Αρχική Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά1ο πεδίο διαβούλευσης: Σχέση ελληνικού κράτους και ελληνισμού της διασποράς με έμφαση σε θέματα ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού, αλλά και ενίσχυσης της ελληνικής ταυτότητας

1ο πεδίο διαβούλευσης: Σχέση ελληνικού κράτους και ελληνισμού της διασποράς με έμφαση σε θέματα ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού, αλλά και ενίσχυσης της ελληνικής ταυτότητας

Σχόλια 1 2
  • 11 Μαρτίου 2011, 23:58 | Γιάννης Πολίτης

    1. Η ζωή της Ελλάδας επηρεάζεται τα τελευταία χρόνια συνεχώς περισσότερο από τα τεκταινόμενα στην Ευρωπαïκή Ένωση. Η επιρροή αυτή είναι ασύγκριτα αμεσότερη και ευρύτερη από εκείνη π.χ. των ΗΠΑ ή άλλων κρατών ή οργανισμών. Η μεγαλύτερη χώρα της ΕΕ τόσο οικονομικά όσο και πολιτικά (μέσω του αυξημένου αριθμού ψήφων της, ιδίως από το 2001 και μετά, σε όλα τα συλλογικά όργανα της ΕΕ) είναι η Γερμανία. Η Ελλάδα, παραιτείται τα τελευταία 15 χρόνια συνεχώς από το δικαίωμα αρνησικυρίας (veto) από όλο και περισσότερους τομείς ευρωπαïκής πολιτικής, όπου πριν ίσχυε η παμψηφία, ενώ τώρα, σε ικανοποίηση ιδίως γερμανικών επιθυμιών, ισχύει η πλειοψη-φία. Στη Γερμανία κατοικούν/διαμένουν περίπου 400.000 Έλληνες, τώρα στην 3η ή και 4η γενιά, που, αν συνδέονταν με την Πατρίδα αποτελεσματικά μέσω της παιδείας, θα μπορούσαν να επηρεάσουν θετικά για την Ελλάδα τις εδώ πολιτικές αποφάσεις, δεδομένου, ότι πολλοί από τη 2η γενιά και μετά ενσωματώνονται χωρίς πρόβλημα στην εδώ κοινωνία, αριθμώντας ήδη πολλούς επιστήμονες σε όλους τους κλάδους.

    2. Πόση σημασία έχει η δημιουργία καλών ευρωπαίων με συνείδηση της ελληνικής τους καταγωγής, ικανών να καταλάβουν, να προβάλουν και να υπερασπιστούν τα συμφέ-ροντα της Πατρίδας φάνηκε τον περασμένο χρόνο με την έλλειψη από πλευράς εδώ Ελληνισμού σοβαρής, ολοκληρωμένης και πειστικής αντίστασης στην ζοφερή ανθελληνική ατμόσφαιρα που μας εξέπληξε όλους. Άν συνεχιστεί αυτό, η αύξουσα επιθυμία της Γερμανίας, να υπαγορεύει όρους ζωής στα μικρότερα κράτη που ζητούν την οικονομική της βοήθεια (βλ. σημερινή συνέντευξη της A. Merkel στη BILD-Zeitung) σε συνδυασμό με την, όπως φαίνεται σήμερα, δυστυχώς, όχι βραχυχρόνια εξάρτησή μας από τέτοια βοήθεια, θα οδηγήσει σε 10-20 χρόνια στο να αποφασίζει το Βερολίνο, τι θα γίνει στην Ελλάδα. Και οι αποφάσεις του δεν θα είναι ευνοïκές για την τελευταία, αν δεν δημιουργηθεί ένας αποτελεσματικός μοχλός επιρροής μέσα στη Γερμανία από ανθρώπους που θα καταλαβαίνουν καλά τα ελληνικά πράγματα και ταυτόχρονα θα μπορούν να αρθρώσουν με επάρκεια λόγο και επιχειρήματα προς το γερμανικό τους κοινωνικό και πολιτικό περίγυρο.

    3. Για να επιτευχθεί αυτό (που, αν υπήρχε σοβαρός προγραμματισμός σε εθνικό επίπεδο, θα ήσαν κομμάτι συστατικό μιας ολοκληρωμένης και συγκροτημένης εξωτερικής πολιτικής) χρειάζεται η ΑΜΕΣΗ και ριζική αναμόρφωση του υπάρχοντος δήθεν «συστήματος» εκπάιδευσης των εδώ ελληνοπαίδων. Η επέκταση του ολοήμερου γερμανικού σχολείου (μέχρι τις 4 το απόγευμα) καταργεί στην πράξη τα συνεχώς συρρικνούμενα απογευματινά τμήματα ελληνικής γλώσσας και προσθέτει – πέρα από τη δεδομένη ανάγκη της ποιοτικής αναβάθμισης της σήμερα παρεχόμενης εκπαίδευσης – τον τελευταίο, πρακτικό, λόγο για την επιτακτική στροφή στη μόνη μορφή σχολείου που ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες, εκείνη του δίγλωσσου πρωινού αναπληρωματικού (κατά τη διατύπωση του γερμανικού συντάγματος) σχολείου.
    Αυτό προυποθέτει διαπραγμάτευση και διακρατική συμφωνία με κάθε ένα από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας. Κάτι τέτοιο χρειάζεται, βέβαια, καλή προετοιμασία από σοβαρούς και έμπειρους διαπραγματευτές με καλή γνώση τόσο της πρακτικής λειτουργίας του εδώ εκπαιδευτικού συστήματος όσο και του αντίστοιχου νομικού πλαισίου κάθε κρατιδίου.

    4. Αναγκαία φαίνεται, τουλάχιστο από τη σκοπιά του Αμβούργου, η κατάργηση των συντονιστών εκπάιδευσης, οι οποίοι όχι μόνο δεν προσέφεραν τίποτε στη βελτίωση της εδώ εκπαίδευσης, αλλά οι περισσότεροι αποδείχθηκαν, αντίθετα, ημιμαθείς τροχοπέδες σε κάθε αντίστοιχη προσπάθεια των γονέων, ιδίως τα τελευταία 5 χρόνια.

    5. Επισης αναγκαία φαίνεται η αναβάθμιση του ρόλου των συλλόγων γονέων και η ευαισθητοποίηση των άλλων κρατικών εκπροσώπων (πρεσβείας, προξενείων) για μια καλλίτερη συνεργασία συτα θέματα παιδείας με τους παραπάνω συλλόγους. Είναι απαράδεκτη η μόνιμη μη ενημέρωση των γονέων για επαφές/συζητήσεις κλπ. που αφορούν τα παιδιά τους.

    6. Περιμένουμε τη δημοσίευση του νομοσχεδίου για να τοποθετηθούμε συγκεκριμένα σε ό,τι αυτο θα προβλέπει.

  • 11 Μαρτίου 2011, 23:28 | Κοκαβέση Ελεονώρα – Ελένη

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ Β. ΗΠΕΙΡΟ

    Οφείλουμε να ξεχωρίσουμε την Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση, ανάλογα με τις πληθυσμιακές ομάδες που απευθύνεται. Σε πρώτη φάση, ο μεγαλύτερος διαχωρισμός αφορά την ουσιαστική σχέση με τον τόπο κατοικίας:
    • Ομογενείς – απόδημοι (π.χ. μετανάστες στη Γερμανία, ΗΠΑ, Αυστραλία κλπ)
    • Ομογενείς – γηγενείς (π.χ. β/Ηπειρώτες, Κωνσταντινουπολίτες, ανατολικοθρακιώτες κ.ά.)
    ———————————————————–
    Είναι κοινά παραδεκτή η άποψη πως οι νέοι της βόρειας Ηπείρου γνωρίζουν ανεπαρκώς τη γραπτή μορφή των νέων ελληνικών . Πιο συγκεκριμένα υπάρχουν δύο κατηγορίες νέων:
    1. αυτοί που ολοκληρώνουν την κρατική «μειονοτική» Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση, στις «μειονοτικές ζώνες»,
    2. η μεγάλη πλειοψηφία που ολοκληρώνουν την κρατική μη «μειονοτική» Δημοτική και Μέση Εκπαίδευση, στις «μη αναγνωρισμένες μειονοτικές περιοχές».

    Στην πρώτη περίπτωση, οι νέοι ομογενείς, γνωρίζουν γραφή και ανάγνωση, αλλά έχουν σημαντικές ελλείψεις:
    1. στην σωστή σύνταξη κειμένων
    2. στην ορθογραφημένη χρήση του γραπτού λόγου,
    3. στην έκφραση, κατανόηση και ανάπτυξη εννοιών κλπ.

    Στην πραγματικότητα, οι παραπάνω ελλείψεις, αποτελούν χαρακτηριστικά μειονεκτήματα των ανεπαρκώς καταρτισμένων εκπαιδευτικών τους, του χαμηλού επιπέδου όλων των επιπέδων της εκπαίδευσης στην Αλβανία, αλλά και του περιορισμένου χρόνου διδασκαλίας των ελληνικών, π.χ. δύο έως τέσσερις ώρες στα «Μειονοτικά» Λύκεια.
    Στη δεύτερη περίπτωση, αναφερόμαστε σε ελληνικής καταγωγής μαθητές οι οποίοι δεν τυγχάνουν κανενός είδους εκπαίδευσης στην εθνική τους γλώσσα και οι οποίοι ζουν εκτός των «μειονοτικών ζωνών». Για τη μεγάλη αυτή ομάδα νέων, υπάρχουν μόνον ιδιωτικά σχολεία:
    1. Εννεατή Σχολεία «ΟΜΗΡΟΣ»
    a. Κορυτσάς,
    b. Χιμάρας
    2. δίγλωσσα εκπαιδευτήρια της Ορθόδοξης Εκκλησίας
    a. Αργυρόκαστρο
    i. Εννεατές Σχολείο
    ii. Εκκλησιαστικό Λύκειο «Τίμιος Σταυρός»
    iii. ΙΕΚ
    b. Μεσοπόταμος Δελβίνου
    i. Τεχνικό Επαγγελματικό Λύκειο
    c. Δυρράχιο
    i. Εννεατές Σχολείο «Πνοή Αγάπης»

    ———————————————————–
    ΣΧΕΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ
    1. Είναι αναγκαίο να στηριχθεί η προσπάθεια δημιουργίας δίγλωσσων σχολείων, όπου θα εφαρμόζεται το «μειονοτικό πρόγραμμα» – όσον αφορά την αναλογία των γλωσσών διδασκαλίας – κατ’ αρχάς .
    Τα σχολεία «Όμηρος» θα πρέπει να πολλαπλασιαστούν, στις μη αναγνωρισμένες περιοχές, τόσο στην πρωτοβάθμια, όσο και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (Παιδικοί Σταθμοί, Νηπιαγωγεία, Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια). Τέτοια σχολεία είναι δυνατόν να ιδρυθούν άμεσα σε περιοχές όπως:
    a. Πρεμετή
    b. Άρτα
    c. Άγιοι Σαράντα
    Δεύτερο Εννεαετές Σχολείο πρέπει να ιδρυθεί στην Κορυτσά, λόγω της μεγάλης ζήτησης για αυτό. Στο Αργυρόκαστρο δεν υπάρχει άμεση ανάγκη καθώς λειτουργούν τάξεις ελληνικών, το Εννεαετές Σχολείο της Ορθόδοξης Εκκλησίας, το ελληνικό τμήμα της Μέσης Παιδαγωγικής Σχολής «Παντελή Σωτήρη», το Εκκλησιαστικό Λύκειο «Τίμιος Σταυρός» και το ελληνικό τμήμα στο τοπικό κρατικό Πανεπιστήμιο.
    ———————————————————–
    ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
    Στην περίπτωση της βόρειας Ηπείρου, ο Συντονιστής της Εκπαίδευσης θα πρέπει:
    • εκτός των τυπικών προσόντων του, να έχει και μια πραγματική σχέση με την περιοχή η οποία μπορεί να πιστοποιηθεί από το επίπεδο γνώσεών του για τις διάφορες μορφές του Ηπειρωτικού ζητήματος και
    • να εδρεύει, όχι στην πρωτεύουσα της χώρας αλλά στο Αργυρόκαστρο, ώστε να βρίσκεται κοντά στην κύρια μάζα του ελληνικού πληθυσμού. Για την καλύτερη εκπλήρωση του έργου του να στελεχωθεί και από τρεις βοηθούς (Αργυρόκαστρο: με περιοχή ευθύνης την Μητρόπολη Αργυροκάστρου, Κορυτσά: με περιοχή ευθύνης τη Μητρόπολη Κορυτσάς και Τίρανα)
    • η επιλογή του Συντονιστή της Εκπαίδευσης και των βοηθών του, θα πρέπει να είναι αυστηρά αξιοκρατική και σε καμιά περίπτωση κομματική – όπως συνέβη επανειλημμένα στο παρελθόν. Πρόκειται για ένα ευαίσθητο εθνικό θέμα και οι διάφοροι εκπρόσωποι ελληνικού κράτους θα πρέπει να μπορούν να ενώνουν τον ελληνισμό και όχι να μεταφέρουν σε αυτόν τις μικροκομματικές μιζέριες.
    ———————————————————–
    ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ
    Το Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, δραστηριοποιείται ήδη στη β. Ήπειρο και Αλβανία, μέσω των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων της Ορθόδοξης Εκκλησίας (Πανεπιστήμιο «Λόγος» Τιράνων και Ενιαίο Εκκλησιαστικό Λύκειο «Τίμιος Σταυρός» Αργυροκάστρου). Προτείνουμε την επέκταση των εξεταστικών κέντρων, σε εκπαιδευτήρια που θα πιστοποιηθούν για το σκοπό αυτό (π.χ. «Όμηρος»), αλλά και την κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση όπου οι αλλοδαποί που επιθυμούν να αποκτήσουν καθεστώς νόμιμης διαμονής ή και εργασίας στην Ελλάδα να υποχρεούνται να κατέχουν ένα συγκεκριμένο επίπεδο γνώσης της γλώσσας μας (επίσης τη γνώση βασικών στοιχείων της ιστορίας, γεωγραφίας και πολιτισμού) .
    ———————————————————–
    ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ
    Δημιουργία Πολιτιστικών Κέντρων, υπό την εποπτεία των Διπλωματικών Αρχών και του Συντονιστή της Εκπαίδευσης, αρχικά σε:
    • Τίρανα
    • Κορυτσά
    • Αργυρόκαστρο
    • Άγιοι Σαράντα
    • Χιμάρα
    • Άρτα
    Σκοπός τους είναι η ανάδειξη του ελληνικού πολιτισμού, η ενίσχυση των πολιτιστικών δεσμών των ντόπιων ελλήνων με τους Έλληνες της Ελλάδας και άλλων μερών του κόσμου, αλλά και η καλλιέργεια αγαθών σχέσεων με τους Αλβανούς. Τα Πολιτιστικά Κέντρα μπορούν να προωθούν τους σκοπούς τους μέσω:
    • Διαλέξεων και επιστημονικών συνεδρίων
    • Εκδόσεων
    • Προβολών, εκθέσεων και συναυλιών
    • Λαογραφικών καταγραφών κλπ.
    ———————————————————–
    ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

    Να οριστούν τα εκπαιδευτήρια που θα εμπίπτουν στις διατάξεις του νέου νόμου. Σε αυτά πρέπει να περιλαμβάνονται τα σχολεία που ιδρύονται από τις ελληνικές διπλωματικές αρχές, την Εκκλησιά, τις ομογενειακές οργανώσεις κλπ. Τα εκπαιδευτήρια αυτά θα πρέπει να εποπτεύονται συνολικά από το ΥΠΕΠΘ μέσω του αρμοδίου Συντονιστή της Εκπαίδευσης και να ελέγχονται από τον οριζόμενο από το ίδιο Υπουργείο, έκτακτο ή τακτικό Επιθεωρητή.

    Ποια εκπαιδευτήρια πρέπει να εποπτεύονται από το ΥΠΕΠΘ σύμφωνα και με το νέο νόμο:
    Α. Τα εκπαιδευτήρια που ιδρύει ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος και για όσο διάστημα τα συναρμόδια υπουργεία Υπουργείο Παιδείας – Υπουργείο Εξωτερικών, θεωρούν ότι εξυπηρετούν τις ανάγκες της Ομογένειας.
    Β. Τα εκπαιδευτήρια του «ΟΜΗΡΟΣ», Χιμάρας και Κορυτσάς και όποια ιδρυθούν στο μέλλον από τον ίδιο οργανισμό.
    Γ. Οποιοδήποτε άλλο εκπαιδευτήριο αποφασίσουν τα συναρμόδια υπουργεία ΥΠΕΠΘ – ΥΠΕΞ ότι εξυπηρετεί τις ανάγκες της Ομογένειας και καλύπτουν τους σκοπούς της ελληνικής εκπαίδευσης στο εξωτερικό .

    Ποιοι μπορούν να προσφέρουν εκπαιδευτικό έργο – πλην των αποσπασμένων μονίμων εκπαιδευτικών, του ΥΠΕΠΘ

    Α. ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΜΕ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΟΡΙΣΜΕΝΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

    Α-1
    Οι εκπαιδευτικοί που μπορούν να διδάξουν στα παραπάνω εκπαιδευτήρια με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου («αναπληρωτές) πρέπει να είναι πτυχιούχοι ελλαδικών πανεπιστημίων ή αντίστοιχων του εξωτερικού που αναγνωρίζονται από το πρώην ΔΙΚΑΤΣΑ και οι οποίοι να εντάσσονται σε ειδικό Ενιαίο Πίνακα Αναπληρωτών για τα Εκπαιδευτήρια της Ομογένειας .

    Προϋποθέσεις ένταξης στον «Ενιαίο Πίνακα Αναπληρωτών για τα Εκπαιδευτήρια της Ομογένειας»:
    1. Ντόπιοι ομογενείς.
    2. Πιστοποίηση ελάχιστων απαιτούμενων γνώσεων σε εξετάσεις υπό την επιστασία του ΑΣΕΠ:
    a. Στην παιδαγωγική,
    b. Στο γνωστικό τους αντικείμενο
    3. Ψυχιατρική εξέταση – έλεγχος εκπαιδευτικής καταλληλότητας (ψυχιατρική αξιολόγηση εκπαιδευτικού)
    4. Γνώση των ιστορικών, πολιτικών, πολιτιστικών κλπ, ιδιαιτεροτήτων της περιοχής.

    Α-2
    Στον Ενιαίο Πίνακα Αναπληρωτών για τα Εκπαιδευτήρια της Ομογένειας θα πρέπει να κατατάσσονται:
    1. Όσοι έλαβαν τη βαθμολογική βάση στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ που προαναφέραμε.
    2. Όσοι κρίθηκαν ψυχιατρικά κατάλληλοι για να εργαστούν ως εκπαιδευτικοί λειτουργοί.

    Α-3
    Στον Ενιαίο Πίνακα Αναπληρωτών για τα Εκπαιδευτήρια της Ομογένειας θα πρέπει να προηγούνται όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις του Α-2 και:
    1. Είναι ομογενείς που έχουν λάβει υποτροφία από το Εθνικό Ίδρυμα Αποκατάστασης και Υποδοχής Παλλινοστούντων Ομογενών Ελλήνων – Υπουργείου Εξωτερικών, η οποία έθετε ρητά τον όρο για την επιστροφή και απασχόλησή τους στην περιοχή καταγωγής τους.
    2. Ομογενείς, βορειοηπειρώτες
    3. Ομογενείς, γενικά (π.χ. Κύπριοι, Κωνσταντινουπολίτες ή εκ Γερμανίας, Αυστραλίας, ΗΠΑ κα), εφ’ όσον δεν μπορεί ο αριθμός ή εκπαιδευτική επάρκεια των ντόπιων ομογενών, να καλύψουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες..
    4. Ελλαδίτες .
    Η πρόσληψη των ομογενών εκπαιδευτικών δύναται να πραγματοποιείται με σύμβαση εργασίας ορισμένου χρόνου.

    Α-4
    Δικαιώματα και υποχρεώσεις των εκπαιδευτικών του Ενιαίου Πίνακα Αναπληρωτών για τα Εκπαιδευτήρια της Ομογένειας :

    1. Όλα τα δικαιώματα των συναδέλφων τους Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών που προσλαμβάνονται για υπηρεσία στον ελλαδικό χώρο και του μισθολογικών δικαιωμάτων τους, πλην της «μοριοδότησης» .
    2. Δικαίωμα αίτησης μετατροπής της πρόσληψής τους στο καθεστώς του «αορίστου χρόνου», μετά από επιτυχή θητεία, τουλάχιστον πέντε (5) ετών.
    3. Μετά τη μετατροπή της σύμβασης από «ορισμένου» σε «αορίστου χρόνου», όλα τα δικαιώματα των μονίμων εκπαιδευτικών του ελλαδικού χώρου, πλην του επιμισθίου εξωτερικού.
    4. Σε περίπτωση μη μετατροπής της σύμβασης σε «αορίστου χρόνου», και μετά το έκτο έτος επιτυχούς θητείας, ο εκπαιδευτικός να έχει δικαίωμα χρησιμοποίησης της προϋπηρεσίας του στον Ελλαδικό χώρο με μοριοδότηση που θα ισούται με το μισό της μοριοδότησης σε ένα «κανονικό» σχολείο του ελλαδικού χώρου .

    Α-5
    Ανανεώσεις συμβάσεων «ορισμένου» ή και «αορίστου χρόνου».
    Η ανανέωση της σύμβασης εργασίας να πραγματοποιείται κάθε έτος για τους εκπαιδευτικούς του Ενιαίου Πίνακα Αναπληρωτών για τα Εκπαιδευτήρια της Ομογένειας και ανά τριετία για τους εκπαιδευτικούς με σύμβαση «αορίστου χρόνου». Οι συμβάσεις να είναι δυνατόν να διακοπούν και πριν τη λήξη του εκπαιδευτικού έτους, εφ’ όσον ο εκπαιδευτικός δεν ανταποκρίνεται στα καθήκοντά του.

    Προϋποθέσεις ανανέωσης σύμβασης:
    1. θετική γνώμη για την υπηρεσία του από τον εκάστοτε Συντονιστή της Εκπαίδευσης και τον Επιθεωρητή του Υπουργείου Παιδείας,
    2. θετική εισήγηση από την τοπική εκπαιδευτική εφορεία ή την τοπική ομογενειακή οργάνωση («Ομόνοια»),
    3. ψυχιατρική γνωμάτευση περί εκπαιδευτικής καταλληλότητας.

    Σημείωση 1η : Να αποσπούνται ελλαδίτες εκπαιδευτικοί στις περιπτώσεις που θέσεις διδασκόντων δεν μπορούν να καλυφθούν από ομογενείς.
    Σημείωση 2η: Να προτιμούνται και σύζυγοι ομογενών, που όμως διαθέτουν τα απαραίτητα προσόντα (συνυπηρέτηση).
    ΔΙΔΑΚΤΕΑ ΥΛΗ
    Οι εκπαιδευτικοί που προσλαμβάνονται για να διδάξουν στα σχολεία της Ομογένειας, θα πρέπει να είναι ικανοί να διδάξουν τα παρακάτω μαθήματα:
    a. Νέα Ελληνικά (γραμματική, συντακτικό, ορθογραφία, έκθεση – έκφραση, νέα ελληνικά κείμενα κλπ)
    b. Αρχαία Ελληνικά
    c. Ελληνικός Πολιτισμός, παραδόσεις
    d. Μουσική (βυζαντινή, παραδοσιακή κλπ – μουσικά όργανα, χορωδίες)
    e. Παραδοσιακοί χοροί
    f. Ιστορία
    g. Γεωγραφία
    h. Ορθόδοξη παράδοση

    ———————————————————–
    ΑΝΩΤΑΤΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
    Δημιουργία Ελληνοαλβανικού Πανεπιστημίου στη Μοσχόπολη , με το όνομα «Νέα Ακαδημία». Το ίδρυμα αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει την αφετηρία για μια πραγματική φιλία μεταξύ των λαών. Η Μοσχόπολη είναι μια ιστορική περιοχή, γνωστή για την παράδοσή της στην καλλιέργεια των γραμμάτων. Η επιλογή του τόπου θα δώσει την ευκαιρία στα καλύτερα στοιχεία του αλβανικού λαού να επανορθώσουν επιτόπου τα σφάλματα του παρελθόντος.
    Ανωτατοποίηση του ελληνικού τμήματος της Μέσης Παιδαγωγικής Σχολής Αργυροκάστρου. Αυτή η μετάβαση μπορεί να επιτρέψει τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης σχολής η οποία θα είναι αποτέλεσμα της ένωσης του Παιδαγωγικού και του Τμήματος Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας του Πανεπιστημίου Αργυροκάστρου. Μπορεί να ενισχυθεί μέσω της συνεργασίας με το Πανεπιστήμιο «Λόγος» της Αρχιεπισκοπής και το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Οι πτυχιούχοι, θα πρέπει να είναι καταρτισμένοι επαρκώς ώστε να απορροφούνται στην ελληνόγλωσση πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
    ———————————————————–
    ΥΠΟΤΡΟΦΙΕΣ
    Οι υποτροφίες που δίνονται από το ελληνικό κράτος για φοίτηση σε πανεπιστήμια του Ελλαδικού χώρου θα πρέπει να αφορούν:
    Α. Αλλοδαπούς για τους οποίους την αποκλειστική ευθύνη θα έχει το Υπουργείο Εξωτερικών για την άσκηση της πολιτικής του.
    Β. Ομογενείς, οι οποίοι θα τις λαμβάνουν με βάση την απόδοσή τους στις ειδικές πανελλαδικές εξετάσεις που διεξάγονται κάθε χρόνο (Σεπτέμβριος), για την εισαγωγή τους στα ελλαδικά πανεπιστήμια. Η έως τώρα πολιτική με τη χορήγηση των υποτροφιών, ήταν λανθασμένη, εθνικά επιζήμια και έδινε λαβές για σχόλια περί χρηματισμού και απόδοσής τους σε ανάξια άτομα.
    ———————————————————–
    ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΛΛΗΝΟΓΛΩΣΣΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
    1. Το ελλαδικό κράτος δεν μπορεί να επέμβει παρά μόνο οριακά στην εκπαίδευση που παρέχεται από το αλβανικό κράτος μέσω των «μειονοτικών» σχολείων. Το αλβανικό κράτος δεν εφαρμόζει όσα έχει υπογράψει, ενώ παράλληλα στην πολιτική του απέναντι στον ελληνισμό της βόρειας Ηπείρου και την ίδια την Ελλάδα, λειτουργεί εθνικιστικά.
    Η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί να παρέμβει παρά μόνον μέσω διακρατικών συμφωνιών και υπό την προϋπόθεση ότι οι εκάστοτε αλβανικές κυβερνήσεις θα τηρήσουν τα συμφωνηθέντα.
    Στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η πάγια πολιτική της αλβανικής πολιτικής ηγεσίας παραμένει η εξίσωση του γηγενούς ελληνικού πληθυσμού στην Αλβανία με τον πληθυσμό των παράνομων ή νόμιμων Αλβανών μεταναστών και τη δημιουργία αλβανικής μειονότητας στην Ελλάδα.
    2. Το ελλαδικό κράτος μπορεί να συμβάλει στην ανάπτυξη της εκπαιδευτικής οργάνωσης «ΟΜΗΡΟΣ». Η οργάνωση αυτή μπορεί να αποτελέσει το όχημα για την ουσιαστική λύση του εκπαιδευτικού ζητήματος του ελληνισμού της βόρειας Ηπείρου. Είναι αυτή η οποία δύναται να ιδρύσει και να συντηρήσει σχολεία, να προσλάβει εκπαιδευτικό προσωπικό, να καταρτίσει εκπαιδευτικά προγράμματα, να συγγράψει σχολικά βιβλία κλπ.
    Για να επιτευχθούν τα παραπάνω θα πρέπει να στελεχωθεί το Διοικητικό Συμβούλιο του «Όμηρος», με πρόσωπα ανεγνωρισμένου κύρους, μέρος των οποίων θα πρέπει να σχετίζονται άμεσα με την εκπαίδευση, ώστε να λειτουργήσει στην κατεύθυνση που περιγράψαμε.

