Η μοριοδότηση των εκπαιδευτικών ΕΑΕ της Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στους Κύριους και Επικουρικούς πίνακες κατάταξης, γίνεται με τα παρακάτω κριτήρια :
1. Κριτήρια μοριοδότησης στους Κύριους πίνακες :
Α. Ακαδημαϊκά κριτήρια
α) Διδακτορικό δίπλωμα στην ΕΑΕ ή στη Σχολική Ψυχολογία, έξι (6) μονάδες.
β) Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην ΕΑΕ ή στη Σχολική Ψυχολογία, τέσσερις (4) μονάδες.
γ) Ειδικά για τους κλάδους ΠΕ61 και ΠΕ71, πέραν των ανωτέρω, πτυχίο Παιδαγωγικού Τμήματος Ειδικής Αγωγής ή Τμήματος Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής με κατεύθυνση την εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία, πέντε (5) μονάδες.
δ) Τίτλος διετούς μετεκπαίδευσης στην ΕΑΕ στα Διδασκαλεία της ημεδαπής ή ισότιμου της αλλοδαπής, τρεις (3) μονάδες.
ε) Ειδικά για τον κλάδο ΠΕ11, πέραν των ανωτέρω περ. α έως δ, κύρια ειδικότητα της παρ. 1.3 περ. γ του άρθρου 20 του ν. 3699/2008, δύο (2) μονάδες.
στ) Ειδικά για τους καταταγέντες με πενταετή προϋπηρεσία (50 μήνες) στην ΕΑΕ, χωρίς την κατοχή κάποιου εκ των αναφερομένων στις ανωτέρω περιπτώσεις α έως ε προσόντων, πιστοποιητικό παρακολούθησης σεμιναρίων ετήσιας επιμόρφωσης – εξειδίκευσης στην ΕΑΕ από Πανεπιστήμια ή από αναγνωρισμένους κρατικούς φορείς που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, αποδεδειγμένης διάρκειας τουλάχιστον τετρακοσίων (400) ωρών, πέντε δέκατα (0,5) της μονάδας.
Στις περιπτώσεις που υποψήφιος είναι κάτοχος περισσοτέρων του ενός προσόντων των ανωτέρω περιπτώσεων α έως ε μοριοδοτείται μόνο ο τίτλος που προσδίδει τη μεγαλύτερη μοριοδότηση.
Β. Προϋπηρεσία:
Για κάθε μήνα πραγματικής εκπαιδευτικής προϋπηρεσίας, η οποία αποκτήθηκε κατόπιν πρόσληψης στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση, είκοσι πέντε εκατοστά της μονάδας (0,25) της μονάδας.
Γ. Κοινωνικά κριτήρια:
α) Η επ’ αόριστον αναπηρία 67% και άνω εφόσον η αναπηρία δεν οφείλεται σε κανένα ποσοστό σε ψυχικές διαταραχές επτά (7) μονάδες.
β) Η πάθηση από ομόζυγη μεσογειακή αναιμία ή η σκλήρυνση κατά πλάκας ή η μικροδρεπανοκυτταρική αναιμία επτά (7) μονάδες.
γ) Η αναπηρία 67% και άνω ενός ή περισσοτέρων τέκνων επτά (7) μονάδες.
Απαραίτητες προϋποθέσεις είναι η ύπαρξη σχετικής πιστοποίησης από το ΚΕΠΑ (ν. 3863/2010) και οι υποψήφιοι να είναι ικανοί για εκπαιδευτικό έργο, σύμφωνα με τα ισχύοντα κάθε φορά στον δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα.
δ) Η ύπαρξη περισσότερων των τριών τέκνων που είναι ανήλικα ή υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία ή σπουδάζουν επτά (7) μονάδες.
ε) Η ύπαρξη περισσότερων των δύο τέκνων που είναι ανήλικα ή υπηρετούν τη στρατιωτική τους θητεία ή σπουδάζουν τρεις (3) μονάδες.
2. Κριτήρια μοριοδότησης στους Επικουρικούς πίνακες :
Α. Ακαδημαϊκά κριτήρια
α) Πιστοποιητικό παρακολούθησης σεμιναρίων ετήσιας επιμόρφωσης – εξειδίκευσης στην ΕΑΕ από Πανεπιστήμια ή από αναγνωρισμένους κρατικούς φορείς που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, αποδεδειγμένης διάρκειας τουλάχιστον τετρακοσίων (400) ωρών, πέντε δέκατα (0,5) της μονάδας.
Β. Προϋπηρεσία: Η προϋπηρεσία μοριοδοτείται σύμφωνα με την υποπαρ. Β΄ της παρ. 1 του παρόντος.
Γ. Κοινωνικά κριτήρια: Τα κοινωνικά κριτήρια μοριοδοτούνται σύμφωνα με την υποπαρ. Γ΄ της παρ. 1 του παρόντος.
Υπέρ της τροπολογίας!!!
Ζημαμε ισονομία! Να δίνονται ίσα μόρια και στο μεταπτυχιακό κ στο προπτυχιακό! Διαφορετικά προτάσσονται κ παλι! Εχουμε περισσότερα χρονια σπουδών κ προϋπηρεσίας!! Ζητάμε δικαιοσύνη!!! Απο τα τμήματα αυτα βγαίνουν δάσκαλοι κ νηπιαγωγοί χωρίς επαρκής σπουδές!! Κανουν μονο δυο χρονια παιδαγωγικά! Κ θεωρούνται οτι γίνονται ειδικοί παιδαγωγοί κατευθείαν! Εμείς έχουν επαρκείς σπουδές κ στα παιδαγωγικά κ ορθώς εξειδικεύτηκαμε με επιπλέον σπουδές στην ειδικη αγωγή όπως γινεται σε ολόκληρο τον κόσμο! Αυτοί ειναι λοιπόν που δεν έχουν βασικό πτυχιο κ οχι εμείς!!! Έχουν λιγο απο ολα!!
Θελουμε αναγνώριση των σπουδών μας!! Δ ζητάμε καμία χάρη!!! Θελουμε το δικαιο κ το λογικό να πρυτανεύσει!!! Κανεις δεν μπορεί να μας εμποδίσει να κανουμε επιπλέον σπουδές!
1
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ.
Αιτιολόγηση της στήριξης.
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της!
Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΙΑΙΑ ΕΚΠΑΙΣΔΕΥΣΗ!!!
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ
Αιτιολόγηση της στήριξης
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της! Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61. Σημειώνεται ακόμη ότι ένας σημαντικός αριθμός μόνιμων δάσκαλων και νηπιαγωγών ΠΕ70 & ΠΕ60 ΕΑΕ που εργάζονται στην ειδική αγωγή έχουν διδακτορικά και μεταπτυχιακά .
Κανένας εκπαιδευτικός και κανένα παιδί με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν συνθλίβεται από μία τροπολογία και μία υπουργική απόφαση που προλαμβάνει την απόλυτη παλινδρόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος σε παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης τα οποία αποδεδειγμένα καταπατούν τα δικαιώματά του. Πολύ περισσότερο βάζει τέλος στον εμφύλιο και την ανθρωποφαγία που μεθόδευσαν πολιτικοί παράγοντες και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο σκοπός τους ήταν και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό από τον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης των προϋπαρχόντων κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ειδική εκπαίδευση ΠΕ60/70 ΕΑΕ . Εκείνοι ήταν που εδώ και δεκαετίες θεμελίωσαν την ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν για την δημιουργία τμημάτων ένταξης και ο μεγαλύτερος αριθμός εξειδικεύτηκε με διετής σπουδές στα διδασκαλεία και με έξοδα του κράτους, με υποτροφίες ΙΚΥ ώστε να προσφέρουν τις καλύτερές δυνατόν υπηρεσίες σε ένα σχολείο που κινείται στα πλαίσια της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της άρσης των διακρίσεων και της πραγμάτωσης της συμπερίληψης και του ενός σχολείου για όλα τα παιδιά. Ο σύλλογός μας σε αυτή την φιλοσοφία κινείται έως τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει . Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για ένα σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Αναφορικά με την μοριοδότηση προτείνουμε τα Διδασκαλεία να λαμβάνουν τα ίδια μόρια με τα μεταπτυχιακά. Επιπρόσθετα σημειώνουμε ότι τα μόρια των κοινωνικών κριτηρίων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και η μοριοδότηση θα πρέπει να επανεξεταστεί με προσοχή. Το σύνολο των μορίων των κοινωνικών κριτηρίων καλό θα ήταν να μην ξεπερνούν τα μόρια που αντιστοιχούν στον ανώτερο τίτλο εξειδίκευσης στην ειδική εκπαίδευση.
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
Στήριξη της πρότασης του Υπουργείου.
Επιστροφή στη Νομιμότητα!!!
Ο νόμος που είναι σε ισχύ για την ειδική εκπαίδευση είναι ο εξής.Τον παραθέτω εδώ για ανάγνωση και για να γίνει αντιληπτό ποιος προσπαθεί να εξοστρακίσει ποιον από αυτή:
ΝΟΜΟΣ ΥΠ’ ΑΡΙΘ. 3699
Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση ατόμων με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες
Άρθρο 19
Σύσταση νέων κλάδων εκπαιδευτικών ΕΑΕ και ΕΕΠ
1. Στους κλάδους των εκπαιδευτικών ΕΑΕ της προσχολικής, πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τις ΣΜΕΑΕ που προβλέπονται στα άρθρα 12,13 και 14 του ν. 1566/1985 ΠΡΟΣΤΙΘΕΝΤΑΙ οι εξής νέοι κλάδοι: α) Κλάδος ΠΕ61 (Νηπιαγωγών ΕΑΕ) β) Κλάδος ΠΕ71 (Δασκάλων ΕΑΕ)
ΠΡΟΣΤΙΘΕΝΤΑΙ…ΟΧΙ ΦΕΥΓΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ.
• ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ.
• ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ 71/61 ΚΑΙ 70.50/60.50.
• ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΑΜΕΣΑ.
Στηρίζουμε την μοριοδότηση. Πολλά μπράβο στον Υπουργό και στην Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής που αποκαθιστά μια τεράστια αδικία.
Με τον προηγούμενο νόμο αδικούνταν κατάφωρα άνθρωποι με επιπλέον σπουδές και πολλά χρόνια προϋπηρεσίας!!!
Ήταν άδικο μετά από τόσα χρόνια προσφοράς να μείνουν άνεργοι μετά από κόπους και σπουδές!
Πιστεύω όμως ότι τα κοινωνικά κριτήρια δεν πρέπει να παίρνουν τόσες πολλές μονάδες(πολύτεκνοι, τρίτεκνοι) είναι υπερβολικά τα 7 μόρια, όταν το διδακτορικό παίρνει 6.
Καμία πρόταξη, ούτε μεταπτυχιακού ούτε πτυχίου, αλλά ίση μεταχείριση όλων
ΟΙ ΠΕ70.50/60.50 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΟΡΑΤΟΙ!
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ!!!
Καιρός ήταν.
Αποκατάσταση της κατάφωρης αδικίας. Ισοτιμία μεταξύ όλων των αναπληρωτών παιδαγωγών ΕΑΕ.
Συνυπογράφω λοιπόν την ανακοίνωση του ΠΣΑΕΠ και στηρίζω την υπουργική απόφαση μέσω της οποίας διασφαλίζονται τα εργασιακά μας δικαιώματα.
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ.
Αιτιολόγηση της στήριξης .
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της! Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61. Σημειώνεται ακόμη ότι ένας σημαντικός αριθμός μόνιμων δάσκαλων και νηπιαγωγών ΠΕ70 & ΠΕ60 ΕΑΕ που εργάζονται στην ειδική αγωγή έχουν διδακτορικά και μεταπτυχιακά .
Κανένας εκπαιδευτικός και κανένα παιδί με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν συνθλίβεται από μία τροπολογία και μία υπουργική απόφαση που προλαμβάνει την απόλυτη παλινδρόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος σε παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης τα οποία αποδεδειγμένα καταπατούν τα δικαιώματά του. Πολύ περισσότερο βάζει τέλος στον εμφύλιο και την ανθρωποφαγία που μεθόδευσαν πολιτικοί παράγοντες και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο σκοπός τους ήταν και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό από τον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης των προϋπαρχόντων κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ειδική εκπαίδευση ΠΕ60/70 ΕΑΕ . Εκείνοι ήταν που εδώ και δεκαετίες θεμελίωσαν την ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν για την δημιουργία τμημάτων ένταξης και ο μεγαλύτερος αριθμός εξειδικεύτηκε με διετής σπουδές στα διδασκαλεία και με έξοδα του κράτους, με υποτροφίες ΙΚΥ ώστε να προσφέρουν τις καλύτερές δυνατόν υπηρεσίες σε ένα σχολείο που κινείται στα πλαίσια της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της άρσης των διακρίσεων και της πραγμάτωσης της συμπερίληψης και του ενός σχολείου για όλα τα παιδιά. Ο σύλλογός μας σε αυτή την φιλοσοφία κινείται έως τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει . Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για ένα σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Αναφορικά με την μοριοδότηση προτείνουμε τα Διδασκαλεία να λαμβάνουν τα ίδια μόρια με τα μεταπτυχιακά. Επιπρόσθετα σημειώνουμε ότι τα μόρια των κοινωνικών κριτηρίων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και η μοριοδότηση θα πρέπει να επανεξεταστεί με προσοχή. Το σύνολο των μορίων των κοινωνικών κριτηρίων καλό θα ήταν να μην ξεπερνούν τα μόρια που αντιστοιχούν στον ανώτερο τίτλο εξειδίκευσης στην ειδική εκπαίδευση.
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
Ναι!!!!Επιτέλους ισονομία.
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
Επιτέλους να επέλθει δικαιοσύνη στους εκπαιδευτικούς ΠΕ 70.50/60.50, που χρόνια τώρα υπηρετούμε με ζήλο και μεράκι και κυρίως όντας άρτια καταρτισμένοι την εα ( σε αντίθεση με την λασπολογία «συναδέλφων»). Ζητούμε και διεκδικούμε ισότητα..Ότι ισχύει στους μόνιμους συναδέλφους 70.50/60.50 να ισχύσει κ για τους αναπληρωτές. ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ Η ΚΟΡΟΙΔΙΑ.Εγκληματικό δεν είναι που «απαξιώνεται το βασικό πτυχίο» όπως πολύ ύπουλα θέλουν να πλασάρουν κάποιοι. Εγκληματικό είναι που άτομα ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑ δουλεύουν τόσα χρόνια σε δημόσια σχολεία και αυτοχαρακτηρίζονται ως αυθεντίες. ΝΤΡΟΠΗ!!!Από πότε απαξιώνεται το βασικό πτυχίο; Οι εκπαιδευτικοί ΠΕ 70.50/60.50 έχουν όλοι τους βασικό πτυχίο στα παιδαγωγικά!!!!! Δηλαδή και οι μαθηματικοί/φυσικοί/φιλόλογοι ειδικής αγωγής σύμφωνα με τα λεγόμενα σας θα έπρεπε πρώτα να τελειώσουν το ΠΑΜΑΚ ή το Παιδαγωγικό ειδικής Βόλου. Επιχειρήματα για γέλια και για κλάματα ταυτόχρονα….70.50/60.50 υπηρετούν χρόνια τώρα τον ευαίσθητο κλάδο της ειδικής αγωγής και το ευχαριστώ των εκάστοτε κυβερνήσεων ήταν να εκδιώκονται χρόνο με τον χρόνο από τους πίνακες αναπληρωτών πέφτοντας εκατοντάδες θέσεις από νέους αποφοίτους με 0 προϋπηρεσία!!! ΩΣ ΕΔΩ ΟΜΩΣ.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΑΝΑΛΟΓΕΙ
• ΙΣΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΜΟΝΙΜΩΝ ΚΑΙ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ.
• ΑΠΟΛΥΤΗ ΙΣΟΤΙΜΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ 71/61 ΚΑΙ 70.50/60.50.
• ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΡΑ.
Συγχαρητήρια στην κυβέρνηση που επιτέλους πάει να καταργήσει την αδικία που υφίστανται χρόνια τώρα οι εκπαιδευτικοί 70.50/60.50 ως προς την κατάταξη τους στον πίνακα αναπληρωτών.
Να μάθουν πια όλοι πως δεν είμαστε ΟΥΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΟΡΑΤΟΙ.
Δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτά που μας αξίζουν!!
ΙΣΟΤΗΤΑ. ΙΣΟΤΙΜΙΑ. ΙΣΟΝΟΜΙΑ.
Στηρίζω την τροπολογία
Σε καμία χώρα η ειδική αγωγή δεν αποτελεί ξεχωριστό κλάδο εκπαίδευσης. Στην Ελλάδα των κομματικών συντεχνιών δημιουργήθηκαν ιδρύματα -μορφώματα που θέλουν να οικειοποιηθούν τον τίτλο του ειδικού παιδαγωγού, αυτοί και μόνο αυτοί, λες και πριν από αυτούς δεν υπήρχαν ειδικοί παιδαγωγοί που έβαλαν τα θεμέλια της ειδικής αγωγής. Σε ποιο βασικό πτυχίο αναφέρονται; Σε αυτό που δεν έχουν; Γιατί βασικό πτυχίο ειδικού παιδαγωγού είναι οι παιδαγωγικές σπουδές. Με τη λογική τους έπρεπε να εργάζονται και σε Γυμνάσια και σε Λύκεια. Γιατί δεν συμβαίνει αυτό γιατί πολύ απλά δεν κατέχουν τα γνωστικά αντικείμενα, δηλαδή δεν έχουν το βασικό πτυχίο. Με λίγα λόγια στη δευτεροβάθμια για να γίνεις ‘ειδικός’ Μαθηματικός πρέπει να έχεις βασικό πτυχίο του Μαθηματικού και μετά εξειδίκευση στην ειδική έτσι και στην πρωτοβάθμια για να γίνεις ‘ειδικός’ δάσκαλος πρέπει να έχεις βασικό πτυχίο τις παιδαγωγικές σπουδές και μετά την εξειδίκευση στην ειδική. Άλλωστε όλοι οι σύμβουλοι της ειδικής αγωγής στην πρωτοβάθμια έχουν βασικό πτυχίο τις παιδαγωγικές σπουδές, όπως και οι μόνιμοι δάσκαλοι των τμημάτων ένταξης και των ειδικών σχολείων στα οποία κάνουν οι πε 71 και 61 την πρακτική τους και μαθητεύονται. Μήπως αμφισβητούν και αυτούς τους τίτλους και αυτές τις ιδιότητες;. Αν συμβαίνει αυτό τότε πρέπει να αμφισβητούν και τους ίδιους τους καθηγητές τους που, οι περισσότεροι, πήραν την έδρα τους με βασικό πτυχίο τις παιδαγωγικές σπουδές και όχι το παμακ και τους εκπαιδεύουν .Μήπως αμφισβητούν και τους ίδιους τους καθηγητές τους, ενώ οι ίδιοι έχουν δύο χρόνια σπουδών στην ειδική, όπως όλοι γνωρίζουμε, γιατί τα άλλα μαθήματά τους είναι στον κοινό κορμό.
Στηρίζω την υπουργική απόφαση αν και θεωρώ ότι πρέπει να προτάσσονται η πε 70 και πε 60 με μεταπτυχιακό στην ειδική έναντι των πε 71, γιατί αυτοί κατέχουν το βασικό πτυχίο και έχουν παιδαγωγικά επάρκεια.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΙΑΙΑ ΕΚΠΑΙΣΔΕΥΣΗ!!!
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ
Αιτιολόγηση της στήριξης
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της! Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61. Σημειώνεται ακόμη ότι ένας σημαντικός αριθμός μόνιμων δάσκαλων και νηπιαγωγών ΠΕ70 & ΠΕ60 ΕΑΕ που εργάζονται στην ειδική αγωγή έχουν διδακτορικά και μεταπτυχιακά .
Κανένας εκπαιδευτικός και κανένα παιδί με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν συνθλίβεται από μία τροπολογία και μία υπουργική απόφαση που προλαμβάνει την απόλυτη παλινδρόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος σε παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης τα οποία αποδεδειγμένα καταπατούν τα δικαιώματά του. Πολύ περισσότερο βάζει τέλος στον εμφύλιο και την ανθρωποφαγία που μεθόδευσαν πολιτικοί παράγοντες και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο σκοπός τους ήταν και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό από τον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης των προϋπαρχόντων κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ειδική εκπαίδευση ΠΕ60/70 ΕΑΕ . Εκείνοι ήταν που εδώ και δεκαετίες θεμελίωσαν την ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν για την δημιουργία τμημάτων ένταξης και ο μεγαλύτερος αριθμός εξειδικεύτηκε με διετής σπουδές στα διδασκαλεία και με έξοδα του κράτους, με υποτροφίες ΙΚΥ ώστε να προσφέρουν τις καλύτερές δυνατόν υπηρεσίες σε ένα σχολείο που κινείται στα πλαίσια της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της άρσης των διακρίσεων και της πραγμάτωσης της συμπερίληψης και του ενός σχολείου για όλα τα παιδιά. Ο σύλλογός μας σε αυτή την φιλοσοφία κινείται έως τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει . Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για ένα σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Αναφορικά με την μοριοδότηση προτείνουμε τα Διδασκαλεία να λαμβάνουν τα ίδια μόρια με τα μεταπτυχιακά. Επιπρόσθετα σημειώνουμε ότι τα μόρια των κοινωνικών κριτηρίων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και η μοριοδότηση θα πρέπει να επανεξεταστεί με προσοχή. Το σύνολο των μορίων των κοινωνικών κριτηρίων καλό θα ήταν να μην ξεπερνούν τα μόρια που αντιστοιχούν στον ανώτερο τίτλο εξειδίκευσης στην ειδική εκπαίδευση.
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
Συγχαρητήρια στην κυβέρνηση που επιτέλους πάει να καταργήσει την αδικία που υφίστανται χρόνια τώρα οι εκπαιδευτικοί 70.50/60.50 ως προς την κατάταξη τους στον πίνακα αναπληρωτών. Να μάθουν πια όλοι πως δεν είμαστε ΟΥΤΕ ΕΜΕΙΣ ΑΟΡΑΤΟΙ. Δεν ζητάμε τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο από αυτά που μας αξίζουν.
ΙΣΟΤΗΤΑ. ΙΣΟΤΙΜΙΑ. ΙΣΟΝΟΜΙΑ.
ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ!
ΠΡΟΤΑΞΗ ΤΟΥ ΒΑΣΙΚΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ!
Να αποσυρθεί τώρα η τροπολογία του Υπουργείου Παιδείας για τις προσλήψεις αναπληρωτών.Πρόγραμμα αγωνιστικής δράσης για την πραγματοποίηση μαζικών μόνιμων διορισμών.Με την προσφιλή της τακτική των τροπολογιών σε νομοσχέδια άλλων Υπουργείων, με τη μορφή του κατεπείγοντος χωρίς να προηγηθεί κανένας απολύτως διάλογος με τους εμπλεκόμενους φορείς, εν μέσω «διαπραγματεύσεων» με τους θεσμούς για τη 2η αξιολόγηση, κυβέρνηση και πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας επιβάλλουν μηδενικούς διορισμούς στην εκπαίδευση για τα έτη 2017-2018 και 2018-2019.Με τον πιο σαφή τρόπο δηλώνεται ρητά, στην αιτιολογική έκθεση της τροπολογίας για την πρόσληψη αναπληρωτών και την Ειδική Αγωγή που «στριμώχτηκε» στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών, ότι «οι ισχύοντες δημοσιονομικοί περιορισμοί καθιστούν αδύνατο κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα τον διορισμό μόνιμων εκπαιδευτικών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση».Οι «προσωρινές» – για το διάστημα, ουσιαστικά, 2016-2019(!) – ρυθμίσεις σχετικά με την πρόσληψη αναπληρωτών εκπαιδευτικών, αποτελούν ομολογία της παντελούς απουσίας πρόθεσης και σχεδιασμού για την πραγματοποίηση των χιλιάδων μόνιμων διορισμών εκπαιδευτικών που έχει απόλυτη ανάγκη η δημόσια εκπαίδευση.Στο περιβάλλον αυτό των μηδενικών μόνιμων διορισμών η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας,στηριγμένη στις απαράδεκτες ρυθμίσεις του Ν.4415/2016, εξισώνει, ουσιαστικά, τον βασικό τίτλο σπουδών στην Ειδική Αγωγή με μεταπτυχιακές ή/και διδακτορικές σπουδές στην Ειδική Αγωγή αφού δημιουργεί δύο πίνακες, έναν κύριο στον οποίο συμπεριλαμβάνονται και αναπληρωτές με διδακτορικό/μεταπτυχιακό/μόνο προϋπηρεσία χωρίς σπουδές στην ΕΑΕ, και έναν επικουρικό στον οποίο εντάσσονται αναπληρωτές με σεμινάριο 400ωρών, προϋπηρεσία σε ΕΑΕ ενός διδακτικού έτους καθώς και οι γονείς παιδιών με 67% χωρίς σπουδές στην Ε.Α.Ε. Εξαιρετικά ανησυχητικό είναι ότι τόσο ο κύριος πίνακας όσο και ο επικουρικός θα προσδιοριστούν σε όλα τα σημεία τους με απόφαση Υπουργού και κατόπιν εισήγησης της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής ελέω «ιδιαίτερων συνθηκών» στην Ε.Α.Ε. Με τον τρόπο αυτό: Απαξιώνει πλήρως τα επαγγελματικά δικαιώματα που απορρέουν από το βασικό πτυχίο.
