Αρχική Διανομή και κοστολόγηση διδακτικών βιβλίωνΆρθρο 2 – Κατάργηση βοηθήματος

Άρθρο 2 – Κατάργηση βοηθήματος

1. Η παράγραφος 2 του άρθρου 4 της υπ’ αριθ. Φ.1/76244/Β3/2010 υπουργικής απόφασης (Β΄957) καταργείται.

Σχόλια
  • 4 Ιουλίου 2011, 20:43 | Βούλα Παπαδογάμβρου

    Στο χώρο της νομικής επιστήμης οι κώδικες αποτελούν όχι μόνο αναγκαίο αλλά απαραίτητο συμπλήρωμα των διδακτικών συγγραμμάτων, γι’ αυτό και θεωρώ απολύτως λανθασμένη την κατάργησή τους.
    Όταν μιλάμε για κώδικες, ως βοηθήματα στη διδασκαλία, δεν εννοούμε τη «στεγνή» παράθεση του νόμου αλλά τη συστηματική συγκέντρωση και ταξινόμηση σε ευρύτερες θεματικές ενότητες επιλεγμένων διατάξεων (νόμων, προεδρικών διαταγμάτων, εγκυκλίων, κανονισμών, οδηγιών κ.λπ.) που είναι συνυφασμένες με ένα συγκεκριμένο αντικείμενο και συνοδεύονται από χρονολογικό πίνακα, πίνακα τροποποιητικών νομοθετημάτων, αναλυτικά περιεχόμενα και αλφαβητικό ευρετήριο. Τα επιλεγμένα αυτά νομοθετήματα κωδικοποιούνται και ενημερώνονται με όλες τις νομοθετικές παρεμβάσεις που επιφέρουν μεταγενέστεροι νόμοι (τροποποιήσεις, καταργήσεις, προσθήκες διατάξεων κ.ά.) και ελέγχονται από τους διδάσκοντες καθηγητές για να μπορούν να συνδράμουν τους φοιτητές κατά την εξέταση των μαθημάτων. Ενσωματώνονται δηλαδή οι σχετικές αλλαγές από τα αντίστοιχα ΦΕΚ στο αρχικό νομοθέτημα και επισημαίνεται με πιο νομοθέτημα επήλθε η αλλαγή.
    Αν δεν έχει ενημερωμένο κώδικα ο φοιτητής είναι αδύνατον να συγκεντρώσει και να παρακολουθήσει τις αλλαγές από τα ΦΕΚ, γιατί τα νομοθετικά κείμενα κατά κανόνα είναι κωδικοποιητικά, παραθέτουν μόνο την αλλαγή και όχι την μορφή που πήρε η διάταξη μετά τη συγκεκριμένη αλλαγή.
    Για τους φοιτητές των νομικών σχολών οι κώδικες αυτού του είδους (συλλογή επικαιροποιημένης νομοθεσίας) αποτελούν βασικό «εργαλείο» της εκπαίδευσής τους, το δε πρόβλημα που θα δημιουργήσει ενδεχόμενη κατάργησή τους δεν μπορώ να φανταστώ με πιο τρόπο σχεδιάζεται να λυθεί.

    Βούλα Παπαδογάμβρου
    Προϊσταμένη Επιστημονικού Τμήματος ΝΟΜΙΚΗΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΣ

  • 4 Ιουλίου 2011, 20:41 | Κώστας Κ.

    Με καλύπτουν απολύτως οι επισημάνσεις του Καθ. Ληξουριώτη αναφορικά με τους Κώδικες. Ουσιαστικά με την κατάργηση διανομής των Κωδίκων στις Νομικές Σχολές αναγκάζεται ο φοιτητής να αγοράσει το βοήθημα. Ας μην ξεχνάμε ότι στις Νομικές Σχολές οι εξετάσεις διενεργούνται επί πρακτικών θεμάτων, όπου ο Κώδικας αποτελεί ουσιαστικό εργαλείο. Εκτός αν θεωρούμε ότι στις εξετάσεις οι φοιτητές μπορούν ννα έχζουν μαζί τους Η/Υ για να έχουν πρόσβαση στο νόμο.
    Και μια επισήμανση «οικολογικου» περιεχομένου: φανταζόμαστε πόσα δέντρα πρέπει να κοπούν για να τυπώνει ο κάθε φοιτητής τους νόμους που απαιτούνται από το online ΦΕΚ;

  • 4 Ιουλίου 2011, 20:19 | ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΝΟΣ

    ΔΙΑΦΩΝΩ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΒΟΗΘΗΜΑΤΟΣ. ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΕΙΝΑΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ. ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΟΣ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΣΕ ΑΡΚΕΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΔΙΔΑΣΚΩ, ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΗ Η ΚΑΛΥΨΗ ΤΗΥΣ ΥΛΗΣ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΩΣ ΑΠΟ ΕΝΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ. ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑ ΕΠΑΡΚΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥ ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΩΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ ΤΩΝ ΙΔΡΥΜΑΤΩΝ, ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΣΤΗ ΣΥΝΤΡΙΤΠΙΚΗ ΠΛΕΙΨΗΦΙΑ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΩΝ. ΑΥΤΗ Η ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΕΤΑΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΠΤΥΓΜΕΝΕΣ ΧΩΡΕΣ, ΟΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΑΣ ΑΡΙΘΜΟΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΕΣ, ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΛΥΠΤΟΥΝ ΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ, Ο ΟΠΟΙΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΑΝΤΙΤΥΠΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΚΩΝ ΣΥΓΓΡΑΜΑΤΩΝ. Η ΒΙΘΛΙΟΘΗΚΗ ΕΧΕΙ ΡΟΛΟ ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΝΕΙ ΤΟ ΒΑΣΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΤΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΤΟ ΥΠΟΚΑΘΙΣΤΑ, ΟΠΩΣ ΕΠΙΧΕΙΡΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΥΑ. ΚΑΝΩ ΠΑΡΑΚΛΗΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΒΟΗΘΗΜΑ, ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΙΣΤΑ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ.

  • 4 Ιουλίου 2011, 10:41 | Γρηγόρης Σπανάκος

    Γρηγόρης Σπανάκος
    Έκτακτος Επιστημονικός Συνεργάτης ΤΕΙ

    Νομίζω ότι στην σημερινή Ελληνική πραγματικότητα είναι λάθος η κατάργηση του δεύτερου βιβλίου. Σε κάποιες σχολές εξυπηρετεί ρόλο εργαστηριακού βοηθήματος, ή άτλαντα, όπως αναφέρθηκε σε άλλο σχόλιο, οπότε και είναι απαραίτητο.
    Η λογική της πλήρους αντικατάστασης του βιβλίου με την βιβλιοθήκη γενικότερα δεν με βρίσκει σύμφωνο. Νομίζω όμως ότι αφού ο φοιτητής έχει ήδη πάρει κάποιες βασικές γνώσεις μέσω ενός εισαγωγικού απλού και κατανοητού βιβλίου θα πρέπει να στρέφεται προς την βιβλιοθήκη. Προϋπόθεση οι βιβλιοθήκες να αναβαθμιστούν, ώστε να διαθέτουν περισσότερα συγγράματα και να μπορούν να ανταπεξέλθουν σε μεγάλο όγκο φοιτητών.
    Το θέμα βέβαια έχει αρκετές πτυχές και σίγουρα δεν εξαντλείται εδώ.

  • 4 Ιουλίου 2011, 09:45 | ΑΘΗΝΑ ΜΑΥΡΙΔΟΥ

    Διδάσκω στο Τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων του ΤΕΙ Αθήνας. Στο Τμήμα μας τα εργαστηριακά μαθήματα είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένα με την θεωρία και η όσο το δυνατόν αρτιότερη διδασκαλία τους αποτελεί τον τελικό στόχο της εκπαίδευτικής διαδικασίας.
    Στις αιφνίδιες αλλαγές πολιτικής του Εύδοξος αναγκαστήκαμε να ανταποκριθούμε δίνοντας ως «βοήθημα»τα εργαστηριακά βιβλία με τα οποία τα τελευταία χρόνια προσπαθήσαμε να αντικαταστήσουμε φωτοτυπημένες σημειώσεις που θεωρούσαμε υποτιμητικές για το υψηλό πλέον επίπεδο των φοιτητών μας.
    Τι προτείνει το Υπουργείο? Ολη αυτή η προσπάθεια να πέσει στο κενό και πολύ καλά εργαστηριακά βιβλία να μείνουν στα ράφια? Εχει δεί το Υπουργείο αυτά τα βιβλία πριν τα διαγράψει με μια μονοκοντυλιά?

