Αρχική Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξειςΆρθρο 07 – Διάρθρωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων Γενικού Λυκείου και εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποφοίτων Γενικού Λυκείου

Άρθρο 07 – Διάρθρωση εκπαιδευτικών προγραμμάτων Γενικού Λυκείου και εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση αποφοίτων Γενικού Λυκείου

1. Η παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 4186/2013 (Α’ 193)αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Η Α′ Τάξη Γενικού Λυκείου αποτελεί τάξη αποκλειστικά γενικής παιδείας, στην οποία εφαρμόζεται πρόγραμμα μαθημάτων γενικής παιδείας τριάντα πέντε (35) συνολικά διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως για τα ημερήσια λύκεια και είκοσι πέντε (25) συνολικά διδακτικών ωρών για τα εσπερινά λύκεια.».
2. Μετά την παρ. 1 του άρθρου 2 του ν. 4186/2013, όπως αντικαθίσταται με την παρ. 1 του παρόντος, προστίθεται παρ. 2 ως εξής:
«2. Στη Β′ Τάξη Ημερησίου Γενικού Λυκείου εφαρμόζεται πρόγραμμα μαθημάτων που περιλαμβάνει μαθήματα γενικής παιδείας τριάντα (30) συνολικά διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως και δύο (2) Ομάδες Μαθημάτων Προσανατολισμού, Ανθρωπιστικών και Θετικών Σπουδών, πέντε (5) συνολικά διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως για κάθε ομάδα.
Στη Β′ Τάξη Εσπερινού Γενικού Λυκείου εφαρμόζεται πρόγραμμα μαθημάτων που περιλαμβάνει μαθήματα γενικής παιδείας είκοσι (20) συνολικά διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως και δύο (2) Ομάδες Μαθημάτων Προσανατολισμού, Ανθρωπιστικών και Θετικών Σπουδών, πέντε (5) συνολικά διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως για κάθε ομάδα.
Οι μαθητές, εκτός από τα μαθήματα γενικής παιδείας, παρακολουθούν υποχρεωτικά και τα μαθήματα της Ομάδας Προσανατολισμού που επιλέγουν.».
3. Η παρ. 3 του άρθρου 2 του ν. 4186/2013 αντικαθίσταται ως εξής:
«3. Στη Γ’ Τάξη Γενικού Λυκείου εφαρμόζεται πρόγραμμα μαθημάτων που περιλαμβάνει μαθήματα γενικής παιδείας και προσανατολισμού τριάντα δύο (32) συνολικά διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως για τα ημερήσια λύκεια και είκοσι πέντε (25) συνολικά διδακτικών ωρών εβδομαδιαίως για τα εσπερινά λύκεια. Τα μαθήματα προσανατολισμού χωρίζονται σε τρεις (3) Ομάδες Μαθημάτων Προσανατολισμού, ως εξής:
α) Ανθρωπιστικών Σπουδών.
β) Θετικών Σπουδών και Σπουδών Υγείας.
γ) Σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής.
Οι μαθητές, εκτός από τα μαθήματα γενικής παιδείας, παρακολουθούν υποχρεωτικά και τα μαθήματα της Ομάδας Προσανατολισμού που επιλέγουν.».
4. Η περ. α’ της παρ. 5 του άρθρου 4 του ν. 4186/2013 αντικαθίσταται ως εξής:
«α) λαμβάνεται υπόψη το σύνολο των μορίων που συγκεντρώνει ο υποψήφιος στα τέσσερα (4) πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα του οικείου Επιστημονικού Πεδίου, σύμφωνα με το άρθρο 4Α. Για τον προσδιορισμό του συνόλου των μορίων κάθε υποψηφίου υπολογίζονται τα μαθήματα και οι συντελεστές βαρύτητας που προβλέπονται στην Ομάδα Προσανατολισμού όπου ανήκει ο υποψήφιος για το συγκεκριμένο Επιστημονικό Πεδίο. Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, η οποία εκδίδεται το αργότερο μέχρι τη λήξη εκάστου σχολικού έτους και ισχύει για τις πανελλαδικές εξετάσεις του επόμενου σχολικού έτους, ορίζονται οι συντελεστές βαρύτητας σε δύο (2) μαθήματα ανά Σχολή ή Τμήμα ή εισαγωγική κατεύθυνση.».
5. Η περ. β’ του άρθρου 4Α του ν. 4186/2013 αντικαθίσταται ως εξής:
«β) Η πρόσβαση σε συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο γίνεται ανάλογα με την ομάδα προσανατολισμού που έχει επιλέξει ο κάθε μαθητής ως εξής:
βα) Οι υποψήφιοι της Ομάδας Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών έχουν πρόσβαση στις Σχολές και στα Τμήματα του πρώτου Επιστημονικού Πεδίου και τα μαθήματα, στα οποία εξετάζονται υποχρεωτικά, είναι η Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, τα Αρχαία Ελληνικά, η Ιστορία και τα Λατινικά.
ββ) Οι υποψήφιοι της Ομάδας Προσανατολισμού Θετικών Σπουδών και Σπουδών Υγείας έχουν πρόσβαση στις Σχολές και στα Τμήματα του δεύτερου και του τρίτου Επιστημονικού Πεδίου ως εξής:
i) για την πρόσβαση στο δεύτερο Επιστημονικό πεδίο τα μαθήματα στα οποία εξετάζονται υποχρεωτικά είναι η Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, η Φυσική, η Χημεία και τα Μαθηματικά και
ii) για την πρόσβαση στο τρίτο Επιστημονικό Πεδίο τα μαθήματα στα οποία εξετάζονται υποχρεωτικά είναι η Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, η Φυσική, η Χημεία και η Βιολογία.
βγ) Οι υποψήφιοι της Ομάδας Προσανατολισμού Σπουδών Οικονομίας και Πληροφορικής έχουν πρόσβαση στις Σχολές και στα Τμήματα του τέταρτου Επιστημονικού Πεδίου και τα μαθήματα, στα οποία εξετάζονται υποχρεωτικά, είναι η Νεοελληνική Γλώσσα και Λογοτεχνία, τα Μαθηματικά, η Πληροφορική και η Οικονομία.»

Σχόλια 1 … 23 24 25 26 27 … 32
  • 4 Μαΐου 2020, 22:01 | Θεοχάρης Δημήτριος

    Κάθε ευνομούμενη πολιτεία οφείλει να σέβεται τη γνώμη των πολιτών της και ειδικότερα των «ειδικών». Για τη διδασκαλία των μαθηματικών και την διδακτική τους αξία ένα λόγο παραπάνω έχουν οι καθηγητές που διδάσκουν στη τάξη. Ήδη οι μαθηματικοί μέσω της Ελληνικής Μαθηματικής εταιρείας έχουν καταθέσει τις απόψεις τους σε όλο το φάσμα των Μαθηματικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και έχουν ενημερώσει το Υπουργείο Παιδείας και το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής αρκετούς μήνες νωρίτερα από τη δημόσια ανακοίνωσή της (https://www.esos.gr/arthra/66451/protaseis-tis-mathimatikis-etaireias-gia-ta-programmata-spoydon-gymnasioy-kai-lykeioy).
    Περιληπτικά η πρόταση της ΕΜΕ για το Γυμνάσιο έχει στηριχτεί στα υπάρχοντα προγράμματα σπουδών και κυρίως στα σχολικά εγχειρίδια των Μαθηματικών του Γυμνασίου. Κύριος στόχος είναι η δημιουργία μιας βάσης διαλόγου με τη Μαθηματική κοινότητα για τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητες της μαθηματικής εκπαίδευσης στο Γυμνάσιο.

    Τι Μαθηματικά θα πρέπει να γνωρίζουν οι απόφοιτοι Γυμνασίου;
    Με ποιον τρόπο αντιμετωπίζονται οι δυσκολίες κατά τη διδασκαλία των Μαθηματικών;
    Ποιος είναι ο βέλτιστος τρόπος αξιοποίησης των σχολικών εγχειριδίων;
    Τα παραπάνω είναι μερικά ερωτήματα, τα οποία η επιτροπή της ΕΜΕ έλαβε σοβαρά υπόψη κατά τη διατύπωση των προτάσεών της.

    Η πρόταση της ΕΜΕ για τα Μαθηματικά του Λυκείου, σε σχέση με την υπάρχουσα κατάσταση, δίνει έμφαση στη διδασκαλία αποδεικτικών μεθόδων και ζητάει τον εμπλουτισμό της ύλης των Μαθηματικών της Γ ́ Λυκείου. Συνοπτικά περιλαμβάνει τις ακόλουθες παρεμβάσεις:

    Α) Ενισχύση της Γεωμετρίας με την πρόταση για διδασκαλία των βασικών γεωμετρικών τόπων και της Αναλυτικής και Συνθετικής Μεθόδου.Να δωθεί βάρος στην αναγκαιότητα της διδασκαλίας της Στοιχειώδους Ευκλείδειας Γεωμετρίας του Χώρου.
    β) Εισαγωγή στο μάθημα Προσανατολισμού της Β ́ Λυκείου της μέθοδου της Μαθηματικής Επαγωγής.
    γ)Προτείνεται η επαναφορά της διδασκαλίας των Μιγαδικών αριθμών και η εισαγωγή ενός κεφαλαίου Αναλυτικής Γεωμετρίας του Χώρου στο μάθημα Κατεύθυνσης της Γ ́ Λυκείου.
    δ) Προτείνεται η επαναφορά του μαθήματος «Μαθηματικά Γενικής Παιδείας» στην Γ ́ Λυκείου για όλους τους μαθητές και η αποκατάσταση των περικοπών των τελευταίων ετών, όσον αφορά την ύλη των Μαθηματικών.

    Θεοχάρης Δημήτριος
    Πρόεδρος παραρτήματος ΕΜΕ Τρικάλων

  • 4 Μαΐου 2020, 21:52 | Γιάννης Βαμ.

    Ένα μάθημα που σε βοηθάει στην κατανόηση της σημερινής κοινωνίας είναι απαραίτητη να συμμετέχει στης πανελλαδικές εξετάσεις. Η κοινωνιολογία είναι απαραίτητη ιδιαίτερα για έναν έφηβο που διαμορφώνει τον χαρακτήρα του.

  • 4 Μαΐου 2020, 21:43 | Παναγιώτα Καρνάβα

    Καλησπέρα. Η παρέμβαση μου αφορά το άρθρο 7. Διδάσκω κοινωνιολογία. Είμαι πτυχιούχος Νομικής Σχολής. Σέβομαι όλους τους συναδέλφους καθώς και το έργο που προσφέρουν σε δύσκολες συνθήκες, ασχέτως του γνωστικού αντικειμένου που διδάσκουν.Εφόσον προτάσσουμε τις μαθησιακές ανάγκες των παιδιών, πρέπει να είναι σε θέση τα παιδιά να μπορούν να διαλέξουν αν θέλουν να διδαχθούν Κοινωνιολογία ή Λατινικά. Είναι κρίσιμο να παραμείνει η Κοινωνιολογία ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα. Αν διδάσκεται μόνο το ένα από τα δύο μαθήματα, δεν καλύπτονται οι ανάγκες όλων των μαθητών. Κάποια παιδιά αδικούνται. Ανάλογα με τη Σχολή που θέλουν να ακολουθήσουν πρέπει να μπορούν να κάνουν την επιλογή που θα τα βοηθήσει πραγματικά στο μέλλον τους. Το ζητούμενο είναι το ελληνικό σχολείο να υποστηρίζει όλους τους μαθητές του και όχι μερίδα κάποιων μαθητών σε βάρος άλλων.

  • 4 Μαΐου 2020, 21:37 | Χαρίκλεια

    Τα ΛΑΤΙΝΙΚΑ είναι πολύ χρήσιμα και για τους ιστορικούς και για τους φιλολόγους και για τους θεολόγους. Επίσης, μέσα από αυτό το μάθημα τα παιδιά και οι απόφοιτοι πανεπιστημίου θα καταλάβουν πολλά για την παγκόσμια ιστορία. Τέλος, βοηθούν πολύ στην κατανόηση των σύγχρονων ευρωπαϊκών λέξεων και φράσεων. Δε ξέρω αν έχω παραλείψει κάποιο βασικό πλεονέκτημα αυτής της γλώσσας, με τις βαθιές ρίζες της, αλλά η άποψή μου είναι ένα μεγάλο Ν Α Ι…!!!

