Το άρθρο 30 του ν. 682/1977 αντικαθίσταται ως εξής:
«Οι διδάσκοντες στα ιδιωτικά σχολεία εκπαιδευτικοί προσλαμβάνονται και απασχολούνται, δυνάμει συμβάσεων εξαρτημένης εργασίας ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υπάγονται στις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις της κοινής εργατικής νομοθεσίας, με την επιφύλαξη των ειδικών διατάξεων για τους εκπαιδευτικούς των ιδιωτικών σχολείων και ιδίως του άρθρου 36 του παρόντος νόμου.».
Δυστυχως φαινεται οτι μονο η τεχνολογικη υποδομη εξελισσεται στην παιδεια γιατι στις αλλες ρυθμισεις και στους νομους επιστρεφουμε στον εργασιακο μεσαιωνα Οι ιδιωτικοι εκπαιδευτικοι θα διακατεχονται απο συναισθηματα φοβου κ ανασφαλειας με δαμοκλειο σπαθη την αναιτιολογητη απολυση και την μειωση ωραριου Υπιτιθεται οτι ενας εκπαιδευτικος γαλουχει γενιες και μεταλαμπαδευει αξιες εκτος απο γνωσεις Πως θα το κανει με αυτο το νομοσχεδιο?
ειλικρινά δεν καταλαβαίνω σε τι διαφέρει ένας δάσκαλος ή νηπιαγωγός ή καθηγητής του ιδιωτικού τομέα από το γιατρό του ιδιωτικού τομέα. Λειτούργημα δεν κάνουν και οι δύο; Γιατί ο ένας μπορεί να απολύεται και ο άλλος όχι εφόσον δεν φέρει εις πέρας με αξιοπρέπεια και όπως πρέπει το λειτούργημα του
Ο κάθε καλός δάσκαλος είναι η φήμη του σχολείου που διδάσκει, γιατί να έχει πρόβλημα τι σύμβαση θα έχει?
Η ιδιωτική εκπαίδευση μπορεί και πρέπει να είναι πρωτοπόρα σε όλα.
Το νομοσχέδιο απελευθερώνει τους εκπαιδευτικούς στα ιδιωτικά σχολεία και όπως δημιουργικά μπορεί και λειτουργεί κάθε εργαζόμενος σε όλο τον Ιδιωτικό τομέα, έτσι και στα Ιδ. Σχολεία θα γίνουν θαύματα.
Υπάρχουν ικανότατοι εκπαιδευτικοί που θα διαπρέψουν με το νέο νόμο.
Φτάνουν οι απαγορεύσεις από απαρχαιομένους νόμους δεκαετιών.
Ο ιδιωτικός τομέας έχει κανόνες ελευθερίας.
Ολυμπία Σούφλα
Μηχανικός
Απορρύθμιαη και όχι μεταρρύθμιση.Το παρόν νομοσχέδιο επιβεβαιώνει και επισφραγίζει το μεγαλείο της ελληνικής γλώσσας,που με αλλαγή πρόθεσης αλλάζει όλο το νόημα.
Η πρόθεση λοιπόν των εμπνευστών του συγκεκριμένου νομοσχεδίου είναι σαφώς η αποδόμηση της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.
Με το πρόσχημα της επιφύλαξης των ειδικών διατάξεων για τους Ιδιωτικούς Εκπαιδευτικούς,δημιουργούν ένα εργασιακό πλαίσιο που θα διέπεται απο ανασφάλεια – φοβικότητα – αβεβαιότητα για το μέλλον – βλαπτικές μεταβολές.
Δημιουργούν εκπαιδευτικούς δεύτερης και τρίτης κατηγορίας,ενώ έπρεπε να στηρίζουν και να επιβραβεύουν τους πυλώνες της Ιδιωτικής Εκπαίδευσης.
Είναι τραγικό να ακυρώνεις την επιστημονικότητα εκπαιδευτικών,με τη δικαιολογία οτι εργάζονται σε επιχείρηση.
Οσο για την αξιολόγηση,κανείς Ιδιωτικός Εκπαιδευτικός δεν την αρνείται,αρκεί να είναι για όλους η ίδια,Δημόσιους και Ιδιωτικούς,αλλά απο τους σωστούς φορείς.
Οταν θέλεις πραγματικά μεταρρύθμιση,διαλέγεις τα θέματα,τα συζητάς με τους αρμόδιους και όχι με αυτούς που έχουν συμφέροντα,φτιάχνεις σχέδιο νόμου,και μετά το φέρνεις σε δημόσια διαβούλευση.Ετσι έχεις προσφέρει στην Παιδεία του τόπου.
Να το αποσύρετε λοιπόν,χρόνο έχετε,σας λείπει η σωστή πρόθεση.
Δηλαδή, οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί θα μπορούν να απολυθούν με μια απλή καταγγελία σύμβασης και μάλιστα χωρίς λόγο (μιλάμε για κοινό εργατικό δίκαιο…), χωρίς ικανή αποζημίωση και ενίοτε με ελάχιστη αποζημίωση. Και βέβαια η όποια «καταχρηστικότητα» θα αποφασίζεται από τα δικαστήρια με οικονομική εξουθένωση του εξαθλιωμένου ιδ. εκπαιδευτικού. Κι όλα αυτά παρά την πρόσφατη νομολογία του ΣτΕ (622/2010) για την ανάγκη ύπαρξης του πλαισίου που παρέχει ο ν.682/1987. Νομίζω ότι το παρόν άρθρο είναι επιεικώς απαράδεκτο και δεν ικανοποιεί την ανάγκη ύπαρξης των απαραίτητων εκείνων συνθηκών που χρειάζεται ο εκπαιδευτικός για να φέρει σε πέρας το έργο του.
