1. Οι μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες μπορούν να φοιτούν:
α) σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, εφόσον πρόκειται για μαθητές με ήπιες μαθησιακές δυσκολίες, υποστηριζόμενοι από τον εκπαιδευτικό της τάξης, ο οποίος συνεργάζεται κατά περίπτωση με τα ΚΕΔΔΥ, με τους σχολικούς συμβούλους γενικής και ειδικής εκπαίδευσης και τους συμβούλους ΕΕΠ και την ΕΔΕΑΥ.
β) Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς ΕΑΕ.
Στόχος της παράλληλης στήριξης είναι ο μαθητής σταδιακά να αυτονομηθεί ως παρουσία στην συνήθη σχολική τάξη ώστε να μην απαιτείται ο εκπαιδευτικός να παρευρίσκεται στο σύνολο των ωρών της σχολικής τάξης. Η παράλληλη στήριξη παρέχεται ως ενισχυτικός και ενταξιακός θεσμός της παιδαγωγικής πράξης και της μαθησιακής διαδικασίας και δεν έχει σε καμία περίπτωση χαρακτήρα φύλαξης του παιδιού ή εξυπηρέτησης στην καθημερινή διαβίωση. Παράλληλη στήριξη δέχεται κάθε μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί ν’ ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού ωραρίου. Για τον λόγο αυτό υποβάλλεται εισήγηση από την ΕΔΕΑΥ ή αν δεν υπάρχει από τον σύλλογο διδασκόντων μέσω του Διευθυντή του σχολείου σε συνεδρίαση ειδικά για τον σκοπό αυτό, προς το οικείο ΚΕΔΔΥ. Εξαίρεση σε αυτό μπορούν να αποτελούν το Νηπιαγωγείο, η Α΄ και η Β΄ τάξη του Δημοτικού εφόσον το ΚΕΔΔΥ έχει απολύτως δικαιολογημένα εισηγηθεί κάτι τέτοιο.
Όλες οι παράλληλες στηρίξεις, υποβάλλονται προς αξιολόγηση από τα οικεία ΚΕΔΔΥ μέχρι 30 Ιουνίου. Στη συνέχεια, αποστέλλονται τα δικαιολογητικά στις περιφερειακές διευθύνσεις για έγκριση από τον Περιφερειακό Διευθυντή ο οποίος τα ελέγχει και σε περιπτώσεις μεγάλης ανισοκατανομής του αριθμού των γνωματεύσεων ανάμεσα στα ΚΕΔΔΥ της αρμοδιότητάς του μπορεί να αναπέμψει για επαναξιολόγηση στο ΚΕΔΔΥ σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία. Στη συνέχεια, ο αριθμός των εγκεκριμένων αιτήσεων ανά Διεύθυνση αποστέλλεται στη Διεύθυνση Ειδικής Αγωγής στο Υ.ΠΑΙ.Θ.
Κατ’ εξαίρεση, οι αιτήσεις για παράλληλη στήριξη που αφορούν μαθητές της Α’ τάξης και πρώτης εγγραφής του Νηπιαγωγείου, μπορούν να κατατίθενται μέχρι 20 Σεπτεμβρίου στα οικεία ΚΕΔΔΥ και εν συνεχεία μέχρι 10 Οκτωβρίου στις Περιφερειακές Διευθύνσεις για έγκριση.
Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης αναφέρεται και τοποθετείται σε σχολική μονάδα και όχι αποκλειστικά σε μαθητή. Εάν υπάρχει σοβαρός λόγος, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου και του συμβούλου ΕΑΕ προς την Διεύθυνση Εκπαίδευσης, μπορεί να εξυπηρετήσει διδακτικές ανάγκες ΕΑΕ στο σχολείο.
Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης θεωρείται δεύτερος εκπαιδευτικός της τάξης, συνεργάζεται υποχρεωτικά με αυτόν και ως εκ τούτου, δύναται η δυνατότητα εναλλαγής των ρόλων μεταξύ των εκπαιδευτικών εντός της τάξης, με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού της τάξης.
Όλες οι παράλληλες στηρίξεις επαναξιολογούνται στο τέλος του πρώτου σχολικού έτους εφαρμογής τους καθώς και όταν υπάρχουν οι γνωματεύσεις για κατάλληλο πλαίσιο στήριξης, για κατ’ οίκον διδασκαλία, για παροχή ειδικού βοηθού, για καθορισμό εξατομικευμένου προγράμματος καθώς και αυτές που αφορούν σε αλλαγή προσχολικής, δημοτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Θα επανακαθορίζονται σε χρονικά διαστήματα που θα προκύπτουν υποχρεωτικά με τη γνωμάτευση του ΚΕΔΔΥ και υποχρεωτικά σε κάθε περίπτωση μετά από τριετία. Η χορήγηση για ένα έτος παράλληλης στήριξης δεν είναι δεσμευτική για την συνέχειά της.
Η παράλληλη στήριξη δύναται να χορηγηθεί είτε για το σύνολο των ωρών διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια, είτε για ένα μέρος αυτής, είτε για συγκεκριμένες ώρες και μαθήματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Στην παράλληλη στήριξη τοποθετούνται αποκλειστικά εκπαιδευτικοί ΕΑΕ των κλάδων ΠΕ71, ΠΕ61, ΠΕ70.50, ΠΕ60.50, για τη Πρωτοβάθμια και ΠΕ02.50, ΠΕ03.50 και ΠΕ04.50 για την Δευτεροβάθμια.
Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης συμμετέχει ισότιμα σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου με το υπόλοιπο προσωπικό και έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από την ισχύουσα νομοθεσία. Το ωρολόγιο πρόγραμμα είναι απαραίτητο να συντάσσεται από τον εκπαιδευτικό της παράλληλης σε συνεργασία με εκείνον της τάξης, διαρθρώνεται πάνω στο ωρολόγιο πρόγραμμα του σχολείου και υποβάλλεται στον Σύμβουλο της ΕΑΕ προς έγκριση.
Η Παράλληλη στήριξη μπορεί εντός του ωραρίου του εκπαιδευτικού να περιλαμβάνει και το ολοήμερο πρόγραμμα.
Την ευθύνη των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη σε κάθε εκδήλωση και στα διαλλείματα έχει σε κάθε περίπτωση όπως και για όλους τους μαθητές το σχολείο.
Στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και σε αυτές του Γυμνασίου, θα βαθμολογούν και ο εκπαιδευτικός της τάξης και ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης και θα βγαίνει ο μέσος όρος αυτών.
Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη. Το ίδιο ισχύει και για τις ΣΜΕΑΕ.
Στις περιπτώσεις που ένας μαθητής αποδεδειγμένα βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχει άλλη δομή της ΕΑΕ και σε απόσταση που να είναι δυνατή η μεταφορά του, τότε και μόνο, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου και του συμβούλου ΕΑΕ προς το οικείο ΚΕΔΔΥ, μπορεί αυτό να γνωμοδοτήσει για παράλληλη στήριξη, αναφέροντας αναλυτικά και τους λόγους της γνωμάτευσης.
Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και στο ΓΕΛ.
Δεν μπορεί σ’ ένα σχολείο να παραβρίσκεται εκτός των εκπαιδευτικών των τάξεων παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, εκτός εάν αυτό προκύπτει από απολύτως δικαιολογημένη εισήγηση των ΚΕΔΔΥ.
Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και του ΤΕ, μετέχουν στην βαθμολογία μαζί με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος και η βαθμολογία προκύπτει από τον μέσο όρο.
Το πρόγραμμα του Τ.Ε. το συντάσσει ο εκπ/κός του τμήματος ένταξης σε συνεργασία με τους εκπ/κούς των τάξεων-τμημάτων που εμπλέκονται και μέσω του Δ/ντή του σχολείου υποβάλλεται για έγκριση στον αρμόδιο σχ. σύμβουλο Ε.Α.Ε.
γ) Σε ειδικά οργανωμένα και κατάλληλα στελεχωμένα Τμήματα Ένταξης (ΤΕ) που λειτουργούν μέσα στα σχολεία γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης με δύο (2) διαφορετικούς τύπους προγραμμάτων:
αα) Κοινό και εξειδικευμένο πρόγραμμα, που καθορίζεται με πρόταση του οικείου ΚΕΔΔΥ για τους μαθητές με ηπιότερης μορφής ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το οποίο για κάθε μαθητή δε θα υπερβαίνει τις δεκαπέντε (15) διδακτικές ώρες εβδομαδιαίως. Στα ΤΕ μπορούν να φοιτούν και μαθητές χωρίς γνωμάτευση από διαγνωστικό φορέα, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του σχολικού συμβούλου ΕΑΕ και μέχρι την έκδοση σχετικής γνωμάτευσης από το ΚΕΔΔΕ. Για την ίδρυση ΤΕ απαραίτητη προϋπόθεση είναι να υπάρχουν κατ’ ελάχιστον τρεις μαθητές και σχετική πρόταση από το ΚΕΔΔΥ. Σε περιπτώσεις συστεγαζόμενων ή γειτονικών σχολικών μονάδων, τα ΤΕ συνενώνονται μέχρι του μέγιστου αριθμού των δώδεκα (12) μαθητών ανά ΤΕ.
ββ) Εξειδικευμένο ομαδικό ή εξατομικευμένο πρόγραμμα διευρυμένου ωραρίου, που καθορίζεται με πρόταση του οικείου ΚΕΔΔΥ, για τους μαθητές με σοβαρότερης μορφής ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίες δεν καλύπτονται από αντίστοιχες με το είδος και το βαθμό αυτοτελείς σχολικές μονάδες. Το εξειδικευμένο πρόγραμμα μπορεί να είναι ανεξάρτητο από το κοινό, σύμφωνα με τις ανάγκες των μαθητών. Στις περιπτώσεις αυτές η συνδιδασκαλία γίνεται σύμφωνα με τις προτάσεις των διαγνωστικών υπηρεσιών.
Στα τμήματα που φοιτούν μαθητές με διαγνωσμένη από αρμόδιο δημόσιο φορέα (ΚΕΔΔΥ, Υγειονομική Επιτροπή ή Δημόσιο Νοσοκομείο) αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, και στα οποία έχει συμπληρωθεί ο μέγιστος μαθητών, ο αριθμός αυτός μειώνεται σε αναλογία για κάθε μαθητή με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που δεν υποστηρίζονται από παράλληλη στήριξη κατά τρεις μαθητές λιγότερους και οι μαθητές κατανέμονται εξίσου στα τμήματα της ίδια τάξης κατόπιν απόφασης του Συλλόγου Διδασκόντων της σχολικής μονάδας και έγκρισης του αρμόδιου Σχολικού Συμβούλου. Σε κάθε περίπτωση, η κατά τα ανωτέρω μείωση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα θα φθάνει έως του αριθμού των 21 μαθητών, όταν πρόκειται για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση και έως του αριθμού των 23 μαθητών, όταν πρόκειται για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το μέτρο της μείωσης εφαρμόζεται μόνο στις περιπτώσεις μαθητών με διάχυτες αναπτυξιακές διαταραχές (φάσμα αυτισμού), ψυχικές διαταραχές, πολλαπλές αναπηρίες, νοητική αναπηρία, εγκεφαλική παράλυση, σύνδρομα και σπάνιες ασθένειες. Τα ανωτέρω ισχύουν αναλογικά και για την Τεχνική-Επαγγελματική Εκπαίδευση.
2. Μαθητές που φοιτούν σε σχολεία της γενικής εκπαίδευσης ή σε ΤΕ μπορούν να υποστηρίζονται με την παρουσία Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού (ΕΒΠ), ανάλογα με το είδος της αναπηρίας τους και τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που απορρέουν από αυτή. Η δυνατότητα στήριξης μαθητών του προηγούμενου εδαφίου μπορεί να αφορά και σε σχολικό νοσηλευτή και στις δύο περιπτώσεις κατόπιν γνωμάτευσης δημόσιου νοσοκομείου.
3. Για τους μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, η φοίτησή τους θεωρείται επαρκής όταν:
Τα όρια απουσιών είναι τα προβλεπόμενα από την εκάστοτε ισχύουσα νομοθεσία, προσαυξημένα κατά 30%. Τυχόν επιπλέον από τις παραπάνω κάθε φορά δικαιολογημένες ή αδικαιολόγητες απουσίες που οφείλονται αποδεδειγμένα στη συμμετοχή τους σε προγράμματα αποκατάστασης και θεραπείας που πιστοποιούνται από τον φορέα υλοποίησης υποβάλλονται πριν την έναρξη του προγράμματος στο Σύλλογο Διδασκόντων ο οποίος έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα του χαρακτηρισμού της φοίτησης.
4. Όταν η φοίτηση των μαθητών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες καθίσταται δυσχερής στα σχολεία του κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος ή στα τμήματα ένταξης, λόγω των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών τους, η εκπαίδευση των μαθητών αυτών παρέχεται:
α) Σε αυτοτελείς ΣΜΕΑΕ.
