Στο άρθρο 2 του ν. 682/1977 (Α΄ 244) προστίθεται παρ. 6 ως εξής:
«6. Τα ιδιωτικά σχολεία διέπονται από τις διατάξεις του παρόντος νόμου, οι οποίες κατισχύουν κάθε άλλης ρύθμισης.».
Στο άρθρο 2 του ν. 682/1977 (Α΄ 244) προστίθεται παρ. 6 ως εξής:
«6. Τα ιδιωτικά σχολεία διέπονται από τις διατάξεις του παρόντος νόμου, οι οποίες κατισχύουν κάθε άλλης ρύθμισης.».
Υπουργείο Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων OpenGov.gr Ανοικτή Διακυβέρνηση |
Πολιτική Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα Πολιτική Ασφαλείας και Πολιτική Cookies Όροι Χρήσης Πλαίσιο Διαλόγου |
Creative Commons License Με Χρήση του ΕΛ/ΛΑΚ λογισμικού Wordpress. |
Το νομοσχέδιο είναι σωστό. Δεν υπάρχει κανένας τομέας στην παγκόσμια οικονομία όπου οι ιδιωτικοί υπάλληλοι έχουν μονιμότητα.
Το παρόν νομοσχέδιο είναι απαραίτητο για τη διαμόρφωση σχολείων που θα μπορούν να ανταποκριθούν στις σημερινές απαιτήσεις για ποιοτική εκπαίδευση που προσφέρουν τα αντίστοιχα ευρωπαϊκά σχολεία.
Δημιουργεί τις συνθήκες που ο εκπαιδευτικός δημιουργεί ελεύθερα και προάγει τη διδασκαλία χωρίς τις μέχρι σήμερα αγκυλώσεις του συστήματος που καταδυναστευόταν από περιορισμούς στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα και στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών.
Πρόχειρη νομοθετική ενέργεια του Υπουργείου Παιδείας με έλλειψη σεβασμού προς τους μαθητές ,τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς !!! Άλλο ένα δείγμα αναχρονιστικής αντίληψης για την Εκπαίδευση!!! Δημιουργεί αδικίες, ανισότητες και αθέμιτο ανταγωνισμό μεταξύ σχολείων και φορέων ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς χωρίς καμμία μελέτη μπαίνει πειραματικά από το Υπουργείο ως νέα εκσυγχρονιστική φιλοσοφία γυρίζοντας στον Μεσαίωνα τις εργασιακές συνθήκες. Δεν λαμβάνει υπόψη του τις νέες συνθήκες της οικονομικής κρίσης και δεν διστάζει να βάζει το μαχαίρι στο λαιμό των γονέων όπως οι εισπρακτικές εταιρίες των τραπεζών με όμηρους τα παιδιά!!!
Επενδυτικές ευκαιρίες για λίγους φωτογραφικά εργοδότες!! Καμμία πρόνοια για τους εκπαιδευτικούς που παραμένουν απλήρωτοι και έχουν βάλει πλάτη χρόνια τώρα για να μην κλείσουν τα ιδιωτικά σχολεία!!
Αχάριστοι εργοδότες – Εκδικητική Υπουργός!
Θεωρώ ότι είναι ένα θετικό νομοσχέδιο με την δημιουργία ενός νομικού και λειτουργικού πλαισίου που θα βοηθήσει την ιδιωτική εκπαίδευση με κάποια σχετική αυτονομία… Πάντως πιστεύω ότι η εκπαίδευση θα γίνει καλύτερη στην Ελλάδα όταν γίνει περισσότερο ανταγωνιστική και θα γίνει περισσότερο ανταγωνιστική αν υπάρξει εφαρμογή κουπονιού…
Πρόκειται για ένα νομοσχέδιο που εξυπηρετεί τους ιδιοκτήτες των ιδιωτικών σχολείων τα οποία και μετατρέπει σε επιχειρήσεις αφαιρώντας τους ή αλλοιώνοντας τον χαρακτήρα της παιδείας που θα έπρεπε να υπηρετούν. Αντί να προταθούν ουσιαστικές αλλαγές στον τομέα της παιδείας το Υπουργείο θεωρεί πως ο ρόλος του είναι να θίγει και να προσβάλλει τα εργασιακά κεκτημένα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών που έχουν κατακτηθεί με αγώνες. Είναι τυχαίο που το νομοσχέδιο αυτό ήρθε στο φως εν μέσω καλοκαιριού που τα σχολεία είναι κλειστά; Το υπουργείο και η ηγεσία του προσβάλλει τη νοημοσύνη μας και την εργασιακή υπόστασή μας με αυτό το αίσχος.
Πολύ καλό το νομοσχέδιο
Επιτέλους σωστή κατεύθυνση στην ιδιωτική εκπαίδευση
Είμαι ιδιωτικός εκπαιδευτικός.
Φοβόμουν την απόλυση με τη συμπλήρωση της διετίας -ήταν πολιτική του σχολείου που «είχε πάθει και είχε μάθει» από εκπαιδευτικούς που ως αορίστου χρόνου είχαν «κατεβάσει τα μολύβια»….
Ξέρω ότι έχω πολλά ακόμη να δώσω και με τη στήριξη του σχολείου θα γίνω ακόμη καλύτερος. Νοιώθω σίγουρος για τη δουλειά μου και ξέρω ότι το σχολείο έχει επενδύσει σε μένα. Δεν ανησυχώ.
Το αυτονόητο στην Ελλάδα είναι… επανάσταση
Μια από τις εγκληματικές για τα εκπαιδευτικά μας πράγματα αστοχίες του Συντάγματος του 1975 ήταν η διατήρηση της απαγόρευσης λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων που πρώτη θέσπισε η χούντα με το Σύνταγμα του 1968.
