- 1. Στα ιδιωτικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απαγορεύεται η χορήγηση άδειας φροντιστηρίου και άδειας κέντρου ξένων γλωσσών. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 της υποπαραγράφου Θ6 της παραγράφου Θ του ν.4093/2012 (Α΄ 222) αντικαθίσταται ως ακολούθως: «Η συστέγαση διαφορετικών μονάδων παροχής εκπαίδευσης (τυπικής ή άτυπης) και κατάρτισης, οι οποίες ανήκουν στο αυτό φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή ένωση προσώπων, επιτρέπεται, εκτός από τη συστέγαση ιδιωτικών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών».
- 2. Τα φροντιστήρια και τα Κέντρα Ξένων γλωσσών καταθέτουν στις οικείες διευθύνσεις εκπαίδευσης του υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων το αναλυτικό εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων, από όπου πρέπει να προκύπτει ο αριθμός των Τμημάτων και των μαθητών του κάθε τμήματος, οι ώρες διδασκαλίας κάθε μαθήματος και ο διδάσκων κάθε διδακτικής ώρας.
- 3. Οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών καταθέτουν αμελλητί στις οικείες διευθύνσεις εκπαίδευσης, οι οποίες είναι αρμόδιες για τον έλεγχο των τυπικών προσόντων των διδασκόντων, αντίγραφα των συμβάσεων εργασίας που συνάπτουν με τους διδάσκοντες. Οι ανωτέρω διευθύνσεις εκπαίδευσης υποχρεούται να χορηγούν στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), στους επιθεωρητές εργασιακών σχέσεων και στις διευθύνσεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ τα κατατεθειμένα σε αυτές στοιχεία της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου και του πρώτου εδαφίου της παρούσας παραγράφου. Με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων ρυθμίζεται κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή στοιχεία της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου και του πρώτου εδαφίου της παρούσας παραγράφου.
- 4. Οι ημέρες διακοπών και αργιών των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Κέντρων Ξένων Γλωσσών καθορίζονται ως εξής:
Α. Διακοπών:
Ι) Χριστουγέννων, από την 24η Δεκεμβρίου έως και τη 2η Ιανουαρίου,
ΙΙ) Πάσχα, από τη Μεγάλη Πέμπτη μέχρι και Τρίτη του Πάσχα.
Β. Αργιών:
Ι) όλες τις Κυριακές
ΙΙ) τις θρησκευτικές γιορτές των Τριών Ιεραρχών και του Αγίου Πνεύματος
ΙΙΙ) τις εθνικές επετείους της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου
IV) 17η Νοεμβρίου
V) την Καθαρά Δευτέρα
VI) την 1η Μαΐου
VII) την κατά τις ισχύουσες διατάξεις ημέρα αργίας για την έδρα κάθε φροντιστηρίου και κέντρου ξένων γλωσσών λόγω τοπικής θρησκευτικής ή εθνικής γιορτής
VIII) τη γιορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
- 5. Κατά τις ημέρες αργιών και διακοπών οι καθηγητές δεν υποχρεούνται να παρέχουν την εργασία τους δικαιούμενοι των αντίστοιχων αποδοχών. Σε περίπτωση απασχόλησης των καθηγητών σε ημέρες Κυριακής, οι αποδοχές των εργαζομένων προσαυξάνονται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
- 6. Το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδασκαλίας στα Φροντιστήρια και στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών καθορίζεται στις 21 ώρες. Η συμπλήρωση πλήρους εβδομαδιαίου ωραρίου συνεπάγεται την απονομή 25 ενσήμων μηνιαίως, ανεξαρτήτως της κατανομής των διδακτικών ωρών μέσα στην εβδομάδα.
- 7. Η παρ.2 του αρ. 4 του ν. 682/1977 (Α΄ 244) αντικαθίσταται ως εξής:
«Παρέκκλιση ως προς το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας και πρόσθετες εκπαιδευτικές δραστηριότητες πέραν του ωρολογίου προγράμματος, είναι δυνατόν να επιτρέπονται, κατόπιν σχετικής έγκρισης και ελέγχου τήρησης των απαραίτητων προϋποθέσεων από την κατά περίπτωση αρμόδια Δ/νση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις για την παρέκκλιση και για οποιαδήποτε πρόσθετη εκπαιδευτική δραστηριότητα πέραν του ωρολογίου προγράμματος».
- 8. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργείται η παράγραφος Ζ του άρθρου Πρώτου του Κεφαλαίου Α του ν.4254/2014 (Α’ 85) και οι παράγραφοι 15 και 16 του άρθρου 47 του ν.3848/2010 (Α’ 71) και επανέρχονται σε ισχύ τα άρθρα 30 και 33 του νόμου 682/1977 και η παράγραφος 1 του άρθρου 11 του νόμου 1351/1983.
- 9. Στο άρθρο 30 του ν.682/1977 προστίθεται παράγραφος 12 ως εξής:
«Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της παραγράφου 6 του άρθρου 1 του ν.4046/2012 της ΠΥΣ 6/2012 (Α’ 38) και της υποπαραγράφου ΙΑ.12 της παραγράφου ΙΑ άρθρου πρώτου του ν.4093/2013».
Στην παράγραφο 1 του άρθρου 36 του ν.682/1977 προστίθεται η φράση: «Με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι δυνατό να συμφωνηθούν ευνοϊκότεροι όροι αμοιβής και εργασίας για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς».
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Τούλα Σαρρή
Διευθύντρια Φροντιστηρίου Μέσης Εκπαίδευσης
Τούλα Σαρρή
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια, οποία στο τέλος της σχολικής χρονιάς διοργανώνουν και εκδηλώσεις λήξης οι μαθητές των οποίων είναι περισσότεροι από αντίστοιχων νόμιμων φροντιστηρίων.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Αποστολόπουλος Κώστας
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ ΦΡΟΝΤΙΣΤΩΝ ΒΟΡΕΙΟΥ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 48 ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Φροντιστών Βορείου Ελλάδος παρακολουθεί με ιδιαίτερη προσοχή και περίσκεψη τα νομοθετικά τεκταινόμενα στην εκπαίδευση, δεδομένου ότι ο κλάδος βρίσκεται σχεδόν προ τετελεσμένων αποφάσεων, χωρίς ουσιαστικό διάλογο της πολιτείας με τους άμεσα ενδιαφερόμενους για κρίσιμα ζητήματα, τα οποία ρυθμίζουν τη διοικητική λειτουργία, την Εκπαιδευτική οργάνωση και τη λειτουργικότητα των Φροντιστηρίων της χώρας αλλά και τις σχέσεις εργασίας σε αυτά. Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν βρίσκονται στην ορθή κατεύθυνση και τυχόν νομοθέτησή τους θα επιτείνει την υφιστάμενη κρίση στον κλάδο, ενώ ταυτόχρονα θα επιφορτίσουν το μέσο ελληνικό φροντιστήριο με αχρείαστη γραφειοκρατία, αντί να το διευκολύνουν και να το εκσυγχρονίζουν.
Α.ΕΙΔΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ 48 ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ ΝΟΜΟΥ.
1.Η υπαγωγή των Φροντιστηρίων στο Υπουργείο Παιδείας υφίσταται, εφόσον η αδειοδότηση και η λειτουργία τους ανήκει στις αρμοδιότητες του Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π. Η μετάθεση των αρμοδιοτήτων ελέγχου των εβδομαδιαίων προγραμμάτων, των τμημάτων και των απασχολούμενων στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης συνιστά μια άκρως επιβαρυντική διαδικασία γραφειοκρατικού χαρακτήρα. Τα φροντιστήρια οργανώνουν τα τμήματα και τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης και φροντίδας των μαθητών τους και όχι με τη λογική του δημόσιου ή του ιδιωτικού σχολείου. Κάθε προσπάθεια «τυποποίησης» του προγράμματος υπόκειται σε ελαστικότητα -ιδίως κατά την έναρξη και λήξη του έτους ή κατά τις περιόδους επαναληπτικών μαθημάτων. Άλλωστε η απασχόληση των εκπαιδευτικών που εργάζονται στα φροντιστήρια, δηλώνεται στο σύστημα Εργάνη, όπου γνωστοποιούνται και σημειώνονται οι τροποποιήσεις προγραμμάτων ή οι αυξομειώσεις των ωραρίων. Η σκοπιμότητα της διάταξης και η ανελαστικότητα των συγκεκριμένων ρυθμίσεων, είναι ανεξήγητη για όσους γνωρίζουν της συνθήκες λειτουργίας του μέσου ελληνικού φροντιστηρίου και το ήδη υφιστάμενο κοστοβόρο γραφειοκρατικό φορτίο του. Τυχόν εμμονή στη διατήρηση της παρούσας ρύθμισης θα προσθέσει έναν μεγάλο όγκο γραφειοκρατικών διαδικασιών στο ήδη χειμαζόμενο λόγω της οικονομικής κρίσης μέσο ελληνικό φροντιστήριο, ενώ ταυτόχρονα θα γεννήσει πολλαπλά ζητήματα ερμηνείας και αναλυτικής ρύθμισης του περιεχομένου της παρούσας με δεδομένο το ασαφές αυτής (κάθε πότε θα υποβάλλονται οι καταστάσεις, τι γίνεται στην περίπτωση αλλαγών που μπορεί να είναι καθημερινές, τι θα συμβεί στις απρόβλεπτες αλλαγές του αριθμού των μαθητών λόγω αποχωρήσεων ή ασθενειών, της αλλαγής των καθηγητών, της αλλαγής των ωραρίων, κλπ.) προβλήματα που συμβαίνουν και αναφύονται μέσα στην καθημερινότητα του μέσου ελληνικού φροντιστηρίου και αποτελούν αντικειμενικές και λειτουργικές προσαρμογές της ζώσας πραγματικότητάς του. Παραμένει δε απορίας άξιο το γεγονός γιατί απαιτούνται με ακραία λεπτομέρεια όχι μόνο το αναλυτικό εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα αλλά και ο αριθμός των τμημάτων, των μαθητών κάθε τμήματος, οι ώρες διδασκαλίας κάθε μαθήματος και ο διδάσκων κάθε διδακτικής ώρας και σε τι χρησιμεύει η υπερσυσσώρευση αριθμών που δεν αφορούν ούτε καν την στατιστική.
2.Επιπλέον, ρυθμίζονται οι διακοπές και οι αργίες των φροντιστηρίων . Το Φροντιστήριο δεν μπορεί και ούτε πρέπει να λειτουργήσει όπως ένα σχολείο. Είναι φορέας μη τυπικής εκπαίδευσης και δομείται σύμφωνα με τους νόμους της Πολιτείας (ως προς την αδειοδότησή του), αλλά και με τις απαιτήσεις των μαθητών που φοιτούν σε αυτό. Το φροντιστήριο χρειάζεται ευελιξία στις συνθήκες λειτουργίας του. Συνθήκες όπως η εμφάνιση μαθητών στο φροντιστήριο σε οποιαδήποτε χρονική περίοδο ή η ανάγκη ενίσχυσης του μαθησιακού επιπέδου τους για λίγο χρόνο – «εντατικά» κατά την κρίση των γονέων τους, ή η αποχώρηση μαθητών οποτεδήποτε ή η ευέλικτη δυνατότητα συγκρότησης τμημάτων για περιορισμένο χρόνο, είναι φαινόμενα κυρίαρχα στη λειτουργία των φροντιστηρίων.
Παρόλο που οι ημέρες διακοπών και αργιών που προβλέπονται στο νομοσχέδιο ταυτίζονται σε μεγάλο βαθμό με την ισχύουσα πρακτική που εφαρμόζουν τα φροντιστήρια, θεωρούμε ότι το υπουργείο παιδείας υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του.
4.Επίσης, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση του κάθε εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων, χωρίς να ληφθεί υπόψη ότι στα δημόσια και ιδιωτικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και πρόσθετα διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (συνολικά 30 ώρες). Πρόκειται για καταφανή ανισότητα και αδικία σε βάρος των φροντιστηρίων, η οποία μάλιστα συνιστά και αυθαιρεσία, όταν το Υπουργείο Παιδείας υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του ορίζοντας και ρυθμίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης, σε πλήρη αντίθεση με το ισχύον νομοθετικό καθεστώς του Υπουργείου Εργασίας, που έχει την αποκλειστική αρμοδιότητα καθορισμού των όρων και των συνθηκών απασχόλησης των εκπαιδευτικών των φροντιστηρίων, δεσμεύει δε και τις όποιες μελλοντικές εξελίξεις των όρων αυτών σε πιθανή επανάκαμψη της διαδικασίας των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
5.Είναι αυτονόητη η αντίθεση του Συνδέσμου στην παραπάνω ρύθμιση και για τους πρόσθετους λόγους:
-της πλήρους αντιλειτουργικότητας της διάταξης που καταδεικνύει πλήρη άγνοια για τις συνθήκες λειτουργίας του μέσου ελληνικού φροντιστηρίου, το οποίο λειτουργεί ως μικρομεσαία επιχείρηση, με έντονο το στοιχείο εμπλοκής του ιδιοκτήτη-φροντιστηριούχου στην καθημερινότητα του φροντιστηρίου (διοίκηση επιχείρησης, λογιστική-φορολογική και ασφαλιστική εποπτεία, εκπαιδευτικό έργο, ενημέρωση γονέων),μεγάλο μέγεθος αυτοαπασχόλησης.
– της μεγάλης οικονομικής επιβάρυνσης του μέσου ελληνικού φροντιστηρίου που στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, με τον παράνομο «ανταγωνισμό» της εκπαιδευτικής παραοικονομίας, διέρχεται περίοδο οικονομικής καχεξίας και οικονομικής οριακότητας, εξ αιτίας του συνεχώς αυξανόμενου λειτουργικού του κόστους που θα επηρεασθεί σημαντικά από την αύξηση του κόστους αμοιβών του προσωπικού του, και τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση.
