Αρχική Σχολικός ΑθλητισμόςΠοια κριτική, ποιες επισημάνσεις και τι συστάσεις μπορούν να εκφραστούν πάνω στις κατατεθειμένες προς διαβούλευση προτάσεις του παρόντος κειμένου για τον σχολικό αθλητισμό και την εκπαιδευτική υποστήριξη και αθλητική διευκόλυνση των μαθητών-τριών/ αθλητών-τριών υψηλών επιδόσεων;

Ποια κριτική, ποιες επισημάνσεις και τι συστάσεις μπορούν να εκφραστούν πάνω στις κατατεθειμένες προς διαβούλευση προτάσεις του παρόντος κειμένου για τον σχολικό αθλητισμό και την εκπαιδευτική υποστήριξη και αθλητική διευκόλυνση των μαθητών-τριών/ αθλητών-τριών υψηλών επιδόσεων;

Σχόλια
  • 16 Ιουλίου 2011, 12:20 | Sissy

    Ο σχολικός αθλητισμός προσφέρει ανείπωτες χαρές και συγκινήσεις σε όλο του το φάσμα. Πιο συγκεκριμένα, μιας και στη χώρα μας είναι πολύ διαδεδομένος θεσμός, υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός σχολείων που -αν μη τι άλλο- στηρίζουν αυτό το εγχείρημα κάθε χρόνο και καταβάλλουν τα μέγιστα ώστε να προάγουν στο σχολικό περιβάλλον αρετές, όπως είναι η ευγενής άμιλλα, η συνεργασία, η ομαδικότητα. Σε αυτά τα σχολεία δεν είναι λίγες οι φορές που φοιτούν μαθητές-αθλητές από όλη την Ελλάδα. Δικαιολογημένα, καθώς υπόσχονται άρτια συνεργασία για τον έναν κοινό στόχο των μαθητών-αθλητών, που δεν είναι άλλος από την πρώτη Πανελλήνια θέση και -ανάλογα με την εκάστοτε χρονιά- συμμετοχή στο Παγκόσμιο σχολικό πρωτάθλημα. Όμως, τι κίνητρα έχει ένα παιδί από την επαρχία να μετακινηθεί π.χ. στη Θεσσαλονίκη για χάρη ενός σχολείου -στην παρούσα φάση το υψηλό εκπαιδευτικό επίπεδο θεωρείται κοινός παρονομαστής και στις 2 περιπτώσεις-, τη στιγμή που, είτε κατακτήσει την 5η θέση με το σχολείο του στο Πανελλήνιο, είτε ανέβει στο πρώτο σκαλί του βάθρου με το σχολείο της Θεσσαλονίκης, δεν έχει κανένα όφελος; Η απουσία των «μπόνους» βαθμών -κι εμπειριών… Το να βγει πρωταθλητής κάποιος και να μην εκπροσωπήσει τη χώρα μας στο Παγκόσμιο ας πούμε- για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι καίριο δυσαβαντάζ για το επίπεδο του σχολικού αθλητισμού. Ο μέσος αθλητής αφιερώνει περίπου 12-15 ώρες/εβδομάδα στο γήπεδο. Αυτές οι ώρες αφαιρούνται από το διάβασμά του, όχι γιατί δε θέλει η δεν μπορεί να ασχοληθεί με τα μαθήματά του. Ο λόγος είναι ότι όταν ένας έφηβος καταβάλλει προσπάθεια και βλέπει άμεσα τους καρπούς της δουλειάς του να ωριμάζουν, δεν πρόκειται να αφήσει αυτήν την προσπάθεια μετέωρη, ούτε για όλα τα καλά του κόσμου. Το αποτέλεσμα είναι οι δικοί του κόποι, από κάτι που αγαπά και κοπιάζει γι’αυτό. Αν, λοιπόν, ο μαθητής-αθλητής από όλο αυτό του το ταξίδι στο σχολικό αθλητισμό, εκτός από συγκινητικές αθλητικές εμπειρίες, αποκομίσει και μια υποστήριξη για την εισαγωγή του στο Πανεπιστήμιο, τότε ο αθλητισμός δε θα συνεχίσει να χάνει τα ταλέντα του επειδή αυτά τα παιδιά είναι αναγκασμένα λόγω ενός εξεταστικοκεντρικού εκαπιδευτικού συστήματος να αφοσιωθούν στα μαθήματά τους την τελευταία τους χρονιά στο Λύκειο.ΥΓ: Ήταν άτοπο και άκαιρο εφόσον έχουν εισαχθεί τόσα παιδιά στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση με αυτόν τον τρόπο να καταργηθούν τα προνόμια για τους αθλητές. Με λίγα λόγια, έχει αυξηθεί το κόστος διοργάνωσης των αγώνων ή μάλλον έχουν μειωθεί τα έσοδα και δυσχεραίνουν το έργο του σχολικού αθλητισμού -μαζί με εκατοντάδες άλλα εγχειρήματα!- αλλά αυτό δε σημαίνει ότι καταργούμε τα πάντα, διότι το αθλητικοεκπαιδευτικό επίπεδο δεν έχει μεταβληθεί στο ελάχιστο -ούτε προς το καλύτερο ούτε προς το χειρότερο. Αυτές οι γενιές έχουν τα ίδια όνειρα με τις προηγούμενες και η στέρηση αυτών ελλοχεύει συνέπειες, που θα γίνουν αντιληπτές στο εγγύς μέλλον.

  • 15 Ιουλίου 2011, 10:56 | katerina

    Aγαπητοί συνάδελφοι
    είμαι εκπαιδευτικός ,γυμνάστρια και εκτιμώ ότι τα παιδιά που κάνουν αθλητισμό υψηλών απαιτήσεων είναι απαραίτητο να αξιολογούνται με πιο ελαστικά κριτήρια απο τους καθηγητές τους. Καλό είναι να ακολουθούν τα μαθήματα όπως όλοι οι μαθητές (όσο αυτό είναι εφικτό, λόγω των υποχρεώσεων τους).Θεωρώ οτι χρήσιμο είναι για τους υπόλοιπους μαθητές να συνυπάρχουν με παιδιά τα οποία έχουν τόσο αυξημένες υποχρεώσειςέτσι ώστε να αυτά να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.
    Στους δύσκολους καιρούς που ζούμε οι μαθητές χρήσιμο είναι να έχουν πρότυπα συνομιλήκους τους που αγωνίζονται ,προσπαθούν καθημερινά , στερούνται απολαύσεων(έξοδοι, διασκέδαση) γιατί με αυτό το τρόπο μπορούμε να έχουμε ικανούς και δημιουργικούς πολίτες.
    Με εκτίμηση katerina

  • 14 Ιουλίου 2011, 22:50 | Μανώλης Γκούφας

    Η θέση των Εκπαιδευτηρίων Δούκα για το Σχολικό Αθλητισμό
    Μανώλης Γκούφας, υπεύθυνος ΦΑ

