Αρχική Μέντορας νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικούΚατά τη γνώμη σας ποιοι είναι οι λόγοι που συνθέτουν την αναγκαιότητα του θεσμού του μέντορα; Σε κάθε άλλη περίπτωση διατυπώστε τις σχετικές θέσεις και απόψεις σας.

Κατά τη γνώμη σας ποιοι είναι οι λόγοι που συνθέτουν την αναγκαιότητα του θεσμού του μέντορα; Σε κάθε άλλη περίπτωση διατυπώστε τις σχετικές θέσεις και απόψεις σας.

Κατά τη γνώμη σας ποιοι είναι οι λόγοι που συνθέτουν την αναγκαιότητα του θεσμού του μέντορα; Σε κάθε άλλη περίπτωση διατυπώστε τις σχετικές θέσεις και απόψεις σας.

Σχόλια 1 2 3 4
  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 23:42 | ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ Σ

    Η επαγγελματική ταυτότητα του εκπαιδευτικού διαμορφώνεται εξελικτικά σε αλλεπάλληλες φάσεις όπως κατά τη διάρκεια της βασικής του εκπαίδευσης, τη διαδικασία υποδοχής του ως νεοδιόριστου στην επαγγελματική ομάδα και το σχολείο, την εισαγωγική και ενδοϋπηρεσιακή του επιμόρφωση, τη μετεκπαίδευση και φυσικά κατά την άσκηση του εκπαιδευτικού του έργου στη διάρκεια της θητείας του. Όλες οι διαδικασίες είναι συμπληρωματικές και οποιοδήποτε θεσμικό μέτρο ή αλλαγή που γίνεται στη μία επηρεάζει και επηρεάζεται από τις άλλες.
    Επομένως αν ενδιαφερόμαστε για την βελτίωση της ποιότητας της εκπαίδευσης θα πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις σε όλους τους παραπάνω τομείς. Αρχικά θα πρέπει όλοι όσοι διορίζονται στην εκπαίδευση να έχουν και παιδαγωγικές σπουδές (όχι απλά να έχουν παρακολουθήσει 2-3 παιδαγωγικά μαθήματα στη διάρκεια των σπουδών τους), θα πρέπει να έχουν κάνει πρακτικές ασκήσεις διδασκαλίας μέσα στην τάξη έτσι ώστε να έχουν εξοικειωθεί με το περιβάλλον της .
    Ο θεσμός του μέντορα εντάσσεται στην διαδικασία της υποδοχής του νεοεισερχόμενου στο επάγγελμα. Στην φάση αυτή είναι πάρα πολύ σημαντικός ο ρόλος του διευθυντή της σχολικής μονάδας. Δυστυχώς η συντριπτική πλειοψηφία των διευθυντών δεν εξασφαλίζει ούτε τα στοιχειώδη για το νεοεισερχόμενο είτε από άγνοια είτε από αδιαφορία. Αν ο διευθυντής δεν έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες συνθήκες και κουλτούρα συνεργασίας στο σχολείο καμιά επιτυχία δεν θα έχει ο θεσμός του μέντορα. Επομένως θα πρέπει να δοθεί μεγάλη σημασία στην επιλογή των στελεχών διοίκησης και να μη γίνονται οι επιλογές με τους γνωστούς έως σήμερα τρόπους και κριτήρια.

  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 23:07 | Γεωργία Χρονοπούλου

    Ο νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός έχει ανάγκη τη συνδρομή και τη στήριξη ενός παλαιότερου και εμπειρότερου εκπαιδευτικού.
    Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός θα παίρνει το πτυχίο του στο εξής από μία σχολή που του δίνει «παιδαγωγική επάρκεια» και έχει συμμετάσχει σε έναν διαγωνισμό όπου ελέγχεται η γνωστική, η παιδαγωγική και η διδακτική του ικανότητα.
    Επειδή ο θεσμός του μέντορα έρχεται συμπληρωματικά σε όλα τα παραπάνω θα πρέπει κατά την άποψή μου να αποτελεί μία σχέση που να εμπνέει εμπιστοσύνη και να αποτελεί στήριξη και όχι φόβητρο για τον νεοδιοριζόμενο.
    Προς αυτή την κατεύθυνση προτείνω:
    α) Η μεντορική σχέση να μην είναι διμελής αλλά να αποτελείται από τον νεοδιοριζόμενο και μία μεντορική τριμελή επιτροπή που να καθοδηγεί και να παρακολουθεί τον εκπαιδευόμενο σε όλη την πορεία του.
    β) Το ένα άτομο από την επιτροπή να είναι οπωσδήποτε ίδιας ειδικότητας και να συνυπηρετεί με τον εκπαιδευόμενο.
    γ) Στην διάρκεια της διετίας να οργανώνονται περιφερειακά επιμορφωτικά σεμινάρια ανά ειδικότητα που να προσφέρουν στον νεοδιοριζόμενο στήριξη και έμπνευση.

    Συμπληρωματικά θα ήθελα να επισημάνω ότι στο κείμενο που διάβασα δεν είδα κάπου να γίνεται αναφορά για τον εκπαιδευτικό που για πρώτη φορά διορίζεται σε ιδιωτικό σχολείο. Επίσης θα ήθελα να γίνει ξεκάθαρη η τύχη του νεοδιοριζόμενου που θα έχει αρνητική εισήγηση από τον «μέντορα».

  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 22:04 | Γκαρέτσα Νίκη

    μα πραγματικά πως σας ήρθε κάτι τέτοιο? τελειώσαν τα προβλήματα?
    Κύριοι υπάρχουν πολύ ποιο σοβαρά προβλήματα και πράγματα που πρέπει να αλλάξουν και θα φέρουν άμεσα αποτελέσματα. Πράγματα που είναι πολύ εύκολο να ανακαλύψεις με το που μπεις μέσα σε ένα σχολείο. Πράγματα που αν σας ένοιαζε πραγματικά η παιδεία θα τα είχατε κάνει (με ελάχιστο κόστος).
    Μας κοροϊδεύετε ή είστε τόσο ανίκανοι πια? Σας βαρέθηκα μα ακόμα ελπίζω.

    αν θέλετε να μπαίνουν άξιοι εκπαιδευτικοί στην τάξη:
    1) ο οι εξετάσεις του ΑΣΕΠ δε θα πρέπει να ελέγχουν μόνο πόσο καλός παπαγάλος είμαι, όχι μόνο τις επιστημονικές μου γνώσεις.
    2) να γίνεται έστω ένα ψυχολογικό τεστ, έστω ένας έλεγχος για το αν είμαι τελείως τρελός, πριν με βάλουν σε μια τάξη (όχι η 3μελής επιτροπή της κοροϊδίας, που απλά σε ρωτάει αν είσαι καλά λες ναι και παίρνεις το χαρτί)
    3) αδειάστε τα σχολεία από τους ήδη τρελούς που υπάρχουν, βάλτε τους σε γραφεία (και είναι τόσοι πολύ…)
    4) δώστε μας την δυνατότητα να τελειώνουμε κάποιο ΑΣΠΑΙΤΕ, εμείς θέλουμε να γίνουμε καλύτεροι, δώστε μας την δυνατότητα να το κάνουμε.

    θα μπορούσα να συνεχίσω να γράφω για μέρες, αν υπήρχε κάποιος να με ακούσει

  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 18:01 | Integrated approach

    Η σκέψη δεν είναι κακή!
    Όμως, για να είναι αποτελεσματική, πρέπει οι ίδιοι οι μέντορες να έχουν επάρκεια ώστε να μπορούν να καθοδηγούν. Τί νόημα έχει εάν οι μέντορες προέρχονται από ένα αναποτελεσματικό εκπαιδευτικό σύστημα;
    Από πού θα αποκομίσουν εμπειρίες;

    Πρέπει να γίνει πρώτα προετοιμασία ως προς:
    (1) το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα
    (2) τη διδασκόμενη ύλη και τους εν γένει στόχους στις βαθμίδες (αυτό μάλλον θέλει πιό άμεση αντιμετώπιση). Με απλά λόγια, θέλουμε π.χ. τα 6χρονα πρωτάκια να μαθαίνουν όλα τα σημερινά καλούδια, ή θέλουμε να διαμορφώνουμε αυριανούς πολίτες (τότε που μπορούμε)
    (3) τους ίδιους τους μέντορες

    Αλλοιώς υπάρχει κίνδυνος μετά από μια ελπιδοφόρα αρχή, να χαθεί η εστίαση, να υπάρξει μια απλή ενσωμάτωση στο σύστημα προσδίδοντας απλά διαδικαστικό χαρακτήρα στο όλο εγχείρημα.

  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 17:31 | ΚΑΡΑΚΑΣΙΔΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΑ

    Οι επιφανείς ερευνητές της πλούσιας βιβλιογραφίας που αναφέρονται στο κείμενο του παιδαγωγικού ινστιτούτου παρακάτω, πολύ αμφιβάλω αν κατά την διεξαγωγή των ερευνών τους και πορισμάτων τους συμπεριέλαβαν την Ελληνική πραγματικότητα στην εκπαίδευση, που ισχυριζόμαστε ότι διαφέρει τόσο πολύ από άλλες του εξωτερικού. Θα πρότεινα λοιπόν οι Έλληνες ερευνητές να κάνουν πραγματικές έρευνες (και όχι βιβλιογραφικές) για τις ανάγκες του Ελληνικού σχολείου, ενώ αν έχουν γίνει ήδη τέτοιες έρευνες να βασιζόμαστε κυρίως σε αυτές για την διεξαγωγή συμπερασμάτων και την λήψη αποφάσεων. Χωρίς να αμφισβητώ την ορθότητα των όσον αναφέρετε, θα πρότεινα να εφαρμόσετε πιλοτικά τον θεσμό σε ένα περιορισμένο αριθμό σχολείων, που μπορείτε να μελετάτε στενά και να βγάλετε τα δικά σας συμπεράσματα κάνοντας τις απαραίτητες διορθώσεις, ώστε να εξασφαλίσετε επιτυχημένη και αποτελεσματική εφαρμογή αυτού του εγχειρήματος σε μεγαλύτερη κλίμακα.

  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 12:52 | ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΌ Τμήμα Προσχολικής Εκπαίδευσης

    Ο νέος εκπαιδευτικός το πρώτο διάστημα στο σχολείο είναι εντελώς «χαμένος». Είναι γνωστό ότι η προσπάθεια πολλών νέων εκπαιδευτικών να εφαρμόσουν τις θεωρητικές τους γνώσεις σε πράξη προσκρούσει σε διάφορα επίπεδα, όπως:
     Δυσκολίες στο επίπεδο της διδασκαλίας και οργάνωσης της τάξης (κακή εκτίμηση του χρόνου, υπερβολικοί στόχοι, υπερβολικά λίγοι στόχοι, κλπ),
     Δυσκολίες συνεργασίας με άλλους εκπαιδευτικούς γενικής και ειδικής εκπαίδευσης,
     Το ζήτημα της διαχείρισης της σχολικής τάξης (ίσως από τα πιο σημαντικά προβλήματα που βασανίζει πολλούς και καλούς, κατά τα άλλα, εκπαιδευτικούς),
     Θέματα ένταξης μαθητών με ιδιαιτερότητες (π.χ. ειδικές ανάγκες ή διαφορετικά πολιτισμικά περιβάλλοντα),
     Δυσκολίες στη διαχείριση των διοικητικών και γραφειοκρατικών αρμοδιοτήτων
     Δυσκολίες συνεργασίας με γονείς