β) σε σχολεία ή τμήματα που λειτουργούν είτε ως αυτοτελή είτε ως παραρτήματα άλλων σχολείων σε νοσοκομεία, κέντρα αποκατάστασης, ιδρύματα χρονίως πασχόντων ή Υπηρεσίες εκπαίδευσης και αποκατάστασης των Μονάδων Ψυχικής Υγείας, εφόσον σε αυτά διαβιούν άτομα σχολικής ηλικίας με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Οι εκπαιδευτικές αυτές δομές θεωρούνται ΣΜΕΑΕ που υπάγονται στο Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, εμπίπτουν στο πλαίσιο της ΕΑΕ παιδιών σχολικής ηλικίας και εφαρμόζουν εκπαιδευτικά προγράμματα που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων. Τα σχολεία που στεγάζονται σε νοσηλευτικά ιδρύματα μετονομάζονται σε ειδικά σχολεία. Τα ανωτέρω Ειδικά σχολεία και ΤΕ ιδρύονται και λειτουργούν με του ίδιους όρους και προϋποθέσεις των υπολοίπων και ανήκουν τα ΤΕ στην πλησιέστερη σχολική μονάδα με το νοσηλευτικό ίδρυμα και ειδικά για αυτά οι εγγραφές και μετεγγραφές μαθητών μπορούν να γίνονται οποιαδήποτε χρονική στιγμή με απόφαση του οικείου Διευθυντή Εκπαίδευσης. Φορείς, Ν.Π.Ι.Δ., πιστοποιημένοι από το Ε.ΚΕ. ΠΙΣ., μπορούν να παρέχουν ισότιμα με τις ΣΜΕΑΕ του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Συμβουλευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση και σύνοδες αναπηρίες.
γ) Τα σχολεία των φυλακών δεν αποτελούν μονάδες ειδικής αγωγής.
δ) Με διδασκαλία στο σπίτι, όταν αυτή κρίνεται αναγκαία, για σοβαρά βραχυχρόνια ή χρόνια προβλήματα υγείας, τα οποία δεν επιτρέπουν τη μετακίνηση και φοίτηση των μαθητών στο σχολείο. Η έγκριση της διδασκαλίας στο σπίτι γίνεται με απόφαση του διευθυντή εκπαίδευσης της αντίστοιχης βαθμίδας στην οποία φοιτά ο μαθητής, κατόπιν αιτιολογημένης πρόσφατης ιατρικής γνωμάτευσης, στην οποία αναγράφεται η διάρκεια επιβεβλημένης παραμονής στο σπίτι. Η γνωμάτευση αυτή παρέχεται από δημόσια ιατροπαιδαγωγική υπηρεσία ή δημόσια υγειονομική επιτροπή. Οι προαγωγικές ή απολυτήριες εξετάσεις διέπονται από τις διατάξεις των κατ’ ιδίαν διδαχθέντων. Στο πρόγραμμα διδασκαλίας στο σπίτι μπορεί να χρησιμοποιείται και το σύστημα τηλεεκπαίδευσης. Η κατ’ οίκον διδασκαλία δεν παρέχεται υποχρεωτικά από εκπαιδευτικό ΕΑΕ παρά μόνο, εάν γνωματεύσει σχετικά το οικείο ΚΕΔΔΥ.
5. Για κάθε μαθητή με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, το ΕΠΕ σχεδιάζεται από τη διεπιστημονική ομάδα του οικείου ΚΕΔΔΥ ή της ΕΔΕΑΥ, συντάσσεται και υλοποιείται από τον αρμόδιο εκπαιδευτικό ΕΑΕ, σε συνεργασία με τον εκπαιδευτικό της τάξης, τον σχολικό Σύμβουλο ΕΑΕ και τον σύμβουλο ΕΕΠ λαμβάνοντας υπόψη τη Σχεδίαση για Όλους, την Καθολική Σχεδίαση για Μάθηση, τις δυνατότητες των Υποστηρικτικών Τεχνολογιών και τον κατάλληλο μορφότυπο προσβάσιμων διδακτικών βιβλίων. Για τον σχεδιασμό του ΕΠΕ ενημερώνεται και ο γονέας ή ο κηδεμόνας του μαθητή και το ΕΕΠ των ΣΜΕΑΕ, από το ΚΕΔΔΥ ή την ΕΔΕΑΥ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των
ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των
ΣΑΤΕΑ.
ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
παράγραφος 1, εδάφιο β
προσθήκη των φράσεων που είναι μέσα σε «» και διαγραφή των φράσεων που είναι σε []
Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ΄τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και [στο ΓΕΛ.] «στη μεταγυμνασιακή δημόσια εκπαίδευση.»
Σύντομη Τεκμηρίωση
ώστε να καλύπτονται όλες οι δομές μετά το Γυμνάσιο.
Στηρίζω τις θέσεις των Σατέα!
Παρακαλώ να επαναξεταστεί το θέμα της μη ύπαρξης εκπαιδευτικού πράλληλης στήριξης στα σχολεία όπου λειτουργεί Τ. Ε. Στο νηπιαγωγείο μας λειτουργεί Τ.Ε. ενώ συγχρόνως φοιτά βαρήκοο παιδί με παράλληλη στήριξη καθόλη τη διάρκεια του προγράμματος κάτι που δεν μπορεί να του προσφέρει το Τ.Ε. Πώς θα φοιτήσουν παιδιά αυτών των περιπτώσεων;
Στηρίζω τις θέσεις των
ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ!!
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
1ον) «… Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού ωραρίου. Για τον λόγο αυτό υποβάλλεται εισήγηση από την ΕΔΕΑΥ ή αν δεν υπάρχει από τον σύλλογο διδασκόντων μέσω του Διευθυντή του σχολείου σε συνεδρίαση ειδικά για τον σκοπό αυτό, προς το οικείο ΚΕΔΔΥ. Εξαίρεση σε αυτό μπορούν να αποτελούν το Νηπιαγωγείο, η Α΄ και η Β΄ τάξη του Δημοτικού εφόσον το ΚΕΔΔΥ έχει απολύτως δικαιολογημένα εισηγηθεί κάτι τέτοιο…»
ΣΧΟΛΙΟ: Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει κάθε χρόνο να υπάρχει πλήρης αιτιολογημένη αξιολόγηση του μαθητή από το ΚΕΔΔΥ. Τι θα γίνει με τις έως τώρα «αυτόματες» ανανεώσεις στις περιπτώσεις μαθητών στο φάσμα του αυτισμού, για τους οποίους αρκούσε η αίτηση και μόνον του γονέα;; Μήπως οι μαθητές αυτοί αδικηθούν, επειδή δεν κατόρθωσαν να παραμένουν στην τάξη τους χωρίς υποστήριξη κατά το ήμισυ του πρωινού ωραρίου, χωρίς δική τους όμως ευθύνη (βλέπε συχνή άρνηση των δασκάλων της τάξης τους να τους έχουν μέσα ή να συνεργαστούν με τον ΕΕΑ της παράλληλης στήριξης);
2ον) «…και σε περιπτώσεις μεγάλης ανισοκατανομής του αριθμού των γνωματεύσεων ανάμεσα στα ΚΕΔΔΥ της αρμοδιότητάς του μπορεί να αναπέμψει για επαναξιολόγηση στο ΚΕΔΔΥ σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία….»