  • 4 Μαΐου 2020, 21:23 | Irene

    Να είναι λιγότερα τα εξεταζόμενα μαθήματα για να μην υπάρχει άγχος και πίεση, αλλά σε βάθος μάθηση. Η αύξηση των μαθημάτων εξέτασης ωθεί προς ένα εξετασιοκεντρικό και βαθμοκεντρικό χαρακτήρα εκπαίδευσης. Οι μαθητές επιδίδονται σε ένα αέναο κυνήγι στείρας απομνημόνευσης γνώσεων, οι οποίες συνήθως δεν έχουν πρακτική εφαρμογή. Ιδιαιτέρως για τους μαθητές που εντάσσονται στην ΕΕΑ αλυσιτελής αποβαίνει η αύξηση αυτή, καθώς ενισχύει το μη αποδοτικό άγχος και τους οδηγεί σε μαθησιακή παραίτηση. Το εξεταστικό σύστημα θέλει συζήτηση και προτάσεις από πολλούς φορείς για να μην οδηγεί στην σχολική διαρροή, ιδιαίτερα για τους μαθητές με ΔΕΠ-Υ και μαθησιακές δυσκολίες.

  • 4 Μαΐου 2020, 21:23 | Μαρία Κ.

    Πιστεύω πως η Κοινωνιολογία πρέπει να παραμείνει ένα εκ των τεσσάρων εξεταζόμενων μαθημάτων των πανελλαδικών εξετάσεων για το πρώτο πεδίο.Και αυτό γιατί η Κοινωνιολογία είναι μία ανεκτίμητη επιστήμη που συμβάλει στην ανάπτυξη της κριτικής σκέψης των μαθητών και της αντίληψης των κοινωνικών φαινομένων. Θα βοηθήσει τους μαθητές να διευρύνουν τις γνώσεις τους σε τομείς που αφορούν την κοινωνία , θα μπορούν ενδεχομένως να καλλιεργήσουν απόψεις πάνω σε θέματα που δεν είχαν το χρόνο ή και την τύχη να ασχοληθούν και θα αποκτήσουν ολοκληρωμένη εικόνα για τον σύγχρονο κόσμο. Η κοινωνιολογία είναι κατεξοχήν ανθρωπιστικό μάθημα που μεταμορφώνει τα παιδιά και τα καθιστά πολίτες με συνείδηση, πράγμα που στις μέρες μας είναι άκρως αναγκαίο με τόσα κοινωνικά προβλήματα που μαστίζουν τη χώρα μας

  • 4 Μαΐου 2020, 21:01 | Μαρία Μπ.

    Δέκα αναπάντητα ερωτήματα στο Υπουργείο Παιδείας!
    1. Γιατί είναι πιο χρήσιμο μάθημα τα Λατινικά έναντι της Κοινωνιολογίας, χωρίς αξιολόγηση του νέου μαθήματος και χωρίς κάποια επιχειρηματολογία; 2. Γιατί η Κοινωνιολογία είναι το μοναδικό μάθημα που αφαιρείται ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο; 3. Γιατί ο κλάδος των κοινωνικών επιστημόνων είναι ο μοναδικός που συνεχώς αγωνίζεται να εδραιώσει τα μαθήματά του; 4. Γιατί φοβάται και ποιος τα μαθήματα αυτά; 5. Γιατί αφαιρέθηκε ο όρος Κοινωνικές Επιστήμες από την Ομάδα Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών, εφόσον αποτελούν την πλειοψηφία στο μηχανογραφικό δελτίο; Ο άνθρωπος λειτουργεί έξωθεν της κοινωνίας; 6. Γιατί τα παιδιά να στερούνται την κατανόηση και την ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων με αντικειμενικό τρόπο; Γιατί να μην αμφισβητούν κοινότοπες θεωρίες; 7. Γιατί τα παιδιά αγαπούν την Κοινωνιολογία φέτος ως ένα σύγχρονο μάθημα που συμβαδίζει με τις ταχύρρυθμα εξελισσόμενες κοινωνίες, εμβαθύνοντας επί της ουσίας στο περιεχόμενό του; 8. Γιατί το κριτήριο της κριτικής σκέψης, που επιτέλους διασφαλίζεται με την αξιολόγηση των υποψηφίων στην Κοινωνιολογία, πρέπει να αναιρεθεί; 9. Γιατί τελικά αναγνωρίζεται ότι η σπουδαιότητα ενός μαθήματος κρίνεται επί του πρακτέου από το εάν αυτό είναι πανελλαδικώς εξεταζόμενο; Μήπως στο ισχύον εξετασιοκεντρικό σύστημα της ελληνικής εκπαίδευσης τα στερεότυπα έχουν έναν βασικό πυρήνα αλήθειας; 10. Γιατί δαιμονοποιείται ένας «πόλεμος» μεταξύ φιλολόγων και κοινωνικών επιστημόνων, σε ένα ολιγάριθμο επιστημονικό πεδίο, όπου ο θύτης γίνεται και θύμα; Ποιος είναι ο ηθικός αυτουργός;
    Μαρία Μπ. Εκπαιδευτικός Β/θμιας εκπαίδευσης, ΠΕ 02 και ΠΕ 78

  • 4 Μαΐου 2020, 20:46 | Ειρήνη Δ.

    Συμφωνώ με την επαναφορά των Λατινικών, διότι θεωρώ πως εάν ένας μαθητής εισαχθεί σε κάποια Φιλοσοφική Σχολή, ιδίως στη Φιλολογία, θα ήταν ωφέλιμο να παρέχει κάποιες στοιχειώδεις και προϋπάρχουσες γνώσεις των Λατινικών. Επίσης,η Λατινική Γλώσσα, όπως και η Αρχαία, αποτελούν ορόσημο για τον πολιτισμό

  • 4 Μαΐου 2020, 20:43 | ΣΟΥΛΑ Ι..

    Ως εκπαιδευτικός ΠΕ 78 θα ήθελα να τονίσω τη μεγάλη σημασία που έχει η επιστήμη της Κοινωνιολογίας στην ομάδα προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών
    ως πανελλαδικά εξεταζόμενο μάθημα.Δεν εννοούνται αναλυτικά προγράμματα διεθνώς αλλά και στη χώρα μας που να μην έχουν τις κοινωνικές επιστήμες.
    Προτείνουμε να μην εξοβελιστεί η Κοινωνιολογία από εξεταζόμενο πανελλαδικά και να υπάρχει τέταρτο μάθημα στην Ανθρωπιστικών Σπουδών όπως θα ήταν δίκαιο και αντικειμενικό. Έτσι οι μαθητές μας θα επιλέγουν λατινικά ή Κοινωνιολογία ανάλογα με τα τμήματα που θα δηλώνουν. Ας μην ξεχνάμε ότι το ίδιο συμβαίνει και στις επιστήμες Υγείας και Θετικών Σπουδών.Επιλέγουν ή Βιολογία ή Μαθηματικά ανάλογα με τις σχολές που επιθυμούν.
    Επειδή τα τμήματα Κοινωνικών Επιστημών είναι 132 θεωρούμε ότι αδικούμαστε
    πολύ χωρίς εμπεριστατωμένη μελέτη και σημαντικούς λόγους να πλήττεται μόνο η δική μας Επιστήμη από το Γενικό Λύκειο.Αλήθεια γιατί ο στόχος είμαστε μόνο εμείς? Ο χαρακτηρισμός μιας Επιστήμης ότι δημιουργεί » αριστερούς πολίτες» είναι εντελώς άστοχη και άδικη. Δεν υπάρχουν όπως θα ξέρετε κυρία Υπουργέ, αριστερές και δεξιές Επιστήμες. Πώς μπορεί εξάλλου μια επιστήμη να έχει ιδεολογικό προσανατολισμό και πολιτική χροιά? Θα έκανα έκκληση στο Υπουργείο να ενσκήψετε με καλή διάθεση και προβληματισμό σε μια τόσο σημαντική επιστήμη και να πράξετε το δέον για το μάθημα.Αν κυρία υπουργέ ήσασταν καθηγήτρια θα ήσασταν κλάδος ΠΕ 78.όπως και ο Πρωθυπουργός της χώρας μας, έχει πρώτο πτυχίο στις Κοινωνικές Επιστήμες. Πώς λοιπόν αντιμετωπίζετε αρνητικά αυτές τις επιστήμες? Πραγματικά αναιρούμε ό,τι σπουδάσαμε?

  • 4 Μαΐου 2020, 20:42 | Γερομήτσος Ιωάννης

    Ύστερα από τόσα και τόσα το έζησα και αυτό… Είμαι πατέρας παιδιού της Α Λυκείου και πραγματικά θα ήθελα πολύ να γνωρίσω τους ιθύνοντες που το σκέφτηκαν!!!
    Μάλλον θα πρέπει να «δείξουν» κάποιο έργο για να δικαιολογήσουν τη θέση τους…
    Σκέφτηκαν οι υπεύθυνοι αυτοί, ότι πρέπει να παραμείνει η Κοινωνιολογία στις πανελλαδικές γιατί δημιουργεί σκεπτόμενους πολίτες και καλλιεργεί την κριτική σκέψη; Σκέφτηκαν ότι μέσα από το μάθημα αυτό τα παιδιά κατανοούν την κοινωνία; Από πού θα αποκτήσουν τη γνώση αυτή; Ή μήπως τους θέλετε χωρίς γνώση και κρίση; Είναι λάθος να καταργηθεί από πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα.
    Ας μείνει μαζί με τα Λατινικά και τα παιδιά που θέλουν φιλοσοφικές σχολές να δίνουν Λατινικά, ενώ τα παιδιά που θέλουν κοινωνικές ή/και πολιτικές επιστήμες να δίνουν Κοινωνιολογία. Δύσκολο να το σκεφτεί κανείς αυτό…
    Με παρηγορεί ότι αυτό που πάτε να κάνετε συμβαδίζει με το πνεύμα της εποχής που ζούμε… Το παράλογό!!!

  • 4 Μαΐου 2020, 20:21 | ΑΝΤΩΝΗΣ

    Η Κοινωνιολογία ως προαπαιτούμενο για τις σχολές Κοινωνικών – Οικονομικών Σπουδών.
    Τα Λατινικά για τις Νομικές και Φιλολογικές Σχολές.
    Αν και ένα από τα παλαιότερα Τμήματα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης, το Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών, έχει Κατεύθυνση Κοινωνικών Σπουδών.
    Δηλαδή ΚΑΙ στις Φιλολογικές Σχολές απαιτούνται γνώσεις Κοινωνιολογίας.

  • 4 Μαΐου 2020, 20:08 | ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    04 ΜΑΪΟΥ 2020
    Οι δύο (2) ώρες Φυσικής Αγωγής σε κάθε τάξη και σε όλους τους τύπους Λυκείου είναι απολύτως απαραίτητες. Τα επιχειρήματα και εδώ είναι πολλά. Εκτονώνει την πίεση στους μαθητές και τους προετοιμάζει για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, δεδομένου ότι οι πρακτικές δοκιμασίες αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εξεταστέας ύλης για ένα μεγάλο αριθμό σχολών.