Το αυτονόητο στην Ελλάδα είναι… επανάσταση
Μια από τις εγκληματικές για τα εκπαιδευτικά μας πράγματα αστοχίες του Συντάγματος του 1975 ήταν η διατήρηση της απαγόρευσης λειτουργίας ιδιωτικών πανεπιστημίων που πρώτη θέσπισε η χούντα με το Σύνταγμα του 1968.
Ο χωρίς προκαταλήψεις ασχολούμενος όμως με την εκπαίδευση αξίζει να διαβάσει προσεκτικά τα «βεβαρημένα με πολυλογία» πρακτικά της Ε΄ Αναθεωρητικής Βουλής σε ό,τι αφορά το άρθρο 16 του Συντάγματος για να αντιληφθεί το μέγεθος της αντίθεσης σχεδόν του συνόλου των εθνικών μας αντιπροσώπων με τη συνολική ιδέα της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Θα ανακαλύψει τότε, ότι ο λόγος που δεν απαγορεύθηκε η λειτουργία και των ιδιωτικών σχολείων δεν ήταν βεβαίως ότι η ιδιωτική εκπαίδευση αυξάνει τις επιλογές των γονιών, ότι μειώνει το μονοπώλιο των δημόσιων σχολείων ή ότι βελτιώνει το εκπαιδευτικό αποτέλεσμα. Οχι, τέτοιες σκέψεις δεν απασχολούσαν ούτε κατά διάνοια τους βουλευτές το μακρινό 1975. Ο λόγος που «τη γλίτωσαν» τα ιδιωτικά σχολεία και δεν καταργήθηκαν ήταν καθαρά συντεχνιακός. Για να μην απολυθούν οι καθηγητές που εργάζονταν σ΄ αυτά.
Φρόντισε όμως στη συνέχεια ο κοινός νομοθέτης να θέσει ένα ασφυκτικό γραφειοκρατικό πλαίσιο λειτουργίας για τα ιδιωτικά σχολεία, που όμοιό του δεν συναντάς εύκολα στον πολιτισμένο κόσμο. Το πλαίσιο αυτό έγινε ακόμη δυσμενέστερο για την ιδιωτική εκπαίδευση επί ΣΥΡΙΖΑ, ανομολόγητος σκοπός της πλειονότητας των στελεχών του οποίου ήταν και είναι η κρατικοποίηση της ιδιωτικής εκπαίδευσης.
Υπό αυτά τα δεδομένα της ελληνικής εκπαιδευτικής μονολιθικότητας, το νομοσχέδιο της κυβέρνησης για την ιδιωτική εκπαίδευση, το οποίο, εάν είχε παρουσιαστεί σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα δεν θα εντυπωσίαζε κανέναν γιατί περιλαμβάνει προφανώς τα αυτονόητα, αποτελεί για την Ελλάδα μια… επαναστατική τομή.
Σήμερα θα σταθώ μόνο στο περιβόητο άρθρο 30 του νόμου 682/1977, όπως ισχύει μετά τις τροποποιήσεις ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για ένα νομοθετικό εξάμβλωμα. Με το άρθρο αυτό στην ουσία έχει καταργηθεί το διευθυντικό δικαίωμα του επιχειρηματία της εκπαίδευσης σε μια σειρά από περιπτώσεις και κυρίως το δικαίωμα να καταγγείλει τη σύμβαση εκπαιδευτικού που κρίνει ότι δεν είναι κατάλληλος. Σύμφωνα λοιπόν με την παρ. 3 του άρθρου, η οποία πρέπει να επισημάνω ότι συνιστά παγκόσμια «πρωτοτυπία», η καταγγελία μπορεί να γίνει μόνο για τους λόγους που περιοριστικά αναφέρονται σ΄ αυτή. Με ποια λογική όμως οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί έχουν ευνοϊκότερη μεταχείριση σε σχέση με όλους τους άλλους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα; Γιατί να υπάγονται σε ένα διαφορετικό καθεστώς από τον φτωχό εργάτη ή τον χαμηλόμισθο υπάλληλο; Στην πραγματικότητα, με την παραπάνω διάταξη απαγορεύεται η αξιολόγηση του έργου των εκπαιδευτικών και στα ιδιωτικά σχολεία.
Ειπώθηκε ήδη από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης ότι αυτό έγινε για να αποφεύγονται τάχα οι καταχρηστικές απολύσεις από μέρους των εργοδοτών. Μα η εργατική νομοθεσία παρέχει ήδη πολλά όπλα στον εργαζόμενο που απολύθηκε άδικα και καταχρηστικά να δικαιωθεί στα δικαστήρια, η δε νομολογία των εργατικών δικαστηρίων είναι στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων ιδιαιτέρως φιλεργατική. Ο μόνος αρμόδιος άλλωστε να κρίνει μια απόλυση ως παράνομη και καταχρηστική δεν μπορεί να είναι κάποιος κομισάριος του Δημοσίου αλλά αποκλειστικά και μόνο ο φυσικός δικαστής.
Με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης τα ζητήματα των εργασιακών σχέσεων των εκπαιδευτικών στα ιδιωτικά σχολεία θα ρυθμίζονται πλέον από το εργατικό δίκαιο που ισχύει για όλους τους άλλους εργαζομένους.
Και κάτι τελευταίο. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει απόλυτο δίκιο όταν υποστηρίζει ότι η κατάργηση του άρθρου 30 θα αποβεί εις όφελος των εκπαιδευτικών, ιδίως των νέων επιστημόνων που επιθυμούν να εργαστούν στην ιδιωτική εκπαίδευση. Από πλήθος διεθνών ερευνών γνωρίζουμε ότι η βασική αιτία της μεγάλης ανεργίας είναι η δύσκαμπτη, πολύπλοκη και υπερπροστατευτική για τους εργαζομένους εργατική νομοθεσία. Στις ΗΠΑ λένε: «Easy fire, easy hire» – όσο πιο εύκολα απολύεις τόσο πιο εύκολα προσλαμβάνεις.