Αποκαλύπτεται ο εμπαιγμός και η αναλγησία της Κυβέρνησης απέναντι στους εκπαιδευτικούς των κλάδων ΠΕ61 και ΠΕ71, που υπηρετούν ως αναπληρωτές εδώ και 15 χρόνια στις δομές ειδικής αγωγής, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες.
Αποκαλύπτεται η αδιαφορία της Κυβέρνησης για ουσιαστική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.Η Ειδική Αγωγή δεν είναι χώρος για πειραματισμούς. Βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στο περιθώριο και οι δομές της υποστελεχώνονται και υποβαθμίζονται διαρκώς.Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε., στηρίζεται στις αποφάσεις της 84ης Γενικής Συνέλευσης του κλάδου για «Ενιαίο πλαίσιο διορισμών και προσλήψεων αναπληρωτών με βάση τα ισχύοντα στη Γενική Εκπαίδευση. Προσλήψεις αναπληρωτών με το βασικό πτυχίο σπουδών και την προϋπηρεσία. Απόσυρση της διάταξης που επιτρέπει στον εκάστοτε παράγοντα του Υπουργείου Παιδείας να δίνει τη δυνατότητα ποσόστωσης στους πίνακες αναπληρωτών για τις προσλήψεις της Ειδικής Αγωγής», και απαιτεί: Την άμεση απόσυρση της εν λόγω τροπολογίας η οποία δυναμιτίζει, για μία ακόμη φορά, τον ευαίσθητο και πολύπαθο χώρο της ειδικής αγωγής και θέτει εν αμφιβόλω την εύρυθμη και οργανωμένη λειτουργία της.
Μαζικούς μόνιμους διορισμούς εκπαιδευτικών για την κάλυψη των χιλιάδων κενών που υπάρχουν στην εκπαίδευση.
Πλήρη στελέχωση όλων των δομών ειδικής αγωγής.
Μόνιμο διορισμό των αναπληρωτών ειδικής αγωγής ΠΕ71 & ΠΕ61 με το βασικό πτυχίο.
ΔΙΠΛΑΣΙΑΣΜΟΣ ΜΟΡΙΩΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑΣ ΣΕ ΔΥΣΠΡΟΣΙΤΑ
Οι αναπληρωτές ειδικής αγωγής με προϋπηρεσία σε δυσπρόσιτα σχολεία διαπιστώσαμε με έκπληξη και μεγάλη απογοήτευση ότι στην Υπουργική Απόφαση Ειδικής Αγωγής που τέθηκε σε διαβούλευση απαξιώνεται το σημαντικό έργο που προσφέραμε όλα τα προηγούμενα έτη σε δυσπρόσιτα σχολεία. Στη νέα Υπουργική Απόφαση γίνεται λόγος για άλλη μια φορά για «πραγματική» προϋπηρεσία και δεν προβλέπεται ο διπλασιασμός των μορίων προϋπηρεσίας σε δυσπρόσιτα, παρά το ότι αυτό συμβαίνει σε όλους τους άλλους πίνακες αναπληρωτών!!! Οι αναπληρωτές ειδικής αγωγής που έχουμε εργαστεί σε δυσπρόσιτα ειδικά σχολεία, καθώς και σε τμήματα ένταξης ή παράλληλη στήριξη σε δυσπρόσιτα σχολεία γενικής παιδείας αναγκαστήκαμε να αντιμετωπίσουμε ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες και προσφέραμε πολύτιμο έργο, παρά το πλήθος των δυσκολιών με τις οποίες βρεθήκαμε αντιμέτωποι.
Μέχρι το 2010 στους πίνακες αναπληρωτών ειδικής αγωγής διπλασιαζόταν η μοριοδότηση της προϋπηρεσίας σε δυσπρόσιτα. Ξαφνικά σταμάτησαν τα σχολεία αυτά να είναι δυσπρόσιτα; Εξίσου παράδοξο και παράλογο είναι το φαινόμενο να διπλασιάζονται στον πίνακα αναπληρωτών γενικής τα μόρια της προϋπηρεσίας στον αναπληρωτή γενικής που εργαζόταν σε δυσπρόσιτο σχολείο και να μην προσμετράται ο διπλασιασμός της προϋπηρεσίας στον πίνακα αναπληρωτών ειδικής στον αναπληρωτή ειδικής που εργαζόταν στο ίδιο δυσπρόσιτο σχολείο!!! Για λόγους ισοτιμίας και δικαίου όλη η εκπαιδευτική κοινότητα εκφράζει τη συμπαράστασή της για την πολύχρονη αδικία που έχουμε υποστεί. Τόσο η ΟΛΜΕ όσο και η ΔΟΕ εξέδωσαν ανακοινώσεις με αίτημα το διπλασιασμό των μορίων σε δυσπρόσιτα για όλα τα προηγούμενα χρόνια και στους πίνακες αναπληρωτών ειδικής, όπως ακριβώς συνέβη πέρυσι στους πίνακες γενικής.
Bαρεθήκαμε να ακούμε υποσχέσεις από φορείς του Υπουργείου Παιδείας για την πρόθεσή τους να επιλυθεί το ζήτημα αλλά να μην γίνεται καμία ουσιαστική κίνηση για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο. Απαιτούμε πλέον να δούμε έμπρακτα την υλοποίηση αυτών των υποσχέσεων. Γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι μια νέα Υ.Α. καταργεί τις προηγούμενες και ότι με πολιτική βούληση μπορούν να λυθούν όλα τα γραφειοκρατικά και νομικά κωλύματα, εάν τυχόν υφίστανται. Διαπιστώνουμε λοιπόν με βαθιά θλίψη ότι η πραγματική αιτία του προβλήματος είναι ότι λείπει η πολιτική βούληση για άρση της πολύχρονης αδικίας που εξακολουθούμε να υφιστάμεθα, καθώς η Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής του Υπουργείου Παιδείας επιδεικτικά αγνοεί για άλλη μια φορά το δίκαιο αίτημά μας. Κύριε Υπουργέ, για όλους τους παραπάνω λόγους ζητούμε την τάχιστη παρέμβασή σας για την άμεση άρση της κατάφορης αυτής αδικίας εις βάρος μας, πριν ψηφιστεί η νέα Υ.Α. με τον καθορισμό κριτηρίων πρόσληψης αναπληρωτών στην ΕΑΕ. Ζητούμε να διπλασιαστούν τα μόρια προϋπηρεσίας σε δυσπρόσιτα για όλα τα προηγούμενα έτη στους πίνακες αναπληρωτών ειδικής αγωγής, όπως ακριβώς συνέβη πέρυσι και εξακολουθεί να ισχύει σε όλους τους άλλους πίνακες αναπληρωτών.
Αναπληρωτές Ειδικής Αγωγής με προϋπηρεσία σε δυσπρόσιτα
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
ΣΑΝΔ ΜΕΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ – ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ/ΣΧΟΛΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
anaplirotes60.50.70.50@gmail.com
Αρ.αποφ.ίδρυσης:18/21014 Πρωτοδικείο ΙΛΙΟΥ
Αθήνα 2/04/17
Αρ. Πρωτ.10
Λόγω των πρόσφατων δημοσιεύσεων των συναδέλφων αναπληρωτών ΠΑΜΑΚ και ΠΤΕΑ οι οποίοι επικαλούνται ότι η παρούσα υπουργική απόφαση δεν στηρίζεται σε επιστημονικά επιχειρήματα αισθανόμαστε την ανάγκη να αντικρούσουμε τις όποιες λανθασμένες πληροφορίες .
Αποδόμηση της αντίθετης επιχειρηματολογίας
Τα επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα μας είναι τα ακόλουθα:
Αρχικά πολύ συνοπτικά αναφέρουμε ότι :
Οι ΠΕ71 & ΠΕ61 δεν έχουν επάρκεια να διδάξουν στη γενική εκπαίδευση. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τους επιτρέπεται η υποβολή αίτησης στους αντίστοιχους πίνακες αναπληρωτών. Παράδειγμα, εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών για το σχολικού έτος 2014 -15 (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ , σελ.9,10).
Αντίθετα οι κάτοχοι βασικών τίτλων δάσκαλων και νηπιαγωγών έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν στις ΣΜΕΑΕ, (σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης), όταν υπάρχει έλλειψη αναπληρωτών ΕΑΕ, και χωρίς καμία επιπλέον εξειδίκευση, (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ, σελ.9,10), γιατί η ειδική αγωγή είναι κομμάτι της γενικής και όχι κάτι άσχετο από τις σπουδές τους. Συνεπώς ο βασικός τίτλος που αποκτάται από τα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής και προσχολικής εκπαίδευσης είναι ισχυρότερος και επαρκέστερος από οποιαδήποτε κατεύθυνση δάσκαλου ή νηπιαγωγού από τα τμήματα ειδικής αγωγής καθώς εξασφαλίζει στον εκπαιδευτικό κινητικότητα ανάμεσα στην γενική εκπαίδευση και στην προέκτασή της την ειδική . Οι έχοντες βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά αναδεικνύονται ως κατεξοχήν εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Αναλυτικότερα, από την μελέτη των σχετικών ευρωπαϊκών και διεθνών κειμένων προκύπτουν να ακόλουθα συμπεράσματα:
Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση, της γενικής παιδαγωγικής. Συνεπώς, η εξειδικευμένη γνώση σχετικά με την ειδική παιδαγωγική δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την στενή έννοια, αλλά ως προέκταση της βασικής παιδαγωγικής γνώσης πάνω στην οποία και κτίζεται2.
Κατά συνέπεια, όπως τονίζεται και στα σύγχρονα Διεθνή και Ευρωπαϊκά κείμενα που παρέχουν κατευθύνσεις και παραδείγματα για την εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ο ειδικός παιδαγωγός δεν αποτελεί ανεξάρτητη επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον παιδαγωγό. Αντιθέτως, έμφαση δίνεται στην κατάλληλη εκπαίδευση των γενικών παιδαγωγών προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες όλων των μαθητών τους στα πλαίσια του νέου ενταξιακού/συνεκπαιδευτικού σχολείου, ενώ για τους ειδικούς παιδαγωγούς τονίζεται ότι η εκπαίδευση τους στην ειδική αγωγή αποτελεί επιπλέον προσόν το οποίο θα πρέπει να συμπληρώνει τη βασική τους εκπαίδευση στη γενική αγωγή. Συγκριμένα, σύμφωνα με την Διακήρυξης της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων για την Ειδική Αγωγή της UNESCO (1994), η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση, η οποία οδηγεί σε επιπλέον προσόντα, θα πρέπει κανονικά να συμπληρώνει την βασική εκπαίδευση και εκπαιδευτική εμπειρία των εκπαιδευτικών στο γενικό σχολείο, είτε με την μορφή ενσωματωμένων στη βασική εκπαίδευση συμπληρωματικών σπουδών είτε με την μορφή συμπληρωματικών σπουδών που έπονται των βασικών, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ο συμπληρωματικός της χαρακτήρας και η κινητικότητα.
Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο International Conference on Education με θέμα «Inclusive Education: The way of the future» (UNESCO International Bureau of Education, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική-γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο.
Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση, επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση. Το κριτήριο επιλογής εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής δεν μπορεί να είναι το βασικό πτυχίο, καθώς το βασικό πτυχίο είναι προσόν προαπαιτούμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να είναι ενιαίο για την κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης (Πτυχίο Παιδαγωγικού Προσχολικής ή Δημοτικής Εκπαίδευσης). Ο χαρακτηρισμός «εκπαιδευτικός ΕΑΕ» απορρέει από τα συμπληρωματικά, στον προαπαιτούμενο βασικό παιδαγωγικό τίτλο, προσόντα. Συνεπώς, ο εκτοπισμός των εκπαιδευτικών με βασικές παιδαγωγικές σπουδές (που διαθέτουν επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη) και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή/σχολική ψυχολογία είναι άτοπος, καθώς οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί είναι – σύμφωνα και με τα ευρωπαϊκά δεδομένα- οι πλέον εξειδικευμένοι για να προσφέρουν υπηρεσίες τόσο σε συνεκπαιδευτικές δομές όσο και δομές ειδικής εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την Διακήρυξη της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων, για την Ειδική Αγωγή της UNESCO, η ειδική αγωγή αποτελεί έναν τομέα της παιδαγωγικής που είναι συνυφασμένος και θα πρέπει να συνδέεται στενά με την έρευνα. Η λέξη έρευνα βέβαια δεν περιορίζεται σε στενό ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά αφορά τον σχεδιασμό καινοτόμων παρεμβάσεων και την διεξαγωγή έρευνας-δράσης που εστιάζει στην εφαρμογή και στην αξιολόγηση στρατηγικών και παρεμβάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την παιδαγωγική πράξη. Συνεπώς δεξιότητες και γνώσεις που σχετίζονται με την βαθειά κατανόηση και εφαρμογή της ερευνητικής μεθοδολογίας, και οι οποίες αποκτώνται κατεξοχήν μέσα από μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές, είναι απαραίτητο εφόδιο του ειδικού παιδαγωγού
προκειμένου
(α) να ανταποκριθεί στην δυναμική φύση του αντικειμένου του και
(β) να μην υποβιβάσει την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει περιοριζόμενος σε ρόλο εμπειροτέχνη ή τεχνικού της εκπαίδευσης.
Επομένως το επιχείρημα ότι ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό είναι απλά μια έρευνα και δεν καθιστά τον δάσκαλο η νηπιαγωγό εξειδικευμένο ειδικό εκπαιδευτικό είναι άτοπο.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών δεν υπάρχουν προπτυχιακά
τμήματα εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά η εξειδίκευση στην ειδική αγωγή επιτυγχάνεται μέσα από συμπληρωματική στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο επιπλέον εκπαίδευση.
Οι πτυχιούχοι με βασικό τίτλο στην ειδική αγωγή εκ των πραγμάτων δεν είναι ειδικοί
παιδαγωγοί καθώς δεν έχουν την προαπαιτούμενη για εξειδίκευση βασική παιδαγωγική κατάρτιση και επάρκεια για τη γενική αγωγή. Υπενθυμίζεται ότι τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων Ειδικής Αγωγής, δεν έχουν αυξημένη διάρκεια ως προς το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, δεν έχουν ενσωματωμένες τις βασικές γενικές παιδαγωγικές σπουδές και ως εκ τούτου δεν οδηγούν σε επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη. Συνεπώς, το βασικό τους πτυχίο και μόνο δεν τους καθιστά εξειδικευμένους παιδαγωγούς.
Όλα τα ανωτέρω πιστοποιούνται και από τις Εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των
παιδαγωγικών τμημάτων ειδικής αγωγής των πανεπιστημίων Μακεδονίας και Θεσσαλίας στις οποίες επισημάνονται η έλλειψη παιδαγωγικών και βασικών προαπαιτούμενων μαθημάτων, η έλλειψη ενταξιακής/συνεκπαιδευτικής φιλοσοφίας, η ανεπαρκής πρακτική άσκηση τόσο σε γενικό, όσο και σε ειδικό πλαίσιο.
Ειδικότερα :
Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία
μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (Εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συμπεριληπτική/συνεκπαιδευτική προσέγγιση (Εξωτ. Αξιολ σ.9). Στην έκθεση αφού γίνεται μία σύντομη ανάλυση της φιλοσοφίας της συμπεριληπτικής – συνεκπαιδευτικής προσέγγισης, ως μία διαδικασία που δεν περιορίζεται στην απλή τοποθέτηση των παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί ως παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό πλαίσιο αλλά ως μία διαδικασία που βασικό σκοπό έχει την δημιουργία ενός σχολείο για όλους, προτείνεται ότι το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος ειδικής αγωγής θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή σε συγκεκριμένα θεωρητικά και φιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν την διαφορετικότητα και το φιλοσοφικό υπόβαθρο της ειδικής αγωγής (Εξωτ. Αξιολ σ.9-10). Σύμφωνα με την ίδια έκθεση τα μαθήματα παιδαγωγικής είναι περιορισμένα, ενώ ανεπαρκή είναι και τα μαθήματα θεατρικής, αισθητικής και μουσικής αγωγής και λογοτεχνίας (Εξωτ. Αξιολ σ.10).
Τμήμα κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας:
Παρατηρείται απουσία βασικών μαθημάτων από το πρώτο έτος σπουδών που αποτελούν προϋπόθεση για την διδασκαλία εξειδικευμένων μαθημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Βασικά προβλήματα εντοπίζονται στην επιλογή των διδασκόμενων μαθημάτων καθώς και στην επάρκεια και καταλληλότητα της πρακτικής άσκησης των μελλοντικών αποφοίτων των δύο τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Επιπλέον, όσον αφορά την καταλληλότητα των διδασκόμενων αντικειμένων, επισημαίνεται ότι η επιλογή των αντικειμένων δίνει την εντύπωση ότι γίνεται με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα περιορισμένα ενδιαφέροντα των διδασκόντων παρά στις ανάγκες των τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6).
Επισημαίνεται ότι:
Το τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν είναι καν παιδαγωγικό.
Το τμήμα ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μέσα από κοινό πρόγραμμα σπουδών εκπαιδεύει δασκάλους και νηπιαγωγούς σε αντίθεση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα παιδαγωγικά τμήματα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη πρακτική από ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς
προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευση είναι απαραίτητο να υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις, δηλαδή στοιχεία που να στηρίζονται σε σχετική συστηματική έρευνα, της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών. Δεδομένου ότι σύμφωνα με την σχετική βιβλιογραφία ο διαχωρισμός της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών σε γενική και ειδική κατεύθυνση, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη καθώς είναι επιστημονικά παράδοξος και δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβαση όλων των μαθητών σε ισότιμες εκπαιδευτικές εμπειρίες, η εξ ορισμού πρόταξη πτυχιούχων με βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή και κατεύθυνση (αντί επάρκειας) νηπιαγωγού ή δασκάλου έναντι νηπιαγωγών και δασκάλων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εξειδικευμένων στην ειδική αγωγή θα έπρεπε να στηρίζεται σε αδιάσειστα ερευνητικά ευρήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία εκπαίδευσης. Τα ερευνητικά αυτά ευρήματα είναι ανύπαρκτα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η παρουσία του παιδαγωγικού τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον πίνακα αναπληρωτών νηπιαγωγών ΕΑΕ μέχρι στιγμής είναι 52 άτομα (χρόνος αποφοίτησης 1998 -2016). Με ποιόν τρόπο τεκμηριώνεται η αποτελεσματικότητα και η σχέση του προγράμματος αυτού του τμήματος με την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευσης, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιβάλλεται η πρόταξή των αποφοίτων του έναντι άλλων πιο εκπαιδευμένων και έμπειρων εκπαιδευτικών; Ο αριθμός 52 και μόνο καταδεικνύει σημαντική έλλειψη εμπειρίας από πλευράς του εν λόγω τμήματος έως και υπολειτουργία του. Με ποια λογική οι συνάδελφοι ΠΕ61 θεωρείται ότι πρέπει να προτάσσονται όταν το σύνολο της προσχολικής αγωγής στην ΕΑΕ αναπληρώνεται από νηπιαγωγούς ΠΕ60.50;
Τα παραπάνω συνιστούν ένα προβληματικό πτυχίο που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε αυτό του κατεξοχήν εξειδικευμένου. Παρόλα αυτά προωθείται να προτάσσεται έναντι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.
Είναι απορίας άξιο πως οι ΠΕ61/71 μπαίνουν σε ενταξιακές δομές (π.χ. τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη) ακόμη και στα ΚΕΔΔΥ χωρίς μάλιστα να έχουν τα κατάλληλα παιδαγωγικά πτυχία ( βασικό πτυχίο δασκάλου – νηπιαγωγού από τα πανεπιστημιακά παιδαγωγικά τμήματα), προαπαιτούμενα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών των μαθητών και τη δημιουργία προγραμμάτων παρέμβασης στα πλαίσια της γενικής τάξης στην οποία καλούνται να υποστηρίξουν /εντάξουν τους μαθητές με ιδιαιτερότητες.
Συχνά αναφέρεται ότι οι απόφοιτοι τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονται χρόνια την ειδική αγωγή και δεν τους δίνεται το δικαίωμα μόνιμου διορισμού στην εκπαίδευση. Το συγκεκριμένο επιχείρημα όχι μόνο δεν τεκμηριώνει την ορθότητα της πρόταξης των συγκεκριμένων αποφοίτων έναντι εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών) αλλά εγείρει σειρά ερωτημάτων σχετικά με την καταλληλότητα των αποφάσεων που τους επέτρεψαν να συγκεντρώσουν προϋπηρεσία εκπαιδευτικού στον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής. Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι και το 2008 οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονταν σε ειδικές και ενταξιακές δομές χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, αν και αυτή ήταν και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη σε θέση εκπαιδευτικού τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και αν παραβλεφθούν η έλλειψη επιστημονικής στήριξης της αναγνώρισης ενός κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής που δεν έχουν επάρκεια για την γενική τάξη και η μεθοδολογική ασυμβατότητα της απόφασης αυτής με το ενταξιακό μοντέλο, δεν δικαιολογείται η πρόταξη αποφοίτων χωρίς ουσιαστική παιδαγωγική επάρκεια έναντι απόλυτα εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών). Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος 3699, χωρίς καμία προϋπόθεση, αναγνώρισε αναδρομικά παιδαγωγική επάρκεια σε πτυχιούχους που μέχρι και το 2008 το πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησαν δεν την δικαιολογούσε.
Εν τέλει το πρόβλημα της αδιοριστίας των συγκεκριμένων αποφοίτων είναι άμεση απόρροια της δυσαρμονίας ανάμεσα στην ανάγκη υιοθέτησης ενταξιακής πολιτικής και την ύπαρξη προπτυχιακών τμημάτων ειδικής αγωγής.
Με ποια λογική λοιπόν θεωρείται δίκαιο η ευθύνη για την επίλυση του προβλήματος αυτού να μετακυλήσει σε εκπαιδευτικούς που έχοντας αποκτήσει το βασικό παιδαγωγικό τους πτυχίο επέλεξαν να εξειδικευτούν μέσα από μεταπτυχιακά προγράμματα ειδικής αγωγής/σχολικής ψυχολογίας στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής, είτε δεν είχαν αποφοιτήσει ακόμη, είτε έχοντας μόλις αποφοιτήσει εργάζονταν σε δομές ειδικής αγωγής και συνεκπαίδευσης χωρίς να έχουν παιδαγωγική επάρκεια; Πώς λοιπόν ο ισχυρισμός ότι είναι άδικο ο κάτοχος μεταπτυχιακού με μηδενική προϋπηρεσία να προτάσσεται του αποφοίτου ειδικής αγωγής, δικαιολογεί την πρόταξη του αποφοίτου ειδικής αγωγής χωρίς προϋπηρεσία, ή με προϋπηρεσία που αποκτήθηκε χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, έναντι νηπιαγωγού ή δασκάλου κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου με προϋπηρεσία ακόμη και μεγαλύτερη των 10 χρόνων;
Ο τρόπος απόκτησης των μεταπτυχιακών τίτλων και η ποιότητά τους έχει αποτελέσει ένα βασικό σημείο της επιχειρηματολογίας των Συλλόγων Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής αλλά και των συντακτών του σχεδίου νόμου. Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα μεταπτυχιακά του εξωτερικού περνούν από διαδικασία αναγνώρισης από συγκεκριμένο φορέα ο οποίος εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Οποιεσδήποτε υποψίες για μεταπτυχιακά που αποκτήθηκαν με αθέμιτες διαδικασίες, και ως εκ τούτου τα προσόντα των κατόχων τους δεν ανταποκρίνονται σε αυτά του επιπέδου του τίτλου σπουδών τους, θα έπρεπε να κινητοποιήσουν μηχανισμούς επίσημης διερεύνησης και τεκμηριωμένης καταγραφής του θέματος, προκειμένου να γίνουν όλες οι απαραίτητες διορθώσεις στα κριτήρια αναγνώρισης των τίτλων σπουδών. Κάθε άλλη αναφορά τέτοιου είδους, δεν είναι επιχείρημα αλλά δυσφήμιση και συκοφαντία.
Σύμφωνα με όλα όσα αναδείξαμε παραπάνω η παρούσα υπουργική απόφαση είναι συνέχεια του ν. 4415/2016 και κινείται στη φιλοσοφία και το επιστημονικό πλαίσιο της ΕΑΕ . Έρχεται να ισορροπήσει τις ομάδες εργαζομένων εκπαιδευτικών στην ΕΑΕ και όχι να εξισώσει επιστημονικούς τίτλους.
