Αρχική Η αναβάθμιση του ρόλου των Πρότυπων – Πειραματικών2) Διατυπώστε τις δικές προτάσεις για την αναβάθμιση των πειραματικών σχολείων και τη συμβολή τους στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος

2) Διατυπώστε τις δικές προτάσεις για την αναβάθμιση των πειραματικών σχολείων και τη συμβολή τους στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος

Διατυπώστε τις δικές προτάσεις για την αναβάθμιση των πειραματικών σχολείων και τη συμβολή τους στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος

Σχόλια 1 2
  • 25 Ιανουαρίου 2011, 13:52 | 1ο Πειραματικό Λύκειο Θεσσαλονίκης

    Η συνολική θεώρηση της νομοθετικής πρωτοβουλίας του Υπουργείου Παιδείας, παρά τις εύλογες ενστάσεις και τα ευεξήγητα ερωτηματικά συνιστά θετικό γεγονός.
    Στο πλαίσιο της δημόσιας διαβούλευσης για την αναβάθμιση της λειτουργίας των Πρότυπων – Πειραματικών Σχολείων και ύστερα από γόνιμη συζήτηση , ο Σύλλογος διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Λυκείου «Μανόλης Ανδρόνικος» συμβάλλοντας στην αναμόρφωση των Πειραματικών Σχολείων και στην αναθεώρηση του παιδαγωγικού και μορφωτικού έργου τους καταθέτει τις ακόλουθες προτάσεις:
    1. Οι καινοτόμες δράσεις δεν πρέπει να διέπονται από το πνεύμα της άκριτης και συμπλεγματικής μεταφοράς επείσακτων θεσμών και μοντέλων εκπαιδευτικής λειτουργίας στην ελληνική πραγματικότητα, καθώς ενέχουν το σπέρμα μιας ακόμα αποτυχημένης μεταρρύθμισης στο χώρο της Παιδείας.
    2. Ο βαθμός επιτυχίας του εγχειρήματος να συναρτάται με τον ανθρωπολογικό τύπο του Νεοέλληνα που οραματιζόμαστε και τη συλλογική μας ταυτότητα, που καλούμαστε να διεκδικήσουμε στο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον.
    3. Προτείνεται ένα Πειραματικό σχολείο οδηγός για κάθε ομάδα σχολείων κάθε περιοχής.
    4. Για να αποφευχθεί ο ιδιότυπος ελιτισμός , οι αποκλεισμοί και οι παντοειδείς διακρίσεις που διατρέχουν τις διατάξεις του σχεδίου νόμου, επιβάλλεται να διατηρηθεί το καθεστώς της κλήρωσης για το Δημοτικό και Γυμνάσιο.
    5. Η επιλογή των μαθητών και μαθητριών που θα φοιτήσουν στις λυκειακές τάξεις να προκύπτει με διαγνωστική αξιολόγηση βασικών προαπαιτούμενων γνώσεων σε όλα τα μαθήματα.
    6. Τη θεματοθεσία στις προαγωγικές και Απολυτήριες εξετάσεις στο Λύκειο επιμελείται ομάδα καθηγητών που προέρχονται από όλα τα σχολεία της περιοχής με τη διαδικασία της κλήρωσης.
    7. Να αναμορφωθεί και να επαναλειτουργήσει ο θεσμός της πρόσθετης διδακτικής στήριξης.
    8. Τα εργαστήρια των πειραματικών Σχολείων να αποκτήσουν πρότυπη υποδομή και οι εργαστηριακές ασκήσεις να εποπτεύονται από δυο διδάσκοντες καθηγητές.
    9. Οργανική σύνδεση των Πειραματικών Σχολείων με τμήματα Παν. Σχολών.
    10. Θεσμοθέτηση δειγματικών διδασκαλιών από Σχολικούς Συμβούλους και Πανεπιστημιακούς καθηγητές.
    11. Για τη μετάθεση εκπαιδευτικού σε Πειραματικά Σχολεία να ορίζονται ως απαραίτητες προϋποθέσεις: α) 5ετής προϋπηρεσία. β) Τίτλος μεταπτυχιακών σπουδών. γ) Πιστοποιημένη γνώση Τ. Π. Ε. δ) Πιστοποιημένη γνώση Ξ. Γ.
    12. Απόσπαση από Πειρ. Σχολείο για οποιοδήποτε λόγο να συνεπάγεται απώλεια θέσης.
    13. Θεσμοθέτηση της αξιολόγησης των διδασκόντων στην πρότυπη σχολική μονάδα ανα τακτά χρονικά διαστήματα από αντικειμενικούς αξιολογητές αλλά και ανώνυμα από τους μαθητές.
    14. Θεσμοθέτηση τακτικών συναντήσεων συνεργασίας του προσωπικού των Πειρ. Σχολείων και των Διευθυντών των Πειρ. Σχολείων με αντικείμενο τον έλεγχο της πορείας του θεσμού και τη συνδιαμόρφωση της εκπαιδευτικής πολιτικής με απόβλεψη στην παραγωγική εφαρμογή των προγραμματικών δεσμεύσεων.
    15. Η ευόδωση του φιλόδοξου εγχειρήματος συνδέεται άρρηκτα με την εξασφάλιση επαρκών και λειτουργικών κτιριακών εγκαταστάσεων και αξιόλογης υλικοτεχνικής υποδομής.
    16. Λειτουργία αιθουσών διδασκαλίας Ξένων Γλωσσών με όλη την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή για αποκλειστική χρήση και δημιουργία βιβλιοθηκών – αναγνωστηρίων.

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 13:25 | ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΕΙ ΠΑΤΡΩΝ

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΠΑΤΡΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

    ΣΚΟΠΟΣ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

    Στο πλαίσιο της συζήτησης για τα ΠΣ κρίνεται αναγκαία η αναπροσαρμογή του σκοπού και του ρόλου τους ώστε αυτά να ανταποκρίνονται στις προκλήσεις της σύγχρονης εποχής και σε αυτές που μελλοντικά θα διαμορφωθούν. Η ανταπόκριση αυτή μπορεί να επιτευχθεί με παροχή υψηλού επιπέδου εκπαίδευση στους μαθητές μέσω της δημιουργίας ομίλων , την προαγωγή της εκπαιδευτικής έρευνας στην τάξη και την πειραματική εφαρμογή προγραμμάτων σπουδών, μεθόδων διδασκαλίας, καινοτόμων δράσεων κ.λπ.
    Για την υλοποίηση όλων των παραπάνω θα πρέπει αφενός μεν να εισαχθούν νέα μοντέλα διοίκησης και διδασκαλίας αξιοποιώντας ταυτόχρονα τη συσσωρευμένη εμπειρία αυτών που ήδη μέχρι σήμερα έχουν διαδραματίσει ρόλο στη λειτουργία των ΠΣ. Έτσι σε επιμέρους θέματα θα μπορούσαν να ισχύσουν τα παρακάτω:
    ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ:
    Για την υλοποίηση νέων μεθόδων διδασκαλίας, καινοτόμων δράσεων κ.λπ., τα ΠΣ πρέπει να εξοπλιστούν με σύγχρονη υλικοτεχνική υποδομή και να οριστεί ποσό χρηματοδότησης ανά μαθητή αναπροσαρμοζόμενη κάθε έτος, από το ΥΠΔΒΜΘ, το Πανεπιστήμιο με το οποίο συνδέεται το ΠΣ, ώστε να καλύπτονται τα αυξημένα λειτουργικά έξοδα, όπως αναπαραγωγή αντιγράφων, αναλώσιμα υλικά εργαστηρίων Φυσικών Επιστημών και Η/Υ.
    ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΣΗ:
    ΔΕΠΣ: Στη σύνθεσή της προτείνεται να μετέχουν τουλάχιστον τρεις εκπαιδευτικοί που υπηρετούν στα ΠΣ οι οποίοι θα προτείνονται από τους συλλόγους διδασκόντων των ΠΣ. Για τα υπόλοιπα μέλη προτείνεται η συμμετοχή δύο Πανεπιστημιακών Καθηγητών, ενός Σχολικού Συμβούλου ο οποίος θα προτείνεται από το σύλλογό τους και ένα μέλος του Π.Ι. ή του ΚΕΕ
    ΕΕΣ: Στη σύνθεσή του προτείνεται να μετέχουν δύο εκπαιδευτικοί του οικείου ΠΣ (Ο ένας από αυτούς να είναι ο Διευθυντής ή ό υποδιευθυντής), δύο Πανεπιστημιακοί Καθηγητές και ο υπεύθυνος Σχολικός Σύμβουλος.
    ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ:
    Ο σύλλογος διδασκόντων παραμένει κυρίαρχο όργανο που επιλαμβάνεται όλων των θεμάτων λειτουργίας του ΠΣ και οι οποιεσδήποτε αποφάσεις λαμβάνονται θα πρέπει να έχουν τη σύμφωνη γνώμη του συλλόγου διδασκόντων και του ΕΕΣ. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να αλλάξει το νομικό πλαίσιο που διέπει τις αρμοδιότητες και τον τρόπο λειτουργίας του συλλόγου διδασκόντων.
    ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ:
    Η τοποθέτηση των εκπαιδευτικών στα ΠΣ πρέπει να γίνεται από το ΚΥΣΔΕ με επιλογή μεταξύ των εκπαιδευτικών με αυξημένα προσόντα, χωρίς να θίγονται οι υπηρεσιακές και εργασιακές σχέσεις. Οι υπηρετούντες στα ΠΣ ( ομοίως και αυτοί που θα ενταχθούν σε οργανικές θέσεις των ΠΣ ) έχουν ήδη αυξημένα προσόντα και μεγάλη εμπειρία στη λειτουργία των ΠΣ και κατά συνέπεια δεν είναι απαραίτητη η επανάκρισή τους κάθε πέντε χρόνια. Η άποψη ότι στην περίπτωση αρνητικής κρίσης μετά από πέντε χρόνια ο εκπαιδευτικός χάνει την οργανική θέση στο ΠΣ και μετατίθεται υποχρεωτικά σε κενή οργανική θέση της περιφέρειας δυναμιτίζει αφενός την εύρυθμη λειτουργία του ΠΣ και αφετέρου δημιουργεί στον εκπαιδευτικό ανασφάλεια, εργασιακό άγχος και την αίσθηση της απαξίωσης των προσόντων και της προσωπικότητάς του με πιθανή συνέπεια τη μείωση της απόδοσής του και απόκλιση της πιθανότητας να αποτελέσει κίνητρο αύξησης της παραγωγικότητάς του (βιβλίο Γ΄Λυκείου Τεχνολογικής Κατεύθυνσης Α.Ο.Δ.Ε) στα αυξημένα διδακτικά και παιδαγωγικά του καθήκοντα. Ας σημειωθεί ότι σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης δεν γίνεται επανάκριση για την ίδια θέση. Επομένως δεν πρέπει να ανατραπεί το καθεστώς που διέπει τις τοποθετήσεις – μεταθέσεις των εκπαιδευτικών στα ΠΣ (και συνεπώς για το σχολικό έτος 2010 -2011 πρέπει να ολοκληρωθεί η διαδικασία των μεταθέσεων με το ισχύον σύστημα).
    Κατά τις μεταβατικές διατάξεις τα ήδη υπάρχοντα Π.Σ. θα πρέπει να λειτουργήσουν ως ΠΣ χωρίς κατάθεση φακέλου με το προσωπικό που υπηρετεί σε αυτά και η επιλογή με κρίση να γίνεται για τους νεοεισερχόμενους σε κενούμενες οργανικές θέσεις.
    Για την υλοποίηση όλων των παραπάνω απαιτείται πολύωρη καθημερινή προετοιμασία από μέρους του εκπαιδευτικού και αυτό θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη στον καθορισμό του ωραρίου διδασκαλίας των εκπαιδευτικών των ΠΣ.
    Σχετικά με τη λειτουργία των ομίλων προτείνεται να θεωρείται υπερωριακή η απασχόληση του εκπαιδευτικού ή να ισοδυναμεί με τουλάχιστον διπλάσιο αριθμό διδακτικών ωρών.
    ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΝΑ ΤΜΗΜΑ:
    Για την εύρυθμη λειτουργία ενός τμήματος τόσο στην καθημερινή διδασκαλία όσο και στις περιπτώσεις εργαστηριακής διδασκαλίας, άσκησης προπτυχιακών φοιτητών ή επιμόρφωσης εκπαιδευτικών θα πρέπει ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα να μειωθεί και προτείνουμε ως ανώτερο όριο τους 20 μαθητές ανά τμήμα. Ειδικά για τα εργαστηριακά μαθήματα θα πρέπει να προβλεφθεί η παρουσία και δεύτερου εκπαιδευτικού στο εργαστήριο για την αρτιότερη εργαστηριακή εκπαίδευση των μαθητών

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 12:38 | Δημήτρης Καλαϊτζίδης

    Πιστεύω ότι όλα τα σχολεία της χώρας πρέπει να γίνουν σταδιακά Πρότυπα αειφόρα σχολεία. Το νέο σχολείο είναι το αειφόρο σχολείο. Είναι το σχολείο της δημοκρα-τίας, της συμμετοχής, του ανοικτού και διαρκώς μεταβαλλόμενου-προσαρμοστικού αναλυτικού προγράμματος, το σχολείο της αυτοδιαχείρισης, το σχολείο της αλληλεγ-γύης, το σχολείο της ενσυνείδητης συμμετοχής σε δράσης κοινωνικές, περιβαλλοντι-κές, πολιτιστικές.
    Είναι το σχολείο όπου τα παιδιά εκτός από ένα βασικό κορμό μαθημάτων, επιλέγουν τα υπόλοιπα αντικείμενα μάθησης, συμμετέχουν (πιθανώς με μαθητές άλλων σχολεί-ων) σε ομάδες-ομίλους διαφορετικών ενδιαφερόντων, χρησιμοποιούν και αξιοποιούν δημιουργικά τις τεχνολογικές καινοτομίες.
    Είναι το σχολείο απ’ όπου απουσιάζουν οι εξετάσεις και η όποια αξιολόγηση γίνεται λαμβάνοντας υπόψη όλες τις κλίσεις και τις δημιουργικές εκδηλώσεις των παιδιών (με πορτοφόλιο).
    Είναι το σχολείο όπου οι δάσκαλοι-καθηγητές συντονίζουν και υποστηρίζουν ποικι-λοτρόπως τη μαθησιακή διαδικασία και δεν την καθορίζουν με το «κύρος» τους. Είναι εκεί όπου ο μαθητής βρίσκεται στο κέντρο του ενδιαφέροντος.
    Είναι το ανοικτό στις νέες ιδέες σχολείο , ανοικτό και δεκτικό στα μηνύματα των καιρών, στα μηνύματα της κοινωνίας, αλλά επίσης εκείνο το σχολείο που παράγει αντίστοιχα μηνύματα, αντίστοιχες δράσεις, αντίστοιχες καινοτομίες. Είναι το σχολείο που δεν επικαθορίζεται από τις τρέχουσες κοινωνικές αξίες (κατανάλωση, επίδειξη, βόλεμα, κτλ) αλλά αναγνωρίζει, υποστηρίζει και διαδίδει τις σταθερές παναθρώπινες αξίες της αλληλεγγύης, της ολιγάρκειας, του σεβασμού προς τον άνθρωπο και το πε-ριβάλλον, της συντροφικότητας, κ.ά.
    Είναι το σχολείο που μπορεί να εμφυσήσει στα παιδιά την υπευθυνότητα για τη δια-χείριση του χώρου όπου ζουν και μαθαίνουν, την υπευθυνότητα για την κατάσταση του κόσμου γύρω τους, για την κατάσταση του περιβάλλοντος, την υπεύθυνη κατα-ναλωτική συμπεριφορά, την άμιλλα για ιδανικά, για νέες ιδέες, για δημιουργικές πα-ρεμβάσεις στη ίδια τη δομή και τη λειτουργία του σχολείου.
    Μόνο αν τα παιδιά συμμετέχουν ενεργά και ισότιμα στη μαθησιακή διαδικασία, θα έχουμε εμείς οι ενήλικοι το δικαίωμα να ζητούμε κάτι από αυτά. Όταν το σύγχρονο σχολείο τα καταδικάζει στην παθητικότητα, στην χωρίς αντίρρηση και αντίδραση κα-τανάλωση γνώσεων που τους είναι χρήσιμες μόνο για την κορύφωση του θεάματος-εξετάσεις για την είσοδο στα πανεπιστήμια-δεν έχουμε δικαίωμα να απαιτούμε από αυτά τα παιδιά να είναι ταυτόχρονα και δημιουργικά και καινοτόμα και χαρούμενα, κτλ.
    Το σχολείο για να είναι αποδοτικό, θα πρέπει να είναι ελκυστικό για τα παιδιά. Και ελκυστικό σημαίνει δημοκρατικό, ανοικτό, φιλικό, συμμετοχικό, δημιουργικό, καινο-τόμο, με δασκάλους που φέρουν τα αντίστοιχα χαρακτηριστικά.
    Αυτό είναι το νέο πρότυπο σχολείο, το αειφόρο σχολείο και σ’ αυτό έχουν δικαίωμα να φοιτούν όλα τα παιδιά. Για να το φτιάξουμε πρέπει πρώτα να πείσουμε τους δα-σκάλους για την αξία και τη σημασία του, να χαλαρώσουμε το συγκεντρωτικό-ιδιοκτησιακό καθεστώς λειτουργίας της εκπαίδευσης, να το χρηματοδοτήσουμε γεν-ναιόδωρα, να εγγυηθούμε την ανεξαρτησία του και να δείξουμε εμπιστοσύνη στην αυτοκατευθυνόμενη λειτουργία του. Τότε, μέσα σε ελάχιστα χρόνια, θα προκύψουν όλες οι καινοτομίες, θα προκύψουν τα χαρούμενα παιδιά, θα προκύψουν τα αυθεντι-κά μεγάλα μυαλά της δημιουργίας και της προόδου.
    Μπορεί η ελληνική κοινωνία να αντέξει ένα τέτοιο βήμα-άλμα; Ή θέλει να παραμεί-νει στα κατεστημένα σχήματα «Πειραματικό»+ ;= «Πρότυπο», το σχολείο των μικρο-μεσαίων που δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν το ιδιωτικό (λες και το ιδιωτι-κό βγάζει απαραιτήτως καλύτερους μαθητές);

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 11:29 | ΕΛΕΝΑ

    Προτάσεις για αναβάθμιση:
    1. Επιλογή του σωστού διευθυντή που πάνω από όλα πρέπει να έχει ομαδικό πνεύμα συνεργασίας και διάθεση για δημιουργική δουλειά
    2. Οικονομική βοήθεια για προμήθειες υλικών και εξοπλισμού που θα τα παίρνει κατευθείαν ο διευθυντής και όχι ο δήμος
    3. Νέος τρόπος διδασκαλίας που θα βοηθήσει τα παιδιά να είναι έτοιμα στο σχολείο και όχι να χρειάζονται φροντιστήρια. Δεν είμαι ειδικός για να απαντήσω συγκεκριμένα σε αυτή την ερώτηση.
    4. υπολογιστή σε κάθε παιδί και όχι ως ξεχωριστό μάθημα.
    5. Ουσιαστικότερος ρόλος της σχολικής επιτροπής και των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων.
    6. Περισσότερα πειραματικά σχολεία σε κάθε περιοχή ακόμα και στην επαρχία.
    7. Κίνητρα προς τους δασκάλους που εργάζονται σε αυτά τα σχολεία.
    8. Πρακτική άσκηση για νέους δασκάλους
    9. Εφαρμογή νέων μεθόδων διδασκαλίας με λίγα παιδιά ανά τάξη έτσι ώστε να γίνεται ουσιαστικότερη δουλειά και νέα μαθήματα πχ νέες τεχνολογίες.
    10. Κατευθύνσεις σε ειδικότητες.
    11. Επαγγελματικός προσανατολισμός των παιδιών για τις νέες δουλειές που μπορούν να ακολουθήσουν.
    12. Σύνδεση με πανεπιστημιακά ιδρύματα εσωτερικού και εξωτερικού
    13. Κίνητρα για επαγγελματική αποκατάσταση πχ επιδοτήσεις για νέες επιχειρήσεις.
    14. Ενημέρωση των γονέων για το σύστημα εκαίδευσης και τρόπους που μπορούν να βοηθήσουν το σύστημα αυτό.