Το νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση σε όλα του τα άρθρα. Απελευθερώνει τη λειτουργία των σχολείων και τη βελτίωση των υπηρεσιών τους.
Επίσης δύο τρία σχολεία στη περιφέρεια, επιβαρύνονται με ένα επιπλέον επίδομα: «παραμεθορίων περιοχών» !!! στο μισθολογικό κόστος. Είναι ένα ποσό 100€/μήνα επιπλέον στο μισθό σε κάθε εκπαιδευτικό, δηλαδή 1.200€ ετησίως στον κάθε Εκπαιδευτικό. Το παίρνουν ΜΟΝΟ οι εκπαιδευτικοί (και των Ιδ. Σχολείων όχι όμως οι υπόλοιποι ιδιωτικοί εργαζόμενοι οπουδήποτε. Αυτό θα πρέπει να το δίνει το κράτος μια και δεν μπορεί να το επιβαρύνεται ο γονέας. (παλαιότερα, πριν 10ετίες που δεν υπήρχαν εντόπιοι εκπ/κοι και μετανάστευσαν από μακριά προς τη περιφέρεια ίσως είχε νόημα. Τώρα όλοι οι εκπ/κοι στα περιφερειακά σχολεία είναι από την ίδια περιοχή)
Επίσης με τη σημερινή οικονομική κατάσταση υπάρχει ένας λόγος παραπάνω γιατί είναι ένα επιπλέον κόστος δυσβάστακτο για τους γονείς.
Με τιμή
Σταύρος Λίτσας
Ξάνθη
Μπράβο στην ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας για την τολμηρή απόφαση να απαλλάξει την Εκπαίδευση από αυτή την στρέβλωση.
Να συνδέσει όμως την εργασιακή εξέλιξη με την αξιολόγηση.
Είναι ένα νομοσχέδιο που δίνει πλέον τη δυνατότητα στους ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων να έχουν όχι μόνο μίας αλλά και περιορισμένης χρήσης εκπαιδευτικούς.Ανοίγει ο δρόμος, ώστε ωάριο, σύμβαση και δικαιώματα εκπαιδευτικών να γίνονται αντικείμενο διαπραγμάτευσης, προκειμένου οι τελευταίοι να βρίσκονται σε έναν διαρκή αγώνα εξυπηρέτησης όλο και περισσότερο διευρυμένου ωραρίου για να μην υποαμείβονται.
Αυτό το άρθρο είναι στον σωστό δρόμο γιατί απεγκλωβίζει καθηγητές και σχολεία απο στρεβλές καταστάσεις που ήδη υπάρχουν.
Με δεδομένη την ισοδυναμία ιδιωτικού και δημόσιου σχολείου η διαδικασία πρόσληψης αναπληρωτών που γίνεται στο δημόσιο σχολείο, γιατί να μην υπάρχει και στο ιδιωτικό; Με τις ίδιες προυποθέσεις και τα αντίστοιχα χρονικά όρια.
Για ποιό λόγο η απόλυση απο το ιδιωτικό σχολείο να είναι απαραίτητη προυπόθεση για χρήση προυπηρεσίας για την πρόσληψη αναπληρωτών στο δημόσιο σχολείο;
Το σωστό είναι, παραιτούμενος ιδιωτικός εκπαιδευτικός να μπορεί να χρησιμοποιεί όλη την προυπηρεσία του για να διοριστεί αναπληρωτής στο δημόσιο σχολείο.
Θεωρώ πως το Νομοσχέδιο είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και θα απελευθερώσει την ιδιωτική εκπαίδευση. Δεν γίνεται να είσαι ιδιωτική επιχείρηση και να μην μπορείς να εξελίξεις-αναβαθμίσεις τη δουλειά σου.
Θετικό το μέτρο. Η μονιμότητα έχει καταστρέψει τη δημόσια εκπαίδευση, ας μην καταστρέψει και την ιδιωτική.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι εκπαιδευτικοί ιδιωτικής εκπαίδευσης, πρέπει να έχουν διαφορετική σύμβαση από όλους τους υπόλοιπους επιστήμονες, που εργάζονται στον Ιδιωτικό τομέα;
είναι ένα μέτρο που έπρεπε να έχει εφαρμοστεί εδω και πολλά χρόνια. θεωρητικα είναι ένας κλάδος εκπαίδευσης και έχει καταντήσει κλάδος στον οπόιο κάθε λογής άνθρωπος με έλειψη προσόντων απαιτεί συνήθως χωρίς να προσπαθεί. χρόνια τώρα για να αποδείξεις ότι ένας εκπαιδευτικός δεν κάνει για τη δουλειά που θέλεις πρέπει να πείσεις τον κόσμο ότι δεν είσαι ελέφαντας καταπατώντας το διακαίωμα του εργοδότη που προσλαμβάνει, πληρώνει και αξιολογεί να έχει την απόφαση στα ΄χερια του.
ολα τα παραπα΄νω αρκεί η εργοδοσία να τήρεί τις νομοθετικές δια΄ταξεις του εκάστοτε νόμου.
να μην καταπατά για κανένα λόγο τα δικαιώματα του εργαζομένου αλλά ταυτόχρονα να μπορεί με σοβαρή και αληθιμή αιτιολόγηση να αποδείξει ότι ο εκπαιδευτικός δεν κάνει για αυτή την εργασία.
Είναι ντροπή να μιλάμε για αναβάθμιση των ιδιωτικών σχολείων τη στιγμή που αυτό το νομοσχέδιο καταστρατηγεί τα εργασιακά δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών και ευνοεί μονο τιυς σχολαρχες και τα συμφέροντα αυτών.