Συμβιβαστικά την υποστηρίζουμε διότι θεωρούμε ότι είναι επιστημονικά παράδοξο να εξισώνονται μεταπτυχιακά διδακτορικά με βασικά πτυχία ΕΑΕ. Κλείνοντας διερωτώμεθα, η εμμονή των συναδέλφων ΣΑΤΕΑ να συνεχίσει να ισχύει η υπουργική απόφαση με αριθ. 128005/Δ2/08-08-2014(ΦΕΚ 2217/23.08.2014 Τ.Β’) του κυρίου Α. Λοβέρδου, η οποία δεν στηρίζεται σε ψηφισμένο νόμο αλλά σε σχέδιο νόμου που δεν ψηφίστηκε ποτέ, ποιας ομάδας τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Κατά αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι την ισονομία;
Όσο για την διατήρηση των Πανεπιστημιακών τμημάτων τους είναι υπόθεση ακαδημαϊκή και η ακαδημαϊκή κοινότητα θα πρέπει να δώσει λύση. Σε καμία περίπτωση υπαίτιοι για τη λειτουργία των τμημάτων δεν είναι οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 & ΠΕ60.50 και όλοι όσοι είχαν κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα στην ΕΑΕ εδώ και χρόνια. Τι θέλουν να πουν οι συνάδελφοι με αυτό; Κάθε φορά που θα γίνεται ένα νέο Πανεπιστημιακό Τμήμα όλοι όσοι έχουν πρωτύτερα κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα θα τα χάνουν;
Για το Δ.Σ
Η πρόεδρος Η Γραμματέας
Κατερίνα Γόντικα Ζ. Βαλλιάνου
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
ΣΑΝΔ ΜΕΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ – ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ/ΣΧΟΛΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Λόγω των πρόσφατων δημοσιεύσεων των συναδέλφων αναπληρωτών ΠΑΜΑΚ και ΠΤΕΑ οι οποίοι επικαλούνται ότι η παρούσα υπουργική απόφαση δεν στηρίζεται σε επιστημονικά επιχειρήματα αισθανόμαστε την ανάγκη να αντικρούσουμε τις όποιες λανθασμένες πληροφορίες .
Αποδόμηση της αντίθετης επιχειρηματολογίας
Τα επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα μας είναι τα ακόλουθα:
Αρχικά πολύ συνοπτικά αναφέρουμε ότι :
Οι ΠΕ71 & ΠΕ61 δεν έχουν επάρκεια να διδάξουν στη γενική εκπαίδευση. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τους επιτρέπεται η υποβολή αίτησης στους αντίστοιχους πίνακες αναπληρωτών. Παράδειγμα, εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών για το σχολικού έτος 2014 -15 (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ , σελ.9,10).
Αντίθετα οι κάτοχοι βασικών τίτλων δάσκαλων και νηπιαγωγών έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν στις ΣΜΕΑΕ, (σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης), όταν υπάρχει έλλειψη αναπληρωτών ΕΑΕ, και χωρίς καμία επιπλέον εξειδίκευση, (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ, σελ.9,10), γιατί η ειδική αγωγή είναι κομμάτι της γενικής και όχι κάτι άσχετο από τις σπουδές τους. Συνεπώς ο βασικός τίτλος που αποκτάται από τα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής και προσχολικής εκπαίδευσης είναι ισχυρότερος και επαρκέστερος από οποιαδήποτε κατεύθυνση δάσκαλου ή νηπιαγωγού από τα τμήματα ειδικής αγωγής καθώς εξασφαλίζει στον εκπαιδευτικό κινητικότητα ανάμεσα στην γενική εκπαίδευση και στην προέκτασή της την ειδική . Οι έχοντες βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά αναδεικνύονται ως κατεξοχήν εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Αναλυτικότερα, από την μελέτη των σχετικών ευρωπαϊκών και διεθνών κειμένων προκύπτουν να ακόλουθα συμπεράσματα:
•Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση, της γενικής παιδαγωγικής. Συνεπώς, η εξειδικευμένη γνώση σχετικά με την ειδική παιδαγωγική δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την στενή έννοια, αλλά ως προέκταση της βασικής παιδαγωγικής γνώσης πάνω στην οποία και κτίζεται2.
•Κατά συνέπεια, όπως τονίζεται και στα σύγχρονα Διεθνή και Ευρωπαϊκά κείμενα που παρέχουν κατευθύνσεις και παραδείγματα για την εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ο ειδικός παιδαγωγός δεν αποτελεί ανεξάρτητη επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον παιδαγωγό. Αντιθέτως, έμφαση δίνεται στην κατάλληλη εκπαίδευση των γενικών παιδαγωγών προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες όλων των μαθητών τους στα πλαίσια του νέου ενταξιακού/συνεκπαιδευτικού σχολείου, ενώ για τους ειδικούς παιδαγωγούς τονίζεται ότι η εκπαίδευση τους στην ειδική αγωγή αποτελεί επιπλέον προσόν το οποίο θα πρέπει να συμπληρώνει τη βασική τους εκπαίδευση στη γενική αγωγή. Συγκριμένα, σύμφωνα με την Διακήρυξης της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων για την Ειδική Αγωγή της UNESCO (1994), η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση, η οποία οδηγεί σε επιπλέον προσόντα, θα πρέπει κανονικά να συμπληρώνει την βασική εκπαίδευση και εκπαιδευτική εμπειρία των εκπαιδευτικών στο γενικό σχολείο, είτε με την μορφή ενσωματωμένων στη βασική εκπαίδευση συμπληρωματικών σπουδών είτε με την μορφή συμπληρωματικών σπουδών που έπονται των βασικών, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ο συμπληρωματικός της χαρακτήρας και η κινητικότητα.
Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο International Conference on Education με θέμα «Inclusive Education: The way of the future» (UNESCO International Bureau of Education, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική-γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο.
•Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση, επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση. Το κριτήριο επιλογής εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής δεν μπορεί να είναι το βασικό πτυχίο, καθώς το βασικό πτυχίο είναι προσόν προαπαιτούμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να είναι ενιαίο για την κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης (Πτυχίο Παιδαγωγικού Προσχολικής ή Δημοτικής Εκπαίδευσης). Ο χαρακτηρισμός «εκπαιδευτικός ΕΑΕ» απορρέει από τα συμπληρωματικά, στον προαπαιτούμενο βασικό παιδαγωγικό τίτλο, προσόντα. Συνεπώς, ο εκτοπισμός των εκπαιδευτικών με βασικές παιδαγωγικές σπουδές (που διαθέτουν επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη) και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή/σχολική ψυχολογία είναι άτοπος, καθώς οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί είναι – σύμφωνα και με τα ευρωπαϊκά δεδομένα- οι πλέον εξειδικευμένοι για να προσφέρουν υπηρεσίες τόσο σε συνεκπαιδευτικές δομές όσο και δομές ειδικής εκπαίδευσης.
•Σύμφωνα με την Διακήρυξη της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων, για την Ειδική Αγωγή της UNESCO, η ειδική αγωγή αποτελεί έναν τομέα της παιδαγωγικής που είναι συνυφασμένος και θα πρέπει να συνδέεται στενά με την έρευνα. Η λέξη έρευνα βέβαια δεν περιορίζεται σε στενό ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά αφορά τον σχεδιασμό καινοτόμων παρεμβάσεων και την διεξαγωγή έρευνας-δράσης που εστιάζει στην εφαρμογή και στην αξιολόγηση στρατηγικών και παρεμβάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την παιδαγωγική πράξη. Συνεπώς δεξιότητες και γνώσεις που σχετίζονται με την βαθειά κατανόηση και εφαρμογή της ερευνητικής μεθοδολογίας, και οι οποίες αποκτώνται κατεξοχήν μέσα από μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές, είναι απαραίτητο εφόδιο του ειδικού παιδαγωγού
προκειμένου
(α) να ανταποκριθεί στην δυναμική φύση του αντικειμένου του και
(β) να μην υποβιβάσει την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει περιοριζόμενος σε ρόλο εμπειροτέχνη ή τεχνικού της εκπαίδευσης.
Επομένως το επιχείρημα ότι ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό είναι απλά μια έρευνα και δεν καθιστά τον δάσκαλο η νηπιαγωγό εξειδικευμένο ειδικό εκπαιδευτικό είναι άτοπο.
•Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών δεν υπάρχουν προπτυχιακά
τμήματα εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά η εξειδίκευση στην ειδική αγωγή επιτυγχάνεται μέσα από συμπληρωματική στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο επιπλέον εκπαίδευση.
•Οι πτυχιούχοι με βασικό τίτλο στην ειδική αγωγή εκ των πραγμάτων δεν είναι ειδικοί
παιδαγωγοί καθώς δεν έχουν την προαπαιτούμενη για εξειδίκευση βασική παιδαγωγική κατάρτιση και επάρκεια για τη γενική αγωγή. Υπενθυμίζεται ότι τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων Ειδικής Αγωγής, δεν έχουν αυξημένη διάρκεια ως προς το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, δεν έχουν ενσωματωμένες τις βασικές γενικές παιδαγωγικές σπουδές και ως εκ τούτου δεν οδηγούν σε επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη. Συνεπώς, το βασικό τους πτυχίο και μόνο δεν τους καθιστά εξειδικευμένους παιδαγωγούς.
Όλα τα ανωτέρω πιστοποιούνται και από τις Εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των
παιδαγωγικών τμημάτων ειδικής αγωγής των πανεπιστημίων Μακεδονίας και Θεσσαλίας στις οποίες επισημάνονται η έλλειψη παιδαγωγικών και βασικών προαπαιτούμενων μαθημάτων, η έλλειψη ενταξιακής/συνεκπαιδευτικής φιλοσοφίας, η ανεπαρκής πρακτική άσκηση τόσο σε γενικό, όσο και σε ειδικό πλαίσιο.
Ειδικότερα :
Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία
μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (Εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συμπεριληπτική/συνεκπαιδευτική προσέγγιση (Εξωτ. Αξιολ σ.9). Στην έκθεση αφού γίνεται μία σύντομη ανάλυση της φιλοσοφίας της συμπεριληπτικής – συνεκπαιδευτικής προσέγγισης, ως μία διαδικασία που δεν περιορίζεται στην απλή τοποθέτηση των παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί ως παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό πλαίσιο αλλά ως μία διαδικασία που βασικό σκοπό έχει την δημιουργία ενός σχολείο για όλους, προτείνεται ότι το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος ειδικής αγωγής θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή σε συγκεκριμένα θεωρητικά και φιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν την διαφορετικότητα και το φιλοσοφικό υπόβαθρο της ειδικής αγωγής (Εξωτ. Αξιολ σ.9-10). Σύμφωνα με την ίδια έκθεση τα μαθήματα παιδαγωγικής είναι περιορισμένα, ενώ ανεπαρκή είναι και τα μαθήματα θεατρικής, αισθητικής και μουσικής αγωγής και λογοτεχνίας (Εξωτ. Αξιολ σ.10).
Τμήμα κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας:
Παρατηρείται απουσία βασικών μαθημάτων από το πρώτο έτος σπουδών που αποτελούν προϋπόθεση για την διδασκαλία εξειδικευμένων μαθημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Βασικά προβλήματα εντοπίζονται στην επιλογή των διδασκόμενων μαθημάτων καθώς και στην επάρκεια και καταλληλότητα της πρακτικής άσκησης των μελλοντικών αποφοίτων των δύο τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Επιπλέον, όσον αφορά την καταλληλότητα των διδασκόμενων αντικειμένων, επισημαίνεται ότι η επιλογή των αντικειμένων δίνει την εντύπωση ότι γίνεται με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα περιορισμένα ενδιαφέροντα των διδασκόντων παρά στις ανάγκες των τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6).
Επισημαίνεται ότι:
Το τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν είναι καν παιδαγωγικό.
Το τμήμα ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μέσα από κοινό πρόγραμμα σπουδών εκπαιδεύει δασκάλους και νηπιαγωγούς σε αντίθεση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα παιδαγωγικά τμήματα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη πρακτική από ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς
προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευση είναι απαραίτητο να υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις, δηλαδή στοιχεία που να στηρίζονται σε σχετική συστηματική έρευνα, της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών. Δεδομένου ότι σύμφωνα με την σχετική βιβλιογραφία ο διαχωρισμός της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών σε γενική και ειδική κατεύθυνση, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη καθώς είναι επιστημονικά παράδοξος και δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβαση όλων των μαθητών σε ισότιμες εκπαιδευτικές εμπειρίες, η εξ ορισμού πρόταξη πτυχιούχων με βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή και κατεύθυνση (αντί επάρκειας) νηπιαγωγού ή δασκάλου έναντι νηπιαγωγών και δασκάλων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εξειδικευμένων στην ειδική αγωγή θα έπρεπε να στηρίζεται σε αδιάσειστα ερευνητικά ευρήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία εκπαίδευσης. Τα ερευνητικά αυτά ευρήματα είναι ανύπαρκτα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η παρουσία του παιδαγωγικού τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον πίνακα αναπληρωτών νηπιαγωγών ΕΑΕ μέχρι στιγμής είναι 52 άτομα (χρόνος αποφοίτησης 1998 -2016). Με ποιόν τρόπο τεκμηριώνεται η αποτελεσματικότητα και η σχέση του προγράμματος αυτού του τμήματος με την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευσης, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιβάλλεται η πρόταξή των αποφοίτων του έναντι άλλων πιο εκπαιδευμένων και έμπειρων εκπαιδευτικών; Ο αριθμός 52 και μόνο καταδεικνύει σημαντική έλλειψη εμπειρίας από πλευράς του εν λόγω τμήματος έως και υπολειτουργία του. Με ποια λογική οι συνάδελφοι ΠΕ61 θεωρείται ότι πρέπει να προτάσσονται όταν το σύνολο της προσχολικής αγωγής στην ΕΑΕ αναπληρώνεται από νηπιαγωγούς ΠΕ60.50;
Τα παραπάνω συνιστούν ένα προβληματικό πτυχίο που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε αυτό του κατεξοχήν εξειδικευμένου. Παρόλα αυτά προωθείται να προτάσσεται έναντι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.
Είναι απορίας άξιο πως οι ΠΕ61/71 μπαίνουν σε ενταξιακές δομές (π.χ. τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη) ακόμη και στα ΚΕΔΔΥ χωρίς μάλιστα να έχουν τα κατάλληλα παιδαγωγικά πτυχία ( βασικό πτυχίο δασκάλου – νηπιαγωγού από τα πανεπιστημιακά παιδαγωγικά τμήματα), προαπαιτούμενα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών των μαθητών και τη δημιουργία προγραμμάτων παρέμβασης στα πλαίσια της γενικής τάξης στην οποία καλούνται να υποστηρίξουν /εντάξουν τους μαθητές με ιδιαιτερότητες.
Συχνά αναφέρεται ότι οι απόφοιτοι τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονται χρόνια την ειδική αγωγή και δεν τους δίνεται το δικαίωμα μόνιμου διορισμού στην εκπαίδευση. Το συγκεκριμένο επιχείρημα όχι μόνο δεν τεκμηριώνει την ορθότητα της πρόταξης των συγκεκριμένων αποφοίτων έναντι εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών) αλλά εγείρει σειρά ερωτημάτων σχετικά με την καταλληλότητα των αποφάσεων που τους επέτρεψαν να συγκεντρώσουν προϋπηρεσία εκπαιδευτικού στον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής. Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι και το 2008 οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονταν σε ειδικές και ενταξιακές δομές χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, αν και αυτή ήταν και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη σε θέση εκπαιδευτικού τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και αν παραβλεφθούν η έλλειψη επιστημονικής στήριξης της αναγνώρισης ενός κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής που δεν έχουν επάρκεια για την γενική τάξη και η μεθοδολογική ασυμβατότητα της απόφασης αυτής με το ενταξιακό μοντέλο, δεν δικαιολογείται η πρόταξη αποφοίτων χωρίς ουσιαστική παιδαγωγική επάρκεια έναντι απόλυτα εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών). Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος 3699, χωρίς καμία προϋπόθεση, αναγνώρισε αναδρομικά παιδαγωγική επάρκεια σε πτυχιούχους που μέχρι και το 2008 το πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησαν δεν την δικαιολογούσε.
Εν τέλει το πρόβλημα της αδιοριστίας των συγκεκριμένων αποφοίτων είναι άμεση απόρροια της δυσαρμονίας ανάμεσα στην ανάγκη υιοθέτησης ενταξιακής πολιτικής και την ύπαρξη προπτυχιακών τμημάτων ειδικής αγωγής.
Με ποια λογική λοιπόν θεωρείται δίκαιο η ευθύνη για την επίλυση του προβλήματος αυτού να μετακυλήσει σε εκπαιδευτικούς που έχοντας αποκτήσει το βασικό παιδαγωγικό τους πτυχίο επέλεξαν να εξειδικευτούν μέσα από μεταπτυχιακά προγράμματα ειδικής αγωγής/σχολικής ψυχολογίας στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής, είτε δεν είχαν αποφοιτήσει ακόμη, είτε έχοντας μόλις αποφοιτήσει εργάζονταν σε δομές ειδικής αγωγής και συνεκπαίδευσης χωρίς να έχουν παιδαγωγική επάρκεια; Πώς λοιπόν ο ισχυρισμός ότι είναι άδικο ο κάτοχος μεταπτυχιακού με μηδενική προϋπηρεσία να προτάσσεται του αποφοίτου ειδικής αγωγής, δικαιολογεί την πρόταξη του αποφοίτου ειδικής αγωγής χωρίς προϋπηρεσία, ή με προϋπηρεσία που αποκτήθηκε χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, έναντι νηπιαγωγού ή δασκάλου κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου με προϋπηρεσία ακόμη και μεγαλύτερη των 10 χρόνων;
Ο τρόπος απόκτησης των μεταπτυχιακών τίτλων και η ποιότητά τους έχει αποτελέσει ένα βασικό σημείο της επιχειρηματολογίας των Συλλόγων Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής αλλά και των συντακτών του σχεδίου νόμου. Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα μεταπτυχιακά του εξωτερικού περνούν από διαδικασία αναγνώρισης από συγκεκριμένο φορέα ο οποίος εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Οποιεσδήποτε υποψίες για μεταπτυχιακά που αποκτήθηκαν με αθέμιτες διαδικασίες, και ως εκ τούτου τα προσόντα των κατόχων τους δεν ανταποκρίνονται σε αυτά του επιπέδου του τίτλου σπουδών τους, θα έπρεπε να κινητοποιήσουν μηχανισμούς επίσημης διερεύνησης και τεκμηριωμένης καταγραφής του θέματος, προκειμένου να γίνουν όλες οι απαραίτητες διορθώσεις στα κριτήρια αναγνώρισης των τίτλων σπουδών. Κάθε άλλη αναφορά τέτοιου είδους, δεν είναι επιχείρημα αλλά δυσφήμιση και συκοφαντία.
Σύμφωνα με όλα όσα αναδείξαμε παραπάνω η παρούσα υπουργική απόφαση είναι συνέχεια του ν. 4415/2016 και κινείται στη φιλοσοφία και το επιστημονικό πλαίσιο της ΕΑΕ . Έρχεται να ισορροπήσει τις ομάδες εργαζομένων εκπαιδευτικών στην ΕΑΕ και όχι να εξισώσει επιστημονικούς τίτλους.
Συμβιβαστικά την υποστηρίζουμε διότι θεωρούμε ότι είναι επιστημονικά παράδοξο να εξισώνονται μεταπτυχιακά διδακτορικά με βασικά πτυχία ΕΑΕ. Κλείνοντας διερωτώμεθα, η εμμονή των συναδέλφων ΣΑΤΕΑ να συνεχίσει να ισχύει η υπουργική απόφαση με αριθ. 128005/Δ2/08-08-2014(ΦΕΚ 2217/23.08.2014 Τ.Β’) του κυρίου Α. Λοβέρδου, η οποία δεν στηρίζεται σε ψηφισμένο νόμο αλλά σε σχέδιο νόμου που δεν ψηφίστηκε ποτέ, ποιας ομάδας τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Κατά αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι την ισονομία;
Όσο για την διατήρηση των Πανεπιστημιακών τμημάτων τους είναι υπόθεση ακαδημαϊκή και η ακαδημαϊκή κοινότητα θα πρέπει να δώσει λύση. Σε καμία περίπτωση υπαίτιοι για τη λειτουργία των τμημάτων δεν είναι οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 & ΠΕ60.50 και όλοι όσοι είχαν κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα στην ΕΑΕ εδώ και χρόνια. Τι θέλουν να πουν οι συνάδελφοι με αυτό; Κάθε φορά που θα γίνεται ένα νέο Πανεπιστημιακό Τμήμα όλοι όσοι έχουν πρωτύτερα κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα θα τα χάνουν;
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
Στηρίζω την τροπολογία!!!
Κατάργηση της πρόταξης των αποφοίτων ΠΕ 71 ΚΑΙ ΠΕ 61
Καμία πρόταξη, Ίση μεταχείριση όλων!!
Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71.
Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ!! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ!!
Θα ήθελα να συγχαρώ το Υπουργείο Παιδείας για τη τροπολογία και επιθυμώ την ΑΜΕΣΗ ΨΗΦΙΣΗ ΤΗΣ καθώς 1) τερματίζει τη λογική της πρόταξης και κατά επέκταση το μονοπώλιο στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση (π.χ. της εργασίας στην ειδική αγωγή της απόκτησης εξειδίκευσης)2) Συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα της απόκτησης πρώτα παιδαγωγικού πτυχίου και ύστερα εξειδίκευσης μέσω μεταπτυχιακού/διδακτορικού προγραμμάτων σπουδών στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση 3) Συμβαδίζει με τα δεδομένα που ισχύουν και για τους μόνιμους συναδέλφους μας. 4) Αίρει την αδικία εις βάρος μιας μερίδας εργαζομένων (κατόχων μεταπτυχιακών/διδακτορικών τίτλων) που είδαν εν μια νυκτί χωρίς επιστημονικά επιχειρήματα (δουλεύουμε σε γενικά σχολεία μέσω ειδικής, πρώτα είμαστε παιδαγωγοί κ.ο.κ.) να χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα.Ωστόσο, παρακαλώ το υπουργείο και τον Διευθυντή της ειδικής αγωγής κ. Κασσιανό να λάβει υπόψη και να ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΕΙ ΚΑΤΑ 1 ΕΣΤΩ ΜΟΝΑΔΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΣΟ ΤΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΑ/ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥΣ (ΚΑΘΩΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΟΠΩΣ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΑΛΙΑ)!!!ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΏΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΚΟΥΝΤΑΙ.ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΥΠΟΨΗ Ο ΒΑΘΜΟΣ ΠΤΥΧΙΟΥ ΚΑΘΩΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΤΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΕΣ (ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΛΑ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΕΠΙΠΕΔΑ).ΟΧΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΙΣΟΒΑΘΜΙΑΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟ ΕΤΟΣ ΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΚΑΤΑΦΩΡΗ ΑΔΙΚΙΑ
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΜΟΡΙΩΝΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ/ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΗΣ!!!
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΙΑΙΑ ΕΚΠΑΙΣΔΕΥΣΗ!!!
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ
Αιτιολόγηση της στήριξης
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της! Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61. Σημειώνεται ακόμη ότι ένας σημαντικός αριθμός μόνιμων δάσκαλων και νηπιαγωγών ΠΕ70 & ΠΕ60 ΕΑΕ που εργάζονται στην ειδική αγωγή έχουν διδακτορικά και μεταπτυχιακά .
Κανένας εκπαιδευτικός και κανένα παιδί με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν συνθλίβεται από μία τροπολογία και μία υπουργική απόφαση που προλαμβάνει την απόλυτη παλινδρόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος σε παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης τα οποία αποδεδειγμένα καταπατούν τα δικαιώματά του. Πολύ περισσότερο βάζει τέλος στον εμφύλιο και την ανθρωποφαγία που μεθόδευσαν πολιτικοί παράγοντες και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο σκοπός τους ήταν και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό από τον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης των προϋπαρχόντων κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ειδική εκπαίδευση ΠΕ60/70 ΕΑΕ . Εκείνοι ήταν που εδώ και δεκαετίες θεμελίωσαν την ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν για την δημιουργία τμημάτων ένταξης και ο μεγαλύτερος αριθμός εξειδικεύτηκε με διετής σπουδές στα διδασκαλεία και με έξοδα του κράτους, με υποτροφίες ΙΚΥ ώστε να προσφέρουν τις καλύτερές δυνατόν υπηρεσίες σε ένα σχολείο που κινείται στα πλαίσια της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της άρσης των διακρίσεων και της πραγμάτωσης της συμπερίληψης και του ενός σχολείου για όλα τα παιδιά. Ο σύλλογός μας σε αυτή την φιλοσοφία κινείται έως τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει . Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για ένα σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Αναφορικά με την μοριοδότηση προτείνουμε τα Διδασκαλεία να λαμβάνουν τα ίδια μόρια με τα μεταπτυχιακά. Επιπρόσθετα σημειώνουμε ότι τα μόρια των κοινωνικών κριτηρίων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και η μοριοδότηση θα πρέπει να επανεξεταστεί με προσοχή. Το σύνολο των μορίων των κοινωνικών κριτηρίων καλό θα ήταν να μην ξεπερνούν τα μόρια που αντιστοιχούν στον ανώτερο τίτλο εξειδίκευσης στην ειδική εκπαίδευση.
ΣΑΝΔ ΜΕΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ – ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ/ΣΧΟΛΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
anaplirotes60.50.70.50@gmail.com
Αρ.αποφ.ίδρυσης:18/21014 Πρωτοδικείο ΙΛΙΟΥ
Αθήνα 2/04/17
Αρ. Πρωτ.10
Λόγω των πρόσφατων δημοσιεύσεων των συναδέλφων αναπληρωτών ΠΑΜΑΚ και ΠΤΕΑ οι οποίοι επικαλούνται ότι η παρούσα υπουργική απόφαση δεν στηρίζεται σε επιστημονικά επιχειρήματα αισθανόμαστε την ανάγκη να αντικρούσουμε τις όποιες λανθασμένες πληροφορίες .
