτικής διαδικασίας στα ιδιωτικά σχολεία; Όσο για αυτούς που πέφτουν θύματα ηχηρών λέξεων («αυτονομία», «ευελιξία», «αξιολόγηση» κ.λπ.) θα πρέπει να γνωρίζουν ότι στην Εκπαίδευση τα βήματα θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικά, διότι αφορούν το μέλλον των παιδιών μας, που πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μαθητές και όχι σαν πελάτες. Εγγύηση γι’ αυτό μπορεί να είναι μόνο ο εκπαιδευτικός, όταν έχει αξία ο λόγος του.
Ούτε στη Ζιμπάμπουε .. δεν γίνονται αυτά !!! Τι σημαίνει εφαρμογή πρόσθετων κριτηρίων αξιολόγησης με αυτά του δημοσίου; Τόσο τεμπέληδες και ανίκανοι είστε να φτιάξετε ένα κοινο πλαίσιο αξιολόγησης για δημόσιο και ιδιωτικό σχολείο και το αφήνετε ελεύθερο, μήπως πάρετε καμμία ιδέα από κάποιον παρανοϊκό σχολάρχη; Τι μας περάσατε πειραματόζωα; Εμείς ξέρουμε τι σημαίνει αξιολόγηση αλλά το θέμα είναι ότι δεν ξέρετε εσείς, κα Κεραμέως! Αξιολογήσατε το ιδιωτικό σχολείο και αποφασίσατε ότι οι σχολάρχες είναι θεοί και μπορούν να έχουν και σκλάβους!!! Αξιολογήσατε τους σχολάρχες που χρωστούν στο Κράτος εκατομμύρια ευρώ, που ασκούν λεκτική και σωματική βία στους εκπαιδευτικούς τους. Σας προτείνω να κάνετε και η ίδια αυτοαξιολόγηση γιατί καταστρέφετε με το έργο σας την Εκπαίδευση και τη Δημοκρατία!
ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΒΑΣΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΟΤΗΤΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΣΕ ΤΑΚΤΙΚΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΟΜΕΝΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗ. ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΕΙ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ / ΜΑΘΗΤΡΙΑ ΩΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΑΞΩΝΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΔΕΚΤΗΣ ΜΙΑΣ ΜΕΤΡΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ
ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΠΑΡΑΘΕΣΩ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΠΡΟΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΕΩΣ ΤΟΥ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΜΕ ΙΣΧΥ ΤΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ 3 ΜΗΝΩΝ
Δεν υπάρχει λόγος να θέτει το ΙΕΠ κριτήρια αξιολόγησης!!! Οι επιχειρηματίες γνωρίζουν καλύτερα!!!Εδώ νομοθετούν πλέον, στην αξιολόγηση θα κολλήσουμε…
Την αξιολόγηση που γίνεται με αντικειμενικά και επιστημονικά κριτήρια και με όχι τιμωρητικη διάθεση δεν τη φοβάται ο εκπαιδευτικος, το αντίθετο. Εξάλλου, όσοι δουλεύουν στην ιδιωτική εκπαίδευση αξιολογουνται καθημερινά από γονείς, μαθητές, υπευθύνους, διευθυντές κτλ. Μήπως τα » πρόσθετα κριτήρια» υπονοουν το » δε μου αρέσει η φάτσα σου» και » διαμαρτυρεσαι συνεχώς, που παραμένεις 3 μήνες απλήρωτος και δε δείχνεις λίγη υπομονή ακόμη «;
Η σκόπιμη ασάφεια προφανώς οδηγεί στη δημιουργία «λόγων» απόλυσης (για τους εκπαιδευτικούς τους οποίους ο ιδιοκτήτης επιθυμεί να απομακρύνει), έτσι ώστε να ελαχιστοποιεί την πιθανότητα δικαστικής προσφυγής για ακύρωση της απόλυσης για παράβαση του άρθρ. 281 ΑΚ (καταχρηστικότητα).
