Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων

• 14 Ιανουαρίου 2011, 21:55 | Σωτήρης Κ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Προσωπικά δεν πιστεύω ότι οι υποτιθέμενοι αιώνιοι φοιτητές είναι ένα πρόβλημα στη διάσταση μάλιστα στην οποία έχει αναχθεί από ορισμένους ( και ειδικά κάποιους δημοσιογράφους ) . Γιατί ιδεολογικά έχω την άποψη πως αντίθετα το κράτος θα πρέπει να ενισχύει κάθε προσπάθεια που καταβάλλει ο οιοσδήποτε ( εν προκειμένω και ο αιώνιος φοιτητής ) προκειμένου να αποκτήσει μορφωτικά εφόδια και φυσικά να μην τον αποκόπτει τιμωρητικά από την εκπαιδευτική διαδικασία. Θεωρώ δηλαδή δεδομένο και αδιαπραγμάτευτο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ότι, σε μια ελεύθερη κοινωνία και σε μια εποχή όπου η γνώση γίνεται καθολικά κτήμα όλων, δεν είναι σωστό να λέμε ότι θέτουμε φραγμούς.
  Ανεξάρτητα όμως και επειδή στην παρούσα διαβούλευση ένα από τα πάρα πολλά ζητήματα που αναφέρθηκαν ήταν και το συναφές με τους υπάρχοντες αιώνιους φοιτητές, η θέση μου είναι πως κατά τη μετάβαση στο νέο πανεπιστήμιο αν ο νομοθέτης τείνει να πάρει θέση στο εν λόγω θέμα, τουλάχιστον οφείλει να το κάνει με αρκετή λεπτότητα και ευαισθησία. Πίσω από τους αριθμούς κρύβονται άνθρωποι και πορείες ετών ας μην το ξεχνάμε αυτό, με άλλα λόγια δεν είναι ένα ακόμα διαχειριστικό θέμα που πρέπει απλά να διεκπεραιωθεί.
  Η τοποθέτησή μου είναι πως αν ο νόμος Γιαννάκου δεν αντιμετώπισε το συγκεκριμένο θέμα με αποτελεσματικότητα, αυτό έγινε γιατί έπασχε σε επίπεδο γραφειοκρατικών διαδικασιών. Αυτό είναι που μάλλον πρέπει να αλλάξει. Τουλάχιστον όμως ο νόμος Γιαννάκου είχε και την στοιχειώδη πρόβλεψη να αντιμετωπίσει με συνετό τρόπο το θέμα προβλέποντας μια συγκεκριμένη διαδικασία και παρέχοντας ένα έυλογο χρονικό περιθώριο για όλους τους αιώνιους φοιτήτές ώστε να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους (άσχετα και παρ’ όλο που στην πράξη επαναλαμβάνω αποδείχθηκε ανεφάρμοστος για διαδικαστικούς λόγους). Αυτή η σύνεση του νομοθέτη είναι που δεν πρέπει να αλλάξει.
  Μέχρι σήμερα ίσχυε λοιπόν ότι καλούνταν οι αιώνιοι φοιτητές με συστατικές επιστολές που τους αποστέλλονταν κατ’ οίκον να απαντήσουν αν ενδιαφέρονται να συνεχίσουν τις σπουδές τους ή όχι, και επί της ουσίας να δηλώσουν εγγράφως ότι ενημερώθηκαν. Αν είναι να αλλάξει αυτό, αυτή τη φορά ας προσέλθουν μέσα σε ορισμένο χρονικό διάστημα οι ίδιοι οι αιώνιοι φοιτητές στις Γραμματείες των οικείων Τμημάτων για να δηλώσουν αν ενδιαφέρονται να συνεχίσουν και να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους πχ εντός πενταετίας. Ας τεθεί και ένα χρονικό πλαίσιο-προθεσμία (ας πούμε ενδεικτικά ως το τέλος του 2011) μετά το πέρας της οποίας θα θεωρείται αυτοδικαίως ότι αποδέχονται πως είχαν λάβει γνώση για την υποχρέωσή τους να προσέλθουν στις Γραμματείες των Τμημάτων (άσχετα αν τελικά προσήλθαν ή όχι). Και τέλος ας προβλεφθεί και ένα γενναίο χρονικό περιθώριο που θα επιτραπεί σε όσους ενδιαφέρονται να περατώσουν τις σπουδές, να το κάνουν με το ίδιο εξεταστικό σύστημα που ίσχυε μέχρι σήμερα στα ανώτατα ιδρύματα, με την σπουδή πάντα του σοφού νομοθέτη που προνοεί να μην συντείνει σε μια κατάσταση που μπορεί να θέσει μελλοντικά ανθρώπους στο περιθώριο της κοινωνίας…

  Και αν επιτρέπετε μία υπόμνηση, ας μην επιτραπεί σε κανέναν να θέσει υπό απειλή μελλοντικά τον οποιονδήποτε (και ειδικά τον αιώνιο φοιτητή να μην τον καταστήσει υποκείμενο εκμετάλλευσης σε χρηματισμό προς καθηγητή ή παντός είδους εκβιασμό, ειδικά από τη στιγμή που θα είναι γνωστό πως ο φοιτητής βρίσκεται σε μια ευαίσθητη φάση με στενά χρονικά περιθώρια για την ολοκλήρωση των σπουδών του) : ας προβλεφθεί μία πρόσθετη διαδικασία η οποία θα παρακάμπτει την περίπτωση στην οποία ένας φοιτητής θα γίνεται έρμαιο ενός κακόβουλου καθηγητή που τον βαθμολογεί ή και το αντίστροφο (πχ όταν εμπλέκονται προσωπικές διαφορές, απειλές χρηματσμού κλπ κλπ), και μια λύση θα ήταν η περίπτωση της δυνατότητας διεξαγωγής εξετάσεων από επιτροπή αντί ενός μόνο εξεταστή καθηγητή.

• 14 Ιανουαρίου 2011, 21:55 | ΠΕΤΡΟς ΜΑΡΙΝΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Θα σας παρακαλούσαμε, να ασχοληθείτε με το πρόβλημα που μας ταλαιπωρεί κάποια χρόνια τώρα, σχετικά με το μεταπτυχιακό «Σπουδές στην Εκπαίδευση» του ΕΑΠ. 4 χρόνια Μεταπτυχιακές Σπουδές και δεν μας αναγνωρίζετε παιδαγωγική επάρκεια, επειδή η σχολή που το πραγματοποιεί (Σχολή Ανθρωπιστικών Σπουδών του ΕΑΠ) δε φέρει τον τίτλο «Σπουδές της Αγωγής»! Επιπλέον, το Πανεπιστήμιο χορηγεί βεβαίωση ότι το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό είναι αντίστοιχο με τα υπόλοιπα που ανήκουν στις «Σπουδές της Αγωγής» αλλά μάλλον απευθύνεται στο απόλυτο κενό… Εμείς όλοι, 4 χρόνια μετά, με ένα άχρηστο, τυπικά, χαρτί στο χέρι…

• 14 Ιανουαρίου 2011, 21:44 | Γιώργος Ιωάννου

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι αδιόριστος εκπαιδευτικός και συγχρόνως φοιτητής στο ΕΑΠ ¨»Σπουδές στην Εκπαίδευση».Πρόσφατα ενημερώθηκα πως δεν δίδεται από το υπουργείο η παιδαγωγική επάρκεια.Θεωρώ λάθος την θέση του Υπουργείου και στη διαβούλευση αυτή θα ήταν χρήσιμο να τεθεί το θέμα αφού μιλάμε για επαγγελματικά δικαιώματα και ανάβάθμιση του εκπαιδευτικού.

• 14 Ιανουαρίου 2011, 21:37 | ΕΛΠΙΔΑ ΣΤΟΓΙΑΝΝΗ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αν θέλετε πραγματικά ποιότητα σπουδών και Πανεπιστημίων παρακαλούμε μη μας τσουβαλιάσετε στις έδρες των Πανεπιστημιών μας.
  Είμαστε φοιτητές σε παραρτήματα των ΑΕΙ.Εχουμε υποδομές αξιόλογους καθηγητές,εργαστήρια τοπικές κοινωνίες φορείς και επιστημονικούς κλάδους που μας στηρίζουν,Δεν κάνουμε καταλήψεις,είμαστε μικρά τμήματα και παρέχετε αξιόλογο εκ[παιδευτικό έργο.Μη μας καταργήσετε και μας στείλετε στις έδρες των Πανεπιστημίων που και οι ίδιοι δεν έχουν αίθουσες και εργαστήρια.

• 14 Ιανουαρίου 2011, 19:08 | chrys

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Χρειάζονται λοιπόν ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ ‘ΑΙΩΝΙΟΥΣ’ ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ανεξάρτητα ποια θα είναι η πρόβλεψη στη διάταξη του νόμου για εκείνους που θα καταστούν μελλοντικά ‘αιώνιοι’ φοιτητές. Επειδή για το ευρύ πλαίσιο που θα ορίζει η πολιτεία δε γίνεται συγκεκριμένη αναφορά στο κείμενο διαβούλευσης, θα ήθελα απλά να καταστήσω σαφές το εξής: Οι φοιτητές που δεν παίρνουν πτυχίο στον προβλεπόμενο χρόνο και συχνά σωρηδόν στοιβάζονται στην κατηγορία ‘αιώνιοι φοιτητές’ δεν είναι όλοι αδιάφοροι και μόνο φοιτητές, αλλά μπορεί να αντιμετωπίζουν στην πορεία διάφορα προβλήματα (πχ από θέματα υγείας μέχρι και βιοπορισμού), με αποτέλεσμα να δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους έγκαιρα. Και επανέρχομαι για τους υπάρχοντες λεγόμενους αιώνιους φοιτητές, πως δε θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται συνολικά με την ίδια άδικη κατηγορία και μαζικά με την ολοκληρωτική λογική ότι αφού έχουν ήδη λίγο ή πολύ ξεπεράσει το όριο σπουδών αυτό δήθεν σημαίνει ότι και εγκατέλειψαν τις σπουδές τους και δεν ενδιαφέρονται πια. Πρώτα απ’ όλα γιατί δεν είναι σωστό να ερμηνεύει κανείς τις προθέσεις των άλλων με βάση τα δικά του ατομικά πιστεύω και χωρίς να ζητήσει τη γνώμη των ανθρώπων στους οποίους χρεώνει προθέσεις με τρόπο μάλιστα αυθαίρετο. Έπειτα το ότι κάποιος είναι αιώνιος φοιτητής, δε σημαίνει αυτόματα και ότι δεν ενδιαφέρεται να συνεχίσει την προσπάθεια για να πάρει το πτυχίο του. Ο νόμος-πλαίσιο Γιαννάκου γι’ αυτό καλούσε αυτούς τους συγκεκριμένους φοιτητές να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους σε εύλογο χρονικό διάστημα, το οποίο σημειωτέον δεν έχει παρέλθει μέχρι και σήμερα που μιλάμε. Μάλιστα έδινε σ’ αυτούς τους φοιτητές περιθώριο 5 ακαδημαϊκών ετών από το 2007 για να περατώσουν τις σπουδές τους. Πολλοί από τους ‘αιώνιους’ φοιτητές, έχοντας πίστη στο νόμο, έχουν μπει στη λογική να τελειώσουν τις σπουδές τους με το δικό τους προγραμματισμό, έχουν μοχθήσει και μπορεί ήδη να βρίσκονται πλέον κοντά στο να τελειώσουν. Από τη στιγμή που το κράτος οφείλει και ζητά να έχει συνέχεια και συνέπεια, η ελάχιστη δέσμευση που οφείλει να κρατήσει απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους είναι το λιγότερο να τηρήσει τα ελάχιστα που προέβλεπε ο προηγούμενος νόμος Γιαννάκου, δηλαδή αν μη τί άλλο να σεβαστεί ΚΑΤ’ ΕΛΑΧΙΣΤΟ το περιθώριο των 5 ακαδημαϊκών ετών ήτοι μέχρι το έτος 2011-2012. Ο,τιδήποτε άλλο που μπορεί να ακούγεται (πχ για συνολικές εκκαθαρίσεις μητρώων κλπ) όχι μόνο προσβάλλει αυτούς τους ανθρώπους, το κράτος και τη λογική αλλά και θα έπρεπε να αντιμετωπίζεται ως ακραίο. Συνεπώς κάποια μέριμνα πρέπει να προβλεφθεί με ΜΕΤΑΒΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΥΠΑΡΧΟΝΤΕΣ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΕ ΒΆΣΗ ΤΑ ΥΠΑΡΧΟΝΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ στα προγράμματα σπουδών και τον τρόπο εξέτασης των μαθημάτων , λαμβάνοντας υπόψην τα μέχρι σήμερα δεδομένα.

• 14 Ιανουαρίου 2011, 16:48 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία – Ε.Σ.Α.μεΑ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Καταρχήν, και πριν περάσουμε στις επιμέρους παρατηρήσεις μας επί αυτής της ενότητας, πρέπει να επισημάνουμε ότι σημείο κλειδί για τη διασφάλιση της ισότιμης ένταξης των ατόμων με αναπηρία -με όποια ιδιότητα και εάν έχουν (φοιτητές, εργαζόμενοι κ.λπ)- στο σύστημα της Γ/Βάθμιας Εκπαίδευσης, αποτελεί η προσβασιμότητα των προσφερόμενων υποδομών και υπηρεσιών του στα άτομα με αναπηρία, συμπεριλαμβανομένης και της ηλεκτρονικής. Αναντίρρητο είναι το γεγονός ότι πολλά τμήματα των ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι απροσπέλαστα στα άτομα με αναπηρία. Οι επιμέρους αλλαγές που σημειώνονται ενίοτε οφείλονται συνήθως στη δύναμη και των αγώνα των ιδίων των φοιτητών με αναπηρία σε συνεργασία με τους φορείς του αναπηρικού κινήματος. Ήρθε η ώρα όμως οι αλλαγές αυτές να σχεδιαστούν οργανωμένα και με θεσμικό τρόπο και να μην εξαρτώνται από την καλή θέληση και την τυχόν ευαισθησία των αρμοδίων της Ακαδημαϊκής Κοινότητας.

  Στη συνέχεια χρήσιμο είναι να τονίσουμε την αμφίδρομη σχέση μεταξύ του αποκλεισμού των ατόμων με αναπηρία από το εκπαιδευτικό σύστημα και του διαρκή αποκλεισμού τους από όλες τις μορφές της κοινωνικής και οικονομικής ζωής.

  Τα άτομα με αναπηρία, ως ευάλωτη ομάδα πληθυσμού, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να βιώσουν αποκλεισμό από όλα τα στάδια της εκπαίδευσης. Συγκεκριμένα, τα άτομα με αναπηρία βιώνουν τον αποκλεισμό με διάφορες μορφές όπως :
  α) αποστέρηση του δικαιώματος εισαγωγής τους στο εκπαιδευτικό σύστημα (όπως τα άτομα με βαριές αναπηρίες),
  β) αναγκαστική έξοδος προκαλούμενη από τις ίδιες τις ισχύουσες εκπαιδευτικές πρακτικές (π.χ. λόγω έλλειψης προσαρμοσμένου εκπαιδευτικού υλικού),
  γ) αποδέκτες μιας υποδεέστερης και υποβαθμισμένης εκπαίδευσης σε σχέση με τους άλλους μαθητές / φοιτητές.

  Προφανές είναι ότι τα άτομα με αναπηρία με οποιαδήποτε μορφή και εάν έχουν αποκλεισθεί από την εκπαίδευση διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αποκλεισθούν στη συνέχεια από την αγορά εργασίας και την κοινωνική ζωή.

  Επομένως, θα πρέπει οπωσδήποτε στη χάραξη μια νέας σύγχρονης πολιτικής να προβλεφθούν μέτρα που θα εγγυηθούν ένα νέο τρόπο εισαγωγής των ατόμων με αναπηρία στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αποσυνδεδεμένο από την απαρχαιομένη και πατερναλιστική αντίληψη για την αναπηρία, στην οποία δυστυχώς στηρίζεται το ισχύον σύστημα. Άλλωστε στην ελληνική κοινωνία είναι πρόσφατο το γεγονός αποκλεισμού μιας σειράς κατηγοριών αναπηρίας από την πλειοψηφία των σχολών μέσω του ειδικού μηχανογραφικού δελτίου εισαγωγής ατόμων με σοβαρές παθήσεις του ακαδημαϊκού έτους 2010-2011. Η οργάνωση του μηχανογραφικού αυτού δελτίου βασίστηκε στην απαρχαιωμένη ιατρική προσέγγιση της αναπηρίας, που ορίζει την αναπηρία ως σωματική, νοητική, αισθητηριακή ή ψυχική απόκλιση από το «φυσιολογικό» που τη συνοδεύουν και τοποθετεί τα προβλήματα στο ίδιο το άτομο και τους λειτουργικούς του περιορισμούς. Πρέπει να καταστεί σαφές ότι μόνο με την εξάλειψη τέτοιων φαινομένων θα μπορέσει να επιτευχθεί ουσιαστική μεταρρύθμιση στο Σύστημα της Γ/Βάθμιας Εκπαίδευσης. Εάν το νέο σύστημα κατανοήσει τον πολυδιάστατο χαρακτήρα της αναπηρίας ως φαινομένου, τότε μόνο μπορούμε να μιλάμε για ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος.

  Μια συνολική πολιτική ένταξης των φοιτητών με αναπηρία στα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα προϋποθέτει:

  – την κατάργηση όλων των διακρίσεων που πηγάζουν από ένα ακαδημαϊκό περιβάλλον μη προσπελάσιμο σε όλες τις κατηγορίες αναπηρίας (όπως κινητικές, αισθητηριακές),
  – το συντονισμό μεταξύ όλων των υπηρεσιών υποστήριξης του φοιτητή με αναπηρία,
  – τη συνεχιζόμενη υποστήριξη καθ’ όλη τη διάρκεια της φοιτητικής ζωής,
  – την ενημέρωση του φοιτητή με αναπηρία για τα δικαιώματά του και για τις υπάρχουσες μορφές υποστήριξης,
  – τη δυνατότητα το κάθε Ανώτατο Εκπαιδευτικό Ίδρυμα να είναι υπεύθυνο για τους φοιτητές του με αναπηρία υιοθετώντας διαφορετικά μέτρα ανάλογα με την κατάσταση του κάθε φοιτητή,
  – την επιμόρφωση του διδακτικού και μη διδακτικού προσωπικού σε θέματα αναπηρίας,
  – τη συμμετοχή των οργανώσεων των ατόμων με αναπηρία στον καθορισμό των μέτρων πολιτικής ένταξης για τους φοιτητές με αναπηρία,
  – τη σύνδεση των παρεμβάσεων με αντίστοιχους πόρους από τον κρατικό προϋπολογισμό.

  Στο παρόν κείμενο διαβούλευσης παρουσιάζεται σειρά προβληματισμών και προτάσεων για την «νέα οργάνωση των σπουδών και της μάθησης, η οποία, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται στο κείμενο, αποτελεί συστατικό στοιχείο της νέας ταυτότητας των ανωτάτων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων που οικοδομούμε.» Υπό αυτό το πρίσμα και στο πλαίσιο της ενότητας «Νέες αρχές της Ακαδημαϊκής Οργάνωσης» πρέπει να θεσπιστεί άμεσα η υποχρεωτικότητα του μαθήματος της Ειδικής Αγωγής στα Παιδαγωγικά Τμήματα, όπως και η δημιουργία Ειδικών Μεταπτυχιακών Τμημάτων για επιμέρους κατηγορίες αναπηρίας και ειδικές θεματικές ενότητες, προκειμένου να υπάρξει στη χώρα μας διαθεσιμότητα εξειδικευμένων επιστημόνων που να στηρίξουν το εγχείρημα αυτό.