  • 3 Ιουλίου 2011, 18:49 | Ειρήνη Δάγλα

    Ξεκινάω το σχόλιό μου με μια μεγάλη απορία. Αδυνατώ να κατανοήσω γιατί αυτή η «παγκόσμια πρωτοτυπία» της δωρεάν διανομής μερικών διδακτικών βιβλίων (γιατί στην πραγματικότητα ένα μέρος των αναγκών κάθε μαθήματος διανέμεται δωρεάν) επισημαίνεται ως …αρνητική. Είναι πραγματικά απορίας άξιο να διαπιστώνει κανείς πως ένας από τους θεσμούς για τους οποίους θα έπρεπε να υπερηφανεύεται μια χώρα, φτάνει να αντιμετωπίζεται από μερικούς εκπαιδευτικούς επικριτικά! Τη στιγμή μάλιστα που η πραγματική παγκόσμια πρωτοτυπία, που δεν είναι άλλη από την ανυπαρξία των βιβλιοθηκών εκείνων που θα μπορούσαν να εξυπηρετήσουν τους φοιτητές των πανεπιστημίων είτε από άποψη χώρου, είτε από άποψη πρόσβασης είτε από άποψη πληρότητας επιστημονικών βιβλίων, θίγεται στο ελάχιστο!
    Και να δούμε τα πράγματα ως έχουν. Οι βιβλιοθήκες στη χώρα μας είναι ελάχιστες. Το ελληνικό κράτος, από ιδρύσεώς του, ουδέποτε ασχολήθηκε σοβαρά με το θέμα επειδή ουδέποτε θέλησε να επενδύσει ουσιαστικά στη γνώση. Η εκπαιδευτική κοινότητα από την άλλη ουδέποτε απαίτησε την ίδρυση και τον πλήρη εξοπλισμό και τη λειτουργία των βιβλιοθηκών.Ουδέποτε βγήκε στους δρόμους για.. βιβλιοθήκες. Αυτή είναι η πραγματική παγκόσμια πρωτοτυπία. Και επειδή μας αρέσουν οι συγκρίσεις με την Ευρώπη: σε κάθε ευρωπαϊκή πόλη βιβλιοθήκες είναι ανοιχτές για 24 ώρες το 24τετράωρο, ενημερώνονται διαρκώς και λειτουργούν με καταρτισμένους βιβλιοθηκονόμους. Και δεν μιλάω ασφαλώς μόνο για τις ακαδημαϊκές. Ο ευρωπαίος πολίτης έχει πρόσβαση σε έναν μεγάλο αριθμό βιβλιοθηκών οι οποίες απορροφούν την μεγάλη πλειονότητα των επιστημονικών και μη εμπορικών βιβλίων που εκδίδονται. Αυτό για τους φανατικούς θεωρητικούς της αγοράς που κόπτονται να μας πείσουν πως τα επιστημονικά και εκπαιδευτικά βιβλία θα πρέπει να ανταγωνίζονται στο ελεύθερο εμπόριο. Απλά, πολύ απλά, αυτό δεν γίνεται πουθενά μα πουθενά στον κόσμο. Το επιστημονικό βιβλίο απορροφάται από τις βιβλιοθήκες. Ένα εξειδικευμένο εγχειρίδιο ιατρικής επιστήμης, μια εισαγωγή στην αρχαία σοφιστική, μια μονογραφία για τον Πλάτωνα εκδίδονται επειδή ένα μεγάλο μέρος της πρώτης τους έκδοσης είναι δυνατόν (αν επιλεχθούν φυσικά) να απορροφηθούν από ένα τεράστιο δίκτυο βιβλιοθηκών. Δεν ρίχνονται στο ελεύθερο εμπόριο ακριβώς επειδή είναι βιβλία αντιεμπορικά τη στιγμή που το κόστος τους είναι τεράστιο.
    Στη χώρα μας, όπου η βιβλιοθήκη είναι μια πολυτέλεια, όπου η πλειονότητα των μαθητών δεν έχει επισκεφτεί ποτέ καμία, όπου τα υπάρχοντα σπουδαστήρια στους πανεπιστημιακούς χώρους κλείνουν στις 2 το μεσημέρι, το πολλαπλό σύγγραμμα εξυπηρέτησε πολλαπλά την επιστήμη: έδωσε τη δυνατότητα στο φοιτητή να έχει στη διάθεσή του περισσότερα του ενός βιβλία (δεν χρειάζεται να πούμε πόσο σημαντικό είναι αυτό), έδωσε στον διδάσκοντα τη δυνατότητα να προτείνει βιβλία που θεωρούσε ότι έχει ανάγκη για την διδασκαλία ενός αντικειμένου και τέλος, έδωσε στα ίδια τα βιβλία τη δυνατότητα να…. εκδοθούν. Αυτή είναι η αλήθεια. Η έλλειψη των βιβλιοθηκών άφησε μοναδική υποδοχή για το επιστημονικό βιβλίο το πανεπιστήμιο. Αν απουσιάσει και αυτό δεν υπάρχει εκδότης που θα αναλάβει το κόστος της έκδοσης ενός μη εμπορικού βιβλίου τη στιγμή που είναι παραπάνω από βέβαιο ότι η πλειονότητα των φοιτητών δεν θα το αγοράσει (ας μην ξεχνάμε ότι το κόστος των βιβλίων αυτών είναι πολύ μεγάλο στο εμπόριο –το πανεπιστήμιο πάντα σχεδόν τα υποκοστολογεί), αλλά θα καταφύγει στο να φωτοτυπήσει απλώς τα… sos (αν φυσικά το βιβλίο… κυκλοφορήσει!).
    Εάν πραγματικά θέλουμε να εκδίδονται επιστημονικά βιβλία στη χώρα μας, είτε θα πρέπει να φτιάξουμε βιβλιοθήκες (γιατί είναι αστείοι οι αριθμοί που ακούγονται, οι βιβλιοθήκες είναι ελάχιστες και ακόμη και αυτές που υπάρχουν υπολειτουργούν και ο εξοπλισμός τους με τα νέα βιβλία είναι εξαιρετικά αργός) είτε θα πρέπει να δώσουμε στο μη εμπορικό βιβλίο ανάσα και διέξοδο μέσω του πολλαπλού συγγράμματος.Και επειδή ακούγονται και διάφορα για.. συμφέροντα εκδοτών. Μικρές επιχειρήσεις είναι οι ελληνικοί εκδοτικοί οίκοι, οι ποιοτικοί δε ακόμη μικρότερες, που μάλιστα σε αντίθεση με άλλες μεγάλες και ονομαστές, προσφέρουν ουσιαστικά στην κοινωνία. Δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε την ιδιωτική πρωτοβουλία πάντα με καχυποψία. Ας στρέψουμε τα πυρά σε όσους λυμαίνονται δημόσια περιουσία και αισχροκερδούν βάρβαρα σε βάρος του δημοσίου συμφέροντος.
    Και τελειώνοντας: το βοήθημα επέτρεψε την έκδοση βιβλίων των οποίων οι συγγραφείς δεν ήταν απαραιτήτως…. τακτικοί ή αναπληρωτές καθηγητές στο ελληνικό πανεπιστήμιο. Επέτρεψε να μεταφραστούν και να κυκλοφορήσουν στη γλώσσα μας σπουδαία βιβλία που με την ανυπαρξία των βιβλιοθηκών δεν υπήρχε περίπτωση να κυκλοφορήσουν. Η κατάργηση του πολλαπλού συγγράμματος θα μας στερήσει τα πιο αξιόλογα έργα. Δυστυχώς. Το ποσοστό που αναλογεί στα βιβλία είναι το 0,8 του προϋπολογισμού της παιδείας. Ελάχιστο κόστος για τόσο μεγάλο και ουσιαστικό κέρδος.

  • 3 Ιουλίου 2011, 16:41 | Βάσω

    Η κατάργηση των βοηθημάτων δεν είναι λύση. Πρόκειται για επιστημονικά συγγράμματα που ο κάθε απόφοιτος από οποιοδήποτε ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα θα πρέπει να έχει στην κατοχή του έτσι ώστε να μπορεί να ανατρέχει σε αυτό οποιαδήποτε στιγμή στο μέλλον για πληροφορίες. Τα συγγράματα αποτελούν επιστημονικά βιβλία, στα οποια ως τωρα παρεχουν τη δυνατοτητα στο φοιτητη και στον αυριανό επαγγελματία να τα αξιοποιεί κατά το καλυτερο δυνατό τροπο. Δεν είναι δυνατό οι ακαδημαικοί πολίτες να στηρίζουν το διάβασμα και την επιτυχία τους στις πανεπιστημιακές εξετάσεις στο αν οι σχολές διαθέτουν επαρκή αριθμό βιβλίων για όλους (που δε θα διαθέτουν) και στο αν προσφέρουν επαρκή χώρο σε ολους τους φοιτητές που θα γεμίζουν τις βιβλιοθήκες ( αυτές που υπάρχουν ήδη δεν χωρούν όσους τις επισκέπτονται προς το παρόν, πόσο μάλλον στο μέλλον μετά από μια τέτοια αλλαγή). Το π΄ροβλημα στην παιδεία δεν είναι τα πανεπιστημιακά συγγράματα, τα οποία όχι μονο ειναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ αλλά σε αυτά βασίζεται η επιστημονική γνώση. Αλλαγες πρέπει να γίνουν πολλές, όχι όμως προς το χειρότερο, προς την υποβάθμιση και το τελειωτικό χτύπημα για τα πανεπιστήμια. Με την κατάργηση των βοηθημάτων κόβεται και άλλο ένα μέρος της ποιοτικής (όσης μας απέμεινε από τις συνεχείς προηγούμενες περικοπές) κατάρτισης και εκπαίδευσης. Τα συγγράματα προορίζονται για τους φοιτητές και όχι για τις βιβλιοθήκες. Δεν είναι κτήμα του κράτους αλλά των ανθρώπων που το αποτελούν. Τα μέλη της έχουν πληρώσει για πάρα πολλά «συγγράματα» και δικαιούνται να τα κατέχουν σε μια εποχή χρυσοπληρωμένης παιδείας, χρυσοπληρωμένης αστυνομίας, χρυσοπληρωμένης φορολογίας εν τέλει. Δεν είανι δυνατόν να παρακαλάμε για μόρφωση στην ενωμένη Ευρώπη .Δεν είναι δυνατό να παρακαλάμε για παιδεία στον 21ο αιώνα. Με την πρόταση κατάργησης των βοηθημάτων κάνουμε ένα βήμα προς την αναρρόφηση της σκέψης……φτάνουν όσα ήδη μας ανάγκασαν να κάνουμε…

  • 3 Ιουλίου 2011, 15:42 | ΜΠΟΥΖΑΛΑΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ

    Αγαπητοί κύριοι, νιώθω την ανάγκη να εκφράσω την διαφωνία μου ως προς την κατάργηση του «βοηθήματος» όπως χαρακτηρίζετε το δεύτερο βιβλίο. Είναι προφανές ότι η ύπαρξη ενός και μόνο συγγράμματος δεν επιδιώκεται μόνο και μόνο για την οικονομία διότι η σπατάλη στον δημόσιο βίο δείχνει ότι αυτοί που παίρνουν τέτοιες αποφάσεις δεν διακατέχονται από τέτοιο πνεύμα. Αυτοί που διοργανώνουν αδικαιολόγητα πανάκριβα πολιτιστικά δρώμενα πρέπει να καταλάβουν ότι η εκπαίδευση και η μόρφωση των παιδιών μας είναι η πηγή του πολιτισμού μας. Η πολυδιαφημιζόμενη δωρεάν παιδεία δεν είναι καθόλου δωρεάν στην πραγματικότητα. Κατα την διάρκεια των τελευταίων 4 ετών έχω αγοράσει πολλά από αυτά τα μη αναγκαία «βοηθήματα» όπως τα χαρακτηρίζετε και χρησιμοποίησα πολύ συχνά το κυρίως βιβλίο ως βοήθημα. Τα ΤΕΙ χρειάζονται περισσότερα συγγράμματα και καλύτερα συγγράμματα. Αυτό συνεπάγεται ανάγκη αύξησης της χρηματοδότησης. Ας μην γυρίσουμε σε μια εποχή 20 χρόνια πριν όπου αντί για βιβλίο δίνονταν σημειώσεις. Ας μην θεωρούμε ως δεδομένο την κατοχή ηλεκτρονικού υπολογιστή και την πρόσβαση στο διαδίκτυο, γιατί αυτό δεν είναι δωρεάν. Σε καιρούς όπου οι οικονομικοί πόροι μειώνονται για όλους ας θεσουμε σωστά τις προτεραιότητές μας. Η παιδεία είναι η πιό ασφαλής επένδυση!