    Από τη διεθνή βιβλιογραφία φαίνεται πως τα προγράμματα που προάγουν το θεσμό του μέντορα αποσκοπούν στο να βοηθήσουν το νέο εκπαιδευτικό να αντιμετωπίσει τα παραπάνω προβλήματα και να μην απομονωθεί στην τάξη του.
    Πολλοί μελετητές έχουν επισημάνει ότι το mentoring έχει πολλά θετικά αποτελέσματα για τους νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς (Berry et al., 2002∙ Evertson & Smithey, 2000∙ Feiman-Nemser, 1996∙ Humphrey et al., 2000∙ Ingersoll & Kralik, 2004∙ Wilson et al., 2001). Μάλιστα έρευνες έχουν δείξει ότι όσο νωρίτερα ο νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός συνεργαστεί με το μέντορα τόσο πιο αποτελεσματικός μπορεί να γίνει (Evertson & Smithey, 2000∙ Feiman-Nemser, 1983∙ Humphrey et al., 2000).
    Αν επιχειρήσουμε να περιγράψουμε μερικές από τις θετικές διαστάσεις αυτής της σχέσης για το νεοδιοριζόμενο εκπαιδευτικό, όπως περιγράφονται στη διεθνή εκπαιδευτική βιβλιογραφία, φαίνεται ότι καταρχήν του παρέχεται Ψυχολογική υποστήριξη. Είναι πολύ σημαντικό οι νεοεισερχόμενοι εκπαιδευτικοί να υποστηριχτούν κατά την πρώτη τους επαφή με το επάγγελμα του εκπαιδευτικού, να αντιμετωπίσουν το σοκ της ευθύνης της σχολικής τάξης, να συνειδητοποιήσουν τις απαιτήσεις του ρόλου τους και να ανταποκριθούν στην πρόκληση του να είναι εκπαιδευτικοί (Feiman-Nemser, 1983, 2001∙ Gold, 1996∙ Veenman, 1984).
    Κατά δεύτερον, του παρέχεται Διδακτική υποστήριξη, δεδομένου, ότι οι μέντορες βοηθούν τους νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς να αποφασίσουν τι θα διδάξουν και πώς θα το διδάξουν, τους βοηθούν να διαχειριστούν την τάξη και να αναπτύξουν δικές τους στρατηγικές (Boren, Johnson, Nidey & Potts, 2009). Δίνουν έμφαση, δηλαδή, στο να υποστηρίξουν τους νέους εκπαιδευτικούς να οικοδομήσουν το δικό τους εκπαιδευτικό προφίλ μέσα από διαδικασίες στοχασμού και αναστοχασμού, και όχι να υιοθετήσουν άκριτα κάποιο από κάποιον παλιό εκπαιδευτικό (Boren, et al, 2009).
    Τέλος, του παρέχεται Επαγγελματική υποστήριξη με την έννοια της ομαλής εισαγωγής στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού, καθώς και σταδιακής εξοικείωσής του με την «πρακτική γνώση» (Schön, 1983). Ως πρακτική γνώση θεωρείται η γνώση που αποκτιέται μέσα από την καθημερινή πράξη, ως μια σκόπιμη και μεταγνωστική μάθηση, ένα είδος «σιωπηρής γνώσης», κατά το οποίο οι επαγγελματίες προβαίνουν σε κρίσεις και αποφάσεις χωρίς να διατυπώνουν κανόνες και την καθιστούν φανερή μέσα από την αυθόρμητη εκτέλεση των καθηκόντων τους (Fischer & Andel, 2003).
    Τέλος, το mentoring θα πρέπει να προσεγγισθεί ως ένα πλέγμα συνεργατικών δράσεων: Η μεντορική σχέση επεκτείνεται σε μια σειρά από δράσεις, π.χ. σχεδιασμό προγράμματος, διαχείριση τάξης, συνεργασία με γονείς, ανάπτυξη σχεδίων εργασίας, έρευνα, στοχασμό και κριτική συζήτηση αναφορικά με τη διδασκαλία και την εκπαιδευτική πράξη, διαδικασίες που οδηγούν μέντορες και νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς σε μια διαλεκτική σχέση, στο πλαίσιο της οποίας επωφελούνται και οι δύο (Darling-Hammond, 1999∙ Evertson & Smithey, 2000∙ Feiman-Nemser, 1983∙ Fischer & Andel, 2003∙ Holloway, 2001∙ Humphrey et al., 2000∙ Smylie, 1994∙ Wilson et al., 2001). Στο πλαίσιο αυτής της διάδρασης οικοδομείται, σύμφωνα με τον Donald Schön, ο στοχαζόμενος εκπαιδευτικός (1983).

    Όμως η μεντορική σχέση έχει πολύ θετικές επιπτώσεις και για τον ίδιο το μέντορα. Μέχρι το 1986 μόνο λίγες μελέτες αναφερόντουσαν στα οφέλη που αποκομίζουν οι ίδιοι οι μέντορες από τη διαδικασία του mentoring. Αρκετές έρευνες έχουν επισημάνει τα θετικά αποτελέσματα του να είσαι μέντορας (Gordon & Maxey, 2000∙ Huling & Resta, 2001). Συγκεκριμένα, φαίνεται ότι η ποιότητα της διδακτικής τους ικανότητας αυξάνεται, καθώς προσπαθούν να βελτιώσουν τις ικανότητες των νέων εκπαιδευτικών (Clinard & Ariav, 1998∙ Yosha, 1991). Η στενή συνεργασία των μεντόρων με τους νέους εκπαιδευτικούς έχει χαρακτηριστεί συχνά σαν πηγή νέων ιδεών για την εφαρμογή εκπαιδευτικών και διδακτικών προγραμμάτων που συντάσσονται με τα σύγχρονα δεδομένα της εκπαιδευτικής έρευνας (Ganser, 1997).
    Τα οφέλη του να είναι κάποιος μέντορας συνδέονται τόσο με την επαγγελματική ανάπτυξη όσο και με τη ψυχολογική ικανοποίηση. Η μεντορική διαδικασία ενισχύει την αυτοπεποίθηση του μέντορα. Η εμπειρία του να είναι μέντορας ενδυναμώνει τους έμπειρους εκπαιδευτικούς δίνοντας τους μεγαλύτερη αίσθηση της σπουδαιότητας του επαγγέλματός τους. Οι μέντορες αντλούν ικανοποίηση βοηθώντας νέους εκπαιδευτικούς, ενώ περιγράφουν την συνεισφορά τους σαν ένα τρόπο να ανταποδώσουν κάτι στο επάγγελμα του εκπαιδευτικού που υπηρετούν (Huling & Resta, 2001). Συνεντεύξεις με μέντορες αποτυπώνουν ότι η επαφή με τους νέους εκπαιδευτικούς στο πλαίσιο της μεντορικής σχέσης μπορεί να συμβάλλει στην ανάπτυξη πολύ σημαντικών επαγγελματικών συνεργασιών, δημιουργεί το αίσθημα μιας αυξημένης αυτοπεποίθησης και ωριμότητας και ότι αυξάνει την ικανότητα της αυτοαξιολόγησής τους ως αποτέλεσμα της μεντορικής διαδικασίας (Freiberg, Zbikowski & Ganser, 1996).

    Αναπτύσσουν Στοχαστικές πρακτικές: Μέντορες έχουν αναφέρει ότι η ιδιότητα του μέντορα βελτιώνει την ικανότητα τους να στοχάζονται και να επαναπροσδιορίζουν τις απόψεις τους για τη διδασκαλία, τους μαθητές, την ίδια τη διαδικασία της μάθησης και της διδασκαλίας (Ganser, 1997). Επίσης, τους δίνει την ευκαιρία να αξιολογήσουν την εμπειρία που έχουν κερδίσει όλα αυτά τα χρόνια και να αυτοαξιολογηθούν (Ganser, 1997). Ερευνητές επισημαίνουν ότι το mentoring είναι ένας τρόπος κριτικής ανάλυσης και αξιολόγησης των ικανοτήτων και δεξιοτήτων τους (Tolminson, 1995). Στοχαζόμενοι μέντορες έχουν ανακαλύψει ότι καθώς είναι περισσότερο συγκεντρωμένοι από τη μεντορική τους σχέση, νιώθουν αυξημένη ενεργεία, μεγαλύτερη επιθυμία για δράση και βελτιώνουν τις γνώσεις τους (Huling & Resta, 2001).
    Επίσης, έρευνες αναφέρουν ότι οι μέντορες βιώνουν επαγγελματική ανανέωση, αναζωογονούνται και συχνά ενδυναμώνουν τη δέσμευσή τους απέναντι στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού (Wolfe, Pasch & Enz, 2000˙ Ford & Parsons, 2000). Είναι γεγονός ότι ο στοχασμός στη μεντορική διαδικασία μπορεί να προάγει ή να δώσει ευκαιρίες ανανέωσης και αναζωογόνησης. Η καθοδήγηση στη παραγωγική διαδικασία είναι ένα ισχυρό αντίδοτο ενάντια στην απειλή της ρουτίνας σε όλη την διάρκεια της ενήλικής δραστηριότητας (Daloz, 1999˙ Stevens, 1995).

    Σύνδεση έρευνας και mentoring: Η συνεργασία με νέους εκπαιδευτικούς μπορεί να οδηγήσει τους μέντορες στο να αναπτύξουν εκπαιδευτική έρευνα (έρευνα -δράση). Μέντορες οι οποίοι συμμετέχουν σε έρευνες εξετάζουν κριτικά τις πρακτικές τους κάτι το οποίο μπορεί να οδηγήσει σε συνειδητοποίηση της πολυπλοκότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας (Stanulis & Weaver, 1998).
    Ο θεσμός του μέντορα τέλος είναι πολύ σημαντικός γιατί μπορεί να ενισχύσει την συνεχιζόμενη και διαβίου μάθηση (Fischer & Andel, 2003) τόσο για τους νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς όσο και για τους «βετεράνους».

  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 12:42 | Σταυρούλα Ρακιτζή

    Ο θεσμός το μέντορα για το νεοδιοριζόμενο εκαπιδευτικό απότελεί ένα πολύ καλό μέτρο, αρκεί το υπουργείο να επιβλέπει την πορεία υλοποίησης του μέτρου αυτού. Οι γονείς εμπιστεύονται τα παιδιά τους στα χέρια των εκπαιδευτικών και για αυτό θα πρέπει από πολύ νωρίς να γίνουν αντιληπτές ανεπάρκειες τόσο σε επίπεδο επιστημονικό όσο και σε επίπεδο προσωπικό (π. χ. ψυχολογικά προβλήματα των εκπαιδευτικών). Ο θεσμός του μέντορα υπάρχει και σε άλλα επαγγέλματα, όπως στο επάγγελμα των ψυχολόγων, ιατρών κλπ.

  • 12 Δεκεμβρίου 2010, 11:25 | Γεωργιος Παπανικας

    Η μείωση ωραρίου, ακόμα και μιας ώρας, στους μέντορες θα δημιουργήσει φοβερά προβλήματα στα δυσπρόσιτα σχολεία.Θα απαιτείται να έρθει ωρομίσθιος εκπαιδευτικός για να καλύψει τις ώρες του Μέντορα πράγμα αδύνατο στα δυσπρόσιτα σχολεία.

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 21:01 | Μαρία

    Ο θεσμός του Μέντορα θα πρέπει να συνδυαστεί με την εκπαίδευση του εκπαιδευτικού από το Πανεπιστήμιο ακόμα.Ο φοιτητής που θέλει να γίνει εκπαιδευτικός θα πρέπει να παρακολουθεί περισσότερα παιδαγωγικά μαθήματα ,και ανάλογα με τη βαθμίδα στην οποία έχει αποφασίσει να διδάξει, και με κάποιο Μέντορα να εξοικειωθεί με το αντικείμενο της διδασκαλίας, πρώτα παρακολουθώντας διδασκαλίες έμπειρων εκπαιδευτικών και στη συνέχεια να βοηθιέται ο ίδιος να διδάξει με τη βοήθεια και συμβουλευτική του Μέντορα, με τον οποίο έχει ήδη εξοικειωθεί. Συνεπώς ο Μέντορας επιβάλλεται να είναι κάποιος έμπειρος εκπαιδευτικός, επιμορφωμένος κατάλληλα ,με υπομονή και σκοπό να βοηθήσει το νέο εκπαιδευτικό προσφέροντας την εμπειρία του, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικός και όσο αφορά το αντικείμενο της γνώσης, αλλά πρωτίστως επικοινωνώντας με το μαθητή και κάνοντάς τον να θέλει να μάθει,γιατί μόνο έτσι κερδίζεται το ενδιαφέρον του μαθητή ,χαίρεται το σχολείο και την εκπαιδευτική διαδικασία, που κάνουν τη γνώση ζωή και επαγγελματική επιτυχία.

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 19:54 | ANASTASIS

    ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΕΙΤΕ ΤΗ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ, ΕΙΤΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΠΟΥ ΚΥΡΙΑ ΣΧΟΛΙΑΖΟΥΝ.
    ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΑ Η ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΩΝ ΤΙΤΛΩΝ Ή ΣΤΕΛΕΧΩΝ
    ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΑ Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
    ΒΑΣΙΣΤΕΙΤΕ ΛΟΙΠΟΝ ΣΤΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΤΗΣ ΠΡΑΞΗΣ, ΠΟΥ ΝΙΩΘΟΥΝ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.
    ΟΙ ΜΕΝΤΟΡΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΥΤΩΣ Ή ΑΛΛΩΣ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΟΥ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΟΥΣ ΝΕΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ, ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ.
    ΚΑΝΤΕ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΤΕ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΠΟΥ ΥΦΙΣΤΑΝΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΒΕΒΑΙΩΣΗ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑ, ΑΛΛΑ ΜΠΟΛΙΚΗ ΤΥΠΙΚΟΤΗΤΑ.ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙ ΓΙΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΔΩΣΤΕ ΚΙΝΗΤΡΑ ΣΕ ΦΡΕΣΚΙΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΥΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑ.

