Είναι διαπιστωμένο ότι υπάρχει ανισοκατανομή του εκπαιδευτικού προσωπικού σε σχέση με τις πραγματικές διδακτικές ανάγκες των διαφόρων “περιοχών μετάθεσης”. Έτσι εμφανίζονται περιοχές με σοβαρά πλεονάσματα και άλλες με ελλείμματα. Είναι προφανές, επομένως, ότι υπάρχει πρόβλημα ως προς τη σαφή αποτύπωση και καταγραφή των πραγματικών διδακτικών αναγκών και κατ΄ επέκταση του ακριβούς προσδιορισμού των οργανικών κενών, για τις μεταθέσεις και τους διορισμούς και των λειτουργικών κενών για τις αποσπάσεις.
Το δημόσιο συμφέρον και η εκπαίδευση εξυπηρετούνται με την αντιμετώπιση του προβλήματος των υπεράριθμων και την κάλυψη των κενών θέσεων. Ως εκ τούτου, οι μεταθέσεις, αποσπάσεις και τοποθετήσεις των εκπαιδευτικών θα εξυπηρετούν πρώτα και κύρια τις πραγματικές ανάγκες των σχολείων και ταυτοχρόνως, στο μέτρο του δυνατού, θα ικανοποιούν τις ανάγκες των εκπαιδευτικών. Καμιά υπηρεσιακή μεταβολή (μετάθεση ή απόσπαση) δεν θα γίνεται χωρίς να αντιμετωπίζεται η αντίστοιχη κάλυψη του κενού που πιθανά δημιουργείται.
2.1 Μεταξύ σχολικών μονάδων
* Θα επανεξεταστούν οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια μετάθεσης και απόσπασης και θα ρυθμιστούν με δικαιότερο τρόπο τα θέματα που αφορούν τις ειδικές κατηγορίες εκπαιδευτικών.
2.2. Αποσπάσεις εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις
* Θα προσδιοριστεί ο αριθμός των θέσεων που απαιτείται να καλυφθούν με απόσπαση εκπαιδευτικών και θα καθοριστούν τα ειδικά προσόντα που απαιτούνται για κάθε θέση.
* Οι εκπαιδευτικοί που διανύουν το στάδιο της δοκιμαστικής υπηρεσίας δεν θα αποσπώνται.
* Θα περιοριστούν δραστικά οι αποσπάσεις από απομακρυσμένες ή δυσπρόσιτες περιοχές.
* Ο εκπαιδευτικός που αποσπάται παίρνει τα μόρια του σχολείου που μεταβαίνει ή του πλησιέστερου της υπηρεσίας σχολείου.
Για ποια κίνητρα για εκπαιδευτικούς στην επαρχία μιλάμε ρε παιδια;
Εγώ είμαι 3ο χρόνο σε δυσπρόσιτο και η εφορία πέρυσι δεν δέχτηκε την φοροαπαλλαγή για δημοσίους υπαλλήλους κατοίκους νησιών κάτω των 3100 κατοίκων (ενώ αποδεδειγμένα κατοικούσα εκει) γιατί λέει ότι δεν άλλαξα ΔΟΥ και αυτό αποδεικνύει ότι η κατοικία μου είναι ακόμη στην Αθήνα… ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ!!
Το έψαξα με το συνήγορο του πολίτη και είναι πολλοί σαν εμένα.
Αγαπητή κυρία υπουργέ,
παρακολουθώντας τη διαδικτυακή διαβούλευση όλες αυτές τις ημέρες καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το σύνολο των εκπαιδευτικών συμφωνεί σε βασικά ζητήματα όπως:1) διατήρηση του 24μηνου και Ασέπ 2) διατήρηση του 60/40 μέχρι να ολοκληρωθεί η μεταβατική περίοδος( το χρονικό διάστημα πρέπει να είναι τέτοιο που να καλύπτει τους συναδέλφους) 3) φυσικά την αύξηση του αριθμού των διορισμών 4) πραγματοποίηση του διαγωνισμού του ασέπ ανά διετία σε προκαθορισμένη ημερομηνία ( γιατί συνήθως ξεκινάμε από Οκτώβρη και δίνουμε Ιανουάριο- κατά τη γνώμη μου η ημερομηνία πρέπει να είναι καθορισμένη ,ώστε να μπορεί ο καθένας να κάνει τον προγραμματισμό του. Η ύλη του να είναι επίσης καθορισμένη και σαφής και γιατί όχι να προτείνεται βιβλιογραφία και να μην προσπαθούμε να ψυχανεμιζόμαστε το ύφος και στυλ του κάθε διαγωνισμού αλλά και να μην έχουμε δύο σωστές απαντήσεις ανάλογα με τη διατύπωση ή τα διαφορετικά συγγράμματα)5) οι αποσπάσεις πρέπει να γίνονται με τον τρόπο που προτείνετε αλλά χωρίς εξαιρέσεις για κάποιους που έχουν τα «κονέ», όπως εσείς έχετε πει και φυσικά να σταματήσει η μοριοδότηση ακριτικών περιοχών να ακολουθεί τον αποσπασμένο εκπαιδευτικό.
Όμως θα επαναλάβω ( γιατί αυτό αποτελεί το δεύτερο σχόλιο μου) ότι πρέπει να καταργηθεί ο αναξιοκρατικός τρόπος πρόσληψης και σε εκκλησιαστικά λύκεια, οαέδ, σχολεία δεύτερης ευκαιρίας, Ταδ, Σιβιτανίδειο,γιατί εάν δε γίνει δεν μπορούμε να μιλάμε για ίσους όρους και διαφάνεια. Επίσης πάρτε τη γενναία απόφαση και προγραμματίστε πόσους εκπαιδευτικούς χρειάζεστε,ώστε να μην εισάγονται στα πανεπιστήμια τόσοι υπεράριθμοι για την αγορά εργασίας. Συγκεκριμένα στον κλάδο των φιλολόγων είναι απαράδεκτο να υπάρχουν 4 σχολές σε κάθε μεγάλη πόλη από τις οποίες να αποφοιτούν εκπαιδευτικοί της ίδιας ειδικότητας. Δεν υπάρχει περίπτωση να απορροφηθούν, όσο και να αυξηθούν οι διορισμοί. Τέλος, για το ζήτημα του κατά πόσο το υπάρχον εκπαιδευτικό δυναμικό επαρκεί και για το θέμα της αξιολόγησης , θα πρέπει να φροντίσετε ο αριθμός των παιδιών στις τάξεις να μη ξεπερνά τα 15 με 17, όπως συμβαίνει και με τα ιδιωτικά σχολεία, στα οποία γίνεται πραγματικά δουλειά αλλά και να επιμορφώνετε τον εκπαιδευτικό συνεχώς και συστηματικά.
Ακούστε, λοιπόν την κοινωνία και αγγίξτε το πρόβλημα με ευαισθησία και ανθρωπιά.
Ευχαριστώ για τη συμμετοχή
Αξιότιμη κ. Υπουργέ,
Προτείνω να καταργήστε τις αποσπάσεις σε διοικητικές θέσεις του Υπουργείου σας. Για την γραμματειακή υποστήριξη πάρτε συμβασιούχους.
Πάρα πολλά κενά θα καλυφθούν με αυτόν τον τρόπο.
Μπορούν να δικαιολογηθούν μόνο αποσπάσεις σε θέσεις διοικητικής ευθύνης πάνω στον τομέα της εκαίδευσης (π.χ. αξιολογητές κλπ). Ο απλός περιορισμός των αποσπάσεων θα ανοίξει το παράθυρο για να διευρυνθούν στο μέλλον, υπό άλλη πολιτική ηγεσία.
Οι εκπαιδευτικοί που διανύουν το στάδιο δοκιμαστικής υπηρεσίας δεν πρέπει να αποσπόνται, αλλά να ζυμώνονται μέσα στην τάξη, να επιμορφώνονται και στο τέλος της δοκιμαστικής περιόδου να πιστοποιείται η διδακτική τους επάρκεια. Θα μπορούσαμε να θεσπίσουμε ένα πιστοποιητικό διδακτικής επάρκειας για όλους τους εκπαιδετικούς, το οποίο θα πρέπει να το ανανεώνει ο εκπαιδευτικός κάθε 5 με 7 χρόνια;
Για τις αποσπάσεις από δυσπρόσιτες περιοχές αυτές θα πρέπει να γίνονται δεκτές μόνο για λόγους υγείας (των εκπαιδευτικών και των παιδιών τους). Οι λόγοι υγείας συνήθως είναι γνωστοί εκ των προτέρων και δεν δικαιολογούνται να υπάρχουν κενά σε δυσπρόσιτες πειοχές λόγω αποσπάσεων.
Συμφωνώ απόλυτα ο εκπαιδευτικός που αποσπάται παίρνει τα μόρια του σχολείου που μεταβαίνει ή του πλησιέστερου της υπηρεσίας σχολείου.
Τέλος, έχω να κάνω την εξής πρόταση. Ο εκπαιδευτικός που αποσπάται να δεσμεύεται στην αποσπασμένη θέση για 2 ή 3 έτη. Στη συνέχεια να μην επιτρέπεται καμία απόσπαση του για τουλάχιστον το διπλάσιο ή τριπλασιο χρονικό διάστημα από το διάστημα που αποσπάστηκε. Έτσι θα αποφευχθεί το καθεστώς των εκπαιδευτικών που επενδύουν διαρκώς σε νέες αποσπάσεις για να βρίσκονται κοντά στον τόπο διαμονής τους.
Με εκτίμηση,
– Γιώργος Θάνος
Σχεδιασμός για μεσομακροπρόθεσμη αξιοποίηση δεδομώνων
Θα πρότεινα να γίνει προσπάθεια να αξιοποιηθούν όλα αυτά τα δεδομένα που για χρόνια συγκεντρώνει το Υπουργείο Παιδείας (αφού βέβαια καθοριστεί το πλαίσιο ευθυνών εντός της σχολικής μονάδας ώστε αυτά να είναι ακριβή), όπως:
– όσα συγκεντρώνονται μέσω του Survey (και που για την επεξεργασία τους είμαι σίγουρος ότι ξοδεύει κάθε χρόνο ένα μεγάλο ποσό για άδειες λογισμικού στατιστικής επεξεργασίας)
– τα δημογραφικά δεδομένα (το εθνικό δημοτολόγιο και εθνικό ληξιαρχείο είναι προς ολοκλήρωση, κάποια στοιχεία θα μπορούν να δώσουν προς αυτή την κατεύθυνση — με τους μετανάστες δεν γνωρίζω τι γίνεται…)
– ο αριθμός/τάση κυήσεων, των εκπαιδευτικών/υπηρεσιακών αδειών κλπ
– τα στοιχεία τρέχουσας τοποθέτησης του εκπαιδευτικού δυναμικού (άραγε το eDataCenter μπορεί να βοηθήσει σ’αυτό ή περιλαμβάνει μόνο τους μετατεθέντες;)
– οι προτιμήσεις των εκπαιδευτικών (- έστω κι αν αυτές έχουν διαμορφωθεί χρόνια τώρα βάσει των συγκεκριμένων δυνατοτήτων μετακίνησης που παρέχει το τρέχον πλαίσιο – νόμιμων, νομότυπων και ..λοιπών) κλπ
Τα στοιχεία αυτά (εννοείται έχοντας αφήσει εκτός όποια από αυτά μπορούν να αποτελούν προσωπικά δεδομένα) θα μπορούσαν να δοθούν προς τρίτους φορείς (ερευνητικές ομάδες, ομάδες ενδιαφερομένων κλπ) ως πρωτόλεια (raw) δεδομένα.
Αφού οριστούν κάποιες συγκεκριμένες μετρικές απόδοσης (π.χ. από την απλή μετρική που χρησιμοποιείται σήμερα του αριθμού αιτήσεων που ικανοποιήθηκαν μέχρι συνδυαστικών μετρικών με βάρη που θα δίνουν έμφαση σε όσα θίγονται στις υπόλοιπες προτάσεις που έχουν κατατεθεί), όλο και κάποιος βελτιωμένος αλγόριθμος κατανομής μπορεί να προκύψει εφαρμόζοντας όλες αυτές τις τεχνικές μοντελοποίησης, τους προηγμένους σχετικούς αλγορίθμους (π.χ. μεθευρετικοί, προσαρμοστικοί, εξελικτικοί, πολυκριτήρια προσέγγιση κλπ), με τα οποία καταπιάνεται η ακαδημαϊκή και ερευνητική κοινότητα σε πλήθος προβλημάτων παρόμοιας πολυπλοκότητας…
Περισσότερα ή/και για σχόλια, εδώ: http://pgaval.wordpress.com/2009/11/16/teacher-need-models/
Ευχαριστώ.
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ…
Τη δεκαετία του 80 ένας από τους κύριους στόχους των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ ήταν η ‘αποκέντρωση’ και η τόνωση της επαρχίας οικονομικά, πολιτιστικά και κοινωνικά. Ένας στόχος στον οποίο απέτυχαν παταγωδώς τόσο οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ όσο και αυτές της ΝΔ. Τώρα, καθώς κλείνει η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, το σύνθημα αυτό δεν ακούγεται πλέον καθόλου. Φαίνεται ότι έχουμε αποδεχθεί ότι η Ελλάδα θα είναι μια υδροκέφαλη χώρα με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού να συγκεντρώνεται στην Αττική και στις άλλες μεγάλες πόλεις. Θεωρούμε την επαρχία, τόσο τη νησιωτική όσο και την ορεινή, ωραία για εξορμήσεις και διακοπές, καλοκαιρινές ή χειμερινές. Με αυτά τα δεδομένα, είναι δυνατόν οι ιθύνοντες πολιτικοί να περιμένουν ότι οι εκπαιδευτικοί θα πετάνε τη σκούφια τους για να περάσουν χρόνια ολόκληρα σε απομακρυσμένα μέρη; Είναι δυνατόν η υπουργός, ελαφρά τη καρδία, να δηλώνει ότι θα πρέπει οι νεοδιόριστοι να περνάνε τρία χρόνια στην πρώτη τους τοποθέτηση; Δεν είναι υπερβολικό να απαιτούμε από τους νεοδιόριστους (αλλά όχι απαραίτητα και ‘νέους’) εκπαιδευτικούς να περάσουν ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα σε περιοχές που βρίσκονται μακριά από τα αστικά κέντρα, μακριά από τις οικογένειες και τη ζωή τους;
Δυστυχώς, ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα (ίσως και το μεγαλύτερο) του εκπαιδευτικού μας συστήματος είναι ο αυταρχισμός και η αναλγησία. Θα ήταν καλύτερα αντί για αυταρχικές αποφάσεις του τύπου ‘απαγορεύεται να κάνεις αίτηση για μετάθεση πριν την ολοκλήρωση της τριετίας’, να δοθούν πραγματικά κίνητρα στους εκπαιδευτικούς, έτσι ώστε να επιλέγουν αυτοβούλως να παραμένουν για παραπάνω χρόνια σε σχολεία απομακρυσμένων περιοχών. Τέτοια ΚΙΝΗΤΡΑ μπορούν να είναι τα ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΜΟΡΙΑ για τη δεύτερη και τρίτη χρονιά που παραμένει κάποιος στο ίδιο σχολείο αλλά και ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΕΠΙΔΟΜΑΤΑ, καθώς είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι οι μισθοί μας δεν φτάνουν για να καλύψουν το κόστος διαβίωσης και μετακίνησης όταν υπηρετούμε μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας. Οι εταιρείες μεταφορών αυξάνουν συνεχώς τις τιμές των εισιτηρίων, οι ιδιοκτήτες ακινήτων των απομακρυσμένων περιοχών βλέπουν τους εκπαιδευτικούς ως πηγή εισοδήματος για τους μήνες εκείνους που δεν υπάρχει τουριστική κίνηση, τα έξοδα συντήρησης της μόνιμης κατοικίας συνεχίζουν να τρέχουν…
ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ…
Όποιος έχει περάσει από υπηρεσίες του ΥΠΕΠΘ γνωρίζει καλά ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αποσπασμένων εκπαιδευτικών προσφέρουν πραγματικό έργο στις υπηρεσίες στις οποίες υπηρετούν. Κι αυτό είτε από μεράκι και φιλότιμο είτε από φόβο μήπως δεν ανανεωθεί η απόσπασή τους σε περίπτωση που τα ‘φορτώσουν στο κόκορα’. Επίσης, η πλειοψηφία των αποσπασμένων εκπαιδευτικών που βρίσκονται σε γραφεία θα προτιμούσαν να διδάσκουν στην τάξη και περιμένουν πώς και πώς την ώρα που θα ξαναβρεθούν στο σχολείο. Αν έχουν ζητήσει απόσπαση και βρίσκονται μακριά από το σχολείο, αυτό το έχουν κάνει από ανάγκη, για διάφορους λόγους. Λόγοι οικογενειακοί, υγείας, οικονομικοί κλπ. αναγκάζουν κάποιους να μετατρέπονται από εκπαιδευτικούς σε διοικητικούς υπαλλήλους. Είναι λυπηρό αυτό που γίνεται τον τελευταίο καιρό, να παρουσιάζονται οι ‘αποσπασμένοι’ εκπαιδευτικοί ως το μείζον πρόβλημα της εκπαίδευσης, ως οι ανήθικοι, ανεύθυνοι και φυγόπονοι υπάλληλοι που φταίνε για όλα τα κακά της εκπαίδευσης. Αρεσκόμαστε να ψάχνουμε για εξιλαστήρια θύματα και εύκολες λύσεις και καταλήγουμε να χάνουμε την ουσία του προβλήματος.