  Για την πλήρη και ισότιμη ένταξη των φοιτητών με αναπηρία πρέπει να παρέχονται μέτρα υποστήριξης και στις τρεις φάσεις της ακαδημαϊκής πορείας του φοιτητή.

  1. Στο στάδιο της μετάβασης από τη Δευτεροβάθμια στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση πρέπει να ληφθούν μέτρα όπως:

  • Η παροχή ενημέρωσης όσον αφορά 3εριεχόμενο μαθημάτων, απαιτούμενο επίπεδο, κλπ.),
  • Η διαθεσιμότητα υπηρεσιών προσανατολισμού, που συνεπικουρούν στην επεξεργασία προσωπικών σχεδίων,
  • Η έγκαιρη γνώση του αριθμού των φοιτητών και των ιδιαίτερων αναγκών τους για τη διευκόλυνση της οργάνωσης της απαιτούμενης υποστήριξης.

  2. Κατά τη διάρκεια των σπουδών προτείνεται η λήψη συγκεκριμένων υποστηρικτικών μέτρων, όπως:

  • Η σύσταση Υπηρεσίας Υποδοχής, Ενημέρωσης και Υποστήριξης των φοιτητών με αναπηρία,
  • Η διασφάλιση της προσβασιμότητας όχι μόνο για τους φοιτητές με κινητική αναπηρία (όπως συνηθίζεται) αλλά για όλες τις κατηγορίες αναπηρίας. Το θέμα της προσβασιμότητας αφορά όχι μόνο τους χώρους φοίτησης (αμφιθέατρα, εργαστήρια, βιβλιοθήκες, κλπ.) αλλά όλους τους χώρους όπου συχνάζουν φοιτητές (φοιτητικές εστίες, φοιτητικές λέσχες σίτισης, κλπ.).
  • Η παροχή τεχνικού εξοπλισμού (π.χ. ηλεκτρονικοί υπολογιστές με προσβάσιμο λογισμικό ανάλογα με την κατηγορία αναπηρίας),
  • Καθιέρωση παροχής «ζωντανής» βοήθειας και ενδιαμέσων (συνοδών, αναγνωστών, επαγγελματιών διερμηνέων της νοηματικής γλώσσας κ.λπ.) προκειμένου να διευκολύνουν την πρόσβαση ατόμων με αναπηρία σε όλες τις εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
  • Η διασφάλιση της προσβασιμότητας για όλες τις κατηγορίες αναπηρίας των διαδικτυακών τόπων των Ανώτατων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων,
  • Η επεξεργασία προσαρμοσμένων παιδαγωγικών μέσων όπως η ηχογράφηση των εγχειριδίων και των σημειώσεων για τους φοιτητές με προβλήματα όρασης.
  • Η θέσπιση ατομικής βοήθειας είτε με τη μορφή προσωπικού συνοδού για κάποιες βαριές αναπηρίες, είτε με τη μορφή νοηματικής διερμηνείας για τα άτομα με κώφωση, είτε με τη μορφή αναγνώστη για τα άτομα με τύφλωση,
  • Η προσαρμογή του τρόπου εξέτασης με δυνατότητα παράτασης του εξεταστικού χρόνου, αντικατάστασης μίας γραπτής εξέτασης με μία προφορική ή το αντίθετο, προσαρμογής των θεμάτων των εξετάσεων στις ανάγκες του φοιτητή (μεγέθυνση γραμμάτων, εκτύπωση σε γραφή braille, κλπ.)
  • Ενιαίος τρόπος εξέτασης για όλους τους φοιτητές ανεξαρτήτως αναπηρίας δηλ. εξέταση στην ίδια ύλη ανεξαρτήτως τρόπου εξέτασης γραπτού ή προφορικού.

  3. Στο στάδιο της Μετάβασης από την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Αγορά Εργασίας

  Τα Ανώτατα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα μέσω των Υπηρεσιών Επαγγελματικής Σταδιοδρομίας και Διασύνδεσης πρέπει να παρέχουν στους φοιτητές τους πληροφορίες για την επαγγελματική ένταξη, να είναι προσαρμοσμένες και να λαμβάνουν υπόψη τους τις ανάγκες των φοιτητών με αναπηρία.

  Η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία έχει καλέσει εδώ και χρόνια τη Σύνοδο των Πρυτάνεων των ΑΕΙ να προβεί στη συγκρότηση τριμερούς Επιτροπής μεταξύ της Συνόδου, του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και της Συνομοσπονδίας, προκειμένου να επεξεργαστεί και να καταρτίσει από κοινού ένα συνολικό πρόγραμμα για την ένταξη των φοιτητών με αναπηρία στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Αυτονόητο είναι ότι η επίτευξη του στόχου «Πανεπιστήμιο για όλους», χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς, απαιτεί χρόνο, πόρους και συντονισμένη προσπάθεια.

  Η πολιτική της ένταξης και η προώθηση της θέσης «σχολείο για όλους», «Πανεπιστήμιο για όλους» δεν μπορεί να ευδοκιμήσει χωρίς τη θέσπιση της υποχρεωτικότητας του μαθήματος της Ειδικής Αγωγής στα Παιδαγωγικά Τμήματα, αλλά και χωρίς τη δημιουργία Ειδικών Μεταπτυχιακών Τμημάτων για επιμέρους κατηγορίες αναπηρίας και ειδικές θεματικές ενότητες προκειμένου να υπάρξει στη χώρα μας διαθεσιμότητα εξειδικευμένων επιστημόνων που να στηρίξουν το εγχείρημα αυτό.

  Στο πλαίσιο των προτάσεων του κειμένου διαβούλευσης, αναφορικά με τη Δια Βίου Μάθηση και τις ευκαιρίες που δίνονται μέσα από αυτήν στους εργαζόμενους για την εξέλιξη ή και αλλαγή σταδιοδρομίας, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι η Δια Βίου Μάθηση αποτελεί μείζον και σημαντικό ζήτημα για τα άτομα με αναπηρία. Η ανάπτυξη Προγραμμάτων Δια Βίου Μάθησης από τα Ανώτατα και Ανώτερα Εκπαιδευτικά Ιδρύματα και διασύνδεσή τους με τις τοπικές κοινωνίες πρέπει να διασφαλίζει την οριζόντια ένταξη της διάστασης της αναπηρίας και την υλοποίηση στοχευμένων δράσεων για τα άτομα με αναπηρία.

  Το συσσωρευμένο έλλειμμα που παρατηρείται στο εκπαιδευτικό επίπεδο των ατόμων με αναπηρία έχει αναδειχθεί από διάφορες μελέτες. Η αναγκαιότητα συμπερίληψης στοχευμένων δράσεων (εθνικών, περιφερειακών, τοπικών) δια βίου μάθησης για τα άτομα με αναπηρία στο Εθνικό Πρόγραμμα Δια Βίου Μάθησης, προκύπτει από τα εξής στοιχεία:

  α) τα άτομα με αναπηρία έχουν αναλογικά πολύ μικρότερη συμμετοχή σε προγράμματα Δια Βίου Μάθησης σε σχέση με το γενικό πληθυσμό,
  β) βασικό χαρακτηριστικό της Δια Βίου Μάθησης είναι η δυνατότητα «εξατομικευμένης» προσέγγισης. Ο σχεδιασμός και η προσφορά, δηλαδή, προγραμμάτων στη βάση διάγνωσης των συγκεκριμένων αναγκών. Το στοιχείο αυτό αποκτά μεγάλη σημασία στην περίπτωση των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών αναγκών των ατόμων με αναπηρία. Ο προσδιορισμός των συγκεκριμένων εκπαιδευτικών αναγκών των ατόμων με αναπηρία συχνά απαιτεί ειδική έρευνα και διαφορετική προσέγγιση σε σχέση με ότι ισχύει στο γενικό πληθυσμό, καθότι η προέλευσή τους ανάγεται σε διαφορετικά αίτια.
  γ) η οργάνωση ειδικών δράσεων δια βίου μάθησης αποτελεί κομβικό ζήτημα για την διατήρηση των θέσεων εργασίας των ατόμων με αναπηρία, την παραμονή αυτών στην παραγωγή με τη δυνατότητα αλλαγής σταδιοδρομίας στις περιπτώσεις που η αναπηρία εμφανιστεί ή επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια του εργασιακού βίου.

• 13 Ιανουαρίου 2011, 23:21 | Κ.Δ.Χ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Αξιότιμη κυρία Υπουργέ Α. Διαμαντοπούλου
  Σχετικά με το Ευρωπαϊκό Σύστημα Πιστωτικών Μονάδων. Στο κείμενο διαβούλευσης γίνεται αναφορά στο «Ευρωπαϊκό Σύστημα Πιστωτικών Μονάδων στη σχετική κλίμακα βαθμολογίας, για να διευκολυνθεί η αναγνώριση των σπουδών και η κινητικότητα των φοιτητών μεταξύ προγραμμάτων σπουδών της Σχολής, του ιδρύματος και άλλων ιδρυμάτων της χώρας και του εξωτερικού». Δεν διευκρινίζεται όμως αν η μεταφορά των πιστωτικών μονάδων αφορά μόνο τα προπτυχιακά προγράμματα σπουδών ή αν επεκτείνεται και στα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών (ΠΜΣ). Εδώ χρειάζεται διευκρίνιση. Στην περίπτωση των μεταπτυχιακών προγραμμάτων όμως προκύπτει ένα σοβαρό ζήτημα.
  Λαμβάνοντας υπόψη το Άρθρο 3 του Νόμου 3685/2008 «Θεσμικό πλαίσιο για τις μεταπτυχιακές σπουδές» σχετικά με το «Κανονισμός Μεταπτυχιακών Σπουδών 1. Τα Ιδρύματα στα οποία λειτουργούν Π.Μ.Σ. εκδίδουν Κανονισμό Μεταπτυχιακών Σπουδών, ο οποίος καταρτίζεται από το Πρυτανικό Συμβούλιο ή το Συμβούλιο Τ.Ε.Ι., εγκρίνεται από τη Σ.Ε.Σ. και κοινοποιείται στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ο Κανονισμός Μεταπτυχιακών Σπουδών αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του Εσωτερικού Κανονισμού λειτουργίας του Ιδρύματος, στον οποίο και ενσωματώνεται». Δηλαδή ο κανονισμός σπουδών των ΠΜΣ ενσωματώνεται στον κανονισμό εσωτερικής λειτουργίας του Ιδρύματος, ο οποίος εσωτερικός κανονισμός δημοσιεύεται σε ΦΕΚ και με τον τρόπο αυτό υπερκαλύπτει τον κανονισμό ΜΠΣ. Η κατάσταση αυτή ενδέχεται να δημιουργεί ποικίλα προβλήματα καθώς δεν υπόκειται στον εκτενή νομικό έλεγχο του Υπουργείου για την ορθότητα του σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις των ΠΜΣ και των διεθνών συμφωνιών.
  Αναφέρομαι σε αυτό γιατί έχει διαπιστωθεί ότι σε περιφερειακό ΑΕΙ ο κανονισμός ΜΠΣ παρεκκλίνει των σχετικών νόμων και των διεθνών συμφωνιών. Στις μεταβατικές Διατάξεις του κανονισμού Μεταπτυχιακών Σπουδών του, αναφέρεται ότι «οι Φοιτητές που ήδη παρακολουθούν στο ΑΕΙ … ΠΜΣ σύμπραξης με Πανεπιστήμια του Εσωτερικού ή Εξωτερικού δύνανται, μετά από αίτησή τους, να μεταφέρουν τις πιστωτικές μονάδες που έχουν συγκεντρώσει σε ΠΜΣ που οργανώνεται από Τμήμα του Ιδρύματος αυτοδύναμα ή σε συνεργασία με άλλα Τμήματα του ίδιου ή άλλου Ιδρύματος. Προϋπόθεση για την πραγματοποίηση της μεταφοράς των πιστωτικών μονάδων είναι η ύπαρξη κοινών μαθημάτων στα δύο προγράμματα σπουδών. Η απόφαση μεταφοράς των πιστωτικών μονάδων λαμβάνεται από την ΣΕ του ΠΜΣ, μετά από εξέταση των προγραμμάτων σπουδών, των ωρών εβδομαδιαίας διδασκαλίας και των πιστωτικών μονάδων. Στην περίπτωση μεταφοράς πιστωτικών μονάδων δεν ισχύει ο περιορισμός του Άρθρου 17, παραπάνω, για την αποφοίτηση των φοιτητών από το ΠΜΣ. (δηλαδή η απονομή των τίτλων σπουδών πραγματοποιείται εντός του επόμενου εξαμήνου από την περάτωση των σπουδών στον ελάχιστο χρόνο διάρκειάς τους)».

  Όπως είναι γνωστό, με τη σχετική νομοθεσία για τις μεταπτυχιακές σπουδές και την μεταφορά πιστωτικών μονάδων (Ν 3374/2005), η μεταφορά πιστωτικών μονάδων δεν γίνεται μεταξύ δύο συνεργαζόμενων ΑΕΙ του εσωτερικού ή και του εξωτερικού. Στην περίπτωση που αναφέρομαι όμως, με βάση τον κανονισμό ΜΠΣ που συμπεριλαμβάνεται στον εσωτερικό κανονισμό λειτουργίας του Ιδρύματος, όπως ορίζεται με απόφαση της ΣΕ του ΠΜΣ μπορούν να μεταφέρονται όλες οι πιστωτικές μονάδες από ΠΜΣ που λειτουργεί σε σύμπραξη με ΑΕΙ του εξωτερικού σε νέο πρόγραμμα ΠΜΣ που λειτουργεί με συνδιοργάνωση. Έτσι με απλή αίτηση ο φοιτητής μπορεί να μεταφερθεί από το πρόγραμμα της σύμπραξης στο πρόγραμμα της συνδιοργάνωσης οπότε ο τίτλος σπουδών εξειδίκευσης ΠΜΣ εκδίδεται από το ελληνικό ΑΕΙ υποδοχής. Αυτό παρεκκλίνει από όσα ορίσθηκαν στο ΦΕΚ οργάνωσης και λειτουργίας του ΠΜΣ με σύμπραξη όπου το ξένο ΑΕΙ εκδίδει και χορηγεί τον τίτλο σπουδών.
  Στο σημείο αυτό πρέπει να διευκρινισθεί ότι στα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών (ΜΠΣ) σύμπραξης, οι Έλληνες φοιτητές εγγράφονται στα μητρώα του συνεργαζόμενου ξένου Πανεπιστήμιου το οποίο και τελικά εκδίδει τον τίτλο σπουδών. Στην περίπτωση της συνδιοργάνωσης ο τίτλος χορηγείται από το ελληνικό ΑΕΙ υποδοχής. Η συνολική μεταφορά όλων των πιστωτικών μονάδων δεν είναι σύννομη καθώς η ισχύουσα νομοθεσία αναφέρει ότι η μεταφορά των πιστωτικών μονάδων γίνεται για μέρος των σπουδών και όχι για το σύνολο τους δηλαδή έως ένα έτος, δηλαδή έως 60 πιστωτικές μονάδες ECTS.
  Εκτός των άλλων η ενέργεια αυτή έρχεται επίσης σε αντίθεση με την διεθνή συμφωνία σύμπραξης με το ξένο ΑΕΙ για την λειτουργία του ΠΜΣ που κοινοποιείται στο Υπουργείο Παιδείας, το οποίο με την σειρά του ως αρμόδιο όργανο εκδίδει σχετική απόφαση Υπουργού με ΦΕΚ για την λειτουργία του ΠΜΣ σύμπραξης με πρώτο υπεύθυνο το ξένο Πανεπιστήμιο για την έκδοση του διπλώματος ΠΜΣ.
  Για τους λόγους αυτούς προτείνω, ο κανονισμός των Προγραμμάτων Μεταπτυχιακών Σπουδών (ΠΜΣ) να εκδίδεται αυτόνομα με σχετικό ΦΕΚ, μετά από τον νομικό έλεγχο του Υπουργείου Παιδείας ή ακόμα καλύτερα να συνταχθεί ενιαίος κανονισμός λειτουργίας των ΠΜΣ για όλα τα ΠΜΣ των ΑΕΙ. Με τον τρόπο αυτό διασφαλίζεται η λειτουργία τους και δεν διαμορφώνονται οι κανονισμοί ανάλογα με τις περιστάσεις, με την έκδοση ή τροποποίηση των εσωτερικών κανονισμών.

• 13 Ιανουαρίου 2011, 21:23 | Χρήστος Μαρινόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι πατέρας δυο παιδιών φοιτητών ,το ένα φοιτά στη Θεσσαλονίκη και το άλλο σε επαρχιακή πόλη παράρτημα του ΑΠΘ.
  Απο την εμπειρία των παιδιών μου και ως κρίνω και εγώ ως γονέας σας παρακαλώ να δείτε με σεβασμό στα παιδιά μας το θέμα της συγχώνευσης των Πανεπιστημίων.Μη προχωρήσετε στη μεταφορά Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στο κέντρο.Το παμεπιστήμιο θεσσαλονίκης δεν έχει αίθουσες δεν έχει κτιριακή υποδομή, δε γίνονται εργαστήρια γιατί δεν υπάρχει υποδομή.Τα παραρτήματα λειτουργούν πολύ καλύτερα προσφέρουν στα παιδιά μας καλύτερη γνώση και οι υποδομές είναι πολύ καλύτερες.
  Μη προχωρήσετε βιαστικά λόγω της οικονομικής κρίσης και καταστρέψετε τα παιδιά μας μεταφεροντάς τα από τις πόλεις που ζουν και τα Πανεπιστημιά τους.

• 13 Ιανουαρίου 2011, 21:13 | maria

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είμαι οικονομολόγος και διδάσκω εδώ και χρόνια σε όλες σχεδόν της βαθμίδες της εκπαίδευσης.Κρίνομαι άξια για αναπληρώτρια στην Β/θμια εκπαίδευση,στα ΙΕΚ, στα ΤΕΙ,αλλά δεν εχω τα τυπικά προσόντα για μόνιμο διορισμό στη Β/θμια εκπαίδευση.Είμαι κάτοχος μεταπτυχιακού «Σπουδές στην Εκπαίδευση» της σχολής Ανθρωπιστικών σπουδών του ΕΑΠ.
  Δυστυχώς το Υπουργείου Παιδείας δε δίνει παιδαγωγική επάρκεια επειδή η σχολή δεν είναι Επιστημών της Αγωγής.Εχω δώσει εξετάσεις και στον ΑΣΕΠ,ήμουν επιτυχούσα μη διορισθέα εξαιτίας της μη αναγνώρισης παιδαγωγικής επάρκειας.
  Να σας θυμίσω ότι το αντίστοιχο πτυχίο με τις ίδιες θεματικές ενότητες από το ΕΑΠ Κύπρου αναγνωρίζεται από το Υπουργείο παιδείας για το μόνο λόγο επειδή είναι Επιστημών της Αγωγής.
  Μόνο μια ερώτηση στην Υπουργό και την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου;
  Θεωρεί το αίτημα μου δίκαιο υπάρχει πρόθεση να το λύσει;

• 12 Ιανουαρίου 2011, 21:52 | Νίκος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σήμερα, τα επαγγελματικά προσόντα (δικαιώματα)
  και η διασύνδεση τους με την αγορά εργασίας (κινητικότητα)
  και την επαγγελματική / ακαδημαϊκη καταξίωση (διεπιστημονικότητα)

  Όλα τα παραπάνω έχουν στρεβλωμένα συνδεθεί και χειραγωγηθεί από στενούς επαγγελματικούς συντεχνιακούς κύκλους (κλειστά επαγγέλματα)

  Στη νέα Εθνική Στρατηγική για την Ανώτατη Εκπαίδευση χρειάζεται να αλλάξει ριζικά ο τρόπος λειτουργίας και οι υπερβολικές εξουσίες των επαγγελματικών επιμελητηρίων.