Ο χωρίς προκαταλήψεις ασχολούμενος όμως με την εκπαίδευση αξίζει να διαβάσει προσεκτικά τα «βεβαρημένα με πολυλογία» πρακτικά της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής σε ό,τι αφορά το άρθρο 16 του Συντάγματος για να αντιληφθεί το μέγεθος της αντίθεσης σχεδόν του συνόλου των εθνικών μας αντιπροσώπων με τη συνολική ιδέα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Θα ανακαλύψει τότε, ότι ο λόγος που δεν απαγορεύθηκε η λειτουργία και των ιδιωτικών σχολείων δεν ήταν βεβαίως ότι η ιδιωτική εκπαίδευση αυξάνει τις επιλογές των γονιών, ότι μειώνει το μονοπώλιο των δημόσιων σχολείων ή ότι βελτιώνει το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα. Οχι, τέτοιες σκέψεις δεν απασχολούσαν ούτε κατά διάνοια τους βουλευτές το μακρινό 1975. Ο λόγος που «τη γλίτωσαν» τα ιδιωτικά σχολεία και δεν καταργήθηκαν ήταν καθαρά συντεχνιακός. Για να μην απολυθούν οι καθηγητές που εργάζονταν σ΄ αυτά.
Φρόντισε όμως στη συνέχεια ο κοινός νομοθέτης να θέσει ένα ασφυκτικό γραφειοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας για τα ιδιωτικά σχολεία, που όμοιό του δεν συναντάς εύκολα στον πολιτισμένο κόσμο. Το πλαίσιο αυτό έγινε ακόμη δυσμενέστερο για την ιδιωτική εκπαίδευση επί ΣΥΡΙΖΑ, ανομολόγητος σκοπός της πλειονότητας των στελεχών του οποίου ήταν και είναι η κρατικοποίηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Υπό αυτά τα δεδομένα της ελληνικής εκπαιδευτικής μονολιθικότητας, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ιδιωτική εκπαίδευση, το οποίο, εάν είχε παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν θα εντυπωσίαζε κανέναν γιατί περιλαμβάνει προφανώς τα αυτονόητα, αποτελεί για την Ελλάδα μια… επαναστατική τομή.
Σήμερα θα σταθώ μόνο στο περιβόητο άρθρο 30 του νόμου 682/1977, όπως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ένα νομοθετικό εξάμβλωμα. Με το άρθρο αυτό στην ουσία έχει καταργηθεί το διευθυντικό δικαίωμα του επιχειρηματία της εκπαίδευσης σε μια σειρά από περιπτώσεις και κυρίως το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση εκπαιδευτικού που κρίνει ότι δεν είναι κατάλληλος. Σύμφωνα λοιπόν με την παρ. 3 του άρθρου, η οποία πρέπει να επισημάνω ότι συνιστά παγκόσμια «πρωτοτυπία», η καταγγελία μπορεί να γίνει μόνο για τους λόγους που περιοριστικά αναφέρονται σ΄ αυτή. Με ποια λογική όμως οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί έχουν ευνοϊκότερη μεταχείριση σε σχέση με όλους τους άλλους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα; Γιατί να υπάγονται σε ένα διαφορετικό καθεστώς από τον φτωχό εργάτη ή τον χαμηλόμισθο υπάλληλο; Στην πραγματικότητα, με την παραπάνω διάταξη απαγορεύεται η αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών και στα ιδιωτικά σχολεία.
Ειπώθηκε ήδη από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι αυτό έγινε για να αποφεύγονται τάχα οι καταχρηστικές απολύσεις από μέρους των εργοδοτών. Μα η εργατική νομοθεσία παρέχει ήδη πολλά όπλα στον εργαζόμενο που απολύθηκε άδικα και καταχρηστικά να δικαιωθεί στα δικαστήρια, η δε νομολογία των εργατικών δικαστηρίων είναι στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων ιδιαιτέρως φιλεργατική. Ο μόνος αρμόδιος άλλωστε να κρίνει μια απόλυση ως παράνομη και καταχρηστική δεν μπορεί να είναι κάποιος κομισάριος του Δημοσίου αλλά αποκλειστικά και μόνο ο φυσικός δικαστής.
Με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία θα ρυθμίζονται πλέον από το εργατικό δίκαιο που ισχύει για όλους τους άλλους εργαζομένους.
Και κάτι τελευταίο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει απόλυτο δίκιο όταν υποστηρίζει ότι η κατάργηση του άρθρου 30 θα αποβεί εις όφελος των εκπαιδευτικών, ιδίως των νέων επιστημόνων που επιθυμούν να εργαστούν στην ιδιωτική εκπαίδευση. Από πλήθος διεθνών ερευνών γνωρίζουμε ότι η βασική αιτία της μεγάλης ανεργίας είναι η δύσκαμπτη, πολύπλοκη και υπερπροστατευτική για τους εργαζομένους εργατική νομοθεσία. Στις ΗΠΑ λένε: «Easy fire, easy hire» – όσο πιο εύκολα απολύεις τόσο πιο εύκολα προσλαμβάνεις.
*Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Φιλελεύθε
Διαβάζοντας τα σχόλια μπορεί κανείς να βρει επιχειρήματα υπερ της μεγαλύτερης προστασίας των εργαζομένων. Αυτό που λείπει όμως είναι το γιατί οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρέπει να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Όλα τα επιχειρήματα δεν αφορούν ειδικά τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία αλλά γενικά εργοδότες – εργαζόμενους.
H νέα ρύθμιση βάζει πρόσθετους περιορισμούς όπως υποχρεωτικές συμβάσεις αορίστου χρόνου και συνολικά ο 682 εξακολουθεί να ρυθμίζει το πλαίσιο λειτουργίας και εποπτείας για τα ιδιωτικά σχολεία. Ρυθμίζει επίσης το μισθολόγιο και την υπηρεσιακή κατάσταση των εκπαιδευτικών.
Άμα, για να μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά του ο εκπαιδευτικός, πρέπει να μην υπάρχει διευθυντικό δικαίωμα, τότε το ίδιο έπρεπε να ισχύει και σε άλλους εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού τομέα, όπως δημοσιογράφους, γιατρούς, μηχανικούς, κλπ.
Οι γονείς που επιλέγουν ιδιωτικά σχολεία, τα επιλέγουν επειδή επιζητούν ποιοτικότερη εκπαίδευση και όχι βαθμούς. Βαθμοί σήμερα επιτυγχάνονται πολύ ευκολότερα και φθηνότερα στα δημόσια σχολεία. Οι επιδόσεις των μαθητών των ιδιωτικών σχολείων στις πανελλαδικές το επιβεβαιώνουν. Το επιβεβαιώνει και η έρευνα του ΟΟΣΑ PISA.