Η ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ ΔΕ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΟΥΤΕ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ. Όσον αφορά στους εκπαιδευτικούς, υπάρχουν περιπτώσεις συναδέλφων που έχουν πραγματική ανάγκη να πάρουν απόσπαση κάποια στιγμή στην επαγγελματική τους πορεία. Μπορεί να είναι για λόγους οικογενειακούς ή οικονομικούς, για λόγους υγείας ή ψυχολογικούς. Ποιος μπορεί να αρνηθεί την απόσπαση σε ένα συνάδελφο που το παιδί του βρίσκεται στην εφηβεία και έχει ανάγκη από την παρουσία του γονιού του; Ποιος μπορεί να αρνηθεί την απόσπαση σε μια συνάδελφο που αναγκάζεται να μπει σε πρόγραμμα υποβοηθούμενης γονιμοποίησης; Ή σε κάποιον που αντιμετωπίζει ψυχολογικά προβλήματα και δυσκολεύεται να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της τάξης; Ή σε κάποιον που έχει προβλήματα υγείας και πρέπει να βρίσκεται κοντά στους γιατρούς του; Ή σε κάποιον που έχει τον πατέρα του ή τη μητέρα του σε τελικό στάδιο καρκίνου και θέλει να βρίσκεται κοντά του τις τελευταίες του ώρες; Ή σε κάποιον του οποίου ο σύζυγος είναι άνεργος και η οικογένεια πρέπει να συντηρηθεί αποκλειστικά με το μισθό του εκπαιδευτικού; Αυτές όλες είναι πραγματικές περιπτώσεις συναδέλφων που έχουν αναγκαστεί να πάρουν απόσπαση για να είναι κοντά στο σπίτι τους.
Από την άλλη μεριά, και το ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα μπορεί να ωφεληθεί από τις αποσπάσεις. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί με μεγάλη εμπειρία στην εκπαίδευση που μπορούν να προσφέρουν πολλά σε φορείς του ΥΠΕΠΘ όπως το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το ΚΕΕ, τα Παιδαγωγικά Τμήματα των Πανεπιστημίων, τον ΟΕΕΚ κλπ. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί με εξαιρετικές σπουδές που μπορούν να φανούν χρήσιμοι σε πληθώρα υπηρεσιών όπως στα Κέντρα Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, στα ΚΕΔΔΥ (πρώην ΚΔΑΥ), σε γραφεία διαχείρισης ευρωπαϊκών προγραμμάτων κλπ. Το Υπουργείο Παιδείας έχει τη δυνατότητα αλλά και την πολυτέλεια να αντλεί δυναμικό από μια ομάδα με αυξημένα προσόντα. Είναι προς το γενικότερο συμφέρον της κοινωνίας μας να αξιοποιείται με ουσιαστικό τρόπο αυτό το ανθρώπινο δυναμικό.
Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να γίνει ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΟΥ των αποσπάσεων αλλά ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Κάτι τέτοιο μπορεί να επιτευχθεί αν παίρνουν οι αποσπασμένοι τα μόρια του τόπου απόσπασης και όχι της τοποθέτησής τους, οπότε θα κάνουν αίτηση αυτοί που έχουν υπαρκτή ανάγκη. Όπως, επίσης, αν γίνεται πραγματική εξέταση του βιογραφικού σημειώματος των υποψηφίων που κάνουν αίτηση για απόσπαση.
ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ…
Πολλές από τις απόψεις που διατυπώνονται στο δημόσιο αυτό φόρουμ είναι ενδιαφέρουσες και σίγουρα αποτυπώνουν διάφορες τάσεις που υπάρχουν στην εκπαιδευτική κοινότητα. Η απορία που δημιουργείται είναι αφενός αν οι υπεύθυνοι του ΥΠΕΠΘ θα λάβουν πραγματικά υπόψη τους τις απόψεις που διατυπώνονται και αφετέρου με τι τρόπο θα επεξεργαστούν όλες αυτές τις συνεισφορές που γίνονται στο δημόσιο διάλογο.Δεν αρκεί να ανοίγουν ένα φόρουμ στο διαδίκτυο όπου ο καθένας γράφει τη γνώμη του. Πρέπει να μας πουν και πώς θα τις ‘διαβάσουν’ όλες αυτές τις απόψεις που μαζεύονται.
Είναι γνωστό σε όλους ότι το σύστημα διορισμών, τοποθετήσεων, αποσπάσεων και γενικότερα της οργάνωσης του εκπαιδευτικού προσωπικού του ελληνικού σχολείου στηρίζει ρουσφετολογικούς μηχανισμούς της εκάστοτε κυβέρνησης αλλά και μικροπολιτικής εξυπηρέτησης-εκμετάλλευσης αιρετών και άλλων, σε τοπικό επίπεδο. Όποιος διατείνεται για υπερβολές ή για το αντίθετο μάλλον δεν γνωρίζει ότι υπάρχουν σχολεία, από τα οποία απουσιάζει το 50, 60 ακόμα και το 70% του τοποθετημένου μισθοδοτούμενου προσωπικού του. Μάλλον δεν γνωρίζει ότι για 10 απαιτούμενες ώρες ΠΕ01, μπορεί να είναι τοποθετημένοι ακόμα και 6 (έξι) εκπαιδευτικοί κλάδου ΠΕ01, δηλαδή είναι τοποθετημένες 126 ώρες ενώ απαιτούνται 10! Μάλλον δεν γνωρίζει ότι κάποιοι μαθητές της Γ΄ λυκείου που θα δώσουν σε λίγους μήνες πανελλαδικές εξετάσεις, αρχίζουν κάποια μαθήματα, πανελλαδικά εξεταζόμενα τον Οκτώβριο, Νοέμβριο ή ακόμα και το Δεκέμβριο.
Έτσι λοιπόν:
1. Ο προγραμματισμός, οργάνωση, τοποθετήσεις, αποσπάσεις και κάθε μετακίνηση να έχει ολοκληρωθεί μέχρι την 30 Ιουνίου. Οι όποιες αλλαγές προκύψουν από τις εξετάσεις του Σεπτεμβρίου να αντιμετωπίζονται σε τοπικό επίπεδο.
2. Οι εκπαιδευτικοί που έχουν αρκετά χρόνια διοικητικής εμπειρίας και επιθυμούν να συνεχίσουν να προσφέρουν διοικητικές υπηρεσίες, να μεταταχθούν απελευθερώνοντας μάχιμες εκπαιδευτικές θέσεις
3. Οι εκπαιδευτικοί που αποσπώνται σε μη εκπαιδευτικές θέσεις, να τοποθετούνται στη Διεύθυνση του νομού ελευθερώνοντας την οργανική ή προσωρινή θέση του σχολείου
4. Αυτονόητο είναι ότι κανένας εκπαιδευτικός που αποσπάτε για οποιοδήποτε λόγο, ή έχει «επαπειλούμενη» δεν έχει το δικαίωμα να παίρνει τα ίδια μόρια με τη-ο συνάδελφό του που υπηρετεί τη θέση στην προβληματική η παραμεθόρια περιοχή. Επίσης αυτονόητο θα πρέπει να θεωρείται ότι ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑ ΛΟΓΟ (εκτος υγείας) δεν φεύγει από τη θέση του ανδεν αντικατασταθεί.
Το δημόσιο συμφέρον απαιτεί στις 11 Σεπτεμβρίου ΟΛΟΙ ΟΙ ΜΑΘΗΤΕΣ ΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ να ξεκινούν ταυτόχρονα τα μαθήματά τους, όπως γίνεται σε όλες τις προηγμένες εκπαιδευτικά χώρες. Δεν υπάρχουν έξυπνοι λαοί ούτε εξυπνότεροι πολιτικοί. Υπάρχει πολιτική βούληση, υπάρχει δημόσιος έλεγχος και συνείδηση για τον ευαίσθητο χώρο της παιδείας.
Ευχαριστώ
ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΥ ΠΕΡΑΝ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΕΤΙΑΣ
Κ. Υπουργέ
– θα πρέπει να σταματήσουν κ να ανακληθούν άμεσα όλες οι παράνομες παρατάσεις περαν της πενταετίας αποσπασμένων εκπαιδευτικών στο εξωτερικό. Παράνομες αποσπάσεις συνδικαλιστών κ ημετέρων της Ν.Δ, που εν κρυπτώ υπέγραψε ο απερχόμενος Υπ. Παιδείας με την κάλυψη υψηλών συνδικαλιστών της ΟΛΜΕ κ υπαλλήλων της ΔΙΠΟΔΕ.
– Να τηρηθεί επιτέλους ο Νόμος, βάσει του οποίου πλήθος συναδέλφων, χωρίς κομματικούς φίλους, έκανε κ κάνει τίμια προσπάθεια απόσπασης στο εξωτερικό βάσει μορίων, καθώς και τον οικογενειακό προγραμματισμό του.
– Να υπάρχει διαφάνεια στο σύστημα αποσπάσεων στο εξωτερικό
– Να ανακοινώνονται εγκαίρως τα κενά των εκπαιδευτικών
– Να υπάρχει δίκαιο κ αντικειμενικό σύστημα αξιολόγησης
– Να γνωρίζετε τουλάχιστον εσεις τι υπογράφετε κ όχι οτι σας σερβίρουν οι συνδικαλιστες στο τραπέζι….
πολυτεκνοι
Η υπογεννητικότητα στην Ελλάδα είναι πρόβλημα. Καλό είναι να υπάρχουν τρόποι ώστε να προωθείς τις μεγάλες οικογένειες. Αυτό που δεν έχω καταλάβει είναι γιατί οι πολύτεκνοι να διορίζονται μόνο στην εκπαίδευση. Γιατί να μην διορίζονται και ως μηχανικοί ή ως γιατροί.
Αν είναι ηδη διορισμένοι ΝΑΙ να υπάρχουν διευκολύνσεις και πολλές, αλλά το να εισάγεις τόσο εύκολα ανθρώπους που μπορεί ολα αυτά τα χρόνια που δημιουργούσαν οικογένεια να μην είχαν διδάξει ΠΟΤΕ είναι μεγάλη αδικία για τους άλλους που προσπαθούν χρόνια μαζεύοντας προυπηρεσία από εδω και από εκεί πολλές φορές με κόστος οικονομικό αλλά κυρίως ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΟ (γιατί αν είσαι συνεχώς από το ένα μέρος στο άλλο ΠΩΣ θα κάνεις οικογένεια?)
Αυτό που προτείνω είναι οι πολύτεκνοι εκτός των άλλων προνομίων που τους έχει ήδη δώσει το κράτος να δώσει ακόμη μεγαλύτερες φοροαπαλλαγές και ίσως κάποια μπόνους έξτρα στις αντίστοιχες δουλειές τους.
Στο θέμα των αποσπάσεων που η υπουργός ανακίνησε πρέπει να μπουν κάποια κριτήρια: α. Να δοθεί έμφαση στη σωστή λειτουργία του σχολείου από το οποίο αποσπάται ο εκπαιδευτικός με την έγκαιρη κάλυψη της θέσης του. β. Να μπουν επιτέλους κριτήρια ( χρόνια υπηρεσίας, καταλληλότητα του αποσπασμένου υπαλλήλου) γ. Οι κρίσεις να γίνονται από το ΠΥΣΔΕ της περιοχής που θέλει να αποσπαστεί ο εκπαιδευτικός( είτε πρόκειται για θέση σε σχολείο ή για απόσπαση σε διοικητική θέση) δ. Να λείψουν οι κομματικές ή βουλευτικές παρεμβάσεις για τέτοιες διαδικασίες. ε. Να δίνεται το δικαίωμα σε εκπαιδευτικούς να διαλέγουν διοικητική καριέρα μόνιμη σε περιπτώσεις που δεν επιθυμούν να μπαίνουν σε τάξη ή κρίνονται ακατάλληλοι για μάθημα.
ΝΑ ΕΞΕΤΑΣΤΕΙ Ο ΚΑΘΕ ΚΛΑΔΟΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ!!!! ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΥΠΕΡΑΡΙΘΜΟΙ ΕΔΩ Κ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!! ΔΙΟΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΕΣΩ ΑΣΕΠ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΔΑΞΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ, ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ .ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΤΙΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΟΙ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΙ . ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΟΣΛΑΜΒΑΝΕΙ ΤΟ ΥΠΕΠΘ ΩΡΟΜΙΣΘΙΟΥΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΘΕΟΛΟΓΟΥΣ Κ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ ΤΙΣ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΔΙΟΡΙΣΤΕΟΥΣ ΤΟΥ ΑΣΕΠ. ΑΣ ΚΑΝΕΙ Κ ΕΝΑ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ. 5 ΓΥΜΝΑΣΤΕΣ ΕΝΩ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ 2 . 5 ΚΑΘ ΓΑΛΛΙΚΩΝ ΓΙΑ 10 ΩΡΕΣ
ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ ΜΕΤΑΘΕΣΕΩΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΥΨΗΛΕΣ, ΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΕ ΝΗΣΙ 10 ΧΡΟΝΙΑ? Η ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ. ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΕΝΟΥΣ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΑΔΕΙΕΣ.
Κ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΟΥΝ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΠΗΡΑΝ ΤΗΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ!
ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΑΠΟΣΠΑΣΗ ΕΔΩ Κ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΕΧΟΥΝ Κ ΟΡΓΑΝΙΚΗ ΘΕΣΗ Κ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ !!!!!! ΚΡΑΤΟΥΝ ΟΜΩΣ ΤΗΝ ΟΡΓΑΝΙΚΗ. ΤΙ ΕΧΕΤΕ ΝΑ ΠΕΙΤΕ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ?
ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΑ ΜΟΡΙΑ Κ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΦΟΡΕΑ Κ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΝΗΣΙ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΤΑΤΕΘΕΙ ΣΤΟ ΝΟΜΟ ΑΤΤΙΚΗΣ Κ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ Κ ΠΑΛΙ ΣΤΟΥΣ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΓΑΛΛΙΚΩΝ.
ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΥΣ Κ ΠΑΙΡΝΟΥΝ Κ ΤΑ ΜΟΡΙΑ ΠΑΡΑΜΕΘΩΡΙΟΥ . ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ ΑΥΤΟ? Κ ΕΑΝ Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΤΜΟ ΜΕ ΤΑ 12 ΜΟΡΙΑ Κ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΤΜΟ Κ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΑΘΗΝΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΘΗΝΑΙΟ?
Θα ήθελα να τονίσω ότι η παραμονή στην οργανική θέση κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση(να μην υπάρχουν συνεχείς μεταβολές στο σχολείο με ό,τι αυτό συνεπάγεται). Μια παράμετρος όμως ουσιώδης είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Με μια απλή ματιά διαπιστώνουμε χιλιάδες εκπαιδευτικών, παντρεμένων να βρίσκονται ακόμη και μετά από πολλά χρόνια εκτός του σπιτιού τους. ΟΣΟΙ ΕΧΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΕΧΟΥΝ ΜΕΤΑΤΡΕΨΕΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΤΟΥΣ ΣΕ ΜΟΝΟΓΟΝΕΪΚΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ. Ένα τρομερό και ψυχοφθόρο κοινωνικό πρόβλημα.
Είτε με ΑΣΕΠ, είτε από πίνακα αναπληρωτών οι νεοδιορισμένοι εκπαιδευτικοί κατά μέσο όρο είναι 32-35 ετών.Μετά από 6 χρόνια υπηρεσίας είναι περίπου 40.
Απόσπαση, με ευρύτητα πνεύματος και κατανόησης, για όσους έγγαμους έχουν πάνω από 6 χρόνια υπηρεσίας και παραμονή τους στη νέα θέση για 3 χρόνια.
Επίσης για πολλά ΠΥΣΔΕ,ΠΥΣΠΕ ,που δεν έχουν μεγάλη ζήτηση π.χ. νησιών,Ευρυτανίας, ζευγάρια να μπορούν ,εάν επιθυμούν, να αποσπώνται μαζί, έτσι ώστε η οικογένεια να είναι ενωμένη.
Αυτό θα συνιστούσε μεγάλη ενθάρρυνση για το δύσκολο έργο τους.
Ελπίζω πολλοί εκπαισευτικοί να αναφέρουν τις προτάσεις τους και να ανδείξουν το τεράστιο πρόβλημα.
Ευχαριστώ.
Για τις αποσπάσεις, αναμφισβήτητα είναι δίκαιο να παίρνουν οι αποσπασμένοι τα μόρια της περιοχής απόσπασης.
