- 1. Στα ιδιωτικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απαγορεύεται η χορήγηση άδειας φροντιστηρίου και άδειας κέντρου ξένων γλωσσών. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 της υποπαραγράφου Θ6 της παραγράφου Θ του ν.4093/2012 (Α΄ 222) αντικαθίσταται ως ακολούθως: «Η συστέγαση διαφορετικών μονάδων παροχής εκπαίδευσης (τυπικής ή άτυπης) και κατάρτισης, οι οποίες ανήκουν στο αυτό φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή ένωση προσώπων, επιτρέπεται, εκτός από τη συστέγαση ιδιωτικών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών».
- 2. Τα φροντιστήρια και τα Κέντρα Ξένων γλωσσών καταθέτουν στις οικείες διευθύνσεις εκπαίδευσης του υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων το αναλυτικό εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων, από όπου πρέπει να προκύπτει ο αριθμός των Τμημάτων και των μαθητών του κάθε τμήματος, οι ώρες διδασκαλίας κάθε μαθήματος και ο διδάσκων κάθε διδακτικής ώρας.
- 3. Οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών καταθέτουν αμελλητί στις οικείες διευθύνσεις εκπαίδευσης, οι οποίες είναι αρμόδιες για τον έλεγχο των τυπικών προσόντων των διδασκόντων, αντίγραφα των συμβάσεων εργασίας που συνάπτουν με τους διδάσκοντες. Οι ανωτέρω διευθύνσεις εκπαίδευσης υποχρεούται να χορηγούν στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), στους επιθεωρητές εργασιακών σχέσεων και στις διευθύνσεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ τα κατατεθειμένα σε αυτές στοιχεία της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου και του πρώτου εδαφίου της παρούσας παραγράφου. Με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων ρυθμίζεται κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή στοιχεία της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου και του πρώτου εδαφίου της παρούσας παραγράφου.
- 4. Οι ημέρες διακοπών και αργιών των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Κέντρων Ξένων Γλωσσών καθορίζονται ως εξής:
Α. Διακοπών:
Ι) Χριστουγέννων, από την 24η Δεκεμβρίου έως και τη 2η Ιανουαρίου,
ΙΙ) Πάσχα, από τη Μεγάλη Πέμπτη μέχρι και Τρίτη του Πάσχα.
Β. Αργιών:
Ι) όλες τις Κυριακές
ΙΙ) τις θρησκευτικές γιορτές των Τριών Ιεραρχών και του Αγίου Πνεύματος
ΙΙΙ) τις εθνικές επετείους της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου
IV) 17η Νοεμβρίου
V) την Καθαρά Δευτέρα
VI) την 1η Μαΐου
VII) την κατά τις ισχύουσες διατάξεις ημέρα αργίας για την έδρα κάθε φροντιστηρίου και κέντρου ξένων γλωσσών λόγω τοπικής θρησκευτικής ή εθνικής γιορτής
VIII) τη γιορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
- 5. Κατά τις ημέρες αργιών και διακοπών οι καθηγητές δεν υποχρεούνται να παρέχουν την εργασία τους δικαιούμενοι των αντίστοιχων αποδοχών. Σε περίπτωση απασχόλησης των καθηγητών σε ημέρες Κυριακής, οι αποδοχές των εργαζομένων προσαυξάνονται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
- 6. Το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδασκαλίας στα Φροντιστήρια και στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών καθορίζεται στις 21 ώρες. Η συμπλήρωση πλήρους εβδομαδιαίου ωραρίου συνεπάγεται την απονομή 25 ενσήμων μηνιαίως, ανεξαρτήτως της κατανομής των διδακτικών ωρών μέσα στην εβδομάδα.
- 7. Η παρ.2 του αρ. 4 του ν. 682/1977 (Α΄ 244) αντικαθίσταται ως εξής:
«Παρέκκλιση ως προς το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας και πρόσθετες εκπαιδευτικές δραστηριότητες πέραν του ωρολογίου προγράμματος, είναι δυνατόν να επιτρέπονται, κατόπιν σχετικής έγκρισης και ελέγχου τήρησης των απαραίτητων προϋποθέσεων από την κατά περίπτωση αρμόδια Δ/νση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις για την παρέκκλιση και για οποιαδήποτε πρόσθετη εκπαιδευτική δραστηριότητα πέραν του ωρολογίου προγράμματος».
- 8. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργείται η παράγραφος Ζ του άρθρου Πρώτου του Κεφαλαίου Α του ν.4254/2014 (Α’ 85) και οι παράγραφοι 15 και 16 του άρθρου 47 του ν.3848/2010 (Α’ 71) και επανέρχονται σε ισχύ τα άρθρα 30 και 33 του νόμου 682/1977 και η παράγραφος 1 του άρθρου 11 του νόμου 1351/1983.
- 9. Στο άρθρο 30 του ν.682/1977 προστίθεται παράγραφος 12 ως εξής:
«Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της παραγράφου 6 του άρθρου 1 του ν.4046/2012 της ΠΥΣ 6/2012 (Α’ 38) και της υποπαραγράφου ΙΑ.12 της παραγράφου ΙΑ άρθρου πρώτου του ν.4093/2013».
Στην παράγραφο 1 του άρθρου 36 του ν.682/1977 προστίθεται η φράση: «Με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι δυνατό να συμφωνηθούν ευνοϊκότεροι όροι αμοιβής και εργασίας για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς».
Πως γίνεται οι ιδιοκτήτες κέντρων ξένων γλωσσών να έχουν τόσο βραχεία μνήμη; Οι συλλογικές συμβάσεις που υπογράφονταν μέχρι το 2011, τι προέβλεπαν σε σχέση με τις διακοπές και τις αργίες; Γιατί τα αρνούνται τώρα όλα αυτά; Μήπως επειδή και όσο ίσχυαν οι συλλογικές συμβάσεις δεν τις τηρούσαν;
Στα σχόλια έγινε αναφορά στα παράνομα ιδιαίτερα, ερωτώ λοιπόν: πώς να επιβιώσει ένας άνθρωπος με 3,52 μεικτά την ώρα την στιγμή που εργάζεται μάξιμουμ 20 ώρες την εβδομάδα; Με 230 ευρώ; Φαντάζομαι πως εδώ το επιχείρημα θα είναι να εργαζόμαστε περισσότερες ώρες, γιατί ως γνωστόν υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί που εργάζονται 40 ώρες την εβδομάδα (;!)
Θα έπρεπε να σεβαστούν το γεγονός, ότι είμαστε άτομα που εργάζονται από Οκτώβριο μέχρι και Μάιο, μένουμε το καλοκαίρι άνεργοι και κάθε Οκτώβριο είμαστε πάλι στο πόστο μας. Σε ποιον άλλο τομέα επιτρέπεται αυτό;
Κάθε χρόνο εκ νέου μετράμε ένα ένα τα ένσημά μας, για να μπορέσουμε να εγγραφούμε στο ταμείο ανεργίας. Εάν αυξηθούν οι ώρες εργασίας που απαιτούνται για να θεωρείται πλήρης η εργασία μας από 18 (όπως ισχύει τώρα) σε 21 σχεδόν κανένας καθηγητής που εργάζεται σε ΚΞΓ δεν θα συγκεντρώνει 125 ένσημα που απαιτούνται για την εγγραφή στο ταμείο ανεργίας.
Όλα αυτά τα χρόνια, έχουν γίνει τόσες παρανομίες π.χ.
1. Σπαστές συμβάσεις, οι καθηγητές απολύονται πριν τα Χριστούγεννα και προσλαμβάνονται 8 Ιανουάριου, έπειτα ξαναπολυονται πριν το Πάσχα και επαναπροσλαμβάνονται μετρά τις διακοπές, ώσπου να απολυθούν εκ νέου τέλη Μαΐου.
2. Οι σημειώσεις και τα φυλλάδια μας φέρουν μόνο το λογότυπο του φροντιστηρίου, πουθενά δεν γίνεται αναφορά του δικού μας ονόματος.
3. Μη καταβολή δώρου Χριστουγέννων και Πάσχα, μη καταβολή αποζημίωσης αδείας και μη ληφθεισας άδειας, άρνηση πληρωμής των ημερών αργίας και διακοπών.
Κύριοι,
Δεδομένου ότι στη μακρόχρονη ιστορία της η ιδιωτική εκπαίδευση έχει να επιδειξη πολλά θετικά και έχει συμβάλλει σε πολλές περιπτώσεις στην ανανέωση της παιδαωγικής και της διδακτικής, προτείνω τα ιδιωτικά σχολεία που επιθυμούν να προχωρήσουν σε παρεκκλίσεις προγραμμάτων και διδακτικών πρακτικών, να υποβάλλουν σχέδιο στη διεύθυνση ιδ. εκπ. από όπου θα λαμβάνει και έγκριση. Αυτομάτως τα σχολεία αυτά θα εντάσσονται στην κατηγορία των πειραματικών,και τα προγράμματά τους θα παρακολουθούνται από παιδαγωγικό τμήμα πανεπιστημίου. Στο τέλος του έτους θα καταρτίζεται έκθεση με αξιολόγηση. Τα προγράμματα με θετικά αποτελέσματα εφόσον κρίνεται σκόπιμο, θα υιοθετούνται από τα προγράμματα της Πολιτείας.
Με τον ττρόπο ασυτό κάθε είδους πάρέκκλιση υπόκειται σε έλεγχο και δίνεται η δυνατότητα στα ιδιωτικά σχολεία εκμεταλλευόμενα τις δυνατότητές τους να πειραματίζονται και να εμπλουτίζουν την σχολική πράξη.
Σωκράτης
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Κ. Μαραγκόπουλος
Το ΔΣ του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπιαγωγών της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας (ΣΔΝΦΕ) συμφωνεί απόλυτα και προσυπογράφει τη θέση του Συλλόγου Καθηγητών της Φ.Ε. (link: http://www.opengov.gr/ypepth/?c=27991 ).
Επιπρόσθετα τονίζουμε τα ακόλουθα: Η μεγάλη οικονομική κρίση δημιουργεί περισσότερο από κάθε άλλη φορά την ανάγκη ενθάρρυνσης των εκπαιδευτικών, ώστε να μπορούν να επιτελούν το κοινωνικό λειτούργημά τους απερίσπαστοι, στηρίζοντας μαθητές και γονείς (αρκετοί μάλιστα από αυτούς αντιμετωπίζουν σοβαρότατα οικονομικά προβλήματα). Δεν είναι δυνατόν λοιπόν η πολιτεία να έχει νομοθετήσει, μέχρι τώρα, αντίθετα με τις επιταγές του Συντάγματος και δεν μπορεί να συνεχίσει να επιτρέπει τις ανεξέλεγκτες απολύσεις εκπαιδευτικών με τις αντίστοιχες κοινωνικές και ηθικές επιπτώσεις. Με την απόσυρση της παραγράφου Ζ του Νόμου 4254_ΦΕΚ_ Α_ 85_7-4-2014 «Μέτρα στήριξης και ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας στο πλαίσιο εφαρμογής του Νόμου 4046/2012 και άλλες διατάξεις» και των παραγράφων 15 και 16 του άρθρου 47 του Νόμου 3848/19-05-2010 (Νόμος Διαμαντοπούλου), θα στηρίξετε τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς λειτουργούς, την κοινωνία και την παιδεία, που αποτελεί κοινωνικό αγαθό σύμφωνα με το Σύνταγμα.
