1. Το «Γενικό Λύκειο» αποτελεί εκπαιδευτική μονάδα δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης παροχής γενικής παιδείας και βαθμιαίας εμβάθυνσης και εξειδίκευσης στα επιμέρους γνωστικά αντικείμενα.
2. Σκοποί του Γενικού Λυκείου είναι ιδίως :
α) Η παροχή γενικής παιδείας υψηλού επιπέδου, που θα συμβάλλει στην ισόρροπη γνωστική συναισθηματική, πνευματική και σωματική ανάπτυξη όλων των μαθητών,
β) Η προαγωγή της κριτικής σκέψης, της πρωτοβουλίας, της δημιουργικότητας και των ικανοτήτων των μαθητών.
γ) Η καλλιέργεια της εθνικής, θρησκευτικής και πολιτισμικής μας κληρονομιάς αλλά και η προετοιμασία των νέων για την κοινωνία των ευρωπαίων πολιτών,
δ) Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της διαφορετικότητας και της πολιτισμικής ετερότητας στο πλαίσιο μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας,
ε) Η ενδυνάμωση των αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και η διαμόρφωση συνείδησης ενεργού πολίτη,
στ) Η διασφάλιση της ισορροπίας στη σχολική ζωή ούτως ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να συνδυάζουν τη γνώση, τον ελεύθερο χρόνο, τη δημιουργία και τη συμμετοχή,
η) Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων,
θ) Η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών και
ι) Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας.
1) Υπάρχει ένα σημαντικό ζήτημα με τον χρόνο κατάθεσης του νομοσχεδίου και τις διαδικασίες διαβούλευσης. Το νομοσχέδιο κατατίθεται μερικές μέρες πριν την έναρξη του σχολικού έτους κατά το οποίο θα εφαρμοστεί ενώ οι επιστημονικές ενώσεις και οι φορείς της εκπαίδευσης σε μεγάλο βαθμό εκφράζουν σοβαρές επιφυλάξεις για τις διατάξεις του. Από τα παραπάνω προκύπτει πως μικρή συζήτηση έχει υπάρξει με τους φορείς της εκπαίδευσης για ένα τόσο σημαντικό θέμα και επιπλέον δημιουργούνται σημαντικά πρακτικά ερωτήματα ως προς τον τρόπο εφαρμογής του χωρίς να υπάρχει χρόνος να επιλυθούν. Τέλος, υπάρχει και το ερώτημα σε τι βαθμό δοκιμαστεί οι διατάξεις του νομοσχεδίου πριν εφαρμοστούν σε μεγάλη κλίμακα, ώστε ενδεχόμενα προβλήματα να εντοπιστούν πριν επηρεάσουν τη ζωή μεγάλου αριθμού παιδιών.
2) Υπάρχει μια σημαντική αντίφαση ανάμεσα στους στόχους
ε (Η ενδυνάμωση των αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και η διαμόρφωση συνείδησης ενεργού πολίτη) και
στ (Η διασφάλιση της ισορροπίας στη σχολική ζωή ούτως ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να συνδυάζουν τη γνώση, τον ελεύθερο χρόνο, τη δημιουργία και τη συμμετοχή)
και στη διαδικασία προαγωγής/απόλυσης και εισαγωγής στην τριτοβάθμια. Οι μαθητές αναγκάζονται να λειτουργούν βαθμοθηρικά από την Α’ λυκείου καθώς ήδη οι εξετάσεις της Α’ λυκείου μπορούν να καθορίσουν τη δυνατότητα πρόσβασής τους σε κάποιες σχολές – ειδικά τις υψηλόβαθμες. Αναγκάζονται να λειτουργούν ανταγωνιστικά απέναντι στους συμμαθητές τους, καθώς μόνο κάποιοι από αυτούς θα προχωρήσουν παρακάτω. Τόσο η βαθμοθηρία όσο και ο ανταγωνισμός είναι έννοιες ευθέως αντίθετες στη συλλογικότητα και την αλληλεγγύη. Επίσης, η πίεση ενός τόσο ανταγωνιστικού συστήματος στο οποίο η συμμετοχή είναι τριετούς διάρκειας είναι σαφώς αντίθετη με την ελευθερία του χρόνου και της σκέψης.
3) Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να συνεχιστούν και να ενταθούν τα προβλήματα που προκύπτουν από τον συνυπολογισμό της ενδοσχολικής βαθμολογίας στη δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμια ή τον αποκλεισμό από αυτήν. Αυτά περιλαμβάνουν την προσπάθεια απόκτησης βαθμού μέσω προσωπικής πίεσης προς τους εκπαιδευτικούς, την ανισότητα που προκύπτει λόγω τυχαίων συγκυριών και γενικότερα τη μετατόπιση του βάρους της λειτουργίας του σχολείου από τη διδασκαλία στη βαθμολογία. Υπάρχει, τέλος, ακόμα και το ενδεχόμενο δημιουργίας μηχανισμού οικονομικής διαπλοκής γύρω από τη βαθμολογία. Όσο μικρή και αν φαίνεται η συμμετοχή των βαθμών των τριών τάξεων του λυκείου στη δυνατότητα πρόσβασης στην τριτοβάθμια, είναι καθοριστικής σημασίας στις λεγόμενες «υψηλόβαθμες» σχολές.
4) Υπάρχει σοβαρό ζήτημα με την τράπεζα θεμάτων και τη δυνατότητα διαρροής, τόσο των θεμάτων όσο και της νόθευσης των κληρώσεων, το οποίο δε φαίνεται να απασχολεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο.
5) Οι παρακάτω 4 στόχοι, κατεξοχήν στόχοι του μαθήματος της πληροφορικής στο λύκειο υπονομεύονται σοβαρά από την κατάργησή του.
η) Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων,
θ) Η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών και
ι) Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας.
Συμπερασματικά: Το νομοσχέδιο, τουλάχιστον στο τμήμα που αφορά το γενικό λύκειο, αποτυγχάνει να επιτύχει τους στόχους που το ίδιο θέτει, ενώ δημιουργεί έναν μηχανισμό πρόσβασης στην τριτοβάθμια εξαντλητικό για τους μαθητές, αμφιβόλου αντικειμενικότητας και με μεγάλη πιθανότητα διαβλητό.
Διαβάζοντας την πρόταση νόμου και σε ότι αφορα στην πληροφορική, με λύπη μου και έκπληξη διαπιστώνω πως κινείται σε λάθος κατεύθυνση. Κατά την γνώμη μου η εξαφάνιση της διδασκαλίας της πληροφορικής από το λύκειο και από τις διαδικασίες εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ένα λάθος που θα φανεί πολύ σύντομα στους χώρους εργασίας και ιδιαίτερα στην αγορά πληροφορικής.
Σαν στέλεχος επιχείρησης πληροφορικής με πολλά χρόνια εμπειρίας και έχοντας συνεργασία, τόσο με Έλληνες όσο και ξένους επιστήμονες πληροφορικής, έχω να κάνω κάποιες διαπιστώσεις:
– Η πληροφορική είναι ένας χώρος που πάει στην ιδιοσυγκρασία των Ελλήνων και μπορεί να αναπτυχθεί στην χώρα μας με σχετικά μικρή επένδυση και να δώσει θεαματικά αποτελέσματα τόσο σε υπηρεσίες όσο και σε προϊόντα και πάντα με στόχο την παγκόσμια αγορά (εξωστρέφια).
– Το ανθρώπινο δυναμικό σε τεχνικούς / επιστήμονες είναι από τα καλύτερα διεθνώς (προερχόμενο τόσο από τις ελληνικές σχολές, που τελευταία βάλλονται συνεχώς, όσο και από πανεπιστήμια του εξωτερικού). Και είναι λογικό αφού οι σχολές πληροφορικής κάθε χρόνο δέχονται τους καλύτερους μαθητές (υψηλή ζήτηση) και τους εκπαιδεύουν και πάρα πολύ ικανοποιητικά. Μάλιστα τις περισσότερες φορές, αν όχι πάντα, οι σπουδές τους στην πληροφορική είναι η πρώτη τους συνειδητή επιλογή (αυτό που κάνουν το αγαπάνε). Σε αυτή την συνειδητή επιλογή συμβάλλουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τα προς κατάργηση μαθήματα πληροφορικής.
– Η στροφή της διδασκαλίας της πληροφορικής στην απόκτηση δεξιοτήτων και μόνο είναι μια εξαιρετικά δαπανηρή επένδυση (9 χρόνια σε δημοτικό και γυμνάσιο) η οποία πιθανόν να πάει και χαμένη αφού οι τρόποι χρήσης της τεχνολογίας αλλάζουν ραγδαία (tablet, κινητά κ.α.). Αυτή η ικανότητα αποκτιέται πολύ εύκολα, πλέον και τα 4χρονα παιδιά μπορούν να χρησιμοποιούν υπολογιστές χωρίς κανένας να τους δείξει, αλλά και οι παλιότερες γενιές έμαθαν μόνες τους.
– Αντίθετα, η αλγοριθική και οι αρχές προγραμματισμού προσφέρουν πολύ πιο ουσιαστικά εφόδια και αποτελούν μια υψηλής απόδοσης επένδυση, αφού είναι απαραίτητα για τις σχολές πληροφορικής και όλες τις πολυτεχνικές και για αυτό θα έπρεπε να είναι όχι μόνο μάθημα πανελληνίων αλλά και με αυξημένη βαρύτητα για τις συγκεκριμένες σχολές (ενδεχομένως περισσότερο από τη χημεία και τη φυσική).
– Επίσης τα συγκεκριμένα μαθήματα του λυκείου (πιθανόν σε μια πιο απλοποιημένη εκδοχή τους) θα πρέπει να διδάσκονται και σε όλους τους μαθητές σαν μάθημα γενικής παιδείας, αφού μαθαίνουν σε όλους να σπάνε ένα σύνθετο πρόβλημα – στόχο σε απλούστερα και να προσδιορίζουν απλά βήματα με συγκεκριμένη σειρά για την επίλυση του. Αυτή η αναλυτική σκέψη με την διαδικασίες της ανάλυσης, σύνθεσης, ιεράρχισης, μεθοδικής σκέψης λείπει από το εκπαιδευτικό σύστημα και θα έπρεπε είναι ένα μέρος της γενικής παιδείας, ιδιαίτερα στην εποχή μας και ιδιαίτερα στην Ελλάδα.
– Μάλιστα αυτά τα μαθήματα δεν μπορούν να διδαχθούν πριν το λύκεια γιατί θα πρέπει να υπάρχει από τους μαθητές η απαραίτητη ωριμότητα.
Πιστεύω πως η ηγεσία του υπουργείου θα πρέπει να ξανασκεφτεί τις συγκεκριμένες αλλαγές σε σχέση με την διδασκαλία της πληροφορικής στο λύκειο. Θα έπρεπε όχι μόνο να παραμείνει η ισχύουσα κατάσταση, αλλά τα μαθήματα προγραμματισμού να ενισχυθούν:
(α) να υπάρχουν και σαν υποχρεωτικά μαθήματα γενική παιδείας προς όλους
(β) σαν μαθήματα πανελληνίων εξετάσεων να είναι προαπαιτούμενο και μάλιστα με αυξημένη μοριοδότηση για την εισαγωγή σε συγκεκριμένες σχολές.
Με εκτίμηση
Γιώργος Μανιουδάκης
Αντιπρόεδρος και
Τεχνικός Διευθυντής
της Neurosoft Α.Ε.
Καλημέρα,
1 εβδομάδα θερινής ραστώνης και δημόσιας διαβούλευσης…
2013.
– Δυσκολεύομαι να διακρίνω διαφορές στον σχεδιασμό της 2βάθμιας εκπαίδευσης με αυτή των προηγουμένων δεκαετιών. Τι μάθαμε από τον παρελθόν και τι αλλάζει; Ας αφήσουμε τους επόμενους να τολμήσουν;
– Για το γυμνάσιο δεν έχουμε να αλλάξουμε τίποτα;
– Σχετικά με: «στ) Η διασφάλιση της ισορροπίας στη σχολική ζωή…» προτείνω να μειωθούν οι εβδομαδιαίες διδακτικές ώρες και να αυξηθούν οι διδακτικές εβδομάδες. Δεν υπάρχει λόγος 3 μηνών καλοκαιρινής διακοπής. Ας περιοριστεί σε 2 μήνες (Ιούλιο, Αυγουστο).
– Νέες γνώσεις – δεξιότητες πως θα αναπτυχθούν στους νέους μας; Με ελληνική ιστορία, θρησκευτικά, λατινικά, ξεπερασμένη φυσική;
Προτείνω να εισαχθούν μαθήματα όπως: υγιεινή διαβίωση και διατροφή, αρχές προγραμματισμού υπολογιστών, διαχείρηση-αποθήκευση αρχείων , εξερευνηση-διερεύνηση-ασφάλεια δικτύου (internet), αρχές γενετικής, ευρωπαική και παγκόσμια ιστορία, ιστορία και καλλιέργεια τέχνης, τεχνικές παρουσίασης εργασιών.
Καλή ακαδημαϊκη χρονιά!
ΚΧ, γονέας μαθήτριας Δημοτικού.
ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ:
Όταν κάτι δεν είναι καλό, δεν αντέχει στον χρόνο και χρειάζεται συνέχεια επισκευές η αλλαγές για να λειτουργεί, ή τουλάχιστον για να δείχνει ότι λειτουργεί.
Αυτό ακριβώς συμβαίνει και με το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ελλάδα κάθε φορά που αλλάζει ο ένοικος του Υπουργείου Παιδείας και η εκπαιδευτική νομοθεσία. (ικανοποιώντας καθε φορά τα αιτήματα ή υποκύπτοντας στα συμφέροντα ορισμένων ειδικοτήτων και επαγγελματικών κλάδων)
ΠΡΟΤΑΣΗ:
Η πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση να λειτουργούν ως αυτόνομες βαθμίδες εκπαίδευσης αποσκοπώντας στην ολόπλευρη καλλιέργεια και μόρφωση των παιδιών, όπως πολύ καλά περιγράφεται στο Σύνταγμα της Ελλάδας, σε πολλούς νόμους, ακόμη και στην εισαγωγή αυτού του νόμου (μόνο θεωρητικά).
Το ωρολόγιο πρόγραμμα του Λυκείου και του Γυμνασίου να εμπλουτιστούν (και όχι να απογυμνώνονται, χαριν μείωσης του μισθοδωτούμενου εκπαιδευτικού προσωπικού) με μαθήματα γενικής παιδείας, μουσική, εικαστικα, φυσική αγωγή, πληροφορική, τεχνολογία, θεατρική αγωγή, μαγειρική, κ.λ.π.
Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΥΠΟΣΤΑΣΗ ΔΕΝ ΠΕΡΙΟΡΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΡΙΚΟΥΣ ΝΕΥΡΩΝΕΣ Η ΤΟΜΕΙΣ ΤΟΥ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ.
Πλήρης αποσύνδεση της εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση απο το Λύκειο. Η εισαγωγή να γίνεται με εξετάσεις σε μαθήματα- γνωστικα αντικείμενα που θα καθορίζουν τα ΑΕΙ – ΤΕΙ
Η όποια εμπλοκή του Λυκείου να περιοριζεται σε απογευματινά μαθήματα προετοιμασίας (αντί φροντιστηρίου) ή ενδεχομένως σε 1 μεταλυκειακό έτος προετοιμασίας ακόμη και με αντίστοιχη μείωση κατα ένα έτος του χρόνου φοίτησης του λυκείου.
Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που διαφωνούν ριζικά με το Αρθρο 1. Συμφωνώντας λοιπόν κι εγώ με όλα τα αναγραφόμενα σε αυτό θεωρώ ότι το μάθημα της ΑΕΠΠ (προγραμματισμός στη Γ΄Λυκείου) είναι απαραίτητο και κακώς εκδιώχθηκε από Πανελλαδικώς εξεταζόμενο. Εξοικειώνει τους μαθητές με διαφόρων ειδών προβλήματα, προάγει τον αλγοριθμικό τρόπο σκέψης, δίνει άμεση ικανοποίηση στην περίπτωση επίλυσης, διδάσκει στην περίπτωση μη επιτυχούς έκβασης την επιμονή, υπομονή και επιτρέπει διάφορες προσεγγίσεις όσον αφορά την επίλυση.
Δηλώνω εξοργισμένη με την ιδέα μιας «διαβούλευσης» που διαρκεί ολόκληρες οκτώ (8)!!! ημέρες, και που αυτές «τυχαίνει» να είναι δεκαπενταύγουστο, για ένα τόσο σημαντικό θέμα. Σε περιπτώσεις όπως αυτή, σε όλες τις πραγματικά ανεπτυγμένες και δημοκρατικές χώρες γίνεται σχεδιασμός και διαβούλευση μηνών ή και ετών, με διακομματικές συναινέσεις, πραγματικές και ουσιαστικές διαβουλεύσεις όλων των ενδιαφερομένων κοινωνικών εταίρων, κλπ. Νοιώθω οτι εμπαίζομαι αγρίως, πρώτιστα ως πολίτης, αλλά και ως γονέας, και ως εκπαιδευτικός, και μόνο απο την διάρκεια και την επιλογή χρόνου αυτής της κατ’ όνομα «διαβούλευσης». Είναι ντροπή. Θα ήταν πολύ προτιμότερο και ειλικρινέστερο να πήγαινε το νομοσχέδιο στη Βουλή, χωρίς αυτό το «αξεσουάρ», το οποίο απλώς ευτελίζει την έννοια της διαβούλευσης.
Πως οι στόχοι του Γενικού Λυκείου, που φαίνονται τόσο εύστοχοι, επιτυγχάνονται με το συγκεκριμένο ν/σ; Που είναι η επιστημονική τους τεκμηρίωση;
Ποιες έρευνες / μελέτες δικαιολογούν την επιλογή των μαθημάτων που περιλαμβάνει το άρθρο 2; Που είναι τα μαθήματα πολιτιστικής / περιβαλλοντικής εκπαίδευσης και αγωγής υγείας που τόσα χρόνια γίνονται στα σχολείο με εθελοντική συμμετοχή πολλών μαθητών; Το ν/σ «καθίζει» τους μαθητές τις ίδιες πολλές ώρες στα θρανία για να τους εξειδικεύσει με πολλές ώρες μαθημάτων στα ίδια «κλασικά» αντικείμενα και αναπόφευκτα τους σπρώχνει στα φροντιστήρια.
Πότε έγινε μια αξιολόγηση των μαθημάτων ώστε αιτιολογημένα να προκύψει ποια από αυτά πρέπει να αποσυρθούν, να αλλάξουν ή να ενισχυθούν; Που είναι η αξιολόγηση του μαθήματος της Ερευνητικής Εργασίας που τόσο επιμένει το υπουργείο σε αυτό και για ποιο λόγο καταργούνται μαθήματα όπως η πληροφορική και η τεχνολογία;
Αν κάποια από τα μαθήματα απαξιώθηκαν με τον καιρό τι μπορεί να φταίει; Η απαξίωση της επιστήμης τους, οι κακοί καθηγητές που η πολιτεία διόρισε ή ο τρόπος αντιμετώπισης τους στα ωρολόγια προγράμματα; Γιατί υπάρχουν τόσες πολλές αντιδράσεις από επιστημονικές ενώσεις με τεκμηριωμένα κείμενα; Όλοι αυτοί σκέφτονται συντεχνιακά;
Με την ελπίδα ότι αυτή διαβούλευση δεν θα αποτελέσει ένα άλλοθι για τη δήθεν «δημοκρατική» αντιμετώπιση του θέματος, παρακαλώ όταν το ν/σ συζητηθεί στη Βουλή των Ελλήνων να παρουσιαστούν όλα τα επιστημονικά δεδομένα που δικαιολογούν τις επιλογές αυτού του ν/σ (και όχι πολιτικές ευχολογίες). Έτσι αρμόζει άλλωστε σε ένα υπουργείο που η συντριπτική πλειονότητα του προσωπικού του είναι πανεπιστημιακής εκπαίδευσης.
Με λύπη διαπιστώνω ότι η διαβούλευση έχει μετατραπεί σε αρένα όπου επικρατεί η συντεχνιακή λογική «βγάλε αυτό και βάλε αυτό». Αναγνωρίζω ότι είναι εξαιρετικά σύνθετο πρόβλημα η διάρθρωση του οδηγού σπουδών που όμως λύνεται αν γνωρίζουμε τι θέλουμε.
Κατ’ αρχήν απαιτείται ικανός αριθμός ωρών φιλολογικών μαθημάτων για να καλύψουν το τεράστιο κενό που έχει δημιουργηθεί στα παιδιά, στο χειρισμό της ελληνικής γλώσσας. Όσοι είστε γονείς καταλαβαίνετε τι εννοώ, καθώς στο δημοτικό με τα περιβόητα τετράδια εργασιών όπου επικρατεί η λογική της αντιστοίχισης – συμπλήρωσης κενών και σε συνδυασμό με το φτωχό λεξιλόγιο του fb και των SMS η κατάσταση να είναι τραγική στην έκφραση και στην παραγωγή του γραπτού λόγου (κατά γενική ομολογία των φιλολόγων!!!).
Φυσική, χημεία και ιστορία να διδάσκονται από τους κατάλληλες ειδικότητες και όχι από βιολόγους, γεωλόγους, γερμανικής φιλολογίας κ.λ.π. με ότι συνεπάγεται αυτό…
Επίσης είναι αδιανόητο να μην υπάρχει υπόβαθρο σπουδών π.χ. στη Χημεία και όταν κάποιος εισάγεται σε τμήματα όπου είναι προαπαιτούμενα αυτά τα μαθήματα να αδυνατεί να συνεχίσει τις σπουδές και να αποφοιτούν τελικά λιγότεροι από το 1/3.
Αναφορικά με τη βαθμολόγηση των μαθητών η γνώμη μου είναι ότι δεν πρέπει να θυσιάζεται η αντικειμενικότητα στο βωμό της λογικής «να βοηθήσουμε τα καημένα τα παιδιά». Ίσα-ίσα βοήθεια τους προσφέρεται μέσα από την αλήθεια και όχι από την αυταπάτη του παραπάνω βαθμού.
Πόσοι αριστούχοι, αλήθεια, δεν έπιασαν ούτε 10.000 μόρια στις εξετάσεις;
Ένα χρήσιμο μάθημα «ζωής» θα ήταν να διδάσκεται η διαχείριση του stress. Το πώς να διαχειρίζονται το άγχος, το θυμό τους, το χρόνο τους και κυρίως τις εξετάσεις θα είναι ότι καλύτερο έχουν μάθει στη ζωή τους…
Επιπλέον θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι αν ο καθένας μας δεν κάνει την αυτοκριτική του και δεν αποφασίσει να κάνει σωστά τη δουλειά του (λειτούργημα στην προκειμένη περίπτωση)τίποτα δεν θα προχωρήσει.
Αν δεν διδάξουμε στα παιδιά τις αξίες της ζωής και όχι τον «ωχαδερφισμό» είμαστε καταδικασμένοι.
Να μην ξεχνάμε όμως ότι και αυτά τα λίγα που έμειναν όρθια οφείλονται στο φιλότιμο και το μεράκι εκπαιδευτικών (λίγοι ή πολλοί;) που αντιστέκονται στην ισοπεδωτική λογική του «για αυτά που παίρνουμε πολλά κάνουμε!!!).
Τέλος είμαι υπέρ της τίμιας αξιολόγησης των εκπαιδευτικών γιατί πρέπει να πάψει αυτός που δίνει τη ζωή του στην έδρα να εξισώνεται με αυτόν που κοροϊδεύει και στο τέλος να χαλάει ο καλός.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Τα όσα γράφονται στη διαβούλευση (τα οποία θα πρέπει να μελετηθούν προσεκτικά) θα μπορούσαν να αποτελέσουν το χρησιμότερο εργαλείο για τους συντάκτες και να μη γίνεται ΜΟΝΟ για τυπικούς-επικοινωνιακούς λόγους!!!
ΦΥΣΙΚΟΣ-ΓΟΝΙΟΣ
Στούς στόχους του Γενικού Λυκείου μεταξύ των άλλων αναφέρονται:
η) Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης
προβλημάτων,
θ) Η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση
και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών και
ι) Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των
μαθητών στην αγορά εργασίας.
