Οι παρ. 2-4 του στοιχείου Α’ του άρθρου 11 του π.δ. 79/2017 (Α′ 109) αντικαθίστανται ως εξής:
«2. Κατανομή του χρόνου ανά διδακτικό αντικείμενο στα 6/θεσια και άνω Δημοτικά Σχολεία:
| ΤΑΞΕΙΣ | Α | Β | Γ | Δ | Ε | ΣΤ | |
| Α/Α | ΜΑΘΗΜΑΤΑ | Ενιαίος Τύπος | |||||
| 1 | ΓΛΩΣΣΑ | 9 | 9 | 8 | 8 | 7 | 7 |
| 2 | ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ | 5 | 5 | 4 | 4 | 4 | 4 |
| 3 | ΙΣΤΟΡΙΑ | 2 | 2 | 2 | 2 | ||
| 4 | ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ | 3 | 3 | 2 | 2 | ||
| 5 | ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ | 2 | 2 | ||||
| 6 | ΦΥΣΙΚΑ | 3 | 3 | ||||
| 7 | ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 1 | 1 | ||||
| 8 | ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ | 2 | 2 | 1 | 1 | ||
| 9 | ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | ||||||
| Εικαστικά | 2 | 2 | 1 | 1 | 1 | 1 | |
| Μουσική | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | |
| Θεατρική Αγωγή | 1 | 1 | 1 | 1 | |||
| 10 | ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 3 | 3 | 3 | 3 | 2 | 2 |
| 11 | ΑΓΓΛΙΚΑ | 2 | 2 | 3 | 3 | 3 | 3 |
| 12 | ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΝΗ | 3 | 3 | 2 | 2 | ||
| 13 | 2η ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ | 2 | 2 | ||||
| 14 | ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 |
| ΣΥΝΟΛΟ ΩΡΩΝ | 30 | 30 | 30 | 30 | 30 | 30 | |
- Κατανομή του χρόνου ανά διδακτικό αντικείμενο στο 4/θέσιο Δημοτικό Σχολείο:
| Α/Α | ΜΑΘΗΜΑΤΑ | Τμήμα συνδιδασκαλίας Γ’ – Δ’ | Τμήμα συνδιδασκαλίας Ε’ – ΣΤ’ | ||||||||
| Α΄ | Β΄ | Γ΄ | Δ΄ | Συνδιδασκαλία Γ’-Δ’ | Σύνολο ωρών Γ’ – Δ’ | Ε΄ | ΣΤ΄ | Συνδιδασκαλία. Ε-ΣΤ | Σύνολο ωρών Ε ’- ΣΤ’ | ||
| Α | Β | Γ’ – Δ’ | Ε’- ΣΤ’ | ||||||||
| 1 | ΓΛΩΣΣΑ | 9 | 9 | 8 | 8 | 7 | 7 | ||||
| 2 | ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ | 5 | 5 | 3 | 3 | 6 | 3,5 | 3,5 | 7 | ||
| 3 | ΙΣΤΟΡΙΑ | 2 | 2 | 2 | 2 | ||||||
| 4 | ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ | 3 | 3 | 2 | 2 | ||||||
| 5 | ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ | 2/2 | 1 | ||||||||
| 6 | ΦΥΣΙΚΑ | 3 | 3 | ||||||||
| 7 | ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 1 | 1 | ||||||||
| 8 | ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ | 2/2 | 1 | 2/2 | 1 | ||||||
| 9 | ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ* | 4 | 4 | 3 | 3 | 2/2 | 1 | ||||
| 10 | ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 3 | 3 | 3 | 3 | 2 | 2 | ||||
| 11 | ΑΓΓΛΙΚΑ | 2 | 2 | 3/2 | 3/2 | 3 | 3/2 | 3/2 | 3 | ||
| 12 | ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΝΗ | 3 | 3 | 2/2 | 1 | ||||||
| 13 | 2η ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ | 1/2 | 1/2 | 1 | |||||||
| 14 | ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΊΑΣ | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | ||||
| ΣΥΝΟΛΟ | 30 | 30 | 30 | 30 | |||||||
- Κατανομή του χρόνου ανά διδακτικό αντικείμενο στο 5/θέσιο Δημοτικό Σχολείο:
| Α/Α | ΜΑΘΗΜΑΤΑ | Τμήμα συνδιδασκαλίας Γ’ – Δ’ | |||||||
| Α΄ | Β΄ | Γ΄ | Δ΄ | Συνδιδασκαλία Γ’ – Δ’ | Σύνολο ωρών Γ’ – Δ’ | Ε΄ | ΣΤ΄ | ||
| 1 | ΓΛΩΣΣΑ | 9 | 9 | 8 | 8 | 7 | 7 | ||
| 2 | ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΑ | 5 | 5 | 3 | 3 | 6 | 4 | 4 | |
| 3 | ΙΣΤΟΡΙΑ | 2 | 2 | 2 | 2 | ||||
| 4 | ΜΕΛΕΤΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ | 3 | 3 | 2 | 2 | ||||
| 5 | ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ | 2 | 2 | ||||||
| 6 | ΦΥΣΙΚΑ | 3 | 3 | ||||||
| 7 | ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 1 | 1 | ||||||
| 8 | ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ | 2/2 | 1 | 1 | 1 | ||||
| 9 | ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ* | 4 | 4 | 3 | 3 | 1 | 1 | ||
| 10 | ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ | 3 | 3 | 3 | 3 | 2 | 2 | ||
| 11 | ΑΓΓΛΙΚΑ | 2 | 2 | 3/2 | 3/2 | 3 | 3 | 3 | |
| 12 | ΕΥΕΛΙΚΤΗ ΖΩΝΗ | 3 | 3 | 2/2 | 1 | ||||
| 13 | 2η ΞΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ | 2 | 2 | ||||||
| 14 | ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | ||
| ΣΥΝΟΛΟ | 30 | 30 | 30 | 30 | 30 | ||||
| *Αισθητική Αγωγή | |||||||||
| Εικαστικά | 2 | 2 | 1 | ||||||
| Μουσική | 1 | 1 | 1 | ||||||
| Θεατρική Αγωγή | 1 | 1 | 1 |
Το μάθημα της Γλώσσας διδάσκεται για εννέα (9) ώρες στις Α` και Β` τάξεις, για οκτώ (8) στις Γ` και Δ` και για επτά (7) ώρες στις Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα των Μαθηματικών διδάσκεται για πέντε (5) ώρες στις Α` και Β` τάξεις και για τέσσερις (4) ώρες στις Γ`, Δ`, Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα της Ιστορίας διδάσκεται για δύο (2) ώρες στις Γ`, Δ`, Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Η Μελέτη Περιβάλλοντος διδάσκεται για τρεις (3) ώρες στις Α` και Β` τάξεις και για δύο (2) ώρες στις Γ` και Δ` τάξεις.
Το μάθημα της Γεωγραφίας διδάσκεται για δύο (2) ώρες στις Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα των Φυσικών διδάσκεται για τρεις (3) ώρες στις Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής διδάσκεται για μία (1) ώρα στις Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα των Θρησκευτικών διδάσκεται για δύο (2) ώρες στις Γ` και Δ` τάξεις και για μία (1) ώρα στις Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα της Φυσικής Αγωγής διδάσκεται για τρεις (3) ώρες στις Α`, Β`, Γ`, και Δ` τάξεις και για δύο (2) ώρες στις Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα των Αγγλικών διδάσκεται για δύο (2) ώρες στις Α` και Β` τάξεις και για τρεις (3) ώρες στις υπόλοιπες τάξεις.
Η δεύτερη ξένη γλώσσα διδάσκεται για δύο (2) ώρες στις Ε` και ΣΤ` τάξεις.
Το μάθημα των Τ.Π.Ε. διδάσκεται για μία (1) ώρα εβδομαδιαίως σε όλες τις τάξεις.
Η Ευέλικτη Ζώνη διδάσκεται για τρεις (3) ώρες στις τάξεις Α` και Β` και για δύο (2) ώρες στις τάξεις Γ` και Δ`.
Απαράδεκτο το γεγονός ότι παραμένει η διάταξη που έφερε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2016 με τα Θρησκευτικά στην Ε΄ και στην ΣΤ΄ να διδάσκονται 1 ώρα την εβδομάδα, εξισώνοντας τα με τα εικαστικά και μουσική. Απόλυτη ισοπέδωση την ίδια ώρα που το Σύνταγμα προβλέπει την ανάπτυξη της θρησκευτικής συνείδησης των μαθητών. Με 1 ώρα την εβδομάδα θα γίνει η ανάπτυξη την θρησκευτικής συνείδησης;;; Άμεση αλλαγή του χρόνου διδασκαλίας του μαθήματος των Θρησκευτικών στις 2 ώρες εβδομαδιαίως. Και περιμένουμε από την κυρία υπουργό πλήρη εναρμόνιση με τις αποφάσεις του ΣτΕ για την συγγραφή των νέων βιβλίων για τα Θρησκευτικά!
Απορίας άξιο είναι πως θα ενταχθούν καινούριες θεματικές στο Δημοτικό μεταξύ των οποίων και η Ρομποτική, SΤΕΜ και Νέες Τεχνολογίες με ιδιαίτερη έμφαση στην ανάπτυξη ψηφιακών δεξιοτήτων και της Πληροφορικής όπως ανέφερε η Υπουργός Παιδείας (https://www.youtube.com/watch?v=cc5dj9BQEz0) με ΜΟΝΟΩΡΟ μάθημα Πληροφορικής. ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 2ΩΡΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΑΞΗ καθώς η ψηφιακή γνώση και δεξιότητα δηλαδή ο ψηφιακός γραμματισμός των μαθητών ήδη από τα πρώτα βήματα της σχολικής ζωής τους είναι απαραίτητα εφόδια «επιβίωσης» στην σύγχρονη ψηφιακή εποχή παρέχοντας πρόσβαση σε πληθώρα πληροφοριών και πόρων (UNESCO, 2017; Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Γενική Διεύθυνση Εκπαίδευσης, Νεολαίας, Αθλητισμού και Πολιτισμού, 2018)
Τρία στοιχεία θα ήθελα να αναφέρω:Τα αγγλικά καλό θα ήταν να διδάσκονται σε «σπασμένα» τμήματα, σε μικρές ομάδες παιδιών, δηλαδή το πολύ 10 -12, όπως συμβαινει και στα φροντιστήρια. Αλλιώς δε θα υπάρχει αποτέλεσμα. Και το αποτέλεσμα θα κριθεί θετικό, μονο αν αρκει το μάθημα του σχολειου για να μαθουν τα παιδιά τη γλώσσα και να πάρουν τα αντιστοιχα πτυχία αργοτερα, ΧΩΡΙΣ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ.Δεύτερον περισσότερη, καθημερινή ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ για τα παιδιά, που έχουν αναγκη την κίνηση σε εξωτερικό περιβάλλον και που πρεπει να κανουν την άσκηση κουλτουρα ζωής, (καραδοκεί και η παχυσαρκία)! Τρίτον και πολυ σημαντικό, χρειάζεται περισσότερη ΤΕΧΝΗ.Τα παιδια σε αυτή την ηλικία δε μπορούν να συγκεντρώνονται τόσες ώρες, μονο σε γνωσιοκεντρικά μαθήματα!Χρειάζονται φαντασια και δημιουργικότητα, χρειαζονται τη βαθια πνευματικη καλλιεργεια που προσφερει, με ευχαριστο τρόπο, η Τεχνη. Το Θέατρο, τα Εικαστικά και η Μουσικη πρεπει να είναι δίωρα στις μικρές ταξεις.Πέμπτη και έκτη Δημοτικού, οι μαθητές δεν εχουν καθόλου ΘΕΑΤΡΟ!!! Καποια παιδια θα δώσουν εξετάσεις στο θεατρο για τα καλλιτεχνικα σχολεια, ενω ειναι αδιδακτο στην έκτη δημοτικού!!
Θεωρώ απαράδεκτη την υποβάθμιση του μαθήματος των θρησκευτικών στην Ε΄ και Στ΄ τάξη του Δημοτικού, όταν μάλιστα η καλλιέργεια της θρησκευτικής συνείδησης αποτελεί διακηρυγμένη συνταγματική υποχρέωση της παιδείας.
Για να υπάρξει αναβάθμιση της πληροφορικής θα πρέπει να αυξηθούν και οι ώρες του μαθήματος. Αλλιώς η αναβάθμιση θα είναι μόνο σε θεωρητικό επίπεδο.