Ας μην κοροιδευόμαστε. Υποτίθεται ότι κόπτονται για την αξία των απολυτηρίων και την ποιότητα της εκπαίδευσης, ενώ κρύβονται πίσω από αυτά μόνο για να διαμορφώσουν συνθήκες δημοσιοϋπαλληλικές στα ιδιωτικά σχολεία.
Και παρότι η μονιμότητα ήταν νομοθετημένη, δεν δημιούργησε ουσιαστικό πρόβλημα στα σχολεία επειδή όλοι έβλεπαν ότι ήταν μια υπερβολική ρύθμιση και θεωρούσαν δεδομένη την κατάργηση.
Μονιμότητα πρωτοθέσπισε το 1982 το ΠΑΣΟΚ, καταργήθηκε το 1990 επαναφέρθηκε 2002 καταργήθηκε μερικώς το 2010 και τελείως το 2012. Την επανέφερε το 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκπαιδευτικοί τελικά γνωρίζουν ότι μονιμότητα δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ, αφού όσες φορές και να θεσπιστεί, στη συνέχεια επανακαταργείται.
Μονιμότητα που διαρκεί κάθε φορά λίγα χρόνια, δεν είναι μονιμότητα και αυτό είναι που έχει προστατεύσει τα σχολεία από την διάλυση που επιδιώκουν εκείνοι που καταστατικό σκοπό είχαν και εξακολουθούν να έχουν την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Πλέον δεν το έχουν ευθέως. Το έκρυψαν και δηλώνουν απλά ότι σκοπός τους είναι «Η ενίσχυση του δημοσίου, κοινωνικού και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα της εκπαίδευσης κάθε μορφής, τύπου και βαθμίδας»
Ο μοναδικός κλάδος που ο Διευθυντής -και ο ιδιοκτήτης- δεν μπορούσαν να αξιολογήσουν το προσωπικό!!!!
Επιτέλους, παθογένειες χρόνων διορθώνονται. Μπράβο στην Υπουργό και στην Κυβέρνηση
Πρόκειται για ένα δώρο της κ. Υπουργού και του Κ. Μητσοτάκη προς τους σχολάρχες. Δηλαδή σε 100 ανθρώπους, που δεν τους συγκινεί τίποτα περισσότερο από τα κέρδη τους. Είναι κρίμα που το πνεύμα του Ι. Μ. Παναγιωτόπουλου, του Μωραΐτη έχει σβήσει για πάντα. Πρόσφατη και τρανή απόδειξη η μοιραία κατάληξη της Σχολής Ζηρίδη, που ξεκίνησε από μία έμπνευση και κατέληξε στο κλείσιμο λόγω της ανικανότητας και της βουλιμίας των απογόνων του συγχωρεμένου Γ. Ζηρίδη.
Αυτούς επιθυμείτε να εξυπηρετήσετε Κα Κεραμέως!
Κανείς δεν πρέπει να φοβάται την αξιολόγηση. Ικανός εκπαιδευτικός προστατεύεται από τη δουλειά του! Δεν έχει ανάγκη άλλης προστασίας. Τα ιδιωτικά σχολεία ανταγωνίζονται για τους καλούς εκπαιδευτικούς, προσφέροντας επιπλέον προνόμια. Επιτέλους, θα μπορούν να αντικαταστήσουν τους μη ικανούς -τα σχολεία δεν απολύουν, αντικαθιστούν λιγότερο ικανούς με καλύτερους εκπαιδευτικούς, με τα αποτελέσματα να φαίνονται στις επιδόσεις των μαθητών τους σε όλους τους διαγωνισμούς (εθνικούς και παγκόσμιους).
Τελικά το όφελος περνάει στους μαθητές και έτσι σε όλη την κοινωνία
Ως γονέας παιδιού που φοιτά σε μεγάλο Ιδιωτικό σχολείο των Βορείων Προαστίων, θα το σκεφτώ πολύ σοβαρά αν ξαναπάω το παιδί μου σε ένα σχολείο που ο Εκπαιδευτικός ΔΕΝ θα είναι Δάσκαλος αλλά έρμαιο στις διαθέσεις του Διευθυντή και του Σχολάρχη….
Το Υπουργείο Παιδείας κάνει την επιλογή να πριμοδοτήσει με πληρωμένα 20άρια τα παιδιά που έχουν χρήματα! Δημιουργεί ένα σχολείο μόνο για αυτούς που μπορούν να πληρώσουν! Αίσχος για το Υπουργείο.
Το νομοσχέδιο περιέχει διατάξεις που θα συμβάλλουν στην αποτελεσματική λειτουργία της ιδιωτικής εκπαίδευσης και κατ επέκταση θα ωφεληθούν οι μαθητές, οι οικογένειές τους αλλά και οι εκπαιδευτικοί.
Οι εκπαιδευτικοί δημόσιοι και ιδιωτικοί είναι λειτουργοί του δημόσιου αγαθού της εκπαίδευσης και θα πρέπει να προστατεύονται απολύτως από τις αυθαιρεσίες των ιδιοκτητών ιδιωτικών σχολείων.
Έχοντας προσωπική εμπειρία ως ιδιωτικός εκπαιδευτικός, ο σχολάρχης μου κατήγγειλε τη διετή σύμβασή μου τον πρώτο χρόνο και όχι λόγω ανικανότητας, αλλά για οικονομικούς λόγους, ανακοινώνοντας την απόφασή του τέλη Αυγούστου. Η ΟΙΕΛΕ λοιπόν διεκδίκησε τα νόμιμα δικαιώματά μου και έτσι δεν μπόρεσε ο σχολάρχης να πραγματοποιήσει την απόφασή του. Η καταγγελία της σύμβασής μου δεν έγινε κατόπιν αξιολόγησης μου.
Η παιδεία λοιπόν είναι δημόσιο αγαθό και όχι εμπόρευμα.