ΤΟ ΝΕΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΘΟΡΙΖΕΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΕΤΑΞΥ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΣΧΟΛΕΙΩΝ, ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΟΧΗ ΠΟΙΟΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. ΔΕΝ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΟΥΤΕ Η ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
Νομίζω ότι αυτό το νομοσχέδιο (εξ)υπηρετεί στο ακέραιο τα συμφέροντα των σχολαρχών. Το υπουργείο βρίσκεται σε εντεταλμένη υπηρεσία και νομοθετεί εν μέσω καραντίνας και θέρους. Είναι εντυπωσιακή η τακτική εξωραϊσμού που δεν πείθει κανέναν: είναι αδύνατον να μιλάμε για εκσυγχρονισμό της ιδιωτικής εκπαίδευσης όταν
δεν υπάρχουν εργασιακά δικαιώματα,
ο σχολάρχης μεταβάλλει μονομερώς τους όρους εργασίας,
ο εκπαιδευτικός πορεύεται με το φόβο της απόλυσης και κατά συνέπεια…
…οι τἰτλοι σπουδών δεν είναι διαφανείς,
το σχολείο έχει τη δυνατότητα να υπονομεύσει μαθήματα όπως οι ξένες γλώσσες ώστε να αποκτήσει απογευματινούς πελάτες.
Το νομοσχέδιο αυτό αφαιρεί από την ιδιωτική εκπαίδευση τη βασική της παράμετρο, την «εκπαίδευση» και κάνει το ιδιωτικά σχολεία κράτος εν κράτει. Και αυτό πρέπει να είναι τυφλός κάποιος για να μην το βλέπει.
Και ξαφνικά έγινε ένα ιδιωτικό Σχολείο, τυχαία απο έναν περαστικό !!!!
Διαβάζω μερικά σχόλια και απορώ.
Τα ιδιωτικά σχολεία στην Ελλάδα ιδρύθηκαν απο χαρισματικούς εκπαιδευτικούς (σχολάρχες) που είχαν ένα όραμα διαφορετικό για το Σχολείο. Αυτοί επένδυσαν όλη τους τη ζωή και όλα τους τα χρήματα για δεκαετίες για να φτιάξουν ένα καλό σχολείο. Είναι απο το πρωί μέχρι το βράδυ στο Σχολείο, επιβλέπουν τα πάντα συνεχώς.
Ο εκπαιδευτικός λένε κάποιοι δεν θα είναι καλός αν φοβάται την απόλυση !!!! Άπαξ και μπήκες σε ένα σχολείο πρέπει να βγεις στην σύνταξη απο αυτό ανεξάρτητα αν είσαι καλός ή όχι. Ξέχασα στην Ελλάδα δεν υπάρχει κακός εκπαιδευτικός , όλοι είναι τέλοιοι.
Με το ίδιο σκεπτικό και ο βουλευτής – υπουργός δεν θα είναι καλός γιατί θα φοβάται την μη επανεκλογή του. Άρα να καταργήσουμε τις εκλογές.
Ο γιατρός δεν κάνει καλά την θεραπεια του ασθενή αν φοβάται ότι το νοσοκομείο θα τον διώξει.
Έλεος με τις ανοησίες !!!
Οι έλεγχοι της καταχρηστικότητας μιας απόλυσης πρέπει να παραμείνουν. Τα δικαστήρια δεν είναι λύση γιατί όλοι ξέρουμε τους ρυθμούς με τους οποίους δυστυχώς λειτουργούν. Δεν νομίζω ότι υπάρχει λόγος να αλλάξει η ισχύουσα ρύθμιση για τη διετία.
Ο νόμος αυτός μετατρέπει τους μαθητές σε έσοδα και τους εκπαιδευτικούς σε απώλειες εσόδων.
Ως πρώην γυμνασιάρχης στη Σχολή Μωραΐτη επί 23 χρόνια και εκπαιδευτικός επί 31 χρόνια στο ίδιο σχολείο απολύθηκα στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς 2014-15 με βάση τον νόμο Αρβανιτόπουλου. Ο λόγος της απόλυσής μου ήταν η αντίστασή μου στις παρανομίες του σχολείου. Χωρίς να το ξέρω δίδασκαν και υπέγραφαν ελέγχους αδιόριστοι εκπαιδευτικοί. Σε άλλους τα διοριστήρια ήταν μικρότερα από τις πραγματικές ώρες διδασκαλίας.
Ο νόμος αυτός ευνοεί την παρανομία και την τρομοκράτηση των εκπαιδευτικών καθώς και την ασύδοτη κερδοσκοπία των ιδιοκτητών εις βάρος της εκπαίδευσης.
Συνεχώς απειλούμενοι με απόλυση εκπαιδευτικοί και συνεχώς τρομοκρατούμενοι από πελατειακές πιέσεις δεν προσφέρουν παιδεία. Αλλά σε αυτό αποβλέπει ο νόμος, στη μη παροχή παιδείας.
Ο ΚΑΛΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΙΠΟΤΑ, ΓΙΑΤΙ ΤΟΝ ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ! ΑΝΤΙΘΕΤΑ Ο «ΑΝΕΝΕΡΓΟΣ» ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΔΕ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΤΟΥ ΩΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ, ΜΕ ΤΟ ΣΗΜΕΡΙΝΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΠΑΝΑΠΑΥΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΕΤΑΙ ΤΗ ΜΗ ΔΥΝΑΝΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΛΥΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΤΟΥ… ΟΙ ΑΛΛΑΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ!!!