    ———————————————————–
    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
    Η εκπαιδευτική δράση των σχολείων του «Όμηρος» μπορεί να ενισχυθεί με:
    Ανταλλαγές επισκέψεων
    Υιοθέτηση σχολείων
    Διδασκαλία εξ αποστάσεως
    Διαλέξεις και πρότυπες διδασκαλίες
    Εκδηλώσεις

    Κοκαβέση Ελεονώρα – Ελένη
    Υπεύθυνη Εκπαιδευτικών Θεμάτων ΟΜΟΝΟΙΑΣ Ελλάδας

    Τζουμάκας Γεώργιος
    Αντιπρόεδρος ΟΜΟΝΟΙΑΣ Ελλάδας

  • 11 Μαρτίου 2011, 16:07 | Eleni Voulgari

    Βασικά θέματα που απασχολούν μόνιμα τα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας Μονάχου και Βαυαρίας:

    1. Εξασφάλιση μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού με την προσφορά ελκυστικών κινήτρων για την παραμονή του (η αλλαγή γίνεται κάθε χρόνο γιατί η πείρα και οι ετήσιες παρατηρήσεις μας μας διδάσκει ότι με λίγες εξαιρέσεις τα ΤΕΓ χρησιμοποιούνται σαν εφαλτήρας για πρόσβαση στα ενταγμένα σχολεία)
    2. Έλλειψη εκπαιδευτικών και εκ τούτου υπεράριθμα τμήματα κυρίως στο Δημοτικό
    3. Επάνδρωση των θέσεων και με ομογενείς δασκάλους/καθηγητές (για την αποφυγή της συνεχούς αλλαγής εκπαιδευτικών, γεγονός αντιπαιδαγωγικό και αρνητικό για την ποιότητα του μαθήματος)
    4. Κατάλληλη προετοιμασία και ενημέρωση των εκπαιδευτικών για την διδασκαλία σε τμήματα ελληνικής γλώσσας, (δηλ. καλές έως άριστες γνώσεις γερμανικής γλώσσας, παιδαγωγικές ικανότητες για διδασκαλία σε τέτοια τμήματα που δεν αποτελούν σχολική μονάδα με την τυπική έννοια, έγκαιρη γνωριμία με το εκπονηθέν υλικό για την διδασκαλία σε ΤΕΓ, κλπ.)
    5. Διασαφήνιση του νομικού πλαισίου λειτουργίας αυτών των τμημάτων.
    6. Κατοχύρωση με μορφή βεβαίωσης ή πιστοποιητικού από το ελληνικό κράτος της ελληνομάθειας για τους μαθητές αυτών των τμημάτων και άρση της άνισης μεταχείρισής τους σε σύγκριση με άλλους αλλοδαπούς της Ε.Ε. (βλ. συνημμένη παλιά αλληλογραφία επί του θέματος.)
    7. Η έλλειψη αναλυτικών προγραμμάτων ύλης
    8. Παρεμβάσεις προς τους γερμανικούς σχολικούς φορείς από πλευράς της ελληνικής πολιτείας, ώστε να αναγνωρισθεί το μάθημα στα ΤΕΓ ως μάθημα επιλογής (Wahlfach) και να συμπεριλαμβάνεται η βαθμολογία στα γερμανικά ενδεικτικά (συγκριτικά με το μάθημα των ελληνορθόδοξων θρησκευτικών).
    9. Αδιάλειπτη ενημέρωση από το Υπουργείο Παιδείας, ή την Γ.Γ.Α.Ε. ή το Σ.Α.Ε. (ή άλλους φορείς) για εκπαιδευτικά προγράμματα ανταλλαγής και δυνατότητα συμμετοχής σ΄αυτά για Ελληνόπαιδες των ΤΕΓ.
    10. Τα ΤΕΓ μπορούν να λειτουργήσουν ως κέντρο ελληνικού πολιτισμού, ανταλλαγής και συνάντησης στην χώρα υποδοχής
    11. Διαφήμιση/διάδοση και εξασφάλιση μαθητών για τα ΤΕΓ
    12. Εξασφάλιση στέγασης των ΤΕΓ σε επαρχιακές περιοχές

    Δεδομένου ότι στα ΤΕΓ Βαυαρίας φοιτούν 1319 μαθητές κατά την σχολική χρονιά 2010/2011, ενώ στα αμιγή ελληνικά σχολεία και λύκεια μόνο 3138 μαθητές, θεωρούμε απαραίτητη και επιθυμούμε τη στήριξη της ελληνικής πολιτείας για την διατήρηση και εξάπλωση αυτού του τύπου ελληνόφωνης παιδείας.

    Ελένη Βούλγαρη για τις
    Σχολικές Επιτροπές Γονέων και Κηδεμόνων –
    Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας Μονάχου και Βαυαρίας

  • 11 Μαρτίου 2011, 05:30 | ΠΑΝΟΣ Γ. ΔΡΟΣΙΝΑΚΗΣ

    Δημόσια διαβούλευση για το νέο πλαίσιο αρχών της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη διασπορά

    Παρέμβαση του Πάνου Δροσινάκη, Αμβούργο, Ο.Δ. Γερμανίας

    Αποτελεί, πλέον, αδιαμφισβήτητο γεγονός: Το μεγαλύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα, που αντιμετωπίζουμε ως Έλληνες της Διασποράς στον τόπο κατοικίας μας, στην Γερμανία, είναι αυτό της έλλειψης αξιόλογης ελληνικής εκπαίδευσης των παιδιών μας. Δυστυχώς, αυτό ήταν το μεγαλύτερο πρόβλημά μας και στις προηγούμενες δεκαετίες, και συνεχίζει να παραμένει και σήμερα. Αν, μάλιστα, η ελληνική πολιτεία συνεχίσει να αντιμετωπίζει αυτό το θέμα με την ίδια προχειρότητα, τον οπορτουνισμό, την έλλειψη σοβαρότητας και υπευθυνότητας, που χαρακτήρισε τη στάση ΟΛΩΝ των Κυβερνήσεων μέχρι σήμερα, τότε αυτό θα συνεχίσει να είναι το σοβαρότερο πρόβλημά μας και στο μέλλον, μέχρι, πιθανότατα, να μην μας απασχολεί πλέον, γιατί – εξουθενωμένοι και απογοητευμένοι από αυτήν την μόνιμη απαράδεκτη κατάσταση και ανεπάρκεια του ελληνικού κράτους – θα το έχουμε αφήσει ολοκληρωτικά στα χέρια του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος και των Γερμανών.

    Με την δημόσια διαβούλευση, που διεξάγεται στο πλαίσιο της ανοικτής διακυβέρνησης, που εφαρμόζει η κυβέρνηση και αφορά τις σκέψεις και προτάσεις του Υπουργείου Παιδείας Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, για το νέο πλαίσιο αρχών της ελληνόγλωσης εκπαίδευσης στη διασπορά, που θα καταλήξει στην διατύπωση ενός νέου νομοσχεδίου, δείχνει να ανατρέπεται αυτό το κλίμα προχειρότητας και να αντιμετωπίζεται αυτό το σοβαρότατο θέμα με υπευθυνότητα και σοβαρότητα. Μένει να αποδειχθεί, ότι ο διάλογος που διεξάγεται θα έχει τα αποτελέσματα που προσδοκούμε και επιδιώκουμε.

    Την βάση αυτής της παρέμβασης απετέλεσε εισήγηση, η οποία κατατέθηκε και συζητήθηκε στην Γενική Συνέλευση της Δημοτικής Οργάνωσης ΠΑΣΟΚ Αμβούργου, στις 6 Μαρτίου 2011, στο πλαίσιο της συζήτησης επί του εκπαιδευτικού προβλήματος, με σκοπό αφενός μεν την κατάθεση προτάσεων για τον προετοιμαζόμενο νέο νόμο, αφετέρου δε για να προτείνουμε τρόπους αντιμετώπισης του ιδιαίτερα οξυμένου προβλήματος που αντιμετωπίζουμε στο Αμβούργο. Για την σύνταξη της παρέμβασης χρησιμοποιήθηκαν ως πηγές, πέρα από τις προσωπικές ιδέες του συντάκτη, κείμενα, παρεμβάσεις και δημοσιεύσεις φορέων της εκπαἰδευσης, καθώς και στατιστικά στοιχεία από την Γερμανία και την Ελλάδα.

    ΕΙΣΗΓΗΤΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
    Το γεγονός ότι σήμερα ζουν περισσότερο από τέσσερα εκατομμύρια (4.000.000) άνθρωποι ελληνικής καταγωγής σε περισσότερες από εκατό (100) χώρες του κόσμου, καθώς και η οργανωμένη διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού σε τουλάχιστον σαράντα (40) από τις εκατό χώρες, σε συνδυασμό με την οικονομική, πολιτική και πολιτιστική παρουσία των αποδήμων Ελλήνων εκτός Ελλάδας, αποτελούν την απόδειξη, πως οι Έλληνες ζουν και δραστηριοποιούνται σε πολύ μεγάλο βαθμό εκτός των ελληνικών συνόρων.

    Ειδικά όσον αφορά στην Γερμανία, παρατίθεται πίνακας με στατιστικά στοιχεία, που αφορούν τον αριθμό των Ελλήνων στη Γερμανία στο διάστημα 1967 – 2000.
    Πίνακας: Έλληνες στη Γερμανία 1967-2000
    1967 201.000 1982 300.800 1991 336.900
    1969 271.000 1984 287.100 1992 345.200
    1971 385.200 1986 278.500 1995 359.600
    1973 407.600 1988 274.800 1997 363.200
    1975 390.500 1989 293.600 1999 364.400
    1977 328.500 1990 320.200 2000 365.400

    Η συνεχής μείωση του ελληνικού πληθυσμού της Γερμανίας μετά το 1974 και μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1980 δημιούργησε την ψευδαίσθηση ότι η θέση περί της προσωρινότητας της απασχόλησης των Ελλήνων στη Γερμανία επιβεβαιωνόταν.
    Ωστόσο, ήλθε η δεκαετία του 1990 για να διαψεύσει αυτή τη θέση και να επιβεβαιώσει την αντίθετη θέση, ότι, δηλαδή, η παρουσία των Ελλήνων στη Γερμανία είναι πλέον μια μόνιμη κατάσταση και ότι ο αριθμός τους παρουσιάζει τα τελευταία χρόνια σημαντική αύξηση. Ιδιαίτερα, δε, λόγω της σημερινής σοβαρότατης οικονομικής (και όχι μόνο) κρίσης, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα, είναι προφανές, ότι στα επόμενα χρόνια ο αριθμός των Ελλήνων στη Γερμανία μάλλον θα αυξηθεί σημαντικά. Αυτή η αύξηση ήδη παρατηρείται και επιβεβαιώνεται, αν διασταυρώσει κανείς τις καταθέσεις διαφόρων πηγών (ΜΜΕ, προσωπικός περίγυρος, μαρτυρίες Ελλήνων της Διασποράς, Προξενεία κλπ.).

    Η διατήρηση και συντήρηση της ελληνικής γλώσσας μεταξύ των αποδήμων Ελλήνων βρίσκεται σήμερα σε ένα κρίσιμο σημείο καμπής, αν σκεφτεί κανείς, πως τα παιδιά σχολικής ηλικίας ανήκουν κατά κύριο λόγο στην τρίτη γενιά μεταναστών. Αυτό σημαίνει, πως αυτά τα παιδιά στην καλύτερη περίπτωση μεγαλώνουν σε δίγλωσσο περιβάλλον, με την γλώσσα της χώρας παραμονής να υπερισχύει της ελληνικής (μονόπλευρη διγλωσσομάθεια). Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα αυτά τα παιδιά ομιλούν αποκλειστικά τη γλώσσα της χώρας παραμονής και δεν γνωρίζουν καθόλου ή γνωρίζουν και ομιλούν ελάχιστα την ελληνική γλώσσα. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για παιδιά από μικτούς γάμους. Επίσης, λόγω μικτών γάμων μεταξύ Ελλήνων και πολιτών άλλων εθνικοτήτων, δημιουργούνται οικογένειες με τρίγλωσσο περιβάλλον. Δεδομένου ότι οι μικτοί γάμοι αυξήθηκαν σημαντικά, γίνεται φανερό, ότι το πρόβλημα αυτό οξύνεται με την πάροδο του χρόνου (το 1989 το 17% των Ελλήνων μεταναστών πρώτης γενιάς στη Γερμανία παντρεύοταν Γερμανίδες, ενώ το 2000 το ποσοστό αυτό είχε υπερδιπλασιαστεί και ξεπερνούσε το 35%! Κάτι ανάλογο συνέβη με τους μικτούς γάμους Ελληνίδων με Γερμανούς: 7,6% το 1989 και 19,2% το 2000!).

    ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΡΟΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ
    Πρέπει, αν θέλουμε να λέμε ότι ασχολούμαστε με αυτό το δύσκολο και εθνικής σημασίας θέμα, επιδεικνύοντας την απαιτούμενη σοβαρότητα, να απαντήσουμε πρώτιστα σε κάποια βασικής σημασίας ερωτήματα. Αυτά τα ερωτήματα είναι, μεταξύ άλλων:
    • Ποια είναι τα σχολεία που λειτουργούν αυτή τη στιγμή στο εξωτερικό, και ιδιαίτερα στην Γερμανία και ποια προβλήματα αντιμετωπίζουν;
    • Ανταποκρίνονται αυτά τα σχολεία στις σημερινές αυξημένες ανάγκες για την εκπαίδευση των αποδήμων Ελληνοπαίδων;
    • Αποτελούν τα αμιγή, τα δίγλωσσα ή τα εντεταγμένα σχολεία την ενδεδειγμένη και επιθυμητή μορφή σχολείου;
    • Πως αντιλαμβάνονται το εκπαιδευτικό πρόβλημα οι απόδημοι έλληνες στην Γερμανία και ιδιαίτερα στο Αμβούργο και ποιες προτάσεις υπάρχουν για τη βελτίωση της υπάρχουσας κατάστασης;
    • Αρκεί η εκμάθηση απλά της ελληνικής γλώσσας; Ποια επιπλέον μαθήματα και με ποιο τρόπο θα έπρεπε να διδαχθούν; Τί θέλουμε και τι επιδιώκουμε με την ελληνική εκπαίδευση των παιδιών μας; Θέλουμε απλά να μάθουν ελληνικά, ώστε να λένε «γεια σου Παππού» αντί «γεια σου Opa» ή θέλουμε να διδαχθούν ελληνική ιστορία, Σεφέρη, Ελύτη, Σικελιανό, Καζαντζάκη και αρχαίο ελληνικό κείμενο, έστω από μετάφραση;
    • Θέλουμε με τις γνώσεις Ελληνικών, που θα αποκτήσουν οι μαθητές, να μπορούν να κάνουν άνετα διακοπές στην Ελλάδα, ή να τους δώσουμε τα απαραίτητα εκείνα εφόδια, που θα τους επιτρέψουν να ανταπεξέλθουν στον εξοντωτικό ανταγωνισμό που επικρατεί στην Ευρωπαϊκή και παγκόσμια αγορά εργασίας;
    • Θέλουμε να επισκέπτονται ένα γερμανικό σχολείο, όπου θα παρακολουθούν μερικές ώρες Ελληνικών την εβδομάδα, με τον κίνδυνο να νοιώθουν ότι ανήκουν σε μία μειονότητα, ή θέλουμε να μετατρέψουμε το μειονέκτημα σε πλεονέκτημα;
    • Θέλουμε να εμπιστευτούμε αποκλειστικά το γερμανικό κράτος, όσον αφορά την διαμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας, την επιλογή του περιεχομένου των ελληνικών μαθημάτων και τη διδασκαλία τους, με Γερμανούς δασκάλους και καθηγητές, ή να συμμετέχουμε και εμείς, μαζί με το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, στη διαδικασία λήψης όλων των αποφάσεων, που σχετίζονται με την ίδρυση, τη λειτουργία και την εξέλιξη των σχολείων και των μαθητών;
    • Θέλουμε, τελικά, τα παιδιά μας να μάθουν απλά, έστω και πάρα πολύ καλά, τη γλώσσα μας, ή να τους εγγυηθούμε την απόκτηση ελληνικής παιδείας και μόρφωσης;

    Οι απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα, και ίσως και σε άλλα, που θα μπορεί να θέσει ο καθένας από εμάς, είναι καθοριστικές για το είδος του σχολείου, που θα πρέπει να επιδιώκουμε. Οι υπάρχουσες προτάσεις για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη Γερμανία δίνουν, η κάθε μία, διαφορετική απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα.

    Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΕ ΤΟΠΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΣΤΟ ΑΜΒΟΥΡΓΟ
    Στο Αμβούργο λειτουργούν αυτή τη στιγμή ένα απογευματινό Γυμνάσιο, ένα πρωινό αμιγές ελληνικό Λύκειο και αρκετά απογευματινά Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας (ΤΕΓ). Τα παιδιά μας, δηλαδή, για να μάθουν έστω και λίγα Ελληνικά έπρεπε, και δυστυχώς ακόμα πρέπει, να φοιτούν σε δύο σχολεία, πρωί στο – υποχρεωτικό – γερμανικό και απόγευμα στο ελληνικό, δηλ. από ώρα 08.00 μέχρι 18.00!

    Η κατάσταση που επικρατεί σε αυτά τα σχολεία χειροτερεύει χρόνο με το χρόνο, όσον αφορά τον αριθμό μαθητών που φοιτούν σε αυτά. Τα υπάρχοντα ελληνικά σχολεία, λοιπόν, φθίνουν συνεχώς. Στο Λύκειο π.χ. φοιτά σήμερα λιγότερο από το 1/10 του αριθμού των μαθητών που φοιτούσαν σ’ αυτό το 1990/93. Όλα, σχεδόν, τα Ελληνόπουλα επισκέπτονται το υποχρεωτικό γερμανικό, σαν «κύριο» σχολείο και μόνο ένα μικρό ποσοστό αυτών επισκέπτονται τα απογευματινά ΤΕΓ. Αποτέλεσμα στατιστικό του εξοντωτικού αυτού „συστήματος“ που ισχύει και σήμερα: 4/5 των παιδιών που είναι γραμμένα στο γερμανικό σχολείο δεν πάνε στο ελληνικό ΤΕΓ, και όσα πάνε δεν μαθαίνουν, τελικά, Ελληνικά σε ικανοποιητικό επίπεδο (κάποιες εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν, απλά, τον κανόνα). Ενώ, για παράδειγμα, σύμφωνα με τη στατιστική υπηρεσία του Αμβούργου, στα γερμανικά σχολεία του Αμβούργου φοιτούσαν το 2008 810 Ελληνόπουλα, λιγότερα από 150 εξ’ αυτών φοιτούσαν στα απογευματινά ΤΕΓ (λιγότερα από το 20%), ενώ σήμερα, το 2011, ο αριθμός αυτός (150) έχει μειωθεί περαιτέρω. Αν, δε, υπολογίσει κανείς τα Ελληνόπουλα που προέρχονται από μικτούς γάμους και έχουν ΚΑΙ την γερμανική υπηκοότητα, άρα δεν συμπεριλαμβάνονται κατ’ ανάγκην στην παραπάνω στατιστική μέτρηση (στο 810), γιατί είναι εγγεγραμμένα στα σχολεία σαν Γερμανόπουλα, καταλαβαίνουμε ότι το ποσοστό αυτό γίνεται ακόμη μικρότερο. Δηλαδή σήμερα, λιγότερα από το 15% των Ελληνόπουλων του Αμβούργου μαθαίνουν, έστω και ελλιπή, ελληνικά, στα ΤΕΓ! Ποια κατάσταση θα επικρατεί, λοιπόν, αν συνεχιστεί αυτή η μιζέρια, σε 10, 20 ή 30 χρόνια;

    Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗN ΓΕΡΜΑΝΙΑ
    Εκτός από τα ΤΕΓ και αρκετά αμιγή ελληνικά σχολεία, που λειτουργούν σε πολλές πόλεις της Γερμανίας, ιδιαίτερα εκεί όπου υπάρχουν πολλοί Έλληνες (Βαυαρία, Βάδη Βυρτεμβέργη, Βόρεια Ρηνανία Βεστφαλία κτλ.), λειτουργούν και αρκετά «δίγλωσσα σχολεία», όπως για παράδειγμα τα Ευρωπαϊκά σχολεία στο Βερολίνο και στο Μόναχο. Υπάρχουν, επίσης, γερμανικά σχολεία, με «εντεταγμένο» το μάθημα των Ελληνικών στο πρόγραμμα (π.χ. στο Ντύσσελντορφ). Όμως, σε καμία περιοχή οι Έλληνες δεν είναι απόλυτα ικανοποιημένοι και ευχαριστημένοι με την λειτουργία των υπαρχόντων μονάδων και σχεδόν παντού ακούγονται και κατατίθενται επιτακτικά αιτήματα βελτίωσης της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης.

    Εξάλλου η πρόσφατη και ήδη εξελισσόμενη με μεγάλη ταχύτητα επέκταση του ολοήμερου γερμανικού σχολείου σε όλα τα ομόσπονδα κρατίδια, και στο Αμβούργο, που κάνει, πλέον, τη φοίτηση στα απογευματινά τμήματα ελληνικής γλώσσας πρακτικά αδύνατη (και λόγω έλλειψης χρόνου, αλλά και έλειψης αιθουσών διδασκαλίας, που διατίθενται στα ΤΕΓ), βάζει σιγά σιγά τέλος ακόμα και στο υπάρχον εξοντωτικό σύστημα. Τα παιδιά μας σε λίγο δεν θα μαθαίνουν ΚΑΘΟΛΟΥ ελληνικά!

    Έτσι, αν συνεχιστεί η τωρινή κατάσταση, σε μία με δύο το πολύ γενιές, δεν θα μιλούν ελληνικά όσοι έχουν ελληνικό διαβατήριο στη Γερμανία. Ο βασικός δεσμός εκατοντάδων χιλιάδων (τυπικά πλέον) Ελλήνων με τον εθνικό κορμό θα έχει κοπεί, δεδομένης και της γνωστής γερμανικής δυσμένειας προς τη συντήρηση εθνικής ταυτότητας των εδώ αλλοδαπών και τάσης επιβολής ενσωμάτωσης (διάβαζε αφομοίωσής τους, παρόλες τις αντίθετες διακηρύξεις και διαβεβαιώσεις), σε καίρια αντίθεση με ό,τι συμβαίνει σε άλλες χώρες υποδοχής μεταναστών, π.χ. ΗΠΑ ή Αυστραλία.

    Βέβαια, εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι οι ενταγμένοι στο γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα Έλληνες μαθητές εξελίσσονται ομαλά και συμμετέχουν επιτυχώς σε αυτό, ενώ πολλοί εξ’ αυτών καταφέρνουν με διάφορους τρόπους (οικογένεια, φίλοι, Σύλλογοι, Κοινότητες, εγγύτητα στην πατρίδα και συχνές επισκέψεις εκεί, κλπ.) να μην αποξενώνονται πλήρως από την παροικία τους, τη Ελλάδα και τον πολιτισμό μας. Υπάρχουν, όμως, ήδη, πολλά Ελληνόπουλα τρίτης γενιάς, που δεν μιλούν καθόλου, ή έστω μιλούν ελάχιστα, Ελληνικά!

    Από την άλλη, οι φοιτούντες στα αμιγή ελληνικά σχολεία μαθητές, οι οποίοι είναι προσανατολισμένοι προς την Ελλάδα, συσπειρώνονται μαζί με τις οικογένειές τους γύρω από αυτά τα σχολεία, απομονώνονται, συνήθως, εύκολα από την τοπική γερμανική κοινωνία, και, ουσιαστικά, κινδυνεύουν να αποκοπούν πλήρως και να διαμορφώσουν ένα είδος ιδιόρρυθμου γκέτο. Είναι ήδη διαπιστωμένο και επιστημονικά (δες σχετικά τις αναφορές στις δύο μελέτες του Εργαστηρίου Διαπολιτισμικών και Μεταναστευτικών Μελετών του Πανεπιστημίου Κρήτης παρακάτω), πως αυτά τα σχολεία εξυπηρετούν κατά κύριο λόγο τα παιδιά ελλήνων υπαλλήλων, που αποσπώνται στην Γερμανία και διαμένουν εδώ για ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα μερικών χρόνων και κατά δεύτερο λόγο παιδιά εργατών.