Για το λόγο αυτό το Δ.Σ. του Σ.Φ.Β.Ε. θεωρεί ότι η ρύθμιση αυτή πρέπει να αποσυρθεί.
Β.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ.
Ως κατακλείδα επισημαίνουμε ότι:
– Κάθε στρεβλή αντίληψη για το ρόλο και τη λειτουργία των φροντιστηρίων δεν προέρχεται, δεν εκπροσωπείται ούτε δημιουργείται από τους νόμιμους έκφραστές τους, δηλαδή τους Συλλόγους σε κάθε νομό της χώρας και την Ομοσπονδία Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδος (Ο.Ε.Φ.Ε). Τα νόμιμα αδειοδοτημένα φροντιστήρια ανά την Ελλάδα δεν είναι επιχειρηματικοί κολοσσοί, αλλά κυρίως μικρές ή μεσαίες μονάδες με «ψυχή» και κινητήρια δύναμη , στη μεγάλη πλειοψηφία τους, έναν εκπαιδευτικό-ιδιοκτήτη, οι οποίες, όμως, απασχολούν χιλιάδες εκπαιδευτικούς, σε μια εποχή τεράστιας ανεργίας στο επιστημονικό δυναμικό της χώρας. Οι ιδιοκτήτες τους δεν είναι θεατές ή απρόσωποι επιχειρηματίες, αλλά μαχόμενοι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι έχουν ανάγκη την προστασία της πολιτείας απέναντι στη λαίλαπα της εκπαιδευτικής παραοικονομίας των επίορκων κρατικών λειτουργών ή των αδήλωτων ιδιωτών και προσβλέπουν σε αυτήν για δημιουργική συνεργασία.
-Τα Φροντιστήρια δεν αποτελούν ελληνική ιδιαιτερότητα. Ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά η καλώς νοούμενη εποπτεία τους δεν χρησιμοποιήθηκε ως αφετηρία για την παρέμβαση στη λειτουργία τους με καθεστώς ασφυκτικών ελέγχων και γραφειοκρατικής αντιμετώπισής τους.
-Η «δαιμονοποίηση>> των φροντιστηρίων δεν ωφελεί την συνολική εκπαιδευτική διαδικασία, όσο αυτή παραμένει σε συνθήκες των γνωστών παθογενειών του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος αλλά ως στάση σίγουρα δημιουργείται αντικειμενικά, όταν παραμερίζονται από τον υπεύθυνο και θεσμικό διάλογο οι θεσμικοί εκπρόσωποί τους, που επιθυμούν να συμβάλλουν στον εκσυγχρονισμό της κείμενης νομοθεσίας.
-Από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτή η μονομέρεια των ρυθμίσεων και η παντελής απουσία διαλόγου με τους νόμιμους εκπροσώπους των ιδιοκτητών φροντιστηρίων. Επιθυμούμε μία ευνομούμενη κοινωνία στην οποία οι σχέσεις των κοινωνικών εταίρων θα ρυθμίζονται μέσα από δημοκρατικό διάλογο. Μόνο τότε θα έχουμε αποφάσεις λειτουργικές που θα οδηγούν σε προσφορά αποτελεσματικών υπηρεσιών προς τους πολίτες σε συνθήκες υγιούς ανταγωνισμού.
-Ο δημοκρατικός διάλογος,είναι βασικό χαρακτηριστικό παιδείας και πολιτισμού, κάθε κοινωνίας.
-Οι διατάξεις του άρθρου 48 που αφορούν τα φροντιστήρια, δεν έχουν επείγοντα χαρακτήρα, πρέπει άμεσα να αποσυρθούν, και οι όποιες μελλοντικές ρυθμίσεις να είναι αποτέλεσμα διαλόγου με την ευρύτερη δυνατή συμμετοχή όλων των εμπλεκομένων φορέων.
Θεσσαλονίκη 24 Ιουνίου 2015
ΓΙΑ ΤΟ Δ.Σ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΖΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
Ο Α΄ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΑΜΠΑΤΖΙΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΤΕΜΕΚΕΝΙΔΗΣ ΑΡΗΣ
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Το επαναλαμβανόμενο και επαναλαμβανόμενο εργοδοτικό σχόλιο και προτάσεις μιας αναγκαίας και αυτονόητης τροποποίησης που πρέπει να γίνει στις παραγράφους 4 (διακοπές) και 6 (ωράριο) σε ότι αφορά τα ΚΞΓ.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για ρυθμίσεις που ενισχύουν το περιεχόμενο των προσφερόμενων υπηρεσιών των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προστατεύουν το διδακτικό προσωπικό και τους μαθητές από πολύμορφες ανομίες που έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια εξαιτίας επικίνδυνων κυβερνητικών πολιτικών και της απληστίας των εργοδοτικών ενώσεων για όλο και περισσότερο κέρδος. Προφανώς οι ιθύνοντες του Σ/Ν ενδιαφερόμενοι για ουσιαστικό διάλογο με τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές και τους γονείς τους έχουν επιλέξει ως κοινωνικούς συμμάχους ενώ ταυτόχρονα ως πολιτική ηγεσία του υπουργείου με επικεφαλής εγνωσμένης αξίας πανεπιστημιακούς δασκάλους και επιστήμονες προσπαθούν να συνετίσουν όσους αδιαφορούν για το κοινωνικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης που διαφοροποιείται ουσιαστικά από κάθε άλλο προϊόν.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, με απλούστευση στις διαδικασίες του ηλεκτρονικού ελέγχου και της διασταύρωσης στοιχείων αποφεύγεται η κατασπατάληση χρόνου με τις πολυδάπανες επιτόπιους ελέγχους δημόσιων λειτουργών. Επιπλέον ελέγχονται τα τυπικά προσόντα των καθηγητών και αν διδάσκουν το γνωστικό τος αντικείμνεοή κάποιο άλλο μάθημα όπως πολλές φορές συμβαίνει. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει η αντίληψη που απορρέει από το Σύνταγμα της Ελλάδος για «τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείτε πάνω σε αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους» (άρθρο 16, παράγραφος 8). Ο συντάκτης γνωρίσει πολύ καλά ότι πάρα πολλοί φορείς άτυπης εκπαίδευσης οργανώνουν τα προγράμματα τους με γνώμονα αποκλειστικά το κέρδος και διαμέσου των παραπλανητικών διαφημίσεων δημιουργούν επίπλαστε ανάγκες για τους μαθητές.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται 21 ώρες απασχόληση για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών. Επισημαίνουμε ότι αριθμός των ενσήμων δεν επιφέρει κανένα επιχειρηματικό κόστος, αφού η εργοδοτικές εισφορές προκύπτουν αναλογικά με βάση τις μηνιαίες αποδοχές των εργαζομένων και υποχρεώνει τους επιχειρηματίες να δηλώνουν στο ΙΚΑ τον εργαζόμενο για τις πραγματικές του απολαβές και ότι για λιγότερες πράγμα που σημαίνει ότι τους ελαφρύνει από την γραφειοκρατία των διπλών βιβλίων.
Αναφορικά με το πλήρες ωράριο εργασία στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών ο συντάκτης σφάλει. Έπρεπε στην παράγραφο του νόμου να ορίζεται ότι το εβδομαδιαίο πλήρες ωράριο είναι 18 ώρες και όχι 21 όπως αναγράφεται. Αυτό άλλωστε προκύπτει ιστορικά με βάση τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Προκύπτει λοιπόν το ζήτημα της επαναρύθμισης με σωστό και αντικειμενικό τρόπο. Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδεία ακολουθώντας το Σύνταγμα της χώρας και τις αρμοδιότητες του πάνω σε εκπαιδευτικές εταιρείες νομοθετεί στοχεύοντας στην εγκαθίδρυση ενός σύννομου περιβάλλοντος και παραγωγής εκπαιδευτικού έργου. Το υπουργείο Παιδείας υιοθετεί και αντιγράφει όσα οι ιδιοκτήτες της άτυπης εκπαίδευσης επί σειρά ετών υπογράφουν και συνομολογούν στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας στα ΦΜΕ και το ίδιο οφείλει να κάνει και για τα ΚΞΓ. Να μην αποφασίζει μονομερώς με εργοδοτική παραγγελία, φαίνεται ότι εκεί στο υπουργείο δρούν σε κάποιο επίπεδο εργοδοτικά συμφέροντα και κ. υπουργέ να τα αντιμετωπίσετε. Να γίνει νόμος του κράτους η ισχύοντα υπουργική απόφαση (ΦΕΚ 652, τ.B’, 16/11/1983 για τις ημέρες των διακοπών εορτών, που ορίζονται για τα Χριστούγεννα, από την 24η Δεκεμβρίου ως την 7η Ιανουαρίου και για το Πάσχα, από Μεγάλη Δευτέρα έως την Κυριακή του Θωμά. Κρίνεται ιδιαίτερη σκοπούμενη και γεννά ερωτηματικά σε εκπαιδευτικούς και μαθητές το γεγονός ότι επιχειρηματίες ζητούν την επιστροφή στον Μεσαίωνα μη επιθυμώντας το εκπαιδευτικό προσωπικό να εργάζεται με σταθερό και πλήρες εβδομαδιαίο ωράριο εργασίας και να αμείβεται αξιοπρεπώς.
Το υπουργείο με την πρωτοβουλία αυτή θέλει να βάλει τάξη στην παραοικονομία που ενδημεί εντός πολλών επιχειρήσεων και έχει ανδρωθεί το τελευταίο χρόνια με την αποσάθρωση των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών. Η πολιτεία για όσους παραδίδουν ιδιαίτερα μαθήματα έχει ήδη νομοθετήσει προκειμένου να εκδίδονται αποδείξεις και να ασφαλίζονται οι εκπαιδευτικοί διαμέσου του εργόσημου. Ωστόσο χρειάζεται να μεριμνήσει περαιτέρω ώστε να αποδυναμωθεί κάθε μορφή παραπαιδείας με την αναμόρφωση και την ποιοτική αναβάθμιση της δημόσιας εκπαίδευσης έως την στιγμή που η εκπαίδευση θα παρέχεται αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν και χωρίς διακρίσεις για όλους τους Έλληνες έτσι ώστε να μην επιβαρύνεται και λεηλατείται το οικογενειακό εισόδημα και καταρρακώνονται οι μαθητές.
Οι νόμιμοι φορείς της άτυπης εκπαίδευσης υπάρχουν και αναπτύσσονται συνήθως εκεί που το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα νοσεί ή εκεί που οι πολιτικές ελίτ μεταφέρουν κοινωνικούς πόρους σε παράπλευρες ιδιωτικές επιχειρήσεις και σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Ωστόσο, πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης δεν απαιτούν να απασχολούν τους καθηγητές χωρίς εργασιακά δικαιώματα, χωρίς ωράριο εργασίας και χωρίς συλλογικές συμβάσεις. Πουθενά στον κόσμο εκπαιδευτικές μονάδες δεν απαιτούν να μην υπάγονται στο αρμόδιο υπουργείο Παιδείας, αλλά να λειτουργούν ανεξέλεγκτα. Πουθενά στον πολιτισμένο κόσμο ιδιωτικές εκπαιδευτικές εταιρείες δεν να αμείβουν τους εκπαιδευτικούς με 3 και 5 ευρώ την ώρα.
Με εκτίμηση
Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός.
Αξιότιμοι κύριοι, Υπουργέ και Αναπληρωτή Υπουργέ,
Ως εκπρόσωποι των 450 εκπαιδευτικών της Β/θμιας εκπαίδευσης των Αρσακείων Σχολείων της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας, παρακαλούμε για την άμεση παρέμβασή σας προκειμένου να αποσυρθεί, με όποιο τρόπο κρίνεται εσείς δόκιμο:
Α) Ως αντισυνταγματική και παντελώς βλαπτική, για τους εκπαιδευτικούς των Ιδιωτικών Σχολείων, η παράγραφος Ζ του Νόμου Ν.4254_ΦΕΚ_ Α_ 85_7-4-2014 «Μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο εφαρμογής του Νόμου 4046/2012 και άλλες διατάξεις», με την οποία καταργούνται τα άρθρα 30 και 33 του Νόμου 682/77 και η παράγραφος 1 του άρθρου 11 του Νόμου 1351/1983 (επισυνάπτεται το υπ΄ αριθμ. 128/28-03-2014 ΥΠΟΜΝΗΜΑ – ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ των εκπαιδευτικών των Σχολείων μας προς του βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, με το οποίο ζητούσαμε τη μη ψήφιση και απόσυρση της απαράδεκτης τυπικά και ουσιαστικά παραγράφου Ζ) και
Β) Ως ανεξήγητες και αδικαιολόγητες, για τους εκπαιδευτικούς των Ιδιωτικών Σχολείων, τις παραγράφους 15 και 16 του άρθρου 47 του Νόμου 3848/19-05-2010 (Νόμος Διαμαντοπούλου), με την οποία καταργήθηκε η παράγραφος 4 του άρθρου 33 του Νόμου 682/1977 και ξεκίνησε η αναιτιώδης απόλυση ενός Ιδιωτικού Εκπαιδευτικού από κάθε Σχολείο κάθε χρόνο.