ΣΧΟΛΙΟ: Με ποια λογική θα ισχύσει μόνον ποσοτικό μέτρο (ανισοκατανομή αριθμού γνωματεύσεων) στις γνωματεύσεις, και όχι επιστημονικά κριτήρια και οι ανάγκες των μαθητών; Ο Περιφερειακός Διευθυντής θα αναπέμπει όχι για επαναξιολόγηση αλλά για ποσοτική «μείωση»;
3ον) «…Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης αναφέρεται και τοποθετείται σε σχολική μονάδα και όχι αποκλειστικά σε μαθητή.
Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης θεωρείται δεύτερος εκπαιδευτικός της τάξης, συνεργάζεται υποχρεωτικά με αυτόν και ως εκ τούτου, δύναται η δυνατότητα εναλλαγής των ρόλων μεταξύ των εκπαιδευτικών εντός της τάξης, με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού της τάξης…»
ΣΧΟΛΙΟ: Επιτέλους μπαίνει τέλος στην άρνηση αρκετών σχολείων να συμπεριλάβουν ισότιμα τους εκπαιδευτικούς της παράλληλης στο δυναμικό τους και στην «απομόνωση» αυτών και των μαθητών τους.
4ον) «Η παράλληλη στήριξη δύναται να χορηγηθεί είτε για το σύνολο των ωρών διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια, είτε για ένα μέρος αυτής, είτε για συγκεκριμένες ώρες και μαθήματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.»
ΣΧΟΛΙΟ: Η παράλληλη στήριξη στην Β/βάθμια Εκπαίδευση θα πρέπει ή να ενισχυθεί ή να καταργηθεί. Δεν είχε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα έως σήμερα με την πρόσληψη ελάχιστων εκπαιδευτικών με μειωμένο ωράριο ή με ωρομισθία, καθώς και με αντιστοιχία 3 ώρες περίπου ανά εβδομάδα για κάθε μαθητή γυμνασίου ή λυκείου.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ!
Συμφωνώ με τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ!
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Άρθρο 6 § 1β
Ο «εξορθολογισμός» της παράλληλης στήριξης που επιχειρείται με την περιορισμό της παρεχόμενης υπηρεσίας μόνο για τα πιο «ικανά» παιδιά με αναπηρίες αφήνει μετέωρους τους περισσότερους μαθητές που σήμερα δέχονται αυτήν την εκπαιδευτική βοήθεια αναγκάζοντας τους να αποενταχθούν και να οδηγηθούν μαζικά σε δομές που εκ των πραγμάτων δεν θα μπορούν να τα υποστηρίξουν αποτελεσματικά. Αν κάτι φανερώνει η ολοένα αυξανόμενη ζήτηση για παράλληλη στήριξη –παρά την ανεπαρκή της ως τώρα εφαρμογή- είναι η ισχυρή επιθυμία των γονιών για συνεκπαίδευση σε συνδυασμό με την αποστροφή τους για το ειδικό σχολικό πλαίσιο αλλά και την ανυπαρξία ενός οργανωμένου συνεχούς ειδικής εκπαιδευτικής υποστήριξης. Επίσης η μεθόδευση να αποσυρθεί εντελώς αυτού του είδους η παρεχόμενη υπηρεσία από τα σχολεία που έχουν Τμήματα Ένταξης –δηλαδή από την πλειονότητα των μεγάλων δημοτικών σχολείων της χώρας- πέραν της καταστρατήγησης των ίσων ευκαιριών για τα αποκλειόμενα παιδιά θα δυσχεράνει το έργο των ΤΕ που θα πρέπει να αφιερώνουν περισσότερο αλλά πάλι όχι αρκετό χρόνο για τα παιδιά με βαρύτερες αναπηρίες εις βάρος των παιδιών με ηπιότερες δυσκολίες. Οι περιορισμοί της παράλληλης υποστήριξης δεν πρέπει να ισχύσουν αν δεν συνοδευτούν από μεταρρυθμίσεις και βελτιώσεις στις ΣΜΕΑΕ αλλά και από τη σταδιακή ενίσχυση των ΤΕ με πρόσθετο προσωπικό ώστε με βάση τη διεθνή πρακτική να ανταποκρίνονται αποτελεσματικά στα αιτήματα μαθησιακής υποστήριξης και τις πραγματικές σχολικές ανάγκες εντός και εκτός τμήματος ένταξης συντονίζοντας την κατακερματισμένη ως τώρα ειδική βοήθεια στο γενικό σχολείο (τμήμα ένταξης, παράλληλη υποστήριξη, κατ’ οίκον διδασκαλία κτλ.) και υποστηρίζοντας τη διαφοροποιημένη διδασκαλία των μαθητών με ε.ε.α. στη γενική τάξη.
Όσον αφορά την παράλληλη στήριξη, ο νομοθέτης επιτέλους αποσαφήνισε τις περιπτώσεις για τις οποίες θα πρέπει να χορηγείται η παράλληλη στήριξη. Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που απαιτείται ΕΒΠ.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ!
Συμφωνώ με τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Είναι απαράδεκτο σε ένα σχολείο να μην μπορεί να συνυπάρξει Τ.Ε. και παράλληλη στήριξη. Σε πολλά σχολεία υπάρχει ανάγκη και για τα δύο, ώστε να επωφεληθούν πραγματικά τα παιδιά και να συμπεριληφθούν στο γενικό σχολείο.
Στηρίζω τις θέσεις των ΣΑΤΕΑ
Δεν είναι δυνατό να καταργείται η παράλληλη στήριξη στα σχολεία όπου λειτουργεί τμήμα ένταξης. Είναι ένα λάθος που θα ζημιώσει όλους τους μαθητές, παράλληλης και τμημάτων ένταξης, όπως και την ποιότητα της εκπαίδευσης που δέχονται. Αυτό που θα ακολουθήσει είναι η επιλογή ελάχιστων μαθητών και ο αποκλεισμός των περισσότερων.
Είμαι εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης και θεωρώ απαράδεκτο να μην χορηγείται παράλληλη στήριξη όπου λειτουργεί τμήμα ένταξης. Πολλά παιδιά δεν έχουν μόνο μαθησιακές δυσκολίες αλλά και προβλήματα συμπεριφοράς. Το Τ.Ε δεν μπορεί να βοηθήσει ένα παιδί που έχει μόνο προβλήματα συμπεριφοράς και πρόβλημα στην κοινωνικοποίηση του αλλά ακριβώς το αντίθετο να μεγαλώσει κι άλλο το πρόβλημα της κοινωνικοποίησης του.
«Όπου υπάρχει ιδρυμένο τμήμα ένταξης δε χορηγείται παράλληλη στήριξη»
Δεν είναι δυνατόν να μη λειτουργεί η παράλληλη στήριξη στις σχολικές μονάδες που υπάρχει Τ.Ε. Οι ανάγκες των μαθητών δεν είναι ίδιες και ο εκπαιδευτικός του Τ.Ε. δε μπορεί να εξυπηρετήσει τα παιδιά που χρειάζονται παράλληλη στήριξη.Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συμβεί αυτό.Θεωρώ ότι αυτή η τοποθέτηση πρέπει να καταργηθεί!!
