Αρχική Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, Προστασία της Ακαδημαϊκής Ελευθερίας, Αναβάθμιση του Ακαδημαϊκού Περιβάλλοντος και άλλες διατάξειςΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 24 Ρυθμίσεις θεμάτων διάρκειας φοίτησης

ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β΄ ΛΟΙΠΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ Άρθρο 24 Ρυθμίσεις θεμάτων διάρκειας φοίτησης

1. Η ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης σε ένα πρόγραμμα σπουδών πρώτου κύκλου με ελάχιστη διάρκεια οκτώ (8) ακαδημαϊκά εξάμηνα για την απονομή του τίτλου σπουδών, είναι ο χρόνος αυτός, προσαυξημένος κατά τέσσερα (4) ακαδημαϊκά εξάμηνα. Στην περίπτωση προγραμμάτων σπουδών των οποίων ο ελάχιστος χρόνος υπερβαίνει τα οκτώ ακαδημαϊκά εξάμηνα, η ανώτατη διάρκεια φοίτησης είναι ο ελάχιστος χρόνος σπουδών, προσαυξημένος κατά έξι (6) ακαδημαϊκά εξάμηνα.
2. Για τους φοιτητές που έχουν υπαχθεί σε καθεστώς μερικής φοίτησης κάθε εξάμηνο στο οποίο φοιτούν υπό το καθεστώς αυτό, προσμετράται ως μισό ακαδημαϊκό εξάμηνο.
3. Οι φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται τουλάχιστον είκοσι (20) ώρες την εβδομάδα δύνανται να εγγράφονται ως φοιτητές μερικής φοίτησης, ύστερα από αίτησή τους που εγκρίνεται από την κοσμητεία της σχολής. Ο Οργανισμός ορίζει τις ειδικότερες προϋποθέσεις και τη διαδικασία για την εφαρμογή του προηγούμενου εδαφίου, καθώς και τις ειδικότερες προϋποθέσεις και τη διαδικασία διευκόλυνσης της φοίτησης των φοιτητών με αναπηρία.
4. Οι φοιτητές μπορούν, ύστερα από αίτηση τους προς την κοσμητεία της σχολής τους, να διακόψουν τη φοίτησή τους. Με τον Οργανισμό του ιδρύματος καθορίζονται η διαδικασία διαπίστωσης της διακοπής της φοίτησης, τα δικαιολογητικά που συνοδεύουν την αίτηση και ο μέγιστος χρόνος της διακοπής.
5. Με τον Οργανισμό καθορίζονται η διαδικασία και τα αναγκαία δικαιολογητικά για την κατ` εξαίρεση υπέρβαση της ανώτατης χρονικής διάρκειας φοίτησης της παρ. 1 για λόγους εργασίας, σοβαρούς λόγους υγείας ή άλλο σπουδαίο λόγο. Η φοιτητική ιδιότητα αναστέλλεται κατά τον χρόνο διακοπής της φοίτησης, εκτός αν η διακοπή οφείλεται σε αποδεδειγμένους λόγους υγείας ή σε λόγους ανωτέρας βίας.

Σχόλια 1 2 3
  • 16 Ιανουαρίου 2021, 01:36 | Ο

    Πραγματικά τραγικό , οι αποφάσεις μιας κυβερνήσεις δήθεν βοηθητικές καταλήγουν σε έλλειψη κατανόησης και σεβασμού προς τον συνάνθρωπο. Επιπλέον, όσον αφορά την αστυνόμευση στα Α.Ε.Ι. , οι ίδιοι θέλετε απλά να έχετε στην κατοχή σας την εξουσία και το πάνω χέρι για να πράξετε με τις ίδιες τακτικές που θέλετε να εφαρμόσετε.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 23:00 | Ιάσονας Νταουντακης

    Λόγω του covid πολλοί συνεπής φοιτητές δεν καταφέρνουν να περάσουν μαθήματα. Επομένως είναι πολύ πιθανό πολλοί φοιτητές να διαγραφούν από τις σχολές τους ακόμη κι αν είναι κοντά στην αποφοίτηση τους.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 20:02 | Κυριάκος Κακουλίδης

    θα πρέπει να υπάρξει και ειδική μέριμνα για φοιτητές Δημοσίους Υπαλλήλους για το χρονικό όριο λήψης πτυχίου

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 18:43 | Νικος

    θα αναφέρω την περίπτωση που σε σχολή δεν έχουν βγάλει μέχρι και σήμερα τις βαθμολογίες για την εξεταστική του Ιούνη 2020, συμπληρώνω οτι εξεταστική για τον Σεπτ. – Οκτ. 2020 μέχρι και σήμερα δεν έγινε.
    Αυτός ο χρόνος άραγε είναι (ν), άραγε οι φοιτητές τι να κάνουν;;;

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 17:44 | Χάρης Ανανιάδης

    Συγνώμη, σπουδάζω στο ΤΕΙ Κρήτης πληροφορική και ήδη έχουν ξεκινήσει να «κόβουν» μαθήματα γιατί τα λεφτά πάνε στο νέο τμήμα, το «πανεπιστημιακό». Δεν έχω καν διανύσει τα ν χρόνια και δεν μπορώ να παρακολουθήσω μαθήματα που έχουν υπέρ πληρωθεί από την φορολογία, δηλαδή των κόπων των γονιών μου αλλά και των δικών μου.

    Ήδη υπάρχουν παιδιά που χάσανε 2 εξάμηνα επειδή δεν έχουν κατάλληλη υποδομή να παρακολουθήσουν με αποτέλεσμα να μην μπορούν καν να εξεταστούν, και μας λέτε ότι θα μας ΣΒΗΝΕΤΑΙ τους κόπους μας επειδή δεν περάσαμε μαθήματα με μαγικά;

    Αυτά τα πράγματα είναι ντροπή.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 17:24 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ

    Tελείωσα σε 4 χρόνια την σχολή μου και στον ελάχιστο απαιτητό χρόνο το μεταπτυχιακό μου όπως και ο γιος μου. Αλλά υπάρχουν παιδιά που για πολλούς λόγους δεν μπορούν να τελειώσουν σε v+2. Οι περισσότεροι λόγοι είναι συνήθως μη ανακοινώσιμοι δημόσια. Πχ ένα παιδί με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα λόγω ενός ξαφνικού γεγονότος πρέπει να πάει «τρελλόχαρτο»,να στιγματιστεί, ένας νέος που δουλεύει ανασφάλιστος τι θα δηλώσει , ένας που πρέπει να ασχοληθεί με κατάκοιτους ανιόντες, ένα κορίτσι που βιάστηκε και έχει μετατραυματικό στρες κτλ. Επίσης η εφαρμογή για τους ήδη σπουδάζοντες έχει αναδρομικότητα η οποία και αν ακόμα είναι νόμιμη συνταγματικά, δεν είναι ΗΘΙΚΗ!! Οι συνθήκες κατά την εφαρμογή είχαν ήδη δημιουργηθεί χωρίς να το ξέρει το υποκείμενο που θα εφαρμοστεί ο νόμος. Άρα είναι σε μειονεκτική θέση σε σχέση με κάποιον που ξέρει το πλαίσιο πριν αποκτήσει την φοιτητική ιδιότητα. Δηλαδή αν ο νόμος έλεγε ελάχιστη διάρκεια φοίτησης =v οι σχολές θα έπρεπε να διαγράψουν το 80 -95% των φοιτητών; Μήπως ο χρόνος σπουδών παρατείνεται και από τα χαμηλά standards των πανεπιστημίων στην αξιολόγηση των καθηγητών και του παραγόμενου έργου; Που το καλύπτει αυτό το νομοσχέδιο; Σχολή με μέσο όρο φοίτησης v+4 που έχει από τις πιο υψηλές βαθμολογίες για εισαγωγή στις πανελλήνιες γιατί έχει αυτή την απόδοση; Το νομοσχέδιο έρχεται σε μια περίοδο που ο κορονοιός αυξάνει τα προβλήματα επιβίωσης και δείχνει ότι o συντάκτης του μάλλον δεν έχει μιλήσει ποτέ με φοιτητές ελληνικών πανεπιστημίων και μάλλον δεν έχει ούτε την εμπειρία της φοίτησης στη Ελλάδα. Οι βουλευτές που σκοπεύουν να το ψηφίσουν και είναι από ελληνικά πανεπιστήμια να αναλογιστούν σε πόσα χρόνια επιπλέον του ν τελείωσαν άλλωστε τίποτα δεν μένει κρυφό στο τέλος. Το υπουργείο παιδείας θα πρέπει να στηρίζει ένα μετασχηματισμό της κοινωνίας και των πανεπιστημίων σε κάτι καλύτερο στον άξονα εκπαίδευση, παιδεία, κοινωνία, επαγγελματική αποκατάσταση, δια βίου μάθηση. Εξαντλεί τις προσπάθειες του σε κάτι που αν δεν εκφράζει κοινωνική αναλγησία είναι τουλάχιστον εκτός κοινής αντίληψης και πραγματικότητας, δηλαδή ουτοπικής θεώρησης νομοθετών. Ποια επιστημονική τεκμηρίωση και μελέτη ετών θεσπίζει το όριο v+2, το οποίο εφαρμόζεται οριζόντια σε όλους τους φοιτητές, πως οι οδηγοί σπουδών για τις διδακτικές μονάδες/εξάμηνο και οι εξεταστικές όπως διαμορφώνονται επηρεάζουν το να μειώσεις το «χαμένο έδαφος», πως οριζόντια αποφασίζουμε χωρίς να λαμβάνεται υπόψη που σπουδάζει κάποιος, ποιο είναι το οικογενειακό stαtus και το κοινωνικο-οικονομικό του υπόβαθρο και ποιά η απόδοση της ίδιας της σχολής; Το ότι τελείωσα προσωπικά σε v χρόνο δεν με κάνει καλύτερο επιστήμονα ή περισσότερο χρήσιμο από άλλους που τελείωσαν σε v+4, γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Όταν κάποιος δίνει μαθήματα είναι ενεργός δεν είναι αιώνιος. Επίσης τελείωσα στα 4 χρόνια (ν) μαζί με λιγότερους του 10% των συμφοιτητών. Από τους υπόλοιπους του 90% που άργησαν αλλά τελείωσαν τρέφω απόλυτο ΣΕΒΑΣΜΟ στο τι τους καθυστέρησε και ρίχνω πολλές ευθύνες και στο Πανεπιστήμιο στις περισσότερες περιπτώσεις. Κάθε υπουργός παιδείας στο όνομα της παιδείας μας θυμίζει ότι η ενασχόληση με την παιδεία χρειάζεται πάνω από όλα παιδεία. Αλλάξτε τα κριτήρια διαγραφής και αναβαθμίστε τα πανεπιστήμια με το να ορίσουν τα ίδια τα κριτήρια διαγραφής στις σχολές αλλά κάτι τέτοιο θέλει αυτοαξιολόγηση και διαγραφή και πανεπιστημιακών και ιδρυμάτων που ουδείς φαίνεται ότι την θέλει.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 17:22 | Ιωάννης

    Δεν γίνεται να ισχύσει σε τέτοια μορφή το μέτρο. Οι φοιτητές με ξεπερασμένο το ν+2 ξαφνικά με την ενεργοποίηση του μέτρου και αν χρωστάνε 5, 10, 15 μαθήματα εξαφανίζονται από τα μητρώα των σχολών και 7-8 χρόνια από τη ζωή τους μαζί με εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ επένδυσης τα πετάτε στον κάδο εν μία νυκτί;
    Τι κοστίζουν αυτοί οι φοιτητές που δεν παίρνουν στέγαση, σίτιση, συγγράματα, παρά μόνον γράφουν εξετάσεις; Τόση εκδικητικότητα πλέον για όσους λόγω δουλειάς ή προσωπικών ζητημάτων δεν περαίωσαν με ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ νομικό πλαίσιο τις σπουδές τους στα 4 έτη;
    Πως είναι συνταγματικό να αλλάξει σε ένα πρωί το νομικό πλαίσιο αποκλείοντας από τη δωρέαν δημόσια παιδεία άτομα κατά το δοκούν χωρίς εύλογο διάστημα για να τελειώσουν;;;;;

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 17:20 | Χριστιάνα Γ.

    Τα έξοδα ενός φοιτητή τα σκέφτεστε καθόλου; Κάποιες οικογένειες δεν μπορούν να πληρώνουν δύο σπίτια και λοιπά έξοδα, με αποτέλεσμα πολλοί φοιτητές να μπαίνουν στην διαδικασία του να εργαστούν και να μην προλαβαίνουν όλα τα μαθήματα του κάθε εξαμήνου με αποτέλεσμα να μένουν πίσω. Τι θα γίνει δηλαδή με αυτά τα παιδιά;

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 17:14 | ΓΙΑΝΝΗΣ Φ.