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 19:37 | Παναγιώτης Κοσμόπουλος

    Έχω να παρατηρήσω τα εξής σχετικά με τα αναφερόμενα στο κείμενο Διαβούλευσης:

    Αναγκαιότητα θεσμού και εννοιολογικός προσδιορισμός

    Κατά τη γνώμη μου υφίσταται η αναγκαιότητα του Θεσμού του Μέντορα,
    Αυτόν το ρόλο, για τους νεο-εισερχόμενους καθηγητές στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, ήδη ατύπως, εθιμικά ή εξ ανάγκης τον αναλαμβάνει ο Διευθύνων τη σχολική μονάδα και συνάδελφος/οι της ίδιας ειδικότητας, στα πλαίσια της αλληλεγγύης (όταν αυτή υπάρχει…) που ομως, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές τους, δεν θεωρώ πως είναι αποτελεσματικός. Ο Σχολικός Σύμβουλος, εκτός εξαιρέσεων, λίγη συμβολή έχει συνήθως, αν και θεσμικά, αυτός είναι ο ρόλος του, συνεπικουρούμενος από τον Παιδαγωγικά Υπεύθυνο της περιοχής ευθύνης τους.

    Προσόντα και τυπικές προϋποθέσεις επιλογής

    1. Υπάρχει αντίφαση όταν αναφέρετε πως:
    «Ο μέντορας θα είναι εκπαιδευτικός με μεγάλη εκπαιδευτική και διδακτική εμπειρία»
    και στα τυπικά προσόντα ορίζεται:
    «α) πενταετής διδακτική προϋπηρεσία και
    β) άσκηση διδακτικών καθηκόντων κατά τα δυο αμέσως προηγούμενα σχολικά έτη, από το χρόνο υποβολής της αίτησης»

    Έχω τη γνώμη πως πέντε έτη ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ διδακτικής εμπειρίας ίσως ΝΑΙ, αλλά δυο έτη ΟΧΙ, δεν αποτελούν εγγύηση επάρκειας! Μάλλον αυτός, ο καθηγητής, θα έχει ΑΜΕΣΗ ανάγκη μέντορα!

    Διαδικασία και όροι επιλογής

    1. Επιτέλους, για να είναι αδιάβλητη και αξιοκρατική η επιλογή των μεντόρων, και όχι μόνο, θα πρέπει τα Υπηρεσιακά Συμβούλια να επανδρώνονται από ΑΡΙΣΤΟΥΣ και ΑΚΟΜΜΑΤΙΣΤΟΥΣ. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, κομματικά αναφερόμενοι αναλαμβάνουν να διαχειρίζονται υπηρεσιακές διαδικασίες, με απωλεσμένη, από της εκλογής τους, τη μαρτυρία της μεροληψίας.

    2. «Μετά την επιλογή του ο μέντορας θα παρακολουθεί πρόγραμμα εισαγωγικής επιμόρφωσης.»

    1. Την ευθύνη αυτή μπορεί να την αναλάβει το πλησιέστερο ΑΕΙ η το Ανοικτό Πανεπιστήμιο της Πάτρας, που έχει τεχνογνωσία και μάλιστα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης ενηλίκων. Η Σχολή Δημόσιας Διοίκησης έχει επίσης εγκαταστάσεις και τεχνογνωσία οργάνωσης ταχύρυθμων, εστιασμένων σεμιναρίων. (Άλλωστε, οι πόροι λειτουργίας τους προέρχονται από τη φορολογία των ελλήνων πολιτών, αν δεν κάνω λάθος…).

    (Αλήθεια: δεν είναι μια καλή ιδέα και για την επιμόρφωση κάθε νέου Διευθυντή Σχολικής Μονάδας, που πελαγοδρομεί σε έναν ωκεανό νέων δεδομένων, χωρίς τα κατάλληλα «εργαλεία»;)
    2. Η επιμόρφωση του μέντορα μπορεί να διεξάγεται εντός του Ιουλίου (με ανάλογη αποζημίωση φυσικά), ώστε να είναι προετοιμασμένος με την έναρξη του νέου σχολικού έτους.
    (Δεν είναι επίσης καλή ιδέα, να διορίζονται οι νέοι καθηγητές τον Μάιο, ώστε, να εγκλιματίζονται, επιμορφώνονται εισαγωγικά, τοποθετούνται, εγκαθίστανται, γνωρίζονται, προετοιμάζονται και είναι έτοιμοι, στη θέση τους την 1η Σεπτεμβρίου; Απλά, θα ξοδέψει το κράτος 4 επιπλέον μισθούς, στους 420 που θα κοστίσει σε όλη τη θητεία του (35 έτη) ο εκπαιδευτικός! Τα οφέλη όμως για τους μαθητές θα είναι πολλαπλάσια των 4 επιλέον μισθών.).

    Καθήκοντα – Διάρκεια και περιεχόμενο μεντορικής σχέσης – Διδακτικό και υπηρεσιακό ωράριο και άλλες λεπτομέρειες.

    1. Η μείωση διδακτικού ωραρίου του μέντορα θα πρέπει να είναι γενναία (τουλάχιστον 3 ώρες τη εβδομάδα για κάθε νεοδιοριζόμενο που αναλαμβάνει).
    2. Θα πρέπει φυσικά, να συνοδεύεται και από γενναία-γενναία οικονομική επιπλέον αμοιβή (όχι του «γνωστού» τύπου υπερωρικής απασχόλησης…).
    Αν δεν ικανοποιηθούν αυτά, φοβάμαι πως δύσκολα θα βρεθεί πρόθυμος καθηγητής να αναλάβει τις τόσες ευθύνες ενός μέντορα.
    3. Αλήθεια σε όλον αυτόν τον βάσανο, ο Σχολικός Σύμβουλος θα έχει μόνο γραφειοκρατικού τύπου αρμοδιότητες;

    Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δόσατε να διατυπώσω κάποιες απόψεις μου.

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 18:51 | ΠΙΣΣΑΣ ΣΑΒΒΑΣ

    Ο μέντορας μπορεί να γίνει ένα χρήσιμο εργαλείο για την πρόοδο του συναδέλφου αλλά και γενικά για την εκπαίδευση εάν εφαρμοστεί σωστά από το κατάλληλο άτομο . .

    Θεωρώ ότι ο μέντορας είναι αναγκαίος για τους πρωτοδιόριστους διότι

    1. Δεν γνωρίζουν πως πρέπει να προετοιμάζουν ένα μάθημα και οι περισσότεροι δεν έχουν φοιτήσει στην ΑΣΠΑΙΤΕ
    2. αγνοούν εντελώς την ψυχολογική κατάσταση μιας τάξης των 20 μαθητών
    3. τους λείπει ο σεβασμός της εμφάνιση τους ( σπορτεξ και φραπέ στο χέρι κλπ )
    4. δεν γνωρίζουν ποια είναι τα όρια μαθητού και εκπαιδευτικού στην φιλία ( κτυπήματα στην πλάτη ρε….κλπ.)
    5. δεν μεταφέρουν τον σεβασμό της γνώσεις

    6. να μάθουν να αγαπούν το επάγγελμα τους
    7. δεν υπάρχει προθυμία συνεργασίας για εξωσχολικές εργασίες ( να περιποιηθούν τον χώρο στον οποίο εργάζονται πχ εργαστήρια )

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 15:33 | Αντρέας Βασιλιάς

    Νομίζω ότι ο θεσμός του μέντορα είανι κα΄τι το θετικό και σημαντικό. Ωστόσο θα ήθελα να διατυπώσω δυο ενστάσεις: 1)ενώ αναφέρεστε και σε άλλες ειδικότητες εκτός παιδαγωγικής, π.χ. ψυχολόγους, προσκαταλείτε μονο παιδαγωγούς/εκαπιδευτικούς και αποκλείετε π.χ.τους ψυχαναλυτές. Πως και με ποιά προσόντα ο μέντορας εκπαιδευτικός θα στηρίξει ψυχολογικά το νέο εκαπιδευτικό;Έτσι η στόχευση παραμένει διανοητική και όχι συναισθηματική, δηλαδή στοχεύετε τεχνοκρατικά. 2)Κάθε νέος επαγγελματίας δεν έχει τόσο ανάγκη μόνο απο τεχνική υποσ΄τηριξη, όσο απο συναισθηματική και κυρίως ερμηνευτική/υποστηρικτική που να αφορά στην ανάδειξη των ασυνειδήτων διαδικασιών, που μόνο οι ψυχαναλυτές μπορούν να κάνουν. Πως θα τα αντιμετωπίσετε αυτά τα ζητήματα; Οι εκπαιδευτικοί γενικότερα πάσχουν απο τη δυνατότητα να μπορούν να ερμηνεύουν τη συναισθηματική τους κατάσταση και γι αυτό προχωρούν σε προβολές (αμυντικός μηχανισμός του ψυχισμού). Το μεγαλύτερο εμπόδιο ειδικά για κάποιον εκαπαιδευτικό έιναι η λειτουργία του μηχανισμού της εκλογίκευσης που ενισχύει την αυστηρότητα του και τη συναισθημαιτκή απομάκρυνση απο το μαθητή. Έτσι καταφεύγει στη νόηση για να επιλύσει συναισθηματικά ζητήματα. Μόνο με μια συζήτηση αναλυτικού/ερμηνευτικού τύπου, π.χ. ομάδες μπορούν να λυθούν αυτά τα ζητήματα. Διαφορετικά δημιουργέιται ένας φαύλος κύκλος που δεν οδηγεί πουθενά. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα είναι κατά βάση τεχνοκρατικό και ως εκ τούτου αποκλείεται κάθε ψυχαναλυτική άποψη και οι ψυχαναλυτές ως ειδικότητες απο τα σχολεία και τα Παν/μια. Κρίμα όταν στην Ευρώπη, π.χ. Γαλλία ήδη απο τη δεκαετία του 60 αυτά τα ζητήματα αντιμετωπίσθηκαν μέσω και με βάση την ψυχανάλυση.Ευχαριστώ.

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 12:15 | Ράνια

    Η επιμόρφωση του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού όπως πραγματοποιείται μέχρι σήμερα,επικεντρώνεται σε βασικές και γενκόλογες ενημερώσεις, ενώ ο χρόνος είναι πολύ σύντομος. Επιπλέον, δεν επικεντρώνεται στις προσωπικές ανάγκες του κάθε εκπαιδευτικού. Στην πραγματικότητα δεν αποτελεί επίμόρφωση. Αντίθετα, ο θεσμός του Μέντορα καλείται να καλύψει αυτά τα κενά, να διαμορφώσει ένα περιβάλλον συνεργασίας ανάμεσα στα εμπλεκόμενα πρόσωπα και μέσα από αυτή τη διαπροσωπκή σχέση να αναδείξει τις ιδιαίτερες ικανότητες του κάθε εκπαιδευτικού. Ακόμα, η συνεργασία του μέντορα με τον / τους νεοδιοριζόμενο /ους εκπαιδευτικό/ούς μπορεί να συνδυάσει το νέο με το παλιό, την εμπειρία με τις νέες ιδέες προς όφελος της εκπαίδευσης.