Δεν είναι δίκαιο όμως να υπάρξει πρόνοια – προτεραιότητα για τους εκπαιδευτικούς να αποσπώνται στην περιοχή που υπηρετεί ο σύζυγος εκπαιδευτικός την οργανική του θέση, όπως συμβαίνει στους Δικαστές και στα σώματα ασφαλείας; Γιατί να χωρίζουν οικογένειες και τα παιδιά να βιώνουν αυτό το άγχος ;
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΟΡΚΩΜΩΣΙΑΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ ΥΠΟΨΙΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΛΙΓΟ
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΕΧΕΙ ΔΩΣΕΙ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΑΡΚΕΤΑ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.ΑΥΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ.
1. ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΚΑΤΑ ΠΡΟΤΕΡΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ ΕΚΠ/ΚΩΝ.
ΚΑΘΕ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ,ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟΠΟΘΕΤΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΕΤΑΘΕΣΗΣ ΤΟΥΣ ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΑ ΜΟΡΙΑ ΤΟΥΣ.
2. ΟΙ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΞΩΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΕΦΗΜΕΡΙΕΣ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΥΠΟΛΟΠΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ.
Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΧΡΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙ ΠΡΟΝΟΜΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΒΑΙΝΟΥΝ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ.
2. Μεταθέσεις – Αποσπάσεις
Συμφωνώ απόλυτα ότι το δημόσιο συμφέρον και η εκπαίδευση εξυπηρετούνται με την εξαφάνιση των υπεραρίθμων και με την κάλυψη των κενών θέσεων . Οι μεταθέσεις και αποσπάσεις να γίνονται με γνώμονα μόνο τα οργανικά κενά που υπάρχουν ή που είναι σίγουρο ότι θα δημιουργηθούν . Το κριτήριο θα είναι ένα άθροισμα μορίων , τα οποία θα συνυπολογίζουν : Χρόνια υπηρεσίας , θέσεις από τις οποίες πέρασε ο εκπαιδευτικός , Οικογενειακή κατάσταση , λόγους υγείας για τα μέλη της οικογένειάς του μόνο αν η θέση λειτουργεί επιβαρυντικά ,μεταπτυχιακές σπουδές μόνο αν έχουν σχέση με την εκπαιδευτική ή διοικητική διαδικασία . Ο αποσπασμένος εκπαιδευτικός για οποιονδήποτε λόγο και αν έχει γίνει η απόσπασή του παίρνει τα μόρια της περιοχής που πηγαίνει υποχρεωτικά και μόνο αυτά .
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΜΟΥ ΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΔΕΛΦΩΝ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ.ΚΡΙΝΩ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΑ ΘΕΩΡΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΛΟΥΝΤΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΙ, ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΤΜΗΜΑΤΩΝ ΙΣΤΟΡΙΑΣ,ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑΣ,ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ Κ.Τ.Λ.ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑ ΚΑΘΩΣ ΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ!ΝΟΜΙΖΩ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΖΑΝΙ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΓΝΩΣΤΙΚΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ!ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ,ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ!!!ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΑΜΕΣΑ.ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΑΝΕΡΓΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ.
Θέματα: Μαθησιακές δυσκολίες, Μεταθέσεις, Τριετίες, Μοριοδότηση πρόσθετων προσόντων, Πειραματικά και μια αδικία (5ετής προυπηρεσία MONO σε σχολεία) για δικαίωμα μετάθεσης στα Πειραματικά
Η ιδέα της δημόσιας διαβούλευσης είναι μία προσπάθεια που αξίζει να συνεχιστεί, καθώς δίνει βήμα σε όλους τους συναδέλφους που αισθάνονται ότι έχουν κάτι να σχολιάσουν. Είναι ένα πρώτο μέτρο προς μια πιο άμεση δημοκρατία. Ομολογώ όμως ότι περίμενα ένα πιο λεπτομερές και ουσιαστικό κείμενο το οποίο να τεθεί στη δημόσια διαβούλευση.
Τα θέματα των μεταθέσεων και αποσπάσεων είναι όντως σημαντικά καθώς επηρεάζουν σε σημαντικό βαθμό όχι μόνον εμάς προσωπικά αλλά και τις οικογένειές μας. Αναμφίβολα όμως δεν είναι τα πρωταρχικά. Βασικός στόχος της νέας Υπουργού είναι το να είναι πρώτος ο μαθητής. Έχω λοιπόν την ακόλουθη απορία που φαντάζομαι θα συμμερίζονται και πολλοί άλλοι συνάδελφοι- πώς θα είναι πρώτος ο μαθητής όταν ειδικές περιπτώσεις μαθητών με μαθησιακές και άλλες δυσκολίες δε λαμβάνουν καμία άλλη βοήθεια εκτός από την φιλότιμη προσπάθεια του κάθε καθηγητή; Ο οποίος δυστυχώς πολλές φορές δεν έχει τις απαραίτητες γνώσεις να αντιμετωπίσει π.χ. έναν μαθητή με ψυχολογικά προβλήματα, που όμως είχε την ατυχία να ζει σε ένα χωριό χιλιόμετρα μακριά από την πόλη και τα ειδικά σχολεία; Δε θα έπρεπε να υπάρχει ένας σχολικός ψυχολόγος που να επισκέπτεται έστω κάποιες φορές τα περιφερειακά σχολεία; Και αν κάποιοι θεωρήσουν το θέμα αμελητέο ας σκεφτούν την θεαματική αύξηση φαινομένων βίας στα σχολεία. Ο καθηγητής οφείλει όμως να διδάσκει, να διορθώνει, να κάνει γραφειοκρατική δουλειά αλλά ταυτόχρονα να είναι και ψυχολόγος και γιατρός και νοσοκόμος (υπενθυμίζω τα παλιότερα μέτρα για τη νέα γρίπη). Σε επαρχιακά σχολεία δεν έχει ληφθεί καμία μέριμνα για τέτοια ζητήματα και όλα επαφίονται στην καλή θέληση του διδάσκοντα.
Μετά από αυτά τα βασικά θα αναφερθώ μόνο στο θέμα των μεταθέσεων αφού για τις αποσπάσεις οι συνάδελφοι έχουν σωστά τοποθετηθεί δηλ. ότι είναι απαραίτητο να λαμβάνει κάποιος τα μόρια της απόσπασης και όχι της μετάθεσης. Και πράγματι δυστυχώς οι περισσότερες αποσπάσεις απαιτούν μέσο και είναι αλήθεια-το έζησα προσωπικά- ότι οργανικές και λειτουργικές θέσεις σε ορισμένα σχολεία ‘κρατιούνται’ για τους εκλεκτούς των διαφόρων διευθυντών κλπ της κάθε δευτεροβάθμιας και δε φαίνονται πουθενά, για να τοποθετηθούν εκεί οι επιλογές βουλευτών κλπ. Ή προκηρύξεις για κάποιες θέσεις εντός ΠΥΣΔΕ ή σε βιβλιοθήκες δε δημοσιοποιήθηκαν ποτέ αλλά έκαναν αίτηση μόνο οι ‘μιλημένοι’.
Στο θέμα των μεταθέσεων θα ήθελα να προσθέσω ότι δεν είναι σαφές αν η πρόταση για τριετία περιλαμβάνει και τους ήδη μόνιμους εκπαιδευτικούς δηλ. όχι μόνο τους νεοδιόριστους. Η επισήμανση αυτή θα ήταν σημαντική καθώς, όπως τόνισαν και άλλοι συνάδελφοι, οι αιτήσεις έχουν ήδη γίνει και αυτή η πιθανότητα θα άλλαζε οπωσδήποτε τη σειρά των επιλογών μου για μετάθεση και φαντάζομαι πολλών άλλων συναδέλφων. Η τριετία κατά τη γνώμη μου δεν αποτελεί πανάκεια για τα προβλήματα των σχολείων, ιδίως των περιφερειακών. Το αντίθετο, νομίζω. Θα απέτρεπε πολλούς από το να τα επιλέξουν. Θεωρώ επίσης ότι η τριετία είναι πολύ δεσμευτική και κάπως απόλυτη ως λύση. Το δέσιμο του καθηγητή με τους μαθητές και το σχολείο δε νομίζω ότι ισχύει για τη δευτεροβάθμια αφού έτσι κι αλλιώς διδάσκουμε ορισμένες μόνο ώρες σε κάθε τάξη και σε μεγάλα σχολεία δε γνωριζόμαστε καν μεταξύ μας. Άλλωστε το δέσιμο εξαρτάται και από το χαρακτήρα και τη διάθεση του κάθενος και όχι από την υποχρεωτική του θητεία σε ένα σχολείο. Είναι ίσως διαφορετική η κατάσταση στην πρωτοβάθμια. Το άλλο μειονέκτημα της τριετίας είναι πρακτικό- πολλές θέσεις θα καταλαμβάνονται για 3 χρόνια και ακόμη κι αν κάποιος θέλει να φύγει νωρίτερα και έτσι να αδειάσει θέση για κάποιον που ενδιαφέρεται δε θα είναι εφικτή η αλλαγή. Η τριετία, επομένως, για αυτούς και κυρίως για άλλους λόγους που έχουν ήδη αναφερθεί και από τους συναδέλφους δεν μου φαίνεται ότι λύνει προβλήματα του σχολείου.
Τέλος, θεωρώ σημαντικό τα πρόσθετα προσόντα κάποιου να συνυπολογίζονται στις μεταθέσεις και τις τοποθετήσεις. Πράγματι οι οικογενειακοί λόγοι είναι σημαντικοί και κανείς δεν πρέπει να τους περιφρονεί, το αντίθετο μάλιστα. Είναι όμως άδικο τα χρόνια ενός Μάστερ και ενός διδακτορικού ή τα χρόνια προϋπηρεσίας σε ένα ελληνικό ΑΕΙ να μην μετρούν έστω και για κάποια μόρια στις μεταθέσεις και τοποθετήσεις. Πολλές φορές αυτά τα προσόντα αποκτήθηκαν σε βάρος π.χ. της απόκτησης οικογένειας και τα τέσσερα- το λιγότερο-χρόνια για την εκπόνηση μιας διδακτορικής διατριβής θα έπρεπε να συνεκτιμώνται και όχι μόνο π.χ. τα παιδιά. Άλλωστε τέτοια προσόντα είναι θετικά για την διδασκαλία και θεωρώ ότι ωφελούν το μαθητή.
Για τα Πειραματικά συμφωνώ ότι τα κριτήρια των μεταθέσεων πρέπει να γίνουν σαφή και θα ήθελα να προσθέσω μια σημαντική αδικία. Η Ελλάδα παρουσιάζει την παγκόσμια πρωτοτυπία να μην μετράει για τη μετάθεση ούτε σε αυτά η προυπηρεσία σε ΑΕΙ αλλά μόνο η 5ετής προυπηρεσία σε σχολεία. Για ποιο λόγο να είναι υποχρεωτική η 5ετία σε σχολεία και να μην είναι π.χ. ισάξια η 3ετία σε σχολεία και η διετία σε ΑΕΙ; Δηλ. αυτός που δίδαξε σε ΑΕΙ και μάλιστα με 300 ευρώ το μήνα με τις γνωστές άδικες συμβάσεις των 407 δεν έχει τις γνώσεις ή τη διδακτική εμπειρία να διδάξει σε ένα Πειραματικό αφού βεβαίως διδάξει και σε σχολείο για κάποιο χρονικό διάστημα; Γιατί να υπάρχει αυτή η απόλυτη δέσμευση για την 5ετία; Μα γι’αυτό το λόγο τα Πειραματικά είναι γεμάτα με καθηγητές που έχουν απλό Μάστερ ή ούτε αυτό και οι διδάκτορες είναι απέξω. Γνωρίζω ότι η περίπτωση που αναφέρω είναι κάπως εξειδικευμένη αλλά θεωρώ ότι αρκετά νέα παιδιά με όνειρα, νέες ιδέες και όρεξη για δουλειά και κάτι πιο δημιουργικό στο χώρο της εκπαίδευσης, μιας και επέλεξαν συνειδητά τη δευτεροβάθμια αντί για μια ακαδημαική καριέρα, δεν αξιοποιούνται καθόλου μα ΚΑΘΟΛΟΥ γενικότερα στην εκπαίδευση. Και βεβαίως δεν έχω καταλάβει πώς δίνονται οι αποσπάσεις στα ΑΕΙ, αλλά δε θα επεκταθώ σε αυτό.
Σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δόθηκε να εκθέσω τις απόψεις μου και ελπίζω η διαβούλευση να μη γίνεται σχηματικά αλλά να έχει ουσιαστικό αποτέλεσμα.
Κα Διαμαντοπούλου,
Ο Έλληνας έχει γίνει πολύ καχύποπτος , δύσπιστος και ατομιστής, γιατί βιώνει τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την αδιαφορία, την ανισότητα, τον αποκλεισμό καθημερινά, επί σειρά δεκαετιών.
Πολλοί είναι οι πολίτες που λαμβάνουν μέρος σε αυτή τη διαβούλευση αλλά πολλοί είναι και αυτοί που έχουν άποψη, θέση, αντίρρηση αλλά δε θέλουν να την εκφράσουν με τέτοιο τρόπο ίσως γιατί πιστεύουν πως κανείς δε θα ενδιαφερθεί να τη διαβάσει ή να προβληματιστεί πάνω σε αυτή. Άραγε πόσο βάση θα δοθεί στις θέσεις των πολιτών; Μήπως η διαβούλευση αυτή είναι μέρος του επικοινωνιακού παιχνιδιού που χαρακτηρίζει την πολιτική των τελευταίων δεκαετιών;
Είμαι κοινωνιολόγος, εκπαιδευτικός,διορισμένη μέσω ΑΣΕΠ,και ιδιαίτερα προβληματισμένη για το εκπαιδευτικό σύστημα της χώρας μας που επηρεάζει και διαμορφώνει σε μεγάλο βαθμό την παιδεία των νέων ανθρώπων. Το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα χαρακτηρίζεται προβληματικό και απαιτεί όχι μόνο παρεμβάσεις σε λειτουργικό επίπεδο αλλά και ριζικές αλλαγές για να μπορεί μελλοντικά να χαρακτηρίζεται από τους πολίτες ως ένα εκπαιδευτικό σύστημα ισότητας και δικαιοσύνης.
Θα ξέρετε, κα Διαμαντοπούλου, πως το δημόσιο σχολείο και κατ’ επέκταση οι εκπαιδευτικοί του, έχουν απαξιωθεί. Η παραπαιδεία θριαμβεύει, αλλά και οι μαθητές των ιδιωτικών σχολείων αυξάνονται. Οι λόγοι, βέβαια, επιλογής ενός ιδιωτικού σχολείου ποικίλουν και λιγότερο αφορούν την ποιότητα της παιδείας που αυτό προσφέρει, ενώ περισσότερο σχετίζονται με χαρακτηριστικά της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας. Το ερώτημα είναι: παράγει και αναπαράγει ανισότητες η παράλληλη ύπαρξη ιδιωτικού και δημόσιου σχολείου σε μία σοσιαλιστική, καπιταλιστική Ελλάδα; Η πραγματική απάντηση είναι ναι, αλλά μία «σοσιαλιστική» Κυβέρνηση δε θέλει, αλλά και προφανώς δεν μπορεί λόγω τεράστιου πολιτικού κόστους, να αγγίξει ή έστω να προβληματιστεί με αυτό το θέμα. Θα πρέπει να γνωρίζει, όμως, πως στα μεν «καλά» ιδιωτικά σχολεία αναπαράγεται η οικονομική και πολιτική ελίτ της χώρας στα δε «μικρομεσαία» γίνεται εμπόριο βαθμών και απολυτηρίων και όχι μόνο.
Πώς θα αποκτήσει αξία το δημόσιο σχολείο; Πώς το δημόσιο σχολείο θα γίνει φυτώριο μορφωμένων ανθρώπων, με κοινωνική συνείδηση και κριτική σκέψη;
Οι εκπαιδευτικοί είναι μία βασική παράμετρος της εκπαιδευτικής διαδικασίας . Πρέπει όλες οι ειδικότητες να είναι παιδαγωγικά καταρτισμένες και συμφωνώ απόλυτα πως πρέπει πολύ γρήγορα να υπάρξει παιδαγωγικό έτος ή έτη στις πανεπιστημιακές σχολές και να φοιτούν όσοι ενδιαφέρονται να γίνουν μελλοντικά εκπαιδευτικοί. Αυτή η απαράδεκτη και διόλου πραγματική και ουσιαστική διάκριση ανάμεσα σε καθηγητικές και μη σχολές πρέπει να σταματήσει. Είμαι Κοινωνιολόγος, σπούδασα ανθρωπιστικές και κοινωνικές επιστήμες, πέρασα όμως από την παιδαγωγική κατάρτιση της ΑΣΠΑΙΤΕ ενώ ο μαθηματικός, ο φυσικός, ο χημικός, ο βιολόγος κτλ θεωρούνται εθιμολογικά παιδαγωγικά καταρτισμένοι μην έχοντας διδαχθεί ούτε την παιδαγωγική και διδακτική επιστήμη αλλά ούτε καν κοινωνικές επιστήμες.