  • 4 Μαΐου 2020, 20:00 | Γεωργία Τσούνη

    Η επαναφορά των Λατινικών στη δευτεροβάθμια εκπάιδευση είναι σωστή για ποικίλους λόγους. Αφήνοντας κατά μέρος τα οφέλη της διδασκαλίας των λατινικών για την εκμάθηση πολλών ξένων γλωσσών (είναι ενδεικτικό πως ενα πολύ μεγάλο μέρος του λεξιλογίου της αγγλικής προέρχεται από τα λατινικά) αλλά και ενός μεγάλου μέρους της επιστημονικής ορολογίας πολλών παλαιοτέρων και νεωτέρων επιστημών θα ήθελα να επικεντρωθώ εδώ σε δύο σημεία που, κατά τη γνώμη μου, δείχνουν τη σημασία και την ορθότητα της απόφασης επαναφοράς του μαθήματος στα σχολεία.
    Το πρώτο σημείο αφορά τη σημασία της εκμάθησης της λατινικής για την ενασχόληση με την αρχαιοελληνική γραμματεία, της οποίας η αξία παραμένει, εν πολλοίς, αδιαμφισβήτητη. Κι αυτό γιατί η εκμάθηση των λατινικών είναι απαραίτητη προϋπόθεση της κατανόησης της πρόσληψης, αλλά και της επιβίωσης, του αρχαιοελληνικού πολιτισμού, αρχής γενομένης με την πρόσληψη που έλαβε χώρα κατά τη ρωμαϊκή περίοδο. Περαιτέρω, οι βάσεις για τη μελέτη των κλασικών γραμμάτων ετέθησαν από τα μετέπειτα κινηματα της Αναγέννησης και του Ουμανισμού, που χρησιμοποίησαν ως γλωσσικό όχημα τα λατινικά. Όποιος ανατρέξει στην ιστορία των κλασικών κειμένων και θελήσει να κατανοήσει την πρόσληψη και ερμηνεία τους θα πρέπει απαραιτήτως να λάβει υπ’όψιν αυτή την ενδιάμεση, λατινική παράδοση. Άρα τα λατινικά αποτελούν ένα ουσιώδες εργαλείο μελέτης των κλασικών γραμμάτων και, κατά συνέπεια, αφετηρία αναστοχασμού πάνω στην ίδια μας την ταυτότητα και ιστορία. Στο τελευταίο σημείο ας προστεθεί πως τα λατινικά ήταν και η επίσημη γλώσσα του Βυζαντίου κατα τους πρώτους αιώνες της αυτοκρατορίας.
    Το δεύτερο σημείο στο οποίο θα ήθελα να σταθώ είναι η σημασία της επαναφοράς των λατινικών στα σχολεία για τη σημερινή μας ευρωπαϊκή ταυτότητα. Τα λατινικά μέσω των πνευματικών κινημάτων που προαναφέρθηκαν αποτέλεσαν τη βάση της παιδείας στα περισσότερα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη και έχουν επηρέασει βαθιά τις αντιλήψεις και τις παραδόσεις των κρατών αυτών. Η κατανόηση της λατινικής παιδείας προσφέρει μια μοναδική γέφυρα επικοινωνίας με τους ευρωπαίους «εταίρους» και μια βάση αλληλοκατανόησης και διαλόγου που μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία ενός κοινού πλαισίου σκέψης και πράξης, που είναι απαραίτητο για την εύρυθμη λειτουργία μιας πολυεθνικής πολιτικής ένωσης. Προϋπόθεση, φυσικά, για να καρπωθούν οι μαθητές τα οφέλη από τη διδασκαλία των λατινικών στη σχολική εκπαίδευση είναι η δημιουργία ενός κατάλληλου εγχειριδίου και ένας τρόπος διδασκαλίας που δε θα στηρίζονται στην στείρα αποστήθιση και στην απομνημόνευση γραμματικών τύπων αλλά στην κατανόηση εννοιών και τρόπων σκέψης καθώς και στη μελέτη της επιρροής τους στον ευρωπαϊκό πολιτισμό.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:55 | ΓΕΩΡΓΙΑ

    Κοινωνιολογία και πάλι Κοινωνιολογία.
    Είμαι μητέρα μαθήτριας της Γ΄ Λυκείου.
    Έχει μία καταπληκτική καθηγήτρια κοινωνιολόγο, διαβάζει με πάθος, βελτιώθηκε στην Έκθεση και καθ΄ ομολογία της φιλολόγου της αυτό παρατηρήθηκε σε πολλούς μαθητές, συζητά για όλα τα θέματα που παλαιότερα δεν της έβγαζες κουβέντα, ευαισθητοποιήθηκε σε ζητήματα που την άφηναν αδιάφορη.
    Κρατείστε την Κοινωνιολογία στις Πανελλαδικές.
    Αν χρειάζεται κάτι να κάνετε, να βελτιώσετε το βιβλίο.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:46 | Χρήστος Σμαραγδάκης

    Η κατάσταση με την Πληροφορική στην εκπαίδευση είναι ντροπιαστική για το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Το μάθημα της Πληροφορικής, μονόωρο σε Δημοτικό, Γυμνάσιο και Β’ Λυκείου, Επιλογής στην Α’ Λυκείου και σε αντιεπιστημονική και λανθασμένη τοποθέτηση στην Ο.Π. Οικονομίας και Πληροφορικής στη Γ’ Λυκείου.

    Μονόωρο μάθημα δε σημαίνει οι μισές ώρες του δίωρου αλλά πολύ λιγότερες.
    • Το πολύ 20 ώρες ουσιαστικής διδασκαλίας στο σχ. έτος.
    • Βλέπεις τους μαθητές 1 φορά την εβδομάδα.
    • Όταν χάνεται μάθημα κάνεις 2 εβδομάδες να τους ξαναδείς
    • Αν ένας μαθητής λείψει μια φορά μένει πίσω. Αν χάσει 2 ή 3 μαθήματα πρακτικά είναι πολύ δύσκολο να φτάσει τους άλλους.
    • Το μάθημα είναι δυνατό να αντιμετωπιστεί επιπόλαια/ελαφρά.
    • Σημαίνει ότι δε μπορείς να κάνεις παράδοση σε συνέχειες, δε θα μπορεί να γίνει σύνδεση με τα προηγούμενα, πρέπει τα μαθήματα να είναι αυστηρά αυτοτελή, άρα το περιεχόμενο κάθε παράδοσης πρέπει να είναι πολύ περιορισμένο ώστε να χωράει αρκετή εξάσκηση, παραδείγματα και συζήτηση.
    • Σημαίνει ότι ο εργαστηριακός χαρακτήρας του μαθήματος περιορίζεται σε πολύ απλές ασκήσεις/εφαρμογές.

    Μάθημα επιλογής/προσανατολισμού σημαίνει μάθημα για λίγους (περίπου τους μισούς μαθητές σε κάθε τάξη), μάθημα για όσους το επιλέξουν. Μάθημα προαιρετικό, δηλαδή δε χρειάζεται σε όλους. Είναι θέμα επιλογής το αν θα κάνει κάποιος πληροφορική στην Α’ Λυκείου, σε μια τάξη όπου μπορεί να γίνει σωστή δουλειά με σπουδαία αποτελέσματα;

    Μάθημα της Ο.Π. Οικονομίας και Πληροφορικής σημαίνει ξερίζωμα της Πληροφορικής από τη φυσική της θέση, τις θετικές επιστήμες και τεχνολογικές σπουδές. Ηλεκτρολόγοι μηχανικοί, μαθηματικοί αλλά και άλλες σχολές πληροφορικής δεν εξετάζονται στο μάθημα της πληροφορικής για να εισαχθούν στη Γ/βάθμια.
    Το μάθημα της Πληροφορικής είναι τουλάχιστον το ίδιο απαραίτητο όσο τα υπόλοιπα μαθήματα, καλλιεργεί την κριτική ικανότητα και τη σκέψη, δίνει τα εργαλεία ο πολίτης να σκέφτεται και να ενεργεί ανεξάρτητα και όχι να βλέπει φοβικά και με ανασφάλεια τις εξελίξεις να τον προσπερνούν. Δεν είναι απλά ένα σύνολο δεξιοτήτων, ένα εργαλείο στην υπηρεσία των άλλων επιστημών, ένα συμπλήρωμα στο πρόγραμμα, το αλατοπίπερο στην καθημερινότητα. Είναι μια ανεξάρτητη επιστήμη που πρέπει να καλλιεργηθεί συστηματικά από τη σχολική ηλικία για να δώσει καρπούς αργότερα στην κοινωνία. Η Πληροφορική πρέπει να είναι μάθημα δίωρο Γενικής Παιδείας από τη Γ’ Δημοτικού μέχρι τη Γ’ Λυκείου
    Αυτές οι στρεβλώσεις πρέπει να σταματήσουν. Μαζί με τις υπόλοιπες που δεν αφορούν το παρόν σχέδιο νόμου (βιβλία πληροφορικής ανύπαρκτα στο δημοτικό, παρωχημένο στο Γυμνάσιο, Β’ Λυκείου και στο Πανελλαδικά εξεταζόμενο μάθημα)
    Όποιος τις διαιωνίζει και τις συντηρεί χωρίς να τις διορθώνει σε ένα νομοσχέδιο ριζικής μεταρρύθμισης της εκπαίδευσης είναι συνένοχος στη ζημιά που κάνει πρωτίστως στους μαθητές και μετά στην ίδια την διάρθρωση της εκπαίδευσης.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:45 | ΝΙνα Π.

    Ως μητέρα παιδιού που σε δυο χρόνια θα δώσει πανελλαδικές, διαφωνώ με την κατάρτιση της Κοινωνιολογίας από τις εξετάσεις. Για ποιον λόγο καταργείται η διδασκαλία μιας ΕΠΙΣΤΗΜΗΣ που μελετά την κοινωνία; Με το μάθημα αυτό τα παιδιά μαθαίνουν να σκέπτονται και κατανοούν την κοινωνία στην οποία ζουν.
    Η παιδεία και το περιεχόμενο των μαθημάτων αντανακλούν το τι πολίτες θέλει να παράγει η Πολιτεία… Εμείς άραγε θέλουμε σκεπτόμενους ΠΟΛΙΤΕΣ ή μήπως όχι;;;

  • 4 Μαΐου 2020, 19:35 | ΔΗΜΗΤΡΗΣ

    Ως μέλος της φοιτητικής κοινότητας, θεωρώ εσφαλμένη την απόφαση του υπουργείου να αφαιρέσει το μάθημα της κοινωνιολογίας από τα σχολεία. Μεγαλώνοντας μας έμαθαν ότι το σχολείο σαν θεσμός έχει στόχο την προετοιμασία των παιδιών για να βγουν όσο γίνεται πιο έτοιμα στην κοινωνία. Όπως φανερώνει και η ονομασία του μαθήματος, η κοινωνιολογία έχει άμεση σχέση με την μελέτη της κοινωνίας και ως αποτέλεσμα δίνεται η ευκαιρία στους μαθητές να αποκτήσουν μια εικόνα για το τί σημαίνει «κοινωνία». Επίσης βοηθάει τους μαθητές να βάλουν τα θεμέλια ώστε να αναπτύξουν την κριτική τους σκέψη, η οποία είναι από τα μεγαλύτερα εφόδια που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος μεγαλώνοντας. Με την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα, είναι λίγα τα μαθήματα τα οποία κεντρίζουν το ενδιαφέρον των μαθητών, η κοινωνιολογία αναμφισβήτητα είναι ένα από αυτά τα μαθήματα και η απομάκρυνση του, θα απομακρύνει και όλα αυτά τα παιδιά τα οποία δεν μπαίνουν στην αίθουσα μόνο για να μην χρεωθούν την απουσία. Ελπίζω όλα αυτά τα σχόλια να φτάσουν στα αρμόδια πρόσωπα και να παρθεί η σωστή απόφαση στο τέλος.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:31 | ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚΟΣ

    04 ΜΑΪΟΥ 2020
    Οι δύο (2) ώρες Φυσικής Αγωγής σε κάθε τάξη και σε όλους τους τύπους Λυκείου είναι εκ των ων ουκ άνευ. Τα επιχειρήματα και εδώ είναι πολλά. Εκτονώνει την πίεση στους μαθητές και τους προετοιμάζει για τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, δεδομένου ότι οι πρακτικές δοκιμασίες αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εξεταστέας ύλης για ένα μεγάλο αριθμό σχολών.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:29 | Θοδωρής Βεργος

    Η κοινωνιολογια πρέπει να παραμείνει ως πανελλαδικως εξεταζόμενο μάθημα γιατί συνδέεται με το μεγαλύτερο αριθμό των σχολών του πρώτου επιστημονικου πεδίου.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:29 | Μεσίγκου Σοφία

    Το μάθημα των Λατινικών πρέπει να επανέλθει στο Πρόγραμμα του Γενικού Λυκείου, με διαφοροποιήσεις σε σχέση με το παρελθόν. Τα Λατινικά διδάσκονται στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, γιατί ακριβώς προσφέρουν γνώσεις απαραίτητες στους μαθητές, όποια κατεύθυνση σπουδών κι αν ακολουθήσουν. Η γλώσσα αποτελεί βασικό κώδικα επικοινωνίας σε κάθε επιστήμη και η διεθνής ορολογία περιλαμβάνει πλείστους όρους στα Λατινικά. Η επαναφορά τους θα ήταν καλό να γίνει, επομένως, ως μαθήματος Γενικής Παιδείας στις τάξεις του Λυκείου με νέο σχολικό εγχειρίδιο και όχι το προϋπάρχον που διδάχτηκα κι εγώ πριν 33 χρόνια. Μαθήματα, όπως η Κοινωνιολογία και η Πολιτική Παιδεία, είναι απαραίτητα στα νέα κοινωνικά δεδομένα και στην ανάγκη μαθητών με πολιτική κριτική σκέψη.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:27 | Μαθιουδάκη Καλλιόπη

    Δεν νοείται κλασική παιδεία χωρίς Λατινικά. Ήδη η κλασική παιδεία έχει καταντήσει στοιχείο θεαθῆναι στα ελληνικά σχολεία και απουσιάζει η οργανική σύνδεση με το σήμερα.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:25 | Γρηγόρης Ι. Παπαγιάννης

    Pro Latinitate ή γιατί να μαθαίνουμε Λατινικά στο ελληνικό σχολείο του 21ου αιώνα