    Το συγκεκριμένο άρθρο δεν λαμβάνει υπόψιν του:
    Πρώτον, τις αγροκτηνοτροφικές οικογένειες που ζουν στην επαρχία καθώς και τις οικογένειες με χαμηλό εισόδημα, τα παιδιά των οποίων σπουδάζουν σε αστικά κέντρα. Για να ανταπεξέλθουν οικονομικά αναγκάζονται τα παιδιά τους (φοιτητές) να εργαστούν, εντός ή εκτός, των δραστηριοτήτων της οικογένειας χωρίς ο φοιτητής να μπορεί αναγκαία να αποδείξει την εργασία του. Με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τελειώσει τις σπουδές του στο προβλεπόμενο χρονικό όριο κάτι που θα οδηγεί στην διαγραφή του με ελάχιστα εναπομείναντα μαθήματα.
    Πιστεύω πιο ορθό είναι η αφαίρεση των φοιτητικών προνομίων και δικαιωμάτων και όχι η οριστική διαγραφή του.
    Δεύτερον, να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη οι αξιολογήσεις των καθηγητών από τους φοιτητές, ο αριθμός των φοιτητών που παρακολουθούν τα μαθήματα καθώς και τα ποσοστά επιτυχίας στις εξεταστικές. Με αυτό τον τρόπο τα πανεπιστήμια να βλέπουν αν ο καθηγητής μπορεί να ανταπεξέλθει στο εκπαιδευτικό του έργο και στην συνέχεια να προβούν στις κατάλληλες ενέργειες ώστε να ικανοποιούνται τα κριτήρια για μια ομαλή και οργανική ακαδημαϊκή πορεία από όλες τις πλευρές.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 15:31 | Άγγελος Μπελλος

    Οι αιώνιοι φοιτητές δεν βλάπτουν μιας και δεν δαπανούν πόρους αφού χάνουν τα φοιτητικά τους δικαιώματα μετά από 6 χρόνια άρα θεωρώ λάθος την δημιουργία κάποιου ορίου. Όμως, στην περίπτωση κάποιου ορίου θα πρέπει κατά την γνώμη μου το όριο να είναι τουλάχιστον 2 φορές μεγαλύτερο από το ελάχιστο χρόνο της σχολής. Αυτό προφυλάσσει και τους ίδιους τους φοιτητές που για τον οποιοδήποτε λόγο δεν μπόρεσαν να τελειώσουν την σχολή νωρίτερα αλλά και «καθαρίζει» τους φοιτητές από τους αιώνιους φοιτητές.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 15:30 | Πυργιανακη Ελένη Αννν

    Αποφάσεις άδικες και άνισες για τα έτη φοίτησης, εξισώνοντας ολα τα τμήματα και της επιστήμες, χωρίς να λαμβάνεται υπ όψιν ούτε οι ιδιαίτερες δυσκολίες ορισμένων επιστημών, ούτε η ψυχολογική κατάσταση φοιτητών, που χαρακτηρίζονται ως «αιώνιοι», ως «χαραμοφάηδες», ως «ρεμαλια», φοιτητές που πιθανότατα προσπαθούν με όλες τους τις δυνάμεις να ανταπεξέλθουν σε άνισες καταστάσεις για να τα βγάλουν πέρα σε έναν κόσμο για λίγους και εκλεκτούς .
    Πώς γίνεται μια σοβαρή κυβέρνηση και μια υπουργός που υποτίθεται έχει γνώσεις και μόρφωση να φέρνει διατάξεις και νόμους που μόνο άδικοι είναι; Είναι δυνατόν να εξισώνεται η δυσκολία τμημάτων πχ προσχολικής αγωγής με πχ πολυτεχνεία; Είναι δυνατόν να ξέρετε ότι υπάρχουν τμήματα που ο μέσος χρόνος φοίτησης είναι κατά πολύ πάνω των 6 ετών, με βασικές αιτίες τη δυσκολία του προγράμματος σπουδών, και να μην το λαμβάνετε υπ οψην; Ξέρετε ότι σε συγκεκριμένα τμήματα ανά.την χωραπολλοι φοιτητές καταφεύγουν σε ψοχολογους από το αγχος τους; Αυτοί είναι αιώνιοι; Φαντάζεστε πόσο επιζήμια είναι όλη αυτή η κατάσταση για αυτούς;
    Επίσης,τι θα γίνουν όλοι αυτοί που θα διαγραφούν; Ή μήπως η χώρα έχει προνοήσει να έχει δικαίωμα στη ζωή κάποιος που δεν εχει πτυχία; Καταστρέψατε την τεχνολογική εκπαίδευση και οποιοδήποτε άλλη διέξοδο . Και τώρα απλά αφαιρείτε το δικαίωμα στην μόρφωση; Αλλά φυσικά όποιος έχει χρήματα θα μπορεί να πάει σε κολλέγια ή στο εξωτερικο. Δεν γίνεται μια σοβαρή, δημοκρατική κυβέρνηση και μια υπουργός , υποτίθεται, δικηγόρος να φέρνει ένα τέτοιο νομοσχέδιο.
    Φυσικά και υπάρχουν πολλά και σοβαρά προβλήματα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ελλείψεις μελών ΔΕΠ, ελλείψεις χρηματοδοτήσεων, ελλείψεις προσωπικού καθαριότητας, ελλείψεις εστιών, ελλείψεις σε λεωφορεία , έλλειψης σε εργαστήρια, κλινικές και ελάχιστες υποδομές . Όμως αυτά, αυτά δεν είναι σημαντικά. Το σημαντκο είναι να τιμωρηθούν οι φοιτητές γιατί είναι νέοι, γιατί ελπίζουν και γιατί ακόμα ονειρεύονται. Η κυρία Κεραμέως ξέρει πόσο επικίνδυνο είναι κάποιος να ονειρεύεται και να ελπίζει, γιατί γνωρίζει ότι μπορεί αυτά τα όνειρα να θελήσει να τα κάνει πράξη.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 14:51 | ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ ΗΩ

    Να μην διαγράφονται οι φοιτητές που είναι ενεργοί και μετέχουν των εξετάσεων ή κάνουν την πτυχιακή τους μελέτη και για διάφορους λόγους δεν ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους. Να εξουσιοδοτούνται τα Τμήματα Α.Ε.Ι να παρατείνουν την ολοκλήρωση σπουδών πέραν του ορίου.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 14:16 | Γιώργος Π.

    Δεν μπορώ να καταλάβω ποιο θα είναι το όφελος του κράτους με το να κάνει ένα μεγάλο ποσοστό φοιτητών να αγχωθούν και να απογοητευτούν άμα δεν καταφέρουν να τα πάνε καλά σε κάποιες εξεταστικές και μείνουν πίσω στην σχολή τους. Υπάρχουν άλλα κι άλλα προβλήματα όσον αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση, με το ν+2 θα διορθωθεί η κατάσταση;

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 14:13 | Τσάμης Στέφανος

    Σχόλιο για το άρθρο 24.
    Είμαι 1ετής φοιτητής στο Τμ. Λογιστικής & Χρηματοοικονομικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
    Λόγω της πανδημίας του Covid-19 η εξεταστική θα γίνει εξ αποστάσεως & στερούμαι των απαραίτητων μέσων (σύστημα εικόνας-ήχου) να λάβω μέρος στην προσεχή εξεταστική.
    Πιστέυω ότι στο άρθρο 24 θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη ως προς το ανώτατο όριο φοίτησης για τα ακαδημαϊκά έτη 2019-2020 & 2020-2021, προκειμένου να μη ληφθούν υπόψη ως προς το ανώτατο όριο φοίτησης, λόγω της αναστολής λειτουργίας των πανεπιστημικών ιδρυμάτων, που προκλήθηκε από την πανδημία του Covid-19.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 13:06 | Δημήτριος Πατέλης

    Ο μύθος των «αιώνιων φοιτητών» https://info-war.gr/o-mythos-ton-aionion-foititon/?fbclid=IwAR1JcelEJgtG53IQDSf_WEJNLzM7v94GwfUpog87uy0D-_UtVaK0h4rbxYA

    14/01/2021

    Απόσπασμα από το βιβλίο του Περικλή Γκόγκα, «Σύγχρονοι Ελληνικοί Μύθοι», που αλιεύσαμε και αναδημοσιεύουμε από το The Clown

    Ένας, διάσημος μύθος είναι και αυτός των «αιώνιων φοιτητών». Χαρακτηριστικά, αναφέρει ότι στα πανεπιστήμιά μας υπάρχουν πάρα πολλοί φοιτητές οι οποίοι δεν ολοκληρώνουν τις σπουδές τους σε τέσσερα, πέντε ή έξι χρόνια, ανάλογα με το πρόγραμμα σπουδών τους, αλλά τις παρατείνουν για πολύ περισσότερα χρόνια. Αυτοί, λοιπόν, ονομάζονται «αιώνιοι φοιτητές».

    Φυσικά, ο συγκεκριμένος μύθος υπονοεί και θεωρεί δεδομένο ότι οι αιώνιοι φοιτητές:

    Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν.
    Είναι πολλοί.
    Κοστίζουν στον Έλληνα φορολογούμενο.
    Συνιστούν μεγάλο πρόβλημα για το ελληνικό πανεπιστήμιο, συγκριτικά με άλλες χώρες, στις οποίες η κατάσταση είναι πολύ καλύτερη και δεν υπάρχουν τέτοιοι φοιτητές.

    Ο μύθος αυτός θα μπορούσε να ευσταθεί ίσως στο πρόσφατο παρελθόν, όταν πριν από δυο τρεις δεκαετίες πραγματικά υπήρχε ένας αριθμός φοιτητών που καθυστερούσαν πολύ να αποφοιτήσουν.

    Πριν από μερικά χρόνια, η τότε κυβέρνηση προέβη σε διαγραφή 80.000 «αιώνιων φοιτητών». Έτσι, λύσαμε και το πρόβλημα αυτό.
    Η πραγματικότητα

    Η διαγραφή των «αιώνιων φοιτητών» ήταν μια απόφαση που πανηγυρίστηκε πολύ έντονα, λες και απαλλάχτηκε η χώρα από μέρος του χρέους της ή από τα μνημόνια. Επίσης –και αυτό είναι κάτι που εμένα ως ακαδημαϊκό με ενόχλησε ιδιαίτερα– γίνονταν συγκρίσεις με το εξωτερικό, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι είναι πολύ «κακοί» οι Έλληνες φοιτητές που δεν τελειώνουν έγκαιρα στα τέσσερα χρόνια τις σπουδές τους, αλλά αδιαφορούν και τεμπελιάζουν, με αποτέλεσμα να παραμένουν στο πανεπιστήμιο πολύ περισσότερα χρόνια. Καιρός, λοιπόν, να αποδομήσουμε τον μύθο αυτό σε πολλά επίπεδά του.

    Η προσωπική μου εμπειρία στο πανεπιστήμιο, αλλά και τα στατιστικά δεδομένα που έχουμε από τις γραμματείες των τμημάτων δείχνουν ότι τα πράγματα έχουν αλλάξει. Ιδιαίτερα μετά το ξέσπασμα της κρίσης, το 2010, οι φοιτητές είναι ιδιαίτερα συνεπείς, συνειδητοποιημένοι και αξιόλογοι νέοι άνθρωποι, με όνειρα, μεγάλες φιλοδοξίες και ανοιχτό μυαλό. Αποτελούν μια γενιά ανθρώπων που δεν έχει πολλές θύμησες από τα χρόνια της ευμάρειας, καθώς οι μεγαλύτεροι θα ήταν 14 ετών κατά το ξέσπασμα της κρίσης. Έχουν, λοιπόν, μεγαλώσει και ενηλικιωθεί μέσα σε αυτό που εμείς ονομάζουμε «κρίση», ενώ για αυτούς αποτελεί την κανονικότητα. Συνειδητοποιούν ότι η πραγματικότητα σήμερα είναι πολύ δύσκολη. Υπάρχουν υψηλή ανεργία, χαμηλές αμοιβές και μεγάλος ανταγωνισμός. Έτσι, ό,τι κάνουν, το κάνουν πολύ συνειδητά, όντας περισσότερο εστιασμένοι σε αυτό.