Συνεχής, λοιπόν, πρέπει να είναι η παιδαγωγική και διδακτική κατάρτιση των εκπαιδευτικών από ειδικά καταρτισμένους επιστήμονες. Μία εβδομάδα στα ΠΕΚ σίγουρα δεν επαρκεί και πολλές φορές δεν είναι ποιοτική.
Όσον αφορά την επιλογή εκπαιδευτικών μέσω ΑΣΕΠ σίγουρα είναι πιο αξιοκρατική δεδομένου του ότι πολλοί εκπαιδευτικοί μέσω ρουσφετιού και γνωριμιών καλύπτουν θέσεις ωρομίσθιας και ενισχυτικής διδασκαλίας με αποτέλεσμα με ελάχιστα ή και περισσότερα μόρια να διορίζονται με το 40% στην εκπαίδευση. Τι γίνεται όμως με τους αναπληρωτές και τα μόρια που έχουν μαζέψει με κόπο και θυσία και βάσει νόμου περιμένουν να διοριστούν με το 40% ή με τους 24 μήνες; Εδώ την πληρώνουν και αυτοί που δε φταίνε. Βάσει νόμου και όχι ρουσφετιού έκαναν τις επιλογές τους. Σε αυτό το σημείο πρέπει να προβληματιστείτε. Το ίδιο συμβαίνει και με τις βισματικές αποσπάσεις. Φυσικά και δεν πρέπει να ακολουθούν τον εκπαιδευτικό τα μόρια του σχολείου που αφήνει. Τι γίνεται όμως με όλους αυτούς που κάνοντας χρήση του ρουσφετιού επί σειρά ετών μάζευαν μόρια εργαζόμενοι σε μία υπηρεσία κοντά στο σπίτι τους και τώρα θα βρεθούν μπροστά σε νέους εκπαιδευτικούς που θα ζητήσουν μετάθεση; Οι νέοι εκπαιδευτικοί, με τρία, πέντε χρόνια προϋπηρεσίας δε θα μπορέσουν να διεκδικήσουν θέσεις αφού θα εμφανιστούν άτομα με 80, 90, 100 μόρια που τα «κέρδισαν» με τις βισματικές αποσπάσεις. Και εδώ θα πρέπει να προβληματιστείτε σοβαρά κα Διαμαντοπούλου. Πώς θα άρετε αυτήν την αδικία;
Όταν σε ένα κράτος κυριαρχεί το ρουσφέτι και η αναξιοκρατία θίγονται κυρίως οι άνθρωποι που πραγματικά αγωνίζονται , υπομένουν για να κατακτήσουν κάτι με τίμιο και δίκαιο τρόπο. Αυτούς τους ανθρώπους πρέπει να τους προστατέψετε. Μην ευνοείτε τους συμφεροντολόγους και τους οπορτουνιστές. Προβληματιστείτε και βρείτε κάποιο τρόπο έτσι ώστε να μην ευνοηθούν αυτοί που με ασπίδα το νόμο κοίταξαν μόνο το συμφέρον τους. Θα μπορούσε, για παράδειγμα, από φέτος, να μη λαμβάνονται υπόψη στις μεταθέσεις τα μόρια που έχουν κερδίσει οι εκπαιδευτικοί από αποσπάσεις σε υπηρεσίες. Να υπολογίζονται ,αναδρομικά, μόνο τα μόρια της περιοχής που βρίσκεται η υπηρεσία απόσπασης.
Όσον αφορά, τώρα, το δόκιμο εκπαιδευτικό και την τριετή παραμονή του στη θέση της πρώτης του τοποθέτησης, δεν ξέρω με ποια λογική επιλέγεται ο χρόνος αυτός, ένα, δύο, τρία, τέσσερα ή πέντε έτη, το σίγουρο είναι πως ο νεοδιόριστος εκπαιδευτικός με 1000 ευρώ δεν μπορεί να συντηρεί νοικοκυριό στην επαρχία και παράλληλα να διατηρεί το μόνιμο σπιτικό του, γιατί έτσι συνήθως έχουν τα πράγματα. Είναι μαθηματικώς βέβαιο πως αν υπάρξει σωστή οργάνωση, έγκαιρη γνώση λειτουργικών και οργανικών κενών, σωστή τοποθέτηση βάση του τόπου μόνιμης κατοικίας, θα μειωθούν η διασπορά και οι συνεχείς μετακινήσεις των εκπαιδευτικών και τότε μπορεί να μην έχει και πολύ νόημα ο νόμος για υποχρεωτική παραμονή.
Κλείνοντας, θα ήθελα να πω, πως οι βασικές αλλαγές στην παιδεία βρίσκονται κάπου αλλού. Οι εφικτές αυτές βελτιωτικές κινήσεις δεν οδηγούν σε ριζικές αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος. Όπως προανέφερα, πρέπει να δοθεί αξία στο δημόσιο σχολείο. Πρώτα από όλα πρέπει να γίνουν αλλαγές που να εξασφαλίσουν την πραγματική ισότητα μέσα στην τάξη. Το «μορφωτικό κεφάλαιο» που φέρουν οι μαθητές από ευνοημένα περιβάλλοντα δεν πρέπει να θεωρείται φυσικό προσόν. Δεν πρέπει μέσα στην τάξη να αναπαράγονται η κοινωνική διαστρωμάτωση και οι κοινωνικές ανισότητες. Ο εκπαιδευτικός πρέπει να εργαστεί, να συνεργαστεί ουσιαστικά με τους μαθητές έτσι ώστε κάθε μαθητής να φτάσει στο γνωστικό επίπεδο αλλά και στο επίπεδο δεξιοτήτων που ορίζει η σχολική βαθμίδα στην οποία βρίσκεται. Δεν επιτρέπεται σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα ισότητας να μεταβαίνουν οι μαθητές σε επόμενες βαθμίδες έχοντας μικρά ή μεγάλα μαθησιακά κενά, να χαρακτηρίζονται από χαμηλή αυτοεκτίμηση λόγω των αποτυχιών, να σημειώνεται σχολική διαρροή. Συνάμα, τα μαθησιακά κενά είναι ο βασικότερος λόγος που οδηγεί τους μαθητές στην παραπαιδεία. Αν μειωθεί ο αριθμός των μαθητών ανά τμήμα στο ήμισι και ταυτόχρονα μειωθεί η ύλη ο εκπαιδευτικός θα μπορέσει να επιτελέσει με ουσιαστικό και αποτελεσματικό τρόπο το έργο του. Η παιδεία χρειάζεται μεγαλύτερη επένδυση χρημάτων , περισσότεροι διορισμοί, περισσότερα σχολεία, καλύτερες αμοιβές, και όχι μόνο, χρειάζεται όραμα. Επίσης, αξιολόγηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας με βασικό στόχο τη βελτίωση του αποτελέσματος της διδακτικής διαδικασίας. Έγκυρη, έγκαιρη και αξιόπιστη αξιολόγηση με στόχο την ανατροφοδότηση, όχι με τη μορφή ελέγχου, επιβολής και τιμωρίας. Το ζήτημα εδώ είναι ποιος θα την κάνει την αξιολόγηση, ποια θα είναι τα κριτήρια και ποιες οι μέθοδοι. Ζούμε στην Ελλάδα της διαφθοράς, της αναξιοκρατίας, του ρουσφετιού, των πελατειακών σχέσεων και η εμπιστοσύνη έχει κλονιστεί αν όχι χαθεί.
Κατάργηση της αριθμητικής βαθμολόγησης επιδόσεων και συμπεριφορών. Στόχος του σχολείου, κατά τη γνώμη μου, δεν πρέπει να είναι ο εντοπισμός των άριστων και των αδύνατων μαθητών, να τους βάζει μία «ταμπέλα» και με βάση αυτή να χαράζουν πορείες και να κάνουν επιλογές. Αντίθετα, το σχολείο πρέπει να δώσει σε όλους τους μαθητές γενικές γνώσεις αλλά και αυτές που οι ίδιοι επιζητούν και δεξιότητες και να ενδυναμώσει στοιχεία της προσωπικότητάς τους όπως είναι η αυτοεκτίμηση και η αυτοαντίληψη. Περιγραφική, λοιπόν, αξιολόγηση σε όλες τις βαθμίδες για εντοπισμό λαθών, ελλείψεων και αδυναμιών αλλά και προτερημάτων, δυνατών σημείων, ενδιαφερόντων και κλίσεων.
Το σχολείο πρέπει να καλλιεργήσει την κριτική σκέψη και την κοινωνική συνείδηση στους μαθητές του. Πρέπει να ενταχθούν νέα μαθήματα, μη τεχνοκρατικά, να αλλάξει ο τρόπος διδασκαλίας τους, να δίνεται στους μαθητές η δυνατότητα ανάπτυξης ελεύθερης βούλησης, δεξιοτήτων επικοινωνίας και αυτοδιαχείρισης, σεβασμού στη διαφορετικότητα.
Ευχαριστώ
Είναι άραγε δίκαιο να χάνει μία διαζευγμένη γυναίκα τα μόρια του γάμου και να μπαίνει και σε άλλες ταλαιπωρίες εκτός από αυτες που ισως ήδη έχει…να αναγκάζεται δηλαδη και σε αλλαγή εργασιακου χώρου σε περιπτώσεις όπως για παράδειγμα ρύθμισης υπεραριθμίας…η να της στερείται η δυνατότητα καλύτερης μετάθεσης γιατί άλλαξε η οικογενειακή της κατάσταση?
Με αφορμή τις προτάσεις του ΒΑΣΙΛΗ ΜΠΙΣΤΟΛΑ σχετικά με την επιλογή Διευθυντών στα Μουσικά σχολεία, με τις οποίες συμφωνώ απόλυτα, επισυνάπτω ένα εξαιρετικό κείμενο του Δημήτρη Κ. Παπαΐωάννου που δημοσιεύτηκε στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» στις 10/9/2005 και ταυτόχρονα καταθέτω την πρότασή μου σχετικά με τις μεταθέσεις καθηγητών γενικής παιδείας στα Μουσικά σχολεία.
Προς επίρρωση των απόψεων του, αλλά και επειδή η βάση στην οποία εδράζεται το
Μουσικό Σχολείο είναι αυτοί οι ίδιοι οι καθηγητές. Ο καλύτερος καπετάνιος χρειάζεται και το καλύτερο πλήρωμα.
Μάλλον τώρα είναι η ευκαιρία να σταματήσει το πισωγύρισμα και να πάψουν να καταλαμβάνουν θέσεις σ΄αυτά τα σχολεία άνθρωποι που δηλώνουν ως καλλιτεχνικά προσόντα:
1)τραγούδησα τα κάλαντα με τον Εξωραΐστικό Σύλλογο “Ο Μπάρμπα-Γιώργος”.
2)Αγαπώ την παραδοσιακή μουσική.
3)Επισκέφθηκα το πατρικό σπίτι του Mozart, και άλλα απίθανα ων ουκ έστι αριθμός.
Δυστυχώς, με την κατάργηση (από την Μ. Γιαννάκου) της διαδικασίας που προβλέπονταν από τον ιδρυτικό τους νόμο, τα Μουσικά σχολεία έγιναν το μέσο για να “τακτοποιηθούν” κάποιοι στον τόπο κατοικίας τους.
[Όχι ότι παλαιότερα τηρούνταν απόλυτα. Αν δεν υπήρχε υποψήφιος με μουσικά προσόντα, η θέση δίνονταν ούτως ή άλλως σε κάποιον και δεν παρέμενε κενή μέχρι να πληρωθεί κατά τα νόμιμα. Εξίσου σοβαρό λάθος.]
Προτείνω λοιπόν να επενέλθει σε ισχύ η αρχική πρόβλεψη του ιδρυτικού νόμου για τα Μουσικά σχολεία όσον αφορά στους καθηγητές γενικών μαθημάτων.
Θεωρώ ότι αυτό σχετίζεται με τις εξαγγελίες του Υπουργείου αναφορικά με την πλήρωση των θέσεων στα σχολεία και επιτέλους πρέπει να τοποθετηθεί το κατάλληλο προσωπικό στις κατάλληλες θέσεις με κριτήρια τέτοια που επιβάλλονται από τις αυξημένες απαιτήσεις αυτού του είδους των σχολείων.
Καθηγητές με τέτοια προσόντα υπάρχουν πολλοί. Αρκεί να αναζητηθούν με διαδικασίες ξεκάθαρες, έξω από λογικές επετηρίδων και εξίσωσης όλων προς τα κάτω.
Ιδού το κείμενο του Δημήτρη Κ. Παπαΐωάννου
Οταν η γραφειοκρατία της Παιδείας εκτελεί την τέχνη
ΜΙΑ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ ΣΗΜΕΡΑ
Του ΔΗΜΗΤΡΗ Κ. ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ
Ο Αντώνης Τρίτσης ήταν, γενικώς παραδεκτό, ένας οραματιστής από όποια θέση κι αν υπηρέτησε. Ηταν οραματιστής -όχι τόσο πρακτικός- και ως υπουργός Παιδείας. Θέλησε, λοιπόν, να κάνει πράξη την πρόβλεψη του Ν. 1566/85 για τη δημιουργία των Μουσικών Σχολείων. Δέχτηκε τότε τις εισηγήσεις μιας επιτροπής, που είχε συστήσει ο ίδιος και την αποτελούσαν ο Νανάκος Παπαϊωάννου, ο Γιάννης Ιωαννίδης, ο Μιχάλης Αδάμης, ο Στέφανος Βασιλειάδης, σχετικά με την ίδρυση των Μουσικών Σχολείων. Η επιτροπή καταρτίζει δύο προτάσεις. Απορρίπτεται η πρόταση για τα «σχολεία-ορχήστρα» και γίνεται αποδεκτή η πρόταση δημιουργίας των Μουσικών Σχολείων με τη μορφή περίπου που έχουν σήμερα. Τα Μουσικά Σχολεία ιδρύονται με απόφαση της υφυπουργού Παιδείας κ. Ρούλας Κακλαμανάκη (2.9.1988) η οποία αργότερα κυρώνεται με νόμο.
Μετά τον Τρίτση, από το υπουργείο Παιδείας πέρασαν ικανοί άνθρωποι -ανεξαρτήτως των αντιθέσεων που δημιουργήθηκαν- όπως, για να αναφέρω μόνο υπουργούς, οι Κακλαμάνης, Παπανδρέου, Δεσποτόπουλος, Σημίτης, Κοντογιαννόπουλος, Σουφλιάς, Φατούρος, Αρσένης, Ευθυμίου. Ουδείς εξ αυτών τροποποίησε αυτήν την απόφαση, που ουσιαστικά πήρε αυτός και εξέδωσε η κ. Κακλαμανάκη. Και τι προέβλεπε αυτή η απόφαση; Το αυτονόητο: δηλαδή την απαραίτητη σύνδεση του σχολείου και του διδακτικού προσωπικού του σχολείου με την τέχνη.
Ελεγε συγκεκριμένα: παρ. 5: «Το διδακτικό προσωπικό των Μουσικών Σχολείων διακρίνεται σε καθηγητές των γενικών μαθημάτων που έχουν σχέση με τις τέχνες γενικά και τη μουσική ειδικότερα (ειδικές σπουδές ή αναγνωρισμένο καλλιτεχνικό έργο και δράση) και σε καθηγητές μουσικής, απόλυτα εξειδικευμένους στους τομείς της μουσικής».
Σήμερα, η υπουργός Παιδείας, παρασυρμένη και πιθανώς μονομερώς πληροφορημένη από τον διοικητισμό της γραφειοκρατίας ότι αυτή η διάταξη είναι «μη χρηστική», επείσθη να την καταργήσει. Στο τελευταίο σχέδιο νόμου «Διεθνές Πανεπιστήμιο της Ελλάδος και άλλες διατάξεις», άρθρο 9 παρ.10, αναφέρει γι’ αυτήν τη σύνδεση: Η παράγραφος 5 της Υ.Α. Γ2/3345/2-9-1988 (ΦΕΚ 649/τ.Β’), που κυρώθηκε με το άρθρο 16 του Ν. 1824/1988 (ΦΕΚ 296/τ.Α’), αντικαθίσταται ως εξής: «5. Το διδακτικό προσωπικό των Μουσικών Σχολείων διακρίνεται σε καθηγητές των γενικών μαθημάτων και σε καθηγητές μουσικής, απόλυτα εξειδικευμένους στους τομείς της μουσικής». Ιδού και η αιτιολόγηση: (Παρ. 10) «Στην τροποποιούμενη διάταξη ορίζεται ότι οι καθηγητές των γενικών μαθημάτων που υπηρετούν στα Μουσικά Σχολεία πρέπει να έχουν σχέση με τις τέχνες γενικά και τη μουσική ειδικότερα. Η εφαρμογή της διάταξης αυτής δημιουργεί μεγάλα προβλήματα στη λειτουργία των σχολείων λόγω των πολλών ενστάσεων και προσφυγών που κατατίθενται με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η έγκαιρη κάλυψη των κενών θέσεων. Για την αποφυγή όλων των ανωτέρω προωθείται η ρύθμιση αυτή».