Θεωρώ πως δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογίσει κανείς για τα οφέλη αλλά και την αναγκαιότητα της πολυγλωσσίας και της εκμάθησης ξένων γλωσσών στις μέρες μας και γι αυτό δεν θα το κάνω. Θεωρώ επίσης αυτονόητο πως το Ελληνικό Δημόσιο Σχολείο οφείλει να παρέχει στους μαθητές ουσιαστικά αυτή την δυνατότητα και όχι προσχηματικά! Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για ουσιαστική μάθηση της δεύτερης ξένης γλώσσας με τον τρόπο που αυτή γίνεται σήμερα στο ελληνικό σχολείο! Απαιτείται λοιπόν άμεσα:
α) Οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να παρακολουθούν την γλώσσα της επιλογής τους (Γερμανικά-Γαλλικά) ανεξάρτητα από τον αριθμό των παιδιών που απαιτούνται για να σχηματιστεί τμήμα. Αυτό προϋποθέτει ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ύπαρξη τμημάτων και των δύο γλωσσών σε κάθε σχολείο.
β) Εισαγωγή της β΄ξένης γλώσσας τουλάχιστον από Δ’ τάξη του Δημοτικού.
γ) Αύξηση των ωρών διδασκαλίας στην Ε’ και Στ’ τάξη.
δ)Επαναφορά της τουλάχιστον τρίωρης διδασκαλίας της σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου.
ε) Συνέχιση του υποχρεωτικού μαθήματος της β Ξένης Γλώσσας στην Α και Β Λυκείου.
στ) Σύνδεση της με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας.
ζ)Σύσταση και ενίσχυση φροντιστηριακών μαθημάτων στην Α/θμια και Β/θμια σε όλες τις τάξεις.
Η ανάπτυξη και μάθηση ήπιων δεξιοτήτων Φυσικής Αγωγής των νηπίων, επιβάλλεται να γίνεται από εκπαιδευτικούς Φυσικής Aγωγής και μόνο, δεδομένου ότι αυτοί είναι οι μόνοι που έχουν το απαιτούμενο, απαραίτητο και αδιαμφισβήτητο γνωστικό και επιστημονικό υπόβαθρο. Θεωρώ ότι είναι αδύνατον με μία απλή επιμόρφωση οι νηπιαγωγοί να είναι σε θέση να διδάξουν την δεξιότητα της κινητικής – Φυσικής Αγωγής ως δεξιότητα ζωής ή ήπια δεξιότητα, όπως εντάσσεται στην εκπαιδευτική δράση με τίτλο «Εργαστήρια Δεξιοτήτων» στα νηπιαγωγεία
Δυσκολεύομαι να καταλάβω γιατί το μάθημα των Θρησκευτικών πρέπει να διδάσκεται μόνο μία ώρα την εβδομάδα στην Ε΄και Στ΄ τάξη. Τα παιδιά όσο μεγαλώνουν έχουν μεταφυσικές αναζητήσεις που δεν καλύπτονται ούτε με την πληροφορική, ούτε με τη δεύτερη ξένη γλώσσα ούτε με τα μαθηματικά ή τη φυσική. Πώς θα τα βοηθήσουμε;Τα παιδιά μας διψούν για απάντηση σε θέματα που μόνο η Θρησκεία μπορεί να απαντήσει γιατί δεν είμαστε computers. Έχουμε αθάνατη ψυχή που αν δεν αναπτυχθεί φυσιολογικά δημιουργούνται άνθρωποι με πολλαπλά προβλήματα και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στη συμπεριφορά των παιδιών μας στην εφηβεία. Τα παιδιά που έχουν από την Οικογένεια και την Ενορία τους στηριχθεί στην Ορθόδοξη πίστη παρουσιάζουν σε πολύ μικρότερο ποσοστό παραβατική συμπεριφορά από τα υπόλοιπα. Αν θέλουμε να φτιάξουμε μια κοινωνία ανθρώπων και όχι μηχανών ας στηρίξουμε τη νεολαία μας στην πίστη και στη σχέση της με το Χριστό. Το μάθημα των Θρησκευτικών σύμφωνα και με τις πρόσφατες αποφάσεις του ΣτΕ πρέπει να έχει κατηχητικό χαρακτήρα, αφού απευθύνεται αποκλειστικά σε Ορθόδοξους μαθητές. Οι υπόλοιποι έχουν δυνατότητα απαλλαγής. Και βέβαια ας υπάρξει πρόβλεψη μαθήματος συγκεκριμένου για τα παιδιά που απαλλάσσονται από τα Θρησκευτικά, με συγκεκριμένη ύλη, ανάλογη με αυτή των όσων διδάσκονται τα Ορθόδοξα Θρησκευτικά
Θεωρώ ότι το μάθημα της φυσικής αγωγής πρέπει να διδάσκεται σε όλες τις τάξεις του δημοτικού 3 φορές την εβδομάδα. Η κίνηση και το παιχνίδι στη παιδική ηλικία παίζουν πολύ σημαντική ρόλο τόσο για την κινητική όσο και για τη ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη. Είμαστε σαν χώρα στις πρώτες θέσεις στην Ευρώπη στην παιδική παχυσαρκία και για να καταφέρουμε να μειώσουμε αυτό θα πρέπει να δώσουμε το έναυσμα για κινητικές δραστηριότητες στα παιδιά αλλά και να υιοθετήσουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής που θα έχουν και στην ενήλικη ζωή τους μειώνοντας έτσι και το κόστος της δαπάνης για ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη. Άλλωστε αυτό το πράγμα είναι και προς την κατεύθυνση που δίνει το νέο πρότζεκτ της κυβέρνησης «Ζήσε αθλητικά»!
Το μάθημα της φυσικής αγωγής πρέπει να διδάσκεται τουλάχιστον για 3 ώρες εβδομαδιαίως σε όλες τις τάξεις της Α/θμιας αλλά και Β/θμιας εκπαίδευσης. Εξάλου αποτελεί το μέσο όρο για όλες τις βαθμίδες σε όλες τις ανεπτυγμένς χώρες διεθνώς. Η συμβολή της φυσικής αγωγής από τη νηπιακή ηλικία και την ηλικία του δημοτικού είναι διεθνώς αναγνωρισμένη και συνυφασμένη με τα ωφέλη της τόσο στον κινητικό όσο και στον ψυχοσυναισθηματικό τομέα των παιδιών. Περιττό να αναφερθεί η σημαντικότητα της φυσικής αγωγής για την υιοθέτηση δια βίου υγιεινών συνθηκών και τρόπου ζωής, (δες πρόγραμμα IMPACT https://www.impactpe.eu/site/index.php/en/ και τις οδηγίες του WHO). Ωρολόγιο πρόγραμμα που δεν προβλέπει καθημερινή ενασχόληση με άσκηση και αθλητισμό ως εκπαιδευτική διαδικασία είναι εξ αρχής αποτυχημένο τα στοιχεία δείχνουν διεθνώς. Οι επιπτώσεις από την κρατική αποεπένδυση σε τομείς βασικής εκπαίδευσης στην δια βιου άσκηση είναι δυσανάλογα αντίστροφες σε κόστος για άλλους κρατικούς τομείς όπως η υγεία (ιατροφαρμακευτικές δαπάνες και έξοδα νοσηλείας καθώς και μέρες απουσίας από την εργασία), το ασφαλιστικό, το δημογραφικό αλλά και ιδιωτικούς τομείς όπως η αθλητική κατανάλωση (λιανεμπόριο) βιομηχανική παραγωγή και υπηρεσίες καθώς και ο αθλητικός τουρισμός με την ευρύτερη έννοια του. Ως εκτούτου σας καλώ να πράξετε τα δέοντα ακολουθώντας τα πορίσματα της σύγχρονης επιστημονικής έρευνας αλλά και τις σύγχρονες εκπαιδευτικές πρακτικές και πολιτικές των αναπτυγμένων κράτών προς ώφελος των πολιτών και του ιδίου του κράτους – δημοσίου συμφέροντος.
Το μάθημα της Φυσικής Αγωγής πρέπει να διδάσκεται καθημερινά σε όλες τις τάξεις. Τα οφέλη της άσκησης βραχυπρόθεσμα αλλά και μακροπρόθεσμα έχουν αποδειχθεί απο πολλές έρευνες. Έχει επίσης αποδειχθεί ότι η άσκηση βοηθάει στη συγκέντρωση των παιδιών και κατά συνέπεια αυξάνει την επίδοση των μαθητών, ειδικοτερα στα μαθηματικά και την ανάγνωση.
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 2ΩΡΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΑΞΗ καθώς η ψηφιακή γνώση και δεξιότητα δηλαδή ο ψηφιακός γραμματισμός των μαθητών ήδη από τα πρώτα βήματα της σχολικής ζωής τους είναι απαραίτητα εφόδια «επιβίωσης» στην σύγχρονη ψηφιακή εποχή παρέχοντας πρόσβαση σε πληθώρα πληροφοριών και πόρων (UNESCO, 2017; Ευρωπαϊκή Επιτροπή,Γενική Διεύθυνση Εκπαίδευσης, Νεολαίας, Αθλητισμού και Πολιτισμού, 2018). Για να ενταχθούν καινούριες θεματικές στο Δημοτικό μεταξύ των οποίων και η Ρομποτική, SΤΕΜ και να γίνει και η αναβάθμιση της Πληροφορικής όπως ανέφερε η Υπουργός Παιδείας ΔΕΝ γίνεται με ΜΟΝΟΩΡΟ μάθημα Πληροφορικής.
O καθηγητής του ΜΙΤ Κωνσταντίνος Δασκαλάκης, ο οποίος τιμήθηκε με το φετινό διεθνές βραβείο μαθηματικών Nevanlinna είναι υπέρμαχος της εισαγωγής του μαθήματος της πληροφορικής ήδη από το δημοτικό. «Πρέπει να ξέρεις τις διεργασίες που γίνονται και πώς λειτουργούν οι αλγόριθμοι. Αλλιώς δεν μπορείς να θεωρείσαι ολοκληρωμένος άνθρωπος και να είσαι υπεύθυνος πολίτης σήμερα».
Ερώτηση:
θα συνεχίσετε να συμβουλεύεστε ανθρώπους ανίδεους για τα σχολεία και την εκπαίδευση ή θα ξεχωρίσετε και θα ακούσετε τους πραγματικούς επιστήμονες που μπορούν με τις πράξεις και τις σκέψεις τους να βοηθήσουν το μαθητή, τον εκπαιδευτικό και το εκπαιδευτικό σύστημα;
Η ομιλία του στο Ίδρυμα Ευγενίδου
https://www.eef.edu.gr/el/nea/omilia-tou-k-daskalaki-sto-idryma-eygenidou-14-ianouariou-2020/
Οι ομιλίες του στο Ίδρυμα Μποδοσάκη
https://www.blod.gr/speakers/daskalakis-konstantinos/
Η αναβάθμιση της Φυσικής Αγωγής πρέπει κάποτε να γίνει και ας γίνει από αυτή τη κυβέρνηση Χρόνια όλοι λένε να περάσει η Φυσική Αγωγή στα Νηπιαγωγεία.Ας γίνει πράξη και να ξεκινήσει πιλοτικά 2 φορές την εβδομάδα από καθηγητές Φυσικής Αγωγής.Θα γίνει μάθημα η Ολυμπιακή Παιδεία έλεγαν όλοι γιατί δεν έγινε;Πόσα πράγματα έμαθαν τα παιδιά οταν για επτά χρόνια γίνονταν. Οι γιατροί έντονα πια το συνιστούν, τεκμηριωμένα και συγκροτημένα, διαμέσου του Πανελληνίου Συλλόγου τους βλέπετε επιστολή του Π.Ι.Σ για την Αγωγή Υγείας προς το υπουργείο Παιδείας ). Οι πανεπιστημιακοί μας δάσκαλοι το ζητούν, με αυθεντικότητα και επιστημοσύνη (βλέπετε εισήγηση – παρέμβαση του καθηγητή ΣΕΦΑΑ Τρικάλων κύριο Παπαϊωάννου με την οποία παρουσίασε τα πορίσματα της εργασίας του στο συνέδριο του Ευρωπαϊκού Έργου IMPACT, που διοργάνωσε το ΙΕΠ στο Γαλλικό Ινστιτούτο στις 29/11/2019. Οι επιστημονικές μας ενώσεις το απαιτούν σε συναντήσεις τους με την υπουργό (βλέπετε αίτημα της ΠΕΝΕΛΦΑ για συνάντηση με την υπουργό Παιδείας με θέματα αύξησης ωρών φυσικής αγωγής και αναβάθμισης στο σχολικού αθλητισμού και συνάντηση του ΔΣ της ΠΕΠΦΑ με την υφυπουργό Παιδείας με παρόμοια θεματολογία συζήτησης Ζούμε ήδη σε μία εποχή και μία κοινωνία που ο σύγχρονος τρόπος ζωής των νέων μας τους έχει καταστήσει παχύσαρκους και ακίνητους πάνω στον καναπέ .Ας πάρει το μάθημα της Φυσικής Αγωγής επιτέλους τή θέση που έχει σε όλα τα κράτη
Ένα από τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η πρωτοβάθμια εκπαίδευση είναι και η υποβάθμιση του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής. Είναι γνωστές οι ωφέλιμες επιδράσεις της στην υγεία αλλά και στη ψυχολογία των παιδιών, αλλά παρ’όλα αυτά παραμένει ένα μάθημα δευτερεύουσας βαρύτητας. Οι τρεις ώρες πρέπει να είναι το ελάχιστο για κάθε τάξη, ώστε να επιτευχθούν όλα τα οφέλη που ένα δομημένο πρόγραμμα μπορεί να προσφέρει. Είτε αυτό λέγεται ανάπτυξη της φαντασίας των παιδιών και της κοινωνικοποίησης των παιδιών είτε καλλιέργειας ενός υγιεινού τρόπου ζωής.