    Επίσης, πλέον, οι οικογένειες των φοιτητών δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να στηρίξουν τα παιδιά που σπουδάζουν, ιδιαίτερα σε άλλες πόλεις, για μεγάλο χρονικό διάστημα. Με τις σημαντικές μειώσεις στους μισθούς και τα μεγάλα ποσοστά ανεργίας, οι οικογένειες παίζουν και αυτές σημαντικό ρόλο στην επίσπευση του χρόνου των σπουδών.

    Έτσι, τόσο από την πλευρά των φοιτητών όσο και από την πλευρά των οικογενειών, τα δεδομένα έχουν αλλάξει σημαντικά και οι φοιτητές έχουν επαναπροσδιορίσει τους στόχους τους και τον προγραμματισμό τους.
    Ιδιαιτερότητες στα ελληνικά ΑΕΙ

    Οι συγκρίσεις με άλλα εκπαιδευτικά συστήματα δεν έχουν νόημα, αν δεν υπολογίζουμε και τις ιδιαιτερότητες των συστημάτων και των συνθηκών μέσα στις οποίες αυτά δραστηριοποιούνται:

    • Στα ελληνικά πανεπιστήμια δεν υπάρχει ο θεσμός των σπουδών μερικής φοίτησης (part-time). Έτσι, αυτός δημιουργείται, de facto, από τους φοιτητές, οι οποίοι αδυνατούν να σπουδάσουν με καθεστώς πλήρους φοίτησης (full-time) για πολλούς λόγους, όπως οικονομικοί, οικογενειακοί κ.λπ. Επιλέγουν τα μαθήματα που παρακολουθούν και εξετάζονται σε κάθε έτος,ώστε να επιμηκύνουν τη διάρκεια και την εντατικότητα των σπουδών τους κατά τρόπο που τους εξυπηρετεί και δεν δημιουργεί πρόβλημα στις άλλες τους δραστηριότητες και ανάγκες.

    • Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν δίδακτρα. Καθώς η φοίτηση στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι δωρεάν, δεν υπάρχουν δίδακτρα για να πιέζουν οικονομικά τους φοιτητές να τελειώσουν γρηγορότερα τις σπουδές τους, όπως στις χώρες τις οποίες χρησιμοποιούμε ως μέτρο σύγκρισης.

    • Σε καμία περίπτωση, τα τελευταία χρόνια, δεν υπάρχουν τόσο πολλοί αιώνιοι φοιτητές όπως υποστηρίζει ο σχετικός μύθος. Για παράδειγμα, στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης οι φοιτητές ολοκληρώνουν τις σπουδές τους το πολύ στα πέντε χρόνια, ενώ οι περισσότεροι στα τέσσερα με τεσσεράμισι.

    • Αυτός που έχει εγγραφεί κάποια στιγμή σε μια πανεπιστημιακή σχολή δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι ενεργός φοιτητής και θα φοιτήσει κανονικά ή θα πάρει κάποτε πτυχίο ούτε, καν, ότι θα ξανάρθει στο πανεπιστήμιο. Μένει στις λίστες ως φοιτητής, ενώ, ουσιαστικά, έπαψε να είναι.

    • Ακόμα, οι «επί πτυχίω» φοιτητές, αυτοί δηλαδή που συνεχίζουν να χρωστούν μαθήματα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος σπουδών τους, δεν επιβαρύνουν, σε καμία περίπτωση, τον Έλληνα φορολογούμενο! Και αυτό διότι δεν δικαιούνται ούτε σίτιση ούτε στέγαση ούτε πάσο ούτε βιβλία.

    • Επίσης, ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα το κράτος είναι αυτό που, μέσω του Υπουργείου Παιδείας, ορίζει τον αριθμό εισακτέων σε κάθε πανεπιστημιακό τμήμα. Για πολιτικούς, τοπικιστικούς, εθνικούς και άλλους λόγους, οι εισακτέοι είναι, τουλάχιστον, διπλάσιοι από όσοι θα έπρεπε.

    Αποτέλεσμα αυτού; Από τους 100 που εισάγονται σε ένα τμήμα, οι 30 με 50 πέρασαν σχετικά εύκολα, καθώς σήμερα σχεδόν όλοι περνάνε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση! Επομένως, μέσα σε αυτούς που δεν αποφοιτούν εγκαίρως περιλαμβάνονται και εκείνοι που δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να σπουδάσουν, αλλά βρίσκονται στο πανεπιστήμιο διότι, λόγω του μεγάλου αριθμού των εισακτέων, μπορούσαν να περάσουν και, επιπλέον, επειδή η φοίτηση είναι δωρεάν.

    Για να αναδείξουν το υποτιθέμενο πρόβλημα με τους αιώνιους φοιτητές, πολλοί αναφέρονται και στο κατά πόσο οι φοιτητές στην Ελλάδα παρακολουθούν τις διαλέξεις των μαθημάτων. Όπου και αν πήγα, ως φοιτητής ή ως επισκέπτης καθηγητής σε πανεπιστήμιο σε Αμερική και Καναδά, πουθενά δεν υπήρχαν υποχρεωτικές παρακολουθήσεις. Ούτε στην Ελλάδα υπάρχουν στα προπτυχιακά προγράμματα. Όμως, σε κάποια μαθήματα, οι φοιτητές κάθονται ακόμα και όρθιοι ή στα σκαλιά του αμφιθεάτρου. Σε άλλα μαθήματα συμμετέχει πάνω από το 50% των εγγεγραμμένων φοιτητών, ενώ πάντα στους εγγεγραμμένους περιλαμβάνονται όσοι εργάζονται, όσοι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να έρθουν από την πόλη τους και παρευρίσκονται μόνο στις εξετάσεις, καθώς και αυτοί που εγγράφηκαν γιατί οι βάσεις ήταν πολύ χαμηλές.
    Διεθνείς συγκρίσεις

    Παραπάνω περιγράψαμε πώς είναι τα πράγματα στη χώρα μας. Τώρα, θα πρέπει να δούμε τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Τα ποσοστά αποφοίτησης (graduation rate) από τα πανεπιστήμια των ΗΠΑ δεν είναι τόσο υψηλά όσο θα περιμέναμε.

    Σε πολλά πανεπιστήμια, αποφοιτά στον προβλεπόμενο χρόνο μόλις το 18% με 30% των φοιτητών. Μάλιστα, σύμφωνα με τα ίδια τα πανεπιστήμια και τις σχετικές ομοσπονδιακές υπηρεσίες τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αυτό είναι πρόβλημα που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

    Στον Πίνακα παρουσιάζουμε ενδεικτικά τα ποσοστά αποφοίτησης σε 26 από τις 50 πολιτείες των ΗΠΑ, για τις οποίες έχουμε διαθέσιμα δεδομένα από το Εθνικό Κέντρο Στατιστικής της Εκπαίδευσης (National Center for Education Statistics). Παρατηρούμε ότι μετά το πολύ υψηλό ποσοστό αποφοίτησης στην Αλάσκα που φτάνει το 72,7%, τα ποσοστά στη δεύτερη θέση πέφτουν στο 48,6% για τη Νότια Καρολίνα και φτάνουν μέχρι και το 12% στην Οκλαχόμα.
    Πίνακας Τα ποσοστά αποφοίτησης σε διάφορες πολιτείες των ΗΠΑ

    Πολιτεία – % Αποφοίτησης

    Αλάσκα – 72,7
    Νότια Καρολίνα – 48,6
    Δυτική Βιρτζίνια – 32,3
    Νέα Υόρκη – 43,1
    Γιούτα – 31,9
    Νέο Μεξικό – 21,1
    Φλόριντα – 29,7
    Ουάσιγκτον – 26,4
    Αϊόβα – 27,5
    Αλαμπάμα – 24,5
    Βιρτζίνια – 24,5
    Ιντιάνα – 26,7
    Πενσιλβάνια – 25,8
    Οκλαχόμα – 12,0

    Πηγή: National Center for Education Statistics
    Συμπέρασμα

    Από τη σύντομη παραπάνω ανάλυση του θέματος στην Ελλάδα, γίνεται αντιληπτό ότι το πρόβλημα των λεγόμενων «αιώνιων φοιτητών» δεν είναι τόσο σοβαρό όσο υπονοεί ο σχετικός μύθος. Επίσης, από τη διεθνή σύγκριση με την αντίστοιχη κατάσταση στις ΗΠΑ, γίνεται κατανοητό ότι το φαινόμενο των φοιτητών που αργούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά εμφανίζεται και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες.

    Οι περισσότεροι από τους φοιτητές που δεν έχουν τελειώσει στον προβλεπόμενο χρόνο τις σπουδές τους έχουν απλώς εγγραφεί σε κάποια σχολή, στην οποία εμφανίστηκαν ελάχιστες φορές ή και ποτέ. Κατά πάσα πιθανότητα, δεν πρόκειται να ξεκινήσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους ποτέ. Παραμένουν, όμως, εγγεγραμμένοι και μετά την ολοκλήρωση –χρονικά– του κύκλου σπουδών τους, χωρίς να επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο. Οι υπόλοιποι είναι φοιτητές που, για διάφορους λόγους –οικονομικούς, οικογενειακούς κ.λπ.– δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα και να συνεχίσουν τις σπουδές τους με τη μορφή της πλήρους φοίτησης.

    Έτσι, από τη στιγμή που δεν υπάρχει στην Ελλάδα ο θεσμός της μερικής φοίτησης, τη δημιουργούν οι ίδιοι οι φοιτητές παρατείνοντας τις σπουδές τους χρονικά. Αυτούς τους φοιτητές, όμως, λανθασμένα, τους συμπεριλαμβάνουμε στους αιώνιους φοιτητές.

    Τέλος, όποιοι και αν είναι αυτοί, για οποιονδήποτε λόγο και αν αργούν να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους, σε καμία περίπτωση δεν επιβαρύνουν τον Έλληνα φορολογούμενο, τη διδακτική διαδικασία, την έρευνα ή το διοικητικό προσωπικό. Δεν δικαιούνται πάσο για μειωμένο κόστος μετακινήσεων, δεν δικαιούνται στέγαση στις φοιτητικές εστίες, ούτε σίτιση στις φοιτητικές λέσχες. Τέλος, δεν δικαιούνται βιβλία ούτε φοιτητικά επιδόματα.Το όποιο κόστος είναι αμελητέο. Η οριζόντια διαγραφή τους από τα πανεπιστήμια θα στερήσει, όμως, τη δυνατότητα να σπουδάζουν νέοι άνθρωποι που, για οικονομικούς ή άλλους λόγους, αδυνατούν να παρακολουθούν τα μαθήματα με τη μορφή της πλήρους φοίτησης.

    Περικλής Γκόγκας – Σύγχρονοι ελληνικοί μύθοι – Εκδόσεις Κριτική

    Πηγές δεδομένων

    • http://nces.ed.gov/programs/digest/d13/tables/dt13_326.10.asp

    • http://media.collegeboard.com/digitalServices/pdf/professionals/four-year-graduation-rates-for-four-year-colleges.pdf

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 11:21 | Κατερίνα

    Θεωρώ απαράδεκτη την ιδέα ότι ένας φοιτητής μπορεί να διαγραφεί απο την σχολή του λόγω κάποιου μυστήριου καθηγητή, δεν μιλάω για τις εξαιρέσεις φοιτητών που εργάζονται ή αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα (όπου θα έπρεπε να υπάρχει κατανόηση και να εξαιρούνται έχοντας τα κατάλληλα δικαιολογιτηκά).Υπάρχουν όμως και φοιτητές που διαβάζουν και σε ορισμένες σχολές υπάρχει ένας παραπάνω βαθμός δυσκολίας των μαθημάτων και οι καθηγητές εννοείται δεν δέχονται αξιολόγηση.

    Σωστότερο θα ήταν να διαγράφονται φοιτητές που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ επαφή με το πανεπιστήμιο και οχι εκείνοι που δίνουν τα μαθήματα και αποτυγχάνουν να τα περάσουν,η αποτυχία δεν ισοδυναμεί με την εξορία.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 11:08 | Σταύρος

    Ο περιορισμός του χρόνου φοίτησης το μόνο που θα καταφέρει είναι στο να ωθήσει φοιτητές οι οποίοι διατρέχουν σοβαρά οικονομικά , οικογενειακά , μαθησιακα και γενικότερα κοινωνικά προβλήματα να αφήσουν τις σπουδές τους αφού είναι πιθανό να μην προλάβουν να τις ολοκληρώσουν. Επίσης, αρκετοί φοιτητές χάνουν ολόκληρο εξάμηνο περιμένοντας να δουν αν θα εγκριθεί η μετεγγραφή τους σε άλλο ίδρυμα.Στις περιπτώσεις εγκριμενης μεταγραφής οι φοιτητές θα έχουν ένα εξάμηνο λιγότερο δεδομένου της καθυστέρησης και της αναντισοιχιας προγραμμάτων σπουδών.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 10:32 | Ιωάννου Β.

