1. Το θρησκευτικό νομικό πρόσωπο διαλύεται στις περιπτώσεις που προβλέπει ο κανονισμός του και σε περίπτωση που τα μέλη του μείνουν λιγότερα από εκατό. Με απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου, το θρησκευτικό νομικό πρόσωπο μπορεί να διαλυθεί αν το ζητήσει η διοίκησή του για οποιοδήποτε λόγο και αν το ζητήσει η εποπτεύουσα αρχή ή ο αρμόδιος εισαγγελέας : α) αν δεν έχει τουλάχιστον ένα θρησκευτικό λειτουργό για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών, β) αν στην πραγματικότητα επιδιώκει σκοπό διαφορετικό από αυτό που ορίζει ο νόμος και γ) αν η λειτουργία του έχει καταστεί παράνομη ή ανήθικη ή αντίθετη προς τη δημόσια τάξη. Η αίτηση εκδικάζεται κατά την εκουσία διαδικασία.
2. Η εποπτεύουσα αρχή μπορεί να προβαίνει σε τακτικούς ή έκτακτους ελέγχους για τη διακρίβωση της νόμιμης λειτουργίας του νομικού πρόσωπου, οι οποίοι περιορίζονται αποκλειστικά στη συνδρομή ή μη των λόγων διαλύσεως του.
Εδώ ο νομοθέτης ομολογεί κυνικά ότι σκοπός του δεν είναι η προστασία των θρησκευτικών δικαιωμάτων των ετεροθρήσκων αλλά η δημιουργία ενός χαοτικού θρησκευτικού περιβάλλοντος γεμάτο σέχτες, παραθρησκείες, γκουρού κτλ. Λαμβάνοντας υπόψη α. ότι ποτέ οι τέτοιου είδους θρησκευτικές ομάδες δεν παρουσιάζουν δημόσια τους σκοπούς τους παρά μόνο στους μυημένους β. τη σχέση τυφλής υπακοής μυημένου προς τον καθοδηγητή του, γ. την απουσία ελέγχου επί της ουσίας του δόγματος εν ονόματι της θρησκευτικής ελευθερίας…. τα περί τακτικών και έκτακτων ελέγχων των θρησκευτικών ομάδων είναι αστειότητες.