– Στο άρθρ. 2 ΣχΝ, προβλέπονται αόριστα και χωρίς κανένα απολύτως πλαίσιο και έλεγχο, πρόσθετα κριτήρια αξιολόγησης του έργου των εκπαιδευτικών. Η σκόπιμη ασάφεια προφανώς οδηγεί στη δημιουργία «λόγων» απόλυσης (για τους εκπαιδευτικούς τους οποίους ο ιδιοκτήτης επιθυμεί να απομακρύνει), έτσι ώστε να ελαχιστοποιεί την πιθανότητα δικαστικής προσφυγής για ακύρωση της απόλυσης για παράβαση του άρθρ. 281 ΑΚ (καταχρηστικότητα). Έχει αποδειχθεί διαχρονικά, στο χώρο του κοινού εργατικού δικαίου, ότι η δήθεν αξιολόγηση του εργαζόμενου (στην περίπτωση που δεν υπάρχουν σαφή κριτήρια για τη διενέργειά της, όπως εν προκειμένω- άλλωστε αυτό προκύπτει από το ότι στο άρθρο για την εκπόνηση Εσωτερικού Κανονισμού, δεν δίνεται καμία κατεύθυνση για την πρόσθετη αξιολόγηση, ομιλώντας αόριστα για «εσωτερική οργάνωση» του σχολείου), οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε απολύσεις κατά το δοκούν, η δε δυνατότητα του εργαζόμενου σε δικαστική ακύρωση πέραν από δυσαπόδεικτη, είναι κοστοβόρα και χρονοβόρα και, εν τέλει, αλυσιτελής. Πρέπει δε να συνυπολογιστεί ότι η «πρόσθετη αξιολόγηση» χωρίς αντικειμενικά και εκ των προτέρων καθορισμένα κριτήρια, στιγματίζει διά βίου τον εκπαιδευτικό με δυσμενείς συνέπειες και για τη συνέχεια της επαγγελματικής του διαδρομής. Προκύπτει περαιτέρω και ρήγμα στην αρχή της υπηρεσιακής εξομοίωσης με τους δημοσίους εκπαιδευτικούς, γεγονός που αποτελεί, κατά τη γνώμη μας, ευθεία παραβίαση του άρθρ. 16 Σ., δοθέντος ότι δεν διευκρινίζεται ποιες θα είναι οι συνέπειες μιας, ενδεχόμενης, «αρνητικής πρόσθετης αξιολόγησης» για την προαγωγή του εκπαιδευτικού με βάση το άρθρ. 34 παρ.2 Ν. 682/1977
Είμαι υπέρ της αξιολόγησής μας, με σαφή κριτήρια, αξιολόγηση που θα αφορά όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαιδευτική διαδικασία (διευθυντές, ιδιοκτήτες, παρεχόμενες υπηρεσίες κλπ) και που τα αποτελέσματά της θα γίνονται γνωστά σε όλους και φυσικά θα τεκμηριώνονται με συγκεκριμένα στοιχεία.
Τον εργοδότη που αυθαιρετεί ποιος θα τον αξιολογήσει εν τέλει;
Όταν βλάπτει μονομερώς τον εργαζόμενο με μη καταβολή μισθού, μαϊμού-διοριστήρια, απειλές και προσβολές (φαινόμενα καθημερινά σε αρκετά ιδιωτικά σχολεία που χρόνια καταρρέουν αλλά και χρόνια «κρατιούνται») ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙ; Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ήδη αξιολογούνται καθημερινά και ΔΕ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ καμία αξιολόγηση. Οι μαθητές μας είναι το πιο λαμπρό δείγμα της ποιότητας της εργασίας μας! Όσο για τις εκτός πραγματικότητας απόψεις που προσβάλλουν και δημοσιεύονται εδώ μέσα περί «εκπαιδευτικών που έγιναν κατά..λάθος» μάλλον κρίνουν εξ ιδίων.. Μια κοινωνία που νοσεί είμαστε.. Ας διασώσουμε τα παιδιά μας με πραγματική ΠΑΙΔΕΙΑ . ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΟΥ ΝΣ ΠΟΥ ΘΙΓΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΕΤΩΝ ΣΤΟ ΠΙΟ ΠΟΝΕΜΕΝΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!
