- Το εκπαιδευτικό προσωπικό των Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ. αξιολογείται για το εκπαιδευτικό, επιστημονικό και διδακτικό του έργο, καθώς και για την εν γένει παρουσία και προσφορά του στο Π.Σ. ή το ΠΕΙ.Σ. στη διάρκεια της μονοετούς θητείας και στη διάρκεια του τελευταίου έτους της διετούς η τετραετούς θητείας του, κατά περίπτωση.
- Οι εκπαιδευτικοί αξιολογούνται από το ΕΠ.Ε.Σ. του οικείου Π.Σ. ή ΠΕΙ.Σ., τον Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου του οικείου ΕΠ.Ε.Σ. και τον Διευθυντή του σχολείου, οι οποίοι συντάσσουν εκθέσεις αξιολόγησης. Για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών το ΕΠ.Ε.Σ. συνεδριάζει νομίμως με τη συμμετοχή των μελών των περ. α΄ έως γ΄ της παρ. 1 του άρθρου 17.
- Τα κριτήρια αξιολόγησης των εκπαιδευτικών είναι η παιδαγωγική, επιστημονική, διδακτική, καθώς και υπηρεσιακή τους επάρκεια.
α) Το ΕΠ.Ε.Σ. αξιολογεί την παιδαγωγική επάρκεια των εκπαιδευτικών, όπως προκύπτει ιδίως από τον βαθμό συμμετοχής τους στις δράσεις εσωτερικής αξιολόγησης του σχολείου, την αποδοτικότητα των μαθητών στις δράσεις που περιλαμβάνονται στα σχέδια προγραμματισμού δράσεων και εκπαιδευτικών στόχων του σχολείου κατά τη διάρκεια της θητείας τους, την ανάπτυξη καινοτόμων εκπαιδευτικών δράσεων, τη συμμετοχή στους ομίλους, σε προγράμματα επιμόρφωσης και σε προγράμματα πρακτικής άσκησης φοιτητών.
β) Ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου αξιολογεί την επιστημονική και διδακτική επάρκεια των εκπαιδευτικών και ιδίως την επάρκεια στα διδασκόμενα γνωστικά αντικείμενα, τον σχεδιασμό και την προετοιμασία της διδασκαλίας, την αξιοποίηση ποικίλου υλικού και πηγών στη διδασκαλία, την εφαρμογή διαφοροποιημένης παιδαγωγικής στη διδακτική πράξη, τη χρήση νέων τεχνολογιών και τη διαχείριση της σχολικής τάξης. Ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου αξιολογεί την επιστημονική και διδακτική επάρκεια του εκπαιδευτικού, ύστερα από συνολική εκτίμηση του έργου του, η οποία περιλαμβάνει παρατήρηση της διδασκαλίας στην τάξη και εκτίμηση του φακέλου με τις εργασίες και το διδακτικό υλικό, που ο εκπαιδευτικός παραχωρεί στους μαθητές. Για τη σύνταξη της έκθεσης αξιολόγησης ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου λαμβάνει υπόψη τις εκθέσεις, που συντάσσουν οι Σχολικοί Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 16.
γ) Ο διευθυντής του Π.Σ. ή του ΠΕΙ.Σ. αξιολογεί την υπηρεσιακή επάρκεια και τη συνεργασία των εκπαιδευτικών με τους γονείς των μαθητών. Συγκεκριμένα αξιολογεί ιδίως την ανταπόκριση των εκπαιδευτικών στα διοικητικά καθήκοντα, που τους ανατίθενται, τη συνεπή, συστηματική και οργανωμένη διεκπεραίωση των διοικητικών τους υποχρεώσεων με συνεκτίμηση, μεταξύ άλλων, της διάθεσης συνεργασίας, της ανάπτυξης πρωτοβουλιών και της συνεισφοράς τους στην εύρυθμη λειτουργία του σχολείου.
Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας και Θρησκευμάτων, η οποία εκδίδεται μετά από εισήγηση της Δ.Ε.Π.Π.Σ. και γνώμη του Ι.Ε.Π. εξειδικεύονται τα υποκριτήρια των κριτηρίων της παρούσας και προσδιορίζονται οι αξιολογικές μονάδες που τους αποδίδονται. Ως θετική χαρακτηρίζεται η αξιολόγηση του εκπαιδευτικού, ο οποίος συγκεντρώνει συνολικό αριθμό μονάδων τουλάχιστον ίσο με το μισό του μέγιστου αριθμού μονάδων, που μπορεί να συγκεντρώσει αθροιστικά στα επιμέρους κριτήρια.
- Μετά την ολοκλήρωση της αξιολόγησης, οι εκπαιδευτικοί, που αξιολογήθηκαν θετικά, δύνανται να υποβάλουν αίτηση ανανέωσης της θητείας τους στα οικεία Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ., η οποία υποβάλλεται στα ΕΠ.Ε.Σ. μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επομένη της λήψης γνώσης των εκθέσεων αξιολόγησης. Μετά την υποβολή των αιτήσεων, τα ΕΠ.Ε.Σ. υποβάλλουν στη Δ.Ε.Π.Π.Σ. πίνακα με τους εκπαιδευτικούς που αξιολογήθηκαν θετικά. Η Δ.Ε.Π.Π.Σ. υποβάλλει στη Γενική Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων συγκεντρωτικό πίνακα των επιτυχώς αξιολογηθέντων εκπαιδευτικών όλων των Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ.. Η ανανέωση της θητείας γίνεται με απόφαση του Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.
- Οι εκπαιδευτικοί, που αξιολογήθηκαν αρνητικά, δικαιούνται να ασκήσουν ένσταση ενώπιον της Δ.Ε.Π.Π.Σ. μέσα σε αποκλειστική προθεσμία τριών (3) εργάσιμων ημερών από την επομένη της λήψης γνώσης των εκθέσεων αξιολόγησης. Η ένσταση περιλαμβάνει αναλυτικά τα συγκεκριμένα στοιχεία και τα πραγματικά περιστατικά, στα οποία ο αξιολογούμενος θεμελιώνει τους ισχυρισμούς της ένστασής του. Η Δ.Ε.Π.Π.Σ. εξετάζει το παραδεκτό και το βάσιμο της ένστασης και μπορεί είτε να οριστικοποιήσει είτε να διορθώσει τις εκθέσεις αξιολόγησης με παράθεση πλήρους αιτιολογίας. Δικαιούται, επίσης, να ζητήσει οποιεσδήποτε πρόσθετες διευκρινίσεις κρίνει απαραίτητες από το ΕΠ.Ε.Σ. ή τον αξιολογούμενο και γενικώς να προβεί σε οποιαδήποτε ενέργεια απαιτείται για τη διακρίβωση των προβαλλόμενων ισχυρισμών, αποφαίνεται δε για τις ενστάσεις μέσα σε προθεσμία δέκα (10) εργάσιμων ημερών από την περιέλευσή τους σε αυτήν. Οι εκπαιδευτικοί, οι ενστάσεις των οποίων έγιναν δεκτές, δύνανται να υποβάλουν αίτηση ανανέωσης της θητείας τους στα οικεία Π.Σ. ή ΠΕΙ.Σ.. Η αίτηση του προηγούμενου εδαφίου υποβάλλεται στη Δ.Ε.Π.Π.Σ. μέσα σε τρεις (3) εργάσιμες ημέρες από την επομένη της λήψης γνώσης της απόφασης επί της ένστασης. Η Δ.Ε.Π.Π.Σ. υποβάλλει στη Γενική Διεύθυνση Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων συγκεντρωτικό πίνακα των ανωτέρω εκπαιδευτικών. Η ανανέωση της θητείας γίνεται με απόφαση του Προϊσταμένου της Γενικής Διεύθυνσης Σπουδών Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων.
6. Οι εκπαιδευτικοί, που αξιολογούνται αρνητικά δεν έχουν δικαίωμα να υποβάλουν αίτηση για την πλήρωση κενών θέσεων εκπαιδευτικών σε Π.Σ. και ΠΕΙ.Σ., σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 19 και υποψηφιότητα για την επιλογή σε θέση Διευθυντή Π.Σ. ή ΠΕΙ.Σ. για τα επόμενα τρία (3) σχολικά έτη από τη λήψη γνώσης της έκθεσης αρνητικής αξιολόγησης ή της απορριπτικής απόφασης επί της ένστασης. 7. Αν εκπαιδευτικός απουσιάζει κατά τη διάρκεια του τελευταίου διδακτικού έτους της θητείας του, αξιολογείται στη διάρκεια του έτους, κατά το οποίο αναλαμβάνει εκ νέου υπηρεσία.
Επιστρέφει μια υποτιθέμενη αξιολόγηση εν μέσω πανδημίας με τιμωρητική διάθεση που συνδέεται με απολύσεις και μισθολογική στασιμότητα και θα γίνεται με μη αντικειμενικά και μη μετρήσιμα κριτήρια μέσα σε λίγες ώρες από ανθρώπους που έχουν χρόνια να μπουν σε σχολική αίθουσα και από διευθυντές στους οποίους θα παίζουν ρόλο οι γνωριμίες και οι συμπάθειες,δημιουργώντας έτσι μια σειρά από προβλήματα!Ο ΑΣΕΠ,τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά των συναδέλφων ολων των βαθμίδων είναι η καλύτερη απόδειξη των ικανοτήτων και προσόντων μας!
Να μην ψηφιστεί ένα τέτοιο νομοσχέδιο που θα κατακερματίσει τη δημόσια παιδεία και τα εργασιακά δικαιώματα των λειτουργών των σχολείων!Που δεν έχει σκοπό να επιμορφώσει,να εξελίξει την εκπαιδευτική διαδικασία αλλά να μειώσει τις ήδη μικρές δαπάνες για τα δημόσια σχολεία!!
Ποιός θα αξιολογήσει τους εκπαιδευτικούς; Οι διευθυντές, που πολλοί (όχι όλοι, αλλά πολλοί) δεν ξέρουν ούτε απλή χρήση υπολογιστή, ούτε το myschool να χειρίζονται, και βάζουν τους καθηγητές να κάνουν τις δουλειές τους; Οι συντονιστές, που εμφανίστηκαν τώρα, 2 μήνες μετά, να μας δώσουν οδηγίες δημιουργία τάξης στο eclass; Που ήταν τόσο καιρό οι συντονιστές, που παλεύαμε με την εξ αποστάσεως εκπαιδευτικοί και μαθητές; Άφαντοι. Επίσης, οι διαπροσωπικές σχέσεις είναι μεγάλο μείον στην αντικειμενικότητα της αξιολόγησης, δεν ξέρω πώς αυτό μπορεί να παρακαμφθεί.
Πολύ ενδιαφέρον το νομοσχέδιο. Τον Ιούλιο 2019 παραιτήθηκε ο οργανωτικός συντονιστής του ΠΕΚΕΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ. Από τότε αυτή η υπηρεσία λειτουργεί και διοικείται από την αναπληρώτρια του. Ενώ ο νόμος του Υπουργείου προβλέπει ότι αναπλήρωση γίνεται το πολύ για δύο μήνες, έχουν περάσει 10 μήνες. Και η θέση δεν προκηρύσσεται. Ποια σκοπιμότητα εξυπηρετεί το Υπουργείο και δεν προκηρύσσει τη θέση οργανωτικού συντονιστή στο ΠΕΚΕΣ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ; Ποιος να εμπιστευτεί το Υπουργείο Παιδείας όταν το ίδιο δεν εφαρμόζει τους δικούς του νόμους για όφελος κάποιας κυρίας;
Τελικά μήπως όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν; Το άρθρο 20 παραμένει στο ίδιο αναχρονιστικό πλαίσιο. Από το διάβασμα των σχετικών σχολίων της διαβούλευσης από εκπαιδευτικούς και από γονείς αποπνέεται η παραπάνω αίσθηση.
1.Αξιολόγηση από ποιόν;
Το άρθρο 20 επιμένει σε μια αναχρονιστική βαλτωμένη κατάσταση αξιολόγησης από τα πάνω και έξω προς τα κάτω και έσω. Από τον συντονιστή εκπαιδευτικού έργου (πρώην σύμβουλου), τον Διευθυντή , από τους υποδιευθυντές.
Από τους συντονιστές; Οι συντονιστές έχουν να δουν σχολείο κάτι χρόνια. Κλεισμένοι στα γραφεία της Διεύθυνσης έχουν καταντήσει κλασικοί γραφειοκράτες, φροντίζοντας κυρίως για προσωπική τους ανέλιξη. Πρόκειται για βαριά βιογραφικά και ικανότατους εκπαιδευτικούς που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά περισσότερα στο πεδίο της δράσης. Η επιστροφή τους με επισκέψεις στα σχολεία θα εύρισκε πολλά εμπόδια από συνδικαλιστές που θα το εξελάμβαναν ως επιθεωρητισμό. Και αν τελικά αυτό κάποτε θα μπορούσε να γίνει, πόσες φορές κάποιος συντονιστής –σύμβουλος θα μπορούσε να παρακολουθεί το μάθημα ενός εκπαιδευτικού στην τάξη; Μία, δύο, τρείς; Ε και ; Αυτό θα επέτρεπε εξαγωγή συμπερασμάτων; Θα μπορούσε την ημέρα της επίσκεψης όλα να παρουσιάζονταν ιδανικά, και μόλις έφευγε ο σύμβουλος, ο δάσκαλος να ξαναγύριζε σε μια χαλαρή ακατάλληλη κατάσταση μη αποτελεσματικής διδασκαλίας.