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 11:48 | Δημήτρης Βλαχοδήμος

    Αν το δημόσιο σχολείο λειτουργούσε υποτυπωδώς, δεν θα χρειαζόταν να μιλάμε για όλα αυτά τα «καινοφανή» τα οποία προορίζονται να αποτύχουν στην πράξη. Όπου οι συνάδελφοι συνεργαζόμαστε, ανταλλάσσουμε τις εμπειρίες μας και μεταδίσουμε τις γνώσεις μας, φαίνεται ότι κάτι γίνεται εκεί. Αν εστιάσουμε σε αυτές τις παραμέτρους της δουλειάς μας, δεν χρειάζεται τίποτε καινούριο – καμιά μετονομασία παλαιού. Υπάρχουν ήδη ΠΕΚ, σχολικοί σύμβουλοι, επιμορφωτές, αλλά το σχολείο σπανίως βλέπει άσπρη μέρα. Δεν νομίζω πως θα έρθει αυτή η μέρα με τον θεσμό του μέντορα. Το επίπεδο των συναδέλφων είναι πολύ καλύτερο από παλιότερα χρόνια, αλλά οι δομικές δυσλειτουργίες και η νοοτροπία του δημοσίου σχολείου, δίχως τάξη και πειθαρχία, υπονομεύουν κάθε καλή προσπάθεια, την καταδικάζουν σε μαρασμό και αποτυχία.
    Προτείνω: α) να θεσμοθετηθεί η συνεδρίαση των καθηγητών της ίδιας ειδικότητας κάθε σχολείου σε εβδομαδιαία βάση, όπου θα ανταλλάσσονται γνώμες, θα γίνονται διδασκαλίες, απο κοινού διορθώσεις-βαθμολογήσεις, υποδείξεις κλπ. β) κάθε μάθημα μιας τάξης (Αρχαία, Α΄Λυκείου) ή και στις τρεις τάξεις (Λογοτεχνία) να έχει κάποιον απο τους συναδέλφους επικεφαλής, ώστε να καθορίζονται οι κοινές συνιστώσες της διδασκαλίας, να καλύπτονται τα κενά γ) οι κατά τόπους σύμβουλοι, να έχουν άμεσο τρόπο επικοινωνίας με τους συναδέλφους (το να πηγαίνουν στα σχολεία και να μπαίνουν στις τάξεις δεν είναι εφικτό ούτε επιθυμητό πιά) και να δημιουργήσουν βάσεις βιβλιογραφικών δεδομένων έτσι ώστε όλοι οι συνάδελφοι να έχουν πρόσβαση στο κοινό υλικό διδασκαλίας, επιμόρφωσης, έρευνας το οποίο θα εμπλουτίζεται διαρκώς από την κοινή συνεισφορά όλων.

  • 11 Δεκεμβρίου 2010, 11:16 | Χρήστος Κ.

    Μήπως πάλι τα πράγματα έχουν «μπερδευτεί» λίγο; Ο θεσμός του «μέντορα» ισχύει στις χώρες του εξωτερικού, ΟΧΙ για τους εκπαιδευτικούς, αλλά για τους μαθητές. Οι εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται για να κάνουν μια δουλειά, να προσφέρουν τις γνώσεις τους και να εκτελέσουν το έργο τους όπως ΗΔΗ έχουν διδαχθεί από τις ΔΗΜΟΣΙΕΣ σχολές που έχουν αποφοιτήσει. Η εισαγωγή του θεσμού του μέντορα για τους νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς μήπως είναι ακόμα μια προσπάθεια υποβάθμισης των πτυχίων και, κατ’επέκταση, των ΑΕΙ (συμπεριλαμβανομένων και των ΑΤΕΙ); Δεν πέτυχε η προσπάθεια υποβάθμισης που είχε γίνει προεκλογικά και αμέσως μετά τις εκλογές με την περιβόητη «Παιδαγωγική Επάρκεια»; Αλήθεια κ. Διαμαντοπούλου, θυμάστε τις εξαγγελίες σας; Λόγια ! Δεν έχει ολοκληρωθεί η προσπάθεια υποβάθμισης του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού μέσα από την οικονομική αποδυνάμωση όλα αυτά τα χρόνια; Και δε μιλάω για ΜΙΑ και ΜΟΝΗ κυβέρνηση, αλλά για το σύνολο των κυβερνήσεων από το 1974 και μετά. Όχι ότι πριν ήταν καλύτερα, απλούστατα επειδή η πλειονότητα των Ελλήνων ήταν αγράμματοι είχαν τον εκπαιδευτικό, τον «δάσκαλο» σε ένα βάθρο επάνω. Μειώνοντας όμως το μισθό του, κατηγορώντας τον για ανεπάρκεια, προωθώντας (άμεσα ή έμμεσα) τα ιδιωτικά σχολεία και την εκπαίδευση στο εξωτερικό, ανεβάζοντας τον αριθμό των εισαχθέντων σε κάθε πόλη και χωριό (ψηφοθηρικοί λόγοι), καταφέρατε ο κάθε γονιός που γνωρίζει ανάγνωση και γραφή να θεωρεί το δάσκαλο του παιδιού του άχρηστο και ανεπαρκή. Ο ίδιος γονιός που δεν αντέχει στο σπίτι με 1 και 2 παιδιά, θεωρεί το σχολείο ως ένα μέρος «παρκαρίσματος» των παιδιών του για συγκεκριμένες ώρες ενώ απαξιώνει τις σπουδές που έκανε ο εκπαιδευτικός αλλά και το έργο που προσφέρει. Και τώρα έρχεστε και ζητάτε ευγενικότατα και δημοκρατικότατα (open gov) να δικαιολογήσετε τις πράξεις σας. Ποιες όμως είναι αυτές οι πράξεις; Η θεσμοθέτηση ενός ακόμα «ρόλου» στην εκπαίδευση; Ενώ μέχρι τώρα λέγατε πως έχουμε τους περισσότερους εκπαιδευτικούς στην Ευρώπη (δε φαίνονται επειδή είναι σε άλλες υπηρεσίες, αλήθεια, πόσο μειώθηκαν οι υπάλληλοι του Υπ. Παιδείας;), τώρα θέλετε να προσλάβουμε και άλλους; Αλήθεια, θα τους πληρώνετε κόβοντας τους μισθούς των βουλευτών; Αυτοί που θα προσλάβετε (και μάλλον θα πληρώνουμε) τι θα κάνουν; Θα συμβουλεύουν τους νεοδιοριζόμενους εκπαιδευτικούς; Αφού δε διορίζεται πια εκπαιδευτικούς, δεν έχετε κάνει κανένα διαγωνισμό πρόσληψης από το ΑΣΕΠ, ποιους θα συμβουλεύουν; Και αυτοί οι ίδιοι από ποιους θα μάθουν αυτή τη νέα λειτουγία; Άρα θα πρέπει να πληρώσετε (μάλλον να πληρώσουμε) και άλλους για να εκπαιδεύσουν κάποιους (τους μέντορες) ώστε να μάθουν κάτι το οποίο δε θα χρειαστεί να εξασκήσουν, αφού δεν υπάρχουν όπως είπαμε νεοδιοριζόμενοι εκπαιδευτικοί.
    Αλήθεια, αυτός είναι ο «παραγωγικός» και «καινοτόμος» τρόπος καταπολέμησης της ανεργίας; Γιατί αν αυτό θεωρείται, αμφιβάλλω κατά πολύ ότι είστε ικανοί να λύσετε το πρόβλημα. Τουλάχιστον αυτό (το πρόβλημα) που ΕΣΕΙΣ λέτε ότι θέλετε να επιλύσετε.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 22:45 | ΟΔΥΣΣΕΑΣ

    Η ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΕΝΤΟΡΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΚΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΦΥΛΙΣΤΕΙ ΣΕ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΘΕΣΗ.Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ ΘΑ ΑΜΕΙΒΕΤΑΙ?ΠΟΙΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΤΡΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΦΡΕΣΚΕΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΘΑΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΠΟΣΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΑΣΕΠ ΚΑΙ ΘΑ ΕΧΕΙ 5-10 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΩΣ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΣ Η ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ?ΤΕΛΟΣ Η ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΕΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΡΟΤΑΣΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΛΑΒΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΥΠΟΨΗ.ΕΙΔΑΜΕ ΠΕΡΣΙ ΠΟΣΟ ΕΛΗΦΘΗΣΑΝ ΥΠΟΨΗ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΕΡΗΜΗΝ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 22:36 | ilias

    logoi pou synthetoun tin anagki: katholou diaforetikoi apo aftous pou kanoun xrisimo ton mentora se kathe douleia k ergasiako xwro: o mentoras einai ekei oxi mono gia na dwsei texnikes symvoules, pou einai aparaitites kathws polla de mathainontai sta thrania/edrana, alla k gia na leitourgisei ws protypo, na empnefsei k na stiriksei tin epagelmatiki ekseliksi. k opws se ola, m opoion daskalo kathiseis, tetoia -ma tetoia akrivws- grammata tha matheis…

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 22:09 | ΒΑΜΒΑΚΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

    Δεν υφίστατε κανένας λόγος και καμία αναγκαιότητα να θεσμοθετηθεί ο θεσμός του μέντορα. Με τον εν λόγω θεσμό (αν πραγματοποιηθεί) το υπουργείο εμμέσως πλήν σαφώς παραδέχεται την ανεπάρκεια των εκπαιδευτικών όταν θα τελειώσουν τις σπουδές τους, άρα και την αποτυχία του συστήματος της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης αυτών. Από την μικρή μου εμπειρεία ως πατέρας τριών παιδιών (ο μεγαλύτερος τρίτη λυκείου, ο μεσαίος πρώτη λυκείου και η μικρότερη προνήπια) και με συμμετοχή σε πολλούς συλλόγους γονέων και κηδεμόνων δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ως ανεπαρκείς όλους τους εκπαιδευτικούς που έχουν πρωτοδιδάξει τα παιδιά μου.
    Σημειώνω ότι τα παιδιά μου έχουν φοιτήσει τόσο σε κανονικό σχολείο όσο και σε ένα από τα 28 πιλοτικά – πειραματικά ολοήμερα, όπως επίσης ο ένας απο τους δύο είχε μαθησιακές δυσκολίες (δυσορθογραφία).
    Σίγουρα υπάρχουν σημαντικά προβλήματα στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Με το θεσμό του μέντορα είναι σίγουρο ότι θα προστεθεί άλλο ένα.
    Το ρόλο του μέντορα τον βλέπω με πολύ μεγάλη δυσπιστία, διότι ο πρωτοδιοριζόμενος κατά την ταπεινή μου γνώμη θα «φρενάρεται» θα είναι εξαρτημένος ή θα πρέπει να συμπλέει με τις ιδέες και τις απόψεις του μεντορά του.
    Στην περίπτωση που ο μέντορας θα κρίνει ή θα αξιολογεί τον πρωτοδιοριζόμενο τότε είναι που θα χαθεί κάθε έλεγχος και κάθε αξιοπιστία του θεσμού.
    Ένα είναι σίγουρο, το εκπαιδευτικό σύστημα δεν χρειάζεται ούτε νέους θεσμούς, ούτε δημιουργία νέων θέσεων εργασίας για κάποιους που δεν θα φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα σε καμιά περίπτωση.
    Ασχοληθείται σοβαρά με την εκπαίδευση, δώστε κίνητρα στους εκπαιδευτικούς, αξιολογείστε τους με ένα αξιόπιστο και αδιάβλητο σύστημα κριτηρίων που να φαίνεται ξεκάθαρα τί έχει καταφέρει ο καθένας την προηγούμενη χρονιά, δηλ. πόσο «παραγωγικός» ήταν, όπως καθημερινά αξιολογούμαστε και κρινόμαστε στον ιδιωτικό τομέα.
    Αν δεν μπορείται μετά απο τόσα χρόνια πειραματισμών να διακρίνεται με ξεκάθαρο τρόπο ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΟ ΚΑΙ ΤΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ Η ΠΑΙΔΕΙΑ τότε αντιγράψτε ενά καλό εκπαιδευτικό σύστημα από μια άλλη χώρα, πιό προηγμένη από εμάς στον τομέα αυτό, προσαρμόστε το στίς δικές μας ανάγκες και βελτιώστε το ώστε να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες ανάγκες.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 19:43 | tryphon t.