Επίσημη θέση ΣΑΤΕΑ για την Παράλληλη Στήριξη
Το συγκεκριμένο άρθρο 6 φέρνει μεγάλες ανατροπές στο θεσμό της Παράλληλης Στήριξης, δείχνοντας ολοφάνερα τις προθέσεις της Πολιτείας να μειώσει πάρα πολύ τις παρεχόμενες πιστώσεις εκπαιδευτικών ΕΑΕ για Παράλληλη Στήριξη. Ταυτόχρονα, δε γίνεται καμία μνεία για την ίδρυση νέων Τμημάτων Ένταξης ή Ειδικών Σχολείων ή τη δημιουργία προγραμμάτων συνεκπαίδευσης, που θα αντικαταστήσουν το θεσμό της Παράλληλης Στήριξης. Υποψιαζόμαστε ότι αυτή η επιλογή συνδέεται με την «αποχώρηση» των κονδυλίων των προγραμμάτων ΕΣΠΑ. Όμως, το γεγονός ότι η ΕΑΕ στηρίζεται αποκλειστικά από ευρωπαϊκά κονδύλια με ημερομηνία λήξης έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 2 του σχεδίου νόμου, όπου αναφέρει: «Η ΕΑΕ, όπως και η γενική εκπαίδευση, είναι υποχρεωτική και λειτουργεί ως αναπόσπαστο τμήμα της ενιαίας δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης».
Η μείωση των προγραμμάτων Παράλληλης Στήριξης θα επιτευχθεί με:
α) Τη διάταξη της παρ.1 περίπτωσης β που αναφέρει ότι «Παράλληλη στήριξη δέχεται κάθε μαθητής με αναπηρία ή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες εφ’ όσον μπορεί ν’ ανταποκριθεί στο αναλυτικό πρόγραμμα της τάξης φοίτησής του καθώς και σε κάθε εκδήλωση σχολικής διαδικασίας». Πρόκειται για πάρα πολύ αυστηρό κριτήριο. Κανένας μαθητής δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί 100% σε όλα τα αναλυτικά προγράμματα μιας τάξης, κανένας μαθητής δεν μπορεί ν’ ανταποκριθεί 100% σε όλες τις εκδηλώσεις της σχολικής διαδικασίας. Θα πρέπει ν’ αλλάξει η διατύπωση ως εξής: «Οι μαθητές που δέχονται παράλληλη στήριξη μπορούν ν’ ανταποκριθούν στο μεγαλύτερο μέρος των περισσότερων αναλυτικών προγραμμάτων της τάξης τους». Επίσης, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι μερικοί μαθητές που δέχονται παράλληλη στήριξη μπορεί να έχουν σοβαρά ελλείμματα και να πρέπει να παρακολουθήσουν ύλη και διδακτικούς στόχους αναλυτικών προγραμμάτων παλαιότερων τάξεων.
β) Στο ίδιο σημείο της παρ.1 περ.β αναφέρεται ότι: «Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η δυνατότητα του μαθητή να παραμείνει στην τάξη και στο σχολείο χωρίς υποστήριξη για διάστημα ίσο με το μισό του πρωινού ωραρίου. Για τον λόγο αυτό υποβάλλεται εισήγηση από την ΕΔΕΑΥ ή αν δεν υπάρχει από τον σύλλογο διδασκόντων μέσω του Διευθυντή του σχολείου σε συνεδρίαση ειδικά για τον σκοπό αυτό, προς το οικείο ΚΕΔΔΥ. Εξαίρεση σε αυτό μπορούν να αποτελούν το Νηπιαγωγείο, η Α’ και η Β’ τάξη του Δημοτικού εφόσον το ΚΕΔΔΥ έχει απολύτως δικαιολογημένα εισηγηθεί κάτι τέτοιο.»
Εδώ ο νόμος εισάγει ένα ποσοτικό θα λέγαμε κριτήριο, το «μισό πρωινό ωράριο» για μια ποιοτική διαδικασία που είναι η μάθηση, η εκπαίδευση. Τι σημαίνει να μένει χωρίς υποστήριξη το μισό ωράριο; Μαθαίνοντας ή όχι; Αν μένει αλλά δεν κοινωνικοποιείται; Αν μένει και χάνει ευκαιρίες μάθησης και εξέλιξης; Αν ο μαθητής είναι Κωφός και χρειάζεται διερμηνεία; Αν είναι τυφλός; Αυτή η αναφορά περισσότερο δείχνει την κατεύθυνση του Υπουργείου να δίνονται οι παράλληλες στηρίξεις για το «μισό ωράριο» του εκπαιδευτικού παρά για το μισό ωράριο του μαθητή. Έτσι, ένας εκπαιδευτικός θα «σπάει» σε δύο ή τρία παιδιά ή άλλα καθήκοντα…
γ) Στο ίδιο σημείο παρακάτω αναφέρεται ότι: «Η παράλληλη στήριξη δύναται να χορηγηθεί είτε για το σύνολο των ωρών διδασκαλίας στην Πρωτοβάθμια, είτε για ένα μέρος αυτής, είτε για συγκεκριμένες ώρες και μαθήματα στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση». Εδώ ο θεσμός της Παράλληλης «ρευστοποιείται» τελείως και το ίδιο συμβαίνει με το ωράριο του εκπαιδευτικού και την εκπαιδευτική αποτελεσματικότητα.
δ) «Όπου υπάρχει ιδρυμένο και λειτουργεί Τ.Ε. δεν χορηγείται παράλληλη στήριξη. Το ίδιο ισχύει και για τις ΣΜΕΑΕ».