Συμφωνώ απόλυτα με την ενίσχυση των Ξένων Γλωσσών και των Αγγλικών ως πρώτη Ξένη Γλώσσα από μικρότερες ηλικίες. Παράλληλα θεωρώ:
1. πως η Β Ξένη Γλώσσα (Γαλλικά και Γερμανικά) θα έπρεπε να διδάσκεται από τη Δ’Δημοτικού
2. πως η συνέχισή της ίδιας Ξένης Γλώσσας στο Γυμνάσιο θα έπρεπε να είναι υποχρεωτική
3. πως θα έπρεπε να υπάρχουν επίπεδα γλωσσομάθειας στις τάξεις (αρχάριοι – μεσαίο – προχωρημένοι) κτλ
Έτσι θα μπορούσε να εξασφαλίζεται και η απόκτηση πτυχίων (Κρατικό πιστοποιητικό γλωσσομάθειας) μέσα από τη διδασκαλία στο Δημόσιο Σχολείο.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί διαμαρτύρεστε. Όλοι γνωρίζουν ότι μία ώρα την εβδομάδα και 26 μαθητές στο εργαστήριο είναι οι ιδανικές συνθήκες για την εκμάθηση της πληροφορικής. Εδώ μιλάμε για πολύ μεγάλη αναβάθμιση, ΤΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΕΝΕΤΕ;
Ζούμε στη ψηφιακή εποχή και δεν ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ να υπάρχουν παιδιά ψηφιακά αναλφάβητα! Μιλάτε για ενίσχυση της πληροφορικής χωρίς να την αυξάνεται ΟΥΤΕ 1 ώρα! Είναι δυνατόν να μας περνάτε για τόσο χαζούς? Θα βρείτε μπροστά σας όχι μόνο τους εκπαιδευτικούς αλλά και τους γονείς καθώς παίζετε με το μέλλον των παιδιών! Οι ψηφιακές δεξιότητες συνιστούν ακρογωνιαίο λίθο σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα Ευρώπης και Η.Π.Α και η πληροφορική θα διαδραματίσει εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης, αλλά και της οικονομίας.
ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ 2ΩΡΟ ΣΕ ΚΑΘΕ ΤΑΞΗ καθώς η ψηφιακή γνώση και δεξιότητα δηλαδή ο ψηφιακός γραμματισμός των μαθητών ήδη από τα πρώτα βήματατης σχολικής ζωής τους είναι απαραίτητα εφόδια «επιβίωσης» στην σύγχρονη ψηφιακή εποχή.
Η β’ ξένη γλώσσα για ακόμα μια φορά υποβαθμισμένη. Οι 2 ώρες σε Ε και ΣΤ συνεχίζουν να είναι ημίμετρο. Να ξαναγίνει το μάθημα τρίωρο και να μπει από την Δ δημοτικού.
Οι συνθήκες εργασίας: 5 σχολεία, 10 τμήματα, 150 μαθητές κατά μέσο όρο την εβδομάδα, μετακίνηση από το ένα σχολείο στο άλλο την ώρα του διαλείμματος για να προλάβει ο συνάδελφος.
Οι καθηγητές, είμαστε ΆΝΘΡΩΠΟΙ, όχι ρομπότ ήοι στατιστικοί αριθμοί.
Εκεί στο υπουργείο ενδιαφέρεται κανείς πραγματικά????????????
Συμφωνώ απόλυτα με την εισαγωγή των αγγλικών στα νηπιαγωγεία σε παιγνιώδη μορφή, γιατί η επαφή με μια ξένη γλώσσα από μικρή ηλικία δεν βοηθά μόνο στην εκμάθηση της ίδιας της γλώσσας, αλλά και στην ανάπτυξη του παιδιού. Για τους ίδιους λόγους, αλλά και για την καλύτερη εμπέδωση, θα ήθελα να δω την εκμάθηση της β’ ξένης γλώσσας να ξεκινά στην Δ’ δημοτικού.
Ενίσχυση της β ξένης γλώσσας. Εισαγωγή στη Δ δημοτικού, αύξηση ωρών και υποχρεωτική επιλογή στο Λύκειο. Να υπάρχει επιτέλους σύνδεση με το ΚΠΓ. Δεν γίνεται η β ξένη γλώσσα στο δημόσιο σχολείο να περιορίζεται στο Α 1 επίπεδο.
1) εισαγωγή της Β Ξένης Γλώσσας στην Δ Δημοτικού
2)επαναφορά της τρίωρης διδασκαλίας της στο Γυμνάσιο
3) συνέχιση του υποχρεωτικού μαθήματος της Β Ξένης Γλώσσας στην Α και Β Λυκείου
4) σύνδεση της με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας.
Θεωρώ ότι, όπως είναι διαμορφωμένο σήμερα το πρόγραμμα, δεν έχει καθόλου ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Κατά την άποψή μου πρέπει να προστεθούν περισσότερες ώρες, να γίνεται σε καθημερινή βάση και μάλιστα κατά την πρώτη διδακτική ώρα, ώστε τα παιδιά να μπαίνουν στην τάξη με την ευεξία που θα τους προσφέρει η πρωινή άσκηση. Εξ’ άλλου μπορούμε να παραδειγματιστούμε από τα αποτελέσματα των άλλων χωρών της Ευρώπης στην οποία ανήκουμε.
Σχετικά με το Δημοτικό, θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι το ΙΕΠ από το 2018 περιέκοψε από την διδακτέα ύλη πολλές ενότητες που αφορούν βιολογικά φαινόμενα. Συνολικά, η κατάσταση όσον αφορά το βιολογικό εγγραμματισμό των μικρών μαθητών είναι μάλλον απογοητευτική και οι μαθητές φτάνουν στο Γυμνάσιο αγνοώντας βασικές βιολογικές έννοιες. Η δε προβλεπόμενη αύξηση των μαθητών ανά τμήμα κάθε άλλο παρά ευνοεί την επίτευξη των παιδαγωγικών στόχων και την βελτίωση της ποιότητας της εκπαιδευτικής διαδικασίας, κάτι που ισχύει και για όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες.
Να μπει η Β ξένη γλώσσα απο την Δ δημοτικού.Να καταργηθεί το μειωμένο ωράριο.
Θα πρότεινα το μάθημα της Πληροφορικής στο Δημοτικό να πάψει να είναι μόνο 1 ώρα την εβδομάδα αλλά να γίνει τουλάχιστον δίωρο έστω για τις 3 μεγάλες τάξεις. Ο τρόπος σκέψης που διδάσκεται σε μαθήματα Πληροφορικής είναι αυτός που θα πάει μπροστά τα παιδιά μας και δε μπορεί να είναι μία ώρα τη βδομάδα με ότι αυτό συνεπάγεται σε απώλειες ωρών διδακτικών από αργίες περιπάτους ή άλλους παράγοντες. Αυτή την περίοδο που ζούμε τα παιδιά μας χρειάστηκε να γνωρίζουν περισσότερο τρόπο χρήσης του υπολογιστή και σίγουρα αυτό θα το βρούνε μπροστά τους και στο μέλλον. Να θυμίσω ότι στα 7ωρα ΕΑΕΠ υπήρχε δίωρο αλλά στο πλαίσιο του εξορθολογισμού των ωρών και του προσωπικού αφού δε μπορούμε να προσλάβουμε εκπαιδευτικούς την πλήρωσε η Πληροφορική με μείωση ωραρίου σε έναν κλάδο που ακόμη έχει αριθμό εκπαιδευτικών. Όλα τα μαθήματα χρειάζονται κι όλα προσφέρουν αλλά να μην αφήσουμε τα παιδιά μας ψηφιακά αναλφάβητα. Αν θεωρείται αναβάθμιση η μεταγωγή από τη Γ ομάδα στη Β ομάδα στο Γυμνάσιο τότε αλίμονό μας.
Αξιότιμη κα Υπουργέ,
Έχοντας εργασθεί χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Λονδίνο) ως Tech Lead και Senior Software Engineer σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αλλα και με 17 έτη πείρα στην Δημόσια εκπαίδευση (12 ΔΘμία + 5 ΑΘμία) ως άνθρωπος που ασχολείται με τον προγραμματισμό των Η/Υ απο την ηλικία των 10 ετών και κάτοχος Βασικού Πτυχίου Πληροφορικής και Μεταπτυχιακού Τίτλου στον τομέα τηλεπικοινωνιών και συστημάτων επικοινωνίας δεδομένων σας ενημερώνω, σας ζητώ και σας παρακαλώ όπως
Αυξήσετε το ωράριο της πληροφορικής στην Α/Θμία Εκπση στις τάξεις Δ, Ε και ΣΤ σε τουλάχιστον δύο (2) ώρες ανα τμήμα, στο Γυμνάσιο σε 3 και στο Λύκειο σε τουλάχιστον 4 + προαιρετικά ανα κατεύθυνση.
Διορίστηκα εκπαιδευτικός όταν είχα την επιλογή να διορισθώ σε οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία με μοναδικό γνώμονα την αγάπη των παιδιών και ένα προσωπικό όραμα να μπορέσω να κάνω την χώρα μου καλύτερη.
Οι κυβερνήσεις του παρελθόντος δεν μου το επιτρέψανε και σε προσωπικό επιπεδο τις καθιστώ υπεύθυνες. Ελπίζω εσείς να κάνετε τη διαφορά.
Η αναφορά μου αποσκοπεί ΟΧΙ στο να δημιουργήσουμε μελλοντικούς προγραμματιστές, αλλα μελλοντικούς ΑΞΙΟΥΣ ψηφιακά γραμματισμένους πολίτες.
Με σεβασμό και εκτίμηση
Δυστυχώς η αναβάθμιση της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης αφορά μόνο την Αγγλική γλώσσα! Θέλουμε μια σύγχρονη Ελλάδα, με μαθητές εφοδιασμένους με προσόντα που θα τους επιτρέψουν να σταθούν σε διεθνή περιβάλλοντα!
Θέλουμε για την Β Ξένη Γλώσσα:
– ελεύθερη επιλογή στο Δημοτικό (όχι κατά πλειοψηφία)
– συνέχεια στη διδασκαλία της Β Ξένης Γλώσσας από βαθμίδα σε βαθμίδα
– υποχρεωτική επιλογή και Γερμανικών/Γαλλικών σε όλες τις τάξεις του Λυκείου
– αύξηση ωρών διδασκαλίας στο Γυμνάσιο από 2 σε 3 ώρες
– εισαγωγή της Β Ξένης Γλώσσας στην Δ Δημοτικού
Μόνο με την ανάθεση επιπλέον ωρών διδασκαλίας στους εκπαιδευτικούς ΠΕ05 και ΠΕ07, πετυχαίνουμε την ουσιαστική αναβάθμιση των ξένων γλωσσών στο ελληνικό σχολείο! Συνδέουμε την εκμάθηση των γλωσσών με την απόκτηση πτυχίων και προσόντων εντός δημοσίου σχολείου και καλλιεργούμε Ευρωπαίους Πολίτες!