Το νέο νομποσχέδιο δόθηκε για διαβούλευση μέσα στο καλοκαίρι και σε κανένα μέσω ενημέρωσης δεν ακούς τίποτα για αυτό.Καμία συζήτηση σε τηλεόραση, ραδιόφωνο και στον ημερήσιο τύπο δεν υπάρχει.Είναι τόσο ασήμαντο ή υπάρχει μεθόδευση από την κυβέρνηση να περάσει ο νόμος χωρίς να το καταλάβει κανείς; Όταν οι εκπαιδευτικοί-δάσκαλοι υπάγονται στο υπουργείο εργασίας από το υπουργείο παιδείας σαν απλοί εργάτες και οι απολύσεις ελευθερώνονται και αποφασίζει μονομερώς ο ιδιοκτήτης χωρίς κανέναν έλεγχο, τι άλλο να σχολιάσουμε και τι θετικό μπορούμε να πούμε για αυτό το νομοσχέδιο ;
Είναι ένα νομοσχέδιο που δίνει πλέον τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων να έχουν όχι μόνο μίας αλλά και περιορισμένης χρήσης εκπαιδευτικούς.Ανοίγει ο δρόμος, ώστε ωάριο, σύμβαση και δικαιώματα εκπαιδευτικών να γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης, προκειμένου οι τελευταίοι να βρίσκονται σε έναν διαρκή αγώνα εξυπηρέτησης όλο και περισσότερο διευρυμένου ωραρίου για να μην υποαμείβονται.
Νομοσχέδιο εντυπωσιασμού της κοινής γνώμης, βασισμένο στην στρέβλωση του όρου αξιολόγηση και στην ισοπέδωση των όρων εργασίας για χιλιάδες εργαζομένων.
Είναι απαράδεκτο να υπάρχει νόμος ο οποίος αντιβαίνει σε νόμο εκτελεστικό του Συντάγματος και νομολογία που υπάρχει ήδη από πλείστα νομοθετικά σώματα σε σχέση με τις συνθήκες λειτουργίας των Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων και των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών! Η Ιδ. Εκπαίδευση παρέχει δημόσιο αγαθό εξίσου με τα δημόσια σχολεία και δεν μπορεί να είναι «ελεύθερη και ωραία» να λειτουργεί με νόμους ελεύθερης αγοράς, άρα να επιτρέπει στους ιδιοκτήτες εκπαιδευτηρίων «να αγοράζουν και να πουλάνε» το αγαθό της εκπαίδευσης… και μάλιστα εις βάρος της υπόλοιπης, λιγότερο προνομιούχας, κοινωνίας που δεν καταφεύγει σε αυτήν. Φαίνεται σαν να νομοθετούνται ρυθμίσεις κατά της ευρύτερης κοινωνίας!
Ερωτήματα ρητορικά και μη:
Η αξιολόγηση μπορεί να λειτουργήσει ως μηχανισμός ανάπτυξης, αλλά ποιος φορέας θα καθορίσει τα κριτήρια, πως θα ελεγχθούν αυτά, ποιος θα καθορίσει τη δομή και το πλαίσιο και τι αποτελέσματα θα έχει; Η εμπειρία, η οποία θα έπρεπε να είχε καταγραφεί και συνυπολογιστεί στο σχεδιασμό οποιουδήποτε νομοσχεδίου, λέει ξεκάθαρα ότι διαδικασίες που δεν ορίζει η πολιτεία, γίνονται (στα περισσότερα ιδιωτικά σχολεία) εργαλείο εκβιασμού των εκπαιδευτικών εις βάρος της ελεύθερης έκφρασης της παιδείας και ως εκ τούτου εις βάρος των ίδιων των μαθητών. Ο καλός ο εκπαιδευτικός δεν φοβάται την αξιολόγηση, την αποζητά, αλλά να είναι δομημένη σε επιστημονικά ορθό πλαίσιο και να μην επηρεάζεται από τις καθημερινές «ορέξεις» του ιδιοκτήτη.
Μειωμένο ωράριο: Πως προστατεύει η πολιτεία τον εκπαιδευτικό, ο οποίος για να εργαστεί στο συγκεκριμένο ιδ. Σχολείο, αναγκάζεται να υπογράψει ότι επιθυμεί μειωμένο ωράριο, με λίγες ώρες καθημερινής διδασκαλίας σε διευρυμένο εύρος ωραρίου λειτουργίας; Θα υπάρξουν σχολεία που θα έχουν 4 (για παράδειγμα) καθηγητές της ίδιας ειδικότητας, με 10 – 12 ώρες ο καθένας για να καλύπτουν ωράριο 8:00 με 18:00, αντί για 2 καθηγητές με πλήρες ωράριο; Αυτοί οι καθηγητές που θα αναγκάζονται να αναζητήσουν εργασία και αλλού, πόσο αποδοτικοί θα είναι στην εργασία τους; Πως μπορεί να αναπτυχθεί το παιδαγωγικό και εκπαιδευτικό περιβάλλον από «καλούς» εκπαιδευτικούς που δε θα έχουν την ευκαιρία να αναπτύξουν πρωτοβουλίες σε ένα στενό καθημερινό ωράριο εργασίας;
Και για να το προχωρήσω ένα βήμα παραπάνω, περιγράφοντας πραγματικά γεγονότα, πόσο απίθανο σας φαίνεται ένας καθηγητής που έχει 3 ώρες δηλωμένης καθημερινής εργασίας να εργάζεται άλλες 3 σε απογευματινά, αδήλωτα προγράμματα, χωρίς να αμείβεται ή να αμείβεται ελάχιστα, για να αποδείξει στον ιδιοκτήτη πόσο «καλός» είναι, για να μπορέσει την επόμενη χρονιά να έχει περισσότερες δηλωμένες ώρες;
Γιατί δεν υπάρχει κάποιο άρθρο που να αναγκάζει τους ιδιοκτήτες να εφαρμόζουν κάθε χρόνο πρόγραμμα επιμόρφωσης; Ή γιατί δεν υποχρεώνει τους ιδιοκτήτες να καταθέτουν το πλαίσιο αξιολόγησης το οποίο θα έχει συντάξει ειδικός επιστημονικός φορέας μετά από μελέτη (όπως κάνουν όλες οι σοβαρές επιχειρήσεις που εφαρμόζουν πρόγραμμα αξιολόγησης); Γιατί δεν αναγκάζει τους ιδιοκτήτες να έχουν επιστημονικό υπεύθυνο αυτών των διαδικασιών;
Τα ιδιωτικά σχολεία πρέπει να έχουν ελευθερίες που τους στερεί η πολιτεία, αλλά να είναι αυστηρά καθορισμένες και να ελέγχονται από προσεκτικά σχεδιασμένους μηχανισμούς. Δυστυχώς, δεν μπορεί να καταλάβει ο γονέας/κηδεμόνας ότι εκπαίδευση δεν είναι μόνο το πλήθος των φροντιστηριακών ωρών που θα έχει το πρόγραμμα σπουδών. Είναι μία σύνθετη διαδικασία που προϋποθέτει σωστά σχεδιασμένο πλαίσιο και δομή εφαρμογής. Επίσης το ιδιωτικό σχολείο είναι Εκπαιδευτικός Οργανισμός και θα έπρεπε ένα σχέδιο νόμου να στηρίζεται σε παιδαγωγικούς και εκπαιδευτικούς όρους και όχι σε αυστηρά επιχειρηματικούς. Οι γονείς πρέπει να απαιτούν να ορίζονται οι παιδαγωγικοί κανόνες και τα αυστηρά εκπαιδευτικά πλαίσια ενός νομοσχεδίου που υποτίθεται ότι στηρίζεται σε δομές που και οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί επιθυμούν, φτάνει να είναι σωστά σχεδιασμένες. Απαιτούμε ελεύθερα ιδιωτικά σχολεία, με πλούσιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με ελεύθερους και «καλούς» καθηγητές που θα γίνονται «καλύτεροι», που θα αξιολογούνται με τρόπο που θα τους αναδεικνύει και που θα λειτουργούν σε ένα περιβάλλον σεβασμού. Σε αυτό το περιβάλλον θα αναπτυχθούν οι μαθητές και αυτό θα μεταφέρουν την υπόλοιπη ζωή τους.