Πολύ ωραία όλα αυτά και είναι αποδεκτό από όλους ότι τέτοιοι θέλουμε να είναι οι στόχοι του Γενικού Λυκείου. Το θέμα είναι να είναι και υλοποιήσιμοι αυτοί οι στόχοι με σχέδιο που έχει προταθεί;
Για το στόχο (η) είναι απαραίτητο το μάθημα του Προγραμματισμού ώστε τα παιδιά να αποκτήσουν αλγοριθμική σκέψη και πραγματική ικανότητα επίλυσης προβλημάτων. Και όταν λέμε προβλήματα δεν εννοούμε μόνο εξισώσεις και ανισώσεις, αλλά εννοούμε και προβλήματα του πραγματικού κόσμου. Θέστε σε ένα παιδί το απλό πρόβλημα της οργάνωσης μιας σχολικής εκδρομής. Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα γνωρίζει πως να το αντιμετωπίσει. Τα περισσότερα παιδιά βγαίνουν από το σχολείο χωρίς την ικανότητα να μπορούν να οργανώσουν τη σκέψη τους και να ταξινομήσουν βήματα για την αντιμετώπιση ενός προβλήματος. Με το μάθημα του προγραμματισμού αυτό επιτυγχάνεται. Ο στόχος δεν είναι δηλαδή τα παιδιά να γίνουν απαραίτητα προγραμματιστές. Ο στόχος είναι αποκτήσουν τέτοια ικανότητα σκέψης ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν προβλήματα όπως το απλό της οργάνωσης μιας σχολικής εκδρομής ή ακόμη και πιο σύνθετα όπως π.χ. της αντιμετώπισης της μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Είναι απαραίτητο λοιπόν να υπάρχει ένα βελτιωμένο μάθημα της Ανάπτυξης Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον και αν είναι δυνατόν σε όλες τις τάξεις του Λυκείου.
Επίσης όσον αφορά το στόχο (θ), πώς θα γίνει αυτή η κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών χωρίς τη διδασκαλία του μαθήματος; Οι τεχνολογίες των επικοινωνιών και της Πληροφορικής αλλάζουν με απίστευτα γρήγορους ρυθμούς. Ένα παιδί λοιπόν που θα περάσει από το Λύκειο χωρίς να έχει κάνει ούτε 1 ώρα μαθήματος Πληροφορικής πως θα αποκτήσει αυτή την ικανότητα που περιγράφεται στο στόχο (θ), αλλά και στο στόχο (ι); Άραγε έτσι θα διευκολυνθούν στο να μπουν στην αγορά εργασίας; Ενισχύοντας τον ψηφιακό αναλφαβητισμό;
Πρόταση μου λοιπόν είναι να ενισχυθεί η διδασκαλία της Πληροφορικής σε δύο άξονες:
α) στην ανάπτυξη της αλγοριθμικής σκέψης με κάποιο μάθημα προγραμματισμού υπολογιστών.
β) στην διδασκαλία των νέων τεχνολογιών με έμφαση στις αλλαγές που συντελούνται σε αυτές καθημερινά.
Ενδεχόμενη απουσία της Πληροφορικής από το Γενικό Λύκειο θα έχει μελλοντικά αρνητικές επιπτώσεις για την Ελλάδα. Πριν προχωρήσετε σε οποιαδήποτε ψήφιση παρακαλώ να λάβετε σοβαρά υπόψην τα σχόλια της διαβούλευσης (που σημειωτέον προέρχονται και από καθηγητές πανεπιστημίων καθώς και Ελλήνων του εξωτερικού που ξέρουν πολύ καλά τι σημαίνει ανταγωνισμός σε ένα διεθνές περιβάλλον και τη σημασία της πληροφορικής στον ανταγωνισμό αυτό) για να μη συνδεθεί η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας με μια αποτυχημένη εκπαιδευτική μεταρρύθμιση.
Μένω έκπληκτος από το «θράσος» του Υπουργείου Παιδείας. Αντικαθιστά το ρόλο και την αποστολή των Υπουργείων που έχουν την ευθύνη για τους παραγωγικούς κλάδους της Οικονομίας και καθορίζει αυτό τις ειδικότητες του ανθρώπινου δυναμικού που χρειάζονται τα Υπουργεία αυτά. Το Υπουργείο Παιδείας καθορίζει ποιες ειδικότητες χρειάζεται το σύστημα υγείας της χώρας μας, τις ειδικότητες που χρειάζεται η μεταποίηση, βιοτεχνία και βιομηχανία, τις ειδικότητες που χρειάζεται ο Τουρισμός, οι κατασκευές , η οικονομία και οι λοιποί παραγωγικοί κλάδοι. Και τα παραγωγικά Υπουργεία κοιμούνται τον «ύπνο του δικαίου». Ουσιαστικά παραχωρούν την εξουσία, τον ρόλο και την αποστολή που έχουν ως Υπουργεία αρμόδια για την οικονομική ανάπτυξη στο τομέα τους, στο Υπουργείο Παιδείας.
Με αυτόν το τρόπο θα δημιουργήσουμε ανάπτυξη στη χώρα μας;
Με αυτόν τον τρόπο θα προσελκύσουμε επενδύσεις;
Αυτές οι λειτουργίες δεν είναι μνημονιακές υποχρεώσεις, αλλά σχέδια συγκεκριμένων κύκλων και προσώπων που πιθανά εξυπηρετούν συγκεκριμένα συμφέροντα. Υπάρχει ακόμα καιρός να ξυπνήσουν τα αρμόδια Υπουργεία, οι παραγωγικές τάξεις και οι φορείς εργαζομένων και εργοδοτών.
ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Κοινωνιολόγος της Αγοράς Εργασίας
Αξιότιμοι κύριοι,
Η Παιδεία χρειάζεται Όραμα, Μακροπρόθεσμο Σχεδιασμό,να είναι σύγχρονη με την εποχή της .
Χρειάζεται να αναδεικνύει τη δημιουργικότητα των παιδιών, να καλλιεργεί τη σκέψη τους και τις δυνατότητές τους, να τους δίνει νέα πεδία μάθησης και σύγχρονες δεξιότητες.
Θα θελα να σταθώ στο γεγονός ότι η διαβούλευση διαρκεί μόλις μία εβδομάδα, λίγες μέρες προτού τεθεί για ψήφιση και μισό μόλις μήνα πριν ανοίξουν τα σχολεία. Πού θα βρεθεί λοιπόν ο χρόνος να γίνουν οι απαραίτητες τροποποιήσεις, να ενημερωθούν τα σχολεία και οι καθηγητές, να αλλάξουν τα βιβλία; Γιατί πρέπει να εφαρμοστεί αμέσως αυτός ο Νόμος,αφού τα χρονικά περιθώρια είναι στενά; Γιατί πρέπει η Παιδεία να είναι χώρος πειραματισμών και βιαστικών κινήσεων;
Μετά τιμής,
Κ.Π.
Η γενική παιδεία στο Ελληνικό Λύκειο είναι απαραίτητο να προετοιμάζει τους μαθητές να είναι ικανοί στο μέλλον να δημιουργούν καινοτομικά προϊόντα ψηφιακής τεχνολογίας και όχι να τους περιορίζει σε απλούς χρήστες ΤΠΕ.
Η βασική και μακροπρόθεσμη επένδυση για την παραγωγή τέτοιων ψηφιακών προϊόντων, που θα βοηθήσουν και στην αντιμετώπιση της κρίσης, είναι η προετοιμασία εργαζομένων με υψηλό βαθμό ειδίκευσης και τεχνογνωσίας, το υπόβαθρο των οποίων μπορεί να στηριχθεί σε ένα μάθημα σχετικό με την Επιστήμη των Υπολογιστών.
Στο πλαίσιο αυτό, ένα σύγχρονο Πρόγραμμα Σπουδών για το Λύκειο θα πρέπει να περιλαμβάνει την Επιστήμη των Υπολογιστών μαζί με τα υπόλοιπα μαθήματα των βασικών επιστημών (Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία). Επιπλέον η Επιστήμη των Υπολογιστών είναι απαραίτητη και για τις πανεπιστημιακές σπουδές όλων των μαθητών που θα επιλέξουν εκτός της Πληροφορικής τις άλλες θετικές, τεχνολογικές και οικονομικές επιστήμες. Την περασμένη δεκαετία η Ελλάδα ήταν από τις λίγες χώρες που διατήρησαν την πληροφορική στο Λύκειο ως μάθημα γενικής παιδείας (με το Πρόγραμμα Σπουδών του 1998) όταν άλλες ανεπτυγμένες χώρες την υποκαθιστούσαν με τις ΤΠΕ.
Η σωστή επιλογή της χώρας μας επιβεβαιώνεται πλέον με την έντονη στροφή προς την ενίσχυση της υπολογιστικής εκπαίδευσης σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Γερμανία, η Αγγλία, που αναγνωρίζουν την ανάγκη της υπολογιστικής σκέψης και επανεισάγουν στα προγράμματα σπουδών του Λυκείου τους την επιστήμη των υπολογιστών. Αυτό σε συνδυασμό με την γενικευμένη εφαρμογή των νέων Προγραμμάτων Σπουδών της υποχρεωτικής εκπαίδευσης που υιοθετούν την εισαγωγή του προγραμματισμού των Η/Υ και την εξοικείωση με την αλγοριθμική σκέψη (από την Ε’ και Στ’ τάξη του Δημοτικού και σε ολόκληρο το Γυμνάσιο), θα μπορούσε να είναι η ευκαιρία της χώρας μας να αποκτήσει ανθρώπινο δυναμικό στην αιχμή της τεχνολογίας και συνεπώς περιζήτητο στη σύγχρονη αγορά εργασίας στην Ευρώπη του 2020.
Σε αυτή την ευνοϊκή κατάσταση έρχεται το νομοσχέδιο για το νέο Λύκειο και αντί να αναβαθμίσει την Πληροφορική, την καταργεί, αφενός σπάζοντας τη συνέχεια μεταξύ υποχρεωτικής εκπαίδευσης και Πανεπιστημίου και αφετέρου απαξιώνοντας το πλεονέκτημα που είχαμε αποκτήσει ως χώρα με τη σωστή στρατηγική επιλογή της προηγούμενης δεκαετίας.
Κατά τη γνώμη μας, είναι τραγικό λάθος για το μέλλον της χώρας να αφαιρεθεί η πληροφορική από το Πρόγραμμα Σπουδών του Λυκείου και γι΄ αυτό προτείνουμε την ύπαρξη μαθήματος «Επιστήμη των Υπολογιστών» και στις τρεις τάξεις του Λυκείου που θα οδηγεί σε μάθημα πανελλαδικώς εξεταζόμενο, το οποίο να μπορούν να επιλέγουν εναλλακτικά με το μάθημα της Χημείας οι μαθητές του πεδίου «Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών» ή με το μάθημα «Στοιχεία Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών» οι μαθητές του πεδίου «Επιστήμες Οικονομίας-Διοίκησης και Πολιτικών Επιστημών».
Ενδεικτικό περιεχόμενο του μαθήματος που θα προσφέρει βασικές και διαχρονικές αρχές της επιστήμης των υπολογιστών και το οποίο θα κατανέμεται ισομερώς και στις τρεις τάξεις του Λυκείου ώστε να δίνεται ο χρόνος να το αφομοιώνουν οι μαθητές μέσω της σπειροειδούς προσέγγισης, μπορεί να είναι οι «Αρχές σχεδιασμού, οργάνωσης και διαχείρισης υλικού», ο «Προγραμματισμός Η/Υ», οι «Αλγόριθμοι και Δομές Δεδομένων» και οι «Βάσεις Δεδομένων», αντικείμενα που έρχονται να γεφυρώσουν το κενό μεταξύ των γνώσεων προγραμματισμού και αλγοριθμικής που θα έχει ο απόφοιτος του Γυμνασίου (με το νέο Πρόγραμμα Σπουδών) και των προαπαιτούμενων γνώσεων που χρειάζονται οι φοιτητές των θετικών και οικονομικών σχολών των Πανεπιστημίων.
Πανελλήνια Ένωση Διπλωματούχων Μηχανικών Δευτεροβάθμιας Eκπαίδευσης
Π.Ε.Δ.ΜΗ.Δ.Ε.
Έρμου 37, 16233 Βύρωνας
http://www.edmide.gr, ΤΗΛ: 210 6851675, 210 7644012, 6974847800, FAX: 210 6851675
Αθήνα, 20/8/13
Αρ.Πρωτ.: 280
Προς: Υπουργό Παιδείας
κ. Αρβανιτόπουλο
Αξιότιμε Υπουργέ,
Ενόψει των αλλαγών στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, η Πανελλήνια Ένωση Διπλωματούχων Μηχανικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (Π.Ε.Δ.ΜΗ.Δ.Ε.), θα ήθελε να σας επισημάνει τα εξής :
Οι σύγχρονες αναπτυγμένες κοινωνίες μεταβαίνουν από την λεγόμενη «κοινωνία της πληροφορίας» στην «κοινωνία της γνώσης», στην οποία οι τεχνολογικές και επιστημονικές γνώσεις αποτελούν θεμελιώδεις παραγωγικούς παράγοντες του κοινωνικού και οικονομικού βίου. Με βάση τα παραπάνω και επειδή το εκπαιδευτικό σύστημα αποτελεί βασικό δομικό στοιχείο διαμόρφωσης του μελλοντικού ανθρώπινου δυναμικού,
η μεταρύθμιση:
Α) Θα έπρεπε τουλάχιστον να διασφαλίζει, εαν όχι να δευρύνει, την τεχνολογική διασταση της γνωσης στο Γυμνάσιο και στο Γενικό Λυκείο. Αντιθέτως την εκμηδένισε σχεδόν καταργώντας ή περιορίζοντας τα μαθήματα που την προσέφεραν, όπως:
α) Το μάθημα του Σχεδίου
Το σχέδιο είναι διεθνής γλώσσα επικοινωνίας, την οποία συναντούμε πλέον συχνά στην καθημερινή μας ζωής. Δεν είναι δυνατόν ο απόφοιτος Λυκείου να μην μπορεί να αναγνώσει στοιχειωδώς ένα σχέδιο.
β) Το μάθημα της Πληροφορικής
Η αναβάθμιση της Πληροφορικής στο Γυμνάσιο είναι αναμφισβήτητα θετικό γεγονός. Αντιθέτως, η υποβάθμιση της στο Λύκειο (ένα μάθημα επιλογής) είναι εκτός της σύγχρονης τεχνολογικής εποχής μας.
γ. Το μάθημα της Τεχνολογίας
Η Τεχνολογία, αναπόσπαστο κομμάτι του σύγχρονου πολιτισμού, δεν πρέπει να λείπει από την δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Το μάθημα του Γυμνασίου, όπου ο μαθητής σχεδιάζει, κατασκευάζει με δημιουργικότητα, αναπτύσσοντας παράλληλα τις ψυχοκινητικές του δεξιότητες και αποκτώντας μοναδικές εμπειρίες από επισκέψεις σε παραγωγικές μονάδες, δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να είναι προαιρετικό. Η κατάργηση του μαθήματος της Τεχνολογίας από το Γενικό Λύκειο και ουσιαστικά από το Γυμνάσιο στερεί τους μαθητές την τεχνολογική διάσταση του πολιτισμού μας.
Β) Θα έπρεπε να προσαρμόσει την Τεχνική – Επαγγελματική Εκπαίδευση (ΤΕΕ) στο παραγωγικό μοντέλο που θα οδηγήσει την χωρα στην αναπτυξη. Να καταγράψει λεπτομερώς τις ανάγκες σε γνώσεις και δεξιότητες ανά οικονομική δραστηριότητα και ειδικότερα ανά ειδικότητα. Επίσης, καμία μεταρρύθμιση δεν μπορεί να αποβεί ωφέλιμη, αν δεν λάβει υπ΄ όψιν και την ανταπόκριση της αγοράς εργασίας προς τους αποφοίτους της ΤΕΕ.
Με βάση τα παραπάνω παρατηρούμε οτι στη νέα ΤΕΕ, παραμένουν ειδικότητες χωρίς ζήτηση, υπάρχουν ελλείψεις σε άλλες (π.χ στους Δομικούς), ενώ δημιουργούνται και νέες στρεβλώσεις με καινοφανείς τομείς-ειδικότητες όπως η ενοποίηση ηλεκτρολόγων και ηλεκτρονικών οι οποίοι έχουν τελείως διαφορετικά αντικείμενα εργασίας.
Επειδή η τωρινή εκπαιδευτική μεταρρύθμιση θα επηρεάσει την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση για πολλά χρόνια, παρακαλούμε όπως λάβετε υπ’ όψιν τα παραπάνω. Οι Διπλ. Μηχανικοί που υπηρετούν στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση μπορούν με την ποιότητα και την εμπειρία που διαθέτουν να συμβάλλουν τα μέγιστα στην κατεύθυνση της αναβάθμισης της Εκπαίδευσης.
Με τιμή
Θεόδωρος Δ. Γεωργάκης
Πρόεδρος
Για να μπορέσει να εκπληρώσει τους στόχους που αναφέρονται στο σχέδιο, πρέπει να υπάρχουν συγκεκριμένες συνθήκες οι οποίες είναι προαπαιτούμενες:
– Πρέπει να υπάρχει σωστη αξιολόγηση (που σημαίνει όλοι να αξιολογούν όλους, οι μαθητες τους καθηγητές και το αντίστροφο, οι γονείς τους καθηγητές αλλα και τους μαθητές και το αντίστροφο, οι συνάδελφοι καθηγητές μεταξύ τους, όλοι όλους) αλλιώς δεν είναι αξιολόγηση αν δεν δικαιούται ο κάθε εμπλεκόμενος να πει τη γνώμη του.
– Πρέπει να καταργηθούν τα βιβλία και να μπορεί ο καθένας να φτάσει στη γνώση με όποιον τρόπο θέλει
– Πρέπει να καταργηθούν οι τάξεις. Να υπάρχουν αλυσίδες μαθημάτων τις οποίες θα παρακολουθεί όποιος πραγματικά ενδιαφέρεται, ξεκινώντας από μαθήματα γενικής παιδείας και προχωρώντας σε εξειδικευμένα μαθήματα η γνώση των οποίων θα μπορεί να οδηγήσει κάποιος στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Δεν έχει νόημα να βάζουμε κάποιον σώνει και καλά να κάνει μαθηματικά ή φυσική ή οικονομικά, μπορεί να μην θέλει να κάνει και κανένα μάθημα! Θα υπάρχουν μαθήματα που στην αρχή θα είναι απλά και κατανοητά για το σύνολο των μαθητών και από κει και πέρα κάθε μάθημα εν είδει αλυσίδας θα γίνεται την επόμενη χρονια ( ή εξάμηνο) δυσκολότερο κ.ο.κ.
Ο κάθε ένας θα επιλέγει όσα του αρέσουν και θα σταματάει εκεί που μπορεί ή εκεί που πρέπει για να αποκτήσει όσα του ζητάει το πανεπιστήμιο το οποίο θα τον δεχτεί χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς εξετάσεις. Αλλα και δεν θα του δώσει πτυχίο με τίποτα αν δε το αξίζει.
– Πρέπει να διδάσκεται μουσική, πληροφορική, ψυχολογία, πρέπει να μπορούν να διδάσκονται μαθήματα που επιλέγουν οι ίδοι οι μαθητές ακόμα κι αν δεν έχουν προβλεφθεί. Αν υπάρχει κάπου ένα σχολείο με πολλές μειονότητες για παράδειγμα, να διδάσκεται ο αλληλοσεβασμός, η αλληλεγγύη, αν είναι μια περιοχή π.χ. σεισμογενής να διδάσκονται πρώτες βοήθειες ή μαθήματα επιβίωσης, αν υπάρχει αυξημένη εγκληματικότητα να διδάσκονται τεχνικές αυτοάμυνας αλλα και θέματα για τα ναρκωτικά, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, κυκλοφοριακή αγωγή, πράγματα τα οποία σήμερα τα παιδιά μας κι εμείς έχουμε μαύρα μεσάνυχτα. Είναι ντροπή να βγαίνει ο νεαρός με το παπάκι και να βάζει το κράνος στον αγκώνα. Ποιός θα του τα μάθει αυτά; Ποιός έμαθε τον πατέρα ότι πρέπει να φοράει ζώνη στα παιδιά του; Ποιός θα τον μάθει να μη βγάζει τα ψυχολογικά του απωθημένα στο δρόμο;
– Πρέπει να αποσυνδεθεί τελείως η δευτεροβάθμια (ειδικά αυτή, αλλα φυσικά και οι επόμενες βαθμίδες) από την αγορά εργασίας. Είναι υποκρισία να λέμε ότι φτιάχνουμε ελεύθερους πολίτες τους οποίους μόνο κριτήριο σπουδών αναγκάζουμε να αποτελεί η επαγγελματική αποκατασταση.
– Να καταργηθούν τα ωράρια και οι απουσίες, ο κάθε μαθητής να πηγαίνει όποτε θέλει να να φεύγει όποτε θέλει. Αλλιώς δεν είναι σχολείο, είναι μαντρί.
Αν είστε ικανοί και μπορείτε φτιάξτε σχολείο να μη θέλουν οι μαθητές να φύγουν, όχι να μη θέλουν να πάνε.
Συνολικές παρατηρήσεις επί του σχεδίου νόμου «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Λοιπές Διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων»
του Γεωργίου Π. Μπουρίτσα
Η προσπάθεια εκσυγχρονισμού της δομής της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης [ΔΕ] αποτελεί το ζητούμενο στην κατεύθυνση αναβάθμισης της παρεχόμενης παιδείας και ανάδειξης του δημόσιου σχολείου ως της κύριας εκπαιδευτικής συνιστώσας παροχής έγκυρων και αξιόπιστων υπηρεσιών παιδείας.
Η προσπάθεια αυτή θα πρέπει να έχει σαν ζητούμενο, η Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση να διακρίνεται για το ενιαίο των στόχων της αλλά και τη διακριτικότητα αναφορικά με τη διάρθρωση των σπουδών στα επιμέρους τμήματά της Γυμνάσιο, Γενικό Λύκειο, Επαγγελματικό Λύκειο και τη μη «διαβαθμισμένη» εκπαίδευση που αναφέρεται στην Επαγγελματική Κατάρτιση .
Πέραν των γενικών και επαναλαμβανόμενων στόχων της ΔΕ θα πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν και εφαρμοστούν στην πράξη οι αρχές της διαθεματικότητας, ολιστικής προσέγγισης και της χρηστικότητας των διδασκόμενων γνωστικών αντικειμένων και η διάρθρωση των αναλυτικών προγραμμάτων στην κατεύθυνση ικανοποίησης της αρχής η διδασκόμενη ύλη μαθημάτων, όπου απαιτείται ως προαπαιτούμενο , να εξυπηρετεί και τις ανάγκες γνωστικών αντικειμένων των οποίων αποτελεί εργαλείο για την προσέγγισή τους [διάρθρωση των ωρολογίων και αναλυτικών προγραμμάτων των θετικών μαθημάτων (μαθηματικά- φυσική – χημεία- ΤΠΕ για παράδειγμα]. Επίσης θα πρέπει να προβλέπονται δράσεις και υπηρεσίες παιδείας, εκτός του τυπικού ωρολογίου προγράμματος, προκειμένου να ικανοποιούνται οι ευρύτεροι στόχοι του τυπικού Ωρολογίου και Αναλυτικού Προγράμματος, ως προς το επίπεδο και το εύρος προσέγγισης γνωστικών αντικειμένων, όπως ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός, η Καλλιτεχνική Παιδεία, η Φυσική Αγωγή, η Δεύτερη ξένη γλώσσα. Η τελευταία παρατήρηση- πρόταση αποτελεί κομβικό στοιχείο, ώστε το σχολείο να γίνει ο συνδετικός κρίκος με το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και να εφαρμοστούν εκπαιδευτικές προσεγγίσεις πέραν των τυπικών αλλά αναγκαίων που επιβάλλει το Ωρολόγιο και Αναλυτικό Πρόγραμμα.
Συμπερασματικά οι προκρινόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις για να αποτελούν μεταρρυθμιστική προσπάθεια θα πρέπει να διακρίνονται για το ενιαίο, συμπληρωματικό χαρακτήρα τους και να προβλέπουν τη μεταβίβαση αρμοδιοτήτων και την άσκηση «εσωτερικής πολιτικής» σε όλα τα επίπεδα της διοικητικής ιεραρχίας και σε όλες τις συνιστώσες λειτουργίας του εκπαιδευτικού συστήματος [εκπαιδευτική- παιδαγωγική- διοικητική και ερευνητική] και να αποτυπώνουν την ποιότητα του παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου με βάση σαφώς προσδιορισμένους αξιολογικούς δείκτες των διαδικασιών εσωτερικής και εξωτερικής αξιολόγησης όλων των βαθμίδων της εκπαιδευτικής ιεραρχίας.
Ειδικότερα στις προτεινόμενες νομοθετικές ρυθμίσεις για το Λύκειο δεν υπάρχει ένα σαφές νομοθετικό πλαίσιο που να εξασφαλίζει τις παραπάνω παρατηρήσεις που να αναφέρεται στο Γυμνάσιο. Το Πιλοτικό Πρόγραμμα για το «Νέο Σχολείο» που εφαρμόζεται τα δύο τελευταία χρόνια σε 65 Γυμνάσια της χώρας θα μπορούσε να αποτελέσει τον κορμό για σταδιακή εφαρμογή του σε όλα τα σχολεία της χώρας και να αντικαταστήσει το ισχύον συμβατικό πρόγραμμα.