    Μια τέτοια ρύθμιση δεν παρουσιάζει θετικά σημεία. Το ζητούμενο στο θέμα των αιωνίων φοιτητών δεν είναι να θεωρηθούν όλοι τους μια ομάδα τεμπεληδων, που βαρέθηκαν την σχολή τους. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει και δεν λαμβάνονται υπ’ όψιν όλες οι άλλες περιπτώσεις που είναι πολλές.
    Η ανεπαρκής μέριμνα για την κάλυψη των εξόδων διαβίωσης των φοιτητών, (ελάχιστος αριθμός φοιτητικών εστιών σε σχέση με τις ανάγκες)έχει υποχρεώσει χιλιάδες γονείς να φέρουν άλλο ένα βάρος στην πλάτη τους, που πολλές φορές δεν μπορούν να σηκώσουν.
    Τι γίνεται στην περίπτωση που ο φοιτητής πρέπει να δουλέψει για να ζήσει, επειδή η οικογένεια του δεν μπορεί ή δεν θέλει να τον στηρίξει; Ειναι σχεδόν ακατόρθωτο για κάποιον που εργάζεται, να παρακολουθεί όσο χρειάζεται για να ολοκληρώσει τον κύκλο σπουδών του στο προβλεπόμενο χρονικό διάστημα. Ταυτόχρονα, όταν ακόμα δεν έχουν ληφθεί μέτρα για την εξάλειψη της μαύρης εργασίας που ειδικά για τις νεαρές ηλικίες τείνει να αποτελέσει κανόνα χωρίς δική τους ευθύνη, δεν νοείται να ζητείται ως δικαιολογητικό η απόδειξη της εργασίας τους.
    Ο νέος αυτός νόμος μοιάζει να αντιμετωπίζει τους φοιτητές σαν άτομα με όλα τους τα προβλήματα λυμένα, ενώ η ελληνική πραγματικότητα δεν επιτρέπει τέτοια ξεγνοιασιά στους νέους της.
    Ο παράγοντας της ψυχολογικής υγείας που υπάγεται στον νόμο; Χρειάζεται κανείς χαρτί ψυχολόγου για να αποδείξει την αδυναμία του να παρακολουθεί ομαλά την διδασκαλία; Η ψυχολογική στήριξη για τους φοιτητές είναι ανεπαρκής για τον αριθμό τους. Κάπως έτσι οι φοιτητές καλούνται να αποδείξουν κάθε δυσκολία της καθημερινότητας τους, σε μια ακόμη γραφειοκρατικη διαδικασία και όλα αυτά, ενώ οι αδιάφοροι αιώνιοι φοιτητές δεν κοστίζουν στο κράτος καθώς δεν παίρνουν συγγράμματα ούτε έχουν φοιτητική ταυτότητα.
    Σε μια περίοδο όπου η οικονομική και ψυχική σταθερότητα εκλείπουν όσο ποτέ άλλοτε, οι φοιτητές χρειάζονται κατανόηση και όχι απαιτήσεις που να υπερβαίνουν τις δυνάμεις τους.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 10:29 | Κωνσταντίνος Παπαδόπουλος

    Δεν μπορουμε να ισοπεδωνουμε ολους τους λεγομενους αιωνιους φοιτητες. Πολλα απο αυτα τα ατομα τα οποια τα καναλια προσβαλλουν και δαιμονοποιουν , ειναι ανθρωποι που παλεύουν και αγωνιζονται, για διάφορους λογους καθυστερησαν να ολοκληρωσουν τις σπουδες τους και εχουν παρουσια στις εξεταστικες με υψηλους βαθμους στα μαθηματα. Ακομα και το 2ν να εχουν ξεπερασει εφοσον εγγραφονται στα εξαμηνα , εχουν παρουσια στις εξεταστικες και δηλωνουν επιθυμια να συνεχισουν να αγωνιζονται να ολοκληρωσουν τις σπουδες τους, δεν βλεπω λογο να διαγραφουν. Πρεπει να τους δοθει κατ ελαχιστο ενα ακομα πληρες ευρος φοιτητησης των 9 ετων. Πως ειναι δυνατον να ισοπεδωνουμε μια μεριδα ανθρώπων καινα εμποδίσουμε καποιον που επιθυμει να ολοκληρωσει σπουδες του. Εφοσον αγωνιζονται προφανως τους ετυχαν διαφορα προβληματα που τους οδηγησαν στο να καθυστερήσουν. δικαιουνται να αγωνιστούν παρα τις δυσκολιες της ζωης και να τελειωσουν. Η παρουσια τους δειχνει η προθεση και το ποιον τους. Δωστε τη δεύτερη ευκαιρια και μην ισοπεδωνετε αδικα αυτους τους ανθρωπους που αγωνιζονται καθημερινα

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 09:34 | Μαρία Κουβαλάκη

    Πως ακριβώς θεωρείται λογικό σε αυτήν την χρονική περίοδο να τεθεί σε ισχύ νόμος για ελάχιστο όριο φοίτησης τη στιγμή που όλα έχουν πάει πίσω. Η σχολή μου είναι 4 χρόνια και με όλα αυτά που έχουν γίνει έχω πάει στον 5 χρόνο αυτή τη στιγμή χωρίς όμως να ευθύνομαι (άργησε να ξεκινήσει η πρακτική 3 μήνες και μας εβαλαν σε παραταση κιολας 2 μήνες πριν τελειώσουμε, άρα ενώ θα είχα τελειώσει υπό κανονικές συνθήκες Αυγούστου του 20′ εγώ ακόμα περιμένω). Το λογικό είναι πως δε θα ισχύει για τις καθυστερήσεις που έχουμε εξαιτίας της καραντίνας αλλά επειδή δεν είδα να αναφέρεται συγκεκριμένα αυτό, όλα τα θεωρώ πιθανά.

  • 15 Ιανουαρίου 2021, 00:55 | Γρηγόρης

    Η παρ.3 του αρ.31 είναι τελείως ασαφής και μπορεί να ερμηνευτεί ως διαγραφή των επι πτυχίω, οι οποίοι θα έχουν ξεπεράσει το ν+3 κατά την έναρξη του επόμενου ακαδημαϊκού έτους και μετά. (συνεπώς ακόμη και αυτοί που σήμερα είναι π.χ. 5ο έτος και χρωστάνε πολλά μαθήματα, θα έχουν σοβαρό πρόβλημα, αφού στα 8έτη θα διαγράφονται ακόμη κι αν απέχουν λίγα μαθήματα από το πτυχίο). Το τραγικό είναι ότι θα πάει χαμένος ο μόχθος πολλών φοιτητών οι οποίοι θα διαγράφονται ακόμη και χρωστώντας 2-3-5 μαθήματα, εφόσον έχουν ξεπεράσει τον προβλεπόμενο χρόνο, αφού το νομοσχέδιο δεν προβλέπει κάτι διαφορετικό.Το συγκεκριμενο μέτρο θα ηταν σωστο να μπει απο την ερχόμενη χρονια αν ψηφιστει ως τοτε ωστε οποιος μπαινει σε καποια σχολη να το ξερει απο την πρωτη στιγμη..και οχι να διαγραφουν χιλιαδες άνθρωποι που ετυχε να αφησαν ή ειχαν αφησει παλαιοτερα για καποιο χρονο την σχολη τους λογο δυσκολιων ή οτιδιποτε χωρις να ισχυε κατι την τοτε εποχη και να τους αφαιρειται και η δυνατοτητα αν το προσπαθουν τωρα να το πετυχουν ή στο μελλον αν καποιοι το εκαναν μολις προσφατα και ακομα αδυνατούν.

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 23:54 | Εύα

    Πολλοί φοιτητές εργάζονται χωρίς σταθερό ωράριο οπότε δεν θα μπορέσουν να αποδείξουν τις προϋποθέσεις για την μερική φοίτηση. Επίσης ,αναφορικά με την τρέχουσα κατάσταση, με την υπερβολική καθυστέρηση συγγραμμάτων μέσω εταιριών ταχυμεταφορών, την ελλιπή τηλεκπαίδευση και την αυθαιρεσία κάποιων καθηγητών σε βαθμούς και άρνηση τους για επίδειξη γραπτών , που δεν ελέγχεται διότι δεν βρισκόμαστε στα αμφιθέατρα, είναι λογικό, πέραν των οποιωνδήποτε άλλων προβλημάτων,που μπορεί ο καθένας να αντιμετωπίζει, πολλοί φοιτητές να υπερβούν το όριο. Θα πρέπει να παρθούν άλλα ηπιότερα μέτρα,εφόσον η εκπαίδευση βαρύνεται τόσο πολύ, όπως ν+4 ή αντί για διαγραφή μετά την υπέρβαση του ν+2 να μην έχουν οι φοιτητές αυτοί τα προνόμια της ακαδημαϊκής ταυτότητας(π.χ μειωμένο εισιτήριο,δωρεάν σίτιση)

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 23:49 | Γιάννης

    Η ρύθμιση του 2 + 1/2 είναι αυστηρή, άδικη και ανώφελη, ειδικά για περιπτώσεις φοιτητών που εργάζονται ή αντιμετωπίζουν προβλήματα, οικονομικά, οικογενειακά, ψυχολογικά, υγείας κ.λπ. Προτείνω: ν επί 2 για όλους τους φοιτητές και ειδικές ρυθμίσεις για ειδικές περιπτώσεις. Η διάρκεια αυτή είναι λογική και ρεαλιστική. Θα ανακουφίσει από το άγχος φοιτητές και κυρίως τις οικογένειές τους που καταβάλλουν τεράστια προσπάθεια, κόπο και έξοδα να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Η ματαίωση και η ακύρωση τόσου αγώνα, αν ένας φοιτητής δεν καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του, θα είναι καταφανώς άδικη. Η πολιτεία δεν πρέπει να εξαντλήσει την αυστηρότητά της απέναντι στους νέους. Οφείλει να είναι επιεικής και ανεκτική ως προς τη διάρκεια των σπουδών τους.

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 23:07 | Γιάννης

    Και τί θα γίνεται όταν θα συσσωρεύονται φοιτητές στο τελευταίο εξάμηνο πριν τη διαγραφή τους εάν κάποιοι διδάσκοντες (ανάμεσα σε τόσες χιλιάδες) μπαίνουν σε διάφορους πειρασμούς;(βλέπε περίπτωση καθηγητή Σερρών πριν 3-4 χρόνια)

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 22:33 | Γιώργος ταλιουρης

    Δεν παίρνουν όλοι 5000 ευρώ το μήνα δυστυχώς και ένα παιδί που έχει παλέψει να περάσει σε μια σχολή δικαιούται όσο χρόνο θέλει για να την τελειώσει όταν ένα άτομο δουλεύει πρέπει να προσέχει τους γονείς του ή τον γονέα του γρ έχει το οποιοδήποτε πρόβλημα υγείας ή μπορεί να έχει και ο ίδιος ο φοιτητής και δεν έχει εστία διότι είτε είναι άθλιες οι εγκαταστάσεις και είναι δικαιώματα να ζει σαν άνθρωπος είτε επειδή μέσα στις εστίες υπάρχουν παιδιά όπου οι γονείς έχουν χιλιάδες ευρώ εισοδήματα και δεν δηλώνουν τίποτα (ΝΑΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΠΑΝΤΟΥ Η ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΜΠΑΖΕΙ ΔΥΣΤΗΧΩΣ) όποτε όταν διορθώσετε τα προβλήματα που οι ίδιοι δημιουργείται για τους φοιτητές τοτε μπορείτε να ξανασκεφτείτε τα χρονικά όρια φοίτησης

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 18:02 | Νικόλας

    Δεν έχω δει ούτε ένα σχόλιο υπέρ. Έχοντας τελειώσει στα 7,5 χρόνια την τετραετή σχολή μου, και όντας πλέον υποψήφιος διδάκτωρ με 25+ δημοσιεύσεις σε ξένα συνέδρια και περιοδικά, θεωρώ ένα όριο στα έτη σπουδών όχι μόνο αχρείαστο, αλλά και εντελώς λάθος. Δυστυχώς, στην ζωή του καθενός μας, δεν πάνε τα πράγματα πάντα καλά, και γι’αυτό πολλές φορές δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στις υποχρεώσεις μας. Γι’αυτόν τον λόγο είναι εντελώς λάθος να τίθονται όρια στην εκπαίδευση κάποιου. Για να θέσει όρια στην εκπαίδευση που προσφέρει το κράτος, θα έπρεπε πρώτα να έχει λύσει τα θέματα εργασίας, στέγασης, κοινωνικής πρόνοιας και αρωγής. Μόνο τότε θα μπορούσε πραγματικά να υποστηρίξει κανείς τέτοια μέτρα. Στη σημερινή κατάσταση, που η ανεργία καλπάζει, που η φοιτητική εργασία είναι ως επί το πλείστον ανασφάλιστη, παράνομη, ελλιπής και αδήλωτη, είναι τεράστιο σφάλμα να μπουν περιορισμοί στην εκπαίδευση, έτσι όπως προτείνονται. Εάν πρέπει να μπουν περιορισμοί, αυτοί θα πρέπει να είναι επιεικείς, με ανώτατο όριο τα 2ν+2 έτη και μετά καθοδήγηση από επιτροπή καθηγητών, με όριο τουλάχιστον μία επιτυχή εξέταση ανά περαιτέρω εξάμηνο, ή αυτόματη διαγραφή. Το κράτος πρέπει να προωθεί την εκπαίδευση και όχι να την δυσχεραίνει. Προφανώς, η στέρηση όλων των φοιτητικών προνομίων μετά τα 1,5ν (συνήθως 6) έτη, όπως ισχύει και σήμερα, αποκλείουν την κακόβουλη αιώνια φοίτηση, και το όριο των πρακτικά 10 ετών, με υποχρέωση επιτυχών εξετάσεων μετά από αυτό, αποκλείει εντελώς την αιώνια φοίτηση.