  Ένα πολύ καλό παράδειγμα των επαγγελματικών φορέων είναι του Ηνωμένου Βασιλείου, όπου αναγνωρίζονται ο πρώτος κύκλος σπουδών (τρία έτη) και η εμπειρία.

• 12 Ιανουαρίου 2011, 02:28 | kargakos

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επιτέλους να τα δούμε και να μη πιστεύουμε !!!

• 11 Ιανουαρίου 2011, 20:16 | Α. Κ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Λοιπόν θα ήθελα να αναφερθώ στο θέμα των «αιωνίων φοιτητών» για ακόμα μία φορά.Θα ήθελα να τονίσω ότι το το σχετικό άρθρο του Νόμου Γιαννάκου έμεινε ουσιαστικά ανεφάρμοστο.Πρώτον,διότι όσα πανεπιστήμια έστειλαν επιστολές στους φοιτητές,δεν μπόρεσαν να τους βρουν στις διευθύνσεις τους γιατί αυτοί είχαν μετακομίσει.Και δεύτερον γιατί πολλά πανεπιστήμια δεν έστειλαν καν αυτές τις επιστολές. Θέλω να επισημάνω ότι θα είναι αντισυνταγματικό αν το 2012 γίνουν οι πρώτες διαγραφές χωρίς να ενημερωθούν ρητά και άμεσα οι ενδιαφερόμενοι.(Σ20 παρ.2 Ο διοικούμενος έχει το δικαίωμα προηγούμενης ακρόασης για κάθε διοικητική ενέργεια ή μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων του).Ο νέος νόμος για τη ανώτατη εκπαίδευση πιστεύω θα πρέπει να πάρει σαφή θέση πάνω στο θέμα των αιωνιών φοιτητών,επιτρέποντας τους τουλάχιστον να ασκήσουν το συνταγματικά προβλεπόμενο δικαίωμα τους,και ενδεχομένως ή να παρατείνει την προθεσμία διαγραφής τους για μια πενταετία από τοτε που θα ενημερώσουν τις σχολές τους αν θέλουν να συνεχίσουν ή όχι,ή το τονίζω είναι χίλιες φορές προτιμότερο και για εμάς και για τις οικογένειες μας η επιβολή διδάκτρων…Τέλος για τις σχολές που παρουσιάζουν υψηλό ποσοστό «αιώνιων φοιτητών»,όπως οι νομικές σχολές όλης της χώρας ,δεν θα πρέπει να ληφθούν ιδιαίτερα μέτρα σε αυτές για την όσο το δυνατό δικαιότερη ρύθμιση του θέματος αυτού…
  θα πρέπει να σταματήσει το στερεότυπο που η προηγούμενη κυβέρνηση προσπάθησε να κατασταλάξει σε πολλούς από εμάς ότι»αιώνιος φοιτητής» είναι:αυτός που υποκινεί τις καταλήψεις,ότι είναι κομματόσκυλο,ότι δεν κάνει τιποτα παρά να τρώει τα λεφτά των γονιών του ή ότι αντί να πάει στη σχολή τη βγάζει στις γειτονικές καφετέριες…

• 11 Ιανουαρίου 2011, 01:27 | τασος Μυλωνας

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαπίστωσα ότι η άποψή μου για το ότι ο προτεινόμενος τρόπος εισαγωγής στα πανεπιστήμια όχι μόνο δεν βελτιώνει το σύστημα εισαγωγής,αλλά δημιουργεί πολύ μεγάλα προβλήματα είχε θετική απήχηση σε όσους το διάβασαν.Πράγμα το οποίο θεωρώ απόλυτα λογικό και διερωτώμαι γιατί έχει τεθεί σε συζήτηση.Το προτεινόμενο απο το υπουρφείο σύστημα το οποίο μεταφέρει την τελική κατάταξη σε συγκεκριμένο αντικείμενο σπουδών του κάθε υποψηφίου, από τις απρόσωπες και αντικειμενικές κατά το δυνατόν Πανελλαδικές Εξετάσεις, εντός των Σχολών, με όλες τις πιθανές πιέσεις εκ μέρους φοιτητών ή φοιτητικών παρατάξεων. Θεωρώ ότι καλό θα είναι να μπορούν οι φοιτητές τελείωνοντας το Α έτος της σχολής που θα έχουν εισαχθεί μέσω πανελληνίων, να μπορούν να κάνουν αίτηση για αλλαγή σχολής και να υπάρχει μια διαδικασία και ένας μηχανισμός μετακίνησης εφόσον η σχολή δέκτης μπορεί να εκπαιδύσει τα επιπλέον άτομα είτε γιατί διατηρεί κάποιες θέσεις κενές για το σκοπό αυτό, είτε γιατί κάποιοι απο τους φοιτητές της ενδιαφέρονται να μετακινηθούν προς άλλη σχολή, είτε και για τους δύο λόγους.Θα μπορούσαν επίσης να υπάρχουν κατατακτήριες απο μια σχοή στην άλλη για συγκεκριμένο αριθμό θέσεων.
  Νομίζω ότι για κανένα λόγο δεν πρέπει να γίνει αλλαγή του εξεταστικού συστήματος εισαγωγής στην προτεινόμενη απο το υπουργείο κατεύθυνση.
  Δεν διαφωνώ κατ΄ανάγκη στην αλλαγή της οργάνωσης των μαθημάτων του Λυκείου με λιγότερα μαθήματα, περισσότερες επιλογές μαθημάτων και με αύξηση των ωρών διδασκαλίας στα μαθήματα που πρόκειτε να εξεταστεί ο μαθητής για την εισαγωγή του στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Συμφωνώ επίσης στην λογική της διδασκαλίας του μαθήματος με την μεγαλύτερη βαρύτητα στην κατεύθυνση σε μεγαλύτερο βάθος.Γενικά υπάρχει μια ομοιότητα με το Ι.Β. που αποτελεί σήμερα κριτήριο εισαγωγής σε όλα τα πανεπιστήμια του εξωτερικού.Θα πρέπει να αποτελεσει άμεσο στόχο του υπουργείου το απολυτήριο του Λυκείου σε συνδιασμό με το κατάλληλο πιστοποιητικό γλωσσομάθειας να γίνεται δεκτό από όλες τις χώρες σαν ισοδύναμο του Ι.Β..Συνεπώς είναι επίσης θετικό ότι δίδεται βαρύτητα στο προτεινόμενο νέο Λύκειο στην εκμάθηση ξένων γλωσσών. Θα πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί βέβαια και εδώ ο στόχος, ώστε ο μαθητής να έχει πάρει τα εφόδια εκείνα, που εφόσον το επιθυμεί να μπορεί να δώσει εξετάσεις στην 2α ή στην 3η Λυκείου για να αποκτήσει το κατάλληλο δίπλωμα ξένης γλώσσας με το οποίο θα γίνεται δεκτός σε συνδιασμό με το απολυτήριό του απο πανεπιστήμια της Αγγλίας ,της Γαλλίας ,της Αμερικής, της Γερμανίας κλπ.
  Δεν συμφωνώ σε καμμιά περίπτωση ο βαθμός του απολυτηρίου να παίζει σοβαρό ρόλο στην εισαγωγή στα πανεπιστήμια.Ζούμε στην Ελλάδα και σε καμμιά περίπτωση κάτι τέτοιο δεν θα είναι θετικό και αξιοκρατικό. Αλλωστε και στο Ι.Β. πολύ μικρό ρόλο παίζει η επίδοση του μαθητή κατά την φοίτησή του.Τα πάντα κρίνονται απο τις επιδόσεις του στις γραπτές εξετάσεις.
  Τέλος οι προτάσεις για την αναδιοργάνωση των πανεπιστημίων είναι προς την σωστή κατεύθυνση, πρέπει βέβαια να ακουστούν και οι απόψεις των πανεπιστημιακών ,ώστε οι αλλαγές να ωφελήσουν την ανωτάτη εκπαίδευση. Στο θέμα αυτό θα επανέλθω εφόσον βρω τον χρόνο. Το μόνο που θα πω τώρα είναι ότι ένα βασικό πρόβλημα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Ελλάδα (πέραν των άλλων) είναι η εικόνα της.Πρέπει απαραίτητα να φύγουν τα κόμματα απο τις σχολές ,γιατί είναι καταστροφή.Τα κόμματα έχουν αλώσει τα πάντα.Είναι κράτος εν κράτει εκβιάζουν, απαιτούν και επιτυγχάνουν τα πάντα για ίδιο όφελος των εκπροσώπων τους των «κολλητών » τους και για πολιτικές σκοπιμότητες.
  Οι φοιτητές απο την άλλη πλευρά χρησιμοποιούνται και χρησιμοποιούν καθηγητές ανάλογα με την κομματική ταυτότητα αμφοτέρων.Δεν ξέρω αν τελικά έχει αποδειχθεί καλό η όποια συμμετοχή των Φοιτητών στην επιλογή οργάνων Διοίκησης των Πανεπιστημίων .
  Απο την άλλη πλευρά οι καθηγητές πρέπει να κρίνονται. Να είναι υποχρεωμένοι να εμφανίζονται και να διδάσκουν οι ίδιοι και όχι να μην τους έχει δει κανείς σε αίθουσα διδασκαλίας.
  Αυτά τα τελευταία πρέπει να αλλάξουν για να αποχτήσουν αξία οι προτάσεις του Υπουργείου πάνω στην αυτοδιοίκηση την χρηματοδότηση των ιδρυμάτων ,την διαδικασία επιλογής του διδακτικού προσωπικού αξιοκρατικά ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ και στην οργάνωση των σπουδών.Παρακαλώ να σκεφθείτε τις προτάσεις μου γιατί γίνονται από πργματικό ενδιαφέρον.

• 11 Ιανουαρίου 2011, 00:19 | Ζούρβα Καλλέργη

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  1) Η ποιότητα ενός πανεπιστημίου εξαρτάται από την ποιότητα των φοιτητών του. Εάν σε ένα τμήμα του ΕΜΠ εισάγονται 500 φοιτητές, το επίπεδο σπουδών θα είναι σαφώς χαμηλότερο από το επίπεδο που θα προκύψει εάν εισαχθούν οι 50 καλύτεροι. Το ερώτημα που τίθεται: χρειαζόμαστε 500 αποφοίτους από το συγκεκριμένο τμήμα ή 50 μας αρκούν. Εάν μας αρκούν 50, τότε κρατήστε 50. Οι πλεονάζοντες 450 θα κάνουν κακό σε αυτούς τους 50.

  2) Αξιολόγηση: Από τους απόφοιτους του πανεπιστημίου και μόνο: Μόνο ο απόφοιτος μπορεί να κρίνει την ορθότητα και την αναγκαιότητα όσων διδάχθηκε στο παν/μιο. Προτείνω μάλιστα η αξιολόγηση να γίνεται 3-5 χρόνια μετά την αποφοίτηση, ώστε ο απόφοιτος να έχει αποκτήσει επαγγελματική εμπειρία.

  3) Συμμετοχή της τοπικής κοινωνίας ή ακόμα και της παραδοσιακής Ελλάδας στην διαμόρφωση μαθημάτων ή προγραμμάτων σπουδών. Σήμερα τα προγράμματα σπουδών εξυπηρετούν τα γνωστικά αντικείμενα των μελών ΔΕΠ είτε είναι αντιγραφή από προγράμματα σπουδών της αλλοδαπής – άρα δεν έχουν προκύψει από την ανταλλαγή με την κοινωνία, αλλά μάλλον επιβάλλουν ένα συγκεκριμένο μοντέλο ζωής στην Ελληνική κοινωνία: ό,τι πτυχή της ζωής μελετάται στα πανεπιστήμια, αποκτά στέρεες επιστημονικές βάσεις, ό,τι δεν στηρίζεται από τα ΤΕΙ / ΑΕΙ αφήνεται στην μοίρα του. Έτσι η αγροτική παραγωγή, οι λαϊκές γνώσεις, η τοπική ιστορία, έχουν απαξιωθεί(γιατί δεν αποτελούν μέρος της διεθνούς έρευνας). Όμως τα τελευταία είναι περιζήτητα από τους τουρίστες στη χώρα μας και ίσως θα μπορούσαν να αποτελέσουν βάση εξαγωγών.

  4) Οι εξετάσεις που δίνονται για την εγγραφή στον αντίστοιχο επαγγελματικό σύλλογο πρέπει να γίνουν σοβαρές. Οι εξετάσεις που δίνουν οι απόφοιτοι των Πολυτεχνείων μας στο ΤΕΕ είναι τουλάχιστον αστείες. Υπάρχουν πολλοί πτυχιούχοι μηχανικοί που δεν μπορούν να αθροίσουν κλάσματα!

  5) Οι Έλληνες (και ιδίως οι απόφοιτοι) έχουν σχεδόν νεκρωμένη την δυνατότητα ή την επιθυμία να αναλάβουν πρωτοβουλίες με όποιο ρίσκο αυτό συνεπάγεται.
  Στο λύκειο στην Ολλανδία, τα παιδιά καλούνταν στο μάθημα του βιομηχανικού σχεδιασμού να σχεδιάσουν ένα πρωτότυπο προϊόν (π.χ. τασάκι για χρήση σε εξωτερικούς χώρους) όπου θα έπρεπε να αιτιολογήσουν το πως πήραν κάθε απόφαση για το σχέδιο, το μέγεθος, το βάρος, το υλικό, το κόστος.
  Στο λύκειο στην Ελλάδα, τα παιδιά μαθαίνουν να παπαγαλίζουν. Όταν φοιτούσα η ίδια το σχολείο με προέτρεπε να αντιγράφω αυτολεξεί κείμενα από εγκυκλοπαίδειες ως «εργασία για το σπίτι».

  6) Φυσικά πρέπει να βρεθούν διδάσκοντες που να μπορούν να διδάξουν καινοτομία – και αυτοί δεν μπορεί να είναι μέλη ΔΕΠ. Τα μέλη ΔΕΠ έχουν επιλέξει (ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε) ένα διαφορετικό τρόπο ζωής: την αφιέρωση στην έρευνα, την αποχή από την επιχειρηματικότητα και το κέρδος. Τα μέλη ΔΕΠ (θα έπρεπε να) ενδιαφέρονται για την γνώση και μόνο. Το καινοτόμο προϊόν είναι επιθυμία των επιχειρήσεων. Τα μέλη ΔΕΠ ΔΕΝ μπορούν να διδάξουν επιχειρηματικότητα. Αυτή διδάσκεται στις υγειείς / διεθνείς επιχειρίσεις.

  7) Ενισχύστε την καινοτομία / την πατέντα / την επιχειρηματικότητα / το ρίσκο και την δυνατότητα αποτυχίας. 9 στις 10 ιδέες θα αποτύχουν.

  8) Το Harvard, το ΜΙΤ, το Stanford, δεν παρέχουν μόνο υψηλό επίπεδο γνώσεων. Παρέχουν και υψηλό επίπεδο δικτύωσης. Οι συμφοιτητές αισθάνονται ότι είναι μέλη μιας ελίτ. Αυτό βοηθά την δημιουργία ενός περιβάλλοντος αριστείας, ανταγωνισμού, ευγενούς άμιλλας. Εάν φέρναμε 3 φοιτητές του ΜΙΤ σε ελληνικό περιβάλλον δεν θα απογοητεύονταν από το επίπεδο διδασκαλίας, αλλά από την έλλειψη δυναμικής: 10 φοιτητές που ενδιαφέρονται, σε μια λαοθάλασσα αδιαφορίας και ήσσονος προσπάθειας.
  Δημιουργείστε μικρά πολύ επιλεκτικά τμήματα – σπουδαστήρια αριστείας. Βοηθείστε να αναπτυχθεί σε αυτά η πρωτοβουλία και η καινοτομία. Δώστε σε αυτούς τους αποφοίτους κίνητρα για να παραμείνουν στην Ελλάδα (χρηματοδοτώντας δράσεις, κατοχύρωση πατεντών, κλπ).

• 10 Ιανουαρίου 2011, 16:18 | Γιάννης Σκούφος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΠΡΟΤΑΣΗ
  ΓΙΑ ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ TΕΣΣΑΡΩΝ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ

  ΕΙΣΑΓΩΓΗ

  Στα πλαίσια των μεταρρυθμίσεων που προωθεί το Υπουργείο Παιδείας για την τριτοβάθμια Εκπαίδευση, η προτεινόμενη μετεξέλιξη της υπάρχουσας Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας του ΤΕΙ Ηπείρου (Τμήμα Φυτικής Παραγωγής, Τμήμα Ζωικής Παραγωγής, Τμήμα Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου) με την προσθήκη του Τμήματος Ιχθυοκομίας-Αλιείας, σε μια σύγχρονη Σχολή είτε διατηρώντας τον τίτλο της ως Τεχνολογίας Γεωπονίας, είτε μετονομαζόμενη με ενδεικτικό όνομα «Σχολή Τεχνολογίας Βιοεπιστημών Αγροτικής Παραγωγής, Περιβάλλοντος και Τροφίμων» – Σ.Β.Α.Π.Τ. (School of Biosciences in Agriculture, Environment and Food – S.B.A.E.F.) θεωρείται ως απόλυτα ενδεδειγμένη, διότι η μελλοντική πορεία της μπορεί και πρέπει να στηριχθεί στους παρακάτω άξονες:
  • Αειφορική ανάπτυξη: Τα αντικείμενα της Σχολής, όπως περιγράφονται στον τίτλο της και αναλύονται παρακάτω, αφορούν σε κατ’ εξοχήν δραστηριότητες εναλλακτικής ανάπτυξης και αειφορίας.
  • Περιφερειακή ανάπτυξη: Οι περιοχές άμεσης δράσης της Σχολής, δηλαδή η Ήπειρος, το Β. Ιόνιο και η Αιτωλοακαρνανία, είναι κατ’ εξοχήν περιφερειακές, αλλά με πλούσιο δυναμικό φυσικών και βιολογικών πόρων που ήδη έχει δώσει πολλούς καρπούς, αλλά και υπόσχεται ακόμη περισσότερους.
  • Σύνδεση της τεχνολογικής εκπαίδευσης και της έρευνας με την τοπική κοινωνία και τους παραγωγικούς φορείς: Σε αυτό ειδικά το ζήτημα, ήδη υπάρχει πολυετής εμπειρία επιτυχούς δραστηριότητας και σε πολύ υψηλά επίπεδα. Οπωσδήποτε, απαιτούνται και οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανάλογη συνέχεια και περαιτέρω επέκταση αυτής της δραστηριότητας.
  • Διεθνοποίηση των Ιδρυμάτων: Πέραν πιθανών σχέσεων με πολλές άλλες χώρες, επισημαίνεται ότι η Ήπειρος ευρίσκεται στα σύνορα με την Αλβανία, αλλά και πολύ κοντά στο Μαυροβούνιο και τα Σκόπια, χώρες φτωχές και αναπτυσσόμενες, αλλά συνδεόμενες ποικιλότροπα με την Ελλάδα. Επίσης, χώρες με πολύ πλούσιο αλλά αναξιοποίητο δυναμικό σε φυσικούς πόρους αγροτικού και περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. Σε αυτές, ιδιαίτερα, μπορούμε να εξάγουμε γνώσεις εισάγοντας και φοιτητές που πραγματικά να ενδιαφέρονται για το αντικείμενο. Ήδη και τα τέσσερα Τμήματα συνδιοργανώνουν τρία Μεταπτυχιακά Προγράμματα Σπουδών με Πανεπιστημιακά Τμήματα
  • Μεσογειακή διατροφή: Τα αγροτικά προϊόντα, στα πλαίσια φιλοπεριβαλλοντικών συστημάτων παραγωγής σε όλη τους την ποικιλία, είναι η βάση για μια ολοκληρωμένη διατροφή. Η παραγωγή τους, με ταυτόχρονο σεβασμό στο φυσικό περιβάλλον, καθώς και η τελική τους μορφή για την ανθρώπινη κατανάλωση, θα έχουν στα πλαίσια της νέας Σχολής μια ολιστική επιστημονική και τεχνολογική κάλυψη. Επιπλέον, αυτό θα αφορά σε ακριτικές περιφερειακές και γενικώς κοινωνικο-οικονομικά μειονεκτικές περιοχές της χώρας μας (απομονωμένες ορεινές περιοχές ή παράκτιες ζώνες). Περιττό, επίσης, να τονιστεί και η πλήρης ένταξη της περιοχής μας στην μεσογειακή ζώνη περιβάλλοντος και πρωτογενούς παραγωγής.
  Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Ε.Ε., στα πλαίσια της Στρατηγικής της Λισσαβόνας, οι τομείς της αγροτικής παραγωγής, αλιείας-υδατοκαλλιέργειας, τροφίμων και βιοτεχνολογίας, εντάσσονται σε μια νέα και ενιαία δομή σύγχρονης οικονομικής δραστηριότητας, που είναι γνωστή ως «βιο-οικονομία, βασισμένη στην εξειδικευμένη γνώση του αγροδιατροφικού τομέα». Κύριος στόχος της νέας Σχολής θα είναι επομένως η καλλιέργεια, ανάπτυξη και προώθηση του σύγχρονου αυτού τομέα των Βιοεπιστημών στην Ελλάδα, με την παραγωγή (μέσω της έρευνας) και διάδοση (μέσω της εκπαίδευσης) της απαραίτητης επιστημονικής γνώσης, τεχνογνωσίας και τεχνολογίας, όπως και της δια βίου εκπαίδευσης των ανθρώπων που δραστηριοποιούνται στον αγροδιατροφικό τομέα και των καταναλωτών.
  Η διαβούλευση ανοίγει ένα παράθυρο επικοινωνίας με προτάσεις και θεματολόγιο που το Υπουργείο πρέπει να λάβει υπόψη για την εφαρμογή του νέου σχεδίου για την Ανώτατη Εκπαίδευση. Βέβαια, οι όροι της σημερινής συζήτησης έχουν τεθεί από τα δεδομένα ενός μικρού Ιδρύματος με Περιφερειακή συγκρότηση, όμως καθορίζεται επίσης και από τη σχέση της Σχολής μας με την Παραγωγή και τον Αγροτικό χώρο, καθότι η έδρα της Σχολής βρίσκεται στην κατεξοχήν Περιφέρεια της Πρωτογενούς Παραγωγής και των Τροφίμων της Ελλάδας, με τον μεγαλύτερο αριθμό αγροτικών επιχειρήσεων ανά κάτοικο της Περιφέρειας και με συμβολή του Αγροτικού Τομέα στο Περιφερειακό ΑΕΠ με ποσοστά άνω του 65%.
  Ο αντικειμενικός στόχος της πρότασης είναι να οδηγήσει τη ΣΤΕΓ του ΤΕΙ Ηπείρου σε μία ουσιαστική μετεξέλιξη που θα της δίνει προνομιούχo θέση στη διαμόρφωση των επιστημονικών και παραγωγικών δεδομένων, όχι μόνο στην Ήπειρο και τη Δυτική Ελλάδα, αλλά Πανελλαδικά.
  Τα δεδομένα είναι απτά και τα έχουμε εξειδικεύσει από το 2007, αφού μιλώντας για αυτοδύναμη μετεξέλιξη των Τμημάτων μας την εποχή εκείνη είδαμε και τους τρόπους σύνθεσης και συγκρότησης μιας ισχυρής Σχολής με την προοπτική της ενσωμάτωσης των γνωστικών αντικειμένων που μας αντιστοιχούν για τη σύγχρονη, πρότυπη και ολοκληρωμένη αγροτική παραγωγή. Αποτελεί βασική προϋπόθεση να θέλουμε να διατηρηθεί το ΤΕΙ Ηπείρου είτε ως ανεξάρτητη οντότητα, είτε ως αναβαθμισμένη οντότητα, στα πλαίσια πιθανής συνένωσης με Πανεπιστήμιο, όπως επίσης και οι προοπτικές των Σχολών μας να μην γίνουν δυσκολότερες με τις μεταβολές που θα προτείνουμε, αφού ούτως η άλλως η συγκυρία είναι από μόνη της πολύ δύσκολη.

  Που βασίζεται η πρότασή μας;
  Στους παραπάνω επτά άξονες που συνδυάζουν:
  • την εξέλιξη των επιστημονικών μας πεδίων και την ενσωμάτωση σε αυτά των φιλλοπεριβαλλοντικών συστημάτων παραγωγής και των τροφίμων,
  • της αειφορικής Γεωργίας,
  • της Γεωργίας της Διατροφής και της Υγείας,
  • τα Διεθνή και Εθνικά δεδομένα για την ανάπτυξη του αγροδιατροφικού χώρου,
  • την τοπική βάση ύπαρξής μας και τη συνοδό οικονομική παραγωγή της Ηπείρου που βασίζεται σχεδόν αποκλειστικά στο τρίπτυχο αγροτική παραγωγή – περιβάλλον – τρόφιμα,
  • τη σχετική σύμπλευση του Υπουργείου Παιδείας με το πρότυπο μετεξέλιξης της Σχολής, όπως και την υπαρκτή οικονομική κατάσταση της χώρας,
  • τη μοναδικότητα των γνωστικών μας αντικειμένων στο σύνολο της Ανώτατης Εκπαίδευσης της Ηπείρου και της Δ. Ελλάδας, εν αντιθέσει με άλλες ΣΤΕΓ ΤΕΙ που συγκατοικούν με αντίστοιχες Πανεπιστημιακές.

  Αναλυτικά:
  1. Η πρόταση θέτει την προϋπόθεση ότι τα τέσσερα σημερινά Τμήματα μπορούν να συμβαδίσουν μαζί, κάτω από μία πλατύτερη από τη σημερινή ομπρέλα (διευρυμένο πλαίσιο γνωστικών αντικειμένων) που θα συμπεριλαμβάνει όχι μόνο τα ειδικά αντικείμενα που διδάσκουμε σήμερα, αλλά το σύνολο της δυναμικής της επιστήμης μας, από την πρωτογενή παραγωγή έως το τρόφιμο και τους όρους παραγωγής έως το περιβάλλον και την αειφορία, δηλαδή το μέλλον και τις απαιτήσεις του αύριο για την ανάδειξη των Τμημάτων μας.
  Γιατί να συμβεί αυτό; Διότι τα αντικείμενά μας δεν είναι ίδια με τη δεκαετία του 1980 κατά την οποία ιδρύθηκαν τα Τμήματά μας. Τότε οι μονάδες ήταν οικογενειακές, οι καλλιέργειες απλές και όχι τεχνολογικά προηγμένες, ελάχιστες ήταν οι καθετοποιημένες επιχειρήσεις με ανύπαρκτη την ολιστική διαχείριση της παραγωγής. Σήμερα ο ρόλος των Τεχνολόγων Γεωπονίας έχει αναπτυχθεί υπέρμετρα γιατί η ίδια παραγωγή συνδέει το χωράφι με το προϊόν, το άριστο γάλα με τον άριστο βοσκότοπο, το άριστο ζώο, την άριστη διατροφή, την άριστη τεχνολογία και τον κατάλληλα εκπαιδευμένο άνθρωπο, την επιστημονική διαχείριση της παραγωγής, την ανάπτυξη του αγροτικού περιβάλλοντος με την περιβαλλοντική συνείδηση και την αγρο-οικολογία, των ιχθυοκαλλιεργειών με τη θαλάσσια βιολογία και το υδάτινο περιβάλλον. Σήμερα, ο κάθε παραγωγός επιθυμεί το επιστημονικό του προσωπικό όχι απλά να του εξασφαλίζει εξορθολογισμένη παραγωγή, αλλά να την συνταυτίζει με πρότυπα και καταναλωτικές επιθυμίες και η παραγωγή αυτή να ελέγχεται σε όλο της το εύρος, πιστοποιώντας στο τελικό προϊόν ότι διασφαλίζεται απόλυτα και σε όλα τα στάδια, είναι ποιοτικά ανώτερη και ασφαλής για τον άνθρωπο, με εφαρμογή άρτιας και σύγχρονης τεχνολογίας για την ίδια την παραγωγή και τους φυσικούς πόρους.
  Η επιστήμη μας έχει πλατύνει, αφού πίσω από τη σημερινή της παραγωγή δεν βλέπει μόνο το προϊόν, αλλά τον άνθρωπο, την υγεία του, την ζωή στον πλανήτη.
  Άρα το αντικείμενο μας έχει αναπτυχθεί και εξελιχθεί από τη φύση του και την ραγδαία ανάπτυξη των Βιολογικών Επιστημών στις οποίες βασίζεται και εμείς ερχόμαστε σήμερα να προασπίσουμε την καινοτομία και τον προωθητικό ρόλο των επιστημών μας με τη μετεξέλιξη της Σχολής από Τεχνολογίας Γεωπονίας σε Σχολή Βιο-επιστημών ή Επιστημών Ζωής.

  2. Τα Τμήματά μας έχουν ένα τεράστιο πλεονέκτημα: Είναι τα μόνα που στηρίζουν επιστημονικά τον παραγωγικό πλούτο της Ηπείρου, την αγροτική της παραγωγή, τις ιχθυοκαλλιέργειες και το περιβάλλον. Σαν να βρισκόμαστε στον Παράδεισο του χώρου δράσης μας. Έχουμε τους ορεινούς όγκους με τη μοναδική βιοποικιλότητα, τον Αμβρακικό ως πρότυπο υδροβιότοπο, την παραγωγική συγκρότηση της περιοχής (Ήπειρος-Αιτωλοακαρνανία) που βασίζεται στην κτηνοτροφία, τη γεωργία, την περιβαλλοντική ανάδειξη περιοχών, τις ιχθυοκαλλιέργειες, που για όλους όσους έχουν ελάχιστα ασχοληθεί το μέλλον της στηρίζεται εμφανώς και πρωταρχικά στον παραδοσιακό της πλούτο και την αξία των τοπικών και επώνυμων προϊόντων, στο αυτόχθονο γενετικό υλικό (μία περιφέρεια μικρή όπως η Ήπειρος παράγει το 22% του εθνικού πλούτου στην κτηνοτροφία, το 18% στις Ιχθυοκαλλιέργειες, το 50% της Πτηνοτροφίας, το 80% της καλλιέργειας ψαριών γλυκών υδάτων, το 45% των εγκεκριμένων αναπτυξιακών προγραμμάτων 2008-2010 αφορούν τη Γεωργία, την Κτηνοτροφία, τις Ιχθυοκαλλιέργειες και τη μεταποίηση των αγροτοκτηνοτροφικών προϊόντων, το 71% της μεταποιητικής Βιομηχανίας βασίζεται στον αγροτοδιατροφικό κλάδο).
  Τα Τμήματά μας έχουν παράλληλα και ένα δεύτερο συγκριτικό πλεονέκτημα. Είναι τα μόνα σε όλο το οικοδόμημα της Ανώτατης Εκπαίδευσης στην Ήπειρο και τη Δ. Ελλάδα που κινούνται συμπληρωματικά με τα άλλα Ιδρύματα και τα Πανεπιστήμια. Καμία άλλη Σχολή στην ευρύτερη περιοχή δεν προσφέρει και συνεισφέρει στο επιστημονικό πεδίο που συγκροτείται με το τρίγωνο παραγωγή -περιβάλλον – τρόφιμο τόσο όσο εμείς. Και από πού φαίνεται; Από το επιστημονικό και ερευνητικό μας έργο και την εργασιακή διάχυση των αποφοίτων μας σε όλο το φάσμα του αγροδιατροφικού τομέα.
  Η Σχολή Τεχνολογίας Γεωπονίας στην Άρτα και το Τμήμα Ιχθυοκομίας-Αλιείας στην Ηγουμενίτσα, σύμφωνα με την έκθεση εσωτερικής αξιολόγησης του ΤΕΙ Ηπείρου, έχουν το πλέον παραγωγικό και υψηλότατου κύρους και διεθνούς εμβέλειας ερευνητικό έργο, αναδεικνύοντας τη Σχολή ως τη σημαντικότερη σε ερευνητική δραστηριότητα του ΤΕΙ Ηπείρου.
  Σύμφωνα με τα πολύ φρέσκα νέα που πρόσφατα ανακοινώθηκαν από το Εθνικό Κέντρο Τεκμηρίωσης (Βιβλιομετρική ανάλυση Ελληνικών δημοσιεύσεων σε Διεθνή Επιστημονικά περιοδικά, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα 2010) το επιστημονικό πεδίο “Agricultural Sciences” (Επιστήμες Αγροτικής Παραγωγής) αποτελεί το πρώτο επιστημονικό πεδίο για τις επιστημονικές δημοσιεύσεις του ΤΕΙ Ηπείρου, το οποίο είναι και συγκριτικά ανώτερο όλων των άλλων ΤΕΙ της χώρας.
  Ακόμα, σύμφωνα με την Έκθεση Εσωτερικής Αξιολόγησης του Ιδρύματος (2010) τα τρία Τμήματα της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας στην Άρτα (Ζωικής, Φυτικής, Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου) και το Τμήμα Ιχθυοκομίας – Αλιείας στην Ηγουμενίτσα έχουν το 62% του συνολικού ερευνητικού έργου του ΤΕΙ, δηλαδή τα τέσσερα Τμήματα έχουν για τη διετία 2007-2009 εξήντα οκτώ (68) δημοσιευμένες εργασίες σε διεθνή περιοδικά έναντι σαράντα δύο (42) των υπολοίπων οκτώ Τμημάτων, εάν εξαιρέσουμε το Τμήμα Λαϊκής Παραδοσιακής Μουσικής που έχει σχετικά διαφορετικό δείκτη απήχησης του έργου του. Συμμετοχή και παρουσίαση 114 επιστημονικών ανακοινώσεων σε Διεθνή επιστημονικά συνέδρια με το σύστημα των κριτών κατά την διετία 2007-2009 από τα τέσσερα τμήματα της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας, έναντι 127 των υπόλοιπων εννέα Τμημάτων.
  Στην ίδια έκδοση για τις Ελληνικές Επιστημονικές Δημοσιεύσεις του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (2010) αναφέρεται ότι το ΤΕΙ Ηπείρου κατά την περίοδο 1997-2008 βρίσκεται συνεχώς στην πρώτη ή την δεύτερη θέση από όλα τα ΤΕΙ της Ελλάδας σε αναγνωρισιμότητα (ΔΙΕΘΝΗ ΑΠΗΧΗΣΗ) του ερευνητικού του έργου από την διεθνή επιστημονική κοινότητα (αυτό ερμηνεύεται ως ποσοστό δημοσιεύσεων που λαμβάνουν αναφορές από ξένους ερευνητές) και τα στοιχεία λένε ότι το ΤΕΙ Ηπείρου είναι πρώτο με 60%, με τα άλλα ΤΕΙ να έπονται έως του ποσοστού του 20%, δηλαδή έξι στις δέκα εργασίες των καθηγητών του ΤΕΙ Ηπείρου αναφέρονται από εργασίες ξένων ερευνητών, ενώ σε άλλα ΤΕΙ αυτό ισχύει με μικρότερη αναλογία, αποδεικνύοντας την ποιοτική βάση και την εμβέλεια των ερευνητικών εργασιών του Ιδρύματος.
  Τέλος, το δημοσιευμένο επιστημονικό έργο των Τμημάτων της Ζωικής Παραγωγής, Φυτικής Παραγωγής, Ανθοκομίας και Αρχιτεκτονικής Τοπίου, όπως και του Τμήματος Ιχθυοκομίας και Αλιείας είναι ποσοτικά ανώτερο από όλο το επιστημονικό έργο του Ιονίου Πανεπιστημίου και του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας (Ελληνικές Επιστημονικές Δημοσιεύσεις, 2010) για την περίοδο 1993-2008, και σχεδόν ισοδύναμο του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου.
  Επιπρόσθετα, με βάση το ερευνητικό έργο της Σχολής μας το ΤΕΙ Ηπείρου βρίσκεται στην πέμπτη θέση από τα 14 ΤΕΙ της χώρας στον συνολικό αριθμό αναφορών (δηλαδή της διεθνούς απήχησης που έχει το ερευνητικό του έργο από άλλους επιστήμονες) που έλαβαν οι δημοσιευμένες επιστημονικές εργασίες των καθηγητών του (552) με ισοδύναμο το ΤΕΙ Δ. Μακεδονίας και να έπονται το ΤΕΙ Καβάλας (170), το ΤΕΙ Καλαμάτας (248), το ΤΕΙ Λαμίας (158), το ΤΕΙ Λάρισας (501), το ΤΕΙ Μεσολογγίου (137), το ΤΕΙ Πάτρας (236), το ΤΕΙ Σερρών (88) και το ΤΕΙ Χαλκίδας (282), ενώ το ΤΕΙ Πειραιά, ένα από τα μεγαλύτερα της χώρας, έχει 684 αναφορές για το ίδιο χρονικό διάστημα, αποδεικνύοντας την πραγματική εξωστρέφεια που πηγάζει από το επιστημονικό του δυναμικό και την ισχυρή απήχηση που διαθέτει στον διεθνή επιστημονικό ορίζοντα (Στοιχεία Thomson Reuters, NCR, Greece 1993-2008).
  Το ΤΕΙ Ηπείρου είναι επίσης πέμπτο από όλα τα ΤΕΙ της χώρας στο συνολικό αριθμό αναφορών από άλλους επιστήμονες που έχουν οι επιστημονικές του δημοσιεύσεις για την πενταετία 2004-2008. Το ΤΕΙ Ηπείρου έχει μερίδιο (%) αναφορών στο σύνολο των αναφορών ΤΕΙ για την πενταετία 2004-2008 6.7%, με το ΤΕΙ Δ. Μακεδονίας να έχει 5.9%, το ΤΕΙ Καβάλας 2.2%, το ΤΕΙ Καλαμάτας 2.1%, το ΤΕΙ Λαμίας 2.7%, το ΤΕΙ Λάρισας 7.5%, το ΤΕΙ Μεσολογγίου(1.3%, το ΤΕΙ Πάτρας 3.0%, το ΤΕΙ Σερρών 1.5%, το ΤΕΙ Χαλκίδας 1.9%, ενώ το ΤΕΙ Πειραιά 6.5%. (Στοιχεία Thomson Reuters, NCR, Greece 1993-2008).
  Πέντε καθηγητές της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας του ΤΕΙ Ηπείρου, δηλαδή πάνω από το 15% των καθηγητών της Σχολής, συμμετέχουν σε τριμελείς επιτροπές επίβλεψης διδακτορικών, όπως και σε αντίστοιχες επταμελείς κρίσης διδακτορικών, όταν όλοι γνωρίζουμε πως οι διδακτορικές διατριβές χορηγούνται και εξετάζονται αποκλειστικά από Πανεπιστήμια, ενώ πέντε καθηγητές της Σχολής έχουν εκλεγεί σε Γεωπονικές και Κτηνιατρικές Σχολές Πανεπιστημίων της χώρας, αποδεικνύοντας την ποιότητα και το επιστημονικό κύρος του μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού της Σχολής.
  Είμαστε λοιπόν οι επιθυμητοί για αυτό που προσφέρουμε, διότι εμείς συμπληρώνουμε τα επιστημονικά πεδία των Πανεπιστημίων των Ιωαννίνων και της Δ. Ελλάδας με την καίρια γνώση που παράγει το 65% του οικονομικού πλούτου της περιοχής μας και αποτελεί τη βάση για την ύπαρξη των Τμημάτων των υπηρεσιών. Διότι ας μη γελιόμαστε η πρωτογενής παραγωγή και η διατροφή του ανθρώπου είναι ο κορμός για να στηριχθούν τα κλαδιά του δένδρου των τουριστικών επαγγελμάτων, της λογιστικής, της πληροφορικής και της ζώσας πολιτιστικής παράδοσης.
  Μπορούμε λοιπόν να καλύψουμε με τα γνωστικά μας πεδία το αντικείμενο που λείπει από το Π. Ιωαννίνων ή το Π. Δ. Ελλάδας λειτουργώντας ως μαγνήτης για τη συνοχή των υπαρχόντων Τμημάτων των Πανεπιστημίων που από μόνα τους κινδυνεύουν να κλείσουν, να συμπτυχθούν ή να μεταβληθούν αφού λειτουργούν με αποσπασματική βάση (Βιολογικών Εφαρμογών) ή με μικτό προσανατολισμό, όπως τα Τμήματα στο Αγρίνιο. Αυτό βέβαια είναι πιο δύσκολο να εμφανιστεί ως αντίστροφη τάση, γιατί οι προηγούμενοι που ίδρυσαν τα Τμήματα της ΣΤΕΓ διέβλεψαν ότι χωρίς το δρόμο της συνοχής στην πολυεπίπεδη ανάπτυξη του αγροτικού χώρου, δεν θα είχε μέλλον η συγκρότηση της Σχολής σε μια περιοχή που η φύση της εκφράζεται σχεδόν αποκλειστικά από τον αγροδιατροφικό τομέα και τα φιλοπεριβαλλοντικά πρότυπα.