    Με αφορμή την πρόσκληση διαβούλευσης για το σχολικό αθλητισμό και αφού μελετήθηκαν διεξοδικά: α) τα κείμενα σχετικά με την πρόταση αναδιοργάνωσης του σχολικού αθλητισμού του ΥΔΒΜΘ, και β) τα σχόλια όσων κατάθεσαν την άποψή τους για το σχολικό αθλητισμό, θεωρήσαμε χρήσιμο ως ένα εκπαιδευτήριο με παράδοση χρόνων στην ανάπτυξη των σπορ σε υψηλό επίπεδο να καταθέσουμε τη δική μας άποψη η οποία είναι απόρροια της εμπειρίας μας.
    Στόχος του κειμένου είναι να δείξει πως ένα επιτυχημένο εκπαιδευτικά σχολείο, μπορεί εξ ίσου επιτυχημένα να συνδυάσει το μάθημα της φυσικής αγωγής με το μαζικό αθλητισμό και τον αθλητισμό υψηλού επιπέδου. Η αξία του κειμένου έγκειται στο γεγονός ότι δεν πρόκειται για σχέδιο επί χάρτου, αλλά για μια καθημερινή πραγματικότητα στην οποία εμπλέκονται εκατοντάδες μαθητές από κάθε βαθμίδα και δεκάδες καθηγητές ΦΑ, προπονητές και υποστηρικτικό προσωπικό.
    Τα Εκπαιδευτήρια Δούκα είναι ένα σχολείο μεγάλης δύναμης μαθητών. Σε όλες τις βαθμίδες από το προνήπιο έως το Λύκειο (Ενιαίο και ΙΒ) διδάσκουν συνολικά 17 καθηγητές φυσικής αγωγής οι όποιοι έχουν προσληφθεί έτσι ώστε να καλύπτουν με τις ειδικότητές τους τα 11 αθλήματα τα οποία καλλιεργούνται ανά φύλο μέσω των σκοπών και των στόχων του μαθήματος της φυσικής αγωγής.
    Στις βαθμίδες της υποχρεωτικής εκπαίδευσης (Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο) το μάθημα της φυσικής αγωγής έχει αυξημένο. Η φυσική αγωγή και ο σχολικός αθλητισμός έχουν οργανωθεί σε σχήμα πυραμίδας.
    Η βάση της πυραμίδας, αποτελείται από μαθητές και μαθήτριες ηλικίας 10 έως 18 ετών (Δ Δημοτικού έως Γ Λυκείου οι οποίοι συμμετέχουν σε εσωτερικά πρωταθλήματα ομαδικών και ατομικών αθλημάτων. Στις μεγαλύτερες βαθμίδες οι μαθητές και οι μαθήτριες αναλαμβάνουν ρόλους στη διοργάνωση των πρωταθλημάτων (διαιτησίες, γραμματείες, πειθαρχικά).
    Στην αρχή και στο τέλος του σχολικού έτους διεξάγονται μετρήσεις φυσικής κατάστασης και σωματομετρήσεις τα αποτελέσματα των οποίων βοηθάνε στον εντοπισμό των ταλαντούχων αλλά και στο σχηματισμό των σχολικών ομάδων.
    Εκτός του τυπικού σχολικού ωραρίου οι μαθητές μπορούν να συμμετάσχουν σε απογευματινές αθλητικές δραστηριότητες που διεξάγονται δύο φορές την εβδομάδα στις οποίες διδάσκουν – προπονούν ως επί το πλείστον οι καθηγητές φυσικής αγωγής του σχολείου και δεκάδες άλλοι με αντίστοιχες ειδικότητες
    Μέσα από όλη αυτή τη δραστηριότητα προκύπτουν 32 σχολικές ομάδες (Δημοτικού, Γυμνασίου, Λυκείου) στις οποίες εμπλέκεται το 45% των μαθητών και των μαθητριών που συμμετέχουν μαζικά και με πολλές και σημαντικές διακρίσεις:
    • στα πρωταθλήματα του ΥΔΒΜΘ τα οποία διεξάγονται τις καθημερινές με την μορφή κυπέλου (νοκ-άουτ)
    • και στα πρωταθλήματα των 23 μεγάλων ιδιωτικών σχολείων της Αθήνας τα οποία είναι μέλη της Οργάνωσης Α.Σ.Ι.Σ. (Αθλητικές Συναντήσεις Ιδιωτικών σχολείων) και διεξάγονται τα Σαββατοκύριακα καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους

    Στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται ο αθλητικός σύλλογος των Εκπαιδευτηρίων Δούκα (Α.Σ.Ε.Δ.) ο οποίος ιδρύθηκε το 1980 από μαθητές και καθηγητές του σχολείου και συνεχίζει τον αθλητισμό υψηλού επιπέδου σε 7 αθλήματα σε όλες τις ηλικιακές κατηγορίες με πολλές διακρίσεις και κατακτήσεις πανελλήνιων και διεθνών τίτλων.
    Η επιτυχία των εκπαιδευτηρίων Δούκα στον αθλητισμό οφείλεται στη διαχρονική εκπλήρωση μιας σειράς προϋποθέσεων. Η δημιουργία συγκεκριμένου συλλογικού οράματος (σε επίπεδο διοίκησης και διδασκόντων) για το τι μαθητή θέλουμε, η ύπαρξη σταθερής πολιτικής σε θέματα εκπαίδευσης και αθλητισμού, η διαρκής επένδυση σε υποδομές για μαζική άθληση αλλά και υψηλό αθλητισμό, η ετήσια στοχοθεσία σε όλα τα επίπεδα, η αυστηρή οργάνωση και στελέχωση με αξιολογημένο προσωπικό που υποστηρίζεται συνεχώς στο έργο του, ο συστηματικός έλεγχος και η αξιολόγηση της διαδικασίας και των προσώπων, η δημιουργία ρεαλιστικών και βιώσιμων ισολογισμών, η ευελιξία στη λήψη αποφάσεων, η διαρκής αναβάθμιση των προσφερόμενων υπηρεσιών και η μόνιμη υποστήριξη των αθλητών υψηλού επιπέδου (με υποτροφίες, με εργομετρικό κέντρο, γιατρούς κ.ά) είναι τα ‘κλειδιά’ της επιτυχίας μας. Οι αθλητές υψηλού επιπέδου στο σχολείο μας παράλληλα με όλα τα προνόμια και κίνητρα που απολαμβάνουν, έχουν διαρκή εκπαιδευτική υποστήριξη από το ίδιο το σχολείο ώστε να επιτυγχάνουν παράλληλα και σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
    Είναι φανερό ότι στο δικό μας οργανωτικό μοντέλο ανάπτυξης του αθλητισμού, αποτελεί καθοριστικό πόλο έλξης για φοίτηση στο σχολείο μας η ύπαρξη κινήτρων για τους μαθητές που είναι παράλληλα και αθλητές υψηλού επιπέδου.
    Το βασικό ερώτημα λοιπόν είναι αν το δημόσιο σχολείο μπορεί να υιοθετήσει το μοντέλο μας. Η άποψή μας είναι ότι τα περισσότερα από τα παραπάνω αποτελούν αδιαπραγμάτευτες προϋποθέσεις για την επιτυχία, ειδικά σε υψηλό επίπεδο αθλητισμού.
    Συνεπώς, αρχικά θα πρέπει να απαντηθεί με ειλικρίνεια το ερώτημα: «Είναι το κάθε σχολείο έτοιμο να υιοθετήσει ανάλογες πρακτικές και σε ποιο βαθμό η πολιτεία είναι έτοιμη να υποστηρίξει με συνέπεια αυτή την προσέγγιση;». Αυτό φυσικά πρέπει να απαντηθεί όχι σε επίπεδο σχεδιασμού, αλλά στην πράξη. Πιστεύουμε ότι η πολιτεία θα μπορούσε να αξιοποιήσει την εμπειρία μας πριν προβεί στη λήψη οριστικών αποφάσεων.

  • 14 Ιουλίου 2011, 21:10 | Νικόλαος Αγγελούσης

    Προτάσεις για τον σχολικό αθλητισμό

    Τα παρακάτω αποτελούν μερικές μόνο επισημάνσεις σχετικά με την αναμόρφωση του σχολικού αθλητισμού, για λόγους οικονομίας χώρου και χρόνου και σε καμία περίπτωση δεν φιλοδοξούν να αντιμετωπίσουν το υπό συζήτηση θέμα στο σύνολό του, κατά τη φάση αυτή της προκαταρκτικής διαβούλευσης.