    Μετά τιμής

    Διονύσης Μπουζαλάς
    Τελειόφοιτος Σχολών Υγείας ΤΕΙ Αθηνών

  • 2 Ιουλίου 2011, 22:22 | Marilena

    Είναι ποτέ δυνατό να επαρκέσουν τα συγγράμματα των ακαδημαϊκών βιβλιοθηκών για όλους τους φοιτητές; Εκ των πραγμάτων θα είναι μόνο για φωτοτυπίες, επομένως είναι αστείο να μιλάμε για ανάπτυξη της έρευνας και αναβάθμιση των σπουδών, όταν θα γίνεται μάχη για την πρόσβαση και μόνον στα βιβλία. Εκτός φυσικά αν,βοηθούσης και της κρίσης, υπολογίζουμε σε ραγδαία συρρίκνωση του φοιτητικού πληθυσμού, οπότε και το πρόβλημα λύνεται!

  • 2 Ιουλίου 2011, 22:16 | Marilena

    Με την κατάργηση του βοηθήματος πηγαίνουμε τουλάχιστον 60 χρόνια πίσω, σε εκείνα τα δύσκολα χρόνια της παιδείας, όπου οι φοιτητές έκαναν αγώνα για την πρόσβασή τους στα ακαδημαϊκά συγγράμματα. Εκείνα τα χρόνια έπρεπε κανείς να είναι πριν χαράξει έξω από το σπουδαστήριο, για να μπορέσει να έχει στη διάθεσή του ένα από τα λιγοστά συγγράμματα. Όσοι το έζησαν, το θυμούνται ακόμα.

    Σε μια εποχή όπου τα εισοδήματα των εργαζομένων μειώνονται συνεχώς θέτουμε ένα ακόμη πρόσκομμα για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία, καθώς το κόστος αγοράς των ακαδημαϊκών συγγραμμάτων θα είναι δυσβάσταχτο.

    Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να σκεφτούμε τουλάχιστον το μέσο φοιτητή και να μην κλείσουμε την πόρτα των Πανεπιστημίων επιτρέποντας εκ των πραγμάτων την πρόσβαση μόνο σε έχοντες και κατέχοντες.

  • 2 Ιουλίου 2011, 12:38 | ΔΑΝΑΛΗΣ ΣΠΥΡΟΣ

    Πρέπει να καταργηθούν τα δωρεάν βιβλία που πληρώνει το κράτος αλλά να πληρώνουν γι αυτά οι φοιτητές . Το μόνο που μπορούσε να επιβάλει το κράτος στους καθηγητές να δημοσιεύουν τα βιβλία τους στο internet και μέσω αυτού να χορηγούνται στους φοιτητές με εύλογο τίμημα. Επίσης να δίνουν κατάλογο υποβοηθητικών συγραμμάτων συγραμμάτων τα οποία μπορουν εθελοντικά να προμηθεύονται οι φοιτητές .

  • 1 Ιουλίου 2011, 15:45 | P. Antonakakis

    Σε καμμία περίπτωση να μην καταργηθεί αλλά να διανέμεται ηλεκτρονικά (αρχείο pdf) με χαμηλότερο κόστος. Το υπουργείο θα πληρώνει άμεσα το συγγραφέα μόνο για τα πνευματικά δικαιώματα

  • 1 Ιουλίου 2011, 15:15 | Μάγγη Μίνογλου

    Το ΥΠΕΠΘ απεργάζεται περικοπές στην Ανώτατη Παιδεία. Ωστόσο στο δημόσιο διάλογο δίνει διορία 6 ημερών, ακριβώς πριν τις θερινές διακοπές, χωρίς κιόλας να ενημερώσει εγκαίρως τους ενδιαφερόμενους.

    Σκοπεύει να θεσμοθετήσει (παρά τις περί του αντιθέτου διαβεβαιώσεις του ειδικού γραμματέα του Β. Παπάζογλου προς τους εκδότες τη Μ.Βδομάδα) την κατάργηση του 2ου δωρεάν συγγράμματος, είτε αυτό είναι 2ος τόμος ενός έργου είτε συμπλήρωμα της ύλης/ βοήθημα.
    Η υπόθεση της Παιδείας είναι πολύ σοβαρό θέμα για να γίνεται ο σχεδιασμός της χωρίς εκπαιδευτικά κριτήρια, αλλά με το τσεκούρι. Τι θα καταλάβει δηλ. ο φοιτητής διαβάζοντας τον ένα τόμο από ένα 3τομο έργο; Γι’ αυτή τη δωρεάν παροχή παιδείας πληρώνουμε όλοι (οι κάποιοι από μας) φόρους στο Κράτος;
    Είναι αξιοσημείωτο την ίδια στιγμή το παράδειγμα προικοδότησης φορέα πολιτισμού με 90 εκατ. €, ή εκείνο του φορέα μεταφορών που επιβαρύνει το Δημόσιο με ζημιές πάνω από 400 εκατ. € το μήνα, ενώ η πληρωμή των συγγραμμάτων —που καθυστερεί τη φετινή ακαδημαϊκή χρονιά πέραν κάθε προηγούμενου —δεν ξεπερνά, όπως δεν είναι ευρύτερα γνωστό, τα 60 εκατ. € για όλη την Ανώτατη Παιδεία.
    Αυτό το κονδύλι θέλει να περικόψει το ΥΠΕΠΘ! Τα λεφτά μπορούν να βρεθούν κλείνοντας άλλες τρύπες.

    Η ασυνέπεια του Υπουργείου αφαιρεί από τους εκδότες κάθε δυνατότητα σχεδιασμού της παραγωγής συγγραμμάτων, που γίνεται τέτοια εποχή κάθε χρόνο για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Αυτό που μας υποσχέθηκαν προχτές δεν ισχύει σήμερα.
    Το σοβαρό πρόβλημα χρηματοδότησης που δημιουργείται από την στάγδην εκταμίευση χρημάτων προς τους εκδότες μέσω Εύδοξου, για βιβλία που μοιράστηκαν από Σεπτέμβριο και μετά, γίνεται βρόγχος στο λαιμό επιχειρήσεων που παρουσιάζουν εν μέσω κρίσης σημαντική αύξηση του τζίρου τους , παρά τον περιορισμό της παραγωγής τους.
    Προφανής αιτία αυτής της ανάπτυξής τους είναι η αποτελεσματική λειτουργία τους και το χτίσιμο της φήμης τους μέσω υψηλής ποιότητας.
    Αυτές δεν πειράζει που θα οδηγηθούν σε κατάρρευση; Για ποια ανάπτυξη μιλάμε λοιπόν;

    Οι περισσότεροι από μας έγιναν εκδότες θέλοντας να συμβάλλουν σε μια ποιοτική αναβάθμιση των εργαλείων της γνώσης. Το ένα μόνο σύγγραμμα δεν υπηρετεί τις προδιαγραφές της εποχής μας και φυσικά δεν καλλιεργεί την κριτική σκέψη.

    Μάγγη Μίνογλου
    Εκδόσεις Κριτική ΑΕ

  • 1 Ιουλίου 2011, 11:46 | Μάχη Μποίκου, Εκδόσεις Επίκεντρο

    Θα θέλαμε να επισημάνουμε πως μία τέτοια αλλαγή, με την κατάργηση του βοηθήματος, με την οποία διαφωνούμε, αυτομάτως δημιουργεί και ένα πολύ σοβαρό πρακτικό πρόβλημα. Σε όλα τα τμήματα έχουν ήδη αποφασισθεί τα διδακτικά συγγράμματα για το επόμενο ακαδημαϊκό έτος. Το να αλλάξει η έννοια του συγγράμματος και να καταργηθεί η δυνατότητα παροχής βοηθήματος θα έχει ως αποτέλεσμα μία διαδικασία αλλαγής όλων των δηλώσεων συγγραμμάτων. Πρέπει να γίνουν νέες Γενικές Συνελεύσεις για την εκ νέου έγκριση των αλλαγών. Λαμβάνοντας υπόψη το ότι η τρέχουσα ακαδημαϊκή χρονιά έχει ήδη φτάσει στο τέλος της, το πιθανότερο είναι αυτή η διαδικασία να ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο. Αυτό δυσχεραίνει σε μεγάλο βαθμό τον προγραμματισμό των εκδοτικών οίκων όσον αφορά το θέμα των ανατυπώσεων. Μη γνωρίζοντας ακριβώς τις διανομές που θα έχουν την επόμενη χρονιά, δεν είναι σε θέση να προγραμματίσουν εγκαίρως τις ανατυπώσεις που θα χρειαστούν ώστε να προμηθεύσουν τους φοιτητές εγκαίρως και με επαρκή αριθμό αντιτύπων, καθώς ο προγραμματισμός των ανατυπώσεων κατεξοχήν γίνεται κατά τους καλοκαιρινούς μήνες.
    Αυτό θα έχει ως τελικό αποτέλεσμα την καθυστέρηση διανομής συγγραμμάτων στους φοιτητές. Παράλληλα, τίθεται και ένα ευρύτερο θέμα αξιοπιστίας του ΥΠΕΠΘ: Δεν είναι δυνατόν να έχουν δρομολογηθεί διαδικασίες, να έχουν ολοκληρωθεί και να αναιρούνται εκ των υστέρων.
    ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ: Η κατάργηση του βοηθήματος, εάν αυτό είναι η απόφαση της πολιτικής ηγεσίας, να ισχύσει από το ακαδημαϊκό έτος 2012-13, αφού προηγηθεί ένας ευρύτερος διάλογος για το θέμα αυτό.

  • 30 Ιουνίου 2011, 21:26 | Θάνος

    Είμαι φοιτητής και προσβάλομαι αφάνταστα , εξοργίζομαι όταν το υπουργείο λέει ότι θα καταργήσει τα συγγράμματα για το κάλο μου (βλέπε «εκσυγχρονισμός των μεθόδων» , «επίτευξη υψηλού επιπέδου διδασκαλίας») .
    Σήμερα συγγράμματα , αύριο δίδακτρα όπως στην Αγγλία , στις ΗΠΑ .

  • 30 Ιουνίου 2011, 17:54 | Σ.Ε.Ε.ΒΙ.