    I. Η αξία των Λατινικών
    Η επαναφορά του μαθήματος των Λατινικών στις Πανελλαδικές εξετάσεις κρίνεται απολύτως επιβεβλημένη λόγω της κεφαλαιώδους σημασίας του αντικειμένου για το σύνολο των Ανθρωπιστικών Επιστημών: Γλώσσες (με άμεσους «απογόνους» τα Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Γαλλικά, Ρουμανικά, αλλά και σημαντική επίδραση στα Αγγλικά, Γερμανικά και πολλές ακόμη άλλες), Φιλοσοφία (Κικέρων, Σενέκας, Αυγουστίνος, Βοήθιος, Θωμάς Ακινάτης, Καρτέσιος…), Θέατρο (Πλαύτος, Τερέντιος, Σενέκας), Ποίηση (Βιργίλιος, Οράτιος, Οβίδιος…), Ρητορική θεωρία και πράξη (Κικέρων, Κοϊντιλιανός), Ιστορία (το Βυζαντινό κράτος δεν είναι άλλωστε παρά η Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία με επίσημη γλώσσα μέχρι και τον 7ο αι. μ.Χ. την Λατινική, ενώ στη Δυτική Ευρώπη η Λατινική εξακολουθεί να χρησιμοποιείται ευρύτατα ως lingua franca μέχρι και τον 18ο αι. μ.Χ.), Χριστιανισμός (Αμβρόσιος, Ιερώνυμος, Αυγουστίνος…) φέρουν ανεξίτηλο το πολιτισμικό αποτύπωμα του Ρωμαϊκού Πολιτισμού και του γλωσσικού του φορέα, των Λατινικών. Για να μην επεκταθούμε στις Θετικές επιστήμες, όπου η παρουσία των Λατινικών είναι διάχυτη στην Ιατρική, την Βιολογία, τη Φυσική, τη Χημεία, αρκεί να επισημάνουμε ότι ανασκάπτοντας τα θεμέλια των Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών δεν αργεί κανείς να φτάσει στην πολιτειολογία και των περί νόμων στοχασμό του Κικέρωνα (De re publica, De legibus), στο εκχριστιανισμένο πλατωνικό όραμα της ιδεατής πολιτείας του Αυγουστίνου (De ciuitate Dei) ή στην κωδικοποίηση του Ρωμαϊκού Δικαίου από τον Ιουστινιανό (Iustiniani Augusi Digesta seu Pandectae). Ελλείψει συγκροτημένης ιστορικής παιδείας και συνείδησης, σπάνια γίνεται αντιληπτό στη σημερινή Ελλάδα ότι οι Ρωμαίοι υπήρξαν οι μεγαλύτεροι θαυμαστές και «επιμελέστεροι μαθητές» του ελληνικού πνεύματος. Στα Γράμματα, στις Τέχνες, στις Επιστήμες οι εσπέριοι Λατίνοι προσέλαβαν και μετουσίωσαν το «ελληνικό» σε «ευρωπαϊκό». Όταν τα Graeca non leguntur (τα Ελληνικά δεν μπορούν να αναγνωσθούν…) για μία χιλιετία περίπου κατά τους Μέσους Αιώνες, τα Λατινικά διασώζουν και μεταλαμπαδεύουν στην Ευρώπη την ελληνική σκέψη, διηθημένη μέσα από το γλωσσικό και πολιτισμικό τους όχημα. Με την Αναγέννηση, οι δύο γλώσσες συνυπάρχουν, τα Αρχαία Ελληνικά κείμενα μεταφράζονται και σχολιάζονται στα Λατινικά, προτού ξαναμεταφραστούν και διαβαστούν εκ νέου στις σύγχρονες ευρωπαϊκές γλώσσες. Η παγκοσμιότητα του Ἑλληνισμοῦ οφείλει, επομένως, πάρα πολλά στον πολιτισμικό δίαυλο της Latinitas. Τα θεμέλια του Δυτικού Πολιτισμού έχουν οικοδομηθεί επάνω στα συνυφασμένα νήματα του Ελληνορωμαϊκού Πολιτισμού και η αδιαμεσολάβητη πρόσβαση και στις δύο γλώσσες που τον συγκροτούν είναι Δικαίωμα ταυτοτικό για τον σημερινό «δυτικό άνθρωπο».

    II. Η διδασκαλία των Λατινικών
    Πολύς λόγος έχει δικαίως γίνει για τον ελλιπή και συχνά απωθητικό για τους μαθητές τρόπο διδασκαλίας του μαθήματος στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Δεν χρειάζεται, νομίζω, να επαναλάβουμε το ευκόλως εννοούμενο, ότι δηλαδή η αξία ενός γνωστικού αντικειμένου δεν καθορίζεται από την ποιότητα της διδασκαλίας του. Διαπιστώνοντας ότι λίγο-πολύ συμφωνούμε όλοι στην ανάγκη «αναβάθμισης» του μαθήματος των Λατινικών, αλλά οι περισσότερες – δημόσιες τουλάχιστον – συζητήσεις περιορίζονται σε γενικόλογα ευχολόγια, επιλέγουμε εδώ συνειδητά να μιλήσουμε «με διευθύνσεις και ονόματα», προκειμένου να καταδείξουμε ότι υπάρχει πλέον στη γλώσσα μας ένα επαρκές «οπλοστάσιο», ικανό να υποστηρίξει τη συγγραφή του «πολυπόθητου» νέου σχολικού εγχειριδίου Λατινικών ή, ίσως σε ένα εξιδανικευμένο σχολείο, να λειτουργήσει ως βιβλιογραφική βάση στην οποία θα προστρέχουν μαθητές και διδάσκοντες, απελευθερωμένοι από την «αυθεντία» του ενός βιβλίου. Ευθύς αμέσως στο θέμα μας, όμως: γραμμένο για να υποστηρίξει την ελλιπή ρωμαιογνωσία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε μοναδικό για τα ελληνικά τουλάχιστον χρονικά της ελληνικής εκπαίδευσης ύφος, το αρχαιογνωστικό εγχειρίδιο Η Ρώμη και ο κόσμος της του καθηγητή Λατινικής Φιλολογίας Θ. Παπαγγελή δεν βρήκε ποτέ τον δρόμο προς τις σχολικές αίθουσες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί «ατόφιο» ή τουλάχιστον να ληφθεί σοβαρά υπόψιν σε οποιαδήποτε μελλοντική απόπειρα διδασκαλίας των Λατινικών σε εφηβικό κοινό. Ούτε και βιβλία Ρωμαϊκής Ιστορίας μας λείπουν: τα παλαιά αλλά κραταιά εγχειρίδια των Rostovtzeff και Alföldi συμπληρώνονται τώρα από τους Τρόφιμους της Λύκαινας του καθηγητή Αρχαίας Ιστορίας Κ. Μπουραζέλη, ο οποίος περιλαμβάνει στην επισκόπησή του ακόμα και την συχνά παραμελημένη περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας, καθώς και την παίζουσα αφήγηση της M. Beard, καθηγήτριας Κλασικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, στο μεταφρασμένο στα ελληνικά βιβλίο της SQPR: Ιστορία της Αρχαίας Ρώμης. Όσον αφορά στη διδασκαλία της Λατινικής γλώσσας, διαθέτουμε το εύχρηστο ηλεκτρονικό open access εγχειρίδιο Lingua Latina των καθηγητών Λατινικής Φιλολογίας, Β. Φυντίκογλου και Χ. Τσίτσιου-Χελιδόνη, καθώς και Τα Λατινικά: Μαθαίνοντας την γλώσσα από τις πηγές των R. Maltby και K. Belcher, καθηγητών Λατινικής γλώσσας και φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Leeds, σε μετάφραση και επιμέλεια των επίσης καθηγητών Λατινικής φιλολογίας Ε. Καρακάση και Ε. Περάκη-Κυριακίδου. Οι δύο μεταφρασμένες Ιστορίες της Λατινικής Λογοτεχνίας των Kenney-Clausen και κυρίως εκείνη του M. von Albrecht δίνουν αναλυτική εικόνα του αντικειμένου από τις απαρχές μέχρι και το λυκόφως της Αρχαιότητας. Το επιτακτικότερο ίσως desideratum στις νεοελληνικές λατινικές σπουδές εκπληρώθηκε πολύ πρόσφατα και αυτό: τα ξεπερασμένα από γλωσσική και επιστημονική άποψη Λατινο-ελληνικά Λεξικά των Ουλερίχου-Κουμανούδη και Τσακαλώτου, τα οποία μετρούσαν αμφότερα περίπου ενάμιση αιώνα ζωής, έδωσαν τη θέση τους στο Σύχρονο Λατινοελληνικό Λεξικό: από τις απαρχές της Λατινικής Γραμματείας μέχρι τον 9ο μ.Χ. αιώνα, υπό την επιμέλεια των καθηγητών Λατινικής Φιλολογίας του ΑΠΘ, Δ. Νικήτα και Λ. Τρομάρα†. Ο περιορισμένος χώρος δεν μας επιτρέπει να αναφερθούμε εδώ στις πολλές και καλές μεταφράσεις (βλ. ενδεικτικά: Τρομάρας, Λ. «Από το vortit barbare στο Graece vertere: ελληνικές μεταφράσεις λατινικών κειμένων», Νέα Πορεία, Οκτ.-Δεκ. 1999, 286-306. http://www.greek-language.gr/periodika/mags/neaporeia/1999/536-538/31035. Εννοείται ότι από το μακρινό πλέον 1999 οι μεταφράσεις λατινικών κειμένων έχουν έκτοτε κατά πολύ αυξηθεί…), σχολιασμένες εκδόσεις, ερμηνευτικές μονογραφίες και ανέκδοτες διδακτορικές διατριβές που επιμένουν, παρά τις αντίξοες οικονομικές, εκδοτικές και ερευνητικές συνθήκες, να παράγουν μη εμπορεύσιμη, πνευματική και πολιτισμική γνώση. Παρά τις αρκετές ελλείψεις σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες – ελλείψεις οι οποίες, ειρήσθω εν παρόδω, αφορούν σχεδόν εξίσου και τα «δικά μας» Αρχαία Ελληνικά – υπάρχει μια διόλου ευκαταφρόνητη βιβλιογραφική κοιτίδα που δύναται κάλλιστα να εκθρέψει την Αναγέννηση των Λατινικών γραμμάτων στη χώρα μας. Αναντίρρητα, οι Έλληνες θεράποντες της Λατινικής φιλολογίας έχουμε ακόμα πολλή δουλειά μπροστά μας, κυριότερα να μεταφράσουμε έγκυρα αλλά και με υψηλά αισθητικά κριτήρια μέγα μέρος της Λατινικής γραμματείας που παραμένει αμετάφραστο στα Νέα ελληνικά, όχι για να «υποκατασταθεί» το «νεκρό» και ερμητικά απροσπέλαστο λατινικό κείμενο, αλλά για να διευκολυνθεί η πρόσβαση σε αυτό, ανοίγοντας τη «λατιν-όρεξη» μαθητών, φοιτητών και αναγνωστικού κοινού. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρόσφατη, υποδειγματική μετάφραση της Αινειάδας του Βιργιλίου από τον Θ. Παπαγγελή φιγουράρει ψηλά σε όλες τις λίστες των «ευπώλητων», αποδεικνύοντας ότι ενδιαφέρον υπάρχει, αρκεί να οξυνθεί με βιβλιοπαρουσιάσεις, ελεύθερες διαλέξεις και φιλαναγνωστικές συζητήσεις που βγάζουν το αντικείμενο από τον περιχαρακωμένο ακαδημαϊσμό του και το καθιστούν «πολιτισμικό event». Παρόμοια θα μπορούσε να είναι η προσέγγιση και στο σχολείο‧ το μόνο που απαιτείται είναι η βούληση πολιτείας και δασκάλων.