Λυπάμαι πολύ γι αυτήν την εξέλιξη.Το ότι ανήκω σε ένα σχολείο , στο οποίο ο σεβασμός προς τους εργαζομένους αποτελεί βασική αρχή,δεν μπορεί να με αποτρέψει απ το να θεωρώ ότι το συγκεκριμένο νομοσχέδιο αποτελεί ταφόπλακα για τα δικαιώματα των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Περα απο καθε νομο πρεπει να δουμε και αν αυτο που λεει ειναι εφαρμοσιμο διοτι δεν μπορεις να λεει ο νομοθετης η οποιδηποτε κυβερνηση βαση νομου θα γηνει αυτο ντε και καλα …ειδικα σε ιδιωτικες επιχηρησεις… μας βαλανε εδω και τοσο καιρο αυτη την διετη συμβαση με τους νηπιαγωγους γιατι;;; απο που κ’ως που εγω θα πρεπει να πληρωνω ενα ατομο σχεδον 1500,0 ευρω το μηνα για 6ωρη απασχολιση ενω ολοι η αλλοι για 8ωρο θα παρουν τα μισα και στο τελος της διετιας να λεει το υπουργειο παιδιας υποχρεουσε να δωσεις εξηγησεις γιατι την σταματας και επιπλεον θα πρεπει να της δωσεις και αποζημιωση σχεδον 3500,00 ευρω ενω το υποργειο εργασιας σου λεει το αντιθετο… λοιπον για να μην το παμε μακρητερα το θεμα ας σκεφτουμε λογικα και την αντιπερα οχθη εαν καποα στιγμη ερθει στη θεση μας να φτιαξει δηλ δικη της επιχηρηση τοτε με ποιανου το μερος θα ειναι με αυτο που λαμβανε πριν ως νηπιαγωγος η με αυτο που θα πρεπει να δηνει στην νηπιαγωγο της και ελατε μετα να μου πειτε…( κατι σε διερει και βασιλευε μου κανει αυτο ….δεν νωμιζεται ;;;)οπως και να εχει λοιπον αυτα ερχονται και αλλαζουν αναλογα μετα συμφερωντα των κυβερνοντων μας….δυστηχως.
Δεν έχω την ψευδαίσθηση ότι οι γνώμες που διατυπώνονται εδώ μπορούν να επηρεάσουν την κρίση της πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου. Από την άλλη όμως, είναι απαράδεκτο να γράφεται από ορισμένους σχολιαστές και μάλιστα κατ΄επανάληψη ένα ψεύδος: Πού το είδαν ότι υπάρχει μονιμότητα ή συνθήκες μονιμότητας, όπως λένε, για τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς; Ξεκινάνε από αυτήν την ψευδολογία και μετά χτίζουν ένα δήθεν σχήμα επιχειρημάτων που είναι σαθρό στη βάση του. Αν δεν είναι άσχετοι, είναι σίγουρα κακόβουλοι.
Πραγματικά εν έτει 2020 είναι ασύλληπτο να βάλλονται τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών της ιδιωτικης εκπαίδευσης σαν να είναι κάτι απλά υπάλληλοι, να γίνονται μπαλάκι μεταξύ υπουγείων παιδείας και εμπορίου και να καταλήγουν βορρά στα χέρια των σχολαρχών εξυπηρετώντας αυθαίρετα τα συμφεροντα τους!!! ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ! ΑΠΑΝΘΡΩΠΟ!
Κάθε εργαζόμενος σε οποιονδήποτε τομέα και αν βρίσκεται, εξελίσσεται και αξιολογείται ανάλογα με τις προσπάθειες που καταβάλλει. Ιδιαίτερα στο χώρο της εκπαίδευσης όπου διαμορφώνονται οι επόμενες γενιές – κοινωνίες και προσδοκούμε σε ανεξάρτητους και σκεπτόμενους ανθρώπους, γιατί θα πρέπει κάποιος να φοβάται ότι θα χάσει τη θέση του, όταν δίνει τον καλύτερό του εαυτό;
Νομίζω ότι φοβούνται αυτοί που μάλλον δεν δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό. Γιατί κανείς δεν θέλει να χάσει από την ομάδα ενός σχολείου ( ιδιωτικού ή δημοσίου) δυνατούς και δημιουργικούς εκπαιδευτικούς, όσο και εάν κοστίζουν, όσα χρόνια προϋπηρεσίας και να έχουν. Ένας Δάσκαλος είναι και ένας σπουδαίος Συνεργάτης και όλοι μαζί, σχολείο και εκπαιδευτικοί, προσπαθούν για το καλύτερο των παιδιών.
Η μετατροπή της διετής σύμβασης σε αορίστου, δίνει την ευκαιρία στους εκπαιδευτικούς να αναπτύξουν τις ικανότητές τους σε βάθος χρόνου και στα σχολεία να τις εμπιστευτούν.
Μόνο θετικό πρόσημο έχει η διάταξη αυτή και θα φανεί σε βάθος χρόνου.
Δεν μπορεί μια κατηγορία εργαζομένων να έχει πρωτοφανή ασυλία με το επιχείρημα πως ελέγχει την νομιμότητα των σχολείων. Αυτό είναι δουλειά του κράτους και όχι των εργαζομένων. Τα τελευταία χρόνια με τις διετίες τα εκπαιδευτήρια από φόβο αλλαγής της στάσης των εργαζομένων τους απέλυαν όλους και έπαιρναν άλλους όσο ικανοί κι αν ήταν.
Τέλος τα ψέματα!!! Ο άξιος εκπαιδευτικός δεν έχει να φοβηθεί τίποτα.
Τα ιδιωτικά σχολεία να κριθούν για τις επιλογές τους από τους γονείς που τα επιλέγουν.
Αρκετά με τις ανατολικού μπλοκ αντιλήψεις.
Θετικοτατες ρυθμίσεις!!!