    Από τα υπάρχοντα σχολεία, τα ΤΕΓ δεν παρέχουν κάποιο απολυτήριο, απλά στα παιδιά επιδίδεται μία βεβαίωση παρακολούθησης των μαθημάτων, η οποία δεν έχει, ουσιαστικά, καμία ιδιαίτερη αξία. Το δε απολυτήριο του Λυκείου δίνει το δικαίωμα στους απόφοιτους να συμμετέχουν στις ειδικές εξετάσεις ομογενών, ώστε να εισαχθούν με την βοήθεια της ποσόστωσης (3%) στα εκπαιδευτικά ιδρύματα της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η δίοδος προς την τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα αποτελεί και το βασικό επιχείρημα υπέρ των αμιγών σχολείων.

    Σύμφωνα, όμως, με δύο έρευνες του Εργαστηρίου Διαπολιτισμικών και Μεταναστευτικών Μελετών του Πανεπιστημίου Κρήτης, που τα αποτελέσματά τους παρουσιάστηκαν περιληπτικά στο Συνέδριο της Ομοσπονδίας Ελληνικών Κοινοτήτων Ο.Δ. Γερμανίας, στην Φρανκφούρτη, στις 31 Μαϊου 2009, από τον καθηγητή Μιχάλη Δαμανάκη, το 2007 το 72,9% των προσφερόμενων θέσεων εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έμειναν κενές! Ενώ προσφέρονται 3% του συνόλου των θέσεων, δηλάδή συνολικά περίπου 2.100 θέσεις, σε απόδημους Έλληνες, δεν υπάρχουν ούτε καν τόσοι υποψήφιοι! Ενώ το 55% των αποφοίτων στη Γερμανία περνούν σε ελληνικά πανεπιστήμια, μόνον τα 2/3 αυτών παίρνουν, τελικά, το πτυχίο τους ενώ το 1/3 διακόπτουν τις σπουδές τους, γιατί αδυνατούν να τις παρακολουθήσουν, κυρίως λόγω γλωσσικής ανεπάρκειας! Κατέληξαν, λοιπόν, οι δύο έρευνες στο συμπέρασμα, ότι τα υπάρχοντα ελληνικά σχολεία της Γερμανίας δεν δίνουν στα παιδιά τα απαραίτητα εφόδια, για να σπουδάσουν στην Ελλάδα.

    ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΜΟΡΦΕΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ
    ΕΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: Σύμφωνα με αυτό το μοντέλο, του οποίου την εισαγωγή ή διατήρηση αιτούνται αρκετοί Σύλλογοι Ελλήνων Γονέων στην Γερμανία, αλλά κει μερικοί γονείς στο Αμβούργο, και το οποίο ήδη δοκιμάστηκε (με αποτυχία!) και σε σχολεία του Αμβούργου, το μάθημα των Ελληνικών εντάσσεται στο γερμανικό πρόγραμμα, κατά κάποιον τρόπο ως αυτό μίας επιπλέον ξένης γλώσσας. Στις περισσότερες περιπτώσεις η διδασκαλία συρρικνώνεται στην, συνήθως υποτυπώδη, εκμάθηση της γλώσσας, χωρίς, για παράδειγμα, να συμπεριλαμβάνει ελληνική ιστορία, γεωγραφία ή άλλα μαθήματα.

    Οι λόγοι, για τους οποίους θεωρούμε ότι τά εντεταγμένα ΔΕΝ αποτελούν τη σωστή μακροπρόθεσμη, μόνιμη λύση του προβλήματος της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στη Γερμανία, είναι οι εξής:

    1. Τα εντεταγμένα τελούν συνήθως υπό γερμανικής διαχείρησης. Οι δάσκαλοι και καθηγητές που διδάσκουν σε αυτά είναι υπάλληλοι των εκάστοτε γερμανικών Υπουργείων Παιδείας, με αποτέλεσμα το πλαίσιο λειτουργίας και το πρόγραμμα διδασκαλίας να προσαρμόζονται κατά το δοκούν, ανάλογα με τις – από γερμανική σκοπιά – ανάγκες των σχολείων (μείωση ωρών, απο 25 αρχικά σε 8-10 ώρες την εβδομάδα για τις τέσσερις τάξεις, στο Αμβούργο).
    2. Κενό εποπτείας. Ναι μεν οι Γερμανοί είναι οι διοικητικοί προϊστάμενοι, αλλά ουσιαστικά δεν είναι σε θέση να ελέγξουν την αποτελεσματικότητα και το περιεχόμενο διδασκαλίας. Αποτέλεσμα είναι, οι δάσκαλοι να είναι ουσιαστικά ανεξέλεγκτοι και σε ορισμένες περιπτώσεις ασύδοτοι.
    3. Τα εντεταγμένα δημιουργήθηκαν από τις γερμανικές αρχές όχι για να εξασφαλίσουν την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας, αλλά την ομαλή μετάβαση και ένταξη των παιδιών μας στο γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα. Γι’ αυτό και η παλιά ονομασία τους στο Αμβούργο ήταν „nationale Übergangsklassen“ («εθνικές μεταβατικές τάξεις»!). Αυτός είναι και ο λόγος που λειτουργούν μόνο για τέσσερις τάξεις, στο Δημοτικό (Grundschule). Αυτό, φυσικά, δεν εξυπηρετεί τους δικούς μας στόχους και τις κατευθύνσεις μας.

    Η συνέπεια είναι, πολλοί γονείς να είναι απογοητευμένοι από την ποιότητα των παρεχόμενων μαθημάτων, και να μεταφέρουν τα παιδιά τους σε αμιγή γερμανικά σχολεία. Αυτή η λειτουργία και εξέλιξη των εντεταγμένων είναι και ο βασικός λόγος, για τον οποίο καθίσταται απαραίτητη η διαρκής συμμετοχή της ελληνικής πλευράς, μέσα από ένα καθεστώς συναπόφασης και ισοτιμίας, για την ίδρυση και όλη τη λειτουργία του πρωινού δίγλωσσου, αναπληρωματικού σχολείου (bilinguale Ersatzschule), που επιδιώκουμε να ιδρυθεί στο Αμβούργο.

    ΑΜΙΓΗ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: Προτείνεται, πιθανότατα για να εξισορροπηθούν τα σοβαρά μειονεκτήματα αυτών των σχολείων στην σημερινή, ανοιχτή και κοσμοπολίτικη ευρωπαϊκή γερμανική κοινωνία, αυτά τα σχολεία να εκσυγχρονιστούν, ώστε να παραδίδονται και γερμανικά μαθήματα, και να αναγνωρίζονται τα απολυτήριά τους από το γερμανικό κράτος. Αποτελεί μάλλον ουτοπία, το να πιστεύουμε, ότι θα μπορούσε το γερμανικό κράτος να αναγνωρίσει πληρως ένα σχολείο ενός ξένου εκπαιδευτικού συστήματος, το οποίο το ίδιο ΔΕΝ θα μπορεί να ελέγχει! Άρα, λοιπόν, ή πρέπει να παραχωρηθεί στους Γερμανούς μέρος του ελέγχου αυτών των σχολείων (πως;), ή/και το μερίδιο γερμανικών μαθημάτων να είναι ιδιαίτερα υψηλό, επομένως προσεγγίζουμε, πλέον, την λύση του διγλώσσου.

    ΔΙΓΛΩΣΣA ΣΧΟΛΕΙA: Η ιδανική μορφή ενός δίγλωσσου σχολείου, είναι αυτή που εξασφαλίζει την ισότιμη και ισόρρυθμη εκμάθηση και των δύο γλωσσών, που υποκαθιστά το υποχρεωτικό γερμανικό σχολείο και παραχωρεί στους απόφοιτους απολυτήριο (Abitur), το οποίο αναγνωρίζεται αυτόματα και από τις δύο χώρες, ώστε να μπορούν τα παιδιά να συνεχίσουν τις σπουδές τους σε όποια από τις δύο χώρες αυτά επιθυμούν.

    Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΓΛΩΣΣΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΜΒΟΥΡΓΟΥ
    Οι λόγοι, που καθιστούν απαραίτητη την ίδρυση και λειτουργία ενός πρωινού δίγλωσσου αναπληρωματικού σχολείου (bilinguale Ersatzschule) στο Αμβούργο, όπως προκύπτει από τα σοβαρά υπάρχοντα προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω, είναι επιγραμματικά οι εξής:

    1. Η ανάγκη άμεσης αντικατάστασης του σημερινού απάνθρωπου καθεστώτος των δύο ξεχωριστών σχολείων (πρωïνού – απογευματινού), λόγω
    α) υπερβολικής καταπόνησης των παιδιών (από 8.00 π.μ. – 6.00 μ.μ. σε κάποια αίθουσα διδασκαλίας, ανάμεσα στα 2 σχολεία, με άγχος και τρεχάλα στα μέσα συγκοινωνίας),
    β) υπερβολικής ταλαιπωρίας των – όχι λίγων – γονέων, όσοι είναι αναγκασμένοι να μεταφέρουν οι ίδιοι τα παιδιά τους από το ένα σχολείο στό άλλο και να τα βοηθούν το βράδυ, να διαβάσουν,
    γ) έλλειψης επικοινωνίας και συντονισμού ανάμεσα στα δύο σχολεία, που κατά κανόνα, αποτελούν δύο διαφορετικούς κόσμους, ατμόσφαιρες και νοοτροπίες, στεγανά χωρισμένες η μία από την άλλη, χωρίς επαφή ελλήνων και γερμανών διδασκόντων, κάτι που στην περίπτωση των μικτών γάμων λειτουργεί αποτρεπτικά στην όποια διάθεση του Γερμανού γονέα, να συμφωνήσει στην επιβάρυνση του παιδιού με την πρόσθετη απογευματινή ελληνόγλωσση εκπαίδευση,
    δ) όχι ικανοποιητικού τελικού αποτελέσματος (δηλ. επάρκειας στις δύο γλώσσες), παρά τις όποιες εξαιρέσεις – που μάλλον επιβεβαιώνουν τον κανόνα.

    2. Η αποτελεσματική αντιμετώπιση
    α) της βαθμιαίας και συνεχούς συρρίκνωσης των σημερινών σχολείων (απογευματινών ΤΕΓ, εντεταγμένων και Λυκείου),
    β) του ΝΕΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ, να μείνουν τα παιδιά μας χωρίς ελληνικά, λόγω της συνεχούς επέκτασης του ολοήμερου γερμανικού σχολείου που ουσιαστικά κάνει την παρακολούθηση των απογευματινών τάξεων μητρικής γλώσσας αδύνατη.

    Αυτό το σχολείο πρέπει απαραίτητα, για να δώσει τις επιθυμητές απαντήσεις στα ερωτήματα, που θέσαμε παραπάνω, ώστε να λύσει τα υπάρχοντα σοβαρά και διαχρονικά προβλήματα, να καλύπτει μία σειρά αδιαπραγμάτευτων στόχων και να πληρεί τις εξής συγκεκριμένες προϋποθέσεις:

    1. Ισότιμη και ισόρρυθμη εκμάθηση και των δύο γλωσσών (ελληνικής και γερμανικής) – με παράλληλη εκμάθηση της αγγλικής ή και άλλης ξένης γλώσσας – από το νηπιαγωγείο μέχρι και την τελευταία (12η ή 13η) τάξη σε ένα πρωινό σχολείο στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκά προσανατολισμένης, ποιοτικής πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
    2. Διδασκαλία από γερμανούς & έλληνες εκπαιδευτικούς με προτεραιότητα στην απασχόληση «ιθαγενών ομιλητών» („native speakers“) για τα γλωσσικά μαθήματα και προσοντούχων εκπαιδευτικών από την ομογένεια για όλα τα υπόλοιπα.
    3. Εξασφάλιση της καλής γνώσης τόσο της γερμανικής γλώσσας όσο και των στοιχείων του γερμανικού εκπαιδευτικού συστήματος από τους έλληνες εκπαιδευτικούς (με διαπίστωση και πιστοποίηση της γνώσης από τη γερμανική πλευρά), έτσι, ώστε οι δάσκαλοι, Γερμανοί ΚΑΙ Έλληνες, να συνεργάζονται σε βάθος και αποτελεσματικά.
    4. Διαρκής συμμετοχή της ελληνικής πλευράς με δικαίωμα συναπόφασης όχι μόνο κατά την ίδρυση, αλλά και κατά την διοίκηση και καθημερινή λειτουργία του σχολείου.
    5. Απολυτήριο που να αναγνωρίζεται και από τις δύο χώρες σαν τίτλος σπουδών αρκετός για τη συνέχιση των σπουδών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση σύμφωνα με την ελεύθερη – και μη επηρεαζόμενη από γλωσσικές ελλείψεις – βούληση του μαθητή.

    Τα παραπάνω προϋποθέτουν την υπογραφή διακρατικής συμφωνίας Ελλάδος/ Αμβούργου, με την οποία πρέπει εξ αρχής να διασφαλίζονται κυρίως

    α) οι εκπαιδευτικοί στόχοι,
    β) το αναλυτικό πρόγραμμα διδασκαλίας για όλες τις τάξεις,
    γ) η χρηματοδότηση του σχολείου (το Υπουργείο Παιδείας του Αμβούργου είναι διατεθειμένο να αναλάβει μέχρι 75% των εξόδων λειτουργίας του)
    δ) η επιλογή, αμοιβή, υπηρεσιακή εξέλιξη κλπ. του προσωπικού,
    ε) η αναγνώριση του τίτλου ή πιστοποιητικού σπουδών και από τα δύο κράτη,
    στ) η ρύθμιση της ένταξης των παιδιών που έρχονται από άλλα σχολεία ή φεύγουν από το σχολείο αυτό για να φοιτήσουν σε άλλα σχολεία.

    Αντίθετα με ό,τι κατά καιρούς ακούγεται από διάφορους, οι οποίοι προφανώς δεν ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό με την απαιτούμενη σοβαρότητα και υπευθυνότητα, ένα τέτοιο σχολείο ΔΕΝ θα είναι ιδιωτικό, διότι ο φορέας ίδρυσης και διαχείρησής του θα είναι διακρατικός. Δεν είναι δυνατόν, δηλάδη, δύο κράτη, στη βάση μίας μεταξύ τους συμφωνίας, να (συν)ιδρύσουν ένα ιδιωτικό σχολείο, ακόμη και αν ο νόμος που θα διέπει το πλαίσιο λειτουργίας του θα είναι ο ανάλογος νόμος της Γερμανίας. Το επιχείρημα αυτό, που κάποιοι το επικαλούνται ως δήθεν το κυριώτερο ενάντια στην ίδρυση του σχολείου, με αποτέλεσμα να εμποδίζουν την ίδρυση, είναι τουλάχιστον ανόητο και επιβεβαιώνει την προχειρότητα, την οποία επιδεικνύουν ασχολούμενοι με αυτό το θέμα.

    Και, αν μεν, όσον αφορά τους «κραδαίνοντας την σπάθην της ιδιωτικής μορφής του σχολείου», πρόκειται περί γονέων, πιθανόν να δικαιολογούνται από την έλλειψη υπεύθυνης θέσης. Αν, όμως, πρόκειται περί υπαλλήλων του ελληνικού Υπουργείου Παιδείας, Συντονιστών Εκπαίδευσης, συμβούλων κτλ., δηλαδή ανθρώπων που κατεξοχήν έχουν επιφορτιστεί με την ευθύνη της λύσης του προβλήματος και, αντί αυτού, κρυμμένοι πίσω από την προχειρότητα και την ημιμάθειά τους, αποτελούν τροχοπέδη και ακυρώνουν κάθε προσπάθεια μακροπρόθεσμης και ουσιαστικής λύσης του προβλήματος, τότε μάλλον πρόκειται περί επικίνδυνων συμμετόχων, που πρέπει, απαραίτητα, άπαξ και διά παντός, να τους απομονώσουν και απομακρύνουν οι υπεύθυνοι πολιτικοί προϊστάμενοί τους στο Υπουργείο!

    ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΗΣ ΤΟΥ ΔΙΓΛΩΣΣΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΟ ΑΜΒΟΥΡΓΟ
    Την 10η Δεκεμβρίου 1991, με αίτησή τους οι δύο Σύλλογοι Ελλήνων Γονέων Αμβούργου και Χάρμπουργκ, εζήτησαν από το Υπουργείο Παιδείας του Αμβούργου την ίδρυση του δίγλωσσου πρωινού αναπληρωματικού σχολείου (bilinguale Ersatzschule).

    Το Σεπτέμβρη του 1995 το εδώ Υπουργείο Παιδείας έδωσε – πρώτο και ώς τώρα μόνο από τα 16 ομόσπονδα κρατίδια της Γερμανίας – „πράσινο φώς“ για την ίδρυση ενός τέτοιου σχολείου, καλώντας την ελληνική πλευρά να υποβάλει συγκεκριμένη πρόταση για τη λειτουργία, το πρόγραμμα διδασκαλίας κλπ., προκειμένου να προχωρήσουν και οι δύο πλευρές μαζί στην ίδρυση του σχολείου αυτού. Συγκροτήθηκε τον Απρίλη του 1996 από τον τότε ΥΠΕΠΘ Γιώργο Παπανδρέου μια επιτροπή εκπόνησης της πρότασης λειτουργίας, της οποίας το πόρισμα μόνο κατά το πρώτο του μέρος (1η ως 4η τάξη δημοτικού) υποβλήθηκε ως τώρα στο Υπουργείο Παιδείας του Αμβούργου. Με το τελευταίο άρχισαν, επιτέλους, στις 27.11.2000, ύστερα από 4 χρόνια αδράνειας της Αθήνας και σχετική εντολή του τότε αρμόδιου Υφυπουργού Φίλιππου Πετσάλνικου από 09.07.2000, συνομιλίες για την ίδρυση του σχολείου αυτού, του οποίου την αναγκαιότητα έχουν διακηρύξει και αρκετά επίσημα χείλη. Οι συνομιλίες συνεχίστηκαν στις 22.01.2001 με τους Συντονιστές Εκπ/σης Βερολίνου, αλλά από τότε η επίσημη ελληνική πλευρά, παρά τις αντίθετες υποσχέσεις της, δεν έδωσε σοβαρή συνέχεια.

    Η ελληνίδα Υφυπουργός Παιδείας Έυη Χριστοφιλοπούλου αντήλλαξε τον Σεπτέμβριο/Οκτώβριο του 2010 επιστολές με την τελευταία Υπουργό Παιδείας στο Αμβούργο, Christa Götsch (επιστολές, που, αν και επανειλημμένα έχουμε ζητήσει αντίγραφα από το Υπουργείο, ΔΕΝ μας εδώθησαν!), η οποία και εξεδήλωσε προφορικά την επιθυμία της, να προχωρήσουμε τις συζητήσεις για την ίδρυση αυτού του σχολείου. Εκτός αυτού, το Υπουργείο Παιδείας (Behörde für Bildung und Sport) του Αμβούργου σε συνάντηση που έγινε στις 9 Ιανουαρίου 2007 με τον Γεν. Πρόξενο της Ελλάδας στο Αμβούργο, τους Συντονιστές Α΄βάθμιας & Β΄βάθμιας Εκπαίδευσης Βερολίνου, τη Διευθύντρια του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών Βορ. Γερμανίας και μέλη του ΔΣ του Συλλόγου Ελλήνων Γονέων Αμβούργου δήλωσε ότι – ύστερα μάλιστα από τη σχετική αποτυχία του δικού του μοντέλου διδασκαλίας μητρικής γλώσσας που προωθούσε τα τελευταία χρόνια – εξακολουθεί να βλέπει θετικά την ίδρυση του παραπάνω σχολείου, το οποίο μάλιστα, σύμφωνα με πρόσφατο νόμο του Αμβούργου θα μπορούσε να χρηματοδοτήσει καλύπτοντας το 75% των εξόδων λειτουργίας του.

    Ο Σύλλογος Ελλήνων Γονέων Αμβούργου έχει συγκεντρώσει ήδη από το 2008 περισσότερες από 180 δηλώσεις γονέων, οι οποίοι δηλώνουν ότι «επιθυμούν την ίδρυση πρωινού δίγλωσσου ελληνογερμανικού αναπληρωματικού σχολείου (bilinguale Ersatzschule) στο Αμβούργο και σκοπεύουν να εγγράψουν το παιδί τους / τα παιδιά τους σ’ αυτό», οι οποίες συνολικά συμπεριλαμβάνουν περίπου 280 παιδιά! Άλλωστε, επιδίωξή μας θα πρέπει να είναι, στο σχολείο αυτό να φοιτήσουν και Γερμανόπουλα και παιδιά άλλων εθνικοτήτων, εφόσον αυτά το αποφασίσουν.

    Επιβάλλεται, λοιπόν, τώρα η από χρόνια επιδιωκόμενη ίδρυση ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ, σαν μόνη, πλέον, μακροπρόθεσμη λύση του εκπαιδευτικού προβλήματος της περιοχής μας.

    Η προοπτική ίδρυσης ενός τέτοιου σχολείου δεν μπορεί σε καμμιά περίπτωση να δικαιολογήσει αδιαφορία για την λειτουργία των σήμερα υπαρχόντων σχολείων της περιοχής (Λυκείου, Γυμνασίου, ΤΕΓ), των οποίων η παραπέρα συρρίκνωση (όπου αυτή δεν οφείλεται στην επέκταση του γερμανικού ολοήμερου σχολείου) πρέπει να σταματήσει με κάθε θυσία, έτσι, ώστε οι έλληνες γονείς να μπορούν κάποια μέρα να διαλέξουν τον τύπο σχολείου (πρωινό δίγλωσσο, Λύκειο ή απογευματινό ελληνικό ΤΕΓ) που εξυπηρετεί καλλίτερα τα παιδιά τους!

    ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΠΙ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ
    Με έκπληξη παρακολουθούμε στην ιστοσελίδα της διαβούλευσης την κατάθεση κάποιων προτάσεων, που δήθεν θα οδηγήσουν στην λύση του εκπαιδευτικού προβλήματος των Ελληνόπουλων της διασποράς. Μερικοί, για παράδειγμα, προτείνουν την ίδρυση Ιδρύματος Ελληνικής Γλώσσας (με πρότυπο το Γαλλικό Ιινστιτούτο ή το Γκαίτε), το οποίο θα αναλάβει την διδασκαλία της γλώσσας μας στα Ελληνόπουλα ΚΑΙ στους ξένους, που ενδιαφέρονται. Προτείνουν, μάλιστα, και την καθιέρωση πληρωμής διδάκτρων!

    Μα, για ποιούς λόγους αναμειγνύεται η διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας και η παροχή ελληνικής παιδείας στα Ελληνόπουλα με την εκμάθηση Ελληνικών από τους ξένους; Ποιος εμποδίζει έναν ξένο (Γερμανό, Άγγλο, Βέλγο κτλ.), που διαθέτει τα χρήματα, να μάθει Ελληνικά; Και, ναι, μεν, να ιδρύσουμε ένα τέτοιο Ιδρυμα (άλλωστε, αυτό ήδη περιλαμβάνεται στις σκέψεις του Υπουργείου – και πολύ σωστά – με το «ΛΟΓΟΣ»), όμως για άλλους σκοπούς και όχι για να μαθαίνουν Ελληνικά τα παιδιά μας! Γιατί εμείς για τα παιδιά μας επιδιώκουμε, αιτούμαστε ΚΑΙ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΕΚ ΜΕΡΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΜΑΣ ΤΗΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑΣ ΑΠΟΚΤΗΣΗΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΟΙΟΤΙΚΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ και όχι απλά γνώσεων ελληνικής γλώσσας, για να κάνουν διακοπές ή καμάκι στην Ελλάδα!

    Επίσης, κάποιοι προτείνουν ή αιτούνται τον διορισμό ομογενών εκπαιδευτικών, που σπούδασαν σε (παιδαγωγικά;) πανεπιστήμια της αλλοδαπής (και ίσως γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στο εξωτερικό, δες περιγραφές παραπάνω), χωρίς, όμως, να διατυπώνουν την ανάγκη τήρησης ΑΥΣΤΗΡΩΝ κανόνων, σε σχέση με τα απαραίτητα προσόντα, που πρέπει αυτοί να φέρουν. Όλοι μας γνωρίζουμε λίγο ή πολύ Έλληνες πτυχιούχους π.χ. γερμανικών πανεπιστημίων, που είναι, μεν, άριστοι στον τομέα τους, μιλούν, όμως και – ιδιαίτερα – γράφουν ελλιπέστατα Ελληνικά! Πρέπει, λοιπόν, αυτοί, στο βωμό του «βολέματος» δικών μας παιδιών, να διδάξουν Ελληνικά στα Ελληνόπουλα της διασποράς; Ναι, λοιπόν, στον διορισμό ομογενών εκπαιδευτικών, όμως μόνον αν αυτοί πληρούν αυστηρότατες προϋποθέσεις!

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
    Το πρόβλημα της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης μας απασχολεί, δυστυχώς, εδώ και δεκαετίες και είναι άκρως απογοητευτικό το γεγονός, ότι συνεχίζει να υφίσταται στα περισσότερα μέρη, και στο Αμβούργο. Τα τελευταία χρόνια δείχνει, ευτυχώς, να αποκρυσταλλώνεται η άποψη, ότι «η παρεχόμενη εκπαίδευση της ελληνικής γλώσσας διασφαλίζεται στο πλαίσιο της δίγλωσσης ή τρίγλωσσης εκπαίδευσης».