    III. Πολιτική, η τέχνη του εφικτού;
    Επειδή το ζήτημα πέρα και πάνω από (μικρο)πολιτικό και συντεχνιακό, έχει βαθύτερες επιστημολογικές ρίζες, σκόπιμο είναι να διευκρινίσουμε ότι η αξιολογική σύγκριση μεταξύ διαφορετικών τομέων του επιστητού στερείται ασφαλώς οποιασδήποτε επιστημονικής και λογικής βάσης. Απλούστερα: δεν είναι ανώτερα τα Λατινικά από την Κοινωνιολογία ούτε και το αντίστροφο. Ούτε βέβαια οι υπεραπλουστεύσεις, σύμφωνα με τις οποίες το ένα αντικείμενο διαμορφώνει «δεξιούς» πολίτες, ενώ το άλλο «αριστερούς», προάγουν κάποιον γόνιμο διάλογο ή, πολλώ δε μάλλον, δείχνουν τον δρόμο προς οποιαδήποτε διέξοδο. Η διόγκωση της πληροφορίας, της γνώσης, της βιβλιογραφίας απαιτεί, καλώς ή κακώς, ολοένα και μεγαλύτερη εξειδίκευση και οδηγεί στην ανάδυση νέων επιστημονικών κλάδων. Αν και η αναψηλάφηση της ιστορικής καταγωγής των Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Επιστημών επιβεβαιώνει, όπως επισημάναμε παραπάνω, τη στημονική θέση των Λατινικών στη συνολική διαμόρφωση του κλάδου, δεν αρνούμαστε εντούτοις τη σημασία της συμπερίληψης και άλλων αντικειμένων, όπως είναι η Κοινωνιολογία, στο σχολικό curriculum και τις Πανελλαδικές εξετάσεις. Στις Θετικές Επιστήμες έχει γίνει εδώ και χρόνια αντιληπτή η ανάγκη κατάτμησής τους σε ειδικότερα πεδία, λόγου χάριν «Επιστημών Υγείας», «Τεχνολογικών Επιστημών», «Οικονομικών Επιστημών και Πληροφορικής» με αρκετά κοινά αλλά και με κάποια ξεχωριστά μαθήματα (π.χ. Βιολογία, Οικονομική Θεωρία, Πληροφορική…). Ανάλογη λύση θα μπορούσε να εφαρμοσθεί και στις Θεωρητικές Επιστήμες: τα «Λατινικά» αποτελούν αδιαπραγμάτευτη προϋπόθεση για την εισαγωγή στα πολυάριθμα τμήματα των Φιλοσοφικών, Θεολογικών, Παιδαγωγικών και πολλών ακόμα σχολών, όσων δηλαδή θα υπάγονταν στο πεδίο των «Ανθρωπιστικών Πεδίων». Για το πεδίο των «Νομικών και Κοινωνικών Επιστημών» (Νομική, Πολιτική Επιστήμη, Δημοσιογραφία κ.ά.) θα μπορούσε να δίνεται ως επιπλέον μάθημα και η Κοινωνιολογία (ή η Φιλοσοφία ή το Δίκαιο ή κάποιο άλλο ενδεχομένως…), όχι όμως αντί των Λατινικών. Κι αυτό για έναν πολύ βασικό λόγο: σε αντίθεση, επί παραδείγματι, με την Ιατρική, όπου μια διδακτορική διατριβή του 18ου αι. γραμμένη στα Λατινικά διατηρεί σήμερα κάποια «μουσειακή» αλλά μικρή ή και καμία πρακτική αξία, καθώς τα συμπεράσματά της είναι στις πλείστες των περιπτώσεων παρωχημένα, στις Θεωρητικές Επιστήμες, οι οποίες εδράζονται στο σύνολό τους σε εξελισσόμενες εν ιστορία Ιδέες, η γνώση του ατέρμονου διαλόγου τους με σταθερό πυρήνα αναφοράς τις ποικίλες εκφάνσεις του ελληνορωμαϊκού πνεύματος συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση – conditio sine qua non. Από τον Ιστορικό της Τέχνης, τον Μουσικολόγο και τον Ιστορικό του Δικαίου μέχρι τον Πολιτικό Επιστήμονα και τον Κοινωνιολόγο, ο οποίος προκειμένου να εντρυφήσει στις θέσεις ενός σημερινού στοχαστή πρέπει να «αποκωδικοποιήσει» την αλληλεπίδραση των ιδεών του με εκείνες του παρελθόντος που ανάγονται σχεδόν πάντοτε άμεσα ή έμμεσα στον ελληνορωμαϊκό στοχασμό, όλοι πρέπει να είναι εφοδιασμένοι με ένα minimum «λατινομάθειας» και «ρωμαιογνωσίας». Η άρνηση στην άμεση πρόσβαση στα μνημεία του λατινικού λόγου ισοδυναμεί με απόλυτη αδυναμία κατανόησης του «πυρήνα» των Θεωρητικών Επιστημών. Καθώς το σημερινό Λύκειο της εξειδίκευσης λειτουργεί καλώς ή κακώς, ιδίως στις δύο τελευταίες τάξεις του, ως προθάλαμος του πανεπιστημίου, η ανάγκη άμεσης εμπλοκής φορέων και προσώπων της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στη λήψη των αποφάσεων κρίνεται επιτακτική. Ασφαλώς, η αξιολόγηση του ενός ή του άλλου (ή κάποιου τρίτου στο μέλλον…) μαθήματος ως «εγγύτερου», «καταλληλότερου», «χρησιμότερου» για την εισαγωγή στην Α ή Β σχολή κάθε άλλο παρά εύκολη υπόθεση είναι. Ενεργό και αποφασιστικό ρόλο σε αυτή την απόφαση θα πρέπει να διαδραματίσουν τα μέλη ΔΕΠ του εκάστοτε πανεπιστημιακού τμήματος με μόνο κριτήριο την αρτιότερη κατάρτιση των μελλοντικών φοιτητών τους, των αυριανών επιστημόνων. _

    Γρηγόρης Ι. Παπαγιάννης, υποψήφιος διδάκτωρ Λατινικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης

  • 4 Μαΐου 2020, 19:23 | ΦΙΛΙΠΠΟΥ ΦΙΛΙΠΠΟΣ

    Ελάχιστο ζητούμενο είναι οι τρεις (3) ώρες φυσικής αγωγής σε κάθε τάξη και σε όλους τους τύπους λυκείου. Τα επιχειρήματα εδώ είναι πολλά εκπορευόμενα από επιστημονικές έρευνες, διεθνείς συμβάσεις (όπως η Συνθήκη Λισσαβώνας, Ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της 13ης Νοεμβρίου 2007 σχετικά με το ρόλο του αθλητισμού στην παιδεία (2007/2086(INI) ) που όλοι προτείνουν 3ωρο Φ.Α. σε κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης. Μην ξεχνάμε ότι η Φυσική Αγωγή είναι ένα μάθημα που εκτονώνει την πίεση στους μαθητές και προσφέρει τα μέγιστα σε συναισθηματικό, κοινωνικό, συνεργατικό κτλ τομέα.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:22 | Νίκος Κουραχάνης

    Η αφαίρεση του μαθήματος της Κοινωνιολογίας αποτελεί μια σημαντική οπισθοχώρηση στην ήδη υποβαθμισμένη ανάπτυξη των κοινωνικών επιστημών στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα, συνιστά ένα πλήγμα στην ομαλή προετοιμασία φοιτητών Τμημάτων Ανθρωπιστικών και Κοινωνικών Σπουδών, στα οποία η διδασκαλία της Κοινωνιολογίας κατέχει εξέχουσα θέση. Η διατήρηση της Κοινωνιολογίας ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα και η προσθήκη των Λατινικών ως ειδικό μάθημα για τους εισακτέους στις Φιλοσοφικές Σχολές είναι μια δίκαιη λύση που σέβεται την επιστημονική σημασία των δύο κλάδων και ενισχύει την κριτική σκέψη των πολιτών.

    Δρ. Νίκος Κουραχάνης,
    Πρόεδρος Συλλόγου Επιστημόνων Κοινωνικής Πολιτικής

  • 4 Μαΐου 2020, 19:21 | ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΖΙΟΥΤΗΣ

    Όραμα μηδέν, μια από τα ίδια, να έχουν οι φιλόλογοι και μαθηματικοί δουλειά.
    Λογοτεχνία έκθεση γλώσσα αυτά που κάνουν «ευαίσθητους», μαθητές και καλλιεργούν εθνική συνείδηση (το κλασικό επιχείρημα υπέρ της γενικής παιδείας). Πρώτον δεν χρειάζομαι εκπαιδευτικό για να μου διδάξει ευαισθησία.
    Δεύτερον εθνική συνείδηση καλλιεργούν οι νίκες της εθνικής (πχ του Τσιτσιπά, του Αντετοκούμπο, της Στεφανίδου των παιδιών που βραβεύτηκαν στη ρομποτική -για πληροφορική πρόκειται να μη γελιόμαστε). Τρίτο θέλω να μπορώ να επικοινωνώ με τα εφτά δισεκατομμύρια ανθρώπους και πολύ περισσότερες μηχανές του πλανήτη και τα έργα τους, πολύ περισσότερο από τα 11 εκατομμύρια του περίγυρού μου. Πέμπτον όταν θα πάω πανεπιστήμιο θα γράφω εργασίες όχι εκθέσεις. Έκτο δεν έχω ούτε θέλω να πληρώσω φροντιστήρια, γιατί τότε τα υπολογίζω και αλλιώς (πάω έξω και σπουδάζω εκεί -κερδίζω μια γλώσσα και δεν θα κάνω το πτυχίο κορνίζα).
    Πρόταση: σχολική εφημερίδα αντί έκθεσης και των άλλων, να μάθω να γράφω άρθρα! εκπόνηση εργασιών, όχι copy paste -βάλτε μηχανικούς να μου τα κάνουν, πιστοποιήσεις σε ξένη γλώσσα (βιβλιογραφίας) και πληροφορική.
    Τέλος προσέξτε τις κατευθύνσεις : να μη δίνω φυσική για να γίνω μηχανικός πληροφορικής, οι πυροσβέστες μιλούν φαρσί αρχαία και όλος ο στρατός σε μία κατεύθυνση -υπάρχει σκοπιμότητα δεν το βλέπετε.
    Ευχαριστώ.

  • 4 Μαΐου 2020, 19:13 | Κώστας

    Θεωρώ επιβεβλημένη την επαναφορά των Λατινικών, καθώς είναι ένας από τους θεμέλιους λίθους του ευρωπαϊκού πολιτισμού και οφείλουμε να έχουμε γνώση της γλώσσας και του πολιτισμού. Λατινικά και Αρχαία Ελληνικά πρέπει να υπάρχουν σε ολα τα ευρωπαϊκά σχολία. Οι πολιτισμοί αυτής της εμβέλειας στην ανθρώπινη ιστορία είναι μετρημένοι στα δάκτυλα. Θλίβομαι ωστόσο για την κατάργηση της Κοινωνιολογίας που είναι βασικό μαθήμα για τη διάπλαση πολιτών.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:50 | Αντρέας

    Θεωρώ πως το μάθημα της Κοινωνιολογίας είναι ένα από τα πιο σημαντικά καθώς είναι ένα από τα λίγα μαθήματα, αν όχι το μόνο που σε προετοιμάζει ουσιαστικά για την πραγματική ζωή. Εγώ λοιπόν, σαν απόφοιτος πλέον, που διδάχθηκε το μάθημα για ελάχιστες ώρες στο σχολείο, πιστεύω πως είναι απαραίτητο για όλους τους μαθητές πόσο μάλλον για εκείνους που ενδιαφέρονται και θέλουν να ασχοληθούν με τις ανθρωπιστικές και κοινωνικές σπουδές.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:39 | ΕΥΓΕΝΙΑ ΔΑΡΒΙΡΗ

    «Νεκρή», σύμφωνα με τους επιστήμονες, θεωρείται μία γλώσσα, όταν εξαφανιστεί από προσώπου γης ο λαός που τη μιλά, λόγω πολέμων, φυσικών φαινομένων κλπ. ( π.χ η γλώσσα των Χαλδαίων). Αν δεν συμβεί κάτι τέτοιο, η γλώσσα απλώς εξελίσσεται. Έτσι, εξέλιξη της Αρχαίας Ελληνικής είναι η Νέα ,της Λατινικής η Ιταλική και οι λατινογενείς γλώσσες της Ευρώπης και της Ν.Αμερικής. Αλλά και η Αγγλική σε μεγάλο ποσοστό έχει αντλήσει από τη Λατινική. Συνεπώς ο όρος νεκρή γλώσσα δεν υφίσταται για τα Λατινικά, τα οποία είναι η ρίζα των ευρωπαϊκών γλωσσών και του ευρωπαϊκού πολιτισμού, όπως εύκολα αποδεικνύεται από την ετυμολογία. Άρα δεν νοείται πανεπιστημιακό πτυχίο αγγλικής ή γαλλικής Φιλολογίας δίχως γνώση της Λατινικής, ούτε εισακτέος σε αυτές τις σχολές με άγνοια των Λατινικών.

    Αλλά ούτε οι ανθρωπιστικές σπουδές, στο σύνολό τους νοούνται δίχως τα Λατινικά, που είναι ο ένας από τους δύο πυλώνες του ουμανισμού. Πώς θα προσεγγίσει ο φοιτητής και αυριανός επιστήμονας φιλόλογος τα λαμπρά έργα του ρωμαϊκού πολιτισμού και πώς θα μελετήσει τις αυθεντικές πηγές που θα οδηγήσουν στη γνώση της Ιστορίας ,και της κοινωνίας της Ευρώπης; Από μεταφράσεις; Φιλολογικές Σχολές δίχως τα Λατινικά είναι -τηρουμένων των αναλογιών- σαν την Φυσικομαθηματική δίχως Φυσική!