Από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας; Εδώ γελάνε! Σε αρκετά σχολεία διοικούν ακατάλληλοι διευθυντές στα πλαίσια μιας απίστευτα μεγάλης συναλλακτικής μορφής διοίκησης. Συναλλαγή με υποδιευθυντές, συναλλαγή με εκπαιδευτικούς, συναλλαγή με μαθητές, συναλλαγή με γονείς, συναλλαγή με τοπικές κοινωνίες και δήμους. Ο καθένας κοιτάει να κάνει τη δουλειά του όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Συχνά εκπαιδευτικοί κρατάνε ως ασήκωτα βαρίδια τους αδύναμους αυτούς διευθυντούληδες και υποδιευθυντούληδες, ανταλλάσοντας τη σιωπή τους για παρανομίες, παρατυπίες και ανηθικότητες, με προσωπικά προνόμια (άγραφες άδειες, μη εκπόνηση εφημεριών, απουσία ελέγχου, χαλαρότητα ή και αποχή από τα αυτονόητα του μαθήματος, εμπλοκή τους σε επιτροπές, και άλλα χαζά. Συνήθως είναι αυτοί που βαθμολογούνται και αξιολογούνται με άριστα αφού αποτελούν τους αυλοκόλακες της διοίκησης. Και η διοίκηση είναι αυτή που διαχειρίζεται το my school, στέλνοντας προς την ανώτερη βαθμίδα μια επίπλαστη εικόνα στην οποία όλα βαίνουν τέλεια. Το γνωστό δόγμα: Εμείς κάνουμε ότι αξιολογούμαστε, και εκείνοι κάνουν ότι αξιολογούν. Το οξύμωρο εδώ είναι πως πανάξιοι, ικανότατοι, τυπικότατοι εκπαιδευτικοί που αφήνουν την ψυχή τους στο σχολείο, καταξιωμένοι στα μάτια των μαθητών και των γονέων, συχνά είναι εκείνοι που τελικά βγαίνουν από το ίδιο το σύστημα αξιολόγησης ως προβληματικοί, απλά γιατί είναι ικανοί άρα επικίνδυνοι για το σύστημα. Αυτό που στην πραγματικότητα ενδιαφέρει την διοίκηση είναι να είναι εντάξει με την γραφειοκρατία προς την ανώτερη βαθμίδα (από αυτήν άλλωστε κρίνεται), ο σχεδιασμός εκδρομών με τα τουριστικά γραφεία και η προσωπική συλλογή μορίων ανέλιξης μέσω των χρόνων υπηρεσίας στη θέση ευθύνης που διαιωνίζουν καθώς και άλλων σεμιναρίων, μεταπτυχιακών κλπ. που παρακολουθούν εξ αποστάσεως καθημερινώς από τα γραφεία τους. Σε πολλά σχολεία οι Διευθυντές και οι υποδιευθυντές φοβούνται και από τον ίσκιο κάποιων νεότερων εκπαιδευτικών με σημαντικά και ουσιαστικά προσόντα μήπως ανέβουν απότομα και τους ξεπεράσουν. Καταλαβαίνει κανείς ότι οι πρώτοι θα πρέπει να αξιολογούν τους δεύτερους αλλά δεν ισχύει και το αντίστροφο.
Κανένα άρθρο δεν βάζει στο παιγνίδι της αξιολόγησης τους ίδιους τους μαθητές και τους γονείς. Μα το έργο του κάθε εκπαιδευτικού σε αυτούς δεν απευθύνεται τελικά; Αυτοί δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο; Εδώ θα ακουστούν αναρίθμητες αντιρρήσεις από συνδικαλιστές, και άλλους βολεμένους της βαλτωμένης αυτής κατάστασης, προβάλλοντας λογικά επιχειρήματα. Σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν τα μέσα και ο τρόπος να γίνει έγκυρα, αντικειμενικά, σωστά και δίκαια αυτός ο τρόπος αξιολόγησης. Αξιολόγηση από τα έσω και κάτω προς τα έσω και επάνω. Ομοίως θα έπρεπε να υπάρχει αξιοκρατικός, αντικειμενικός και δίκαιος τρόπος αξιολόγησης των Διευθυντών και υποδιευθυντών από τους εκπαιδευτικούς, γονείς μαθητές, και όχι μόνο από όργανα της ανώτερης βαθμίδας συχνά με κομματικά κριτήρια φιλίες και ανταλλάγματα. Τα πάντα γίνονται, για τα πάντα υπάρχουν λύσεις αφού τα πάντα εμπεριέχουν σχετικές γνώσεις που γνωρίζουν εκπαιδευτικοί που έχουν σπουδάσει την εκπαιδευτική διοίκηση. Γιατί η Διοίκηση τελικά είναι και επιστήμη!
2. Αξιολόγηση Πώς;
Απαιτείται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο καλύτερος δυνατός σχεδιασμός με μεθόδους και κριτήρια έγκυρα, αντικειμενικά, αποτελεσματικά, στηριγμένα σε σχετικές ερευνητικές επιστημονικές προσπάθειες της παγκόσμιας βιβλιογραφίας. Και εδώ οι εκπαιδευτικοί με γνώσεις διοίκησης, πάνω στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στα μέγιστα. Ιδιαίτερα αν τους δίνονταν θεσμικά η ευκαιρία να βρεθούν στις θέσεις διοίκησης υποδιευθυντών και διευθυντών των σχολείων ώστε να εφαρμόσουν στην πράξη τον πλούτο των γνώσεων που κουβαλάνε.
3. Αξιολόγηση γιατί;
Ίσως το πλέον δύσκολο σημείο από πλευράς πολιτείας να επικοινωνήσει με την εκπαιδευτική κοινότητα, την στιγμή που τα συνδικαλιστικά όργανα πάντα προβάλλουν τα ισχυρότερα επιχειρήματα σε αντιρρήσεις για την αξιολόγηση ως οφείλουν άλλωστε να κάνουν. Δεν είναι παράλογο, ίσα–ίσα το αντίθετο. Επιβάλλεται να έχουν θέση διασφαλίζοντας προσωπικά δεδομένα εκπαιδευτικών, την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, μα πάνω από όλα την εργασία των εκπαιδευτικών. Μόνο που αν αφουγκραστούν την νέα τάξη πραγμάτων, τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς, τις ανάγκες και τις προσδοκίες της ίδιας της κοινωνίας εν κατακλείδι, θα πρέπει να επιτρέψουν την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου με ουσιαστική άποψη για αυτήν, προφυλάσσοντας την από κάθε κακοτοπιά. Δεν θα πρέπει με τίποτε να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Παλαιότερη σχετική προσπάθεια που έλαβε χώρα, όταν ο νυν πρωθυπουργός από τη θέση υπουργού εσωτερικών και διοίκησης τότε σε μια δύσκολη μνημονιακή περίοδο και με απίστευτη πίεση από τους Ευρωπαίους, είχε αναπτύξει μια θεωρία ποσόστωσης σε σχέση με την ανέλιξη ή την απομάκρυνση εκπαιδευτικών, τη στιγμή που δεν είχαν λυθεί βασικά προβλήματα με τον τρόπο, τη μεθοδολογία και τα κριτήρια της αξιολόγησης πράγμα που είχε μεγάλες αρνητικές συνέπειες που στοιχειώνουν ακόμα και τώρα τις σκέψεις για αποδοχή μιας αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.
Η αξιολόγηση θα πρέπει να έχει κυρίως διαμορφωτικό χαρακτήρα στα πλαίσια της βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου, επιτρέποντας τον σχετικό αναστοχασμό. Γι αυτό ο χαρακτήρας της θα πρέπει να είναι δυναμικός. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει και ο τελικός χαρακτήρας αξιολόγησης στα πλαίσια κρίσεων στελεχών για θέσεις ευθύνης. Θα πρέπει η αξιολόγηση να συνδέεται με κίνητρα απόδοσης, τη στιγμή που ο κλάδος των εκπαιδευτικών στερείται βαθμίδων εξέλιξης εντός σχολικής μονάδας. Με απλά Ελληνικά, γιατί να δεχτεί να αξιολογηθεί κάποιος προσπαθώντας να αποδείξει πόσο καλός εκπαιδευτικός είναι, αφού στο τέλος τις ίδιες απολαβές θα έχει και με τον αρχιτεμπέλη συνάδελφο στα πλαίσια μιας αναχρονιστικής παγκόσμιας κουμουνιστικής σταθεράς της μετριότητας. Σε κανένα άλλο οργανισμό του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα οι καλοί δεν ανταμείβονται ουσιαστικά. Άρα αξιολόγηση συνδεδεμένη με κίνητρα απόδοσης και αποτελεσματικότητας και όχι συνδεδεμένη με τιμωρίες, αποκλεισμούς και απολύσεις. Τότε και μόνον τότε, θα μπορέσει να γίνει αποδεκτή μια κουλτούρα αξιολόγησης ανάμεσα στα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Θα πρέπει οι διαδικασίες αξιολόγησης των εκπαιδευτικών να ακολουθούν αυτό που προτάσσει ως κύριο στόχο η σύγχρονη επιστημονική βιβλιογραφία: “Το improve not to prove”. Δηλαδή η διαδικασία αξιολόγησης γίνεται πρωτίστως για να λάβει ο αξιολογούμενος εκπαιδευτικός ανατροφοδότηση ώστε να βελτιωθεί και να αποδώσει καλύτερα στο παιδαγωγικό, διδακτικό και διοικητικό του έργο. Στο σχέδιο νόμου διαφαίνεται ότι η αξιολόγηση διολισθαίνει σε μια διαδικασία «αποτίμησης» του έργου του εκπαιδευτικού, η οποία θα κρίνει και την παραμονή του ή όχι στο σχολείο. Επιπροσθέτως ενώ η αξιολόγηση της παιδαγωγικής επάρκειας του διδακτικού προσωπικού γίνεται από ένα συλλογικό όργανο, το Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο (ΕΠΕΣ), η αξιολόγηση των άλλων δύο παραμέτρων, διδακτικό και υπηρεσιακό έργο γίνεται από ένα πρόσωπο. Στην περίπτωση του διδακτικού και επιστημονικού έργου την αξιολόγηση κάνει ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου, ενώ την Υπηρεσιακή Επάρκεια ο Διευθυντής του Προτύπου ή Πειραματικού Σχολείου.
Γίνεται αντιληπτό ότι με αυτό τον τρόπο περιορίζεται η αντικειμενική διάσταση της αξιολόγησης και μεγαλώνει η πιθανότητα μεροληψίας θετικής ή αρνητικής εξαιτίας της προσωπικής και επαγγελματικής σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ αξιολογητών και αξιολογούμενων.
Προτείνεται η δημιουργία ενός ενιαίου πλαισίου αξιολόγησης από την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.), η οποία σε συνεργασία με τα ΕΠΕΣ των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων θα εφαρμοστεί στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα και τα μέλη του Διδακτικού Προσωπικού να αξιολογήσουν τον Διευθυντή, το Συντονιστή και το ΕΠΕΣ για την απόδοση του. Η αμφίδρομη διαδικασία αξιολόγησης θα συμβάλλει στην εμπέδωση μιας κουλτούρας βελτίωσης, όπου όλοι θα αξιολογούνται από όλους.
Αναφέρεται το άρθρο σε αξιολόγηση της παιδαγωγικής, επιστημονικής, διδακτικής, καθώς και υπηρεσιακής επάρκεια καθώς και σε βαθμό συμμετοχής των εκπαιδευτικών στις δράσεις εσωτερικής αξιολόγησης του σχολείου.
Ποιος ο σκοπός;; Δηλαδή εάν συμμετέχει σε 3 πρότζεκτ θεωρείται επαρκής εκπαιδευτικός; Ποιο κριτήριο τον κάνει να θεωρείται καλύτερος κι όχι πολυπράγμων;
Επιστημονική επάρκεια; Πότε έκανε επιμόρφωση το ίδιο το Υπουργείο και μάλιστα συστηματική; Επειδή κάποιοι διαθέτουν χρήματα και χρόνο γιατί δεν έχουν κάποια υποχρέωση προσωπική θεωρούνται καλύτεροι εκπαιδευτικοί;
Παιδαγωγική; Ποιά τα κριτήρια για την παιδαγωγική επάρκεια;
Υπηρεσιακή; Πόσες ώρες ακόμα πρέπει να καταναλώσει ο εκπαιδευτικός για να θεωρηθεί ότι είναι επαρκής; Η επιφόρτιση γραμματειακής υποστήριξης γιατί δεν υπάρχουν γραμματείς, θεωρείται υπηρεσιακή; Πόσα καρπούζια δηλαδή να κρατά στις μασχάλες;
Διδακτική; Πότε τον έχουν βοηθήσει οι σύμβουλοι μαθημάτων κάνοντας και οι ίδιοι υποδειγματικό μάθημα σε αληθινή τάξη;
Σκοπός είναι η αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και πράξης ή η αφορμή για αλλαγή του μισθολογίου; Και δε νομίζω προς το βέλτιον.
