Αρχική Σχολικός ΑθλητισμόςΠοιες είναι κατά τη γνώμη σας οι καινοτόμες πολιτικές και οι μέθοδοι στήριξης του Σχολικού Αθλητισμού με ιδιαίτερη έμφαση στις συνεργασίες ανάμεσα σε όλους τους εκπαιδευτικούς, αθλητικούς και αυτοδιοικητικούς θεσμούς ;

Ποιες είναι κατά τη γνώμη σας οι καινοτόμες πολιτικές και οι μέθοδοι στήριξης του Σχολικού Αθλητισμού με ιδιαίτερη έμφαση στις συνεργασίες ανάμεσα σε όλους τους εκπαιδευτικούς, αθλητικούς και αυτοδιοικητικούς θεσμούς ;

Σχόλια
  • 16 Ιουλίου 2011, 01:27 | Κοτζαμανίδης Χ

    Η συζήτηση που ξεκίνησε για τα ΤΑΔ και ΤΕΠΥ θα πρέπει να συμπεριλαμβάνει όλο το φάσμα του σχολικού αθλητισμού( πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση). Με μία βασική παραδοχή ενώ στον τομέα της ΦΑ έγιναν σημαντικά βήματα προόδου, αυτό δεν παρατηρήθηκε και στον σχολικό αθλητισμό που ουσιαστικά δεν υφίσταται. Τα όποια πρωταθλήματα γίνονται σε καμία περίπτωση δεν αποτελούν πρόσχημα γιατί οι αθλητές που παίρνουν μέρος είναι προϊόν εξωσχολικής διεργασίας και όχι εσωσχολικής. Ουσιαστικά δηλ ο παιδικό- εφηβικός αθλητισμός καλλιεργείται στα σωματεία.
    Επομένως θα πρέπει να προσδιορίσομε στην συζήτηση μας τι αναζητούμε με τον σχολικό αθλητισμό:
    1. Μία παράλληλη διαδικασία με τον αγωνιστικό αθλητισμό ανίχνευσης ταλέντων και ανάδειξης μελλοντικών πρωταθλητών
    2. Μία διαδικασία διευκόλυνσης υφισταμένων αθλητών
    Αν με το προτεινόμενο νομοσχέδιο επιχειρείται η δεύτερη περίπτωση τότε για μένα η συζήτηση είναι άνευ λόγου και προτείνω όλα αυτά τα τμήματα να καταργηθούν γιατί όπως ανέφερα και σε προηγούμενο σχόλιο μου θα υπηρετούν μόνο ως φορείς επαγγελματικής απασχόλησης και τίποτε άλλο.
    Σαφώς τάσσομαι με την πρώτη περίπτωση αλλά με την προϋπόθεση ότι θα αναφέρονται και στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση
    Για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση προτείνω την θέσπιση του αθλητικού τμήματος ενταγμένου μέσα στο πρόγραμμα του ολοήμερου σχολείου. Το αθλητικό τμήμα θα είναι ανεξάρτητο από το πρόγραμμα ΦΑ και θα εφαρμόζεται από άλλους καθηγητές ΦΑ-προπονητές εξειδικευμένους στο αντικείμενο του αθλητικού τμήματος. Τα έξοδα από άποψη δαπανών θα είναι ασήμαντα αν ληφθεί υπόψη το πλεονάζων προσωπικό καθηγητών ΦΑ και ότι δεν υπάρχει κανένας συνάδελφος χωρίς ειδικότητα
    Προέκταση του αθλητικού τμήματος θα είναι το ΤΑΔ η ΚΕΠΥ
    Γίνεται σαφές ότι στα αθλητικά τμήματα της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης θα εισέρχονται μόνο αποδεδειγμένα οι καλύτεροι αθλητές του αθλήματος της κάθε περιοχής και αν δεν προκαλείται ενδιαφέρον από τέτοιους αθλητές το τμήμα θα καταργείται.
    Κατά την άποψη μου απομονωμένο αθλητικό τμήμα σε δευτεροβάθμια εκπαίδευση χωρίς σύνδεση με την στοιχειώδη εκπαίδευση είναι θέμα συζήτησης χωρίς περιεχόμενο

  • 14 Ιουλίου 2011, 22:11 | Ελληνική Ομοσπονδία Πετοσφαίρισης (Ε.Ο.ΠΕ.)

    Ο σχολικός αθλητισμός που θα προωθείται μέσα στα Πρότυπα Αθλητικά Σχολεία και τα ΤΕΠΥ θα πρέπει να είναι το προστάδιο της συγκέντρωσης επίλεκτων στελεχών των εθνικών ομάδων.
    Για να γίνει αυτό απαιτείται η συνεργασία της οικείας Ομοσπονδίας π.χ. Ε.Ο.ΠΕ με το ΥΠΕΠΘ, ΔΝΣΗ Αθμιας και Βθμιας εκπαίδευσης και την τοπική αυτοδιοίκηση.
    Μια επιτροπή αποτελούμενη από εκπροσώπους των παραπάνω αναφερόμενων φορέων μπορούν να επεξεργαστούν στρατηγικά σχέδια για την προώθηση των δραστηριοτήτων και την μεγιστοποίhση των ωφελειών στις τοπικές κοινωνίες.
    Η μεγαλύτερη προσπάθεια που πρέπει να γίνει είναι να ανακαλύπτονται τα ταλέντα μέσα από τα σχολεία!

  • 14 Ιουλίου 2011, 17:20 | Γιαννακοπούλου Κατερίνα

    Σχετικά με τον σχεδιασμό αθλητικών δρστηριοτήτων για παιδιά με και χωρίς αναπηρία υπαρχει ίδη ένα επιτυχημένο πρόγραμμα που έχει εφαρμοστεί σε συνεργασία με το πρώτο γραφείο Φυσικής Αγωγης της Α Α θήνας και του ΟΝΑ Δήμου Αθηναίων με μνημόνειο συνεργασίας μεταξύ δήμου και ΥΠΕΠΘ.
    Είμαι στη διάθεσή σας προκειμένου να διαθέσω όλη μου την τεχνογνωσία στο σχεδιασμό ενός τόσο δημιουργικού ενγχειρήματος το οποίο είχα την ευκαιρία να σχεδιάσω και οργανώσω το 2006 από τη θέση του συμβούλου του πρόεδρου του ΟΝΑ κ.Νίκου Απέργη, σε θέματα ατόμων με αναπηρία, και επομένως γνωρίζω πως λειτουργεί. Μόνο μεσα από μικτές δραστηριότητες παιδιών με και χωρίς αναπηρία μπορουμε να επιτύχουμε την αλλαγή στάσης και αντίληψης για την αναπηρία και ιδιαίτερα όταν αυτές δεν έχουν παγιωθεί.
    Ισως είναι μια μοναδική ευκαιρία να κάνουμε την διαφορετικότητα δημιουργικότητα και να την αποδεσμεύσουμε από την μειονεκτικότητα και τον ενδόμυχο οίκτο που κρύβει ο καθένας μας αλλά δεν προσφέρει σε κανέναν.

  • 14 Ιουλίου 2011, 12:29 | ΓΥΜΝΑΣΙΟ – ΕΤΑΔ ΠΟΜΠΙΑΣ

    α)Ένταξη σχολικού αγώνα ξιφασκίας (που έχουμε παράδοση)
    β)Διημερίδα στο τέλος του χρόνου και επίδειξη όλων των αθλημάτων που έχουμε ή που θα δημιουργηθούν

  • 14 Ιουλίου 2011, 10:08 | Κ.ΚΟΥΤΡΟΥΚΗΣ

    Ειναι επιτακτικη αναγκη,αλλαγης του σημερινου πλαισιου,του σχολικου αθλητισμου.Πρεπει να ξεφυγουμε απο την καλη διαθεση των εκπαιδευτικων και να επιδιωξουμε την συνεργασια σχολειων-αυτοδιοικησης-τοπικων αθλητικων σωματειων.
    Με το ανοικτο σχολειο,σε τοπικο επιπεδο,να υπαρχει προσβαση των συλλογων ολων των αθληματων,για την διεξαγωγη σχολικων αγωνων,σε επιπεδο καλλικρατικων δημων(α’ φαση) και σε επιπεδο περιφερειων(β φαση)επισης η δυνατοτητα χρησης των σχολικων υποδομων τ απογευματα η σαββατοκυριακα,για προπονησεις,διαλεξεις,εκδηλωσεις αθλητικου περιεχομενου.
    Το σχολειο και ιδιαιτερα το Δημοτικο,ειναι το κυτταρο αναπτυξης,του αθλητισμου,αρα πρεπει να δοθει ιδιαιτερη βαρυτητα και προσοχη.
    Σ επιπεδο ομαδικων σχολικων πρωταθληματων,πρεπει ν απαγορευθουν οι μεταγραφες,μαθητων σχολειων και κυριως στο Λυκειο.
    Πιστευουμε το πρεπει να ενταχθει και το Σκακι στα σχολεια,με την δημιουργια συγκεκριμενων τμηματων παρακολουθησης σ επιπεδο δημοτικων,και να δημιουργηθει ιδιαιτερο τμημα διακεκριμενων μαθητων-σκακιστων στ αθλητικα σχολεια,τουλαχιστον σε Αθηνα/θεσσαλονικη.

  • 14 Ιουλίου 2011, 09:35 | Γαραντζόγιαννης Πέτρος

    Πρωσοπικά πιστεύω ότι η μεγαλύτερη καινοτομία είναι ο σχολικός αθλητισμός να ξεφύγει εντελώς απο τον αθλητισμό τψν συλλόγων.Δυστυχώς οι περισσσότερες ομοσπονδίες εφαρμόζοντας πολιτικές με πολυ στενό ορίζοντα δεν εξυπηρετούν τον αθλητισμό όπως πρέπει παρά δημιουργούν ωραία πυροτεχνήματα μικρής διάρκειας .Πιστεύω ότι αντί να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε και καινούρια μορφώματα στο σχολικό αθλητισμό και να περομένουμε να δούμε αν θα δουλέψουν , πρέπει να μελετήσουμε τα καλύτερα προγράμματα σχολικού αθλητισμού που λειτουργούν στον κόσμο και να δούμε τι μπορεί να μας ταιριάζει , και να έχουμε το θάρρος ν το εφαρμόσουμε παρά τις σίγουρες αντιδασεις .Όσον αφορά την τοπικά αυτοδιοίκηση πρώτα πρέπει αυτοί οα άνθρωποι να εκπαιδευτούν στο τι σημαίνει αθλητισμός και ειδικότερα σχολικός αθλητισμός και μετα να δούμε πως μπορούν να συμμετέχουν .Το λέω αυτό γιατί στην επαρχία ιδιαίτερα για την τοπική αυτοδιοίκηση αθλητισμός είναι επιχορηγήσεις κάτω απο το τραπέζι σε ομάδες ποδοσφαίρου τοπικού επιπέδου.

  • 14 Ιουλίου 2011, 07:50 | Γ.Ε – ΚΦΑ

    Καθιέρωση τοπικών πρωταθλημάτων τόσο σε ομαδικά όσο και σε ατομικά αθλήματα με τη μαζική συμμετοχή μαθητών, εκπαιδευτικών και με τη στήριξη των τοπικών δήμων ή περιφερειών.

  • 14 Ιουλίου 2011, 00:02 | Παπαϊακώβου Γεώργιος

    • Αν υπάρχουν επιχειρήματα στην κατεύθυνση της αναγκαιότητας ύπαρξης σχολείου για διευκόλυνση των μαθητών – αθλητών, τότε χρειάζεται ένα μόνο Γυμνάσιο και ένα Λύκειο. Θα πρέπει βέβαια να καλύπτει τις ανάγκες προπόνησης όλων σχεδόν των αθλημάτων (για τους μαθητές του Λυκείου). Ο λόγος είναι ο εξής: Στην ηλικία 12-14 χρόνων δεν υπάρχουν μαθητές – αθλητές υψηλού επιπέδου. Μόνο στην ενόργανη γυμναστική, τη ρυθμική γυμναστική και πιθανά στην κολύμβηση, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχουν αθλητές στα πρόθυρα μεγάλης διάκρισης. Στα άλλα αθλήματα, ότι κριτήρια επιλογής και αν χρησιμοποιηθούν εμπεριέχουν μεγάλο ρίσκο.

  • 13 Ιουλίου 2011, 18:53 | Γκροζούδης Χρήστος , Μέλος της Εθνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής

    Διάβασα στην διαβούλευση , ότι για την αναμόρφωση του Σχολικού Αθλητισμού είναι στην πρόθεση σας, η καθιέρωση για πρώτη φορά σχολικών αγωνιστικών δραστηριοτήτων σχεδιαζόμενων για μαθητές – μαθήτριες ΑμεΑ σε συνεργασία με τα special Olympics , οργανώσεις ΑμεΑ ….κτλ . Εγώ θα πρότεινα τη συνεργασία κυρίως με την Εθνική Παραολυμπιακή Επιτροπή και την Παραολυμπιακή Ακαδημία που κύριος ρόλος της είναι η συνεργασία , καθώς και την Εκπαιδευτική κοινότητα για την μεγαλύτερη κινητικότητα και αποδοχή του Παραολυμπιακού κινήματος στην Εκπαίδευση, όπως επίσης και με τα κατά τόπους τμήματα Προσαρμοσμένης Άθλησης των ΤΕΦΑΑ .

  • 13 Ιουλίου 2011, 12:32 | Βασίλης Καλύβας & Σάκης Κωστάρης

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΕΝΤΑΞΗ ΚΑΙ ΒΕΛΤΙΩΣΗ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΣΕ ΜΑΘΗΤΕΣ ΚΑΙ ΜΑΘΗΤΡΙΕΣ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΕΣ

    Διαπιστώνουμε με ικανοποίηση ότι μια υποενότητα των εισηγήσεων που συνοδεύουν την διαδικασία της ανοικτής διακυβέρνησης για την αθλητική εκπαίδευση αναφέρεται στους μαθητές με αναπηρία και τη συμμετοχή τους σε αθλητικά προγράμματα και σχολικούς αγώνες. Ωστόσο, η συμμετοχή σε αθλητικούς αγώνες από μόνη της, αφενός, δε θα έπρεπε να είναι βασικό κριτήριο αξιολόγησης της ποιότητας υπηρεσιών της σχολικής Φυσικής Αγωγής και, αφετέρου, ΠΡΟΫΠΟΘΕΤΕΙ προηγουμένως την επιτυχή συμμετοχή των μαθητών με αναπηρία στην καθημερινότητα του μαθήματος της Φυσικής Αγωγής.

    Πριν αναφερθούμε σε σχετικές προτάσεις θα επιχειρήσουμε μια σύντομη εισαγωγή σφαιρικής παρουσίασης της ιδιαιτερότητας της ένταξης μαθητών με αναπηρία στην Φυσική Αγωγή

    ΕΙΣΑΓΩΓΗ
    Στην χώρα μας, η σχολική ένταξη θεσμοθετήθηκε με τον νόμο περί εδικής αγωγής (ΦΕΚ, Αρ. φύλλου 78, 14 Μαρτίου 2000, Νόμος 2817), ο οποίος προβλέπει τη συμμετοχή των παιδιών με αναπηρία στη ‘γενική’ σχολική τάξη. Σήμερα 11 χρόνια μετά τον νόμο περί ένταξης, επίσημα στοιχεία στην Ελλάδα αναφέρουν ότι μόνο το 28% των μαθητών με αναπηρία εξακολουθούν να εκπαιδεύονται σε ειδικά σχολεία, στα οποία και η υποστήριξη τους στο μάθημα Φυσικής Αγωγής διευκολύνεται (μικρότερος αριθμός μαθητών ανά τάξη, εξειδικευμένοι καθηγητές ειδικής Φυσικής Αγωγής, κτλ). Ωστόσο, το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών/τριών με αναπηρίες φοιτούν πλέον σε γενικά σχολεία. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία 16.811 μαθητές/τριες με αναπηρία ή ποσοστό 72% επί του συνολικού μαθητικού πληθυσμού μαθητών με αναπηρίες (Eurydice, 2009) εκπαιδεύονται σήμερα στα γενικά σχολεία. Με άλλα λόγια οι περισσότεροι από τους εν ενεργεία γυμναστές έρχονται ήδη σε επαφή με μαθητές/τριες με αναπηρία στα γενικά σχολεία που εργάζονται!