    Οι παλιοί δάσκαλοι δεν μπορούν να εξηγήσουν στους νέους σύγχρονες μεθόδους. Συνήθως οι παλιοί δάσκαλοι λίγα γνωρίζουν για τις νέες τεχνολογίες ή τις νέες παιδαγωγικές μεθόδους. Καλή η εμπειρία, αλλά στου κασίδη το κεφάλι, έμαθα μπαρμπέρης δεν ταιριάζει στην εκπαίδευση. Αντί να στηριχθούμε στην γνώση και η εμπειρία μας να βασίζεται πάνω εκεί, για να μην ανακαλύπτουμε τον τροχό κάθε φορά, αναλώνουμε τον χρόνο μας σε τεχνικά ζητήματα, που δεν σχετίζονται με τους λόγους που συνθέτουν την αναγκαιότητα του θεσμού του μέντορα.
    Μια περιήγηση στο διαδίκτυο σε περιοδικά του είδους, το πιο γνωστό ίσως
    «Mentoring and Tutoring: Partnership in Learning», ακριβώς αυτό ορίζει ότι πρόκειται για μια συνεργασία που στοχεύει στην προώθηση της γνώσης.
    Ο ζήλος του εκπαιδευτικού, είναι ένα στοιχείο που διατηρείται όταν αντιλαμβάνεται ότι θα πρέπει να διατηρεί μια δυναμική σχέση απέναντι στην γνώση, όταν μελετά, ερευνά και μαθαίνει νέα πράγματα και δεν περιορίζεται στα στενά όρια πραγμάτων που έμαθε κάποια στιγμή στην ζωή του.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 14:52 | Ευστάθιος Ευσταθιάδης

    Θεωρητικά καλό ακούγεται,αλλά δεν θα μπορούσαν τον ρόλο αυτό να τον παίξουν οι ήδη υπάρχοντες σχολικοί σύμβουλοι? Νομίζω κάλλιστα. Το θεωρώ περιττό αλλά και πολυτέλεια την ώρα που την ίδια δουλειά μπορούν να την κάνουν οι σύμβουλοι. Οι εκπαιδευτικοί χρειάζονται συνεχή επιμόρφωση όχι μόνο οι καινούργιοι αλλά και οι παλιοί για να βελτιώσουν την μεθοδολογία και την απόδοσή τους. Σεμινάρια λοιπόν για όλους ανά τακτά χρονικά διαστήματα και αναδιαμόρφωση του σχολικού προγράμματος, κυρίως με ελάφρυνση της ύλης, λιγότερη ύλη για να εμπεδώνεται καλύτερα.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 14:23 | ΚΟΛΛΙΑΔΗΜΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

    Για όσους εχουν άμμεση σχέση με την εκπαίδευση το θέμα της διαβούλευσης μόνο τον γέλωτα αξίζει . Μέντορας , κοματόσκυλος με απλά λόγια ο οποίος θα κατευθήνει τούς νέους εκπαιδέτικούς στο έργο τους και θα αναφέρεται σε ποιόν? και αν κρίνει οτι κάποιος εκπαιδεύτικος είναι ανεπαρκής τι θα κάνει ? Καταρχήν θα προσλαμβάνονται νέοι εκπαιδευτικοί? γιατί το μνημόνιο άλλα λέει.
    Και ο διευθυντής του εκπαιδευτικού τι ρόλο θα έχει? και ο σχολικός σύμβουλος τι ρόλο θα έχει? ο μέντορας ποιόν θα έχει μέντορα.
    Ο μέντορας φυσικός τι θα προσφέρει στην νεοπροσληφθήσα φιλόλογο?
    Και στη σκέψη μόνο ανατριχιάζω , και εκπλήσομαι.
    Περισεύουν πόλλοι στο Υπουργείο Παιδείας και τα καταλάβατε αργά , τώρα δεν έχετε , τι να τούς κάνετε και εφευρίσκετε νέες μη παραγωγικές θέσεις εργασίας , οι οποίες δεν δημιουργούν υπεραξίες , για να βοηθήσουν την εθνική οικονομία.
    Το μόνο που χρειάζονται οι νέοι εκπαιδευτικοί είναι σαφείς κανόνες και οργάνωση απο πλευράς του υπουργείου , ώστε να επιτελούν το έργο τους με συνέπεια, έλεγχο για τον επαγγελματιμό τους απο τους διευθυντές τους και τούς σχολικούς συμβούλους , και τίποτα περισσότερο.
    Παρακαλώ να ανακληθεί άμεσα η πρόταση γιατί δεν αρμόζει σε πολίτες Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης καιζητώ συγγνώμη για την ανορθογραφία μου

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 13:09 | Νικήτας Αντωνάκης

    Για την κακοδαιμονία της παιδείας και γενικότερα της Ελληνικής πραγματικότητας δεν ευθύνεται η έλλειψη θεσμών και νόμων.
    Οι μαθητικές κοινότητες, οι σύλλογοι διδασκόντων, γονέων και κηδεμόνων, οι Διευθυντές και Προϊστάμενοι, οι σχολικοί σύμβουλοι κλπ, επιτελούν το έργο για το οποίο θεσμοθετήθηκαν; Έχουν την απαιτούμενη επάρκεια, το ζήλο και το μεράκι να ανταποκριθούν;
    Προφανώς άλλοτε ναι και άλλοτε όχι. Υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις που όλοι μας έχουμε βιώσει ως μαθητές, ως εκπαιδευτικοί και ως γονείς. Γι’αυτές τις φωτεινές εξαιρέσεις κρίνω θετικά την εισαγωγή του μέντορα καθηγητή με την ελπίδα ότι θα είναι επαρκής, «καλός» άνθρωπος και «καλός» δάσκαλος.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 11:31 | Δημήτριος Σουλιώτης

    Ο θεσμός του μέντορα έχει εφαρμοσθεί στο πεδίο των επιστημών ψυχικής υγείας κυρίως στις ΗΠΑ. Ο νέος ψυχίατρος έχει τον μέντορά του, ο οποίος τον εισάγει σιγά – σιγά στον κόσμο της ψυχιατρικής. Και τούτο διότι για να μπει ο μαθητευόμενος στον ψυχικό κόσμο του άλλου και να τον κατευθύνει, πρέπει να έχει διερευνήσει ο ίδιος τον ψυχικό του κόσμο και να έχει ωριμάσει – ενηληκιωθεί. Επομένως απαραίτητη προϋπόθεση είναι ο μέντορας να είναι ένα ώριμο άτομο, που να μπορεί να μεταδώσει την ωριμότητά του στον μαθητή του, διαφορετικά ο ανώριμος μέντορας θα δημιουργήσει ανώριμους μαθητές. Πόσοι έλληνες και ειδικότερα πόσοι καθηγητές μπορούν να θεωρηθούν ώριμοι; Αν ο μέντορας καθηγητής είναι ένα άτομο θυμωμένο γιατί θεωρεί ότι αδικείται από την Πολιτεία, λόγω των χαμηλών απολαβών του και αισθάνεται «ριγμένος» έναντι των άλλων, τι αισθήματα και τι φιλοσοφία ζωής θα μεταδώσει στον μαθητευόμενο καθηγητή; Λύση υπάρχει; Βεβαίως αλλά απαιτεί χρόνο και κόπο και την προτείνει ο φιλόσοφος Στέλιος Ράμφος: Αυτογνωσία των ελλήνων…..

    Δημήτριος Σουλιώτης
    Τράπεζα της Ελλάδος

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 11:26 | Πιανίστας

    O μέντορας είναι η Τελική Λύση για όσους κατάφεραν να ξεφύγουν απ την Τρεμπλίνκα του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 11:14 | ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΜΑΥΡΟΕΙΔΗΣ

    Χαίρετε,

    θεωρώ πως κατά τη διάρκεια των σπουδών, στο τρίτο έτος φοιτήσεως, χρειάζεται να γίνεται ένας διαχωρισμός των φοιτητών σε εκείνους που επιθυμούν να διδάξουν και σ΄εκείνους που θα κατευθυνθούν στο δρόμο της έρευνας. Τότε είναι αναγκαίο να επιλέγονται οι μελλοντικοί δάσκαλοι και καθηγητές και τότε χρειάζεται να εκπαιδεύονται από ειδικούς επάνω στα θέματα της παιδαγωγικής, των τεχνικών διδασκαλίας και στις σύγχρονες απιτήσεις της εκπάιδευσης. Η περίοδος άλλωστε αυτή των σπουδών, είναι ίσως η προτιμότερη οι υποψήφιοι μελλοντικοί εκπαιδευτικοί να εκτελούν και πρακτική άσκηση των όσων διδάσκονται, αλλά και να βρίσκονται υπό την εποπτεία των ειδικών-μεντόρων. Με τον τρόπο αυτό όταν θα κληθούν διορισμένοι όντας να διδάξουν μόνοι τους στη σχολική αίθουσα θα είναι όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμσμένοι και καταρτισμένοι, με γνώσεις αλλά και με πρακτική προϋπηρεσία. Άλλωστε καλό είναι να ενθυμούμαστε πως ο εισαγμένος στη σχολική αίθουσα εκπαιδευτικός, επιβάλεται να είναι πλέον άρτια εκπαιδευμένος να επιτελέσει το λειτούργημά του. Ο επιβλέπων-μέντορας αυτού διαδραμάτισε το σημαντικό έργο της εκπαίδευσης και της αξιολόγησης του μελλοντικού εκπαιδευτικού στα χρόνια της φοιτήσεως και εκπάιδευσης αυτού. Τώρα ο εκπαιδευτικός είναι έτοιμος να εκπαιδεύσει ο ίδιος. Αλλιώς όλες οι σχολικές αίθουσες θα μετετραπούν σε αίθουσες προετοιμασίας και άσκησης νέων εκπαιδευτικών παραμερίζοντας τον προορισμός τους που είναι χώροι παροχής αγωγής αρχών και γνώσεων των μαθητών.

    Σας ευχαριστώ.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 11:03 | Κωνσταντίνος Ρογκώτης Εκπ/κός

    Σαφώς η ιδέα κρίνεται θετικά. Προσωπικά πιστευω οτι αν ο θεσμός στηριχθεί απο το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο θα λειτουργίσει προς την βελτίωση των πραγμάτων. Θα πρέπει ο μεντοράς να εχει αξιολόγηθει αρχικά με βάση το εκπαιδευτικό και διοικητικό του εργο ωστε να μπορέσει να προσφέρει θετικά στο νεοδιόριστο. Θα πρέπει να τον βοηθήσει να κατανοήσει την λειτουργία του σχολείου σε όλο το φάσμα δραστηριοτήτων του, να υποδείξει τις υποχρεώσεις και τα δικαιώματά του, και να τον στηρίξει στην προσπάθειά του στην τάξη. Βασικό στοιχείο κρίνω, στο θεσμό, θα είναι το προφίλ του μεντορά ωστε να βοηθήσει, παρά να κανει ζημιά. Ευχαριστώ

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 10:54 | ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΤΥΛΙΓΑΔΑ

    ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΣΧΟΛΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟ ΣΤΟΧΟ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ.ΕΙΜΑΙ ΠΛΕΟΝ 35 ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ 22 ΔΟΥΛΕΥΩ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΣΕ ΠΟΙΚΙΛΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ(ΜΕ ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ Ή ΜΗ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ).Η ΟΠΟΙΑ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΜΟΥ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΣΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ, ΑΚΟΥΓΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΡΑΠΟΝΑ(ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΕ ΥΠΕΡΒΟΛΗ)ΓΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΙΠΕΙΕΙΝΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΠΡΟΣ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΑΥΤΗΣ, ΧΩΡΙΣ ΦΟΒΟ ΓΙΑ ΤΥΧΟΝ ΛΑΘΗ ΑΠΟ ΕΜΑΣ. ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΣ ΚΑΙ Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΙΚΡΩΝ ΑΥΤΩΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΩΝ.ΔΙΝΕΙΣ ΤΗ ΓΝΩΣΗ ΑΠΛΟΧΕΡΑ,ΜΕ ΚΙΝΗΤΡΑ, ΕΞΙΤΑΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΡΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ.Η ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΙΛΙΚΡΙΝΗΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥΣ.ΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΟΥΣ ΙΣΩΣ Η ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΑΝ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.ΣΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΕΙΔΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΑ ΠΕΡΥΣΙ (ΑΝ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΜΑ ΑΡΝΗΤΙΣΜΟ)ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΑ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ, ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΑΠΟΥΝ ΟΠΟΤΕ ΟΣΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΩΦΕΛΗ.ΩΣΤΟΣΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΩΝ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΩΝ ΠΗΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ «ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΕΣ» ΓΝΩΣΕΙΣ.
    ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ(ΕΙΤΕ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΕΙΤΕ ΣΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ), ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΞΕΙ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ (ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΟ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΠΙΤΥΧΗΣ, ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΜΟΝΙΜΑ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ, ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΟΥ),ΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΚΑΘΕ ΜΑΘΗΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΟΥΝ. ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΠΟΥ ΑΓΝΟΟΥΝ ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΝ.ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΤΑΛΕΝΤΟ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΛΟΙ.Η ΜΕΤΑΔΟΤΙΚΟΤΗΤΑ ΑΠΟΚΤΙΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ. ΤΩΡΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΠΟΤΕ. Η ΧΩΡΑ ΕΧΕΙ ΦΤΑΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΟ ΟΦΕΙΛΕΙ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 09:54 | ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    Πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία ανάγκη για αυτού του είδους τον θεσμό. Έχοντας παιδια΄και στις τρεις σχολικές βαθμίδες έχω διαπιστώσει ότι πρωτοδιόριστοι εκπαιδευτικοί έχουν περισσότερο μεράκι και όρεξη από πολλούς παλιούς. Αυτό που χρειάζεται κατά τη γνώμη μου είναι να καθιερωθεί αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στην οποία να έχουν άποψη και οι μαθητές.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 09:19 | kostas gout

    οταν ενηλικιωνεσαι δεν χρειαζεσαι μεντορα ουτε καποιο αλλο pimp να στο πω στη γλωσσα σου!!!
    βεβαια ειναι κριμα τοσοι προισταμενοι πως θα μπορεσουν να εκβιασουν καλυτερα νεαρα φρεσκα ομορφα αγορια ωστε να πετυχουν τις ορεξεις του!!!!
    ενω με το θεσμο του μεντορ ολα θα ειναι ξεκαθαρα!!!
    ξαπλωνεις μαζι μου παιρνεις τον τιτλο επαρκειας …..
    αιδως !!!!!!
    ειμαστε ενηλικοι πτυχιουχοι εαν αποφασισουμε την εκπορνευση ας μας αφησετε να το διαλεξουμε μονοι μας!!!!