ΤΟ ΓΥΜΝΑΣΙΟ
Η ανακοίνωση προτεινόμενου Ωρολογίου Προγράμματος για τα Γυμνάσια για το σχολικό έτος 2013-2014, το οποίο αποτελεί εφαρμογή, με περιορισμένου εύρους αλλαγές, του πιλοτικού προγράμματος, θα μπορούσε να θεωρηθεί θετική εξέλιξη, αν δεν υπήρχε η αποσιώπηση του θέματος από το ΥΠΑΙΘ, μετά τις πρώτες αντιδράσεις, που στην ουσία τους αφορούσαν αιτήματα κλάδων για μη μείωση των ωρών διδασκαλίας συγκεκριμένων διδασκόμενων γνωστικών αντικειμένων.
Επίσης σημαντικό στοιχείο έλλειψης προγραμματισμού είναι η ανακοίνωση των πλεονασμάτων σε εκπαιδευτικούς ΠΕ19-ΠΕ20, που προφανώς είχαν υπολογιστεί με βάση το ισχύον συμβατικό ωρολόγιο πρόγραμμα και όχι με βάση το προτεινόμενο [τροποποιημένη μορφή του πιλοτικού προγράμματος ] στο οποίο προβλέπονται δύο ώρες διδασκαλίας στο μαθήματα των ΤΠΕ.
Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί το θετικό στοιχείο ότι η για πρώτη φορά προσπάθεια γενικευμένης αξιοποίησης μιας πιλοτικής εφαρμογής συγχρηματοδοτούμενης από το ΕΣΠΑ, που όμως δεν ακολούθησε διαδικασίες αξιοποίησης των αποτελεσμάτων εφαρμογής της για δύο χρόνια στα σχολεία εφαρμογής.
Πιο συγκεκριμένα δεν:
• Αξιολογήθηκε η εφαρμογή σε όλα τα σχολεία εφαρμογής.
• Λήφθηκαν υπόψη οι προτάσεις που έγιναν και οι καινοτόμες εφαρμογές που υλοποιήθηκαν.
• Αξιολογήθηκαν οι αντικειμενικοί δείκτες που παραπέμπουν στην αποτύπωση της ποιότητας που παρεχόμενου εκπαιδευτικού έργου[ενδεικτικά]: Κατανομή της γραπτής και προφορικής βαθμολογίας ανά τάξη και μάθημα και του Γ.Μ.Ο. των μαθημάτων και οι διαφορές γραπτής και προφορικής βαθμολογίας ανά τάξη και μάθημα.
Η τραυματική εμπειρία μου ως διευθυντή σχολικής μονάδας, στην οποία δεν έγινε η όποια αξιοποίηση των δεικτών αξιολόγησης, των έγγραφων και προφορικών προτάσεων και της κωδικοποίησης των αποτελεσμάτων της δημιουργικής συνεργασίας που επιδιώχθηκε με όλους τους σχολικούς συμβούλους. Η μη ύπαρξη της όποιας ενημέρωσης για την πορεία της εφαρμογής το σχολικό έτος 2012-2013 ουσιαστικά αναδεικνύουν την ανάγκη για μια άλλου είδους ουσιαστική αξιολογική συνεργασία των στελεχών της εκπαίδευσης προκειμένου οι προκρινόμενες λύσεις για γενικευμένη εφαρμογή να είναι οι πλέον ενδεδειγμένες.
Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να σημειώσω την μη υποχρεωτική συμμετοχή στις προβλεπόμενες επιμορφώσεις και την καχυποψία αντιμετώπισης της όποιας προσπάθειας αξιολόγησης του προγράμματος από τους συναδέλφους εκπαιδευτικούς, η οποία οφείλεται στη λαθεμένη σύνδεσή της με την αξιολόγηση του εκπαιδευτικού και όχι με τη συμμετοχή στην αξιολόγηση ενός πιλοτικού ωρολογίου και αναλυτικού προγράμματος που προσεγγίζεται ερευνητικά πριν αποκτήσει μορφή για γενικευμένη εφαρμογή. Το μόνο σημείο δικαιολόγησης της όποιας αντίδρασης, η έλλειψη ερευνητικής εκπαιδευτικής παράδοσης, η καχυποψία σε άστοχες ενέργειες λαθεμένης επιστημονικά προσέγγισης της όποιας διαδικασίας αξιολόγησης και η άρνηση όλων των εμπλεκόμενων να αναλάβουν ευθύνες πρότασης και υλοποίησης συγκεκριμένων-διαχρονικών προτάσεων που αποτελούν κοινές θέσεις όλων των συμμετεχόντων στην διαμόρφωση του εκπαιδευτικού συστήματος.
Με βάση τα παραπάνω, οι ενδεικτικές παρατηρήσεις για το προτεινόμενο τροποποιημένο πιλοτικό πρόγραμμα για γενικευμένη εφαρμογή του στο γυμνάσιο είναι:
• Η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των μαθημάτων της Πολιτικής και Κοινωνικής Αγωγής και της Φυσικής Αγωγής με την παράλληλη ύπαρξη δράσεων στο Διδακτικό και Μαθησιακό Πεδίο «Βιωματικές Δράσεις, Συνθετικές Δημιουργικές Εργασίες» σε συνδυασμό με τις προτεινόμενες δεύτερες αναθέσεις παραπέμπει στην άμβλυνση κλαδικών πιέσεων και όχι στην εξυπηρέτηση των στόχων του προγράμματος.
• Η μείωση των ωρών της Τεχνολογίας, η οποία έχει κοινά γνωστικά αντικείμενα με την οικιακή οικονομία δεν εξυπηρετεί κατά τη γνώμη μου την υλοποίηση των στόχων της διαθεματικότητας και ολιστικής προσέγγισης του Ωρολογίου και Αναλυτικού Προγράμματος και παράλληλα δείχνει εξυπηρέτηση κλαδικών πιέσεων, αν λάβει κανείς υπόψη τη προτεινόμενη δεύτερη ανάθεση στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας.
• Ο αναγκαίος εξορθολογισμός τόσο αναφορικά με τις προτεινόμενες αναθέσεις στα προτεινόμενα γνωστικά αντικείμενα της ευέλικτης ζώνης, που αφορούν τις Βιωματικές Δράσεις, Συνθετικές Δημιουργικές Εργασίες. οι οποίες δεν μπορεί να έχουν ως βασική στόχο ανάθεσης την κάλυψη ωραρίου ειδικοτήτων απαξιώνουν τους στόχους όπως συνέβαινε με τον Σχολικό Επαγγελματικό Προσανατολισμό, ο οποίος υποβαθμίζεται συνεχώς όχι με την έννοια ένταξής του ή μη στο τυπικό ωρολόγιο πρόγραμμα αλλά με την έννοια δράσης –παροχής απαραίτητων υπηρεσιών παιδείας που αφορούν τη διαδικασία επιλογής σπουδών και επαγγέλματος μέσα από την βίωση των διαδικασιών λήψης απόφασης και της εύρεσης- ανάκτησης και αξιοποίησης της χρήσιμης πληροφορίας.
Οι παραπάνω παρατηρήσεις- ενδεικτικές προτάσεις που αφορούν το Γυμνάσιο τεκμηριώνουν την άποψη και την αναγκαιότητα για ενιαία αντιμετώπιση των όποιων αλλαγών στη ΔΕ και κύρια σε σχέση αυτές που αφορούν το Γυμνάσιο και Λύκειο. Στην κατεύθυνση αυτή προτείνεται η γενικευμένη εφαρμογή του Πιλοτικού Προγράμματος για το «Νέο Σχολείο» για το έτος 2013-2014 με παράλληλη την με επιστημονικά κριτήρια αξιολόγησή του, ώστε να οδηγηθούμε σε παγίωση ενός προγράμματος που θα είναι η άριστη προσέγγιση της πιλοτικής εφαρμογής. Σε αυτή τη κατεύθυνση ο συμμετοχικός ρόλος του ΙΕΠ, του ΚΕΜΕΤΕ της ΟΛΜΕ, των Συλλόγων Διδασκόντων και των Στελεχών της Εκπαίδευσης [σε όλες τις βαθμίδες της διοικητικής και εκπαιδευτικής ιεραρχίας] πρέπει να κατατείνει στη σύνθεση και υλοποίηση των αυτονόητων και την ανάληψη ευθυνών με κατάθεση συγκεκριμένων ρεαλιστικών και εφαρμόσιμων προτάσεων.
ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
Η κοινά αποδεκτή επιστημονικά μέθοδος κατάρτισης των ωρολογίων και αναλυτικών προγραμμάτων μετά τον προσδιορισμό των στόχων και της διάρθρωσης της εκπαιδευτικής βαθμίδας [στη συγκεκριμένη περίπτωση της ΔΕ] μπορεί να συνοψιστεί στα ακόλουθα:
• Προσδιορισμός του συνολικού εβδομαδιαίου χρόνου που διατίθεται για την υλοποίηση του τυπικού προγράμματος με βάση τις σύγχρονες παιδαγωγικές αντιλήψεις.
• Προσδιορισμός των αναγκαίων γνωστικών αντικειμένων που εξυπηρετούν τους στόχους του προγράμματος και προσδιορισμός του αναλυτικού προγράμματος και του απαιτούμενου χρόνου διδασκαλίας. Για τον προσδιορισμό του αναλυτικού προγράμματος απαιτείται να ληφθεί υπόψη η γνώμη των αρμοδίων, η διεθνής εμπειρία και οι ιδιαιτερότητες σε εθνικό επίπεδο και να υπάρξει η αυτονόητη διεπιστημονική συνεργασία προκειμένου να εξασφαλισθεί η διαθεματικότητα, η ολιστική προσέγγιση του αναλυτικού προγράμματος και η συμπληρωματικότητα αναφορικά με το περιεχόμενο των συγγενών διδασκόμενων γνωστικών αντικειμένων.
• Στην περίπτωση που ο προτεινόμενος συνολικός χρόνος διδασκαλίας των μαθημάτων υπερβαίνει το συνολικό εβδομαδιαίο χρόνο που διατίθεται θα πρέπει να υπάρξει διεπιστημονική συνεργασία για την αυτονόητη προσαρμογή του προτεινόμενου προγράμματος στο αντικειμενικό περιορισμό που είναι ο συνολικός εβδομαδιαίος χρόνος διδασκαλίας.
Με βάση τα αυτονόητα και κοινά επιστημονικά και παιδαγωγικά αποδεκτά σημεία δεν μπορεί να είναι κατανοητές οι προτάσεις που κατατίθενται και αφορούν:
• Ένα προτεινόμενο ωρολόγιο πρόγραμμα που δεν το συνοδεύει ένα αναλυτικό πρόγραμμα με παράλληλη τεκμηρίωση της κατανομής του χρόνου διδασκαλίας στα προτεινόμενα γνωστικά αντικείμενα.
• Την επικαλούμενη υποβάθμιση μαθημάτων και την προτεινόμενη αύξηση των ωρών διδασκαλίας χωρίς να προτείνεται η μείωση άλλων γνωστικών αντικειμένων
Είναι πέρα από κάθε επιστημονική και παιδαγωγική δεοντολογία οι προτάσεις που δεν παίρνουν υπόψη ότι δεσμευτικός παράγων για την κατάρτιση του ωρολογίου προγράμματος είναι ο συνολικά εβδομαδιαίος διδακτικός χρόνος που διατίθεται [35 διδακτικές ώρες]. Εάν υπάρχει άλλη επιστημονικά και παιδαγωγικά αποδεκτή πρόταση καλό είναι να κατατεθεί από όποιον την προτείνει.
Ειδικότερα θέματα:
1. Η ΘΕΣΗ ΤΩΝ ΤΠΕ ΣΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ
Είναι σαφές ότι ζούμε στην εποχή των Νέων Τεχνολογιών και ότι η διδασκαλία των ΤΠΕ είναι απαραίτητη για να ανταποκριθεί ο απόφοιτος της ΔΕ στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας. Είναι επίσης σαφές ότι η διδασκαλία των Νέων Τεχνολογιών δεν μπορεί να αναδεικνύεται ως ο καθοριστικός παράγων διαμόρφωσης του ωρολογίου και αναλυτικού προγράμματος.
Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις και με δεδομένα:
• Την εισαγωγή της διδασκαλίας των ΤΠΕ στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση.
• Τον διπλασιασμό των ωρών διδασκαλίας των ΤΠΕ στο Γυμνάσιο.
• Την ένταξη της διδασκαλίας των ΤΠΕ στη βάση της υλοποίησης των αρχών της διαθεματικότητας και της ολιστικής προσέγγισης του Αναλυτικού και Ωρολογίου Προγράμματος [παράλληλη συνδιδασκαλία με άλλα γνωστικά αντικείμενα, συνθετικές και δημιουργικές εργασίες κλπ].
• Την εξαγγελία για λήψη πιστοποίησης στις Νέες Τεχνολογίες με την αποφοίτηση από το Γυμνάσιο.
Θα πρέπει να τεκμηριωθεί η όποια τοποθέτηση για υποβάθμιση της διδασκαλίας των ΤΠΕ στη ΔΕ και οι όποιες προτάσεις θα πρέπει να παίρνουν υπόψη τις αυτονόητες αρχές που διατυπώθηκαν για τη μεθοδολογία κατάρτισης των Αναλυτικών και Ωρολογίων Προγραμμάτων.
2. ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΟ ΑΓΓΛΙΚΩΝ.
Αναφορικά με τη διδασκαλία των Αγγλικών στο Γυμνάσιο και την προβλεπόμενη ύπαρξη επιπέδων κρίνεται σκόπιμη η διατύπωση των παρακάτω σκέψεων:
• Η καθιέρωση της διδασκαλίας των αγγλικών στην ΠΕ θέτει εκ των πραγμάτων το θέμα της αναγκαιότητας ύπαρξης επιπέδων, τα οποία σε τελευταία ανάλυση αναγνωρίζουν τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών ως των βασικών φορέων εκμάθησης της ξένης γλώσσας με στόχο την απόκτηση επάρκειας.
• Η ύπαρξη επιπέδων επίσης «αναγνωρίζει» αδυναμίες του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος, αμβλύνει την πολύ θετική προσπάθεια για απόκτηση επάρκειας στους αποφοίτους του γυμνασίου και αποδυναμώνει τη διαδικασία για την απόκτηση επάρκειας ανωτέρω βαθμού μέσα από τις διαδικασίες του Κρατικού Πιστοποιητικού Γλωσσομάθειας, τις οποίες δεν ενθαρρύνουν τα φροντιστήρια ξένων γλωσσών.
• Η ύπαρξη επιπέδων θέτει επίσης το θέμα της αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου με βασικό ερώτημα «γιατί όχι επίπεδα και σε άλλα διδασκόμενα γνωστικά αντικείμενα;»
• Η δημιουργία των τμημάτων επιπέδων αγγλικών είναι μια διαδικασία τεχνικής φύσης αφού το επίπεδο διαχωρισμού των αρχαρίων από τους προχωρημένους μαθητές είναι μια διαδικασία κατάταξης εξαρτώμενης από τον ελάχιστο επιτρεπτό αριθμό μαθητών ανά τμήμα που σε τελευταία ανάλυση δεν έχει και πολύ σχέση με την εκπαιδευτική διαδικασία και την παιδαγωγική διάσταση του θέματος.
• Η ύπαρξη τμημάτων αρχαρίων και προχωρημένων επίσης δημιουργεί προβλήματα δυσλειτουργίας των σχολικών μονάδων στη διαδικασία σχηματισμού των τμημάτων και συχνά εξυπηρετεί κλαδικές ανάγκες, που κατά τη γνώμη μου, πρέπει να έπονται θεμάτων που αφορούν την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
• Άλλα προβλήματα που δημιουργούνται από την ύπαρξη τμημάτων αρχαρίων και προχωρημένων είναι αυτά της αξιολόγησης των παιδιών, αφού πολλοί μαθητές με επαρκείς γνώσεις στην ξένη γλώσσα επιλέγουν τα τμήματα αρχαρίων για ευνόητους βαθμολογικούς λόγους.
Με τις παραπάνω παρατηρήσεις δεν ισχυρίζομαι την άμεση κατάργηση των επιπέδων απλά θέτω ζητήματα διερεύνησης της αναγκαιότητας αναφορικά με την εκπαιδευτική και παιδαγωγική συνιστώσα.
Η αξιολόγηση της όλης διαδικασίας δεν μπορεί να μην παίρνει υπόψη και τη διερεύνησης των δεικτών που αφορούν την κατανομή της βαθμολογίας, προφορικής και γραπτής, στα τμήματα των αγγλικών, προκειμένου να γίνουν οι αναγκαίες διορθωτικές παρεμβάσεις.
Η εμπειρία του σχολείου στο οποίο είμαι διευθυντής και εφαρμόζεται το Πιλοτικό πρόγραμμα για το «Νέο Σχολείο» που στη σχολική χρονιά 2012-2013 αναθέσαμε τη εξεταστική διαδικασία κατάταξης σε εξωτερικό είναι σημαντική. Η αξιολόγηση των επιδόσεων των μαθητών μας σε συνεργασία με τη σχολική σύμβουλο και τους εκπαιδευτικούς της σχολικής μας μονάδας θεωρώ ότι έχει να προσφέρει θετικά στη συζήτηση του θέματος.
Επίσης θα πρέπει να συζητηθεί το θέμα της απόκτησης της επάρκειας στην πρώτη λυκείου εφόσον από τους αρμόδιους κριθεί ότι δεν επαρκεί ο συνολικά προσφερόμενος διδακτικός χρόνος στη ΠΕ και στο Γυμνάσιο.
Επίσης στο επιχείρημα [που δεν αφορά μόνο το μάθημα των Αγγλικών] του μεγάλου αριθμού των μαθητών ανά τμήμα, θα πρέπει να συζητηθεί και το ενδεχόμενο διαίρεσης των τμημάτων κατά τα πρότυπα του εργαστηριακού μαθήματος των ΤΠΕ που κατά τη γνώμη μου είναι ο πλέον πρόσφορος τρόπος αντιμετώπισης από εκπαιδευτική και παιδαγωγική άποψη.
Η ΑΝΑΘΕΣΗ ΤΗΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΣΤΗ ΔΕ
Τα προτεινόμενα νέα ωρολόγια και αναλυτικά προγράμματα και ο επιχειρούμενος εξορθολογισμός της αξιοποίησης του εκπαιδευτικού προσωπικού θέτει εκ των πραγμάτων το θέμα τόσο της πρώτης όσο και της δεύτερης ανάθεσης διδασκαλίας.
Άποψη μου είναι ότι υπάρχουν στρεβλώσεις στις αναθέσεις των μαθημάτων που εν πολλοίς είναι αποτέλεσμα κλαδικών πιέσεων και δεν σχετίζονται πάντα με τις πιστοποιημένες γνώσεις των εκπαιδευτικών.
Βασική αρχή δεν μπορεί να είναι άλλη από αυτή που παραπέμπει στα επαγγελματικά δικαιώματα που έχουν την αναφορά τους σε πιστοποιημένες ακαδημαϊκές γνώσεις.
Το παράδειγμα δεύτερης ανάθεσης του κλάδου ΠΕ19 που αφορά το μάθημα των μαθηματικών είναι χαρακτηριστικό. Στο κλάδο ΠΕ19 ανήκουν εκπαιδευτικοί με βασικό πτυχίο πληροφορικής, φυσικού ή μαθηματικού με μεταπτυχιακό δίπλωμα ή διδακτορικό στις ΤΠΕ. Σε σχολική μονάδα στην οποία υπηρετεί μαθηματικός που δεν συμπληρώνει το διδακτικό του ωράριο και πληροφορικός με βασικό πτυχίο φυσικού και στο οποίο δεν καλύπτονται οι ώρες του προγράμματος της φυσικής και των μαθηματικών ο πληροφορικός φυσικός αναλαμβάνει ως δεύτερη ανάθεση τα μαθηματικά και ο μαθηματικός ως δεύτερη ανάθεση τη φυσική. Σημειώνεται επίσης ότι ο πληροφορικός με βασικό πτυχίο τη φυσική ή τα μαθηματικά δεν μπορεί να πάρει με βάση το βασικό του πτυχίο αναγνωρίση δεύτερης ειδικότητας δηλαδή το ΥΠΑΙΘ του αρνείται ότι είναι και φυσικός ή μαθηματικός.
Αυτό δεν είναι το μόνο παράδοξο, απλά για να μην δημιουργηθούν παρεξηγήσεις προτείνεται για την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής διαδικασίας και για την καλύτερη αξιοποίηση του υπάρχοντος εκπαιδευτικού προσωπικού να επανεξετασθούν οι αναθέσεις μαθημάτων με μόνο κριτήριο τις ακαδημαϊκές γνώσεις και τις πιστοποιημένες γνώσεις στην περίπτωση της μη ύπαρξης ακαδημαϊκών γνώσεων σχετικών με το γνωστικό αντικείμενο [ενδεικτική αναφορά ο Σχολικός Επαγγελματικός Προσανατολισμός]. Αναφορές ότι η Β΄ Ανάθεση μπορεί να αφορά όλους ή ορισμένους κλάδους χωρίς την όποια παραπομπή σε ιδιαίτερες πιστοποιημένες γνώσεις μόνο σε υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης οδηγεί και στην εξυπηρέτηση κλαδικών πιέσεων που δεν μπορεί να αποτελούν επιχείρημα για την κοινή προσπάθεια αναβάθμισης της ποιότητας της παρεχόμενης εκπαίδευσης.
ΤΟ ΝΕΟ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ
Θα επαναδιατυπώσω την διαχρονικά εκφρασμένη άποψή μου ότι η εξυπηρέτηση των στόχων της ΔΕ προϋποθέτει τον πλήρη διαχωρισμό της από τη διαδικασία εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ένας εκ των στόχων της ΔΕ είναι ότι δίνει τα εφόδια και παρέχει τον τίτλο ο οποίος επιτρέπει την διεκδίκηση μιας θέσης στις σχολές και τα τμήματα της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης.
Μετά την μεταπολίτευση ο διάλογος και η επιχειρηματολογία οδηγούσαν κατά κανόνα στην πρόταση του διαχωρισμού του συστήματος εισαγωγής από τη διαδικασία απόκτησης του απολυτηρίου ΔΕ χωρίς αυτό να ισχύσει πλήρως σε κανένα από τα συστήματα εισαγωγής που ίσχυσαν.
Το αποτέλεσμα η υποβάθμιση έως και απαξίωση του ρόλου της ΔΕ και η σε ακραίες περιπτώσεις μετατροπή της εκπαιδευτικής διαδικασίας ως μέσο για την εισαγωγή στη Τριτοβάθμια Εκπαίδευση και η ενίσχυση των φροντιστηρίων ως φορέων προετοιμασίας για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Οι διαχρονικά εκφρασμένες προτάσεις της ακαδημαϊκής κοινότητας των εκπαιδευτικών, των επιστημονικών και κοινωνικών φορέων και του ΥΠΑΙΘ στα όργανα συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου της παιδείας [ΕΣΑΠ, ΣΑΠ, ΣΤΕ, ΕΣΥΠ] επιβεβαιώνουν τους παραπάνω ισχυρισμούς.
Η συνταγματικά κατοχυρωμένη αυτοτέλεια και το αυτοδιοίκητο των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων με την παράλληλη αναγκαιότητα κατοχύρωσης ενός αδιάβλητου εξεταστικού συστήματος εισαγωγής και η ενίσχυση του ρόλου της ΔΕ παραπέμπουν στην επιλογή ενός συστήματος εισαγωγής ανεξαρτήτου από την όποια διαδικασία αξιολόγησης του μαθητή για την απόκτηση του απολυτηρίου της ΔΕ το οποίο πρέπει να πιστοποιεί με αντικειμενικό τρόπο τις αποκτηθείσες γνώσεις και δεξιότητες.
Η αξιοποίηση των υπαρχόντων ερευνητικών δεδομένων και των προτάσεων για το σύστημα εισαγωγής στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση της περιόδου της μεταρρύθμισης του 64 και της μεταπολιτευτικής περιόδου μόνο θετικά μπορεί να προσφέρει.
Στην κατεύθυνση αυτή οι προβλέψεις του νομοσχεδίου για:
1. Την ύπαρξη του Εθνικού Οργανισμού Εξετάσεων
2. Η καθοριστική γνώμη των Ακαδημαϊκών Ιδρυμάτων για τους συντελεστές βαρύτητας των Πανελλαδικά εξεταζομένων μαθημάτων και η γνώμη για τον αριθμό των εισακτέων
3. Η αντικειμενοποίηση των ενδοσχολικών εξετάσεων κατά 50% με τη δημιουργία τράπεζας θεμάτων
μπορούν να θεωρηθούν ως θετικές παρεμβάσεις στην κατεύθυνση διαχωρισμού της ΔΕ από το σύστημα εισαγωγής στη Ανώτατη Εκπαίδευση.