Αντί να απλουστεύονται οι διαδικασίες και η «χαρτούρα» δημιουργείτε επιπλέον γραφειοκρατία. Στόχος: η αποθάρρυνση των μικρομεσαίων επιχειρηματιών και ο αφανισμός των ΚΞΓ. Γιατί τα ΚΞΓ να πρέπει να υποβάλουν τόσα χαρτιά σε ένα σωρό από διαφορετικές υπηρεσίες;
Αγαπητοί κύριοι,
Αρχικά παρατηρούμε πλήθος όμοιων σχολίων παραπάνω, γεγονός που μας οδηγεί στη σκέψη ότι είτε το ίδιο πρόσωπο αναπαράγει συνεχώς το μήνυμά του είτε ότι υπάρχει μια γενική συμφωνία, του τύπου copy-paste. Ο,τι κι αν ισχύει γίνεται φανερό ότι δεν βοηθά την ομαλή διεξαγωγή της διαδικασίας.
Αρχικά, είναι αναγκαία η μεταφορά της εποπτείας του Υπουργείου Παιδείας στην ιδιωτική εκπαίδευση. Οι εκπαιδευτικοί των ιδιωτικών σχολείων πρέπει να παραμένουν εκπαιδευτικοί και όχι υποχείρια στις επιθυμίες των ιδιοκτητών.
Πρέπει ,επίσης, να υπάρχει κάποιος έλεγχος στις αναιτιολόγητες απολύσεις και στις απολύσεις με προειδοποίηση που δημιουργούν καθεστώς ανασφάλειας.Τέλος, θα πρέπει να υπάρξει κάποια μέριμνα για τους απολυθέντες εκπαιδευτικούς του ιδιωτικού τομέα, να προσμετράται κανονικά η προϋπηρεσία τους, ώστε να εντάσσονται στους πίνακες και να διεκδικούν μια θέση αναπληρωτή – δεν θα τολμήσω να πω μόνιμου- εκπαιδευτικού έχοντας ίσες ευκαιρίες με όσους εργάστηκαν στον δημόσιο τομέα.
Δυσανάλογα μεγάλη η επιβάρυνση του κόστους για τον ιδιοκτήτη ΚΞΓ από τη μετατροπή 12 εργάσιμων ημερών σε «διακοπές»
Από τις ρυθμίσεις στα εργασιακά προκύπτει αδυναμία νόμιμης χορήγησης της άδειας των καθηγητών στα ΚΞΓ. Αυτό διότι: α. είναι αδιανόητο τα ΚΞΓ να στείλουν τους μαθητές σπίτι τους χωρίς να έχουν ολοκληρώσει την προγραμματισμένη διδακτέα ύλη και β. η μη χορήγηση της άδειας συνεπάγεται επιβολή προστίμου €1800 για κάθε εργαζόμενο. Και επιπλέον καταβολή στον εργαζόμενο διπλής αμοιβής για την άδεια.
Επιτήδειοι, χρησιμοποιώντας απλά και μόνο την άδεια οικοδιδασκαλίας, θα συνεχίσουν να ιδρύουν ανεξέλεγκτες επιχειρήσεις (χωρίς βιβλία, χωρίς μέτρα για την ασφάλεια των μαθητών, χωρίς επιβαρύνσεις από φορολογικές οφειλές και εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία)
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΟΛΔΑΤΟΣ
Τοπίο στην ομίχλη… για άλλη μια φορά σε γκρίζο καθεστώς τα οικοδιδασκαλεία…
Η επιτομή της γραφειοκρατίας! Υποβολή των ίδιων εγγράφων σε δύο διαφορετικές υπηρεσίες (επιθεώρηση και διεύθυνση β’ θμιας). Ακόμα μια επιβάρυνση για τον ιδιοκτήτη ΚΞΓ
Κατά τις εργάσιμες ημέρες των εορτών χορηγούνται στους εργαζόμενους (καθηγητές) οι άδειες που δικαιούνται καθώς επίσης καταβάλλονται κανονικά και οι αποδοχές τους. Αν κηρύξετε 12 ημέρες υποχρεωτικής αργίας, πότε θα δίνουμε στον καθηγητή το πλήρες σύνολο της κανονικής του άδειας; Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα στο θέμα της ασφάλισης του προσωπικού κατά τη διάρκεια των εορτών
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Τα ΚΞΓ ανήκουν στο χώρο της μη τυπικής εκπαίδευσης και δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με όρους λειτουργίας ιδιωτικών σχολείων
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
Σύμφωνα με την ισχύουσα εργατική νομοθεσία, οι ημέρες των εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα είναι εργάσιμες για όλες τις επιχειρήσεις. Εμείς, τα ΚΞΓ, γιατί εξαιρούμαστε;… σας παραπέμπω και στις αντίστοιχες αποφάσεις του Υπουργείου Εργασίας.
Ελεύθερες και αναιτιολόγητες απολύσεις; Πώς μπορεί κάποιος εχέφρων νους να υποστηρίζει κάτι τέτοιο; Να απολύονται άνθρωποι με οικογένεια, που έχουν προχωρήσει τη ζωή τους και να βρίσκονται μετέωροι με αποτέλεσμα να βυθίζονται στην απελπισία ολόκληρες οικογένειες; Περιλαμβάνεται στην διακήρυξη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (και διδάσκεται στη Γλώσσα της Ε Δημοτικού) το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να νιώθει τη στοιχειώδη ασφάλεια (όχι επανάπαυση- σιγουριά) και να εργάζεται με αξιοπρέπεια.
Αν κάποιος εκπαιδευτικός δεν κάνει -αποδεδειγμένα- σωστά τη δουλειά του, ας απολυθεί. Αλλωστε, υπάρχουν όργανα της Πολιτείας που θα μπορούσαν να επιληφθούν τέτοιων περιπτώσεων και να πράξουν το αυτονόητο. Όμως γιατί οι εκπαιδευτικοί να απολύονται αναιτιολόγητα; Για να φύγουν όσοι θεωρούνται «ενοχλητικοί», «ακριβοί» ή ακέραιοι;
Δυστυχώς βίωσα μια τέτοια εμπειρία και δεν θα ευχόμουν σε κανένα να ζήσει κάτι ανάλογο. Κανείς δεν μου εξήγησε τίποτα, απλώς μια ημέρα μου ανακοινώθηκε η καταγγελία της σύμβασής μου. Ο λόγος; Ο διευθυντής μου προσέλαβε κάποιον άλλο εκπαιδευτικό. Τι κι αν είχα πολύ περισσότερα χρόνια εμπειρίας, περισσότερα τυπικά προσόντα (μεταπτυχιακό, μετεκπαιδεύσεις σε από ένα από τα πιο διάσημα αμερικάνικα πανεπιστήμια, ερευνητικές εργασίες και δημοσιεύσεις), τίποτα από όλα αυτά δεν στάθηκε ικανό να με κρατήσει. Τι κι αν οι γονείς παραπονέθηκαν για την απομάκρυνσή μου; Τίποτα. Όταν δε, τόλμησα να διαμαρτυρηθώ αντί να ευχαριστήσω ζητώντας ταπεινά συστάσεις, κλπ. τιμωρήθηκα πιο αυστηρά. Πώς; Ο διευθυντής μου με απαξίωνε σε όποιον συνάδελφό του τον καλούσε ζητώντας του πληροφορίες. Απόλυτος αποκλεισμός με τεράστιο συναισθηματικό,ψυχολογικό και όχι μόνο κόστος. Η λύση; Μόνο δημόσιο, αναπληρωτής, με ελάχιστα χρήματα, αφού μέχρι πρόσφατα ούτε τα χρόνια προϋπηρεσίας αναγνωρίζονταν. Αυτή την εκπαίδευση θέλουμε; Είλωτες εκπαιδευτικούς που θα διαμορφώνουν τους είλωτες του μέλλοντος;
Το υπό διαβούλευση Πολυνομοσχέδιο επιτρέπει στα Οικοδιδασκαλεία να συνεχίσουν να ασκούν αθέμιτο ανταγωνισμό προς τα νομίμως λειτουργούντα ΚΞΓ και φροντιστήρια.
Ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα είναι σπάνια σταθερός κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους (λόγω διαιρέσεων τμημάτων, διακοπής σπουδών κ.α.). Μήπως να εστιάζατε στο συνολικό αριθμό των μαθητών που ελάχιστα διαφοροποιείται;
Και άλλες επιβαρύνσεις για την μικρομεσαία επιχείρηση; που θα πάει αυτό το θέμα!!! Τα ΚΞΓ δεν έχουν καμία σχέση με τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία.
Κανένα μέτρο για το κλείσιμο των Οικοδιδασκαλείων που λειτουργούν παράνομα στο περιθώριο του Νόμου. Χωρίς λειτουργικά έξοδα, ανταγωνίζονται με αθέμιτους τρόπους τα κξγ.
Οι ρυθμίσεις για ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων και αριθμό μαθητών ανά τμήμα δεν προσθέτουν τίποτα το ουσιαστικό στην καλύτερη λειτουργία των ΚΞΓ, ούτε στον αποτελεσματικότερο έλεγχό τους από τις αρχές.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Ανδρέας Κατσανάκης Φροντιστής
Οι νέες ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου δημιουργούν πρόσθετες και περιττές γραφειοκρατικές διαδικασίες. Γιατί τα ΚΞΓ να πρέπει να υποβάλουν συμβάσεις, άδειες διδασκαλίας, ωρολόγιο πρόγραμμα κλπ. τόσο στις δευτεροβάθμιες όσο και στην επιθεώρηση εργασίας; και για τη μαύρη εργασία, τα «ιδιαίτερα», προβλέπεται κάποια ρύθμιση;;;
Τα τελευταία 20 χρόνια οι κυβερνήσεις διαμόρφωναν εκπαιδευτικές πολιτικές υπό την κυριαρχία της παγκόσμιας αγοράς, καθώς προσπάθησαν να διαμορφώσουν στους μαθητές δεξιότητες/ικανότητες παγκόσμια αποδεκτές, που, στο όνομα της σύγχρονης ευρωπαϊκής δημοκρατίας, δε θα αμφισβητούσαν τη φύση και τη λειτουργία αυτής της αγοράς.
Οι πολιτικές αυτές αφορούσαν δύο επίπεδα ,την κοινωνία της Γνώσης και τη διαχείριση των εργασιακών σχέσεων .
Μια και αυτή η παγκόσμια αγορά βασίζεται στη γνώση – Κοινωνία της Γνώσης- πρέπει ν’ αλλάξουν καταρχήν στο σχολείο οι στόχοι του (δηλ. τα μαθησιακά του αποτελέσματα) και συνεπώς ό,τι σχετίζεται με αυτούς: Αύξηση του μέσου επιπέδου εκπαίδευσης όλων των μαθητών, νέα αναλυτικά προγράμματα και διδακτικά βιβλία, εισαγωγή και διάδοση νέων τεχνολογιών επικοινωνίας και πληροφορίας, νέες μέθοδοι διδασκαλίας και εκτίμησης (αξιολόγησης) των μαθησιακών αποτελεσμάτων, επιμόρφωση των εκπαιδευτικών και συστηματική αξιολόγηση του έργου τους (και των ίδιων), εισαγωγή δεικτών συγκριτικής αποτίμησης (ενδοσχολικής, διασχολικής και διεθνούς) της ποιότητας των μαθησιακών αποτελεσμάτων, ανάπτυξη νέων εταιρικών σχέσεων με το σχολείο (δημόσιοι και ιδιωτικοί φορείς), δια βίου μάθηση κ.τ.ό.
