Είναι διαπιστωμένο ότι υπάρχει ανισοκατανομή του εκπαιδευτικού προσωπικού σε σχέση με τις πραγματικές διδακτικές ανάγκες των διαφόρων “περιοχών μετάθεσης”. Έτσι εμφανίζονται περιοχές με σοβαρά πλεονάσματα και άλλες με ελλείμματα. Είναι προφανές, επομένως, ότι υπάρχει πρόβλημα ως προς τη σαφή αποτύπωση και καταγραφή των πραγματικών διδακτικών αναγκών και κατ΄ επέκταση του ακριβούς προσδιορισμού των οργανικών κενών, για τις μεταθέσεις και τους διορισμούς και των λειτουργικών κενών για τις αποσπάσεις.
Το δημόσιο συμφέρον και η εκπαίδευση εξυπηρετούνται με την αντιμετώπιση του προβλήματος των υπεράριθμων και την κάλυψη των κενών θέσεων. Ως εκ τούτου, οι μεταθέσεις, αποσπάσεις και τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών θα εξυπηρετούν πρώτα και κύρια τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων και ταυτοχρόνως, στο μέτρο του δυνατού, θα ικανοποιούν τις ανάγκες των εκπαιδευτικών. Καμιά υπηρεσιακή μεταβολή (μετάθεση ή απόσπαση) δεν θα γίνεται χωρίς να αντιμετωπίζεται η αντίστοιχη κάλυψη του κενού που πιθανά δημιουργείται.
2.1 Μεταξύ σχολικών μονάδων
* Θα επανεξεταστούν οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια μετάθεσης και απόσπασης και θα ρυθμιστούν με δικαιότερο τρόπο τα θέματα που αφορούν τις ειδικές κατηγορίες εκπαιδευτικών.
2.2. Αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις
* Θα προσδιοριστεί ο αριθμός των θέσεων που απαιτείται να καλυφθούν με απόσπαση εκπαιδευτικών και θα καθοριστούν τα ειδικά προσόντα που απαιτούνται για κάθε θέση.
* Οι εκπαιδευτικοί που διανύουν το στάδιο της δοκιμαστικής υπηρεσίας δεν θα αποσπώνται.
* Θα περιοριστούν δραστικά οι αποσπάσεις από απομακρυσμένες ή δυσπρόσιτες περιοχές.
* Ο εκπαιδευτικός που αποσπάται παίρνει τα μόρια του σχολείου που μεταβαίνει ή του πλησιέστερου της υπηρεσίας σχολείου.
Θα ήθελα να προσθέσω κάποιες σκέψεις για το θέμα της αξιολόγησης που προκαλεί πάντα αντιδράσεις.
Επειδή πρότεινα σε προηγούμενο κείμενο την αξιολόγηση του παραγόμενου έργου των αποσπασμένων εκπαιδευτικών, θα ήθελα να είμαι πιο συγκεκριμένη γιατί πάντα υπάρχει ο αντίλογος: …και ΠΟΙΟΣ είναι αυτός που θα μας αξιολογεί… Το μάθημα που κάνει κάποιος εκπαιδευτικός στην τάξη, δύσκολα αξιολογείται αντικειμενικά και είναι ένα θέμα που απαιτεί μία νέα διαβούλευση και δεν είναι του παρόντος.
Σε όλες όμως τις αποσπάσεις, ειδικά σε διοικητικές θέσεις, αλλά και σε φορείς που ο εκπαιδευτικός ασκεί εκπαιδευτικό έργο με διαφορετικό τρόπο από το τυπικό σχολείο ή ασκεί διοικητικό και εκπαιδευτικό έργο συγχρόνως, υπάρχει ένας τρόπος να αξιολογηθεί το παραγόμενο έργο, που σίγουρα θα προκαλέσει αντιδράσεις στην εφαρμογή του, τουλάχιστον στην αρχή, αλλά στηρίζεται στην εμπιστοσύνη στον εργαζόμενο, χωρίς εξωτερικούς αξιολογητές. Το ίδιο θα μπορούσε να εφαρμοστεί σε όλους τους δημόσιους υπάλληλους σε όλες τις υπηρεσίες, γιατί το φαινόμενο συσσώρευσης υπαλλήλων χωρίς έργο δεν αφορά τους εκπαιδευτικούς, αλλά όλο τον δημόσιο τομέα.
ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ: Αν κάθε εργαζόμενος υποχρεούται να ενημερώνει κάθε μέρα ένα ημερολόγιο εργασιών, κάτι σαν το βιβλίο ύλης που έχει ο εκπαιδευτικός στην τάξη, το οποίο, ανά τακτά χρονικά διαστήματα (πχ. κάθε μήνα) θα τυπώνεται και θα μπαίνει σε φάκελο, που όλοι οι εργαζόμενοι στον ίδιο φορέα μπορούν να δουν, έτσι ώστε να γνωρίζουν και τι κάνουν οι συνάδελφοί τους; Αν στον ίδιο φάκελο και ο εκάστοτε προϊστάμενος καταθέτει ισότιμα τη δική του «πρόοδο» εργασιών και υπογράφει, εγκρίνοντας, την πρόοδο εργασιών των υφισταμένων του; Δεν θα βοηθούσε αυτή η διαδικασία και την εσωτερική επικοινωνία που είναι προβληματική στις υπηρεσίες που εργάζονται πολλοί και την παραγωγικότητα και τη συνεργασία; Δεν θα υπήρχε μία αναγνώριση, τουλάχιστον ηθική, των εργαζόμενων που είναι πιο παραγωγικοί; Δεν θα απέβαλε το σύστημα από μόνο του αυτούς που προκλητικά δεν κάνουν τίποτα;
Σαφώς και υπάρχει ανισοκατανομή των εκπαιδευτικών στις διάφορες περιφέρειες της χώρας και αυτό πιστεύω ότι εξαρτάται από τους περιφερειακούς διευθυντές αλλά και από τους διευθυντές εκπαίδευσης. Υπάρχει όμως και ανισοκατανομή μεταξύ των σχολείων της κάθε περιφέρειας. Επίσης τα κριτήρια των μεταθέσεων και των αποσπάσεων είναι μόνο κοινωνικά το εκπαιδευτικό έργο και το ό,τι προσφέρει ο εκπαιδευτικός στη θέση που είναι αγνοείται. Πηγαίνεις σε ένα σχολείο, εφαρμόζεις προγράμματα καινοτόμων δράσεων και ξεκινάς μια εκπαιδευτική διαδικασία που θα ωφελήσει και τα παιδιά και τους εκπαιδευτικούς και την επόμενη χρονιά βρίσκεσαι έξω από το διδακτικό προσωπικό του σχολείου επειδή κάποιος συνάδελφος ή συναδέλφισσα ήθελε να βρίσκεται κοντύτερα στο σπίτι της. Πιστεύω λοιπόν ότι πρέπει να αλλάξουν και τα κριτήρια μεταθέσεων και αποσπάσεων.
άννα..
α)Είναι αδιανόητη η μοριοδότηση αποσπασθέντων σε γραφεία/φορείς με μόρια της οργανικής τους θέσης.
β)Οι αναπληρωτές που μαζεύουν προϋπηρεσία από κάθε γωνιά της γης, να διορισθούν με κριτήριο αυτήν αλλά και την επιτυχία στον ΑΣΕΠ ( έστω και μια, η οποία θα αποδεικνύει την επάρκεια για τον πολυπόθητο διορισμό!)
γ) Αν και λίγοι οι πρωην ΟΑΕΔήτες έχουν μεταχειριστεί προνομιακά! Ας δώσουν και ΑΣΕΠ.
δ)είμαι σύμφωνη με την αξιολόγηση – εξάλλου με ΑΣΕΠ διορίστηκα- αλλά από…ποιους? …και με ποιον τρόπο? Πως θα προστατευτεί ο εκπαιδευτικός που δεν τυγχάνει της συμπάθειας των προϊσταμένων του? Προσω πικά θα ήθελα αξιολόγηση όλων από… όλους!
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
συμφωνώ κατά μεγάλο ποσοστό σε όσα προαναγγείλατε.Θα ήθελα όμως να σας εφιστήσω την προσοχή όσον αφορά στις μεταθέσεις για ειδικές κατηγορίες εκπαιδευτικών, όπως π.χ. σύζυγοι στρατιωτικών. Διορίστηκα μεσω επιτυχίας ΑΣΕΠ (και με 1 έτος προυπηρεσίας ως αναπληρώτρια) τον Αύγουστο του 2009 στην περιφέρεια Δυτ.Αττικής β (Ελευσίνα). Ζήτησα να αποσπαστώ στη Χίο, όπου υπηρετει ο σύζυγός μου από το 2006 ως στρατιωτικός.Βάσει του αντ΄στοιχου νόμου για τους δημοσίους υπαλλήλους συζύγους στρατιωτικών για την προστασία του θεσμού της οικογένειας κλπ, αποσπάστηκα.
Η ενστασή μου λοιπόν είναι πως δεν πιστεύω ότι ο περιορισμός των αποσπάσεων ΄σε τέτοιου είδους κατηγορίες μπορεί να βελτιώσει ή και να λύσει το πρόβλημα, καθώς ήδη μέσω ΓΕΣ και Υπουργείου Αμύνης ο σύζυγος μου υπόκειται σε υποχρεωτικές μεταθέσεις κάθε 2-3 χρόνια, οπότε και περιφερόμαστε ανα την Ελλάδα. Δεν έχουμε κανενός είδους «βύσμα» ή «μέσο» και φυσικά ο σύζυγος υπηρετεί σε διάφορες «δυσπρόσιτες» περιοχές.Ρωτώ λοιπόν:
-Θα εξαιρούνται κατά τη δοκιμαστική υπηρεσία τους από τον αποκλεισμό των αποσπάσεων οι σύζυγοι στρατιωτικών;
-Θα εξαιρούνται από τις περιορισμένες αποσπάσεις οι σύζυγοι στρατιωτικών και ειδικά όσοι ζητούν απόσπαση σε νησιά ή άλλες δυσπρόσιτες περιοχές;
-Είστε διατεθειμένοι να προστατεύσετε και να ενισχύσετε το θεσμό της οικογένειας, ώστε να να έχετε ευχαριστημένους και αποδοτικούς εκπαιδευτικούς;;;
Επίσης, θεωρώ τραγελαφικό να διακυρήσσετε πως αποσπάσεις θα γίνονται μόνο αν έχει προβλεφθεί αντικαταστάτης για τη θέση που θα αφήνουμε΄πίσω κενή. Αυτό υπόκειται στη μέριμνα και τις απαραίτητες ενέργειες του ΥΠΕΠΘ και όχι ατομικά του κάθε άμοιρου εκπαιδευτικού που μπορεί να περιμένει μια αποσπασούλα για να βρίσκεται κοντά στην οικογένειά του (και όχι στο σπίτι του, καθώς ξέρετε ότι οι στρατιωτικοί δεν έχουν ποτέ μόνιμο σπίτι) και να μη πληρώνει διπλά ενοίκια και λογαριασμούς, καθώς και οι δύο σύζυγοι «δημόσιοι υπάλληλοι» είναι «όμηροι» των καθεστώτων εργασίας του ΥΠΕΠΘ και του Υπουργείου Αμύνης. Μεριμνήστε λοιπόν για τις κατηγορίες και τις παραμέτρους αυτές και λειτουργήστε προστετευτικά για εμάς τους εκπαιδευτικούς που ζούμε σαν «περιφερόμενοι τσιγγάνοι» ως σύζυγοι στρατιωτικών πάνω από τη μισή ενήλικη ζωή μας.Παρόλα αυτά θέλουμε όσο τίποτε άλλο να προσφέρουμε στη νέα γενιά και στα παιδιά μας την καλύτερη μόρφωση σε δημοσια σχολεία της επαρχίας που υποφέρουν…
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Παρακαλώ για τις ενέργειές σας…
Με τιμή,
Ε.Μ.
Διαβάζω σήμερα τα σχόλια των εκπαιδευτικών στη διαβούλευση του Υπουργείου Παιδείας και επιθυμώ να αποστασιοποιηθώ από τα κακώς εννοούμενα κεκτημένα του κλάδου μας που περιέχονται σ’ αυτά τα σχόλια.
1. Δεν είναι υποχρεωμένο το κράτος να μας διορίσει, επειδή έχουμε ένα πτυχίο που γράφει φιλόλογος ή μαθηματικός. Δεν ζούμε σε χώρα του υπαρκτού ή ανύπαρκτου σοσιαλισμού, για να αντιστοιχεί στον καθένα μας μια θέση στο δημόσιο. Το κράτος δικαιούται να μη μας διορίσει ποτέ αν δεν μας έχει ανάγκη.
2. Δεν δικαιούμαστε, όταν διοριστούμε, να πάμε σπίτι μας. Το σπίτι μας είναι εκεί που είναι η δουλειά μας, να πάμε εκεί με τα παιδάκια μας και να οργανώσουμε τη ζωή μας κάνοντας τις αναγκαίες προσαρμογές. Καλό θα είναι να γίνεται σεβαστή η συνυπηρέτηση, μα μόνο όταν υπάρχουν θέσεις κενές. Αλλιώς να γίνεται προς τα εκεί που υπάρχουν, πχ όλοι στο δυσπρόσιτο κι όχι το αντίστροφο.
3. Δεν είναι τα παιδάκια μας περισσότερο παιδιά από τους μαθητές μας, για να μην μπορούν να ζήσουν σε ένα απομακρυσμένο μέρος που είναι η δουλειά των γονιών τους. Άλλωστε, σ’ αυτό το μέρος λείπουν καθηγητές, αν δεν μας αρέσει, ας κάνουμε άλλη δουλειά στην πόλη.
4. Αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε παράπλευρους δρόμους, για να διοριστούμε- παρακάμπτοντας τα κορόιδα που πετυχαίνουν και ξαναπετυχαίνουν στον ΑΣΕΠ και τρώνε τη σκόνη μας, αφού με το κονέ σε 3 χρονάκια διοριζόμαστε- δεν ζητάμε να ισχύσει καμιά νομιμότητα, ούτε κλαίμε σαν τη Μάρθα Βούρτση για τα χαμένα χρόνια. Εμείς την καταπατήσαμε τη νομιμότητα, εμείς αδικήσαμε, εμείς παίξαμε και χάσαμε.
5. Με τον ΑΣΕΠ μπορεί να μην επιλέγονται οι καλύτεροι, αλλά ούτε και με τα ρουσφέτια κατακτάται η προϋπηρεσία. Και, για την ώρα, ο ΑΣΕΠ είναι το μόνο σύστημα επιλογής που δεν είναι διαβλητό. Ας προτείνουμε καλύτερο κι όχι να ζητάμε να παρακαμφθεί από την αποκτηθείσα με ρουσφέτι προϋπηρεσία.