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος να βγούμε από την αιώνια πια κρίση του εκπαιδευτικού μας συστήματος! Για ένα σύγχρονο σχολείο, για ένα καλύτερο αύριο σε μια διεθνοποιημένη κοινωνία!
Αξιότιμη κα Υπουργέ,
Έχοντας εργασθεί χρόνια τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Λονδίνο) ως Tech Lead και Senior Software Engineer σε χρηματοπιστωτικά ιδρύματα αλλα και με 17 έτη πείρα στην Δημόσια εκπαίδευση (12 ΔΘμία + 5 ΑΘμία) ως άνθρωπος που ασχολείται με τον προγραμματισμό των Η/Υ απο την ηλικία των 10 ετών και κάτοχος Βασικού Πτυχίου Πληροφορικής και Μεταπτυχιακού Τίτλου στον τομέα τηλεπικοινωνιών και συστημάτων επικοινωνίας δεδομένων σας ενημερώνω, σας ζητώ και σας παρακαλώ όπως
Αυξήσετε το ωράριο της πληροφορικής στην Α/Θμία Εκπση στις τάξεις Δ, Ε και ΣΤ σε τουλάχιστον δύο (2) ώρες ανα τμήμα, στο Γυμνάσιο σε 3 και στο Λύκειο σε τουλάχιστον 4 + προαιρετικά ανα κατεύθυνση.
Διορίστηκα εκπαιδευτικός όταν είχα την επιλογή να διορισθώ σε οποιαδήποτε άλλη υπηρεσία με μοναδικό γνώμονα την αγάπη των παιδιών και ένα προσωπικό όραμα να μπορέσω να κάνω την χώρα μου καλύτερη.
Οι κυβερνήσεις του παρελθόντος δεν μου το επιτρέψανε και σε προσωπικό επιπεδο τις καθιστώ υπεύθυνες. Ελπίζω εσείς να κάνετε τη διαφορά.
Η αναφορά μου αποσκοπεί ΟΧΙ στο να δημιουργήσουμε μελλοντικούς προγραμματιστές, αλλα μελλοντικούς ΑΞΙΟΥΣ ψηφιακά γραμματισμένους πολίτες.
Με σεβασμό και εκτίμηση
Για την αναβάθμιση της διδασκαλίας των ξένων γλωσσών και κυρίως της β’ ξένης γλώσσας στο δημόσιο σχολείο, θα έπρεπε να ληφθούν υπόψη κάποια θέματα, τα οποία πρωτίστως έχουν να κάνουν με την αντιμετώπιση των ίδιων των μαθητών από τις τάξεις κιόλας του δημοτικού, αλλά και γενικότερα με την υποβάθμιση των ξένων γλωσσών στο εκπαιδευτικό σύστημα.
Η δωρεάν παιδεία θα πρέπει να ισχύει και για τις ξένες γλώσσες και αυτό μπορεί να επιτευχθεί αν υπάρχει μια διδακτική ακολουθία μεταξύ των βαθμίδων εκπαίδευσης.
Αρχικά, το πρώτο θέμα είναι ότι τα παιδιά ξεκινούν κάπως ανορθόδοξα την επαφή τους με τη β’ ξένη γλώσσα, όταν ενώ τους δίνεται η δυνατότητα στο τέλος της σχολικής χρονιάς να επιλέξουν ποια γλώσσα θα διδαχτούν, με την έναρξη της νέας καταστρατηγείται η επιλογή τους, γιατί απλά η πλειοψηφία επέλεξε μια άλλη γλώσσα. Αυτό προκύπτει από τη μείωση των ξενόγλωσσων τμημάτων και συνεχίζει και στην επόμενη βαθμίδα, γιατί είναι πολύ πιθανόν με τη μετάβασή τους στο γυμνάσιο να πρέπει να κάνουν άλλη γλώσσα από αυτή που διδάχτηκαν και πάλι χωρίς τη θέλησή τους στο δημοτικό. Καταλαβαίνετε πόσο αντιπαιδαγωγική είναι αυτή η ρύθμιση.
Οι ώρες, ώστε να μπορεί να επιτευχθεί μία σύνδεση της γνώσης με κάποιο πιστοποιητικό γλωσσομάθειας, σίγουρα δεν επαρκούν. Θα πρέπει να αυξηθούν από 2 σε 3 ώρες για το δημοτικό και το γυμνάσιο ή/και να εισαχθεί και στην Δ Δημοτικού. Οι ώρες διδασκαλίας στα περισσότερα κράτη αυξάνονται προοδευτικά, ενώ στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα μειώνονται και στο Λύκειο πια εξαλείφονται.
Στα Γυμνάσια και στα Λύκεια θα έπρεπε να εκσυγχρονιστούν/εκπονηθούν νέα διδακτικά εγχειρίδια. Στα Λύκεια πια θα πρέπει τα παιδιά να μπορούν να συνεχίσουν τη β’ ξένη γλώσσα, αφού η μείωση ή ακόμα χειρότερα η απουσία της θα καθιστά άκυρη την μέχρι τώρα ενασχόλησή τους τα προηγούμενα χρόνια και μάλιστα να γνωρίζουν το επίπεδό τους, σύμφωνα με τις ώρες που έχουν διδαχτεί στις προηγούμενες βαθμίδες, ώστε να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση σε ένα πιστοποιητικό γλωσσομάθειας, αυτό του ΚΠγ.
Αυτά είναι τα συμπεράσματα μιας αναπληρώτριας χρόνων, έχοντας καλύψει εργασιακά, αλλά και εκπαιδευτικά κενά και έχοντας «ζήσει» όλες τις νεότερες μεταρρυθμίσεις της εκπαίδευσης.
Και ως αναπληρώτρια με άποψη και ταλαιπωρία χρόνων, οφείλω να ζητήσω την κατάργηση του θεσμού των αναπληρωτών, ειδικά αυτών του μειωμένου ωραρίου και τον άμεσο διορισμό μας.
Η ενίσχυση της αγγλικής γλώσσας με βρίσκει σύμφωνη σε μεγάλο βαθμό . Εν τούτοις θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή ότι στο καινούριο νομοσχέδιο δεν υπάρχει κάποια ανάλογη ρύθμιση και για την Β Ξένη Γλώσσα. Πιστεύω λοιπόν ότι εάν θέλουμε το νομοσχέδιο να διέπεται από την αρχή της πολυγλωσσίας αλλά και να αφουγκράζεται τις ανάγκες της ελληνικής και ευρωπαϊκής πραγματικότητας θα πρέπει να συμπεριλάβει αναβάθμιση του μαθήματος της Β Ξένης Γλώσσας . Να θυμίσω ότι η γαλλική και γερμανική γλώσσα αποτελούν μαζί με τα αγγλικά τις επίσημες γλώσσες εργασίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Επίσης και οι δύο μαζί συγκεντρώνουν τον μεγαλύτερο αριθμό φυσικών ομιλητών στην ΕΕ. Επανερχόμενη στα του οίκου μας θα ήθελα να τονίσω ότι χιλιάδες έλληνες μαθητές δίνουν εξετάσεις σ αυτές τις γλώσσες για την απόκτηση κάποιου Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας. Έχοντας υπηρετήσει για πολλά χρόνια στην δημόσια και ιδιωτική εκπαίδευση θα έλεγα εν κατακλείδι ότι προώθηση των ξένων γλωσσών δεν νοείται χωρίς ταυτόχρονη αναβάθμιση της διδασκαλίας της Β Ξένης Γλώσσας η οποια μπορεί να επιτευχθεί μόνον με :
1) εισαγωγή της Β Ξένης Γλώσσας στην Δ Δημοτικού
2)επαναφορά της τρίωρης διδασκαλίας της στο Γυμνάσιο
3) συνέχιση του υποχρεωτικού μαθήματος της Β Ξένης Γλώσσας στην Α και Β Λυκείου
4) σύνδεση της με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας.
Για ποιο λόγο πρέπει να διδάσκονται τα αγγλικά στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τη στιγμή που τα παιδιά αρχίζουν να μαθαίνουν τους κανόνες και τη δομή της μητρικής τους γλώσσας; Αν τα παιδιά διδάσκονται από την αρχή του σχολείου παράλληλα δύο γλώσσες, έστω και αν η μία από τις δύο είναι απείρως ευκολότερη από την άλλη, θα μπερδευτούν και δεν πρόκειται να αποδώσουν ούτε στη μία, ούτε στην άλλη.
Λένε κάποιοι πως αυτό συμβαίνει σε άλλες χώρες. Καταρχάς δε συμβαίνει σε όλες τις χώρες, αλλά εκεί που συμβαίνει, έχει αναρωτηθεί κανείς αν χρησιμοποιείται και για τη μητρική γλώσσα το λατινικό αλφάβητο; Εδώ αυτό δεν ισχύει. Φτάνουν τα παιδιά στο Γυμνάσιο και δεν έχουν κατανοήσει τις βασικές μορφοσυντακτικές δομές της γλώσσας τους, ενώ το λεξιλόγιό τους είναι φτωχότατο και για να καλύπτουν τις ελλείψεις, μεταχειρίζονται αγγλικές λέξεις. Και το κορυφαίο: βλέπεις εκθέσεις Ελλήνων μαθητών, όπου αντί για υ υπάρχει u, αντί για χ x και αντί για β b. Αυτό θέλουμε για τα παιδιά μας; για τη γλώσσα μας; τα greeklish;
Η ελληνική είναι πλουσιότατη και αρκετά δύσκολη γλώσσα και της αξίζει περισσότερη μελέτη και σημασία. Η εκμάθηση των ξένων γλωσσών μπορεί να γίνει εντατικά αργότερα, αφού κατανοηθεί σε βάθος η ελληνική.
Ενίσχυση της β’ ξένης γλώσσας και κατάργηση του Αναπληρωτή Μειωμένου Ωραρίου!
Οι 2 ώρες στην Ε’ και οι 2 ώρες στην Στ’ δεν αρκούν. Ένταξη του μαθήματος από Δ’ Δημοτικού. Επίσης να γίνει υποχρεωτικό μάθημα στο Λύκειο. Έτσι θα μπορεί να υπάρχει πιστοποίηση γνώσης μέσω του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας.
Ξένες γλώσσες δεν είναι μόνο τα Αγγλικά.
Πληροφορική στην εκπαίδευση
—————————-
-Το μάθημα των Τ.Π.Ε. να διδάσκεται αποκλειστικά και μόνο από εκπαιδευτικούς πληροφορικής ΠΕ86. Είμαστε από τις λίγες χώρες που έχουμε εξειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό στον τομέα της πληροφορικής. Ας εκμεταλλευτούμε πραγματικά τις δυνατότητες του, ας μην το χρησιμοποιούμε σαν τεχνική υποστήριξη γιατί έχει πολλά να προφέρει στην εκπαίδευση των παιδιών μας.
-Επανασύσταση των ΠΛΗΝΕΤ με υπεύθυνο που να είναι πληροφορικός και όχι διοικητικός υπάλληλος.
Προτάσεις για την Πληροφορική στο Δημοτικό (Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση)
——————————————————————
-Να μην γίνει εισαγωγή των ΤΠΕ στο νηπιαγωγείο.
-Να υπάρχει μικρότερος αριθμός μαθητών στην αίθουσα υπολογιστών για να μπορεί να γίνει ουσιαστικό μάθημα (1 πληροφορικός με 10-12 υπολογιστές και 24 μαθητές….).
-Το πρόγραμμα σπουδών για τις ΤΠΕ να διαπνέεται περισσότερο από πληροφορική σκέψη με την εισαγωγή περισσότερων στοιχείων προγραμματισμού και λογικής σκέψης.
-Ρομποτική : να υπάρχει εξοπλισμός και ο διδακτικός χρόνος να αναπτύξει ο εκπαιδευτικός πληροφορικής έργα ρομποτικής με τους μαθητές του.
-Το μάθημα των ΤΠΕ να είναι δίωρο για τις τάξεις Δ, Ε και ΣΤ.
-Ο εκπαιδευτικός πληροφορικής να παραμένει, κατά το δυνατόν σε μία σχολική μονάδα, ώστε να υπάρχει χρόνος και για τις εργασίες συντήρησης του σχολικού εργαστηρίου ή διαφορετικά να προσφέρεται μείωση ωραρίου διδακτικού ανάλογα με τις σχολικές μονάδες-εργαστήρια καλείται να εξυπηρετήσει ο εκπαιδευτικός.