Τελικά, η γραφειοκρατία κατάφερε να πετύχει τον στόχο της. Να εξοβελίσει από σχολεία τέχνης την τέχνη, ως μη χρηστική. Η γραφειοκρατική διοίκηση, αντί να αναζητήσει τρόπους υλοποίησης της πολιτικής απόφασης, που ορίζει το αυτονόητο, ότι η τέχνη αποτελεί λειτουργικό στοιχείο της παιδείας στα Μουσικά Σχολεία στην προσπάθειά τους να διατηρήσουν δύο μουσικές παραδόσεις, τη λεγόμενη ευρωπαϊκή και τη βυζαντινή-παραδοσιακή, σ’ αυτό το σταυροδρόμι των πολιτισμών που λέγεται Ελλάδα, αντιλαμβάνεται ως μη αναγκαία προϋπόθεση για τους διδάσκοντες στα σχολεία αυτά την ενασχόλησή τους με την τέχνη διότι -λέει- εμπλέκεται η διοίκηση στις ενστάσεις.
Φυσικά, κανείς δεν επιθυμεί να πιστέψει ότι αυτό γίνεται για να καταλάβουν λίγες θέσεις γενικών μαθημάτων καθηγητές χωρίς προσόντα για τα σχολεία αυτά. Και τι να πει κανείς! Οτι ολόκληρη διοίκηση του ΥΠΕΠΘ, και μάλιστα διοίκηση προορισμένη για την «επανίδρυση του κράτους», δεν μπορεί να διαχειριστεί τις ενστάσεις για 34 σχολεία του είδους, όλα κι όλα, και, αντ’ αυτού, αποβάλλει την τέχνη; Ή, στο κάτω κάτω, η πολιτική διοίκηση δεν μπορεί να αναλάβει το κόστος έστω και για μια «ηθελημένη» καθυστέρηση της διοίκησης και καταργεί την τέχνη; Δεν είναι ασφαλώς αυτό, διότι διαφορετικά πώς η διοίκηση θα τακτοποιούσε αξιόπιστα ενστάσεις για τα υπόλοιπα περίπου 10.000 σχολεία; Εξάλλου, είναι αλήθεια ότι η διοίκηση, ανεξάρτητα από την πολιτική παράταξη που κυβερνά, δεν ανέχεται ότι δεν μπορεί να ελέγξει. Η τέχνη δεν μπορεί να μπει σε καλούπια, ούτε φυσικά ο άνθρωπος, όπως έλεγε ο αείμνηστος Συκουτρής, είναι «ερμάριον με ράφια ξεχωριστά και ξεχωριστά συρτάρια, εις τα οποία φυλάσσονται διά την περίστασιν αι διάφοροι «ιδέαι» περί τούτου ή εκείνου του ζητήματος».
Ενας άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει σ’ ένα σχολείο τέχνης όταν ο ίδιος δεν έχει την τέχνη στη ζωή του, όταν δεν έχει εμπειρία τέχνης, όταν θέλει, για να θυμηθούμε πάλι τον Συκουτρή, μονοκατοικία και στην επιστήμη. Δηλαδή μόνο φιλόλογος, μόνο θεολόγος, μόνο μαθηματικός, μόνο φυσικός. Ας αφεθούν οι προικισμένοι εκπαιδευτικοί να δουλέψουν σ’ αυτά τα σχολεία βίωσης της πραγματικότητας, της αισθητικής λογικής και της λογικής του συναισθήματος. Ασχέτως πάντως με την εφαρμογή του νόμου περί εξοβελισμού της τέχνης, αυτό το άρθρο είναι και ένας φόρος τιμής στον Αντώνη Τρίτση και στην πίστη του, ακόμη κι αν η φράση είναι υπερβολική, ότι η τέχνη αγιάζει τον άνθρωπο.
Και εδώ είναι καλό να θυμηθούμε μια φράση του Τρίτση, που έλεγε ότι οι γραφειοκρατικές λύσεις είναι οι ασήμαντες λύσεις που παρουσιάζονται με την ομορφιά του πυροτεχνήματος. Σε κάθε γραφειοκρατική «λύση» θα πρέπει να ανακαλύπτεις αυτό για το οποίο δεν μιλά κανένας.
Ας δούμε, λοιπόν, με ξεχωριστό τρόπο το Μουσικό Σχολείο, όπου οι δάσκαλοι συμπράττουν με τους μαθητές στα μουσικά σύνολα και στις ορχήστρες, όπου η νιότη συναντά την εμπειρία και η εμπειρία ανοιξεύεται, συναντώντας την άνοιξη. Εκεί όπου η παράδοση της φυλής αιματώνεται στο παρόν και κληματώνεται. Και πρέπει κάποτε να πειστούμε ότι αυτά τα θέματα, τα λεπτομερειακά, διαστρέφουν την ιστορία. Το θέμα είναι αν θέλουμε να είμαστε Ελληνες πρωτίστως εις την παιδείαν, άρα και μη χρηστικοί εν πολλοίς.
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ – 10/09/2005
Κυρία υπουργέ
η ανισοκατανομή του προσωπικού στις περιοχές μετάθεσης είναι συνέπεια της ανεπάρκειας του διοικητικού μηχανισμού και σε καμμία περίπτωση δεν ευθύνονται οι εκπαιδευτικοί. Σε πολλές περιπτώσεις το αλαλούμ ξεκινά απο την αναντιστοιχία των πραγματικών αναγκών με τις οργανικές θέσεις που υπάρχουν στα σχολεία. Η αδυναμία προγραμματισμού των αναγκών σε προσωπικό είναι ολοφάνερη και στις κεντρικές περιφέρειες, και στις παραμεθόριες όπως αυτή που υπηρετώ. Δεν είναι δυνατόν να ανακοινώνονται οι διορισμοί λίγο πριν αρχίσει η χρονιά, να ακολουθούν τουλάχιστον δύο γύροι αποσπάσεων και μετά να απορούμε γιατί στα μέσα Οκτωβρίου δεν έχει σταθεροποιηθεί το πρόγραμμα σε πολλά σχολεία!! «Με τον ήλιο τα βγάζω, με τον ήλιο τα βάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε;» Μια καλή αρχή θα ήταν να ανακοινώνονται οι διορισμοί νωρίτερα, και να απαγορευτούν οι αποσπάσεις μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς. Αυτό που θα οδηγούσε όμως σε ριζική βελτίωση της κατάστασης είναι η αναζήτηση τυχόν πειθαρχικών ευθυνών απο αυτούς που έβαλαν την υπογραφή τους σε αποφάσεις που γέμισαν τον Αη-Στράτη με φαντάσματα. Αλήθεια αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η υπηρεσία έχει ανάγκες οι οποίες μπορούν να καλυφθούν μόνο απο κάποιους που υπηρετούν στα πλέον απομακρυσμένα σχολεία;
Τα τελευταία τρία χρόνια εργάζομαι στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση στον κλάδο ΠΕ70 και τα δύο απο αυτά υπηρετώ σε θέση της Δωδεκανήσου. Παρακολουθώντας σήμερα το ανοιχτό υπουργικό συμβούλιο, καθώς και τις εξαγγελίες του Πρωθυπουργού σχετικά με τα άτομα με ειδικές ανάγκες, θα ήθελα να καταθέσω τα εξής: Πάσχω απο μια νευρολογική νόσο,τη Charcot Mariet Tooth, η οποία φέρει βαριά ατροφία μυών άνω και κάτω άκρων με αποτελέσματα την δυσχέρεια βάδισης και δυσκολία αυτοεξυπηρέτησης στα άνω άκρα. Η νόσος είναι χαρακτηρισμένη ως δυσίατος με εξελικτική πορεία από την Β/θμια Υγειονομική Επιτροπή. Ακολουθώντας τη διαδικασία μετάθεσης ως ειδική κατηγορία, διαπιστώνω ότι το άρθρο 13 του Π.Δ. 50/96, σε σύγκριση με το δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα (Ν.3528/2007 Άρθρο 67 παρ.2),έχει ελλείψεις ως προς τις ειδικές κατηγορίες που συμπεριλαμβάνει. Για το λόγο αυτό κρίνω αναγκαίο να γίνει ορθολογισμός του άρθρου 13 Π.Δ.50/96, ώστε να δίνονται ίσες ευκαιρίες σε όλους για μια αξιοπρεπή ζωή,όσο σπάνιος (επιστημονικά- κοινωνικά) και αν θεωρήσε απο τους άλλους…Εύχομαι και ελπίζω αυτή η ανοιχτή διαβούλευση να λειτουργήσει ως γνώμονας ώστε να επαναπροσδιοριστούν όλα τα λεπτά ζητήματα που αφορούν τη λειτουργία της εκπαίδευσης.
Θα ήθελα να συμβάλλω στο διάλογο με τρεις παρατηρήσεις:
1) Το πρόβλημα των αποσπάσεων σε υπηρεσίες, θα εξακολουθήσει να υπάρχει ακόμα και με τη μειωμένη μοριοδότηση. Ελπίζω πως το κείμενο του νόμου που θα κατατεθεί από το Υπουργείο, να προβλέπει τον τρόπο κάλυψης των διοικητικών θέσεων στις Διευθύνσεις, Γραφεία κλπ. Θα γίνουν προσλήψεις διοικητικών; Θα έρθουν υπάλληλοι που περισσεύουν από ΔΕΚΟ που αποκρατικοποιήθηκαν; Θα δωθεί δυνατότητα σε συναδέλφους να μεταταγούν σε διοικητικές θέσεις; Όταν θα απαντήσουμε σε αυτά τα ερωτήματα, τότε θα έχουμε και λύση των αποσπάσεων σε διοικητικές θέσεις.
2) Για να δούμε τις ανάγκες σε διοικητικούς θα πρέπει οι Διευθύνσεις να καταθέσουν συγκεκριμένα ΄και επικαιροποιημένα οργανογράμματα των υπηρεσιών τους, ώστε το Υπουργείο να γνωρίζει τις πραγματικές ανάγκες σε προσωπικό διοικητικής υποστήριξης και μετά να διαμορφώσει την πολιτική του.
3) Ένα μέρος των συβαδέλφων, που είναι «στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ», υφίστανται ουσιαστική ομηρία. Αυτό το καθεστώς θα πρέπει να τελειώνει. Ως κάποιους τρόπους περιορισμού καταρχήν αυτού του καθεστώτος, θα έβλεπα α)Δημοσιοποίηση στο Διαδίκτυο των κενών θέσεων που δίνει κάθε Διεύθυνση β) Έγκριση από το ΚΥΣΔΕ του τελικού αριθμού των μετατιθέμενων γ) Να προσμετρώνται και ώρες ενισχυτικής στον υπολογισμό των κενών οργανικών, τουλάχιστον για τις ειδικότητες που εμπλέκονται στην ενισχυτική.
Τέλος θέλω να σημειώσω ότι είναι άδικο να κατηγορούμε ανθρώπους ηλικίας άνω των τριάντα γιατί επιδιώκουν απόσπαση κοντά στο σπίτι τους. Τα οικογενειακά προβλήματα ανακλώνται στην ποιότητα εργασίας και αυτό το Υπουργείο πρέπει να το λάβει σοβαρά υπόψη.
Εάν διαβάσει κανείς τους νέους όρους που πρόκειται εφ’ εξής να ισχύσουν στον τομέα των μεταθέσεων και των αποσπάσεων το πρώτο πράγμα που παρατηρεί είναι ότι παραβλέπεται παντελώς ο ανθρώπινος παράγοντας.
Δημιουργείται η εντύπωση σε κάθε εκπαιδευτικό θα δοθεί και ένας αριθμός και σύμφωνα με αυτόν θα καλείται να καλύπτει και ένα κενό. Το νούμερο 123456 να καλύψει το κενό 654321 και ούτω καθεξής. Σημασία έχει να καλυφτούμε τα κενά, οι ανάγκες των εκπαιδευτικών πάνε περίπατο.
Πίσω από τον αριθμό μητρώου του κάθε εκπαιδευτικού βρίσκονται άνθρωποι με οικογένεια, φίλους, συγγενείς, συντρόφους κλπ.
Παίρνουμε για παράδειγμα έναν εκπαιδευτικό από τον Έβρο που για μισό μόριο διάφορα σε σχέση με κάποιον συνάδελφο του στις εξετάσεις του ΑΣΕΠ έτυχε να διοριστεί σε μία απομακρυσμένη ή δυσπρόσιτη περιοχή , π.χ. στο Καστελόριζο και του λέμε «φίλε συγνώμη, αλλά για τα επόμενα τρία χρόνια δεν δικαιούσαι να πας πουθενά.
Απορώ ειλικρινά, εάν αυτοί οι άνθρωποι που τα έχουν σκεφτεί όλα αυτά έχουν πάει να ζήσουν έστω και για έναν μήνα σε ξένο τόπο χωρίς κανέναν δικό τους άνθρωπο, αφήνοντας πίσω ίσως και υπερήλικες γονείς, σύντροφο και ανήλικα τέκνα.
Επίσης όταν διαβάζω ότι «Θα επανεξεταστούν οι προϋποθέσεις και τα κριτήρια μετάθεσης και απόσπασης και θα ρυθμιστούν με δικαιότερο τρόπο τα θέματα που αφορούν τις ειδικές κατηγορίες εκπαιδευτικών.» προβληματίζομαι με ποιον τρόπο 8α γίνει αυτή η επαναξέταση και η ρύθμιση, ποιος θα είναι αυτός που θα το κάνει και με ποια κριτήρια θα ανήκει κάποιος σε ειδική κατηγορία η όχι.
Με το μόνο κριτήριο που συμφωνώ είναι να περιοριστούν οι αποσπάσεις των εκπαιδευτικών σε διοικητικές θέσεις (γραφεία), και να παίρνει ο εκπαιδευτικός τα μόρια του σχολείου που αποσπάται ή τα μόρια του πλησιέστερου σχολείου της υπηρεσίας του. Δεν είναι δυνατόν κάποιος να είναι σπίτι του και να παίρνει 9 ή και παραπάνω μόρια ετησίως. Σίγουρα αυτό αποτελεί αδικία και θα πρέπει να διορθωθεί, δεν σημαίνει όμως ταυτόχρονα ότι θα πρέπει να παύσουμε και οριστικά τις αποσπάσεις, γιατί με όλα αυτά που ακούγονται προς τα εκεί οδεύουμε, ανεξαρτήτως εάν δεν λέγεται δημοσίως και ακόμη και στις μεταθέσεις θα υπάρξει με την λειτουργία του ντόμινο μεγάλη δυστοκία σε αυτόν τον τομέα.
Αυτές ήταν οι σκέψεις από έναν «βάρβαρο» και ελπίζω αυτοί που μας διοικούν να μην εφαρμόσουν τελικά «βάρβαρες» μεθόδους και ίσως κάποιοι όχι και τόσο «βάρβαροι» να προβληματιστούν με όλα τα παραπάνω.
Πώς λέει και ένα άσμα: «Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα»!
Με εκτίμηση
Βάρβαρος
Αγαπητή κυρία Διαμαντοπούλου
Συνταξιούχα εκπ/κός εδώ και 2 χρόνια, δεν μπορώ παρά να νοιάζομαι ακόμα γι αυτό που ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου, η δημόσια εκπ/ση δηλαδή.
Υπήρξα μάχιμη και μαχητική για 25 χρόνια και πιστεύω ότι ίσως έχω ενδιαφέροντα πράγματα να καταθέσω.
Βγήκα επίσης μάχιμη από την υπηρεσία σε μικρή σχετικά ηλικία, και χωρίς να το έχω προαποφασίσει, όταν συναδέλφισσα πολύτεκνη πήρε με 40 μόρια μετάθεσης,μια θέση που κι εγώ διεκδικούσα με 109 μόρια.
Ήταν το μόνο που μπορούσα να κάνω για να σώσω την αξιοπρέπειά μου που ένοιωσα ότι τρώθηκε βάναυσα.
Δεν ξέρω ποιος είναι ο αναγνώστης/αναγνώστρια αυτής της επιστολής. Ξέρω όμως ότι πραγματικά προσπαθείτε να βάλετε μια τάξη και να δώσετε αξία στο παρακμιακό οικοδόμημα που λέγεται δημόσια εκπ/ση.
Αν είχα το προσωπικό σας email θα σας έγραφα πολλά.
Θα σας έγραφα για τις αποσπάσεις των εκπ/κών εντός και εκτός της περιφέρειάς τους, για αποσπάσεις που γίνονται σε γραφεία και σε φορείς εποπτευόμενους απο το ΥΠΕΠΘ, όπου τις περισσότερες φορές δεν υπάρχει αντικείμενο εργασίας, για εκπ/κούς που «τρυπώνουν» σε σχολικές βιβλιοθήκες και διάφορα άλλα γραφεία, την ίδια στιγμή που οι πάντα κομματικοί δ/ντές επιδίδονται σε ένα κυνήγι των υπολοίπων εκπ/κών για τη συμπλήρωση έστω και της μιας ώρας του υποχρεωτικού ωραρίου.