  3. Η μετεξέλιξη των τεσσάρων Τμημάτων μας στα πλαίσια της μετεξέλιξης της Σχολής, όπως αναλύεται παρακάτω, δεν γίνεται μηχανιστικά για να αραιώνουμε με το Γεωτεχνικό τοπίο, όπως επιθυμούν μερικοί ως διαπραγματευτικό ατού με τις Κυβερνήσεις, αλλά για να εμβαθύνουμε στην προοπτική της Επιστήμης μας και να διασφαλίσουμε την πρωτοπορία στην πρότασή μας, όπως και την ιδιαιτερότητά της σε σχέση με την πειστική της δύναμη. Τι θα γίνει αν όλα τα ΤΕΙ προτείνουν σύμπτυξη των Τμημάτων Τεχνολογίας Γεωπονίας σε Σχολές Τεχνολογίας Γεωπονίας; Θα υπάρχουν 7 Σχολές ΤΕΓ συν οι Πανεπιστημιακές. Σε τρία χρόνια λοιπόν θα πρέπει στον δεύτερο Καλλικράτη οι 11 συνολικά Σχολές θα γίνουν 5 ή 4 με τις Πανεπιστημιακές να παραμένουν ακλόνητες. Η πρόταση λοιπόν για παραμονή στο υπάρχοντα τίτλο μας είναι θνησιγενής, απλώς μας δίνει μικρή παράταση ζωής, όχι όμως άξιο μέλλον σύμφωνα με τα προσόντα και τις δυνατότητές μας. Οι έννοιες των μεταβολών που προτείνονται συμβάλουν στην ύπαρξη μιας πρωτοποριακής Σχολής, ισοδύναμης του βάρους της Διατήρησης της Ελληνικής υπαίθρου κάτω από συνθήκες διεθνούς ανταγωνισμού και παράλληλα μοναδικότητας παραγωγικών προτύπων και ιδιαιτερότητας παραγόμενων προϊόντων.
  Η κατηγοριοποίηση των Τμημάτων μας πρέπει να μετακινηθεί από το Τεχνολογικό πεδίο και να υπαχθεί στο πραγματικό μας πεδίο, αυτό των Βιολογικών Επιστημών, και με ένα τίτλο που προτείνεται ως «Σχολή Τεχνολογίας Βιοεπιστημών Αγροτικής Παραγωγής, Περιβάλλοντος και Τροφίμων» ή ως «Σχολή Τεχνολογίας Βιοεπιστημών (τίτλο ενδεικτικό και όχι οριστικό), δίνει διέξοδο στην ίδια την πρόταση του Υπουργείου για οικονομίες κλίμακας, με αφορμή τη διαβούλευση που ανοίγει λόγω της δύσκολης οικονομικής συγκυρίας που οδηγεί τις θέσεις του Υπουργείου, ενώ ταυτόχρονα πλαταίνει το πεδίο άσκησης της επιστήμης μας από την καθαρόαιμη πρωτογενή παραγωγή σε όλο το φάσμα της ανάπτυξης του σύγχρονου αγροδιατροφικού μοντέλου με σαφείς προεκτάσεις στην υγεία του ανθρώπου, το Μεσογειακό πρότυπο διατροφής και την περιβαλλοντική συνδιαχείριση που οδηγεί στην αειφορία (Ήδη η κ. Διαμαντοπούλου με την απόφαση του Υπουργείου Παιδείας (Δελτίο τύπου 04-03-2010) έκρινε ότι το αίτημα των Τμημάτων Ζωικής Παραγωγής να μεταβάλουν το πεδίο εισαγωγής τους από το 2ο και 4ο στο 2ο και 3ο (Βιολογικών Επιστημών) είναι αποδεκτό και ουσιαστικό για τη μη στρέβλωση του επιστημονικού τους χώρου.
  4. H μετεξέλιξη των Τμημάτων μας και της Σχολής ταυτίζεται με το σύγχρονο αναπτυξιακό πρότυπο της Ελλάδας που πρέπει να συνδυαστεί υποστηρικτικά από μία πιλοτική βάση ακαδημαϊκής συγκρότησης που θα αποτελεί το συνδετικό βήμα μεταξύ της θεωρητικής προσέγγισης και της τεχνολογικής και πρακτικής εφαρμογής και η οποία θα στηρίζεται στους παρακάτω άξονες:
  • Αειφορική ανάπτυξη.
  • Περιφερειακή ανάπτυξη: Σύνδεση της τεχνολογικής εκπαίδευσης και της έρευνας με την τοπική κοινωνία και τους παραγωγικούς φορείς.
  • Διεθνοποίηση των Ιδρυμάτων.
  • Μεσογειακή διατροφή.
  • Ενιαιοποίηση των γνωστικών αντικειμένων των υπαρχόντων σήμερα Σχολών Τεχνολογίας Γεωπονίας και Διατροφής και Διαιτολογίας
  Ελπίζω η πρόταση αυτή να είναι υποστηρικτική για την έναρξη ενός διαλόγου ουσιαστικής μετεξέλιξης των Τμημάτων μας και του επιστημονικού μας χώρου. Είναι προφανές ότι ως πρόταση μπορεί να εμπεριέχει λάθη, ασάφειες και πιθανόν μέρη με τα οποία δεν θα συμφωνήσουν άλλα Τμήματα, άλλες Σ.ΤΕ.Γ ή και Ιδρύματα. Όμως είναι βασικό η κάθε σχολή να μην είναι επανάληψη της άλλης, καθότι είναι διαφορετικές οι πτυχές της Επιστήμης που εφαρμόζονται ανά περιοχή ή συντελούν στην ανάπτυξή της (πχ. Θερμοκηπιακές καλλιέργειες στην Κρήτη, Βιολογική παραγωγή γάλακτος στην Αιτωλοακαρνανία, κτηνοτροφική παραγωγή στην Ήπειρο).
  Η ποικιλομορφία των Σχολών στα γνωστικά αντικείμενα πρέπει να εκφράζεται και στον τίτλο των Σχολών, δίνοντας το ουσιαστικό περίγραμμα των Επιστημονικών δεδομένων που παρέχονται από αυτές. Η μετονομασία της Σχολής και η οργάνωσή της σε Προγράμματα Σπουδών κάτω από το σκεπτικό που έχει αναφερθεί αποτελεί και τον ειδοποιό άξονα στήριξης της καινοτομίας της πρότασής μας. Αν θέλει το Υπουργείο την ισοπέδωση και το κλείσιμό μας δεν θα αποδεχτεί την πρόταση, αλλά θα προτείνει τα 25 Τμήματα Γεωτεχνικής κατεύθυνσης να γίνουν 7 Τμήματα Τεχνολογίας Γεωπονίας, σενάριο προδήλως εφιαλτικό, γιατί πάντα θα έπονται των Πανεπιστημιακών Γεωπονικών Σχολών.

  Διατμηματικότητα & Διεπιστημονικότητα στην πράξη
  Στην πρόταση περιγράφεται στο πρόγραμμα σπουδών το διατμηματικό έτος των κοινών δύο εξαμήνων. Οι περιγραφές των αναλυτικών προγραμμάτων σπουδών που αφορούν τα Προγράμματα Σπουδών που εισηγούμαστε έχουν αναπτυχθεί και είναι έτοιμες να παρουσιαστούν από τα ίδια τα Τμήματα.
  Καταλαβαίνουμε πολύ καλά ότι μπορεί ο καθένας να διαφωνεί με την ουσία της μεταρρύθμισης, να αποφαίνεται ότι οι αλλαγές αυτές πιθανώς είναι ασήμαντες μπροστά σε αυτό που θα έρθει να μας σαρώσει και ίσως πρέπει να έχουμε πιο ριζοσπαστικές ή πειθαναγκαστικές θέσεις για το μέλλον όχι απλά των Τμημάτων ή της Σχολής, αλλά και του ίδιου του ΤΕΙ Ηπείρου.
  Αυτό το γενικότερο μέλημα που μας αφορά όλους, προς το παρόν το έχουμε αφήσει στη Διοίκηση του Ιδρύματος, η οποία πρέπει άμεσα να προγραμματίσει συναντήσεις με το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, το Πανεπιστήμιο Δυτικής Ελλάδας, και το ΤΕΙ Μεσολογγίου, στις οποίες είναι βασική προϋπόθεση να συμμετάσχουν και μέλη της Ακαδημαϊκής κοινότητας που γνωρίζουν άριστα και υποστηρίζουν τις εξελίξεις των Σχολών και των Τμημάτων τους. Το ίδιο πρέπει να ισχύσει και για συμμαχίες με άλλα περιφερειακά Ιδρύματα.
  Άλλωστε, το κείμενο διαβούλευσης είναι φρέσκο, ούτε μήνα δεν κυκλοφορεί, και είναι αδιανόητο εντός διμήνου να απαντήσει το ακαδημαϊκό σώμα σε τόσο δύσκολα και ευρεία θέματα που συναρτούν το μέλλον της Ελληνικής εκπαίδευσης και παιδείας. Για αυτό το λόγο πρέπει να ζητηθεί παράταση τουλάχιστον έως τον μήνα Μάιο για να ανταποκριθούμε με τη στοιχειώδη συλλογική προσπάθεια που επιθυμούμε.
  Οι γενικές θέσεις για το σχέδιο διαβούλευσης είναι πολύ επιφυλακτικές, γιατί προέρχονται ουσιαστικά από την οικονομική συγκυρία και τη βιασύνη της για συγχωνεύσεις και μεταβολές οικονομίας κλίμακας και όχι από τα πρότυπα της αριστείας που μνημονεύει. Όμως φρονούμε ότι τη διαμόρφωση της διάταξης της συζήτησης πρέπει να την κάνουμε εμείς και με δικιές μας προτάσεις να συνταχθεί η αντιπαράθεση ή η σύνθεση και όχι από την απλή αποδοχή ή άρνηση των όρων του Υπουργείου, το οποίο βρίσκεται και σε μειονεκτική θέση, αφού σχεδόν όλες οι προηγούμενες μεταρρυθμίσεις που πρότεινε την περασμένη τριακονταετία ως θεσμός απέτυχαν παταγωδώς και μας οδήγησαν έως εδώ. Άρα επιβάλλεται σήμερα να μας ακούσει όσο ποτέ άλλοτε.
  Όλοι μας έχουμε βάλει ένα λιθαράκι στο οικοδόμημα και πολλοί από εμάς είμαστε περήφανοι που ασκούμε το ακαδημαϊκό μας έργο στο ΤΕΙ, αφού και το κουβαλήσαμε και μας κουβάλησε στον ανεμόμυλο, με αποτελέσματα καλά για το σύνολο των σπουδαστών μας, της κοινωνίας, της επιστήμης και της έρευνας και του παραγωγικού ιστού που έχουν ενταχθεί οι απόφοιτοι και ιδίως εμείς του Ζωικής Παραγωγής του ΤΕΙ Ηπείρου τους βρίσκουμε μέσα σε κάθε Ελληνικό προϊόν με ποιοτική αξία και ονοματεπώνυμο, όπως και στον Διεθνή ορίζοντα.
  Tα προγράμματα σπουδών της Σχολής θα προτείνονται από τα Τμήματα και προφανώς ένα μάθημα θα μπορεί να έχει δύο ή και περισσότερους διδάσκοντες για την αρτιότερη και πλέον εξειδικευμένη παρουσίαση των αντικειμένων (πχ. Μικροβιολογία ζώων, Μικροβιολογία φυτών και Μικροβιολογία ιχθύων με τρεις διαφορετικούς διδάσκοντες). Τα κοινά προγράμματα σπουδών θα έχουν πολλαπλά αντικείμενα που θα διδάσκονται από διαφορετικά τμήματα και η προσπάθεια θα συντονίζεται από τους υπεύθυνους του Προγράμματος σπουδών κάτι αντίστοιχο με τους τομεάρχες.
  Εναλλακτικά, στο τέλος του κειμένου υπάρχει μία πρόταση για την ανανεωμένη Σχολή να συνενωθεί με το Π. Ιωαννίνων η της Δ. Ελλάδας. Όσοι αποδέχονται αυτή τη πρόταση παρακαλούνται να την αναλύσουν και να υπάρξει χρονοδιάγραμμα επαφών με τις Διοικήσεις των Πανεπιστημίων, ώστε να έχουμε και καταληκτικά συμπεράσματα για να μη μιλάμε στον αέρα.
  Ευχαριστούμε για την υπομονή σας να διαβάσετε το μακροσκελές σχέδιο, καλή αρχή ελπίζω όχι στα βάσανά μας, αλλά στις ελπίδες μας.

  ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΕΤΕΞΕΛΙΞΗΣ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ ΓΕΩΠΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΙ ΗΠΕΙΡΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΤΗΣ

  Α. ΝΕΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΡΩΤΟΓΕΝΟΥΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

  Η κτηνοτροφική και φυτική παραγωγή παγκοσμίως αυξάνεται με ρυθμό 2,5% ετησίως διασφαλίζοντας επάρκεια ζωοκομικών και φυτικών προϊόντων. Αποτελεί τον δεύτερο πυλώνα ανάπτυξης των οικονομιών μετά την βιομηχανία ενέργειας και στις αναπτυγμένες χώρες συνδέεται άμεσα με την ποικιλία των αγροτικών προϊόντων, την ποιοτική τους ταυτότητα και την ασφάλεια στο σύστημα παραγωγός- προϊόν – άνθρωπος. Στην Ελλάδα αποτελεί βασική πηγή οικονομικής ανάπτυξης, στήριξης της ζωής της περιφέρειας και της υπαίθρου (ιδιαίτερα των ορεινών όγκων) και της κοινωνικής σύνθεσης του πληθυσμού. Το ίδιο σημαντικός είναι ο τομέας των Ιχθυοκαλλιεργειών που η ετήσια αύξηση της παραγωγής του έχει τους υψηλότερους ρυθμούς, ενώ η Ελλάδα παράγει και εξάγει τεχνογνωσία διατηρώντας την πρωτοκαθεδρία σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. (FAO, 2009)
  Οι προοπτικές ανάπτυξης του κλάδου της Αγροτικής Παραγωγής και των Ιχθυοκαλλιεργειών, κατά δηλώσεις όλων των κυβερνητικών παραγόντων και της εξομοίωσης της Ελληνικής νομοθεσίας με την Ευρωπαϊκή είναι όχι μόνο ευοίωνες, αλλά συνιστούν και πόλο πολιτικών ευημερίας της Περιφέρειας Ηπείρου, μέσω της ενίσχυσης του αγροδιατροφικού τομέα.
  Στην Ήπειρο η κτηνοτροφία ανθεί με 50% αύξηση της πτηνοτροφικής παραγωγής την τελευταία δεκαετία, 25% άνοδο στη χοιροτροφία, 12% στην παραγωγή γάλακτος και 80% στην παραγωγή ιχθυηρών.

  ΠΙΝΑΚΑΣ 1
  Η ΗΠΕΙΡΟΣ, Η ΜΙΚΡΗ ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
  ΠΑΡΑΓΕΙ 300% ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΙ ΑΛΙΕΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΟΣΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΙ
  ΠΟΣΟΣΤΟ ΕΠΙ ΤΗΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΠΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑΣ 55%
  ΙΧΘΥΟΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΩΝ 20%
  ΧΟΙΡΟΤΡΟΦΙΑΣ 18%
  ΓΑΛΑΚΤΟΠΑΡΑΓΩΓΗΣ > 12%
  ΥΨΗΛΕΣ ΑΞΙΕΣ ΜΕΤΑΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΟΤΗΤΑΣ ΕΞΑΓΩΓΙΚΟΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑΣ
  Το 55 – 70 % των παραγόμενων προϊόντων
  Το 90 % του παραγόμενου κοτόπουλου
  Το 30 % των νεοσσών 1ης ημέρας
  Το 80 % του χοιρείου κρέατος
  Το 65 % των αρνιών
  Το 98% των χελιών
  Το 78% των ψαριών του γλυκού νερού
  Το 74% των ψαριών υδατοκαλλιεργειών
  Το 75 % των τυροκομικών προϊόντων:
  α) 18% σε χώρες του εξωτερικού
  β) 57% υπόλοιπη Ελλάδα
  ΚΑΘΕΤΟΠΟΙΗΣΗ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΔΟΜΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ
  Σουηδία, Δανία, Ολλανδία, Iρλανδία
  Υψηλή προστιθέμενη αξία
  Παραγωγή Τεχνολογικής Καινοτομίας
  ΥΨΗΛΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΑΞΙΑ ΣΥΝΔΥΑΖΕΤΑΙ Η ΕΝΤΑΤΙΚΗ ΕΚΤΡΟΦΗ ΜΕ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ

  Συνολικά η αυξητική τάση στην Ελλάδα είναι για την Πτηνοτροφία 2,5% ετησίως, για τις ιχθυοκαλλιέργειες 3,6% και για το πρόβειο γάλα 1,2%. Ταυτόχρονα ελληνικές επενδύσεις στο κλάδο της κτηνοτροφίας και των ιχθυοκαλλιεργειών και των τροφίμων γίνονται από ελληνικές επιχειρήσεις στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη (17 την τελευταία πενταετία στην Ρουμανία, 32 στην Βουλγαρία, 3 στην Ρωσία), στην Αραβία, την Ισπανία, την Ιταλία, τις Η.Π.Α. και την Τουρκία, αναζητώντας έτσι στελέχη παραγωγής από την ελληνική αγορά για να ενταχθούν ως εξειδικευμένο επιστημονικό προσωπικό στις θυγατρικές τους επιχειρήσεις.
  Η Ελλάδα έχει παράδοση σε πολλές μορφές αγροτικής δραστηριότητας και έχει κατοχυρώσει με ονομασίες γεωγραφικής προέλευσης ή ονομασίας ποιότητας πολλά γαλακτοκομικά της προϊόντα, ελαιοκομικά, και όπως και πρωτοπόρες και καινοτόμες παραγωγές στα αγροτικά προϊόντα. Παράλληλα, όλες οι Ελληνικές επιχειρήσεις εκσυγχρονίζονται και πολλές από αυτές καθετοποιούνται με αποτέλεσμα την αναζήτηση εξειδικευμένων στελεχών με γνώση του συνόλου της αγροτικής παραγωγής, αλλά και με εξειδίκευση σε συγκεκριμένους τομείς της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας στα πλαίσια της διασφάλισης της ποιότητας και της πιστοποίησης της παραγωγής και των τελικών προϊόντων. Επιπλέον, η θεσμοθέτηση των Συνεργατών Γεωργικών Συμβούλων, των προτύπων κατά AGRO, της ιχνηλασιμότητας, της πιστοποίησης εκτροφών κατά ISO και των τελικών προϊόντων (ΠΟΠ, ΠΓΕ), όπως και της πολλαπλής συμμόρφωσης και οι επιταγές της Ε.Ε. παρέχουν τη δυνατότητα σε εξειδικευμένους απόφοιτους που θα ενταχθούν στον τομέα της αγροτικής παραγωγής να περάσουν από το πλέγμα των γνώσεων της ασφάλειας και της υγιεινής.
  Η Παγκόσμια τάση είναι να ενοποιηθεί η παραγωγή με το τελικό της προϊόν, που είναι το τρόφιμο, δηλαδή ο επιστημονικός χώρος της παραγωγής να μην εξαντλείται μόνο στο ζώο, το φυτικό είδος, ή τις ιχθυοκαλλιέργειες, αλλά και να οδηγείται στο τελικό προϊόν (from farm to fork / from the stable to the table, από το χωράφι στο ράφι ή από το στάβλο στο πιάτο).
  Η στροφή επίσης των καταναλωτών στα προϊόντα ονομασίας προέλευσης και η αίσθησή τους για αγροτικά προϊόντα που πληρούν τους όρους της ολικής ποιότητας και της διασφάλισης της υγείας, αλλά και φιλοπεριβαλλοντικών όρων παραγωγής, όπως και η προτίμηση σε τρόφιμα που συσχετίζονται με την άμεση ή έμμεση επίδρασή τους στην υγεία του οργανισμού και τη μακροβιότητα της ζωής του καταναλωτή δημιουργεί τη δυνατότητα νέων πεδίων ανάπτυξης της αγροτικής παραγωγής.
  ΠΙΝΑΚΑΣ 2
  ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΣ ΗΠΕΙΡΟΥ ΣΤΗΝ AΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

  ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΗ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΤΟΜΕΑ ΣΤΗΝ ΗΠΕΙΡΟ

  Κτηνοτροφία 65%
  Πανελλαδικά 39%
  Πραγματικό 74 –78%, εάν συνυπολογιστούν οι ιχθυοκαλλιέργειες και οι εκτάσεις που χρησιμοποιούνται για καλλιέργεια ζωοτροφών

  ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΟΥ ΑΚΑΘΑΡΙΣΤΟΥ ΠΡΟΪΟΝΤΟΣ ΠΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟΓΕΝΗ ΤΟΜΕΑ

  Ν. Ιωαννίνων 28% Πανελλαδικά 17%
  ΑΝΑΛΟΓΙΑ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΗΣ – ΓΕΩΡΓΙΚΗΣ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ

  Ευθυγραμμίζεται με Ε.Ε. και τις χώρες του Βορρά

  Ταυτόχρονα, με συνειδητή επιλογή ο καταναλωτής επιθυμεί, πολλές φορές δε απαιτεί, να γνωρίζει τους όρους της παραγωγής των τροφίμων του και συνδέει την ποιότητα των τελικών προϊόντων με την ευζωία των ζωικών πληθυσμών τον τρόπο της εκτροφής των ζωικών πληθυσμών ή καλλιέργειας των φυτικών ειδών, την προστασία του περιβάλλοντος και την ασφάλεια του με την δυνατότητα αποφυγής χρήσης χημικών, ζιζανιοκτόνων ή φαρμακευτικών ουσιών. Για αυτό το λόγο η βιομηχανία παραγωγής καθετοποιείται ραγδαία δημιουργώντας ολοκληρωμένα συστήματα παραγωγής με βάση την εκτροφή των παραγωγικών πληθυσμών ή την καλλιέργεια των φυτικών ειδών και κορυφή το τελικό προϊόν, ελέγχοντας ολοκληρωμένα την αλυσίδα παραγωγής, μεταποίησης και διακίνησης.
  Λαμβάνοντας λοιπόν υπόψη τις εξελίξεις στον αγροδιατροφικό τομέα και την Ευρωπαϊκή εξέλιξη της αγροτικής παραγωγής ,καθίσταται αναγκαία η καινοτομία και η πρόσδεση του αντικείμενου σπουδών της αγροτικής παραγωγής με το περιβάλλον, το τρόφιμο, και εντέλει τη διατροφή του ανθρώπου, δηλαδή των βιοεπιστημών ή των Επιστημών Ζωής.
  Άλλωστε, αποτελεί αυτονόητο δεδομένο ότι η παραγωγή υπάρχει για το τρόφιμο και διαμορφώνεται ανάλογα με τις απαιτήσεις και τις διατροφικές συνήθειες και την οικονομική ευρωστία του καταναλωτή. Οι έννοιες διατροφική Γεωργία και Γεωργία των Τροφίμων αποτελούν και τον κορμό των μεταβολών και στο παραγωγικό αντικείμενο Πανευρωπαϊκά και στην εκπαιδευτική πολιτική για την Γεωργία του μέλλοντος. Με αυτή την έννοια τα αντικείμενα των Σχολών Τεχνολογίας Γεωπονίας και Διατροφής και Διαιτολογίας είναι συγκοινωνούντα δοχεία και οι τομείς των επιστημών τους αλληλοεξαρτώνται και εμπλέκονται με ασαφή τα όρια της διάκρισής τους έως το επίπεδο των μεταπτυχιακών σπουδών.
  Σήμερα στην Ελληνική πραγματικότητα το πρόγραμμα σπουδών και η μετεξέλιξη της Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας και των Τμημάτων της που προτείνονται, θα συνδέσουν άμεσα το παραγωγικό αντικείμενο με την τάση του αιώνα που διανύουμε για ολική ποιότητα και ασφάλεια στη πρωτογενή παραγωγή και τα τρόφιμα, ενώ παράλληλα η έννοια του Περιβάλλοντος αποκτά πρωταρχική σημασία για την αγροτική παραγωγή, το αγροτικό και αστικό τοπίο και τις αναπτυξιακές παραμέτρους της Ελληνικής Γεωργίας η οποία πρέπει να συνδεθεί με παραγωγή προϊόντων ιδιαίτερα ανταγωνιστικών και παραγόμενων σε συστήματα υψηλής φιλοπεριβαλλοντικής προστασίας για να έχουν και υψηλή προστιθέμενη αξία και την ζήτηση στο καταναλωτικό κοινό.
  Η μετεξέλιξη της Σχολής ώστε να ενσωματώσει τα γνωστικά αντικείμενα του αγροτικού περιβάλλοντος και των τροφίμων, πρακτική που έχει ισχύσει σε μεγάλο αριθμό σχολών Ευρωπαϊκών και Αμερικάνικων Πανεπιστημίων, θα προσδώσει νέα ώθηση και δυναμική στον αγροδιατροφικό τομέα στην Δυτική Ελλάδα και την Ήπειρο, απουσία άλλου ανώτατου εκπαιδευτικού Ιδρύματος με συναφές επιστημονικό περιεχόμενο (Π. Ιωαννίνων, Π. Δυτικής Ελλάδας), ενώ οι διεθνείς επαφές της Σχολής και τα προγράμματα που υλοποιεί με σημαντικά ιδρύματα όπως το Τμήμα Κτηνιατρικής Θεσσαλονίκης, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το Τμήμα Κτηνιατρικής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, το Τμήμα Περιβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αιγαίου, το Τμήμα Ιατρικής και το Χημικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων το Πανεπιστήμιο του Λίβερπουλ, το Ελληνικό Ινστιτούτο Pasteur, το Μπενάκειο Φυτοπαθολογικό Ινστιτούτο, το ΕΘΙΑΓΕ, το Ιατροβιολογικό Κέντρο της Ακαδημίας Αθηνών, το Πανεπιστήμιο του Μπάρι, διασφαλίζουν πως με τη νέα προτεινόμενη δομή της Σχολής και των Τμημάτων της, θα αποτελέσει πόλο επιστημονικής βαρύτητας για τη σύνδεση επιστήμης και παραγωγής στο σύγχρονο αγροτικό περιβάλλον.

  Β. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΤΑΣΕΙΣ
  Είναι προφανές ότι για να διατηρηθεί η επιστημονική βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η πρωτογενής παραγωγή στην Ελλάδα, αλλά και στην Ήπειρο, λόγω της ιδιομορφίας της περιοχής ως Περιφερειακής με κατεύθυνση την Αγροτική Παραγωγή και τις Ιχθυοκαλλιέργειες ως βασικό κορμό της οικονομικής και παραγωγικής ανάπτυξής της, τα Τμήματα της Σ.ΤΕ.Γ. του Τ.Ε.Ι. Ηπείρου πρέπει να διατηρηθούν, μετεξελίσσοντας το γνωστικό τους αντικείμενο και το περιεχόμενο σπουδών ως σύγχρονες πολλαπλές κατευθύνσεις σπουδών, γεγονός που προέβλεψαν και εξασφάλισαν προ πενταετίας με τα Προγράμματα Αναμόρφωσης Προπτυχιακών τους Σπουδών, αποσπώντας χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο και το Υπουργείο Παιδείας, καθώς και με τη συνδιοργάνωση και εκπόνηση Μεταπτυχιακών Προγραμμάτων Σπουδών με τα Πανεπιστήμια.
  Σήμερα, στα πλαίσια της συζήτησης για το μέλλον του Τ.Ε.Ι. και τον εκπαιδευτικό του προσανατολισμό οι προτάσεις που αρμόζει να κατατεθούν πρέπει να ενσωματώνουν τις εξελίξεις στα γνωστικά αντικείμενα, να είναι καινοτόμες ως προς τη συνδυαστική των επιστημονικών τους τομέων και να προβάλλουν εμφανώς το νέο πρότυπο επιστήμονα στην Ελληνική αγορά για την ανώτατη εκπαίδευση.
  Καινοτόμες προτάσεις δεν εννοούνται μόνο όσες προτείνουν νέα Τμήματα αντιγραφή ή παραλλαγή ήδη υπαρχόντων, αλλά και αυτές που εμπλουτίζουν παλαιότερα με νέα επιστημονικά πεδία και δίνουν πολύ μεγαλύτερες προοπτικές από όσα τμήματα σήμερα έχουν απλά έναν ικανό αριθμό σπουδαστών.
  Η μετονομασία και μετεξέλιξη λοιπόν της υπάρχουσας Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας αποτελεί απαραίτητη βάση για να διαφοροποιηθούν τα επιστημονικά αντικείμενα που θα προταθούν από άλλες ομοειδείς σχολές κεντρικών Τ.Ε.Ι. ή ομότιτλων περιφερειακών. Ο άξονας του νέου ονόματος της Σχολής θα είναι γενικός, εύστοχα προσηλωμένος στις Βιολογικές επιστήμες, θα εμπεριέχει τα αντικείμενα των σημερινών Τμημάτων και θα οριοθετείται ευνοϊκά για τους υποψηφίους που θα επιθυμούν να δηλώσουν στο μηχανογραφικό τους επιστημονικά αντικείμενα των υπαρχόντων σήμερα Τμημάτων, όπως και θα διευρύνει την επιλογή των υποψηφίων με την ένταξή της στο μηχανογραφικό και σε διαφορετικό πεδίο, όπως το τρίτο, των Βιολογικών Επιστημών, που ισχύει από το έτος 2011 – 2012 για τα Τμήματα Ζωικής Παραγωγής, απαραίτητη προϋπόθεση για την ουσία της μετεξέλιξης.

  Η προτεινόμενη μετονομασία της Σχολής μπορεί να είναι (ενδεικτικά προτεινόμενος τίτλος):
  Σχολή Τεχνολογίας Βιοεπιστημών Αγροτικής Παραγωγής, Περιβάλλοντος και Τροφίμων αντί της σημερινής Σχολής Τεχνολογίας Γεωπονίας. (Σ.Β.Α.Π.Τ.) (School of Biosciences in Agriculture, Environment and Food – S.B.A.E.F.) ή Σχολή Τεχνολογίας Βιοεπιστημών (School of Biosciences

• 9 Ιανουαρίου 2011, 11:34 | Θανάσης Σωτηρόπουλος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ενώ θα περίμενε κάποιος ότι ο τομέας διαβούλευσης (πτυχία με αντίκρυσμα) θα προσέλκυε περισσότερους σχολιασμούς, αυτό όχι μόνο δεν συμβαίνει, αλλά τίθεται το ερώτημα γιατί μπήκε τρίτο θέμα; Αν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε τον πυρήνα – καρδιά του προβλήματος πρέπει να εξετάσουμε ο καθένας προσωπικά και μετά όλοι συλλογικά την στάση μας απέναντι στην κοινωνία που ζούμε. Κανονικά όσοι είμαστε βολεμένοι θα έπρεπε να τοποθετούμε τον εαυτό μας στη θέση αυτού που θα παραδώσει
  »κάτι» στους νεώτερους, αυτό σημαίνει στοχευμένη δημιουργία και προσφορά σε ανθρώπινο πλαίσιο. Δυστυχώς οι περισσότεροι παρότι »πετυχημένοι» δεν αισθάνονται έτσι, και επιζητούν την εξουσία, τη δημοσιότητα, το χρήμα, αφού αυτή η κοινωνία το επιτρέπει ( καλλιέργεια πρωτύπων ). Δυστυχώς (ν.2) η μόνη στόχευση όλων των κοινωνικών ομάδων, ήταν και είναι όπως παρακολουθούμε στο διαδύκτιο, ο αυτονόητος διορισμός στο δημόσιο με πτυχία της πλάκας και κατόπιν ο αυτονόητος μισθός ανεξάρτητα αν τον σέβεται κανείς ή όχι. Δεν ξέρω αν το Αιγαίο έχει αμύθητα πλούτη, εκείνο που ξέρω είναι ότι αυτός που θα τα εκμεταλευτεί, θα εκμεταλευτεί και την νοοτροπία του έλληνα να είναι σε μια παραλία σε ξαπλώστρα να πίνει φραπέ(ελληνική πατέντα κυρίες και κύριοι!)

• 9 Ιανουαρίου 2011, 02:31 | Georgios k

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Κι εγώ πίστευα ότι ήμουνα πτυχιούχος…..

  Έχοντας αποτύχει στις Γενικές Εξετάσεις να μπω στη Σχολή που επιθυμούσα βρέθηκα από λάθος να σπουδάζω στα Τ.Ε.Ι. Τα Τ.Ε.Ι μου φάνηκαν πολύ εύκολα και όταν τα τελείωσα είχα όρεξη για “παραπάνω” και ακολούθησα τη συμβουλή των καθηγητών μου και έκανα μεταπτυχιακό επίσης στα Τ.Ε.Ι. άλλοι συνάδελφοί μου πήγαν για τον ίδιο λόγο στην Γαλλία ή Αγγλία. Τόσο οι σπουδές στο Τ.Ε.Ι όσο και το μεταπτυχιακό μου έδωσαν την αίσθηση ότι κάνω για μένα το σωστό. Η απογοήτευση ήλθε μετά. Δύο χρόνια μεταπτυχιακού με βοήθησαν να βρω μια δουλειά ως απόφοιτος Τ.Ε.Ι με την αμοιβή του απόφοιτου Τ.Ε.Ι. Κάποια στιγμή έτυχε και έμαθα ότι μπορούσα να μπω στο δεύτερο έτος των ΑΕΙ με κατατακτήριες. Έκανα μεγάλη προσπάθεια, ΠΕΤΥΧΑ!! μπήκα σε ΑΕΙ. Τελείωσα το Πανεπιστήμιο και τώρα καταλαβαίνω το μέγεθος της πλάνης που με διακατείχε!! Τώρα που είμαι πτυχιούχος ΑΕΙ!

• 8 Ιανουαρίου 2011, 16:13 | Μαρία

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ε Ι Δ Ι Κ Η Α Γ Ω Γ Η ! Τι θα γίνει με τους μαθητές που χαρακτηρίζονται να βιώνουν ιδιαίτερες δυσκολίες μάθησης; Ποια θέση προβλέπει η νέα εκπαιδευτική πραγματικότητα για την πρόσβασή τους, την εκπαιδευτική τους εξέλιξη και την ένταξή τους στην κοινωνία;Είμαι πολλά, και πολλά άλλα: και διδάσκων και φοιτήτρια και σκεπτόμενη και οικογένεια έχω και εργάζομαι πολύ και νεκρανασταίνομαι και βιώνω το δράμα της αναπηρίας σε μια κοινωνία που απαξιώνει την ικανότητα περισσότερο από την ανικανότητα!Ναι, σε αυτό το σημείο φτάσαμε! Είναι της μόδας τώρα η αναζήτηση μήπως έχουμε κάποιο πρόβλημα και σε ποιο βαθμό ή μήπως έχει κάποιος συγγενής πρώτου βαθμού πρόβλημα, μπας και εξοπλίσουμε τη φαρέτρα μας με περισσότερα μόρια για να μπούμε(απατηλόοο!) σε κάποια δουλειά! Ποια είναι η θέση ξαναρωτώ των ατόμων με ΑΝΑΠΗΡΙΑ, γιατί τη θέση όσων δεν είναι σε αυτή την κοινωνικά κατασκευασμένη κατηγορία την ξέρουμε: είναι απλά overqualified και ασύμφοροι….!Για να θέσω μία πρόταση και για να απαντήσω κύρια Υπουργέ στις απαντήσεις σας, πρώτα θα μου επιτρέψετε να παραστώ για να ρωτήσω εγώ και το πληγωμένο μου υπό κατασκευή είναι τις ερωτήσεις μας και απαντήστε μας έμπρακτα τώρα που είμαι νέα εσείς στις εξής ερωτήσεις: 1)Με ποιο σκεπτικό αποφασίσατε ότι αυτά τα θέματα της δημόσιας διαβούλευσης είναι αυτά που μας καίνε;2)Τι θα κάνετε με τους άτομα, τους εκπαιδευτικούς και τις οικογένειες των ανθρώπων με ΑΝΑΠΗΡΙΑ εκτός από το να βάζετε τσιρότα στις πυορραγούσες εκτεταμένες πληγές τους; Ποιο το παρόν της ΑΝΑΠΗΡΙΑΣ και ποιο ΜΕΛΛΟΝ οραματίζεστε; Η ερώτησή μας προς απάντησή σας!

• 8 Ιανουαρίου 2011, 03:56 | liosmanis j

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ναι πτυχεία με αντίκρησμα γιατί παρώλω που εγώ είμε πτυχειούχος ΤΕΙ Λογιστής δουλευώ στην δοιήκηση της ετερίας και πέρνω μόνο 700 ευρώ παραπάνο από τους απλούς εργαζόμενους του Λυκείου!!! δεν είνε ντροπή;

• 7 Ιανουαρίου 2011, 20:46 | Μαρία

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Σχετικά με την αναγνώριση μεταπτυχιακού στις σπουδές εξ αποστάσεως στο εξωτερικό:
  -Είμαι φοιτήτρια στο Ανοιχτό Πανεπιστήμιο της Αγγλίας, αλλά δεν μπορεί να αναγνωριστεί το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό επειδή δεν υπάρχει αντίστοιχο στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεσπιστήμιο της χώρας μας! Τι λογική είναι αυτή;;;;Να θέλω να φέρω την αλλάγή στη χώρα μου και να μη μπορώ, επειδή για πολλούς λόγους αυτό το συγκεκριμένο μεταπτυχιακό δεν υπάρχει στο Ανοιχτό πανεπιστημίο, αλλά υπάρχει σε άλλα της Ελλάδας;;;

• 6 Ιανουαρίου 2011, 18:51 | Θεόδωρος Τζουρος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Πιστεύω πως μια και διαφαίνεται η τάση να ακολουθήσουμε το πρότυπο των Αμερικάνικων Παν/μίων θα πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά και τον τρόπο με τον οποίο γινεται η εισαγωγή εκει. Γενικά (συνήθως στην β’ και γ’ Λυκείου) δίδεται το λεγομενο Scholastic Aptitude Test το γνωστό SAT στο οποίο ο εξεταζόμενος καλείται να επιδείξει τις μαθηματικές και γλωσσολογικές ικανότητες του. Το SAT βασίζεται σε γενικές γνώσεις που μαθαίνει κάποιος μαθητής/τρια μέσα στο σχολείο αλλά και από την ζωή γενικώς μέχρι να τελειώσει το Λύκειο και χωρίς να είναι ιδιαιτέρως εξεζητημένη η γνώση η εξέταση θέλει γρηγοράδα στην απάντηση των ερωτησεων πολλαπλής επιλογής με την τάση να είναι σχεδον ένα είδος test ευστροφίας. Τα οφέλη είναι πολλαπλά α) Δεν είναι εύκολο να κάνει κάποιος ειδικό φροντιστήριο για να πάει καλύτερα στην εξέταση αυτή διότι η γνώση είναι πολύ βασικη και γενική (=> πάταξη της παραπαιδείας), β) Δεν χρειάζονται βαθμολογητές αφού είναι τύπου πολλαπλών επιλογών και η βαθμολόγηση μπορεί να γίνει αυτόματα από υπολογιστή (=> ευκολία διεξαγωγής), γ) Η ευκολία αυτή επιτρέπει την δυνατότητα οι εξετάσεις να μπορούν να δίδονται 2 ή και 3 φορές τον χρόνο αν και έχει παρατηρηθεί οτι μετά την 2η φορά δεν υπάρχει μεγάλη καλυτέρευση του βαθμου. Όμως σίγουρα η ευελιξία αυτή βοηθά και τον υποψήφιο.

