1. Η παράγραφος 1 του άρθρου 10 του ν.3699/2008 ( Α΄ 199), αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Όργανα διοίκησης των ΣΜΕΑΕ είναι ο διευθυντής, ο υποδιευθυντής και ο σύλλογος διδασκόντων. Στο σύλλογο διδασκόντων μετέχουν ισότιμα όλοι οι εκπαιδευτικοί καθώς και τα όλα μέλη του Ειδικού Εκπαιδευτικού και Ειδικού Βοηθητικού Προσωπικού».
2. α) Η παράγραφος 1 του άρθρου 16 του ν.3699/2008 , αντικαθίσταται ως εξής:
«1. Η στελέχωση των ΣΜΕΑΕ, των ΤΕ, των ΚΕΔΔΥ, των προγραμμάτων πρώιμης παρέμβασης, των προγραμμάτων παράλληλης στήριξης και παροχής διδασκαλίας στο σπίτι γίνεται από :
α) Εκπαιδευτικούς ΕΑΕ πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κλάδων ΠΕ61 και ΠΕ71, και
β) Εκπαιδευτικούς ΕΑΕ πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης των κλάδων που προβλέπονται στα άρθρα 12, 13 και 14 του ν.1566/1985, όπως ισχύουν, με εξειδίκευση στην ΕΑΕ. Η εξειδίκευση στην ΕΑΕ αποδεικνύεται με:
αα) Διδακτορικό δίπλωμα στην ΕΑΕ, με βασικές σπουδές σε Πανεπιστήμια της ημεδαπής ή με αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο πτυχίο της αλλοδαπής ή
ββ) Μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στην ΕΑΕ, με βασικές σπουδές σε Πανεπιστήμια της ημεδαπής ή με αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο πτυχίο της αλλοδαπής ή
γγ) Πτυχίο διετούς μετεκπαίδευσης στην ΕΑΕ των Διδασκαλείων της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο πτυχίο της αλλοδαπής, με βασικές σπουδές σε Πανεπιστήμια της ημεδαπής ή με αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο πτυχίο της αλλοδαπής ή
δδ) Πτυχίο από Πανεπιστήμια της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο ως ισότιμο και αντίστοιχο πτυχίο της αλλοδαπής με τουλάχιστον πενταετή αποδεδειγμένη προϋπηρεσία στην ΕΑΕ.
εε) Ειδικά για τον κλάδο ΠΕ11, επιπροσθέτως των ανωτέρω, πτυχίο ΤΕΦΑΑ των Πανεπιστημίων της ημεδαπής ή αναγνωρισμένο ως αντίστοιχο και ισότιμο πτυχίο της αλλοδαπής με κύρια ειδικότητα την «ΕΑΕ» ή την «Ειδική Φυσική Αγωγή» ή την «Ειδική Φυσική Αγωγή-Θεραπευτική Γυμναστική» ή την «Προσαρμοσμένη Φυσική Αγωγή» ή την «Προσαρμοσμένη Κινητική Αγωγή» ή την «Άσκηση σε χρόνιες παθήσεις και Αναπηρία».
Οι ανωτέρω εκπαιδευτικοί τοποθετούνται στις θέσεις των ΣΜΕΑΕ, των ΤΕ, των προγραμμάτων πρώιμης παρέμβασης, των προγραμμάτων παράλληλης στήριξης και παροχής διδασκαλίας στο σπίτι με μετάθεση ή διορισμό ή απόσπαση ή προσωρινή αναπλήρωση, σύμφωνα με τα ισχύοντα στην γενική εκπαίδευση. Ειδικότερα οι οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών Νηπιαγωγών και Δασκάλων των Ειδικών Νηπιαγωγείων, των Ειδικών Δημοτικών Σχολείων, των Τμημάτων Ένταξης πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, των Κέντρων Διαφοροδιάγνωσης, Διάγνωσης και Υποστήριξης (ΚΕ.Δ.Δ.Υ.) και των Εργαστηρίων Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης (Ε.Ε.Ε.Ε.Κ.) πληρούνται από εκπαιδευτικούς των κλάδων ΠΕ61 και ΠΕ71 καθώς και των κλάδων ΠΕ60 και ΠΕ70 που κατέχουν τα προβλεπόμενα στην περιπτ.β΄ προσόντα, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις».
β) Οι περιπτ. γ΄ και δ΄ της παρ. 1 του άρθρου 19 του ν.3699/2008, οι υποπαράγραφοι 1.3 και 1.4 της παρ. 1 του άρθρου 20 του ν.3699/2008 καθώς και η παρ. 1 του άρθρου 56 του ν.3966/2011 (Α΄ 118) καταργούνται.
3. Το άρθρο 21 του ν.3699/2008, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«Άρθρο 21
Διορισμοί εκπαιδευτικών ΕΑΕ -Υπηρεσιακές μεταβολές
1. Σε κενές οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών ΕΑΕ μπορεί να μετατίθενται εκπαιδευτικοί της παρ.1 του άρθρου 16. Ειδικά οι εκπαιδευτικοί της περιπτ.β΄ της παρ.1 του άρθρου 16 που υπηρετούν στη γενική και επαγγελματική εκπαίδευση μπορεί να μετατίθενται σε κενές οργανικές θέσεις εκπαιδευτικών ΕΑΕ, εφόσον έχουν συμπληρώσει τριετή (3) διδακτική υπηρεσία. Οι εκπαιδευτικοί του προηγούμενου εδαφίου διατηρούν το δικαίωμα μετάθεσης σε κενές οργανικές θέσεις του αντίστοιχου κλάδου στη γενική και επαγγελματική εκπαίδευση, μετά τη συμπλήρωση διετούς διδακτικής υπηρεσίας σε δομές ΕΑΕ.
Οι εκπαιδευτικοί της παρούσας παραγράφου, οι οποίοι πέραν των προβλεπόμενων προσόντων διαθέτουν επιπλέον εξειδίκευση στην ελληνική νοηματική γλώσσα των κωφών και στη γραφή Braille των τυφλών που πιστοποιείται με βάση την παράγραφο 3 του άρθρου 7, μετατίθενται κατά προτεραιότητα σε σχολικές μονάδες τυφλών και κωφών.
Κατά την προσωρινή ή οριστική τοποθέτηση σε κενές οργανικές θέσεις μόνιμου εκπαιδευτικού προσωπικού των ΣΜΕΑΕ, προηγούνται εκπαιδευτικοί που είναι άτομα με μόνιμη αναπηρία τουλάχιστον εξήντα επτά τοις εκατό (67%) σε αντίστοιχες σχολικές μονάδες και σε ποσοστό που δεν υπερβαίνει το είκοσι τοις εκατό (20%) των υπηρετούντων εκπαιδευτικών σε αυτές. Η τοποθέτηση των εκπαιδευτικών από μετάθεση σε κενές οργανικές θέσεις γίνεται σύμφωνα με το σύνολο των μορίων τους και εφόσον αυτοί πληρούν τις προϋποθέσεις ικανότητας όπως αυτές προβλέπονται κατωτέρω και η αναπηρία δεν οφείλεται σε θέματα ψυχικής υγείας.
2. Οι εκπαιδευτικοί της παρ.1 του άρθρου 16, όπως αντικαθίσταται με το παρόν, μπορεί να τοποθετούνται με μετάθεση ή απόσπαση σε θέσεις των ΚΕΔΔΥ, εφόσον συμπληρώσουν τριετή διδακτική προϋπηρεσία σε ΣΜΕΑΕ, ΤΕ, προγράμματα πρώιμης παρέμβασης, προγράμματα παράλληλης στήριξης και παροχής διδασκαλίας στο σπίτι και εφόσον οι κλάδοι τους προβλέπονται στα οικεία οργανογράμματα των ΚΕΔΔΥ.
3. Στις απομένουσες μετά τις μεταθέσεις κενές οργανικές θέσεις διορίζονται οι περιλαμβανόμενοι στους πίνακες διοριστέων του ΑΣΕΠ εκπαιδευτικοί ΕΑΕ της παρ.1 του άρθρου 16, σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.
Οι εκπαιδευτικοί του προηγούμενου εδαφίου που κατέχουν τα προσόντα της περ.β΄ της παρ. 1 του άρθρου 16 μπορεί να μετατίθενται σε κενές οργανικές θέσεις της γενικής και επαγγελματικής εκπαίδευσης, μετά την συμπλήρωση τριετούς διδακτικής υπηρεσίας σε δομές ΕΑΕ.
4. Όταν δεν καλύπτονται τα κενά με μετάθεση ή διορισμό, αποσπώνται σε ΣΜΕΑΕ, Τμήματα Ένταξης, προγράμματα παράλληλης στήριξης, πρώιμης παρέμβασης και παροχής διδασκαλίας στο σπίτι, μόνιμοι εκπαιδευτικοί, ως ακολούθως:
α) Κατά προτεραιότητα εκπαιδευτικοί ΕΑΕ της παρ.1 του άρθρου 16.
β) Ακολουθούν εκπαιδευτικοί, οι οποίοι πληρούν τις προϋποθέσεις τουλάχιστον μίας (1) εκ των κατωτέρω περιπτώσεων, κατά την ακόλουθη ιεράρχηση:
αα) Είναι κάτοχοι πιστοποιητικού παρακολούθησης σεμιναρίων ετήσιας επιμόρφωσης – εξειδίκευσης στην ΕΑΕ από Πανεπιστήμια ή από αναγνωρισμένους κρατικούς φορείς που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, αποδεδειγμένης διάρκειας τουλάχιστον τετρακοσίων (400) ωρών.
ββ) Έχουν προϋπηρεσία τουλάχιστον ενός διδακτικού έτους στις ανωτέρω δομές και προγράμματα.
γγ) Είναι γονείς παιδιών με ποσοστό αναπηρίας άνω του 67% .
δδ) Είναι κάτοχοι πιστοποιητικού παρακολούθησης σεμιναρίων επιμόρφωσης – εξειδίκευσης στην ΕΑΕ από Πανεπιστήμια ή από αναγνωρισμένους κρατικούς φορείς που εποπτεύονται από το Υπουργείο Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων.