Θα σας είχα επίσης γράψει για μια ανύπαρκτη τεχνική εκπ/ση, όπου τα μαθήματα γενικής παιδείας είναι περισσότερα από τα καθαρά τεχνικά μαθήματα, για μαθητές που ενώ προορίζονται για τεχνίτες, πνίγονται σε ένα σχολείο που απαιτεί από αυτούς να έχουν γνώσεις που δεν χρειάζονται.
Θα σας έγραφα ακόμη για ένα γυμνάσιο και λύκειο όπου μαθητές που δεν ξέρουν ούτε την προπαίδεια «σπρώχνονται» στην επόμενη τάξη μέχρι να καταλήξουν σε κάποιο υποβαθμισμένο ΤΕΙ κάποιας υποβαθμισμένης επαρχιακής πόλης και μετά, σε ηλικία 26 ετών, και αφού έχει ξοδευτεί ένα μεγάλο κεφάλαιο από την οικογένεια, οδηγούνται ολοταχώς στην ανεργία ή στην καλύτερη περίπτωση στην αδηφάγα αγκαλιά της ελεύθερης αγοράς εργασίας.
Θα σας έγραφα για τους πολύτεκνους που τα τελευταία χρόνια έχουν εισβάλει στα σχολεία χωρίς κόπο και όπου κυριολεκτικά αλωνίζουν με τον αέρα του προνομιούχου που δεν μπορεί να τον αγγίξει κανένας και τίποτε. Αλήθεια, πριν αναλάβετε το ΥΠΕΠΘ, γνωρίζατε ότι οι πολύτεκνοι διορίζονται όπου θέλουν, ότι διαλέγουν όποιο σχολείο θέλουν (συνήθως αυτό που είναι απέναντι από το σπίτι τους), χωρίς μόρια, χωρίς να εμπίπτουν σε καμια διαδικασία κρίσης για μετάθεση. Γνωρίζατε ότι «φυτεύονται» παραπανίσιοι στις σχολικές μονάδες της αρεσκείας τους και «διώχνουν» ως υπεράριθμους συναδέλφους τους με 20 χρόνια υπηρεσίας; Ότιαπαλάσσονται και από τις ελάχιστες εξωδιδακτικές υποχρεώσεις όπως η τήρηση των στοιχείων ενός τμήματος ή η εφημερία. Γιατί άραγε;Μήπως τα πολλά παιδιά τους που μπορεί να είναι και 17-20 ετών, τους εμποδίζουν να εργαστούν και λίγο στο διάλειμμα;
Θα σας έγραφα επίσης για το δράμα, ναι δράμα χωρίς υπερβολή, των καλών μαθητών, που για να παραμείνουν καλοί αναγκάζονται να δουλεύουν σκληρά, σκληρότερα από οποιονδήποτε εργαζόμενο, σε μια ηλικία τρυφερή και άγουρη, όπου τα αυτονόητα συνοδευτικά της εφηβείας και της νεότητας όπως το γέλιο, το χαμόγελο, ο έρωτας, η φιλία, η διασκέδαση, η ονειροπόληση, απουσιάζουν κραυγαλέα αφού τα παιδιά σπαταλούν και την τελευταία ικμάδα δημιουργικότητας στον αγώνα να χωρέσουν στον παρακουρασμένο εγκέφαλό τους γνώσεις που οι περισσότερες είναι αναχρονιστικές και άχρηστες.
Επίσης, θα διαβάζατε για το αδιέξοδο των εκπ/κών (όχι το οικονομικό -αυτό είναι γνωστό και άλυτο). Το αδιέξοδο να πρέπει να διδάξουν σε μαθητές που δεν θέλουν να μάθουν, να πρέπει να κινητοποιήσουν εφήβους που ασφυκτιούν μέσα στην μαθητική τάξη.
Σταματώ εδώ. Ο χρόνος σας είναι πολύτιμος και λιγοστός. Θα μπορούσα να γράφω ώρες. Σας ευχαριστώ πολύ.
Κατερίνα Γκούνα
Σε σχέση με την τοποθέτηση ατόμων που είναι στη διάθεση της υπηρεσίας με υπαιτιότητα αυτής και τις αποσπάσεις.Να μελετηθούν κάποια παράθυρα του σχετικού νόμου,διότι έχει συμβεί να δοθεί από την υπηρεσία οργανικό κενό νηπ/γείο το οποίο παρουσίαζε στατιστικά εικόνα 4 νηπίων τη μια χρονιά,την επόμενη 2 νήπια,τη μεθεπόμενη 1 και εδόθει σε συνάδελφο οργανική τοποθέτηση με συνέπεια να καρπωθεί ο συνάδελφος με 3,5 χρόνια υπηρεσίας το σχετικό νόμο και να προβάλλει veto δίκαια…έναντι συναδέλφου ο οποίος ζητούσε απόσπαση εντός Π.Υ.Σ.Π.Ε με 23 χρόνια υπηρεσίας και σοβαρούς οικογενειακούς λόγους.Ποιό είναι το δίκαιο σε τέτοιες περιπτώσεις;Παράκληση να ληφθούν σχετικά μέτρα πάνω σ’αυτόν το νόμο,ώστε να μην ανοίγονται τέτοια παράθυρα…
Οι περισσότεροι από τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς σε φορείς καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να προσαρμοστούν στο νέο τους διοικητικό, κυρίως, έργο, και για να μπορούν να αποδίδουν όσο το δυνατόν καλύτερα στα καθήκοντά τους. Αυτό δεν είναι κάτι που μπορούν εύκολα να κάνουν όλοι. Μεγάλος αριθμός εκπαιδευτικών απεχθάνεται τις διοικητικές θέσεις. Η παρουσία τους όμως στους φορείς είναι επιβεβλημένη, καθώς, λόγω των εμπειριών τους, πάντοτε βλέπουν και χειρίζονται με μεγαλύτερη ευαισθησία από ότι οι διοικητικοί υπάλληλοι τα εκπαιδευτικά ζητήματα
Οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί προσφέρουν πραγματικά σπουδαίο έργο, αλλά έχουν τη δυνατότητα να ξεκουράζονται το καλοκαίρι (ένα αδιαμφισβήτητα απαραίτητο διάλειμμα από τα εκπαιδευτικά καθήκοντα). Οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί όμως εξακολουθούν να εργάζονται σε ιδιαίτερα έντονους ρυθμούς για την προετοιμασία της νέας σχολικής χρονιάς.
Σημειωτέον επίσης, ότι δεν έχουν αποσπαστεί όλοι με πλάγιο τρόπο. Υπάρχουν πολλοί αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί που έχουν πράγματι τα προσόντα για τη θέση στην οποία τοποθετούνται, και ακόμη περισσότεροι που αποσπώνται για σοβαρότατους οικογενειακούς, προσωπικούς ή/και οικονομικούς λόγους. Δεν τους αξίζει λοιπόν μια τόσο άσχημη αντιμετώπιση. Η μείωση των μορίων στο ελάχιστο(π.χ. για την Αττική 1 μόριο ως επί το πλείστον) θα έχει ως αποτέλεσμα να αποδεκατιστούν οι υπηρεσίες, καθώς πολλοί εκπαιδευτικοί θα στραφούν σε αποσπάσεις από ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ. Από την άλλη πλευρά, είναι πράγματι προκλητικό να λαμβάνουν μερικοί από αυτούς μόρια δυσπροσίτων χωρίς να τα υπηρετούν. Μία μέση λύση, που ενδεχομένως να ικανοποιούσε όλες τις πλευρές, θα ήταν να μπει συγκεκριμένος περιορισμός στα μόρια που λαμβάνουν οι αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί σε φορείς, θέσπιση για παράδειγμα της λήψης 3 ή 4 μορίων.
Για την αξιοπιστία του Υπουργείου
Όταν στέλνετε ένα έγγραφο σε εκπαιδευτικό να θεωρείτε ότι το λιγοτερο δεν είναι ηλίθιος.
Από τότε που διοριστηκα όταν κάνω κάποια αίτηση και μου την απορίπτουν με βρίζουν κιόλας λέγοντας με ηλίθιο, που ακόμη δεν κατάλαβα πως λειτουργεί το «σύστημα».
Όταν έκανα αίτηση απόσπασης για πρώτη φορά (έγγαμος με 1 παιδί)μου απαντήσανε πως κάνανε δεκτές μόνο τις αιτήσεις που υπήρχαν αποδεδειγμένοι λόγοι υγείας, και έγγαμοι από δύο παιδιά και πάνω και διαπίστωσα πως την πολη μου υπήρχαν 12 περιπτώσεις που δεν πληρούσαν τα «κριτήρια».
Όταν έκανα αίτηση μετάταξης στη Βθμια μου απαντήσανε πως δεν υπήρχαν οργανικά κενά στις περιοχές που ζήτησα, «αλλά μετα από πού ψάξιμο»βρήκα πάλι ψέματα διότι εκεί που ζήτησα έγιναν μετατάξεις και μάλιστα πολλές.
Προτείνω όταν απαντάτε αρνητικά να αιτιολογείτε σοβαρά και να υπάρχουν οι αποδείξεις. Να προσκομίζετε όλλες τις αποφάσεις στο διαδίκτυο στη σελίδα του Υπεπθ και όχι να ψάχνουμε μέσω του Εθν. Τυπογραφείου.
Προτείνω ακόμη να μετατάσονανται αυτόματα( όσοι το επιθυμούν) μετά από κάποια χρόνια προυπηρεσίας στη Βθμια
Προβληματιστείτε: Γιατί σχεδόν όλοι οι Γυμναστές επιθυμούν μετάταξη στη Βθμια και μη βγάζετε το ευκολο συμπέρασμα που βγάζουν οι δάσκαλοι «για να λουφάρουν». Απάντηση θα βρείτε σε μια συνάντηση με τον εκπροσωπο μας, όχι βέβαια τον Κ. Μπράτη αλλά τον πρόεδρο των καθηγητών Αθμιας εκπαιδευσης (ΟΚΠΕ) ΑΚΟΥΣΤΕ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΑΠΟΡΙΨΤΕ ΜΑΣ
ΕΧΩ ΕΛΠΙΔΕΣ ΟΤΙ ΚΑΤΙ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ…ΜΗ ΜΕ ΑΠΟΓΗΤΕΥΣΕΤΕ
,
Χωρίς πολλά λόγια
1.Ολοι να παίρνουν τα μόρια της θέσης στην οποία υπηρετούν.
2.Αναδρομική αναμοριοδότηση προς το δικαιότερο εκείνων που «βούτηξαν» μόρια θέσεων στις οποίες δεν υπηρέτησαν ποτέ.
3.Αναμοριοδότηση περιοχών προς άρση αδικιών που σήμερα υπάρχουν.
4.Τα μόρια που έχουν κατακτηθεί με πολύ κόπο, χρόνο και χρήμα (μετακινήσεις,ταλαιπωρίες , παραμεθόρια κλπ.)να είναι το μόνο κριτήριο για μεταθέσεις και τοποθετήσεις και πρωτίστως για αποσπάσεις.
5.Τέλος οι αποσπάσεις σε βιβλιοθήκες.Στις βιβλιοθήκες βιβλιοθηκονόμοι.
Αγαπητή κυρία Υπουργέ
Στην Ελλάδα αλλά και σε όλο τον κόσμο υπάρχει η θεωρία των κινήτρων. Εμείς γιατί πρέπει να ανακλύψουμε την Αμερική?
Για τις αποσπάσεις από Νομό σε Νομό θεωρώ πως είναι αδιανόητο για κάποιον έγγαμο με παιδιά να βρίσκεται μακριά από την οικογενεία του για πάνω από δύο χρόνια, όταν πρωτοδιορίζεται.Αν θέλεις να παραμείνει δώστου κίνητρα (π.χ.Οικονομικά, εργασία στη-ο σύζυγο,αυξημένη μοριοδότηση, και βεβαιότητα για μελλοντική επάνοδο στην πόλη του σε π.χ. 2-3 χρόνια.Ξέρετε ότι όταν εργάζεσαι σε νησί κάτω των 2000 κατοίκων απαλλασεσαι κατά ένα ποσό από τον φόρο? Ούτε αυτό δεν μπορούμε να οφεληθούμε οι εκπαιδευτικοί.
Στη Δράμα υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με τη στελέχωση των Ολοήμερων Δημοτικών σχολείων από τους ΚΦΑγωγής.Ο λόγος ότι οι περισσοτεροι συνάδερφοι του νομού αναγκάζονται να δουλεύουν στο σχολείο πρωί-απόγευμα.Ο λόγος είναι οτι παίρνουν απόσπαση πολλοί από άλλα ΠΥΣΠΕ-ΠΥΣΔΕ να διατείθοννται όλοι στη Αθμια με αποτέλεσμα να έχουν όλοι συμπλήρωση ωραρίου στα ολοήμερα και τελικά να μην είναι κανένας ευχαριστημένος.Και να γνωρίζετε δυσαρεστημένος-αδικημένος εκπαιδευτικός δεν μπορεί να αποδώσει.Αυτό σκεφτήτε το καλά.
Προτείνω να μοριοδοτούνται τα ολοήμερα με μείωση ωραρίου(όχι μόνο στον υπεύθυνο που αμοίβεται επιπλέον),με Bonus,με μόρια κτλ οποτε θα ψάχνουν οι ενδιαφερόμενοι τα ολοήμερα και όχι αυτά αυτούς…
κυρία Υπουργέ
Θεωρώ ότι οι προτάσεις είναι στη σωστή κατεύθυνση.
Μήπως θα έπρεπε να ερωτηθούν οι υπεράριθμοι εκπαιδευτικοί που υπηρετούν σε μεγάλα αστικά κέντρα αν επιθυμούν να μετακινηθούν με αντίστοιχα κίνητρα:
i. Σε περιοχές που έχουν ελλείψεις σε διδακτικό προσωπικό;
ii. Σε διοικητικές θέσεις εργαζόμενοι σαν διοικητικό προσωπικό από εδώ και πέρα;
Φτάνει πια η τόση μεγάλη προστατευτικότητα υπέρ των πολυτέκνων, και οι υπόλοιποι στο κάτω κάτω έχουμε παιδιά. Γιατί αυτοί να μην έχουν κενά ανάμεσα στις ώρες τους και να μπορούν να φεύγουν;Αν δούλευαν σε μια άλλη υπηρεσία θα σχόλαγαν νωρίτερα; Τι αντίληψη είναι αυτή; Και τι γίνεται με τα μικρά σχολεία που έχουν όμως πολλούς πολύτεκνους εκπαιδευτικούς (υπηρετώ σε σχολείο με σύνολο καθηγητών 9 εκ των οποίων οι3 πολύτεκνοι και άλλους 3 μετακινούμενους και σε άλλα σχολεία για συμπλήρωση ωραρίου οπότε όπως καταλαβαίνετε μένουμε 3 για να κάνουμε τις εξωδιδακτικές εργασίες – πράγμα αδύνατον -.Οι συνάδελφοι μου όμως το καταλαβαίνουν και όλοι έχουν αναλάβει εργασίες χωρίς καμία αντίρρηση και χωρίς να θεωρούν ότι μας κάνουν χάρη εκτός ενός εκ των πολυτέκνων που μόλις του αναθέσαμε εφημερία ήρθε με το νόμο των πολυτέκνων ανα χείρας.Έλεος!!! και οι υπόλοιποι έχουμε παιδιά και μας έχουν ανάγκη. Δεν είναι μόνο τα παιδιά των πολυτέκνων παιδιά!Όπως όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα ας έχουμε και τις ίδιες υποχρεώσεις. Τέλος στις διακρίσεις με προσχημα την κοινωνική πολιτικη.
Αγαπητή κυρία υπουργέ,
Είναι ανάγκη να μελετήσετε ξανά το θέμα της μοριοδότησης των πολυτέκνων.
Υπηρετώ κοντά 10 χρόνια τη δημόσια εκπαίδευση ως μόνιμη εκπαιδευτικός (διορίστηκα μέσω ΑΣΕΠ), και καθημερινά διανύω 100 χλμ, για να βρεθώ στο σχολείο μου.
Αυτό σημαίνει ότι μόρια έχω αρκετά , σχεδόν 90, και δεν υπάρχει ελπίδα να «μπω» και εγώ στη πόλη μου στο άμεσο μέλλον, καθώς στο ήδη μεγάλο πρόβλημα της συρρίκνωσης του μαθητικού δυναμικού έχει προστεθεί και το θέμα της μοριοδότησης των πολυτέκνων.
Μόλις τα τελευταία 2 χρόνια έχουν μπει στην περιοχή μου 5 συνάδελφοι πολύτεκνοι, με μηδέν ή ελάχιστη προϋπηρεσία, και χωρίς να υπάρχει οργανική θέση με συνέπεια να μένουν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ, και να προηγούνται όλων εμάς των συναδέλφων που και είμαστε αρχαιότεροι σε υπηρεσία και ταλαιπωρούμαστε δεκαετίες στη μετακίνηση (συνυπολογίστε τα έξοδα, τον κίνδυνο και την κούραση στις εθνικές οδούς). Άλλωστε πολλοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί θα ήθελαν να κάνουν παιδιά αλλά η απόσταση και οι χωριστές ζωές που ζούνε απ τους συντρόφους τους το καθιστούν άπιαστο όνειρο.