  • 25 Ιανουαρίου 2011, 01:52 | Filimon

    Poli kali fasi, na apoteloun ton xoro opou egekrimenoi kathigites gia tin dimiourgikotita tous na dokimazoun nees proseggiseis.

  • 23 Ιανουαρίου 2011, 23:30 | ΕΛΕΝΗ ΜΟΥΖΟΥΡΑ (ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ)

    Η λειτουργία των Πειραματικών σχολείων με την αναγκαία αναβάθμιση τους μπορεί να συμβάλει σημαντικά στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος με παροχή ερευνητικών δεδομένων (διδακτικές μέθοδοι, αναλυτικό πρόγραμμα, κ.α.) τα οποία μπορούν να γενικεύονται σε όλα τα σχολεία.
    Τομείς αναβάθμισης:
    Εκσυγχρονισμός νομοθετικού πλαισίου που τα διέπει
    Σύνδεση όλων των Πειραματικών σχολείων με Πανεπιστημιακά Ιδρύματα
    Υποστήριξη και ανάδειξη του επιμορφωτικού και ερευνητικού τους ρόλου, για την παραγωγή σύγχρονων ερευνητικών δεδομένων σχετικά με εφαρμογή διδακτικών μεθόδων, σχολικών βιβλίων, καινοτομιών κ.α.
    Παροχή κατάλληλων υλικοτεχνικών υποδομών για την υποστήριξη της και λειτουργίας τους (κτίριο, τεχνικά μέσα)
    Παροχή κατάλληλα εξοπλισμένων γραφείων (ανά 2-3 άτομα) στο διδακτικό προσωπικό το οποίο είναι σημαντικό να παραμένει στο σχολέιο μέχρι το πέρας του ωρολογίου προγράμματος (συνεργασία με μαθητές, γονείς, συναδέρφους, επόπτες πανεπιστημίου, φορείς κ.α.)
    Αυτονομία – ευελιξία (διοικητική εποπτεία από Υπουργείο και επιστημονική από Πανεπιστήμιο)
    Γραμματειακή υποστήριξη
    Αναβάθμιση του ρόλου της Σχολικής Επιτροπής
    Ελεγχόμενος αριθμός μαθητών (όχι πάνω από 26 = 13 αγόρια και 13 κορίτσια)
    Επιμόρφωση ανθρώπινου δυναμικού τους σε χρονικά τακτά διαστήματα
    Κρίση, όχι μόνο της διοίκησης, αλλά όλου του προσωπικού τους σε ανάλογα τακτά διαστήματα (εκπαιδευτικούς κύκλους)
    Διατήρηση και ενίσχυση της κλήρωσης ως δημοκρατική και αντιπροσωπευτική μορφή επιλογής μαθητών /ριών
    Πειραματικά όλων των βαθμίδων και τύπων σχολείων
    Βοηθητικό προσωπικό, παράλληλη διδασκαλία και ανάλογη υλικοτεχνική υποδομή για δυνατότητα λειτουργίας τους ως πολυσυλλεκτικά, πλουραλιστικά σχολεία, σχολεία συνεκπαίδευσης και κάλυψης των αναγκών όλων των μαθητών /ριών (μαθησιακές δυσκολίες, αναπηρίες, ειδικά ταλέντα κ.α.).

  • 23 Ιανουαρίου 2011, 09:04 | Γιάννης Ρέντζος, ΠΤΔΕ – Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

    ΜΕ ΣΤΟΧΟ
    ΤΗΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
    ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ
    -ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ/ΠΙΛΟΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΤΩΝ ΕΝΝΕΑ ΕΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ+ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΕ 5ΧΡΟΝΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΚΑΙ 4ΧΡΟΝΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
    -ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΝΕΟ 4ΧΡΟΝΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΤΩΝ ΠΤΥΧΙΟΥΧΩΝ ΤΩΝ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ
    -ΑΝΑΝΕΩΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΤΗΣ ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΠΑΝΩ ΣΕ ΑΥΣΤΗΡΗ ΔΙΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΒΑΣΗ

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 20:18 | Βαγγέλης Κ

    Προτάσεις:
    Τα πειραματικά σχολεία δεν έχουν μόνιμες οργανικές θέσεις. Η σημερινή κατάσταση έχει οδηγήσει στο φαινόμενο να καταλαμβάνει ένας τη θέση σε ένα πειραματικό να παίρνει απόσπαση σε κάποια υπηρεσία και να πηγαίνει στη θέση του νεοδιόριστος αναπληρωτής!. Επίσης δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν μόνιμοι ερευνητές!.
    Οι καθηγητές υπηρετούν με 4-ετή θητεία και αξιολογούνται κάθε χρόνο. Αν ο εκπαιδευτικός κριθεί ανεπαρκής απομακρύνεται μετά την πάροδο διετίας.
    Οι εκπαιδευτικοί παραμένουν στο σχολείο καθ όλη τη διάρκεια λειτουργίας του π.χ 8 με 2 και έχουν πλήρες ωράριο ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας τους.
    Θα πρέπει να υπάρχει κίνητρο για τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν σε πειραματικά σχολεία. Προτείνεται η υπηρεσία σε ΠΠΣ να προσφέρει μόρια που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για μεταθέσεις και στην εκλογή σε θέσεις ευθύνης (Διευθυντές, Σχολικού Σύμβουλοι κ.α) επίσης προτείνεται η ύπαρξη ειδικού επιδόματος.
    Σχετικά με το επίδομα αυτό και έχοντας υπόψη τη σημερινή κρίσιμη οικονομική περίοδο προτείνεται η εξής λύση η οποία δεν επιβαρύνει το υπάρχον κόστος λειτουργίας των πειραματικών σχολείων.
    Είναι γνωστό ότι οι καθηγητές που υπηρετούν στα πειραματικά έχουν μειωμένο ωράριο κατά 5 ώρες. Προτείνεται οι καθηγητές να έχουν πλήρες ωράριο και το επίδομα που θα πάρουν να αντιστοιχεί στο κόστος αυτών των 5 ωρών. Δηλαδή να υπολογιστεί το κόστος ενός καθηγητή που θα κληθεί να διδάξει 5 ώρες και το ποσό αυτό να δοθεί ως επίδομα στους καθηγητές των ΠΠΣ.
    Τα δύο αυτά σημαντικά κίνητρα πιστέυω ότι θα προσελκύσουν πολλούς αξιόλογους καθηγητές.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 15:45 | Eυαγγελία Κρούπη

    Δύο από τα τρία παιδιά μας φοιτούν σε Πειραματικό Γυμνάσιο και Λύκειο αντίστοιχα. Η απόσταση που διανύουν καθημερινά με Ι.Χ. αυτοκίνητο ή με αστική συγκοινωνία είναι εξαντλητική. Οι ελπίδες μας ότι η συγκεκριμένη επιλογή σχολείου θα καθιστούσε την εξωσχολική βοήθεια των φροντιστηρίων περιτή διαψεύστηκε. Θα ήθελα να αναφερθώ σε κάποια χαρακτηριστικά των Πειραματικών Σχολείων, όπως αυτά τα βιώνουμε μέσα από την σχολική καθημερινότητα των παιδιών μας. Από αυτά προκύπτουν προτάσεις βελτίωσης της λειτουργίας τους.

    Ας δούμε κάποια πλεονεκτήματα των Πειραματικών Σχολείων:
    1. Το κατά βάση υψηλό επίπεδο διδασκαλίας και μάθησης σε σχέση με το αντίστοιχο επίπεδο ενός δημόσιου σχολείου. Τα πειραματικά σχολεία διατηρούν αποθέματα της παλιάς τους «αίγλης».
    2. Το εκπαιδευτικό προσωπικό βρίσκεται με την έναρξη της σχολικής χρονιάς στη θέση του, σπάνια υπάρχουν μεγάλα διαστήματα αναμονής κάποιας συγκεκριμένης ειδικότητας.
    3. Μεταξύ των διδασκόντων σημειώνεται συνήθως υγιής ανταγωνισμός για επίτευξη εκπαιδευτικών στόχων, ιδιαίτερα όταν προετοιμάζονται για δειγματικές διδασκαλίες με ακροατήριο εντός και εκτός του σχολικού τους χώρου (συνάδελφοι, φοιτητές, καθηγητές άλλων σχολείων ή σχολών κλπ.).
    4. Αν και το σύστημα εισαγωγής προϋποθέτει την κλήρωση των μαθητών, υπάρχει μια ομοιογένεια της μαθητικής κοινότητας. Η εν λόγω ομοιογένεια διευκολύνει από τη μία κατά μεγάλο μέρος την εκπαιδευτική διαδικασία και από την άλλη αποτρέπει μαθητές – γονείς μαθητών με χαμηλότερο επίπεδο να μπουν στη διαδικασία συμμετοχής σε μια κλήρωση με αμφίβολο αποτέλεσμα για ένα σχολείο που βρίσκεται (συνήθως) μακριά από τον τόπο διαμονής τους.
    5. Οι κτιριακές εγκαταστάσεις των πειραματικών σχολείων βρίσκονται σε περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, σημαντικός παράγοντας για την ψυχική υγεία και ηρεμία μαθητών και εκπαιδευτικών.

    Ας δούμε όμως και κάποια μειονεκτήματα των Πειραματικών Σχολείων:
    1. Ο ιστός της μαθητικής κοινότητας και κατ’ επέκταση των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων είναι ιδιαίτερα εύθραυστος. Οι αποστάσεις δεν ευνοούν την ταύτιση μαθητών και γονιών με σχολεία που βρίσκονται μακριά από τον τόπο διαμονής τους και που επακόλουθα έχουν τις τοπικές τους ιδιαιτερότητές, τα πολιτιστικά τους χαρακτηριστικά κ.ο.κ. Αυτό γίνεται αντιληπτό από την πολύ χαμηλή συμμετοχή των γονέων-κηδεμόνων στις συνελεύσεις του συλλόγου τους.
    2. Η υποχρηματοδότηση των Πειραματικών Σχολείων έχει τα ίδια τραγικά αποτελέσματα με οποιοδήποτε άλλο σχολείο, με τη διαφορά ότι σε αυτά ανοίγει μία τεράστια ψαλίδα μεταξύ σκοπών λειτουργίας τους σαν σχολεία καινοτόμων δραστηριοτήτων / εκπαιδευτικών διαδικασιών και της απογοητευτικής καθημερινής λειτουργίας σε αίθουσες κλουβιά ή ανύπαρκτες αίθουσες φυσικών επιστημών, ξένων γλωσσών, πληροφορικής, οπτικοακουστικών μέσων κλπ.
    3. Το εκπαιδευτικό προσωπικό –πέρα από την προϋπόθεση της πενταετούς προϋπηρεσίας στη δημόσια εκπαίδευση- συγκροτείται όπως σε κάθε άλλο σχολείο με τα γνωστά κριτήρια τοποθέτησης (αίτηση υποψηφίου, συγκέντρωση μορίων) και λαμβάνει μία οργανική «προσωποπαγή» θέση που καθιστά κάθε βελτίωση, νεοτερισμό, αλλαγή μεθόδου διδασκαλίας (και αλλαγή νοοτροπίας) αδύνατη. Η λύση θα ήταν μία – πάντα σε λογικά πλαίσια και συνεξετάζοντας τις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε σχολείου ξεχωριστά- ανανέωση του διδακτικού προσωπικού μετά το πέρας π.χ. μιας εξαετίας. Οι γνώσεις που τυχόν αποκτήθηκαν στα Πειραματικά Σχολεία θα μπορούσαν έτσι να συμβάλλουν στην αναβάθμιση άλλων δημοσίων σχολείων. Επίσης, τα τυπικά προσόντα πρόσληψης του εκπαιδευτικού προσωπικού πρέπει να διευρυνθούν. Όχι το μεταπτυχιακό, αλλά οι προσπάθειές του για μια αξιοπρεπή, δημιουργική και ευφάνταστη μαθησιακή διαδικασία, η συμμετοχή του σε προγράμματα και δρώμενα πέρα από την ίδια τη διδασκαλία, είναι ίσως σημαντικότερα κριτήρια.
    4. Η ομοιογένεια που αναφέρεται στα θετικά στοιχεία αναμφισβήτητα μπορεί από άλλη σκοπιά να αποτελέσει ένα εξίσου αρνητικό σημείο αναφοράς. Οι μαθητές των Πειραματικών Σχολείων σίγουρα δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα της κοινωνίας. Η ένταξή τους σε αυτή μετά την αποφοίτηση μπορεί να έχει κατά συνέπεια και τις αντίστοιχες δυσκολίες προσαρμογής. Αυτός είναι και ο κύριος λόγος αντίθεσής μου με την ίδρυση Προτύπων-Αριστείων.
    5. Παρότι η κλήρωση ορίζει συγκεκριμένο αριθμό εισακτέων μαθητών (33 αγόρια και 33 κορίτσια, δηλαδή 66 μαθητές ανά σχολική χρονιά), τα τρία τμήματα που συγκροτούνται είναι συγκριτικά με άλλα δημόσια σχολεία ιδιαίτερα πολυπληθή (27-30μαθητές), γεγονός που αφήνει ερωτηματικά σε σχέση με το αδιάβλητο του συστήματος εισαγωγής.
    6. Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί η αγωνία των οικογενειών με περισσότερα του ενός παιδιού όταν για κάθε τους παιδί είναι απαραίτητη η εκ νέου συμμετοχή στην κλήρωση. Σε περίπτωση που η «τύχη» δεν είναι με το μέρος τους, η σχολική καθημερινότητα μεταξύ δύο ή και τριών ακόμη διαφορετικών σχολείων είναι όχι απλά δύσκολη αλλά σημαίνει στην κυριολεξία το «διαμελισμό» της οικογένειας και κάθε κοινωνικής τους δραστηριότητας. Θεωρώ ότι η εισαγωγή των αδελφών-μαθητών θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη, κάτι που εφαρμόζεται π.χ. και στα σχολεία του Αρσακείου ή άλλων σχολείων με ημιδημόσιο χαρακτήρα.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 13:48 | Βασίλειος Ορφανόπουλος

    Στα Πρότυπα Γυμνάσια και Λύκεια οι εκπαιδευτικοί πρέπει να επιλέγονται με αδι΄΄αβλητα κριτήρια. Μετά δεν πρέπει να δεσμεύονται τόσο πολύ από τη διδκτέα ύλη αλλά να τους δίνεται μια μεγαλύτερη δυνατότητα επιλογής.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 02:17 | ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΠΑΚΟΥΡΟΣ, ΔΡ. ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ, Γ. ΠΕΙΡ. ΛΥΚΕΙΟΥ ΙΩΝΙΔΕΙΟΥ ΣΧΟΛΗΣ