    Αρχές για τη διαμόρφωση του νέου θεσμικού πλαισίου
    • Τα παιδιά θα πρέπει να παροτρύνονται να αγωνίζονται με στόχο να βελτιώνουν τις προσωπικές τους επιδόσεις, στο πλαίσιο μιας διαρκούς πολύπλευρης ανάπτυξης και αυτοβελτίωσης. Δεν θα πρέπει να αποτελεί αυτοσκοπό η κατάρριψη των ρεκόρ, η νίκη και η σύγκριση με πάσης φύσεως πρότυπα.
    • Μέσα από τη συμμετοχή τους σε αθλητικές δραστηριότητες τα παιδιά θα πρέπει να βιώνουν τη μοναδικότητα τους, την αξία της προσπάθειας ως ανώτερης του αποτελέσματος, τη μετριοφροσύνη αντί της έπαρσης και την αποδοχή της αποτυχίας και των συναισθημάτων που τη συνοδεύουν.
    • Ο συναγωνισμός οφείλει να έχει ήπια μορφή για την αποφυγή συνεπειών όπως η άρνηση για την άθληση (λόγω αποτυχίας), η ανάπτυξη επιθετικής συμπεριφοράς και η μείωση της αυτοεκτίμησης.
    • Η συμμετοχή των παιδιών θα πρέπει να στοχεύει στη μείωση των πιθανοτήτων περιθωριοποίησης των παιδιών με μειωμένες κινητικές ή συναισθηματικές ικανότητες, στην αύξηση του βαθμού μάθησης και κατανόησης των ωφελειών της δια βίου άθλησης και στη μείωση της παραβατικής συμπεριφοράς.
    • Η ανάπτυξη ομαδικού πνεύματος θα πρέπει να αναπτύσσεται παράλληλα με την αποδοχή της διαφορετικότητας των συμπαικτών ως προς το φύλο, τις ικανότητες, την κοινωνική ομάδα και τα λοιπά χαρακτηριστικά του ατόμου, μέσα από στοχευμένες δράσεις συνεργατικής συμμετοχής παιδών με διαφορετικά χαρακτηριστικά.
    • Οι αθλητικές δράσεις θα πρέπει να καλλιεργούν και να αναπτύσσουν το σύνολο των στοιχείων της προσωπικότητας του παιδιού σε αντίθεση με τη μονομέρεια και την πρόωρη εξειδίκευση τους
    • Οι ενδοσχολικές και διασχολικές δραστηριότητες και εκδηλώσεις οφείλουν να στοχεύουν στην μείωση της απομόνωσης και του αποκλεισμού ατόμων με κινητικές και συναισθηματικές δυσκολίες, διευκολύνοντας την κοινωνική ενσωμάτωση.

    Σε κάθε περίπτωση το όποιο νέο θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να λαμβάνει υπόψη του ότι κάθε παιδί αποτελεί μια «ειδική περίπτωση» που όμως έχει κοινές ανάγκες με όλα τα άλλα παιδιά. Κατά συνέπεια το νέο θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να παρέχει αρκετούς εναλλακτικούς τρόπους σχολικής άθλησης, ώστε κάθε παιδί να μπορεί να βιώνει τα οφέλη της άθλησης.

    Αναμόρφωση σχολικών αθλητικών δράσεων

    Το νέο θεσμικό πλαίσιο θα πρέπει να προβλέπει ποικιλία αθλητικών δράσεων, πέραν των συμβατικών, καθώς και νέες μορφές οργάνωσης των συμβατικών αθλητικών δραστηριοτήτων. Ενδεικτικά αναφέρονται:
    • Δραστηριότητες άθλησης και υγείας
    Καθολική συμμετοχή παιδιών σε δράσεις πεζοπορίας ή ποδηλασίας μέσα σε διαφορετικά περιβάλλοντα («Περπατώ, Ζω και Γνωρίζω την Πόλη μου», «Περπατώ, Ζω και Γνωρίζω το Δάσος», κ.λπ). Επιβραβεύονται όλοι για τη συμμετοχή τους. Δεν υπάρχει νικητής-άτομο. Μεταξύ διαφορετικών Σχολείων ή μεταξύ των τάξεων ενός Σχολείου, νικητής είναι το Σχολείο ή η τάξη με τους περισσότερους μαθητές που ολοκλήρωσαν τη διαδρομή. Επίσης, δράσεις όπως «Ο Κύκλος της Υγείας» (κύκλος ενός αριθμού δραστηριοτήτων άσκησης), όπου οι επιδόσεις κάθε παιδιού προσθέτουν πόντους στην τάξη ή στο Σχολείο του και παράλληλα καταγράφονται στην ατομική του Κάρτα Υγείας Μαθητή.
    • Συμβατικές αθλητικές δραστηριότητες
    Αθλήματα κλασσικού αθλητισμού στα οποία όμως οι επιδόσεις καταγράφονται στην κατεύθυνση της αυτοβελτίωσης. Δεν υπάρχουν βραβεύσεις σε ατομικό επίπεδο (μετάλλια ή διπλώματα). Η βράβευση αφορά τάξεις ή σχολεία με τη λογική της «σκυταλοδρομίας επιδόσεων» (π.χ. στο άλμα σε ύψος αθροίζονται οι επιδόσεις των μαθητών της τάξης και η τάξη με τη μεγαλύτερη αθροιστική επίδοση είναι η νικήτρια).
    Αθλοπαιδιές με μικτές ομάδες παιδιών διαφορετικών χαρακτηριστικών (π.χ. ομάδες που αποτελούνται από παιδιά διαφορετικών τάξεων ή σχολείων, διαφορετικών ικανοτήτων, διαφορετικών φύλων, κ.λπ.). Με τον τρόπο αυτό πέραν των άλλων ωφελειών περιορίζεται και ο φανατισμός των παιδιών-θεατών, εφόσον οι ομάδες δεν είναι αμιγείς.
    • Τροποποιημένες αθλητικές δραστηριότητες
    Οι συμβατικές αθλητικές δραστηριότητες αλλά με τροποποιημένους κανονισμούς, αθλητικό εξοπλισμό, κ.λπ. Επίσης, αθλητικές δραστηριότητες με τη μορφή παραδοσιακών παιχνιδιών, αθλητικές δραστηριότητες εμπνευσμένες από την αρχαία ελληνική ιστορία, παραμύθια, παιδικά μυθιστορήματα, κ.λπ.

    Με τιμή

    Νικόλαος Αγγελούσης & Ευάγγελος Αλμπανίδης
    Αναπληρωτές Καθηγητές
    Τμήματος Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού
    Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης

  • 14 Ιουλίου 2011, 11:46 | ΑΥΓΕΡΙΝΟΣ Γ. ΑΝΔΡΕΑΣ

    Ανδρέας Γ. Αυγερινός
    Σχόλια στην πρόταση του ΥΔΒΜΘ για το σχολικό αθλητισμό.

    Η πρόταση αναδιοργάνωσης του σχολικού αθλητισμού, εκπαιδευτικής υποστήριξης και αθλητικής διευκόλυνσης των μαθητών-αθλητών, όπως παρουσιάζεται μέσα από τα τρία κείμενα του ΥΔΒΜΘ, ουσιαστικά αποτελεί παραδοχή ότι:

    o Το σχολείο δεν διαδραμάτισε μέχρι σήμερα έμπρακτα το θεσμικό του ρόλο στην φυσική δραστηριοποίηση ΟΛΩΝ των μαθητών και δεν έδωσε τις ευκαιρίες για να αποκομίσει η πλειοψηφία των μαθητών τα οφέλη που είναι αποτέλεσμα της τακτικής και οργανωμένης συμμετοχής σε αθλητικές δραστηριότητες.
    o Στην πράξη δεν υπήρξε ποτέ σχολικός αθλητισμός με όραμα και αποστολή.
    o Το ισχύον σύστημα δεν διασφάλισε ίσες ευκαιρίες μεταξύ των μαθητών. Οι μαθητές-αθλητές βρίσκονται σε μειονεκτική θέση έναντι των άλλων συμμαθητών τους στην εκπαίδευση που τους παρέχεται από το σχολείο αφού δεν υπάρχει ουσιαστική υποστήριξη.
    o Τα κίνητρα που δίνονται μέχρι σήμερα για την υψηλή αθλητική απόδοση δεν αποδείχθηκαν αντισταθμιστικά της μεγάλης προσπάθειας που πρέπει να καταβάλλουν οι αθλητές ώστε να ανταποκριθούν με επάρκεια στη διπλή ιδιότητά τους και δεν πέτυχαν σε βάθος χρόνου τους στόχους για τους οποίους θεσπίστηκαν.
    o Τα ΤΑΔ απέτυχαν στην αποστολή τους και από φυτώρια ανάπτυξης και διευκόλυνσης των ταλαντούχων κινητικά μαθητών, κατέληξαν σε σχολεία δεύτερης ακαδημαϊκής ταχύτητας, χωρίς ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξη του αθλητισμού υψηλού επιπέδου.
    o Το δημόσιο σχολείο και η Φυσική Αγωγή/ σχολικός αθλητισμός, με τους φορείς ανάπτυξης των σπορ εκτός σχολείου δεν ήταν ποτέ συγκοινωνούντα δοχεία.