Τα θεσμικά μέτρα που εγκαινιάστηκαν από το 1997 και με περισσότερη ευελιξία εφαρμόζονται και διευρύνονται μέχρι και σήμερα δεν ήταν ποτέ ούτε ευκαιριακά ούτε υπουργικά. Αποτελούσαν αντίθετα την ελληνική εκδοχή της κυρίαρχης εκπαιδευτικής ιδεολογίας στην Ε.Ε και κάτι παραπάνω .
Έτσι μέχρι σήμερα το σχολείο συνέβαλλε (πάντοτε ως Παιδεία!) στη διευρυνόμενη αναπαραγωγή και διαχείριση της εργασιακής δύναμης (εννοείται ως κοινωνικός καταμερισμός της εργασίας), με μέτρα και συνολική πολιτική στρατηγική που στόχευαν:
α) στην εξασφάλιση επάρκειας ενός εφεδρικού εργατικού δυναμικού για την κάλυψη πολλαπλών αγοραίων αναγκών (προσωρινών-αορίστου ,εγχώριων-ξένων, χρόνου κτό.) και
β) σε μια μονοσήμαντη κατάρτισή του, που, στο όνομα της τεχνολογικής πληροφορίας, και με την εγκαθίδρυση αγοραίων μαθησιακών κριτηρίων, να υπονομεύει την αξία της γενικής παιδείας σαν αγαθού και όχι σαν εμπορεύματος καθώς και τις προϋποθέσεις κατανόησης του κοινωνικού.
Σε αυτό το πλαίσιο η ιδιωτική εκπαίδευση ήταν πρωτοπόρος σε όλα (και στη διαμόρφωση μιας ιδεολογίας αλλά και στην πρακτική του απέναντι στην αμειβόμενη εργασία)
Αυτό το νομοσχέδιο λοιπόν αρχίζει να αντιμετωπίζει δειλά δειλά τις εργασιακές παθογένειες δίνοντας περισσότερους βαθμούς ελευθερίας στους εργαζόμενους εκπαιδευτικούς στον ιδιωτικό τομέα .
Έτσι :
Η κατάργηση των αναιτιολόγητων απολύσεων με τις σχετικές ρυθμίσεις θωρακίζουν το αγαθό της εκπαίδευσης (και όχι το εμπόρευμα ), υποβοηθώντας τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό να το παρέχει ανόθευτα, χωρίς πιέσεις για παραχάραξη εξετάσεων, ωρολόγιων προγραμμάτων, βαθμολογιών καθώς και για παροχή απλήρωτης και αδήλωτης εργασίας που μέχρι τώρα παράνομα ενίσχυε .
Η απόλυση συνεχίζει να προβλέπεται ,αλλά καταργείται τουλάχιστον της αναιτιολόγητης απόλυσης δεν προστατεύει τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό, αλλά τον στηρίζει να λειτουργεί με μεγαλύτερη ελευθερία βελτιώνοντας την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
• Με τις ρυθμίσεις τις σχετικές με τα εσωτερικά φροντιστήρια διασφαλίζεται η θεσμοθέτηση των δράσεων των ιδιωτικών σχολείων με τη δήλωση των αντίστοιχων ωρών στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης και η τακτική και ασφαλισμένη απασχόληση των εκπαιδευτικών, αφού οι ώρες αυτές θα συμπεριλαμβάνονται στον υπολογισμό των ωρών του διοριστήριου και θα μετρούν για την προϋπηρεσία.
Έτσι δε συνιστούν σε καμιά περίπτωση κατάργηση των επιπλέον δράσεων και απώλεια των θέσεων εργασίας που σχετίζονται με αυτές εφόσον το ιδιωτικό σχολείο δεν θα ήθελε να καταστρατηγήσει την εργασιακή νομοθεσία έχοντας παράνομο προσωπικό .
Για την νόμιμη λειτουργία τους, τα ΚΞΓ ελέγχονται από το Υπουργείο Παιδείας (ΕΟΠΠΕΠ, Δευτεροβάθμιες Διευθύνσεις κ.α.). Με τα οικοδιδασκαλεία τι γίνεται; ποιος θα φροντίσει για να κλείσουν;
Με δεδομένο ότι τα ιδιωτικά σχολεία στη μακροχρόνια ιστορία στη χώρα μας έχουν να επιδείξουν σε πολλές περιπτώσεις θετικές εφαρμογές στο πλαίσιο της διδακτικής και των παιδαγωγικών, προτείνω όσα ιδιωτικά σχολεία επιθυμούν να προχωρήσουν σε παρεκκλίσεις προγραμμάτων και διδακτικών εφαρμογών ή ακόμα και σε πρότυπες εφαρμογές, αφού υποβάλλουν σχετικό αίτημα και σχέδιο για έγκριση στη διεύθυνση ιδ. εκπ. η οποία και θα εγκρίνει τα προγράμματα αυτά, να εντάσσονται στα πειραματικά. Με τον τρόπο αυτό και θα υπόκεινται σε έλεγχο της Πολιτείας και θα τους δίνεται η δυνατότητα για πειραματισμούς που θα εμπλουτίσουν την παιδαγωγική και διδακτική εμπειρία. Οι εφαρμογές στο τέλος κάθε έτους εφαρμογής θα αξιολογούνται και θα υπάρχει δυνατότητα ένταξής τους στα προγράμματα της Πολιτείας.
Έτσι κι αλλιώς τέτοιου είδους παρεκκλίσεις με ή χωρίς την έγκριση των διευθύνσεων εφαρμόζονται.
Και κάτι που οφείλει να ισχύει για όλα τα πειραματικά, προτείνω να είναι τα σχολεία αυτά ως πειραματικά, να είναι συνδεδεμένα με παιδαγωγικό τμήμα πανεπιστημίου, το οποίο θα έχει την ευθύνη και την επίβλεψη των προγραμμάτων.
Επιτρέψτε μου ένα εισαγωγικό σχόλιο που μπήκα στον πειρασμό να διατυπώσω, αφού διάβασα τα σχόλια που προηγήθηκαν. Σε σχέδιο νόμου που κατατίθεται οφείλουμε οι εκπαιδευτικοί να γράφουμε με σοβαρότητα και αυτόνομα, αυτόφωτα, βασισμένοι στις δικές μας σκέψεις που προέκυψαν από χρόνια προσφοράς μας στην ιδιωτική εκπαίδευση. Είναι περίεργο -αν όχι φαιδρό- να βλέπω συναδέλφους να συμμετέχουν στη διαβούλευση αντιγράφοντας αυτολεξεί ένα άλλο σχόλιο… Του εργοδότη τους άραγε..; Ας μην ξεχνά κανείς ότι είμαστε εκπαιδευτικοί και παιδαγωγοί κυρίως και μετά εργαζόμενοι κι ως τέτοιοι οφείλουμε να διαθέτουμε και να επιδεικνύουμε αξιοπρέπεια σε κάθε μας ενέργεια, προκειμένου να είμαστε αυθεντικοί και αποτελεσματικοί στην αγωγή που προσφέρουμε στους μαθητές μας…
Ας έρθω τώρα στην ουσία κι ας εξηγήσω γιατί θεωρώ ότι το νομοσχέδιο βοηθά την ομαλή λειτουργία της Ιδιωτικής εκπαίδευσης και προστατεύει τα Ιδιωτικά Σχολεία ως Εκπαιδευτικά Ιδρύματα κι όχι τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς ως προνομιούχους του ιδιωτικού τομέα, όπως σχολιάστηκε από κάποιους. Τη γνώμη μου, την οποία θα εκθέσω παρακάτω, τη στηρίζω στα 16 συναπτά έτη υπηρεσίας μου σε δυο ιδιωτικά σχολεία στα νότια προάστια.
Κατ΄ αρχάς, πρέπει να γίνει καθαρό προς όλους ότι το νομοσχέδιο δε αναφέρει πουθενά απαγόρευση παροχής επιπλέον ενισχυτικών μαθημάτων στους μαθητές του, πράγμα που προκύπτει συχνά και ήδη γίνεται. Μιλά για την άρση της δυνατότητας επέκτασης της επιχειρηματικής δραστηριότητας των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων σε σύσταση φροντιστηρίων, πράγμα που το υπουργείο ορθώς κρίνει εκπαιδευτικά και παιδαγωγικά επιβλαβές. Εξάλλου, δε μοιάζει να απαγορεύει την εκμετάλλευση των κτηριακών εγκαταστάσεων για παροχή άλλου τύπου επιμορφωτικών, καλλιτεχνικών ή αθλητικών δραστηριοτήτων.
Πιο συγκεκριμένα τώρα:
Σχετικά με το εδάφιο 48.1: η αδειοδότηση για λειτουργία φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών στα ιδιωτικά σχολεία κρίνω ότι περιφρουρεί την παροχή του εκπαιδευτικού αγαθού από την κερδοσκοπία και την εκβιαστική υπερεκμετάλλευση γονέων και μαθητών και εν τέλει τη νόθευση της παρεχόμενης παιδείας. (Βλ. σχολείο βορείων προαστίων , το οποίο έχει κατορθώσει τη συλλειτουργία σχολείου και φροντιστηρίου, προβάλλοντας στο πεδίο του ανταγωνισμού την σίγουρη επιτυχία στη μάχη για την εισαγωγή στα ΑΕΙ. Η φροντιστηριοποίηση στη σχολική πρακτική οδηγεί σε μια ιδιότυπη πνευματική μονοκαλλιέργεια και εν τέλει σε λοβοτομή των παιδιών μας.) Άλλωστε η συνύπαρξη σχολείου και φροντιστηρίου αποτελεί παραδοχή ανεπάρκειας του σχολείου να προσφέρει τα δέοντα στους μαθητές του, ενώ η ενισχυτική διδασκαλία, νομικά κατοχυρωμένη, μπορεί να καλύψει επιπλέον ανάγκες. Άρα, στη πρώτη περίπτωση εκτίθεται το σχολείο στους γονείς και τους μαθητές, ενώ στη δεύτερη προσφέρει συμπληρωματική βοήθεια στους μαθητές που κρίνουν οι εκπαιδευτικοί του σχολείου -κι όχι έτσι, γενικά κι αφηρημένα- ότι την έχουν ανάγκη.
Σχετικά με το εδάφιο 48.2 κ.εξ.: Οι συγκεκριμένες παράγραφοι παρέχουν κάποιου είδους πιστοποίησης στα Φροντιστήρια και τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών και προστατεύει και αυτόν τον κλάδο από τους τυχάρπαστους και επιτήδειους και παράλληλα κατοχυρώνει επαγγελματικά τους εργαζόμενους σ’ αυτά, χωρίς να απαγορεύει παρεκκλίσεις.
Σχετικά με το εδάφιο 48.7: Στο συγκεκριμένο σημείο κατοχυρώνονται οι εξωπρογραμματικές δραστηριότητες και προστατεύεται το Ιδιωτικό Σχολείο, καθώς για κάθε δραστηριότητα ακαδημαϊκά και κυρίως παιδαγωγικά «εγγυάται» η Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Άλλωστε η συνθήκη αυτή ίσχυε και ισχύει ήδη για τα καλλιτεχνικά (θεατρική αγωγή, χορωδία κ.α.), οικολογικά προγράμματα καθώς και για τα προγράμματα αγωγής υγείας. Τα προγράμματα αυτά προωθούνται από την ιδιοκτησία σε συνεργασία με το σύλλογο και ασφαλώς ο σύλλογος οφείλει να εκφέρει καταγεγραμμένη άποψη για την παιδαγωγική αξία των προγραμμάτων. Αυτήν την τελευταία παίρνει υπ’ όψη το γραφείο εκπαίδευσης που εγκρίνει ή διατυπώνει τις παρατηρήσεις της.