Πρόκειται για την πιο άδικη και αντι-παιδαγωγική διάταξη του νόμου. Άλλες ανάγκες εξυπηρετεί το Τμήμα Ένταξης και άλλες η Παράλληλη Στήριξη. Το Υπουργείο γυρίζει στην εποχή πριν την ανάπτυξη του προγράμματος Παράλληλης Στήριξης μέσω των κονδυλίων ΕΣΠΑ. Τον Ιούνιο του 2009. Τότε, ο Συνήγορος του Πολίτη, είχε εκδώσει πόρισμα όπου έλεγε κατά λέξη:
Ο Συνήγορος του Πολίτη διαπιστώνει συστηματικές παραβιάσεις της νομοθεσίας εκ μέρους του ΥΠΕΠΘ όσον αφορά την εφαρμογή του μέτρου της παράλληλης στήριξης, με συνέπεια την παραβίαση του δικαιώματος ένταξης και φοίτησης των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία. Ειδικότερα: …………………. Γ) Ως προς το ζήτημα της απόρριψης αιτημάτων παράλληλης στήριξης με την αιτιολογία ότι στο σχολείο του μαθητή λειτουργεί τμήμα ένταξης, επισημαίνεται ότι ο νόμος δεν θέτει ως προϋπόθεση για την παροχή παράλληλης στήριξης τη μη ύπαρξη τμήματος ένταξης στο σχολείο του μαθητή, εφόσον η παράλληλη στήριξη κρίνεται αναγκαία από το οικείο ΚΕΔΔΥ βάσει του είδους των εκπαιδευτικών αναγκών του μαθητή, αναγνωρίζοντας, ως εκ τούτου, ότι πρόκειται για μέτρα διαφορετικά που εξυπηρετούν διαφορετικές ανάγκες και, συνεπώς, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το ένα το άλλο. Μολονότι το ΥΠΕΠΘ (όπως προκύπτει, μεταξύ άλλων και από το προαναφερόμενο έγγραφο υπ’ αρ. 3777/Γ6/10-01-08), αναγνωρίζει ότι η παράλληλη στήριξη μπορεί να παρέχεται «σε εξαιρετικές περιπτώσεις» ανεξαρτήτως της λειτουργίας τμήματος ένταξης, στην πράξη, συχνά, για λόγους σκοπιμότητας φαίνεται να παραβλέπει τον διαχωρισμό και δεν έχει δώσει καμία εξήγηση σε σχετικές επισημάνσεις του Συνηγόρου του Πολίτη. Περαιτέρω και ως προς το ζήτημα αυτό δεν φαίνεται να θεωρεί αντιφατικό ή προβληματικό το να «ακυρώνει» ή να θεωρεί καταχρηστικές τις γνωματεύσεις των διαγνωστικών του φορέων, των ΚΕΔΔΥ.»
Και παρακάτω:
(Γ) Σε πολλές περιπτώσεις το ΥΠΕΠΘ φαίνεται να αντιμετωπίζει τον θεσμό της παράλληλης στήριξης ως αντίστοιχο της φοίτησης ενός μαθητή σε τμήμα ένταξης, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές ανάγκες που καθένας από τους θεσμούς αυτούς δημιουργήθηκε για να καλύψει, ή τη φύση των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών του κάθε μαθητή. Για παράδειγμα, σε περιπτώσεις μαθητών με καλό νοητικό δυναμικό που ανήκουν στο αυτιστικό φάσμα, είναι αναγκαίο να λαμβάνεται υπόψη ότι, πέραν της εκπαιδευτικής βοήθειας, χρειάζονται υποστήριξη σε θέματα κοινωνικοποίησης, τρόπου αντίληψης, διαχείρισης του άγχους κ.λπ. Ως εκ τούτου, ουσιώδης προϋπόθεση για τη σχολική τους ένταξη είναι τόσο η ατομική υποστήριξη που διασφαλίζει η παράλληλη στήριξη, όσο και η έγκαιρη παροχή αυτής, από την έναρξη του σχολικού έτους, και η διάρκεια και συνέχεια της σχέσης του μαθητή με το πρόσωπο που παρέχει την υποστήριξη.
Ε) «Η παράλληλη στήριξη χορηγείται μέχρι και την Γ’ τάξη του Γυμνασίου. Στις περιπτώσεις κωφών και τυφλών μαθητών, χορηγείται και στο ΓΕΛ». Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε γιατί ένας μαθητής με Asperger, με το που προβιβάζεται στην Α΄ Λυκείου, παύει να έχει ανάγκη την παράλληλη στήριξη. Πάλι πρόκειται για ένα αντι-επιστημονικό, αντι-παιδαγωγικό και, τελικά, λογιστικό μέτρο.
Ζ) «Δεν μπορεί σ’ ένα σχολείο να παραβρίσκεται εκτός των εκπαιδευτικών των τάξεων παραπάνω από ένας εκπαιδευτικός παράλληλης στήριξης, εκτός εάν αυτό προκύπτει από απολύτως δικαιολογημένη εισήγηση των ΚΕΔΔΥ».
Άλλη μια διάταξη που φωτογραφίζει το τέλος της παράλληλης και την υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου, αφού ένας εκπαιδευτικός πιθανότατα θα καλύπτει δύο ή τρεις μαθητές. Όμως, η κατανομή του εκπαιδευτικού Παράλληλης Στήριξης σε δύο ή τρεις μαθητές για ορισμένες διδακτικές ώρες δημιουργεί «κενά» στην εκπαιδευτική παρέμβαση, την καθιστά ελλιπή, δεδομένου ότι, ακόμα και με πλήρες ωράριο, ένας εκπαιδευτικός δεν μπορεί να βρίσκεται όλες τις χρονικές στιγμές μαζί με το μαθητή, ειδικά στα σχολεία με Ενιαίο Αναμορφωμένο Εκπαιδευτικό Πρόγραμμα όπου λαμβάνουν χώρα 35 διδακτικές ώρες. Έτσι π.χ. ο εκπαιδευτικός που έχει «μοιραστεί» σε δύο μαθητές για 12 ώρες, καλύπτει μόλις το 1/3 των διδακτικών ωρών της σχολικής ζωής του κάθε μαθητή.
Με αυτές τις διατάξεις, που αποκαρδιώνουν γονείς και εκπαιδευτικούς, η ρύθμιση λειτουργικών ζητημάτων της παράλληλης στήριξης περνά σε δεύτερη μοίρα, αν και κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Επιτέλους ορίζεται ότι:
«Η παράλληλη στήριξη παρέχεται ως ενισχυτικός και ενταξιακός θεσμός της παιδαγωγικής πράξης και της μαθησιακής διαδικασίας και δεν έχει σε καμία περίπτωση χαρακτήρα φύλαξης του παιδιού ή εξυπηρέτησης στην καθημερινή διαβίωση».
«Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης συμμετέχει ισότιμα σε όλες τις εκδηλώσεις του σχολείου με το υπόλοιπο προσωπικό και έχει τις ίδιες υποχρεώσεις και δικαιώματα που απορρέουν από την ισχύουσα νομοθεσία».
« Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης θεωρείται δεύτερος εκπαιδευτικός της τάξης, συνεργάζεται υποχρεωτικά με αυτόν και ως εκ τούτου, δύναται η δυνατότητα εναλλαγής των ρόλων μεταξύ των εκπαιδευτικών εντός της τάξης, με πρωτοβουλία του εκπαιδευτικού της τάξης».Εδώ θα είχε ιδιαίτερη σημασία ν’ αποτυπωνόταν το ζήτημα της συνεργασίας και της εναλλαγής ρόλων στο καθηκοντολόγιο του εκπαιδευτικού της γενικής τάξης.
«Την ευθύνη των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη σε κάθε εκδήλωση και στα διαλείμματα έχει σε κάθε περίπτωση όπως και για όλους τους μαθητές το σχολείο».
« Στις περιπτώσεις που ένας μαθητής αποδεδειγμένα βρίσκεται σε περιοχή που δεν υπάρχει άλλη δομή της ΕΑΕ και σε απόσταση που να είναι δυνατή η μεταφορά του, τότε και μόνο, με εισήγηση του οικείου σχολικού συμβούλου και του συμβούλου ΕΑΕ προς το οικείο ΚΕΔΔΥ, μπορεί αυτό να γνωμοδοτήσει για παράλληλη στήριξη, αναφέροντας αναλυτικά και τους λόγους της γνωμάτευσης».