Με την ψήφιση, λοιπόν, αυτών των δύο της παραγράφων δόθηκε η δυνατότητα στους Ιδιοκτήτες – Σχολάρχες να μπορούν να απολύουν αναιτιωδώς τους εκπαιδευτικούς, όποτε το επιθυμούν, χωρίς κριτήρια, όντας «απελευθερωμένοι» από την Συνταγματικά μέχρι τώρα κατοχυρωμένη εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας. Αυτό γιατί:
Α) Μπορούν να γίνονται ανεξέλεγκτες απολύσεις ιδιωτικών εκπαιδευτικών, χωρίς έλεγχο της νομιμότητας και καταχρηστικότητας των απολύσεων αυτών από τα αρμόδια Υπηρεσιακά Συμβούλια του Υπουργείου Παιδείας (έλεγχος ο οποίος κατά τεκμήριο γινόταν άμεσα και προβλέπονταν βάσει και της Γνωμοδότησης 3 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους , η οποία είχε γίνει δεκτή από τον τότε Υπουργό Παιδείας κ.Μπαμπινιώτη), και,
Β) Σε περίπτωση μείωσης τμημάτων ενός σχολείου στις ενδεχόμενες απολύσεις εκπαιδευτικών δεν λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος προϋπηρεσίας τους, αλλά μπορεί να γίνονται ανεξέλεγκτα.
Το Σύνταγμα μας, στο άρθρο 16 παρ. 8, επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών σχολείων, παραπέμπει όμως τη ρύθμιση της λειτουργίας τους στο νόμο. Οι ειδικές ρυθμίσεις για τις σχέσεις εργασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και το καθεστώς εποπτείας των Υπηρεσιακών Συμβουλίων αποτελούν, συνεπώς, συνταγματικά επιβαλλόμενη αρμοδιότητα και ως εκ τούτου δεν μπορούν να τεθούν εκποδών από τον κοινό νομοθέτη.
Οι πρόσφατες νομοθετικές ρυθμίσεις του πρώην Υπουργού Παιδείας κ. Κων/νου Αρβανιτόπουλου (παράγραφος Ζ του Ν.4254_ΦΕΚ_ Α_ 85_7-4-2014 και Άρθρο 5 του Ν.4264_ΦΕΚ_Α_15-05-2014), που αυτή τη στιγμή είναι σε ισχύ, ήδη επηρεάζουν αρνητικά με ανεξέλεγκτες συνέπειες και τους εκπαιδευτικούς που εργάζονται στα ιδιωτικά Σχολεία (ανεξέλεγκτες απολύσεις χωρίς κανένα δημοσιονομικό όφελος), αλλά και την κατοχυρωμένη ισονομία ανάμεσα σε μαθητές Δημόσιων και Ιδιωτικών Σχολείων.
Τα ιδιωτικά σχολεία δεν αποτελούν απλώς επιχειρήσεις για τον πλουτισμό των σχολαρχών. Αυτό το αναγνωρίζει η πάγια νομολογία των ελληνικών και ευρωπαϊκών δικαστηρίων.
Πρέπει λοιπόν:
• Τα ιδιωτικά Σχολεία να διευθύνονται ως Σχολεία και όχι ως ιδιωτικές επιχειρήσεις.
• Οι εργαζόμενοι σε αυτά ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί να μην «ανακυκλώνονται», απολυόμενοι αναιτιολόγητα κατά τη βούληση του ιδιοκτήτη. Κάτι τέτοιο θα ανέτρεπε την αναγκαία συνέχεια του εκπαιδευτικού έργου και θα υπονόμευε βάναυσα την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
• Να υπάρχει σε αυτά εποπτεία της Πολιτείας και συγκεκριμένα από το ΥΠΑΙΘ, εποπτεία η οποία αποτελεί υποχρέωσή της κατά το Σύνταγμα (Άρθρο 16, παράγραφος 8)
• Να διασφαλίζεται η ισονομία των τίτλων ανάμεσα σε μαθητές Δημόσιων και Ιδιωτικών Σχολείων.
Η Παιδεία αποτελεί κοινωνικό αγαθό και όχι απλό εμπόρευμα.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Kύριοι,
καταρχήν θα έπρεπε στο παρών νομοσχέδιο να υπάρχει ως αρχή η υποστήριξη του Έλληνα μαθητή και γονιού με μια μικρή παράγραφο στην οποία α) να προσφέρει και στον μαθητή του ιδιωτικού σχολείου,εφόσον θεωρείται ισότιμος πολίτης, τα σχολικά βιβλία δωρεάν,όπως και στον μαθητή του δημόσιου σχολείου β)οι γονείς που επιλέγουν το ιδιωτικό σχολείο, τις περισσότερες φορές λόγω ανεπάρκειας του δημόσιου, να μην φορολογούνται δύο φορές, μία για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου και μία ως τεκμήριο για την αρτιότερη μόρφωση και ασφάλεια του παιδιού τους. Σήμερα σε κανέναν δεν περισσεύουν χρήματα, παρά μόνο αν κρίνει ότι η επιλογή του σχολείου γίνεται, για λόγους που έχει αποκλειστικά ο ίδιος ως γονιός, αφού σταθμίσει τα μοντέλα της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης που θέλει να επιλέξει για το μοναδικό παιδί του.
Τα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία δε στηρίζονται με καμιά επιχορήγηση από το κράτος, ως όφειλε,παρότι στους δύσκολους σημερινούς καιρούς προσφέρουν ανακούφιση στον κρατικό προϋπολογισμό και πολλές θέσεις εργασίας σε συμπολίτες μας, στηρίζοντας την ελληνική οικογένεια. Τέλος, προσφέρουν υψηλές εκπαιδευτικές υπηρεσίες και αξίες στους μαθητές τους, οι οποίοι κυρίως προέρχονται από τη μεσαία τάξη.
Το κάθε σχολείο επενδύει στους εργαζόμενους σε αυτό, είτε ο εργαζόμενος είναι εκπαιδευτικός, διοικητικό προσωπικό, οδηγός, συνοδός, καθαρίστρια ή έχει άλλη ειδικότητα που προσφέρει στους μαθητές του υπηρεσίες.
Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ίσα δικαιώματα και ανάλογες απολαβές σύμφωνα με την ειδικότητα και τις σπουδές τους.
Δυστυχώς με το άρθρο 48 του παρόντος νομοσχεδίου, παραχωρούνται στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς προνόμια,τόσο στα εργασιακά (μονιμότητα)όσο και στα οικονομικά, όπου δημιουργείται μία νέα κατηγορία προνομιούχων εργαζομένων οι οποίοι θα έχουν, κατ’ αρχάς τη σιγουριά,ότι ακολουθούν το μισθολόγιο των δημόσιων εκπαιδευτικών και επικουρικά θα διεκδικούν και ΣΣΕ.
Πιστεύω ότι δε γνωρίζετε την ακριβή λειτουργία των υπηρεσιακών συμβουλίων, τα οποία αποφασίζουν για την εγκυρότητα και νομιμότητα των απολύσεων και των οποίων οι περισσότερες, αν όχι όλες οι αποφάσεις, εμπεριέχουν νομικά λάθη, αλλά κυρίως διακρίνονται για την άρνηση της ανάγκης απομάκρυνσης του «κακού» εργαζόμενου, λόγω της «κακής» συναδελφικότητας. Στο σημείο αυτό γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο σωστός εκπαιδευτικός σε καμία περίπτωση δεν απομακρύνεται από κανέναν εργοδότη, καθώς αποτελεί κεφάλαιο για το σχολείο του. Τέλος, αν είχατε διαβουλευθεί και δεν είχατε τη μονόπλευρη συνδικαλιστική ενημέρωση, αλλά γνωρίζατε την πραγματικότητα, η φιλοσοφία του άρθρου 48 τόσο στο θέμα της «μονιμότητας», όσο και σε αυτό των υπηρεσιακών συμβουλίων θα ήταν εντελώς διαφορετική και κυρίως ορθολογική.
Θα ήθελα, να ξεκινήσω με μια μεγάλη αντίφαση που θεωρώ πως υπάρχει εδώ. Από τη μια μας δίνεται το δικαίωμα να εκφράζουμε ελεύθερα την γνώμη μας για νόμους του κράτους, που αποτελεί θεμέλιο της σωστής δημοκρατίας. Απο την άλλη όμως νομοθετείτε σαν ολοκληρωτικό και αναχρονιστικό καθεστώς. Αναφέρομαι στο άρθρο που απαγορεύει την λειτουργία φροντιστηρίων μέσα σε ιδιωτικά σχολεία. Με ποιο δημοκρατικό και εκσυγχρονιστικό σκεπτικό το κάνετε αυτό; Νομίζω πως βρίσκεστε, ακουσια θελω να πιστευω, σε εντελως λαθος κατευθυνση. Οι παροχες και η τεχνογνωσια των ιδιωτικων σχολειων μπορει με τον τροπο αυτο να μεταφερθει και σε μαθητες που δεν εχουν τις οικονομικες δυνατοτητες να ακολουθησουν τα πρωινα προγραμματα των ιδιωτικων σχολειων. Φροντιστηριο ομως τα παιδια αυτα θα πηγαιναν. Γιατι λοιπον να μην πανε σε κατι καλυτερο. Η διαμορφωση μιας ελευθερης αγορας και ανταγωνισμου μονο υπερ των καλων και του λαου ειναι. Οι πρακτικες μεσαιωνα δεν αρμοζουν στην εποχη μας. Ο κλασσικος αρχαιος πολιτισμος μας ξεχωρισε γιατι βασιστηκε στην ελευθερια της σκεψης και οχι στην χαλιναγωγηση της. Με την ρυθμιση αυτη θεωρω πως μονο κακο προκαλειτε. Ανθρωποι θα χασουν την δουλεια τους και πολυτιμη τεχνογνωσια θα παραμενει ακριβη για τους πλουσιους, ιδεες που δεν φαινεται να εκπροσωπειτε. Μετα απο τετοια πολιτισμικη ιστορια δεν νομιζω πως μας ταιριαζει η ιστορια με τους δυο γειτονες οπου ο ενας απο αυτους οντας προοδευτικος και εργατικος καταφερε να εχει πολυ καλο και γονιμο χωραφι ενω ο αλλος αντι να προσπαθησει να τον ξεπερασει δουλευοντας, ευχοταν μονο να του ψοφησει ο γαιδαρος και να καταστραφει η σοδεια του.
Ευχομαι να αποσυρετε οτι μας γυρναει πισω.
Το νομοσχέδιο αυτό θεωρώ ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση .
Είναι καιρός πλέον να αποκατασταθεί η νομιμότητα στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Είναι γνωστές οι παρανομίες που σχετίζονται με παραχάραξη ωρολογίου προγράμματος , αλλοίωση βαθμολογιών ,παράνομο προσωπικό , εργασία τα απογεύματα και τα Σαββατοκύριακα ακόμη και καλοκαιρινά μαθήματα υποχρεωτικά βέβαια χωρίς πληρωμή .
Έτσι μπαίνει φραγμός στην ασυδοσία και τις παράλογες απαιτήσεις των εργοδοτών υπό τον φόβο των αναιτιολόγητων απολύσεων θωρακίζοντας το αγαθό της εκπαίδευσης .
Πιστεύω ότι μέχρι να ψηφιστεί το παρόν νομοσχέδιο οι ιδιοκτήτες θα προχωρήσουν σε απολύσεις πρέπει οι καταγγελίες σύμβασης του τρεχοντος σχολικού έτους να ελεγχθούν από τα αρμόδια υπηρεσιακά συμβούλια .
Επίσης πρέπει να επανασυσταθεί η Διεύθυνση Ιδιωτικής Εκπαίδευσης ώστε να υπάρχει έλεγχος της εφαρμογής της νομοθεσίας.
Με εκτίμηση
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Φαντάζομαι ότι ο Υπουργός Παιδείας γνωρίζει ότι ο κλάδος των Φροντιστηρίων
– που με το άρθρο 48 έχει σκοπό να συνετίσει – έχει την μεγαλύτερη
παράλληλη παράνομη οικονομική δραστηριότητα (ιδιαίτερα – γκρουπάδικα
δημόσιων λειτουργών και όχι μόνον και που δεν έχει τη διάθεση να
ελέγξει) από όλους τους κλάδους επαγγελματιών.
Ρωτώ καταρχάς τον Υπουργό προς τι το ενδιαφέρον του για τον αριθμό των
μαθητών ανά τμήμα που διδάσκω;
Ο καθηγητής που νόμιμα διεκδικεί το 75% προσαύξηση στο ωρομίσθιο όταν
δουλεύει την Κυριακή, γιατί δε ζητά και από το γονέα του παιδιού που κάνει
ιδιαίτερα κατ΄οίκον την Κυριακή την ίδια προσαύξηση; Όσο για τις Αργίες
που τόσο ευλαβικά θέλει να τηρούνται, γιατί αυτές τις ημέρες κάνει
μαθήματα από το πρωί μέχρι το βράδυ αφού τα παιδιά δεν έχουν σχολείο και
απαγορεύεται να πάνε και φροντιστήριο;
Νοοτροπία πρέπει να αλλάξουμε. Η φοροδιαφυγή και η εισφοροδιαφυγή δεν
αντιμετωπίζονται με νόμους αλλά με παιδεία που ξεκινά από την οικογένεια
και από το Σχολείο. Όταν όμως ο Δάσκαλος του Δημόσιου Σχολείου αλιεύει
μαθητές για τα ιδιαίτερά του μέσα στην τάξη τι αποτελέσματα αναμένετε Kε
Υπουργέ ;
Τιμωρητικές διατάξεις στην πραγματική παραοικονομία των “μαύρων” ιδιαίτερων
μαθημάτων και όχι στις μόνιμες φροντιστηριακές μονάδες.