Εδώ να σχολιάσω και τον φόβο που διασπείρουν ορισμένοι περί απολύσεων εκπαιδευτικών απασχολούμενων σε απογευματινά μαθήματα ή άλλες δραστηριότητες. Από πού προέκυψε αυτό το ενδεχόμενο; Εάν ο ιδιοκτήτης επιθυμεί τη συνέχιση της λειτουργίας των απογευματινών τμημάτων, απλά πρέπει να τα δηλώσει. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο δεν απειλούνται οι εκπαιδευτικοί, αλλά, αντιθέτως, εξασφαλίζεται η αναγνώριση της υπηρεσίας τους αυτής και συμπεριλαμβάνεται στο διοριστήριό τους. Στην επιλογή όσων θα στελεχώσουν τα τμήματα αυτά προηγούνται οι εκπαιδευτικοί του σχολείου. Όσοι δεν έχουν πλήρες ωράριο καλύπτονται και είναι στη διακριτική ευχέρεια όσων έχουν να δεχθούν την επιπλέον απασχόληση.
Όσο για τις εργασιακές σχέσεις, η λύση της σύμβασης εργασίας στη διετία και την εξαετία, δίνουν τη δυνατότητα στον σχολάρχη να κρίνει και να αξιολογήσει τον εκπαιδευτικό με τα «δικά του» μέτρα. Όμως μην ξεχνάμε ότι η ιδιωτική εκπαίδευση σε όλες της τις εκφάνσεις λειτουργεί κατά παραχώρηση δημόσιου αγαθού σε ιδιώτη και ως εκ τούτου ορθώς οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί διορίζονται και απολύονται από την Πολιτεία. Συνεπώς, η όποια λύση σύμβασης θα πρέπει να είναι στην κρίση της Διεύθυνσης Εκπαίδευσης, αφού λάβει υπ’ όψιν τόσο την πλευρά του εργαζομένου, μέσω του εκπροσώπου του συλλόγου του-συνδικαλιστικού του φορέα, όσο και του σχολάρχη. Με αυτή τη λογική, η τριμελής (εκπρόσωπος των εργαζομένων-σχολάρχης-Γραφείο Εκπαίδευσης) επιτροπή είναι απόλυτα λογική.
Ας μη δοθεί, λοιπόν, βάση σε κάποιους που σχολίασαν παραπάνω ότι οι έλεγχοι από την Επιθεώρηση Εργασίας συνιστούν «γραφειοκρατικό βραχνά». Επίσης, κρίνω ότι συνιστά φαιδρότητα το επιχείρημα που διάβασα σε προηγούμενο σχόλιο ότι με τον έλεγχο των απολύσεων θα αυξηθούν οι απολύσεις των νεοπροσληφθέντων. Το ποιον θα προτείνει προς απόλυση ο σχολάρχης συνιστά δική του ευθύνη κι ευθύνη της Πολιτείας είναι να ελέγχει αυτήν την πρόταση όπως εξέτασε και ενέκρινε την πρόταση πρόσληψης. Ο νόμος ουδέποτε απέκλεισε την απόλυση ενός επίορκου εκπαιδευτικού που είχε ξεπεράσει την εξαετή προϋπηρεσία. Απλά απαιτούσε τη στοιχειοθέτηση της πρότασης απόλυσης στο αρμόδιο Υπηρεσιακό Συμβούλιο, ώστε να αποφευχθούν φαινόμενα ρεβανσισμού και αυθαιρεσίας.
Το ότι το νομοσχέδιο αυτό επιχειρεί να ξανανοίξει το δρόμο στη συνομολόγηση Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας επίσης δε θα πρέπει να ενοχλεί κανέναν καλόβουλο και νομοταγή. Αυτή η τακτική είναι υγιής στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Το ιδιωτικό σχολείο που θα επιδιώξει κάτι τέτοιο θα διαφημίσει στους γονείς ότι απαιτεί και λαμβάνει εκπαιδευτικές υπηρεσίες επιπέδου από καλά αμειβόμενους εκπαιδευτικούς. Δίνεται, λοιπόν, ξανά αυτή η δυνατότητα την οποία μπορούν να εκμεταλλευτούν οι ιδιοκτήτες και οι σύλλογοι των εκπαιδευτικών, ακριβώς όπως γινόταν παλιότερα –πριν από τις μνημονιακές ρυθμίσεις Αρβανιτόπουλου- σε πολλά σχολεία που παρείχαν επιπλέον επιδόματα (βλ. Χιλλ, Μωραΐτη, Μαλιάρα).
Κάποιοι ανησυχούν, όπως φάνηκε σε κάποιο προηγηθέν σχόλιο, ότι το κράτος θα χάσει τις εισφορές από τη λειτουργία φροντιστηρίων μέσα στα ιδιωτικά σχολεία. Αν πραγματικά ανησυχούν για την πάταξη της φοροδιαφυγής, ας συνδράμουν μια πρώτη απόπειρα εδώ και χρόνια να ελεγχθούν οι δραστηριότητες στα ιδιωτικά σχολεία και η αδήλωτη/’μαύρη’ εργασία.
Τέλος, θεωρώ ότι είναι πολύ σωστό να εμπλέκεται ο σύλλογος στην επιλογή των ενισχυτικών-φροντιστηριακών μαθημάτων που θα προσφέρει το σχολείο στους μαθητές του και μόνο. Διενεργείται έτσι πληρέστερος ακαδημαϊκός και παιδαγωγικός έλεγχος του περιεχομένου τους, καθώς συντάσσεται πρακτικό όπου δηλώνεται η συναίνεση ή επιφύλαξη του συλλόγου για την πρόταση του σχολείου, πρακτικό που κατατίθεται προς έγκριση στη Διεύθυνση Εκπαίδευσης. Η ρύθμιση αυτή βλέπω πως κατοχυρώνει το σχολείο απέναντι στους γονείς και εν τέλει το προστατεύει.
Συνολικά, πρόκειται για μια πρώτη απόπειρα να ρυθμιστούν ζητήματα που είχαν πλήρως απορρυθμιστεί με τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι ευχή του συντριπτικά μεγαλύτερου μέρους των ιδιωτικών εκπαιδευτικών να ευοδωθεί και να εμπλουτιστεί μεσοπρόθεσμα.
Με εκτίμηση,
Βλαβιανού Ελεάννα,
Φιλόλογος, M.Ed.
Για γέλια… Στη δημόσια διαβούλευση για το νομοσχέδιο του Υπουργείου Παιδείας οι σχολάρχες και οι φροντιστηριάρχες κάνουν …copy/paste! Τέτοιο επίπεδο να το χαίρονται! Οι θιασώτες της διαπλοκής και της αναξιοπρέπειας ενοχλούνται. Βρισκόμαστε στην αρχη μιας θετικής πορείας. Συνεχίζουμε μέσα κι έξω από την Βουλή
Σχετικά με το Άρθρο 48
Αξιότιμες κυρίες και κύριοι,
Η επιστροφή της εποπτείας των Κ.Ξ Γλωσσών στο υπουργείο παιδείας αποτελεί μια αποκατάσταση της λογικής καθώς τα Κ.Ξ. Γλωσσών παρέχουν εκπαιδευτική διαδικασία και όχι πώληση εμπορευμάτων.
Είναι λοιπόν αναγκαία η ρύθμιση και των εργασιακών σχέσεων με γνώμονα την καλύτερη παροχή ξενόγλωσσης εκπαίδευσης ( η παιδεία ενέχει μια πιο ενδελεχή ανάλυση).
Απαιτείται η κατοχύρωση εύλογου ωραρίου πλήρους απασχόλησης των εκπαιδευτικών ώστε να μπορούν να ανταπεξέρχονται στις ανάγκες της τάξης και βεβαίως να μπορούν να συντηρήσουν και τις δικές τους οικογένειες.
Η θέσπιση 18 ωρών ως πλήρες ωράριο, όπως ίσχυε με τις προ μνημονίου συλλογικές συμβάσεις εργασίας, πρέπει να αποτελέσει τον γνώμονα για την διευθέτηση της διαφοράς που προκύπτει ανάμεσα σε εργοδότες και εργαζόμενους.
Επιπλέον θεωρώ θετικότατη τη ρύθμιση 2.2. και 3.3 που δεν θίγει τους νόμιμα δρώντες ιδιοκτήτες φροντιστηρίων αλλά αποτρέπει σχέσεις «μαύρης» αδήλωτης εργασίας ή μερικώς αμειβόμενης εργασίας (πχ πέντε ώρες μάθημα τρεις με ένσημα)
Τέλος θα ήθελα να αναφερθώ στην απορρύθμιση που επιφέρει η σύντμηση των διακοπών Χριστουγέννων και Πάσχα ως τις 2 Ιανουαρίου και ως την Τρίτη του Πάσχα αντίστοιχα.
Τα Κ.Ξ. Γλωσσών δεν λειτουργούν υπό την πίεση των εισαγωγικών εξετάσεων καθότι τα προγράμματα σπουδών προσβλέπουν σε απόκτηση πιστοποιητικών γλωσσομάθειας και όχι ανταγωνισμού για την καλύτερη επίδοση που θα επιτρέψει την πρόσβαση σε κάποια πανεπιστημιακή σχολή.Δεν έχουν τα ξενόγλωσσα φροντιστήρια την ένταση και την χρονική πίεση που παρατηρείται στα Φροντιστήρια Μ.Ε. κατά το τελευταίο έτος προετοιμασίας που θα δικαιολογούσαν την ακύρωση των σχολικών αργιών.
Συνεπώς τα προγράμματα μπορούν να συμβαδίζουν με τη λειτουργία των σχολείων και να μην δημιουργούν σύγχυση και απορρύθμιση στους, πρωτίστως μικρών ηλικιών, μαθητές.
με εκτίμηση
Νίκος Μ
καθηγητής Ξένων Γλωσσών
ΑΠΟΦΑΣΗ Δ.Σ. ΟΙΕΛΕ
Το ΔΣ της ΟΙΕΛΕ την Τετάρτη, 24/6/2015, και έλαβε ομόφωνα τις ακόλουθες αποφάσεις:
• Η επίσημη θέση του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ για τη διαβούλευση του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Παιδείας
Κεντρικό αίτημα της Ομοσπονδίας προς τη νέα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας ήταν η αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, ώστε να διασφαλίζονται η ποιότητα των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών, η νομιμότητα της έκδοσης των τίτλων σπουδών, δίκαιες και αξιοπρεπείς συνθήκες αμοιβής και εργασίας του εκπαιδευτικού προσωπικού.
Οι προβλέψεις του νομοσχεδίου για θεσμικά ζητήματα και για τις εργασιακές σχέσεις στα ιδιωτικά σχολεία, στα κέντρα ξένων γλωσσών και στα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε γενικές γραμμές κινούνται σε θετική κατεύθυνση. Πρέπει να σημειωθεί ότι ειδικά για τα φροντιστήρια δευτεροβάθμιας και τα κέντρα ξένων γλωσσών πρόκειται για τις πρώτες ουσιαστικές νομοθετικές παρεμβάσεις εδώ και δεκαετίες σε ένα χώρο που απασχολεί περίπου 70.000 εκπαιδευτικούς.
