- 1. Στα ιδιωτικά σχολεία πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης απαγορεύεται η χορήγηση άδειας φροντιστηρίου και άδειας κέντρου ξένων γλωσσών. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 της υποπαραγράφου Θ6 της παραγράφου Θ του ν.4093/2012 (Α΄ 222) αντικαθίσταται ως ακολούθως: «Η συστέγαση διαφορετικών μονάδων παροχής εκπαίδευσης (τυπικής ή άτυπης) και κατάρτισης, οι οποίες ανήκουν στο αυτό φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή ένωση προσώπων, επιτρέπεται, εκτός από τη συστέγαση ιδιωτικών σχολείων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης με φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών».
- 2. Τα φροντιστήρια και τα Κέντρα Ξένων γλωσσών καταθέτουν στις οικείες διευθύνσεις εκπαίδευσης του υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων το αναλυτικό εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα μαθημάτων, από όπου πρέπει να προκύπτει ο αριθμός των Τμημάτων και των μαθητών του κάθε τμήματος, οι ώρες διδασκαλίας κάθε μαθήματος και ο διδάσκων κάθε διδακτικής ώρας.
- 3. Οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών καταθέτουν αμελλητί στις οικείες διευθύνσεις εκπαίδευσης, οι οποίες είναι αρμόδιες για τον έλεγχο των τυπικών προσόντων των διδασκόντων, αντίγραφα των συμβάσεων εργασίας που συνάπτουν με τους διδάσκοντες. Οι ανωτέρω διευθύνσεις εκπαίδευσης υποχρεούται να χορηγούν στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ), στους επιθεωρητές εργασιακών σχέσεων και στις διευθύνσεις του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ τα κατατεθειμένα σε αυτές στοιχεία της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου και του πρώτου εδαφίου της παρούσας παραγράφου. Με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων ρυθμίζεται κάθε λεπτομέρεια για την εφαρμογή στοιχεία της παραγράφου 2 του παρόντος άρθρου και του πρώτου εδαφίου της παρούσας παραγράφου.
- 4. Οι ημέρες διακοπών και αργιών των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Κέντρων Ξένων Γλωσσών καθορίζονται ως εξής:
Α. Διακοπών:
Ι) Χριστουγέννων, από την 24η Δεκεμβρίου έως και τη 2η Ιανουαρίου,
ΙΙ) Πάσχα, από τη Μεγάλη Πέμπτη μέχρι και Τρίτη του Πάσχα.
Β. Αργιών:
Ι) όλες τις Κυριακές
ΙΙ) τις θρησκευτικές γιορτές των Τριών Ιεραρχών και του Αγίου Πνεύματος
ΙΙΙ) τις εθνικές επετείους της 28ης Οκτωβρίου και 25ης Μαρτίου
IV) 17η Νοεμβρίου
V) την Καθαρά Δευτέρα
VI) την 1η Μαΐου
VII) την κατά τις ισχύουσες διατάξεις ημέρα αργίας για την έδρα κάθε φροντιστηρίου και κέντρου ξένων γλωσσών λόγω τοπικής θρησκευτικής ή εθνικής γιορτής
VIII) τη γιορτή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
- 5. Κατά τις ημέρες αργιών και διακοπών οι καθηγητές δεν υποχρεούνται να παρέχουν την εργασία τους δικαιούμενοι των αντίστοιχων αποδοχών. Σε περίπτωση απασχόλησης των καθηγητών σε ημέρες Κυριακής, οι αποδοχές των εργαζομένων προσαυξάνονται σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία.
- 6. Το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδασκαλίας στα Φροντιστήρια και στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών καθορίζεται στις 21 ώρες. Η συμπλήρωση πλήρους εβδομαδιαίου ωραρίου συνεπάγεται την απονομή 25 ενσήμων μηνιαίως, ανεξαρτήτως της κατανομής των διδακτικών ωρών μέσα στην εβδομάδα.
- 7. Η παρ.2 του αρ. 4 του ν. 682/1977 (Α΄ 244) αντικαθίσταται ως εξής:
«Παρέκκλιση ως προς το ωρολόγιο πρόγραμμα διδασκαλίας και πρόσθετες εκπαιδευτικές δραστηριότητες πέραν του ωρολογίου προγράμματος, είναι δυνατόν να επιτρέπονται, κατόπιν σχετικής έγκρισης και ελέγχου τήρησης των απαραίτητων προϋποθέσεων από την κατά περίπτωση αρμόδια Δ/νση Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων. Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις για την παρέκκλιση και για οποιαδήποτε πρόσθετη εκπαιδευτική δραστηριότητα πέραν του ωρολογίου προγράμματος».
- 8. Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργείται η παράγραφος Ζ του άρθρου Πρώτου του Κεφαλαίου Α του ν.4254/2014 (Α’ 85) και οι παράγραφοι 15 και 16 του άρθρου 47 του ν.3848/2010 (Α’ 71) και επανέρχονται σε ισχύ τα άρθρα 30 και 33 του νόμου 682/1977 και η παράγραφος 1 του άρθρου 11 του νόμου 1351/1983.
- 9. Στο άρθρο 30 του ν.682/1977 προστίθεται παράγραφος 12 ως εξής:
«Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της παραγράφου 6 του άρθρου 1 του ν.4046/2012 της ΠΥΣ 6/2012 (Α’ 38) και της υποπαραγράφου ΙΑ.12 της παραγράφου ΙΑ άρθρου πρώτου του ν.4093/2013».
Στην παράγραφο 1 του άρθρου 36 του ν.682/1977 προστίθεται η φράση: «Με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας είναι δυνατό να συμφωνηθούν ευνοϊκότεροι όροι αμοιβής και εργασίας για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς».
Για τις διατάξεις που αφορούν διακοπές και αργίες
Η νομική κατοχύρωση των διακοπών και αργιών, όπως διατυπώνονται στο άρθρο 48, παρά το γεγονός ότι περιορίζονται συγκριτικά με τις ημέρες αργιών και διακοπών που ισχύουν για τα δημόσια σχολεία, καθώς και η παράλληλη εξασφάλιση των αποδοχών των εργαζομένων, αντιμετωπίζει τις καταχρηστικές συμπεριφορές των εργοδοτών που πήραν ακραίες διαστάσεις μετά την κατάργηση των ΣΣΕ του κλάδου.
Ο ακραίος κανιβαλικός ανταγωνισμός μεταξύ των εργοδοτών, στηριγμένος στις εξευτελιστικές αμοιβές, επέβαλλε την συνεχή (εφταήμερη) και αδιάκοπη λειτουργία των φροντιστηρίων .
Το γεγονός αυτό επέφερε δραματικά αποτελέσματα στον ψυχισμό των μαθητών – εφήβων
και επέκτεινε φαινόμενα αποστροφής στην εκπαιδευτική πράξη. Οδήγησε στην εξουθένωση των εργαζομένων και την καταστροφή της οικογενειακής τους ζωής. Επίσης η λειτουργία των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών κατά τις ημέρες των αργιών, αποτελεί άμεση και σαφή προσβολή του νοήματος τους (17 Νοέμβρη, 1η Μάη, εθνικές και θρησκευτικές εορτές).
Θεωρώ τη ρητή κατοχύρωση των αργιών και διακοπών ως μέτρο θετικό, το οποίο θα πρέπει να συνοδευτεί με αυστηρό έλεγχο.
Ένα μεγάλο ΝΑΙ για την παράγραφο 6 του άρθρου 48
Μετά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας του κλάδου, οι εργοδότες κάνουν το αδιανόητο: ισχυρίζονται μεν ότι τα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών είναι εκπαιδευτικές μονάδες, αρνούνται δε σε εμάς τους εργαζόμενους την ιδιότητα του εκπαιδευτικού, αφού δεν μας αναγνωρίζουν αντίστοιχο εκπαιδευτικό ωράριο. Πρακτικά μας καλούν σε διδασκαλία 40 ωρών εβδομαδιαίως με όλες τις πρόσθετες εργασίες που συνεπάγεται η δουλειά μας ( ενημέρωση στο επιστημονικό αντικείμενο, προετοιμασία μαθήματος, φύλλα εργασίας, σημειώσεις, διαγωνίσματα, διορθώσεις, ενημερώσεις ιστοσελίδων, δημοσιεύσεις σε εφημερίδες κλπ) για να πάρουμε τον κατώτερο μισθό της εθνικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, άλλοτε με προσαύξηση επιστημονικού επιδόματος και άλλοτε όχι. Οι ιδιοκτήτες τολμούν να ισχυρίζονται ότι αποτελούν νόμιμες αμοιβές τα τρία και τέσσερα ευρώ ανά ώρα μεικτά. Ενδεικτικά να αναφέρω την μείωση κατά 70% του ωρομισθίου στα φροντιστήρια της Αττικής μετά από προτροπή της Ομοσπονδίας Εκπαιδευτικών Φροντιστών Ελλάδας (από 13,56 της τελευταίας σύμβασης σε 4,15 ευρώ) όπως επίσης και την υπογραφή σύμβασης μεταξύ εργοδοτικών ενώσεων στα κέντρα ξένων γλωσσών με στημένο εργοδοτικό –εργατικό σωματείο με ωρομίσθιο 3,15 ευρώ μικτά.
Με την παράγραφο 6, η πολιτεία αναγνωρίζει το στοιχειώδες, ότι οι εργαζόμενοι καθηγητές δικαιούνται εκπαιδευτικού ωραρίου, ενώ λύνει επιπρόσθετα ένα σοβαρό ασφαλιστικό πρόβλημα με την απόδοση 25 ενσήμων ανεξάρτητα κατανομής ωρών.
Να σημειώσω επίσης ότι, 21ωρες/εβδομάδα καθοριζόταν στη ΣΣΕ των φροντιστηρίων ενώ στα κέντρα ξένων γλωσσών 18ωρες. Οι 21ώρες που προβλέπονται στο άρθρο αποτελούν το μέσο όρο εβδομαδιαίας εργασίας δημοσίων και ιδιωτικών εκπαιδευτικών σήμερα μετά την αύξηση των ωρών που υπέστησαν οι εκπαιδευτικοί σε εφαρμογή μνημονιακών προβλέψεων.
Αξιότιμοι κύριοι,
πιστεύω ότι οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου για την Παιδεία, όσον αφορά την Iδιωτική Eκπαίδευση, βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση και αποκαθιστούν τις αδικίες της τελευταίας πενταετίας απέναντι στον κλάδο των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα, βάζουν φραγμούς σε πολλά περιστατικά παραβίασης της νομιμότητας και χτυπούν τη μαύρη εργασία στο συγκεκριμένο χώρο. Όσοι σχολάρχες και ιδιοκτήτες φροντιστηρίων σέβονται και τηρούν τη νομιμότητα δεν έχουν λόγο διαμαρτυρίας. Εξάλλου, είναι πολύ σημαντικό οι διατάξεις ενός νομοσχεδίου να υπαγορεύονται επιτέλους από τους καθ΄ύλην αρμοδίους κι όχι από συγγενείς ανώτατων πολιτικών παραγόντων.
Με το άρθρο 48 του υπό δημόσια διαβούλευση πολυνομοσχεδίου το Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων προσπαθεί να επιβάλλει κανόνες στη μη τυπική εκπαίδευση που είτε οδηγούν σε αύξηση της γραφειοκρατίας είτε σε υπέρβαση των ορίων ευθύνης του, χωρίς μάλιστα:
° να θεραπεύει τα προβλήματα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει
° να θίγει την εκτεταμένη παραπαιδεία των ιδιαίτερων μαθημάτων
° να επιβάλλει όρους λειτουργίας στα οικοδιδασκαλεία που μαζικά ανά την επικράτεια λειτουργούν ανεξέλεγκτα.
Συγκεκριμένα:
Παράγραφος 2: Τα Φροντιστήρια και τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών ακολουθούν ευέλικτα προγράμματα σπουδών για να καλύπτουν τις εξατομικευμένες ανάγκες των μαθητών. Οι αλλαγές :
° στο αναλυτικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα (όσο μάλιστα το εξεταστικό σύστημα και τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών ανά μάθημα και τάξη δεν είναι -με ευθύνη του Υπουργείου Παιδείας- εγκαίρως γνωστά)
° στον αριθμό των μαθητών που εγγράφονται ή αποχωρούν ή των μαθημάτων που παρακολουθεί έκαστος μαθητής
° στην κατανομή των μαθητών ανά τμήμα
° των ωρών διδασκαλίας ανά μαθητή, ή ανά μάθημα ή ανά καθηγητή (εργαζόμενο ή μέτοχο – ιδιοκτήτη)
είναι στην πράξη συχνές κατά τη διάρκεια ενός διδακτικού έτους
Για την προστασία και τον έλεγχο της αδήλωτης εργασίας, δεν είναι υπεύθυνες οι Διευθύνσεις Εκπαίδευσης αλλά το ΣΕΠΕ. Η διαγραφή της παραγράφου αυτής είναι επιβεβλημένη, αφού δεν θεραπεύει κανένα πρόβλημα ενώ αντιθέτως προσθέτει γραφειοκρατία, τόσο στις ελλιπείς από προσωπικό Δ/νσεις Δ/θμιας Εκπαίδευσης όσο και στα Φροντιστήρια και τα ΚΞΓ.