Ο πολίτης αδυνατεί να καταλάβει πώς ένας Παιδαγωγός από συνεργάτης περιπίπτει αίφνης σε καθεστώς περιδεούς υπαλλήλου οποιουδήποτε εργοδότη! Η ανασφάλεια που προκαλείται στις εργασιακές σχέσεις κάνουν τον ιδ.Εκπαιδευτικό να αισθάνεται εύλογα κατώτερος ή υποδεέστερος έναντι των συναδέλφων του τού Δημοσίου. Από την άλλη, όλοι συμφωνούμε ότι Παιδεία χωρίς ελευθερία είναι αδύνατον να υπάρξει! Όταν ο φόβος κλείνει το στόμα του δασκάλου, ο μεγάλος χαμένος είναι τελικά τα παιδιά. Σχολεία με άγχος, με ανασφάλεια και με υποκριτική δουλοπρέπεια είναι αδύνατον να σταθούν ! Πλέξτε γύρω από τον εκπαιδευτικό ένα στοιχειώδες δίχτυ ασφαλείας ! Προστατέψτε τον σημαντικότερο παράγοντα του παιδευτικού έργου, τον Δάσκαλο !
Γνωστή η ρήση του ιστορικού Προέδρου της ΟΙΕΛΕ Γιώργου Φυσάκη, ο οποίος είχε πει «οι ιδιοκτήτες πολεμάνε με τα λεφτά τους για τα λεφτά τους, οι εκπαιδευτικοί παλεύουν με τους αγώνες τους για την Παιδεία»…
Σας ψηφίσαμε για να εκσυχρονίσετε την ιδιωτική εκπαίδευση, όχι για να μας κάνετε ωρομισθίους. Μεγάλη απογοήτευση. Θα πρέπει να παρακαλάμε τον ιδιοκτήτη κάθε χρόνο να μας δίνει τις ώρες μας για να μπορούμε να έχουμε έναν αξιοπρεπή μισθό. Τέτοιες συνθήκες εργασίας βρίσκει κανείς σε φροντιστήρια. Και να μην θέλει κανείς αναγκάζεται να γίνει καχύποπτος για τις πραγματικές σας προθέσεις.
Η ιδιωτική εκπαίδευση στην Ελλάδα είναι ένας δυναμικός κλάδος που παραμένει αλυσοδεμένος επί πολλά χρόνια με νόμους αναχρονιστικούς. Κάθε φορά που κάτι πάει να αλλάξει, ξεσηκώνονται ενορχηστρωμένες αντιδράσεις από εκείνους που θέλουν να παραμένουν κρυμμένοι πίσω από την ασφάλεια της μονιμότητας και της χαμηλής απόδοσης, με αποτέλεσμα οι κυβερνήσεις να κάνουν πίσω. Το ισχύον νομικό πλαίσιο της ιδιωτικής εκπαίδευσης, σε πολλές περιπτώσεις, ξεπερνά τα όρια του παραλογισμού. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλος εργαζόμενος του ιδιωτικού τομέα στην Ελλάδα που να προστατεύεται περισσότερο από τον ιδιωτικό εκπαιδευτικό. Μετά τη διετία, μονιμότητα για 38 χρόνια, μέχρι τη συνταξιοδότηση. Το νομοσχέδιο είναι προς την σωστή κατεύθυνση και τα αποτελέσματά του μόνο θετικά θα είναι για τους εκπαιδευτικούς, τους μαθητές, τους γονείς και για την οικονομία της χώρας.
Άρθρο 10ο
Οι διατάξεις του 10ου άρθρου, αποδομούν στο σύνολό τους το καθεστώς εργασίας των εκπαιδευτικών των ιδιωτικών σχολείων. Οι ελεύθερες και αναιτιολόγητες απολύσεις καταστρατηγούν την παλαιότερη βούληση του νομοθέτη για καθεστώς μερικής προστασίας των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, ώστε αυτοί απρόσκοπτα να εκτελούν τα καθήκοντά τους, καθεστώς το οποίο προασπίζει την παρεχόμενη εκπαίδευση ως δημόσιο αγαθό. Η απεριόριστη δυνατότητα του ιδιοκτήτη ενός ιδιωτικού σχολείου να απολύει ελεύθερα και αναιτιολόγητα μετατρέπει το ιδιωτικό σχολείο από εκπαιδευτικό ίδρυμα σε εμπορικό κατάστημα
Άλλο ένα νομοσχέδιο που απελευθερώνει τις απολύσεις, υποθηκεύει το μέλλον του εργαζόμενου και ενισχύει τα συμφέροντα της ελιτίστικης τάξης της χώρας. Τίποτα λιγότερο δεν περιμέναμε από αυτή την κυβέρνηση. Άμεση απόσυρση του αυτού σχεδίου νόμου!
Τα ιδιωτικά σχολεία δεν απλές επιχειρήσεις και οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δεν είναι αναλώσιμοι υπάλληλοι. Η εκπαίδευση είναι ΔΗΜΟΣΙΟ ΑΓΑΘΟ.
Η κατάργηση του άρθρου 30 του 682/77 παραβιάζει και το Σύνταγμα και τις αποφάσεις του ΣτΕ (622/2010) που απαιτούν σταθερές εργασιακές σχέσεις για το δημόσιο συμφέρον.
Ακύρωση του Παιδαγωγικού ρόλου των ιδιωτικών εκπαιδευτικών.
Να αποσυρθεί άμεσα η διάταξη.
Τα σχολεία πρέπει να έχουν ανθρώπινο δυναμικό που να επιτελεί το έργο του ανεμπόδιστα, ελεύθερα, αντικειμενικά.
Πώς θα επιτευχθεί αυτό όταν το νομοσχέδιο είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των σχολαρχών;
Ζητήστε και τη γνώμη των εργαζομένων για το καθεστώς εργασίας και τις συμβάσεις.
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Γεώργιος Σκουρής
Υπουργείο Σχολαρχών…
ΚΑΜΠΑΝΙΑ ΠΡΟΩΘΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
Θέλεις εθνικό απολυτήριο με άριστα; Πήγαινε σε ιδιωτικό σχολείο. Με το νέο νόμο όποιος ιδιωτικός εκπαιδευτικός δε βαθμολογεί «σωστά» απλά θα απολύεται, χωρίς «γραφειοκρατίες» και «αγκυλώσεις». Βοηθάμε την κ. Κεραμέως και την αριστεία!