Τέλος, όσον αφορά στο θεσμό της Παράλληλης Στήριξης, το σχέδιο νόμου μπορεί να βελτιωθεί σε σημεία όπως:
– Αντί για το καλοκαίρι, ο προγραμματισμός των διαγνώσεων και ακολούθως των εγκρίσεων Παράλληλης Στήριξης, καθώς και η παροχή των απαραίτητων κονδυλίων/πιστώσεων να γίνεται από την άνοιξη του προηγούμενου σχολικού έτους. Έτσι, ο εκάστοτε σύλλογος διδασκόντων θα μπορεί να αποφανθεί από το καλοκαίρι για το ποιοι θα είναι οι γενικοί δάσκαλοι των τάξεων, στις οποίες θα φοιτούν οι εν λόγω μαθητές, έτσι ώστε να υπάρχει επιμόρφωση των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών από την αρχή της χρονιάς με μέριμνα του Υπουργείου Παιδείας. Μόνο σε έκτακτα αιτήματα, τα οποία θα έχουν την απαραίτητη αιτιολόγηση από τους συλλόγους διδασκόντων, τους σχολικούς συμβούλους και τα ΚΕΔΔΥ, θα πρέπει να εξετάζεται η έγκριση και η παροχή πίστωσης Παράλληλης Στήριξης μετά το ξεκίνημα της σχολικής χρονιάς. Τέτοια αιτήματα αφορούν ως επί το πλείστον τα παιδιά, για τα οποία δεν υπάρχει σχολική καταγραφή (π.χ. αυτά που πηγαίνουν για πρώτη φορά στο Νηπιαγωγείο), καθώς και τους μαθητές που αλλάζουν βαθμίδα και δεν είναι γνωστή η φύση των δυσκολιών που θ’ αντιμετωπίσουν (π.χ. από το Νηπιαγωγείο στην Α΄ Δημοτικού ή από την έκτη τάξη στην Α΄ Γυμνασίου).
– Το μέτρο της μείωσης μαθητών σε ένα τμήμα, όπου δεν υπάρχει παράλληλη στήριξη, αλλά υπάρχουν μαθητές με αναπηρία ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (και εδώ το σχέδιο νόμου πρέπει να προσθέσει και τα παιδιά με ειδικές μαθησιακές δυσκολίες) έχει νόημα, όταν δε σταματά αυθαίρετα στους 21 ή 23 μαθητές, αλλά τεκμηριώνεται επιστημονικά-παιδαγωγικά.
– «Στις δύο τελευταίες τάξεις του Δημοτικού Σχολείου και σε αυτές του Γυμνασίου, θα βαθμολογούν και ο εκπαιδευτικός της τάξης και ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης και θα βγαίνει ο μέσος όρος αυτών». Και: «Η ύλη και τα θέματα εξετάσεων για τα μαθήματα των μαθητών που έχουν παράλληλη στήριξη, είναι ίδια με των υπολοίπων μαθητών. Οι εκπαιδευτικοί της παράλληλης στήριξης και του ΤΕ, μετέχουν στην βαθμολογία μαζί με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος και η βαθμολογία προκύπτει από τον μέσο όρο».
Για να επιτευχθεί η ένταξη των μαθητών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, απαιτείται αλλαγή στον τρόπο αξιολόγησης όλων των μαθητών. Η βαθμολόγηση, η καταγραφή π.χ. ενός 8 στα μαθηματικά, δεν περιγράφει τίποτα για το τι έχει κατακτήσει ή όχι ο μαθητής. Τι βαθμό θα βάλουμε στην κοινωνική αλληλεπίδραση και τους στόχους που κατακτά ένα παιδί με αυτισμό που δέχεται παράλληλη στήριξη; Είναι η ώρα να συζητηθεί σοβαρά το θέμα της περιγραφικής αξιολόγησης όλων των μαθητών. Τέλος, νομοθετικές διατάξεις που μιλούν για «ίδια ύλη» και «ίδια θέματα εξετάσεων» είναι εκτός της λογικής της ένταξης, των εκπαιδευτικών προσαρμογών, της διαφοροποιημένης διδασκαλίας.
– Ο εκπαιδευτικός της παράλληλης στήριξης να αναφέρεται και να τοποθετείται ως δεύτερος εκπαιδευτικός στην τάξη και να εξυπηρετεί διδακτικές ανάγκες της «τάξης συνεκπαίδευσης».
Άποψη των ΣΑΤΕΑ είναι πως αυτό, το οποίο στην Παράλληλη Στήριξη εμφανίζεται ως ατομικό ζήτημα, είναι σχολικό-κοινωνικό ζήτημα: δεν αφορά μόνο τις προσαρμογές που πρέπει να γίνουν στα αναλυτικά προγράμματα του γενικού σχολείου για το συγκεκριμένο μαθητή, δεν αφορά μόνο τη διδασκαλία συγκεκριμένων αναλυτικών προγραμμάτων για συγκεκριμένους μαθητές (π.χ. παιχνίδι στον αυτισμό), αλλά προπαντός αφορά το «μετασχηματισμό» όλου του σχολικού πλαισίου και κατά κύριο λόγο μιας συγκεκριμένης τυπικής σχολικής τάξης σε «τάξη συνεκπαίδευσης» -τάξη στην οποία εφαρμόζεται η συνεκπαίδευση των μαθητών από δύο διαφορετικούς αλλά ισότιμους εκπαιδευτικούς, τάξη στην οποία γίνεται αποδεκτή και προάγεται η διαφορετικότητα όλων των μαθητών (σε μαθησιακό στυλ, σε κίνητρα, σε επιδόσεις κτλ.) και συνακόλουθα γίνεται αποδεκτή η διαφοροποίηση των εκπαιδευτικών στόχων, των διδακτικών μεθόδων, της αξιολόγησης των μαθητών κτλ. Σύμφωνα με τη βιβλιογραφία αλλά και με την πρακτική εμπειρία, η Ένταξη/Συνεκπαίδευση/Συμπερίληψη των μαθητών περιλαμβάνει πολλές πτυχές που ξεπερνούν την «ατομική» στήριξη/διδασκαλία ενός ή δύο μαθητών.