    Σ.Ε.Ε.ΒΙ. (Σύλλογος Εκδοτών Επιστημονικού Βιβλίου)
    (§1 ) Εκτός της θέσης μας –η οποία αναπτύχθηκε στο άρθρο 1 §2–, προσθέτουμε ότι η πρόθεση να καταργηθεί η δωρεάν διανομή βοηθήματος θα πρέπει να αντιμετωπισθεί αποτελεσματικά τόσο από την ΠΟΣΔΕΠ όσο και από τους σπουδαστές/φοιτητές, εφόσον το βοήθημα διανέμεται μέχρι σήμερα κατόπιν αιτιολογημένης πρότασης της Γ.Σ. του Τομέα και απόφασης της Γ.Σ. του Τμήματος ή του Προγράμματος Σπουδών. Σε περίπτωση κατάργησης της δωρεάν δια¬νομής βοηθήματος στους σπουδαστές/φοιτητές: α) υποβαθμίζεται ο ρόλος του εκπαιδευτικού εφόσον υποχρεώνεται να μην συμπληρώσει διδακτικά τα προτεινόμενα συγγράμματα• β) απαξιώνεται γενικότερα η Γ.Σ. του Τομέα και η Γ.Σ. του Τμήματος ή του Προγράμματος Σπουδών και γ) Ωθούνται οι σπουδαστές/φοιτητές στην αγορά του τόσο σημαντικού για τις σπουδές τους βοηθήματος.

  • 30 Ιουνίου 2011, 17:37 | Σάκης Καραγιάννης

    Είμαι κι εγω φοιτητής της Σχολής Ηλεκτρολόγων του ΕΜΠ. Έχω διαβάσει τις ιδέες που γράφονται παραπάνω για κατάργηση συγγραμμάτων και μελέτη στη βιβλιοθήκη. Ο μόνος χαρακτηρισμός που ταιριάζει είναι ότι είναι αβάσιμες, επικοινωνιακές και παντελώς αντεκπαιδευτικές. Ας μας πουν οι
    κύριοι και οι κυρίες οι 20000 φοιτητές του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου μόνο πως θα χωρέσουν να διαβάσουν σε μια βιβλιοθήκη πόσο μάλλον, να μας πουν τι όγκο και αριθμό του κάθε συγγράμματος πρέπει αυτή να διαθέτει. Ο ρόλος της βιβλιοθήκης δεν είναι να αντικαταστήσει τα βιβλία μας αλλά να προσφέρει εναλλακτικές διόδους αναζήτησης πληροφορίας. Τα βιβλία που μας μοιράζονται έχουν απαραίτητες γνώσεις στις οποίες πρέπει να ανατρέχουμε κάθε φορά. Επομένως είναι προτιμότερο από το να ΣΥΧΝΑΖΟΥΜΕ ,όπως ανέφερε ο κύριος παραπάνω, 15 φοιτητές πάνω απο ένα αναγνωστήριο και να τσακωνόμαστε ποιος από τους 500 φοιτητες κάθε μίας απο τις 8 σχολές μόνο στο ΕΜΠ θα πάρει τον συγκεκριμένο τόμο μαθηματικών για παράδειγμα, να ΔΙΑΒΑΖΟΥΜΕ, έχωντας τα απαραίτητα εφόδιο που είναι μόνο τα βιβλία. Επιπλέον σε όσους μιλούν για παγκόσμια πρωτοτυπία των δωρεάν συγγραμμάτων, και πως θα πρέπει αυτά ο κάθε φοιτητής να τα αγοράζει ιδιωτική δαπάνη, αν νομίζει ότι είναι εφικτό να δίνει μια οικογένεια τουλάχιστον 60 και μέχρι 100-120 ευρώ για κάθε μάθημα, ας πληρώσει αυτός για τα βιβλία.

    Τα βιβλία μας είναι απαραίτητο συστατικό για ομαλή διαδικασία της μάθησης, της εκπαίδευσης και της παιδείας μας γενικότερα, την οποία όλη μας λένε ότι θέλουν να διασώσουν αλλά διαβρώνουν με τέτοιες διατάξεις κάθε τόσο. Αν νομίζετε πως 60 εκ. Ευρώ δεν μπορούν να βρεθούν από αλλού και πως ο μόνος δρόμος είναι της υποβάθμισης της παιδείας και της δυνατότητας των φοιτητών να εμβαθύνουν στην επιστήμη τους τότε δε μπορώ να βρω άποψη πιο αναχρονιστική και συντιρητική. Είναι κρίμα και μόνο να προτείνονται τέτοιοι δρόμοι για την εξεύρεση εσόδων.

  • 30 Ιουνίου 2011, 16:23 | Θεοδόσης Νικολαϊδης

    Αντί σχολίου σας υποβάλλω άρθρο με τίτλο «Δωρεάν διανομή συγγραμμάτων ή πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες;» που είχα δημοσιεύσει προ δεκαετίας στην εφημερίδα «Καθημερινή». Ελπίζω να μην κάνω κατάχρηση του χώρου και της υπομονής σας.

    Tο παράδειγμα του βουτύρου και των όπλων χρησιμοποιείται από την πολιτική οικονομία γιά να γίνει κατανοητή η αρχή της στενότητος των πόρων. Oσο πλούσιοι κι αν είναι είτε ένας ιδιώτης είτε ένα κράτος δεν μπορούν, στον υποσελήνιο κόσμο όπου βασιλεύει η στενότης, να τα έχουν όλα. Ή όπλα ή βούτυρο· ή ταβέρνα ή θέατρο· ή αυτοκινητοδρόμους ή σιδηροδρόμους. Oι ανάγκες είναι απεριόριστες αλλά οι πόροι περιορισμένοι. Γι΄αυτό και, προκειμένου γιά τους δημόσιους πόρους, λαμβάνονται αποφάσεις από την δημόσια εξουσία.

    Όσον αφορά την πρόσβαση των φοιτητών στο ακαδημαϊκό έντυπο, η χούντα των συνταγματαρχών είχε προκρίνει―και έκτοτε οι κυβερνήσεις της δημοκρατίας συνεχίζουν να προκρίνουν― το σύστημα της δωρεάν διανομής συγγραμμάτων αντί της, επίσης δωρεάν, πρόσβασης σε βιβλιοθήκες. Πρόκειται γιά πρωτοτυπία που καμμιά χώρα του πρώτου, του δευτέρου ή του τρίτου κόσμου δεν έχει ακόμη μιμηθεί.
    Πριν δούμε όμως αν έχουν δίκηο να αγνοούν αυτήν την υψηλή κατάκτηση του ελληνικού πνεύματος, ας ρίξουμε πρώτα μιά ματιά στους αριθμούς. Kάθε χρόνο εισάγονται στα A.E.I. της χώρας περίπου 50,000 φοιτητές γιά τετραετείς τουλάχστον σπουδές πράγμα που σημαίνει 200,000 ενεργοί φοιτητές κατ’έτος έκαστος των οποίων λαμβάνει δωρεάν 15 περίπου συγγράμματα κάθε χρόνο· τουτέστιν 3,000,000 βιβλία ετήσιως. Aν υπολογίσουμε ότι το μέτρο της δωρεάν διανομής ελήφθη προ τριάντα τουλάχιστον ετών, ο αριθμός των βιβλίων που έχει μοιράσει δωρεάν ως σήμερα το ελληνικό κράτος ανέρχεται περίπου σε 90,000,000 τόμους. Aς δεχθούμε ότι ο αριθμός αυτός είναι μεγάλος με βάση το επιχείρημα ότι στις δύο προηγούμενες δεκαετίες ο αριθμός των φοιτητών ήταν αρκετά μικρότερος του σημερινού· ας πούμε λοιπόν ότι έχουμε μοιράσει τα δύο τρίτα του αριθμού αυτού δηλαδή 60,000,000. Tο σημαντικό είναι να δούμε τί σημαίνει αυτός ο αριθμός σε σύγκριση με τον πλούτο των βιβλιοθηκών.
    Aς πάρουμε μερικές μεγάλες πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες της Eυρώπης και των H.Π.A.: Bodelyan στην Oξφόρδη με 15,000,000 τόμους εντύπων· Eθνική Bιβλιοθήκη στο Παρίσι, που χρησιμοποιείται όμως σχεδόν αποκλειστικά από φοιτητές, ερευνητές και πανεπιστημιακούς δασκάλους: 11,000,000 τόμοι εντύπων· Σορβόννη: 8,000,000 τόμοι· βιβλιοθήκη του Γιαγκελόνειου Πανεπιστημίου της Kρακοβίας: 7,000,000 τόμοι· Harvard:13,000,000· Princeton : 4,000,000 τόμοι εντύπων. M’άλλα λόγια, στην Eλλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχουμε διανείμει δωρεάν 4 φορές περισσότερα βιβλία απ’ εκείνα που με κόπο αιώνων συγκέντρωσε η Bodelyan, επτάμισυ φορές εκείνα της Σορβόννης, τεσσεράμισυ φορές όσα έχει το Harvard και δεκαπέντε εκείνα του Princeton!!1 Όλα σχεδόν τα ελληνικά AEI θα είχαν μιά βιβλιοθήκη ισάξια σε αριθμό εντύπων με την περίφημη Firestone.
    Όμως δεν έχουν. Aντ’αυτού έχουμε φοιτητές που φεύγουν από το πανεπιστήμιο με καμμιά εξηνταριά βιβλία ο καθένας τα οποία, ούτως ή άλλως η πρόοδος της επιστήμης, άλλοτε αργά άλλοτε γρηγορώτερα, απαξιώνει. Tο ερώτημα που τίθεται είναι: κάνουμε καλό στο πανεπιστήμιο επιμένοντας σε μιά πολιτική που επέλεξε κάποτε το στρατιωτικό καθεστώς γιά να εκμαυλίσει το φοιτητικό κίνημα ή όχι;