    Παράλληλα, όμως, πρέπει να υπάρχει και αυστηρός έλεγχος των καθηγητών, ώστε να μην αυθαιρετούν. Η προσωπική μου εμπειρία μου έχει δείξει ότι ένας στους 20 ή στους 50 καθηγητές έχει κάποιο θέμα και αυθαιρετεί. Σε αυτήν την περίπτωση, θα πρέπει το σώμα των φοιτητών να μπορεί να θέσει κάποιον τέτοιον καθηγητή ενώπιον κάποιου είδους πειθαρχικής διαδικασίας ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. Δηλαδή, αν οι φοιτητές υπόκεινται σε πειθαρχικό έλεγχο, πρέπει και οι καθηγητές να υπόκεινται σε κάποιον αντίστοιχο έλεγχο, ώστε να εκλείψουν φαινόμενα εκβιασμών για να περάσει κάποιος ένα μάθημα ή κοψίματος της πλειοψηφίας επανειλλημένα άνευ σοβαρής αιτίας. Δεν μπορεί δηλαδή να υπάρχει μέγιστο όριο εξαμήνων, αν δεν υπάρχει και επαρκής έλεγχος των διδασκόντων. Αν και ακραία, είναι γνωστά στο πανελλήνιο παραδείγματα καθηγητών που εκβίαζαν φοιτήτριες για να της περάσουν ή και πιο συχνά καθηγητών που νομίζουν ότι το αντικείμενο τους το ξέρουν μόνο αυτοί και ο Θεός και κόβουν όλους τους φοιτητές ή έχουν το 8 ως τον μέγιστο βαθμό για εργασίες και εξετάσεις. Στην πραγματική ζωή αν τύχεις σε τέτοιο προϊστάμενο ή σε τέτοιο δάσκαλο ή καθηγητή μέσης εκπαίδευσης, μπορείς να αλλάξεις εργοδότη ή σχολείο έστω με κάποια δυσκολία. Πανεπιστήμιο όμως δεν μπορείς να αλλάξεις. Άρα, πρέπει το κράτος να φρονίσει για τους διδάσκοντες στα πανεπιστήμια με πολύ μεγαλύτερη επιμέλεια από όσο φροντίζει για τα σχολεία ή για την εργοδοσία. Μόνο τότε θα μπορούσε να εισαχθεί και κάποιος περιορισμός ανεπιτυχών εξετάσεων ανά μάθημα.

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 16:18 | ΞΑΝΘΟΣ

    ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ……ΟΠΩΣ ΝΕΟΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ…..
    ΕΧΟΝΤΑΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΕΙ ΣΤΑ 4 ΧΡΟΝΙΑ , ΠΑΡΑ ΚΑΤΙ ΜΗΝΕΣ , ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΑΚΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΑΠΟ 4 ΕΤΗ…..ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ.
    Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΑΓΩΝΑ ΣΥΝΗΘΩΣ ΜΙΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΓΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ.
    ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΗ ΚΑΤΑΚΤΗΘΗΚΕ ΜΕ ΠΟΛΥ ΠΟΝΟ , ΚΟΠΟ, ΚΑΙ ΧΡΗΜΑΤΑ. ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΙ ΛΕΕΙ ΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ….ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΟ ΠΑΙΡΝΩ ΠΙΣΩ ΑΝ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ ΕΓΩ………!!!
    ΝΤΡΟΠΗ ….ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΟΜΙΜΑ ΚΑΤΕΚΤΗΣΕΣ…..ΝΤΡΟΠΗ….!!!
    ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΕΣ……ΔΙΑΦΟΡΕΣ…….. ΓΙΑ ΣΑΤΥΡΙΚΕΣ ΕΚΠΟΜΠΕΣ…!!!
    ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΛΟΓΙΚΟ ΑΝΘΡΩΠΟ:
    1) ΤΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΠΟΤΕ ΤΟ ΛΥΚΕΙΟ Ή ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΣΤΑ 50 ΕΝΩ ΤΟ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΤΑ 15;……..ΚΑΝΕΝΑ ……..ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ….!!!
    2) ΤΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕΙ Η ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΠΟΤΕ ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ Ή ΤΟ ΤΕΛΕΙΩΣΑΝ ΣΤΑ 50 ΕΝΩ ΤΟ ΑΡΧΙΣΑΝ ΣΤΑ 20;……..ΚΑΝΕΝΑ ……..ΠΟΙΟΣ ΝΟΙΑΖΕΤΑΙ….!!!
    ΕΠΕΙΔΗ ΟΜΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΟΠΙΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΑ ΑΕΙ ΚΑΠΟΙΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΑΝ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΣΑΝ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΨΑΡΕΥΟΥΝ ΝΕΟΕΙΣΕΡΧΟΜΕΝΟΥΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ…..ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΜΑΤΑΣ.
    ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΟ, ΚΑΘΕ ΦΟΙΤΗΤΗΣ ΜΕΤΑ ΤΑ 7 ΧΡΟΝΙΑ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗ ΛΗΨΗ ΠΤΥΧΙΟΥ ΜΕ ΕΝΑ ΣΥΜΒΟΛΙΚΟ ΠΑΡΑΒΟΛΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΛΕΟΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΥΣ ….!!!
    ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕ…..Η ΙΔΙΟΙ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΚΟ ΣΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ…..Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΝ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ…..!!!
    ΠΟΙΟΣ Ο ΛΟΓΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ……ΘΑ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙΣ ΟΤΑΝ ΘΕΛΩ …….ΕΓΩ…….ΓΙΑΤΙ ; …..ΕΤΣΙ ΘΕΛΩ……ΟΠΩΣ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΜΩΡΑ…..!!!
    ΤΗΡΗΣΗ ΝΟΜΩΝ ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
    ΣΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΗΡΟΥΝΤΑΙ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΙΘΑΜΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΚΡΙΣΗ….!!!
    ΕΙΝΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΜΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΝΟΝΑ.
    ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟΙ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ . ΤΟΥΣ ΑΦΗΝΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΤΟΥΣ.
    ΑΣΥΛΙΕΣ ΣΤΗΝ ΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΝΟΜΩΝ, ΓΙΑ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ , ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΕ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΕΣ…….ΣΕ ΑΛΛΑ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ…!!!
    ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΑ ΑΕΙ ,ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ
    ΤΑ ΑΕΙ ΔΕΝ ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ Η ΦΟΙΤΗΣΗ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΘΕΛΗΣΗ .
    ΕΤΣΙ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ ΝΑ ΠΕΡΝΑ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΩΝ ΑΕΙ ……ΕΠΕΙΔΗ ΑΠΛΑ ΣΥΜΜΕΤΕΧΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΑΕΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ Η΄ ΘΕΛΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΜΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.
    ΕΙΝΑΙ ΛΟΓΙΚΟ ΚΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΈΛΛΗΝΑ ΦΟΡΟΛΟΓΟΥΜΕΝΟ ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΕΙ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ , ΘΕΛΟΥΝ ΚΑΙ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΕΙΣ.
    ΚΑΤΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟ ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΚΟ ΟΡΙΟ ΞΕΦΤΙΛΙΖΕΙΣ ΤΗ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΚΑΙ ΠΡΙΜΟΔΟΤΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΣΤΟΧΩΝ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ.
    ΘΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΚΑΠΟΙΑ ΤΜΗΜΑΤΑ . ΘΑ ΜΕΙΝΟΥΝ 15.000 ……ΕΚΤΟΣ ΑΕΙ ……ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ…..ΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ …!!!

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 15:47 | Γελασάκη Ε.

    Υπάρχουν φοιτητές που έχουν οικονομικό πρόβλημα και υποχρεώνονται να εργασθούν (ανασφάλιστοι δυστυχώς) προκειμένου να συγκεντρώσουν τα χρήματα ώστε να πάνε χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι τους να σπουδάσουν. Γράφονται στα εξάμηνα κανονικά για να μην χάσουν την ακαδημαϊκή τους ιδιότητα και θέλουν να ξεκινήσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο μέλλον (μόλις μπορέσουν οικονομικά, κάτι το οποίο δεν μπορούν να προσδιορίσουν ακριβώς). Αυτοί γιατί να πρέπει να διαγραφούν από την σχολή ? Επειδή δεν ανήκουν σε οικογένειες οικονομικά δυνατές ? Δείξτε παρακαλώ παραπάνω μέριμνα σε αυτήν την κατηγορία σπουδαστών. Οι καταστάσεις είναι δύσκολες οικονομικά. Δεν χρειάζεται να σας το αναφέρω, το γνωρίζετε.

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 14:51 | Χρήστος Λάιος

    Για να δοθεί μια οριστική λύση στους αιώνιους φοιτητές θα μπορούσε να εφαρμοστεί το εξής: Δυνατότητα υποβολής ηλεκτρονικής υπεύθυνης δήλωσης προς το τμήμα του Α.Ε.Ι-Τ.Ε.Ι κατά την οποία, ο φοιτητής που έχει υπερβεί τη δεδομένη χρονική στιγμή το (ν+ν/2) ακαδημαϊκό εξάμηνο, θα δηλώνει αν επιθυμεί να συνεχίσει τις σπουδές του.
    -Σε περίπτωση που επιθυμεί θα πρέπει να περατώσει την φοίτηση του μέχρι την εξεταστική του επόμενου Σεπτεμβρίου.
    -Σε περίπτωση που δεν περατώσεις τις σπουδές σου, διαγράφεσαι με υπαιτιότητα σου.
    -Σε περίπτωση που δεν υποβάλλεις υπεύθυνη δήλωση διαγράφεσαι με υπαιτιότητα σου.
    -Αν έχεις συμπληρώσει τον υποχρεωτικό χρόνο φοίτησης (ν), αλλά όχι το (ν+v/2), θα δικαιούσαι να συμμετέχεις σε επιπλέον 2 εξεταστικές περιόδους επιπλέον πέραν του προβλεπομένου.
    – Αν δεν έχεις συμπληρώσει τον υποχρεωτικό χρόνο φοίτησης, δεν δικαιούσαι ούτε ημέρα παράτασης μετά την συμπλήρωση του (ν+ν/2).

    Σε κάθε περίπτωση, πρέπει να διατηρείται το δικαίωμα αναστολής φοίτησης μέχρι 3 έτη, για σοβαρούς προσωπικούς λόγους (χρονικό διάστημα κατά το οποίο ο φοιτητής δεν θα κατέχει κανένα φοιτητικό προνόμιο).

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 14:34 | Υπάλληλος Γραμματείας Τμήματος ΑΕΙ

    Από το δικό μου πόστο είναι εύκολο να διακρίνεις (ειδικά μετά από τόσα χρόνια εμπειρίας) ποιοι φοιτητές/τριες πραγματικά ενδιαφέρονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους.
    Δίνουν κάθε χρόνο εξετάσεις, έστω και ένα μάθημα, κάνουν χρήση της αναστολής σπουδών όποτε έρθουν αντιμέτωποι/ες με ένα σοβαρό πρόβλημα. Έρχονται σε επικοινωνία μαζί μας, μοιράζονται τα προβλήματά τους και βρίσκουμε από κοινού νόμιμες λύσεις.
    Δεν εξαφανίζονται 10 ακόμη και 20 χρόνια.
    Σταματήστε να «χαϊδεύετε» όσους/όσες είναι αδιάφοροι/ες. Η τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν είναι υποχρεωτική!