Το νομοσχέδιο με πρωτοφανή τρόπο αντιγράφει μονόπλευρα και συνολικά τις απαιτήσεις των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων, αδικώντας κατάφορα τους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων.
Το νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και θέλει να διορθώσει θέματα που απασχολούν εδώ και πολλά χρόνια τους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων όπως η »δέσμευσή» τους από εκπαιδευτικούς.
Νισάφι πια με αυτή την μάστιγα!
Η πλήρη απελευθέρωση των εκπαιδευτικών προγραμμάτων και των δραστηριοτήτων που εισάγει το παρόν νομοσχέδιο, την εκπαιδευτική και παιδαγωγική αξία των οποίων δε θα εγγυάται καμία εκπαιδευτική αρχή, παρά μόνο το συμφέρον του ιδιοκτήτη, μετατρέπει τα ιδιωτικά σχολεία από εκπαιδευτικά ιδρύματα σε εμπορικά καταστήματα.
Η απόλυτη αποδόμιση των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων θα οδηγήσει στη φροντιστηριοποίηση των ιδιωτικών σχολείων και άρα στην υποβάθμιση της παρεχόμενης ποιότητας.
TO KAΛΥΤΕΡΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ. Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕ ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ ΓΙΑ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ.
οπως γνωριζεται αυτα τα πραγματα τα περναν βραδυ και καλοκαιρι οπως περασε και η 2χρονη συμβαση για τους νηπιαγωγους και πολλα αλλα σε βαρος των ιδικτητων παιδικων σταθμων και νηπιαγωγειων ετσι λοιπον το κρατος θελω να πηστευω πως θελει να ισορροπησει τα πραγματα και να διορθωση τυχον αστοχιες που εγηναν στο παρελθον οποτε μην κλαιτε πολυ εσεις που αντιτιθεσται για αυτο το θεμα και για αυτα που ερχονται…καποιος αλλος φιλοδοξος υπουργος θα σας κανει κατι αλλο καποια στιγμη… ετσι ειναι τα πραγματα και οπως καταλεβενεται ζουμε σε μια εποχη που τα συμφεροντα εχουν τον πρωτο λογο….
Ως ιδιωτική υπάλληλος γνωρίζω ότι όταν καποιος κανει σωστά τη δουλειά του όχι μόνο δεν φοβαται την αξιολόγηση αλλά την επιδιώκει.
Το νομοσχέδιο θεωρώ ότι αναβαθμίζει την ιδιωτική εκπαίδευση και δικαιώνει την επένδυση των παιδιων και των οικογενειών τους.
Διαφωνώ κάθετα με το περιεχόμενο του άρθρου 3 § 6 που αναφέρει ότι επιτρέπεται η συστέγαση ιδιωτικών σχολείων και ΚΞΓ.
Γράφω εδώ κάποιες σκέψεις, αν και πολύ φοβάμαι ότι ο διάλογος αυτός είναι προσχηματικός… Και οι αποκαλύψεις για χρηματοδότηση του κυβερνώντος κόμματος από ισχυρούς σχολάρχες και ο τρόπος/χρόνος παρουσίασης του σχεδίου νόμου συνηγορούν υπέρ αυτού.