    Είναι, λοιπόν, απαραίτητο, το νέο νομοσχέδιο, που θα συνταχθεί και θα κατατεθεί στη Βουλή, να αλλάξει ριζικά τον τρόπο αντιμετώπισης του θέματος της εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων της διασποράς. Προτείνουμε, λοιπόν, τα εξής:

    1. Την άμεση κινητοποίηση της κυβέρνησης και όλων των κατά το νόμο εμπλεκομένων φορέων, ώστε να προωθηθεί η σύναψη διακρατικής συμφωνίας με το ομόσπονδο κρατίδιο του Αμβούργου και να ιδρυθεί, επιτέλους, το πρωινό δίγλωσσο ελληνογερμανικό αναπληρωματικό σχολείο (bilinguale Ersatzschule), όπως αυτό έχει ζητηθεί με αίτηση των Συλλόγων Ελλήνων Γονέων Αμβούργου και Χάρμπουργκ από 10 Δεκεμβρίου 1991. Το σχολείο αυτό, όπως περιγράφεται παραπάνω, αποτελεί την μοναδική μακροπρόθεσμη λύση του προβλήματος εκπαίδευσης των Ελληνόπουλων του Αμβούργου και θα συμβάλλει, εκτός των άλλων, στην εξοικονόμηση σοβαρών πόρων, λόγω χρηματοδότησης του μεγαλύτερου μέρους των εξόδων λειτουργίας του από το Υπουργείο Παιδείας του Αμβούργου.
    2. Θεωρούμε πως αυτό το σχολείο μπορεί να αποτελέσει πρότυπο (όπως, άλλωστε, αναγνώρισε το 1996 ο Γιώργος Παπανδρέου) για ολόκληρη την Γερμανία ή ακόμη και για άλλες χώρες, κυρίως ευρωπαϊκές. Το γεγονός, ότι το Υπουργείο Παιδείας του Αμβούργου έχει, ουσιαστικά, συμφωνήσει στην ίδρυση αυτού του σχολείου, δημιούργησε εδώ και πάνω από 15 χρόνια πρόσφορο έδαφος, για την ταχεία ίδρυση του σχολείου, που, δυστυχώς, δεν αξιοποιήθηκε από την ελληνική πλευρά. Η άμεση ίδρυση, λοιπόν, αυτού του σχολείου, θα αποτελέσει σοβαρότατο επιχείρημα για το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, στο πλαίσιο των συζητήσεων με τα υπόλοιπα 15 ομόσπονδα κρατίδια, ώστε να μπορέσει να προωθήσει τις ενδεδειγμένες λύσεις στο πρόβλημα και άλλων περιοχών της Γερμανίας.
    3. Η ίδρυση αυτού του σχολείου δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση να αποτελέσει προφατικό λόγο για το κλείσιμο υπαρχόντων μονάδων ΤΕΓ η αμιγών σχολείων, όπου αυτά μπορούν με αντικειμενικούς όρους να λειτουργήσουν.
    4. Οι άλλες μορφές σχολείων που προτείνονται, όπως τα εντεταγμένα, δεν μπορούν να αποτελέσουν μακροπρόθεσμες, τελικές λύσεις στο πρόβλημα! Θα μπορούσαν να εξετάζονται μόνο σε περιοχές με ιδιαίτερα μικρό αριθμό Ελλήνων, που δεν θα δικαιολογούσε, πιθανόν, την ίδρυση ενός δίγλωσσου σχολείου. Όπου, δηλαδή, η ίδρυση ενός δίγλωσσου σχολείου είναι πρακτικά ανέφικτη, λόγω μη ικανού αριθμού μαθητών, μπορεί να εξεταστεί η ένταξη του μαθήματος των Ελληνικών στα γερμανικά σχολεία, με απαραίτητη προϋπόθεση τον διορισμό, την χρηματοδότηση και τον έλεγχο των ελλήνων εκπαιδευτικών καθώς και τον καθορισμό του περιεχομένου και του προγράμματος διδασκαλίας αποκλειστικά από το ελληνικό Υπουργείο Παιδείας.
    5. Είναι απαραίτητη η αντιμετώπιση του προβλήματος της εκπαίδευσης στην Γερμανία, με διαφορετικό τρόπο στα δεκαέξι ομόσπονδα κρατίδια, μια και κάθε κρατίδιο φέρει αποκλειστικά την ευθύνη για την Παιδεία στα όριά του, βάσει συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαίωματός τους .

    Με την ευχή, αυτή η διαβούλευση να αποτελέσει το έναυσμα για να ανασκουμπωθούν οι υπεύθυνοι του Υπουργείου και της κυβέρνησης, και να δουλέψουν – επιτέλους! – μεθοδικά, σοβαρά, συντονισμένα και σκληρά, ώστε να εφαρμοστούν μακροπρόθεσμες λύσεις στο πρόβλημα της εκπαίδευσης των παιδιών μας και, επίσης, να ιδρυθεί το δίγλωσσο σχολείο στο Αμβούργο,

    και τιμή

    Πάνος Γ. Δροσινάκης (πατέρας τριών παιδιών σχολικής ηλικίας)
    Αμβούργο, 11 Μαρτίου 2011
    panos [ at ] drossia [ dot ] de
    pdrossinakis [ at ] pasok-hamburg [ dot ] de

  • 10 Μαρτίου 2011, 18:53 | Μαρία Ζωγραφάκη

    Σας στέλνω μερικές σκέψεις για τη λειτουργία των ΤΕΓ, βασισμένες κυρίως στην πενταετή εμπειρία μου από το ΤΕΓ Genk, στο Βέλγιο.
    • Τα ΤΕΓ πρέπει οπωσδήποτε να στηρίζονται στη συνεργασία με την αντίστοιχη ελληνική κοινότητα, να επιχειρούν με ευελιξία να προσαρμοστούν στις κατά τόπους συνθήκες και να κινητοποιήσουν μεγάλο μέρος των πολιτών με ελληνικές ρίζες.
    • Είναι πολύ χρήσιμο να οργανωθούν με άξονα το πιστοποιητικό ελληνομάθειας, το οποίο μπορεί να λειτουργήσει ως κίνητρο για τη φοίτηση, εφόσον δίνει ορατούς και κλιμακωτούς στόχους στους έφηβους μαθητές και μαθήτριες.
    • Παράλληλα, αξίζει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στους τρόπους προσέλκυσης νεαρών μαθητών, εφηβικής ηλικίας, οι οποίοι δεν έχουν φοιτήσει ποτέ στο ελληνικό σχολείο και διστάζουν φυσικά να κάνουν το πρώτο βήμα, αν δεν υπάρχει ένα αντίστοιχο τμήμα για αυτούς και πρέπει να συμβαδίσουν με παιδιά πρώτης σχολικής ηλικίας.
    • Ένας άλλος σημαντικός τομέας που πρέπει να διατηρηθεί και να στηριχθεί είναι τα τμήματα ενηλίκων μέσα στα αντίστοιχα ΤΕΓ. Τα τμήματα αυτά, που συγκεντρώνουν συχνά γονείς, κάποτε και παππούδες των παιδιών, μπορούν να μετεξελιχθούν στην καρδιά της σχολικής κοινότητας. Η συνύπαρξη δύο, κάποτε και τριών γενιών στον ίδιο σχολικό χώρο μπορεί να μετεξελιχθεί σε ιδιαίτερο κίνητρο και να κινητοποιήσει ολόκληρη την οικογένεια. Παράλληλα, μπορούν να λειτουργούν τμήματα εκμάθησης της ελληνικής γλώσσας σε ενήλικες, χωρίς ελληνικές ρίζες, που επιθυμούν να μάθουν τη γλώσσα –και υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη πολλοί-, καλά οργανωμένα και συστηματικά, τα οποία θα μπορούσαν να αποτελέσουν «βιτρίνα του ελληνικού πολιτισμού» αλλά και να εξασφαλίσουν, με ένα μικρό τίμημα των συμμετεχόντων, και κάποια λειτουργικά έξοδα των σχολικών κέντρων.
    • Η διδασκαλία πρέπει να στηριχθεί στην αξιοποίηση όλων των ειδών λόγου, να δοθεί έμφαση στο ελληνικό τραγούδι (η μεταγραφή του οποίου αποτελεί δύσκολη γλωσσική άσκηση) και να χρησιμοποιηθούν ελληνικές ταινίες, με δυο λόγια να δοθούν κίνητρα στους νεαρούς μαθητές και μαθήτριες για να μιλήσουν, να γράψουν, να κατανοήσουν γραπτό και προφορικό λόγο. Παράλληλα, αξίζει να χρησιμοποιηθεί το διαδίκτυο, με τη χρήση κατάλληλων δικτυακών τόπων, (π.χ. wikipedia) κατά τη διάρκεια της διδασκαλίας.
    • Προϋπόθεση, φυσικά, για όλα αυτά, είναι η επιλογή των κατάλληλων εκπαιδευτικών, με γνώσεις πάνω στη διδασκαλία της ελληνικής ως δεύτερη/ξένη γλώσσα, ο σωστός συστηματικός έλεγχος και στήριξη των σχολικών κέντρων από τα αντίστοιχα γραφεία εκπαίδευσης και η αξιολόγηση ολόκληρης της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Παράλληλα, όπως σημείωσα και σε άλλο σημείο της διαβούλευσης, πρέπει να δοθεί έμφαση στην αξιοποίηση των μελών της ομογένειας, καθώς και των συναδέλφων που ζουν στην αντίστοιχη χώρα, λόγω οικογενειακών υποχρεώσεων.

    Μαρία Ζωγραφάκη, φιλόλογος,
    Υπεύθυνη ΤΕΓ GENK στο Βέλγιο, κατά την περίοδο 2004-2009.

  • 10 Μαρτίου 2011, 13:29 | Νατάσα

    Γράφω σαν παιδί Ελλήνων μεταναστών του Καναδά που επέστρεψε στην Ελλάδα και που σήμερα υπηρετεί σε ελληνικό σχολείο των Αθηνών. Η γνώμη μου είναι οτι οι έλληνες που ζούν στο εξωτερικό έχουν κάθε δικαίωμα να επιθυμούν να διδάσκονται τα παιδιά τους την γλώσσα τους και τον πολιτισμό τους. Η γλώσσα αποτελεί εργαλείο επικοινωνίας το οποίο μέσα απο την αφήγηση μεταφέρει την ιστορία και τον πολιτισμό των ανθρώπων που την μιλούν, τα ήθη και τα έθιμά τους. Εξηγεί τα ‘τι’ και τα ‘πώς’ της κάθε κοινότητας. Είναι φορέας της ιστορικής μνήμης και της ιστορικής α-λήθειας. Η ιδέα του κόσμου ως melting pot η οποία στηρίζεται στην πολιτική της αφομοίωσης του ξένου στην εκάστοτε χώρα υποδοχής σύμφωνα με θεωρητικούς όπως ο Charles Taylor στερεί από τον άνθρωπο ένα σημαντικό μέρος της ταυτότητάς του και περιορίζει την ύπαρξή του.Συνεπώς η αναγνώριση της ταυτότητας του ‘άλλου’ είναι συχνά σημαντική για την ίδια του την ευημερία.Ο σεβασμός προς την μητροπολιτική ‘πατρίδα’ καλλιεργείται απο τον σεβασμό και την συνέπεια με την οποία η «πατρίδα» αυτή αντιμετωπίζει την διασπορά και την υβριδικότητα όπου και αν βρίσκεται. Κατά την άποψή μου το ενδιαφέρον της πολιτείας για τους έλληνες της διασποράς και την ανάγκη τους να διατηρήσουν τη γλώσσα τους ζωντανή ανοίγει τη συζήτηση για ζητήματα υποδοχής του ‘άλλού’ και για το δικαίωμά του ‘άλλου’να διατηρεί ζωντανά τα ήθη και τα έθιμά του, την γλώσσα του, εφόσων το επιθυμεί σε όποια χώρα κι αν βρίσκεται.Πολιτική της Αφομοίωσης, της Ένταξης ή Πολυπολιτισμικότητά; Η απάντηση σήμερα μοιάζει να είναι δυσκολότερη από ποτέ. Ειδικότερα αν αναλογιστούμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν διάφορες κοινότητες αντίστοιχα στη χώρα μας σήμερα στην αλληλεπίδρασή τους με το εκπαιδευτικό μας σύστημα.Θέλω να εύχομαι πως σιγά σιγά η ζυγαριά θα κλίνει προς την πολυπολιτισμικότητα και την αναγνώριση του δικαιώματος της κάθε κοινότητας να διδάσκεται οργανωμένα και συστηματικά τη γλώσσα της καιτον πολιτισμό της. Φιλικά Νατάσα

  • 8 Μαρτίου 2011, 11:26 | Μιχαήλ Αλεξάνδρα

    Να γίνονται οι αποσπάσεις στο εξωτερικό κάθε δύο χρόνια όπως ακριβώς στο εσωτερικό. Να βγαίνουν τα κένα και όποιος θέλει με μια στοιχειώδη γλωσσομάθεια να αποσπάται χωρίς να χάνει την οργανική του θέση και χωρίς επιμίσθιο με μια προσαύξηση του μισθού του 30-50% αναλόγως της χώρας. Για όσες θέσεις μένουν κενές να προσλαμβάνονται αναπληρωτές ακριβώς όπως στην Έλλάδα, οι δε ομογενείς εκπαιδευτικοί απλώς να παίρνουν τα μόρια εντοπιότητας. Αποτελεί μια οικονομική λύση, καταργεί υην αναγκαιότητα πολλών γραφείων εκπαίδευσης και συντονιστών (πρόσθετη οικονομία) και στελεχώνει τα σχολεία με εκπαιδευτικούς που πραγματικά θέλουν να είναι εκεί και δίνει διέξοδο σε κάποιους ανέργους.
    Τα κτίρια των σχολείων να μην είναι νοικιασμένα που έχουν υψηλό κόστος ενοικίου και συντήρησης αλλά να είναι έστω απογευματινά σε σχολεία της χώρας υποδοχής.
    Αυτά μέχρι να γίνουν ενταγμένα σχολεία όπως στη Βαυαρία όπου θα διδάσκεται η ελληνική γλώσσα συστηματικά και κατ’επιλογήν Κύκλοι Ιστορίας, Μαθηματικών, Φυσικών Επιστημών για να τρέφεται καλύτερα η γλώσσα και να γίνουν κέντρα ελληνικού πολιτισμού στη περιοχή τους με τη βοήθεια και της εκκλησίας. Σε πιο απομακρισμένες περιοχές βοήθεια από αυτό το σχολείο με e-learning σε συγκεκριμένο χώρο και χρόνο π.χ. αίθουσα κοινότητας με την καθοδήγηση ελληνομαθούς ενήλικα.

  • 8 Μαρτίου 2011, 00:29 | marieltagini

    Αγαπητοί κύριοι,

    η διάδοση του ελληνικού πολιτισμού και η εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας εντάσσονται στις υποχρεώσεις του κράτους προς όλους τους ‘Ελληνες υπηκόους ,κατοίκους εσωτερικού και εξωτερικού.
    Σύμφωνα με την επιστήμη της ιστορίας η γλώσσα ,η θρησκεία,η κοινή ιστορική εμπειρία και η πολιτισμική κληρονομιά αποτελούν συνδετικό κρίκο μεταξύ των μελών μιας κοινότητας.Για να επιτευχθεί ενδεχομένως το έργο αυτό θα πρέπει να πληρούνται τουλάχιστον κάποιες από αυτές τις αναγκαίες και ικανές προϋποθέσεις αν στόχος μας είναι η σύσφιγξη των σχέσεων μεταξύ των Ελλήνων και η προβολή του ελληνικού πολιτισμού .
    ΑΛΛΑ η Ελλάδα τοποθετημένη στο επίκεντρο των διεθνών εξελίξεων που αφορούν στην διευθέτηση των οικονομικών της εκκρεμοτήτων προς τα κράτη -δανειστές ,δυστυχώς, και σε μία περίοδο που η πλειονότητα των μελών των κοινωνιών αγωνιά στην κυριολεξία για την διατήρηση του δικαιώματος στην εργασία ,την ασφάλεια και την υγεία βρίσκεται σε μια εξαιρετικά δυσμενή θέση στα μάτια όλων.
    Οι ‘Ελληνες πρώτα πρέπει να ανακτήσουν το «χαμένο» εθνικό τους φρόνημα και μαζί με αυτό να κατακτήσουν και μια από τις δυσκολότερες γλώσσες του κόσμου,τη μια και μόνη προερχόμενη από μια αρχαία μαθηματική γλώσσα,την αρχαία ελληνική . Τη δική τους ελληνική γλώσσα !
    Πρέπει να μάθουν ξανά να είναι υπερήφανοι για την καταγωγή τους,την ελληνική .
    Και κλείνοντας, με αφορμή τα γεγονότα που εκτυλίσσονται σε τακτά χρονικά διαστήματα από τα μέλη διαφόρων εθνικοτήτων στο εσωτερικό της χώρας, σας ερωτώ :

    »ΠΡΟΣΕΞΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΛΛΗΝΟΠΟΥΛΟ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΜΕΣΑ ΣΕ ΞΕΝΟ ΚΡΑΤΟΣ ?»

  • 4 Μαρτίου 2011, 11:38 | Σοφία Ζευκιλή

    Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία του ανοίγματος σε δημόσια διαβούλευση του θέματος της ελληνόφωνης εκπαίδευσης στους έλληνες της διασποράς.
    Μας δίνετε επιτέλους την ευκαίρια να εκφράσουμε τις σκέψεις και προτάσεις μας ως απόδημοι έλληνες, για την εκπαιδευση των ελληνόπουλων στο εξωτερικό που είναι τα ίδια μας τα παιδιά.
    Εκπροσωπούμε τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του ΤΕΓ Châtenay Malabry στο Παρίσι, με μέλη 40 οικογένειες. Το σχολείο αριθμεί σήμερα 75 εγγεγραμμένους μαθητές απο το νηπιαγωγείο ως το λύκειο και έχει περίπου 40 χρόνια λειτουργίας.
    Η παρέμβασή μας σαν σύλλογος γονέων και κηδεμόνων περιορίζεται σε προτάσεις που πιστεύουμε οτι είναι άμεσα εφαρμόσιμες και με στόχο να εξυγειάνουν την σημερινή κατάσταση των σχολείων αξιοποιώντας το υπάρχον υλικό και ανθρώπινο δυναμικό και να εξασφαλίσουν την λειτουργία των σχολείων για την μεταβατική, δύσκολη περίοδο που θα διανύσουμε.

    1. Οργάνωση σπουδών
    Τα τελευταία 3 χρόνια με την δημιουργία του Πιστοποιητικού Ελληνομάθειας αναγνωρισμένου ως μόνου επίσημου πτυχίου πιστοποίησης της γνώσης της ελληνικής γλώσσας, τα μαθήματα των ελληνικών απέκτησαν καινούργιο ενδιαφέρον και σοβαρότερη αντιμετώπιση απο γονείς και μαθητές.
    Προτείνουμε :
    – Οργάνωση των μαθημάτων στα ΤΕΓ με προσανατολισμό την απόκτηση των διαφορετικών επιπέδων του πιστοποιητικού Ελληνομαθειας.
    – Οργάνωση των τάξεων οχι με ηλικιακό κριτήριο αλλά ανάλογα του επιπέδου των ελληνικών που έχει ο κάθε μαθητής.
    – Οργάνωση κατατακτήριων εξετάσεων για την αξιολόγηση και κατόπιν την κατάνομη των μαθητών ανάλογα με το γλωσσικό τους επίπεδο.

    2. Διοικητική οργάνωση των ΤΕΓ
    Προύποθεση των όσων αναφέραμε παραπάνω είναι η διοικητική οργάνωση των ΤΕΓ, όπου φυσικά αυτή είναι εφικτή (επαρκής αριθμός εκπαιδευτικών) και η ουσιαστική λειτουργία των σχολικών επιτροπών είτε μέσα στο σημερινό νομικό πλαίσιο είτε σε καινούργιο αναθεωρημένο.
    Θα θέλαμε να επισημάνουμε τον ρόλο των συλλόγων γονέων και κηδεμόνων.
    Οι σύλλογοι γονέων, ως άμεσοι αποδέκτες και ανιδιοτελείς ενδιαφερόμενοι, μπορούν να συμβάλουν και να βοηθήσουν αποτελεσματικά τα ελληνικά σχολεία στο εξωτερικό τόσο στην οργάνωση οσο και στην διασφάλιση της λειτουργίας τους.
    Προτείνουμε :
    – Αναβάθμηση της συνεργασίας ανάμεσα στους κύριους εκπαιδευτικούς εταίρους (εκπαιδευτικοί – συντονιστής και σύλλογος γονέων) μέσα απο ενα θεσμοθετημένο πλαίσιο ετσι ώστε να εξασφαλίζονται οι ρόλοι, οι αρμοδιότητες αλλά και οι υποχρεώσεις του καθενός.
    – Καθορισμό υπεύθυνου εκπαιδευτικού με διοικητικές αρμοδιότητες στην επίβλεψη της καλής λειτουργίας του ΤΕΓ.

    3. Εκπαιδευτική στελέχωση των σχολείων
    Σαν σύλλογος γονέων έχουμε διαπιστώσει οτι το ελληνικό κράτος μας διαθέτει ενα εκπαιδευτικό προσωπικό με τεχνογνωσία και εμπειρία στην διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας σαν 2ης γλώσσα και όρεξη για να διδάξουν στα ελληνόπουλα του εξωτερικού. Όμως δεν του καθορίζει καμμία σαφή και προσωποποιημένη αποστολή, με αποτέλεσμα το προσωπικό αυτό να ειναι μόνιμα υποαπασχολούμενο, με υποτυπώδη διοικητική πλαισίωση, και χωρις καμμία υποστήριξη και έλεγχο στο εκπαιδευτικό του έργο. Οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί ειναι δυστυχώς αφημένοι στην καλή τους διάθεση που γρήγορα και αυτή εξασθενεί.
    Προτείνουμε :
    – Εμπεριστατωμένο σχεδιασμό και έλεγχο απο το συντονιστικό γραφείο που θα βοηθήσει την σωστή και χωρίς σπατάλη χρησιμοποίηση του υπάρχοντος εκπαιδευτικού δυναμικού προς όφελος των σχολείων και την πλήρη απασχόλησή τους στο εκπαιδευτικό τους έργο για το οποίο και αποσπάστηκαν απο την Ελλάδα.
    – Εφαρμογή αντικειμενικών δεικτών στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου τους που θα τονώσει, θα ενθαρρήνει και θα επαναπροσδιορίσει το ενδιαφέρον τους για την αποστολή που τους εμπιστεύτηκε το ελληνικό κράτος.
    – Οι νεο-αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να πληρούν έναν αριθμό αντικειμενικών επαγγελματικών προσόντων που να τους καθιστούν ικανούς να διδάσκουν την ελληνική γλώσσα οχι σαν μητρική γλώσσα αλλά κυρίως σαν ξένη γλώσσα δεδομένου οτι η πλειοψηφία των παιδιών είναι δεύτερης ή τρίτης γενιάς έλληνες. Η απόσπασή τους θα πρέπει να προετοιμάζεται κατάλληλα με επιμορφωτικά σεμινάρια για την διδακτική της ελληνικής σαν 2ης γλώσσας ετσι ωστε να τους καθιστά γνώστες του προγραμμάτος που θα διδάξουν και της μεθόδου που θα χρησιμοποιήσουν.
    Επίσης είναι απαραίτητο να γνωρίζουν τη γλώσσα της χώρας στην οποία αποσπάστηκαν, τουλάχιστον για τις αγγλόφωνες, γαλλόφωνες, ισπανόφωνες, ή γερμανόφωνες χώρες.

    4. Συντονιστές Εκπαιδεύσης
    Είναι ο άνθρωπος στην θέση-κλειδί που οχι μόνο διοικεί, επιβλέπει και αξιολογεί το εκπαιδευτικό προσωπικό αλλα συντονίζει, σχεδιάζει και βάζει σε εφαρμογή μαζι με τους υπόλοιπους εταίρους της εκπαιδευτικής διαδικασίας την πολιτική που θα επιλέξει το Υπουργείο για την διάδωση και προώθηση της ελληνικής γλώσσας.
    Τα κριτήρια επιλογής τους θα πρέπει να μπουν με γνώμονα οχι μόνο τα επιστημονικά και εκπαιδευτικά τους προσόντα αλλά και τις διοικητικές ικανότητες που πρέπει να επιδείξουν σε πολλαπλά επίπεδα.
    Η αποστολή τους στο εξωτερικό θα πρέπει να συνοδεύεται από ενα σαφές προσχέδιο ενεργειών εξειδικευμένο ανά χώρα, και η δράση τους να μπορεί να αξιολογηθεί τακτικά, βάση αντικειμενικών δεικτών πάνω στα αποτελέσματα και την προώθηση της αποστολής που τους εμπιστεύθηκε το Υπουργείο.

    5. Λειτουργικά έξοδα των ΤΕΓ
    – Διακρατικές συμφωνίες για την παραχώρηση σχολικών κτιρίων για την στέγαση των ΤΕΓ κάποιες ώρες την εβδομάδα και οχι την ενοικιαση τους. Με αρωγούς τους συλλόγους γονέων και με συντονισμένες κοινές ενέργειες όλων των επίσημων φορέων, μπορεί να επιτευχθεί.
    – Η οικονομική συμμετοχή των γονέων για τα σχολικά βιβλία ή για την κάλυψη λειτουργικών εξόδων (αναλώσιμα, κτλ) δεν αντιμετωπίζεται πάντα αρνητικά απο μέρους τους, με την προυπόθεση βέβαια να υπάρχει διαφάνεια και μη κερδοσκοπική διαχείρηση των οικονομικών.
    Και εδώ μια αναβαθμισμένη λειτουργία των σχολικών επιτροπών μπορεί να διασφαλίσει και να ελέγξει στην διαχείρηση των οικονομικών.
    – Όσον αναφορά τον αριθμό των αποσπασμένων εκπαιδευτικών :
    Με τα πρώτα μέτρα της μείωσης του αριθμού των εκπαιδευτικών τα σχολεία στην Γαλλία έχουν φτάσει στο λειτουργικό όριο ύπαρξης τους. Μια ακόμα απλά αριθμητική μείωσή τους θα επιφέρει την αποδιοργάνωση τους και μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα την κατάργηση των ΤΕΓ με όλες τις οδυνηρές συνέπειες για την διατήρηση της ελληνικότητας και την εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας στά παιδιά μας.

    Σοφία Ζευκιλή, Αντιπρόεδρος
    Για τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων του ΤΕΓ Châtenay Malabry στο Παρίσι.