Η αξιολόγηση αποτελεί μία διαδικασία η οποία πρέπει να πραγματοποιηθεί με αμεροληψία και αξιοκρατία. Όσοι είμαστε εκπαιδευτικοί και μετακινούμαστε σε πολλά διαφορετικά σχολεία τόσα χρόνια, γνωρίζουμε ότι όταν αναπτύσσονται φιλικές σχέσεις μεταξύ διευθυντή και εκπαιδευτικών, είναι απίθανο ο διευθυντής να προβεί σε αρνητική αξιολόγηση, ακόμα και αν θα έπρεπε. Επίσης θα ήταν προτιμότερο να προστεθεί και η δυνατότητα αξιολόγησης του διευθυντή από τους εκπαιδευτικούς της κάθε σχολικής μονάδας.
Επιδίωξη της κυβέρνησης είναι να επιβάλλει την τιμωρητική αξιολόγηση, η οποία στην ουσία αποτελεί συνέχεια της αξιολόγησης του 2013 (Π.Δ.152).
Επιβάλλεται εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση σχολικών μονάδων καθολικά και εκπαιδευτικών (αρχικά σε Πρότυπα και Πειραματικά), που θα οδηγήσει σε στοχοποίηση των εκπαιδευτικών και κατηγοριοποίηση σχολικών μονάδων, σε ένα σχέδιο που είναι βγαλμένο από τα πιο ακραία νεοφιλελεύθερα σενάρια άσκησης πολιτικής. Μια πρόταση που δεν έχει καμία σχέση με την ανατροφοδότηση, τον αναστοχασμό και τη βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου και που ακολουθεί το λεγόμενο «αγγλοσαξωνικό μοντέλο», το οποίο έχει αποτύχει σε όλα τα επίπεδα σε όσες χώρες έχει εφαρμοστεί.
Προβλέπονται εσωτερικές διαδικασίες σε κάθε σχολική μονάδα, τελική εξωτερική αξιολόγηση και ανάρτηση σε ηλεκτρονική πλατφόρμα. Είναι βέβαιο πως η κατάληξη θα είναι τα σχολεία να κατηγοριοποιούνται με σειρά κατάταξης και ανάλογα με τη βαθμολογία που επιτυγχάνουν ανά δήμο και ανά περιφερειακή ενότητα. Αυτό μόνο δωρεάν, δημόσια, ισότιμη παιδεία δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. Προάγει την ανάδειξη σχολικών μονάδων με «προσόντα» και οικονομική στήριξη από έχοντες γονείς. Βοήθειά μας!
Τελικά μήπως όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Τελικά το άρθρο 20 παραμένει στο ίδιο αναχρονιστικό πλαίσιο. Από το διάβασμα των σχετικών σχολίων της διαβούλευσης από εκπαιδευτικούς και από γονείς αυτό αποπνέεται στον μέγιστο βαθμό.
1.Αξιολόγηση από ποιόν;
Το άρθρο 20 επιμένει σε μια αναχρονιστική βαλτωμένη κατάσταση αξιολόγησης από τα πάνω και έξω προς τα κάτω και έσω. Από τον συντονιστή εκπαιδευτικού έργου (πρώην σύμβουλου), τον Διευθυντή , από τους υποδιευθυντές.
Από τους συντονιστές; Οι συντονιστές έχουν να δουν σχολείο κάτι χρόνια. Κλεισμένοι στα γραφεία της Διεύθυνσης έχουν καταντήσει κλασικοί γραφειοκράτες, φροντίζοντας κυρίως για προσωπική τους ανέλιξη. Πρόκειται για βαριά βιογραφικά και ικανότατους εκπαιδευτικούς που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά περισσότερα στο πεδίο της δράσης. Η επιστροφή τους με επισκέψεις στα σχολεία θα εύρισκε πολλά εμπόδια από συνδικαλιστές που θα το εξελάμβαναν ως επιθεωρητισμό. Και αν τελικά αυτό κάποτε θα μπορούσε να γίνει, πόσες φορές κάποιος συντονιστής –σύμβουλος θα μπορούσε να παρακολουθεί το μάθημα ενός εκπαιδευτικού στην τάξη; Μία, δύο, τρείς; Ε και ; Αυτό θα επέτρεπε εξαγωγή συμπερασμάτων; Θα μπορούσε την ημέρα της επίσκεψης όλα να παρουσιάζονταν ιδανικά, και μόλις έφευγε ο σύμβουλος, ο δάσκαλος να ξαναγύριζε σε μια χαλαρή ακατάλληλη κατάσταση μη αποτελεσματικής διδασκαλίας.
Από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας; Εδώ γελάνε! Σε αρκετά σχολεία διοικούν ακατάλληλοι διευθυντές στα πλαίσια μιας απίστευτα μεγάλης συναλλακτικής μορφής διοίκησης. Συναλλαγή με υποδιευθυντές, συναλλαγή με εκπαιδευτικούς, συναλλαγή με μαθητές, συναλλαγή με γονείς, συναλλαγή με τοπικές κοινωνίες και δήμους. Ο καθένας κοιτάει να κάνει τη δουλειά του όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Συχνά εκπαιδευτικοί κρατάνε ως ασήκωτα βαρίδια τους αδύναμους αυτούς διευθυντούληδες και υποδιευθυντούληδες, ανταλλάσοντας τη σιωπή τους για παρανομίες, παρατυπίες και ανηθικότητες, με προσωπικά προνόμια (άγραφες άδειες, μη εκπόνηση εφημεριών, απουσία ελέγχου, χαλαρότητα ή και αποχή από τα αυτονόητα του μαθήματος, εμπλοκή τους σε επιτροπές, και άλλα χαζά. Συνήθως είναι αυτοί που βαθμολογούνται και αξιολογούνται με άριστα αφού αποτελούν τους αυλοκόλακες της διοίκησης. Και η διοίκηση είναι αυτή που διαχειρίζεται το my school, στέλνοντας προς την ανώτερη βαθμίδα μια επίπλαστη εικόνα στην οποία όλα βαίνουν τέλεια. Το γνωστό δόγμα: Εμείς κάνουμε ότι αξιολογούμαστε, και εκείνοι κάνουν ότι αξιολογούν. Το οξύμωρο εδώ είναι πως πανάξιοι, ικανότατοι, τυπικότατοι εκπαιδευτικοί που αφήνουν την ψυχή τους στο σχολείο, καταξιωμένοι στα μάτια των μαθητών και των γονέων, συχνά είναι εκείνοι που τελικά βγαίνουν από το ίδιο το σύστημα αξιολόγησης ως προβληματικοί, απλά γιατί είναι ικανοί άρα επικίνδυνοι για το σύστημα. Αυτό που στην πραγματικότητα ενδιαφέρει την διοίκηση είναι να είναι εντάξει με την γραφειοκρατία προς την ανώτερη βαθμίδα (από αυτήν άλλωστε κρίνεται), ο σχεδιασμός εκδρομών με τα τουριστικά γραφεία και η προσωπική συλλογή μορίων ανέλιξης μέσω των χρόνων υπηρεσίας στη θέση ευθύνης που διαιωνίζουν καθώς και άλλων σεμιναρίων, μεταπτυχιακών κλπ. που παρακολουθούν εξ αποστάσεως καθημερινώς από τα γραφεία τους.
Κανένα άρθρο δεν βάζει στο παιγνίδι της αξιολόγησης τους ίδιους τους μαθητές και τους γονείς. Μα το έργο του κάθε εκπαιδευτικού σε αυτούς δεν απευθύνεται τελικά; Αυτοί δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο; Εδώ θα ακουστούν αναρίθμητες αντιρρήσεις από συνδικαλιστές, και άλλους βολεμένους της βαλτωμένης αυτής κατάστασης, προβάλλοντας λογικά επιχειρήματα. Σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν τα μέσα και ο τρόπος να γίνει έγκυρα, αντικειμενικά, σωστά και δίκαια αυτός ο τρόπος αξιολόγησης. Αξιολόγηση από τα έσω και κάτω προς τα έσω και επάνω. Ομοίως θα έπρεπε να υπάρχει αξιοκρατικός, αντικειμενικός και δίκαιος τρόπος αξιολόγησης των Διευθυντών και υποδιευθυντών από τους εκπαιδευτικούς, γονείς μαθητές, και όχι μόνο από όργανα της ανώτερης βαθμίδας συχνά με κομματικά κριτήρια φιλίες και ανταλλάγματα. Τα πάντα γίνονται, για τα πάντα υπάρχουν λύσεις αφού τα πάντα εμπεριέχουν σχετικές γνώσεις που γνωρίζουν εκπαιδευτικοί που έχουν σπουδάσει την εκπαιδευτική διοίκηση. Γιατί η Διοίκηση τελικά είναι και επιστήμη!
2. Αξιολόγηση Πώς;
Απαιτείται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο καλύτερος δυνατός σχεδιασμός με μεθόδους και κριτήρια έγκυρα, αντικειμενικά, αποτελεσματικά, στηριγμένα σε σχετικές ερευνητικές επιστημονικές προσπάθειες της παγκόσμιας βιβλιογραφίας. Και εδώ οι εκπαιδευτικοί με γνώσεις διοίκησης, πάνω στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στα μέγιστα. Ιδιαίτερα αν τους δίνονταν θεσμικά η ευκαιρία να βρεθούν στις θέσεις διοίκησης υποδιευθυντών και διευθυντών των σχολείων ώστε να εφαρμόσουν στην πράξη τον πλούτο των γνώσεων που κουβαλάνε.
3. Αξιολόγηση γιατί;
Ίσως το πλέον δύσκολο σημείο από πλευράς πολιτείας να επικοινωνήσει με την εκπαιδευτική κοινότητα, την στιγμή που τα συνδικαλιστικά όργανα πάντα προβάλλουν τα ισχυρότερα επιχειρήματα σε αντιρρήσεις για την αξιολόγηση ως οφείλουν άλλωστε να κάνουν. Δεν είναι παράλογο, ίσα–ίσα το αντίθετο. Επιβάλλεται να έχουν θέση διασφαλίζοντας προσωπικά δεδομένα εκπαιδευτικών, την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, μα πάνω από όλα την εργασία των εκπαιδευτικών. Μόνο που αν αφουγκραστούν την νέα τάξη πραγμάτων, τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς, τις ανάγκες και τις προσδοκίες της ίδιας της κοινωνίας εν κατακλείδι, θα πρέπει να επιτρέψουν την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου με ουσιαστική άποψη για αυτήν, προφυλάσσοντας την από κάθε κακοτοπιά. Δεν θα πρέπει με τίποτε να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Παλαιότερη σχετική προσπάθεια που έλαβε χώρα, όταν ο νυν πρωθυπουργός από τη θέση υπουργού εσωτερικών και διοίκησης τότε σε μια δύσκολη μνημονιακή περίοδο και με απίστευτη πίεση από τους Ευρωπαίους, είχε αναπτύξει μια θεωρία ποσόστωσης σε σχέση με την ανέλιξη ή την απομάκρυνση εκπαιδευτικών, τη στιγμή που δεν είχαν λυθεί βασικά προβλήματα με τον τρόπο, τη μεθοδολογία και τα κριτήρια της αξιολόγησης πράγμα που είχε μεγάλες αρνητικές συνέπειες που στοιχειώνουν ακόμα και τώρα τις σκέψεις για αποδοχή μιας αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.
Η αξιολόγηση θα πρέπει να έχει κυρίως διαμορφωτικό χαρακτήρα στα πλαίσια της βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου, επιτρέποντας τον σχετικό αναστοχασμό. Γι αυτό ο χαρακτήρας της θα πρέπει να είναι δυναμικός. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει και ο τελικός χαρακτήρας αξιολόγησης στα πλαίσια κρίσεων στελεχών για θέσεις ευθύνης. Θα πρέπει η αξιολόγηση να συνδέεται με κίνητρα απόδοσης, τη στιγμή που ο κλάδος των εκπαιδευτικών στερείται βαθμίδων εξέλιξης εντός σχολικής μονάδας. Με απλά Ελληνικά, γιατί να δεχτεί να αξιολογηθεί κάποιος προσπαθώντας να αποδείξει πόσο καλός εκπαιδευτικός είναι, αφού στο τέλος τις ίδιες απολαβές θα έχει και με τον αρχιτεμπέλη συνάδελφο στα πλαίσια μιας αναχρονιστικής παγκόσμιας κουμουνιστικής σταθεράς της μετριότητας. Σε κανένα άλλο οργανισμό του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα οι καλοί δεν ανταμείβονται ουσιαστικά. Άρα αξιολόγηση συνδεδεμένη με κίνητρα απόδοσης και αποτελεσματικότητας και όχι συνδεδεμένη με τιμωρίες, αποκλεισμούς και απολύσεις. Τότε και μόνον τότε, θα μπορέσει να γίνει αποδεκτή μια κουλτούρα αξιολόγησης ανάμεσα στα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Τελικά όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Τελικά το άρθρο 20 παραμένει στο ίδιο αναχρονιστικό πλαίσιο. Από το διάβασμα των σχετικών σχολίων της διαβούλευσης από εκπαιδευτικούς και από γονείς αυτό αποπνέεται στον μέγιστο βαθμό.