Πρόταση για ακόμα άμβλυνση της υπάρχουσας εξάρτησης στη διαδικασία επιλογής είναι η απλούστευση της διαδικασίας υπολογισμού του βαθμού εισαγωγής ως εξής:
• Πρόσθεση των βαθμών επίδοσης στα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα με το βαθμό του απολυτηρίου του Λυκείου [άριστα 20]. Ο μέγιστος βαθμός επίδοσης των πανελλαδικά εξεταζόμενων μαθημάτων είναι 40 [άθροιση των βαθμών των δύο βαθμολογητών ή ο διπλάσιος του βαθμού που προκύπτει από πιθανή αναβαθμολόγηση του γραπτού]. Δηλαδή ο βαθμός του Απολυτηρίου του Λυκείου συμμετέχει σε ποσοστό 11% στη διαμόρφωση του βαθμού εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
• Ο βαθμός του απολυτηρίου είναι ο ΜΟ των βαθμών των τριών τάξεων του Λυκείου και ο βαθμός της Γ΄ Λυκείου υπολογίζεται με τον ίδιο τόπου που υπολογίζεται ο ΜΟ της βαθμολογίας στην Α΄ και Β΄ Λυκείου
ΑΛΛΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΕΠΙΡΕΑΖΟΥΝ ΤΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΔΕ
Η επιχειρούμενη μεταρρύθμιση της ΔΕ θα πρέπει να συνοδευθεί από νομοθετικές ρυθμίσεις εκσυγχρονισμού του νομοθετικού πλαισίου που αφορά θέματα όπως:
• Τα καθήκοντα, οι υποχρεώσεις και αρμοδιότητες των εκπαιδευτικών και των στελεχών της εκπαίδευσης όλης της εκπαιδευτικής και διοικητικής ιεραρχίας.
• Ο ρόλος και οι αρμοδιότητες του Συλλόγου Διδασκόντων. Η επιζητούμενη από όλους αναβάθμιση του ρόλου του Συλλόγου Διδασκόντων δεν μπορεί να προσκρούει στη τυπική μέχρι τώρα λειτουργία του και στην επίκληση δυσχερειών που προκύπτουν από την πρόβλεψη για συνεδριάσεις εκτός ωραρίου διδασκαλίας που ποτέ δεν εφαρμόζεται αλλά που αποτελεί στοιχείο της υποβαθμισμένης λειτουργίας. Η γραφειοκρατική και τυπική εξέταση των εκπαιδευτικών θεμάτων όπως προκύπτει από τα υπάρχοντα πρακτικά αποδεικνύει ότι η ουσιαστικοποίηση της λειτουργίας του Συλλόγου Διδασκόντων προϋποθέτει:
• Την πρόβλεψη λειτουργίας επιτροπών και ομάδων εργασίας
• Την επίλυση των θεμάτων για πραγματοποίηση ουσιαστικών συνεδριάσεων [επαρκής χρόνος διάρκειας των συνεδριάσεων, ύπαρξη συγκεκριμένων εισηγήσεων για τα συζητούμενα θέματα για αναβάθμιση της λειτουργίας του σχολείου στο εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό, διοικητικό και ερευνητικό επίπεδο, διαρκή εσωτερική αξιολόγηση της λειτουργίας της σχολικήςμονάδας]
• Θα πρέπει να ενισχυθεί ο ρόλος της Διεύθυνσης και Υποδιεύθυνσης των σχολικών μονάδων με την ουσιαστική διευκόλυνση άσκησης του έργου τους στο διοικητικό και εκπαιδευτικό επίπεδο.
Ο Διευθυντής και Υποδιευθυντής των σχολικών μονάδων δεν μπορεί να ασκήσουν τα καθήκοντά τους με την ταυτόχρονη άσκηση ενός εξαντλητικού διδακτικού ωραρίου που ουσιαστικά δεν επιτρέπει τη διοίκηση της σχολικής μονάδας τη στιγμή που δεν υπάρχει συνήθως η όποια γραμματειακή ή άλλη υποστήριξη.
Η παραπάνω παρατήρηση δεν υπονοεί την πλήρη αποχή της Διεύθυνσης και Υποδιεύθυνσης [όπου προβλέπεται] από τα διδακτικά καθήκοντα, αλλά την πρόβλεψη διδακτικού ωραρίου, ώστε η Διεύθυνση της σχολικής μονάδας να μην ξεκόβεται από την εκπαιδευτική διαδικασία που αποτελεί θεμελιακό στοιχείο άσκησης διοίκησης, αναφορικά με την προώθηση των στόχων της σχολικής μονάδας. Με βάση αυτές τις παρατηρήσεις ο μέχρι και διπλασιασμός των διδακτικών υποχρεώσεων των Διευθυντών και η αύξηση του διδακτικού ωραρίου των Υποδιευθυντών δρα αρνητικά στην επιχειρούμενη αναβάθμιση της λειτουργίας της ΔΕ.
Σημαντικό στοιχείο για την αναβάθμιση της λειτουργίας της σχολικής μονάδας είναι η ουσιαστική συμμετοχή της Διεύθυνσης στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου, η οποία ουσιαστικά αποτελεί αρμοδιότητα μόνο των σχολικών συμβούλων. Η ύπαρξη ελάχιστου αριθμού σχολικών συμβούλων , οι αξιολογικές παρεμβάσεις τους σεμιναριακού επίπεδου ουσιαστικά δεν μπορεί να αποτελέσουν αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου και συμβολή στην αναβάθμιση της λειτουργίας του σχολείου.
Προτείνεται η ενεργή συνεργατική συμμετοχή του Δντή, ο οποίος με την άμεση εποπτεία που έχει μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στην αναβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου, στην εφαρμογή καινοτόμων προγραμμάτων και την επίλυση υπαρκτών προβλημάτων υλοποίησης της λειτουργίας του σχολείου στο εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό επίπεδο.
Και για να μην υπάρξουν οι όποιες παρεξηγήσεις η πρόταση δεν αποβλέπει στην ατομική αξιολόγηση των εκπαιδευτικών αλλά στην επίλυση υπαρκτών προβλημάτων και συμβολή στη διαδικασία της εσωτερικής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας.
Η προτεινόμενη διαδικασία εσωτερικής αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, η οποία προφανώς είναι θέμα συμμετοχής και του Συλλόγου Διδασκόντων, δεν μπορεί να μη προβλέπει τη καθοριστική συμμετοχή της Διεύθυνσης του Σχολείου, όπως επίσης δεν μπορεί να είναι μια διαδικασία συμβουλοκεντρική όπως προβλέπεται. Η διακριτότητα και συμπληρωματικότητα των ρόλων όλων των συμμετεχόντων είναι αυτή που μπορεί να οδηγήσει στην βελτιστοποίηση της λειτουργίας των σχολικών μονάδων.
• Συμπληρωματικό στοιχείο της συμμετοχής και άσκησης «εσωτερικής πολιτικής» στις σχολικές μονάδες στο βαθμό που το επιτρέπει το ισχύον θεσμικό πλαίσιο είναι και η συνεργασία και ανταπόκριση των διοικητικών και εκπαιδευτικών προϊσταμένων κάθε στελέχους της εκπαίδευσης στην υλοποίηση καινοτόμων προγραμμάτων και προτάσεων και στην επίλυση υπαρκτών προβλημάτων των σχολικών μονάδων. Η μη απάντηση σε προτάσεις, η μη θεσμοθετημένη διαδικασία συνεργασίας έχει οδηγήσει σε μια τυπική και γραφειοκρατική λειτουργία σε μεγάλο βαθμό της διοικητικής και εκπαιδευτικής ιεραρχίας με όλα τα επακόλουθα στο επιχειρούμενο εκσυγχρονισμό της ΔΕ και εν πολλοίς στην αδρανοποίηση στελεχών της εκπαίδευσης με μεράκι για προσφορά για την αναβάθμιση της λειτουργίας του δημόσιου σχολείου.
• Σημείο σημαντικό στην αναβάθμιση της λειτουργίας του σχολείου είναι και η εφαρμογή του ωραρίου των εκπαιδευτικών. Δεν μπορεί να υπάρξει συνεργατικό εκπαιδευτικό περιβάλλον με τον εκπαιδευτικό απόντα ή με μόνη υποχρέωση να υλοποιήσει το υποχρεωτικό διδακτικό του ωράριο. Όπως δεν μπορεί η εφαρμογή του εργασιακού ωραρίου να ακολουθεί τους κανόνες άλλων κλάδων εργαζόμενων στο δημόσιο ή ιδιωτικό τομέα. Η αναφορά σε υποχρεωτικό εργασιακό ωράριο 30 ωρών την εβδομάδα [σύμφωνα με τα προβλεπόμενα από τον ν.1566 και τις σχετικές ανακοινώσεις του ΥΠΑΙΘ και της ΟΛΜΕ] πρέπει να παραπέμπει στη διαχείρισή του από τον Διευθυντή και επιπλέον να αποτελέσει βίωμα των εκπαιδευτικών, ως αυτονόητη υποχρέωση και καθήκον για την κατά το δυνατό καλύτερη λειτουργία του σχολείου που ουσιαστικά παραπέμπει στην διευκόλυνση του διδακτικού τους έργου. Η πρόταση είναι να υπάρξει σαφής προσδιορισμός του ωραρίου των εκπαιδευτικών από το ΥΠΑΙΘ με σαφείς αρμοδιότητες υλοποίησης από τη Διεύθυνση της Σχολικής Μονάδας. Δεν μπορεί η Διεύθυνση και Υποδιεύθυνση να παραμένει στο σχολείο 8 και 10 ώρες ημερησίως και να γίνεται λόγος για 1 ή 2 ώρες ημερησίως που όμως είναι καθοριστικές για τη λειτουργία της σχολικής μονάδας και την δημιουργία του απαιτούμενου συνεργατικού εκπαιδευτικού κλίματος.
Με βάση τις παραπάνω παρατηρήσεις-προτάσεις αίσθηση προκαλεί η διατύπωση της αναγκαιότητας ως ανώτατου υποχρεωτικού εργασιακού ωραρίου στα Πειραματικά Σχολεία, λόγω των ειδικών προγραμμάτων που εφαρμόζονται σε αυτά των 30 ωρών και η μη αναγνώριση υπαρκτών λειτουργικών αναγκών των υπόλοιπων σχολικών μονάδων με προβλήματα στελέχωσης σε διοικητικό και εκπαιδευτικό προσωπικό, τα οποία δεν αντιμετωπίζουν κατά κανόνα τα Πρότυπα Πειραματικά Σχολεία.
• Η αναβάθμιση της ΔΕ πρέπει επίσης να προβλέπει την επικαιροποίηση του κανονισμού λειτουργίας των σχολικών μονάδων αναφορικά με τα καθήκοντα και υποχρεώσεις των μαθητών και των γονέων των σε θέματα φοίτησης [απουσίες, εγγραφές, μετεγγραφές κλπ].
• Η ουσιαστικοποίηση και επαναπροσδιορισμός της λειτουργίας των μαθητικών κοινοτήτων ως οργάνων διαμόρφωσης ενεργών και υπεύθυνων πολιτών σε σχέση και με τη διδασκαλία του γνωστικού αντικειμένου της Πολιτικής και Κοινωνικής Αγωγής.
Η ενεργοποίηση των οργάνων συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου της παιδείας [Συμβουλίου Σχολικής Κοινότητας, Σχολικού Συμβουλίου, Επιτροπής Ελέγχου του Κυλικείου] πρέπει να είναι καθοριστική. Η μη ή υποβαθμισμένη λειτουργία τους με ευθύνη των συμμετεχόντων παραπέμπει σε επαναπροσδιορισμό του ρόλου τους, Η αυτοκατάργησή τους με κύρια ευθύνη των συμμετεχόντων που έχουν απαξιώσει τη λειτουργία τους είναι μεγάλη. Η εμμονή για λειτουργία τους στην κατεύθυνση ανάληψης ευθυνών και κατάθεσης προτάσεων παραπέμπει στη βαθύτατη πίστη ότι η αναβάθμιση του δημόσιου σχολείου είναι υπόθεση όλων των φορέων της σχολικής κοινότητας, της κοινωνίας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μετά και τις νομοθετικές ρυθμίσεις για μεταβίβαση αρμοδιοτήτων αναφορικά με τα σχολικά κτίρια και όχι μόνο.
Για το θέμα αυτό θα πρέπει να υπάρξει συγκεκριμενοποίηση των υποχρεώσεων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης σε σχέση με τις μεταβιβασθείσες αρμοδιότητες αναφορικά με τα σχολικά κτίρια που αφορούν :
• Την κατανομή των ποσών χρηματοδότησης στις σχολικές μονάδες και τη διαδικασία διαχείρισής τους από τους διευθυντές
• Την ασφάλεια και φύλαξη των σχολικών μονάδων
• Την υγιεινή των σχολικών μονάδων
• Τη διάθεση χώρων των σχολικών μονάδων
• Την συντήρηση εγκαταστάσεων των σχολικών μονάδων
• Τον ορισμό των προβλεπόμενων επιτροπών παιδείας
Επειδή συνήθως δεν εφαρμόζεται η κείμενη νομοθεσία, δεν υλοποιούνται οι υποχρεώσεις που αναλογούν στη Τ.Α., λαμβάνονται αποφάσεις από τις διευρυμένες σχολικές επιτροπές χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι προτεραιότητες της σχολικής μονάδας και αποδίδονται ευθύνες στις Διευθύνσεις, οι οποίες δεν προβλέπονται από τις ισχύουσες πλέον νομοθετικές ρυθμίσεις.
Το ορατό αποτέλεσμα, η μη ηθελημένη κατά τη γνώμη μου, αποδόμηση προσπαθειών του ΥΠΑΙΘ [σε όλα τα επίπεδα της διοικητικής και πολιτικής ιεραρχίας] για ενέργειες που η αρμοδιότητα δεν είναι του ΥΠΑΙΘ, αλλά έχουν σαφέστατη επίδραση στις μεταρρυθμιστικές προσπάθειες για τον εκσυγχρονισμό της ΔΕ κύρια στο εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό επίπεδο και οι οποίες υποβαθμίζουν και αδικούν το ρόλο που πρέπει να έχει η ΤΑ επειδή το σχολείο αποτελεί συνεκτικό στοιχείο των τοπικών κοινωνιών ιδιαίτερα σε περιοχές με έντονα κοινωνικοικονομικά προβλήματα.
Η πρόταση: η συγκεκριμενοποίηση των υποχρεώσεων της ΤΑ μετά την θεσμοθέτηση της μεταβίβασης αρμοδιοτήτων αναφορικά με τις σχολικές μονάδες και η άρση επικαλύψεων αρμοδιοτήτων στην κατεύθυνση επίλυσης των θεμάτων με βάση τη συμπληρωματικότητα των αρμοδιοτήτων και τη συνεργασία των στελεχών της ΤΑ και του ΥΠΑΙΘ στο επίπεδο των σχολικών μονάδων. Η δημιουργική συμμετοχή των στελεχών της εκπαίδευσης στο επίπεδο της σχολικής μονάδας μόνο θετικά αποτελέσματα μπορεί να έχει για αναβάθμιση του ρόλου της ΤΑ στα εκπαιδευτικά δρώμενα και στην κοινή προσπάθεια ανάδειξης του ρόλου δημόσιου σχολείου στις τοπικές κοινωνίες.
Οι παραπάνω προτάσεις-επισημάνσεις – κρίσεις σε σχέση με το Γυμνάσιο, τις προτεινόμενες από το ΥΠΑΙΘ νομοθετικές ρυθμίσεις για το Λύκειο σε συνδυασμό με την αναγκαιότητα άμεσου εκσυγχρονισμού της ΔΕ, ως προς όλες τις συνιστώσες που προσδιορίζουν τη λειτουργίας της στο εκπαιδευτικό, παιδαγωγικό, διοικητικό επίπεδο μικρή συμβολή στην προσπάθεια αναβάθμισης και ανάδειξης του ρόλου του δημόσιου σχολείου.
Γεώργιος Π. Μπουρίτσας
Διευθυντής 67ου Γυμνασίου Αθηνών
Φυσικός – Πληροφορικός
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ –ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. ΥΠ.Ε.Π.Θ. (1985) ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ Υπ. αρ.1566/85.
Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. Αθήνα 1985
2. Apple M. (1986 ), Ιδεολογία και αναλυτικά προγράμματα. Θεσσαλονίκη: Εκδόσεις Παρατηρητής,
3. Ανδρέου Α., Παπακωνσταντίνου Γ., (1994 ). Εξουσία και οργάνωση –διοίκηση του εκπαιδευτικού συστήματός. Αθήνα: Νέα Σύνορα – Α.Α. Λιβάνη,
4. Συνέδριο Ιδρύματος Σάκη Καράγιωργα «Όρια και σχέσεις Δημόσιου και Ιδιωτικού», 23-25 Νοεμβρίου 1994. Ο εκσυγχρονισμός του Δημόσιου Τομέα «Τα προνόμια των υπαλλήλων», Γ. Μπουρίτσας, Δ. Ρόκος, Γ. Τσάνας, πρακτικά συνεδρίου, σελ. 451- 469
5. Μαυρογιώργος Γ. (1999). Η εκπαιδευτική Μονάδα ως Φορέας Διαμόρφωσης και Άσκησης Εκπαιδευτικής Πολιτικής. Στο: Αθανασούλα- Ρέππα Α. Κουτούζης Μ., Μαυρογιώργος Γ., Νιτσόπουλος Β., Χαλκιώτης Δ. (1999), Διοίκηση Εκπαιδευτικών Μονάδων. Τόμος Α: Εκπαιδευτική Διοίκηση και Πολιτική. Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο.
6. Σόλομων ,Ι.(επιμ) (1999). «Εσωτερική αξιολόγηση και προγραμματισμός του εκπαιδευτικού έργου στη σχολική μονάδα. Ένα πλαίσιο εργασίας και υποστήριξης».Αθήνα. Παιδαγωγικό Ινστιτούτο.
7. ΥΠΕΠΘ- ΠΙ (2000), Οδηγός Αποτίμησης και Σχεδιασμού του Εκπαιδευτικού Έργου στην Σχολική Μονάδα για την Πρωτοβάθμια και τη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. «Εισαγωγή στην αξιολόγηση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου – βασικές έννοιες και παραδοχές». Τεύχος Α΄. «Δείκτες Ποιότητας του Εκπαιδευτικού Έργου». Τεύχος Β΄. «Διαδικασίες Εσωτερικής Αξιολόγησης και Σχεδιασμού του Εκπαιδευτικού Έργου στη Σχολική Μονάδα». Τεύχος Γ΄.
8. ΥΠ.Ε.Π.Θ. (2004), ΔΙΑΘΕΜΑΤΙΚΟ ΕΝΙΑΙΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΣΠΟΥΔΩΝ, Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων , Αθήνα 2004
9. 3ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο για την Ιστορία της Εκπαίδευσης . Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Πατρών. Πάτρα 1- 3 Οκτωβρίου 2004«Απόπειρα προσέγγισης των θεσμών συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος. Η περίοδος 1974 ως σήμερα.» Γ. Π. Μπουρίτσας [Πρακτικά Συνεδρίου σε Ηλεκτρονική Μορφή –έκδοση ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Πατρών , 2005]
10. Γεώργιος Π. Μπουρίτσας. Διπλωματική εργασία « Οι θεσμοί συμμετοχής και κοινωνικού ελέγχου της ανώτατης εκπαίδευσης [1974- σήμερα]: Το Εθνικό Συμβούλιο Ανώτατης Εκπαίδευσης» Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Πάτρα. 2006
11. 4ο Διεθνές Επιστημονικό Συνέδριο Ιστορίας της Εκπαίδευση. Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης Πανεπιστημίου Πατρών. Πάτρα 6-8 Οκτωβρίου 2006«Το νέο σύστημα πρόσβασης στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση – Μια συγκριτική προσέγγιση» Γ.Π .Μπουρίτσας [Πρακτικά Συνεδρίου σε Ηλεκτρονική Μορφή –έκδοση ΠΤΔΕ Πανεπιστημίου Πατρών , 2007
12. «Το σχολείο ως φορέας άσκησης «εσωτερικής πολιτικής»- Η περίπτωση των Γραφείων Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού [ΓΡΑ.Σ.Ε.Π.]. Γ.Π. Μπουρίτσας – Συμβουλευτικοί Ορίζοντες για τον σχολικό προσανατολισμό. Μάης 2008
13. « Η αξιολόγηση των δομών Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού [Σ.Ε.Π]- Η περίπτωση των Γραφείων Σ.Ε.Π [ΓΡΑ.Σ.Ε.Π]» Γ.Π.Μπουρίτσας – Συμβουλευτικοί Ορίζοντες για τον σχολικό προσανατολισμό. Μάης 2008
14. 1o Επιστημονικό Συνέδριο Συλλόγου Εκπαιδευτικού Προσωπικού ΑΣΠΑΙΤΕ «Η εκπαίδευση των εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Επαγγελματικής και Τεχνολογικής Εκπαίδευσης στην Ελλάδα» Αθήνα 11-12 Δεκεμβρίου 2009: « Η αξιολόγηση των δομών Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού [Σ.Ε.Π.]. Η περίπτωση των Γραφείων Σύνδεσης με την Αγορά Εργασίας και τον Επαγγελματικό Προσανατολισμό της Τ.Ε.Ε.[ΓΡΑ.ΣΥ]» [Εισηγητής. Πρακτικά συνεδρίου σελ.445-451]
15. YΠΕΠΘ (6.1983-2.1994), Δελτιο ΕΣΑΠ [ΣΑΠ]. τ.1-19. Αθήνα:ΟΕΔΒ
16. ΥΠΕΠΘ (5.1994-5.1989), Δελτιο ΣΤΕ, τ1-7, Αθήνα:ΟΕΔΒ
Επικροτώ την πρωτοβουλία του υπουργείου για τη παρούσα διαβούλευση, αν και γίνεται σε πολύ πιεσμένη περίοδο όπου αρκετοί συνάδελφοι απουσιάζουν για διακοπές και σίγουρα πολλοί ανησυχούν για το εργασιακό τους μέλλον στην εκπαίδευση.
Δεν γνωρίζω κατά πόσο έχουν ληφθεί υπόψιν οι προτάσεις που κατά καιρούς έχουν υποβληθεί από τις επιστημονικές ενώσεις και συγκεκριμένα από την Ελληνική Μαθηματική Εταιρεία (ΕΜΕ)η οποία έχει επεξεργαστεί και υποβάλλει συγκεκριμένες προτάσεις για τα αναλυτικά προγράμματα και τη διδασκαλία των μαθηματικών στη δημόσια εκπαίδευση.
Θα παραθέσω εν συντομία μερικούς από τους προβληματισμούς μου.
Γιατί επικεντρωνόμαστε κάθε φορά στο Λύκειο και στο εξεταστικό σύστημα και δεν βλέπουμε το ζήτημα της εκπαίδευσης συνολικότερα, δηλαδή από την πρώτη Δημοτικού μέχρι το Λύκειο.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι χρειάζονται ριζικές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα.
Θα αναφερθώ στο θέμα της μαθηματικής εκπαίδευσης, καθώς είναι ένα θέμα που αποτελεί αντικείμενο προβληματισμού, τόσο στους μαθητές και στους γονείς τους, όσο και για όλη τη μαθηματική κοινότητα της χώρας μας.
Ακούμε συνέχεια για «δύσκολα μαθηματικά», για «σφαγή» στις εξετάσεις, για «κατάρρευση» των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
Η τελική κατάληξη είναι ότι η πλειοψηφία (σε πολύ μεγάλο ποσοστό που ολοένα και αυξάνεται) του μαθητικού πληθυσμού της χώρας μας, έχουν γυρίσει την πλάτη στα μαθηματικά. Και αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις επιδόσεις των μαθητών της Γ Λυκείου στις Πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά και σε ενδοσχολικά επίπεδο.
Το ερώτημα είναι:
Τι μαθηματικά ζητάμε να γνωρίζει ο κάθε μαθητής ανά βαθμίδα εκπαίδευσης; Και μιλάμε για τις βασικές γνώσεις όσων τελειώνουν την υποχρεωτική εκπαίδευση, αλλά και τις πιο εξειδικευμένες και βαθύτερες εκείνων που θα ακολουθήσουν θετικές επιστήμες.
Σίγουρα χρειάζεται ένα «φιλτράρισμα» στη μετάβαση από το Γυμνάσιο στο Λύκειο τουλάχιστον για εκείνους που σκοπεύουν να εισαχθούν σε κάποιο ΑΕΙ.
Φτάσαμε στο σημείο να φτάνει ο μαθητής στη Γ Λυκείου και να διδάσκεται ολοκληρώματα, τη στιγμή που δυσκολεύεται να εκτελέσει απλές αλγεβρικές πράξεις.
Ένα άλλο ζήτημα που πρέπει να εξεταστεί είναι η εισαγωγή του μαθήματος της Γεωμετρίας στη Γ Λυκείου και κατ επέκταση η αναβάθμιση του συγκεκριμένου μαθήματος στο Λύκειο. Είναι κοινή παραδοχή των περισσοτέρων μαθηματικών ότι η Γεωμετρία συμβάλλει τα μέγιστα στην ανάπτυξη της κριτικής και δημιουργικής σκέψης.
Ελπίζω το προτεινόμενο Νέο Λύκειο να φέρει κάτι καλύτερο από το προηγούμενο και να πάψουμε να παράγουμε (σε τόσο μεγάλο βαθμό) αναλφάβητους (μαθηματικά αλλά και γλωσσικά) αποφοίτους Λυκείου.