Ναι με σταθμισμένα κριτήρια, επιστημονικά τεκμηριωμένα ερωτηματολόγια και από ανεξάρτητες επιτροπές άσχετες με το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Στην Ελλάδα οι δήθεν υπέρμαχοι της αξιολόγησης περισσεύουν, δυστυχώς πολλοί ιδιοκτήτες εκπαιδευτηρίων ανάμεσά τους. Δεν έχουν μπει στον κόπο να διαβάσουν έστω μια σύντομη περιγραφή κριτηρίων από κάποιο ευρωπαϊκό ή αμερικανικό σχολείο για να δουν τι ακριβώς και πώς αξιολογείται.
Αξιολόγηση με βάση ό,τι κριτήρια κρίνει ως ορθά το κάθε σχολείο. Μιλάμε, πλέον, για παρωδία νομοθέτησης, αντάξια της διαβόητης αξιολόγησης που είχε προωθήσει στα Εκπαιδευτήρια Ζηρίδη (με ιδιαίτερη επιτυχία) ο κος Αντωνίου, νυν πρόεδρος του ΙΕΠ.
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΑΚΡΑΙΑ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ.ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΤΑΥΤΙΣΗ ΜΙΑΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΕ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ.
ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ, ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΪΟΝ ΚΑΙ ΟΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΙ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΩΘΗΤΕΣ ΤΟΥ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ/ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΛΗΦΘΟΥΝ ΟΤΙ ΜΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΔΕΝ ΒΕΛΤΙΩΝΕΤΑΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ, ΠΑΡΑ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΠΕΡΙΤΥΛΙΓΜΑ ΤΟΥ ΠΩΛΟΥΜΕΝΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ.
ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΟΤΙ ΔΙΑΚΥΒΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΙΣΟΤΙΜΟ ΤΩΝ ΤΙΤΛΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ.
αυτό το άρθρο δεν είναι αρκετά τολμηρό. Η αξιολόγηση δεν θα έπρεπε να ακολουθεί το «όπως και το δημόσιο». Θα έπρεπε να είναι αρκετό το κάθε σχολείο να έχει την ελευθερία να διαμορφώνει τις διαδικασίες αξιολόγησης με μόνο περιορισμό την διαφάνεια. Να ενημερώνει επίσημα για τις θεσμοθετημένες στο σχολείο διαδικασίες αξιολόγησης. Έτσι θα είχε την ευκαιρία το εκπαιδευτικό μας σύστημα να αποκτήσει περισσότερες εμπειρίες και παραδείγματα αυτής της τόσο σημαντικής λειτουργίας
Αξιολόγηση με ασαφή κριτήρια; Που στον κόσμο υπάρχει αυτό; Το ΙΕΠ που θέτει κριτήρια αξιολόγησης για όλα τα σχολεία είναι λιγότερο «ειδικό» από έναν σχολάρχη με επιδίωξη το κέρδος και την δίωξη των εδκπαιδευτικών; Ήμαρτον, καταργείτε και τον Διαφωτισμό; Σε ποιον θα λογοδοτεί ο σχολάρχης; Στον εαυτό του και τον Θεό; ΑΠίστευτο.
Πρόσθετα κριτήρια αξιολόγησης ,μαλιστα!