Παράγραφος 3: Το Κράτος θα πρέπει να λάβει επιτέλους μια απόφαση για την εποπτεύουσα αρχή. Είναι ο ΕΟΠΠΕΠ ή οι Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης; Το ορθόν είναι ο ΕΟΠΠΕΠ να αναπτύξει μητρώο αδειοδοτημένων καθηγητών, στο οποίο να ενταχθούν αφενός μεν όσοι έχουν κάνει αναγγελία στον ΕΟΠΠΕΠ και αφετέρου όσοι είχαν λάβει άδειες διδασκαλίας από τις Δ/νσεις Εκπαίδευσης.
Από τη στιγμή που κάθε πρόσληψη καθηγητή δηλώνεται στο σύστημα Εργάνη, είναι στο χέρι των ελεγκτικών μηχανισμών ο έλεγχος των στοιχείων, είτε ηλεκτρονικά είτε κατά τους επιτόπιους ελέγχους.
Η Παράγραφος 3 είτε θα πρέπει να απαλειφθεί είτε να τροποποιηθεί ως εξής:
«Οι ιδιοκτήτες των φροντιστηρίων και των Κέντρων Ξένων Γλωσσών οφείλουν να τηρούν αρχείο με τις άδειες διδασκαλίας των εργαζομένων καθηγητών και τις συμβάσεις εργασίας τους. Ο έλεγχος για την νόμιμη απασχόληση των εργαζομένων καθηγητών και των τυπικών προσόντων τους θα γίνεται με διασταύρωση των στοιχείων από τα πληροφοριακά συστήματα του ΕΟΠΠΕΠ, του Υπουργείου Εργασίας («Εργάνη») και των ασφαλιστικών ταμείων, είτε από επιτόπιους ελέγχους του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας»
Παράγραφοι 4 και 5: Οι έννοιες «Διακοπών» και «Αργιών» θα πρέπει να διασαφηνίζουν αν εννοούν τους εργαζόμενους στα φροντιστήρια ή τις εκπαιδευτικές μονάδες. Αν παρίσταται ανάγκη, θα πρέπει να μπορούν να λειτουργούν τα φροντιστήρια και τις ημέρες αυτές με την εργασία των μετόχων – ιδιοκτητών ή με την υπερωριακή εργασία των εργαζομένων, εφόσον συναινούν
Παράγραφος 6: Στην παράγραφο αυτή το Υπουργείο Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων επιχειρεί να ρυθμίσει θέματα που δεν άπτονται της αρμοδιότητάς του, αλλά του Υπουργείου Εργασίας. Η παράγραφος πρέπει να απαλειφθεί, αφού πρώτον δεν είναι αρμοδιότητα του Υπουργείου Παιδείας να ρυθμίζει εργασιακά θέματα και δεύτερον δεν εφαρμόζεται κατ’ αντιστοιχία με τις σχέσεις εργασίας των εκπαιδευτικών στο Δημόσιο Τομέα.
Συνοψίζοντας:
° Η ρύθμιση θεμάτων της μη τυπικής Εκπαίδευσης θα πρέπει να γίνεται κατόπιν διαβούλευσης με τους φορείς που εκπροσωπούν τους εμπλεκόμενους.
° Το Υπουργείο θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη πως οι συνεχείς τα τελευταία χρόνια παρεμβάσεις στη λειτουργία φροντιστηρίων και Κέντρων Ξένων Γλωσσών χωρίς μάλιστα τις ανάλογες παρεμβάσεις αφενός στη λειτουργία των οικοδιδασκαλείων αλλά και την ανεξέλεγκτη εισφοροδιαφυγή και φοροδιαφυγή των «ιδιαίτερων» μαθημάτων, θα οδηγήσει:
α. σε περαιτέρω συρρίκνωση των νόμιμων μονάδων μη τυπικής εκπαίδευσης και των εισφορών τους στο κράτος και τα ασφαλιστικά ταμεία
β. στην περαιτέρω αύξηση της εισφοροδιαφυγής και φοροδιαφυγής των παρανόμων ιδιαίτερων μαθημάτων
Με τιμή
Σταύρος Β. Τζαβάρας
Εκπαιδευτικός – Φροντιστής
Αξιότιμοι κύριοι
Παρακαλώ να λάβετε υπόψη σας πως στα Κ.Ξ.Γ. δεν υπάρχει κανένα άλλο χρονικό περιθώρειο για να πάρουν οι εργαζόμενοι την άδειά τους παρά το διάστημα των Χριστουγεννιάτικων διακοπών.Δεν μπορούμε να σταματάμε τα μαθήματα σε άλλη χρονική στιγμή, χωρίς να διαταράξουμε την εκπαιδευτική διαδικασία.
Με εκτίμηση
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΛΛΕΣ ΠΑΛΙΝΔΡΟΜΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΛΕΥΡΑ ΤΩΝ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΝ ΕΥΧΗΣ ΕΡΓΟΝ ΘΑ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΞΕΚΑΘΑΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΜΑΣ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.
ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΙΕΙΕ
Σχετικά με τις νομοθετικές πρωτοβουλίες του Υπουργείου Παιδείας για την ιδιωτική εκπαίδευση
Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες κατά των ιδιωτικών σχολείων, που με ιδιαίτερη σπουδή προωθεί το Υπουργείο Παιδείας, περιλαμβάνουν:
1. Σχέδιο νόμου που έχει ήδη βγει σε διαβούλευση (άρθρο 48).
2. Η Υπουργική Απόφαση ΥΑ Φ8/53470/Δ2/01-04-15, η οποία ήδη δημοσιεύτηκε σε ΦΕΚ (Β΄ 688/22 Απριλίου 2015).
Η συνδυασμένη εφαρμογή της παραπάνω ΥΑ και των ρυθμίσεων του άρθρου 48 του υπό διαβούλευση Σχεδίου Νόμου επιβεβαιώνουν την πρόβλεψη του Συνδέσμου μας, ότι επιδίωξη της Κυβέρνησης είναι ο στραγγαλισμός των ιδιωτικών σχολείων με διοικητικά μέτρα και νομοθετικές ρυθμίσεις ώστε να περιέλθουν σε κατάσταση ασφυξίας και να κλείσουν. Παράλληλα, αποκαλύπτουν, όπως είχαμε προειδοποιήσει, την πραγματική σημασία που υπέκρυπτε η ακροτελεύτια πρόταση του ντοκουμέντου ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ (Επιτροπή ελέγχου του κυβερνητικού έργου παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ): «Η φροντιστηριακή και η ιδιωτική εκπαίδευση αποτελούν παθογένεια, η οποία θα εξαλειφθεί μέσω της αναβάθμισης και ουσιαστικοποίησης της δημόσιας».
Και όντως, «πριν αλέκτορα φωνήσαι», πριν δούμε τα πρώτα δείγματα της «αναβάθμισης και ουσιαστικοποίησης της δημόσιας εκπαίδευσης» βρισκόμαστε ενώπιον ενός πογκρόμ κατά της ιδιωτικής εκπαίδευσης, τελευταία πράξη του οποίου είναι οι στοχευμένοι δήθεν έλεγχοι κατά ιδιωτικών σχολείων από τον ΕΟΠΠΕΠ, εμπνευσμένο και καθοδηγούμενο από τον σύμβουλο του Αναπληρωτή Υπουργού Παιδείας, κ. Μπουγελέκα, πρώην μέλος του ΔΣ της ΟΙΕΛΕ.
Με τα παραπάνω, το άρθρο 48 και την ΥΑ, μπαίνουν τόσοι και τέτοιοι περιορισμοί στη λειτουργία των ιδιωτικών σχολείων, που βάσιμα μπορούμε να ισχυριστούμε ότι στόχος του Υπουργείου είναι να ικανοποιήσει τον καταστατικό σκοπό της ΟΙΕΛΕ, δηλαδή την κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Ειδικότερα:
1. Το άρθρο 48 του σχεδίου νόμου εισάγει διατάξεις, που όλες επηρεάζουν εξαιρετικά αρνητικά τα ιδιωτικά σχολεία:
Παράγραφος 1: Η λειτουργία των φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών απαγορεύεται σε όλα τα ιδιωτικά σχολεία. Για άλλη μια φορά, αντί να προχωρούμε στην απελευθέρωση των αγορών και στο άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων, το Υπουργείο νομοθετεί προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Το Υπουργείο υποστηρίζει ότι αυτή η διάταξη εισάγεται «για να απαλλάξει τους μαθητές από επιπλέον μαθήματα» και «να καταργήσει την παράνομη απασχόληση των καθηγητών». Ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος, γιατί η συμμετοχή των μαθητών στα φροντιστηριακά μαθήματα των ιδιωτικών σχολείων ήταν και είναι προαιρετική. Εάν στα ιδιωτικά σχολεία δεν επιτραπεί να προσφέρουν φροντιστηριακά μαθήματα στους μαθητές τους, τότε οι μαθητές αυτοί και οι γονείς τους θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους προστρέχοντας είτε σε άλλα φροντιστήρια είτε, το χειρότερο, στα ιδιαίτερα μαθήματα που προσφέρονται από εκπαιδευτικούς κατ’ οίκον. Ως γνωστόν δε, τα μαθήματα αυτά ανήκουν στη μαύρη οικονομία. Ούτε φόρος εισοδήματος ούτε ασφαλιστικές εισφορές καταβάλλονται γι’ αυτά.
Όσον αφορά στη δήθεν παράνομη απασχόληση καθηγητών από ιδιωτικά σχολεία, επισημαίνουμε ότι κάθε επιχείρηση στην Ελλάδα είναι από το νόμο υποχρεωμένη να δηλώσει ηλεκτρονικά στο Υπουργείο Εργασίας κάθε εργαζόμενο και το ωράριο εργασίας του. Εάν κατά τη διάρκεια ελέγχου βρεθεί αδήλωτος υπάλληλος να εργάζεται ή ακόμη και δηλωμένος υπάλληλος να εργάζεται εκτός του δηλωμένου ωραρίου του, επιβάλλεται στην επιχείρηση πρόστιμο ανά περιστατικό 10.500€. Ως εκ τούτου, το κράτος έχει εξαιρετικά αποτελεσματικά εργαλεία για τον έλεγχο και τη διαχείριση των σχολείων που παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία. Ο ισχυρισμός όμως ότι η λύση για την πάταξη της παράνομης απασχόλησης, είναι η κατάργηση των θέσεων εργασίας, είναι κοινωνικά και οικονομικά καταστροφικός. Εάν αυτή η διάταξη ψηφιστεί από το κοινοβούλιο, εκτιμούμε ότι τα ιδιωτικά σχολεία θα πρέπει να απολύσουν περισσότερους από 1.000 καθηγητές και λοιπό προσωπικό που απασχολείται σήμερα για την παροχή φροντιστηριακών μαθημάτων.
Παράγραφοι 2-6: Αφορούν ειδικά στα Φροντιστήρια ΜΕ και στα Κέντρα ΞΓ. Ωστόσο, προκαλεί απορία και εντύπωση γιατί το Υπουργείο Παιδείας επιλέγει να παρέμβει στο χώρο της φροντιστηριακής εκπαίδευσης που είναι προαιρετική και τα προγράμματά της δεν καθορίζονται από το Υπουργείο Παιδείας. Ο ισχυρισμός ότι θα βάλει τάξη σε ένα χώρο που ήδη λειτουργεί αποτελεσματικά εδώ και δεκαετίες, δεν είναι πειστικός. Στην πραγματικότητα αποβλέπει στην αύξηση της πελατείας της ΟΙΕΛΕ.
Παράγραφος 7: Με την παράγραφο 7 επανεισάγεται ο θεσμός των παρεκκλίσεων από το επίσημο αναλυτικό πρόγραμμα. Η φαινομενικά αθώα και ενθαρρυντική αυτή ρύθμιση προβλέπει: «Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις για την παρέκκλιση και για οποιαδήποτε πρόσθετη εκπαιδευτική δραστηριότητα πέραν του ωρολογίου προγράμματος». Η έως τώρα εμπειρία μας και η δεδηλωμένη πρόθεση του Υπουργείου να ενστερνιστεί τους καταστατικούς σκοπούς της ΟΙΕΛΕ για κατάργηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης, μας οδηγούν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι «οι ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις» θα καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη έως ανέφικτη τη λειτουργία παρέκκλισης από τα ιδιωτικά σχολεία, ενώ η πρόβλεψη «για οποιαδήποτε πρόσθετη εκπαιδευτική δραστηριότητα πέραν του ωρολογίου προγράμματος», καταλαμβάνει ακόμη και την παραπάνω ΥΑ Φ8/53470/Δ2/01-04-15 του Αναπληρωτή Υπουργού Παιδείας, θέτοντας επιπλέον εμπόδια στα ήδη ασφυκτικά όρια εφαρμογής που επιτρέπει.