Ιχνηλατώντας το άρθρο διακρίνω την επιστροφή στη διαπλοκή. Για την
αδειοδότησή μας υπάρχει ο Ε.Ο.Π.Ε.Π.Π., για την φοροδιαφυγή το Σ.Δ.Ο.Ε. ,
για την εισφοροδιαφυγή το Σ.Ε.Π.Ε. και για τα τυπικά προσόντα των
εργαζομένων η Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Για ποιους λόγους το
περιπλέκετε;
Στηρίζουμε θέσεις εργασίας σε χαλεπούς για τη χώρα καιρούς.
Είμαστε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, θέλουμε στήριξη και τρόπος υπάρχει:
voucher στην εκπαίδευση. Γιατί κωφεύετε;
Τυπική – μη τυπική εκπαίδευση είναι δύο διαφορετικά πράγματα.
Είναι σαν τη ρήση ¨τους φίλους (φροντιστήριο) τους διαλέγουμε …
τους συγγενείς (σχολείο) μας όχι!”
Όταν αυτό δεν το καταλαβαίνει η Πολιτική Ηγεσία του Υπουργείου θα έχουμε
πρόβλημα.
Η φιλοσοφίας σας Κοι στο Υπουργείο επί του άρθρου δυστυχώς δε συνάδει με
την εποχή μας.
Σημειώνω τέλος – να είστε βέβαιος – ότι σαν Φροντιστές θα υπερπηδήσουμε όλα
τα εμπόδια που θα μας βάλετε γιατί είμαστε μαθημένοι … Αρσένης –
Ευθυμίου – Διαμαντοπούλου – Αρβανιτόπουλος… Μήπως θέλετε να μπείτε και
εσείς σε αυτή τη λίστα;
Με εκτίμηση
Φροντιστής … από κούνια !!!
Εργάζομαι σε κέντρο ξένων γλωσσών τα τελευταία 4 χρόνια. Ξεκίνησα με 9,63 που προέβλεπε τότε η σύμβαση, και έχω καταλήξει με τα μισά περίπου (στον ίδιο εργοδότη), ενώ ανεβαίνει η εμπειρία μου και συνεχίζω την επιμόρφωσή μου. Θα πρέπει να λέω και ευχαριστώ γιατί δεν έχω φτάσει ακόμα τα 3,52 και γιατί συνεχίζω να παίρνω δώρα…Τα αυτονόητα δηλαδή!
Ο περιορισμός των διακοπών δεν πιστεύω ότι θα κάνει τα (περισσότερα) φροντιστήρια να ανοίξουν περισσότερο. Τα παιδιά θα λείπουν, ή θα θέλουν να ξεκουραστούν, εφόσον δεν δίνουν κάποιου είδους εξετάσεις, βέβαια. Απλά θα δίνει πάτημα στους εργοδότες να μην μας πληρώνουν στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα εφόσον δεν δουλεύουμε, ενώ δεν θα είναι δική μας ευθύνη το ότι δεν εργαζόμαστε.
Όσο για την αύξηση των ωρών για να είναι κάποιος πλήρους απασχόλησης, τι να πω…Είμαστε στην ουσία ένα εποχικό επάγγελμα, το οποίο όμως για τον ΟΑΕΔ δεν είναι τέτοιο. Μήπως θα έπρεπε να υπάρχει έστω κάποια ρύθμιση (αν υπάρχει και δεν το γνωρίζω συγχωρήστε με), ώστε οι εργαζόμενοι να παίρνουν τον μάξιμουμ αριθμό ενσήμων, αναλογα με τις εισφορές των εργοδοτών τους στο ικά ανεξάρτητα από την κατανομή των ωρών? Εφόσον ο εργοδότης πληρώνει εισφορές για όλες τις ώρες που απασχολεί τον εργαζόμενό του πάντα.
Και φυσικά το θέμα του ωρομισθίου θα έπρεπε να θιχτεί..Αν είναι δυνατόν να πληρωνόμαστε σαν ανειδίκευτοι εργάτες (που ούτε οι ανειδίκευτοι εργάτες δεν θα έπρεπε να πληρώνονται έτσι εδώ που τα λέμε), ενώ ποτέ δεν θα φτάσουμε τις 40 ώρες απασχόλησης (επισήμως, γιατί όλοι ξέρουμε ότι υπάρχει η διόρθωση, η προετοιμασία ακόμα και η επιμόρφωση που είναι απαραίτητη).
Ευχαριστώ πολύ
Το άρθρο 48 κινείται προς την σωστή κατεύθυνση καθώς βάζει κάποιο φραγμό στην πλήρη ασυδοσία και στην καθολική απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών που έλαβαν χώρα τα πέντε προηγούμενα έτη από νεοφιλελεύθερες πολιτικές. Χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει πως όλα τακτοποιήθηκαν και όλα βαίνουν καλώς μέσα στον εργασιακό μεσαίωνα που επικράτησε, περιμένω και αρκετά άλλα τέτοια θετικά βήματα από την παρούσα κυβέρνηση, προς εξάλειψη των κατάφορων αδικιών και μέσα στο πλαίσιο των προεκλογικών της δεσμεύσεων.
Είμαι γονέας δύο τέκνων τα οποία φοιτούν σε ιδιωτικό σχολείο. Παρ’ όλο που δεν ανήκω στους «οικονομικά εύρωστους» Έλληνες, θεώρησα ότι πρέπει να προσφέρω στα παιδιά μου όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια στη γνώση και γι’ αυτό διάλεξα να αποχωρήσουν από τη «διαλυμένη» Δημόσια Εκπαίδευση και να συνεχίσουν στην Ιδιωτική.
Ένας από τους λόγους ήταν ότι το συγκεκριμένο σχολείο που επέλεξα προσέφερε, σε συνέχεια του κανονικού ωραρίου διδασκαλίας, και ενισχυτική διδασκαλία (φροντιστήριο) στο χώρο του. Πράγμα το οποίο για εμένα σήμαινε ότι δεν θα είχα περιττές μετακινήσεις τα απογεύματα, να γνωρίζω που βρίσκονται τα παιδιά μου όταν είναι στο φροντιστήριο αλλά και τα παιδιά μου να μην χρειάζεται να διακόπτουν τη μελέτη τους για να πάνε σε κάποιο φροντιστήριο. Και βέβαια από οικονομικής πλευράς ήταν πιο συμφέρον για εμένα. Και για να σας αναφέρω ένα παράδειγμα σας λέω ότι πληρώνω για φροντιστήριο το χρόνο στη γλώσσα των Αγγλικών για την κόρη μου το ποσό των επτακοσίων (700,00 €), για διδασκαλία πέντε (5) ωρών εβδομαδιαίως, όταν σε φροντιστήριο εκτός του σχολείου θα πλήρωνα τα διπλάσια, ίσως και περισσότερα. Ενώ για τη γλώσσα των Γαλλικών για δέκα ώρες διδασκαλίας στο εσωτερικό φροντιστήριο του σχολείου, δεν υπάρχει άλλη οικονομική επιβάρυνσή μου, πέραν της αρχικής συμφωνίας για τα ετήσια δίδακτρα. Και με όλα τα πλεονεκτήματα που σας προανέφερα.
Αν λοιπόν το άρθρο αυτό ισχύσει εγώ, όπως θεωρώ ότι και πολλοί άλλοι γονείς, θα αναγκαστούμε να «πάρουμε» τα παιδιά μας από τα Ιδιωτικά Εκπαιδευτήρια. Συνέπεια αυτού θα είναι αρκετά να κλείσουν, οδηγώντας πολλούς εκπαιδευτικούς αλλά και διοικητικούς υπαλλήλους σε απόλυση και φυσικά στην ανεργία.
Έτσι θα προστεθούν και άλλοι άνεργοι στις ήδη μεγάλες στρατιές ανέργων. Δε νομίζω αυτό να είναι
Ως ιδιωτικός εκπαιδευτικός με προϋπηρεσία 17 χρόνων σε ιδιωτικά σχολεία θεωρώ ότι οι ρυθμίσεις του άρθρου σχετικά με την ιδιωτική εκπαίδευση βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση και θα συνιστούν με την εφαρμογή τους ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαιδευτικής υπηρεσίας. Πιο συγκεκριμένα:
• Οι ρυθμίσεις οι σχετικές με τα εσωτερικά φροντιστήρια δε συνιστούν σε καμμιά περίπτωση κατάργηση των επιπλέον δράσεων των ιδιωτικών σχολείων και απώλεια των θέσεων εργασίας που σχετίζονται με αυτές. Αντιθέτως διασφαλίζεται η θεσμοθέτηση των δράσεων με τη δήλωση των αντίστοιχων ωρών στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και η τακτική και ασφαλισμένη απασχόληση των εκπαιδευτικών, αφού οι ώρες αυτές θα συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό των ωρών του διοριστηρίου και θα μετρούν για την προϋπηρεσία.
• Σε σχέση με το θέμα των εργασιακών σχέσεων και την κατάργηση των αναιτιολόγητων απολύσεων οι σχετικές ρυθμίσεις θωρακίζουν το αγαθό της εκπαίδευσης, υποβοηθώντας το λειτουργό της (εμάς δηλαδή τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς) να το παρέχουμε ανόθευτα, χωρίς τις πιέσεις για παραχάραξη εξετάσεων, ωρολόγιων προγραμμάτων, βαθμολογιών και για παροχή παράνομης, απλήρωτης και αδήλωτης εργασίας. Η κατάργηση της αναιτιολόγητης απόλυσης δεν προστατεύει τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό, καθώς η απόλυση συνεχίζει να προβλέπεται, αλλά την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Σούμα Δήμητρα
Κοινωνιολόγος-Msc. Προαγωγή & Αγωγή Υγείας
Το νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση καθώς επαναφέρει μια ισορροπία στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης που διαταράχτηκε με τις τελευταίες αλλαγές που είχαν γίνει προς όφελος και μόνο των ιδιοκτητών.
Είναι γνωστό ότι οι εργασιακές σχέσεις καθώς και το ωράριο καταστρατηγούνται συστηματικά σχεδόν σε όλα τα ιδιωτικά σχολεία. Εκπαιδευτικοί που δουλεύουν απογεύματα, διακοπές και Σαββατοκύριακα υποχρεωτικά, αδήλωτα και φυσικά χωρίς να πληρώνονται υπό τον φόβο της απόλυσης.
Το νομοσχέδιο επαναφέρει μια ασφάλεια στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που είναι έρμαια των διαθέσεων και των παράλογων απαιτήσεων των εργοδοτών ώστε να μπορούν να ασκήσουν το λειτούργημά τους χωρίς τον φόβο των αναιτιολόγητων απολύσεων.
Οι ρυθμίσεις για την ιδιωτική εκπαίδευση θίγουν τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τελικά και τα ίδια τα σχολεία. Τελικά κανείς δεν ωφελείται από αυτές τις ρυθμίσεις. Ποιο «πρόβλημα» προσπαθούν να λύσουν αυτές οι ρυθμίσεις?
Επιγραμματικά οι ρυθμίσεις που αφορούν τα ιδιωτικά σχολεία είναι οι εξής:
1. Θεσμοθετούν εξαίρεση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών από την κατάργηση των ρητρών μονιμότητας στον ιδιωτικό τομέα και στη συνέχεια εισάγουν ρήτρες μονιμότητας καταργώντας κάθε δυνατότητα αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, όταν στα τρία χρόνια που οι ρήτρες μονιμότητας είχαν καταργηθεί, οι αντικαταστάσεις ιδιωτικών εκπαιδευτικών ήταν ελάχιστες. Κάτω από 4 στους χίλιους ετησίως
2. Ουσιαστικά καταργούν τις παρεκκλίσεις, αφού νομοθετούν ότι πρέπει να εγκρίνονται από τους διευθυντές εκπαίδευσης με όρους και προϋποθέσεις που θα ορίζονται αργότερα με υπουργική απόφαση.
3. Απαγορεύουν την προσφορά πρόσθετων προαιρετικών φροντιστηριακών μαθημάτων μέσω φροντιστηρίων των σχολείων, αφού απαγορεύουν φροντιστήρια ή κέντρα ξένων γλωσσών στα ιδιωτικά σχολεία
4. Τέλος εισάγουν την δυνατότητα σύναψης ΣΣΕ και επειδή είναι αντισυνταγματικό να έχουν οι εκπαιδευτικοί και ΣΣΕ και εξομοίωση με τους δημόσιους, κάνουν το πρώτο βήμα για την κατάργηση της μισθολογικής – βαθμολογικής αλλά και γενικότερης εξομοίωσης με τους δημόσιους (πχ ημέρες άδειας και ώρες εβδομαδιαίας διδασκαλίας θα είναι τελικά και αυτές μέρος των όρων της ΣΣΕ)
Σχετικά με το πρώτο, έρχεται ο νέος νόμος να προστατεύσει ποιον? Με δεδομένο ότι οι ρήτρες μονιμότητας είχαν καταργηθεί από τον Φεβρουάριο του 2012, τα σχολεία είχαν την δυνατότητα και αξιολόγησαν τους εκπαιδευτικούς τους. Γεγονός είναι ότι οι αντικαταστάσεις ήταν ελάχιστες. Κάπου 30 το χρόνο σε σύνολο 8.000 εκπαιδευτικών. Το σχέδιο νόμου που είναι σε διαβούλευση «προστατεύει» εκπαιδευτικούς αορίστου χρόνου που έχουν ήδη αξιολογηθεί θετικά από τα σχολεία τους και που καμία ανάγκη προστασίας δεν έχουν.