Θεωρούμε, ωστόσο, ότι υπάρχουν συγκεκριμένες προβλέψεις, ή απουσία ρυθμίσεων στο νομοσχέδιο που θα δυσχεράνουν την αποκατάσταση της νομιμότητας και δίνουν τη δυνατότητα στους επιχειρηματίες του χώρου της ιδιωτικής εκπαίδευσης να συνεχίσουν να λειτουργούν υπό συνθήκες ασυδοσίας. Γι’ αυτούς τους λόγους το ΔΣ της ΟΙΕΛΕ θεωρεί ότι θα πρέπει στο σχέδιο νόμου να συμπεριληφθούν τα ακόλουθα:
1. Η επανασύσταση της Διεύθυνσης Ιδιωτικής Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, για την οποία άλλωστε είχε δεσμευτεί η παρούσα πολιτική ηγεσία. Η λειτουργία της Διεύθυνσης είναι απαραίτητη, ώστε να υπάρχει συνολική εποπτεία του χώρου της ιδιωτικής εκπαίδευσης και να ελέγχεται η εφαρμογή της νομοθεσίας. Η σημερινή χαοτική κατάσταση που επικρατεί λόγω της διασποράς των αρμοδιοτήτων της εν λόγω Δ/νσης που καταργήθηκε από την προηγούμενη πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας προκειμένου να αρθεί η εποπτεία του κράτους και να συνεχισθεί το όργιο της ανομίας στην ιδιωτική εκπαίδευση πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα. Χωρίς μια κεντρική υπηρεσία που θα ελέγχει το χώρο με τη στενή συνεργασία της πολιτικής ηγεσίας του Υ.ΠΟ.ΠΑΙ.Θ. οι προσπάθειες για αποκατάσταση της νομιμότητας θα καταστούν εξαιρετικά δυσχερείς..
2. Η διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών και της νομιμότητας της έκδοσης των τίτλων στα ιδιωτικά σχολεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από το Διευθυντή της ιδιωτικής σχολικής μονάδας. Ο Διευθυντής υπογράφει τους τίτλους και τις ενδοσχολικές διαδικασίες και εποπτεύει το εκπαιδευτικό προσωπικό. Με το καθεστώς που ισχύει μέχρι σήμερα οι διευθυντές είτε είναι οι ίδιοι οι σχολάρχες, είτε άνθρωποι του εργοδότη, είτε (σε αρκετές περιπτώσεις) άπειροι, πρωτοδιόριστοι εκπαιδευτικοί που υπογράφουν κάθε έγγραφο που θα τους χορηγήσει ο εργοδότης με αποτέλεσμα να οξύνονται τα περιστατικά ανομίας. Είναι, επομένως, αναγκαίο η επιλογή των διευθυντών των ιδιωτικών σχολικών μονάδων να γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια, ώστε να διασφαλίζεται η νομιμότητα της έκδοσης των τίτλων και η ποιότητα των παρεχόμενων εκπαιδευτικών υπηρεσιών..
3. Με το υπό κατάθεση νομοσχέδιο καταργείται η αξιολόγηση που προέβλεπε το υπ. αριθμ. 152/2013 Προεδρικό Διάταγμα και η οποία, με βάση την εκτίμηση της Ομοσπονδίας, ήταν αντιεπιστημονική και είχε τιμωρητικό χαρακτήρα. Πέρα όμως από την αξιολόγηση αυτή, σε πολλά ιδιωτικά σχολεία εφαρμόζονται εσωτερικές διαδικασίες αξιολόγησης που δεν έχουν ουδεμία πιστοποίηση και επιστημονική εγκυρότητα, δεν ελέγχονται από κανένα αρμόδιο εποπτικό θεσμό της πολιτείας, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιούνται έντεχνα ως μηχανισμός εκδίωξης «ανεπιθύμητων» εκπαιδευτικών. Θεωρούμε απαραίτητο να διευκρινιστεί στο νομοσχέδιο ότι στα ιδιωτικά σχολεία δεν μπορεί να εφαρμόζεται καμιά «εσωτερική» και κατ’ ουσίανπαράνομη και εκδικητική αξιολογική διαδικασία από τον ιδιοκτήτη, ή άνθρωπο του ιδιοκτήτη.
4. Σχετικά με τα ξένα σχολεία θα πρέπει να υπάρξουν δύο προβλέψεις: Α. Έλεγχος των κτηριακών εγκαταστάσεων, της ασφαλιστικής και της φορολογικής ενημερότητας των ξένων σχολείων, όπως ακριβώς ισχύει και για τα υπόλοιπα ιδιωτικά σχολεία. Β. Διαχωρισμός των αμιγώς ξένων σχολείων (Α. που ακολουθούν κατά κύριο λόγο ξένο πρόγραμμα, Β. έχουν έδρα στο εξωτερικό) από τα σχολεία που ακολουθούν το επίσημο ωρολόγιο και αναλυτικό πρόγραμμα του Υπουργείου Παιδείας. Τα δεύτερα πρέπει να συγκαταλέγονται στα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία και να υπόκεινται ακριβώς στο ίδιο νομοθετικό καθεστώς. Εξυπακούεται ότι και τα αμιγώς ξένα σχολεία πρέπει να τελούν υπό την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας.
5. Τις τελευταίες ημέρες έχει ξεκινήσει πογκρόμ απολύσεων ιδιωτικών εκπαιδευτικών από διάφορα ιδιωτικά σχολεία (Ελληνογερμανική, Λακωνική, Ζηρίδη) κυρίως συνδικαλιστών, ή εκπαιδευτικών με μεγάλη προϋπηρεσία. Επειδή μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου στη Βουλή θα ενταθούν οι εκδικητικές και στοχευμένες απολύσεις, θεωρούμε ότι πρέπει στο νομοσχέδιο να υπάρχει πρόβλεψη για έλεγχο των φετινών καταγγελιών σύμβασης. Επιπροσθέτως, ζητούμε να ληφθούν όλα τα μέτρα που προβλέπει η νομοθεσίαπροκειμένου να επιστρέψουν στα σχολεία τους όσοι εκπαιδευτικοί απολύθηκαν κι έχουν δικαιωθεί είτε με αποφάσεις δικαστικές, είτε διοικητικές και οι σχολάρχες παρανόμως αρνούνται να τους τοποθετήσουν στις θέσεις τους.
• Για την πρόβλεψη του σχεδίου νόμου για τις αργίες των φροντιστηρίων δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης
Το ΔΣ της Ομοσπονδίας συνυπολογίζοντας την άποψη των πρωτοβάθμιων σωματείων που εργάζονται στα Φροντιστήρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών θεωρεί ότι οι παράγραφοι 4 και 5του άρθρου 48 πρέπει να αντικατασταθούν ως ακολούθως, με βάση την νομοθεσία που ισχύει για τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών βάσει της Υπουργικής Απόφασης Δ5/5000/4-11-1983 (ΦΕΚ 652, τ. B’ 16/11/1983), της οποίας η ισχύς επεκτάθηκε και για το χώρο των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με την Υπουργική Απόφαση Δ5/3239/1-6-1989:
4. Οι ημέρες διακοπών και αργιών των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Κέντρων Ξένων Γλωσσών καθορίζονται ως εξής:
Α. Διακοπών:
Ι) Χριστουγέννων, από την 24η Δεκεμβρίου μέχρι και την 7η Ιανουαρίου
ΙΙ) Πάσχα, από τη Μεγάλη Δευτέρα μέχρι και την Κυριακή του Θωμά
Β. Αργιών:
Ι) όλες τις Κυριακές
ΙΙ) τις θρησκευτικές γιορτές των Τριών Ιεραρχών και του Αγίου Πνεύματος
ΙΙΙ) τις εθνικές επετείους της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου
IV)17η Νοεμβρίου
V) την Καθαρά Δευτέρα
VI) την 1η Μαΐου
VII) την κατά τις ισχύουσες διατάξεις ημέρα αργίας για την έδρα κάθε φροντιστηρίου και κέντρου ξένων γλωσσών λόγω τοπικής θρησκευτικής ή εθνικής γιορτής
VIII) τη γιορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Ειδικά για τα φροντιστήρια οι διακοπές του Πάσχα δύναται να περιοριστούν από Μ. Πέμπτη έως και Τρίτη μετά το Πάσχα.
6. Κατά τις ημέρες αργιών και διακοπών οι καθηγητές δεν προσφέρουν υπηρεσίες δικαιούμενοι των αποδοχών τους που προκύπτουν βάσει του προγράμματος τους των αντιστοίχων ημερών. Σε περίπτωση κατά εξαίρεση απασχόλησης των καθηγητών κατά τις ημέρες 04-01 και 05-01 εκάστου έτους οι αντίστοιχες αποδοχές των εργαζομένων προσαυξάνονται κατά τον νόμο. Σε περίπτωση κατά εξαίρεση απασχόλησης των καθηγητών κατά τις Κυριακές οι αντίστοιχες αποδοχές των εργαζομένων προσαυξάνονται κατά τον νόμο.