Παράγραφος 8: «Από την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου καταργείται η παράγραφος Ζ του άρθρου Πρώτου του Κεφαλαίου Α του ν. 4254/2014 (Α’ 85) και οι παράγραφοι 15 και 16 του άρθρου 47 του ν. 3848/2010 (Α’ 71) και επανέρχονται σε ισχύ τα άρθρα 30 και 33 του νόμου 682/1977 και η παράγραφος 1 του άρθρου 11 του νόμου 1351/1983».
Η επαναφορά σε ισχύ των άρθρων 30 και 33 του ν. 682/77 συνδέεται ευθέως με την μονομερή άρση της ισχύος της ΠΥΣ 6/2012, που εκδόθηκε κατ’ επιταγή του ν. 4046/2012. Σύμφωνα με τον ν. 4046 και την ΠΥΣ 6 (παρ.2 του άρθρου 5 της ανωτέρω Π.Υ.Σ.), κάθε διάταξη νόμου, η οποία θεσπίζει όρους που υποκρύπτουν μονιμότητα ή ρήτρες μονιμότητας ή και προβλέπουν την εφαρμογή, αναλογική ή ευθεία διατάξεων του κώδικα περί Δημοσίων Υπαλλήλων καθίστανται πλέον ανενεργές και ανεφάρμοστες.
Σύμφωνα με τις διατάξεις του προηγούμενου νόμου που θέλει το Υπουργείο να επαναφέρει σε ισχύ, οι όροι μονιμότητας για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς επανεισάγονται στη χειρότερη δυνατή μορφή τους:
Ο πρωτοεισερχόμενος στον κλάδο ιδ. εκπαιδευτικός αρχικά προσλαμβάνεται υποχρεωτικά με σύμβαση ορισμένου χρόνου διετίας. Αν καταγγελθεί η σύμβασή του στη λήξη του συμβολαίου, αντίθετα με ό,τι ισχύει για όλους τους άλλους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα, λαμβάνει ως αποζημίωση απόλυσης μισθούς 2 μηνών. Αν δεν καταγγελθεί, η σύμβασή του μετατρέπεται υποχρεωτικά σε ορισμένου χρόνου τετραετούς διάρκειας. Στη διάρκεια της τετραετίας δεν επιτρέπεται η απόλυση. Στο τέλος αυτής (εξαετίας εν συνόλω), το σχολείο μπορεί να απολύσει το 33% των εκπαιδευτικών που ολοκληρώνουν το έκτο έτος της θητείας τους εκείνο το καλοκαίρι. Για τα περισσότερα σχολεία, αυτό σημαίνει ένα ή κανένα. Αν είναι δύο, το σχολείο πρέπει να επιλέξει έναν, αλλά την επόμενη χρονιά χάνει το δικαίωμα καταγγελίας σύμβασης οποιουδήποτε άλλου. Ο απολυθείς εκπαιδευτικός, λαμβάνει επίσης κατ’ εξαίρεση έξι (6) μηνών μισθούς ως αποζημίωση απόλυσης. Μετά τον έκτο χρόνο, η σύμβαση του εκπαιδευτικού μετατρέπεται υποχρεωτικά σε σύμβαση αορίστου χρόνου. Επιπλέον:
α) Όσες καταγγελίες γίνονται στο τέλος της σύμβασης ορισμένου χρόνου, για να ισχύσουν θα πρέπει να εγκριθούν από υπηρεσιακό συμβούλιο, στο οποίο το υπουργείο έχει 3 εκπροσώπους, η ΟΙΕΛΕ 2 και ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών σχολείων κανένα! Συνεπώς επί της ουσίας η καταγγελία σύμβασης (αορίστου ή ορισμένου χρόνου) ιδιωτικού εκπαιδευτικού είναι σχεδόν αδύνατη, εκτός εάν η ΟΙΕΛΕ συμφωνήσει!
β) Όσες καταγγελίες γίνονται στη διάρκεια της σύμβασης αορίστου χρόνου θα πρέπει να εγκριθούν από τριμελή επιτροπή, που απαρτίζεται από έναν πάρεδρο του (καταργημένου) Παιδαγωγικού Ινστιτούτου (Τμήμα Αξιολόγησης), έναν εκπρόσωπο της ΟΙΕΛΕ και έναν εκπρόσωπο του ΣΙΕΙΕ. Η επιτροπή αυτή δεν μπορεί να καταλήξει σε απόφαση, αν και τα 3 μέλη της δεν είναι παρόντα. Στο παρελθόν, ακόμη και σε εκείνες τις σπάνιες περιπτώσεις στις οποίες ο εκπρόσωπος του ΠΙ τασσόταν υπέρ της απόλυσης, αν ο εκπρόσωπος της ΟΙΕΛΕ διαφωνούσε, απλώς αποχωρούσε και η επιτροπή δεν μπορούσε να καταλήξει σε απόφαση. Έτσι, σε αυτή την επιτροπή, η ΟΙΕΛΕ έχει την εξουσία να ασκεί βέτο σε οποιαδήποτε απόλυση. Σημειωτέον ότι το ΙΕΠ, που αντικατέστησε το ΠΙ, έχει άλλη δομή και συνεπώς για να ορίσει εκπρόσωπό του θα πρέπει να υπάρξει ειδική νομοθετική ρύθμιση, οψέποτε αυτή γίνει.
Εν συμπεράσματι:
Η διάταξη αυτή καθιστά α) τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς μόνιμους, και θα είναι ο μόνος κλάδος του ιδιωτικού τομέα που θα χαίρει τέτοιας προνομίας, β) το συνδικαλιστικό όργανο, την ΟΙΕΛΕ, ρυθμιστή των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών σχολείων με ό,τι αυτό μπορεί να σημαίνει, και γ) εκθέτει το Υπουργείο στους θεσμούς, διότι μονομερώς τροποποιεί δεσμεύσεις που έχει αναλάβει η χώρα μας.
Επισημαίνουμε ότι εκπαιδευτικός που απολύεται αντικαθίσταται αμέσως από άλλον, αφού η οργανικότητα του επίσημου αναλυτικού προγράμματος είναι δεδομένη και υποχρεωτική για τα δημόσια και τα ιδιωτικά σχολεία.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο ετών, όταν οι απολύσεις ήταν ελεύθερες, σε σύνολο 12.000 ιδ. Εκπαιδευτικών αντικαθίσταντο περίπου 30 καθηγητές ετησίως, ενώ κατά τη διάρκεια των ετών 2002-2010, που ίσχυαν οι ίδιοι περιορισμοί, τα ιδιωτικά σχολεία αναγκάζονταν από τους επαχθείς όρους μονιμότητας, να είναι πολύ πιο αυστηρά στην αξιολόγηση των εκπαιδευτικών στη διετία και την εξαετία και δεν διακινδύνευαν για κανένα μια δεύτερη ευκαιρία. Έτσι, ο αριθμός των καταγγελιών την περίοδο εκείνη είχε εκτοξευτεί στους 200 και πλέον νέους κυρίως εκπαιδευτικούς το χρόνο.
Να σημειωθεί ακόμη, ότι όταν ένας ιδιωτικός εκπαιδευτικός απολυθεί στη λήξη της διετίας ή μετά, για να τον προσλάβει άλλο ιδιωτικό σχολείο, πρέπει υποχρεωτικά να συνάψει μαζί του υποχρεωτικά εξαετή σύμβαση ορισμένου χρόνου, στη διάρκεια της οποίας δεν μπορεί να την καταγγείλει, αλλά και στη λήξη της μόνο με την ιδιαίτερα επαχθή διαδικασία του 33%. Φανερά ο νόμος αυτός καταδικάζει τους εκπαιδευτικούς αυτούς στην ανεργία, αφού κανένα ιδιωτικό σχολείο δεν θα διακινδύνευε να τους προσλάβει με τέτοιους όρους. Η λύση στο πρόβλημα αυτό εδίδετο με το πέρασμα στο δημόσιο. Το ίδιο μεθοδεύεται και τώρα με την επιδιωκόμενη αναγνώριση της προϋπηρεσίας των αναπληρωτών στην ιδιωτική εκπαίδευση, την οποία αποκάλυψε ο κ. Δ. Μπράτης δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «…κατανοώ την “ενόχληση” κάποιων που τα σχέδια τους δημοσιοποιήθηκαν…». Και τα σχέδια είναι η εφαρμογή του καταστατικού σκοπού της ΟΙΕΛΕ, να κλείσουν τα ιδιωτικά σχολεία και να απορροφηθούν οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί στο δημόσιο!
Η διάταξη που θέλει να επαναφέρει το υπουργείο, δεν προστατεύει τα πραγματικά συμφέροντα των ιδ. εκπαιδευτικών: θα καταστήσει μόνιμους όσους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς είναι αορίστου χρόνου, θα στερήσει από νέους και δυναμικούς εκπαιδευτικούς ευκαιρίες απασχόλησης σε ιδιωτικά σχολεία, θα καταργήσει στην πράξη την αξιολόγηση και, εν τέλει, θα δημιουργήσει συνθήκες ασφυξίας τόσο στην αγορά εργασίας των ιδιωτικών σχολείων, όσο και στην ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών τους με προφανή στόχο τη διάλυσή τους.
Παράγραφος 9: «Στο άρθρο 30 του ν.682/1977 προστίθεται παράγραφος 12 ως εξής: «Οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης εξαιρούνται από το πεδίο εφαρμογής των διατάξεων της παραγράφου 6 του άρθρου 1 του ν. 4046/2012 της ΠΥΣ 6/2012 (Α’ 38) και της υποπαραγράφου ΙΑ.12 της παραγράφου ΙΑ άρθρου πρώτου του ν. 4093/2013».
Η εξαίρεση αυτή, όπως επισημάναμε και παραπάνω, είναι προβληματική γιατί μονομερώς τροποποιεί εργασιακούς όρους που αποτελούν συμβατική υποχρέωση της χώρας μας με τους Θεσμούς.
Επίσης, στην παράγραφο 1 του άρθρου 36 του ν. 682/77 προστίθεται διάταξη με την οποία επιτρέπεται στους ιδ. Εκπαιδευτικούς να συνάπτουν ΣΣΕ με τα ιδιωτικά σχολεία για βελτίωση των αμοιβών τους καθώς και των όρων εργασίας τους, επιπλέον της μισθολογικής και βαθμολογικής εξίσωσης, αλλά και γενικότερα των όρων εργασίας, με τους εκπαιδευτικούς του δημοσίου, που τους εγγυάται ο Ν.682/1977.
Να σημειωθεί ότι και στο παρελθόν οι ιδ. Εκπαιδευτικοί είχαν αποπειραθεί να επιτύχουν αντίστοιχη αλλαγή, ο Άρειος Πάγος όμως έκρινε ότι μια τέτοια ρύθμιση θα ήταν αντισυνταγματική. Παράλληλα, παρόμοια ρύθμιση αγνοεί προκλητικά ότι βάσει του άρθρου 22.2 του Συντάγματος, οι ΣΣΕ πρέπει να είναι αποτέλεσμα ελεύθερων διαπραγματεύσεων και στην συγκεκριμένη περίπτωση ελεύθερες διαπραγματεύσεις δεν μπορούν να υπάρξουν. Επ’ αυτού υπάρχουν και νεότερες αποφάσεις (Πρωτ. Αθηνών 310/2011, ΕφΑθ 489/2014 και η γνωμοδότηση Βασ. Σκουρή (ΕΕΔ τόμ. 52/15-2-1993) που συμπίπτουν με την απόφαση του ΑΠ.
Η ΟΙΕΛΕ πρέπει να αποφασίσει εάν επιθυμεί οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί να ακολουθούν τους μισθούς των δημοσίων εκπαιδευτικών ή να συνάπτουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας με τα ιδιωτικά σχολεία. Δεν μπορεί όμως να έχει και το ένα και το άλλο και να επιλέγει κάθε φορά τι την συμφέρει περισσότερο. Σε κάθε περίπτωση, και μόνο το γεγονός ότι εγείρει εν μέσω τέτοιας κρίσης παρόμοια οικονομική διεκδίκηση, καταδεικνύει τις πραγματικές της προθέσεις της για την ιδιωτική εκπαίδευση.