    H απάντηση θα έπρεπε να ξεκινήσει από το εξής: τα πανεπιστήμια είναι χώροι παραγωγής νέας γνώσης και μετάδοσής της· η γνώση παράγεται ερευνώντας· κι η έρευνα απαιτεί εργαλεία εκ των οποίων το κυριώτερο―γιά τις θεωρητικές επιστήμες περισσότερο από τις θετικές―είναι η βιβλιοθήκη. O φοιτητής ή ο δάσκαλος, όταν πηγαίνει να διαβάσει στις μεγάλες βιβλιοθήκες του εξωτερικού, ξέρει ότι αυτό που ψάχνει, θα το βρεί. Σε εξαιρετικές μόνον περιπτώσεις ο τόμος που χρειάζεται δεν θα βρίσκεται στα ράφια της βιβλιοθήκης. Στην Eλλάδα συμβαίνει το αντίθετο: ξεκινάμε το πρωΐ ξέροντας ότι μόνον κατ’εξαίρεση και τύχη θα βρούμε το βιβλίο που ζητάμε στα στενά δωματιάκια όπου έχουμε στεγάσει ολίγους τόμους και τα οποία, με αρκετή δόση σχιζοφρένειας ή αν θέλετε, νομιναλισμού, έχουμε βαφτίσει πανεπιστημιακές βιβλιοθήκες. Tο αποτέλεσμα είναι, στις θεωρητικές τουλάχιστον επιστήμες, η έρευνα να πλήττεται εξ αυτού καίρια: τα πανεπιστήμια δεν μπορούν να παραγάγουν γνώση, δεν μπορούν δηλαδή να επιτελέσουν μιά από τις βασικές αποστολές τους. Kι άν σώζονται κάπως είναι γιατί στελεχώνονται, σε πολύ μεγάλο βαθμό, από διδάκτορες πανεπιστημίων του εξωτερικού―τα οποία παράγουν νέα γνώση.
    Mήπως όμως η δωρεάν διανομή των συγγραμμάτων είναι μέτρο παιδαγωγικώτερο από την συγκρότηση των βιβλιοθηκών; Mήπως, αν δεν διευκολύνει την παραγωγή, διευκολύνει τουλάχιστον την μετάδοση της γνώσης; Oύτε αυτό θα μπορούσε, νομίζω, να υποστηριχθεί. Mάλλον το αντίθετο ισχύει. H δωρεάν διανομή διαιωνίζει την ιδέα της αυθεντίας του μοναδικού εγχειριδίου αντί να εθίζει τον φοιτητή στην μέθοδο της βιβλιογραφίας και να καλλιεργεί την κριτική στάση απέναντι στα κείμενα και, κατόπιν, στα πράγματα της ζωής. Aντί να ερεθίζεται η περιέργεια των παιδιών, αντί να βοηθούνται να αγαπήσουν την γνώση και να ασκούνται στην μετριοπάθεια που αυτή απαιτεί, αναγκάζονται να στομώνουν την οξυδέρκειά τους, και να αντιπαθούν τα βιβλία που πρέπει, κατά κανόνα, να αποστηθίσουν―όταν κάποιοι απ’αυτούς δεν καταλήγουν οιητές και μισαλλόδοξοι ημιμαθείς.

    Aν όλα αυτά ισχύουν, τότε γιατί διαιωνίζουμε ένα σύστημα που όλοι καταδικάζουμε; Ποιά επιχειρήματα μπορεί άραγε να επικαλεστεί κανείς υπέρ του;
    Όπως η ευθεία γραμμή που ενώνει δύο σημεία είναι μία και προβλεπτή ενώ η τεθλασμένη μπορεί να πάρει άπειρες κι απρόβλεπτες μορφές―ή αλλοιώς: ο διάβολος πολλά ποδάρια έχει―έτσι κι εδώ τα επιχείρηματα μπορεί να είναι πολλά πλήν όμως κανένα δεν ικανοποιεί το κριτήριο της επιστημονικής και παιδαγωγικής δεοντολογίας. Aς δούμε ωστόσο το συχνώτερα προβαλλόμενο.
    Eπικαλούνται οι υπεύθυνοι την περίφημη ‘πίεση των φοιτητών’: οι ίδιοι οι φοιτητές, λένε, επιμένουν στην δωρεάν διανομή εγχειριδίων κι εμείς δεν μπορούμε να τους αντισταθούμε χωρίς να καταβάλουμε υψηλό ‘πολιτικό κόστος’. Oι φοιτητές ωστόσο που εγώ τουλάχιστον ως τώρα δίδαξα ουδέποτε απαίτησαν να τους διανείμω σύγγραμμα. Φοβούμαι λοιπόν ότι συμβαίνει και εδώ αυτό που συμβαίνει αλλού: το επιχείρημα του ‘πολιτικού κόστους’ είναι επινόηση των συντηρητικών, των στερημένων φαντασίας ανθρώπων―γιά να μην πώ των δειλών και των δημαγωγών.
    Aκόμη όμως κι αν δεν είναι έτσι, ακόμη κι αν μερίδα των φοιτητών όντως πιέζει γιά την διατήρηση της αμαρτωλής αυτής πρακτικής με τον ισχυρισμό ότι η κατάργησή της θα έπληττε τον χαρακτήρα της δωρεάν παρεχόμενης παιδείας, το επιχείρημα παραμένει ανίσχυρο: δεν υποστηρίζω ότι πρέπει να καταργηθεί η δωρεάν διανομή των βιβλίων γιά να εξοικονομηθούν πόροι του κρατικού προϋπολογισμού και να θιγούν οι ισχύουσες αρχές. Tο ζητούμενο είναι να απελευθερωθούν, με την κατάργηση, χρήματα που θα διατεθούν γιά την δημιουργία πολύ μεγάλων, πολύ φιλόδοξων βιβλιοθηκών όπου, δωρεάν βεβαίως, θα μελετούν φοιτητές, ερευνητές και δάσκαλοι. H διανομή των συγγραμάτων είναι μία μορφή δωρεάν παρεχομένης παιδείας. H ελεύθερη πρόσβαση σε βιβλιοθήκες είναι μιά άλλη.
    Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Διότι έχω την εντύπωση ότι σήμερα οι ανθρώπινοι και υλικοί πόροι γιά την συγκρότηση βιβλιοθηκών υπάρχουν και πρέπει να αξιοποιηθούν: τα τμήματα βιβλιοθηκονομίας των A.E.I. και των T.E.I. παράγουν κάθε χρόνο το προσωπικό που χρειάζεται γιά την στελέχωσή τους· το πρόγραμμα των Δημοσίων Eπενδύσεων και το Kοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης―που στόχο έχουν την δημιουργία υποδομών κι όχι την κατανάλωση― μπορούν να χρησιμοποιηθούν γιά την δημιουργία των απαραίτητων έργων· και τα χρήματα που σήμερα διατίθενται γιά την διανομή των συγγραμάτων, μπορούν να εξασφαλίσουν μαζικές αγορές βιβλίων καθώς και τα κονδύλια που μελλοντικώς θα απαιτούνται γιά την λειτουργία τους. Eκείνο που κυρίως λείπει είναι λίγη φαντασία, λίγη τόλμη γιά να ξεφύγουμε από την πεπατημένη οδό κι ένα αίσθημα ευθύνης απέναντι στις μελλοντικές γενηές. Διότι οι βιβλιοθήκες μένουν. Eνώ τα δωρεάν διανεμόμενα συγγράμματα σχίζονται, αποθηκεύονται, λησμονούνται―όπως ακριβώς επιθυμούσε προφανώς το σκοταδιστικό καθεστώς που τα εφηύρε.

  • 30 Ιουνίου 2011, 02:07 | Θεόδωρος

    Κύριοι,

    Είμαι φοιτητής του ΕΜΠ. Παρ’ ότι είμαι σχεδόν πεπεισμένος ότι η συζήτηση αυτή γίνεται επί ειλημμένων αποφάσεων, θα ήθελα να θέσω υπ’ όψιν σας το εξής:
    Πριν την εφαρμογή της λίστας συγγραμμάτων, ορισμένα μαθήματα δεν είχαν καν βιβλίο, αλλά απλώς μας δίνονταν τυπωμένες οι σημειώσεις του καθηγητή, ως βοήθημα. Η δυνατότητα αυτή καταργήθηκε με το νέο νόμο, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα οι καθηγητές να αναγκαστούν να εκδώσουν τις σημειώσεις αυτές, ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΟΝΤΑΣ το κόστος τους για το ελληνικό δημόσιο.
    Με σκοπό την εύρεση λειτουργικής λύσης, προτείνω τα εξής, τα οποία εκτιμώ ότι θα μειώσουν συνάμα το σημερινό κόστος:
    1. Κατάργηση της υποχρεωτικής διανομής ενός ή δύο συγγράμματος/συγγραμμάτων για κάθε μάθημα.
    2. Εγκατάλειψη της ερμηνείας του νόμου περί της επιλογής ενός μόνο συγγράμματος από το φοιτητή σαν δικαίωμα επιλογής ενός μόνο τόμου. Την ερμηνεία αυτή ο πιο καλοπροαίρετος άνθρωπος θα τη χαρακτήριζε τουλάχιστον αφελή. Είναι καταφανές ότι ένα σύγγραμμα δεν μπορεί να αποτελείται πάντα από έναν μόνο τόμο, ειδικά σε σχολές όπως η Νομική και η Ιατρική.
    3. Επαναφορά των κονδυλίων για την εκτύπωση των σημειώσεων των καθηγητών (στην περίπτωση που δεν διανέμεται σύγγραμμα για κάποιο μάθημα).
    4. Θέσπιση τεχνικών προδιαγραφών (πχ μέγεθος γραμματοσειράς) που θα θέτει εκτός λίστας βιβλία των οποίων οι συγγραφείς αυξάνουν το κόστος προς ίδια οφέλη.

    Ευχαριστώ.

  • 29 Ιουνίου 2011, 16:26 | λιμα

    Ηδη πληρώνουμε σημειώσεις καθηγητών σε φωτοτυπάδικα- έχουν κάνει άραγε κάποα συμφωνία μεταξύ τους; Φωτοτυπίες βιβλίων που δε δανείζονται και ήδη δεν υπάρχουν αρκετά βιβλία στις βιβλιοθήκες για δανεισμό.
    Ακόμα δεν έχουν όλοι οι φοιτητές κακή σχέση με τα βιβλία τους. Αρκετά απο αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικό να υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μου.
    Το συστημα ασύγχρονης εκπαίδευσης της σχολής μου έχει σταματήσει εδώ και καιρό να ενημερώνεται και καθώς χρησιμοποιω αρκετά το διαδύκτιο πραγματικά δεν είναι το ίδιο να διαβάζεις απο βιβλίο και απο τον Η/Υ.
    Ακόμα δεν έχουν όλοι οι φοιτητές προσωπικό υπολογιστή και ήδη υπάρχουν φοιτητές δυο ταχυτήτων.

  • 29 Ιουνίου 2011, 16:14 | Παναγιώτης Ευθυμίου

    Φοιτώ=Συχνάζω
    Που οφείλουν να συχνάζουν οι Έλληνες φοιτητές; Στις βιβλιοθήκες, όπως συμβαίνει παντού στην Ευρώπη.
    Ας αλλάξουμε επιτέλους νοοτροπία σαν φοιτητές και ας πηγαίνουμε στις βιβλιοθήκες. Καλώς το Υπουργείο σταματά να δίνει τα λεφτά των φορολογούμενων στα σκονισμένα ράφια του φοιτητή.
    Είναι θέμα συνήθειας

  • 28 Ιουνίου 2011, 20:59 | Μαρία

    Είμαι υπέρ της πλήρους κατάργησης των συγγραμμάτων. Το δωρεάν σύγγραμα (ειδικά το μοναδικό σύγγραμμα) «βολεύει» του φοιτητές στη λογική της μιας και μοναδικής πηγής πληροφοριών, τους κρατά μακριά από τη βιβλιοθήκη, δεν ευννοεί τη διαδικασία της έρευνας και της κριτικής σκέψης. Σπούδασα σε δημόσιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού (Γαλλία), όπου περνούσα τις μέρες μου μελετώντας στις βιβλιοθήκες του πανεπιστημίου (και όχι μόνο) προκειμένου να καλύψω τις πολυσέλιδες βιβλιογραφίες των μαθημάτων. Βγήκα κερδισμένη από τη διαδικασία αυτή. Οι Έλληνες φοιτητές είναι μαθημένοι στις εύκολες λύσεις.