    Παρά το ότι η έρευνα και η εμπειρία είχαν εντοπίσει από καιρό τις παραπάνω αδυναμίες, θεωρώ ότι – έστω και καθυστερημένα – είναι σημαντική η αναγνώριση και η παραδοχή της κατάστασης. Συνεπώς ο επαναπροσδιορισμός του ρόλου του σχολείου στον τομέα της φυσικής δραστηριοποίησης των μαθητών και του σχολικού αθλητισμού (;) είναι αναγκαίος. Οι θέσεις που εκφράζονται στα κείμενα του ΥΠΔΜΘ δείχνουν γνώση του προβλήματος και νομίζω ότι κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση αφού εστιάζουν στην αντιμετώπιση των συγκεκριμένων προβλημάτων.

    Τα παρακάτω σχόλια αφορούν στη φιλοσοφία της πρότασης και στον τρόπο υλοποίησής της και οργανώνονται σε τρείς άξονες, ήτοι:
    o (α) Στο ρόλο του σχολείου στη διευκόλυνση ΟΛΩΝ των μαθητών να συμμετάσχουν σε οργανωμένες μορφές άσκησης/άθλησης με ή χωρίς αγωνιστική μορφή μέσω του σχολείου (αφορά τουλάχιστον το 95% των μαθητών σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης).
    o (β) Στο ρόλο του σχολείου στον εντοπισμό, στην υποστήριξη και στη διαχείριση των μαθητών που έχουν αξιοσημείωτες αθλητικές επιδόσεις (αφορά ποσοστό μικρότερο του 3% των μαθητών).
    o (γ) Στα σχολικά πρωταθλήματα και στα κίνητρα απόδοσης για τους μαθητές-αθλητές.
    Ειδικότερα:
    (α) Το σχολείο ως εγκατάσταση κατέχει περίοπτη θέση, σε μικρή σχετικά απόσταση από την κατοικία κάθε μαθητή που φοιτά σ’ αυτό, γεγονός που διασφαλίζει την άμεση και συνήθως ασφαλή πρόσβαση. Παράλληλα ο χώρος είναι ασφαλής, καθαρός, θερμαίνεται, φωτίζεται, και παρέχει τις βασικές υποδομές για μαζική άθληση (αύλιο χώρο με σταθερές αθλητικές εγκαταστάσεις, συχνά κλειστό γυμναστήριο και αποδυτήρια, νερό, τουαλέτες). Σήμερα είναι στρατηγικό λάθος να μην αξιοποιείται με 14ωρη τουλάχιστον λειτουργία και σε καθημερινή βάση για όλο το χρόνο, όλη αυτή η περιουσία. Το σχολείο αποτελεί το δεύτερο σπίτι για τους μαθητές και το εμπιστεύονται οι γονείς. Είναι φανερό λοιπόν ότι τα σχολεία μονής βάρδιας αποτελούν το ιδανικό περιβάλλον να περάσουν παραγωγικά και ευχάριστα τις λίγες ελεύθερες ώρες τους οι μαθητές. Πρέπει λοιπόν να αξιοποιηθεί ως χώρος πολιτισμού, εκπαίδευσης και μαζικής άθλησης. Κάθε σχολείο πρέπει να δημιουργήσει τη δική του πολιτική στην αξιοποίησή του, μέρος της οποίας θα είναι και η παροχή ευκαιριών μαζικής άσκησης (πολιτική του Δραστήριου Σχολείου). Η πρόταση μου για το σχολικό αθλητισμό που αφορά όλους τους μαθητές, είναι η οργάνωση εσωτερικών πρωταθλημάτων (σε αθλήματα που θα επιλέγουν οι ίδιοι οι μαθητές σε συνεργασία με τον καθηγητή τους) και μαζικών εκδηλώσεων, ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟ, που θα διεξάγονται στη διάρκεια όλης της σχολικής χρονιάς, με προπονήσεις κάποια απογεύματα τις εργάσιμες μέρες και τη διεξαγωγή των αγώνων κυρίως τα σαββατοκύριακα, τις αργίες και την περίοδο των διακοπών. Το εσωτερικό πρωτάθλημα θα αποτελεί συνέχεια του μαθήματος της φυσικής αγωγής, η οργάνωση και η διεξαγωγή θα γίνεται με ευθύνη των καθηγητών φυσικής αγωγής, του συλλόγου γονέων και των μαθητικών κοινοτήτων και σ’ αυτά θα πρέπει να συμμετέχουν ενεργά (με διαφορετικούς ρόλους, ως παίχτες, προπονητές, γραμματεία) ΟΛΟΙ οι μαθητές του σχολείου. Στην ίδια λογική της μαζικότητας και της ευχαρίστησης από τη συμμετοχή μπορούν να διεξάγονται και διασχολικοί αγώνες τα απογεύματα, τα σαββατοκύριακο και τις αργίες, ΧΩΡΙΣ όμως θεσμοθέτηση επάθλων και παροχή κινήτρων. Η αγωνιστική έκφραση της μαζικής συμμετοχής μ’ αυτή τη μορφή μπορεί να διασφαλίσει τη μαζική συμμετοχή και οι μαθητές να αποκομίσουν όλα τα θετικά οφέλη της άσκησης και του υγιούς συναγωνισμού. Φανερά λοιπόν η πολιτεία πρέπει να επενδύσει στις σχολικές αυλές που απευθύνονται σε όλους τους νέους, και όχι σε πανάκριβες αθλητικές εγκαταστάσεις βιτρίνας που κατά κανόνα ποτέ δεν είναι ανταποδοτικές.

    (β) Υπάρχει ένα μικρό ποσοστό μαθητών-αθλητών με προοπτική υψηλών επιδόσεων που δεν υπερβαίνει το 3% του συνόλου του μαθητικού δυναμικού. Κατά την άποψή μου η βασική υποχρέωση της πολιτείας είναι – εφ’ όσον επιμένει στην ύπαρξη της αθλητικής βιτρίνας υψηλών επιδόσεων – να προσφέρει σ’ αυτά τα παιδιά τη δυνατότητα φοίτησης σ’ ένα υποστηρικτικό και υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικό περιβάλλον που να διασφαλίζει παράλληλα με τη φοίτηση και την απρόσκοπτη ανάπτυξη όλων αυτών των δεξιοτήτων και ικανοτήτων που απαιτούνται για τις υψηλές επιδόσεις. Φανερά σήμερα δεν είμαστε στη θέση να υιοθετήσουμε ένα μοντέλο αθλητισμού υψηλών επιδόσεων με βάση το σχολείο. Ωστόσο, αντί να δημιουργήσουμε ανά την Ελλάδα μια σειρά σχολείων αθλητικής διευκόλυνσης (με όλο το κόστος και τα λειτουργικά προβλήματα στις οικογένειες των μαθητών-αθλητών), πιστεύω ότι θα ήταν προτιμότερο να αξιοποιηθούν οι υπάρχουσες υποδομές [όπως για παράδειγμα οι εγκαταστάσεις του «Αθήνα2004» (αθλητικό χωριό, camps, αθλητικές εγκαταστάσεις κά] και να δημιουργηθούν δύο τουλάχιστον κλειστά αθλητικά χωριά με τη λογική του οικοτροφείου. Η φοίτηση σ’ αυτά τα κέντρα θα αποτελεί το πρώτο και ουσιαστικό κίνητρο των μαθητών-αθλητών και των γονέων τους, διότι θα διασφαλίζεται ένα υψηλού επιπέδου πρόγραμμα εκπαίδευσης, διαμονή σε ελκυστικό περιβάλλον, κατάλληλη διατροφή σε σχέση με τις ανάγκες του κάθε αθλητή, επίβλεψη από εξειδικευμένους εκπαιδευτικούς, προπόνηση στις καλύτερες εγκαταστάσεις με ειδικευμένους προπονητές και ιατρική και επιστημονική υποστήριξη. Είναι μια μορφή υποτροφίας που ήδη παρέχεται πολύ επιτυχημένα στη χώρα μας από ορισμένα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια που καλλιεργούν τον αθλητισμό υψηλού επιπέδου και από κάποια αθλητικά σωματεία. Οι μαθητές με αξιοσημείωτες επιδόσεις στα πρωταθλήματα των ομοσπονδιών των αθλημάτων τους και με μια αποδεκτή ακαδημαϊκή απόδοση θα επιλέγονται για φοίτηση στα συγκεκριμένα εκπαιδευτικά-προπονητικά κέντρα. Έτσι παρέχονται οι ιδανικές συνθήκες σ’ αυτά τα ταλαντούχα παιδιά, χωρίς να επιφορτίζονται οι γονείς με τα δυσβάστακτα προβλήματα υποστήριξής τους.