Σημείωση: Δεν πρέπει να περάσει ασχολίαστο και το άρθρο 47, παρ. 2 που αφορά στην αναγνώριση προϋπηρεσίας των αναπληρωτών εκπαιδευτικών του Δημοσίου.
«2. Οι ενιαίοι πίνακες προσωρινών αναπληρωτών εκπαιδευτικών, όπως αυτοί ίσχυαν μέχρι τη δημοσίευση του ν.3848/2010 στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, συνεχίζουν να τροφοδοτούνται από 1.9.2010 με στοιχεία προϋπηρεσίας. Ειδικά, κατά την προσμέτρηση αυτή, ο χρόνος πραγματικής εκπαιδευτικής υπηρεσίας αναπληρωτών και ωρομίσθιων εκπαιδευτικών που έχει διανυθεί κατά το χρονικό διάστημα 2010-2014 σε δυσπρόσιτες ή απομακρυσμένες σχολικές μονάδες δεν υπολογίζεται στο διπλάσιο. Οι ενιαίοι πίνακες προσωρινών αναπληρωτών εκπαιδευτικών τροφοδοτούνται από το ανωτέρω χρονικό διάστημα με τα στοιχεία προϋπηρεσίας από το σχολικό έτος 2015-2016.»
Ο πρώην πρόεδρος της ΔΟΕ και νυν αιρετός του ΚΥΣΠΕ, Δ. Μπράτης, κατήγγειλε «ότι συνεργάτης του αναπληρωτή υπουργού κατέθεσε σήμερα στην επιτροπή την πρόταση ότι στους πίνακες προϋπηρεσίας πρέπει να προσμετράται και η προϋπηρεσία στην ιδιωτική εκπαίδευση, ισχυριζόμενος ότι η προϋπηρεσία όπου κι αν προσφέρθηκε είναι το ίδιο… Πρόκειται, βέβαια, για πρόταση που αν υιοθετηθεί από την πολιτική ηγεσία θα τινάξει στον αέρα όλο το σύστημα προσλήψεων στη δημόσια εκπαίδευση, αφού ουδέποτε η προϋπηρεσία στην ιδιωτική εκπαίδευση λαμβάνονταν υπόψη για τη σύνταξη των πινάκων».
Η προϋπηρεσία στην ιδιωτική εκπαίδευση δεν λαμβάνονταν υπόψη για τη σύνταξη των πινάκων, αλλά λαμβάνονταν υπόψη για το πέρασμα στο δημόσιο όσων ιδιωτικών καταγγέλλονταν η σύμβαση εργασίας τους. Αν λάβει δε κανείς υπόψη και τις σχετικές ρυθμίσεις του ν. 2986/2002 (άρθρο 13, παρ. 2 (α) και (β) όπως ίσχυαν) που θα επανισχύσουν, αν ψηφιστεί το άρθρο 48 του σχεδίου νόμου, τότε αντιλαμβάνεται καλύτερα τις πραγματικές προθέσεις της ΟΙΕΛΕ, όπως υπαγορεύονται στον Αναπληρωτή Υπουργό από τον κ. Μπουγελέκα, καθώς και την αντίδραση του κ. Μπράτη, την οποία έσπευσε να καταγγείλει η ΟΙΕΛΕ.
Απαντώντας ο κ. Μπράτης (22-6-2015) δήλωσε: «Θέσαμε, εκ μέρους της ΔΟΕ, στην επιτροπή θέμα δεοντολογίας και ασυμβίβαστου για τον σύμβουλο του κ. Κουράκη. Πώς δηλ. είναι δυνατόν να συμμετέχει στην επιτροπή κάποιος που οι αποφάσεις της τον αφορούν άμεσα. Σύμβουλος του υπ. παιδείας απάντησε πως θα θέσει το θέμα στον υπουργό». Ο Σύνδεσμός μας προσυπογράφει το σοβαρό ζήτημα δεοντολογίας και σύγκρουσης συμφερόντων που ανακύπτει και απευθύνει ερώτημα στον Υπουργό Παιδείας: Θα παραμείνετε απλός θεατής στα τεκταινόμενα από τον Αναπληρωτή Υπουργό και τον σύμβουλό του, που ως φαίνεται εφαρμόζουν προσωπική ατζέντα, ή θα παρέμβετε ώστε να αποσοβήσετε την καταστροφή της ιδιωτικής εκπαίδευσης;
2. Η υπουργική απόφαση ΥΑ Φ8/53470/Δ2/01.04.15 στραγγαλίζει ουσιαστικά τα ιδιωτικά σχολεία, ορίζοντας τα εξής:
1. Όλες οι εκτός του υποχρεωτικού προγράμματος δράσεις και δραστηριότητες ενός ιδιωτικού σχολείου αποφασίζονται πλέον όχι από το σχολείο που θα τις χρηματοδοτήσει, αλλά από το σύλλογο των διδασκόντων κατά την απόλυτο κρίση του.
2. Υποχρεώνει το ιδιωτικό σχολείο να διορίσει εκπαιδευτικούς με 12μηνη ανάθεση-διορισμό ακόμα και για προαιρετικές, μη προβλεπόμενες από το υποχρεωτικό πρόγραμμα, δράσεις περιορισμένου χρονικού εύρους, όπως π.χ. για την προετοιμασία μιας γιορτής εθνικής επετείου. Δηλαδή ο εκπαιδευτικός για την αφιέρωση μιας – δύο ωρών εβδομαδιαία για ένα μήνα θα πρέπει να αμείβεται για όλη τη χρονιά.
3. Υποχρεώνει το ιδιωτικό σχολείο να καταβάλλει αμοιβές και μάλιστα επί 12μηνο για μη διδακτικές δράσεις των εκπαιδευτικών, που λαμβάνουν χώρα μέσα στην υποχρεωτική από το νόμο παρουσία τους των 30 ωρών εβδομαδιαία στο σχολείο, για τις οποίες ώρες έχουν ήδη αμειφθεί με την κανονική τους μισθοδοσία.
4. Υποχρεώνει το ιδιωτικό σχολείο να προγραμματίζει όλες αυτές τις δράσεις και να τις γνωστοποιεί στο Υπουργείο ως τις 11/9, οπότε ξεκινούν τα μαθήματα, μολονότι η αναγκαιότητα πολλών από τις δράσεις αυτές προκύπτει στη διάρκεια του διδακτικού έτους. Να σημειωθεί ότι τα δημόσια αλλά και τα πρότυπα και τα πειραματικά σχολεία, μπορούν στη διάρκεια της χρονιάς να αποφασίζουν και να υλοποιούν δράσεις, οι οποίες στην ιδιωτική εκπαίδευση είτε απαγορεύονται είτε πρέπει να έχουν αποφασιστεί πριν την έναρξη των μαθημάτων.
5. Δεν επιτρέπει την απασχόληση εκπαιδευτικών που δεν έχουν προσόντα διορισμού, κι έτσι καταργεί δραστηριότητες όπως το σκάκι και το μπαλέτο ή μαθήματα κινηματογράφου κ.λπ.
6. Υποχρεώνει τα ιδιωτικά σχολεία να αμείβουν τους εκπαιδευτικούς για τις ώρες ενισχυτικής διδασκαλίας που αναλαμβάνουν επίσης επί 12μηνο, παρά το γεγονός ότι οι συνάδελφοί τους στο δημόσιο σχολείο αμείβονται μόνο για τις πραγματοποιούμενες ώρες ενισχυτικής και μάλιστα με ωρομίσθιο χαμηλότερο του κανονικού τους ωρομισθίου.
7. Γενικά επιφυλάσσει στα ιδιωτικά σχολεία μια ιδιαιτέρως δυσμενέστερη μεταχείριση σε σχέση με τα δημόσια σχολεία.
Όλες οι ανωτέρω ρυθμίσεις θα πλήξουν πρώτα απ’ όλα τους ίδιους τους εργαζόμενους καθώς θα οδηγήσουν στη μαζική κατάργηση θέσεων εργασίας. Υπολογίζεται ότι σταδιακά πάνω από 3.500 θέσεις εργασίας εκπαιδευτικών και λοιπών εργαζομένων θα χαθούν στα ιδιωτικά σχολεία.
Θα πλήξουν επίσης σκληρότερα τα μικρά, περιφερειακά ιδιωτικά σχολεία, που εξυπηρετούν κυρίως οικογένειες της μεσαίας και εργατικής τάξης, χωρίς να σημαίνει αυτό ότι δεν θα πληγούν και τα μεγάλα ιδιωτικά σχολεία.
Τέλος θα οδηγήσουν στην υποβάθμιση της ποιότητας και του εύρους των υπηρεσιών που προσφέρουν τα ιδιωτικά σχολεία, αυξάνοντας παράλληλα σημαντικά το κόστος λειτουργίας τους, σε μια περίοδο που οι γονείς δεν αντέχουν αύξηση διδάκτρων.
Τέλος ως επιστέγασμα όλων αυτών των μέτρων, όπως ήδη επισημάναμε παραπάνω, το Σχέδιο Νόμου επανεισάγει το θεσμό των παρεκκλίσεων από το επίσημο αναλυτικό πρόγραμμα. Ειδικότερα η παράγραφος 7 προβλέπει: «Με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης καθορίζονται οι ειδικότεροι όροι και προϋποθέσεις για την παρέκκλιση και για οποιαδήποτε πρόσθετη εκπαιδευτική δραστηριότητα πέραν του ωρολογίου προγράμματος». Η συγκεκριμένη αυτή ρύθμιση καταλαμβάνει και την εν λόγω ΥΑ Φ8/53470/Δ2/01-04-15 του Αναπληρωτή Υπουργού Παιδείας, θέτοντας ακόμη ένα εμπόδιο στα ασφυκτικά όρια εφαρμογής που αυτή επιτρέπει.
.
Τι να λάβεις μέρος στο διάλογο όταν βλέπεις ότι οι ιδιοκτήτες φροντιστηρίων …»καίγονται»… τόσο πολύ για το θέμα που βαριούνται και να κάτσουν να γράψουν. Δείτε τα σχόλια των 5-6 τελευταίων και πολλών άλλων. Μόνο Copy και paste ξέρουν. Τι να πω εγώ? Πέραν του ότι ντρέπομαι για εκείνους αφού εκείνοι δεν ντρέπονται για τους εαυτούς τους. Δε μετράνε κουκιά εδώ κύριοι. Μας βλέπουν…
Λοιπόν για να σοβαρευτούμε τώρα. Είμαι 30χρόνια Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός και ότι έζησα τα τελευταία χρόνια από τη Διαμαντοπούλου και μετά δε θα το συγχωρήσω ποτέ κι ελπίζω κι ο Ελληνικός λαός ο οποίος ψήφισε μια κυβέρνηση ΚΑΙ για να διορθώσει τα αδιόρθωτα. Δάσκαλος χωρίς αξιοπρέπεια ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΑΣΚΑΛΟΣ. Ήθελαν να προλάβουν λοιπόν και να περάσουν τα πάντα γρήγορα. Δε μας ήθελαν δασκάλους αλλά πωλήτριες. Κι έχουν δίκιο κύριοι. Αφού δεν είναι σχολεία και είναι εμπορικά μαγαζιά, οι δάσκαλοι πρέπει, κατ’ αυτούς’ να είναι πωλήτριες. Δεν πρόλαβαν να μας κόψουν όμως το κεφάλι κι αυτό ήταν που τους χάλασε τη δουλειά. Τά ‘χαν στήσει όλα καλά. «Ενημερώσεις στις τρόικες, στις επιτροπές Μπίλντεμπεργκ» και όπου αλλού. Πριν απ’ όλα λοιπόν θα περίμενα ειδικά από τους πολιτικούς που εξισώθηκαν και εξ-υπηρέτησαν μια μικρή (αλλά προφανώς ισχυρή σε επιρροή) κλίκα, να πουν ένα συγνώμη. Όμως πού χάθηκε το φιλότιμο για να το βρουν…Ένα συγνώμη δεν έχω ακούσει και γι αυτό αρνούμαι ότι θετικό μπορεί να έκρυβε ο νόμος Διαμαντοπούλου. Να καταργηθεί και να συζητηθεί εκ νέου με τους Πανεπιστημιακούς και άλλους φορείς. Σε στιγμές που η χώρα και οι κάτοικοι πνίγονταν κυριολεκτικά η προαναφερθείσα μαζί με τους επόμενους «αστέρες» δίδαξαν τι θα πει αναλγησία, υποκρισία και άλλα πολλά. Όπως λοιπόν αγνοούσαν τόσες χιλιάδες εκπαιδευτικούς για το χατίρι 100-200 ανθρώπων έτσι τώρα ήρθε η ώρα να αγνοηθούν επιδεικτικά! Να δείξει ο υπουργός ότι διδάχτηκε καλά το μάθημα που οι προκάτοχοί του του δίδαξαν και να γίνει καλύτερος. Έτσι τους πρέπει. Αυτά όμως είναι λόγια της καρδιάς που εδώ ίσως δεν έχουν θέση.