εε) Έχουν προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας.
γ) Αν εξακολουθεί να συντρέχει αδυναμία πλήρωσης των κενών διατίθενται εκπαιδευτικοί χωρίς κανένα από τα ανωτέρω προσόντα ή χαρακτηριστικά. Οι εκπαιδευτικοί αυτοί συμμετέχουν υποχρεωτικά κατά προτεραιότητα σε προγράμματα επιμόρφωσης και εξειδίκευσης που υλοποιούνται από τους αρμόδιους φορείς για την επιμόρφωση των εκπαιδευτικών».
4. Η περίπτωση γ΄ της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 3699/2008, όπως ισχύει, αντικαθίσταται ως εξής:
«γ) Για τη δευτεροβάθμια επαγγελματική εκπαίδευση :
αα) Τα Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια, τα οποία λειτουργούν υπό ενιαία διοίκηση, Διευθυντή και κοινό Σύλλογο Διδασκόντων. Τα Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια περιλαμβάνουν τις τάξεις Α΄, Β΄,Γ΄ Δ΄ Γυμνασίου και τις τάξεις Α΄, Β΄,Γ΄, Δ΄ Λυκείου. Στα Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια εγγράφονται, κατόπιν γνωμάτευσης του ΚΕΔΔΥ, μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, οι οποίοι επωφελούνται από τα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα της συγκεκριμένης δομής, και μέσα από την ακαδημαϊκή και επαγγελματική εκπαίδευση μπορούν να οδηγηθούν σε μεταλυκειακές δομές εκπαίδευσης και σε ανεξάρτητη ή εποπτευόμενη εργασία. Αναλυτικά:
Οργάνωση και Λειτουργία των Α΄, Β΄,Γ΄ Δ΄ τάξεων Γυμνασίου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου
Στις τάξεις Α΄, Β΄,Γ΄ Δ΄ Γυμνασίου εφαρμόζονται τα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα των Γυμνασίων γενικής εκπαίδευσης, όπως διαμορφώνονται με την Υπουργική Απόφαση που εκδίδεται δυνάμει της περ.α΄ της παρ.2 του άρθρου 28 του ν.4186/2013 (Α΄193), όπως ισχύει, ύστερα από εισήγηση της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΥΠΠΕΘ και σχετική γνωμοδότηση του Ι.Ε.Π.
Στην Α΄ τάξη Γυμνασίου δύνανται να εγγράφονται, κατόπιν γνωμάτευσης του ΚΕΔΔΥ, μαθητές απόφοιτοι Γενικού ή Ειδικού Δημοτικού Σχολείου και της Α΄ή Β΄ τάξης των ΕΕΕΕΚ. Δικαίωμα πρώτης εγγραφής έχουν οι μαθητές έως το 16ο έτος της ηλικίας τους. Μετά την ολοκλήρωση της φοίτησης των μαθητών στη Δ΄ τάξη χορηγείται τίτλος απολυτηρίου Γυμνασίου.
Oι κάτοχοι απολυτηρίου Γυμνασίου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου δύνανται να συνεχίσουν τη φοίτησή τους, κατόπιν σχετικής γνωμάτευσης του ΚΕΔΔΥ: i) στην Α΄ τάξη Λυκείου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου, ii) στην Α΄ τάξη του Γενικού Λυκείου, iii) στην Α΄ τάξη του Ειδικού Λυκείου, iv) στην Α΄ τάξη του Επαγγελματικού Λυκείου, v) στην Α΄ τάξη του Εσπερινού Επαγγελματικού Λυκείου και vi) σε ΔΙΕΚ ενηλίκων αποφοίτων υποχρεωτικής εκπαίδευσης.
Για τις μετεγγραφές μαθητών στις Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄ τάξεις Γυμνασίου εφαρμόζονται τα προβλεπόμενα στην κείμενη νομοθεσία και επιπλέον απαιτείται σχετική γνωμάτευση των ΚΕΔΔΥ. Αναλυτικά:
i) οι μαθητές Γυμνασίου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου μετεγγράφονται ως εξής :
-Απόφοιτος της Α΄ τάξης Γυμνασίου, του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου, μετεγγράφεται στη Β΄ τάξη Γυμνασίου γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης,
-Απόφοιτος της Β΄ τάξης Γυμνασίου, του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου, μετεγγράφεται στη Γ΄ τάξη Γυμνασίου γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης,
-Απόφοιτος της Γ΄ τάξης Γυμνασίου, του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου, μετεγγράφεται στη Γ΄ τάξη του Γυμνασίου γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης.
ii) οι μαθητές Γυμνασίου σχολικής μονάδας γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης, μετεγγράφονται ως εξής:
-Απόφοιτος της Α΄ τάξης Γυμνασίου γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης μετεγγράφεται στη Β΄ τάξη Γυμνασίου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου,
-Απόφοιτος της Β΄ τάξης Γυμνασίου γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης μετεγγράφεται στη Γ΄ τάξη Γυμνασίου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου.
Οργάνωση και Λειτουργία των Α΄, Β΄,Γ΄ Δ΄ τάξεων Λυκείου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου
Στις τάξεις Α΄, Β΄, Γ΄ και Δ΄ Λυκείου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου εφαρμόζονται τα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα του Εσπερινού Επαγγελματικού Λυκείου, όπως διαμορφώνονται με την Υπουργική Απόφαση που εκδίδεται δυνάμει της περ.α΄ της παρ.2 του άρθρου 28 του ν.4186/2013 (Α΄193), όπως ισχύει, ύστερα από εισήγηση της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης του ΥΠΠΕΘ και σχετική γνωμοδότηση του Ι.Ε.Π.
Στην Α΄ τάξη Λυκείου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου εγγράφονται, κατόπιν γνωμάτευσης του ΚΕΔΔΥ, κάτοχοι απολυτηρίου Γυμνασίου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου καθώς και κάτοχοι απολυτηρίου των Ειδικών και Γενικών Γυμνασίων.
Μετά την ολοκλήρωση της φοίτησης των μαθητών στη Δ΄ τάξη, χορηγείται απολυτήριο Λυκείου, ισότιμο του Γενικού Λυκείου, και Επαγγελματικό πτυχίο ειδικότητας επιπέδου 4, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στις κείμενες διατάξεις του Εσπερινού Επαγγελματικού Λυκείου. Το ίδιο ισχύει και για το «Μεταλυκειακό έτος-τάξη μαθητείας».
Για τις εγγραφές, μετεγγραφές και φοίτηση των μαθητών στις Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄ τάξεις του Λυκείου του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου εφαρμόζονται τα προβλεπόμενα στις κείμενες διατάξεις για τα ημερήσια και εσπερινά Επαγγελματικά Λύκεια και επιπλέον απαιτείται σχετική γνωμάτευση των ΚΕΔΔΥ.
Σε περίπτωση επανεγγραφής μαθητή σε διαφορετικό τομέα-ειδικότητα από αυτήν που αποφοίτησε, για την εύρυθμη λειτουργία της σχολικής μονάδας, ο μαθητής δύναται να παρακολουθεί τα μαθήματα Γενικής Παιδείας και να απαλλάσσεται από τις εξετάσεις των μαθημάτων αυτών. Κάθε απόφοιτος μαθητής του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου δύναται να επανεγγραφεί και να φοιτήσει σε ένα (1) μόνο ακόμα πρόγραμμα ειδικότητας του ίδιου ή διαφορετικού τομέα, ύστερα από γνωμάτευση ΚΕΔΔΥ, η οποία λαμβάνει υπόψη αξιολόγηση του συλλόγου διδασκόντων.
Στα Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια υλοποιούνται για όλους τους μαθητές Εξατομικευμένα Προγράμματα Εκπαίδευσης (ΕΠΕ). Ο αριθμός των φοιτούντων μαθητών στα Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια ανά τμήμα γενικής παιδείας, τομέα ή ειδικότητας ορίζεται από κατ’ ελάχιστον 5 έως κατ’ ανώτατο όριο 10 μαθητές. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ο αριθμός δύναται να μειώνεται με απόφαση του οικείου Περιφερειακού Διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση του αρμόδιου Διευθυντή Εκπαίδευσης. Η εισήγηση του Διευθυντή Εκπαίδευσης διατυπώνεται ύστερα από ειδικώς αιτιολογημένη πρόταση του συλλόγου διδασκόντων, εισήγηση του ΚΕΔΔΥ και σύμφωνη γνώμη του σχολικού συμβούλου Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
ββ) Τα Εργαστήρια Ειδικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης (Ε.Ε.Ε.ΕΚ.) αποτελούν σχολικές μονάδες δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και καλύπτουν την υποχρεωτικότητα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και διοικητικά υπάγονται στην οικεία Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Στα Ε.Ε.Ε.ΕΚ. εγγράφονται απόφοιτοι δημοτικών σχολείων γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης, κατόπιν σχετικής εισήγησης των ΚΕΔΔΥ, οι οποίοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες στην παρακολούθηση ακαδημαϊκού προγράμματος του γυμνασίου και παρουσιάζουν αναπηρίες ή/και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
Ο αριθμός των μαθητών σε κάθε τμήμα των Ε.Ε.Ε.ΕΚ. ορίζεται από 5 έως και 8. Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, ο αριθμός δύναται να μειώνεται με απόφαση του οικείου Περιφερειακού Διευθυντή Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, ύστερα από εισήγηση του αρμόδιου Διευθυντή Εκπαίδευσης. Η εισήγηση του Διευθυντή Εκπαίδευσης διατυπώνεται ύστερα από ειδικώς αιτιολογημένη πρόταση του συλλόγου διδασκόντων, εισήγηση του ΚΕΔΔΥ και σύμφωνη γνώμη του σχολικού συμβούλου Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης.