    Τέλος, τα Λατινικά δεν θεωρούνται τυχαία «κλασική» γλώσσα και δεν διδάσκονται τυχαία σε σχολεία και Παν/μια ανά τον κόσμο. Είναι μια γλώσσα με μαθηματική δομή ,με γραμματική και συντακτική αρτιότητα και ευλυγισία και η ενασχόληση με αυτήν-όπως γενικά η ενασχόληση με τη γλώσσα- ασκεί τον νου του μαθητή, όσο και η επίλυση ενός μαθηματικού προβλήματος και σε καμία περίπτωση δεν είναι παπαγαλία!

    Επομένως ΝΑΙ στην επιστροφή των Λατινικών και στην ενίσχυση της διδασκαλίας το

  • 4 Μαΐου 2020, 18:38 | Ηλίας βασιλειαδης

    1) το σχολείο δεν μπορεί να κάνει κοινωνικοποίηση, διότι δεν την κάνει στην ουσία το σχολείο αλλά ο κάθε καθηγητής με ότι αντιπροσωπεύει ατομικά, δεν υπάρχει διαβάθμιση γιατί είναι λεκτικό και ατομικό σκεπτικό,.
    2) κατάργηση της κοινωνιολογιας και επαναφορά τον λατινικών, διότι τα παιδιά θεωρητικής κατεύθυνση τα χρειάζονται στο πανεπιστήμιο τους, και δεν μας φτάνουν τα ενοίκια θα έχουμε και έξτρα φροντιστήριο λατινικών, όχι φυσικά, παρακαλώ επαναφορά όπως ήταν παλιά των λατινικών στις πανελλήνιες εξετάσεις,. Κατάργηση κοινωνιολογιας διότι είναι ανούσιο και βαθμολογικά κατά το δοκούν. Είναι φανερό αυτό.
    3)βαζουμε σε μάθημα παρακολούθηση μαθηματικά στην θεωρητικής κατεύθυνση και ιστορία στην θετικής κατεύθυνσης, με απλή λογική διαπίστωνετε το μέγεθος της ανισότητα και αδικίας στα παιδιά των θεωρητικών κατευθύνσεων, άλλο μαθηματικά άλλο ιστορία, παρακαλώ όπως διορθώσετε το συγκεκριμένο θέμα διότι δείχνει σκοπο και στόχο κατά των παιδιών της θεωρητικής.
    4) τα μαθήματα που πρέπει να γίνουν για καλυτέρευσή της παιδείας κατά την λογική μου άποψη είναι; μουσική, γυμναστική, φιλοσοφία (όπως οι αρχαίοι), γλώσσα, μαθηματικά,μια ξένη γλώσσα επιλογής, και πληροφορική.
    Κατάργηση πανελλαδικων εξετάσεων, μας φτάνουν τα τρίμηνα του σχολείου η καθηγητές και τα διαγωνίσματα θα βγάζουν βαθμό και αποτέλεσμα, εξετάσεις μπορούν να δώσουν στις σχολές απευθείας και εκεί θα γίνετε επιλογή ποιοι μένουν και ποιοι όχι, μέρος στις εξετάσεις θα μπορεί να πάρει ο καθενας μας, ο βαθμός του σχολείου θα μετέχει στο 16% του αποτελέσματος μαζί με της εξεταστικής σχολής που θέλουμε.
    Η ώρες θα είναι 24-26 την εβδομάδα η σχολική χρονιά θα τελειώνει 15 Μαΐου και θα ξεκινά 15 Σεπτεμβρίου. Είναι αρκετά αυτά και ποιο αποτελεσματικά από το παπαγαλισμα το σημερινό, ανούσιο αποτέλεσμα που δείχνει πάλι σκοπό.
    Η παιδεία δεν είναι εργοστάσιο θέσεων εργασίας όπως πάνε θα έχουμε έναν καθηγητή στο σχολείο και έναν στο κάθε σπίτι με αποτέλεσμα γνωστό,.
    Οποίος δεν μπορεί ακολουθεί μόνο τέχνες (μηχανικός ηλεκτρολόγος μαραγκός, κτλ), έχουμε 40 τύπους σχολείων, 3-4 φτάνουν είναι αρκετά,.. 5) γραφείο σε κάθε σχολείο με της θέσης ζητήσεις εργασίας του νόμου τους, ώστε να γνωρίζουν το μέλλον τους και τη μπορούν να κάνουν ποιο αποτελεσματικά για το μέλλον τους,. Γραφείο που έχει τα παιδιά με δεξιότητες βοήθεια και προτροπή και κατεύθυνση προς την δεξιότητα του καθενός ότι είναι; (ζωγράφος ηλεκτρονικος κατασκευή ανακάλυψη ιατρική μαθηματικά κτηνοτροφία κτλ, τα έχει όλα)
    Το σχολείο δίνει γνώση, όχι εξυπνάδα, διότι η άνθρωποι που έχουν βγάλει έως Πέμπτη δημοτικού είναι ποιο έξυπνη και δημιουργηκη και ποιο κοινωνικοποιημενοι από τους σημερινούς ανθρώπους που έχουν πτυχία κτλ, μας το δείχνει η λογική εικόνα που βλέπουμε όλοι μας.
    Ευχαριστώ

  • 4 Μαΐου 2020, 18:37 | Δημήτρης Κ.

    Συγχαρητήρια για την επαναφορά του μαθήματος των Λατινικών.

    Λατινικά και Αρχαία ελληνικά αποτελούν δύο αλληλένδετες επιστημονικές προσεγγίσεις με κύριο γνώμονα την γλωσσική, ιστορική και λογοτεχνική εκπαίδευση του μαθητή και κατ’ επέκταση του αυριανού πολίτη. Συμβάλλουν στην κατανόηση της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας, προκαλώντας συγχρόνως το ενδιαφέρον για τη γνώση των υπόλοιπων ευρωπαϊκών γλωσσών. Παράλληλα καλλιεργούνται οι αξίες που υπήρχαν στον ελληνορωμαϊκό κόσμο, καθώς και η συμβολή του στη διαμόρφωση του νεότερου Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ο κλασσικός πολιτισμός μέσω της Αναγέννησης και του
    Ουμανισμού αποτέλεσε τον πυλώνα ολόκληρου του Ευρωπαϊκού πολιτισμού.
    Επιπλέον, τα Λατινικά αποτελούν ένα απαραίτητο υπόβαθρο για τους μελλοντικούς φοιτητές των Ανθρωπιστικών σχολών, δίχως το οποίο καθίσταται αδύνατη η κατανόηση ακόμη και βασικών όρων και ορολογιών των επιστημών αυτών.

    Ευκταίο είναι μέσα από τη δημιουργία ενός νέου και σύγχρονου σχολικού εγχειριδίου των Λατινικών να προβληθούν συγχρόνως κοινωνιολογικά μηνύματα όπως ο σεβασμός και η κατανόηση και των υπολοίπων πολιτισμών μαζί με την καλλιέργεια και ανάπτυξη ηθικών αξιών που χαρακτηρίζουν το ανθρώπινο ιδεώδες.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:31 | Λάμπρος

    Ως φοιτητής πλέον, έχοντας περάσει απο την θέση του μαθητή και έχοντας διδαχθεί το μάθημα της κοινωνιολογίας εχω διαπιστώσει πως μέσα απο το μάθημα αυτο μπορεί ο μαθητής να εφοδιαστεί με σημαντικές πληροφορίες και να διαμορφώσει άποψη για την κοινωνική, πολιτική και οικονομική πραγματικότητα. θεωρώ λοιπόν πως το μάθημα αυτο ειναι απαραίτητο για όλους τους μαθητές πόσο βέβαια για τους μελλοντικούς φοιτητές των ανθρωπιστικών, νομικών και οικονομικών σπουδών.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:21 | ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ

    Θα ήθελα, ως πανεπιστημιακός καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας, να εκφράσω κάποιες σκέψεις σε σχέση με την εξέταση του μαθήματος των Λατινικών στις πανελλαδικές εξετάσεις (5 β α). Θεωρώ ότι είναι λανθασμένη η διαζευκτική επιλογή (Κοινωνιολογία vs Λατινικά). Ασφαλώς και η Κοινωνιολογία είναι ένα επιστημονικό πεδίο που πλουτίζει τη σκέψη των νέων ανθρώπων. Κατά τη δική μου γνώμη θα έπρεπε, ιδεατά, να εξετάζονται και η Κοινωνιολογία και τα Λατινικά. Είναι όμως σωστό οι υποψήφιοι φοιτητές του συγκεκριμένου επαγγελματικού προσανατολισμού να διαθέτουν κάποιες γνώσεις λατινικών (αν το περιεχόμενο των γνώσεων αυτών στο Λύκειο δεν μας ικανοποιεί, αυτό μπορεί να βελτιωθεί). Θυμίζω ότι τα Λατινικά είναι η βάση των περισσότερων ευρωπαϊκών γλωσσών, αφού συχνά τείνουμε να υπογραμμίζουμε την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας μας και, στις ανθρωπιστικές επιστήμες, η έρευνα έχει συχνά να κάνει με τη μελέτη της γλώσσας, της ιστορίας, της λογοτεχνίας, των θεσμών, του νομικού πλαισίου. Σε όλους αυτούς τους τομείς, όπως και στην ιστορία του Δικαίου, η γνώση των Λατινικών είναι από χρήσιμη έως απαραίτητη, ειδικά για όσους ασχολούνται με την Ευρώπη και τον πολιτισμό της. Τέλος, μια παρεξήγηση με ιδεολογικές αφετηρίες ή αγκυλώσεις. Όσα γνωστικά αντικείμενα αφορούν την αρχαιότητα συχνά θεωρούνται από κάποιους συντηρητικά, παρωχημένα, ακόμη και επικίνδυνα και εθνικιστικά. Απέναντι σε μια τέτοια, ρηχή ατά τη γνώμη μου απλούστευση, θυμίζω μόνον ότι στην ευρωπαϊκή ιστορία (κατά την Αναγέννηση, το Διαφωτισμό και όχι μόνον) η μελέτη της αρχαιότητας συνδυάστηκε πάντα με προοδευτικές, δημοκρατικές αναζητήσεις και διεκδικήσεις. Για να χαμογελάσουμε, ας θυμηθούμε ότι η χρονιά κατά την οποία κρίθηκε σκόπιμη η αντικατάσταση του μαθήματος των Λατινικών από την Κοινωνιολογία ήταν η χρονιά της μετονομασίας της FYROM σε «Βόρεια Μακεδονία». Όλοι υποστήριζαν τότε μια ονομασία «erga omnes» -και διερωτώμαι αν οι μισοί από όσους χρησιμοποιούσαν τον όρο ήξεραν και τη σημασία του. Για τους παραπάνω λόγους θεωρώ ότι τα Λατινικά πρέπει να περιλαμβάνονται στα εξεταζόμενα μαθήματα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να περιλαμβάνεται και η Κοινωνιολογία.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:20 | Δημήτρης Χαραλαμπίδης

    Τα λατινικά και τα αρχαία ελληνικά είναι φορείς της κλασικής παιδείας και γενικότερα του παγκόσμιου πολιτισμού. Γι’ αυτό επιβάλλεται να διατηρηθεί η διδασκαλία τους στη δευτεροβάθμια και τριτοβάθμια εκπαίδευση.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:16 | Παπαδάτος Γιάννης

    Στο υπό διαβούλευση νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας προβλέπεται η αντικατάσταση της Κοινωνιολογίας με τα Λατινικά ως εξεταζόμενο μάθημα των πανελλαδικών εξετάσεων. Στην Αιτιολογική Έκθεση εκλείπει πλήρως μία επιστημονική αιτιολόγηση ή μια σχετική επιχειρηματολογία από την πλευρά του Υπουργείου για την συγκεκριμένη πράξη. Αυτό δημιουργεί σημαντικά ερωτήματα. Γιατί επιλέγεται η αντικατάσταση της Κοινωνιολογίας προκαλώντας σαφέστατη αναντιστοιχία των εξεταζόμενων μαθημάτων με τα πανεπιστημιακά τμήματα;

     

    Εξετάζοντας τις πανεπιστημιακές σχολές του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου, διαπιστώνουμε την ισχυρή σύνδεση που υπάρχει στο μάθημα της Κοινωνιολογίας με πληθώρα πανεπιστημιακών τμημάτων. Από τα 315 πανεπιστημιακά τμήματα του επιστημονικού πεδίου των Ανθρωπιστικών, Νομικών και Κοινωνικών Επιστημών, η Κοινωνιολογία διδάσκεται στα 183, δηλαδή στη συντριπτική πλειοψηφία των τμημάτων. Με τον εξοστρακισμό της Κοινωνιολογίας από τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα εμφανίζεται ο κίνδυνος πλήθος τμημάτων να δέχονται φοιτητές χωρίς σχετικό επιστημονικό υπόβαθρο από το Λύκειο. Το μάθημα της Κοινωνιολογίας αποτελεί τον αναγκαίο συνδετικό κρίκο στη διεπιστημονική γνώση που παρέχεται στους επιστημονικούς κλάδους των κοινωνικών επιστημών όπως Νομική, Δημοσιογραφία, Επικοινωνία και ΜΜΕ, Κοινωνιολογία, Κοινωνική Ανθρωπολογία, Ψυχολογία, Πολιτική Επιστήμη, Κοινωνική Πολιτική, Κοινωνική και Εκπαιδευτική Πολιτική, Παιδαγωγικά Τμήματα, Κοινωνική Εργασία κ.α.