Αποδόμηση της αντίθετης επιχειρηματολογίας
Τα επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα μας είναι τα ακόλουθα:
Αρχικά πολύ συνοπτικά αναφέρουμε ότι :
Οι ΠΕ71 & ΠΕ61 δεν έχουν επάρκεια να διδάξουν στη γενική εκπαίδευση. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τους επιτρέπεται η υποβολή αίτησης στους αντίστοιχους πίνακες αναπληρωτών. Παράδειγμα, εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών για το σχολικού έτος 2014 -15 (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ , σελ.9,10).
Αντίθετα οι κάτοχοι βασικών τίτλων δάσκαλων και νηπιαγωγών έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν στις ΣΜΕΑΕ, (σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης), όταν υπάρχει έλλειψη αναπληρωτών ΕΑΕ, και χωρίς καμία επιπλέον εξειδίκευση, (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ, σελ.9,10), γιατί η ειδική αγωγή είναι κομμάτι της γενικής και όχι κάτι άσχετο από τις σπουδές τους. Συνεπώς ο βασικός τίτλος που αποκτάται από τα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής και προσχολικής εκπαίδευσης είναι ισχυρότερος και επαρκέστερος από οποιαδήποτε κατεύθυνση δάσκαλου ή νηπιαγωγού από τα τμήματα ειδικής αγωγής καθώς εξασφαλίζει στον εκπαιδευτικό κινητικότητα ανάμεσα στην γενική εκπαίδευση και στην προέκτασή της την ειδική . Οι έχοντες βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά αναδεικνύονται ως κατεξοχήν εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Αναλυτικότερα, από την μελέτη των σχετικών ευρωπαϊκών και διεθνών κειμένων προκύπτουν να ακόλουθα συμπεράσματα:
•Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση, της γενικής παιδαγωγικής. Συνεπώς, η εξειδικευμένη γνώση σχετικά με την ειδική παιδαγωγική δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την στενή έννοια, αλλά ως προέκταση της βασικής παιδαγωγικής γνώσης πάνω στην οποία και κτίζεται2.
•Κατά συνέπεια, όπως τονίζεται και στα σύγχρονα Διεθνή και Ευρωπαϊκά κείμενα που παρέχουν κατευθύνσεις και παραδείγματα για την εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ο ειδικός παιδαγωγός δεν αποτελεί ανεξάρτητη επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον παιδαγωγό. Αντιθέτως, έμφαση δίνεται στην κατάλληλη εκπαίδευση των γενικών παιδαγωγών προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες όλων των μαθητών τους στα πλαίσια του νέου ενταξιακού/συνεκπαιδευτικού σχολείου, ενώ για τους ειδικούς παιδαγωγούς τονίζεται ότι η εκπαίδευση τους στην ειδική αγωγή αποτελεί επιπλέον προσόν το οποίο θα πρέπει να συμπληρώνει τη βασική τους εκπαίδευση στη γενική αγωγή. Συγκριμένα, σύμφωνα με την Διακήρυξης της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων για την Ειδική Αγωγή της UNESCO (1994), η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση, η οποία οδηγεί σε επιπλέον προσόντα, θα πρέπει κανονικά να συμπληρώνει την βασική εκπαίδευση και εκπαιδευτική εμπειρία των εκπαιδευτικών στο γενικό σχολείο, είτε με την μορφή ενσωματωμένων στη βασική εκπαίδευση συμπληρωματικών σπουδών είτε με την μορφή συμπληρωματικών σπουδών που έπονται των βασικών, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ο συμπληρωματικός της χαρακτήρας και η κινητικότητα.
Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο International Conference on Education με θέμα «Inclusive Education: The way of the future» (UNESCO International Bureau of Education, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική-γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο.
•Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση, επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση. Το κριτήριο επιλογής εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής δεν μπορεί να είναι το βασικό πτυχίο, καθώς το βασικό πτυχίο είναι προσόν προαπαιτούμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να είναι ενιαίο για την κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης (Πτυχίο Παιδαγωγικού Προσχολικής ή Δημοτικής Εκπαίδευσης). Ο χαρακτηρισμός «εκπαιδευτικός ΕΑΕ» απορρέει από τα συμπληρωματικά, στον προαπαιτούμενο βασικό παιδαγωγικό τίτλο, προσόντα. Συνεπώς, ο εκτοπισμός των εκπαιδευτικών με βασικές παιδαγωγικές σπουδές (που διαθέτουν επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη) και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή/σχολική ψυχολογία είναι άτοπος, καθώς οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί είναι – σύμφωνα και με τα ευρωπαϊκά δεδομένα- οι πλέον εξειδικευμένοι για να προσφέρουν υπηρεσίες τόσο σε συνεκπαιδευτικές δομές όσο και δομές ειδικής εκπαίδευσης.
•Σύμφωνα με την Διακήρυξη της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων, για την Ειδική Αγωγή της UNESCO, η ειδική αγωγή αποτελεί έναν τομέα της παιδαγωγικής που είναι συνυφασμένος και θα πρέπει να συνδέεται στενά με την έρευνα. Η λέξη έρευνα βέβαια δεν περιορίζεται σε στενό ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά αφορά τον σχεδιασμό καινοτόμων παρεμβάσεων και την διεξαγωγή έρευνας-δράσης που εστιάζει στην εφαρμογή και στην αξιολόγηση στρατηγικών και παρεμβάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την παιδαγωγική πράξη. Συνεπώς δεξιότητες και γνώσεις που σχετίζονται με την βαθειά κατανόηση και εφαρμογή της ερευνητικής μεθοδολογίας, και οι οποίες αποκτώνται κατεξοχήν μέσα από μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές, είναι απαραίτητο εφόδιο του ειδικού παιδαγωγού
προκειμένου
(α) να ανταποκριθεί στην δυναμική φύση του αντικειμένου του και
(β) να μην υποβιβάσει την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει περιοριζόμενος σε ρόλο εμπειροτέχνη ή τεχνικού της εκπαίδευσης.
Επομένως το επιχείρημα ότι ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό είναι απλά μια έρευνα και δεν καθιστά τον δάσκαλο η νηπιαγωγό εξειδικευμένο ειδικό εκπαιδευτικό είναι άτοπο.
•Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών δεν υπάρχουν προπτυχιακά
τμήματα εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά η εξειδίκευση στην ειδική αγωγή επιτυγχάνεται μέσα από συμπληρωματική στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο επιπλέον εκπαίδευση.
•Οι πτυχιούχοι με βασικό τίτλο στην ειδική αγωγή εκ των πραγμάτων δεν είναι ειδικοί
παιδαγωγοί καθώς δεν έχουν την προαπαιτούμενη για εξειδίκευση βασική παιδαγωγική κατάρτιση και επάρκεια για τη γενική αγωγή. Υπενθυμίζεται ότι τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων Ειδικής Αγωγής, δεν έχουν αυξημένη διάρκεια ως προς το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, δεν έχουν ενσωματωμένες τις βασικές γενικές παιδαγωγικές σπουδές και ως εκ τούτου δεν οδηγούν σε επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη. Συνεπώς, το βασικό τους πτυχίο και μόνο δεν τους καθιστά εξειδικευμένους παιδαγωγούς.
Όλα τα ανωτέρω πιστοποιούνται και από τις Εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των
παιδαγωγικών τμημάτων ειδικής αγωγής των πανεπιστημίων Μακεδονίας και Θεσσαλίας στις οποίες επισημάνονται η έλλειψη παιδαγωγικών και βασικών προαπαιτούμενων μαθημάτων, η έλλειψη ενταξιακής/συνεκπαιδευτικής φιλοσοφίας, η ανεπαρκής πρακτική άσκηση τόσο σε γενικό, όσο και σε ειδικό πλαίσιο.
Ειδικότερα :
Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία
μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (Εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συμπεριληπτική/συνεκπαιδευτική προσέγγιση (Εξωτ. Αξιολ σ.9). Στην έκθεση αφού γίνεται μία σύντομη ανάλυση της φιλοσοφίας της συμπεριληπτικής – συνεκπαιδευτικής προσέγγισης, ως μία διαδικασία που δεν περιορίζεται στην απλή τοποθέτηση των παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί ως παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό πλαίσιο αλλά ως μία διαδικασία που βασικό σκοπό έχει την δημιουργία ενός σχολείο για όλους, προτείνεται ότι το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος ειδικής αγωγής θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή σε συγκεκριμένα θεωρητικά και φιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν την διαφορετικότητα και το φιλοσοφικό υπόβαθρο της ειδικής αγωγής (Εξωτ. Αξιολ σ.9-10). Σύμφωνα με την ίδια έκθεση τα μαθήματα παιδαγωγικής είναι περιορισμένα, ενώ ανεπαρκή είναι και τα μαθήματα θεατρικής, αισθητικής και μουσικής αγωγής και λογοτεχνίας (Εξωτ. Αξιολ σ.10).
Τμήμα κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας:
Παρατηρείται απουσία βασικών μαθημάτων από το πρώτο έτος σπουδών που αποτελούν προϋπόθεση για την διδασκαλία εξειδικευμένων μαθημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Βασικά προβλήματα εντοπίζονται στην επιλογή των διδασκόμενων μαθημάτων καθώς και στην επάρκεια και καταλληλότητα της πρακτικής άσκησης των μελλοντικών αποφοίτων των δύο τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Επιπλέον, όσον αφορά την καταλληλότητα των διδασκόμενων αντικειμένων, επισημαίνεται ότι η επιλογή των αντικειμένων δίνει την εντύπωση ότι γίνεται με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα περιορισμένα ενδιαφέροντα των διδασκόντων παρά στις ανάγκες των τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6).
Επισημαίνεται ότι:
Το τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν είναι καν παιδαγωγικό.
Το τμήμα ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μέσα από κοινό πρόγραμμα σπουδών εκπαιδεύει δασκάλους και νηπιαγωγούς σε αντίθεση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα παιδαγωγικά τμήματα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη πρακτική από ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς
προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευση είναι απαραίτητο να υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις, δηλαδή στοιχεία που να στηρίζονται σε σχετική συστηματική έρευνα, της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών. Δεδομένου ότι σύμφωνα με την σχετική βιβλιογραφία ο διαχωρισμός της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών σε γενική και ειδική κατεύθυνση, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη καθώς είναι επιστημονικά παράδοξος και δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβαση όλων των μαθητών σε ισότιμες εκπαιδευτικές εμπειρίες, η εξ ορισμού πρόταξη πτυχιούχων με βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή και κατεύθυνση (αντί επάρκειας) νηπιαγωγού ή δασκάλου έναντι νηπιαγωγών και δασκάλων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εξειδικευμένων στην ειδική αγωγή θα έπρεπε να στηρίζεται σε αδιάσειστα ερευνητικά ευρήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία εκπαίδευσης. Τα ερευνητικά αυτά ευρήματα είναι ανύπαρκτα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η παρουσία του παιδαγωγικού τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον πίνακα αναπληρωτών νηπιαγωγών ΕΑΕ μέχρι στιγμής είναι 52 άτομα (χρόνος αποφοίτησης 1998 -2016). Με ποιόν τρόπο τεκμηριώνεται η αποτελεσματικότητα και η σχέση του προγράμματος αυτού του τμήματος με την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευσης, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιβάλλεται η πρόταξή των αποφοίτων του έναντι άλλων πιο εκπαιδευμένων και έμπειρων εκπαιδευτικών; Ο αριθμός 52 και μόνο καταδεικνύει σημαντική έλλειψη εμπειρίας από πλευράς του εν λόγω τμήματος έως και υπολειτουργία του. Με ποια λογική οι συνάδελφοι ΠΕ61 θεωρείται ότι πρέπει να προτάσσονται όταν το σύνολο της προσχολικής αγωγής στην ΕΑΕ αναπληρώνεται από νηπιαγωγούς ΠΕ60.50;
Τα παραπάνω συνιστούν ένα προβληματικό πτυχίο που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε αυτό του κατεξοχήν εξειδικευμένου. Παρόλα αυτά προωθείται να προτάσσεται έναντι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.
Είναι απορίας άξιο πως οι ΠΕ61/71 μπαίνουν σε ενταξιακές δομές (π.χ. τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη) ακόμη και στα ΚΕΔΔΥ χωρίς μάλιστα να έχουν τα κατάλληλα παιδαγωγικά πτυχία ( βασικό πτυχίο δασκάλου – νηπιαγωγού από τα πανεπιστημιακά παιδαγωγικά τμήματα), προαπαιτούμενα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών των μαθητών και τη δημιουργία προγραμμάτων παρέμβασης στα πλαίσια της γενικής τάξης στην οποία καλούνται να υποστηρίξουν /εντάξουν τους μαθητές με ιδιαιτερότητες.
Συχνά αναφέρεται ότι οι απόφοιτοι τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονται χρόνια την ειδική αγωγή και δεν τους δίνεται το δικαίωμα μόνιμου διορισμού στην εκπαίδευση. Το συγκεκριμένο επιχείρημα όχι μόνο δεν τεκμηριώνει την ορθότητα της πρόταξης των συγκεκριμένων αποφοίτων έναντι εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών) αλλά εγείρει σειρά ερωτημάτων σχετικά με την καταλληλότητα των αποφάσεων που τους επέτρεψαν να συγκεντρώσουν προϋπηρεσία εκπαιδευτικού στον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής. Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι και το 2008 οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονταν σε ειδικές και ενταξιακές δομές χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, αν και αυτή ήταν και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη σε θέση εκπαιδευτικού τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και αν παραβλεφθούν η έλλειψη επιστημονικής στήριξης της αναγνώρισης ενός κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής που δεν έχουν επάρκεια για την γενική τάξη και η μεθοδολογική ασυμβατότητα της απόφασης αυτής με το ενταξιακό μοντέλο, δεν δικαιολογείται η πρόταξη αποφοίτων χωρίς ουσιαστική παιδαγωγική επάρκεια έναντι απόλυτα εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών). Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος 3699, χωρίς καμία προϋπόθεση, αναγνώρισε αναδρομικά παιδαγωγική επάρκεια σε πτυχιούχους που μέχρι και το 2008 το πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησαν δεν την δικαιολογούσε.
Εν τέλει το πρόβλημα της αδιοριστίας των συγκεκριμένων αποφοίτων είναι άμεση απόρροια της δυσαρμονίας ανάμεσα στην ανάγκη υιοθέτησης ενταξιακής πολιτικής και την ύπαρξη προπτυχιακών τμημάτων ειδικής αγωγής.
Με ποια λογική λοιπόν θεωρείται δίκαιο η ευθύνη για την επίλυση του προβλήματος αυτού να μετακυλήσει σε εκπαιδευτικούς που έχοντας αποκτήσει το βασικό παιδαγωγικό τους πτυχίο επέλεξαν να εξειδικευτούν μέσα από μεταπτυχιακά προγράμματα ειδικής αγωγής/σχολικής ψυχολογίας στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής, είτε δεν είχαν αποφοιτήσει ακόμη, είτε έχοντας μόλις αποφοιτήσει εργάζονταν σε δομές ειδικής αγωγής και συνεκπαίδευσης χωρίς να έχουν παιδαγωγική επάρκεια; Πώς λοιπόν ο ισχυρισμός ότι είναι άδικο ο κάτοχος μεταπτυχιακού με μηδενική προϋπηρεσία να προτάσσεται του αποφοίτου ειδικής αγωγής, δικαιολογεί την πρόταξη του αποφοίτου ειδικής αγωγής χωρίς προϋπηρεσία, ή με προϋπηρεσία που αποκτήθηκε χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, έναντι νηπιαγωγού ή δασκάλου κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου με προϋπηρεσία ακόμη και μεγαλύτερη των 10 χρόνων;
Ο τρόπος απόκτησης των μεταπτυχιακών τίτλων και η ποιότητά τους έχει αποτελέσει ένα βασικό σημείο της επιχειρηματολογίας των Συλλόγων Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής αλλά και των συντακτών του σχεδίου νόμου. Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα μεταπτυχιακά του εξωτερικού περνούν από διαδικασία αναγνώρισης από συγκεκριμένο φορέα ο οποίος εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Οποιεσδήποτε υποψίες για μεταπτυχιακά που αποκτήθηκαν με αθέμιτες διαδικασίες, και ως εκ τούτου τα προσόντα των κατόχων τους δεν ανταποκρίνονται σε αυτά του επιπέδου του τίτλου σπουδών τους, θα έπρεπε να κινητοποιήσουν μηχανισμούς επίσημης διερεύνησης και τεκμηριωμένης καταγραφής του θέματος, προκειμένου να γίνουν όλες οι απαραίτητες διορθώσεις στα κριτήρια αναγνώρισης των τίτλων σπουδών. Κάθε άλλη αναφορά τέτοιου είδους, δεν είναι επιχείρημα αλλά δυσφήμιση και συκοφαντία.
Σύμφωνα με όλα όσα αναδείξαμε παραπάνω η παρούσα υπουργική απόφαση είναι συνέχεια του ν. 4415/2016 και κινείται στη φιλοσοφία και το επιστημονικό πλαίσιο της ΕΑΕ . Έρχεται να ισορροπήσει τις ομάδες εργαζομένων εκπαιδευτικών στην ΕΑΕ και όχι να εξισώσει επιστημονικούς τίτλους.
Συμβιβαστικά την υποστηρίζουμε διότι θεωρούμε ότι είναι επιστημονικά παράδοξο να εξισώνονται μεταπτυχιακά διδακτορικά με βασικά πτυχία ΕΑΕ. Κλείνοντας διερωτώμεθα, η εμμονή των συναδέλφων ΣΑΤΕΑ να συνεχίσει να ισχύει η υπουργική απόφαση με αριθ. 128005/Δ2/08-08-2014(ΦΕΚ 2217/23.08.2014 Τ.Β’) του κυρίου Α. Λοβέρδου, η οποία δεν στηρίζεται σε ψηφισμένο νόμο αλλά σε σχέδιο νόμου που δεν ψηφίστηκε ποτέ, ποιας ομάδας τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Κατά αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι την ισονομία;
Όσο για την διατήρηση των Πανεπιστημιακών τμημάτων τους είναι υπόθεση ακαδημαϊκή και η ακαδημαϊκή κοινότητα θα πρέπει να δώσει λύση. Σε καμία περίπτωση υπαίτιοι για τη λειτουργία των τμημάτων δεν είναι οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 & ΠΕ60.50 και όλοι όσοι είχαν κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα στην ΕΑΕ εδώ και χρόνια. Τι θέλουν να πουν οι συνάδελφοι με αυτό; Κάθε φορά που θα γίνεται ένα νέο Πανεπιστημιακό Τμήμα όλοι όσοι έχουν πρωτύτερα κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα θα τα χάνουν;
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
Η εκπαιδευση είναι μια και ενιαία, ναι στον νομο!!
Στηρίζω την ισότητα στην εκπαιδευση.
Απαράδεκτη η τροπολογία που μοριοδοτεί βασικά πτυχία αντί να διασφαλίζει τα επαγγελματικά δικαιώματα που συνάδουν με αυτό. Απαράδεκτο το ότι ωθεί τους εκπαιδευτικούς σε κυνήγι προσόντων επί πληρωμή, αντί να προστατέψει τη δημόσια και δωρεάν παιδεία που παρέχεται από το ελληνικό πανεπιστήμιο. Απαράδεκτο το οτι η ειδική αγωγή υποβαθμίζεται και στελεχώνεται με εκπαιδευτικούς χωρίς κύριο κριτήριο τις ακαδημαϊκές γνώσεις αλλά τον αριθμό τέκνων, την προϋπηρεσία χωρίς καμία απολύτως γνώση πάνω στην ειδική αγωγή και τα αμφιβόλου ποιότητας μεταπτυχιακά. Αυτό δεν είναι πολιτική «αριστερής» κυβέρνησης, αλλά πελατειακών σχέσεων, οικονομίας στην παιδεία και ψηφοθηρίας, εξυπηρετώντας το πλήθος εκπαιδευτικών ΠΕ70 που λόγω ανεργίας προσπαθούν να κερδίσουν μια θέση σε έναν κλάδο για τον οποίο δεν έχουν τα απαραίτητα προσόντα. Οικονομίας γιατί απαξιώνοντας το βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή δικαιολογεί την τοποθέτηση του κάθε υπεράριθμου μόνιμου (που σκοπίμως δημιουργήθηκε με το κλείσιμο των ολοημέρων και των σχολείων εαεπ) σε δομές ειδικής αγωγής χωρίς κανένα απολύτως προσόν. Να αποσυρθεί άμεσα αυτό το έκτρωμα που στερεί από τα παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και αναπηρία το δικαίωμά τους στην ισότητα στην εκπαίδευση, από καταρτισμένους εκπαιδευτικούς.
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση.
Δεν είμαι ειδικός παιδαγωγός, είμαι φυσικός, ωστόσο το μεταπτυχιακό σε εντάσσει στην διαδικασία της έρευνας. Αν σταματήσεις να επιμορφώνεσαι μέσα σε λίγα χρόνια είσαι ακατάλληλος. Σε όλους αυτούς λοιπόν που υποστηρίζουν ότι είναι “ειδικοί παιδαγωγοί” θέλω να πω πώς ο κάθε επιστήμονας είναι “ειδικός” όταν βρίσκεται σε μια διαρκή αναζήτηση και έρευνα. Το μάστερ σε διευκολύνει πολύ πάνω σε αυτό, ώστε να είσαι κάθε χρόνο κατάλληλος και όχι μόνο την χρονιά που τελείωσες. Γι’ αυτούς τους λόγους είμαι ΥΠΕΡ της νέας τροπολογίας.
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
ΣΑΝΔ ΜΕΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ – ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ/ΣΧΟΛΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
anaplirotes60.50.70.50@gmail.com
Αρ.αποφ.ίδρυσης:18/21014 Πρωτοδικείο ΙΛΙΟΥ
Αθήνα 2/04/17
Αρ. Πρωτ.10
Λόγω των πρόσφατων δημοσιεύσεων των συναδέλφων αναπληρωτών ΠΑΜΑΚ και ΠΤΕΑ οι οποίοι επικαλούνται ότι η παρούσα υπουργική απόφαση δεν στηρίζεται σε επιστημονικά επιχειρήματα αισθανόμαστε την ανάγκη να αντικρούσουμε τις όποιες λανθασμένες πληροφορίες .
Αποδόμηση της αντίθετης επιχειρηματολογίας
Τα επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα μας είναι τα ακόλουθα:
Αρχικά πολύ συνοπτικά αναφέρουμε ότι :
Οι ΠΕ71 & ΠΕ61 δεν έχουν επάρκεια να διδάξουν στη γενική εκπαίδευση. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τους επιτρέπεται η υποβολή αίτησης στους αντίστοιχους πίνακες αναπληρωτών. Παράδειγμα, εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών για το σχολικού έτος 2014 -15 (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ , σελ.9,10).
Αντίθετα οι κάτοχοι βασικών τίτλων δάσκαλων και νηπιαγωγών έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν στις ΣΜΕΑΕ, (σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης), όταν υπάρχει έλλειψη αναπληρωτών ΕΑΕ, και χωρίς καμία επιπλέον εξειδίκευση, (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ, σελ.9,10), γιατί η ειδική αγωγή είναι κομμάτι της γενικής και όχι κάτι άσχετο από τις σπουδές τους. Συνεπώς ο βασικός τίτλος που αποκτάται από τα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής και προσχολικής εκπαίδευσης είναι ισχυρότερος και επαρκέστερος από οποιαδήποτε κατεύθυνση δάσκαλου ή νηπιαγωγού από τα τμήματα ειδικής αγωγής καθώς εξασφαλίζει στον εκπαιδευτικό κινητικότητα ανάμεσα στην γενική εκπαίδευση και στην προέκτασή της την ειδική . Οι έχοντες βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά αναδεικνύονται ως κατεξοχήν εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Αναλυτικότερα, από την μελέτη των σχετικών ευρωπαϊκών και διεθνών κειμένων προκύπτουν να ακόλουθα συμπεράσματα:
Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση, της γενικής παιδαγωγικής. Συνεπώς, η εξειδικευμένη γνώση σχετικά με την ειδική παιδαγωγική δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την στενή έννοια, αλλά ως προέκταση της βασικής παιδαγωγικής γνώσης πάνω στην οποία και κτίζεται2.