1.Αξιολόγηση από ποιόν;
Το άρθρο 20 επιμένει σε μια αναχρονιστική βαλτωμένη κατάσταση αξιολόγησης από τα πάνω και έξω προς τα κάτω και έσω. Από τον συντονιστή εκπαιδευτικού έργου (πρώην σύμβουλου), τον Διευθυντή , από τους υποδιευθυντές.
Από τους συντονιστές; Οι συντονιστές έχουν να δουν σχολείο κάτι χρόνια. Κλεισμένοι στα γραφεία της Διεύθυνσης έχουν καταντήσει κλασικοί γραφειοκράτες, φροντίζοντας κυρίως για προσωπική τους ανέλιξη. Πρόκειται για βαριά βιογραφικά και ικανότατους εκπαιδευτικούς που θα μπορούσαν να προσφέρουν πολλά περισσότερα στο πεδίο της δράσης. Η επιστροφή τους με επισκέψεις στα σχολεία θα εύρισκε πολλά εμπόδια από συνδικαλιστές που θα το εξελάμβαναν ως επιθεωρητισμό. Και αν τελικά αυτό κάποτε θα μπορούσε να γίνει, πόσες φορές κάποιος συντονιστής –σύμβουλος θα μπορούσε να παρακολουθεί το μάθημα ενός εκπαιδευτικού στην τάξη; Μία, δύο, τρείς; Ε και ; Αυτό θα επέτρεπε εξαγωγή συμπερασμάτων; Θα μπορούσε την ημέρα της επίσκεψης όλα να παρουσιάζονταν ιδανικά, και μόλις έφευγε ο σύμβουλος, ο δάσκαλος να ξαναγύριζε σε μια χαλαρή ακατάλληλη κατάσταση μη αποτελεσματικής διδασκαλίας.
Από τον Διευθυντή της σχολικής μονάδας; Εδώ γελάνε! Σε αρκετά σχολεία διοικούν ακατάλληλοι διευθυντές στα πλαίσια μιας απίστευτα μεγάλης συναλλακτικής μορφής διοίκησης. Συναλλαγή με υποδιευθυντές, συναλλαγή με εκπαιδευτικούς, συναλλαγή με μαθητές, συναλλαγή με γονείς, συναλλαγή με τοπικές κοινωνίες και δήμους. Ο καθένας κοιτάει να κάνει τη δουλειά του όσο πιο ανώδυνα γίνεται. Συχνά εκπαιδευτικοί κρατάνε ως ασήκωτα βαρίδια τους αδύναμους αυτούς διευθυντούληδες και υποδιευθυντούληδες, ανταλλάσοντας τη σιωπή τους για παρανομίες, παρατυπίες και ανηθικότητες, με προσωπικά προνόμια (άγραφες άδειες, μη εκπόνηση εφημεριών, απουσία ελέγχου, χαλαρότητα ή και αποχή από τα αυτονόητα του μαθήματος, εμπλοκή τους σε επιτροπές, και άλλα χαζά. Συνήθως είναι αυτοί που βαθμολογούνται και αξιολογούνται με άριστα αφού αποτελούν τους αυλοκόλακες της διοίκησης. Και η διοίκηση είναι αυτή που διαχειρίζεται το my school, στέλνοντας προς την ανώτερη βαθμίδα μια επίπλαστη εικόνα στην οποία όλα βαίνουν τέλεια. Το γνωστό δόγμα: Εμείς κάνουμε ότι αξιολογούμαστε, και εκείνοι κάνουν ότι αξιολογούν. Το οξύμωρο εδώ είναι πως πανάξιοι, ικανότατοι, τυπικότατοι εκπαιδευτικοί που αφήνουν την ψυχή τους στο σχολείο, καταξιωμένοι στα μάτια των μαθητών και των γονέων, συχνά είναι εκείνοι που τελικά βγαίνουν από το ίδιο το σύστημα αξιολόγησης ως προβληματικοί, απλά γιατί είναι ικανοί άρα επικίνδυνοι για το σύστημα. Αυτό που στην πραγματικότητα ενδιαφέρει την διοίκηση είναι να είναι εντάξει με την γραφειοκρατία προς την ανώτερη βαθμίδα (από αυτήν άλλωστε κρίνεται), ο σχεδιασμός εκδρομών με τα τουριστικά γραφεία και η προσωπική συλλογή μορίων ανέλιξης μέσω των χρόνων υπηρεσίας στη θέση ευθύνης που διαιωνίζουν καθώς και άλλων σεμιναρίων, μεταπτυχιακών κλπ. που παρακολουθούν εξ αποστάσεως καθημερινώς από τα γραφεία τους.
Κανένα άρθρο δεν βάζει στο παιγνίδι της αξιολόγησης τους ίδιους τους μαθητές και τους γονείς. Μα το έργο του κάθε εκπαιδευτικού σε αυτούς δεν απευθύνεται τελικά; Αυτοί δεν θα έπρεπε να έχουν λόγο; Εδώ θα ακουστούν αναρίθμητες αντιρρήσεις από συνδικαλιστές, και άλλους βολεμένους της βαλτωμένης αυτής κατάστασης, προβάλλοντας λογικά επιχειρήματα. Σας διαβεβαιώνω ότι υπάρχουν τα μέσα και ο τρόπος να γίνει έγκυρα, αντικειμενικά, σωστά και δίκαια αυτός ο τρόπος αξιολόγησης. Αξιολόγηση από τα έσω και κάτω προς τα έσω και επάνω. Ομοίως θα έπρεπε να υπάρχει αξιοκρατικός, αντικειμενικός και δίκαιος τρόπος αξιολόγησης των Διευθυντών και υποδιευθυντών από τους εκπαιδευτικούς, γονείς μαθητές, και όχι μόνο από όργανα της ανώτερης βαθμίδας συχνά με κομματικά κριτήρια φιλίες και ανταλλάγματα. Τα πάντα γίνονται, για τα πάντα υπάρχουν λύσεις αφού τα πάντα εμπεριέχουν σχετικές γνώσεις που γνωρίζουν εκπαιδευτικοί που έχουν σπουδάσει την εκπαιδευτική διοίκηση. Γιατί η Διοίκηση τελικά είναι και επιστήμη!
2. Αξιολόγηση Πώς;
Απαιτείται περισσότερο από κάθε άλλη φορά ο καλύτερος δυνατός σχεδιασμός με μεθόδους και κριτήρια έγκυρα, αντικειμενικά, αποτελεσματικά, στηριγμένα σε σχετικές ερευνητικές επιστημονικές προσπάθειες της παγκόσμιας βιβλιογραφίας. Και εδώ οι εκπαιδευτικοί με γνώσεις διοίκησης, πάνω στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου θα μπορούσαν να βοηθήσουν στα μέγιστα. Ιδιαίτερα αν τους δίνονταν θεσμικά η ευκαιρία να βρεθούν στις θέσεις διοίκησης υποδιευθυντών και διευθυντών των σχολείων ώστε να εφαρμόσουν στην πράξη τον πλούτο των γνώσεων που κουβαλάνε.
3. Αξιολόγηση γιατί;
Ίσως το πλέον δύσκολο σημείο από πλευράς πολιτείας να επικοινωνήσει με την εκπαιδευτική κοινότητα, την στιγμή που τα συνδικαλιστικά όργανα πάντα προβάλλουν τα ισχυρότερα επιχειρήματα σε αντιρρήσεις για την αξιολόγηση ως οφείλουν άλλωστε να κάνουν. Δεν είναι παράλογο, ίσα–ίσα το αντίθετο. Επιβάλλεται να έχουν θέση διασφαλίζοντας προσωπικά δεδομένα εκπαιδευτικών, την αξιοπρέπεια των εκπαιδευτικών, μα πάνω από όλα την εργασία των εκπαιδευτικών. Μόνο που αν αφουγκραστούν την νέα τάξη πραγμάτων, τους σύγχρονους εκπαιδευτικούς, τις ανάγκες και τις προσδοκίες της ίδιας της κοινωνίας εν κατακλείδι, θα πρέπει να επιτρέψουν την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου με ουσιαστική άποψη για αυτήν, προφυλάσσοντας την από κάθε κακοτοπιά. Δεν θα πρέπει με τίποτε να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα. Παλαιότερη σχετική προσπάθεια που έλαβε χώρα, όταν ο νυν πρωθυπουργός από τη θέση υπουργού εσωτερικών και διοίκησης τότε σε μια δύσκολη μνημονιακή περίοδο και με απίστευτη πίεση από τους Ευρωπαίους, είχε αναπτύξει μια θεωρία ποσόστωσης σε σχέση με την ανέλιξη ή την απομάκρυνση εκπαιδευτικών, τη στιγμή που δεν είχαν λυθεί βασικά προβλήματα με τον τρόπο, τη μεθοδολογία και τα κριτήρια της αξιολόγησης πράγμα που είχε μεγάλες αρνητικές συνέπειες που στοιχειώνουν ακόμα και τώρα τις σκέψεις για αποδοχή μιας αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.
Η αξιολόγηση θα πρέπει να έχει κυρίως διαμορφωτικό χαρακτήρα στα πλαίσια της βελτίωσης του εκπαιδευτικού έργου, επιτρέποντας τον σχετικό αναστοχασμό. Γι αυτό ο χαρακτήρας της θα πρέπει να είναι δυναμικός. Φυσικά θα πρέπει να υπάρχει και ο τελικός χαρακτήρας αξιολόγησης στα πλαίσια κρίσεων στελεχών για θέσεις ευθύνης. Θα πρέπει η αξιολόγηση να συνδέεται με κίνητρα απόδοσης, τη στιγμή που ο κλάδος των εκπαιδευτικών στερείται βαθμίδων εξέλιξης εντός σχολικής μονάδας. Με απλά Ελληνικά, γιατί να δεχτεί να αξιολογηθεί κάποιος προσπαθώντας να αποδείξει πόσο καλός εκπαιδευτικός είναι, αφού στο τέλος τις ίδιες απολαβές θα έχει και με τον αρχιτεμπέλη συνάδελφο στα πλαίσια μιας αναχρονιστικής παγκόσμιας κουμουνιστικής σταθεράς της μετριότητας. Σε κανένα άλλο οργανισμό του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα οι καλοί δεν ανταμείβονται ουσιαστικά. Άρα αξιολόγηση συνδεδεμένη με κίνητρα απόδοσης και αποτελεσματικότητας και όχι συνδεδεμένη με τιμωρίες, αποκλεισμούς και απολύσεις. Τότε και μόνον τότε, θα μπορέσει να γίνει αποδεκτή μια κουλτούρα αξιολόγησης ανάμεσα στα μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Αξιολόγηση…οκ
Από ποιον;
Μπορεί να αξιολογεί το έργο και τις ικανότητες κάποιου, άτομο διαφορετικής ειδικότητας; Μπορεί να γίνει η αξιολόγηση με αντικειμενικότητα; Χωρίς να παίζουν ρόλο οι γνωριμίες και οι προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες;
Με τι κριτήρια;
Ακαδημαικά κριτήρια;Η γνώμη των γονιών και των μαθητών; Οι βαθμοί των μαθητών; Οι γνώσεις των μαθητών και η πρόοδός τους σε συγκεκριμένα γνωστικά αντικείμενα; Ή σε πολλαπλά επίπεδα; Πώς μπορεί να γίνει αυτό;
Με τι σκοπό;
Την τιμωρία των εκπαιδευτικών; Την αύξηση του άγχους τους; Την εστίαση σε μονόπλευρη στείρα μάθηση ή στη μάθηση με συγκεκριμένες μεθόδους, αυτές που προτιμώνται/θα αξιολογηθούν θετικά από τους ‘αξιολογητές’ περιορίζοντας το εύρος των δυνατοτήτων και τη δημιουργικότητα;
Ή μήπως με σκοπό την υποστήριξη των εκπαιδευτικών, την επίλυση προβλημάτων στο σύστημα, τη βελτίωση της παρεχόμενης «παιδείας»;
Όλα αυτά δεν είναι σαφή στο νομοσχέδιο και θα πρέπει να διευκρινιστούν. Γιατί η απάντηση σε καθένα από τα παραπάνω, καθώς και σε άλλα ζητήματα μπορεί να επιφέρει περισσότερα προβλήματα παρά βελτιώσεις στον εκσυγχρονισμό της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
Πως θα αξιολογήσει ο Συντονιστής όταν στάθηκε τόσο μα τόσο ανεπαρκής στην ΕξΑΕ; Πάλι τα ίδια;; πάλι χαρτιά και καλοπιάσματα;
Αν υποθέσουμε ότι η αξιολόγηση θα γίνεται με αντικειμενικά κριτήρια, σημαίνει ότι μόνιμοι εκπαιδευτικοί οι οποίοι είναι χρόνια στην εκπαίδευση και μιλούν με αγένεια στους μαθητές, χτυπούν, κλοτσούν θρανία, ρίχνουν κάτω τις καρέκλες όταν θυμώνουν, θα αποχωρήσουν από τις σχολικές αίθουσες; Ή επειδή εργάζονται χρόνια σε κάποιο σχολείο και έχουν αναπτυχθεί φιλικές σχέσεις με τον εκάστοτε διευθυντή ή Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου, η αξιολόγησή τους θα είναι θετική σε κάθε περίπτωση; Να σημειωθεί ότι τα ανωτέρω παραδείγματα δεν είναι προϊόν της φαντασίας μου. Δυστυχώς, κυρία υπουργέ, αυτά συμβαίνουν ακόμα στις σχολικές αίθουσες.