    Θεωρώ όμως σημαντικό το ρόλο που θα πρέπει να έχουν τα ίδια τα σχολεία στον αρχικό εντοπισμό των κινητικών ταλέντων. Ο φιλόδοξος θεσμός ανίχνευσης των ταλέντων που εφαρμόστηκε για χρόνια πανελληνίως σε όλο το μαθητικό δυναμικό της Γ_Δ τάξης δημοτικού, θα έπρεπε μέχρι σήμερα να έχει δημιουργήσει και δώσει για χρήση τουλάχιστον εθνικές νόρμες εντοπισμού των παιδιών με ξεχωριστές κινητικές ικανότητες. Η πρότασή μου είναι η συγκεκριμένη δράση να ενεργοποιηθεί εκ νέου και να υλοποιείται σε επίπεδο σχολείου, ενώ άμεσα πρέπει να αξιοποιηθεί όλη αυτή η πληροφορία που με πολύ κόπο και κόστος έχει συλλεχθεί όλα αυτά τα χρόνια.

    (γ) Με τον όρο σχολικός αθλητισμός κατά την άποψή μου πρέπει να εννοείται ΜΟΝΟ η μορφή οργάνωσης που απευθύνεται σε όλους τους μαθητές (μέρος των οποίων φυσικά θα είναι και τα παιδιά με υψηλές αθλητικές επιδόσεις), ΧΩΡΙΣ ΚΑΝΕΝΑ επιπλέον κίνητρο και bonus ή διευκολύνσεις. Δεν εξυπηρετεί σε τίποτα η παράλληλη οργάνωση δύο ίδιων πρωταθλημάτων (σε επίπεδο σχολείων και σε επίπεδο συλλόγων) που ουσιαστικά απευθύνονται στα ίδια παιδιά. Δεν έχει νόημα διότι δεν προπονούνται και δεν επιβλέπονται από τους καθηγητές στους στο σχολείο, ενώ συχνά τα πρωταθλήματα αυτά αφορούν σε αθλήματα που δεν υπάρχουν καθόλου στο πρόγραμμα ΦΑ των σχολείων (πχ κολύμβηση, αντισφαίριση, επιτραπέζια αντισφαίριση, πάλη, άρση βαρών). Η πρότασή μου αφορά σε κατάργηση κάθε μορφής σχολικού αθλητισμού υψηλών επιδόσεων με παροχή κινήτρων. Οι μαθητές-αθλητές προτείνω για την αξιολόγησή τους να συμμετάσχουν ΜΟΝΟ στο πρωτάθλημα της ομοσπονδίας τους. Μέσα από την κατάταξή τους θα είναι υποψήφιοι για την εισαγωγή τους στα εκπαιδευτικά-προπονητικά κέντρα που θα αποτελεί και το σημαντικό κίνητρο για την υψηλή τους απόδοση, ενώ παράλληλα θα μπορούν να διαπραγματευτούν τους όρους υποτροφίας που προσφέρονται από άλλους φορείς (ιδιωτικά εκπαιδευτήρια, ΠΑΕ κά). Ωστόσο, επειδή τελικά ο πρωταθλητισμός σε δύο επίπεδα (του σχολείου και των σπορ) τελικά είναι πολύ σκληρός και ίσως άδικος για τους μαθητές-αθλητές, προτείνω να διατηρηθεί το κίνητρο της ποσόστωσης για την εισαγωγή του στις ανώτατες σχολές , και το οποίο θα αποκομίζουν επίσης από την κατάταξή τους στα πρωταθλήματα των ομοσπονδιών (το πλαίσιο και οι προϋποθέσεις βέβαια αποτελεί ένα άλλο σημείο συζήτησης).

    Το όφελος είναι ότι ενώ διατηρείται το σχολικό πρωτάθλημα διασφαλίζοντας διαρκή και μαζική συμμετοχή, απεμπλέκεται το σχολείο απ’ όλα τα προβλήματα που σχετίζονται με σκοπιμότητες, ηθική και λειτουργικό κόστος. Παράλληλα, οι μαθητές-αθλητές έχουν όλες τις προϋποθέσεις για απρόσκοπτη φοίτηση και επίτευξη στο σχολείο, διατηρώντας παράλληλα τα κίνητρα επίτευξης σε ένα πρωτάθλημα που διεξάγεται σε προκαθορισμένο πλαίσιο αρχών και κανόνων.

  • 14 Ιουλίου 2011, 07:55 | Γ.Ε – ΚΦΑ

    Επειδή το μάθημα της φυσικής αγωγής είναι ιδιαίτερο και απαιτεί σωματική προσπάθεια από τους μαθητές καθώς είναι ενταγμένο στο ωρολόγιο πρόγραμμα (ΩΠ) των σχολείων δεν είναι εφικτό πολλές φορές να ανταποκριθούν στα μαθήματα των επόμενων ωρών. Προτείνουμε λοιπόν να γίνεται σε συνεχόμενο ωράριο είτε στην αρχή της ημέρας είτε στο τέλος(στα πλαίσια λειτουργίας του νέου σχολείου).
    Να μην λαμβάνονται υπόψη οι απουσίες των μαθητών – αθλητών οι οποίοι συμμετέχουν σε διασυλλογικούς – περιφερειακούς ή πανελλήνιους αγώνες καθώς και να λαμβάνεται μέριμνα από τα σχολεία τους για την αναπλήρωση των μαθημάτων που χάνονται.
    Τέλος, να μην μετρούμε την αποδοτικότητα των καλλιτεχνικών, μουσικών, αθλητικών κλπ σχολείων και των μαθητών τους με βάση το κόστος ανά μαθητή και ανά σχολείο γενικότερα, αλλά να λάβουμε υπόψη ότι οι μαθητές και οι οικογένειες τους υπόκεινται σε πολλές θυσίες (κόπος, προσωπικός χρόνος, χρήματα) προκειμένου να πετύχουν τους επιθυμητούς στόχους και παράλληλα να ανταπεξέλθουν στις σχολικές υποχρεώσεις τους.

  • 13 Ιουλίου 2011, 23:57 | Βασίλης Γιαννάκης

    Όλα όσα συμβαίνουν, αυτή την εποχή, στην Ελλάδα και στον κόσμο, κάνουν ίσως τα προβλήματα της Φ.Α. και του αθλητισμού να φαντάζουν μικρά και ασήμαντα. Δεν πρέπει όμως να αγνοούμε ότι τα Ελληνόπουλα είναι πρώτα στην Ευρώπη σε ψυχοσωματικά προβλήματα (παχυσαρκία, ψυχολογικά προβλήματα κ.λ.π.) και ότι αυτό θα στοιχίσει πολύ ακριβά στο μέλλον.
    Ο τόπος χρειάζεται σχέδιο για την παιδεία και τον αθλητισμό. Η κοινωνία και ειδικά η νεολαία μας ένα καινούργιο όραμα.
    Οι Εκπαιδευτικοί φυσικής αγωγής, οι αθλητικοί παράγοντες, οι αθλητές, οι προπονητές, οι επιστήμονες των σπορ περιμένουν η πολιτεία να εκπληρώσει τις συνταγματικές επιταγές. Δηλαδή στήριξη και έλεγχο του αθλητισμού και των φορέων του (άρθρο 16 του συντάγματος, παράγραφος 2).
    Θέσεις και προτάσεις υπάρχουν και είναι γνωστές από χρόνια. Ακόμη και υποσχέσεις κυβερνήσεων που παρέμειναν υποσχέσεις.
    Οι προτάσεις του υπουργείου, για την αναμόρφωση της Φ.Α. και του σχολικού αθλητισμού, είναι κατά τη γνώμη μου προς την σωστή κατεύθυνση.
    Η Ένωση Γυμναστών Ηπείρου, της οποίας τυγχάνει να είμαι πρόεδρος, έχει διατυπώσει και δημοσιοποιήσει προτάσεις που όμως απαιτούν τολμηρές αποφάσεις. Ενδεικτικά σας αναφέρω μερικές:
    1.Σύζευξη Σχολικού και εξωσχολικού Αθλητισμού.
    2.Καθιέρωση θέσης υφυπουργού Αθλητισμού και νέας γενιάς στο υπουργείο παιδείας.
    3.Υπαγωγή της Γ.Γ.Α. ως αυτόνομης Γραμματείας στο υπουργείο παιδείας.
    4.Επανίδρυση των διευθύνσεων Φ.Α. και Αθλητισμού στις Περιφέρειες, με αρμοδιότητες σχολικού και εξωσχολικού αθλητισμού.
    5.Σύνδεση Σχολείου – Αθλητικού Σωματείου – Δήμου για ενοποίηση όλων των δράσεων σε θέματα αθλητικών δραστηριοτήτων και υποδομών. (Ενιαία λειτουργία-αξιοποίηση και συντήρηση σχολικών, σωματειακών και δημοτικών εγκαταστάσεων κ.λ.π.).
    6.Αύξηση των ωρών Φυσικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπ/ση.
    7.Σχολικά Γυμναστήρια σε όλα τα σχολεία
    8.Διεξαγωγή σχολικών πρωταθλημάτων μόνο για μαθητές, χωρίς δελτίο αθλητικής ιδιότητας, και μέχρι το επίπεδο του Νομού.
    9.Επανασχεδιασμός του θεσμού του αθλητικού σχολείου με διαφορετικά χαρακτηριστικά και στοχεύσεις.
    10.Επιμόρφωση Π.Φ.Α.
    11.Αναπροσδιορισμός του ρόλου και του έργου των Σχολικών Συμβούλων. Η Προσφορά τους σήμερα είναι σχεδόν μηδενική.