Η φοίτηση στα Ε.Ε.Ε.ΕΚ. διαρκεί έξι τάξεις (Α΄, Β΄, Γ΄, Δ΄, Ε΄, Στ΄) και ακολουθούνται τα αναλυτικά και ωρολόγια προγράμματα, όπως προβλέπονται από τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις, λαμβάνοντας υπόψη τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, όπως αυτές περιγράφονται στα Εξατομικευμένα Προγράμματα Εκπαίδευσης (ΕΠΕ), τα οποία υλοποιούνται για όλους τους μαθητές. Κάθε διδακτικό έτος στα Ε.Ε.Ε.ΕΚ. αποτελείται από δύο τετράμηνα.
Κατά τη διάρκεια της Στ’ τάξης υλοποιείται πρακτική άσκηση, η οποία προσδιορίζεται με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων, στο πλαίσιο των εργαστηριακών μαθημάτων. Το ωρολόγιο πρόγραμμα της ΣΤ΄ τάξης συμπληρώνεται από μαθήματα των προηγούμενων τάξεων, ανάλογα με τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες των μαθητών, όπως αυτές προκύπτουν από την εκπαιδευτική αξιολόγηση. Η ΣΤ΄ τάξη λειτουργεί ως τάξη επαγγελματικής εξειδίκευσης με σκοπό τον εμπλουτισμό των δεξιοτήτων των μαθητών και την εξοικείωσή τους στο εργασιακό περιβάλλον. Σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο δεν είναι δυνατή η πρακτική άσκηση των μαθητών, τότε αυτή υλοποιείται με την υποστήριξη του σχολικού συνεταιρισμού ή στα εργαστήρια του σχολείου.
Οι απόφοιτοι των Ε.Ε.Ε.ΕΚ. μπορούν να εγγραφούν, κατόπιν γνωμάτευσης του ΚΕΔΔΥ σε ΔΙΕΚ ενηλίκων, αποφοίτων υποχρεωτικής εκπαίδευσης. Μαθητές που έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε δομή της γενικής ή ειδικής εκπαίδευσης δεν μπορούν να εγγραφούν ή να επανεγγραφούν σε Ε.Ε.Ε.ΕΚ. στην ίδια ή σε άλλη ειδικότητα.
Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης ΥΠΠΕΘ καθορίζονται: i) θέματα λειτουργίας και οργάνωσης των Ε.Ε.Ε.ΕΚ, και ii) τα προγράμματα σπουδών των Ε.Ε.Ε.ΕΚ., κατόπιν σχετικής γνωμοδότησης του Ι.Ε.Π.
5. α) Όλα τα Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια και Ειδικά Επαγγελματικά Λύκεια μετατρέπονται από το σχολικό έτος 2017-2018 σε Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια.
β) Το σύνολο των οργανικών θέσεων του εκπαιδευτικού προσωπικού, του ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού, του ειδικού βοηθητικού προσωπικού καθώς και των στελεχών εκπαίδευσης των σχολικών μονάδων της περιπτ.α΄ μεταφέρεται από το σχολικό έτος 2017-2018 αυτοδικαίως στα Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια.
γ) Το σύνολο των φοιτούντων μαθητών εγγράφονται και συνεχίζουν τη φοίτησή τους στις αντίστοιχες τάξεις του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου-Λυκείου με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων.
δ) Με απόφαση του Υπουργού Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη της Διεύθυνσης Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης ΥΠΠΕΘ: αα) καθορίζεται για το σχολικό έτος 2016-2017 η λειτουργία των υφιστάμενων Ειδικών Επαγγελματικών Γυμνασίων, των λειτουργούντων σε αυτά Λυκειακών Τάξεων καθώς και των υφιστάμενων Ειδικών Επαγγελματικών Λυκείων, ββ) πραγματοποιείται η μετατροπή και μετονομασία των υφιστάμενων σχολικών μονάδων σε Ενιαία Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια-Λύκεια, γγ) καθορίζονται ειδικότερα θέματα σχετικά με την φοίτηση και αποφοίτηση των μαθητών καθώς και την αντιστοίχηση τάξεων, δδ) καθορίζονται οι τομείς και οι ειδικότητες των Ενιαίων Ειδικών Επαγγελματικών Γυμνασίων-Λυκείων, εε) επιτρέπεται, σε εξαιρετικές περιπτώσεις και εφόσον το επιβάλλουν οι συνθήκες κτιριακής υποδομής, να λειτουργήσουν οι σχολικές μονάδες της περιπτ.α΄ μόνο ως Ειδικά Επαγγελματικά Γυμνάσια ή μόνο ως Ειδικά Επαγγελματικά Λύκεια για χρονικό διάστημα κατά ανώτατο όριο έως δύο (2) σχολικά έτη, στστ) ρυθμίζεται κάθε λεπτομέρεια που είναι αναγκαία για την εφαρμογή της υποπερ.αα΄ της περίπτωση γ΄ της παρ. 1 του άρθρου 8 του ν. 3699/2008 .
Θα πρεπει να προτάσσονται οι πε71/61 οι οποίοι έχουν σπουδάσει 4 χρόνια την ειδική αγωγή. Η ειδική αγωγή χρειάζεται ανθρωπους που ειναι εξειδικευμενοι και όχι εκπαιδευτικους χωρίς προσοντα. Η εκπαίδευση των παιδιών δεν είναι παιχνίδι.
Η προϋπηρεσία τόσων ετών και η εμπειρία επίσης , ακόμα και αν δεν αρέσει αυτό σε πολλούς και δεν τους βολεύει, δείχνει τη διαφορά μέσα στην τάξη.Δεν μπορείς να κατακερματίζεσαι συνεχώς από «τους εξειδικευμένους». Άτομα δηλαδή χωρίς το βασικό πτυχίο-Βόλου/Μακεδονίας αλλά με σπουδές, μεταπτυχιακά, διδακτορικά και με χρόνια πολλά εμπειρίας, γιατί δεν θεωρούνται «εξειδικευμένα» ?!!!Είναι ντροπή να θεωρούμαστε εκπαιδευτικοί ανίκανοι που» συν θλίβουμε»( όρος που χρησιμοποιείται κατά κόρον από πολλούς σε πολλά σχόλια) την εκπαίδευση και ειδικά είναι ντροπή όταν αναφέρεστε στα παιδιά και τις οικογένειές τους!!!
Προσφέρουμε τόσα χρόνια και πρέπει να σταματήσει επιτέλους η χρόνια αδικία!!!
– Συμπερίληψη-Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών!
Συμφωνώ απόλυτα με την παραπάνω θέση του Π.Ε.Σ.Ε.Α.-
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ : «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ : «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ : «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ : «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ : «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ : «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
Γιατί δεν προβλέπονται διατάξεις για τους μαθητές που ήδη φοιτούν;
Έως σήμερα, σε όλες τις αλλαγές που συνέβαιναν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα προβλέπονταν πάντα διατάξεις για τους μαθητές που είδη φοιτούν. Όσοι είχαν εγγραφή σε μία δομή την ολοκλήρωναν με τα ισχύοντα την ημέρα της εγγραφής τους και οι αλλαγές ίσχυαν πάντα για τους καινούργιους μαθητές ( Δίκαιη αντιμετώπιση).
Αυτό παραδόξως δεν εφαρμόζεται στο παρόν άρθρο (όπως και σε παλαιότερες αλλαγές στην Ειδική Αγωγή). Γιατί δεν ολοκληρώνουν οι μαθητές που ήδη φοιτούν τον τύπο σχολείου στον οποίο έχουν εγγραφή;
Είναι το λιγότερο άδικο οι μαθητές που θα πήγαιναν το σχολικό έτος 2016-2017 στην Ε΄ τάξη των ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Α΄ Βαθμίδας ή των Ειδικών Επαγγελματικών Γυμνασίων και θα έπαιρναν πτυχίο να μην το πάρουν. Γράφτηκαν σε ένα σχολείο (ΤΕΕ) που η φοίτηση ήταν 5ετής, χωρίς να έχουν δικαίωμα ενδιάμεσα να φύγουν ξέροντας ότι θα πάρουν πτυχίο και θα έχουν δικαίωμα να γραφτούν στην Β ΕΠΑΛ (τυπικού ή ειδικού). Ξαφνικά στο έτος αποφοίτησης θα εγγραφούν στις αντίστοιχες τάξεις του νέου τύπου σχολείου χάνοντας το πτυχίο που δικαιούνται. Αν αυτό δεν είναι αδικία, αθέτηση «συμφωνίας» με την πολιτεία τότε τι είναι…
Οι νέες ρυθμίσεις, να μην ισχύσουν για τους μαθητές που ήδη φοιτούν, να προβλέπεται μεταβατική περίοδος, όπως γίνεται πάντα σε όλες τις αλλαγές στο εκπαιδευτικό μας σύστημα, έως ότου ολοκληρώσουν τη φοίτηση οι έως τώρα εγγεγραμμένοι (ισότιμη μεταχείριση με τους συμμαθητές τους στην τυπική εκπαίδευση).
Για τα ΤΕΕ Ειδικής Αγωγής Α Βαθμίδας, πρέπει να ληφθεί μέριμνα τουλάχιστον για τις δύο τελευταίες τάξεις ώστε οι μαθητές να ολοκληρώσουν τη φοίτησή τους στη δομή που γράφτηκαν και να πάρουν το πτυχίο τους…
Σε παγκόσμιο επίπεδο η ειδική αγωγή αποτελεί μεταπτυχιακό και διδακτορικό ακαδημαϊκό επίπεδο μιας και για να αναγνωρίζεις την διαφορετικότητα πρε πει πρώτα να έχεις μελετήσει το μέσο όρο. Δεν έγινε κανείς καρδιολόγος χωρίς πρώτα να είναι γιατρός.
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ : «Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
Ζητουμε την ΑΜΕΣΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ του νομοσχεδιου. Οι δασκαλοι ειδικης αγωγης ΠΕ71 εχουν αρτια παιδαγωγικη καταρτιση με μαθηματα παιδαγωγικων-ψυχολογιας-διδακτικες σε θεωρητικο κ πρακτικο επιπεδο, γνωριζουν το αναλυτικο προγραμμα καθως και τον τροπο να το προσαρμοζουν στον καθε μαθητη. Κανενα μεταπτυχιακο δε μπορει να προσφερει την εις βαθος γνωση για την ειδικη εκπαιδευση, οπως το βασικο πτυχιο.