Αντίθετα οι νέοι εκπαιδευτικοί με τον νέο νόμο θα αξιολογηθούν και μάλιστα πολύ αυστηρά. Οι απολύσεις στη πρώτη διετία είναι ελεύθερες και στο τέλος της εξαετίας μπορεί να απολυθεί χωρίς περιορισμό το 33%. Επειδή στη συνέχεια μονιμοποιούνται, η αξιολόγηση είναι πολύ αυστηρή. Όταν στο παρελθόν ίσχυε το ίδιο καθεστώς, οι απολύσεις ήταν πάνω από 200 τον χρόνο.
Σχετικά με το δεύτερο και το τρίτο καμία λογική δεν υπάρχει. Περιορίζοντας πρόσθετα προγράμματα, είναι προφανές ότι περιορίζονται και οι ώρες διδασκαλίας, επομένως και οι θέσεις εργασίας. Μόνος ωφελημένος το παράνομο ιδιαίτερο και γκρουπάδικο.
Σχετικά με το τέταρτο, τις ΣΣΕ, υπάρχουν δικαστικές αποφάσεις από τα ανώτατα δικαστήρια αλλά και το 22.2 του συντάγματος που προβλέπει ότι οι διαπραγματεύσεις πρέπει να είναι ελεύθερες. Ελεύθερες διαπραγματεύσεις σημαίνει ότι δεν μπορεί να είναι αφετηρία το εργασιακό μισθολογικό καθεστώς των δημόσιων εκπαιδευτικών στη διαπραγμάτευση για ΣΣΕ. Επομένως η κατάληξη θα είναι λίγο μεγαλύτερες αποδοχές, αλλά πολύ περισσότερες ώρες εργασίας – διδασκαλίας.
Οι εκπαιδευτικοί σε πολλά σχολεία έχουν ήδη περισσότερες απολαβές από εκείνες των δημόσιων εκπαιδευτικών και προφανώς αυτές θα απορροφηθούν με την όποια αύξηση με ΣΣΕ.
Η κατάργηση της εξομοίωσης με τους δημόσιους εκπαιδευτικούς που έρχεται με την θέσπιση ΣΣΕ μπορεί να μην είναι ακριβώς ή πρόθεση του νομοθέτη, όμως ίσως είναι το μόνο θετικό βήμα σε αυτό το νόμο. Αφού ανοίγει τον δρόμο για καλύτερες αμοιβές, όμως με περισσότερη δουλειά
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Πετρόπουλος Νίκος
«Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας και λειτουργίας εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία του ασκείτε πάνω σ’αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους…» (Σύνταγμα της Ελλάδος, άρθρο 16 παρ.8).
Το Υπουργείο Παιδείας επιτέλους θεσπίζει νόμο για τα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης και τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών (ο τελευταίος σχετικός νόμος είχε θεσπιστεί το 1940!). Η άσκηση εποπτείας σε όλες τις εκπαιδευτικές εταιρείες καθίσταται επιβεβλημένη και αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευση γιατί ακριβώς διαμαρτύρονται; θέλουν να συνεχίσουν να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους ως μέρος μιας ειδικής οικονομικής ζώνης ή ως εκπαιδευτικές μονάδες με αξιοπρεπείς καθηγητές; Θέλουν να λειτουργούν εκτός συνταγματικού τόξου και νόμων;1.Το υπ. Παιδείας οφείλει να προστατέψει το κοινωνικό συμφέρον. Να ασκήσει εποπτεία στο σχεδιασμό και στο παραγόμενο εκπαιδευτικό έργο. Να ελέγξει αν οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν το αντικείμενο που σπούδασαν. Σε αγαστή συνεργασία με το Υπ. Εργασίας οφείλει να καταπολεμήσει την παραοικονομίας και τον οικονομικό παρασιτισμό που δεν συνάδουν με την λειτουργία εκπαιδευτικών μονάδων. Αυτό επιτυγχάνεται δια μέσου της διασταύρωσης στοιχείων και την αναβάθμιση των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών (ΙΚΑ, ΣΕΠΕ, ΔΔΕ). Οι παράγραφοι 2 και 3 απαντούν με ακρίβεια πάνω σε αυτά τα ζητήματα και κυρίως συμβάλλουν απεριόριστα στην ποιοτική αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών. Οι εργοδοτικοί εκπρόσωποι νομίζουμε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την δημιουργική λογιστική. Σας ενημερώνω κ. Υπουργέ ότι στα νεολαιίστικα στέκια κυκλοφορεί ως χωρατό η έκφραση: «μην μου ανεβάζεις την γραφειοκρατία»!
2.Ο σημερινός πρόεδρος της εργοδοτικής ομοσπονδίας τον Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης Ιωάννης Βαφειαδάκης έχει υπογράψει Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που έχουν κηρυχθεί ως υποχρεωτικές. Ορίζουν το εβδομαδιαίο πλήρες ωράριο των καθηγητών στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης στις 21 ώρες την εβδομάδα και καθορίζουν τις ημέρες Αργίας και Διακοπών των εκπαιδευτικών στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης όπως επακριβώς ορίζουν και οι παράγραφοι 4 και 6 του Σ/Ν. Γιατί σήμερα οι εργοδότες διαφωνούν και αναιρούν την υπογραφή τους; Να η απόδειξη αξιότιμε κ. Υπουργέ της Παιδείας (αναγκαστικός ο σύνδεσμος): http://www.taxheaven.gr/labordoc/index/view/mid/83/cid/636
3.Ο πρόεδρος της εργοδοτικής Ομοσπονδίας των ΚΞΓ με τις ΣΣΕ που υπογράφει επί σειρά ετών αναγνωρίζει ως εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδασκαλίας στα ΚΞΓ όλης της χώρας τις 18 ώρες καθώς και τις οριζόμενες από την Υπουργική Απόφαση Δ5/5000/1983 (ΦΕΚ 652/τ.Β’/1983) μέρες αργίας και εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα. Να η απόδειξη (αναγκαστικός ο σύνδεσμος): http://www.taxheaven.gr/labordoc/index/view/mid/84/cid/704.
Δυστυχώς οι παράγραφοι 4 και 6 του Σ/Ν δεν καθορίζουν το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους εβδομαδιαίας διδασκαλίας στις 18 ώρες, όπως ισχύει από δεκαετίες, αλλά τις 21 ώρες. Πιστεύουμε ότι ο κ Υπουργός της Παιδείας οφείλει να επανεξετάσει τις προτεινόμενες ρυθμίσεις με τις οποίες καταργείται η ισχύουσα παραπάνω υπουργική απόφαση. Επιπλέον η αύξηση των εβδομαδιαίου ωραρίου κατά 3 ώρες θα επιφέρει την περαιτέρω μείωση τους εξευτελιστικών αποδοχών των καθηγητών ΚΞΓ με βάση την διαίρεσης του ωραρίου εργασία με τον υποτιμημένο κατώτερο βασικό που εφαρμόζουν οι εργοδότες. Οι καθηγητές στα ΚΞΓ ζούμε κατά μ.ο. με 100 – 400 ευρώ τον μήνα. Κύριε υπουργέ μία διεξοδική έρευνα θα σας πείσει επί του θέματος.
4. Η παράγραφος 5 ρυθμίζει το αυτονόητο και πολύ καλά κάνει.
5. Η παράγραφος 7 είναι απαραίτητη. Η χώρα κάνει μια τιτάνια προσπάθεια να βγει από το μνημόνιο. Οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης θα πρέπει να εναρμονιστούν με την κοινωνία. Θέλουν να συνεχίσουν να θεωρούν τους καθηγητές ως εργατοϋπαλλήλους που θα όφειλαν να εργάζονται με 40 ώρες την εβδομάδα έτσι ώστε διαιρώντας το ποσό με το κατώτερο μισθό που ισχύει σήμερα να τους ανταμείβουν με μεικτά ωρομίσθια που θα ξεκινούν από 3,52 ευρώ; Δεν νομίζουμε ότι θα στεναχωρηθούν οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικού εκπαιδευτικοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες σπουδαστές, οι γονείς τους και θα ενοχληθεί το κοινωνικό σύνολο, αν οι εργοδότες, προκειμένου να προκύψει το ωρομίσθιο των καθηγητών, υποχρεωθούν να διαιρέσουν το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους απασχόλησης των 21 ωρών (88 τον μήνα) για τα ΦΜΕ και των 18 ωρών (76 τον μήνα) στα ΚΞΓ με τον ισχύοντα σήμερα βασικό μηνιαίο μεικτό μισθό των 586 ευρώ, ή τον μηνιαίο μισθό των 654 ευρώ που έχει εξαγγελθεί ότι θα ρυθμιστεί και θα ισχύει από τον προσεχή Οκτώβρη ή με τον μηνιαίο βασικό μισθό των 761 ευρώ που θα ρυθμιστεί με τον ίδιο νόμο και θα ισχύει από του χρόνου, Έτσι κατάντησαν τους εκπαιδευτικούς τα μνημόνια και οι ντόπιοι εκπρόσωποί τους. Προχωρήστε στο σημαντικό έργο σας.
Ευχαριστώ.
«Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας και λειτουργίας εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία του ασκείτε πάνω σ’αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους…» (Σύνταγμα της Ελλάδος, άρθρο 16 παρ.8).
Το Υπουργείο Παιδείας επιτέλους θεσπίζει νόμο για τα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης και τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών (ο τελευταίος σχετικός νόμος είχε θεσπιστεί το 1940!). Η άσκηση εποπτείας σε όλες τις εκπαιδευτικές εταιρείες καθίσταται επιβεβλημένη και αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευση γιατί ακριβώς διαμαρτύρονται; θέλουν να συνεχίσουν να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους ως μέρος μιας ειδικής οικονομικής ζώνης ή ως εκπαιδευτικές μονάδες με αξιοπρεπείς καθηγητές; Θέλουν να λειτουργούν εκτός συνταγματικού τόξου και νόμων;1.Το υπ. Παιδείας οφείλει να προστατέψει το κοινωνικό συμφέρον. Να ασκήσει εποπτεία στο σχεδιασμό και στο παραγόμενο εκπαιδευτικό έργο. Να ελέγξει αν οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν το αντικείμενο που σπούδασαν. Σε αγαστή συνεργασία με το Υπ. Εργασίας οφείλει να καταπολεμήσει την παραοικονομίας και τον οικονομικό παρασιτισμό που δεν συνάδουν με την λειτουργία εκπαιδευτικών μονάδων. Αυτό επιτυγχάνεται δια μέσου της διασταύρωσης στοιχείων και την αναβάθμιση των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών (ΙΚΑ, ΣΕΠΕ, ΔΔΕ). Οι παράγραφοι 2 και 3 απαντούν με ακρίβεια πάνω σε αυτά τα ζητήματα και κυρίως συμβάλλουν απεριόριστα στην ποιοτική αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών. Οι εργοδοτικοί εκπρόσωποι νομίζουμε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την δημιουργική λογιστική. Σας ενημερώνω κ. Υπουργέ ότι στα νεολαιίστικα στέκια κυκλοφορεί ως χωρατό η έκφραση: «μην μου ανεβάζεις την γραφειοκρατία»!
2.Ο σημερινός πρόεδρος της εργοδοτικής ομοσπονδίας τον Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης Ιωάννης Βαφειαδάκης έχει υπογράψει Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που έχουν κηρυχθεί ως υποχρεωτικές. Ορίζουν το εβδομαδιαίο πλήρες ωράριο των καθηγητών στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης στις 21 ώρες την εβδομάδα και καθορίζουν τις ημέρες Αργίας και Διακοπών των εκπαιδευτικών στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης όπως επακριβώς ορίζουν και οι παράγραφοι 4 και 6 του Σ/Ν. Γιατί σήμερα οι εργοδότες διαφωνούν και αναιρούν την υπογραφή τους; Να η απόδειξη αξιότιμε κ. Υπουργέ της Παιδείας (αναγκαστικός ο σύνδεσμος): http://www.taxheaven.gr/labordoc/index/view/mid/83/cid/636
3.Ο πρόεδρος της εργοδοτικής Ομοσπονδίας των ΚΞΓ με τις ΣΣΕ που υπογράφει επί σειρά ετών αναγνωρίζει ως εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδασκαλίας στα ΚΞΓ όλης της χώρας τις 18 ώρες καθώς και τις οριζόμενες από την Υπουργική Απόφαση Δ5/5000/1983 (ΦΕΚ 652/τ.Β’/1983) μέρες αργίας και εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα. Να η απόδειξη (αναγκαστικός ο σύνδεσμος): http://www.taxheaven.gr/labordoc/index/view/mid/84/cid/704.
Δυστυχώς οι παράγραφοι 4 και 6 του Σ/Ν δεν καθορίζουν το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους εβδομαδιαίας διδασκαλίας στις 18 ώρες, όπως ισχύει από δεκαετίες, αλλά τις 21 ώρες. Πιστεύουμε ότι ο κ Υπουργός της Παιδείας οφείλει να επανεξετάσει τις προτεινόμενες ρυθμίσεις με τις οποίες καταργείται η ισχύουσα παραπάνω υπουργική απόφαση. Επιπλέον η αύξηση των εβδομαδιαίου ωραρίου κατά 3 ώρες θα επιφέρει την περαιτέρω μείωση τους εξευτελιστικών αποδοχών των καθηγητών ΚΞΓ με βάση την διαίρεσης του ωραρίου εργασία με τον υποτιμημένο κατώτερο βασικό που εφαρμόζουν οι εργοδότες. Οι καθηγητές στα ΚΞΓ ζούμε κατά μ.ο. με 100 – 400 ευρώ τον μήνα. Κύριε υπουργέ μία διεξοδική έρευνα θα σας πείσει επί του θέματος.
4. Η παράγραφος 5 ρυθμίζει το αυτονόητο και πολύ καλά κάνει.