Περιλαμβάνει:
α) αρχικά την ευαισθητοποίηση και, ει δυνατόν, επιμόρφωση όλων των εκπαιδευτικών του σχολείου σε συγκεκριμένες ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες συγκεκριμένων μαθητών. Μη ξεχνάμε άλλωστε πως σήμερα ένα πλήθος εκπαιδευτικών διαφόρων ειδικοτήτων διδάσκει σε μια τυπική σχολική τάξη,
β) την ευαισθητοποίηση των μαθητών μιας τάξης (και αν γίνεται όλων των τάξεων) στη διαφορετικότητα και στις ιδιαίτερες ανάγκες αλλά και δυνατότητες κάθε μαθητή,
γ) την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των γονέων μιας συγκεκριμένης τάξης (και αν γίνεται όλων των τάξεων) για τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ την κλασσική έννοια της αναπηρίας, ειδικά σήμερα που π.χ. ο υποσιτισμός και η γονεϊκή παραμέληση θεωρούνται ειδική εκπαιδευτική ανάγκη και εμφανίζονται πολύ συχνά στην ελληνική σχολική πραγματικότητα,
δ) τη διερεύνηση της δυναμικής των κοινωνικών σχέσεων των παιδιών στην τάξη όπου εντάσσεται ο μαθητής με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες,
ε) τον κοινό σχεδιασμό και την κοινή εφαρμογή εκπαιδευτικών δράσεων από τον εκπαιδευτικό Γενικής και Ειδικής Αγωγής, εντός και εκτός τάξης, προς όφελος όλης της τάξης και όχι μόνο του μαθητή με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι κατά τη διάρκεια της Παράλληλης Στήριξης και εντός της ίδιας σχολικής ημέρας, ο εκπαιδευτικός ΕΑΕ μπορεί να χρειαστεί: 1) να εργαστεί με το συγκεκριμένο μαθητή εξατομικευμένα, ακόμα και σε χώρο εκτός της τάξης (π.χ. στο Τμήμα Ένταξης, αν υπάρχει, ή στην αυλή) 2) να εργαστεί με μικρή ομάδα μαθητών, στην οποία βρίσκονται μαθητές με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, εντός ή εκτός τάξης 3) να διδάξει υποστηρικτικά στο γενικό δάσκαλο, συμπληρωματικά ή παράλληλα μ’ αυτόν 4) να επωμιστεί έργο εκπαιδευτικής αξιολόγησης, συμβουλευτικής γονέων, επιμόρφωσης/στήριξης συναδέλφων ή ευαισθητοποίησης μαθητών. Όλα αυτά τα πολύπλευρα καθήκοντα καθιστούν αναγκαία τη στελέχωση των Παράλληλων Στηρίξεων με πλήρες ωράριο από εκπαιδευτικό ΕΑΕ. Όπως είναι ολοφάνερο, η κατανομή πολλών μαθητών σε έναν εκπαιδευτικό ΕΑΕ δε δημιουργεί τους όρους της πραγματικής ένταξής τους και, συνάμα, η πολυπλοκότητα των καθηκόντων της Ένταξης δεν επιτρέπουν τη μη ύπαρξη δεύτερου εξειδικευμένου εκπαιδευτικού στην τυπική σχολική τάξη.
Είναι εντελώς παράλογο όταν σε ένα σχολείο λειτουργεί Τ.Ε. να μην χορηγείται παράλληλη στήριξη. Πως μπορεί ο δάσκαλος του τμήματος ένταξης να κάνει μάθημα στα διαγνωσμένα παιδιά που έχει αναλάβει και ταυτόχρονα να κάνει κα παράλληλη στήριξη σε κάποιον μαθητή που έχει μεγάλη ανάγκη από την παρουσία δεύτερου εκπαιδευτικού στην τάξη ώστε να μπορέσει να προχωρήσει και να συμβαδίσει με τους υπόλοιπους συμμαθητές του. Πρακτικά θεωρώ ότι είναι αδύνατο. Από την άλλη, εφόσον ό δάσκαλος παράλληλης στήριξης είναι στη διάθεση του σχολείου, πως θα μπορέσει να μοιράσει τις ώρες του και τις ακαδημαϊκές απαιτήσεις σε περισσότερους του ενός μαθητή?
Αυτό που εγώ θα άλλαζα είναι η «περιθωριοποίηση» των γονέων, όσον αναφορά στην επιλογή του πλαισίου φοίτησης του παιδιού τους. Οι γονείς, που εν πολλοίς αποτελούν και τους εκπαιδευτές κάποιων μαθητών με ε.ε.α. για 3 μήνες το χρόνο και όχι μόνο, ουσιαστικά δεν έχουν κανένα λόγο για το πού θα φοιτήσει το παιδί τους και αποτελεί αποκλειστικά δικαιοδοσία του ΚΕΔΔΥ. Εάν ο γονέας έχει διαφορετική άποψη ή πρόταση, τότε η απόφαση του ΚΕΔΔΥ παραπέμπεται σε δευτεροβάθμιο όργανο. Εγώ πιστεύω ότι θα έπρεπε να αναφέρεται στο νόμο, ότι το ΚΕΔΔΥ επιβάλλεται να συνεργάζεται με τους γονείς για την καλύτερη επιλογή του πλαισίου και να συναινεί και ο γονέας, όταν προτείνεται η φοίτησή του παιδιού του σε μια δομή εκτός του σχολείου της γειτονιάς του. Με εξουθενωμένο ψυχολογικά γονιό δεν υποστηρίζεται ένα παιδί επαρκώς ακόμη και στο καλύτερο εκπαιδευτικό πλαίσιο. Η πολιτεία πρέπει αρχικά να μεριμνά για την καλύτερη δυνατή υποστήριξη του μαθητή στο σχολείο της γειτονιάς του. Επαναλάμβάνω πάντως ότι οι οι γονείς είναι ένα σταθερό σημείο αναφοράς στη ζωή του παιδιού με ε.ε.α., και παίζουν ρόλο εκπαιδευτική, υποστηρικτή και διαμεσολαβήτή, ενώ αντικειμενικά επί 3 μήνες το χρόνο δεν υπάρχει εκπαίδευση για τους συγκεκριμένους μαθητές! Οι ειδικές δομές μακριά από τα κοινά σχολεία πολλαπλασιάζουν επί τόπου την αναπηρία και την προτυπώνουν πολλαπλασιαστικά σε παιδιά που ήδη αντιμετωπίζουν αυτήν την πρόκληση! Θα μπορούσε το ΚΕΔΔΥ να έχει τέτοια δικαιοδοσία σε μεταγενέστερη ίσως φάση… όλα τα παιδιά μαζί με επαρκή προσωπικό…… για να μην σκιάζονται ή παθαίνουν κατάθλιψη ως ενήλικες, όταν βλέπουν τους εσωγήινους εξωγήινους!!!
Στις εξετάσεις τμημάτων ένταξης και παράλληλης στη δευτεροβάθμια πρέπει να είναι ξεκάθαρο ότι τα θέματα τα βάζουν από κοινού καθηγητές τάξης και καθηγητές ειδικής.Ο Ο νόμος οφείλει να καθιστά σαφές ότι η βαθμολόγηση-αξιολόγηση αποτιμά την επίτευξη διδακτικών στόχων ανά περίπτωση μαθητή κι όχι τις σωστές απαντήσεις στα διαγωνίσματα-εξετάσεις