6. Εμείς οι παλιοί που δεν τα περάσαμε αυτά, καλά θα κάνουμε να σκεφθούμε γιατί τόσος κόσμος σφάζεται, για να βρει μια θέση σε σχολείο, αφήνοντας ακόμα και καλοπληρωμένες θέσεις στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Γιατί είναι τόσο περιζήτητη η δουλειά μας; Μήπως ο πήχης έχει πιάσει έδαφος; Μήπως γι’ αυτό δεν μας πιστεύουν όταν ζητάμε αυξήσεις ή βελτιώσεις στα εργασιακά μας δικαιώματα; Μήπως να δούμε πώς θα γίνει η δουλειά μας λιγότερο «μήλον της έριδος» για κάθε βολεψάκια και θα απευθυνθεί σε ανθρώπους που θέλουν και μπορούν να είναι δάσκαλοι;
7. Κανείς δεν μπορεί να επικαλείται την προϋπηρεσία ως αδιάψευστο πιστοποιητικό εκπαιδευτικής ικανότητας, ούτε εμείς οι μαθουσάλες, γιατί κανείς δεν μας αξιολόγησε ποτέ, κανείς δεν μπορεί να μας κουνήσει, ακόμα κι αν υποπέσουμε σε ποινικό αδίκημα, πόσο μάλλον αν μπαίνουμε στην τάξη και δεν κάνουμε μάθημα. Κι αν κοιτάξουμε τις πανελλήνιες και τα αποτελέσματά τους ή την παγκόσμια κατάταξη της PISA για τους μαθητές μας, μάλλον δεν κάνουμε και τόσο καλά τη δουλειά μας.
Μόνο αν βγάλουμε τα ανωτέρω παραπετάσματα από το μυαλό μας, θα μπορέσουμε να συζητήσουμε σοβαρά και εποικοδομητικά σε διαβουλεύσεις και να προτείνουμε ουσιαστικά μέτρα για την αναβάθμισή μας, μέσω της αναβάθμισης του δημοσίου σχολείου.
Μέχρι τότε, απλώς εκτιθέμεθα ανεπανόρθωτα στα μάτια της κοινωνίας.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί θα πρέπει να διαλυθεί το σύμπαν προκειμένου να γίνει ένα τελείως καινούργιο σύστημα μεταθέσεων και αποσπάσεων ! Άποκλείεται το παλαιό σύστημα να είναι 100% άσχημο και να είχε αντέξει το τέστ της εκπαιδευτικής και κοινωνικής πραγματικότητας ! Απλά πάρτε το παλαιό σύστημα και βελτιώστε το στον τομέα της διαφάνειας και παράλληλα χρησιμοποιήστε τη μοριοδότηση ώς κίνητρο για να κάνουν οι εκπαιδευτικοί που ΔΥΝΑΝΤΑΙ αυτά που εξυπηρετούν την κατάσταση σύμφωνα με το υπουργείο ! Οταν αλλάξουν οι κοινωνικές συνθήκες και οι οικονομικές απολαβές των εκπαιδευτικών, τότε να συζητηθούν οι δραματικές και μάλιστα υποχρεωτικού χαρακτήρα μεταβολές του συστήματος ! Τώρα, τσάμπα ο διάλογος, ο χρόνος και η φασαρία !
Ολη αυτή η φασαρία για τις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις όταν το κύριο πρόβλημα της παιδείας είναι οι χαμηλές επιδόσεις των μαθητών, λες και αυτές οφείλονται στο σύστημα μεταθέσεων και αποσπάσεων !
Εκτός και αν για να κάνουμε οικονομία, λέμε να φορτώσουμε το βάρος της λύσης των προβλημάτων στους εκπαιδευτικούς ! Οι εκπαιδευτικοί είναι άνθρωποι με οικογενειακά και οικονομικά βάρη, δεν είναι καθόλου εύκολο πράγμα στην πράξη να περιορισθούν ριζικά οι αποσπάσεις και να θεσπισθούν τρίχρονες υποχρεωτικές θητείες στις «εσχατιές» της χώρας χωρίς να θιγούν σοβαρά προσωπικά συμφέροντα των εκπαιδευτικών και να υποβαθμιστεί η ποιότητα ζωής τους !
προτάσεις:
1)οι αποσπάσεις πρέπει να αντιστοιχούν σε μόρια του σχολείου που γίνεται η απόσπαση( ή της αντίστοιχης διεύθυνσης, αν είναι σε γραφείο )
2) οι αποσπάσεις λόγω υγείας ( πραγματικές ιατρικές εξετάσεις), συνηπηρέτησης , παιδιών σε πρώτη προτεραιότητα
3)ο χρόνος παραμονής ενος νεοδιόριστου να είναι 1 χρόνος ( διότι αναγκαστικά πάει στις επιλογές του υπουργείου ) , ο χρόνος παραμονής στην πρώτη μετάθεσή του να είναι 3 χρόνια ( αφού αντικειμενικά επιλέγει ο ίδιος )
ευχαριστώ για την φιλοξενία
Παπαδάκης Γιώργος
Θα ηθελα να εκφρασω κ εγω την αποψη μου και ελπιζω ο χρονος που διαθεσαμε σε αυτη τη διαβουλευση να μην παει χαμενος.
Ειμαι ωρομισθια εδω και 4 χρονια σε 5-6 σχολεια απο εδω και απο εκει οπως και χιλιαδες αλλοι ωρομισθιοι συναδελφοι.Γνωριζοντας τα προβληματα απο μεσα θα πω τα εξης:
1)Πιστευω πως οι αλλαγες που προτεινει το Υπουργειο Παιδειας ευνοουν μονο τους νεους συναδελφους κ αδικουν τους παλιους που τοοοσα χρονια περιμεναν υπομονετικα τη σειρα τους.ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΚΑΙ ΤΟΥ 60-40.Ειναι το πιο σωστο κ νομιμο συστημα για τις προσληψεις.Δινεις ευκαιρια στους νεους αλλα δεν αδικεις και τους παλιους.
2)Σχετικα με την προυπηρεσια μας εξοργιζουν τα οσα ακουγονται για παρανομιες και μεσα.Προσωπικα εγω κ ολοι οι υπολοιποι ωρομισθιοι και αναπληρωτες εχουμε δωσει πολλες φορες ΑΣΕΠ και αναλογα με τη βαθμολογια μπαιναμε σε σειρα στον πινακα αναπληρωτων και ωρομισθιων.Που το ειδατε το μεσο?Εχουμε αγωνιστει,κουραστει,διαβασει για να δουλευουμε ωρομισθιοι.Αν δεν ημασταν επιτυχοντες του ΑΣΕΠ με καλη σειρα δε θα ειχαμε δουλεψει ουτε μια ωρα.Και ξερατε γιατι πηγαμε οταν μας καλεσαν?Γιατι υπηρχε το 60-40 και ελπιζαμε πως με υπομονη σε 5-6 χρονια θα διοριστουμε.Αν καταργησετε τον ενιαιο πινακα ποιος θα παει να δουλεψει ως αναπληρωρης ή ωρομισθιος?ΚΑΝΕΝΑΣ!
3)Πιστευετε πως ο ΑΣΕΠ ειναι αξιοκρατικο συστημα και δινει ευκαιρια στους καλυτερους?ΛΑΘΟΣ!Σας δινω το εξης παραδειγμα:Καθε φορα που παμε στον ΑΣΕΠ γραφουμε αλλες φορες πολυ καλα,αλλες καλα,αλλες ασχημα.Πως το εξηγειτε αυτο?Τη μια χρονια ειμαι κακη καθηγητρια,μετα απο δυο χρονια μετρια και μετα απο αλλα δυο χρονια δεν αξιζω τιποτα?Δεν ανταγωνιζομαστε κανεναν αλλο απο τον ιδιο μας τον εαυτο.Η επιτυχια στον ΑΣΕΠ ειναι περισσοτερο θεμα τυχης κ πολυ λιγοτερο διαβασματος και αξιας.Σας το λεω εγω που εχω δωσει 5 φορες κ μαλλον θα ξαναδινω εφ’ορου ζωης…
4)Το μεταβατικο σταδιο ενος ετους ειναι μικρο για μια τοσο μεγαλη αλλαγη.Θα πρεπει να δωσετε τουλαχιστον μια τετραετια χρονο οπως εγινε με την επετηριδα.Ολοι μας εχουμε ρυθμισει τις ζωες μας συμφωνα με το παλιο συστημα.Μην καταστρεφετε τα ονειρα μας και κοπους μια ζωης μεσα σε μια στιγμη.Η υπομονη εχει και τα ορια της.
ΜΗΝ ΜΑΣ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΕ!ΜΑΣ ΕΧΕΤΕ ΑΝΑΓΚΗ!
Ωρομισθια ΠΕ05
Εμφανίζεται ότι η λύση στο πρόβλημα που δημιουργείται από τις ρουσφετολογικές αποσπάσεις είναι να μένουν ΟΛΟΙ οι εκπαιδευτικοί για 3 (κατά το υπουργείο) ή κατ’ άλλους 5 ή περισσότερα χρόνια στο σχολείο του πρώτου διορισμού (και ίσως μετά από μετάθεση?).
Οι τοποθετήσεις αυτές, μόνο ως ανιστόρητες μπορούν να χαρακτηριστούν και δείχνουν επίσης ότι αυτός που τις κάνει δεν γνωρίζει το υπάρχον νομικό πλαίσιο.
Μέχρι το 1975 υπήρχε υποχρέωση 5ετούς παραμονής προ της μετάθεσης η οποία έγινε τότε 3ετής και κατόπιν μονοετής (αλλά χωρίς απαγόρευση των αποσπάσεων). Στα τέλη του 1980 ψηφίζεται νόμος που παίρνει τον αριθμό 1143/81 που στο άρθρο 41 προβλέπει τη δυνατότητα για διορισμό σε ΟΡΙΣΜΕΝΑ σχολεία (τα λεγόμενα δυσπρόσιτα ή με δύσκολες συγκοινωνιακές συνθήκες) εκτός σειράς (επετηρίδα) με υποχρέωση παραμονής τουλάχιστον 3 χρόνια. Η δυνατότητα αυτή (η οποία υπάρχει και σήμερα αφού ο νόμος αυτός ποτέ δεν καταργήθηκε) ενεργοποιήθηκε από τους εκάστοτε υπουργούς παιδείας σε διάφορες εποχές.
Για πρώτη φορά ενεργοποιείται το 1986 με 3ετή προοπτική όπως και το 87. Οι εκλογικές ανάγκες όμως του 89 δίνουν τη δυνατότητα σε όλους να φύγουν όλοι το 89 από τα σχολεία διορισμού (δηλ. και στα 2 χρόνια). Επόμενη φορά ήταν το 1995 – 96 – 97(?) με την τριετία να τηρείται (το 96 διορίστηκα κι εγώ). Πάλι πέρασε κάποιος καιρός μέχρι να ξαναενεργοποιηθεί με διετή υποχρέωση πια. Όσοι διοριστήκαμε με τον νόμο αυτόν ξέραμε ότι δεν είχαμε δυνατότητα απόσπασης ακόμα και εκεί που άλλες διατάξεις του νόμου το επέβαλαν (π.χ. σύζυγοι δικαστικών). Όμως, κι εκεί δεν έλειψαν κάποια κωμικοτραγικά. Π.χ. σε ένα δυσπρόσιτο σχολείο να διορίζονται 2 θεολόγοι που επειδή δεν χρειαζόντουσαν, να μετακινούνται υποχρεωτικά. Ή να διορίζονται στην Γ’ Χίου (Ψαρά) 1 με τον νόμο περί δυσπρόσιτων και 2, 3 ή και περισσότεροι με τους κανονικούς διορισμούς οι οποίοι ανάλογα το «μέσον» που είχαν μετακινιόντουσαν λίγο (στη Χίο) ή περισσότερο (στο σπίτι τους). Θυμάμαι το 1998 μόνο μαθηματικοί διορίστηκαν στην Β’ Πειραιά (Σαλαμίνα, Αίγινα, Ύδρα, Σπέτσες, Πόρο, Μέθανα) πάνω από 60. Αναγκαστικά οι περισσότεροι υπηρέτησαν στην Α’ Πειραιά (Πειραιάς και προάστια)
Άρα, με το να προτείνει κάποιος σήμερα να υποχρεώνονται οι εκπαιδευτικοί να παραμείνουν για 3 χρόνια στον τόπο διορισμού απλά «κομίζει γλαυκά εις Αθήνας». Αυτό που χρειάζεται είναι να επανδρωθούν οι διοικητικές υπηρεσίες του υπουργείου Παιδείας (από τα γραφεία μέχρι την κεντρική υπηρεσία και μέχρι τα γραφεία στο εξωτερικό) από διοικητικούς υπαλλήλους. Αν υπάρχουν εκπαιδευτικοί που για κάποιο λόγο επιθυμούν να εργάζονται σε διοικητικοί θέση, να δοθεί η δυνατότητα μετάταξης. Επίσης, να καλυφθούν οι θέσεις γραμματέων στα σχολεία. Όλες οι άλλες υπηρεσίες να φροντίσουν οι ίδιες για τη στελέχωσή τους.
Αποσπάσεις θα χρειάζονται πάντα και θα πρέπει να προβλέπονται. Δυστυχώς, οι λόγοι αποσπάσεων δεν είναι εύκολο να ζυγιστούν, ωστόσο θα μπορούσαν να μοριοδοτούνται με διαφορετικό σύστημα από τις μεταθέσεις. Πάντα όμως, σε κάθε απόσπαση, θα πρέπει να λαμβάνονται τα μόρια του τόπου (πραγματικής) υπηρεσίας. Οι αποσπάσεις στα γραφεία βουλευτών κλπ που προβλέπονται για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους κι αυτές δεν μπορούν να αποφευχθούν, αλλά έτσι κι αλλιώς αφορούν έναν πολύ περιορισμένο αριθμό.
Η θέση να υποχρεώνονται να παραμένουν ΟΛΟΙ στον τόπο διορισμού για 2 τουλάχιστον χρόνια είναι ανάλγητη κοινωνικά μιας και δημιουργεί τεράστια προβλήματα σε ανθρώπους με οικογένεια. Εκτός κι αν δεχτούμε τη λογική που άκουσα από κάποιο συντονιστή «να μην λαμβάνεται καθόλου υπόψη η οικογένεια για να μην δημιουργούνται προβληματισμοί στην υπηρεσία». Για τα σχολεία που δεν έχουν «οργανικότητα» (δηλ. ντόπιους που να θέλουν να μείνουν για καιρό σ’ αυτά) μπορεί να γίνονται διορισμοί με το άρθρο 41 του Ν. 1143/81 και να στελεχώνονται συνεχώς από ανθρώπους που μπορούν και θέλουν να παραμείνουν εκεί για κάποιο (προκαθορισμένο και συμφωνημένο από την προκήρυξη) χρόνο.
Για να κλείσω επανέρχομαι στο παράδειγμα των Ψαρών (θα μπορούσε να είναι οποιοδήποτε σχολείο – απλά εδώ συμπίπτει το σχολείο με ολόκληρη περιοχή μετάθεσης και βολεύει ως παράδειγμα). Ποιος και πώς δημιούργησε τα κενά όταν εκεί βρίσκονται διορισμένοι πάνω από 60 εκπαιδευτικοί? Είναι ποτέ δυνατόν να χρειάζονταν να διοριστούν τόσοι? Ποιος τους έστειλε? Και γιατί τους μετακίνησε και άφησε το σχολείο χωρίς προσωπικό τελικά? Τι φταίει γι’ αυτή την κατάσταση?