Ανδρέας Βαρβεράκης
Μαθηματικός
Πρόεδρος Παραρτήματος Ηρακλείου της ΕΜΕ.
Με απλά λόγια κε Υπουργέ:
Εσπερινά Γενικά Λύκεια δεν προβλέπει το σχέδιο. ————————————————-
Μάλλον θα καταργηθούν. Σωστά; Δεν θα έπρεπε να προβλεφθεί κάποια παράγραφος (όπως και με τα Εσπερινά ΕΠΑΛ;
2.1
Η εφαρμογή ως επιλογή του μαθήματος Εφαρμογές Πληροφορικής στην Α’ τάξη μπορεί να φαίνεται λογική μόνο όταν: (α) συμπληρωθεί από μάθημα γενικής παιδείας Λογική και Αλγοριθμική και (β) να ολοκληρωθεί η διαδικασία για Πιστοποίηση Γνώσεων Χρήσης Η/Υ στο τέλος του Γυμνασίου.
1.2
Όσο αφορά τους επιμέρους στόχους (η) και (θ) συμφωνούμε απόλυτα. Όμως δεν εμπεριέχεται στο σχέδιο προς υλοποίηση η ανάπτυξη της ικανότητας της Αλγοριθμικής Σκέψης. Μέσω της ανάπτυξης και ενδυνάμωσης ικανότητας για λογική, αναλυτική και συνθετική σκέψη θα επιτευχθούν οι στόχοι μας. Προτείνουμε λοιπόν εγκαθίδρυση μαθήματος Λογικής και Αλγοριθμικής.
1.1
Στα γνωστικά αντικείμενα που επιλέγονται για να εμβαθύνει ο μαθητής (Ελληνική Γλώσσα, Μαθηματικά, Φυσική, Χημεία, Βιολογία, Ιστορία, Οικονομία, Διοίκηση, Κοινωνικές και Πολιτικές Επιστήμες) δεν συμπεριλαμβάνεται η Επιστήμη της Πληροφορικής. Αυτό είναι ανακόλουθο και ως προς τον χάρτη διάρθρωσης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στη χώρα μας και ως προς τη ευρωπαϊκή και διεθνή πρακτική.
Ένα ερώτημα μόνο:
Τι προβλέπεται για τα Εσπερινά Γενικά Λύκεια;
Δεν βλέπω κάτι στο Νομοσχέδιο.
Ο ρόλος των σχολείων αυτώνείναι σημαντικότατος, παιδευτικός και κοινωνικός.
Οι σύγχρονοι ιστορικοί έχουν χαρακτηρίσει την ιστορική εποχή που διανύουμε ως η “Εποχή της Πληροφορίας” (Information Era), τονίζοντας έτσι ότι η ευελιξία με την οποία ένα Έθνος χειρίζεται και αξιοποιεί την Πληροφορία, αποτελεί κριτήριο για την ίδια του την επιβίωση. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, σε πλήθος προσφάτων θέσεών της, αναφέρεται στην κρισιμότητα της ψηφιακής οικονομίας ως παράγοντα ανάπτυξης και διατήρησης της ανταγωνιστικότητας της Ευρωπαϊκής οικονομίας. Σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες αναβαθμίζεται η παρεχόμενη Πληροφορική Παιδεία για την αναβάθμιση του ίδιου του σχολείου ως βασικού παράγοντα κοινωνικής, τεχνολογικής και οικονομικής προόδου κάθε σύγχρονης κοινωνίας. Δυστυχώς στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια με ένα σωρό παραλείψεων αλλά και λανθασμένων παρεμβάσεων, ενάντια σε κάθε επιστημονική και παιδαγωγική λογική, κινούμαστε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση υποβαθμίζοντας την παρεχόμενη Πληροφορική Παιδεία.
Ας αποτελέσει λοιπόν, το υπό διαβούλευση σχέδιο νόμου, την ευκαιρία να διαμορφώσουμε τις βάσεις για ένα σύγχρονο σχολείο που παρέχει στον μαθητή την απαραίτητη Πληροφορική Παιδεία για να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις της «Εποχής της Πληροφορίας» ως μελλοντικός Πολίτης, Επιστήμονας και Επαγγελματίας, ως ισότιμος συμμέτοχος στην Κοινωνία της Γνώσης που διαμορφώνεται.
Ζητάμε λοιπόν, ως απολύτως αναγκαίες αλλαγές, στο υπό διαβούλευση σχέδιο τα εξής:
Γενικό Λύκειο (Άρθρα 2, 3, 4)
Α’ Λυκείου:
(άρθρο 2) Το μάθημα Εφαρμογές Πληροφορικής, δύο (2) ωρών, να είναι μέρος του κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος των μαθημάτων Γενικής Παιδείας της Α’ Λυκείου και όχι μάθημα επιλογής. Στο μάθημα Εφαρμογές Πληροφορικής, ο μαθητής θα πρέπει όχι μόνο να γνωρίσει και να κατανοήσει την ορθή χρήση ενός συνόλου από απαραίτητες εφαρμογές της Πληροφορικής αλλά και να αναπτύξει ώριμη «ψηφιακή συμπεριφορά» που θα του επιτρέψει να ενταχθεί και να λειτουργήσει ως πολίτης των μελλοντικών ψηφιακών κοινωνιών. Στο πλαίσιο αυτό το μάθημα θα πρέπει να περιλαμβάνει ζητήματα όπως η ασφαλής χρήση των δικτύων, του διαδικτύου και των υπηρεσιών τους (ασφαλή επικοινωνία και ασφαλείς συναλλαγές, εργαλεία συνεργατικότητας και δυναμική των ψηφιακών κοινοτήτων, ηλεκτρονική διακυβέρνηση και δημοκρατία, ηλεκτρονική επιχειρηματικότητα, ζητήματα ψηφιακής ηθικής κλπ).
Β’ Λυκείου
(άρθρο 2) Προσθήκη μαθήματος Επιστήμη Υπολογιστών/Αλγοριθμική, δύο (2) ωρών, ως μάθημα του κοινού εκπαιδευτικού προγράμματος των μαθημάτων Γενικής Παιδείας της Β’ Λυκείου. Στο μάθημα αυτό ο μαθητής θα διδάσκεται τις βασικές αρχές της επιστήμης υπολογιστών και θα εισάγεται στην αλγοριθμική αναπτύσσοντας την κριτική, αναλυτική και συνθετική του σκέψη και τη δημιουργικότητά του.
Γ’ Λυκείου
Α) (άρθρο 2) Προσθήκη μαθήματος Επιστήμη Υπολογιστών/Ανάλυση και Σχεδίαση Αλγορίθμων, Προγραμματισμός, ως μάθημα της Ομάδας Προσανατολισμού των Θετικών Σπουδών (που στην πραγματικότητα θα έπρεπε να μετονομαστεί σε Ομάδα Προσανατολισμού των Θετικών και Τεχνολογικών Σπουδών). Το μάθημα αυτό έχει σημαντικά οφέλη, τα οποία δεν προσφέρει κανένα από τα υπόλοιπα μαθήματα, στην ανάπτυξη των ικανοτήτων του μαθητή στην ανάλυση, κατανόηση και επίλυση προβλημάτων, καταστάσεων αλλά και εννοιών, που γνωρίζει είτε κατά τη διάρκεια των μαθημάτων του στην Γ’ τάξη, είτε στις μετέπειτα σπουδές του σε οποιαδήποτε τμήμα Θετικών και Τεχνολογικών σπουδών της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
Β) (άρθρο 4) Για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση στο Επιστημονικό Πεδίο Εξειδίκευσης (Ε.Π.Ε.) Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών, ανάλογα με τα τμήματα που επιθυμεί να σπουδάσει ο μαθητής να μπορεί να επιλέξει, για το που θα εξεταστεί, ανάμεσα στην Χημεία και την Επιστήμη Υπολογιστών/Ανάλυση και Σχεδίαση Αλγορίθμων, Προγραμματισμός. Επίσης, λαμβάνοντας υπόψη ότι οι μισές περίπου σχολές του μηχανογραφικού ανήκουν σε αυτό το πεδίο, θα μπορούσε να εξεταστεί η δυνατότητα διαχωρισμού του σε 2 διακριτά πεδία, Ε.Π.Ε. Θετικών και Ε.Π.Ε. Τεχνολογικών, στο πρώτο από τα οποία θα ήταν εξεταζόμενο η Χημεία και στο δεύτερο η Επιστήμη Υπολογιστών/Ανάλυση και Σχεδίαση Αλγορίθμων, Προγραμματισμός. Σε κάθε περίπτωση είναι αδιανόητο ένας μαθητής που επιθυμεί να συνεχίσει τις σπουδές του σε ένα τμήμα Θετικών και Τεχνολογικών σπουδών της Τριτοβάθμιας εκπαίδευσης να μην εξετάζεται στην Επιστήμη Υπολογιστών/Ανάλυση και Σχεδίαση Αλγορίθμων, Προγραμματισμός, όταν στην συντριπτική πλειοψηφία των τμημάτων της κατεύθυνσης Θετικών και Τεχνολογικών σπουδών (εξαιρώντας ακόμα και όλα τα τμήματα Πληροφορικής) τα μαθήματα Αλγοριθμικής και Προγραμματισμού παρέχουν απαραίτητες γνώσεις και είναι στο βασικό πρόγραμμα σπουδών, ενώ άλλα μαθήματα, που περιέχονται στο σχέδιο νόμου ως εξεταζόμενα, δεν είναι.
Επισημαίνουμε για πολλοστή φορά ότι τα μαθήματα Πληροφορικής, ιδιαίτερα στη βαθμίδα του Λυκείου όπου οι μαθητές είναι σε μία πιο ώριμη μαθησιακά ηλικία, είναι:
1. Μαθήματα που αναπτύσσουν την αναλυτική, κριτική και δημιουργική σκέψη των μαθητών μέσα από τη μεθοδολογία ανάλυσης, σχεδίασης και επίλυσης προβλημάτων. Άλλωστε η γνωστική αξία της διδασκαλίας του προγραμματισμού σε μαθητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι ευρύτερα αποδεκτή, ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80.
2. Μαθήματα απαραίτητα για τη μετάβαση από το σχολείο της αποστήθισης και απομνημόνευσης στο σχολείο της δημιουργίας και ανάπτυξης.
3. Μαθήματα απαραίτητα για τη πληροφορική-ψηφιακή εγγραμματοσύνη–μόρφωση των μαθητών, δηλαδή τη πρακτική γνώση της τρέχουσας υψηλής τεχνολογίας και πως αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί ώστε να είναι ικανοί να μαθαίνουν, να επικοινωνούν και να εργάζονται αποτελεσματικότερα στην Κοινωνία της Πληροφορίας.
Δηλαδή είναι μαθήματα, η παρουσία των οποίων διασφαλίζει τόσο την έννοια του Γενικού Λυκείου όσο και την επίτευξη των περισσότερων από τους σκοπούς του, όπως αυτοί καταγράφονται στο άρθρο 1 του σχεδίου νόμου.
Επίσης υπενθυμίζουμε την πλήρη αναντιστοιχία της κατάργησης των μαθημάτων Πληροφορικής τόσο με τις παραγωγικές και οικονομικές ανάγκες της χώρας μας, όσο και με τις ανάγκες και απαιτήσεις της ίδιας της κοινωνίας όπως αυτές καταγράφηκαν από μελέτη με θέμα «ΕΡΕΥΝΑ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ ΕΠΙ ΖΗΤΗΜΑΤΩΝ ΛΥΚΕΙΟΥ-ΛΥΚΕΙΑΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ» που έκανε το ίδιο το Υπουργείο (http://1kesyp-v.thess.sch.gr/ereynes/110320_ereyna_gnwmhs_neo_lykeio.pdf). Στην εν λόγω έρευνα, στο ερώτημα «ποια μαθήματα πρέπει να είναι υποχρεωτικά και ποια επιλογής», η Πληροφορική επιλέγεται ως τέταρτη στην σειρά ως υποχρεωτικό μάθημα.
Τεχνολογικό Λύκειο (Άρθρα 5, 6, 7, 8, 9)
Ομάδες Προσανατολισμού, Τομείς και ειδικότητες (άρθρο 8):
(άρθρο 8) Η ειδικότητα Τεχνικός Δικτύων και Τηλεπικοινωνιών ανήκει στον τομέα Πληροφορικής και όχι στον Τομέα Ηλεκτρολογίας, Ηλεκτρονικής και Αυτοματισμού. Τα Δίκτυα και οι Τηλεπικοινωνίες αποτελούν περιοχή εξειδίκευσης της Πληροφορικής και ήδη στα περισσότερα τριτοβάθμια τμήματα Πληροφορικής αποτελεί τίτλο μεταπτυχιακής εξειδίκευσης. Μάλιστα στα Ι.Ε.Κ. (άρθρο 25) έχει τοποθετηθεί σωστά ως ειδικότητα του τομέα Πληροφορικής. Πρέπει επιτέλους στις σχολές Πληροφορικής να έχουν δικαίωμα εισαγωγής μόνο οι μαθητές του τομέα Πληροφορικής.
Α’ Λυκείου:
Α) (άρθρο 9) Προσθήκη του μαθήματος Επιστήμη Υπολογιστών, δύο (2) ωρών, στην Ομάδα Προσανατολισμού Τεχνολογικών Εφαρμογών. Η ομάδα αυτή, ενώ είναι ομάδα προσανατολισμού για τον τομέα Πληροφορικής, δεν έχει ούτε ένα μάθημα στο οποίο να μπορούν οι μαθητές να γνωρίσουν τις αρχές τις επιστήμης Υπολογιστών και τις επιμέρους περιοχές της, στο γνωστικό πεδίο των οποίων εντάσσονται και οι ειδικότητες του τομέα που μπορούν να επιλέξουν, ενώ αντιθέτως έχει τα αντίστοιχα μαθήματα για τους άλλους τομείς (αρχές μηχανολογίας, αρχές ηλεκτρολογίας και ηλεκτρονικής, τεχνικό σχέδιο). Επίσης θα μπορούσε να εξεταστεί ο διαχωρισμός της ομάδας αυτής σε δύο διακριτές ομάδες αφού είναι η μοναδική που καλύπτει 5 διαφορετικούς τομείς.
Β) (άρθρο 9) Αλλαγή των ωρών διδασκαλίας του μαθήματος Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών, στην Ομάδα Προσανατολισμού Τεχνολογικών Εφαρμογών, από δύο (2) ώρες σε τέσσερις (4) ώρες, όπως ακριβώς είναι και στις άλλες ομάδες προσανατολισμού.
Β’ και Γ’ Λυκείου
(άρθρο 9) Η αναφορά στο άρθρο 8, παράγραφος 2, ότι «Τα μαθήματα ειδικότητας αποτελούνται, κατά προσέγγιση, από 50% θεωρητικό μέρος και 50% εργαστηριακό.» δεν αντιστοιχεί πάντοτε στην πραγματικότητα και μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα κατά τον καθορισμό των διδακτικών ωρών με υπουργική απόφαση όπως καθορίζεται στην υποπαράγραφο 2, β παρακάτω. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στον τομέα Πληροφορικής στην Β’ τάξη, η αναλογία των εργαστηριακών μαθημάτων θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 60% έναντι 40% των θεωρητικών, ενώ στην Γ’ τάξη τουλάχιστον 70% έναντι 30% των θεωρητικών.
Οι ενώσεις μας αναμένουν την ανταπόκρισή σας στα προφανή αιτήματα της εποχής μας και στις ανάγκες της ίδιας της χώρας και της κοινωνίας για την αξιοποίηση της Πληροφορικής Παιδείας για τη δημιουργία ενός σύγχρονου, υψηλού επιπέδου, Δημόσιου Σχολείου. Είμαστε στη διάθεσή σας, για την παροχή επεξηγήσεων καθώς και πλήρους τεκμηρίωσης για όλες τις προτάσεις μας. Αναμένουμε την πρόσκλησή σας για την διαμόρφωση ενός σύγχρονου επικαιροποιημένου προγράμματος σπουδών για τα μαθήματα Πληροφορικής αλλά και για το επίσης σημαντικό θέμα των αναθέσεων.
Τα Δ.Σ. των ενώσεων,
ΕΠΕ – Ένωση Πληροφορικών Ελλάδας
ΕμηΠΕΕ – Ένωση Μηχανικών Πληροφορικής & Επικοινωνιών Ελλάδος
ΕΠΥ – Ελληνική Εταιρία Επιστημόνων & Επαγγελματιών Πληροφορικής & Επικοινωνιών
ΠΕΚΑΠ – Πανελλήνια Ένωση Καθηγητών Πληροφορικής
Αυτή η καταγραφή είναι μια καλή αρχική προσπάθεια εντοπισμού πιθανών σκοπών του εκπαιδευτικού συστήματος. Οι σκοποί αυτοί είναι βασισμένοι πάνω στους 8 άξονες δεξιοτήτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης:
1. Επικοινωνία στη μητρική γλώσσα (communication in the mother language)
2. Επικοινωνία στις ξένες γλώσσες (communication in foreign languages)
3. Μαθηματική παιδεία και βασικές ικανότητες στις θετικές επιστήμες και τεχνολογίες (mathematical competence & basic competences in science and technology)
4. Ψηφιακή παιδεία (digital competence)
5. Μεταγνωστικές δεξιότητες, ικανότητα μάθησης (learning to learn)
6. Κοινωνική ευθύνη και ευθύνη των πολιτών (social & civic competences)
7. Πρωτοβουλία κι Επιχειρηματικότητα (sense of initiative & entrepreneurship)
8. Πολιτισμική Συνείδηση κι Έκφραση (cultural awareness & expression)
Κατά την γνώμη μου οι σκοποί αυτοί στοχεύουν σε ένα μοντέλο ανθρώπου-εργαζόμενου, με κύρια δραστηριότητα στο χώρο εργασίας και πιθανώς προωθούνται από κέντρα αντίστοιχων συμφερόντων.
Οι αναφορές στην πολιτισμική ανθρωπιστική παιδεία είναι ελάχιστες και παρεμένουν απλές καταγραφές όπως επισημαίνεται στον σύνδεσμο http://www.opengov.gr/ypepth/?c=14541
Επιβάλλεται ουσιαστικός επαναπροσδιορισμός προς την εξανθρωπισμένη εκπαίδευση (humanized education).
Αξιότιμοι κύριοι και κυρίες του Υπουργείου Παιδείας
Σχολιάζω τρία θέματα που εμένα ως εκπαιδευτικό με βασανίζουν:
1) Στα σχολεία μας, ακόμα και σήμερα, η παπαγαλία ζει και βασιλεύει. Η κριτική σκέψη απουσιάζει. Εδώ θα πρέπει να στραφεί το ενδιαφέρον
μας αν θέλουμε ένα καλύτερο σχολείο.
2) Παράγουμε αριστούχους σε εξωπραγματικά ποσοστά. Πολλοί συνάδελφοι
εκπαιδευτικοί, με την ανάλογη πίεση των γονέων, έχουν εφαρμόσει βαθμολογική κλίμακα πενταβάθμια (16-20) ίσως και μικρότερη. Σοβαρό πρόβλημα η «χαλαρή» βαθμολόγηση του project στο Λύκειο. Έχουμε πλέον σχολεία χωρίς μετεξεταστέους μαθητές. Υπάρχουν Λύκεια που τα απολυτήριά τους δεν έχουν μέσο όρο μικρότερο του 18!
3) Στην τελευταία τάξη του Λυκείου συντελείται η πλήρης απαξίωση του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Οι μαθητές έρχονται στο σχολείο μόνο με το κίνητρο να μην χάσουν από απουσίες τη χρονιά. Μετά το Μάρτιο δεν υπάρχουν μαθητές στις τάξεις. Προτιμούν προφανώς το φροντιστήριο. Κάθε χρόνο επαναλαμβάνεται η ίδια ιστορία.
Δεν διαπιστώνω να αντιμετωπίζονται τα παραπάνω καυτά θέματα με το παρόν νομοσχέδιο. Μήπως η αποσύνδεση του Λυκείου από την διαδικασία εισαγωγής στα Πανεπιστήμια είναι η λύση;
Με εκτίμηση
Βασίλης Εφόπουλος
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ &’ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ ΟΤΕΚ
(πρώην ΣΤΕ)
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Ως πρώτη παρατήρηση, στον σύντομο σχολιασμό μας επί του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, επισημαίνουμε το σύντομο χρονικό διάστημα διαβούλευσης και μάλιστα σε περίοδο θερινών διακοπών, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο που επηρεάζει πέρα από τον εκπαιδευτικό κόσμο, σχεδόν κάθε Ελληνική οικογένεια, επηρεάζει την ανάπτυξη της χώρας.
Άραγε έχει γίνει κατανοητό από την Ελληνική κοινωνία, από τον εκπαιδευτικό κόσμο και από τις παραγωγικές τάξεις η σημαντικότητα αυτού του Νομοσχεδίου;
Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τον σχεδιασμό της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, δεδομένου ότι διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού στους διάφορους παραγωγικούς τομείς των οποίων σημειωτέον, η αναπτυξιακή πολιτική καθορίζεται από τα αρμόδια παραγωγικά Υπουργεία, τα οποία έχουν την ευθύνη καθορισμού των ρυθμίσεων απασχόλησης και επαγγελματικών δικαιωμάτων, αλλά και τον έλεγχο της λειτουργίας και εποπτείας της επιχειρηματικότητας και του ανθρώπινου δυναμικού που εντάσσονται στους αντίστοιχους παραγωγικούς τομείς.
Επί της ουσίας του νομοσχεδίου επισημαίνουμε τα παρακάτω:
1) Αποτελεί έκπληξη, ότι το Υπουργείο Παιδείας, αντίθετα με τις διαχρονικές και ερευνητικά αποδεδειγμένες παιδαγωγικές και κοινωνικές θεωρίες και αρχές, μεταφέρει παιδιά ανήλικα σχολικής ηλικίας από το τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα στο σύστημα κατάρτισης -το οποίο κατά βάση αφορά ενήλικα άτομα- με όλες τις αρνητικές παρενέργειες που έχει η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι τα παιδιά αυτά, δεν θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν τις γενικές και οριζόντιες εκείνες δεξιότητες, όπως ορίζονται από τις ευρωπαϊκές συστάσεις και οδηγίες, και τις εκπαιδευτικές εμπειρίες για να συνεχίσουν την επαγγελματική και εργασιακή τους πορεία αξιοποιώντας τις δυνατότητες της δια βίου μάθησης, αλλά και την δυνατότητα προσαρμογής στις νέες εξελίξεις του επαγγέλματός τους.
2) Έπρεπε να γνωρίζει το Υπουργείο Παιδείας, ότι εκτός από την μαθητεία που εφαρμόζει ο ΟΑΕΔ, υπάρχει και η Πρακτική Άσκηση που εφαρμόζεται από τα άλλα Υπουργεία που παρέχουν εκπαίδευση και κατάρτιση, όπως είναι το Υπουργείο Τουρισμού. Η πρακτική άσκηση στο Υπουργείο Τουρισμού αποτελεί το σημαντικότερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην οργάνωση της εκπαίδευσης και κατάρτισης που παρέχει, πέραν της άρτιας οργάνωσης της εργαστηριακής άσκησης κατά την διάρκεια του εκπαιδευτικού προγράμματος. Εφαρμόζεται στην χώρα μας πολύ πριν εφαρμοστεί η μαθητεία από τον ΟΑΕΔ, και είναι δεμένη οργανωτικά, λειτουργικά, και εκπαιδευτικά με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με τις τουριστικές περιόδους, με νομοθετικά κατοχυρωμένη παρουσία των μαθητών στις Ξενοδοχειακές, Τουριστικές και Επισιτιστικές επιχειρήσεις και φυσικά με συμβασιοποιημένη συνεργασία εκπαιδευτηρίων και επιχειρήσεων και με ένα σύστημα συνεχούς εποπτείας και αξιολόγησης της πρακτικής άσκησης του κάθε μαθητή κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (από Ιούνιο μέχρι Σεπτέμβριο). Έχει διαφορετική οργάνωση και διαχείριση από αυτή που εφαρμόζεται στον ΟΑΕΔ αλλά με πολύ σημαντικά αποτελέσματα ως προς την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας που αποκτούν οι μαθητές και οι καταρτιζόμενοι στις μονάδες μας. Η οργάνωση τοποθέτησης των μαθητών στις επιχειρήσεις πραγματοποιείται μέσα από ένα σύστημα ζήτησης θέσεων πρακτικής άσκησης από τις επιχειρήσεις και προτιμήσεων των μαθητών με συγκεκριμένα κριτήρια και για τα δυο μέρη. Η γνώση και η εμπειρία του Υπουργείου Τουρισμού στον τομέα αυτό είναι μακροχρόνια, μεγάλη και σημαντική. Είναι σκόπιμο λειτουργικά, εκπαιδευτικά και οργανωτικά, και προκειμένου να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες και καλές πρακτικές που διαθέτει η χώρα μας, στη σχετική διάταξη που αναφέρεται η πραγματοποίηση της μαθητείας (είτε για το έτος Μαθητείας είτε για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση), να προστεθεί και η πρακτική άσκηση. Έτσι ο ΟΑΕΔ θα μπορεί να διαχειρίζεται το σύστημα μαθητείας στο οποίο έχει εμπειρία και για όσες ειδικότητες μπορούν να ακολουθήσουν το σύστημα αυτό, ενώ η πρακτική άσκηση που διαφέρει από την μαθητεία, να ανατεθεί στα Υπουργεία που έχουν την εμπειρία και το κατάλληλα οργανωμένο σύστημα για συγκεκριμένους τομείς και ειδικότητες. Το Υπουργείο Τουρισμού, θα μπορεί να αναλάβει την πρακτική άσκηση της «Τάξης Μαθητείας & Πρακτικής Άσκησης» των ΤΕΛ αλλά και άλλων μονάδων κατάρτισης που έχουν τουριστικές και επισιτιστικές ειδικότητες. Εννοείται ότι η πρακτική άσκηση που πραγματοποιείται ήδη στις δικές μας μονάδες θα συνεχιστεί απρόσκοπτα.