5. Η παράγραφος 7 είναι απαραίτητη. Η χώρα κάνει μια τιτάνια προσπάθεια να βγει από το μνημόνιο. Οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης θα πρέπει να εναρμονιστούν με την κοινωνία. Θέλουν να συνεχίσουν να θεωρούν τους καθηγητές ως εργατοϋπαλλήλους που θα όφειλαν να εργάζονται με 40 ώρες την εβδομάδα έτσι ώστε διαιρώντας το ποσό με το κατώτερο μισθό που ισχύει σήμερα να τους ανταμείβουν με μεικτά ωρομίσθια που θα ξεκινούν από 3,52 ευρώ; Δεν νομίζουμε ότι θα στεναχωρηθούν οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικού εκπαιδευτικοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες σπουδαστές, οι γονείς τους και θα ενοχληθεί το κοινωνικό σύνολο, αν οι εργοδότες, προκειμένου να προκύψει το ωρομίσθιο των καθηγητών, υποχρεωθούν να διαιρέσουν το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους απασχόλησης των 21 ωρών (88 τον μήνα) για τα ΦΜΕ και των 18 ωρών (76 τον μήνα) στα ΚΞΓ με τον ισχύοντα σήμερα βασικό μηνιαίο μεικτό μισθό των 586 ευρώ, ή τον μηνιαίο μισθό των 654 ευρώ που έχει εξαγγελθεί ότι θα ρυθμιστεί και θα ισχύει από τον προσεχή Οκτώβρη ή με τον μηνιαίο βασικό μισθό των 761 ευρώ που θα ρυθμιστεί με τον ίδιο νόμο και θα ισχύει από του χρόνου, Έτσι κατάντησαν τους εκπαιδευτικούς τα μνημόνια και οι ντόπιοι εκπρόσωποί τους. Προχωρήστε στο σημαντικό έργο σας.
Ευχαριστώ.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Με εκτίμηση
Θεωρώ σωστό το νομοσχέδιο αυτό και ότι κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Όλες οι δράσεις πλέον καταχωρούνται στην Πρωτοβάθμια ή Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και έτσι θεωρούνται ώρες τακτικής απασχόλησης, ισοδύναμες με τις ώρες διδασκαλίας.
Έτσι αποκτούν άλλη βαρύτητα ως προς την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και επιλύεται πλήθος θεμάτων (εμπλοκή του συλλόγου διδασκόντων, ορθή φορολογούμενη αμοιβή, υπολογισμός στο διοριστήριο κλπ).
Ένα σχολείο που σέβεται τους μαθητές του, τους εκπαιδευτικούς του και γενικότερα την εκπαίδευση, μόνο θετικά μπορεί να δει αυτό το άρθρο.
Οι αναιτιολόγητες απολύσεις, η παραχάραξη ωρολογίων προγραμμάτων, το καθεστώς των απλήρωτων υπερωριών δεν τιμούν κανέναν και προφανώς δεν προάγουν το αγαθό της εκπαίδευσης.
Δεν μπορεί να διδάσκουμε στους μαθητές μας ειλικρίνεια, εντιμότητα και ήθος και την ίδια στιγμή κάποιοι ιδιοκτήτες σχολείων να μην τηρούν τη στοιχειώδη ειλικρίνεια, εντιμότητα κλπ.
Δε γίνεται φυσικά να είναι ένα άρθρο που θα αρέσει σε ορισμένους ιδιοκτήτες.
Πολλοί θα αναγνωρίσουν τα θετικά στοιχεία του.
Δίνονται πλέον με το άρθρο αυτό, όλες οι προϋποθέσεις ώστε ο μαθητής να μορφωθεί με σωστά και οι γονείς να νιώσουν ότι πήραν τη σωστή απόφαση για το παιδί τους.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Τέτη Γεωργή
Είναι παράλογο να απαιτούμε απο τους καθηγητές σε ΚΞΓ να έχουν άδεια 10 μέρες τα Χριστούγεννα και 5 μέρες το Πάσχα με τη λογική οτι έτσι γίνεται με τους άλλους ιδιωτικούς υπάλληλους. Δυστυχώς ξεχνάνε μερικοί οτι οι περισσότεροι καθηγητές ξένων γλωσσών μένουν άνεργοι για 3 μήνες (όσο διαρκεί το καλοκαίρι) και ελπίζουν οτι θα ξαναπροσληφθούν πάλι τον Σεπτέμβη (αν είναι τυχεροί). Επίσης, οι περισσότεροι δεν συμπληρώνουν πλήρες ωράριο με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μπούν στο ταμείο ανεργίας! Πως γίνεται λοιπόν οι καθηγητές ξένων γλωσσών και οι λοιποί ιδιωτικοί υπάλληλοι να αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο? Τέλος με ποια λογική οι γονείς θα στείλουν τα παιδιά τους στα ΚΞΓ την περίοδο γιορτών όταν τα σχολεία είναι κλειστά και οι μαθητές είναι σε διακοπές? Απλές ερωτήσεις που αναζητούν ειλικρινείς απαντήσεις…
Με το άρθρο 48 βλέπουμε ότι διαφυλάσσονται οι θέσεις εργασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Δεν είναι φυσικά σωστό να υπάρχουν μαζικές και αδικαιολόγητες απολύσεις.
Με το άρθρο 48 αναπτύσσονται μάλιστα τα ιδιωτικά σχολεία, καθώς θα μπορούν όλοι οι εκπαιδευτικοί σε αυτά, να εργάζονται με όλες τις ώρες των διδακτικών ωρών να είναι γραμμένες στο διοριστήριό τους.
Τα σχολεία θα μπορούν πλέον να προσλάβουν άνεργους εκπαιδευτικούς για όλες τις δραστηριότητες που γίνονται εκεί. Η ανεργία των εκπαιδευτικών θα μειωθεί κατά πολύ και τα σχολεία θα λειτουργήσουν επιτέλους ως εκπαιδευτικοί οργανισμοί. Έτσι το άρθρο 48 θεωρείται πραγματικά σημαντικό για την εξέλιξη, αναβάθμιση και συνέχιση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Διερωτώμαι άραγε κάποιοι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων δεν έχουν δική τους άποψη και αναρτούν όλη το ίδιο κείμενο; Πόσες φορές ακόμη θα αναρτηθεί;
Από το κείμενο αυτο συνάγεται το συμπέρασμα ότι η εργοδοσία δε θεωρεί τις 21 ώρες διδασκαλίας πλήρη απασχόληση αλλά μερική. Όμως για δεκαετίες, οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΣΣΕ) καθόριζαν την πλήρη απασχόληση των καθηγητών στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών στις 18 ώρες, τρεις ώρες λιγότερες απ’ ότι προτείνεται στο Πολυνομοσχέδιο και για τους καθηγητές στα Φροντιστήρια Μ.Ε 21. Αυτό υπέγραφε και το ίδιο το PALSO μέχρι και το 2011 (Διαιτητική Απόφαση 5/2011 Π.Κ. 3/14.02.2011, Πηγή ΟΜΕΔ).
Τώρα γιατί κάνουν ότι δε θυμούνται; Και αν δε θεωρούνται οι 21 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα πλήρης απασχόληση τότε πόσες πρέπει να θεωρηθούν; Οι 40 ώρες των εργατοϋπαλλήλων; Αν ναι, ας μας απαντήσει το PALSO ποιος εκπαιδευτικός σε ποια βαθμίδα εκπαίδευσης, από την πρωτοβάθμια μέχρι την τριτοβάθμια, σε ποιο μέρος του κόσμου διδάσκει για οκτώ ώρες την ημέρα προκειμένου να έχει πλήρη ασφάλιση; Κανένας.
Επιπλέον, όσοι έχουν σχέση με την εκπαίδευση γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι καθηγητές στα ΚΞΓ εργάζονται ώρες κατά τις οποίες δε βρίσκονται στο χώρο εργασίας. Προετοιμάζονται για τα μαθήματά τους, γράφουν σημειώσεις, διορθώνουν σε καθημερινή βάση τεστ, εκθέσεις και διαγωνίσματα. Αυτά είναι πράγματα γνωστά και αυτονόητα για όλους τους εμπλεκόμενους στην εκπαίδευση.
Η ευαισθησία τους να δεχτούν την παράγραφο 3.3, έγκειται στον έλεγχο και την επιβολή κυρώσεων. Μέχρι τώρα, οι εργοδότες ήταν υποχρεωμένοι να καταθέτουν μόνο τις συμβάσεις εργασίας των καθηγητών στο ΣΕΠΕ. Αν υπήρχαν αδήλωτες ώρες εργασίας αυτό θα μπορούσε να ελεγχθεί μόνο κατόπιν καταγγελίας από τον εργαζόμενο. Δεδομένης της υψηλής ανεργίας και της εργασιακής επισφάλειας αυτό, όπως το γνωρίζουν, γίνεται σπάνια. Τώρα, όμως, πρέπει να δηλώνονται και τα τμήματα, ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τμήμα, ο διδάσκων καθηγητής και το εβδομαδιαίο πρόγραμμά στις αρμόδιες ΔΔΕ. Έτσι, σε περίπτωση αδήλωτων ωρών με μια απλή διασταύρωση στοιχείων μεταξύ ΣΕΠΕ και ΔΔΕ, αυτό θα προέκυπτε αμέσως αφού θα εμφανίζονταν τμήματα χωρίς διδάσκοντα.
«Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας και λειτουργίας εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία του ασκείτε πάνω σ’αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους…» (Σύνταγμα της Ελλάδος, άρθρο 16 παρ.8).
Το Υπουργείο Παιδείας επιτέλους θεσπίζει νόμο για τα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης και τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών (ο τελευταίος σχετικός νόμος είχε θεσπιστεί το 1940!). Η άσκηση εποπτείας σε όλες τις εκπαιδευτικές εταιρείες καθίσταται επιβεβλημένη και αναγκαία όσο ποτέ άλλοτε. Οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευση γιατί ακριβώς διαμαρτύρονται; θέλουν να συνεχίσουν να λειτουργούν τις επιχειρήσεις τους ως μέρος μιας ειδικής οικονομικής ζώνης ή ως εκπαιδευτικές μονάδες με αξιοπρεπείς καθηγητές; Θέλουν να λειτουργούν εκτός συνταγματικού τόξου και νόμων;
1.Το υπ. Παιδείας οφείλει να προστατέψει το κοινωνικό συμφέρον. Να ασκήσει εποπτεία στο σχεδιασμό και στο παραγόμενο εκπαιδευτικό έργο. Να ελέγξει αν οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν το αντικείμενο που σπούδασαν. Σε αγαστή συνεργασία με το Υπ. Εργασίας οφείλει να καταπολεμήσει την παραοικονομίας και τον οικονομικό παρασιτισμό που δεν συνάδουν με την λειτουργία εκπαιδευτικών μονάδων. Αυτό επιτυγχάνεται δια μέσου της διασταύρωσης στοιχείων και την αναβάθμιση των κρατικών ελεγκτικών μηχανισμών (ΙΚΑ, ΣΕΠΕ, ΔΔΕ). Οι παράγραφοι 2 και 3 απαντούν με ακρίβεια πάνω σε αυτά τα ζητήματα και κυρίως συμβάλλουν απεριόριστα στην ποιοτική αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών. Οι εργοδοτικοί εκπρόσωποι νομίζουμε ότι πρέπει να εγκαταλείψουν την δημιουργική λογιστική. Σας ενημερώνω κ. Υπουργέ ότι στα νεολαιίστικα στέκια κυκλοφορεί ως χωρατό η έκφραση: «μην μου ανεβάζεις την γραφειοκρατία»!
2.Ο σημερινός πρόεδρος της εργοδοτικής ομοσπονδίας τον Φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης Ιωάννης Βαφειαδάκης έχει υπογράψει Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που έχουν κηρυχθεί ως υποχρεωτικές. Ορίζουν το εβδομαδιαίο πλήρες ωράριο των καθηγητών στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης στις 21 ώρες την εβδομάδα και καθορίζουν τις ημέρες Αργίας και Διακοπών των εκπαιδευτικών στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης όπως επακριβώς ορίζουν και οι παράγραφοι 4 και 6 του Σ/Ν. Γιατί σήμερα οι εργοδότες διαφωνούν και αναιρούν την υπογραφή τους; Να η απόδειξη αξιότιμε κ. Υπουργέ της Παιδείας (αναγκαστικός ο σύνδεσμος): http://www.taxheaven.gr/labordoc/index/view/mid/83/cid/636
3.Ο πρόεδρος της εργοδοτικής Ομοσπονδίας των ΚΞΓ με τις ΣΣΕ που υπογράφει επί σειρά ετών αναγνωρίζει ως εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδασκαλίας στα ΚΞΓ όλης της χώρας τις 18 ώρες καθώς και τις οριζόμενες από την Υπουργική Απόφαση Δ5/5000/1983 (ΦΕΚ 652/τ.Β’/1983) μέρες αργίας και εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα. Να η απόδειξη (αναγκαστικός ο σύνδεσμος): http://www.taxheaven.gr/labordoc/index/view/mid/84/cid/704.
Δυστυχώς οι παράγραφοι 4 και 6 του Σ/Ν δεν καθορίζουν το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους εβδομαδιαίας διδασκαλίας στις 18 ώρες, όπως ισχύει από δεκαετίες, αλλά τις 21 ώρες. Πιστεύουμε ότι ο κ Υπουργός της Παιδείας οφείλει να επανεξετάσει τις προτεινόμενες ρυθμίσεις με τις οποίες καταργείται η ισχύουσα παραπάνω υπουργική απόφαση. Επιπλέον η αύξηση των εβδομαδιαίου ωραρίου κατά 3 ώρες θα επιφέρει την περαιτέρω μείωση τους εξευτελιστικών αποδοχών των καθηγητών ΚΞΓ με βάση την διαίρεσης του ωραρίου εργασία με τον υποτιμημένο κατώτερο βασικό που εφαρμόζουν οι εργοδότες. Οι καθηγητές στα ΚΞΓ ζούμε κατά μ.ο. με 100 – 400 ευρώ τον μήνα. Κύριε υπουργέ μία διεξοδική έρευνα θα σας πείσει επί του θέματος.