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 07:23 | καλλιοπη

    Μακάρι να είχα κι εγώ ένα μέντορα όταν έπιασα την κιμωλία και μπήκα στην τάξη! Όμως πάντα ελλοχεύει ο κίνδυνος ο θεσμός να εκφυλισθεί και η μείωση του ωραρίου του μέντορα να γίνει ένα ακόμα ‘κεκτημένο’. αν η σχέση μέντορα εκπαιδευόμενου περιορισθεί στο ενσχολικό χώρο και γίνει αλλή μια γραφιοκρατική διαδικασία εντός του εκπαιδευτικού συστήματος τότε δεν υπάρχει λόγος. Αισιοδοξώντας θέλω να πιστεύω ότι οι καιροί ωρίμασαν και είμαστε ετοιμοι, τουλάχιστον μια ικανή πλειοψηφία να στηρίξουμε την αλλαγή, η οποία βέβαια αν δεν ενταχθεί σε ένα συνολιό σχέδιο αλλάγών που έχει ανάγκη η εκπαίδευση, από μόνη της δεν λέει τίποτα!

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 00:31 | Γιάννης

    Τα ΠΕΚ τι ρόλο έχουν; Εκτος απο την ξεστρατισμένη κατασταση τους οπου ο εκπαιδευτικός απλα χάνει πολλές ωρες απο τη ζωη του, υποτίθεται οτι κάνουν επιμόρφωση για τις εκπαιδευτικές ιδιαιτερότητες στην ταξη και στα μαθηματα της εκαστοτε ειδικότητας. Σωστη επιμόρφωση χρειάζεται και οχι καποιο φωστήρα πανω απο το κεφάλι του νεου εκπαιδευτικου που συνήθως έχει όρεξη και γνώση να προσφερει και απλα οι «παλιοι» και ηδη διαμορφωμένη σχολικη πραγματικότητα του στερουν τη δυνατότητα. Συνεχή επιμόρφωση και χρηση του Διαδικτου με πλατφόρμες επιμόρφωσης και αξιολόγησης των εθελοντικων αποστολων απο τους εκπαιδευτικους οι οποίες θα αξιολογούνται και θα προσμετρούνται σαν μορια στην εξέλιξη.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 00:23 | George Skintzis

    Ο ρόλος του δασκάλου – Καθηγητή (Μέντορα) είναι δισυπόστατος:
    α) εκπαιδευτικός και β) παιδαγωγικός.

    Αυτό πρέπει να διδάσκεται τέσσερα χρόνια στο Πανεπιστήμιο που σπουδάζει, ο εκπαιδευτικός-παιδαγωγός, διότι τότε και μόνο τότε θα αποβάλει το ρόλο του τιμωρού, που ενδεχομένως να είχε βιώσει κατά τα μαθητικά του χρόνια από τους καθηγητές του.
    Στην τελική του εκπαίδευση πρέπει να υποβάλετε και σε ψυχοτεχνικά τεστ, για το αν είναι σε θέση να εκτελέσει τα καθήκοντα του, απαλλαγμένος από κόμπλεξ προκαταλήψεις και εγωισμό.

    Πιστεύω ότι αυτή είναι η ουσία ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να στραφούν με αγάπη στην γνώση και την μόρφωση.
    Ο εκπαιδευτικός πρέπει να πλησιάσει τους μαθητές πρώτα ψυχικά και μετέπειτα να τους δώσει τις γνώσεις του, όσο πιο απλά και αναλυτικά γίνεται.
    Φυσικά να μπορεί να διακρίνει τα χαρίσματα του κάθε μαθητή και να του δείξει το δρόμο για τις τέχνες και τα γράμματα.

    Προϋπόθεση όλων να υπάρχει ελεγκτικός μηχανισμός από το Υπουργείο Παιδείας, όχι μόνο στους νεοδιοριζόμενους, αλλά και στους παλαιότερους εκπαιδευτικούς σε όλες τις βαθμίδες σε τακτά χρονικά διαστήματα.

    Με εκτίμηση

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 00:21 | OΛΥΜΠΙΑ

    ΠΩΣ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΜΑΣΤΙΖΕΤΑΙ ΑΠΟ ΚΟΜΑΤΙΚΑ ΟΦΙΚΙΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΕΞΑΣΦΑΛΙΣΕΙ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΕΠΙΒΛΕΠΟΜΕΝΟΥ; ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΕΚΘΕΣΗ ΙΔΕΩΝ ΚΙ ΟΜΟΡΦΑ ΛΟΓΙΑ, ΘΕΛΩ ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΤΙΚΟΜΑΤΙΚΟΥΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΥΣ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΙΣΤΩ. ΑΑΑΑ ΜΗ ΞΕΧΑΣΩ, ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ ΟΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΤΩΝ ΤΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΕΛΕΧΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΔΕΝ ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ/ΥΠΟΥΡΓΟ. ΜΙΛΑΩ ΕΚ ΠΕΙΡΑΣ.

  • 10 Δεκεμβρίου 2010, 00:17 | Χρύσα

    Υποστηρίζω ακράδαντα ότι ο καλός δάσκαλος γίνεται. Μπορεί η διδασκαλία να είναι τέχνη και τεχνική, αλλά δεν είναι ταλέντο ή έστω μόνο ταλέντο. Γι αυτό απαιτείται κατάλληλη προετοιμασία, προκειμένου ο δάσκαλος να διαφωτίσει τη νέα γενιά πάνω στο γνωστικό του αντικείμενο με τρόπο που οι μαθητές του να το γνωρίσουν σφαιρικά και δημιουργικά, αλλά και να αντιληφθούν τη σημασία του για τη ζωή τους.
    Η ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΑΣ.
    Δεν σημαίνει ότι πρέπει να θεωρείται δάσκαλος όποιος έχει αποκτήσει ένα πτυχίο Πανεπιστημίου. Όποιος επιθυμεί να διδάξει στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, οφείλει αυτό να το δηλώσει στη σχολή του από το έκτο εξάμηνο, ώστε στο έβδομο και όγδοο εξάμηνο παράλληλα με τη θεωρητική προετοιμασία να προετοιμάζεται καιπρακτικά. Με μικροδιδασκαλίες σε φροντιστηριακό ή σεμιναριακό επίπεδο στο πλαίσιο της σχολής, όπου έμπειροι ήδη και δοκιμασμένοι καθηγητές της δευτεροβάθμιας θα μυούν σταδιακά τους φοιτητές στο τι, το πώς και το γιατί του διδάσκειν. Μετά την αποφοίτηση και για ένα ή καλύτερα δύο ακόμη ακαδημαϊκά έτη οι απόφοιτοι που επιθυμούν να διδάξουν θα οδηγηθούν σε ένα σχολείο, όπου θα παρακολουθούν ένα καθηγητή του σχολείου, που διδάσκει το συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Αυτός θα είναι και ο μέντορας του εκκολαπτόμενου καθηγητή. Θα αναλάβει να τον εντάξει στο προγραμμα διδασκαλίας του, θα βρίσκεται μαζί του στην τάξη, όπου ο νεαρός ή η νεαρή καθηγήτρια θα τον παρακολουθει συστηματικά, θα του εκεθέτει τους προβληματισμούς του σχετικά με τη διαδικασία του μαθήματος και κάποιες φορές θα έχει την ευκαιρία να αναλάβει και ο ασκούμενος παραδόσεις, όπου ο Μέντορας καθοδηγητής του θα τον παρακολουθήσει και θα του ασκήσει κριτική πάντα σε πολιτισμένο επίπεδο. Κανείς δεν γεννιέται σοφός. Γίνεται όμως στην πράξη. Αυτήν ακριβώς την εμπειρία πρέπει να έχει τη δυνατότητα να την αποκτήσει ο κάθε ένας που θέλει να λέγεται δάσκαλος. Και θα την αποκτήσει μόνο μέσα στο σχολείο και υπό την καθοδήγηση έμπειρου προσώπου. Γιατί ο όρος δάσκαλος από το ρήμα διδάσκω σημαίνει διαφωτίζω. Αν λοιπόν δεν έχει πάρει το φως, πώς θα το μεταλαμπαδεύσει στη νέα γενιά. Η πρότασή μας όμως δεν τελειώνει εδώ.
    Παράλληλα, αυτός που επιθυμεί να λέγεται δάσκαλος, για όσο χρόνο ασκείται πρακτικά πρέπει να παρακολουθεί στο Πανεπιστήμιο και περισσότερα παιδαγωγικά μαθήματα. Γιατί η γνώση κερδίζεται μέσα από κατάλληλη ψυχολογική προετοιμασία και είναι ευθύνη του καθηγητή η παιδαγωγική ατμόσφαιρα στην τάξη να υποβοηθεί το έργο του. Μετά δε το πέρας της διπλής αυτής προσπάθειας σε πρακτικό και θεωρητικό επίπεδο, ο νεαρός/ή θα αξιολογείται και από τον μέντορα καθηγητή και από τη σχολή του με κατάλληλες εκθέσεις και εξετάσεις. Που σημαίνει ότι ο μέντορας καθηγητής θα είναι σε διαρκή επικοινωνία και επαφή με τη σχολή του ασκούμενου «μαθητή» του.
    Μια τέτοια ή ανάλογη προετοιμασία θα έδινε στην πατρίδα τους άξιους δάσκαλους, που θα καλλιεργούσαν στους νέους μας τη δημιουργικότητα, την εφευρετικότητα, την αποτελεσματικότητα και πάνω από όλα τη διάθεση να αγωνιστούν στο στίβο της ζωής και να συμβάλουν στο κοινωνικό γίγνεσθαι και όχι να αράξουν σε μια δημοσιοϋπαλληλική καρέκλα και μέσα από γνωριμίες να πετύχουν και την άνοδο σε δημόσια αξιώματα.
    Πιστεύω ότι η εφαρμογή του θεσμού του μέντορα καθηγητή έχει διπλό καλό αποτέλεσμα. Πρώτον όταν θα αναθέσει η πολιτεία επίσημα το ρόλο του διαφωτιστή των εφήβων στον νεοδιόριστο καθηγητή, αυτός θα μπει στην τάξη και θα αντιμετωπίσει τους μαθητές του με θάρρος και αυτοπεποίθηση, όντας ο ίδιος περισσότερο και καταλληλότερα προετοιμασμένος. Το δεύτερο καλό που θα αποκτήσει η εκπαίδευση από την εφαρμογή του θεσμού του μέντορα καθηγητή είναι πως θα ωφεληθεί και ο ίδιος ο μέντορας, γιατί αν θέλει να υπηρετήσει αυτό τον ξεχωριστό ρόλο, θα επιδιώξει να γίνει ακόμη καλύτερος στη δουλειά του, γιατί δεν θα έχει πλέον να κάνει μόνο με μικρούς μαθητές, αλλά και με γνώστες. Άλλωστε γνωστό είναι πως ο διδάσκων μαθαίνει δυο φορές.
    Οίκοθεν νοείται πως το προβλημα της πρακτικής προετοιμασίας δεν την έχει ανάγκη μόνο ο καθηγητής, αλλά και ο δάσκαλος της πρωτοβάθμιας. Γι αυτό και ο θεσμός του μέντορα δασκάλου θα ήταν επίσης πολύ χρήσιμος