Χωρίς κανένα πλαίσιο; Όλα στα χέρια της εργοδοσιας
Με την δεδομένη ως τώρα ανυπαρξία εφαρμοσμένης αξιολόγησης σε καθένα από τα παραπάνω αναφερόμενα επίπεδα, που παρεμπιπτόντως αναφέρονται σε σωστή σειρά εφαρμογής της αξιολόγησης – αν και όποτε αυτή εφαρμοστεί – , γιατί τέτοια αοριστία στην «εύκολη» και επικίνδυνη εφαρμογή επιπλέον κριτηρίων στα αντίστοιχα επίπεδα των Ιδιωτικών σχολείων; Ποιος θα αξιολογήσει, ποια τα μετρήσιμα και αποδεδειγμένα κριτήρια; Η αξιολόγηση στον ιδιωτικό τομέα είναι ήδη υπαρκτή σε πολλαπλά επίπεδα και η αόριστη διεύρυνση «κριτηρίων» μάλλον υπονομεύει την υπηρέτηση του λειτουργήματος από πλευράς των εκπαιδευτικών και τους μετατρέπει σε δέσμιους εργαζόμενους που αναγκαστικά υποκύπτουν σε οτιδήποτε τίθεται ως «στόχος» από τον εργοδότη.
Η διαφορά μεταξύ των εργαζομένων και των λειτουργών δεν είναι αξιολογική, μακριά από εμένα τέτοιου είδους διαχωρισμοί. Η διαφορά που υπάρχει και που πρέπει να συνεχίσει να υπάρχει ενάντια στην κοινωνική απαξίωση που για πολλούς λόγους αντιμετωπίζει ο χώρος της εκπαίδευσης είναι ουσιαστική. Ο Γιατρός, ο Νομικός, ο Ιερωμένος, ο Δάσκαλος έχει σχέση εργασίας και επαγγέλματος για λόγους βιοποριστικούς, αλλά η εργασιακή του σχέση ΔΕΝ είναι μονοσήμαντη και ΔΕΝ εξαντλείται στην επίτευξη του όποιου έργου περιγράφεται και υπογράφεται μεταξύ εργοδότη – εργαζομένου. Έχει ως αξιολογητή του και ως αντισυμβαλλόμενο το μαθητή, το γονέα, (ή τον ασθενή κ.ο.κ) την κοινωνία του μέλλοντος και ως εκ τούτου μόνο επικίνδυνη και εγκληματική μπορεί να είναι η εξάρτηση της εκπαιδευτικής πράξης μόνο από τον εκάστοτε εργοδότη (Κράτος ή Ιδιώτη) σε σχέση με το παραγόμενο τελικό του έργο.
Πως θα γινεται η αξιολογηση και με ποια κριτηρια ωστε να υπαρχει αντικειμενικοτητα και αξιοκρατια;
Εκπαιδευτικοί:
Νιώθουν ικανοί να αξιολογούν αλλά δεν δέχονται να αξιολογούνται. Γιατί ρε μάγκες; Είστε Θεοί; Η αξιολόγηση που κάνετε εσείς είναι αντικειμενική και των άλλων υποκειμενική; Όλοι οι υπόλοιποι που ανθολογούμαστε κάθε μέρα είμαστε παιδιά κατώτερου Θεού;
Υγ.:
Οι περισσότεροι από εσάς γίνατε εκπαιδευτικοί κατά λάθος: θέλατε νομική, γράψατε χάλια και γίνατε φιλόλογοι ή δάσκαλοι, με 4 γίνεται κάποιος καθηγητής γερμανικής φιλολογίας, θέλατε Πολυτεχνείο, γράψατε 11 και γίνατε μαθηματικοί, φυσικοί κλπ.
Το παίζετε και φωστήρες!
Εξαιρούνται φυσικά όσοι είχαν στις πρώτες τους προτιμήσεις καθηγητικές σχολές (ελάχιστοι και οι μόνοι που δεν φοβούνται αξιολόγηση κλπ).
Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δεν φοβούνται την αξιολογηση! Κρίνονται αυστηρα καθημερινά και αξιολογούνται ακόμη πιο αυστηρά, οπότε δεν αλλάζει κάτι. Οι δε γονείς γι΄αυτό εμπιστεύονται τα παιδιά τους στα σχολεία που επιλέγουν, γιατί γνωρίζουν την ποιότητα των δασκάλων. Το σχολείο δεν είναι το κτίριο μόνο, είναι κυρίως οι άνθρωποι. Επομένως παραβιάζονται ανοιχτές θύρες με τους πανηγυρισμούς περι εισαγωγής της αξιολόγησης.