     

    Το μάθημα της Κοινωνιολογίας κρίνεται αναγκαίο να παραμείνει εξεταζόμενο μάθημα των πανελλαδικών εξετάσεων διότι είναι το βασικό μάθημα που συνδέει το Λύκειο με την πανεπιστημιακή εκπαίδευση που αφορά προγράμματα σπουδών των Κοινωνικών, Πολιτικών, Νομικών και Παιδαγωγικών επιστημών, δηλαδή στην πλειονότητα των πανεπιστημιακών τμημάτων του αντίστοιχου επιστημονικού πεδίου.

    Παπαδάτος Γιάννης
    Δημοσιογράφος
     

  • 4 Μαΐου 2020, 18:15 | Βενιζέλος Χαραλαμπίδης

    Τα λατινικά είναι μέσο για την μελέτη του κλασικού πολιτισμού και κατ επέκταση της καλλιέργειας της ανθρωπιστικής παιδείας. Οπωσδήποτε πρέπει να συνεχιστεί η διδασκαλία τους στη μέση και τριτοβάθμια εκπαίδευση.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:10 | Χρήστος Καραγιάννης, Κοσμήτορας Πολυτεχνικής Σχ. ΔΠΘ

    Η ένταξη στην ίδια ομάδα προσανατολισμού των Θετικών σπουδών (όπως είναι οι Πολυτεχνικές Σχολές) και των Σχολών Υγείας είναι μία σημαντικότατη τομή με σπουδαίο και θετικότατο αντίκτυπο για τους υποψηφίους, αλλά τις σχολές αυτές.

    Επιπλέον, έχω την άποψη ότι εάν δοθεί μέσω του Νόμου αυτού, η δυνατότητα στους μαθητές που το το επιθυμούν να είναι υποψήφιοι Ιατρικής και Πολυτεχνείου, το αποτέλεσμα θα είναι ιδιαίτερα επωφελές για όλους. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, εάν υποψήφιοι της Ιατρικής εισαχθούν τελικά σε Πολυτεχνικές Σχολές (εφόσον εξετασθούν στα Μαθηματικά), θα είναι προς όφελος των σχολών αυτών, όπως και αντίστροφα, η πιθανότητα επιτυχόντες στην Ιατρική να έχουν εξετασθεί στα Μαθηματικά θα είναι σημαντικό εφόδιο για αυτούς ως φοιτητές της Ιατρικής.

    Θα παρακαλούσα να δοθεί και να διευκρινισθεί όσον το δυνατόν καλύτερα, η δυνατότητα και οι προϋποθέσεις, με τις οποίες μαθητές της Β’ Ομάδας Προσανατολισμού (Θετικές σπουδές και Σχολές Υγείας) θα μπορούν να είναι υποψήφιοι ταυτόχρονα Ιατρικών και Πολυτεχνικών Σχολών.

  • 4 Μαΐου 2020, 18:02 | ΑΝΤΩΝΗΣ

    Έξω επιτέλους τα Λατινικά από τα σχολεία.
    Μην βασανίζετε άσκοπα τα παιδιά.
    Τελείωσα Ψυχολογία στο ΑΠΘ. Πουθενά δεν μου φάνηκαν χρήσιμα. Μιλώ Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και τώρα με τη βοήθεια των Γαλλικών μαθαίνω εύκολα τα Ιταλικά. ΔΕΝ βρήκα την παραμικρή βοήθεια από τα Λατινικά ούτε και στις ξένες γλώσσες.
    Είχα διαβάσει καλά και είχα γράψει άριστα και τώρα είναι σαν να μην τα διδάχτηκα ποτέ.
    Με την ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ τουλάχιστον γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος και πιο συνεπής πολίτης.
    Ο κόσμος προχωράει μπροστά, δεν γυρίζει πίσω στα απολιθώματα.

  • 4 Μαΐου 2020, 17:59 | Έλενα-Δέσποινα Α.

    Ευελπιστούμε σε μια μεταμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος που προσιδιάσει στην τυπολογία αξιολογικά θετικών μεταμορφώσεων του ομώνυμου οβιδιανού έπους. Μία εξωτερική και εσωτερική «μεταμόρφωση» του διδακτικού αντικειμένου της λατινικής γλώσσας, με αποτέλεσμα την ανταμοιβή -μια πολυδιάστατη ανταμοιβή για τα κριτικά πνεύματα των Ελλήνων μαθητών. Το αίτημα της διακήρυξης της αθανασίας της λατινικής γραμματείας επικαιροποιείται. Μέσω της λατινικής φιλολογίας διασφαλίζεται η πρόσβαση στην οικουμενική μας κληρονομιά και στη σκέψη της Δυτικής ουμανιστικής Ευρώπης. Ο έπαινος για την παρακαταθήκη των Ρωμαίων, αν πλέκονταν, θα εμπλούτιζε με τεχνάσματα και μέσα τη ρητορική. Στη σύγχρονη πεπαιδευμένη δημοκρατία του εικοστού-πρώτου αιώνα η ρήξη μεταξύ επιστημών είναι τρομακτικά επικίνδυνη. Ουδείς μέμφεται τη γνώση που προσφέρει η επιστήμη της κοινωνιολογίας και την πολυποίκιλη χρησιμότητά της στο φάσμα του κοινωνικού και πολιτικού βίου. Η κλασική παιδεία δύναται ευρέως να καταρρίψει τις εκπτώσεις στην κριτική αντίληψη. Η αρχαιογνωσία συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για την τελεσφόρηση της διδαχής των Λατινικών, -είθε, το διδακτικό υλικό να αναμορφωθεί, ώστε να γοητεύσει, πείσει, αγκαλιάσει, παθιάσει τους μαθητές, όπως τους φοιτητές της Κλασικής Φιλολογίας στα Πανεπιστήμια, εκεί όπου η αποστήθιση δε συνιστά μέσο μάθησης και εξοβελίζεται, εκεί όπου οι καθηγητές και οι φοιτητές συνδιαλέγονται, αναζητούν, στοχάζονται, βιώνουν άμεσες εμπειρίες αποκτώντας εποικοδομητική γνώση και όχι εξασκώντας τη μνημονική ικανότητα, επιτυγχάνοντας τοιουτοτρόπως τη συνεχή επιμόρφωση. «Τα Λατινικά δεν είναι για laudatio funebris». Μια απλή “consolatio” αναστάσεως της λατινικής γλώσσας για την εξύμνηση των αρετών του τιμώμενου μαθήματος, ηχεί για τους κλασικούς φιλολόγους. Οι μαθητές πρέπει να εξοπλιστούν με το μέγιστο δυναμικό της ανθρωπιστικής παιδείας, της οργάνωσης του πνεύματος, της τάξης του νου. Οφείλουμε να τους δώσουμε τα μέσα και τον τρόπο να ανακαλύψουν τη ρωμαϊκή γνώση, τη λατινική γραμματειακή παραγωγή και με επιλεκτική προσοχή να αφοσιωθούν σε αυτήν.

  • 4 Μαΐου 2020, 17:58 | Τσιακαλίδου Αντωνία

    Αξιότιμη κυρία Υπουργέ.
    Εργάζομαι ως αναπληρώτρια καθηγήτρια στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση με την ειδικότητα ΠΕ 78 από το 2007. Διδάσκω επί σειρά ετών το μάθημα της κοινωνιολογίας με ιδιαίτερο ζήλο υπηρετώντας στα διάφορα σχολεία που διορίζομαι ως αναπληρώτρια. Ως μάθημα γενικής παιδείας όπως και όλα τα μαθήματα στην Τρίτη Λυκείου διαπίστωσα ότι υποβαθμίζονταν διότι κανένα μάθημα αντίστοιχο δεν απασχολούσε τους μαθητές οι οποίοι εστιάζουν στα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα. Ο αγώνας ήταν να κερδίσουμε μέσα στην τάξη την δημιουργική σκέψη τους κάτι που επιτυγχάνει η κοινωνιολογία όταν δοθεί η δέουσα προσοχή στην ιδιαίτερη περίοδο της Γ Λυκείου. Εφέτος αυτό που επιτεύχθηκε ήταν πραγματικά ιδιαίτερο. Το μάθημα αγαπήθηκε, δημιουργήθηκε κλίμα ενεργητικού ενδιαφέροντος και κοινωνικής αναζήτησης. Τα παιδιά εμπέδωσαν κοινωνικούς όρους της σύγχρονης πραγματικότητας, αυξήθηκε η κοινωνική τους αντίληψη και η συμπερίληψή τους στην πολύπλοκη εξέλιξη της κοινωνίας. Κατανόησαν καταστάσεις πέρα από τα γραπτά κείμενα. Για όλα αυτά θεωρώ ότι αξίζει να συνεχίσει το μάθημα της κοινωνιολογίας να συμπεριλαμβάνεται στα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα.Με εκτίμηση Τσιακαλίδου Αντωνία

  • 4 Μαΐου 2020, 17:57 | Σπύρος Μπαλωμάς

    Η εντελώς αναίτια αντικατάσταση της κοινωνιολογίας από την 1η Ομάδα Προσανατολισμού, προκαλεί εύλογες απορίες.
    Η μετονομασία της ομάδας προσανατολισμού σε «ανθρωπιστικών σπουδών», εξαφανίζοντας από τον τίτλο τις κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες, γιατί δεν συνοδεύεται από μεταφορά των τμημάτων κοινωνικών και πολιτικών επιστημών σε άλλη ομάδα;
    Υπάρχει κάποια μελέτη που να εξετάζει τις αναγκαίες προαπαιτούμενες γνώσεις από τα τμήματα του 1ου επιστημονικού πεδίου; Αν ναι, προκύπτει από αυτή η ανάγκη αντικατάστασης της κοινωνιολογίας από τα λατινικά; Αν όχι, μήπως το εν λόγω άρθρο είναι αποτέλεσμα συμβούλων που ενήργησαν παρασκηνιακά και με ιδιοτέλεια;

  • 4 Μαΐου 2020, 17:37 | ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ

    ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑ.
    Τι παραλογισμός να θέλετε να την καταργήσετε!
    Τελείωσα Αρχιτεκτονική στην Ελλάδα και κάνω το Μεταπτυχιακό μου στη Δανία «Urban energy and environmental planning».
    Ποιος θα το περίμενε ότι, από το 1ο κιόλας εξάμηνο και σε κάθε επόμενο, θα έπρεπε να εξεταστώ σε μάθημα κοινωνιολογικού περιεχομένου «The socio technical context of planning»?
    Πώς να μας βοηθήσει, εμένα και έναν ακόμα έλληνα συμφοιτητή μου, η Κοινωνιολογία της Γ΄ Λυκείου που διδασκόταν μέσα στο πανηγύρι της Γενικής Παιδείας?
    Αντί να την ενισχύσετε, την καταργείτε?
    Μην το κάνετε, αν διαθέτετε στοιχειώδη επίγνωση του διεθνούς επιστημονικού περιβάλλοντος.

  • 4 Μαΐου 2020, 17:34 | Βάσια

    Ο διαχωρισμός των επιστημονικών αντικειμένων σε προοδευτικά ή συντηρητικά είναι λάθος. Όποιος υποστηρίζει κάτι τέτοιο υπηρετεί άλλους είδους στοχεύσεις. Θεωρώ ότι ο τρόπος διδασκαλίας και εξέτασης των Λατινικών λίγα πράγματα προσφέρει στους μαθητές και τις μαθήτριες και προωθεί έντονα την αποστήθιση. Χρειάζεται ριζική αναθεώρηση της διδακτικής τους προσέγγισης. Πιστεύω ότι η Κοινωνιολογία πρέπει να παραμείνει ως πανελλαδικώς εξεταζόμενο μάθημα καθώς φέρνει σε επαφή τους μαθητές και τις μαθήτριες με θέματα που απασχολούν τις σύγχρονες κοινωνίες και προάγει την κριτική σκέψη.