Επίσης μήπως να προβλεφθεί και η αξιολόγηση των διευθυντών; Γιατί ως δάσκαλοι (μόνιμοι και αναπληρωτές) να μην έχουμε το δικαίωμα αυτό;
Κάθε κυβέρνηση χρησιμοποιεί το θέμα της αξιολόγησης στην εκπαίδευση για να δείξει ότι παράγει έργο σε ψηφοφόρους που έχουν απηυδήσει από ανεπαρκείς καθηγητές. Κακοί υπάλληλοι υπάρχουν παντού. Όπως υπάρχει δεκαετίες τώρα και το νομικό πλαίσιο (νόμοι, κανόνες, εργαλεία και υπέυθυνοι ελέγχου, ποινές, κυρώσεις κλπ) για την αντιμετώπισή τους. Το ότι αυτό δε λειτουργεί σε πολλές περιπτώσεις δεν οφείλεται στην ανεπάρκειά του, αλλά στους ανθρώπους που στελεχώνουν τον ελεγκτικό μηχανισμό (διαπροσωπικές σχέσεις, πολιτικά μέσα κλπ).
Διαβάζοντας την όλη οργανωτική δομή που αφορά στην αξιολόγηση αντιλαμβάνομαι ότι ένας δουλεύει (εκπαιδευτικός)και οι υπόλοιποι ασχολούνται και πληρώνονται για να βλέπουν το τι κάνει!!!Αν όμως θέλουμε πραγματικά και όχι υπκριτικά να βοηθήσουμε τους μαθητές μας ας»ρίξουμε» αλλού το αντίστοιχο χρήμα!Ας λύσουμε το κτιριακό, το συνωστισμό στις τάξεις, την τεχνική υποστήριξη, τη γραμματειακή υποστήριξη, ας θεσμοθετήσει το υπουργείο τους κανόνες καλής συμπεριφοράς στο σχολείο ώστε να μην είναι έρμαια μαθητές και καθηγητές σε έναν ,συνήθως, ανάγωγο μαθητή ή γονέα και τέλος αν όπως μας έδειξε και η παρούσα πανδημία το φιλότιμο είναι αυτό που μας σώζει και όχι οι νόμοι! Αν επιμείνει το υπουργείο σε αυτού του είδους αξιολόγηση θα έχουμε δώσει χρήμα σε κάτι που δεν βοηθά τους μαθητές και θα σκοτώσουμε και τα τελευταία ίχνη φιλότιμου από τους δασκάλους-καθηγητές!
ΝΑΙ, ΝΑΙ & ΠΑΛΙ ΝΑΙ! Μπράβο σας, επιτελους να προχωρήσει!!!
Με τι κριτήριο θα κριθεί το έργο του εκπαιδευτικού;Δεν είναι κάτι μετρήσιμο. Εξάλλου τα αποτελέσματά του φαίνονται μακροπρόθεσμα. Είναι σαποδεδειγμένο ότι όταν κάποιος πάει να εφαρμόσει κάτι καινούριο πάντα στην αρχή υπάρχουν και αντιδράσεις. Δεν είναι κάτι ποσοτικό. Εξαρτάται και από τι πολίτες θέλουμε να βγάλουμε. Πώς λοιπόν θα κριθεί αν κάποιος είναι καλός εκπαιδευτικός ή όχι´ Ή μήπως η διαδικασία της μάθησης είναι ίδια για όλους; Ο καθένας μαθαίνει με διαφορετικό τρόπο και μπορει κάποιος τη μια χρονιά να εφαρμόσει κάτι και να έχει αποτέλεσμα και την επόμενη σε άλλους μαθητές με τον ίδιο τρόπο και να μην απόδόσει. Εξάλλου νομίζω ότι ο εκπαιδευτικός μέσα στην τάξη μαθαίνει και θα μαθαίνει όσα χρόνια υπηρεσίας και να έχει. Άλλο είναι να τα λέμε στη θεωρία και άλλο στην πράξη. Εξάλλου έχουμε να κάνουμςε με παιδιά που άλλα μπορεί να έχουν και άλλα να μην έχουν δυσκολίες. Οπότε δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιο μέτρο το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέτρο σύγκρισης. Και μη μου πείτε ότι υπάρχουν εκπαιδευτικοί που δε κάνουν τίποτα, γιατί αν κάποιος δεν κάνει τίποτα δεν περνάει ούτε η ώρα, αλλά και δεν μπορεί να επιβληθεί στα παιδιά οπότε θα επικρατεί πανικός μέσα στην τάξη με αποτέλεσμα να κινδυνεύουν οι μαθητές. Ή μπορεί τη δεδομένη χρονική στιγμή ο εκπαιδευτικός να αντιμετωπίζει κάποιο άλλο πρόβλημα, γιατί άνθρωπος είναι και αυτός και αυυτό μπορει να συμβει σε οποιαδήποτε ηλικία. Πώς θα τον καταδικάσουμε; Λάθη όλοι κάνουμε και το λάθος είναι η μεγαλύτερη παιδαγωγική αρχή, γιατί μέσα από το λάθος μαθαίνουμε πολλά περισσότερα από όσα θα μαθαίναμε αν κάτι το κάναμε σωστά και απλά το προσπερνούσαμε. Εξάλλου ο εκπαιδευτικός ίσα ίσα αξιοποιεί το λάθος και στήνει ολόκληρη διδασκαλία.
Η ενασχόληση με το θέμα της αξιολόγησης του έργου των εκπαιδευτικών αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού, διαβούλευσης, διαλόγου και αντιπαραθέσεων σε διάφορα επιστημονικά βήματα, αφού δεν υπάρχει ομοφωνία για το ρόλο, τη σημασία και την αναγκαιότητα του θεσμού. Η ίδια η διαδικασία της αξιολόγησης θέτει αναπόφευκτα κάποια ηθικά διλήμματα που σχετίζονται με τα δικαιώματα ως ατόμων και ως εργαζομένων, των εκπαιδευτικών που αξιολογούνται, αλλά και με το δικαίωμα της πολιτείας να διαμορφώνει την πολιτική για μια δημόσια εκπαίδευση αφού την συντηρεί και την στηρίζει. Στις αρνητικές απόψεις καταγράφονται και όσες αφορούν στην αδυναμία εξεύρεσης μιας επιστημονικής προσέγγισης στην αξιολόγηση που να οδηγεί σε πραγματική βελτίωση, με αποτέλεσμα να δημιουργείται αρνητική προδιάθεση στους εκπαιδευτικούς έναντι της αξιολόγησης του έργου τους. Στα πλαίσια του προβληματισμού αυτού, επιβάλλεται περισσότερο από κάθε άλλη φορά, κάθε επιστημονική προσέγγιση με το θέμα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, να προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στα ακόλουθα βασικά ερωτήματα, λαμβάνοντας πάντοτε υπόψη το ευρύτερο πολιτικό, κοινωνικό, συγκείμενο, τα χαρακτηριστικά τις ικανότητες και την προσωπικότητα των αξιολογητών, καθώς και των τρόπο οργάνωσης και την περιρρέουσα ατμόσφαιρα που επικρατεί τόσο στο μακροεπίπεδο του εκπαιδευτικού συστήματος, όσο και στο μικροεπίπεδο της σχολικής μονάδας:
Για ποιον γίνεται η αξιολόγηση;
Από ποιόν γίνεται η αξιολόγηση;
Για ποιον σκοπό γίνεται αξιολόγηση;
Με ποιον τρόπο γίνεται η αξιολόγηση;
Γιατί χρειάζεται η αξιολόγηση;
Η πλειονότητα των εκπαιδευτικών επιθυμεί να γίνει αξιόπιστη αξιολόγηση όλων όσων εμπλέκονται στην εκπαιδευτική διαδικασία και να πάψει η λέξη αξιολόγηση να αποτελεί ταμπού για την Ελληνική Εκπαιδευτική πραγματικότητα. Η παραπάνω επιθυμία των εκπαιδευτικών εντάσσεται στο πλαίσιο μιας γενικότερης επιθυμίας να αρθούν τα αρνητικά στερεότυπα και οι νοοτροπίες που έχουν εγγραφεί ως ιδεολογικά σχήματα και αναπαράγονται στην Ελληνική κοινωνία, λόγω της γενικής ομολογουμένως επιφύλαξης ως προς την αδιάβλητη λειτουργία των θεσμών και τη δυσπιστία στην εφαρμογή της αξιοκρατίας. Η απουσία «κουλτούρας αξιολόγησης» ως ανατροφοδοτικής και παιδαγωγικής παρέμβασης στα εκπαιδευτικά δρώμενα έχει δημιουργήσει βαθειά «αποστήματα» με μια a priori παραδοχή, σύνδεση και ταύτιση της αξιολόγησης με αυταρχικές, ελεγκτικές, γραφειοκρατικές «εκ των άνω και έξω» επιβαλλόμενες διαδικασίες. Η αξιολόγηση όμως θα πρέπει να συνδέεται με τη διασφάλιση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου, της παρακολούθησης της αποτελεσματικότητας του εκπαιδευτικού έργου, καθώς και της επαγγελματικής ανάπτυξης των εκπαιδευτικών. Σε μια τέτοιου είδους αξιολόγηση, στην οποία όλοι οι συντελεστές της εκπαιδευτικής διαδικασίας θα μετέχουν εκ των κάτω και έσω ισότιμα και συλλογικά στην ανατροφοδότηση του εκπαιδευτικού έργου, το τοπίο φαίνεται πιο αναγνωρίσιμο τόσο για βελτιωτικές παρεμβάσεις όπου χρειάζονται αυτές, όσο και για εκχώρηση ρόλων και αρμοδιοτήτων στα πλαίσια μιας αποκέντρωσης των διαδικασιών. Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι «η αξιολόγηση δεν είναι ούτε απειλή για τον εκπαιδευτικό, ούτε όπλο επιτήρησης στα χέρια του εκάστοτε υπουργού, ούτε εργαλείο κομματικών σκοπιμοτήτων, αλλά είναι εργαλείο αποτελεσματικής διοίκησης και ως κάτι τέτοιο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Η μέθεξη όλων των εκπαιδευτικών σε ένα τέτοιο κλίμα προλειαίνει το έδαφος για κοινή γλώσσα στο ζήτημα της αξιολόγησης και τους καθιστά κοινωνούς μιας κοινής αξιολογικής διαδικασίας μέσα στη σχολική μονάδα, με απεμπλοκή της από μηχανισμούς εξάρτησης, προσανατολισμένης προς τον κοινωνικο-εκπαιδευτικό μετασχηματισμό με βάση τις ανάγκες της κοινωνίας και τις διαχρονικές αξίες για την παιδεία και τον άνθρωπο. Στην προοπτική ενός επαναπροσδιορισμού και επανασχεδιασμού του εκπαιδευτικού έργου στην πατρίδα μας, απαιτείται στοχασμός, έρευνα και συλλογική δράση από την πλευρά της πολιτείας και της εκπαιδευτικής κοινότητας, ώστε να βρεθεί η καλύτερη δυνατή μεθοδολογική επιστημονική προσέγγιση, που θα οδηγήσει στην υιοθέτηση και εφαρμογή μιας κοινωνικά αποδεκτής και ανατροφοδοτικής εκπαιδευτικής αξιολόγησης.