    Τέλος, πως μπορεί να ισχυριστεί κανείς ότι κατέχει ένα γνωστικό πεδίο για το οποίο εξετάσθηκε πριν από 20 χρόνια, δεν το καταλαβαίνω.

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 11:34 | a.thiveos

    Γνωρίζει η κα Υπουργός τι σημαίνει να δίνεις εξεταστική και την προηγούμενη ή την ίδια ημέρα να έχεις κάνει την απαραίτητη χημειοθεραπεία σου ή αιμοκάθαρση ή να έχεις ζάκχαρο 4? Στα παιδιά αυτά που ήδη (και πολύ σωστά) τους έχει δωθεί από την πολιτεία το δικαίωμα πρόσβασης στην ανώτατη εκπαίδευση με ειδικές διατάξεις (5%) θα πρέπει να τους δωθεί και το δικαίωμα να μην επιφορτισθούν πέραν του καθημερινού άγχους με την υγεία τους και με το επιπλέον άγχος ορίου φοίτησης.

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 10:36 | Μπασιάκος Γιάννης

    Μια άλλη προσέγγιση στο θέμα των – υπό διωγμόν – αιωνίων φοιτητών:
    Το φαινόμενο των αιωνίων φοιτητών – μια Ελληνική και Ιταλική μέχρι πρότινος πατέντα – αποτελεί έναν από τους παράγοντες που υποβαθμίζουν τα Ελληνικά Πανεπιστήμια στις διεθνείς κατατάξεις. Αποτελεί όμως η συγκεκριμένη διάταξη την ορθή λύση του προβλήματος; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Έτι δε περεταίρω προκαλεί νέα προβλήματα, ενώ δεν εδράζεται σε μια «παιδευτική» λογική – με την έννοια της εκπαίδευσης και όχι του μαρτυρίου. Τι έχει προκαλέσει έως σήμερα; Εκατοντάδες φοιτητές και φοιτήτριες συρρέουν στα γραφεία των καθηγητών – αλλά υποθέτω και σε φροντιστήρια – προσπαθώντας να βρουν τρόπους να περάσουν τα μαθήματα που χρωστάνε και να πάρουν πτυχίο πριν διαγραφούν αυτόματα βάσει του νόμου. Σε λίγο το φαινόμενο αυτό θα γίνει μόνιμο. Φοιτητές και φοιτήτριες στους οποίους έχει επιτρέψει το σύστημα να αδιαφορούν για τις σπουδές τους επί πέντε χρόνια, θα ξυπνήσουν ξαφνικά και θα προσπαθήσουν να πάρουν το πτυχίο τους σ’ ένα χρόνο. Αν τα καταφέρουν, αυτό θα αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση του πτυχίου και του Πανεπιστημίου. Αν όχι, θα τρέχουν στα γραφεία των καθηγητών και θα παρακαλούν – μερικοί μπορεί και να απειλούν – για ένα πέντε ώστε να πάρουν το πτυχίο και να μην πάνε τα χρόνια τους χαμένα. Η εκπαιδευτική διαδικασία – για αυτό το υποσύνολο των φοιτητών – θα είναι κενή περιεχομένου, και το Πανεπιστήμιο άλλο ένα εξεταστικό κέντρο!
    Υπάρχει άλλος τρόπος αντιμετώπισης του φαινομένου, αποτελεσματικότερος και εκπαιδευτικά ορθότερος; Βεβαίως και υπάρχει: δεν είναι άλλος από το σύστημα της επιτήρησης (probation). Κάθε εξάμηνο θα υπολογίζεται ο μέσος όρος του φοιτητή στα μαθήματα που έχει δώσει μέχρι αυτή τη στιγμή. Αν είναι πέντε ή μεγαλύτερος, συνεχίζει κανονικά. Αν είναι μικρότερος του πέντε μπαίνει σε καθεστώς επιτήρησης. Από το σημείο αυτό έχει περιθώριο ενός ή δύο εξαμήνων να βελτιώσει τη βαθμολογία του και να βγει από το καθεστώς επιτήρησης. Ο επιβλέπων καθηγητής του ενημερώνεται και τον καλεί σε συνάντηση. Τον βοηθά να οργανώσει το διάβασμά του, έτσι ώστε να πετύχει στην προσπάθεια εξόδου από το καθεστώς επιτήρησης.
    Γιατί είναι καλύτερο αυτό το σύστημα; Πρώτον, είναι εκπαιδευτικά σωστό. Δεν αφήνουμε τον φοιτητή επί χρόνια να αδιαφορεί για τις σπουδές του, αλλά από το πρώτο εξάμηνο τον καθιστούμε υπεύθυνο για την πρόοδό του και του προσφέρουμε δίκτυο υποστήριξης (επιβλέπων καθηγητής). Δεύτερον, κανείς δεν θα έρθει στις εξετάσεις χωρίς να έχει διαβάσει, με στόχο μόνον να αντιγράψει, αν του δοθεί ευκαιρία. Διότι, αν δεν τα καταφέρει, θα φορτωθεί ένα μηδενικό που θα κατεβάσει το μέσο όρο του στην επικίνδυνη ζώνη.
    Στον αντίλογο ότι έτσι μπορούν οι φοιτητές να μείνουν αιωνίως στο Πανεπιστήμιο μη συμμετέχοντες στις εξετάσεις, η λύση είναι απλή: ας ορίσουμε έναν ελάχιστο αριθμό μαθημάτων που πρέπει να δίνει κανείς ανά Ακαδημαϊκό έτος, για να διατηρήσει την ιδιότητα του φοιτητή πλήρους φοίτησης (π.χ. πάνω από 50% των προτεινόμενων μαθημάτων του σχετικού προγράμματος σπουδών) ή να μεταβεί στην κατηγορία του φοιτητή μερικής φοίτησης ή του προσωρινώς διακόπτοντα τις σπουδές (όλα αυτά με αντίστοιχους κατ’ αναλογίαν περιορισμούς).
    Τέλος, αν δούμε ότι αυτό το σύστημα επιτρέπει σε κάποιους να συνεχίζουν τη φοιτητική τους ζωή πέραν τις δεκαετίας, μπορούμε να σκεφτούμε τη δυνατότητα καθιέρωσης ανώτατου χρονικού ορίου σπουδών (π.χ. στα δέκα έτη). Πιστεύω όμως ότι δεν θα χρειαστεί να φτάσουμε εκεί, διότι το σύστημα θα έχει λειτουργήσει και δεν θα υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις: όσοι δεν ενδιαφέρονται πραγματικά να τελειώσουν, θε έχουν φύγει πολύ νωρίτερα.
    Γιάννης Κ. Μπασιάκος
    Αναπληρωτής Καθηγητής,
    ΤοΕ, ΕΚΠΑ

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 10:26 | Βασίλειος Τριανταφύλλου

    Το συγκεκριμένο άρθρο δείχνει πόσο εκτός ακαδημαϊκής πραγματικότητας είναι οι σχεδιαστές του.
    1. Οι ¨αιώνιοι» φοιτητές δεν επιβαρύνουν σε τίποτα το ίδρυμα. Δεν δικαιούνται καμίας παροχής και δεν έχουν επιπλέον κόστος στον ΠΥ των ιδρυμάτων. Δεν επιβαρύνουν την εκπαιδευτική διαδικασία ενώ η εμπειρία δείχνει ότι στις περισσότερες περιπτώσεις είναι φοιτητές με «προβλήματα». Η ρύθμιση που ίσχυε που προέβλεπε ότι ένας φοιτητής που δεν ανανέωνε την εγγραφή του για 2 συνεχόμενα εξάμηνα διαγραφόταν ήταν πιο αποτελεσματική.
    2. Η πρόβλεψη της παρ. 3 «Οι φοιτητές που αποδεδειγμένα εργάζονται τουλάχιστον είκοσι (20) ώρες την εβδομάδα δύνανται να εγγράφονται ως φοιτητές μερικής φοίτησης» δεν είναι λειτουργική διότι ένα μεγάλο μέρος των εργαζόμενων φοιτητών «δεν εργάζεται αποδεδειγμένα».
    3. Στην θητεία μου, ως Καθηγητής, έχω έρθει αντιμέτωπος με περιπτώσεις φοιτητών με προβλήματα οικογενειακά, οικονομικά, ψυχολογικά που το πανεπιστημιακό και κοινωνικό περιβάλλον έχει εγκαταλείψει στην μοίρα τους. Τα ιδρύματα δεν έχουν κοινωνική υπηρεσία, με μηδενική ψυχολογική υποστήριξη η οικονομική υποστήριξη των πραγματικά αδυνάτων είναι ανύπαρκτη (ο αριθμός των δωματίων σε φοιτητικές εστίες είναι ανεπαρκής, τα οικονομικά κριτήρια είναι εκτός πραγματικότητας).

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 08:00 | Π. Αντωνακάκης

    Ο περιορισμός του χρόνου φοίτησης με τον τρόπο που παρουσιάζεται δεν προσφέρει τίποτα. Δημιουργεί μια επιπλέον γραφειοκρατική διαδικασία παρακολούθησης από τα ΑΕΙ και εμπόδια στους φοιτητές που κινδυνεύουν να χάσουν τις σπουδές τους για ένα ή δύο μαθήματα. Δεν πρέπει να υπάρχει περιορισμός των ετών σπουδών αλλά μόνο περιορισμός παροχών όπως ισχύει και σήμερα. Για παράδειγμα σε 4ετή σχολή να δίνονται τα δικαιώματα παροχών βιβλία, σίτιση, στέγαση, πάσο κλπ για 1,5ν έτη δηλαδή 6χρόνια και από εκεί και πέρα μόνο το δικαίωμα φοίτησης. Δεν νομίζω ότι το να παρακολουθήσει κάποιος ένα μάθημα σε ένα αμφιθέατρο ή το να δώσει μία η δύο εξετάσεις το χρόνο (λίγες κόλλες χαρτί και μια διόρθωση γραπτού) επιβαρύνει τα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Αντίθετα διευκολύνει τους φοιτητές και ιδιαίτερα τους εργαζόμενους, τους άπορους που διαβάζουν και δίνουν μαθήματα παραμένοντας στο σπίτι τους αλλά και τους φοιτητές που πολλές φορές καταλήγουν «αιώνιοι» εξ αιτίας αυθαιρεσίας καθηγητών που τους κόβουν χωρίς ιδιαίτερο λόγο.

  • 14 Ιανουαρίου 2021, 01:34 | Περιστερης βαγγελης

    Για φοιτητες που καταφεραν σε μεγαλυτερη ηλικια να περασουν στην σχολη που ηθελαν,εργαζομενοι,με οικογενεια ,παιδια,που καταφεραν με κοπο να περασουν υστερα απο χρονια αποχης απο τα θρανια στο πανεπιστημιο.
    Ρεαλιστικα και με τις δεδομενες υποχρεωσεις,χωρις να απεχουν των σπουδων τους,δυσκολα θα τελειωσουν στον οποιο προβλεπομενο χρονο.
    Θα ηταν αδικο να διαγραφονται ανθρωποι που πραγματικα θελουν να σπουδασουν.Φυσικα και οι νεοτεροι φοιτητες που αποδεδειγμενα και αυτοι ειναι ενεργοι σε οποιο βαθμο τους επιτρεπει η κατ’ αναγκη εργασια τους η οποιο προβλημα,δεν θα επρεπε να διαγραφονται.
    Αλλο αιωνιος φοιτητης που δεν μετεχει στο ελαχιστο στις σπουδες του και αλλο η επιμηκυνση χρονου σπουδων απο αναγκη,εστω και μεγαλη.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 23:40 | ΣΤΕΙΑΚΑΚΗ ΙΩΑΝΝΑ

    Η πρόταση και όταν ψηφιστεί το Νομοσχέδιο απόφαση για τον περιορισμό του χρόνου σπουδών των Φοιτητών στα Πανεπιστήμια είναι πολύ σκληρό και ανάλγητο μέτρο και δεν το περιμέναμε από μια συνετή κατά τα άλλα και υπεύθυνη φιλελεύθερη Κυβέρνηση. Κόψτε παροχές, εάν κάποιος φοιτητής ξεπερνάει το όριο ν+2 ή ν+3, όπως ΠΑΣΟ, ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ, κλπ αλλά όχι διαγραφή των Φοιτητών που δεν μπόρεσαν να λάβουν το Πτυχίο τους μέσα στο προτεινόμενο όριο.
    Είναι παράλογο και ανεπίτρεπτο αυτό το μέτρο και εάν περάσει θα απαντήσουμε και εμείς ανάλογα τότε που πρέπει.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 22:38 | Τάσος Φ.