Διαβάζοντας τα σχόλια μπορεί κανείς να βρει επιχειρήματα υπερ της μεγαλύτερης προστασίας των εργαζομένων. Αυτό που λείπει όμως είναι το γιατί οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρέπει να ξεχωρίζουν από τους υπόλοιπους εργαζόμενους. Όλα τα επιχειρήματα δεν αφορούν ειδικά τους εκπαιδευτικούς και τα σχολεία αλλά γενικά εργοδότες εργαζόμενους.
Και ενώ η νέα ρύθμιση υποχρεώνει σε συμβάσεις αορίστου χρόνου απαγορεύοντας τις ορισμένου και παραπέμποντας στο άρθρο 36 τονίζει συγκεκριμένο πλαίσιο.
Άμα, για να μπορεί να κάνει σωστά τη δουλειά του ο εκπαιδευτικός, πρέπει να μην υπάρχει διευθυντικό δικαίωμα, τότε το ίδιο έπρεπε να ισχύει και σε άλλους τομείς του ιδιωτικού τομέα.
Ας μην κοροιδευόμαστε. Υποτίθεται ότι κόπτονται για την αξία πτυχίων και την ποιότητα της εκπαίδευσης, ενώ κρύβονται πίσω από αυτά μόνο για να διαμορφώσουν συνθήκες δημοσιοϋπαλληλικές στα ιδιωτικά σχολεία.
Και παρότι η μονιμότητα ήταν νομοθετημένη, δεν δημιούργησε ουσιαστικό πρόβλημα στα σχολεία επειδή όλοι έβλεπαν ότι ήταν μια υπερβολική ρύθμιση και θεωρούσαν δεδομένη την κατάργηση.
Μονιμότητα πρωτοθέσπισε το 1982 το ΠΑΣΟΚ, καταργήθηκε το 1990 επαναφέρθηκε 2002 καταργήθηκε μερικώς το 2010 και τελείως το 2012. Την επανέφερε το 2016 ο ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εκπαιδευτικοί τελικά γνωρίζουν ότι μονιμότητα δεν πρόκειται να υπάρξει ποτέ, αφού όσες φορές και να θεσπιστεί, στη συνέχεια επανακαταργείται
Η νέα Δημοκρατία δείχνει πια το σκληρό νεοφιλελευθερο πρόσωπο της. Μετά τον νόμο για τις διαδηλώσεις έρχεται το παρόν νομοσχέδιο. Μπαίνει πια ζήτημα συνταγματικης τάξης και δημοκρατίας στην Ελλάδα.
Είναι ένα νομοσχέδιο που αιχμαλωτίζει την εκπαίδευση στα συμφέροντα των ιδιοκτητών και της αγοράς. Η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό και έτσι πρέπει να παραμείνει.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΠΟΛΥΣΗ ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗΣ,Π.Χ. ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ 12ΜΗΝΟΥ.
Αν εκσυγχρονισμός για σας σημαίνει βαθιά οπισθοδρόμηση το πετύχατε! Χειρότερες συνθήκες παρά ποτέ! Χωρίς διάλογο, όπως άλλωστε και με το εκσυγχρονισμό του δημόσιου σχολείου που προηγήθηκε, αιφνιδιαστικά – εν μέσω καραντίνας τότε – κατακαλόκαιρο τώρα, μία μία οι «δημοκρατικές» πρακτικές με στόχο το συμφέρον των μαθητών! Λες και το σχολείο και η εκπαίδευση είναι οι τοίχοι και τα θρανία και όχι το ανθρώπινο δυναμικό που το υπηρετεί! Κρίμα…επιβεβαιώνετε τους χειρότερους φόβους μας!
Το άρθρο είναι θετικό. Στον ιδιωτικό τομέα, οι εκπαιδευτικοί δεν μπορεί να είναι μόνιμοι. Παράλληλα, οι εκπαιδευτικοί πρέπει να αισθάνονται την ασφάλεια μιας σύμβασης εργασίας αορίστου χρόνου από την πρώτη στιγμή.