Είναι δίκαιο αυτό; να μην έχει δουλέψει καθόλου ένας συνάδελφος, να μην έχει περάσει από ΑΣΕΠ, να είναι σπίτι του μέχρι τα 35-40 του χρόνια, και ξαφνικα επειδή έκανε 3ο , 4ο παιδί να διορίζεται δίπλα στο σπίτι του;
και μεις οι υπόλοιποι με ΑΣΕΠ, με 10ετίες στην εκπαίδευση, με οικογένειες και εμείς, με τόσα έξοδα, ταλαιπωρία και κίνδυνο, να μην έρθουμε ποτέ στον τόπο μας;;
Σας παρακαλώ επανεξετάστε το ζήτημα. Δεν ξέρω κατά ποσό είναι εφικτό να έχει αναδρομική ισχύ. είμαστε πολλοί συνάδελφοι μπλοκαρισμένοι με αυτόν τον τρόπο…
Δώστε τους έστω κάποιες θέσεις σε γραφεία, ή έστω κάποιο μπόνους αλλά όχι και κατ’ ευθείαν διορισμό σε σχολείο.Είναι αδικία θεωρώ.
Σας ευχαριστώ και συγχαρητήρια για την καινοτόμο αυτή συμμετοχική διαδικασία.
Αγαπητή κυρία υπουργέ,
Είναι ανάγκη να μελετήσετε ξανά το θέμα της μοριοδότησης των πολυτέκνων.
Υπηρετώ κοντά 10 χρόνια τη δημόσια εκπαίδευση ως μόνιμη εκπαιδευτικός (διορίστηκα μέσω ΑΣΕΠ), και καθημερινά διανύω 100 χλμ, για να βρεθώ στο σχολείο μου.
Αυτό σημαίνει ότι μόρια έχω αρκετά , σχεδόν 90, και δεν υπάρχει ελπίδα να «μπω» και εγώ στη πόλη μου στο άμεσο μέλλον, καθώς στο ήδη μεγάλο πρόβλημα της συρρίκνωσης του μαθητικού δυναμικού έχει προστεθεί και το θέμα της μοριοδότησης των πολυτέκνων.
Μόλις τα τελευταία 2 χρόνια έχουν μπει στην περιοχή μου 5 συνάδελφοι πολύτεκνοι, με μηδέν ή ελάχιστη προϋπηρεσία, και χωρίς να υπάρχει οργανική θέση με συνέπεια να μένουν στη διάθεση του ΠΥΣΔΕ, και να προηγούνται όλων εμάς των συναδέλφων που και είμαστε αρχαιότεροι σε υπηρεσία και ταλαιπωρούμαστε δεκαετίες στη μετακίνηση (συνυπολογίστε τα έξοδα, τον κίνδυνο και την κούραση στις εθνικές οδούς). Άλλωστε πολλοί συνάδελφοι εκπαιδευτικοί θα ήθελαν να κάνουν παιδιά αλλά η απόσταση και οι χωριστές ζωές που ζούνε απ τους συντρόφους τους το καθιστούν άπιαστο όνειρο.
Είναι δίκαιο αυτό; να μην έχει δουλέψει καθόλου ένας συνάδελφος, να μην έχει περάσει από ΑΣΕΠ, να είναι σπίτι του μέχρι τα 35-40 του χρόνια, και ξαφνικα επειδή έκανε 3ο , 4ο παιδί να διορίζεται δίπλα στο σπίτι του;
και μεις οι υπόλοιποι με ΑΣΕΠ, με 10ετίες στην εκπαίδευση, με οικογένειες και εμείς, με τόσα έξοδα, ταλαιπωρία και κίνδυνο, να μην έρθουμε ποτέ στον τόπο μας;;
Σας παρακαλώ επανεξετάστε το ζήτημα. Δεν ξέρω κατά ποσό είναι εφικτό να έχει αναδρομική ισχύ. είμαστε πολλοί συνάδελφοι μπλοκαρισμένοι με αυτόν τον τρόπο…
Δώστε τους έστω κάποιες θέσεις σε γραφεία, ή έστω κάποιο μπόνους αλλά όχι και κατ’ ευθείαν διορισμό σε σχολείο.Είναι αδικία θεωρώ.
Ζευγάρια εκπαιδευτικών να μπορούν έπειτα από 6 χρόνια να υπηρεσίας να υπηρετούν στην ίδια θέση (να μπορεί ένας εκ των συζύγων να αποσπάται στον τόπο υπηρεσίας του άλλου). Πάρα πολύ καλό να μένουν στην ίδια θέση για τρία χρόνια αλλά να λαμβάνεται υπ’όψιν και το συνολικό διάστημα που είναι εκτός του τόπου συμφερόντων.
ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΕΤΑΙ Η ΠΡΟΫΠΗΡΕΣΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΩΝ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΩΝ ΚΑΙ ΟΣΩΝ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΣΕ ΑΥΤΑ ΟΠΩΣ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥΣ ΣΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ,
ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΩΣ ΣΥΝΤΑΞΙΜΗ ΟΠΩΣ ΙΣΧΥΕΙ ΣΗΜΕΡΑ.
ΑΛΛΑ ΝΑ ΥΠΟΛΟΓΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ
ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΟΥ ΤΟΥΣ ΚΛΙΜΑΚΙΟΥ
ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΡΙΩΝ ΤΟΥΣ ΣΤΙΣ
ΜΕΤΑΘΕΣΕΙΣ-ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ .
Η αξιοκρατία στις προσλήψεις είναι αναγκαίο να γίνει πράξη επιτέλους στην Ελλάδα, όχι μόνο στον κλάδο των εκπαιδευτικών, αλλά και σε όλους τους κλάδους του Δημοσίου κι αυτό μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον έλεγχο των διαδικασιών από το ΑΣΕΠ.
Το θέμα των αποσπάσεων και μεταθέσεων είναι από τα πιο ουσιαστικά ζητήματα, τόσο για την εύρυθμη λειτουργία των σχολείων όσο και για τον οικογενειακό προγραμματισμό των ίδιων των εκπαιδευτικών.
Θεωρώ πως για τις αποσπάσεις/μεταθέσεις θα πρέπει να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη κατά την επιλογή, οι λόγοι υγείας, ο αριθμός των τέκνων κι ο χρόνος απόκτησης του πτυχίου των εκπαιδευτικών, καθώς ανεξάρτητα του τρόπου με τον οποίο προσλήφθηκαν (ΑΣΕΠ ή Ενιαίο Πίνακα) έχουν δώσει σκληρή και διαρκή μάχη για να τα καταφέρουν, αρκετά χρόνια μετά τη λήψη του πτυχίου τους.
Ο εκπαιδευτικός που πρωτοδιορίζεται σε μία ηλικία γύρω στα 40 είναι δύσκολο να μείνει μακριά από τον τόπο κατοικίας του για 3 χρόνια, χωριστά από τα παιδιά του που τον χρειάζονται ιδιαίτερα όταν είναι σε μικρές ηλικίες, προσπαθώντας με το μισθό του να συντηρήσει την οικογένεια και δύο σπίτια, όταν το κράτος δεν έχει καν προβλέψει τουλάχιστον γι΄ αυτές τις περιπτώσεις, επιδότηση ενοικίου ή μειωμένο κόστος στις μετακινήσεις.
Θεωρώ πως τα κριτήρια για τις αποσπάσεις / μεταθέσεις εκπαιδευτικών θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη σοβαρούς λόγους υγείας, συνυπηρέτηση συζύγων, ύπαρξη τέκνων, μόνιμη κατοικία και ημερομηνία λήψης πτυχίου του εκπαιδευτικού.
Απόλυτη προτεραιότητα στην οικογένεια ως κριτήριο αποσπάσεων/μεταθέσεων πρωτοδιόριστων εκπαιδευτικών.
Όσον αφορά τους πολύτεκνους που είναι υπεράριθμοι και δεν έχουν διδακτικό αντικείμενο, θα πρότεινα από τη νέα χρονιά να καλύψουν διοικητικές θέσεις σε Δευτεροβάθμιες και Υπουργείο (φυσικά με τα μόρια της πλησιέστερης σχολικής μονάδας). Έτσι θα αποσυμφωρηθούν τα σχολεία των μεγάλων πόλεων και θα ικανοποιηθούν και συνάδελφοι που γυρίζουν όλη την Ελλάδα για πολλά χρόνια και χάνουν τις οργανικές κοντά στον τόπο τους.
Γενικά πάντως θεωρώ πως το καλύτερο θα ήταν να είχε το ελληνικό κράτος τη δυνατότητα να δίνει στους πολύτεκνους ένα μισθό δημοσίου υπαλλήλου με τη μορφή επιδόματος κάθε μήνα στις συγκεκριμένες οικογένειες, ώστε να μπορεί ο ένας από τους δύο συζύγους να μένει στο σπίτι και να φροντίζει τα παιδιά του. Ο χωρίς κανένα κριτήριο (παρά μόνο τον αριθμό των παιδιών) διορισμός των πολυτέκνων δημιουργεί μόνο προβλήματα και στους ίδιους (αφού η ανάγκες της οικογενειακής τους ζωής έρχονται πολλές φορές σε σύγκρουση με αυτές της επαγγελματικής τους), στους συναδέλφους τους (αφού αισθάνονται αδικημένοι από τα προνόμιά τους όσον αφορά την κατοχύρωση οργανικών και την απαλλαγή τους από τις εξωδιδακτικές ασχολίες) αλλά πάνω απ’ όλα στα σχολεία και στους μαθητές (αφού πολλοί πολύτεκνοι έχουν χάσει την επαφή με το αντικείμενο της διδασκαλίας, λόγω των αυξημένων οικογενειακών αναγκών τους).
Κυρία Υπουργέ,
θα ήθελα να εξετάσετε το ζήτημα των μεταθέσεων εκπαιδευτικών που έχουν πολλα χρόνια υπηρεσίας (η συζυγός μου 16 χρόνια μόνιμη εκπαιδευτικός) και δεν μπορούν να μετατεθούν στον τόπο κατοικίας της οικογένειάς τους. Η συζυγός μου είναι μουσικός ΠΕ16.01 και έπειτα από 16 χρόνια υπηρεσίας δεν μπορεί να περάσει στο νομό Αχαιας και κάθε ημέρα ταξιδεύει 150 Χλμ πηγαινε -έλα σε χωριά του νομού Ηλείας.Δεν ανήκε στους προνομιούχους να αποσπάται σε γραφεία και να παιρνει τα μόρια του χωριού, όπως συνέβαινε με πολλους άλλους της ίδιας ειδικότητας , οι οποίοι με λιγότερα χρόνια υπηρεσίας βρέθηκαν μέσα στην Πάτρα γιατί είχαν αποκτήσει οργανική σε απομακρυσμένα σχολεία με πολλα μόρια (πχ Καλάβρυτα) και υπηρετουσαν σε γραφεία παίρνοντας τα μόρια του σχολείου.
Είχαν βλέπετε καλό βύσμα και διασφάλιζαν κάθε χρόνο την απόσπαση. Λειτουργώντας με αυτό το σκεπτικό ανάγκαζαν την σύζυγό μου ή οποιοδήποτε μη βυσματουχο να παίρνουν τα πιο δυσκολα σχολεια που τους επέτερεπε η μοριοδοτηση τους για 2 λόγους:
1. Για να αποκτησουν οσο το δυνατον περισσότερα μόρια και να μαζευτούν στο σπίτι τους (λογικο) και
2. για να αποφυγουν να τους καπελώσουν σε μόρια τα βύσματα ,τα οποία είχαν λιγότερα μόρια και αν πήγαιναν στο πιο μακρινό σχολειο (υπηρετώντας στο γραφειο φυσικά) που θα έιχε αφήσει κάποιος χρόνια ταλαιπωρημένος , θα υπερσκελίζαν τον άλλο που και θα υπηρετούσε μακρυα και θα έπαιρνε λιγότερα μόρια.
Γιατί όταν ταξιδευεις χρόνια καθημερινά για την εργασία σου δεν έχεις το κουράγιο να πας στον πιο μακρυνο προορισμό γιατι υπάρχουν και αλλοι ρολοι όπως της συζυγου , της μητέρας μικρών παιδιών και των οικογενειακών υποχρεωσεων.
Επειδή στο νομό Αχαίας έχουν μπλοκάρει οι θέσεις των μουσικών αλλά και άλλων ειδικοτήτων λόγω κακων χειρισμων του παρελθόντος, θέλω να εξετάσετε την δυνατότητα για οποιοδήποτε εκπαιδευτικό που έχει πολλα χρόνια υπηρεσίας (15 και πάνω , 20 και πάνω , εσεις θα κρίνετε) να μπορεί αυτοδίκαια να μετατίθεται τουλάχιστον σε σχολείο το μαξιμουμ 50 ΧΛΜ από την πόλη διαμονής του (όχι δίπλα απο το σπιτι του), γιατί με 20 χρόνια υπηρεσίας νομίζω κανείς έχει παρει διαπιστευτήρια και ευδόκιμης παρουσίας αλλα και έχει προσφέρει σε μακρυνα σχολεία. Δηλαδή πότε θα μαζευτεί κανεις στον τόπο του ;;; Στα 30 χρόνια υπηρεσίας;; Φανταστείτε την απελπισία του εκπαιδευτικού, την ταλαιπωρία της οικογενειάς του ειδικά αν είναι μητέρα και την σωματική ψυχική και οικονομική (πολλα καυσιμα , φθορα αυτοκινητου) εξάντληση του εκαπιδευτικού.
Αυτό΄ήθελα να εκφράσω για τις μεταθέσεις και τις αποσπάσεις και ελπίζω να πάρετε μετρα αξιοκρατίας αλλά και κοινωνικής ευαισθησίας για υπαρκτά και αληθινά ζητήματα όπως σας έθεσα παραπανω.
Ευχαριστώ πολύ
Ιωάννης Ζ.
Μηχανολόγος Μηχανικός
Έχω 25 χρόνια στη δημόσια εκπαίδευση, σε σχολεία ακριτικής περιοχής. Θα ήθελα να καταθέσω και γω τις απόψεις μου,
1) Για τις αποσπάσεις των καθηγητών: να γίνονται μόνο εφόσον είναι απαραίτητες για να καλυφθούν διοικητικές θέσεις που δεν μπορούν να καλυφθούν με άλλο τρόπο. Επίσης, θεωρώ ότι οι αποσπασμένοι καθηγητές θα πρέπει να παίρνουν τα μόρια του σχολείου όπου αποσπώνται ή του πλησιέστερου της υπηρεσίας σχολείου.
2) Η δοκιμαστική υποχρεωτική υπηρεσία των νεοδιόριστων θα πρέπει να είναι δύο χρόνια. Σωμφωνώ με τη θέση να διορίζεται κάποιος σε σχολείο κι όχι σε περιοχή για να ξέρει ακριβώς πού θα πάει. Αλλά δεν είναι εύκολο να ζήσει κανείς τρία χρόνια σε παραμεθόριο ακριτική περιοχή, μακριά από την οικογένειά του για περισσότερο από δύο χρόνια.
3) Μετά τη δοκιμαστική υπηρεσία δύο ετών, όσοι δεν κρίνονται κατάλληλοι για διδασκαλία σε τάξη, θα μπορούσαν να παραμείνουν στα σχολεία και να στελεχώσουν τις διοικητικές θέσεις που υπάρχουν (ιδιαίτερα σε σχολεία με πολλούς μαθητές), ώστε οι υπόλοιποι εκαπιδευτικοί να μποφούν να ασχοληθούν με το διδακτικό έργο, χωρίς ενασχόληση με ανούσιες γραφειοκρατικές εργασίες.
4) Καλό θα ήταν πριν το διορισμό σε σχολείο, όσοι πτυχιούχοι ενδιαφέρονται να δουλέψουν στη Μέση Εκπαίδευση να περνούν ένα τουλάχιστον χρόνο από παιδαγωγική επιμόρφωση-κατάρτιση, με υποχρεωτικές διδασκαλίες σε τάξη. Φυσικά, περιοδική επιμόρφωση χρειάζεται και για τους εκπαιδευτικούς που υπηρετούν αρκετά χρόνια σε σχολεία.
5)Εννοείται ότι χρειάζεται να θεσμοθετηθεί και η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών που θα γίνεται με αντικειμενικά και αδιάβλητα κριτήρια, από προϊσταμένους που θα επιλέγονται αξιοκρατικά με βάση τα προσόντα τους κι όχι με κομματικά κριτήρια.