    Τρία κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν από την αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα των αριθμών είναι:

    1) Συμμετέχουν πραγματικά και κυριολεκτικά οι μαθητές/τριες με αναπηρία στο μάθημα Φυσικής Αγωγής στα γενικά σχολεία, ή απλά «παίρνουν τυπική παρουσία» ή ακόμα χειρότερα παίρνουν απαλλαγή από το μάθημα;
    Αν και δεν έχουμε διαβάσει σχετικά στοιχεία και βασιζόμενοι μόνο σε προσωπική εμπειρία και συζητήσεις με συναδέλφους, πολύ φοβάμαι ότι ή οι περισσότεροι μαθητές με αναπηρία αποκλείονται επίσημα (με ιατρική απαλλαγή από το μάθημα) ή ανεπίσημα (βλέπουν τους συμμαθητές τους από το παγκάκι) από το μάθημα Φυσικής Αγωγής στα γενικά σχολεία

    2) Έχει ποτέ εξεταστεί και καταγραφεί ποιοι παράγοντες επηρεάζουν θετικά την ένταξη μαθητών με αναπηρία στη γενική τάξη Φυσικής Αγωγής στα γενικά σχολεία?
    Εδώ τα πράγματα είναι πιο τεκμηριωμένα αφού τέτοιοι παράγοντες είναι:
    • Κατάλληλη προετοιμασία και εκπαίδευση καθηγητών φυσικής αγωγής να διδάξουν σε περιβάλλον ένταξης (π.χ. να ενημερωθούν για απαραίτητες διδακτικές προσαρμογές). Αυτό είναι το βασικό εμπόδιο που μπορεί να ακυρώσει την ένταξη μαθητών με αναπηρία εν τη γενέσει της.
    • προσβάσιμο περιβάλλον άθλησης (πχ επίπεδο χώρο για μαθητές που χρησιμοποιούν αναπηρικό αμαξίδιο),
    • προσαρμοσμένο αθλητικό υλικό (π.χ. μπάλες με κουδουνάκια για μαθητές με περιορισμούς όρασης),
    • καλή προετοιμασία και βελτίωση στάσεων και συμπεριφορών του ανθρώπινου σχολικού περιβάλλοντος (μαθητές χωρίς αναπηρία, εκπαιδευτικοί, γονείς, κτλ)

    3) Είναι οι Καθηγητές Φυσικής Αγωγής εκπαιδευμένοι σε τεχνικές προσαρμογής του μαθήματος Φυσικής Αγωγής για να εκπαιδεύσουν από κοινού μαθητές με και χωρίς αναπηρία?
    Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο τεκμηριωμένα καθώς έχουν γίνει αρκετές έρευνες στα ελληνικά σχολεία που ερεύνησαν τις απόψεις καθηγητών Φυσικής Αγωγής σχετικά με την ετοιμότητα τους να διδάξουν από κοινού μαθητές με και χωρίς αναπηρία στα γενικά σχολεία. Οι έρευνες αυτές έδειξαν ότι αν και οι καθηγητές φυσικής αγωγής έχουν θετική πρόθεση, ωστόσο νιώθουν αμηχανία, φόβο ακόμα και άρνηση να διδάξουν σε τέτοιο περιβάλλον ένταξης.

    ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
    Οι παρακάτω προτάσεις έρχονται σε συνέχεια των προαναφερθέντων εμποδίων που εμποδίζουν την επιτυχημένη συμμετοχή των μαθητών με αναπηρία στο μάθημα φυσικής αγωγής στα γενικά σχολεία. Είναι απλές, φθηνές και ΑΜΕΣΑ ΕΦΑΡΜΟΣΙΜΕΣ! Πολλές από αυτές εφαρμόζονται ήδη αποσπασματικά σε ορισμένες περιπτώσεις αλλά θεωρούμε ιδιαίτερα κρίσιμο να εφαρμοσθούν σε πιο επίσημη και διαδεδομένη βάση από τους υπεύθυνους εκπαιδευτικών σχεδιασμών των μαθημάτων Φυσικής Αγωγής και Αγωγής Υγείας.

    1) Να οργανωθούν άμεσα εκπαιδευτικά σεμινάρια σε καθηγητές Φυσικής Αγωγής και ιδιαίτερα σε αυτούς των οποίων τα σχολεία φιλοξενούν μαθητές/τριες με αναπηρία. Τα σεμινάρια αυτά να έχουν άμεσα πρακτικό χαρακτήρα και όχι θεωρητικό μόνο πλαίσιο.
    Ενδεικτικά αναφέρουμε:

    • ενημέρωση για Παραολυμπιακά αθλήματα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο κανονικό πρόγραμμα φυσικής αγωγής ακόμα και από μαθητές χωρίς αναπηρία με παιγνιώδη μορφή (πχ βόλεϊ καθιστών με ελαφριά μπάλα, γκολμπολ , μπότσια κ.λ.π.),
    • πρακτικές εφαρμογές προσαρμογών που μπορούν χρησιμοποιηθούν στην διδασκαλία για συγκεκριμένες μορφές αναπηρίας που μπορεί να έχει κάποιος μαθητής (π.χ. χρήση συμμαθητή σαν συναθλητή-οδηγό ενός μαθητή με τύφλωση όταν τρέχουν στο ζέσταμα, κτλ)
    • όλοι οι εκπαιδευτικοί να μάθουν τρόπους οργάνωσης εκπαιδευτικών δράσεων και εργασιών (projects) με θέμα τον σεβασμό και την αντιμετώπιση της διαφορετικότητας και της αναπηρίας

    2) Εισαγωγή του θεσμού του «συμβούλου ειδικής φυσικής αγωγής».

    Σε κάποιες χώρες του εξωτερικού, χρησιμοποιείται ο θεσμός του «συμβούλου ειδικής φυσικής αγωγής». Κάποιοι «εξειδικευμένοι καθηγητές φυσικής αγωγής στην διδασκαλία μαθητών με αναπηρία» αναλαμβάνουν ρόλο αξιολόγησης αναγκών και συμβουλευτικό ρόλο προς τους καθηγητές φυσικής αγωγής που έχουν στο γενικό σχολείο τους μαθητές με αναπηρία και αντιμετωπίζουν δυσκολίες στον σχεδιασμό κοινών προγραμμάτων όλων των μαθητών τους. Αυτοί αναλαμβάνουν από κοινού συνεργασία με τους γυμναστές των σχολείων και επεξεργάζονται τρόπους αποτελεσματικής συμμετοχής των μαθητών με αναπηρία στη γενική τάξη φυσικής αγωγής.

    3) Προετοιμασία των μαθητών χωρίς αναπηρία και βελτίωση των στάσεων τους και πεποιθήσεων τους απέναντι στην διαφορετικότητα και την αναπηρία. Αν θέλουμε οι μαθητές χωρίς αναπηρία να δεχθούν με θετικό τρόπο συμμαθητές τους με αναπηρία σε κοινά προγράμματα Φυσικής Αγωγής στο γενικό σχολείο πρέπει να μεριμνήσουμε ώστε να:

    • Έρθουν σε επαφή με την έννοια της διαφορετικότητας και της
    αναπηρίας μέσα από θετική αλληλεπίδραση με άτομα με αναπηρία που λειτουργούν ως εμψυχωτές και θετικά πρότυπα προσπάθειας και επίτευξης στόχων στη ζωή
    • Εκτιμήσουν την αναπηρία στην ρεαλιστική της διάσταση (δυσκολία και όχι ανικανότητα)
    • Προβληματιστούν και να αποκτήσουν κριτική σκέψη σχετικά με κοινωνικά στερεότυπα που προβάλουν τη σωματική αρτιμέλεια σαν απαραίτητη προϋπόθεση ευτυχίας, επιτυχίας και προόδου στη ζωή
    • Γνωρίσουν απλούς καθημερινούς τρόπους διευκόλυνσης των ατόμων με αναπηρία στον κοινωνικό τους περίγυρο (τρόπους επικοινωνίας, σεβασμός κοινωνικών διευκολύνσεων και προσβασιμότητας για τα άτομα με αναπηρία)
    • Αναπτύξουν ενσυναίσθηση για τα άτομα με διαφορετικές ανάγκες και χαρακτηριστικά.

    Αυτό μπορεί να γίνει με απλούς και εφαρμόσιμους τρόπους και σε συνεργασία με αθλητικούς φορείς που ασχολούνται με τον Παραολυμπιακό αθλητισμό όπως για παράδειγμα την ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ. Δράσεις που θα μπορούσαν να γίνονται τα σχολεία σε συνεργασία με την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή προς αυτήν την κατεύθυνση είναι:

    • Παρουσίαση οπτικού υλικού σχετικού με Παραολυμπιακά αθλήματα με έμφαση σε Έλληνες αθλητές και αθλήτριες και τις αθλητικές τους επιτυχίες.
    • Αλληλεπιδραστική συζήτηση των μαθητών και εκπαιδευτικών με αθλητές/τριες με αναπηρία και στελέχη του Παραολυμπιακού
    Κινήματος σχετικά με αθλητικά αλλά και κοινωνικά θέματα που άπτονται της αναπηρίας και της αίσθησης της διαφορετικότητας στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
    • Βιωματική εκπαίδευση σχετικά με την αναπηρία και τη διαφορετικότητα μέσα από τη συμμετοχή των μαθητών σε παιγνιώδης εκπαιδευτικές δραστηριότητες.
    • Συνεργασία της Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής και του Υπουργείου Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων σε μαθητικές – σχολικές εκδηλώσεις (αθλητικούς αγώνες) με επιδείξεις Παραολυμπιακών αθλημάτων, συναντήσεις ομιλίες Παραολυμπιακών αθλητών, βιωματικές δράσεις κ.λ.π.

    Δραστηριότητες εμβάθυνσης και αξιολόγησης με επακόλουθες δράσεις όπως εκπόνηση διαθεματικών σχεδίων εργασίας (projects) με θέμα τη διαφορετικότητα. Η συνεργασία αυτή μπορεί να αφορά δράσεις όπως:
    • επισκέψεις των μαθητών σε αθλητικούς αγώνες για άτομα με αναπηρία,
    • διοργάνωση αθλητικής Παραολυμπιακής ημέρας στο σχολείο με την μορφή σχολικής εκδήλωσης,
    • παροχή σχετικού εκπαιδευτικού και αθλητικού υλικού από την Ελληνική Παραολυμπιακή Επιτροπή στους μαθητές που ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν σε ζητήματα διαφορετικότητας και αναπηρίας.

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ
    Σχεδιάζοντας το επόμενο βήμα που είναι η διοργάνωση «αθλητικών σχολικών αγώνων» για μαθητές με αναπηρία είναι σημαντικό να σχεδιάσουμε παράλληλα προσεκτικά και το πρώτο και ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ βήμα. ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΜΕ ΑΝΑΠΗΡΙΑ ΣΤΟ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟ ΜΑΘΗΜΑ ΦΥΣΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΑ ΓΕΝΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ! Αν επιτύχουμε την ενεργητική ένταξη των μαθητών με αναπηρία στις γενικές τάξεις Φυσικής Αγωγής τότε θα μπορέσουμε να πάμε αποτελεσματικά στο επόμενο βήμα που είναι οι αθλητικοί αγώνες για μαθητές με αναπηρία, οι οποίοι θα πρέπει να συνδιοργανώνονται μαζί με τους υπόλοιπους σχολικούς αθλητικούς αγώνες και όχι σε απομονωμένο – περιθωριοποιημένο (γκετοποιημένο) πλαίσιο «ειδικών αναπηρικών αγώνων», στα πρότυπα κοινών αγώνων που διοργανώνονται σε χώρες του εξωτερικού για μαθητές με και χωρίς αναπηρία όπως πλέον συμβαίνει και στο Ολυμπιακό και Παραολυμπιακό κίνημα. Με τον τρόπο αυτό θα μπορέσουμε να αναβαθμίσουμε αισθητά τη Φυσική Αγωγή στα σχολεία και να αναδείξουμε το σύγχρονο ρόλο της σαν εκπαιδευτικό εργαλείο για την διδασκαλία θετικών στάσεων ζωής και συμπεριφοράς, κοινωνικών δεξιοτήτων, αποδοχής της διαφορετικότητας, των Ελλήνων μαθητών/τριών.

    Ευχαριστούμε για την ευκαιρία να εκθέσουμε τις προτάσεις μας και προσβλέπουμε σε σχόλια και προτάσεις προς την ενίσχυση της ένταξης και βελτίωσης της συμμετοχής μαθητών/τριων με αναπηρία στη σχολική Φυσική Αγωγή.

    Βασίλης Καλύβας
    Καθηγητής Φυσικής Αγωγής
    Σάκης Κωστάρης,
    Παραολυμπιονίκης – Υπεύθυνος Επικοινωνίας Ελληνικής Παραολυμπιακής Επιτροπής

  • 12 Ιουλίου 2011, 16:30 | ΠΕΤΡΙΔΟΥ ΧΑΡΙΤΙΝΗ

    1.Γραφείο Φ.Α και Σχολικού Συμβούλου Ομοσπονδιών για υλοποιηση σεμιναρίων σε μη διαδεδομένα αθλήματα.
    2.Να οργανώνονται αγώνες σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο μεταξύ των δημοτικών σχολείων όλων των αθλημάτων που καλλιεργούνται τοπικά όπου ενεργό ρόλο στη διεξαγωγή και οργάνωση να έχουν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί των αντίστοιχων ειδικοτήτων των ΤΑΔ, ΕΤΑΔ, Προπονητές σωματείων. Με το τρόπο αυτό οι μαθητές θα γνωρίζουν τα αθλήματα που καλλιεργούνται και θα μπορούν να επιλέξουν το άθλημα που θέλουν να ασχοληθούν

    3.Για το μάθημα Φ.Α να υπάρξει ένα δίωρο έστω μια φορά το μήνα στο οποίο οι εκπαιδευτικοί θα μπορούσαν να επισκεφτούν το κοντινότερο γήπεδο στίβου, κολυμβητήριο, σκοπευτήριο, όπου θα γνωρίσουν αθλήματα που λόγο μη ύπαρξης εγκαταστάσεων στο σχολείο οι μαθητές δεν έχουν αυτή τη δυνατότητα. Δεν είναι δυνατόν τα ελληνόπουλα να μην γνωρίζουν κολύμβηση, αλλά αυτό σήμερα δεν είναι εφικτό, παρότι προτείνεται από το αναλυτικό πρόγραμμα μέσα σε μια ώρα. Να αξιοποιηθούν οι εγκαταστάσεις των σωματείων και γενικότερα οι εγκαταστάσεις των αθλημάτων που καλλιεργούνται τοπικά (κωπηλασία, τοξοβολία).
    4. Όπου υπάρχουν προπονητές που καλλιεργούν μη διαδεδομένα αθλήματα, σε συνεργασία με τους σχολικούς συμβούλους να οργανωθούν σεμινάρια επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών ώστε να μπορούν αυτοί στη συνέχεια να παρουσιάσουν στους μαθητές τους την βασική μορφή αυτών των αθλημάτων.
    5. Διοργάνωση αθλητικών ημερών στη φυση (συνεργασία με περιβαλλοντική)

  • 12 Ιουλίου 2011, 12:10 | ΓΙΑΝΝΗΣ Κ.

    1.3 ΩΡΕΣ ΦΥΣΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΒΑΘΜΙΔΕΣ
    2.ΔΡΑΣΕΙΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑ ΑΝΟΙΧΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ ΤΟΥ.
    3.ΠΡΟΤΖΕΚΤ ΜΕ ΟΜΑΔΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΣΤΟΧΟΥΣ ΨΥΧΟΚΙΝΗΤΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
    4.ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΥΛΙΚΟΤΕΧΝΙΚΕΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ.
    5.ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΘΛΗΣΗΣ ΣΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ,ΑΝΑΛΟΓΑ ΜΕ ΤΙΣ ΥΠΟΔΟΜΕΣ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΟΧΗΣ.
    6.ΣΥΝΕΧΗΣ ΕΠΙΜΟΡΦΩΣΗ ΤΩΝ ΓΥΜΝΑΣΤΩΝ
    7.ΣΤΟΧΟΣ Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΛΗΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΕΥΕΞΙΑ.
    8.ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΚΟΣΤΟΥΣ ΤΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ, Η ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΥΠΟ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΣΠΟΝΣΟΡΑ.

  • 11 Ιουλίου 2011, 23:47 | Παναγιωτης Σκλαβουνος

    Νους υγιής εν σώματι υγιεί!
    Το σκάκι είναι το άθλημα που γυμνάζει το μυαλό.
    Η εικόνα του σχολείου αν τα παιδιά μπορούν τα απογεύματα ή τα σαββατοκύριακα να συναναστραφούν στον ιδιο χώρο που περνούν τις μαθητικές τους ώρες, είναι αναμφίβολα ευχάριστη και το αποτέλεσμα θα είναι ακρως ενδιαφέρον αν τα σχολεία με οργανωμένο τρόπο δοθούν για πλήρη χρήση στις τοπικές κοινωνίες. Σε συνεργασία με τις δημοτικές αρχές,τους συλλόγους γονεων και κηδεμόνων και την πρωτοβουλία αθλητικών και σκακιστικών συλλόγων μπορούν να αναπτυχθούν δράσεις κυρίως αθλητικού αλλά και καλλιτεχνικού ή εκπαιδευτικού περιεχομένου .
    Το σκάκι έχει πολλά σχετικά πλεονεκτήματα σε μια τέτοια προοπτική.

    Ενταξη του σκακιου στα επίσημα καλλιεργουμενα αθλήματα σχολικου αθλητισμού ενδεχομένως να τονώσει, παράλληλα με την όποια δυνατότητα ένταξης στο πρωινό πρόγραμμα, την κινητικότητα που παρατηρείται εδώ και χρόνια από τους Συλλόγους Γονέων και Κηδεμόνων να οργανώνουν μαθήματα σκακιού με επαγγελματίες προπονητές σε ώρες εκτός του σχολικού ωραρίου.

  • 11 Ιουλίου 2011, 23:03 | Παναγιωτης Σκλαβουνος

    Εισήγηση / Πρόταση προς το Υπουργείο Παιδείας, Δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων, για να ενταχθεί το Σκάκι στο Σχολικό Αθλητισμό και στα Δημοτικά Σχολεία.

    Περιληπτική περιγραφή της πρότασης
    Το σκάκι είναι ένα παιχνίδι με εγνωσμένη πνευματική αξία ενώ παράλληλα είναι ιδιαίτερα δημοφιλές ανάμεσα σε μικρούς και μεγάλους. Πολλές εκπαιδευτικές έρευνες αναφορικά με τους παράγοντες επηρεασμού και τους ρυθμούς της γνωστικής ανάπτυξης των παιδιών έχουν αποδείξει ότι η επαφή τους με το σκάκι, ιδιαίτερα στην ευαίσθητη ηλικία των 5 έως 12 ετών προσφέρει αναρίθμητα μαθησιακά και κοινωνικά οφέλη.
    Υπό αυτό το πρίσμα, το σκάκι καταλαμβάνει έναν ιδιαίτερο, διττό ρόλο στους κόλπους της ελληνικής εκπαίδευσης. Από τη μία αποτελεί μια πολύ ευχάριστη ψυχαγωγική ασχολία, ενώ παράλληλα μπορεί να μεταμορφωθεί σε ένα μοναδικό εκπαιδευτικό εργαλείο, ικανό να καλύψει δημιουργικά τόσο κάποιες συγκεκριμένες διδακτικές ώρες του πρωινού (όπως οι ώρες της ευέλικτης ζώνης για παράδειγμα) ή ολοήμερου σχολικού προγράμματος όσο και τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών που προκύπτει από έκτακτες ανάγκες της καθημερινής σχολικής ζωής.
    Οι διαρκώς μεταβαλλόμενες εκπαιδευτικές ανάγκες και η πεποίθηση πως τα σύγχρονα εκπαιδευτικά συστήματα οφείλουν να γίνουν ελκυστικότερα και πιο προσαρμοσμένα στα ενδιαφέροντα των μαθητών καθιστούν επιτακτική την εντατικοποίηση των προσπαθειών να ενταχθούν στην καθημερινή σχολική ζωή, διδακτικά αντικείμενα και δραστηριότητες με μαθησιακό αλλά και παιγνιώδη προσανατολισμό, όπως για παράδειγμα το σκάκι. Στην κατεύθυνση αυτή μπορούν να βοηθήσουν σημαντικά οι αναρίθμητες δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία στους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά.
    Επιπρόσθετα, οι λειτουργοί της σύγχρονης εκπαίδευσης, σε όλα τα επίπεδα, αντιμετωπίζουν, ολοένα και περισσότερο, την πρόκληση να αναπτύξουν μαθητικές κοινότητες συνεργασίας και αλληλεπίδρασης και να αξιοποιήσουν τις δυνατότητες που παρέχουν σε κοινωνικό, γνωστικό και πολιτιστικό επίπεδο. Η πρόταση εισαγωγής του σκακιού στα σχολεία αποτελεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση ανάπτυξης και υλοποίησης ενός εκπαιδευτικού project, βασισμένη στις σύγχρονες θεωρίες της εκπαίδευσης αλλά και στην καθημερινή εμπειρία και πρακτική.  
    Εισαγωγή
    Όταν βλέπει κάποιος δυο παιδιά να παίζουν σκάκι, νιώθει μονομιάς μια ευθυμία και έναν θαυμασμό που απορρέουν από την πνευματικότητα και τη γαλήνια δύναμη που κατέχει από τη γέννησή του το συγκεκριμένο παιχνίδι.
    Πολλοί συνδυάζουν το σκάκι με την υψηλή νοημοσύνη και θεωρούν ότι απαιτούνται ιδιαίτερες πνευματικές αρετές για να καταφέρει ένα παιδί να παίξει σκάκι με αξιώσεις.
    Στην πραγματικότητα, το σκάκι δεν είναι τίποτε περισσότερο ή λιγότερο από ένα παιχνίδι, μια ευκαιρία δηλαδή που έχουν τα παιδιά να γιορτάσουν τα χαρακτηριστικά και τις αρετές της παιδικότητάς τους.
    Ασφαλώς υπάρχει και η άλλη διάσταση που είναι εξίσου σημαντική και που έχει να κάνει με την επαγγελματική υφή του σκακιού. Όπως όλα τα είδη του σχολικού αθλητισμού – γιατί το σκάκι ασφαλώς και αποτελεί κομμάτι του σχολικού αθλητισμού – έτσι και το σκάκι μπορεί να διακριθεί σε ερασιτεχνικό και επαγγελματικό, ανάλογα με το πώς το βλέπει το κάθε παιδί και πόσο χρόνο αφιερώνει για την προπόνηση/ βελτίωσή του. Ότι συμβαίνει, δηλαδή, σε όλα τα αθλήματα με τα οποία μπορεί να ασχοληθεί ένα παιδί στη διάρκεια της σχολικής του ζωής. Είναι λογικό να σημειώνει καλύτερες επιδόσεις στην κολύμβηση, για παράδειγμα, ένα παιδί που αθλείται και προπονείται σε μια επαγγελματική ομάδα, κανείς όμως δεν μπορεί να παραβλέψει και να αρνηθεί τα οφέλη και την αξία της ερασιτεχνικής κολύμβησης για την υγεία και τη σωματική διάπλαση.
    Υπό αυτό το πρίσμα πρέπει να διαχωριστεί η επαγγελματική από τη μη επαγγελματική ενασχόληση με το σκάκι προκειμένου να συγκεκριμενοποιηθεί η σχέση και ο ρόλος του σκακιού στην καθημερινότητα των παιδιών και να επιχειρηθεί μια σύνδεση του παιχνιδιού με την σχολική ζωή. Στα πλαίσια της σχολικής ζωής, το σκάκι μπορεί να ενταχθεί ως μια εναλλακτική, δημιουργική δραστηριότητα, που θα αξιοποιεί το διαθεματικό της χαρακτήρα και θα συμπαρασύρει τα παιδιά σε μια τροχιά μάθησης, εξωτερίκευσης και ψυχαγωγίας.
     
    Παιδαγωγικός ρόλος του σκακιού

    Η παιδαγωγική αξία του σκακιού έχει επισημανθεί από σκακιστές και παιδαγωγούς σε όλο τον πλανήτη. Η ενασχόληση των παιδιών με το σκάκι και τα αποτελέσματά της σε γνωστικό επίπεδο έχουν αποτελέσει αντικείμενο ερευνών και μελετών σε εκπαιδευτικά συστήματα αρκετών κρατών. Τα αποτελέσματα αυτά σε συνδυασμό με τον απολογισμό και την αξιολόγηση της ένταξης του σκακιού στα σχολεία από τους εκπαιδευτικούς, τους γονείς και κυρίως τα ίδια τα παιδιά, ενθαρρύνουν την πεποίθηση πως το σκάκι πρέπει να μπει στα σχολεία και τη βούληση να βρεθεί ο καταλληλότερος τρόπος για κάθε εκπαιδευτικό σύστημα.
    Στα πλαίσια της σύνδεσης του παιχνιδιού με τη σχολική ζωή, διακρίνονται δύο βασικοί άξονες του παιδαγωγικού του ρόλου, ο γνωστικός/μαθησιακός και ο κοινωνικός ρόλος.
    1. Γνωστικός/μαθησιακός ρόλος του σκακιού.

     Ενίσχυση της συγκέντρωσης και της παρατηρητικότητας των παιδιών
     Λήψη της σωστής απόφασης και άμεση σύνδεση απόφασης – συνεπειών
     Ενίσχυση της μνήμης και της δυνατότητας ανάκλησης και αξιοποίησης κανόνων
     Ανάπτυξη λογικής/αφαιρετικής σκέψης
     Οικοδόμηση της γνώσης βήμα-βήμα, απόρριψη της άκριτης αποδοχής “έτοιμων προτύπων”
     Ανάπτυξη δεξιοτήτων στρατηγικής, σχεδιασμού και επίλυσης προβλημάτων
     Εμπλουτισμός λεξιλογίου, επαφή και εκμάθηση εξειδικευμένης ορολογίας, βελτίωση έκφρασης
     Τόνωση σε συγκεκριμένους τομείς της μαθηματικής σκέψης όπως η γεωμετρία, τα μοτίβα, οι συντεταγμένες και η σύγκριση μονάδων

    2. Κοινωνικός ρόλος του σκακιού

     Συμμετοχή και των δύο φύλων
     Δυνατότητα ενασχόλησης των παιδιών όλων των τάξεων και όλων των βαθμίδων (από το νηπιαγωγείο έως το λύκειο)
     Συναναστροφή και αλληλεπίδραση των παιδιών σε ένα περιβάλλον πλούσιο σε γνωστικά ερεθίσματα σε αντιπαράθεση με την αποξένωση και την εξάρτηση από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια
     Δυνατότητα ανάδειξης και ανάθεση ρόλων σε μαθητές με χαμηλή αυτοεκτίμηση, μαθησιακές δυσκολίες ή προβλήματα ένταξης
     Σύνδεση της σχολικής μονάδας με την οικογένεια και την κοινωνία
     Τόνωση της δημιουργικότητας και της καλλιτεχνικής έκφρασης μέσα από την εικαστική και θεατρική προσέγγιση του παιχνιδιού

    Οργανόγραμμα εισαγωγής και διδασκαλίας του σκακιού στο δημοτικό σχολείο
    Η εισαγωγή του σκακιού στη σχολική ζωή αφορά σε μια πρώτη, πιλοτική φάση τα σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης. Μακροπρόθεσμα, το σκάκι μπορεί να αποτελέσει μέρος του αναλυτικού προγράμματος και των δύο βαθμίδων στη λογική, μάλιστα, της συνέχειας και της αξιοποίησης της προηγούμενης γνώσης καθώς και της σύνδεσης των διαφορετικών διδακτικών προσανατολισμών, στο δημοτικό, το γυμνάσιο και το λύκειο.

    1. Σε ποια ώρα του διδακτικού ωραρίου του δημοτικού σχολείου μπορεί να ενταχθεί το σκάκι;
    Το σκάκι δεν είναι και ασφαλώς δεν πρέπει να θεωρηθεί από τα παιδιά ως ένα επιπλέον συμβατικό διδακτικό αντικείμενο, ενταγμένο στη λογική της υποχρεωτικής παρακολούθησης και του τρίπτυχου διδασκαλία – μελέτη – αξιολόγηση. Η ενασχόληση των παιδιών με το παιχνίδι πρέπει να είναι εκούσια και να βασίζεται στην ποικιλία των διδακτικών πρακτικών και τη διαρκή δημιουργία κινήτρων.
    Μια καλή ώρα για την εφαρμογή ενός project εκμάθησης και προπόνησης σκακιού είναι η ώρα της ευέλικτης ζώνης του πρωινού προγράμματος στο δημοτικό σχολείο.
    Η ευέλικτη ζώνη ή ζώνη δημιουργικών δραστηριοτήτων, όπως αλλιώς ονομάζεται, αφορά κάποιες ώρες στο αναλυτικό πρόγραμμα των νηπιαγωγείων και των δημοτικών σχολείων, στις οποίες δεν υπάρχει αυστηρή, προκαθορισμένη δομή ως προς το περιεχόμενο και τη μεθοδολογία διδασκαλίας, αντίθετα, παρέχεται πλήρης ελευθερία στον/στην εκπαιδευτικό να υιοθετήσει πρωτοβουλίες και να φέρει τα παιδιά σε επαφή με καινοτόμες δράσεις και πρωτότυπα προγράμματα. Ο ευρύτερος παιδαγωγικός σκοπός των προγραμμάτων που μπορούν να ενταχθούν στην ευέλικτη ζώνη είναι να προωθηθούν η ομαδοσυνεργατική διδασκαλία και μάθηση και η διαθεματική προσέγγιση της γνώσης, με έμφαση στην καθοδηγούμενη διερεύνηση και ανάπτυξη της κριτικής σκέψης.
    Εναλλακτικά, το project του σκακιού μπορεί να ενταχθεί στο ολοήμερο πρόγραμμα του δημοτικού σχολείου είτε σε μία από τις ώρες που προορίζονται για τη φυσική αγωγή είτε ως αυτόνομη, αυτούσια διδακτική ώρα, εφόσον θεωρηθεί ως δραστηριότητα των δράσεων “πολιτισμού“ ώστε να συμβαδίζει με τους γενικότερους σκοπούς και την ευρύτερη παιδαγωγική φιλοσοφία του εκπαιδευτικού μας συστήματος.
    Και στις δύο παραπάνω περιπτώσεις απαιτείται σαφής οριοθέτηση και σχετική ρύθμιση από το Υπουργείο Παιδείας προκειμένου να διασφαλιστεί ο επίσημος χαρακτήρας και η μακροπρόθεσμη στοχοθεσία του project.
    Στη δεδομένη χρονική συγκυρία, η φιλοσοφία του “Νέου Σχολείου”, που προωθείται από το Υπουργείο Παιδείας, όπως αυτή παρουσιάζεται επίσημα στην ιστοσελίδα http://www.ypepth.gr προωθεί την καινοτομία, τις εναλλακτικές εκπαιδευτικές δραστηριότητες και τα νέα διδακτικά αντικείμενα που είναι ικανά να εγείρουν την κριτική σκέψη των παιδιών και τη μεθοδευμένη-οργανωμένη οικοδόμηση της γνώσης. Για τους γνώστες της σκακιστικής αλλά και της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, οι παραπάνω περιγραφές φωτογραφίζουν το παιχνίδι του σκακιού.
    Η εύρεση συνεπώς του κατάλληλου νομοθετικού πλαισίου σύμφωνα με το οποίο θα μπορούσε να ενταχθεί το σκάκι στο αναλυτικό πρόγραμμα του δημοτικού σχολείου, είναι από τη μία πλευρά μια πολύ σοβαρή υπόθεση, από την άλλη ωστόσο μια μοναδική ευκαιρία και υποχρέωση παράλληλα να αξιοποιηθεί έμπρακτα το πολύτιμο αυτό εκπαιδευτικό εργαλείο.
    Παράλληλα, το σκάκι πρέπει να ενταχθεί και επισήμως στο σχολικό αθλητισμό και να λάβει τη θέση και την προβολή που του αρμόζει αναφορικά με τη διοργάνωση του ατομικού και του ομαδικού πρωταθλήματος από την Ε.Σ.Ο. Μάλιστα ο στόχος αυτός οφείλει να είναι βασικός και κύριος στόχος, ο οποίος σε συμφωνία με το Υπουργείο Παιδείας, δια Βίου Μάθησης και Θρησκευμάτων πρέπει να επιτευχθεί μέσα στο 2011.