  • 13 Ιουλίου 2011, 14:54 | Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρία – Ε.Σ.Α.μεΑ.

    Το προτεινόμενο από το Υπουργείο Παιδείας θεσμικό πλαίσιο αναμόρφωσης του σχολικού αθλητισμού και αθλητικής διευκόλυνσης των μαθητών-αθλητών θα παραμείνει και πάλι ατελές από τη στιγμή που δεν εντάσσει τη διάσταση της αναπηρίας σε κάθε πτυχή του.

    Στο εισαγωγικό σημείωνα του Υπουργείου αναφέρεται ότι με το πλαίσιο αυτό «επιδιώκεται ο σχολικός αθλητισμός να αφορά όλους τους μαθητές». Και φυσικά λέγοντας όλους τους μαθητές θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι εντάσσεται σε αυτούς και τους μαθητές με αναπηρία.

    Κυρίαρχος στόχος αυτής της πρότασης νόμου όπως συνάγεται από την πρώτη σελίδα είναι η εκπαιδευτική υποστήριξη και αθλητική διευκόλυνση μαθητών-τριών/αθλητών –τριών υψηλού επιπέδου ενώ σε δεύτερο επίπεδο επιχειρείται η διασύνδεση, σχολικού, μαζικού και αγωνιστικού αθλητισμού. Επισημαίνεται δε στο εισαγωγικό σημείωμα του Υπουργείου ότι ο μαζικός και αγωνιστικός αθλητισμός συμβάλλει στη προάσπιση της ψυχοσωματικής υγείας των μαθητών και την προαγωγή των κινητικών, γνωστικών και κοινωνικών δεξιοτήτων.

    Σε συνέχεια των ανωτέρω παραδοχών η Ε.Σ.ΑμεΑ. υπογραμμίζει ότι η ένταξη των μαθητών με αναπηρία στα κοινά – γενικά σχολεία προωθείται με σκοπό την ποιοτική μάθηση, την παροχή ευκαιριών βασισμένων στην ισότητα την κοινωνική συμμετοχή και την κοινωνική δικαιοσύνη, τη διαφορετικότητα μέσα σε ένα πλαίσιο που θεωρεί την αναπηρία ως χαρακτηριστικό της ανθρώπινης ύπαρξης. Εφόσον λοιπόν η φιλοσοφία του Υπουργείου Παιδείας -όπως αναφέρεται με κάθε ευκαιρία από την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου- θέλει να διαπνέεται από την αρχή της ένταξης των παιδιών με αναπηρία στα γενικά σχολεία, τότε θα πρέπει να γίνει παραδεχτό και να αποτυπωθεί με συγκεκριμένες προτάσεις στο υπό συζήτηση θεσμικό πλαίσιο ότι τα προγράμματα ειδικής φυσικής αγωγής δεν διαφέρουν στο γενικό τους πλαίσιο, από τα αντίστοιχα της φυσικής αγωγής.

    Τουτέστιν, στο σύνολο των διατάξεων του προτεινόμενου θεσμικού πλαισίου, είτε αυτές αφορούν στον αγωνιστικό αθλητισμό είτε στον μαζικό αθλητισμό, θα πρέπει να εντάσσονται με διακριτό και σαφή τρόπο και οι μαθητές με αναπηρία, χωρίς να παραγνωρίζεται το γεγονός ότι τα προγράμματα της φυσικής αγωγής οφείλουν να είναι προσαρμοσμένα στη φυσική, αισθητηριακή, συναισθηματική και νοητική κατάσταση των μαθητών με αναπηρία, καθώς και στις συμπληρωματικές και κοινωνικές τους ανάγκες.

    Επίσης, όπως ακριβώς στις προτεινόμενες δράσεις εμπλέκονται οι Γενικές Αθλητικές Ομοσπονδίες θα έπρεπε ήδη να έχει προβλεφθεί και η συμμετοχή της Αθλητικής Ομοσπονδίας ΑμεΑ. και της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής, οι οποίες με την ιδιαίτερη γνώση και πολύχρονη εμπειρία τους στα θέματα του αθλητισμού των ΑμεΑ έχουν οδηγήσει σε μεγάλες διεθνείς και ευρωπαϊκές διακρίσεις τη χώρα μας.

    Από ένα τέτοιο εγχείρημα, όπως αυτό που επιχειρείται με το υπό συζήτηση θεσμικό πλαίσιο δεν θα μπορούσαν να απουσιάζουν τόσο η Αθλητική Ομοσπονδία ΑμεΑ όσο η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή, καθώς και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων ΑμεΑ, δεδομένου ότι το έργο τους είναι γνωστό πλέον στην Ελληνική Κοινωνία, η οποία έζησε το θαύμα των Παραολυμπιακών Αγώνων από κοντά στην Παραολυμπιάδα του 2004.

    Πέραν τούτου θα πρέπει συνοπτικά να αναφέρουμε ότι η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή, θεσμικά αναγνωρισμένη από την Πολιτεία, αποτελεί μέλος της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής (International Paraolympic committee) εκπροσωπώντας όλες τις κατηγορίες αναπηρίας (CP-ISRA αθλητές με εγκεφαλική παράλυση, INAS-FID αθλητές με νοητική αναπηρία, IBSA κατηγορία αθλητών με τύφλωση, IWAS κατηγορία αθλητών με παραπληγία – τετραπληγία και κινητικές αναπηρίες) και 21 παραολυμπιακά αθλήματα. Ειδικά για τη κατηγορία των Κωφών αναφέρουμε ότι υπάρχει η Διεθνής Ολυμπιάδα Κωφών και στην χώρα μας η Αθλητική Ομοσπονδία Κωφών, η οποία πρέπει με σαφή και διακριτό τρόπο στο υπό συζήτηση θεσμικό πλαίσιο να λάβει ενεργό ρόλο στο εγχείρημα της ανάπτυξης του σχολικού αθλητισμού.

    Είναι φανερό λοιπόν ότι η χώρα μας έχει μαθητές με αναπηρία υψηλών επιδόσεων και αυτό το μαρτυρούν τα διεθνή μετάλλια που έχουν φέρει οι αθλητές μας από σειρά διεθνών αθλητικών οργανώσεων (παραολυμπιάδες κ.λπ). Επομένως θα έπρεπε στο προσχέδιο αυτό που δίδεται σε διαβούλευση να έχει προβλεφθεί η ένταξη των αθλητών-τριών με αναπηρία στα Πρότυπα Αθλητικά Γυμνάσια και Λύκεια, όπως και η ίδρυση ενός τουλάχιστον Πρότυπου Αθλητικού Ειδικού Γυμνασίου και Λυκείου για τους μαθητές με αναπηρία.