Λυπούμαι που αντί να συζητούμε για τρόπους ενίσχυσης των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, ανάδειξης των αυξημένων προσόντων τους και προβολής της ποιότητας του έργου τους, ασχολούμαστε με το πώς θα υποβαθμίσουμε το ρόλο τους και θα τους απολύουμε αναιτιολόγητα. Και μόνο αυτό προδίδει την επικίνδυνη αντίληψη για την ιδιωτική εκπαίδευση κάποιων «λίγων» διοικήσεων ιδιωτικών σχολείων και, δυστυχώς, της σημερινής ηγεσίας του Υπουργείου Παιδείας που επέλεξε να είναι συνοδοιπόρος αυτών των διοικήσεων και όχι 10.000 εκπαιδευτικών ιδιωτικών σχολείων στον αγώνα για την ουσιαστική εκπαίδευση των παιδιών μας. Ας σημειωθεί ότι είναι μύθος ότι οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί δεν απολύονται σήμερα, εφόσον κριθούν ανεπαρκείς – είναι δήθεν ιδιωτικοί υπάλληλοι με ρήτρα μονιμότητας. Με το ισχύον νομικό πλαίσιο ο ιδιωτικός εκπαιδευτικός απολύεται αναιτιολόγητα στη διετία και αιτιολογημένα οποτεδήποτε στη συνέχεια. Αν τεκμηριώνεται η ανεπάρκεια ιδιωτικού εκπαιδευτικού, προς τι η επιμονή κάποιων ιδιοκτητών να απολύεται αναιτιολόγητα; Μπορούν να τον απολύσουν και σήμερα. Μήπως δεν είναι αυτό το θέμα τους; Σύμφωνα με την παράγραφο 8 του άρθρου 16 του Συντάγματος «νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ’ αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους…». Συνεπώς, η εποπτεία της ιδιωτικής εκπαίδευσης και η υπηρεσιακή κατάσταση των ιδιωτικών εκπαιδευτικών αποτελούν θέματα αρμοδιότητας της ελληνικής Πολιτείας και ρυθμίζονται με νόμο. Ας σημειωθεί ότι το Σύνταγμα του 1975 υπερψηφίστηκε μόνο από τους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, σύμφωνα και με τις ιδεολογικές αρχές του κόμματος, οι οποίες δεν άλλαξαν και υπαγορεύουν ότι «ο Κοινωνικός Φιλελευθερισμός δεν ολισθαίνει στις ακρότητες… του νεοφιλελευθερισμού που υποκαθιστά το κράτος – δυνάστη με την αυθαιρεσία του γιγαντωμένου ιδιώτη». Αν δεν άλλαξε το κόμμα την ιδεολογία του, συμβαίνει κάτι άλλο… Mε βάση, λοιπόν, το Σύνταγμα και τις αποφάσεις Ανωτάτων Δικαστηρίων ούτε τα ιδιωτικά σχολεία αποτελούν αμιγείς επιχειρήσεις ούτε οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί πρέπει να αντιμετωπίζονται σαν υπάλληλοι αμιγών επιχειρήσεων. Οι Διευθυντές και οι Σύλλογοι των Διδασκόντων των ιδιωτικών σχολείων πρέπει να αποτελούν τον εγγυητή της εφαρμογής της εκπαιδευτικής νομοθεσίας, της αξιοπιστίας της μαθησιακής διαδικασίας και της εγκυρότητας των εκδιδόμενων τίτλων σπουδών, αφού θεωρούνται ισότιμοι με τους συναδέλφους τους των δημοσίων σχολείων και εκδίδουν ισότιμους τίτλους. Η Πολιτεία οφείλει να προστατεύει τους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς λειτουργούς, ώστε απερίσπαστοι να φέρουν σε πέρας την αποστολή που τους έχει αναθέσει και να μην αναγκάζονται να υποχωρούν, υπό την απειλή της αναιτιολόγητης απόλυσης, σε πιέσεις που είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσουν σε υποβάθμιση της ποιότητας του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου σε αρκετά ιδιωτικά σχολεία, αμφισβήτηση της ισοτιμίας των εκπαιδευτικών τους με τους συναδέλφους τους των δημοσίων σχολείων και προσβολή της εγκυρότητας των εκδιδόμενων από αυτά τίτλων σπουδών. Είναι, άλλωστε, και θέμα ίσης μεταχείρισης και ισονομίας μεταξύ μαθητών δημόσιων (περίπου 94% του μαθητικού πληθυσμού) και ιδιωτικών σχολείων οι εκπαιδευτικοί στο σύνολό τους να λειτουργούν ενιαία, με βάση το νόμο, τις εντολές της Διοίκησης της Εκπαίδευσης, τις αποφάσεις του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων, την επιστημονική τους κατάρτιση, την παιδαγωγική τους επάρκεια και τη συνείδησή τους, προστατευόμενοι από την Πολιτεία, ώστε να μη δέχονται παρεμβολές – πιέσεις και να μην υποκύπτουν σε «υποδείξεις» που θέτουν εν αμφιβόλω την ποιότητα του έργου τους, την ισονομία όλων των μαθητών της χώρας και την εγκυρότητα των τίτλων σπουδών που λαμβάνουν. Ως ελάχιστη ένδειξη σεβασμού στους ιδιωτικούς εκπαιδευτικούς που είναι επιστήμονες – λειτουργοί της Εκπαίδευσης και όχι υπάλληλοι αμιγών επιχειρήσεων, στους γονείς που επιθυμούν τα παιδιά τους να αντιμετωπίζονται ως μαθητές και όχι σαν πελάτες και στους μαθητές όλης της χώρας που επιθυμούν να αντιμετωπίζονται με ισονομία και ισοτιμία από την Πολιτεία, η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας πρέπει να αποσύρει άμεσα το συγκεκριμένο άρθρο.
Με τη διάταξη αυτή ουσιαστικά καταλύεται το Σύνταγμα και συγκεκριμένα το άρθρο 16 στο οποίο βασίζονται οι ειδικές διατάξεις του ν. 682/1977 και ουσιαστικά η προαγωγή και προστασία του συνταγματικού αγαθού της παιδείας, μέσω της ενίσχυσης της κρατικής εποπτείας επί των ιδιωτικών σχολείων και η μη μετατροπή τους σε επιχειρήσεις τύπου σούπερ μάρκετ, ώστε να εξασφαλίζεται μεταξύ άλλων και η μη συχνή εναλλαγή του διδακτικού προσωπικού (για το καλό των μαθητών) και η αποφυγή αναιτιολόγητων απολύσεων.
Η ποιότητα του εκπαιδευτικού στον ιδιωτικό τομέα κρίνεται καθημερινά από τους σχολάρχες, τους γονείς και κυρίως τους μαθητές. Ο ανεπαρκής καθηγητής, ούτως ή άλλως, απομακρύνεται από το σχολείο. Η διασφάλιση κάποιων ελαχίστων δικαιωμάτων του εκπαιδευτικού, προκειμένου να συνεχίζει απρόσκοπτα το παιδαγωγικό και επαγγελματικό του έργο, είναι υποχρέωση της πολιτείας. Οι αλλαγές του παρόντος άρθρου δεν είναι προς αυτήν την κατεύθυνση.
Ένα Νομοσχέδιο προς τη σωστή κατευθυνση για την απελευθέρωση των σχολείων από τα βαρίδια του παρελθόντος