Κατά συνέπεια, όπως τονίζεται και στα σύγχρονα Διεθνή και Ευρωπαϊκά κείμενα που παρέχουν κατευθύνσεις και παραδείγματα για την εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ο ειδικός παιδαγωγός δεν αποτελεί ανεξάρτητη επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον παιδαγωγό. Αντιθέτως, έμφαση δίνεται στην κατάλληλη εκπαίδευση των γενικών παιδαγωγών προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες όλων των μαθητών τους στα πλαίσια του νέου ενταξιακού/συνεκπαιδευτικού σχολείου, ενώ για τους ειδικούς παιδαγωγούς τονίζεται ότι η εκπαίδευση τους στην ειδική αγωγή αποτελεί επιπλέον προσόν το οποίο θα πρέπει να συμπληρώνει τη βασική τους εκπαίδευση στη γενική αγωγή. Συγκριμένα, σύμφωνα με την Διακήρυξης της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων για την Ειδική Αγωγή της UNESCO (1994), η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση, η οποία οδηγεί σε επιπλέον προσόντα, θα πρέπει κανονικά να συμπληρώνει την βασική εκπαίδευση και εκπαιδευτική εμπειρία των εκπαιδευτικών στο γενικό σχολείο, είτε με την μορφή ενσωματωμένων στη βασική εκπαίδευση συμπληρωματικών σπουδών είτε με την μορφή συμπληρωματικών σπουδών που έπονται των βασικών, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ο συμπληρωματικός της χαρακτήρας και η κινητικότητα.
Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο International Conference on Education με θέμα «Inclusive Education: The way of the future» (UNESCO International Bureau of Education, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική-γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο.
Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση, επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση. Το κριτήριο επιλογής εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής δεν μπορεί να είναι το βασικό πτυχίο, καθώς το βασικό πτυχίο είναι προσόν προαπαιτούμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να είναι ενιαίο για την κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης (Πτυχίο Παιδαγωγικού Προσχολικής ή Δημοτικής Εκπαίδευσης). Ο χαρακτηρισμός «εκπαιδευτικός ΕΑΕ» απορρέει από τα συμπληρωματικά, στον προαπαιτούμενο βασικό παιδαγωγικό τίτλο, προσόντα. Συνεπώς, ο εκτοπισμός των εκπαιδευτικών με βασικές παιδαγωγικές σπουδές (που διαθέτουν επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη) και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή/σχολική ψυχολογία είναι άτοπος, καθώς οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί είναι – σύμφωνα και με τα ευρωπαϊκά δεδομένα- οι πλέον εξειδικευμένοι για να προσφέρουν υπηρεσίες τόσο σε συνεκπαιδευτικές δομές όσο και δομές ειδικής εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την Διακήρυξη της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων, για την Ειδική Αγωγή της UNESCO, η ειδική αγωγή αποτελεί έναν τομέα της παιδαγωγικής που είναι συνυφασμένος και θα πρέπει να συνδέεται στενά με την έρευνα. Η λέξη έρευνα βέβαια δεν περιορίζεται σε στενό ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά αφορά τον σχεδιασμό καινοτόμων παρεμβάσεων και την διεξαγωγή έρευνας-δράσης που εστιάζει στην εφαρμογή και στην αξιολόγηση στρατηγικών και παρεμβάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την παιδαγωγική πράξη. Συνεπώς δεξιότητες και γνώσεις που σχετίζονται με την βαθειά κατανόηση και εφαρμογή της ερευνητικής μεθοδολογίας, και οι οποίες αποκτώνται κατεξοχήν μέσα από μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές, είναι απαραίτητο εφόδιο του ειδικού παιδαγωγού
προκειμένου
(α) να ανταποκριθεί στην δυναμική φύση του αντικειμένου του και
(β) να μην υποβιβάσει την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει περιοριζόμενος σε ρόλο εμπειροτέχνη ή τεχνικού της εκπαίδευσης.
Επομένως το επιχείρημα ότι ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό είναι απλά μια έρευνα και δεν καθιστά τον δάσκαλο η νηπιαγωγό εξειδικευμένο ειδικό εκπαιδευτικό είναι άτοπο.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών δεν υπάρχουν προπτυχιακά
τμήματα εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά η εξειδίκευση στην ειδική αγωγή επιτυγχάνεται μέσα από συμπληρωματική στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο επιπλέον εκπαίδευση.
Οι πτυχιούχοι με βασικό τίτλο στην ειδική αγωγή εκ των πραγμάτων δεν είναι ειδικοί
παιδαγωγοί καθώς δεν έχουν την προαπαιτούμενη για εξειδίκευση βασική παιδαγωγική κατάρτιση και επάρκεια για τη γενική αγωγή. Υπενθυμίζεται ότι τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων Ειδικής Αγωγής, δεν έχουν αυξημένη διάρκεια ως προς το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, δεν έχουν ενσωματωμένες τις βασικές γενικές παιδαγωγικές σπουδές και ως εκ τούτου δεν οδηγούν σε επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη. Συνεπώς, το βασικό τους πτυχίο και μόνο δεν τους καθιστά εξειδικευμένους παιδαγωγούς.
Όλα τα ανωτέρω πιστοποιούνται και από τις Εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των
παιδαγωγικών τμημάτων ειδικής αγωγής των πανεπιστημίων Μακεδονίας και Θεσσαλίας στις οποίες επισημάνονται η έλλειψη παιδαγωγικών και βασικών προαπαιτούμενων μαθημάτων, η έλλειψη ενταξιακής/συνεκπαιδευτικής φιλοσοφίας, η ανεπαρκής πρακτική άσκηση τόσο σε γενικό, όσο και σε ειδικό πλαίσιο.
Ειδικότερα :
Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία
μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (Εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συμπεριληπτική/συνεκπαιδευτική προσέγγιση (Εξωτ. Αξιολ σ.9). Στην έκθεση αφού γίνεται μία σύντομη ανάλυση της φιλοσοφίας της συμπεριληπτικής – συνεκπαιδευτικής προσέγγισης, ως μία διαδικασία που δεν περιορίζεται στην απλή τοποθέτηση των παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί ως παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό πλαίσιο αλλά ως μία διαδικασία που βασικό σκοπό έχει την δημιουργία ενός σχολείο για όλους, προτείνεται ότι το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος ειδικής αγωγής θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή σε συγκεκριμένα θεωρητικά και φιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν την διαφορετικότητα και το φιλοσοφικό υπόβαθρο της ειδικής αγωγής (Εξωτ. Αξιολ σ.9-10). Σύμφωνα με την ίδια έκθεση τα μαθήματα παιδαγωγικής είναι περιορισμένα, ενώ ανεπαρκή είναι και τα μαθήματα θεατρικής, αισθητικής και μουσικής αγωγής και λογοτεχνίας (Εξωτ. Αξιολ σ.10).
Τμήμα κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας:
Παρατηρείται απουσία βασικών μαθημάτων από το πρώτο έτος σπουδών που αποτελούν προϋπόθεση για την διδασκαλία εξειδικευμένων μαθημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Βασικά προβλήματα εντοπίζονται στην επιλογή των διδασκόμενων μαθημάτων καθώς και στην επάρκεια και καταλληλότητα της πρακτικής άσκησης των μελλοντικών αποφοίτων των δύο τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Επιπλέον, όσον αφορά την καταλληλότητα των διδασκόμενων αντικειμένων, επισημαίνεται ότι η επιλογή των αντικειμένων δίνει την εντύπωση ότι γίνεται με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα περιορισμένα ενδιαφέροντα των διδασκόντων παρά στις ανάγκες των τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6).
Επισημαίνεται ότι:
Το τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν είναι καν παιδαγωγικό.
Το τμήμα ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μέσα από κοινό πρόγραμμα σπουδών εκπαιδεύει δασκάλους και νηπιαγωγούς σε αντίθεση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα παιδαγωγικά τμήματα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη πρακτική από ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς
προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευση είναι απαραίτητο να υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις, δηλαδή στοιχεία που να στηρίζονται σε σχετική συστηματική έρευνα, της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών. Δεδομένου ότι σύμφωνα με την σχετική βιβλιογραφία ο διαχωρισμός της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών σε γενική και ειδική κατεύθυνση, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη καθώς είναι επιστημονικά παράδοξος και δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβαση όλων των μαθητών σε ισότιμες εκπαιδευτικές εμπειρίες, η εξ ορισμού πρόταξη πτυχιούχων με βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή και κατεύθυνση (αντί επάρκειας) νηπιαγωγού ή δασκάλου έναντι νηπιαγωγών και δασκάλων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εξειδικευμένων στην ειδική αγωγή θα έπρεπε να στηρίζεται σε αδιάσειστα ερευνητικά ευρήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία εκπαίδευσης. Τα ερευνητικά αυτά ευρήματα είναι ανύπαρκτα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η παρουσία του παιδαγωγικού τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον πίνακα αναπληρωτών νηπιαγωγών ΕΑΕ μέχρι στιγμής είναι 52 άτομα (χρόνος αποφοίτησης 1998 -2016). Με ποιόν τρόπο τεκμηριώνεται η αποτελεσματικότητα και η σχέση του προγράμματος αυτού του τμήματος με την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευσης, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιβάλλεται η πρόταξή των αποφοίτων του έναντι άλλων πιο εκπαιδευμένων και έμπειρων εκπαιδευτικών; Ο αριθμός 52 και μόνο καταδεικνύει σημαντική έλλειψη εμπειρίας από πλευράς του εν λόγω τμήματος έως και υπολειτουργία του. Με ποια λογική οι συνάδελφοι ΠΕ61 θεωρείται ότι πρέπει να προτάσσονται όταν το σύνολο της προσχολικής αγωγής στην ΕΑΕ αναπληρώνεται από νηπιαγωγούς ΠΕ60.50;
Τα παραπάνω συνιστούν ένα προβληματικό πτυχίο που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε αυτό του κατεξοχήν εξειδικευμένου. Παρόλα αυτά προωθείται να προτάσσεται έναντι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.
Είναι απορίας άξιο πως οι ΠΕ61/71 μπαίνουν σε ενταξιακές δομές (π.χ. τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη) ακόμη και στα ΚΕΔΔΥ χωρίς μάλιστα να έχουν τα κατάλληλα παιδαγωγικά πτυχία ( βασικό πτυχίο δασκάλου – νηπιαγωγού από τα πανεπιστημιακά παιδαγωγικά τμήματα), προαπαιτούμενα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών των μαθητών και τη δημιουργία προγραμμάτων παρέμβασης στα πλαίσια της γενικής τάξης στην οποία καλούνται να υποστηρίξουν /εντάξουν τους μαθητές με ιδιαιτερότητες.
Συχνά αναφέρεται ότι οι απόφοιτοι τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονται χρόνια την ειδική αγωγή και δεν τους δίνεται το δικαίωμα μόνιμου διορισμού στην εκπαίδευση. Το συγκεκριμένο επιχείρημα όχι μόνο δεν τεκμηριώνει την ορθότητα της πρόταξης των συγκεκριμένων αποφοίτων έναντι εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών) αλλά εγείρει σειρά ερωτημάτων σχετικά με την καταλληλότητα των αποφάσεων που τους επέτρεψαν να συγκεντρώσουν προϋπηρεσία εκπαιδευτικού στον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής. Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι και το 2008 οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονταν σε ειδικές και ενταξιακές δομές χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, αν και αυτή ήταν και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη σε θέση εκπαιδευτικού τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και αν παραβλεφθούν η έλλειψη επιστημονικής στήριξης της αναγνώρισης ενός κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής που δεν έχουν επάρκεια για την γενική τάξη και η μεθοδολογική ασυμβατότητα της απόφασης αυτής με το ενταξιακό μοντέλο, δεν δικαιολογείται η πρόταξη αποφοίτων χωρίς ουσιαστική παιδαγωγική επάρκεια έναντι απόλυτα εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών). Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος 3699, χωρίς καμία προϋπόθεση, αναγνώρισε αναδρομικά παιδαγωγική επάρκεια σε πτυχιούχους που μέχρι και το 2008 το πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησαν δεν την δικαιολογούσε.
Εν τέλει το πρόβλημα της αδιοριστίας των συγκεκριμένων αποφοίτων είναι άμεση απόρροια της δυσαρμονίας ανάμεσα στην ανάγκη υιοθέτησης ενταξιακής πολιτικής και την ύπαρξη προπτυχιακών τμημάτων ειδικής αγωγής.
Με ποια λογική λοιπόν θεωρείται δίκαιο η ευθύνη για την επίλυση του προβλήματος αυτού να μετακυλήσει σε εκπαιδευτικούς που έχοντας αποκτήσει το βασικό παιδαγωγικό τους πτυχίο επέλεξαν να εξειδικευτούν μέσα από μεταπτυχιακά προγράμματα ειδικής αγωγής/σχολικής ψυχολογίας στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής, είτε δεν είχαν αποφοιτήσει ακόμη, είτε έχοντας μόλις αποφοιτήσει εργάζονταν σε δομές ειδικής αγωγής και συνεκπαίδευσης χωρίς να έχουν παιδαγωγική επάρκεια; Πώς λοιπόν ο ισχυρισμός ότι είναι άδικο ο κάτοχος μεταπτυχιακού με μηδενική προϋπηρεσία να προτάσσεται του αποφοίτου ειδικής αγωγής, δικαιολογεί την πρόταξη του αποφοίτου ειδικής αγωγής χωρίς προϋπηρεσία, ή με προϋπηρεσία που αποκτήθηκε χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, έναντι νηπιαγωγού ή δασκάλου κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου με προϋπηρεσία ακόμη και μεγαλύτερη των 10 χρόνων;
Ο τρόπος απόκτησης των μεταπτυχιακών τίτλων και η ποιότητά τους έχει αποτελέσει ένα βασικό σημείο της επιχειρηματολογίας των Συλλόγων Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής αλλά και των συντακτών του σχεδίου νόμου. Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα μεταπτυχιακά του εξωτερικού περνούν από διαδικασία αναγνώρισης από συγκεκριμένο φορέα ο οποίος εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Οποιεσδήποτε υποψίες για μεταπτυχιακά που αποκτήθηκαν με αθέμιτες διαδικασίες, και ως εκ τούτου τα προσόντα των κατόχων τους δεν ανταποκρίνονται σε αυτά του επιπέδου του τίτλου σπουδών τους, θα έπρεπε να κινητοποιήσουν μηχανισμούς επίσημης διερεύνησης και τεκμηριωμένης καταγραφής του θέματος, προκειμένου να γίνουν όλες οι απαραίτητες διορθώσεις στα κριτήρια αναγνώρισης των τίτλων σπουδών. Κάθε άλλη αναφορά τέτοιου είδους, δεν είναι επιχείρημα αλλά δυσφήμιση και συκοφαντία.
Σύμφωνα με όλα όσα αναδείξαμε παραπάνω η παρούσα υπουργική απόφαση είναι συνέχεια του ν. 4415/2016 και κινείται στη φιλοσοφία και το επιστημονικό πλαίσιο της ΕΑΕ . Έρχεται να ισορροπήσει τις ομάδες εργαζομένων εκπαιδευτικών στην ΕΑΕ και όχι να εξισώσει επιστημονικούς τίτλους.
Συμβιβαστικά την υποστηρίζουμε διότι θεωρούμε ότι είναι επιστημονικά παράδοξο να εξισώνονται μεταπτυχιακά διδακτορικά με βασικά πτυχία ΕΑΕ. Κλείνοντας διερωτώμεθα, η εμμονή των συναδέλφων ΣΑΤΕΑ να συνεχίσει να ισχύει η υπουργική απόφαση με αριθ. 128005/Δ2/08-08-2014(ΦΕΚ 2217/23.08.2014 Τ.Β’) του κυρίου Α. Λοβέρδου, η οποία δεν στηρίζεται σε ψηφισμένο νόμο αλλά σε σχέδιο νόμου που δεν ψηφίστηκε ποτέ, ποιας ομάδας τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Κατά αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι την ισονομία;
Όσο για την διατήρηση των Πανεπιστημιακών τμημάτων τους είναι υπόθεση ακαδημαϊκή και η ακαδημαϊκή κοινότητα θα πρέπει να δώσει λύση. Σε καμία περίπτωση υπαίτιοι για τη λειτουργία των τμημάτων δεν είναι οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 & ΠΕ60.50 και όλοι όσοι είχαν κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα στην ΕΑΕ εδώ και χρόνια. Τι θέλουν να πουν οι συνάδελφοι με αυτό; Κάθε φορά που θα γίνεται ένα νέο Πανεπιστημιακό Τμήμα όλοι όσοι έχουν πρωτύτερα κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα θα τα χάνουν;
Για το Δ.Σ
Η πρόεδρος Η Γραμματέας
Κατερίνα Γόντικα Ζ. Βαλλιάνου
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ!!
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της! Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61. Σημειώνεται ακόμη ότι ένας σημαντικός αριθμός μόνιμων δάσκαλων και νηπιαγωγών ΠΕ70 & ΠΕ60 ΕΑΕ που εργάζονται στην ειδική αγωγή έχουν διδακτορικά και μεταπτυχιακά .
Κανένας εκπαιδευτικός και κανένα παιδί με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν συνθλίβεται από μία τροπολογία και μία υπουργική απόφαση που προλαμβάνει την απόλυτη παλινδρόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος σε παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης τα οποία αποδεδειγμένα καταπατούν τα δικαιώματά του. Πολύ περισσότερο βάζει τέλος στον εμφύλιο και την ανθρωποφαγία που μεθόδευσαν πολιτικοί παράγοντες και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο σκοπός τους ήταν και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό από τον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης των προϋπαρχόντων κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ειδική εκπαίδευση ΠΕ60/70 ΕΑΕ . Εκείνοι ήταν που εδώ και δεκαετίες θεμελίωσαν την ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν για την δημιουργία τμημάτων ένταξης και ο μεγαλύτερος αριθμός εξειδικεύτηκε με διετής σπουδές στα διδασκαλεία και με έξοδα του κράτους, με υποτροφίες ΙΚΥ ώστε να προσφέρουν τις καλύτερές δυνατόν υπηρεσίες σε ένα σχολείο που κινείται στα πλαίσια της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της άρσης των διακρίσεων και της πραγμάτωσης της συμπερίληψης και του ενός σχολείου για όλα τα παιδιά. Ο σύλλογός μας σε αυτή την φιλοσοφία κινείται έως τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει.
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για ένα σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς!!
Αναφορικά με την μοριοδότηση προτείνουμε τα Διδασκαλεία να λαμβάνουν τα ίδια μόρια με τα μεταπτυχιακά. Επιπρόσθετα σημειώνουμε ότι τα μόρια των κοινωνικών κριτηρίων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και η μοριοδότηση θα πρέπει να επανεξεταστεί με προσοχή. Το σύνολο των μορίων των κοινωνικών κριτηρίων καλό θα ήταν να μην ξεπερνούν τα μόρια που αντιστοιχούν στον ανώτερο τίτλο εξειδίκευσης στην ειδική εκπαίδευση.
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
Θα ήθελα να συγχαρώ το Υπουργείο Παιδείας για τη τροπολογία και επιθυμώ την ΑΜΕΣΗ ΨΗΦΙΣΗ ΤΗΣ καθώς 1) τερματίζει τη λογική της πρόταξης και κατά επέκταση το μονοπώλιο στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση (π.χ. της εργασίας στην ειδική αγωγή της απόκτησης εξειδίκευσης)2) Συμβαδίζει με τα ευρωπαϊκά δεδομένα της απόκτησης πρώτα παιδαγωγικού πτυχίου και ύστερα εξειδίκευσης μέσω μεταπτυχιακού/διδακτορικού προγραμμάτων σπουδών στην ειδική αγωγή και εκπαίδευση 3) Συμβαδίζει με τα δεδομένα που ισχύουν και για τους μόνιμους συναδέλφους μας. 4) Αίρει την αδικία εις βάρος μιας μερίδας εργαζομένων (κατόχων μεταπτυχιακών/διδακτορικών τίτλων) που είδαν εν μια νυκτί χωρίς επιστημονικά επιχειρήματα (δουλεύουμε σε γενικά σχολεία μέσω ειδικής, πρώτα είμαστε παιδαγωγοί κ.ο.κ.) να χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα.Ωστόσο, παρακαλώ το υπουργείο και τον Διευθυντή της ειδικής αγωγής κ. Κασσιανό να λάβει υπόψη και να ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΕΙ ΚΑΤΑ 1 ΕΣΤΩ ΜΟΝΑΔΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΟΣΟ ΤΑ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΑ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΑ/ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΧΑΘΕΙ Η ΑΞΙΑ ΤΟΥΣ (ΚΑΘΩΣ ΣΕ ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΟΠΩΣ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΟΙ ΤΙΤΛΟΙ ΣΠΟΥΔΩΝ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΟΥΝ ΣΕ ΛΙΓΟΤΕΡΗ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΠΑΛΙΑ)!!!ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΘΕΙ ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΗΝ ΕΞΕΙΔΙΚΕΥΣΗ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ, ΤΩΝ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΏΝ ΠΡΟΣΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΑΔΙΚΟΥΝΤΑΙ.ΤΕΛΟΣ, ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΥΠΟΨΗ Ο ΒΑΘΜΟΣ ΠΤΥΧΙΟΥ ΚΑΘΩΣ ΔΕΙΧΝΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΣΤΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΠΟΥΔΕΣ (ΤΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑ ΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΠΕΡΙΠΟΥ ΟΛΑ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΕΠΙΠΕΔΑ).ΟΧΙ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΙΣΟΒΑΘΜΙΑΣ ΝΑ ΜΕΤΡΑ ΤΟ ΕΤΟΣ ΚΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΠΤΥΧΙΟΥ ΚΑΤΑΦΩΡΗ ΑΔΙΚΙΑ
ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΠΙΟ ΔΙΚΑΙΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ ΜΟΡΙΩΝΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΟΡΙΟΔΟΤΗΣΗ ΣΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΟ/ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΗΣ!!!!!!
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΙΑΙΑ ΕΚΠΑΙΣΔΕΥΣΗ!!!
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ
Αιτιολόγηση της στήριξης
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της! Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61. Σημειώνεται ακόμη ότι ένας σημαντικός αριθμός μόνιμων δάσκαλων και νηπιαγωγών ΠΕ70 & ΠΕ60 ΕΑΕ που εργάζονται στην ειδική αγωγή έχουν διδακτορικά και μεταπτυχιακά .
Κανένας εκπαιδευτικός και κανένα παιδί με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν συνθλίβεται από μία τροπολογία και μία υπουργική απόφαση που προλαμβάνει την απόλυτη παλινδρόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος σε παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης τα οποία αποδεδειγμένα καταπατούν τα δικαιώματά του. Πολύ περισσότερο βάζει τέλος στον εμφύλιο και την ανθρωποφαγία που μεθόδευσαν πολιτικοί παράγοντες και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο σκοπός τους ήταν και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό από τον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης των προϋπαρχόντων κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ειδική εκπαίδευση ΠΕ60/70 ΕΑΕ . Εκείνοι ήταν που εδώ και δεκαετίες θεμελίωσαν την ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν για την δημιουργία τμημάτων ένταξης και ο μεγαλύτερος αριθμός εξειδικεύτηκε με διετής σπουδές στα διδασκαλεία και με έξοδα του κράτους, με υποτροφίες ΙΚΥ ώστε να προσφέρουν τις καλύτερές δυνατόν υπηρεσίες σε ένα σχολείο που κινείται στα πλαίσια της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της άρσης των διακρίσεων και της πραγμάτωσης της συμπερίληψης και του ενός σχολείου για όλα τα παιδιά. Ο σύλλογός μας σε αυτή την φιλοσοφία κινείται έως τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει . Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για ένα σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Αναφορικά με την μοριοδότηση προτείνουμε τα Διδασκαλεία να λαμβάνουν τα ίδια μόρια με τα μεταπτυχιακά. Επιπρόσθετα σημειώνουμε ότι τα μόρια των κοινωνικών κριτηρίων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και η μοριοδότηση θα πρέπει να επανεξεταστεί με προσοχή. Το σύνολο των μορίων των κοινωνικών κριτηρίων καλό θα ήταν να μην ξεπερνούν τα μόρια που αντιστοιχούν στον ανώτερο τίτλο εξειδίκευσης στην ειδική εκπαίδευση.
Η εκπαιδευση είναι μια και ενιαία, ναι στον νομο!!
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΥΠΟΥΡΓΙΚΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΑΕΟι ρυθμίσεις της παραγράφου της υπουργικής απόφασης αποτελούν ένα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για την προάσπιση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ΕΕΑ), καθώς αποτρέπουν την κατεδάφιση ενός σημαντικότατου πυλώνα στήριξης της πορείας προς την ενταξιακή εκπαίδευση, η οποία επιβάλλεται από την ίδια τηνΣύμβαση για τα Δικαιώματα των Αναπήρων του ΟΗΕ (Ν.4074/2012).Σύμφωνα με διεθνή κείμενα, που διευκρινίζουν τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης και παρέχουν βασικές οδηγίες για την εφαρμογή της, η δημιουργία οπουδήποτε χάσματος μεταξύ ειδικής και γενικής εκπαίδευσης, με ιδιαίτερη έμφαση στους εκπαιδευτικούς,συνιστά όχι μόνο ένα διαχωρισμό επιστημονικά παρωχημένο αλλά και καταπάτηση των
δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Σε όλα αυτά τα κείμενα (UNESCO,(1994). The Salamanca statement and framework for action. Paris: UNESCO , UNESCO,(2008). Inclusive education the way of the future. Geneva: UNESCO , UNESCO, (2009).Towards inclusive education for children with disabilities: a guideline. Bangkok: UNESCO ,Peters, S. J., (2004). Inclusive education an EFA strategy for all children. World Bank) γίνεται σαφές ότι αποτελεί καταπάτηση των δικαιωμάτων των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ η επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη συντήρηση ξεχωριστών συστημάτων ειδικής και γενικής αγωγής, η ύπαρξη των οποίων προδίδεται από (α) την αυστηρή διάκριση μεταξύ ειδικών και γενικών εκπαιδευτικών, και μάλιστα βάσει της αρχικής τους εκπαίδευσης.