Σταματήστε τις αποσπάσεις εκπαιδευτικών στις σχολικές βιβλιοθήκες και στα ΓΑΚ. Υπάρχουμε και μεις οι ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΟΝΟΜΟΙ, που όσο και να μη σας αρέσει έχουμε σπουδάσει το αντικείμενο και οι μόνες θέσεις εργασίας για μας είναι αυτές. Εμείς δεν ήρθαμε να διδάξουμε στα σχολεία. ΕΛΕΟΣ
Είναι λυπηρό που τα λεγόμενα ΜΕΛΗ ΔΕΠ {ΠΑΙΔ/ΚΑ} έχουν άποψη επί παντός επιστητού στην Α|θμια εκπ|ση αν και ποτέ ,απ΄όσο γνωρίζω,
δεν έχουν πραγματοποιήσει δειγματική διδασκαλία στους φοιτητές τους.
Ορθό και λογικό είναι να ικανοποιούνται στο μέγιστο δυνατό βαθμό αιτήσεις που αφορούν μεταθέσεις και αποσπάσεις.Οι αναπληρωτές ανέκαθεν κάλυπταν τα κενά.
Δίκαιο είναι να προχωρήσει η αναμοριοδότηση με τα ίδια μέτρα και σταθμά,να ενισχυθεί η εντοπιότητα και κύρια τα μόρια να ακολουθούν τον εκπ/κό.
Έχω την άποψη ότι το ειδικό{προνομιακό} καθεστώς μεταθέσεων στα πει-
ραματικά πρέπει να καταργηθεί.
Δεν εκτιμώ προσωπικά ότι η παραμονή των εκπ/κών στην οργανική τους θέση πέραν του ενός έτους μπορεί σίγουρα να προσφέρει κάτι περισσότερο.
Οι αποσπάσεις στα πανεπιστήμια πρέπει να εξεταστούν συνολικότερα μια και ΟΛΟΙ ΜΑΣ γνωρίζουμε πως με τον τρόπο αυτό συνήθως <> τα στελέχη της εκπ/σης {μεταπτυχιακά,διδακτορικά} με αποτέλεσμα οι μαχόμενοι εκπ/κοί των σχολικών αιθουσών να βλέπουν την επιστημονική τους εξέλιξη ως όνειρο θερινής νυχτός.
Έχω την αίσθηση ότι διορισμοί αποσπάσεις τοποθετήσεις κλπ απαιτούν οργανικές θέσεις. Πρώτα θα πρέπει να υπάρχουν ….
Οι χημικοί με το σύστημα που υπάρχει δεν μπορούν να διοριστούν σε Γυμνάσια (απαιτούνται 11 ώρες για να δικαιολογηθεί η οργανική)το μάθημά μας είναι μονόωρο άρα σε ένα Γυμνάσιο με 15 (συνήθως)τμήματα οι ώρες είναι 10 ( 5 Β + 5Γ). Οπότε τρέχα σε δυο ή περισσότερα σχολεία και ξέχνα την μετάθεση-τοποθέτηση. Ακούγεται συντεχνιακό ή ΑΔΙΚΟ;
Εαν ειναι τοσο καλα στα γραφεια Β’Βαθμιας και οι αποσπασεις δεν γινονται αξιοκρατικα γιατι στα γραφεια Β΄Βαθμιας δυτικης θεσσαλονικης περση εγιναν επτα αιτησης αποσπασεων και πηραν τι εξι.Και απο αυτους κανενας πολυτεκνος.
Όλο το πρόβλημα είναι θέμα αξιοποίησης ανθρώπινου δυναμικού. Αν ένας εκπαιδευτικός έχει και τα προσόντα και θέλει να είναι στην τάξη να προσφέρει τις υπηρεσίες του, όλα είναι καλά. Αν ένας εκπαιδευτικός δεν θέλει ή δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες του στην τάξη, τότε είναι καλύτερο και για τους μαθητές και για τον ίδιο να βρίσκεται σε μία άλλη θέση που μπορεί να είναι παραγωγικός και χρήσιμος.
Κάθε απόσπαση σε οποιοδήποτε φορέα είναι δικαίωμα του εργαζόμενου εκπαιδευτικού, αν και εφόσον υπάρχει η ανάγκη από τον εκάστοτε φορέα.
Αν δεν δίνονται μόρια οργανικής σε συγκεκριμένες διοικητικές θέσεις και αν υπάρχει αξιολόγηση του παραγόμενου έργου του αποσπασμένου εκπαιδευτικού (έτσι ώστε να μπορεί να παραταθεί ή όχι η απόσπασή του), τότε το φαινόμενο της συσσώρευσης αποσπασμένων εκπαιδευτικών σε ορισμένες θέσεις, χωρίς να υπάρχει πραγματική ανάγκη, θα μειωθεί αρκετά.
και κατι αλλο.
συμφωνω απολυτα με τις αποψεις Παναρετου.δεν σημαινει οτι οποιος παιρνει πτυχιο αυτοματα ειναι ικανος για την εκπαιδευση.
πρεπει να ξεδιαλεχτει το πραγμα.
ομως οχι να γινεται ανακυκλωση των ιδιων και των ιδιων,οι οποιοι δινουν 4 ασεπ,αποδεικνυουν ως ενα σημειο την επαρκεια τους,εφοσον εχουν επιτυχια, και καλουνται παλι να ξαναδωσουν.αποτελει παρωδια.
ας δωσουν ενα ειδος ασεπ και οι μονιμοι να δουμε που βαδιζουμε
και να φωτιστει η παιδαγωγικη και γνωστικη επαρκεια ολων οσοι παρακολουθουν τα δρωμενα σαν να μην τους αφορουν.
Τα πράγματα για τους εκπαιδευτικούς οφείλουν να γίνουν εξαιρετικά απλά. Ο εκπαιδευτικός δεν είναι επάγγελμα είναι λειτούργημα. Καθ’ αυτό τον τρόπο υπηρετεί όπου η πολιτεία επιθυμεί και όχι όπου τον βολεύει.
Αναδιάρθρωση μεταθέσεων αποσπάσεων: Επιβάλλεται να καταργηθούν οι αθρόες αποσπάσεις. Να συνεχίσουν να ισχύουν μόνο σε περιπτώσεις που υπάρχει σοβαρό πρόβλημα υγείας για τον εκπαιδευτικό ή για στενό μέλος της οικογένειας (σύζυγος ή παιδιά)ή ο έτερος των συζύγων είναι στρατιωτικός ή δικαστικός ή άλλο επάγγελμα με συχνές μετακινήσεις ανά τους νομούς της Ελλάδας ώστε να μένει μαζί η οικογένεια. Άλλος λόγος αποσπάσεων δεν υπάρχει.
Το όφελος από αυτό πολλαπλό. Πρώτον θα υποχρεωθούν οι διευθυντές να δίνουν τα πραγματικά οργανικά κενά των σχολείων και όχι όποια τους συμφέρει. Κατ’ εξακολούθηση οι προϊστάμενοι θα μπορούν να εμφανίζουν τα κενά και να αναβαθμίζουν σχολεία ώστε να δημιουργούνται οργανικά κενά που θα καλυφθούν με μεταθέσεις εκπαιδευτικών.
Όσο για τις μεταθέσεις οφείλουν να διορθωθεί η μοριοδότηση. Να δίνονται περισσότερα μόρια σε όσους εκπαιδευτικούς υπηρετούν σε δυσπρόσιτες περιοχές. Από την άλλη όσοι εκπαιδευτικοί παίρνουν άδειες για διάφορους λόγους να τίθενται στη διάθεση της υπηρεσίας και να μην έχουν θέση σε κάποιο σχολείο. Επίσης κατά τη διάρκεια της άδειας τους να μη μοριοδοτούνται γιατί πολύ απλά δε διδάσκουν. Και αυτό να ισχύει για όλους τους τύπους αδειών.
Όσο για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, αυτό δεν είναι εύκολη υπόθεση. Από τη στιγμή που η Πολιτεία δεν έχει θέσει ένα πλαίσιο που να διέπει τη λειτουργία των σχολείων και τις υποχρεώσεις των μαθητών είναι δύσκολο να αξιολογήσεις έναν εκπαιδευτικό που διδάσκει σε μια τάξη που η πλειοψηφία των μαθητών νομίζει ότι κάνει διάλειμμα γιατί μετά θα πάει φροντιστήριο. Πρώτα η πολιτεία οφείλει να θέσει ένα μίνιμουμ κανόνων που οφείλουν να υπακούν οι μαθητές ώστε να γίνεται ακώλυτα το μάθημα και μετά ας αξιολογήσει το έργο των εκπαιδευτικών.
Σταματήστε την μοριοδότηση των αποσπασμένων στα γραφεία με μόρια της περιοχής μετάθεσής τους.
Είναι αδιανόητο κάποιος να είναι αποσπασμένος π.χ. στην Αθήνα και να παίρνει τα μόρια της παραμεθορίου.
Αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ
Τι δουλειά έχει ο εκπ/κός σε διοικητική θέση;
Η θέση του είναι δίπλα στους μαθητές και μόνο.
Μπαίνεις σε υπηρεσιακά γραφειά ή στο υπουργείο και δε βρίσκεις καρέκλα να καθήσεις, τις έχουν πιάσει όλες οι δάσκαλοι και οι καθηγητές.
Όμως αλήθεια τόσα χρόνια που συμβαίνει αυτό, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ, γιατί όλα τα πολιτικά επιτελεία των υπουργείων το χρησιμοποιούν για ρουσφέτι προς τους εκπ/κούς;
ΠΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΣΤΙΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΤΗΣ ΕΚΠ/ΣΗΣ; ΓΙΑΤΙ;
Τα πράγματα θεωρώ είναι απλά:
Αποσπάσεις εκπ/κών σε διοικητικές θέσεις δεν πρέπει να γίνονται.
Αποσπάσεις και Σχολικές Βιβλιοθήκες
Το θέμα των αποσπάσεων, της αναγκαιότητας και των κριτηρίων που πρέπει κάθε φορά να τηρούνται, είναι μεγάλο και θα πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Όμως κατά πόσο η απόφαση να ανασταλούν οι πρόσφατες αποσπάσεις για τις σχολικές βιβλιοθήκες, οι οποίες εκκρεμούσαν από τον Ιούνιο, δείχνει νηφαλιότητα και σοβαρότητα στην αντιμετώπιση του προβλήματος; Με την αναστολή των αποφάσεων γι αυτές τις αποσπάσεις θα λυθεί το πρόβλημα; Αυτές ήταν λοιπόν οι αδικαιολόγητες και ρουσφετολογικές αποσπάσεις που δημιουργούσαν χρόνιες εντάσεις, τριβές και προβλήματα στο εκπαιδευτικό σύστημα; Δυστυχώς για άλλη μια φορά με γρήγορες και πρόχειρες αποφάσεις εντυπωσιασμού επιχειρούνται μπαλώματα εις βάρος ενός θεσμού (των σχολικών βιβλιοθηκών), που ξεκίνησε με τόσες προσδοκίες αλλά συνεχώς υποβαθμίζεται και περιθωριοποιείται. Περιμέναμε μεγαλύτερη ευαισθησία για το θεσμό από τη νέα ηγεσία του ΥΠΠΕΠΘ.
Ένα θέμα που αφορά μια μερίδα εκπαιδευτικών είναι Η ΣΥΝΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΜΕ ΣΥΖΥΓΟ ΕΚΠΑΙΔΕΤΙΚΟ. Το Υπουργείο παιδείας δίνει απόσπαση στους εκπαιδευτικούς συζύγους στρατιωτικών, αστυνομικών και δικαστικών. Δεν προβλέπεται όμως τέτοια απόσπαση (δεδομένη και κεκτημένη εννοώ) για συνυπηρέτηση με σύζυγο εκπαιδευτικό. Βέβαια θεωρητικά προηγείται όποιος έχει οποιαδήποτε μορφή συνυπηρέτησης όμως στην πράξη αυτό δεν τηρείται.Προτείνω λοιπόν να προβλέπεται (δεδομένη) απόσπαση για να συνυπηρετήσουν δύο σύζυγοι εκπαιδευτικοί όχι απαραίτητα στην περιοχή της επιλογής τους αλλά σε μία από τις δύο οργανικές θέσεις (ίσως όπου υπάρχει ανάγκη) ή και σε τρίτη περιοχή που θα ζητήσουν οι σύζυγοι. Ώς τώρα το κοικωνικό κριτήριο της συνυπηρέτησης και η συναπόσπαση δεν εξασφαλίζει τίποτα αν δεν υπάρξει υπογραφή από βουλευτικό γραφείο. Και παρατηρούνται φαινόμενα όπως το δικό μας(εγώ στα τρίκαλα και ο σύζυγός μου στην ευρυτανία), να έχουν πάρει δηλαδή απόσπαση μη παντρεμένοι συνάδελφοί μας και εμεις να είμαστε χωριστά γιατί δεν εγκρίθηκε καμία απόσπαση για μας.
Όσο για τα ΜΟΡΙΑ σε περίπτωση απόσπασης σε γραφεία και ΙΕΚ, το λογικό και δίκαιο είναι τα μόρια να μένουν στη οργανική θέση και ο καθένας να παίρνει τα μόρια της περιοχής που εργάζεται.Ετσι θα μειωθούν οι αποσπάσεις στα γραφεία απο μόνες τους, θα πέσουν οι βάσεις των μεταθέσεων και θα γεμίσουν πάλι τα γραφεία. Είναι απαράδεκτο όταν υπηρετούσα σε δυσπρόσιτο σχολείο, οι 3 μόνιμοι που ζουσαμε εκεί να κάνουμε τα μισθολογικά για 46 συναδέλφους μας φαντάσματα που δεν είχα παρουσιαστεί ποτέ ούτε για την πράξη αναληψης.
Είναι αστείο οι αποσπασμένοι σε βουλετικά γραφεία να παίρνουν ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΑ απο την οργανική τους θέση που μπορεί να είναι και στην άλλη άκρη της ελλάδας.Τι εννοείται; ότι μετακινούνται καθημερινά το πρωί από τον αη στρατη στα τρίκαλα και πίσω το μεσημέρι;
Τέλος μπορούν να εξοικονομηθούν πολλά χρήματα απο ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ όταν γίνονται τα μηχανογραφικα (που σημειωτέον όταν γίνονται οι αιτήσεις διορισμών και αναπληρωτών δεν υπάρχουν τέτοιοεσ αποζημιώσεις), απο αποζημίωση του επιστάτη του σχολείου κατα τις πανελλήνιες που παίρνει πιο πολλά απο τον χειριστή VBI, από επιτηρήσεις των πανελλαδικών εξετάσεων που είναι εν ώρα εργασίας κλπ κλπ
AΠΟ ΤΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΖΩ ΣΤΗΝ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΠΩΣ ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΣΥΜΦΩΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΠΡΟΣΜΕΤΡΗΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΔΗΛ.(ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ)ΓΙΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ Η ΚΑΛΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΡΓΑΣΘΕΙ ΜΕ ΟΡΕΞΗ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ.ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΛΛΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΜΗ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ.
ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΑΓΧΟΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ. ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΑΖΙ.
Καλησπέρα σας.