  • 4 Μαρτίου 2011, 10:33 | Ελένη Μπουκουβάλα

    Η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό έχει ριζώσει από τις δεκαετίες του 60΄και 70΄, και ο κορμός φυλάει καλά μέσα του ένα ένοχο ιστορικό παρελθόν. Στις επόμενες δεκαετίες, το δέντρο της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στο εξωτερικό καλά ποτίστηκε, με πολλά κονδύλια, που όμως δεν απέδωσαν καρπούς.Κανείς δεν φαίνεται ευχαριστημένος-ούτε άλλωστε από την ελληνική εκπαίδευση στο εσωτερικό.Επικεντρώνομαι στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα παροχής γλωσσικής παιδείας, ξενόγλωσσης ή β΄γλώσσας.
    Για να δούμε τους καρπούς, κοιτάζουμε και στο μέλλον:
    1.Από τα 60 χρόνια παροχής ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης που ξεκινά από το νηπιαγωγείο-φυτώριο,δεν υπάρχει κατάληξη των φοιτούντων στις σχετικές ειδικότητες των Παν/μιων του ξωτερικού, οι οποίοι στη συνέχεια θα ασχοληθούν με την διάδοση της ελληνικής γλώσσας στην χώρα τους.
    Πρόταση:υποτροφίες για τους φοιτητές της ομογένειας και ξένους που σπουδάζουν ελληνική γλώσσα και πολιτισμό στα Παν/μια του εξωτερικού.Εν ολίγοις ενίσχυση στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
    2. Μητρώο εκπαιδευτικών που θα διδάσκουν την Ελληνική Γλώσσα & Πολιτισμό στα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας (πρώην Μητρικής).Οι εκπαιδευτικοί μπορούν να είναι πτυχιούχοι διαφορετικών ειδικοτήτων, αφού παρέχεται επάρκεια διδασκαλίας ελληνικής ως ξένης ή β΄γλώσσας από το ΥΠΔΒΜΘ. Όλοι οι εκπαιδευτικοί που εγγράφονται στο μητρώο να μετέχουν σε τουλάχιστον 6μηνη μετεκπαίδευση με εισαγωγικές και τελικές εξετάσεις (και επαγγελματική ετήσια αξιολόγηση).Η ειδικότητα του δασκάλου και του φιλολόγου της μητρικής γλώσσας είναι εντελώς διαφορετική από την ειδικότητα του δασκάλου β΄και ξένης γλώσσας-άλλωστε το ίδιο ισχύει και με τις άλλες γλώσσες.
    3.Σύνδεση της μάθησης με το Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας.ΟΙ διδάσκοντες και οι διδασκόμενοι, έχουν στον ορίζοντα το τέλος του διδακτικού κόπου, του οποίου η μη κατάκτηση δεν σημαδεύει το μαθητή αρνητικά κατά τις σπουδές ή άλλες επιλογές του.Αντίθετα, η απόκτηση τίτλου ικανοποιεί την προσωπική και οικογενειακή προσπάθεια, την οποία πολλοί έχουμε ζήσει.
    4.΄Υπαρξη μαθησιακών και διδακτικών στόχων για τη λειτουργία των ΤΕΓ, κάτι ανύπαρκτο μέχρι σήμερα, όπου κάθε διδάσκων ή Συντονιστής παλεύει μόνος του.Το Ευρωπαϊκό Πλαίσιο Γλωσσών αφορά όλες τις ευρωπαϊκές γλώσσες.Καθοδηγεί τον διδάσκοντα, τα Αναλυτικά Προγράμματα και επομένως τη συγγραφή βιβλίων, που άλλωστε υπάρχουν στο εμπόριο, διανέμονται αλλά δυστυχώς,λείπουν τα παραπάνω.
    5.Όπως έχουν γραφεί και από άλλους κατά την διαβούλευση, ένα Κέντρο (τύπου IFA,GOETHE,…)σε πρωτεύουσες πιστεύω ότι θα συνενώσει τις προσπάθειες όλων των φορέων, Ελληνικές Κοινότητες,Πολιστικούς Συλλόγους,Εκπαιδευτικούς Πρεσβείες-Προξενεία …με την συμβουλευτική και καθοδήγηση επαγγελματιών με τα σχετικά προσόντα ….
    6.Δημιουργία ενιαίου φορέα (όπως ο ΟΕΕΚ ασχολείται με όλα τα θέματα της μεταδευτεροβάθμιας Εκπαιδευσης) που θα αναλάβει εξ ολοκλήρου την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό, κάτι που έχω προτείνει μεταξύ άλλων στις ετήσιες εκθέσεις μου ως Συντονίστρια Εκπαίδευσης BENELUX
    Είναι καιρός η ελληνόγλωσση εκπαίδευση να περάσει από το επίπεδο του ονείρου στο επίπεδο της πραγματικότητας, διαφορετικά θα καταλήξει στο επίπεδο της λήθης απ όπου δεν υπάρχει έξοδος,κι όλα τα παραπάνω στοιχίζουν λιγότερο από τη σημερινή σπατάλη, βέβαια ανάλογα με το ποιός θα τα διαχειρισθεί

    Ελένη Μπουκουβάλα
    Εκπαιδευτικός ΠΕ05
    Σχολική Σύμβουλος
    πρώην Συντονίστρια Εκπαίδευσης

  • 28 Φεβρουαρίου 2011, 16:15 | ΔΟΚΙΜΟΣ ΠΟΛΙΤΗΣ

    ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΛΩΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ.ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΕΠΙΣΗΜΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΠΟΛΥΤΙΣΜΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ(ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΡΑΤΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ,ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ)

  • 25 Φεβρουαρίου 2011, 17:14 | Τάκης Παγώνης

    Αγαπητοί κυρίες και κύριοι,

    ο στόχος της διάδοσης της ελληνικής γλώσσας στους Έλληνες ομογενείς ανά την υφήλιο είναι σημαντικότερος τώρα όσο ποτέ. Μεγάλη πρόκληση είναι να παρέχεται η δυνατότητα στους ομογενείς να σκέφτονται και να εκφράζονται μέσα από την επικοινωνιακή επάρκεια της Ελληνικής γλώσσας, του Ελληνικού πολιτισμού, της Ελληνικής ιστορίας.

    Όπου υπάρχει η ζωντανή δύναμη της διασποράς, τόσο για το ρόλο της στη διαμόρφωση της Ελληνικής ταυτότητας όσο και στην ενίσχυση της ιδιότητας του πολίτη του κόσμου, θεωρείται απολύτως σημαντικό να ανασυγκροτηθεί η διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας και του Ελληνικού πολιτισμού.

    Η Ευρωπαϊκή Ένωση με τα προγράμματα Media και Media plus διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στη μεταλαμπάδευση θεμελιωδών κοινωνικών και πολιτιστικών αξιών, ιδιαίτερα στους νέους. Οι δημιουργοί περιεχομένου και κατ εξοχήν με ψηφιακό τέτοιο, προσφέρουν τα αγαθά της κληρονομιάς μας με την αξιοποίηση και τη δικτύωση της Ευρωπαϊκής πολιτιστικής ποικιλομορφίας.

    Τα ευρύτατα διαδομένα ανά τον κόσμο Ηχητικά Βιβλία (ή Audio Books) αποτελούν ένα ηλεκτρονικό μέσο επικοινωνίας και διάδοσης του βιβλίου και των πολιτισμικών του αξιών, το οποίο όπως έχει αποδείξει η εμπειρία, συμβάλλει αποτελεσματικά στην τυπική, μη τυπική καθώς και την άτυπη εκπαίδευση.

    Με την πρακτική, εκπαιδευτική και ψυχαγωγική τους διάσταση, τα Ηχητικά Βιβλία απευθύνονται σε πολλές και διαφορετικές Κοινωνικές Ομάδες της διασποράς, για τις οποίες η ανάγνωση ενός βιβλίου καθίσταται δύσκολη ή αδύνατη. Όπως οι ομογενείς 2ης, 3ης και 4ης γενιάς, με περιορισμένη ικανότητα ανάγνωσης της Ελληνικής γλώσσας.

    Η ΠΡΟΤΑΣΗ μας είναι η ηχογράφηση σχολικών και μη βιβλίων, με ενδεδειγμένο περιεχόμενο, όπως παλαιότερης και νέας Ελληνικής Ιστορίας, κλασικής και νέας Ελληνικής λογοτεχνίας κ.ά.

    Ο ΣΚΟΠΟΣ της ενέργειας αυτής είναι τα περιεχόμενα αυτά να αποτελέσουν προέκταση του γραπτού λόγου που διδάσκεται στους απόδημους Έλληνες, να βρίσκονται ανά πάσα στιγμή στη διάθεση μαθητών/σπουδαστών/κοινωνικών ομάδων που διδάσκονται την Ελληνική γλώσσα, είτε μέσω δανειστικών βιβλιοθηκών (ως φυσικό CD) είτε μέσω ηλεκτρονικών – διαδικτυακών κοινοτήτων μάθησης (ως ψηφιακό αρχείο ήχου, έτοιμου προς download).

    Με την ανάγνωση να γίνεται ακρόαση, δημιουργώντας κάθε φορά μια μοναδική εμπειρία για επαφή με τη ζώσα Ελληνική γλώσσα και την απαράγραπτη Ελληνική κληρονομιά, μέσα και έξω από το χώρο του σχολείου.

    Από το Αμβούργο,

    με εκτίμηση,

    για την Pathos Publishing,

    Τάκης Παγώνης

    Παραγωγός | Εκδότης | Ιδρυτής

  • 24 Φεβρουαρίου 2011, 22:48 | Κατερίνα Ρεμούνδου

    Οι προτάσεις που ακολουθούν βασίζονται σε προσωπικές εμπειρίες, από την απόσπασή μου στο Παρίσι, εδώ και σχεδόν πέντε χρόνια.
    Κατά την άποψή μου, άλλες οι ιδιαιτερότητες του ελληνισμού στις χώρες, κράτη μέλη, της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλες στην Αυστραλία, Καναδά, ΗΠΑ κλπ
    Και ακόμα, άλλες οι ανάγκες στη Γαλλία και άλλες στη Γερμανία. Χρειάζονται, νομίζω, στοχευμένες πολιτικές για κάθε ξεχωριστή περίπτωση.
    Ωστόσο, αυτό που θα πρέπει να ισχύει παντού και πάντα είναι η αξιοποίηση των χρημάτων που διαθέτει η Ελληνική Πολιτεία ( με άλλα λόγια ο Έλληνας φορολογούμενος) και μάλιστα σε περίοδο οικονομικής κρίσεως. Καλώς δαπανώνται χρήματα για την ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό, εφόσον δεν κατασπαταλώνται.
    Πρόταση για το Παρίσι: (πιθανόν και για άλλες πρωτεύουσες της Ευρώπης)
    Πνευματικό Κέντρο: ίδρυση Πνευματικού Κέντρου σε ιδιόκτητο χώρο, σε κομβικό σημείο της πόλεως, που θα εξασφαλίζει την εύκολη πρόσβαση σε αυτό. Εκεί θα μπορούσαν να στεγαστούν:
    Ι) Δύο σχολικές μονάδες: της Τετάρτης και του Σαββάτου, οι μόνες που διαθέτουν ομοιογενείς τάξεις (όπως δηλαδή τα σχολεία στην Ελλάδα, τώρα που καταργούνται τα μονοθέσια) και στις οποίες, επομένως, μπορεί να παραχθεί εκπαιδευτικό έργο άξιο λόγου. Με την προϋπόθεση ότι θα φοιτούν σε κάθε τάξη τουλάχιστον 8-10 μαθητές και μαθήτριες. Εάν δεν συμπληρώνεται ο παραπάνω αριθμός, τότε θα πρέπει να συμπτυχθούν οι δύο σχολικές μονάδες σε μία. Η στήριξη και διατήρηση των ελληνικών σχολείων επαφίεται στο ενδιαφέρον και τον πατριωτισμό των απόδημων Ελλήνων
    ΙΙ) Τμήματα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού πολιτισμού: σε ενήλικες Γάλλους ή και άτομα όποιας άλλης εθνικότητας, έναντι κάποιας εισφοράς ή κάποιων διδάκτρων.
    ΙΙΙ) Δραστηριότητες πολυσχιδείς:(σαν αυτές του Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα). Πνευματικές και καλλιτεχνικές που θα προβάλλουν την Ελλάδα στο εξωτερικό, αλλά και θα συνδέουν το Πνευματικό Κέντρο με όσα συμβαίνουν αφενός στη Γαλλία, και αφετέρου στον υπόλοιπο κόσμο. Στον τομέα αυτό η συμβολή της Ελληνικής Κοινότητας θα ήταν ιδιαίτερα σημαντική.
    ΙV) Χώρος συνάντησης: Βιβλιοθήκη ελληνική (δανειστική) – Καφενείο – Κυλικείο . Χώρος, δηλαδή, όπου οι Έλληνες της Διασποράς, οι Έλληνες φοιτητές του Παρισιού και όσοι άλλοι θέλουν, θα μπορούν να βρεθούν σ’ έναν χώρο «μικρής Ελλάδας» για κάποιες ώρες.
    Διοίκηση – Λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου:
    Διευθυντής – Διευθύντρια: Έμπειρος/η εκπαιδευτικός, που θα αναλαμβάνει και καθήκοντα Συμβούλου σε σχέση με εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά θέματα που αφορούν στη λειτουργία των σχολικών μονάδων που θα στεγάζονται στο Πνευματικό Κέντρο.
    Διοικητικός/ή Υπάλληλος: Έμπειρος/η σε θέματα διοίκησης υπάλληλος, η προϋπηρεσία του οποίου/της οποίας θα προδικάζει την εργατικότητα και αποτελεσματικότητά του/της.
    Λογιστήριο: Έμπειρος/η υπάλληλος σε θέματα οικονομικής διαχείρισης, η προϋπηρεσία του οποίου/ της οποίας θα εγγυάται την εργατικότητα και αποτελεσματικότητά του/της.
    Εκπαιδευτικοί: Όλοι οι εκπαιδευτικοί – εκτός από το διδακτικό τους έργο – θα οφείλουν να εμπλέκονται σε όλες τις δραστηριότητες του Πνευματικού Κέντρου, ανάλογα με τα ενδιαφέροντά τους και τα ιδιαίτερα ταλέντα τους. Και θα πρέπει να συνεργάζονται με την Ελληνική Κοινότητα σε ένα κοινό πλαίσιο διοργάνωσης όλων των δραστηριοτήτων.
    Εξυπακούεται ότι την απόλυτη ευθύνη για την ίδρυση και λειτουργία του Πνευματικού Κέντρου θα την έχει το Υπουργείο Παιδείας, το οποίο αναλαμβάνει και τη χρηματοδότηση. Είναι, νομίζω, εύλογο όποιος πληρώνει, να έχει και τον απόλυτο έλεγχο.

    Kατερίνα Ρεμούνδου – Φιλόλογος

  • 22 Φεβρουαρίου 2011, 10:38 | Κώστας Πώποτας

    Μένω έκπληκτος γιατί από τον όλο προβληματισμό απουσιάζει οποιαδήποτε αναφορά στα Ευρωπαϊκά σχολεία και τα ελληνικά τους τμήματα.

    Θα πρότεινα να εμπνευστεί το Υπουργείο σοβαρά από την εμπειρία που έχει αποκτηθεί στο χώρο

    Κώστας Πώποτας
    Λουξεμβουργο
    (πρώην πρόεδρος Ενωσης Γονέων Ευρωπαϊκού Σχολείου Λουξεμβούργου)

  • 21 Φεβρουαρίου 2011, 12:24 | Φραντζέσκα Γ.

    Μια ερώτηση μόνο… Έχετε διδάξει τη γλώσσα και την ιστορία στους μαθητές του εσωτερικού, και αφού την έμαθαν και την εμπαίδωσαν, σκεφτήκατε πως θα τη διδάξετε και στους ομογενείς;

  • 20 Φεβρουαρίου 2011, 15:19 | Tσομπανιδης

    Μια προταση μου ειναι να δημιουργηθει μια εθνικη ηλεκτρονικη βιβλιοθηκη που να εχουν πρωτιστως προσβαση η ελληνες της διασπορας.
    Μεσα απο το διαδυκτιο να εχουν προσβαση σε ολες τις εκπαιδευτικες υλες σε ολες τις βαθμιδες της εκπαιδευσης και φυσικα να επεκταθει και σε Συγγραφεις και βιβλια που πρεπει να υπαρχουν μεσα σε μια ολοκληρομενη βιβλιοθηκη.
    Απο εκει ολοι η ελληνες να εχουν επαφη με την ελληνικη παιδεια το κοστος της ειναι σιγουρα χαμηλοτερο απο ολες τις προσπαθειες να εξοπλιζονται καθε χρονομε υλη παιδειας.
    Ενας υπολογιστης και ολοι να εχουν προσβαση στην Διδακτικη Υλη και το ελληνικο συγγραφικο εργο

  • 11 Φεβρουαρίου 2011, 21:44 | Ε Ερμείδου

    Αγαπητοί κύριοι,

    το σχόλιο μου θα είναι διαφορετικό από αυτό που πιθανώς να περιμένετε.

    Εχει ως εξής : Ποιο είναι το παράδειγμα που δίνετε εσείς για την διάδοση της ελληνικής γλώσσας και του πολιτισμού, όταν ο πρωθυπουργός της κυβέρνησης δίνει συνεντεύξεις στα αγγλικά ;

    Εχετε ακούσει ποτέ πρωθυπυργό χώρας να βγαίνει και να μιλάει αγγλικά ή άλλη γλώσσα εκτός της δικής του σε συνεντεύξεις τύπου που εκπροσωπούν την χώρα ;

    Μήπως μίλησε η καγκελάριος της Γερμανίας, μήπως ο Σαρκοζί, ο Μπερλουσκόνι, μήπως κάποιος άλλος ;

    Ως εκπρόσωπος ποιας χώρας μιλά ο κος Παπανδρέου ;

    Ποιανού το σεβασμό θέλετε να κερδίσετε ; με τέτοιο ξεπούλημα ;

  • 11 Φεβρουαρίου 2011, 20:17 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

    Η πρακτική άσκηση της Ελληνικής γλώσσας είναι ο καλλίτερος τρόπος
    για την εμπέδωση της . Επίσης είναι λογικό η επικοινωνία μεταξύ νέων
    ανθρώπων να είναι πολύ παραγωγικότερη απο αυτή του αυστηρού δασκάλου
    με τους νεαρούς μαθητές του. Η διοργάνωση , σε εθελοντική βάση , 15νθήμερων εκδρομών ομάδων ελλήνων μαθητών και φοιτητών στις χώρες
    που ζουν ελληνόπουλα της διασποράς, θα είχε πολύ θετικά πρακτικά
    αποτελέσματα… Βοηθείστε την επικοινωνία των νέων μας !

  • 11 Φεβρουαρίου 2011, 07:43 | Γιάννης

    Αποφάσισα να γράψω κάποια πράγματα σ’ αυτό το βήμα μετά από προτροπή συναδέλφων, αν και δεν πιστεύω ότι θα ωφελήσουν. Κι αυτό γιατί η «διαβούλευση» αυτή, μόνο διαβούλευση δεν θεωρώ ότι είναι. Γιατί ως διαβούλευση εγώ αντιλαμβάνομαι μια διαδικασία στην οποία η μία πλευρά (το υπουργείο μας επί του προκειμένου) βάζει τις απόψεις του στο τραπέζι και ζητάει μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία να ακούσει τις απόψεις των υπολοίπων (επί του προκειμένου εκπαιδευτικών, γονέων, μαθητών και γενικά κάθε ενδιαφερόμενου) πάνω στα συγκεκριμένα πράγματα που έχει ήδη ώστε, αν χρειαστεί, να μεταβάλει άποψη. Αυτό βλέπω και στις διαβουλεύσεις άλλων υπουργείων. Υπάρχει το προσχέδιο ή το σχέδιο νόμου και επ’ αυτού γίνεται η συζήτηση. Εδώ, υπάρχει ένα κείμενο με γενικές διαπιστώσεις, πολλές απ’ τις οποίες δεν είναι πραγματικές κι από κει και πέρα ζητείται η άποψη για το τι να κάνουμε πάνω σε διάφορα θέματα.
    Το πρώτο και βασικό θέμα είναι: Τι θέλουμε να πετύχουμε με την «ελληνόγλωσση εκπαίδευση στη διασπορά»; Για ποιο λόγο την προωθούμε; Γιατί πληρώνουμε (πολλά ή λίγα δεν έχει σημασία) γι’ αυτήν; Στις περισσότερες από τις μέχρι τώρα τοποθετήσεις η ελληνόγλωσση εκπαίδευση δεν φαίνεται να περιορίζεται μόνο στη διασπορά (δηλ. τους όπου γης Έλληνες) αλλά έχει πιο διευρυμένη ομάδα – στόχο. Η ιδέα είναι ότι με τη διάδοση της Ελληνικής γλώσσας προκύπτουν εθνικά οφέλη. Αν λοιπόν θέλουμε να έχουμε όφελος όχι μόνο από το ότι τα παιδιά των μεταναστών θα μπορούν να σταθούν στην Ελλάδα, τότε πρέπει να δούμε την Ελληνόγλωσση εκπαίδευση σε ευρεία βάση και οργανωμένα. Κάτι τέτοιο απαιτεί έναν οργανωμένο φορέα που θα προωθεί την Ελληνική γλώσσα στο στυλ των αντίστοιχων ξένων Ινστιτούτων (αναφέρω ως παράδειγμα τα Γαλλικό, Γκαίτε, Βρετανικό κλπ). Για να ανταποκριθεί σωστά στο ρόλο του θα πρέπει να εφοδιαστεί με εργαλεία για διάδοση της ελληνικής γλώσσας ως δεύτερης. Παράλληλα, βέβαια θα πρέπει μέσα απ’ αυτή τη διαδικασία να προωθείται και ο ελληνικός πολιτισμός (π.χ. με προβολές επιλεγμένων ελληνικών ταινιών, υποτιτλισμένων τις οποίες θα ακολουθεί κατόπιν συζήτηση ή με ελληνική μουσική κλπ).
    Πέρα όμως από τη γοητεία που ασκεί η Ελλάδα και η ελληνική γλώσσα στους ξένους, θα πρέπει να προσφέρουμε και γλωσσομάθεια στων Ελλήνων τις κοινότητες. Για να γίνεται αυτό θα πρέπει και πάλι να υπάρχουν εργαλεία για τη διδασκαλία της ως παράλληλης με τη μητρική και με κύριο στόχο τα παιδιά των μεταναστών. Στην περίπτωση αυτή και ανάλογα με την περιοχή εγκατάστασης θα πρέπει να τροποποιείται ο τρόπος προσφοράς μιας και σε κάποια απ’ αυτά (αυτών που οι γονείς τους μεταναστεύουν ακόμα σήμερα) τα ελληνικά είναι η μητρική τους γλώσσα, σε άλλα παιδιά, τρίτης γενιά προερχόμενα από αμιγή ελληνικής καταγωγής οικογένεια, τα ελληνικά είναι παράλληλη γλώσσα ενώ στην περίπτωση μικτών γάμων μπορεί να είναι και δεύτερη γλώσσα. Η τελευταία περίπτωση είναι πολύ ιδιαίτερη μιας και συνήθως αποφασίζουν να μάθουν τα ελληνικά σε μεγάλη ηλικία και αξίζει να προσεχθεί ιδιαίτερα, να γίνουν αυτοί οι συμπατριώτες μας οι γέφυρες για να προσεγγιστεί η προηγούμενη ομάδα.
    Ακούγεται ανεπίσημα η ιδέα για «δίγλωσσα» σχολεία. Αυτό είναι κάτι που έχει νόημα για την υποχρεωτική εκπαίδευση. Το πώς ακριβώς θα είναι αυτά τα δίγλωσσα (ή και απλή ένταξη των Ελληνικών μέσα σε πολύγλωσσα προγράμματα) είναι κάτι που εξαρτάται από την χώρα υποδοχής. Για παράδειγμα η απόφαση της Αυστραλίας για διδασκαλία των Ελληνικών στα σχολεία της είναι ένας τρόπος. Το δίγλωσσο σχολείο πρέπει να είναι τέτοιο που να καλύπτει τις ανάγκες των μαθητών για εκμάθηση της ελληνικής γλώσσας (με δυνατότητα πιστοποίησης) και παράλληλα την προσαρμογή τους στο υπάρχον περιβάλλον των χωρών στις οποίες μένουν.
    Όμως αυτό που θα δώσει προοπτική στα σχολεία αυτά είναι το τι δυνατότητες θα υπάρχουν για το μετά. Επίσης, το δίγλωσσο σχολείο απαντά στις ανάγκες των νέων παιδιών αλλά όχι των μεγαλύτερων. Για την περίπτωση αυτή (όπως και γι’ αυτούς που για διάφορους λόγους δεν εντάχθηκαν σε δίγλωσσο σχολείο) η ύπαρξη τμημάτων που θα δίνουν αυτή τη δυνατότητα είναι εκ των ουκ άνευ. Το ποιος θα έχει την ευθύνη και την υποστήριξη των τμημάτων αυτών είναι ένα άλλο ζητούμενο που θα πρέπει να διασαφηνιστεί. Υπεύθυνη θα είναι η τοπική κοινότητα ή το ελληνικό κράτος μέσω των κατά τόπους προξενείων; Θα γίνεται με τοπικούς πόρους ή Θα υπάρχει υλική υποβοήθηση απ’ την Ελλάδα; Η βοήθεια αυτή θα εξασφαλίζει μόνο διδακτικό υλικό ή και διδάσκοντες ή θα καλύπτει το σύνολο των εξόδων;
    Από κει και πέρα, οι ανάγκες σε κάθε χώρα είναι διαφορετικές. Σε χώρες που το εκπαιδευτικό σύστημα είναι ακόμα πίσω, θα έπρεπε να προωθηθούν μορφές εκπαίδευσης με στόχο να καλύψουν ακόμα και τις βασικές ανάγκες των εκεί ομογενών (κατά κύριο λόγο, και μόνο σε περίπτωση ύπαρξης διαθέσιμων θέσεων να μπορούν στα σχολεία αυτά να φοιτούν και αλλογενείς μαθητές που το επιθυμούν). Σε χώρες με αναπτυγμένο εκπαιδευτικό σύστημα, τα πράγματα διαφέρουν. Εξαρτάται και από τον αριθμό των παιδιών που υπάρχουν σε κάθε χώρα ή περιοχή. Για παράδειγμα, τα Ελληνικά Λύκεια στη Στουτγάρδη αριθμούν σήμερα γύρω στους 200 μαθητές. Απ’ αυτούς τα 3/4 περίπου είναι παιδιά μεταναστών (παλιότερων αλλά και νεότερων, που μεταναστεύουν σήμερα) και οι υπόλοιποι παιδιά εκπαιδευτικών αποσπασμένων στην περιοχή. Ο αριθμός αυτός είναι υπέρ του δέοντος ικανός για να δικαιολογήσει τη συνέχιση της ύπαρξης αμιγών Ελληνικών Λυκείων. Σε άλλες χώρες ή περιοχές με μικρό και διάσπαρτο αριθμό ομογενών ίσως δεν έχει νόημα η δημιουργία ή η συνέχιση λειτουργίας τους. Κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και χρειάζεται τη δική της αντιμετώπιση.