Όταν πολύ μεγάλο σχολείο λοιπόν εκμεταλλεύεται τις καταστάσεις και είχε ακόμα και την ώρα που το επισκέφθηκε η Επιθεώρηση Εργασίας (μετά τις εκλογές βέβαια διότι πριν έπαιρναν τηλέφωνο πρώτα…) δασκάλες γραμμένες ως διοικητικό προσωπικό αλλά που διδάσκουν ως βοηθοί στο ευρύτερο πρόγραμμα τι περιμένεις από τους εμπόρους – ιδιοκτήτες των σχολείων? Τι περιμένεις από ανθρώπους που μπορεί να καθυστερούν πληρωμές αλλά και με τα σκάφη εμφανίζονται στο Αιγαίο? Αυτοί οι άνθρωποι έχουν αποδείξει ότι όχι μόνο έλεγχο (λουρί) χρειάζονται αλλά και πολλά ακόμα από την πολιτεία. Μπορείς να κατηγορήσεις κι εμάς τους εκπαιδευτικούς που παλαιότερους νόμους τους «ξεχειλώσαμε» κάπως αλλά αυτό δεν είναι αρκετό, ως αιτία για να μπορέσουν να ευτελίσουν και την τελευταία ικμάδα αξιοπρέπειας που έμεινε. Θέλουμε λοιπόν συνταγματικά κατοχυρωμένη δημόσια παιδεία με νόμους που να ελέγχουν αυτούς που τους έχει παραχωρήσει η πολιτεία το δικαίωμα να λειτουργούν ιδιωτικά σχολεία. Είναι άλλωστε γνωστό ότι στην Ελλάδα ένα παράθυρο να αφήσεις ανοιχτό θα μπουν όλοι μέσα… Ο Δάσκαλος λοιπόν πρέπει να μπαίνει με το κεφάλι ψηλά. Αν τον αναγκάζουν να περνάει από τη διεύθυνση για να παίρνει τις ευλογίες της πρώτα, τι θα διδάξει στα παιδιά?
Γιατί άραγε ιδιωτικά σχολεία που δεν έχουν ιδιοκτήτη είναι (συνήθως) πολύ καλύτερα? Διότι λείπει η αφοσίωση στο κέρδος, πάση θυσία. Σχολεία που έχτισαν με τα χρόνια ένα όνομα το έχτισαν επενδύοντας στον άνθρωπο, στο δάσκαλο πρώτα.
AΞΙΟΤΙΜΟΙ ΚΥΡΙΟΙ,
ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΜΟΥ ΛΥΠΗ ΠΑΡΑΤΗΡΩ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΩ ΤΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗς ΚΑΙ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΑΘΕΡΑ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΧΑΝΕΙ ΤΟ ΣΤΟΧΟ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΕΙΣΑΓΩΝΤΑΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΝΘΕΤΕΣ ΠΟΥ ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΟΦΕΛΗ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ, ΠΛΗΤΤΕΤΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΚΑΙ ΑΔΙΚΑ ΑΠΟ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΑΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΑΣ ΚΟΣΤΙΖΟΥΝ ΟΛΟ ΚΑΙ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΝΑ ΟΔΗΓΟΥΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΤΟΥΣ. ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΦΤΑΝΕ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΟΠΠΕΠ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΓΥΡΙΖΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΣΤΙΣ ΔΕΥΤ/ΜΙΕΣ ΟΠΟΥ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΙ ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΕΣ??? ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΡΩ…ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΖΟΥΝ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ ΖΟΥΝ ΣΕ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ? ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ Η ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ? ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΠΟΣΟ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΧΕΔΙΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΚΑΙ ΠΟΣΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙ? ΤΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΔΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΑΔΕΙΩΝ ΟΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΚΑΛΟΥΜΕΣΤΕ ΝΑ ΔΙΠΛΟΠΛΗΡΩΝΟΥΜΝΕ ΑΔΕΙΕΣ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΛΛΙΩΣ ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΜΕ. ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΝΑΣ ΚΛΑΔΟΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΕ ΤΟΣΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΧΟΥΜΕ ΥΨΗΛΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΞΕΝΟΓΛΩΣΣΗ ΠΑΙΔΕΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΤΟΙΚΟΙ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΕΡΝΟΥΝ . ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΑΤΕ ΤΙΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ ΑΠΟ ΠΟΥ ΜΑΘΑΤΕ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΑΝ ΟΧΙ ΣΕ ΕΜΑΣ ΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ? ΑΝΤΙ ΛΟΙΠΟΝ ΝΑ ΧΑΙΡΟΥΜΕ ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΚΑΙ ΕΚΤΙΜΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΝΕΚΤΙΜΗΤΗ ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ( ΧΩΡΙΣ ΞΕΝΕΣ ΓΛΩΣΣΕΣ ΔΕΝ ΣΤΕΚΕΤΑΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΓΙΑ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ), ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΕΩΣ. ΑΝΡΩΤΙΕΜΑΙ, ΜΗΠΩΣ ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΕΙ ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ Η ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΙΕΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΓΓΑΛΙΣΜΟΥ ΝΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΘΕΙ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΚΑΙ ΦΟΡΟΔΙΑΦΕΥΓΟΥΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ ΜΑΤΙΑ ΠΡΟΣ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΔΙΔΑΣΚΑΛΕΙΑ??
ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΟΥ ΒΙΡΓΙΝΙΑ
Για τις παραγράφους 2και 3 του άρθρου 48
Οι παράγραφοι 2 και 3 αποτελούν ένα συνεκτικό πλαίσιο που δίνει τη δυνατότητα δραστικού περιορισμού της ανασφάλιστης εργασίας. Η κλοπή των ασφαλιστικών εισφορών που συνοδεύουν την εργασία και αποτελούν δικαίωμα είναι τεράστια, δεδομένη, καταγεγραμμένη και ομολογημένη , αποτελεί μια βαθειά πληγή όχι μόνο για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος αλλά και μια προσωπική πληγή για κάθε εργαζόμενο χωριστά. Οι εργαζόμενοι στα φροντιστήρια και τα κέντρα ξένων γλωσσών με τις άθλιες συνθήκες των διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, βιώνουν μια επαναλαμβανόμενη καταθλιπτική καλοκαιρινή ανεργία. Με τη μη απόδοση ασφαλιστικών εισφορών στερούνται και αυτού του επιδόματος ανεργίας και οδηγούνται στην απόγνωση. Με τις υπάρχουσες συνθήκες η κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος η απόδοση κατώτερης σύνταξης ( 4.500 ένσημα), γίνεται πρακτικά ακατόρθωτη.
H διασταύρωση του δηλωθέντος προγράμματος με τις συμβάσεις των εργαζομένων περιορίζει δραστικά την απόκρυψη των πραγματικών ωρών εργασίας που αποτελεί ένα βασικό μηχανισμό στην κλοπή των ασφαλιστικών εισφορών. Σημαντικό πλεονέκτημα αποτελεί το γεγονός ότι ο έλεγχος μπορεί να πραγματοποιηθεί άμεσα από τις διευθύνσεις χωρίς την αποστολή κλιμακίου (σημειώνουμε ότι μόνο στην Αττική λειτουργούν τουλάχιστον 3000 επιχειρήσεις φροντιστηριακές και κέντρα ξένων γλωσσών).
Το νομικό πλαίσιο ελέγχου φαίνεται να δημιουργείται. Αν συνοδευτεί από την πολιτική βούληση να εφαρμοστεί, μπορεί να επιφέρει θεαματικά αποτελέσματα.
Στους υποστηρικτές της θεωρίας της υγιούς επιχειρηματικότητας των φροντιστηρίων αφιερώνω το διάλογο Πουκαμισά-Χρυσοχοίδη στο ΜΕGA Σαββατοκύριακο 28/9/2014
https://youtu.be/rfNrLajgzbc
έχω κάποιες ερωτήσεις για την πρώτη παράγραφο του άρθρου 48
Το 2012 η Ομοσπονδία των ιδιοκτητών φροντιστών Ελλάδας (ΟΕΦΕ), σε υπόμνημα για το δικαίωμα χορήγησης άδειας και συστέγασης φροντιστηρίων και ιδιωτικών σχολείων δήλωνε τα εξής:
Κατά την Θ.6.2. επιτρέπεται η χρησιμοποίηση των αιθουσών των ιδιωτικών σχολείων κλπ σε χρόνους εκτός διδακτικού ωραρίου, να χρησιμοποιούνται και ως φροντιστήρια. Φρονούμε ότι η διάταξη αυτή «φωτογραφίζει» και δίνει «γη και ύδωρ» σε συγκεκριμένες επαγγελματικές κατηγορίες, ενάντια στις δικές μας επιχειρήσεις .
Αλήθεια άλλαξε η εκτίμηση της ομοσπονδίας ή η ανάγκη εργοδοτικού μετώπου την αποσιωπά;
Είναι ή όχι προσβλητικό για την Ελληνική Πολιτεία να επιτρέπει ο ίδιος επιχειρηματίας που εκδίδει αναγνωρισμένους και ισότιμους τίτλους να ασκεί με πρόσθετη αμοιβή φροντιστηριακή ενίσχυση; Αποτελεί ή όχι πράξη ΣΥΝΑΛΛΑΓΗΣ σε βάρος μαθητών και γονιών;
Αλήθεια θα επέτρεπε η πολιτεία σε ζευγάρι εκπαιδευτικών ο ένας να δουλεύει σε δημόσιο σχολείο και οι δύο μαζί να ανοίξουν απέναντι από το σχολείο φροντιστήριο;
ΥΓ αυτά για να φύγουμε από την κουβέντα για τις λουσάτες αίθουσες των ιδιωτικών σχολείων.
Κύριοι,
Σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο διαπιστώνω κάποια σύγχιση.
Οι ημέρες των εορτών Χριστουγέννων και Πάσχα είναι εργάσιμες για όλους τους εργαζόμενους.
Οι μαθητές είναι σε διακοπές απο 23 Δεκεμβρίου έως 7 Ιανουαρίου
και απο το Σάββατο του Λαζάρου έως την Κυριακή του Θωμά.
Κατα την διάρκεια των διακοπών οι καθηγητές παίρνουν την άδεια τους και καταβάλονται κανονικά οι αποδοχές τους.
Δεν είναι δυνατόν οι καθηγητές να πάρουν την άδεια τους κατα την διάρκεια του σχολικού έτους γιατί δεν υπάρχει κανείς να τους αντικαταστήσει και θα υπάρχει πρόβλημα στη λειτουργία του φροντιστηρίου.Τι θα κάνουν οι μαθητές όταν ο καθηγητής έχει άδεια?
Θα τα στείλουμε σπίτι? Η διδακτέα ύλη που δεν θα ολοκληρωθεί?
Με εκτίμηση,
Μελέτιος Ταλαβερίδης
Το Υπουργείο αντί να ασχοληθεί με τις εξόφθαλμες περιπτώσεις παρανομίας, όπως τα ιδιαίτερα μαθήματα διορισμένων και μη, ασχολείται με τις νόμιμες επιχειρήσεις που αποδίδουν φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και συμβάλλουν στη μείωση της ανεργίας.Για όλα αυτά δε μιλάει ποτέ κανείς. Γιατί άραγε;
Ως καθηγήτρια αγγλικών, νέα στο χώρο, θεωρώ ότι το παρόν νομοσχέδιο κινείται προς τη σωστη κατεύθυνση, καθώς προστατεύει θεμελιώδη δικαιώματα των εργαζομένων σε φροντιστήρια Μ.Ε. και Κ.Ξ.Γ.. Ιδιαίτερα θετικο βημα κρινεται η απονομη 25 ενσημων με 21 ωρες εργασίας, καθως ειναι γνωστο σε οποιον δραστηριοποιείται στο χωρο της εκπαιδευσης ότι δεν υπάρχει εργαζόμενος που να συμπληρώνει τυπικά 40 ωρες εργασίας/εβδομάδα, λογω της φύσης του επαγγέλματος. Θα ήταν, λοιπόν, αδύνατον για εκπαιδευτικούς που εργάζονται 8-9 μήνες το χρόνο να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα ένσημα για τη συνταξιόδοτησή τους.
Επίσης, θετικό μέτρο είναι και ο έλεγχος των τυπικών προσόντων των εργαζομένων, γεγονός που θα βάλει τέλος στην παράνομη απασχόληση ατόμων μη κατάλληλων για να διδάξουν.