4. Η παράγραφος 5 ρυθμίζει το αυτονόητο και πολύ καλά κάνει.
5. Η παράγραφος 7 είναι απαραίτητη.
Η χώρα κάνει μια τιτάνια προσπάθεια να βγει από το μνημόνιο. Οι επιχειρηματίες της ιδιωτικής εκπαίδευσης θα πρέπει να εναρμονιστούν με την κοινωνία. Θέλουν να συνεχίσουν να θεωρούν τους καθηγητές ως εργατοϋπαλλήλους που θα όφειλαν να εργάζονται με 40 ώρες την εβδομάδα έτσι ώστε διαιρώντας το ποσό με το κατώτερο μισθό που ισχύει σήμερα να τους ανταμείβουν με μεικτά ωρομίσθια που θα ξεκινούν από 3,52 ευρώ; Δεν νομίζουμε ότι θα στεναχωρηθούν οι δεκάδες χιλιάδες εκπαιδευτικού εκπαιδευτικοί, οι εκατοντάδες χιλιάδες σπουδαστές, οι γονείς τους και θα ενοχληθεί το κοινωνικό σύνολο, αν οι εργοδότες, προκειμένου να προκύψει το ωρομίσθιο των καθηγητών, υποχρεωθούν να διαιρέσουν το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους απασχόλησης των 21 ωρών (88 τον μήνα) για τα ΦΜΕ και των 18 ωρών (76 τον μήνα) στα ΚΞΓ με τον ισχύοντα σήμερα βασικό μηνιαίο μεικτό μισθό των 586 ευρώ, ή τον μηνιαίο μισθό των 654 ευρώ που έχει εξαγγελθεί ότι θα ρυθμιστεί και θα ισχύει από τον προσεχή Οκτώβρη ή με τον μηνιαίο βασικό μισθό των 761 ευρώ που θα ρυθμιστεί με τον ίδιο νόμο και θα ισχύει από του χρόνου, Έτσι κατάντησαν τους εκπαιδευτικούς τα μνημόνια και οι ντόπιοι εκπρόσωποί τους. Προχωρήστε στο σημαντικό έργο σας.
Ευχαριστώ.
Νικολάου Ασπασία, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΚΩΣΤΟΥΛΑΣ, Δημήτρης Ρουμελιώτης, Κιμούντρης Παναγιώτης, ΚΕΤΖΕΤΖΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ, Πασχαλίδου Μαρία, ΜΠΟΖΟΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ, ΤΣΑΚΙΡΙΔΗΣ ΗΛΙΑ, Μάντης Ευάγγελος
Έχει κάποιο νόημα να αντιγράφετε και να επαναλαμβάνετε όλοι σας το ίδιο ακριβώς κείμενο;
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΘ. ΤΣΑΠΡΟΥΝΗΣ
Το νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση.
Όλες οι δράσεις ενός Ιδιωτικού Σχολείου δηλώνονται στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και έτσι εντάσσονται στις ώρες τακτικής απασχόλησης, ισοδύναμα με τις ώρες διδασκαλίας. Αυτό έχει ως συνέπεια α)να αποκτούν άλλη βαρύτητα ως προς την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης και β)να επιλύονται όλα τα «τεχνικά» θέματα (εμπλοκή του συλλόγου διδασκόντων, ορθή φορολογούμενη αμοιβή, υπολογισμός στο διοριστήριο κλπ).
Ένα σχολείο που σέβεται τους μαθητές του, τους καθηγητές τους και γενικότερα την εκπαίδευση μόνο θετικά μπορεί να δει σε ένα τέτοιο νομοσχέδιο.
Οι αναιτιολόγητες απολύσεις, η παραχάραξη ωρολογίων προγραμμάτων, το καθεστώς των μόνιμων απλήρωτων υπερωριών κλπ δεν τιμούν κανέναν και προφανώς δεν προάγουν το αγαθό της εκπαίδευσης. Δεν μπορεί από τη μία να διδάσκουμε στους μαθητές μας ειλικρίνεια, εντιμότητα και άλλες υψηλές έννοιες και από την άλλη μεριά κάποιοι ιδιοκτήτες να μη τηρούν ούτε κατ επίφαση την στοιχειώδη ειλικρίνεια, εντιμότητα κλπ.
Το άρθρο 48, δεν μπορεί να είναι ένα «αρεστό» άρθρο νομοσχεδίου για ορισμένους ιδιοκτήτες. Ευτυχώς που αυτοί είναι λίγοι! Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σίγουρα θα αναγνωρίσουν τα θετικά στοιχεία του νομοσχεδίου. Και οι ευφυείς ιδιοκτήτες θα δουν την ευκαιρία μπροστά τους για ένα άλμα ποιοτικής εκπαίδευσης.
Το άρθρο 48, επαναφέρει την αξιοπρέπεια στην αντιμετώπιση του καθηγητή.
Το άρθρο 48, δίνει όλα τα εχέγγυα για τη σωστή εκπαίδευση των μαθητών που οι γονείς τους επιλέγουν ένα ιδιωτικό σχολείο για να μορφωθούν.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Νικολάου Ασπασία
Οι συνθήκες δουλειάς και αμοιβής στην ιδιωτική εκπαίδευση εδώ και χρόνια είναι διαμορφωμένες κάτω από τα επίσημα όρια φτώχιας .Η επίθεση που δέχεται σήμερα το σύνολο των εργαζομένων αναδείχνει ως δραματική την ίδια την επιβίωση τους.
Οι εργαζόμενοι εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να εργασθούν με πολύ χαμηλότερους
μισθούς από αυτούς που προέβλεπαν οι Συλλογικές Συμβάσεις και Διαιτητικές
Αποφάσεις και για όσες ώρες επιθυμεί ο εργοδότης.
Οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια αντιμετωπίζουν κάθε χρόνο 2- 4 μήνες ανεργίας όπου υποχρεώνονται να ζήσουν με τα πενιχρά χρήματα που τους παρέχει το επίδομα ανεργίας εάν καταφέρουν να συγκεντρώσουν τα απαιτούμενα ένσημα. Την περίοδο της ανεργίας μένουν ανασφάλιστοι και χωρίς ένσημα με αποτέλεσμα η συνταξιοδότησή τους να γίνεται ένα άπιαστο όνειρο.
1. Οχι στην αύξηση των ωρών. Πλήρης απασχόληση θεωρείται η έχουσα ως κατώτερο όριο εργασίας τις 18 ώρες για τους καθηγητές φροντιστηρίων Ξένων Γλωσσών και 21 ώρες για τους καθηγητές Μ.Ε.
2. Οχι στην κατάργηση των διακοπών.Σαν ημέρες αργίας θεωρούνται και οι ημέρες διακοπών των εκπαιδευτηρίων, δηλαδή: 28η Οκτωβρίου, 17η Νοεμβρίου, 2 εβδομάδες διακοπές Χριστουγέννων (23/12-7/1), 30η Ιανουαρίου γιορτή των Τριών Ιεραρχών, Καθαρά Δευτέρα, 25η Μαρτίου, 2 εβδομάδες διακοπές Πάσχα, γιορτή του Αγίου Πνεύματος, καθώς και οι τοπικές αργίες (όπως ορίζονται από τις σχετικές διατάξεις για τα δημόσια σχολεία)
3. Ναι στην διασταύρωση των των ωρολόγιων προγραμμάτων.
Αναφορικά με τα σχόλια του κ. Θανάση ή Θανάση Ζ : Το μέγα «ζήτημα» με οντολογικά χαρακτηριστικά για την πλειοψηφία του ΣΙΕΙΕ ήταν ανέκαθεν, οι ελεύθερες και απρόσκοπτες απολύσεις. Πιστεύουν ότι εάν έχουν την δυνατότητα να απολύουν σαν το σκυλί στ’ αμπέλι, μέσα στη σχολική χρονιά, ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς με δεκαετίες υπηρεσίας στα σχολεία τους και μάλιστα χωρίς αποζημιώσεις, θα αυξηθούν οι εγγραφές και τα κέρδη τους. Πρόκειται για επιχειρηματική τακτική μικροαστού που θέλει να αισθάνεται ότι έχει εξουσία. Δυστυχώς, αντί να επιδιώκουν να αναβαθμίσουν τις παρεχόμενες εκπαιδευτικές τους υπηρεσίες που είτε το θέλουν είτε όχι σχετίζονται με τον εκπαιδευτικό, μείωσαν τον μισθό του, έβγαλαν κέρδη εντός κρίσης με τις μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές, πλούτισαν από τη δυστυχία του. Ας θυμηθούν οι κύριοι Θανάσηδες, κάτι που σκοπιμως αποκρύπτουν: την απόφαση 622/2010 του Συμβουλίου της Επικρατείας και το σκεπτικό της που δίνει την καλύτερη απάντηση στα περί «μονιμότητας».
Καλησπέρα σας
Είμαι εδώ και 31 χρόνια ιδιοκτήτης Φροντιστηρίου σε επαρχιακή πόλη της χώρας.
Στον πίνακα διδασκαλίας όμως είμαι από τα 16 μου χρόνια μαθητής τότε όταν οι καθηγητές μου με βάζανε στον πίνακα στα διαλύματα να εξηγώ στους αδύνατους συμμαθητές μου τις ασκήσεις Μαθηματικών και Φυσικής που δεν είχαν καταλάβει. Και το έκανα τότε με τόση χαρά και ευχαρίστηση που δεν περιγράφεται. Δηλαδή στον μαυροπίνακα από το 1972 μέχρι σήμερα ανελλιπώς (και στην διάρκεια της στρατιωτικής μου θητείας).
Είχα την τύχη να δουλέψω με μαθητές εξαιρετικούς, πάρα πολλοί από αυτούς να διακριθούν και να βραβευτούν σε Πανελλήνιους Μαθητικούς Διαγωνισμούς να εκπροσωπούν την Ελλάδα σε Μαθητικές Ολυμπιάδες αλλά και αρκετούς να τους καμαρώνω σήμερα να διδάσκουν όχι μόνο σε Ελληνικά Πανεπιστήμια αλλά και στα καλύτερα Πανεπιστήμια του κόσμου ( Harvard , MIT , Cambridge κλπ).
Βέβαια όλα αυτά δεν τα γράφω για να αυτό προβάλλομαι αλλά προσέξτε γιατί τα αναφέρω….
Όλα αυτά τα 40 και πλέον χρόνια η δουλειά που σας περιγράφω ξέρετε πως αξιολογείται από το Ελληνικό κράτος ;;;
Για το Ελληνικό Κράτος είμαι ο άνθρωπος της παραπαιδείας αυτός που παρασιτεί και προσπαθεί να βγάλει το ψωμί του σε βάρος του Δημόσιου σχολείου…
Ενώ πόσο περήφανος νιώθω όταν ο καθηγητής του Harvard ή του ΜΙΤ σήμερα όταν με συναντά με αποκαλεί «δάσκαλε»!!! Εύχομαι σε κάθε συνάδελφο να νιώσει αυτή την χαρά που δεν ανταλλάσσετε με τίποτα..
Ακόμη δεν μπορώ να ξεχάσω όταν μία μόνο χρονιά θέλοντας να καλύψω δικά μου ψυχικά απωθημένα μετά από 30 χρόνια Φροντιστηριακής δουλειάς, σκέφτηκα να δοκιμάσω να δουλέψω έστω για έναν χρόνο αναπληρωτής σε δημόσιο σχολείο και έκανα αίτηση γιαυτό. Με μεγάλη μου έκπληξη είδα ότι ήμουν στις τελευταίες θέσεις των πινάκων γιατί είχα έλεγαν ΜΗΔΕΝΙΚΗ προϋπηρεσία ενώ πλήθος μαθητών μου που είχαν δουλέψει σε τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας είχαν προϋπηρεσία με αποτέλεσμα να είναι όλοι πριν από εμένα στους πίνακες. Το αστείο δε ήταν ότι αυτοί που παραλάμβαναν την αίτηση και κάποιοι από αυτούς που θα την αξιολογούσαν ήταν παλαιοί μαθητές μου !!!!
Και φυσικά σήμερα βλέπω ότι με ένα καινούργιο νομοσχέδιο όχι μόνο παραμένω καθηγητής μηδενικής προϋπηρεσίας αλλά θα πρέπει να προσπαθώ μάταια να αποδεικνύω σε κάθε υπουργό ή σε κάθε υπάλληλο οποιασδήποτε δημόσιου οργανισμού ότι μπορώ ακόμη να κάνω μάθημα… Μου αρκεί όμως το μήνυμα χθες στο facebook, του πριν 4 χρόνια μαθητή μου, διδάκτορα σήμερα στο Cambridge που άρχιζε «καλησπέρα σας κύριε καθηγητά !!!». Ευτυχώς γιατί αν ερχόταν κανένα μήνυμα από το Υπουργείο Παιδείας θα ήταν περίπου «η αριστεία είναι ρετσινιά , γιαυτό δεν σας χρειαζόμαστε !!!!»