Για το Δ.Σ. της ΟΙΕΛΕ
Ο Πρόεδρος της ΟΙΕΛΕ Ο Γεν. Γραμματέας
Μιχάλης Κουρουτός Γιώργος Χριστόπουλος
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Καραπάνος Γεώργιος
O κ. Χαράλαμπος Αντωνίου ιδιοκτήτης φροντιστηρίου δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης ανταπαντώντας σε δική μου προγενέστερη απάντηση σημειώνει (21 Ιουνίου 2015, 20:14): ότι «έχετε ερμηνεύσει τα πάντα στο σχόλιο μου σύμφωνα με τη δική σας οπτική γωνία, λάθος κατά την άποψη μου». Είναι αυτονόητο ότι ο καθ΄ένας ερμηνεύει τα γεγονότα σύμφωνα με την δική του οπτική σκοπιά και την θέση που έχει στην κατανομή της εργασίας (εργαζόμενος – επιχειρηματίας). Είναι προφανές κ. Αντωνίου ότι η παράδοση μαθημάτων από καθηγητές δημοσίων ή ιδιωτικών σχολείων υπονομεύει τον κοινωνικό τους ρόλο ως διορισμένων εκπαιδευτικών. Ωστόσο εκτιμώ ότι πέρα από εκείνους που σε κάθε περίπτωση στοχεύουν στον πλουτισμό τους, κάποιοι υποθέτω το κάνουν προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν γιατί οι αποδοχές τους έχουν καταρρακωθεί. Σε κάθε περίπτωση θα συμφωνούσαμε νομίζω ότι είναι μια παράνομη δραστηριότητα που καλό θα ήταν να εξέλειπε. Αν ο κ. Αντωνίου όπως σημειώνει καταβάλει κανονικά τις εισφορές των εργαζομένων παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, θεωρώ ότι αυτό λειτουργεί υπέρ της επιχείρησής του. Σε κάθε περίπτωση υπάρχουν αποδεδειγμένα εκπαιδευτικές επιχειρήσεις που σκοπίμως έχουν σωρεύσει χρέη προς ΙΚΑ, Εφορία και άλλους δημόσιους φορείς όπως αποδεικνύουν τα νούμερα. Αυτό δε το «επίτευγμα» επιτεύχθηκε στις εποχές των «παχέων αγελάδων». Σήμερα εκπαιδευτικές επιχειρήσεις παρακρατούν μισθούς, άδειας δώρα και επιδόματα εργαζομένων. Επιχειρήσεις υποασφαλίζουν τους εργαζόμενους. Πάντως το Σ/Ν δεν αυξάνει ούτε τις ημέρες διακοπών και αργίες στα ΦΜΕ ούτε το εβδομαδιαίο πλήρες ωράριο των καθηγητών, αλλά επαναλαμβάνει όσα εδώ και δεκαετίες ορίζονται στις συμφωνίες (ΣΣΕ) των εργοδοτικών ενώσεων και των εργαζομένων. Επιπλέον ισχυρίζεται ότι οι εργοδότες καταθέτουν τα στοιχεία και τις καταστάσεις εργαζομένων στην επιθεώρηση εργασίας και στο σύστημα Εργάνη. Μπορεί ο ίδιος, να είναι άψογος αλλά πρέπει να γνωρίζει ότι τα στοιχεία πολλές φορές που καταθέτονται από διάφορους είναι πλασματικά. Συνεπώς μια διασταύρωση των στοιχείων με όσα τώρα πρέπει να κατατίθενται και στις ΔΔΕ με την καταγραφή τάξεων-μαθητών , των ωρών διδασκαλία των τμήματος, διδάκτρων, των καθηγητών (ελέγχεται έτσι αν διδάσκουν το γνωστικό τους αντικείμενο και ελέγχεται άμεσα αν απασχολούνται παρανόμως καθηγητές ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων ή άνθρωποι άλλων ιδιοτήτων). Θα έλεγα ότι αυτές οι προβλέψεις όχι μόνο είναι επιβεβλημένες αλλά και αναγκαίες για τον επιπλέον λόγο ότι έτσι προστατεύονται οι εκπαιδευτικές επιχειρήσεις και ο λεγόμενος υγιής ανταγωνισμός. Αν πράγματι ο κ. Αντωνίου θα ήθελε να πληροφορηθεί για τα ΚΞΓ μπορεί να ανατρέξει άνετα στα δημοσιεύματα του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου καθώς και στα έγραφα που κατατίθενται στην βουλή. Πράγματι οι ιδιοκτήτες των ΦΜΕ, αν είναι καθηγητές (πλέον ο ν. δίνει την δυνατότητα και σε νομικά πρόσωπα να ανοίγουν τέτοιες επιχειρήσεις) λόγω της έντασης των Πανελλαδικών εξετάσεων της Γ. Λυκείου μπορεί να εργάζονται και τις Κυριακές, ωστόσο τις Κυριακές καλούνται και εργάζονται και οι καθηγητές χωρίς την προσαύξηση που ορίζει ο νόμος με αποτέλεσμα και την επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων. Οι καθηγητές δεν αντιδρούν γιατί φοβούνται ότι δεν θα τους ανανεωθεί η σύμβαση για την επόμενη χρονιά. Αν όντως η επιχείρηση του κ. Αντωνίου συνεχίζει για 10 χρόνια με το ίδιο προσωπικό της αυτό είναι θετικό κυρίως για τους μαθητές. Ωστόσο θα είχε μία σημασία, αν θα μπορούσε, να μας πει πόσο είναι το μέσο μηναίο κόστος των καθηγητών (μεικτό-καθαρό), πόσο ο Τζίρος και τα κέρδη του σε αναλογία βέβαια των μαθητών της επιχείρησης. Καταλαβαίνω ότι το ερώτημα είναι κάπως άκομψο, αλλά Θα είχε ενδιαφέρον να μας πει, εφόσον ο ίδιος το αξιολογήσει, πόσο είναι το μέσο ωρομίσθιο των καθηγητών που απασχολεί. Θα ήθελα να παρατηρήσω ότι η «κινητικότητα» εργαζομένων στον χώρο, λόγο κυρίως των εφαρμοζόμενων ατομικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, είναι μια πραγματικότητα. Η βελτίωση του νομοσχεδίου, σωστά το επισημαίνετε, είναι ο σκοπός της συζήτησης και όχι η προσωπική αντιπαράθεσης. Πως άλλωστε θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια αντιπαράθεση όταν δεν γνωριζόμαστε; Το νομοσχέδιο λοιπός, ας συμφωνήσουμε ότι πρωτίστως πρέπει να υπερασπίζεται το κοινωνικό συμφέρων, τους μαθητές, τους εργαζόμενους και τις νόμιμα λειτουργούντες εκπαιδευτικές επιχειρήσεις. Αυτό πραγματικά πιστεύω ότι κάνει.
Θα επαναλάβω λοιπόν τις θέσεις για το νομοσχέδιο που αφορούν το πεδίο επαγγελματικής μου δραστηριότητας και δεν θα επανέλθω ξανά:
1. Πιστεύω ότι ΚΞΓ και ΦΜΕ πρέπει να λειτουργούν ανεξάρτητα και να μη συστεγάζονται. Τα ΦΜΕ συνδέονται άμεσα με το Δημόσιο Εκπαιδευτικό σύστημα και τις εξετάσεις του, τα ΚΞΓ συνδέονται μόνο έμμεσα. Σήμερα πιστεύω ότι είναι δυνατόν να δημιουργηθούν προς όφελος των μαθητών ΚΞΓ από τους δήμους.
2. Να μείνει ως έχουν οι ουσιώδεις παράγραφοι 2 και 3 που προάγουν τον εκπαιδευτικό και κοινωνικό χαρακτήρα των επιχειρήσεων και μειώνουν την εσωτερική γραφειοκρατία τους(διπλά βιβλία) ώστε και το κράτος να εξοικονομεί πόρους από τους χρονοβόρους επί τόπου έλεγχους και να ελαφρύνεται έτσι και η δουλεία των δικαστηρίων.
3. Σχετικά με την παρ. 4: οι ημέρες Διακοπών Χριστουγέννων πρέπει να είναι από την 24η Δεκεμβρίου έως την 7η Ιανουαρίου τόσο για τα ΚΞΓ (ισχύουν ήδη με φάση σχετικού ΦΕΚ) όσο και για τα ΦΜΕ. Για το Πάσχα οι ημέρες διακοπών πρέπει να είναι από Μεγάλη Δευτέρα έως Κυριακή του Θωμά (πράγμα πού ισχύει στα ΚΞΓ) και να δύνεται η δυνατότητα στα ΦΜΕ να μπορούν να περιορίσουν τις Διακοπές του Πάσχα από μεγάλη Πέμπτη έως και τρίτη του Πάσχα. Οι άλλες αργίες είναι άψογα οριζόμενες. θεωρώ ότι οι ομοειδείς επιχειρήσεις θα πρέπει να έχουν το ίδιο πλαίσιο λειτουργίας. Φυσικά, όπως σε κάθε κλάδο, οι καθηγητές για τις ημέρες Διακοπών και Αργίας (όπως προβλέπουν και οι ΣΣΕ του κλάδου) πρέπει να αμείβονται κανονικά.
4. Σχετικά με την παράγραφο 6, πιστεύω ότι το ωράριο εργασίας των καθηγητών στα ΦΜΕ πρέπει να είναι 21 ώρες όπως ορίζονται (αυτί ήδη ισχύει με βάση τις ΣΣΕ του κλάδου και το μ.ο ωρών διδακτικής εργασία των μαθητών στην ΔΕ) και 18 ώρες στα ΚΞΓ όπως υπαγορεύουν οι ΣΣΕ του κλάδου δεδομένο και του γεγονότος ότι αυτή την στιγμή λίγοι καθηγητές δουλεύουν με πλήρες ωράριο 18 ωρών στα ΚΞΓ. Η αύξηση των ωρών εργασίας συνεπάγεται μείωση (ωρομισθίου) των πενιχρότατων αποδοχών και αναίτιας και άμεσης μεταφορά πλούτου στους εργοδότες.
5. Άποψή μου είναι ότι επιχειρήσεις της ιδιωτικής εκπαίδευσης που συνεργάζονται με αδήλωτους εργαζόμενους και δεν εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι στους εργαζόμενους πρέπει να τους αφαιρείτε η άδεια λειτουργίας. Σημειώνω ότι τέτοια ρύθμιση προβλεπόταν σε παλιότερο σχετικό νόμο.
6. Άποψή μου είναι ότι στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν πρέπει να λειτουργούν εταιρείες που να αναπτύσσονται με το σύστημα Δικαιόχρησης.
Κατά τα λοιπά, ας εργαστούμε όλοι για μια ποιοτική αποκλειστικά δημόσια εκπαίδευση και ελεύθερη πρόσβαση των μαθητών στα ΑΕΙ προκειμένου να μην μην επιβαρύνεται δυσανάλογα το εισόδημα των οικογενειών, να μην καταρρακώνεται η ψυχολογία των σπουδαστών …και για να σταματήσει για πάντα η όποια αντιπαράθεση φροντιστών επιχειρηματιών και εργαζομένων.
Ο Σύλλογος των καθηγητών του ελληνικού τμήματος της Ιταλικής Σχολής Αθηνών εν όψει της καταθέσεως του νομοσχεδίου προς ψήφιση θέλει να τονίσει τα εξής:
– Είναι αναγκαία η απόσυρση των διατάξεων που καταργούσαν την εποπτεία του Υπουργείου Παιδείας στην ιδιωτική εκπαίδευση, τη μετέφεραν στο Υπουργείο Εργασίας και ισοπέδωναν τα εργασιακά μας δικαιώματα καθιστώντας μας απλούς «υπαλλήλους» και όχι εκπαιδευτικούς.
-Πρέπει να σταματήσουν οι αναιτιολόγητες απολύσεις και οι απολύσεις με προειδοποίηση που δημιουργούν καθεστώς ανασφάλειας και υπονομεύουν το εκπαιδευτικό μας έργο.
-Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρέπει να επανέλθουν στην αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας και να αποκατασταθεί η Συνταγματική νομιμότητα στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης
Αξιότιμοι κύριοι,
Θεωρώ ότι η κατάργηση από την Υπουργείο Παιδείας των φροντιστηρίων ξένων γλωσσών στα ιδιωτικά σχολεία δεν έχει λογική, ούτε, κατά βάση, υπόσταση.
Καταρχήν θα έπρεπε στο παρών νομοσχέδιο να υπάρχει ως αρχή η υποστήριξη του Έλληνα μαθητή και γονιού α) να προσφέρει καί στον μαθητή του ιδιωτικού σχολείου, εφόσον θεωρείται ισότιμος πολίτης, τα σχολικά βιβλία δωρεάν, όπως και στον μαθητή του δημόσιου σχολείου β)οι γονείς που επιλέγουν το ιδιωτικό σχολείο, τις περισσότερες φορές λόγω ανεπάρκειας του δημόσιου, να μην φορολογούνται δύο φορές, μία για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου και μία ως τεκμήριο για την αρτιότερη μόρφωση και ασφάλεια του παιδιού τους. Σήμερα σε κανέναν δεν περισσεύουν χρήματα, παρά μόνο αν κρίνει ότι η επιλογή του σχολείου γίνεται, για λόγους που έχει αποκλειστικά ο ίδιος ως γονιός, αφού σταθμίσει τα μοντέλα της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης που θέλει να επιλέξει για το παιδί του.
Τα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία προσφέρουν πολλές θέσεις εργασίας σε συμπολίτες μας, στηρίζοντας την ελληνική οικογένεια. Προσφέρουν υψηλές εκπαιδευτικές υπηρεσίες και αξίες στους μαθητές τους, οι οποίοι κυρίως προέρχονται από τη μεσαία τάξη.
Το κάθε σχολείο επενδύει στους εργαζόμενους σε αυτό, είτε ο εργαζόμενος είναι εκπαιδευτικός, διοικητικό προσωπικό, οδηγός, συνοδός, καθαρίστρια ή έχει άλλη ειδικότητα που προσφέρει στους μαθητές του υπηρεσίες.
Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ίσα δικαιώματα και ανάλογες απολαβές σύμφωνα με την ειδικότητα και τις σπουδές τους.