    Για να γίνουν πλήρως αντιληπτές οι οποιεσδήποτε προτάσεις για τη λειτουργία και το ρόλο των ΠΠΣ, καλό θα ήταν να αποτιμηθεί το παρόν διαβούλευμα ως πρόταση, και μάλιστα της Πολιτείας. Γνώμη μου είναι ότι το νομοθέτημα αυτό περισσότερο από «Νόμος για τα Πειραματικά» είναι «Πειραματικός Νόμος». Κάποιοι βιάστηκαν. Πριν να τον εκθέσουν σε διαβούλευση, γιατί δεν τον εξέθεσαν σε μια πρωτογενή κρίση από τους μαθητές των Πειραματικών; Πιστεύουν ότι δεν θα τον καταλάβαιναν; Κι όμως! Μαθητές της Ιωνιδείου διατύπωσαν τρία καίρια ερωτήματα που τα απευθύνω σε όλους: «εμείς, εδώ (δηλαδή στη νομοθετική πρόταση), πού είμαστε; εσείς (δηλαδή οι καθηγητές τους), πού είστε; Οι γονείς μας πού είναι;» Απάντηση: ΠΟΥΘΕΝΑ! Οι Μαθητικές Κοινότητες των Πειραματικών απουσιάζουν, οι Σύλλογοι Γονέων απουσιάζουν, οι Σύλλογοι Διδασκόντων των ΠΠΣ, ούτε τον υποδιευθυντή τους δεν θα μπορούν να εκλέξουν, όπως στα υπόλοιπα σχολεία. Αντ’ αυτών, που απαρτίζουν τη σχολική κοινότητα, πηγαινοέρχονται στο σχολείο επιτροπές επί επιτροπών με σφιχτά αλληλοδιαπλεκόμενα μέλη, οι οποίες συγκροτούν εντέλει έναν πνιγηρό ιστό. Βρισκόμαστε στο πυρήνα του χαρακτήρα αυτής της νομοθετικής πρότασης. Ενώ παραβιάζει θύρες ανοικτές, κομψεύεται ότι επιφέρει κοσμοϊστορικές αλλαγές. Δεν λύνει, ωστόσο, θεσμικά κανένα από τα υπάρχοντα προβλήματα και ταυτόχρονα πολλαπλασιάζει τις προϋποθέσεις για τη δημιουργία νέων. Γιατί; Γιατί το διαβούλευμα αυτό εμφανίζει τρία θλιβερά χρακτηριστικά του νεοελληνικού γραφειοκρατικού συντηρητισμού: τη διοικητική έπαρση, το άγχος του πατερναλισμού και την ευφροσύνη της ρουσφετολογίας. Παραδείγματα για το καθένα πολλά. Περιρίζομαι σε κάποια ενδεικτικά.
    Α. Διοικητική έπαρση: Το νομοσχέδιο απαιτεί από τα ΠΠΣ να υποβάλουν αίτημα αξιολόγησής τους. Στην πραγματικότητα, όμως,πρέπει να υποβάλουν αίτηση, για να αποδείξουν την «πειραματική-πρότυπη» οντότητά τους, αφού, αν δεν αξιολογηθούν θετικά, εν νυκτί μία, θα πάψουν να είναι πειραματικά! Δηλαδή η Ιωνίδειος από το 1847 στον Πειραιά θα πρέπει εν έτει 2011 να αποδείξει… τον εαυτό της! Γιατί η Πολιτεία δεν ζητά από την ΕΥΔΑΠ να αποδείξει ότι είναι…η ΕΥΔΑΠ κ.λπ; Αξιολογήσεις δεν γίνονται με την απειλή μιας φοβέρας. Οι αξιολογήσεις είναι κοινωνικές διαδικασίες και στη Δημοκρατία πρέπει να έχουν ενισχυτικό και όχι τρομοκρατικό χαρακτήρα. Κανείς βεβαίως δεν είναι πάνω από το νόμο αλλά και ο νόμος δεν είναι πάνω από το Νόμο και «Νόμος γαρ έστι του ορθώς φρονείν η μέτρησις» (Αγ. Γρηγόριος Παλαμάς).
    Β. Άγχος του πατερναλισμού: Ο καθηγητής που θα έχει επιστημονική διαφωνία με το Εποπτικό ή διοικητική διαφωνία με το διευθυντή σε ποιον θα απευθυνθεί νομότυπα; Η φωνή του πώς και πού αρμοδίως θα ακουστεί; Στο Σύλλογο Διδασκόντων; Στη Διεύθυνση; Ε, και; Αιρετός εκπρόσωπος του Συλλόγου δεν μετέχει σε κανένα υπερκείμενο όργανο, ενώ ο διευθυντής είναι περισσότερο εξαρτημένος από τη Διοικούσα Επιτροπή παρά από τον έως τώρα Προϊστάμενό του. Προφανώς, ο καθηγητής αυτός θα πρέπει να καταπιεί τη γλώσσα του, ειδάλλως κινδυνεύει εντέλει να μείνει άνεργος. Αυτό το επιστημονικό και διδακτικό ήθος υπαγορεύει το παρόν νομοσχέδιο. Λυπούμαι βαθύτατα, αν κάποιοι πιστεύουν ότι ένας καθηγητής με σχήμα ανθρώπου και «ψυχή αλωπεκής» μπορεί να αποτελέσει παιδαγωγικό δείγμα για τους μαθητές του.
    Γ. Ευφροσύνη της ρουσφετολογίας: Πέρα από τον τρόπο επιλογής του προσωπικού, διαβάζω στο διαβούλευμα ότι εκτός των εξετάσεων για την εισαγωγή μαθητών στα ΠΠΣ, η υπέρ-Επιτροπή θα έχει το δικαίωμα «κατ’ εξαίρεση» να εγκρίνει την εγγραφή μαθητών με πιστοποιημένες «ιδιαίτερες ικανότητες». Γιατί έχω την υποψία ότι τέτοιες ικανότητες θα πιστοποιηθούν κυρίως σε παιδιά εχόντων, κατεχόντων, αρχόντων και πάσης φύσεως -όντων ή -ώντων;
    ΠΡΟΤΑΣΗ προς τους ιθύνοντες που φρόντισαν να ξέρω πως ξέρουν ότι «διαβουλεύομαι»: Το νομοσχέδιο αυτό στην παρούσα του μορφή να αποσυρθεί. Και να αντικατασταθεί από ριζικά νέα πρόταση. Άλλου ύφους, άλλου ήθους,και κυρίως άλλης νοοτροπίας. Όχι δηλαδή νοοτροπίας δήθεν μεταρρυθμιστικής, αρπαγμένης νευρωτικά απ΄ τη δήθεν αλήθεια της. Για την εκπόνηση αυτής της πρότασης να συνεισφέρει κάθε ΑΕΙ μαζί με τα Πειραματικά που συνεργάζεται, και τα Πειραματικά (Σύλλογοι Διδασκόντων, Γονείς, Απόφοιτοι, Μαθητικές Κοινότητες) μεταξύ τους με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα σε πλαίσιο αρχών και κατευθύνσεων που θα έχει προτείνει το Υπουργείο και οι τοπικές κοινωνίες (δήμοι), όπου λειτουργούν Πειραματικά. Ας μου επιτραπεί τελικώς μια σχετική αποστροφή προς την κ. Υπουργό, αν ποτέ βέβαια την πληροφορηθεί: » μια σκέψη για να’ ναι πραγματικά υγιής – άσχετο σε τι αναφέρεται – πρέπει ν’ αντέχει στο ύπαιθρο» (Οδ. Ελύτης) και όχι να δημιουργείται στο «περιβάλλον».

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 01:30 | Στάικος Γιάννης

    Πιστεύω ότι για να κάνεις προτάσεις και να γίνεις κατανοητός στο τι ακριβώς λες, πρέπει πρώτα να καταγράψεις πώς βλέπεις τη σημερινή πραγματικότητα και τα προβλήματά της, συγκεκριμένα, χειροπιαστά και στη συνέχεια να κάνεις σαφείς και ξεκάθαρες προτάσεις.
    Σήμερα παρά την γκρίνια που ακούγεται πολύς κόσμος έχει βολευτεί ( Μαθητές , γονείς , καθηγητές , φροντιστές , πολιτεία ) και η κατάσταση έχει δυστυχώς ισορροπήσει. Αυτό κάνει τις όποιες πραγματικές αλλαγές πολύ δύσκολες.
    Σήμερα ο οποιοσδήποτε μπορεί να πάρει απολυτήριο λυκείου και να σπουδάσει οτιδήποτε, να πάρει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό και δεν εννοώ μόνο στα βαλκάνια, γιατί εμπόριο πτυχίων υπάρχει και στην πεφωτισμένη δύση και στην Ελλάδα. Επομένως, είναι λογικό το 85% τουλάχιστον να ακολουθεί τη Γενική παιδεία που οδηγεί στα πανεπιστήμια. Για μερικούς αυτό είναι καλό και προοδευτικό. Κατά τη γνώμη μου είναι λάθος κι αυτός είναι ο κύριος λόγος που σήμερα η κάθε τάξη αναγεννά τον εαυτό της περισσότερο απ’ ότι πριν από 50 χρόνια.
    Το ωράριο των μαθημάτων δεν πρέπει να ξεπερνά τις 25 ώρες, οι υπόλοιπες 10 πρέπει να διατίθενται για Γυμναστική, Μουσική, Ζωγραφική, Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, παιχνίδια, ομάδες γνωστικών αντικειμένων, Αθλητισμός, Πολιτισμός, Αγωγή Υγείας, Περιβάλλον.
    Τα βιβλία πρέπει να γράφονται από εν ενεργεία καθηγητές σε συνεργασία με τους σχολικούς συμβούλους, να αναθεωρούνται και να εμπλουτίζονται κάθε χρόνο. Έτσι υπάρχει πιθανότητα να μην είναι απαραίτητη η αγορά βοηθήματος.
    Η Ύλη αλλά και τα διδασκόμενα μαθήματα πρέπει να αναθεωρηθούν.
    Σήμερα ένας μαθητής της Α! Γυμνασίου έχει τη δυνατότητα να πάει εκδρομή 7 μέρες στο εξωτερικό, ένας μαθητής της Β! Λυκείου δεν έχει τη δυνατότητα να πάει εκδρομή 3 εργάσιμες μέρες στην Ελλάδα.
    Η πρόσθετη διδακτική στήριξη που σήμερα βρίσκεται στο μηδέν πρέπει να ενταχθεί στο πρόγραμμα του σχολείου. Είναι ένας απαραίτητος θεσμός που πάει να χαθεί κι αυτό θα ήταν κρίμα.
    Οι μαθητές πρέπει να διδάσκονται ότι το δημόσιο σχολείο, όπως και το δημόσιο Νοσοκομείο, είναι περιουσία του ελληνικού λαού και δίχτυ ασφαλείας για τους οικονομικά αδύνατους, γι’ αυτό η ομαλή λειτουργία τους και η περιουσία τους είναι ιερή.
    Οι εξετάσεις για το πανεπιστήμιο είναι από τις καλύτερες που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα και σίγουρα δικαιότερες από αυτές που έδωσα εγώ, εν τούτοις πιστεύω ότι πρέπει να αλλάξουν για πολλούς λόγους. Ο σπουδαιότερος λόγος είναι ότι επηρεάζουν πολύ αρνητικά τη λειτουργία του Λυκείου.
    Αυτό που πιστεύω είναι ότι πρέπει να υπάρχει πλήρης ανεξαρτησία στις εξετάσεις μεταξύ Λυκείων – Πανεπιστημίων. Τα Λύκεια πρέπει να οργανώνουν έτσι τις εξετάσεις ώστε το Απολυτήριο να είναι αξιόπιστο, τα δε πανεπιστήμια να αποφασίζουν μόνα τους (με την εποπτεία της πολιτείας πάντα ως προς την αντικειμενικότητα ) τον τρόπο με τον οποίο θα επιλέξουν τους φοιτητές τους, με τον όρο, να μην οργανώνουν εξετάσεις με εξεταστέα ύλη την ύλη του Λυκείου.
    Ευχαριστώ για την προσοχή σας.

  • 22 Ιανουαρίου 2011, 00:54 | Στέλιος Μανωλιούδης

    Η εκπαίδευση μπορεί να διαμορφώσει την παιδεία των νέων πολιτών και να οδηγήσει τις κοινωνίες στη βιώσιμη τοπική ανάπτυξη. «Ο παιδαγωγός Αλέξανδρος Δελμούζος και ο Δήμαρχος Βόλου Δημ. Σαράτσης πριν πολλά χρόνια άνοιξαν το δρόμο για αλλαγή της ελληνικής παιδαγωγικής σκέψης και πράξης» (Γιάννη Πυργιωτάκη ΑΠΟΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ Εφημερίδα τα ΝΕΑ 28/2/2006). Σήμερα κάποιες από τις λειτουργίες των σχολείων (κτιριακές υποδομές, συντηρήσεις, λειτουργικά έξοδα, μετακινήσεις μαθητών) μεταφέρονται στους Καλλικρατικούς Δήμους. Είναι ευκαιρία να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις ώστε «τα παιδιά να αναπτύσσονται ζώντας, δουλεύοντας σε ένα σχολείο ζωής και εργασίας» (Αλέξανδρου Δελμούζου «Το κρυφό σκολειό» 1908-1911 Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσ/κης 2006, σελίδα 362). Υπάρχουν σχολεία της Ελληνικής υπαίθρου που έχουν αναπτύξει τεχνογνωσία:
    1. στη βιωματική εκπαίδευση των μαθητών,
    2. στο να μάθουν τους μαθητές να μαθαίνουν μόνοι τους,
    3. στην ομαδικότητα μέσα από τα σχέδια εργασίας,
    4. στην διαμόρφωση πειθαρχημένης σκέψης και βούλησης,
    5. σε κανόνες και αξίες που τηρούνται από όλους,
    6. στη σύνδεση του σχολείου με την κοινωνία με αμφίδρομη σχέση,
    7. στη συνεργασία με ΑΕΙ και εξωτερικούς φορείς με εξειδικευμένη γνώση για διαφορετικά επιστημονικά πεδία,
    8. στους εκπαιδευτικούς του, ως πνευματικούς εργάτες που επωμίζονται, ως εκ της φύσεως του έργου τους, που είναι ανθρωποκλαστικό, και της αποστολής τους, το βαρύ φορτίο της «επί τα βελτίω» αλλαγής της κοινωνίας.
    9. στη δημιουργία μουσείων φυσικής ιστορίας, λαογραφικών κλπ εντός του χώρου της σχολικής κοινότητας.
    Τα σχολεία αυτά, νομίζω μπορούν και πρέπει να αποκτήσουν πρότυπο πειραματικό χαρακτήρα, ώστε να παρέχουν υψηλή ποιότητα εκπαίδευσης στους μαθητές, να προάγουν την εκπαιδευτική έρευνα σε συνεργασία με τα αντίστοιχα παιδαγωγικά τμήματα των ΑΕΙ και να εκπαιδεύουν τους φοιτητές των παιδαγωγικών τμημάτων αλλά και των εκπαιδευτικών.
    Με τον τρόπο αυτό βελτιώνεται η ίδια η εκπαίδευση αλλά ωφελούνται συνολικά οι τοπικές κοινωνίες στις οποίες θα βρεθούν εκπαιδευτικοί που θα έχουν εκπαιδευτεί σε αυτά τα πρότυπα – πειραματικά σχολεία.

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 23:31 | μαθητρια

    Θεωρω πολυ σημαντικη την ιδρυση πειραματικων σχολειων και στην περιφερεια ωστε οι υπευθυνοι να παιρνουν δειγματα για την αναβαθμιση της εκπαιδευσης απο ενα πιο ευρυ γεωγραφικο συνολο σχολειων βλεποντας ετσι και την εφαρμογη των αποφασεων και των κανονων περι της εκπαιδευσης και εκτος των αστικων κεντρων.

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 20:48 | Γιάννης Ρέντζος, ΠΤΔΕ – Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας

    ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΤΗΝ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑΣ ΣΕ ΤΑΞΕΙΣ ΟΠΟΥ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΜΕ ΣΤΟΧΟ 1) ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΑΥΤΟΥ ΣΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΤΑΞΕΙΣ ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ ΚΑΙ 2) ΤΗΝ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΩΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ ΤΩΝ ΑΕΙ/ΤΕΙ.

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 19:18 | Τριανταφυλλόπουλος Σταύρος

    Συμπληρώνοντας σχετικά με το ΠΠΣ, φρονώ πως θα πρέπει να αποτελέσει εστία έρευνας για τον μαθητή όπου θα εξελίσσονται ομαλά οι διάφορες δεξιότητές του.
    Πιστεύω επίσης, ότι ωφέλιμο είναι να επιλέγεται η «αφρόκρεμα» των καθηγητών σε αυτά τα σχολεία σύμφωνα με τις εκάστοτε ανάγκες. Δηλαδή, καθηγητές με διδακτορικό δίπλωμα στο αντικείμενό τους και δημοσιευμένες εργασίες σε επιστημονικά περιοδικά. Ακόμη, να μην είναι ισόβια η θέση των καθηγητών αυτών στα εν λόγω σχολεία αλλά να εξαρτάται από την ποιότητα και την έκταση του έργου τους.

    Επιπρόσθετα, για την λειτουργία των ΠΠΣ, έχω ορισμένες ερωτήσεις:

    1) Θέλουμε να δημιουργήσουμε μαθητές με προοπτικές? Να ανακαλύψουμε την κλίση του καθενός και να αξιοποιηθεί καταλλήλως, κάτι φυσικά που γίνεται στο εξωτερικό εδώ και πολλές δεκαετίες. Ας αναρωτηθούμε καλύτερα για τα χαμένα ταλέντα…

    2)Θέλουμε από τους μαθητές-όπου μέσα από την ατομική τους έρευνα-να εμβαθύνουν, να έρχονται σε επαφή με την γνώση και να προάγεται καλύτερα η σκέψη τους ή να παραμείνουν στάσιμοι?

    3)Θέλουμε όλοι οι μαθητές να γίνουν ενεργητικοί πολίτες(τον δρόμο τον έχουν δείξει πρώτα οι αρχαίοι μας πρόγονοι…)αποκτώντας επιπλέον γερές βάσεις για μία λαμπρή σταδιοδρομία σε οποιοδήποτε επιστημονικό ή μη πεδίο?

    4)Θέλουμε από πολλούς μαθητές να πρωτοπορούν? Όσοι πήραν την πρωτοβουλία μετρώνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, μας έκαναν περήφανους. Τελευταία, βραβεύτηκε μαθητής από τη Microsoft και μαθητές στη μαθηματική ολυμπιάδα του 2006 καθώς και στη 3η διεθνή ολυμπιάδα αστρονομίας & αστροφυσικής το 2009.

    5) Θέλουμε οι μαθητές να είναι παθητικοί δέκτες και να σκέφτονται μηχανικά ή όχι?

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 15:55 | Εποπτικό Συμβούλιο Πειραματικών Σχολείων ΠΤΔΕ ΑΠΘ

    Πέρα από αυτά που ειπώθηκαν στα προηγούμενα ερωτήματα, θεωρούμε σημαντικό να δοθούν κίνητρα στους εκπαιδευτικούς για να επιλέξουν τα πειραματικά σχολεία. Μεταξύ άλλων, είναι απολύτως απαραίτητο να θεσμοθετηθεί το μειωμένο διδακτικό ωράριο για τους εκπαιδευτικούς των πειραματικών σχολείων, ώστε να μπορούν να συνεργάζονται με το Ε.Ε.Σ., να παρακολουθούν την πρακτική άσκηση των φοιτητών, να παρακολουθούν επιμορφώσεις από μέλη ΔΕΠ του Τμήματος στο οποίο ανήκουν να προετοιμάζουν υλικό των διδασκαλιών τους και να συμμετέχουν σε παιδαγωγικές συνεδρίες υπό την εποπτεία του Ε.Ε.Σ.
    Επίσης, πρέπει να γίνει αναμφισβήτητο με το νομοσχέδιο ότι ο ρόλος του Ε.Ε.Σ. των πειραματικών σχολείων είναι καθοριστικός και όχι συμβουλευτικός όπως θεωρείται σήμερα, ώστε οι αποφάσεις του να είναι δεσμευτικές για το σύλλογο διδασκόντων των Π.Σ. κάτι που με δυσκολία και σε μικρό αριθμό εκπαιδευτικών συμβαίνει τώρα, εξαιτίας των αντιφάσεων του υφιστάμενου νομικού πλαισίου, ακόμη της άρνησης συνεργασίας με το Ε.Ε.Σ. ή της ελλιπούς γνώσης, μερίδας εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα Π.Σ.
    Ακόμη, θεωρούμε απαραίτητη την καθιέρωση της αποτίμησης του έργου των Π.Σ. (σε ανοικτή συνεδρία Ε.Ε.Σ., συλλόγου διδασκόντων Π.Σ., μελών ΔΕΠ οικείου Πανεπιστημιακού Τμήματος, της Δ.Ε.Π.Π.Σ.) στη βάση συγκεκριμένων στόχων/δράσεων/καινοτομιών κτλ που έχουν τεθεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς, με τη συνεργασία του Ε.Ε.Σ. και του συλλόγου διδασκόντων του Π.Σ. Η αποτίμηση γίνεται κατά τη διάρκεια της σχολικής χρονιάς και κατά στο τέλος της με σκοπό την ανατροφοδότηση και βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών των Π.Σ., αλλά και την βελτίωση της συνεργασίας με το οικείο Πανεπιστημιακό Τμήμα.