Καληνύχτα σας ή καλημέρα σας ανάλογα σε ποιους απευθύνομαι…
Γκουτιούδης Ζήσης
Φυσικός
Αξιότιμοι Κύριοι,
με το άρθρο 48 στοχεύετε στη σχολειοποίηση του Νόμιμου Φροντιστηρίου το οποίο αποτελεί Δομή Μη Τυπικής Εκπαίδευσης.Αυτό δεν είναι εφικτό να πραγματοποιηθεί (και σίγουρα δεν είναι ούτε αναγκαίο ως προς τον έλεγχο της νομιμότητας και της αποτελεσματικότητάς του)καθώς τα προγράμματα σπουδών των Φροντιστηρίων ποικίλλουν ανάλογα με τους μαθητές, τις τοπικές κοινωνίες και τις ιδιαιτερότητες στις ατομικές μαθησιακές ικανότητες. Εξ άλλου αυτή είναι και η επιτυχία του Φροντιστηρίου : η προσαρμοσμένη εξατομικευμένη μάθηση. Όλοι οι νόμιμοι Φροντιστές είμαστε υπέρ της εξυγίανσης του κλάδου (η οποία έχει ήδη δρομολογηθεί με τον ΕΟΠΠΕΠ και το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ) και υπέρ της καταπολέμησης των παράνομων ιδιαιτέρων τόσο των διορισμένων καθηγητών όσο και των αδιόριστων. Τολμήστε λοιπόν προσθέτοντας άρθρο που θα ποινικοποιεί τα ιδιαίτερα των διορισμένων, θα θέτει όρους στη σωστή λειτουργία των οικοδιδασκαλείων, θα περιορίζει την εκπαιδευτική παραοικονομία και θα δίνει χώρο στα Νόμιμα Φροντιστήρια να συνεχίσουν να δίνουν δουλειά σε χιλιάδες άνεργους, να πληρώνουν τους φόρους τους και τις ασφαλιστικές εισφορές και να βάζουν πλάτη στα προβλήματα του Δημόσιου Σχολείου και στο Δημόσιο χρέος.
Με εκτίμηση,
Τράπαλη Βασιλική
Στην Ελλάδα ιδιοκτήτης Φροντιστηρίου σημαίνει:
1. Αυτά που δίνεις:
Κεφάλαιο για να φτιάξεις χώρο κατάλληλο που τα σχολεία δε διαθέτουν.
Ενοίκιο , ΟΑΕΕ για τους ιδιοκτήτες, ΙΚΑ για τους καθηγητές, εισφορές τακτικές και έκτακτες στην εφορία, πάγια έξοδα.
2. Αυτά που παρέχεις:
Δημιουργείς θέσεις εργασίας.
Δίνεις τη δυνατότητα σε παιδιά που προέρχονται από ασθενέστερες οικονομικά ομάδες, να ανοίξουν ένα καλύτερο παράθυρο στο μέλλον τους. Σε πολλά από αυτά να εξασφαλίσουν ένα μόνιμο εισόδημα (κυρίως μέσω της Αστυνομίας και των Στρατιωτικών Σχολών) χωρίς να χρειάζεται η συνδρομή του τοπικού βουλευτή-βολευτή.
3.Αυτά που εισπράττεις από το κράτος:
Καμία προστασία από όσους κάνουν «μαύρα» την ίδια δουλειά με σένα, χωρίς να έχουν τις ίδιες οικονομικές εισφορές και υποχρεώσεις.
Κάθε κυβέρνηση δίνει υποσχέσεις πως θα βρει τον τρόπο να σε κλείσει και όταν πρόκειται για ζητήματα που καίνε, δε δέχεται καν να συζητήσει μαζί σου.
Κανένας σεβασμός σε χιλιάδες νόμιμες επιχειρήσεις που βοηθούν την τοπική και την Ελληνική Οικονομία.
Σου επιβάλλουν τις ημέρες και τις ώρες που θα λειτουργεί η επιχείρησή σου, διότι πρέπει να ικανοποιήσουν τα θελήματα των συνδικαλιστών και όλων των ανίδεων που δεν έχουν κάνει ούτε μια ώρα μάθημα σε σχολικό ή φροντιστηριακό πίνακα.
Είμαι υπερήφανος που τα εισοδήματά μου 18 χρόνια που βρίσκομαι στη δουλειά προέρχονται αποκλειστικά και μόνο από φροντιστηριακά μαθήματα και δεν είναι συμπληρωματικά της πρωινής μου εργασίας και απασχόλησης.
Εκφράζοντας όμως την αγανάκτηση πολλών συναδέλφων που υπηρετούν το χώρο της Παιδείας από το ίδιο μετερίζι με μένα, μας οδηγείτε με τα παράλογα μέτρα και εμάς στο «μαύρο» ή «γκρι» πεδίο που έχουν επιλέξει να κινούνται πολλοί συνάδελφοι και ίσως έτσι να είναι καλύτερα και για εμάς, σίγουρα όχι για το κράτος.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Αξιότιμοι Κύριοι/Κυρίες
Δεν καταργείται καμία δράση, αλλά πλέον υποχρεώνονται οι ιδιοκτήτες να δηλώνουν όλες τις ώρες στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και οι ώρες αυτές που μέχρι σήμερα στα ιδιωτικά σχολεία είτε δεν πληρώνονταν καθόλου, είτε αμείβονταν με «μαύρα» χρήματα, τώρα πλέον αποτελούν ώρες τακτικής απασχόλησης, ισοδύναμες με τις άλλες ώρες διδασκαλίας, θα αμείβονται όπως προβλέπει ο νόμος (άρα όπως και οι ώρες του πρωινού προγράμματος), θα συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό των ωρών του διοριστηρίου και θα μετρούν για την προϋπηρεσία.
Επιπρόσθετα οι κατα κόρον αδιόριστοι «υπάλληλοι γραφείου» θα μπορούν να διοριστούν χωρίς την δικαιολογία αδήλωτων τμημάτων.
Με εκτίμηση
Είναι πολύ σωστό το γεγονός ότι με το άρθρο 48 διαφυλάσσοντας οι θέσεις εργασϊας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Είναι αδιανόητο να υπάρχουν μαζικές και αδικαιολόγητες απολύσεις. Το άρθρο αυτό θα βοηθήσει στην ανάπτυξη των ιδιωτικών σχολίων διότι θα μπορούν όλοι οι καθηγητές σε αυτά να εργάζονται με όλες τις ώρες διδακτικών και ενώ διδακτικών δραστηριοτήτων γραμμένες στο διοριστηριό τους. Και τα σχολεϊα θα προσλάβουν άνεργους εκπαιδευτικούς για όλες τις δραστηριότητές που θέλουν να αναπτύξουν. Άρα και η ανεργία των εκπαιδευτικών θα μειωθεί και τα σχολεία θα μπορούν να αναπτυχθούν ως εκπαιδευτικοί οργανισμοί. Το άρθρο 48 είναι εξαιρετικά σημαντικό για την προοδευτική πορεία της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Δημήτρης Ρουμελιώτης
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Κιμούντρης Παναγιώτης
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Πασχαλίδου Μαρία
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως – αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση – δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Απαγορεύεται η λειτουργία των εσωτερικών φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών στα ιδιωτικά σχολεία, με το σκεπτικό ότι το υπουργείο επιθυμεί την ελάφρυνση των μαθητών και των οικογενειών τους από επί πλέον φροντιστηριακά μαθήματα. Στην πράξη όμως, για να υπάρξει ελάφρυνση θα πρέπει να αναμορφωθεί το εκπαιδευτικό και εξεταστικό σύστημα που δημιουργεί την ανάγκη για επιπλέον φροντιστηριακές ώρες. Όσο η ανάγκη υπάρχει δεν μπορεί να απαγορευτεί. Οι γονείς θα φροντίσουν για την ικανοποίησή της και αν απαγορεύεται να την ικανοποιήσουν στα σχολεία των παιδιών τους, θα στραφούν στα, κατά κανόνα, αδήλωτα ιδιαίτερα μαθήματα ή στα παράνομα «γκρουπάδικα», δηλαδή στην παραοικονομία. Αν εφαρμοστεί η απαγόρευση αυτή, τα ιδιωτικά σχολεία θα αναγκαστούν να απολύσουν και τους εκπαιδευτικούς που εργάζονταν για την παροχή αυτών των υπηρεσιών αλλά και πολλούς άλλους εργαζομένους που παρείχαν υποστηρικτικές υπηρεσίες για την παροχή των προγραμμάτων αυτών, όπως γραμματείς, οδηγούς, συνοδούς, καθαρίστριες κλπ. Συνεπώς η απαγόρευση θα ζημιώσει όχι μόνο τους γονείς και μαθητές αλλά και τους εργαζόμενους.
Η ανατροπή που επιχειρείται στις εργασιακές σχέσεις των ιδιωτικών εκπαιδευτικών με τα ιδιωτικά σχολεία, επαναφέρει ρήτρες μονιμότητας για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, οι οποίες είχαν καταργηθεί με τοN. 3848/2010, το Ν. 4040/2012, καθώς και το Ν. 4254/2014. Να σημειωθεί πως το ΣτΕ έχει ήδη κρίνει ότι οι ρυθμίσεις των νόμων αυτών είναι συνταγματικές και πως συμπεριλαμβάνουν και τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς.
Ο τρόπος που ρυθμίζει το άρθρο τις εργασιακές σχέσεις, όχι μόνο εισάγει ρήτρες μονιμότητας για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς, αλλά παράλληλα επιβάλλει και άκαμπτες συμβάσεις εργασίας. Να σημειωθεί ότι για να απολυθεί ή να αντικατασταθεί πλέον ένας ιδ. Εκπαιδευτικός με σύμβαση εργασίας αορίστου χρόνου από την διοίκηση ιδιωτικού σχολείου, πρέπει πρώτα να δημιουργήσει κλίμα διαταραχής στο σχολείο, το οποίο στη συνέχεια πρέπει να πιστοποιηθεί από μια τριμελή επιτροπή, στην οποία οι συνδικαλιστές έχουν πρακτικά δικαίωμα βέτο. Έχουν βέτο διότι οι τριμελείς επιτροπές για να έχουν απαρτία πρέπει να είναι παρόντα και τα τρία μέλη, οπότε και στο παρελθόν, όποτε ήθελαν οι συνδικαλιστές να εμποδίσουν μια απόφαση υπέρ της απόλυσης, την μπλόκαραν αποχωρώντας.
Με τον τρόπο αυτό ουσιαστικά καταργείται το Διευθυντικό Δικαίωμα των Διοικήσεων των Ιδ. Σχολείων και παράλληλα κάμπτονται οι επιλογές όχι μόνο των διοικήσεων των σχολείων αλλά και των γονιών και μαθητών τους, παραβιάζοντας έτσι και πάλι τόσο το άρθρο 17 όσο και το άρθρο14 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των Πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και ανειλημμένες υποχρεώσεις της Ελλάδας έναντι της ΕΕ.
Οι ρυθμίσεις που εισάγονται δεν είναι καινούργιες, αλλά επαναφορά παλαιότερης νομοθεσίας που έχει δείξει στην πράξη τα πολύ αρνητικά της αποτελέσματα. Ενώ υποτίθεται ότι έρχεται να προστατεύσει εκπαιδευτικούς, τελικά απαγορεύοντας την αντικατάσταση των εκπαιδευτικών που είναι σε σύμβαση αορίστου χρόνου χωρίς την έγκριση των συνδικαλιστών, αναγκάζει τα σχολεία να κρίνουν πολύ αυστηρότερα τους νεοπροσλαμβανόμενους εκπαιδευτικούς, στην πρώτη τους διετία. Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι στα δύο χρόνια που είχαν αρθεί οι ρήτρες μονιμότητας, αντικαταστάθηκαν μόλις 30 εκπαιδευτικοί τον χρόνο, ενώ με το καθεστώς που επαναφέρουν, απολύονταν 200 εκπαιδευτικοί τον χρόνο, στην συντριπτική τους πλειοψηφία στην πρώτη τους διετία. Μάλιστα το νομικό πλαίσιο που επαναφέρουν, πρακτικά στερεί από τους απολυμένους αυτούς εκπαιδευτικούς μια δεύτερη ευκαιρία, μέσω πρόσληψης σε άλλο ιδ. σχολείο, αφού ο νόμος προβλέπει ότι η σύμβασή τους στο επόμενο ιδ. Σχολείο θα είναι υποχρεωτικά εξαετής, χωρίς κανένα δικαίωμα καταγγελίας, ούτε καν με καταβολή του συνόλου των αποδοχών που υπολείπονται μέχρι την συμπλήρωση της εξαετίας. Υπό αυτούς τους όρους είναι προφανές ότι κανένα ιδ. Σχολείο δεν θα αναλάβει το ρίσκο να τους προσλάβει.
Τέλος με το ίδιο άρθρο επιτρέπεται στους ιδ. Εκπαιδευτικούς να συνάπτουν ΣΣΕ με τα ιδιωτικά σχολεία για βελτίωση των αμοιβών τους καθώς και των όρων εργασίας τους, επιπλέον της μισθολογικής και βαθμολογικής εξίσωσης, αλλά και γενικότερα των όρων εργασίας, με τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου που τους εγγυάται ο Ν.682/1977. Να σημειωθεί ότι και στο παρελθόν οι ιδ. Εκπαιδευτικοί είχαν αποπειραθεί να επιτύχουν αντίστοιχη αλλαγή. Ο Άρειος Πάγος όμως έκρινε ότι μια τέτοια ρύθμιση θα ήταν αντισυνταγματική.
Η νέα ρύθμιση δημιουργεί, ένα μοναδικά προνομιούχο κλάδο εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος και ρήτρες μονιμότητας θα απολαμβάνει και μισθοδοτικά θα επιλέγει κατά βούληση το καθεστώς του δημοσίου ή του ιδιωτικού τομέα.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Μάντης Ευάγγελος