Το σκεπτικό ότι απαγορεύεται η λειτουργία των εσωτερικών φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών στα ιδιωτικά σχολεία, επειδή το υπουργείο επιθυμεί την ελάφρυνση των μαθητών και των οικογενειών τους από επί πλέον φροντιστηριακά μαθήματα δεν έχει βάση διότι στην πράξη για να υπάρξει ελάφρυνση θα πρέπει να αναμορφωθεί το εκπαιδευτικό και εξεταστικό σύστημα που δημιουργεί την ανάγκη για επιπλέον φροντιστηριακές ώρες. Όσο η ανάγκη υπάρχει δεν μπορεί να απαγορευτεί. Οι γονείς θα φροντίσουν για την ικανοποίησή της και αν απαγορεύεται να την ικανοποιήσουν στα σχολεία των παιδιών τους, θα στραφούν στα, κατά κανόνα, αδήλωτα ιδιαίτερα μαθήματα ή στα παράνομα «γκρουπάδικα», δηλαδή στην παραοικονομία. Αν εφαρμοστεί η απαγόρευση αυτή, τα ιδιωτικά σχολεία θα αναγκαστούν να απολύσουν και τους εκπαιδευτικούς που εργάζονταν για την παροχή αυτών των υπηρεσιών αλλά και πολλούς άλλους εργαζομένους που παρείχαν υποστηρικτικές υπηρεσίες για την παροχή των προγραμμάτων αυτών, όπως γραμματείς, οδηγούς, συνοδούς, καθαρίστριες κλπ. Συνεπώς η απαγόρευση θα ζημιώσει όχι μόνο τους γονείς και μαθητές αλλά και τους εργαζόμενους.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
ΕΥΣΤΑΘΙΑ Β. ΤΖΙΜΑ
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια, οποία στο τέλος της σχολικής χρονιάς διοργανώνουν και εκδηλώσεις λήξης οι μαθητές των οποίων είναι περισσότεροι από αντίστοιχων νόμιμων φροντιστηρίων.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης. Με εκτίμηση
Σπύρος Γκολέμης
ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ,ΑΛΛΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΑΤΕΛΕΙΑ!ΕΝΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΕΡΙΜΝΗΣΕ ΜΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΟΙ ΠΑΡΑΝΟΜΩΣ ΑΠΟΛΥΘΕΝΤΕΣ ΣΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ,ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ! ΑΥΤΑ ΤΑ ΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΛΥΘΗΚΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΙΑΡΧΕΣ ΜΕ 23!!!!! ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ!!!!ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΡΕΣΤΟΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗΕΦΥΓΑΝ ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙ! ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΥΣΔΕ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥΣ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΘΕΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣΜΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΘΕΜΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ,ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΑΡΙΣΤΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΝΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΡΕΤΣΙΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΕΠΑΡΚΟΥΣ ΕΠΕΙΔΗ ΑΝΤΙΣΤΑΘΗΚΑΝ ΣΤΟ ΠΑΡΑΝΟΜΟ ΚΟΨΙΜΟ ΜΙΣΘΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ.ΤΟ ΩΦΕΙΛΕΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΔΕΧΕΤΑΙ ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ ΣΤΟΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ,ΟΠΩΣ ΔΕΝ ΔΕΧΤΗΚΕ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ!
Κυριοι
Μελετώντας τις διατάξεις του Α48, κάποιος που έχει αναλώσει τα χρόνια του στην ιδιωτική εκπ/ση και μάλιστα την Φροντιστηριακή, διαβλέπει αμέσως την απουσία πραγματικού ενδιαφέροντος για ουσιαστικό διάλογο μεταξύ Υπουργείου και Φροντιστών .
Γίνεται φανερό πως μέσα από ένα λαβύρινθο γραφειοκρατικών διαδικασιών (παρ. 2 και 3 ) έλεγχου των προγραμμάτων , των εργαζομένων και των δομών των Φροντιστηρίων , στοχεύεται η διαδικασία της παροχής γνώσης – όπως την αντιλαμβάνονται οι λειτουργοί της ιδιωτικής εκπ/σης- ώστε να καταστεί αυτή η παροχή αναποτελεσματική για τους αποδέκτες της μαθητές και απαξιωμένη.Τι άλλο να υποθέσει κανείς όταν το Υπουργείο φτάνει να ορίζει και τα ωράρια λειτουργίας λες και τα Φρον/ρια είναι η «εβγα» της Συνοικίας !
Δυστυχώς καμιά παράγραφος ή άρθρο δεν δαπανάται ενδελεχώς για την παρουσίαση των » αυστηρών μέτρων » που θα ληφθούν για την πάταξη της πραγματικής «παραπαιδείας» . Της «Μαύρης Παιδείας» που προσφέρουν εξωσχολικά και με το αζημίωτο στους μαθητές των τάξεων τους με περισσή άνεση πληθωρικοί εκπαιδευτικοί του Δημόσιου Σχολείου.
Δώστε τους επιτέλους την δυνατότητα να βγουν στον στίβο του ελεύθερου επαγγελματία Καθηγητή αφού ασφυκτιούν γνωσιακά ( και οικονομικά ) στο περιβάλλον του Σχολείου ! Γνωρίζετε τον τρόπο !
Οι νόμιμες Φροντιστηριακές μονάδες με το έργο τους ως μέρος της εξωσχολικής υποστηρικτικής διαδικασίας μάθησης ,ίσως δικαιούνται μιας καλύτερης αντιμετώπισης από την Πολιτεία . Ας θεωρηθεί η δουλειά τους , αρωγός στην προσπάθεια εκπαίδευσης της Νεολαίας μας παρά ως παρειάς στην διαδικασία αυτή . Ας προσέξει το Υπουργείο τις προτάσεις της ΟΕΦΕ .Προσφέρουν έφορο έδαφος διαβούλευσης για το καλό των παιδιών μας .
Μετά τιμής
ΑΝΘΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Αξιότιμοι Κύριοι,
1.Μου διαφεύγει εντελώς από που πηγάζει το δικαίωμα της πολιτείας να απαγορεύει την χρήση εγκαταστάσεων και υποδομών κατά την επιθυμία τους, ωφέλειά τους, πρόοδό τους, σε ιδιοκτήτες για νόμιμους σκοπούς.Υποδομές που έχουν δημιουργήσει δαπανώντας κεφάλαιο,πληρώνοντας εισφορές ΙΚΑ κατά την κατασκευή,ΦΠΑ,ΕΝΦΙΑ και άλλους φόρους και επιβαρύνσεις υπέρ τρίτων.
2.Δεν αντιλαμβάνομαι καθόλου την ωφέλεια που θα έχει στη εκπαιδευτική διαδικασία και λειτουργία η προστασία του εκπαιδευτικού από απόλυση. Εάν είναι καλός στην δουλειά του θα ανταμειφθεί,θα βοηθήσει τον οργανισμό να προοδεύσει, αν όχι κάποιος καλύτερος πρέπει να εργαστεί στην θέση του, θα προσφέρει περισσότερα στον μαθητή.
3.Συμφωνώ απολύτως με τα σχόλια :
α. Αντωνης Π (Αντιγράφω).
«Kύριοι,
καταρχήν θα έπρεπε στο παρόν νομοσχέδιο να υπάρχει ως αρχή η υποστήριξη του Έλληνα μαθητή και γονιού με μια μικρή παράγραφο στην οποία α) να προσφέρει και στον μαθητή του ιδιωτικού σχολείου,εφόσον θεωρείται ισότιμος πολίτης, τα σχολικά βιβλία δωρεάν,όπως και στον μαθητή του δημόσιου σχολείου β)οι γονείς που επιλέγουν το ιδιωτικό σχολείο, τις περισσότερες φορές λόγω ανεπάρκειας του δημόσιου, να μην φορολογούνται δύο φορές, μία για τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου και μία ως τεκμήριο για την αρτιότερη μόρφωση και ασφάλεια του παιδιού τους. Σήμερα σε κανέναν δεν περισσεύουν χρήματα, παρά μόνο αν κρίνει ότι η επιλογή του σχολείου γίνεται, για λόγους που έχει αποκλειστικά ο ίδιος ως γονιός, αφού σταθμίσει τα μοντέλα της ιδιωτικής και δημόσιας εκπαίδευσης που θέλει να επιλέξει για το μοναδικό παιδί του.
Τα ελληνικά ιδιωτικά σχολεία δε στηρίζονται με καμιά επιχορήγηση από το κράτος, ως όφειλε,παρότι στους δύσκολους σημερινούς καιρούς προσφέρουν ανακούφιση στον κρατικό προϋπολογισμό και πολλές θέσεις εργασίας σε συμπολίτες μας, στηρίζοντας την ελληνική οικογένεια. Τέλος, προσφέρουν υψηλές εκπαιδευτικές υπηρεσίες και αξίες στους μαθητές τους, οι οποίοι κυρίως προέρχονται από τη μεσαία τάξη.
Το κάθε σχολείο επενδύει στους εργαζόμενους σε αυτό, είτε ο εργαζόμενος είναι εκπαιδευτικός, διοικητικό προσωπικό, οδηγός, συνοδός, καθαρίστρια ή έχει άλλη ειδικότητα που προσφέρει στους μαθητές του υπηρεσίες.
Όλοι οι εργαζόμενοι έχουν σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη ίσα δικαιώματα και ανάλογες απολαβές σύμφωνα με την ειδικότητα και τις σπουδές τους.
Δυστυχώς με το άρθρο 48 του παρόντος νομοσχεδίου, παραχωρούνται στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς προνόμια,τόσο στα εργασιακά (μονιμότητα)όσο και στα οικονομικά, όπου δημιουργείται μία νέα κατηγορία προνομιούχων εργαζομένων οι οποίοι θα έχουν, κατ’ αρχάς τη σιγουριά,ότι ακολουθούν το μισθολόγιο των δημόσιων εκπαιδευτικών και επικουρικά θα διεκδικούν και ΣΣΕ.
Πιστεύω ότι δε γνωρίζετε την ακριβή λειτουργία των υπηρεσιακών συμβουλίων, τα οποία αποφασίζουν για την εγκυρότητα και νομιμότητα των απολύσεων και των οποίων οι περισσότερες, αν όχι όλες οι αποφάσεις, εμπεριέχουν νομικά λάθη, αλλά κυρίως διακρίνονται για την άρνηση της ανάγκης απομάκρυνσης του «κακού» εργαζόμενου, λόγω της «κακής» συναδελφικότητας. Στο σημείο αυτό γνωρίζετε πολύ καλά ότι ο σωστός εκπαιδευτικός σε καμία περίπτωση δεν απομακρύνεται από κανέναν εργοδότη, καθώς αποτελεί κεφάλαιο για το σχολείο του. Τέλος, αν είχατε διαβουλευθεί και δεν είχατε τη μονόπλευρη συνδικαλιστική ενημέρωση, αλλά γνωρίζατε την πραγματικότητα, η φιλοσοφία του άρθρου 48 τόσο στο θέμα της «μονιμότητας», όσο και σε αυτό των υπηρεσιακών συμβουλίων θα ήταν εντελώς διαφορετική και κυρίως ορθολογική.»
β.Παππάς Π (Αντιγράφω. Λυπούμαι που ατόνησε το μονοτονικό).