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο.Όπως είδαμε και φέτος, οι θέσεις καλύφθηκαν με άτομα με 0 προϋπηρεσία!!! Τόσα χρόνια καλύπτουμε θέσεις σε δομές της Ειδικής Αγωγής, όταν ο αριθμός των «εξειδικευμένων» ήταν μηδαμινός!! Δεν συνθλίβεται τόσα χρόνια καμία σπουδή, καμία οικογένεια και κανένα παιδί!Έχουμε αποδείξει ότι μπορούμε επάξια να υπάρχουμε στον χώρο της ειδικής αγωγής, έχοντας αποκτήσει εμπειρία και δημιουργώντας άριστες σχέσεις και συνεργασίες με το παιδί και την οικογένεια.Να σταματήσει επιτέλους αυτή η αδικία τόσων ετών!!!Συμφωνώ και με τη θέση του Π.Ε.Σ.Ε.Α- Συμπερίληψη για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών!!
Άμεση απόσυρση της τροπολογίας που συνθλίβει μαθητές με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και εκπαιδευτικούς ΕΑΕ ΠΕ61 και ΠΕ71.
Άμεση απόσυρση της τροπολογίας που συνθλίβει μαθητές με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και εκπαιδευτικούς ΕΑΕ ΠΕ61 και ΠΕ71. Η αποσπασματικότητα νομοθετικών διατάξεων, χωρίς τη διεξαγωγή ενός εθνικού διαλόγου για μια ολοκληρωμένη νομοθετική πρόταση με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της εκπαίδευσης, Γενικής και Ειδικής.
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση του παρόντος σ/ν,
«Οι εκπαιδευτικοί που ανήκουν στους κλάδους ΠΕ60 και ΠΕ70 και κατέχουν την ανωτέρω εξειδίκευση στην ΕΑΕ, παρότι στελέχωναν εξαρχής και συνεχίζουν να στελεχώνουν και να στηρίζουν τις δομές ΕΑΕ (οι κλάδοι αυτοί συνιστούν τους αρχαιότερους κλάδους ΕΑΕ) και κατά συνέπεια έχουν συμβάλει ουσιωδώς στην εδραίωση και εξέλιξη της ΕΑΕ στη χώρα μας, έτυχαν τα τελευταία χρόνια άνισης και αδικαιολόγητης μεταχείρισης. Συγκεκριμένα, οι καταργούμενες διατάξεις τους στερούσαν ολικώς τη δυνατότητα υπηρέτησης σε δομές ΕΑΕ. Με την κατάργηση αυτών των διατάξεων αποκαθίσταται η νομιμότητα κατοχής οργανικών θέσεων στην ΕΑΕ των κλάδων ΠΕ60 και ΠΕ70 με εξειδίκευση στην ΕΑΕ και επανέρχεται η κανονικότητα στις υπηρεσιακές μεταβολές οι οποίες εξακολουθούσαν να πραγματοποιούνται παρά την κατάργηση των κλάδων αυτών στις δομές ΕΑΕ.».
Στα παραπάνω μπορεί κανείς να εντοπίσει τις εξής αντιφάσεις:
1) Οι ΠΕ60 και ΠΕ70 από τη μια «στελεχώνουν εξαρχής και συνεχίζουν να στελεχώνουν και να στηρίζουν τις δομές ΕΑΕ…» , ενώ από την άλλη παρουσιάζονται ως θύματα μιας άνισης μεταχείρισης, αφού «οι καταργούμενες διατάξεις τους στερούσαν ολικώς τη δυνατότητα υπηρέτησης σε δομές ΕΑΕ». Πώς γίνεται αυτός που στερήθηκε τη δυνατότητα υπηρέτησης σε κάποια δομή να συνεχίζει να τη στελεχώνει και να τη στηρίζει, είτε ως μόνιμος είτε ως αναπληρωτής;
2) Αφού «Με την κατάργηση αυτών των διατάξεων αποκαθίσταται η νομιμότητα κατοχής οργανικών θέσεων στην ΕΑΕ των κλάδων ΠΕ60 και ΠΕ70 με εξειδίκευση στην ΕΑΕ» και επομένως αμφισβητείται η ίδια η «νομιμότητα» προηγούμενου νόμου (Ν. 3966/2011), πώς γίνεται όχι μόνο να μην έχει χαθεί ούτε μία οργανική θέση εκπαιδευτικού ΠΕ70 και ΠΕ60 στην ΕΑΕ έως σήμερα αλλά και να μην έχει μονιμοποιηθεί στο ΥΠΠΕΘ ούτε ένας ΠΕ71 ή ΠΕ61;
3)Το ότι «επανέρχεται η κανονικότητα στις υπηρεσιακές μεταβολές οι οποίες εξακολουθούσαν να πραγματοποιούνται παρά την κατάργηση των κλάδων αυτών στις δομές ΕΑΕ» εμπεριέχει από μόνο του την τραγική αλήθεια της μη εφαρμογής των νόμων στη χώρα μας. Αλλά αφού οι νόμοι δεν εφαρμόζονται, ποιος ο λόγος να συνταχθεί ένας νέος που επαναφέρει κάτι που δεν σταμάτησε να ισχύει ποτέ, όπως η αδιαλείπτως εφαρμοζόμενη «κανονικότητα» στις υπηρεσιακές μεταβολές; Μήπως για να συμπεριληφθούν κάποια επιπλέον προσόντα (όπως σεμινάρια αδιευκρίνιστης διάρκειας και εμπειρία στην ενισχυτική διδασκαλία) ή για να συμπληρωθεί το εδάφιο της μη απαιτούμενης κατοχής ειδικών προσόντων για την απόσπαση των μόνιμων εκπαιδευτικών στην ΕΑΕ;
4) Άκρως αντιφατική και αβάσιμη είναι για πολλούς λόγους και η άποψη πως η έως τώρα μεταχείριση των ΠΕ70 και ΠΕ60 στην ΕΑΕ υπήρξε άδικη και άνιση σε σύγκριση -προφανώς- με τους ΠΕ61 και ΠΕ71. Αν λοιπόν συγκρίνουμε τους δύο κλάδους, θα διαπιστώσουμε πως εδώ και 15 ολόκληρα χρόνια ισχύουν τα εξής:
α) Διαγωνισμοί ΑΣΕΠ έχουν διενεργηθεί για εκπαιδευτικούς όλων των κλάδων εκτός των ΠΕ61 και ΠΕ71.
β) Έχουν μονιμοποιηθεί στην εκπαίδευση χιλιάδες νέοι εκπαιδευτικοί, με ή χωρίς εξειδίκευση στον κλάδο τους ή στην ΕΑΕ, αλλά ούτε ένας ΠΕ71 ή ΠΕ61.
γ) Δεν υπάρχει ούτε ένας δάσκαλος ΠΕ70 που να έχει υπηρετήσει 15 έτη αποκλειστικά ως αναπληρωτής και να μην του έχει δοθεί η δυνατότητα μόνιμου διορισμού, αφού εκατοντάδες δάσκαλοι ΠΕ70 μονιμοποιήθηκαν ακόμη και χωρίς επιτυχία ΑΣΕΠ μέσα στα προηγούμενα δεκαπέντε χρόνια.
δ) Ο Ν. 3966/2011 έδωσε τις οργανικές θέσεις ΕΑΕ της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης σε εκείνους που έχουν βασικό τίτλο σπουδών Δασκάλου ή Νηπιαγωγού Ειδικής Αγωγής (ΠΕ71 και ΠΕ61), όπως ακριβώς συμβαίνει δηλαδή με όλους τους κλάδους της εκπαίδευσης, από τους πτυχιούχους των οποίων δεν απαιτούνταν ποτέ η κατοχή επιπλέον προσόντων -πέραν του βασικού πτυχίου- για την κατάληψη θέσης στον κλάδο τους ή τη συμμετοχή σε γραπτό διαγωνισμό ΑΣΕΠ. Οι θέσεις μετονομάστηκαν σε ΠΕ71 και ΠΕ61, αλλά α)ποτέ έως σήμερα δεν υπήρξε μονιμοποίηση των εν λόγω κλάδων στο Υπουργείο Παιδείας και β) ποτέ δεν χάθηκε ούτε μία οργανική θέση ΕΑΕ από τους ήδη υπηρετούντες μόνιμους δασκάλους και νηπιαγωγούς ειδικής αγωγής.
ε) Με το παρόν νομοσχέδιο το ΥΠΠΕΘ ισχυρίζεται πως κατανέμει δικαιότερα τις οργανικές θέσεις ΕΑΕ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, από τη μια δίνοντας στους ΠΕ70 και ΠΕ60 απεριόριστες δυνατότητες οργανικότητας, κινητικότητας και ευελιξίας μεταξύ ειδικής και γενικής αγωγής και από την άλλη αφαιρώντας το βασικό δικαίωμα των ΠΕ71 και ΠΕ61 να καταλαμβάνουν οργανικές θέσεις στον κλάδο που έχουν αποκλειστικά και εξαρχής σπουδάσει. Στο πλαίσιο του ενιαίου συστήματος προσλήψεων, της ισότιμης μεταχείρισης και της προώθησης της συνεκπαίδευσης διερωτόμαστε λοιπόν: Εκπαιδευτικοί ΠΕ71 και ΠΕ61 με συμμετοχή σε «προγράμματα επιμόρφωσης και εξειδίκευσης» (άρθρο 21, Διορισμοί εκπαιδευτικών ΕΑΕ – υπηρεσιακές μεταβολές, παράγραφος 4γ) θα αξιοποιούνταν αντίστοιχα για τη στελέχωση δομών Γενικής Εκπαίδευσης από το ΥΠΠΕΘ ελλείψει εκπαιδευτικών ΠΕ60 και ΠΕ70;
Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσει η κοινή λογική και ας αντιληφθούμε επιτέλους ποιος πραγματικά αδικήθηκε στον χώρο της ΕΑΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια και για ποιον επιδιώκεται μια νέα άνιση μεταχείριση ακόμη και σήμερα.
Άμεση απόσυρση της τροπολογίας
Να προχωρήσει άμεσα το νομοσχέδιο .