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 23:48 | ΕΛΕΝΗ ΚΟΡΤΙΑΝΟΥ

    Διαβάζοντας το κείμενο του θεσμού διαπιστώνει κάποιος με «έκπληξη» ότι, παρά το γεγονός ότι στα αυξημένα προσόντα του μέντορα αναφέρεται το επιστημονικό του υπόβαθρο και η εμπειρία σε καινοτόμες εκπαιδευτικές δράσεις, στοιχεία σπουδαία για να είναι ουσιαστική η συμβολή του στο νεοδιοριζόμενο εκπαιδευτικό και να είναι αποτελεσματικός και ο θεσμός, στις προϋποθέσεις επιλογής του αναφέρεται μόνο ένα κριτήριο: Η ΠΕΝΤΑΕΤΗΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ. Δηλαδή όποιος διδάσκει πέντε χρόνια χωρίς κανένα από τα παραπάνω κριτήρια θα μπορεί να γίνει μέντορας; Ο νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός πρέπει να έχει κίνητρα για να παράγει εκπαιδευτικό έργο και πρότυπα. Αυστηρότερα κριτήρια επιλογής των μεντόρων κρίνονται απαραίτητα.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 23:41 | Αργυρώ Κουκουλά

    Διαβάζοντας με προσοχή την εισήγηση σχημάτισα την καθαρή εντύπωση οτι αντιμετωπίζεται τεχνοκρατικά και μόνο, ένα ζήτημα ουσίας.
    Και η ουσία είναι ότι ένας εκπαιδευτικός πρέπει να κόψει και να ράψει τό εκπαιδευτικό του πρόγραμμα σύμφωνα με το έμψυχο υλικό που έχει στην τάξη του και το οποίο ποικίλει και εναλλάσσεται.
    Θεωρώ εντελώς φανφαρωνικό το στήριγμα ενός Μέντωρα έτσι όπως περιγράφεται στην εισήγηση κι αναρωτιέμαι πώς ένας 5ετούς μόλις εμπειρίας καθηγητής θα μπορεί να κατευθύνει έναν εξ ίσου άπειρο.
    Ας μην σχολιάσω δε τήν γραφειοκρατία που θα προκύψει όταν οι Μέντωρες βρίσκονται σέ άλλο σχολείοπ, σέ άλλη πόλη και νομό από τόν νεοδιοριζομενο.
    Για να μην αναφερθώ ότι ο θεσμός του Μάντωρα μου δίνει την εντύπωση ότι με μιά ΙSO ρύθμιση γίνεται προσπάθεια να σαλαμοποιηθεί η ευθύνη που απορρέει κύρια από τό περιεχόμενο εκπαίδευσης αυτό καθ΄αυτό.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 23:23 | Χριστίνα

    Νομίζω ότι η καθοδήγηση των νεοδιοριζόμενων εκπαιδευτικών για το διδακτικό τους έργο είναι πολύ βασική και για το σκοπό αυτό το Υπουργείο Παιδείας α) οργανώνει κάθε χρόνο ΠΕΚ και β) επιλέγει Σχολικούς Συμβούλους με τετραετή θητεία. Το προσωπικό που επιλέγεται τόσο στα ΠΕΚ όσο και για υπηρετήσει στο αξίωμα του Σχολικού Συμβούλου έχει ή οφείλει να έχει τα ίδια τυπικά με αυτά του μέντορα. Σε μια εποχή, λοιπόν, που όλοι προσπαθούμε για το καλύτερο ,ίσως θα ήταν χρηστικότερο και αποτελεσματικότερο είτε αν α) καταργούνταν τόσο τα ΠΕΚ όσο και η θέση του σχολικού συμβούλου (θα εξοικονομούσαμε αρκετές χιλιάδες ευρώ) και ίσχυε μόνο η θέση του μέντορα, είτε αν β)οι προαναφερθέντες ασκούσαν τα καθήκοντα τους για τα οποία επιλέχθηκαν.Με λίγα λόγια, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θεωρείται απαραίτητο να εισαχθεί ακόμη ένας θεσμός,τη στιγμή που έχουμε ήδη δύο που τους πληρώνουμε και αδρά;;;

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 22:41 | ΑΝΔΡΙΤΣΟΣ

    ΜΙΑ ΒΛΑΚΕΙΑ ΚΑΙ ΜΙΣΗ, ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΑΝ ΛΕΞΗ.Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ, ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΩΡΙΣ,ΠΧ ΑΠΡΙΛΙΟ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΥΚΛΟΥΣ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟΥΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥΣ ΜΕ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΚΑΘΕ ΚΥΚΛΟΥ.ΑΥΤΗ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΕΦΟΣΟΝ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΙΑ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 22:35 | Χριστίνα Αργυροπούλου

    Οθεσμός του μέντορα είναι απαραίτητος για τους νεοδιοριζόμενους και νεοδιορισθέντες εκπαιδευτικούς, διότι ο έμπειρος εκπαιδευτικός μπορεί να συμβάλει τόσο την διδακτική του άσκηση και στην παιδαγωγική του ενημέρωση και πρακτική όσο και στην αυτοπεποίθηση του νέου εκπαιδευτικού. Ως φιλόλογος της Δ/θμιας αρκετές φορές νέοι συνάδελφοι μου ζήτησαν να παρακολουθήσουν το μάθημά μου ή να παρακολουθήσω το δικό τους για να το βελτιώσουν. Η συμβουλευτική πράξη είναι σημαντική για τον νεοδιορισμένο διότι έχει μια ουσιαστική πυξίδα πλεύσης, δεν αυτοσχεδιάζει μιμούμενος τους δασκάλους τους, αλλά εμπιστεύεται τον εαυτό του και τολμάει καινοτομίες. Ακόμα μπορεί να εφαρμοστεί και αλληλοδιδακτική από τον μέντορα στον νεοδιορισμένο και τούμπαλιν ώστε να αποκτηθεί σχέση εμπιστοσύνης και για την ποιότητα της διδασκαλίας και για την αυτοπραγμάτωση του κάθε εκπαιδευτικού. Ο στόχος του θεσμού είναι διττός έχει σχέση με τοην ποιότητα της διδασκαλίας και τον μαθητή και με τον ίδιο τον εκπαιδευτικό ως επαγγελματία και ως συνειδητό λειτουργό της εκπαίδευσης. Οι μέντορες, δεν ααρκεί να έχουν μόνον τυπικά προσόντα, αλλά να υπάρχει η έξωθεν καλή ματρτυρία για τη διδακτική τους αποτελεσματικότητα, να υπάρχει συζήτηση-συνέντευξη, να παρακολουθήσουν κάποιες διδασκαλίες του και κυρίως να είναι άνθρωπος που σέβεται τον συνάδελφο και έχει ως στόχο να προσφέρει. Τα κίνητρα μπορούν να είναι καποια μικρή πάντα αμοιβή για να μη γίνει στόχος το όποιο κέρδος, αλλά κυρίως επιβράβευση, αναγνώριση από την πολιτεία του έργου του με συναντήσεις και γεύματα εργασίας με τους υπευθύνους του ΥΠΕΠΘ καιτου Π.Ι. και πλεονεκτήματα για την εξέλιξή του. Ο μέντορας θα πρέπει να βρίσκεται κοντά στον νεοδιορισμένο όλο τον πρώτο χρόνο, κατόπιν τον 3ο χρόνο και τον 5ο για να διαπιστωθεί η πρόοδος του νέου εκπαιδευτικού, ο οποίος θα πρέπει να παρακινείται να παίρνει πρωτοβουλίες, να αναλλάσσει τις διδακτικές πρακτικές και κυρώς να ενημερώνεται συνέχεια επιστημονικά και διδακτικά -παιδαγωγικά.
    Προσοχή η Πολιτεία αν αρχίσει τον θεσμό θα πρέπει να τον προστατέψει, να υπάρξει συνέχεια και συνέπεια. Μπορούν, πέρα από τους Σχ.Συμβούλους και στελέχη του Π.Ι., να επιμορφωθούν πολλοί άλλοι εκπαιδευτικοί, που η εκπαιδευτική κοινότητα και οι Επιστημονικές Ενώσεις αν γνωρίζουν μπορούν να έχουν λόγο για την επιλογή τους.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 22:34 | ΔΗΜΗΤΡΑ ΠΑΠΑ

    Λόγια λόγια…βαρύγδουποι τίτλοι…και τι κρύβεται πίσω από όλα αυτά;
    «Οι σύγχρονες κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές ανάγκες»
    που είναι ποιες παρακαλώ; Προσδιορίστε και μη βάζετε θέματα παγίδες για να πείτε μετά: « από τη διαβούλευση προέκυψε..»
    «…..παιδαγωγικής και διδακτικής καθοδήγησης και υποστήριξης, με σκοπό την καλύτερη προσαρμογή του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού στις νέες εκπαιδευτικές, επαγγελματικές, και ευρύτερα κοινωνικές συνθήκες..».
    Η λέξη καθοδήγηση σημαίνει τι ακριβώς;
    Μήπως ο μέντορας θα είναι η προπαγάνδα των εκάστοτε χρηματοδοτών; (ό,τι κάνετε στα πανεπιστήμια, δηλαδή). Ή μήπως του κάθε υπουργού γενικώς που σήμερα θα βλέπει το ΦΙΡΟΜ για ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και την καταστροφή της Σμύρνης και τα γεγονότα εκείνα ως μικροεπεισόδια..(συγχωρείστε με έχω κάνει delete στις ακριβείς λέξεις..γιατί δεν το άντεξα).
    Δασκάλους με προσωπικότητα θέλετε ή κουτσούνια; τέτοιους είχα κατά τη διάρκεια της χούντας..που σκίζαν τις σελίδς της πολιτικής αγωγής στα κεφάλαι που αναλυόταν η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Ο ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ και Ο ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ
    ……«διαμόρφωση του εν λόγω θεσμού, ειδικότερα σε σχέση με τα προσόντα, τις προϋποθέσεις, τα καθήκοντα, τη διάρκεια και γενικότερα το περιεχόμενο της μεντορικής σχέσης»…..Τα προσόντα του δασκάλου είναι αυτά που θα τους δώσετε στο Πανεπιστήμιο κατά τη διάρκεια της φοίτησής τους.. γιατί αν πάρουν όσα πρέπει να πάρουν, δεν τους χρειάζεται κανένας μέντορας.. Αν τους προσθέσετε και λίγη παιδοψυχολογία, ας πούμε…αν μάθουν αληθινή, αντικειμενική ιστορία …αν μάθουν τη διαλεκτική και τη σύγκριση ώστε όχι να καθοδηγήσουν τα παιδιά αλλά να τα βάλουν σε σκέψεις και προβληματισμούς; Αλλά ξέχασα. Αυτό δε βολεύει και πολύ τις «…ευρύτερα κοινωνικές συνθήκες..» τις αγορές ας πούμε… Τι διαφέρει αυτό που ετοιμάζετε από τη καθοδήγηση των στελεχών, των πάλε ποτέ κομμουνιστικών καθεστώτων; των χουντικών καθεστώτων; Ευρύτερα κοινωνικές συνθήκες δεν είναι μόνο οι μετανάστες.. είναι και η νέα οικονομική τάξη πραγμάτων..και αυτή είναι η χειρότερη..ο μέντορας θα συμβουλεύει τους δασκάλους να μην ΄καταναλώνονται σε τέτοια θεματακια .Βάλτε καλύτερα κανέναν επιθεωρητή να μπαίνει στη τάξη ξαφνικά και με τις ερωτήσεις του να διακρίνει αν ο δάσκαλος ξέρει να κάνει τη δουλειά του και να κάνει έξυπνα και ψαγμένα παιδιά…και οχι επιθεωρητή του συστήματος…και τα υπόλοιπα να διδάσκονται στο Πανεπιστημιο..γιατί όλοι οι εκπαιδευτικοί ουτως η άλλως ..προορισμένοι να διδάξουν ειναι.. αυτό σπουδάζουν… γιατι να αφορά τους νεοδιοριζόμενους..τι σημαίνει αυτό πάλι;μήπως σε αυτο απαντα ένα σχόλιο πιο πανω του κ. Πιλάλη; Πονηρά και βρώμικα μυαλά…
    ΔΗΜΗΤΡΑ Π.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 22:32 | Χριστίνα Αργυροπούλου