    2. Ποιος θα διδάξει το σκάκι στα σχολεία;
    Η ερώτηση αυτή αντανακλά κατά γενική ομολογία τους περισσότερους προβληματισμούς των ανθρώπων που συζήτησαν στο παρελθόν ή συζητούν ακόμα την προοπτική να ενταχθεί το σκάκι στα σχολεία ως μέρος του αναλυτικού προγράμματος.
    Για το ζήτημα αυτό έχει ενδιαφέρον να κάνουμε μια περιληπτική αναδρομή των προσπαθειών που έχουν γίνει ως τώρα να διδαχθεί το σκάκι στα σχολεία.

    Ιστορική αναδρομή
    Α. Δημόσια εκπαίδευση
    Η πλειοψηφία των προσπαθειών αυτών αφορά την πρωτοβουλία που αναλαμβάνει ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων κάποιου σχολείου ώστε να αναπτυχθούν στο χώρο του σχολείου, εκτός διδακτικού ωραρίου, αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες. Η μέρα που συνήθως επιλέγεται για τις δραστηριότητες αυτές είναι το Σάββατο και η συμμετοχή για τα παιδιά είναι ασφαλώς προαιρετική και με την καταβολή, όταν δεν καλύπτεται το κόστος αποκλειστικά από το Σύλλογο, ενός ελάχιστου χρηματικού ποσού. Στις περιπτώσεις αυτές την προπόνηση των παιδιών αναλαμβάνει προπονητής σκακιού, μέλος κάποιου τοπικού σκακιστικού συλλόγου. Τα παιδιά χωρίζονται σε τμήματα ανάλογα με την ηλικία και τη δυναμικότητά τους.
    Σε άλλες περιπτώσεις, η πρωτοβουλία αναλαμβάνεται από το διδακτικό προσωπικό του σχολείου. Ο διευθυντής ή κάποιος/α εκπαιδευτικός προτείνει και οργανώνει την ένταξη του σκακιού ως σχολική δραστηριότητα. Την σκακιστική προπόνηση για όλες τις τάξεις αναλαμβάνει ένας εκπαιδευτικός που γνωρίζει καλά το παιχνίδι ή κάποιος γονέας, μέλος κάποιου τοπικού σκακιστικού συλλόγου. Οι ώρες και οι ημέρες προπόνησης, η συχνότητα αλλά και η σύσταση των τμημάτων ποικίλουν καθώς ο χαρακτήρας της συγκεκριμένης απόπειρας είναι λιγότερο οριοθετημένος και επαφίεται στη διάθεση και τις δυνατότητες του εκπαιδευτικού-οργανωτή.
    Μια άλλη ενδιαφέρουσα περίπτωση εμφάνισης του σκακιού ως σχολική δραστηριότητα είναι η ένταξη του παιχνιδιού σε κάποιο κρατικό ή ευρωπαϊκό πρόγραμμα πολιτιστικής επιμόρφωσης, όπως το πρόγραμμα ‘ΜΕΛΙΝΑ’ (Πιλοτικό πρόγραμμα του Υ.Π.Ε.Π.Θ. που εφαρμόζεται από το 1995, με στόχο την κατάκτηση της γνώσης από τους μαθητές με
    άμεσο τρόπο. Ξεκίνησε από την Α’ Δημοτικού και κάθε χρόνο επεκτεινόταν σε ανώτερη τάξη. Η ευελιξία του προγράμματος επέτρεψε στο σκάκι να εισέλθει πειραματικά σε σχολεία της Καλλικράτειας). Σε αυτή την περίπτωση μια ομάδα προπονητών σκακιού αναλαμβάνει σε επίπεδο δήμου ή περιφέρειας να διδάξει το σκάκι στα σχολεία που το έχουν εφαρμόσει. Τα οικονομικά και οργανωτικά στοιχεία, καθώς και η πορεία του προγράμματος ρυθμίζονται και αξιολογούνται σε κεντρικό επίπεδο από τον φορέα ή το γραφείο που έχει αναλάβει το γενικότερο πρόσταγμα του Προγράμματος.

    Τέλος, αναγνωρίζεται ως απόπειρα ένταξης του σκακιού στα σχολεία, και μάλιστα με ιδιαίτερη παιδαγωγική αξία, η πρωτοβουλία παιδιών που αγωνίζονται σε σκακιστικούς συλλόγους να οργανώσουν μια ομάδα σκακιού στο σχολείο τους προκειμένου να λάβουν μέρος στο Πανελλήνιο ομαδικό πρωτάθλημα που διοργανώνεται σε ετήσια βάση από την Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία (Ε.Σ.Ο.). Η προπόνηση αναλαμβάνεται από τα ίδια τα παιδιά και η διάρκεια της περιόδου που ασχολούνται τα παιδιά του συγκεκριμένου σχολείου με το σκάκι εξαρτάται αφενός από τον ηγετικό ρόλο των μαθητών που έχουν αναλάβει οργανωτικό ρόλο, αφετέρου από την υποστήριξη και την ενθάρρυνση του διδακτικού προσωπικού.

    Β. Ιδιωτική εκπαίδευση
    Στην ιδιωτική εκπαίδευση, το σκάκι τυγχάνει έως τώρα μεγαλύτερης αναγνώρισης και αποδοχής. Σε πάρα πολλές περιπτώσεις ιδιωτικών σχολείων, το σκάκι αποτελεί αυτόνομο διδακτικό αντικείμενο, ενταγμένο στα επιμορφωτικά, απογευματινά συνήθως, προγράμματα επιλογής, με εβδομαδιαία συχνότητα και ηλικιακή κατανομή ως προς τη σύσταση των τμημάτων. Την προπόνηση των παιδιών αναλαμβάνει προπονητής σκακιού.

    Οι παραπάνω περιπτώσεις εμφάνισης – ένταξης του σκακιού στη σχολική πραγματικότητα, με τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματα που μπορεί να έχει η καθεμία, αξιολογούνται στο σύνολό τους ως θετικές και ευτυχείς συγκυρίες για τα παιδιά και τις σχολικές μονάδες που αφορούν. Τα ερεθίσματα που λαμβάνουν τα παιδιά στη διάρκεια της σχολικής τους ζωής, ιδιαίτερα στην ηλικία των 5 έως 12 ετών είναι καθοριστικά καθώς διαδραματίζουν καίριο ρόλο στη διαμόρφωση των ενδιαφερόντων και της ιδιοσυγκρασίας τους.

    Τα τελευταία 20 χρόνια, η Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία διοργανώνει ετησιους Σχολικούς Σκακιστικούς Αγώνες σε πανελλήνιο επίπεδο, στους οποίους λαμβάνουν μέρος (από τις προκριματικές φάσεις οι οποίες διοργανώνονται σχεδόν σε κάθε Ελληνική περιφέρεια, με τη βοήθεια των Σκακιστικών Ενώσεων, έως την τελική φάση) σχεδόν 11.000 μαθητές, σε ατομικά και ομαδικά πρωταθλήματα. Επίσης έχουν διοργανωθεί στην Ελλάδα, Παγκόσμια Σχολικά Πρωταθλήματα με εξαιρετική επιτυχία. Σε κάθε περίπτωση υπάρχει έτοιμη η υποδομή για τους αγώνες αυτούς και το μόνο που απαιτείται είναι η Νομοθετική Ρύθμιση (Ψήφιση του σχετικού Νόμου) για να ενταχθεί το Σκάκι στο Σχολικό Αθλητισμό, ανέξοδα για το Υπουργείο.
    Έως σήμερα, έχουν γίνει πολλές προσπάθειες από πολλούς σκακιστικούς φορείς (και βέβαια από την από την Ε.Σ.Ο.) προς το Υπουργείο, με στόχο την ένταξη για το Σκάκι στο Σχολικό Αθλητισμό και τη διδασκαλία του στα σχολεία.
    Ενδεικτικά αναφέρονται :
    1. Υπόμνημα προς τους Διευθυντές των σχολείων για την καλλιέργεια του σκακιού από τους Υπουργούς παιδείας κ.
    Βαρβιτσιώτης (1979-Ν.Δ.) και κ. Μώραλης (1984-ΠΑΣΟΚ)
    2. 1987-88 – Δύο εκπαιδευτικοί (Β. Κιούρτης & Μ. Λοίζου) αποσπάστηκαν από το ΥΠΕΠΘ στην Ε.Σ.Ο. και ιδρύθηκε η πρώτη Επιτροπή Σχολικού Σκακιού.
    3. Νοέμβριος 1997 – Κατάθεση πρότασης με τον τίτλο «Σκάκι στα σχολεία» στα πλαίσια του Ε.Π.Ε.Α.Ε.Κ. προς το
    ΥΠ.Ε.Π.Θ. που δυστυχώς απορρίφθηκε.
    4. Ιούνιος 1997 & 1998 – 2001, – Κατάθεση και παρουσίαση τριετούς (97) και ετήσιου (98 – 01) απολογισμού με
    ανάλογες προτάσεις στη Πανελλήνια απολογιστική συνδιάσκεψη εκπαιδευτικών του προγράμματος «ΜΕΛΙΝΑ»
    5. Μάρτιος 1999 – Επαφή με τον συντονιστή του «ΜΕΛΙΝΑ»
    6. Ιούνιος 1999 – Κατάθεση πρότασης στη βουλή των εφήβων
    7. Σεπτέμβριος 1999 – Αίτημα, επαφή με ΥΠΕΠΘ-Ολοήμερα
    8. Νοέμβριος 1999 – Προσπάθεια καταγραφής των σχολείων των οποίων οι αίθουσες χρησιμοποιούνται για την εκμάθηση σκακιού, ανεξάρτητα ωραρίου.
    9. Φεβρουάριος 2000 – Προσέγγιση ξένων ομοσπονδιών στα πλαίσια του κοινοτικού προγράμματος «ΕΥΡΑΘΛΟΝ»
    10. Ιούνιος 2000 – Κατάθεση πρότασης σε ολομέλεια των εκπαιδευτικών του Νομού Χαλκιδικής: «Πως το σκάκι
    μπορεί να βοηθήσει μαθητές α) παλιννοστούντες, β) αλλοδαπούς και γ) με μαθησιακές δυσκολίες»
    11. Απρίλιος 2002 – Κατάθεση πρότασης για ένταξη στα προαιρετικά μαθήματα της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης
    12. 2003 έως σήμερα -Συνεχείς προσπάθειες μέσα και από τις Σκακιστικές Ενώσεις, με ψηφίσματα, προτάσεις και επικοινωνία με το Υπουργείο Παιδείας, για την ένταξη για το Σκάκι στο Σχολικό Αθλητισμό και τη διδασκαλία του στα σχολεία.

    Σύγχρονη πραγματικότητα

    Μια ακόμη παράμετρος της σύγχρονης κοινωνίας αποτελεί η έξαρση της τεχνολογίας, η ψηφιοποίηση των γνώσεων και των πληροφοριών και οι διαρκώς μεταβαλλόμενες κοινωνικές και εκπαιδευτικές ανάγκες έχουν καταστήσει επιτακτική την αναπροσαρμογή των στρατηγικών προγραμματισμού και εφαρμογής προγραμμάτων. Η γενικότερη φιλοσοφία με την οποία ρυθμίζονται οι εκπαιδευτικές αλλαγές είναι πια ανάγκη να εκσυγχρονιστεί ώστε να εναρμονιστεί με τα δεδομένα της εποχής αλλά και τα “θέλω” του σύγχρονου μαθητή.
    Έτσι, στην περίπτωση διδακτικών αντικειμένων και προγραμμάτων όπως το σκάκι, που αφενός έχει έντονο γνωσιακό και μαθησιακό χαρακτήρα αλλά χωρίς την πίεση της κάλυψης συγκεκριμένης ύλης και αφετέρου λειτουργεί συμπληρωματικά και ψυχαγωγικά ως παιχνίδι, ο τρόπος διδασκαλίας μπορεί να είναι ψηφιακός.

    Τι περιλαμβάνει η ψηφιακή διδασκαλία του σκακιού;
    Η διδασκαλία του σκακιού με χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών και άλλων ψηφιακών μέσων, μπορεί να περιλαμβάνει τα εξής:
    • Δημιουργία μιας βάσης δεδομένων με βιντεοσκοπημένες διδασκαλίες (tutorials) των βασικών κανόνων και τεχνικών του σκακιού, χωρισμένων σε ενότητες ανάλογα με την ηλικία και το επίπεδο εκμάθησης. Τα tutorials αυτά μπορούν επιπρόσθετα να περιλαμβάνουν ασκήσεις, γρίφους, δοκιμασίες ή παραδείγματα εικαστικής προσέγγισης του παιχνιδιού. Η βάση αυτή μπορεί να συμπληρώνεται διαρκώς με νέεα βίντεο και σχετικές δουλειές των ίδιων των μαθητών.
    • Διδασκαλίες και παιχνίδι σε “πραγματικό χρόνο”. Με την τεχνική της τηλεδιάσκεψης, οι σχολικές μονάδες που θα εντάξουν το project του σκακιού μπορούν να αλληλεπιδράσουν σε ζωντανή σύνδεση, τόσο με εξειδικευμένους και έμπειρους προπονητές και παίκτες όσο και με άλλες σχολικές μονάδες που θα έχουν την ίδια δυνατότητα χρήσης των νέων τεχνολογιών.
    • Αξιοποίηση των υπαρχόντων σκακιστικών λογισμικών. Τα λογισμικά αυτά, περιέχουν συγκεντρωτικά όλες τις ενότητες της σκακιστικής προπόνησης παρουσιάζοντας, παράλληλα, το παιχνίδι με ιδιαίτερα ελκυστικό τρόπο, καθώς αξιοποιούν τις άπειρες δυνατότητες των γραφικών και των ψηφιακών εφέ.
    • Προπόνηση στο εργαστήρι ηλεκτρονικών υπολογιστών του σχολείου. Με την εγκατάσταση του κατάλληλου προγράμματος και την επίβλεψη από κάποιον εκπαιδευτικό , τα παιδιά θα μπορούν από μόνα τους να παίξουν σκάκι.