  • 10 Φεβρουαρίου 2011, 22:43 | Λαγκαδινός Ιωάννης

    τώρα που έχουμε πιάσει πάτο εκπαιδευτικά δεν νομίζω ότι έχουμε τα φόντα να βοηθήσουμε και μαθητές της διασποράς.Το μόνο που μπορούμε να τους διδάξουμε καλύτερα είναι η Ιστορία του τόπου τους ώστε να τον αγαπήσουν και να πάψουν να ντρέπονταιγια την καταγωγή τους.Αυτά όμως προϋποθέτουν άλλη υπουργό παιδείας.

  • 9 Φεβρουαρίου 2011, 01:19 | Hercules Dalianis

    Γεια σας!

    Σας γραφω σαν γονεις στο Ελληνικο σχολειο / Σαββατιατικο σκολειο /Στοκηολμης Σουηδια. Σας ευχαριστω για ενα υπεριχω σχολειο για να μαθουνε τα παιδια μας Ελληνικα. Ειμαι περιφανος να ειμαι ελληνας στο εξοτιρκο, 50 χρονια στην Σουηδια.
    Αλλα θα ηθελα να εχετε, αγγλικα στην ιστοσελιδα σαν βοιτηια.

    Χαιρετισμους

    Ηρακλης

  • 7 Φεβρουαρίου 2011, 03:24 | Papadopoulos

    Η πολιτεία εδώ και δεκαετίες καταξοδεύεται για την παιδεία των ομογενών. Καιρός να αξιολογήσει και να επαναπροσδιορίσει τη συνέχεια λειτουργιας των σχολικών μονάδων. Μερικές προτάσεις:
    Αμιγή σχολεία δεν ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της εποχής μας στη Γερμανία. Απεναντίας ζημιώνουν τα Ελληνόπουλα που θα θελήσουν να ακολουθήσουν την επαγγελματική εκπαίδευση, προκειται για τη πλειονότητα των μεταναστόπουλων.
    Δίγλωσσα σχολεία, που θα εκδίδουν τίτλους ισότιμους των γερμανικών σχολείων, όπου αυτό είναι εφικτό, θα ήταν λίαν επιθυμητά. Κάτι τέτοιο όμως η ελληνική πολιτεία δεν μπορεί να προσφέρει στο χώρο της Γερμανίας, γι αυτό θα πρέπει να ιδρύσει Κέντρα Σπουδών Ελληνικής Γλώσσας και Προετοιμασίας μαθητων γερμανικών γυμνασιακών τάξεων για τα ελληνικά πανεπιστήμια.
    Σήμερα τα αμιγή ελληνικά σχολεία εγκλωβίζουν τους αδύνατους και μέτριους μαθητες, αλλά και αυτούς με μαθησιακές δυσκολίες, στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με όνειρο των γονέων τους το πανεπιστήμιο, που τελικά τους οδηγεί στην αποτύχία. Δηλαδή, η ελληνική ΠΟΛΙΤΕΙΑ, αθελά της, στείνει παγίδα στο μέλλον των παιδιών της, αλλά και στο δικό της.
    Επιλογή Εκπαιδευτικών: Προέχει η προσέλκυση ομογενών εκπαιδευτικών με όρεξη για δουλειά και προαγωγή της τέχνης του διδάσκειν. Εδώ χρειάζεται η πολιτεία που θα ακουει τον εκπαιδευτικό και θα παρεμβαίνει για να τον στηρίζει και να τον βελτιώνει με σεμινάρια κλπ. Προέχει ο στόχος της καλής παρεχόμενης διδασκαλίας των ελληνικών και μαθημάτων πολιτισμού, ο οποίος δευτερευόντως θα υποστηρίζεται από εξ Ελλάδος αποσπασμένους εκπαιδευτικούς.
    Δυστυχώς, ό,τι μέχρι σήμερα χτίστηκε, χτίστηκε αμεθόδευτα,και δεν μπορεί να υπάρχει συνέχεια. Χρειάζεται εποπτεία του εκπαιδευτικού έργου και βελτιωτική παρέμβαση, ώστε αυτό να αυξάνει και να μην πελαγοδρομεί, κάτι που μέχρι σήμερα συμβαίνει.
    Εκπαιδευτικοί χοροδιδάσκαλοι και μουσικοί, σε κάποια αναλογία, να προτιμούνται στις αποσπάσεις για το εξωτερικό.
    Τέλος, επειδή η πατρίδα, οικονομικά έχει πρόβλημα, ,,ας απλώσει τα πόδια της μέχρι εκεί που φτάνει το πάπλωμα…,,
    Ας δει που υπάρχουν περιττές δαπάνες και ας τις περικόψει. Είναι σίγουρο πως υπάρχουν…

  • 5 Φεβρουαρίου 2011, 15:00 | Μιχάλης ΠΑΠΑΣΆΒΒΑΣ

    Κύριοι,
    Το 1994 βρέθηκα στην Τασκένδη του Ουζμπεκιστάν, για επιχειρηματικές δραστηριότητες.
    Επειδή από την δημιουργία της εταιρείας στην Ελλάδα, συνεργαζόμουν με Ελληνικά και Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια, επισκέφθηκα στην Τασκένδη σχεδόν όλα τα Πανεπιστήμια.
    Μεταξύ αυτών επισκέφθηκα και το Παγκόσμιο Κρατικό Πανεπιστήμιο Ξένων Γλωσσών.
    Όταν συνεχάρη τον Πρύτανη κύριο BURANOV που διδάσκοντα σχεδόν όλε οι γλώσσες του Κόσμου, αυτός μου απήντησε : <>.
    Τον παρακάλεσα να μου πει τι χρειάζεται, από εμένα ούτος ώστε να διδάσκεται και η Ελληνική γλώσσα.
    Σχεδιάσαμε από κοινού την αίθουσα, του έκανα μια χορηγία, με πίνακες, Η/Υ κασετόφωνα, τηλεοράσεις, βίντεο, βιβλία και μια πλήρη σειρά CD;S του ΙΕΛ, βρέθηκε Καθηγητής της Αρχαίας και Νεοελληνικής γλώσσας, ( πρώην πολικός πρόσφυγας που τέλειωσε στην Αγία Πετρούπολη Ελληνική Φιλοσοφία και μέσα σε 2 χρόνια φθάσαμε να έχουμε 60 φοιτητές!!!

    Τότε αρχίζουν και τα προβλήματα!!.
    Υπουργός Παιδείας ο σημερινός Πρωθυπουργός. Παρακαλούσα η Έδρα αυτή να υιοθετηθεί από την Ελληνική Πολιτεία. Κουράστηκα να παρακαλάω όλους τους μετέπειτα Υπουργούς Παιδείας, ΒΑΡΕΘΗΚΑ, ΜΠΟΥΧΤΙΣΑ, ΑΠΟΗΓΟΤΕΥΘΙΚΑ!!!
    Για δέκα χρόνια προσπάθησα. Μετά πέθανε και ο έλληνας Καθηγητής, κουράστηκε και ο Πρύτανης, τα παράτησα και εγώ, για τι ένας ρομαντικός έλληνας επιχειρηματίας ήμουν, που από το υστέρημα της οικογένειας πλήρωνα τον καθηγητή και ότι άλλο χρειαζόταν η Έδρα και διερωτώμαι σήμερα. ΤΙ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΚΑΙ ΣΑΣ ΣΤΕΛΝΩ ΑΥΤΟ ΤΟ Η/Μ ΕΝΓ ΓΝΩΒΡΙΖΩ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΟΤΙ ΘΑ ΠΕΤΑΧΘΕΙ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΤΩΝ ΑΧΡΗΣΤΩΝ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΑΛΛΑ!!!>>
    Είμαι όμως υπερήφανος για εκείνη την π[προσπάθεια. Πολλοί ουζμπέκοι φοιτητές, που παρακολουθήσαν τα ελληνικά, σήμερα διδάσκουν ιδιωτικά σε νέους ουζμπέκους φοιτητές την Ελληνικά Γλώσσα!!!

    μπ

  • 4 Φεβρουαρίου 2011, 23:05 | chris

    ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗ 2011 ΘΑ ΚΛΕΙΣΕΤΕ Η΄ΘΑ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΤΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑ….
    ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ, ΣΕ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΛΠ ΚΛΠ.
    ΑΝ ΗΤΑΝ ΣΕ ΤΟΜΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΝΟΗΜΑ, ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΑΜΕ, ΑΛΛΑ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΟΧΙ…..
    Σ’ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ, ΜΕ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΣΗ ΣΑΣ, ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ, (ΜΕΧΡΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΙΚΑ ΒΙΒΛΙΑ ΛΕΓΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ…) ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΛΕΟΝ;
    ΠΟΙΟΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΟΤΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΣΤΕ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΣΠΟΡΑ;
    ΕΔΩ ΔΙΝΕΤΕ ΨΗΦΟ (ΤΕΛΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΗ) ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ….

    ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΛΕΟΝ;

  • 4 Φεβρουαρίου 2011, 11:44 | Ιωαννης Πιτσας

    Θέτω μερικες προτασεις και απόψεις που έγιναν επι θητείας μου(7-10-2008 έως 13-09-2010)για δική σας ενημέρωση καθώς ο χρόνος θα αξιολογίσει το εργο και προσπάθειές μου κατα το άνωθεν διάστημα.
    Σκοπός και στόχοι του Γραφείου Συντονιστή Εκπαίδευσης Σίδνεϊ επι θητείας μου:
    Ο βασικός σκοπός του γραφείου καθορίζεται από το άρθρο 1 του νόμου 2413/1996 περί ελληνικής παιδείας στο εξωτερικό άρθρο. Εν συντομία θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι η υποστήριξη της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης στις περιοχές Κουήσλαντ (Queensland), Νέας Νότια Ουαλίας (New South Wales), Καμπέρας (Canberra ACT) και Νέας Ζηλανδίας (New Zealand).

    Για την επίτευξη αυτού του σκοπού και λαμβάνοντας υπόψη τα προβλήματα και τις λειτουργίες των 25 (είκοσι πέντε) παρελθόντων ετών θέσαμε για τις σχολικές χρονιές 2009-2010 τους ακόλουθους στόχους:

    1. Αναστροφή του αρνητικού κλίματος που επικρατεί ανάμεσα σε αρκετούς φορείς της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης και του Γραφείου Εκπαίδευσης
    2. Ανάπτυξη σχέσεων εποικοδομητικής συνεργασίας ανάμεσα στο Γραφείο Εκπαίδευσης και το Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στο Σίδνεϊ για την επίλυση των εκπαιδευτικών θεμάτων
    3. Ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας του Γραφείου Εκπαίδευσης και της εμπιστοσύνης των φορέων της Ομογένειας
    4. Βελτίωση της επικοινωνίας του γραφείου με τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς και τους ομογενείς εκπαιδευτικούς Νέων Ελληνικών όλων των βαθμίδων.
    5. Ανάπτυξη σύγχρονων και αποτελεσματικών εφαρμογών για την μηχανογράφηση του Γραφείου Εκπαίδευσης.
    6. Προώθηση των Νέων Τεχνολογιών στη διδασκαλία των Νέων Ελληνικών.
    7. Δημιουργία εφαρμογών διαδικτύου (internet) για την επικοινωνία με τους φορείς της Ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης.
    8. Προώθηση του πιστοποιητικού Ελληνομάθειας.
    Σχεδιασμός των δράσεων για την επίτευξη των στόχων κατά 2009

    Οι δράσεις που αποφασίστηκαν και υλοποιήθηκαν για την επίτευξη των παραπάνω στόχων κατά τις σχολικές χρονιές 2009-2010 σχεδιάστηκαν από το Γραφείο Εκπαίδευσης λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης στις περιοχές ευθύνης του. Ειδικότερα ελήφθησαν υπόψη τα ακόλουθα:

    1. Η δραματική μείωση του αριθμού των μαθητών που λαμβάνουν Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση
    2. Η μείωση των φοιτητών στα τμήματα Ελληνικών Σπουδών των Πανεπιστημίων στην περιοχή του Σίδνεϊ
    3. Το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας
    Οι αιτίες και η ποιοτική ανάλυση των στοιχείων αυτών είναι επιτακτική ανάγκη, αν όντως επιθυμούμε τη βελτίωση της παρεχόμενης Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης, αλλά δυστυχώς ξεφεύγει των αρμοδιοτήτων και των δυνατοτήτων του Γραφείου Εκπαίδευσης. Ωστόσο στο σχεδιασμό των δράσεών μας εστιάσαμε περισσότερο στη βελτίωση των ποιοτικών χαρακτηριστικών κυρίως με την ένταξη των Νέων Τεχνολογιών σε όλο το φάσμα της Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης και στο βαθμό που μας αφορά
    Το Γραφείο Εκπαίδευσης κατά το χρονικο διαστημα αυτό λειτούργησε με γνώμονα τη βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών του:
    Ειδικότερα το γραφείο κινήθηκε με γνώμονα τις ακόλουθες βασικές αρχές:
    1. Ευγενική αντιμετώπιση του κοινού που έρχεται σε επαφή με το Γραφείο Εκπαίδευσης.
    2. Ανταπόκριση σε τηλεφωνικές κλήσεις άμεσα. Πέραν των 5 τηλεφωνικών χτυπημάτων ο καλών παραπέμπεται αυτόματα στον τηλεφωνητή. Με αυτόν τον τρόπο δεν χάνεται καμία τηλεφωνική κλήση προς το γραφείο.
    3. Διεκπεραίωση των αιτημάτων του κοινού υποχρεωτικά εντός 48 ωρών.
    4. Αύξηση της χρήσης των Νέων Τεχνολογιών για τη διεκπεραίωση των αιτημάτων.

    Σε ό,τι αφορά στην αύξηση της χρήσης των Νέων Τεχνολογιών δεν μπορούμε να δώσουμε ακριβή ποσοτικά στοιχεία, καθώς δε γινόταν ακριβής καταγραφή, αλλά κατά προσέγγιση, μπορούμε να πούμε ότι το 70% των αιτημάτων διεκπεραιώθηκαν φέτος ηλεκτρονικά σε αντίθεση με πέρυσι που το ποσοστό κατά προσέγγιση ήταν 45%.
    Το Γραφείο Εκπαίδευσης της Ελλάδας στο Σίδνεϊ λειτούργησε για πρώτη φορά ως αναγνωρισμένο εξεταστικό κέντρο για το Πιστοποιητικό Επάρκειας της Ελληνομάθειας του Κέντρου Ελληνικής γλώσσας το 2007. Δυστυχώς, παρά το γεγονός ότι η αίτηση για την αναγνώριση του Γραφείου Εκπαίδευσης ως εξεταστικού κέντρου αποτελούσε και ταυτόχρονη δέσμευση για τη συνεχή και αδιάλειπτη διεξαγωγή των εξετάσεων τουλάχιστον για μία πενταετία, η δέσμευση αυτή δεν τηρήθηκε κυρίως λόγω έλλειψης Συντονιστή επί μακρό χρονικό διάστημα και απροθυμίας αποσπασμένων εκπαιδευτικών να ασχοληθούν με την προώθηση του θεσμού. Το γεγονός αυτό αποτέλεσε ένα ακόμη πλήγμα στην αξιοπιστία του Γραφείου καθώς οι φορείς της ομογένειας επιθυμούν τη συνέχεια των διαδικασιών ανεξαρτήτως προσώπων και καταστάσεων, αρχή η οποία εφαρμόζεται γενικότερα στη δομή και οργάνωση του συστήματος της Αυστραλίας.
    Οι δράσεις που σχεδίασε το Γραφείο Εκπαίδευσης Σίδνεϊ κατά τη σχολική χρονιά 2009 για την προώθηση και στήριξη του θεσμού έχουν ήδη, κατά το 1ο τετράμηνο του 2010 εξαιρετικά αποτελέσματα τα οποία και απεικονίζονται στον αριθμό των συμμετεχόντων στις εξετάσεις πιστοποίησης του 2010 που για πρώτη φορά ξεπερνούν τους 30 (τριάντα).
    Πρόκειται για τον μεγαλύτερο αριθμό συμμετασχόντων σε όλα τα εξεταστικά κέντρα της Αυστραλίας. Η τάση για τις επόμενες χρονιές δείχνει ανοδική πορεία που οφείλεται κυρίως στην ουσιαστική προώθηση του θεσμού από τα μέλη του γραφείου μας,εμου,του κ Γενικού Προξένου.

    Δράση: Υποστήριξη του έργου των αποσπασμένων εκπαιδευτικών

    Δράση: Θέσπιση παιδαγωγικών συναντήσεων στο τέλος κάθε διμήνου
    Δράση: Ηλεκτρονική Υποβολή Εβδομαδιαίων Εκθέσεων απο τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς.
    Ο Συντονιστής Εκπαίδευσης, και μόνο αυτός, έχει τη δυνατότητα με τον δικό του κωδικό ανά πάσα στιγμή να μελετήσει τις εκθέσεις των εκπαιδευτικών από οποιονδήποτε υπολογιστή έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο.
    Εάν το ΔΙ.Π.Ο.Δ.Ε ή η Διοίκηση του Υπουργείου Παιδείας επιθυμούσε να είχε πρόσβαση στις εκθέσεις μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κωδικό πρόσβασης ειδικά γι’ αυτό το σκοπό.
    Δράση: Ανάρτηση ανακοινώσεων στην ιστοσελίδα του Γραφείου Εκπαίδευσης
    Δράση: Ανάρτηση ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού προερχόμενου από ελληνικές εκπαιδευτικές πηγές
    Δράση :Δημιουργία του Δικτύου Δασκάλων NSW
    Δράση: Δημιουργία ενδεικτικών πλάνων μαθημάτων με τη χρήση Εκπαιδευτικού λογισμικού.
    Δράση :Προώθηση των on-line εφαρμογών με ενημερωτικές συναντήσεις
    Δράση :Συμμετοχή στη δράση eTwinning
    Στόχοι για επόμενες χρονιές:

    Για τις επόμενες χρονιές το Γραφείο Εκπαίδευσης είχε θέσει τους ακόλουθους στόχους:

    1. Βελτίωση του πλαισίου λειτουργίας του Γραφείου και του τρόπου εργασίας των αποσπασμένων εκπαιδευτικών.
    2. Περαιτέρω ανάπτυξη των ελεγκτικών μηχανισμών της εργασίας των αποσπασμένων εκπαιδευτικών τόσο από ποσοτική όσο και από ποιοτική σκοπιά.
    3. Περαιτέρω ανάπτυξη των τεχνολογικών εφαρμογών και προώθησή τους στο κοινό
    4. Περαιτέρω ανάπτυξη των δράσεων για την προώθηση του Πιστοποιητικού Επάρκειας της Ελληνομάθειας.
    5. Αύξηση του αριθμού των συμμετεχόντων στις εξετάσεις για το Πιστοποιητικό Επάρκειας της Ελληνομάθειας.
    6. Μελέτη Σκοπιμότητας της ανάπτυξης online μαθημάτων επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών σε θέματα της διδασκαλίας της Ελληνικής Γλώσσας για τις περιοχές ευθύνης του Γραφείου Εκπαίδευσης. Η τεχνολογική υποδομή ήδη παρέχεται στο γραφείο μας από το Πανελλήνιο σχολικό δίκτυο και την πλατφόρμα moodle (Βλέπε http://www.sch.gr/portal/media-type/html/page/default.psml/js_pane/5000,540). Η υλοποίηση ωστόσο τέτοιου είδους μαθημάτων είναι ίσως πρακτικά αδύνατη χωρίς την επιπλέον απόσπαση εκπαιδευτικού του κλάδου πληροφορικής με ειδίκευση στο eLearning. Η ήδη υπάρχουσα εκπαιδευτικός κλάδου πληροφορικής έχει λόγω προηγούμενης εμπειρίας της (κυρίως σε προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης) την ικανότητα να οργανώσει τις φάσεις υλοποίησης και να επιβλέψει τη συνολική διαδικασία παραγωγής τέτοιων ηλεκτρονικών μαθημάτων αλλά το επιφορτισμένο έργο της καθιστά εντελώς απαγορευτική τη δημιουργία μίας τέτοιας καινοτόμου δράσης για τον Ελληνισμό της περιοχής ευθύνης μας. Μία τέτοια δράση θα μπορούσε σε βάθος χρόνου να επιφέρει ακόμη και σημαντικά έσοδα στο Ελληνικό Κράτος (λαμβάνοντας υπόψη τα σχεδόν μηδενικά έξοδά του) αφού το κομμάτι της επιμόρφωσης των διδασκόντων την Ελληνική γλώσσα είναι αρκετά παραμελημένο στην Αυστραλία.
    7. Αξιολόγηση όλων των διαδικασιών που αναπτύχθηκαν κατά τις 2 προηγούμενες σχολικές χρονιές.
    8. Δημιουργία πλαισίου για τη διατήρηση και αδιάλειπτη λειτουργία των υποδομών που δημιουργήθηκαν κατά τη χρονιά 2010 ακόμη και σε περίπτωση χηρείας της θέσης του Συντονιστή Εκπαίδευσης όπως και έγινε.
    9. Μελέτη σκοπιμότητας για την ίδρυση Ελληνικού Μορφωτικού Ινστιτούτου στο Σίδνεϋ με απώτερο σκοπό την κατάργηση της αποστολής δασκάλων με το σημερινό καθεστώς και την αποστολή μόνο εξειδικευμένου και άριστα καταρτισμένου προσωπικού που θα υποστηρίζει την εδώ ελληνόγλωσση εκπαίδευσης με σύγχρονους όρους και την επιβολή διδάκτρων. Αντίστοιχο μορφωτικό Ινστιτούτο έχει ήδη δημιουργήσει το Ισπανικό Κράτος (Instituto Cervantes) τα τελευταία χρόνια με ιδιαίτερη επιτυχία.
    (βλέπε http://sidney.cervantes.es/en/about_us_centre_spanish.htm )
    Με τη συγκεκριμένη πρόταση για τη σύσταση Μορφωτικού Ινστιτούτου συνδέουμε άμεσα και τη δημιουργία των ηλεκτρονικών μαθημάτων (eLearning) που προτείναμε σε προηγούμενη παράγραφο. Θεωρούμε ότι το Μορφωτικό Ινστιτούτο θα πρέπει να βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη χρήση των Νέων Τεχνολογιών στην Εκπαίδευση.
    Ως πρωην εκπαιδευτικός της πολιτείας ΝΝΟ και πρώην Συντονιστής Εκπαίδευσης του ΥΠΠΔΜΘ σας μεταφέρω τα ανωτέρω για ενημέρωσή σας.
    Σας ευχαριστώ όλους,ιδιαιτέρως όλους με τους οποίους είχα την τιμή και χαρά να συνεργαστώ κατά την περίοδο αυτή κ Ι. Πίτσας.

  • 4 Φεβρουαρίου 2011, 01:08 | Αθανασία Αθανασοπούλου

    Θα αναφερθώ σε μια ιδιαιτέρως ευνοημένη μερίδα της διασποράς(;), τους αξιωματικούς του ΝΑΤΟ που, στη Νάπολη τουλάχιστον, έχουν το δικό τους σχολείο (το μοναδικό σχολείο ξένης εθνότητας στη βάση), με πληθώρα ειδικοτήτων που θα ζήλευαν κάποια μονοθέσια και διθέσια δημοτικά στην Ελλάδα. Για τις ανάγκες μετακίνησης των συγκεκριμένων μαθητών μέχρι πρότινος μισθωνόταν και πούλμαν, που κόπηκε από φέτος…Κι επειδή οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών που κάνει το ελληνικό κράτος δεν τους φτάνουν, οι αξιωματικοί φροντίζουν και για την απόσπαση φαντάρου με ειδικότητα δασκάλου ο οποίος εντάσσεται στο δυναμικό του σχολείου!
    Στο σχολείο αυτό, όπως και στο αντίστοιχο γυμνάσιο- λύκειο μητρικής γλώσσας(sic!), υπηρετούν και σύζυγοι των αξιωματικών κάνοντας χρήση του δικαιώματος της συνυπηρέτησης…Προβλέπεται κάτι τέτοιο για μια μετακίνηση που δεν την αποφασίζει η υπηρεσία, αλλά την επιζητά ο ίδιος ο ενδιαφερόμενος;
    Συμβάλλει στη «διάδοση της ελληνικής γλώσσας» η διασπάθιση τόσων χρημάτων ή απλώς εξυπηρετεί τις ανάγκες της ολιγόχρονης παραμονής στο εξωτερικό μιας κάστας Ελλήνων.
    Συμφωνίες με σχολεία των χωρών(κυρίως κλασικών λυκείων) για την ένταξη της ελληνικής στο πρόγραμμά τους, στήριξη των μέχρι τώρα υγιών πρωτοβουλιών στις οποίες πρέπει να δοθεί μια προοπτική, ώστε να μην καταρρεύσουν με την αποχώρηση όσων τις στηρίζουν, δημιουργία κέντρων ελληνικού πολιτισμού.Αυτές θα μπορούσαν να είναι κάποιες προτάσεις, αλλά έχουν ήδη ακουστεί.

  • 3 Φεβρουαρίου 2011, 19:23 | Γιώργος Δάλκος

    Η ανάδειξη της ελληνικής γλώσσας, του πολιτισμού και η ενίσχυση της ελληνικής ταυτότητας δεν μπορεί να γίνει χωρίς να δοθεί έμφαση στο μάθημα της Ιστορίας. Βέβαια, θα μου πείτε ότι η Ιστορία έχει υποστεί καθίζηση στο ελληνικό σχολείο (ρίξτε μια ματιά στα βιβλία Ιστορίας Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου για να πεισθείτε). Στα ελληνόπουλα του εξωτερικού, που δεν έχουν άριστη γνώση της ελληνικής γλώσσας, αυτά τα βιβλία είναι ακατανόητα (το ίδιο και για τα ελληνόπουλα της Ελλάδας !). Πρέπει κάτι να γίνει. Κάντε το!