    Οθεσμός του μέντορα είναι απαραίτητος για τους νεοδιοριζόμενους και νεοδιορισθέντες εκπαιδευτικούς, διότι ο έμπειρος εκπαιδευτικός μπορεί να συμβάλει τόσο την διδακτική του άσκηση και στην παιδαγωγική του ενημέρωση και πρακτική όσο και στην αυτοπεποίθηση του νέου εκπαιδευτικού. Ως φιλόλογος της Δ/θμιας αρκετές φορές νέοι συνάδελφοι μου ζήτησαν να παρακολουθήσουν το μάθημά μου ή να παρακολουθήσω το δικό τους για να το βελτιώσουν. Η συμβουλευτική πράξη είναι σημαντική για τον νεοδιορισμένο διότι έχει μια ουσιαστική πυξίδα πλεύσης, δεν αυτοσχεδιάζει μιμούμενος τους δασκάλους τους, αλλά εμπιστεύεται τον εαυτό του και τολμάει καινοτομίες. Ακόμα μπορεί να εφαρμοστεί και αλληλοδιδακτική από τον μέντορα στον νεοδιορισμένο και τούμπαλιν ώστε να αποκτηθεί σχέση εμπιστοσύνης και για την ποιότητα της διδασκαλίας και για την αυτοπραγμάτωση του κάθε εκπαιδευτικού. Ο στόχος του θεσμού είναι διττός έχει σχέση με τοην ποιότητα της διδασκαλίας και τον μαθητή και με τον ίδιο τον εκπαιδευτικό ως επαγγελματία και ως συνειδητό λειτουργό της εκπαίδευσης. Οι μέντορες, δεν ααρκεί να έχουν μόνον τυπικά προσόντα, αλλά να υπάρχει η έξωθεν καλή ματρτυρία για τη διδακτική τους αποτελεσματικότητα, να υπάρχει συζήτηση-συνέντευξη, να παρακολουθήσουν κάποιες διδασκαλίες του και κυρίως να είναι άνθρωπος που σέβεται τον συνάδελφο και έχει ως στόχο να προσφέρει. Τα κίνητρα μπορούν να είναι καποια μικρή πάντα αμοιβή για να μη γίνει στόχος το όποιο κέρδος, αλλά κυρίως επιβράβευση, αναγνώριση από την πολιτεία του έργου του με συναντήσεις και γεύματα εργασίας με τους υπευθύνους του ΥΠΕΠΘ καιτου Π.Ι. και πλεονεκτήματα για την εξέλιξή του. Ο μέντορας θα πρέπει να βρίσκεται κοντά στον νεοδιορισμένο όλο τον πρώτο χρόνο, κατόπιν τον 3ο χρόνο και τον 5ο γοια να διαπιστωθεί η πρόοδος του νέου εκπαιδευτικού, ο οποίος θα πρέπει να παρακινείται να παίρνει πρωτοβουλίες, να αναλλάσσει τις διδακτικές πρακτικές και κυρώς να ενημερώνεται συνέχεια επιστημονικά και διδακτικά -παιδαγωγικά.
    Προσοχή η Πολιτεία αν αρχίσει τον θεσμό θα πρέπει να τον προστατέψει, να υπάρξει συνέχεια και συνέπεια. Μπορούν, πέρα από τους ΣΧ.Συμβούλους και στελέχη του Π.Ι. να επιμορφωθούν πολλοί άλλοι εκπαιδευτικοί, που η εκπαιδευτική κοινότητα και οι Επιστημονικές Ενώσεις αν γνωρίζουν μπορούν να έχουν λόγο για την επιλογή τους.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 22:25 | Καυχιτσας Βαγγελης

    Ελατε ρε παιδια ασχολειθιται με τιποτα σοβαρο οπως ο αριθμος των εισακτεων-καταργηση ΤΕΙ κλεισιμο περιφερειακων και οχι μονο πανεπιστημιων.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 21:47 | Χρήστος Λυμπερόπουλος

    Από την μέχρι τώρα εμπειρία μου στην εκπαίδευση (15 χρόνια σε γενικό Λύκειο) έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η ανταλλαγή απόψεων , προτάσεων και εμπειριών μεταξύ συναδέλφων μπορεί να βοηθήσει αποφασιστικά στην βελτίωση και στην εξέλιξη της δουλειάς του εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη.
    Άρα θα μπορούσε ο θεσμός να διευρυνθεί και με άλλη μορφή να περιλαμβάνει όχι μόνο νεοδιόριστους άλλα όλους τους εκπαιδευτικούς.
    Για τους νεοδιόριστους η ομαλή ένταξη τους στην νέα σχολική μονάδα είναι καθοριστικής σημασίας για την απόδοσή τους μέσα στην τάξη και σε αυτήν την κατεύθυνση μπορεί να βοηθήσει ο προτεινόμενος θεσμός. Γι’ αυτό το λόγο ο μέντορας θα πρέπει να γνωρίζει πολύ καλά τις φυσιογνωμία και τις ειδικές συνθήκες που επικρατούν στο συγκεκριμένο σχολείο προκειμένου να βοηθήσει τον νέο συνάδελφο να προσαρμοστεί ομαλά στο καινούργιο γι΄αυτόν σχολικό περιβάλλον.
    Σε αυτό θα μπορούσε να βοηθήσει και ο Διευθυντής της σχολικής μονάδας αλλά η εμπειρία δείχνει πως οι Διευθυντές που είναι ευαισθητοποιημένοι σε αυτά τα ζητήματα μάλλον αποτελούν μικρή μειοψηφία.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 21:34 | ΝΙΚΟΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ

    ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΝΕΟ ΑΥΤΟΝ ΘΕΣΜΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟΝ ΑΝ ΘΕΩΡΟΥΜΕ (ΟΧΙ ΑΔΙΚΑ) ΩΣ ΑΠΑΡΧΑΙΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΧΡΗΣΤΟ ΤΟ ΘΕΣΜΟ ΤΩΝ ΠΕΚ.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 21:21 | ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑΣ

    Ο θεσμός του Μέντορα είναι απαραίτητος, γιατί έτσι θα βοηθηθεί ο νέος εκπαιδευτικός από έναν έμπειρο και επιστημονικά καταρτισμένο συνάδελφο, να εγκλιματιστεί στο σχολικό χώρο, να ανταπεξέλθει στις διδακτικές απαιτήσεις, τόσο ως προς τη μεθοδολογία, όσο και σε θέματα γνωστικού περιεχομένου. Ο μέντορας πρέπει να έχει επιστημονική οντότητα και παρουσία, καθώς και μια ελάχιστη εμπειρία τουλάχιστον πενταετίας πάνω στη διδακτική και γενικότερα εκπαιδευτική διαδικασία. Ως κίνητρο ας θεσπιστεί η ταχύτερη εξέλιξή του στο επόμενο μισθολογικό κλιμάκιο, στο μισό του απαιτούμενου χρόνου.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 21:12 | zeng26

    Θα ήθελα να ξέρω τίνος εισήγηση εἰναι αυτός ο υπό κατασκευήν θεσμός…
    …του μέντορος– νομίζω αυτή είναι η σωστή ορθογραφία…
    και μαντεύω ότι είναι «υπηρεσιακός παράγων», από την υπαλληλία δηλαδή…

    Αυτό που χρειάζεται η εκπαίδευση είναι, κατά την ταπεινή μου γνώμη, να ξεφύγει από την …παράδοση της τελευταίας τεσσαρακονταετίας, που έχει ήδη χαντακώσει κάθε εκπαιδευτική απόπειρα, και έχει καταβαραθρώσει το εκπαιδευτικό ήθος.Πού θα τους βρήτε τους… μέντορες;

    Οι μεντορες θα μυήσουν τους νεους στα κόλπα των παλιών, και αυτό δεν είναι ούτε σκόπιμο ούτε ηθικό.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 21:10 | Μιχάλης Π

    Αδυνατώ να καταλάβω το λόγο της διαβούλευσης στο συγκεκριμένο θέμα !
    Φρεσκότατος νόμος που προβλέπει τον «μέντορα» και απαιτούνται διευκρινιστικές εγκύκλιοι επί εγκυκλίων ,(όπως για το βαθμολόγιο των αναπληρωτών και ωρομισθίων για την αναγνώριση της παρεχόμενης πραγματικής δημόσιας προϋπηρεσίας πριν το διορισμό τους ), και αμφισφητείται τόσο γρήγορα ;;

    Νόμος 3848 / 19.5.2010
    Άρθρο 4

    5. Ο νεοδιοριζόμενος εκπαιδευτικός υπηρετεί επί δύο
    έτη ως δόκιμος εκπαιδευτικός προκειμένου να προε−
    τοιμασθεί για να αναλάβει πλήρως το διδακτικό και
    παιδαγωγικό του έργο. Η προετοιμασία περιλαμβάνει,
    μεταξύ άλλων, την εξοικείωση του νεοδιοριζόμενου
    εκπαιδευτικού με το εκπαιδευτικό περιβάλλον και την
    εισαγωγική επιμόρφωση.
    6. Για την καθοδήγηση και υποστήριξη του νεοδιοριζό−
    μενου εκπαιδευτικού ορίζεται από τον αρμόδιο σχολικό
    σύμβουλο σε συνεργασία με τον διευθυντή της σχολι−
    κής μονάδας ο μέντοράς του. Ο μέντορας πρέπει να
    έχει μεγάλη εκπαιδευτική και διδακτική εμπειρία και να
    υπηρετεί ως εκπαιδευτικός στην ίδια σχολική μονάδα
    ή την ίδια ομάδα σχολείων.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 20:38 | panagiotis

    Οταν δημιουργήθηκε ο θεσμός του Σχολικού Συμβούλου η εκπ. κοινότητα πανηγυρισε. Στη συνεχεια όμως πολλοί,αν οχι οι περισσότεροι, απο τους επιλεγμένους Σχ. Συμβούλους φάνηκαν ανεπαρκείς( Πολλά τυπικά προσόντα- μεταπτχ. ,διδακτορικά,- αλλά δυστυχώς η μόνη τους εγνοια ηταν και είναι πως θα αποφύγουν την τάξη). Φοβάμαι οτι και Ο θεσμός του μεντορα θα είναι κατι ανάλογο.
    ΠΡΟΤΑΣΗ Να δημιουργηθούν σχολές επιμόρφωσης για νεοδιοριστους οπου θα διδάσκουν ικανοί, μάχιμοι, με αυξημένα προσόντα εκπαιδευτικοί,εκπαιδευτικοί που αποδεδειγμένα έχουν προσφέρει στη μάχη της τάξης(οχι φίλοι του προσωπικού των ΠΕΚ) και αυτές οι σχολές σε συνεργασία με την σχολική μονάδα τοποθέτησης να καθοδηγήσουν το νεο συνάδελφο. Αν θέλουμε πραγματικά να καινοτομήσουμε θα πρέπει και οι νέοι συνάδελφοι να υπάρχει πρόβλεψη(με κάποιο τρόπο ) να «επιμορφώνουν» τους έμπειρους, μην ξεχνάμε οτι μπορεί να τους λείπει η πείρα αλλά τους βρίσκεται άφθονο δημιουργικό πάθος και ιδέες που θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν απο τους παλαιοτερους.

  • 9 Δεκεμβρίου 2010, 20:38 | Ειρήνη Βρεττού

    Με δεν ειναι αυτονόητο ότι οι παλιοί πρέπει να εκπαιδεύουν και να συμβουλεύουν τους νεότερους; Πώς αλλιώς θα μάθουν, αφού τα πανεπιστήμια μόνο θεωρητική γνώση προσφέρουν και τίποτα χρήσιμο για το «πώς γίνεται η δουλειά». Γιατί πρέπει να θεσμοθετηθεί κάτι τέτοιο; Για να αποκτήσουν καποιοι παλιότεροι εξουσίες πάνω στους καινούριους; Και γιατί πρέπει γι’ αυτό να περικοπούν ώρες από το πρόγραμμα διδασκαλίας τους; Δηλαδή αντί να διδάξουν τους μαθητές, να διδάσκουν τους δασκάλους που θα διδάσκουν τους μαθητές; Άρα περισσότερα κενά σε προσωπικό; Και κάτι ακόμα. Πώς διασφαλιζεται ότι «μέντορας» και «νέος» θα δέσουν σαν χαρακτήρες; Γιατί αν δεν δέσουν κι ο ένας είναι υποχρεωμένος να υποστεί τον άλλον, αυτό μάλλον θα εξαφανίσει κάθε ζήλο του νέου και τελικά ζημιωμένα θα βγουν πάλι τα παιδιά.

Σχόλια 1 2 3 4