Είμαι διορισμένη εκπαιδευτικός ΠΕ60. Αναρωτιέμαι πώς μπορούμε εμείς να προτείνουμε σαφείς λύσεις που να καλύπτουν όλους τους συναδέλφους,γονείς, μαθητές, λύσεις που να μην αδικούν αλλά και να μην ευνοούν κανέναν σε βάρος άλλων, ειδικά πάνω στα δικά σας ασαφή σχέδια. Όλα τα προβλήματα που υφίστανται σήμερα, δεν είναι τωρινά, αλλά έχουν δημιουργηθεί αθροιστικά και γνωρίζουμε όλοι το πώς. Γιατί ο κάθε πολίτης και εκπαιδευτικός αυτής της χώρας πρέπει να μετατρέπεται σε μπαλάκι του τένις, ανάλογα με τα πιστεύω του κάθε υπουργού;
Θα ήθελα να μοιραστώ ερωτήματα και σκέψεις. Εύχομαι να υπάρξει έστω και ένας του Υπουργείου που να τα δει κι ας μην τα ακούσει.
-Πρώτα ο μαθητής, σαφώς. Οπουδήποτε και να βρίσκεται αυτός στην Ελλάδα, ο εκπαιδευτικός οφείλει να είναι εκεί. Το δεχόμαστε και επαυξάνουμε. Αλλά, κα Υπουργέ, τι έχετε να πείτε για το συνάδελφο εκείνο που, θέλοντας να διδάξει εκεί που τον τοποθετήσατε(300 χλμ μακριά από τον τόπο του), πληρώνει 300 ευρώ ενοίκιο σε ένα ακριτικό χωριό νησιωτικό ή μη, ταυτόχρονα με τα ατελείωτα ναύλα μετακινήσεων για να πάει στην οικογένειά του; Όλοι μας συντηρούμε το σπίτι του τόπου κατοικίας μας και ένα σπίτι ανά την Ελλάδα. Ταυτόχρονα, συντηρούμε βενζινάδικα, τρένα, λεωφορεία, αεροπλάνα, πλοία και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, με τη μόνη διαφορά ότι δεν είμαστε μηχανές που γεννούν χρήματα, ούτε εσείς μας φτιάξατε έτσι. Αλήθεια, τι έχετε να πείτε στο δάσκαλο εκείνο που κουβαλάει βιβλιοθήκες στην πλάτη του και κόβει και ράβει για να μετατρέψει το διαλυμένο χώρο που παρέλαβε σε «σχολείο» επειδή αγαπάει το λειτούργημά του και καταλήγει να μένει σε αδειανή τάξη του σχολείου αυτού γιατί δε βρίσκει άλλο μέρος (πραγματικό γεγονός); «Είστε υποχρεωμένος να μείνετε υπό αυτές τις συνθήκες επί 3 συναπτά έτη;» Αυτό θα του πείτε; Και το διαλυμένο σχολείο πώς θα διορθωθεί; (ας είναι καλά ο δάσκαλος…)
-Συμφωνώ με την επανεξέταση και πιθανή αύξηση των μοριοδοτήσεων (μόρια σχολείων, αριθμού παιδιών και γάμου, μεταπτυχιακού)που προτείνουν ορισμένοι συνάδελφοι, αλλά τι γίνεται με τους συναδέλφους που δεν έχουν οικογένεια γιατί έτσι έτυχε…ή δεν πέτυχε; Αυτοί αυτομάτως δεν έχουν δικαιώματα να βρεθούν κάποτε (πριν γεράσουν…)στον τόπο τους; Το αναφέρω αν και παντρεμένη, γιατί δε θεωρώ ότι είμαι ο μοναδικός άνθρωπος πάνω στη γη -υπάρχουν κι άλλοι που δεν είναι σαν κι εμένα.
-Δε μπορούμε να βλέπουμε τα πράγματα μονόπλευρα. Είμαι Λαρισαία και θέλω απίστευτα πολλά μόρια να μαζέψω για να έρθω στον τόπο μου. Όταν το διπλανό σας Υπουργείο αλλάζει τα δεδομένα της συνταξιοδότησης, γνωρίζω ότι θα αργήσω ακόμη περισσότερο για να βρω στον τόπο μου μία θέση. Οι οικογένειές μας δε φταίνε. Θα μου πείτε, ήξεραν τι δουλειά διαλέξαμε, το ίδιο κι εμείς. Εσείς δε μας βοηθάτε καθόλου όμως. Θέλετε να φτιάξετε καλύτερο σχολείο. Πώς θα νιώθατε κα Υπουργέ, αν κάποια στιγμή επισκεπτόσαστε ένα σχολείο και ρωτούσατε ένα παιδί εκπαιδευτικού αν του αρέσει το σχολείο και σας απαντούσε «το μισώ, όχι γιατί δε μου μαθαίνει πράγματα, αλλά γιατί μου στερεί τη μαμά μου, ή το μπαμπά μου»;
Πώς μπορεί ο κάθε συνάδελφος τελικά να ενδιαφέρεται για το σχολείο, όταν είναι 300 χλμ μακριά από το παιδί του που έχει 40 πυρετό, χωρίς να μπορεί να πάει (χιόνισε, δεν έχει θέση το αεροπλάνο κλπ), όταν χωρίζει την οικογένειά του στη μέση, όταν δεν του φτάνουν τα χρήματα να τη συντηρήσει (δεν έχουν όλοι δημοσίους υπαλλήλους για συζύγους), όταν ξέρει ότι θα έρθει στον τόπο του όταν θα πάρουν το νεογέννητο γιο του φαντάρο;
-Συμφωνώ και με το θέμα της αξιολόγησης. Ποιος όμως θα αξιολογήσει την καταλληλότητα αυτών που θα έρθουν να μας αξιολογήσουν, πριν έρθουν φυσικά; Θα είναι βασική προϋπόθεση τα άτομα αυτά να έχουν μπει σε τάξη;
Αν όντως θέλετε να αλλάξετε την κατάσταση, οφείλετε να σκεφτείτε ότι ο εκπαιδευτικός «φτιάχνει» το σχολείο και το σχολείο, με την ευρύτερη έννοια, τον εκπαιδευτικό. Δε μπορούμε να υπολογίζουμε τα κτίρια και να μη δίνουμε σημασία στο ανθρώπινο δυναμικό, ούτε να κοιτάμε το ανθρώπινο δυναμικό χωρίς να έχουμε κτίρια να το στεγάσουμε.
Ευχαριστώ.
Δεν χρειάζεται να χάνουμε το χρόνο μας κάνοντας αναλύσεις για τον τρόπο που από το ΄74 και μετά γίνονται τόσο οι αποσπάσεις όσο και οι μεταθέσεις. Ρουσφετολογικά!!!(95%).Το ζητούμενο συνάδελφοι είναι κατά πόσο είμαστε διατεθιμένοι να υποστούμε πέραν των όσων αντικειμενικών κριτηρίων ( προυπηρεσία, οικογενειακή κατάσταση κλπ ), τη βάσανο της αξιολόγησης. Της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου που παράγουμε, την αξιολόγηση της ποιότητας των γνώσεων που αποκτούν οι μαθητές μας.
Εύκολο είναι να γίνει κάτι τέτοιο. Εφαρμόζεται σε πολλά κράτη στον κόσμο και αποτελεί βασικό κριτήριο και για τις μεταθέσεις αλλά και τις αποσπάσεις ( βλέπε Ηνωμένες Πολιτείες – Αγγλία κ.α )Επιτυγχάνεται δε με την εφαρμογή ενιαίων αξιολογικών τεστ σε μαθητές όλων των επιπέδων Α-θμιας και Β-θμιας εκπάιδευσης με το σύστημα των Πανελλαδικών εξετάσεων. Με τέτοιο τρόπο θα μειωθεί το φαινόμενο των ΄΄Διοικητικών΄΄ις γ εκπαιδευτικών που αδειάζει τα σχολεία και προκαλεί τνωστές δυσλειτουργίες και τα γνωστά ρουσφετολογικά παζάρια.
Σε ότι αφορά τις Διευθύνσεις – υποδιευθύνσεις απαραίτητη προυπόθεση η ύπαρξη πιστοποιητικού σπουδών με αντικέιμενο τη διοίκηση σχολικών μονάδων ή τουλάχιστον βασικών αρχών διοίκησης.
Πρώτα ο μαθητής: Στο στάδιο αυτό καθοριστική σημασία έχει η ανάπτυξη ενός ελκυστικού οράματος το οποίο θα περιγράφει ένα μέλλον επιθυμητό για τους μαθητές-εκπαιδευτικούς-γονείς-κοινωνία. Θεωρώ ότι το πρόταγμα του μαθητή αποτελεί «πολιτική επιλογή ουσίας», είναι η σύγχρονη οραματική εκπαιδευτική πολιτική και μπορεί να εμπνεύσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς σε μια εποχή με έντονα τα σημάδια κούρασης και απαξίωσης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Παρακολουθώντας με ενδιαφέρον τη δημόσια διαβούλευση για την παιδεία παρατηρώ ότι ένα μεγάλο ποσοστό συναδέλφων εκπαιδευτικών δεν διακρίνει τη διαφορά ανάμεσα στο «δημόσιο» και το «ιδιωτικό». Είναι πρωτοποριακό και σημαντικό που πριν από τις αλλαγές η ηγεσία του υπουργείου επιχειρεί να αποσαφηνίσει και να λάβει υπόψη τις προσδοκίες των εμπλεκομένων. Προς το παρόν όμως φαίνεται ότι η διαβούλευση, χάνει το χαρακτήρα που την καθιστά δημόσια, αφού δεν κυριαρχεί το όραμα (πρώτα ο μαθητής) και προβάλλονται αιτήματα «ιδιωτικά» (προσωπικής τακτοποίησης) ξένα με το όραμα.
Στη διαβούλευση αυτή έπρεπε από όλους τους εμπλεκομένους να κυριαρχεί η διάδοση του οράματος, η οποία δε σημαίνει απλή γνωστοποίηση, αλλά εμβάθυνση, εκλαΐκευση, εξειδίκευση, που οδηγεί στον ενστερνισμό και στη δέσμευση σε αυτό των εμπλεκομένων, αφού χωρίς αυτούς δε θα γίνει ποτέ πράξη. Επομένως αυτό πρέπει να προτάσσεται με κάθε τρόπο και από αυτό να εκπορεύονται ως σύγχρονες απαιτήσεις όλες οι προτεινόμενες πολιτικές τόσο για την ποιοτική μεταρρύθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας όσο και για τον «εργασιακό βίο των εκπαιδευτικών» και την επιλογή στελεχών.
Εάν για παράδειγμα προτάξουμε στο διάλογο το νέο ολοήμερο σχολείο, το οποίο έχει ανάγκη η σύγχρονη ελληνική κοινωνία και σημαίνει: διευρυμένο ωράριο, ενιαίο πρόγραμμα, μείωση ύλης και ανάπτυξη της κριτικής σκέψης μέσα από νέα προγράμματα σπουδών, ένταξη της ζώνης πολιτισμού, της γυμναστικής, των τεχνολογιών, της διαπολιτισμικής εκπαίδευσης, των ξένων γλωσσών, μπορούμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα για το ρόλο και τις προσδοκίες των εμπλεκομένων. Γιατί αυτή η πολιτική θα κάνει χρήσιμο και ευχάριστο το σχολείο στο μαθητή, θα του δώσει ελεύθερο χρόνο αφού το απόγευμα δεν θα τρέχει σε εξωσχολικές δραστηριότητες, οι γονείς δεν θα πληρώνουν για τις ίδιες δραστηριότητες και έξω από το σχολείο, και οι εκπαιδευτικοί θα δουν το ρόλο τους αναβαθμισμένο μέσα σε αυτό. Σε αυτό το σχολείο οι ωρομίσθιοι και οι αναπληρωτές μπορούν να εξασφαλίσουν από τη μια ευνοϊκότερη και μονιμότερη εργασιακή σχέση, ενδυναμώνεται ο ρόλος τους, αναβαθμίζεται η προσφορά τους στο σχολείο με κέντρο το μαθητή (παύουν να αισθάνονται ξένο σώμα όπως σήμερα), ενώ ταυτόχρονα αναδεικνύονται και οι απαιτήσεις για την πρόσληψή τους που είναι η παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια και η οποία μπορεί να πιστοποιηθεί μέσω του ΑΣΕΠ, της εμπειρίας τους, των επιμορφώσεων κλπ. Επίσης για τους μόνιμους σημαίνει μείωση του άγχους λόγω της ύλης, αναβάθμιση του ρόλου τους σε ένα αναβαθμισμένο σχολείο που ξανακερδίζει την αξία του στην κοινωνία κλπ.
Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι το θέμα της αξιολόγησης, «καυτή πατάτα». Η σύνδεση του με το όραμα δεν είναι το ίδιο προφανής, εγείρει φόβους και ενεργοποιεί αρνητικά αντανακλαστικά στους εκπαιδευτικούς, ενώ υπηρετεί το πρόταγμα του μαθητή. Η αξιολόγηση, αναμφισβήτητα πλέον, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του σύγχρονου, αναβαθμισμένου σχολείου και μπορεί να συνδεθεί με την ποιοτική, επαγγελματική αναβάθμιση των εκπαιδευτικών, η οποία θα συνοδεύεται με την εκ των προτέρων οικονομική τους αναβάθμιση, την παροχή πολλαπλών ευκαιριών για επιμόρφωση και την ταυτόχρονη αύξηση των δαπανών για την παιδεία. Η αποσπασματική αναφορά για παράδειγμα της αξιολόγησης του νέου εκπαιδευτικού, δημιουργεί παρανοήσεις, ενώ μπορεί να ενεργοποιηθεί η συγκεκριμένη, αναγκαία ρύθμιση συνδυασμένη με τις άλλες αλλαγές.
Τα ανωτέρω παραδείγματα δείχνουν με κάποιο τρόπο ποιο είναι το κύριο ζητούμενο της οραματικής πολιτικής, που τόσο έχει ανάγκη το εκπαιδευτικό μας σύστημα και πόσο απαραίτητες στην υποστήριξή του είναι οι εφτά κατευθυντήριες αρχές για τον «εργασιακό βίο και την εξέλιξη των εκπαιδευτικών» και πώς συνδέονται μ’ αυτό.
Είναι αλήθεια ότι, τις τελευταίες δεκαετίες έχει εμπεδωθεί μια νοοτροπία απαξίωσης του δημόσιου σχολείου και από τους ίδιους τους εκπαιδευτικούς, η οποία οδηγεί πολλές φορές και σε έλλειψη επαγγελματικής και κοινωνικής ευθύνης. Το ζούμε ως εκπαιδευτικοί και ως γονείς. Τροφοδοτήθηκε, από την νομική ασάφεια ή τα παραθυράκια, τη διοίκηση, το συνδικαλισμό, την έλλειψη επιμόρφωσης και αξιολόγησης. Όλο αυτό το πλέγμα οδήγησε ή και εγκαθίδρυσε την έλλειψη εμπιστοσύνης και αξιοπιστίας του υπουργείου έναντι των εκπαιδευτικών και πολλές φορές την αβελτηρία των τελευταίων. Τα ανωτέρω εξηγούν σε μεγάλο βαθμό το φαινόμενο της αγκύλωσης του εκπαιδευτικού συστήματος.