Ωστόσο, δεν καταλαβαίνω πραγματικά που αποσκοπεί η μείωση των αργιών Χριστουγέννων και Πάσχα, καθώς συνήθως οι περισσότεροι μαθητές δεν προσέρχονται σε μαθήματα. Αυτές οι περίοδοι ξεκούρασης είναι απαραίτητες στην εκπαιδευτική διαδικασία. Το μόνο που θα επιφέρει ο περιορισμός τους θα είναι ένα επιπρόσθετο άγχος και κούραση στους-ήδη ταλαιπωρημενους από το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα- μαθητές.
Με εκτίμηση,
Κοσμάνου Α.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
1. Μπορεί κάποιος να μας ενημερώσει για ποιό λόγο το υπουργείο θέλει να ελέγχει τις διακοπές των φροντιστηρίων και μάλιστα να τις μειώνει τόσο σημαντικά? Το προσωπικό των φροντιστηρών εργάζεται ουσιαστικά ΚΑΙ μέσα στην αίθουσα ΚΑΙ έξω απο αυτήν και οι διακοπές είναι περισσότερο από απαραίτητες.+*
2. Είναι αδύνατο για ένα φροντιστήριο που λειτουργεί χωρίς γραμματεία να μπορεί να είναι συνεπές στην ενημέρωση για τις πολλές αλλαγές στο πρόγραμμα που προκύπτουν μέσα στη σχολική χρονιά. Ακόμα και τα φροντιστήρια που απασχολούν γραμματέα, σίγουρα το κάνουνε για την εύρυθμη λειτουργία τους και όχι για να απασχολούνται στέλνοντας συνεχώς και την παραμικρή αλλαγή που μπορεί να σημειωθεί στη διάρκεια της ημέρας.
3. Μήπως είναι καιρός το υπουργείο να εντοπίσει και να εφαρμόσει τους ίδιους νόμους στους ανθρώπους που κάνουνε ιδιαίτερα μαθήματα μακριά από φόρους, ΟΑΕΕ, ΙΚΑ, ενοίκια κλπ και γενικά χωρίς όλη αυτή την παρεμβατικότητα που υφίστανται τα φροντιστήρια?
Αξιότιμοι κύριοι, κυρίες.
Οι συγκεκριμένες αλλαγές που προτείνονται θεωρώ ότι εμποδίζουν, δυσχεραίνουν ανούσια την λειτουργία των κάθε είδος φροντιστηρίων χωρίς να προσφέρουν κάτι νέο ή καινοτόμο απλώς αυξάνουν την γραφειοκρατία.
Το να καταθέτουν τα φροντιστήρια τις συμβάσεις εργασίας στις διευθύνσεις εκπαίδευσης το θεωρώ αναχρονιστικό καταρχάς διότι είμαστε στην εποχή της πληροφορικής άρα ότι έντυπο ζητείται από οποιονδήποτε θα πρέπει, κατά την άποψη μου, να αποστέλνεται μέσω email και εκτός αυτού οι συμβάσεις αυτές βρίσκονται ήδη στις επιθεωρήσεις εργασίας και στο ΙΚΑ σε ηλεκτρονική μορφή, επομένως θα μπορούσαν να προωθηθούν από τον αντίστοιχο φορέα στην διεύθυνση δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης χωρίς να παρεμβάλλεται ο φροντιστής που υπάρχει και πιθανότητα κάποιος να αλλοιώσει τα στοιχεία στο χαρτί.
Επίσης για τις 21 ώρες που θεωρείται ότι είναι πλήρης απασχόλησης αυτό νομίζω ότι εξομοιώνει το φροντιστήριο με τα σχολεία κάτι που δεν είναι απαραίτητα κακό αλλά τότε για λόγους ισονομίας θα έπρεπε να έχουν οι καθηγητές αυτοί και διοικητικά καθήκοντα εκτός των ωρών διδασκαλίας όπως στα δημόσια σχολεία καθώς και αναγνώριση της προϋπηρεσίας τους στα φροντιστήρια όταν αιτούνται διορισμού τους. Διότι μέχρι σήμερα όσα χρόνια και αν εργαστεί ένας καθηγητής σε φροντιστήριο το Δημόσιο δεν αναγνωρίζει αυτά τα χρόνια. Με αυτή τη λογική άλλωστε θα έπρεπε να αναγνωρίζετε και η εκπαίδευση των μαθητών σε φροντιστήρια κάτι αντίστοιχο με τα σχολεία αφού εξομοιώνεται η τυπική με την άτυπη εκπαίδευση.
Σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι οι αλλαγές που προτείνονται δεν βοηθούν στο ξεκαθάρισμα του τοπίου αφού δίνουν κίνητρα σε εκπαιδευτικούς να μην ενταχθούν σε φροντιστηριακές δομές και να ιδρύσουν ή να συνεχίσουν επιχειρήσεις μικρές μεν αλλά ελέγξιμες και φορολογίσιμες αλλά να ενταχθούν στην μαύρη οικονομία των παράνομων και ανέλεγκτων ιδιαιτέρων χωρίς αποδείξεις και χωρίς κανένα έσοδο για το κράτος.
Προτείνω να υπάρχουν απλοί και ίσοι κανόνες για όλους και να ισχύουν και για τα φροντιστήρια οι ίδιοι νόμοι που ισχύουν για τις υπόλοιπες επιχειρήσεις δηλαδή δήλωση εργαζομένων στο ΙΚΑ όπως και οι υπόλοιποι, φορολογικός έλεγχος όπως σε όλες τις επιχειρήσεις καθώς και έλεγχος από το ΙΚΑ και την επιθεώρηση εργασίας αλλά η δευτεροβάθμια εκπαίδευση να μην έχει σχέση με τα φροντιστήρια αφού δεν είναι τυπική εκπαίδευση διότι απλώς να βάλει επιπλέον εργασία και στους δημοσίους λειτουργούς των διευθύνσεων εκπαίδευσης καθώς και χρόνο, κόπο και έξοδα για τα φροντιστήρια διότι πρόκειται για μια διαδικασία που σε λίγο χρόνο θα απαξιωθεί και μόνο χαρτούρα θα μαζεύει.
Το Σύνταγμα της Ελλάδος, στο άρθρο 17, εδάφιο 8, καθορίζει ότι «Νόμος ορίζει τις περιπτώσεις τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ’αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους».
1. Οι εκφραστές της εργοδοτικής ασυδοσίας βρίσκονται σε πλήρη σύγχυση. Δεν λένε τίποτα. Ακυρώνουν την υπογραφή τους που έβαζαν σε ΣΣΕ. Κάνουν καλά που ανησυχούν!
2. Η επαναφορά της νομιμότητας στους χώρους των άτυπων η τυπικών μορφών της εκπαίδευσης μέσα από την καταπολέμηση της μαύρης εργασίας, του ελέγχου του εκπαιδευτικού έργου και την επαναφορά ενός αξιοπρεπούς εκπαιδευτικού-εργασιακού πλαισίου δεν αυξάνει το κόστος της λειτουργίας των επιχειρήσεων, αντίθετα συμβάλει με μαθηματική ακρίβεια στην προστασία των εκπαιδευτικών εταιρειών που δεν παρανομούν.
3. Το Υπουργείο Παιδεία σωστά πράττει όταν προτείνει ρυθμίσεις προκειμένου να ασκήσει εποπτεία στα μη κρατικά εκπαιδευτήρια, ιδιωτικά σχολεία, φροντιστήρια και κέντρα ξένων γλωσσών
4.Το Υπουργείο παιδείας άψογα πράττει όταν προτείνει ρυθμίσεις σχετικές με την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους, ιδιαίτερα μετά από τα 5 χρόνια μνημονιακής απορρύθμισης.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΈΝΕΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΕΙΣ
Εδάφιο 4.
Οι ημέρες Διακοπών των εορτών Χριστουγέννων πρέπει να είναι από την 24η Δεκεμβρίου έως και την 7η Ιανουαρίου και οι ημέρες Διακοπών εορτών του Πάσχα πρέπει να είναι από την Μεγάλη Δευτέρα μέχρι και την Κυριακή του Θωμά. Προφανώς το Υπουργείο παιδείας παρέβλεψε ότι αυτό το υπαγορεύει η ισχύουσα Υπουργική Απόφαση Δ5/3239/1-6-1989 (ΦΕΚ 652, τ.Β’, 16/11/1983)που εφαρμόζεται ιστορικά στα ΚΞΓ και η ισχύς της έχει επεκταθεί και στο χώρο των Φροντιστηρίων Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με την Υπουργική Απόφαση Δ5/3239/1-6-1989. Οι υπόλοιπες μέρες Αργίας σωστά νομοθετούνται αφού περιλαμβάνονται στην παραπάνω Υπ. Απόφαση. Στο εδάφιο θα πρέπει να προστεθεί ότι «Ειδικά για τα φροντιστήρια οι διακοπές του Πάσχα δύναται να περιοριστούν από Μ. Πέμπτη έως και Τρίτη μετά το Πάσχα». Φυσικά σωστά καθορίζεται το ουσιώδες «κατά τις ημέρες αργιών και διακοπών οι καθηγητές δεν υποχρεώνονται να παρέχουν την εργασία τους δικαιούμενοι των αντίστοιχων αποδοχών».
Εδάφιο 6
Το άρθρο πρέπει να τροποποιηθεί λαμβανομένης υπόψη τις ιστορικά εφαρμοζόμενων συμφωνιών εργοδοτικών ενώσεων φροντιστηρίων και κέντρων ξένων γλωσσών με την Ομοσπονδία Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος ως εξής: Το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους διδασκαλίας στα Φροντιστήρια καθορίζεται στις 21 ώρες και στα Κέντρα Ξένων Γλωσσών στις 18 ώρες. Πρέπει να πούμε ότι οι καθηγητές εργάζονται πέρα από την διδασκαλία παραπάνω ώρες, χωρίς να αμείβονται, για προετοιμασία μαθήματος, διόρθωση διαγωνισμάτων κλπ. Το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο στα ΚΞΓ δεν συνδέεται άμεσα με την δημόσια εκπαίδευση, είναι παντελώς ανεξάρτητο. Στα ΚΞΓ οι συνάδελφοι που ήδη διδάσκουν 18 ανά εβδομάδα είναι πάρα πολλοί λίγοι ενώ τα ωρομίσθια που υπολογίζονται με τον κατώτερο βασικό μισθό της ΕΓΣΣΕ στα 3,52 ευρώ την ώρα… Επιπλέον μια αύξηση κατά 3 ώρες ανά εβδομάδα (13 περίπου τον μήνα) θα μειώσει δραματικά τις αποδοχές των καθηγητών και θα συμβάλλει στην αύξηση της ανεργίας στον κλάδο.
Σας ευχαριστώ
Πρώτον, σχετικά με την παρ. 4 του άρθρου 48, πιστεύω ότι οι μέρες διακοπών για τα Κ.Ξ.Γ θα πρέπει να παραμείνουν ως έχουν (δηλαδή Χριστουγέννων απο την 23η Ιανουαρίου έως την 7η Ιανουαρίου και Πάσχα από τη Μ. Δευτέρα έως την Κυριακή του Πάσχα) διότι τόσο οι εκπαιδευτικοί όσο και οι μαθητές χρειάζονται αυτές τις μέρες για ξεκούραση.Επίσης, εφόσον τα σχολεία θα είναι κλειστά όλες αυτές τις μέρες, δεν βρίσκω το λόγο να μην παραμένουν κλειστά και τα Κ.Ξ.Γ.
Δεύτερον, σχετικά με την παρ. 6 του ίδιου άρθρου, το εβδομαδιαίο ωράριο πλήρους απασχόλησης θα πρέπει να παραμείνει στις 18 ώρες, γιατί διαφορετικά θα είναι δύσκολο για τους καθηγητές των Κ.Ξ.Γ να συγκεντρώσουν τα 125 ένσημα που απαιτούνται κάθε χρονιά για τη χορήγηση επιδόματος ανεργίας.
Αξιότιμοι κύριοι,
Παρακαλώ, όπως λάβετε υπόψιν και μεριμνήσετε για τα κάτωθι θέματα, που αφορούν τους εργαζομένους σε Φροντιστήρια (και κάποια από αυτά και όλους τους ιδιωτικούς υπαλλήλους).