Έντονα τα προβλήματα που παρουσιάζει ο σχεδιασμός της ξενόγλωσσης εκπαίδευσης στο δημόσιο σχολείο, δεδομένου ότι στο νεό νομοσχέδιο περιλαμβάνεται η εισαγωγή μόνο της αγγλικής στην προσχολικη αγωγή και απουσιάζει εντελώς η αύξηση ωρών διδασκαλίας της Β ξένης γλώσσας.
Η γνώση ξένων γλωσσών είναι βεβαίως μια αναγκαιότητα που κανένας γονιός δεν αμφισβητεί. Πώς μπορούμε όμως να μιλάμε για ενίσχυση της διδασκαλίας ξένων γλωσσών, όταν η Β΄ ξένη γλώσσα διδάσκεται μόνο 2 ώρες εβδομαδιαίως, σε τμήματα 25-27 ατόμων;
Κι ενώ οι μαθητές μάς δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μάθημα της Β’ ξένης γλώσσας, το πενιχρότατο 2ωρο στις Ε’ και ΣΤ’ δημοτικού δεν τους δίνει τη δυνατότητα να αποκτήσουν το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας Α1-Α2 στο Δημοτικό. Για το λόγο αυτό κρίνεται επιτακτική ανάγκη για:
– 3ωρη διδασκαλία στις Ε’ και Στ’ τάξεις του δημοτικού, καθώς και στις υπόλοιπες τάξεις Γυμνασίου και Λυκείου
– 2ωρη διδασκαλία στις Γ’ και Δ’ τάξεις του δημοτικού
– Σύνδεση με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας
Η ανάγκη για την γνώση ξένων γλωσσών είναι διαδεδομένη σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κρίνεται επιτακτική η ενίσχυση όχι μόνο της Α’, αλλά και της Β’ ξένης γλώσσας σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης του δημόσιου σχολείου. Γι΄ αυτό το λόγο οφείλει το Υπουργείο να προβεί στον εξορθολογισμό του σχεδιασμού της διδασκαλίας της Β’ ξένης γλώσσας. Συγκεκριμένα:
1. Άμεση ανάκληση των εγκυκλίων για τη συγκρότηση τμημάτων σε Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση και επαναφορά της ελεύθερης επιλογής της 2ης ξένης γλώσσας με παράλληλη λειτουργία τμημάτων 2ης ξένης γλώσσας στο πλαίσιο του κάθε τμήματος Γενικής Παιδείας, χωρίς κατώτερο πλαφόν στον αριθμό μαθητών.
2. Σύνδεση της παρεχόμενης Ξενόγλωσσης Εκπαίδευσης στο Δημόσιο Σχολείο με το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας (Κ.Π.Γ).
3. Υποχρεωτική Διδασκαλία της 2ης ξένης γλώσσας στο Λύκειο και συμπερίληψή της στα μαθήματα επιλογής της Β΄ και Γ΄ λυκείου
4. Εισαγωγή του μαθήματος της 2ης ξένης γλώσσας στο ολοήμερο πρόγραμμα του δημοτικού σχολείου για εμβάθυνση της γλωσσομάθειας.
Σύμφωνα με όλες τις νέες έρευνες στην αθλητιατρική επιστήμη αλλά και των τμημάτων αθλητισμού στη χώρα μας αλλά και στο εξωτερικό, η φυσική άσκηση ειναι καθοριστικής σημασίας για τα παιδια του δημοτικου με συχνότητα 3 με 4 φορές την εβδομάδα.Το μάθημα της φυσικής αγωγής πρέπει να διδάσκεται τουλάχιστον για 3 ώρες εβδομαδιαία σε όλες ανεξαιρέτως τις τάξεις των δημοτικών σχολείων.Είναι επιτακτική ανάγκη για κίνηση μέσω του ωρολογίου προγράμματος του σχολείου, μιας και οι αυξημένες υποχρεώσεις των παιδιών για ανάκτηση προσόντων στις σύγχρονες κοινωνίες το υποχρεώνουν σε ακινητοποίηση σε μια καρέκλα,με αποτέλεσμα την άνοδο της παχυσαρκίας, την μειωμένη κινητική δεξιότητα και τελικά την μειωμένη αυτοπεποίθηση ακόμη και την εμφάνιση ψυχολογικών προβλημάτων. Η συμβολή της φυσικής αγωγής ήδη από τη νηπιακή ηλικία και την ηλικία του δημοτικού, είναι διεθνώς αναγνωρισμένη τόσο σε κινητικό όσο και σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Σύμφωνα δε με πρόσφατες επιστημονικές έρευνες η φυσική αγωγή παίζει πρωταρχικό ρόλο στην αύξηση της οστικής πυκνότητας των νηπίων και των παιδιών. Περιττό να αναφερθεί η σημαντικότητα της φυσικής αγωγής για την υιοθέτηση δια βίου υγιεινών συνθηκών και τρόπου ζωής, με αποτέλεσμα την μείωση μακροπρόθεσμα της δαπάνης για ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη. Ωρολόγιο πρόγραμμα που δεν προβλέπει καθημερινή άσκηση και αθλητισμό είναι εξ αρχής αποτυχημένο.
Μετά το δυναμικό παρόν που έδωσαν οι καθηγητές Πληροφορικής στην πρωτοφανή συγκυρία που προέκυψε λόγω της πανδημίας, και την αναντικατάστατη συμβολή τους στην υλοποίηση της εξ αποστάσεως εκπάιδευσης θα περίμενε κανείς να αναγνωρίσει η Πολιτεία τη συμβολή του μαθήματος της πληροφορικής και να αυξήσει επιτέλους τις ώρες διδασκαλίας της στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα. Αντ’ αυτού επιδεικνύετε για άλλη μια φορά ατολμία στην καθιέρωση του μαθήματος σε όλες τις τάξεις για περισσότερες ώρες, ειδικά στις τελευταίες τάξεις του δημοτικού. Τα παιδιά μας θα πρέπει να αποκτήσουν ψηφιακές δεξιότητες για να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του νέου κόσμου που προβάλλει. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει με 25 ώρες ετησίως!
Το μάθημα της φυσικής αγωγής πρέπει να διδάσκεται τουλάχιστον για 3 ώρες εβδομαδιαία σε όλες ανεξαιρέτως τις τάξεις των δημοτικών σχολείων. Η συμβολή της φυσικής αγωγής ήδη από τη νηπιακή ηλικία και την ηλικία του δημοτικού, είναι διεθνώς αναγνωρισμένη τόσο σε κινητικό όσο και σε ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Σύμφωνα δε με πρόσφατες επιστημονικές έρευνες η φυσική αγωγή παίζει πρωταρχικό και καίριο ρόλο για την αύξηση της οστικής πυκνότητας των νηπίων και των παιδιών. Περιττό να αναφερθεί η σημαντικότητα της φυσικής αγωγής για την υιοθέτηση δια βίου υγιεινών συνθηκών και τρόπου ζωής, με αποτέλεσμα την μείωση μακροπρόθεσμα της δαπάνης για ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη. Ωρολόγιο πρόγραμμα που δεν προβλέπει καθημερινή άσκηση και αθλητισμό είναι εξ αρχής αποτυχημένο.
Οι ωρες της Φυσικης Αγωγης στο δημοτικο ειναι αναγκαιο να αυξηθουν σε τουλαχιστον 3 ωρες εβδομαδιαιως για ΟΛΕΣ τις ταξεις.Αν ξεκινησουμε απο την μαθητοκεντρικη θεωρια που προβαλλει τον μαθητη στο κεντρο του εκπαιδευτικου συστηματος δεν υπαρχει μαθητης( ειτε αν υπαρχουν αποτελουν ελαχιστη μειοψηφια)που να μην επιθυμει περισσοτερες ωρες ΦΑ στο εβδομαδιαιο προγραμμα.Ειδικα οι Ε και ΣΤ ταξεις ειναι οι μεγαλοι αδικημενοι του ως τωρα συστηματος.Αλλα ξεχωρα απο αυτο μια χωρα με μεγαλο δεικτη παιδικης παχυσαρκιας με τα νουμερα να βαινουν διαρκως αυξανομενα ειναι απαραιτητο να εισαγει ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 3 ενιαιες για ολες τις ταξεις του δημοτικου ωρες ΦΑ.Σε οτι αφορα την ιστορια μας ως χωρα που γεννησε το Ολυμπιακο κινημα και οτι απορρεει απο αυτο δεν ειναι δυνατο να μην υπαρχει σε καθημερινη βαση ωρα ΦΑ στο ωρολογιο προγραμμα.Κλεινοντας θα τονισω οτι η σωματικη ασκηση και η σωματικη δραστηριοτητα αποτελουν την καλυτερη φυσικη αμυνα και τονωνει το ανοσοποιητικο μας συστημα ειδικα αυτην την δυσκολη περιοδο που περναμε..
Το μάθημα της φυσικής αγωγής πρέπει να διδάσκεται τουλάχιστον για 3
ώρες εβδομαδιαία σε όλες ανεξαιρέτως τις τάξεις των δημοτικών σχολείων. Η
συμβολή της φυσικής αγωγής ήδη από τη νηπιακή ηλικία και την ηλικία του
δημοτικού, είναι διεθνώς αναγνωρισμένη τόσο σε κινητικό όσο και σε
ψυχοσυναισθηματικό επίπεδο. Σύμφωνα δε με πρόσφατες επιστημονικές
έρευνες η φυσική αγωγή παίζει πρωταρχικό και καίριο ρόλο για την αύξηση
της οστικής πυκνότητας των νηπίων και των παιδιών. Περιττό να αναφερθεί η
σημαντικότητα της φυσικής αγωγής για την υιοθέτηση δια βίου υγιεινών
συνθηκών και τρόπου ζωής, με αποτέλεσμα την μείωση μακροπρόθεσμα της
δαπάνης για ιατροφαρμακευτική και νοσοκομειακή περίθαλψη. Ωρολόγιο
πρόγραμμα που δεν προβλέπει καθημερινή άσκηση και αθλητισμό είναι εξ
αρχής αποτυχημένο.
Ενα σχολείο ανοιχτό στη διαπολιτισμικότητα χρειάζεται την εκμάθηση ΞΕΝΩΝ ΓΛΩΣΣΩΝ. Ειδικά για μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η επαφή της με ξένους πολίτες είναι συνεχής, αλλά η γλωσσα της μιλιέται ελάχιστα πέρα από τα σύνορά της. Το 2ωρο της δέυτερης ΞΓ είναι ανεπαρκές. Οπως ενισχύεται σε εξωσχολικά εργαστήρια η Πληροφορική, το ίδιο θα πρέπει να συμβαίνει και με την εμβάθυνση στη γλώσσα επιλογής του μαθητή. Μέσα στο δημόσιο σχολείο, όχι στο φροντιστήριο. Το χρειάζονται όλοι οι μαθητες του ελληνικού σχολείου, και μετατρέπει το σχολείο σε έναν συγχρονο φορέα γνώσης και πολυμάθειας.
Οφείλουμε να παρέχουμε τη δυνατότητα στο μαθητή να πιστοποιήσει τη γνώση του (όπως γίνεται σε όλα τα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια) και να γίνει επιτέλους η πραγματική σύνδεση της διδακτικής πρακτικής με το ΚΠγ.
Καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας
Η ως τώρα εμπειρία μας δείχνει οτι οι 3 ώρες Αγγλικά στις Ε κ Στ δεν επαρκούν αν θέλουμε πραγματικά να αναβαθμίσουμε τη δημόσια εκπαίδευση. Πιο αποτελεσματική θα ήταν η αύξηση των ωρών διδασκαλίας σε αυτές τις τάξεις, αντί στην Α και Β. Επίσης, θα είχε μια παιδαγωγική βάση η επαναφορά της Ευέλικτης Ζώνης στις Ε κ Στ, αφού μέσα απο διαθεματικά projects μπορεί να ενισχυθεί η καλλιέργεια του πολυγραμματισμού. Στην ουσία, με την ενίσχυση της Ευέλικτης Ζώνης μπορούν να αναπτυχθούν ταυτόχρονα με τα γνωστικά αντικείμενα ο ψηφιακός και κριτικός γραμματισμός, ιδιαίτερα αν ενισχυθεί παράλληλα κ ο θεσμός της συνδιδασκαλίας. Αντί να ενισχύουμε μεμονωμένα γνωστικά αντικείμενα, συμπεριλαμβανομένων κ των ξένων γλωσσών, θα ήταν πιο ωφέλιμο να ενισχύσουμε τη διαθεματικότητα κ τον πολυγραμματισμό, και φυσικά όχι μόνο στο Δημοτικό
Ονομάζομαι Ιωσήφ Βιβιλάκης και είμαι καθηγητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
Στο πλαίσιο του διαλόγου για το σχέδιο νόμου «Αναβάθμιση του Σχολείου και άλλες διατάξεις» και επειδή διαπίστωσα ότι προβλέπεται η εισαγωγή πιλοτικής δράσης στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια εκπαίδευση με τίτλο «Εργαστήρια Δεξιοτήτων» για την ένταξη νέων θεματικών στο Νηπιαγωγείο και στο υποχρεωτικό ωρολόγιο πρόγραμμα του Δημοτικού και του Γυμνασίου (άρθρο 1), ενώ παράλληλα εξακολουθεί να είναι μειωμένη και ισχνή η παρουσία των τεχνών στο νέο πρόγραμμα.
Αναφέροντας ενδεικτικά:
– ότι το θέατρο δεν διδάσκεται στην πέμπτη και έκτη Δημοτικού (άρθρο 3),
– και δεν υπάρχει ουσιαστικός εμπλουτισμός του Προγράμματος και των δράσεων σε όλες τις σχολικές βαθμίδες με τις τέχνες,
θέτω υπόψη των αρμοδίων τα σημαντικά συμπεράσματα του συνεδρίου «Οι τέχνες στο ελληνικό σχολείο σήμερα» στο οποίο υπήρξα πρόεδρος και στο οποίο συμμετείχαν 1000 σύνεδροι εκ των οποίων 400 ομιλητές, πανεπιστημιακοί, εξέχουσες προσωπικότητες και εξειδικευμένοι εκπρόσωποι από το ευρύ φάσμα της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, καθηγητές όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης και διδάσκοντες από πολλά και διαφορετικά γνωστικά αντικείμενα.
Σας πληροφορώ ότι το σημαντικότατο αυτό συνέδριο που πραγματοποήθηκε 11.10.2018 έως τις 13.10.2018 στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ διοργανώθηκε από το Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής σχολής του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών με τη σύμπραξη του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, της Ανώτατης Σχολή Καλών Τεχνών, του Τμήματος Θεάτρου της Σχολής Καλών Τεχνών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ενώ είχε την υποστήριξη και τη συνεργασία του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Παιδείας, αλλά και τη στήριξη των Τμημάτων Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Πατρών και του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου.
Μεταξύ άλλων επισημάνθηκαν τα εξής:
– Η σημασία της συνέργειας, τόσο μεταξύ των ειδικοτήτων της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, όσο και μεταξύ των τεχνών και των γνωστικών αντικειμένων Γενικής Παιδείας, όπου, πραγματικά, το αισθητικό πεδίο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως μοναδική ευκαιρία σύμπραξης των γνωστικών και των συναισθηματικών λειτουργιών των μαθητών.
– Η ένταξη της συνέργειας στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθίσταται δυσχερής, καθώς οι εκπαιδευτικοί των καλλιτεχνικών ειδικοτήτων (θεατρολόγοι, μουσικοί, εικαστικοί κ.λπ.) μοιράζουν τον διδακτικό χρόνο τους σε πολλές σχολικές μονάδες και επίσης η έννοια της συνεργασίας απουσιάζει από τα Προγράμματα Σπουδών, αλλά και από την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών.
– Τα Εικαστικά και η Μουσική, ως τα παλαιότερα διδασκόμενα μαθήματα, διδάσκονται στις περισσότερες τάξεις, με δεδομένη όμως την ανεπάρκεια του χρόνου καθώς και τις ελλείψεις σε κατάλληλη εργαστηριακή και υλικοτεχνική υποδομή.
– Το Θέατρο διδάσκεται ως «Θεατρική Αγωγή» έως την Δ΄ Δημοτικού και κατόπιν στο Γενικό Λύκειο ως δίωρο επιλεγόμενο μάθημα με την ονομασία «Στοιχεία Θεατρολογίας». Το δημοφιλές, αν και προαιρετικό, αυτό μάθημα για το Θέατρο έρχεται να καλύψει ένα κενό του Ωρολογίου Προγράμματος πέντε ετών!
– Ο Χορός και ο Κινηματογράφος απουσιάζουν από τα Σχολεία Γενικής και Ειδικής Παιδείας, ενώ διδάσκονται στα έξι Καλλιτεχνικά Σχολεία της χώρας μας.
– Η αύξηση των Καλλιτεχνικών και Μουσικών Σχολείων τα τελευταία χρόνια καταδεικνύει την αναγκαιότητα της εφαρμογής των Τεχνών στο σχολείο και υπαγορεύει την περαιτέρω πλαισίωση και αύξηση του αριθμού τους.
– Τα τρία καλλιτεχνικά μαθήματα, Θέατρο-Μουσική-Εικαστικά, συχνά διδάσκονται από εκπαιδευτικούς άλλων ειδικοτήτων, με συνέπεια να υποβαθμίζεται η αυτονομία και η σημασία τους ως διακριτά γνωστικά αντικείμενα. Πιο συγκεκριμένα, οι πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις παραγνωρίζουν τα ιδιαίτερα εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά της κάθε Τέχνης, επιτρέποντας σε εκπαιδευτικούς χωρίς γνώσεις ειδικής διδακτικής, και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς καν βασικές γνώσεις του αντικειμένου, να διδάξουν τα παραπάνω τρία μαθήματα.
– Η ουσιαστική και αποτελεσματική διδασκαλία των Τεχνών, η οποία θα αποφέρει όλα τα οφέλη που προαναφέρθηκαν, μπορεί να προκύψει μόνο από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς-αποφοίτους των Πανεπιστημιακών Τμημάτων (Μουσικών Σπουδών, Θεατρικών Σπουδών και ΑΣΚΤ) οι οποίοι διαθέτουν επαρκή ακαδημαϊκή και επιστημονική κατάρτιση και ειδική παιδαγωγική επάρκεια. Τα αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών των Σχολών μας επιβεβαιώνουν και την ειδική πρακτική τους κατάρτιση, πέρα από την άρτια θεωρητική.
Αναλυτικά τα πορίσματα των ειδικών που ασχολούνται με την καλλιτεχνική παιδεία στο ελληνικό σχολείο είναι τα εξής:
Το Συνέδριο πραγματοποιήθηκε από τις 11.10.2018 έως τις 13.10.2018 στη Φιλοσοφική Σχολή του ΕΚΠΑ (με ταυτόχρονες συνεδρίες και εργαστήρια σε δεκαπέντε αίθουσες και αμφιθέατρα) και χαρακτηρίσθηκε από την πρωτοφανή προσέλευση χιλίων συνέδρων (εκ των οποίων τετρακόσιοι ομιλητές) και το πλήθος των ενδιαφερομένων επισκεπτών και φορέων, εκπαιδευτικών και καλλιτεχνών. Το σύνολο δε των εθελοντών φοιτητών ξεπέρασε τους εκατό.
Ολόπλευρη μάθηση
Κατά την καταληκτική συνεδρία εκτιμήθηκε ομόφωνα η ανάγκη κάλυψης και επέκτασης της Καλλιτεχνικής Παιδείας στην εκπαιδευτική πράξη. Ακόμη, υπογραμμίστηκε ότι το Θέατρο, η Μουσική, τα Εικαστικά, ο Χορός και ο Κινηματογράφος στο Ελληνικό Σχολείο συντείνουν στην ολόπλευρη διάπλαση των παιδιών και των εφήβων που φοιτούν στα σχολεία της πατρίδας μας. Παράλληλα, επισημάνθηκε η ανάγκη για διάχυση των αισθητικών δράσεων και προσεγγίσεων σε όλο το σχολικό πρόγραμμα, προκειμένου να αξιοποιηθούν οι δυνατότητες που μπορούν να προσφέρουν οι Τέχνες στον εμπλουτισμό της μαθησιακής διαδικασίας. Μια τέτοια προσέγγιση αντιμετωπίζει τις Τέχνες ως μοχλό μάθησης για κάθε γνώση που τα παιδιά διδάσκονται στο σχολείο.Είναι γνωστό ότι σε όλες τις ανεπτυγμένες αλλά και σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες οι Τέχνες έχουν εξέχουσα παρουσία στα αναλυτικά προγράμματατων σχολείων, διότι συμβάλλουν δραστικά στον εμπλουτισμό της επικοινωνίας, της ολόπλευρης μάθησης, της αισθητικής καλλιέργειας, της ενσυναίσθησης, της αυτενέργειας, της συλλογικότητας, της ανάπτυξης της δημιουργικότητας και της δημοκρατικής λειτουργίας.
Ειδικότερα, η καλλιτεχνική εκπαίδευση στοχεύει στη διερεύνηση των τρόπων μέσω των οποίων το άτομο εκφράζει την εμπειρία του στον κόσμο που ζει, ένα μεταμοντέρνο, πολιτισμικά πλουραλιστικό κόσμο,καθώς και στην ανάπτυξη της ικανότητάς του να αποκωδικοποιεί τα νοήματα που ενσωματώνουν και μεταδίδουν οι διάφορες μορφές τέχνης. Η εξοικείωση με την αισθητηριακή αντίληψη αλλά και την πρόσληψη της τέχνης προϋποθέτει την αισθητική, ενσυναισθητική και βιωματική εμπειρίατου σώματος.
Διαχείριση κρίσιμων ζητημάτων
Στα σχολεία της χώρας μας, οι Τέχνες έχουν μακρά παράδοση. Είναι αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, ήδη από τη σύσταση του Ελληνικού κράτους, οι εκπαιδευτικοί (με τις δυνάμεις τους και χωρίς ιδιαίτερες, τότε, ειδικεύσεις) αντιλαμβανόμενοι την παιδαγωγική σημασία και την πολυδιάστατη αξία των Τεχνών στο ελληνικό σχολείο τις ανέδειξαν και τις ενσωμάτωσαν συστηματικά στην εκπαιδευτική πράξη.
Έκτοτε, όσες μεταρρυθμιστικές/προοδευτικές προσπάθειες καταβλήθηκαν, με εμπνευστές πρωτοπόρους παιδαγωγούς (π.χ. Κουντουράς, Δελμούζος, Γληνός, Κριαράς κ.ά.) οι οποίοι διαμόρφωσαν και στα «καθ΄ ημάς» τα πιο προοδευτικά, παγκοσμίως, συστήματα Παιδαγωγικής, ανέδειξαν την κοινή πεποίθηση ότι οι τέχνες οφείλουν να έχουν ιδιαίτερη και εξέχουσα θέση στο ελληνικό σχολείο.
Σήμερα, οι Τέχνες έχουν θεσμική υπόσταση στο αναλυτικό πρόγραμμα. Ωστόσο, αυτό δεν αρκεί και δεν ανταποκρίνεται στις αυξανόμενες απαιτήσεις της ελληνικής πραγματικότητας και, επομένως, προκύπτει η ανάγκη της επέκτασής τους προκειμένου να αναδειχθούν ως πολύπλευρα, σύγχρονα μέσα στην ολοένα και πιο απαιτητική εκπαιδευτική διαδικασία. Στην εποχή μας πλήθος κρίσιμων θεμάτων, όπως η ραγδαία μεταβολή των οικονομικών συνθηκών στην οικογένεια, ζητήματα περιβαλλοντικών μεταβολών, κοινωνικοποίησης, φύλου, σεξουαλικότητας, εκφοβισμού, ρατσισμού, εθνικισμού, ταξικών, κοινωνικών και εν γένει διακρίσεων και διαχωρισμών, απαιτούν ιδιαίτερη διαχείριση την οποία οι τέχνες μπορούν να προσφέρουν στην εκπαίδευση των μαθητών/τριών.