  Έτσι λοιπόν οι ερωτήσεις του αντίστοιχου Ελληνικού SAT θα μπούν σε μιά τεράστια βάση δεδομένων και το όλο σύστημα εξετάσεων θα οργανώνεται από ανεξάρτητη αρχή εισαγωγικών εξετάσεων (αντίτοιχη με το Αμερικάνικο College Entrance Examination Board).

  Το 2ο είδος συμπληρωματικών εξετάσεων είναι τα λεγόμενα Advanced Tests που εξετάζουν πάλι υπό μορφή ερωτήσεων πολλαπλών επιλογών το προχωρημένο και ειδικότερο επίπεδο γνώσεων των υποψηφίων σε π.χ. Φυσική, Μαθηματικά, Βιολογία, κ.α. Οι εξετάσεις αυτές δεν θεωρούνται όσο σημαντικές είναι το SAT (εδώ σίγουρα βοηθούνται οι υποψήφιοι αμα κάνουν και φροντιστήριο) αλλά βοηθούν το ενδιαφερόμενο πανεπιστήμιο να κρίνει και το επίπεδο των υποψηφίων πέρα από την ευστροφία τους. Πολλές φορές χρησιμοποιούνται και για advanced placement οπότε οι φοιτητές μπορούν και να αποφύγουν κάποια προκαταρκτικά γενικά μαθήματα στο α’ έτος του παν/μιου.

  Τα πανεπιστήμια μπορούν να αποφασίσουν τον βαθμό που θα απαιτήσουν από τους υποψηφίους τους. Οι βαθμολογία στις εξετάσεις SAT etc θα τους στέλνονται απευθειας από την εξεταστική αρχή με την αίτηση του υποψηφίου.

  Πιστεύω πως ένα τέτοιο σύστημα παρακάπτει πολλά από τα προβληματα που παρατηρούνται στο Ελληνικό σύστημα και θα έπρεπε να μελετηθεί σοβαρά η προσαρμογή του για την Ελλάδα (ίσως με κάποιες παραλλαγές). Φυσικά δεν περιμένω να αρέσει πολύ στους φροντιστές!

• 3 Ιανουαρίου 2011, 21:26 | Βέντζας Δημήτριος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με την μετάβαση σε πτυχεία παρεχόμενα απο τη Σχολή και όχι απο το Τμήμα, οδεύουμε προς την κατάργηση του Διοικητικού Τμήματος. Και προωθείτε ο συγκεντρωτισμός, άρα κι ο έλεγχος.

• 3 Ιανουαρίου 2011, 21:20 | Βέντζας Δημήτριος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Με την μετάβαση σε πτυχεία παρεχόμενα απο τη Σχολή και όχι απο το Τμήμα, οδεύουμε προς την κατάργηση του Διοικητικού Τμήματος. Ενώ υπάρχουν σημαντικά πλεονεκτήματα στα οικονομικά και στη λειτουργία (π.χ. κοινά εργαστήρια, συνεργασίες ερευνητών/διδασκόντων, κ.λ.π.) αποξενώνοται συναδελφικά και ακαδημαϊκά (με την παρούσα έννοια) οι καθηγητές του Τμήματος, αφού οι σχέσεις τους διαχέονται στη Σχολή.

• 1 Ιανουαρίου 2011, 23:57 | Βέντζας Δημήτριος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ένα απο τα βασικότερα προβλήματα της Γ! βάθμιας εκπαίδευσης είναι ότι διοικούν (όχι πάντα) άνθρωποι θεωρητικοί, που δεν έχουν εργαστεί ή παραγάγει ποτέ με κόπο. Ανάμεσα σε 10 καθηγητές στα ΤΕΙ, απο τους οποίους 2 είναι άριστοι, 2 καλοί, 2 μέτριοι, 2 κακοι και 2 τυχοδιώκτες παίζουν για διοίκηση οι 4 τελευταίοι. Επιστήμονες με άριστα 5 στο πτυχίο τους και ανύπαρκτη σύνδεση με την παραγωγη. Τώρα μας προέκυψαν και οι managers. Για να διοικεις πρεπει να έχεις εμπειρίες και αντικείμενο ΕΡΓΟΥ. Το management είναι εργαλείο απλά. Η σύνδεση της Γ! βάθμιας εκπαίδευσης με την παραγωγή πρέπει να στηριχθεί σε ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΕΣ ΕΙΔΙΚΟΤΗΤΕΣ και όχι Γενικών Μαθημάτων (όχι ότι δεν υπάρχουν και εξαιρέσεις, που ας με συγχωρέσουν). Έχουμε πολιτικοποιήσει και κομματικοποιήσει την διαφορετικότητα. Ζούμε σε παρατεταμένο Εμφύλιο.

• 29 Δεκεμβρίου 2010, 13:53 | Πέτρος Καρκαλούσος

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Διαβάζοντας στο προσχέδιο νόμου του υπουργείου παιδείας την σχετική διάταξη για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχω να παρατηρήσω τα ακόλουθα:
  1. To Υπουργείο προτείνει την εισαγωγή των πρωτοετών φοιτητών σε Σχολή και όχι σε Τμήμα χωρίς όμως πρώτα να έχει γίνει ο λεγόμενος «Καλλικράτης» στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αν δεν γίνει πρώτα αυτός, για να γνωρίζει η ακαδημαϊκή κοινότητα την γεωγραφική κατανομή των τμημάτων, πως είναι δυνατόν να ζητείται να αποφασίσει για το αν είναι καλύτερη ή όχι η εισαγωγή σε Σχολή; Πρέπει η ακαδημαϊκή κοινότητα να γνωρίζει πρωτίστως αν αυτό είναι γεωγραφικά εφικτό.
  2. Το Υπουργείο δεν θέτει ένα συγκεκριμένο πλάνο για την επιλογή των φοιτητών στα επιμέρους Τμήματα μετά το πρώτο εισαγωγικό έτος. Με τον τρόπο αυτό φαίνεται ότι αφήνει στη διακριτική ευχέρεια των ιδρυμάτων να αποφασίσουν για τον τρόπο επιλογής των φοιτητών, δηλαδή τι είδους εξετάσεις θα δίνουν, σε ποιά μαθήματα και ποια θα είναι η βάση εισαγωγής. Είναι απαραίτητο όμως οι κανόνες, και ο τρόπος ελέγχου τους, να είναι γνωστό στους φοιτητές που θα επιλέξουν την μία ή την άλλη σχολή. Το Υπουργείο προτείνει οι κανόνες αυτοί να καθορίζονται από την σχολή και στη συνέχεια να πιστοποιούνται από ανεξάρτητη αρχή. Με τον τρόπο αυτό το Υπουργείο φαίνεται να σέβεται το αυτοδιοίκητο των ιδρυμάτων αλλά αφήνει ένα τόσο σοβαρό θέμα εκτός του διαρκούς ελέγχου από τις κεντρικές υπηρεσίες του υπουργείου παιδείας. Το υπουργείο προτείνει ότι θα γίνεται δειγματοληπτικός έλεγχος στο τρόπο επιλογής των φοιτητών. Πουθενά όμως στο δημόσιο τομέα ο δειγματοληπτικός έλεγχος δεν λειτούργησε (βλ. π.χ. εφορία). Μόνο οι μηχανισμοί διαρκούς ελέγχου φέρνουν αποτελέσματα εφόσον γίνονται από ανεξάρτητες υπηρεσίες με γνωστούς κανόνες.
  3. Το υπουργείο δεν αναφέρει τι θα γίνει με το θέμα των μεταγραφών. Οι φοιτητές θα συνεχίσουν να μεταγράφονται με παρόμοιο τρόπο με τον σημερινό δηλαδή από την μία Σχολή μία σχολή στην άλλη; Έτσι όμως δεν θα γνωρίζουν σε ποιό παράρτημα του ιδρύματος θα καταλήξουν κατά την επιλογή τους μετά το πρώτο έτος!
  4. Το υπουργείο αναφέρει ότι στο πρώτο εισαγωγικό έτος οι φοιτητές θα παρακολουθούν μαθήματα γενικού περιεχομένου που περιλαμβάνονται λίγο έως πολύ σε όλα τα τμήματα της Σχολής εισαγωγής. Με τον τρόπο όμως αυτό αναιρείται ένας βασικός λόγος της σχετικής ρύθμισης. Αν δεν γνωρίσουν οι φοιτητές τα μαθήματα, τα εργαστήρια και γενικότερα τις απαιτήσεις του κάθε τμήματος με ποιό τρόπο οι ίδιοι θα κάνουν την επιλογή τους; Μόνο με βάση το σχετικό επάγγελμα και τις επιλογές του; Σίγουρα η επαγγελματική προοπτική είναι μια βασική παράμετρος αλλά δεν πρέπει και τα ακαδημαϊκά κριτήρια να αγνοούνται.
  5. Με το παρόν πλαίσιο σε πολλά τμήματα, ιδιαίτερα των ΤΕΙ, καταλήγουν σπουδαστές που δεν έχουν την σχετική υποδομή από το Λύκειο. Π.χ. σε σχολές υγείας εισάγονται σπουδαστές θεωρητικής εκπαίδευσης. Οι σπουδαστές αυτοί υπολείπονται δραματικά σε σχέση με άλλους συνάδελφους τους άλλων σχετικότερων Κατευθύνσεων. Είναι φανερό ότι με το νέο πλαίσιο αυτοί οι σπουδαστές θα οδηγηθούν στα τμήματα χαμηλής ζήτησης και ενδεχομένως εκτός σπουδών αν το αντικείμενο δεν τους ενδιαφέρει ή δεν έχει επαγγελματική προοπτική.
  6. Το υπουργείο δεν αναφέρει πόσες φορές θα μπορεί να δώσει εξετάσεις ένας φοιτητής μετά την ολοκλήρωση του εισαγωγικού έτους. Θα μπορεί να ξαναδοκιμάσει αν δεν τα καταφέρει, ενδεχομένως και για λόγους ανωτέρας βίας π.χ. υγείας;

• 27 Δεκεμβρίου 2010, 14:34 | dimitri

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Επιτελους, θελουμε εργα, τα λογια μας χορτασαν.
  Εχω να προτεινω καποια πραγματα σχετικα με τα επαγγελματικα δικαιωματα των πολυτεχνικων σχολων.

  Το προβλημα μας δεν ειναι η καταργηση των ελαχιστων αμοιβων η αλλες τετοιες σοβιετικου τυπου διαταξεις, αλλα ο υπερπληθυσμος αποφοιτων.

  1) Αμεση αφαιρεση των αδειων ασκησεως, ολων των αποφοιτων «ιδρυματων» της βαλκανικης, και ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ εξεταση των γνωσεων τους. Γνωριζουμε την ελαστικοτητα αρκετων «στελεχων» του ΤΕΕ (βλ. λαδωματα) στην αναγνωριση των γνωσεων μερικων αποφοιτων. Αυτα πρεπει να βλεπει το ΤΕΕ αν θελει να υποστηριζει ταχα τους μηχανικους.

  2) Τι γινεται με τους αποφοιτους των ΤΕΙ? Η χωρα μας δεν ειναι τιποτα ΗΠΑ να απασχολουνται οι διπλωματουχοι στις κρεμαστες γεφυρες και τα φραγματα. Τα δικαιωματα των αποφοιτων των ΤΕΙ ειναι υπεραυξημενα για τις δυνανοτητες της χωρας.

  Με αυτα και μ αυτα ρημαξατε τις νεοτερες γενιες των μηχανικων, που εισηχθησαν σε ενα τελειως σαθρο συστημα, υπερ-γραφειοκρατικο, υπερ-αναποτελεσματικο, ψευτικο, βρωμικο.

  Αφηστε τα πολλα λογια και καντε κατι επιτελους, για τους νεοτερους ποτυ εχετε ηθελημενα η οχι, καταστρεψθει.

• 27 Δεκεμβρίου 2010, 00:39 | Elena

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το μόνο πράγμα που λειτουργεί σωστά και δικαία στην Ελλάδα και δεν τολμά να το αμφισβητήσει κανείς είναι ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΚΑΘΕ ΤΜΗΜΑ!! Σας παρακαλώ αφήστε στην ησυχία του τον τρόπο εισαγωγής στα τμήματα!
  (α) Είναι άδικο για τα παιδιά από την επαρχία που με το σημερινό μηχανογραφικό επιλέγουν ΤΜΗΜΑ (π.χ. επιλέγουν κατά σειρά τμήμα πολιτικών μηχανικών ΕΜΠ-ΑΠΘ-ΠΑΤΡΩΝ-ΒΟΛΟΥ κτλ)και όχι πόλη όπως θα τα αναγκάζετε να κάνουν, αν επιλέγουν σχολή (δηλαδή θα βρίσκονται σε άσχετο τμήμα, πχ χημικών μηχανικών ΕΜΠ , στερώντας τους μια άλλη επιλογή σε άλλη πόλη-σχολή που είναι μέσα στις δυνατότητές τους, πχ πολιτικών Ξάνθης). (β)Επιπλέον, είναι αδικία να αποφασίζει μια ομάδα καθηγητών για το μέλλον των πρωτοετών.
  Αυτό που με κάνει να ανησυχώ περισσότερο ειναι ότι οι πρυτάνεις συμφωνούν με αυτήν την αλλαγή…
  Ευχαριστώ

• 23 Δεκεμβρίου 2010, 22:05 | ΣΙΔΕΡΗΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ/ΣΠΟΥΔΑΣΤΩΝ ΠΡΟΤΑΣΗ 1η: • Καταργούνται τα Τμήματα και η Σχολή πλέον θα αποτελεί τη βασική Ακαδημαϊκή Μονάδα. • Οι εισαγωγικές εξετάσεις γίνονται ανά Σχολή με ενιαίες εξετάσεις για όλους του υποψήφιους, ανεξάρτητα του Σχολείου προέλευσης. Οι υποψήφιοι που προέρχονται από Τεχνικά ή Επαγγελματικά Λύκεια έχουν δικαίωμα συμμετοχής στις ενιαίες αυτές εξετάσεις με την προϋπόθεση ότι έχουν παρακολουθήσει επιτυχώς κατάλληλο κύκλο μαθημάτων που θα τους καθιστά ισότιμους των υποψηφίων που προέρχονται από τα Γενικά Λύκεια. • Τα όργανα της Σχολής θα καθορίσουν τα μαθήματα και τον αριθμό των μαθημάτων καθώς και τη χρονική διάρκεια σπουδών που θα οδηγούν σε συγκεκριμένη ειδικότητα. • Συνεχίζει να είναι σε ισχύ το Ευρωπαϊκό Σύστημα Μεταφορά Διδακτικών Μονάδων (ECTS) σύμφωνα με το οποίο ο μέγιστος Φόρτος Εργασίας ανά εβδομάδα και ανά Φοιτητή/Σπουδαστή πρέπει είναι 50 ώρες. ΠΡΟΤΑΣΗ 2η: Πτυχία με αντίκρισμα. α. Θεσμοθετούνται δυο τύποι φοίτησης από τους οποίους δηλώνεται ο ένας κατά την πρώτη εγγραφή του φοιτητή στο Τμήμα του: Φοίτηση με Πλήρη Απασχόληση: Τα μαθήματα που δηλώνει ο Φοιτητή/Σπουδαστής σε κάθε διδακτικό εξάμηνο αντιστοιχούν σε Φόρτο Εργασίας 50 ωρών. Η χρονική διάρκεια σπουδών είναι αυτή που έχει ήδη προβλεφθεί για την ειδικότητα που έχει επιλέξει ο Φοιτητής/Σπουδαστής. Φοίτηση με Ελλιπή Απασχόληση: Τα μαθήματα που δηλώνει ο Φοιτητή/Σπουδαστής σε κάθε διδακτικό εξάμηνο αντιστοιχούν σε Φόρτο Εργασίας μικρότερο των 50 ωρών. Στην περίπτωση αυτή, η χρονική διάρκεια σπουδών θα αυξάνεται σε ποσοστό ίσο με το ποσοστό μείωσης των ωρών Φόρτου Εργασίας. β. Θεσμοθετούνται τρεις (3) κατηγορίες Πτυχίων/Διπλωμάτων: Το Ακαδημαϊκό Πτυχίο το οποίο εξασφαλίζει στον κάτοχό του την πρόσβαση τόσο σε μεταπτυχιακές σπουδές όσο και στο αντίστοιχο με την ειδικότητά του επάγγελμα. Χορηγείται σε Φοιτητής/Σπουδαστής που έχει ολοκληρώσει με επιτυχία τις σπουδές του στο χρονικό διάστημα που προβλέπεται για τη Φοίτηση με Πλήρη ή με Μερική Απασχόληση. Το Επαγγελματικό Πτυχίο το οποίο εξασφαλίζει στον κάτοχό του πρόσβαση μόνο στο επάγγελμα που είναι αντίστοιχο με την ειδικότητά του. Χορηγείται σε Φοιτητή/Σπουδαστή που έχει παρακολουθήσει με επιτυχία ένα ελάχιστο αριθμό συγκεκριμένων μαθημάτων στο χρονικό διάστημα που προβλέπεται για τη Φοίτηση με Πλήρη ή με Μερική Απασχόληση. Οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση του Επαγγελματικού Πτυχίου (δηλαδή ο ελάχιστος αριθμός μαθημάτων στα οποία ο σπουδαστής πρέπει έχει προαγώγιμο βαθμό, σε ποια μαθήματα ο βαθμός πρέπει να είναι προαγώγιμος και σε ποια όχι κλπ.) είναι αντικείμενο του Κανονισμού Σπουδών και πρέπει να προσδιορισθούν και να δημοσιοποιηθούν με την έναρξη ισχύος του νόμου για άμεση ενημέρωση των σπουδαστών Το Εθνικό Δίπλωμα Ανώτερης Εκπαίδευσης. Το Δίπλωμα αυτό χορηγείται στους Φοιτητές/Σπουδαστές πλήρους ή μερικής φοίτησης οι οποίοι, με την ολοκλήρωση της αντίστοιχης χρονικής διάρκειας σπουδών ή κατά τη διακοπή των σπουδών τους στο δεύτερο ή το τρίτο έτος σπουδών και έχουν κατοχυρώσει ένα ελάχιστο αριθμό Διδακτικών Μονάδων. Οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση του Εθνικού Διπλώματος Ανώτερης Εκπαίδευσης προσδιορίζονται στον Κανονισμό Σπουδών του Ιδρύματος. Οι κάτοχοι αυτού του Διπλώματος μπορούν να λάβουν μέρος σε κατατακτήριες εξετάσεις που οργανώνουν οι Σχολές των Ιδρυμάτων Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης για την κατάταξή τους σε τμήμα της επιθυμίας τους σύμφωνα με την ήδη υπάρχουσα νομοθεσία.
  Σιδερής Ευστάθιος, Καθηγητής Α.Σ.ΠΑΙ.Τ.Ε.