Συμφωνώ και με την θέση του ΠΕΣΕΑ :»Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών».
ΣΤΗΡΙΖΩ
:ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΩ ΤΗΝ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕ60/70 ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣΕπειδή:1) Επιτέλους με τη ρύθμιση αυτή η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική κινείται προς τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης, της συνθήκης της Salamanga,της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής για τους μαθητές με αναπηρία/ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ο ειδικός παιδαγωγός πρώτα σπουδάζει δάσκαλος/νηπιαγωγός, δηλαδή παιδαγωγός και μετά εξειδικεύεται στην ειδική αγωγή!!!!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ= ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΤΥΧΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ, (ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) !!!!!2) Αναγνωρίζεται η προσφορά που παρείχαν οι ΠΕ60/70 στην ειδική αγωγή και που ειδαν ΞΑΦΝΙΚΑ να χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα, οι σπουδές τους κ.ο.κ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ!!3)Η ρύθμιση αυτή είναι δίκαιη και για τους δύο.Δεν προτάσσεται κανένας. ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΑΔΙΚΙΑ να θεωρείται ένας απόφοιτος του Βόλου «ανώτερος» και μάλιστα μέσα στα γενικά σχολεία. Γιατί το ψευδοεπιχείρημα ότι οι 61/71 δεν έχουν δικαιώματα στους πίνακες της γενικής (και πως-γιατί να έχουν;;;) ωστόσο δουλεύουν στη γενική μέσω της ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης κ.ο.κ.). Πρέπει λοιπόν να σταματήσει Η ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ πρόταξη τους: Είναι δυνατόν ένας δάσκαλος (4 έτη σπουδών) με μεταπτυχιακές επιπλέον σπουδές στην ειδική αγωγή (1-2 ‘έτη) και με προϋπηρεσία να θεωρείται κατώτερος από έναν απόφοιτο του Βόλου και μάλιστα πολλές φορές χωρίς προϋπηρεσία, σε γενικά σχολείαααα;;;;;;4) Σαφώς είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας η ίδρυση αυτών των τμημάτων (και μάλιστα διαλέγεις κατεύθυνση-πουθενά σε κανένα ‘παιδαγωγικό’ τμήμα δεν διαλέγεις τρίτο έτος κατεύθυνση-)σαφώς θα πρέπει να μεριμνήσει το κράτος για τους αποφοίτους αυτών των τμημάτων ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΕ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ (ΕΙΝΑΙ ΛΕΦΤΑ ΕΣΠΑ), που επέλεξαν να σπουδάσουν ειδική αγωγή όπως γίνεται παντού: πρώτα δάσκαλος/νηπιαγωγός και μετά στην ειδική αγωγή. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΠΏΛΙΟ ΤΩΝ 61/71 Η ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ!!!! ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΥΤΗ, ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΤΆΣΣΟΝΤΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ (ΠΤΥΧΊΟ ΒΌΛΟΥ, ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΌ ΠΤΥΧΙΟ+ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ) ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑΥ.Γ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΜΌΝΟ ΌΣΟΙ ΈΧΟΥΝ ΠΆΝΩ ΑΠΌ 60 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΆ Η ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Κάτι παραπάνω σωστές οι ρυθμίσεις του Υπουργείου.
Όσον αφορά τις θέσεις του ΣΑΤΕΑ καλό θα ήταν οι συνάδελφοι ΠΕ61-ΠΕ 71 να σκεφτούν τα εξής:
1)Πότε απέκτησαν ΠΕ.
Όποιος αποφοιτά από Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας αποκτά αυτόματα ΠΕ.Οι συνάδελφοι απέκτησαν το 2008 κι ενώ ήδη δούλευαν πολλά χρόνια.
2)Τι σχέση έχει το τμήμα του ΠΑΜΑΚ με το ΠΤΔΕ Θεσσαλίας;Πρόκειται για 2 εντελώς διαφορετικά τμήματα. Γιατί παλαιότερα δεν ήταν στον ίδιο σύλλογο;
ΚΑΙ
3)ΆΣ ΜΆΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΆΔΕΛΦΟΙ ΠΕ61-ΠΕ71 ΓΙΑΤΊ ΕΝΑΣ ΜΌΝΙΜΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕ 15…20 ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΊΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ Ή ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ.ΑΣ ΤΟ ΣΤΗΡΊΞΟΥΝ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΟΥ ΑΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΕΕ.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΕ61-ΠΕ 71 ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΟΥ 2016 ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΕΝΟΣ ΜΌΝΙΜΟΥ! !!
ΕΛΕΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΣΑΤΕΑ !Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΊΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΙ ΕΣΕΊΣ ΕΠΙΘΥΜΕΊΤΕ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΠΕ6Ο-ΠΕ 70 ΤΗΣ ΕΕ.
Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΡΣΗ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΕΙ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!
Η μόνη αληθινή κι ακρως αιτιολογημένη πρόταση που διάβασα:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Ο ΠΕΣΕΑ μιλά ξεκάθαρα…….
…
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Υποστηρίζω την άποψη του ΠΕΣΕΑ:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Ξεκάθαρες κουβέντες από τον ΠΕΣΕΑ:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Χίλια μπράβο για τον ΠΕΣΕΑ……
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Μπράβο και πάλι μπράβο στον ΠΕΣΕΑ!!!!!
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΖΩ ΤΗΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΘΕΣΗ:
ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΩ ΤΗΝ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕ60/70 ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ
Επειδή:
1) Επιτέλους με τη ρύθμιση αυτή η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική κινείται προς τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης, της συνθήκης της Salamanga,της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής για τους μαθητές με αναπηρία/ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ο ειδικός παιδαγωγός πρώτα σπουδάζει δάσκαλος/νηπιαγωγός, δηλαδή παιδαγωγός και μετά εξειδικεύεται στην ειδική αγωγή!!!!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ= ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΤΥΧΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ, (ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) !!!!!
2) Αναγνωρίζεται η προσφορά που παρείχαν οι ΠΕ60/70 στην ειδική αγωγή και που ειδαν ΞΑΦΝΙΚΑ να χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα, οι σπουδές τους κ.ο.κ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ!!
3)Η ρύθμιση αυτή είναι δίκαιη και για τους δύο.Δεν προτάσσεται κανένας. ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΑΔΙΚΙΑ να θεωρείται ένας απόφοιτος του Βόλου «ανώτερος» και μάλιστα μέσα στα γενικά σχολεία. Γιατί το ψευδοεπιχείρημα ότι οι 61/71 δεν έχουν δικαιώματα στους πίνακες της γενικής (και πως-γιατί να έχουν;;;) ωστόσο δουλεύουν στη γενική μέσω της ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης κ.ο.κ.). Πρέπει λοιπόν να σταματήσει Η ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ πρόταξη τους: Είναι δυνατόν ένας δάσκαλος (4 έτη σπουδών) με μεταπτυχιακές επιπλέον σπουδές στην ειδική αγωγή (1-2 ‘έτη) και με προϋπηρεσία να θεωρείται κατώτερος από έναν απόφοιτο του Βόλου και μάλιστα πολλές φορές χωρίς προϋπηρεσία, σε γενικά σχολείαααα;;;;;;
4) Σαφώς είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας η ίδρυση αυτών των τμημάτων (και μάλιστα διαλέγεις κατεύθυνση-πουθενά σε κανένα ‘παιδαγωγικό’ τμήμα δεν διαλέγεις τρίτο έτος κατεύθυνση-)σαφώς θα πρέπει να μεριμνήσει το κράτος για τους αποφοίτους αυτών των τμημάτων ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΕ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ (ΕΙΝΑΙ ΛΕΦΤΑ ΕΣΠΑ), που επέλεξαν να σπουδάσουν ειδική αγωγή όπως γίνεται παντού: πρώτα δάσκαλος/νηπιαγωγός και μετά στην ειδική αγωγή.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΠΏΛΙΟ ΤΩΝ 61/71 Η ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ!!!!
ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΥΤΗ, ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΤΆΣΣΟΝΤΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ (ΠΤΥΧΊΟ ΒΌΛΟΥ, ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΌ ΠΤΥΧΙΟ+ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ) ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Υ.Γ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
ΜΌΝΟ ΌΣΟΙ ΈΧΟΥΝ ΠΆΝΩ ΑΠΌ 60 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΆ Η ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Τα συγχαρητήρια μου στον ΠΕΣΕΑ:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Ο μόνος σύλλογος που παλεύει για την Ειδική Αγωγή:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ:
ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΩ ΤΗΝ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕ60/70 ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣΕπειδή:
1) Επιτέλους με τη ρύθμιση αυτή η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική κινείται προς τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης, της συνθήκης της Salamanga,της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής για τους μαθητές με αναπηρία/ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ο ειδικός παιδαγωγός πρώτα σπουδάζει δάσκαλος/νηπιαγωγός, δηλαδή παιδαγωγός και μετά εξειδικεύεται στην ειδική αγωγή!!!!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ= ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΤΥΧΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ, (ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) !!!!!2) Αναγνωρίζεται η προσφορά που παρείχαν οι ΠΕ60/70 στην ειδική αγωγή και που ειδαν ΞΑΦΝΙΚΑ να χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα, οι σπουδές τους κ.ο.κ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ!!3)Η ρύθμιση αυτή είναι δίκαιη και για τους δύο.Δεν προτάσσεται κανένας. ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΑΔΙΚΙΑ να θεωρείται ένας απόφοιτος του Βόλου «ανώτερος» και μάλιστα μέσα στα γενικά σχολεία. Γιατί το ψευδοεπιχείρημα ότι οι 61/71 δεν έχουν δικαιώματα στους πίνακες της γενικής (και πως-γιατί να έχουν;;;) ωστόσο δουλεύουν στη γενική μέσω της ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης κ.ο.κ.). Πρέπει λοιπόν να σταματήσει Η ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ πρόταξη τους: Είναι δυνατόν ένας δάσκαλος (4 έτη σπουδών) με μεταπτυχιακές επιπλέον σπουδές στην ειδική αγωγή (1-2 ‘έτη) και με προϋπηρεσία να θεωρείται κατώτερος από έναν απόφοιτο του Βόλου και μάλιστα πολλές φορές χωρίς προϋπηρεσία, σε γενικά σχολείαααα;;;;;;
4) Σαφώς είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας η ίδρυση αυτών των τμημάτων (και μάλιστα διαλέγεις κατεύθυνση-πουθενά σε κανένα ‘παιδαγωγικό’ τμήμα δεν διαλέγεις τρίτο έτος κατεύθυνση-)σαφώς θα πρέπει να μεριμνήσει το κράτος για τους αποφοίτους αυτών των τμημάτων ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΕ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ (ΕΙΝΑΙ ΛΕΦΤΑ ΕΣΠΑ), που επέλεξαν να σπουδάσουν ειδική αγωγή όπως γίνεται παντού: πρώτα δάσκαλος/νηπιαγωγός και μετά στην ειδική αγωγή. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΠΏΛΙΟ ΤΩΝ 61/71 Η ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ!!!!
ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΥΤΗ, ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΤΆΣΣΟΝΤΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ (ΠΤΥΧΊΟ ΒΌΛΟΥ, ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΌ ΠΤΥΧΙΟ+ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ) ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑΥ.Γ.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΜΌΝΟ ΌΣΟΙ ΈΧΟΥΝ ΠΆΝΩ ΑΠΌ 60 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΆ Η ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Η αλήθεια στην Ειδική Αγωγή ανήκει στον ΠΕΣΕΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Με βρίσκει σύμφωνο η πρόταση του ΠΕΣΕΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Κάτι παραπάνω σωστές οι ρυθμίσεις του Υπουργείου.
Όσον αφορά τις θέσεις του ΣΑΤΕΑ καλό θα ήταν οι συνάδελφοι ΠΕ61-ΠΕ 71 να σκεφτούν τα εξής:
1)Πότε απέκτησαν ΠΕ.
Όποιος αποφοιτά από Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας αποκτά αυτόματα ΠΕ.Οι συνάδελφοι απέκτησαν ενώ ήδη δούλευαν πολλά χρόνια.
2)Τι σχέση έχει το τμήμα του ΠΑΜΑΚ με το ΠΤΔΕ Θεσσαλίας;Πρόκειται για 2 εντελώς διαφορετικά τμήματα. Γιατί παλαιότερα δεν ήταν στον ίδιο σύλλογο;
ΚΑΙ
3)ΆΣ ΜΆΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΆΔΕΛΦΟΙ ΠΕ61-ΠΕ71 ΓΙΑΤΊ ΕΝΑΣ ΜΌΝΙΜΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕ 15…20 ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΊΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ Ή ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ.ΑΣ ΤΟ ΣΤΗΡΊΞΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΟΥ ΑΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΕΕ.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΕ61-ΠΕ 71 ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΟΥ 2016 ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΕΝΟΣ ΜΌΝΙΜΟΥ! !!
ΕΛΕΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΣΑΤΕΑ !Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΊΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΙ ΕΣΕΊΣ ΕΠΙΘΥΜΕΊΤΕ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΠΕ6Ο-ΠΕ 70 ΤΗΣ ΕΕ.
Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΡΣΗ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΕΙ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!
Χαιρετίζω την άποψη του ΠΕΣΕΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Κάτι παραπάνω σωστές οι ρυθμίσεις του Υπουργείου.
Όσον αφορά τις θέσεις του ΣΑΤΕΑ καλό θα ήταν οι συνάδελφοι ΠΕ61-ΠΕ 71 να σκεφτούν τα εξής:
1)Πότε απέκτησαν ΠΕ.
Όποιος αποφοιτά από Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας αποκτά αυτόματα ΠΕ.Οι συνάδελφοι απέκτησαν το 2008 κι ενώ ήδη δούλευαν πολλά χρόνια.
2)Τι σχέση έχει το τμήμα του ΠΑΜΑΚ με το ΠΤΔΕ Θεσσαλίας;Πρόκειται για 2 εντελώς διαφορετικά τμήματα. Γιατί παλαιότερα δεν ήταν στον ίδιο σύλλογο;
ΚΑΙ
3)ΆΣ ΜΆΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΆΔΕΛΦΟΙ ΠΕ61-ΠΕ71 ΓΙΑΤΊ ΕΝΑΣ ΜΌΝΙΜΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕ 15…20 ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΊΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ Ή ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ.ΑΣ ΤΟ ΣΤΗΡΊΞΟΥΝ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΟΥ ΑΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΕΕ.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΕ61-ΠΕ 71 ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΟΥ 2016 ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΕΝΟΣ ΜΌΝΙΜΟΥ! !!
ΕΛΕΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΣΑΤΕΑ !Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΊΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΙ ΕΣΕΊΣ ΕΠΙΘΥΜΕΊΤΕ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΠΕ6Ο-ΠΕ 70 ΤΗΣ ΕΕ.
Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΡΣΗ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΕΙ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!
Κάτι παραπάνω σωστές οι ρυθμίσεις του Υπουργείου.
Όσον αφορά τις θέσεις του ΣΑΤΕΑ καλό θα ήταν οι συνάδελφοι ΠΕ61-ΠΕ 71 να σκεφτούν τα εξής:
1)Πότε απέκτησαν ΠΕ.
Όποιος αποφοιτά από Παιδαγωγικά Τμήματα της χώρας αποκτά αυτόματα ΠΕ.Οι συνάδελφοι απέκτησαν το 2008 κι ενώ ήδη δούλευαν πολλά χρόνια.
2)Τι σχέση έχει το τμήμα του ΠΑΜΑΚ με το ΠΤΔΕ Θεσσαλίας;Πρόκειται για 2 εντελώς διαφορετικά τμήματα. Γιατί παλαιότερα δεν ήταν στον ίδιο σύλλογο;
ΚΑΙ
3)ΆΣ ΜΆΣ ΕΞΗΓΗΣΟΥΝ ΟΙ ΣΥΝΆΔΕΛΦΟΙ ΠΕ61-ΠΕ71 ΓΙΑΤΊ ΕΝΑΣ ΜΌΝΙΜΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΜΕ 15…20 ΧΡΌΝΙΑ ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΊΑΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ Ή ΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΟ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΕ.ΑΣ ΤΟ ΣΤΗΡΊΞΟΥΝ ΣΕ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΠΟΥ ΑΠΤΟΝΤΑΙ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΗΣ ΕΕ.
ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΚΟΤΗΤΑ ΔΕ ΘΑ ΜΙΛΗΣΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΠΕ61-ΠΕ 71 ΌΧΙ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΣΟΝΤΑ ΑΛΛΆ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΠΟΦΟΙΤΟΣ ΤΟΥ 2016 ΝΑ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΕΝΟΣ ΜΌΝΙΜΟΥ! !!
ΕΛΕΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΤΟΥ ΣΑΤΕΑ !Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΊΑ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΙΣΟΤΙΜΗ ΜΕΤΑΧΕΙΡΙΣΗ ΚΙ ΕΣΕΊΣ ΕΠΙΘΥΜΕΊΤΕ ΤΟΝ ΑΦΑΝΙΣΜΟ ΤΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΠΕ6Ο-ΠΕ 70 ΤΗΣ ΕΕ.
Η ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΚΑΙ Η ΕΠΑΡΣΗ ΔΕΝ ΤΑΙΡΙΆΖΕΙ ΣΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΎ ΕΙΔΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ!
ΣΥΜΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ:
ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΩ ΤΗΝ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕ60/70 ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ
Επειδή:
1) Επιτέλους με τη ρύθμιση αυτή η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική κινείται προς τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης, της συνθήκης της Salamanga,της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής για τους μαθητές με αναπηρία/ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ο ειδικός παιδαγωγός πρώτα σπουδάζει δάσκαλος/νηπιαγωγός, δηλαδή παιδαγωγός και μετά εξειδικεύεται στην ειδική αγωγή!!!!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ= ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΤΥΧΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ, (ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) !!!!!
2) Αναγνωρίζεται η προσφορά που παρείχαν οι ΠΕ60/70 στην ειδική αγωγή και που ειδαν ΞΑΦΝΙΚΑ να χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα, οι σπουδές τους κ.ο.κ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ!!
3)Η ρύθμιση αυτή είναι δίκαιη και για τους δύο.Δεν προτάσσεται κανένας. ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΑΔΙΚΙΑ να θεωρείται ένας απόφοιτος του Βόλου «ανώτερος» και μάλιστα μέσα στα γενικά σχολεία. Γιατί το ψευδοεπιχείρημα ότι οι 61/71 δεν έχουν δικαιώματα στους πίνακες της γενικής (και πως-γιατί να έχουν;;;) ωστόσο δουλεύουν στη γενική μέσω της ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης κ.ο.κ.). Πρέπει λοιπόν να σταματήσει Η ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ πρόταξη τους: Είναι δυνατόν ένας δάσκαλος (4 έτη σπουδών) με μεταπτυχιακές επιπλέον σπουδές στην ειδική αγωγή (1-2 ‘έτη) και με προϋπηρεσία να θεωρείται κατώτερος από έναν απόφοιτο του Βόλου και μάλιστα πολλές φορές χωρίς προϋπηρεσία, σε γενικά σχολείαααα;;;;;;
4) Σαφώς είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας η ίδρυση αυτών των τμημάτων (και μάλιστα διαλέγεις κατεύθυνση-πουθενά σε κανένα ‘παιδαγωγικό’ τμήμα δεν διαλέγεις τρίτο έτος κατεύθυνση-)σαφώς θα πρέπει να μεριμνήσει το κράτος για τους αποφοίτους αυτών των τμημάτων ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΕ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ (ΕΙΝΑΙ ΛΕΦΤΑ ΕΣΠΑ), που επέλεξαν να σπουδάσουν ειδική αγωγή όπως γίνεται παντού: πρώτα δάσκαλος/νηπιαγωγός και μετά στην ειδική αγωγή.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΠΏΛΙΟ ΤΩΝ 61/71 Η ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ!!!!
ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΥΤΗ, ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΤΆΣΣΟΝΤΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ (ΠΤΥΧΊΟ ΒΌΛΟΥ, ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΌ ΠΤΥΧΙΟ+ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ) ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Υ.Γ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
ΜΌΝΟ ΌΣΟΙ ΈΧΟΥΝ ΠΆΝΩ ΑΠΌ 60 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΆ Η ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Επικροτώ την άποψη του ΠΕΣΕΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Όλοι υπέρ του ΠΕΣΕΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
ΕΠΙΒΡΑΒΕΥΩ ΤΗΝ ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΗ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕ60/70 ΜΕ ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ/ΔΙΔΑΚΤΟΡΙΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ
Επειδή:
1) Επιτέλους με τη ρύθμιση αυτή η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική κινείται προς τις αρχές της ενταξιακής εκπαίδευσης, της συνθήκης της Salamanga,της ευρωπαϊκής εκπαιδευτικής πολιτικής για τους μαθητές με αναπηρία/ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες (ο ειδικός παιδαγωγός πρώτα σπουδάζει δάσκαλος/νηπιαγωγός, δηλαδή παιδαγωγός και μετά εξειδικεύεται στην ειδική αγωγή!!!!ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΥΧΙΟ ΕΙΔΙΚΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ= ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΠΤΤΥΧΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΥ, (ΠΡΟΕΔΡΙΚΟ ΔΙΑΤΑΓΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ) !!!!!
2) Αναγνωρίζεται η προσφορά που παρείχαν οι ΠΕ60/70 στην ειδική αγωγή και που ειδαν ΞΑΦΝΙΚΑ να χάνονται τα εργασιακά τους δικαιώματα, οι σπουδές τους κ.ο.κ. ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΜΕΡΙΜΝΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ!!
3)Η ρύθμιση αυτή είναι δίκαιη και για τους δύο.Δεν προτάσσεται κανένας. ΣΤΑΜΑΤΑ Η ΑΔΙΚΙΑ να θεωρείται ένας απόφοιτος του Βόλου «ανώτερος» και μάλιστα μέσα στα γενικά σχολεία. Γιατί το ψευδοεπιχείρημα ότι οι 61/71 δεν έχουν δικαιώματα στους πίνακες της γενικής (και πως-γιατί να έχουν;;;) ωστόσο δουλεύουν στη γενική μέσω της ειδικής αγωγής (παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης κ.ο.κ.). Πρέπει λοιπόν να σταματήσει Η ΑΝΑΞΙΟΚΡΑΤΙΚΗ πρόταξη τους: Είναι δυνατόν ένας δάσκαλος (4 έτη σπουδών) με μεταπτυχιακές επιπλέον σπουδές στην ειδική αγωγή (1-2 ‘έτη) και με προϋπηρεσία να θεωρείται κατώτερος από έναν απόφοιτο του Βόλου και μάλιστα πολλές φορές χωρίς προϋπηρεσία, σε γενικά σχολείαααα;;;;;;
4) Σαφώς είναι πρωτοτυπία της Ελλάδας η ίδρυση αυτών των τμημάτων (και μάλιστα διαλέγεις κατεύθυνση-πουθενά σε κανένα ‘παιδαγωγικό’ τμήμα δεν διαλέγεις τρίτο έτος κατεύθυνση-)σαφώς θα πρέπει να μεριμνήσει το κράτος για τους αποφοίτους αυτών των τμημάτων ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΜΕ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ, ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗ (ΕΙΝΑΙ ΛΕΦΤΑ ΕΣΠΑ), που επέλεξαν να σπουδάσουν ειδική αγωγή όπως γίνεται παντού: πρώτα δάσκαλος/νηπιαγωγός και μετά στην ειδική αγωγή.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΠΏΛΙΟ ΤΩΝ 61/71 Η ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ!!!!
ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΑΜΕΣΑ Η ΡΥΘΜΙΣΗ ΑΥΤΗ, ΝΑ ΨΗΦΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΕΣ, ΝΑ ΚΑΤΑΤΆΣΣΟΝΤΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΥΤΑ ΤΑ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ (ΠΤΥΧΊΟ ΒΌΛΟΥ, ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΌ ΠΤΥΧΙΟ+ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΟ ΕΙΔΙΚΗΣ) ΚΑΙ ΜΕΤΑΞΎ ΤΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Υ.Γ. ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΙΜΟΣ ΧΩΡΙΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΑ ΠΡΟΣΟΝΤΑ
ΜΌΝΟ ΌΣΟΙ ΈΧΟΥΝ ΠΆΝΩ ΑΠΌ 60 ΜΗΝΕΣ ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΙΔΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΙΣΟΤΙΜΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΑΦΑΙΡΕΤΙΚΆ Η ΠΡΟΥΠΗΡΕΣΙΑ
Ο τομέας της ειδικής αγωγής είναι αρκετά περίπλοκος και απαιτητικός για να βασίζεται σε ανθρώπους χωρις τις απαραιτητες γνώσεις.Αδικούνται οι μαθητές και οι γονέις τους που δικαιούνται ίσες ευκαιρίες εκπαίδευσης στα παιδιων τους. Ο οποιοσδήποτε ασχοληθεί με τον τομέα αυτό, θα πρέπει αν εχει ακαδημαικά προσόντα ανάλογα,είτε ειναι μόνιμος,έιτε αναπληρωτης.Δημιουργούνται εκπαιδευτικοί δύο ταχυτήτων με ενειδίκευτους μόνιμους και ανεργους ειδευμένους αναπληρωτες.Ό,τι ισχύει να ισχύει για όλους καθολικά και να έχει σαν προτεραιότητα το καλό των μαθητων.
Ας ακούσουμε τον ΠΕΣΕΑ που δεκαετίες στηρίζει την ΕΙΔΙΚΉ ΑΓΩΓΉ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Απαιτούμε την άμεση απόσυρση της τροπολογίας που συνθλίβει μαθητές με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και εκπαιδευτικούς ΕΑΕ ΠΕ61 και ΠΕ71. Η αποσπασματικότητα νομοθετικών διατάξεων, χωρίς τη διεξαγωγή ενός εθνικού διαλόγου για μια ολοκληρωμένη νομοθετική πρόταση με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της εκπαίδευσης, Γενικής και Ειδικής
Άμεση ψήφιση κι υιοθέτηση των προτάσεων του ΠΕΣΕΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Άμεση απόσυρση της νέας τροπολογίας η οποία
•Υποβαθμίζει την Ειδική Εκπαίδευση στη χώρα μας
•Συνθλίβει τους μαθητές με αναπηρία/ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και τις οικογένειές τους
•Απαξιώνει τους πτυχιούχους Δασκάλους και Νηπιαγωγούς Ειδικής Αγωγής και τις σχολές από τις οποίες αποφοίτησαν.
Σε κανέναν άλλο κλάδο της εκπαίδευσης δεν απαιτούνταν ποτέ η κατοχή επιπλέον προσόντων -πέραν του βασικού πτυχίου- για την κατάληψη θέσης στον κλάδο τους.
Aμεση απόσυρση της τροπολογίας που συνθλίβει μαθητές με αναπηρία ή ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες και εκπαιδευτικούς ΕΑΕ ΠΕ61 και ΠΕ71. Η αποσπασματικότητα νομοθετικών διατάξεων, χωρίς τη διεξαγωγή ενός εθνικού διαλόγου για μια ολοκληρωμένη νομοθετική πρόταση με τη συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων φορέων, δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση των προβλημάτων της εκπαίδευσης, Γενικής και Ειδικής.
Μια ολοκληρωμένη πρόταση:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Επιτέλους μια εμπεριστατωμένη μελέτη για την ΕΑΕ.
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Εύγε στον ΠΕΣΕΑ:
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Συμφωνώ απολύτως με τον ΠΕΣΕΑ
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ του Π.Ε.Σ.Ε.Α. για τις τροπολογίες
που αφορούν την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση
στο Νομοσχέδιο για την «Ελληνόγλωσση και Διαπολιτισμική Εκπαίδευση»
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι οι τροπολογίες για την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση που κατέθεσε το Υπουργείο Παιδείας στο Νομοσχέδιο για την «ελληνόγλωσση και διαπολιτισμική εκπαίδευση» κινούνται σε θετική κατεύθυνση και συνάδουν με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης για ένα Ενιαίο Σχολείο χωρίς διαχωρισμούς και κατηγοριοποιήσεις των εκπαιδευτικών.
Η κατάργηση της παραγράφου 1 του άρθρου 56 του ν. 3966/2011 αποτελεί δικαίωση και αποκατάσταση της συνταγματικής νομιμότητας για τους χιλιάδες εκπαιδευτικούς (ΠΕ 70 και ΠΕ60) που σε μια νύκτα το 2011 είδαν με μια διάταξη (άρθρο 56 του ν. 3966) να διαγράφονται τα επιστημονικά τους προσόντα, η παιδαγωγική τους διαδρομή, η προϋπηρεσία τους, καθώς και η μεγάλη τους προσφορά στις δομές της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης. Η συγκεκριμένη διάταξη, που δεν έχει προηγούμενο σε κανέναν επαγγελματικό χώρο, αποτέλεσε το colpo grosso στο χώρο της ειδικής αγωγής & εκπαίδευσης. Καλλιέργησε σκόπιμα τον έντονο διαχωρισμό και την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών με δραματικές και άδικες αλλαγές στις εργασιακές και υπηρεσιακές σχέσεις στο υποσύστημα της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης ανοίγοντας το δρόμο για αντιδημοκρατικές και αντιεπιστημονικές ρυθμίσεις που είχαν σκοπό την εξυπηρέτηση πελατειακών σχέσεων και την εξαργύρωση συντεχνιακών εκδουλεύσεων. Υιοθετούσε μια στρεβλή διάκριση, στην οποία ο «ειδικός» και ο «γενικός» παιδαγωγός αποτελούν ξεχωριστές οντότητες και κατηγοριοποιούνται σαν να προέρχονται από διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους. Επίσης ενισχύοντας το ξεπερασμένο διαχωριστικό ιατρικο-παιδαγωγικό μοντέλο, βρίσκονταν σε αντίθεση με την όποια προσπάθεια εναρμόνισης της φιλοσοφίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την πολιτική της ένταξης και των ίσων ευκαιριών (Σύμβαση των Δικαιωμάτων των Ατόμων με Αναπηρία, που επικυρώθηκε από τη Βουλή των Ελλήνων με το Ν. 4074/2012).