    Σε ότι αφορά την πρόταση που αφορά στην «καθιέρωση για πρώτη φορά σχολικών αγωνιστικών δραστηριοτήτων σχεδιασμένων για μαθητές ΑμεΑ σε συνεργασία με τα Special Olympics, οργανώσεις ΑμεΑ. ………» επισημαίνουμε ότι:
    • Αγωνιστικές δραστηριότητες αθλητών ΑμεΑ είχαν για πρώτη φορά ενταχθεί σε κοινούς σχολικούς αγώνες επί Υπουργίας του αείμνηστου Αντώνη Τρίτση, οι οποίοι συνεχίστηκαν αρκετά χρόνια μετά. Επομένως άστοχα αναφέρεται από τους συντάχτες η καθιέρωση αγώνων για πρώτη φορά με το παρόν θεσμικό πλαίσιο.
    • Γίνεται σαφής αναφορά στα Special Olympics οι οποίοι αφορούν στο μαζικό αθλητισμό μίας και μόνο κατηγορίας αναπηρίας, αυτής των ατόμων με νοητική αναπηρία, η οποία ούτως ει άλλως εκπροσωπείται από την Παγκόσμια Αθλητική Οργάνωση INAS-FID που είναι μέλος της Διεθνούς Παραολυμπιακής Επιτροπής και ως εκ τούτου συμμετέχει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Στην Ελλάδα αντίστοιχα την εκπροσώπηση αυτή την έχει η Αθλητική Ομοσπονδία ΑμεΑ. μέσω της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής. Επομένως θα πρέπει να αναγραφεί με διακριτό τρόπο και να εμπλακεί στην όλη διαδικασία η Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπής όπως και της Αθλητικής Ομοσπονδίας ΑμεΑ που αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του αναπηρικού κινήματος της χώρας μας και αναγνωρισμένος στη συνείδηση όλων των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, καθώς και της ΠΟΣΓΚΑμεΑ που αποτελεί δευτεροβάθμιο φορέα εκπροσώπησης των ατόμων με βαριές αναπηρίες (νοητική αναπηρία, σύνδρομο down, αυτισμό, εγκεφαλική παράλυση) δια μέσω των Γονέων και Κηδεμόνων τους.

  • 12 Ιουλίου 2011, 21:39 | ΠΕΤΡΙΔΟΥ ΧΑΡΙΤΙΝΗ

    Υποστηρίζεται η ανάγκη άθλησης για την καταπολέμηση ασθενειών, όπως η οστεοπόρωση, παχυσαρκία, καρδιοπάθειες όπου στον αιώνα που διανύουμε παρουσιάζουν έξαρση. Πώς είναι δυνατόν να συμβεί αυτό με την μια ώρα που δίνεται στο Λύκειο ή έστω δυο? Η αναγκαιότητα της άσκησης αλλά και τα ωφέλει που αποκομίζουμε είναι επιστημονικά τεκμηριωμένα. Τα παιδιά σήμερα είναι ολοένα και λιγότερο κινητικά ενεργά. Ας αναλογιστούμε ότι οι αυξανόμενες απαιτήσεις, φροντιστήρια, γλώσσες, τα οποία αφήνουν ολοένα και λιγότερο ελεύθερο χρόνο στα παιδιά πιθανά ο μόνος τρόπος να τα διατηρήσουμε ενεργά είναι μέσα στα πλαίσια του σχολειού. Ας τους δώσουμε την ευκαιρία για τη ΖΩΗ, της ποιοτικής ζωής. Το μάθημα στο σχολείο δε μπορούν να το αποφύγουν την αθλητική απογευματινή ενασχόληση τους όμως ναι εξαιτίας των άλλων υποχρεώσεων, διάβασμα, φροντιστήριο.

  • 12 Ιουλίου 2011, 18:44 | Eleni

    Να προωθηθει η ιδεα της ψηφιακης εκπαιδευσης απο το σπιτι οπως στο εξωτερικο, ωστε τα παιδια που θελουν να κανουν πρωταθλητισμο να εχουν ωρες για περαιτερω προπονηση

  • 12 Ιουλίου 2011, 16:23 | Αγάπη, Γυμνάστρια

    Όταν οι άλλοι μαθητές ξεκουράζονται ή και διαβάζουν οι μαθητές- αθλητές δυστυχώς πρέπει και να αθλούνται ή να προπονούνται . Ως εκ τούτου πρέπει λοιπόν η πολιτεία να στηρίξει αυτά τα παιδιά και να τα στηρίξει και μαθησιακά , να τα επιβραβεύσει ηθικά …….. .
    Το πώς ας το βρει .

  • 12 Ιουλίου 2011, 16:20 | Χρήστος , Εκπαιδευτικός .

    Μέχρι τώρα τα Σχολικά Πρωταθλήματα δεν γίνονταν για την προαγωγή του Αθλητισμού αλλά ίσως γινόταν περισσότερο για κατοχύρωση των μορίων και πολλές φορές αποτελούσε μάλιστα και πεδίο συναλλαγής ή διαφθοράς ή και για ότι ακόμα άλλο μπορεί να σκεφτεί κανείς………!!!

  • 12 Ιουλίου 2011, 08:44 | ΦΟΥΦΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

    Για μία ακόμη φορά από το σχεδιασμό απουσιάζει το σκάκι, ένα άθλημα για το οποίο δεν χρειάζεται να επενδύσετε σε εγκαταστάσεις, ούτε απαιτεί ιδιαίτερη προμήθεια υλικού. Ελπίζω να διορθώσετε αυτή την έλλειψη.

  • 10 Ιουλίου 2011, 12:26 | ΔΟΥΖΛΑΤΖΗ ΕΛΕΝΗ

    Αν το υπουργείο θέλει πραγματικά να στηρίξει το σχολικό αθλητισμό πρέπει να επενδύσει στις εγκαταστάσεις, όχι μόνο των πρότυπων αθλητικών σχολείων, αλλά όλων των σχολείων. Στο νομό που εργάζομαι ελάχιστα σχολεία διαθέτουν κλειστό χώρο άθλησης. Οι αυλές δεν επαρκούν, οι διευθυντές συχνά αρνούται να ξοδέψουν χρήματα για υλικοτεχνική υποδομή. Το ίδιο το υπουργείο πρέπει να χορηγεί υλικά, να εκπονεί σχέδια άθλητικών χώρων πριν την κατασκευή ενός κτηρίου. Και βέβαια να υπάρχει ομηρία εκπαιδευτικών. Πως θα γίνει ετήσιος προγραμματισμός αν ο εκπαιδευτικός διοριστεί τον Γενάρη.

  • 9 Ιουλίου 2011, 22:01 | Stathis Kekridis

    Για να υπάρξει σχολικός αθλητισμός πρέπει να υπάρξουν σχολεία. Η πλεινότητα των σχολείων (και των τριών βαθμίδων) σήμερα υπολειτουργεί. Τι σχολικός αθλητισμός να οργανωθεί! Αμα δεν έχεις παντελόνι και ψάχνεις για γραβάτα βρίσκεσαι στη χώρα του παραλόγου!

  • 9 Ιουλίου 2011, 08:03 | Σμαρώ

    και τελειώνουμε…
    ΤΙΣ ΚΑΤΑΤΕΙΘΕΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΣΟΥ τις έκανες και πάλι στο πόδι.Μα τι κάνεις στο Υπουργείο; Αν δεν το μπορείς φύγε να πάει κανένας άλλος στη θέση σου. Π Α Ρ Τ Ε Σ Π Ι Σ Ω . Δες την Ελληνική πραγματικότητα,διάβασε,άκουσε,ρώτησε,ερεύνησε,ΜΕΛΕΤΗΣΕ και έλα ξανά τον Σεπτέμβρη χ ω ρ ί ς σ κ ο ν ά κ ι να δούμε θα περάσεις;
    ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ:ΑΛΛΟ ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΛΛΟ ΜΑΘΗΜΑ ΦΥΣΙΚΉΣ ΑΓΩΓΗΣ.Ρώτησε και για αυτό και κάνε διαβούλευση να δούμε τι θα κάνουμε εμείς οι Καθηγητές Φυσικής Αγωγής που δεν έχουμε χώρους για να κάνουν οι μαθητές μάθημα Φυσικής Αγωγής

  • 8 Ιουλίου 2011, 09:42 | Γρηγόρης Λεβέτσιος

    Θεωρώ οτι δεν είναι και δεν πρέπει και ποτέ να γίνει υποχρέωση της Πολιτείας η υποστήριξη ή διευκόλυνση του πρωταθλητισμού. Αντίθετα είναι υποχρέωσή της η ανάπτυξη του λαϊκού αθλητισμού και ειδικά μέσα στα σχολεία η αθλητική παιδεία των μαθητών θα πρεπει να έχει στόχο την υγεία του σώματος και όχι τις επιδόσεις. Όποιος θέλει να γίνει πρωταθλητής (δηλαδή κατ’ επέκταση επαγγελματίας αθλητής) ας το προσπαθήσει μόνος του όπως το προσπαθεί και αυτός που θέλει να γίνει επαγγελματίας τραγουδιστής. Δεν έχει καμιά δουλειά το σχολείο με τέτοιου είδους επαγγελματισμούς.