  • 28 Ιουνίου 2011, 18:02 | ΜΑΡΙΑ

    Αγαπητοί αρμόδιοι,
    Εδώ και καιρό παρακολουθούμε το «ξήλωμα» όλων των ακαδημαικών κεκτημένων των χαμηλών οικονομικά στρωμάτων τα οποία είναι φανερό ότι θέλετε να αφήσετε έξω απο την ανώτατη εκπαίδευση, όπως άλλωστε συμβαίνει παγκοσμίως-στο σύστημα της παγκοσμιοποίησησς είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να μην ακολουθούμε τις » προηγμένες» χώρες. Η κατάργηση του πανεπιστημιακού συγγράμματος και η αναμενόμενη επιβολή διδάκτρων θα είναι η ταφόπλακα στη δημόσια δωρεάν εκπαίδευση. Η απόψη μου γι’αυτά που θα γράψω δε μορφώθηκε σε «κατηχήσεις» στον περισσό ή την κουμουνδούρου. Είναι απόσταγμα των εμπειριων που αποκομισα σπουδάζοντας μη ούσα προνομιούχος. Σας πληροφορώ ότι το ένα σύγγραμμα παρότι δεν ήταν επαρκές ήταν μεγάλη ανακούφιση που μπορούσαμε να το έχουμε δωρεάν. Όταν δε έπρεπε να φωτοτυπίσουμε απο βιβλία που δανειζόμασταν απο τη βιβλιοθήκη το κόστος μερικές φορές ήταν δυσβάσταχτο. Αυτό μπορείτε να το διαπιστώσετε βλέποντας πόσα φωτοτυπεία υπάρχουν και τι κύκλο εργασιών κάνουν-πρόσφατα έδωσα σε φωτοτυπίες 47 ευρώ!.Επιπλέον το εγχειρίδιο αυτό που μας έδινε δωρεάν η πολιτεία μπορούσαμε να το πάρουμε μαζί μας στις διακοπές, να κοιμηθούμε και να ξυπνήσουμε μαζί του διαβάζοντας κατα την εξεταστική, να ανατρέξουμε σ’ αυτό για να συμβουλευτούμε κάτι μετά το πέρας των σποτδών μας. Τώρα που θα το δανειζόμαστε μόνο σκοπεύετε να τοποθετήσετε και κουκέτες στις βιβλιοθήκες για να ξαπλώνουμε εκεί τις ώρες που ο κάματος απο το διάβασμα θα βαραίνει στα βλέφαρα μας?
    Σχετικά με το δανεισμό, θα είναι ημερήσιος? Νομίζετε πως ο ημερήσιος δανεισμός που αναγκαστικά θα είναι μόνο για φωτοτύπιση, θα μας επιτρέψει να εντρυφήσουμε στην επιστήμη μας, να εμβαθύνουμε, να στοχαστούμε σ’ αυτά που διαβάζουμε όπως ορίζουν οι αρχές της μάθησης. Εκτός αν το ζητούμενο είναι να απαρτίσουν την αγορά εργασίας ημιμαθείς επιστήμονες που να παρέχουν χαμηλού επιπέδου υπηρεσίες και να είναι διαρκώς εξαρτημένοι απο μέντορες για να προχωρήσουν και άρα χειραγωγούμενοι?
    Επιπλέον, οι βιβλιοθήκες- τουλαχιστον της Φιλοσοφικής για τις οποίες έχω ιδία άποψη- υπολειτουργούν προφανώς λόγω υποχρηματοδότησης. Το ωράριο δανεισμού αλλα και λειτουργείας του αναγνωστηρίου είναι περιορισμένο και ως εκ τούτου είναι ανέφικτη ανάγνωση του συγγράμματος στο χώρο της βιβλιοθήκης. Για να μην αναφερθώ στους χώρους που διατίθενται για να ανάγνωση που εκτος του ότι είναι ακατάλληλοι είναι τόσο λίγοι που πρέπει κανείς να ξυπνάει απ τις 6 το πρωί για να πιάσει θέση στην πανεπιστημιακή λέσχη που προτίθεστε να κλείσετε. Κανονικό μεροκάματο δηλαδή.
    Τέλος, σε ότι αφορά στα ηλεκτρονικά συγγράμματα νομίζω πως δεν μπορούμε να στηριχτούμε σ’ αυτά ως εναλλακτική επειδή ακόμη δεν έχει ψηφιοποιηθεί το υλικό των βιβλιοθηκών. Μέχρι να συμβεί αυτό-αν ποτέ συμβεί βέβαια στην Ελλάδα- πως θα μπορούμε εμεις οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι να διαβάζουμε μη έχοντας τους πόρους να αγοράσουμε τα πανάκριβα βιβλία! Ακόμη, η ανάγνωση μέσω των ηλεκτρονικών συσκευών δεν έχει ακόμη βρεθεί κατα πόσο είναι πιο αποτελεσματική δεδομένου ότι η νευροεπιστήμη δεν έχει ακόμη στεθερά πορίσματα για τον νέο αυτό τρόπο διαβάσματος- εγείρονται αντιρρήσεις για το κατα πόσο ο εγκέφαλός μας μπορεί να κατανοήσει και να συγκρατήσει πληροφορίες που προέρχονται απο ηλεκτρονικές πηγές. Ίδωμεν.Μήπως λοιπόν για λόγους μείωσης του κόστους βιαζόμαστε να υιοθετήσουμε έναν νέο » πρωτοποριακο» τρόπο μελέτης χωρίς να ξέρουμε κατα πόσο είναι ωφέλιμος? Εγω πάντως πουθενά δεν είδα τις διακυρήξεις για «νέο-ψηφιακό σχολείο» να συνοδεύουν μελέτες για την αποδοτικότητα και αποτελεσματικότητα του ψηφιακού βιβλίου. Μήπως λοιπόν πρόκειται για προχειρότητα υποκινούμενη απο την αδήριτη, λόγω της κρίσης, ανάγκη περικοπών?
    Αναγνωρίζω πως το παλιό σύστημα διανομής συγγραμμάτων είχε γίνει ίσως πεδίο πλουτισμού και ποικίλης επιχειρηματικής δραστηριότητας για πολλούς. Δεν γνωρίζω πρόσωπα και καταστάσεις και γι’ αυτό δεν μπορώ στηρίξω την αποψή μου. Υποθέτω όμως ότι σίγουρα θα είχαν παρεισφρύσει » τρωκτικά» στο χώρο των εκδόσεων που θα λυμαίνονταν τις κρατικές επιχορηγήσεις για τα συγγράμματα. Αυτό όμως δε θα έπρεπε επ’ ουδενί να γίνει αφορμή για την κατάργηση της δωρεάν παροχής επιστημονικών εγχειριδίων. Είναι αναγκαίο να μπορούν όλοι οι πολίτες ανεξαρτήτως οικοναμικής τάξης να έχουν πρόσβαση στην γνώση. Σε αντίθετη περίπτωση, η δημοκρατία καθίσταται φενάκη και πρακτικώς καταργείται
    Επειδή τα οικονομικά της χώρας βαίνουν επι τα χείρω και ομολογουμένως χρειάζεται εξορθολογισμός στο σύστημα διανομής των συγγραμμάτων, προτείνω να διατηρηθεί η δωρεάν διανομή έστω και ενός συγγράμματος-στην πραγματικότητα ο επιστήμονας χρειάζεται να ανατρέχει σε βιβλιογραφία για να είναι επαρκής. Ίσως θα έπρεπε να εξετάσετε ένα νέο σύστημα διδασκαλίας και εξετάσεων στα πανεπιστήμια που να χορηγεί ένα βασικό σύγγραμμα απ’ όπου οι φοιτητές θα μαθαίνουν τους κύριους όρους και τις αρχές της επιστήμης τους, ενώ παραλληλά θα πρέπει να καταθέτουν υποχρεωτικώς εργασίες με εκτεταμένη βιβλιογραφία που οι καθηγητές θα ελέγχουν κατα πόσο οι φοιτητές έχουν κατακτήσει σε βάθος το γνωστικό αντικείμενο. Ομολογουμένως το σημερινό σύστημα εξετάσεων θυμίζει περισσότερο λύκειο-ούτε καν πανελλαδικές-και επιτρέπειαν όχιεπιβάλλει την αντιγραφή.Στη χειρότερη περίπτωση ας θεσπιστεί και φορολογικό όριο γι’ αυτούς που θα μπορούν να λαμβάνουν δωρεάν βιβλία. Επιπλέον προτεινω να στελεχωθούν οι βιβλιοθήκες με προσωπικό ώστε να μπορούν να εξυπηρετούν τις ανάγκες των φοιτητών, να παραμένουν πολλές ώρες ανοιχτές, να επιτρέπουν τον εξωτερικό δανεισμό- φυσικά και σ΄αυτό χρειαζεται να γίνουν κάποιες παρεμβάσεις αλλα δεν είναι ίσως της παρούσης- και φυσικά να εφοδιαστούν με νέες εκδόσεις και πολλά αντίτυπα ώστε να καλύπτονται οι ανάγκες όλων των φοιτητών. Τέλος να προχωρήσει η ψηφιοποίηση όλων των συγγραμμάτων ώστε αν είναι εφικτή η πρόσβαση και φοιτητών που για διάφορους λόγους δε διαμένουν στον τόπο σπουδών τους και σε αποφοίτους που επιθυμούν την επιμόρφωση. Πιστέψτε με πως στην επαρχία η δυνατότητα για έναν νέο επιστήμονα να βρει βιβλιογραφία είναι ουτοπία
    Συνοψίζοντας, η παιδεία είναι δημόσιο αγαθό και η δημοκρατική πολιτεία οφείλει να διασφαλίζει την πρόσβαση όλων σ΄αυτή. Ας μη γίνει η κρίση αφορμή και δούρειος ίππος για την καταργηση θεμελιωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
    Με τιμή
    Μαυροθανάση Μαρία