Με άλλα λόγια κάθε προσπάθειας αξιολόγησης θα πρέπει να είναι καλοσχεδιασμένη. Σίγουρα οι σχετικές γνώσεις της διοίκησης της σχολικής μονάδας με το θέμα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου είναι καταλύτης για την ενίσχυση μιας «κουλτούρας αξιολόγησης» και άρσης κάθε φόβου και προβληματισμού για αυτήν, καθιστώντας τους εκπαιδευτικούς από αδιάφορους, φοβισμένους ή κατευθυνόμενους δέκτες πρόχειρα σχεδιασμένων αποφάσεων, σε «δρώντα συνυποκείμενα» και κοινωνούς μιας κοινά αποδεκτής αξιολογικής διαδικασίας στηριγμένης σε σαφές πλαίσιο, με συγκεκριμένους σκοπούς, με αντικειμενικά, έγκυρα και αξιόπιστα κριτήρια αξιολόγησης και γιατί όχι ακόμα και με ουσιαστικά κίνητρα.
ΑΦΗΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΝΑ ΑΣΚΗΣΟΥΝ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΜΠΟΝΟΥΣ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ ΣΤΟΝ ΜΙΣΘΟ ΤΟΥΣ
Χριστός Ανέστη!
Δηλαδή, επιστρέφει ο επιθεωρητισμός; Θα γίνει αυτοσκοπός του εκπαιδευτικού, το να δώσει καλές εντυπώσεις. Όμως τα παιδιά είναι ψυχές. Ο λειτουργός εκπαιδευτικός αυτό τον σκοπό έχει ταχθεί να υπηρετεί: την παιδαγωγική. Δεν τάχθηκε να λογοδοτεί.
Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος με την αξιολόγηση. Το παράδειγμα του εξωτερικού δείχνει εκπαιδευτικούς σε burn out που τρέχουν να κάνουν πράγματα χωρίς ουσία για το φαίνεσθαι. Αφήστε ήσυχους τους εκπαιδευτικούς να ασκήσουν το λειτούργημά τους, για το οποίο καθημερινά υπερβαίνουν τον εαυτό τους με αυταπάρνηση για την πρόοδο του κάθε μαθητή.
Μήπως σκοπεύετε να δώσετε bonus στο μισθό σαν κίνητρο απόδοσης; Μάλλον ο σκοπός είναι οι περικοπές στους μισθούς!!!!
Αξιότιμη κα Υπουργέ,
Ο κος Πρωθυπουργός, σύμφωνα με άρθρο της 03/07/2019 στην διαδικτυακή εφημερίδα ESOS με τίτλο «Κ. Μητσοτάκης: Η αξιολόγηση θα ξεκινήσει από τους Διευθυντές Σχολείων – Απολύσεις δεν υπάρχουν», δήλωνε: «Απολύσεις δεν υπάρχουν στο πρόγραμμα μας. Το ξεκαθαρίζω εμφατικά. Υπάρχει, όμως, μια άλλη λέξη που ξεκινάει από άλφα και είναι η λέξη αξιολόγηση για όλους. Σε πρώτη φάση στους καθηγητές, θα ξεκινήσουμε από την αξιολόγηση της σχολικής μονάδας. Όχι από την αξιολόγηση του διδακτικού έργου του μεμονωμένου καθηγητή. Από την αξιολόγηση των διευθυντών, στους οποίους πιστεύω πάρα πολύ.»
Δυστυχώς στο παρόν Νομοσχέδιο δεν προβλέπεται αξιολόγηση διευθυντών. Στα Πρότυπα και Πειραματικά σχολεία όμως, προβλέπεται αξιολόγηση των εκπαιδευτικών από τους διευθυντές. Και μάλιστα εις διπλούν: και από την θέση τους ως διευθυντού και από την θέση τους ως μέλους του ΕΠ.Ε.Σ. του σχολείου.
Η αξιολόγηση των διευθυντών, όπως πολύ καλά γνωρίζετε, αποτελεί προϋπόθεση για την εύρυθμη λειτουργία και το υψηλό επίπεδο των Π.&Π.Σ.
Επίσης δίνει κύρος στον αξιολογητή/διευθυντή έναντι του Συλλόγου Διδασκόντων και αποσοβεί αντιδράσεις.
Ελπίζω να προβείτε σε προσθήκη σχετικού άρθρου στο Νόμο, που από εδώ και πέρα θα αποτελεί την βάση για την αναβάθμιση της Παιδείας.
Αξιολόγηση και από τους γονείς – μαθητές, τουλάχιστον για τα Δημοτικά Σχολεία.
Είναι δυνατόν ο δάσκαλος να λείπει από την τάξη μια φορά την εβδομάδα και όταν τολμήσαμε να διαμαρτυρηθούμε στην διεύθυνση να μας απαντούν ειρωνικά αν δεν σας αρέσει κάνετέ μας καταγγελία? τελειώνει τρίτη δημοτικού και δεν τους έχει δώσει ένα γραμματικό κανόνα να μάθουν…όλα τα τετράδια άγραφα πληρώνω δασκάλα για να προχωρήσει το παιδί…και αυτός ο δάσκαλος με την κάλυψη των συναδέλφων του είναι κανονικά στη θέση του… ΕΛΕΟΣ κα Υπουργέ οι δάσκαλοι έχουν κατεβάσει τα μολύβια γιατί να εργαστούν λέει για αυτούς τους μισθούς?
ΑΜΕΣΑ αξιολόγηση που να συνδέετε με τον μισθό τους…οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν εργάζονται μόνο καφεδάκι και κουτσομπολιό… όσοι εργάζονται δεν έχουν να φοβηθούν τίποτα…αξιολόγηση από τους μαθητές από τους γονείς από τα μαθησιακά τους αποτελέσματα από τους συναδέλφους τους…ΑΜΕΣΑΣ ΠΟΛΥΠΛΕΥΡΗ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Η αξιολόγηση αυτή έχει σκοπό να διαχωρίσει τα σχολεία σε ταχύτητες. Όποιο σχολείο παίρνει κακό βαθμό θα κλείνει κατά το «όταν πονάει το χέρι, το κόβουμε»; Απαράδεκτο.
Απαράδεκτο, επίσης, να μην δίνετε την όποια υποστήριξη στους εκπαιδευτικούς που γυρνάνε την Ελλάδα με μια βαλίτσα κάθε χρόνο και καλύπτουν τις δικές σας τρύπες στον κρατικό μηχανισμό.
Το πώς θα ανταπεξέρχονται, στο έργο τους δεν αποτελεί μάλλον ενδιαφέρον του υπουργείου.
Αντί για αξιολόγηση θα ήταν καλύτερο να προτείνετε τουλάχιστον ΔΩΡΕΑΝ συστηματική επιμόρφωση, ΜΟΡΙΟΔΟΤΟΥΜΕΝΗ για να μπορούν όλοι να προσφέρουν τις ίδιες ή όσο το δυνατόν περισσότερες προοπτικές στους μαθητές τους, ΣΤΕΓΗ σε όσους δεν έχουν σπίτι στα νησιά και αναγκάζονται να παραιτηθούν και σε καμία περίπτωση τιμωρίες και μη προσληψη για τα επόμενα χρόνια!
Έτσι, δε βελτιώνεται το εκπαιδευτικό σύστημα, αντίθετα γκρεμίζεται. (Αλλά δεν θα περιμέναμε κάτι καλύτερο από την κυβέρνηση που νοιάζεται για τους «ήρωες της πρώτης γράμμής» εν μέσω πανδημίας και τους χειροκροτά στα κανάλια και τα social media και μετά χωρίς ίχνος ντροπής φιμώνει και απολύεει. Άλλος ένας πολύπαθος κλάδος σε αυτή τη χώρα, οι γιατροί.)
Οι προθέσεις του υπουργείου σχετικά με την αξιολόγηση είναι ξεκάθαρες τιμωρητικές προς τους εκπαιδευτικούς.Επαναφέρετε,δυστυχώς,το θεσμό του μπαμπούλα σχολικού συμβούλου.Οι δάσκαλοι απέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια ότι δε χρειάζονται κάποιον <> να αποδώσουν.
Έπειτα δε λαμβάνει μια σειρά από αντικειμενικές δυσκολίες του κάθε σχολείου.Όπως υποδομή,σύνθεση μαθητικού πληθυσμού κ.τ.λ.
ΟΧΙ στην αξιολόγηση!
Το θέμα δεν είναι να είμαστε αρεστοί στους συναδέλφους και στους γονείς.
Στην Ελλάδα ο ΑΣΕΠ είναι ο μόνος θεσμός που θεωρείται από όλους αναμφισβήτητος για την επιλογή προσωπικού. Η πολιτεία όμως που υποτίθεται ότι ευαγγελίζεται την αξιοκρατία τι κάνει; Βάζει στο ίδιο τσουβάλι όλους τους εκπαιδευτικούς είτε έχουν διοριστεί μέσω ΑΣΕΠ είτε όχι. Μία εντελώς απαράδεκτη στάση.
Για την αξιολόγηση:
Παρότι η αξιολόγηση οποιασδήποτε προσπάθειας – εργασίας είναι καταρχήν αναγκαία και εποικοδομητική, μια σειρά από ζητήματα δημιουργούνται από τη μορφή που έχει σήμερα η δημόσια εκπαίδευση. Θα επισημάνω αυτά που έχω διαπιστώσει από την προσωπική μου εμπειρία:
Το δυναμικό – μαθητές των σχολείων διαφοροποιείται πάρα πολύ με βάση τη γεωγραφική περιοχή. Οι διαφορές (σχολεία σε ορεινά χωριά και στο κέντρο μεγάλων πόλεων, σε διαφορετικές συνοικίες) είναι πολύ μεγαλύτερες από αυτές που φανταζόμουν πριν τις ζήσω. Κατά συνέπεια η δουλειά τού εκπαιδευτικού στα σχολεία είναι διαφορετική κυριολεκτικά: δηλαδή έχει άλλους στόχους, προϋποθέτει άλλες προσεγγίσεις, άλλο υλικό για τους μαθητές. Η ρητορική ότι όλα είναι δημόσια σχολεία παραγνωρίζει την πραγματικότητα και ουσιαστικά βλάπτει όλες τις σχολικές μονάδες. Πώς λοιπόν θα αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα του εκπαιδευτικού όταν οι στόχοι είναι εκ των πραγμάτων άλλοι στα διαφορετικά σχολεία.
Ένα άλλο μεγάλο ζήτημα που αφορά στην αξιολόγηση είναι ότι πολλοί συνάδερφοι υπηρετούν σε πολλά σχολεία κι έχουν πολλά και διαφορετικά αντικείμενα είτε μέσα στην ίδια χρονιά είτε από χρονιά σε χρονιά. Προφανώς το αντικείμενο και τα αποτελέσματα της δουλειάς τους δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτά άλλων συναδέρφων που δουλεύουν χρόνια σε ένα σχολείο με συγκεκριμένα αντικείμενα. Η σταθερότητα αυτή βελτιώνει τόσο το αποτέλεσμα της δικής τους δουλειάς, όσο και τη γενικότερη αποτελεσματικότητα – αποδοτικότητα του σχολείου, τόσο στο γνωστικό κομμάτι όσο και στο παιδαγωγικό.
Για να μιλήσουμε για οποιαδήποτε αξιολόγηση θα πρέπει να αποσαφηνιστεί πώς θα αντιμετωπιστούν τουλάχιστον αυτά τα ζητήματα.
Θεοφανώ Μητσικώστα
[Νομικός Ε.Κ.Π.Α. – Μ.Α. Εγκληματολογίας, εκπ/κός κλάδου ΠΕ 78]
Η αξιολόγηση είναι απαραίτητη.
Η διαδικασία, για να έχει και αποτέλεσμα θα πρέπει να γίνεται από πάνω προς τα κάτω και πάντα με κριτήρια.
Η αυτονομία της σχολικής μονάδας είναι προς την σωστή κατεύθυνση και σίγουρα απαιτεί αναβαθμισμένο ρόλο του διευθυντή. Διαφορετικά, πάντα υπάρχει το περιθώριο, υπονόμευσης της ομαλής λειτουργίας της σχολικής μονάδας.
Αξιολόγηση ΣΟΒΑΡΗ μπορείτε να βάλετε σε ΟΛΑ τα σχολεία??? Δύο μήνες κλειστα 5 mail από τους καθηγητές!!!! Και διορίζετε άλλους 15,000 ίδιους !!! Με προϋπηρεσία και κουραφεξαλα !! 6 αναπληρωτες στο σχολείο της κόρης μου ΔΕΚΆΡΑ δεν δίνουν ούτε μια ώρα σύγχρονη δεν έκαναν ! Γραπτός ΑΣΕΠ ΓΙΑ ΌΛΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΞΙΟΛΌΓΗΣΗ ΌΠΩΣ ΠΑΛΙΣ ΜΕ ΕΠΙΘΕΏΡΗΣΗ. ΑΓΓΛΊΑ ΑΥΤΟ ΓΊΝΕΤΑΙ .