-Ανοίγει το θέμα της αξιολόγησης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Ποιος πιστεύει ότι σε έναν απαιτητικό κι ανταγωνιστικό χώρο όπως αυτόν ενός ιδιωτικού σχολείου δε γίνεται αξιολόγηση; Καθημερινά; Από μαθητές, γονείς και διευθυντές; Κι είναι ψέμα ότι δεν μπορούσε ένα σχολείο να απαλλαγεί από έναν εκπαιδευτικό που είχε αποδειχθεί ανεπαρκής… Απλά έπρεπε η διεύθυνση του σχολείου να στοιχειοθετήσει την απόλυσή του, να την υποβάλει σε έλεγχο από τα αρμόδια όργανα της Πολιτείας και να αποζημιώσει τον απολυθέντα. Αν τώρα ο έλεγχος ονομάζεται «αγκύλωση», αυτό είναι ύποπτο κι επικίνδυνο. Ελευθερία, διδάσκουμε στα παιδιά, σημαίνει υπευθυνότητα κι όχι ασυδοσία. Η απαλλαγή από οποιαδήποτε ευθύνη (οικονομική και ηθική) έναντι ενός εκπαιδευτικού που προσλήφθηκε κατόπιν -συνήθως- συστάσεων και μετά από πολλαπλές συνεντεύξεις και η αυθαίρετη -όπως έχουμε δει πλειστάκις- αξιολόγηση και απόλυσή του συνιστά ασυδοσία και δεν προμηνύει τίποτα καλό. Κι όχι μόνο για τον εκπαιδευτικό, που θα εργάζεται πλέον υπό καθεστώς ανασφάλειας, σε ένα περιβάλλον δηλητηριασμένο από ποικίλες απειλές και παρεμβάσεις, αλλά και για το ίδιο το σχολείο, που θα απολέσει το κλίμα υγιούς και αξιοπρεπούς συνεργασίας, που είναι απαραίτητο για το εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό λειτούργημα, και για τα παιδιά, που θα βιώσουν κι άλλη υποτίμηση της προσωπικότητας του δασκάλου και πειραματισμούς επικίνδυνους εκ μέρους της διοίκησης, και για τους γονείς, που θα έχουν την ψευδαίσθηση ότι προσφέρουν στα παιδιά τους Παιδεία. Παιδεία με σκυφτό τον δάσκαλο δεν παρέχεται…
– Οι συμβάσεις αορίστου χρόνου -μην ξεγελιόμαστε- θα είναι ατομικές συμβάσεις,υποκείμενες σε συνεχείς πιθανόν αλλαγές. Δυνατότητα περιορισμού ή επέκτασης του ωραρίου εργασίας θα σημαίνει ότι ένας μόνιμος πέλεκυς θα επικρέμαται πάνω από τα κεφάλια των εκπαιδευτικών. Κι επαναλαμβάνω, ένας ανασφαλής και φοβισμένος εκπαιδευτικός είναι ένας πιεσμένος και τρομοκρατημένος εργαζόμενος, δίχως συνείδηση ότι εκτιμάται από την κοινωνία το έργο του. Υπαλλήλους δίχως αξιοπρέπεια ετοιμάζει το υπουργείο. Παραδείγματα τέτοια αφθονούν μέσα στα ιδιωτικά σχολεία.
-Υποκρισία συνιστά και το ότι το υπουργείο νοιάζεται να δώσει τη δυνατότητα στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να αυξήσουν το εισόδημά τους απασχολούμενοι σε πρόσθετες δραστηριότητες. Πρόκειται -μην το ξεχνάμε- για το ίδιο υπουργείο που σε εργαζόμενους σε ιδιωτικό χώρο (με την ένταση, την πίεση, τις υψηλές απαιτήσεις που αυτό συνεπάγεται) περιέκοψε επιδόματα και δώρα, πράγμα που πολύς κόσμος αγνοεί και δυσκολεύεται να πιστέψει.
-Το πιο εξωφρενικό είναι ότι όλες αυτές οι αλλαγές βαφτίζονται εκσυγχρονισμός. Επιστροφή σε ένα σκοτεινό και καθυστερημένο παρελθόν είναι… Ο εκπαιδευτικός -αλλά και κάθε εργαζόμενος- αποδίδει όχι υπό πίεση κι εκφοβισμούς, αλλά σ’ ένα περιβάλλον όπου διασφαλίζεται η αξιοπρέπειά του.
Ακούστε όσους μιλούν εκ πείρας, πείρας αποκτημένης σε πολλά ιδιωτικά σχολεία και σε πολλά φροντιστήρια πριν από αυτά. Αν, βέβαια, υπάρχει τέτοια διάθεση…
Τις τελευταίες ημέρες έχουμε γίνει θεατές τής προκλητικής προσπάθειας του Υπουργείου Παιδείας να καταργήσει τον κοινωνικό ρόλο των ιδιωτικών σχολείων και να τα μετατρέψει σε αμιγείς επιχειρήσεις. Το νέο νομοσχέδιο για την ιδιωτική εκπαίδευση μεταβάλλει προς το δυσμενέστερον και μονομερώς τους όρους εργασίας μας και υποβαθμίζει τον ρόλο μας καθώς και την ποιότητα του έργου μας. Καταρχάς απελευθερώνει τις απολύσεις και δίνει τη δυνατότητα για μείωση ωραρίου μονομερώς, αφού το Υπουργείο Παιδείας δεν θα επιβλέπει τον διορισμό μας. Κατά δεύτερον, ως συνέπεια του πρώτου, υποβαθμίζει τον ρόλο του συλλόγου διδασκόντων και δημιουργεί ένα συγκεντρωτικό και ασφυκτικό ως προς τη δομή και την οργάνωσή του σχολείο· ένα σχολείο μη δημοκρατικό και ανελεύθερο, ένα σχολείο που δεν παρέχει στον εκπαιδευτικό την εργασιακή ασφάλεια και την ελευθερία που χρειάζεται για να μπορεί απρόσκοπτα να επιτελέσει το παιδαγωγικό και διδακτικό του έργο.
Επειδή έχει γίνει πολλές φορές σαφές ότι το σχολείο είμαστε προπάντων εμείς και οι μαθητές μας, δεν θα επιτρέψουμε με κανέναν τρόπο να αλλοιωθεί η σχέση αυτή και να υποβαθμιστεί ο κοινωνικός ρόλος τού σχολείου και θα είμαστε σε εγρήγορση από τη αρχή του σχολικού έτους με συνελεύσεις και κινητοποιήσεις.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι ολοφάνερο ότι εξυπηρετεί καθαρά τα συμφέροντα των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων. Ένα δωρο από την υπουργό για τους ιδωτικούς εκπαιδευτικούς για την αποτελεσματικότητα και την υπεράνθρωπη προσπάθεια τους στην εξ απαοστάσεως εκπαίδευση κατά τη διάρκεια μιας πολύ δύσκολης κατάστασης που κληθήκαμε όλοι να αντιμετωπίουμε! Ένα νομοσχέδιο που επιχειρεί να καταργήσει τον κοινωνικό ρόλο των σχολείων μετρατρέποντας τα σε supermarkets γνώσεων εξυπηρετώντας τις απαιτήσεις των πελατών. Αλλάζει δυσμενώς τους όρους εργασίας, υποβαθμίζει την ποιότητα του έργου των εκπαδευτικών καθώς και το ρόλο τους, απελευθερώνει τις απολύσεις, δίνει τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες να μειώσουντο το ωράριο εργασίας αφού δεν θα ελέγχονται πλέον οι διορισμοί από το υπουργείο παιδείας… ένα νομοσχέδιο που δινει δυνατότητες για αυθαιρεσίες από μέρους των ιδιοκτητών οι οποίοι θα λειτουργούν καθαρά επειχειρηματικά θέτοντας τα δικά τους κριτήρια μη λαμβάνοντας υπόψη τους εκπαιδευτικούς και ουσιαστικά θίγοντας τους ίδους τους μαθητές. Και είναι τελικά αυτό το νομοσχέδιο που δεν θα πλήξει μόνο την ιδιωτική εκπαίδευση αλλά και τη δημόσια! Είναι πολύ σοβαρές λοιπόν οι επιτώσεις του νομοσχεδίου και καλό θα ήταν να το δούμε πάνω σε άλλη βάση και φυσικά σε μια περίοδο με τα σχολεία να είναι ανοιχτά και με τους εκπαιδευτικούς παρόντες!!!