  • 3 Φεβρουαρίου 2011, 16:18 | ΜΑΡΙΑ

    To ελληνικό κράτος οφείλει να στηρίξει τους Έλληνες της διασποράς στέλνοντας εκπαιδευτικούς σωστούς για να διδάξουν στα παιδιά των Ελλήνων του εξωτερικού την ελληνική γλώσσα, και τον πολιτισμό και να ενισχύσει έτσι την ταυτότητα αυτών των ανθρώπων.
    Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσετε ούτε και το μικρότερο κράτος στον πλανήτη που έχει Έλληνες χωρίς να τους διδάξετε την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Και αυτό για τον εξής λόγο για να αποφύγουμε αυτό που κάποιοι οραματίζονται για την Ελλάδα:
    Οι Έλληνες είναι αναρχικοί και δύσκολα κουμαντάρονται. Γι’ αυτόν τον λόγο πρέπει να χτυπήσουμε βαθιά μέσα στις πολιτισμικές τους ρίζες: έτσι ίσως καταφέρουμε να τους αναγκάσουμε να συμβιβαστούν. Εννοώ βέβαια να χτυπήσουμε την ΓΛΩΣΣΑ τους, την ΘΡΗΣΚΕΙΑτους, τα ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΑ και ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΠΟΘΕΜΑΤΑ, έτσι ώστε να ουδετεροποιήσουμε την δυνατότητα τους να αναπτύσσονται, να διακρίνουν τους εαυτούς τους, ή να αποδεικνύουν ότι μπορούν να νικούν, έτσι ώστε να ξεπεράσουμε τα εμπόδια στα στρατηγικώς απαραίτητα σχέδια μας στα Βαλκάνια, την Μεσόγειο, και την Μέση Ανατολή.Henry Kissinger!
    Πιστεύω ότι σε όλα τα ελληνικά σχολεία πρέπει να διδάσκονται και αρχαία ελληνικά – αν αυτό δε γίνεται. Είναι ντροπή να γνωρίζουν οι ξένοι και να μη γνωρίζουν οι πραγματικοί Έλληνες:Το μάθημα της ελληνικής γλώσσας θα συμπεριληφθεί, τελικά, στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών της Αυστραλίας, όπως προκύπτει από ανακοίνωση του υπουργού Παιδείας Πίτερ Γκάρετ. Τουλάχιστον αυτή είναι η εισήγηση της αρμόδιας αυστραλιανής επιτροπής ACARA. Επίσης στην Αγγλία 13 σχολεία δέχτηκαν την εκμάθηση της αρχαίας ελλήνικης. Ακόμη υπάρχει ξένη ιστοσελίδα που δημοσιεύει τα νέα στα αρχαία:akwn.net. Πως λοιπόν να μη διδάσκονται τα νέα και τα αρχαία ελληνικά στην ελλήνικη διασπορά;
    Τελικά δεν επιβαρύνεται κανένας Έλληνας του εξωτερικού απο τη βοήθεια του κράτους όσον αφορά τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Αυτά είναι δικαιολογίες κάποιων ανόητων.
    ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΔΗΘΕΝ… ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠ’ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ…

    Με εκτίμηση μια μαθήτρια Λυκείου

  • 3 Φεβρουαρίου 2011, 16:17 | ΜΑΡΙΑ

    To ελληνικό κράτος οφείλει να στηρίξει τους Έλληνες της διασποράς στέλνοντας εκπαιδευτικούς σωστούς για να διδάξουν στα παιδιά των Ελλήνων του εξωτερικού την ελληνική γλώσσα, και τον πολιτισμό και να ενισχύσει έτσι την ταυτότητα αυτών των ανθρώπων.
    Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αφήσετε ούτε και το μικρότερο κράτος στον πλανήτη που έχει Έλληνες χωρίς να τους διδάξετε την ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Και αυτό για τον εξής λόγο για να αποφύγουμε αυτό που κάποιοι οραματίζονται για την Ελλάδα:

    Πιστεύω ότι σε όλα τα ελληνικά σχολεία πρέπει να διδάσκονται και αρχαία ελληνικά – αν αυτό δε γίνεται. Είναι ντροπή να γνωρίζουν οι ξένοι και να μη γνωρίζουν οι πραγματικοί Έλληνες:Το μάθημα της ελληνικής γλώσσας θα συμπεριληφθεί, τελικά, στο Εθνικό Πρόγραμμα Διδασκαλίας Γλωσσών της Αυστραλίας, όπως προκύπτει από ανακοίνωση του υπουργού Παιδείας Πίτερ Γκάρετ. Τουλάχιστον αυτή είναι η εισήγηση της αρμόδιας αυστραλιανής επιτροπής ACARA. Επίσης στην Αγγλία 13 σχολεία δέχτηκαν την εκμάθηση της αρχαίας ελλήνικης. Ακόμη υπάρχει ξένη ιστοσελίδα που δημοσιεύει τα νέα στα αρχαία:akwn.net. Πως λοιπόν να μη διδάσκονται τα νέα και τα αρχαία ελληνικά στην ελλήνικη διασπορά;
    Τελικά δεν επιβαρύνεται κανένας Έλληνας του εξωτερικού απο τη βοήθεια του κράτους όσον αφορά τη γλώσσα και τον πολιτισμό. Αυτά είναι δικαιολογίες κάποιων ανόητων.
    ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΤΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΣΠΟΡΑΣ ΛΟΓΩ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΔΗΘΕΝ… ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΟΝΤΑ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΓΙΑΤΙ ΑΠ’ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΕΚΕΙΝΟΙ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ ΤΟΥΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ…

    Με εκτίμηση μια μαθήτρια Λυκείου

  • 31 Ιανουαρίου 2011, 23:39 | Δημήτρης Προβαταάς

    Μην ταλαιπωρείτε άλλο τους Έλληνες της διασποράς. Αφήστε τα παιδιά τους να ενταχθούν φυσιολογικά στην κοινωνία που βρίσκονται. Καταλαβαίνω τη νοσταλγία της πατρίδας όταν είσαι εκτός Ελλάδος και την επιθυμία να συνεχίσουν τα παιδιά σου να αγαπούν και να θυσιάζονται για την Ελλάδα, την έχω ζήσει, γι’ αυτό και γύρισα για να μεγαλώσουν τα παιδιά μου εδώ. Τώρα όμως που μεγάλωσαν το ένα έφυγε και το άλλο ετοιμαζεται να γυρίσει στη χώρα που γεννήθηκαν. Η Ελλάδα δεν τα χώρεσε και ξηναγύρισαν εκεί που γεννήθηκαν σε πείσμα των προσπαθειών μου. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν είναι καλύτερο των ξένων αναπτυγμένων χωρών. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να τους προσφέρουμε καλύτερες ή περισσότερες γνώσεις από αυτές που προσφέρουν τα τοπικά εκπαιδευτικά συστήματα. Τα παιδιά πρέπει να ενταχθούν σε αυτά τα τοπικά εκπαιδευτικά συστήματα και μόνο όσον αφορά τη γλώσσα να δέχονται μαθήματα από Έλληνες φιλολόγους. Είτε μέσα στα σχολεία που φοιτούν, μαζί με νέα παιδιά της χώρας που φιλοξενεί τα ελληνόπουλα και θέλουν να μάθουν την Ελληνική γλώσσα, είτε με τη δημιουργία Ινστιτούτων Ελλήνικής γλώσσας για κάθε πολίτη της χώρας που φιλοξενείται το Ινστιτούτο. Η ονομασία Πλάτων είναι ότι καλύτερο μπορούμε να κάνουμε για να συνδέσουμε την αρχαία ελληνική γλώσσα με τη σύγχρονη. Γονείς, παπούδες και δορυφορική τηλεόραση μπορούν να δώσουν στα παιδιά μας τη γνώση που απαιτείται για να μιλούν ελληνικά.
    Σε χώρες της Αφρικής ή αλλού που η εκπαίδευση μπορεί να είναι υποδεέστερη θα μπορούσαν να δημιουργηθούν ελληνικά σχολεία που να δέχονται και ξένους, όπως συμβαίνει στη χώρα μας και πάρα πολλά ελληνόπουλα παρακολουθούν το Αμερικάνικο Κολλέγιο, το Ελληνογαλλικό σχολείο, τη Γερμανική σχολή κλπ.
    Παράκληση γονιού. Όπου στέλνετε εκπαιδευτικούς στο εξωτερικό να μην ισχύουν κομματικά κριτήρια αλλά εκπαιδευτικά, ικανότητας, δημιουργικότητας, ήθους, κοινωνικότητας. Να στέλνετε λειτουργούς όχι επαγγελματίες που θέλουν να αυξήσουν τα εισοδήματά τους ή να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε ξένα πανεπιστήμια. Καθηγητές που να ξεχειλίζουν Ελλάδα.

  • 31 Ιανουαρίου 2011, 14:42 | Δώρα Μπέη

    Συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία αυτής της διαβούλευσης!
    Σήμερα, περισσότερο ίσως από ποτέ, θα πρέπει να δούμε εκ βάθρων ανασχεδιασμό της σχέσης του ελληνικού κράτους με τους ομογενείς μας.
    Τους έχουμε ανάγκη. Αλλά, κι εκείνοι επίσης!
    Η σχέση αυτή θα πρέπει να στηρίζεται στην ισοτιμία.

    Μέχρι σήμερα, χωρίς στόχο και σχεδιασμό, το ελληνικό κράτος προσπάθησε επί μακρόν να εξάγει στην ομογένεια την παθογένεια του εγχώριου εκπαιδευτικού συστήματος, κι αυτό αποδεικνύεται από:
    – την απουσία στοιχείων μελέτης αποτίμησης της μέχρι σήμερα «πολιτικής»
    – τον τρόπο επιλογής των αποσπασμένων εκπαιδευτικών,
    – την πλήρη ασυνάφεια του εκπαιδευτικού συστήματος των σχολείων εξωτερικού με τα κατά τόπους εκπαιδευτικά συστήματα,
    – την έλλειψη κινήτρων στις κοινότητες της ομογένειας, ώστε να γίνουν ουσιαστικοί συμμέτοχοι στην όποια προσπάθεια.

    Η έμφαση θα πρέπει φυσικά να δοθεί στη γλώσσα και τον πολιτισμό, αλλά και στην ιστορία (όχι στην προγονοπληξία) και, απαραίτητα, στην εξοικίωση των ομογενών με τη σύγχρονη Ελλάδα και τους ανθρώπους της.

    Πιστεύω πως η χώρα μας θα έπρεπε να έχει ήδη προ πολλού μεριμνήσει για τη σύσταση Ελληνικού Ινστιτούτου, κατά προτεραιότητα, σε χώρες με σημαντική ομογένεια.
    Αρμοδιότητα αυτού του Ινστιτούτου θα πρέπει να είναι, μεταξύ άλλων, η πιστοποίηση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στη γλώσσα.
    Μέριμνα θα πρέπει να δοθεί και σε άλλης εθνικότητας πολίτες χωρών με ομογένεια, οι οποίοι ενδιαφέρονται για ελληνόγλωση παιδεία.

    Ίσως είναι καιρός, όχι μόνο να σχεδιασθεί στρατηγική εκπαίδευσης που δεν θα στοχεύει μόνο στους ομογενείς, αλλά που θα «βλέπει» διεθνοποίηση της γλώσσας, του πολιτισμού και της ιστορίας μας.

  • 31 Ιανουαρίου 2011, 09:54 | Μινα Μαυρέλη

    Το μόνο που μπορω να συνεισφέρω σ’ αυτή τη συζήτηση είναι η εμπειρία μου ως μαθήτριας ελληνικού σχολείου στην Αυστραλία, αρκετά χρόνια πριν. Πήγαινα κανονικά στο αγγλικό σχολείο το πρωί, και, 2 ή 3 απογεύματα την εβδομάδα παρακολουθούσα το ελληνικό σχολείο. Επίσης είχαμε μια φορά την εβδομάδα ένα δίωρο περίπου μάθημα θρησκευτικών στο αγγλικό σχολείο, όπως όλοι οι μαθητές πήγαιναν αυτό το δίωρο στο μάθημα της δικής τους θρησκείας (αυτό θα πει σεβασμός στην πολυπολιτισμικότητα, για να κυριολεκτούμε). Και τα δύο, δηλαδή τόσο το φροντιστήριο ελληνικής γλώσσας, όσο και τα θρησκευτικά ήταν εξαιρετικά ΒΑΡΕΤΑ για μας, τους μαθητές. Δεν υπήρχε καμμια σχέση ανάμεσα στην δική μας καθημερινότητα στο αγγλικό σχολείο και στις κοινωνικές συνθήκες που βιώναμε, με τα όσα έγραφαν τα ελληνικά βιβλία, που υποτίθεται ότι απεικόνιζαν την ζωή στην Ελλάδα. Καταρχήν είμασταν παιδιά που δεν μιλούσαν ελληνικά, μόνο άκουγαν ελληνικά στο σπίτι. Δεύτερον, στο ελληνικό σχολείο είμασταν παιδιά διαφόρων ηλικιών και διαφόρων τάξεων από το αγγλικό σχολείο. Δεν ξέρω πως είναι οργανωμένα σήμερα αυτά τα ελληνικά σχολεία, αλλά εάν δεν γίνουν ελκυστικά για τα παιδιά που ζουν μια άλλη ζωή, σε άλλη χώρα, δεν βλέπω προοπτική επιτυχίας τους. Περιττό, νομίζω, να επισημάνω ότι οι έλληνες δάσκαλοι που επιλέγονται για να διδάξουν σ’ αυτά, θα πρέπει να έχουν πραγματική μεταδοτική ικανότητα, ταλέντο σ’ αυτό που κάνουν, κ.α. Όχι να κάνουν απλή διεκπεραίωση. Όσο για το δίωρο των θρησκευτικών στα πλαίσια του αγγλικού σχολείου, εμείς τα ορθόδοξα ελληνάκια κάναμε τόση φασαρία, που καταφέραμε να το «κλείσουμε» και με δική μας πρωτοβουλία ο καθένας πήγε σε όποια άλλη θρησκεία ήθελε. Προσωπικά προτίμησα τους καθολικούς, όπου έκανε μάθημα η καλή ηλικιωμένη γειτόνισά μου, κάθιζε 50-60 παιδιά κάτω, χαλαρά στο πάτωμα, και διηγιόταν σαν παραμύθια τη ζωή του Χριστού, τα θαύματα κλπ. Τόσο χαλαρά και τόσο ωραία, που όλοι άκουγαν μαγεμένοι. Πως να μην το προτιμήσουμε, αντί της ελληνίδας δασκάλας που συνέχεια φώναζε υστερικά και είχε βαλθεί να μας μάθει το «πάτερ ημών» και άλλες προσευχές σε μια γλώσσα που δεν μπορούσαμε να μιλήσουμε? Αν το Ελληνικό Κράτος δεν μπορεί να οργανώσει αυτό το σχολείο και τα ελληνικά μαθήματα όπως πρέπει, καλύτερα να μην πετάει τα λεφτά του από το παράθυρο. Να σημειώσω επίσης ότι ήμουν πάντα από τα παιδιά που του άρεσαν πολύ τα βιβλία, το διάβασμα, και είχα έφεση στην καινούργια γνώση. Ελληνικά έμαθα όταν ήρθα στην Ελλάδα.

  • 31 Ιανουαρίου 2011, 09:50 | EPVNYMOS

    Φτιάξαμε το εγχώριο και κάνουμε και εξαγωγή…Καλό! Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Παρόλα αυτά για να μην θεωρηθώ εγκάθετος θα κάνω και πρόταση!
    Πάρτε το σύτημα της Γαλλίας και εφαρμόστε το!
    Τόσα χρόνια όλο αλλαγές στην παιδεία γίνονται και τα βιβλία καταστρέφονταν ως τρόπαια στο τέλος της περιόδου! Επιτέλους βάλτε σοβαρούς ανθρώπους να γράψουν για την ιστορία της ελλάδας και όχι για το προσωπικό τους μυθιστόρημα για να πουλήσουν.
    Βάλτε μαθήματα τα οποία θα δώσουν παιδεία αλλά και θέση στην κοινωνία της εργατιάς αργότερα και όχι βιβλία για να γεμίζουν σελίδες.
    Βάλτε αυτό το οποίο πραγματικά πρέπει να ξέρει ο καθένας για να προχωρήσει στην ζωή του και αλλάξτε το σύστημα των εξετάσεων όχι από πλευρά βαθμολογιών αλλά αντικειμένου. Έτσι ώστε ο κάθε «κλημακτήριος» καθηγητάράς να μην προσπαθεί να ξεσπαθώσει με το να βάζει θέματα τα οποία υπάρχουν στα «μικρά γράμματα» ή χωμένα σε κάποια αράδα του βιβλίου μόνο και μόνο για να δει αν τελικά αυτό έχει αποστηθιστεί!
    Μάθε τε τους να βάζουν θεματολογία που θα αναδείξει όχι τον ποιος έχει μάθει απέξω το βιβλίο αλλά ποιος έχει κατανοήσει αυτό το οποίο έχει διαβάσει και αν αργότερα αυτό του χρειαστεί να το εφαρμόσει!
    Πολλές φορές δυστυχώς οι καθηγητές θεωρούν ότι θα πρέπει να επιβληθούν στα παιδιά με τέτοιους τρόπους…το μόνο που κάνουν είναι να κατασδτρέφουν έτσι την όρεξη κάποιου για παιδεία! όχι για μάθηση γιατί την άλλη φορά θα το ξέρει απέξω!
    Λίγα απλά και αγγίζουν κάθε σημείο της Παιδαγωγικής.
    Σας ευχαριστώ

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 21:03 | Αθανασία Ζαραμπούκα

    Πιστεύω πως ο ρόλος της Ελληνόγλωσσης Εκπ/σης στο εξωτερικό είναι πάρα πολύ σημαντικός . Το Ελληνικό κράτος ενώ δαπανά απίθανα ποσά , ουσιαστικά δεν ενδιαφέρεται καθόλου. Και αλίμονο αν αμφισβητήσει κάποιος την αυθεντία του Συντονιστή Εκπ/σης, ο οποίος τις περισσότερες φορές κινείται μέσα σε ένα κύκλο ανθρώπων που τον πλαισιώνουν είτε για να μη δουλεύουν καθόλου, είτε για να κερδίσουν και αυτοί ένα μέρος από τις αφορολόγητες αγορές είτε για να έχουν κάποια ειδική μεταχείριση στις τοποθετήσεις ή στο σύνολο των ημερών εργασίας.
    Αυτό που γίνεται ειδικά με τα Τμήματα μητρικής γλώσσας είναι άνευ προηγουμένου.
    Ο εκπ/κός απλώς αποσπάται στο εξωτερικό και μετά αφήνεται στην τύχη του! Και αν μεν καλείται να διδάξει σε πλήρες Ελληνικό σχολείο έχει καλώς, γιατί εκεί ξέρει τι θα διδάξει και πως θα το διδάξει αφού το πρόγραμμα σπουδών είναι ίδιο με αυτό του Ελληνικού σχολείου. Βέβαια ο μαθητής θα πάρει ένα απολυτήριο που αναγνωρίζεται μόνο στην Ελλάδα ! Καμιά πρόβλεψη να τροποποιηθεί το πρόγραμμα σπουδών ώστε το απολυτήριο να είναι ισοδύναμο με αυτό του κράτους υποδοχής.
    Εαν ο εκπ/κός κληθεί να διδάξει στα τμήματα μητρικής γλώσσας τότε η κατάσταση γίνεται αστεία , διότι στη μεν δευτεροβάθμια εκπ/ση δεν υπάρχει καν πρόγραμμα σπουδών και ο εκπ/κός πρέπει να αυτοσχεδιάζει και να αποφασίζει ο ίδιος τι πρέπει να διδάξει και τι όχι σε μαθητές που έχουν τα Ελληνικά σαν δεύτερη γλώσσα και φυσικά με τα ίδια βιβλία που διδάσκουμε και στα σχολεία της Ελλάδος.
    Αν ο εκπ/κός κληθεί να διδάξει στην Α/βάθμια εκπ/ση τότε συμβαίνει το εξής περίεργο. Ενώ το ελληνικό δημόσιο έχει ξοδέψει πολλά εκατομμύρια για να γραφούν βιβλία για τους μαθητές που έχουν τα Ελληνικά σαν δεύτερη γλώσσα και ενώ τα βιβλία αυτά υπάρχουν και κατά γενική ομολογία είναι πολύ καλά , δεν ξέρω πως εξαφανίζονταν όλα με αποτέλεσμα ο εκπ/κός να αναγκάζεται να βγάζει φωτοτυπίες από ένα αντίγραφο που υπήρχε στο γραφείο του συντονιστή και μάλιστα τις περισσότερες φορές με δικά του έξοδα.
    Επίσης υπήρχαν Ελληνικές κοινότητες που ζητούσαν να λειτουργήσει ΤΜΓ αλλά δεν λειτουργούσε διότι κανένας εκπ/κός δεν ήθελε να πάει! Η το τμήμα λειτουργούσε μόνο μια φορά την εβδομάδα γιατί το χωριό ήταν μακριά και δεν έπρεπε να ταλαιπωρείται ο εκπ/κός που διέμενε αλλού.
    Επίσης υπάρχουν εκπ/κοί που έχουν ειδική μεταχείριση, π.χ.ένας φιλόλογος απαλλάσσεται από τα διδακτικά του καθήκοντα και υποχρεώνεται ο μαθηματικός να διδάξει γλώσσα και ιστορία !
    ή υπάρχει ενδιαφέρον από αλλοδαπούς να παρακολουθήσουν μαθήματα Ελληνικής γλώσσας αλλά με πολλή δυσκολία δέχονται οι εκπ/κοί να διδάξουν και τρίτη μέρα την ίδια εβδομάδα! ( αφού το δεδομένο είναι 2 ημέρες/εβδομάδα)
    Θεωρώ ότι η πολιτική του Ελληνικού κράτους για την Ελληνόγλωσση εκπ/ση στο εξωτερικό πρέπει να αλλάξει. Να αντιμετωπιστεί με τη δέουσα σοβαρότητα διότι δεν αρκεί μόνο να ξοδεύεις χρήματα.
    Προτείνω:
    – πριν από την απόσπαση των εκπ/κών στο εξωτερικό να γίνεται οπωσδήποτε καλή και υπεύθυνη ενημέρωση για τις συνθήκες που θα αντιμετωπίσουν εκεί και να θεωρείται δεδομένο ότι θα εργάζονται όλοι κάθε μέρα και όχι μόνο 2 μέρες την εβδομάδα. Αν νομίζουν ότι δεν μπορούν να ανταποκριθούν να μην αποσπώνται.
    – να υπάρχει ίση μεταχείριση για όλους τους αποσπασμένους εκπ/κούς και να μη γίνονται εξαιρέσεις σε φιλικά προσκείμενους σε ανώτερα στελέχη της εκάστοτε κυβέρνησης.
    – να ληφθεί μέριμνα για το πρόγραμμα σπουδών στα τμήματα μητρικής γλώσσας ώστε η διδασκαλία και η προσπάθεια των εκπ/κών να είναι αποτελεσματική.
    – στα πλήρη Ελληνικά σχολεία να αναδιαμορφωθεί το πρόγραμμα σπουδών ώστε το απολυτήριο να είναι ισοδύναμο με αυτό της χώρας υποδοχής. Μ’αυτό τον τρόπο και άλλοι μαθητές που δε θέλουν να σπουδάσουν στην Ελλάδα , θα μπορούν να επιλέγουν την Ελληνόγλωσση εκπ/ση.
    – να επιλέγονται Συντονιστές πραγματικά ικανοί και αξιόλογοι οι οποίοι θα εφαρμόζουν την πολιτική του Υπουργείου Παιδείας για την Ελληνόγλωσση εκπ/ση και όχι τη δική τους προσωπική πολιτική αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα και για τα χρήματα του ελληνικού λαού. Να ελέγχονται δε τακτικά.
    – να ιδρυθεί Ινστιτούτο της Ελληνικής Γλώσσας κατά το πρότυπο της Γαλλικής ή της Αγγλικής κ.λ.π., το οποίο θα δίνει πιστοποίηση σε όσους ενδιαφέρονται.
    – να δοθούν κίνητρα και υποστήριξη στις Ελληνικές κοινότητες να αναπτύξουν προγράμματα και δραστηριότητες που προάγουν τον Ελληνικό πολιτισμό.
    – να ξεκαθαρίσει το πλαίσιο συμμετοχής των Ελληνικών σχολείων του εξωτερικού στα προγράμματα Δια Βίου Μάθησης της Ε.Ε. και ιδιαίτερα του προγράμματος Comenius, ώστε να μπορούν να γίνονται εκπ/κές ανταλλαγές με σχολεία της Ελλάδος.
    Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
    Αθανασία Ζααραμπούκα

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 16:46 | Γιάννης Π.

    Κάλλιο αργά παρά ποτέ.Επιτέλους στροφή του ΠΑΣΟΚ προς τον κεντρώο πατριωτικό χώρο.Ως σήμερα παριστάνουν στα κανάλια διάφοροι φασίστες τους μοναδικούς υπερμάχους της γλώσσας και της ιστορίας.Αναδείξτε στους Έλληνες της διασποράς τη »διαχρονία» και τη »συγχρονία» της ελληνικής γλώσσας και εκμεταλλευτείτε χωρίς κόμπλεξ ή τον κίνδυνο να κατηγορηθείτε από τους αξύριστους της Κουμουνδούρου την αξία της ελληνικής παράδοσης με αναφορά στη σύγχρονη πραγματικότητα και ως ανάχωμα στην κατρακύλα της οικονομίας,για την οποία αμφότερες οι κυβερνητικές παρατάξεις ευθύνονται.