(β)τη λειτουργία ξεχωριστών σχολών προετοιμασίας γενικών και ειδικών παιδαγωγών, και (γ)την προώθηση της αντίληψης ότι ο ειδικός παιδαγωγός αποτελεί διαφορετική και πλήρως διακριτή επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον γενικό παιδαγωγό,
καθιστώντας τον τελευταίο αναρμόδιο για την εκπαίδευση όλων των μαθητών.Στην Ελλάδα δεν υπήρχε ανέκαθεν αυτή η διάκριση. Τα βασικά παιδαγωγικά πτυχία ουδέποτε ήταν πτυχία γενικής εκπαίδευσης και τα παιδαγωγικά τμήματα δεν δημιουργήθηκαν στην βάση μίας τέτοιας διάκρισης. Οι νηπιαγωγοί ΠΕ60 και δάσκαλοι ΠΕ70 διαθέτουν βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, τίτλος που τους δίνει την δυνατότητα να διορίζονται ως δάσκαλοι και νηπιαγωγοί σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία αντίστοιχα (χωρίς καμία διάκριση των σχολείων σε ειδικά και γενικά ή των μαθητών σε μαθητές με αναπηρία/ΕΕΑ και τυπικούς βλ.Π.Δ. 320/1983 και Ν.1566/1985). Όσοι εξ αυτών επέλεξαν να εξειδικευτούν στην εκπαίδευση παιδιών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ, ήδη διέθεταν όταν
ξεκίνησαν την εξειδίκευσή τους, το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, το οποίο απέκτησαν μετά από παρακολούθηση 4ετούς προγράμματος βασικών παιδαγωγικών σπουδών, των οποίων η εκπαίδευση παιδιών με αναπηρίες ή/και ΕΕΑ αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα και αντικείμενο, εμβαθύνοντας και επεκτείνοντας τις σχετικές γνώσεις και δεξιότητές τους. Και αυτός ήταν ο μόνος έγκυρος τρόπος απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων στην ΕΑΕ μέχρι την ψήφιση του νόμου 3699/2008.Το πτυχίο των τμημάτων ειδικής αγωγής μέχρι το 2008 δεν συνδέονταν με επαγγελματικά δικαιώματα στο χώρο της εκπαίδευσης (ούτε βέβαια της ΕΑΕ), παρόλα αυτά τα δύο τμήματα της χώρας από το 2001 συνέχιζαν διαρκώς να παράγουν αποφοίτους, κατά κύριο λόγο με κατεύθυνση (όχι επάρκεια) δασκάλων. Μέχρι το 2008, η δημιουργία ενός άτυπου ελαστικού πλαισίου έδωσε τη δυνατότητα στους αποφοίτους αυτούς να προσλαμβάνονται
ως αναπληρωτές σε θέσεις νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ60 και δάσκαλων ΕΑΕ ΠΕ70, παρότι δεν διέθεταν την προαπαιτούμενη για τις θέσεις αυτές παιδαγωγική επάρκεια. Με την ψήφιση του νόμου 3699/2008 ικανοποιείται το πάγιο κλαδικό αίτημα των αποφοίτων ειδικής αγωγής (βλ. αιτιολογική έκθεση του Νόμου 3699), οι οποίοι χωρίς παιδαγωγική επάρκεια συγκέντρωσαν προϋπηρεσία στην ΕΑΕ, και αναγνωρίζονται για πρώτη φορά οι ξεχωριστοί κλάδοι δασκάλων ΕΑΕ ΠΕ71και νηπιαγωγών ΕΑΕ ΠΕ61, με τους δεύτερους να αριθμούν μόλις 15 άτομα την στιγμή εκείνη. Με το νόμο 3699 οι κλάδοι ΠΕ61/71 προστίθενται (δεν
αντικαθιστούν) στους προϋπάρχοντες κλάδους νηπιαγωγών και δασκάλων ΠΕ60/70 ΕΑΕ και αποκτούν επαγγελματικά δικαιώματα.Η εξασφάλιση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους ΠΕ61/71, η οποία είναι απόλυτα σεβαστή, σε καμία περίπτωση δεν δικαιώνει την απόπειρα αφαίρεσης, και μάλιστα με τρόπο αναδρομικό, των ίδιων επαγγελματικών δικαιωμάτων από τους προϋπάρχοντες κλάδους εκπαιδευτικών ΕΑΕ ΠΕ60/70. Και όμως αυτό ακριβώς επιχειρήθηκε να γίνει με το άρθρο 56 του νόμου 3966 το 2011 με την μετατροπή των οργανικών ΠΕ60/ΠΕ70 σε ΠΕ61/71, χωρίς κανένα επιχείρημα για την συγκεκριμένη ρύθμιση, πέραν της διασφάλισης
της δυνατότητας διορισμού των Π61/71. Όσο για την παράκαμψη του ισχύοντος νομικού πλαισίου για τα κριτήρια πλήρωσης των θέσεων αυτών, το οποίο από την εμφάνιση της ειδικής αγωγής στη χώρα μας είναι σταθερό και προτάσσει τα αυξημένα προσόντα, με την εισαγωγή δύο ρυθμίσεων, της παρ.2.α του άρθρου 28 του Νόμου 4186 το 2013 και της περίπτωσης 5 της παρ. 2 του άρθρου 11 του Νόμου 4229, είναι δυνατό να παρακαμφθεί με την έκδοση της υπουργικής απόφασης του Α. Λοβέρδου τον Αύγουστο του 2014. Η περίπτωση των αναπληρωτών νηπιαγωγών/δασκάλων ΕΑΕ από το σχολικό έτος 2014-2015 και μετά, που νηπιαγωγοί και δάσκαλοι ΠΕ60.50/70.50 , με βασικό παιδαγωγικό πτυχίο και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή και τη σχολική ψυχολογία, σε αρκετές περιπτώσεις αποκτημένα πολύ πριν την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων στους αποφοίτους των τμημάτων ειδικής αγωγής, και πολυετή προϋπηρεσία ως αναπληρωτές ΕΑΕ, βρέθηκαν να εκτοπίζονται από αποφοίτους ΠΕ61/71 με ένα μόνο βασικό πτυχίο και μηδενική προϋπηρεσία, δίνει ένα παράδειγμα του πιθανού περιεχομένου μίας τέτοιας υπουργικής απόφασης.Δυστυχώς όμως, τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας προωθήθηκε συστηματικά η λήθη σχετικά με την ιστορία της ειδικής αγωγής στην Ελλάδα, η οποία βέβαια δεν ξεκίνησε με την ίδρυση των πανεπιστημιακών τμημάτων ειδικής αγωγής, και τον έντονο προβληματισμό
που συνόδεψε την ίδρυση των τμημάτων αυτών, τα οποία δεν λειτούργησαν αμέσως μετά την ίδρυσή τους, ενώ ήταν γνωστό ότι η ίδρυσή τους αποτελούσε παλινδρόμηση σε, ήδη από τότε θεωρούμενα, παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης. Παρόλα αυτά τα τμήματα αυτά ιδρύθηκαν και λειτούργησαν ενισχύοντας την απαράδεκτη, από πλευράς ανθρωπίνων
δικαιωμάτων και παιδαγωγικής, αντίληψη ότι αποτελεί αρμοδιότητα «ειδικών
επιστημόνων», η «εκπαίδευση ατόμων με εκ «γενετής» ή επίκτητες μόνιμες ή παροδικές σωματικές, αισθητηριακές και ψυχοπνευματικές αναπηρίες ή μαθησιακές δυσκολίες, που δεν τους επιτρέπουν να ακολουθήσουν τον ρυθμό και τον τρόπο της σχολικής εκπαίδευσης των άλλων παιδιών» (πρόκειται για τη διατύπωση του Π.Δ. 177/1993 με το οποίο ιδρύθηκε το Παιδαγωγικό Τμήμα Ειδικής Αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας), αν και στην ίδια
την Σύμβαση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Αναπήρων αναφέρεται ρητώς ότι άτομα με αναπηρία δεν αποκλείονται από το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα βάσει της αναπηρίας τους (Ν.4074/2012, article 24, παρ. 2a. Persons with disabilities are not excluded from the
general education system on the basis of disability).Η τοποθέτηση των βασικών παιδαγωγικών σπουδών στον αντίποδα της ειδικής αγωγής, μέσα από τον χαρακτηρισμό τους ως «βασικών σπουδών γενικής αγωγής» δυστυχώς καταδεικνύει σοβαρότατη έλλειψη κατανόησης σχετικά με το τι είναι παιδαγωγική, τί συνιστά ειδική παιδαγωγική, ποιά η σχέση μεταξύ των δύο και έλλειψη ουσιαστικής κατανόησης των βασικών αρχών της φιλοσοφίας της ενταξιακής εκπαίδευσης. Ο ισχυρισμός
λοιπόν ότι η ισότιμη αντιμετώπιση Π61/71 και ΠΕ60/70 ΕΑΕ, η οποία είναι μία
εξισορροπητική μεταξύ εργαζομένων λύση για την επαναφορά της απαραίτητης για τον ευαίσθητο αυτό χώρο ηρεμίας, αποτελεί υποβάθμιση του βασικού πτυχίου στην ειδική αγωγή που εξισώνει τετραετείς σπουδές με ένα/δύο χρόνια σπουδών, είναι απόρροια παράληψης σειράς παραμέτρων, με κεντρική αυτή του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου, το οποίο προηγήθηκε των συμπληρωματικών σπουδών. Αυτή η παράληψη δυστυχώς καταδεικνύει άγνοια και αντιλήψεις που εξυπηρετούν σκοπιμότητες άσχετες με τα δικαιώματα των μαθητών με αναπηρία ή/και ΕΕΑ. Και εδώ είναι σαφείς οι ευθύνες των ίδιων των τμημάτων ειδικής αγωγής, καθώς οι ελλείψεις αυτές έχουν εντοπιστεί και στις
εξωτερικές τους αξιολογήσεις
(http://www.hqaa.gr/eks/UniThessaly_SpecialEducation_2013.pdf
http://www.hqaa.gr/eks/UniMacedonia_EducationalSocialPolicy_2013.pdf ).Είναι σαφές λοιπόν σε τί έγκειται η αποσπασματική νομοθέτηση των προηγούμενων ετών και ποιά είναι τα συντεχνιακά συμφέροντα που αυτή εξυπηρετεί, τα οποία προφανώς και
δεν περιορίστηκαν στην επαγγελματική κατοχύρωση των ΠΕ61/71. Όσο για την επίκληση των ιδιαίτερων αναγκών κάποιων παιδιών ως επιχείρημα (α) για την απόλυτη κυριαρχία του βασικού πτυχίου ειδικής αγωγής, (β) για τον χαρακτηρισμό του βασικού παιδαγωγικού πτυχίου ως πτυχίου γενικής αγωγής, (γ) για την απαξίωση των συμπληρωματικών στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο σπουδών στην εκπαίδευση των μαθητών με αναπηρία ή/και
ΕΕΑ, (δ) για την διακοπή της κινητικότητας των εκπαιδευτικών σε θέσεις ειδικής και γενικής αγωγής, εν ολίγοις, για την ίδια την ακύρωση του πλαισίου εκπαίδευσης των ειδικών εκπαιδευτικών όπως αυτό περιγράφεται στην Διακήρυξη της Σαλαμάνκα και σε άλλα κείμενα της UNESCO, καταδεικνύει το πόσο πίσω βρίσκεται η χώρα μας σε θέματα
ανθρωπίνων δικαιωμάτων και υπογραμμίζει το βάρος των ευθυνών που φέρουν για αυτή τη κατάσταση οι αρμόδιοι για τη διαμόρφωση εκπαιδευτικής πολιτικής στη χώρα μας.Η αναγνώριση από τη νυν ηγεσία του υπουργείου παιδείας των αδικαιολόγητων και άδικων αποτελεσμάτων των χειρισμών αυτών και η προώθηση μίας ρύθμιση που επιτέλους θέτει ένα φραγμό στην απόλυτη κυριαρχία της συντεχνιακής λογικής στον χώρο της ΕΑΕ αποτελούν κινήσεις αξιέπαινες.
ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ
ΣΑΝΔ ΜΕΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ – ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ/ΣΧΟΛΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
Λόγω των πρόσφατων δημοσιεύσεων των συναδέλφων αναπληρωτών ΠΑΜΑΚ και ΠΤΕΑ οι οποίοι επικαλούνται ότι η παρούσα υπουργική απόφαση δεν στηρίζεται σε επιστημονικά επιχειρήματα αισθανόμαστε την ανάγκη να αντικρούσουμε τις όποιες λανθασμένες πληροφορίες .
Αποδόμηση της αντίθετης επιχειρηματολογίας
Τα επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα μας είναι τα ακόλουθα:
Αρχικά πολύ συνοπτικά αναφέρουμε ότι :
Οι ΠΕ71 & ΠΕ61 δεν έχουν επάρκεια να διδάξουν στη γενική εκπαίδευση. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τους επιτρέπεται η υποβολή αίτησης στους αντίστοιχους πίνακες αναπληρωτών. Παράδειγμα, εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών για το σχολικού έτος 2014 -15 (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ , σελ.9,10).
Αντίθετα οι κάτοχοι βασικών τίτλων δάσκαλων και νηπιαγωγών έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν στις ΣΜΕΑΕ, (σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης), όταν υπάρχει έλλειψη αναπληρωτών ΕΑΕ, και χωρίς καμία επιπλέον εξειδίκευση, (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ, σελ.9,10), γιατί η ειδική αγωγή είναι κομμάτι της γενικής και όχι κάτι άσχετο από τις σπουδές τους. Συνεπώς ο βασικός τίτλος που αποκτάται από τα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής και προσχολικής εκπαίδευσης είναι ισχυρότερος και επαρκέστερος από οποιαδήποτε κατεύθυνση δάσκαλου ή νηπιαγωγού από τα τμήματα ειδικής αγωγής καθώς εξασφαλίζει στον εκπαιδευτικό κινητικότητα ανάμεσα στην γενική εκπαίδευση και στην προέκτασή της την ειδική . Οι έχοντες βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά αναδεικνύονται ως κατεξοχήν εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Αναλυτικότερα, από την μελέτη των σχετικών ευρωπαϊκών και διεθνών κειμένων προκύπτουν να ακόλουθα συμπεράσματα:
•Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση, της γενικής παιδαγωγικής. Συνεπώς, η εξειδικευμένη γνώση σχετικά με την ειδική παιδαγωγική δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την στενή έννοια, αλλά ως προέκταση της βασικής παιδαγωγικής γνώσης πάνω στην οποία και κτίζεται2.
•Κατά συνέπεια, όπως τονίζεται και στα σύγχρονα Διεθνή και Ευρωπαϊκά κείμενα που παρέχουν κατευθύνσεις και παραδείγματα για την εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ο ειδικός παιδαγωγός δεν αποτελεί ανεξάρτητη επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον παιδαγωγό. Αντιθέτως, έμφαση δίνεται στην κατάλληλη εκπαίδευση των γενικών παιδαγωγών προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες όλων των μαθητών τους στα πλαίσια του νέου ενταξιακού/συνεκπαιδευτικού σχολείου, ενώ για τους ειδικούς παιδαγωγούς τονίζεται ότι η εκπαίδευση τους στην ειδική αγωγή αποτελεί επιπλέον προσόν το οποίο θα πρέπει να συμπληρώνει τη βασική τους εκπαίδευση στη γενική αγωγή. Συγκριμένα, σύμφωνα με την Διακήρυξης της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων για την Ειδική Αγωγή της UNESCO (1994), η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση, η οποία οδηγεί σε επιπλέον προσόντα, θα πρέπει κανονικά να συμπληρώνει την βασική εκπαίδευση και εκπαιδευτική εμπειρία των εκπαιδευτικών στο γενικό σχολείο, είτε με την μορφή ενσωματωμένων στη βασική εκπαίδευση συμπληρωματικών σπουδών είτε με την μορφή συμπληρωματικών σπουδών που έπονται των βασικών, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ο συμπληρωματικός της χαρακτήρας και η κινητικότητα.
Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο International Conference on Education με θέμα «Inclusive Education: The way of the future» (UNESCO International Bureau of Education, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική-γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο.
•Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση, επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση. Το κριτήριο επιλογής εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής δεν μπορεί να είναι το βασικό πτυχίο, καθώς το βασικό πτυχίο είναι προσόν προαπαιτούμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να είναι ενιαίο για την κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης (Πτυχίο Παιδαγωγικού Προσχολικής ή Δημοτικής Εκπαίδευσης). Ο χαρακτηρισμός «εκπαιδευτικός ΕΑΕ» απορρέει από τα συμπληρωματικά, στον προαπαιτούμενο βασικό παιδαγωγικό τίτλο, προσόντα. Συνεπώς, ο εκτοπισμός των εκπαιδευτικών με βασικές παιδαγωγικές σπουδές (που διαθέτουν επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη) και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή/σχολική ψυχολογία είναι άτοπος, καθώς οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί είναι – σύμφωνα και με τα ευρωπαϊκά δεδομένα- οι πλέον εξειδικευμένοι για να προσφέρουν υπηρεσίες τόσο σε συνεκπαιδευτικές δομές όσο και δομές ειδικής εκπαίδευσης.
•Σύμφωνα με την Διακήρυξη της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων, για την Ειδική Αγωγή της UNESCO, η ειδική αγωγή αποτελεί έναν τομέα της παιδαγωγικής που είναι συνυφασμένος και θα πρέπει να συνδέεται στενά με την έρευνα. Η λέξη έρευνα βέβαια δεν περιορίζεται σε στενό ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά αφορά τον σχεδιασμό καινοτόμων παρεμβάσεων και την διεξαγωγή έρευνας-δράσης που εστιάζει στην εφαρμογή και στην αξιολόγηση στρατηγικών και παρεμβάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την παιδαγωγική πράξη. Συνεπώς δεξιότητες και γνώσεις που σχετίζονται με την βαθειά κατανόηση και εφαρμογή της ερευνητικής μεθοδολογίας, και οι οποίες αποκτώνται κατεξοχήν μέσα από μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές, είναι απαραίτητο εφόδιο του ειδικού παιδαγωγού
προκειμένου
(α) να ανταποκριθεί στην δυναμική φύση του αντικειμένου του και
(β) να μην υποβιβάσει την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει περιοριζόμενος σε ρόλο εμπειροτέχνη ή τεχνικού της εκπαίδευσης.
Επομένως το επιχείρημα ότι ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό είναι απλά μια έρευνα και δεν καθιστά τον δάσκαλο η νηπιαγωγό εξειδικευμένο ειδικό εκπαιδευτικό είναι άτοπο.
•Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών δεν υπάρχουν προπτυχιακά
τμήματα εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά η εξειδίκευση στην ειδική αγωγή επιτυγχάνεται μέσα από συμπληρωματική στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο επιπλέον εκπαίδευση.
•Οι πτυχιούχοι με βασικό τίτλο στην ειδική αγωγή εκ των πραγμάτων δεν είναι ειδικοί
παιδαγωγοί καθώς δεν έχουν την προαπαιτούμενη για εξειδίκευση βασική παιδαγωγική κατάρτιση και επάρκεια για τη γενική αγωγή. Υπενθυμίζεται ότι τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων Ειδικής Αγωγής, δεν έχουν αυξημένη διάρκεια ως προς το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, δεν έχουν ενσωματωμένες τις βασικές γενικές παιδαγωγικές σπουδές και ως εκ τούτου δεν οδηγούν σε επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη. Συνεπώς, το βασικό τους πτυχίο και μόνο δεν τους καθιστά εξειδικευμένους παιδαγωγούς.
Όλα τα ανωτέρω πιστοποιούνται και από τις Εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των
παιδαγωγικών τμημάτων ειδικής αγωγής των πανεπιστημίων Μακεδονίας και Θεσσαλίας στις οποίες επισημάνονται η έλλειψη παιδαγωγικών και βασικών προαπαιτούμενων μαθημάτων, η έλλειψη ενταξιακής/συνεκπαιδευτικής φιλοσοφίας, η ανεπαρκής πρακτική άσκηση τόσο σε γενικό, όσο και σε ειδικό πλαίσιο.
Ειδικότερα :
Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία
μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (Εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συμπεριληπτική/συνεκπαιδευτική προσέγγιση (Εξωτ. Αξιολ σ.9). Στην έκθεση αφού γίνεται μία σύντομη ανάλυση της φιλοσοφίας της συμπεριληπτικής – συνεκπαιδευτικής προσέγγισης, ως μία διαδικασία που δεν περιορίζεται στην απλή τοποθέτηση των παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί ως παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό πλαίσιο αλλά ως μία διαδικασία που βασικό σκοπό έχει την δημιουργία ενός σχολείο για όλους, προτείνεται ότι το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος ειδικής αγωγής θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή σε συγκεκριμένα θεωρητικά και φιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν την διαφορετικότητα και το φιλοσοφικό υπόβαθρο της ειδικής αγωγής (Εξωτ. Αξιολ σ.9-10). Σύμφωνα με την ίδια έκθεση τα μαθήματα παιδαγωγικής είναι περιορισμένα, ενώ ανεπαρκή είναι και τα μαθήματα θεατρικής, αισθητικής και μουσικής αγωγής και λογοτεχνίας (Εξωτ. Αξιολ σ.10).
Τμήμα κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας:
Παρατηρείται απουσία βασικών μαθημάτων από το πρώτο έτος σπουδών που αποτελούν προϋπόθεση για την διδασκαλία εξειδικευμένων μαθημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Βασικά προβλήματα εντοπίζονται στην επιλογή των διδασκόμενων μαθημάτων καθώς και στην επάρκεια και καταλληλότητα της πρακτικής άσκησης των μελλοντικών αποφοίτων των δύο τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Επιπλέον, όσον αφορά την καταλληλότητα των διδασκόμενων αντικειμένων, επισημαίνεται ότι η επιλογή των αντικειμένων δίνει την εντύπωση ότι γίνεται με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα περιορισμένα ενδιαφέροντα των διδασκόντων παρά στις ανάγκες των τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6).
Επισημαίνεται ότι:
Το τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν είναι καν παιδαγωγικό.
Το τμήμα ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μέσα από κοινό πρόγραμμα σπουδών εκπαιδεύει δασκάλους και νηπιαγωγούς σε αντίθεση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα παιδαγωγικά τμήματα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη πρακτική από ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς
προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευση είναι απαραίτητο να υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις, δηλαδή στοιχεία που να στηρίζονται σε σχετική συστηματική έρευνα, της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών. Δεδομένου ότι σύμφωνα με την σχετική βιβλιογραφία ο διαχωρισμός της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών σε γενική και ειδική κατεύθυνση, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη καθώς είναι επιστημονικά παράδοξος και δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβαση όλων των μαθητών σε ισότιμες εκπαιδευτικές εμπειρίες, η εξ ορισμού πρόταξη πτυχιούχων με βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή και κατεύθυνση (αντί επάρκειας) νηπιαγωγού ή δασκάλου έναντι νηπιαγωγών και δασκάλων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εξειδικευμένων στην ειδική αγωγή θα έπρεπε να στηρίζεται σε αδιάσειστα ερευνητικά ευρήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία εκπαίδευσης. Τα ερευνητικά αυτά ευρήματα είναι ανύπαρκτα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η παρουσία του παιδαγωγικού τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον πίνακα αναπληρωτών νηπιαγωγών ΕΑΕ μέχρι στιγμής είναι 52 άτομα (χρόνος αποφοίτησης 1998 -2016). Με ποιόν τρόπο τεκμηριώνεται η αποτελεσματικότητα και η σχέση του προγράμματος αυτού του τμήματος με την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευσης, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιβάλλεται η πρόταξή των αποφοίτων του έναντι άλλων πιο εκπαιδευμένων και έμπειρων εκπαιδευτικών; Ο αριθμός 52 και μόνο καταδεικνύει σημαντική έλλειψη εμπειρίας από πλευράς του εν λόγω τμήματος έως και υπολειτουργία του. Με ποια λογική οι συνάδελφοι ΠΕ61 θεωρείται ότι πρέπει να προτάσσονται όταν το σύνολο της προσχολικής αγωγής στην ΕΑΕ αναπληρώνεται από νηπιαγωγούς ΠΕ60.50;
Τα παραπάνω συνιστούν ένα προβληματικό πτυχίο που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε αυτό του κατεξοχήν εξειδικευμένου. Παρόλα αυτά προωθείται να προτάσσεται έναντι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.
Είναι απορίας άξιο πως οι ΠΕ61/71 μπαίνουν σε ενταξιακές δομές (π.χ. τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη) ακόμη και στα ΚΕΔΔΥ χωρίς μάλιστα να έχουν τα κατάλληλα παιδαγωγικά πτυχία ( βασικό πτυχίο δασκάλου – νηπιαγωγού από τα πανεπιστημιακά παιδαγωγικά τμήματα), προαπαιτούμενα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών των μαθητών και τη δημιουργία προγραμμάτων παρέμβασης στα πλαίσια της γενικής τάξης στην οποία καλούνται να υποστηρίξουν /εντάξουν τους μαθητές με ιδιαιτερότητες.