Τα ωραια ξεκίνησαν τα πιο ωραια έρχονται και για το δημόσιο ΝΤΡΟΠΗ οι εκπαιδευτικοί διδάσκουν δημοκρατία διάλογο αρχές οι υποταγμένοι και φοβισμένοι εκπαιδευτικοί δεν μπορούν να έχουν το ανάστημα να διδάξουν τίποτα τα αντίθετα ακριβώς διδάσκει με τις ενέργειες της η ηγεσία του υπουργειου
Αποσύρεται η ουσιαστική εποπτεία από τα ιδιωτικά σχολεία, γεγονός που θα οδηγήσει στη μετατροπή τους σε σχολεία σούπερ μάρκετ.. Δημιουργείται χάσμα ανάμεσα στους μαθητές των δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτηριων. Αυτό τι σχολείο οραματιζεται η ΝΔ και η Υπουργός;
Με τον προηγούμενο νόμο που υποτίθεται έπρεπε να υπάρχει ένας έλεγχος δεν έλεγχε κανείς οι διευθύνσεις ηθελημένα ή από φόβο δεν έκαναν αυτό που ο νόμος προέβλεπε και τα σχολεία ήταν ανεξέλεγκτα σκέψου τι ασυδοσία θα επικρατήσει τωρα
Είναι ηλίου φαεινότερον ποιους εξυπηρετεί το νομοσχέδιο αυτό, είναι άλλωστε και χορηγοί (κάποιοι φανεροί κάποιοι αφανείς) αυτών που θα το ψηφίσουν. Γι αυτό και η διαβούλευση αυτή όπως και ο ανύπαρκτος διάλογος δεν έχει νόημα, είναι καθαρά τυπική διαδικασία. Όταν όμως θα καταλάβουν ότι θα τους έρθει μπούμερανγκ θα είναι αργά. Γιατί κάποια στιγμή είτε από καταγγελίες είτε από προσφυγές στα Ευρωπαϊκά δικαστήρια, η Ευρωπαϊκή Ένωση θα καταλάβει ότι οι τίτλοι «Αριστείας» που θα δίνουν θα είναι αγορασμένοι χωρίς να αντιπροσωπεύουν την πραγματικότητα, θα σταματήσει έτσι να τους αναγνωρίζει ως ισότιμους και οι γονείς-αγοραστές θα στραφούν αλλού.
Επιτέλους ένα νομοσχέδιο με στόχο την βελτίωση και την μεγαλύτερη ελευθερία της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Αυτονομία, προγράμματα σπουδών, αξιολόγηση, νέες ιδέες και δραστηριότητες. Μόνο συγχαρητήρια στην Υπουργό και τους συνεργάτες της.
Ανοίγει η κερκόπορτα για τους ιδιοκτήτες ώστε να μπορούν να λειτουργούν αυθαίρετα και παραβατικά.
Απαράδεκτο νομοσχέδιο από πολλές απόψεις.
Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο είναι αντιδημοκρατικό. Αποδομεί τις εργασιακές σχέσεις των Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών και απαξιώνει τον παιδαγωγικό τους ρόλο.
το έγραψαν οι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων γι αυτό πανηγυρίζουν και το δείχνουν στα σχόλιά τους
Νομοσχέδιο αίσχος…
Το νομοσχέδιο χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση.
Αυτή τη στιγμή ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί είναι συντονιστές εκπαιδευτικού έργου. Το ΙΕΠ έχει τη δυνατότητα να προσλάβει ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς ως συμβούλους, ως εκπονητές προγραμμάτων σπουδών, ως ειδικούς επιστήμονες.
Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί συμμετέχουν ως επιμορφωτές και ως επιμορφούμενοι σε προγράμματα επιμόρφωσης του υπουργείου.
Όλα αυτά που με πολύ μεγάλο αγώνα εξελίχθηκαν, έδωσαν την ευκαιρία σε δημόσιους και ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς να συνυπάρχουν και να ανταλλάσσουν απόψεις, προτάσεις και ιδέες. Αυτό τερματίζεται!!
Είναι ευκαιρία να συζητηθούν τα οφέλη από τις ίσες ευκαιρίες που είχαν δημόσιοι και ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί και να βρουν οι ιδιοκτήτες με τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς ένα ταβάνι που θα καθορίζει τις αρχές λειτουργίας.
Είναι άστοχο που εν μέσω καλοκαιριού επιχειρούνται τέτοιες αλλαγές. Αντίθετα, είναι γόνιμο να ξέρουμε τα δύο όρια (παλαιός νόμος και νυν νομοσχέδιο) και να βρεθεί μία χρυσή τομή που θα ενισχύει εν τέλει την εκπαίδευση.
Το νομοσχέδιο αυτό είναι από τα καλύτερα νομοσχέδια περί ιδιωτικής εκπαίδευσης τα τελευταία 35 χρόνια η υπουργός παιδείας Νίκη Κεραμέως είναι η πιο πρωτοποριακή υπουργός με ανοιχτό μυαλό ωραίες ιδέες και ένα πρόγραμμα το οποίο θα εφαρμοστεί για την ιδιωτική εκπαίδευση για το καλύτερο των παιδιών πάνω από όλα και των εκπαιδευτικών.