  • 28 Ιουνίου 2011, 18:00 | Ελένη Βαγδτατλή

    Αξιότιμοι Κες/Κοι,

    Ως Καθηγήτρια Αιματολογίας στα ΑΤΕΙ, Θα ήθελα να σας προτείνω ότι δεν θα ήταν καλό και ωφέλιμο για τους φοιτητές να καταργηθεί η διανομή του εργαστηριακού βοηθήματος στους φοιτητές, ιδιαίτερα σε Σχολές στις οποίες το Εργαστήριο είναι η βασικότερη εκπαίδευσή τους (π.χ. Τμήμα Ιατρικών Εργαστηρίων). Στη Σχολή μας, η παρακολούθηση του Εργαστηρίου και η ύλη που καλύπτει (τεχνικές εργαστηριακών εξετάσεων),είναι ΤΕΛΕΙΩΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ από τη Θεωρία του Μαθήματος και απαιτεί το δικό της Αυτόνομο βιβλίο. Για το λόγο αυτό, τα περισσότερα μαθήματα έχουν δύο βιβλία: ένα Θεωρίας και ένα Εργαστηρίου, τα οποία την προηγούμενη χρονιά δόθηαν ως «πακέτο» 1ης επιλογής: Βιβλίο και βοήθημα Εργαστηρίου. Εάν αποφασιστεί τελικά να μην διανέμονται τα βοηθήματα, θα είχα να προτείνω για τις Σχολές με καθαρά εργαστηριακό χαρακτήρα 2 λύσεις:
    1. να αποχαρακτηρισθεί σαν «βοήθημα» το εργαστηριακό βιλίο και να δοθεί, κατ’εξαίρεση, η δυνατότητα διανομής 2 βιβλίων ταυτόχρονα (εφόσον φαίνεται καθαρά στον τίτλο του 2ου βιβλίου η εργαστηριακή χρήση του) ή
    2. να συνεχιστεί, κατ’εξαίρεση, ή διανομή του εργαστηριακού βοηθήματος στις ανωτέρω σχολές.

    Σας ευχαριστώ

  • 28 Ιουνίου 2011, 17:54 | Άννα Τριανταφυλλίδου

    Η διανομή δωρεάν βιβλίων στα Πανεπιστήμια είναι ευρωπαΪκή (και ίσως παγκόσμια;;;!!!) πρωτοτυπία της Ελλάδας! απορώ πως την ανακαλύψαμε εμείς και κανένας άλλος!!! τετοιο καταπληχτικό σύστημα και μονο εμείς το γνωρίζουμε. μπράβο μας!
    είναι απολύτως σωστο να καταργηθεί η διανομή των δωρεάν συγγραμάτων. μια τεράστια σπατάλη του κράτους για να φτιάχνει προσωπικές βιβλιοθήκες για τους φοιτητές που αρκετές φορές μένουν και ανεκμετάλλευτες γιατι οι φοιτητές καταλήγουν να εργαστουν σε άλλο αντικείμενο.
    Φυσικά υπάρχουν τόσα άλλα πράγματα που το κράτος πρεπει να διορθώσει (η κατάργηση της παρα-σχολικής εκπαίδευσης με αφορολογητο εισόδημα για τους καθηγητές και μεγάλη οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών!) για να στηρίξει την δωρεάν παιδεία! (η δωρεάν παιδεία δεν πάσχει στην τριτοβάθμια αλλά στην δευτεροβάθμια σήμερα! αφού το σχολείο είναι δωρεάν μεν αλλα υποβαθμισμένο δε, στο λύκειο, και αν δεν πας καλό φροντιστήριο ή καλό ιδιαίτερο, δεν πας… πουθενά!) Ελπίζω η κ. Διαμαντοπούλου να κάνει εξίσου τολμηρά βήματα προς εκείνη την κατεύθυνση.
    επιστρέφοντας ομως στο θέμα του δωρεάν βοηθήματος είναι πολυ καλό να καταρηγθεί για να αναγκαστούν τα παιδιά να πα΄νε στις βιβλιοθήκες και για να φτιαχτουν οι βιβλιοθήκες καθώς και οι ηλεκτρονικές πηγές (σημερα οι ερευνητές δουλεύουμε κυρίως με τις ηλεκτρονικές πηγές (επιστημονικά περιοδικά, repositories, project reports, etc.)).
    θα ενισχυθεί η πολυφωνία στο μάθημα και στη μελέτη. θα αναγκαστούμε οι καθηγητές να χρησιμοποιούμε πληθώρα πηγών.

  • 28 Ιουνίου 2011, 17:36 | ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ ΙΓΝΑΤΙΟΣ

    Ο ΕΞΟΡΘΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΔΑΠΑΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΥΓΗ ΚΑΘΕ ΚΙΝΗΤΡΟΥ ΓΙΑ ΣΠΑΤΑΛΕΣ. Η ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ, ΕΥΝΟΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΠΑΤΑΛΗ. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΜΑΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΟΝΤΑΙ ΤΑ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ ΕΙΤΕ ΜΕ ΔΑΝΕΙΣΜΟ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΑΓΟΡΑ ΣΕ ΤΙΜΗ ΛΙΓΟ ΥΨΗΛΟΤΕΡΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΕΚΔΟΣΗΣ, ΕΙΤΕ ΜΕ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ «ΚΑΤΕΒΑΣΜΑ» ΣΕ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΗ ΤΙΜΗ (ΠΟΥ ΠΑΛΙ ΟΜΩΣ ΘΑ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΑ ΚΟΣΤΗ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ).

  • 28 Ιουνίου 2011, 16:59 | Βασίλης

    Σύληση του συντάγματος.Ανεξαρτήτως »παραθυρακίων» που μπορεί νομικά να κάνουν βιώσιμη αυτή την πρόταση,ΗΘΙΚΑ θα στερείται οποιουδήποτε ερείσματος.Να χαιρόμαστε το »Νέο Πανεπιστήμιο».Θα υποβαθμιστεί η παιδία.Και επειδη τυγχάνει να φοιτώ σε Ιατρική σχολή,θα υποβαθμιστεί και η δημόσια υγεία ώς φυσική απόρροια.Θα γίνουμε μια κοινωνία ΔΥΟ ταχυτήτων!!!!!

  • 28 Ιουνίου 2011, 15:09 | Ζωή Μπαμπλέκου, ΑΠΘ

    Η κατάργηση ΚΑΙ του βοηθήματος μάς επιστρέφει ολοταχώς στον πιο βαθύ Μεσαίωνα, στον οποίον ούτως ή άλλως μας είχε θάψει η πρακτική του ενός και μοναδικού εγχειριδίου. Με το βοήθημα κλπ είχαμε τη δυνατότητα να ανταποκριθούμε, υποτυπωδώς έστω, στις ανάγκες των φοιτητών μας για μελέτη από διαφορετικές πηγές ή για μελέτη γνωστικών περιοχών που δεν καλύπτονται από ένα και το ίδιο σύγγραμα. Τώρα….πίσω ολοταχώς στην …πρόοδο. Οι σύμβουλοι του Υπουργείου (για τους πολιτικούς προϊσταμένους δεν τολμώ να σκεφτώ τίποτε απολύτως) δεν έχουν καμιά επαφή με την ελληνική πραγματικότητα και αναγκαιότητες? Πράγματι απορώ, στη διαβούλευση αναρτάτε τέτοια θέματα? Αν η πλειονότητα των σχολιαστών απαντήσει, για παράδειγμα, ότι δεν χρειάζονται συγγράμματα για μελέτη, θα τα διαβάζουμε ηλεκτρονικά όλα στη wikipedia, τι θα λάβετε υπόψη?

  • 27 Ιουνίου 2011, 23:57 | Νικος Τ

    Καταργείται πλέον η δημόσια Παιδεία; Είμαι στην Ιατρική Σχολή και ειλικρινά δεν μπορώ να φανταστώ έναν φοιτητή Ιατρικής με ένα βιβλίο!
    Θα μάθει τη μισή ύλη; Θα μάθει να γιατρεύει τις μισές ασθένειες;
    Μια απαιτητική σχολή σαν και αυτή δεν μπορεί να αντικαταστήσει τα βιβλία με e-books. Η πολυωρη μελετη απαιτει πολλα ανοιχτα βιβλια ταυτοχρονα σε ενα γραφειο φοιτητη Ιατρικης. Για να μην θεσω και την ανθυγιεινή πλευρά του θεματος!

  • 27 Ιουνίου 2011, 23:09 | Ιωάννα Παπαδοπούλου

    Επομένως και στις θεωρητικές σχολές ή θα μοιράζεται π.χ. το κείμενο ή η εισαγωγή με τις απαραίτητες πληροφορίες για την κατανόηση αυτού του κειμένου. Ποιος θα πληρώνει ό,τι λείπει; Οι φοιτητές και με κέρδος οι παράνομες φωτοτυπίες των βιβλίων/σχολίων/κειμένων.

  • 27 Ιουνίου 2011, 15:18 | ΙΩΑΝΝΗΣ ΛΗΞΟΥΡΙΩΤΗΣ

    Θεωρώ παντελώς λανθασμένη επιλογή την κατάργηση του βοηθήματος.
    Ειδικά στο χώρο των νομικών, η χορήγηση κωδίκων και συλλογών νομοθετημάτων αποτελεί ύψιστης ανάγκης βοήθημα για τους φοιτητές, επ’ αυτών μάλιστα στηρίξεται η όλη διδασκαλία.
    Η προσφυγή των φοιτητών στα ΦΕΚ δεν λύνει το πρόβλημα, λαμβανομένου υπόψη ότι σε κάθε νομοθέτημα (κώδικες και άλλα) γίνονται κατά κανόνα πλήθος μεταγενέστερων αλλαγών (προσθήκες, τροποποιήσεις, καταργήσεις άρθρων, παραγράφων, φράσεων, λέξεων, προθεσμιών κ.λπ.) πράγμα που σημαίνει ότι αλλοιώνεται δραματικά η αρχική μορφή του νομοθετήματος (έτσι όπως υπάρχει στο ΦΕΚ έκδοσής του). Είναι προφανές ότι είναι παντελώς αδύνατο να εξευρεθούν και να συλλεγούν από τους φοιτητές όλα αυτά τα νεότερα νομοθετήμα και οι σχετικές αλλαγές από τα αντίστοιχα ΦΕΚ. Στην ουσία αντί να διαβάζουν θα γίνονται κωδικογράφοι. Επισημαίνω, άλλωστε, ότι ο δικηγόρος στον χαρτοφύλακά του δεν έχει το σύγγραμμα, έχει πρωτίστως τους κώδικες.
    Κάνω λοιπόν έκκληση προς το Υπουργείο να μην προχωρήσει η υλοποίηση της σκέψης αυτής. Θα είναι επώδυνη για τους φοιτητές και θα καταστήσει την εκπαίδευση ακόμη πιο προβληματική.
    Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσε να περιοριστεί η χορήγηση των βοηθημάτων σε ορισμένες αναγκαίες κατηγορίες, όπως είναι και οι κώδικες ή η κωδικοποιημένη συλλογή νόμων στις σχολές που διδάσκονται νομικά μαθήματα.
    Ιωάννης Ληξουριώτης
    Καθηγητής Παντείου Πανεπιστημίου