Α. Το θέμα της συνταξιοδότησης των εργαζομένων στα Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης και Ξένων Γλωσσών (Εκπαιδευτικοί ΚΑΙ Γραμματείς): Κάθε καλοκαίρι υπάρχει υποχρεωτική απόλυση, με αποτέλεσμα να λείπουν πάντοτε ένσημα. Σε συνδυασμό με τα ισχύοντα ωρομίσθια, η κατάσταση επιδεινώνεται. Οι εργαζόμενοι αυτού του κλάδου δεν πρόκειται ποτέ να βγουν στη σύνταξη. Οι δε παλαιότεροι, που ξεκίνησαν να εργάζονται στα 18 τους έτη, εάν δεν μπόρεσαν να βγουν στη σύνταξη με τις ισχύουσες διατάξεις, γιατί δεν πληρούσαν κάποια από τις προϋποθέσεις (σταυρόλεξο), όταν θα φτάσουν στα 62 ή 67, θα έχουν φτάσει να εργάζονται 44 ή 49 έτη αντιστοίχως!Και ποιος ιδιώτης θα τους έχει να εργάζονται μέχρι τα 62 ή 67;;;
Β. Επίδομα ανεργίας: Οι εργαζόμενοι στα Φροντιστήρια, μπορούν να λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας μόνο για 400 μέρες. Μετά τι μέλλει γενέσθαι; Δεν αφορά το κράτος; Το δε επίδομα, για να ληφθεί, περνούν 40 μέρες. Εισόδημα 0 μέχρι τότε. Βέβαια, αυτό ισχύει για όλους τους ανέργους και θεωρώ πως πρέπει να ληφθεί υπόψιν για όλους.
Γ. Μητρότητα: Η μητρότητα δεν προστατεύεται σε καμία περίπτωση στον ιδιωτικό τομέα, ούτε κατά τη διάρκειά της ούτε μετά. Είναι βεβαίως αντιληπτό και σεβαστό ότι μία επιχείρηση ενδιαφέρεται για την απρόσκοπτη λειτουργία των μαθημάτων της, όμως μία ιδιωτική υπάλληλος έχει ίσα δικαιώματα με μία δημόσια ενώ ΚΑΙ οι δύο γεννούν παιδιά και γονεϊκά δικαιώματα έχουν και η μία και η άλλη. Αυτό βεβαίως, απαιτεί ρυθμίσεις ουσίας και όχι θεωρίας.
Εν κατακλείδι, ασφαλώς και τα ζητήματα δεν εξαντλούνται στο παρόν υπόμνημα, ωστόσο, η ισχύουσα κατάσταση και νομοθεσία ρίχνει ταφόπλακα επάνω στο ανθρώπινο δυναμικό του ιδιωτικού τομέα, οι ρυθμίσεις που γίνονται από τους κυβερνώντες αυτή τη στιγμή δεν αποκαθιστούν καμία αδικία, δεν προνοούν για ουσιώδη ζητήματα και το χάσμα ανάμεσα στους ιδιωτικούς και τους δημόσιους εκπαιδευτικούς βαθαίνει. Γίνεται δε αντιληπτό πως, οι ευνοϊκές ρυθμίσεις που ισχύουν για τους μεν και όχι για τους δε προσκρούει επάνω στο Σύνταγμα που ρητά ορίζει την ισονομία των πολιτών και αυτό γίνεται με την ανοχή όσων κυβέρνησαν έως τώρα, πλέον και με τη δική σας.
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και ελπίζω ότι θα λάβετε υπόψιν τις ανωτέρω επισημάνσεις, οι οποίες έχουν ως στόχο όχι το διχασμό αλλά, την ουσιώδη και ποιοτική αναβάθμιση όλων των εργαζομένων.
Για να αδειοδοτηθούν και να λειτουργούν νόμιμα τα ΚΞΓ, α. υποβάλλουν φάκελο με νομιμοποιητικά έγγραφα στον ΕΟΠΠΕΠ, β. φροντίζουν να καταβάλλουν φορολογικές και ασφαλιστικές εισφορές, γ. ελέγχονται από το Υπουργείο Παιδείας (επιτόποιοι έλεγχοι από β/βάθμιες ή/και διευθυντές σχολείων), δ. καταθέτουν πίνακες προσωπικού στην Επιθεώρηση Εργασίας, ε. αποστέλλουν τα ετήσια δίδακτρά τους στην γεν. γραμματεία εμπορίου, στ. πληρώνουν ένα ‘σκασμό’ λεφτά σε κτιριολογική υποδομή, και πολλά άλλα… Προτείνω να απλοποιήσετε όλες αυτές τις διαδικασίες και να σφραγίστε άμεσα τα παράνομα οικοδιδασκαλεία.
Το έχετε σκεφτεί καλά να δώσετε +12 ημέρες υποχρεωτικής άδειας στους καθηγητές ξένων γλωσσών(Χριστούγεννα και Πάσχα); και με την κανονική τους άδεια, τι θα γίνει; πότε θα την παίρνουν; Σας υπενθυμίζω ότι τα Κ.Ξ.Γ. είναι πάροχοι μη-τυπικής εκπαίδευσης…
το εν λόγω νομοσχέδιο χαρακτηρίζεται από έλλειψη ‘ρεαλιστικότητας’ και πάσχει σε δύο σημεία: Πρώτον, καθιερώνει γραφειοκρατικές διαδικασίες που πλήττουν (ενδεχομένως με πρόθεση) τα Κέντρα Ξένων Γλωσσών. Δεύτερον, δεν λαμβάνει καθόλου υπ’ όψιν τις ιδιαίτερες συνθήκες που επικρατούν στην ξενόγλωσση εκπαίδευση στη χώρα μας με το μεγάλο ανταγωνισμό που προέρχεται από τα «ιδιαιτεράδικα».
την ίδια στιγμή που καθιερώνονται αυστηρές προδιαγραφές λειτουργίας για τα νόμιμα ΚΞΓ, το προτεινόμενο νομοθετικό πλαίσιο δεν προβλέπει καμιά κύρωση (ποινή) για όσους παραδίδουν παράνομα ιδιαίτερα μαθήματα ή στήνουν «γκρουπάδικα»
Αθέμιτο ανταγωνισμό υφίσταται ένα ΚΞΓ, κυρίως από τα παράνομα οικοδιδασκαλεία, τα οποία δεν έχουν ασφαλιστικά – φορολογικά έξοδα και κατά συνέπεια μπορούν να «κατεβάσουν» κατά πολύ τα δίδακτρα τους. Δίδακτρα που, εάν τα υιοθετήσει ένα ΚΞΓ, θα οδηγηθεί με μαθηματική ακρίβεια σε άμεσο κλείσιμο.
Κύριοι,
Σκοπός κάθε νομοσχεδίου εκτός απο το να αντικατοπτρίζει την Κκυβερνητική πολιτική είναι να λαμβάνει υπ’οψη του και τις οικονομικες – κοινωνικές συνθήκες μέσα στις οποίες εφαρμόζεται, καθώς και τη δυνατότητα του κρτατικου μηχανισμου να ανταποκριθεί στην επιπρόσθετη εργασία η οποια απορρέει απο τις διατάξεις του νομοσχεδίου. Ο υπουργός καλό θα ήταν να φροντίζει να δημιουργούνται οι υποδομές πρώτα και μετά να επιβαρύνει τα έκτός απο τα Κ.Ξ.Γ. και τα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με απίστευτο όγκο γραφειοκρατίας.
Η επιστροφή της δήλωσης -χειρόγραφης μάλιστα- στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δεν βοηθάει τα κέντρα ξενων γλωσσών καθώς προσθέτει γραφειοκρατια ούτε και το δημόσιο εν γένει διότι αυξάνει το κόστος λειτουργίας του αφού θα πρέπει να βρεθούν υπάλληλοι οι οποίοι θα πρέπει να αναλαβουν αυτήν την γραφειοκρατία η οποία θα δημιουργηθει χωρίς μάλιστα να καταργει την Εργάνη η οποία παρέχει επαρκη πληροφόρηση ούτως ή άλλως. Να θυμίσουμε επίσης ότι τα στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης υπολειτουργούν και οι υπάλληλοι είναι ούτως ή άλλως ελάχιστοι.
Η πρόσθεση 12 ημερών αργίας επιβαρύνει τους ιδιοκτήτες Κ.Ξ.Γ. με επιπρόσθετα εξοδα τα οποία δεν μπορούν να βγάλλουν απο τα δίδακτρα καθώς αυτά εχουν ήδη συμπιεστεί σε σημείο που δεν πάει άλλο. Αυτό όμως δεν οφελεί το κράτος καθώς τα πρόσθετα έξοδα θα μειώσουν τα φορολογητέα κέρδη και έτσι ουτε το κράτος θα εισπράξει τα αναμενόμενα απο τον κλάδο.
Αν το κράτος πραγματικά ενδιαφερόταν να εξυγειάνει τον κλάδο θα επρεπε πρώτα να αναλάβει να περιορίσει δραστικά τα οικοδιδασκαλεία και τα παρανομα ιδιαίτερα μαθήματα καθώς όυτε φόρους πληρώνουν ούτε εχουν καμια προυπόθεση ασφαλείας για τα παιδια που συγκεντρώνουν στους χώρους τους. Ετσι:
1) θα αυξάνονταν τα κέρδη των Κ.Ξ.Γ. και τα φορολογικά έσοδα
2) θα μειωνόταν η ανεργία στους καθηγητές που θέλουν να δουλεύουν νόμιμα
3)Θα έδινε ένα παράδειγμα στην κοινωνία ότι αυτή η κυβέρνηση θέλει πραγματικά παρεμβαίνοντας στους μηχανισμούς της διαφθοράς και φοροδιαφυγής, να δώσει ενα μήνυμα ότι πραγματικά έχει διαφορετικές διαθέσες απο τους προηγούμενους.
Με τιμή
Σάββας Μαρίνος
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Στα παράνομα οικοδιδασκαλεία που δεν ελέγχονται ούτε για στατική επάρκεια και πυρασφάλεια ούτε για άλλα κτιριολογικά ζητήματα δεν κινδυνεύουν οι μαθητές; Ποιος θα τα κλείσει;
Είναι πολύ μεγάλο το κόστος που προκύπτει για το κέντρο ξένων γλωσσών από την μετατροπή των ημερών εορτών Χριστουγέννων και ΠΑΣΧΑ κατά τις οποίες δίναμε τις άδειες στο προσωπικό μας σε ημέρες αργίας. Να ισχύσει και για μας ότι ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις σύμφωνα με την εργατική νομοθεσία
Τα παράνομα οικοδιδασκαλεία δεν πληρώνουν ούτε ΤΕΒΕ ούτε ΙΚΑ ούτε εφορία, ούτε ελέγχονται τα κτιριακά τους από κάποιο φορέα. Χωρίς αυτά τα έξοδα έχουν πολύ χαμηλότερα δίδακτρα από τα κέντρα ξένων γλωσσών. Γιατί ο γονιός να μην τα προτιμήσει; Το νόμιμο Κ.Ξ.Γ τι να κάνει για να τα ανταγωνιστεί; Θα αναλάβει η πολιτεία να τα κλείσει;
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Γνωρίζετε ότι έχουν στηθεί ολόκληρες επιχειρήσεις-οικοδιδασκαλεία (με 70-80 μαθητές) και δεν ελέγχονται από πουθενά; Ποιος θα αναλάβει να τις σφραγίσει;
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Όλγα Παϊτοτσού
Αξιότιμοι κύριοι,
Τα φροντιστήρια είναι νόμιμα στην Ελλάδα, λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους. Η απαγόρευση λειτουργίας φροντιστηρίων από τα ιδιωτικά σχολεία είναι ακατανόητη. Όταν μάλιστα λειτουργούν ήδη απασχολώντας προσωπικό. Δηλαδή θα τους απολύσουν; Τουλάχιστον θα τους διορίσουν στο δημόσιο;
Ο νόμος δεν αναφέρει πουθενά και τίποτε ούτε για τα μαύρα ιδιαίτερα ούτε για τα παράνομα οικοδιδασκαλεία. Αντίθετα επιβαρύνει το Κ.Ξ.Γ με γραφειοκρατία και το κυριότερο με υψηλά κόστη καθιερώνοντας τις ημέρες εορτών Χριστουγέννων και ΠΑΣΧΑ ως ημέρες αργίας
[άρθρο 48.3: Τα φροντιστήρια και τα Κέντρα Ξένων γλωσσών καταθέτουν στις οικείες διευθύνσεις … ωρολόγιο πρόγραμμα…, από όπου πρέπει να προκύπτει ο αριθμός των Τμημάτων και των μαθητών του κάθε τμήματος…].
Αυτή η ρύθμιση που αποσκοπεί, αλήθεια; δεν βοηθά σε τίποτα στην καλύτερη λειτουργία ενός Κέντρου Ξένων Γλωσσών και δεν έχει απολύτως καμία πρακτική εφαρμογή. Ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα διαφοροποιείται εντός του σχολικού έτους.
εφόσον ισχύσουν οι νέες ρυθμίσεις, το κόστος λειτουργίας ενός ΚΞΓ θα αυξηθεί ακόμα περισσότερο, γεγονός που, εκτός των άλλων, θα οδηγήσει πολλές (μικρομεσαίες) επιχειρήσεις στο να κλείσουν.