    Ποια είναι τα οφέλη από την ψηφιακή διδασκαλία του σκακιού στα σχολεία;
    • Αξιοποίηση των εργαστηρίων ηλεκτρονικών υπολογιστών.
    • Επαφή των παιδιών με τις Νέες Τεχνολογίες μέσω ενός διδακτικού αντικειμένου διασκεδαστικού και με πολλά οφέλη. Αξιοποίηση των ιδιαίτερων κλίσεων ορισμένων από αυτά με τις τεχνολογίες.
    • Δραστηριοποίηση και συμμετοχή του διδακτικού προσωπικού των σχολικών μονάδων στη διαδικασία αξιοποίησης των Νέων Τεχνολογιών.
    • Δημιουργία ψηφιακών σχολικών κοινοτήτων, χωρίς σύνορα και γεωγραφικούς περιορισμούς.
    • Εύκολη και γρήγορη μεταφορά και ανταλλαγή των γνώσεων και των πληροφοριών.
    • Εξοικονόμηση χρόνου και χρημάτων
    • Καινοτομία και πρωτοτυπία σε ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο

    3. Σχολικοί αγώνες και εναλλακτικές/ καινοτόμες δράσεις για τις σχολικές μονάδες

    Οι σχολικοί αγώνες σκακιού διακρίνονται σε ατομικούς και ομαδικούς. Πάρα πολλά χρόνια διοργανώνονται με μεγάλη επιτυχία από την Ε.Σ.Ο. σε συνεργασία με τις ενώσεις σκακιστικών σωματίων όλης της χώρας. Είναι χαρακτηριστικό πως παρά τη μικρή προβολή των αγώνων από τα Μ.Μ.Ε. χιλιάδες μαθητών (όπως αναφέρεται και σε προηγούμενη παράγραφο), από όλη την Ελλάδα, συμμετέχουν στις προκριματικές και την τελική φάση.
    Οι Πανελλήνιοι σχολικοί σκακιστικοί αγώνες αφορούν και εμπλέκουν μαθητές και σχολεία από όλους τους νομούς και τις περιφέρειες της Ελλάδας γεγονός που εντείνει τη σημασία και το κύρος τους.
    Εντάσσοντας ευρέως και οργανωμένα το σκάκι στη σχολική ζωή, είναι δεδομένο ότι θα αυξηθεί αριθμητικά και ουσιαστικά το ενδιαφέρον των παιδιών για τους ομαδικούς και ατομικούς σκακιστικούς αγώνες.

    Αυτό το δεδομένο προκαλεί τις εξής σκέψεις:

    Α. Η αγωνιστική συνύπαρξη τόσων πολλών παιδιών/σχολικών ομάδων υπό την ομπρέλα ενός πνευματικού και παιδαγωγικού παιχνιδιού με τόσες μαθησιακές δυνατότητες αποτελεί τεράστια εκπαιδευτική ευκαιρία για τη μελέτη, οργάνωση και ανάπτυξη νέων διδακτικών μεθόδων. Ένας τέτοιος τομέας, για παράδειγμα, είναι η άρρητη σχέση του σκακιού με τα μαθηματικά και η δυνατότητα ανάπτυξης διδακτικών μεθόδων βασισμένων στο ίδιο το παιχνίδι. Οι γνώσεις και οι εμπειρίες που θα αποκομιστούν από τέτοιου είδους συγκυρίες, μπορούν ασφαλώς να αξιοποιηθούν συνεργατικά και διαθεματικά από τη σχολική κοινότητα σε όλη τη διάρκεια του σχολικού έτους.

    Β. Το σκάκι αποτελεί, επιπρόσθετα, ένα εύφορο πεδίο συνεύρεσης παιδιών και γονέων από όλη την Ελλάδα. Σε πολιτιστικό, καλλιτεχνικό και λαογραφικό ,από τη μία επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο διοργάνωσης ομιλιών και σχολών γονέων, από την άλλη, οι ημέρες διεξαγωγής των αγώνων μπορούν να μετατραπούν, υπό την κατάλληλη οργάνωση, σε πολιτισμικές συναντήσεις αλληλεπίδρασης και συνεργασίας.

    Γ. Οι σκακιστικοί αγώνες, πρέπει να εκπληρώνουν, ασφαλώς και τον αγωνιστικό-διαγωνιστικό τους χαρακτήρα. Τα παιδιά δίνουν πολύ μεγάλη σημασία και αξία στη διάκριση, γεγονός που πρέπει να προσεχθεί αλλά και να αξιοποιηθεί προς όφελός τους με τη δημιουργία παιδαγωγικών κινήτρων και κατάλληλων επιβραβεύσεων. Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει να αξιοποιηθεί η εμπειρία και η υψηλή τεχνογνωσία της Ε.Σ.Ο. ούτως ώστε να διασφαλιστούν η εγκυρότητα και η επιτυχία των αγώνων αλλά και η σύνδεση του μαθητικού με το αγωνιστικό σκάκι.

    4. Τελική Πρόταση – Προτεινόμενες ενέργειες

    Α. Σύσταση διεπιστημονικής επιτροπής υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας και της Ελληνικής Σκακιστικής Ομοσπονδίας, με επίσημο, θεσμικό χαρακτήρα, η οποία θα εξασφαλίσει την αγαστή συνεργασία των δύο φορέων και θα μεριμνήσει για την άμεση υλοποίηση του project της εισαγωγής του σκακιού στα σχολεία σε νομοθετικό και πρακτικό επίπεδο.
    Β. Νομοθετική ρύθμιση, για να ενταχθεί το Σκάκι, στο Σχολικό Αθλητισμό.
    Γ. Καταγραφή δασκάλων, οι οποίοι έχουν κατά το παρελθόν διδάξει σκάκι σε σχολεία, καταγραφή δασκάλων οι οποίοι γνωρίζουν σκάκι και θα μπορούσαν άμεσα να το διδάξουν στους μαθητές.
    Δ. Επιλογή των σχολικών μονάδων στις οποίες θα μπορούσε να εφαρμοστεί το πρόγραμμα του σκακιού σε μια αρχική, πιλοτική φάση. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η εισαγωγή του σκακιού στα σχολεία αφορά αρχικά την πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Αυτό στηρίζεται επιστημονικά στις βασικότερες θεωρίες της ψυχολογίας σύμφωνα με τις οποίες τα παιδιά ηλικίας 5 έως 9 ετών είναι περισσότερο δεκτικά στη διδασκαλία και στην απορρόφηση της νέας γνώσης.
    Ε. Σαφές χρονοδιάγραμμα ενεργειών για το επόμενο σχολικό έτος και οριοθέτηση των προσδοκώμενων στόχων κάθε ενέργειας.
    ΣΤ. Ένταξη του project εισαγωγής του σκακιού στην ελληνική πρωτοβάθμια εκπαίδευση στα ευρωπαϊκά προγράμματα καινοτομίας και δημιουργικής μάθησης. Ανάληψη συγκεκριμένων πρωτοβουλιών για διακρατικές συνεργασίες και πολιτιστικές συνευρέσεις με σημείο αναφοράς και σύνδεσης το σχολικό σκάκι.

  • 11 Ιουλίου 2011, 20:53 | Νικοδέλης Θωμάς

    Καινοτομία στην εκπαίδευση και ευελιξία στη συνεργασία μεταξύ των φορέων μπορεί να επιτευχθεί με την ανάληψη δράσεων οι οποίες έχουν μεγάλη αποδοχή από τη τοπική κοινωνία και τις σχολικές κοινότητες. Ο θεσμός της Αριστείας –Καινοτομίας αναδεικνύει τέτοιες πρωτοβουλίες.
    Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υλοποίηση του μαθήματος της κολύμβησης στα δημοτικά της Κατερίνης, που ξεκίνησε το σχολικό έτος 2008 –09 με την συμμετοχή 2 σχολικών μονάδων και επεκτάθηκε σχεδόν σε όλα τα σχολεία του Δήμου Κατερίνης τη φετινή σχολική χρονιά.
    Πρόκειται για ένα πρόγραμμα όπου τα παιδιά της Γ’ & Δ’ Δημοτικού έχουν ως αποκλειστικό διδακτικό αντικείμενο της Φυσικής Αγωγής την κολύμβηση για ένα τρίμηνο κάθε χρόνο.
    Με βάση την αποτίμηση του προγράμματος που λειτουργεί εδώ και 3 χρόνια στην Κατερίνη, με τη συμμετοχή σχεδόν χιλίων μαθητών, προτείνουμε την υλοποίηση του, όπως παρουσιάστηκε στο θεσμό Αριστείας και Καινοτομίας 2011 σε Πανελλαδική κλίμακα.
    Για την υλοποίηση του προγράμματος Πανελλαδικά χρειάζονται 150 εκπαιδευτικοί Φυσικής Αγωγής (κατά προτίμηση ειδικότητας κολύμβησης) οι οποίοι με ταχύρρυθμα εκπαιδευτικά σεμινάρια θα εκπαιδευτούν και θα πιστοποιηθούν για τη διδασκαλία του προγράμματος.
    Ο σχεδιασμός του προγράμματος εκφράζει τις επιδιώξεις του αναλυτικού προγράμματος για το Δημοτικό Σχολείο και είναι εναρμονισμένος με τις σύγχρονες αντιλήψεις και μεθόδους διδασκαλίας. Στόχος δεν είναι η εκμάθηση αγωνιστικών κολυμβητικών τεχνικών, όπως συνήθως συμβαίνει σε αρκετά αντικείμενα της Φυσικής Αγωγής. Στόχος είναι η απόκτηση κολυμβητικής παιδείας, με την έννοια της βιωματικής γνώσης των βασικών κανόνων ασφάλειας και υγιεινής, του χειρισμού έκτακτων καταστάσεων, της ανάπτυξης συνεργασίας, πρωτοβουλιών και αυτοπεποίθησης μέσα στο νερό, της κατάκτησης των βασικών κολυμβητικών δεξιοτήτων, του παιχνιδιού και της κοινωνικότητας, ώστε να ολοκληρωθεί η προσωπικότητα των μαθητών . Όλα ενταγμένα και δοσμένα με μια διαθεματική προσέγγιση και απώτερο σκοπό την επιλογή της δραστηριότητας από τους μαθητές, ως μια από τις μορφές δια βίου άσκησης για υγεία.
    Οι μαθητές στο τέλος των κύκλων των μαθημάτων όπως και στα προγράμματα του εξωτερικού λαμβάνουν πιστοποιητικό κολυμβητικής επάρκειας ανάλογο της διδακτέας ύλης.
    Για την καθολική εφαρμογή του προγράμματος πρέπει να εκπονηθεί πλήρες αναλυτικό πρόγραμμα, σημειώνουμε ότι στην Κατερίνη, με πρωτοβουλία των συντελεστών του προγράμματος και όχι κεντρικά, έχει ξεκινήσει ανάλογη προσπάθεια.
    Για τη διδασκαλία της κολύμβησης στα δημοτικά σχολεία είναι απαραίτητο να επιμορφωθούν οι διδάσκοντες στο πνεύμα και στη φιλοσοφία του προγράμματος.
    Για την υλοποίηση σε ευρεία κλίμακα μιας τέτοιας καινοτόμου δράσης είναι απαραίτητη η συνεργασία των φορέων της εκπαίδευσης (Σχολικών Συμβούλων, Δ/ντών Εκπ/σης, Δ/ντών Σχολικών Μονάδων, Συλλόγων Γονέων & Κηδεμόνων) και των αυτοδιοικητικών φορέων (Δημάρχου, Αθλητικών Οργανισμών και Δ/ντων Κολυμβητηρίων ) κάτι που συνέβη στη Κατερίνη σε πολύ καλό βαθμό.
    Τέλος υπό προϋποθέσεις το μάθημα της κολύμβησης μπορεί να επεκταθεί πιλοτικά και στο γυμνάσιο.
    Αναλυτικά όλο το υλικό της δράσης βρίσκεται στη διάθεση του Υπουργείου, έχει αξιολογηθεί και θα αναρτηθεί στο ηλεκτρονικό αποθετήριο.
    Η ομάδα υλοποίησης της διδασκαλίας της Κολύμβησης στα Δημοτικά της Κατερίνης
    Νικοδέλης Θωμάς ΚΦΑ Ph.D., Νταμπάκης Βασίλης ΚΦΑ., Μισαηλίδης Κώστας ΚΦΑ.: διδάσκοντες
    Παπαργυρίου Αλέξανδρος Μ.Α. Αρμόδιος Σχολικός Σύμβουλος Φυσικής Αγωγής
    Παπαχαρίσης Βασίλης, M.A., M.Sc., Ph.D., Επιστημονικός Συνεργάτης, διευθυντής Πανεπιστημιακού Γυμναστηρίου ΑΠΘ

  • 11 Ιουλίου 2011, 17:06 | Δημήτρης Σκυριανόγλου

    Ένα από τα αθλήματα τα οποία λείπουν από το σχεδιασμό του σχολικού αθλητισμού είναι το πνευματικό άθλημα του σκακιού.
    Στην Ελλάδα το σκάκι είναι άθλημα αναγνωρισμένο από τη ΓΓΑ με βασικό φορέα ανάπτυξής του την Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία (ΕΣΟ) η οποία αριθμεί περί τους 40000 εγγεγραμμένους αθλητές κάθε ηλικίας και πάνω από 250 ενεργά σωματεία σε όλη τη χώρα.
    Το σκάκι διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία (κυρίως δημοτικά) από τη δεκαετία του ’80 στα πλαίσια των δραστηριοτήτων και των προγραμμάτων που οργανώνουν οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις υπήρξε (και υπάρχει) ένταξή του και στο κανονικό σχολικό ωρολόγιο πρόγραμμα. Αυτή τη στιγμή τα σχολεία (πανελλαδικά) στα οποία γίνονται μαθήματα σκακιού μετριούνται σίγουρα σε εκατοντάδες ενώ στα ετήσια σχολικά πρωταθλήματα σκακιού τα οποία φέτος συμπλήρωσαν 23 χρόνια ζωής και τα οποία διεξάγονται πυραμιδωτά (ξεκινώντας από πρωταθλήματα σε επίπεδο δήμων, κατόπιν σε επίπεδο πόλεων, νομών, περιφερειών για να καταλήξουν σε μια πανελλήνια τελική φάση) συμμετέχουν πάνω από 10000 μαθητές κάθε χρόνο αριθμός που μάλλον ξεπερνά κάθε άλλο άθλημα που καλλιεργείται σε σχολικό επίπεδο (εκτός ίσως (;) το ποδόσφαιρο και το μπάσκετ).

    Το ερώτημα που τίθεται είναι γιατί θα πρέπει και το σκάκι να συμπεριληφθεί στα αθλήματα του σχολικού αθλητισμού; Τι έχει να προσφέρει; Ακολουθεί μια συνοπτική λίστα με τα εκπαιδευτικά οφέλη των μαθητών από την ενασχόλησή τους με το σκάκι:

    – Ένα βασικό χαρακτηριστικό του σκακιού είναι η έλλειψη τύχης. Το σκάκι κατατάσσεται στα παιχνίδια που ονομάζονται πλήρους γνώσης, δηλ. από την αρχική θέση, έχοντας άπειρη υπολογιστική ισχύ, θεωρητικά μπορούμε να υπολογίζουμε κάθε δυνατή παρτίδα και –πάντα θεωρητικά- να βρούμε την τέλεια παρτίδα. Ανάλογα με τις δυνατότητές του ο κάθε ένας υπολογίζει και εκτιμά διαφορετικό αριθμό κινήσεων και θέσεων. Σε όλη όμως αυτή τη διαδικασία δεν υπεισέρχεται πουθενά ο παράγων «τύχη». Ο σκακιστής περιμένει βοήθεια μόνο από τον εαυτό του. Ξέρει ότι για τη νίκη ή την ήττα του την ευθύνη θα την έχει ο ίδιος. Για το λόγο αυτό η νίκη φέρνει μεγάλη χαρά ενώ αντίστοιχα η ήττα είναι συχνά επώδυνη. Σε καμία όμως περίπτωση ο σκακιστής δε στρέφεται εναντίον του αντιπάλου του. Ακόμη και όσοι το κάνουν ξέρουν, στο βάθος, ότι δεν φταίει ο αντίπαλος για την ήττα…
    – Άμεση συνέπεια της έλλειψης τύχης αλλά και της πλήρους γνώσης του παιχνιδιού, είναι ότι το σκάκι είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο ώστε να διδάξει σε παιδιά και ενήλικες να προβλέπουν, να σχεδιάζουν αλλά και να δέχονται τις συνέπειες των επιλογών τους. Αρκεί ελάχιστη ενασχόληση με το σκάκι για να αντιληφθεί κανείς ότι δε μπορεί να «παίζει μόνος του» χωρίς να προβλέπει τις κινήσεις και τις απειλές του αντιπάλου του. Επιπλέον, σύντομα κανείς αντιλαμβάνεται ότι το να παίζει χωρίς σχέδιο και κάποιο αντικειμενικό στόχο έχει επίσης τις ίδιες καταστροφικές συνέπειες εναντίον υπέρτερων αντιπάλων.
    – Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά καθιστούν το σκάκι ένα πρώτης τάξεως εκπαιδευτικό εργαλείο μέσω του οποίο διδάσκεται η δομημένη σκέψη και ταυτόχρονα αναπτύσσεται ένα σύστημα αξιών καθώς ο σκακιστής είναι διαρκώς αναγκασμένος να προβλέπει αλλά και να εκτιμά την κατάσταση στη σκακιέρα η οποία μεταβάλλεται διαρκώς δυναμικά. Το κρίσιμο και σημαντικό σημείο εδώ είναι ότι οι παράγοντες εκτίμησης μια θέσης δεν είναι πάντα οι ίδιοι ούτε έχουν πάντα την ίδια βαρύτητα πράγμα που σημαίνει ότι ο σκακιστής πρέπει να αναπτύξει την κριτική του ικανότητα ώστε να μπορεί να ξεχωρίζει ποίος παράγοντας και πότε είναι σημαντικός. Κριτής των επιλογών του το ίδιο το αποτέλεσμα της παρτίδας, κι εδώ έχουμε ακόμη ένα σημαντικό εκπαιδευτικό σημείο του σκακιού, ότι το αποτέλεσμα είναι άμεσα συνυφασμένο με τις επιλογές μας.
    – Ένα ακόμη χαρακτηριστικό του σκακιού, είναι η διαρκής μάθησης και αναζήτησης της αλήθειας. Το σκάκι είναι ίσως το μόνο άθλημα στον κόσμο που μετά το τέλος της παρτίδας οι δύο αντίπαλοι κάθονται μαζί στη σκακιέρα και αναλύουν από κοινού τη θέση σε μια προσπάθεια να ανακαλύψουν τις απόλυτα ορθές συνέχειες χωρίς αντιπαράθεση και χωρίς μυστικά., υποδεικνύοντας ο ένας τα λάθη του άλλου με στόχο να γίνουν και οι δύο καλύτεροι.
    – Επιπλέον, επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι το σκάκι είναι το μόνο άθλημα όπου οι θεατές δεν παρακολουθούν παθητικά την παρτίδα αλλά το μυαλό τους μπορεί να εκτελεί ακριβώς τις ίδιες διεργασίες με αυτές του σκακιστή που παίζει την παρτίδα με τη μόνη διαφορά ότι, απλώς, δεν εκτελεί τις κινήσεις στη σκακιέρα.
    – Εξαιρετικά σημαντική παράμετρος του σκακιού είναι ότι καταργεί τις διακρίσεις τόσο σε σχέση με το φύλο όσο και σε σχέση με την κοινωνική τάξη, την ηλικία, τη σωματική διάπλαση και τη φυλετική καταγωγή.
    – Τέλος το σκάκι απαιτεί ελάχιστη υλικοτεχνική υποδομή αφού αρκεί μια αίθουσα, μερικές σκακιέρες (ελαχίστου κόστους) και ίσως μια μαγνητική σκακιέρα τοίχου για τη διοργάνωση μαθημάτων και αγώνων.

    Κλείνοντας, μια γενικότερη άποψή μου για τον σχολικό αθλητισμό είναι ότι θα πρέπει να καλλιεργεί στους μαθητές το αθλητικό πνεύμα, το πνεύμα της συμμετοχής και του υγιούς συναγωνισμού, την αγάπη για την άθληση και να προετοιμάζει τους αυριανούς φιλάθλους. Η εύρεση των επόμενων πρωταθλητών είναι δουλειά των αθλητικών ομοσπονδιών και σωματείων και όχι των σχολείων. Θα πρέπει δε οι αθλητικές δραστηριότητες να γίνουν οργανικό κομμάτι της γενικότερης σχολικής δραστηριότητας κι όχι να είναι απλά μια ευκαιρία να ξεσκάσουν οι μαθητές και να χάσουν μάθημα.

  • 10 Ιουλίου 2011, 16:56 | Μαλιτζατσος

    Αγαπητοί Έλληνες συμπολίτες που μπηκατε σ αυτο το site για να πείτε την γνώμη σας.ΜΗΝ ΤΣΙΜΠΑΤΕ επαναλαμβάνω ΜΗΝ ΤΣΙΜΠΑΤΕ.Νομίζετε ότι θα ασχοληθεί η Χριστοφιλοπουλου με τις απόψεις σας?ΓΕΛΙΕΣΤΕ.Στα παλιά τους τα παπούτσια σας έχουν όλους γραμμένους,Οι ίδιοι που κατέστρεψαν τον ελληνικό αθλητισμό σας καλούν τώρα σε ανοιχτό τραπέζι να πείτε την γνώμη σας πως θα φτιάξουν τα πράγματα.Οι ίδιοι πολιτικοί της σφαλιάρας που δεν έχουν πατήσει το πόδι τους σε γήπεδο παρά μόνο ποδοσφαίρου για να τσιμπήσουν κανένα ψηφαλακι οι ίδιοι σας κοροϊδεύουν δημιουργώντας αυτο τον ιστοτοπο για να εκτονωθεί ο κάθε πικραμένος που νομίζει ότι μετράει ο λόγος του και θα τον ακούσει η πολιτική ηγεσία.Οι ίδιοι πολιτικοί που λέγανε ΛΕΦΤΆ ΥΠΆΡΧΟΥΝ και μετα σας πήραν και τα σωβρακα θα αποφασίσουν με καθαρό κριτήριο τα χρήματα και στο τέλος θα τα δώσουν όλα στο ποδόσφαιρο.Ας γίνει αυτή η σελίδα τόπος διαμαρτυρίας προς αυτούς που ΔΙΈΛΥΣΑΝ την Ελλάδα .

  • 10 Ιουλίου 2011, 00:44 | ευαγγελία

    Ενίσχυση Σχ. αθλητ.
    Αρχικά πρέπει να τεθούν οι στόχοι και ο σκοπός του σχ. αθλητ.
    1. το σχολείο να παραμένει ανοιχτό μετα το πέρας των μαθημάτων
    2. να δημιουργηθούν αθλητικές υποδομές
    3. να υπάρχει συνεργασία μεταξύ του συλλόγου γοννέων και κηδεμόμων και ενημέρωση τους για τις αξίες του αθλητισμού
    4. να βοηθήσουν οι δήμοι με τα τοπικά δημοτικά συμβούλια
    5. να πληρώνονται εγκάιρως οι συνάδελφοι προπονητές και οι ασκούμενοι να μην πληρώνουν
    6. να επιμορφωθούν οι καθηγητές/τριες Φ.Α. και να μην μένουμε μόνο στα κλασσικά αθλήματα και αγωνίσματα
    7.να ενισχύσουμε και τα γνωστικά αγωνίσματα π.χ. σκάκι
    8. να γίνεται συνεχής ενημέρωση για τη δια βίου άσκηση
    9. να λαμβάνουν χώρα και εκδηλώσεις έξω από τα όρια του σχολέιου π’χ’ σε πάρκα και να γίνονται δραστηριότητες αθλητικές μαζί με τουσ γοννείς π΄χ ποδήλατο
    ευχαριστώ!!!

  • 9 Ιουλίου 2011, 16:38 | Νίκος

    1. Πραγματοποίηση αθλητικών-πολιτιστικών δράσεων, σε συνεργασία με τους τοπικούς φορείς, για την αύξηση της συμμετοχής των μαθητών (όσο γίνεται περισσοτέρων και όχι μόνο της αθλητικής ελίτ). Η προσπάθεια πρέπει να ενταθεί στο δημοτικό και να γίνει προσπάθεια να διατηρηθεί στο γυμνάσιο και το λύκειο.
    2. Δημιουργία κοινοτήτων εκπαιδευτικών και κοινωνικών φορέων με σκοπό την επικοινωνία, τον προβληματισμό και την ανταλλαγή ιδεών
    3. Προβολή των δράσεων με σκοπό την αύξηση του ενδιαφέροντος των τοπικών φορέων και τη χρηματοδότηση ποιοτικών δράσεων
    4. Ενεργοποίηση των αθλητικών ομοσπονδιών με σκοπό τη συνεργασία.

  • 9 Ιουλίου 2011, 10:00 | ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

    Δημιουργεία οπτικοακουστικου υλικου απο το αρχειο της ΕΡΤ η και απο αλλη πηγη με τα σημαντικοτερα αθλητικα γεγονοτα ελληνικα και παγκοσμια με σκοπο την προβολη του στους μαθητες για την προαγωγη των αξιων του αθλητισμου.
    Ενισχυση των λιγων σχολειων που διαθετουν μια αξιολογη υλικοτεχνικη υποδομη με οσο το δυνατο περισσοτερα μεσα, επιλεκτικη τους στελεχωση με τους πλεον καταρτισμενους συναδελφους ΚΦΑ, ανοιγμα των συγκεκριμενων σχολειων στην κοινωνια και εκτος σχολικου ωραριου με σκοπο να γινουν τοπικα αθλητικα κυταρα με την επιβλεψη ΚΦΑ.
    Καθολικη συμετοχη του σχολειου ειδικα των δημοτικων σε σχολικους αγωνες αθλοπαιδιων με σκοπο την αναπτυξη υγιους φιλαθλου πνευματος και σωστης αθλητικης συμπεριφορα, συζητηση με την επιστροφη στο χωρο του σχολειου.
    Καθιερωση ενδοσχολικων πρωταθληματων και στην πρωτοβαθμια με σκοπο την συμετοχη μεγαλου αριθμου μαθητων.
    Αυξηση των ωρων της ΦΑ σε 4 σε ολες τις βαθμιδες με σκοπο την ενιχυση της δια βιου αθλησης

  • 9 Ιουλίου 2011, 09:01 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

    Στόχος της πρότασής μου είναι η εκμετάλευση όλων των χώρων των σχολείων όλες της ώρες της ημέρας και όλες της μέρες του χρόνου. Μέσα στους χώρους των σχολείων θα λειτουργούν παράλληλα τρία σχολεία. Το κλασικό σημερινό σχολείο κατά τις πρωινές ώρες. Όλες τις υπόλοιπες ώρες και τα Σαββατοκύριακα θα λειτουργούν ταυτόχρονα μοιράζοντας τους χώρους κατάλληλα δύο άλλα σχολεία το καλλιτεχνικό και το αθλητικό. Το καθένα απο αυτά τα σχολεία θα έχει το διευθυντή του και ένας από τους διευθυντές θα είναι ο Γενικός διευθυντής.
    Η γυμναστική, τα καλλιτεχνικά και η τεχνολογία με τον τρόπο που διδάσκονται σήμερα θα βγούν από το πρόγραμμα του κλασικού σχολείου και θα ενταχθούν στο πρόγραμμα των άλλων δύο σχολείων. Έτσι, το κλασικό σχολείο θα μπορέσει να δώσει περισσότερη βαρύτητα στα ήδη διδασκόμενα μαθήματα και στις νέες τεχνολογίες και στην ξένη γλώσσα. Η βασική ξένη γλώσσα (Αγγλικά) θα είναι υποχρεωτική και όποια άλλη επιλέγει ο μαθητής χωρίς να είναι υποχρεωμένος να επιλέξει δεύτερη ξένη γλώσσα. Ακόμα και η δημιουργία τμημάτων ενισυτικής διδασκαλίας θα είναι δυνατή.
    Το αθλητικό σχολείο θα μπορεί εύκολα να δημιουργεί τμήματα διδασκαλίας διάφορων αθλημάτων με την πρόσληψη κατάλληλα εκπαιδευμένων γυμναστών-προπονητών. Η συνεργασία των γειτονικών σχολείων θα δώσει τη δυνατότητα να διδάσκονται περισσότερα του ενός ή των δύο αθλημάτων που θα μπορεί να προσφέρει το ένα σχολείο μόνο του. Η διοργάνωση πρωταθλημάτων θα γίνεται πολύ πιο εύκολα χωρίς να εμποδίζει ή να εμποδίζεται από τη λειτουργία των άλλων σχολείων.
    Αντίστοιχα στο καλλιτεχνικό σχολείο θα μπορούν πολύ εύκολα να δημιουργούνται δράσεις ατομικές και ομαδικές (θεατρικές ομάδες κτλ). Και εδώ πιστεύω η συνεργασία μεταξύ των γειτονικών σχολείων είναι σημαντική.
    Με τον τρόπο αυτό θα δοθεί η ευκαιρία στα παιδιά να επιλέξουν και να ασχοληθούν αυτό που πραγματικά θέλουν και αγαπούν.Θα δημιουργηθούν τμήματα με μαθητές που θα ενδιαφέρονται πραγματικά γι’ αυτό που επέλεξαν και όχι από βαριεστημένα άτομα που από υποχρέωση επέλεξαν ένα μάθημα επιλογής έτσι απλά για να συμπληρώσουν το διδακτικό ωράριο.

  • 9 Ιουλίου 2011, 07:13 | Σμαρώ

    η συνέχεια..
    καινοτόμος πολιτική η ενίσχυση των κοινοβίων των εθνικών ομάδων από μαθητές-αθλητές ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ με σκοπό να βελτιώνουν τις αθλητικές,κοινωνικές,εκπαιδευτικές γνώσεις τους και να είναι το αύριο του αθλήματος.Έχει και συνέχεια….

  • 8 Ιουλίου 2011, 14:34 | Πέτρος

    Καταθέτοντας την άποψη μου περι ΤΑΔ, επιχειρώ να θυμίσω επιγραμματικά γιατι απέτυχε ο προηγούμενος θεσμός:
    – οι Αθλ. Τάξεις «φιλοξενούνταν» κυρίως σε Γυμνάσια και Λύκεια, το περιβάλον των οποίων, διοικητικό – συναδελφικό – εγκαταστάσεις ήταν συνήθως ΑΚΡΩΣ αντίθετο με την λειτουργία τους.
    – το ημερήσιο πρόγραμμα των αθλητών – μαθητών μάλλον δυσχέραινε και αποπροσανατόλιζε την προπονητική και αθλητική δραστηριότητα
    – φτωχό το αγωνιστικό – μαθητικό πρόγραμμα της χρονιάς
    – καμία σύνδεση της αθλ. επιτυχίας με την ουσιαστική επιβράβευση στο σχολείο
    – το διδακτικό προσωπικό (γυμναστές) σπάνια εκπλήρωνε (συνειδητά ή όχι) το μινιμουμ των προδιαφραφών που απαιτούσε η εξειδικευμένη προπόνηση στις Αθλ. Ταξεις
    – αλόγιστη ιδρυση ΤΑΔ (ότι να ‘ναι – όπου να’ναι)αρκεί να βολευτεί ο κόσμος
    – καμία θεσμοθετημένη προβλεψη για τους αποφοιτήσαντες στα ΤΑΔ
    – καμία θεσμοθετημένη σύνδεση με εργομετρικά κεντρα- ΤΕΦΑΑΑ – Ομοσπονδίες – συλλόγους – τοπικές κοινωνίες
    …και άλλα πολλά, για να μη ξεχνόμαστε!
    Η άποψη μοϋ
    – αυτόνομα Αθλ. Σχολεία ή αν θέλετε ΤΑΔ με αυξημένη αυτονομία σε σχολεία (ΠΡΟΣΟΧΗ) δίπλα σε ΔΑΚ ή με ιδιαίτερα ανεπτυγμένες Αθλ. Εγκαταστάσεις. Η διοίκηση των αυτόνομων Αθλ. Σχολείων απαραίτητα απο ΠΕ-11 με εμπειρία τουλάχιστον 5 ετών σε ΤΑΔ
    – ιδρυση ΤΑΔ αυστηρά και μόνο συμφωνα με τα τοπικά αθλητικά χαρακτηριστικά
    – 3ετης απασχόληση (αθλητ.μαθητ.κύκλος) των ΠΕ-11 και αξιολόγηση με μετρήσιμους δείκτες (αποτελέσματα – σωματομετρική πρόοδος των παιδιών – άποψη των παιδιών)
    – τα ΤΑΔ θεσμθετημένο κέντρο ενός τριγώνου με κεφαλές (ΤΕΦΑΑ – Ομοσπονδίες – Τοπ. Σύλλογοι) για προπ./αγων. προγράμματα – έλεγχο – αξιολόγηση
    – επιβράβευση των παιδιών με bonus εισαγωγής στα ΤΕΦΑΑ (10%) αυξανόμενο έως 50% ανάλογα με την ετήσια αθλ. επίδοση
    – επιβράβευση καλύτερου ΠΕ-11 της χρονιάς / της 3ετίας (νομ. – περιφ. – επικρ.)
    – επιβράβευση καλύτερης ΤΑΔ της χρονιάς (νομ. – περιφ. – επικρ.)
    – τήρηση Κενρικού Μητρώου ΤΑΔ με ετήσια ενημέρωση στοιχείων όπως : αθλητική – μαθητική – σωματομετρική πρόοδος των μαθητών,
    αξιολόγηση ΠΕ11, αξιολόγηση ΤΑΔ με με ελεγχόμενη προσβασιμότητα απο ΤΕΦΑΑ – Ομοσπονδίες – Συλλόγους.
    Αυτά…