    Επιπλέον, σχετικά με το πλαίσιο που έχει δοθεί για διαβούλευση θα θέλαμε στο 3.1. Δ. να συμπεριληφθεί και η αξιολόγηση των μαθητών (π.χ. διαφορετικοί είδη, μορφές, τεχνικές αξιολόγησης, καθώς και μέσα έκφρασης της επίδοσης των μαθητών – με βάση τη βαθμολογική κλίμακα ή την έκθεση περιγραφικής αξιολόγησης).

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 12:41 | Μιχάλης

    Πιστεύω πως το νέο πειραματικό σχολείο πρέπει να έχει ως μπούσουλα τις νέες τεχνολογίες και να γίνει δημιουργία πειραματικών σχολείων και στις διάφορες περιφέρειες της Ελλάδας.

  • 21 Ιανουαρίου 2011, 12:09 | Βιργινία

    Θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σας στην επιλογή του διδακτικού προσωπικού των πειραματικών σχολείων. Όχι πως είναι το βασικότερο, αλλά είναι κι αυτό μέρος των όσων θα έπρεπε να επανεξεταστούν. Όπως ίσως γνωρίζετε, η επιλογή του διδακτικού προσωπικού γίνεται μετά από αίτηση του ενδιαφερομένου μετά από αξιολόγηση του βιογραφικού του. Έτσι ο εκπαιδευτικός που είναι κάτοχος ενός διδακτορικού ή ενός μεταπτυχιακού, θεωρείται ικανός εκπαιδευτικός για ένα τέτοιο σχολείο. Κανείς όμως δεν εξετάζει την συνάφεια του μεταπτυχιακού του με την ειδικότητά του. Θέλω να πω μ΄αυτό πως ένας φυσικός που έχει για παράδειγμα μεταπτυχιακό στην ορθόδοξη θεολογία, σαφώς δεν είναι καλύτερος από έναν άλλο φυσικό που έχει 20 χρόνια εμπειρίας στην ιδιωτική εκπαίδευση! Κι όμως η εμπειρία στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν παίζει κανένα ρόλο στο υπάρχον αξιολογικό σύστημα. Επομένως προκρίνεται ο κάτοχος του μεταπτυχιακού στην ορθόδοξη θεολογία. Να δώσω κι άλλο παράδειγμα: Σε μια εποχή που ο εκπαιδευτικός οφείλει να γνωρίζει άριστα τις νέες τεχνολογίες και να τις εντάξει στην διδασκαλία του, ο χημικός που έχει άκομα και πτυχίο Πανεπιστημίου στις νέες τεχνολογίες, θεωρείται κατώτερος αυτού που μπορεί να έχει μεταπτυχιακό ακόμα και στη διαχείρηση αποβλήτων! Βλέπετε η κατοχή δεύτερου πτυχίου όσο κι αν είναι σχετική με την εκπαίδευση και παρόλο που απαιτεί 3 ή 4 χρόνια σπουδών, θεωρείται υποδεέστερη από την κατοχή οποιουδήποτε μεταπτυχιακού διάρκειας ακόμα και 1 έτους. Αυτές οι ανισορροπίες, είναι πολύ εύκολο να διορθωθούν, γιατί δεν απαιτούν κόστος για το Δημόσιο. Το όφελος που θα επιφέρουν όμως είναι αδιαμφισβήτητο.

  • 20 Ιανουαρίου 2011, 13:15 | Νατάσα

    Σας παρακαλώ, επενεξετάστε το θέμα της ανάπτυξης της περιφέρειας με τη δημιουργία πειραματικών σχολείων σε αυτήν . Ενας γονιός ο οποίος ενδιαφέρεται για το μέλλον των παιδιών του, δουλεύει για παράδειγμα στη Θήβα, η οποία στην ευρύτερη περιοχή της δεν διαθέτει ούτε καλά δημόσια, ούτε πειραματικά, ούτε ιδιωτικά σχολεία, ποιά απόφαση τελικά θα πρέπει να πάρει για τα παιδιά του; μήπως θα πρεπει να μετακομίσει στη Αθήνα, επιβαρυνόμενος με όλα τα έξοδα μετακόμισης, μετακίνησης και διαμονής με τη σκέψη ότι απλά είναι καλύτερα για το-τα παιδιά του; και ποιος μπορεί να το εγγυηθεί αυτό; Στηρίξτε την επαρχία!! δεν μπορούμε να αφήσουμε τις δουλειές μας για να ματακομίσουμε στην Αθήνα. Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα!! Πειραματικά σχολεία στη Δυτική Αττική και στη Βοιωτία ΤΩΡΑ!!

  • 19 Ιανουαρίου 2011, 19:53 | Τριανταφυλλόπουλος Σταύρος

    Το Πρότυπο-Πειραματικό Σχολείο για μένα δεν είναι απλή υπόθεση.Η ατόμική μου άποψη, με λίγα λόγια, είναι πως θα ήθελα ένα ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ. Συγκεκριμένα, το ζήτημα είναι η δημιουργία γνώσης και παραγωγής νέων ιδεών τόσο από καθηγητές όσο και από μαθητές με συνεργασία ανάλογων σχολείων, ΑΤΕΙ, Πανεπιστημίων εσωτερικού-εξωτερικού για δημιουργία και ανταλλαγή γνώσεων σε διάφορες θεματικές ενότητες όπως τεχνικές μάθησης-εκπαίδευσης με σκοπό την εύρεση νέων μεθόδων αποδοτικότερης διδασκαλίας(οι ανάγκες του μαθητή δηλ. τι επιζητά και πως το θέλει, οι προβληματισμοί-αναζητήσεις και ενστάσεις του), Πληροφορική για να ανακαλύψουν και να φτιάξουν το δικό τους ψηφιακό περιβάλλον, Φυσικές και θετικές επιστήμες για να βρούν νέους κόσμους, νόμους κ.α.. Στη συνέχεια, η εν λόγω γνώση να διοχετεύεται και στα υπόλοιπα μη πρότυπα σχολεία ουτώς ώστε να αναβαθμίζονται διαρκώς. Τελειώνοντας, θα ήθελα να τονίσω κάτι πολύ φανερό σε όλους μας το οποίο δεν διαχωρίζει κανέναν μαθητή. Όταν η γνώση απλοποιείται, διδάσκεται απλά, τότε την κατανοούν όλοι (έξυπνοι και λιγότερο), με ότι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον της χώρας μας.

  • 18 Ιανουαρίου 2011, 19:09 | Βοζαΐτης Ν. Γεώργιος

    Αρχικά, θα ήθελα να συφωνήσω με την άποψη της συναδέλφου Κατερίνας Τρίμη ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για κάποια λανθασμένη ταύτιση των δυο τύπων σχολείων Πειραματικού και Πρότυπου. Προσυπογράφω τις απόψεις της και προχωρώ στην κατάθεση των δικών μου θέσεων, οι οποίες και αφορούν στα Πειραματικά Σχολεία (αν μιλάμε γι΄αυτά).

    Α. ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ (ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ-ΜΑΘΗΤΕΣ-ΕΠΟΠΤΗΣ)

    1. Διαρκής επιμόρφωση (αρχική και διαβίου)του εκπαιδευτικού προσωπικού σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο και άλλους εκπαιδευτικούς φορείς( π.χ. Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής).
    2. Αυστηρά και διαφανή (μετρήσιμα) κριτήρια επιλογής του διδακτικού προσωπικού. Απαραίτητη η δεκαετής προϋπηρεσία σε άλλες σχολικές μονάδες, ώστε οι εκπαιδευτικοί να αποκτούν μια κατά το δυνατόν ολιστική εποπτεία και εμπειρία από το εκπαιδευτικό σύστημα, πριν κληθούν να εφαρμόσουν αλλαγές και καινοτομίες.
    3. Παροχή κινήτρων για συμετοχή του διδακτικού προσωπικού των Πειραματικών Σχολείων σε επιμορφωτικές συναντήσεις, συνέδρια, ημερίδες, ανταλλαγές σχολείων και εκπαιδευτικών, και γενικότερα σε δραστηριότητες που προάγουν την επαγγελματική ανάπτυξη των εκπαιδευτικών που υπηρετούν σε αυτά (π.χ. κάλυψη εξόδων, βραχύβιες ή μεγαλύτερης διάρκειας εκπαιδευτικές άδειες, κ.λπ.)
    4.Στελέχωση με μόνιμο προσωπικό. Όχι άσκοπες ή αναιτιολόγητες μετακινήσεις του εκπαιδευτικού προσωπικού ανά σχολικό έτος.
    5. Επιλογή με θητεία διευθυντών και υποδιευθυντών από τα Κεντρικά Υπηρεσιακά Συμβούλια.
    6. Υποδιευθυντές σε όλες τις σχολικές μονάδες, με διακριτά και συγκεκριμένα καθήκοντα.
    7. Αύξηση του αριθμού των φοιτώντων μαθητών (3 τμήματα ανά τάξη)
    8. Η εγγραφή των μαθητών να γίνεται κατόπιν κλήρωσης και όχι εξετάσεων σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
    9.Ουσιαστικός και ενεργός ο ρόλος του Επόπτη. Συνεχής επαφή και συνεργασία με τον οικείο Σύλλογο Διδασκόντων προς την κατεύθυνση της επιστημονικής, διδακτικής και παιδαγωγικής στήριξης των εκπαιδευτικών που υπηρετούν στα Πειραματικά Σχολεία.
    10. Ο Επόπτης να προέρχεται από την οικεία βαθμίδα εκπαίδευσης και να είναι ξεχωριστός για την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Να είναι αποκλειστικής απασχόλησης ή να έχει μειωμένα διδακτικά ή διοικητικά καθήκοντα στο Πανεπιστήμιο.

    Β. ΣΤΟΧΟΘΕΣΙΑ-ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ

    1. Αποκατάσταση/ενεργοποίηση της σχέσης των Πειραματικών Σχολείων με τα Α.Ε.Ι. – Τ.Ε.Ι., την εκπαιδευτική – παιδαγωγική έρευνα και την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών.
    2. Δυνατότητα επιλογής διδακτικών εγχειριδίων. Αποδέσμευση από την ομοιομορφία του ενιαίου αναλυτικού προγράμματος. Εισαγωγή του πολλαπλού βιβλίου (έστω στα Πειραματικά Σχολεία).
    3. Σύνταξη εσωτερικού κανονισμού λειτουργίς των σχολείων.
    4. Τακτικές παιδαγωγικές συναντήσεις-συνεδριάσεις των μελών των συλλόγων Διδακόντων τόσο μεταξύ τους όσο και με τους συναδέλφους που υπηρετούν στις άλλες εκπαιδευτικές βαθμίδες.

    Γ. ΥΠΟΔΟΜΕΣ-ΜΕΣΑ

    1.Βελτίωση όλων των υπαρχόντων υποδομών (βιβλιοθήκες, εργαστήρια, τάξη εκπαιδευτικών και όχι τμήματος).
    2. Επάνδρωση όλων των Πειραματικών Σχολείων με βοηθητικό προσωπικό (επιστάτη, γραμματέα, σχολικό ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, φύλακα).

    ΒΟΖΑΪΤΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ, Φιλόλογος Πειραματικού Λυκείου Πανεπιστημίου Πατρών.

  • 18 Ιανουαρίου 2011, 02:44 | ΦΚΒ

    Η Ελλαδα διαθέτει αν εκτεταμενο δίκτυο ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ σχολειων στο εξωτερικό. Θα μπορουσαν να ειναι πυρήνες παιδείας σε μεγάλες πρωτευουσες του κόσμου. Οπως στην Ελλάδα το Γαλλικό , ή Γερμανική, Το Αμερικανικό Κολλεγιο κλπ.
    Στο πλαισιο του παρόντος προτείνω την μετατροπή των Ελληνικών Δημοτικών-Γυμνασίων-Λυκείων του εξωτερικου [Βρυξέλες-Βερολίνο-Λονδινο- κλπ] σε ΕΛΛΗΝΙΚΑ [δίγλωσσα] ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, τα οποια θα μπορουν να ειναι ελκιστικα και για πέραν τω ελληνογεννών πληθυσμών.
    Με επιλεγμένο προσαρμοσμένο προγραμμα Ελληνικό-και της χωρας υποδοχής θα μπορουν μεσοπροθεσμα να μετατραπουν σε προτυπα σχολεια στις χωρες υποδοχής. Παράλληλα θα μπορουν να συνδεθουν με τις ΕΔΡΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΣΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ και έτσι να συμβάλλουν στην ανάπτυξη Ελληνικών σπουδων.
    Το θεμα ΔΕΝ ειναι λεπτομέρια. Ετσι καλλιεργείτε ο φιλελληνισμός ..που εχει πάψει τα τελευταια χρονια και με δικία μας υπαιτιότητα .

  • 18 Ιανουαρίου 2011, 00:46 | ΔΗΜΟΣ

    ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ. ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΑΠΟΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ. ΝΑΙ ΣΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΜΑΘΗΤΩΝ.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 23:19 | ΘΩΜΑΣ Ι. ΓΚΟΡΙΛΑΣ

    ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ – ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΓΟΝΙΩΝ:
    Α. Οι αξιολογήσεις, ανώνυμες υποθέτω, του εκπαιδευτικού και παιδαγωγικού έργου από μαθητές και γονείς πρέπει να υποβάλλονται σε στατιστική ανάλυση και σε περιπτώσεις που αποκλίνουν σημαντικά από το μέσο όρο και ξεπεράσουν τα επιτρεπτά όρια, αυτό να αποτελεί αιτία αντικατάστασης του εκπαιδευτικού, ή στην αντίθετη περίπτωση αιτία επιβράβευσης και προαγωγής. Όλες οι άλλες αξιολογήσεις γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δυστυχώς είναι κατά τεκμήριο αναξιόπιστες, υποκειμενικές (προσωπικές και πολιτικές γνωριμίες, συμπάθειες, αντιπάθειες, συνδικαλιστικές @ πολιτικές παρεμβάσεις κλπ.) και μακράν της πραγματικότητας. Β. Αιτία αντικατάστασης εκπαιδευτικού να είναι και η μαζική αποτυχία των μαθητών του στα τέστ αξιολόγησης, πράγμα που υποδηλώνει εκπαιδευτική ανεπάρκεια. Οι υστερούντες καθηγητές πρέπει να περνούν από συστηματική μετεκπαίδευση, ώστε να είναι συμβατοί με τους στόχους μιάς εκσυγχρονισμένης εκπαίδευσης. Οι δε άριστοι να συγκροτούν σώμα εκπαίδευσης των υπολοίπων συναδέλφων. Γ. Η αξιολόγηση εν κατακλείδι πρέπει να γίνει ο κανόνας για όλη την εκπαίδευση και κυρίως για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, ώστε να ξεφύγουμε από τη μετριότητα και τη μιζέρια στην οποία επιμένουν όσοι έχουν τη διδασκαλία ως πάρεργο και την προστασία της αναξιοκρατίας ως κύριο έργο. Πρόταση: 1. Ανώνυμο ερωτηματολόγιο αξιολόγησης των καθηγητών από τους μαθητές: 3 φορές το χρόνο (κάθε 3 μηνο, πριν τη βαθμολογία) 2. Ανώνυμο ερωτηματολόγιο αξιολόγησης των καθηγητών από τους γονείς: 2 φορές το χρόνο 3. Ο εκπρόσωπος του Συλλόγου γονέων να έχει δικαίωμα ψήφου στις συνεδριάσεις του Επιστ. Εποπτικού Συμβουλίου. 4. Το συντονιστικό όργανο του κάθε Συλλόγου Γονέων και κηδεμόνων του Π.Σ. να μετέχει δια ψήφου στην επιλογή Διευθυντή, καθώς και στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. 5. Οι αμοιβές των διδασκόντων να αυξηθούν με ποσά ανάλογα του εκπαιδευτικού τους έργου. Οι ώρες διδασκαλίας να μην είναι μειωμένες στα Πειραματικά, αλλά να αυξηθούν οι αμοιβές, για να μπορούν οι καθηγητές να ζούν αξιοπρεπώς, χωρίς ετεροαπασχόληση και να τους επιτρέψει την δια βίου συνεχιζόμενη εκπαίδευση και μετεκπαίδευση, έτσι ώστε να είναι συμβατοί με τους στόχους μιάς εκσυγχρονισμένης εκπαίδευσης. 6. Βελτίωση των υλικοτεχνικών υποδομών των σχολείων. 7. Η αναβάθμιση του εκπαιδευτικού μας συστήματος δεν θα πρέπει να είναι ούτε πολιτικό πυροτέχνημα, ούτε να αποτελεί φόβητρο για τους διδάσκοντες και διδασκομένους. Θα πρέπει να είναι μια συνεχής διαδικασία ανανέωσης και βελτίωσης του. Και σ’ αυτή τη διαδικασία πρέπει να μετέχουμε όλοι. Όλη η κοινωνία Γιατί είναι το Οξυγόνο για την επιβίωση όλων αυτών των στοιχείων που συγκροτούν την κοινωνία μας και ακόμη την έννοια του Έθνους. Ας γίνει η αρχή από τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 23:01 | Spyros001

    Η εμπειρία μερικών μηνών που έχω από το σχολείο του παιδιού μου, είναι εξαιρετικά θετική.

    Για βελτίωση θα πρότεινα το Σχολικό Σύμβουλο που τώρα διαθέτει το χρόνο του σε προσωπική επικοινωνία με τους γονείς ΑΝ χρειατεί, να τον αξιοποιούσατε επιπλέον ως αξιολογητή του έργου των δασκάλων.