3) Πρωτοφανής είναι και ο καθορισμός των ειδικοτήτων με νόμο. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ειδικότητες αποτελούν μια δυναμική κατάσταση, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν ανάλογα με τις ανάγκες των παραγωγικών κλάδων και ανάλογα με τις αλλαγές που πραγματοποιούνται στην τεχνολογία και στο σύστημα παροχής υπηρεσιών με αποτέλεσμα κάποια επαγγέλματα ή ειδικότητες να φθίνουν και άλλες να αναδεικνύονται. Ακραία περίπτωση αποτελεί ο καθορισμός ειδικοτήτων με νόμο για την κατάρτιση. Η επαγγελματική κατάρτιση εξ’ ορισμού χαρακτηρίζεται από ευελιξία τόσο ως προς τις ειδικότητες όσο και στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Μέχρι σήμερα, δεν μπόρεσε κανείς από τους ειδικούς που ερωτήθηκαν, να αιτιολογήσει την σκοπιμότητα αυτής της ρύθμισης, εκτός αν η πρόθεση είναι να γίνει κάτι άλλο η ένα παράγωγο αποτέλεσμα που ακόμα δεν είναι εμφανές. Πέραν των ανωτέρω είναι απορίας άξιο, πως επιλέχθηκαν αυτές οι ειδικότητες, χωρίς να συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή τα παραγωγικά Υπουργεία που καθορίζουν τις πολιτικές στο τομέα ευθύνης τους, αλλά και τις ειδικότητες του ανθρώπινου δυναμικού που δραστηριοποιείται στους αντίστοιχους επαγγελματικούς κλάδους.
Στο Τουριστικό κλάδο, η ειδικότητα της ΕΠΑΣ «Ξενοδοχειακών και επισιτιστικών υπηρεσιών», χωρίστηκε σε τρείς ειδικότητες στα ΣΕΚ. Στην ειδικότητα «Τεχνίτης Τουριστικών μονάδων και επιχειρήσεων φιλοξενίας» στην ειδικότητα «Τεχνίτης ποτών και οινολογίας», και στην ειδικότητα «Τεχνίτης εστιατορίου-επισιτισμού (σερβιτόρος)» περιορίζοντας έτσι γνωστικά αντικείμενα και το πεδίο απασχόλησης. Ο διαχωρισμός των ειδικοτήτων περιορίζει την επαγγελματική κινητικότητα και απασχόληση των αποφοίτων και φυσικά αυξάνει την ανεργία αυτών που έχουν περιορισμένο γνωστικό και άρα επαγγελματικό αντικείμενο. Επί πλέον αυτοί που αποφάσισαν ο διαχωρισμός της αρχικής ειδικότητας δεν γνωρίζουν ότι τα γνωστικά αντικείμενα έχουν αλληλουχία και επικάλυψη θεωρητικών γνώσεων και επαγγελματικών εργασιών και δεν μπορούν να χωριστούν κατά τον τρόπο που προτείνουν. Είναι άλλο πράγμα η ειδικότητα που εκπαιδεύεται ένα άτομο και άλλο πράγμα η θέση εργασίας μέσα σε μια επιχείρηση. Κατά συνέπεια πρέπει να παραμείνει η αρχική και ενιαία ειδικότητα « Ξενοδοχειακών και Επισιτιστικών Υπηρεσιών» και φυσικά αν θέλουμε να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις και της τάσεις της τουριστικής πολιτικής, θα μπορούσε για παράδειγμα να προστεθεί η ειδικότητα «Υπαλλήλων διαχείρισης εναλλακτικών μορφών Τουρισμού».
Σε κάθε περίπτωση η συνεργασία με το Υπουργείο Τουρισμού για το θέμα των ειδικοτήτων, δεν είναι μόνο απαραίτητη αλλά και αναγκαία προϋπόθεση, δεδομένου ότι, το είδος και το περιεχόμενο απασχόλησης των επαγγελμάτων και ειδικοτήτων που χρειάζονται για να εξυπηρετηθεί η τουριστική πολιτική και ανάπτυξη, κατά τεκμήριο αλλά και ουσία γνωρίζει καλύτερα το Υπουργείο Τουρισμού από το Υπουργείο Παιδείας.
Τέλος ο όρος «τεχνίτης» στις ειδικότητες του Τουριστικού τομέα είναι τελείως ακατάλληλος, μια και δεν έχουν καμία σχέση οι υπηρεσίες που παρέχονται στον Τουρισμό με τον ορισμό της έννοιας του τεχνίτη. Πιθανοί και καταλληλότεροι όροι μπορεί να είναι «Υπάλληλος» ή «Ειδικός» ή και χωρίς προσδιορισμό.
4) Φαίνεται από τις διατάξεις του νομοσχεδίου ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό του Υπουργείου παιδείας, παραμένει στους κλάδους που καθορίζονται από τον νόμο 1566, εφόσον μπορούν να αποσπώνται ή να διατίθενται στα ΣΕΚ.
Θα πρέπει και για το εκπαιδευτικό προσωπικό των άλλων Υπουργείων και Ν.Π.Δ.Δ. που μετατρέπονται σε ΣΕΚ, να ισχύσουν παρόμοιες διατάξεις και να μπορούν να διατίθενται, στην περίπτωσή μας, με απόφαση του προϊσταμένου της Περιφερειακής εκπαιδευτικής υπηρεσίας, σε όποια μονάδα έχει ανάγκη είτε είναι ΣΕΚ είτε ΙΕΚ. Εξάλλου αυτό εφαρμόζεται ήδη σε μας χωρίς πρόβλημα.
Σε κάθε περίπτωση η ισχύς του νόμου 1566 για το εκπαιδευτικό προσωπικό, αποτελεί εξαιρετικής σημασίας ζήτημα και αδιαπραγμάτευτο αίτημα, εκτιμούμε, για όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο είτε ανήκει στο Υπουργείο Παιδείας είτε σε άλλα Υπουργεία ή ΝΠΔΔ.
Οι παραπάνω παρατηρήσεις, αποτελούν μια πρώτη προσέγγιση στο νομοσχέδιο που έχει τεθεί σε διαβούλευση. Περιμένουμε το τελικό νομοσχέδιο με τις όποιες τροποποιήσεις γίνουν μετά την ολοκλήρωση της διαβούλευσης, για να δούμε τις τελικές πολιτικές επιλογές που θα αποτυπωθούν, ώστε να μπορέσουμε να τοποθετηθούμε με περισσότερη ακρίβεια, μια και θα έχουν αποσαφηνιστεί, πιστεύουμε, αρκετά σημεία που τώρα δημιουργούν ερωτήματα και προβληματισμό.
Με εκτίμηση
Για τον Σύλλογο Καθηγητών του Υπουργείου Τουρισμού
Η πρόεδρος
Χαρά Κακλέα
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ &’ ΕΠΙΜΕΛΗΤΩΝ ΟΤΕΚ
(πρώην ΣΤΕ)
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ
Ως πρώτη παρατήρηση, στον σύντομο σχολιασμό μας επί του Νομοσχεδίου του Υπουργείου Παιδείας, επισημαίνουμε το σύντομο χρονικό διάστημα διαβούλευσης και μάλιστα σε περίοδο θερινών διακοπών, για ένα τόσο σημαντικό νομοσχέδιο που επηρεάζει πέρα από τον εκπαιδευτικό κόσμο, σχεδόν κάθε Ελληνική οικογένεια, επηρεάζει την ανάπτυξη της χώρας.
Άραγε έχει γίνει κατανοητό από την Ελληνική κοινωνία, από τον εκπαιδευτικό κόσμο και από τις παραγωγικές τάξεις η σημαντικότητα αυτού του Νομοσχεδίου;
Ιδιαίτερα σε ότι αφορά τον σχεδιασμό της Επαγγελματικής Εκπαίδευσης και Κατάρτισης, δεδομένου ότι διαμορφώνει τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του ανθρώπινου δυναμικού στους διάφορους παραγωγικούς τομείς των οποίων σημειωτέον, η αναπτυξιακή πολιτική καθορίζεται από τα αρμόδια παραγωγικά Υπουργεία, τα οποία έχουν την ευθύνη καθορισμού των ρυθμίσεων απασχόλησης και επαγγελματικών δικαιωμάτων, αλλά και τον έλεγχο της λειτουργίας και εποπτείας της επιχειρηματικότητας και του ανθρώπινου δυναμικού που εντάσσονται στους αντίστοιχους παραγωγικούς τομείς.
Επί της ουσίας του νομοσχεδίου επισημαίνουμε τα παρακάτω:
1) Αποτελεί έκπληξη, ότι το Υπουργείο Παιδείας, αντίθετα με τις διαχρονικές και ερευνητικά αποδεδειγμένες παιδαγωγικές και κοινωνικές θεωρίες και αρχές, μεταφέρει παιδιά ανήλικα σχολικής ηλικίας από το τυπικό εκπαιδευτικό σύστημα στο σύστημα κατάρτισης -το οποίο κατά βάση αφορά ενήλικα άτομα- με όλες τις αρνητικές παρενέργειες που έχει η συγκεκριμένη πολιτική επιλογή. Ιδιαίτερα ανησυχητικό είναι ότι τα παιδιά αυτά, δεν θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν τις γενικές και οριζόντιες εκείνες δεξιότητες, όπως ορίζονται από τις ευρωπαϊκές συστάσεις και οδηγίες, και τις εκπαιδευτικές εμπειρίες για να συνεχίσουν την επαγγελματική και εργασιακή τους πορεία αξιοποιώντας τις δυνατότητες της δια βίου μάθησης, αλλά και την δυνατότητα προσαρμογής στις νέες εξελίξεις του επαγγέλματός τους.
2) Έπρεπε να γνωρίζει το Υπουργείο Παιδείας, ότι εκτός από την μαθητεία που εφαρμόζει ο ΟΑΕΔ, υπάρχει και η Πρακτική Άσκηση που εφαρμόζεται από τα άλλα Υπουργεία που παρέχουν εκπαίδευση και κατάρτιση, όπως είναι το Υπουργείο Τουρισμού. Η πρακτική άσκηση στο Υπουργείο Τουρισμού αποτελεί το σημαντικότερο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα στην οργάνωση της εκπαίδευσης και κατάρτισης που παρέχει, πέραν της άρτιας οργάνωσης της εργαστηριακής άσκησης κατά την διάρκεια του εκπαιδευτικού προγράμματος. Εφαρμόζεται στην χώρα μας πολύ πριν εφαρμοστεί η μαθητεία από τον ΟΑΕΔ, και είναι δεμένη οργανωτικά, λειτουργικά, και εκπαιδευτικά με το εκπαιδευτικό πρόγραμμα, με τις τουριστικές περιόδους, με νομοθετικά κατοχυρωμένη παρουσία των μαθητών στις Ξενοδοχειακές, Τουριστικές και Επισιτιστικές επιχειρήσεις και φυσικά με συμβασιοποιημένη συνεργασία εκπαιδευτηρίων και επιχειρήσεων και με ένα σύστημα συνεχούς εποπτείας και αξιολόγησης της πρακτικής άσκησης του κάθε μαθητή κατά τους καλοκαιρινούς μήνες (από Ιούνιο μέχρι Σεπτέμβριο). Έχει διαφορετική οργάνωση και διαχείριση από αυτή που εφαρμόζεται στον ΟΑΕΔ αλλά με πολύ σημαντικά αποτελέσματα ως προς την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας που αποκτούν οι μαθητές και οι καταρτιζόμενοι στις μονάδες μας. Η οργάνωση τοποθέτησης των μαθητών στις επιχειρήσεις πραγματοποιείται μέσα από ένα σύστημα ζήτησης θέσεων πρακτικής άσκησης από τις επιχειρήσεις και προτιμήσεων των μαθητών με συγκεκριμένα κριτήρια και για τα δυο μέρη. Η γνώση και η εμπειρία του Υπουργείου Τουρισμού στον τομέα αυτό είναι μακροχρόνια, μεγάλη και σημαντική. Είναι σκόπιμο λειτουργικά, εκπαιδευτικά και οργανωτικά, και προκειμένου να αξιοποιηθούν όλες οι δυνατότητες και καλές πρακτικές που διαθέτει η χώρα μας, στη σχετική διάταξη που αναφέρεται η πραγματοποίηση της μαθητείας (είτε για το έτος Μαθητείας είτε για οποιαδήποτε άλλη περίπτωση), να προστεθεί και η πρακτική άσκηση. Έτσι ο ΟΑΕΔ θα μπορεί να διαχειρίζεται το σύστημα μαθητείας στο οποίο έχει εμπειρία και για όσες ειδικότητες μπορούν να ακολουθήσουν το σύστημα αυτό, ενώ η πρακτική άσκηση που διαφέρει από την μαθητεία, να ανατεθεί στα Υπουργεία που έχουν την εμπειρία και το κατάλληλα οργανωμένο σύστημα για συγκεκριμένους τομείς και ειδικότητες. Το Υπουργείο Τουρισμού, θα μπορεί να αναλάβει την πρακτική άσκηση της «Τάξης Μαθητείας & Πρακτικής Άσκησης» των ΤΕΛ αλλά και άλλων μονάδων κατάρτισης που έχουν τουριστικές και επισιτιστικές ειδικότητες. Εννοείται ότι η πρακτική άσκηση που πραγματοποιείται ήδη στις δικές μας μονάδες θα συνεχιστεί απρόσκοπτα.
3) Πρωτοφανής είναι και ο καθορισμός των ειδικοτήτων με νόμο. Όλοι γνωρίζουν ότι οι ειδικότητες αποτελούν μια δυναμική κατάσταση, οι οποίες μπορούν να αλλάξουν ανάλογα με τις ανάγκες των παραγωγικών κλάδων και ανάλογα με τις αλλαγές που πραγματοποιούνται στην τεχνολογία και στο σύστημα παροχής υπηρεσιών με αποτέλεσμα κάποια επαγγέλματα ή ειδικότητες να φθίνουν και άλλες να αναδεικνύονται. Ακραία περίπτωση αποτελεί ο καθορισμός ειδικοτήτων με νόμο για την κατάρτιση. Η επαγγελματική κατάρτιση εξ’ ορισμού χαρακτηρίζεται από ευελιξία τόσο ως προς τις ειδικότητες όσο και στο περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Μέχρι σήμερα, δεν μπόρεσε κανείς από τους ειδικούς που ερωτήθηκαν, να αιτιολογήσει την σκοπιμότητα αυτής της ρύθμισης, εκτός αν η πρόθεση είναι να γίνει κάτι άλλο η ένα παράγωγο αποτέλεσμα που ακόμα δεν είναι εμφανές. Πέραν των ανωτέρω είναι απορίας άξιο, πως επιλέχθηκαν αυτές οι ειδικότητες, χωρίς να συμμετέχουν στη διαδικασία αυτή τα παραγωγικά Υπουργεία που καθορίζουν τις πολιτικές στο τομέα ευθύνης τους, αλλά και τις ειδικότητες του ανθρώπινου δυναμικού που δραστηριοποιείται στους αντίστοιχους επαγγελματικούς κλάδους.
Στο Τουριστικό κλάδο, η ειδικότητα της ΕΠΑΣ «Ξενοδοχειακών και επισιτιστικών υπηρεσιών», χωρίστηκε σε τρείς ειδικότητες στα ΣΕΚ. Στην ειδικότητα «Τεχνίτης Τουριστικών μονάδων και επιχειρήσεων φιλοξενίας» στην ειδικότητα «Τεχνίτης ποτών και οινολογίας», και στην ειδικότητα «Τεχνίτης εστιατορίου-επισιτισμού (σερβιτόρος)» περιορίζοντας έτσι γνωστικά αντικείμενα και το πεδίο απασχόλησης. Ο διαχωρισμός των ειδικοτήτων περιορίζει την επαγγελματική κινητικότητα και απασχόληση των αποφοίτων και φυσικά αυξάνει την ανεργία αυτών που έχουν περιορισμένο γνωστικό και άρα επαγγελματικό αντικείμενο. Επί πλέον αυτοί που αποφάσισαν ο διαχωρισμός της αρχικής ειδικότητας δεν γνωρίζουν ότι τα γνωστικά αντικείμενα έχουν αλληλουχία και επικάλυψη θεωρητικών γνώσεων και επαγγελματικών εργασιών και δεν μπορούν να χωριστούν κατά τον τρόπο που προτείνουν. Είναι άλλο πράγμα η ειδικότητα που εκπαιδεύεται ένα άτομο και άλλο πράγμα η θέση εργασίας μέσα σε μια επιχείρηση. Κατά συνέπεια πρέπει να παραμείνει η αρχική και ενιαία ειδικότητα « Ξενοδοχειακών και Επισιτιστικών Υπηρεσιών» και φυσικά αν θέλουμε να παρακολουθήσουμε τις εξελίξεις και της τάσεις της τουριστικής πολιτικής, θα μπορούσε για παράδειγμα να προστεθεί η ειδικότητα «Υπαλλήλων διαχείρισης εναλλακτικών μορφών Τουρισμού».
Σε κάθε περίπτωση η συνεργασία με το Υπουργείο Τουρισμού για το θέμα των ειδικοτήτων, δεν είναι μόνο απαραίτητη αλλά και αναγκαία προϋπόθεση, δεδομένου ότι, το είδος και το περιεχόμενο απασχόλησης των επαγγελμάτων και ειδικοτήτων που χρειάζονται για να εξυπηρετηθεί η τουριστική πολιτική και ανάπτυξη, κατά τεκμήριο αλλά και ουσία γνωρίζει καλύτερα το Υπουργείο Τουρισμού από το Υπουργείο Παιδείας.
Τέλος ο όρος «τεχνίτης» στις ειδικότητες του Τουριστικού τομέα είναι τελείως ακατάλληλος, μια και δεν έχουν καμία σχέση οι υπηρεσίες που παρέχονται στον Τουρισμό με τον ορισμό της έννοιας του τεχνίτη. Πιθανοί και καταλληλότεροι όροι μπορεί να είναι «Υπάλληλος» ή «Ειδικός» ή και χωρίς προσδιορισμό.
4) Φαίνεται από τις διατάξεις του νομοσχεδίου ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό του Υπουργείου παιδείας, παραμένει στους κλάδους που καθορίζονται από τον νόμο 1566, εφόσον μπορούν να αποσπώνται ή να διατίθενται στα ΣΕΚ.
Θα πρέπει και για το εκπαιδευτικό προσωπικό των άλλων Υπουργείων και Ν.Π.Δ.Δ. που μετατρέπονται σε ΣΕΚ, να ισχύσουν παρόμοιες διατάξεις και να μπορούν να διατίθενται, στην περίπτωσή μας, με απόφαση του προϊσταμένου της Περιφερειακής εκπαιδευτικής υπηρεσίας, σε όποια μονάδα έχει ανάγκη είτε είναι ΣΕΚ είτε ΙΕΚ. Εξάλλου αυτό εφαρμόζεται ήδη σε μας χωρίς πρόβλημα.
Σε κάθε περίπτωση η ισχύς του νόμου 1566 για το εκπαιδευτικό προσωπικό, αποτελεί εξαιρετικής σημασίας ζήτημα και αδιαπραγμάτευτο αίτημα, εκτιμούμε, για όλο τον εκπαιδευτικό κόσμο είτε ανήκει στο Υπουργείο Παιδείας είτε σε άλλα Υπουργεία ή ΝΠΔΔ.
Οι παραπάνω παρατηρήσεις, αποτελούν μια πρώτη προσέγγιση στο νομοσχέδιο που έχει τεθεί σε διαβούλευση. Περιμένουμε το τελικό νομοσχέδιο με τις όποιες τροποποιήσεις γίνουν μετά την ολοκλήρωση της διαβούλευσης, για να δούμε τις τελικές πολιτικές επιλογές που θα αποτυπωθούν, ώστε να μπορέσουμε να τοποθετηθούμε με περισσότερη ακρίβεια, μια και θα έχουν αποσαφηνιστεί, πιστεύουμε, αρκετά σημεία που τώρα δημιουργούν ερωτήματα και προβληματισμό.
Με εκτίμηση
Για τον Σύλλογο Εκπαιδευτικών του Υπουργείου Τουρισμού
Η πρόεδρος
Χαρά Κακλέα
Οι σκοποί που αναφέρετε εδώ είναι γενικολογίες όπως: Παροχή παιδείας υψηλού επιπέδου(;!), ενδυνάμωση αξιών ελευθερίας, δημοκρατίας, της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της διασφάλιση ισορροπίας στη σχολική ζωή(;!) καλλιέργεια κριτικής σκέψης και πρωτοβουλίας (που μάλιστα επαναλαμβάνεται δύο φορές β,θ) Αυτά είναι οι στόχοι που περιμένω να έχουν λίγο πολύ όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης (δηλαδή η κριτική σκέψη δεν είναι στόχος για το γυμνάσιο; η συλλογικότητα δεν θα έπρεπε να είναι στόχος και για το δημοτικό;). Όταν λοιπόν μιλάμε για το λύκειο περιμένω να είστε σαφείς στο τι περιμένετε να πετύχετε μέσα από αυτό.
Όταν συνεχίζετε στα παρακάτω άρθρα, βλέπω ότι οι ενέργειες που ορίζετε εξυπηρετούν άλλους σκοπούς, όχι αυτούς που αναφέρετε στο άρθρο 01. Το άρθρο 04 εξυπηρετεί έναν μη εκπεφρασμένο κύριο και βασικό σκοπό του λυκείου που δεν τον γράφουμε πουθενά αλλά είναι αυτονόητος, δηλαδή το να λειτουργεί ως υποχρεωτικό κέντρο προετοιμασίας και αξιολόγησης των μαθητών του για την «αξιοκρατική» εισαγωγή τους στα ΑΕΙ και ΤΕΙ. (Αν δεν πετυχαίνει αποτελεσματικά τον σκοπό του δεν πειράζει γιατί οι περισσότεροι μαθητές καταφεύγουν στα φροντιστήρια). Η Α λυκείου, με το προηγούμενο σύστημα, ήταν σχετικά αμέτοχη σε ό,τι αφορά αυτόν τον σκοπό. Στην Β λυκείου γινόταν σαφής προσανατολισμός στο σκοπό αυτό με την επιλογή ειδικών μαθημάτων και εντατική προετοιμασία, ενώ στην Γ λυκείου η προετοιμασία για τα ΑΕΙ ήταν μοναδικός και απόλυτος σκοπός. Με αυτό το σχέδιο νόμου, το λύκειο ευθυγραμμίζεται περισσότερο προς αυτό το μη εκπεφρασμένο σκοπό καθώς η αξιολόγηση ξεκινά από την Α λυκείου και οι μαθητές επικεντρώνονται περισσότερο στην εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ με το κυνήγι της βαθμολογίας.
Όπως βλέπετε στο σχέδιο νόμου παρουσιάζετε μια μεγάλη ασυνέπεια σκοπών και πράξεων. Αν ο σκοπός του λυκείου είναι η εισαγωγή στα ΑΕΙ και ΤΕΙ συμπεριλάβετέ τον στο άρθρο 01 ώστε οι ενέργειές σας να υποστηρίζουν σωστά τους σκοπούς του λυκείου. Αν όχι, διαγράψτε το άρθρο 04 και αναφερθείτε στις ενέργειες που υποστηρίζουν τους σκοπούς του λυκείου που αναφέρετε και μόνο. (Οι σκοποί ως έννοιες μου θυμίζουν τους μουσικούς σκοπούς που μάλιστα καθώς τους τραγουδούνε οι ερασιτέχνες τραγουδιστές αποκλίνουν σημαντικά από τον αρχικό).
Αν οι σκοποί υποστηρίζονται με συνέπεια, από το περιεχόμενο των άρθρων που ακολουθούν, τότε ίσως μεταβιβάσετε το μήνυμα με το περιεχόμενο που θέλετε να δώσετε στο νέο λύκειο και όλοι αυτοί που ασχολούνται με την εκπαίδευση (καθηγητές, σύμβουλοι, συντάκτες διδακτικής ύλης κτλ) θα μπορούν να προσεγγίζουν καλύτερα τους πραγματικούς σκοπούς σας.