Ίσως είναι πολύ καλή στιγμή για το χτίσιμο αμοιβαίας εμπιστοσύνης. Αφού από τη μια υπάρχει μια πολύ σοβαρή πολιτική ατζέντα για την παιδεία από την νέα υπουργό και από την άλλη υπάρχει μια μεγάλη μερίδα εκπαιδευτικών (φαίνεται αυτό και από ερευνητικά στοιχεία) η οποία κουράστηκε και περιμένει τώρα να αλλάξουν κάποια πράγματα. Δεν θα συγχωρήσει αν δεν γίνουν αλλαγές που διακηρύχτηκαν, όπως για παράδειγμα: σύγχρονο, ανοιχτό σχολείο, τέλος στην αδιαφάνεια κυρίως στην επιλογή των στελεχών και στις αποσπάσεις, τέλος της κοινωνικής και επαγγελματικής τους απαξίωσης, αναβάθμιση του ρόλου τους. (Προσοχή στις παλινωδίες για τα κριτήρια των προσλήψεων, της επιλογής στελεχών και των αποσπάσεων-μεταθέσεων, απογοητεύουν και ακούγονται απόψεις ότι πάλι τα ίδια θα γίνουν.) Σημαντική μεταβλητή είναι ο χρόνος, πολλοί λένε ότι το υπουργείο καθυστερεί. Τολμηρά μέτρα τώρα (επείγον η οργάνωση και διοίκηση της εκπαίδευσης σε όλα τα επίπεδα για να ακολουθήσουν οι ποιοτικές μεταρρυθμίσεις). Κλείνοντας πρέπει να τονίσω ότι είναι πολλοί οι εκπαιδευτικοί που χρειάζονται όραμα, έμπνευση και αλλαγές. Όλοι αυτοί μπορούν και χρειάζεται να γίνουν συνοδοιπόροι, αφού με βάση την ιστορία της ελληνικής εκπαίδευσης καμία διακηρυγμένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν μπόρεσε να γίνει πράξη χωρίς τους εκπαιδευτικούς.
Ε.Μ., δασκάλα
1) Καλώς οι κακώς οι εκπαιδευτικοί διορίστηκαν ως εκπαιδευτικοί. Ήτοι, διορίστηκαν για να παράγουν εκπαιδευτικό έργο. Στην τάξη ή σε άλλες δομές . Εφόσον κάποιος δεν το επιθυμεί, δέον είναι να παραιτηθεί αφού παύει να εξυπηρετεί τον σκοπό για τον οποίο προσλήφθηκε (και τον οποίο είχε αποδεχτεί κατά τον διορισμό του). Εναλλακτικά, εφόσον δεν επιθυμεί πλέον να διδάσκει, ας ακολουθήσει τις υφιστάμενες ανοικτές διαδικασίες μετατάξεων που ισχύουν και για τους υπόλοιπους υπαλλήλους και όχι να επιδιώκει «φωτογραφικές» ιδιαίτερες ρυθμίσεις με πρόσχημα την εμπειρία….
2) Καλώς ή κακώς η ικανότητα του διοικείν δεν είναι αποτέλεσμα μόνο πείρας…απαιτεί και τις απαραίτητες σπουδές στο πεδίο της διοίκησης, τις οποίες και πρέπει να αποδεικνύει.
3) Όλες οι μετατάξεις αλλά και αποσπάσεις (όχι μόνο εκπαιδευτικών) θα πρέπει να ελεγχθούν και αναδρομικώς. Κάθε θέση στο δημόσιο τομέα θα πρέπει να ελέγχεται συνεχώς ως προς την επάρκεια και την σχετικότητα και συνάφεια των σπουδών αυτού που την καταλαμβάνει. Με άλλα λόγια «έκαστος στο είδος του και ανάλογα με τις γνώσεις του». Εξάλλου ότι κάποιος έχει μια εμπειρία σε ένα «πόστο» (το οποίο δεν γνωρίζουμε με ποιες διαδικασίες -συνήθως αδιαφανείς- κατέλαβε) δεν συνεπάγεται ότι κάνει και αποδοτικά την δουλειά του ή κάποιος άλλος πιο κατάλληλος δεν θα την έκανε καλύτερα. Και μάλλον τα αποτελέσματα σε ορισμένους τομείς είναι απογοητευτικά. Αυτό για τα «έμπειρα» στελέχη….
4) Να επανεξεταστούν όλες οι χαριστικές και φωτογραφικές διατάξεις μετατάξεων οι οποίες δεν λαμβάνουν υπόψη κανένα ποιοτικό κριτήριο.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΚΛΑΔΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΞΕΤΑΖΕΤΑΙ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΑ.
ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΩΝ ΓΑΛΛΙΚΩΝ (ΠΕ05) ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΟΥΝ ΚΑΙ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΟΠΟΥ ΔΕ ΔΙΔΑΣΚΟΝΤΑΙ ΓΑΛΛΙΚΑ ΚΑΙ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑ ΤΟΠΟΥΣ ΔΙΕΥΘΥΝΣΕΙΣ. ΟΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΟΥΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ Η ΣΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ (ΟΠΟΥ Ο ΦΟΡΤΟΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟΣ)ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ ΤΟΥ; ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΟΣ ΧΑΡΗ ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΜΕΤΑΘΕΣΗ ΣΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΠΕΡΙΟΧΗ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΑΛΛΑ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΝ ΑΝΟΙΞΕΙ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ!
ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ ΟΛΟΗΜΕΡΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ ΟΡΓΑΝΙΚΕΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΓΙΑ ΕΜΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΕΙ ΛΙΓΑΚΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΩΣ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ Η ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΣΒΕΥΕΙ ΤΗ ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΗΣ 2ης ΞΕΝΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ (ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ 2 ΩΡΕΣ /ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΧΑΝΕΤΑΙ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ Η ΜΙΑ!!!!!!!!!!)ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΥΞΗΘΟΥΝ ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΘΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΙΔΕΙΑΣ. Ο ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΛΙΓΑ ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΥΕ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΚΑΙ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ ΕΚΜΑΘΗΣΗΣ ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ ΑΛΛΑ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ «ΤΟΥ ΚΟΒΟΝΤΑΙ ΤΑ ΦΤΕΡΑ» ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΕΠΑΡΚΕΙΣ ΩΡΕΣ ΝΑ ΒΓΑΛΕΙ ΤΗΝ ΥΛΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΑΠΑΞΙΩΝΕΤΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣ ΩΣ ΔΕΥΤΕΡΕΥΩΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ!!!!!!
Καλημέρα σας,
Ένας εκπαιδευτικός προσλαμβάνεται για να προσφέρει τις υπηρεσίες του σε εκπαιδευτικά ιδρύματα, έχοντας προηγουμένως πραγματοποιήσει τις απαιτούμενες σπουδές.
Κατά το διορισμό του στους φορείς δημόσιας εκπαίδευσης, ουδείς θεωρώ ότι του υποσχέθηκε θέση σε γραφείο υπηρεσίας «δίπλα στο σπίτι του» με απολαβές και μοριοδότηση όμως αντίστοιχη της θέσης όπου έχει διοριστεί (κατά κανόνα απομακρυσμένη περιοχή που δίνει επιπλέον επιδόματα και μόρια).
Εάν στο ανωτέρω προσθέσουμε και την απουσία καθηγητή για τους μαθητές του σχολείου στο οποίο ποτέ δεν υπηρέτησε ο «αποσπασμένος» «εκπαιδευτικός», καταλήγουμε σε μία τεράστια αδικία με ανυπολογιστο κόστος τόσο για τους μαθητές όσο και για τους ορθώς υπηρετούντες εκπαιδευτικούς.
Θέση μου είναι οι διοικητικές θέσεις υπουργείων και υπηρεσιών να καλύπτουνται από αντίστοιχης ειδικότητας υπαλλήλους. Το έργο των εκπαιδευτικών είναι πολύτιμο. Κανένα παιδί και κανένα λόγο δεν πρέπει να το στερείται.
Κατά επέκταση :
-όλοι οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί πρέπει να επιστρέψουν πάραυτα στη θέση που έπρεπε να υπηρετούν
-δεν πρέπει να επιτρέπονται εφεξής οι αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις
-εάν παρελπίδα και λόγω ανωτέρας βίας κάποιος εκπαιδευτικός υπηρετεί σε άλλη υπηρεσία, πρέπει να λαμβάνει οικονομικές απολαβές και μοριοδότιση αντίστοιχη.
Τελειώνοντας να αναφέρω ότι είναι εξαιρετικής σημασίας όλα τα ανωτέρω να θεσμοθετηθούν κατά τέτοιο τρόπο ώστε να μη δίνεται η δυνατότητα διαφορετικών ερμηνειών από κανέναν.
Ευχαριστώ πολύ για τη δυνατότητα που μου δίνετε να εκφράσω τη θέση μου
Καλημέρα σε όλους,
και καλή επιτυχία στην νέα υπουργό.
Οι αποσπάσεις και μεταθέσεις είναι ένα κεφαλαιώδες ζήτημα για εμάς τους εκπαιδευτικούς. Καλός ο προγραμματισμός, αλλά όχι σε βάρος των εκπαιδευτικών και των οικογενειών τους. Δεν μπορεί να είμαστε έρμαια του κάθε υπουργού.
Η πρόθεση του υπουργείου για παραμονή πέραν του ενός έτους στην οργανική τοποθέτηση είναι απαράδεκτη και το υπουργείο θα μας βρει μπροστά του. Επίσης η φημολογούμενη μείωση των αποσπάσεων είναι τραγική και καταστροφική για τον κλάδο.
Ξέρετε και εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε άνθρωποι, έχουμε παιδιά και κάνουμε τον οικογενειακό μας προγραμματισμό. Και μάλιστα είμαστε οι μόνοι υπάλληλοι που ταλαιπωρούνται τόσο πολύ και κάνουν χρόνια μέχρι να πάρουν μια θέση, σχετικά, κοντά στο σπίτι τους. Όποια ιστορία εκπαιδευτικού να ακούσεις έχει να κάνει με χρόνια ταλαιπωρίας, διαμελισμένες οικογένειες και παιδιά που είναι είτε με τον ένα γονέα είτε με τον άλλο.
ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ ΜΕ ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΡΜΑΙΑ ΚΑΝΕΝΟΣ.
Ακούγονται επίσης διάφορα, από το υπουργείο, για ανακλήσεις αποσπάσεων.
Εμείς οι εκπαιδευτικοί είμαστε εργαζόμενοι, είμαστε υπάλληλοι και δεν μπορεί να πληρώνουμε τις αλλαγές των κυβερνήσεων. Δεν μπορεί τη μια το κράτος να μας δίνει απόσπαση και την άλλη να την ανακαλεί.
ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ. ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟΝΙΑ.
Ξέρετε, κάνουμε τον οικογενειακό μας προγραμματισμό, ο οποίος δεν μπορεί να ανατρέπεται ανάλογα με τις διαθέσεις του καθενός.
Όσο αφορά τη εξαγγελία για αντικατάσταση κάθε αποσπασμένου. Δουλειά του υπουργείου είναι να βρίσκει τους αντικαταστάτες και όχι δική μας.
Το δίδυμο Ευθυμίου-Γκεσούλη που ήταν το πιο επιτυχημένο, κατά την άποψη τη δική μου αλλά και της πλειοψηφίας της εκπαιδευτικής κοινότητας, πραγματοποιούσε τις αποσπάσεις και μεταθέσεις πολύ νωρίς, από την άνοιξη, και έτσι, δεν υπήρχε κανένα κενό τον Σεπτέμβριο. Τα τυχόν κενά ήταν γνωστά γρήγορα και καλύπτονταν μέχρι την έναρξη της σχολικής χρονιάς.
ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ (1) ΧΡΟΝΟ
ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΌ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ
ΔΙΚΑΙΕΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΜΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ (ΣΥΝΗΠΗΡΕΤΗΣΗ-ΠΑΙΔΙΑ)
ΟΧΙ ΑΝΑΚΛΗΣΕΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ (ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΝΑ ΑΚΥΡΩΝΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΙΟΝΙΑ ΣΤΙΣ ΔΙΑΘΕΣΕΙΣ ΚΑΝΕΝΟΣ).
ΟΧΙ ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ – ΑΠ’ ΟΤΙ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ – ΔΙΑΛΥΜΕΝΕΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΟΤΑΝ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ. ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕ ΑΠΕΤΥΧΕ.
ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΠΟΛΥΜΗΝΕΣ ΚΟΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ.
Ευχαριστώ για την προσοχή σας.
Υ.Γ. Για να κάνεις μια αλλαγή – και να καταλάβεις τις συνέπειες των πράξεων σου – πρέπει να βάλεις τον εαυτό σου στη θέση του άλλου.
Πώς θα ένοιωθε ο κάθε ή η κάθε υπουργός εάν ανάλογα με τις διαθέσεις άλλων, άλλαζε ξαφνικά τόπο κατοικίας, άλλαζε σχολεία για τα παιδιά της, χώριζε συνεχώς από τον σύζυγο της κλπ? Θα το δεχόταν? Και μάλιστα όταν αυτά συνέβαιναν κάθε φορά που άλλαζε η πολιτική ηγεσία του υπουργείου όπου υπάγεται? Ήπιες αλλαγές λοιπόν, ώστε και το σχολείο να υπηρετείται αλλά και ο εκπαιδευτικός να κάνει με ηρεμία τη δουλειά του. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ – ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ – ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ, ΜΕΤΑ 10 ΚΑΙ 15 ΧΡΟΝΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑΣ, ΝΑ ΕΡΘΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΣΟΥ. ΕΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!!!
Βλέποντας τα σχόλια πολλών συναδέλφων καταλαβαίνω, μετά απο 9 χρόνια εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα -άσχετο με την εκπαίδευση- (πριν διοριστώ με ΑΣΕΠ), γιατί η δημόσια εκπαίδευση έχει καταντήσει έτσι…
ΚΡΙΜΑ!
Πρεπει επιτελους να σταματησουν οι εκπαιδευτικοί να ασκούν καθηκοντα διοικησης σχολειων & σχολικων μοναδων. Πρωτον γιατί κατα κανόνα είναι ανίδεοι και ασχετοι με θεματα διοικησης, και δεύτερον γιατι ετσι είμαστε στη λογική του ‘Γιάννης κερνάει – Γιάννης πίνει’.
Θαπρεπε να προσληφθούν σε θεσεις διευθυντων υποδιευθυντων γραμματεων προισταμενων κλπ πχ αποφοιτοι από την σχολή Δημόσιας Διοικησης ή μεσω ΑΣΕΠ πτυχιουχοι σχολών Διοικησης η/και Μανατζμεντ. Βεβαια θα έπρεπε να υπάρχει και ενας υποδιευθυντής ‘εκπαιδευτικών’ θεμάτων.
Επισης κατι πρεπει να γινει με τους διορισμούς πολυτεκνων γιατί με τον τροπο που γινεται αφενος δημιουργουν εκπαιδευτικα και κοινωνικά προβληματα σε ήδη υπηρετουντες συναδελφους, και αφετερου ειναι προκλητικό να υπάρχει μια ουσιαστικη ‘αργομισθια’ σε περιπτώσεις που δεν εχουν αντικειμενο, και αφετερου (αν ισχυει !) ακομη πιο προκλητικο το γεγονος οτι μπορει να εχουν και ‘δευτερη’ νομιμη δουλεια στον ιδιωτικο τομεα, οντας δημοσιοι υπαλληλοι.