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 14:04 | Γεώργιος Π Φλέσσας

    Αυτή καθ’εαυτή η προσπάθεια να ενισχυθεί η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό είναι σημαντικότατη και την υποστηρίζω με θέρμη. Οι λεπτομέρειες ας οριστικοποιηθούν από τους καθ’ ύλην αρμοδίους Πρέπει να συμπεριληφθούν στην εκπαίδευση και μη ομογενείς. Να τονισθεί επίσης και η προφανέστατη στνέχεια της γλώσσας μας από την μηκυναΐκή εποχή (Γραμμική Β) με διαδρομή μέσω της Ομηρικής γλώσσας, κλασική εποχή, ελληνιστική, βυζαντινή έως την νεωτέρα ελληνική.
    Ευχαριστώ

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 11:43 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ

    Με τον όρο διασπορά αναφέρεται και η εθνική μεονότητα της Βορείου Ηπείρου; Είναι γνωστές οι προσπάθειες από την πλευρά της μειονότητας για την επέκταση της ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης και σε περιοχές που δε θεωρούνται μεονοτικές από το Αλβανικό κράτος. Η Ελληνική πολιτεία τί θα κάνει γι΄ αυτό;

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 11:26 | Βαλάσης Φέστας

    Η γνώμη μου για όλες αυτές τις διαβουλεύσεις που ζητεί το Υπ.Παιδείας, είναι η εξής με 2 λόγια:
    Τα όποια προβλήματα που προκύπτουν στον χώρο της Παιδείας, και το πως θα πρέπει να αντιμετωπιστούν, επειδή τα γνωρίζουν πολύ καλύτερα οι διευθυντές η διευθύντριες των διαφόρων σχολείων, σαφώς θα έχουν και πιο αντικειμενική άποψη ως υπέυθυνοι, δεδομένου ότι εισπράτουν ως διευθυντές τις όποιες γνώμες συναδέλφων τους η και γονέων, και έτσι έχουν πιο αποκρυσταλωμένες απόψεις για τα όλα θέματα.
    Θα ήταν πιο αποδοτικό να ζητηθούν εγγράφως οι απόψεις τους από το Υπουργείο Παιδείας για όλα τα θέματα που αφορούν την Παιδεία και να γίνει ταυτοποίηση των απόψεων και να συνεκτιμηθούν οι συγκεντρωμένες απαντήσεις τους, από το Υπουργείο Παιδείας.
    ευχαριστώ για την προσοχή σας,
    με εκτίμηση,
    Βαλάσης Φέστας.

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 04:02 | Γεώργιος Καραμαρούδης

    Αυτή η δράση ,δηλαδή η διάδοση της Ελληνικής γλώσσας και ταυτόχρονα η διδασκαλία του Ελληνικού Πνεύματος και Πολιτισμού , έπρεπε να είχε ξεκινήσει προ πολού .
    Πρέπει όμως να προσέξουμε πάρα πολύ ώστε να γίνει σωστά. Δηλαδή εκείνοι που θα διδάξουν την Ελληνική γλώσσα σε εκείνους που μηλάνε μια άλλη σαν μητρική , θα πρέπει να εκπαιδευτούν όπως οι Αγγλοι φιλόλογοι που ειδικεύονται στη διδασκαλία των Αγγλικών σαν δεύτερη γλώσσα.
    Πρέπει επίσης να γραφούν τα κατάλληλα βιβλία. Μπορούμε να μάθουμε πολλά από την Αγγλική εμπειρία.
    Όσο αναφορά τον Ελληνικό Πολιτισμό μπορεί να διδαχθεί στη μητρική γλώσσα εκείνου που τον μαθαίνει ώστε να μη καθυστερεί και να μη γίνεται εμπόδιο η πλήρης εκμάθηση της Ελληνικής γλώσσας , που είναι κάτι πολύ δίδκολο.

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 02:31 | zeng26ο γκρίνια

    Το πολύ χαλαρό και γεμάτο γκρίνια κείμενο της διαβουλεύσεως δεν έχει μια σπίθα νεωτερισμού, κάτι που να εμπνέει ιδέες και αξιοπιστία.Πάλι γκρίνια και δαχτυλοδειξία για τους λακέδες της προηγούμενης καταστάσεως, από το ίδιο τσίρκο, με άλλους νουμερίστες, του άλλου κόμματος…Με την αναπόδραστη περιοδικότητα των ιδίων ακραίων καιρικών φαινομένων, επέρχεται ως λαίλαψ η μια συσσωμάτωση κομματοπείθαρχων λειτουργοϋπαλλήλων,και επιχειρεί να μας εξηγήσει πόσο θα μας ανακουφίσει από την άρτι αποδοκιμασθείσα και εκπεσούσα ομοτράπεζόν της–ώς να παλινορθωθεί κ΄ εκείνη εν καιρώ επί του τραχήλου του έθνους και επί του βυζαίνειν βδελληδόν το αίμα του.

    Αμα λείπει η ηγεσία, λείπει η αποτελεσματικότης και η εμπνευση.
    Αν έχετε παράπονα για υπεραριθμους υπαλλήλους, δεν κολάζεται τούτο λειτούργημα τέλος πάντωνο με το να το κουβεντιάζετε δεξά ζερβά, αλλά με το να μην ακολουθείτε και σεις στα ίδια χνάρια!Είναι τόσο απλό! Και αν αρχίστε ως υπάλληλοι να κάνετε τη δουλειά, το λειτούργημα τέλος πάντων για το οποίο σεμνύνεσθε, και πληρώνεσθε πλουσίως, θα έχετε και αποτελέσματα, παραγωγικότητα, θα μοιράζετε άξιως διπλώματα και θα αποδίδετε Ελληνες πεπαιδευμένους στον κόσμο!

    Ναι, να κάνουμε ένα Ελληνικό Ινστιτούτο, αλλά να είναι παραγώνι δουλειάς και επιστήμης και όχι βιτρίνα σπατάλης και φωλεά παρατρεχαμένων!

    Ξετινάχτε το υπουργείο σας, από τα παράσιτα, μιλήστε ελληνικά απλά, πέστε μας το όνειρό σας, και θα προσέλθουν οι άξιοι, ως πελάζοντες ομοίους. Αυτό είναι όλο.-

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 01:59 | zeng26

    Το κείμενο της «διαβούλευσης» που σχολιάζω ανωτέρω και για κάποιοα μυστήριο λόγο δεν «εκόλλησε», το αντιγράφω πάλι ως εξής , ελπίζοντας να μείνει (στη σελίδα), για να φύγει (από προσώπου γης)…

    «Σήμερα όμως η ελληνόγλωσση εκπαίδευση στο εξωτερικό διέρχεται μια μεταβατική περίοδο. Σημαντικοί παράγοντες αυτής της συγκυρίας είναι α) η μετάβαση στις νεότερες γενιές ατόμων ελληνικής καταγωγης, β) η συρρίκνωση των ομιλητών της γλώσσας και των μορφών ελληνόγλωσσης εκπαίδευσης, γ) η έντονη διαφοροποίηση στο εσωτερικό των ελληνικών κοινοτήτων.»

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 01:49 | zeng26

    Αντιγράφω έντρομος από το «επίσημο» κείμενο που δίνεται προς «διαβούλευση»:
    <>

    Οποιος καταλαβαίνει ακριβώς τι λέει αυτή η παράγραφος, ας εξηγήσει και στους υπολοίπους σε ποιά γλώσσα είναι γραμμένη.Ελληνικά πάντως δεν είναι! Τι να διδάξουν οι ανελλήνιστοι;Εχουν συρρικνωθεί αφ’ἐαυτού των!

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 01:10 | ΞΕΝΟΦΩΝ ΜΥΛΩΝΑΣ

    Όπως είπε και ο ΠΛΗΘΩΝ ο ΓΕΜΙΣΤΟΣ πρίν φύγει για την Δύση και την «Αναγέννηση» μόνο μία στροφή στο Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα θα μας σώσει. Το πως το γνωρίζετε. ΘΕΛΕΤΕ;

  • 30 Ιανουαρίου 2011, 00:51 | Νεκταριος Κουκουβάς

    ΣΤΗΝ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ ΞΕΡΩ ΠΩΣ ΑΠΟ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΤΑ ΑΥΣΤΡΑΛΑΚΙΑ ΘΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΣΑΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΛΩΣΣΑ , ΔΩΣΤΕ ΛΙΓΟ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΜΑ ,,, ΔΕΙΤΕ ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕΣΟ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ , ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΡΟΟΘΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΠΟΥ ΚΡΥΒΕΙ ΜΕΣΑ ΤΗΣ…

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 21:39 | ΙΩΑΝΝΑ ΓΡΗΓΟΡΑΚΗ

    Το Ινστιτούτο Ελληνικής γλώσσας θα έπρεπε να είχε προηγηθεί του Γαλλικού. Η δημιουργία Ινστιτούτου Ελληνικής γλώσσας εκτιμάται ως απαραίτητη. Δεν θα προβάλλει και θα προάγει, τη σταθερή εννιαία και αμετάβλητη πολιτική για τον Ελληνικό πολιτισμό και κουλτούρα της μητρόπολης, αλλά και θα αναδεικνύει τους Έλληνες που διαπρέπουν σε επιστήμες, ερευνητικά κέντρα, τέχνες κ.ά στην αλλοδαπή.

    Ιωάννα Γρηγοράκη

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 14:11 | ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΜΥΤΤΑ

    Το ελληνικό κράτος πρέπει να συνεργάζεται ουσιαστικά με την ομογένεια

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

    1. Να καλύπτονται οι ποιοτικές εκδηλώσεις (θεατρικές, κινηματογραφικές, μουσικές)-και γίνονται πολλές και σπό πολλούς φορείς- από τους διαπιστευμένους δημοσιογράφους των κρατικών τηλεοπτικών σταθμών, πράγμα που σήμερα δεν γίνεται. Η μόνη τηλεοπτική κάλυψη που προσφέρεται είναι αυτή των εκδηλώσεων των τοπικών συλλόγων με φαγοπότι, δημοτικούς χορούς και τραγούδια. Βέβαια για να ανταποκριθεί η κρατική δορυφορική τηλεόραση σε αυτή την αποστολή πρέπει να εκσυγχρονιστεί -στο πρότυπο της ARTE, με την οποία και συνεργάζεται, αν δεν κάνω λάθος-πράγμα που ακόμα δεν έχει συμβεί.

    2. Να δημιουργηθεί Ινστιτούτο ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού -στο πρότυπο του Γαλλικού Ινστιτούτου, στην Αθήνα το οποίο και θα αναλάβει τη διαχείριση των εξετάσεων της πιστοποίησης της ελληνομάθειας με αξιοκρατία και διαφάνεια -που σήμερα την αναζητούμε-και να διαθέτει αίθουσα εκδηλώσεων ώστε να μην καταφεύγουμε σε πανάκριβες αίθουσες της χώρας υποδοχής με αντίστοιχη αύξηση του εισιτηρίου.

    3.Να υπάρχει Μορφωτικό Τμήμα στην Ελληνική Πρεσβεία με δραστηριότητα αντίστοιχη με εκείνη του Μορφωτικού Τμήματος της Γαλλικής Πρεσβείας στην Αθήνα ώστε να φιλοξενούνται και να διοργανώνονται συστηματικά εκδηλώσεις. Η Πρεσβεία και το Προξενείο δεν πρέπει να είναι μόνο διεκπεραιωτές εγγράφων.

    ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ ΜΥΤΤΑ ,Φιλόλογος, Βρυξέλλες

  • 29 Ιανουαρίου 2011, 02:59 | Ανδρέας Καρατζάς

    Από την προσωπική μου εμπειρία θεωρώ ότι οι σχέσεις Ελληνικού Κράτους και Ελληνισμού της Διασποράς θα πρέπει να απεγκλωβιστούν από τα σχήματα Καισαροπαπισμού και Παποκαισαρισμού με Καίσαρα το Ελληνικό Κράτος και Πάπα τον Ελληνισμό της Διασποράς ή το αντίστροφο. Η Ελληνική Διασπορά είναι υπεύθυνη για την πορεία της στο παρόν και το μέλλον, όπως και το Ελληνικό Κράτος. Η μεταξύ τους σχέση πρέπει να είναι αυτή της συναλληλίας, της αρμονικής μέριμνας για τους Έλληνες σε όποια συνοικία και αν βρίσκονται μέσα στο παγκόσμιο χωριό. Το επίπεδο του κοινού ενδιαφέροντος και μέριμνας πρέπει να είναι το Έθνος. Κατά συνέπεια, οι σχέσεις πρέπει να αναδιαμορφωθούν και να επικεντρωθούν καταρχήν σε θέματα Ελληνικής Γλώσσας, Ιστορίας και Πολιτισμού με στόχο την υποβοήθηση των ομογενών στον αυτοπροσδιορισμό τους ως μέλη του Ελληνικού Έθνους και κατά δεύτερο στην υποστήριξη της δημιουργικής ανάπτυξής τους στη χώρα που βρίσκονται. Με τον τρόπο αυτό θα περιοριστούν φαινόμενα εκμετάλλευσης τόσο των Παροικιών από τις εκάστοτε Ελληνικές Κυβερνήσεις, όσο και εκμετάλλευσης του Ελληνικού Κράτους από τις εκάστοτε Κοινοτικές Επιτροπές των Παροικιών, που πολλές φορές όχι μόνο δεν μιλούν ελληνικά, αλλά εξυπηρετούν αλλότρια συμφέροντα.

  • 28 Ιανουαρίου 2011, 13:39 | Κεχρολόγου Κωνσταντίνα

    Από τις επισημάνσεις που έχουν γίνει στο σχετικό άρθρο της διαβούλευσης προκύπτει το γεγονός ό,τι παρόλο που υπάρχει η ισχυρή θέληση για την ανάπτυξη της ελληνικής γλώσσας στην διασπορά, τα αποτελέσματα της μέχρι τώρα προσπάθειας είναι μάλλον πενιχρά.
    Πιστεύοντας ό,τι οι προτάσεις σας είναι ενδιαφέρουσες,θεωρώ ό,τι για να είναι πιο αποτελεσματική η προσπάθεια σας θα πρέπει να δημιουργηθούν, όπου αυτό είναι δυνατό, ινστιτούτα ελληνικής γλώσσας και πολιτισμού κατά τα πρότυπα ινστιτούτων άλλων χωρών που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας (τύπου γαλλικού, γερμανικού ινστιτούτων, βρετανικού συμβουλίου ή ελληνοαμερικανικής ένωσης)υπό την αιγίδα των κατά τόπου ελληνικών πρεσβειών και προξενικών αρχών για την καλύτερη οργάνωση και συντονισμό των προσπαθειών σας.
    ‘Οσον αφορά την διδασκαλία της ελληνικής γλώσσας στη διασπορά, θα
    πρέπει ο εκπαιδευτικός να πρέπει να μπορεί να δρά σε συγκεκριμένα προκαθορισμένα πλαίσια, ανάλογα με το κοινό στο οποίο απευθύνεται και τις ανάγκες επαγγελματικές ή κοινωνικές του συγκεκριμένου κοινού, έχοντας στην διάθεσή του όλες τις τεχνικές δυνατότητες που προσφέρονται από την σύγχρονη διδακτική πραγματικότητα (συχνές ενημερώσεις για την βιβλιογραφία, σεμινάρια ενημερωτικά που αφορούν τις καινούριες τεχνικές διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας ως ξένης γλώσσας κλπ) σε συνεχή συνεργασία με τα συγκεκριμένα ινστιτούτα ελληνικής γλώσσας και
    πολιτισμού.

    Σας ευχαριστώ πολύ.
    Κεχρολόγου Κωνσταντίνα

  • 27 Ιανουαρίου 2011, 20:56 | Ποσταντσίδης Θεόδωρος

    Επιτρέψτε μου να σας καταθέσω την εμπειρία μου ως αποσπασμένος εκπαιδευτικός στο εξωτερικό.
    Προσπαθώντας να περιγράψω τις σχέσεις του ελληνικού κράτους με τους έλληνες τις διασποράς θα μπορούσα να τις παρουσιάσω σαν την σχέση ενός γονιού(το κράτος) που λείπει όλη την ημέρα από το σπίτι και τα παιδιά του(απόδημοι) και πιστεύει ότι αφήνοντας τους χρήματα είναι όλα εντάξει.
    Δυστυχώς η πραγματική παρουσία του ελληνικού κράτους είναι σχεδόν ανύπαρκτη από την μια γιατί δεν υπάρχει κανένας σχεδιασμός για το τι πρέπει να γινει και από την άλλη, με εξαιρέσεις βέβαια πάντα, οι διπλωματικές αποστολές, κύρια στα μέρη με ολιγομελή πληθυσμό, είναι άφαντες. Χρήματα ξοδεύονται αφειδώς είναι αλήθεια αλλά τι αποδίδουν;
    Οι εκπαιδευτικοί για παράδειγμα που μεταβαίνουν σε μια άλλη χώρα εγκαταλείπονται στην τύχη τους από την πρώτη στιγμή χωρίς την παραμικρή προεργασία του κράτους για απλές τυπικές κινήσεις, όπως ενημέρωση των κρατών ότι υπάρχουν έλληνες εκπ/κοι με συγκεκριμένο σκοπό και εργασιακή σχέση ή έναν οδηγό για το τι πρέπει να κάνουν και ποιες είναι οι υποχρεώσεις τους στην νέα χώρα. Για την διαμονή δεν μιλάω μια και όλοι οι εκπαιδευτικοί, θύματα της άγνοιάς τους, την πληρώνουν χρυσή. Αυτό όμως έχει σαν συνέπεια τους πρώτους 3 ή 4 μήνες ή και παραπάνω πολλές φορές αν κάνεις το έγκλημα να είσαι οικογενειάρχης να προσπαθείς να βρεις άκρη σ’ έναν άγνωστο και ακαταλαβίστικο κυκεώνα που φυσικά έχει αντίκτυπο στην δουλειά σου.Πάντα αρνητικό.
    Από την άλλη δεν υπάρχουν συγκεκριμένες κατευθύνσεις για το τι πρέπει να διδάξεις και πως και με ποιον στόχο. Θα μάθουν να μιλούν σαν έλληνες; Θα μάθουν απλά να συνεννοούνται σε βασικά θέματα; κάτι άλλο; κανείς δεν σου λέει το παραμικρό και φυσικά καταφεύγεις σε πειραματισμούς που δεν είναι πάντα επιτυχημένοι μέχρι να βρεις τον βηματισμό σου.
    Αλλά και πάλι ακόμη και όλα να γίνουν τέλεια πως είναι δυνατόν ένα παιδί να θελήσει να μάθει μια γλώσσα, δεύτερη ουσιαστικά, όταν δεν έχει κάποιο κίνητρο; Σε κοινότητες που υπάρχει μια κάποια πολιτιστική ζωή και ένα κέντρο συναντήσεων δημιουργούνται προυποθέσεις για να αποκτήσουν αυτό το γιατί αλλά σε πόσα μέρη συμβαίνει αυτό; Ακόμη και οι μεγαλύτεροι Έλληνες δεν βρίσκουν πολλοί από αυτούς πλέον λόγους να υπάρχουν ελληνικές κοινότητες και εκδηλώσεις και αυτό γιατί από την μια η συχνή και εύκολη πρόσβαση στην Ελλάδα(πχ από Ευρώπη)και η ελληνική τηλεόραση,από την μια αλλά και η μη αναγκαιότητα των ελληνικών στην καθημερινότητά τους μετέτρεψαν την ανάγκη για Ελλάδα των προηγούμενων σε μια μη αναγκαία κατάσταση. Με λίγα λόγια όταν κάποιος κατακτήσει τα ελληνικά σε τέλειο βαθμό για παράδειγμα την μόνη χρησιμότητα που θα βρει για το επίτευγμά του αυτό θα είναι η πιο εύκολη επικοινωνία με τον παπού και την γιαγιά τον θείο και την θεία και εκεί τελειώνουν όλα.
    Το ελληνικό λοιπόν κράτος κάνει μια τεράστια επένδυση και τελικά εισπράττει, πέρα ίσως από μια συμπαράσταση στα εθνικά, ένα μεγάλο μηδενικό. Αυτό συμβαίνει βέβαια γιατί ποτέ δεν σκέφτηκε ότι υπάρχουν εκεί χιλιάδες επαγγελματίες που θα μπορούσαν να κάνουν την ελληνική παραγωγή να μοιάζει μικρή ακόμη και μόνο γι’ αυτούς. Οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούσαν με μια κατάλληλη οργάνωση και προγραμματισμό να παίζουν τον ρόλο του τοπικού αντιπροσώπου ελληνικών επιχειρήσεων. Φανταστείτε απλά πόσο θα ανεβεί το ενδιαφέρον για εκμάθηση ελληνικών αν συνειδητοποιήσουν ότι από τα ελληνικά μπορεί να εξαρτάται η επαγγελματική τους επιτυχία; Πόσους περισσότερους λόγους θα έχουν να προβάλουν και να «πωλούν» Ελλάδα στην τοπική κοινωνία και φυσικά τα κέρδη σε όλα τα επίπεδα από τις ενέργειες αυτές θα είναι τεράστια.
    Θα συνεχίσω στις άλλες ενότητες τις προτάσεις μου.

  • 27 Ιανουαρίου 2011, 01:39 | ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΚΟΥ

    Δυστυχώς μέχρι τώρα, παρά τις θετικές διατάξεις που έχει ο Νόμος 2413/1996, «Περί Ελληνόγλωσσης Εκπαίδευσης Εξωτερικού»,δεν αναπτύχθηκαν- στον βαθμό που έπρεπε και με ισχυρή πολιτική βούληση- οι προοπτικές της καλλιέργειας της Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού στον Απόδημο Ελληνισμό και όχι μόνον.
    Πέραν από τις συνήθεις αποσπάσεις εκπαιδευτικών, τα αμφιβόλου αποτελεσματικότητας Τμήματα Μητρικής Γλώσσας, που λειτουργούν σε διάφορες χώρες, θα ήταν προς το συμφέρον της χώρας μας και μακροπρόθεσμα πολύ θετικό, να καθιερώσουμε την Διδασκαλία Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, επίσημα και θεσμικά, με ίδρυση Ινστιτούτου Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού σε διάφορες Πρωτεύουσες χωρών και σε μεγάλες πόλεις ανά τον κόσμο. Το Ινστιτούτο αυτό θα απευθύνεται όχι μόνον στους ομογενείς, αλλά και στους ντόπιους κατοίκους που θέλουν να μάθουν Ελληνικά και να δίδει επίσημους Τίτλους, που θα αναγνωρίζονται διεθνώς. Το Ινστιτούτο αυτό θα μπορούσε να ονομασθεί «ΠΛΑΤΩΝ», προς τιμήν του μεγάλου αυτού Φιλοσόφου, ο οποίος ιδρύοντας την περίφημη «ΑΚΑΔΗΜΙΑ» του, τον 4ον π.Χ. αιώνα, προσέφερε στην τότε ανθρωπότητα επί 900 χρόνια (μέχρι το 529 μ.Χ.)
    φιλοσοφική σκέψη, Ελληνικό Πολιτισμό και Ελληνικό πνεύμα μεταπτυχιακού-μεταπανεπιστημιακού επιπέδου για τα σημερινά δεδομένα.
    Σήμερα στο Εξωτερικό εμείς οι Έλληνες έχομε 3 κατηγορίες από την άποψη της ιστορικο-πολιτικής και κοινωνικής διάστασης:
    1.Τους Ομογενείς, που είναι οι παλαιότεροι στις διάφορες χώρες της Διασποράς και τα παιδιά τους σήμερα είναι 4ης ή 5ης κλπ. γενιάς
    2.Τους Αποδήμους, οι οποίοι αποτελούν τους συμπατριώτες μας του μεσοπολέμου του 20ου αιλωνα , και
    3. Τους σύγχρονους Μετανάστες, κυρίως στις βιομηχανικές χώρες της Ευρώπης….
    Οι τελευταίοι είναι εκείνοι που επιζητούν περισσότερο την διατήρηση και καλλιέργεια της Ελληνικής Γλώσσας και επιζητούν Ελληνικά Σχολεία, κάτι που είναι απολύτως θεμιτό και σωστό.
    Θα μπορούσαμε να κάνομε πάρα πολλά για την διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας και του Πολιτισμού στο Εξωτερικό.Έχομε συμφέρον, ως χώρα και ως Έθνος, να καλλιεργήσουμε την Γλώσσα μας, η οποία -εκτός των άλλων -είναι και η αρχαιότερη Γλώσσα της Ευρώπης, τουλάχιστον.
    Επιστημονικές έρευνες Γάλλων, Καναδών και Ολλανδών Επιστημόνων (1998) -που ανακοινώθηκαν σε διεθνή επιστημονικά συνέδρια στο Παρίσι και Τορόντο- απέδειξαν ότι » η καθιέρωση του Ελληνικού Αλφαβήτου έχει ασκήσει παγκόσμια επιρροή στον εγκέφαλο των ανθρώπων, με την εφεύρεση και την χρήση των φωνηέντων, κυρίως των 5 φωνημάτων (α,ε,ι,ο και ου)», που είναι καθαρά ελληνική εφεύρεση.
    Οι ερευνητές Derrick de Kerckhove και Charles Lumsden διατύπωσαν τα εξής: …» Μόνον με την ανακάλυψη του Ελληνικού Αλφαβήτου και την εισαγωγή των φωνηέντων στην Γλώσσα, αλλά και μίας δεξιοκίνητης Γραφής, κυριάρχησαν στο αριστερό ημισφαίριο του εγκεφάλου των ναθρώπων, η Ανάγνωση και η Γραφή…»
    Τα φωνήματα αυτά, μέσω της ομιλίας, Ανάγνωσης και Γραφής, «εγγράφονται» ακουστικώς και οπτικώς στους νευρώνες του εγκεφάλου των ανθρώπων καθημερινά.
    Επιστημονικώς είναι αποδεδειγμένο ότι η πορεία και τα βιώματα του ανθρώπου, μέσω των χιλιετιών καταγράφονται και κωδικοποιούνται στο DNA του και μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά…
    Το ζήτημα αυτό είναι τεράστιο, αλλά γεγονός είναι ότι τα τελευταία 40 χρόνια δεν προωθήσαμε την Γλώσσα μας όσο έπρεπε, μεθοδικά και στοχευμένα, στον έξω κόσμο και στον Ελληνισμό της Διασποράς.
    Υπάρχουν πολλοί ξένοι που θέλουν να μάθουν Ελληνικά, αλλά δεν βρίσκουν τα αντίστοιχα ιδρύματα. Το Ινστιτούτο Ελληνικής Γλώσσας και πολιτισμού, που προτείνω «ΠΛΑΤΩΝ», θα εισπράττει, βεβαίως, δίδακτρα από τους φοιτούντες, ενήλικες και νέους.Όσον αφορά την Ελληνόγλωσση Εκπαίδευση, στόχος πρέπει να είναι η Ένταξη της Ελληνικής Γλώσσας στα δημόσια σχολεία των χωρών υποδοχής, ως ισότιμης Γλώσσας επιλογής, αλλά και η διατήρηση και βελτίωση των διαφόρων Ελληνικών Σχολείων, όπως π.χ. στο Μόναχο, στην Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία, στο Βέλγιο κλπ, ώστε να έχουν την δυνατότητα τα Ελληνόπουλα της Διασποράς να φοιτήσουν σε αυτά και μετά στην Ελλάδα.
    Προς το παρόν αυτά τα λίγα.
    ΣΠΥΡΟΣ ΜΑΡΚΟΥ

Σχόλια 1 2