    Συμφωνώ ότι πρέπει να υπάρξει ρύθμιση του χρόνου σπουδών, αλλά τα ν + 1/2 ν έτη που προτείνονται ειναι υπερβολικά λίγα. Προσθέτετε πίεση τόσο στους φοιτητές όσο και στους καθηγητές οι οποίοι θα αναγκαστούν να περνάνε τους φοιτητές ευκολότερα αφού δεν θα είναι διατεθειμένοι να πάρουν το ρίσκο να «τελειώσουν» τις σπουδές ενός φοιτητή εξαιτίας ενός μαθήματος.
    Επίσης ένας φοιτητής που επιθυμεί να αφήσει κάποια μαθήματα για επόμενα εξάμηνα προκειμένου να τα περάσει με μεγαλύτερο βαθμό (συνεπώς να αφιερώσει περισσότερο χρόνο και να γίνει παραγωγικότερος), πλεον θα διστάζει, αφού θα ειναι ορατός ο κίνδυνος διαγραφής.

    Ιδανική λύση για όλα τα παραπάνω είναι το όριο φοίτησης να είναι τα 2ν (οπου ν τα έτη σπουδών ανάλογα το τμημα).

    ΥΓ. Ελπίζω να υπάρχουν άτομα που λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τους τις παρατηρήσεις αυτές και γίνεται όντως μελέτη πανω στις προτάσεις μας.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 22:02 | Δρ Κουτσούκος Αναστάσιος

    Όποιος, με οποιονδήποτε τρόπο, προκαλεί διακοπή ή σοβαρή διατάραξη της ομαλής λειτουργίας δημόσιας υπηρεσίας ή υπηρεσίας οργανισμού τοπικής αυτοδιοίκησης ή νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου ή επιχείρησης κοινής ωφέλειας τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και όποιος, χωρίς να διαταράξει την κοινή ειρήνη, εμποδίζει αυθαίρετα ή διαταράσσει σοβαρά τη λειτουργία συλλογικού ή μονοπρόσωπου οργάνου των φορέων του προηγούμενου εδαφίου.».

    ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΚΙΝΗΤΕΣ ΚΑΙ ΗΘΙΚΟΙ ΑΥΤΟΥΡΓΟΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ

    3 ΧΡΌΝΙΑ ΦΥΛΆΚΙΣΗ

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 21:54 | Χρήστος Ζ

    Διανύω το 8ο έτος σπουδών μου στη νομική την οποία δεν παρακολουθούσα για μερικά χρόνια για προσωπικούς λόγους. Με την τηλεκπαίδευση όμως μου δόθηκε ευκαιρία να επανορθώσω και πλέον έχω μέσο όρο 8. Μου μένουν αρκετά μαθήματα ακόμα καθώς τον τελευταίο καιρό επικεντρώθηκα στο βαθμό και όχι στην ποσότητα των μαθημάτων που έδινα κάθε εξεταστική. Θα χρειαστώ 4 εξεταστικές ακόμα για να πάρω το πτυχίο μου, δηλαδή του χρόνου τέτοια εποχή θα ετοιμάζομαι για την τελευταία εξεταστική. Θα διαγραφώ δηλαδή ενώ θα χρωστάω 4-5 μαθήματα και θα έχω μέσο όρο άνω του 8; Δεν το βρίσκω καθόλου δίκαιο. Δώστε μια μεγαλύτερη παράταση στους ήδη φοιτούντες, ας μην τιμωρηθούν όσοι αποδεδειγμένα βρίσκονται στην τελική ευθεία και έχουν παλέψει χρόνια με τον ίδιο τους τον εαυτό για να τα καταφέρουν.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 21:52 | Χρήστος

    Διανύω το 8ο έτος σπουδών μου στη νομική την οποία δεν παρακολουθούσα για μερικά χρόνια για προσωπικούς λόγους. Με την τηλεκπαίδευση όμως μου δόθηκε ευκαιρία να επανορθώσω και πλέον έχω μέσο όρο 8. Μου μένουν αρκετά μαθήματα ακόμα καθώς τον τελευταίο καιρό επικεντρώθηκα στο βαθμό και όχι στην ποσότητα των μαθημάτων που έδινα κάθε εξεταστική. Θα χρειαστώ 4 εξεταστικές ακόμα για να πάρω το πτυχίο μου, δηλαδή του χρόνου τέτοια εποχή θα ετοιμάζομαι για την τελευταία εξεταστική. Θα διαγραφώ δηλαδή ενώ θα χρωστάω 4-5 μαθήματα και θα έχω μέσο όρο άνω του 8; Δεν το βρίσκω καθόλου δίκαιο. Δώστε μια μεγαλύτερη παράταση στους ήδη φοιτούντες, ας μην τιμωρηθούν όσοι αποδεδειγμένα βρίσκονται στην τελική ευθεία και έχουν παλέψει χρόνια με τον ίδιο τους τον εαυτό για να τα καταφέρουν.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 21:13 | Εύα Κουμπιάδη

    Δε λαμβάνεται υπόψη ότι τεράστια μερίδα νέων αναγκάζεται να δουλεύει ανασφάλιστα, επομένως δεν μπορεί να αποδείξει ότι πράγματι εργάζεται. Επιπλέον οι φοιτητικές παροχές ούτως ή άλλως σταματάνε, άρα το όριο φοίτησης δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό πέρα από την πειθάρχηση. Ειδικά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν νοείται τέτοιος περιορισμός στις επιλογές. Ολόπλευρη ανάπτυξη της προσωπικότητας δε νοείται χωρίς την ευαισθητοποίηση, την κοινωνικοποίηση και την πολιτικοποίηση που συντελείται μέσα στις σχολές. Η εκπαίδευση δεν αφορά απλά την επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά και την ουσιαστική μόρφωση, κάτι που αφορά μεγαλύτερους ανθρώπους, εργαζόμενους κλπ. Δεν υπάρχει απολύτως κανένας λόγος να αποκλειστούν.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 18:26 | ΓΟΥΝΑΡΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ

    Καθοριστικό στοιχείο για τη συνολική διάρκεια σπουδών είναι ο αριθμός των μαθημάτων και των πιστωτικών μονάδων (ECTS) που μπορούν να πάρουν ανά εξάμηνο οι φοιτητές. Σήμερα ακόμη και εντός των ιδίων σχολών παρατηρείται ανομοιομορφία. Άλλα τμήματα εφαρμόζουν αυστηρά το όριο των 30 ECTS, άλλα εξαιρούν από αυτά τα οφειλόμενα μαθήματα (που έχουν εξεταστεί ανεπιτυχώς) και άλλα έχουν εκ του κανονισμού τους όρια επιλογής μαθημάτων πολύ υψηλότερα. Οι διαφορές αυτές είναι καθοριστικές για τη διεκπεραίωση των σπουδών. Εφόσον τηρείται το όριο των 30 ECTS, κανείς φοιτητής δεν μπορεί να καλύψει με υπερπροσπάθεια περισσότερα μαθήματα σε ένα εξάμηνο. Στα τμήματα αυτής της κατηγορίας οι φοιτητές θα έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να διαγραφούν. Με δυο λέξεις κοινό όριο σπουδών για τμήματα με ίση διάρκεια σπουδών προϋποθέτει ίδιους όρους/κανονισμούς φοίτησης. Αν δεν εξασφαλιστούν, το όριο θα είναι μαχητό.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 17:33 | Ανδρέας Κομνηνός

    Εν γένει θεωρώ ότι το άρθρο αυτό δεν έχει καμία εκπαιδευτική ή διδακτική αξία και πιθανότατα θα παρατείνει ήδη υπάρχοντα προβλήματα. Η έκθεση αλλά και η διατύπωση είναι επιστημονικά ατεκμηρίωτη και αφήνει πολλά κενά στην κατανόηση της πραγματικής στόχευσης. Σχολιάζω τις παραγράφους καθώς απαριθμώνται στο άρθρο.

    1.
    Διεθνείς μελέτες στο φαινόμενο της παράτασης του χρόνου σπουδών (π.χ. DOI: 10.1080/09645292.2011.585016, 10.1007/s10734-017-0170-9), καταδεικνύουν ότι αυτός επηρεάζεται σημαντικά από μια πληθώρα παραμέτρων οι οποίες είναι πέρα από τον έλεγχο του φοιτητή. Ενδεικτικά αναφέρουμε προσωπικές συνθήκες (όπως το φύλο του φοιτητή, το ακαδημαϊκό υπόβαθρο των γονέων του, η διαμονή του σε δωρεάν στέγη (οικία, φοιτητικές εστίες)), ιδρυματικές συνθήκες (εξοπλισμός και υποδομές ιδρύματος, αναλογία φοιτητών/καθηγητών), αλλά κυριότερα από όλα, κοινωνικοπολιτικές συνθήκες (προοπτικές εύρεσης εργασίας, οικονομική ευρωστία της χώρας και της περιφέρειας).

    Είναι άξιο απορίας λοιπόν με ποια επιστημονική τεκμηρίωση θεσπίζεται αυτό το όριο, το οποίο εφαρμόζεται οριζόντια σε όλους τους φοιτητές, ανεξάρτητα με το που σπουδάζουν, ποιο είναι το κοινωνικο-οικονομικό τους υπόβαθρο και την σημαντικότατη κατάσταση παρατεταμένης ύφεσης που αντιμετωπίζει η χώρα.

    Στην έκθεση επιπτώσεων αναφέρεται ότι στόχος είναι «η ουσιαστική αναβάθμιση τους [των σπουδών], την περαιτέρω ενίσχυση της αξίας των απονεμόμενων τίτλων και την ουσιαστικότερη αξιοποίηση του χρόνου φοίτησης». Όμως η αυθαίρετη επιβολή ενός ανώτατου ορίου φοίτησης (δηλαδή διατήρησης της φοιτητικής ιδιότητας) δεν αναβαθμίζει από μόνο του το επίπεδο σπουδών. Αντιθέτως, η ύπαρξη του ορίου, μπορεί να οδηγήσει σε πρόσθετες πιέσεις και εκπτώσεις στη διδακτική διαδικασία, που ίσως τελικά υποβαθμίσουν την ποιότητα.

    Στη συνέχεια, η ενίσχυση της αξίας των τίτλων και η αξιοποίηση του χρόνου σπουδών είναι αμφίβολο κατά πόσο ενισχύεται από μια τέτοια ρύθμιση, καθώς, α) στον ιδιωτικό τομέα η ηλικία του υποψηφίου και η εργασιακή του εμπειρία ήδη προσμετρώνται ιδιαίτερα σε σχέση με τον τίτλο σπουδών και β) στο δημόσιο τομέα το μεγαλύτερο μοριοδοτούμενο τεκμήριο είναι ο βαθμός πτυχίου και όχι ο χρόνος φοίτησης. Για την α) περίπτωση, το όριο στο χρόνο σπουδών αποστερεί από το φοιτητή τη δυνατότητα να θυσιάσει χρόνο σπουδών προκειμένου να εμπλακεί σε δραστηριότητες που θα εμπλουτίσουν την εμπειρία του (π.χ. συμμετοχή σε φοιτητικές ομάδες καινοτομίας, συμμετοχή σε διαγωνισμούς καινοτομίας, summer schools, εκπαιδευτικά σεμινάρια, εργασία σε startups ή προσπάθεια δημιουργίας μιας startup) κλπ. Για τη β) περίπτωση, το όριο αποστερεί τη δυνατότητα «ζυγίσματος» του χρόνου σπουδών για την επίτευξη ενός καλύτερου βαθμού πτυχίου.

    Σε κάθε περίπτωση, το όριο αυτό θέτει μια πλασματική διάκριση: Είναι πιο άξιος ο τίτλος σπουδών ενός φοιτητή που τελειώνει μια τετραετή σχολή στα 5.5 χρόνια με βαθμό πτυχίου 6, ή ενός που την τελειώνει στα 6.5 χρόνια με βαθμό 8; Μελέτες που αφορούν τα ελληνικά πανεπιστήμια δείχνουν ότι ο χρόνος περάτωσης σπουδών δεν είναι ενδεικτικός της ικανότητας του φοιτητή (doi: 10.1080/03043797.2010.539676).