Θα ήθελα κι εγώ να θίξω το θέμα των εκπαιδευτικών αδειών. Είναι γνωστό ότι επικρατεί πλήρης αυθαιρεσία στη χορήγησή τους. Το κάθε ΑΠΥΣΔΕ που αποφασίζει για τη χορήγηση των αδειών κάθε χρόνο εφαρμόζει τα δικά του κριτήρια, ενώ κάποια ΑΠΥΣΔΕ δεν εφαρμόζουν κανένα κριτήριο. Ο νόμος Ν. 2986/2002 (
http://www.fa3.gr/nomothesia_2/nomoth_education/14-perif_diefth-epim-ekp.htm) που ρυθμίζει τα περί εκπαιδευτικών αδειών, προέβλεπε την έκδοση Προεδρικού Διατάγματος που θα ρυθμίζει τα κριτήρια, τα όργανα και τη διαδικασία χορήγησης αδειών, αλλά το ΠΔ αυτό δεν εκδόθηκε ποτέ.
Το αποτέλεσμα είναι οι εκπαιδευτικές άδειες από εργαλείο χρήσιμο (και δαπανηρό!!!) για την αναβάθμιση του εκπαιδευτικού δυναμικού της χώρας να αποτελούν για χρόνια τώρα σημείο τριβής, ρουσφετολογικών πιέσεων και αδιαφάνιας.
Η προσωπική μου εμπειρία είναι, ότι εδώ και 3 χρόνια έχω γίνει δεκτή σε Πολυτεχνική Σχολή για την εκπόνηση διδακτορικής διατριβής, κάθε χρόνο καταθέτω αίτηση για άδεια στην υπηρεσία μου, με δημοσιεύσεις, πρόοδο εργασιών, βαθμούς μαθημάτων, συμμετοχές σε συνέδρια, κλπ. αλλά το ΑΠΥΣΔΕ τον πετάει στα σκουπίδια διαβεβαιώνοντάς με ότι υπάρχουν υπάλληλοι αρχαιότεροι από εμένα στην ειδικότητά μου που έχουν προτεραιότητα.
Μαρία Σκιαδέλλη
Οι εκπαιδευτικοί δεν είναι δάσκαλοι και πρέπει να είναι στην αίθουσα και όχι στα γραφεία για εκεί να προσληφθούν διοικητικοί υπάλληλοι. Οστόχος πρέπει να είναι ένας .Κανένας δάσκαλος σε γραφείο μεταθέσεις μόνο μετά από 2 χρόνια στη θέση που διορίστηκε.
Είμαι νεοδιόριστος δάσκαλος σε μια ακριτική περιοχή.Ταυτόχρονα εδώ και 15 χρόνια πάσχω από ενα σοβαρό δυσίατο νόσημα(ινσουλινοεξαρτώμενος διαβήτης τύπου 1). Αυτό το νόσημα ενώ συγκαταλέγεται σε όλους τους νόμους ειδικών κατηγοριών για την εισαγωγή και μετεγγραφή σε ΑΕΙ, το δημοσιουπαλληλικό κώδικα (δυσίατα νοσήματα), επιδοτείται οικονομικά απο την πρόνοια κτλ., εντούτοις παραλείπεται στους νόμους του Υπουργείου Παιδείας Άρθρο 13/Π.Δ.50/96 για τις Ειδικές κατηγορίες μετάθεσης. Πριν 2 βδομάδες νοσηλεύτηκα για μια σοβαρή επιπλοκή στο νοσοκομείο της Λήμνου και όπως είπε η γιατρός την οποία γνώρισα εδώ στο νησί, καθώς ποτέ άλλοτε στο παρελθόν δεν είχα ερθει στη Λήμνο, με προλάβανε για 2 ώρες(οξεία διαβητική κέτωση).
Θεωρώ πως η Υπουργός θα έπρεπε να προχωρήσει σε έναν ορθολογισμό του νόμου των ειδικών κατηγοριών μετάθεσης με γνώμονα όλων τη διασφάλιση της υγείας και συγκεκριμένα αυτών που ήδη είναι εξασθενισμένη. Γιατί στο πανεπιστήμιο μάθαμε πως οι κοινωνίες κρίνονται απο το πως φέροντε στους ασθενέστερους και οχι στους ισχυρότερους(σύλλογοι πολυτέκνων κτλ.).
παρακολουθώντας με προσοχή τα όσα γράφονται εδώ καθημερινά, αισθάνομαι την ανάγκη να παρέμβω για μία ακόμη φορά.
προσωπικά πιστεύω, πως ο διάλογος για την παιδεία, δεν πρέπει να εξαντλείται σε αμιγώς συνδικαλιστικά θέματα των εκπαιδευτικών.
οι σχέσεις, το ωράριο και οι συνθήκες εργασίας, η μοριοδότηση, οι μεταθέσεις, οι αποσπάσεις και οι αμοιβές των εκπαιδευτικών, είναι σίγουρα πολύ σημαντικά θέματα, που φυσικά μας αφορούν όλους, αλλά νομίζω πως υπάρχουν ζητήματα εξίσου σημαντικά, ίσως και σημαντικότερα, στα οποία, στη μέχρι τώρα συζήτηση, δεν έχει γίνει σχεδόν καμία αναφορά.
αυτά δεν τα λέω για να προβοκάρω το διάλογο, και στ’ αλήθεια νιώθω πολύ αδικημένος – μισθολογικά τουλάχιστον, αλλά αναρωτιέμαι, αν αύριο, όλοι μας πάρουμε μια γενναία μισθολογική αύξηση, σταματήσουν οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, τοποθετηθούμε άπαντες σε σχολεία που βρίσκονται απέναντι από το σπίτι μας και μειωθεί στο μισό ο χρόνος εργασίας μας, θα έχουν λυθεί τα ζητήματα της παιδείας;
θα θεωρούσα πιο εποικοδομητικό, ο διάλογος να ξεκινούσε από τις αρχές, τους στόχους, τις προοπτικές και τα οράματα που έχουμε για την εκπαίδευση. πώς ονειρεύεται άραγε ο καθένας από μας το σχολείο του αύριο;
σε προηγούμενο σχόλιό μου, τόνισα την ανάγκη που υπάρχει για άμεση καταγραφή και αναδιοργάνωση του εκπαιδευτικού χώρου. εξακολουθώ να επιμένω στο ίδιο θέμα, που μπορεί να φαίνεται πεζό, είναι όμως εξαιρετικά ουσιαστικό και μπορεί να διευκολύνει αφάνταστα τη ζωή όλων μας.
έχω την πεποίθηση ότι το πρώτο βήμα που πρέπει να γίνει, είναι η δημιουργία μιας βάσης δεδομένων, με όλα τα στοιχεία του διδακτικού και μαθητικού δυναμικού, καθώς και του συνόλου των υλικοτεχνικών διαθέσιμων μέσων.
αν αυτή η βάση στηθεί σωστά και τροφοδοτηθεί με τα απαραίτητα στοιχεία, ο οποιοσδήποτε ενδιαφερόμενος (από τον ωρομίσθιο που υπηρετεί σε κάποιο ακριτικό νησί, μέχρι την υπουργό παιδείας), θα μπορεί να έχει ανά πάσα στιγμή εικόνα για ένα σωρό στοιχεία, που αν αξιοποιηθούν σωστά, θα κάνουν τη ζωή μας πολύ πιο εύκολη και τη δουλειά μας πολύ πιο ουσιαστική.
στην ελλάδα του 2009, στην εποχή του διαδικτύου, εξακολουθούμε να ψάχνουμε εδώ κι εκεί για διδακτικό υλικό, να μην έχουμε εικόνα του ατομικού μας φακέλλου, να μην μπορεί να βρει κανείς πόσοι μαθητές υπάρχουν σε μια περιοχή, πόσα είναι τα διαθέσιμα κενά, ποιο είναι το μισθολογικό του κλιμάκιο, τις εγκυκλίους που τον αφορούν, ποιοι και πόσοι εκπαιδευτικοί είναι τοποθετημένοι, αποσπασμένοι, ασθενείς, αδειούχοι σε μια περιφέρεια, πόσα τα κρούσματα γρίπης σε μια πόλη…
χιλιάδες εργατοώρες χάνονται καθημερινά για την αποτύπωση στατιστικών στοιχείων, που, όσο φιλότιμες προσπάθειες κι αν καταβληθούν, τα αποτελέσματα, συχνά δεν αποτυπώνουν την πραγματικότητα (ρωτήστε τους τελικούς αποδέκτες τέτοιων στοιχείων, να σας πουν τι βλέπουν τα μάτια τους…).
δε θέλω να συνεχίσω την ανάλυση, καταντάει κουραστικό να συζητάμε τα αυτονόητα, απλά πιστεύω πως της οποιασδήποτε κρίσης και απόφασης, προηγείται η εικόνα των στοιχείων. και δυστυχώς, σαφής εικόνα αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει. και χωρίς τη δυνατότητα να έχει πλήρη εικόνα, τόσο η ηγεσία του υπουργείου, όσο και οι δικές μας συνδικαλιστικές οργανώσεις, ειλικρινά αναρωτιέμαι τι θέσεις μπορούν να πάρουν υπεύθυνα και τι διάλογο μπορούν να κάνουν;
ΤΡΙΕΤΗΣ ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΣΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ:ΟΙ ΕΓΓΑΜΟΙ(ΜΕ ή ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ)ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΠΟΣΠΑΣΘΟΥΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΣΥΝΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ. ΝΑ ΜΗ ΔΙΑΛΥΟΝΤΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ, ΜΕ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ.
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΑΠΟΣΠΑΣΗ, ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙ ΜΟΝΟ ΕΑΝ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ:ΟΙ ΕΓΓΑΜΟΙ(ΜΕ ή ΧΩΡΙΣ ΠΑΙΔΙΑ)ΠΟΥ ΑΠΟΣΠΩΝΤΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΧΩΡΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΛΟΓΟΥΣ.
ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ, ΟΙ ΕΧΟΝΤΕΣ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ(ΥΓΕΙΑΣ κ.α.)ΝΑ ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ.
Ο ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΦΙΚΤΟΣ. ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΚΟΠΟΥΝ ΟΙ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ. ΜΗΝ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΑΛΛΟ ΑΚΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΟΒΑΡΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ.
ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ:ΟΤΑΝ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΩΜΕΝΗ, Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΕΙ. ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΤΑ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΙΑ ΤΟΥ. ΑΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ «ΠΡΩΤΑ Ο ΜΑΘΗΤΗΣ» ΔΕΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ.
Αγαπητή κα Υπουργέ,
Ας υποθέσουμε ότι εγώ ,που είμαι παντρεμένος με συνάδελφο εκπαιδευτικό που έχει οργανική στην Α’ Πειραιά, διορίζομαι του χρόνου. Θα μπορώ να πάρω απόσπαση ή μετάθεση για να συνυπηρετήσω με τη συζυγό μου ή θα πρέπει να έρθει εκείνη στην περιοχή που θα διοριστώ εγώ;
Νομίζω ότι τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να καθοριστούν με απόλυτη σαφήνεια, για να μην αφήνονται και πάλι παραθυράκια και φτάσουμε πάλι στο ίδιο σημείο.
Ευχαριστώ
Αγαπητοί συμμετέχοντες στη διαβούλευση,
αν και έχω καταθέσει ήδη τις απόψεις μου τόσο για τις μεταθέσεις όσο και για τις αποσπάσεις, διαβάζοντας τα σχόλια που έχουν γίνει παίρνω την αφορμή να θέσω κάποια ερωτήματα (πάντα στα πλαίσια της λογικής και μόνο) προς τους ανθρώπους που θα κληθούν να νομοθετήσουν αλλά και να εκφράσω και τις απόψεις μου.
________________
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει να θεωρείται δεδομένο ότι κάποιος θα μετατεθεί ή αποσπασθεί στον τόπο συμφερόντων του.
1η ερώτηση: Έχει τα κότσια το υπουργείο να νομοθετήσει με τρόπο που να λέει ότι για να μετατεθεί ή αποσπασθεί κάποιος πρέπει υποχρεωτικά να υπάρχει σχολείο/α για να τοποθετηθεί;
Δεν νοείται κατά τη γνώμη μου μετακίνηση προσωπικού αν δεν υπάρχει κενό στην περιοχή μετακίνησης εκτός από ειδικές περιπτώσεις (άτομα με αποδειγμένα προβλήματα υγείας, έγκυες, μητέρες με παιδιά κάτω των 5).
________________
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί τα μόρια που έχει μαζέψει κάποιος για να διορισθεί συνεχίζουν να υπολογίζονται και αφού μονιμοποιηθεί.
2η ερώτηση: Για λόγους δικαιοσύνης ως προς τους συναδέλφους που διορίστηκαν μέσω του διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και με το σκεπτικό ότι πρέπει να ξεκινούν όλοι από την ίδια αφετηρία είστε διατεθιμένοι ή να μηδενίζεται τα προϋπάρχοντα μόρια ή να μοριοδοτήσετε με κάποιον τρόπο και την προϋπηρεσία που έχει κάποιος στον ιδιωτικό τομέα;
________________
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί από τότε εφαρμόσθηκε το 60% ΑΣΕΠ – 40% ενιαίος πίνακας, (παρ’ όλη την αδικία που εμπεριέχει) οι διοριστέοι του πίνακα διαλέγουν πρώτοι σχολεία.
3η ερώτηση: Για λόγους δικαιοσύνης και επιβράβευσης των ωρών διαβάσματος και της επιτυχίας τους μήπως θα έπρεπε να διαλέγουν σχολεία πρώτα οι διοριστέοι απ’ το ΑΣΕΠ.
________________
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί εμείς, οι του εκπαιδευτικού κλάδου, να θεωρούμε ότι σε 1, 2. 3 άντε το πολύ σε 4 χρόνια θα μετρατεθούμε εκεί που θέλουμε ή έστω θα αποσπασθούμε. Οι υπόλοιποι δημόσιοι υπάλληλοι γιατί να μην έχουν αυτό το προνόμιο;
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί όσοι δούλεψαν αναπληρωτές ή ωρομίσθιοι λένε ότι έχουν κριθεί στην αίθουσα, άρα είναι άξιοι να μονιμοποιηθούν. Ποιος τους αξιολόγησε και πως; Η αλήθεια όμως είναι ότι ουσιαστικά κανένας μας δεν αξιολογήθηκε ποτέ κι από κανέναν ακόμα και μετά το διορισμό.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί αυτοί που αποσπάσθηκαν σε γραφεία το ένα ή ακόμα και τα δύο πρώτα χρόνια μετά το διορισμό τους αξιολογήθηκαν ως ικανοί να διδάξουν απ’ τους διευθυντές που συνέταξαν την έκθεση αξιολόγησής τους.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί το Υπουργείο Παιδείας διορίζει τους πολύτεκνους χωρίς άλλα κριτήρια ενώ στα υπόλοιπα Υπουργεία δεν συμβαίνει το ίδιο. Οι πολύτεκνοι πτυχιούχοι σχολών που μπορούν να διορισθούν στην εκπαίδευση θεωρούνται προνομιούχοι πολύτεκνοι; Πιστεύω ότι όποια απάντηση και να δοθεί πάντα θα επιδέχεται επιπλέον ερώτημα και δεν θα πείθει ποτέ.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί παίρνουμε το κίνητρο απόδοσης όλοι οι εκπαιδευτικοί, ανεξαιρέτως; Τι σόι κίνητρο είναι αυτό;
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι αποσπασμένοι στα γραφεία καθώς επίσης και οι γυμναστές παίρνουν το επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης.
Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί οι διευθύνσεις εκπαίδευσης απαιτούν απ’ τους ΠΕ02, ΠΕ03 και ΠΕ04 να συμπληρώσουν ωράριο οπωσδήποτε και απ’ τους υπόλοιπους δεν έχουν καμία απαίτηση; Επίσης πάνω σ’ αυτό ποτέ δεν κατάλαβα γιατί να πληρωνόμαστε το ίδιο όλες οι ειδικότητες ανεξαρτήτως ωρών διδασκαλίας, κούρασης και γενικότερα προσφοράς στο σχολείο;
Η αλήθεια είναι ότι ξέφυγα και λίγο απ’ το θέμα αλλά κάπως πρέπει να εκφράσω και τις απορίες μου.
Ένας συνάδελφός σας που δεν τα καταλαβαίνει όλα πολύ καλά
Κωνσταντίνος Ταμπάκος
μαθηματικός
Τρίκαλα
Αδικία λόγω ΠΟΛΥΤΕΚΝΙΑΣ !!!!!!
Είμαι πενηντατριών χρόνων με εξηντατόσα μόρια και αποκλειστική
φροντίδα τέκνου. Δεν υπάρχει ελπίδα να μετατεθώ στην περιοχή της
κατοικίας μου γιατί θα βρίσκονται πάντα μπροστά μου 8 ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ
ΝΕΟΔΙΟΡΙΣΤΟΙ (σε περιοχή με ελάχιστα,έως καθόλου κενά ) !!!!!!!!!!
Ας πάρουμε τα πράγματα λοιπόν με την σειρά γαι να δούμε πως φτάσαμε να συζητάμε σήμερα για αυτόν τον νόμο.Κάποτε πριν 14 περίπου χρόνια όταν ξεκίνησα εγώ να εργάζομαι ως αναπληρωτής υπήρχε μια σχετική ισορροπία σε αποσπάσεις και μεταθέσεις και ο καθένας μάζευε τα μόρια του και περίμενε διορισμό και κατόπιν μετάθεση η και απόσπαση αν υπήρχαν λόγοι.Όλα βέβαια δεν ήταν τέλεια αλλά γίνονταν και μεταθέσεις μετά τον πρώτο χρόνο στην οργανική η και μετά από δυο τρία ανάλογα γίνονταν και αποσπάσεις.Μετά το 2004 και ειδικά τα τελευταία 2 χρόνια περισσότερο φέτος υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και ο λόγος είναι ο νόμος πρόσληψης των πολυτέκνων (περίπου 3500 τέτοιοι διορισμοί).Οι πολύτεκνοι διορίζονται αμέσως μόλις γραφούν στον πίνακα και μάλιστα όπου θέλουν ακόμα και αν δεν υπάρχει αντικείμενο για αυτούς.Τοποθετούνται κοντά στα σπίτια τους σε μικρές και μεγάλες πόλεις και πλέον περισσεύουν .Τα ΠΥΣΔΕ δεν ξέρουν που να τους τοποθετήσουν αναγκάζονται η να τους προκρίνουν έναντι παλαιοτέρων συναδέλφων (δύσκολο αυτό δεν σου πάει) ή τους στέλνουν γραμματειακή υποστήριξη ή υποστήριξη γενικά.Παίρνουν και οργανικές σιγά σιγά έναντι των παλαιότερων.Ερχεται τώρα και η υπουργός και τι λέει τα μάθαμε, στην ουσία όχι μεταθέσεις αμέσως, όχι αποσπάσεις κτλ
Αν συνέχιστεί μάλιστα αυτή η κατάσταση οι λέξεις μετάθεση και απόσπαση θα είναι άγνωστη στο ΥΠΕΠΘ.Και εμείς μαζεύαμε και μαζεύετε μόρια.
ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΩΡΑ ΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΠΟΛΥΤΕΚΝΩΝ
ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΕΥΝΟΙΟΚΡΑΤΙΑ ΥΠΕΡ ΤΟΥΣ
ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕΤΑΤΑΞΗ ΟΣΩΝ ΕΧΟΥΝ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΝΕ ΑΛΛΟΥ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ
ΑΝ ΜΕΙΝΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΝΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΜΟΡΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΗΓΟΥΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΤ ΕΞΑΙΡΕΣΗ.
Προτείνω την αλλαγή του θεσμικού πλαισίου σε ό,τι αφορά στη σύνθεση των υπηρεσιακών συμβουλίων της εκπαίδευσης. Τα συγκεκριμένα όργανα ασκούν διοικητικές λειτουργίες στα θέματα προσωπικού και ως συμβούλια επιλογής προβαίνουν στην επιλογή των στελεχών εκπαίδευσης. Η συμμετοχή των εκπαιδευτικών σε αυτά πραγματοποιείται με συνδικαλιστικές διαδικασίες(αιρετοί εκπρόσωποι). Με αυτό τον τρόπο όμως η συνδικαλιστική παράταξη ασκεί διοικητική λειτουργία, διαχειρίζεται, με άλλα λόγια, ανάγκες και επιθυμίες του εκπαιδευτικού- απόσπαση, μετακίνηση, ανάδειξή του σε θέση στελέχους.
Αυτό καθαυτό το γεγονός, κατά τη γνώμη μου, έρχεται σε αντίφαση με τη φύση και το ρόλο του συνδικαλιστικής παράταξης, της οποίας αποστολή είναι να προβάλλει με βάση τις θεμελιώδεις αρχές της(ιδεολογική αφετηρία,Βασικές θέσεις)την πρότασή της για το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς και επιπλέον να εκφράζει-αγωνιστικά- μέσα από τη δικήτης οπτική γωνία την καθημερινότητα του δασκάλου. Αντ’αυτού η συνδικαλιστική παραταξη έγινε μηχανισμός που αξιοποιεί την παρουσία της στη διοίκηση, για να αναπτύσσει πελατειακές σχέσεις σε βάρος της εκπαιδευτικής λειτουργίας. Πέραν τούτων, τα υπηρεσιακά όργανα δεν εκπονούν, δεν χαράσσουν εκπαιδευτική πολιτική και, επομένως, τι νόημα έχει η συμμετοχή σε αυτά της συνδικαλιστικής παράταξης που αντικέίμενό της είναι ακριβώς η εκπαιδευτική πολιτική;
Η συνύφανση όλα αυτά τα χρόνια συνδικαλισμού και διοίκησης στο χώρο της παιδείας ανέδειξε ότι το πραγματικό διακύβευμα είναι το βόλεμα του εκπαιδευτικού σε κάθε πτυχή της σχολικής ζωής. Οι αιρετοί της εκπαίδευσης, διαχειριζόμενοι αυτό ακριβώς το βόλεμα, δεν διαφέρουν σε ρόλο από τους παλιούς κομματάρχες της πολιτικής ζωής. Είναι οι κομματάρχες της εκπαίδευσης. Οι συνέπειες όμως για τα σχολεία είναι πολύ αρνητικές. Προτείνω ένα πρώτο βήμα διαχωρισμού συνδικαλισμού και διοίκησης: Οι δάσκαλοι που συμμετέχουν στα όργανα διοίκησης δεν αναδεικνύονται με συνδικαλιστικές διαδικασίες, αλλά εκλέγονται μέσα από ενιαίο ψηφοδέλτιο και που για τη συμμετοχή τους σε αυτό τίθενται κριτήρια (χρόνια υπηρεσίας, ίσως και άλλα προσόντα). Είναι, κατά τη γνώμη μου, ένα βήμα,που όμως πρέπει να αξιοποιηθεί και από τους εκπαιδευτικούς, για να σπάσει η αλυσίδα που συνδέει κόμμα, συνδικαλισμό και διοίκηση και η οποία συνιστά γεννήτρα απείρων προβλημάτων στην εκπαίδευση.
με εκτίμηση
Συγγούνας Γεώργιος
-ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ ΘΑ ΛΥΘΕΙ ΕΦΟΣΟΝ ΑΛΛΑΞΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΠΡΟΣΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.ΔΗΛΑΔΗ ΜΟΝΟ ΕΦΟΣΟΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΕΠ ΚΑΙ ΣΕ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΑΝΑ ΝΟΜΟ ΓΝΩΣΤΕΣ ΚΕΝΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΛΕΓΟΝΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΤΕΡΩΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ.ΜΕ ΤΟ ΙΣΧΥΟΝ ΣΥΣΤΗΜΑ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΤΟΥ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΤΟΥ ΑΣΕΠ ΔΙΟΡΙΖΟΝΤΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΙ ΚΑΙ ΣΕ ΘΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΠΕΛΕΞΑΝ ΟΙ 36ΜΗΝΙΤΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΡΕΣΑΝ ΣΤΟΥΣ 24ΜΗΝΙΤΕΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΝ ΟΙ ΤΟΥ ΕΝΙΑΙΟΥ ΠΙΝΑΚΑ ΚΑΙ ΠΑΕΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ.ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΟΥΣ ΗΔΗ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΟΘΕΙ Η ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΜΕΤΑΤΑΞΗ ΣΕ ΚΕΝΗ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ ΤΟΥ ΥΠΕΠΘ ΕΦΟΣΟΝ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ.ΟΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΙ ΣΕ ΣΧΟΛΕΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΕΤΑΤΕΘΟΥΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΙ ΕΦΟΣΟΝ Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ.ΟΛΑ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΡΙΕΤΙΕΣ ,ΑΝΑΚΛΗΣΕΙΣ ΚΛΠ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΚΡΑΥΓΕΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΕΦΟΣΟΝ ΥΙΟΘΕΤΗΘΟΥΝ ΘΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ,ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΙΖΟΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ.ΓΙΑΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΥΠΕΠΘ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΕΝ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ ΝΑ ΨΑΧΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΣΤΗ ΚΑΤΑΛΛΗΛΗ ΘΕΣΗ,ΓΙΑ ΤΟ ΒΥΣΜΑ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Η ΥΠΟΥΡΓΟΣ.
ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΥΝΥΠΗΡΕΤΗΣΗ ΙΣΧΥΕΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΣΥΖΥΓΟΥΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ¨ΟΙ ΣΥΖΥΓΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΟΤΑ,ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΩΝ,ΥΠΟΥΡΓΕΙΩΝ ΚΛΠ ΤΙ ΚΑΝΟΥΝ¨ ΤΟ ΔΙΑΛΥΟΥΝ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ.ΩΡΑΙΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΑΙΔΕΙΑΣ.ΠΑΝΩ ΑΠΟΛΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ.
κα. Υπουργέ
Προφανώς ή κύρια στόχευση της ανοιχτής διαβούλευσης δεν είναι η ανάδειξη άκρως εστιασμένων προτάσεων που σαφώς εμπεριέχουν τον κίνδυνο της ατομικής μικροσυφεροντολογικής ή εάν θέλετε της καθαρά συντεχνιακής προσέγγισης.Βέβαια δεν είμαι απαραίτητα αρνητικός έναντι των παραπάνω προσεγγίσεων εφόσον τούτες χαρακτηρίζονται από μέτρο,λογική, κοινωνική αλληλεγγύη και ευαισθησία.Θα ήθελα όμως να συμπληρώσω πως η επιλογή των συγκεκριμένων θεματικών και ο τρόπος με τον οποίο ετέθεσαν, οδηγεί άκριτα στο εσφαλμένο συμπέρασμα πως γιά την κακοδαιμονία του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος, την κύρια εάν όχι την αποκλειστική ευθύνη την έχει ο Έλληνας εκπαιδευτικός (μόνιμος,αναπληρωτής,ωρομίσθιος).
Θα αρκεστώ λοιπόν σε μία γενική τοποθέτηση ως πολίτης,γονέας και εκπαιδευτικός.
Όπως γνωρίζουμε τουλάχιστον αυτοί που ασχολούμαστε ενεργά με την εκπαίδευση, τα ζητήματα που την αφορούν είναι και σύνθετα και δυσεπίλυτα.Θεωρώ λοιπόν ότι η προσπάθεια γιά να δωθεί μία ικανοποιητική διέξοδος από το τέλμα των τελευταίων δεκαετιών πρέπει να ξεκινήσει απο την περίφημη «μεταρύθμιση»΄.Ποιό πρέπει να είναι το σύγχρονο ή καλύτερα το ελληνικό σχολείο του μέλλοντος.Εάν ξεκαθαρίσουμε γρήγορα με τη βασική τούτη αρχή, τότε θα αναδειχθεί το σύγχρονο τοπίο της ελληνικής εκπαοδευτικής πραγματικότητας και θα μπορούμε να ομιλούμε γιά τρόπο διορισμού,γιά διαδικασίες μεταθέσεων και αποσπάσεων, γιά επιλογή στελεχών εκπαίδευσης και άλλα σχετικά θέματα.
Θεωρώ πως πρώτα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε γρήγορα και ουσιαστικά με τους επιμέρους στόχους του εκπαιδευτικού μας συστήματος (σε όλες του τις βαθμίδες), διότι ο σκόπος του είναι «δεδομένος» και φυσικά συνταγματικά κατοχυρωμένος, και στη συνέχεια με άμεσα και αποφασιστικά βήματα, να καταστούν πράξη, όλες οι απαραίτητες διοικητικές,υπηρεσιακές και άλλες τομές που χρειάζονται.
Και γιά να γίνω πιό σαφής,εάν όντως αλλάξει το ανελκυστικό υπάρχον αναλυτικό πρόγραμμα και των δύο εκπαιδευτικών βαθμίδων, προστεθούν είτε αφαιρεθούν διδακτικά αντικείμενα,εκσυγχρονιστεί ο τρόπος διδασκαλίας, διαφοροποιηθεί η διαδικασία πρόσβασης στην Γ΄Βάθμια κ.λ.π. τότε και μόνο τότε θα προκύψουν τα νέα δεδομένα που θα οδηγήσουν σε σοβαρές και στοχευμένες προτάσεις-λύσεις.
Όσον αφορά τις αποσπάσεις δεν αποτελούν το μείζον πρόβλημα της ελληνικής εκπαίδευσης, αλλά συνολικότερα ακανθώδες ζήτημα της δυσλειτουργίας, των ελλείψεων και των αγκυλώσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα.Βέβαια θα μπορούσαν να παρθούν άμεσες αποφάσεις γιά εξόφθαλμες περιπτώσεις όπως π.χ. τα μόρια της επαρχίας που ακολουθούν την απόσπαση στο ΥΠΕΠΘ.
Αναφορικά με τα θέματα των μεταθέσεων μιά ενδεχομένως δικαιότερη πρόταση γιά τη μοριοδότηση θα ήταν, η γεναία και απόλυτα αναλογική πριμοδότηση των τέκνων από το πρώτο παιδί και όχι στη λογική του έχεις μέχρι τρία παιδιά κάτσε και περίμενε, έχεις τέσσερα και πάνω, σήκω και τρέχα.Με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσαν πάντοτε με κανόνες, να πριμοδοτούνται και τα τέκνα στο ζήτημα του διορισμού και να αποτελούν κριτήριο συνολικής και όχι επιλεκτικής κοινωνικής πολιτικής. Είναι προφανές πως στην Ελλάδα δεν περισσεύει κανείς και τα κίνητρα δημογραφικής λογικής, πρέπει να αφορούν τα πάντα και τους πάντες.
Ενδεχόμενες λύσεις θα μπορούσε να προσφέρει και ορθολογίκευση και η ενίσχυση του θεσμού των αμοιβαίων μεταθέσεων.