Συχνά αναφέρεται ότι οι απόφοιτοι τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονται χρόνια την ειδική αγωγή και δεν τους δίνεται το δικαίωμα μόνιμου διορισμού στην εκπαίδευση. Το συγκεκριμένο επιχείρημα όχι μόνο δεν τεκμηριώνει την ορθότητα της πρόταξης των συγκεκριμένων αποφοίτων έναντι εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών) αλλά εγείρει σειρά ερωτημάτων σχετικά με την καταλληλότητα των αποφάσεων που τους επέτρεψαν να συγκεντρώσουν προϋπηρεσία εκπαιδευτικού στον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής. Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι και το 2008 οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονταν σε ειδικές και ενταξιακές δομές χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, αν και αυτή ήταν και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη σε θέση εκπαιδευτικού τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και αν παραβλεφθούν η έλλειψη επιστημονικής στήριξης της αναγνώρισης ενός κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής που δεν έχουν επάρκεια για την γενική τάξη και η μεθοδολογική ασυμβατότητα της απόφασης αυτής με το ενταξιακό μοντέλο, δεν δικαιολογείται η πρόταξη αποφοίτων χωρίς ουσιαστική παιδαγωγική επάρκεια έναντι απόλυτα εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών). Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος 3699, χωρίς καμία προϋπόθεση, αναγνώρισε αναδρομικά παιδαγωγική επάρκεια σε πτυχιούχους που μέχρι και το 2008 το πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησαν δεν την δικαιολογούσε.
Εν τέλει το πρόβλημα της αδιοριστίας των συγκεκριμένων αποφοίτων είναι άμεση απόρροια της δυσαρμονίας ανάμεσα στην ανάγκη υιοθέτησης ενταξιακής πολιτικής και την ύπαρξη προπτυχιακών τμημάτων ειδικής αγωγής.
Με ποια λογική λοιπόν θεωρείται δίκαιο η ευθύνη για την επίλυση του προβλήματος αυτού να μετακυλήσει σε εκπαιδευτικούς που έχοντας αποκτήσει το βασικό παιδαγωγικό τους πτυχίο επέλεξαν να εξειδικευτούν μέσα από μεταπτυχιακά προγράμματα ειδικής αγωγής/σχολικής ψυχολογίας στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής, είτε δεν είχαν αποφοιτήσει ακόμη, είτε έχοντας μόλις αποφοιτήσει εργάζονταν σε δομές ειδικής αγωγής και συνεκπαίδευσης χωρίς να έχουν παιδαγωγική επάρκεια; Πώς λοιπόν ο ισχυρισμός ότι είναι άδικο ο κάτοχος μεταπτυχιακού με μηδενική προϋπηρεσία να προτάσσεται του αποφοίτου ειδικής αγωγής, δικαιολογεί την πρόταξη του αποφοίτου ειδικής αγωγής χωρίς προϋπηρεσία, ή με προϋπηρεσία που αποκτήθηκε χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, έναντι νηπιαγωγού ή δασκάλου κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου με προϋπηρεσία ακόμη και μεγαλύτερη των 10 χρόνων;
Ο τρόπος απόκτησης των μεταπτυχιακών τίτλων και η ποιότητά τους έχει αποτελέσει ένα βασικό σημείο της επιχειρηματολογίας των Συλλόγων Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής αλλά και των συντακτών του σχεδίου νόμου. Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα μεταπτυχιακά του εξωτερικού περνούν από διαδικασία αναγνώρισης από συγκεκριμένο φορέα ο οποίος εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Οποιεσδήποτε υποψίες για μεταπτυχιακά που αποκτήθηκαν με αθέμιτες διαδικασίες, και ως εκ τούτου τα προσόντα των κατόχων τους δεν ανταποκρίνονται σε αυτά του επιπέδου του τίτλου σπουδών τους, θα έπρεπε να κινητοποιήσουν μηχανισμούς επίσημης διερεύνησης και τεκμηριωμένης καταγραφής του θέματος, προκειμένου να γίνουν όλες οι απαραίτητες διορθώσεις στα κριτήρια αναγνώρισης των τίτλων σπουδών. Κάθε άλλη αναφορά τέτοιου είδους, δεν είναι επιχείρημα αλλά δυσφήμιση και συκοφαντία.
Σύμφωνα με όλα όσα αναδείξαμε παραπάνω η παρούσα υπουργική απόφαση είναι συνέχεια του ν. 4415/2016 και κινείται στη φιλοσοφία και το επιστημονικό πλαίσιο της ΕΑΕ . Έρχεται να ισορροπήσει τις ομάδες εργαζομένων εκπαιδευτικών στην ΕΑΕ και όχι να εξισώσει επιστημονικούς τίτλους.
Συμβιβαστικά την υποστηρίζουμε διότι θεωρούμε ότι είναι επιστημονικά παράδοξο να εξισώνονται μεταπτυχιακά διδακτορικά με βασικά πτυχία ΕΑΕ. Κλείνοντας διερωτώμεθα, η εμμονή των συναδέλφων ΣΑΤΕΑ να συνεχίσει να ισχύει η υπουργική απόφαση με αριθ. 128005/Δ2/08-08-2014(ΦΕΚ 2217/23.08.2014 Τ.Β’) του κυρίου Α. Λοβέρδου, η οποία δεν στηρίζεται σε ψηφισμένο νόμο αλλά σε σχέδιο νόμου που δεν ψηφίστηκε ποτέ, ποιας ομάδας τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Κατά αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι την ισονομία;
Όσο για την διατήρηση των Πανεπιστημιακών τμημάτων τους είναι υπόθεση ακαδημαϊκή και η ακαδημαϊκή κοινότητα θα πρέπει να δώσει λύση. Σε καμία περίπτωση υπαίτιοι για τη λειτουργία των τμημάτων δεν είναι οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 & ΠΕ60.50 και όλοι όσοι είχαν κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα στην ΕΑΕ εδώ και χρόνια. Τι θέλουν να πουν οι συνάδελφοι με αυτό; Κάθε φορά που θα γίνεται ένα νέο Πανεπιστημιακό Τμήμα όλοι όσοι έχουν πρωτύτερα κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα θα τα χάνουν;
YΠΕΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑΣ!!
Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- προσηλωμένος σταθερά στη θεμελιώδη αρχή ότι η εκπαίδευση αποτελεί βασικό παράγοντα που συμβάλλει στην αυτονομία και στην ανεξαρτησία όλων των ανθρώπων, με τις συνεχείς παρεμβάσεις του πάνω από δύο δεκαετίες υπερασπίζεται το δικαίωμα των παιδιών με αναπηρία και των παιδιών με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες να έχουν πραγματικά το δικαίωμα της δωρεάν δημόσιας παιδείας σ’ όλες τις βαθμίδες, να έχουν το δικαίωμα της ειδικής φροντίδας: όχι μόνο στους νόμους αλλά και στην πράξη. Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί μέρος της νομοθεσίας για τη γενική εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες (Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35). Παρ’ όλα αυτά όλοι οι νόμοι και πληθώρα κανονιστικών διατάξεων, με εξαίρεση το Ν. 1566/1985, αντιμετώπισαν διαχωριστικά το θεσμό της ειδικής αγωγής με αποτέλεσμα την προώθηση της ιατροποίησης, της κατηγοριοποίησης και του διαχωρισμού των εκπαιδευτικών καθώς και την ανατροπή των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης (ωρομισθία, ελαστικές εργασιακές σχέσεις ΕΣΠΑ, καταστρατήγηση ωραρίου ΕΣΠΑ-ΟΑΕΔ). Πριν από 17 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως (;) την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Το Υπουργείο Παιδείας, παρά τις θετικές ρυθμίσεις όπως του ν. 4415/2016, παίρνει μέτρα για την αποτελεσματικότερη και την αποδοτικότερη μνημονιακά πολιτική. Μετά τις συγχωνεύσεις των σχολείων επί υπουργίας της κ. Διαμαντοπούλου (2011), που υπηρέτησαν αποκλειστικά τη λογιστική της «εξοικονόμησης πόρων», μέσα από την περικοπή οργανικών και λειτουργικών θέσεων εργασίας εκπαιδευτικών, έτσι και τώρα τροποποίησε τον νόμο 3699/2008 που στο άρθ. 6 ανέφερε ότι «στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πρέπει να μειώνεται αναλογικά ο αριθμός των μαθητών και οι παραπάνω μαθητές να κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδιας τάξης» με το άρθρο 11 του ν. 4452/2017, σύμφωνα με το οποίο «ο αριθμός των μαθητών του τμήματος μπορεί να μειώνεται και να υπολείπεται συνολικά κατά τρεις (3) μαθητές από το μέγιστο προβλεπόμενο… εφόσον στο σχολείο δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης». Ενισχύοντας τον συγκεντρωτισμό και την γραφειοκρατία σε βάρος της εκπαίδευσης των μαθητών δίνει την αρμοδιότητα στον Περιφερειακό Διευθυντή Εκπαίδευσης. Αυτό έρχεται σε συνέχεια των Ρυθμίσεων που αφορούν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση του νόμου 4368/2016 (ΜΕΤΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΧΥΝΣΗ ΤΟΥ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ) οι οποίες αιφνιδίασαν αρνητικά την εκπαιδευτική κοινότητα και τους γονείς. Την τελευταία εξαετία οι σχολικές δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης δέχθηκαν πολλές «τροποποιητικές» νομοθετικές ρυθμίσεις για την εξυπηρέτηση των μνημονιακών πολιτικών, με συρρίκνωση σχολικών δομών, συγχωνεύσεις και υποβαθμίσεις σχολικών μονάδων. Συνεχείς ήταν οι προσπάθειες αλλοίωσης του ρόλου των Τμημάτων Ένταξης, καθώς και της κατάργησής τους. Δεκάδες Τμήματα Ένταξης έκλεισαν με το πρόσχημα της μη φοίτησης μαθητών(!!!) με τη συνεργασία διαφόρων Διευθυντών Εκπαίδευσης & ΚΕΔΔΥ. Σε πολλές περιπτώσεις υπήρξε αλλοίωση του ρόλου του Τμήματος Ένταξης (Τ.Ε.) με την υποκατάσταση του εκπαιδευτικού του Τ.Ε. σε ρόλο εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης «παραβλέποντας» το γεγονός ότι τα δύο μέτρα εκπαιδευτικής υποστήριξης είναι διαφορετικά και σχεδιασμένα να εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες» (ΣΥΝΗΓΟΡΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ, 2009 ΠΟΡΙΣΜΑ: Εφαρμογή του θεσμού της παράλληλης στήριξης μαθητών µε αναπηρία ή µε ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες). Επίσης στα Σχέδια Νόμου για την ΕΑΕ του κ. Αρβανιτόπουλου, η Παράλληλη Στήριξη δε δινόταν στα σχολεία που είχαν Τ.Ε. παρότι ο Νόμος δεν περιορίζει την παροχή Παράλληλης Στήριξης αποκλειστικά σε περιπτώσεις όπου στο σχολείο του μαθητή δεν λειτουργεί Τμήμα Ένταξης (Ν. 3699/2008, άρθρο 6). ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Νέα αύξηση των εργοδοτικών εισφορών (και αναδρομική) πριονίζει τον μισθό των Δημοσίων Υπαλλήλων Το θεσμικό πλαίσιο για την λειτουργία του Τμήματος Ένταξης είναι σαφές. Ο κυριότερος λόγος για την ίδρυση Τμημάτων Ένταξης δεν είναι άλλος από τον αυξημένο αριθμό των μαθητών με αναπηρία και ειδικές μαθησιακές δυσκολίες και την δέσμευση και υποχρέωση του κράτους να λαμβάνει όλα τα απαιτούμενα μέτρα που διασφαλίζουν μεταξύ άλλων την ενιαία, ποιοτική και ελεύθερη πρόσβαση όλων των μαθητών στην εκπαίδευση και την απαιτούμενη υποστήριξη μέσα στο γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, προκειμένου να διευκολυνθεί η αποτελεσματική εκπαίδευσή τους (άρθρο 21 παρ. 6 του Συντάγματος, το άρθρο 1 του ν. 3699/2008 και το άρθρο 24 του ν. 4074/2012). Το Δημόσιο Σχολείο με τα Τμήματα Ένταξης παρέχει τη μοναδική δυνατότητα παροχής δωρεάν ειδικής εκπαίδευσης. Ο Πανελλήνιος Επιστημονικός Σύλλογος Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- έχει ζητήσει την κατάργηση της συγκεκριμένης τροπολογίας γιατί αλλάζει τη Λειτουργία και το Ρόλο των Τμημάτων Ένταξης και ο Εκπαιδευτικός του Τ.Ε. καλείται σε ρόλους που ενυπάρχουν σε άλλους θεσμούς όπως η Παράλληλη Στήριξη (ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΠΕΣΕΑ 15-2-2016). Υπενθυμίζεται ότι «αν το μόνο το οποίο παλεύουμε είναι να τα βγάλουμε πέρα με νούμερα και αριθμούς, με κόστη και ζημιές και δεν αντιλαμβανόμαστε την μεγάλη κοινωνική ανταποδοτικότητα της εκπαίδευσης για το μέλλον για τα νέα παιδιά, για τις νέες γενιές που είναι η επένδυση στη γνώση και σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς ταξικούς φραγμούς, τότε δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι οι εξελίξεις θα μας προσπεράσουν πάρα πολύ γρήγορα» (Α. Τσίπρας, 23-9-2010 Διαβούλευση της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ για την Παιδεία). Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- επισημαίνει ως άμεσα και αναγκαία θεσμικά και πολιτικά μέτρα τα παρακάτω: Ενιαίος νόμος για την Εκπαίδευση. Η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της γενικής εκπαίδευσης. Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να είναι μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με την γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, τα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Ο Βασικός στόχος, το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης. Σε μια τέτοια κατεύθυνση, σε έναν ουσιαστικό και δημοκρατικό διάλογο έχουν θέση θέματα όπως: α) η πρώιμη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία πλήρως στελεχωμένα με εκπαιδευτικούς και υποστηρικτικό προσωπικό, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλα τα παιδιά πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της εκπαίδευσης, δ) Ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του εκπαιδευτικού θεσμού των ΚΕΔΔΥ σε εκπαιδευτική κατεύθυνση και ενίσχυση του Υποστηρικτικού ρόλου τους, ε) η ενίσχυση της επαγγελματικής εκπαίδευσης των παιδιών με αναπηρία, και στ) κατάργηση της διάταξης του ν.3699/2008 για την Ιδιωτική Παράλληλη Στήριξη που μετακυλύει την ευθύνη στους γονείς για τη φοίτηση των παιδιών τους στο γενικό σχολείο και έρχεται σε αντίθεση με το Σύνταγμα το οποίο ορίζει με σαφήνεια στο άρθρο 21 παργρ. 6 ότι: «τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας». Διασφάλιση των πιστώσεων για την ειδική αγωγή από τον τακτικό προϋπολογισμό. Άμεσοι διορισμοί εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής, ΕΕΠ, ΕΒΠ στα γενικά και ειδικά σχολεία, με τα ίδια κριτήρια διορισμού που ισχύουν σε όλη την εκπαίδευση. Σε ό, τι αφορά το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, που αναρτήθηκε προσφάτως στο σύστημα της Διαύγειας στην ηλεκτρονική διαβούλευση και αφορά τον «Καθορισμό Κριτηρίων Πρόσληψης Αναπληρωτών Εκπαιδευτικών στις Δομές της Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης», σύμφωνα με το άρθρο 48 του Ν.4415/2016, το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- τόνισε με Υπομνήματά του -από το έτος 2011- την αναγκαιότητα κατάργησης του πελατειακού άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011, που καταργούσε σε μια νύχτα όλες τις οργανικές θέσεις όλων των νηπιαγωγών ειδικής αγωγής ΠΕ60 και όλων των δασκάλων ειδικής αγωγής ΠΕ70 «παραδίνοντας τες» αποκλειστικά στους νέους κλάδους ΠΕ61 & ΠΕ71. Γι’ αυτό χαιρέτισε την κατάργηση του άρθρου 56 του Νόμου 3966/2011 με το άρθρο 48 του Νόμου 4415/2016 που αποκατάστησε την δημοκρατική νομιμότητα και την ισονομία ανάμεσα τους εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Το ίδιο πράξαμε και το 2003 όταν ο Νόμος 3194/2003 κατηγοριοποιούσε και πρότασσε τους συναδέλφους μας με μεταπτυχιακούς τίτλους στους διορισμούς αναπληρωτών και στις υπηρεσιακές μεταβολές των μονίμων (μεταθέσεις-αποσπάσεις) σε βάρος των νηπιαγωγών και των δασκάλων ειδικής αγωγής του Μαράσλειου Διδασκαλείου και των Διδασκαλείων. ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΣ; Μετά το Πάσχα η ανακοίνωση για το νέο σύστημα επιλογής Διευθυντών. Τι θα καταργηθεί, τι θα επανέλθει Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- με αφορμή το σχέδιο Υπουργικής Απόφασης για το διορισμό αναπληρωτών ειδικής αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για το Σχολικό Έτος 2017-2018, προτείνει: α) την αύξηση της μοριοδότησης της προϋπηρεσίας στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, ως υπέρτατη αναγνώριση του Κράτους σε αυτούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην αγωγή και εκπαίδευση των ατόμων με αναπηρία, και β) να ληφθεί υπόψη το άρθρο 21 του Συντάγματος της Ελλάδας και το άρθρο 24 του Νόμου 4074/2012 για να υπάρξει εξορθολογισμός της μοριοδότησης των ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων (εκπαιδευτικοί με αναπηρία, γονείς παιδιών με αναπηρία και πολύτεκνοι εκπαιδευτικοί), χωρίς να αφήνει την παραμικρή υπόνοια αδικιών και προνομιακής μεταχείρισης εις βάρος των μη αναπήρων εκπαιδευτικών. Υπενθυμίζουμε ότι η εκπαίδευση, ως θεσμός, είναι καθολικός και ενιαίος. Οι οποιαδήποτε διαφοροποιήσεις «λόγω των ιδιαίτερων συνθηκών στην Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση» (Κ. Γαβρόγλου: Υπουργός Παιδείας, 2017) οφείλουν να λαμβάνουν συνολικά υπόψη, τις ιδιαιτερότητες των παιδιών και να προσαρμόζονται σ’ αυτές, διατηρώντας πάντα την βασική, κεντρική, στοχοθεσία της εκπαίδευσης που είναι η ολόπλευρη βελτίωση των χαρακτηριστικών των παιδιών, σε συνάρτηση με τις δυνατότητες τους.
Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για την ΕΑΕ.
Αιτιολόγηση της στήριξης .
Η ισότιμη αντιμετώπιση μεταξύ των αναπληρωτών αποφοίτων τμημάτων ειδικής αγωγής Π61/71 και των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ΕΑΕ ΠΕ60.50/70.50 ΕΑΕ ανέκαθεν αποτελούσε πάγιο αίτημα του συλλόγου μας. Ένα πρώτο μεγάλο σημαντικό βήμα ισότιμης αντιμετώπισης πραγματοποιήθηκε με την ψήφιση της τροπολογίας του υπ. Παιδείας κυρίου Ν. Φίλη ( ν. 4415/2016). Στην παρούσα υπουργική απόφαση «Για λόγους ισονομίας» σύμφωνα με τις δηλώσεις του νυν Υπ. Παιδείας κύριου Γαβρόγλου επιχειρείται επίσης μία έντιμη εξισορροπητική λύση από πλευράς εργασιακών δικαιωμάτων για όλους τους εργαζόμενους αναπληρωτές στην ειδική εκπαίδευση. Η στάση και οι νομοθετικές πρωτοβουλίες της νυν πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΠΕΘ αποτελούν ένα αποφασιστικό βήμα προκειμένου να αποκατασταθούν τα εργασιακά δικαιώματα των αναπληρωτών. Πρωτίστως όμως επανέρχεται η ομαλότητα στον τόσο ευαίσθητο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης. Παρόλο που δεν επέρχεται η πλήρης εξίσωση μεταξύ των αναπληρωτών στον κύριο πίνακα και παρόλο που οι συνάδελφοι ΠΕ71 & ΠΕ61 συνεχίζουν να προτάσσονται λόγω μορίων, στηρίζουμε κατά βάση την υπουργική απόφαση.
Σεβόμενοι τις σπουδές των συναδέλφων ΠΕ71 & ΠΕ61 έχουμε να τονίσουμε ότι κανένα εργασιακό τους δικαίωμα δεν συνθλίβεται από την συγκεκριμένη υπουργική απόφαση, καθώς μοριοδοτεί το πτυχίο τους με περισσότερα μόρια σε σχέση με τα μεταπτυχιακά που αποτελούν ανώτερους ακαδημαϊκούς τίτλους και με αυτό τον τρόπο συνεχίζουν να προτάσσονται. Επίσης δεν μοριοδοτεί καθόλου το βασικό πτυχίο των αναπληρωτών δασκάλων και νηπιαγωγών (70.50/60.50), στο οποίο σημειώνεται ,ότι περιλαμβάνονται μαθήματα ειδικής αγωγής και διαθέτουν άνω των τεσσάρων χρόνων πολυετείς σπουδές. Συγκεκριμένα οι σπουδές αυτές δεν είναι άσχετες ή παρεμφερείς αλλά αντίθετα αποτελούν το βασικό παιδαγωγικό σύστημα μέσα στο οποίο περιλαμβάνεται η ειδική αγωγή. Η γενική παιδαγωγική αποτελεί τη βάση της ειδικής εκπαίδευσης και κατ’ επέκταση η ειδική εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της γενικής εκπαίδευσης και προέκτασή της!
Η παρούσα υπουργική απόφαση προσδίδει στους αποφοίτους των τμημάτων Ειδικής αγωγής ΠΑΜΑΚ & ΠΤΕΑ περισσότερα μόρια σε σχέση με τα διδασκαλεία ,δηλαδή όλους τους ήδη προϋπάρχοντες κλάδους ΕΑΕ εδώ και δεκαετίες, στους οποίους ανήκαν αποκλειστικά τα επαγγελματικά δικαιώματα που οι ΠΕ61/71 απέκτησαν μόλις το 2008. Επίσης οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 ( οι οποίοι είναι αριθμητικά σχεδόν ίσοι με τους ΠΕ71 ) και οι νηπιαγωγοί ΠΕ60.50 (οι οποίοι είναι αριθμητικά κατά πολύ περισσότεροι από τις νηπιαγωγούς ΕΑΕ ΠΕ61), διαθέτουν και εκείνοι πολλά χρόνια αναπλήρωσης . Στήριζαν και στηρίζουν την ειδική εκπαίδευση σε όλα τα μέρη της Ελλάδας όπως οι ΠΕ71 & ΠΕ61. Σημειώνεται ακόμη ότι ένας σημαντικός αριθμός μόνιμων δάσκαλων και νηπιαγωγών ΠΕ70 & ΠΕ60 ΕΑΕ που εργάζονται στην ειδική αγωγή έχουν διδακτορικά και μεταπτυχιακά .
Κανένας εκπαιδευτικός και κανένα παιδί με αναπηρία ή και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες δεν συνθλίβεται από μία τροπολογία και μία υπουργική απόφαση που προλαμβάνει την απόλυτη παλινδρόμηση του εκπαιδευτικού συστήματος σε παρωχημένα μοντέλα εκπαίδευσης τα οποία αποδεδειγμένα καταπατούν τα δικαιώματά του. Πολύ περισσότερο βάζει τέλος στον εμφύλιο και την ανθρωποφαγία που μεθόδευσαν πολιτικοί παράγοντες και συντεχνιακά συμφέροντα. Ο σκοπός τους ήταν και δεν είναι άλλος από τον αφανισμό από τον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης των προϋπαρχόντων κλάδων δασκάλων και νηπιαγωγών με εξειδίκευση στην ειδική εκπαίδευση ΠΕ60/70 ΕΑΕ . Εκείνοι ήταν που εδώ και δεκαετίες θεμελίωσαν την ειδική εκπαίδευση στην Ελλάδα, αγωνίστηκαν για την δημιουργία τμημάτων ένταξης και ο μεγαλύτερος αριθμός εξειδικεύτηκε με διετής σπουδές στα διδασκαλεία και με έξοδα του κράτους, με υποτροφίες ΙΚΥ ώστε να προσφέρουν τις καλύτερές δυνατόν υπηρεσίες σε ένα σχολείο που κινείται στα πλαίσια της παγκόσμιας φιλοσοφίας, της άρσης των διακρίσεων και της πραγμάτωσης της συμπερίληψης και του ενός σχολείου για όλα τα παιδιά. Ο σύλλογός μας σε αυτή την φιλοσοφία κινείται έως τώρα και θα συνεχίσει να το κάνει . Στηρίζουμε την υπουργική απόφαση για ένα σχολείο για όλους τους εκπαιδευτικούς.
Αναφορικά με την μοριοδότηση προτείνουμε τα Διδασκαλεία να λαμβάνουν τα ίδια μόρια με τα μεταπτυχιακά. Επιπρόσθετα σημειώνουμε ότι τα μόρια των κοινωνικών κριτηρίων είναι ιδιαίτερα αυξημένα και η μοριοδότηση θα πρέπει να επανεξεταστεί με προσοχή. Το σύνολο των μορίων των κοινωνικών κριτηρίων καλό θα ήταν να μην ξεπερνούν τα μόρια που αντιστοιχούν στον ανώτερο τίτλο εξειδίκευσης στην ειδική εκπαίδευση.