Αν ενδιαφέρεστε για τη γνώμη μου για το ποιοί θα πρέπει να είναι οι σκοποί του λυκείου, θα έλεγα:
– Να εφοδιάζει τους πολίτες με γνώσεις, που θα αποτελέσουν βάση για την παραπέρα μόρφωσή τους (ΙΕΚ, ΤΕΙ, ΑΕΙ), θα τις αξιοποιήσουν στην ιδιωτική τους ζωή και τις επαγγελματικές τους δραστηριότητες.
– Να προάγει και να διευρύνει τη χρήση της Ελληνικής γλώσσας τη μελέτη της Ιστορίας και των αρχαίων κειμένων, και να πιστοποιεί τον ποιοτικό χειρισμό της Ελληνικής γλώσσας (ορθογραφημένη γραφή, άνετη ανάγνωση, και ικανότητα για επιχειρηματολογία)
– Να εξασφαλίζει την κατανόηση και εφαρμογή προχωρημένων μαθηματικών εννοιών, την απόκτηση γνώσεων ώστε να κατανοούνται και να μελετούνται τα φυσικά, τα χημικά, τα βιολογικά φαινόμενα, τα υλικά αγαθά που χρησιμοποιούνται στην καθημερινότητα, η δομή τους και οι επιδράσεις τους στον άνθρωπο και τους άλλους οργανισμούς, αλλά και οι μεταξύ τους δράσεις. Να προάγει την μελέτη και την ανάπτυξη ικανοτήτων για περίπλοκους υπολογισμούς και συμπεράσματα.
– Να παρέχει και να πιστοποιεί επαρκή γνώση και χρήση μιας ξένης γλώσσας (με τόσα χρόνια διδασκαλίας ξένης γλώσσας μέσα στο ελληνικό σχολείο θα έπρεπε να εξασφαλίζεται ένα επαρκές επίπεδο γνώσης που να πιστοποιείται με το απολυτήριο λυκείου, που πρώτα το ίδιο το κράτος να αναγνωρίζει και να μη ζητά πιστοποιητικά από άλλους φορείς).
– Να διαμορφώνει πολίτες που μπορούν να συνεργάζονται για την επίτευξη στόχων, να προβληματίζονται, να κρίνουν, να συμμετέχουν, να αναγνωρίζουν, να σέβονται τα δικαιώματα των άλλων και τη διαφορετικότητα, να μελετούν και να κατέχουν τις αρχές της φιλοσοφίας, του δικαίου, της οικονομίας,της διαχείρισης,της κοινωνικής και της πολιτικής συμπεριφοράς. (Αυτά θα πρέπει να εφαρμόζονται αποτελεσματικά και στο γυμνάσιο με εμβάθυνση στο λύκειο.)
(Σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών, η βασική γνώση θα έπρεπε να καλυφθεί μέχρι το γυμνάσιο και να πιστοποιείται με το απολυτήριο γυμνασίου μια και οι μαθητές χρησιμοποιούν και διδάσκονται σε ότι αφορά τους υπολογιστές από το δημοτικό, ενώ άλλες βασικές επιστήμες που μελετούν την ύλη και τη ζωή ,όπως η χημεία και η βιολογία, περιλαμβάνουν περισσότερο πολύπλοκες έννοιες, μελέτη και εφαρμογή που απαιτεί ωριμότερο μυαλό και ξεκινούν από το γυμνάσιο, με αποτέλεσμα να ολοκληρώνεται η κατανόηση των υλικών – έμβιων και άβιων – υποχρεωτικά στο λύκειο που ως γνώση θα αξιοποιηθεί μελλοντικά στις περισσότερες επαγγελματικές δραστηριότητες του πολίτη. Βέβαια πρέπει στο μέλλον να ενεργοποιήσετε τα εργαστήρια χημείας στα γυμνάσια και λύκεια για να υποστηριχθεί η ουσιαστική μάθηση.
Και πως θα γίνεται η αξιολόγηση και προετοιμασία για την Τριτοβάθμια εκπαίδευση;
Κάντε το λύκειο δύο ή τρεις τάξεις ανάλογα με το πώς κρίνετε απαραίτητο. Οι μαθητές θα παίρνουν το απολυτήριο λυκείου μόνο και εφ’ όσον είναι ικανοί, με ό,τι βαθμό κρίνουν οι καθηγητές τους (ή και καθόλου βαθμό, ας είναι απλά ένα πιστοποιητικό που πιστοποιεί τα παραπάνω που ΘΑ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΤΕ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΟΥΣ).
Διατηρήστε τις πανελλαδικές εξετάσεις ανεξάρτητες από τη διδακτέα ύλη και τους βαθμούς του λυκείου. Όλοι οι πολίτες ας έχουν δικαίωμα να δώσουν πανελλαδικές εξετάσεις, υποχρεωτικά μετά την πάροδο ενός τουλάχιστον ακαδημαϊκού έτους από την κτίση του απολυτηρίου(π.χ. οι πανελλαδικές ας δίνονται αρχές Ιουνίου και το απολυτήριο ας απονέμεται τέλος Ιουνίου), κατά τον χρόνο αναμονής μέχρι τις πανελλαδικές εξετάσεις θα λαμβάνει χώρα προαιρετική προετοιμασία σε δημόσιο ίδρυμα ή ιδιωτικό ίδρυμα, σε μαθήματα και ύλη που θα έχουν καθοριστεί από τις σχολές των πεδίων (μετά από συμφωνία;!) και θα διδάσκονται από τους εξειδικευμένους καθηγητές που ήδη διάθετε.
Θέλετε αλλαγές; κάνετε πραγματικές αλλαγές και όχι ένα βαψιματάκι στο ετοιμόρροπο κτίριο με το σκεπτικό, όσο αντέξει.
Δεδομένου του κοινωνικού ρόλου που παίζουν τα Εσπερινά Γενικά Λύκεια, είναι απαραίτητο να εκσυγχρονισθεί το θεσμικό πλαίσιο για την εγγραφή μαθητών σε αυτά. Προτείνουμε να επιτρέπεται στους ενήλικες να εγγράφονται χωρίς το σημερινό δικαιολογητικό εργασίας ή ανεργίας, στους δε ανήλικους μαθητές να εγγράφονται με υπεύθυνη δήλωση του κηδεμόνα ότι το παιδί τους εργάζεται. Ένα τέτοιο απλό και σύγχρονο θεσμικό πλαίσιο το οποίο καταργεί τους περιορισμούς ως προς την εργασία/ανεργία και την ηλικία θα λύσει μια σειρά προβλημάτων όπως
1) Αδυναμία εργοδοτών να δίνουν τις απαιτούμενες βεβαιώσεις εργασίας λόγω έλλειψης ασφάλισης του εργαζόμενου μαθητή.
2) Αποκλεισμός μαθητών οι οποίοι δεν γίνονται δεκτοί λόγω της ασαφούς ερμηνείας του «βιοπορισμού» στη σημερινή νομοθεσία (Π.Δ. 104/1979).
Εδώ και καιρό δε φαίνεται να υπάρχει καμία λογική στις κινήσεις του υπουργείου. Αυτή τη στιγμή βλέπουμε να καταργείται το μάθημα της πληροφορικής από τα λύκεια ενώ μόλις πριν δυο χρόνια μοιράζονταν «εκπαιδευτικά» DVD με σκοπό την προώθηση της ηλεκτρονικής παιδείας(άτοπο και αυτό υπό τις συνθήκες που συνέβη).Ακόμα λοιπόν και αν δε σταθούμε-αν και θα’πρεπε- στις πολυάριθμες απολύσεις εκπαιδευτικών που θ’ακολουθήσουν, στην ύπαρξη τόσων σχολών πληροφορικής για τις οποίες είναι προαπαιτούμενη η γνώση προγραμματισμού και στις δαπάνες για τη δημιουργία κατάλληλων εργαστηρίων, εδώ είναι προφανές πως καταστρατηγείται μια από τις θεμελιώδεις αρχές της δημόσιας παιδείας.Άλλωστε σε μια εποχή τέτοιας τεχνολογικής έξαρσης η μη κατάρτιση των νέων σε σύγχρονα αντικείμενα όπως αυτό της πληροφορικής συνδιαστικά με την ανακύκλωση αναχρονιστικών προγραμμάτων σπουδών ισοδυναμεί στην ουσία με έλληψη παροχής κατάλληλης και ολοκληρωμένης μόρφωσης όπως και με «δημιουργία» λειτουργικά αναλφάβητων πολιτών.
Πιο συγκεκριμένα,
Όσων αφορά
-στο άρθρο 2 το μάθημα της ΑΕΠΠ δε θα πρέπει να καταργηθεί από το τρέχων πρόγραμμα σπουδών για τους προαναφερθέντες λόγους.
-στο άρθρο 4 το μάθημα της ΑΕΠΠ θα πρέπει να παραμείνει πανελλαδικώς εξεταζόμενο ούτως ώστε να μην υποβαθμιστεί τελικά.
Οι στόχοι του Νέου Γενικού Λυκείου όπως τους θέσατε δεν ικανοποιούνται από το πρόγραμμα σπουδών που παρουσιάζεται. Ενδεικτικά αναφέρω:
1. Πως συμβάλλει στην ισόρροπη γνωστική συναισθηματική, πνευματική και σωματική ανάπτυξη όλων των μαθητών, όταν απουσιάζουν μαθήματα πολιτισμού και η κατεξοχήν νέα γλώσσα επικοινωνίας της Πληροφορικής?
2. Πως προάγεται η κριτική σκέψη, η πρωτοβουλία, η δημιουργικότητα και οι ικανότητες των μαθητών όταν η ανάπτυξη της πληροφορικής ικανότητας και της ικανότητας στις τέχνες απουσιάζει από το πρόγραμμα σπουδών?
3. Πως διασφαλίζεται η ισορροπία στη σχολική ζωή ούτως ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να συνδυάζουν τη γνώση, τον ελεύθερο χρόνο, τη δημιουργία και τη συμμετοχή,όταν μονόπλευρα βάζουμε 11ωρα, 8ωρα και 6ωρα μαθήματα εξειδίκευσης στα οποία ζητάμε να εξεταστούν πανελλαδικά οι μαθητές?
4. Πως επιτυχγάνεται η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων χωρίς την επιστήμη της πληροφορικής, την αλγοριθμική σκέψη και την επίλυση προβλημάτων?
5. Πως θα καλλιεργηθεί η ικανότητα κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών όταν απουσιάζει η πληροφορική από το πρόγραμμα σπουδών,
6. Πως θα καλλιεργηθούν δεξιότητες που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας όταν η τεχνολογίες επικοινωνιών και πληροφορικής που οδηγούν την ανάπτυξη σήμερα και καλύπτουν μεγάλο μέρος της αγορά εργασίας απουσιάζουν από το Γενικό Λύκειο?
Η μόνη λογική εξήγηση είναι ότι το πρόγραμμα σπουδών για το νέο γενικό λύκειο είναι αποτέλεσμα δουλειάς του ποδαριού όπου μικροσυμφέροντα και πολιτικές σκοπιμότητες παίζουν με το μέλλον των παιδιών μας και την ανάπτυξη της χώρας μας.
Προτείνω την επανεξέταση όλου του σχεδίου νόμου, την καταγραφή συγκεκριμένων στόχων, την εκπόνηση νέων σύγχρονων προγραμμάτων σπουδών που θα υλοποιούν τους στόχους αυτούς με την αξιοποίηση των προτάσεων των επιστημονικών ενώσεων και ακαδημαϊκών-επιστημόνων κάθε κλάδου, καθώς και την τεκμηρίωση των επιλογών που θα γίνουν.
Η βιαστική ψήφιση του συγκεκριμένου σχεδίου νόμου μπορεί να φέρει μικρά, πρόσκαιρα οφέλη σε κλάδους εκπαιδευτικών ή στον περιορισμό των δαπανών αλλά θα φέρει πολλαπλάσια ζημιά στην δημόσια παιδεία και την ισόρροπη ανάπτυξη των παιδιών μας.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ διορθώνεται ένα από τα ΠΑΡΑΛΟΓΑ του παλιού εκπαιδευτικού συστήματος, επιτέλους επανέρχεται η Χημεία ως εξεταζόμενο μάθημα στη θετική-τεχνολογική κατεύθυνση κάτι που έπρεπε να γίνει χρόνια τώρα!!!!!.
Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είχαμε την πρωτοπορία να εισάγονται μαθητές σε δεκάδες τμήματα ΑΕΙ-ΤΕΙ που προαπαιτούν βασικές και προχωρημένες γνώσεις Χημείας, χωρίς να γνωρίζουν Χημεία μέσω της τεχνολογικής κατεύθυνσης, δημιουργώντας μεγάλα προβλήματα σε ολόκληρες σχολές και φυσικά στους ίδιους τους μαθητές που δυσκολεύονται να τελειώσουν τη σχολή τους, που αναγκάζονται να κάνουν φροντιστήρια ως φοιτητές, δημιουργώντας την απορία σε χιλιάδες γονείς και φοιτητές πως είναι δυνατόν το εκπαιδευτικό σύστημα να μην προσφέρει τις απαραίτητες βασικές γνώσεις σε βασικές επιστήμες όπως τη Χημεία.
Ενδεικτικός της σημασίας της διδασκαλίας της Χημείας είναι τόσο ο αριθμός των σχολών της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης που περιλαμβάνουν στο πρόγραμμα σπουδών τους μαθήματα Χημείας ή προαπαιτούν γνώσεις Χημείας: πάνω από 160 Πανεπιστημιακά Τμήματα (που υπήρχαν και υπάρχουν και μετά το σχέδιο Αθήνα!!!!), όσο και η προαπαίτηση των περισσότερων σχολών υψηλής ζήτησης στην Ευρωπαϊκή κοινότητα για επιτυχή εξέταση σε ΧΗΜΕΙΑ ΥΨΗΛΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ!!!!!
Η συνταγή είναι απλή οι υποψήφιοι πρέπει να εξετάζονται στις βασικές επιστήμες (Μαθηματικά, Φυσική , Χημεία, Βιολογία). Έχοντας τις βάσεις σε αυτές τις επιστήμες μπορούν να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε σχολή-τμήμα. ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ, έτσι γινόταν και στην Ελλάδα μέχρι τη προ δεκαετίας αποδιοργάνωση του εκπαιδευτικού συστήματος.
Η Χημεία όπως και τα υπόλοιπα Βασικά μαθήματα ή τα μαθαίνεις στην ώρα τους ή ποτέ. Κανένα τμήμα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης δεν μπορεί να καλύψει τα κενά στη Χημεία ή τη Φυσική μέσω του προγράμματος σπουδών του. Αντίθετα με τη Πληροφορική που δεν είναι βασική επιστήμη και καλύπτεται πλήρως στα τμήματα που πιθανόν να απαιτείται, εφόσον οι υποψήφιοι έχουν τις απαραίτητες βάσεις στα Μαθηματικά.
Επιπλέον η Χημεία χαρακτηρίζεται ως η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΑΣΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, αφού είτε ΠΡΟΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ, είτε είναι άρρηκτα συνδεδεμένη σχεδόν με όλες τις θετικές και τεχνολογικές επιστήμη.
Η Χημεία είναι μια από τις πλέον σύγχρονες επιστήμες, τρανή απόδειξη οι επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις στη Χημική Τεχνολογία, στη Βιοχημεία, στα Τρόφιμα, στην Επιστήμη Σύγχρονων Υλικών, στον τομέα της Ενέργειας και των Καυσίμων, στο Περιβάλλον, στη Βιοτεχνολογία, στη Βιομηχανική Τεχνολογία τομείς που η Χημεία παίζει ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ρόλο.
Την ίδια στιγμή δημιουργείται η ανάγκη νέων επιπλέων τμημάτων (Οινολογίας , Τροφίμων … και άλλα) που είναι εφαρμοσμένες επιστήμες της Χημείας και άλλων επιστημών.
Η Χημεία σαν μάθημα και επιστήμη εξυπηρετεί τους σκοπούς του Γενικού Λυκείου μιας και έχει πολύπλευρο χαρακτήρα και σχετίζεται άμεσα με την καθημερινότητα .
Επιπλέον είναι το ΜΟΝΟ μάθημα που προάγει την έννοια της παραγωγής. Την ιδέα της χρήσης πρώτων υλών και την παραγωγή νέων προϊόντων.Κάθε κράτος πρέπει να σχεδιάζει το εκπαιδευτικό σύστημα με βάση τις σύγχρονες ανάγκες και τα βασικά του πλεονεκτήματα.
Η κρίση που περνάει η χώρα τα τελευταία χρόνια έδειξε με τον πιο τραγικό τρόπο, ότι πίσω από την εικονική πραγματικότητα, είμαστε μια πλούσια σε φυσικούς πόρους χώρα, με παντελή ΕΛΛΕΙΨΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ. Στην οικονομική κατάρρευση, ελάχιστοι σύμμαχοι αποδείχτηκαν η φαρμακευτική βιομηχανία, η βιομηχανία τροφίμων και γενικά, η χημική βιομηχανία. Μέσα στη κρίση είχαμε εξαγωγή ελαιολάδου, κρασιού και άλλων προϊόντων. Στο προσκήνιο βρίσκεται η εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.
Μπορούμε και πρέπει να γίνουμε παραγωγικοί. Και η ελληνική παιδεία υποχρεούται να καλλιεργεί και αυτή τη σκέψη στους μελλοντικούς πολίτες.
Τα παραπάνω κάνουν όσο ποτέ άλλοτε επιτακτική την ενίσχυση της Χημείας, όχι μόνο σαν εξεταζόμενο μάθημα, αλλά και σαν μάθημα γενικής παιδείας σε ΟΛΕΣ τις τάξεις του λυκείου και του γυμνασίου ΠΟΥ ΕΊΝΑΙ ΜΟΝΟΩΡΟ.
Η Χημεία είναι η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΑΣΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ, αφού είτε προαπαιτείται, είτε είναι άρρηκτα συνδεδεμένη σχεδόν με όλες τις θετικές και τεχνολογικές επιστήμες.Το Σχόλιο σας θα δημοσιευθεί μόλις ελεγχθεί απο τον διαχειριστή.
Ο σκοπός της ανάπτυξης δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων μπορεί να υλοποιηθεί με την διδασκαλία μαθήματος Αλγοριθμικής-Προγραμματισμόυ όπου ο μαθητής σκέπτεται, εφαρμόζει γνώσεις, επιλύει πορβλήματα και έχει άμεσο αποτέλεσμα (ανάδραση) σε οποιαδήποτε προσπάθειά του. Δυστυχώς όμως ένα τέτοιο μάθημα δεν υπάρχει στο υπάρχον σχέδιο.
Οι σκοποί της καλλιέργειας της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών και της καλλιέργειας δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς χωρίς την ύπαρξη μαθήματος Πληροφορικής στην γενική παιδεία.
ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α’
ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ (ΓΕ.Λ.)
Άρθρο 2
Διάρθρωση Εκπαιδευτικών Προγραμμάτων
Σχόλιο : Δεν αναφέρονται πουθενά τα Εσπερινά ………………………………………………………………………
Άρθρο 4
Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση
…………………………………………………………………………………………………………………………
3. Για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση τα πανελλαδικώς
τέσσερα εξεταζόμενα μαθήματα ανά Ομάδα Μαθημάτων Προσανατολισμού
και Επιστημονικό Πεδίο Εξειδίκευσης είναι τα εξής :
Σχόλιο : Για τις σχολές που απαιτούν ειδικά μαθήματα τι θα γίνει ; θα γίνουν ώρες εκτός σχολικού ωραρίου για να καλυφθεί η απαιτούμενη ύλη ή θα πάνε μόνο στα φροντιστήρια;
Σκοποί του Γενικού Λυκείου:
α) Η παροχή γενικής παιδείας υψηλού επιπέδου, που θα συμβάλλει στην ισόρροπη γνωστική συναισθηματική, πνευματική και σωματική ανάπτυξη όλων των μαθητών,
– Η εξαφάνιση της Πληροφορικής από το Λύκειο συμβάλλει σε αυτό;
β) Η προαγωγή της κριτικής σκέψης, της πρωτοβουλίας, της δημιουργικότητας και των ικανοτήτων των μαθητών.
– Η εξαφάνιση της Πληροφορικής από το Λύκειο συμβάλλει σε αυτό;
στ) Η διασφάλιση της ισορροπίας στη σχολική ζωή ούτως ώστε οι μαθητές να έχουν τη δυνατότητα να συνδυάζουν τη γνώση, τον ελεύθερο χρόνο, τη δημιουργία και τη συμμετοχή,
– Η εξαφάνιση της Πληροφορικής από το Λύκειο συμβάλλει σε αυτό;
η) Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων,
– Η εξαφάνιση της Πληροφορικής από το Λύκειο συμβάλλει σε αυτό;
θ) Η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών και
– Η εξαφάνιση της Πληροφορικής από το Λύκειο συμβάλλει σε αυτό;
ι) Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας.
– Η εξαφάνιση της Πληροφορικής από το Λύκειο συμβάλλει σε αυτό;
Η ερώτηση στις παραπάνω ερωτήσεις είναι κατηγορηματικά ΟΧΙ.
Πρέπει στο Λύκειο να υπάρχει ένα μάθημα Επιστήμης Υπολογιστών το οποίο θα εξοπλίζει τους μαθητές με ικανότητες που σχετίζονται με την επίλυση προβλημάτων: ανάλυση, σύνθεση, γενίκευση, αφαίρεση (abstraction), μοντελοποίηση, λογική συλλογιστική, δημιουργικός σχεδιασμός και αλγοριθμική σκέψη. Σημαντικές είναι επίσης και οι ικανότητες αξιολόγησης λύσεων, αφού οι μαθητές αναπτύσσουν επίγνωση των πόρων που απαιτούνται για την υλοποίηση, τον έλεγχο και την ανάπτυξη μιας λύσης και πως να αντιμετωπίζουν περιορισμούς του πραγματικού κόσμου. Τέλος έχουμε τις μεταγνωστικές ικανότητες καθώς οι μαθητές διδάσκονται να σκέφτονται για την ίδια τη διαδικασία επίλυσης προβλημάτων.
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ,
σας παραθέτω τις παρακάτω παρατηρήσεις μου με την παράκληση να τις λάβετε σοβαρά υπόψη:
Στο (δ) (Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της διαφορετικότητας και της πολιτισμικής ετερότητας στο πλαίσιο μιας πολυπολιτισμικής κοινωνίας)
να προστεθεί: ο σεβασμός του περιβάλλοντος.
στο (ε) (Η ενδυνάμωση των αξιών της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης και η διαμόρφωση συνείδησης ενεργού πολίτη)
να προστεθεί: η ενδυνάμωση των αξιών της αυτογνωσίας και της αυτοεκτίμησης.
Το (ι) (Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας)
να τροποποιηθεί σε: Η καλλιέργεια δεξιοτήτων, ανάδειξη και ενδυνάμωση κλίσεων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας.
Και κάποια ερωτήματα προς απάντηση και προβληματισμό:
κύριε Υπουργέ,
– από μία Δημόσια Διαβούλευση επί του σχεδίου νόμου «Αναδιάρθρωση της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Λοιπές Διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων» θεωρείτε ορθό να απουσιάζουν οι σκοποί του Γυμνασίου και λοιπές διατάξεις που το αφορούν;
– Οι διατάξεις που αφορούν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση δεν χρήζουν δημόσιας διαβούλευσης και αναθεώρησης;
– Οι διατάξεις που αφορούν την διοικητική λειτουργία του ΥΠΑΙΘ και όλων των υποτμημάτων του δεν χρήζουν δημόσιας διαβούλευσης και αναθεώρησης;
με εκτίμηση
ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΛΥΣΕΤΕ ΤΟ ΓΟΡΔΙΟ ΔΕΣΜΟ??????
Λ-Υ-Κ-Ε-Ι-Ο Ε-Ν-Ι-Α-Ι-Ο Π-Ο-Λ-Υ-Κ-Λ-Α-Δ-Ι-Κ-Ο…!!!!!
Ως σκοπός του ΓΕΛ αναφέρεται και: ι) Η καλλιέργεια Δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην Αγορά Εργασίας.
Πώς θα γίνεται αυτό όμως; Υπάρχει έστω και 1 μάθημα Τεχνολογικής υφής (έστω για δείγμα στο πρόγραμμα σπουδών;).
Το μάθημα της ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, αντικαταστάθηκε (κακώς) με την Ερευνητική Εργασία. Ποιες αλήθεια δεξιότητες επαγγελματικής υφής αποκτούν οι μαθητές από το συγκεκριμένο μάθημα;
Και πως συνάμα αυτό κρίνεται ως αναγκαίο να υπάρχει και στην Α’ τάξη και στην Β’ τάξη του ΓΕΛ με δύο (2) ώρες.
Μήπως επειδή δεν προσμετράται στο ωράριο για να δίνεται οργανική θέση στους εκπαιδευτικούς;
Είναι αυτό Εκπαιδευτική Πολιτική;
Πρόταση: Να αντικατασταθεί το μάθημα από οποιοδήποτε άλλο που θα «προάγει» τις όποιες επαγγελματικές δεξιότητες θεωρείτε εσείς οτι πρέπει να έχουν τα παιδιά που τελειώνουν το ΓΕΛ.