Χριστός Ανέστη! Πτυχίο, μάστερ, διδακτορικό, πτυχίο ΑΣΠΑΙΤΕ, proficiency, γνώσεις ΗΥ, συγγραφικό έργο πρέπει να μετράνε στην αξιολόγηση όπως γίνεται διεθνώς. Ο φιλότιμος καθηγητής ενίοτε είναι αυστηρός για το καλό των μαθητευόντων. Όχι όμως και αναίσθητος σε τυχόν παιδαγωγικά και μη προβλήματα των παιδιών. Η έδρα χρειάζεται γενναιότητα και φιλότιμο.
Ποιοι ακριβώς θα αξιολογούν τους εκπαιδευτικούς; Οι συντονιστές και οι διευθυντές που επιλέγετε με κομματικά κριτήρια και συχνά υστερούν σε τυπικά και ουσιαστικά προσόντα από τους υφιασταμένους τους; ΄Ονειδος!!!!
Έχω μια ερώτηση σχετικά με την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών Από το κείμενο δεν προκύπτει ότι ένας καθηγητές μέντορας ο οποίος αφιερώνει σημαντικό από τον ελεύθερο χρόνο του (απαιτεί η προετοιμασία τουλάχιστον 4 ώρες εξάσκησης την ημέρα και όχι 40 λεπτά που είναι η σχολική ώρα) εντελώς εθελοντικά κερδίζει στο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Εκπαιδευτικής Ρομποτικής και στη συνέχεια καταλαμβάνει θέση στην Ολυμπιάδα εκπαιδευτικής μια από τις πρώτες έξι θέσεις πως αξιολογείται αυτός Η εκπαιδευτική ρομποτική διαφέρει από όλες τις άλλες κατηγορίες διαγωνισμών διότι ο εκπαιδευτικός αποτελεί μέλος της ομάδος με τις ίδιες υποχρεώσεις και στόχους
Είναι δυνατόν να μην υπάρχει πρόβλεψη αξιολόγησης και επιβράβευσης για τους πρωτοπόρους εκπαιδευτικούς
Θα πρέπει να υπάρξει πρόβλεψη για τους εκπαιδευτικούς που διακρίνονται σε Ολυμπιάδες και Βαλκανιάδες όλων των γνωστικών αντικειμένων
Αξιότιμη κα Υπουργέ,
Το νομοσχέδιο ενώ κηρύσσει με το άρθρο 10, την ίδρυση σχολείων Π.Σ και ΠΕΙ.Σ.
«με σκοπό να συμβάλουν στο μέγιστο στον εκπαιδευτικό σχεδιασμό και την πιλοτική εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής, ώστε να καλλιεργηθούν και να διαχυθούν οι βέλτιστες εκπαιδευτικές μέθοδοι, πρακτικές και εργαλεία σε όλο το εκπαιδευτικό σύστημα»
δεν λαμβάνει υπόψη:
Α) τον πιο θεμελιώδη και καθοριστικό παράγοντα -σύμφωνα με την διεθνή και ελληνική επιστημονική βιβλιογραφία- τον εκπαιδευτικό. Η αναφορά στον εκπαιδευτικό, είναι μόνο για του αναθέσει πρόσθετο έργο υψηλού επιπέδου και για να τον αξιολογήσει στο έργο του αυτό
Β) Την επιστημονικότητα /αξιοπιστία στην αξιολόγηση
Γ) Την ανάγκη μείωσης της γραφειοκρατίας και αύξησης της αποτελεσματικότητας, αφού δεν συγκροτείται αυτοτελής δομή Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων.
Επισημαίνουμε πιο συγκεκριμένα, τα καθοριστικά για την επιτυχία του θεσμού θέματα/ ελλείψεις:
Α) Σε όλο το νομοσχέδιο είναι διάχυτη η αναφορά στην αριστεία και αξιοκρατία, αξίες αναμφισβήτητα θετικές και ζητούμενες. Πουθενά όμως δεν δίνεται αξιοκρατική ανταπόδοση σε εκπαιδευτικούς της τάξης του ΠΕΙ.Σ. ή Π.Σ. αλλά ούτε καν σε αυτούς που τοποθετεί με διακεκριμένες θέσεις ευθύνης όπως του Σχολικού Συντονιστή, μέλους του ΕΠΕΣ, μέλους της ΔΕΠΠΣ. Σε επεξήγηση των παραπάνω, αναφέρουμε ενδεικτικά, κάποια ανταποδοτικά προς τους εκπαιδευτικούς- που ήδη ήταν νομοθετημένα στο παρελθόν όπως:
Αα) Επίδομα ειδικό (παρ 8 του άρθρου 48 νόμου 3966/11) και
Αβ) μοριοδότηση για θέσεις ευθύνης (παρ. θθ’ του άρθρου 329 νόμου 4072/2012) τα οποία όμως ποτέ και παρανόμως δεν αποδόθηκαν. Η έλλειψη ανταποδοτικών εργασιακών σε συνδυασμό με τις υψηλές εργασιακές απαιτήσεις, θα δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την εύρεση εκπαιδευτικών υψηλά προσοντούχων για να υπηρετήσουν στα Πρότυπα και Πειραματικά Σχολεία (ήδη έχουν μείνει λιγότεροι από τους μισούς των αρχικά επιλεγμένων εκπαιδευτικών).
Β) Όσον αφορά στην αξιολόγηση, δεν δίνεται πουθενά στο νομοσχέδιο κανένα εχέγγυο που να εξασφαλίζει όρους αξιοκρατικής/αξιόπιστης αξιολόγησης αφού δεν προβλέπει αξιολόγηση και επιμόρφωση/ειδίκευση των αξιολογητών πάνω στην αξιολόγηση και στο έργο το οποίο τους ανατίθεται: συγκεκριμένα του Διευθυντή, του Σχολικού Συντονιστή, του Συντονιστή Εκπαιδευτικού Έργου, του Προέδρου του ΕΠΕΣ. Πώς επομένως θα εξασφαλισθεί η ορθή και αμερόληπτη κρίση τους και η επιτυχής καθοδήγηση του υψηλού έργου των σχολείων;
Γ) Ακόμη παράγοντας αύξησης της γραφειοκρατίας και έλλειψη αποτελεσματικότητας στην προώθηση των καινοτομιών, αποτελεί το γεγονός πως δεν ιδρύεται αυτοτελής δομή στο Υπουργείο αλλά όλες οι αρμοδιότητες και η λήψη αποφάσεων διαχέονται μεταξύ Περιφέρειας, ΙΕΠ, ΠΥΣΔΕ και με το ρόλο της ΔΕΠΠΣ στα περισσότερα θέματα να περιορίζεται σε εισηγητικό προς τον Υπουργό.
Οι παραπάνω πολύ σημαντικές ελλείψεις, αν δεν αποκατασταθούν, ανησυχούμε ότι θα επιφέρουν βραχυκύκλωση στην υλοποίηση του υψηλού επιπέδου έργου που διακηρύσσει και επιχειρεί το νομοσχέδιο.
Έχετε στηρίξει τους εκπαιδευτικούς τόσα χρόνια για να τους αξιολογήστε κιόλας;
Η διαδικασία αυτή θα προκαλέσει ανταγωνιστικές τάσεις στους συλλόγους διδασκόντων. Απαραίτητη προϋπόθεση για να λειτουργήσει ένα σχολείο είναι η συνεργασία των εκπαιδευτικών. Στόχος είναι η αναβάθμιση του σχολείου ή η τυφλή υπακοή των εκπαιδευτικών;
Η μόνη γνήσια και ουσιαστική αξιολόγηση είναι μέσω ΑΣΕΠ. Και όσοι έχουν διοριστεί μέσω αυτού έχουν αξιολογηθεί. Το ζήτημα είναι τι γίνεται με τις ορδές των διορισμένων από τα αδιαφανή και αναξιόπιστα παράθυρα της ψεύτικης προϋπηρεσίας.
Πριν την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αξιολογήστε πρώτα τις δομές. είναι δυνατόν να κάνουμε μάθημα σε τάξεις με έναν πίνακα και μια θρησκευτική εικόνα την εποχή της επανάστασης των Η/Υ.
Είναι δυνατόν να μας διορίζεται και να μας ξεχνάτε όταν το ελληνικό σχολείο τόσα προβλήματα.
Συστηματική και ουσιαστική επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σε συνθήκες που δεν προσβάλλουν την αξιοπρέπεια και δεν υποβαθμίζουν τις ζωές μας και λαμβάνουν υπόψη την έμφυλη διάσταση του θέματος, δηλαδή το γεγονός ότι είμαστε οι περισσότερες γυναίκες.
Για τα Άρθρα 20 & 21:
Το πλαίσιο αξιολόγησης και ο αριθμός των εμπλεκόμενων αξιολογητών, έτσι όπως παρουσιάζεται στο νέο νομοσχέδιο αυξάνει τη γραφειοκρατία και τον εργασιακό φόρτο των εκπαιδευτικών και διευθυντών. Όπως έδειξε η προγενέστερη εμπειρία (με τον νόμο 3966/2011), αυτό οδηγεί σε εργασιακή εξουθένωση και κακές ανθρώπινες σχέσεις μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι να προσφέρει παιδαγωγικό και διδακτικό έργο και όχι να αναλώνεται στη σύνταξη και υποβολή αξιολογικών εκθέσεων. Επιπλέον, η υπερβολική έμφαση σε δράσεις, εκδρομές, έρευνα, κτλ. οδηγεί κάποιους εκπαιδευτικούς να χάσουν το μέτρο. Υπάρχει δηλαδή κίνδυνος ο εμπλουτισμός του βιογραφικού για την επικείμενη αξιολόγηση να γίνει αυτοσκοπός (ιδιαίτερα στην περίπτωση απουσίας οργανικής θέσης). Δημιουργείται αυξημένος κίνδυνος να απομακρυνθούν από το ουσιαστικό έργο τους: το παιδαγωγικό και διδακτικό. Είναι αναγκαίο να αξιολογείται κυρίως ο πραγματικός χρόνος διδασκαλίας μέσα στη σχολική τάξη. Έτσι, κατά τη διάρκεια της κάθε σχολικής χρονιάς, θα πρέπει να γίνεται προσεκτικός προγραμματισμός ώστε να μην εμπλέκονται σε πολλά εκπαιδευτικά ταξίδια (για δράσεις, συνέδρια, διαγωνισμούς) συνεχώς οι ίδιοι εκπαιδευτικοί και μαθητές για να μην παρακωλύεται η εκπαιδευτική διαδικασία.
Στο Άρθρο 20, στην παρ. β) ορίζεται ότι «Ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου αξιολογεί την επιστημονική και διδακτική επάρκεια του εκπαιδευτικού, ύστερα από συνολική εκτίμηση του έργου του, η οποία περιλαμβάνει παρατήρηση της διδασκαλίας στην τάξη και εκτίμηση του φακέλου με τις εργασίες και το διδακτικό υλικό, που ο εκπαιδευτικός παραχωρεί στους μαθητές».
Ο κάθε Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου έχει ο ίδιος λογικά μία (ή το πολύ δύο) ειδικότητες, επομένως δεν είναι επιστημονικώς ορθό να παρακολουθεί μάθημα και να αξιολογεί εκπαιδευτικό διαφορετικής επιστημονικής ειδικότητας χωρίς γνώσεις της συγκεκριμένης διδακτικής μεθοδολογίας.
1. Άρα, θα ήταν πιο σωστό να παραλειφθεί η παραπάνω πρόταση, καθώς αρκεί η επόμενη «Για τη σύνταξη της έκθεσης αξιολόγησης ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου λαμβάνει υπόψη τις εκθέσεις, που συντάσσουν οι Σχολικοί Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου».
2. Κυρίως όμως, αντί για την ύπαρξη Σχολικών Συντονιστών Εκπαιδευτικού Έργου ανά σχολική μονάδα, θα πρέπει να εμπλέκονται στη διαδικασία οι Συντονιστές (ή Σύμβουλοι) Εκπαίδευσης, επειδή 1) είναι οι πλέον αρμόδιοι για το κάθε αντικείμενο και 2) το σχολικό κλίμα και οι σχέσεις μεταξύ συναδέλφων θα επηρεαστούν δυσμενώς, αν ο ένας συνάδελφος αξιολογεί τον άλλο.
Γελάω με προτάσεις τύπου «μαθητές/γονείς να αξιολογούν τους καθηγητές». Όταν οι πιο αυστηροί, απαιτητικοί, εντατικοί στην εργασία τους, δύσκολοι στους βαθμούς εκπαιδευτικοί είναι οι λιγότερο συμπαθείς.