    Οι δάσκαλοι πιστεύω ότι γενικά πληρούν κάποια κριτήρια ποιότητας. Αυτά πρέπει να ενισχύονται και οι ικανότεροι να ανταμοίβονται. Αξιολόγηση για όλους, συμπεριλαμβανομένων και των ειδικοτήτων.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 21:16 | Μαρίνα

    Σχετικά με τα Μουσικά Πειραματικά σχολεία πρέπει να γίνει κάτι. Ειδικότερα με την επιλογή των καθηγητών που διδάσκουν σε αυτά! Ζούμε το 2011 και σε αυτά τα σχολεία δουλεύουν μουσικοί που δεν έχουν ανώτατη μόρφωση και κατάρτιση ειδικότερα στον τομέα των παραδοσιακών μουσικών οργάνων! Ανάμεσά τους φυσικά υπάρχουν λαμπροί μουσικοί, αλλά και πολλοί οι οποίοι δεν έχουν ούτε τις γνώσεις, ούτε την τεχνική, ούτε φυσικά την απαιτούμενη παιδαγωγική κατάρτιση!
    Πως θα ανδρωθεί μία γενιά νέων μουσικών όταν το κράτος δεν φροντίζει να ιδρύσει μία Ανώτατη Κρατική Μουσική Ακαδημία με όλες τις μουσικές ειδικότητες, όπου θα μπορούν να σπουδάσουν όλοι όσοι ενδιαφέρονται ή όχι να εμπλακούν στην εκπαίδευση; Ως τότε προσέξτε αυτούς που προσλαμβάνετε! Δυστυχώς πολλοί καλοί μουσικοί μένουν έξω από αυτά τα σχολεία!

    Χτίστε την πυραμίδα από την βάση της! Επιλέξτε προσεχτικά τους εκπαιδευτικούς που διδάσκουν και μονιμοποιούνται στα Μουσικά Πειραματικά της χώρας, γιατί είναι καταδικασμένα σε αποτυχία! Όπως και σε όλες τι άλλες ειδικότητες απαιτούνται εκπαιδευτικοί μουσικής με ανώτατη Μορφωση!

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 20:08 | ΠΟΛΙΤΗΣ

    ΟΧΙ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΩΡΑΡΙΟ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ. ΠΡΟΤΙΜΟΤΕΡΟ ΝΑ ΕΠΙΒΑΡΕΥΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ ΣΕ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 16:12 | sfere

    Αξιότιμη κυρία υπουργέ,
    Θα ήθελα να διατυπώσω μία σκέψη μου που απο ότι φαίνεται τόσοι έμμισθοι σύμβουλοι του υπουργείου σας ή δεν έχουν σκεφτεί ή κάνουν ότι δεν υπάρχει σαν πρόβλημα.
    Σε λίγα χρόνια σαρανταρίζω και απο το 1998 είμαι με ενα δίπλωμα επαγγελματικής κατάρτισης που δεν μου επιτρέπει να ασκήσω επάγγελμα επι 12 έτη .Ο νομος Ν.2515/97 μου στερεί όχι μόνο το δικαίωμα να δουλεψω αλλά και να δώσω εξετάσεις μαζί με αποφοίτους ΑΕΙ για άπόκτηση άδειας επαγγέλματος.Ενα διαστρέβλωμα αυτης της κατάστασης είναι ότι μου μειώνει τον μισθό και αμοίβομαι σαν βοηθός λογιστή ενώ οι εργασίες που κάνω με αναβαθμίζουνε σε λογιστή με συνέπεια μειωμένες αποδοχές που συνεπάγεται μειωμένες εισφορές στο ασφαλιστικό μου ταμείο.
    Πριν απο τις πολύ φιλόδοξες σκέψεις σας σε άλλα θέματα θα πρότεινα να κλεισετε αυτές τις εκκρεμότητες και να σταματήσετε την χρονοτριβή με εκατοντάδες αλλά θέματα και διαβουλευσεις που θα οδηγήσουν στο παγιο status, να μην γίνει τίποτα.Εσάς ψηφίσαμε , οχι την ποσδεπ του 1%ουτε τα επαγγελματικά επιμελητηρια που μας διαλυουν τις ζωες
    τους δίνετε όπλο στα ΑΕΙ να διαχειρίζονται αφανώς τα πάντα.
    Μην χάσετε την ευκαιρία σας σε αυτή την συγκυρία να αφήσετε ιστορία.
    Με βαθύτατη εκτίμηση
    ενας ψηφοφόρος σας

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 15:40 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

    Είναι χρήσιμο να υπάρχει δυνατότητα απόσπασης των λειτουργών της δημόσιας εκπαίδευσης για ένα εύλογο χρονικό διάστημα σε Πειραματικά σχολεία προκειμένου να παρακολουθούν νέες μεθόδους διδασκαλίας που θα εφαρμόζουν στη διδακτική πράξη, ωστε με αυτό τον τρόπο να αναδειχτεί ο ρόλος των Πειρμαματικών και να εξελιχθεί η λειτουργία του παραδοσιακού σχολείου.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 15:22 | Καραφύλλη Μαριάνθη

    Θεωρώ ότι είναι λανθασμένη η δημιουργία Πειραματικών ως ελίτ σχολείων. Πιστεύω ότι Πειραματικό θα πρέπει να ορισθεί ένα συνηθισμένο σχολείο και μάλιστα όχι ευνοημένης περιοχής.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 14:46 | Σταυρος Αναγνωστόπουλος, Καθηγητης Πανεπ. Πατρών

    Ως απόφοιτος του Α προτύπου Γυμνασίου Αρρένων Πειραιώς, είμαι σε θέση να γνωρίζω τη μεγάλη σημασία και χρησιμότητα αυτών των σχολείων για τη βελτίωση της εκπαίδευσης πανελλαδικά!! Τα πρότυπα γυμνάσια λειτουργούσαν πραγματικά ως ΠΡΟΤΥΠΑ για τα υπόλοιπα σχολεία της χώρας, ενω μεταξύ τους υπήρχε ενας πολύ υγιής ανταγωνισμός!! Κριτήριο ποιότητας ήταν για παράδειγμα, ο αριθμός των τελειοφίτων που εισαγόταν στις πλέον περιζήτητες σχολές των πανεπιστημίων της χώρας!! Ο υγιής αυτός ανταγωνισμός θα πρέπει να υποστηριχθεί π.χ. με την βράβευση από το Υπουργείο Παιδείας, με βάση κάποιους προσεκτικά επιλεγμένους μετρήσιμους δείκτες απόδοσης, των τριών καλύτερων προτύπων ανά τριετία.
    Πέρα όμως από το μεγάλο όφελος των μαθητών που φοιτούσαν σε αυτά, τα Πρότυπα γυμνάσια λειτουργούσαν και ως «φυτώρια» γυμνασιαρχών άλλων σχολείων. Δηλαδή , οι καθηγητές που δίδασκαν στα πρότυπα ήσαν επιλεγμένοι και προορίζονταν, μετατιθέμενοι από το πρότυπο ως γυμνασιάρχες σε άλλα σχολεία της χώρας, να εφαρμόσουν εκεί τα συστήματα διδασκαλίας, διοίκησης κλπ που είχαν βιώσει στο πρότυπο που υπηρέτησαν!!! Οι καθηγητές αυτοί κρίνονταν από τον γυμνασιάρχη (λυκειάρχη) του προτύπου για τις ικανότητες και για την οποιαδήποτε προαγωγή τους. Αυτός ήταν και ο λόγος για τον οποίο οι Γυμνασιάρχες των προτύπων (όπως π. χ. ο αείμνηστος Αλέξανδρος Καρανικόλας, που άφησε εποχή στο Πρώτο Πρότυπο Αρρένων Πειραιώς) είχαν βαθμό Γενικού Επιθεωρητή (κατά το παλαιό σύστημα), ώστε οι ίδιοι να αξιολογούν άμεσα και ορθά τους καθηγητές του προτύπου και μελλοντικούς γυμνασιάρχες. Ελπίζω ο νέος νόμος να έχει τον ίδιο στόχο και ανάλογες προβλέψεις.

    Θεωρώ ότι ανάλογη πρόβλεψη, προσαρμοσμένη φυσικά στα νέα δεδομένα, θα ήταν εξαιρετικά επωφελής, παρέχοντας τη δυνατότητα «μεταφοράς» επιτυχημένων μεθόδων εκπαίδευσης από τα Πρότυπα και στα άλλα σχολεία του τόπου. Με άλλα λόγια, οι καθηγητές-δάσκαλοι των Προτύπων σχολείων, να μην μπαίνουν σ’ αυτά με επετηρίδα αλλά με επιλογή και με την προοπτική να αποτελέσουν , μετά από κάποια θητεία στο Πρότυπο σχολείο (π.χ. 4ετή ή 5ετή, κατ’ ελάχιστον) τους μελλοντικούς Διευθυντές άλλων κοινών σχολείων, πάλι μετά από σχετική κρίση. Τον Γεν Επιθεωρητή των παλαιών Προτύπων, μπορεί να αντικαταστήσει, κατά τα προβλεπόμενα του σχεδίου Νόμου κάποιο αρμόδιο Όργανο, απαρτιζόμενο π.χ. από τον Δ/ντη του προτύπου και τα μέλη του Επιστημονικού Εποπτικού Συμβουλίου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο τα οφέλη από τα Πρότυπα Σχολεία, πολλαπλασιάζονται και ανεβάζουν τη στάθμη των λοιπών σχολείων της χώρας.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 14:22 | Μιχάλης Ντάσιος

    Κατά τη γνώμη μου για να είναι αποτελεσματική η εκπαίδευση (από την πρωτοβάθμια μέχρι και την μεταπτυχιακή)πρέπει πρωτίστως να καθορισθούν οι σκοποί και οι στόχοι της εκπαίδευσης.

    Εννοώ τι εκπαιδευμένους πολίτες θέλουμε:
    1. Απλά να γνωρίζουν «γράμματα» και μία τέχνη (υδραυλικός, μηχανολόγος, γιατρός, ακαδημαϊκός δάσκαλος).
    2. Πολίτες προσνατολισμένους στην παραγωγή ιδίου οικονομικού οφέλους (βλέπε Η.Π.Α.).
    3. Πολίτες πιθίνιους στα κελεύσματα των «ανωτέρων» (το Ναζιστικό πρότυπο είναι άριστο παράδειγμα).
    4. Πολίτες αμφισβητούντες και μόνο.
    5. Πολίτες αμφισβητούντες και προτείνοντες λύσεις.
    6. κλπ, κλπ

    Αφού καθορισθεί ο στόχος, τότε πρέπει να επιλεγεί η μέθοδος.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 12:21 | ΛΙΝΑ

    1.Εισαγωγη μαθητων ΜΟΝΟ κατοπιν εξετασεων ή με εγγραφη οσων εχουν μεσο ορο ανω του 19, ειτε συνδιασμος των δυο μεθοδων.
    2.Να υπηρετουν καθηγητες με διδακτορικα, ειδικες δεξιοτητες και δημοσιευμενες εργασιες.
    3. Να διοικουνται απο ΔΣ στο οποιο εκτος των καθηγητων του σχολειου να συμμετεχουν εκπροσωποι τπυ Πανεπιστημιου στο οποιο ανηκει και ως επιτιμα μελη ο εκαστοτε Προεδρος της Μαθηματικης εταιρειας, της εταιρειας Ελληνων Φυσικων κλπ.με την δυνατοτητα να εισηγουνται θεματα.
    4. Να δημιουργουνται εργαστηρια, ομιλοι,εκδηλωσεις, ημεριδες ανοιχτες στο κοινο σε μαθητες αλλων σχολειων οπου να υπαρχει συνεργασια και προσβαση στις μεθοδους εκπαιδευσης και ανακοινωνονται τα αποτελεσματα στην ιστοσελιδα του σχολειου.
    5. Στην περιπτωση αποχωρησης και δημιουργιας κενης θεσης και αυτη να καλυπτεται με εξετασεις και οχι με κληρωση.
    6. Τελος να υπαρξει προνοια για μοριοδοτηση σε καποιες πανεπιστιμιακες σχολες των αριστουχων οπως πχ γινεται με τους πρωταθλητες.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 11:48 | alex vamvali

    Τα προτυπα πειραματικα σχολεια ειναι απαραιτητα οχι τοσο για τους μαθητες αλλα για να μαθαινουν οι δασκαλοι καινουργιες μεθοδους εκπαιδευσης και εφαρμογης τους.Το σωστο ειναι οι μαθητες να ειναι απο τυχαια επιλογη για να ειναι αντιπροσωπευτικο το δειγμα τις κοινωνιας.Και οι δασκαλοι να μην ειναι μονιμοι,αλλα να δοκιμαζουν και να μαθαινουν ολοι.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 11:15 | ΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ Θ.

    ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ:

    ΕΠΙ ΘΗΤΕΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ: Σκοπός της ρύθμισης θα είναι η δυνατότητα όσον το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού εκπαιδευτικών να «βιώσουν» την ειδική εμπειρία ενός Πειραματικού Σχολείου (ΠΣ) (όχι φυσικά όπως αυτό λειτουργεί σήμερα). Η διάρκεια της θητείας μπορεί να είναι εξαετής (για έναν πλήρη κύκλο Γυμνασίου – Λυκείου) ή αντίστοιχη της χρονικής διάρκειας του κύκλου που θα εργαστεί (με επιλογή του συναδέλφου) πχ τρία χρόνια για το Γυμνάσιο ή όποιο άλλο σχήμα προκύψει στο πλαίσιο γενικότερων αλλαγών.
    Η επί θητεία υπηρεσία θα αφορά ένα ποσοστό των απασχολουμένων σε ένα ΠΣ πχ το 50% του προσωπικού. Στόχος είναι μέσω αυτής της διαδικασίας η θεσμοθετημένη επιμόρφωση των επι θητεία διδασκόντων συναδέλφων.

    ΑΥΣΤΗΡΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΤΑ ΠΣ: Η διαδικασία της επιλογής με κλήρωση είναι «αδιάβλητη» αλλά δεν εξασφαλίζει την ακριβή αντιπροσωπευτικότητα (με κριτήρια κοινωνικοοικονομικά) του πληθυσμού, του οποίου «τμήμα» είναι και το ΠΣ και η οποία είναι απαραίτητη συνιστώσα για την επίτευξη των σκοπών του. Συνεπώς ένας μηχανισμός ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΗΣ επιλογής ΦΟΙΤΗΣΗΣ μετά από την εκδήλωση σχετικού ενδιαφέροντος των γονέων (και για το οποίο θα υπάρχει στοχευμένη προσέλκυση ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ εκ μέρους του ΠΣ και με ειδικά κίνητρα). Φυσικά καμία παρέκκλιση από τη συγκεκριμένη διαδικασία δεν είναι νοητή, ούτε για τους διδάσκοντες, ούτε για το άλλο προσωπικό (διοικητικό ή και συνδεδεμένο με το ΠΣ ακαδημαϊκό προσωπικό) αλλά ούτε και για τα αδέλφια κλπ.

    ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ: Η κοινωνική λογοδοσία είναι κυρίαρχη συνιστώσα στο σύνολο των διατυπούμενων σκέψεών μου. Δεν είναι ακόμη μια καλά αφομοιωμένη πραγματικότητα –το αντίθετο μάλιστα- στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και συγχρόνως είναι ιδιαίτερα «ταλαιπωρημένη» στο εξωτερικό. Όμως είναι πλέον αναγκαία προϋπόθεση (και μακροχρόνια διαδικασία) για την επιδίωξη της ποιότητας και της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Η πρακτική έκφρασή της μπορεί να περιλαμβάνει το Σχολικό Συμβούλιο (με σαφώς διαφοροποιημένες και υποχρεωτικές αρμοδιότητες από το σημερινό), το Κεντρικό Συμβούλιο των ΠΣ των Πανεπιστημίων και στο οποίο η συμμετοχή κοινωνικών φορέων εμπλεκόμενων άμεσα ή έμμεσα με διαδικασία ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ και ΤΥΧΑΙΑΣ επιλογής τους καθώς και διαρκή υποχρεωτική ετήσια ανανέωση σε ποσοστό που θα υπερβαίνει το 50% των μελών του, μπορεί να διασφαλίζει την αντικειμενικότητα στην κρίση του. Για παράδειγμα θα υπάρχει οπωσδήποτε συμμετοχή εκπροσώπων των μη ΠΣ σε αυτές τις διαδικασίες. Ανάλογη δομή θα έχουν και τα επόμενα θεσμικά όργανα κοινωνικής λογοδοσίας και για τους άλλους τύπους σχολείων. Το κρίσιμο στοίχημα είναι η απεμπλοκή τους (μέσω της αντιπροσωπευτικής συγκρότησής τους) από το μέχρι σήμερα επικρατούν πολιτικό και κομματικό μοντέλο.

    ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΚΙΝΗΤΡΩΝ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΑ ΠΣ: η εθελοντική συμμετοχή απαιτεί ειδική προσπάθεια προσέλκυσης, λόγω ακριβώς των επιδιωκόμενων χαρακτηριστικών των ΠΣ (δύσκολα σχολεία που μπορεί και να αποκλίνουν από το αναλυτικό πρόγραμμα κατά την εφαρμογή νέων καινοτομιών) και συνεπώς ρυθμίσεις πάγιες αλλά και διαφοροποιούμενες ανάλογα με τα εφαρμοζόμενα προγράμματα πρέπει να προβλέπονται ώστε η ροή μαθητών να είναι σταθερή. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να προβλέπονται μέτρα που θα καλύπτουν τα πιθανά «κενά» που μπορεί να δημιουργούνται εξ αιτίας της εφαρμογής ειδικών προγραμμάτων, όπως ειδικές εξετάσεις πρόσβασης, ειδική πριμοδότηση ή απαλλαγή, υποτροφίες κλπ

    ΠΡΟΘΥΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΗΣ: Σκοπός δεν είναι μόνο η διάχυση των αποτελεσμάτων ή η ομαλή μετάβαση σε μια νέα κατάσταση (δομή, αναλυτικα προγραμματα, νεα γνωστικά αντικείμενα κ.α) αλλά και ο ευρύτερος κοινωνικός έλεγχος του έργου των ΠΣ και η δυνατότητα διορθώσεων και αλλαγών σε κατάλληλο στάδιο.

    ΕΛΕΥΘΕΡΑ ή ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: Σε ένα ποσοστό του ημερήσιου ή ετήσιου ωρολογίου προγράμματος. ή ακόμη και στην πλήρη λειτουργία και συγκρότησή του. Ο έλεγχος και η αποτίμηση θα είναι υποχρεωτική μια και σκοπός δεν είναι να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός ταξικής διαφοροποίησης και κοινωνικής ανέλιξης (παροχή κοινωνικών διαβατηρίων) αλλά να ωφεληθεί το σύνολο της εκπαίδευσης από την θετική διάσταση της λειτουργίας τους.