Στην Ελλάδα του 21 ου αιώνα, γκρεμίζονται τα θεμέλια του πολιτισμού. Καταργείται το μάθημα της μουσικής!!! Ξανασκεφτείτε το θέμα.
Παραθέτω ένα απόσπασμα από μια ερευνητική εργασία της Α΄Λυκείου του Μουσικού Λυκείου Παλλήνης. Μην ξεχνάμε ότι το μάθημα της μουσικής στα σχολεία ακόμα και στην πιο απλουστευμένη του μορφή βασίζεται στα χορωδιακά μουσικά σύνολα.
Στην ερώτηση λοιπόν: «Γιατί τα μουσικά σύνολα είναι ένα τόσο σημαντικό μάθημα;» μαθητές και καθηγητές μας απάντησαν:
«…….γιατί ένα μουσικό σύνολο δίνει τη δυνατότητα να “μιλήσει” κι εκείνος που συνήθως στην κοινωνική του ζωή στέκει παράμερα και σιωπά…»
«…….γιατί σε αυτά αναπτύσσονται αξίες που βιώνονται μέσω ενεργοποίησης τόσο του νοητικού, όσο και του συναισθηματικού κόσμου των μελών του συνόλου»
«…….γιατί οι μαθητές μαθαίνουν με ευχάριστο – διασκεδαστικό τρόπο να πειθαρχούν,να αποκτούν υπευθυνότητα, να συνυπάρχουν και να συνδημιουργούν»
«…….Τα μουσικά σύνολα προάγουν τη θετική κοινωνική επικοινωνία. Η εμπειρία είναι το κλειδί για να κατακτήσουμε κάτι. Είναι μια διδακτική προσέγγιση που καλλιεργεί την αυτοπεποίθηση στους μαθητές και μπορεί να δράσει ως ένα ισχυρό κίνητρο για περαιτέρω μάθηση»
«…….με τη συμμετοχή τους στα σύνολα, τα μέλη αναπτύσσουν κοινωνικές δεξιότητες τις οποίες αξιοποιούν στην καθημερινή του ζωή»
«…….Τα μουσικά σύνολα αναπτύσσουν τη συνεργασία»
«…….Τα μαθητικά μουσικά σύνολα έχουν κύριο στόχο τη συγκρότηση ανθρώπων που ακούν, σκέφτονται και πράττουν για το συμφέρον της ομάδας»
«…….Με τη μουσική πρωταρχικά εκφράζεται το συναίσθημα και μετά η νόηση. Οι μαθητές με τη συμμετοχή τους στα μουσικά σύνολα εκφράζοντας τα συναισθήματά τους αποκτούν αυτοπεποίθηση και παρουσία. Κοινωνικοποιούνται,αναδεικνύονται και βρίσκουν τον εαυτό τους.»
Επειδή οι μαθητές της Γ Λυκείου για την εισαγωγή τους στις Αρχιτε-
κτονικές Σχολές, εξετάζονται στα ειδικά μαθήματα (Ελεύθερο και Γραμμικό Σχέδιο),τα οποία δεν διδάσκονται στο σχολείο παρά μόνο στό φροντηστήριο και αυτό είναι δυνατόν μόνο στα αστικά κέντρα.
Επειδή η δυσκολία για την κάλυψη του ωραρίου του καθηγητή των Καλλιτεχνικών είναι πλέον ιδιάιτερα μεγάλη.
Ήθελα να προτείνω την δημιουργία ενός προγράμματος , μετά το πέρας
των μαθημάτων κάποιες ώρες διδασκαλίας των παραπάνω ειδικών μαθημάτων.
Οι ώρες αυτές να υπολογίζονται στο ωράριο του καθηγητή που θα διδάξει.
με εκτίμηση
Για να επιτελεσει το λυκειο τους. στόχους του,πρεπει να τεθουν εξετασει3ς εισαγωγικες απο το γυμνάσιο στο λυκειο- οπως παλια
.επισης η Πληροφορικη νααποτελειμάθημα προσανατολισμου και επιλογης για εισαγωγή στις τεχνολογικες σχολές! Δειτε το αγγλικό σύστημα που δινει δυνατοτητα επιλογηςμαθηματων. ανα σχολη στα Alevels.
Ο εξετασιο-κεντρικός χαρακτήρας του Γενικού Λυκείου παραμένει και ενισχύεται. Θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η αύξηση του φόρτου εργασίας των μαθητών που ήδη θεωρούνται οι σκληρότερα εργαζόμενοι Έλληνες και μάλιστα σε μία τόσο ευαίσθητη ηλικία. Θα είναι καλό να προβλεφθούν πέρα από τα projects, δράσεις βιωματικής μάθησης στο επίσημο ωρολόγιο πρόγραμμα που θα κάνουν το σχολείο περισότερο ελκυστικό και φιλικό προς τους μαθητές. Το Φινλανδικό εκπαιδευτικό σύστημα που τόσο συχνά επικαλούνται στελέχη του Υπουργείου και εκπρόσωποι της Διδακτικής «νοόσφαιρας», έχει να προσφέρει πολλά στοιχεία βιωματικής μάθησης τα οποία θα μπορούσε και το Ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα να υιοθετήσει.
Η ενίσχυση της Πληροφορικής θα μπορούσε να παίξει σημαντικό ρόλο στην οργάνωση του Νέου Λυκείου καθώς και στην αναβάθμιση του ψηφιακού αλφαβητισμού των νέων. Οι Καθηγητές Πληροφορικής είναι πρόθυμοι να προσφέρουν, πέρα από τα τυπικά εκπαιδευτικά τους καθήκοντα, τις γνώσεις τους σε εξειδικευμένα τεχνολογικά θέματα στα οποία συνάδελφοι άλλων ειδικοτήτων αδυνατούν ή τουλάχιστον είναι δύσκολο να ανταποκριθούν λόγω έλλειψης σχετικής τεχνικής κατάρτισης.
Για άλλη μια φορά παίζεται το ίδιο έργο.
Αλλαγή του συστήματος εισαγωγής στα ΑΕΙ μ χωρίς προηγουμένως να έχουν τεθεί οι κοινωνικοί στόχοι της δημόσιας εκπαίδευσης.
Χωρίς να έχουν αναλυθεί τα λάθη και οι αδυναμίες του παρόντος προβληματικού – αντικοινωνικού και βάρβαρου συστήματος.
Χωρίς να έχει προηγηθεί ένας συνολικός ανασχεδιασμός του εκπαιδευτικού συστήματος στο σύνολό του , ώστε να αποκτήσει ανθρώπινο πρόσωπο.
Το σχέδιο νόμου, μετατρέπει το Λύκειο σε ένα απέραντο εξεταστικό κέντρο , με μοναδικό στόχο την προετοιμασία των μαθητών για την εισαγωγή τους στα ΑΕΙ- ΤΕΙ.
Το διατηρεί ως προθάλαμο των ΑΕΙ , χωρίς ίχνος αυτοτέλειας, ξεκομμένο από την κοινωνία και τη ζωή.
Όλα θα υποτάσσονται από την Α Λυκείου στις εξετάσεις.
Αυτό είναι παιδαγωγικό ατόπημα, που θέτει εξ αρχής σε αμφιβολία την βιωσιμότητα του νομοσχεδίου σε περίπτωση που γίνει νόμος.
Ο πρώτη πολιτική ηγεσία που θα διαδεχτεί αυτήν που το εισηγείται , ακόμα κι αν προέρχεται από τα ίδια κόμματα, θα το τροποποιήσει μέχρι καταργήσεως, όπως γίνεται συνήθως.
Ένας διάλογος εξ’ άλλου, που δεν καταπιάνεται με το τι διδάσκεται ( περιεχόμενο) , πως διδάσκεται ( μέθοδοι ) και από ποιον ( ουσιαστικά προσόντα διδασκόντων) , μόνο επιφανειακός και προσχηματικός μπορεί να είναι.
Αυτό αποδεικνύεται και από τη διαμάχη που έχει ξεσπάσει μεταξύ των καθηγητών της Χημείας και των καθηγητών της πληροφορικής για το πιο από τα δυο μαθήματα είναι βασικό.
Λες και πρόκειται να ανακαλύψουμε για πρώτη φορά την πυρίτιδα και σ’ αυτό.
Λες και η πληροφορική δεν είναι επιστήμη της εφαρμογής και όχι βασική επιστήμη όπως είναι η Χημεία από υπάρξεως αναγέννησης.
Λες και δεν βγήκαν επιστήμονες πληροφορικής , με διεθνή ακτινοβολία, από τη πρώτη δέσμη ή από την θετική κατεύθυνση.
Το θέμα είναι όχι ότι το υπουργείο δεν θεωρεί το μάθημα της πληροφορικής βασικό, που δεν είναι , αλλά ότι υποβαθμίζοντάς το στα δημόσια σχολεία, το αναθέτει αντικειμενικά στους ιδιώτες.
Με την προϋπόθεση της αναμόρφωσής του στα πλαίσια μας σύγχρονης δημόσιας παιδείας ,το μάθημα αυτό , είναι εντελώς απαραίτητο για όλους τους πολίτες , ως εργαλείο ζωής, και όχι ως μάθημα που θα εξετάζεται για την εισαγωγή στα πανεπιστήμια.
Εν κατακλείδι, το νέο Λύκειο , είναι αποκλειστικά ένας μηχανισμός διαλογής υποψηφίων.
Αυτό και μόνο , προεξοφλεί την κοινωνική αποτυχία του.
Κυριε Υπουργε,
Στην εποχη της ραγδαιας εξεληξης της τεχνολογιας και της επιστημης της πληροφορικης (και οχι απλα του χειρισμου των προγραμματων των πολυεθνικων γιγαντων) εσεις και οι συνεργατες που σας συμβουλευουν αποφασισατε να διακοψετε τη διδασκαλια της πληροφορικης στα λυκεια. Με ποιο σκεπτικο; μαλλον με κανενα.Απλως και μονο για να εξοικονομησετε μερικα ευρω υπερ των δανειστων. Να αποσυρετε αμεσα το νομοσχεδιο και να το ξανασκευτειτε. Αλλιως θα ειστε απαραδεκτοι !
Παρακαλώ πολύ να αντικαταστήσετε το άρθρο (17 Αυγούστου 2013, 22:53 | ΨΑΡΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ) που αναρτήθηκε με το παρόν που σας το ξαναστέλνω, γιατί από δικό μου λάθος λάβατε το πρώτο. Ζητώ συγνώμη για την αναστάτωση.
ΨΑΡΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
Αξιότιμοι κυρίες και κύριοι ιθύνοντες του ΥΠ.ΑΙ.Θ
Με το νέο Σχέδιο Νόμου για την αναδιάρθρωση της Δ/θμιας Εκπ/σης καταργείτε τα μαθήματα Πληροφορικής από το Γενικό Λύκειο καθώς βρισκόμαστε στις αρχές του 21ου αιώνα, όπου όλες οι προηγμένες χώρες ανά τον κόσμο τρέχουν με φρενήρεις ρυθμούς στην Έρευνα και τις νέες Τεχνολογίες με όχημα τα επιτεύγματα της Πληροφορικής, της Επιστήμης των Υπολογιστών.
Στο άρθρο 1, κεφάλαιο Α, αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι οι σκοποί του Γενικού Λυκείου είναι ιδίως:
• Η ανάπτυξη δεξιοτήτων εφαρμογής της γνώσης και επίλυσης προβλημάτων. Το βιβλίο Ανάπτυξη Εφαρμογών σε Προγραμματιστικό Περιβάλλον (ΑΕΠΠ) αναφέρει: «το μάθημα έχει ως πρωταρχικό σκοπό οι μαθητές να αναπτύξουν αναλυτική και συνθετική σκέψη, να αποκτήσουν ικανότητες μεθοδολογικού χαρακτήρα και να μπορούν να επιλύουν απλά σχετικά προβλήματα»(1).
• Η καλλιέργεια της ικανότητας κάθε ατόμου για κριτική προσέγγιση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνιών. Το βιβλίο Εφαρμογές Πληροφορικής Υπολογιστών αναφέρει: «το μάθημα έχει σκοπό να βοηθήσει τους νέους του Λυκείου να ενισχύσουν τις γνώσεις τους στην Πληροφορική και να διευκολύνει την ενεργητική στάση τους στη χρήση και αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών ως εργαλείων μάθησης και σκέψης»(2).
• Η καλλιέργεια δεξιοτήτων που θα διευκολύνουν την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας. Το βιβλίο Εφαρμογές Λογισμικού αναφέρει: «Το μάθημα έχει ως σκοπό να αποκτήσει ο μαθητής γνώσεις και επαρκή εμπειρία χρήσης στις εφαρμογές λογισμικού γενικής χρήσης (εργαλεία, τεχνικές επίλυσης προβλημάτων) μέσω ποικίλων δραστηριοτήτων»(3). Το βιβλίο Πολυμέσα Δίκτυα αναφέρει: «Το μάθημα έχει ως σκοπό να αποκτήσει ο μαθητής εμπειρία και δεξιότητες στη διαδικασία σχεδίασης, υλοποίησης και αξιολόγησης μιας απλής εφαρμογής πολυμέσων καθώς και βασικές γνώσεις και την απαραίτητη τεχνογνωσία σε θέματα θεμελίωσης των δικτύων υπολογιστών και των εφαρμογών τους σε κοινωνικές και παραγωγικές δραστηριότητες»(4).
Ποιο μάθημα από τα παραπάνω δεν ικανοποιεί τους σκοπούς που έχετε θέσει; Με ποια λογική καταργείτε με τόση ευκολία μαθήματα που αποδεδειγμένα εφαρμόζουν στην πράξη γενικούς σκοπούς εκπαίδευσης; Ποιο από τα παραπάνω μαθήματα δεν προσφέρει στους μαθητές δεξιότητες και γνώσεις απαραίτητες για την πρόσβαση των μαθητών στην αγορά εργασίας; Μπορούν να απουσιάζουν τα μαθήματα Πληροφορικής στη σύγχρονη ψηφιακή εποχή που αποτελούν τους φυσικούς γεννήτορες γνώσεων στις νέες Τεχνολογίες και καλλιεργούν την αναλυτική και συνθετική σκέψη των μαθητών; Με τι γνωστικά εφόδια και εργαλεία αλγοριθμικής σκέψης και Προγραμματιστικών δεξιοτήτων θα συνεχίσουν τις σπουδές τους οι υποψήφιοι στα 48 Τμήματα Πληροφορικής ΑΕΙ και ΑΤΕΙ καθώς και σε τόσα άλλα Τμήματα Θετικών και Τεχνολογικών Επιστημών που έχουν εντάξει στα προγράμματα σπουδών τους μαθήματα Προγραμματισμού Η/Υ και Γλωσσών Προγραμματισμού Η/Υ, όταν καταργείτε το μάθημα ΑΕΠΠ; Ένα μάθημα, που συμβάλλει στην ενεργοποίηση των μαθητών και στην εποικοδόμηση βασικών προγραμματιστικών εννοιών και αλγοριθμικής αντίληψης(5). Στο τελευταίο αξίζει να επιμείνουμε, γιατί καθορίζονται οι προσδοκίες και η τύχη των μελλοντικών γενιών υποψηφίων που θα σπουδάζουν σε ελληνικά Πανεπιστημιακά Ιδρύματα ή σε αντίστοιχα Ιδρύματα του Εξωτερικού και εκ των πραγμάτων θα μειονεκτούν σημαντικά σε σχέση με τους άλλους υποψηφίους του Εξωτερικού. Αυτό είναι ένα θέμα μείζονος σημασίας και θα πρέπει η ηγεσία του Υπουργείου να προβληματιστεί και να λάβει σοβαρά υπόψη της τις σημαντικές παράπλευρες απώλειες που θα υποστεί η χώρα μας, όσον αφορά το επίπεδο σπουδών που παρέχει, την επιστημονική επάρκεια των νέων επιστημόνων και ως εκ τούτου την υπό αμφισβήτηση δυναμική ανάπτυξης. Τέλος, πρέπει να δώσουμε απάντηση στον αντίλογο που επιμένει ότι οι καθηγητές άλλων ειδικοτήτων με επιμόρφωση στις ΤΠΕ μπορούν να προσφέρουν «κάποια» από αυτά τα εφόδια μέσω των δικών τους μαθημάτων στην επίτευξη των παραπάνω στόχων. Η απάντηση λοιπόν είναι: ότι όσο κάποιος που γνωρίζει πολύ καλά τα λογισμικά πακέτα GeoGebra και SPSS γίνεται αυτομάτως Μαθηματικός, άλλο τόσο και όποιος γνωρίζει πολύ καλά Word, Excel και πλοήγηση στο Διαδίκτυο γίνεται αυτομάτως Επιστήμονας Πληροφορικής.
Στο άρθρο 2 για τη διάρθρωση του εκπαιδευτικού προγράμματος των Β’ και Γ’ τάξεων Γενικού Λυκείου διαπιστώνουμε ότι στις Ομάδες Προσανατολισμού των Θετικών καθώς και των Οικονομικών-Πολιτικών-Κοινωνικών Σπουδών εφαρμόζεται πρόγραμμα μαθημάτων έξι έως και οκτώ διδακτικών ωρών, ενώ θα περίμενε κανείς να υπάρχει έστω και εναλλακτικά ένα μάθημα Πληροφορικής. Γεγονός που σταδιακά θα οδηγήσει και στην κατάργηση του μαθήματος Εφαρμογές Πληροφορικής στην Α’ τάξη, γιατί δε θα υπάρχει καθηγητής να το διδάξει, εφόσον δε θα μπορεί να διατηρήσει οργανική θέση μόνο με ένα δίωρο μάθημα. Κατά συνέπεια και για το Εργαστήριο Πληροφορικής δε θα υπάρχει υπεύθυνος καθηγητής Πληροφορικής να το συντηρεί, με αποτέλεσμα να καταστούν όλα τα εργαστήρια μη λειτουργικά σε λιγότερο από ένα μήνα. Ίσως είναι ήσσονος σημασίας να μιλήσουμε για την οικονομική ζημιά ή να αναφέρουμε τα Ευρωπαϊκά κονδύλια που δαπανήθηκαν για τον εξοπλισμό των εργαστηρίων, γιατί προφανώς είναι ανυπολόγιστης αξίας οι συνέπειες που θα προκληθούν στην ίδια την εκπαιδευτική διαδικασία με την κατάργηση ουσιαστικά των εργαστηρίων Πληροφορικής. Πως θα διδάσκεται το μάθημα της Ερευνητικής Εργασίας χωρίς υλική υποδομή για Έρευνα, όταν οι μαθητές θα στερούνται τη δυνατότητα πρόσβασης σε πηγές πληροφοριών μέσω Διαδικτύου; Πως θα αξιοποιούν μαθητές και καθηγητές τις ΤΠΕ στα μαθήματά τους; Ποια θα είναι η υπόσταση του Γενικού Λυκείου στην Ελλάδα χωρίς την επαφή με τις νέες Τεχνολογίες που αποτελούν το ανοικτό παράθυρο στον κόσμο; Πως θα συναγωνιστούν οι μαθητές των Γενικών Λυκείων τους μαθητές σχολείων ίδιας βαθμίδας εκπαίδευσης άλλων χωρών που διαθέτουν σύγχρονα εργαστήρια Πληροφορικής και σχετικά μαθήματα σε όλες τις τάξεις;
Στη συνάντηση του Πρωθυπουργού με το Σύνδεσμο Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδας (ΣΕΠΕ) στις 9/5/2013 έγινε η ακόλουθη δήλωση: «Μία από τις βασικές επιδιώξεις της Κυβέρνησης είναι η ανάδειξη των Νέων Τεχνολογιών και της Καινοτομίας ως βασικού πυλώνα ανάπτυξης της χώρας. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ένα σημαντικό περιφερειακό κέντρο τεχνολογιών πληροφορικής, επικοινωνιών και καινοτομίας. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει ήδη συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και δράσεις, προκειμένου η χώρα μας να καταστεί περιφερειακό τεχνολογικό κέντρο με εξωστρεφή χαρακτηριστικά, αξιοποιώντας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το υψηλής τεχνογνωσίας ανθρώπινο δυναμικό της…»(6). Όταν λοιπόν η ναυαρχίδα για την ανάπτυξη είναι οι νέες Τεχνολογίες, εσείς καταργείτε τα μαθήματα Πληροφορικής την προμετωπίδα της Τεχνολογίας από το Γενικό Λύκειο, τον κατεξοχήν τροφοδότη υψηλού επιπέδου πρωτογενούς υλικού για τα Ελληνικά Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ, ώστε να δημιουργήσουν υψηλής εξειδίκευσης επιστημονικό δυναμικό, που θα αξιοποιήσει η χώρα μας και θα σταματήσει η οικονομική αιμορραγία από το υφιστάμενο brain drain για σπουδές και ερευνητική εργασία σε Πανεπιστήμια του Εξωτερικού. Το Γενικό Λύκειο οφείλει να εναρμονιστεί με τις επιταγές της σύγχρονης εποχής που καθορίζονται από τα διεθνή εκπαιδευτικά πρότυπα, όπου στις περισσότερες χώρες στην αντίστοιχη βαθμίδα εκπαίδευσης διδάσκονται μαθήματα Πληροφορικής και στις τρεις τάξεις(7), και να αναβαθμίσει τα προαναφερθέντα μαθήματα τα οποία καλλιεργούν την αλγοριθμική και αναλυτική σκέψη καθώς βρίσκουν πρόσφορο έδαφος στις ηλικιακές ομάδες του Λυκείου. Το Γυμνάσιο, όπως είναι φανερό, δεν μπορεί να καλύψει το κενό, γιατί απευθύνεται σε μικρότερες ηλικίες και είναι ασυγχώρητο να στερούνται οι μαθητές για δύο και τρία χρόνια την επαφή με την πιο ραγδαία εξελισσόμενη τεχνολογικά Επιστήμη. Κάποιοι αδαείς προσπαθούν να αποδείξουν ότι η Πληροφορική είναι απόκτηση δεξιοτήτων και όχι Επιστήμη. Κανείς όμως δε σπουδάζει τέσσερα και πέντε χρόνια στο Πανεπιστήμιο ή στο Πολυτεχνείο για την απόκτηση δεξιοτήτων. Οφείλετε να αποκαταστήσετε την επιχειρούμενη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, γιατί αυτό απαιτεί το δημόσιο συμφέρον, για ένα σχολείο ανοικτό στην κοινωνία που θα δίνει ίσες ευκαιρίες σε όλους. Για ένα Γενικό Λύκειο που θα προσφέρει ουσιαστική Πληροφορική Παιδεία, όπως επιθυμεί το σύνολο της κοινωνίας, αφού όπως είναι γνωστό τα μαθήματα Πληροφορικής έρχονται πρώτα στις προτιμήσεις των μαθητών, παρόλο που δεν προσμετρούνται στο γενικό μέσο όρο.
Για τους παραπάνω λόγους, ζητάμε τη διόρθωση του ωρολογίου προγράμματος με την προσθήκη της Πληροφορικής ως μάθημα Γενικής Παιδείας στη Β’ τάξη Λυκείου και να προσφέρεται εναλλακτικά με τη Χημεία στην Ομάδα Προσανατολισμού Θετικών Σπουδών στη Γ’ τάξη, ως προαπαιτούμενο για την πρόσβαση σε Τμήματα Πληροφορικής και Πολυτεχνικά Τμήματα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Η/Υ.
Ευχαριστώ,
ΨΑΡΡΗ ΔΗΜΗΤΡΑ
Εκπαιδευτικός Δ/θμιας Εκπ/σης
1. http://www.pi-schools.gr/content/index.php?lesson_id=1&ep=67&c_id=273
2. http://www.pi-schools.gr/content/index.php?lesson_id=1&ep=67&c_id=272
3. http://www.pi-schools.gr/content/index.php?lesson_id=1&ep=67&c_id=283
4. http://www.pi-schools.gr/content/index.php?lesson_id=1&ep=67&c_id=282
5. http://users.sch.gr/tsakarak/Yliko_Blog/Gel/Tzimogiannis_8ewria_didaktikis_Programmatismou.pdf
6. http://www.primeminister.gov.gr/2013/05/09/10209
7. http://eclass.sch.gr/courses/EL481103/document/%C4%E9%E4%E1%F3%EA%E1%EB%DF%E1%20%E1%ED%F4%E9%EA%E5%E9%EC%DD%ED%F9%ED%20%D0%EB%E7%F1%EF%F6%EF%F1%E9%EA%DE%F2%20%F3%F4%E1%20%F3%F7%EF%EB%E9%EA%DC%20%F0%F1%EF%E3%F1%DC%EC%EC%E1%F4%E1%20%F4%EF%F5%20%CB%F5%EA%E5%DF%EF%F5%20%F3%F4%E9%F2%20%F7%FE%F1%E5%F2%20%F4%E7%F2%20%C5_%C5_%20%281%29.pdf