Να αποσυρθεί άμεσα το νομοσχέδιο αυτό !!Είναι κατασκεύασμα ενόχων ιδιοκτητών που θέλουν να ξεπλύνουν τις παρανομίες που εκκρεμούν εις βάρος τους!!!Να ελεγχθούν άμεσα για εισφοροδιαφυγή,φοροδιαφυγή, παράνομη εξαγωγή κεφαλαίων προς το εξωτερικό και ξέπλυμα μαύρου χρήματος,πλαστά πτυχία με μαθητές φαντάσματα!!!Διαρροές εξετασεων Ib ακόμη και πανελληνίων!!
Συγχαρητήρια στο Υπουργείο που δεν φοβήθηκε να προτείνει αλλαγές. Ένα ελεύθερο ιδιωτικό σχολείο επιτέλους! Ένα σύστημα που θα προστατεύσει τις καλές παροχές προς το παιδί και δεν θα είναι δέσμιο της γραφειοκρατίας και των συνδικαλιστών. Συνεχίστε το σπουδαίο έργο της μεταρρύθμισης σε όλα τα επίπεδα.
Ο διάλογος ήταν προσχηματικός. Ας αποσυρθεί το νομοσχέδιο και ας κάτσουν όλες οι πλευρές στο τραπέζι και να συζητήσουν πρωτίστως για το καλό των μαθητών. Γιατί όλα αυτά γίνονται τόσο ξαφνικά μέσα στο κατακαλόκαιρο; Γιατί τόση βιασύνη;
Το νομοσχέδιο είναι θετικό και βελτιώνει τα ιδιωτικά σχολεία προς όφελος εκπαιδευτικών, μαθητών και γονέων. Δημιουργεί ένα νομικό και λειτουργικό πλαίσιο κατάλληλο για να αναπτυχθούν νέες ιδέες και δραστηριότητες από ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που αξιολογούνται και βελτιώνουν την καθημερινή δουλειά τους.
Το νομοσχέδιο αυτό έχει ώς κύριο στόχο να περιορίσει τις αγκυλώσεις που υπάρχουν στην εκπαίδευση στην Ελλάδα. Η μερική αυτονομία των σχολείων στην κατάρτιση του προγράμματος σπουδών κάτω απο τις βασικές αρχές του υπουργείου, η αξιολόγηση της μονάδας και του εκπαιδευτικού προσωπικού έχουν κατακτηθεί στις προηγμένες εκπαιδευτικά χώρες εδώ και δεκαετίες. Επιτέλους η πολιτεία τολμά να κανει ένα πολύ σημαντικό βήμα.
Διαφωνω με την διαβουλευση.
H αγαστή συνεργασία των διοικήσεων των ιδιωτικών σχολείων με τους εκπαιδευτικούς είναι προαπαιτούμενη για την εύρυθμη λειτουργία των ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων και την αναβάθμιση των υπηρεσιών που προσφέρουν στους μαθητές τους, προϋποθέτει, όμως, εμπιστοσύνη και απόλυτο σεβασμό στους διακριτούς τους ρόλους. Οποιαδήποτε προσπάθεια κάποιων διοικήσεων να επιβάλουν ως δικά τους κριτήρια λειτουργίας των σχολείων τη λογική του «κέρδους», του «φαίνεσθαι» και της εξυπηρέτησης του «πελάτη» (π.χ. καταδολίευση των εξετάσεων, όπως του IB, «άριστοι» τίτλοι σπουδών, φαινομενική φοίτηση κ.λπ.) έναντι του παιδαγωγικά και ακαδημαϊκά ορθού, του «είναι» της εκπαίδευσης (π.χ. ίση αντιμετώπιση όλων των μαθητών, προσφορά ουσιαστικά ποιοτικής εκπαίδευσης, αντικειμενική αξιολόγηση κ.λπ.), μπορεί να αντιμετωπισθεί μόνο από τους καθ΄ ύλην αρμόδιους, τους εκπαιδευτικούς, εφόσον, βέβαια, η Πολιτεία τούς διασφαλίσει αυτή τη δυνατότητα. Το Υπουργείο Παιδείας, δυστυχώς, αφαιρεί από το Διευθυντή και το Σύλλογο διδασκόντων αυτή τη δυνατότητα, αφού όλοι εκτίθενται στον κίνδυνο της αναιτιολόγητης απόλυσης. Επίσης, η επιδίωξη κάποιων Διοικήσεων να υποκαταστήσουν την Πολιτεία και το πολιτικό σύστημα στο ρόλο τους, παράγοντας το δικό τους «ορθολογισμό» σε θέματα που ξεπερνούν τις αρμοδιότητές τους, εκτός από επικίνδυνη είναι και ασύμφορη, διότι δημιουργεί πλήθος προβλημάτων στους εκπαιδευτικούς, στην εκπαιδευτική διαδικασία και, εν τέλει, στο ίδιο το σχολείο και τους μαθητές του, που με αποδυναμωμένους τους εκπαιδευτικούς τους μένουν ανυπεράσπιστοι. Σε κάθε περίπτωση αρμόδια να επιβάλει τη συμμόρφωση στους κανόνες λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων ως εκπαιδευτηρίων και όχι αμιγών επιχειρήσεων είναι η Πολιτεία. Δυστυχώς, η συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας ανατρέπει ισορροπίες απαραίτητες για την εύρυθμη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, τα οποία αντιμετωπίζει σαν αμιγείς επιχειρήσεις, και αφαιρεί από τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό – υπό το φόβο της αναιτιολόγητης απόλυσης – τη δυνατότητα να φέρει απερίσπαστος σε πέρας την αποστολή που η Πολιτεία του ανέθεσε. Τέλος, να υπενθυμίσω στη σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας, που προτιμά να συμπορευτεί με κάποιες λίγες διοικήσεις ιδιωτικών σχολείων αντί με 10.000 ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς λειτουργούς, μια ιδεολογική αρχή της Ν.Δ.:«ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός δεν ολισθαίνει στις ακρότητες… του νεοφιλελευθερισμού που υποκαθιστά το κράτος – δυνάστη με την αυθαιρεσία του γιγαντωμένου ιδιώτη».