  • 4 Μαΐου 2020, 17:32 | Spyros Balos

    Λανθασμένη και αναίτια η αντικατάσταση της κοινωνιολογίας από τα λατινικά. Μάλιστα έχει αλλάξει και ο τίτλος του πεδίου σπουδών, σα να πρόκειται για την παλιά 3η δέσμη. Τυγχάνει όμως, οι υποψήφιοι στην Ομάδα Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών, που έχουν πρόσβαση στις Σχολές και στα Τμήματα του πρώτου Επιστημονικού Πεδίου, σε αυτά να περιλαμβάνονται τα τμήματα κοινωνικών και πολιτικών επιστημών. Αυτά ως δια μαγείας εξαφανίστηκαν από τον τίτλο της Ομάδας Προσανατολισμού, αλλά και από τα εξεταζόμενα μαθήματα.
    Όμως, στην πραγματικότητα αυτά πλειοψηφούν με διαφορά στον αριθμό των τμημάτων του πεδίου, οπότε είναι απορίας άξιο ότι αγνοούνται.
    Επιπλέον, μια πιο σχολαστική διερεύνηση (από τους οδηγούς σπουδών) των διδασκόμενων μαθημάτων στα τμήματα του επιστημονικού πεδίου αποκαλύπτει ότι συνάφεια με το αντικείμενο των λατινικών σε σημαντικό αριθμό εντοπίζεται αποκλειστικά στα τμήματα φιλολογίας και μάλιστα μόνο στις κατευθύνσεις κλασικής φιλολογίας. Κακώς έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι άλλα συναφή τμήματα (π.χ. ιστορία και αρχαιολογία, φιλοσοφία, νομική, θεολογία) διδάσκουν λατινικά ώστε να θεωρείται απαραίτητη η εξέτασή τους στη γ’ λυκείου.
    Σε αυτά τα τμήματα συνήθως διδάσκονται από 1 ή 2 μαθήματα λατινικής φιλολογίας και μάλιστα σε ορισμένα τμήματα ως υποχρεωτικά επιλογής, εναλλακτικά με τα αρχαία ελληνικά. Στα ίδια αυτά τμήματα διδάσκεται ανάλογος αριθμός μαθημάτων κοινωνιολογίας και μάλιστα σε άμεση συνάφεια και συνέχεια με το περιεχόμενο της ύλης στη γ’ λυκείου.
    Στο σύνολο των υπόλοιπων τμημάτων, δηλαδή στη συντριπτική πλειοψηφία τα λατινικά αγνοούνται, ενώ η κοινωνιολογία διδάσκεται, έστω σε μικρό αριθμό μαθημάτων. Στα τμήματα δε των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών, το αντικείμενο της κοινωνιολογίας διδάσκεται σε μεγάλο αριθμό μαθημάτων και μάλιστα η ύλη της γ’ λυκείου είναι είναι άμεσα αξιοποιήσιμη ως βασική, προαπαιτούμενη γνώση.
    Με τα παραπάνω δεν επιχειρώ να μειώσω την αξία γνώσης της λατινικής γλώσσας, ούτε τις ανάλογες προσλαμβάνουσες δεξιότητες, όμως αυτή δε συσχετίζεται με τα πραγματικά δεδομένα των προαπαιτούμενων αντικειμένων με βάση την σύνθεση των τμημάτων στο 1ο επιστημονικό πεδίο. Το αντίθετο ακριβώς ισχύει για την κοινωνιολογία, η οποία ως επιστημονικό αντικείμενο χαρακτηρίζεται από ευρύτητα, διαθεματικότητα, που συνάδει με τις κατευθύνσεις των σχολικών προγραμμάτων, συνδέει την επιστημονική γνώση με τις εμπειρίες των μαθητών και αποτελεί εφόδιο για πλήθος άλλων επιστημών.
    Επιπρόσθετα, αυτό καθεαυτό το αντικείμενο της κοινωνιολογίας αποτελεί θεμελιώδες πεδίο μεθοδολογικών προσεγγίσεων, όπου καλλιεργείται ο ορθολογισμός, η δι-υποκειμενικότητα, η κριτική σκέψη και η συστημική διερεύνηση. Τα στοιχεία αυτά είναι κρίσιμα για την άσκηση ελέγχου και αυτοελέγχου απέναντι στη σύγχρονη, ταχύτατα μεταβαλλόμενη κοινωνική πραγματικότητα και στις προκλήσεις που προκύπτουν.
    Επομένως, με βάση τα παραπάνω στοιχεία, προτείνω τις εξής εναλλακτικές:
    – Διατήρηση της κοινωνιολογίας ως εξεταζόμενο μάθημα για την 1η ομάδα προσανατολισμού ανθρωπιστικών, κοινωνικών και πολιτικών επιστημών αντί των προτεινόμενων λατινικών.
    – Διατήρηση της κοινωνιολογίας, είτε μαζί με τα λατινικά και ορισμό συντελεστή βαρύτητας, είτε κατ’ επιλογή ανάλογα τα τμήματα επιλογής των υποψηφίων. Επίσης, ανάλογη ρύθμιση εισαγωγής της κοινωνιολογίας στην ομάδα προσανατολισμού οικονομίας και πληροφορικής.
    – Συνολικός ανασχεδιασμός των ομάδων προσανατολισμού με διαχωρισμό των κοινωνικών και πολιτικών επιστημών από την 1η ομάδα προσανατολισμού. Σε αυτή την περίπτωση διατήρηση της κοινωνιολογίας ως εξεταζόμενου μαθήματος σε όποιο πεδίο περιληφθούν οι κοινωνικές και πολιτικές επιστήμες.
    Επισημαίνω ότι οι αναφορές παραπάνω σχετικά με τις συνάφειες αντικειμένων κοινωνιολογίας και λατινικών με μαθήματα τμημάτων της 1ης ομάδας προσανατολισμού μπορούν εύκολα να ελεγχθούν από οποιονδήποτε. Οι οδηγοί σπουδών των τμημάτων είναι διαθέσιμοι ελεύθερα στις ιστοσελίδες τους.
    Η κοινωνιολογία είναι απαραίτητη ως εξεταζόμενο μάθημα, καθώς ως προαπαιτούμενη γνώση συνδέεται με τη μεγάλη πλειονότητα των τμημάτων του 1ου επιστημονικού. Επιπρόσθετα, οι γνώσεις και οι δεξιότητες που καλλιεργούνται με την κοινωνιολογία συνδέονται με την εμβάθυνση στην επιστημονική προσέγγιση της κοινωνικής συμπεριφοράς και πραγματικότητας.

  • 4 Μαΐου 2020, 17:32 | Πολύβιος

    Όλα τα επιχειρήματα υπέρ των Λατινικών είναι σαθρά:
    1.Μιλάμε για τη χρησιμότητα των Λατινικών και χτίζουμε επιχείρημα για τις κλασσικές σπουδές και ξεχνάμε το βασικό. Έμαθε ποτέ κανείς ξένη γλώσσα σε 8 μήνες, στο σχολείο; Με 30 κείμενα; ΣΟΒΑΡΑ;

    2. Στο παν.μιο όλοι αποφεύγουν τα λατινικά. Γιατί άραγε;

    3.Στο πεδίο που βρίσκονται τα Λατινικά, οι σχολές που τα χρειάζονται είναι πολύ λιγότερες συγκριτικά με την Κοινωνιολογία. Συντριπτικά λιγότερες σχολές έχουν Λατινικά ως υποχρεωτικό μάθημα στο πρόγραμμα σπουδών τους σε σχέση με την Κοινωνιολογία.

    4.Τα Λατινικά προσφέρονται ακόμα και τώρα ως επιλεγόμενο μάθημα. Γιατί δεν το επιλέγει κανείς;

  • 4 Μαΐου 2020, 17:31 | Βίκυ Δ.

    Η Κοινωνιολογία είναι μία επιστήμη πολύ σημαντική που βοηθάει τον πολίτη στην αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων, και οχι μόνο, με την ανάπτυξη της κριτικής ικανότητας.
    Οι κοινωνίες για να αναπτυχθούν και να εξελιχθούν χρειάζονται σκεπτόμενους πολίτες. Σε κάθε άλλη περίπτωση θα ήταν υποδουλωμένες, αφού θα επικρατούσε ο Νόμος της Ζούγκλας, ο Νόμος του Ισχυρού.
    Στις μέρες μας υπάρχουν πολλά κοινωνικά προβλήματα, Ανομία (Ντυρκέμ-Μέρτον), Αυτοκτονίες (Ντυρκέμ), Μεταναστευτικό, Ρατσισμός- Bulling, Οικονομικά (Κοινωνιολογία της Οικονομίας-Max Weber-) κ.α.
    Η επιστήμη της Κοινωνιολογίας βοηθάει πέρα από κάθε άλλη φορά στην αντιμετώπιση αυτών. Θα ήταν μεγάλο λάθος προς τους μαθητές, αλλά και στο ευρύτερο κοινωνικό΄σύνολο μακροπρόθεσμα (αφού οι σημερινοί μαθητές απαρτίζουν το μέλλον της κάθε χώρας),να μην διδάσκεται το μάθημα της Κοινωνιολογίας στα σχολεία από έμπειρους και επιστημονικά καταρτισμένους κοινωνικούς επιστήμονες.
    Εάν κάποιος μελετήσει τα προγράμματα σπουδών των Ελληνικών Σχολών, θα διαπιστώσει ότι πάνω από τις μισές, και όχι μόνο ανθρωπιστικές σχολές,έχουν την Κοινωνιολογία ως Διδασκόμενο Μάθημα.
    Η κατάργησή της λοιπόν, ως Πανελλαδικός Εξεταζόμενο Μάθημα, θα είναι σαν να καταργείται η ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.

  • 4 Μαΐου 2020, 17:29 | Θοδωρής Σουγκος

    Είναι απαραίτητη η Κοινωνιολογία στην κατεύθυνση γιατί πολλές σχολές την έχουν ως προαπαιτούμενο μάθημα για διάφορες σχολές των πανελληνίων.. Θέλω να υπάρχει η κοινωνιολογία σαν μάθημα στις πανελλήνιες

  • 4 Μαΐου 2020, 17:29 | Μοσχου Αγάπη

    Είναι απαραίτητη η κοινωνιολογία στην Κατεύθυνση γιατί πολλές σχολές την έχουν ως προαπαιτούμενο μάθημα

  • 4 Μαΐου 2020, 17:04 | Βάσω Καλφοπούλου

    Μην αφαιρέσετε την κοινωνιολογία. Πρέπει να παραμείνει στα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα. Τα παιδιά είναι τόσο ενθουσιασμένα με το μάθημα. Αφορά τη ζωή τους. Έχουν αρχίσει να έχουν ερωτήματα και ταυτόχρονα εργαλεία για να τα απαντήσουν. Αντιλαμβάνονται πως λειτουργεί ο κόσμος και ποια είναι η θέση τους μέσα σε αυτή. Αν θέλετε να φτιάξετε έναν κόσμο χωρίς ρατσισμό και φασισμό αλλά με πολίτες που σκέφτονται τότε μην την αφαιρέσετε. Θα είναι μεγάλο πλήγμα για τη κοινωνία μας.

  • 4 Μαΐου 2020, 16:52 | AKHS KATSOULAS

    Οσοι/σες γράφετε για τα Λατινικά με πείσατε…. Λατινικά σε όλες τις κατευθύνσεις! άλλωστε οι μαθηματικοί οι γιατροί δεν χρειάζονται λατινικά; Πως θα κάνουν πρόσθεση και χειρουργεία αν δεν ξέρουν τους Λατινικούς όρους; Και Λατινικά στα τμήματα Κοινωνιολογίας, Πολιτικής επιστήμης Κοινωνικών σπουδών, Ψυχολογίας, Κοινωνικής Πολιτικής …. τι να βγαίνουν αμόρφωτοι και αριστεροί… με κοινωνιολογίες, ψυχολογίες κ.λ.π ! Λατινικά και Ελλήνων Αγωγή παντού!

  • 4 Μαΐου 2020, 16:51 | Κωνσταντίνος Κλεισιάρης

    Το μάθημα της κοινωνιολογίας πρέπει οπωσδήποτε να παραμένει πανελλαδικως εξεταζόμενο μαθημα.

Σχόλια 1 … 23 24 25 26 27 … 32