    Αν έπρεπε να θεσπιστεί κάποιο τέτοιο όριο, τότε η οριζόντια εφαρμογή του χωρίς καμία πρόσθετη υποστηρικτική δράση, είναι αμφίβολης αξίας. Αντιθέτως, Έλληνες ερευνητές δείχνουν ότι είναι εφικτή η ταχεία αναγνώριση φοιτητών που είναι περισσότερο ευάλωτοι στην αδυναμία ολοκλήρωσης σπουδών εντός ενός ορισμένου χρόνου (doi: 10.1007/978-3-030-20954-4_42) και το υπουργείο θα έπρεπε, αν ενδιαφέρεται όντως για την αναβάθμιση των σπουδών, να επενδύσει περισσότερο σε υποδομές και προσωπικό, και να εφαρμόσει τεχνικές αναγνώρισης και υποστήριξης των ευάλωτων φοιτητών.

    2.
    Η διατύπωση πάσχει. Αν κάποιος φοιτητής αιτηθεί την ένταξή του σε καθεστώς μερικής φοίτησης τον τελευταίο μήνα ενός εξαμήνου, τότε θα λογίζεται όλο το παρελθόν εξάμηνο ως «μισό»; Αν κάποιος αντίστοιχα δηλώσει στην αρχή ενός εξαμήνου, τότε η εφαρμογή εκκινεί από το επόμενο εξάμηνο; Σε κάθε περίπτωση τέτοιες περιπτώσεις δεν δύνανται να αντιμετωπιστούν από τον Οργανισμό, όταν ο νόμος θέτει ως ελάχιστη μονάδα μέτρησης το «εξάμηνο», ενώ θα μπορούσε π.χ. να λογίζεται ο «μήνας». Αν συνεχίσει αυτό το καθεστώς, θα δημιουργηθούν σαφείς αδικίες για πολλούς φοιτητές, ιδίως όσους εργάζονται εκ περιτροπής σε περιόδους διακοπών και υψηλής ζήτησης.

    3.
    Το ανωτέρω δείχνει ότι ο συντάκτης του νομοσχεδίου δεν έχει ασχοληθεί και δεν έχει επίγνωση της πραγματικότητας στην αγορά εργασίας. Είναι πρακτικά ανεφάρμοστο για μεγάλο ποσοστό φοιτητών, οι οποίοι εργάζονται ευκαιριακά σε θέσεις χαμηλής ή μηδαμινής εξειδίκευσης κατά τη διάρκεια των σπουδών τους (π.χ. εστίαση, διανομή, τομείς εξυπηρέτησης) και με ωράριο το οποίο δεν είναι απαραίτητα σταθερό (π.χ. ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης). Δεν είναι δυνατό για μεγάλη μερίδα των φοιτητών αυτών να αποδείξουν εκ των προτέρων το ωράριο εργασίας τους, καθώς δεν είναι άγνωστο το φαινόμενο οι φοιτητές (αλλά και γενικότερα οι εργαζόμενοι) να εργάζονται πρόσθετα, περισσότερες ώρες από αυτές που αναφέρονται επίσημα στη σύμβασή τους. Πολλοί φοιτητές εργάζονται επίσης χωρίς ικανότητα απόδειξης των ωρών που αφιερώνουν (π.χ. συνεισφέροντας σε οικογενειακές επιχειρήσεις, ή για την επιμέλεια και φροντίδα μελών της οικογενείας τους που έχουν προβλήματα υγείας). Άλλες περιπτώσεις εργασίας έχουν δυσανάλογο αντίκτυπο στη δυνατότητα του φοιτητή να ανταπεξέλθει στις σπουδές του, π.χ. κάποιος που παρακολουθεί μαθήματα τις καθημερινές αλλά εργάζεται το Σαββατοκύριακο, κι έτσι δεν έχει καθόλου χρόνο ξεκούρασης. Ακόμα όμως κι αν θεωρήσουμε ότι το όριο των 20 ωρών είναι δυνατό να αποδεικνύεται, να είναι γνωστό εκ των προτέρων και ότι είναι κατάλληλο, τότε τι θα συμβεί αν κάποιος φοιτητής βρει εργασία στα μέσα ενός εξαμήνου; Θα μπορέσει να δηλώσει «μερική φοίτηση» ώστε να μη χάσει το χρονικό διάστημα αυτό από τη δυνατότητα επέκτασης του χρόνου σπουδών του;

    4.
    Συνάγουμε λοιπόν το ίδρυμα μπορεί να ορίσει το μέγιστο «χρόνο διακοπής» όσο μεγάλο πιστεύει (π.χ. 20 χρόνια). Τότε τι νόημα έχει η εφαρμογή του μέτρου θέσπισης ανώτατου χρόνου σπουδών; Ούτως ή άλλως, ο «αιώνιος φοιτητής» που δεν δηλώνει μαθήματα και δεν κατεβαίνει πια στις εξεταστικές, έχει εφαρμόσει ήδη τη διακοπή του, χωρίς να χρειάζεται αυτή η πρόσθετη γραφειοκρατική διαδικασία.

    5.
    Επανέρχομαι στο ερώτημα, είναι πιο άξιος ο τίτλος σπουδών ενός φοιτητή που τελειώνει μια τετραετή σχολή στα 5.5 χρόνια με βαθμό πτυχίου 6, ή ενός που την τελειώνει στα 6.5 χρόνια με βαθμό 8; Θα μπορεί να δοθεί παράταση σε κάποιο φοιτητή που επιτυγχάνει καλές επιδόσεις στα μαθήματά του, γιατί από τη διατύπωση αυτή φαίνεται ότι η απάντηση είναι αρνητική. Επίσης, τι θα γίνει με τους φοιτητές που πάσχουν από αναπηρία; Πως είναι δυνατό να καθορίσει κανείς τον κατάλληλο μέγιστο χρόνο σπουδών για κάθε περίπτωση;
    Τέλος θέλω να τονίσω ότι η φοιτητική ζωή είναι για πολλούς, μια περίοδος έντονης ανησυχίας και πνευματικής έντασης, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε αρκετά θέματα ψυχικής υγείας. Μεγάλα ποσοστά φοιτητών διεθνώς, που ξεπερνούν ίσως το 20-25% αντιμετωπίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας (doi: 10.1007/s11126-020-09812-8, 10.1080/07448481.2020.1841776), το ίδιο και στην Ελλάδα (https://muse.jhu.edu/article/446122). Τέτοια προβλήματα είναι όχι μόνο δύσκολο να διαγνωσθούν, αλλά συνοδεύονται και από κοινωνικό στιγματισμό. Συνεπώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι μεγάλο μέρος του φοιτητικού πληθυσμού δε θα μπορέσει να λάβει παράταση για λόγους υγείας, ενώ τη δικαιούται, αλλά είναι και πιθανό ότι η πρόσθετη πίεση για την περάτωση των σπουδών να επιτείνει αυτά τα προβλήματα στον ευάλωτο πληθυσμό των φοιτητών που εμφανίζουν προβλήματα ψυχικής υγείας, και να τα εμφανίσει σε φοιτητές που κατά τα άλλα δε θα χρειαζόταν να τα αντιμετωπίσουν.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 17:10 | A. Kalogrias

    Είναι λάθος. Οι σοβαροί λόγοι για τους έχοντες βύσματα ή όσους πέφτουν σε φιλάνθρωπους θα είναι εύκολη υπόθεση.
    Σαν τις αποσπάσεις για υπηρεσιακούς λόγους : σε διευθύνσεις, γραφεία κλπ για τηλέφωνα, όταν έχεις βύσμα.

    Οι αιώνιοι δεν βλάπτουν (φεύγουν από εστίες, όχι πάσο, όχι βιβλία), να δοθεί για όλους μεγαλύτερη άνεση χρόνου – και για πάνω από 10 χρόνια πχ να υπάρχει απόφαση του ιδρύματος κατά περίπτωση. Δεν ξέρετε ότι παλαιόθεν τα κομματόσκυλα εξαντλουσαν για γνωστούς λόγους όσο χρόνο μπορούσαν ; Κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ρωτήστε τις νεολαίες σας

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 17:01 | Δρ Αναστάσιος Κουτσούκος

    Πρόταση
    Δηλ. 2ν+2
    Όπου (ν) τα ακαδημαϊκά εξάμηνα ή τα έτη σπουδών
    Η ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης σε ένα πρόγραμμα σπουδών πρώτου κύκλου με ελάχιστη διάρκεια οκτώ (8) ακαδημαϊκά εξάμηνα για την απονομή του τίτλου σπουδών, είναι ο χρόνος αυτός, προσαυξημένος κατά δεκαέξι ακαδημαϊκά εξάμηνα συν 2 σύνολο 20 3ξάμηνα . Στην περίπτωση προγραμμάτων σπουδών των οποίων ο ελάχιστος χρόνος υπερβαίνει τα οκτώ ακαδημαϊκά εξάμηνα, η ανώτατη διάρκεια φοίτησης είναι ο ελάχιστος χρόνος σπουδών, προσαυξημένος κατά 16 ( σύνολο 24) ακαδημαϊκά εξάμηνα.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 16:17 | Παπαδοπούλου Μ.

    Εαν εχω παρει μετεγγραφη για λογους υγείας ανήκω στις εξαιρέσεις υπέρβασης; Ευχαριστώ και καλη συνεχεια

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 16:06 | Μαρία

    Ποιό είναι το καθεστώς για τους ηδη φοιτητές που έχουν εισαχθεί ή έχουν πάρει μετεγγραφή για λόγους υγειας; Υπόκεινται αυτόματα στην κατ` εξαίρεση υπέρβαση της ανώτατης χρονικής διάρκειας φοίτησης;

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 15:43 | Δρ Αναστάσιος Κουτσούκος

    Η ανώτατη χρονική διάρκεια φοίτησης σε ένα πρόγραμμα σπουδών πρώτου κύκλου με ελάχιστη διάρκεια οκτώ (8) ακαδημαϊκά εξάμηνα για την απονομή του τίτλου σπουδών, είναι ο χρόνος αυτός, προσαυξημένος κατά τέσσερα (12) ακαδημαϊκά εξάμηνα. Στην περίπτωση προγραμμάτων σπουδών των οποίων ο ελάχιστος χρόνος υπερβαίνει τα οκτώ ακαδημαϊκά εξάμηνα, η ανώτατη διάρκεια φοίτησης είναι ο ελάχιστος χρόνος σπουδών, προσαυξημένος κατά έξι (12) ακαδημαϊκά εξάμηνα.

    Δηλ. 2ν+2
    Όπου ν τα έτη σπουδών

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 15:39 | Ελισάβετ Δράκου

    Θα πρέπει να υπάρχει ειδική μεριμνα για τα άτομα με αναπηρία.Η αναπηρία τις περισσοτερες φορες επιδρα δυσμενως στην ψυχολογικη κατασταση του φοιτητή .Δεν είναι εύκολο να προσδιοριστεί πότε κάποιος ειναι ικανος να συμμετασχει σε εξεταση και ποτε αδυνατεί λόγω πίεσης και αυξημένου αγχους που συνδεεται με τη συνολικη κατασταση της υγειας του. Eπιπλέον η παθολογική κούραση που αποτελεί συνακολουθο πολλων νοσων δεν ανιχνεύεται ούτε ειναι δυνατόν να μετρηθεί και αποδειχτεί .Τα ΑμεΑ με διαπιστωμενη αναπηρία επισημως απο υγειονομικη επιτροπή , πρέπει να εξαιρουνται απο τα χρονικά όρια στη ληψη πτυχίου .Αλλιώς προκειται για καταφανή καταπατηση των δικαιωμάτων τους.

  • 13 Ιανουαρίου 2021, 15:18 | Θέμης Ντάλλας

    Η όλη ιδέα του περιρισμού του χρόνου σπουδών δεν προσφέρει τίποτα στα πανεπιστήμια και αντιθέτως δημιουργεί προβλήματα στους φοιτητές. Μπορεί κάποιος να αργήσει να αποφοιτήσει γιατί εργάζεται, αρρώστησε, κ.ο.κ..

    Ο σωστός περιορισμός είναι ότι πρέπει να διαγράφονται οι φοιτητές που δεν ακολουθούν την εκπαιδευτική διαδικασία, δεν παρακολουθούν, δεν εξετάζονται ή αποτυγχάνουν στις εξετάσεις. Θα μπορούσε να μπει, π.χ., ένα όριο ότι αν ένας φοιτητής δεν περάσει κανένα μάθημα σε ένα έτος να διαγράφεται.

Σχόλια 1 2 3