Προτάσεις και καινοτόμες πρακτικές
Στο Συνέδριο συμμετείχαν εκατοντάδες εξειδικευμένοι εκπαιδευτικοί όλων των Τεχνών οι οποίοι κατέθεσαν εξαιρετικές προτάσεις διδασκαλίας, είτε με τη μορφή εισήγησης είτε με τη μορφή εργαστηρίου, γεγονός που κατέδειξε τη συστηματική εργασία που γίνεται ήδη στα σχολεία της χώρας, παρά τις εγγενείς δυσκολίες που εδράζονται κυρίως στον περιορισμένο χρόνο που αυτές κατέχουν στο ημερήσιο και εβδομαδιαίο πρόγραμμα όλων των βαθμίδων. Παραστάσεις, συναυλίες, εκθέσεις, κινηματογραφικές ταινίες, καινοτόμες πρακτικές, αλλά και πλήθος εξωδιδακτικών κοινωνικών παρεμβάσεων και δημιουργικών δράσεων στην ευρύτερη κοινότητα στήνονται και παρουσιάζονται χάρη στο αίσθημα ευθύνης και αποστολής των εκπαιδευτικών και στη διάθεση της εκάστοτε εκπαιδευτικής μονάδας να διαθέσει χρόνο από τα άλλα μαθήματα ή τον χώρο του σχολείου εκτός σχολικών ωρών. Αναδείχθηκε, επομένως, επιτακτικά η ανάγκη της ενίσχυσης των Τεχνών σε χρόνο αλλά και σε εξειδικευμένο προσωπικό σε όλες τις τάξεις, όλων των σχολικών βαθμίδων, στα Γενικά και στα Ειδικά Σχολεία, και για όλες τις Τέχνες. Επιπλέον, από πολλές εισηγήσεις και εργαστηριακές προτάσεις, τονίστηκε η σημασία της συνέργειας, τόσο μεταξύ των ειδικοτήτων της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, όσο και μεταξύ των τεχνών και των γνωστικών αντικειμένων Γενικής Παιδείας, όπου, πραγματικά, το αισθητικό πεδίο θα μπορούσε να αξιοποιηθεί ως μοναδική ευκαιρία σύμπραξης των γνωστικών και των συναισθηματικών λειτουργιών των μαθητών. Ωστόσο, η ένταξη της συνέργειας στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθίσταται δυσχερής, καθώς οι εκπαιδευτικοί των καλλιτεχνικών ειδικοτήτων (θεατρολόγοι, μουσικοί, εικαστικοί κ.λπ.) μοιράζουν τον διδακτικό χρόνο τους σε πολλές σχολικές μονάδες και επίσης η έννοια της συνεργασίας απουσιάζει από τα Προγράμματα Σπουδών, αλλά και από την εκπαίδευση των εκπαιδευτικών.
Διακριτικά γνωστικά αντικείμενα
Αναλυτικά, οι Τέχνες στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, σήμερα, έχουν ως εξής: Τα Εικαστικά και η Μουσική, ως τα παλαιότερα διδασκόμενα μαθήματα, διδάσκονται στις περισσότερες τάξεις, με δεδομένη όμως την ανεπάρκεια του χρόνου καθώς και τις ελλείψεις σε κατάλληλη εργαστηριακή και υλικοτεχνική υποδομή. Το Θέατρο διδάσκεται ως «Θεατρική Αγωγή» έως την Δ΄ Δημοτικού και κατόπιν στο Γενικό Λύκειο ως δίωρο επιλεγόμενο μάθημα με την ονομασία «Στοιχεία Θεατρολογίας». Το δημοφιλές, αν και προαιρετικό, αυτό μάθημα για το Θέατρο έρχεται να καλύψει ένα κενό του Ωρολογίου Προγράμματος πέντε ετών! Αντίθετα, ο Χορός και ο Κινηματογράφος απουσιάζουν από τα Σχολεία Γενικής και Ειδικής Παιδείας, ενώ διδάσκονται στα έξι Καλλιτεχνικά Σχολεία της χώρας μας. Ειδικότερα ο Χορός, ως η τέχνηπου χρησιμοποιεί το σώμα ως μέσον επικοινωνίας και αναπτύσσει ανάλογα με το πλαίσιο, τόσο την τεχνική όσο και την καλλιτεχνική και την εκφραστική δεξιότητα του ατόμου, μέσω της κιναισθητικής του εμπειρίας, αποτελεί αναγκαιότητα, όπως και ο Κινηματογράφος, ο οποίος καλλιεργεί τον οπτικοακουστικό εγγραμματισμό. Μάλιστα, η αύξηση των Καλλιτεχνικών και Μουσικών Σχολείων τα τελευταία χρόνια καταδεικνύει την αναγκαιότητα της εφαρμογής των Τεχνών στο σχολείο και υπαγορεύει την περαιτέρω πλαισίωση και αύξηση του αριθμού τους.
Είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπογραμμιστεί ότι τα τρία καλλιτεχνικά μαθήματα, Θέατρο-Μουσική-Εικαστικά, συχνά διδάσκονται από εκπαιδευτικούς άλλων ειδικοτήτων, με συνέπεια να υποβαθμίζεται η αυτονομία και η σημασία τους ως διακριτά γνωστικά αντικείμενα. Πιο συγκεκριμένα, οι πρόσφατες νομοθετικές παρεμβάσεις παραγνωρίζουν τα ιδιαίτερα εκπαιδευτικά χαρακτηριστικά της κάθε Τέχνης, επιτρέποντας σε εκπαιδευτικούς χωρίς γνώσεις ειδικής διδακτικής, και σε ορισμένες περιπτώσεις χωρίς καν βασικές γνώσεις του αντικειμένου, να διδάξουν τα παραπάνω τρία μαθήματα.
Ακαδημαϊκή και παιδαγωγική επάρκεια
Συμπερασματικά, στις συνεδρίες και τις συζητήσεις αναδείχθηκε η σημασία καθώς και οι δυνατότητες που προσφέρουν οι Τέχνες για μια σύγχρονη δημοκρατική και πλουραλιστική εκπαίδευση με μέλλον και προοπτική όχι μόνο στα αστικά κέντρα αλλά και στην ελληνική περιφέρεια. Μια εκπαίδευση η οποία έχει στο επίκεντρο τον μαθητή/τρια-δημιουργό και μελλοντικό πολίτη. Επισημάνθηκε με πολλούς τρόπους ότι η ουσιαστική και αποτελεσματική διδασκαλία των Τεχνών, η οποία θα αποφέρει όλα τα οφέλη που προαναφέρθηκαν, μπορεί να προκύψει μόνο από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς-αποφοίτους των Πανεπιστημιακών Τμημάτων (Μουσικών Σπουδών, Θεατρικών Σπουδών και ΑΣΚΤ) οι οποίοι διαθέτουν επαρκή ακαδημαϊκή και επιστημονική κατάρτιση και ειδική παιδαγωγική επάρκεια. Τα αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών των Σχολών μας επιβεβαιώνουν και την ειδική πρακτική τους κατάρτιση, πέρα από την άρτια θεωρητική.
Εκτιμούμε ότι όλα τα παραπάνω πρέπει να ληφθούν υπόψη από τους υπεύθυνους φορείς και ιδιαιτέρως το αρμόδιο Υπουργείο, υπό την ευθύνη και τον έλεγχο του οποίου τελεί η εκπαιδευτική οντότητα και η μελλοντική προοπτική της Παιδείας στην πατρίδα μας.
Τα 34 μέλη της οργανωτικής και της επιστημονικής επιτροπής του Συνεδρίου, πανεπιστημιακοί, ερευνητές και καλλιτέχνες.
ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Πρόεδρος
Ιωσήφ Βιβιλάκης, καθηγητής, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
Αντιπρόεδρος
Ανδρέας Ιωαννίδης, καθηγητής, ΑΣΚΤ
Γραμματέας
Ευανθία Στιβανάκη, αναπληρώτρια καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
Ειδική Γραμματέας-Ταμίας
Ίλια Λακίδου, μέλος ΕΔΙΠ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
Μέλη
• ·Μηνάς Ι. Αλεξιάδης, καθηγητής, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Λίλυ Αλεξιάδου, μέλος ΕΔΙΠ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Μιχαέλα Αντωνίου, μέλος ΕΔΙΠ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Μενέλαος Καραντζάς, υποψ. διδάκτωρ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Τάσος Κολυδάς, μέλος ΕΔΙΠ, Τμήμα Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Ελένη Παπάζογλου, αναπλ. καθηγήτρια, Τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Πρόεδρος
Σμαράγδα Χρυσοστόμου, καθηγήτρια, Τμήμα Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ
Μέλη
• ·Χριστίνα Αναγνωστοπούλου, αναπληρώτρια καθηγήτρια, Τμήμα Μουσικών Σπουδών EΚΠΑ
• ·Βίκτωρ Αρδίτης, καθηγητής, Τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ
• ·Ειρήνη Γιαννημάρα, μέλος ΕΔΙΠ, ΑΣΚΤ
• ·Χριστίνα Ζώνιου, μέλος ΕΕΠ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
• ·Δηώ Καγγελάρη, επίκουρη καθηγήτρια, Τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ
• ·Ελένη Καραμαλέγκου, καθηγήτρια, Κοσμήτορας Φιλοσοφικής Σχολής ΕΚΠΑ
• ·Δημοσθένης Κοκκινίδης, ομότιμος καθηγητής, ΑΣΚΤ
• ·Τάσος Κολυδάς, μέλος ΕΔΙΠ, Τμήμα Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Άλκηστις Κοντογιάννη, ομότιμη καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
• ·Κλεοπάτρα Μουρσελά, εκπαιδευτικός – εικαστικός, Συντονίστρια Μονάδας Τέχνες – Εισηγήτρια στο πεδίο των Εικαστικών ΙΕΠ
• ·Χαρά Μπακονικόλα-Γεωργοπούλου, ομότιμη καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Φανή Μυρωνάκη, Δρ ΕΚΠΑ, εκπαιδευτικός ΠΕ70, Μονάδα Τέχνες – Εισηγήτρια στο πεδίο του Θεάτρου ΙΕΠ
• ·Νικηφόρος Παπανδρέου, ομότιμος καθηγητής, Τμήμα Θεάτρου ΑΠΘ
• ·Ιάκωβος Ποταμιάνος, καθηγητής, πρόεδρος Τμήματος Θεάτρου ΑΠΘ
• ·Βάλτερ Πούχνερ, ομότιμος καθηγητής, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Kάτια Σαβράμη, επίκουρη καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πατρών
• ·Τιτίκα Σάλλα, ομότιμη καθηγήτρια, ΑΣΚΤ
• ·Χρυσόθεμις Σταματοπούλου-Βασιλάκου, καθηγήτρια, Πρόεδρος Τμήματος Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Άννα Ταμπάκη, καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Αγγελική Τριανταφυλλάκη, ερευνήτρια και συνεργάτης, Τμήμα Μουσικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Άννα Τσίχλη, μέλος ΕΕΠ, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
• ·Κλειώ Φανουράκη, επίκουρη καθηγήτρια, Τμήμα Θεατρικών Σπουδών ΕΚΠΑ
• ·Γιώργος Χαρβαλιάς, καθηγητής ΑΣΚΤ
Σύνδεσμος συνεδρίου: https://texnes-ellinikosxoleio.uoa.gr
Σύνδεσμος πορισμάτων: https://texnes-ellinikosxoleio.uoa.gr/storage/607/Πορίσματα%20Συνεδρίου%20για%20τις%20Τέχνες%20στο%20Ελληνικό%20Σχολείο.pdf
Στη σημερινή πραγματικότητα ο εκπαιδευτικός πληροφορικής αναγκάζεται να υπηρετεί σε 2, 3 ή ακόμα και 4 σχολεία για να καλύψει τις ώρες του. Οι συνθήκες εργασίας είναι αρκετές φορές αποκαρδιωτικές. Σε εργαστήρια λίγων τετραγωνικών μέτρων (ορισμένα θυμίζουν αποθήκη) με μετρημένους συχνά απαρχαιωμένους υπολογιστές καλούνται 20+ μαθητές να στριμωχτούν για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν 45 λεπτά μάθημα (μερικές φορές δεν χωράνε ούτε να κάτσουν). Αρκετές φορές με έλλειψη εποπτικών μέσων ο εκπαιδευτικός κάνει αγώνα δρόμου για να κρατήσει την προσοχή των μαθητών χωρίς να δημιουργείται πανικός. Πολλές φορές χάνει τα διαλείμματα του για να λύνει τεχνικά προβλήματα που προκύπτουν συνεχώς κατά τη διάρκεια της μέρας στο σχολείο.