Θεωρώ ότι το πολυνομοσχέδιο, με τις παραγράφους 2 και 3, αυξάνει τη γραφειοκρατία, ενώ θα περιμέναμε να τη μειώσει, καθώς είναι σε όλους γνωστά τα προβλήματα και οι καθυστερήσεις που δημιουργεί. Το ωράριο των εργαζομένων θα έπρεπε να ήταν πιο ελαστικό, με δεδομένη την ιδιαιτερότητα της λειτουργίας των φροντιστηρίων.Προτείνω, λοιπόν, την απλούστευση των γραφειοκρατικών διαδικασιών και τη δυνατότητα κάποιας ελαστικότητας στις ώρες εργασίας των εργαζομένων. Είναι γνωστό ότι τα φροντιστήρια λειτουργούν νόμιμα και καλύπτουν πραγματικές ανάγκες των μαθητών. Την ίδια στιγμή οργιάζουν τα παράνομα ιδιαίτερα από καθηγητές που δεν έχουν βγάλει την αντίστοιχη άδεια και μάλιστα τα ιδιαίτερα από διορισμένους καθηγητές-όλα αυτά αποτελούν μέρος της παραοικονομίας που η κυβέρνηση δηλώνει πρόθυμη να καταπολεμήσει. Προτείνω, λοιπόν, την αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων με ουσιαστικούς ελέγχους.
Οι ιθύνοντες σε πλήρη σύγχυση… σε περίοδο κρίσης δημιουργούν υπέρμετρα βάρη μετατρέποντας τις εργάσιμες ημέρες (Χριστουγέννων και Πάσχα) σε υποχρεωτικές αργίες.
Αξιότιμοι κύριοι,
οι ρυθμίσεις του πολυνομοσχεδίου για την Ιδιωτική Εκπαίδευση πιστεύω ότι αποκαθιστούν σε μεγάλο βαθμό την συνταγματική νομιμότητα στο χώρο. Νομίζω ότι σε γενικές γραμμές κινούνται προς την σωστή κατεύθυνση που είναι η διασφάλιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών στα ιδιωτικά σχολεία, η νομιμότητα των τίτλων σπουδών που εκδίδονται από αυτά, οι αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και οι όσο το δυνατόν δικαιότερες αμοιβές για τις υπηρεσίες που αυτοί παρέχουν. Προσπαθούν οι ρυθμίσεις αυτές να αποκαταστήσουν τις βλάβες που προκάλεσαν οι επί 5 χρόνια ασκούμενες πολιτικές στο χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης και ιδιαίτερα οι παρεμβάσεις των προηγούμενων υπουργών, κυρίων Μπαμπινιώτη και Αρβανιτόπουλου, με τις οποίες επιχειρήθηκε να καταστούν τα ιδιωτικά σχολεία επιχειρήσεις super markets «πώλησης παιδείας» και όχι χώροι παροχής του κοινωνικού αγαθού της εκπαίδευσης, όπως ακριβώς καθορίζει και το Σύνταγμα. Ξέρουμε ότι κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο και δεν αρκούν μόνο νομοθετικές παρεμβάσεις αλλά απαιτείται και η επαγρύπνηση του συνόλου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών οι οποίοι στην πλειονότητά τους είναι ανήσυχοι και ενεργοί πολίτες. Σε κάθε περίπτωση όμως η κατάθεση και υπερψήφιση του νομοσχεδίου από την Ελληνική Βουλή θα αποτελέσει ένα πρώτο, πολύ σημαντικό βήμα.
Με εκτίμηση
ΦΩΤΗΣ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗΣ
Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Στρατιάδης Ανέστης
Και άλλα μέτρα εις βάρος των ΚΞΓ. Διαπιστώνω μια εμμονή! Πριν καλά-καλά τελειώσουμε με τα έξοδα για το νέο νόμο, μας υποχρεώνετε να πληρώνουμε πρόστιμα για να μπορέσουμε να δίνουμε άδεια στους καθηγητές μας; Ή να στείλουμε τα παιδιά στο σπίτι τους και να πάμε μαζί τους κι’ εμείς;
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Εξουζίδου Δέσποινα
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
25/06/2015
Αξιότιμοι κύριοι,
θα θέλαμε και εμείς να καταθέσουμε τα σχόλιά μας σχετικά με τις παραγράφους 2,3,6 και 7 του άρθρου 48 του πολυνομοσχεδίου του Υπουργείου Πολιτισμού, Παιδείας και Θρησκευμάτων.
Πράγματι, επισημαίνουμε μία πρωτοφανή παρέμβαση του Υπουργείου στην λειτουργία των Φροντιστηρίων και μία εχθρική αντιμετώπιση σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης. Θεωρούμε ότι εφόσον πρόκειται για ιδιωτικού δικαίου επιχειρήσεις δεν έχουν κανένα δικαίωμα ελέγχου ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τις συμβάσεις εργασίας με τους διδάσκοντες τα οποία μεταβάλλονται καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους και είναι ιδιαίτερα χρονοβόρο να δηλώνεται κάθε αλλαγή, κάτι που επιδεινώνει αντί να απλοποιεί την γραφειοκρατία.
Όσον αφορά το ωράριο πλήρους διδασκαλίας νομίζουμε ότι εφόσον ζούμε σε μία χώρα όπου όλοι έχουν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα, οφείλουν οι κύριοι του Υπουργείου να ορίζουν τις ίδιες ώρες απασχόλησης των εκπαιδευτικών τόσο των φροντιστηρίων όσο και των κρατικών σχολείων και όχι να υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά!!
Επίσης, εκείνο το οποίο μας προβληματίζει είναι ότι ενώ όλοι μιλούν για δια βίου μάθηση, εντούτοις κάθε πρόσθετη εκπαιδευτική δραστηριότητα που επιχειρεί κάποιο φροντιστήριο πέραν του ωρολογίου προγράμματος διώκεται σαν κάτι κακό και συν τοις άλλοις χρειάζεται και την έγκριση της εκάστοτε αρμόδιας Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.
Εν κατακλείδι, θεωρούμε πως τα φροντιστήρια είναι από τις λίγες επιχειρήσεις στην Ελλάδα όπου υπάρχει πλήρης διαφάνεια ως προς τις υποχρεώσεις των εργοδοτών και τα δικαιώματα των εργαζομένων, ενώ θα έπρεπε το Υπουργείο να ρυθμίσει άλλα ζητήματα μείζονος σημασίας της εκπαίδευσης όπως τα ιδιαίτερα μαθήματα από διορισμένους καθηγητές, τα οικοδιδασκαλεία που δεν έχουν καμία άδεια λειτουργίας από τον Ε.Ο.Π.Π.Ε.Π., την έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού στα σχολεία, την ανύπαρκτη θέρμανση των σχολικών κτιρίων και τόσα άλλα που μία σελίδα Α4 δεν φτάνει για να συμπεριληφθούν.
Με εκτίμηση,
“ΠΡΟΤΥΠΟ” Φροντιστήριο Μ.Ε.
του Ν. Ροδόπης
Αλεξίου Νάσια & Τολούδης Πάνος
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Τσιτσιρίκης Νίκος .
Αξιότιμοι κύριοι,
είμαι ιδιωτικός εκπαιδευτικός με πολυετή προϋπηρεσία. Όλα αυτά τα χρόνια προσφέρουμε μπόλικη δουλειά όχι μόνο στο επιστημονικό-παιδαγωγικό κομμάτι αλλά και στην ανάδειξη και στήριξη του σχολείου στο οποίο υπηρετούμε. Η προηγούμενη νομοθεσία δεν αναγνώριζε τίποτε απ΄ αυτά, αντίθετα περιλάμβανε αδικίες προς τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς και μονόπλευρες παραχωρήσεις προς τους ιδιοκτήτες. Ζητώ δίκαιη και ανθρώπινη μεταχείριση ως εργαζόμενος και εκπαιδευτικός γιατί τελικά πάνω απ΄ όλα μετράει η αξιοπρέπεια.
Με εκτίμηση
ΑΒΡΑΑΜ ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ
Αξιότιμοι κύριοι,
από τη διατύπωση των επιμέρους διατάξεων του άρθρου 48 γίνεται αντιληπτό ότι πρόκειται για φωτογραφικές ρυθμίσεις εναντίον των φορέων της μη τυπικής ιδιωτικής εκπαίδευσης. Προφανώς οι ιθύνοντες αδιαφορώντας για τον ουσιαστικό διάλογο επιλέγουν μονομερώς τους συνομιλητές και «συμμάχους» τους αδιαφορώντας επιδεικτικά γι’ αυτούς που δομούν και λειτουργούν ένα φροντιστήριο.
Με τις παραγράφους 2 και 3 ο έλεγχος των φροντιστηρίων ως προς τα προγράμματα, τα τμήματα και τους εργαζόμενους επιστρέφει στα κατά τόπους γραφεία Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και από εκεί στις διευθύνσεις του Σώματος Επιθεωρητών Εργασίας (ΣΕΠΕ) και στο ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Δηλαδή, αντί να ακολουθηθούν μέθοδοι απλοποίησης των διαδικασιών δημιουργούνται πρόσθετες γραφειοκρατικές υποχρεώσεις. Επιπλέον στο μυαλό του συντάκτη υπάρχει μόνο η κρατική αντίληψη του οργανωτικού ελέγχου ενός εκπαιδευτικού φορέα, αφού «σκοπίμως αγνοεί» ότι τα φροντιστήρια οργανώνουν τα προγράμματά τους σύμφωνα με τις ανάγκες υποστήριξης των μαθητών τους -και όλα αυτά δηλώνονται στο σύστημα Εργάνη του Υπουργείου Εργασίας.
Επίσης, με την παράγραφο 6, ορίζονται οι 21 ώρες απασχόλησης για την πλήρη ασφάλιση 25 ενσήμων του εκπαιδευτικού των φροντιστηρίων. Στα κρατικά σχολεία ως πλήρες ωράριο ορίζονται οι 23 ώρες, ενώ σε αυτές προστίθενται και διοικητικά καθήκοντα 7 ωρών (σύνολο 30 ώρες). Στην περίπτωση αυτή το Υπουργείο Παιδείας -ως άλλο Υπουργείο Εργασίας – υπερβαίνει τις αρμοδιότητές του και αυθαιρετεί ορίζοντας το ωράριο εργασίας σε ιδιωτικές επιχειρήσεις εκπαίδευσης -γεγονός που προβληματίζει ως προς τη σκοπιμότητα, αλλά και προκαλεί ερωτηματικά ως προς το σύννομο περιεχόμενο αυτής της διάταξης.
Περιέργως –αν και το υπουργείο αποπειράται να «τακτοποιήσει» την εκπαίδευση- δεν γίνεται αναφορά στην εκπαιδευτική παραοικονομία, η οποία ενδημεί και ανδρώνεται στο χώρο των ιδιαιτέρων μαθημάτων από επίορκους εκπαιδευτικούς του κρατικού σχολείου ή από παράνομους ιδιώτες.
Από την άλλη, ενώ το υπουργείο παρεμβαίνει στη λειτουργία των φροντιστηρίων, δεν ενδιαφέρεται ούτε ρυθμίζει τα οικοδιδασκαλεία, τα οποία λειτουργούν ανεξέλεγκτα ανά τη χώρα ως επίσημα φροντιστήρια.
Τα νόμιμα Φροντιστήρια ως έκφραση της μη τυπικής εκπαίδευσης υπάρχουν σε όλον τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά πουθενά δεν διώκονται ούτε επιχειρείται παρέμβαση στη λειτουργία τους σα να ευθύνονται αυτά για τα δεινά της εκπαίδευσης.
Με εκτίμηση
Κύριοι,
Προφανώς ένας από τους στόχους και σωστά, του συγκεκριμένου άρθρου είναι η καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας και της εκμετάλλευσης εκπαιδευτικών σε κάποια ιδιωτικά σχολεία.
Υπάρχουν περιπτώσεις όμως που χρήζουν διευκρινήσεων όπως:
Σε ιδιωτικά σχολεία εδώ και πολλά χρόνια λειτουργούν φροντιστήρια για ενίσχυση γλωσσομάθειας (σε επίπεδα) στα οποία εργάζονται εκπαιδευτικοί οι οποίοι έχουν όλα τα τυπικά προσόντα, με συμβάσεις εργασίας 12μηνης διάρκειας.
Τι θα συμβεί τώρα με τους εκπαιδευτικούς αυτούς που καταργούνται τα φροντιστήρια;
Το ιδιωτικό σχολείο θα έχει τη δυνατότητα να αναθέσει, με διοριστήριο, ενισχυτική διδασκαλία στους παραπάνω μόνο και αποκλειστικά για τις ώρες αυτές που είχαν στο φροντιστήριο χωρίς να έχουν ώρες στο κανονικό πρόγραμμα;