  • 27 Ιουνίου 2011, 08:40 | Παρίκος Γεωργιος

    Γεώργιος Ι. Παρίκος,
    Εκδόσεις ΙΩΝ

    Άρθρο 2. Η κατάργηση διανομή των βοηθήματος
    Κατ’ αρχήν δεν έχει προσδιοριστεί η έννοια του «βοηθήματος».
    Κατά τη γνώμη μου είναι σωστή η εκτίμηση του Υπουργείου πως ο 2ος τόμος ενός βιβλίου δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως «Βοήθημα» αν αυτός περιλαμβάνει το 50% της βασικής ύλης του μαθήματος και μπορεί να μοιράζεται ως κύριο σύγγραμμα. Δεν αναφέρομαι βέβαια σε 3ο ή 4ο τόμο για μάθημα ενός εξαμήνου εκτός και αν οι τόμοι αυτοί έχουν εκδοθεί για τις ανάγκες του εμπορίου σε 100-150 σελίδες έκαστος.
    Ως βοήθημα μπορούν να χαρακτηρισθούν προτεινόμενα βιβλία που περιλαμβάνουν:
    – Εργαστηριακές Ασκήσεις ενός μικτού (Θεωρητικού – εργαστηριακού) μαθήματος.
    – Εφαρμογές Ασκήσεων και λύσεις ασκήσεων για το μάθημα.
    – Λεξικά, Ατζέντες.
    – Νομοθετικοί Κώδικες.
    – Ύλη απαραίτητη και ως συμπληρωματική όταν στα πλαίσια του διδακτικού ωραρίου η ύλη αυτή διδάσκεται περιληπτικά.
    Παραδείγματα:
    • Κύριο σύγγραμμα: Τεχνολογία Υλικών (Μεταλλογνωσία), Βοηθητικό σύγγραμμα: Τεχνολογία Σπάνιων Υλικών.
    ή
    • Κύριο σύγγραμμα: Βασική Μηχανολογία, Βοηθητικό σύγγραμμα. Τεχνική Ατζέντα Βασική Μηχανολογίας (Κανονισμοί και πίνακες κατά ΕΝ, ISO, DIN, κ.λπ.)
    • Κύριο σύγγραμμα: Μηχανολογικό Σχέδιο. Βοηθητικό σύγγραμμα: Ασκήσεις Σχεδίασης – Σχεδιογραφία Λύσεις. κ.ο.κ.
    Το πρόβλημα σήμερα είναι πως είμαστε ήδη στο τέλος Ιουνίου και το Υπουργείο μας ενημερώνει για διαδικασίες που εμείς οι εκδότες είχαμε άλλη ενημέρωση από προηγούμενη εγκύκλιο όπου ίσχυε: Κύριο Σύγγραμμα + βοηθητικό σύγγραμμα. Έχουμε ήδη παράγει βιβλία που έως αρχές Ιουνίου που έκλεισε η είσοδος μας στον Εύδοξο δηλώσαμε και στο τέλος του μήνα, δηλαδή σε 4 ημέρες, τελειώνει και η δυνατότητα εγγραφής από τους υπεύθυνους των γραμματικών των σχολών των επιλεγέντων βιβλίων σύμφωνα με τις αποφάσεις των σχολών, και δεν είναι δυνατόν να ανατραπούν ως δεδομένα, προτάσεις για το βοηθητικό βιβλίο.
    Οι εκδότες (και όχι οι αυτοεκδότες, αυτοί είναι άλλη ιστορία), έχουν ήδη συμβόλαια έκδοσης και για βοηθητικά βιβλία, ήδη εκδοθέντα ή στο στάδιο της εκτύπωσης (Μάϊος – Ιούλιος) ή της ανατύπωσης παλαιότερων εκδόσεων διότι για να παραδώσουμε βιβλία στα σημεία διανομής το Σεπτέμβριο για τους φοιτητές που θα τα παραλάβουν το πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου, πρέπει έως το τέλος Ιουλίου να τα έχουμε στις αποθήκες μας (ο Αύγουστος θεωρείται μήνας νεκρός για την εκδοτική παραγωγή).Αν το Υπουργείο καταλήξει στη κατάργηση του Βοηθητικού βιβλίου πρέπει να το αναβάλλει για εφέτος και αφού πρώτα ενημερωθεί η ακαδημαϊκή κοινότητα, ώστε να έχει εφαρμογή από την μεθεπόμενη ακαδημαϊκή χρονιά 2012-13. Οποιαδήποτε εμμονή του Υπουργείου για τη μη διανομή βοηθητικού συγγράμματος από τη προσεχή περίοδο 2011-12 κυρίως θα είναι άδικη για τους εκδότες, οι οποίοι στη δύσκολη πράγματι εποχή που διανύουμε και όπου δεν λείπει μόνο η όποια τραπεζική χρηματοδοτική στήριξη των επιχειρήσεών μας αλλά υπήρξαν και τα προβλήματα της εξάμηνης καθυστέρησης πληρωμών λόγω της πρώτης εφαρμογής του «ΕΥΔΟΞΟΣ». Υπενθυμίζω για να μη ξεχνάμε πως τον Σεπτέμβριο του 2010 δια ζώσης οι παράγοντες του Υπουργείου μας δήλωναν πως από τον Ιανουάριο του 2011 θα ξεκινούσε η αποπληρωμή. Παρ’ όλα αυτά ως εκδότες με την ανοχή, απλήρωτων υπαλλήλων μας και με την συμπαράσταση των συνεργατών τους, Τυπογράφων – βιβλιοδετών – χαρτεμπόρων έχουμε βάλει «πλάτη» και στηρίξαμε τον «ΕΥΔΟΞΟ», περνώντας μια πολύ δύσκολη χρονιά, ως μεταβατική περίοδο. Την αδικία δεν τη θέλει ούτε ο θεός της Ελλάδας.

  • 27 Ιουνίου 2011, 00:05 | Γκούτζιος. Δημήτριος

    Συμφωνώ με την κατάργηση της παραγράφου 2 του άρθρου 4 της υπ’ αριθ. Φ.1/76244/Β3/2010 υπουργικής απόφασης (Β΄957).

  • 26 Ιουνίου 2011, 18:42 | Παναγιώτης Πετεινάτος

    Προσοχή! Η κατάργηση του βοηθήματος, με τη λογική της αντικατάστασης από το ψηφιακό βιβλίο, λαμβάνει υπόψη ότι όλοι οι φοιτητές έχουν ισότιμη πρόσβαση στο διαδίκτυο. Αυτό ΔΕΝ ισχύει!. Θα μπορούσαν να στραφούν τα κονδύλια σε αυτή την κατεύθυνση, δηλαδή να ενισχυθούν οικονομικά με συνδέσεις internet όσοι φοιτητές το έχουν ανάγκη, ώστε η πρόσβαση στο διαδίκτυο να είναι ισότιμη! Αυτό ήταν προεκλογική δέσμευση του ΠΑΣΟΚ, προσωπική δέσμευση του ΓΑΠ, αλλά ιστορική αναγκαιότητα, διότι το μέλλον βρίσκεται εκεί, στο διαδίκτυο.

  • 25 Ιουνίου 2011, 22:13 | κωνσταντίνος

    α να κάνω και άλλες αντιπροτάσεις

    1)μπορείτε να πείτε το εξής: όσα βιβλία είναι μεταφράσεις να είναι αυστηρά όσοι τόμοι ήταν και το πρωτότυπο..πχ στη σχολή μου πολλά μονότομα ξένα γίνανα τρίτομα ελληνικά..αλλά να προνοήσετε άμα είναι πολλές σελίδες να δίνεται σε σκληρό εξώφυλλο

    2)όσα είναι ελληνικά να έχουν συγκεκριμένη γραμματοσειρά και διαστήματα γραμμών ..[στη σχολή μου είδα βιβλία να γίνονται δίτομα επειδή η γραμματοσειρά ήταν κοντά στο 20]

    με τέτοιους τρόπους προστατεύετε τους φοιτητές και όχι με τους από πάνω..γιατί με τους δικούς σας τρόπους θα γίνει το εξής πολύ απλό..ο καθηγητής θα μας πει δεν μπορώ να κάνω κάτι πηγαίντε και αγοράστε τον άλλο τόμο..και μην νομίζετε ότι δεν γίνεται ακόμα και τώρα γίνεται..

  • 25 Ιουνίου 2011, 21:59 | κωνσταντίνος

    συγγνώμη αλλά στη σχολή που φοιτώ[ιατρική αθηνών] πληθώρα μαθημάτων απαιτούν δύο τόμους…και πολλά άλλα μαθήματα χρειάζονται βοηθήματα…πχ να δώσω ένα παράδειγμα..η παθολογία μας χωρίζεται σε δύο εξάμηνα και χρειαζόμαστε 4 βιβλία[2 τόμους παθολογίας,1 κλινικής σημειολογίας,1 εργαστηριακών εξετάσεων..]..αναλαμβάνετε λοιπόν το ρίσκο να μας τα κόψετε /?δεν μπορείτε αντί αυτού ΝΑ ΤΑ ΣΤΕΛΝΕΤΕ ΟΛΑ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΕΘΝΙΚΟ ΤΥΠΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΟΡΕΑ??είναι άκρως δίκαιο αλλά δεν θέλετε να συγκρουστείτε με τα συμφέροντα των εκδοτών…θέλετε να το φορτώσετε στις πλάτες των φοιτητών…και κάτι άλλο..έχει δοκιμάσει η κυρία Διαμαντοπούλου να διαβάσει από τον υπολογιστή ηλεκτρονικό βιβλίο ή σημειώσεις για πολλές ώρες?ας το κάνει πρώτα[και θα καταλήξει να κάνει εμετούς από τις ζαλάδες] και μετά ας το προτείνει…

  • 25 Ιουνίου 2011, 20:17 | Constantinos M

    Θεωρώ ότι η κατάργηση των βοηθημάτων είναι το λιγότερο άδικη. Είμαι στην Ιατρική Σχολή και οι άτλαντες είναι βασικό στοιχείο της εκπαίδευσής μας. Μέχρι τώρα τους παίρναμε δωρεάν αλλά από δω και πέρα μας τους κόβετε! Υπάρχουν άλλοι τρόποι να θέσετε περιορισμούς στα έξοδα για την Παιδεία και όχι η περικοπή συγγραμμάτων!

Σχόλια