Η ειδική αγωγή και εκπαίδευση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της Ενιαίας Γενικής Εκπαίδευσης και τώρα είναι η ώρα για την αναγκαία αναμόρφωση σπουδών των Παιδαγωγικών Τμημάτων με στόχο «τη διαμόρφωση ενός νέου προφίλ του εκπαιδευτικού της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, ο οποίος θα μπορεί ν’ ανιχνεύει και να αντιμετωπίζει παιδαγωγικά όλα τα παιδιά μέσα στο πλαίσιο της γενικής εκπαίδευσης» (Π.Ο.Ε.Δ./Δ.Ο.Ε., 2003). Σύμφωνα με τη διακήρυξη της Σαλαμάνκα επισημαίνεται στις κυβερνήσεις να διασφαλίσουν, στα πλαίσια μιας δομικής αλλαγής του εκπαιδευτικού συστήματος, τα προγράμματα εκπαίδευσης των εκπαιδευτικών, πριν και κατά τη διάρκεια της υπηρεσίας τους εξίσου και να προσανατολίζουν τη φροντίδα των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών σε σχολεία για όλους (UNESCO, 1996).
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- θεωρεί ότι πρέπει να αποσυρθεί το εδάφιο εε της παρ. 4 του άρθ. 21 που αναφέρεται στην τοποθέτηση σε ΣΜΕΑΕ με απόσπαση εκπαιδευτικών με προϋπηρεσία σε προγράμματα ενισχυτικής διδασκαλίας. Η Ενισχυτική Διδασκαλία αποτελεί υποστηρικτικό διδακτικό θεσμό όπως ορίζεται από το Π.Δ. 462/91 με διαφορετική φιλοσοφία και διαδικασία από την Ειδική Αγωγή & Εκπαίδευση.
Οι ειδικές νομοθετικές παρεμβάσεις όπου και όταν απαιτούνται, θα πρέπει να αποτελούν μέρος της γενικότερης νομοθετικής παρέμβασης, να εναρμονίζεται με τους γενικούς και ειδικούς στόχους, να συνυφαίνεται με τη γενική εκπαιδευτική διαδικασία και κατά κανόνα να υλοποιούνται στους χώρους, στα πλαίσια και τα προγράμματα της γενικής εκπαίδευσης. Για το λόγο αυτό χρειάζεται ένας νέος Ενιαίος Νόμος για την Εκπαίδευση. Με την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αναπόσπαστο κομμάτι του Δημόσιου Εκπαιδευτικού Συστήματος, που έχει ως βασική σχολική δομή το γενικό σχολείο στη δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση.
Στην Ελλάδα η ειδική αγωγή και εκπαίδευση διασφαλίστηκε θεσμικά με το Προεδρικό Διάταγμα 603/1983 και το Ν. 1566/1985 (άρθρα 12, 13, 14, 32, 33, 34, και 35), όπου για πρώτη φορά η νομοθεσία για την εκπαίδευση των παιδιών με ειδικές ανάγκες, απετέλεσε μέρος της νομοθεσίας για τη Γενική Εκπαίδευση, θέτοντας στην πράξη τις νομοθετικές και διοικητικές προϋποθέσεις για την ένταξη των μαθητών με ειδικές ανάγκες. Πριν από 15 έτη, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε το Ν. 2817/2000 με τον οποίο το ελληνικό κράτος υιοθέτησε πλήρως την φιλοσοφία της ένταξης ενσωματώνοντας στην ελληνική νομοθεσία όλες τις Διεθνείς Συμβάσεις και Διακηρύξεις για τα Δικαιώματα των Παιδιών και των Αναπήρων. Δημιούργησε μια προοδευτική βάση και γέννησε θετικό κλίμα προσδοκιών σε όσους προασπίζονταν με συνέπεια και ήθος τα δικαιώματα, τις ίσες ευκαιρίες και την εξασφάλιση της ισονομίας στο κοινωνικό, πολιτικό και εκπαιδευτικό σύστημα για τα ανάπηρα άτομα και τα άτομα με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Ωστόσο, στα χρόνια που ακολούθησαν δεν υπήρξε η στοιχειώδης έστω πολιτική βούληση ώστε οι προσδοκίες να μεταφραστούν σε πράξη. Οι Νόμοι 3194/2003, 3699/2008 και το άρθρο 56 του Ν. 3966/2011, λόγω πολλών αμφισβητούμενων ρυθμίσεων αλλά και του τρόπου που εφαρμόστηκαν, έφεραν την Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση πιο κοντά στην ιδιωτική πρωτοβουλία και την εμπορευματοποίηση. Προώθησαν την ιατροποίηση, κατηγοριοποίηση και διαχωρισμό των εκπαιδευτικών και ανέτρεψαν τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζόμενων στο χώρο της ειδικής εκπαίδευσης.
Για τον Πανελλήνιο Επιστημονικό Σύλλογο Ειδικής Αγωγής -Π.Ε.Σ.Ε.Α.- η Ειδική Αγωγή και Εκπαίδευση αποτέλεσε και αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της Γενικής Εκπαίδευσης. Οι νομοθετικές ρυθμίσεις για την ΕΑΕ, όπου και όταν απαιτούνται, πρέπει να είναι μέρος της νομοθεσίας για την ενιαία δημόσια εκπαίδευση. Γι’ αυτό το Δ.Σ. του Π.Ε.Σ.Ε.Α., στο πλαίσιο ενός ουσιαστικού διαλόγου με τις επεξεργασμένες θέσεις του στηρίζει το «Σχολείο για Όλους», χωρίς αποκλεισμούς, διακρίσεις, κατηγοριοποιήσεις και πελατειακές σχέσεις προτείνει:
• Τη διαμόρφωση και την άμεση υλοποίηση ενός ενιαίου νόμου για την Εκπαίδευση στον οποίο η ειδική εκπαίδευση να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της γενικής εκπαίδευσης και του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος.
• Βασικός στόχος του Ελληνικού Κράτους: «το σχολείο της γειτονιάς να γίνει «ένα Σχολείο για Όλους» με την εισαγωγή μιας σειράς αλλαγών, μέσω των οποίων τα ίδια τα σχολεία θα αναδιαρθρώνονται, προκειμένου να μειωθούν τα εμπόδια στη μάθηση και στη συμμετοχή όλων των παιδιών σύμφωνα με τη φιλοσοφία της συμπερίληψης».
• Σε μια τέτοια κατεύθυνση, έχουν θέση θέματα όπως: α) η έγκαιρη παρέμβαση που πρέπει να πάρει συγκεκριμένη μορφή ώστε να γίνει πράξη το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην εκπαίδευση όσο πιο γρήγορα και έτοιμα μπορούν, β) η προσχολική και η σχολική εκπαίδευση με Τμήματα Ένταξης στα Νηπιαγωγεία και τα Δημοτικά Σχολεία σε προσβάσιμες αίθουσες πολλαπλών χρήσεων με γωνιές εκπαιδευτικών δράσεων και στελέχωση με εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, γ) οι δομικές αλλαγές που πρέπει να γίνουν στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ώστε να εξασφαλίζουν σε όλους τους μαθητές και μαθήτριες πραγματική πρόσβαση στα εφόδια της γενικής και της ειδικής αγωγής, εκπαίδευσης και επαγγελματικής εκπαίδευσης των μαθητών/τριών με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες.
• Ενεργοποίηση του άρθ. 34 παρ. 3 του ν. 1566/85 σύμφωνα με το οποίο «Μονάδες ειδικής αγωγής και ειδικής επαγγελματικής εκπαίδευσης, που ανήκουν στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία άλλων υπουργείων και οργανισμών και λειτουργούν είτε ως δημόσια σχολεία είτε ως σχολεία νομικών προσώπων δημόσιου δικαίου είτε ως ιδιωτικά σχολεία, υπάγονται εφεξής στην αρμοδιότητα ή την εποπτεία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων».
Σήμερα η συνεκπαίδευση των μαθητών και μαθητριών με αναπηρίες και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες στα γενικά σχολεία θεωρείται πλέον, ως η πιο ενδεδειγμένη μορφή εκπαίδευσης, κι αποτελεί πολιτική προτεραιότητα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας (;). Σκοπός είναι η εξάλειψη του ρατσισμού και των διακρίσεων σε όλες τις βαθμίδες του εκπαιδευτικού συστήματος διασφαλίζοντας έτσι, το θεμελιώδες δικαίωμα κάθε παιδιού στη μάθηση με τη φοίτησή του σε ένα ριζικά μεταρρυθμισμένο γενικό σχολείο, το οποίο θα είναι ένα «Σχολείο για Όλους» που θα κατοχυρώνει τα μορφωτικά δικαιώματα όλων των παιδιών και θα παρέχει, με κάθε δυνατό μέσο, όλα όσα χρειάζονται για την κάλυψη των εκπαιδευτικών τους αναγκών.
Για το σκοπό αυτό απαιτείται η εκπαιδευτική πολιτική να προωθεί την «Παιδαγωγική της Ένταξης», στηρίζοντας ένα σχολείο σε μια κοινωνία για όλους, ένα σχολείο το οποίο πρέπει να αποτελεί εστία καταπολέμησης ρατσιστικών και διαχωριστικών στάσεων, με τη δημιουργία φιλόξενων κοινοτήτων όπου η εκπαίδευση και η σχολική ένταξη των μαθητών και μαθητριών αναπηρία ή όχι να είναι υποχρέωση και έγνοια όλων των δομών του εκπαιδευτικού συστήματος, σε ένα ενιαίο νομοθετικό πλαίσιο για την Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση.
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Ειδικής Αγωγής
Ο Πρόεδρος
Μηνάς Ευσταθίου
Ο Γενικός Γραμματέας
Λευτέρης Ρατσιάτος