  • 8 Ιουλίου 2011, 12:29 | Μανωλάς Εμμανουήλ

    Στα διάφορα αθλήματα (για παράδειγμα στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου) μπορούν να συμμετέχουν λίγοι μόνο από τους μαθητές, είτε επειδή είναι πολύ μικροί είτε επειδή δεν διαθέτουν τα αγωνιστικά προσόντα.
    Υπάρχει ένα άθλημα, το σκάκι, που
    (1) μπορεί να είναι μαζικό, κατάλληλο για αγόρια και κορίτσια,
    (2) δεν χρειάζεται ειδικό σωματότυπο, ούτε μεγάλη ηλικία,
    (3) προετοιμάζει τον πολίτη για την επόμενη χρήσιμη ζωή του, επειδή τον μαθαίνει να υπακούει σε κανόνες, να σχεδιάζει προτού κάνει μια κίνηση, να στηρίζεται μόνο στις δικές του δυνάμεις στο έπακρο,
    (4) χρειάζεται εγκαταστάσεις ιδιαίτερα χαμηλού κόστους.
    Μπορείτε να μελετήσετε ποιές χώρες αναπτύσσουν το σκάκι και ποιές χώρες είναι ισχυρότερες σε όλο τον κόσμο. Αγγλία, Ρωσία, Κίνα, Ινδία, ΗΠΑ, Ισραήλ κλπ. Θα παρατηρήσετε ότι υπάρχει πολύ μεγάλη συσχέτιση, και αυτό δεν είναι τυχαίο.
    Όσο μικρότερος είναι ο άνθρωπος που μαθαίνει σκάκι (π.χ. έξι χρόνων), τόσο δυνατότερος παίκτης μπορεί να γίνει, άρα το σχολικό σκάκι πρέπει να καλλιεργηθεί από το δημοτικό σχολείο.
    Η ειδικότητα του σκακιστικού προπονητή ήδη υπάρχει στην εκπαίδευσή μας, και οι τιτλούχοι σκακιστές μπορούν να καλύψουν την ζήτηση με σχετική πιστοποίηση.
    Άρα, σε συννενόηση με την Ελληνική Σκακιστική Ομοσπονδία, θα μπορούσαν εύκολα να γενικευθούν οι σχολικοί σκακιστικοί αγώνες, που τώρα γίνονται περιορισμένα (πάρα πολύ περιορισμένα σε σύγκριση με την γειτονική Τουρκία, ας πούμε), και να βελτιωθεί βραχυπρόθεσμα η ποιότητα σπουδών και μακροπρόθεσμα η ποιότητα των πολιτών.

  • 8 Ιουλίου 2011, 08:45 | Χρήστος Μακρυδημήτρης

    Το πόσο άραγε θα αλλάξει η εικόνα του σχολείου αν τα παιδιά μπορούν τα απογεύματα ή τα σαββατοκύριακα να συναναστραφούν στον ιδιο χώρο που περνούν τις μαθητικές τους ώρες, είναι αναμφίβολα πρόδηλο. Πιστεύω όμως, πως η πιθανή παραχώρηση κάποιων χώρων του σχολείου σε ιδιώτη με τα κριτήρια που αναφέρει ο φίλος Μαλλιωτάκης Θεόδωρος, εάν δεν υφίστανται τον κρατικό έλεγχο -πράγμα δύσκολο με τα σημερινά δεδομένα- τότε,μπορεί να έχουμε μια καλή εικόνα του σχολείου αλλά, κακές συνέπειες ως προς τα πρότυπα των μαθητών. Αυτή η πρόταση θα μπορούσε να είναι αξιόλογη, εάν είχε προηγηθεί μακροχρόνιο δημιουργικό διάστημα στα σχολεία μας, ώστε το δημόσιο να είχε δώσει τις κατευθυντήριες γραμμές και στόχους για την αθλητική παιδεία, πράγμα που δεν έγινε.

  • 8 Ιουλίου 2011, 02:02 | ΠΕΠΦΑ

    Δημιουργία Πρότυπων Αθλητικών Σχολείων με συγκεκριμένη μορφή και δομή. Εξιδεικευμένο προσωπικό το οποίο θα παραμένει αμετάβλητο για τουλάχιστον μία τριετία. Αυστηρά κριτήρια εισαγωγής των μαθητών – αθλητών. Εφαρμογή σύγχρονων προπονητικών προγραμμάτων ανά άθλημα. Αξιοποίηση των Ολυμπιακών Αθλητικών Εγκαταστάσεων για την στέγαση των πρότυπων αθλητικών σχολείων. Συνεργασία με τις Αθλητικές Ομοσπονδίες και τα ΤΕΦΑΑ της χώρας.
    Καινοτομία: δημιουργία πρότυπου αθλητικού σχολείου και για ΑΜΕΑ.

    Η ΠΕΠΦΑ ( Πανελλήνια Ένωση Πτυχιούχων Φυσικής Αγωγής ), προσδοκά και αναμένει συγκεκριμένο ραντεβού από την πολιτική ηγεσία για να καταθέσει ολοκληρωμένη πρόταση για τον Σχολικό Αθλητισμό, το πρότυπο αθλητικό σχολείο και τα σχολικά πρωταθλήματα.

    Με εκτίμηση
    Για το Δ.Σ.

    Ο Πρόεδρος, Δημήτρης Γρηγοριάδης
    Ο Γ.Γραμματέας, Μανούσος Καμπανέλλης

  • 8 Ιουλίου 2011, 01:04 | ιωαννης

    Όλα τα σχολεία να είναι και αθλητικά. Αν δεν υπάρχει εγκατάσταση αθλητική στο σχολείο, να δημιουργήσει ο δήμος.

  • 7 Ιουλίου 2011, 22:59 | Μαλλιωτάκης Θεόδωρος

    Θα ξεκινήσω την πρόταση μου με μια κοινή διαπίστωση. Ο χώρος και οι υποδομές ενός σχολείου είναι υψηλής αξίας και χαμηλής αποδοτικότητας. Η αναποτελεσματικότητα αυτή στην χρήση πολύτιμων πόρων της κοινωνίας μπορεί να εκφραστεί σε δύο διαστάσεις. Στην οικονομική διάσταση του θέματος, που όλοι λίγο ή πολύ μπορούμε να αντιληφθούμε και στην ψυχολογική/συναισθηματική διάσταση που μάλλον δεν έχει εκτιμηθεί αρκετά. Τα σχολεία είναι υποδομές υψηλού κόστους κατασκευής/συντήρησης και χρησιμοποιούνται εντατικά μόνο κατά το χρόνο του σχολικού ωραρίου, εκτός ίσως των ελαχίστων περιπτώσεων χρήσης των αθλητικών τους εγκαταστάσεων από τοπικές αθλητικές ομάδες. Το κόστος αυτό γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν οι υποδομές αυτές βρίσκονται μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου οι ελεύθεροι/κοινόχρηστοι χώροι είναι ελάχιστοι. Από την άλλη πλευρά ο χώρος του σχολείου αποτελεί τον προθάλαμο ενός παιδιού/εφήβου για την ένταξη του στην κοινωνία. Μόνο όμως κατά την τυπική εκπαιδευτική διαδικασία δηλαδή κατά το σχολικό ωράριο. Τις υπόλοιπες ώρες, ο σημαντικότερος χώρος μετά το σπίτι για ένα παιδί είναι ερμητικά κλειστός. Γιατί άραγε τα παιδιά πρέπει να πηδούν τα κάγκελα για να βρεθούν σε ένα χώρο οικείο που δικαιωματικά τους ανήκει. Πως αντιλαμβάνονται τις κοινωνικές δομές όταν τους αποδίδονται κατά το ήμισυ της ημέρας ενώ κατά τις υπόλοιπες μη σχολικές ώρες πρέπει να παρανομήσουν για να τις χρησιμοποιήσουν.
    Προτείνω με την ευκαιρία αυτή να αποδοθούν τα σχολεία με οργανωμένο τρόπο για πλήρη χρήση στις τοπικές κοινωνίες. Σε συνεργασία με τις δημοτικές αρχές και την ιδιωτική πρωτοβουλία μπορούν να αναπτυχθούν δράσεις κυρίως αθλητικού αλλά και καλλιτεχνικού ή εκπαιδευτικού περιεχομένου. Ιδέες μπορούν να παρουσιαστούν πολλές. Ο στόχος όμως πρέπει να είναι να ανοίξει επιτέλους ο χώρος του σχολείου για χρήση ολόκληρη την ημέρα, όλη την εβδομάδα, όλο το χρόνο και να γίνει το κέντρο πολύπλευρης εκπαίδευσης και απασχόλησης των παιδιών.
    Ένα μοντέλο που προτείνω είναι η διάθεση με κριτήρια και προϋποθέσεις του προαύλιου χώρου και ίσως κάποιων εσωτερικών χώρων για αξιοποίηση σε ιδιώτη. Την παροχή αθλητικών και άλλων δραστηριοτήτων με το δικαίωμα δημιουργίας μικρής αγοράς τροφίμων ή άλλων ελεγχόμενων ειδών (μια μεγαλύτερη καντίνα δηλαδή) και την παράλληλη υποχρέωση της φύλαξης, επιτήρησης και συντήρησης.
    Πόσο άραγε θα άλλαζε η οπτική των παιδιών για το σχολείο αν μπορούσαν στον χώρο μάθησης, να συναναστρέφονται και να περνούν δημιουργικό και διασκεδαστικό ελεύθερο χρόνο.

  • 7 Ιουλίου 2011, 22:26 | Μαλλιωτάκης Θεόδωρος

    Θα ξεκινήσω την πρόταση μου με μια κοινή διαπίστωση. Ο χώρος και οι υποδομές ενός σχολείου είναι υψηλής αξίας και χαμηλής αποδοτικότητας. Η αναποτελεσματικότητα αυτή στην χρήση πολύτιμων πόρων της κοινωνίας μπορεί να εκφραστεί σε δύο διαστάσεις. Στην οικονομική διάσταση, που όλοι λίγο ή πολύ μπορούμε να αντιληφθούμε και στην ψυχολογική/συναισθηματική διάσταση που μάλλον δεν έχει εκτιμηθεί αρκετά. Τα σχολεία είναι υποδομές υψηλού κόστους κατασκευής/συντήρησης και χρησιμοποιούνται εντατικά μόνο κατά το χρόνο του σχολικού ωραρίου, εκτός ίσως των ελαχίστων περιπτώσεων χρήσης των αθλητικών τους εγκαταστάσεων από τοπικές αθλητικές ομάδες. Το κόστος γίνεται ακόμα μεγαλύτερο όταν οι υποδομές αυτές βρίσκονται μέσα σε πυκνοκατοικημένες περιοχές όπου οι ελεύθεροι/κοινόχρηστοι χώροι είναι ελάχιστοι. Από την άλλη πλευρά ο χώρος του σχολείου αποτελεί τον προθάλαμο ενός παιδιού/εφήβου για την ένταξη του στην κοινωνία. Μόνο όμως κατά την τυπική εκπαιδευτική διαδικασία δηλαδή κατά το σχολικό ωράριο. Τις υπόλοιπες ώρες, ο σημαντικότερος μετά το σπίτι χώρος για ένα παιδί είναι ερμητικά κλειστός. Γιατί άραγε τα παιδιά πρέπει να πηδούν τα κάγκελα για να βρεθούν σε ένα χώρο οικείο που δικαιωματικά τους ανήκει. Πως αντιλαμβάνονται τις κοινωνικές δομές όταν τους αποδίδονται κατά το ήμισυ της ημέρας ενώ κατά τις υπόλοιπες μη σχολικές ώρες πρέπει να παρανομήσουν για να τις χρησιμοποιήσουν.
    Προτείνω με την ευκαιρία αυτή να αποδοθούν τα σχολεία με οργανωμένο τρόπο για πλήρη χρήση στις τοπικές κοινωνίες. Σε συνεργασία με τις δημοτικές αρχές και την ιδιωτική πρωτοβουλία μπορούν να αναπτυχθούν δράσεις κυρίως αθλητικού αλλά και καλλιτεχνικού ή εκπαιδευτικού περιεχομένου. Ιδέες μπορούν να παρουσιαστούν πολλές. Ο στόχος όμως πρέπει να είναι να ανοίξει επιτέλους ο χώρος του σχολείου για χρήση ολόκληρη την ημέρα, όλη την εβδομάδα, όλο το χρόνο και να γίνει το κέντρο πολύπλευρης εκπαίδευσης και απασχόλησης των παιδιών.
    Ένα μοντέλο που προτείνω είναι η διάθεση με κριτήρια και προϋποθέσεις του προαύλιου χώρου και ίσως κάποιων εσωτερικών χώρων για αξιοποίηση, παροχή αθλητικών και άλλων δράσεων σε ιδιώτη. Να έχει δικαίωμα δημιουργίας μικρής αγοράς τροφίμων ή άλλων ελεγχόμενων ειδών (μια μεγαλύτερη καντίνα δηλαδή),ίσως δημιουργίας μερικών δραστηριοτητων με αντίτιμο και την παράλληλη υποχρέωση της φύλαξης, επιτήρησης και συντήρησης.
    Ποσο άραγε θα αλλάξει η εικόνα του σχολείου αν τα παιδιά μπορούν τα απογεύματα ή τα σαββατοκύριακα να συναναστραφούν στον ιδιο χώρο που περνούν τις μαθητικές τους ώρες. Ειναι σίγουρο οτι θα αλλάξει η οπτική τους για τον χώρο αλλά και την έννοια του σχολειου.