Για να υπάρξει πραγματική αναβάθμιση στο μάθημα της Πληροφορικής στο Δημοτικό σχολείο πρέπει το μάθημα να γίνει δίωρο τουλάχιστον στις Γ’-Δ’-Ε’-Στ’ τάξεις. Επίσης πρέπει να μειωθεί ο αριθμός των μαθητών στο εργαστήριο έτσι ώστε σε κάθε υπολογιστή να κάθονται μέχρι 2 άτομα, να αναβαθμιστούν όλα τα εργαστήρια στα σχολεία, να αυξηθεί ο αριθμός των υπολογιστών, να υπάρξει ακόμα και συνδιδασκαλία από 2ο εκπαιδευτικό εναλλακτικά όταν το τμήμα είναι αρκετά μεγάλο. Το διδακτικό ωράριο θα πρέπει να μειωθεί κατά 2 ώρες έτσι ώστε ο εκπαιδευτικός να μπορεί να παράσχει τεχνολογική υποστήριξη στο σχολείο/εργαστήριο. Επίσης είναι αναγκαία η ύπαρξη σχολικού βιβλίου που θα έχει συνοχή με το αντίστοιχο βιβλίο του γυμνασίου και θα αποτελεί κοινό οδηγό του μαθήματος τόσο για τους εκπαιδευτικούς όσο και για τα παιδιά. Στην σημερινή πραγματικότητα οι μαθητές, γονείς ακόμα και κάποιοι συνάδελφοι θεωρούν δευτερεύον το μάθημα.
Σε μια περίοδο όπου αποδείχθηκε περίτρανα ο ψηφιακός αναλφαβητισμός της κοινωνίας και ο κλάδος ΠΕ86 στάθηκε σανίδα σωτηρίας για την υποστήριξη της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, είναι ανάγκη το μάθημα να μπει σε προτεραιότητα και πάνω στη σωστή του βάση. Δεν αξίζουν στους μαθητές αυτές οι συνθήκες μαθήματος. Έχουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον και όρεξη για το μάθημα και οι συνθήκες τα αποθαρρύνουν.
Τι προσφέρει άραγε το γεγονός ότι τα δημοτικά σχολεία τελειώνουν τα μαθήματα στις 13.15; Οι εργαζόμενοι γονείς δεν μπορούν να τα παραλάβουν και χρειάζεται να υποχρεώνουν είτε τους ηλικιωμένους γονείς τους να αναλάβουν αυτή την ευθύνη, με τον όποιο κίνδυνο διατρέχουν τώρα με τον κορονωιό, είτε κάποιο άλλο άτομο. Από άποψη εκπαιδευτική τα παιδιά στερούνται ώρες διδασκαλίας τις οποίες αναπληρώνουν στα φροντιστήρια και στα κέντρα μελέτης. Στην υπόλοιπη Ευρώπη τα σχολεία όλων των βαθμίδων τελειώνουν γύρω στις 16 ώρα Μπορούν έτσι τα παιδιά είτε να προετοιμάζονται για την επόμενη ημέρα, είτε να κάνουν ρομποτική, ευέλικτη ζώνη, μαθήματα αισθητικής αγωγής, ξένες γλώσσες. Το διευρυμένο ωράριο που λειτουργεί σήμερα σε κάποια σχολεία, μετά από επιλογή των γονιών δεν ικανοποιεί τις ανάγκες που προανέφερα γιατί αντίθετα με το αυστηρά καθορισμένο πρόγραμμα της πρωινής ζώνης, ο χρόνος μετά τις 13.15 χρησιμοποιείται κυρίως για φύλαξη των παιδιών των οποίων οι γονείς αδυνατούν να τα παραλάβουν νωρίτερα. Φυσικά για να γίνει μια μεταρρύθμιση χρειάζονται χρήματα, προσλήψεις σε εξειδικευμένο προσωπικό, υποδομές, ο κατάλληλος εξοπλισμός, κάθε αίθουσα και τον υπολογιστή της ή τον διαδραστικό πίνακα. Δε χρειάζεται να ανακαλύψουμε την Αμερική αρκεί να ακολουθήσουμε το ωρολόγιο πρόγραμμα εκπαιδευτικών συστημάτων προηγμένων χωρών, μερικές από τις οποίες εισάγουν και μαθήματα οικιακής οικονομίας, πλέξιμο, ράψιμο, κατασκευές που αφορούν μαστορέματα στο σπίτι, κηπουρική, ώστε τα παιδιά να προετοιμάζονται για την ενήλικη ζωή. Είμαι εκπαιδευτικός γαλλικής γλώσσας σε δημοτικά σχολεία, βλέπω ότι πολλά πράγματα θα μπορούσαν να γίνουν σ’ αυτή την βαθμίδα εκπαίδευσης, η οποία απαλλαγμένη από το άγχος των προαγωγικών εξετάσεων μπορεί να στρέψει το ενδιαφέρον της και στην συναισθηματική και αισθητική αγωγή, (θεατρική αγωγή, εκμάθηση μουσικών οργάνων), στη εν συναίσθηση για τον πλησίον, στην ξενόγλωσση εκπαίδευση που προσφέρει το άνοιγμα προς τους άλλους πολιτισμούς και τη δημιουργία ευρωπαϊκής παράλληλα με την εθνική ταυτότητα.
Αν θέλουμε να μιλάμε για την αναβάθμιση της δημόσιας ξενόγλωσσης εκπαίδευσης κι αν την έχουμε ως στόχο, θα πρέπει να δούμε τα δεδομένα. Λέω τα δεδομένα, διότι όλα αυτά τα χρόνια η διαχείριση σε όλο το φάσμα των γνωστικών αντικειμένων γινόταν με τη λογική των αριθμών και των δεκαδικών ψηφίων, είτε επρόκειτο για μαθητές είτε για καθηγητές. Ενώ παράλληλα μιλάμε για ΚΠγ κι διασύνδεσή του με το δημόσιο σχολείο, από το δημοτικό μέχρι έστω το Γυμνάσιο. Για το Λύκειο δεν ανοίγω εδώ την κουβέντα παραπέρα.
Η εμπειρία -αν και θα πρέπει , εικάζω, να υπάρχουν εξαιρέσεις- έχει δείξει ότι η διασύνδεση είναι κενό γράμμα. Τα δημόσια σχολεία γίνονταν απλά χώροι υποδοχής («παραχώρηση») και τα αποτελέσματα των εξεταζομένων πιστοποιούσαν τα ιδιωτικά φροντιστήρια. Αυτό δεν είναι ούτε αναβάθμιση ούτε διασύνδεση. Γιατί πόσα παιδιά (οικογένειες) είχαν και έχουν ειδικά τα τελευταία χρόνια την οικονομική δυνατότητα μιας παράλληλης εκπαίδευσης στην β΄ξένη γλώσσα; Ποιοι είναι οι όροι που θα μπορούσαν να ανοίξουν την προοπτική γι΄αυτά τα παιδιά; Το εβδομαδιαίο 2ωρο;Τα υπεράριθμα κι ανομοιογενή τμήματα μαζί με την κατάργηση της ελεύθερης επιλογής της β΄ξένης γλώσσας που συνεχίζεται μέχρι σήμερα που μιλάμε; Κι αν αυτό αρθεί κι επιστρέψουμε στο προηγούμενο καθεστώς, της ελεύθερης επιλογής και όχι της επιλογής της πλειοψηφίας με το +1, μια πλειοψηφία η οποία, δυστυχώς, σε πάρα πολλές περιπτώσεις διαμορφώνεται από τα γραφεία των διευθυντών των δημοτικών σχολείων, υπάρχει περίπτωση να μιλάμε για πραγματική διασύνδεση του ΚΠγ με το δημόσιο σχολείο; Εκτός και αν η όλη μέχρι σήμερα φιλοσοφία αποσκοπεί στην καλλιέργεια δημοκρατικής συνείδησης. Δηλαδή δεν πρέπει να εστιάσουμε και στα ποιοτικά κριτήρια ταυτόχρονα;
Η λογική του μέσου όρου στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα, υπό την έννοια ότι προφέρεται μια παλέτα γνωστικών αντικειμένων όπου a priori διαιωνίζεται η ύπαρξη δύο «πυρήνων», πρωτεύοντα και δευτερεύοντα, παράλληλα με τη συμπληρωματική εκπαίδευση (για όσους μπορούν και έχουν), όπου μέσω αυτής της μερικής δυνατότητας μαζί με την απόκτηση της εξωτερικής πιστοποίησης η διάκριση απαλείφεται. Κι αν απαλείφεται, δεν απαλείφεται ούτε για όλους ούτε για την πλειοψηφία. Και αυτό δεν είναι στατιστική μόνο. Το βιώνουμε όλοι μας όχι μόνο ως μάχιμοι εκπαιδευτικοί γερμανικών, γαλλικών αλλά και ως γονείς.
Για να μην κουράζω, αν και θα είχα να γράψω ακόμα αρκετά, αν πραγματικά θέλει η νυν ή η όποια μελλοντική ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να βάλει ένα γερό θεμέλιο, θα πρέπει να θέλει να αποδράσει από εκείνα τα στοιχεία, που τεκμηριωμένα καθιστούν τη «διασύνδεση» σημαίνον χωρίς σημαινόμενο.
Ορίζεται ως αρχή του άρθρου η αναβάθμιση των ξένων γλωσσών, ωστόσο δεν βλέπω καμία ουσιαστική αναβάθμιση. Ξένη γλώσσα δεν είναι μόνο το Αγγλικά. Η β’ ξένη γλώσσα (Γαλλικά/Γερμανικά) δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με 2 ώρες/εβδομάδα στην ε και στ τάξη ενώ η Αγγλική να ξεκινάει από το νηπιαγωγείο. Προτείνω η β’ ξενη γλώσσα να ξεκινάει από την δ’ δημοτικού με κανονικό syllabus και όχι τόσο αόριστο όπως τώρα και να συνδεθεί με το γυμνάσιο, έτσι ώστε τελειώνοντας το γυμνάσιο οι μαθητές να είναι σε επίπεδο Β1 του CEFR.
Το μάθημα της Πληροφορικής στο Δημοτικό, ΠΡΕΠΕΙ να αλλάξει σε 2ωρο από την Γ’ τάξη έως και την Στ’ τάξη.
Είναι ένα μοντέλο που εφαρμόστηκε και στο πρόσφατο παρελθόν μέχρι πριν 3 χρόνια στα Δημοτικά ΕΑΕΠ, με ουσιαστική και σε βάθος εκπαίδευση, με αποτέλεσμα την καθολικώς ομολογουμένη επιτυχία.
Με 1 διδακτική ώρα υπάρχουσα και προτεινόμενη, δεν μπορεί να υποστηριχθούν επαρκώς και σε έκταση, μαθήματα της Πληροφορικής, όπως είναι STEM, Ρομποτική, Νέες Τεχνολογίες, 3D εκτύπωση.
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι νέες τεχνολογίες είναι αναπτυξιακό εργαλείο και όχι απλά ένας κλάδος της οικονομίας όπως ανέφερε κάποτε κάποιος πρωθυπουργός. Η αποσιώπηση της πραγματικότητας οδηγεί σε ψηφιακό αναλφαβητισμό ή στην καλύτερη περίπτωση ψηφιακή ημιμάθεια.
Οι πρόσφατες εξελίξεις με αφορμή την εμφάνιση ενός ιού απ-έδειξαν την ανάγκη επικαιροποίησης των προγραμμάτων σπουδών όλων των βαθμίδων αλλά και την ανάγκη συνεχούς επιμόρφωσης (εννοείται σεβόμενης των δικαιωμάτων) του εκπαιδευτικού δυναμικού.
Οι σύγχρονες επικοινωνιακές ανάγκες, η αγορά εργασίας και η πραγματικότητα αυτή καθ’ αυτή κρούουν τον κώδωνα της αντικειμενικότητας.
Δυστυχώς για ακόμη μια φορά, φαίνεται πως το υπουργείο θα κλείσει τα μάτια και τα αυτιά στην πραγματικότητα και θα υποκύψει στα προστάγματα της κάθε «Camora» που επιβάλλει χρόνια τώρα τα συντεχνιακά της συμφέροντα στην κάθε βαθμίδα.
Η επιλογή ανάμεσα σε ψηφοθηρικές επιλογές ή κάλυψης των πραγματικών αναγκών φαίνεται πως βρίσκει ακόμη μια φορά τον δρόμο της. Τον γνωστό δρόμο!!!