    ΕΛΕΥΘΕΡΑ ή ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ: Η αυστηρή τήρηση της αντιπροσωπευτικότητας στην κοινωνικό – οικονομική προέλευση των μαθητών μπορεί να επιτευχθεί ΚΑΙ μέσα από έναν μηχανισμό επιλογής που θα βασίζεται στην καλύτερη επίδοση σε ένα ή περισσότερα μαθήματα ή σε μία διαγνωστική δοκιμασία προσωπικότητας, αλλά ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, δηλαδή στην ΥΣΤΕΡΗΣΗ σε μια σειρά παραγόντων που καθιστούν ιδιαίτερη και δύσκολη πρόκληση την ανατροπή τους για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς του και πιθανόν να προβλέπεται και ειδική εργασιακή και μισθολογική αμοιβή. Η επιλογή εκπαιδευτικών από το υπάρχον μόνιμο προσωπικό της δημόσιας εκπαίδευσης με χρονικές συμβάσεις επίτευξης συγκεκριμένων στόχων και για την περίοδο που το σχολείο είναι ενταγμένο στο θεσμό. Ακόμη και η συμμετοχή μη μόνιμου προσωπικού θα είναι μέσα στις δυνατές επιλογές.

    ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ: Η κοινωνική αριστεία είναι το ζητούμενο και αυτό δεν προσμετράται κατ΄ανάγκην και μόνο με μια λογική επιδίωξης υψηλής επίδοσης σε συγκεκριμένα μαθήματα. Από την άλλη δεν μπορεί να αποτελεί και λόγο αποκλεισμού –μια τέτοια επιδίωξη- ανάλογων πρακτικών μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο κοινωνικής αποδοχής και στήριξης.

    ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ με την ένταξή στο θεσμό ΤΩΝ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ –ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ: Ίσως το πιο δυνατό σημείο του μηχανισμού (και του λόγου) ύπαρξης των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ σχολείων είναι η διαδικασία της επιβράβευσης των ΔΗΜΟΣΙΩΝ σχολείων, με την έννοια της έκφρασης (μέσω της ένταξης για συγκεκριμένο διάστημα) κοινωνικής εμπιστοσύνης και ευαρέσκειας για το παραχθέν έργο τους. Ένα τέτοιο μέτρο διευρύνει την κοινωνική αποδοχή του θεσμού, τη δίκαιη διαχείρισή του καθώς και το ότι η κοινωνία στηρίζει όσους (και όλους αδιάκριτα που) προσπαθούν να συμβάλλουν στην ποιοτική άνοδο της κοινωνίας. Η ΔΗΜΟΣΙΑ Εκπαίδευση μπορεί να είναι ο υπ΄αριθμόν ένας μηχανισμός σε αυτή την επιδίωξη.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 11:13 | Θ.ΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ

    ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ:

    ΕΠΙ ΘΗΤΕΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ: Σκοπός της ρύθμισης θα είναι η δυνατότητα όσον το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού εκπαιδευτικών να «βιώσουν» την ειδική εμπειρία ενός Πειραματικού Σχολείου (ΠΣ) (όχι φυσικά όπως αυτό λειτουργεί σήμερα). Η διάρκεια της θητείας μπορεί να είναι εξαετής (για έναν πλήρη κύκλο Γυμνασίου – Λυκείου) ή αντίστοιχη της χρονικής διάρκειας του κύκλου που θα εργαστεί (με επιλογή του συναδέλφου) πχ τρία χρόνια για το Γυμνάσιο ή όποιο άλλο σχήμα προκύψει στο πλαίσιο γενικότερων αλλαγών.
    Η επί θητεία υπηρεσία θα αφορά ένα ποσοστό των απασχολουμένων σε ένα ΠΣ πχ το 50% του προσωπικού. Στόχος είναι μέσω αυτής της διαδικασίας η θεσμοθετημένη επιμόρφωση των επι θητεία διδασκόντων συναδέλφων.

    ΑΥΣΤΗΡΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΤΑ ΠΣ: Η διαδικασία της επιλογής με κλήρωση είναι «αδιάβλητη» αλλά δεν εξασφαλίζει την ακριβή αντιπροσωπευτικότητα (με κριτήρια κοινωνικοοικονομικά) του πληθυσμού, του οποίου «τμήμα» είναι και το ΠΣ και η οποία είναι απαραίτητη συνιστώσα για την επίτευξη των σκοπών του. Συνεπώς ένας μηχανισμός επιλογής μετά από την εκδήλωση σχετικού ενδιαφέροντος των γονέων (και για το οποίο θα υπάρχει στοχευμένη προσέλκυση εκ μέρους του ΠΣ και με ειδικά κίνητρα). Φυσικά καμία παρέκκλιση από τη συγκεκριμένη διαδικασία δεν είναι νοητή, ούτε για τους διδάσκοντες, ούτε για το άλλο προσωπικό (διοικητικό ή και συνδεδεμένο με το ΠΣ ακαδημαϊκό προσωπικό) αλλά ούτε και για τα αδέλφια κλπ.

    ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ: Η κοινωνική λογοδοσία είναι κυρίαρχη συνιστώσα στο σύνολο των διατυπούμενων σκέψεών μου. Δεν είναι ακόμη μια καλά αφομοιωμένη πραγματικότητα –το αντίθετο μάλιστα- στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και συγχρόνως είναι ιδιαίτερα «ταλαιπωρημένη» στο εξωτερικό. Όμως είναι πλέον αναγκαία προϋπόθεση (και μακροχρόνια διαδικασία) για την επιδίωξη της ποιότητας και της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Η πρακτική έκφρασή της μπορεί να περιλαμβάνει το Σχολικό Συμβούλιο (με σαφώς διαφοροποιημένες και υποχρεωτικές αρμοδιότητες από το σημερινό), το Κεντρικό Συμβούλιο των ΠΣ των Πανεπιστημίων και στο οποίο η συμμετοχή κοινωνικών φορέων εμπλεκόμενων άμεσα ή έμμεσα με διαδικασία ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ και ΤΥΧΑΙΑΣ επιλογής τους καθώς και διαρκή υποχρεωτική ετήσια ανανέωση σε ποσοστό που θα υπερβαίνει το 50% των μελών του, μπορεί να διασφαλίζει την αντικειμενικότητα στην κρίση του. Για παράδειγμα θα υπάρχει οπωσδήποτε συμμετοχή εκπροσώπων των μη ΠΣ σε αυτές τις διαδικασίες. Ανάλογη δομή θα έχουν και τα επόμενα θεσμικά όργανα κοινωνικής λογοδοσίας και για τους άλλους τύπους σχολείων. Το κρίσιμο στοίχημα είναι η απεμπλοκή τους (μέσω της αντιπροσωπευτικής συγκρότησής τους) από το μέχρι σήμερα επικρατούν πολιτικό και κομματικό μοντέλο.

    ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΚΙΝΗΤΡΩΝ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΑ ΠΣ: η εθελοντική συμμετοχή απαιτεί ειδική προσπάθεια προσέλκυσης, λόγω ακριβώς των επιδιωκόμενων χαρακτηριστικών των ΠΣ (δύσκολα σχολεία που μπορεί και να αποκλίνουν από το αναλυτικό πρόγραμμα κατά την εφαρμογή νέων καινοτομιών) και συνεπώς ρυθμίσεις πάγιες αλλά και διαφοροποιούμενες ανάλογα με τα εφαρμοζόμενα προγράμματα πρέπει να προβλέπονται ώστε η ροή μαθητών να είναι σταθερή. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να προβλέπονται μέτρα που θα καλύπτουν τα πιθανά «κενά» που μπορεί να δημιουργούνται εξ αιτίας της εφαρμογής ειδικών προγραμμάτων, όπως ειδικές εξετάσεις πρόσβασης, ειδική πριμοδότηση ή απαλλαγή, υποτροφίες κλπ

    ΠΡΟΘΥΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΗΣ: Σκοπός δεν είναι μόνο η διάχυση των αποτελεσμάτων ή η ομαλή μετάβαση σε μια νέα κατάσταση (δομή, αναλυτικα προγραμματα, νεα γνωστικά αντικείμενα κ.α) αλλά και ο ευρύτερος κοινωνικός έλεγχος του έργου των ΠΣ και η δυνατότητα διορθώσεων και αλλαγών σε κατάλληλο στάδιο.

    ΕΛΕΥΘΕΡΑ ή ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: Σε ένα ποσοστό του ημερήσιου ή ετήσιου ωρολογίου προγράμματος. ή ακόμη και στην πλήρη λειτουργία και συγκρότησή του. Ο έλεγχος και η αποτίμηση θα είναι υποχρεωτική μια και σκοπός δεν είναι να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός ταξικής διαφοροποίησης και κοινωνικής ανέλιξης (παροχή κοινωνικών διαβατηρίων) αλλά να ωφεληθεί το σύνολο της εκπαίδευσης από την θετική διάσταση της λειτουργίας τους.

    ΕΛΕΥΘΕΡΑ ή ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ: Η αυστηρή τήρηση της αντιπροσωπευτικότητας στην κοινωνικό – οικονομική προέλευση των μαθητών μπορεί να επιτευχθεί ΚΑΙ μέσα από έναν μηχανισμό επιλογής που θα βασίζεται στην καλύτερη επίδοση σε ένα ή περισσότερα μαθήματα ή σε μία διαγνωστική δοκιμασία προσωπικότητας, αλλά ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, δηλαδή στην ΥΣΤΕΡΗΣΗ σε μια σειρά παραγόντων που καθιστούν ιδιαίτερη και δύσκολη πρόκληση την ανατροπή τους για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς του και πιθανόν να προβλέπεται και ειδική εργασιακή και μισθολογική αμοιβή. Η επιλογή εκπαιδευτικών από το υπάρχον μόνιμο προσωπικό της δημόσιας εκπαίδευσης με χρονικές συμβάσεις επίτευξης συγκεκριμένων στόχων και για την περίοδο που το σχολείο είναι ενταγμένο στο θεσμό. Ακόμη και η συμμετοχή μη μόνιμου προσωπικού θα είναι μέσα στις δυνατές επιλογές.

    ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ: Η κοινωνική αριστεία είναι το ζητούμενο και αυτό δεν προσμετράται κατ΄ανάγκην και μόνο με μια λογική επιδίωξης υψηλής επίδοσης σε συγκεκριμένα μαθήματα. Από την άλλη δεν μπορεί να αποτελεί και λόγο αποκλεισμού –μια τέτοια επιδίωξη- ανάλογων πρακτικών μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο κοινωνικής αποδοχής και στήριξης.

    ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ με την ένταξή στο θεσμό ΤΩΝ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ –ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ: Ίσως το πιο δυνατό σημείο του μηχανισμού (και του λόγου) ύπαρξης των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ σχολείων είναι η διαδικασία της επιβράβευσης των ΔΗΜΟΣΙΩΝ σχολείων, με την έννοια της έκφρασης (μέσω της ένταξης για συγκεκριμένο διάστημα) κοινωνικής εμπιστοσύνης και ευαρέσκειας για το παραχθέν έργο τους. Ένα τέτοιο μέτρο διευρύνει την κοινωνική αποδοχή του θεσμού, τη δίκαιη διαχείρισή του καθώς και το ότι η κοινωνία στηρίζει όσους (και όλους αδιάκριτα που) προσπαθούν να συμβάλλουν στην ποιοτική άνοδο της κοινωνίας. Η ΔΗΜΟΣΙΑ Εκπαίδευση μπορεί να είναι ο υπ΄αριθμόν ένας μηχανισμός σε αυτή την επιδίωξη.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 11:07 | ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ-Θ.ΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ

    ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ:

    ΕΠΙ ΘΗΤΕΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ: Σκοπός της ρύθμισης θα είναι η δυνατότητα όσον το δυνατόν μεγαλύτερου αριθμού εκπαιδευτικών να «βιώσουν» την ειδική εμπειρία ενός Πειραματικού Σχολείου (ΠΣ) (όχι φυσικά όπως αυτό λειτουργεί σήμερα). Η διάρκεια της θητείας μπορεί να είναι εξαετής (για έναν πλήρη κύκλο Γυμνασίου – Λυκείου) ή αντίστοιχη της χρονικής διάρκειας του κύκλου που θα εργαστεί (με επιλογή του συναδέλφου) πχ τρία χρόνια για το Γυμνάσιο ή όποιο άλλο σχήμα προκύψει στο πλαίσιο γενικότερων αλλαγών.
    Η επί θητεία υπηρεσία θα αφορά ένα ποσοστό των απασχολουμένων σε ένα ΠΣ πχ το 50% του προσωπικού. Στόχος είναι μέσω αυτής της διαδικασίας η θεσμοθετημένη επιμόρφωση των επι θητεία διδασκόντων συναδέλφων.

    ΑΥΣΤΗΡΗ ΚΑΙ ΠΛΗΡΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΦΟΙΤΟΥΝ ΣΤΑ ΠΣ: Η διαδικασία της επιλογής με κλήρωση είναι «αδιάβλητη» αλλά δεν εξασφαλίζει την ακριβή αντιπροσωπευτικότητα (με κριτήρια κοινωνικοοικονομικά) του πληθυσμού, του οποίου «τμήμα» είναι και το ΠΣ και η οποία είναι απαραίτητη συνιστώσα για την επίτευξη των σκοπών του. Συνεπώς ένας μηχανισμός επιλογής μετά από την εκδήλωση σχετικού ενδιαφέροντος των γονέων (και για το οποίο θα υπάρχει στοχευμένη προσέλκυση εκ μέρους του ΠΣ και με ειδικά κίνητρα). Φυσικά καμία παρέκκλιση από τη συγκεκριμένη διαδικασία δεν είναι νοητή, ούτε για τους διδάσκοντες, ούτε για το άλλο προσωπικό (διοικητικό ή και συνδεδεμένο με το ΠΣ ακαδημαϊκό προσωπικό) αλλά ούτε και για τα αδέλφια κλπ.

    ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΘΕΣΜΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΛΟΓΟΔΟΣΙΑΣ: Η κοινωνική λογοδοσία είναι κυρίαρχη συνιστώσα στο σύνολο των διατυπούμενων σκέψεών μου. Δεν είναι ακόμη μια καλά αφομοιωμένη πραγματικότητα –το αντίθετο μάλιστα- στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα και συγχρόνως είναι ιδιαίτερα «ταλαιπωρημένη» στο εξωτερικό. Όμως είναι πλέον αναγκαία προϋπόθεση (και μακροχρόνια διαδικασία) για την επιδίωξη της ποιότητας και της κοινωνικής συνοχής και αλληλεγγύης. Η πρακτική έκφρασή της μπορεί να περιλαμβάνει το Σχολικό Συμβούλιο (με σαφώς διαφοροποιημένες και υποχρεωτικές αρμοδιότητες από το σημερινό), το Κεντρικό Συμβούλιο των ΠΣ των Πανεπιστημίων και στο οποίο η συμμετοχή κοινωνικών φορέων εμπλεκόμενων άμεσα ή έμμεσα με διαδικασία ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ και ΤΥΧΑΙΑΣ επιλογής τους καθώς και διαρκή υποχρεωτική ετήσια ανανέωση σε ποσοστό που θα υπερβαίνει το 50% των μελών του, μπορεί να διασφαλίζει την αντικειμενικότητα στην κρίση του. Για παράδειγμα θα υπάρχει οπωσδήποτε συμμετοχή εκπροσώπων των μη ΠΣ σε αυτές τις διαδικασίες. Ανάλογη δομή θα έχουν και τα επόμενα θεσμικά όργανα κοινωνικής λογοδοσίας και για τους άλλους τύπους σχολείων. Το κρίσιμο στοίχημα είναι η απεμπλοκή τους (μέσω της αντιπροσωπευτικής συγκρότησής τους) από το μέχρι σήμερα επικρατούν πολιτικό και κομματικό μοντέλο.

    ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΡΟΝΟΙΕΣ ΚΙΝΗΤΡΩΝ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΓΙΑ ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΑ ΠΣ: η εθελοντική συμμετοχή απαιτεί ειδική προσπάθεια προσέλκυσης, λόγω ακριβώς των επιδιωκόμενων χαρακτηριστικών των ΠΣ (δύσκολα σχολεία που μπορεί και να αποκλίνουν από το αναλυτικό πρόγραμμα κατά την εφαρμογή νέων καινοτομιών) και συνεπώς ρυθμίσεις πάγιες αλλά και διαφοροποιούμενες ανάλογα με τα εφαρμοζόμενα προγράμματα πρέπει να προβλέπονται ώστε η ροή μαθητών να είναι σταθερή. Για παράδειγμα θα μπορούσαν να προβλέπονται μέτρα που θα καλύπτουν τα πιθανά «κενά» που μπορεί να δημιουργούνται εξ αιτίας της εφαρμογής ειδικών προγραμμάτων, όπως ειδικές εξετάσεις πρόσβασης, ειδική πριμοδότηση ή απαλλαγή, υποτροφίες κλπ

    ΠΡΟΘΥΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΘΕΤΟΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΤΡΟΦΟΔΟΤΗΣΗΣ: Σκοπός δεν είναι μόνο η διάχυση των αποτελεσμάτων ή η ομαλή μετάβαση σε μια νέα κατάσταση (δομή, αναλυτικα προγραμματα, νεα γνωστικά αντικείμενα κ.α) αλλά και ο ευρύτερος κοινωνικός έλεγχος του έργου των ΠΣ και η δυνατότητα διορθώσεων και αλλαγών σε κατάλληλο στάδιο.

    ΕΛΕΥΘΕΡΑ ή ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΑΥΤΟΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΟΧΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ: Σε ένα ποσοστό του ημερήσιου ή ετήσιου ωρολογίου προγράμματος. ή ακόμη και στην πλήρη λειτουργία και συγκρότησή του. Ο έλεγχος και η αποτίμηση θα είναι υποχρεωτική μια και σκοπός δεν είναι να δημιουργηθεί ένας μηχανισμός ταξικής διαφοροποίησης και κοινωνικής ανέλιξης (παροχή κοινωνικών διαβατηρίων) αλλά να ωφεληθεί το σύνολο της εκπαίδευσης από την θετική διάσταση της λειτουργίας τους.

    ΕΛΕΥΘΕΡΑ ή ΑΥΤΟΝΟΜΑ ΣΧΟΛΕΙΑ – ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΜΑΘΗΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΔΥΝΑΜΙΚΟΥ: Η αυστηρή τήρηση της αντιπροσωπευτικότητας στην κοινωνικό – οικονομική προέλευση των μαθητών μπορεί να επιτευχθεί ΚΑΙ μέσα από έναν μηχανισμό επιλογής που θα βασίζεται στην καλύτερη επίδοση σε ένα ή περισσότερα μαθήματα ή σε μία διαγνωστική δοκιμασία προσωπικότητας, αλλά ΚΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ, δηλαδή στην ΥΣΤΕΡΗΣΗ σε μια σειρά παραγόντων που καθιστούν ιδιαίτερη και δύσκολη πρόκληση την ανατροπή τους για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς του και πιθανόν να προβλέπεται και ειδική εργασιακή και μισθολογική αμοιβή. Η επιλογή εκπαιδευτικών από το υπάρχον μόνιμο προσωπικό της δημόσιας εκπαίδευσης με χρονικές συμβάσεις επίτευξης συγκεκριμένων στόχων και για την περίοδο που το σχολείο είναι ενταγμένο στο θεσμό. Ακόμη και η συμμετοχή μη μόνιμου προσωπικού θα είναι μέσα στις δυνατές επιλογές.

    ΕΠΙΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ: Η κοινωνική αριστεία είναι το ζητούμενο και αυτό δεν προσμετράται κατ΄ανάγκην και μόνο με μια λογική επιδίωξης υψηλής επίδοσης σε συγκεκριμένα μαθήματα. Από την άλλη δεν μπορεί να αποτελεί και λόγο αποκλεισμού –μια τέτοια επιδίωξη- ανάλογων πρακτικών μέσα σε συγκεκριμένο πλαίσιο κοινωνικής αποδοχής και στήριξης.

    ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΣΗ με την ένταξή στο θεσμό ΤΩΝ ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ –ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ: Ίσως το πιο δυνατό σημείο του μηχανισμού (και του λόγου) ύπαρξης των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ σχολείων είναι η διαδικασία της επιβράβευσης των ΔΗΜΟΣΙΩΝ σχολείων, με την έννοια της έκφρασης (μέσω της ένταξης για συγκεκριμένο διάστημα) κοινωνικής εμπιστοσύνης και ευαρέσκειας για το παραχθέν έργο τους. Ένα τέτοιο μέτρο διευρύνει την κοινωνική αποδοχή του θεσμού, τη δίκαιη διαχείρισή του καθώς και το ότι η κοινωνία στηρίζει όσους (και όλους αδιάκριτα που) προσπαθούν να συμβάλλουν στην ποιοτική άνοδο της κοινωνίας. Η ΔΗΜΟΣΙΑ Εκπαίδευση μπορεί να είναι ο υπ΄αριθμόν ένας μηχανισμός σε αυτή την επιδίωξη.

  • 17 Ιανουαρίου 2011, 05:54 | ΓΠΠ

    Τα πειραματικά σχολεία είναι πραγματικά απαραίτητα για την πανεπιστημιακή έρευνα και για το λόγο αυτό θα πρέπει να υπάρχουν όπου υπάρχει πανεπιστήμιο. Τα πρότυπα και μάλιστα από ένα σε κάθε νομό (αν και καταργήθηκαν) δεν έχουν νόημα παρά μόνο για να έχουμε διαχωρισμό ανάμεσα σε ικανούς και μη ικανούς. Η μόνη περίπτωση δημιουργίας τέτοιων μονάδων θα ήταν η εκπόνηση ενός εθνικού σχεδίου ανασυγκρότησης των σχολικών μονάδων όπου μέσα σε συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα θα βελτιώνονταν με κάθε τρόπο (κτιριακά, διοικητικά, υλικοτεχνικά) οι υπάρχουσες μονάδες, έτσι ώστε σε εύλογο χρονικό διάστημα ΟΛΑ τα σχολεία να είναι πρότυπα και να καλύπτουν ΟΛΑ τα παιδιά(για όσους βλέποντας μόνο τις αδυναμίες της δευτεροβάθμιας επιθυμούν κάτι τέτοιο, ας αναλογιστούν για το πώς και αν τα παιδιά τους θα εισαχθούν σε πρότυπα στο νηπιαγωγείο). Άραγε πρότυπα (όχι πειραματικά) υπάρχουν στη Σουηδία, τη Φινλανδία, τη Δανία ή τις υπόλοιπες προηγμένες εκπαιδευτικά χώρες;

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 23:59 | Γκούτζιος. Δημήτριος

    1. Σκοπός των Πειραματικών Σχολείων πέραν όλων των άλλων πρέπει να είναι, η προαγωγή της Τεχνικής της Διδασκαλίας, της ψυχοπαιδαγωγικής, της εκπαιδευτικής έρευνας αλλά και της πρακτικής άσκησης των υποψήφιων εκπαιδευτικών. Η γνώμη μου επίσης για την στελέχωση είναι ότι πρέπει στα πειραματικά σχολεία να διδάσκουν επιλεγμένοι άριστοι εκπαιδευτικοί, σκληρά εργαζόμενοι και συνέχεια αξιολογούμενοι.

    2. Σκοπός των Πρότυπων Σχολείων είναι τα σχολεία αυτά να καταστούν κέντρα αριστείας της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης.

    3. Επίσης να προβλέπεται η δυνατότητα για κατ’ εξαίρεση εγγραφής μαθητών µε αποδεδειγµένα ιδιαίτερες ικανότητες.

    4. Το σημαντικότερο για τα Πρότυπα και τα Πειραματικά σχολεία είναι, να βρεθούν καλοί και άρτια καταρτισμένοι εκπαιδευτικοί που κατανοούν ότι η δουλειά τους είναι λειτούργημα.

    Βέβαια, όλα τα παραπάνω αφορούν δικές μου απόψεις που πηγάζουν από τη δική μου προσωπική εμπειρία και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν κανόνα.

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 14:35 | ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ-Θ.ΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ

    ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ – ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
    Μεταρρύθμιση, ανάταξη ή ανατροπή;
    ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
    Θέλουμε να ενισχυθεί ο δημόσιος, κοινωνικά δίκαιος, αλληλέγγυος, ανταποδοτικός και αποτελεσματικός στην λειτουργία χαρακτήρας του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ;
    Θέλουμε η όποια “νέα” ρύθμιση σχετικά με το καθεστώς των Πειραματικών Σχολείων να είναι οργανικά ενταγμένη σε ένα γενικότερο πλαίσιο αλλαγών της 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης;
    Θέλουμε να αποτελεί τον βασικό μηχανισμό διάχυσης της εκπαιδευτικής πολιτικής καθώς και ανατροφοδότησης του συστήματος της Δημόσιας Παιδείας;
    Αν, ΝΑΙ, τότε προτείνω:

    Α. Πειραματικά Σχολεία ναι και για ποιόν;

    Εφόσον αναφερόμαστε σε πειραματική παιδαγωγική και στις συνιστώσες της (γνωστικά αντικείμενα και περιεχόμενο εκπαίδευσης, εκπαίδευση εκπαιδευτικών κλπ) και εφόσον φορέας υλοποίησης της έρευνας διεθνώς και στην Ελλάδα είναι το Πανεπιστήμιο, δεν μπορεί παρά το Πειραματικό σχολείο να είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό.
    Από την άλλη, επειδή τελικός αποδέκτης (αλλά και “παραγγέλλων”) των κάθε είδους αποτελεσμάτων αλλά και χρηματοδότης τους (των Δημόσιων Πειραματικών Σχολείων) παραμένει η οργανωμένη Πολιτεία, δεν μπορεί παρά να εκφράζεται θεσμικά στην οργάνωση και τη λειτουργία τους και αυτή η διάσταση.
    Με άλλα λόγια, δεν μπορώ σήμερα (και στο εγγύς μέλλον) να δω τη σκοπιμότητα ύπαρξης Πειραματικών Σχολείων ασύνδετων από Πανεπιστημιακές Σχολές Εκπαίδευσης Εκπαιδευτικών, δηλαδή την ύπαρξη Πειραματικών Σχολείων, άλλων, εκτός των –σήμερα- αποκαλουμένων “των Πανεπιστημίων”.
    H άρση αυτών των στρεβλώσεων θα στηριχθεί σε μια σειρά αναγκαίες θεσμικές ρυθμίσεις όπως:
    • την επί θητεία υπηρεσία των εκπαιδευτικών στα Πειραματικά Σχολεία,
    • την αυστηρή και πλήρη κοινωνική αντιπροσώπευση στο επίπεδο των μαθητών που φοιτούν
    • και την εφαρμογή θεσμών κοινωνικής λογοδοσίας.

    Από την ίδια τη “φύση” τους τα νέα Πειραματικά σχολεία δεν μπορεί παρά να είναι “δύσκολα” σχολεία, που σκοπό θα έχουν να δοκιμάζουν “νέα πράγματα” και όχι σπάνια με αμφίβολο ή μη προβλέψιμο αποτέλεσμα και άρα δεν θα είναι εκ προοιμίου δεδομένη η “ελκυστικότητά” τους.
    Συνεπώς κάθε αντίληψη ότι θα πρόκειται για τα “καλά” δημόσια σχολεία, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, είναι λανθασμένη, μια και αυτή θα αντιφάσκει με τον ίδιο τον σκοπό τους, όπως αυτός τουλάχιστον περιγράφηκε προηγούμενα.
    Αντίθετα μάλιστα ισχυρίζομαι ότι ειδικές πρόνοιες θα πρέπει να διασφαλίζουν ένα καθεστώς κινήτρων παρακολούθησής τους (για τους μαθητές) καθώς και προσέλκυσης του εκπαιδευτικού και υποστηρικτικού προσωπικού.
    Β. Τα “άλλα” σχολεία (Πρόθυμα ή Πρόσθετα)

    Στο ευρύτερο πλαίσιο αυτών των αλλαγών και στην κατεύθυνση που προαναφέρθηκε, θα υπάρχει η δυνατότητα (αυστηρά νομοθετικά προσδιορισμένη) ενός πρόσθετου “μηχανισμού ανατροφοδότησης” κεντρικά ελεγχόμενου αλλά πάντοτε υπό το πλαίσιο θεσμών κοινωνικής λογοδοσίας και στον οποίον θα μπορούν συστηματικά και σχεδιασμένα να συμμετέχουν τυχαία δείγματα σχολείων (άπαξ και για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο της τριετίας).
    Στον μηχανισμό αυτό θα “δοκιμάζεται” και θα “ελέγχεται” είτε από άλλους φορείς (Π.Ι ή Περιφερειακές και Νομαρχιακές Δ/νσεις) είτε και από τα ίδια τα Πανεπιστήμια και πριν από τη γενικευμένη κλίμακα εφαρμογής τους ή την πλέον ενδελεχή δοκιμασία τους, η αποτελεσματικότητα, η ποιότητα και το κοινωνικό ενδιαφέρον των διαφόρων “πολιτικών”. Ειδική συμφωνία-συμβόλαιο καθώς και κίνητρα θα διασφαλίζουν ότι θα υπάρχουν πάντοτε “πρόθυμα” σχολεία που θα συμμετέχουν.

    Γ. Ελεύθερα ή Αυτόνομα σχολεία

    Στο ίδιο αυτό πλαίσιο και με την προϋπόθεση ότι αδιαπραγμάτευτη και επιδιωκόμενη κοινωνική στόχευση θα είναι η καθολική ΠΟΙΟΤΗΤΑ στο σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης, μπορεί να έχει θέση και ένας ακόμη “μηχανισμός άμιλλας και κοινωνικής εγρήγορσης”, αυτός των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ή ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ σχολείων.
    Τα δημόσια αυτά σχολεία θα έχουν τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού των στόχων τους και της εκπαιδευτικής πολιτικής τους καθώς επίσης και τη δυνατότητα να επιλέγουν το μαθητικό και εκπαιδευτικό δυναμικό τους και να διαφοροποιούν τις πηγές οικονομικής υποστήριξης του εκπαιδευτικού τους έργου.
    Επειδή ακριβώς ο σκοπός της ύπαρξής τους μέσα στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης θα είναι να στηρίζουν και να διευρύνουν την κοινωνική άμιλλα και την επιδίωξη της αριστείας, όχι όμως προς όφελος συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και συμφερόντων, θα υπόκεινται πρώτον, σε έναν διευρυμένο και θεσμικά αυστηρό κοινωνικό έλεγχο και αξιολόγηση (ει δυνατόν συνταγματικά κατοχυρωμένο) και δεύτερον, θα διασφαλιστεί ότι κανένας οικονομικός, φυλετικός, πολιτισμικός ή άλλος κοινωνικός προσδιορισμός δεν θα παρεμποδίζει την πρόσβαση των μαθητών και των εκπαιδευτικών σε αυτά.
    Εκπαιδευτικές πρακτικές καθώς και κάθε είδους εφαρμοσμένη και επιτυχημένη κοινωνικοπολιτιστική πολιτική σε αυτά τα σχολεία θα μπορεί να υιοθετείται και από τα υπόλοιπα σχολεία, μέσα από τους μηχανισμούς κοινωνικής λογοδοσίας και αξιολόγησης.
    Ο θεσμός των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ή ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ σχολείων θα είναι ένας δυναμικός θεσμός. Ακριβώς δε για να μπορεί να λειτουργήσει ως “μηχανισμός άμιλλας και κοινωνικής εγρήγορσης” θα προβλέπεται η υποχρεωτική ανά εξαετία αξιολόγηση των σχολείων του θεσμού ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν σε αυτόν καθώς και η “επιβράβευση” με την ένταξή σε αυτόν και άλλων σχολείων. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα μπορούν περισσότερα από ένα σχολεία της ίδιας διοικητικής περιφέρειας πχ ενός Δήμου να ανήκουν την ίδια χρονική περίοδο στο θεσμό, γεγονός που σημαίνει ότι πάντοτε θα γίνεται επιλογή και στο επίπεδο αυτό.
    Τα κριτήρια συμμετοχής θα είναι σταθερά, γνωστά και κοινωνικά ελεγχόμενα από έναν μηχανισμό στον οποίο κανένας συμμετέχων (Πολιτεία, πανεπιστήμια, κοινωνικοί φορείς κλπ) δεν θα έχει πρωτεύοντα λόγο. Θα έχει όμως δικαίωμα αρνησικηρίας.
    Επιδιωκόμενος σκοπός είναι να ενσωματώνεται μόνιμα στη λειτουργία του κάθε σχολείου η θετική εμπειρία από τη συμμετοχή στο θεσμό. Προφανώς κίνητρα που θα σχετίζονται με την οικονομική ανταμοιβή (ειδικό επίδομα) ή άλλες θεσμικές διευθετήσεις (ωράριο, εκπαιδευτικός ρόλος κλπ) θα λειτουργήσουν ως πρόσθετοι λόγοι επιδίωξης της ένταξης στο θεσμό.
    Θετικά δε θα σηματοδοτηθεί η λειτουργία του θεσμού, αν στην αρχική περίοδο εφαρμογής ενταχθούν σε αυτόν όλα τα γνωστά ιστορικά σχολεία. (Βαρβάκειο, Ιωννίδειος, Ευαγγελική, Ζάννειο κλπ). Αυτονόητο θεωρώ ότι η πρότασή αυτή έχει ταυτόσημη εφαρμογή και ισχύ και στην τεχνολογική εκπαίδευση, ενισχύοντας μάλιστα την τάση ενιαιοποίησης.

    Θοδωρής Οτζάκογλου
    Εκπαιδευτικός Βαρβακείου Σχολής

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 14:34 | ΘΟΔΩΡΗΣ ΟΤΖΑΚΟΓΛΟΥ – ΒΑΡΒΑΚΕΙΟ

    ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΚΑ – ΠΡΟΤΥΠΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
    Μεταρρύθμιση, ανάταξη ή ανατροπή;
    ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
    Θέλουμε να ενισχυθεί ο δημόσιος, κοινωνικά δίκαιος, αλληλέγγυος, ανταποδοτικός και αποτελεσματικός στην λειτουργία χαρακτήρας του ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ;
    Θέλουμε η όποια “νέα” ρύθμιση σχετικά με το καθεστώς των Πειραματικών Σχολείων να είναι οργανικά ενταγμένη σε ένα γενικότερο πλαίσιο αλλαγών της 12χρονης υποχρεωτικής εκπαίδευσης;
    Θέλουμε να αποτελεί τον βασικό μηχανισμό διάχυσης της εκπαιδευτικής πολιτικής καθώς και ανατροφοδότησης του συστήματος της Δημόσιας Παιδείας;
    Αν, ΝΑΙ, τότε προτείνω:

    Α. Πειραματικά Σχολεία ναι και για ποιόν;

    Εφόσον αναφερόμαστε σε πειραματική παιδαγωγική και στις συνιστώσες της (γνωστικά αντικείμενα και περιεχόμενο εκπαίδευσης, εκπαίδευση εκπαιδευτικών κλπ) και εφόσον φορέας υλοποίησης της έρευνας διεθνώς και στην Ελλάδα είναι το Πανεπιστήμιο, δεν μπορεί παρά το Πειραματικό σχολείο να είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό.
    Από την άλλη, επειδή τελικός αποδέκτης (αλλά και “παραγγέλλων”) των κάθε είδους αποτελεσμάτων αλλά και χρηματοδότης τους (των Δημόσιων Πειραματικών Σχολείων) παραμένει η οργανωμένη Πολιτεία, δεν μπορεί παρά να εκφράζεται θεσμικά στην οργάνωση και τη λειτουργία τους και αυτή η διάσταση.
    Με άλλα λόγια, δεν μπορώ σήμερα (και στο εγγύς μέλλον) να δω τη σκοπιμότητα ύπαρξης Πειραματικών Σχολείων ασύνδετων από Πανεπιστημιακές Σχολές Εκπαίδευσης Εκπαιδευτικών, δηλαδή την ύπαρξη Πειραματικών Σχολείων, άλλων, εκτός των –σήμερα- αποκαλουμένων “των Πανεπιστημίων”.
    H άρση αυτών των στρεβλώσεων θα στηριχθεί σε μια σειρά αναγκαίες θεσμικές ρυθμίσεις όπως:
    • την επί θητεία υπηρεσία των εκπαιδευτικών στα Πειραματικά Σχολεία,
    • την αυστηρή και πλήρη κοινωνική αντιπροσώπευση στο επίπεδο των μαθητών που φοιτούν
    • και την εφαρμογή θεσμών κοινωνικής λογοδοσίας.