«Θα ήθελα, να ξεκινήσω με μια μεγάλη αντίφαση που θεωρώ πως υπάρχει εδώ. Από τη μια μας δίνεται το δικαίωμα να εκφράζουμε ελεύθερα την γνώμη μας για νόμους του κράτους, που αποτελεί θεμέλιο της σωστής δημοκρατίας. Απο την άλλη όμως νομοθετείτε σαν ολοκληρωτικό και αναχρονιστικό καθεστώς. Αναφέρομαι στο άρθρο που απαγορεύει την λειτουργία φροντιστηρίων μέσα σε ιδιωτικά σχολεία. Με ποιο δημοκρατικό και εκσυγχρονιστικό σκεπτικό το κάνετε αυτό; Νομίζω πως βρίσκεστε, ακουσια θελω να πιστευω, σε εντελως λαθος κατευθυνση. Οι παροχες και η τεχνογνωσια των ιδιωτικων σχολειων μπορει με τον τροπο αυτο να μεταφερθει και σε μαθητες που δεν εχουν τις οικονομικες δυνατοτητες να ακολουθησουν τα πρωινα προγραμματα των ιδιωτικων σχολειων. Φροντιστηριο ομως τα παιδια αυτα θα πηγαιναν. Γιατι λοιπον να μην πανε σε κατι καλυτερο. Η διαμορφωση μιας ελευθερης αγορας και ανταγωνισμου μονο υπερ των καλων και του λαου ειναι. Οι πρακτικες μεσαιωνα δεν αρμοζουν στην εποχη μας. Ο κλασσικος αρχαιος πολιτισμος μας ξεχωρισε γιατι βασιστηκε στην ελευθερια της σκεψης και οχι στην χαλιναγωγηση της. Με την ρυθμιση αυτη θεωρω πως μονο κακο προκαλειτε. Ανθρωποι θα χασουν την δουλεια τους και πολυτιμη τεχνογνωσια θα παραμενει ακριβη για τους πλουσιους, ιδεες που δεν φαινεται να εκπροσωπειτε. Μετα απο τετοια πολιτισμικη ιστορια δεν νομιζω πως μας ταιριαζει η ιστορια με τους δυο γειτονες οπου ο ενας απο αυτους οντας προοδευτικος και εργατικος καταφερε να εχει πολυ καλο και γονιμο χωραφι ενω ο αλλος αντι να προσπαθησει να τον ξεπερασει δουλευοντας, ευχοταν μονο να του ψοφησει ο γαιδαρος και να καταστραφει η σοδεια του.
Ευχομαι να αποσυρετε οτι μας γυρναει πισω.»
4. Εφέτος τον Απρίλιο παρακολούθησα τον ημερήσιο απολογισμό μίας τάξης ενός ιδιωτικού σχολείου (Γ’Γυμνασίου) το οποίο διεξήγαγε εκπαιδευτική εκδρομή, σε χώρο του ξενοδοχείου που διέμεναν. Ένοιωσα αισιοδοξία και βεβαιότητα ότι από αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία μόνο σοβαροί, υπεύθυνοι δημοκράτες πολίτες και χρήσιμοι, ικανοί επαγγελματίες, θα δημιουργηθούν. Και είμαι σίγουρος ότι θα συναντήσουμε τα επόμενα χρόνια πάρα πολλούς ιδιαίτερα ικανούς πολίτες, ξεχωριστής ποιότητας που εκπαιδεύτηκαν σ’αυτό το επαρχιακό εκπαιδευτήριο.
Παρόμοια προσπάθεια σε δημόσιο σχολείο είναι σπάνια (αν και υπάρχουν μερικές εξαιρετικές περιπτώσεις μετρούμενες στα δάκτυλα του ενός χεριού) και αυτό θα πρέπει να μας απασχολήσει αν και η απάντηση βρίσκεται στην απουσία άμιλλας και αξιολόγησης,περιπτώσεις στις οποίες δυστυχώς το υπουργείο δεν είναι αρωγός. Αυτό το άρθρο με τους περιορισμούς που θέτει μου προκαλεί απαισιοδοξία.
5. Πουθενά δεν θίγει τα κακώς κείμενα της ελληνικής παραπαιδείας που κινείται εκτός νομιμότητας και για τα οποία μόνο η αναφορά τους θα ήταν εκτενέστερη όλου του νομοθετήματος.
Με πραγματικό ενδιαφέρον
Γιος παλαιού εκπαιδευτικού,
Απόφοιτος Φυσικού Τμήματος Πανεπιστημίου Κρήτης
Πατέρας
Όχι εκπαιδευτικός στο επάγγελμα.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
Αγαπητοί Κύριοι,
«Λίγα λόγια και σταράτα.«
Εάν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί (ευτυχώς λίγοι τον αριθμό) θέλουν μονιμότητα υπάρχει και ο δρόμος του δημοσίου. Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο ότι η μονιμότητα και έλλειψη συνεχούς, καλοπροαίρετης αξιολόγησης αποτελματώνουν τον εργαζόμενο.
Τελικά, γιατί οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί ν’ αποτελούν τη ΜΟΝΑΔΙΚΗ εξαίρεση σ’ ολόκληρο τον ιδιωτικό τομέα από το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της παρ.6 του άρθρου 1 του νόμου 4046/2010 της ΠΥΣ6/2012(Α’ 38) και της υποπαραγράφου ΙΑ.12 της παρ. ΙΑ άρθρου 1 του νόμου 4093/2013; Τι παραπάνω γνώσεις και προσόντα διαθέτουν από τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα με μεταπτυχιακούς τίτλους και «περγαμηνές« ελληνικών και ξένων πανεπιστημίων; Μάλλον επιδιώκουν το βόλεμά τους. Ας το βρουν λοιπόν αλλού και ΟΧΙ στην πλάτη των παιδιών και των γονιών που εμπιστεύονται τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια και προσφέρουν δίδακτρα απ’ το υστέρημά τους.
Κλείνοντας εξηγήστε μου για να καταλάβω πώς ζητάτε στην παράγραφο 1 άρθρο 36 του νόμου 682/77 συλλογικές συμβάσεις εργασίας με ευνοϊκότερους όρους αμοιβής; Δηλαδή θέλουμε το ένα πόδι στον ιδιωτικό τομέα όσον αφορά τις αμοιβές και το άλλο στον δημόσιο τομέα ως προς τις εργασιακές σχέσεις.
Έλεος αυτά δεν γίνονται ΠΟΥΘΕΝΑ!!!
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Αντωνόπουλος Νικόλαος
Αγαπητέ Υπουργέ
υποχρέωση της πολιτείας είναι να κάνει ευκολότερη τη ζωή των πολιτών της λειτουργώντας με κανόνες.
Εδώ όμως αναφορικά με το επάγγελμα μου (ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΣ) μόνο αυτό δεν γίνεται.
χωρίς να καλέσετε τον κλάδο μου για να μάθετε την άποψη του για τα θέματα που σας απασχολούν αποφασίσατε για εμάς ,χωρίς εμάς και ζητάτε να υλοποιήσουμε τις επιθυμίες σας εμείς, πληρώνοντας με τους όρους που εσείς βάζετε, αντί να έχουμε συναποφασίσει όλοι μαζί (εργοδότες-εργαζόμενοι-πολιτεία).
Βάζετε κανόνες απαράδεκτους και στην ουσία ανεφάρμοστους γιατί δεν έχετε για μια ακόμη φορά γνώση της καθημερινότητας και της φύσης της εργασίας μας.
Τα δεδομένα αλλάζουν πολλές φορές και συνήθως πολύ γρήγορα και καλούμαστε να τα υποβάλλουμε στο υπουργείο εργασίας ,αρα
ΠΡΟΤΑΣΗ 1 ,ΑΥΤΟΝΟΗΤΗ, να πάρει τα στοιχεία το υπουργείο σας από το ΕΡΓΑΝΗ. κάνετε τη ζωή των πολιτών απλούστερη ,δεν είναι δύσκολο.
Πρόταση 2
υποβάλλω τους εργαζομένους μου στο παιδείας-δευτεροβάθμια έως το τέλος Οκτωβρίου όπως ίσχυε και όποτε άλλοτε έχω αλλαγή (προσθήκη-αποχώρηση) και μέσα από το σύστημα ΕΡΓΑΝΗ βρείτε τα υπόλοιπα που χρειάζεστε εσείς.
υποβάλλω το αρχικό μου πρόγραμμα η το σταθερό, όπως στην επιθεώρηση εργασίας το Νοέμβριο και τον αριθμό των τμημάτων και των μαθητών την ίδια περίοδο.
δεν πρέπει να γίνονται αυτά όταν αρχίζει η σχολική χρονιά ,εγγραφές ,μαθήματα ,πίεση άρα πιθανότητα λάθους.
Το πρόγραμμα μας αλλάζει σε ανύποπτο χρόνο και για διάφορους λόγους.
η δουλειά μας είναι μέσα στην τάξη όχι στη γραφειοκρατία σας.
Μιλάτε προσβλητικότατα για τον έλληνα φροντιστή ,χωρίς να έχετε το δικαίωμα και χωρίς να μας έχετε εξασφαλίσει ίσους όρους εργασίας , όχι ευνοϊκότερους και ταυτόχρονα τιμάτε τον καθηγητή του Δημόσιου σχολείου γιατί κάνει τη δουλειά του, που συνήθως ανταγωνίζεται αθέμιτα την εργασία μας (στη μεγάλη πλειονότητα) παραδίδοντας τα απογεύματα ,τις αργίες και τις Κυριακές, στις διακοπές του Πάσχα και των Χριστουγέννων ,παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα ακόμη και σε μαθητές της ίδιας της τάξης του, χωρίς κανόνες, μαύρα και με ασφάλεια αφού η πολιτεία αδυνατεί να εντοπίσει την παράνομη δραστηριότητα του, να τον τιμωρήσει και να τον αποβάλλει από το δημόσιο σχολείο όταν βρισκόμαστε στο έτος 2015.Βουβαμάρα για το θέμα αυτό.
Πρόταση 3
στην επικαιροποίηση των αδειών μας αντί να ζητάτε μόνο μια υπεύθυνη δήλωση για μη μεταβολή των στοιχείων και το παράβολο ζητάτε να φέρουμε ένα κάρο χαρτιά που η πολιτεία κατέχει. ζητήστε τα μόνοι σας.
Διατηρούμε θέσεις εργασίας ,συνεισφέρουμε στο κράτος με τους φόρους μας και τις εισφορές μας, απασχολούμε ανθρώπους που ζουν τις οικογένειες τους και με τους κανόνες που θέτετε πολύ φοβάμαι ότι θα χαθούν πολλές θέσεις εργασίας, ενώ ο στόχος σας είναι ακριβώς ο αντίθετος.
συμβάλλουμε πολλαπλά στις τοπικές κοινωνίες όπου δραστηριοποιούμαστε ο καθένας μας ,με τη συνεργασία μας με διάφορες άλλες επαγγελματικές ομάδες πράγμα το οποίο πάλι εσείς ουδόλως φαίνεται να συνυπολογίζετε.
όσο για το εκπαιδευτικό μας έργο αυτό το γνωρίζει καλύτερα η κοινωνία που μας εμπιστεύεται και μας επιλέγει κάθε χρόνο και μας θεωρεί ίαση και όχι ‘πληγή’ κατά τα λεγόμενα σας .
αυτά είναι λίγα από αυτά που σκέπτομαι για το νομοσχέδιο σας και πιστεύω να σας αλλάξω τη γνώμη τουλάχιστον σε κάποια
με εκτίμηση
Μιχάλης Γράβας
Φροντιστής Μαθηματικός
Τέλος σαν υστερόγραφο συνυπογράφω και εγώ τις παρακάτω γραμμές
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Σοφιανός Νίκος
Καλό θα ήταν να γίνεται ένας βασικός έλεγχος προτού δημοσιευτούν τα σχόλια, καθώς αυτά που επαναλαμβάνονται συνεχώς -από το ίδιο πρόσωπο προφανώς- παρεμποδίζουν την διαδικασία. Ευχαριστώ.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
ΚΟΡΥΦΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