Να ρωτήσουμε όμως και κάτι που δεν είναι σαφές ούτε αναφέρεται πουθενά. Πώς θα διασφαλιστεί η εγκυρότητα και αξιοπιστία αυτής της αξιολόγησης. Εφόσον θέλουμε όρους επιχειρήσεων θα πρέπει να υπάρχουν και ανεξάρτητοι εξωτερικοί αξιολογητές. Επίσης θα πρέπει να είναι διάφανα και σαφή τα προσδοκώμενα οφέλη για τον εκπαιδευτικό από μία θετική αξιολόγηση.
οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί και το έργο τους πέραν των κριτηρίων αξιολόγησης των δημόσιων σχολείων, θα αξιολογούνται και με επιπλέον κριτήρια που θα ορίζει ο ιδιοκτήτης αυθαιρέτως, π.χ. ηλικία, βάρος, πολιτικές πεποιθήσεις, ντύσιμο, συνδικαλιστική δράση, εκτίμηση των γονέων… Μεσαίωνας. Αυτό είναι δουλοπαροικία.
αν θέλουμε να αλλάξουμε την κοινωνία μας προς το καλύτερο θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που εκπαιδεύουμε τα παιδιά μας. Πρέπει να υπάρχει ελευθερία στη λειτουργία των σχολείων ιδιωτικών και δημοσίων καθώς και αξιολόγηση των σχολείων από τους γονείς που πάνε τα παιδιά τους σε αυτά. Μετά ο ανταγωνισμός και η αγορά θα τα ρυθμίσει όλα!
Επιτέλους. Στην χώρα μας θεωρείται λέξη με αρνητική χροιά η αξιολόγηση. Η αξιολόγηση έχει ως μόνο στόχο τη βελτίωση. Αποτελεί ύψιστη υποκρισία από εκπαιδευτικούς και σχολεία η άρνηση της αξιολόγησης, όταν μάλιστα οι ίδιοι θεωρούν αναπόσπαστο κομμάτι της μαθησιακής διαδικασίας την αξιολόγηση των μαθητών. Σύγχρονοι χώροι εργασίας προχωρούν εδώ και χρόνια σε αξιολόγηση 360 μοιρών, αλλά στην ελληνική εκπαίδευση η αξιολόγηση γίνεται μόνο από τον εκπαιδευτικό προς τον μαθητή. Οι υπόλοιποι συντελεστές του εκπαιδευτικού έργου διεκδικούν το αλάθητο;
Επιτέλους Αξιολόγηση παντού!
Οι γονείς που πληρώνουμε δίδακτρα για τα παιδιά μας στα ιδιωτικά σχολεία πιστεύουμε ότι η ανάπτυξη αποτελεσματικών μεθόδων συστηματικής αξιολόγησης του επιτελούμενου έργου δεν μπορεί να απουσιάζει από το χώρο ιδιαίτερα της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης (αλλά και της Δημόσιας), όπου η εγρήγορση, η διαρκής βελτίωση κι επιμόρφωση είναι αναγκαίες! Αν και αυτονόητο για εμάς, είναι χρήσιμο να αναφέρουμε, ότι δεν θεωρούμε την αξιολόγηση τιμωρητική διαδικασία, αλλά αντικειμενικό μέσο εντοπισμού αδυναμιών και περιθωρίων βελτίωσης με στόχο την ενίσχυση των εμπλεκομένων. Είναι σαφές πως σεβόμαστε και εμπιστευόμαστε τους εκπαιδευτικούς των σχολείων μας, στα χέρια των οποίων ακουμπάμε κάθε μέρα, όχι μόνο το μυαλό, αλλά και την ψυχή των παιδιών μας. Τους θέλουμε λοιπόν δίκαια αμειβόμενους, αλλά και δίκαια αξιολογούμενους, όπως και κάθε άλλον εργαζόμενο με το αρμόζoν πλαίσιο εργασιακών σχέσεων.