    Από την ίδια τη “φύση” τους τα νέα Πειραματικά σχολεία δεν μπορεί παρά να είναι “δύσκολα” σχολεία, που σκοπό θα έχουν να δοκιμάζουν “νέα πράγματα” και όχι σπάνια με αμφίβολο ή μη προβλέψιμο αποτέλεσμα και άρα δεν θα είναι εκ προοιμίου δεδομένη η “ελκυστικότητά” τους.
    Συνεπώς κάθε αντίληψη ότι θα πρόκειται για τα “καλά” δημόσια σχολεία, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα, είναι λανθασμένη, μια και αυτή θα αντιφάσκει με τον ίδιο τον σκοπό τους, όπως αυτός τουλάχιστον περιγράφηκε προηγούμενα.
    Αντίθετα μάλιστα ισχυρίζομαι ότι ειδικές πρόνοιες θα πρέπει να διασφαλίζουν ένα καθεστώς κινήτρων παρακολούθησής τους (για τους μαθητές) καθώς και προσέλκυσης του εκπαιδευτικού και υποστηρικτικού προσωπικού.
    Β. Τα “άλλα” σχολεία (Πρόθυμα ή Πρόσθετα)

    Στο ευρύτερο πλαίσιο αυτών των αλλαγών και στην κατεύθυνση που προαναφέρθηκε, θα υπάρχει η δυνατότητα (αυστηρά νομοθετικά προσδιορισμένη) ενός πρόσθετου “μηχανισμού ανατροφοδότησης” κεντρικά ελεγχόμενου αλλά πάντοτε υπό το πλαίσιο θεσμών κοινωνικής λογοδοσίας και στον οποίον θα μπορούν συστηματικά και σχεδιασμένα να συμμετέχουν τυχαία δείγματα σχολείων (άπαξ και για χρονικό διάστημα όχι μεγαλύτερο της τριετίας).
    Στον μηχανισμό αυτό θα “δοκιμάζεται” και θα “ελέγχεται” είτε από άλλους φορείς (Π.Ι ή Περιφερειακές και Νομαρχιακές Δ/νσεις) είτε και από τα ίδια τα Πανεπιστήμια και πριν από τη γενικευμένη κλίμακα εφαρμογής τους ή την πλέον ενδελεχή δοκιμασία τους, η αποτελεσματικότητα, η ποιότητα και το κοινωνικό ενδιαφέρον των διαφόρων “πολιτικών”. Ειδική συμφωνία-συμβόλαιο καθώς και κίνητρα θα διασφαλίζουν ότι θα υπάρχουν πάντοτε “πρόθυμα” σχολεία που θα συμμετέχουν.

    Γ. Ελεύθερα ή Αυτόνομα σχολεία

    Στο ίδιο αυτό πλαίσιο και με την προϋπόθεση ότι αδιαπραγμάτευτη και επιδιωκόμενη κοινωνική στόχευση θα είναι η καθολική ΠΟΙΟΤΗΤΑ στο σύστημα της δημόσιας εκπαίδευσης, μπορεί να έχει θέση και ένας ακόμη “μηχανισμός άμιλλας και κοινωνικής εγρήγορσης”, αυτός των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ή ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ σχολείων.
    Τα δημόσια αυτά σχολεία θα έχουν τη δυνατότητα αυτοπροσδιορισμού των στόχων τους και της εκπαιδευτικής πολιτικής τους καθώς επίσης και τη δυνατότητα να επιλέγουν το μαθητικό και εκπαιδευτικό δυναμικό τους και να διαφοροποιούν τις πηγές οικονομικής υποστήριξης του εκπαιδευτικού τους έργου.
    Επειδή ακριβώς ο σκοπός της ύπαρξής τους μέσα στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης θα είναι να στηρίζουν και να διευρύνουν την κοινωνική άμιλλα και την επιδίωξη της αριστείας, όχι όμως προς όφελος συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων και συμφερόντων, θα υπόκεινται πρώτον, σε έναν διευρυμένο και θεσμικά αυστηρό κοινωνικό έλεγχο και αξιολόγηση (ει δυνατόν συνταγματικά κατοχυρωμένο) και δεύτερον, θα διασφαλιστεί ότι κανένας οικονομικός, φυλετικός, πολιτισμικός ή άλλος κοινωνικός προσδιορισμός δεν θα παρεμποδίζει την πρόσβαση των μαθητών και των εκπαιδευτικών σε αυτά.
    Εκπαιδευτικές πρακτικές καθώς και κάθε είδους εφαρμοσμένη και επιτυχημένη κοινωνικοπολιτιστική πολιτική σε αυτά τα σχολεία θα μπορεί να υιοθετείται και από τα υπόλοιπα σχολεία, μέσα από τους μηχανισμούς κοινωνικής λογοδοσίας και αξιολόγησης.
    Ο θεσμός των ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ή ΑΥΤΟΝΟΜΩΝ σχολείων θα είναι ένας δυναμικός θεσμός. Ακριβώς δε για να μπορεί να λειτουργήσει ως “μηχανισμός άμιλλας και κοινωνικής εγρήγορσης” θα προβλέπεται η υποχρεωτική ανά εξαετία αξιολόγηση των σχολείων του θεσμού ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν σε αυτόν καθώς και η “επιβράβευση” με την ένταξή σε αυτόν και άλλων σχολείων. Σε καμία όμως περίπτωση δεν θα μπορούν περισσότερα από ένα σχολεία της ίδιας διοικητικής περιφέρειας πχ ενός Δήμου να ανήκουν την ίδια χρονική περίοδο στο θεσμό, γεγονός που σημαίνει ότι πάντοτε θα γίνεται επιλογή και στο επίπεδο αυτό.
    Τα κριτήρια συμμετοχής θα είναι σταθερά, γνωστά και κοινωνικά ελεγχόμενα από έναν μηχανισμό στον οποίο κανένας συμμετέχων (Πολιτεία, πανεπιστήμια, κοινωνικοί φορείς κλπ) δεν θα έχει πρωτεύοντα λόγο. Θα έχει όμως δικαίωμα αρνησικηρίας.
    Επιδιωκόμενος σκοπός είναι να ενσωματώνεται μόνιμα στη λειτουργία του κάθε σχολείου η θετική εμπειρία από τη συμμετοχή στο θεσμό. Προφανώς κίνητρα που θα σχετίζονται με την οικονομική ανταμοιβή (ειδικό επίδομα) ή άλλες θεσμικές διευθετήσεις (ωράριο, εκπαιδευτικός ρόλος κλπ) θα λειτουργήσουν ως πρόσθετοι λόγοι επιδίωξης της ένταξης στο θεσμό.
    Θετικά δε θα σηματοδοτηθεί η λειτουργία του θεσμού, αν στην αρχική περίοδο εφαρμογής ενταχθούν σε αυτόν όλα τα γνωστά ιστορικά σχολεία. (Βαρβάκειο, Ιωννίδειος, Ευαγγελική, Ζάννειο κλπ). Αυτονόητο θεωρώ ότι η πρότασή αυτή έχει ταυτόσημη εφαρμογή και ισχύ και στην τεχνολογική εκπαίδευση, ενισχύοντας μάλιστα την τάση ενιαιοποίησης.

    Θοδωρής Οτζάκογλου
    Εκπαιδευτικός Βαρβακείου Σχολής

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 12:19 | ΠΑΠΑΔΑΚΗΣ ΛΕΩΝΙΔΑΣ

    Αγαπητοί κύριοι/κυρίες,

    Θεωρώ ότι η αναβάθμιση των πειραματικών σχολείων πρέπει να ξεκινήσει από την υλικοτεχνική αναβάθμιση των εγκαταστάσεων. Για να φτιαχτεί ένα πειραματικό , «ευρωπαϊκό» σχολείο, είναι απαραίτητο να υπάρχει ο στοιχειώδης εξοπλισμός για να μπορέσουν να αναδείξουν και οι καθηγητές τις δεξιότητες τους. Ως παράδειγμα σας θέτω την έλλειψη γραφείων καθηγητών. Με ένα χώρο συλλόγου που βρίσκονται μ.ο. 50 άτομα μέσα, πολλοί χωρίς γραφείο και καρέκλα να κάτσουν, πως θα μπορέσουν να βλέπουν τα παιδιά και να τα βοηθούν ; Όταν δεν υπάρχει προσωπικό γραφείο και βιβλιοθήκη, πως μπορεί να αποδώσει ο καθηγητής κατά τη σχολική διαμονή; Τέλος θα ήθελα να τονίσω ότι για να γίνουν πραγματικά πειραματικά σχολεία θα πρέπει να αναβαθμιστεί πλήρως ο ρόλος της πληροφορικής, που δυστυχώς συγχέεται επανειλημμένα και εντελώς λανθασμένα με τις δεξιότητες πληροφορικής. Θέλουμε παιδιά που φτιάχνουν εφαρμογές όπως π.χ. το facebook ή απλούς καταναλωτές ; Ειδικά η γυμναστική και τα αγγλικά στο λύκειο δε μπορούν να αντικαταστήσουν την πραγματική ανάγκη για επένδυση στην πληροφορική !

    Με εκτίμηση,

    Παπαδάκης Λεωνίδας

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 02:49 | Κατερίνα Τρίμη

    Η ύπαρξη σχολείων πραγματικά (και όχι κατ΄ όνομα) πειραματικών είναι μια οφθαλμοφανής ανάγκη. Ο εκπαιδευτικός σχεδιασμός πρέπει επιτέλους και στην Ελλάδα να στηρίζεται σε εκπαιδευτική έρευνα. Τα πειραματικά σχολεία, εφόσον βέβαια εγγράφουν ένα τυχαίο δείγμα μαθητικού πληθυσμού, μπορούν να συμβάλουν σε αυτή την κατεύθυνση ουσιαστικά. Ένα κομβικό ζήτημα είναι τα περιθώρια ελευθερίας που θα υπάρχουν, ώστε να υιοθετούνται από τους εκπαιδευτικούς ή τη σχολική μονάδα εναλλακτικοί τρόποι αξιολόγησης των μαθητών/τριών, να παραλλάσσεται τα ωρολόγιο πρόγραμμα ή η διδακτέα ύλη, να αξιοποιούνται άλλα εγχειρίδια κτλ. Είναι κρίσιμο τα περιθώρια ελευθερίας να μη βρίσκονται στα χαρτιά, να μην απαιτούνται πολύπλοκες και χρονοβόρες γραφειοκρατικές διαδικασίες για να εγκριθεί η πειραματική εφαρμογή μιας καινοτομίας. Ενδιαφέρον είναι το παράδειγμα της Γαλλίας (προ Σαρκοζί), όπου ψηφίστηκε επί σοσιαλιστικής κυβέρνησης νόμος που αποδέσμευε πλήρως τα πειραματικά από όλα όσα ίσχυαν στα υπόλοιπα σχολεία και έδινε το δικαίωμα για ριζοσπαστικές καινοτομίες, με την προϋπόθεση να έχει υποβληθεί αιτιολογημένη ερευνητική πρόταση.
    Επίσης βασικό ζήτημα είναι τα κριτήρια επιλογής των εκπαιδευτικών που θα στελεχώνουν τα πειραματικά σχολεία. Είναι άραγε το διδακτορικό και τα μεταπτυχιακά εγγύηση για την ετοιμότητα και τη διάθεση των εκπαιδευτικών να εφαρμόσουν καινοτομίες; Μήπως είναι εξίσου σημαντικό κριτήριο η πρότερη εμπλοκή των εκπαιδευτικών σε πρωτοποριακές εκπαιδευτικές δράσεις, σε επιμορφώσεις κτλ.; Αν κάποιος έχει κάνει διδακτορικό π.χ. για τον Πλωτίνο, αυτό σημαίνει πως είναι δάσκαλος που επιδιώκει την υπέρβαση των αυτονόητων στην εκπαίδευση; Κι όμως τέτοιους χρειάζεται ένα πειραματικό σχολείο. Και για να ενδιαφερθούν αυτοί οι εκπαιδευτικοί να στελεχώσουν τα πειραματικά σχολεία και να βάλουν πλάτη για την εφαρμογή πιλοτικών προγραμμάτων, πρέπει οι συνθήκες να είναι πρόσφορες, το πλαίσιο να παρέχει ελευθερία κινήσεων αλλά και να είναι εργασιακά ασφαλές.

  • 16 Ιανουαρίου 2011, 01:16 | χρηστος

    1. Να καταργηθεί η ισοβιότητα της οργανικής θέσης του εκπαιδευτικού στα Πειραματικα,και να ισχύει, η απόσπαση για τέσσερα χρόνια. Καταργείται το » βόλεμα» αρκετών που το μόνο που προσφέρουν είναι ο «βάλτος» οχυρωμένοι στην μονιμότητα της οργανικής θέσης και του τίτλου σπουδών
    (μια επισκόπιση των σχολείων του κέντρου θα σας πείσει).Εξαιρούνται οι περιπτώσεις εκείνων των εκπαιδευτικών που με τις ομάδες των μαθητών τους έχουν διακριθεί στην ευρύτερη του σχολείου εκπαιδευτικη κοινότητα, αποτελούν παράδειγμα και προκαλούν την άμιλλα.
    2. Ο διευθυντής που θα επιλεγεί θα έχει υπηρετήσει ως εκπαιδευτικός στο
    συγκεκριμένο σχολείο τουλάχιστον δύο χρόνια.

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 23:14 | Λάμπρος Πόλκας

    Πιστεύοντας ότι μία από τις βασικές λειτουργίες των Πειραματικών Σχολείων είναι να γεφυρώσουν το χάσμα ανάμεσα στην έρευνα και τη διδασκαλία (ή τη θεωρία με την πράξη), θα πρέπει να ενεργοποιηθεί άμεσα η ουσιαστική τους συνεργατική σχέση με τα ΑΕΙ, ειδικότερα με τα Τμήματα των καθηγητικών σχολών. Εδώ και πολλά χρόνια η σχέση αυτή, όπως γίνεται, κυρίως μέσω των δειγματικών διδασκαλιών σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς και τους φοιτητές/τριες των πανεπιστημιακών τμημάτων και τους επόπτες τους, είναι τυπική. Οι αρμόδιοι πανεπιστημιακοί ενδιαφέρονται απλώς στο να εξελιχθεί ομαλά η όλη διαδικασία, οι φοιτητές, αφού παρακολουθήσουν, να διδάξουν ύστερα, οι ίδιοι, μία φορά ένα μάθημα, και οι εκπαιδευτικοί να ανταποκριθούν απλώς στο έργο των δειγματικών διδασκαλιών. Στο τέλος, δεν βγαίνει και δεν μένει τίποτα. Και κυρίως δεν αυτο/αξιολογείται, επί της ουσίας, κανείς και για τίποτα.
    Για να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, θα πρέπει να αναζητηθούν μονιμότερα και ουσιαστικότερα κανάλια επικοινωνίας και συνεργασίας ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς (πανεπιστημιακούς, επόπτες, φοιτητές και εκπαιδευτικούς) από την αρχή μέχρι του τέλους του διδακτικού έτους με τακτικές εξ επαφής συναντήσεις και συστηματική ανταλλαγή απόψεων.

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 22:16 | Λουκία

    Ο χαρακτήρας «πρότυπο-πειραματικό» δεν μπορεί και δεν πρέπεινα συνδεθεί με τις εξαιρετικές ικανότητες επίλεκτων μαθητών που πιστοποιούνται με εξετάσεις αλλά αποκλειστικά στο επίλεκτο εκπαιδευτικό προσωπικό και τις πρότυπες υποδομές που θα επιτρέψουν την πειραματική και πρότυπη λειτουργία τους και την δοκιμή και προτύπωση καινοτόμων εκπαιδευτικών μεθόδων και προγραμμάτων σε ένα τυχαίο, φυσιολογικό μαθητικό πληθυσμό.
    Κατά συνέπειαν, προτείνω να επιλεγούν απλώς κάποια σχολεία (ενδεικτικά, ένα σε κάθε περιφέρεια) με κριτήρια την υπάρχουσα σχετικά άρτια κτηριακή και λοιπή υποδομή τους, να στελεχωθούν με επίλεκτους και ενθουσιώδεις εκπαιδευτικούς, να στηριχθούν με λογικά ενισχυμένους προϋπολογσμούς, ώστε να μπορούν να υλοποιήσουν τα πειραματικά προγράμματα σπουδών. Όσο για την σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού, θα ισχύουν τα κριτήρια που θα ίσχυαν άν επρόκειτο για το κανονικό σχολείο της γειτονιάς (γεωγραφική συνάφεια. Έτσι οι δοκιμές και οι πειραματισμοί θα γίνονται σε φυσιολογικό δείγμα μαθητών και θα έχουν περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στον γενικό μαθητικό πληθυσμό. Έτσι και η εκπαίδευση των επίδοξων εκπαιδευτικών θα γίνεται σε φυσιολογικό περιβάλλον, ανάλογο με εκείνο που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν στην σταδιοδρομία τους.
    Η κλήρωση που εφαρμόσθηκε στο παρελθόν υποτίθεται ότι εξασφάλιζε αντίστοιχο μεικτό μαθητικό πληθυσμό, αλλά συνεπάγεται τον παραλογισμό της μετακίνησης και μεταφοράς μαθητών που κατοικούν σε μακρυνές αποστάσεις και, βέβαια, επέτρεπε διαβλητές επιλογές.

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 21:04 | Κώστας

    Για να μπορούν οι εκπαιδευτικοί να σχεδιάζουν και να εφαρμόζουν πιλοτικά προγράμματα σε πειραματικά σχολεία χρειάζεται χρόνο και κόπος, έτσι το διδακτικό ωράριο μόνο όσων υπηρετούν και σχεδιάζουν και εφαρμόζουν νέες μεθόδους διδασκαλίας πρέπει να είναι μειωμένο σε σχέση με τους άλλους εκπ/κούς. Σε διαφορετική περίπτωση τα σχολεία δε θα παράγουν νέες ιδέες, αφού οι εκπαιδευτικοί δε θα σχεδιάζουν αλλά θα εφαρμόζουν πρακτικές από άλλα εκπ/κά συστήματα και με διαφορετικές δομές και κουλτούρες που προτείνονται από κάποια αρχή (εποπτικό συμβούλιο ή …..).

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 15:48 | Σταύρος Φιλιππίδης

    Θα είχε κατά τη γνώμη μου ενδιαφέρον το να ιδρύονταν Πρότυπα-Πειραματικά Σχολεία σε όλους τους Νομούς. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουν να επιτευχθούν και οι στόχοι που τίθενται στην παράγραφο 2 του κειμένου

    http://www.opengov.gr/ypepth/wp-content/plugins/download-monitor/download.php?id=41

    (ανακτήθηκε στις 15/1/2010 2:45μμ).

    Ενδεικτικά, στο κείμενο αναφέρεται το εξής:

    «Να γίνουν σημεία αναφοράς για τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία. Να καταστούν κέντρα παραγωγής και διάχυσης καλών πρακτικών, που θα αποτελούν για τα υπόλοιπα σχολεία προτάσεις και όχι συνταγές επιτυχίας.»

    Αυτός ο στόχος (και αρκετοί άλλοι) θα υπηρετηθούν καλύτερα με την ύπαρξη Πρότυπων-Πειραματικών Σχολείων σε κάθε Νομό.

  • 15 Ιανουαρίου 2011, 12:21 | ΝΤΑΜΠΡΑΤΖΗ ΑΝΘΗ

    Να εντασονται στο προγραμμα της παιδαγωγικης επαρκειας των καθηγητικων σχολων χωρις ομως να διαισθανονται οι μαθητες προχειροτητα ανταγωνισμο και ελλειψη παιδαγωγικης πληροτητας. Τα νεα προγραμματα να εφαρμοζονται δινοντας τα σωστα κινητρα στους μαθητες και φυσικα να ισχυουν ολα τα παραπανω.

Σχόλια 1 2