• 21 Δεκεμβρίου 2010, 15:10 | Φανή Ζ.

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ένα ενιαίο minimum πρόγραμμα σπουδών ανά Σχολή θα πρέπει να καθορίζεται από ανεξάρτητη ακαδημαϊκή αρχή και να ισχύει για όλες τις σχολές της χώρας με το ίδιο γνωστικό αντικείμενο. Η ίδια αρχή θα πρέπει να ελέγχει τη συνάφεια με το γνωστικό αντικείμενο και του συνολικού προγράμματος σπουδών κάθε Σχολής.

• 21 Δεκεμβρίου 2010, 01:26 | Γεωργια

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Ευχαριστώ για την δυνατότητα που μου δίνετε να εκφράσω τον… καημό μου.Σε ηλικία 44 ετων πήγα στο νυκτερινό λύκειο να ..συνεχίσω τις σπουδές μου, αφού η Ανωτάτη Παντρευτική πριν 30 περίπου χρόνια είχε διακόψει την πορεία μου στην στειχειώδη μάθηση. Περιχαρής αφού έβγαλα το Λύκειο, πήγα και σε σχολή για να μάθω τα περι ECDL,αφού έμαθα και τις 7 ενότητες για τις οποίες πλήρωσα με το επίδομα μακροχρόνιας ανεργίας(200Ε)έπρεπε να δώσω και για πιστοποίηση, αλλά δεν είχα πια άλλο εισόδημα απο τον ΟΑΕΔ. αν και έχω τα ουσιαστικά προσόντα,
  δεν έχω τα τυπικά,
  δεν έχω την ηλικία και..και..
  Οι φίλοι μου λένε, να στεναχωριέσαι που δεν έχεις δουλειά καιόχι γιαυτά σε τέτοια ηλικία!!

  Συμπέρασμα «κάθε πράγμα στον καιρό του» η «ποτέ δεν είναι αργά» ;;

  Πρέπει λοιπόν να ενσωματώσετε τις πιστοποιήσεις στις μικρότερες σπουδές
  και κάτι να γίνει και για μας τα..γερόντια που έχουμε διάθεση για περισσότερες σπουδές αλλά ο χρόνος δεν μας παίρνει.

• 20 Δεκεμβρίου 2010, 18:30 | kokomanos k

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  φοιτητοπατέρας κινεί τα νήματα σε ΑΕΙ

  ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 10/12/2010

  Πού πάνε τα λεφτά των φοιτητικών παρατάξεων; Πώς τους επιτρέπεται να χρησιμοποιούν τους χώρους των πανεπιστημίων για να βγάζουν «μαύρο χρήμα»; Ποιος δίνει την άδεια για τη χρήση αυτών των χώρων; Τι κάνουν οι πρυτάνεις και οι αντιπρυτάνεις, που εκλέγονται με την ψήφο και των φοιτητών; Ποιος επιτρέπει στους «φοιτητοπατέρες» να ορίζουν ποιος φοιτητής θα ενταχθεί στα μεταπτυχιακά προγράμματα του ΑΕΙ; Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τον συνδικαλισμό και τη φοιτητική εκπροσώπηση; Τα ερωτήματα είναι, δυστυχώς, ρητορικά αφού είναι γνωστός ο ανεξέλεγκτος ρόλος των φοιτητικών παρατάξεων στα ΑΕΙ, τον οποίο αποδεικνύει η ιστορία για τη δράση ενός 40χρονου συνδικαλιστή της ΠΑΣΠ (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση της «Κ») που «λύνει και δένει» στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (πρόκειται για την ιστορική ΑΣΟΕΕ).
  Πρόσβαση σε καθηγητές
  Ο 40χρονος είναι γνωστή φιγούρα σε όλους στο ίδρυμα και έχει πολύ εύκολη πρόσβαση σε καθηγητές (όχι όλους φυσικά – υπάρχουν και ορισμένοι που αντιδρούν) και διοικητικά γραφεία. Εισήχθη στο ΟΠΑ γύρω στα τέλη της δεκαετίας του ’80 και έκτοτε μέχρι σήμερα, όπως λένε γνωρίζοντες εκ των έσω τα πράγματα στο ίδρυμα, λίγες είναι οι ημέρες που δεν έκανε ένα πέρασμα από τη σχολή. Ως φαίνεται, ο 40χρονος εκτός από την όποια άλλη επαγγελματική σταδιοδρομία βρήκε στον φοιτητικό συνδικαλισμό το… νόημα της ζωής του. Και αυτό διότι είναι εκ των υψηλών στελεχών της ΠΑΣΠ.
  Τι μπορεί να σημαίνει να είσαι μεγαλοστέλεχος μιας φοιτητικής παράταξης, και μάλιστα από τις μεγαλύτερες στα ΑΕΙ; Οι περισσότεροι Ελληνες το ξέρουν είτε από πρώτο χέρι είτε από παιδιά συγγενών, από φίλους και γνωστούς. Μία ακόμη επιβεβαίωση της δύναμης των φοιτητικών παρατάξεων στα ΑΕΙ δίνει φοιτητής που μιλάει για το ΟΠΑ: «Οι παρατάξεις βγάζουν χιλιάδες ευρώ από τα φοιτητικά πάρτυ, χωρίς καθόλου έξοδα. Χρησιμοποιούν δωρεάν χώρους της ΑΣΟΕΕ και χρεώνουν 5-6 ευρώ κάθε φοιτητή, χωρίς τα επιπλέον ποτά που πωλούν. Αν σκεφτούμε πως σε κάθε πάρτι πηγαίνουν τουλάχιστον 2.000 φοιτητές, υπολογίστε τα κέρδη τους. Αναλογιστείτε επίσης πως δεν έχουν εργατικά κόστη (τα μέλη της παράταξης έχουν τον ρόλο του μπάρμαν, του DJ κ. λπ. εντελώς δωρεάν), ούτε ενοίκιο φυσικά, και υπολογίστε το καθαρό κέρδος. Αν βάλετε κάτω πως αυτό γίνεται σχεδόν κάθε εβδομάδα (από τις περισσότερες παρατάξεις), έχουμε να κάνουμε με πολλά λεφτά τα οποία υπερκαλύπτουν τα έξοδα μιας παράταξης για φυλλάδια και το κονδύλι για λειτουργικά κόστη. Οταν ρώτησα στελέχη της παράταξης, κανείς δεν μου απάντησε πού πάνε τα λεφτά. Είναι χαρακτηριστικό πως σε κάθε πάρτι (και όποια άλλη δραστηριότητα σχετίζεται με λεφτά) τα λεφτά πάνε άμεσα στα χέρια του 40χρονου. Τον έχω δει με τα ίδια μου τα μάτια να τα μετράει μετά από κάθε πάρτι. Κανείς άλλος δεν έχει πρόσβαση σε αυτά τα χρήματα» αναφέρει φοιτητής. Και βέβαια, αυτοί δεν είναι οι μόνοι πόροι κάθε παράταξης. Υπάρχουν οι συνδρομές των φοιτητών-μελών, οι εκθέσεις βιβλίων στις οποίες πωλούνται βιβλία με μειωμένες τιμές και διάφορες άλλες δρατηριότητες.
  Εστίες διαφθοράς
  Εκτός από τις δραστηριότητες γύρω από την ΠΑΣΠ, ο 40χρονος φέρεται να έχει σημαντικό ρόλο και στην επιλογή των φοιτητών που θα γίνουν δεκτοί στα μεταπτυχιακά προγράμματα του ιδρύματος. Να σημειωθεί ότι η ζήτηση για μία θέση στα μεταπτυχιακά έχει εκτιναχθεί τα τελευταία χρόνια. Και οι λόγοι για την υψηλή ζήτηση είναι ευνόητοι, όσο ο ανταγωνισμός στην αγορά εργασίας αυξάνεται.
  «Το πρόβλημα των παρατάξεων έχει φτάσει στο απροχώρητο. Αντί να βοηθούν τους φοιτητές έχουν καταντήσει βαρίδια για την παιδεία και εστίες διαφθοράς» λέει ο ίδιος φοιτητής, που υπήρξε και ενεργό μέλος μεγάλης φοιτητικής παράταξης.
  Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», τον βίο και την πολιτεία του 40χρονου «φοιτητοπατέρα» την γνωρίζουν οι αρμόδιοι του υπουργείου Παιδείας. Επίσης, είναι βέβαιο ότι η δράση του 40χρονου είναι γνωστή στους ανθρώπους του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανάλογες περιπτώσεις «φοιτητοπατέρων» υπάρχουν σε όλα τα ΑΕΙ. Η ευθύνη των κομμάτων για την ανεξέλεγκτη κατάσταση είναι μεγάλη. Το ίδιο μεγάλη είναι η ευθύνη των πρυτανικών αρχών του ιδρυμάτων. Την ίδια στιγμή που οι πρυτάνεις μιλούν για την ανάγκη να δοθεί διοικητική αυτοτέλεια στα ΑΕΙ, κουκουλώνουν κάτω από το χαλί ιστορίες όπως αυτή του 40χρονου, οι οποίες αμαυρώνουν την εικόνα των ιδρυμάτων.

• 17 Δεκεμβρίου 2010, 00:29 | ΚΑΝΑΡΗΣ Κ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Γύρισα στην πατρίδα μετά από 50 χρόνια στην ξενιτιά και διαπίστωσα ότι οι μόνοι που εργάζονται και παράγουν κάτι στη χώρα μας, είναι οι αγρότες, οι τεχνίτες, οι επαγγελματίες βιοτέχνες, οι ναυτικοί και οι εργαζόμενοι στο τουρισμό. Όλοι οι άλλοι, που υποτίθεται ότι σπούδασαν στα πανεπιστήμια, για να προσφέρουν στο τόπο, απλώς τρώνε ροκανίζουν ότι φόρους μαζεύει το έρμο το δημόσιο. Γιατί, αλήθεια πόσους πτυχιούχους είδατε να εργάζονται και να παράγουν κάτι; Εγώ στην Ελλάδα δεν κατάφερα να βρω ούτε έναν!!! Άρα λοιπόν … Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση των νέων προς τα τεχνικά επαγγέλματα, τα τουριστικά και τα ναυτικά. Χρειαζόμαστε ενθάρρυνση των νέων προς την Τεχνική – επαγγελματική εκπαίδευση, την εκπαίδευση τουριστικών επαγγελμάτων και ναυτική εκπαίδευση, μήπως και βγούμε από το τέλμα όπου μας έφεραν οι εκατοντάδες χιλιάδες πτυχιούχοι των ΑΕΙ οι οποίοι κάθονται και πληρώνονται χωρίς να παράγουν ούτε καρφίτσα για τα χρήματα που εισπράττουν από το μισθό τους. Ξέρετε ποια ήταν η απάντηση της ανιψιάς μου όταν την ρώτησα τι κάνεις παιδί μου εκεί που εργάζεσαι; -Τίποτα θείε ήταν η απάντησή της μονολεκτικά. Γιατί; Την ρωτάω δεν έχεις κάποιο αντικείμενο; Έλα ρε θείε εγώ θα δουλέψω μου λέει; Ας δουλέψει κάνας άλλος!!! γιατί σπούδαζα τόσα χρόνια για να δουλεύω; !!!!!!!

• 15 Δεκεμβρίου 2010, 16:21 | Ελευθέριος.Κ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Το εκπαιδευτικό σύστημα των ΑΕΙ χρειάζεται ριζικές αλλαγές σε όλα του τα στάδια και επίπεδα. Εγώ προσωπικά είμαι φοιτητής εξωτερικού στην κτηνιατρική σχολή. Και θέλω να μιλήσω καθαρά για τεχνικά θέματα εκπαίδευσης. Θεωρώ άκρως απαράδεκτο το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε κτηνοτροφικές δυνατότητες που λίγες χώρες στην Ευρώπη έχουν και δεν προωθούμε το επάγγελμα του επιστήμονα κτηνοτρόφου. Φαντάζει αδύνατο ότι έχουμε μια κτηνιατρική σχολή στη Θεσσαλία και μία στη Θεσσαλονίκη οι οποίες όσο κι αν προσπαθούν δεν μπορούν να καλύψουν τις γνωστικές ανάγκες σε όλα τα αντικείμενα και σε όλα τα είδη ζώων. Πιστεύω πως η οργάνωση ειδικά σε τομείς οι οποίοι βασίζονται στην έρευνα πρέπει να είναι πολύ διαφορετική και οι σπουδές να βασίζονται στην πράξη και όχι στις ατελείωτες θεωρίες χωρίς ένα αντικείμενο χειροπιαστό. Και για να γίνω σαφής θέλω να σας πω πώς φαντάζομαι εγώ το πανεπιστήμιο τυ μέλλοντος.
  1. Θεωρώ ότι είναι σκόπιμο να γίνουν σχολές και όχι τμήματα. Δηλαδή, στην δική μου περίπτωση να ήταν 2-3 χρόνια σχολής με τα βασικά και γενικά μαθήματα στο τέλος των οποίων κάποιος μπορεί να γίνει τεχνικός της εργασίας (δηλαδή κάτι σαν νοσοκόμος). Επιπλέον 1-2 χρόνια με μαθήματα εξειδικευμένα που να έδιναν τον τίτλο γενικού κτηνιάτρου. Και απαραίτητα ένα έτος εξειδίκευσης στο είδος ή στην ομάδα ζώων επιλογής.
  2. Πρέπει να δίδεται στους φοιτητές από το πρώτο έτος η δυνατότητα να ασχολούνται ως μαθητευόμενοι ως προς το πρακτικό μέρος μέσα στην ίδια τη σχολή ή σε συμβιβασμένους επιστήμονες και θα πρέπει να τους διατίθενται όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να μπορούν να δράσουν σε επιστημονικό επίπεδο μόνοι τους. Ίσως ο ορισμός μιας πρακτικής εργασίας που να συνοδεύεται από το θεωρητικό μέρος στις εξετάσεις θα ήταν ένα σημαντικό βήμα. Θα πρέπει ο κάθε φοιτητής να αισθάνεται ότι αν ασχοληθεί με την εμβάθυνση ενός αντικειμένου, αυτό θα του δώσει την αναγνώριση για την εργασία του και αν το έργο που παρήγαγε αυτόνομα θεωρηθεί κάτι σημαντικό να υπάρχει μια επιτροπή που να αποφασίζει ότι αυτός ο ίδιος ο φοιτητής δικαιούται οικονομική ενίσχυση για τη συνέχιση της έρευνας ή του έργου του.
  3. Απαραίτητα για όλους τους φοιτητές δωρεάν διαδίκτυο και δημιουργία ειδικών ιστοχώρων διαπανεπιστημιακών για ανταλλαγή επιστημονικού υλικού, πληροφοριών και ανοικτής διαδικτυακής συνεργασίας. Είναι γνωστό ότι οι πληροφορίες και τα εναύσματα που μπορεί κανείς να πάρει από το διαδίκτυο είναι «ατελείωτα».
  4. Μετά το πέρας των σπουδών, προσφορά απασχόλησης για όλους τους φοιτητές που το επιθυμούν σε κρατικές ή ιδιωτικές επιχειρήσεις στις οποίες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους έναντι αντιτίμου για τουλάχιστον 1 χρόνο. Αυτό θα δώσει τη δυνατότητα μιας περαιτέρω επαφής με τον πραγματικό κόσμο σε όλα τα επίπεδα από την επιστήμη μέχρι το εμπόριο της επιστήμης και θα δώσει την ευκαιρία και το χρόνο στο φοιτητή να επεξεργαστεί τις πληροφορίες των αναγκών της κοινωνίας ούτως ώστε να αποφασίσει ποιον επαγγελματικό δρόμο θέλει να ακολουθήσει. Αυτή η επιλογή να επιβραβεύεται από το κράτος με έναν επιπλέον τίτλο εμπειρίας.
  5. Δημιουργία, για την επαγγελματική πια ζωή, δικτύων συνεργασίας των επιστημόνων τα οποία να είναι διαεπιστημονικά. Να δίνουν δηλαδή την ευκαιρία της συνεργασίας διαφορετικών επιστημών στην έρευνα θεμάτων τα οποία έχουν ανάγκη από πολλαπλές ειδικότητες. Η ελεύθερη διακίνηση ιδεών, όπως προβλέπεται από το σύνταγμα θα πρέπει να είναι δικαίωμα αλλά και υποχρέωση του κάθε ατόμου γιατί είναι αποδεδειγμένο ότι προωθεί την ανάπτυξη.
  6. Πιστεύω τέλος ότι θα πρέπει να επανέλθει το καθεστώς της χρηματοδότησης κάθε νέας ιδέας. Και πιστεύω πως αυτό θα πρέπει να γίνει με σκάλα. Δηλαδή σε κάθε βήμα προόδου τις καινούριας προτεινόμενης ιδέας να εκταμιεύεται το απαραίτητο για την ανάπτυξή της.

  Αυτό που με λίγα λόγια θέλω να εκφράσω είναι πρακτική, πρακτική και πάλι πρακτική και όχι θεωρίες στις σπουδές. Οι θεωρίες είναι για να εξηγούν τα φαινόμενα. Οι πρακτικές είναι για να τα εφαρμόζουν. Με την πρακτική μπαίνουν χειροπιαστές βάσεις στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και καινοτομιών οι οποίες οδηγούν αναπόφευκτα στη δημιουργία νέων προιόντων πνευματικών και μη των οποίων η εκμετάλλευση δημιουργεί οικονομική ευημερία.

  Ευχαριστώ

• 13 Δεκεμβρίου 2010, 11:35 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΡΥΔΗΣ

  Μόνιμος Σύνδεσμος

  Είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να είσαι διδάσκων΄, φοιτητής ή άλλο, για να απαντήσεις. Δεν ξέρω αν είμαι «άλλο». Ξέρω ότι είμαι αδιόριστος εκπαιδευτικός. Θεολόγος. Είμαι 50 ετών. Οι προσλήψεις θεολόγων ανέρχονται σε 40 περίπου ετησίως και οι φοιτητές που εισάγονται στις δύο Σχολές σε 800 περίπου. Ύπάρχει κάποια εξήγηση για την έλλειψη στοιχειώδους προγραμματισμού; Υπάρχει στοιχειώδης σχέση πανεπιστημίων- αναγκών της χώρας; Ολοι κάνουν για το Πανεπιστήμιο; Ολοι κάνουν για τα ΤΕΙ; Σοβαρολογείτε; Αυτό είναι ελευθερία; Δημοκρατία; Ισότητα; ΄Η ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΙΣΟΠΕΔΩΣΗΣ;
  Ακόμα με όρους ελεύθερης αγοράς, θα έπρεπε να μηνυθούν όλοι εκείνοι που δεν σεβάστηκαν τα χρήματα που πλήρωσα για την απόκτηση του πτυχίου. Μήνυση για διαφυγόντα κέρδη. Η επένδυση μου στη γνώση, ποτέ δεν απέδωσε τους προσδοκώμενους οικονομικούς καρπούς, παρά τις τότε διαβεβαιώσεις της πολιτείας.
  Η αξιοκρατία πρέπει να συνοδεύεται από αξιολόγηση σε όλα τα στάδια. Και όχι αυτό που συμβαίνει σήμερα. Λάθη στο Νηπιαγωγείο, λάθη στο δημοτικό, λάθη στο γυμνάσιο, λάθη στο λύκειο, λάθη στο πανεπιστήμιο. Ολο το εκπαιδευτικό σύστημα λάθος. Τόσες και τόσες γενιές στα πεζοδρόμια, στις καταλήψεις στις πορείες δεν μπορεί να είναι και αυτοί λάθος. Καιρός να ξυπνήσουν κάποιοι.