  • 7 Ιουλίου 2011, 20:15 | Χρήστος Δ. Ξηρομερίτης

    Θελώ να χαιρετήσω αρχικά την κίνηση του Υπουργείου να θέσει σε διαβούλευση το θέμα του σχολικού αθλητισμού. Έχω να θέσω τις παρακάτω προτάσεις:
    1. Η φυσική αγωγή (Φ.Α) να διδάσκεται σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης με 3 ώρες/εβδομάδα. Όλα τα συγγράμματα της Φ.Α αναφέρουν το ελάχιστό για τη βελτίωση της φυσικής κατάστασης την παραπάνω συχνότητα.
    2. Να αναβάθμιστεί ο ρόλος και η σημασία της αγωγής υγείας. Θεωρητική προσέγγιση του αθλητισμού.
    3. Το Γραφείο Φυσικής Αγωγής σε συνδυασμό με τους Δημοτικούς φορείς νεολαίας και άθλησης να καταρτίσουν πρόγραμμα για κάθε άθλημα όπου θα διδάσκονται τα άθλημα της αρεσκείας τους τα παιδιά τις απογευματινές ώρες. Η πρόταση είναι να ξεκινήσει το πρόγραμμα από την 4η δημοτικού και μετά και να ολοκληρώνεται την 3η Γυμνασίου. Τα τμήματα θα χωρίζονται σε φύλο και ηλικία (4η-5η Δημοτικού, 6η-1η Γυμνασίου, 2α-3η Γυμνασίου). Στις τάξεις του Λυκείου, οι μαθητές- αθλητές θα μπορούν να συνεχίσουν να προπονούνται σε συλλόγους. Έτσι, περιορίζεται και το φαινόμενο των «εμπειρικών» προπονητών. Το πρόγραμμα θα γίνεται έναντι συμβολικού αντίτιμου κάθε μήνα (π.χ 15Ε) και θα ξεκινά παράλληλα με το σχολείο.
    3. Ο ρόλος των Ομοσπονδιών θα είναι να δωθούν κατευθυντήριες γραμμές για τη διδασκαλία του κάθε αθλήματος και των δημοτικών οργανισμών να συντονίσουν τον χώρο που θα διδάσκεται κάθε άθλημα. Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο θα συμβουλεύει στο παιδαγωγικό σκέλος. Το ΕΣΠΑ μπορεί να συμβάλλει στο οικονομικό σκέλος (;).
    Κλείνοντας, να αναφέρω και ένα γεγονός της πρωτοπόρου -στα εκπαιδευτικά προγράμματα- Φιλανδίας. Πρίν από μερικά χρόνια ξέσπασε ένα σκάνδαλο ντόπινγκ στον στίβο τους που προκάλεσε σάλο και αποστροφή στον αθλητισμό. Η απόφαση της Πολιτείας ήταν η εξής: ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΘΛΗΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΕΣ. Αυτό ξεκίνησε από τον σχολικό αθλητισμό…
    Το ίδιο δίλημμα πρέπει να έχουμε και εμείς: Θέλουμε υγιείς πολίτες; Θέλουμε τον νέο ως θεατή σε ένα γήπεδο ή ως άθλητη σε αγωνιστικό χώρο;
    ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ

  • 7 Ιουλίου 2011, 16:56 | Χρήστος Μακρυδημήτρης

    Θα συμφωνήσω στα περισσότερα σημεία με τους φίλους της διαβούλευσης. Αυτό που παρατήρησα όμως, είναι πως κανείς δεν αναφέρθηκε στον κλασσικό αθλητισμό. Νομίζω, πως δεν μπορούμε να μιλάμε για συνεργασίες ανάμεσα σε όλους τους εκπαιδευτικούς, αθλητικούς και αυτοδιοικητικούς θεσμούς και να μην σκεπτόμαστε τον κλασσικό αθλητισμό. Θα ήθελα να προτείνω – με γνώση του ότι κάποιοι εν ενεργεία καθηγητές έχουν διατελέσει ή ακόμα διατελούν και εν ενεργεία αθλητές – την πιθανή εξέταση και μετάταξή τους εάν το επιθυμούν ως καθηγητές Φυσικής Αγωγής ή σαν σύμβουλοι σε αντίστοιχα γραφεία. Αυτό, βεβαίως προϋποθέτει και την νέα εκπαίδευσή τους για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα. Γιατί ένας καθηγητής που αγαπά περισσότερο την ιδιότητα του αθλητή και για τον χ ή ψ λόγο δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να υπηρετήσει και σαν επάγγελμα, να μην έχει μια ευκαιρία να το κάνει; Όλοι ξέρουμε τις αδυναμίες του εκπαιδευτικού συστήματος για την εισαγωγή των υποψηφίων στην πρώην Γυμναστική Ακαδημία (παράγοντας αθλήματα 5%! κλπ.) για πολλά συναπτά έτη.
    Συνοψίζοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω την τεράστια σημασία που έχει η μετάδοση της αγάπης γι΄αυτό που διδάσκεις προς τους μαθητές σου. Όταν η εξειδικευμένη παιδεία στερείται εργαλείων ψυχικών και βιωματικών αποθεμάτων, δεν νοείται παιδεία. Εδώ, εμπλέκεται και το θέμα της δια βίου μάθησης και των εκπαιδευτικών.

  • 7 Ιουλίου 2011, 16:01 | ΕΥΗ

    ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ Ο ΣΧΟΛΙΚΟΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΝΑ ΚΙΝΗΘΕΙ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΟΥ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΥΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΑΔΙΔΩΝΤΑΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ. ΟΜΩΣ ΕΠΕΙΔΗ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΟΥΝ ΕΞΟΠΛΙΣΜΟ ΔΑΠΑΝΕΙΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, ΠΟΥ ΔΙΑΘΕΤΟΥΝ ΟΜΩΣ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΩΜΜΑΤΕΙΑ ΚΑΙ ΕΝΙΩΤΑΙ ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΚΟΙΝΩΤΗΤΕΣ ΜΕΣΩ ΤΩΝ ΑΘΛΗΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΙΣΜΩΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΣΕ ΣΥΝΝΕΝΟΗΣΗ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΚΠΟΝΕΙΤΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΙΣ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΦΟΡΕΙΣ.
    ΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΜΑ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΙΣ ΜΕΡΕΣ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΕΝΩ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΘΛΗΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΔΙΟΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΚΙΝΗΤΡΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΧΑΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ ΤΗΝ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΑΘΛΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΑ ΔΕΝ ΒΟΗΘΑ ΣΕ ΑΥΤΟ.ΕΠΙΣΗΣ ΤΑ ΤΑΔ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΣΑΝ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΥΣ ,ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΓΙΑ ΜΑΖΙΚΟ ΑΘΛΗΤΙΚΟ ΜΕ ΑΠΟΤΕΡΟ ΣΚΟΠΟ ΤΩΝ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟ, ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΣΑΝ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΜΑΔΑ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΡΙΣΜΕΝΑ ΑΘΛΗΤΙΚΑ ΣΩΜΜΑΤΕΙΑ.
    ΣΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΜΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΣΩΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΩΡΕΣ ΟΠΩΣ ΣΤΑ ΤΑΔ ΓΙΑ ΠΡΟΠΟΝΗΣΗ ΠΡΙΝ Η ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ ΠΟΙΑ ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΡΕΣΕ ΝΑ ΑΣΧΟΛΗΘΟΥΝ.

  • 7 Ιουλίου 2011, 15:45 | Νικος

    Για να επιτύχει ο σχολικός αθλητισμός θα πρέπει να ιδρυθούν αθλητικά σχολεία. Για να επιτευχθεί αυτό με το μικρότερο οικονομικό κόστος θα πρέπει 1) σχολεία που βρίσκονται πλησίον αθλητικών κέντρων να μετατραπούν σε ολοήμερα αθλητικά σχολεία. 2)Στα σχολεία αυτά θα πρέπει να μειωθεί η υποχρεωτική διδακτέα ύλη των μαθημάτων με μείωση και των ωρών μαθημάτων. 3) Τα σχολεία αυτά να έχουν προπονητές αναγνωρισμένης αξίας (παλιοί αθλητές) 4) Τα σχολεία να εισπράττουν κάποιο ποσό κατά τη μεταγραφή των αθλητών σε σωματία (ώστε να μπορέσουν να έχουν χρήματα και να πληρώνουν ικανούς προπονητές) 5)Στις τελευταίες τάξεις τα σχολεία αυτά να εξειδικεύονται (π.χ. ποδοσφαίρου, μπάσκετ, πόλο, βόλλευ, κλασικού αθλητισμού) 6) Να επιτρέπεται η διαφήμιση κατά τους αγώνες μεταξύ των σχολείων 7)Τα σχολεία να έιναι αρκετά ωστε να είναι ευκόλως προσβάσιμα 8) Να έχουν δικαίωμα λειτουργείας και κατά τους θερινούς μήνες ώστε παιδιά που θέλουν να εισαχθούν και σε ΑΕΙ να μπορούν να καλύψουν τυχόν κενά λόγω των πολύωρωρων καθημερινών προπονήσεων 9) Να υπάρχει ποσοστό φοιτητών ανά σχολή που να μπαίνει μόνο από αυτά.

  • 7 Ιουλίου 2011, 13:26 | ΒΑΪΟΥ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

    Βρίσκω καινότομο ιδέα να συνδέονται τα Αθλητικά Σχολεία με τα πανεπιστημιακά αθλητικά ιδρύματα καθώς επίσης η ίδρυση νέων αναμορφωμένων αθλητικών τμημάτων στα Γυμνάσια και Λύκεια. Η διδακτική υποστήριξη των νέων αθλητών είναι μια καινοτομία που θα βελτιώσει τις επιδόσεις των αθλητών.Οπως καινοτομία θεωρώ και την δημουργία Αθλητικού Χάρτη.

  • 7 Ιουλίου 2011, 12:45 | ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

    Ως αναφορά το σχόλιο του κου Αλέξανδρου Ραψωμανίκη θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή μας στο κομμάτι των διαφημίσεων και κυρίως της επιθετικής διαφήμισης ορισμένων εταιριών προς τα ανήλικα παιδιά μας. Ας μη ξεχνάμε ότι ο άκρατος καταναλωτισμός είμαι μια βασική αιτία για την σημερινή μας κατάσταση. Θεωρώ ότι κυρίως τώρα θα πρέπει να προστατευθούν τα παιδιά μας από αυτές (διαφημίσεις) και ο αθλητισμός να παραμείνει πιστός στα ανιδιοτελή ιδεώδη.

  • 7 Ιουλίου 2011, 11:52 | Σοφία Ριζοπούλου

    1. Ενημέρωση με την έναρξη της σχολικής χρονιάς περί σχολικού αθλητισμού και σχετικών θεμάτων: α) σε μαθητές, β) σε καθηγητές όλων των ειδικοτήτων που απασχολούνται στο σχολείο.
    2. Μηνιαία επανάληψη της ενημέρωσης με σταθερότητα, π.χ. κάθε δεύτερη Τρίτη του κάθε μήνα.
    2. Ενημέρωση όλου του σχολείου για επιτυχίες του παρελθόντος (π.χ. με πρόκληση ενός μαθητή ή μιας μαθήτριας που διακρίθηκε και που έχει ήδη ολοκληρώσει το σχολείο για να μιλήσει σε μαθητές, π.χ. την ώρα της Σωματικής Αγωγής, για την εμπειρία.
    3. Επικοινωνία με αθλητικούς συλλόγους της περιοχής του σχολείου.
    4. Ενημέρωση των γονέων.

  • 7 Ιουλίου 2011, 11:17 | Fotis

    Από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου ως Γυμναστής στη Δευτοβάθμια Εκπαίδευση μπορώ να πω με σιγουριά ότι ο Σχολικός Αθλητισμός είναι ένας θεσμός αρκετά υποβαθμισμένος και υποτονικός στη σημερινή Δημόσια Εκπαίδευση αλλά και αρκετά παρεξηγημένος από συναδέλφους γυμναστές και μη. Χωρίς να θέλω να αναλύσω τα αίτια της παραπάνω διαπίστωσής μου, σεβόμενος την περιεκτικότητα της δημοσίευσής μου, παραθέτω 3 προτάσεις για την αναγέννηση και την αναδημιουργία του θεσμού του Σχολικού Αθλητισμού. 1) Εισαγωγή σειράς θεωρητικών μαθημάτων Αθλητικής παιδείας και συμπεριφοράς στο πλαίσιο του αναλυτικού προγράμματος της Φυσικής Αγωγής στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση 2)Θέσπιση κινήτρων που θα ενισχύσουν τη μαζικότητα του θεσμού. Οι σχολικοί αγώνες πρέπει να απευθύνονται στο σύνολο του μαθητικού δυναμικού της χώρας και όχι μόνο σε ορισμένες κατηγορίες αυτού (πχ αθλητές σωματείων). Τέτοια κίνητρα μπορεί να είναι: προπονήσεις σε γειτονικά με το σχολείο αθλητικά κέντρα, απονομή διπλωμάτων συμμετοχής σε όλους τους συμμετέχοντες μαθητές, δωρεάν χορήγηση αθλητικού υλικού μέσω των σχολικών επιτροπών (σε κάποια σχολεία οι μαθητές αγοράζουν από μονοι τους την απαιτούμενη αθλητική ενδυμασία για τη συμμετοχή τους στους αγώνες), κάλεσμα προπονητών αθλητικών συλλόγων για την ανίχνευση αθλητικών ταλέντων στους σχολικούς αγώνες και παρακολούθηση προπονήσεων επαγγελματικών αθλητικών ομάδων στο πλαίσιο της πρωϊνού ωραρίου των σχολείων. 3) Επαναφορά του θεσμού του Γραφείου Φυσικής Αγωγής, ενδυνάμωση του ρόλου του και στελέχωσή του με έμπειρους και εξειδικευμένους σε αθλήματα γυμναστές. Το Γραφείο Φυσικής Αγωγής εκτός από διοργανώτρια αρχή των σχολικών αγώνων πρέπει να είναι και ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Διεύθυνσης Φυσικής Αγωγής του ΥΠΔΒΜΘ-Σχολείων-Τοπικής αυτοδιοίκησης-αθλητικών σωματείων της ευρύτερης περιοχής, έτσι ώστε το αγαθό της συμμετοχής σε σχολικούς αγώνες να προσφέρεται απρόσκοπτα και ανεμπόδιστα σ’ όλους τους μαθητές του Ελληνικού δημόσιου σχολείου.

    Φ.Κ.Β.

  • 7 Ιουλίου 2011, 11:10 | ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

    Ο χώρος του σχολείου θα πρέπει να παρέχει υποδομές τουλάχιστον για όλα τα βασικά αθλήματα ποδόσφαιρο,μπάσκετ,τέννις,βολει,(είναι αθλήματα που αν πρωταγωνιστής διαφημίζεις και την Ελλάδα τουριστικά δες παράδειγμα Μπαρτσελονας),αλλά παράλληλα να είναι προσβάσιμος και τις ώρες που δεν λειτουργεί το σχολείο για όλα τα παιδιά της περιοχής γιατί οι χώροι για παιχνίδι για τα παιδιά έχουν περιοριστεί ειδικά στα μεγάλα αστικά κέντρα.

  • 7 Ιουλίου 2011, 10:48 | Vassilis Kalyvas

    Όσον αφορά συνεργασίες με τοπική αυτοδιοίκηση όλες οι αθλητικές εγκαταστάσεις πλησίον σχολείων θα μπορούσαν να είναι ανοικτές για τους μαθητές των γειτονικών σχολείων (όχι μόνο των αθλητικών) και μέρος του μαθήματος Φυσικής Αγωγής να εφαρμόζεται εκεί. Να ενθαρρύνεται η ευελιξία κατά την διαμόρφωση του σχολικού προγράμματος ώστε να διευκολύνεται μια τέτοια ρύθμιση (πχ να ενοποιούνται 2 ώρες φυσικής αγωγής σε 1 διπλής διάρκειας ώρας ώστε να υπάρχει χρόνος για μετακίνηση επιστροφή)

    Βασίλης Καλύβας, Phd
    Καθηγητής Φυσικής Αγωγής

  • 7 Ιουλίου 2011, 09:58 | nikos

    ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ

  • 7 Ιουλίου 2011, 09:04 | ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΡΑΨΟΜΑΝΙΚΗΣ

    Να καλέσουμε εμπειρογνώμονες απο τις Ηπα, χώρα στην οποία ο σχολικός αθλητισμός υπάρχει χρόνια για να οργανώσουμε οσο γίνεται καλύτερα τον σχολικό αθλητισμό. ΣΤΟΧΟΣ: Να μοιούνται στα αθλήματα τα παιδιά απο μικρή ηλικία, να ανακαλύπτουν ποιό αγώνισμα τους ταιριάζει, να ανακαλύπτοντε νέα ταλέντα. Να διοργανωθεί σχολικό πρωτάθλημα μπάσκετ. Τα έσοδα απο σπόνσορες διαφημίσεις να πηγαίνουνε στην αναβάθμιση της εκπαιδευσης. Τηλεοπτική κάλυψη των τελικών αγώνων σχολείων απο την ΕΡΤ. (προσδοκώμενα έσοδα απο διαφημίσεις). Διοργάνωση του σχολικού πρωταθλήματος απο σπόνσορες κινητής τηλεφωνίας. (ΔΩΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΟΥ ΘΑ ΚΕΡΔΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΠΟΝΣΟΡΑ). Διοργάνωση εκπαιδευτκών εκδρομών σε αθλητικούς χώρους, εκπαιδευτικά σεμινάρια απο ολυμπιονίκες, επαγγελματίες αθλητές ομάδων ή Εθνικών ομάδων.

Σχόλια