Κάποιοι εκπαιδευτικοί έχουν αξιολογηθεί -και προκριθεί- με εξαιρετικά επαχθείς γραπτές δοκιμασίες μέσω γραπτών διαγωνισμών ΑΣΕΠ. Έχουν πτυχία, μεταπτυχιακά και διδακτορικά στη διδακτική και την παιδαγωγική, ελληνικών πανεπιστημίων. Αυτά τα πτυχία δεν έχουν αξία; Τότε γιατί συνεχίζουν να υπάρχουν τα συγκεκριμένα πανεπιστημιακά τμήματα;
Ακόμη, ποιος θα αξιολογήσει τον μάχιμο εκπαιδευτικό; Κάποιοι αναξιολογητοι πολιτικοί παράγοντες που καμία σχέση δεν έχουν με την εκπαιδευτική διαδικασία;
Τέλος, αυτοί οι εκπαιδευτικοί που θα κριθούν κατάλληλοι για το λειτούργημα τους, μετά από τόσους διαγωνισμούς και αξιολογήσεις, αφού λοιπόν αυτοί είναι η crème de la crème, που λένε και οι Γάλλοι, θα αμείβονται ανάλογα; Που γυρνάνε όλη την Ελλάδα και ξοδεύουν περισσότερα από όσα βγάζουν; Που θεραπεύουν με ψυχικά και συμπεριφορικά ελλείμματα που κάποιες φορές δεν καταφέρνει να καλύψει η ίδια η οικογένεια του μαθητή;
Μη μιλήσουμε για τα πραγματικά προβλήματα της παιδείας…
Η αξιολόγηση είναι απαραίτητη και είναι μέσα στη ζωή.
Ο εκπαιδευτικός οφείλει να αξιολογείται από μαθητές,γονείς,Διευθυντή και Σχολικό Σύμβουλο.
Είναι εξίσου σημαντικοί όλοι οι παραπάνω γιατί μπορεί κάποιος να είναι καλός επιστήμονας όχι όμως καλός εκπαιδευτικός.
Οι εκπαιδευτικοί που κρίνονται μη κατάλληλοι για αυτό το λειτούργημα θα μπορούσαν να μεταταχθούν ή να απασχοληθούν σε διοικητικές θέσεις.
Σας ευχαριστώ.
Οι ποσοτικοί δείκτες δε συνεπάγονται καμία ποιοτική αναβάθμιση στην εκπαιδευση. Η εκπαίδευση και οι συμμετέχοντες σε αυτήν δεν είμαστε νούμερα της αγοράς ούτε δείκτες απόδοσης του ΟΟΣΑ!
Στις Σκανδιναυικές χώρες , που τις έχουμε όλοι σαν πρότυπο στην παιδεία πηγαίνει το 7,5 % του ΑΕΠ και οι εκπαιδευτικοί έχουν σύμμαχο το κράτος στην δουλειά τους. Αξιολόγηση με την αυστηρή έννοια δεν υπάρχει παρά μόνο ετήσια συζήτηση του Διευθυντή με τον εκπιαδευτικό και προσπάθεια βελτίωσης όπου θεωρουν και οι δύο οτι χρειάζεται.
Στην Ελλάδα , χρειάζεταο πρώτα, αύξηση δαπανών για την παιδία, βελτίωση των σχολικών κτιρίων, μείωση του αριθμού των μαθητών στις τάξεις , γραμματιακή υποστήριξη στα σχολεία, δαπάνες για τακτική ανανέωση του τεχνολογικού εξοπλισμού και αφού γίνουν όλα αυτά ας καθίσουμε όλοι μαζί να συζητήσουμε πως θα αξιολογούνται όλες οι δομές της εκπαίδευσης , από το υπουργείο το ίδιο , τους διευθυντές , τους καθηγητές με μόνο σκοπό την βελτίωση και όχι τιμωρητική διάθεση
Όπως προκύπτει από το άρθρο 20, παρ. 3, σε συνδυασμό με το άρθρο 16, παρ.3,ο Σχολικός Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου, μεταξύ άλλων, συντάσσει έκθεση αξιολόγησης την οποία λαμβάνει υπ’ όψιν ο ΣΕΕ κατά την αξιολόγηση της επιστημονικής και διδακτικής επάρκειας των εκπαιδευτικών. Οι Σχολικοί Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου είναι εκπαιδευτικοί – μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων, και ως εκ τούτου συγχρωτίζονται και συνεργάζονται σε καθημερινή βάση με τους συναδέλφους τους. Η εμπλοκή τους σε διαδικασίες αξιολόγησης των συναδέλφων τους, ενδεχομένως να διαταράξει σχέσεις και ισορροπίες εντός του Συλλόγου Διδασκόντων.
Αξιολόγηση και από τους γονείς – μαθητές, τουλάχιστον για τα Δημοτικά Σχολεία.
Αποσύνδεση των τυχόν ερευνητικών δραστηριοτήτων κάποιου με την εκπαιδευτική μεταδοτική ικανότητα (τρομεροί ερευνητές είναι άχρηστοι δάσκαλοι).
Επίσης, εισαγωγή των όρων και των αρχών της Διασφάλισης Ποιότητας στην εκπαιδευτική διαδικασία ή οποίο πρωτίστως είναι διεργασία (και όχι διαδικασία). Δεν έχει το Υπουργείο ειδικούς σε θέματα ποιότητας?
Καθορισμός του αντικειμενικού σκοπού για κάθε εκπαιδευτικό βήμα – τάξη κτλ, απολύτως συγκεκριμένα και περνώντας πλέον από το γενικό στο ειδικό. Δήλωση αυτού ξεκάθαρα. Θέστε τους κανόνες. Αυτή είναι η δουλειά του Υπουργείου. Το εκπαιδευτικό προσωπικό θα ακολουθήσει. Είναι θέμα χρόνου. Δεν θέτετε κανόνες και ο καθένας κάνει ότι θέλει. Αν ερωτηθούν 100 εκπαιδευτικοί για τους αντικειμενικούς σκοπούς της διδασκαλίας τους, θα πάρετε 100 διαφορετικές απαντήσεις.
Με τον τρόπο αυτό, κάθε τάξη σε κάθε σχολείο, τελειώνοντας θα παρέχει την εγγύηση ότι όλοι έμαθαν όλα όσα πρέπει. Λόγω της ανομοιογένειας του επιπέδου των μαθητών, ναι οι αντικειμενικοί σκοποί μπορεί να μην είναι υψηλοί, αλλά έτσι κάπως ξεκινάμε.
Γιατί η εκπαίδευση δεν είναι για να προετοιμάζει για τις Πανελλήνιες, είναι για να αποδίδει στην κοινωνία ανθρώπους με αρχές της κοινωνίας, να αποδίδει χρήσιμους πολίτες.
Θα πρέπει οι διαδικασίες αξιολόγησης των εκπαιδευτικών να ακολουθούν αυτό που προτάσσει ως κύριο στόχο η σύγχρονη επιστημονική βιβλιογραφία: “Το improve not to prove”. Δηλαδή η διαδικασία αξιολόγησης γίνεται πρωτίστως για να λάβει ο αξιολογούμενος εκπαιδευτικός ανατροφοδότηση ώστε να βελτιωθεί και να αποδώσει καλύτερα στο παιδαγωγικό, διδακτικό και διοικητικό του έργο. Στο σχέδιο νόμου διαφαίνεται ότι η αξιολόγηση διολισθαίνει σε μια διαδικασία «αποτίμησης» του έργου του εκπαιδευτικού, η οποία θα κρίνει και την παραμονή του ή όχι στο σχολείο. Επιπροσθέτως ενώ η αξιολόγηση της παιδαγωγικής επάρκειας του διδακτικού προσωπικού γίνεται από ένα συλλογικό όργανο, το Επιστημονικό Εποπτικό Συμβούλιο (ΕΠΕΣ), η αξιολόγηση των άλλων δύο παραμέτρων, διδακτικό και υπηρεσιακό έργο γίνεται από ένα πρόσωπο. Στην περίπτωση του διδακτικού και επιστημονικού έργου την αξιολόγηση κάνει ο Συντονιστής Εκπαιδευτικού Έργου, ενώ την Υπηρεσιακή Επάρκεια ο Διευθυντής του Προτύπου ή Πειραματικού Σχολείου.
Γίνεται αντιληπτό ότι με αυτό τον τρόπο περιορίζεται η αντικειμενική διάσταση της αξιολόγησης και μεγαλώνει η πιθανότητα μεροληψίας θετικής ή αρνητικής εξαιτίας της προσωπικής και επαγγελματικής σχέσης που αναπτύσσεται μεταξύ αξιολογητών και αξιολογούμενων.
Προτείνεται η δημιουργία ενός ενιαίου πλαισίου αξιολόγησης από την Αρχή Διασφάλισης της Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση (Α.ΔΙ.Π.Π.Δ.Ε.), η οποία σε συνεργασία με τα ΕΠΕΣ των Προτύπων και Πειραματικών Σχολείων θα εφαρμοστεί στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχει η δυνατότητα και τα μέλη του Διδακτικού Προσωπικού να αξιολογήσουν τον Διευθυντή, το Συντονιστή και το ΕΠΕΣ για την απόδοση του. Η αμφίδρομη διαδικασία αξιολόγησης θα συμβάλλει στην εμπέδωση μιας κουλτούρας βελτίωσης, όπου όλοι θα αξιολογούνται από όλους.
Γιατί δεν καθιερώνεται αξιολόγηση μέσω ΑΣΕΠ; Όσοι διορίστηκαν με διαγωνισμούς του ΑΣΕΠ την ξέρουν αυτή την αξιολόγηση και την έχουν φέρει εις πέρας με επιτυχία. Σε μια τέτοια βέβαια αξιολόγηση θα αποδειχτεί ολοφάνερα η ανεπάρκεια αυτών που η πολιτεία διόρισε με αδιαφανείς και κομματικοκρατούμενες διαδικασίες.
Συνυπολογίστε τη γνώμη των μαθητών. Οι μαθητές – ακόμη και οι μικρής ηλικίας – είναι οι καλύτεροι κριτές. Όχι τους βαθμούς τους που εξαρτώνται από χίλιους παράγοντες αλλά τη γνώμη τους. Εξαλείψτε παράγοντες όπως οι διαπροσωπικές σχέσεις.
Να υπάρχει έλεγχος και απόλυτη τεκμηρίωση για την όποια πιθανή βαθμολόγηση. Όχι σε σεμινάρια τα οποία πολλοί ολοκληρώνουν χωρίς καν να τα παρακολουθούν. Όχι σε σεμινάρια στα οποία η εισαγωγή γίνεται με κλήρωση.
Όταν το κράτος μου παρέχει όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια και μέσα που χρειάζομαι -που τώρα τα πληρώνω από την τσέπη μου- για να κάνω σωστά τη δουλειά μου και υπάρχει αξιοκρατία και διαφάνεια τότε και μόνο τότε θα είναι δίκαιη και σωστή η όποια αξιολόγηση.
Ολιστική αξιολόγηση:
1) Από τους μαθητές
2) Από τους συναδέλφους- διευθυντή για τη συμπεριφορά εντός και εκτός του σχολείου
3) Για το επιστημονικό- ερευνητικό του έργο.
4) Από τα μαθησιακά αποτελέσματα.
5) Από την στοχοθεσία
Η αξιολόγηση PISA του ΟΟΣΑ είναι ένα μετρήσιμο μέγεθος και πρέπει να «συνάδει» ως ένα βαθμό με την εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση των σχολείων και των εκπαιδευτικών και των διευθυντών. Να δίδεται η δυνατότητα ενστάσεων και να καθιερωθεί ο θεσμός του εκπαιδευτικού της χρονιάς.
Η αξιολόγηση εκπαιδευτικών είναι αναγκαία συνοδευόμενη βέβαια από αμερόληπτη και αξιοκρατική επιλογή διευθυντών σχολείων και γενικά στελεχών εκπαίδευσης (το πιο καλό θα ήταν μέσω ΑΣΕΠ). Οι εκπαιδευτικοί που είναι στην «κλίκα» του διευθυντή ή του στελέχους καθώς και αυτοί που είναι «γλύφτες» έχουν ισχυρή πιθανότητα να έχουν καλή αξιολόγηση. Συνεπώς ο εκπαιδευτικός θα πρέπει να αξιολογείται με τα κριτήρια που θα θέτει ο νόμος – και μόνο με αυτά – από ικανούς επιστημονικά και επαρκείς αξιολογητές (θα πρέπει να τονιστεί ότι κάποια μονοετή μεταπτυχιακά από Ιταλία κλπ. ενώ δίνουν μόρια επιλογής είναι ιδιαίτερα αμφίβολο αν κάποιος «κόπιασε» έστω και λίγο να τα πάρει). Επίσης η αξιολόγηση θα πρέπει να έχει χαρακτήρα βελτίωσης απόδοσης του εκπαιδευτικού και όχι τιμωρητικό έτσι ώστε ο εκπαιδευτικός να νοιώθει άνετα στην δουλειά του.
Καλύτερη αξιολόγηση από τα (σχετικά) αποτελέσματα των εξετάσεων και από τη διαγωγή των μαθητών της τάξης εντός του σχολείου δεν υπάρχει οπότε οι διάφοροι αξιολογητές καλό θα είναι να παρέχουν ένα μειοψηφικό ποσοστό της συνολικής αξιολόγησης σε σχέση με τα ανωτέρω αφού βέβαια διαβαθμισθεί κατάλληλα και η διαγωγή με συγκεκριμένους κανόνες άμα δε και ποινές.