ΥΠΈΡ ΤΗΣ ΤΡΟΠΟΛΟΓΊΑΣ
Επιτέλους αντιμετωπιζομαστε ισάξια οι ΠΕ70.50-ΠΕ60.50 ως εκπαιδευτικοι καταρτισμενοι και πολλά προσφέροντες στην ειδική αγωγή.
Φυσικά…..Στηρίζω την υπουργική αποφαση.
Ναι …Επιτέλους δικαιωση για τοτς δασκάλους με μεταπτυχιακα!!!
ΣΑΝΔ ΜΕΑ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΩΝ – ΝΗΠΙΑΓΩΓΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ – ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ/ΣΧΟΛΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ
anaplirotes60.50.70.50@gmail.com
Αρ.αποφ.ίδρυσης:18/21014 Πρωτοδικείο ΙΛΙΟΥ
Αθήνα 2/04/17
Αρ. Πρωτ.10
Λόγω των πρόσφατων δημοσιεύσεων των συναδέλφων αναπληρωτών ΠΑΜΑΚ και ΠΤΕΑ οι οποίοι επικαλούνται ότι η παρούσα υπουργική απόφαση δεν στηρίζεται σε επιστημονικά επιχειρήματα αισθανόμαστε την ανάγκη να αντικρούσουμε τις όποιες λανθασμένες πληροφορίες .
Αποδόμηση της αντίθετης επιχειρηματολογίας
Τα επιστημονικά τεκμηριωμένα επιχειρήματα μας είναι τα ακόλουθα:
Αρχικά πολύ συνοπτικά αναφέρουμε ότι :
Οι ΠΕ71 & ΠΕ61 δεν έχουν επάρκεια να διδάξουν στη γενική εκπαίδευση. Αυτός είναι ο λόγος που δεν τους επιτρέπεται η υποβολή αίτησης στους αντίστοιχους πίνακες αναπληρωτών. Παράδειγμα, εγκύκλιος πρόσληψης αναπληρωτών για το σχολικού έτος 2014 -15 (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ , σελ.9,10).
Αντίθετα οι κάτοχοι βασικών τίτλων δάσκαλων και νηπιαγωγών έχουν τη δυνατότητα να διδάξουν στις ΣΜΕΑΕ, (σχολικές μονάδες ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης), όταν υπάρχει έλλειψη αναπληρωτών ΕΑΕ, και χωρίς καμία επιπλέον εξειδίκευση, (ΑΔΑ:Β3Ξ69-ΣΦΤ, σελ.9,10), γιατί η ειδική αγωγή είναι κομμάτι της γενικής και όχι κάτι άσχετο από τις σπουδές τους. Συνεπώς ο βασικός τίτλος που αποκτάται από τα παιδαγωγικά τμήματα δημοτικής και προσχολικής εκπαίδευσης είναι ισχυρότερος και επαρκέστερος από οποιαδήποτε κατεύθυνση δάσκαλου ή νηπιαγωγού από τα τμήματα ειδικής αγωγής καθώς εξασφαλίζει στον εκπαιδευτικό κινητικότητα ανάμεσα στην γενική εκπαίδευση και στην προέκτασή της την ειδική . Οι έχοντες βασικούς τίτλους δασκάλων και νηπιαγωγών σε συνδυασμό με την απόκτηση ανώτερων ακαδημαϊκών προσόντων όπως μεταπτυχιακά και διδακτορικά αναδεικνύονται ως κατεξοχήν εξειδικευμένοι και κατάλληλοι να διδάξουν στον χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Αναλυτικότερα, από την μελέτη των σχετικών ευρωπαϊκών και διεθνών κειμένων προκύπτουν να ακόλουθα συμπεράσματα:
Η ειδική παιδαγωγική αποτελεί συνέχεια, προέκταση, της γενικής παιδαγωγικής. Συνεπώς, η εξειδικευμένη γνώση σχετικά με την ειδική παιδαγωγική δεν θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με την στενή έννοια, αλλά ως προέκταση της βασικής παιδαγωγικής γνώσης πάνω στην οποία και κτίζεται2.
Κατά συνέπεια, όπως τονίζεται και στα σύγχρονα Διεθνή και Ευρωπαϊκά κείμενα που παρέχουν κατευθύνσεις και παραδείγματα για την εκπαίδευση των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ο ειδικός παιδαγωγός δεν αποτελεί ανεξάρτητη επιστημονική και επαγγελματική οντότητα από τον παιδαγωγό. Αντιθέτως, έμφαση δίνεται στην κατάλληλη εκπαίδευση των γενικών παιδαγωγών προκειμένου να ανταποκριθούν στις ανάγκες όλων των μαθητών τους στα πλαίσια του νέου ενταξιακού/συνεκπαιδευτικού σχολείου, ενώ για τους ειδικούς παιδαγωγούς τονίζεται ότι η εκπαίδευση τους στην ειδική αγωγή αποτελεί επιπλέον προσόν το οποίο θα πρέπει να συμπληρώνει τη βασική τους εκπαίδευση στη γενική αγωγή. Συγκριμένα, σύμφωνα με την Διακήρυξης της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων για την Ειδική Αγωγή της UNESCO (1994), η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών στην ειδική εκπαίδευση, η οποία οδηγεί σε επιπλέον προσόντα, θα πρέπει κανονικά να συμπληρώνει την βασική εκπαίδευση και εκπαιδευτική εμπειρία των εκπαιδευτικών στο γενικό σχολείο, είτε με την μορφή ενσωματωμένων στη βασική εκπαίδευση συμπληρωματικών σπουδών είτε με την μορφή συμπληρωματικών σπουδών που έπονται των βασικών, έτσι ώστε να διασφαλίζεται ο συμπληρωματικός της χαρακτήρας και η κινητικότητα.
Επιπλέον, σύμφωνα με την έκθεση της UNESCO στο International Conference on Education με θέμα «Inclusive Education: The way of the future» (UNESCO International Bureau of Education, 2009) ξεχωριστές πορείες αρχικής εκπαίδευσης (ειδική-γενική εκπαίδευση) δεν βοηθούν, αλλά η εξειδίκευση των εκπαιδευτικών πρέπει να κτίζεται πάνω σε μία ήδη υπάρχουσα ευρεία βάση γνώσεων και να έπεται της απόκτησης δεξιοτήτων και εκπαιδευτικής εμπειρίας στο γενικό (mainstream) πλαίσιο.
Ο ειδικός παιδαγωγός οφείλει να έχει βασική παιδαγωγική εκπαίδευση, επάρκεια για τη γενική τάξη και επιπλέον εξειδίκευση. Το κριτήριο επιλογής εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής δεν μπορεί να είναι το βασικό πτυχίο, καθώς το βασικό πτυχίο είναι προσόν προαπαιτούμενο και ως τέτοιο θα πρέπει να είναι ενιαίο για την κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης (Πτυχίο Παιδαγωγικού Προσχολικής ή Δημοτικής Εκπαίδευσης). Ο χαρακτηρισμός «εκπαιδευτικός ΕΑΕ» απορρέει από τα συμπληρωματικά, στον προαπαιτούμενο βασικό παιδαγωγικό τίτλο, προσόντα. Συνεπώς, ο εκτοπισμός των εκπαιδευτικών με βασικές παιδαγωγικές σπουδές (που διαθέτουν επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη) και μεταπτυχιακά/διδακτορικά στην ειδική αγωγή/σχολική ψυχολογία είναι άτοπος, καθώς οι συγκεκριμένοι εκπαιδευτικοί είναι – σύμφωνα και με τα ευρωπαϊκά δεδομένα- οι πλέον εξειδικευμένοι για να προσφέρουν υπηρεσίες τόσο σε συνεκπαιδευτικές δομές όσο και δομές ειδικής εκπαίδευσης.
Σύμφωνα με την Διακήρυξη της Salamanca και του Πλαισίου Δράσεων, για την Ειδική Αγωγή της UNESCO, η ειδική αγωγή αποτελεί έναν τομέα της παιδαγωγικής που είναι συνυφασμένος και θα πρέπει να συνδέεται στενά με την έρευνα. Η λέξη έρευνα βέβαια δεν περιορίζεται σε στενό ακαδημαϊκό επίπεδο αλλά αφορά τον σχεδιασμό καινοτόμων παρεμβάσεων και την διεξαγωγή έρευνας-δράσης που εστιάζει στην εφαρμογή και στην αξιολόγηση στρατηγικών και παρεμβάσεων άμεσα συνδεδεμένων με την παιδαγωγική πράξη. Συνεπώς δεξιότητες και γνώσεις που σχετίζονται με την βαθειά κατανόηση και εφαρμογή της ερευνητικής μεθοδολογίας, και οι οποίες αποκτώνται κατεξοχήν μέσα από μεταπτυχιακές/διδακτορικές σπουδές, είναι απαραίτητο εφόδιο του ειδικού παιδαγωγού
προκειμένου
(α) να ανταποκριθεί στην δυναμική φύση του αντικειμένου του και
(β) να μην υποβιβάσει την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχει περιοριζόμενος σε ρόλο εμπειροτέχνη ή τεχνικού της εκπαίδευσης.
Επομένως το επιχείρημα ότι ένα μεταπτυχιακό ή διδακτορικό είναι απλά μια έρευνα και δεν καθιστά τον δάσκαλο η νηπιαγωγό εξειδικευμένο ειδικό εκπαιδευτικό είναι άτοπο.
Στη συντριπτική πλειοψηφία των Ευρωπαϊκών χωρών δεν υπάρχουν προπτυχιακά
τμήματα εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής, αλλά η εξειδίκευση στην ειδική αγωγή επιτυγχάνεται μέσα από συμπληρωματική στο βασικό παιδαγωγικό πτυχίο επιπλέον εκπαίδευση.
Οι πτυχιούχοι με βασικό τίτλο στην ειδική αγωγή εκ των πραγμάτων δεν είναι ειδικοί
παιδαγωγοί καθώς δεν έχουν την προαπαιτούμενη για εξειδίκευση βασική παιδαγωγική κατάρτιση και επάρκεια για τη γενική αγωγή. Υπενθυμίζεται ότι τα προγράμματα σπουδών των Τμημάτων Ειδικής Αγωγής, δεν έχουν αυξημένη διάρκεια ως προς το βασικό παιδαγωγικό πτυχίο, δεν έχουν ενσωματωμένες τις βασικές γενικές παιδαγωγικές σπουδές και ως εκ τούτου δεν οδηγούν σε επάρκεια διδασκαλίας στη γενική τάξη. Συνεπώς, το βασικό τους πτυχίο και μόνο δεν τους καθιστά εξειδικευμένους παιδαγωγούς.
Όλα τα ανωτέρω πιστοποιούνται και από τις Εκθέσεις εξωτερικής αξιολόγησης των
παιδαγωγικών τμημάτων ειδικής αγωγής των πανεπιστημίων Μακεδονίας και Θεσσαλίας στις οποίες επισημάνονται η έλλειψη παιδαγωγικών και βασικών προαπαιτούμενων μαθημάτων, η έλλειψη ενταξιακής/συνεκπαιδευτικής φιλοσοφίας, η ανεπαρκής πρακτική άσκηση τόσο σε γενικό, όσο και σε ειδικό πλαίσιο.
Ειδικότερα :
Τμήμα ειδικής αγωγής του πανεπιστημίου Θεσσαλίας: Η πρακτική άσκηση και η εμπειρία
μέσα στην τάξη είναι περιορισμένη καθώς αφορά μόνο το 3ο έτος για γενικά σχολεία και το 4ο έτος για ειδικά σχολεία (Εξωτ. Αξιολ. σ. 9). Στο πρόγραμμα σπουδών θα πρέπει να εισαχθεί μία πιο συμπεριληπτική/συνεκπαιδευτική προσέγγιση (Εξωτ. Αξιολ σ.9). Στην έκθεση αφού γίνεται μία σύντομη ανάλυση της φιλοσοφίας της συμπεριληπτικής – συνεκπαιδευτικής προσέγγισης, ως μία διαδικασία που δεν περιορίζεται στην απλή τοποθέτηση των παιδιών που έχουν χαρακτηριστεί ως παιδιά με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στο γενικό πλαίσιο αλλά ως μία διαδικασία που βασικό σκοπό έχει την δημιουργία ενός σχολείο για όλους, προτείνεται ότι το πρόγραμμα σπουδών του τμήματος ειδικής αγωγής θα πρέπει να δώσει μεγαλύτερη προσοχή σε συγκεκριμένα θεωρητικά και φιλοσοφικά ζητήματα που αφορούν την διαφορετικότητα και το φιλοσοφικό υπόβαθρο της ειδικής αγωγής (Εξωτ. Αξιολ σ.9-10). Σύμφωνα με την ίδια έκθεση τα μαθήματα παιδαγωγικής είναι περιορισμένα, ενώ ανεπαρκή είναι και τα μαθήματα θεατρικής, αισθητικής και μουσικής αγωγής και λογοτεχνίας (Εξωτ. Αξιολ σ.10).
Τμήμα κοινωνικής και εκπαιδευτικής πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας:
Παρατηρείται απουσία βασικών μαθημάτων από το πρώτο έτος σπουδών που αποτελούν προϋπόθεση για την διδασκαλία εξειδικευμένων μαθημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Βασικά προβλήματα εντοπίζονται στην επιλογή των διδασκόμενων μαθημάτων καθώς και στην επάρκεια και καταλληλότητα της πρακτικής άσκησης των μελλοντικών αποφοίτων των δύο τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6). Επιπλέον, όσον αφορά την καταλληλότητα των διδασκόμενων αντικειμένων, επισημαίνεται ότι η επιλογή των αντικειμένων δίνει την εντύπωση ότι γίνεται με τρόπο που να ανταποκρίνεται στα περιορισμένα ενδιαφέροντα των διδασκόντων παρά στις ανάγκες των τμημάτων (Εξωτ. Αξιολ σ.6).
Επισημαίνεται ότι:
Το τμήμα Εκπαιδευτικής και Κοινωνικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, δεν είναι καν παιδαγωγικό.
Το τμήμα ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας μέσα από κοινό πρόγραμμα σπουδών εκπαιδεύει δασκάλους και νηπιαγωγούς σε αντίθεση με ότι ισχύει στα υπόλοιπα παιδαγωγικά τμήματα της Ελλάδας.
Σύμφωνα με την προτεινόμενη πρακτική από ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς
προκειμένου να διασφαλιστεί η ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευση είναι απαραίτητο να υπάρχουν τεκμηριωμένες ενδείξεις, δηλαδή στοιχεία που να στηρίζονται σε σχετική συστηματική έρευνα, της αποτελεσματικότητας της εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών. Δεδομένου ότι σύμφωνα με την σχετική βιβλιογραφία ο διαχωρισμός της αρχικής εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών σε γενική και ειδική κατεύθυνση, αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη καθώς είναι επιστημονικά παράδοξος και δημιουργεί εμπόδια στην πρόσβαση όλων των μαθητών σε ισότιμες εκπαιδευτικές εμπειρίες, η εξ ορισμού πρόταξη πτυχιούχων με βασικό πτυχίο στην ειδική αγωγή και κατεύθυνση (αντί επάρκειας) νηπιαγωγού ή δασκάλου έναντι νηπιαγωγών και δασκάλων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εξειδικευμένων στην ειδική αγωγή θα έπρεπε να στηρίζεται σε αδιάσειστα ερευνητικά ευρήματα για την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία εκπαίδευσης. Τα ερευνητικά αυτά ευρήματα είναι ανύπαρκτα. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η παρουσία του παιδαγωγικού τμήματος ειδικής αγωγής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας στον πίνακα αναπληρωτών νηπιαγωγών ΕΑΕ μέχρι στιγμής είναι 52 άτομα (χρόνος αποφοίτησης 1998 -2016). Με ποιόν τρόπο τεκμηριώνεται η αποτελεσματικότητα και η σχέση του προγράμματος αυτού του τμήματος με την ποιότητα της παρεχόμενης στους μαθητές εκπαίδευσης, και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που να επιβάλλεται η πρόταξή των αποφοίτων του έναντι άλλων πιο εκπαιδευμένων και έμπειρων εκπαιδευτικών; Ο αριθμός 52 και μόνο καταδεικνύει σημαντική έλλειψη εμπειρίας από πλευράς του εν λόγω τμήματος έως και υπολειτουργία του. Με ποια λογική οι συνάδελφοι ΠΕ61 θεωρείται ότι πρέπει να προτάσσονται όταν το σύνολο της προσχολικής αγωγής στην ΕΑΕ αναπληρώνεται από νηπιαγωγούς ΠΕ60.50;
Τα παραπάνω συνιστούν ένα προβληματικό πτυχίο που σε καμία περίπτωση δεν ανταποκρίνεται σε αυτό του κατεξοχήν εξειδικευμένου. Παρόλα αυτά προωθείται να προτάσσεται έναντι μεταπτυχιακών και διδακτορικών τίτλων.
Είναι απορίας άξιο πως οι ΠΕ61/71 μπαίνουν σε ενταξιακές δομές (π.χ. τμήματα ένταξης, παράλληλη στήριξη) ακόμη και στα ΚΕΔΔΥ χωρίς μάλιστα να έχουν τα κατάλληλα παιδαγωγικά πτυχία ( βασικό πτυχίο δασκάλου – νηπιαγωγού από τα πανεπιστημιακά παιδαγωγικά τμήματα), προαπαιτούμενα για την αντιμετώπιση των δυσκολιών των μαθητών και τη δημιουργία προγραμμάτων παρέμβασης στα πλαίσια της γενικής τάξης στην οποία καλούνται να υποστηρίξουν /εντάξουν τους μαθητές με ιδιαιτερότητες.
Συχνά αναφέρεται ότι οι απόφοιτοι τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονται χρόνια την ειδική αγωγή και δεν τους δίνεται το δικαίωμα μόνιμου διορισμού στην εκπαίδευση. Το συγκεκριμένο επιχείρημα όχι μόνο δεν τεκμηριώνει την ορθότητα της πρόταξης των συγκεκριμένων αποφοίτων έναντι εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών) αλλά εγείρει σειρά ερωτημάτων σχετικά με την καταλληλότητα των αποφάσεων που τους επέτρεψαν να συγκεντρώσουν προϋπηρεσία εκπαιδευτικού στον ευαίσθητο χώρο της ειδικής αγωγής. Υπενθυμίζουμε ότι μέχρι και το 2008 οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής εργάζονταν σε ειδικές και ενταξιακές δομές χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, αν και αυτή ήταν και είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την πρόσληψη σε θέση εκπαιδευτικού τόσο στην πρωτοβάθμια όσο και στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Ακόμη και αν παραβλεφθούν η έλλειψη επιστημονικής στήριξης της αναγνώρισης ενός κλάδου εκπαιδευτικών ειδικής αγωγής που δεν έχουν επάρκεια για την γενική τάξη και η μεθοδολογική ασυμβατότητα της απόφασης αυτής με το ενταξιακό μοντέλο, δεν δικαιολογείται η πρόταξη αποφοίτων χωρίς ουσιαστική παιδαγωγική επάρκεια έναντι απόλυτα εξειδικευμένων σε μεταπτυχιακό επίπεδο εκπαιδευτικών (δασκάλων και νηπιαγωγών). Υπενθυμίζουμε ότι ο νόμος 3699, χωρίς καμία προϋπόθεση, αναγνώρισε αναδρομικά παιδαγωγική επάρκεια σε πτυχιούχους που μέχρι και το 2008 το πρόγραμμα σπουδών που παρακολούθησαν δεν την δικαιολογούσε.
Εν τέλει το πρόβλημα της αδιοριστίας των συγκεκριμένων αποφοίτων είναι άμεση απόρροια της δυσαρμονίας ανάμεσα στην ανάγκη υιοθέτησης ενταξιακής πολιτικής και την ύπαρξη προπτυχιακών τμημάτων ειδικής αγωγής.
Με ποια λογική λοιπόν θεωρείται δίκαιο η ευθύνη για την επίλυση του προβλήματος αυτού να μετακυλήσει σε εκπαιδευτικούς που έχοντας αποκτήσει το βασικό παιδαγωγικό τους πτυχίο επέλεξαν να εξειδικευτούν μέσα από μεταπτυχιακά προγράμματα ειδικής αγωγής/σχολικής ψυχολογίας στην εκπαίδευση μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες/αναπηρία, ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα οι απόφοιτοι των τμημάτων ειδικής αγωγής, είτε δεν είχαν αποφοιτήσει ακόμη, είτε έχοντας μόλις αποφοιτήσει εργάζονταν σε δομές ειδικής αγωγής και συνεκπαίδευσης χωρίς να έχουν παιδαγωγική επάρκεια; Πώς λοιπόν ο ισχυρισμός ότι είναι άδικο ο κάτοχος μεταπτυχιακού με μηδενική προϋπηρεσία να προτάσσεται του αποφοίτου ειδικής αγωγής, δικαιολογεί την πρόταξη του αποφοίτου ειδικής αγωγής χωρίς προϋπηρεσία, ή με προϋπηρεσία που αποκτήθηκε χωρίς παιδαγωγική επάρκεια, έναντι νηπιαγωγού ή δασκάλου κατόχου μεταπτυχιακού τίτλου με προϋπηρεσία ακόμη και μεγαλύτερη των 10 χρόνων;
Ο τρόπος απόκτησης των μεταπτυχιακών τίτλων και η ποιότητά τους έχει αποτελέσει ένα βασικό σημείο της επιχειρηματολογίας των Συλλόγων Αποφοίτων Τμημάτων Ειδικής Αγωγής αλλά και των συντακτών του σχεδίου νόμου. Υπενθυμίζουμε ότι όλα τα μεταπτυχιακά του εξωτερικού περνούν από διαδικασία αναγνώρισης από συγκεκριμένο φορέα ο οποίος εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Οποιεσδήποτε υποψίες για μεταπτυχιακά που αποκτήθηκαν με αθέμιτες διαδικασίες, και ως εκ τούτου τα προσόντα των κατόχων τους δεν ανταποκρίνονται σε αυτά του επιπέδου του τίτλου σπουδών τους, θα έπρεπε να κινητοποιήσουν μηχανισμούς επίσημης διερεύνησης και τεκμηριωμένης καταγραφής του θέματος, προκειμένου να γίνουν όλες οι απαραίτητες διορθώσεις στα κριτήρια αναγνώρισης των τίτλων σπουδών. Κάθε άλλη αναφορά τέτοιου είδους, δεν είναι επιχείρημα αλλά δυσφήμιση και συκοφαντία.
Σύμφωνα με όλα όσα αναδείξαμε παραπάνω η παρούσα υπουργική απόφαση είναι συνέχεια του ν. 4415/2016 και κινείται στη φιλοσοφία και το επιστημονικό πλαίσιο της ΕΑΕ . Έρχεται να ισορροπήσει τις ομάδες εργαζομένων εκπαιδευτικών στην ΕΑΕ και όχι να εξισώσει επιστημονικούς τίτλους.
Συμβιβαστικά την υποστηρίζουμε διότι θεωρούμε ότι είναι επιστημονικά παράδοξο να εξισώνονται μεταπτυχιακά διδακτορικά με βασικά πτυχία ΕΑΕ. Κλείνοντας διερωτώμεθα, η εμμονή των συναδέλφων ΣΑΤΕΑ να συνεχίσει να ισχύει η υπουργική απόφαση με αριθ. 128005/Δ2/08-08-2014(ΦΕΚ 2217/23.08.2014 Τ.Β’) του κυρίου Α. Λοβέρδου, η οποία δεν στηρίζεται σε ψηφισμένο νόμο αλλά σε σχέδιο νόμου που δεν ψηφίστηκε ποτέ, ποιας ομάδας τα συμφέροντα εξυπηρετεί; Κατά αυτόν τον τρόπο αντιλαμβάνονται οι συνάδελφοι την ισονομία;
Όσο για την διατήρηση των Πανεπιστημιακών τμημάτων τους είναι υπόθεση ακαδημαϊκή και η ακαδημαϊκή κοινότητα θα πρέπει να δώσει λύση. Σε καμία περίπτωση υπαίτιοι για τη λειτουργία των τμημάτων δεν είναι οι αναπληρωτές ΠΕ70.50 & ΠΕ60.50 και όλοι όσοι είχαν κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα στην ΕΑΕ εδώ και χρόνια. Τι θέλουν να πουν οι συνάδελφοι με αυτό; Κάθε φορά που θα γίνεται ένα νέο Πανεπιστημιακό Τμήμα όλοι όσοι έχουν πρωτύτερα κατοχυρώσει επαγγελματικά δικαιώματα θα τα χάνουν;
Για το Δ.Σ
Η πρόεδρος Η Γραμματέας
Κατερίνα Γόντικα Ζ. Βαλλιάνου
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΚΑΙΩΣΗ! Μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε στις προσλήψεις αναπληρωτών ο απόφοιτος ΠΕ71/61 να έχει πρόταξη ακόμη και από τον πανεπιστημιακό του δάσκαλο ΠΕ70,5/60,5. Συνυπογράφω λοιπόν την ανακοίνωση του ΠΣΑΕΠ και στηρίζω την υπουργική απόφαση μέσω της οποίας διασφαλίζονται τα εργασιακά μας δικαιώματα.