Αισθάνομαι την ανάγκη να εκφράσω το παράπονό μου. Πήρα πτυχίο το 1993. Κατάφερα να έχω επιτυχία στον ΑΣΕΠ, γεγονός που με βοήθησε να δουλέψω αρχικά ως ωρομίσθια, στη συνέχεια ως αναπληρώτρια και φέτος ξανά ως ωρομίσθια. Έκανα καθημερινά το δρομολόγιο Αθήνα – Πάτρα, προσπαθώντας να συγκεντρώσω τα πολυπόθητα μόρια για να συμπληρώσω το 24μηνο. Το καλοκαίρι, με την αναγνώριση της προϋπηρεσίας των πρώην ΟΑΕΔητών, βρέθηκα 60 θέσεις πίσω στον πίνακα των αναπληρωτών, με αποτέλεσμα φέτος να μη δουλέψω ως αναπληρώτρια. Έχω οικογένεια, αγαπάω την εκπαίδευση, όμως αυτή τη στιγμή το όνειρο το δικό μου το πληρώνει ο σύζυγός μου. Γνωρίζετε βέβαια πώς αμοίβονται οι ωρομίσθιοι για τις υπηρεσίες τους. Εξετάστε λοιπόν τις προϋπηρεσίες που αποκτήθηκαν στη Σιβιτανίδειο, στα Εκκλησιαστικά, στον ΟΑΕΔ, ρυθμίστε την αμοιβή των ωρομισθίων και μην τα ισιπεδώνετε όλα. Μήπως θα έπρεπε να μετρήσει μαζί με τον ΑΣΕΠ και η παλαιότητα του πτυχίου; Επίσης, δεν έχω καταλάβει, όσοι έχουν επιτυχία στον ΑΣΕΠ και προϋπηρεσία θα πρέπει να ξαναδώσουν εξετάσεις; Ευχαριστώ.
Κ. Υπουργέ
Ευχαριστώ για την ευκαιρία που μας δίνετε να καταθέσουμε τις απόψεις μας για θέματα που ταλανίζουν τον κλάδο.Σχετικά με το θέμα των οργανικών θέσεων θα ήθελα να παρακαλέσω να δείτε και το θέμα της απώλειας των οργανικών θέσεων, όσων υπηρετούν σε θέση ευθύνης για την οποία έχουν επιλεγεί με θητεία ( Διευθυντές κλπ). Οι συνάδελφοι αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν εργαστεί και προσφέρει χρόνια, προφανώς έχουν διανύσει το διάστημα των μετακινήσεων σε άλλες περιοχές ή έχουν υπηρετήσει σε δυό και τρία σχολεία κάποιες χρονιές. Ανέλαβαν θέσεις αυξημένης ευθύνης και στην περίπτωση που δεν επανεκλεγούν θα πρέπει να μπορούν να επιστρέψουν στο Σχολείο τους. Σύμφωνα με τα ισχύοντα έτσι γίνεται, εκτός εαν η οργανική τους θέση έχει καλυφθεί από πολύτεκνο.Πολύτεκνο που μπορεί να είναι νεοδιόριστος με τα μέτρα για την πολυτεκνία ή να έχει μετατεθεί κατεξαίρεση για τον ίδιο λόγο. Πιστεύω ότι τα μέτρα προστασίας της οικογένειας δεν μπορεί να είναι μεροληπτικά εις βάρος των δίτεκνων οικογενειών ή εις βάρος των υπολοίπων εργαζομένων.Φτάνει ο διορισμός σε μια περίοδο αυξημένης ανεργίας, άντε και οι μεταθέσεις . Τα υπόλοιπα γιατί; Μοιάζει σαν να θέλουμε να τιμωρήσουμε όσους ξεχώρισαν βάζοντάς τους σε περιπέτεια και αντιμετωπίζοντάς τους σαν νεοδιόριστους.
Ευχαριστώ
Επειδή ένα σχολείο έχει πολλή δουλειά σχετκή με τα διαδικαστκά και όταν αυτή επιμερίζεται στους καθηγητές, είναι δύσκολο να υπάρχει εποπτεία, καλό θα ήταν να υπάρχουν άτομα που θα ασχολούνται με τη γραμματειακή υποστήριξη των σχολείων, όπως γίνεται στο εξωτερικό, ή να αναλαμβάνουν το έργο αυτό εκπαιδευτικοί, που θα απασχολούνται αποκλειστικά με αυτό το αντικείμενο.
Για τις αποσπάσεις:
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιοι τις θεωρούν εν γένει αξιόμεμπτες. Και στο Υπουργείο και σε άλλες σχετικές με την εκπαίδευση υπηρεσίες υπάρχει πολλή διοικητική δουλειά, για την οποία η γνώση των εκπαιδευτικών θα ήταν πλεονέκτημα. Από την άλλη, με την έλλειψη σχεδιασμού που επικρατεί στους διορισμούς και τους παραλογισμούς που συνεπάγεται, υπάρχουν ειδικότητες που οι εκπαιδευτικοί πλεονάζουν άθελά τους. Δεν είναι καθόλου κακό οι άνθρωποι αυτοί να αποσπαστούν σε διοικητικές θέσεις. Αν σταματήσουν να μοριοδοτούνται οι θέσεις αυτές με τα μόρια των ακριτικών νησιών και της παραμεθορίου (το οποίο είναι εντελώς άδικο και πρέπει να σταματήσει), τότε θα κάνουν αίτηση αυτοί που ενδιαφέρονται πραγματικά. Ας δημοσιοποιούνται οι θέσεις αυτές εγκαίρως και ας καθιερωθεί μία αξιοκρατική διαδικασία για την κάλυψή τους. Ναι μεν οι εκπαιδευτικοί διορίζονται για να διδάσκουν, αλλά όταν το ίδιο το κράτος τους παροπλίζει (όπως έχει κάνει με εμάς τους ξενόγλωσσους), κάποιοι προτιμούν τη διοικητική δουλειά από το κατ’ επίφαση μάθημα. Ας θεσπιστούν επίσης αντικειμενικά κριτήρια για τις αποσπάσεις στα πανεπιστήμια. Υπάρχουν εκπαιδευτικοί που έχουν τα προσόντα για να προσφέρουν και σε αυτού του είδους την εκπαιδευτική διαδικασία, αλλά τους λείπει το μέσον. Δώστε επίσης τη δυνατότητα σε όσους εκπαιδευτικούς το επιθυμούν να μεταταγούν στις διοικητικές υπηρεσίες του ΥΠΕΠΘ (τί θα γίνει αλήθεια με το περίφημο ενιαίο μισθολόγιο; Γιατί να είναι οι υπάλληλου του ΥΠΕΠΘ οι πιο κακοπληρωμένοι όλου του ελληνικού δημοσίου;)
Επιτέλους υπάρχει θέληση να μπει σε πιο ορθολογική βάση η κατάσταση με τους αποσπασμένους εκπαιδευτικούς. Yπάρχουν όμως πολλές υπηρεσίες που βασίζονται σε αυτούς για τη στελέχωσή τους.
Δεδομένη την αδυναμία της πολιτείας να προχωρήσει σε ανάλογο αριθμό προσλήψεων, οι μετατάξεις εμφανίζονται ως μια καλή λύση, προπαντός αφού ο αριθμός των «εκπαιδευτικών» είναι μάλλον δυσανάλογος με τον αριθμό των τάξεων (Ελλάδα με την μακράν καλύτερη αναλογία μαθητών-εκπαιδευτικών;;).
Αλλά σε αυτό το σημείο αντιμετωπίζουμε μια ανωμαλία που θα εμποδίσει πολλούς εκπαιδευτικούς-διοικητικούς από το να ζητήσουν μετάταξη, με συνέπεια ενδεχομένως να χάσουν οι υπηρεσίες την αξιόλογη εμπειρία τους: Παίρνοντας μετάταξη σε διοικητική θέση, χάνουν την προϋπηρεσία τους και ξεκινάνε ξανά από το βασικό μισθό.
Υπάρχει, λοιπόν, κάποια δυνατότητα να βρεθεί λύση σε αυτό το δίλημμα και να αναγνωριστεί η προϋπηρεσία, άσχετα από το από πού προκύπτει;
Όπως πολύ σωστά ανέφερε ένας συνάδελφος, όποιος επιχειρεί αλλαγές πρέπει να βάζει τον εαυτό του στη θέση του άλλου. Ποιός από αυτούς που αποφασίζουν για τις τύχες των εκαπιδευτικών θα ήθελε να είναι στη θέση τους; Ποιός μπορεί να αποφασίσει χωρίς να έχει μπει ούτε μια ώρα σε διδακτική αίθουσα; Όχι με την προνομιακή ιδιότητα του/της υπουργού κάνοντας διάλογο επικοινωνιακού χαρακτήρα στο φως της δημοσιότητας, αλλά αντιμετωπίζοντας τη σκληρή και ψυχοφθόρα καθημερινότητα της τάξης. Το σχολείο δεν είναι παίξε-γέλασε…
Δυστυχώς σπάνια γίνονται στην Ελλάδα υπουργοί που γνωρίζουν την πραγματικότητα του σχολείου και για τους οποίους η εκπαίδευση δεν είναι απλά στατιστικές. Θυμάμαι με πολλή συμπάθεια τον κ. Ευθυμίου. Κρίμα που έχουν καταντήσει εξαίρεση οι υπουργοί Παιδείας που δεν απαξιώνουν τους εκπαιδευτικούς. Αν η διαβούλευση δε γίνεται για τα μάτια του κόσμου, θα ήθελα πραγματικά να απευθύνω την έκκληση στην κ. Διαμαντοπούλου να μην ακολουθήσει το παράδειγμα της προκατόχου της που δε «μασούσε». Οι έλληνες πολίτες στήριξαν ελπίδες στην κυβέρνηση, της οποίας είναι μέλος, για ουσιαστικό σεβασμό του πολίτη και των δικαιωμάτων του. Και οι εκπαιδευτικοί πολίτες είναι… Η στάση του ΥΠΕΠΘ δείχνει (ελπίζω ολόψυχα να κάνω λάθος) μια αντίληψη διοίκησης που δε συνάδει καθόλου με το προεκλογικό ΜΑΖΙ του κυρίου Παπανδρέου.
Μερικες προτασεις για σκεψη:
1)Να επιτρεπεται η αποσπαση σε θεσεις που δεν εχουν σχεση με την εκπαιδευτικη διαδικασια για 3 χρονια το πολυ σε ολη την καριερα του εκπαιδευτικου (συμφωνω να μοριοδοτουνται με τα μορια της πλησιεστερης προς τον τοπο αποσπασης σχολικης μοναδας).
2)Σε καθε περιπτωση εκπαιδευτικος που δεν υπηρετει στην οργανικη του για πανω απο 3 συνεχομενα χρονια να χανει την οργανικη και να τιθεται στη διαθεση του οικειου ΠΥΣΔΕ (με εξαιρεση τα στελεχη της εκπαιδευσης,διευθυντες, προϊσταμενους κλπ)
3)Δεν ειναι πρακτικα δυνατο να δεσμευθει καποιος οτι μπορει για 3 χρονια να υπηρετησει σε μια απομακρυσμενη απο τον τοπο του οργανικη οταν διοριζεται. Δυστυχως η ζωη κρυβει δυσαρεστα αναπαντεχα γεγονοτα που δεν μπορουν να ληφθουν υποψη οταν αποδεχεται καποιος το διορισμο του. Θα πρεπει να παραιτειται αν υπαρχει αναγκη παρουσιας στον τοπο του;
4)Να αλλαξει η μοριοδοτηση για τις μεταθεσεις με εμφαση στην εντοπιοτητα, τη συνυπηρετηση(οχι αλλες διαλυμενες οικογενειες), την οικογενειακη κατασταση, τα χρονια υπηρεσιας.
5)Εκπαιδευτικοι που για αντικειμενικους λογους αδυνατουν να διδαξουν και προσφερουν γραμματειακη ή αλλη υπηρεσια να τιθενται στη διαθεση του οικειου ΠΥΣΔΕ ωστε να μη κρατουν αδικως οργανικες θεσεις.
Ευχαριστω για τη φιλοξενια.
Απορώ πως δίνονται τέτοιου είδους προνόμια, σε βάρος των υπολοίπων, στους ΠΟΛΥΤΕΚΝΟΥΣ, στην εκπαίδευση. Η αδικία αυτή πρέπει να σταματήσει τώρα.
Οι πολύτεκνοι αφού διοριστούν με τον αριθμό των παιδιών τους και μόνο διώχνουν από την οργανική τους εκπαιδευτικούς της ίδιας ειδικότητας (με όση προϋπηρεσία ανά την Ελλάδα την απέκτησαν) γιατί οι πολύτεκνοι δεν βγαίνουν υπεράριθμοι! Δηλαδή φύγετε εσείς να έρθουν οι πολύτεκνοι! Πως μπορεί να πει κανείς ότι αυτό είναι δίκαιο; Κανείς λογικός άνθρωπος νομίζω.
Α, ξέχασα οι πολύτεκνοι δεν πρέπει επίσης να κάνουν εξωδιδακτικές εργασίες γιατί κουράζονται στο σπίτι και πρέπει να τις κάνουν οι εκπαιδευτικοί που δεν είναι πολύτεκνοι.
Είναι λοιπόν δίκαιο να χαρίζεται στους πολύτεκνους και ο διορισμός και μια θέση δίπλα στο σπίτι τους;
Τα παραπάνω δυστυχώς συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα.
Θίγονται όμως έτσι και οι αδιόριστοι και οι διορισμένοι εκπαιδευτικοί.
Να καταργηθεί ο διορισμός των πολυτέκνων με βάση τον αριθμό των παιδιών τους γιατί καταστρατηγείται κάθε έννοια δικαιοσύνης και ισότητας και να καταργηθεί άμεσα το ότι οι πολύτεκνοι δε βγαίνουν υπεράριθμοι για να σταματήσει η ανασφάλεια των εκπαιδευτικών στο σχολείο τους.
Είναι σωστό να επανεξεταστούν κάποια πράγματα που έχουν σχέση με αποσπάσεις και μεταθέσεις. Αν και είμαι από αυτούς που είναι αποσπασμένοι σε γραφείο πιστεύω πως είναι σωστό και δίκαιο να παίρνουμε τα μόρια του γραφείου και όχι της οργανικής. Θέλω να θέσω όμως κάποιες προτάσεις και ερωτήματα:
1. Σε ότι αφορά τους τρίτεκνους γιατί δεν εφαρμόζεται ότι και στον υπόλοιπο δημόσιο τομέα σχετικά με τις μεταθέσεις; Δεν θα έπρεπε να επανεξεταστεί η δυνατότητα να παίρνουν μετάθεση και οι τρίτεκνοι εκπαιδευτικοί όπως και οι άλλοι υπάλληλοι;
2. Στον κλάδο της Φυσικής Αγωγής παρουσιάζεται το φαινόμενο να γίνονται διορισμοί συνεχώς στις ίδιες περιοχές. Πολλοί από εμάς διοριστήκαμε με προϋπηρεσία σε μεγάλη ηλικία έχοντας ήδη δημιουργήσει την οικογένειά μας . Οι περιοχές μας έχουν «κλείσει» και σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να πάρουμε μετάθεση κοντά στα σπίτια μας. Παράλληλα σε όλες σχεδόν τις περιοχές υπάρχουν υπεράριθμοι. Μήπως θα πρέπει να επανεξεταστεί το ενδεχόμενο να γίνουν επιπλέον μεταθέσεις ώστε να μοιραστεί αυτή η ανισοκατανομή των εκπαιδευτικών ΦΑ, αφού με την αναβάθμιση των ολοήμερων σχολείων, όπως υποστηρίζετε, υπάρχουν ώρες για όλους; Μ’ αυτό τον τρόπο δεν θα χρειάζεται να προσλαμβάνονται άλλοι για τα ολοήμερα.
3. Επιτέλους θα πρέπει να εξετάσουμε στο θέμα της ΦΑ στα σχολεία με αύξηση σε τρεις των ωρών διδασκαλίας στο Δημοτικό. Δεν είναι δυνατό να έχουμε μόνο δύο ώρες κινητικής δραστηριότητας στο βασικό σχολείο, στην πιο όμορφη ηλικία και να μιλάμε για παχυσαρκία.
4. Τα κοινωνικά κριτήρια (τρία παιδιά κλπ) δεν θα πρέπει να παίζουν ρόλο στις αποσπάσεις, εφ’ όσον δεν λυθεί το πρόβλημα με μεταθέσεις;
Αγαπητή κυρία υπουργέ
Θα ήθελα να αναφερθώ στο εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα της συνυπηρέτησης των συζύγων.
Πολύ σωστά έχετε πρώτη προτεραιότητα την βέλτιστη απόδοση των σχολείων. Η τοποθέτηση όμως μιας οικογένειας εκπαιδευτικών στην ίδια περιοχή σε καμία περίπτωση δεν ανταγωνίζεται τον στόχο αυτό. Το αντίθετο μάλιστα.
Η συνυπηρέτηση έως τώρα ήταν δεδομένη στην περίπτωση συζύγων στρατιωτικών, δικαστικών και εκπαιδευτικών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά όχι για την περίπτωση συναδέλφων της δευτεροβάθμιας. Νομίζω ότι η αποκατάσταση αυτής της αδικίας είναι επιβεβλημένη.