  • 8 Ιουλίου 2011, 01:10 | ιωαννης

    Μόνο μέσα στο ολοήμερο σχολείο θα μπορέσουν να λειτουργήσουν ομαλά.

  • 7 Ιουλίου 2011, 23:29 | ΒΑΣΙΛΗΣ

    Μην θεσμοθετείτε διευκολύνσεις. Μην δίνετε άλλοθι στους τεμπέληδες και στους προωθητές δήθεν ταλέντων. Για όσους είναι άξιοι και ικανοί κι έχουν ταλέντο και βούληση, υπάρχουν θεσμοί και νόμοι. Γυμνασμένους μαθητές θέλουμε. Υπόβαθρο για αθλητές. Οι πρωταθλητές θα λάμψουν χωρίς γυάλισμα.

  • 7 Ιουλίου 2011, 13:42 | Πορίκης Μιχαήλ

    Στόχοι του σχολικού αθλητισμού πρέπει να είναι :ΚΙΝΗΣΗ -ΠΑΙΧΝΙΔΙ-ΑΘΛΗΜΑ.
    Για πληροφορίες περί σχολικού αθλητισμού θα πρότεινα στην Υπουργό κ. Χριστοφιλοπούλου να επισκεφθεί την ιστοσελίδα:www.schulsport-nrw.de

  • 7 Ιουλίου 2011, 13:39 | ΒΑΪΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

    Μέσα απο την συνεχή προπόνηση να μη παρατηρηθεί το φαινόμενο του ακαλλιέργητου αθλητή με ελάχιστα ενδιάφέροντα πέρα του αθλητισμού και μειωμένων δεξιοτήτων σε σύγκριση με άλλους συνομίληκους μή αθλητές.

  • 7 Ιουλίου 2011, 13:27 | Αναστασία Ζαχαροπούλου

    Σχετικά με το άνοιγμα των σχολικών εγκαταστάσεων στις τοπικές κοινωνίες με στόχο την καθιέρωση προγραμμάτων μαζικής άθλησης στους προαύλιους χώρους των σχολείων καθώς και τη δυνατότητα της μαζικής και ελεύθερης άθλησης τις ώρες που το σχολείο είναι κλειστό, θα ήθελα να τονίσω την ανάγκη επιλογής σχολείων που διαθέτουν κάποιον φύλακα τις ώρες αυτές,προκειμένου να αποφευχθούν ζημιές και καταστροφές στο σχολείο από πρόσωπα, που δεν ενδιαφέρονται για το προκαλούμενο κόστος. Δεδομένου μάλιστα ότι τα λειτουργικά έξοδα των σχολείων καλύπτονται από την πενιχρή συμμετοχή της Σχολικής Επιτροπής και την καλή διάθεση του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων στις λίγες περιπτώσεις που οι γονείς έχουν στη σημερινή οικονομική κατάσταση τη δυνατότητα και τη διάθεση να βοηθήσουν, θεωρώ ότι η διαφύλαξη της δημόσιας περουσίας είναι εξίσου σημαντική με την αύξηση των χώρων άθλησης σε μία τοπική κοινωνία.

  • 7 Ιουλίου 2011, 12:12 | Σοφία Ριζοπούλου

    Ο σχολικός αθλητισμός πρέπει να ανθίσει.
    Οι μαθητές και οι μαθήτριες αθλητών επιδόσεων και υψηλών επιδόσεων πρέπει να βοηθηθούν από την πολιτεία να συνεχίσουν την αθλητική δραστηριότητα και να μορφωθούν σαν άνθρωποι με προσαρμοσμένο ημερήσιο πρόγραμμα με βάση τα των αθλητικών δραστηριοτήτων
    Αύξηση του % ποσοστού των μορίων των αθλητών για εισαγωγή σε Πανεπιστημιακά τμήματα Σωματικής Αγωγής, λόγω της αθλητικής ιδιότητας (π.χ. ΤΕΦΑΑ, ας σκεφτούμε πόσο καλύτερα μπορούν να προωθήσουν το σχολικό αθλητισμό εκείνοι οι Καθηγητές Σωματικής αγωγής που υπήρξαν οι ίδιοι αθλητές).

  • 7 Ιουλίου 2011, 12:00 | Χρήστος Κουριδάκης

    Ο αθλητισμός στο σχολείο εκφράζεται μέσα απο το μάθημα της Φυσικής αγωγής. Είναι στο χέρι των γυμναστών να εφαρμόσουνε σωστά τα προγράμματα σπουδών αλλά και δικές τους καινοτόμες ιδέες όπως: Επίσκεψη σε Αθλητικά κέντρα, γνωριμία με αθλήματα στους χώρους που διεξάγονται, γνωριμία με τα τοπικά γυμναστήρια αθλητικούς Συλλόγους της περιοχής (σχολές πολεμικών τεχνών, Χορευτικόύς συλλόγους,Ορειβατικούς Συλλόγους,Καταδυτικούς Συλλόγους, Ναυταθλητικούς, Πεζοπορικούς , κ.α)
    Από την άλλη το Υπουργείο πρέπει να δώσει περισσότερες ώρες στο εβδομαδιαίο ωρολόγιο πρόγραμμα ιδιαίτερα της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και το Γυμνάσιο,με έμφαση στον Παραδοσιακό αλλά και μοντέρνο χορό, τη μουσικοκινητική, την αγωγή Υγείας-διατροφής, νέες Γυμναστικές μεθόδους,προώθηση ποδηλασίας κ.α

  • 7 Ιουλίου 2011, 11:42 | ΙΕΡΕΜΙΑΣ ΣΙΜΑΤΟΣ

    Ήθελα να σας προτείνω την διεξαγωγή του Πανελλήνιου Σχολικού Πρωταθλή- ματος Στίβου με ελεύθερη συμμετοχή σε ΜΙΑ (1) και μόνο φάση, αντί των 3 φάσεων που γίνονταν μέχρι πέρυσι… Δηλαδή στα πρότυπα των αντίστοι- χων Πανελληνίων Πρωταθλημάτων.

    Πρωινοί προκριματικοί και Απογευματινοί τελικοί.

    Τόπος μόνιμης διεξαγωγής : Ο.Α.Κ.Α. Αθήνα

    Οι δαπάνες των οδοιπορικών εξόδων των συμμετέχοντων αθλητών θα καλύπ-
    τονται σε εθελοντική βάση από τους Συλλόγους Γονέων / Κηδεμόνων του αντίστοιχου σχολείου.

    Ο υπεύθυνος συνοδός θα ορίζεται με την ευθύνη του Σχολείου του μαθητή
    αθλητή (π.χ. θα μπορούσε να είναι ο γονέας του).

    Πιστεύω ότι το συνολικό κόστος θα περιορίζονταν τουλάχιστον κατά το
    ήμισυ συγκριτικά με τα προηγούμενα χρόνια, καθ΄ότι το Υπουργείο θα ήταν υπεύθυνο μόνο για το οργανωτικό μέρος (διεξαγωγή των αγώνων).

  • 7 Ιουλίου 2011, 10:00 | nikos

    ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ

  • 7 Ιουλίου 2011, 09:54 | Φίλιππος Φιλιππίδης

    Συγχαρητήρια!

    Την διαβούλευση την φέρατε σε κατάλληλο χρόνο.
    Όσον αφορά τον χρονικό διάστημα των 7 ημερών είναι αρκετό. Θυμίζω πως το σύμπαν ολάκερο έγινε σε 7 μέρες. Έτσι θα πρότεινα 2-3 μέρες το πολύ. Πως σας φαίνεται 14 με 16 Αυγούστου;
    Δεν είναι δα και τόσο σοβαρό το θέμα ( όπως το σύμπαν ) και δεν αφορά αρκετό κόσμο.

    Εύγε στην κ. Χριστοφιλοπούλου!

Σχόλια