Επιπρόσθετα πολλαπλές λύσεις, στο ζήτημα των μεταθέσεων, θα μπορούσαν να προκύψουν από την προοπτική της οργανικότητας της θέσης ανά γραφείο εκπαίδευσης κάτι που βέβαια προυποθέτει ισχυρές διοικητικές, εκπαιδευτικές, υλικοτεχνικές και κτιριακές υποδομές, ώστε το μέτρο να οδηγήσει στη βελτίωση τόσο του εργασιακού βίου του εκπαιδευτικού όσο και στην απόδοση του, που θα αντανακλά άμεσα στο ζητούμενο της παιδείας που δεν είναι άλλο απο τη συνολική πρόοδο του μαθητή- πολίτη.
Λίγα λόγια και γιά την «ελίτ» των μεταθέσεων τα πειραματικά και μουσικά σχολεία και φυσικά τα ελληνικά εκπαιδευτικά ιδρύματα του εξωτερικού.Εάν η διεύθυνση προσωπικού του ΥΠΕΠΘ προβεί σε μία σύντομη όμως ενδελεχή έρευνα, αναφορικά με τα τυπικά προσόντα (με βάση τους υπάρχοντες Νόμους και Υπουργικές αποφάσεις) των εκπαιδευτικών που γιά δεκαετίες καταλαμβάνουν τις συγκεκριμένες θέσεις είμαι σίγουρος πως θα βρεθεί προ εκπλήξεων.
Συμπερασματικά θεωρώ πως τα ζητήματα της εκπαίδευσης- εκπαιδευτικής πολιτικής μπορούν να επιλύονται αφενός στη βάση των γενικών κατευθυντήριων αρχών και αφετέρου στη προοπτική της επιμέρους προσέγγισης με γνώμονα το γενικότερο εθνικό-κοινωνικό
συμφέρον.Ενδεχόμενες κινήσεις με κριτήριο τον «πολιτικό» εντυπωσιασμό σπέρνουν θύελες και θερίζουν καταιγίδες με μοναδικό χαμένο τα παιδιά και την κοινωνία μας
Με εκτίμηση
Δρ. Ιάκωβος Ηλιάδης
Θα ήθελα, εκφράζοντας και τη δική μου άποψη όσον άφορα τις προτάσεις της κ.Διαμαντοπούλου, να θέσω μία ερώτηση:Τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα η εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες τα δημιουργούν οι εκπαιδευτικοί?Αλλάζοντας η κ.Διαμαντοπούλου το τρόπο πρόσληψης αυτών θεωρεί πως θα προσφέρεται στα παιδιά καλύτερη εκπαίδευση?Με θυμώνει και με απογοητεύει ως πολίτη, το γεγονός ότι κάποιοι υποκρίνονται και ενδιαφέρονται δήθεν για μία καλύτερη παιδεία και πίσω από τα όποια μέτρα κρύβονται οικονομικά συμφέροντα. Δεν συμφωνώ με τις απόψεις της Υπουργού και τις θεωρώ προσωπικά άδικες.Γιατί να διορίζονται με γραπτό διαγωνισμό μόνο οι εκπαιδευτικοί? Θα πρέπει τότε αυτός ο τρόπος πρόσληψης να ισχύσει για όλους τους πτυχιούχους Α.Ε.Ι και Τ.Ε.Ι ώστε να υπάρχει δικαιοσύνη.Ο καλός εκπαιδευτικός κρίνεται στην πράξη,όταν έλθει αντιμέτωπος με διάφορες καταστάσεις όπου πρέπει να δείξει υπομονή και αγάπη για τα παιδιά.Ολοι ξέρουμε πιο είναι το σωστό και τι απάντηση πρέπει να δώσουμε σε μία ερώτηση παιδαγωγικού ή διδακτικού αντικειμένου.Το θέμα είναι να το πράττουμε κιόλας. Επίσης ποιός είναι αυτός που θα κρίνει, όταν διοριστώ, αν είμαι καλή ή κακή δασκάλα. Με ποιό δικαίωμα να είμαι δόκιμη επί δύο χρόνια. Οι υπόλοιποι συνάδελφοι πριν από μας γιατί δεν κρίθηκαν.Πιστεύω ότι η πρόσληψη μέσω ΑΣΕΠ με μοριοδότηση είναι πιο δίκαιο μέτρο. Να μετράει ο βαθμός πτυχίου καταρχήν, η προυπηρεσία, η οικογενειακή κατάσταση, μεταπτυχιακοί τίτλοικ.λ.π.Τελειώνοντας θα ήθελα να πω ότι όταν λειτουργούμε με την ενσυναίσθηση, όταν βάζουμε τη θέση μας στη θέση του άλλου, κάνουμε λιγότερα λάθη!
Σχετικά με τις μεταθέσεις χρειάζεται μια ριζική αλλαγή στον τρόπο μοριόδοτησης η οποία να εξυπηρετεί τον εξής στόχο: «ΕΙΝΑΙ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΣΕ ΣΧΟΛΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ ΣΤΗΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥ Η ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΑΥΤΟΣ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΙΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ» Ένα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να είναι το εξής:
1) Η 1η επιλογή κάθε εκπαιδευτικού να είναι το 1ο κριτήριο για μετάθεση
Δηλαδή μια οργανική θέση διεκδικείται μόνο από αυτούς που την έχουν δηλώσει ως πρώτη επιλογή. Αν δεν υπάρχουν εκπ/κοι που να την έχουν ως 1η επιλογή εξετάζονται οι αιτήσεις αυτών που την έχουν σε 2η θέση και ούτω καθεξής.
2) Η εντοπιότητα να αποτελεί το δεύτερο κατά σειρά κριτήριο
Δηλαδή από τους εκπαιδευτικούς με την ίδια πρώτη προτίμηση προτάσσονται αυτομάτως αυτοί που έχουν εντοπιότητα
3) Συνυπηρέτηση το τρίτο κατά σειρά κριτήριο.
4) Μοριά υπηρεσίας και άλλα μόρια
Επίσης σχετικά με τις αποσπάσεις σε γραφεία/φορείς δεν πρέπει οι εκπ/κοι αυτοί να παίρνουν τα μόρια της οργανικής τους αλλά τα μόρια του γραφείου/φορέα που υπηρετούν.
Παρακολουθώ την συζήτηση με αρκετό ενδιαφέρον ως διοικητικός του ΥΠΕΠΘ αλλά και ταυτόχρονα εκπαιδευτικός. Θα είμαι λίγο σκληρός όντας σε νησιωτική παραμεθόριο περιοχή, όπου έχω βαρεθεί να βλέπω τα σχολεία μας κέντρα διερχομένων και έχω σιχαθεί τις ρουσφετολογικές αποσπάσεις. Τα σχολεία μας γεμάτα με εκπαιδευτικούς, υπεράριθμους θα έλεγα, αλλά η πραγματικότητα μετά τις αποσπάσεις απογοητευτική.
Κύριοι και κυρίες διορίζεστε στην εκπαίδευση επειδή υπάρχουν ανάγκες συγκεκριμένες και αυτές προορίζεστε να καλύψετε, όχι να σας τοποθετήσουν σπίτι σας. Αν υπάρχουν ανάγκες στην Τήλο εκεί θα πάτε και όχι στη Λάρισα, αν δεν σας αρέσει να αλλάξετε επάγγελμα. Το ότι πήρατε ένα πτυχίο δεν σημαίνει ότι έχει υπογράψει συμβόλαιο το έρημο κράτος να σας διορίσει οπωσδήποτε και δη στο σπίτι σας. Κάθε χρόνο 400 από την Α/θμια και άλλοι 400 από την Β/θμια εκπαίδευση μετατίθενται από τη Δωδεκάνησο αν λάβουμε υπόψη και τις αποσπάσεις (ρουσφετολογικές ή μη) είναι θαύμα που λειτουργούν τα σχολεία (ο θεός να πει). Τα παιδιά που καλείστε να εκπαιδεύσετε, που λόγω αυτών άλλωστε διορισθήκατε, τα εγκαταλείπετε. Είναι Δεκέμβριος και όμως σχολεία που έχουν δύο Αγγλικών στο δυναμολόγιο δεν κάνουν Αγγλικά για να πάτε ΕΣΕΙΣ στα σπίτια σας, για να βγάζετε φωτοτυπίες σε κάποιο γραφείο. Γνωρίζω ωρομίσθιους που για να μαζέψουν 4 μόρια ξεσπιτώνονται, φέρνουν τα παιδιά τους μαζί ή ακόμα και τα αφήνουν, αυτοί οι παρακατιανοί της εκπαίδευσης θα καλύψουν τα ρουσφέτια σας. Αυτή είναι ή εκπαίδευση που θέλετε; Αύριο συνάδελφοί σας με αυτή τη νοοτροπία θα διδάξουν τα παιδιά σας και θα αναγκαστείτε να τα στείλετε στο φροντιστήριο για να μάθουν. Η εκπαίδευση είναι λειτούργημα και προσφορά. Η εκπαίδευση θα πρέπει να λειτουργεί υπέρ των παιδιών και της κοινωνίας πρωταρχικά, μετά υπέρ των εκπαιδευτικών.
Προτείνω άμεση κατάργηση των αποσπάσεων, αν θέλετε να τις διατηρήσετε τότε θα πρέπει να εφαρμοστεί ο Κώδικας των Δημοσίων Υπαλλήλων που απαγορεύει τις αποσπάσεις για υπαλλήλους που δεν έχουν συμπληρώσει τα δύο χρόνια (μονιμοποίηση) στο Δημόσιο,άραγε γιατί δεν εφαρμόζεται; Δεν υπάρχει εξαίρεση και να υπήρχε αφορούσε τον προηγούμενο Κώδικα του 1999 και όχι του 2007, τουλάχιστον δεν πέρασε από την Βουλή τέτοιο πράγμα. Αν ακόμα θέλετε να εξαιρείτε τους εκπαιδευτικούς από τον Κώδικα, τότε θα πρέπει να δημοσιεύονται όλες οι αποσπάσεις, οι λόγοι απόσπασης και να υλοποιούνται αφού αναλάβει υπηρεσία ο αντικαταστάτης, όπως γινόταν επί ΠΑΣΟΚ και όχι αυτό που γινόταν τα τελευταία 5 χρόνια ο αποσπαζόμενος να φεύγει άμεσα και τα σχολεία να περιμένουν μήνες για αντικαταστάτη.
Την επιβάρυνση του Προϋπολογισμού λόγω όλων αυτών των αποσπάσεων την έχετε λάβει υπόψη σας; Κάθε αποσπαζόμενος σημαίνει ότι πρέπει να καλυφθεί με αναπληρωτή ο οποίος για να πληρωθεί πρέπει να λάβει Αριθμό ΥΔΕ δηλαδή επιβάρυνση του Προϋπολογισμού. Δεν θα έπρεπε, εφόσον, από αυτές τις αποσπάσεις προκύπτει επιβάρυνση του Προϋπολογισμού, να υπάρχει κοινή υπουργική απόφαση; Δεν έχω δει κάτι τέτοιο που σημαίνει ότι υπάρχει και πρόβλημα Συνταγματικό, ιδιαίτερα με τις εντός ΠΥΣΠΕ-ΠΥΣΔΕ αποσπάσεις.
ΚΥΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕ,
ΕΠΙΣΤΡΕΨΤΕ ΠΙΣΩ ΤΙΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΒΟΛΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΙΚΩΝ ΜΟΝΑΔΩΝ 2010-2011. ΓΡΑΦΟΥΝ ΨΕΜΑΤΑ!!! ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΚΑΙ ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΜΑΘΗΤΕΣ ΔΕΝ ΠΡΟΤΕΙΝΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ, ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΟΥ ΝΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΘΕΣΕΙΣ-ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΑΡΑΝΟΜΑ ΟΜΗΡΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ!!! ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΟΗΜΑ ΟΙ ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΕΑΝ ΔΕΝ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΕΤΕ ΑΥΤΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΠΕΙΓΟΝ!!!
ΚΥΡΙΑ ΥΠΟΥΡΓΕ,
ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ ΔΩΣΤΕ ΧΡΗΜΑΤΑ!!! ΟΧΙ «ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ» ΣΤΙΣ ΠΛΑΤΕΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ!!! ΑΡΚΕΤΑ!!! ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ ΑΛΛΟ!!!
Μπορεί να τελευταία χρόνια να έγιναν υπερβολές στις αποσπάσεις και μάλιστα την προεκλογική περίοδο έγινε χαμός αλλά για τις αποσπάσεις σε διοικητικές θέσεις τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται εκ πρώτης όψεως. Στις αποσπάσεις αυτές δόθηκε το κίνητρο των μορίων της οργανικής γιατί δεν βρίσκονταν εκπαιδευτικοί να θέλουν απόσπαση γιατί οι συνθήκες (ωράριο, διακοπές κλπ) δεν είναι καλύτερες από τα σχολεία. Στα γραφεία κύριοι έχει δουλειά και μάλιστα πάρα πολλή δουλεία (ωρομίσθιοι, ολοήμερο, β ξένη γλώσσα, μισθοδοσία, αναπληρωτές, e-datacenter, survey, αιτήσεις πρόσληψης κ.ααααααα.) και εάν δεν υπάρξει κίνητρο θα ψάχνετε να βρείτε εκπαιδευτικούς για απόσπαση. Εάν θέλετε να μαζέψετε την κατάσταση ασχοληθείτε με αυτούς που αποσπώνται στους Βουλευτές, στην εκκλησία κλπ
Σχετικά με τις αποσπάσεις- μεταθέσεις: συμφωνώ με τα περισσότερα σε αυτό το άρθρο.
Οι μεταθέσεις/βελτιώσεις γίνονται με αξιοκρατικό τρόπο, αρκεί να υπάρχουν πραγματικά οργανικά κενά και όχι εικονικά.
Οι πολύτεκνοι δεν πρέπει να κατοχυρώνουν οργανική θέση, έναντι παλαιότερων συναδέλφων στην ίδια σχολική μονάδα και ίδιο κλάδο. Απλώς να παίρνουν περισσότερα μόρια -ανάλογα των παιδιών- στην διαδικασία μετάθεσης/βελτίωσης/απόσπασης.
Οι αποσπασμένοι πρέπει να παίρνουν τα μόρια της θέσης απόσπασης.
Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,
Είμαι επιτυχούσα στους διαγωνισμούς Α.Σ.Ε.Π. για πρόσληψη εκπαιδευτικών κατά τα έτη 2005, 2007, 2009. Με τα μόρια που συγκέντρωσα αποκλειστικά από το Α.Σ.Ε.Π. εργάσθηκα ως ωρομίσθια φιλόλογος κατά το σχολικό έτος 2007-2008 και κατόπιν ως αναπληρώτρια κατά τα έτη: α) 2008-2009 και β) 2009-2010. Στο τέλος Ιουνίου 2010 θα έχω συγκεντρώσει πάνω από 20 μήνες προυπηρεσία. Δεν είναι αρκετή λοιπόν η επιτυχία σε τρεις διαγωνισμούς του Α.Σ.Ε.Π. (και μάλιστα σ΄έναν τόσο ανταγωνιστικό κλάδο όπως είναι ο κλάδος ΠΕ 02 Φιλολόγων) και τόσοι μήνες προυπηρεσίας ώστε να διορισθεί κάποιος;
Με τιμή
Παρασκευή